Gay ελληνική μυθολογία

Gay Ελληνική μυθολογία


2


3

Εισαγωγή ε γενικές γραμμές η ομοφυλοφιλική σχέση δεν ήγειρε αντιδράσεις στους Αρχαίους έλληνες. Τέτοιες σχέσεις αναπτύσσονταν

ιδιαίτερα στις στρατιωτικές κοινωνίες όπως αυτή της Σπάρτης. Αλλά και ο Ιερός Λόχος των Θηβαίων αποτελούνταν από ζευγάρια εραστών. Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια γίνονταν κοινωνοί ευαισθησίας και πνευματικών σχέσεων. Δένονταν με ένα αίσθημα προστασίας από τη μια πλευρά και θαυμασμού και αφοσίωσης από την άλλη. Η φυσική σχέση ήταν το επακόλουθο ενός πιο πολύπλοκου δεσμού.

Όποιος εμπορευόταν το σώμα του νομικά μπορούσε να δεχτεί κυρώσεις, να χάσει τα πολιτικά του δικαιώματα, ενώ εκτός από σπάνιες περιπτώσεις οι πελάτες δεν τιμωρούνταν.

Οι θηλυπρεπείς γίνονταν εύκολα αντικείμενο διακωμώδησης και ο Αριστοφάνης τα βάζει συχνά μαζί τους. Έτσι εξαπολύει μύδρους εναντίον του Κλεισθένη, που είχε αποτριχώσει το φλογερό του κώλο, που κεντά με την κουβαρίστρα, που δέχεται επισκέψεις από Σπαρτιάτες, γνωστούς για τις

Σ


4

ιδιαίτερες προτιμήσεις τους. Και ο γιος του Κλεισθένη ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του. Από το παραπάνω συμπεραίνουμε πως παρόλες τις ερωτικές προτιμήσεις τους οι ομοφυλόφιλοι παντρεύονταν και έκαναν παιδιά. Ίσως γι' αυτό η κοινωνία ήταν ανεκτική μαζί τους. Από τη στιγμή που εκπλήρωναν το καθήκον τους και αποκτούσαν παιδιά, λίγο ενδιέφερε πως διήγαγαν τον ιδιωτικό τους βίο. Δεν ήταν μόνο οι αρρενωποί δάσκαλοι που αγαπούσαν τα αγοράκια. Πολλές φορές και τα γεροντάκια καταλαμβάνονταν από παρόμοιους πόθους. Μπορούσαν να υπάρξουν εφήμερες περιπέτειες αλλά και πιο σοβαρές σχέσεις.

Στο λόγο Περί Σίμωνος, ένας άνδρας πολλών Μαΐων ομολογεί μπροστά στους δικαστές το τρελό του πάθος, τις χαζομάρες που έκανε αλλά και τις σύμφορες που τον βρήκαν εξαιτίας του ερωτά του για ένα νεαρό. Ο μεγάλος τραγικός Σοφοκλής είχε μια προτίμηση στα όμορφα αγοράκια. Κάποτε, σε μια εφήμερη ερωτική του συνάντηση με ένα νεαρό εκτός των τειχών, είχε ένα απρόοπτο. Ο νεαρός μετά το πέρας της πράξης το έσκασε με το μανδύα του ποιητή. Ταυτόχρονα βέβαια, ο Σοφοκλής, ο οποίος όπως φαίνεται ήταν σεξουαλικά δραστήριος μέχρι τα βαθιά γεράματα συγχρωτιζόταν και με


5

διάφορες εταίρες. Μια από αυτές μάλιστα κληρονόμησε ένα μέρος της περιούσιας του μετά το θάνατο του.

ερωτική ζωή στην Αρχαία Ελλάδα ήταν ένα πολύχρωμο παζλ, όπου μπορούσες να συναντήσεις όλων των ειδών τις ερωτικές

συμπεριφορές. Αλλά πέραν τούτου οι αρχαίοι έλληνες είχαν μια ελευθερία στην ερωτική τους συμπεριφορά, που την απεικόνισαν έντονα και στους μύθους τους.

Η


6

Ίμερος, θεός του έρωτα μεταξύ ανδρών.

Στην ελληνική μυθολογία, ο Ίμερος (όπως

γράφει και ο Ρίτσος στα "Ερωτικά") ήταν η προσωποποίηση της σφοδρής λαγνείας και της σεξουαλικής επιθυμίας, γιος της Αφροδίτης και του Άρη. Ήταν ο αδελφός του Έρωτα, ο προστάτης της αγάπης μεταξύ ανδρών, και ο Αντέρως ήταν η ενσωμάτωση της αγάπης με ανταπόκριση. Διέθετε, σαν τους δύο αδελφούς του (Έρωτας και Αντέρως), ένα τόξο και βέλη, και με αυτά δημιουργούσε την ερωτική επιθυμία και τη σφοδρή λαγνεία στους άνδρες.


7

Ποσειδώνας και Πέλοπας.

Ο Πέλοπας είναι γιος του Τάνταλου και της Κλυτίας ή της Ευρυάνασσας ή της Ευρυσθάνασσας ή της Ευρυθεμίστης, κτλ. Ο Τάνταλος κατάγεται από τη Μικρά Ασία κι όταν ο Ίλος άρχισε πόλεμο εναντίον του ήρθε στην Ελλάδα, φέρνοντας μαζί του θησαυρούς. Τον συνόδευαν Φρύγες μετανάστες, των οποίων τους τάφους τους έδειχναν στη Λακωνία μέχρι την ιστορική εποχή.

Σύμφωνα με τους μύθους ο Πέλοπας είχε προσφερθεί από τον πατέρα του ως γεύμα στους θεούς. Οι μυθογράφοι λένε ότι ο Τάνταλος ενήργησε έτσι είτε γιατί ήθελε να ελέγξει την οξυδέρκεια των θεών είτε γιατί υπήρχε λιμός εκείνη την εποχή κι από ευσέβεια αναγκάστηκε να


8

προσφέρει στους θεούς το γιο του. Οι θεοί αναγνώρισαν τον Πέλοπα και δεν έφαγαν, εκτός από τη Δήμητρα, που πεινασμένη καθώς ήταν καταβρόχθισε έναν ώμο. Οι θεοί αποκατέστησαν το σώμα του Πέλοπα και του ξανάδωσαν τη ζωή. Στη θέση του ώμου που είχε φάει η Δήμητρα κατασκεύασαν έναν άλλο από ελεφαντόδοντο, που αργότερα το έδειχναν στην Ήλιδα.

Ο Ποσειδώνας ερωτεύτηκε τον Πέλοπα και τον πήρε στον ουρανό, όπου έγινε οινοχόος του. Τον έστειλε όμως πίσω στη γη επειδή ο πατέρας του τον χρησιμοποιούσε για να κλέβει νέκταρ και αμβροσία από τους θεούς και να τα δίνει στους θνητούς. Παρόλα αυτά ο Ποσειδώνας παρέμεινε προστάτης του και του δώρισε φτερωτά άλογα κι αργότερα τον βοήθησε στην αρματοδρομία. Η άποψη αυτή για την αρματοδρομία πρέπει να εκφράζεται στο αέτωμα.

Όταν έφτασε ο Πέλοπας στην Ήλιδα ως μνηστήρας, τον είδε η Ιπποδάμεια, τον ερωτεύτηκε παράφορα και για να κερδίσει την αρματοδρομία ο Πέλοπας εξασφάλισε τη βοήθεια του ηνίοχου του πατέρα της, του Μυρτίλου. Τον έπεισε να


9


10

αντικαταστήσει τις σφήνες στις ρόδες του άρματος με σφήνες από κερί.

Κατά τη διάρκεια της αρματοδρομίας, το άρμα του Οινόμαου διαλύθηκε, ο Οινόμαος μπλέχτηκε στα ηνία και σκοτώθηκε ή τον σκότωσε ο Πέλοπας. Φυσικά ο Πέλοπας παντρεύτηκε την Ιπποδάμεια και απέκτησε πολλά παιδιά με πιο σημαντικά τον Ατρέα και το Θυέστη.

Ο Μυρτίλος, που είχε βοηθήσει τον Πέλοπα τελικά σκοτώνεται από τον Πέλοπα, είτε γιατί προσπάθησε να βιάσει την Ιπποδάμεια, με την οποία ήταν ερωτευμένος, είτε γιατί η Ιπποδάμεια, που είχε προσπαθήσει να τον διαφθείρει χωρίς επιτυχία, τον συκοφάντησε στον άντρα της, ο οποίος τη σκότωσε. Το σημαντικό στη συνέχεια του μύθου ήταν η κατάρα του Μυρτίλου προς τον οίκο του Πέλοπα, που θα φέρει αργότερα τόσες συμφορές στους Πελοπίδες, στον Ατρέα, το Θυέστη, τον Αγαμέμνονα κτλ.


11

Απόλλων και Κυπάρισσος.

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα

Κυπάρισσος είναι γνωστός ένας γιος του Μινύου και αδελφός του Ορχομενού (ή αντιστρόφως), ή ένας γιος του Τηλέφου (όχι του γιου του Ηρακλή, αλλά ενός άνδρα από την πόλη Τέω). Ο Κυπάρισσος ήταν ένας πολύ ωραίος νέος και ερωμένος του θεού Απόλλωνα. Ο μύθος του, παρότι τοποθετείται στη Χίο, είναι γνωστός από τη λατινική γραμματεία (όπως οι Μεταμορφώσεις του Οβιδίου, Χ 106 κ.ε.) και από τοιχογραφίες της Πομπηίας. Σύμφωνα με


12

αυτόν, ο Απόλλων χάρισε στον Κυπάρισσο ένα ήμερο ελάφι ως σύντροφό του, αλλά ο Κυπάρισσος κάποτε το σκότωσε κατά λάθος με το ακόντιο καθώς αυτό κοιμόταν μέσα σε χαμηλή βλάστηση. Ο Κυπάρισσος ήταν απαρηγόρητος και ζήτησε από τον Απόλλωνα να αφήσει τα δάκρυά του να τρέχουν για πάντα. Τότε ο θεός μετεμόρφωσε το θλιμμένο αγόρι στο ομώνυμο δέντρο, το κυπαρίσσι (κυπάρισσος στα αρχαία ελληνικά), του οποίου ο χυμός σχηματίζει κάποτε σταγονίδια σαν δάκρυα πάνω στον κορμό του.

Στη βοιωτική εκδοχή, ο Κυπάρισσος ίδρυσε ομώνυμη πόλη, την Κυπάρισσο, στην αρχαία Φωκίδα, που αργότερα μετονομάσθηκε σε Αντίκυρα.


13

Απόλλων και Υάκινθος.

Σύμφωνα με το μύθο, ο Υάκινθος πέθανε σε

ατύχημα, χτυπημένος στο κεφάλι από ένα δίσκο που εκσφενδόνισε ο θεός Απόλλωνας. Σύμφωνα με έναν άλλο μύθο, υπεύθυνος για το θάνατο του Υάκινθου είναι ο Ζέφυρος, ο θεός που αντιπροσώπευε τον δυτικό άνεμο, ο οποίος έριξε το δίσκο επίτηδες για να σκοτώσει τον Υάκινθο, επειδή τον ζήλευε. Μετά το θάνατό του, ο Απόλλωνας μεταμόρφωσε τον Υάκινθο σε άνθος.


14

Απόλλωνας και Υμέναιος.

Η ελληνική μυθολογία έχει πολλές

παραλλαγές για κάθε μυθικό πρόσωπο, και αυτό οφείλεται στις κατά τόπους μυθοπλασίες, ήθη και έθιμα της εκάστοτε πόλεις κράτος. Σε διάφορες πήγες παρουσιάζεται ο Υμέναιος γιος του Απόλλωνα ενώ σε άλλες ένα ακόμα ερωτικό του πάθος.

Σε ένα αρχαίο Ελληνικό ποίημα που ονομάζεται «Γυναικών κατάλογος» και οι ιστορικοί το συνδέουν με τον Ησίοδο, αναφέρεται ότι οι Μάγνες είχαν ένα γιο απαράμιλλης ομορφιάς, τον


15

Υμέναιο. Όταν ο Απόλλωνας είδε το αγόρι, τον συνεπήρε η ομορφιά του και τον ερωτεύθηκε παράφορα, και δεν έφευγε εύκολα από το σπίτι των Μάγνων.


16

Ορέστης και Πυλάδης.

Στην ελληνική μυθολογία ο Πυλάδης ήταν πρώτος εξάδελφος και ο κυριότερος σύντροφος του Ορέστη.

Ο Πυλάδης ήταν μοναχογιός του Στροφίου από τη Φωκίδα και της Αναξίβιας, γνωστής και ως Αστυόχης, η οποία ήταν κόρη του Ατρέα ή του Πλεισθένους, και επομένως αδελφή του

Αγαμέμνονα και του Μενελάου. Ο Πυλάδης ανατράφηκε μαζί με τον Ορέστη και τον παρότρυνε να εκδικηθεί τον θάνατο του Αγαμέμνονα, λέγοντάς του ότι ο φόνος της Κλυταιμνήστρας ήταν επιθυμία του θεού Απόλλωνα. Ο Πυλάδης αγωνίσθηκε και ο ίδιος ενάντια στους γιους του Ναυπλίου, που έτρεξαν να βοηθήσουν τον Αίγισθο. Συνόδευσε επίσης τον Ορέστη στην Ταυρίδα, όπου συνάντησαν την εξαδέλφη και αδελφή τους αντίστοιχα, την Ιφιγένεια,


17

η οποία τους ακολούθησε στην Ελλάδα. Αργότερα, ο Πυλάδης πήρε ως σύζυγό του την άλλη αδελφή του Ορέστη, την Ηλέκτρα, και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Μέδοντα και τον Στρόφιο τον Νεότερο.


18

Ο Νίσος και ο Ευρύαλος.

Ο Νίσος και ο Ευρύαλος είναι χαρακτήρες που αναφέρονται στο έργο «Αινειάδα» του Πόπλιου Βιργίλιου Μάρων και ήταν γνωστοί για το στενό δεσμό μεταξύ τους.

Η ακριβής σχέση μεταξύ τους δεν καθίσταται

σαφής, αλλά υπήρξε μια βαθιά συναισθηματική και ενδεχομένως ρομαντική σχέση μεταξύ του Νίσου και του Ευρύαλου. Έχει υποστηριχτεί ότι ο Πόπλιος Βιργίλιος Μάρων εσκεμμένα δεν προέβαλε αυτό το ζευγάρι ως μια ομοφυλοφιλική σχέση λόγω του ότι στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία η ομοφυλοφιλία ήταν ταμπού. Στην πραγματικότητα, η ομοφοβία ήταν ένα χαρακτηριστικό της ρωμαϊκής κοινωνίας προς τα τέλη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας λόγω των χριστιανικών επιρροών. Ο Πόπλιος Βιργίλιος


19

Μάρων έγραψε για τα ομοερωτικά θέματα στο έργο του «Εκλογές». Επομένως πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η πεποίθηση ότι οι Ρωμαίοι, ή τουλάχιστον ο Πόπλιος Βιργίλιος Μάρων, έβρισκαν τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις να είναι απεχθείς είναι αβάσιμη.

Όταν οι Τρώες διεξήγαγαν τους νεκρικούς αγώνες για τον πατέρα του Αινεία, η αγάπη του Νίσου προς τον Ευρύαλο ήταν που τον οδήγησε να συμμετάσχει στον αγώνα δρόμου. Ό Νίσος γλίστρησε στο αίμα των ζώων που θυσιάστηκαν, με αποτέλεσμα να σκοντάψει ένας άλλο δρομέας και τελικά να επιτραπεί στον Ευρύαλο να κερδίσει στον αγώνα.

Ο Πόπλιος Βιργίλιος Μάρων στην «Αινειάδα» του γράφει ότι ο Νίσος και ο Ευρύαλος βγήκαν να κατασκοπεύσουν στον πόλεμο κατά των Ρουτούλων. Καταδιώχθηκαν όμως από ιππείς στην επιστροφή, οπότε κατέφυγαν και κρύφτηκαν μέσα σε ένα δάσος. Τελικώς σκοτώθηκε ο Ευρύαλος, οπότε ο Νίσος για να εκδικηθεί τον θάνατο του Ευρύαλου έπεσε μαχόμενος.


20

Αμεινίας και Νάρκισσος.

Σε αυτήν την ιστορία, o Αμεινίας, ένας

νεαρός άνδρας, ερωτεύθηκε τον Νάρκισσο αλλά αυτός τον περιφρόνησε δίνοντας του ένα ξίφος. Ο Αμεινίας αυτοκτόνησε στο κατώφλι του σπιτιού του Νάρκισου χρησιμοποιώντας το ξίφος που του είχε δώσει και προσευχήθηκε στη Νέμεση μια ημέρα ο Νάρκισσος να ένιωθε τον πόνο της ανεκπλήρωτης αγάπης. Αυτή η ευχή/κατάρα εκπληρώθηκε όταν ο Νάρκισσος μαγεύτηκε από την αντανάκλασή του σε μια λίμνη. Συνειδητοποίησε ότι ήταν η αντανάκλασή του όταν προσπαθήσει να φιλήσει τη φιγούρα που το


21

μάγεψε τόσο πολύ. Τελικά ο Ναρκίσσος μέσα στη θλίψη του πήρε το ξίφος του και αυτοκτόνησε και έτσι το σώμα του μετατράπηκε έπειτα σε λουλούδι.


22

Λάιος και Χρύσιππος.

Στην ελληνική μυθολογία, ο Χρύσιππος ήταν

ήρωας από την Ήλιδα της Πελοποννήσου, ένα νέο αγόρι, νόθος γιος του βασιλιά Πέλοπα και της νύμφης Αξιόχης. Άπηχτη από το Θηβαίο Λάιο, τον δάσκαλός του που τον προπονούσε στους διάφορους αγώνες στη Νεμέα, όπου το αγόρι προγραμμάτιζε να ανταγωνιστεί. Άντ’ αυτού, ο Λάιος έτρεξε μακριά με τον Χρύσιππο από την Θήβα και τον βίασε, ένα έγκλημα για το οποίο αυτός, η πόλη του, και η


23

οικογένειά του τιμωρήθηκαν αργότερα από τους Θεούς. Ο θάνατος του Χρυσίππου συσχετιστικέ με τους διάφορους τρόπους. Ο Πείσανδρος αναφέρει ότι ο Χρύσιππος από την ντροπή του για το πως εξελίχθηκαν τα γεγονότα, αυτοκτόνησε με το ίδιο του το ξίφος. Ο Ελλάνικος και ο Θουκυδίδης γράφουν ότι σκοτώθηκε από τη ζηλοτυπία του Ατρέα και του Θυέστη, οι ετεροθαλείς αδελφοί του, οι οποίοι τον πέταξαν σε ένα φρεάτιο. Είχαν σταλεί από τη μητέρα τους, Ιπποδάμεια, φοβούμενοι ότι ο Χρύσιππος θα κληρονομούσε τον θρόνο του Πέλοπα αντί των γιων της. Ο Ατρέας και ο Θυέστης, μαζί με τη μητέρα τους, εξορίστηκαν από τον Πέλοπα και αναζήτησαν καταφύγιο στις Μυκήνες. Εκεί η Ιπποδάμεια κρεμάστηκε. Ο θάνατος του Χρυσίππου θεωρείτε συνέπεια της κατάρας του Μυρτίλου στον Πέλοπα για την προδοσία του.


24

Αχιλλέας και Τρωίλος.

Ο Τρωίλος ήταν ένα έφηβος, γιος της Εκάβης, βασίλισσας της Τροίας. Δεδομένου ότι ήταν εκπληκτικά όμορφος, ο Τρωίλος θεωρείται ότι ήταν γιος του Θεού Απόλλωνα. Εντούτοις, ο βασιλιάς Πρίαμος, σύζυγος της Εκάβης, τον μεγάλωσε με πολύ αγάπη ως δικό του παιδί.

Μια προφητεία έλεγε ότι η Τροία δεν θα έπεφτε εάν ο Τρωίλος περνούσε στην ενηλικίωση. Έτσι η θεά Αθηνά ενθαρρύνει τον έλληνα πολεμιστή Αχιλλέα να τον φονεύσει νωρίς στον τρωικό πόλεμο. Η νεολαία ήταν γνωστό ότι περνούσε πολύ ώρα ιππεύοντας άλογά. Ο Αχιλλέας έστησε ενέδρα στον Τρωίλο όταν αυτός μαζί με την αδελφή του Πολυξένη έπαιρναν νερό από ένα πηγάδι στην Θύβρα - μια περιοχή έξω από την Τροία όπου υπήρχε ένας ναός του Απόλλωνα.


25


26


27


28

Όμως ο Έλληνας πολεμιστής κεραυνοβολήθηκε από την ομορφιά του και τον κυρίευσε μια σφοδρή σεξουαλική επιθυμία για εκείνον. Αμέσως ο Τρωίλος κίνησε να φύγει αλλά πολύ γρήγορα ο Αχιλλέας τον έπιασε από τα μαλλιά εμποδίζοντας τον να διαφύγει με το άλογο του. Ο νεαρός πρίγκιπας αρνήθηκε να ενδώσει στις ερωτικές προσταγές του Αχιλλέα και κατάφερε να διαφύγει, και αναζήτησε καταφύγιο στον κοντινό ναό του Απόλλωνα. Αλλά ο πολεμιστής τον ακολούθησε μέσα, και τελικά τον αποκεφάλισε στο βωμό προτού να φθάσει η βοήθεια εγκαίρως. Ο Αχιλλέας στη συνέχεια ακρωτηρίασε το σώμα του αγοριού. Το πένθος του Τρώων για τον θάνατο του ήταν μεγάλο.

Αυτή η ιεροσυλία ήταν που οδήγησε στο

θάνατο τον Αχιλλέα, όταν τον εκδικήθηκε ο Απόλλωνας κατευθύνοντας το βέλος του Πάρη να διαπεράσει το σανδάλι του Αχιλλέα και να τον χτυπήσει στην πτέρνα.


29

Η Ίφης και η Ιάνθη.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία και τον

ρωμαϊκό ποιητή Ovid, που έγραψε για τους μετασχηματισμούς στο έργο του Metamorphoses, η Ίφης ήταν η κόρη της Τελέθουσας και του Αλέκτορα στην Κρήτη. Ο Αλέκτορας είχε απειλήσει ήδη να σκοτώσει το παιδί της εγκύου γυναίκας του εάν αυτό δεν ήταν αγόρι. Η Τελέθουσα απελπίστηκε, αλλά την επισκέφθηκε στο μέσο της νύχτας η αιγύπτια θεά Ίσιδα, συνοδευόμενη από τους Ανούβη και Άπη, οι οποίοι την βεβαιώσαν ότι όλοι θα είναι καλά. Όταν η Τελέθουσα γέννησε την Ίφης, έκρυψε το φύλο της από το σύζυγο της και μεγάλωσε την


30

κόρη της σαν αγόρι. Όμως η Ίφης ερωτεύθηκε ένα άλλο κορίτσι, την Ιάνθη. Η Ίφης βαθιά ερωτευμένη προσευχόταν στη θεά Ήρα να της επιτραπεί να παντρευτεί την αγαπημένη της. Επειδή τίποτε δε γινόταν, η μητέρα της την πήγε στο ναό της Ίσιδος και προσευχήθηκε στη θεά να βοηθήσει την κόρη της. Η Ίσιδα ως απάντηση μεταμόρφωσε την Ίφης σε άνδρα. Άνδρας πια η Ίφης παντρεύτηκε την Ιάνθη και έζησαν μια ευτυχισμένη ζωή μέχρι που τους χώρισε ο θάνατος. Ο γάμος τους επισφραγίσθηκε από την Ήρα, την Αφροδίτη, και τον Υμέναιο, Θεό του γάμου.

Το όνομα Ίφης ήταν ένα όνομα που αποδόθηκε και σε άλλα δυο άτομα, για να αποφευχθεί οποιαδήποτε σύγχυση.

Ο Ovid μας εισάγει επίσης σε έναν άλλο χαρακτήρα από την ελληνική μυθολογία, που ονομάζεται επίσης Ίφης, έναν κύπριο ποιμένα που αγάπησε μια γυναίκα που ονομάστηκε Αναχάρετη. Η Αναχάρετη τον περιφρόνησε και ο Ίφης αυτοκτόνησε μέσα στην απελπισία του. Επειδή η Αναχάρετη ήταν ακόμα ασυγκίνητη, η Αφροδίτη την μετέτρεψε σε πέτρα.


31

Όπως γράφεται στη Ηλιάδα του Ομήρου, Ίφης ήταν επίσης ένα όνομα που δόθηκε σε μία σύντροφο του Πάτροκλου, τον συμπολεμιστή του Αχιλλέα.


32

Ο Πάν και ο Δάφνης.

Στην ελληνική μυθολογία, ο Δάφνης ήταν

γιος του Ερμή και μιας νύμφης από τη Σικελία. Ποιμένας και φλαουτίστας, ήταν ο εφευρέτης της ποιμενικής ποίησης. Μία ναϊάδα (ενδεχομένως η Εχεναείς ή η Νόμια) τον ερωτεύθηκε, αλλά δεν της ήταν πιστός. Για να τον εκδικηθεί, είτε τον τύφλωσε είτε τον μεταμόρφωσε σε πέτρα. Ο Πάν τον ερωτεύθηκε επίσης και τον δίδαξε να παίζει με το φλάουτο του Πάν.


33

Άρτεμης (Δίας μεταμορφωμένος) και Καλλιστώ.

Σύμφωνα με τον Ovid, ήταν ο Δίας που πήρε

τη μορφή της Άρτεμης έτσι ώστε να μην τον ανακαλύψει η σύζυγος του Ήρα, και να αποπλανήσει την Καλλιστώ όταν είχε απομακρυνθεί από την Άρτεμης και τις άλλες νύμφες. Μερικούς μήνες αργότερα όταν όλες οι νύμφες λούζονταν στο ποτάμι, αποκαλύφθηκε η εγκυμοσύνη της Καλλιστώ


34

από την Άρτεμης. Η Άρτεμης απαιτούσε απ’ όλες τις νύμφες που την ακολουθούσαν να είναι το ίδιο αγνές με αυτή, εξοργισμένη, λοιπόν, την έδιωξε από την ομάδα. Μήνες αργότερα η Καλλιστώ γέννησε τον Αρκά. Η Ήρα εκμεταλλεύθηκε την ευκαιρία να εκδικηθεί την πληγωμένη της υπερηφάνειά και μεταμόρφωσε την Καλλιστώ σε μια αρκούδα. Δέκα έξι έτη αργότερα η Καλλιστώ που ήταν ακόμα αρκούδα, αντιμετώπισε στο δάσος τον γιο της Αρκά που είχε βγει για κυνήγι. Λίγο πριν ο Άρκα σκοτώσει τη μητέρα του με το ακόντιό του, ο Δίας απέτρεψε την τραγωδία τοποθετώντας τη μητέρα και τον γιο της ανάμεσα στα άστρα. Οργισμένη η Ήρα, ότι η εκδίκηση της ματαιώθηκε, απευθύνθηκε στον ωκεανό ώστε οι δύο αστερισμοί να μην συναντήσουν ποτέ τα νερά του, κάτι που όντως συμβαίνει.


35

Δίας και Γανυμήδης.

Ο Γανυμήδης ήταν ένα νεαρό αγόρι από την Τρωάδα, τόσο όμορφο που ο Δίας έχασε τα μυαλά του. Τον ερωτεύτηκε παράφορα και, αντίθετα με τις διάφορες θνητές ερωμένες του (Ιώ, Δανάη, Λήδα) τις οποίες άφηνε στη Γη, τον Γανυμήδη τον μετέφερε στον Όλυμπο για να σερβίρει τους θεούς αμβροσία.

Μεταμορφώθηκε σε αετό και τον απήγαγε με σκοπό να τον σώσει από την καταστροφή της Τροίας.


36

Ηρακλής και Ύλας.

Ο σκληροτράχηλος Ηρακλής, γοητεύτηκε και αγάπησε παράφορα τον νεαρό Ύλα, που ήταν όμορφος και είχε πλούσια μαλλιά. Ο Ηρακλής του δίδαξε πολλά πράγματα κι οι δύο τους ήταν αχώριστοι μέρα και νύχτα. Όταν όμως δέχτηκαν την πρόσκληση του Ιάσονα να ταξιδέψουν με την Αργώ στην Κολχίδα, έγινε το κακό. Σε μια στάση της Αργούς, ο Ύλας απομακρύνθηκε και χάθηκε στα δάση, μάλλον ερωτευμένος με μια τοπική νύμφη. Όσο κι αν έψαξε ο Ηρακλής , δεν τον βρήκε ποτέ.


37

Ηρακλής και Ιόλαος.

Ως γιος του Ιφικλή, ο Ιόλαος ήταν ανιψιός του Ηρακλή. Ενεργούσε συχνά ως ηνίοχος και σύντροφος του Ηρακλή. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο στο έργο «Η ζωή του Πελοπίδα», ο Ιόλαος αναφέρεται επίσης ως ο αγαπημένος του Ηρακλή, και στην εποχή του Αριστοτέλη, στον τάφος του στη Θήβα υπήρχε μια θέση όπου οι δύο εραστές ορκίσθηκαν αμοιβαία πίστη. Βρέθηκε σε έναν τάφο κοντά στη αρχαία Praeneste, μια αναπαράσταση του 4ου αιώνα π.Χ., όπου ο θεός έρωτας βρίσκεται ανάμεσα στον Ιόλαο και τον Ηρακλή.


38

Ο Ιόλαος παρείχε την ουσιαστική βοήθεια στον Ηρακλή στη μάχη του ενάντια στη Λερναία Ύδρα, στον δεύτερο του άθλο. Βλέποντας ότι ο Ηρακλής έχανε από το πολυκέφαλο τέρας, το οποίο έβγαζε δύο κεφάλια για κάθε ένα που κοβόταν, ο Ιόλαος έτρεξε για να βοηθήσει, καυτηριάζοντας κάθε λαιμό που ο Ηρακλής αποκεφάλιζε. Ο Ηρακλής έδωσε στη σύζυγό του, Μεγάρα, ηλικίας τριάντα τριών ετών, στον Ιόλαο, μετά από δεκαέξι χρόνια - φαινομενικά επειδή η θέα της του υπενθύμιζε τη δολοφονία των τριών παιδιών τους. Είχαν μια κόρη, τη Λειπεφιλήυη. Όταν πέθανε ο Ηρακλής, ο Ιόλαος άναψε τη νεκρική πυρά.


39

Αχιλλέας και Πάτροκλος.

Παρότι ο Όμηρος δεν αναφέρει ξεκάθαρα ότι

ήταν εραστές, από την αρχαιότητα ήταν ξεκάθαρο ότι τα δύο παλικάρια ήταν ζευγάρι. Όταν ο Πάτροκλος σκοτώθηκε από τον Έκτορα, ο Αχιλλέας έπαθε νευρική κρίση: ούρλιαζε και κυλιόταν στο χώμα. Έξαλλος σκότωσε τον φονιά του εραστή του και ήταν τόση η λύσσα του ώστε έσερνε το πτώμα του Έκτορα δεμένο πίσω από το άρμα του μπροστά στα τείχη της Τροίας. Όταν σκοτώθηκε και ο Αχιλλέας από σοβαρό ατύχημα


40

στην αχίλλειο πτέρνα του, τα οστά των δύο εραστών αναμίχτηκαν, ώστε να μείνουν για πάντα μαζί. Η Θέτις, η μητέρα του Αχιλλέα, μετέφερε τις ψυχές τους σ' ένα μικρό νησί της Μαύρης Θάλασσας, τη Λευκή.


41

Ανδριανός και Αντίνοος.

Ο Αντίνοος ήταν μέλος του περίγυρου του ρωμαϊκού αυτοκράτορα Ανδριανού, ο οποίος τον αγάπησε και τον θεοποίησε μετά από το θάνατό του.

Ο Αντίνοος γεννήθηκε σε μια ελληνική οικογένεια στη Κλαυδιόπολη στη ρωμαϊκή επαρχία της Βιθυνίας, στην σημερινή βορειοδυτική Τουρκία. Μια έκδοση ισχυρίζεται ότι ο Αντίνοος εντάχθηκε στον περίγυρο του αυτοκράτορα όταν πέρασε ο Ανδριανός από τη Βιθυνία γύρω στο 124 π.χ. περίπου, και έγινε σύντομα ο εραστής του που τον συνόδευσε στα πολλά ταξίδια του στην αυτοκρατορία. Μια άλλη έκδοση ισχυρίζεται ότι ο Ανδριανός έψαξε στην αυτοκρατορία για τους ομορφότερους νέους, και


42

επέλεξε τον Αντίνοο. Μερικοί έχουν προτείνει ότι οι δύο τους είχαν μια ρομαντική σχέση.

Τον Οκτωβρίου του 130 π.χ., σύμφωνα με τον Ανδριανό, "Ο Αντίνοος πνίγηκε στο Νείλο". Δεν είναι γνωστό εάν ο θάνατός του ήταν το αποτέλεσμα ατυχήματος, αυτοκτονίας, δολοφονίας, ή θρησκευτικής θυσίας.

Στο θάνατο του Αντίνοου ο αυτοκράτορας θέσπισε τη θεοποίηση του, και ο χριστιανικός συγγραφέας Tatian του 2ου αιώνα αναφέρει μια πεποίθηση ότι η ομοιότητά του τοποθετήθηκε πέρα από το πρόσωπο του φεγγαριού, αν και αυτό μπορεί να αμφισβητηθεί λόγω του αντί-ειδωλολατρικού πολεμικού ύφους του.

Μετά από το θάνατό του, η θλίψη του αυτοκράτορα δεν είχε κανένα όριο, επιβάλλοντας τα πλέον υπερβολικά σέβη στη μνήμη του. Πόλεις ιδρύθηκαν στο όνομά του, νομίσματα εκδόθηκαν με την φιγούρα του, και αγάλματα δημιουργήθηκαν γι’ αυτόν σε όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας. Μετά από το παράδειγμα του Αλεξάνδρου (που επιδίωξε τις θείες τιμές για τον αγαπημένο του, Ηφαιστίωνα, όταν πέθανε), ο Ανδριανός πιστοποίησε τον Αντίνοο


43

Θεό. Ναοί χτίστηκαν για τη λατρεία του στη Βιθυνία, στην Μαντινεία, στην Αρκαδία, και την Αθήνα, καθιερώθηκαν φεστιβάλ που γιορτάστηκαν προς τιμή του και για τους χρησμούς που παραδόθηκαν στο όνομά του. Η πόλη Αντινοούπολη ιδρύθηκε στις καταστροφές της Βέσας όπου πέθανε ο Ανδριανός (Dio Cassius lix.11 Spartianus, " Hadrian"). Ένα μόνο δεν πραγματοποιήθηκε από τον Ανδριανό και τις υπερβολικές προσπάθειες του στην ενθύμηση, όταν πρότεινε να δημιουργηθεί ένας αστερισμός Antinous που να ανυψώνεται στον ουρανό από έναν αετό (ο αστερισμός Aquila), διότι απέτυχε να υιοθετηθεί αυτή του η επιθυμία.

Μετά από τη θεοποίηση του ο Αντίνοος συνδέθηκε και απεικονίστηκε ως αρχαίος αιγυπτιακός Θεός Osiris, που συνδέθηκε με την


44

αναγέννηση του Νείλου. Ο Αντίνοος απεικονίστηκε επίσης και ως Βάκχος, ένας Θεός σχετικός με τη γονιμότητα (ως Θεός Διόνυσος), να κρατά φύλλα απ’ τα αμπέλια.

Η λατρεία, ή τουλάχιστον η αναγνώριση, του εξιδανικευμένου Αντίνοου ήταν διαδεδομένες, αν και κυρίως έξω από την πόλη της Ρώμης. Κατά συνέπεια, ο Αντίνοος είναι ένα από τα καλύτερα-συντηρημένα πρόσωπα από τον αρχαίο κόσμο. Πολλά αγάλματα, πολύτιμοι λίθοι και νομίσματα αντιπροσωπεύουν τον Αντίνοο ως ιδανικό τύπο νεανικής ομορφιάς, συχνά με τις ιδιότητες κάποιου Θεού. Υπάρχουν επίσης αγάλματα σε πολλά αρχαιολογικά μουσεία στην Ελλάδα συμπεριλαμβανομένου του εθνικού αρχαιολογικού μουσείου στην Αθήνα, τα αρχαιολογικά μουσεία Πάτρας, Χάλκης και των Δελφών. Αν και αυτοί μπορούν καλά να είναι εξιδανικευμένες εικόνες, καταδεικνύουν τι όλοι οι σύγχρονοι συγγραφείς περιέγραψαν τον Αντίνοο λόγο της εξαιρετική ομορφιά του. Αν και πολλά από τα γλυπτά είναι αμέσως αναγνωρίσιμα, μερικά προσφέρουν σημαντική παραλλαγή και ο αισθησιασμός θέτει και χαρακτηριστικά γνωρίσματα εναντίον της ακαμψίας και της χαρακτηριστικής ανδροπρέπειας. Το 1998


45

τα υπολείμματα του μνημειακού τάφου του Αντίνοου, ή ενός ναού προς αυτόν, ανακαλύφθηκαν στη βίλα του Ανδριανού.


46

Βιβλιογραφία

Όμηρος Ιλιάδα Ε'. .265, Πλάτων Φαίδρος 255,

Παυσανίας V.24.5; V.26.2-3

Λουκιανός Θεών Διάλογοι, Διός και Ήρας

Λουκιανός Θεών Διάλογοι Διός και Γανυμήδους

Πίνδαρος Ολυμπιόνικοι, Ωδή Α' 25-26

Οβίδιος Μεταμορφώσεις 10.106

Οβίδιος Μεταμορφώσεις 10.162, Παυσανίας ΙΙΙ.19.3-

4

Nonnus, Dionysiaca 10.253

Θεόκριτος Ειδύλλια.Ι. 3; Anthol. Palat. IX. 237, x.

11; Vergilius Eclogues. I. 32, IV. 58


47

Θεόκριτος Ειδύλλια 13

Πλάτων Συμπόσιον, 179e

Πλίνιος Naturalis Historiae IV.27.1.

Ευριπίδης Ιφιγένεια εν Ταύροις

Σοφοκλής Οιδίπους τύρρανος

http://en.wikipedia.org/wiki/Himeros http://en.wikipedia.org/wiki/Pelops#Tantalus.27_savage_banquet http://el.wikipedia.org/wiki/Κυπάρισσος http://el.wikipedia.org/wiki/Πυλάδης http://en.wikipedia.org/wiki/Nisus_and_Euryalus http://en.wikipedia.org/wiki/Narcissus_(mythology) http://en.wikipedia.org/wiki/Hymenaios

http://en.wikipedia.org/wiki/Pelops#Tantalus.27_savage_banquet�

http://en.wikipedia.org/wiki/Pelops#Tantalus.27_savage_banquet�

http://el.wikipedia.org/wiki/Κυπάρισσος�


48

http://en.wikipedia.org/wiki/Chrysippus_(mythology) http://en.wikipedia.org/wiki/Troilus http://el.wikipedia.org/wiki/Απόλλων και Υάκινθος http://en.wikipedia.org/wiki/Iphis http://en.wikipedia.org/wiki/Daphnis http://en.wikipedia.org/wiki/Callisto_(mythology)#Myth http://en.wikipedia.org/wiki/Iolaus http://en.wikipedia.org/wiki/Antinous

http://en.wikipedia.org/wiki/Chrysippus_(mythology�

http://en.wikipedia.org/wiki/Chrysippus_(mythology�

http://en.wikipedia.org/wiki/Callisto_(mythology)#Myth�

http://en.wikipedia.org/wiki/Callisto_(mythology)#Myth�

http://en.wikipedia.org/wiki/Antinous�

Documents

Gay ελληνική μυθολογία