G-miPeriodiek van de studievereniging V.C.M.W

. Sigma

>>2011/5: Herfst

������������������������������������������

�������� �� ����� ����������������������������������������������������������������������������������������������

������������� �������!����������������������� ��"��#����������������$�

• ���������%�"������&�������

• '������� � �&������� � �� � ��������

��!�������• '�������(�����������������������

��������&�����������������&��)*��������

����� � ��� � ���������� � ��������� � ���������������&��������������� ������������&������"�����������������������!�������������!����#��������������������������"������&���������+,������������-�� .�� �����������!����������&���������������"�������"�����������������������������"�������/�*�-"������������� � ��� � ���#�!����& � ��� � ������������������������ � �� � ������� � ������������"������0&�����"�����������������������.�������� � ��������� � � � ��� � ���� � &��������������������������1����"������������������������������� ������������������ � ��� � ������������2� �������������������� ����!�����������!&������������

������������������������������������$

�������������� �

3��-��!���/4'�%��0�#�5�6�5*/4�7+�1�8��"��9���1����������

9��������$ :4�;6�4�;.44//��<$� :4�;6�4�;.44/*+.����$� ����=�������������>�!����$� ��������������

�

mercachem.indd 1 27-1-2009 17:34:19

3

Inhoud Herfst G-mi» Wat kun je deze keer allemaal lezen in de G-mi?

Vaste stukkenRedactioneelVan de VoorzitterBio voor chemiciEven VoorstellenLogidingDinocolumnChemisch stukBikken Bij...Alledaagse ChemieBiochemisch stukColumnWinnaar Vorige PuzzelTip van het kwartaalPrikbord

456813141824263238394457

Vloeibare stukken

Bestuur 2011-2012 Het 35e bestuur van V.C.M.W Sigma stelt zich voor» pagina 40

Smoelenboek 2011» pagina 46

Gasvormige stukkenEen nieuw collegejaar Waar moeten studenten op letten?» pagina 7

Confrontatie met de spiegel» pagina 23

Fotopagina Introductie» pagina 37

Vloeibare stukkenSplex-liftwedstrijd Utrecht in t=2.5h» pagina 16

Vierdaagse 2011 de Vierdaagse door de ogen van een Sigmaan» pagina 28

4

RedactioneelAuteur: Bart Roose

» Vallende bladeren

Na een mooie nazomer heeft de herfst dan toch haar intrede

gedaan. Regen, vallende bladeren en de weinige uren daglicht die ervoor zorgen dat je in het donker op de uni aankomt en pas weer naar huis kan als de duisternis weer haar intrede heeft gedaan, maken dat bij veel mensen het gemoed tot onder het vriespunt daalt. Maar vrees niet, als lichtpuntje in de duisternis heb je nu deze G-mi in handen. Met onder andere een verslag van de Vierdaagse, een fotopagina om de intro opnieuw te beleven, interessante stukken voor scheikundigen én MLWers en smoelen van alle nieuwe eerstejaars. Maar helaas is er in sommige delen van de G-mi ook een herfst aan de gang. Blader maar eens door naar het Prikbord en je zult zien dat er maar weinig uitspraken zijn. Ik wil alle lezers dan ook op het hart drukken om toch vooral hun grappige, stupide of briljante uitspraken te mailen naar de G-mi of te smsen naar 0639824866. Misschien kunnen we jullie dan de volgende G-mi tracteren op een goed gevuld Prikbord. Dit brengt me ook bij het volgende aandachtspuntje. Het lijkt nu nog ver weg, maar voor de Valentijns G-mi kunnen jullie weer gedichtjes voor jullie al dan niet geheime liefde insturen naar de G-mi, die wij dan op de website zullen plaatsen. De beste gedichtjes

zullen ook in de G-mi zelf verschijnen. Let er wel op dat de deadline om in de G-mi te kunnen komen al op 20 januari is. Na een recordaantal gedichtjes voor de Valentijnseditie van 2010, waren er begin dit jaar teleurstellend weinig. We hopen dat jullie dit keer meer inspiratie hebben en de zon weer kunnen laten schijnen in de harten van de G-mi redactie. Ondanks het hierboven geschetste beeld zijn er toch ook leden die ons zo nu en dan verrassen met leuke gasvormige stukken. Bedankt hiervoor en keep up the good work! Wat valt er verder op te merken; dit is de eerste echte G-mi die volledig wordt gemaakt zonder de hulp van Thomas, Jeanette, Laura en Corneel, alhoewel de laatste twee wel laten zien dat ze nog hart voor de G-mi te hebben door allebei een stuk voor ons te schrijven. Vergadering zijn opeens een stuk sneller voorbij, alhoewel Pjotr zijn best doet om Corneels plaats in te nemen als verteller van op dat moment niet zo heel relevante verhalen. Ook is Hidde inmiddels toegetreden tot de commissie, het derde lid die ook bij Bacchus zit. Is er hier sprake van een aanstaande coupe van het borrelgenootschap?Het wordt een ijzige winter, zorg er dus voor dat je deze G-mi altijd bij je hebt, met onze spoorwegen zou hij nog wel eens goed van pas kunnen komen

De deadline voor de Valentijns editie is vrijdag 20 januari, kopij kan worden ingestuurd naar gmi@science.ru.nl

5

Van de VoorzitterAuteur: Joost Lamain

» Snel

Nieuw, zo is de start van een nieuw bestuur het beste te omschrijven.

De zomer is voorbij, een nieuwe winter ligt op ons te wachten. Niet dat we daar over het algemeen zin in hebben, maar toch. Nieuwe functies, nieuwe bestuursleden en een nieuwe voorzitter. Deadlines naderen snel, de tijd lijkt af en toe te vliegen. Tentamens zijn op moment van schrijven in aantocht, drukte alom en nog honderd dingen te regelen. Gelukkig is bijna alles gezellig druk en leuk, en wil ik zo veel mogelijk genieten van alles wat er zo snel gebeurt.

Bij het intypen van “wiki” in een zoekmachine leerde Wikipedia mij dat “wikiwiki” staat voor snel, vlug of bewegelijk in het Hawaïaans. Best interessant waar je allemaal op kan komen als je snel wat intypt. En ja, Wikipedia is een geweldige site als je geen idee hebt over wat iets is, of je random inspiratie zoekt, maar daar gaat dit stukje niet over.

Snel nog even wat regelen, het lijkt zo eenvoudig. En tegenwoordig staat de techniek voor niets. Met een paar klikken heb je alle informatie die je

wilt hebben. In theorie… De praktijk is meestal dat je eindeloos naar “het” artikel aan het zoeken bent dat je nodig hebt voor een essay, of random door een boek aan het bladeren naar “dat zinnetje”. Tuurlijk, zul je zeggen, dat moet je niet doen, je moet je focussen op de hoofdzaken, en de details laten voor wat ze zijn. Helaas dwalen we veel te vaak af en concentreren we ons op de details.

En dan zijn er nog besluiten die “snel” moeten worden genomen. In het kort komt het erop neer dat dit de dingen zijn waar het langste over wordt gedaan om te besluiten. Je bent meer tijd bezig met besluiten en bepalen hoe je iets gaat doen, dan het ook daadwerkelijk uitvoeren.

Dus is het dan beter om overal maar lang de tijd voor te nemen? Misschien wel, maar je wilt ook niet vervallen in het andere uiterste. Waarom vandaag als je het morgen ook kunt doen. Niet echt een lekkere mentaliteit als dingen gedaan wilt krijgen. Het beste lijkt me om een balans te zoeken in je tijdsbesteding. Net als in alles trouwens, balanceren is beter.

6

Bio voor chemiciAuteur: Yvonne Sijssens

» Vegetarisch

Er wordt tegenwoordig steeds meer aan je getrokken om minder vlees

te eten. Het is gezonder, beter voor het milieu en ook nog eens goedkoper. Daarnaast is het ook beter voor de dieren, zoals de reclamecampagnes en de spotjes van Wakker Dier steeds benadrukken. Het enige probleem is: vlees is zo lekker en makkelijk! Veel bekende recepten zijn gebaseerd op vlees, al is het maar spekjes of hamblokjes voor de extra smaak.

Vleesvervangers zijn vaak duurder en bovendien blijft het makkelijker om gewoon echt vlees te kopen. Veel vegetarische recepten proberen een vleesrecept aan te passen zodat er geen vlees meer in zit, maar dit leidt meestal toch tot een gemis. Gelukkig zijn er ook goede recepten die vanaf de basis zonder vlees zijn. In deze bio voor chemici een lekker, makkelijk vegetarisch recept.

Ingrediënten:

150 gr rijst•2 preien•1 wortel•75 gr noten, ongezouten (cashew •is erg lekker)1 el kerrie•100 gr kwark•1teenknoflook•100 gr brie•2 el olie•

Bereiding

Verwarm de oven voor op 200 graden. Bereid de rijst zoals op de verpakking staat. Snij de prei in ringen, de wortel in blokjes (voor zover mogelijk met een ronde wortel) en de brie in plakjes. Verwarm de olie in een grote pan of wok en bak de wortel en de prei een minuutje of twee. Voeg de kerrie en de knoflooktoe.Voegvervolgensderijsten de noten toe en bak ze een paar minuutjes mee.

Schep het geheel over in een ovenschaal. Breng bovenop een laag kwark aan en leg op de kwark de in plakjes gesneden brie. Zet de ovenschaal in de oven tot de brie is gesmolten.

Verantwoord smullen maar!

7

Een nieuw collegejaarAuteur: FSR

» Waar moeten studenten op letten?

Het nieuwe collegejaar is weer gestart, met nieuwe

eerstejaars, nieuwe activiteiten van je studievereniging, maar dit jaar ook met nieuwe regeltjes. Om deze regels niet pas over een half jaar te ontdekken, wil de FSR jullie op de hoogte houden van alles wat er reilt en zeilt binnen de faculteit, en wat voor effect dit op jou als student gaat hebben.

Dit jaar bestaat de FSR uit Bastiaan Buddingh’ (voorzitter), Bart Aarts (secretaris), Vera van Gemert (penningmeester), Jaleesa Bresseleers, Lonneke Elders en Bas Westerbaan.

Cursus enquêtes

Zo heeft de faculteit, mede op aandringen van de FSR, besloten om enquêtes na afloop van cursussen(voorlopig) niet verplicht te gaan stellen. In plaats daarvan krijg je nu na je tentamen een mailtje met daarin de link naar de enquête. Het is van groot belang dat je deze invult, om meerdere redenen. Enquêtes geven een goed beeld van hoe een cursus loopt. Wanneer er problemen zijn die de cursus onnodig moeilijk maken, zoals een slecht dictaat, , dan komen deze naar voren via de enquêtes en zal de cursus verbeterd

worden. Maar misschien voor jou zelf nog wel belangrijker, is dat als de respons op enquêtes laag blijft, het Faculteitsbestuur de enquêtes alsnog verplicht wil stellen voor studenten. Wij willen graag dat jullie de enquete invullen, maar zien niet veel heil in een verplichting. Dus vult allen de enquêtes in!

Portfolio

Vanaf dit jaar is het verplicht voor de nieuwe eerstejaars van alle studies om een portfolio bij te gaan houden tijdens hun Bachelor. Hoe dit precies ingevuld gaat worden, wordt overgelaten aan de opleidingen zelf. Voor meer informatie kunnen jullie altijd terecht bij jullie OLC.

Collegekaart bij tentamens

Vergeet allemaal niet om je collegekaart mee te nemen naar tentamens en ervoor te zorgen dat je ingeschreven bent via TIS!!! Anders mag je geen tentamen maken.

Als je vragen of opmerkingen hebt over hoe dingen op de faculteit geregeld zijn, kun je ons altijd bereiken door te mailen naar fsr@science.ru.nl. We zijn ook actief op Facebook en voor meer informatie kun je altijd terecht op onze site www.ru.nl/fnwi/fsr.

8

Auteur: Yvonne Sijssens en Sjoerd Postma

» Tom BloembergEven Voorstellen:

Voor deze editie bezoeken we een oud-redactielid van de G-mi,

namelijk Tom Bloemberg. We worden verwelkomd in zijn gezellig rommelige kantoortje en beginnen direct met onze vragen, die vervolgens met een brede glimlach worden beantwoord.

Hoe lang bent u al practicumhoofd?Ik ben geen practicumhoofd, ik ben practicumcoördinator. Vroeger was Wilbert Boelens practicumhoofd, Tom van Weerd was practicumleider en ik ben sinds 1 augustus practicumcoördinator. Tom is nog wel officieel practicumleider tot 1 januari,dan gaat hij met pensioen. Tot die tijd heeft hij vakantie.

Waar kennen de studenten u van?De huidige eerstejaars kennen me waarschijnlijk wel van het practicum, maar voor de meeste oudere studenten ben ik vooral bekend omdat ik hier al een hele tijd rondloop. Ik ben in 1999 begonnen met mijn studie

scheikunde en in februari 2007 was ik klaar. In september 2006 ben ik echter al begonnen met promoveren bij Analytische Chemie. Die promotie is nu bijna afgerond.

Waarom bent u scheikunde gaan studeren?Dat was eigenlijk meteen op de middelbare school al duidelijk, in de derde klas toen ik les kreeg van Emiel de Kleijn. Die heeft hier trouwens

9

ook rondgelopen, dus misschien dat mensen die nog kennen. Scheikunde was gewoon het leukste vak en dat is eigenlijk sinds de derde klas niet meer veranderd. Eerst vind je al die kleurtjes en zo wel leuk en later wordt de theorie ook aantrekkelijk. Toen ik eenmaal hier op de universiteit zat en ik wiskunde op niveau kreeg vond ik dat ook interessant. Als ik nu opnieuw zou moeten kiezen zou ik wel twijfelen tussen wiskunde en scheikunde. Maar goed, ik ben wel blij dat ik voor scheikunde heb gekozen, want anders mis ik het practicum.

Hoe was het vroeger op het practicum?Er waren in ieder geval veel minder mensen. Toen ik begon met studeren waren we met 19 scheikundigen en negen of tien NW’ers, dat was alles. We hadden maar twee zalen nodig met elk 15 man en daar kreeg je twee dagen in de week practicum. Een half jaar lang analytisch practicum en daarna het synthesepracticum. Kortom, er was meer practicum en minder studenten.

Heeft u het vroeger wel eens aan de stok gehad met meneer Van Weerd?(lachend) Nee, niet zo veel. Ik was altijd heel netjes en beschaafd en als hij vertelde wat ik moest doen zei ik altijd ja en amen. Pas later toen we al een beetje met elkaar op konden schieten werd ik wat brutaler, maar

dat was in eerste instantie niet het geval. Ik was altijd veel te braaf om het met meneer Van Weerd aan de stok te krijgen.

Maar heeft u wel eens blunders gemaakt op het lab?Ja… (lacht) Ik moest ooit kolommen en daarvoor had ik eigenlijk het loopmiddel hexaan nodig. Hexaan is, zoals jullie misschien wel weten, een minder prettige vloeistof ten opzichte van pentaan of heptaan omdat hexaan in je lichaam wordt gemetaboliseerd tot een toxische stof (2,5-hexaandion). Jan Dommerholt, degene die dat practicum toen gaf, had uitgelegd dat ik beter pentaan of heptaan kon gebruiken, maar dat was helaas niet op voorraad. Daarom had ik bijMichel eennieuwefleshexaangehaald die nog helemaal vol zat. Nadat ik hem had gebruikt wilde ik hem terugzetten in de kast en liet ik deheleflesuitmijnhandenvallen.Ja,die was redelijk kapot en toen lag er een plas van twee liter hexaan op de vloer. Vanzelfsprekend hebben we die toen toch maar met z’n tweeën heel snel opgedweild. Achteraf was het wel behoorlijk suf, omdat me net was verteld dat het niet zo’n heel prettige stof was. Dat kun je wel een blunder noemen.Enne… op de ouderdag afgelopen jaar sloeg ik ookwel een flater; eenexplosie ging een beetje te vroeg af: eenpremature deflagratie zogezegd.Ik stond er nog met mijn neus

10

bovenop! Daar ben ik toen flink vangeschrokken. Het ging om rode fosfor en als je daar veel kaliumchloraat aan toevoegt, wordt het echt heel instabiel. Ik was het spul nog aan het mengen toen het al ontplofte. Van de vlammen heb ik nog brandwondjes op mijn vingers gekregen, dus met die reactie ben ik in het vervolg iets voorzichtiger. Ik heb van het ongelukje nog wel een mooie foto.

Had u ooit gedacht dat u meneer Van Weerd op zou volgen?‘Ooit’ wel natuurlijk, maar toen ik hier in 1999 binnenkwam helemaal niet nee. Ik denk dat heel weinig mensen dat hebben bedacht, want ja, meneer Van Weerd was gewoon een meubelstuk zou ik bijna willen zeggen. Hij heeft hier 35 jaar practicum gegeven, dus je denkt niet snel dat je zo’n positie even overneemt. Desalniettemin is

het de afgelopen twee, tweeënhalf jaar gaan spelen. Het is ooit begonnen als een grap tijdens een borrel toen meneer Van Weerd zei dat hij over tweeënhalf jaar weg zou gaan en ik hem wel op zou kunnen volgen. Toen heb ik eigenlijk uit balorigheid gezegd: “Ja, dat is goed”. Later ga je er wat serieuzer over nadenken. Vervolgens komt het een paar keer terug als een soort running gag en op een gegeven

moment wordt het langzaamaan iets serieuzer. Ten slotte krijgen andere mensen er lucht van, wordt er een beetje gelobbyd en op die manier rol je erin. Uiteindelijk kom je in aanmerking voor zo’n plek en ben je zomaar opeens practicum-coördinator.

En gaat u het ook 35 jaar volhouden?Haha! Eh… ik sluit het niet uit. Ik vind het tot nu toe erg leuk en heel uitdagend, omdat het werk gevarieerd is. Ik ben bijzonder blij met deze baan, dus ik houd het best voor mogelijk dat ik hier een hele lange tijd zit.

Vond u het niet jammer dat u niet doorkon met onderzoek?

11

Nee… Het lijkt trouwens wel of ik mijn sollicitatiegesprek opnieuw moet doen! Maar nee, ik vond onderzoek doen interessant en dat vind ik nog steeds, maar ik merk dat ik nu veel beter mijn ei kwijt kan. Ik geef veel liever onderwijs, dan haal ik het beste uit mezelf. En dat is uiteraard een heelfijngevoel.Tijdensmijnpromotiemoest ik op een gegeven moment een keuze maken en waar ik weinig zin in had was om het geijkte traject te volgen van een postdoc doen, dan nog een postdoc en dan maar eens proberen of je ergens een positie als universitair docent kunt krijgen. Dat is voor mij allemaal veel te onzeker. Overigens heb ik nu soms tijd over om onderzoek te blijven doen tussen de bedrijven door, dus daar ben ik nog niet helemaal klaar mee.

De volgende vraag is misschien wel handig voor studenten. Wat moet je doen om een hoog cijfer te halen voor het practicum?Heel veel. Je moet snappen wat je aan het doen bent en voldoende vaardig zijn in het praktische gedeelte. Het een sluit vaak het ander uit; als je snel werkt, werk je niet nauwkeurig, en andersom geldt hetzelfde. Als student moet je daar dus een balans tussen zien te vinden. Verder moet ook je werkhouding goed zijn en moet je goed met andere mensen samen kunnen werken. Het is niet de bedoeling dat je ergens op een kruk gaat zitten wachten tot andere

mensen klaar zijn met opruimen. Dat soort dingen wordt niet gewaardeerd. Al met al zijn er een heleboel zaken waar je aan moet voldoen en zeker in het begin is het lastig om overal goed in te zijn. Daarom worden er ook niet vaak extreem hoge cijfers uitgedeeld voor het practicum, denk ik.

En hoe erg moet je het verprutsen om weggestuurd te worden bij het practicum?Dat verschilt natuurlijk heel erg; het ligt eraan in welk opzicht de student het verprutst. Als je een aanslag doet op de veiligheid, sturen we je vrij snel van het practicum af, want dat kunnen we gewoon niet tolereren. Heeft iemand het verprutst omdat hij simpelweg niet zo veel praktische vaardigheden heeft, dan probeer je wel om die student op sleeptouw te nemen en stuur je die niet van het practicum af.

Wat doet u het liefst buiten het practicum?Ik speel ultimate frisbee, wat een aantal mensen wel zal weten, want ik heb tijdens de intro op de sportdag nog meegeholpen. Twee dagen in de week heb ik ultimate frisbee training, op dinsdag nog krachttraining erbij en af en toe neem ik deel aan competities en toernooien. Verder lees ik ontzettend graag: als ik even vrije tijd heb, zit ik met m’n neus in een fantasy- of sciencefictionboek. Ik gaook graag vaak naar m’n ouders toe, want die hebben een grote moestuin

12

en ik hou heel erg van tuinieren. Dat zit een beetje in de genen, want mijn opa was tuinder.

Waar was u trots op als student? Heeft u bijvoorbeeld thermo in één keer gehaald of iets dergelijks?Ik heb thermo zeker in één keer gehaald, maar dat was wel mijn slechtste vak. Waar ik heel trots op was, was het hoge cijfer voor moleculaire quantum. Aan mijn goede resultaat voor organische chemie 2B zit overigens nog een leuk verhaal. Ik had voor organische chemie 2A in eerste instantie een onvoldoende gehaald, omdat ik alleen maar had geleerd hoe je conceptueel reacties moest uitschrijven. Dat was ook de bedoeling volgens de docent, maar toen ik het tentamen deed, kreeg ik het maar half af. Daar was ik heel gefrustreerd over, want ik snapte het perfect alleen kostte het veel te veel tijd. Organisch 2B heb ik uit nijdigheid heel goed geleerd en daar heb ik een 10 voor gehaald, puur om de docent ‘terug te pakken’. Uiteraard was hij daarmee erg in zijn nopjes. Het mooie was dat ik hem op een gegeven moment tegenkwam op de gang samen met een vriendin van mij, die ook altijd heel goede cijfers haalde. Toen zei de docent: “Jullie hadden allebei het tentamen heel goed gemaakt, en eerst had ik Esther

(die vriendin) een 10 gegeven. Maar ja, toen zag ik het tentamen van Tom en dat was nog net iets beter, dus toen heb ik Tom een 10 gegeven en Esther een 9.5”. (lachend) Dat was eigenlijk heel gemeen, maar ook wel erg leuk.

Veel (scheikunde)studenten klagen vaak over de biochemische practica. Heb je daar zelf ook een beetje een hekel aan?Nu moet ik wel een redelijk diplomatiek antwoord geven. Ik vond de theorie van biochemie ontzettend leuk, maar het practicum was voor mij echt veel te veel gepriegel en te weinig levend. Bovendien houd ik er niet erg van om protocollen te moeten volgen. Voor mij persoonlijk was dat niet het leukste practicum. Ik vind nog steeds de theorie en de resultaten die je kunt halen razend interessant, alleen ben ik blij dat ik het niet zelf hoef te doen.

Wilt u zelf nog iets toevoegen?Ik hoop dat het practicum dit jaar een leuke en leerzame ervaring voor de eerstejaarsstudenten is. Ik vind het heel erg leuk om te doen en om mensen te zien ontwikkelen van een beetje schuchter in het begin naar echt zelfverzekerd op het eind. Ik hoop dat dat ook in de toekomst zo zal blijven en dat kunnen groeien het kenmerk van het practicum zal zijn.

13

LogidingAuteur: Bart Roose

» Bootraadsel

Dit keer is het logiding een befaamd bootraadsel.

Een boer moet samen met zijn zoon, dochter, pitbull, twee konijnen en twee hamsters de rivier oversteken. Maar het bootje kan maar twee levensvormen tegelijk vervoeren. Naast dat alleen mensen het bootje naar de overkant kunnen varen zijn er nog een aantal anderecomplicaties:

wanneer de boer er niet is om op •zijn hond te passen valt deze alles en iedereen aan,als de dochter er niet is pest de •zoon de konijnen,

als de zoon er niet is pest de •dochter de hamsters.

Hoe krijgt de boer iedereen aan de overkant zonder dat iemand aan stukken wordt gescheurd of dat de arme dieren gepest worden?

Zoals gewoonlijk wordt er onder de inzenders van de goede oplossing een taart verloot. Veel succes gewenst, en vergeet vooral niet je oplossing op te sturen naar gmi@science.ru.nl of in te leveren bij een commissielid!

Bron: http://www.smart-kit.com/

14

Auteur: Jorien Jasper

» Roze

De dinocolumn wordt vaak aangegrepen als mogelijkheid om

te vertellen waarom vroeger alles beter was. Of om de jongerejaars van advies te voorzien, zodat zij beter bestand zijn tegen de grote, boze wereld. Of wij ouderejaars proberen de jongere generaties te overtuigen van onze idealen, zodat ons gedachtegoed voortleeft. Zo zijn er bijvoorbeeld ouderejaars die de wereld proberen te bevrijden van koala’s, chocolade en andere evil dingen1.Ik zou graag willen dat de hele wereld een klein beetje rozer wordt.

Ik, en nog wat mensen2 met mij, worden namelijk heel erg blij als ze roze zien. Roze is namelijk heel erg goed. Zoals de Pink Panther, kaliumpermanganaat, het Roze Kasteel in het Land van Ooit, aardbeienijs, suikerspinnen, pink ribbon, my little ponies en olifantjes. Roze is een vrolijke, mooie kleur, en er is ook nog eens veel variatie. Zo is er babyroze, zalmroze, magenta en fuchsia. Zelf houd ik minder van zalmroze, en veel van fuchsia3. Maar er is voor ieder wat wils, en het is allemaal roze.

Gelukkig zijn er een hoop mensen op deze wereld die mijn obsessie voor

roze dingen delen. Zo heeft er iemand een site met foto’s van ‘pinked places’. Die site staat vol met foto’s van happy pictures, waar een object toevallig roze in is.4 Verder zijn er natuurlijk veel mensen die graag Roze Maandag vieren, al heeft dat misschien weinig te maken met waarom ik roze zo mooi vind. Al is al dat roze tijdens zo’n Roze Maandag wel heel erg mooi. Ik ben ook erg blij dat een groot festival als Pinkpop roze als kleur heeft. Zo zijn er toch een paar dagen per jaar mensen die roze hoedjes dragen, hun haar roze verven of gekke roze kleding dragen.

Maar zo’n Roze Maandag en Pinkpop is wel heel leuk, maar waarom is het niet altijd Roze Maandag? Daar zou te wereld toch een stuk beter van worden. Dus ik stel voor dat we met zijn allen onze best gaan doen om meer dingen roze te krijgen. Zo moet biefstuk altijd mooi roze blijven van binnen, want dat is die toch het lekkerst. In ons groene gebouw mag best af en toe iets roze geverfd worden. Bij de Van Hest-groep hebben ze daar al een mooie poging toe gedaan.5 Ook een niet nader te noemen ex-VSC-student heeft een mooie poging gedaan ons labwatoptefleuren.Dezepogingen

Dinocolumn

1: Ik verwijs jullie hier graag naar de doelen van CAGE2: Kess en Mandy bijvoorbeeld, waar jullie misschien nog wel eens practicum van hebben, dus als je met roze schrijft in je labjournaal scoor je vast punten.3: Ik heb zelfs gordijnen in die kleur. 4: www.Pinkedplaces.com5: Sommige potjes moet je niet laten vallen…

15

juich ik van harte toe. Maar wat kunnen jullie jongerejaars nu doen om deze wereld te verbeteren? Want ik geloof niet dat ik jullie mag aansporen om potjes chemicaliën ‘per ongeluk’ te laten vallen. Maar je kunt, als je dat gebruikt, Notepad++ zo instellen dat je achtergrond roze is.6 Of een roze browser downloaden, ook al is die eigenlijk alleen voor meisjes.7 Verder kun je natuurlijk al je teksten in het roze maken. Zo is het tostierooster bijvoorbeeld, sinds ik voorzitter van de kantinecie ben, een stuk mooier. Deze column is uiteraard ook in het roze naar de G-mi gestuurd, maar ik vrees dat ze hem zwart hebben gemaakt. Ook is er al een aantal labjassen in een prachtige kleur veranderd.8 Of, als je een kleur voor je gordijnen moet uitzoeken,

kun je gewoon fuchsia kiezen. Het voordeel is dat je kamer heel erg mooi wordt, en dat je vervolgens wakker wordt in een roze wereld. En voor de studenten die college volgen, er zijn roze etuis, collegeblokken, pennen, enz. Dat vrolijkt een saai college toch weer helemaal op.

Ik hoop jullie met deze column overtuigd te hebben van het feit dat er meer roze in de wereld moet zijn. En ik hoop de komende jaren bij Sigma steeds meer roze te zien. Het bestuur moet rond deze tijd van het jaar besluiten welke kleur de nieuwe Sigma truien worden en ik hoop dat ze dit pleidooi voor deze prachtige kleur in acht nemen bij hun keuze!

6:Bijsettings,danstyleconfiguratorkunjedeHello-Kittystijlkiezen.7: www.pinkbrowser.com8: Dit is erg gemakkelijk, gewoon verf kopen bij de drogist.

16

Splex-Liftwedstrijd Auteur: Linda van de Laar

» Utrecht in t=2.5h

Vele verenigingen zijn ons voorgegaan en vele verenigingen

reisden naar verre oorden met de duim, het karton en de watervaste stift als belangrijkste bagage. Op 9 juli gingen zes Sigmaantjes ook de uitdaging aan: een liftwedstrijd binnen de Nederlandse grenzen. Linda’s steun en toeverlaat voor de dag: Ian.

Om half 9 ontving het konijn van Jaleesa ons op het centraal station. Voor elke groep was er een goodiebag gevuld met lekkers zodat we deze dag geen honger zouden lijden. Om stipt 9 uur klonk het startschot maar pas een uur later zouden we horen waar we naartoe moesten. Gelukkig hadden Ian en ik al besloten om eerst

langs mijn kamer te gaan om een bord te maken en de goodiebag te droppen. Vervolgens vertrokken we metdefietsnaarde kruising vandeNeerbosscheweg en de Graafseweg. Omdat de officiële liftplaats vanNijmegen bij het Trajanusplein ligt, gingen de andere koppels rechtstreeks daarheen. Niet zo slim, want het is

moeilijk de snelweg bij Arnhem over te steken. We stonden nog geen vijf minuten met onze duim omhoog of er stopte al een auto. Misschien was het Linda’s mooie rode broek of Ians bord met ‘cookies’ erop, maar de vliegende start verbaasde ons enorm. Toen Linda naïef als eerste instapte maakte Ians hart een sprongetje; wat

17

nou als die auto er zomaar met Linda vandoor zou zijn gegaan… Dan zat IansfietswelmooiaandievanLindavast. Ons gezelschap voor de eerste etappe van de reis was een stel dat op weg was naar familie in Breda. Zelf hadden ze ook veel gelift en toen we na 1.5 uur onze eindbestemming nog niet hadden gehoord, raadden ze ons aan om in Rosmalen uit te stappen. Vanaf daar kun je namelijk via elke oprit naar een ander gedeelte van Nederland. Op een brug over de A2 kregen we dan eindelijk onze eerste hint: “Het IQ van de bewoners van deze stad is niet zo hoog.” We waren op dat moment nog maar een half uur verwijderd van Utrecht, dus onze ingeving was toch wat verder weg; Groningen en zijn Martinitoren. Helaas bleek het toch de Dom van Utrecht te zijn. Ian ging meteen op zijn knietjes en een prachtig bord werd gefabriceerd. We namen onze positie in bij de oprit, het stoplicht werd rood, het stoplicht werd groen, we hadden een lift van een vader en zijn twee zoontjes. Linda nestelde zich in tussen de twee zoontjes en begon pedagogisch verantwoord te keuvelen terwijl Ian het volwassen gesprek in stand hield. Onze volgende hint kwam al snel binnen: “Dit licht ontvlambare vervoermiddel zorgde ervoor dat zijn passagiers de trap naar boven namen (artist impression).” De hele auto

dacht een minuut na en schreeuwde vervolgens uit: “Zeppelin, stairs, Led Zeppelin – Stairway to Heaven.” De Stairway is een kroeg in Utrecht onder de Dom. Een half uur na het instappen werden wij netjes afgeleverd voor de kroeg, het eindpunt.

Hier zaten Donny en Koen al op ons te wachten en kregen we een warme choco aangeboden. Hier kregen we ook de laatste roddels te horen. De politie had Kelly en Rick van de oprit afgehaald en de twee mannen stonden nog steeds in Nijmegen. Na een drankje en een regenbui wilden wij het avontuur voortzetten. Antwerpen was toch te ver, dan maar naar Den Haag. Maar zie maar eens een stad al liftend uit te komen. Gelukkig was de snelweg dichterbij dan verwacht en binnen geen tijd hadden we de volgende lift. Een meisje was zo nieuwsgierig dat ze de auto omdraaide om ons mee te nemen. Helaas misten we een afslag en werden we langs een B-weg afgezet. Daar zei de TomTom tegen een Belg dat het de kortste weg naar Den Haag was, dus ook hier hadden we zo een lift. Niet veel later stonden we in Den Haag.

Linda heeft de smaak te pakken, dus doet hier ongegeneerd een oproep: wie wil er al liftend met mij naar München voor oudjaarsnacht?

18

Chemisch stukAuteur: Laura Hendriks

» Prasugrel: polymorfie of wanorde?

Tijdens mijn hoofdvakstage bij Vaste Stof Chemie

heb ik me anderhalf jaar bezig gehouden met een project van Synthon. Het ging over een medicijn, Prasugrel(ziefiguur1).Dezestof hadden ze een aantal keer laten kristalliseren uit verschillende oplosmiddelen en van de resulterende vaste stof hadden ze een poederdiffractogram (XRPD) opgenomen. Deze XRPDs kwamen niet helemaal overeen, wat meestal wil zeggen dat de verschillende poeders bestaan uit verschillende polymorfen (verschillende kristalpakkingen van dezelfde moleculen). De verschillen die in de XRPDs van Prasugrel te zien waren, waren echter zo miniem dat er

Figuur1:Prasugrel:5-(2-cyclopropyl-1-(2-fluorophenyl)-2- oxoethyl)-4,5,6,7-tetrahydrothieno[3,2-c]pyridin-2-yl acetate

Figuur 2: Röntgendiffractiepatronen van een aantal van de poeders die bij Synthon gekristalliseerd waren.

getwijfeld werd of er wel echt sprake was vanpolymorfie.Bij polymorfie ishet meestal zo dat bepaalde pieken uit de XRPD verdwijnen en er op andere plekken pieken bij komen. De pieken in de XRPDs van Prasugel waren echter alleen maar licht verschoven, zie figuur 2. Ze vroegen zich dus afwat hier aan de hand was.

19

Op de eerste dag van mijn stage, waar ze mij dit probleem uitlegden, hadden ze ook een potje met Prasugrelkristallen bij zich die net groot genoeg waren voor eenkristal-structuurbepaling. Mijn eerste taak was dus om met dit potje naar de eenkristaldiffractieman van de afdeling te lopen en hem te vragen de structuur op te lossen. De volgende dag kreeg ik deze van hem, wat me meteen op een verwijt van mijn begeleider kwam te staan dat ik niet zo hard moest werken...

Mijn onderzoek bestond vervolgens uit twee onderdelen: labwerk en modelleerwerk. In het lab ging ik zelf verschillende kristallisaties met Prasugrel uitvoeren en van het resultaat een poederdiffractogram opnemen. Daarnaast ging ik met de computer de structuur die ik gekregen had doorrekenen en er kleine wijzigingen in aanbrengen, om te zien wat het gevolg hiervan op de

energie was. Omdat er in de opgeloste structuur, zie figuur 3a, nog wat“residual intensities” of overgebleven röngtenintensiteiten zaten die niet verklaard werden door de structuur zoals die bepaald was, kwamen we ophetideedatdefluorofenylgroepuithet molecuul wel eens wanorde kon bevatten in het kristal (hypothese 1).

De kristalstructuur zoals die bepaald was, bevatte een inversiepunt, waardoor het een racemisch kristal was. Prasugrel is zelf chiraal, maar beide enantiomeren zaten dus in de eenheidscel van het kristal. Een van de hypotheses was echter dat er misschien in plaats van netjes alleen maar chirale eenheidscellen, ook weleens toevalling enantiomeerzuivere eenheidscellen zouden kunnen voorkomen in het kristal (hypothese 2). Zjak van Eupen, mijn begeleider bij Synthon, en Menno Deij, hadden al aangetoond dat dit het geval was voor Ondansetron, dat vergelijkbare symptomen vertoond had als Prasugrel deed1.

Ik ging dus twee hypotheses modelleren: enantiomeerzuivere eenheidscellen en eenheidscellen met gefliptefluorofenylgroepen.Voordezecellen ging ik vervolgens de energie minimaliseren en het energieverschil

Figuur 3: Kristalstructuur, bepaald met eenkristaldiffractie.

M.A. Deij, Modeling crystal growth of organic materials, nucleation, steps and morphol- ogy, PhD thesis, Radboud University Nijmegen, (2008), hoofdstuk 9. J.T.H. van Eupen, Enantiomers and Polymorphism in Venlafaxine and Ondansetron, PhD thesis, Radboud University Nijmegen, (2009), hoofdstuk 6.

20

met de originele, experimenteel bepaalde structuur bepalen. Op deze manier viel hypothese 2 af: de enantiomeerzuivere eenheidscellen hadden een veel te hoge energie om ingebouwd te kunnen worden in een groeiend kristal. Voor hypothese 1 had ik twee gevallen gemodelleerd: een eenheidscel waarin 1 fluorofenylringgeflipt was (figuur 4b), waardoor de

inversiesymmetrie verbroken werd; en een eenheidscel waarin beide fluorofenylringengefliptwaren(figuur4c). De energie van dit laatste geval was ook te hoog, dus dit kwam waarschijnlijk ook niet voor. De energie van1geflipteringwasechternognetlaag genoeg om het aannemelijk te maken dat dit voor kon komen in het kristal.

Figuur 4a: De originele structuur, zoals die bepaald was(figuur3),

Figuur 4b: Een fluorophenylgroepgeflipt,

Figuur 4c: Twee fluorophenylgroepengeflipt.

21

Maar hoe konden we dit controleren? Met röntgendiffractie bekijk je de gemiddelde structuur van het hele kristal; je ziet dus alleen de gemiddelde locatie van de fluoratomen, niet alle losse posities.Met NMR kan je echter juist de lokale configuraties en interacties bepalen,zonder dat je dat middelt over het kristal. We gingen dus met drie van mijn kristallisatieproducten, de drie poeders waarvan de pieken in de XRPDs het meest verschoven waren, naar Ernst van Eck, die me hielp om hier vastestof-NMR aan te doen. De centrale pieken van de fluorspectradie dit opleverde zie je in figuur 5.Behalve fluorspectra hebbenwe ooknog koolstofspectra gemeten. In beide sets spectra zagen we dat de piek van derelevanteatomen(fluoratoomendekoolstofatomen van de benzeenring) opgesplitst was: voor deze atomen

kwamen dus twee verschillende omgevingen voor in de kristallen. Dit was precies wat we verwacht hadden te zien. Door de pieken uit de fluorspectra per oriëntatie teintegreren, kon ik voor elk poeder een verhouding bepalen tussen geflipteen ongeflipte fluorofenylgroepen.Deze verhouding bleek anders te zijn voor alle drie de poeders waaraan ik gemeten had.

De volgende vraag was waardoor het aandeelgeflipte(duseigenlijkverkeerdgeoriënteerde) ringen bepaald wordt. Toen we de methode waarop ik de poeders had gemaakt koppelden aan de bepaalde verhoudingen, bleek dat het poeder dat het snelst gevormd was, de meeste geflipteringen bevatte (10%). Dit deed ons vermoeden dat doordat deze kristallen sneller gevormd worden, de verkeerd

Figuur5:Decentralebandenvandefluor-NMRs.Deschoudersdiedepiekenhebbenwordenveroorzaaktdoordegefliptefluorophenylgroepen.

22

ingebouwde fluorofenylringen geentijd hadden gehad om goed te draaien voordat ze sterisch gehinderd werden door de volgende laag moleculen. Om deze hypothese te toetsen hebben we daarom poeders heel langzaam gegroeid bij -80 en -20 graden Celcius. Dit duurde echter zo lang, dat ik geen tijd meer had om hier nog metingen aan te doen. Gelukkig besloot Esther van der Heijden haar bachelorstage aan dit project te doen. Zij heeft de NMR-spectra en XRPDs van de langzaam gegroeide poeders bepaald en deze bleken inderdaad minder wanorde (geflipte ringen) tebevattendan de snel gegroeide poeders (5%). Daarnaast heeft ze nog geconstateerd dat als ze de poeders een tijd verhitte, de wanorde in de kristallen toenam.

Behalve dat de NMR-spectra onze hypothese bevestigden, kon ik voor de modellen ook XRPDs berekenen. De verschuivingen in deze XRPDs

kwamen erg goed overeen met de verschuivingen die we gezien hadden in de opgenomen XRPDs. Daarnaast kon ik ook de wanorde die tijdens de eenkristalbepaling was opgevallen verklaren met mijn modellen: bepaalde atomen maakten plaats voor de gefliptering,waardoordepositieindebepaalde kristalstructuur uitgesmeerd werd. We waren er dus in geslaagd te ontdekken waar de verschuiving van de pieken in de XRPDs van Synthon door veroorzaakt werd!

Alles bij elkaar was het een erg leerzame stage, waar ik kijkjes in veel keukens heb mogen nemen: bij Vaste Stof Chemie, Vaste Stof NMR en bij Synthon en veel verschillende technieken heb geleerd: poederdiffractie, modelleren en NMR (o.a.). Behalve leerzaam was het ook nog leuk om te doen en gezellig en leuk om met de mensen op de afdeling te werken.

23

ConfrontatieAuteur: Anoniem

>> Met de spiegel

Daar sta je danVoor de Spiegel

Ik kom achter je staanPak je vast

Enbegintefluisteren

Kijk naar dat meisjeKijk naar haar lichaam

En naar haar sprekende ogen

Ze is kwetsbaarZe is niet

Wie ze graag zou willen zijn

Ze straalt nietZe lacht niet

Ze is niet blij met zichzelf

Kijk haar diep in de ogenWees nu eerlijkTegenover haar

Ze is mooiZoals ze is

Maar zij, dat ben ik

Dus ik ben mooiJa, Ik ben ik

24

Bikken bij...Auteur: Pjotr Michels & Bernd de Waal

» Laurie Kuppens & Ilze Donderwinkel

Zes uur stipt kom ik aan bij Hoogeveldt met een beetje een

idee waar ik moet zijn. Boven Piecken ergens, en iets met een 9. Op een plaatje staat de juiste naam, maar als ik aanbel bij de gang zegt een huisgenoot dat Laurie er nog niet is. Ik vermaak me even door te kijken welke bekende namen ik allemaal tegenkom en wanneer ik de volgende ingang zoek, zie ik dat mijn eten aan komt fietsen.Wegaannaarbinnenennaarboven. Pjotr laat nog even op zich wachten omdat hij met belangrijke dingen bezig is. De keuken is zelfs voor een Hoogeveldtkeuken chaotisch, wat misschien komt door het “als het er staat kan je het gebruiken en weer ergens neerzetten”-beleid.

Sinds het begin van het jaar zit Laurie alopkamers.Welfijn,wanthetduurteven om van het gehucht Kelpen-Oler naar Nijmegen te komen. Ilze heeft minder geluk met reisurgentie; Brummen, dat zo’n 7 kilometer van Zutphen af ligt, is niet ver genoeg om voorrang te krijgen. Iets na half zeven komt Pjotr met de entree “Schat, waar staat het eten?”. Zo ongeveer zes meiden op dat moment in de keuken kijken hem nu maar vreemd aan. Na toch maar gewoon te vragen wat we zometeen gaan eten is het antwoord paddenstoelen, veel paddenstoelen, met tagliatelle en verse sla.

De taken worden verdeeld: Pjotr levert de vragen en ik schrijf alles waar ik zin

in heb op. Het is niet de eerste keer dat Laurie en Ilze samen koken. Elke donderdag eten ze hier voor ze gaan hip-hopdansen en gaan ze uit, samen met de mentorgroep van Ilze waar Laurie een beetje het adoptiekindje is geworden. Ze genieten wel van de vrijheid die ze hier hebben, hoewel Ilze nog steeds thuis woont en Laurie ook nog elk weekend braaf naar huis gaat. Ze werken allebei in het weekend, Laurie op zaterdag in de supermarkt en Ilze op zondag in een cafetaria dus ze kunnen moeilijk het weekend in Nijmegen blijven. Wanneer we ze vragen waar ze zich meer thuis voelen blijken ze zich allebei al meer thuis te voelen in Nijmegen dan waar ze vandaan komen. We zullen maar aannemen dat het komt omdat het hier superleuk is en niet omdat ze eindelijk onder het toeziend oog van hun ouders weg zijn.

Wat studie betreft zitten ze goed, voor allebei is het interessantste vak Biomoleculen, maar natuurlijk is de wiskunde van Gielen ook leuk om te volgen. Ook is voor beiden de liefde voor Atoom- en Molecuulbouw of Mechanica ver te zoeken. Voor Ilze is het nooit een moeilijke studiekeuze geweest. Na een keer een meeloopdag meegemaakt te hebben was het een makkelijke keus. Voor Laurie was het gewoon beter dan de rest.

Er wordt gevraagd of er ook standaardvragen zijn die we altijd

25

stellen. Dus vragen we ze of ze vrijgezel zijn. Meteen wordt er door beide dames ja geantwoord. Ik krijg zo het vermoeden dat voor hen het jachtseizoen naar leuke jongens geopend is. Nadat een klein lijstje van vragen is afgewerkt komen we erachter dat de favoriete acteur van beiden zo’n weerwolf is van Twilight, waarvan volgens mij de meeste meiden (en ook sommige jongens) de naam wel zullen weten. Allebei hebben ze ergens in de buurt van 20 paar schoenen en ze houden allebei van uitgaan. Het zijn een beetje standaardantwoorden en de overeenkomsten tussen beide meiden worden nu wel erg sterk duidelijk. Als blijkt dat de drankjes die ze bestellen bij het uitgaan ook hetzelfde zijn is de volgende vraag: “Waar verschillen jullie dan eigenlijk wel in?”

Na even denken komen ze op een verschil. Ze houden van verschillend eten. Waar de een houdt van pasta heeft de ander liever de echte Hollandse pot. De tagliatelle-met-slacombinatie valt dan ook onder beide te scharen. Ze kennen elkaar nou ook weer niet zo lang. Ze kennen elkaar wel van de intro, maar zaten niet in het zelfde groepje. Laurie kende al iemand anders uit het groepje van Ilze en zodoende leerden ze elkaar kennen. Ze luisteren voor het grootste deel naar verschillende

muziek. Natuurlijk luisteren ze allebei wel naar waar ze op dansen. Laurie luistert eigenlijk vooral R&B, waar Ilze toch meer popmuziek van Beyoncé of Shakira luistert. Laurie luistert ook nog veel naar The Script, waar Pjotr het ook heel erg mee eens is. Nadat Pjotr ze heeft lastiggevallen met de standaardvraag Matlab of Yasara en ze natuurlijk geen idee hebben waarover dat gaat is het tijd voor het toetje. Aan ons is de keuze gelaten en wij nemen de chocoladetoetjes, gelukkig blijkt, want beide meiden verkiezen vanille boven chocolade. Ik en Pjotr hebben nog even een discussie wie ooit bedacht heeft om eerstejaars te vragen over Matlab en Yasara. We vinden uiteindelijk dat dit wel een vraag is die Tristan zou bedenken en nu Tristan al heel lang niet meer in de commissie zit moeten we misschien toch dat hele oude lijstje eens aanpassen.

Na het toetje is het al snel tijd om af te wassen en komen we niet meer op geweldige vragen. Langzaamaan beginnen we te vertrekken en haal ik mijn spullen uit de kamer van Laurie die haar kamer zo heeft ingedeeld dat ik me verwonder dat zelfs een Hoogeveldtkamer groot kan lijken. We bedanken de meiden hartelijk voor het lekkere diner en verlaten de gang.

26

Alledaagse ChemieAuteur: Sjoerd Postma

» Wie een wijntje niet eert, is een lang leven niet weerd

Om te beginnen zal ik wat willekeurige Wikipediaweetjes

spuien. Op 4 augustus 1997 overleed in Frankrijk Jeanne Calment in de gezegende ouderdom van 122 jaar, een wereldrecord dat de komende paar jaar nog niet verbroken zal worden. In Frankrijk drinkt een volwassene gemiddeldeenfleswijnperweek.1 Ik hoop dat je al een patroon begint te zien. De bewering dat wijn gezond is,

wordt onder-schreven door de grootste autoriteit op dit gebied, n a m e l i j k Google. Een z o e k v r a a g “rode wijn g e z o n d ” levert genoeg resultaten op om een koude kerstvakantie door te

komen. Het doen van voedingsstudies is echter bijzonder moeilijk, want wordt die lage bloeddruk nu veroorzaakt door het drinken van liters wijn of door dagelijks een kop soep om vier uur ’s middags? Eerlijk gezegd heb ik er persoonlijk geen kaas, noch vlees noch vis van gegeten, maar ik kan me voorstellen dat het prettig is om de gezondgewaande stof uit het voedingsmiddel zuiver in handen

te hebben. Op die manier kan gezondheidsonderzoek makkelijker plaatsvinden.

In het geval van wijn gaat het om een groep van stoffen die gebaseerd zijn op het molecuul resveratrol. Dat deze relatief eenvoudige stof mogelijk zou bijdragen aan de gezonde Franse harten was al langer bekend, maar de oligomeren die resveratrol kan vormen zijn nooit eerder onderzocht. Niet zo gek ook als je bedenkt dat dit natuurlijke product in druivenschillen voorkomt en dat er vele honderden kilo’s plantaardig materiaal nodig zijn om een paar milligram oligomeren te verkrijgen. Slecht nieuws voor de regionale wijnrankvermalers, want met behulp van een nieuw reagens kan men tientallen oligomeren synthetiseren. Wordfeuders opgelet; het gaat om

b r o m o d i e t h y l -sulfidebromopenta-chloroantimonate (voor het gemak afgekort tot BDSB). Het bijzondere is dat de organisch chemici in staat

zijn om nieuwe monomeren op een gecontroleerde manier en plaatsgericht aan het resveratrol toe te voegen. Dit belooft volgens de onderzoekers ook veel voor de synthese van andere natuurlijke producten. Voor een MLW’er als ik begint het bij het lezen van het

Figuur 1: Resveratrol

Figuur 2: BDSB

1: www.physorg.com/news/2011-06-wine-consumption-declining-france.html

27

artikel hierover in Nature al snel te duizelen door alle complexe tri- en tetrameerstructuren. Desalniettemin is het buitengewoon interessant leesvoer voor jullie, lieve lezers! Zoek het even op en laat je verleiden door de beeldschone chemie, de markante katalysatoren en de slimme strategieën.2,3 Het voelde aan als een boek van John Banville: de helft van de tijd snap ik niet wat er staat, maar de genialiteit druipt (of druift?) ervan af.

Wellicht zullen binnenkort de eerste publicaties verschijnen die de bijdragen van rode wijn aan onze gezondheid zullen bevestigen dan wel ontkrachten. Ondertussen verschijnen verontrustende stukjes op internet… Parbleu, de Amerikanen hebben de Fransen overgenomen wat betreft de wijnconsumptie.4 Het

zal dan ook niemand verbazen dat de oudst levende mens op het moment van schrijven uit de Verenigde Staten komt. Laat de wetenschappelijke testen maar zitten; ik weet genoeg. Nunc est bibendum!

2: S. Hadlington, Synthesising red wine’s secrets, Chemistry World, augustus 2011, vol. 8, iss. 8, pag. 263: S.A. Snyder et al., Regioselective reactions for programmable resveratrol oligomer synthesis, Nature, 2011, vol. 474, iss. 7352, pag. 461-4664: http://blogs.smithsonianmag.com/food/2011/04/were-number-one-america-overtakes-france-in-wine-consumption/

Figuur 3: Wijn is gezonder dan bier

28

Vierdaagse 2011 Auteur: Sjoerd Postma

» De Vierdaagse door de ogen van een Sigmaan

Na een collegejaar vol vakken, commissiewerk, een slopende

stage en een aanzienlijk aantal Facebookreacties is er natuurlijk maar één ding dat je wil doen in je zuurverdiende vakantie: in vier dagen tijd 200 kilometer wandelen. Klinkt niet echt aantrekkelijk en dat is het ook niet. Vorig jaar liep ik de Vierdaagse voor de eerste keer en dat was niet bepaald een succes. Op de tweede dag kreeg ik al na vijf kilometer last van ‘shin splints’, waardoor het lijkt of je onderbeen bij elke stap in tweeën gespleten wordt. En dan moet je nog ruim 140 kilometer. Uiteindelijk haalde ik met blaren tussen mijn tenen de finish en zwoer nooit meer mee tedoen. Om volkomen onduidelijke redenen besloot ik mezelf toch in te schrijven voor de editie van 2011. Met iets meer voorbereiding dan vorig jaar verscheen ik om vier uur ’s nachts aan de start vergezeld door mijn goede vriend ‘koning’ Niels en een tenniskameraad van hem, Glen.

De dag van Elst

De eerste paar meters leiden traditiegetrouw door een haag van dronken feestgangers naar de Waalbrug, waarna de lange stoet de Betuwe intrekt. Het enige hoogtepunt in Lent is de muisstille wijk waar slechts één familie de moeite neemt om midden in de nacht keiharde muziek aan te zetten om de wandelaars aan te moedigen.

Na een aantal nietszeggende dorpjes waren we al bijna op de helft, dat wil zeggen, bijna op de dijk in Arnhem-Zuid. Voor een rasechte Nijmegenaar is het bezoekje aan de geel-zwarte stad sowieso een noodzakelijk kwaad, waar nog bijkwam dat Niels en ik dat vorig jaar het allersaaiste stuk vonden. Wij hadden debutant Glen dan ook behoorlijk voorbereid op dit deel, maar dat bleek achteraf totaal overbodig. Misschien kwam het doordat Glen werd gebeld door een piratenzender om te vragen hoe het ging met het wandelen (hij zou elke dag drie keer gebeld worden). De ‘dj’ kwam niet veel verder dan te vragen waar we precies waren en of we al blaren hadden. Tot aan Elst waren we bezig om leuke antwoorden te verzinnen voor als we nog een keer zulke inspiratieloze vragen voorgelegd zouden krijgen.

De doortocht bij Elst was feestelijk en naar goed Betuws gebruik kreeg elke wandelaar een appeltje voor de dorst. Als laatste obstakel voor het loperslegioen Nijmegen kon binnentrekken moest de beruchte dijk bij Oosterhout getrotseerd worden, waar in 2006 twee wandelaars om het leven kwamen door de hitte. Hoewel het dit jaar meeviel wat betreft de temperaturen, zagen we toch een aantal mensen gereanimeerd worden. Daardoor zakte de moraal tot onder een nulpunt, maar uiteindelijk liepen we toch voor de tweede keer die dag over de Waalbrug. De eerste etappe

29

zat erop, zonder al te veel klachten. Vorig jaar had ik rond die tijd zo’n veertien blaren, dus het ging tot nu toe buitengewoon voorspoedig.

De dag van Wijchen

Na een kort nachtje slapen was het tijd voor een bord noedels waarvan ik bijna over m’n nek ging. Met een opstandige maag ging ik op weg naar de Wedren voor de start van de tweede dag. We voelden de vijftig kilometer van de vorige dag nog goed in de voeten, maar desalniettemin hadden we van meet af aan een enorm hoog tempo. Vooral Glen, die eigenlijk niet langer dan één weekend had getraind, haalde met enorme passen de meelijwekkende stroom strompelaars in. Wederom lag er een ellenlange dijk op het parcours, ditmaal bij Niftrik. Gelukkig hadden we hier op getraind, want als ik van Nijmegen naar mijn ouders in

Beneden-Leeuwen loop, heb je zo’n 24 kilometer dijk te pakken.

De pubquizvragen die op de eerste dag al uit onze mouw geschud waren, kregen een vervolg op dit saaie stuk. De gitarist van de George Baker Selection is mij nu zeer goed bekend, net als de bijnamen van de meeste wielrenners uit de jaren ’70. Met een algemene kennis waar zelfs Maarten van Rossem niet aan kan tippen schuifelden we Wijchen door. De scholiertjes en

ouden van dagen, d.w.z. de mensen die ‘slechts’ 30 kilometer per dag hoefden te lopen, sloten zich bij ons aan en het filelopen was begonnen.Tot aan Beuningen was er weer een langdradige weg, hoewel Niels en ik wisten dat het vervelendste stuk nog moest komen. Als je denkt dat je er bijna bent en in gedachten al languit op de bank ligt, moet je na de oer-Hollandse, volkse ontvangst in Nijmegen-West de hele Waalkade over in plaats van in een rechte lijn naar de Wedren. Het laatste steile gedeelte over de Voerweg is geen cadeau voor de kuiten en de gedachte aan de Zevenheuvelenweg die op de derde dag overwonnen moet worden maakt het ook niet beter…

30

De dag van Groesbeek

De gevreesde dag van Groesbeek brak aan. In de wetenschap dat het kruisje ons na deze dag niet meer kon ontgaan, zetten we onder leiding van Glen weer ons beste beentje voor. De lange lus naar Ottersum is voor de meesten maar net haalbaar, vooral dankzij de toeschouwers die schitteren door afwezigheid. Bij de plaatselijke voetbal-vereniging besloten we even te rusten en wat te eten te kopen. Ik bood vriendelijk aan om gevulde koeken te halen voor Niels en mij, om vervolgens compleet te vergeten dat ik wat muntjes van Niels had gekregen en doodleuk een koek en wat fris voor mezelf te halen van zijn geld. Helaas had ik zelf niet genoeg in mijn portemonnee om het direct goed te maken, wat mijn vergeetachtigheid des te onsympathieker maakte. Gelukkig was koning Niels vergevingsgezind en draaiden we enkele uren later met z’n drieën de gewraakte, vervloekte en dichtbevolkte Zevenheuvelenweg op. Hier hebben Glen en Niels me er echt doorheen gesleept. Ik wilde van tevoren nog even rusten, maar hun plan om in één keer door te lopen naar het huis van Niels (dat in Nijmegen aan de route ligt) bleek

toch de beste optie. Het leek erop dat het zogenaamde broodje spé (kaassoufflé met pindasaus, uien ennog meer onsmakelijke combinaties) het vreemdst van de middag zou zijn. Mijn verwarde en vermoeide blik bleek echter de kroon te spannen, want een vriendelijke man kwam vragen wat ik voor pillen geslikt had.

De derde dag eindigde met een nat pak. Op honderd meter van de finishbegonhet teplenzenen totaaldoorweekt kwam ik thuis.

De dag van Cuijk

Terwijl ik vooral bezorgd was of dat mijn schoenen wel op tijd droog zouden zijn, waren Niels en Glen nog even de kroeg in gegaan en hadden daar vrolijk meegesprongen. De vierde dag is echt een feestje. Iedereen weet dat ze het gaan halen en de mensen langs de kant zijn uitbundiger dan ooit.

31

De lichte miezerregen die zo nu en dan neerdaalde kon ons niet deren. Bij Beers begonnen de Amerikaanse soldaten uiteraard te grinniken, maar ons verging het lachen na de splitsing in hetzelfde plaatsje. De militairen waren duidelijk populairder dan wij. Waar wij afbogen en het dorp uit liepen, zat meteen helemaal niemand meer. De soldaten die rechtdoor stampten (het zijn immers geen schuinsmarcheerders) konden rekenen op een uitgelaten menigte.

Nadat we de pontonbrug bij Cuijk waren overgestoken, was het tijd voor een welverdiende pauze. Toen we verder liepen, werd ik uitgedaagd door een medewandelaar om de kabouterdans te doen. Met zere knieën en pijnlijke kuiten lukte het wonderwel. Het hoogtepunt was ongetwijfeld dat

Niels met Jan van Vulpen op de foto ging (de eerste foto, red.). Deze held had elke dag langs de route stickers van zijn boomzaagbedrijf gehangen en stond ook tussen de wandelaars om zichzelf te promoten. Werd hij op de eerste dag nog beschimpt, vlak voor de intocht roemde iedereen zijn doorzettingsvermogen. Bezoek ook eens zijn website: een echte aanrader voor wie zijn bloedirritante boom veilig wil vellen.

Tijdens de intocht was ik als vanouds strontchagrijnig, maar na de gladiolen van mijn familie werd ik weer wat vrolijker. Niels werd overladen door bloemen en Glen was buitengewoon trots dat hij het had gehaald. Voor een debutant is het extra moeilijk om de barre tocht te volbrengen, dus driewerf hulde voor Glen. Gebroederlijk liepen

we over de finishen speldden onze koninklijke kruisjes trots op de borst. We dronken een biertje, zwoeren opnieuw dat dit de laatste keer was, sprongen op de fietsenvielenthuisin een diepe slaap. De volgende dag op de boot naar Zweden besloot ik dat ik in 2012 weer meedoe. Je moet toch iets.

32

Polymersomen zijn bolletjes in de orde grootte van tientallen tot

honderden nanometers die opgebouwd zijn uit amfifiele polymeren. Figuur 1laat een cartoonpresentatie zien over hoe je je een dergelijk bolletje voor zou kunnen stellen. Zoals fosfolipiden een dubbel membraan vormen in liposomen,vormenamfifielepolymerenook een membraan. Het bolletje is hol van binnen en door het hoge molecuulgewicht van de polymeren bijzonder stabiel. In de holle ruimte kunnen hydrofiele (macro)moleculeningesloten worden, terwijl er in het 15 nm dikke membraan hydrofobe verbindingen ingesloten kunnen worden. Dit maakt polymersomen dan ook bijzonder geschikt voor toepassingen zoals medicijntransport en diagnostiek. Met een biomedische toepassing in het achterhoofd kom je al snel bij de vraag: hoe ontwerp je nou een

amfifiel polymeer en wat zijn debelangrijkste designcriteria waaraan een polymersome moet voldoen? Dit zijn onderwerpen waar binnen de afdeling Bio-Organische Chemie aan gewerkt wordt in een multidisciplinair onderzoek waarin polymeersynthese, in-vitro- en in-vivo-evaluatie centraal staan. In deze tekst zal ik proberen het multidisciplinaire karakter en een aantal designcriteria wat meer toe te lichten aan de hand van mijn eigen projecten.

PolymeerchemieDe eerste keuze die gemaakt moet worden is welk polymeer gesynthetiseerd wordt. Hierboven hebben we de polymeren amfifielgenoemd. Dat is geen foute benaming, maar in werkelijkheid is het iets genuanceerder. Polymeren die polymersomen vormen bestaan uit blokken, om zo een “blok-copolymeer”

Biochemisch stukAuteur: René Brinkhuis

» Polymersomen: van Synthese tot In-Vivo-Evaluatie

Figuur 1: Cartoonpresentatie van (gefunctionaliseerde) blok-copolymeren, formatie en structuur van polymersomen en de koppeling van peptiden op het oppervlak.

33

te vormen. Eén blok is hydrofiel enhet ander is hydrofoob. Daarnaast zijn er restricties met betrekking tot de verhouding van de blokken. Om polymersomen te vormen moet het hydrofiele blok tussen de 25 en 45procent van het molecuulgewicht bedragen. Wordt het hydrofiele blokgroter, dan worden wormen of micellen gevormd. Hiermee zijn de basale regels voor de polymeertopologie gedefinieerdenkunnendemonomerengekozen worden. Een populair hydrofiel polymeer datvaak gekozen wordt is poly(ethyleen glycol) of afgekort PEG genoemd. Dit polymeer is niet biodegradeerbaar op een korte tijdschaal, maar heeft uitstekende biocompatibele eigenschappen. Het polymeer blokt vrijwel alle interacties met bio(macro)moleculen en voorkomt daardoor opname in cellen, herkenning door het lichaam en daarmee ook verwijdering uit het lichaam. Traditioneel wordt vaak voor PEG gekozen, maar tegenwoordig zijn er ook biodegradeerbare alternatieven zoals polyoxazoline die minimaal net zo goed presteren, maar wel op veel kortere termijn afbreekbaar zijn. Dit zijn slechts twee voorbeelden uit een uitgebreid assortiment van hydrofielepolymeren die gekozen kunnen worden. Ook in het hydrofobe blok is er ruime keuze in polymeertype. Polystyreen en polybutadieen zijn twee veelgebruikte polymeren die

eveneens niet biodegradeerbaar zijn. Het is interessant om deze twee polymeren met elkaar te vergelijken, omdat er veel verschil in hun fysische eigenschappen zit. Polybutadieen heeft een glastransitietemperatuur die ruim onder de 0 oC ligt en die van polystyreen ligt ruim boven de 100 oC. Het gevolg hiervan is dat een polymersome waarin polystyreen is gebruikt niet vervormd kan worden omdat het membraan kristallijn is. Polymersomen met een polybutadieen membraan zijn wel vervormbaar, omdat de polymeren vloeibaar zijn en redelijk vrij kunnen bewegen in het membraan. Zo kunnen dus starre en flexibele polymersomen gemaaktworden op basis van polymeerkeuze. Binnen het in-vitro- en in-vivo-onderzoek dat ik in de volgende paragrafen zal beschrijven is steeds gekozen voor het blok copolymeer polybutadieen-blok-poly(ethylene glycol). De structuur van dit polymeer isinfiguur1weergegeven.Ikzaleersteen voorbeeld beschrijven waarin polymersomen met peptiden zijn gefunctionaliseerd om transcytose over een in-vitro-bloed-hersenbarrière (BBB) model te bestuderen. Vervolgens bespreek ik een voorbeeld waarin polymersomen voor in-vivo-SPECT/CT-scanning zijn gebruikt.

Transcytose over de bloed-hersenbarrière De bloed-hersenbarrière is een fysieke barrière van endotheelcellen die de

34

600 km aan bloedvaten die door de hersenen lopen bijna ondoordringbaar maken. Anders dan in “normale” bloedvaten liggen hier de cellen dicht tegen elkaar en vormen “tight junctions”. Het gevolg hiervan is dat alleen heel kleine moleculen, waaronder gelukkig alcohol, passief tussen de cellen door kunnen. Voor het overgrote deel van de moleculen is een actief transport mechanisme nodig, wat betekent dat alleen verbindingen die herkend worden de hersenen in kunnen. Dit is goed, want de hersenen zijn teer en het is belangrijk dat niets zomaar binnendringt. Aan de andere kant voorkomt dit ook dat geneesmiddelen naar binnen kunnen komen en dat beperkt het effect van bijvoorbeeld chemotherapie op hersentumoren. Wij denken dat een oplossing kan liggen in een polymersome transportsysteem dat medicijnen als in een Trojaans paard naar binnen smokkelt. Daarvoor hebben wij in samenwerking met de Universiteit van Groningen peptiden geselecteerd die binden aan een in-

vitro-BBB-cel model. Deze peptiden zijn aan polymersomen gekoppeld en vervolgensisdetranscytose-efficiëntiegetest.

Het rationeel ontwerpen van een goed bindend peptide is niet simpel en wellicht in deze tijd nog onmogelijk; toch hebben wij peptiden geselecteerd. Dit hebben we gedaan d.m.v. een trucje dat “phage display” heet. Voor biochemisch onderzoek zijn bibliotheken samengesteld waarin virusdeeltjes zitten die 3-11 korte peptiden (~15 aminozuren) aan het oppervlak tonen. Ieder virusdeeltje heeft slechts één sequentie, maar door mutatie hebben de virusdeeltjes onderling wel verschillende sequenties. Op deze manier zijn er in de bibliotheek honderdduizenden unieke sequenties aanwezig. Vervolgens moet een geschikte sequentie geselecteerd worden. Daarvoor is een plaat gecoat met interessante biomoleculen die op de BBB tot expressie komen. Wanneer de virussen op de plaat gebracht

Figuur 2: Links, schematische weergave van een transcytoseassay. Midden, kinetiekmetingen van G23-gefunctionaliseerde polymersomen in de transcytoseassay. Rechts, door de peptidesequentietescrambelenneemtdetranscytose-efficiëntiesterkaf.

35

worden blijven, na wassen, alleen de bindende virussen achter. Deze sequenties hebben we geïsoleerd en op grote schaal gesynthetiseerd met een extra cysteïne voor conjugatie aan de polymersomen.Het is de vraag of de peptiden ook werkelijk in staat zijn om een relatief grote polymersome van 200 nm over de BBB te transporteren. Daarvoor hebben we een blok-copolymeer gesynthetiseerd met een maleimide eindgroep. Maleimides en cysteïnes (thiol) reageren snel en selectief met elkaar en is daarom een veelgebruikte bioconjugatietechniek. Tien procent van het polymersomeoppervlak is zo gefunctionaliseerd met peptiden. Om de transcytose te bestuderen is een monolaag van endotheelcellen op een filter gegroeid en tussen

twee compartimenten geplaatst. Een schematisch overzicht van dit experiment is weergegeven in figuur 2. Als de polymersomenaan de “bloed”zijde worden toegevoegd zouden de met peptiden gefunctionaliseerde deeltjes de “hersen”zijde bereiken, maar de kale polymersomenniet.Infiguur2zijnderesultaten voor een peptide dat we G23 hebben genoemd weergegeven. Na 24 uur is bijna 30 procent van de polymersomen aan de hersenzijde, terwijl dit voor kale polymersomen minder dan 5 procent is (niet weergegeven). Het figuur geeft ookde resultaten weer voor G23 peptide waarin we de aminozuurvolgorde door elkaar hebben geschud. De transcytose neemt daardoor sterk af, wat aangeeft dat de polymersomen

actief herkend en getransporteerd worden in dit model. Dit systeem is daarom ook meegenomen voor in-vivostudies. Deze resultaten zal ik hier niet bespreken, want ik wil nu de focus verleggen naar in-vivobloedcirculatie en visualisatie van polymersomen. Deze stap introduceert een nieuwe designparameter die een belangrijke rol speelt, want size does matter.

In vivo SPECT/CT visualisatie van polymersomenVoor liposomen is het bekend dat deeltjes van meer dan 200 nm snel accumuleren in de

Figuur 3: SPECT/CT-scans vier uur post injectie van boven: 90 nm polymersomen en onder 120 nm polymersomen.

36

lever en milt. Aan de andere kant van het spectrum worden deeltjes van minder dan 20 nm uitgescheiden via de nieren. Wat er overblijft is een gebied van 20 tot 200 nm waarin deeltjes redelijk kunnen circuleren in de bloedbaan, hoewel dit voor elk type deeltje enigszins kan variëren.Eerder heb ik al uitgelegd dat polybutadieen vloeibaar is bij kamertemperatuur en de polymersomen redelijk vervormbaar zijn. Dit biedt ook praktische mogelijkheden met betrekking tot de grootte van de deeltjes. Doordat het membraan vloeibaar is, is het mogelijk om ze door filters metnano-poriën te persen. Het gevolg is dat de polymersomen opbreken in deeltjes net iets groter dan de poriën in het filter. Zo kan het effect vanpolymersomegrootte op biodistributies bestudeerd worden met een techniek als SPECT/CT-scan. Hiervoor moeten de polymersomen wel eerst met een radio-isotoop (111In) gelabeld worden.Infiguur3zijndeSPECT/CT-scans(na4 uur) van twee polymersomegroottes weergegeven. Wat opvalt is dat polymersomen met een grootte van

rond de 90 nm, met een halfwaardetijd van 20 uur, lang in het bloed circuleren. De radioactiviteit is dan ook gelokaliseerd in het hart, de longen en de aderen in de hals. Wanneer de polymersomen rond de 120 nm groot zijn, worden ze snel opgenomen door de lever en de milt. Deze organen zijn danookgoedgedefinieerd tezien infiguur 3b. Hieruit blijkt dus dat eenkleine verandering in de grootte een groot effect op de biodistributie kan hebben.

Ik hoop dat deze tekst een goede indruk heeft gegeven hoe wij ons bij Bio-Organische Chemie bezighouden met multidisciplinaire onderzoeken. Het onderzoek begint bij het ontwerpen en synthetiseren van moleculen en loopt via in-vitro-experimenten volledig door tot in-vivo-evaluaties. Hiervoor wordt actief samengewerkt met gespecialiseerde groepen. Zo zijn de transcytosestudies en phage-display-experimenten in Groningen uitgevoerd i.s.m. dr. Inge Zuhorn en Julia Georgieva. De SPECT/CT-studies zijn uitgevoerd in samenwerking met dr. Peter Laverman van Nucleaire Geneeskunde in Nijmegen.

38

Auteur: Corneel Eijsbouts

» Ergernissen op het stationColumn

Het is zondagavond tien uur, je maakt in Den Bosch je laatste

overstap en bent bijna thuis. Je geniet van de rust en de manier waarop mensen zich gedragen op het station. Je ziet aan de mensen dat ze weten waar ze naartoe willen en je ziet dat iedereen tevreden is met hoe de dingen op het station lopen. Het zondagavondreizen is routine voor jou en alle andere mensen op het station. Reizen met de trein is een genot.

Totdat je voor een verplichte verjaardag of afspraak op zaterdagmiddag reist. Je ergert je aan alles wat de andere reizigers doen en probeert ze dit duidelijk te maken, zonder zachtzinnig te zijn. Met een boos gezicht roep je: “Geen nood! Mijn stoel zal nog wel even warm zijn!” naar de wringende mensen, terwijl je uitstapt. Of er staan van die dagjesmensen voor je die ook uitstappen. Nog geen meter buiten de deuren staan ze al stil om te bedenken welke kant ze op willen. Geïrriteerd loop je tegen het groepje op. “Als je doorloopt, kunnen andere mensen ook uitstappen” zeg je snerend. En dan de roltrap op. Alsof het een lift is staat iedereen daar opeen gepakt te wachten tot ze boven zijn. Met zware voeten laat je de metalen treden klinken, aangevend dat je de trap

oploopt. Mocht het een enkeling zijn die in de weg staat, roep je “Lopen links, staan rechts!” of boos “Pardon!” zodat hij of zij voor je aan de kant springt. Geïrriteerd vervolg je je reis.

Komt dit je bekend voor? Ik zie regelmatig dergelijke geïrriteerde mensen op het station. Mensen zoals jij. Met je irritatie maak je de mensen die jou irriteren boos. Ze blijven in hun gedachten bij jou en jouw gedrag. Daardoor vergeten ze gemakkelijk rekening te houden met de mensen achter hen bijvoorbeeld bij het uitstappen of op de roltrap. Dat is een heikel punt voor mensen zoals jij en daarmee is de cirkel rond. Uiteindelijk zit iedereen in een trein vol boze en geïrriteerde mensen.

Het kan ook anders. Wanneer je accepteert dat andere mensen vervelend zijn, hoef je er ook niet boos om te worden. Je kunt van binnen lachen om mensen die geïrriteerd raken door de dagjesmensen. Met een zelfingenomen lachje en eenknikje, laat je de dagjesmensen zelf beseffen hoe dom ze bezig zijn. En jij kunt je weer lekker superieur voelen, maar dan zonder er andere mensen mee lastig te vallen.

39

Winnaar vorige puzzel» Wie heeft er deze keer een lekkere taart verdiend?

Deze keer mogen we zelfs twee taarten uitdelen! Voor beide

puzzels waren niet veel inzendingen, maar des te meer kans op een taart. De winnaar van de zomer-gmi is Eline Grothe geworden en Noëlle Kruit die van de intro-gmi. We zullen binnenkort in de pauze langskomen met jullie prijs.

Wil jij ook iedereen in de kantine jaloers maken met een overheerlijke taart? Scan je oplossing in op een van de kopieerapparaten, of download hem van de Sigma site onder G-mi commissie en vul hem digitaal in, en stuur hem naar gmi@science.ru.nl. Uitgescheurde oplossingen kunnen mogelijk kwijtraken op de G-mi redactie...

Oplossing logiding Zomer-gmi Oplossing logiding Intro-gmi

40

Bestuur 2011-2012 » Het 35e bestuur van V.C.M.W Sigma stelt zich voor

Hey allen. Ik ben Joost, nu 20 jaar oud. Dit jaar zal ik de functie van voorzitter vervullen in het bestuur van Sigma. Ik zit nu in het derde jaar van de studie MLW, en loop inmiddels weer nominaal, dus zal dit jaar naast besturen gewoon vakken volgen en hopelijk mijn bach-elorstage doen. Mijn vrije tijd breng ik het liefst met mijn vrienden en goed eten door. Koken vind ik heerlijk, en ik sta dan ook graag in de keuken. An-derehobby’svanmezijnkoffiedrinken,een feestje op z’n tijd en fietsen. Ikmaak af en toe een lange tocht , bi-jvoorbeeld van mijn kamer hier in Ni-jmegen naar mijn ouders in Enschede. Ik heb ontzettend veel zin in om er met het 35e bestuur tegenaan te gaan.

Hallo iedereen. Ik ben Lin, nu 21 jaar oud en ik ben helemaal naar Nijmegen gekomen vanuit het verre Groningen. Hier volg ik al-weer met veel plezier het derde jaar van de studie MLW. Ik heb erg veel zin om mij ein-de-lijk in te zetten als heuse secretaris van het bestuur van Sigma. Ik hoop een goed jaar neer te zetten met het hele bestuur en niet te ver-geten alle leden. Naast Sigma en mijn studie vind ik het geweldig mij bezig te houden met vriendjes en vriendinnetjes, muziek, piano, fes-tivals,films,kunstencultuur.Niette vergeten ben ik stiekem wel een beetje een boomknuffelaar en wil ik natuurlijk niets liever dan world peace. Ik ben altijd wel op te universiteit te vinden, dus als je meer wilt weten, schroom niet en spreek me aan!

41

Hoi, ik ben Bernd. Herkozen bestuurslid en dit jaar ga ik aan de slag als penning-meester. Opgegroeid in Rhenen en Ben-nekom heb ik nu nog net geen 20 jaar achter de rug. Muziekverslaafd, eigenwijs en creatief, boven alles ben ik gewoon heel erg mezelf, waardoor ik niet altijd even mak-kelijk ben om te volgen. Naast studeren en commissie/bestuursgerelateerd werk doe ik van alles een beetje. Elke week ben ik bi-jvoorbeeld een paar uurtjes bezig met Ja-pans te leren; ik zal niet ontkennen dat dat via de animeroute is gegaan. Een sport-kaart heb ik niet, maar ik zoek allerlei gratis sportevenementen op en anders ga ik ge-woon lopen in het bos ten zuiden van Nijme-

gen. Verder ga ik vaak concerten af, lees ik weleens een boek van een pagina of duizend of kijk ik wat er allemaal om me heen te doen is. De con-clusie? Ik kan niet stilzitten en dat was komend jaar ook zeker niet het plan.

Hallo allemaal. Ik ben Hans, 20 jaar en trots derdejaars scheikundige. Zeker nu ik eindelijk echt Nijmegenaar ben (want bestuur zijn terwijl je dat niet bent is niet fijn) heb iker zin inomme in tezettenvoor de mooiste studievereniging die deze stad te bieden heeft. Ik ga dit jaar de functie van coördinator sponsoring vervullen en het wordt daarvoor een mooi jaar. Want het is natuurlijk ook ons lus-trumjaar. Ik hoop ook dat we er een mooi jaar van maken en misschien er wat ex-tra voor Sigma aan overhouden. Naast al deze mooie dingen houd ik me graag bezigmetopzijntijdeenflinkeportiegamen,ofergensdenatuurintrekkenen even al je zorgen vergeten. Daarnaast vind ik het ook heel mooi om te reizen en nieuwe mensen te leren ontmoeten. Ik denk ook dat dat zeker van pas zal komen in mijn functie. Als je verder nog vragen hebt over mij, stel ze gerust, ik ben vaak in de bestuurskamer te vinden, of op een Sigma-activiteit.

42

Hoi ik ben Birthe en dit jaar ben ik nieuw verkozen tot algemeen bestuurslid. Ik ben 19 jaar oud, spontaan en zeer enthousiast over het komede bestuursjaar waarin ik de secre-taris ga helpen met de post. Oorspronkelijk kom ik uit Bavel, een of ander gat in de buurt van Breda waar ik ook nog bijna elk weekend te vinden ben. Doordeweeks in Nijmegen pro-beer ik naast mijn colleges, bestuurstaken en commissietaken nog 2 tot 2,5 uur stijldansles te volgen bij Dance Fever en ook nog een uurtje zumba erbij te doen met vriendinnen. In vakanties zou ik het liefst altijd op reis zijn; lek-ker (après-)skiën in de winter en in de zomer overal in de wereld heen waar ik maar kan duiken. Ik ben namelijk dol op visjes, en roze!

Hoi, mijn naam is Elja en ik ben tweedejaars MLW’er. Op de afgelopen ALV gekozen tot een van de vier nieuwe algemeen bestuursleden van Sigma. Het

lijkt me super om bezig te gaan met het organiseren van leuke Sigma-avonden en activiteiten. Naast studeren en het bestuur ben ik doordeweeks een hoop tijd kwijt met dansen. Dit kwartaal heb ik bijvoorbeeld de cursus paaldansen op het sportcentrum gevolgd en misschien ga ik volgend kwartaal de cursus jazz-ballet wel volgen. Ook het stijldansen op de maandagavond doe ik met veel plezier. Als ik in het weekend niet hoef te werken bij de Humphrey’s hier in Ni-jmegen zoek ik mijn ouders, tweeling-broer en zusje op in Tilburg. En als ik dan een avondje vrij heb, ben ik of een boek aan het lezen of in de keuken te vinden bezig met een of andere taart.

43

Beste leden. Mijn naam is Peter Moons en ik ben verkozen tot één van de vier alge-meen bestuursleden van het 35e bestuur der V.C.M.W. Sigma. Ik ben zelf geboren en geto-gen in een dorpje net ten zuiden van Nijme-gen, Malden, en was dus al redelijk bekend met Nijmegen en de bijbehorende gezelligheid! Een kamer heb ik nog niet maar in ieder geval woon ik dichtbij genoeg om niets te missen in

de stad, bij vrienden – oud en nieuw – en natuurlijk bij Sigma. Naast de tijd die ik besteed aan studeren, combineren en nu het bestuur van Sigma, ben ik een tochwelheelergeserieenfilmfanaat.Meturenlangefilmsenafleveringenkomik een saaie, eenzame dag wel door. In m’n uppie ben ik vaak ook liever niet, ik heb liever wat vrienden en activiteiten om me heen dan veel tijd op mezelf te zijn. Zo hoop ik misschien ook weer een (team)sport op te pakken nu mijn sport-kaart eindelijk binnen is! Ik zal eindigen met een waarschijnlijk apart statement: I care about my clothes. Voor sommigen die mij kennen is het misschien “kak” of tegenwoordig “metro”, maar ik ben wie ik ben en dat, een persoonlijkheid en mening, is iets waar iedereen in de vereniging recht op heeft! Mocht je ooit vragen hebben, kom gerust een keer langs! Ik zal mezelf meestal wel ergens op de universiteit bevinden en anders probeer je het een keer onder het genot van een drankje op één van onze bloedeigen Bacchus borrels! Op een mooi jaar!

Hoi allemaal! Ik ben Bianca, 19 jaar oud en opgegroeid in het afgelegen Terneuzen. (Nee, we hebben geen trein; nee ik hoef niet met de boot: we hebben een tunnel!) Vorig jaar was ik al actief bij de G-mi en Splex, en dit jaar zal ik mij ook gaan inzetten als algemeen bestuurs-lid. Naast mijn studie MLW en Sigma besteed ik ook tijd aan hobby’s als lezen, zwemmen, domme films kijken (denkaan cheerleaders, glitterende vampiers en alles tussenin) en slapen. Ik ga bijna elk weekend terug naar huis, waardoor ik vrijdag en zondag zo’n drie en een half uur in het openbaar vervoer verkeer waarbij ik nog een hobby kan uitoefenen: mensen observeren. Doordeweeks ben ik overal en nergens op de faculteit, dus je zult me even moeten zoeken, maar ik zal graag al je vragen beantwoorden.

44

Tip van het kwartaal» Wat je dit kwartaal zeker niet mag missen

Google+

Google wil nog meer van ons weten dan je mail, je zoektermen, waar je woont en hoe je huis eruitziet. Nu wil Google ook weten wie je vrienden zijn en hoe je leven eruitziet. Maar hoewel je Google niet kan buitensluiten kun je je schoonmoeder wel buitensluiten, terwijl je haar niet helemaal hoeft te weigeren. Door gebruik te maken van verschillende kringen kan je makkelijk selecteren met wie je wat deelt.

Op het moment is het nog wat leeg in mijn scherm, want behalve een paar posts van Corneel zie ik nog niet veel staan. Ik zie geen irritante sidebar, ik mis de opdringerigheid en langs foto’s gaan is heel erg makkelijk. Een nadeel is dat ik geen mogelijkheden voor events zie en dat was nou juist de enige reden waarvoor ik überhaupt een Facebookprofiel had. Oh wacht,en natuurlijk het stalken van mensen.

Maar ik kijk even naar de waarschijnlijke toekomst. Ik voorspel een vertaalfunctie voor die ene vriend van me die alles in het Chinees post en natuurlijk het aanmaken van events. Waar aan de andere kant Facebook Timeline wilt introduceren en dus ook je hele leven in volgorde online wilt zetten en er ook alles aan doet om mijn mail voor vanalles en nog wat te mogen gebruiken. Natuurlijk zit niemand erop te wachten om allemaal sociale netwerken te moeten bijhouden, maar

het moment dat Google+ begint met updaten dan is het voor mij duidelijk. Google+ is in zijn kinderschoenen al beter dan Facebook.

Tosti’s zijn net mensen

Zoals menig kantinebezoeker en Nederlands-brood-vrezende Duitser weet zijn tosti’s niet te versmaden. Sommigen zijn zelfs zo verknocht aan hun vaste lunchhoogtepuntje dat ze menselijke eigenschappen toeschrijven aan de geroosterde godsgerechten. Een tosti kan koppig en sluw zijn of trots en charismatisch. Het eeuwenoude gezegde ‘Tosti’s zijn net mensen’ is dan ook een niet meer dan logisch gegeven. De grote vraag is natuurlijk of het omgekeerde waar is: zijn mensen net tosti’s? Op www.tostiszijnnetmensen.nl hoef je alleen maar je naam in te voeren en je komt erachter. Mocht jouw naam er niet tussen staan, probeer dan bijvoorbeeld Jorn, Ruben of Sarah. Ontdek jouw alter ego en geef je leven een nieuwe dimensie!

Groningen

In het noorden van ons land, op zo’n 2,5 uur treinen van Nijmegen ligt Groningen. Ideaal om een weekendje door te brengen. Op zaterdag staat het centrum vol met marktkraampjes en is het erg gezellig in de binnenstad. Ook heeft Groningen een gezellig uitgaanscentrum met een hoop cafés.

45

Er is ook genoeg natuur en cultuur te snuiven. In het grote stadspark kun je gemakkelijk een paar uur ronddwalen. Met verschillende kerken, waarvan de Martinikerk de bekendste is, en een aantal musea zoals het Noordelijk Scheepvaart Museum valt er genoeg te bezichtigen.

In de Knoei – Herman Brusselmans

Voor wie bekend is met het werk van deze immer sombere Belg, is het goed om te weten dat het geen autobiografisch boek betreft. Geenellenlange verhalen over roken, verveling en Bekende Vlamingen.

Echter, de humor, het geweld en de volslagen krankzinnige verhaallijn zijn volledig des Brusselmans. De roman is opgedeeld in ultrakorte hoofdstukjes die steeds een dag uit het leven van twee bejaarde vrouwen vertellen. Zij besteden hun dag voornamelijk aan het drinken van trappisten in café De Knoei van de kroegbaas Fucking Bastard (een bijnaam). Niet echt boeiend, zou je zeggen, maar niets is minder waar. Voor wie moedig is, een sterke maag heeft en niet zeeziek wordt van plotwending na plotwending, is dit echt een aanrader. Het verhaal kan beter een verrassing blijven en dat zegt waarschijnlijk genoeg…

46

Smoelenboek» 2011

Janneke Arkesteijn Janine Arts Jochem Baaij

Hannes Bode

Lucille Beek Aranka Beldman Maura Bendix

Bart Blankenstein Victor Bloemendal

47

Dana Brinke Suzanne Bruijn Pascale Claas

Ilze Donderwinkel Lotte Eilander Jochem Evers

Leonie Frijters Marit Gorsel Joey Hall

48

Jade Heister Britta Helwig Stijn Heuvel

Thomas Jansen

Ilja Hoek Yuri Hofman Judith Horst

Joep Houkes Bob Ignacio

49

Tim Janssen Daniël Jong Patrick de Jongh

Shauni Keller Bas van Keulen Ashley Klaasing

Alex Kolmus Alexandra Kromm Noëlle Kruit

50

Laurie Kuppens Harry van der Laan Julian Lange

Max Luppes

Susette Lauwen Christopher Laws Francis Lelivelt

Thijs Lubbers Jana Luhikhuizen

51

Mariëlle Manders Max Martens Vicky Mertens

Jim Middelburg Duy Thao Nguyen Layla Nieuwenhui-zen

Dagmar Nimwegen Marjolein Oerlemans Tim Offermans

52

Qin Ong Martijn Oord Chantal Palmen

David Richter

Viktoria Philippi Rick Plaizier Elias Post

Chris Prüfert Remi Reurink

53

Laura Rozing Luuk Ruesink Mike Ruth

Pim Schayik Eline Schepers Ludo Schoenmakers

Franziska Schwarz Johan Spijkerman Daan Sprenkels

54

Rosa Stolper Anouk Suppers Rik Sweers

Thomas Vijverberg

Arnoud Tijink Suzanne Timmer-mans Sarah Vaessen

Maurits Vercammen Petra Verdaas

55

Koen Vijverberg Rianne Visser Anja Vossgröne

Sandra Wardle Jeroen van der Wiel Kimberlin Wijnen

Esther Willems Inge Wortel Maud Wuts

56

Ming Zhu

57

Prikbord» Stuur je uitspraken nu ook naar 0639824866!

Alex K.: “Ik heb geen meisje nodig. Ik slaap bij Hans.”

Sander L. over seks: “De stilste mensen zijn meestal het smerigst!”

Alex K.: “Waar is de noordzuidkantine?”

Niky T.: “Wat is Sikko’s echte naam? (...) Of is het geen bijnaam?”

Sander L.: “Als ik me verveel, ga ik altijd iets met mijn vingers doen.”

Leoni C.: “Een dochter van je oom, dat is toch ook een neef?”

Hans H.: “Maar hoe neukt een eenhoornman in China dan?!”Ludo S.: “Met bamboe.”Alex K.: “Ja, want bamboe is heel sterk.”

Sanne B.: “Toen zagen we die ene die die neger speelt.”

Sanne B.: “Hij bracht het gay-zijn aan de man.”

Anonie M.: “Ik hoop altijd dat er iemand stikt in een biscuitje… Ik zie de krantenkoppen al: Een ongeluk zit in een klein koekje.”

Helaas is de oogst erg mager deze editie. Als je een keer een leuke opmerking hoort van je mede-Sigmanen of als de docent wel erg vreemd uit de hoek komt, schroom niet om te mailen naar gmi@science.ru.nl, je quote via het postvakje van de G-mi op de Sigmasite in te leveren (eerst even inloggen) of het te sms’en naar 06-39824866.

58

RedactieBart RooseBianca de PooterYvonne SijssensPjotr MichelsHidde ElferinkSjoerd PostmaBernd de Waal

HoofdredacteurEindredacteurSecretarisPenningmeester

KopijV.C.M.W. Sigmat.a.v. G-mi RedactiePostbus 90106500 GL Nijmegen

DrukkerCopyshopThomas van Aquinostraat 26525 GD NijmegenTelefoon: 024-3612609

Telefoon: 024-36552079E-mail: gmi@science.ru.nl

Oplage: 150 exemplaren

OntwerpRuud PetersCorneel Eijsbouts

OmslagfotoThomas Janssen

Disclaimer

Colofon» Wie heeft er allemaal aan deze G-mi meegewerkt?

De verantwoordelijkheid van de geplaatsteartikelen ligt volledig bij de auteurs

Jouw studieverenigingwil het je zo voordelig en makkelijk mogelijk maken. Dus hebben ze eenboekenleverancierdie daarbij past.

Jouw studievereniging werktnauw samen met studystore.En dat heeft zo z’n voordelen.Doordat we snugger te werk gaan, kunnen we jouwcomplete boekenpakketsnel aanbieden tegen een scherpe prijs.

Are you ready to add color to your life?

One out of every three aircraft is painted with our coatings. They can withstand sudden temperature variations from minus 60 to plus 40 degrees centigrade. They also weigh less. These technological advantages have made us a world leader in aerospace coatings. Coatings is just one of the many activities of AkzoNobel, an international and multicultural company with leading positions in paints, coatings and specialty chemicals. Want to know more? www.akzonobel.nl

We’ve added lots of colors to the sky

AN_Advert_Vliegtuig_A5.indd 1 12-08-2008 15:21:09