Διονυσία Ντάλιου - 24grammata.com Daliu/Daliu Dionisia ema ton keron... · Διονυσία Ντάλιου Αίμα Αθώων Καιρών 24grammata.com, σειρά:

Διονυσία Ντάλιου

Αίμα Αθώων ΚαιρώνΠΟΙΗΣΗ

Τίτλος του Πρωτοτύπου: “Αίμα Αθώων Καιρών” Συγγραφέας: Διονυσία ΝτάλιουΕικόνα εξώφυλλου: Angelus Novus του Paul KleeΕικόνα οπισθόφυλλου: σχέδιο του 1880 σχετικό με την τρίτη πράξη της όπερας Die Walküre του Richard WagnerISBN: 978-960-93-4459-3Επίλεκτες Ψηφιακές Εκδόσεις: 24grammata.com τηλ. +30 210 612 70 74, fax: +30 210 600 87 50Υπεύθυνοι σειράς: Γιώργος Πρίμπας, Χαριτίνη ΞύδηΣειρά: εν καινώ, Αριθμός σειράς: 17Επιμέλεια και διόρθωση κειμένου: Σωτήρης ΑθηναίοςΤόπος και Χρονολογία πρώτης έκδοσης: Αθήνα, 2012Μέγεθος Αρχείου: 1,0 MbΣελίδες: 68Μορφή αρχείου: Flipping book, pdfΓραμματοσειρά: cambria, 16Απαγορεύεται η αναδημοσίευση δίχως την έγγραφή άδεια του δημιουργού, του μεταφραστή ή του εκδότη

http://www.24grammata.com/?p=27972

http://www.24grammata.com/?p=9022

http://www.24grammata.com/

ΑφαίμαξηΠρομετωπίδες αγάπηςστο στήριγμα του χρόνου.Εκείνου που χάθηκε,και εκείνου που βρέθηκε.Αφαίμαξα δύο ζωέςνα βρω το καλύβι μου,αρχοντικά δεμένο με την αύρα της θάλασσας.Tο καλοκαίρι που ιδρώνουν τα τζιτζίκια,κοίταζα στις όχθες του αδιάβατουπριν πιώστο ποτήρι μουτο κρασί το αθάνατο.

Διονυσία Ντάλιου Αίμα Αθώων Καιρών 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 17 1

http://www.24grammata.com/?page_id=27474


ΟψόμεθαΟψόμεθα εις καιρούς αλγεινούς.Το χιόνι θα πέφτειμε δυο φορές την βαρύτητακλεισμένη στις χούφτες του.Νωχελικά θα βουτάνε οι σκέψειςστου περβαζιού την ανάσα. Αποβραδίς θα καίνε στο τζάκιευθείες βολές του ανήμπορου στου ελέους τις μνήμες κλεισμένες.




ΠρινΠριν ορκιστώ για άλλη μια φορά,κοιτώ προς τα θαύματα.Ό,τι αναζήτησα και ό,τι αναζητώ,τώρα σφαγμένο μες τα ρόδια και τους ουρανοξύστες.Πριν παλιώσει ο έρωτας,τυφλό κορμί τον γιάτρεψαστης υψίφωνης κοιλάδας το μένος.Πριν φονευθεί η ανατριχίλα,γενναίου θηλυκού η ανάσα,κόπασαν οι πόλεμοι μέσα μου.




Η σκιά μουΠροφορικά περπατώ στις κομμένες ανάσες.Είναι τα βήματά μου,του γιασεμιού η θύμηση,της αστραπής η φλόγα.Είναι η σκιά μου,του αλόγου η κορμοστασιάκαι η ξιπασιά του γύπα. Του φοβερού ψαριού το γλίστρημα,και της ξωθιάς η νάρκη.Η φθονερή πατούσα μουφορά τη σάρκα ενός εντόμου.




ΙσημερινόςΑστυπάλαια κλήματατροπικών λαβυρίνθωνακολούθησαν την πορεία των ονείρων.Στον Ισημερινό σταμάτησε του σταθμού το θλιβερό αντίσκηνο.Πιο ψηλά,στων σκοτωμών του κόσμου τα χαρακώματα,πουλιά, φωλιές και στάχτες,σκόρπισαν στης θύελλας τα σημεία.




Όνειρο βραδείας καύσηςΗμίτονο.Ημιτόνιο.Βραδείας καύσης όνειρο. Με φθόγγους στολισμένο.Σκυλίσια ζωή να ξεκινά στο θάνατο,στο φόρεμα της Εκάβης και στης Μήδειας το όνομα.Πρότινος νους,φευγαλέος,στην άκρη του νήματος της επανάστασης,βοηθός και αντίδοτο.




ΩρίμανσηΌρθιες κουκουβάγιες λιμοκτονούνστα νεκροταφεία.Πολλές πόρνες κυκλοφορούν στους δρόμουςμιας παιδικής αυλής. Καλαμοφυτείες ξεσπούν με αίματα,στη ροή του ανέμου στους τάφους.Σιγοβράζει η επιθυμία μαζί με το φόβο,κοντά και ματώνουν.Κόκκινα άλογα λίγο –λίγο,μόλις γεννιούνται πεθαίνουν.Ωριμάζει το σύκο,στις πευκοβελόνες των ερώτων.




Το νέο φθινόπωροΕρωτευμένες λεύκεςκάνουν θυσίεςστην γιορτή των θεών.Επάργυρα σκεύη και ξύλινα αγάλματα στο τσίρκο,χορεύουν στην ίδια κατεύθυνση.Αρματωμένη σαύρα στου μαύρου χειμώνα τη ράχη,σκορπίζει την ίαση. Ψηλά στα λιβάδια,τραγούδησαν γλάροι στο νέο φθινόπωρο.Το ψευδό ματογυάλι φοράεικουβέρτες στον ήχο του μέλλοντος.Ελπίφοβα άνθη τραβούν το κουπί τους στου γύφτου την όαση.




Ο ήμερος δρόμος της φάλαιναςΦτερά μεθυσμένου και λύπες αυτόχθονες χωρά το καλύβι μου.Νωρίς τα μεσάνυχτα,άνδρας περίλυπος δονεί το καντήλι μου.Βοριάς και χίλιοι άνεμοι φροντίζουν τον ήμερο δρόμοτης φάλαινας.Τα νύχια του κόρακα ξανά παραστάθηκαν,μάρτυρες εύχαρεις. Πικρό αναστάσιμο, τραγούδι ολάνθιστο,στο κήπο της νόησης.Πλοκάμια της θάλασσας,παλιές ιστορίες εκείνες που άφησα.




Στο εκεί της συχώρεσηςΕκεί που ο ήλιος χάνεται ξαφνικά και αναπόσπαστα,ξεχνά στο σεντούκικλειδωμένο το χρόνο,τον πολύ μακρινό και αδυσώπητο.Εκεί που ποτέ δεν θα φτάσεις,και εκεί απ’ όπου ήρθαν οι μπόρες οι πολλές και αναλλοίωτεςκαι οι βαθιές ηδονές του χρόνου,του ανέσπερου,ζητώ τη συχώρεση.




Στον άμβωναΛογοκρίνονται οι αλυσίδες,φυλακισμένων κορμιών οι άρπαγες.Ωραίες κοιμωμένες ξαγρυπνούνπάνω από τα μάνταλα μιας ξεχασμένης θλίψης.Το μαχαίρι βρήκε τον άμβωνατης τελευταίας επιθυμίας.Στα σωθικά της γης,τα χελιδόνια τιτιβίζουν στο χαρούμενο άγγιγμα. Ποιός να σε βρει καημόςεδώ που ξεμπάρκαρες;




ΑνελέηταΓράφω ανυπότακτασελίδες ολόκληρεςσφαγμένες πέτρες και νερά.Εμβόλιμα, στον ήχο τον πρώτο,μια καμπάνα χτυπά ανελέητα.Μπροστά στα τροχοφόρα,άγγελοι ζητάνε μετάνοια, με τα κορμιά μαχαιρωμένα,και τα σπλάχνα στα χέρια,κρατούν διαβατήριο γιαέρεισμα στα όνειρα.




ΑμαζόνιοςΑντιλόπες υποχθόνιεςσε μέρη επιμελώς άυπναστις νύχτες της βροχής.Κοιμήθηκες στα βάθη του Αμαζονίουχωρίς σκορπιούςνα πίνουν το αίμα σου το πρωί, και το βράδυ φίδια να κοιμούνταιστo στέρνο σου.Εδώ λεηλατήθηκαν πολιτείες εντόμων,ξενηλατήθηκαν φωλιές αρπακτικών.Πιο μακριά πριν το θάνατο, ξέσπασε καταιγίδα.




Ύπνος ηρώωνΟρθώθηκαν πύλες απαίσιες στην όψη,στη μνήμη, στο άκουσμα.Ολονυχτίς οι πεταλούδες πλατάγιζαν τις γλώσσες τουςγια να βγει ο φθόνος για την αγέννητη γενιά. Ύπνος ηρώων η μέθη του σύμπαντος,συγκαλυμμένη απάτη.Χαμένο ένστικτο πλανήθηκε σε καιρό αγνώστου ταυτότητος.




Αίμα αθώων καιρώνΣφραγιδόλιθος από αίμα αθώων καιρών.Επωάσθησαν κάρβουναστη φωλιά της λήθης των γλυκών κοριτσιών.Εδώ πιο κοντά πέθαναν παρθένες ελπίδεςστο πρώτο τους ξάφνιασμα.Τσιγγάνοι που στα γόνατά τους κρατούσαντο πένθος του άπειρου κόσμου.Οι γύπες έτρωγαν τα εντόσθια επιταφίων θρήνων που ανυμνούσαν περήφανα έρωτες παλιάς εποχής.




Ήχος πληγωμένου αηδονιούΗ οπισθοφυλακή απωθήθηκε με όπλα από μόλυβο και σπέρμα.Πιο αριστερά θάμνοι ικέτευαν καινούριες πεμπτουσίες.Ό,τι ζήσαμε, σε ελπίδες του μέλλοντος ανδρώθηκε,σε εποχή απαράλλαχτη με τον ήχο πληγωμένου αηδονιού.Ανήμπορα τα νέα μας σχέδια χάθηκανμε βηματισμό παρέλασης ανήθικων όντων.Στρατός πολύς πυρακτώθηκε σε πανηγύρι ασκήσεων.




ΕδώΤα ωραία χρώματα μιας άσπρης σελίδαςμε χαρά μεγάλη έκαψα προχτές.Όταν ο χρόνος λυθεί με μαχαίρια,και από κρίνα λευκά χωριστεί,εδώ θα έρθει να θαφτεί η ανάγκη.Εδώ στα ζυγώματα των οριζόντων με την ίαση,των μακρινών με το θάνατο,των τωρινών με το λοιμό.Εδώ στο αντιφέγγισμα του ονείρου και στου πέλεκος την λάμψη.




Η μοίρα του θανάτουΔυνατός ποτέ δεν υπήρξε ο θάνατος.Διαταγή που του δόθηκε εκτελεί ανελέητα σε όλο το φάσμα του ήλιου.Δυνατός ποτέ δεν υπήρξε ο θάνατος.Άυπνος πάντα και νυσταγμένος,βορά γινόταν στους γιατρούςτου έξω κόσμου τους ήρωες.Μονότονος και καχεκτικός υπηρέτης,τυφλής και γερο-άμυαλης κόρης,ξεφάντωνε μόνο στις μυστικές γιορτές του χρόνου.




Με πόνο ανάπαιστοΔίχως φεγγάρι ξαγρυπνώ,ισόβια πιασμένος στις τρίαινες.Αφρισμένα τα κύματα ξεδιψάνεμε σώματα πολλά,τριγμούς και αλήθειες.Με πόνο ανάπαιστο και φύλακα άγγελοδίπλα μου φερμένο,από σκότος ζοφερό απέπλευσα.Άνοιξε τις φτερούγες του και ξέφυγανπαλιές ιστορίες αδέσποτες,ξεχασμένες εδώ και εκεί στης πλάνης τα πέταλα.




Ο μήνας ΣεπτέμβρηςΒουνά ο Σεπτέμβρης θεόρατα.Οι άλλοι μήνες σιωπούσαν και λιγοθυμούσαν στου θέρους τα αντίσκηνα.Βουνά ο Σεπτέμβρης και όρνεα.Παλιά παραμύθια και θάνατοι.Ιστορίες βαμμένες με ονόματαπου αρχίζουν να καίνε το πάθος τους βαθιά στις σελίδες.Οι διακοπές του χρόνου σταμάτησαν τις πεταλούδες που πετούσαν ανάποδα.Πολυτάραχη ειρήνη, στο βυθό της, κρύβει τα σύμβολα.




Το αθέατο φόρεμαΛανθάνουσα έκρηξη.Ισοπεδωτική αναφορά φωτός.Φυσαλίδες αυτόφωτεςχορεύουν στης μνήμης τα όριαΑλήθεια σπαρμένη μ’ αντίδοτα,Δάγκωμα φιδιού στης νυχτερινής προσευχήςτο αθέατο φόρεμα.




Ιστορία μεταμφίεσηςΙστορία μεταμφίεσης.Κοντινού χωρισμούη υπόσταση,υφαίνεται με διάκοσμο ολέθρου.Η μοναξιά φωταυγεί κι οργιάζει σαν άνοιξη έρπουσα,στους λογισμούς της σελήνης.Μακρινούς προορισμούς κι αν αγάπησαχάθηκαν όμορφαστο τσιμέντο της κόλασης.




Σχεδόν κόκκινοΣφαγές του μέλλοντος.Εικόνες που άφησαν φως,τώρα πια δεν διαβάζω.Πιο ερωτευμένη από ποτέ,κροταλίζει μέσα μουη πηγή του σύμπαντος.Φανταχτερά λουλούδιαστους τοίχους του ύπνου μου.Στιγμές στολισμένες με θαύματα,κοσμούν σταλαγμίτες βαθιάς απολύτρωσης.Οίκοθεν στάλθηκε μήνυμα,μακριά μαλλιά στου ανέμου το βούισμα.Αριστοκράτες άγγελοιξεγυμνώνουν τ’ αγάλματαστον κήπο τον έβδομο του όρθρου.




Ανάγνωση Κάθε μέρα διαβάζω τα ίχνη του χρόνου.Στον ήσυχο ουρανό και στα πεζοδρόμια,μα κυρίως στα ψέματα,που λέω στον εαυτό μου.Εύθραυστη σιωπή αποκάλυψηςστο σπίτι μου το πιο ξένο.Διαβαίνω στα τζάμιακαι σκίζεται η ανάσα μου σαν φύλο ζωγραφιάς παιδικής.




ΕρριμμέναΑτάκτως ερριμμένες οι αλήθειες στο πάτωμα,στα πετρώματα της Κάσουκαι στα φοβισμένα αγιοκλήματα.Ήχοι γλυκού κρασιούστις γιορτές του Μειλίχιου Δία και της Αφροδίτης του Έρυκα.Δαμάζεις το ασίγαστο εκεί ακριβώς.Ατάκτως ερριμμένα και τα ψέματα.Η τάξη βρίσκεται μονάχα στα είδωλα τους.(Δεκέμβρης 2000)




Βανίλια και απόγνωσηΜύριζε βανίλια ο κόσμος.Και απόγνωση.Οι ακρίδες μάζευαν το θάνατο στις πέτρες.




Στο κάστροΗ χαρά που σιωπούσε στο κάτεργο αντέστη. Τα σκυλιά που γυρνούσαν στους μύλους,στ’ αλώνια,εκτυφλωτικά αθωώθηκαν.Καρφιά που γίνανε πευκοβελόνες,οι ρυτίδες του πένθουςκαι του κρύου νερού,στο στόμα των αθανάτωνκαι των θηλυκών τζιτζικιών.(Ιωάννινα 13-10-2000)




ΑποχωρισμόςΗ ώρα του αποχωρισμού έφτασε.Στο κατώφλι μπροστά τα λουλούδια μου,και πίσω,πολλά αποτσίγαρα και νάρκες,οπισθοφυλακή.




Στοιχεία ΑπογραφήςΤο τελευταίο κοχύλι που απέγραψα στην άμμομαδούσε εύκολα στα χέρια μου, γιατί είχε τριφτεί για μερικούς αιώνες με την προσδοκία και το Έρεβος.Κάτι κρινάκια στις αμμοθίνες παραπέρα,απογράφησαν άλλου δήμου δημότες,του πρόσκαιρου και του παροδικού.Και κάτι βότσαλα είχαν ξεχάσει,σε ποια στιγμή θανάτου αισθήματος γεννήθηκαν και σε ποια ανάμνηση ονείρουψηφίζουνε στην κάθε εκλογή. Κι όλη την παραλία αφού απέγραψα,στοιχείο κανένα δεν βρέθηκε,για την μοναξιά μου – έστω και ελλιπές.Έντρομη λοιπόν σκέφτομαι, πως θα πληρώσω το υπέρογκο πρόστιμο, της απουσίας της κόρης μου της πιο ακριβής.(18-3-01)




Πάνω σε μια φωτογραφίαΚαταζητείσαι.Για ματιές που με ταξίδεψανέτη φωτός πέρα απ’ την απόσταση,στις μαύρες τρύπες του περιπόθητουκαι στο Σείριο της προσδοκίας.Καταζητείσαι.Για σωρεία αδικημάτωνπου διέπραξε ο τοκετός της αλήθειας σουπάνω στα ξέφτια της ελπίδας μου.Καταζητείσαι επίσης,για εγκλήματα, ιδιαζόντως ειδεχθή,που σκόρπισαν οι ημιθανείς υποσχέσεις σουστις ανώμαλες επιφάνειεςτων αυτοκινητόδρομων της φαντασίας μουκαι στα ικριώματα της αυταπάτης μου.Σε βρήκε σε μια φωτογραφία ο αδελφός μουΠοιος είναι αυτός ο καταζητούμενος; ρώτησε




ΥλοτόμοιΌλη η φρίκη του γυμνού προσώπου σουμε πλησίασε ανέμελα.Οι βόμβοι αίματος χτυπούσαν στους τοίχους απρόσκοπτα,θηριωδίες ξερνούσε το κορμί σου,που ζήλευε το δωμάτιο αδιάντροπα.Κι όταν τελείωσαν τα δοσίματακαι τα γδαρσίματα πια δεν ακούγονταν,τα όνειρα σείστηκαν ξανάαπ’ τα τσεκούρια. (Δεκέμβρης 2000 - Αύγουστος 2011)




Του Πηλέα το κοντάριΑν είναι να βογκήξει γέροντας θεός,τα ξημερώματα πρωί,πριν ο ποταμός διαβείδυο φορές τον εαυτό τουεγώ θα πάρω του Πηλέα το κοντάρι,και θα ορμήσω δυο φορέςστο θάνατομε κίτρινο βαθύ χαμόγελο,που μας κοιτάζει αγέρωχαστα λεπτά της ήσυχης λίμνης.(23-11-2007)




Αλμύρα και χλώριοΕυτυχισμένη μες την αλμύρα μου.Βουτώ τα όνειρα σε χλώριο,στου υπερερυθριάζοντος ήλιουτην αγριόσκονη.Πέφτουν οι τρίχες των μαλλιών μουσκουριασμένες,σε ανέπαφες ακροστιχίδες παιδιώνδυο χιλιάδες χρόνια πριν την υπόθεση του σκότους.Υποτελής ανακούφιση φωτεινού ευδιάθετου,σε πλέγματα χρυσού.(24-1-2002)




Ο μήνας που έρχεταιΈνα τεράστιο μανταρίνι δρασκέλισετην νύχτα μου.Τα όνειρα αποσοβίστηκαν.Η ομίχλη περπατάει χοροπηδώντας στα δυτικά μάτια του ελέφαντα.Σφαδάζει ο ήλιος στο πουκάμισο του Υάκινθου,μελαψές λεύκες βολιδοσκοπούν την ακρόασηενώ βιδώνουν τις αλυσίδες έρποντος ανεμόμυλου.Οι καλικάντζαροι ρουφούν τις παπαρούνες,του τρελού φαγητούτην νύχτα την πεντηκοστή τούτου του μήνα που έρχεται.(30-1-2002)




Όροι ταξιδίουΤο ίδιο κύμα να μην ξαναγαπήσεις,κι άλλον ψεύτη πόθο την άλλη φοράνα καβαλήσεις,για να σε πάει στο αγιάτρευτο.Ίδιο μονό κρεβάτι να μισήσεις με θέα δωματίου πιο καλή,για να περάσουν εύκολα οι διαψεύσεις.Τα παιδιά χυμένα στους αμμόλοφους φυτεύουν δάκρυανα βγούνε ανεμμόεσσες.(Νεάπολη 3-6-2001)




Επί πράγμα αλλόκοτον ΙΙ Επί πράγμα αλλόκοτον βαδίζει η μέρα μου.Ακραιφνείς αποδείξειςαβίαστου ψέματοςαλύπητου θανάτουστην άλλη άκρη του χρόνου.Πρακτορεία αισθήματοςκουβαλούν το απρόσκοπτοασυμβίβαστης υπόσχεσης.Επί πράγμα αλλόκοτον ξαστερώνει η αλήθεια μου.Κουβεντιάζει με θύματαμιας παλιάς αναμέτρησης που ζητάνε εκδίκησηαπό μια νέα θάλασσα.




Η ΜέδουσαΓευόμενη ευκάλυπτο στης προσδοκίας τα όμματαπαλλινδρομικώς ζητούσαεξημερωμένες φάλαινες,για να θηλάσουν τις αποφάσεις μου,στα βάθη των ωκεανών.Λιθοβατούσα σύγκορμαενώ με σχοινιά δεμένες ήταν οι θαλασσόσφαιρες.Έτσι γεννήθηκε το πικραμύγδαλό μουαποσταγμένο ξαφνικά απ’ τα μαλλιά της Μέδουσας.




Αμάραντοι Παροξύτονα όνειρα,περισπώμενες θάλασσεςακραιφνή περιστύλιαομοιωμάτων αισθήματα.Ελάσσονες θεοίστις όχθες αναρριχώμενου ίκτερουαναζητούν περιτύλιγμα.Υπνοβατούν καρκινώματαόλη μέρα.Η νύχτα εμπορεύεται ασύστολααμυδρές εξαπτέρυγες ψευδαισθήσεις.Κυλιούνται στις λάσπεςκομψευόμενες ελπίδες.Θαρραλέοι γίγαντεςξεγελιούνται καταμεσήμερο Αυγούστουακανθώδους,που τρυπιέται στους αμάραντους.




Οι ήρωες Ανέξοδα βαστάνε τις πόρτες οι ήρωες,οι φτωχοί βιγλατόροι του αύριο,στις ράγες των τρένων δοσμένοι.Στις δροσερές πηγές που μάτωσαν,κοιτούν τον χαμένο ορίζοντατις πόρτες που άνοιξαν διάπλατα.




ΕπικάλυψηΡίχνει τα πλοκάμια της η ανακάλυψη.Επικαλύπτονται ο φόβος με την επιθυμία. Παρθένα τιμωρία αδημονείτελετουργική απόσχιση.Βροχή οι μνηστήρεςσε μια υπόσχεση ατήρητη.




Είναι φορές που κοιμάσαι αργάΕίναι φορές που κοιμάσαι αργά.Ο ύπνος περνά πάνω από το μαξιλάρι σου.Νωχελικά διπλώνονται φίδια στα πόδια σου.Ορθοστατεί δεξιά η απόσταση.Αριστερά ο θεός.Μεσοπέλαγα ακούγονται ορίζοντες.Προσδοκά μεσονύχτια ο θάνατος.Φοβερές ιαχές ανοιχτόπετρεςπροσκρούουν δειλά στην υπόσχεση.Όσο ήθελα φως μου αποδόθηκε.Δίχως πριν, δίχως συν, δίχως τίποτα.Ποιος να ήξερε άραγε, ύστερααπό τόσα λεπτά αμνημόνευταπως ο χρόνος θα άλλαζε όνειρο.Είναι φορές που κοιμάσαι αργά.(Ασβεστόπετρα 21-8-2002)




ΕφρυκτωρήθησανΟι νύχτες μου εφρυκτωρήθησαν.Όπως και οι μέρες μου.Δίνουν σήμα με πυρσούςότι απέπλευσαν από Λευκάδος,οι αιώνιοι οιωνοί,οι αιώνιοι πόλεμοι,τα πανταχού ανεξήγητα και οι προσμονές της λήθης.Υπό σκότους εφρυκτωρήθησαν. Υπό σκότους ανέσπερου.Πελαγίσια παράνοιαπολέμου ανέφικτου.Ανοξείδωτα όνειρα εφεξής.(7-3-01)




ΓευσιγνωσίαΜε τις δαντέλες ριγμένες στους ώμους, μια βροχή εκούσιαμε πεταλωμένα ίχνηκαι τριγενές πυκνό όνομα,ήρθε να πάρει την θέση της,μέσα σε λίγα έπιπλακαι μια μικρή διαδρομή γνωστή και αφόρητη.Στο τέλος της γευσιγνωσίαςευρέθησαν υπολείμματα απώθησης,λωτού, λησμονιάς,αναμεμειγμένα με πόλεμο και οιμωγήκαι με θρήνους τρωικούς.Τι ωφελεί τώρα να ξέρεις;Το κρασί είναι γινωμένο.Το δε άρμα του χρόνου μακριά.




Στο κάστροΗ χαρά που σιωπούσε στο κάτεργο, αντέστη.Τα σκυλιά που γυρνούσαν στους μύλους,στ’ αλώνια,εκτυφλωτικά αθωώθηκαν.Καρφιά που γίνανε πευκοβελόνες,οι ρυτίδες του πένθουςκαι του κρύου νερού,στο στόμα των αθανάτωνκαι των θηλυκών τζιτζικιών.(13-10-2000)




ΠοιητήςΠαίρνω μούργες παλιόλαδα!Παίρνω μούργες παλιόλαδα!Και μεταφέρω πάνω τους νέες τεχνολογίες.Τα κατακάθια των παρθένων ελαιόλαδων παίρνω.Παίρνω μούργες παλιόλαδα!Και φτιάχνω τραγούδια επικά,διθυράμβους και τέτοια.




ΒιβλιοθήκηΜια παλιά σωτηρία χτυπάει το τζάμι μου.Στο κομοδίνο το ρολόι χαλασμένο από καιρό.Μια κρητική στρωσίδαστο κρεβάτι μου.Ψίθυροι αηδονιών μες την βιβλιοθήκη μου.Μια κορνίζα δίχως έλεος εκεί.Σωρός χαρτιά αγέρωχαστο τελευταίο ράφι δεξιά.Μνημονικές αναπνοέςμε αλεξίσφαιρα, κάνουν επίθεσητην ώρα του φονικού.Το παραμύθι τελευταίο, ζητάει απομεσήμερα.Μια παλιά αμαρτία ο ήχος που κυβερνά τα σπλάχνα μου.




Μια ΠαρασκευήΜια Παρασκευή που δεν διαβαίνειπαρά μόνο στην βαθιά χαρακιά μες το μέτωπο,μαζί με κάμπιες χιλιάδεςπου ταξίδια πηγαίνουν στον κόσμοκαι σέρνουν πίσω άμαξεςμ’ αίμα βαθύ και ροδαλόγια να βαφούν οι ψίθυροι,να μην τους ξεχωρίζουμεαπό το κλάμα των αγγέλων και από την νύχτα των πολλών.




Καινούρια νύχταΚοιμάμαι με τους αγαπημένους μου,τις νύχτες που τρομάζουν τα θηρία.Με λυπηρούς αυλούςζαλίζεται μια όαση,οριστικά δενδροφυτευμένη,μέσα στις αχιβάδες των βράχων.Όπως απίθωσε βουβά τα κρυσταλόβραχαστα μάτια δυο μεγάλων εραστώνπου άνοιξαν πριν φυτρώσουν τα αλμυρίκια σε άλλους γαλαξίες(1-1-03)




Ελεγεία ανάγκηςΣα γυμνός ιπποπόταμοςβαδίζει η ανάγκη μου.Σε βάλτους απέραντους,ερήμων ανύπαρκτωνβυθίζεται η έξαψη.Πολλά διαστημόπλοιαζητούν επιβίβαση για νύχτες υπέρυθρες.Νεκροί που βαπτίστηκαν μετά την απόλυσηλειτουργίας ατελέσφορηςύπνων υπόδικων.(5-1-01)




Εν παρόδωΕν παρόδω απωλέσθηη πιθανότητα της πιθανής συνόρασης.Εν παρόδω ευρεία,εν λεωφόρω,εν αέρα και θαλάσσηεν άστροις φωτεροίς.Υπέπεσε ως έντομο,στις υποχόνδριες υποψίεςστενάζοντος άδου.Εν παρόδω απωλέσθη και ευρέθη,λυμαίνοντας έτη φωτός παρακάτω,με πόθο υπέρτερο της πρότερης αναμονής(13-10-00)




ΑνακοπήΗ μέρα είχε φτάσει εκεί ακριβώςγια να λυγίσει άξαφνακαι να χυθεί στη λάσπη.Οι κισσοί στο απέναντι μπαλκόνιήξεραν ακριβώς την ιστορία μου.Γι’ αυτό και δεν παραξενεύτηκανόταν καράβια έφτασαν έξω από το σπίτι μουχωρίς λαμνοκόπους.Η Σκύλλα και η Χάρυβδη,αιώνες κάνουν καλά την δουλειά τους.Θεάρεστο το έργο τους,να μας προφυλάσσουν απ’ τα όνειρα.




Του τελευταίου ταξιδιούΤου τελευταίου ταξιδιού η ανατριχίλακαθώς περιδιάβαινε στο κορμί μου μερόνυχταστην άκρη του φυκιού και του διαβόλου,σκόνταψε κάπου και άγγιξε στάχτες και πτώματα πολλών,ανθρώπων μαγεμένων,απ’ την πολλή χρυσόσκονη, που άφησαν καβαλάρηδεςτις νύχτες που τους κούρσευαν.




Το πυθαγόρειο θεώρημαΌταν μετά από χρόνιαθα κατεβαίνω του τριγώνου την απόσταση,με χρωματιστά παπούτσια αμετάβατακαι θα λυθεί ο κόμπος, ο αταίριαστοςστην γωνία της υποτείνουσας.Οι αστερίες θα βυθίσουν τις ακτίνες τους,πιο βαθιά στα ρόδινα προσκέφαλα.




ΑνίδεοιΜειδιά το αδύνατο.Χρυσοκλωνές στις όχθες του αδιάβατου.Γεράκια πολλά στου απροσπέλαστου την διαδρομή.Αφορά στους ανίδεους μου λέει το πεπρωμένο.Οι άλλοι ξέρουν πως άλλος δρόμος δεν υπάρχει.




ΜαδρίτηΔεν με προλαβαίνουν τα τρένα.Ούτε οι αρνήσεις.Κωφεύουν οι ατασθαλίες,μοναχικού ονόματος βοέςξενυχτισμένες στου λιθαριού την άμπωτη,στου γιασεμιού την σκάλα.Πως γλίτωσαν τα χείλη μου τόσες καταστροφές!Προσεκτικές μιμήσεις αλλαξοπίστησαν πρόωρα.Νόμιζα πως θα χάνονταν αργά στην έρημο,όταν θα περνούσαν τα ποτάμια,φοβισμένα από τον κομπασμό των αγγέλων.(22-11-01)




SperoΔεν ξέρω τι μπορώ να κάνω ακόμα.Άφησα το αίμα μου να χύνεται,στα πλάτη, εν σιωπή, σε όγκο ατέρμονου ελικοειδούς.Σοφία αρχική ακολουθούμενόαση εν εσπέρα κειμένη.Εμπρόθετη πλεύση προς τα ύφαλα.Υψιπετής γαλήνη χαμέρπουσασε φλεγόμενο κάδο.Αλληθωρούσα ευθύνη γενόμενη πήγασος.Ημιτελής έκφραση ανίερου τέρατος.Σφαγμένοι στα δύο οι ήχοι ζώντος φόβου.Spero.(Μαδρίτη 21-11-01)




Η άφιξη της επιστροφήςΣαρκοβόρο ένστικτο επιστροφήςόταν φτάσω εκεί που ήθελα.Στο πίσω να γυρίσω που μ’ έφερε εδώ.Κι όταν γυρίσω πίσωνα ‘φευγα αν ήταν δυνατό.Καμία γη δεν μου κρατάει τα πόδια.Όλοι οι τόποι να με αντέξουν δεν μπορούν.Ο κάθε τόπος γυρεύει μια αλήθεια,μα η κάθε αλήθεια που βρίσκεται δεν ξέρω.(Νεάπολη 2-6-01)




Περιεχόμενα ΑφαίμαξηΟψόμεθαΠρινΗ σκιά μουΙσημερινόςΌνειρο βραδείας καύσηςΩρίμανσηΤο νέο φθινόπωροΟ ήμερος δρόμος της φάλαιναςΣτο εκεί της συχώρεσηςΣτον άμβωναΑνελέηταΑμαζόνιοςΎπνος ηρώωνΑίμα αθώων καιρώνΉχος πληγωμένου αηδονιούΕδώΗ μοίρα του θανάτουΜε πόνο ανάπαιστοΟ μήνας ΣεπτέμβρηςΤο αθέατο φόρεμαΙστορία μεταμφίεσηςΣχεδόν κόκκινοΑνάγνωση ΕρριμμέναΒανίλια και απόγνωσηΣτο κάστροΑποχωρισμόςΣτοιχεία ΑπογραφήςΔιονυσία Ντάλιου Αίμα Αθώων Καιρών 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 17 58



Πάνω σε μια φωτογραφίαΥλοτόμοιΤου Πηλέα το κοντάριΑλμύρα και χλώριοΟ μήνας που έρχεταιΌροι ταξιδίουΕπί πράγμα αλλόκοτον ΙΙ Η ΜέδουσαΑμάραντοι Οι ήρωες ΕπικάλυψηΕίναι φορές που κοιμάσαι αργάΕφρυκτωρήθησανΓευσιγνωσίαΣτο κάστροΠοιητήςΒιβλιοθήκηΜια ΠαρασκευήΚαινούρια νύχταΕλεγεία ανάγκηςΕν παρόδωΑνακοπήΤου τελευταίου ταξιδιούΤο πυθαγόρειο θεώρημαΑνίδεοιΜαδρίτηSperoΗ άφιξη της επιστροφήςΔιονυσία Ντάλιου Αίμα Αθώων Καιρών 24grammata.com, σειρά: εν καινώ αρ. 17 59






Η Διονυσία Ντάλιου γεννήθηκε στον Νομό Ηλείας. Σπούδασε φιλοσοφία παιδαγωγική και ψυχολογία στο Α.Π.Θ. και αργότερα ψυχολογία στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Επίσης έκανε μεταπτυχιακές σπουδές ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. στην εργασιακή ψυχολογία στην Αγγλία. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Αθήνα.Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί τόσο σε έντυπα περιοδικά: "Ρωγμές", "Πνευματική Ζωή", "Ραπόρτο", "Συλλογές", "Αριάδνη" κτλ., όσο και σε ηλεκτρονικά περιοδικά: "Ποιείν","Περί-γραφής", "Αγριμολόγος", "Στάχτες", "Βακχικόν",κ.α. Ασχολείται επίσης με την στιχουργική, τον εθελοντισμό, έχει συνεργαστεί με τον ιστότοπο critique.gr, με το περιοδικό γραμμάτων και τεχνών Bακχικόν, και με το ηλ. περιοδικό 24grammata.com για θέατρο, κινηματογράφο και βιβλία. Το 2009 εξέδωσε την πρώτη ποιητική της συλλογή "Ασέληνος Νυκτωδία" από τις εκδόσεις Ομήγυρις και το 2010 συμπεριελήφθη στην Ανθολογία Ηλειακής Ποίησης 1950-2010 από τις εκδόσεις "Ταξιδευτής" και το Συμπόσιο Ποίησης. Το 2011 εκδόθηκε από τον περιοδικό "Λογοτεχνικά Σημειώματα" η δεύτερη ποιητική της συλλογή με τίτλο: "Πάλιν και Πολλάκις". Το Σεπτέμβριο του 2011 προδημοσίευσε ποιήματα της συλλογής "Εσπέρου και Ζωής" στο τεύχος 15 του περιοδικού "Βακχικόν". Το "Αίμα Αθώων Καιρών" είναι η τέταρτη ποιητική της συλλογή. Το τελευταίο χρόνο ασχολείται και με την ζωγραφική.Ηλεκτρονική διεύθυνση: [email protected]




mailto:[email protected]

ISBN: 978-960-4459-3

νέο Flipping book

24grammata.comσειρά: εν καινώ, αρ. Σειράς : 17






Documents

Διονυσία Ντάλιου - 24grammata.com Daliu/Daliu Dionisia ema ton keron... · Διονυσία Ντάλιου Αίμα Αθώων Καιρών 24grammata.com, σειρά: