Galicia descuida sus humedales

Publicada en La Voz de Galicia o 05/02/2012http://www.lavozdegalicia.es/noticia/sociedad/2012/02/05/galicia-descuida-humedales/0003_201202G5P36997.htm

O artigo vén a informar das brañas galegas nunha dobre dirección: por

un lado, sinala a riqueza de brañas da nosa comunidade, e por outro lado,

na outra cara da moeda, fala da degradación e desaparición de parte delas

e a pasividade ante a recuperación destas.

O artigo pode resumirse no seguinte diálogo:

¿Cal é a consecuencia? Coas nosas actuacións degradamos as brañas,

chegando algunhas delas incluso a desaparecer e, consecuentemente,

danamos a saúde do noso planeta.

–Planeta: ¿Que lle aportades á miña saúde?–Braña: son vital para manter o equilibrio ecolóxico, pois axudo a controlar as inundacións, repoño acuíferos, estabilizo as costas, depuro a auga, protexo contra as tormentas, reteño e exporto sedimentos e nutrientes... – Ser humano: contamino a auga, introduzo especies invasoras, constrúo grandes áreas urbanas…

¿A teoría (acordos internacionais, leis…)? Obriga a promover a súa

recuperación.

¿A práctica? “Non se fai nada”. Non se concretan plans de xestión e restauración e non se levan á práctica. Unha vez máis ponse de manifesto a escasa importancia que desde a sociedade, en xeral, e desde o poder político, en particular, se lle concede ao medio ambiente. De todas formas, estes plans de restauración e recuperación dos que falamos son o método de “cura” (pero o dano xa está feito). ¿Por que temos que chegar a “curar”? Só se cura algo, cando está enfermo. ¿Por que nos empeñanos en non coidar o medio ambiente, senón en danalo e “enfermalo”?

Xa di o refrán: é mellor previr, que curar. Polo tanto, ¿por que non levamos aos nenos desde pequenos a esas brañas para que valoren a súa riqueza, o seu valor ecolóxico? Estou segura de que entón, eses rapaces, que son o futuro, serán incapaces de levar a cabo accións que as danen.