2 Flikken Maastricht 3

Voorwoord 04

InleIdIng 06

01 HeTonTsTa anVanFlIkkenMa asTrIcHT 08

02 deVoorbereIdIngVanac Teursenac TrIces 11

03 dePersonages 14

04 deVasTebIjrollen 19

05 realITeIToFFIc TIe? 26

06 deProducenT 31

07 deoMroeP 34

08 deonT wIkkelIngVaneenscenarIo 36

09 deregIsseurs 42

10 deoPnaMeleIder 45

11 eendagjeoPdeseT 47

12 InTerVIewVIc TorreInIer 51

13 o,zITdaTzo! 58

14 dedeParTeMenTen 6 4

15 InTerVIewangel ascHIjF 75

16 gasTac Teurs 81

17 FlIkkendagMa asTrIcHT 95

18 deMonTage 98

19 deMuzIek 100

20 InTerVIewodasPelbos 103

21 HeTlogo 107

22 alleaFleVerIngen 110

23 deFIgur anTen 126

24 deFans 128

25 deTeleFIlMdeoVerloPer 131

26 He TecHTePolITIewerk 134

27 anekdoTes 143

28 InTerVIewsergIoroMeroIjssel 149

29 Ma asTrIcHT 154

dank woord 174

coloFon 176

‘Acteren is doen alsof en terwijl je doet alsof het niet lijkt dat je doet alsof.’

inhoud

12 Flikken Maastricht 13

geweldsinstructie. In de sportzaal gaven

sportdocenten van de politie Limburg-Zuid

de acteurs les en uitleg in het gebruik van

pepperspray, het aanleggen van hand-

boeien en tips en trucs ter zelfverdediging.

Naast de schiet- en sportles namen Maas-

trichtse dienders de acteurs mee naar

buiten, opdat zij konden ervaren hoe het

voelt om in uniform over straat te gaan.

Oda en Sergio beleefden een fantastische

middag met politiebiker Wim Kerbusch.

Gedrieën fietsten zij door de binnenstad

Oda Spelbos kreeg groot applaus vanaf een vol

terras toen zij al fietsend een lange trap afreed.

van Maastricht. Wim had vooraf uitleg

gegeven over fietstechnieken en procedu-

res met de bike bij controles en aanhou-

dingen. Op de Maasboulevard zag Wim

enkele drugsrunners. Hij wilde ze contro-

leren en fietste de groep klem. Sergio had

klaarblijkelijk goed naar de uitleg van

Wim geluisterd, want de acteur zette zijn

bike zo neer dat de runnertjes geen kant

meer op konden. Later die middag kreeg

Oda groot applaus vanaf een vol terras op

Plein 1992 toen zij al fietsend een lange

trap afreed.

John Souren, wijkagent van het centrum

van Maastricht, bezorgde Angela een

indrukwekkende middag. Samen surveil-

leerden zij in uniform, te voet door de bin-

nenstad. Tijdens hun surveillance bezoch-

ten ze een opvangtehuis voor dakloze

drugsverslaafden, die hier op veilige en

schone wijze harddrugs kunnen gebrui-

ken. Het was er warm en het rook niet

al te fris. In de gebruikersruimte zagen

John en Angela hoe een junk een spuit uit

zijn onderarm haalde waarbij de wond

begon te bloeden. De vriendin van de junk

snelde toe en drukte de wond weer dicht.

Verontschuldigend keek hij in de richting

van John en Angela en lachte zijn bruine

tanden bloot. Eenmaal buiten was Angela

behoorlijk aangedaan. Geëmotioneerd

vertelde ze niet te kunnen begrijpen dat

mensen zo leven.

Al met al een voorbereiding waarbij de

acteurs en actrices (soms letterlijk) hebben

geroken aan het echte politiewerk en

leerden hoe te bewegen, kijken, handelen

en praten als een agent. Mede dankzij

deze voorbereiding worden de politieper-

sonages door Victor Reinier, Angela, Oda

en Sergio geloofwaardig neergezet, zowel

qua uitvoering als acteerwerk.

Om te ervaren hoe het voelt om te schieten, kregen de acteurs schiet-les van de Maastrichtse politie onder leiding van een vuurwapen-docent.

AngelA Schijf (r) op voetSurveillAnce

14 Flikken Maastricht 15

eVaVandongenangelascHIjF

Eva van Dongen is hoofdagente en werkt

als rechercheur bij de politie Maastricht.

Als ze in de eerste aflevering haar nieuwe

partner Floris Wolfs ontmoet, is ze scep-

tisch. Ze vraagt zich af wat ‘die Hollan-

der’ in Maastricht doet. Ze maakt Wolfs

daarom al snel duidelijk dat ze zich niet

door hem laat inpakken. In samenwerken

heeft ze eigenlijk geen zin. Eva woont

samen met haar vriend Frank de Ponti, die

een pension runt. Hoewel haar gevoelens

voor Wolfs langzaam groeien, staat Eva

in het derde seizoen op het punt om met

Frank te trouwen. De culinaire voorkeu-

ren van Wolfs en Frank zijn niet de hare.

Eva geniet vooral van chinees, chocomel

en een simpel broodje. Ze heeft een ver-

standelijk gehandicapte broer, die zich

nogal eens op het criminele pad begeeft.

Voor Eva is het daarom soms moeilijk

om haar werk en privéleven gescheiden

te houden. Eva koppelt intuïtie aan een

tomeloze inzet, waardoor ze niet zelden

slaagt waar anderen falen. Ze is spor-

tief, daadkrachtig en overtuigend, maar

ook ongeduldig en weinig diplomatiek.

Als gevolg daarvan is binnen het korps

niemand happig om met Eva een team

te vormen. Door haar knappe verschij-

ning, felle uitstraling en stoere kleding,

is het criminelen wel meteen duidelijk:

met deze rechercheur valt niet te sollen.

Vanbinnen is Eva echter een gevoelige en

kwetsbare vrouw.

FlorIswolFsVIcTorreInIer

Floris Wolfs is geboren in Amsterdam. Na

de middelbare school gaat hij naar de poli-

tieacademie. Hij begint zijn loopbaan als

surveillant, klimt op tot brigadier en gaat

in 2003 bij de recherche. Hij ontwikkelt

zich tot een zeer bekwame rechercheur,

anders dan anderen. Het interesseert hem

niet hoe men over hem denkt, hij volgt

zijn eigen weg. Wolfs is vanuit Amsterdam

overgeplaatst naar Maastricht. In Amster-

dam had hij een relatie met de vrouw van

zijn partner. Toen dit uitkwam, pleegde

zijn partner zelfmoord met het pistool van

de perSonAgeS

Wolfs. Maastricht wordt zijn nieuwe werk-

plek omdat hier zijn dochter Fleur woont.

Zij wil echter niets met hem te maken

hebben, ze verwijt Wolfs dat hij er vroeger

nooit voor haar was. Hij doet er echter

alles aan om dat goed te maken. In Maas-

tricht ontmoet hij op zijn eerste werkdag

zijn nieuwe partner, rechercheur Eva

van Dongen. Eva wil aanvankelijk niets

weten van Wolfs, maar naarmate de twee

langer samenwerken, krijgen ze gevoelens

voor elkaar. Omdat hij geen woonruimte

heeft in Maastricht, huurt hij een kamer

in De Ponti, het pension van Eva’s vriend

Frank. Wolfs en Frank kunnen het goed

vinden met elkaar en ze delen een passie

voor wijn en koken. Wolfs is een man

met gevoel, maar kan dit wegdrukken en

gewoon doorgaan. Een vakman, maar op

het persoonlijke vlak een stuurloos schip.

H03

108 Flikken Maastricht 109

en het verzoek was een herkenbaar logo

voor Flikken Maastricht. Jan zocht daarom

elders naar inspiratie en kwam zo op het

idee om in het logo te verwijzen naar de

unieke Nederlandse politie-striping.

Hij maakte twee zogenaamde moodboards.

Een voor de stad Maastricht en een voor de

politie. Een moodboard is een collage van

plaatjes, foto’s, logo’s en teksten, dat een

gevoel of sfeer uitstraalt en een ontwerper

inspireert. Het moodboard van Maastricht

bevatte het stadswapen en -logo, foto’s

van kenmerkende bruggen over de Maas,

een gedeelte van de stadsplattegrond, een

straatbeeld en het Bonnefantenmuseum.

In het moodboard dat Jan van de politie

maakte, overheerste het blauw van een

zwaailicht. Met deze basis was de vorm

snel gevonden.

De politie-striping is blauw en rood. Met dit

gegeven kwam Jan tot leuke conclusies. In

het blauw wilde hij een zwaailicht verwer-

ken, refererend aan de politie. De kleur

van Maastricht is toevalligerwijs rood. Een

mooie bijkomstigheid was dat het wapen

van de stad Maastricht een witte ster op

een rode achtergrond is. Dat is visueel

natuurlijk uitermate geschikt voor een

logo van een politieserie. Wellicht ietwat

Amerikaans qua uitstraling, maar wel

een krachtige vorm die past bij de stad, de

serie en het politiegevoel. In proefversies

werden enkele mogelijkheden door Jan

uitgewerkt, waarna het logo, zoals we dat

van de eerste twee seizoenen kennen, een

feit was.

logovoorstel Flikken Maastricht / maart 2007 / Eyeworks / Jan Vork 1

In het beeldmerk van Flikken Maas-tricht zijn alle elementen uit de serie

verwerkt: spanning, kracht, poli-tie, schoonheid, emotie, dynamiek,

romantiek en de stad Maastricht.Voorafgaand aan seizoen drie, is het logo

wat opgefrist. De structuur in het glas

van het zwaailicht in de blauwe balk is

weg, zonder afbreuk aan het zwaailicht

te doen. In de rode balk hebben de letters

‘Maastricht’ een 3D-effect gekregen en

de Maastrichtse ster een fonkeling. Het

huidige logo zal voorlopig zo blijven.

Logo komt van het Griekse woord ‘logos’

wat ‘woord’ betekent. In de strikte

betekenis is een logo dus een woord in

een bepaald lettertype. In het geval van

Flikken Maastricht is het eigenlijk beter om

te spreken van een beeldmerk. Het is Jan

Vork gelukt om in het beeldmerk van Flik-

ken Maastricht alles te laten terugkomen

wat we in de serie zien: spanning, kracht,

politie, schoonheid, emotie, dynamiek,

romantiek en de stad Maastricht.

het politie-moodboArd vAn jAn vork

132 Flikken Maastricht 133

Een uitdaging voor Eyeworks om hier met

De overloper overheen te gaan.

Voor 2012 koos de publieke omroep voor

het thema misdaad. Om een telefilm te

mogen produceren, moet er allereerst een

synopsis worden ingestuurd, waarin het

verhaal ruwweg wordt omschreven op

ongeveer een A4’tje. In een voorselectie

worden vervolgens twaalf inzendingen

geselecteerd en daarvan blijven er zes

over, waaronder dus de spin-off van Flikken

Maastricht. De andere vijf films zijn Black

out (BNN), Cop vs. killer (AVRO), Doodslag

(HUMAN), Laptop (EO) en Oom Henk (VPRO).

De overloper is een origineel scenario van

de Flikken Maastricht-schrijvers Jan Harm

Dekker en Henk Apotheker. Pieter van

Rijn is de regisseur. In de film komen Eva

van Dongen en Floris Wolfs in een span-

nend complot terecht waarin niets is wat

het lijkt. Hun relatie wordt tot het uiterste

op de proef gesteld.

Tijdens het Maastrichtse carnaval, begin

maart 2011, werden de eerste scènes voor

De overloper opgenomen. Wolfs probeert

hierin een van de uitgenodigde ministers

te spreken, maar mag het stadhuis niet in.

Later doet Eva nog een poging. Zij krijgt

hem wel te spreken na de sleuteloverdracht

buiten op de Markt. Een dag later wordt

Wolfs kort gefilmd tijdens een achtervol-

ging over de daken in de binnenstad met

op de achtergrond het feestgedruis van de

optocht. Deze korte momenten moesten

al in dit vroege stadium worden gefilmd

om de carnavalssfeer zo goed mogelijk te

kunnen vastleggen. Ook van de optocht zelf

werden opnamen gemaakt die later in de

film als tussenshots gaan dienen. De ove-

rige opnamen vinden later in 2011 plaats.

Victor Reinier reageerde verheugd toen hij

op 17 februari 2011 hoorde dat er defini-

tief een telefilm van Flikken Maastricht zou

komen. ‘Ik ben ongelooflijk trots dat we al

zo ver zijn gekomen, deze film is echt de

kers op onze slagroomtaart,’ aldus Victor

in het tv-programma RTL Boulevard. Hij

belde ook meteen Angela Schijf op. ‘Dat die

film er definitief gaat komen is heel goed,

want dan zie ik je weer eens,’ grapte de

actrice toen. ‘Jij bent al een filmster en nu

word ik het misschien ook,’ antwoordde

Victor daarop. Ook Angela was dolblij: ‘Wat

heerlijk! Een droom die in vervulling gaat’.cAmerAmAn denniS WielAert

zWevend boven het cArnAvAlSpubliek

150 Flikken Maastricht 151

scheelt waarschijnlijk dat we in Maas-

tricht waren en niet in Amsterdam, maar

desondanks vond ik het een openbaring.’

begrip

‘Mijn kijk op de politie is door de serie wel

veranderd. Ik ben opgegroeid in Amster-

dam Zuid-Oost. Daar was de politie niet

je beste vriend. Als er iets gebeurde of de

politie was naar iemand op zoek, had je

toch het gevoel dat je als gekleurde jongen

eerder werd bekeken en gecontroleerd.

Nu ik meer inzicht heb in het politiewerk,

begrijp ik waar dat vandaan komt. Het is

geen vooroordeel, maar er zijn wel kaders

waarmee de politie werkt om snel tot een

risicoanalyse te kunnen komen. Ik snap

nu waar die kaders op zijn gebaseerd. Ik

denk zelfs dat mijn analytisch vermogen

zich door mijn rol in Flikken Maastricht

heeft ontwikkeld. Ik herken bepaald

gedrag bij mensen, zie bijvoorbeeld sneller

wanneer iemand liegt.’

leuke momenten

De rol van politieman levert me ook in

mijn privéleven leuke momenten op. Ik

woon nog steeds in Zuid-Oost en als ik

over straat loop, roepen jongeren wel eens

naar me: ‘Hé, ben je aan het werk?’. Ik heb

ook meegemaakt dat er een aanhouding

werd verricht op het moment dat ik voor-

bijliep. Een van de omstanders herkende

me en riep: ‘Moet je niet helpen, Romeo?’.

Tijdens de opnamen in Maastricht doen

zich soortgelijke situaties voor. Zeker in

het begin, toen ik nog niet zo bekend was,

gebeurde het regelmatig dat mensen de

weg kwamen vragen of hun probleem

aan mij begonnen uit te leggen. Voor een

acteur zijn deze momenten té leuk om er

niets mee te doen en dus speelde ik het

vaak mee. Maastricht is sowieso een heer-

lijke stad om te draaien. Je waant je in het

buitenland. Je merkt ook dat mensen het

waarderen. Bij de opnamen staan regel-

matig honderden toeschouwers. De keer

dat we in een viswinkel filmden, stonden

buiten zo’n driehonderd mensen in de

hoop een glimp op te vangen. Dat is super.

In Amsterdam vinden mensen het alleen

maar lastig als er gefilmd wordt en dat

laten ze ook regelmatig merken.’

ergio romero ijSSelS- - - - - - - - - - - - - - - - -

‘Romeo is een dienstklopper,

een pennenlikker, een perfectionist.’

tien Seizoenen

‘De cast en crew voelden zich al vanaf het

begin erg betrokken bij de serie. We waren

allemaal enthousiast, omdat we er een

goed gevoel bij hadden. Dat begon eigen-

lijk al bij de bekendmaking in november

2006 toen Reinout Oerlemans en burge-

meester Gerd Leers enthousiast vertelden

voor de tien seizoenen te gaan. Ik hoop

oprecht dat we dat halen. Waar Romeo dan

staat? Hij werkt bij de recherche, die ambi-

tie moet toch een keer worden ingelost,

lijkt me. Ook heeft hij een leuke relatie.

Romeo is natuurlijk een dienstklopper, een

pennenlikker, een perfectionist. Wat dat

betreft staat hij als persoon ver van mij

af. Ik vind het soms een lastige rol om te

spelen. Romeo heeft regelmatig ‘infodia-

logen’. Dan vertelt hij bijvoorbeeld welke

scheikundige stof in het bloed van een

vergiftigd slachtoffer door de patholoog-

anatoom is aangetroffen. Met zo’n scène

kun je als acteur vrij weinig. Jamie, die

in seizoen vijf de rol van Esmee van Rooij

speelde, had hier aanvankelijk ook moeite

mee. In een dramascène bijvoorbeeld leg

je meer gevoel en kun je als acteur echt je

ei kwijt. Wat dat betreft heb ik aan Oda als

Marion een geweldige tegenspeelster.’

klAppen

‘Ik zou nog graag zien dat de integere

Romeo voor een dilemma wordt geplaatst

door een familielid. Ik heb hier wel eens

over gesproken met Jan Harm Dekker, een

van de schrijvers. In het eerste seizoen

was aanvankelijk een rol weggelegd voor

Romeo’s moeder. Hier zijn zelfs scènes voor

gedraaid. Die hebben het alleen niet gered

en uiteindelijk is de verhaallijn niet verder

uitgewerkt. Jammer, want de relatie tussen

Romeo en zijn moeder leek mij als acteur

wel een uitdaging. Wat dat betreft heb

ik het meeste genoten van de aflevering

Klappen. Hierin schieten Marion en Romeo

een paar belaagde ambulancebroeders

te hulp, waarna Romeo in elkaar wordt

geslagen door een woedende menigte. Als

acteur kon ik hier alles in kwijt. Ik liet

Romeo zijn trots bewaren en negeerde de

verwensingen die naar zijn hoofd werden

geslingerd. Ik kreeg later te horen van

mensen dat ze niet begrepen hoe ik me zo

kon laten uitschelden. Mijn spel maakte

kennelijk gevoelens los en dat beschouw ik

als een waanzinnig compliment.’