Φαίνεται πως και τα μνη-μεία που κρατούν ολο-ζώντανη την ιστορία

μας, επιζητούν την τύχη της δι-άσωσής των. Μια τέτοια τύχη, τυχαία κι αναπάντεχα, παρουσι-άστηκε το καλοκαίρι και γι’ αυτά, γιατί τα τείχη τους, έχουν πλέον αρχίσει να λυγίζουν στο βάρος του χρόνου και στο λυσσομάχη-μα των ανεξέλεγκτων καιρικών φαινομένων. Ήταν η αρχαιολό-γος κυρία Νάνσυ Ράλλη, που έφθασε ως σωτήρας τους στο χωριό μας. Πήγε ν’ ανταμώσει μαζί τους και να διαπιστώσει την κατάστασή τους. Αν και μακριά, περπάτησε απ’ τη Μούσγα, χάνι ιστο-ρικό για χρόνια και καιρούς, έως την ψηλότερη κορυ-φή της Μίνθης των 1344 μ, όπου και το κάστρο μας κυ-ριάρχησε, αλλά και σήμερα κυριαρχεί με την ακόμα εκεί παρουσία του. Η κ. Ράλλη που υπηρε-τεί, ως αρχαιολόγος στον αρχαιολογικό χώρο του «κάστρου Χλεμουτσίου» στο «Κάστρο Ηλείας», σύμφωνα με τα δικά τους προγράμματα, γιατί είναι προέκταση της 6ης Εφορεί-ας Βυζαντινών Μνημείων, έφθα-σε και στη Λυνίσταινα απ' ΄όπου τη συνόδευσαν οι συμπατριώτες μας Πέτρος Γιαννόπουλος και Μάρκος Σμυρνής. Εμείς όλους τους ευχαριστούμε θερμά, για-τί όντως, αργά ή γρήγορα, κάτι καλό θα προκύψει, αλλά και θα γνωρί ζουμε πού θα μπορούμε να λέμε τις σκέψεις μας και με ποιους να έχουμε επικοινωνία.

Με την ευκαιρία αυτή, οφεί-λουμε να ευχαριστήσουμε για μι’ ακόμα φορά, την ίδια την 6η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτή-

των, όχι μονάχα για τις κατευθυ-ντήριες οδηγίες της το 1996 και

1997, προσωπι-κά κι’ από τηλε-φώνου, αλλά και για το έγγραφο που μάς έστειλε μετά την επιτό-πιο επίσκεψη ε κ π ρ ο σ ώ π ο υ της, τόσο για τον πύργο στο χωριό, όσο και για τις εκκλησί-

ες στου Σκιαδά, όπου και παλιό ομώνυμο χωριό τ’ οποίο ανα-δημιουργήθηκε στην περιοχή Αχαϊας, με υπογραφή της κυρί-ας Γεωργοπούλου. Αυτά και η επίσκεψη της κυρίας Ράλλη, ας αποτελέσουν μια καινούργια αρχή, γι’ αυτά τα μνημεία που «περπάτησαν» κι έδρασαν και μαζί, με συμπεριφορά σιαμαίων αδελφών, όπως θα δούμε στο επόμενο φύλλο.

Συνεχίζεταί…

Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής

Με τους θεσμούς μας, γραπτούς κι άγρα-φους, είμαστε αυτό

που σκεπτόμαστε κι αυτό που βιώνουμε. Συνοδοιπόροι τους και οι στεριωμένες πλέον κα-λόβαλτες παραδόσεις μας. Όλ’ αυτά, ο πλού-τος και η ακούραστη πορεία της δύναμής μας, ως ένα Λυνιστιά-νικο κοινωνικό σύνολο. Αυτά και τα εναπομεί-ναντα εμβλήματά μας, για την άρρηκτη συνοχή, τη συμπαγή δύναμη, αλλά και της σωφρο-σύνης μας τη σκέψη. Μ’ αυτά πορεύτηκε και η κάθε γενιά των πατέρων και παππούδων μας, που στέριωσε, ανέδειξε και κα-ταξίωσε τη Λυνίσταινα και μάλι-

στα τότε που η απομόνωσή της, ημέρα και νύχτα, διαφέντευε από δρόμους, επικοινωνίες κι ανθρώπινες ευκολίες. Κι όποιος δεν τα σεβόταν, γιατί υπήρχαν και τέτοιοι, αποτελούσαν κόσμο

δικό τους και «γεγονός τυ-χαίο». Η ζωή ανενόχλητα εξακολουθούσε να τραβά το χαραγμένο δρόμο της με τους πολλούς, τους υπόλοιπους, όπου γης, Λυνιστιάνους. Κι αυτοί οι

θεσμοί με τις παραδόσεις μας από τότε λειτουργούσαν κι ως φάροι φωτεινοί, για τον αλλη-λοσεβασμό στη συνύπαρξη των συμπατριωτών μας. Όλοι τους νοιαζόντουσαν κι ενδιαφέρο-νταν για την αδιάκοπη ροή των

Το 15Αύγουστο στη Λυνίσταινα ένα φανταστικό τετραήμερο

(του Δντή ΕΛ.ΑΣ κ. Παναγιώτη Άγγ. Παναγούλια, Γ.Γ του Συλλόγου)

Και φέτος το ξεφάντωμα το 15ύγουστο είχε το δικό του χρώμα και κυρίως το δικό του χρόνο. Στις εκδηλώσεις δυο ημέρες παραπάνω. Από Πέμπτη βράδυ έως Δευτέρα ξημερώματα.

Συνέχεια ξεφάντωμα! Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με το παγιωμένο στη συνείδηση και καρδιές όλων μας, πανηγύρι, όπως πάντα στην πλατεία της πανώβρυσης. Ο κόσμος και οι φίλοι μας «εδραιώθη-καν» από νωρίς σ’ αυτή, για να καθίσουν άνετα, αλλά και να χα-ρούν το σκοτάδι που απλωνόταν με γρήγορα βήματα έξω απ’ τα δυναμικά φώτα που κι εκείνα είχαν τη δικιά τους γιορτή.. Τα ντόπια φαγητά και τ’ αδιάκοπα παραδοσιακά αλληλοκεράσματα, άρχι-σαν κιόλας να μαρτυρούν την ψυχική διάθεση όλων που συνεχώς γινόταν και περισσότερο παρούσα. Ενίσχυση όλων αυτών, για το πρώτο βράδυ και η 7μελής μουσική κουμπανία του «Σιακότου Δημ» από την Τρίπολη, με την οποία, τ’ αναμενόμενο πλέον γλέ-ντι, κρατήθηκε και πάλι ολοζώντανο μέχρι τα ξημερώματα. Το ίδιο κέφι επαναλήφθηκε και την επόμενη βραδιά, της 15ης Αυγούστου με τα στερεοφωνικά μηχανήματα του Γιώργου Πολυχρονόπουλου απ’ την Καλαμάτα. Όμως, το ψυχικό μεγαλούργημα αυτής της βρα-διάς ήταν το ξεφάντωμα του μπάρμπα Παναγιώτη Μιχελή, όπου

ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗΌργανο επικοινωνίας Συνδέσμου Αποδήμων Λυνιστιάνων Ολυμπίας

ETOΣ 14o - AP. ΦΥΛΛΟΥ 55 - OKTΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2008 - AIOΛOY 100 AΘHNA, T.θ. 4043 - T.K. 102 10 - (AΘHNA)

- Συνέχεια στη σελίδα 6

682

Αιόλου 100

κωδ. αρ. 4666

My greetings

*The president general Agelopoulos and our

Council express many cordial “thanks” for the patriots who visited Lynistaina this summer. especially in our festival of 15th August, 4 days lasting . August 14th until Aug. 18th late after-noon. That started with speech-es and officials’ presentations, who were invited by the coun-cil of our Association.

SMain meal, grilled piglets and beers. Beers offered

by each other as greetings. “Numberless beergreeting”. The majority of them remained unopened on the tables. Next day from beginning again. Also, the first night music was vivid and the rest ones by prepared cd’s. So, all danced into the many dance –chains, created as they liked. Compatriots had ar-rived by their families from To-ronto, USA, Germany, Salonica,

continued on page 7

Dear LynistiansB y S o c r a t i s S m y r n i s

- Συνέχεια στη σελίδα 7

Μπάρμπα Γιάννη- Κορκολής( σύντροφος της Μίνθης στην πιο ψηλή κορυφή της)

του κ. Δημ. Κοπανά

Κάθε πρωί και λίγο πριν από την κο-νταυγή, τώρα το καλοκαίρι, ένας λε-βεντόγερος ανηφορίζει από τη Λυ-

νίσταινα κατά τα βορινά. Τόσες και τόσες χαραυγές, λαφροπατώντας, άλλοτε ζερβό-δεξα κι άλλοτε ίσια στην ανηφοριά, τραβάει για το Κάστρο. Τα μπογάζια τον ξέρουν για καλά τον μπάρμπα Γιάννη. τον υποδέχο-νται τα βράχια. Μεριάζουν στη βιασύνη του τ’ αρκουδοβάτια, τον καλοδέχονται με φτεροκόπημα οι πέρδικες. Κι ο γέροντας εμπιστεύεται τα κλαριά και τις νεροσυρμές. Κι όλο ανεβαίνει για την ψηλόρραχη που καρ-τερεί. Από τα παιδικά του χρόνια γιόμισε τα μάτια του και την καρ-διά με την αγιοσύνη και την ομορφιά τούτου του τόπου κι ανά-θρεψε με σιγουριά τις αγάπες του και τις λαχτάρες. Κι όπως ανε-

Όλοι μας, άγρυπνοι φρουροί των θεσμών μας

(του Σωκράτη Τζαν. Σμυρνή)

- Συνέχεια στη σελίδα 6

Η γενική μας συνέλευσηΚυριακή 2α Νοεμβρίου 2008 (ώρα 10:30 πρωί)

Αγαπητοί συμπατριώτεςΗ Γενική μας Συνέλευση, αυτή η καθολική συνάντηση « του απολογισμού, της ελεύθερης επι-

κοινωνίας και των δημοκρατικών μας αποφάσεων», θα ξαναζωντανέψει, «την πρώτη Κυριακή Νοεμβρίου». Δηλαδή στις 2 Νοεμβ. και ώρα 10:30 πμ στα γραφεία {της Ομοσπονδίας μας (Ολυ-μπιακών Συλλόγων), Αθηνάς 30, 4ος όροφος}

Συγχρόνως, όπως έχει αποδειχθεί, από πολλά έως τώρα χρόνια, είναι και ημέρα γιορτής και για τους συμπατριώτες και για το Διοικητικό μας Συμβούλιο. Για όλους μας!.

Έτσι και η συμμετοχή μας, επιβάλλεται να είναι ολοκληρωμένη επίσης, για να κατατεθούν από-ψεις, να ληφθούν οι ορθότερες αποφάσεις, αλλά και να ζήσουμε ένα Λυνιστιάνικο όμορφο πρωι-νό.

Ακόμα, κι εσείς. υπενθυμίστε σε συμπατριώτες για τη Γενική μας Συνέλευση. Το χρέος είναι το ίδιο και κοινό για όλους μας.

Με πατριωτικούς χαιρετισμούς Ο πρόεδροςΑντώνης Άγγ. Αγγελόπουλος

Θα γλιτώσουν, το κάστρο κι ο πύργος μας, απ’ την κατηφοριά τους προς τον Ιάρδανο;

Ευχαριστούμε και την «6η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων»

Ο πύργος συρρικνώνεται

-το κάστρο απ’ το βιβλ. «σπίτ. Μορέα»

Ο Γ. Κορκολής θυμάται τη στρατιωτ. ζωή του

Ο Σύνδεσμος των «λογίων» μας στην Ανδρίτσαινα την 28.7.08

Μια όμορφη, επαινετή και πνευματικά καταξιωμένη, για τον τόπο μας, συνάντηση έγινε στην έδρα του Δήμου μας. Την έκαναν τα μέλη του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων, η οποία προβλέπεται να γίνει θεσμός. Το μαρτυρούν τα εννέα μέ-χρι τώρα χρόνια που επαναλαμβάνεται, το επιβεβαιώνουν οι προσωπικότητες με τ’ αδιά-κοπο ενδιαφέρον, που υπηρετούν αυτόν τον σύνδεσμο. Όλοι τους παιδιά στην ψυχή, αλλά γίγαντες στη γνώση κι αψεγάδιαστοι στη συ-μπεριφορά. Πρόεδρός του Στάθης Παρασκευ-όπουλος (Κυπαρισσία), αντιπρόεδρος Μίμης Πρίγγουρης (Ανδρίτσαινα), ταμίας Αγαθοκλής Παναγούλιας (Άλβενα), Στάθης Δάγλαρης, Παν. Χαραλαμπόπουλος, Ελένη Λυρή (Ανδρί-τσαινα - απώτερη καταγωγή απ’ τη Λυνίσταινα), Παν. Γεωργακό-πουλος (υποστράτηγος εα- Σιδηρόκαστρο Τριφυλίας), Βαγγέλης Γιαννικόπουλος, Γιάν. Αντωνόπουλος (Καρύταινα, η σύζυγός του

Ε. Καφίρη απ’ την Ανδρίτσαινα), Γιάν. Νιάρχος (Ζωγράφος), Πέτρος Παγώνης (Νέδα), Θόδωρος Αδαμόπουλος (Σκληρού) και πολλοί άλλοι. Όλες οι συναντήσεις μ’ απόλυτη επιτυχία. Δεν παρουσιά-ζουν μονάχα πνευματικούς ανθρώπους, λαογραφικά ιδρύματα και μουσεία, που’χουν ανάγκη προβολής για τον κάθε τόπο, αλλ’ ανταλλάσσουν σκέψεις και προωθούν πνευματικές προτάσεις, με την πάντοτε αδιάσπαστη προσκλητική συμμετοχή των ντόπιων

φορέων. τοπικών και πνευματικών. Όμως, το εξίσου όμορ-φο κι ακόμα σημαντικότερο πως το πέρας της συνάντησης γίνεται μ’ εκδήλωση ψυχαγωγίας «επιστήθιων συναισθημά-των», μια και «συμπορεύονται» με φίλους και κυρίως με τις συζύγους των, τις στυλοβάτες της σκιάς της ανέλιξής των.

Φέτος, η Ανδρίτσαινα, την 28η Ιουλίου, είχε την υπέρ-λαμπρη τιμητική της. Οι διοργανωτές Μίμης κι Αγγελική Πρίγγουρη, ξεδίπλωσαν την παλιά σκονισμένη σημαία της ανδριτσάνικης πατρογονικής φιλοξενίας. Σ’ όλα ο πήχης των απαιτήσεων ζυγοσταθμισμένος σ’ εκείνες των προε-

παναστατικών γενιών. Οι ομιλίες στο λαογραφικό μουσείο και οι επισκέψεις εμποτισμένες απ’ την αύρα τ’ Αλφειού και τις καταβα-σιές της Ανάληψης, για να καταλήξουν μαζί τους στην πλατεία του αγίου Νικολάου και να σιγοντάρουν το «δια ζώσης» δημοτικό

τραγούδι. Τα ψητά αρνιά, το ντόπιο κόκκινο βαγενίσιο κρασί, οι γαλόπιτες κι όλα τα υπόλοιπα, τους κρατούσαν ενωμένους μ’ ανα-ποδογυρισμένο τον εσωτερικό αγνό τους κόσμο και κρεμασμένο απ’ τα τριανταφυλλένια στο χρώμα μαγουλά τους, έως ότου τα ζυγάλετρα άρχισαν να οργώνουν μπιρμπυλιστά και τους δικούς μας ουρανούς. Οι ρυτίδες είχαν φύγει και τα νιάτα κυριαρχούσαν. Νιάτα και μόνο νιάτα! Μαζί τους κι ο δήμαρχος Τρύφων Αθανα-σόπουλος, μαζί τους όμως κι ο Βύρων Πολύδωρας, τον οποίον, οι αναμνήσεις, η ανατροφή και η δια μακρού βίωσή του μ’ όλους τους ομοτράπεζούς του, τον είχαν κλειδαμπαρώσει στην ολόθερ-μη, ομότιμη και ισοδύναμη αγκαλιά τους κι ας βαρούσαν τα τέλια των τηλεοράσεων για την απουσία του απ’ άλλες υποχρεώσεις… Όλοι τους είχαν γίνει οι κρίκοι της αλυσίδας, που έπρεπε να παρα-μείνει αδιάσπαστη. Όλα τ’ άλλα, για κείνη τη βραδιά, «ες αύριον τα σπουδαία». Η φιλοξενία του Μίμη και της Αγγελικής (Πρίγγουρη) είχαν τον πρώτο και το πιο τρανό λόγο.

Σωκράτης Τζ. Σμυρνής Διευθυντής «Λ.Φ»

ΥΓ. Ευχαριστώ τον κ. Δάγλαρη που έστειλε το άρτιο άρθρο του κ. Παρασκευ-όπουλου, παρουσιασμένο στην «ΑΥΓΗ Πύργου» την 11η Αυγ, απ’ τ’ οποίο κι όλες οι πληροφορίες, που μπορούσαν να μεταφερθούν στη «Λ.Φ».

2 645 αρ. φύλλου 55Λυνιστιάνικη Φωνή

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ(Για Σύλλογο-«Λ.Φ» και έκτακτα λει-τουργικά έργα στο οστεοφυλάκιο- ταμπέλες σε δρόμους κλπ) Έτσι, τα ίδια άτομα που βρέθηκαν εκεί μπροστά στο κάθε πρόβλημα, πρόσφεραν δυο και τρεις φορές. Σ’ όλους ένα «εύγε» και πολλά «μπράβο». Η αδελφοσύνη και η πηγαία τους αγάπη, πάντα θ’ αναδεικνύει και θα καταξιώνει το χωριό μας.

-2307 Αγγελόπουλος Γ(ιερ) Παν (στη μνήμητου θείου του Θεοδώρου Αγγελόπουλου) ................... 50 -2509 Παναγούλια Κ. Ελένη-Χατζή .................................. 20-2510 Γιαννόπουλος Σοφ. 10-2511 Στασιμιώτης Β. Κων .................................................. 10-2512 Γκουγκούσης Ν. Γεώρ.(Καντ) ................................. 10-2513 Καφίρης Θεόδ (Κωστούρος) ................................. 20-2514 Κορκολής Ι(Α) Αθαν .................................................. 10-2515 Λαμπροπούλου Ν(Β) Βαγγελιώ ............................ 10-2516 Δράκος Γ. Κων ............................................................ 20-2517 Παναγούλια Ι. Βούλα ................................................ 10-2518 Αγγελοπούλου Ν. Κανέλλα .................................... 10-2519 Κορκολή Ν. Δήμητρα ............................................... 10-2520 Δημητρακοπούλου Ι. Σωτηρ. ................................ 50 -2521 Σμυρνής Γ. Μάρκος ................................................... 50 -2522 Μιχελής Χ. Πέτρ. ........................................................ 50-2523 Δράκος Γ. Ανδρ ........................................................... 50-2524 Γκουγκούσης Ν. Γεώρ (Καντ) ................................. 20-2525 Γιαννόπουλος Γ. Πέτρ ............................................... 50-2526 Αγγελόπουλος Άγγ.Αντ ..........................................100-2527 Σμυρνής Τζ. Κων ......................................................100-2528 Παναγούλιας Δ. Παναγ ............................................ 50-2529 Σμυρνής Τζ. Σωκρ ..................................................... 50-2530 Κορκολής Πέτ. Νικ .................................................... 50-2531 Παναγούλιας Γ. Φώτ.................................................. 20-2532 Παναγούλια Αντ. Μαρίνη ........................................ 50-2533 Κορκολή Ι. Γιώτα ........................................................ 10-2534 Αγγελόπουλος Δ. Κων .............................................. 10-2535 Γιαννόπουλος Π. Αναστ ........................................... 10-2536 Κορκολής Γ(Ι). Ιωάν ................................................... 50-2537 Κορκολή Μ. Αιμιλ-Αλεξ/λου .................................. 20-2538 Θεοφιλόπουλος Κων ................................................ 50-2539 Μιχελής Γεώρ & Βασίλ Ι. ...................................1500$ -2668 Σμυρνής Π. Στυλιαν ................................................. 50-2669 Αγγελοπούλου Ι. Μαρία-Κλάδη ............................ 30-2670 Γκουγκούση Γ. Βαγγελιώ-Σιδέρη .......................... 20-2671 Κορκολής Πέτ Ιωάν ................................................... 20-2672 Περαμερίτης Αν. Αντών. .......................................... 20-2673 Σκουμπούρης Ζήσιμ. Κων. ..................................... 40-2674 Κορκολή Γ. Κων/να-Λυρώνη .................................. 20-2675 Μιχελής Γ. Μιχάλ. ....................................................... 20-2676 Μιχελής Μ. Νικ ........................................................... 20-2677 Σκουμπούρη Ζήσιμ.Μαρία .................................... 50-2678 Γκουγκούσης Κ. Νικ .................................................. 20-2679 Παναγούλια Δημ. Δέσποινα .................................. 10-2680 Κορκολή Γ. Ευσταθ. .....................................................5-2681 Αγγελοπούλου Ν. Κανέλλα .......................................5-2682 Γιαννίκος Παν .............................................................. 10-2684 Σμυρνής Ν. Μάριος .................................................. 50-2685 Γιαννοπούλου σύζ. Π. Ευσταθία ........................... 50-2686 Παναγούλια Γ. Μηλιά ................................................ 20-2687 Μιχελής Θωμ. Νικ ...................................................... 20-2688 Μιχελής Θωμ. Δημ. ................................................... 10-2689 Γκουγκούσης Ν. Γεώρ (Καντρ) .............................. 10-2690 Γιαννοπούλου Αν. Νικολέτα ................................... 30-2691 Παναγούλια Ι. Ντίνα .....................................................5

-2692 Παναγούλια Ι. Βούλα ................................................ 20-2693 Γιαννόπουλος Γ. Κων (τ. πρόεδ) ............................ 20-2694 Μιχελή Ι. Βάσω ........................................................... 10-2695 Μιχελή Ι. Μαρία .......................................................... 15-2696 Κορκολής Ι. Μιλτιάδης ...........................................100-2697 Κορκολή Μιλτ. Ντίνα ................................................ 50-2698 Παναγούλια Αντ. Μαρίνη ........................................ 20-2699 Κορκολής Πέτ. Γεώρ. ................................................ 20-2700 Γιαννοπούλου Σοφ. Γιάννα ..................................... 10-2701 Δράκου Κ. Γιώτα ........................................................ 10-2702 Γιαννόπουλος Π. Ιωάν .............................................. 10-2703 Σκουμπούρης Δημ. Κων ......................................... 20-2704 Σμυρνής Γ. Λεων ........................................................ 20-2705 Αγγελόπουλος Δ. Αθαν ........................................... 20-2706 Σμυρνής Τζ. Κων ........................................................ 20-2707 Παναγούλιας Ι. Ευάγγ. .............................................. 10-2708 Γιαννοπούλου Γ. Όλγα .............................................. 10-2709 Δημητρακοπουλου Ι. Σωτηρούλ.......................... 50-2710 Μιχελής Μ. Νικ ........................................................... 10-2711 Αγγελοπούλου Λ. Μαρία ........................................ 20-2712 Κορκολή Ι. Γιώτα ...........................................................5-2713 Σμυρνής Π. Κων ......................................................... 20-2714 Μιχελής Ι. Βασίλ (Καναδ) .......................................100-2715 Μιχελή- Βασιλάκου Γιώτ ........................................ 10-2716 Γιαννόπουλος Γ. Πέτρ .............................................100 -2717 Σμυρνής Γ. Μάρκ ....................................................... 50-2718 Λαμπρόπουλος Β. Γεώρ ......................................... 50-2719 Περαμερίτης Αν. Αντ ................................................ 10-2720 Αγγελόπουλος Δ. Κων...........................................200-2721 Σμυρνής Τζ. Κων. .....................................................100-2722 Μιχελή Μιχ. Θεοδώρα (ΗΠΑ) .......................... 100 $-2723 Γκουγκούσης Ν. Γεώρ(Καντ) .................................. 50-2724 Σκουμπούρης Ζήσιμ. Απόστ. ................................ 20-2725 Σκουμπούρη Ζ. Ιωάν-Βουτσινά ............................ 50-2726 Δράκου Σωτ. Αντωνία (προβολείς Πλατείας) ...........193-2727 Λαμπρόπουλος Γ. Κων. ............................................ 50-2728 Χάνος Ελ(γιος Σοφ.Κορκ) ........................................ 50 -2729 Γιαννόπουλος Γ. Σωτήρ. .......................................... 30-2730 Κακέτσης Δημήτρ ...................................................100-2731 Μιχελή Αντ. Αικατερ ................................................. 10-2732 Μιχελή Ανδ Ευσταθία-Καυγά ................................ 20-2733 Σμυρνής Γ(Δ) Δημ (Κοπάνιτσα) ............................ 10 -2734 Κορκολής Ι. Φώτ. ....................................................... 20-2735 Μιχελής Χαρ. Πέτρ (για πινακ. Πετρ-Λυν) ......... 20 -2736 Κορκολής Δ. Νικ......................................................... 10-2737 Κορκολή Δ. Άννα-Καρακατσάνη .......................... 10-2738 Κορκολής Ι(Αθ) Αθαν ............................................... 20-2739 Παναγούλιας Ι. Ιωάν. ................................................. 10-2740 Μιχελής Ν. Θωμάς ..................................................... 10-2741 Μιχελής Δ. Θωμάς ..................................................... 10-2742 Σμυρνής Π. Κων ......................................................... 10-2743 Αγγελόπουλος Ηλ. Γεώρ ......................................... 20-2744 Παναγούλιας Αντ. Δημήτ ........................................ 10-2745 Παναγούλια Ευ. Θεοδ-Νπαχαράκη ..................... 20-2746 Γιαννόπουλος Π. Ιωάν .............................................. 10-2747 Γιαννόπουλος Π. Δημ ..................................................5-2748 Κορκολής Γ(Μ) Κων .................................................. 20-2749 Σμυρνή –Ταστάνη Γιώτα ......................................... 20-2750 Σκουμπούρης Ζήσιμ. Κων .........................................5Σημ: Για τυχόν λάθη, παραλείψεις ακόμα και για οποιαδήποτε απορία, μη διστάσετε να ρωτήσετε χω-ρίς καθυστέρηση. Τονίζεται πως για τα πάντα πρέπει να’χει καταγραφεί η απόδειξη στην εφημερίδα.

Ο ταμίαςΜάρκος Γ. Σμυρνής Ελικώνος 20 Κυψέλη 11364τ. 210-8679985-κ. 6939568906

Τα έξι χρόνια στο γυμνάσιο Αν-δρίτσαινας είχαν κι έν’ ακόμα πλεονέκτημα. Το υψηλό επίπε-

δο της φιλίας, που διατηρήθηκε δια βίου, μεταξύ των μαθητών του και ιδιαίτερα των συμμαθητών. Έτσι, απλωμένοι και διασκορπισμένοι σε χώρους κι επαγγέλματα, καθώς προχωρούσαμε παράλληλα, οι σχέ-σεις μεγάλωναν και οι επικοινωνίες δε σταματούσαν. Ένας απ’ αυτούς που ήταν και το «κέντρο διερχομέ-νων», ο Γιώργης ο Τάγαρης απ’ τη Ζούρτσα, στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Όποια ημέρα κι αν περνούσαμε από εκεί θα συναντούσαμε, ακόμα, του-λάχιστον γνώριμους μαθητές. . Εί-χαμε γίνει όλοι «ερευνητές» για τον ίδιο χώρο και τα ίδια περίπου αντι-κείμενα κι ο Γιώργης, που κι εκείνος ανέβαινε σ’ εξέλιξη μια κι είχε τε-λειώσει και το Πανεπιστήμιο, μας μυούσε στους τρόπους εργασίας και μελέτης. Δε χρειαζόταν να κουραστού-με και πολύ, γιατί μια κι είχε φθάσει γρήγορα στα καθήκοντα του διευθυντή, μας εξα-σφάλιζε επαρκές και κατάλληλο υλικό με τη δική του παρέμβαση. Καθημερι-νά, το γραφείο του, μαζί με τ’ ανα-γνωστήρια της Βιβλιοθήκης ήταν διδασκαλείο και για εμάς. Κι ο ένας βοηθούσε τον άλλον για το τι βρήκε και πού το βρήκε, γιατί ο χώρος εκεί είναι «άβυσσος» κι ο χρόνος μας πά-ντοτε λίγος και βεβιασμένος.

Έρευνα, βέβαια, δεν κάναμε μο-νάχα εμείς. Έκανε κι ο Γιώργης. Μια ολόκληρη διατριβή 500 σελίδων, για την οποία όταν την τέλειωσε, αισθανθήκαμε καταγοητευμένοι. Το θέμα του: ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ. Βι-βλίο που ξεφύτρωσε, όπως αναφέ-ρει, μέσα απ’ τις εφημερίδες της κυ-βερνήσεως, τον υπόλοιπο τύπο, τα περιοδικά, τις εγκυκλοπαίδειες κλπ. Η ποιότητα του βιβλίου φαίνεται κι από τον πρόλογό του. Μέσα σε μια σελίδα δίνει το περιεχόμενο του βι-βλίου του μ’ ωριμότητα, μ’ αντικει-μενικότητα, αλλά και με τον πλούτο γνώσεων που θ’ ακολουθήσουν. Έστω και λίγα απ’ αυτόν δείχνουν τη δυναμικότητα, τον τρόπο έκφρασης

και κυρίως την πειστικότητα στον κάθε αναγνώστη: «Η πολιτιστική υποδομή ενός λαού είναι βασικό στοιχείο της ίδιας της εθνικής του ζωής. Αποτελεί το στέρεο θεμέλιο της πνευματικής και κοινωνικής του ανάπτυξης. Στον ειδικό αυτό τομέα πρωταρχικό ρόλο έχει το βιβλίο που διευρύνει τους πνευματικούς ορίζο-ντες του ανθρώπου και τον καθιστά υπεύθυνο πολίτη του κράτους.

Η δημιουργία πνευματικών κέ-ντρων και βιβλιοθηκών στη χώρα μας ανάγεται στους αρχαίους χρό-νους για να περάσει στους βυζαντι-νούς και τους νεώτερους. Όλοι είχαν διαπιστώσει πως δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει πνευματική και κοινωνι-κή ανάπτυξη, μέσα στον κοινωνικό χώρο αν δεν υπήρχαν οι πνευματι-

κές αυτές εστίες, οι βιβλιοθήκες από τις οποίες ανάβλυζε ο

φωτισμός του Γένους.Την παράδοση αυτή συ-

νεχίζει, με συνέπεια, η Εθνι-κή Βιβλιοθήκη που ιδρύθηκε

το 1829. Από την ίδρυσή της ως και σήμερα προ-σέφερε πολύτιμες υπηρε-σίες στη χώρα μας και το πλούσιο υλικό που έχει

συγκεντρωθεί είναι πηγή πολύτιμη όχι μόνο για τους ερευνητές, αλλά και το ευρύτερο ελληνικό κοινό. Έχω την ευτυχία να υπηρετώ στην Εθνική Βιβλιοθήκη εδώ και αρκετά χρόνια και διαπίστωσα τις πολύτι-μες υπηρεσίες που προσφέρει στον τόπο μας. Από τη διαπίστωση αυτή παρακινούμενος, αλλά και από αγά-πη που έχω στο έργο που επιτελεί, αποφάσισα να συγκεντρώσω στην εργασία μου αυτή τη σχετική με την Εθνική Βιβλιοθήκη νομοθεσία, από την ίδρυσή της ως σήμερα….»

Τέλος, όπως φαίνεται στο εικο-νιζόμενο δείγμα κειμένου, η γραφή τους τηρείται όπως στο πρωτότυ-πο.

Αυτά τα λίγα, λόγω χώρου, αλλά πολλής αγάπης προς, το Γιώργη Μ. Τάγαρη, ως δώρο ευχαριστιών, με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του και για όσα έχει προ-σφέρει όχι μονάχα προς τους πατρι-ώτες ερευνητές, αλλά και προς τη «Λ.Φ» αυτά τα 14 μέχρι τώρα χρόνια της.

Βιβλιοφύλαξ Εθνικής Βιβλιοθήκης κ. Γεώργιος Δ. Τάγαρης, το βιβλίο του γι’ αυτή και η βοήθειά του προς τους

συμπατριώτες

Το ζεύγ. Πρίγγουρη

Το παραδοσιακό αλώνισμα στη Λυνίσταινα

Το παραδοσιακό αλώνισμα, με τα άλογα στο πέτρινο αλώνι, αναβίωσε και πάλι

φέτος στη Λυνίσταινα.

Για πέμπτη κατά σειρά χρονιά, όσοι πα-τριώτες και φίλοι έτυχε να βρεθούν στο χωριό στις 2 Αυγούστου, ημέρα Σάββα-το, κυρίως δε, τα μικρά παιδιά, είχαν την ευκαιρία να ζήσουν από κοντά σε πιστή αναπαράσταση μια από τις ιερότερες και σημαντικότερες ενασχολήσεις των πατεράδων, των παππούδων, των προ-γόνων μας γενικά, επί χιλιάδες χρόνια, μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. στα πολλά πέτρινα αλώνια, συγκεντρωνόταν κάθε «Αλωνάρι» ο μόχθος μιας ολόκληρης χρονιάς (όργωμα, σπαρτό, βοτάνισμα, θέρισμα, δέσιμο με δεμάτια, κουβάλημα στο αλώνι με τα καημένα τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια, πολλές φορές και δύο ώρες δρόμο). Από εδώ όμως, από αυτό το πέτρινο αλώνι, ξεκινούσε η ελπίδα για

τον επόμενο χρόνο. Εδώ στηριζόταν η προσδοκία επιβίωσης της πολυμελούς συνήθως οικογένειας, μέχρι τον επόμενο «Αλωνάρη». Όλοι μας, παιδιά τότε, έχου-με ζήσει τέτοιες ιερές-συγκλονιστικές στιγμές, όταν οι μακαρίτες πλέον πατε-ράδες μας γονάτιζαν μπροστά στον συ-γκεντρωμένο καρπό, που άστραφτε σαν κεχριμπάρι στον ήλιο, φιλούσαν το σωρό και έκαναν το σταυρό τους, με το βλέμμα στραμμένο ευλαβικά προς την Ανατολή. Αιωνία σας η μνήμη αλησμόνητοι, σεμνοί αγωνιστές της ζωής, αιωνία σας η μνήμη βασανισμένοι ξωμάχοι μας.

Φέτος το αλώνισμα έγινε παραδοσια-κό, στο γνωστό «Λιαίϊκο» αλώνι, που σή-μερα ανήκει στον σεβαστό μας δάσκαλο Γεώργιο Αγγελόπουλο. Είναι το αλώνι που συγκέντρωνε τα χρόνια εκείνα τις περισ-σότερες «θεμωνιές», που εκάλυπταν όλες μαζί τεράστια έκταση γύρω από αυτό. Όλοι θυμόμαστε τη σειρά που έπαιρναν οι συμπατριώτες μας, για να αλωνίσουν,

σειρά που άρχιζε από τον Ιούλιο (Αλωνάρη) και έφθανε ως αργά στις αρχές Σεπτεμβρίου. Σήμερα βέβαια η θεμωνιά είναι μονάχα μια και δεν υπάρχει πρόβλημα σειράς.

Μετά το τέλος του αλωνίσματος, ακολούθησε πλούσιο φαγοπότι και γλέντι στην κεντρική πλατεία του χωριού μας, με γνήσια παραδοσια-κά τραγούδια, που κράτησε ως αργά το απόγευμα. Την ωραία μας αυτή εκδήλωση τίμησαν με την παρου-σία τους ο τέως υπουργός κ. Βύρων Πολύδωρας, μαζί με τον αδελφό του Αντώνη αντιδήμαρχος Χολαργού, ο βουλευτής Ηλείας κ. Κατρίνης, οι δήμαρχοι: Ανδρίτσαινας κ. Τρύφων Αθανασόπουλος, Είρας κ. Ιωάννης Αδαμόπουλος και Φιγαλίας κ. Ιωάν. Πιπι-λής κά. Θερμοί ήταν και οι χαιρετιστήριοι λόγοι που απηύθυναν όλοι τους προς το κοινό. Όλοι, γιατί καθένας τους είχε ξε-χωριστό νόημα.

Θερμά συγχαρητήρια ανήκουν, επί-σης, σε όλους τους συντελεστές αυτής της όμορφης εκδήλωσης. Στον δάσκαλό μας κ. Πέτρο Γιαννόπουλο, που σήκωσε όλο το βάρος της εκδήλωσης ως συνή-θως, στις Λυνιστιανόνυφες που ετοίμα-σαν τις γευστικότατες πίτες και λοιπές λιχουδιές (Σοφία σύζ. Γεωργ. Ανδ. Μιχε-λή με το μεγάλο φορτίο που κουβαλάει κάθε χρόνο απ’ την Τρίπολη, Φωτεινή σύζ. Αντ. Αγγελοπούλου, Μάντω σύζ. Ηλ. Γ. Αγγελοπούλου, στην εξαίρετη νοικοκυ-ρά μας Ανδριάνα σύζ. Κων. Δ. Σκουμπού-

ρη για την ωραία κεντητή κουλούρα της, πραγματικό κομψοτέχνημα, με την οποία εντυπωσιάζει κάθε χρόνο. Ευχα-ριστούμε ιδιαίτερα τους γείτονές μας Βερβιτσάνους Σωτήρη Λώλο και Κώστα Καππή, που μας δανείζουν κάθε χρό-νο τα τρία άλογά τους για το αλώνισμα. Υπενθυμίζουμε με την ευκαιρία ότι το σιτάρι που αλωνίστηκε φέτος ανήκε στη Μαρία σύζ. Ζήσιμου Σκουμπούρη (γέν. Β. Λαμπρόπουλου) και είχε καλλιεργηθεί στο χωράφι, που εκάλυπτε παλιά το αλώ-νι του μακαρίτη δασκάλου Γιαννάκη Ν. Σκουμπούρη.

Τέλος, ευχόμαστε από βάθους καρ-διάς να είμαστε και του χρόνου καλά και να οργανώσουμε πάλι την όμορφη αυτή εκδήλωση.

Αντώνης Άγγ. Αγγελόπουλος

3 646αρ. φύλλου 55 Λυνιστιάνικη Φωνή

Το νερό άντεξε το καλοκαίρι, όμως το πρόβλημα παραμένει(συγχαρηΤηρια για Την καΤανόηση Των συμπαΤριωΤων)

Φέτος ευτυχώς και το νερό ήταν με το μέρος μας. Άντεξε στις πιεστι-κές ανάγκες κι ο κόσμος έμεινε ευχαριστημένος. Έτσι, ελπίζει πως

μπορεί να παραθερίζει στη Λυνίσταινα, γιατί τώρα πια το νερό αποτελεί την πρώτη ανάγκη. στην ουσία όμως εκείνοι που συνέβαλαν στη λύση του προβλήματος ήταν οι ίδιοι οι κάτοικοι. αυτοί μετρίασαν τις απαιτήσεις, έδιωξαν τα λάστιχα για να λειτουργήσει το χωριό μ’ άνεση κι αξιοπρέ-πεια. Όλους, τούς συγχαίρουμε. παρ’ όλα αυτά το πρόβλημα παραμένει, το πρόβλημα υπάρχει και σαν πρόβλημα θα συμπεριφέρεται. γι’ αυτό και οι σκέψεις που έχουν πλέον συγκεκριμενοποιηθεί, όπως νέο δίκτυο, αποτελεσματικότερος έλεγχος με την πηγή στο γαρδικάκι, πρέπει να προχωρήσουν. αυτό θα φέρει την ανακούφιση, αυτό και την εμπιστοσύνη.

Ο Αύγουστος μήνας για εμάς ήταν ευ-λογημένος. Είχε απ’

όλα της ζωής κι’ απ’ όλα των ανθρώπων. Τα γεννήματα έμπαιναν στ’ αμπάρια, τα φρούτα το ένα μετά το άλλο επαρκούσαν για όλους, μέσα κι έξω απ’ το χωριό, οι βρα-διές φεγγαρόλουστες και οι γιορτές μ’ αποκορύφωση το 15Αύγουστο έδιναν ενίσχυ-ση στην ψυχική αγαλλίαση. Τα ζώα όμως και κυρίως τα γιδοπρόβατα τάφερ-ναν δύσκολα. Από νωρίς στο στάλο, για νερό περπατούσαν 3 και 4 χιλιόμετρα να φθάσουν ως το ποτάμι κι άλλα τόσα και μπηχτοκέφαλα να ξαναγυρίσουν. Το βόσκη-μά τους περιορισμένο επει-δή είχαν τα πάντα ξεραθεί. Όμως, οι φυσικάρηδες τσο-

πάνηδες, δηλαδή οι με κλη-ρονομική πείρα, που είχαν γεννηθεί κάτω απ’ το ρόγο -βύζι τους δεν έμεναν με σταυρωμένα χέρια. Κοιμό-ντουσαν στις πλαγιές δίπλα

τους, τα ξυπνούσαν για να ξεκινήσουν τη βοσκή με το χά-ραμα της κονταυ-γής, τους άλλαζαν τόπο και τους κρε-μούσαν τσοκάνια,

κουδούνια, τροκάκια κλπ και για να τ’ ακούν και να επιδι-ώκουν το ψάξιμο για τροφή επάνω στο ξερικό χώμα. Όλ’ αυτά θυμηθήκαμε όταν, στις

30 Αυγούστου το πρωί, συ-ναντήσαμε στη Μεγαλόπολη το συμπατριώτη «φυσικάρη κτηνοτρόφο» κ. Κων. Γιαν-νόπουλο. Σαν πολυέμπειρος είχε ακολουθήσει το «δρόμο της ξεραϊλας» π’ ανεβαίνει στα βουνά και μέσα απ’ τους νανόθαμνους καταλήγει στις πλαγιές και στα φαράγγια, που κρατούν το χορτάρι με τη χλωρακιά του. Κι εκείνος είχε προχωρήσει ακόμα πιο πέρα να νιώσει τη δική του ανάσα. Το δικό του διάλειμ-μα, μέχρι την αναχώρησή τους για τα προστατευτικά χειμαδιά!

Και στη Λυνίσταινα τα γιδοπρόβατα χρειάζονται τα δικά τους!

Η Πέννυ Στάθη Δάγλαρη μας μαγνητίζει με την ανηφοριά της καταξίωσής της

Νέα επιστήμων πλέον η Πέννυ καταξιώνει και κα-ταξιώνεται. Τις αίθουσες

των δικαστηρίων τις ανεβαίνει μ’ αποδοχή κι αυτοπεποίθηση. Η υπεράσπιση των αθώων και η μορφοποίηση της αλήθειας μα-γνητίζουν τη δικαιοσύνη. Είναι οι ρεματιές των βαθυστόχαστων σκέψεών της. Τ’ αχνάρια της πο-ρείας του φίλου μας πατέρα της προς τον πνευματικό του πύργο εκεί στον Πύργο του Νομού μας, όπως έχουμε ξαναγράψει, της εί-ναι ορατά απ’ την αρχή έως το τέ-λος. Όμως το πιο σημαντικό, δεν την τρομάζει, ούτε το μάκρος της πορείας, ούτε το ύψος του πύρ-γου του την κιοτίζει. απλά, γιατί φαίνεται, πως σχεδιάζει να τα χτί-σει και τα δυο μεσοούρανα, αλλά και στην απέναντι, από εκείνον, όχθη. Ας κάνουμε κι εμείς την αρχή, για τη μαρτυρία των δικών μας συναισθημάτων, με το πιο κάτω ποίημά της που τα λέγει και τα περιέχει όλα.

Οι Ήρωες του `21Βλέπω το Θεόδωρο,το Μάρκο, τη Μαντώ, τη Δέσπω να πολεμούν τραγουδώντας,να χορεύουν το χορότου Θριάμβου**Βλέπω να χρυσίζουντο γιαταγάνι της αρετήςκαι περηφάνιαςοι ακτίνες του Ήλιου**Βλέπω τους ήρωεςστα αιματοποτισμένα βουνά της Ιστορίας.**Ανεβασμένοι στην ψηλότερη κορυφή της Θυσίας, διασαλπίζουν το δίκιοτης Πατρίδας.**Τραγουδώντας το τραγούδιτης Ελευθερίας, στέλνουν το νικητήριο μήνυμαστους Πανέλληνες.**Βλέπω τον Αρχάγγελον της Νίκηςνα στεφανώνει τους ήρωες του Εικοσιένα.**Και στην άλλη μεριάτου Ονείρου τον κόσμο να χειροκροτεί!

Πέννυ Ευστ. Δάγλαρη.

Η γενικΗ μας ςυνελευςΗκυριακή 2 νοεμβρίου 2008 (ώρα 10:30 πρωί)

αθηνάς 30, όροφος 4ος

Η ειδική κουλούρα της Ανδρ. Σκουμπούρη, ανάμεσα στους Αντώνη και Βύρωνα Πολύδωρα

Τα σωληνάρια τρέχουν ακούραστα

αριστ. Πέτρ Γιαν/λος, βερβιτσάν. άλογα, Δήμαρχος Αδαμόπουλος, Βουλευτής Κατρίνης

Λυνιστιάνικη Φωνή 4 647αρ. φύλλου 55

Πράγματι μας θυμίζει το παλιό παραδοσιακό μας τραγούδι «κάτω

στα δασιά πλατάνια», η όμορ-φη εκδήλωση που οργανώνει κάθε χρόνο ο Σύλλογος στις 26 Ιουλίου, ημέρα εορτής της αγίας Παρασκευής.Και είναι πράγματι δασιά τα πλατάνια της κατώβρυσης, τα πλατάνια της πλατείας της αγίας Παρασκευής. Το δε τοπίο με την πλακόστρωτη πλατεία, τα ωραία φωτιστικά και το νεράκι να τρέ-χει αδιάκοπα από την τεράστια σκαλιστή πέτρινη «κούμπλα», ήταν πράγματι μαγευτικό. Το εκ-κλησάκι της αγίας Παρασκευής παρουσιάζεται κάθε χρόνο και ομορφότερο, κάθε χρόνο και με κάτι το καινούργιο. Μετά τον εξωραϊσμό του εσωτερικού και του εξωτερικού χώρου, αλλά και τον ηλεκτροφωτισμό του, φέτος ακολούθησαν και τα σκα-λοπάτια. Έγιναν πέτρινα, με δα-πάνη εκλεκτών συμπατριωτών, τα ονόματα των οποίων ανα-γράφονται στη δεύτερη σελίδα της «Λ.Φ». Όμως, αν κι ο χώρος της εκκλησίας μικρός, η κατάνυ-ξη και η ευλάβεια του εκκλησιά-σματος πολύ μεγάλες. Φαίνεται πως ο Θεός χωράει καλύτερα σε μικρούς χώρους και στις καρ-διές απλοϊκών ανθρώπων.

Μετά την κατανυκτική θεία Λειτουργία, ακολούθησε πλού-σια αρτοκλασία με δροσερά αναψυκτικά, προσφορά των δυο εκλεκτών συμπατριωτισ-σών μας, της Ντίνας και Αιμι-λίας Κορκολή, στη μνήμη των γονέων τους Μιλτιάδη και Κα-λομοίρας. Άλλωστε μας έχουν συνηθίσει, χρόνια τώρα, με την ίδια προσφορά τους, καθώς και την τέλεια φροντίδα της για την εσωτερική και εξωτερική ευ-πρέπεια της εκκλησίας και του χώρου γενικότερα.

Στη συνέχεια στρώθηκαν τα τραπέζια και ακολούθησε πλού-σιο φαγοπότι και γλέντι ως αργά

το απόγευμα. Τα τραγούδια όλα με το στόμα υπενθυμίζουν πα-λιές όμορφες στιγμές. Το τρα-πέζι φέτος ήταν του Γιάννη Αν. Περαμερίτη και της συζύγου του Κων/νας, στη μνήμη των γονέων τους, Αναστασίου κι Ευ-ανθίας, όπως έχει γίνει και πάλι στο παρελθόν. Πέραν αυτού, οι ίδιοι δώρισαν στην εκκλησία μας μια πλήρη μεγαφωνική συσκευή για τη μετάδοση της θείας Λειτουργίας. Τους αξίζουν πολλοί έπαινοι και συγχαρητή-ρια. Συγχαρητήρια επίσης, ανή-κουν σε όσους εργάσθηκαν για την επιτυχία της όμορφης αυτής γιορτής, καθώς και σε όσους άλλους προσέφεραν σε αυτή, όπως ο κ. Πέτρος Γιαννόπουλος με το αρωματικό κρασί του, η Γιώτα σύζ. Μάρκ Σμυρνή με τις γευστικές της τυρόπιτες, η Μα-γδαληνή Ν. Μιχελή-Παναγούλια με τα ωραία της μπακλαβαδά-

κια κ.ά. Ευχαριστούμε την πρό-εδρο του Συλλόγου Αποδήμων Ανδριτσάνων κ Φρόσω Κρίβα, καθώς και τον κ. Αθαν. Πλατή, αντιπρόεδρο του Συλλόγου Ολυμπίων που μας τίμησαν με την παρουσία τους.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί από τώρα, ότι για την επόμε-νη εκδήλωση του χρόνου, τα έξοδα ανέλαβε η εκλεκτή μας συμπατριώτισσα Ιωάννα Σκου-μπούρη-Ηλιοπούλου, κόρη του Παναγιώτη και της αείμνηστης Γεωργίας (γέν. Τζαν. Σμυρνή), στη μνήμη της μητέρας της, και των δυο γιαγιάδων της Ιφιγέ-νειας και Γιαννούλας. Την ευχα-ριστούμε θερμά για την ωραία χειρονομία της και ευχόμαστε να είμαστε όλοι καλά και να γιορτάσουμε του χρόνου, πάλι την ίδια ημέρα..

Αντώνης Άγγ. Αγγελόπουλος

Το ΟΧΙ του `40 και η «τρέλα» των Ελλήνων(του δασκάλου κ. Νικ. Ιερ(Γ) Σμυρνή)

Θα κληθούμε, σε λίγες ημέρες, οι πανέλληνες να γιορτάσου-με και πάλι το ΟΧΙ μας, το μεγάλο ΟΧΙ του 1940. Και κάθε φορά ζωντανεύουν μνή-

μες από τις ηρωικές σελίδες της ιστορίας μας. Φέρνοντας στη σκέψη μας τη μεγάλη επέτειο, νιώθουμε τους σφυγμούς μας να καλπάζουν, την πίεσή μας να ανεβαίνει και την καρδιά μας έτοιμη να σπάσει. Μπορεί η γενιά μας να μην έζησε τις φο-βερές εκείνες ημέρες, είχε όμως την τύχη να γιορτάζει τα γεγονότα, ενώ δεν είχαν περάσει παρά μόνο λίγα χρόνια από τότε. Σχολιαρούδια του `50 βλέπαμε τις αυτοσχέδιες από χαρτόνι αφίσες των μεγάλων μαθητών με συνθήματα, όπως: ΟΧΙ, ΖΗΤΩ το `40 κ.α. Δεν καταλαβαίναμε και πολλά πράγματα. Τα βουρκωμένα μάτια και τα σπινθηροβόλα πρό-σωπα των γονιών μας, μάς εντυπωσίαζαν ιδιαίτερα. Ήταν αυτοί που είχαν ζήσει τα φοβερά γεγονότα, τόσο στην πρώτη γραμμή του μετώπου, όσο και στα μετόπισθεν. Ήταν αυτοί που πρώτοι έγραψαν, με της ψυχής το πύρωμα και της καρ-διάς το αίμα, καινούργιες σελίδες της ιστορίας μας.

Εφ’ όσον οι πρωταγωνιστές του πολέμου ζούνε, τότε δεν μπορεί να μιλήσει η ιστορία. Είναι η καρδιά που σπαρταρά, είναι τα κύματα των αναμνήσεων, που ζητάνε να ξεσπά-σουν, είναι τα οράματα και τα μάτια που βουρκώνουν στη θύμηση εκείνης της αποκοτιάς. Όταν το φθινοπωρινό πρωινό της 28ης Οκτωβρίου 1940, οι σειρήνες μούγκριζαν και οι κα-μπάνες καλούσαν τα παιδιά της Ελλάδας, να υπερασπιστούν πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, κανένα δεν κάθισε να σκε-φτεί. Όλα άκουσαν τη φωνή της ιστορίας. Δεν είχε στεγνώσει το αίμα των ηρώων μας, καινούργιο έπρεπε να χυθεί, για να ξαναποτίσει το ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ κι έτσι οι νέοι Λεωνίδες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, για να επαναλά-βουν το ΟΧΙ τους.

Τα ελληνικά νιάτα, τ’ αμούστακα εκείνα παιδόπουλα, που, όσα απ’ αυτά ζουν σήμερα, έχουν ξεπεράσει τα ενενή-ντα τους, χωρίς καλά να το καταλάβουν τι τα μέθυσε, κίνησαν εκείνο το χάραμα για την ψηλότερη κορυφή της Νεοελληνι-κής Ιστορίας. Κοντεύουν εβδομήντα χρόνια κι ακόμα απο-ρούν οι ιστορικοί του κόσμου. Πού βρήκε το θάρρος, πολλοί διερωτώνται, μην ήταν θράσος; να πολεμήσει ο μικρός κι αλαφροϊσκιωτος λαός, που ούτε συγγενείς, ούτε σύμμαχο τί-μιο είχε, ούτε το δίκιο του μπόρεσε να βρει στο ιστορικό του διάβα. Μια χούφτα Ελλήνων να τα βάλει με τις πιο ισχυρές αυτοκρατορίες του κόσμου, την Ιταλία του Μουσολίνι και τη Γερμανία του Χίτλερ.

Όπως πάντα, έτσι και τότε, η λογική του σταμάτησε. Σ’ αυτή τη γωνιά της γης υπάρχει ένας λαός, που ξέρει να πη-γαίνει κόντρα στη λογική των παραλογισμών μιας τυφλής και αδίστακτης εξουσίας και αλαζονείας. Τη θέση της λογι-κής παίρνει ο πυρετός της καρδιάς, ο οίστρος της νίκης και της ελευθερίας, η τρέλα, η ελληνική τρέλα, η ένθεη τρέλα του. Την κουβαλάει μαζί του μέχρι το θάνατό του. Τρελούς μας αποκάλεσαν στο Μαραθώνα, τρελούς το `21, τρελούς και το `40.

Αυτή την τρέλα είχε και ο νεαρός ανθυπολοχαγός Μενέ-λαος Δημ. Σμυρνής, που ενώ, σε μια επίθεση, οι Ιταλοί τον έχουν επισημάνει βάζοντας ριπές εναντίον του, και ενώ οι στρατιώτες του τον παροτρύνουν να καλυφθεί, εκείνος περ-νάει στην αθανασία.«Κάτω απ’ τα πέντε κέδρα, χωρίς άλλα κεριά κείτεται στην τσουρουφλισμένη χλαίνη μοιάζει μπαξές που του’φυγαν άξαφνα τα πουλιάμοιάζει τραγούδι που το φίμωσαν μέσα στη σκοτεινιά»

Με την ίδια πάντα τρέλα τα παιδιά της Ελλάδας πέφτουν στο καθήκον. Είμαστε ο σπόρος που πεθαίνει. Μοίρα της Ελλάδας να πεθαίνει καθημερινά, για εξασφαλίζει την αθα-νασία. Γεννιούνται οι Έλληνες για να αγωνιστούν και πε-θαίνουν για να ξεναγεννηθούν. Δεν αξιώνονται να καθίσουν στην κορυφή του Ολύμπου τους. Πάντα ανεβαίνουν. «Πέρα από τον πάταγο των αυτοκρατοριών που γκρεμίζονται, θ’ απομείνει ν’ ακούγεται μέσα στον αποκαμωμένο κόσμο, λιανό και κρυστάλλινο, ερημικό κι άτρεμο, το εωθινό που σήμανε η σάλπιγγα πάνω στον ελληνικό βράχο μια φθινοπωρινή αυγή»

(Άγγελος Τερζάκης)

Νίκος Γ.(ίερ) ςμυρΝήςκυπαρίςςία

Της αβλεψίας τα λάθη πρέπει να διορθώνονται!Αυτό τ’ όμορφο τετράστιχο, που αποτελούσε στο προηγούμενο φύλλο, την αρχή του άρθρου «Στη γιορτή της ΜΑΝΑΣ» του δασκάλου Ν. Γ(ιερ) Σμυρνή, τυπώθηκε με λάθη, γι’ αυτό και ξανατυπώνεται, με την παρά-κληση της κατανόησης.

«Μάνα, δε βρίσκεται λέξη καμίανα’χει στον ήχο της τόση αρμονία,

σαν ποιος να σ’ άκουσε με στήθος κρύοόνομα θείο»

συνέχεια 2α

ό γιάννης Δημητρα-κόπουλος, ο αυτοδί-δακτος, κατά βάση,

ποιητής και συγγραφέας, απ’ ότι φαίνεται, ήταν άν-θρωπος με θέληση, μ’ αυ-θορμητισμό, αλλά κυρίως με σκέψεις καθαρές. μαζί μ’ όλα τα υπόλοιπα, που είδα-με στα προηγούμενα φύλλα της «Λ.Φ», έγραψε κι ένα ακόμα βιβλίο, το τελευταίο στην παρουσίασή τους, με τίτλο «Τό ανΔρόγυνό». Τόγραψε, το καλοκαίρι 1978 στο κατάκολο ηλείας, όπου παραθέριζαν. Το αρχίζει δε, με τον πιο κάτω πρόλογο: «Τίποτα δεν είναι πιο όμορ-φο, πιο γλυκό από την οι-κογένεια. αυτή ομορφαίνει τη ζωή, αυτή δίνει τη χαρά, την αγάπη και την ευτυχία στον άνθρωπο. πηγή τους όμως είναι «το ανδρόγυνο». αισθάνονται όλοι οι άνθρω-ποι αυτό ή εγώ ονειροπολώ;

Όποιος το διαβάση θα απα-ντήση σ’ αυτό το ερώτημα, οπότε και θα με δικαιώση ή όχι».

και πριν αρχίσει την κα-ταγραφή των σκέψεών του, παραθέτει και την αφιέρω-σή: «Το αφιερώνω εις την σύζυγόν μου σωτηρί-αν προς ένδειξη αγά-πης και εκτιμήσεώς μου για την ευγενι-κή της και ειλικρι-νή συμπαράστασην, αλλά και συμπερι-φοράν της απέναντί μου, μέχρι σήμερον, εις όλους τους το-μείς».

Τις απόψεις του τις πα-ρουσιάζει σε 87 χειρόγρα-φες σελίδες με 29 μέρη (κε-φάλαια), ενώ ως επίλογο, διαισθάνεται πως, ίσως, δεν έχει καλύψει όλες τις πτυ-χές του θέματος. γι’ αυτό και ζητά συγνώμη απ’ τους αναγνώστες: « Ζητώ συγνώ-

μη από τους αναγνώστας του βιβλίου μου «το ανδρό-γυνο» για τας τυχόν παρα-λείψεις μου, διότι, λόγω του περιεχομένου που ανα-φέρομαι, ως επί το πλείστον εις το ανδρόγυνο, αλλά πα-ράλληλα και στην οικογέ-

νεια γενικώς, δεν είναι δυνατόν να συλλάβη κανείς το σύνολον των περιπτώσεων κι επόμενον είναι να υπάρχουν πα-ραλείψεις».

Τέλος, δέχεται απ’ τους αναγνώ-

στες του βιβλίου και κριτι-κή, που σημαίνει, κατά τη γνώμη μου, πως είχε άλλα σχέδια γι’ αυτά, τα οποία να μην δικαιώθηκαν απ’ τον χρόνο π’ ακολούθησε. Όμως, εκείνος δε σταμάτη-σε να γράφει ως την τελευ-ταία ικμάδα της ζωής του.

συνεχιΖεΤαι

Κάτω στα δασιά τα πλατάνια (το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής».

ό θησαυρός του γιάννη Δημητρακόπουλου

Ο κόσμος τρώγει, πίνει κι απολαμβάνει. Στο κέντρ ο Κ. Σκουμπούρης δεξιά , Δημ. Παναγούλιας αριστ.

Μπρος ο δάσκ. Κ. Αγγελόπουλος, δεξιά η Μάγδα Σωτ. Γιαν/λου

5 648Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 55

Για να γνωρίσουμε τους πρώτους μας μετανάστες ΘύμΙΟΣ ΠαΝ. ΓΙαΝΝΟΠΟύλΟΣ

Η παρουσίαση των πρώτων μεταναστών μας στο προηγούμενο φύλλο είχε απή-χηση συγκινητική και συγχρόνως, εκ-

φράστηκε η έντονη εισήγηση να γράψουμε κάτι περισσότερο για τον καθένα, ώστε και με τη συνδρομή τη δικιά τους να περιγραφθεί η τότε οικογένειά τους, η πορεία και η μελλοντική τους εξέλιξη. Έτσι, ξεκινάμε με το Θύμιο Γιαννό-πουλο.

Ο Θύμιος ήταν το τελευταίο παιδί του Πανα-γιώτη και Μαργαρίτας Γιαννόπουλου. Η Μαργα-ρίτα ήταν κόρη του Παναγιώτη Κορκολή, αδελφή του παπα-Ανδρέα και του Ηλία, απ’ τον οποίο οι Κουρλιαίοι Κορκολαίοι. Μητέρα αυτών, η Αναστασούλα Ντελη-μιχάλη γεννημένη το 1798 στο Μπουτζά της Σμύρνης, που το 1918 επέστρεψε στην Ελλάδα με τ’ αδέρφια της, τους ονομα-σθέντες «Σμυρνήδες». Ο Θύμιος του 1890 μ’ αύξοντα αριθμό 2 σε 10 γεννήσεις αγοριών το ίδιο έτος σε Λυνίσταινα και Δραγώγι. όπως φαίνεται στον πίνακα που δημιουργήθηκε απ’ τον ταξίαρχο Πολ. Αεροπορίας κ. Θύμιο Φλέσ-σα απ’ τη Ζούρτσα, μετανάστευ-σε το 1909. Στον ίδιο πίνακα κι όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της μετανάστευσής του. .

Παράλληλα, Μμέσα στο διά-βα των 14 ετών με την εφημερί-δα, που προσπαθήσαμε να τους εντοπίσουμε όλους και να γνωρί-σουμε περισσότερα γι’ αυτούς, διαπιστώσαμε πως

ο Θύμιος ήταν ένα συγκροτημένο άτομο με τρία βασικά χαρακτηριστικά ή καλύτερα ας τις ονομάσομε «επιθυμίες». Το πρώτο ήθελε ν’ αφομοιωθεί από την εκεί κοινω-νία, το δεύτερο, οι μετά απ’ αυτόν να μην αισθάνονται μετανάστες, αλλά ισάξιοι των λοιπών εθνικών παρόμοιων μεταναστικών ομάδων, οι οποίες, χωρίς να ξεχάσουν το παρελθόν τους, έπρεπε να το βάλουν, έστω και προσωρινά, στην άκρη, παράμερα. Αυτό (το παρελθόν) θα ξανάβγαινε κάθε φορά ως η «ρίζα προέλευσης και καταγω-γής» τους, με πίστη, και υποστήριξή του. Κι όσο για την τρίτη «επιθυμία του», οι απόγονοί του ν’ αποτελούν ενωμένη ομά-δα μες σ’ αυτό τ’ απρόσωπο αμερικάνικο χάος που συνεχώς διευρυνόταν.

Με βάση όλ’ αυτά, φαίνεται, πως πορεύτηκε ο Θύμιος Π. Γιαννόπουλος. Τις δυο πρώτες επι-θυμίες κι όνειρά του τα πέτυχε με τρεις απλές κινήσεις. Στην πρώτη κίνησή του καταξιώθηκε απ’ την εργατικότητα, την τιμιότητα, αλλά κι από κοι-νωνικότητα ανάμεσα στους άλλους. Απόχτησε γρή-γορα φίλους, καλούς συνεργάτες και διασκέδαζε μαζί τους, παίζοντας όργανο και τραγουδώντας ελληνικά τραγούδια σε παρέες, φίλους κλπ. Αυτά τον βοήθησαν να μάθει γρήγορα τη γλώσσα με την οποία έβγαινε μπροστά με θάρρος, μ’ απόψεις, με εισηγήσεις, σ’ αυτή το χωριό το Ταφτ που μεγά-λωνε μαζί του. Πολύ γρήγορα έγινε το ανερχόμενο παιδί, μέσα σ’ αυτό το συνονθύλευμα των «φυλών του Ισραήλ». Στη δεύτερη κίνησή του παντρεύτη-κε, μετά 15 χρόνια δουλειάς κι αποκατάστασης, ελληνοπούλα απ’ την Κυπαρισσία, τη Βασιλική Μανωλοπούλου. Την είχαν επιλέξει, τα ίδια του τ’ αδέλφια. Ήταν ορφανή από μητέρα και πρώτη απ’ τα 4 αδέρφια π’ ακολούθησαν. Είχε κι εκείνη καλλιεργηθεί με μοδιστρική στην Αθήνα κι έτσι με το Θύμιο ταίριαξαν γιατί τον είχε εμπιστευθεί απ’ την πρώτη στιγμή. Τον βρήκε όταν κατέβηκε απ’ το πλοίο της γραμμής όπως της είχε περιγράψει τον εαυτόν του, γιατί τότε με τα καραβάνια των

νυφάδων γινόταν ο χαλασμός Κυ-ρίου. Οι περισσότεροι δεν είχαν σχέση με τις φωτογραφίες. Ήταν κουτσοί, στραβοί, γέροι και κοι-μόντουσαν σε καλύβες. Κι όσο για την τρίτη κίνησή τους, Θύμιος και Βασιλική, έμαθαν τα παιδιά τους τα «καλύτερα και τα περισ-σότερα γράμματα», ανεβάζοντάς τα ισότιμα και ισάξια μες στην φιλελεύθερη αμερικάνικη αγορά.

Την τρίτη επιθυμία του Θύ-μιου, στο ν’ αποτελούν «ενωμέ-νη ομάδα…», την ανέλαβαν τα τρία παιδιά τους. Παναγιώτης-Μαργαρίτα-Γιώργος. Καταξιω-μένα πλέον έδωσαν το δικό τους στίγμα της συνοχής ως προς την οικογένεια, κι ας τους χωρίζουν, μικρές ή μεγάλες αποστάσεις. Ο τρόπος αυτός επιβιώνει μέχρι

σήμερα και μάλιστα εφευρίσκουν τρόπους και με-

θόδους ώστε να υπάρχουν και λόγοι συνάντησής των. Ένας απ’ αυτούς, λαμβάνουν μέρος σ’ ένα αγώνα με ποδήλατα απόστασης 100 χλμ κι ώσπου φθάσει ο καθένας. Άντρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, ενώ μετά το διασκεδάζουν, τρώγο-ντας και γλεντώντας όλοι μαζί. Τώρα ξεκινά η 4η γενιά που μπήκε ήδη κι εκείνη σ’ αυτό το χορό της σύμπνοιας και του αλληλοσεβασμού. Εμείς συγχαίρουμε τους στυλοβάτες αυτής της όμορφης παράδοσης. Τον Παναγιώτη, τη Μαργαρίτα και το Γιώργο. Οι λίγες φωτογραφίες με τις λεζάντες τους μπορούν να δώσουν μια μικρή εικόνα. Μακάρι να επινοήσουμε παρόμοιους τρόπους όλοι μας. Μέσα σ’ αυτά, πρέπει να επισημανθεί και το θερμό ενδι-αφέρον των εδώ συγγενών τους. Γινόντουσαν όλα τα πρώτα ξαδέλφια με τις οικογένειές τους θυσία, απ’ το 1953 π’ άρχισαν τις πρώτες επισκέψεις. Τώρα τη σκυτάλη την έχουν πάρει οι νεότερες γενιές τους. Μακάρι να το συνεχίσουν έτσι, γιατί έχουμε κι αντίθετες περιπτώσεις.

Όλα τα στοιχεία που κρατήθηκαν για το Θύμ. Γιαννόπουλο, πριν επιτραπεί η είσοδός του

Τα τρία παιδιά του Θύμιου. μαργαρίτα-Παναγιώτης-Γιώργος

O μεγάλος γιος της Βασιλικής του Παναγ. με τη σύζυγο και γιο τους

Ο Θύμιος 90ρης στη λυνίστ. με την αδελφή του Ελεθερία. Πίσω ο γιος της Γιώργης

Τα εγγόνια της Γεωργίας, απ’ τα δυο αγόρια της

Το ετήσιο άθλημά του, ποδηλασία 100 χιλιομ

Τ’ ανίψια του πεσόντα Ανθυπολοχαγού Μενέλαου Δημ. Σμυρνή στη Λυνίσταινα(τα δυο με τ’ όνομά του «Μενέλαος»)

Τα πάτρια εδάφη δεν ξεχνιούνται απ’ οποιαδήπο-τε γενιά. Όλες επιδιώκουν να διατηρείται ορα-τός ο πρώτος κόμπος της δικιάς τους αλυσίδας,

αρκεί να συνεχίζει να παραμένει αναμμένο και το κερί που φωτίζει το δρόμο προς αυτό . Αυτό έγινε και με τ’ ανίψια του Μενέλαου Σμυρνή, που ως νεοαπόφοιτος ανθυπολοχαγός της Σχολής Ευελπίδων, ως γνωστό, έπεσε το1941 στα ελληνοαλβανικά βουνά. Ο Μενέλα-ος όμως δεν είναι μονάχα για μας έμβλημα στο ηρώο μας, αλλά και για τα δυο του αδέλφια. Ο Γιώργος και η Αναστασούλα. Τίμησαν τ’ όνομά του στα παιδιά τους. Αλλά και τα παιδιά τους δεν έκοψαν δεσμούς με το χωριό του παππού τους, του Δημήτρη Μιχ. Σμυρνή, που είχε παντρευτεί στην Κοπάνιτσα. Μαζί μ’ αυ-

τόν κι άλλα δυο απ’ τα οκτώ αδέλφια τους. Έτσι, τα εγγόνια του Δημήτρη έψα-ξαν για τις ρίζες τους. Πρώτα ο Μενέλαος του Γιώργη, οποίος ήταν γι’ αρκετά χρόνια και μέλος του Διοικητικού μας Συμβουλίου. Και φέτος το καλοκαίρι,

δυο απ’ τα παιδιά του Γιώργη, ο Δημήτρης και η Αμαλία, μαζί με το Μενέλαο της Αναστασούλας, επισκέφθηκαν τη Λυνίσταινα, ενώ ο Μενέλαος στα βαφτίσια του «Γιώργη Αντ. Σμυρνή του νεό-τερου», με τη σύζυγό του Δανάη και το γιο τους Γιώργο. Ο ενθουσιασμός τους μεγάλος, αλλά και η αγκαλιά των εκεί συμπατριωτών μας, όπως πάντα, ανοικτή, ζεστή και πελώρια. Έφυγαν με την υπόσχεση να συνεχίσουν κι εκείνα σχέσεις, όπως ο πατέρας τους, όπως και ο θείος τους, καθώς αποδεικνύεται κι απ’ τις πολλές φωτο-γραφίες που διαθέτουμε, αφού πρώτα, σαν ύστατο «χαίρε» επισκέφθηκαν το Σμυρναίικο

σπίτι όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο παππούς τους, του Λεωνίδα Σμυρνή σήμερα...

Οι φίλοι του Μενέλαου ήταν Λυνιστιανόπουλα. Στη φωτογρ με Δούφα και Αγγελόπουλο

-Ο πρώτος γιος του αδελφού του «Μενέλαος»

εξελίξεων, οι οποίες και με τις υποδείξεις τους προς τα θεσμο-θετημένα όργανα, συνέβαλλαν στη συνεχή κι αδιάκοπη ανόρ-θωση του χωριού.

Αλλά, σ’ όλ’ αυτά, με την διεύ-ρυνση των κοινωνιών (τοπικών, εκκλησιαστικών, πνευματικών κλπ) και την άνετη μετακίνηση «αρχομένων κι αρχόντων», έχει ήδη δοθεί η «άνωθεν» εντύπω-ση πως αγνοούνται οι θεσμοί και οι παραδόσεις εξ αιτίας αυτών των συμπατριωτών μας που τους εκπροσωπούν, προ-σφέροντας την εικόνα πως δεν είναι όπως θα τους ήθελαν!...

Όμως, με τέτοιους εκπρο-σώπους, επαναλαμβάνεται, πως το χωριό και η περιοχή του, κρατιόταν στην πρώτη γραμ-μή της ακμής και της προόδου. Μ’ αυτούς κέρδισε επάξια κι όλους τους επαινετούς τίτλους, όπως περηφανίτσες, φιλότιμοι, ντόμπροι κλπ. Αυτοί έβαζαν στήθος, νώμο και πλάτη και για την υιοθέτηση, αλλά και για την αποτελεσματική εφαρμογή

τους. Γι’ αυτό, ούτε κατοχή κα-ταλάβαμε, ούτε εμφύλιους νιώ-σαμε κι ας τους είχαμε όλους, με πίεση, πάνω μας. Γι’ αυτό, τονί-ζουμε, για μι’ ακόμα φορά, πως όλοι τους είναι αποδεκτοί από εμάς, αλλά κι εμείς κοντά τους πάντα, άγρυπνοι φρουροί. Εί-ναι εντεταλμένα μέλη του ιστού για την πορεία και την ανόρθω-ση του τόπου, της ζωής και του μέλλοντός μας και μάλιστα εκεί-να που έρχονται σ’ επαφή με την άμεση εικόνα ανθρώπων και γε-γονότων. Μόνον αυτοί μπορούν να την εκτιμήσουν.

Γνωρίζουν τι γίνεται κάτω απ’ τα δικά τους πόδια, κάτω από κάθε πέτρα Είναι οι μικρές χάντρες του κομπολογιού. Αν αγνοηθούν τότε κι ο ιστός της ζωής, για το χωριό μας, θα γκρε-μιστεί. Άλλωστε η «ευγένεια αν και δεν κοστίζει, μπορεί να τ’ αγοράζει όλα και κυρίως απ’ όλους».

Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής Διευθυντής «Λ.Φ»

6 649 Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 55

- Συνέχεια από τη σελίδα 1

Όλοι μας, άγρυπνοι φρουροί των θεσμών μας

βαίνει για το σύρραχο νιώθει τα χαϊδοραπίσματα τ’ ανέμου και αναπολεί. Σ’ εκείνα τα χρόνια τα παλιά, όπως κατέβαινε το φως απ’ τα ψηλώματα, έφερνε από παντού βελάσματα και μυρου-διές και μια άγια πεθυμιά ζωής από τα διπλοκούδουνα. Πολλά κοπάδια τότε και πετούμενα και λιανοτράγουδα και γλυκό-λαλο αχό από τις φλογέρες...

Α ν α π ο λ ε ί! Αναπολεί ο λεβεντόγερος,

εκεί που κοντοστέκεται στο βράχο, κοντά στο κουφαλια-σμένο δέντρο και βλέπει, με τα μάτια της πατροπαράδοτης δι-ήγησης, να συνάγεται στρατός. Ήταν τότε, το 31πΧ, που συνά-χθηκαν εδώ στο πλάτωμα, με τη στερεμένη πια πετροπηγή, Φιγαλείς οπλίτες, πολεμιστές από τη Λυκόσουρα, τοξότες από την Αλιφείρα, ακοντιστές από τη Θέλπουσα και πελαστές από τη Μεγαλόπολη και Λάκω-νες με τις πανοπλίες τους. Θα κατέβαιναν στην Πίσα και από την Ήλιδα θα έφταναν κοντά στην Πρέβεζα. Έπρεπε να βο-ηθήσουν τον Αντώνιο και την Κλεοπάτρα, για να σώσουν την Πελοπόννησο από τους βαρ-βάρους. Δεν έγινε όμως μάχη στη στεριά. Έγινε ναυμαχία και κόπηκαν οι ελπίδες για ελευθε-ρία.

Σαν έφτασε κατάραχα, ο αιωνόβιος σύντροφος της Μίν-θης, ξανακούμπησε να ξανα-σάνει. Στην πλάτη ένιωθε τον ανασασμό των Αλφέων και μπροστά, κατά το Νότο, αντι-βούϊζε η Νέδα μυστηριακή, κα-λοκρυμμένη στο φαράγγι της. Ζερβά του το Παλιόκαστρο, η κορυφή της Μίνθης, λουζόταν

από το χαμόγελο του Λύκειου, ενώ μπροστά και λίγο στα δεξι-ότερα, το Λυκόδημο βυθιζόταν στη Μεσόγειο. Το Ιόνιο δυτικά, με την πιο βαθειά θάλασσα του κόσμου (4.700 μ. βάθος, όσο και του Άτλαντα το ύψος), έπια-νε φωτιά.

Λαμπάδιασε κι ο μπαρμπα-Γιάννης μέσα του, γιατί θυμήθη-κε τη μάνα του που τον έστελνε όταν ήταν παιδί ακόμα να πιά-σει νερό στου «γέρο-Γιάννη» τη βρυσούλα, κατά το φαναραίικο. Και για να σκορπίσει τον καημό του, έπιασε το τραγούδι: «Από-ψε δεν κοιμήθηκα και σήμερα νυστάζω…»

ΔΗΜΗΤΡ. ΚΟΠΑΝΑΣ

- Συνέχεια από τη σελίδα 1

Μπάρμπα Γιάννη- Κορκολής

ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ

Σύνδεσμος Αποδήμων ΛυνιστιάνωνΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:

ΑΙΟΛΟΥ100 Τ.Θ. 4043,10210ΕΚΔΟΤΗΣ:

Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος(Πρόεδρος)

Παρασκευά 7 Μαρούσι 15124 τηλ. 210-80.20.464

Διευθυντής-Αρχισυντάκτης κοι υπεύθυνος Ενοντι του νόμου

ΣωκράτηςΤζαν. ΣμυρνήςΠρατίνου 39, Παγκράτι 11634

τηλ.: 210-72.33.146κιν: 6945,171322email: linist@otenet.gr

Συντοκτική Επιτροπή: Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος Γεώργιος Ηλ. Αγγελόπουλος

ΣωκράτηςΤζον. ΣμυρνήςΣυνδρομή:

-Για τον Σύλλογο 15 ευρώ (εξωτερικού 30 ευρώ)

- Για την εφημερίδα 10 ευρώ (Εξωτερικού 50 ευρώ)Επιταγές-Εμβάσματα

Τ αχ. Θυρίδα 4043.10210

Επιταγές ΕξωτερικούΓρηγόριος Π. Γιαννόπουλος

Αιόλου 100Υπεύθυνοι Συνδρομών

Όλα τα μέλη του του Δ.Σ.

(Τα δημοσιευμένα κείμενα εκφράζουν απόψεις των συγγραφέων κι όχι του Συνδέσμου)

ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ ΤΖΑΝ. ΣΜΥΡΝΗ

Συνέχεια 1η

Όπως είδαμε στο προη-γούμενο φύλλο της «Λ.Φ», ο «φερτός» στη Λυνίσταινα Κωνσταντής Σκουμπούρης, δημιούργησε μεγάλη οικο-γένεια. Τρία αγόρια κι άγνω-στο πόσα κορίτσια. Οπωσ-δήποτε είχε και κορίτσια για-τί η χρονική απόσταση των 4 χρόνων μεταξύ των «παι-διών», (1782,1786,1790), για την εποχή εκείνη, πρέπει να θεωρηθεί ως πολύ μεγάλη. Έτσι, μετά το Μιχάλη που είδαμε τους απογόνους του, σειρά έχει ο Θωμάς. Οι δικοί του απόγονοι με δυο παρακλάδια. Του Γιώργη και του Αποστόλη, δηλα-δή οι «Γιωργοθωμάδες» και οι «ΑποστολοΘωμάδες. Με τους έχοντες τ’ όνο-μα «Θωμάς» έμπλεκαν τα πράγματα, γιατί ήταν πολ-λοί. Γι’ αυτό χρειάστηκαν τα παρανόμια για προσδιο-ρισμό τους: «Κωλοδεταίοι», «Μπουτσικάδες» κλπ. Άλλα διασώθηκαν κι άλλα όχι. Ο

Γιωργάκης απόχτησε τρία κορίτσια και ένα γιο το Θωμά. Ο Θωμάς όμως, όπως φαίνεται στο χάρτη, είχε 5 αγόρια και μια κόρη, την Κωνσταντίνα. Τ’

αγόρια έτυχαν σε δύσκολους καιρούς. Έφυγαν τα τρία, απ’ τα οποία τα δυο έμειναν ανύπαντρα, Η οικογένεια συνεχίστηκε με τα δυο αγόρια. Τον Αντώνη και το Δημητράκο, με το τοπικό του όνομα. Το γενεαλογικό τους δέ-ντρο στο επόμενο. Ο γε-ρο–Θωμάς 80ντάρης στην κατοχή βρέθηκε κοντά στα 4 παιδιά του της Αθήνας. Αλλά εκείνος ένιωθε μονα-ξιά, δε γνώριζε να κυκλο-φορεί και στενοχωριόταν κι απ’ την όλη πίεση των κα-τακτητών. Έτσι, μια ημέρα, χωρίς να ειδοποιήσει κανέ-ναν, έφυγε ποδαράτο για τη Λυνίσταινα, μ’ ένα κομμάτι ψωμί στο σακούλι. Στο δρό-μο ενώθηκε και μ’ άλλους π’ ακολουθούσαν την ίδια κα-τεύθυνση. Έμεναν σε γρέ-κια, σε πλαγιές, ξαπόστα-ζαν σε ίσκιους. Τελικά έφθασε στα δυναμικά κι αγαπημένα λημέρια του, τις Γαλατσίδες μετά 15 ημέρες, ενώ στην Αθήνα έψαχναν να τον εντο-πίσουν σε νοσοκομεία, γηροκομεία κι αστυνομί-ες. Ο Γιώργης ανύπαντρος, πέθανε στην Αθήνα, ο Πανούλης όταν γέρασε κατέληξε και πάλι στη Λυνίσταινα, η Κωνσταντίνα δημιούργησε οικο-γένεια και ο Διονύσης, τραυματίας πολέμου, δι-ορίστηκε υπάλληλος, έκανε δυο κόρες και ήταν ο πρώτος πρόεδρος του «Συνδέσμου Αποδήμων Λυνιστιάνων» το 1936.

Συνεχίζεταιι

Γενεαλογικό δέντρο Σκουμπουραίων

Ο πατέρας Θωμάς Γ. Διονύσιος

Πανούλης Αντώνης

Δημητράκος

Τώρα πια, αυτός ο δρόμος είναι συνδεδεμένος με τη ζωή και του χωριού,

αλλά κι όλων των αποδήμων του. είναι επίσης και δρόμος ζωής και για τ’ άλλα χωριά. Έτσι η κυκλοφορία του μεγά-λη, όλες τις ώρες και ημέρες και μ’ όλες τις καιρικές συν-θήκες. Όμως έχει κι αυτός τις δικές του ανάγκες. και για να δώσει πρέπει και να πάρει. αυτή τη στιγμή, όπως έχει ήδη επισημανθεί κατ’ επανά-ληψη και πολλές φορές χρει-άζεται πέντε πράγματα: (α)

να καθαριστούν τα χαντάκια και κυρίως από «γαλατσίδες» έως και «Λάκα αμπέλια», (β) να ελεγχθούν τα κρυφοφαγώ-ματα κάτω απ’ την άσφαλτο απ’ τα οποία έχουν κινδυνέ-ψει άνθρωποι να πεταχτούν στα βράχια, (γ) να κοπούν οι θάμνοι δεξιά κι αριστερά του που ελαττώνουν την ορατότη-τα, αλλά και παρασύρουν τους οδηγούς προς την κεντρική γραμμή, όπως γίνεται καθη-μερινά, κάτω απ’ τα «καρμο-σκιά», (δ) να βρεθεί τρόπος να μην κατολισθαίνουν πέτρες,

όπως στου «μουτσούλα το κοτρώνι». Λίγο πολλοί, όλοι οι οδηγοί το έχουν αντιμετω-πίσει το πρόβλημα. μάλιστα δε, αρκετοί κι εκείνοι που έχουν κινδυνέψει και (ε) να παρακολουθείται η καταλλη-λότητα της διαγράμμισης, η οποία με τις ομίχλες και τη δυνατή βροχή αποδεικνύεται ως σωτήρια. Τονίζεται δε, πως δεν είναι απλά επισημάνσεις, αλλά γιατί πολλοί έχουν φθά-σει σε κίνδυνο. σώθηκαν γιατί έτυχε να μην έρχεται κανένας απ’ το άλλο μέρος.

ό κεντρικός δρόμος χρειάζεται και φροντίδα

Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 55 7 650

Agrinio, Creta etr

* The coming morning, Aug. 15th again present, to our

cathedral for Holy Mass. Papa-Giorgis and canters offer their best voices. This year our can-tor Panagiotis Michelis was absent. His 102 years kept him away, but he danced at the fes-tival square of Panovrisi

CNext day, on Saturday (Aug. 16th) the youth

holiday was organized (in schools area). As it is known, every year, has been offered by mr Gregory G. Michelis (N.York of USA). A real holiday. Meanwhile they created, as every year, friendships, rela-tions, and cordial promises to be met again there next year.

d In addition to them the council, as every year (a)

created a holiday July 26th, saint Paraskevi’s chapel at the Katovrisi under the high trees. The cost is offered, each time, by one or two persons. This year, by Ioannis Anastasiou Perameritis They eat, drink,

sing by voice and dance until late afternoon. Next year, it will be organized by another lady as she promised.

(b) Aug 2nd they had the traditional threshing

(αλώνισμα). This day ends up as a holiday. All locals were there to be recalled their alike life. Moreover, as has been used to, every one offers traditional presents. Fruits, wines, cool waters, special hand made loaf breads (bread roll) etr. Also, many officials were there too. Even member of Parliament. This year the threshing took place in George Adelopoulos’ threshing floor (daskalos!), into the village. So, when the three horses’ mission finished, the tables in the main square were ready for a nice “Lynistian afternoon”.

L That year we had two baptisms at Lynistaina.

Their fathers have relation with the village . One, Panagiotis Demitr. Panagulias was born there, leaving the village after gymnasium education and the other one Antonis G. Smyrnis

born in Athens, but his father born there. So, after the bap-tism ceremonies, Aug. 16th & 30th. a real holiday, with 350 persons, both times.

W Many compatriots orga-nized jaunt and outing

excursions as Castle, Epicurus Apollon etr, passing all day there.

S Our shepherd are still in Lynistaina, but with the

first rains in autumn they will leave for warmer climates.

W*In August too, we had a pleasant informa-

tion. Archeologist mrs Ralli visited our village in order to end up on the highest moun-tain’s peak to see the castle and to study it. We hope to be founded into a good route very soon for its repair.

* October 25th & 26th

we’ll visit Lynistaina again for two cel-

ebrations. One “mother’s holi-day” and the other one for our combatants. Alive (just a few) or dead. Finally for the com-batants, after the Holy Mass at the church of cemetery, a wreath will be deposited by the older of them

aDo you see that lady? She is ready

to take place to the beauty con-tests dressed by that marvelous

dress covered by a nice history. The

lady’s(!) name is Kyla,

d a u g h -ter of R o n n i e

& Jenni Freitas and grand-grand daughter of Panagiotis Gianopo -ulos (Taft CA). When

her grand-mother Georgia was 16

months old, was offered by her godmother, that beautiful dress. But the dress stayed alive and

Georgia, later, decided to of-fer it to her daughter, but she obtained only two sons!. Two sons also and her older sister Vasiliki (Valerie). So the dress was waiting into the wardrobe unused!!. Georgia’s hope was transferred to her daughters in law. But “other man likes and other God determines” (as we say). The first daughter in law only two boys too. Then Georgia didn’t loose her hope. Was expecting the second daughter in law, Jenni. But she took fright to her. The first two kids were boys! Finally the prince was the third one. So, Georgia won the bet. The dress, at last, has owner in or-der to go on. {Here we say as a motto, for something: “Today it is mind, tomorrow of anoth-er one, but never to anyone= Σήμερον εμού αύριον ετέρου και ουδέποτε τινός}.

L And the new year for the Council starts Novem-

ber 2nd (First November Sun-day) with the general meeting of Lynistians. We hope to have many compatriots there.

Socratis Tzan. Smyrnis linist@otenet.gr

Dear Lynistians continued from page 7

τα 102 ζωντανά και δυναμικά του, ακόμα, χρόνια, στήριζαν κάθε ενέργεια και κάθε σκέψη όλων των παρόντων. Ήταν το ευτυχές, προς μίμηση, παράδειγμα.

Όμορφη και λαμπρή η θεία Λειτουργία στον ιερό ενορια-κό μας ναό, της Παναγίας προς τιμή και δόξα Της. Απ’ τη μια ο πολύς κόσμος, μέσα κι έξω απ’ την εκκλησία κι απ’ την άλλη οι μελωδικές φωνές. Οι φωνές του αγαπητού μας παπά-Γιώργη Τσουκαλά και των τριών, εκ των πέντε, αγοριών του μακαριστού παπά-Γιώργη Σμυρνή- Σταύρου-Νίκου-Δημήτρη, έδιναν την ει-κόνα της μεγαλοσύνης γι’ αυτήν την άγια ημέρα, που τώρα πια, δι-καιωματικά καθιερώνεται κι ως έθιμο, αποδεκτό και καταξιωμέ-νο του χωριού μας. Ανάμεσά τους κι ο πρόεδρος των αποδήμων κ. Αγγελόπουλος, ο οποίος με τις εύστοχες παραινέσεις του, έδωσε το στίγμα της ημέρας, αλλά και τη σημασία για το χωριό μας, τη Λυ-

νίσταινα. Κύρια επισήμανσή του οι δραστηριότητες των συμπατριω-τών μας γι’ αυτήν, είτε ως σύνολο, είτε ως άτομα μεμονωμένα. Και η χαρούμενη αναχώρησή τους απ’ αυτόν τον ιερό χώρο συνδυάστη-κε με την απονομή του οικονομι-κού επάθλου απ’ την οικογένεια του Γεωργίου Νικ. Καλογεροπού-λου προς μνήμη κι ανάμνησή του. Φέτος το έπαθλο, σύμφωνα με το υπάρχον καταστατικό, απονεμή-θηκε στην Παναγιώτα Αθανασίου και Μαγδαληνής Παναγούλια. Της ευχόμαστε να’χει πάντα ευτυχία και ν’ ανέλθει μ’ επιτυχία όλα τα δύσκολα, αλλά αξιαγάπητα σκα-λιά της.

Με την ίδια πνευματική και στοχαστική ένταση και το Σάβ-βατο, τρίτη ημέρα των εορταστι-κών μας εκδηλώσεων. Αυτή μια κι αφορούσε μονάχα τους νέους μας, προσφορά της, όπως κάθε χρόνο απ’ το συμπατριώτη μας κ. Γρηγόριο Μιχελή, είχε κέφι κι ευπρεπέστατο ξεφάντωμα, με σημαντικότερο τη συνάντηση, εκεί, των νέων παιδιών μας. Στα

«Ντίνεια» όπως την αποκαλούν. Φωτογραφίες πολλές, αγάπες από καρδιάς κι ευχές για επανάληψη τον επόμενο χρόνο. Καιρός, βέ-βαια, ν’ αναβιώνει κι ο χώρος των σχολείων μας με μαθητικές και νεανικές φωνές, έστω και για μια φορά το χρόνο. Ο δυνατός απόη-χός τους είναι ικανός να ενισχύει την αντοχή τους ως το επόμενο καλοκαίρι.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου των Αποδήμων μας, που μεριμνά κι εποπτεύει πλέ-ον για όλες μας τις εκδηλώσεις, εκφράζει και μέσα απ’ τη «Λυνι-στιάνικη Φωνή», τις άπειρες ευχές του και τις αμέτρητες ευχαριστίες του. Τις εκφράζει πρωτίστως προς όλους τους συμπατριώτες και φί-λους που έδωσαν λαμπριάτικη μορφή κι όψη σ’ ολόκληρο το

χωριό. Πολλοί μάλιστα με τις οι-κογένειές τους από Αμερική, Κα-ναδά, Γερμανία, όπως τα παιδιά του Γιάννη και Σταμάτας Μιχελή- Γεώργιος- Βασίλης - Λωνίδας, οι Γρηγόρης - Γιάννης Γ. Σκουμπού-

ρης, ο Δαμασκηνός Σμυρνής, κλπ. Αλλά κι απ’ τα μακρινά μέρη της χώρας μας δεν υστέρησαν. πχ Στέλιος Σμυρνής από Θεσσαλονί-κη, Κώστας Σμυρνής από Αγρίνιο κοκ.

Επίσης, ευχαριστίες πολ-

λές εκφράζει το ΔΣ, προς όλους τους συμπατριώτες επώνυμους κι ανώνυμους, που χωρίς αυτούς δε θάχε αυτήν την επιτυχία το πανη-γύρι μας. Είχαν πρωτοβουλίες, αυ-τοσχεδιασμούς κι επιδεξιότητες.

Ενδεικτικά, αναφέρονται: Όλγα Π. Γιαννοπούλου, Πέτρος Γ. Γιαν-νόπουλος, Νικ. Δημ. Κορκολής, Θανάσης και Θωμάς Ν. Μιχελής, Ιωάννης & Βούλα Παναγούλια, Αιμιλία Ι. Σκουμπούρη, Αγγελική σύζ. Κ. Σμυρνή, Ηλίας Ν. Σμυρνής, Κων. Τζ. Σμυρνής, Μάρκ. Γ. Σμυρ-νής κά.

Πολλές ευχές και για όσους ενίσχυσαν με δώρα τη λαχειοφό-ρο αγορά μας και κυρίως με τοπι-κά προϊόντα, όπως Λευτέρης Κ. Παναγούλιας, Μάρκος Γ. Σμυρνής, Νικ. Μ. Μιχελής, Νίκη σύζ. Στέλ. Σμυρνή κ.ά. Όλα τους ελκυστικά κι αξιόλογα.

Τέλος, ευχαριστίες πολλές και για τους επίσημους προσκεκλη-μένους, που λάμπρυναν αυτή την κορυφαία βραδιά της 14ης Αυ-γούστου με την παρουσία τους. Κρινιώ Κανελλοπούλου, Τρύφ. Αθανασόπουλος, Κων. Βλάμης απ’ το Λέπρεο πρόεδρος του Συλλό-γου Ολυμπίων και πολλοί άλλοι. Να είμαστε όλοι καλά, να το επα-ναλάβουμε και του χρόνου.

Παναγ. Άγγ. Παναγούλιας

- Συνέχεια από τη σελίδα 1

Ο μπάρμπα Παναγιώτης μπροστά. Δεξιά ο Γιώργης Ι. Μιχελ(Τορόντο) Το Δαμασκηνάκι ξεσπάθωσε. Μπροστά αριστ. η Δήμητρα Ν. Κορκολή

Ο «πανζουρλισμός» της πλατείας. Στο βάθος και οι άλλες τσοτιές (χοροί)

Το 15Αύγουστο στη Λυνίσταινα ένα φανταστικό τετραήμερο

Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 558 651

έ φ υ γ α ν α π ό κ ο ν τ ά μ α ς

Έφυγε από τη ζωή στις 15 Μαϊου 2008, σε ηλικία 85 ετών, η νύφη

μας από του Σκληρού, η Τασία σύζυ-γος του Θανάση Χαριλάου Κορκολή. Δεν είχε περάσει πολύς χρόνος από τότε που έφυγε ο σύζυγός τη Θανάσης. Μαζί στη ζωή μαζί και στο θάνατο.

Ακολουθώντας το ρεύμα της εποχής προς αναζήτηση καλύτερης ζωής, στις αρχές της δεκαετίας του 1950, τότε που η εσωτερική μετανά-στευση ήταν στο αποκορύφωμά της, ρίζωσαν στην Πάνω Πόλη της Κυπα-ρισσίας. Δούλεψαν σκληρά, όπως πάντα, και τίμια και δημιούργησαν εξαίρετη οικογένεια. Τον τελευταίο καιρό λόγοι υγείας την υποχρέωσαν να παραμείνει κλινήρης, ενώ ένα τε-λευταίο εγκεφαλικό επεισόδιο έθεσε τέρμα στη ζωή της.

Στον ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας Κυπαρισσίας, όπου έγινε η νεκρώσι-μη ακολουθία και στην οποία παρευ-ρέθησαν συγγενείς, φίλοι και πατρι-ώτες Ολύμπιοι. Την αποχαιρέτησε, με το πέρας της τελετής, ο εξάδελ-φός της από του Σκληρού Κανέλλος Αδαμόπουλος, παλιός έμπορος στην Κυπαρισσία, ο οποίος. μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και το γάμο της. Ογδό-ντα άλογα από τη Λυνίσταινα είχαν πάει στου Σκληρού να πάρουν τη νύφη. Αντιλαμβάνεται κανείς πόση ζωή υπήρχε τότε στα χωριά μας, που σήμερα, σχεδόν, έχουν ερημώσει.

Τα πιο θερμά συλλυπητήρια εκ-φράζουμε στην οικογένειά της. Ας είναι αιώνια η μνήμη της.

Η οικογένεια Νικολ. Γ(ιερ) Σμυρνή

Αναστασία σύζυγος Αθαν. Χαρ. Κορκολή(1923-2008)

Στις 2 Ιουλίου φέτος, σε ηλικία 95 ετών, έφυγε από κοντά μας για το αιώνιο ταξίδι ένας εκλεκτός συμπατριώτης

μας, ένας σεμνός, ταπεινός και αθόρυβος άνθρωπος, ένας αγωνιστής της ζωής, ένας άνθρωπος που στο πρόσωπό του άνθιζε πάντα το χαμόγελο και η καρδιά του χω-ρούσε από αγάπη όλο τον κόσμο. Έφυγε ο μπάρμπα-Θανάσης ο Αγγελόπουλος.

Με δυο ημέρες διαφορά ως προς την ημεροχρονολογία, πριν από πέντε χρόνια και συγκεκριμένα στις 30/6/04 είχε φύγει και η καλοκάγαθη σύζυγός του, η γνωστή σε όλους μας για την απέραντη καλοσύνη της, την παροιμιώδη φιλοξενία της και τα ανθρωπιστικά αισθήματά της, η αείμνηστη θεια Ντίνα, το γένος Δημητρα-κοπούλου.

Ήταν το ανδρόγυνο που θα μείνει για πολλά χρόνια χαραγ-μένο στην καρδιά ενός μεγά-λου αριθμού συμπατριωτών μας, που τα δύσκολα εκείνα χρόνια βρήκαν στο φτωχικό σπιτικό τους, στην οδό Καρδα-μύλα στη Χαραυγή, μια πόρτα ανοιχτή, μια στέγη για να απα-γκιάσουν και να ζεσταθούν, ένα πιάτο φαγητό, ένα χαμόγελο συμπα-θείας, λίγα λόγια παρηγοριάς, που τόσο τα είχαν ανάγκη τότε. Λέγει κάπου ο ποιητής: «Όλα της ζωής τα δώρα, πλούτη, υγεία, δόξα, κάλλη, θάρθει ο θάνατος μια μέρα και θε να χαθούνε πάλι. Μόνο κάθε καλο-σύνη, κάθε πράξις αγαθή, πάντα αιώνια θα μείνει και ποτέ δεν θα χαθεί». Και η δική σου ζωή ολόκληρη, αείμνηστε θείε Θανάση, όπως και της ενάρετης συζύγου σου, της θεια ΝΤΙΝΑΣ, ήταν γεμάτη από καλοσύνη, γεμάτη από πράξεις αγαθές, χριστιανικέ. Ήταν γεμάτη από αγαθοεργίες, φανερές και μυστικές. Δεν συμπαθούσες ποτέ το θόρυ-βο, την επίδειξη, τις τυμπανοκρουσίες. Δεν εγνώριζε πραγματικά το ένα χέρι, αυτό που έδινε το άλλο.

Προσωπικά γνωρίζω, όχι βέβαια από εσένα, ότι μέρος του μισθού σου ή της συ-

νάξεώς σου, κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα πήγαινε στο χωριό μας, σε φτωχές και αναξι-οπαθείς οικογένειες, χωρίς ποτέ να γνωρίζει κανείς το παραμικρό γι’ αυτό. Αυτό θα ειπεί πραγματικό χριστιανικό πνεύμα, αυτό θα ει-πεί ανθρωπισμός, αυτό θα ειπεί «ο έχων δύο χειτώνας να δίδει τον έναν σ’ αυτόν που δεν έχει». Η φιλανθρωπική προσφορά της θεια Ντίνας και η δική σου συνεχίστηκε και μετά το θάνατό της, όταν με πρωτοβουλία του γιατρού μας Νικολάου Δημητρακόπουλου (αδελφού της), της οικογένειάς σου και άλ-λων καλών συμπατριωτών, σχηματίσθηκε στο όνομά της από το Σύλλογό μας το γνω-στό ταμείο αλληλοβοηθείας, με το οποίο, στα πλαίσια του εφικτού, έχουμε βρεθεί

δίπλα σε αναξιοπαθούντες μας σε δύσκολες στιγμές. Το μικρό αυτό ταμείο θα συνεχιστεί βέ-βαια, στη μνήμη και των δυο σας πλέον.

Αείμνηστε θείε Θανάση. Αναφέρθηκα σε μία μόνο πλευ-ρά της ζωής σου, τη φιλανθρω-πική, την ανθρωπιστική, την πραγματικά χριστιανική, διότι αυτό το στοιχείο πιστεύω, ότι έχει και τη μεγαλύτερη αξία στη ζωή ενός ανθρώπου. Επι-

θυμώ όμως να επανέλθω σε άλλο φύλλο της εφημερίδος μας, καταγράφοντας την πολυκύμαντη ζωή σου. Μια ζωή γεμάτη προσπάθειες, μια ζωή γεμάτη ανηφόρες, με την τσάντα του ταχυδρομικού στον ώμο, μοναδικό άλλωστε εφόδιο επιβίωσης.

Στην αρχή στα κακοτράχαλα περάσμα-τά της ορεινής Ολυμπίας, στα βουνά, στα ποτάμια, στις λάσπες, τις βροχές και τα χιό-νια και στη συνέχεια στην Αθήνα. Μια ζωή όμως δημιουργική, παραγωγική, μια ζωή προσφοράς.

Αιωνία σου η μνήμη αείμνηστε θείε Θα-νάση. Αιωνία σου η μνήμη αείμνηστε πολε-μιστή και τραυματία του πολέμου 1940. Αι-ωνία σου η μνήμη σταθερέ συμπαραστάτη του Συλλόγου μας Λυνιστιάνων

Αντώνιος Άγγ. Αγγελόπουλος

Αιωνία σου η μνήμη αείμνηστε θείε Θανάση

Ντινάκος και Παναγιώτης Κορκολής

Τι τρομερή κακή σύμπτωση κι αυτή. Ο πατέρας Ντινάκος κι ο γιος Παναγιώτης έφυγαν μέσα

σε μια βδομάδα κι ετάφησαν στα Πετράλωνα. Πρώτος έφυγε ο Ντινάκος από πνιγμό στη θάλασ-σα της Ζαχάρως κι ακολούθησε ο Παναγιώτης. Λυπούμεθα για το χαμό τους κι εκφράζουμε τα πιο θερμά κι εγκάρδια συλλυπητήριά μας προς την υπόλοιπη οικογένεια, τη μητέρα και τα τρία υπόλοιπα παιδιά, αλλά και προς όλους τους υπόλοιπους συγγενείς. Πατέρας του Ντινάκου ο Πα-ναγιώτης, απ’ το παρακλάδι των «Λιαίων-Κουρλιαίων», ο οποίος είχε με-ταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά επέστρεψε το 1913 με τους βαλκανικούς πολέμους και στη συνέχεια στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο . Έτσι, αποκλεισμένος πλέον στην Ελλάδα παντρεύτηκε στα Πετράλωνα, με την Ανάστω Κ. Κωνσταντέλου ή Τόμπορη. Τα δυο παιδιά π’ απόχτησαν, τον Ηλία και τον Κώστα (Ντινάκο), δημιούργησαν δικές τους και καλοπροκομ-μένες οικογένειες. Ειδικά ο Ντινάκος, με την οικογένειά του και κυρίως με το γιο του, το Γιώργο, δεν έλειπαν, σχεδόν ποτέ, απ’ τις εκδηλώσεις του Συλλόγου. Τους γνώριζαν όλους και μ’ όλους επικοινωνούσαν. Το μόνο που εκφράζουμε να’χουν μνήμη αιώνια και στην οικογένειά του δύναμη και υπομονή να τους θυμούνται.

Θοδωράκης Δ. Αγγελόπουλος (ετών 84)

Στο ταξίδι για την αιωνιότητα μπήκε κι ο Θο-δωράκης Δ. Αγγελόπουλος από την 14η Σεπτ.

2008, όταν άρχισε να κατοικεί στη μόνιμη κατοικία του εκεί στο νέο μας κοιμητήριο του αγίου Δημη-τρίου. Ο Θοδωράκης όλα του τα χρόνια, χωρίς δική του οικογένεια, έμεινε στη Λυνίσταινα κοντά στην οικογένεια της μεγάλης του αδελφής Τασούλας κι όταν εκείνη έφυγε τον φρόντιζαν τα παιδιά τους, η μικρή αδελφή του, καθώς και οι λοιποί συγγενείς του. Τα τελευταία πλέον χρόνια, που χρειαζόταν ειδική περιποίηση και με-γαλύτερη φροντίδα, με μέριμνα και το αδιάκοπο ενδιαφέρον του ανιψιού του που διαμένει στον Πύργο -ως υπάλληλος της Νομαρχίας- πήγε στο εκεί γηροκομείο, όπου τα είχε όλα μέσα κι έξω απ’ αυτό. Ο Θοδωράκης ήταν ίσως ο πιο αγαπητός απ’ όλους τους συμπατριώτες μας, κυρίως με το χαρακτήρα, το λόγο και τη συμπερι-φορά του. Όμως την αγάπη τους αυτή την εκδήλωσαν και την ημέρα της κηδείας του. Συ-γκινητική η παρουσία τους. Για την ανταπόκρισή τους αυτή, τους ευχαριστεί και η Νικολέτα, μικρή αδελφή του, με το πιο κάτω σημείωμά της:

«… Με το γράμμα μου αυτό θέλω να εκφράσω τη λύπη μου για τον αδελφό μου Θοδωράκη. Ζήσα-με τόσα χρόνια μαζί και η συμπεριφορά του ήταν το πρώτο σχολείο για μένα. Ήταν κι ο ψωμοδότης για μας τα μικρότερα. Άρμεγε και ξανάρμεγε γίδες και προβατίνες για να ξεπεταχθούμε με το γάλα τους. Πρώτα έπρεπε να φάμε εμείς και μετά εκεί-

νος. Ας είναι αναπαυμένη η άγια του ψυχή. Άλλω-στε το είπαν κι όσοι μίλησαν στην εκκλησία, αλλά κι όσοι μιλούν καθημερινά για εκείνον. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω και μέσα από την εφημερίδα μας, πρώτα-πρώτα τον κόσμο που έτρεξε να του ειπεί το τελευταίο αντίο με τόση θέρμη και τόση αγάπη. Να ευχαριστήσω και όλους τους άλλους που δεν μπό-ρεσαν ή δεν το έμαθαν αμέσως. Τα λόγια τους είναι το ίδιο συγκινητικά. Να ευχαριστήσω κι εκείνους που ήλθαν απ’ την Καλίδονα, το χωριό όπου εγκα-ταστάθηκε ο αδελφός μας ο Γιάννης, όπως τον Πα-ναγιώτη Γ. Αγγελόπουλο, την αδελφή του Θανάσω,

τον Κώστα και Θεώνη Ρουμπούλα κι όλους τους υπολοίπους από τα εκεί αλλά και γύρω χωριά.

Τελευταία, άφησα τ’ ανίψια μου με τις οικογένειές τους, παιδιά της Τασούλας. Έκαναν ό,τι μπορούσαν, όλα τους τα χρόνια, να έχει ο θείος τους άνετα γεράματα, είτε ζούσαν οι γονείς τους, είτε όχι. Ειδικά όμως θα μου επιτρέψει ο ανιψιός μου ο Θανά-σης, να του πω ένα μεγάλο μπράβο, ένα ευχαριστώ και ένα εύγε, τόσο για

τον ίδιο, τη γυναίκα του Γραμματούλα, και τις κόρες τους, όσο και για τα πεθερικά του και τους υπόλοι-πους συγγενείς της. Χάρις σ’ αυτούς ο Θοδωράκης δεν ένιωσε μοναξιά, δεν ένιωσε απομόνωση, από τότε που πέθανε ο γαμπρός μας ο Σταύρος μέχρι και το θάνατό του στις 13 Σεπτεμβρ. Τα σπίτια τους ανοικτά, νύχτα και ημέρα, το ενδιαφέρον τους με-γάλο και η αγάπη τους με περίσσευμα. Ας έχουν την ευχή του κι ό,τι καλό στο δρόμο τους και στα παιδιά τους.

Νικολέτα Δ. Αγγελοπούλου Αναστ. Γιαννοπούλου

ΕΚΘΕΣΗ ζΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑ(τΟυ κ. ΜίΜη Μ. ΠρίΓΓΟυρη)

Στις 25 Ιουλίου του 2008 ημέρα Παρασκευή και ώρα 9:30 μμ, έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής του Αμπελιωνίτη ζωγράφου κ. Γιάννη Θ. Νιάρχου,

στην αίθουσα πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου. Η έκθεση έγινε υπό την αιγίδα του Δήμου Ανδριτσαίνης, του Συλλόγου των εν Αθήναις Ανδριτσάνων και του Εξωραϊ-στικού Συλλόγου γυναικών Ανδρίτσαινας. Λειτουργούσε δε, από τις 9:00-14:00 και 18:00-22:00 καθημερινά, από τις 25 έως 30 Ιουλίου και περιελάμβανε πίνακες με θέμα-τα, κυρίως παρμένα από τη λιθόκτιστη πόλη Ανδρίτσαινας. Στα εγκαίνια μετά από τον αγιασμό που έγινε από τον αι-δεσιμότατο Αλέξιο Καραντάνη., απηύθηνε χαιρετισμό ο Δήμαρχος Ανδρίτσαινας κ. Τρύφωνας Αθανασόπουλος κι ευχαρίστησε τους παραβρεθέντες ο ζωγράφος κ. Γιάννης Νιάρχος. Συντονιστής της εκδήλωσης ήταν ο κ. Δημήτρ. Μ. Πρίγγουρης. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους, οι κατωτέρω: Ο Δήμαρχος κ. Τρώφων Αθανασόπουλος με τον Αντιδήμαρχο γιατρό κ Βούλα Κωσταρίδου, ο Αντιδή-μαρχος Είρας κ. Θεόδωρος Κουρτεσόπουλος, ο κ. Θεόδω-ρος Αδαμόπουλος διεν/τής της ταινιοθήκης της Ελλάδος, ο στρατηγός κ. Αντώνης Αγγελόπουλος πρόεδρος του Συλλό-γου Λυνιστιάνων, κ Φρόσω Κρίβα, πρόεδρος του Συλλόγου Αδριτσάνων, ο επιθεωρητής κ. Ανδρ. Κανελλόπουλος πρόε-δρος του Συλ. Αγιοσωστικών, ο κ. Νικόλ. Θωμόπουλος πρό-εδρος του Σ.Δ του Συλ. Αμπελιωνιτών, η κ. Ελένη Λυρή και Κανέλλα Μπούφη αντιπρόσωποι του συλλόγου Ολυμπιων, η κ. Φωτεινή Ηλιοπούλου αντιπρόσωπος του Εξωραϊστικού Συλ. Κυριών Ανδρίτσαινας, ο κ. Παναγιώτης Χαραλαμπό-πουλος Λυκειάρχης, συγγραφέας και πλήθος κόσμου. Την έκθεση επισκέφθηκαν, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της κι εθαύμασαν τους 30 πίνακες που εκτίθεντο, εκατοντά-δες επισκέπτες, οι οποίοι συνεχάρησαν το δημιουργό τους ζωγράφο κ. Γιάννη Νιάρχο, ο οποίος παρευρίσκετο καθ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας της.

Ο Ντινάκος

Λυνιστιάνικη Φωνή 9 652αρ. φύλλου 55

Συγχαρητήρια για τον ερχομό της κόρης του Γιώργου και Νίκης Ν. Σμυρνή

Χαρά και ευτυχία σκόρπισε, τόσο στους γονείς, όσο και στους παππούδες ο ερχομός στη ζωή της νεογέννητης του Γιώργου Σμυρνή του Νικολάου και της Νίκης Νικολοπούλου. Το πρώτο φως αντίκρισε η μικρούλα στις 29 Ιουλίου ΄08 στο νοσοκομείο Κυπαρισσίας. Ευχόμαστε στη νεογέννητη να είναι καλότυχη και οι γονείς να τη χαίρονται.

Η κόρη του Γιάννη και Κωνσταντίνας Γ Κορκολή

Ο ανιψιός μου Γιάννης Κορκολής του Γεωργίου και της αδελφής μου Σταθούλας και η Κωνσταντίνα Αντωνοπούλου στις 30/05/08 απέκτησαν ένα υγιέστατο, πανέμορφο κοριτσάκι. Τους εύχομαι να τους ζήσει, να είναι γερή, δυνατή και να την καμαρώσουν όπως ονειρεύονται. Η θεία τουςΓιαννούλα Γ. Γκουγκούση- Καραθάνου

ΓεννήσειςΒαπτίσεις

Το Σάββατο, 16 Αυγούστου 2008 και ώρα 7 μμ, ο Παναγιώτης Δημ. Παναγούλιας και η σύζυ-

γός του Αγγελική, βάφτισαν την χαριτωμένη κο-ρούλα τους. Η βάφτιση έγινε στον λαμπερό Ι. Ναό του Αγίου Νικολάου του χωριού μας, με την πρέ-πουσα ευλάβεια και τυπικότητα. Τα συναισθήμα-τα χαράς και συγκίνησης ήταν εκείνα που κυριάρ-χησαν μεταξύ των παρισταμένων, όταν ακούσθη-κε από τα χείλη του παπά- Γιώργη Τσουκαλά, «Το όνομα αυτής ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ». Τότε, όλοι φέραμε στη μνήμη μας, τη μορφή της αείμνηστης Παναγιώτας (Γιώτας), μητέρας του Παναγιώτη. Μετά τη λήξη του μυστηρίου, ακολούθησε τρικούβερτο γλέντι, στην φωταγωγημένη πλατεία της Πανώβρυσης, κάτω από τα θεόρατα πλατάνια και τον έναστρο Λυνιστιάνικο ουρανό. Τα φαγητά και ποτά πλού-σια και η περιποίηση των τριακοσίων και πλέον παρισταμένων, άψογη. Σημειώνεται ότι είχαν

προσκληθεί όλοι οι κάτοικοι του χωριού, καθώς και οι επισκέπτες.

Εξαίρετη και η 6μελής ορχήστρα του κ. Φ. ΖΑ-ΝΕΤΟΥ πάνω στη ξύλινη εξέδρα, που με ποικίλη μουσική και τραγούδια, για κάθε επιθυμία και ηλικία, κράτησε το κέφι αμείωτο, μέχρι την 3ην πρωινή ώρα. Θερμά συγχαρητήρια ανήκουν στον Παναγιώτη και την Αγγελική, γιατί προτίμησαν ως τόπο βάπτισης της πρωτότοκης κόρης τους την γενέτειρα, αλλά και για την τόσο ευχάριστη και αξέχαστη βραδιά που μας χάρισαν.Ευελπιστούμε ότι θα τους μιμηθούν κι άλλοι συμπατριώτες μας. Ευχόμαστε στη νεοφώτιστη Παναγιώτα, να έχει υγεία και ο δρόμος της ζωής της να είναι χωρίς εμπόδια, στους δε γονείς, να την χαρούν, όπως αυτοί ονειρεύονται

Με αγάπηΠαναγιώτης και Σωτηρία Παναγούλια

Ευχές για γάμο και βαφτίσια

Η σύζυγός μου Ευδοκία κι εγώ εκφράζουμε τις πιο θερμές ευχές μας, στους φίλους και συμπατριώτες απ’ το Πανωχώρι, Πανα-

γιώτη (Σμήναρχος εα) και Δέσποινα Δημητρακοπούλου, γιατί η μαθηματικός κόρη του Διονυσία με τον επίσης νεαρό Αλέξαν-δρο Ανδρουλάκη την 3η Μαίου 2008, εκτός απ’ το θρησκευτικό γάμο τους, βάφτισαν στο ίδιο παρεκκλήσι τ’ αγίου Νικολάου Ρη-γίλλης, και την πρωτότοκο κόρης τους, με τ’ όνομα Παναγιώτα προς τιμή του πατέρα της Παναγιώτη. Η όλη τελετή ολοκληρώ-θηκε με το καθιερωμένο γλέντι στη Λέσχη Ενόπλων Δυνάμεων.

* * * *

Επίσης, συγχαρητήρια κι ευχές και προς τα ανίψια μας, Ευαγ-γελία, κόρη Νικολάου

και Δέσποινας Αποστο-λάτου και Ευαγγέλου Θε-οδώρου και Παρασκευής Αλεξοπούλου, για τη βά-φτιση της κόρης τους με τ’ όνομα Παρασκευή (Εβίτα). Η βάφτιση έγινε στο γραφι-κό κι όμορφο εξωκλήσι Αγί-ου Φωκά Πάρου, όπου, στον προαύλιο χώρο του, δίπλα στο θαλάσσιο κύμα και η διασκέδαση με 100 και πλέ-ον προσκεκλημένους ως τις 4 τα ξημερώματα.

Δυο βραδιές ανεπανάληπτες, οι οποίες χάρις της Παναγιώτας και Παρασκευής (Εβίτας), έδωσαν χαρά, ευτυχία και νόημα

στη ζωή. Να τους ζήσουν και να τις καμαρώσουν τις κόρες τους, μ’ αρχές όπως τις δικές τους, όπως και των παππούδων τους, που στέριωσαν, κυρίως, τις πορείες τους με ηθικά και καταξιωμένα στηρίγματα.

Σωκράτης και Ευδοκία Τζ. Σμυρνή

Και το όνομα αυτής Παναγιώτα

Οι ευχές των παππούδων με μεγαλύτερη αφοσίωση

Το Σάββατο 19/09/08 στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο

Καβούρι Αττικής ο κ. Χρήστος Κων/νου Λαμπρόπουλος (υιός του Κων/νου Λαμπρόπουλου και της Ιωάννας) και η σύζυγός του κ. Ευγενία Λαμπροπούλου, βά-φτισαν το χαριτωμένο αγοράκι τους, στο οποίο εδόθη το όνομα Κωνσταντής. Νουνός του ήταν ο κ. Στάθης Γκόλιας.

Μετά την βάπτιση ακολού-θησε δεξίωση στον Αστέρα Βουλιαγμένης, όπου οι ευτυχείς γονείς του νεοφώτιστου δέχθη-καν τις ευχές των συγγενών και φίλων τους. Γε-μάτοι χαρά για το ευτυχές γεγονός από τα βάθη

της καρδιάς μας ευχόμαστε να ζή-σει ο μικρός Κωνσταντής με υγεία και άπειρες χαρές. Γλυκιά, όμορφη και επιτυχημένη να εξελιχθεί η ζωή του και κάθε καλό να βρίσκεται στο δρόμο του.

Στους γονείς του ευχόμαστε να ζήσουν και αυτοί, να τον καμαρώ-νουν και να τον χαίρονται.

Ο παππούς Κώστας και η γιαγιά Ιωάννα

**Συγχαρητήρια και πηγαίες ευχές εκ-φράζουν για το νεοφώτιστο Κωνσταντή και τα αδέλφια των παππούδων του, Αρι-

στείδης και Γιαννούλα. Του εύχονται να ζήσει, να μεγαλώ-σει και να αποκτήσει όλα τα καλά του Θεού.

Στις 14 Ιουνίου, ημέρα Σάββατο και ώρα 19:30 στον ιερό ναό Εισοδίων της Θεοτόκου στην

άνω πόλη της Κυπαρισσίας (παλιάς Αρκαδιάς), έγινε η βάφτιση του εγγονού, του εκλεκτού συ-μπατριώτη μας δασκάλου Νικολάου ιερ. Γ. Σμυρ-νή και γιος της κόρης του Νέλλας. Μέσα σ’ ένα καταπληκτικό περιβάλλον, όπως διαγράφεται από εκεί ψηλά, με μια απεριόριστη και μοναδική θέα, με την πόλη της Κυπαρισσίας να απλώνεται στα πόδια σου και μ’ ένα φα-νταστικό ηλιοβασίλεμα στα βάθη του Κυπαρισσιακού ως μακριά στο Ιόνιο πέλαγος. Είναι κάτι που συναρπάζει. Η τελετή κατανυκτική με τα έξι παπαδοπαίδια, τα τρία στο αναλόγιο, Σταύρος-Νίκος-Δημήτρης, να μας χαρίζουν τη θαυμάσια ψαλμωδία τους, όπως συμβαίνει πολλές φορές στο χωριό μας, που σμίγουν σ’ ανάλογες στιγμές. Ο τερά-στιος ναός, εσωτερικά κι εξω-τερικά, γεμάτος από κόσμο. Όλοι γνωστοί, συγγενείς και φίλοι, προσκεκλημένοι από τον μπέμπη, που στο προ-σκλητήριο «έγραφε»: «Είμαι εγώ ένας μικρούλης-μα και λίγο ζωηρούλης- που το κέφι μου θα κάνω μ’ ένα μπάνιο παραπάνω. Κι άμα

το νερό κρυώσει – η νουνά μου θα με σώσει- μα όλοι εσείς να θυμηθείτε-μπέμπη μη με ξαναπείτε-μην τυ-χόν κι αποφασίσουν-πάλι για να με βαφτίσουν».

Του το υποσχόμαστε λοιπόν, δεν τον αποκα-λούμε ξανά μπέμπη, αλλά με το φρέσκο όνομά του, ΝΙΚΟΣ, το όνομα δηλαδή του ευτυχισμένου παππού. Θέλουμε όμως να μας υποσχεθεί και αυ-τός, ότι θα μας προσκαλέσει όλους και πάλι στο γάμο του στην ίδια εκκλησία. Μετά τη βάφτιση

ακολούθησε μεγάλο γλέντι στο όμορφο κέντρο «ΟΑΣΗ» της Κυπαρισσίας, το οποίο κράτησε ως τις πρωινές ώρες, με θαυμάσια μουσική που μας χάρισε τόσο όμορφα, ο γνωστός μας πλέον «ντι-τζέυ» στις εκδηλώσεις μας στη Λυ-νίσταινα, ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ, γιος του Νίκου Σμυρνή και θείος του νεοφώτιστου.

Στον Νικολάκη μας, ευ-χόμαστε να ζήσει, να προο-δεύσει, να ευτυχήσει, στους δε ευτυχείς γονείς Θοδωρή και Νέλλη, στους ευτυχείς παππούδες Νίκο και Φωτεινή ευχόμαστε από καρδιάς να τον καμαρώσουν, όπως επι-

θυμούν.Αντώνης και Φωτεινή Αγγελοπούλου

Και το όνομα αυτού Νικόλαος

Στην Πάρο άκουσε τ’ όνομά του, ο φίλος Βασίλης Ν. Σαλακάς

Πολλές οι ευχές μας προς το φίλο και παλιό συνοδοιπό-ρο στο γυμνάσιό μας Βασίλειο Σαλακά απ’ τα γειτονικά μας Πετράλωνα. Ο γιος του Νίκος και η νύφη του Μα-

τίνα λάτρεις της νήσου Πάρου, βάφτισαν εκεί και το γιο τους, δίνοντάς του τ’ όνομα «Βασίλειος». Το μυστήριο της βαπτίσεως, έγινε με κάθε λαμπρότητα στον ιερό ναό της Παναγίας της Εκα-τονταπυλιανής την 19η Ιουλίου 2008. Ναός, συνδεδεμένος με την αγια- Σοφιά, όπως ο δικός μας Επικούριος Απόλλων με τον Παρθενώνα, ως προς σχέση χρόνου κτίσεως, πρωτομαστόρων κλπ. Γι’ αυτό, γοητεύει περισσότερο και με τον τίτλο της «Ελεύθε-ρη αγια-Σοφιά». Τα 100 και πλέον άτομα, συγγενείς και φίλοι του Νίκου και της Ματίνας, που ταξίδεψαν στην Πάρο από διάφορα μέρη εκτός αυτής, έκδηλα θαύμασαν την πελώρια «Εκατοντα-πυλιανή» μέσα κι έξω, που έχει μεταβληθεί σε Ιερό Προσκύνη-μα, την επισημότητα της βάπτισης, όσο και το ολονύκτιο γλέντι στο ξενοδοχειακό κέντρο «Αγνάντι Λεοντής», όπου και μόνιμα διαμένουν οι γονείς κατά τις συχνές εκεί επισκέψεις. Τα παιδιά Νίκος και Ματίνα έχουν μι’ ακόμα κόρη, η οποία και χαιρόταν με τη βάφτιση του αδελφού της. Να τους ζήσει ο νέος Βασίλης και να τον καμαρώσουν όπως το επιθυμούν. Συγχαρητήρια και για το Βασίλη. Του εύχομαι να’ ναι καλά να χαίρεται, τη χαρά και την πρόοδο του συνονόματου εγγονού του.

Κορκολής Γ. Σταύρος, βοηθός αεροπορικού ακολούθου στην Οττάβα Καναδά

Εκφράζουμε τα πιο θερμά μας συγχαρητήρια για το Σταύρο, γιο του Γιώργου Στ. Κορκολή

(Κογιό), ο οποίος, ως αξιωματικός Π.Α., πέτυχε μετά από εξετάσεις με δυνατό συναγωνισμό την τοποθέτησή του, για 3 χρόνια, ως βοηθός αεροπορικού ακολούθου στην πρωτεύουσα

του Καναδά, την Οτάβα. Ο Γιώργος, μικρότερος αδελφός του Βασίλη, του Γιάννη που δεν υπάρχει πλέον και της Ελένης, έφυγε απ’ το χωριό το 1945 σε ηλικία 4 ετών. Αρ-γότερα με τη Μαρία απ’ το Κρέφνιο Βοιωτίας, απέκτησε

δυο αγόρια. Το Σταύρο και το Γιάννη. Και τα δυο στην Πολεμική Αεροπορία. Δυο παιδιά

εξαίρετα και λαμπρά με θαυμάσιες δικές τους οικογένειες. Ευχόμαστε, στο Σταύρο καλή δια-μονή, άριστη, όπως πάντα αποστολή, και γρή-γορα ν’ ακολουθήσει κι ο Γιάννης.

O Κωνσταντής το διασκεδάζει

Ο νεοφώτιστος θέλει και τη νονά κοντά του

Το Εβιτάκι ανάμεσα στους γονείς του με τη μεγάλη στολή της μετά την κολυμπήθρα

Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 5510 653

γάμοι

Το ταξίδι φέτος στην Λυνίσταινα έμοιαζε δρο-μολογημένο από το πεπρωμένο του πατέρα μου Γιώργου Αντ. Σμυρνή. Μια ανείπωτη

υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό του, όταν έφευγε μικρός από το χωριό το 1946, κοιτώντας τα τελευ-ταία σπίτια να ξεμακραίνουν, ότι κάποτε θα βρε-θούν πάλι όλοι μαζί, παιδιά, αδέρφια, συγγενείς και φίλοι να γλεντήσουν κάτω από τα πλατάνια της πανώβρυσης.

Πέρασε καιρός από τότε, πάντα από την Λυνί-σταινα περνάγαμε ταξιδιώτες χωρίς δικό μας σπίτι. Ήρθε όμως ο 7ος εγγονός και η βάφτιση στον Άγιο Νικόλαο του χωριού, έγινε πλέον πράξη μονοσή-μαντη.

Ξεκινάμε με την Ιωάννα, την πολυαγαπημένη γυναίκα μου, τις αρχικές προετοιμασίες τον Απρί-λιο. Πρώτα να πάρουμε τον ιερέα του χωριού Γιώρ-γο Τσουκαλά να κλείσουμε την ώρα στον Άγιο Νι-κόλαο. Ευτυχώς ο πρόεδρος Αντώνης Αγγελόπου-λος μας προτείνει τον Γ. Σελούλη και την κόρη του Αφροδίτη που έχουν εστιατόριο στην Ανδρίτσαινα για να αναλά-βουν την εκδήλωση. Τραπέζια και καρέκλες είχε ο σύλλογος. Η Βού-λα με το αναψυκτήριο στην πλα-τεία θα αναλάβει τα ποτά. Χρεια-ζόμαστε όμως τοπικές πίτες. Οι γυναίκες του χωριού με μεγάλη προθυμία θα προσφέρουν η κάθε μια ό,τι μπορεί. Πάμε καλά λοιπόν! Ραντεβού τον Αύγουστο για τις τελικές ετοιμασίες.

Αρχίζουν τα τηλέφωνα με τα ξαδέρφια και τους συγγενείς. Οπωσδήποτε θα έχουμε βραστό επιμένει ο πατέρας μου (καλοκαι-ριάτικα σούπα… απορούσα εγώ, μέχρι να καταλάβω ότι θα είναι μόνο το κρέας χωρίς ζωμό πέρα-σε ένας μήνας), ας είναι καλά ο Πέτρος Γιαννόπου-λος που το ανέλαβε και η Βούλα που το έβρασε.

Μια βδομάδα πριν τη βάφτιση μας παίρνει τη-λέφωνο ο Βασίλης Σμυρνής. Τα φύλλα στα πλατά-νια είναι μαραζωμένα και χρειαζόμαστε τέντα, δεν κρατάνε σκιά. Η μετεωρολογική υπηρεσία όμως προβλέπει για το Σαββατοκύριακο της βάφτισης …βροχές. Θα καούμε ή θα βραχούμε? Κάνουμε τάμα στον Αι Νικόλα και βάζουμε τέντα για σκιά μόνο. Όλοι βοηθάνε. Την γλιτώσαμε στο παραένα. Την επόμενη μέρα της βάφτισης έβρεχε όλη μέρα.

Όλο το χωριό σύσσωμο συμβάλλει για την βά-φτιση. Ένας για όλους και όλοι για τον Γιώργο. Να τοποθετηθούν τα τραπέζια (ο Πέτρος και ο Μάρ-κος, οι δικοί μας ….Απόστολοι και Ευαγγελιστές, πάλι έκαναν το θαύμα τους και κατάφεραν να κατασκευάσουν 17 καινούργια 4μετρα μοναστη-ριακά τραπέζια), να διακοσμήσουμε τον χώρο, να φτιάξουμε την παιδική χαρά με τα φουσκωτά παι-χνίδια, ποτά, φαγητά, τραπεζομάντηλα, μουσική, να βάλουμε σημάδια στο δρόμο, ό,τι μπορεί ο κα-θένας.

Ήλθε η 30-8-2008, η μέρα της βάφτισης, με κε-φάτα σύννεφα και εύθυμο ήλιο, η πλατεία γεμίζει κόσμο και παλμό, γελαστά πρόσωπα, αγκαλιές και χαρούμενες παιδικές φωνές, όλοι οι καλεσμένοι έχουν μαγευτεί από τη φυσική ομορφιά του τοπί-ου. Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς.

Ώρα 12η μεσημβρινή και ο Παπαγιώργης απο-τραβάει τις νουνές στην άκρη της εκκλησίας για να ρωτήσει το όνομα του νεοφώτιστου. Τότε, πετά-γατε ο πατέρας μου …«Παπαγιώργη! δεν ρωτάμε για το όνομα» και ο έμπειρος παπάς μας του απα-ντά: «Άσε Γιώργο, έχουν δει πολλά τα μάτια μου». «Γιώργος» λοιπόν αλλά ….ήσυχος. Προσπαθούσε ο Παπαγιώργης να τον κάνει να κλάψει βουτώντας τον στην κολυμπήθρα , αλλά ο μικρός Γιώργος νό-μιζε ότι του κάνουν μπάνιο.

«Να μας ζήσει το νέο όνομα» φωνάζει ο παπάς από το χαγιάτι της εκκλησίας στον κόσμο που είναι μαζεμένος στην πλατεία. Εκεί είναι και ο θείος μου ο Τάσος Λώλος που από ώρα έψαχνε κόσμο να του χαλάσει χαρτονομίσματα σε κέρματα. «Ελάτε κο-ντά, μπροστά από την βρύση», πρόσχαρα προσκα-λεί τα παιδιά. «Εδώ στο χωριό μας βρέχει λεφτά», ξαναφωνάζει ο παπάς «και όποιος δεν το πιστεύει να η απόδειξη!». Σηκώνεται ο θείος μου και μαζί με

το παπά αρχίζουν να πετάνε χούφτες τα νομίσμα-τα. Πανδαιμόνιο. Το θόρυβο από το κουδούνισμα των κερμάτων στο πέτρινο προαύλιο κάλυπτε η απερίγραπτη φασαρία και τα γέλια των παιδιών που πάσχιζαν να μαζέψουν περισσότερα, …ακόμα ψάχνουν για λεφτά. Τόση χαρά είχαν τα πιτσιρίκια με τα παιχνίδια και τις βόλτες που κάνανε τριγύρω, που τα μισά ξεχάσανε να φάνε.

Ο κόσμος όμως πιο πολύς από ότι είχαμε υπο-λογίσει. Χρειαζόμαστε καρέκλες και τραπέζια για πενήντα ακόμα άτομα. Πάλι με την βοήθεια του συλλόγου αμέσως δόθηκε λύση.

Η μέρα κύλησε γιορτινή και κεφάτη. Για την Λυ-νίσταινα και για όλους εμάς που βρεθήκαμε στην βάφτιση του Γιώργου ήταν μια μέρα χαράς. Θα ήταν όμως η χαρά μεγαλύτερη αν ήταν μαζί μας και ο αγαπημένος αείμνηστος γλεντζές θείος μας Παναγιώτης Λώλος.

Μέσω της εφημερίδας «Λυνιστιανικη Φωνή», η Ιωάννα και εγώ, θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους

τους πατριώτες, φίλους και συγγενείς που βοήθησαν και παρευρέθηκαν στην βά-πτιση του γιου μας, Γιώργου Αντ.και Ιωάννας Σμυρνή. Το ταξίδι από την Αθήνα είναι μεγάλο και ακόμα πιο με-γάλο για τους συγγενείς και τους φίλους μας που ήρθαν από την Καρδίτσα, την Λά-ρισα, τον Βόλο, την Ικαρία, τη Ζαχάρω, Ζούρτσα κλπ.. Ελπίζουμε να γοητεύτηκαν από την σαγηνευτική ομορ-φιά του χωριού μας, την φι-λοξενία των ανθρώπων του, το μεγάλο υψόμετρο, την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του αγ. Νικολάου –βρύσης και

να ανταμείφθηκαν, έστω και λίγο, για το μακρινό τους ταξίδι.

Ευχαριστούμε το Σύλλογο του χωριού μας, για τα μέσα που διέθεσε και τις υπηρεσίες που προσέ-φεραν τα μέλη του, για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης, καθώς και τον σεβαστό ιερέα του χω-ριού μας Γεώργιο Τσουκαλά και τον επίσης σεβα-στό δάσκαλο Γεώργιο Αγγελόπουλο.

Ξεχωριστά ευχαριστούμε τους δύο προέδρους τους Συλλόγου μας Αντώνη Αγγελόπουλο και Σω-κράτη Σμυρνή, οι οποίοι μαζί με τις συζύγους των, για να παραστούν διέκοψαν τις διακοπές τους, τον απανταχού παρών και ακούραστο Πέτρο Γιαννό-πουλο και την σύζυγό του Ελένη, τις οικογένει-ες Γρηγ. Σμυρνή, Νίκου Παπανδρέου, Μάρκου Γ. Σμυρνή, Βασίλη Σμυρνή, Κώστα Π. Σμυρνή, Νίκου Κ. Σμυρνή, Διονύση Δράκου, τον Γ. Σελούλη και την κόρη του Αφροδίτη με τα εκλεκτά εδέσματα, το ζεύγος Ιωάννη & Βούλα Ι. Παναγούλια και τον Ανδρέα Γ. Δράκο με τα γλυκίσματα που ο ίδιος έφε-ρε αυθημερόν από Αθήνα., που με τις ευγενικές υπηρεσίες και προσφορές τους συντέλεσαν στην επιτυχία της εκδήλωσης.

Ειδικά όμως η Ιωάννα και εγώ, θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους γονείς μας, που πάντα μας προσφέρουν την υποστήριξή τους, υλική και ηθι-κή, αλλά και μας στηρίζουν σε κάθε περίσταση, με το δικό τους ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο. Να είναι πάντα καλά. Τους αγαπάμε πολύ.

Τέλος με την ευκαιρία αυτή, συγχαίρω το Σύλ-λογό μας που με την μακρόχρονη επίμονη και επί-πονη προσπάθειά του κατάφερε να παρουσιάσει το λαμπρό έργο της πανώβρυσης καθώς και πολλά άλλα με αποτέλεσμα σήμερα η Λυνίσταινα να προ-σφέρεται ως αξιόλογος χώρος παραμονής για τους δυστυχώς ελάχιστους μόνιμους κατοίκους της κα-θώς και για δροσερές θερινές διακοπές. Εύχομαι να συνεχιστούν οι προσπάθειες του Συλλόγου με αμείωτο ενδιαφέρον για την περαιτέρω αξιοποίη-ση του χωριού μας.

Αντώνης Γ. Σμυρνής21/9/2008

Υ.Γ. Ο παππούς Γιώργος Αντ. Σμυρνής είναι ευτυχής που ο υιός του Αντώνης και η νύφη του Ιωάννα επέλε-ξαν το όνομά του και για τον υιό τους. Μας ευχήθηκε, να ζήσει και στα «υποδέλοιπα».

Βάφτιση στην Λυνίσταινα την 30/08/2008(Όλα για το όνομά του. «Γεώργιος Αντ. Σμυρνής»

Η Αθηνά και ο Αντώνης (ένας λαμπρός γάμος)

Το Σάββατο, 5 Ιουλίου 2008 και ώρα 20:30, ένα νεαρό και πανέ-μορφο ζευγάρι, η Αθηνά, κόρη του Κων/νου και Ευδοξίας Μιχε-λή, καθώς και ο Αντώνης Κεράτσας, γιος του Ιωάννη και Γεωργί-

ας, ανέβηκαν τα σκαλιά της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου Παλ. Ψυ-χικού, για να ξεκινήσουν τη δική τους ζωή. Το ιερό μυστήριο τελέσθη με ξέχωρη λαμπρότητα. Είχε την πρέπουσα ευλάβεια και τυπικότητα, αλλά και σεβασμό προς τους δυο νέους. Οι πεντακόσιοι και πλέον εκλεκτοί καλεσμένοι, ένοιωσαν την μεγαλοπρέπεια και την ιερότητα της γαμήλιας τελετής. Το περιβάλλον μαγευτικό. Ο υπέρλαμπρος και επιβλητικός ναός, η κατανυκτική ψαλμωδία, το καταπράσινο τοπίο και ο ήχος της παραδοσιακής μουσικής που συνόδευε τη νύφη στο ναό. Προκάλεσαν σ’ όλους ψυχική κατάσταση και αγαλλίαση. Οι νε-όνυμφοι έλαμπαν από χαρά και ευτυχία. Η νύφη τιμούσε τις στιγμές, τον ιερό χώρο και τους παρισταμένους, τόσο με τη Μιχελαίικη κλη-ρονομούμενη ομορφιά της, όσο και με το ξεχωριστό για την ημέρα νυφικό της, το οποίο της έδινε περίσσια χάρη. Αλλά και ο γαμπρός έσφυζε από νιάτα και λεβεντιά. Χαρούμενοι και οι γονείς τους, καθώς και οι παππούδες της Αθηνάς, Δημήτρης και Μαρία, δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τη συγκίνησή τους.

Απερίγραπτη και η χαρά του θείου της Γιώργου Μιχελή, ο οποί-ος μαζί με τη σύζυγό του Άννα και τα τρία χαριτωμένα παιδιά τους, Δημήτρη, Βαλέντη και Μαρία, ήλθαν από την Αμερική για να παρα-στούν στους γάμους τους.

Μετά τις εγκάρδιες ευχές των προσκεκλημένων, ακολούθησε μεγάλη δεξίωση της σαββατιάτικης αυτής βραδιάς με χορό και τρα-γούδια και πλούσιο εδεσματολόγιο στο κοσμικό κέντρο ANAIS CLUB, στην Βαρυμπόμπη. Θαυμάσια και η ορχήστρα της οικογένειας «Κορ-ρέ Νικηφόρου», της συζύγου του Λέτας και των δυο γιων τους, φίλων του πατέρα της νύφης, που έδωσαν τον καλύτερο εαυτόν τους, προ-σφέροντας μια ξεχωριστή βραδιά, με ποικίλη μουσική και τραγού-δια, μέχρι τα ξημερώματα. Όμως, το άριστα στο χορό ανήκει στους γονείς της Αθηνάς, οι οποίοι εντυπωσίασαν με τις όμορφες φιγούρες τους. Η Ευδοξία στα νησιώτικα και ο Κώστας στον παραδοσιακό. Κο-φτό τσάμικο.

Άξιοι οικοδεσπότες αναδείχθηκαν και οι νεόνυμφοι, οι οποίοι με πηγαίο χαμόγελο και όμορφα λόγια, ευχαριστούσαν τους καλεσμέ-νους. Το ξεκίνημα άριστο. Ευχόμαστε να είναι το ίδιο άριστα και όλα τα χρόνια της ζωής τους. Οι θείοι τους

Παναγιώτης και Σωτηρία Παναγούλια

Νίκος Καραθάνος-Αθηνά Λειβαδίτη

Στις 24 Μαΐου 2008 ημέρα Σάββατο και ώρα 20:00 μ.μ. στον Ιερό ναό Αγ. Δημητρίου Πετρούπολης, ενώθηκαν με τα δε-σμά του γάμου ο Νίκος Καραθάνος και η Αθηνά Λειβαδίτη.

Το ζευγάρι ταιριαστό και όμορφο έλαμπε από αλη-θινή ευτυχία, χαρά και απίθανα μοναδικά νιάτα. Τη χαρά τους αυτή την μετέδωσαν σε όλους τους προσκεκλημένους που με αυθορμητισμό μοίραζαν αφειδώς χαμόγελα και ευχές για μελλοντικές επι-θυμίες. Μετά το μυστήριο οι στενοί συγγενείς και φί-λοι του ζευγαριού γλέντη-σαν με την καρδιά τους μέχρι το πρωί σε κέντρο δεξιώσεων στο Άλσος Αγ. Δημητρίου Πετρούπολης. Ο γαμπρός είναι γιος της μικρότερης αδερφής μου Νικολέττας. Τους εύχομαι να ζήσουν, να ευτυχήσουν και να κάνουν πολλούς και γερούς απο-γόνους. Η θεία τους

Γιαννούλα Γ. Γκουγκούση- Κάρνου

Μαρία-Κανέλλα Κ. Σμυρνή και Αθανάσιος Νικολόπουλος

Με τα δεσμά του γάμου ένωσαν τη ζωή τους η Μαρία-Κανέλλα Κων/νου Σμυρνή και ο Αθανάσιος Νικολόπου-λος. Το μυστήριο πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 30

Αυγούστου ΄08 στον Ιερό Ναό Αγίας Βαρβάρας Αγρινίου. Συγ-γενείς και φίλοι παρευρέθησαν και ένωσαν τις ευχές τους με τις ευχές της εκκλησίας για το νέο ζευγάρι. Ψάλτες οι θείοι της νύ-φης, αδέλφια του πατέρα της Κώστα: Σταύρος- Νίκος- Δημήτρης. Ο μικρότερος αδελφός τους, ο Δαμασκηνός είχε αναλάβει την υποχρέωση της μεταφοράς των νεονύμφων με το ανθοστόλι-στο αυτοκίνητό του. Μετά το πέρας του μυστηρίου ακολούθησε πλούσιο τραπέζι στο κέντρο COCONUT. Ο χορός και το γλέντι κράτησαν ως τις πρωινές ώρες της επομένης.

Εγκάρδιες ευχές να συνοδεύουν το νέο ζευγάρι σ’ όλη του τη ζωή, από τις οικογένειες.

Αριστείδη και Γιαννούλας Λάμπρου, Σταύρου, Νίκου, Δη-μήτρη και Δαμασκηνού Σμυρνή

Ο Γιώργος δεν θέλει ν' αποχωριστεί τη Λυνίσταινα και αντιδρά

Η χαρά τους έκδηλη αυτή την ξεχωριστή μέρα. Να 'ναι πάντα έτσι

11 654Λυνιστιάνικη Φωνήαρ. φύλλου 55

Παντρεύτηκε η δικαστίνα μας

Αλήθεια, πώς αλλάζουν οι καιροί και πώς περνούν τα χρόνια! Σαν να’ταν χθες, το 1965, όταν το νεαρό κορίτσι μας Ιωάννα Ντίνου και Ευσταθίας Σμυρνή, φορτωνόταν τις αποσκευές

του νου, των ηθικών αρχών και του άριστου χαρακτήρα της, για να τα ξεφορτώσει στην όμορφη Θεσσαλονίκη, μια και είχε πετύ-χει στο εκεί Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Λίγοι τη συνόδευσαν με τα πόδια στην Ανδρίτσαινα. Η χαρά μεγάλη τα δάκρυα πολλαπλάσια, αλλά και οι συμβουλές μέχρι που δεν ακουγόντουσαν πλέον γιατί το λεωφορείο είχε κιόλας κρυφτεί με το ξεκίνημά του στην πρώτη ζάγκλα του δρόμου. Όντως τότε πήγαι-νε στην ξενιτιά και μάλιστα έσπαγε και το φράγμα του κατεστημένου που ήθελε τα κορίτσια, ακόμα και τότε με λίγα Γράμματα. Ήδη, από εκείνη τη στιγμή, πριν ρίξει την τελευταία ματιά προς το γυμνάσιο που τέ-λειωσε, η τύχη και το μέλ-λον της είχαν ακουμπήσει στις δικές της παλάμες και στα δικά της βήματα. Η ίδια πλέον κτήτωρ του εαυτού της και του μέλλοντός της. Έτσι, η φοιτήτρια Ιωάννα «παντοδύναμη» με νου, μ’ αρχές και χα-ρακτήρα, πέτυχε επαγγελματικά, πέτυχε και οικογενειακά. Με τον επιλεγμένο νέο της καρδιάς της Παντελή Καλατζαντωνάκη, με τα ίδια ηθικά και πνευματικά προσόντα, δημιούργησαν άριστο «ευ ζην». Μες σ’ αυτό και τα δυο χαριτωμένα παιδιά. Τη Ράνια και τον Πάνο. Κι ο χρόνος περπατούσε… Περπατούσε!. Τα παιδιά μεγάλω-σαν και σπούδασαν… Η Ράνια ακολούθησε το δικαστικό κλάδο. Έγινε «δικαστίνα!!», για ν’ αρχίσει κι εκείνη, όπως και η μητέρα της Ιωάννα, το δικό της κύκλο ζωής. Δεύτερος σκοπός της ο γάμος, ο οποίος μάλιστα οργανώθηκε και προετοιμάστηκε με προσωπική της επιλογή γι’ αυτό και η επιτυχία του ακόμα μεγαλύτερη. Το βαλι-τσάκι με το περιεχόμενο της Ιωάννας, όντως και πάλι «παρών» για τη «σοβαρή» δικαστίνα μας, αλλά μονάχα στην έδρα των δίκαιων κι αντικειμενικών αποφάσεων.

Μετά απ’ αυτό, παραθέτουμε την περιγραφή τής όλης τελετής, όπως μας εστάλη «ιδίοις όμμασι και ιδίαις χερσί», απ’ την όμορφη Θεσσαλονίκη:

«Στις 22 Αυγούστου, 9 το βράδυ, στον επιβλητικό παραλιακό Ιερό Ναό της Θεσσαλονίκης «Μεθοδίου κα Κυρίλλου», έγινε ο γάμος της Ρά-νιας Καλατζαντωνάκη με τον εκλεκτό νέο Θανάση Καραπαύλο. Είναι κόρη της Ιωάννας Ντίνου Σμυρνή και του Παντελή Καλατζαντωνάκη και Πρωτοδίκης Λαμίας. Ο προαύλιος χώρος του ναού καλύφθηκε από το πλήθος των παρευρισκομένων που άφηναν στο κέντρο ένα μακρύ διάδρομο να δείχνει με καμάρι το στολισμό του. Πάνω σε λεπτό λινό ύφασμα κίτρινου χρώματος τοποθετήθηκαν με επιμέλεια φανάρια στολισμένα με μπουκέτα από ηλίανθους, τριαντάφυλλα, ορτανσία κισσό και αστερίες. Το εσωτερικό του Ναού κόσμησαν δύο μοντέρνες λαμπάδες προβάλλοντας την ίδια σύνθεση ¨ηλίανθου – πρασινάδας και αστερία¨. Τόσο το προσκλητήριο, η μπουμπουνιέρα, το νυφικό της νύφης και το κουστούμι του γαμπρού ήταν σε λιτή απλή γραμμή, από γνωστό σχεδιαστή μόδας. Μετά το μυστήριο ακολούθησε γλέντι στο κέντρο διασκέδασης Θεσσαλονίκης «Νεράιδα jardin». Το ζευγάρι των νεόνυμφων εμφανίστηκε στο κέντρο μετά τις 11 το βράδυ από το διακοσμημένο κήπο του κέντρου, η νύφη έκλεψε την παράσταση χο-ρεύοντας ανάμεσα στα τραπέζια των φίλων και συναδέλφων της και στη συνέχεια έκοψαν την γαμήλια τούρτα ανάμεσα σε πυροτεχνήμα-τα και μπαλόνια. Με το τραγούδι «La vita e bella» μάγεψαν τον κόσμο χορεύοντας κουβανέζικη ρούμπα και ακολούθησαν παραδοσιακοί και μοντέρνοι χοροί μέχρι τις 6 τα ξημερώματα. Η μητέρα της νύφης έδωσε «ρέστα» χορεύοντας από την στιγμή που άρχισε η μουσική μέ-χρι τα ξημερώματα. Κέφι που περίσσευε, ενθουσιασμός, ζωντάνια και όμορφος κόσμος έδωσαν χρώμα στη βραδιά. Να ζήσουν και να ευτυ-χήσουν».

Αυτό εκφράζουμε και εμείς. Συγχαρητήρια και είθε η τύχη να’ναι ο φύλακας άγγελός των κι όλα τα υπόλοιπα δικά τους.

Συγχαρητήρια στην Ιωάννα Δ. και Γιώργο Δαμ. Σμυρνή, από τους θείους τους Αριστείδη και ΓιαννούλαΟ Αριστείδης και η Γιαννούλα Λαμπροπούλου, εκφράζουν τα συγχαρητήριά τους, για την ανιψιά τους Ιωάννα Δημητρίου κι Αγγελικής Σμυρνή που πήρε το πτυχίο της από το τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου πανεπιστημίου. Της εύχονται καλή στα-διοδρομία.

Επίσης, συγχαρητήρια κι ευχές εκφράζουν για τον ανιψιό τους Γιώργο Δαμασκηνού και Μαρίας Σμυρνή, απόδημο, στις Η.Π.Α, που εισήχθη στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου University of Michigan. Του εκφράζουν θερμά συγχαρητήρια κι εύχονται να τελειώσει με επιτυ-χία τις σπουδές του.

Συγχαρητήρια

Θερμά συγχαρητήρια θέλω να εκφράσω στην ανιψιά μου Βιβή Κων. Μιχελή, κόρη του αδελ-φού Κώστα και της νύφης μου Γιάννας, για την επιτυχία της στις πανελλήνιες εξετάσεις και

την εισαγωγή της στην Πανεπιστημιακή Σχολή Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογίας του Πα-νεπιστημίου Ιωαννίνων: Βιβή μου σου εύχομαι θερμά συγχαρητήρια, καλή πρόοδο στις σπου-δές σου και κάθε επιτυχία στη ζωή σου.

Ο θείος σου Δημήτρης Δάφνη, Σεπτέμβριος 2008

Και πάλι στα θρανία η Ιφιγένεια!Η ανιψιά μας Ιφιγένεια, του Παναγιώτη και Σωτηρίας Παναγού-

λια (γέν. Τζ. Σμυρνή), δεν πρόφθασε να τελειώσει το ένα Πανεπι-στήμιο, το Μαθηματικό Ιωαννίνων κι έβαλε πλώρη για καινούρ-γιο. Μεταπτυχιακό στην Αγγλία, για εξελιγμένες νέες μαθηματικές σκέψεις. Έτσι, απ’ τις 17 Ιουνίου που χάρηκε την επίσημη και με τη γνωστή λαμπρότητα ορκωμοσία της, την 24η Σεπτεμβρίου απογειώθηκε για τους βρετανικούς ορίζοντες. με συνοδό στην εκκίνηση, τη μητέρα της,. Συγχαρητήρια για την άξια κι επαινετή αποφοίτησή της. Ευχές για καλή και πάλι επιτυχία.

Με όλη την αγάπη μας Οι θείοι της Σωκράτης και Ευδοκία

Η Μαρία Ιωάν. & Σοφίας Δράκου χτύπησε κόκκινο(στη Φιλοσοφική Αθηνών)

Εκφράζω τη χαρά, την αγάπη και τα πιο θερμά συγχαρητήριά μου στη Μαρία, κόρη των ανιψιών μου Γιάννη και Σοφίας, αλλά κι εγγονή του Κώ-

στα Γιάννη και Μαρίας Δράκου, η οποία φέτος στις πανελλήνιες εξετάσεις χτύπησε «κόκκινο». Τρίτη με σειρά επιτυχίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθήνας. Εκτός αυτού, το Μαράκι, που τέλειωσε Λύκειο της Ραφήνας, γιατί διαμένουν στο Πικέρμι, είναι ένα λαμπρό παιδί, μ’ αισθήματα αγνά και χαρακτήρα λαμπρότατο, ήδη έχει πάρει κι επάρκεια στην Αγγλική, διδάσκοντας σε φροντιστήρια γλώσσας. Όμως, εκείνη παρά τις ικανότητές της αυτές, επέλεξε την Ελληνική Φιλοσοφία για να εμβαθύνει «στ’ άδυτα των αδύτων» των με-γάλων φιλοσόφων μας. Της το εύχομαι από καρδιάς και χαίρομαι όσο θα χαρούν κι όλοι οι συ-μπατριώτες όταν το πληροφορηθούν και μέσα απ’ την εφημερίδα μας, τη «Λυνιστιάνικη Φωνή».

Μάρκος Γ. Σμυρνής

Τα παλιά καφενεία έχουν τη νοστιμιά τους

Τα καινούργια έρχονται και πρέπει να’ρχονται με βήματα σταθερά, που να μπορούν ν’ αφομοιώνουν τις αρχές, τις συνήθειες και της παραδόσεις μας. Αυτή και η κληρονο-

μιά μας. Όμως και τα παλιά πρέπει να φεύγουν, αλλά κι εκείνα επιβάλλεται να φεύγουν με ρυθμούς σταθερούς. Αυτά έχουν το δικό τους χρώμα και τη δικιά τους ιστορία. Κάποτε ήταν όλο ζωντάνια κι εξυπηρετούσαν το χωριό. Σ’ αυτά καθόντουσαν βουλευτές και υπουργοί, αστυνόμοι και δικαστές, περιηγητές και ξένοι. Είχαν κι εκείνα παστό, τηγάνιζαν αυγά και λουκά-νικα, πρόσφεραν σούμα και ρακί, έψηναν ρέγκες και βακαλάο φελί, αλλά προμήθευαν και το χωριό μέχρι «και του πουλιού το γάλα», με τα μπακαλικάκια τους. Απ’ αυτά έμπαινε κι ο πολι-τισμός στη Λυνίσταινα, με συσκέψεις- φανερές και κρυφές-, με συμβούλια κλπ, κλπ, αλλά εκεί και τα κοινοτικά τηλέφωνα με τα πελώρια χωνιά να ειδοποιούν τον κόσμο, απ’ τα οποία και τα τόσα ευχάριστα ευτράπελα. Είχαν την ξεχωριστή νοστιμιά τους κι εξακολουθούν να την έχουν και σήμερα, γι’ αυτό και οι περισσότεροι τα επισκεπτόντουσαν το καλοκαίρι. Μακάρι, να συνεχίσουν να ζουν για πολλά χρόνια ακόμα. Τα γηρατειά ούτε καν τους φαίνονται!

Δικαστίνα και πάλι μετά το ταξίδι τους!!!

Η Ιφιγένεια βλέπει από ψηλά τον πρύτανη!

Η σειρά επιτυχίας στο Μαράκι τρίτη σειρά αριστερά

Λ. Σμυρνής

Τ. Λαμπ/λου

Ντ. Παναγούλια

Τα νεονύμφια ανάμεσα στους γονείς τους. Η Ιωάννα δεξιά σαν νάταν χθες που έφυγε απ’ τη Λυνίσταινα

Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 5512 655

Ευχαριστίες και συγχαρητήρια σε συμπατριώτες μας

Ο Σύλλογος πάντα ευχαριστεί, τόσο συλλογικά, όσο και μεμο-νωμένα, όλους τους συμπατριώτες, που προσφέρουν βοή-θεια για το χωριό μας. Με αυτή, οπωσδήποτε γίνεται δυ-

ναμικότερο, ομορφότερο κι αποτελεσματικότερο. Ανάμεσά τους, πρόσφατα και οι πιο κάτω:

(α) Τα αδέρφια Γεώργιος και Βασίλ. Ιωάν. και Σταμάτ. Μιχελή (κάτ. Τορόντο) 1500 δολ για την αξιοποίηση του πολιτιστικού κέ-ντρου. (β) Η κ. Λέλα σύζ. Γεωρ. Αντ. Σμυρνή, στις 30 Αυγ. 2008, ημέ-ρα βάπτισης του εγγονού της στην πλατεία της πανώβρυσης, 14 τραπεζομάντηλα, μεγάλα και ολόλευκα, για τις ανάγκες του πολι-τιστικού κέντρου, (γ) Ο κ. Αντώνης Γεωργ & Λέλας Σμυρνής (γιος προηγούμενης), μια πιεστική συσκευή, για το άνετο πλύσιμο της πλατείας μας.(δ) Ο κ Αθαν. Ι. Παναγούλιας. Έναν καθρέφτη για την άνετη κυκλοφορία των αυτοκινήτων στην πανώβρυση. Κατασκευή σιδερένιας κουπαστής σ’ αντικατάσταση της φθαρμένης παλαι-άς, στο πολιτιστικό κέντρο. Κατασκευή και τοποθέτηση πλαισίου για αντίστοιχη φωτεινή πινακίδα στο τουρ. περίπτερό μας. (ε) Ο κ. Γεώργ. Σωτ. Δράκος, επιμέλεια της επισκευής όλων των ηλεκτρ. εγκαταστάσεων στην πλατεία και στο πολιτιστικό μας κέντρο. Κα-τασκευή σε μόνιμη εγκατάσταση στην αίθουσα πολιτιστικού κέ-ντρου για τοποθέτηση μεγαφωνικής συσκευής, που ο ίδιος έχει προσφέρει. (στ) Η Αντων. Σωτ. Δράκου, αδελφή Γιώργου), ηλεκτρι-κούς λαμπτήρες για την πλατεία και τον χώρο του πολιτιστικού έρ-γου (αξίας 300€).

Όλους τους ευχαριστούμε θερμάΑπό το Δ.Σ του Συλλόγου.

Εμπνευστής αλλά και οργανωτής για την εκδρομή στον Επικούριο Απόλ-λωνα ήταν ο Κώστας Ζήσιμ. Σκου-μπούρης, όμως κι όλοι εμείς ενδό-μυχα το επιζητούσαμε, γι’ αυτό κι

αμέσως το αποδεχθήκαμε. Η ιδέα ήταν άριστη και για να το πληροφορηθούν ευρύτερα μέσα στο χωριό, αναρτήθηκε η σχετική ανακοίνωση στο τουριστικό περίπτερο του χωριού, με ημε-ρομηνία αναχώρησης 21η Αυγούστου και ώρα 06:30 το πρωί. Η αναχώρηση, με τα πόδια, είχε καθοριστεί από τα Μιχελαίικα και το παρών για την εκκίνηση έδωσαν οι: (1) Κώστας Δ. Αγγελό-πουλος, (2) Δημήτρης Κ. Αγγελόπουλος (13χρο-νος και γιος του Κώστα), (3) Βασίλ. Σ. Γιαννό-πουλος, (4) Δημήτρης Π. Μιχελής, (5) Γιάννης Β. Στασιμιώτης, (6) Κώστας Β. Στα-σιμιώτης και (7) Κώστας Ζήσιμ. Σκουμπούρης.

Η εκκίνηση έγινε ακριβώς στην ώρα της. 6:30. Αφού εί-χαμε εφοδιαστεί με νερό, μαγκού-ρες, κατάλληλα παπούτσια κι ελαφρά ρούχα ακολουθήσαμε τη γνωστή για εμάς διαδρομή. Κατεβήκαμε στο Ρεμαντάνι, περάσαμε το ποτάμι που είχε λίγο νερό κι αρκετές μικρολιμνούλες κι αμέσως πήραμε την ανηφόρα. Όμως, μι’ ανηφόρα που ακόμα δεν την αισθανόμαστε γιατί ο ήλιος δεν είχε φθάσει έως εμάς. Πρώτος σταθμός σ’ αυτή ο ιστορικός Φονιάς. Από εκεί βλέπαμε το χωριό να λούζεται απ’ τον ήλιο, αλλά τα περισσότερα σπίτια ήταν κρυμμένα πίσω απ’ τα πλατάνια και τα γέρικα ήμερα δέντρα. Παρ’ όλα αυτά βγάλαμε μια φωτογραφία. Η καλύτερη που θα μπορούσε να βγει. Συνεχίζοντας το ρυθμικό βά-δισμά μας, γιατί ακόμα οι δυνάμεις μας ήταν ανέπαφες, περάσαμε την Κοκκορεβυθιά με το ιαματικό νερό της, το Λαπαίικο, την οροσειρά της Ρακαλίνας στο βόρειο μέρος της, τη Βά-νειρα -τη γνωστή ως αντίποδας του Ναού των Βασσών- και μέσα απ’ τη Δραγωϊτικη περιοχή, αντικρίσαμε τον Επικούριο Απόλλωνα. Οι τρεις ώρες που χρειάστηκε να φθάσουμε κοντά του ξεχάστηκαν με το θαυμασμό που μας πρόσφερε το παρελθόν, το οποίο είχε κιόλας ξεδιπλωθεί μπροστά μας, με όσα βλέπαμε και απολαμβά-ναμε. Σ’ αυτά, βέβαια και η τύχη μας είχε προ-σφέρει τη δική της έκπληξη. Υπεύθυνος, εκείνη την ημέρα, για το Ναό ήταν ο δικός μας συ-μπατριώτης νεαρός Γεώργιος Κ. Γιαννόπουλος, ο οποίος το ίδιο ενθουσιασμένος, έκανε τα πά-ντα για να μας ευχαριστήσει. Μας παρουσίασε το σχετικό video, έδειξε βιβλία, εξήγησε και την ιστορία, με την οποία επιβεβαιώθηκαν, ενισχύ-θηκαν, αλλά διασταυρώθηκαν και οι δικές μας γνώσεις. Ότι δηλαδή ο Ναός, όπως αποκαλείται, κτίστηκε το 430-400 πΧ από τον αρχιτέκτονα Ικτίνο, που κλήθηκε τότε απ’ τους Φιγαλείς, προς τιμή του Θεού Απόλλωνα, μια κι εκείνος τους είχε ιατρέψει απ’ τις φοβερές ασθένειες

(καθώς είναι καταγεγραμμένες σε βιβλία κι εγκυκλοπαίδειες με τις απαιτούμενες περι-γραφικές λεπτομέρειες). Χτισμένος σε απομο-νωμένη και δυσπρόσιτη περιοχή έμεινε μακριά από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα της αρχαι-ότητος, γι’ αυτό και λησμονημένος κατά τους χριστιανικούς χρόνους… Εντοπίστηκε τυχαία από το Γάλλο αρχιτέκτονα και αρχαιολόγο T. Bocher, όταν κι εκείνος «τυχαία» επισκέφθηκε την περιοχή. Η πρώτη συστηματική ανασκαφή του έγινε το 1812 από ομάδα αρχαιοφίλων επι-στημόνων. Αποτέλεσμα της ανασκαφής ήταν να έλθουν στο φως οι 23 πλάκες της Ιωνικής Ζω-οφόρου. Τα πολύτιμα ευρήματα και οι 23 ζωο-φόροι μεταφέρθηκαν με πλοιάρια στη Ζάκυνθο, απ’ όπου, το 1814, αγοράστηκαν σε δημοπρα-

σία κατ’ εντολή του Άγγλου αντιβασιλέα Γε-ωργίου για να καταλήξουν απ’ το φθινόπωρο του 1815, έως και σήμερα, στο βρετανικό μου-σείο. Ευτυχώς, για τον Επικ. Απόλλωνα , αλλά και για εμάς, που απ’ το 1986 έχει

συμπεριληφθεί στα προστατευόμενα από την UNESCO μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς μας. Σήμερα γίνονται έργα ανα-στήλωσής του για να παραδοθεί κάποτε στους επισκέπτες, όπως είχε κτισθεί.

Με την ευκαιρία αυτή θέλω να συγχαρώ, αλλά και να επαινέσω στο πρόσωπο του 13χρου Δημητράκη, όλα τα νέα παιδιά, που αναζητούν την κληρονομιά τους, που έχουν ενδιαφέρον να τα μάθουν όλα κι όσο πιο γρήγορα γίνεται. Δυ-νατό παράδειγμα ο Δημήτρης του Κώστα Δ. Αγγελόπουλου σε όλη τη διαδρομή ρωτούσε με κάθε λεπτομέρεια για τα χωράφια και τα γρέ-κια, όχι μονάχα του παππού του, αλλά και για όλα τα υπόλοιπα που συναντούσαμε. Τίποτα δεν άφηνε να περάσει χωρίς ερωτήσεις κι απο-ρίες. Έτσι κι όλοι το χαρήκαμε.

Θέλω, παράλληλα, να συγχαρώ, τόσο τον Κώστα του Ζήσιμου για την πρωτοβουλία του, της οποίας το αποτέλεσμα ήταν άριστο, όσο κι όλους τους συμπατριώτες της παρέας, για τη σύμπνοια, την αλληλοβοήθεια και την αλληλο-κατανόηση που επέδειξαν σ’ ολόκληρη τη δι-αδρομή. Επίσης, να συγχαρώ εκ μέρους όλων και μέσα απ’ την εφημερίδα μας το Γιώργο του Κώστα Γιαννόπουλου (πρ. κοινοτάρχη μας), για τις γνώσεις, το ενδιαφέρον και κυρίως την επι-δεξιότητά του να εκτελεί τα όντως σοβαρά και υπεύθυνα καθήκοντά του. Συγχρόνως, όμως, να εκφράσω ένα αντάξιο «εύγε» στον πατέρα «Κώστα Μαρνέρο», για το γιο που έχει παρα-δώσει στην κοινωνία. «Μπράβο Κώστα, να τον χαίρεσαι!!»

Αυτή η προσκυνηματική εκδρομή, με βεβαι-ότητα πιστεύω, πως θ’ αφήσει αναλλοίωτες τις πιο όμορφες αναμνήσεις μας.

Δήμήτρής π. μίχελής

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, θα επαναληφθεί

και πάλι η ωραία μας εκδήλω-ση, η αφιερωμένη στην ηρωίδα αγρότισσα μάννα και στους πο-λεμιστές μας του 1940. Είναι μια γιορτή χρέους, μια γιορτή σεβα-σμού και μνήμης σε πρόσωπα ιερά για εμάς, άλλά και για όλες τις επόμενες γενιές. . Στις μαννά-δες και τους πατεράδες μας, είτε υπάρχουν ακόμα στη ζωή, που είναι και οι ελάχιστοι, είτε έχουν φύγει πλέον για το αιώνιο τους ταξίδι. Η γιορτή αυτή που συνη-

θίζεται πλέον να γίνεται το τε-λευταίο Σαββατοκύριακο Οκτω-βρίου θα γίνει την το βράδυ της 25ης Οκτωβ. 2008 στην αίθουσα του πολιτιστικού μας κέντρου (πρ. νέο δημοτικό σχολείο) και την επομένη εκκλησιασμός στην εκκλησία του κοιμητηρίου μας, τον άγιο Δημήτριο και θα κλείσει με την κατάθεση στεφανιών στο ηρώο των πεσόντων μας. έτσι, θα τιμηθούν και θ’ αναγνωριστεί η προσφορά όλων τους. Των μα-νάδων μας, για τις οποίες κι όλες οι εορταστικές ετοιμασίες, των

πολεμιστών πατεράδων μας που δεν είναι πια στη ζωή, με γενική τιμή τους στο πρόσωπο του τε-λευταίου εκλιπόντος, όπως για παράδειγμα φέτος στο πρόσωπο του αείμνηστου μπάρμπα Θανά-ση Αγγελόπουλου, ενώ για τους επιζώντας με την κατάθεση του «στεφανιού τιμής» από ένα εκ των παρόντων εξ αυτών.

Παρακαλούμε για τη συμμε-τοχή όσο το δυνατόν περισσο-τέρων συμπατριωτών, για να’χει, κυρίως αυτή η γιορτή, την αρμό-ζουσα αντάξιά τους επιτυχία.

Από το Δ/κό Συμβούλιο του Συλλόγου

Ένα εύγε και από το σύλλογο για τις δυο βαπτίσεις στη Λυνίσταινα

η χαρά που έδωσαν τα δυο βαφτίσια στη Λυνίσταινα, από τις οικογένειες παν. Δ. παναγούλια και αντων. γ. σμυρ-νή, (15 και 30 αυγ, αντίστοιχα), αναντίρρητα ήταν συ-γκινητική. γι’ αυτά γίνεται η αντάξιά τους αναφορά στην οικεία στήλη της «ΛΦ». Όμως, εμείς σαν σύλλογος, αλλά κι όλοι οι συμπατριώτες, το χάρηκαν, το ζήλεψαν, το μα-κάρισαν. η Λυνίσταινα βρήκε το ρυθμό και την αποστολή της. όι εκκλησίες και οι πλατείες ανακουφίστηκαν απ’ τις αθώες παιδικές φωνές κι όλοι αναπολούσαν τα παλιά, ακόμα και τότε που χτίστηκε ο αγιο-νικόλας, που τιμητι-κά γι’ αυτήν με τα πολλά γλέντια βάφτισαν και 13 παιδιά στην ίδια κολυμπήθρα, όπως έχει ήδη γραφτεί και στη Λυνιστιάνικη Φωνή. όπωσδήποτε και στα Λυνιστιανό-πουλα που πρωτοστάτησαν, ο παναγιώτη κι ο αντώνης, ανήκουν πολλά πανάξια συγχαρητήρια. Ξεκίνησαν από τόσο μακριά, προσκάλεσαν τόσο πολύ κόσμο, του οποίου είχαν αναλάβει κι όλες τις εξυπηρετήσεις τους. κι όλα στ’ όνομα του χωριού μας, στους ανθρώπους που έζησαν και ζουν, στον αέρα, στον ήλιο, στ’ άστρα, στο φεγγάρι που σκεπάζουν με την αγάπη τους την άγια γη μας. συγχαρη-τήρια σ’ όλους και στο μέλλον περισσότερα.

Το Δσ του συλλόγου

Στις Λυνιστιάνικες συνήθειες και η «αναρριχώμενη» γενιά μας

Ο κ. Νικόλαος Κ. Παναγούλιας, υπάλ-ληλος στο Δήμο μας (Ανδρίτσαινας), σε μια επιστολή του μεταξύ των άλλων μας επισημαίνει. «Εμείς οι μεγαλύτεροι χαιρόμαστε όταν διαπιστώνουμε πως τα νέα παιδιά μας, σέβονται τις παρα-δόσεις, γλεντούν από καρδιάς στις εκ-δηλώσεις του Συλλόγου μας στο χωριό και κυρίως αγκαλιάζουν με το δικό τους τρόπο τη Λυνιστιάνικη ιδέα. Τρανή επι-βεβαίωση γι’ αυτό, το πανηγύρι μας το 15Αύγουστο. Όλα μέσα στις ζυγές του χορού. Καθόμαστε και τ’ απολαμβάναμε. Οι χο-ροί τους με ποιότητα, με κέφι και μ’ απέραντο ενθουσιασμό. Πολλά απ’ αυτά άγνωστα, αλλ’ αυτό δεν έχει σημασία. Αρκεί που αυτά χόρευαν και γελούσαν όλα μαζί. Απ’ αυτά που διακρί-ναμε, ο Αλέξανδρος και ο Γιώργος του Κώστα και Σταύρου Κα-λογερόπουλου αντίστοιχα, τα εγγόνια του Δημήτρη και Δήμη-τρας Αθ. Κορκολή, παιδιά των παιδιών τους Νίκου και Άννας, αρκετά Αγγελόπουλα και πολλά ακόμα. Μακάρι να συνεχιστεί αυτός ο αυθορμητισμός και η ανέμελη ξεγνοιασιά τους….»

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Κ. ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΣ

ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ!Η γιορτή της «αγρότισσας μάννας» και των πολεμιστών του 1940, την 25η και 26η Οκτωβρίου 2008

Εκδρομή στον Επικούριο απόλλωνα(του κ. Δημ. Παν. μιχελή τελωνειακού)

Η γενικΗ μας ςυνελευςΗκυριακή 2 νοεμβρίου 2008 (ώρα 10:30 πρωί)

αθηνάς 30, όροφος 4ος

Ξαποστάζουν αριστερά του Επικούριου. Ο μικρός Δημήτρης στο κέντρο