exostis 957

εξώστηςT. 500+457 28.03.13ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ

ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

3εξώστης. 28 Μαρτίου - 4 Aπριλίου 2013

Βιώνοντας την εποχή της φύσεως (άνοιξη!) και επιβιώνοντας την εποχή της ανθρωπότητας, το οξύμωρο είναι προφανές.

Η ανθρωπότητα διαγράφει λοιπόν κι αυτή όπως η φύση σταθερά επαναλαμβανόμενη πορεία στην κοσμική καμπύλη. Μεταξύ ζενίθ και ναδίρ γεμίζου-με το ηλιακό μας σύστημα με έφηβα μποζόνια που ρυπαίνουν τον γαλαξία ως ανεπίδεκτα μαθήσεως και που το σύμπαν τελικά αφοδεύει στο θεϊκό W.C., aka μαύρη τρύπα. Μόλις ο ανθρώπινος πο-λιτισμός σηκώσει κεφάλι πέφτει ένα αστροπελέκι και μηδενίζει το κοντέρ. Θαρρείς και δεν το αντέ-χει ο άνθρωπος, λες και του έπεσε βαριά η τόση ελευθερία, ή ίσως που γίνεται ασαφής η τόση θε-ωρία.

Ο άνθρωπος σιδηροδρομείται (!) σε σταθερή τρο-χιά και η διανόηση γίνεται ιδίωμα των ρομαντικών, των ονειροπόλων, των ιδεολόγων ή των ημίτρε-

Editorial

Ιδρυτής: Τάσος Μιχαηλίδης • Διεύθυνση περιοδικού: Σίμος Βασιλειάδης • Αρχισυνταξία: Μαρία Φαρδέλλα • Συντονισμός κινηματογραφικής ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης

• Art director: Στέφανος Μιχαηλίδης • Assistant art director: Αντώνης Γιαννόπουλος, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου • Διόρθωση κειμένων: Γιάννης Δημητρίου • Oικονο-

μική διεύθυνση: Θανάσης Ψαρράς • Διεύθυνση Πωλήσεων: Χρήστος Κουλεμάνης • Δημόσιες σχέσεις: Γιώργος Γεωργιάδης • Υπεύθυνος διανομής: Αλέξης Γκάτσης •

IT consultant: Χρήστος Τατιτζικίδης Σ’ αυτό το τεύχος συνεργάστηκαν: Αλεξάνδρα Μποζίνη, Λιάνα Γερασοπούλου, Μάρα Τσικάρα, Γιάννης Βασιλείου, Τάσος Μελεμενίδης,

Παναγιώτης Κουντουράς, Ιωάννης Moody Λαζάρου, Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης, Κυριάκος Αθανασιάδης, Γιώργος Φ. Φωτιάδης, Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος, Αποστο-

λίνας Αποστόλης, Γροζόπουλος Δημήτρης, Νίκος Ράκκας, Γιώργος Γεωργιάδης, Γιώτα Κωνσταντινίδου, Δέσποινα Πολυχρονίδου, Γιάννης Χατζηγώγας, Νέλη Σταθακίδου,

Rita Van dengayged, Σπύρος Κουζέλης • Φωτογράφοι: Aγγελική Τροκάνα, Ιωάννα Χατζηανδρέου, Καρολίνα Τσιρογιάννη, Νίκος Ράκκας • Ctp - Εκτύπωση – βιβλιοδεσία:

Λιθογραφία Ι. Αντωνιάδης – Θ. Ψαρράς • Εκδοτική ομάδα: Εξώστης Ο.Ε. Τύπου 3, Τ.Κ.: 54625, Θεσσαλονίκη, Τηλ: 2310 – 566577, Fax: 2310 – 566575

www.exostispress.gr • e-mail: [email protected] • facebook: exostisfreepress • twitter: @exostis_press

Διαφημιστείτε εδώ: 2310 566 577 • [email protected]

Ταυτότητα

Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική ή μερική, η διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προ-ηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Η άποψη των συνεργατών δεν είναι απαραίτητα και άποψη της Διεύθυνσης του περιοδικού.

Περιεχόμενα

Στήλες 04 Mind The Art 05 Lou’s Favs 10 Εξώστης Θ 16

Μεθυσμένο παραμύθι 16 Υπεραστικό κορίτσι 17 Αθηναϊκές

Πινακίδες 17 Θεσσαλονίκη επιτόπου 18 Η εντροπία μιας

γειτονιάς 18 Το μπάνερ της χρονιάς 20 Fahrenheit 451 21

Bookstand 26 Ρετρό 27 Urbanities. 29 Rita Van Shangay

30 The Zodiac.

Θέματα: 9 Θωμάς Κοροβινης 22 Alternatrips.gr 24

Daydreaming: Φοίβος Δεληβοριάς.

λων. Φυσικά! Ελέω καιρών η Ελλάδα κουρεύεται. Κόψτε [κονδύλια] από την παιδεία, κόψτε από τα πολιτιστικά, κόψτε από εθνική ανεξαρτησία και ελάτε μαζί να κάνουμε το λογαριασμό αν η Ελ-λάδα θα γράφεται ακόμα με έξι γράμματα ή τα κουρέψαμε κι αυτά και βγάλαμε Elada. Για το λίγο ή το πολύ που ο καθένας μας αισθάνεται περήφα-νος για τον ελληνισμό, στο όνομα όσων οι αλλο-δαποί λαοί εκθειάζουν την χώρα τούτη, ας σωθεί τουλάχιστον ο πολιτισμός μας.

Κάποτε είχε μια υπερηφάνεια να λες ότι είσαι Ευ-ρωπαίος. Τώρα ή που θα γίνει ηρωικός χαρακτη-ρισμός ή της ντροπής συνώνυμο;

Ο φόβος είναι αυτός που φυλάει τα έρμα. Έμαθε όμως ο άνθρωπος να φοβάται λάθος έννοιες. Φο-βάται την εργασία, φοβάται την ανεξαρτησία, φο-βάται το θάνατο. Φοβάται κάθε τι που τον φέρνει εμπρός. Έπαψε να ζει προβάλλοντας τον εαυτό

του στο αύριο και ζει τυχοδιωκτικά στο σήμερα, εφημέριος της οικονομικής κακουχίας. Δεν σκο-πεύει στο ιδεατό, δε σέβεται ούτε όσα ξεπνέει, δεν αναπαριστά τις επιλογές του στο ύστερα -τυ-φλά και κενά μόνον στο σήμερα. Αυτή κατάντησε να είναι η κοινή λογική, η κοινή πρακτική, η πρα-κτική λογική της κοινής επιβίωσης.

11μμ στο γραφείο του περιοδικού. Γεμίζω το πο-τήρι με καφέ ως τη μέση και αισιοδοξώ ρίχνοντας μια ματιά στον νέο τεύχος του Εξώστη. Αναθαρ-ρώ! Οι σελίδες του Εξώστη θα είναι πάντα γεμά-τες από ημίτρελους που λογίζουν τον άνθρωπο ως άνθρωπο και την ανθρωπότητα ως κοινωνία που αναπνέει πολιτισμό.

Που θα πάει, θα έρθει και η άνοιξη...

Σίμος Βασιλειάδης

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ:Ο Εξώστης σας στέλνει στα καλύτερα events της Θεσσαλονίκης μέσα απο διαγωνισμούς που γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αναλυτικές πληροφορίες και όροι συμμετοχής στη σελίδα http://www.exostispress.gr/Home/ShowAllBlogs και στο fb page του Εξώστη.


Mind The ArtΑπό την Αλεξάνδρα Μποζίνη

Η έκθεση με τίτλο «Αιγαίον, η Γέννηση ενός Αρχιπελάγους», εξιστορεί στον επισκέπτη τη δη-μιουργία και τη γεωιστορική εξέλιξη του Αιγαίου πελάγους, μια ιστορία, δηλαδή, 150 εκατομμυρίων χρόνων. Στα 850τ.μ. που καλύπτει ο διαμορφω-μένος εκθεσιακός χώρος, παρουσιάζονται, μέσα από αυθεντικά εκθέματα, φωτογραφίες, αναπα-ραστάσεις και διαδραστικές παρουσιάσεις ήχου και εικόνας, οι γεωλογικές εξελίξεις και τα φυσικά φαινόμενα που οδήγησαν το Αιγαίο στη σημερινή του μορφή, καθώς, τονίζεται ταυτόχρονα η παρου-σία του ανθρώπου και η σχέση του με τον τόπο, η συνεχής προσπάθεια αξιοποίησης των πόρων του

και, τέλος, η δημιουργία του μοναδικού αιγαιακού πολιτισμού.Η έκθεση αρθρώνεται σε τρείς θεματικές ενότητες και πολλά από τα εκθέματα που μπορεί να δει ο επισκέπτης παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό. Μεταξύ αυτών είναι ο γιγαντιαίος απολιθωμένος κορμός, μήκους 12 μέτρων ενός πλατύφυλλου καρποφόρου δένδρου, που βρέθηκε στην περιοχή της Ερεσσού της Λέσβου και χρονο-λογείται πριν 18,5 εκατομμύρια χρόνια, το κρανίο αντιλόπης από τη Σάμο (πριν 9,5-9 εκατομμύρια χρόνια), η κοντόλαιμη καμηλοπάρδαλη από τη Χίο (πριν 16,-15,5 εκατομ. χρόνια), το κρανίο ύαινας

(πριν 9,5-9 εκατ. χρόνια) και ο νάνος ελέφαντας από τη Τήλο. Μοναδικά ευρήματα της έκθεσης είναι οι αμμωνίτες (είδος οστράκων) από τη Χίο που κολυμπούσαν στα νερά του ωκεανού της Τηθύος, πριν από τη διαμόρφωση του Αιγαίου, και χρονολογούνται πριν από 245 εκατομμύρια χρόνια. Η πρώτη και κεντρική θεματική ενότητα της έκθε-σης με τίτλο «ΜΝΗΜΕΣ ΓΑΙΑΣ: Από την Τηθύ στο Αιγαίο», παρουσιάζει την γεωλογική ιστορία της περιοχής του Αιγαίου. Η αφήγηση ξεκινάει από την ανάδυση της μυθικής χερσονήσου Αιγιήδας από τον ωκεανό της Τηθύος, μιας εύφορης γης,

Αιγαίον, η γέννηση ενός ΑρχιπελάγουςΝΟΗΣΙΣ – Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας

19-2-13 έως 30-5-13Προσπαθώντας να αποτυπώσω στο χαρτί λέξεις και σκέψεις για το Αιγαίο, με αφορμή την έκθεση που διοργανώνε-

ται από το NOESIS μέχρι τις 30 Μαΐου, εικόνες γαλήνιες, φουρτουνιασμένες, απόμακρες και οικείες, αρχίζουν να

«πλατσουρίζουν» στο μυαλό μου. Και οι εικόνες αυτές αποκτούν αμέσως υπόσταση, ως μια προσωπική αναδρομή,

καθώς το Αιγαίο συνδέεται με μύριες στιγμές της ζωής μας.

πάνω στην οποία, έζησαν αναρίθμητα ζώα. Η έντονη σεισμική και ηφαιστεια-κή δραστηριότητα προκάλεσε την διάσπαση και τη βύθιση μεγάλων τμημάτων της χερσονήσου, γεγονός το οποίο οδήγησε εξελικτικά στη σημερινή μορφή του ανάγλυφου του Ελληνικού Αρχιπελάγους. «Στα νησιά του Ηφαίστου και του Ποσειδώνα» , τη δεύτερη θεματική δη-λαδή της έκθεσης, ο επισκέπτης έρχεται αντιμέτωπος με τις γεωδυναμικές διεργασίες που έλαβαν χώρα στο Αιγαίο. Η ηφαιστειότητα, η σεισμικότητα, οι χθόνιες δυνάμεις ως συνεχείς διεργασίες, αναδιαμορφώνουν συνεχώς την περιοχή, ακόμα και σήμερα. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που οδήγησαν στη δημιουργία του Αρχιπελάγους. Μέσα από την καταστροφή γεννήθηκαν μερικά από τα ομορφότερα νησιά του Αιγαίου, όπως η Σαντορίνη, η Κως, η Νίσυρος, η Μήλος, η Κίμωλος, η Λέσβος, η Λήμνος, η Σαμοθράκη και άλλα. Η τρίτη ενότητα «ΓΑΙΑ: από το μύθο στην επιστήμη» είναι αφιερωμένη στην παλαιο-βιοποικιλότητα του Αιγαίου. Τα φυσικά και ζωικά απολιθώματα γίνονται οι μάρτυρες της εξέλιξης της ζωής στο Αιγαίο και ενός μοναδικού οικοσυστήματος 150 εκατομμύριων χρόνων. Το Αιγαίο, με το απαράμιλλο κάλλος και τον μοναδικό πολιτισμό αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και σημείο αναφοράς στην ποίηση, την λογοτεχνία, την τέχνη και τον κινηματογράφο. Υμνήθηκε από όλους όσους είναι ικανοί να αναγνωρίσουν την ομορφιά του, στο παρελθόν, στο παρόν, στο μέλλον, στην αιωνιότητα.

Κατά τη διάρκεια της τετράμηνης παρουσίασης της έκθεσης στη Θεσσαλο-νίκη θα πραγματοποιηθούν ειδικές εκδηλώσεις για το ενήλικο κοινό όπως διαλέξεις από προσκεκλημένους Έλληνες ομιλητές, καθώς και εκπαιδευτικά προγράμματα για μαθητές με την αξιοποίηση της εκπαιδευτικής εφαρμογής «Απολιθωμένο Δάσος Λέσβου». Η έκθεση στη συνέχεια θα μεταφερθεί στην Αθήνα και σε πόλεις του εξωτερικού. Την έκθεση οργανώνει το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου με τη σύμπραξη του Μουσείου Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας του ΑΠΘ, και τη συνεργασία των πανεπιστημίων Αιγαίου και Κρήτης. Την επιστημονική εποπτεία έχει ο αναπληρωτής καθηγητής του πανεπιστημίου Αιγαίου και διευθυντής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου Νίκος Ζούρος, ενώ την επιμέλεια και τη μουσειολογική και μουσειογραφική παρουσίαση η εταιρία Tetragon.

ΝΟΗΣΙΣ – Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας Πληροφορίες: 2310 483000 www.aegeon.org.grwww.lesvosmuseum.grwww.noesis.edu.gr


beatBukowski @beatBukowski --> Μπήκε ο Αυτιάς σε εκκλησία γεμάτη γριές και οι αντιδράσεις θύμιζαν είσοδο Τζάστιν Μπίμπερ σε αμέρικαν χάισκουλ.

Πέτεμυ @Mr_Petemy --> Επειδή μπερδεύω τις εθνικές επετείους στη μία είπαμε ΟΧΙ και στην άλλη δεν ξέρω δεν απαντώ;

Γιακουμής Ζάμπουρας @Aristoteleios --> μια φορά είχα φτιάξει χοιρινό σωταρισμένο με μανιτάρια και κρεμυδάκι και το έσβησα με πυροσβεστήρα.

Tacos @anastassio1968 --> Με ρώτησε ο άλλος ,γιατί δεν πάω πουθενά

τριήμερο.Γιατί δεν έχω κάποιον να μου ποτίζει τα λουλούδια ,του είπα..

ψαχνω κονσιλιερε @vitocorleone --> To sex είναι σαν το ποδήλατο: Σου χαλάει το μαλλί

To_ayto @MariaSfika --> Ξυπνας μεσα μου το εισαι ζωον.

Κόκκινη Τούφα @kokkini_toufa --> Σταμάτα του λέω σκέψου τα παιδιά, δεν έχουμε παιδιά λέει, άντρες ρε μαλάκα μου με την δικαιολογία στο στόμα.

Νικόλας ο Ανδρού @NickAndrou --> -Πανεπιστήμιου και Πεσμαζόγλου πάμε. -Πού κοντά είναι αυτό; -Στο Τεπελένι.

βρακί του νταρθ @to_vraki --> Προτιμώ να γνωρίσω μια κοπέλα, να πάμε σπίτι, να γδυθεί και να έχει τσουτσουνι από το να ζητάω τυροπιτακια και να μου δίνουν σπανακοπιτάκια.

Ioanna Makri @MakriMakri --> Ο Έλληνας που λογικά θα παρακολουθεί με την μεγαλύτερη αγωνία τις εξελίξεις στην Κύπρο είναι ο Αγάθωνας.

κυραβάγια @levediakamaroti --> Παλι καλα που εχω διπλο κρεβ-βατι και χωρανε διπλα μου ολα τα τηλεκοντρολ

KrinostoKtinos @KrinostoKtinos --> Δες ποιός μετάνιωσε που είδε

το προφίλ σου.

Γιάννης Πλιώτας @JohnPliotas --> Α, τέλεια μόλις ήρθε mail με προσφορά για 6ημερο ταξίδι στη Νέα Υόρκη,από 839ευρώ. Εγώ δεν προλαβαίνω, θέλει κανείς να του το προωθήσω;

DimmanP @DimmanP --> με πήραν από Λευκωσία, μου λένε είναι γύρω στα έξι δις βάλτα εσύ, λέω δεν παίζει, λένε πάρε και το αέριο, να το πάρω να το κάνω ΤΙ ρε παιδιά;


Mind The Art

Παρασκευή 29/3

The Black Brothers Band (blues-rock)στο Whole Note Pub, στο Μύλο. Έναρξη 22.30, είσοδος ελεύθερη.

Πέμπτη 28 /3

Τα Ανεξάρτητα Βιβλιοπω-λεία Θεσσαλονίκης σας προσκαλούνστις 8:00μ.μ.στην Αίθουσα Νερού του Δημαρχείου Θεσσαλονί-κης. Σε ανοιχτή συζήτηση -εκδήλωση με θέμα:«Για να υπάρχουν και στο μέλλον βιβλία . . .»Η εκδήλωση πραγματοποι-είται με την υποστήριξη της1ης Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Θεσσαλονίκης

Πέμπτη 28/3

Joseph BeuysΗ γκαλερί Artis Causa και το Goethe Institut Thessaloniki με τη συνερ-γασία του Γενικού Προξε-νείου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας ανακοινώνουν την πραγμα-τοποίηση της έκθεσης:ΤΕΧΝΗ ≈ ΚΕΦΑΛΑΙΟKUNST ≈ KAPITALΜητροπόλεως 97

Έκθεση “I HAVE A DREAM”Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Β1, λιμάνι)“Ι HAVE A DREAM” (Έχω ένα όνειρο), ήταν η βασική πρόταση του Μάρτιν Λού-θερ Κίνγκ, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην Ουάσιγκτον το 1963, η οποία έμελε να εξελιχθεί σε συνώνυμο της επι-δίωξης αλλαγών, σε σύνθημα που ξεσή-κωσε τους ακτιβιστές τον Μάη του ’68 και έδωσε ελπίδες για την απήχηση της δράσης των πολιτών που «απαιτούσαν το αδύνατο».Μέσα από τη δουλειά των Stefan Constantinescu, Christoph Draeger, Regina José Galindo, Tomasz Kozak, Zuzanna Janin, NUG, Adrian Paci, Société Réaliste, Reynold Reynolds, Jozef Robakowski και Alicja Zebrowska ο επισκέ-πτης θα έχει την ευκαιρία να περιστραφεί γύρω από το θέμα της εξέγερσης και των δεσμών της με την πραγματικότητα, με σαφή, αλλά όχι ρητή αναφορά στην ομο-λογουμένως πολυχρησιμοποιημένη λέξη «επανάσταση».


ΛΟΓΟΣ – ΧΡΟΝΟΣ (Ζωγραφική–Εγκαταστάσεις )

Αρχαιολογικό Μουσείοεγκαίνια έκθεσης του Σαρά-ντη ΓκάγκαΗ έκθεση είναι βασισμένη σε κείμενο του Επίκουρου. Μ. Ανδρόνικου 6


Φοίβος Δεληβοριάς Block 33Τιμές εισιτήρίων: 10 και 12 ευρώ. Στο χώρο θα υπάρχει πε-ριορισμένος αριθμών τρα-πεζιών. Για να κάνετε την κράτηση σας σε τραπέζι θα πρέπει αγοράσετε τα εισιτή-ρια σας από τα σημεία προ-πώλησης και να επικοινωνή-σετε με το Block 33mail: [email protected] 2310533533 6987147221 (what’s up) . Θα τηρηθεί ΑΥΣΤΗΡΑ σειρά προτεραιότητας.

Σάββατο 30/3

Γκαλερί ΤΝΤΣτις 12:30 το μεσημέρι εγκαινιάζονται δύο εκθέσειςΣτην αίθουσα Α MEMORABILIA του Σωτή-ρη Πανουσάκη & στην αίθουσα ΒROTATING SHANGAIΧρυσοστόμου Σμύρνης 13.

Σάββατο 30/3

The Burger Project Live Ο Al the X King στα φωνη-τικά, ο Cosmic Communist στα πλήκτρα και τις κιθά-ρες, ο General Con Zou στο κοντραμπάσο και ο Mosch Holiday στα ντραμςGaiaLiveΔόξης 5, ΛαδάδικαΟι πόρτες ανοίγουν στις 22.00, Εισιτήρια 5 ευρώ



Mind The Art

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή

Η εταιρεία θεάτρου «Μικρός Βορράς» (mikrosvorras.blogspot.gr) παρουσιάζει την πα-ράσταση. «ΑΠO ΤΟ ΣΦΑΓEIΟ» Οι Κοιτώνες στο Κόδρα μετατρέπονται στο σφαγείο ενός αραβικού χωριού στη Δυτική Όχθη. Η έκθεση φωτογραφίας από αποστολές στην Παλαιστίνη που έχει την ευκαιρία να δει ο θεατής πριν την παράσταση, «μεταφέρει» το κοινό στο εμπόλεμο κλίμα της περιοχής... Εισιτήριο: Φιλική συνεισφοράΠεριορισμένες θέσεις - Τηλέφωνα κρατήσεων: 6945 260308 (Vodafone) 6985 858932 (Cosmote) Κοιτώνες Κόδρα: Πρ. Στρατόπεδο Κόδρα, τέρμα Θ. Σοφούλη. ΟΑΣΘ: 5,6

aΤρίτη 2/4

IANOSΟι μαθητές της Αδαμαντίου Σχολής σκέφτονται για το βι-βλίο και τραγουδούν.Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου. Στο τέλος της εκ-δήλωσης θα παρουσιάσουν τον ύμνο του βιβλίου, μια σύνθεση που έγραψαν τα παιδιά για να γιορτάσουν και να τιμήσουν την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου.Τ: 2310276447

F: 2310284832, www.ianos.gr

Πέμπτη 4/4

ΟΞΥΓΟΝΟ Η Ιστορία δεν είναι μόνο μάθημα Ημερίδα για εκπαιδευτικούς με τη συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας και μεταφράστρια Μαρία Αγγελίδου. Σε μια εποχή που δυσκο-λεύεται να διδάξει την Ιστορία στα παιδιά, η Μαρία Αγγελίδου εξηγεί γιατί η Ιστορία δεν είναι μόνο μάθημα και προτείνει στους εκπαιδευτικούς να πλησιάσουν ένα θέμα εξαιρετικά σημαντικό με τρόπο… αλλιώτικο, ώστε να βοηθήσουν τα παιδιά να σταθούν τα ίδια απέναντι στην ιστορική γνώση και στην ιστορική σκέψη. Και να τους εμπνεύσουν τη διάθεση να προχωρήσουν σε μια σχέση ζωντανή με την Ιστορία.ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣστο τηλ. 2310 260085 ή στο e-mail [email protected].

Ολύμπου 81

Κυριακή 7, 14, 21, 28 Απριλίου

«Ο Ποιητιτής και το μυστικό της Εντροπίας»,από την ομάδα παιδικού θεάτρου Σκοινί Κορδόνι, στο Βα-φοπούλειο Πνευματικό Κέντρο.Η ομάδα παιδικού θεάτρου Σκοινί Κορδόνι παρουσιάζει το έργο της Λένας Πετροπούλου, «Ο Ποιητιτής και το μυστι-κό της Εντροπίας». Στο Βαφοπούλειο, στις 12:00 το μεση-μέρι.Γ. Βαφόπουλου 3, (Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να μπαίνουν δω-ρεάν, με επίδειξη της κάρτας τους.) Διάρκεια παράστασης: 1.15΄ (20΄ εισαγωγή και θεατρικό παιχνίδι και 55΄ η παράστα-ση). Eίσοδος: 5 ευρώ.

Συνεχίζεται έως & 31/3

Το Θέατρο Τέχνης «Ακτίς Αελίου» παρουσιάζει την παράσταση Οι ΚαιόμενοιΤης Δέσποινας Καλαϊτζίδου-Β΄ Κρατικό Βραβείο Συγγρα-φής Θεατρικού Έργου 2010-στις 9.15μμ Χριστοπούλου 12

Συνεχίζεται

ΦΩΤΟΠΟΡΟΙ «Φωτογραφία δρόμου»καφέ ΝεφέληΚ. Καραμανλή 32, Δήμος Κορδελιού – ΕυόσμουΔώδεκα μέλη της ομάδας παρουσιάζουν από μια φω-τογραφία ο καθένας, εστιά-ζοντας το ενδιαφέρον τους στην δράση, το στιγμιότυπο που χαρακτηρίζει την «Φω-τογραφία δρόμου».


Mind The Art

από 28/3 – 4/4 ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 832060): “Ο πατέρας” του

Α. Στριντμπεργκ. Σκην: Λίλλυ Μελεμέ. Παίζουν: Γ. Φέρτης, Μ. Ψάλτη. Τετάρ-

τη : 20:00, Πέμπτη - Παρασκευή 21:15, Σάβ. 18:00 και 21:15, Κυρ. 20:00.

Απο 20/3 ΑΚΤΙΣ ΑΕΛΙΟΥ (2310 22 92 49) : “Οι Καιόμενοι”της Δέσποινας

Καλαϊτζίδου. Σκηνοθεσία: Θωμάς Βελισσάρης. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο

και Κυριακή στις 9.15μμ. Τετελυταίες παραστάσεις εως 31/3 ΑΝΕΤΟΝ (2310

869869): “Αμλετ”. Σκηνοθεσία: Νίκος Βουδούρης. 22-24/3, 21.00, (Στα

πλαίσια του Φεστιβάλ Ανοιχτή Σκηνή) ΑΥΛΑΙΑ (2310 23 77 00) : “Γυάλινος Κόσμος” του Τ. Ουίλλιαμς. Σκηνοθεσία: Κατερίνα Ευαγγελάτου. Παίζουν:

Ν. Τσαλίκη, Α. Αλμπάνης, Κ. Γαβαλάς, Α. Νίνου. Τετάρτη - Σάββατο: 21.00,

Κυριακή: 20.00 (εώς 31/3) β) “Η ειλύθια”. Κείμενο-Σκηνοθεσία: Μιχάλης

Δαρνάκης - Μαρία Λαφτσίδου. Δευτέρα- Τρίτη, στις 21:00 γ) “Γίοι και Κόρες”. Σκηνοθεσία: Γιάννη Καλαβριανού. Τετ. – Σάβ.: 21.00, Κυρ.: 20.00

(Απο 3/4) ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51): «Ο Επιθεωρητής έρχεται» του

Τζων Πρίσλεϊ Σκην: Γρηγόρης Βαλτινός. Παίζουν: Γ. Βαλτινός, Ο. Παπασπη-

λιόπουλος, Κ. Σαμαρά, Μ. Ζαχαράκος, κ.α. Κάθε Τετάρτη, Παρασκευή, Σάβ-

βατο (6.15 μμ) & Κυριακή. (Από 22/3). ΒΙΛΑ ΚΑΠΑΝΤΖΗ (2310 860708/2310

295170): «Βυσσινόκηπος» του Α.Τσέχοφ από την Πειραματική Σκηνή της

«Τέχνης». Σκηνοθεσία: Χ. Χατζηβασιλείου. Παίζουν: Ε. Σταμούλη, Στ. Μαυ-

ρόπουλος, κ.α. Κάθε Πέμπτη - Σάββατο στις 9 μ.μ., Κυριακή στις 7 μ.μ. ΕΓΝΑ-

ΤΙΑ (2310 42 80 27): “Να ζει κανείς ή να μη ζει?”. Απόδοση - σκηνοθεσία:

Θανάσης Παπαθανασίου - Μιχάλης Ρέππας. Παιζουν: Κ. Δανδουλάκη, Π.

Χαικάλης, Κ. Μπαλανίκα, κ.α. Πέμπτη - Παρασκευή 21:15, Σάββατο - Κυρια-

κή 18:00 & 21:15. (Από 22/3) ΘΕΑΤΡΟ ΕΞΩ ΑΠ’ ΤΑ ΤΕΙΧΗ (2310-210308): “Το Βρακί” του Καρλ Στέρνχαϊμ. Σκηνοθεσία Βαγγέλη Οικονόμου. Παρ.- Κυρ.,

21.15. (Από 1-31/3) ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (τηλ.2310 232 799): α) «Πίσω από τις Κλειστές Πόρτες» των Αχιλ. Ψαλτόπουλου και Ν. Κοντελετζίδου. Σκηνοθ.

– Σκηνικά: Αχιλλέα Ψαλτόπουλου. Παίζουν: Δ. Αντωνιάδου, Χ. Γεωργίου, Χ.

Καραγρηγορίου, Στ. Μούρκος, Α. Ψαλτόπουλος, κ.α. Πέμ. - Κυρ. στις 9 μ.μ.

(21/3-4/4) β) «Αγαμνένων»του Γιάννη Ρίτσου. Σκηνοθ.: Δημ. Βάγιας. Παί-

ζουν: Δ. Βάγιας, Αμ. Στρινοπούλου, Β. Ισσόπουλος, Α. Ντουμούζη. Παρ. -

Δευτ. στις 9.15μμ (Απο 22/3) ΘΕΑΤΡΟ ΣΟΦΟΥΛΗ (2310 423925): “La Pamela”

του Κ. Γκολντόνι. Σκηνοθεσία: Στέργιος Σαραγιώτης. Παρασκευή - Κυριακή

στις 21:00 (εως 7/4) ΚΘΒΕ (2315 20 02 00): ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ : α) “Ο Γύρος του Θανάτου”. Σκηνοθεσία: Ν. Μαστοράκης. Παίζουν: Β. Ευταξόπουλος,

Ρ. Παντελίδου, Κ. Γιαμαλή, Α. Κορτσαρίδου, Δ. Κολοβός, Β. Σεϊμένης, Γ. Σι-

αμσιάρης, Φ. Μπαξεβάνη. Τε -Κυ στις 19.00, Πέ - Πα στις 21.00, Σά 18.00 &

21.00 (εώς 28/4) β) “Τζόρνταν” Σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης. Παίζει η

Μαρίνα Ασλάνογλου. Τετ. 19.00,Πέμ. 21.00, Παρ. 18.00 (Από 3/4) ΝΕΟ ΥΠΕ-

ΡΩΟ ΕΜΣ: «Το Κύμα» του Ρον Τζόουνς. Σκηνοθεσία: Γιάννης Ρήγας. Τετάρτη

& Κυριακή 19.00,Πέμ. & Παρ. 21.00, Σάβ. 18.00 & 21.00 ΓΑΙΑ live : ΜΠΑ-ΝΤΑ-ρισμένοι, P.I.G.S. Revolution. Σκηνοθ. επιμέλεια: Εύη Σαρμή, Χρή-

στος Παπαδημητρίου. Τρίτη & Κυρ. στις 22.00 (εως 28/4) ΜΠΕΝΣΟΥΣΑΝ ΧΑΝ

(6982031199): “Φόβος”. Σκηνοθ.: Δουμανίδου Βαρβάρα Παίζουν: Αργυ-

ροπούλου Ευρώπη, Δεσιοπούλου Ανδρομάχη, Ράπτη Μαρία, Σαλταφερίδη

Περπέτουα, Δουμανίδου Βαρβάρα, κ.α. (Από 28/3) ΣΧΗΜΑ ΕΚΤΟΣ ΑΞΟΝΑ (τηλ.

2310823444): “Άμλετ”. Σκηνοθεσία: Ν. Βουδούρης. Παίζουν: Τ. Μπαρνια-

δάκης, Στ. Αραμπατζόγλου, Α. Σαπρανίδου, Σ. Σμουλιώτη, κ.α. Κάθε Δευτέ-

ρα, Τρίτη και Τετάρτη στις 21.00 ANILINE DANCETHEATER (2314 005187): “In no Sense”. Σκηνοθεσία / Χορογραφία: Αλέξανδρος Γκουντινάκης, Νατάσ-

σα Αραμπατζή. 1-31/3 κάθε Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή ώρα έναρξης:

21:00 Studio ΚΟΙΤΩΝΕΣ (6945 260308 (Vodafone) 6985 858932 (Cosmote):

“Το σφαγείο” του Ιλάν Χάντσορ απο την ομάδα Μικρός Βορράς. Σκηνο-

θεσία: Τάσος Ράτζος. Παίζουν: Χρήστος Γκουτσίδης, Αλέξανδρος Νικολαϊ-

δης, Νίκος Τσολερίδης. Παρ- Κυρ, 21.00 (εως 28/4) Studio Νέμεση (2310-

326230): “Ονειροβάτης”. Σκηνοθεσία: Τίνα Στεφανοπούλου. Παίζουν οι

ηθοποιοί: Γιώργος Αντωνιάδης, Νίκος Νικολαΐδης, Καλλιόπη Σαβρανίδου.

Κάθε Σάββατο 9:00 μμ & Κυριακή 7:00 μμ Studio ΠΑΡΑΘΛΑΣΗ (Τηλ: 2310

21 65 67): α) “Δημόσιος Κίνδυνος” απο το Θέατρο In Vitro. Σκηνοθε-

σία: Μόνα Κιτσοπούλου, Κώστας Ταρπατζής. Κάθε Τρίτη στις 9:00 μ.μ. β) “Ρωμύλος ο Μέγας” του Friedrich Dürrenmatt. Μετάφραση – Σκηνοθεσία:

Μόνα Κιτσοπούλου. Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 9μμ (εώς 31/3)

ΠΑΙΔΙΚΑ: ΑΘΗΝΑΙΟΝ (2310 83 20 60): «Ο Τζακ κι η φασολιά» από την

θεατρική εταιρία Νεφέλες. Σκην: Παντελής Καραγιάννης. Κάθε Κυρ., 11.30

π.μ. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ (2310 26 20 51) : “Ο Εγωιστής Γίγαντας” του Ο. Ου-

αϊλντ. Από την Παιδική Σκηνή Θεσ/νικης. Διασκευή- σκηνοθεσία: Λένα Γερ-

γιάδου. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ ΑΥΛΑΙΑ (2310 23 77 00): “Η Μικρή Γοργό-να” του Μάϊκ Κένι. Σκηνοθεσία: Θωμά Μοσχόπουλου. Παίζουν: Χρ. Γαρμπή

και Γ. Κισσανδράκης ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ (τηλ.2310-424132-3): “Το όνειρο του Σκιάχτρου” του Ε. Τριβιζά απο το Νέο Θέατρο. Σκηνοθεσία : Ισίδωρος

Σιδέρης. Σάββατο 23/3, 18.00 και Κυριακή 24/3, 11.00. ΕΓΝΑΤΙΑ (2310 22

51 72): «Οι άθλοι του Ηρακλή» Κείμενο - σκηνοθεσία: Κάρμεν Ρουγγέρη.

Κάθε Κυριακή στις 11:30 & 15:00 ΘΕΑΤΡΟ ΟΡΑ (2310 23 27 99): «Πετάει-Πε-

τάει το παλτό;» Κουκλοθέατρο. Κάθε Κυριακή, 11.30πμ ΘΕΑΤΡΟ ΦΛΕΜΙΝΓΚ

(2310 81 20 00): “Η γάτα που κλώσαει αυγά” της Καρίνας Ιωαννίδου.

Σκηνοθ.: Γρηγόρης Μήττας. Κάθε Κυριακή στις 11:30

ΚΘΒΕ (2315 200000): α) ΕΜΣ : “Μικρός Ήρωας” σκην: Γιάννης Ρήγας.

Κάθε Κυριακή 11.00πμ β) Βασιλικό Θέατρο: “Ο Μορμόλης” Σκηνοθεσία: Φ.

Μπαξεβάνη. Κάθε Κυριακή 11.00πμ


Ο γύρος του θανάτου : Από το χαρτί στο σανίδι. Πως σκέφτεστε αυτή την μεταφορά; Η μεταφορά ενός λογοτεχνικού πονήματος στο θέατρο ευελπι-στώ ότι σημαίνει την εξέλιξή του και τη μετουσίωσή του σε μια πιο σύνθεση μορφή τέχνης. Η ιστορία αυτών των μορφών συνεργασίας έχει φέρει άλλοτε σπουδαία, άλλοτε αναμενόμενα και άλλοτε αρνητικά αποτελέσματα. Εδώ, πιστεύω ότι θα πετύχουμε.

Συνεργαστήκατε με το Νίκο Μαστοράκη για αυτήν την θεατρική μεταφο-ρά ; Σε ποιο επίπεδο κινήθηκε η επαφή σας; Έχω ενθουσιασμό και εμπι-στοσύνη στη μαστοριά του Ν. Μαστοράκη αλλά και περιέργεια για τις ανα-τρεπτικές του προτάσεις. Η επαφή είναι πολύ εγκάρδια χωρίς οι κουβέντες γύρω απ’ το έργο να ασκούν κάποια επίδραση στην εκδοχή της θεατρικής του μετάπλασης. Δεν αναμείχτηκα σε τίποτε. Ο συνεργάτης μου δεν επιδέ-χεται παρεμβάσεων.

Ένας συγγραφέας καθαρίζει μέσα του όταν παραδίδει το έργο του στους αναγνώστες ή υπάρχει η πιθανότητα να συνεχίσει να τον «κυνηγάει» και μετά; Ένα θέμα που σ’ έχει τσιγαρίσει και σ’ έχει απασχολήσει ως έργο ζωής δε μπορεί παρά να σ’ ακολουθεί. Πάντως με την παράδοσή του ο βασικός σου ρόλος έχει ολοκληρωθεί. Για το συγκεκριμένο θέμα η κούραση έρχεται από την επανάληψη μιας ντετεκτιβίστικης παραφιλολογίας που επικεντρώ-νεται σε δύο συγγενείς ερωτήσεις: Αν ο Παγκρατίδης είναι ο δράκος -και- αν δεν είναι, τότε ποιός είναι.

Πολκ, Λαμπράκης, Παγκρατίδης. Απλή ενδεικτική αναφορά προσώπων μιας αέναης Ιστορίας γραμμένη με αίμα. Σε ποια περίπτωση η Θεσσαλο-νίκη μπορεί να γλυτώσει από τα φαντάσματα του παρελθόντος της; Το μεταπολιτευτικό πρόσωπο της Θεσσαλονίκης έχει να επιδείξει χτυπητά και αποτρόπαια παραδείγματα αντιδραστικής και πουριτανικής οπισθοδρό-μησης ή και καθήλωσης. Με την συχνά αγαστή συνεργασία των δαφνοστε-φανωμένων εγκληματικών και άθλιων αρχόντων -ιδού οι νέοι δράκοι- και

ικανής μερίδας λαού. Δε μας τιμούν τέτοια καμώματα. Έχει ευτελιστεί πιά και το μακάριο επιχείρημα της διαχρονικής πιπίλας περί ευθυνών και «ριξί-ματος» από μέρους του ναρκισσευόμενου αθηνοκεντρισμού. Ούτε στο Με-λιγαλά δε ρίχνουν στην πυρά τα βιβλία οι αραχνιασμένες τοπικές εξουσίες. Μοιάζει αναβίωση της μεσαιωνικής Λαμπρακικής εποχής αλλά δεν είναι. Το φερόμενο ως παλιό ισχυρό παρακράτος ντύθηκε κράτος. Ο δε λαός...θέλει πολλά χαστούκια ακόμη και πολλή δουλειά για να ξορκίσουμε τους βρυκό-λακές μας και να περάσουμε σε μεταβατική περίοδο.

Τι συμβολίζει ο Παγκρατίδης μέσα σας; Τι μεταφέρει στο σήμερα η μνήμη της ιστορίας του; Ο μοιραίος Αριστείδης φέρει συμπυκνωμένα τα πλέον σημαίνοντα χαρακτηριστικά του δραματικού μεταπολεμικού ανθρω-πίνου «μιάσματος». Είναι ένας τραγικός ήρωας χωρίς κάθαρση. Ο καιρός που η καταδίκη στο πρόσωπο ενός βολικού παρία κουκούλωνε τα ενοχικά συμπλέγματα εκείνης της κοινωνίας, μεταποιήθηκε σήμερα -μετά από την αυταπάτη ενός «δημοκρατικού» διαλείμματος- σε εποχή θεσμοθετημένης δίωξης παρόμοιων ή και άλλου τύπου «δράκων».

Σας μελαγχολεί περισσότερο η επιστροφή στη Θεσσαλονίκη του ‘60 ή η επιβίωση στην Θεσσαλονίκη του 2013; Ούτε τότε, το’ 50 και το’ 60, θα άντεχα, ούτε τώρα μπορώ να ανασάνω όπως θέλω. Με πνίγει η Θεσσαλονί-κη ώρες ώρες σα βραχνάς. Τώρα -για όσους από μας χτυπημένους- προέχει η επιβίωση. Μα και η αντίσταση. Όμως, άλλο επιβίωση κι άλλο ζωή. •

«Ο Γύρος του Θανάτου» ανεβαίνει στο Βασιλικό Θέατρο απο 29 Μαρ-τίου 2013. Πληροφορίες - κρατήσεις και προπώληση θέσεων στο τηλ. 2315 200200 (Ταμεία ΚΘΒΕ) / Kαταστήματα Public Θεσσαλονίκης, www.public.gr και στο τηλ: 13855 (viva.gr)

Mind The Artτου Γιάννη Γκροσδάνη

Θωμάς Κοροβίνης “Η μεταπολιτευτική Θεσσαλονίκη

ήταν μια πουριτανική εποχή οπισθοδρόμησης”Υπήρξε ένα δραματικό μυθιστόρημα για την Θεσσαλονίκη στα τέλη του ‘60. Αγαπήθηκε απο το αναγνωστικό κοινό, βραβεύτηκε και τώρα ανεβαίνει στη σκηνή του ΚΘΒΕ μέσα απο μια διασκεύη που επιμελείται ο σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης. Ο Γιάννης Γκροσδάνης συνο-μιλεί με τον συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη για το βιβλίο του “Ο Γύρος του Θανάτου” που ετοιμάζεται να ανέβει στο θεατρικό σανίδι, την Ιστορία που μπορεί να τον στοιχειώνει ακόμα και σήμερα και την Θεσσαλονίκη του τότε και του τώρα.

Στην σύγχρονη Λισσαβώνα, μια ήσυχη και ευγε-νική μεσήλικη κυρία, η Πιλάρ, αφιερώνει αρκετό από τον χρόνο της στην φροντίδα της γειτόνισ-σάς της Αουρόρα, που πάσχει από κατάθλιψη και κατά διαστήματα λέει ιστορίες που μοιάζουν ασυνάρτητες. Μέσα σ’ αυτές υπάρχει το όνομα ενός άνδρα, που όταν τελικά βρεθεί, ξεκινά την εξιστόρηση μιας ερωτικής τραγωδίας που έζησε η Αουρόρα στα νιάτα της, όταν ζούσε στους πρό-ποδες του όρους Ταμπού, στην Αφρική.

Στο μυθικό Tabu (1931) του Φ.Β. Μουρνάου, πα-ρακολουθούμε την ιστορία ενός έρωτα που είναι απαγορευμένος επειδή στέκεται ενάντια στους θρύλους των λαών στα νησιά του νότιου Ειρηνι-κού, που μένουν αναλλοίωτοι παρά την επαφή με εκπροσώπους του πολιτισμένου κόσμου οι οποίοι έχουν εγκατασταθεί εκεί. Στο Tabu του Γκόμεζ παρακολουθούμε έναν έρωτα που είναι απαγο-ρευμένος γιατί έρχεται κόντρα στα κοινωνικά ήθη των πολιτισμένων που έχουν εγκατασταθεί σε αποικιακή τοποθεσία και τα οποία μοιάζουν να αποδέχονται οι ντόπιοι. Η έννοια απαγορευμένο δηλαδή δεν σταματά να υπάρχει, μόνο που τώρα έχει άλλη μορφή, μετατρέπεται από μεταφυσική σε κοινωνική φοβία. Εφόσον λοιπόν συμβαίνει κάτι τέτοιο, η συνύπαρξη των δυο πολιτισμών δεν ωφέλησε πολύ στην εξέλιξή τους, κάτι που είναι και το βασικότερο – μεταξύ αρκετών – πολιτικό σχόλιο στην ταινία του Πορτογάλου. Άλλωστε φαίνεται και από το πρώτο μέρος του φιλμ, που διαδραματίζεται στο σήμερα, όπου η δύστροπη πλέον Αουρόρα που ποτέ μάλλον δε

ξεπέρασε τον νεανικό της έρωτα, φέρεται (και) ρατσιστικά απέναντι στην αφρικανή οικιακή βοη-θό της. Οι δυο τους είναι πρόσωπα επηρεασμένα από την αποικιοκρατία, αφού ταξίδεψαν μακριά από τον τόπο τους για μια νέα ζωή που τελικά δεν ήρθε ποτέ. Και αυτές παρατηρεί η Πιλάρ, η βα-σική ηρωίδα του πρώτου μέρους, του “Χαμένου Παραδείσου”, και ένα μοναχικό πρόσωπο μιας Ευρώπης που χάνεται, αυτής της ευγένειας, της αλληλεγγύης, της υπομονής. Το πέρασμα στο δεύτερο μέρος, τον “Παρά-δεισο”, είναι αυτό που απογειώνει το Tabu. Ο Γκόμεζ καταφέρνει να κρατήσει μια αξιοζήλευτη ισορροπία ανάμεσα στα στυλιζαρισμένα κάδρα, το χιούμορ, την αθωότητα που ξεχειλίζει από τις τοποθεσίες ή την μουσική, την μαγευτική σαν παραμύθι αφήγηση και τους συμβολισμούς τού. Γεμίζει τα πλάνα του με αναφορές (αισθητικές ή λεκτικές) που παραπέμπουν στην κινηματογραφι-κή ιστορία, παίζει με τα βλέμματα του ζευγαριού που συχνά κοιτούν εκτός κάδρου και αφήνει την ιστορία να εξελιχθεί ως ένα κλασικό κινηματο-γραφικό ρομάντζο, αφηγούμενο με φράσεις που θα μείνουν για καιρό στο μυαλό των θεατών.Το κυριότερο όμως είναι πως όλα αυτά δένουν αρμονικά μετά το φινάλε – οι δυο ιστορίες και οι λεπτομέρειες τους. Αυτό το ιδιότροπο μείγμα κοινωνικοπολιτικών σχολίων, εκλεκτικής σινεφιλί-ας (δεν είναι μόνο το φιλμ του Μουρνάου, αλλά πολλές μικρές λεπτομέρειες) και νοσταλγίας μοιάζει τόσο πλήρες και μεστό στο σύνολό του μετά τη θέαση, αλλά είναι και συνάμα μια από τις ομορφότερες ταινίες που είδαν τα μάτια μας τα τελευταία χρόνια. •

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Broken City

Iδιωτικός ντετέκτιβ αναλαμβάνει να παρακολου-θήσει την σύζυγο του δημάρχου και βρίσκεται μπλεγμένος σε μια υπόθεση διαπλοκής.

Στο Broken City ένας άνθρωπος εναντιώνεται σε ένα διεφθαρμένο σύστημα. Όπως έχουν δι-δάξει οι καλύτερες ταινίες του είδους, για να κά-νεις τον θεατή να «ματώσει» μαζί με τον ήρωα, θα πρέπει οι πράξεις του να πηγάζουν από ένα αίσθημα ευθύνης για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης. Το μοντέλο του ηθικά ακέραιου ήρωα σε έναν κόσμο ανηθικότητας, επιτείνει το μέγεθος της αδικίας και διογκώνει τη σημασία της σταυροφορίας του. Ο Μπίλυ Τάγκαρτ του Broken City δεν είναι ένας τέτοιος ήρωας. Έχοντας πατήσει βάναυσα τον όρκο του να ενεργεί στο όνομα της δικαιοσύνης, εναντιώνε-ται στο σύστημα, όταν του δίνεται η ευκαιρία, με ιδιοτελή κίνητρα, για να εξιλεωθεί ως άτομο. Σε αυτή την περίπτωση για να επιτευχθεί η συναι-σθηματική εμπλοκή του θεατή, θα πρέπει ο δη-μιουργός να επενδύσει στο προσωπικό δράμα του ήρωα. Δυστυχώς ο Άλλεν Χιουζ στην πρώτη του σκηνοθετική εξόρμηση δίχως την βοήθεια του αδερφού του, Άλμπερτ, στηρίζεται αποκλει-στικά στην (λιγότερο σύνθετη και συναρπαστική από όσο νομίζει) ίντριγκα, την οποία απλώς υπο-στηρίζει επαγγελματικά (και απρόσωπα). Ουσι-αστικά το φιλμ αντλεί την γοητεία του από τις μετρημένες ερμηνείες του εξαίρετου καστ, που αντισταθμίζουν επιτυχώς την απουσία λεπτό-τητας στο σενάριο του πρωτοεμφανιζόμενου Μπράιαν Τάκερ.•

Εξώστης ΘήταΕπιμέλεια ύλης: Γιάννης Γκροσδάνης

Χαμένος Παράδεισος (Tabu) Δράμα, 2012, Πορτογαλία/Γερμανία/Βραζιλία/Γαλλία, 118 λεπτά

(5/5)Κριτική: Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Μιγκέλ Γκόμεζ

Παίζουν: Τερέζα Μαντρούγκα,

Πάουρα Σόβεραλ, Άνα Μορέιρα

*****

Μυστηρίου, 2013, ΗΠΑ, 109 λεπτά

(2/5)Κριτική: Γιάννης ΒασιλείουΣκηνοθεσία: Άλλεν Χιούζ

Πρωταγωνιστούν: Μαρκ Γουώλμπεργκ,

Ράσελ Κρόου, Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς, Τζέφρι Ράιτ

**


Εξώστης Θήτα

Kατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, στα υπό γερμανική κατοχή δυτικά σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης, ένα τρένο εκτροχιάζεται και τέσσερις ντόπιοι συλλαμβάνονται ως υπεύθυνοι από τους Γερμανούς. Οι τρεις τιμωρούνται με θάνατο, και ο τέταρτος που αθωώνεται, αυτομά-τως θεωρείται προδότης στα μάτια των συμπα-τριωτών του.

Θυμίζοντας τις σκληρές, αξέχαστες εικόνες του Έλα να Δεις (1985) του Κλίμοφ, αλλά και ακο-λουθώντας τη λογική του ως προς την οπτική πλευρά που έχει πάνω στον πόλεμο, το Πρό-σωπο στην Ομίχλη περιγράφει ένα μικρό περι-στατικό που φτάνει όμως για να αναδείξει την προσέγγισή του. Αυτή, της παρουσίασης του πολέμου όχι ως πεδίο ηρωισμού, αλλά ως έναν γενικευμένο θρίαμβο της ανοησίας και του πα-ραλογισμού. Ο παραλογισμός οφείλεται για την αντιμετώπι-ση του ενός εκ των πρωταγωνιστών του φιλμ άλλοτε ως ήρωα και άλλοτε ως προδότη και η πορεία πάνω σε ένα δύσβατο δάσος της περι-οχής λεπταίνει ακόμη περισσότερο τη γραμμή ανάμεσα στα δύο. Ο Λόζνιτσα κρατά τον πόλεμο έξω από την εικόνα του, ως εξωτερική απειλή κυρίως μέσω των ήχων, και φτιάχνει τον δικό του (ανθρωπισμός εναντίον βλακείας) πάνω στα πρόσωπα και τις επιλογές των ηρώων του, με δυνατές εικόνες, προϊόν της πολυετούς ενασχό-λησής του με το ντοκιμαντέρ. •

Το Πρόσωπο της Ομίχλης (In the Fog)Πολεμικό Δράμα, 2012, Γερμανία/Ολλανδία/Λευκορω-σία/Ρωσία/Λετονία, 127 λεπτά

(3.5/5)Κριτική:Τάσος ΜελεμενίδηςΣκηνοθεσία: Σεργκέι Λόζνιτσα

Παίζουν: Βλαντιμίρ Σβίρσκι, Σεργκέι Κολεσόφ,

Βλάντισλαβ Αμπάσιν, Βλαντ Ιβάνοφ

***1/2

Όταν η Ίντια χάνει τον πατέρα της σε αυτοκινη-τιστικό δυστύχημα, εμφανίζεται ένας άγνωστος και μυστηριώδης θείος, ο Τσάρλι, και έρχεται να μείνει στο σπίτι της, μαζί με τη συναισθηματικά εύθραυστη μητέρα της. Αν και σύντομα η Ίντια θα υποψιαστεί πως ο γοητευτικός θείος είναι επικίνδυνος και έχει απώτερα κίνητρα, αρχίζει να συνδέεται μαζί του με μια μεταφυσική χροιά.

Ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης της τριλογίας της εκδίκησης (“Η τελευταία εκδίκηση”,“Oldboy”, “Η εκδίκηση μιας κυρίας”) κάνει το ντεμπούτο του σε αγγλόφωνη ταινία -ύστερα από δύο πρό-σφατες αμφιλεγόμενες δημιουργίες στην πατρί-δα του- αναδεικνύοντας, αλλά όχι απαραίτητα απογειώνοντας, ένα σχετικώς παραπεταμένο και όχι δα τόσο πρωτότυπο σε πλοκή σενάριο (από τον πρωταγωνιστή της τηλεοπτικής επιτυ-χίας “Prisonbreak”, Γέντγουορθ Μίλερ) χάρη στο γνώριμα ποζάτο στιλιζάρισμά του, τον οπε-ρατικών διαστάσεων ερωτικό σαδισμό του και το μακάβριο σαρκασμό του, πλάθοντας ένα φιλ-μικό σύμπαν απόμακρο, φαινομενικά στατικό και αποστραγγισμένο συναισθήματος.Το “Stoker”, όντας πλούσιο εικονοπλαστικά σε ανατριχιαστικές στιγμές και εθιστικά μονταρι-σμένο, αναπτύσσεται με σχετική οικονομία (αν λάβουμε υπόψιν μας τον πρότερο βίο του δεξιο-τέχνη δημιουργού του) κουβαλώντας μια γριφώ-δη, διαρκώς υποβόσκουσα, ενδοαναφορά στον κόσμο των βρυκολάκων -ακόμη και με τον τίτλο του που είναι συνώνυμος του συγγραφέα του Δράκουλα- και απλώνοντας ένα πέπλο, μερικώς χιτσκοκικού, μυστηρίου με προορισμό έναν υπο-δόρια βίαιο απογαλακτισμό. •

Stoker Ψυχολογικό θρίλερ/ Μυστηρίου, 2013, Η.Π.Α./ Ηνωμένο Βασίλειο, 98 λεπτά

(3.5/5)Κριτική: Ιωάννης Moody Λαζάρου Σκηνοθεσία: Τσαν-Γουκ Παρκ

Παίζουν: Μία Βασίκοφσκα, Μάθιου Γκουντ,

Νικό Κίντμαν, Τζάκι Γουίβερ

Λίγο έξω από το Παρίσι στις αρχές της δεκαε-τίας του ‘70. Ο Ζιλ, ένας νέος που τελειώνει το σχολείο παρασύρεται από την πολιτική και δη-μιουργική αναταραχή της εποχής. Όπως και οι φίλοι του, βρίσκεται ανάμεσα στις ριζοσπαστι-κές πολιτικές δεσμεύσεις και στις προσωπικές του προσδοκίες. Οι πράξεις, οι ερωτικές συνα-ντήσεις και οι καλλιτεχνικές ανακαλύψεις τους, κάποια στιγμή θα τους αναγκάσουν να κάνουν τις τελικές επιλογές τους για να βρουν τη θέση τους μέσα σε αυτούς τους ανήσυχους καιρούς.

Καθώς η ταινία ξεκινάει μια διαδήλωση της γαλλικής Αριστεράς εξελίσσεται σε σφοδρή σύγκρουση με την αστυνομία στους δρόμους του Παρισιού. Η ένταση της σύγκρουσης και η διαφαινόμενη κατάληξη αποτελούν την αφορμή για να ξετυλίξει ο Ολιβιέ Ασαγιάς το κουβάρι της δικής του ιστορίας. Μια ιστορία που διαπνέεται απο το πνέυμα εκείνου του γαλλικού Μάη (του ‘68) και αποτελεί προέκταση του. Σαφής η αυτοαναφορικότητα με τον πρωταγω-νιστή της ιστορίας, τον νεαρό Ζιλ να φλέγεται απο το επαναστατικό πνέυμα της Αριστεράς, να μπλέκεται με τον έρωτα, την ψυχεδέλεια, την χί-πικη αίσθηση της εποχής, τις αναζητήσεις του με την ζωγραφική και τον κινηματογράφο. Όμως ο Ασαγιάς δεν φτιάχνει τόσο μια αυτοβιογραφι-κή ταινία για τον ίδιο αλλά περισσότερο μια από-λυτα πειστική αναπαράσταση της αρχής του ‘70, ένα ρεκβιεμ ιδεαλισμού, χαμένων και ανεκπλή-ρωτων ονείρων, παραισθήσεων και ερωτισμού μιας γενιάς που έζησε αυτή την μεταβατική γλυ-κόπικρη εποχή με ένταση αλλά παραδόθηκε τε-λικά στον χείμαρρο της ζωής. Άλλωστε όλα είναι δρόμος...•

Μετά τον Μάη(Apres Mai)Κοινωνικό δράμα, 2012, Γαλλία, 122 λεπτά

(3.5/5)Κριτική: Γιάννης ΓκροσδάνηςΣκηνοθεσία: Ολιβιέ Ασαγιάς

Παίζουν: Κλεμάν Μεταγιέρ, Λόλα Κρετόν,

Φελίξ Αρμάν, Καρόλ Κομπς, Ίντια Μενουέζ

***1/2 ***

εξώστης. 28 Μαρτίου - 4 Aπριλίου 201311


Εξώστης Θήτα

Στην προσπάθειά του να εξιχνιάσει τα αίτια της αυτοκτονίας ενός συναδέλφου του, ο υπαστυνό-μος Αριστείδης Κορμάς θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια εφιαλτική περιπέτεια, όπου οργανωμένο έγκλημα και αστυνομία αποτελούν τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Μετά τον cult Γιό του Τσάρλι ο Κάρολος Ζωνα-ράς επιστρέφει με μια αναπαράσταση του κλα-σικού νουάρ του Φριτς Λανγκ Big Heat. Έχοντας μελετήσει ευλαβικά τους κανόνες και την κινη-ματογραφική μαγειρική του νουάρ ο Ζωναράς χτίζει με επιδέξιο τρόπο την ιστορία, τους ήρω-ες και την ατμόσφαιρα του είδους. Ο αστυνόμος με την ηθική υπόσταση, η μοιραία γυναίκα, οι υπόγειες και σκοτεινές διαδρομές του οργανω-μένου εγκλήματος, η ασπρόμαυρη φωτογραφία ειναι εδώ και δημιουργούν μια εξαιρετική νουαρ εμπειρία χάρη στην μελετημένη σκηνοθεσία του Ζωναρά. Αν και η ταινία εξελίσεται στην Αθήνα ωστόσο θα μπορούσε κάλιστα χάρη στην ατμό-σφαιρα της να σε κάνει να πιστέψεις πως περι-γράφει το Σικάγο της ποτοαπαγόρευσης. Έχει μάλιστα αρκετό χιούμορ και αγάπη για αυτό που κάνει και επιπλέον την τόλμη να χειριστεί τους ήρωες τεχνικά ντουμπλάροντας τους διαλόγους τους. Μια γοητευτική σινεφιλ εμπειρία που φυ-σικά θα σε κάνει να αγαπήσεις τον υπαστυνόμο Κορμά αλλά και το κέφι του Ζωναρά!•

Μπιγκ Χιτ Αστυνομική πειρπέτεια, 2012, Ελλάδα, 94 λεπτά

(3/5)Κριτική: Γιάννης Γκροσδάνης Σκηνοθεσία: Κάρολος Ζωναράς

Παίζουν: Μελέτης Γεωργιάδης, Κάτια Ο’Γουόλις,

Ευγενία Αποστόλου, Γρηγόρης Γαλάτης,

Άλεξ Σπυρόπουλος, Δημήτρης Λιόλιος

***

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

• Ξέχασέ Το

• Μέχρι το Θαύμα

• Τα Παιδιά του Πολέμου

• Ενα Βήμα Μπροστά

Aς προσγειώσουμε το Air Force One στις αναλογίες του Λευκού Οίκου, προσθέτοντας το storyline ενός Die Hard συντροφιά με τους κωμικούς χαρακτήρες ταινίας τύπου Red Dawn. Αναιρούμε από την σκηνοθετική καρέκλα ονό-ματα τύπου Μαικλ Μπεϊ και Έμεριχ, ορίζουμε ως άρχοντα του πλατό τον αξιόλογο κύριο Φου-κουά και το αποτέλεσμα που προκύπτει ακούει στο όνομα «Ο Όλυμπος Έπεσε’’.Με ένα καστ που φαντάζει ιδανικό στα χαρτιά, το φιλόδοξο Ολύμπιο πακέτο υπόσχεται όλη τη διάθεση ενός τίμιου blockbuster, πράγμα το οποίο έγινε απόλυτα σεβαστό από το trailer. O πλανητάρχης Άαρον Εκχαρτ κινδυνεύει όμως ο υπερήρωας Μπάτλερ θα σώσει την κατάσταση μέσα στις προπαγανδιστικές τάσεις ενός αφε-λούς σεναρίου. Το κίνητρο του ακολουθεί το μότο ‘’επιτυχία αποστολής ή θάνατος’’. Action μορφή σε ένα άψυχο σύμπαν χαρακτήρων. Ο Φουκουά παίρνει άριστα 10’ στη διαχείρηση του σασπένς. Μπαλώνει τα αφηγηματικά κενά χάρη στους ευφάνταστους σκηνοθετικούς εντυπωσι-ασμούς και ικανοποιεί στο έπακρο τους λάτρεις της δράσης. Άφθονες σεκάνς γεμάτες μάχες, τρομοκράτες, νεύρο, καταδιώξεις και μπόλικα στοιχεία καταστροφής. Σε ένα σύμπαν όπου τα κλισέ γίνονται δεδομένα η συνολική προσέγγι-ση παλεύει να ανακαλέσει στη μνήμη του θεατή φιλμικές στιγμές μίας άλλης δεκαετίας για το εί-δος. Οι αδιάφορες ερμηνείες συνόλου δεν διευ-κολύνουν την ταύτιση του θεατή με την εξέλιξη της μυθοπλασίας. Έτσι, το άρτιο τεχνικά θέαμα υπερισχύει στα μάτια και τη νοημοσύνη. Κρατάμε τον καταιγισμό που πλουσιοπάροχα παραδίδουν οι συντελεστές και συμπερασματι-κά αντιμετωπίζουμε ένα φιλμ που την άλλη μέρα σίγουρα δε θα στοιχειώνει το μυαλό μας. Τίμιο στο είδος του με ένα χαρισματικό σκηνοθέτη να επιβάλλεται στην αφήγηση. Η ώρα περνάει ευχάριστα.•

O Όλυμπος Έπεσε(Olympus has fallen)

Δράσης/ Περιπέτεια, 2013, ΗΠΑ, 120 λεπτά

(2.5/5)Κριτική: Παναγιώτης Κουντουράς Σκηνοθεσία: Αντουάν Φουκουά

Πρωταγωνιστούν: Τζέραρντ Μπάτλερ,

Αάρον Εκχαρτ, Μόργκαν Φριμαν, Αντζελα Μπάσετ

**1/2


Εξώστης Θήτατου Γιάννη Γκροσδάνη

15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Όταν η τεκμηρίωση δεν χρειάζεται μόνο την εικόνα

Το κοινόΣε αντίθεση με την ενθουσιώδη κίνηση του 2012 το μεγάλο κοινό φέτος δεν συναντήθηκε με την κινηματογραφική γιορτή και τις ταινίες του Φεστιβάλ. Θεατές φυσικά υπήρξαν, προβολές σημείωσαν sold out αλλά τα πράγματα μάλλον κίνηθηκαν σε σεμνή και υποτονική ατμόσφαιρα σε σύγκριση με το παρελθόν. Μια αιτία πιθανόν να είναι το κακό συνδυασμένο timing του Φε-στιβάλ με τα δύο χαλαρωτικά τριήμερα της Καθαράς Δευτέρας και της 25ης Μαρτίου.

Οι ταινίεςΤο υλικό του φετινού Φεστιβάλ πάντως χαρακτηρίζεται στο σύνολο του απο υψηλή ποιότητα και εξαιρετικές ταινίες. Τα τμήματα Πορτραίτα και Ανθρώπι-να Δικαιώματα αγαπήθηκαν ιδιαίτερα, αν κρίνουμε και απο τον προσανατο-λισμό του κοινού, με βάση τα σχόλια και τις προτιμήσεις του στα κοινωνικά δίκτυα (μέχρι και αυτή την στιγμή που γραφόταν το παρόν κείμενο το Φε-στιβάλ δεν μας είχε στείλει αναλυτικά στοιχεία για τα βραβεία κοινού και τα εισητήρια της διοργάνωσης). Αντίθετα η επιλογή των μουσικών ντοκιμαντέρ (πάντα με μετρημένες εξαιρέσεις) μάλλον ήταν ατυχής και αυτό φάνηκε και στην προσέλευση του κόσμου.

Ευχάριστη και πέρα απο κάθε προσδοκία η άνοδος του ελληνικού ντοκιμα-ντέρ με πλήθος ταινιών να προσφέρουν πραγματικά ένα ξεχώριστο θέαμα. Η θεματολογία των ελληνικών ντοκιμαντέρ κίνηθηκε σε διάφορα επιμέρους ζητήματα που έχουν να κάνουν με την κρίση του παρόντος αναδεικνύοντας επιμέρους διαστάσεις αυτής της εικόνας. Παραμένει ως απορία γιατί το ελ-ληνικό ντοκιμαντέρ δεν βρίσκει μεγαλύτερο χώρο στη διάρκεια της διοργά-νωσης και περιορίζεται σε μικρότερες αίθουσες.

Η Ταινιοθήκη και το ΛιμάνιΣτα θετικά πάντως της διοργάνωσης καταγράφεται η διαρκώς αναπτυσσό-μενη δράση της Ταινιοθήκης Θεσσαλονίκης, η οποία εγκαίνιασε την βιβλι-οθήκη της, χώρος με πλούσιο υλικό βιβλίων και περιοδικών (ξενόγλωσσων και ελληνικών) που αφορούν τον κινηματογράφο. Κίνηση που δείχνει την θέληση για την ανάπτυξη μιας δράσης σε όλη τη διάρκεια του χρόνου με

μια ποικιλία δράσεων και κινήσεων στη διάρκεια του χρόνου. Οι προσδοκί-ες ανεβαίνουν και αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα επόμενα βήματα της Ταινιοθήκης, όπως π.χ. η αξιοποιήση επιτέλους με κάποιο τρόπο της στοιχειωμένης συλλογής HELLAFI.

Σε αυτό το πλαίσιο ενδιαφέρον παρουσιάζει το σταθερό πλέον αίτημα του προέδρου του ΔΣ του Φεστιβάλ και Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Γ. Μπουτά-ρης για επέκταση του Φεστιβάλ στο χώρο του Προβλήτα 1 όχι μόνο για τα δύο φεστιβάλικά δεκαήμερα ενώ επιπλέον οραματίζεται οικονομική ανάπτυ-ξη μέσω του κινηματογράφου για την Θεσσαλονίκη. Στοιχεία που σαφώς αποτιμώνται ως θετικές προθέσεις αλλά μέχρι εκεί.

Τα χρέηΠέρα απο την αποτίμηση της διοργάνωσης ο κ. Δημήτρης Εϊπίδης συμπλη-ρώνει πλέον 3 χρόνια στο τιμόνι του Φεστιβάλ. Χρόνος επαρκής για να απο-τιμηθεί και η διαχείρηση των καταστάσεων. Με βάση το προσωποκεντρικό μοντέλο που επέλεξε για να διευθύνει τον οργανισμό τρια χρόνια μετά ο κ. Εϊπίδης η έδρα και το βασικό στελεχιακό δυναμικό του Οργανισμού παρα-μένουν δυστυχώς στην Αθήνα αν και τυπικά έδρα είναι η Θεσσαλονίκη. Αυτή η πραγματικότητα είναι που προκαλεί την εύλογη απορία πως μπορούν να συνδυαστούν οι αναπτυξιακοί οραματισμοί του Προέδρου του ΔΣ με την έδρα του οργανισμού να βρίσκεται ακόμα στην Αθήνα.Μεγάλο ερωτηματικό παραμένουν ακόμα οι οικονομικές εκκρεμότητες και τα χρέη του Φεστιβάλ προς τρίτους. Το Υπουργείο Πολιτισμού δείχνει πλέον να σφυρίζει αδιάφορα, η διεύθυνση του Φεστιβάλ παρατηρεί στωικά την κα-τάσταση χωρίς να διεκδικεί μια δυναμική λύση και δεκάδες πρώην συνεργά-τες που έχουν προσφέρει την εργασία τους σε παλαιότερες διοργανώσεις (απο το 2010 και μετά) παραμένουν απλήρωτοι, αγνόωντας αν τελικά θα υπάρξει κάποια λύση σε ένα μπαλόνι που δείχνει να μην εξαερώνεται αλλά διαρκώς να φουσκώνει με νέες υποχρεώσεις.Κι όλα αυτά δημιουργώντας παράλληλα ανούσιες κόντρες με τα μέλη της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Μια ιστορία που ξεκίνησε με αστείο τρόπο και διατηρείται με διάφορες ευφάνταστες πρωτοβουλίες και αποφάσεις που δημιουργούν τελικά αρνητικό πρόσημο στην δημιουργι-κή δυναμική του Φεστιβάλ. •

Στην 15χρονη ιστορία του το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης μας έχει προσφέρει δεκάδες στιγμές παραδοξολογίας και μπερδεμένων εικόνων. Το υλικό παραμένει η ταινία τεκμηρίωσης αλλά μερικά πράματα στην διοργάνωση δεν τεκμηριώνονται επαρκώς και ζητούν πάντα τις δικές τους απαντήσεις.

Εξώστης Θήτατου Τάσου Μελεμενίδη

STARlightEXPRESS

Λ.Αδαμίδης(ΣΙΝΕΜΑ)

Γ.Βασιλείου

Γ.Γκροσδάνης

Η.Δημόπουλος(invincible defeat)

Σ. Ζήκος(City)

Α.Καπράνος(Τα Νέα/movieworld) Π. Κουντουράς

Ι. Moody Λαζάρου

T. Μελεμενίδης Σακκάς Ν. Π.Τράγος(Movieworld)

Χαμένος Παράδεισος

***1/2 *** **** ****1/2 ***** ***1/2

Μέσα στην Ομίχλη ***1/2 **1/2 ***** **** ***1/2 *****

Μετά τον Μάη ***1/2 *** *** ***1/2

Stoker **1/2 ***1/2 *** **1/2

Broken City ** **1/2

Μπιγκ Χιτ **1/2 *** *

Passion **1/2 ***1/2 **1/2 ***1/2 * ***1/2

Σαββατοκυριακο στο Hyde park

** ** **1/2 *1/2 *** **

Δεν κρατιέμαι **1/2 ** **1/2 *** **1/2 **

Για την αποκατάσταση του μαύρου: Κατερίνα

Γώγου

** ***1/2 ** ** *1/2 ** ***1/2

Ο έρωτας της Βασιλισσας

**1/2 **** ** *** ****1/2 ***

Ένα κινηματογραφικό φιλί για τις Κάννες! Από τη Μέριλιν στη Μόνικα Βίτι και απο τη ΖΙλιέτ Μπινός στη Φεϊ Ντάναγουεϊ οι αφίσες του Φεστιβάλ Κανών τα τελελυταία χρόνια έχουν τον δικό τους τρόπο για να κεντρίζουν τις εντυπώσεις υπέρ ενός εκ των σημαντικότερων κινηματογραφικών φεστιβάλ της υφη-λίου. Φέτος την αποστολή αυτή ανέλαβαν οι Πολ Νιούμαν και Τζοάν Γουντγοώρντ με ένα φιλί απο τα γυρίσματα της ταινίας «Στους δυο τρίτος δεν χωρεί» (A new kind of love) που γύρισε ο Μέλβιλ Σάβελ-σον το 1962.

Ο Πολ Νιούμαν που πέθανε το 2008, είχε παντρευτεί την Τζόαν Γούντγουορντ το 1958, λίγο μετά «Το μακρύ καυτό καλοκαίρι» του Μάρτιν Ριτ ταινία που είχε διαγωνιστεί στις Κάννες και αποτελεί την πρώτη κοινή εμφάνιση του ζευγαριου το οποίο συνδέθηκε στενά με το φεστιβάλ των Καννών με αφορμή τη συμμετοχή στο επίσημο ή παράλληλο πρόγραμμα του φεστιβάλ αρκετές φορές. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν οι «Αγριες μαργαρίτες» («The Effect of the Gamma Rays on Man-in-the-Moon Marigolds», 1973) και ο «Γυάλινος κόσμος» (The Glass Menagerie, 1987), δυο ταινίες που σκηνοθέτησε ο Νιού-μαν με πρωταγωνίστρια την σύζυγό του και οι οποίες παίχτηκαν στο φεστιβάλ.

Να σημειωθεί πως η ταινία έναρξης της φετινής διοργάνωσης στις 15 Μαίου 2013 θα είναι η φιλόδοξη διασκεύη του Μπαζ Λιούρμαν πάνω στο κλασικό έργο του Φ. Σκοτ Φιτζεραλντ «Ο Μεγάλος Γκά-τσμπυ». Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Λεονάντο Ντι Κάπριο, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Τόμπι Μπαγκουαίρ.

ΓΓ


XΕIMEΡΙΝΟΙ ΒΑΚΟΥΡΑ (τηλ. 2310 233 665): Αιθουσα 1: Λίνκολν (19.00 ) / Επιχείρηση Argo (21.45 ) Αιθουσα 2: Ο έρωτας της βασίλισσας (18.15 - 20.30 ) / Το κεφάλαιο (22.45) ΚΟΛΟΣΣΑΙ-ΟΝ (τηλ. 2310 834 996): Ακάλυπτος (18.15 – 22.00) / Ο έρωτας της βασίλισσας (20.00) ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ (τηλ. 2310-261-727) Μετά το Μάη (18.30 – 20.45 – 23.00 ) ΟΛΥΜΠΙΟΝ (τηλ. 2310 378404 Dolby Stereo): Πρόσωπο στην ομίχλη (18:00- 20:30– 23:00) /Χαμένος παράδεισος (18:30 - 20:45 – 23:00) ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ-ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΘΕΣΣΑ-ΛΟΝΙΚΗΣ (τηλ. 2310 508398 ) Αίθουσα ΤΑ-ΚΗΣ ΚΑΝΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Παρασκευή 29/3 έως Κυριακή 31/3 Φιλιά εις τα παιδιά (17:30) Για την αποκατάσταση του μαύρου: Κατερίνα Γώγου (19:30 & 21:00) ΦΑΡΓΚΑΝΗ (τηλ. 2310 – 960 - 063): Σαββατοκύριακο στο Hyde Park (19.00 – 22.30 & Κυριακή: 22.30) / Mπιγκ Χιτ (20.45)

ΠΟΛΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΙ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ Τηλέφωνο πληροφοριών και κρατήσεων: 801 11 600000 / 210-6786000 από σταθερό με αστική χρέωση, 2310 290290 www.odeon.gr Αίθουσα 1: TAD: Ο ΧΑΜΕ-ΝΟΣ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗΣ (3D) (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.00 / Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΠΕΣΕ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.00, 20.30, 23.00 Αίθουσα 2: ΞΕΝΟ-ΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.30 / PASSION ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.30, 20.40, 22.50 Αίθουσα 3: BARBIE: Η ΜΠΑΛΑΡΙΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΠΟΥΕΝΤ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΣΑΒ, ΚΥΡ: 16.10 / TAD: Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΕΞΕΡΕΥΝΗ-ΤΗΣ (ΜΕΤΑΓΛ.) ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.10 / AΠΑ-ΓΩΓΗ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.10, 22.20 Αίθουσα 4: BROKEN CITY ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.50, 20.20, 22.40 Αίθουσα 5: STOKER ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.20, 20.30, 22.40 Αίθουσα 6: ΟΖ: ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.50, 21.30 Αίθουσα 7: ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.00, 21.00, 23.00, ΣΑΒ, ΚΥΡ: 17.00, 19.00, 21.00, 23.00 Αίθουσα 8: Η ΑΓΑΠΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.30 / ΑΚΑΛΥΠΤΟΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.40, 22.50

VILLAGE 11 CINEMAS MEDITERRANEAN COSMOS Τηλέφωνο Πληροφοριών: 2310 499999 & Τηλ. Πωλήσεις: 1 48 48 www.villagecinemas.gr Αίθουσα 1: PASSION ΠΕΜ έως ΤΕΤ : 19.00-21.00-23.00 / ΡΑΛΦ, Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΙΣΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.50 μεταγλ., ΚΥΡ: 12.50-14.50-16.50 μεταγλ. Αίθουσα 2: ΟΖ: ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ : 18.00-20.40 ΚΥΡ: 12.40-15.20-18.00-20.40 / ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 23.20 Αίθουσα 3: ΔΕΝ ΚΡΑ-ΤΙΕΜΑΙ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.10-22.00-00.00 / ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ : 16.10-18.10 με-ταγλ., ΚΥΡ: 12.10-14.10-16.10-18.10 μεταγλ. Αίθουσα 4: BROKEN CITY ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 19.50-22.10-00.30 / TAD Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΕΞΕ-

ΡΕΥΝΗΤΗΣ 3D (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 17.50 μεταγλ. (3D), ΚΥΡ: 11.50-13.50-15.50-17.50 μεταγλ. (3D) Αίθου-σα 5: TAD Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗΣ (ΜΕ-ΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΕΤ: 17.20 με-ταγλ., ΚΥΡ: 11.20-13.20-15.20-17.20 μεταγλ. / ΑΚΑΛΥΠΤΟΣ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΚΥΡ, ΔΕΥ, ΤΕΤ: 19.30-21.30-23.30, ΤΡΙ: 17.50-22.30 Αίθουσα 6: BARBIE: Η ΜΠΑΛΑΡΙΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΠΟΥΕΝΤ (ΜΕΤΑΓΛ) ΚΥΡ: 11.40-13.30-15.10 μεταγλ. / Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΠΕΣΕ ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 17.00-19.20-21.50-00.20 Αίθουσα 7: BROKEN CITY ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.50-21.20-23.40 / ΑΚΑ-ΛΥΠΤΟΣ ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.40, ΚΥΡ: 12.40-14.40-16.40 Αίθουσα 8: ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΜΜΥ 2 (ΜΕΤΑΓΛ) ΠΕΜ, ΠΑΡ, ΣΑΒ, ΔΕΥ, ΤΡΙ, ΤΕΤ: 16.30 μεταγλ. ΚΥΡ: 12.30-14.30-16.30 μεταγλ. / STOKER ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.20-20.30-22.30-00.40 Αίθουσα 9 - COMFORT: BROKEN CITY ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 18.50-21.20-23.40 Αίθουσα 10 - COMFORT: STOKER ΠΕΜ έως ΤΕΤ: 20.30-22.30-00.40

STER CINEMAS MAKEDONIA Τηλέφωνο κρα-τήσεων από σταθερό: 801 801 7837. Τηλέφω-νο κρατήσεων από κινητό: 210 8092690. Αί-θουσα 1: TAD Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗΣ (MET/MENO) Σαβ - Κυρ : 12:45, 14: 30, 16:15, 18:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:15, 18:00/ BROKEN CITY Παρ - Σαβ: 19:45, 22:00, 00: 20, Πεμ & Κυρ - Τετ: 19:45, 22:00 Αίθουσα 2: ΔΕΝ ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ Σαβ - Κυρ: 13:50, 15:50, 17:45, 19:40, 21:45, 23:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:45, 19:40, 21:45, 23:40 Αίθουσα 3: ΡΑΛΦ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΙΣΤΑ Σαβ - κυρ: 12:20, 14:40, 17:00, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:00 / Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΠΕΣΕ Πεμ - Τετ: 19:10, 21:30, 23:50 Αίθουσα 4: Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ Σαβ - Κυρ: 13:40, 16:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:40 / ΑΚΑΛΥΠΤΟΣ Πεμ - Τετ: 19:10, 21:10, 23:10 Αίθουσα 5: ΟΖ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑ-ΜΟΣ Σαβ - Κυρ : 12:30, 15:00, 17:30, 20:10, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:30, 20:10 / ΠΕΡΙΠΟ-ΛΙΑ Πεμ - Τετ: 22:45 Αίθουσα 6: ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ARGO Σαβ - Κυρ: 13:00, 15:20, 17:40, 20:00, 22:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:40, 20:00, 22:20 Αίθουσα 7:ΣΑΜΜΥ 2 Σαβ - κυρ: 13:30, 15:30, 17:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:30 / ΟΔΗΓΟΣ ΑΙΣΙΟ-ΔΟΞΙΑΣ Πεμ - Τετ: 19:30, 22:10 Αίθουσα 8: ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΓΙΑ ΤΕΡΑΤΑ (ΜΕΤ/ΜΕΝΟ) Σαβ - Κυρ: 12:50, 14:50, 16:50, 18:50, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:50, 18:50 / PASSION Πεμ - Τετ: 20:45, 23:00 Αίθουσα 9: STOKER Σαβ - Κυρ: 12:10, 14:20, 16:40, 19:00, 21:20, 23:30, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:40, 19:00, 21:20, 23:30 Αίθουσα 10: BROKEN CITY Σαβ - Κυρ: 12:00, 14:15, 16:30, 18:45, 21:00, 23:20, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 16:30, 18:45, 21:00, 23:20 Αίθουσα 11: BARBIE ΜΕ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΠΟΥΕΝΤ Σαβ - Κυρ: 12:40, 14:10, 15:40, 17:10, 18:40, Πεμ - Παρ & Δευ - Τετ: 17:10, 18:40 / BROKEN CITY Πεμ - Τετ: 20:15 / Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΕΠΕΣΕ Πεμ - Τετ: 22:300 •

CINE AΤΖΕΝΤΑΑπό Πέμπτη 28 Μαρτίου έως Τετάρτη 3 Απριλίου 2013



Μεθυσμένο ΠαραμύθιΓράφει η Μάρα Τσικάρα - E: [email protected]

Υπεραστικό κορίτσιΓράφει η Δέσποινα Πολυχρονίδου

Βγαίνοντας από το σούπερ μάρκετ, μου ‘ρχεται στο μυαλό ένα ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη. Αναγκαστικά δυσκολεύομαι να το θυμηθώ χωρίς τη μελοποίηση του. Η έτοιμη μουσική χορεύει τους στίχους και τα βήματά μου στα πλακάκια. «Ἔλα νὰ παίξουμε...Ο βασιλιὰς αὐτὸς δὲν ἤτανε ποτὲ δικός μουΚι ὕστερα τόσους στρατιῶτες τί τοὺς θέλω! Τραβᾶνε μπρὸς σκυφτοὶ δίχως κἂν ὄνειρα.»Αντί για όπλο, κουβαλώ μια σακούλα με ψώνια και τραβάω μπρος σκυφτή δίχως καν όνειρα. Έρμαιο του χεριού που θα αποφασίσει να με ξεκουνήσει, να με θυσιάσει ένδοξα στο βωμό της παρτίδας ή να με φτάσει ως την άκρη κι αναγκαστικά με κάνει βασίλισσα. Για να πει μετά από λίγο…«Ἔλα νὰ παίξουμε... Θὰ σοῦ χαρίσω τὴ βασίλισσά μουἮταν γιὰ μένα μιὰ φορὰ ἡ ἀγαπημένη. Τώρα δὲν ἔχω πιὰ ἀγαπημένη…»Γυρίζω πίσω μου, πάνω το κεφάλι μου κι αναρωτιέμαι…ποια είναι αυτή η φωνή που δίνει ρυθμό στο βήμα μου κι αποφασίζει για την τύχη μου;Έφτασα κιόλας στο σπίτι. Στο γραμματοκιβώτιο με περιμένουν λογαριασμοί. Αναγκαστικά, σκίζω προσεχτικά τους φακέλους και την ώρα που διαβάζω τις οφειλές μου, η φωνή ακόμη τραγουδάει «Θὰ σοῦ χαρίσω τοὺς πύργους μου. Τώρα πιὰ δὲν πυροβολῶ τοὺς φίλους μου. Ἔχουν πεθάνει ἀπὸ καιρὸ πρὶν ἀπὸ μένα… Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω… ὅλα, ὅλα…»Σκαρφαλώνω στον πύργο μου, ανάβω το φως, μα φως αναγκαστικά δεν έχει. Διακοπή, δηλώνει η ΔΕΗ. Στο σπίτι αναγκαστικά βασιλεύει σκοτάδι και σιωπή. Ούτε ταινίες, ούτε δελτία, ούτε διαφημίσεις. Ανάβω ένα κερί κι ανα-γκαστικά περιμένω. Κι η φωνή γύρω μου, πίσω μου έξω μου πάνω μου μέσα μου, ξαφνικά κι αναγκαστικά ταυτίζεται με τη δική μου. «Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου μπαί-νοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατά-ξεις…Ἔλα νὰ παίξουμε...»Έλα να παίξουμε. Το 1965, μια διακοπή ρεύματος είχε βυθίσει τη Νέα Υόρ-κη για μέρες στο σκοτάδι. 9 μήνες μετά, ήρθαν στον κόσμο πολλά παιδιά. Αναγκαστικά. Τι άλλο να κάνεις μέσα σ’ ένα σπίτι χωρίς ρεύμα; Αναγκαστικά ενεργοποιείς το δικό σου. Κοιτάω το κερί και περιμένω. Σήμερα οι πιο ωραί-ες ταινίες παίζονται στο ταβάνι, κι οι πιο ωραίες μουσικές στο κεφάλι μου. Ειδήσεις δεν υπάρχουν κι όσο για τα ποιήματα, αυτά τα σκαρώνουν οι σκιές στον τοίχο ή εκείνος ο τρελός που μου ‘μεινε αναγκαστικά από κείνη την παρτίδα, εκείνη τη σκοτεινή ασπρόμαυρη πατρίδα. *Πριν αρκετά χρόνια, ένα στυγερό έγκλημα είχε ταράξει την κοινή γνώμη. Το είχε

διαπράξει ένας φοιτητής της Νομικής. Οι κάμερες διέρρηξαν την ως τότε ανύποπτη

ζωή του και κοινώνησαν το φιλοθεάμον κοινό του δελτίου ειδήσεων με εικόνες από το

δωμάτιο του. Τα πλάνα είχαν επενδυθεί με την κατάλληλη μουσική θρίλερ. Πάνω στο

γραφείο του, δέσποζε ένα βιβλίο, η κάμερα κάνει κοντινό στο εξώφυλλο και παγώνει

πάνω στον τίτλο: ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ. Το φιλοθεάμον κοινό κοιτάει και κουνάει

σοκαρισμένο το κεφάλι. Πού να φανταστεί ότι «Αναγκαστική εκτέλεση είναι η μορφή

έννομης προστασίας, με την οποία ο οφειλέτης εξαναγκάζεται από τα αρμόδια κρατικά

όργανα σε ικανοποίηση της υποχρέωσης που έχει απέναντι στο δανειστή του». Τι ση-

μασία έχει άλλωστε; Αφού ταιριάζει τόσο πολύ αυτή η φράση με το υπόλοιπο θρίλερ.

Ο παρουσιαστής του δελτίου αλλάζει πρόσωπο και αναγκαστικά περνάει στην επόμενη

είδηση. Μετά ακολουθούν διαφημίσεις. •

Μόνο το ενοχλητικό τακ τακ του πληκτρολογίου.

Ξυπνάς, πηγαίνεις δουλειά, για 8 ώρες (αν είσαι τυχερός και διατηρείς κάποιο ωράριο στην εργασία σου) είσαι στον αυτόματο πιλότο. Γρά-φεις, κάνεις log in σε όλα τα συστήματα της δουλειάς, χτυπάς κάρτα, για ώρες στο γραφείο ακούγεται μόνο το ενοχλητικό τακ τακ των πλή-κτρων, σχολάς, φεύγεις τρέχοντας για το σπίτι, τρως ό,τι απέμεινε στο ψυγείο, λιώνεις στο ίντερνετ, κοιτάς με απελπισία τους λογαριασμούς. Για πέντε μέρες. Αν είσαι άνεργος, κοιτάς όλη μέρα αγγελίες, στέλνεις βιογραφικά μέ-χρι και στον Θεό, ακούς εξωφρενικές ερωτήσεις σε συνεντεύξεις τις οποίες καλείσαι να απαντήσεις, αναρωτιέσαι αν πρέπει να φύγεις για Σουηδία, Αγγλία, Γερμανία.Μετά Σαββατοκύριακο.Κοιμάσαι όλη μέρα; Kάνεις δεύτερη δουλειά; Πίνεις και ξυπνάς σε άγνω-στα σπίτια; Πας στους γονείς σου; Κάνεις γιόγκα; Θυμάσαι να επισκε-φτείς τους παππούδες σου; Είδες την παρέα σου; Σεξ, έρωτας- πρόλαβες να ασχοληθείς με κάτι από τα δύο; Κυριακή βράδυ, συνειδητοποιείς πως πάλι ξέχασες να ζήσεις. Γαμώτο, και αύριο είναι πάλι Δευτέρα. •

Μια συνομιλία με τη ζωγραφική της Κατερίνας Κανελλάκου

Αναγκαστική Εκτέλεση*


Ωδή στον -Τέντ Λάρις-Καραϊσκάκη...Εικοστή πέμπτη Μαρτίου στο μικρό σπίτι στο νησί, το ίδιο νησί, όπου πέρσι

επισκευάζονταν ο θόλος της Παναγιάς της Ανα-γεννήτρας.

Στο ίδιο νησάκι όπου πριν μερικά χρόνια ακούγαμε από το τρίτο πρόγραμμα

απίστευτες μουσικές, η παγκοσμιότητα της τζαζ, οι έλληνες δεν πίνουν τσάι,

μεγάλες κυρίες και άλλα, κάποτε και με προσωπικές αφιερώσεις.

Και φέτος λοιπόν τηρήθηκε η παράδοση, μπακαλιάρος με αληθινή σκορδαλιά

και ταραμοσαλάτα και τσίπουρο και κρασί και καλή παρέα.

Ευτυχώς η απεργία των Μ.Μ.Ε στο ραδιόφωνο μας άφησε ήσυχους, μαζί με

ωραία τραγούδια σε κασέτες να σκεφτούμε τις πραγματικές ειδήσεις, χωρίς

ανόητες ειδήσεις, τύπου το μεγάλο ΟΧΙ, ο «πατριωτισμός» των αδελφών Κυ-

πρίων, η «ηρωική» απάντηση στη Μέρκελ, την Ευρώπη, τον Σόιμπλε…

Μας άφησε να σχολιάσουμε επιτέλους αυτά που φαίνονται ακατανόητα ή και

αναμενόμενα λόγω πλήρους τέλους εποχής.

Μήπως για να συνδεθούμε και με τον τίτλο του προηγούμενου σημειώματος-

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΩΣ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ -συνεχίζουν ως μόνες χώρες πλήρη

μέλη του υπαρκτού σουρεαλισμού –που ως γνωστόν έχει καταρρεύσει προ

πολλού- η Ελλάδα και η Κύπρος;

Μήπως δεν γίνεται να είμαστε ταυτόχρονα πάνω και στον ένα αγωγό πετρελαί-

ου και στον άλλο, χωρίς να ασχολούμαστε μόνο με τα εντόπια πετρέλαια του

Αιγαίου και του Ιονίου;

Μήπως δεν καταλάβαμε ότι μετά την καθολική άρνηση της Κυπριακής Βουλής

στις αναπόφευκτες και ομόφωνες αποφάσεις της Ευρώπης ο μόνος δρόμος

είναι ο σουρεαλιστικός και ξέρω ότι έτσι αδικώ τον σουρεαλισμό ως κίνημα

στην τέχνη.

Μήπως δεν γίνεται να έχουμε 3000 προσγειώσεις το χρόνο με πανάκριβα λίαρ

τζετ Ρώσων μεγιστάνων στην Κύπρο -δηλαδή δέκα κάθε μέρα ενώ αρνούνται

πεισματικά να εκπονήσουν ένα πλάνο ανασυγκρότησης της πτωχευμένης κυ-

πριακής οικονομίας;

Τι σημαίνει η συνάντηση μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ΤΣΙΠΡΑ-ΚΑΜΜΕΝΟΥ και οι

πανηγυρισμοί των λίγων ωρών για ηρωικά ΟΧΙ και περήφανες απαντήσεις. Και

εν πάσει περιπτώσει τώρα που θα αρχίσουν πάλι τα κανάλια και τα ραδιόφωνα,

θα ακούσουμε ένα συγγνώμη, κάναμε λάθος από κάποιους, όταν οι όροι που

υπέγραψε η Κύπρος, είναι χειρότεροι από όσα αρχικά πρότεινε η Ευρώπη;

Αυτά και άλλα παρόμοια ερωτήματα σκεφτόμουν στο νησί χωρίς ειδήσεις και

ευχαριστώ για μια εκπομπή του τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη, που μας θύμισε

με σημαντικές παλιές μουσικές του Χατζηδάκι, του Σαββόπουλου, του Κηλαη-

δόνη, την ύπαρξη του Τέντ Λάρις, Ελληνοαμερικάνου με πραγματικό όνομα

Θεόδωρος Πιστολαρίδης - Κολοκοτρώνης, απόγονου του γέρο-Κολοκοτρώνη,

που γύρισε στην Ελλάδα και προσπάθησε να καταλάβει από γιάπις σε ακτιβι-

στή της ειρήνης. Υπάρχουν και τέτοιου είδους ειδήσεις λοιπόν.

Την άλλη μέρα το πρωί ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος, φορτωμένος, η θά-

λασσα γκρίζα και κακιά, χωρίς ψάρια και ψάρεμα, το φεγγάρι θ’ αρχίσει μετά

την πανσέληνο να «σκουταδιάζει» ως την επόμενη ψαριά του Απρίλο-Μάη, ο

ήλιος έβγαινε για λίγο από τα σύννεφα, να φωτίσει το ζωηρό πράσινο χορτάρι

πάνω στο χώμα, μέσα στο δωμάτιο ακόμα έκαιγαν στο τζάκι τα τελευταία φε-

τινά ξύλα…και το ραδιόφωνο –σα να μην τρέχει τίποτα-είχε εμβατήρια και ανα-

μετάδοση της παρέλασης. ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΤΕΝΤ ΛΑΡΙΣ, λοιπόν, ωδή στον Γεώργιο

Καραϊσκάκη και όχι στα εμβατήρια των δήθεν ειδήσεων.

Η ΟΘΟΝΗ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ…ΣΑΛΕΥΕΙ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ. •

Επιμέλεια στήλης: Κυριάκος Αθανασιάδης

Υπάρχει σχέδιο; #cyprus #EU«Πειστική» απάντηση μοιάζει να δίνουν μόνο τα άκρα του πολιτικού φάσματος, με θεωρίες συνωμοσίας και άλλα ευτράπελα, όσο στην Ευρώπη διευρύνεται το κενό μεταξύ «προθέσεων» και πράξεων. Τον τελευταίο καιρό, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι θεσμοί της στερούνται αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης· τόσο πολιτικά όσο και τεχνικά/οικονομικά. Εκεί φαίνεται τελικά να εδράζεται η κρίση. Εκεί βασίζονται οι κερδοσκόποι των αγορών και οι καιροσκόποι της πολιτικής για τα κέρδη τους, οικονομικά και πολιτικά αντίστοιχα. Η Ε.Ε. συνεχίζει να ασχολείται με τα συμπτώματα και όχι με τις αιτίες, με κύρια ευθύνη όσων την οδηγούν σήμερα, της τελευταία απούσας Γαλλίας και της Γερμανίας. Η ακολουθία είναι γνωστή: το εκάστοτε πρόβλημα βαφτίζεται εξαίρεση και δίνεται μία ad hoc λύση η οποία συχνά καταπατά κάποιο κοινο-τικό κεκτημένο. Στην περίπτωση της Κύπρου, αυτό που τέθηκε εν αμφιβόλω ήταν το ελάχι-στο εγγυημένο ποσό των 100.000 - για καταθετικούς λογαριασμούς, απόφαση που είχε ληφθεί μετά το 2008 για να αποφευχθούν πιθανά bank runs. Ευτυχώς για τις υπόλοιπες χώρες του ευρώ, δεν ξέρω για την Κύπρο, απερ-ρίφθη ως πρόταση κι έτσι αποφύγαμε τη δημιουργία ενός καταστροφικού προηγουμένου, που θα έβαζε νέους σπόρους ανησυχίας στους καταθέτες των 17 χωρών της Ευρωζώνης. Το δεύτερο καλό του «όχι» ήταν ότι άλλαξε άρδην η ιεράρχηση κατανομής του κόστους της διάσωσης, βάζοντας πρώ-τους τους μετόχους της τράπεζας και τελευταίους τους καταθέτες, ενώ άνοι-ξε παράλληλα την πόρτα για νομική δίωξη τυχόν υπευθύνων. Η νέα κρίση έμοιαζε να κλείνει, μέχρι που ο κ. Dijsselbloem δήλωσε ότι το ad hoc θα γίνει κανόνας, προκαλώντας έτσι νέο πανικό στις αγορές. Οι «κακοί κερδοσκόποι» δεν χρειαζόντουσαν κάτι άλλο, ενώ οι καιροσκόποι της πολιτικής κηρύσσουν εκ νέου ανοησίες για την ύπαρξη σχεδίων οικονομικών δολοφόνων που επιβουλεύονται το αέριο της Κύπρου, την Ψωροκώσταινα και το Νότο συνολικά. Υπάρχει κάποιο τέτοιο σχέδιο τελικά; Όχι. Όπως φαίνεται όμως να μην υπάρχει και ένα θεσμικό ευρωπαϊκό. Τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις βασι-σμένοι σε εμμονές, προκαταλήψεις, μισές αλήθειες και το φόβο του πολιτικού κόστους με περιστασιακές μη-λύσεις. Κι όσο δεν προκύπτει συνολικό σχέδιο, τόσο θα μεγαλώνει το κενό που πρόθυμα θα γεμίζει ο κάθε σπεκουλαδόρος, σαν τον Μιχαλολιάκο, τον Καμμένο, ή τον Γκρίλο στα μονίμως πρόθυμα ΜΜΕ. Όσο κι αν γοητεύεται η Γερμανίδα Καγκελάριος από την απόλυτη εξουσία που απολαμβάνει τον τελευταίο καιρό, θα πρέπει να θυμηθεί ότι έχει πολιτικές ευθύνες που εκτείνονται πολύ μακρύτερα των γερμανικών συνόρων, όπως τις αντιλαμβανόντουσαν οι προκάτοχοι της. Οι συνολικές λύσεις δεν προκύπτουν από ηγεμονισμούς, αλλά μέσα από συνεργασία και εκατέρωθεν υποχωρή-σεις. Αν δεν θέλει να χρεωθεί το ξήλωμα μίας Ευρωπαϊκής πορείας 70 ετών. •

Ο Κωνσταντίνος Αλεξάκος είναι αρχιτέκτων.

Κάθε εβδομάδα, ένας φίλος από την Αθή-να (διανοούμενος, πολιτικός, δημοσιογρά-φος, επιχειρηματίας, καλλιτέχνης…) γρά-φει ένα άρθρο για τον «Εξώστη»: αιχμηρό, πρωτότυπο, «λοξό». Σήμερα ο Κωνσταντίνος Αλεξάκος

Η εντροπία μιας γειτονιάς…

Γράφουν οι Αποστολίνας Αποστόλης & Γροζόπουλος Δημήτρης

Στις παρυφές του κέντρου, στα δυτικά, βρί-σκεται κρυμμένη, κλειστή στον εαυτό της, μια ιδιαίτερη γειτονιά της Θεσσαλονίκης. Η περι-οχή που ορίζεται από τις οδούς Διοικητηρίου, Παπαζώλη, Αγ. Δημητρίου, Λαγκαδά κι Εγνατία αποτελεί μια ήσυχη, πυκνοκατοικημένη ζώνη κατοικίας, απομονωμένη από τις πολύβουες αρ-τηρίες της πόλης. Η περιοχή αυτή του κέντρου είναι άκρως ενδιαφέρουσα, καθώς συμπυκνώνει πολλά ετερόκλητα χαρακτηριστικά που την καθιστούν μοναδική. Μέσα σε λίγα οικοδομικά τετράγωνα συναντάει κανείς τεκμήρια από όλες τις σημαντικές περιόδους της πόλης, «διαβάζο-ντας» έτσι την ιστορία της σε μια μικρή βόλτα. Εκεί βρίσκεται ένα καλά διατηρημένο τμήμα των δυτικών ρωμαϊκών τειχών της πόλης που ενώνει την Χρυσή Πύλη του Βαρδαρίου με την Ληταία

στην αρχή της Αγ. Δημητρίου. Το στοιχείο αυτό προσδίδει ακόμη και σήμερα ένα χαρακτήρα εσωστρέφειας στην γειτονιά, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ενοποιητικό στοιχείο ενός ευρύτερου περιπάτου, υποδεικνύοντας αστικές συνέχειες από την Άνω Πόλη μέχρι το λιμάνι(Δικαστήρια). Κατά μήκος του τείχους αρθρώνονται αποσπα-σματικά μικρά αστικά «κενά», ικανά όμως να αποτελέσουν θύλακες ενεργοποίησης δημόσιου χώρου και διαφόρων αστικών γεγονότων. Συ-νεχίζοντας στην αρχή της Ολύμπου, υψώνεται ο ναός των Αγ. Αποστόλων, εξαιρετικό δείγμα της παλαιολόγειας αρχιτεκτονικής, που το 1988 συμπεριλήφθηκε στην λίστα των μνημείων της UNESCO. Η παρουσία του λειτουργεί σαν «ρήγ-μα» στη συνεχή δόμηση, δημιουργώντας μια ποικιλία ελεύθερων χώρων σε διαφορετικά επί-

πεδα. Στο βορειοδυτικό άκρο του περιβόλου του, ακριβώς κάτω από την Αγ. Δημητρίου σώζεται η κτιστή, βυζαντινή κινστέρνα, στην οποία κατέλη-γε το υδραγωγείο του Λεμπέτ(Ευκαρπία), ζωτικό σημείο της καθημερινής ζωής των κατοίκων για πολλούς αιώνες. Η παρουσία του νερού στην περιοχή δικαιολογεί άλλωστε και την ύπαρξη λουτρών, στη διασταύρωση των οδών Κάλβου και Καρατζά. Το οθωμανικό λουτρό Πασά Χαμάμ (ή λουτρά Φοίνιξ), που κάποτε αποτελούσε τόπο συνάντησης και συνδιαλλαγής, είναι πλέον ένα μνημείο άγνωστο για τους περισσότερους κατοίκους και επισκέπτες της πόλης, λόγω των αδικαιολόγητα μακροχρόνιων εργασιών αποκατάστασής του από ιδιωτική εταιρεία. Κα-τηφορίζοντας κανείς επί της Ειρήνης παρατηρεί διάφορα σημεία κοινωνικής δραστηριότητας,


όπως τα ΚΤΕΛ του νομού Θεσσαλονίκης, 2-3 στοές που παρουσιάζουν κινητικότητα τις καθημερινές καθώς και το κτίριο της δημοτικής αγοράς.Το 2008 ο δήμος Θεσσαλονίκης πραγματοποίησε αρχιτε-κτονικό διαγωνισμό για την ανάπλαση της περιοχής των Αγ. Αποστόλων και μόλις το 2010 υπογράφηκε τελικά η σχετική σύμβαση. Ενώ η πρόταση προμελέτης εγκρίθηκε από τις αρμόδιες αρχαιολογικές αρχές, εκκρεμεί ακόμα η ολοκλήρωση της οριστικής μελέτης και η δημοπράτηση του έργου. Παρά τη δυναμική που εμπεριέχει, η εν λόγω περιοχή παραμένει σε κατάσταση παρακμής κι υποβάθ-μισης με το αυτοκίνητο να επιβαρύνει το δημόσιο χώρο. Το σημαντικό απόθεμα αδόμητων χώρων ανάμεσα στα κτίρια, δεν εμφανίζει τη δομή ενός καθαρά δημόσιου χώ-ρου για την ανάδυση συλλογικού αστικού βίου, ο οποίος αποτελεί ζωτικό στοιχείο ευημερίας κι αειφορίας κάθε τοπικής κοινωνίας. Η υπάρχουσα κατάσταση αμβλύνει το δίπολο «δημόσιο-ιδιωτικό» αποτρέποντας τους κατοίκους από το να οικειοποιηθούν αυθόρμητα τον αστικό χώρο. Η δημιουργική ανάκτηση του δημόσιου χώρου μέσα από την ενεργοποίηση πυρήνων δημόσιου βίου αποτελεί θεμε-λιώδες στοιχείο για την ανάπτυξη επαφών κι επικοινωνίας ανάμεσα στις διαφορετικές κοινωνικές ομάδες. Τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται μια τάση διεκδίκησης του δημόσιου χώρου μέσω της ενεργοποίησης της τοπικής μικροκλίμακας, με έμφαση στη συμμετοχή και δραστηριο-ποίηση της κοινότητας και την ελαχιστοποίηση επένδυσης πόρων(tactical urbanism). Αυτή η προσέγγιση αντιπαρα-βάλλεται σε παλαιότερες προσεγγίσεις καθολικής και από-λυτης διαχείρισης του σχεδιασμού, επαναπροσδιορίζοντας το ρόλο του αρχιτέκτονα. To 2011 στο Saint-Etienne της Γαλλίας, η τοπική αρχή προκήρυξε διαγωνισμό μέσω του οποίου καλούσε φοιτητές από τις σχολές αρχιτεκτονικής, πολεοδομίας και design να καταθέσουν προτάσεις για τη μετατροπή ενός αδόμητου χώρου 670 τ.μ σε πλατεία. Η ομάδα collectifETC αποτελούμενη από φοιτητές αλλά αρχιτέκτονες, απέσπασε με την πρότασή της το πρώτο βραβείο σχεδιάζοντας ουσιαστικά μια πλατεία «σε εξέλι-ξη», καλώντας τους ίδιους τους πολίτες να συμμετάσχουν ενεργά στο έργο. Λίγους μήνες μετά οι εργασίες ανάπλα-σης ξεκίνησαν με τη βοήθεια των κατοίκων της γειτονιάς σε μια ανοιχτή συμμετοχική διαδικασία. Συγκεκριμένα για την ολοκλήρωση του έργου πραγματοποιήθηκαν 3 workshop, ξυλουργικής, για την κατασκευή του αστικού εξοπλισμού, τοιχογραφίας, για την διακόσμηση των περι-μετρικών τοίχων και τέλος κηπουρικής όπου φυτεύτηκαν δέντρα και λουλούδια. Κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων το «εργοτάξιο» ήταν προσβάσιμο για τους επισκέπτες προ-κειμένου να ανταλλάξουν απόψεις αλλά και γνώσεις σε μια σειρά ζητημάτων ενώ τοπικές οργανώσεις και καλλιτέχνες πραγματοποίησαν εκδηλώσεις ενισχύοντας το συλλογικό πνεύμα. Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς ότι στην αντιμε-τώπιση του δημόσιου χώρου της πόλης, δεδομένων των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών, το ζητούμενο πλέον είναι η διαμόρφωση μιας στρατηγικής ήπιων επεμβάσεων οι οποίες όχι μόνο θα αναδεικνύουν τον ιδιαίτερο χαρακτή-ρα της κάθε περιοχής, εντάσσοντας με ενεργό τρόπο στο σχεδιασμό τους ίδιους κατοίκους αλλά θα ανταποκρίνονται και στις διαφορετικές ανάγκες, επιθυμίες και προσδοκίες τους. Έτσι θα αναδυθεί μια συλλογική συνείδηση δομημέ-νη πάνω σε ένα μοντέλο ανοιχτής γειτονιάς. •

Το συγκεκριμένο banner βρίσκεται σ’ ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, απέναντι από το Λευκό Πύργο. Ακόμη και σήμερα το banner υπάρχει ακόμα και στέκει αγέρωχο! Μπορεί εύκολα κανείς να διαπιστώσει ότι βρίσκεται εκεί για τουλάχιστον 4 μήνες, ίσως και παραπάνω. Κανένας δεν μπήκε στον κόπο να το κατεβάσει ή να το καταγγείλει.Απέναντι από τον Λευκό Πύργο, λίγα μέτρα μακριά από το Νέο Δημαρχιακό Μέγα-ρο, το banner, αποδεικνύει το μπάχαλο που επικρατεί στους δημόσιους φορείς. Προϊστάμενοι, διευθυντές, επόπτες, εργάτες/τριες, αντιδήμαρχοι, σύμβουλοι δεν μπόρεσαν να δουν εδώ και 4 μήνες το παραπάνω banner μπροστά ακριβώς από το σύμβολο της πόλης και ούτε μπόρεσαν να συνεννοηθούν για να το κατεβάσουν. Φυσικά δεν συζητάμε να μπει πρόστιμο αφού η διοργάνωση ήταν υπό την αιγίδα του δήμου Θεσσαλονίκης. Εδώ και ένα χρόνο περίπου και ενώ έχει δοθεί αυστηρή κατεύθυνση από το Δήμαρχο της πόλης για την πάταξη της αφισορύπανσης και της παράνομης αφισοκόλλησης, αλλά και της παράνομης έμμεσης διαφήμισης, έχει γεμίσει ο τόπος banner στις εισόδους της πόλης (ανατολικά και δυτικά) αλλά όπως διαπιστώνετε ακόμη και σε κεντρικά σημεία, λίγα μέτρα από το χώρο όπου ο δήμαρχος διοικεί τη πόλη. Βεβαίως δεν μιλάμε για ένα τυχαίο παράνομο banner. Αν προσέξει κανείς λίγο κα-λύτερα θα διαπιστώσει πως διαφημίζει το παγοδρόμιο που στήθηκε στην πλατεία Αριστοτέλους για να γιορτάσουν επιτέλους οι Θεσσαλονικείς τα Χριστούγεννα που ονειρευόντουσαν! Προφανώς το παγοδρόμιο αυτό στήθηκε με τις ευλογίες και τη συναίνεση του Δήμου μας, φέρει άλλωστε και το λογότυπο του, και του παραχωρή-θηκε η πλατεία δωρεάν.Εδώ και 2 χρόνια ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει ξεκινήσει έναν ανελέητο εξοντωτικό καταιγισμό προστίμων προς τους συναυλιακούς χώρους για τις αφίσες με τις οποίες ενημέρωναν τον κόσμο για τις εκάστοτε συναυλίες (πρόστιμα που αγγίζουν τα 2.000 ευρώ τη συναυλία). Οι συναυλιακοί χώροι αποφάσισαν ομόφωνα να σταματήσουν την παράνομη αφισοκόλληση/αφισορύπανση και να στραφούν σε εναλλακτικές μορφές επικοινωνίας (internet, έντυπα κτλ). Από τη μια λοιπόν έχουμε έναν δήμο που λειτουργεί άψογα εις βάρος των επιχειρη-ματιών της πόλης, για μικρά παραπτώματα με μεγάλα πρόστιμα και από την άλλη ο ίδιος δήμος κλείνει τα μάτια σε δικές του ανομίες. (όπως έχει γίνει και στο παρελθόν βεβαίως) Το συγκεκριμένο banner φανερώνει την αλαζονεία της εξουσίας. Αυτής που πιστεύει πως είναι πάνω από νόμους, ανθρώπους και αξίες.• Οι συναυλιακοί χώροι της πόλης έχουν πληρώσει μέχρι στιγμής πάνω από 120.000 ευρώ σε πρόστιμα για παράνομη αφισοκόλληση τόσο στο Δήμο Θεσσαλονίκης όσο και στο κράτος. Την ίδια τακτική της παράνομης αφισορύπανσης για χρόνια ολό-κληρα εφαρμοζαν κρατικοί φορείς, πολιτικά κόμματα και παρατάξεις για τις τοπικές και εθνικές εκλογές, ακόμη και ο ίδιος ο δήμος διαφημίζοντας τις εκδηλώσεις τους. Ισότητα, Ισονομία, Δικαιοσύνη! (για τις παραπάνω καταγγελίες υπάρχουν φωτογραφίες και είναι διαθέσιμες σε οποιονδήποτε τις αναζητήσει).• ο Δήμος Θεσσαλονίκης εδώ και 2 χρόνια δεν έχει φροντίσει όπως έχει υποσχεθεί να ορίσει 20 νόμιμα σημεία αφισοκόλλησης όπως γίνεται σε όλες της Ευρωπαϊκές και όχι μόνο χώρες. •

Το μπάνερ της χρονιάςΓράφει ο Γ.Γ


Fahrenheit 451Γράφει ο Γιώργος Φ. Φωτιάδης

ΟΞΥΓΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ Ολύμπου 81 • T: 2310-260085Στο ΟΞΥΓΟΝΟ γίνονται πολλά αυτό το φθινόπωρο: σεμινάρια και ερ-γαστήρια για ενηλίκους με άξο-να το βιβλίο και την ανάγνωση, τη γλώσσα, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, λέσχες ανάγνωσης, πα-ρουσιάσεις βιβλίων και πρωτότυπα εκπαιδευτικά προγράμματα για τους μικρούς βιβλιόφιλους, προ-βολές ταινιών, αφιερώματα σε βι-βλία και αγαπημένους συγγραφείς. Ενημερώσου στο www.oxygono-metaixmio.gr και έλα και εσύ για μερικές ανάσες πολιτισμού!

Άγνωστη ΚαντάθΑιμ. Γρεβενών 6 και Δημ. ΓούναρηΤ.Κ 546 21Τ: 2310 227010, 229060F: 2310 229060www.kadath.gr • [email protected]Στην Άγνωστη Καντάθ, το βιβλιο-πωλείο του Φανταστικού στη Θεσ-σαλονίκη, βρίσκει κανείς, πέρα από τα βιβλία των εκδόσεών μας, μια τεράστια συλλογή από βιβλία Science Fiction, Fantasy, Horror ελληνικά, αγγλικά και αμερικάνι-κα, Graphic Novels, Fantasy Art Albums, Puzzles, χρηστικά και δια-κοσμητικά αντικείμενα που θα γο-ητεύσουν τους λάτρεις του είδους.

ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑΒΑΦΟΠΟΥΛΟΥ 20 [email protected]://www.facebook.com/profile.php?id=100001029814880Βιβλία, χαρτικά, χρώματα, γάτες, σκύλοι, πλατάνια, φύλλα, δροσιά, καφές, παγωτό, Glühwein, Αλλατί-νη, Βαφοπούλειο, εκθέσεις, παρου-σιάσεις, συγγραφείς, συναντήσεις, συζητήσεις, δράσεις, σκαλοπάτια, ανακοινώσεις, Φίλοι του Πράσινου, γειτονιά, φίλοι, Ντεπώ!

Ο ηθικός διδακτισμός ως αξίωση ισχύος

Το βασικό λάθος της γερμανικής πολιτικής της λιτότητας δεν έγκειται μόνο στο ότι ορίζει μονομερώς και εθνικά το ευρωπαϊκό γενικό καλό αλλά, κυρίως, στην υπεροψία να ορίζει το εθνικό συμφέρον των άλλων ευρωπαϊκών δημοκρατιών. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά τη δημοσιονομική κρίση και την κρίση του ευρώ, αλλά και σε άλλα πεδία – από την οικολογία έως την πυρηνική ενέργεια – οι Γερμανοί βλέπουν τον εαυτό τους στο ρόλο της υπευθυνότητας. Έχουν την αίσθηση ότι περιβάλλονται από έθνη τσαπατσούληδων και χασομέρηδων. Οι Ισπανοί και οι Ιταλοί, οι Έλληνες και οι Πορτογάλοι μπορεί ενδεχομένως να υπερτερούν ως προς τη χαρά της ζωής. Αλλά αυτή η ελαφρομυαλιά τους! Η επιπολαιότητά τους! Πρέπει να μάθουν τι σημαίνει δημοσιονομική πειθαρχία, φορολογική ηθική, σεβασμός προς τη φύση. Πρέπει να μάθουν ότι στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο προτεραιότητα έχουν τα καθαρά ισοζύγια και το καθαρό περιβάλλον. Αυτό που χρειάζονται επομένως τα κράτη του Νότου είναι ιδιαίτερα μαθήματα, ένα είδος re-education στα πεδία περιορισμού των δαπανών και της υπευθυνότητας. Για τους περισσότερους Γερμανούς, αυτό είναι κάτι που επιβάλλεται αναγκαστικά από τη σκληρή πραγματικότητα των αριθμών και μόνο· γι’ αυτό και θα αποτελούσε χονδροειδή παρανόηση να το εκλάβει κανείς μόνο ως γερμανική υπεροψία ή ως ανάγκη εξουσίας. Εν τέλει, από τη σκοπιά των Γερμανών, το μόνο που θέλουν είναι να «προπονήσουν» τους Έλληνες, τους Ισπανούς και τους Ιταλούς για την παγκόσμια αγορά. Οι Γερμανοί το θεωρούν αυτήν τη στιγμή ως το ιστορικό τους καθήκον. Ίσως αυτή η νέα αυτοαντίληψη των Γερμανών να είναι τόσο σημαντική ακριβώς επειδή καταφέρνει να τους απαλλάξει σε κάποιο βαθμό από το φορτίο του «Ποτέ ξανά» – ποτέ ξανά ολοκαύτωμα, ποτέ ξανά φασισμός, ποτέ ξανά μιλιταρισμός. Αυτή η παιδαγωγική ζέση που επιδεικνύουν σήμερα εξηγείται δηλαδή και από την ιστορία· η ιδέα μιας κοινής Ευρώπης γεννήθηκε μετά τον Β’ Π.Π., μετά τη μεγάλη στρατιωτική και ηθική καταστροφή […] Εν τω μεταξύ, οι Γερμανοί έμαθαν το μάθημά τους. Έγιναν υπόδειγμα δημοκρατών, υπόδειγμα αρνητών πυρηνικής ενέργειας, υπόδειγμα ειρηνιστών. Οι Γερμανοί διάνυσαν τον δρόμο τους σε μια μακρά και συχνά δύσκολη πορεία. Τα φαντάσματα του παρελθόντος δεν είχαν εξαφανιστεί τελείως, μερικές φορές μάλιστα ήταν εντυπωσιακά ζωντανά. Αντίθετα απ’ ό,τι σε άλλα κράτη, εδώ ο «απολύτως φυ-σιολογικός, καθημερινός φασισμός» δεν έχει ακόμη και σήμερα ξεπεραστεί. Ωστόσο είναι αδιαμφισβήτητο ότι η Γερμανία άλλαξε. Συγκριτικά με την ιστορία της, είναι η καλύτερη Γερμανία που είχαμε ποτέ. Το υπόβαθρο αυτό μας επιτρέπει να καταλάβουμε ότι στην αυτοαντίληψη πολλών Γερμανών γίνεται σήμερα αισθητή μια νοσταλγία της κανονικότητας. Μετά από δεκαετίες με δημόσιες ομολογίες των αμαρτιών τους, μετά από περισσότερο από μισό αιώνα με «Ποτέ πια εθνικοσοσιαλισμός», εμφανίζεται σήμερα στα ΜΜΕ, στην πολιτική και στον δημόσιο χώρο μια αντίθετη τάση, ακούγεται ο αναστεναγμός ενός νέου «Ποτέ ξανά»: Να μη χρειαστεί ποτέ ξανά να φορέσουμε κιλίκιο*. Οι Γερμανοί δε θέλουν άλλο πια να τους θεωρούν ρατσιστές και πολεμοχαρείς. Αντιλαμβάνονται καλύτερα τον εαυτό τους ως δασκάλους και ηθικούς διαφωτιστές της Ευρώπης. Αν αυτή η διάγνωση είναι σωστή, τότε γιατί είναι πολιτικά ανάρμοστο το να μιλά κανείς για μια «γερμανική Ευρώπη»; Η απάντηση είναι ότι απηχεί έντονα το παρελθόν. Η διατύπωση «γερμανική Ευρώπη» είναι ιστορικά επιβαρυμένη και παραβιάζει ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο ταμπού επειδή εκφράζει με λόγια το νέο καθεστώς εξουσίας.*κιλίκιο= θρησκευτικό ένδυμα από χοντρό ύφασμα· σύμβολο μετάνοιας και αυτοτιμωρίας.

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο του σημαντικού γερμα-νού κοινωνιολόγου Ούλριχ Μπεκ «Από τον Μακιαβιέλλι στη Μερκιαβέλλι: Η γερμανική Ευρώπη και οι στρατηγικές εξουσίας της κρίσης» («Πατάκης», Αθήνα 2012). Βέβαια πρέπει να σημειώσουμε πως ο πρωτότυπος γερμανικός τίτλος του βιβλίου δεν περιλαμβάνει το, μάλλον άστοχο, λογοπαίγνιο με τα ονόματα του μεγάλου Φλωρεντίνου πολιτικού στοχαστή και της σημερινής γερμανίδας καγκελαρίου.Αν μη τι άλλο, ο Νικολό Μακιαβέλλι – ένας άνθρωπος που καταλάβαινε από πολιτική - στις «Διατριβές» του σημείωνε πως «η Ρώμη χρωστούσε το με-γαλείο της στην αδιάκοπη αντιμαχία των πατρικίων και των πληβείων». •


Bookstand Επιμέλεια: Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος

Ξεκίνησα να μεταφράζω καλοκαίρι του ’80, επειδή δεν είχα τι να κάνω και έτυχε να διαβάσω ένα δοκιμιάκι που μου άρεσε. Ήταν το «Subculture and Style» του Dick Hebdige. Μετά, ήρθαν έτσι οι συγκυρίες που άρχισα να ασχολούμαι επαγγελματικά. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, δεν χρειάστη-κε καν να κυνηγήσω τη δουλειά (με εξαίρεση τα τελευταία δυο χρόνια). Το δεύτερο βιβλίο που μετέφρασα ήταν το «Όνομα του Ρόδου» και εκεί πια κρίθηκε το μέλλον μου.Τα βιβλία που έχω μεταφράσει είναι περισσότερα από 120. Τον Eco τον ξεχωρίζω, γιατί δεν γίνεται αλλιώς, είμαστε πια σαν παντρεμένοι κοντά 35 χρόνια. Τα άλλα αγαπημένα μου: Πρώτος και καλύτερος ο «Τρίστραμ Σάντι» του Λόρενς Στερν –και με πολλή ζήλια! (από τις εκδόσεις Gutenberg). Μαζί πάει και το δεύτερο βιβλίο του Στερν «Αισθηματικό Ταξίδι στη Γαλλία και την Ιταλία» (εκδόσεις Νησίδες). Σ’ αυτά τα δυο να δείτε εμπειρία! Η «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» του Λιούις Κάρολ και ο «Νοστρόμο» του Τζόζεφ Κόνραντ (από τις εκδόσεις Ιδεόγραμμα). Ένα βιβλίο που από ατυχία δεν

εκδόθηκε ποτέ (και παραμένει χειρόγραφο με μολύβι από τότε), το «Η Συ-νείδηση του Ζήνωνα» του Italo Svevo. Είναι πολλά αυτά που αγαπώ, αλλά το βιβλίο είναι κάτι εξίσου προσωπικό με τους λόγους για τους οποίους το αγαπάμε.Ένα βιβλίο που με προκαλεί και με τρομάζει και δεν έχω βρει ακόμα την ασέβεια να το αποπειραθώ είναι το «Finnegans’ Wake» του James Joyce. Μαθαίνω ότι πρόκειται να εκδοθεί. Ελπίζω και απεύχομαι…Η επιλογή γίνεται συνήθως από τον εκδότη που παίρνει υπ’ όψη του όλα τα κριτήρια για μια έκδοση (αφ’ ενός τα «ποιοτικά», αφ’ ετέρου τα πρακτικά: δικαιώματα, απαιτήσεις, κόστος κλπ. κλπ.) και προτείνει στον μεταφραστή. Οι επιμελητές και οι διορθωτές είναι οι αφανείς ήρωες μιας έκδοσης. Πι-στεύω ότι τους οφείλω πολλά και με δίδαξαν πολλά. Καθώς δεν ήμουν των κλασικών γραμμάτων (αρχιτέκτονας ήμουν), η σχέση μου με το βιβλίο ήταν από πάθος. Μεταφράζω με τον ίδιο τρόπο που διαβάζω: ταχυανάγνωση και ταχυμετάφραση. Οπότε, οι χρόνοι δεν μου ήταν ποτέ πρόβλημα.

Το ολιγοσέλιδο κείμενο του Μανόλη Αναγνωστά-κη “Είμαι αριστερόχειρ ουσιαστικά” (Πατάκης, 2011 πρόλογος του Παντελή Μπουκάλα, επιμέ-λεια κι επίμετρο του Μισέλ Φάις) είναι η απομα-γνητοφώνηση της συνομιλίας του ποιητή με τον Μισέλ Φάις και ενδεχομένως πρόκειται για τον τελευταίο δημόσιο λόγο του. Ήταν τον Νοέμβριο

του 1992, στο σπίτι του στην Πεύκη. Ο Αναγνω-στάκης ήταν ήδη άρρωστος όμως διατηρεί την σαφήνεια και τις λεπτές διακυμάνσεις στις απο-χρώσεις του λόγου του δίχως καμία παραχώρηση στην ώριμη, ανεπαίσθητα μπεκετικά πικραμένη του μνήμη. Εκείνο που με γοήτευσε στην αφήγησή του είναι η ανάδυση μιας ολόκληρης, ιστορικής πλέον, πε-ριόδου της χώρας, οι κοινωνικές συνθήκες της, τα πολιτικά πεπραγμένα και η αυθεντική αριστερά της εποχής καθώς και ο τρόπος με τον οποίο ο Αναγνωστάκης συνυφαίνει την πολιτική με την επαγγελματική και τη λογοτεχνική/ποιητική του δραστηριότητα, κάτι που διαψεύδει στην πράξη την ιδιότητα του “ποιητή της ήττας” που του απέδωσαν. Ο ίδιος δεν το δέχτηκε. Εκείνο που οι άλλοι ονόμασαν “ήττα” εκείνος το ορίζει ως “αγωνία για την εποχή, ένα άγχος για την εποχή”. Και όταν τελείωσε η εποχή, τελειώνει κι η ποίηση. Άλλωστε, ένα κύριο χαρακτηριστικό των ηττη-μένων είναι πως παραιτούνται γενικώς από κάθε

δραστηριότητα, ενώ ο Αναγνωστάκης, αν και από άλλο μετερίζι, παραμένει δραστήριος. Έχει το γνώθι σαυτόν και είναι ξεκάθαρος: «Το ’71 ουσια-στικά σταματάει η ποιητική μου παραγωγή. Δεν γράφω καθόλου ποιήματα. Δεν αισθάνομαι την ανάγκη να γράφω ποιήματα, καθόλου. Συνεχίζω όμως εντατικά την πνευματική μου προσφορά με δοκίμια, με άρθρα, με ορισμένες μελέτες, με πολιτική δράση – αυτό που εγώ θεωρώ δημόσια παρέμβαση”.Για ποιητής, είναι πραγματικά αξιοσημείωτο το πόσο γειωμένος παραμένει ο Αναγνωστάκης. Σε μια εποχή που όλοι μπορούν να μιλήσουν για όλα, είναι πραγματικά ευεργετικό να διαβάζεις για εκείνους τους ελάχιστους που τους απασχολού-σαν οι λεπτομέρειες του τί θα πεις και πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να το πεις. Ή ακόμη όπως λέει και ο ίδιος ο ποιητής: “Γιατί υποχρεωτικά να μιλήσω;”

Bookworm-Sue

Η μεταφράστρια Έφη Καλλιφατίδη

Ο πεζός Αναγνωστάκης

Bookstand.gr – Περιοδικό για το βιβλίο και την ανάγνωση

84 charing cross road



Inside View Από την Γιώτα Κωνσταντινίδου

Πόσο σημαντικό είναι νέα άτομα ή νέες ιδέες να συσπειρώνονται και να εκφράζονται μέσα από sites ή blogs;Χωρίς αυτή τη συσπείρωση και την έκφραση δεν θα υπήρχε αυτό που σήμερα λέγεται Alternatrips.gr. Οπότε ναι είναι πολύ σημαντικό, κάνει τα πάντα δυνατά και μας πάει λίγο πιο μπροστά!

Στο site συναντούμε δημιουργικά άτομα που μιλούν για τη πόλη τους, τα αγαπημένα τους μέρη. Τελικά είναι ανάγκη δική μας να αγαπήσουμε από την αρχή τον ιδιαίτερο τόπο μας;Άμα δεν αγαπήσουμε τον τόπο μας θα πέσει να μας πλακώσει. Δηλαδή θα μας πλακώσει και ψυχολογικά. Εκτός όμως από αυτό, όλα μα όλα τα μέρη σε αυτή τη χώρα έχουν κάτι ξεχωριστό να σου δώσουν, είτε επειδή κουβαλούν ιστορία χρόνων, είτε επειδή περιβάλλο-νται από μια οργιαστική φύση, είτε επειδή έχουν κάποια περίεργη ενέργεια, είτε επειδή οι άνθρωποι του είναι ξεχωριστοί!

Alternatives, εναλλακτικό, διαφορετικό, τάση για αλλαγή. Τι επιδιώκει να αλλάξει το alternatrips-alternative;Μπορείς να πεις ότι το διαφορετικό ή το εναλλακτικό είναι αυτό που μας εμπνέει, αυτό που μας προκαλεί, αυτό που μας βγάζει από την ροή των πραγμάτων που συναντούμε καθημερινά, αυτό που μας πάει μια μοίρα πιο δεξιά από εκεί που πηγαίναμε. Δεν μπορείς παρά να επηρεαστείς από μέρη και εμπειρίες που σου δίνουν κάτι που δεν το συναντάς συχνά στο διάβα σου.

Αυτό το διαφορετικό που όλοι έχουμε ανάγκη και που μας κάνει να αναπνέουμε ανάλαφρα, επιδιώκουμε να το ανακαλύπτουμε, να το βιώνουμε και να το μοιραζόμαστε μέσα από τις σελίδες του www.alteratrips.gr. Μην ξεχνάμε επίσης ότι σημαντικές πρωτοβουλίες αν-θρώπων και δημιουργικές ιδέες πρέπει πάντα να επιβραβεύονται. Δηλαδή ένας νέος που φτιάχνει π.χ. ένα όμορφο χώρο, ο οποίος σου προσφέρει ξεχωριστές εμπειρίες, είναι κάτι που θέλουμε να επιβραβεύεται και να μοιράζεται μεταξύ μας.

Προτείνω, εκφράζομαι, αλλάζω, είναι moto της εποχής;Οι τρεις αυτές λέξεις είναι μότο όλων των εποχών που θέλουν να καύχιωνται για κάτι με-γάλο που έφτιαξαν ή που έζησαν. Για μας το προτείνω σημαίνει μοιράζομαι, το εκφράζομαι σημαίνει ότι εμπειριώνομαι και το αλλάζω σημαίνει ότι βρίσκομαι σε μια συνεχή πορεία προς τον καλύτερο εαυτό μου.

Ταξίδια με το νου ή εμπράκτως ; Τι έχει σημασία;Ταξίδια με τον νου, ταξίδια μέσα από εικόνες, ταξίδια μέσα από εμπειρίες άλλων, ταξίδια με τα πόδια, ταξίδια με το ποδήλατο, ταξίδια με το αμάξι, ταξίδια με τρένο (που είναι και τα αγαπημένα μας), ταξίδια μέσα τα βιβλία, είναι αυτό που κάνουμε όλοι κάθε μέρα. Ο καθένας για τον δικό του προσωπικό λόγο θέλει να ταξιδέψει είτε για να ανακαλύψει κάτι, είτε για να ξεφύγει από κάτι, είτε για να γνωρίσει τους άλλους, είτε για να γνωρίσει τον ίδιο του τον εαυτό. Την σημασία στο ταξίδι την δίνει ο καθένας διαφορετικά.

Μια ιδέα, μια παρέα, μια ομάδα. Μιλούν για τον τόπο τους, ανα-

καλύπτουν νέα μέρη, δημιουργούν αόρατους δεσμούς γιατί σκο-

πός τους είναι να έχουν ένα φίλο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Alternatrips.gr


Ποιός είναι ο κατάλληλος τύπος που ταιριάζει στο alternatrips-alternative;Το Alternatrips.gr απευθύνεται σε όλους αυτούς που ψάχνουν το διαφορε-τικό όταν ταξιδεύουν, σε αυτούς τους οποίους το ταξίδι είναι πιο σημαντικό από τον προορισμό. Το μότο αυτού του ταξιδιώτη είναι κοντά σε αυτό που είπε κάποτε ο Henry Miller “One’s destination is never a place, but a new way of seeing things.”

Ο άνθρωπος alternatriper είναι ένα σύμπλεγμα από τα παρακάτω: Ξέρει μέρη που οι φίλοι του δεν ξέρουν, αγαπάει τα βότσαλα από ηφαιστειογενή μέρη, μετράει τα άστρα, αγκαλιάζει τα δέντρα του δάσους, έχει γιουκαλίλι, κατηγορεί την πανσέληνο όταν δεν είναι καλά, την βρίσκει με τις εμπειρικές καταστάσεις, αντέχει σε τσίπουρο-οδύσσειες και άλλα πολλά και διαφορε-τικά για τον καθένα!

Το alternatrips-alternative, συστήνει αλλαγές, αλλά υπόκεινται σ’ αυτές μέσα από νέα μέλη;Το alternatrips μπορεί να έχει προτεραιότητα να ξεσκεπάσει το ξεχωριστό και να το μοιράσει γύρω του, μένει όμως ρευστό γιατί φτιάχνεται από αν-θρώπους και οι άνθρωποι είναι ρευστοί. Η προσωπικότητα του καθενός και η συμβολή του στην ιδέα του Alternatrips διαμορφώνει και τον χαρακτήρα του.

Σίγουρα έχεις κάποιο ξεχωριστό μέρος στο μυαλό σου που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας. Σίγουρα έχεις κάποια ξεχωριστή ταβερνούλα, μπαράκι, παραλία, φεστιβάλ, διαδρομή στο βουνό ή κάποια δραστηριότητα που σε έχει συγκλονίσει και θα ήθελες να το μοιραστείς με όλους μας. Έλα μαζί μας και γίνε μέλος και αρθρογράφος στο Alternatrips ή εξέφρασε την άποψη σου και κάνε τις προτάσεις σου μέσα από την σελίδα του.

Ποιοί είστε και ποιό το μήνυμά σας;Είμαστε εμείς, η ομάδα του Alternatrips, μια παρέα με αγάπη για το ξεχω-ριστό, το διαφορετικό, το εμπειρικό, το ονειρικό. Μιλάμε για τον τόπο μας σε φίλους, γνωστούς και ταξιδιώτες που αναζητούν ξεχωριστά μέρη στην Ελλάδα. Το Alternatrips είναι για όλους και φτιάχνεται από όλους.

Εκτός όμως από το να μοιραζόμαστε μικρά tips, είμαστε και άνθρωποι και θέλουμε να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας. Γι’ αυτό έχουμε φτιάξει την ομάδα του Alternatrips, μέσα από την οποία γνωριζόμαστε καλύτερα, μιλάμε με-ταξύ μας και ανταλλάσουμε απόψεις για μέρη και ταξίδια, αναπτύσσουμε διαπροσωπικές σχέσεις και επισκεπτόμαστε ο ένας το μέρος του άλλου. Σκοπός είναι να έχουμε έναν φίλο σε κάθε μέρος της Ελλάδας. •


DayDreamingΚείμενο/φώτο: Νίκος Ράκκας

Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι καλλιτέ-χνες για τους οποίους δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Είμαι φαν τους. Συνήθως γίνεται γιατί τα έργα τους, μουσι-κές και τραγούδια χωρίς ρεφρέν σ’ αυτή την περίπτωση, έχουν γίνει άθελα τους το ιδα-νικό soundtrack σε πολλές φάσεις της ζωής μου. Τι υπέροχη αυτή η δύναμη της μουσι-κής και των στίχων! Να στιγματίζουν κάποιες περιόδους τόσο έντονα, που ακούγοντας τα ξανά μετά από καιρό, μόνο μερικές νότες να είναι ικανές να φέρουν στο μυαλό σου ολοκάθαρα, εκείνη την κατάσταση, τα άτομα που ήταν γύρω σου, τις τότε σκέψεις. Και φυσικά τις εικόνες που πάντα υπήρχαν για μένα, μέσα από μία Nicon αναλογική. Θυμάμαι έντονα εκείνο τον χειμώνα, που κι εγώ έβγαινα νύχτα και κοιμόμουν πρωί, να

φωτογραφίζω συνεχώς τους φίλους μου και να παίζει μονίμως στο μυαλό μου ΟΛΟ το album «Η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία!»Έτσι ανακάλυψα τον Φοίβο Δεληβοριά και μπήκε στις ίδιες κασέτες δίπλα στους Massive Attack, στους Tuxedomoon και στην Λένα Πλάτωνος.Έτσι γράφτηκα και εγώ στο fan club του που πλέον είναι τεράστιο και συνεχώς με-γαλώνει! Αυτά τα fan club που με καταδιώ-κουν τόσα χρόνια, ήταν όπως έχω ξαναπεί η αφορμή για να δημιουργήσω αυτήν τη στήλη και να προσπαθήσω να μιλήσω με λέξεις και όχι μόνο με τις εικόνες μου για τις επιρροές μου και τις εμπνεύσεις μου. Χαίρομαι πολύ πραγματικά όταν οι λέξεις αυτές συναντούν άλλες λέξεις όπως μυλω-νάς, Juliet Lewis και Επιστροφή στο μέλλον!


Τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;Μυλωνάς! Γιατί ήταν ένα συχνό επάγγελμα στα παραμύθια, δεν υπήρχε όμως πουθενά στην αληθινή ζωή. Μου έκανε εντύπωση αυτό. Όπως και το αντίστροφο: στα παραμύθια δεν υπήρχε ποτέ κανένας δικηγόρος π.χ. , ενώ στη ζωή αυτή η δουλειά έκανε –σε βαθμό ύποπτο- θραύση.Κάτι περίεργο συνέβαινε και δεν θα το δεχόμουν τόσο εύκολα. Ό, τι κάνω έκτοτε είναι ένας τρόπος να είμαι μυλωνάς.

Ποιοί ήταν οι πρώτοι στίχοι που έγραψες; Τους θυμάσαι;«Σε είδα έξω από ’να ζαχαροπλαστείο,να λιγουρεύεσαι τα καταϊφιαΈλεγες σιγανά σε έναν τόνο αστείο:‘Στο σπίτι πάλι έχουμε ρεβύθια’ »Κάπως πρέπει να ξεκινήσει κανείς.

Εκτός του Μ.Χατζιδάκι που είναι η γνωστή ιστο-ρία, είχες την τύχη να συναντήσεις πολλά από τα παιδικά σου είδωλα. Υπάρχει κανένας άλλος που θα ήθελες να συναντήσεις από κοντά;Όχι στ’ αλήθεια. Το να ανταλλάξω δυο-τρεις αμήχανες κουβέντες με τον Tom Waits π.χ. τι σημασία θα είχε μπροστά σ’αυτό που ήδη πήρα απ’ τον μυστικό εαυτό του; Ίσως καμιά γυναίκα απ’ αυτές που φαντασιωνόμουν έφηβος στο σι-νεμά. Την Τζέϊν Μαρτς, την Τζούλιετ Λιούϊς ή την Άννα Γκαλιένα. Να μπορούσα –μέσα από κάποια περίεργη συνθήκη- πραγματικά να πάω μαζί τους. Αυτό θα μου φαινόταν βαθύτερο.

Σχετικά με της νέες σου εμφανίσεις με τον τίτλο «Καλοριφέρ», τι σε οδήγησε να προσεγγίσεις τα κομμάτια σου αλλιώς;Το ότι η εποχή που γράφτηκαν, γκρεμίστηκε πάνω στον εαυτό της. Ήθελα να μάθω πώς θα ήταν, αν ξεκινούσα να τα γράφω τώρα.

Ως φαν του βινυλίου, χάρηκα πολύ όταν ότι η τε-λευταία δουλειά σου, ο «ΑΟΡΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ» κυκλοφόρησε σε αυτό το φορμάτ! Αγοράζεις πλέον βινύλια;Ναι, πού και πού. Ακόμα μέσα μου τα πράγματα χωρίζονται σε Α’ και Β’ πλευρά. Δεν είμαι όμως τόσο φετιχιστής με τη μουσική. Μου αρέσει να ξαναβρίσκω κάπου τυχαία ένα κομμάτι που αγάπησα, παρά να νιώθω ότι είναι στην κατοχή μου. Μια συλλογή φίλου μπορεί να είναι πιο απο-καλυπτική καμιά φορά από μια νευρωτική αγορά.

Τι μουσική ακούς στον ελεύθερο σου χρόνο;Νέες κυκλοφορίες –που ανακαλύπτω μέσα από δυο-τρεις κριτικούς που μ’ αρέσουν- και μουσικές άλλων εποχών –που δεν τις έζησα.

Ξέρω πως αγαπάς πολύ τον κινηματογράφο...Ποιό είναι το αγαπημένο σου top 3 ever;Τι λέει κανείς τώρα; 3 ταινίες που με άλλαξαν τελείως είναι «Ο Πρωτάρης», «Η Χάννα και οι Αδερφές της» και το «Ντόλτσε Βίτα». Μεγαλώ-νοντας –και εμβαθύνοντας στο σπορ- λάτρεψα όλους τους μεγάλους, ιδιάιτερα τους πιο απρόσι-τους. Αυτές οι ταινίες, όμως, (συν το «Επιστροφή στο Μέλλον» που με στοίχειωσε ως παιδί) είχαν

βαθύτατο effect στην εφηβεία μου. Δεν μου αρέ-σουν καν για καλλιτεχνικούς λόγους. Γι’ αυτό τις αγαπώ περισσότερο.

Πιστεύεις ότι αυτή η πρωτόγνωρη περίοδος που διανύουμε ως γενιά, ευνοεί την τέχνη και την δη-μιουργικότητα; Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον;Πιστεύω πως οι περίοδοι που δυσκολεύεται κα-νείς, κρύβουν πάντα κάποιο δώρο: εν προκειμένω, το δώρο θα είναι η αλήθεια. Θα μάθουμε την αλήθεια για κάποια πράγματα που μέχρι τώρα αποφεύγαμε –ή δεν μπορούσαμε να τη δούμε. Αυτό θα γεννήσει τέχνη. Και ίσως καλύτερη κοι-νωνία. Αλλά θα περάσει ακόμα ένα διάστημα που τα ψέματα θα έχουν τον πρώτο λόγο.Και μερικά απ’ αυτά θα είναι πολύ βίαια και απάνθρωπα.

Ποιά είναι η σχέση σου με την Θεσσαλονίκη? Υπάρχει κάποια έντονη στιγμή που θυμάσαι;Πολύ έντονες στιγμές έρωτα, θυμάμαι. Τσακω-μούς και παρεξηγήσεις κι ύστερα πολύ δυνατά αγκαλιάσματα σε πάρκα, στην παραλία, δίπλα σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Στην Θεσσαλονίκη έζησα τους δρόμους πολύ περισσότερο απ’ ότι στην Αθήνα. Και το πάθος.

Τι σημαίνει για σένα η λέξη «πίστη»;Σημαίνει «νόημα».Το πιο σπάνιο πράγμα στη ζωή είναι οι στιγμές που αισθάνεσαι ότι όντως αυτή κρύβει ένα νόημα. Αυτές τις στιγμές τις εμπιστεύ-ομαι, τις πιστεύω ως παντοτινές, προσπαθώ να μη τις λερώσω με ενοχές και εξηγήσεις. •

Ο Φοίβος Δεληβοριάς εμφανίζεται στον πολυχώρο πολιτισμού Block33 την Παρασκευή 29/3 στις 21:00


Ρετρό ακούει και γράφει στις 45 στροφές ο Αρχιμήδης Γ. Παναγιωτίδης

Ε: [email protected]

Η ζωή δεν είναι ταινία του Παπακαλιάτη. Δεν παίζουν σ’ αυτή μοιραίες γυναίκες, ωραίοι τύποι, διαμερίσματα με θέα το Λυκαβηττό ή το Λευκό Πύργο. Δηλαδή, μπορεί να τα βρεις κι αυτά, αλλά κατά βάθος ξέρεις ότι δε σου ανήκουν. Και μερικές φορές μπερδεύεσαι και λες «τι ωραία!» και μετά ξυπνάς απότομα απ’ το λήθαργο, ενώ τα χαστούκια της καθημερινότητας αρχίζουν και πέφτουν βροχή. Και κατά βάθος γελάς. Λες «δεν μπορεί, είμαι μια χαρά!», αλλά έχεις εκείνο το κενό μέσα σου που ολοένα και γίνεται μεγαλύτερο. Και ξέρεις τι φταίει και τι είναι, αλλά δεν το παραδέχεσαι ποτέ. Και ο χρόνος κυλάει…Και αρχίζεις και θυμάσαι… Μάτια, λέξεις, χέρια, μυρωδιές. Και σου είναι οικεία όλα αυτά και μάλλον είναι κι εκείνα που έχουν πια τη μεγαλύτερη σημασία. Οικειότητα. Μεγάλη λέξη. Να μιλάς με τα μάτια, οι λέξεις είναι πολλές φορές περιττές. And I wanted that heat so bad; I could taste the fire on your breath. And I wanted in your storm so bad; I could taste the lightning on your breath… ***********(Ο Χριστόφορος ανοίγει την πόρτα και πιάνει τα χέρια της καλής του, ενώ κοιτάζονται στα μάτια. Δάκρυα κι ένα «πάρε με απ’ όλα αυτά» ίσα που ακούγεται… Αγκαλιά. Φιλί. Υγρό. Ο χρόνος λες κι έχει σταματήσει, ενώ όλα γυρίζουν σαν τρελά. Είναι η ώρα που δύει ο ήλιος, ενώ η αγορά φαίνεται να νεκρώνει και δεν ακούγεται ο παραμικρός ψίθυρος. Your hair is coxcomb red; your eyes are viper black. Τίτλοι τέλους). ************Want my last look to be the moon in your eyesWant my heart to break if it must break in your jawsWant you to lick my blood off your paws… •

Songs: OhiaThe Lioness (2000, Secretly Canadian)

Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέ-ματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…

27

Urbanities.Γράφει η Νέλη Σταθακίδου

Μεθυσμένη πολιτεία το τριήμερο αυτό. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω, πως γίνεται, οι διακοπές και οι αργίες, που υποτίθεται έρχονται για να ξε-κουράσουν, να σε αποτελειώνουν, μια και καλή. Ίσως φταίει και η άνοιξη, σαν να σου πειράζει λίγο το μυαλό, σαν να μη θέλει να σε αφήσει ήσυχο, με τα χρώματα και τις μυρωδιές της. Λες και μας ψεκάζουν με κάτι, που μας κάνει να τα βλέπουμε όλα διαφορετικά και αλλαγμένα, ίσως πιο όμορφα και χαρούμενα από πριν. Άλλωστε μην το αρνηθείς, εκείνη η μουντάδα του χειμώνα, είναι ασήκωτη πότε-πότε. Και άλλοτε μοιάζει σαν να τραβά-ει πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε. Τουλάχιστον, φτάνει η στιγμή που οι αμυγδαλιές ανθίζουν, τα πουλάκια κελαηδούν και εσύ αρχίζεις να μετράς αντίστροφα για το Θέρος. Παράλληλα ερωτεύεσαι τις μέρες, δεν μπορείς να μείνεις μέσα. Τα βράδια θέλεις να τριγυρίσεις, να ακούσεις ήχους περίεργους, να συναναστραφείς με άλλους σαν κι εσένα. Παίρνεις τους δρόμους αποφασισμένος, χωρίς να ξέρεις που θα καταλήξεις. Αυτά είναι και τα καλύτερα βέβαια. Απρόοπτα, που κάποτε θα αναφέρεις με ένα μειδίαμα. Σε αυτό το τεύχος μου ζητήθηκε να γράψω για το Elvis. Θα μου πεις, πη-δάω από το ένα θέμα στο άλλο, αλλά κάπως πρέπει να συνδεθούν όλα. Δεν ξέρω τι να πω, πώς να στο περιγράψω. Για μένα είναι οι Παρασκευές μου, τα Χριστούγεννα και η Άνοιξη. Ήταν οι καφέδες μου μετά τη σχολή και τα πρώτα πάρτι στο μακρινό μαθητικό παρελθόν. Είναι μουσική, ρυθμός, χο-

ρός. Κομμάτι ζωής για κάποιους που γνωρίζω και που κάποτε μου είχαν πει, ότι εκεί, βλέπεις πέντε-δέκα γνωστές φάτσες από τα παλιά και μπορείς να αναπολείς καιρούς, που η πόλη έκανε τα καλύτερα πάρτι. Ήταν και είναι η μύηση πολλών, στην ηλεκτρονική μουσική, η μύηση σε έναν άλλον τρόπο διασκέδασης, ανοιχτό σε οποιονδήποτε θελήσει να εμπλακεί.Τις προάλλες, ένα ξημέρωμα που περπατούσαμε αγκαλιά και λίγο συνε-παρμένοι από τα κρασιά, που είχαμε γευτεί, μέσα στα χαχανητά μας και τα τραγούδια μας, βρεθήκαμε πάλι εκεί. Κι αυτή η μουσική, οι ήχοι …σαν βόμβες που σκάνε. Κάποτε μου έλεγαν πως μεγαλώνοντας θα αλλάξω ακούσματα. Τελικά, ο άνθρωπος, είναι πολύ πεισματάρης ώρες-ώρες, φίλοι μου.

Just to know, το Elvis, έκλεισε φέτος τα 10 χρόνια λειτουργίας του, τον Δεκέμβρη και εκτός από τους guest djs, τις Παρασκευές, σε καλεί και τις υπόλοιπες νύχτες, με θεματικά πάρτι, live ηλεκτρονική μουσική νέων καλλιτεχνών και χοροθεατρικές παραστάσεις. •

Να είσαι εκεί!

Elvis café-barΒαλαωρίτου 31

Φω

τό: Τ

άσ

ος Π

απα

λιά

ς


28εξώστης. 13 - 19 Δεκεμβρίου 2012

εξώστης. 17 - 23 Mαϊού 201229

εξώστης. 29 Νοεμβρίου - 5 Δεκεμβρίου 2012

Αν έμαθα σωστά ένα πράγμα μετά από τόσα χρόνια σπουδών, είναι σίγουρα η συγγραφή του γνωστού σε όλους μας κόβερ λέττερ. Μάλιστα, αυτό που στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη και περιαυτολογείς στο γουόρντ με την ελπίδα ότι κάποιος εργοδότης θα αντιληφθεί επιτέλους πόσο χρήσιμη είσαι για την εταιρία του, για την παγκόσμια ειρήνη και τον προσδιορισμό της έννοιας ‘καυτό θηλυκό’.Τελευταία, έχω αναγάγει τη συγγραφή κόβερ λέττερ σε σύμβαση εξαρτη-μένης εργασίας με τον εαυτό μου, δυστυχώς αμισθί και για την ψυχή των μετρήσεων ανεργίας. Γράφω 10 την εβδομάδα για αντίστοιχες θέσεις εργα-σίας και δη σε 5 διαφορετικές γλώσσες, γεγονός που με καθιστά ιέρεια στο φαρσί μουλτιλινγκουάλ, και σύντομα με βλέπω προς Τεχεράνη μεριά αφού αν μείνω λίγο ακόμα άνεργη θα ξεκινήσω μαθήματα φαρσί μετά τα κινέζικα. Η εργατικότητα μου έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που πλέον ετοιμάζω κόβερ λέττερ και για θέσεις εργασίας που αποτελούν προϊόν φαντασίας και δεν έχουν προκηρυχθεί ακόμα και τα στέλνω αβέρτα από Ρίο μέχρι Αδελαΐδα, ότι έχεις καβάτζα καλό είναι. Κατ’ αυτό τον τρόπο νιώθω ετοιμοπόλεμη σε περίπτωση που με παρακαλέσουν να πιάσω δουλειά στα Τίφανις στην 5η ή για Καγκελάριος του Μέκλενμπουργκ Φορπομμερν, που τόσο αγαπώ για το βουρστ του. Μην γελιέστε, το κόβερ λέττερ δεν έχει σύνορα. Για παράδειγμα, αν ζεις στην Ελλάδα κάνεις προετοιμασία για αποστολή βιογραφικού στο Ιρκούτσκ που πιθανόν να έχει θέσεις εργασίας όπως ‘βοηθός αναπαραγωγής αρκού-δας’. Βασικός κανόνας είναι να μην κάνεις αίτηση για τραπεζικός υπάλληλος στην Κύπρο επειδή θεωρείς ότι η απλή χρήση ελληνικών ως ξένη γλώσσα σε χρήζει Βαρουφάκη, άδικα θα γράφεις παρουσιάσεις για καταργημένους επαγγελματικούς τομείς, άσε που οι λέξεις ‘ελληνικά-οικονομία’ δεν κά-νουν παρήχηση. Αν βέβαια επιθυμείς τόσο πολύ να δουλέψεις στην Κύπρο γιατί είχες από μικρή βίτσιο να κρύβεις το κομπόδεμα σου στους σομιέδες, κάνε αίτηση για ‘μετρητής αερίου’ και το κόβερ λέττερ σου θα πιάσει τόπο μόλις το πρώτο γεωτρύπανο διακορεύσει σε καμιά χιλιετία την παρθένα κυπριακή γη. Για να σε προτιμήσουν βάσει συγκριτικού πλεονεκτήματος, γράψε οπωσδήποτε τη φράση ‘Με τον Πανίκο πλάκωνα τα χαλούμια και μόλις πήγαινε να με διακορεύσει με τον σωλήνα του, είχα αέρια και μετρούσαμε την εκροή μεθανίου.’ Το κόβερ λέττερ είναι αναμφίβολα ο οργασμός του κόπι πέιστ. Στο χιλιοστό, έχεις τόσο βαρεθεί τον εαυτό σου, φτάνεις σε σημείο να λαχταράς ψυχα-νάλυση για το τόσο μπλα μπλα της σημαντικότητας σου, που ότι γράφεις καταντά απλά ασυνάρτητο και τονίζεις λάθος προτερήματα από αφηρημά-δα, πχ ζητούν χρυσαυγίτη με πτυχίο φιλολογίας και γαλλικά και ξεχνάς να σβήσεις ότι σε λένε Σώτη Τριανταφύλλου, όνομα trademark της αριστερής αδειανόησης. Ορθά υπολαμβάνεις ότι η θέση σου ταιριάζει γάντι επειδή γράφεις στην Καθημερινή και πιστεύεις στην κατάργηση της ισότητας, στο σπαρτιάτικο παρτούζωμα εκτός γάμου και στην ρίψη γκέι μωρών στον Καιάδα. Με άλλο όνομα η θέση Κρυφό Σχολειό στη Ντουλάπα 2013 θα ήτο δικαιωματικά δική σου. Όχι, μην γράψεις πόσους γκόμενους είχες, εκτός αν η θέση είναι στην Ολλανδία. Σε αυτή την περίπτωση να γράψεις ‘το λουλούδι μου είναι σαν ανθισμένη μαγιάτικη τουλίπα’. Θα σε πάρουν στο τσακ μπαμ και σε 2 μήνες θα πάρεις προμόσιον για ‘εξέκιουτιβ ποτιστικού πηγαδιού’.ΥΓ: Τα πράγματα στην Ελλάδα γίνονται όλο και χειρότερα, μαθαίνω ότι πλέον οι

άντρες βγάζουν όξω το πουλί τους για τους λάθος λόγους και κατουράνε όξω από

το Μέγκα. Αν δεν οφείλεται σε ακράτεια, το λες συνουσιακή άγνοια. •

La Tia Rita Van ShangayΓράφει η θεία Ρίτα

Κοβερλεττερατζού

Documents

exostis 957