Gazet van Zurenborg - 2010 Editie 5

05 10November December2010

Gazet van Zurenborg – Stierstraat 3 – 2018 Antwerpen – [email protected] – www.gazetvanzurenborg.be

“Wij willen boeken, boeken van de bib”

Dokter Dirk Avonts is enkele tientallen ja-ren lang huisdokter in onze wijk geweest maar nu verkast hij als prof naar de uni-versiteit in Gent. Een portret van de man die ook in deze krant actief was, op televi-sie kwam uitleggen hoe je een condoom moest omdoen en nu zijn bedenkingen heeft over hoe de medische wereld in el-kaar zit.

DOKTER

Foto Marc VINGERHOEDT

PAG11

PAG3

STEPHANIE

Foto An VAN DE WAL

PAG14

Wat is er mis met een maatje meer? Met een ronding hier en daar. Niets zegt ie-dereen dan in koor maar dan nog deelne-men aan Miss Maxi is natuurlijk een an-der verhaal. Stephanie Claessens is zo’n straffe madame die het aandurfde om mee te dingen naar de titel.

ROXANE

Foto Dieter DEDECKER

PAG32-33

Roxane Taeymans is en blijft een meer dan beloftevolle judoka. Ze reist van Eu-ropees-naar wereldkampioenschap, stu-deert geduldig verder en gaat binnenkort op stage naar Japan. Een hele stap. Hoe ze denkt over topsport en studeren staat te lezen op onze sportpagina’s.

PAG18

De boom van Dudek is ziekAlle inwoners van deze wijk koesteren hun groen en er wordt behoorlijk wal geld uitgegeven aan tuingroen en groen voor alle soorten bloembakken. Maar de boom van Dudek in de Arendstraat 41 is toch wel an-dere koek. Een boom die vele tientallen jaren oud is, vele centimeters omtrek telt en fier zijn takken in de hoogte steekt. Alle bewoners van de driehoek Kleine Beerstraat, Grote Beerstraat en Arendstraat kennen deze boom maar ze weten allicht niet dat deze boom ziek is. Wat deze tamme kastanje precies mankeert is volgens Dudek niet duidelijk maar wat wel duidelijk is dat er een en ander mis is. Onduidelijk is dan weer wat er moet mee gebeuren.

Foto An VAN DE WAL

Tweede editie voor kledingruil? Op de Dageraadplaats werd voor de eerste keer een kledingruil georganiseerd. Vooral jonge vrouwen kwamen er op af en volgens de eerste reacties was iedereen enthousiast over het initiatief en het aanbod. De vraag is dan ook wanneer er een tweede editie komt.

Het ziet er naar uit dat de wijkbibliotheken van de stad Antwerpen op 1 juli volgend jaar hun deuren zullen sluiten. Daar is dan ook de vestiging aan de Door Verstraetenplaats –Wolfstraat bij. Maar ze laten het in de wijk niet zo maar passeren. Zo was er op 30 september een georganiseerde actie om te protesteren tegen de nakende sluiting .. De protestactie werd georgani-seerd door enkele Zurenborgse scholen, aangevuld met scholen die net buiten Zurenborg liggen. ”In het verleden werden de openingsuren van de bibliotheek alsmaar beperkter. Mocht de bibliotheek dan toch definitief sluiten, dan is dat een drama voor onze school.” (Jörg PYL)

PAG7

Foto André DEJONGHE

2 Gazet van Zurenborg | November 2010 - December 2010

Edito 1

We blijven worstelen met de wijkbibliotheek. We moeten begrip opbrengen voor een stadsbestuur dat probeert een begroting af te leveren die met zo weinig mogelijk verlies afgesloten wordt. Als er dan al-weer honderden mensen ontsla-gen gaan worden aan de stad dan is dat triest voor al diegenen die in aanmerking komen. Maar af en toe moet een bestuurder ook

eens kijken naar de gevolgen van dergelijke beslis-singen. Misschien kunnen de sluizen met een man minder open gedraaid blijven worden maar met een man minder draaien de poorten van de sluizen hoe dan ook nog altijd open. De boten blijven komen en gaan. Als men dan wil bezuinigen bij de bibliotheken van de stad dan zal men ongetwijfeld snel tot de con-clusie komen dan men een minimum aan personeel nodig heeft om een bib fatsoenlijk open te houden. Want geef nu toe, met de openingsuren van onze wijkbib komt men niet ver. Daarom is het toch merk-waardig dat in de wijk mensen protesteren tegen de mogelijke verdwijning van de bib. En dat het uitgere-kend de scholengemeenschap is die op de barricaden gaat staan hoeft eigenlijk niemand te verwonderen. Zij proberen de kinderen aan het lezen te krijgen, proberen de fantasie van de kinderen aan te wak-keren door het in handen nemen van boeken. Dat ouders niet altijd daar het goeie oog voor hebben is af en toe normaal als men weet hoeveel volwassenen de dag van vandaag helemaal niets meer lezen. Hier heerst het computerscherm, de televisie en de gsm. Wat daarvan de gevolgen zijn zal binnen afzienbare tijd blijken maar voorlopig zijn de papieren boeken niet te vervangen. Maar is de bibliotheek wel te vervangen? Kunnen we bvb voor de wijkbibliotheek een andere functie be-denken? Iets dat met kinderen en boeken te maken heeft. Iets waar het muffe en duffe van boeken ver-vangen wordt. Door wat dan ? Door iets wat creatieve geesten kunnen bedenken. Waarom geen Centrum voor Kinderen? De Boekenhoek? Ik laat mijn gedach-ten afdwalen: in een wijk als Zurenborg met zo veel creatievelingen die met kinderen bezig zijn moet er toch iets leuks bedacht kunnen worden? Ik zie onze Zurenborgse stadsdichter Peter Holvoet al erg boei-ende dingen doen voor kinderen, één keer per week bvb. Er kan poppenspel gespeeld worden door men-sen uit de wijk, er kan getekend en gekliederd wor-den onder leiding van mensen die professioneel be-zig zijn met kindertekeningen, er kunnen verhalen verteld worden door storytellers, er wonen er met bosjes in de wijk, opa’s en oma’s kunnen hun duit in het zakje doen, er kan muziek gemaakt worden en noem maar op. Ik denk dat er in deze wijk zo veel mogelijkheden zijn die niet noodzakelijk veel geld moeten kosten. Mogelijkheden die boekgebonden zijn, die kinderen aanspreken, een Piratennest voor kinderen en waarom ook niet voor volwassenen? Maar hoe kan dat gerealiseerd worden? Simpelweg door acties van de wijkbewoners zelf. Die protesteren en acties organiseren. Die aan het stadsbestuur laten weten dat ze het niet eens met de culturele verschra-ling van een wijk. En dan helpt het als men tegelijk een alternatief voorstel op tafel kan leggen.

De Kinderboekenhoek?

VOlGENDE KrANT IN DE BuS TIjDENS

WEEKEND VAN 17 DECEMBEr

Kinder- boekenhoek

Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborglaat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk. (Foto Edwin MENU)

SOS Zurenborg en stadraken het niet eensDe bewonersgroep SOS Zurenborg en het gemeentebestuur

hebben begin september overleg gevoerd. De bewonersgroep

heeft een aantal argumenten gegeven waarom het niet verstandig

zou zijn om op de voorziene locatie tussen de Singel en Zurenborg

meer dan 3000 nieuwe bewoners aan te trekken. Burgemeester

janssens en enkele schepenen luisterden naar de argumenten,

maar de bewoners werden vervolgens zonder verdere beloftes

naar huis gestuurd.

SOS Zurenborg is een bewonersgroep die ijvert voor een leefbare wijk en formeel bezwaar maakt tegen de plannen voor Nieuw Zurenborg. Volgens de bewo-ners is het een slecht idee om 900 nieuwe woningen te bouwen tussen Zurenborg en De Singel. Het zou beter zijn om op deze locatie een groot park aan te leggen.

ONDErMAATSVolgens de bewonersgroep is de locatie Nieuw Zuren-borg ongeschikt om hier mensen te huisvesten. Aller-eerst is de grond van deze site gedeeltelijk historisch vervuild. Daarnaast wordt ook de geluidsoverlast voor de nieuwe bewoners ondraaglijk, omdat de woningen vlak bij de Ring en Singel worden gebouwd. Bovendien is ook de luchtkwaliteit op deze plek ondermaats. Het drukke verkeer van de Singel en de Ring zorgt momen-teel voor veel te hoge concentraties fijn stof. En dat zal er in de toekomst niet beter op worden. Sterker nog, met de bouw van de tunnels zal de Ring in de toekomst nog meer verkeer aantrekken en dus zullen de problemen alleen maar verder toenemen. Over de gevaren van de luchtkwaliteit citeerden de be-woners professor Avonts: “Voorstanders van de nieuwe wijk schermen met het feit dat er vandaag ook veel Antwerpenaren langs de Ring wonen. Dat argument snijdt geen hout. Mensen roken ook al langer, maar dat betekent toch niet dat we moe-ten zwijgen over de gezondheidsrisico’s? We beschikken nu over nieuwe wetenschappelijke kennis en daar moet het beleid reke-ning mee houden. Wil men mensen laten wonen op die meest vervuilde plaatsen, dan moet men zijn verantwoordelijkheid opnemen en eerst iets doen aan de luchtkwaliteit.”

ZIEKENKASHierop suggereerde burgemeester Janssens dat als de actievoerders bezorgd waren over de negatieve ge-zondheidsaspecten, dat ze dan maar aan de ziekenkas moesten vragen om een park aan te leggen. Voor de stad Antwerpen is de aankoop van de site een puur economische denkoefening. AG Vespa (immo van stad Antwerpen) heeft hiervoor een plan voor Nieuw Zuren-borg uitgewerkt en dit wenst het stadsbestuur naar vo-ren te schuiven als enig alternatief. Hierop repliceerde SOS Zurenborg: ”U weet toch dat hoe vuiler de grond is, hoe meer het kost om te saneren. En hoe duurder de sanering, hoe meer erop gebouwd moet worden om alles rendabel te krijgen. Hierdoor valt de evenwichtsoefening van bewoning ten opzichte van open kwalitatieve ruimte om leefbare woonomgeving te creëren verkeerd uit.” Volgens de bewoners is er per inwoner slechts één vierkante meter

open groene ruimte voorzien in Nieuw Zurenborg. Dit is veel te weinig. De Europese Unie gaat uit van 30 vier-kante meter groene ruimte per inwoner. Deze norm zou een stad als Antwerpen moeten hanteren om de woon-omgeving leefbaar te houden.

ONVErANTWOOrDDaarom vraagt SOS Zurenborg een duurzame stads-ontwikkeling met een toekomstvisie voor een leefbare stad op lange termijn, zowel voor stedenbouwkundige ingrepen als voor milieueffecten. De bewonersgroep blijft erbij, dat de inplanting van een nieuwe woonwijk op Nieuw Zurenborg onverantwoord is. De ligging van de site is nu eenmaal niet geschikt om hier ruim drie-duizend mensen te huisvesten. Het vermeende Nieuw Zurenborg ligt immers gekneld tussen enkele drukke verkeersassen. Aan de ene kant ligt de Plantin- en Mo-retuslei, de meest vervuilde straat van Europa. Aan de andere kant grenst de site aan de Singel en een steeds drukker wordende verkeersring. Bovendien loopt er aanpalend aan de site een goederenspoorlijn die dag en nacht in gebruik is. Tot slot ligt naast de toekomstige woonwijk ook nog eens een elektriciteitscentrale van 150.000 volt. “Wie wil hier nou wonen?”, zegt een van de actievoerders.

CONFITuurTerloops vernamen wij dat er een tweede bezwaarschrift is ingediend werd tegen de bouw van een schooltje op deze site. Eerder al vonden de bezwaarindieners dat het niet zo’n goed idee was om een schooltje met zandbak en moestuin te bouwen op deze zwaar vervuilde grond. Hierop trok de stad de vergunningsaanvraag in. Maar een beetje later deed de stad gewoon een nieuwe aan-vraag. Het schooltje werd een paar meter verplaatst en de zandbak en het moestuintje waren van de tekening weggegomd. Dat was het. Aan de grond van de zaak ver-anderde er niets: de site blijft vervuild en het lawaai en het fijn stof zijn er nog steeds. Als het bezwaarschrift wordt afgewezen, kan de school mogelijk al in 2011 openen.

Om alle acties van SOS Zurenborg te bekostigen, zal de bewonersgroep in de nabije weken zelfgemaakte niet-vervuilde confituur van fruit, geteeld ver weg van alle autostrades, deur aan deur verkopen in onze wijk. Eet smakelijk!

De inplanting van een schooltje op de terreinen van Nieuw Zurenborg blijft een twistpuntFoto Jorg PYL

3Gazet van Zurenborg | November 2010 - December 2010

(Zie begin pag 1) Het verhaal van de bibliotheek in de Wolf-straat heeft veel weg van een Griekse tra-gedie. De toeschouwers weten van begin af aan, dat het fout gaat aflopen. Het publiek kan zien hoe het hoofdpersonage blind is voor enige redelijkheid en uiteindelijk gaat de protagonist ten onder. Sinds jaren kon-den wij vaststellen dat de uren waarop de bibliotheek toegankelijk was, stelselmatig verminderd werden. Op dit ogenblik blijft de bibliotheek slechts anderhalve dag open en is er geen avondopening meer. Offici-eel kan de bibliotheek op afspraak bezocht worden, maar bij het begin van het nieu-we schooljaar kregen de scholen een brief met de melding dat de kinderen niet meer welkom waren in klasverband.

POlITIEDonderdag 30 september, 14.00 uur. Aan de stedelijke bibliotheek in Wolfstraat staan naast uw Gazet van Zurenborg-verslagge-vers eveneens journalisten van Het laatste Nieuws, Gazet van Antwerpen en ATV te wachten op de protesterende kinderen. Op dat ogenblik zijn de kinderen en hun leer-krachten aan het verzamelen op de Dage-raadplaats om daarna onder politiebegelei-ding naar de bibliotheek af te zakken. Eerst naar de Dageraadplaats. Schooldi-recteur Koen De Dapper verwijst mij door naar twee leerlingen van leefschool De Dageraad, Pjotr en Marta. ”Wij staan hier omdat het fijn is dat de bib vlak bij onze school ligt, en omdat we dus niet met de

tram of de bus moeten gaan. Bus en tram betalen is niet zo leuk. Nu kunnen we ook buiten schoolverband naar de bibliotheek gaan. Als er een bibbus komt is dat wel okay, maar die bus gaat hier maar heel weinig komen. Als de bib dicht gaat, zullen we maar naar een andere, verder gelegen, bibliotheek gaan om boeken te lenen.”

rECHTDan zet de stoet zich in beweging, richting Door Verstraeteplaats Vijf scholen zijn vertegenwoordigd, elk met één of meer klasjes. De kleine demonstranten dragen zelfgemaakte pancartes met slagzinnen die met veel enthousiasme geroepen wor-den: “Bib moet openblijven! Wij willen le-zen! Bib moet blijven! Wij willen boeken, boeken van de bib!” De bekende borden ‘merci om trager te rijden’ zijn creatief ge-transformeerd tot ‘Merci om de bib open te laten blijven’. Op het eind van de stoet loopt een groepje kinderen dat de sluiting van de bibliotheek in een ietwat breder ver-band ziet. Zij schreeuwen: “Open! Kinder-recht!” Een van de demonstranten loopt zelfs al vooruit op de beslissing die het stads-bestuur binnenkort neemt. Op een zelf ontworpen affiche staat met grote letters ‘Merci om de bib te heropenen’. De ont-werper gaat er blijkbaar vanuit, dat het onvermijdelijke zal gebeuren en poogt met deze affiche alsnog het tij te keren.

VErKEErOok de juffen en de meesters roepen hun ziel uit het lijf. Eenmaal aangekomen op het plein voor de bibliotheek, trekt de bon-te groep enkele keren rond het plein, mooi op het zebrapad terwijl de politie het ver-keer tegenhoudt. En toch loopt het bijna mis. Alle auto’s staan netjes voor het rond punt te wachten, maar een voertuig van een Antwerps taxibedrijf meent toch te moeten inhalen en kan maar heel nipt twee over-stekende kinderen ontwijken. De chauffeur komt er vanaf met een luide vermaning van een politieagent.

BIBlIOBuSNa enkele rondjes, keren de kinderen ge-disciplineerd terug naar hun scholen. Een kleine delegatie van enkele kinderen en leerkrachten stapt de bibliotheek binnen om een petitie en tekeningen af te geven. De stad Antwerpen heeft wegens ‘niet-beschik-baarheid van de directeur van de Antwerpse bibliotheken’ voor die gelegenheid cultuur-coördinator Karel Hermans afgevaardigd. Hij luistert aandachtig naar de argumenten om de bibliotheek open te houden. Leraar Jochem vertelt hem, dat behalve deze kin-deren ook veel kansarme volwassenen naar deze bibliotheek gaan en dat een uitstap naar de Permeke-bib voor hen misschien te duur wordt. “Als de bibliotheek dan toch door een bibliobus vervangen wordt, dan moet deze minstens om de veertien dagen

komen”, aldus meester Jochem. Karel Her-mans belooft al deze argumenten aan sche-pen Heylen en burgermeester Janssens over te maken en drukt de hoop uit dat zij oren hebben naar deze argumenten en dat de stad geld vindt om deze bibliotheek open te houden.Via officieuze weg vernam Gazet van Zu-renborg dat het plan voor de bibliobus erin bestaat, dat de bus met boeken slechts een-maal om de acht weken langs komt in onze wijk. Dit betekent dat de mensen die ge-bruik maken van de bus slechts zeven keer per jaar van boeken kunnen wisselen. Zoals bij elk klassiek drama, hoort er ook een epiloog bij dit verhaal. Vrijdag 8 oktober staat een grote vrachtwagen onder de brug-gen van deTramplaats. ‘Bibbus’ staat er in grote letters op. “Ja, dit is de bibliotheekbus voor de leerlingen van de scholen”, vertelt een vriendelijke bibliothecaris vanuit zijn bus. Hoe dikwijls de bus gaat langskomen, weet hij niet. “Er zijn nog anders scholen die moeten bediend worden”, voegt hij eraan toe.Ondertussen is de bibliotheek in de Wolfstraat nog steeds open, op woensdag van 10.00 tot 18.00 uur en op donderdag van 14.00 tot 18.00 uur. Pech voor hardwer-kende Zurenborgers die ‘s avonds van de bibliotheek gebruik willen maken. Op de website van de Antwerpse bibliotheken prijkt de slogan ‘’t Stad is van iedereen’. Voor hoelang nog?

“Merci om de bib te heropenen”

Verschillende scholen namen deel aan de betoging. Op de pancardes gaat iedereen er al vanuit dat de stad de beslissing herroeptFoto’s André DEJONGHE


jeroen Olyslaegers

• Hoe belangrijk is een bib in een wijk als Zurenborg? Toch een wijk met veel jonge gezinnen met kinderen en een stevige hoeveelheid seniorenJeroen Olyslaegers: “Héél belangrijk ui-teraard. Wat mensen al wel eens durven vergeten is dat een wijkbibliotheek ook een ontmoetingsplek is. En zulke plek-ken moet je in deze tijden koesteren en juist niet weg rationaliseren. Ik woon in deze wijk al een jaar of zes, dus nadat de meeste buurtwinkels al lang verdwenen waren. Een wijkbibliotheek geeft karak-ter aan een wijk, net zoals elke ontmoe-tingsplek. Ik huiver bij de gedachte dat mensen elkaar overdag alleen nog maar ontmoeten aan de groentenafdeling van een grootwarenhuis.”

• Moet de bib op Zurenborg open blijven ook al kost dat de gemeenschap handen vol geld voor relatief weinig mensen die er gebruik van maken?

Kristien Hemmerechts

• Hoe belangrijk is een bib in een wijk als Zu-renborg? Toch een wijk met veel jonge gezin-nen met kinderen en een stevige hoeveelheid senioren.Kristien Hemmerechts : Bibliotheken heb-ben onschatbare waarde. Het zijn niet al-leen plekken waar je kunt lezen en leren, maar je kunt er elkaar ook ontmoeten.

• Moet de bib op Zurenborg open blijven ook al kost dat de gemeenschap handen vol geld voor relatief weinig mensen die er gebruik van maken?Kristien Hemmerechts: Ik ken de cijfers niet en ik heb geen zicht op de werking van de bib. Als er weinig gebruik wordt gemaakt van de bib, dan moet de bib mis-schien voor een andere aanpak opteren.

Is een wijkbib in Zurenborg wel echt nodig ? De bibliotheek op Zurenborg dreigt helemaal te ver-

dwijnen en dan moeten inwoners van de wijk op zoek

naar een andere stadsbib. Nogal wat mensen vinden

dat een wijk als Zurenborg recht heeft op een uitleen-

bib maar anderen vinden dan weer dat de nabij gele-

gen filialen best te bereiken zijn. Met een beetje moed

en goeie wil. Fundamenteel blijft ook dat

kleine kinderen bijna uitsluitend kennis

maken met het aanbod door klasbezoeken.

Maar wat vinden schrijvers van deze evolutie? Neemt

de computer over? Zijn bibliotheken uit de tijd? Ma-

ken ze deel uit van ons cultuurpatrimonium? Moet de

overheid in elke wijk een dure bib in stand houden? Is

een bibliotheekbus die naar de scholen en pleinen rijdt

een goed alternatief of een doekje voor het bloeden?

Kortom, met deze en andere vragen trokken

we naar een aantal schrijvers in onze wijk.

(Swa COLLIER)

Jeroen Olyslaegers: “Ik ben een voorstan-der van aanwezigheid van kunst (in al haar vormen) in de wijken, en niet lou-ter in het stadscentrum. Het is juist door o.a. kunst en dus ook bibliotheken dat je een gemeenschap kan levend houden. Ui-teraard kost dat geld. Ik betaal met veel plezier belastingen om al dat moois te bewaren, niet af te breken.”

• We komen met een bibliobus wel naar de scholen zegt het stadsbestuur. Dan moeten de kinderen zich zelfs niet verplaatsen . Een goed argument ?Jeroen Olyslagers: “Een flauw argument. Je krijgt te horen dat de Permekebiblio-theek goed bereikbaar is (en dat is uiter-aard zo), maar dan moet je niet beginnen schermen met bovenstaand argument. Het is het een of het ander. Al schrijver bezoek ik de Permekebibliotheek graag omdat er zoveel beschikbaar is. Maar het beperkte aanbod van een wijkbiblio-theek is voor vele mensen wel degelijk een goede zaak. Een bibliotheek van wat voor grootte ook is net als een goede tweede-hands boekenhandel sowieso altijd een plek waar je op iets kan stuiten dat je niet specifiek zoekt, een plek van verwon-dering en toeval.”

• Wat zijn de gevolgen als de bib verdwijnt?Jeroen Olyslaegers : “Een lege plek in de wijk die niet meer valt te dichten. Punt.”

• Moeten de inwoners hier niet hun stem laten horen? Jeroen Olyslaegers: “Daar ben ik realis-tisch in, vrees ik. Natuurlijk mogen men-sen hun stem laten horen indien ze dit écht belangrijk vinden. Ik hoop dat dit gebeurt, maar heb geen idee of zulk be-lang ruim gedragen wordt."

jeroen Olyslaegers woont in de Kruikstraat en is een van de meest getalenteerde duizendpoten: filmrecensent, radiocolumns, theaterstukken, romans, schrijver van kunstboeken en performer. Allemaal dekseltjes die op dat ene potje passen.

• We komen met een bibliobus wel naar de scholen zegt het stadsbestuur. Dan moeten de kinderen zich zelfs niet verplaatsen. Een goed argument?Kristien Hemmerechts: “Dat is zeker geen onaardig argument. Maar de bib bestaat natuurlijk niet alleen voor schoolgaande jeugd.

• Wat zijn de gevolgen als de bib verdwijnt?Kristien Hemmerechts: Ik kan geen koffiedik kijken…

• Moeten de inwoners hier niet hun stem laten horen?Kristien Hemmerechts: “Ja, natuurlijk. Maar misschien moet dat vooral op een constructieve manier gebeuren. Niet al-leen zeuren, maar ook de vraag onderzoe-ken: wat verwachten we van ‘onze’ bib? Hoe willen we die zien opereren? Wat is de rol van een buurtbib in de 21ste eeuw? En vervolgens kan de bib op de behoeftes die er bestaan inspelen.


reine De Pelseneer • Hoe belangrijk is een bib in een wijk als Zurenborg? Toch een wijk met veel jonge gezinnen met kinderen en een stevige hoeveelheid seniorenReine De Pelseneer: “Een bieb is in élke wijk belangrijk. Voor echte leesbeesten is zo'n bieb vlakbij misschien minder nodig, want die zullen hoe dan ook moeite doen om naar een ander filiaal te gaan. Maar voor anderen is die stap vaak te groot, ter-wijl een bieb in hun buurt wel uitnodigend kan werken. Als je mensen aan het lezen wilt krijgen, dan moet je er in de eerste plaats voor zorgen dat er een makkelijke toegang tot boeken is…"


Reine De Pelseneer: “Om de redenen die ik hierboven aanhaalde, lijkt het me inder-daad belangrijk dat de bieb open blijft. Nu goed, ik heb geen cijfers over bezoekers-aantallen en de kostprijs, dus ik kan hier geen harde uitspraken over doen. Je kunt het natuurlijk ook niet zo ver laten komen dat je een bibliotheek open houdt voor

twee personen… Maar als er in de cultu-rele sector geen geld gestopt mag worden in initiatieven die voor slechts een klein publiek zijn bestemd, dan zullen er veel deuren gesloten moeten worden… Wat ik wél belangrijk vind, is dat er wordt nage-dacht over hoe een hedendaagse bieb moet functioneren. De manier waarop mensen – en vooral kinderen – met boeken en ge-schreven tekst omgaan, verandert nu een-maal. Daar moet je als bieb op durven in te spelen."

• We komen met een bibliobus wel naar de scholen zegt het stadsbestuur. Dan moeten de kinderen zich zelfs niet verplaatsen. Een goed argument?Reine De Pelseneer: “De bibliobus is beslist een fijn initiatief, maar ik zie ze eerder als een aanvulling op de bieb. Een bieb is er immers niet alleen voor schoolgaande kin-deren. En het aanbod in zo'n bus is hoe dan ook beperkt."

• Wat zijn de gevolgen als de bib verdwijnt?Reine De Pelseneer: “Een aantal mensen zal wellicht minder lezen… Ik kom regelmatig in bibliotheken om te vertellen over mijn

boeken en om voor te lezen voor kinderen. Daarbij merk ik dat het vaak de kleinste bibliotheken zijn die met het meeste en-thousiasme aan leesbevordering doen. Kinderen die normaal gezien nauwelijks met boeken in aanraking komen, worden er toch warm gemaakt om te lezen. Dood-jammer als zulke dingen niet meer zouden kunnen."

• Moeten de inwoners hier niet hun stem laten horen? Reine De Pelseneer: “Natuurlijk. Het is een bieb vóór de inwoners, dus als zij willen dat de bieb blijft, moeten ze daar mee voor pleiten."

reine De Pelseneer woont in de Korte Van ruusbroecstraat en heeft zich in het wereldje van de kinderboeken een stevige reputatie opgebouwd. Schrijft gedichten – voor volwassenen en kinderen – en verhalen, en brengt prentenboeken uit. Allemaal schitterend geïllustreerd.

• Hoe belangrijk is een bib in een wijk als Zurenborg? Toch een wijk met veel jonge gezinnen met kinderen en een stevige hoeveel-heid senioren

Peter Theunynck: “Een wijkbibliotheek op Zurenborg lijkt mij best wel zinvol. Ik her-inner me hoe mijn kinderen, toen we nog in Lint woonden, vaak met hun fiets naar de plaatselijke bibliotheek peddelden om er hun eerste stappen in de wereld van

strips, boeken en tijdschriften te zetten. Meestal keerden ze glunderend terug met een hele stapel ontdekkingen. Ik zie de la-gereschoolkinderen uit de wijk nog niet meteen alleen naar de Permekebib fietsen, naar de wijkbibliotheek kan dat wel.”


Peter Theunynck: “Enkel naar de taal van de bezoekers- of ontleningscijfers luisteren lijkt me wat simplistisch. Als de wijkbiblio-theek echt iets betekent voor een aantal kinderen en oudere mensen die moeilijk in de Permekebib geraken, mag dat feit niet zo maar genegeerd worden. Misschien moeten vraag en aanbod nog wat beter op elkaar afgestemd worden, maar een kruis maken over de wijkbibliotheken lijkt me een te drastische maatregel. Men werpt dan voor een aantal mensen extra drem-pels op. Het verwerven van cultuur en ken-nis mag toch iets kosten? Het zijn de enige troeven die wij in dit landje hebben.”

• We komen met een bibliobus wel naar de scholen zegt het stadsbestuur. Dan moeten de kinderen zich zelfs niet verplaatsen. Een goed argument ?Peter Theunynck: “Zo’n bibliobus met een minivrachtje boeken lijkt me toch niet hetzelfde als een heuse bibliotheek waarin je kunt rondneuzen en waarin je dingen kunt vinden waar je wellicht niet naar op zoek was, maar die misschien wel je leven veranderen.”

• Wat zijn de gevolgen als de bib verdwijnt?Peter Theunynck: “Dan wordt het culturele aanbod weer wat

schraler. Voor een aantal mensen, vooral kinderen en ouderen, is ’t Stad dan weer een beetje minder van A. Het stadsbestuur wil zo graag jonge mensen naar de stad halen en in de stad houden. Misschien moeten ze dan nog wat meer aan de kin-deren leren denken.”

• Moeten de inwoners hier niet hun stem laten horen? Peter Theunynck: “Dat moet je altijd doen. Dat is echt participeren in de democrratie. Als inwoner en gebruiker moet je de be-leidsmakers soms duidelijk maken dat ze fout zitten en dat je het helemaal niet met hen eens bent. Dat is superbelangrijk. Een keer om de zoveel jaar naar het stemhokje gaan, is echt niet genoeg. Bestuurders heb-ben vaker feedback nodig, zodat ze blinde hoeken vermijden en betere beslissingen kunnen nemen. De tijd van blanco cheques is toch lang voorbij, nietwaar Bart:-)”

Peter Theunynck, lange Van ruusbroecstraat, is onze wijkdichter. Hij publiceert in elke editie van deze krant een wijkgebonden gedicht. Verder is hij bekend als biograaf, dichter en tekstschrijver.Won met zijn dichtbundels een paar belangrijke prijzen.

Peter Van Olmen

• Hoe belangrijk is een bib in een wijk als Zurenborg? Toch een wijk met veel jonge gezinnen met kinderen en een stevige hoeveelheid senioren.

Peter Van Olmen: “Met jonge kinderen is de bib in Zurenborg makkelijk bereikbaar. Permeke is een hele uitstap. En het De Coninckplein is niet echt een buurt waar

je kinderen graag alleen naartoe stuurt. Naar de buurtbib kan dat wel.

• Moet de bib op Zurenborg open blijven ook al kost dat de gemeenschap handen vol geld voor relatief weinig mensen die er gebruik van maken? Peter Van Olmen: “Het lijkt alsof de biblio-theken dezelfde weg opgaan als de spoor-wegen. In grote stations wordt zwaar ge-ïnvesteerd, kleine stationnetjes laat men verloederen. Terwijl kleine bibliotheken vaak een opstap zijn naar die grotere bi-bliotheek. Juist omdat de drempel kleiner is.”

• We komen met een bibliobus wel naar de scholen zegt het stadsbestuur. Dan moeten de kinderen zich zelfs niet verplaatsen. Een goed argument ?Peter Van Olmen: “Het is veel leuker als kinderen zelf naar de bibliotheek gaan. Zo leren ze dat er plaatsen zijn waar voor boeken gezorgd wordt, en waar boeken be-langrijk zijn. En ik vraag me af of veel jon-geren, als ze ouder zijn en de bus niet meer

langskomt, nog spontaan de weg naar de bib zullen vinden als ze dit niet van jongs af geleerd hebben.

• Wat zijn de gevolgen als de bib verdwijnt?Peter Van Olmen: “Ik vind het een teken van de verarming van een buurt die meer en meer verwordt van een woonbuurt tot een uitgaansbuurt. Hopelijk komt er geen restaurant in de plaats.”

• Moeten de inwoners hier niet hun stem laten horen? Peter Van Olmen: “Zeker.”

Peter Van Olmen woont in de Stierstraat, is jeugdschrijver, verraste iedereen met De Kleine Odessa dat ondertussen een hele kast aan prijzen won en vertaald werd in alle gangbare talen. Zelfs in het Koreaans. Komt er binnenkort een vervolg?

Peter Theunynck


Italiaanse specialiteitenPIZZA - PASTA

Ook om mee te nemen

Dageraadplaats 21 - 2018 AntwerpenTel. 03 236 74 52 - GSM 0495 40 43 79

Open van 12u tot 14u en 18u tot 23uDinsdag gesloten

Grotebeerstraat 1 2018 Antwerpen t/f 03-239 81 91 [email protected] www.emenel.be

openingstijden:

wo t/m za 10.00-18.30 uur

of ’s avonds op afspraak

juweelontwerp kinderjuweeltjes trouwringen herstellingen oud goud creaties

Gluren bij de buren: Straatmetamorfose

Karen Claes gluurt al meer dan 7 jaar achter onze Zurenborgse gevels op zoek naar bijzondere verhalen.Dit jaar gaat ze de stofwolken, boorgeluiden, mdf platen en verfgeuren achterna. 2010 staat in het teken van renoveren, verbouwen en grote klussen, in het spoor van handige harry's en bob de bouwers...

Herfst. Een gevarieerd, nieuw kleurenpalet met warme tinten hangt aan de bomen. De verwarmingen stralen hun eerste warmte van het seizoen de kamer in.Sjaals en mutsen worden langzaam uit de kast gehaald. Sjaal. Het klinkt als een woord uit verre tijden. Gelukkig laat de zon ons niet in de steek en stralen de weekends je tegemoet. Weekends gevuld met de eerste kopjes warme choco, renaissancemuziek en dvd-marathons.

Het najaar komt voorzichtig om de hoek kijken, ik omarm het groots. De winter kan mij wel bekoren, het haalt het kind in mij naar boven. Ik herinner me de sneeuwballen die ik vorig jaar gooide, de ijzige fietstochtjes op onverant-woorde wegen, de bevroren vingers en wolkjes adem in de vrieskou. Wanneer ik het opschrijf, voel ik nu al een gevoel van opwinding. Ik mag niet vooruit lopen op de feiten, eerst genieten van de temperatuurovergang tijdens dit prachtige tussenseizoen.

Afgelopen keren schreef ik over verbouwingen. Verbouwingen in huizen en appartementen, meestal kleine ingrepen, soms van grote aard. De verbouwing waar ik zelf het meeste naar heb uitgekeken vind op dit moment plaats: de metamorfose van onze straat. Verschillende Zurenborgse straten hebben dit al achter de rug. Onze Lange Van Ruusbroecstraat heeft lang moeten wachten, onze naam liegt er niet om. Een straat die een nieuw leven start met verse voetpaden, glad asfalt en boompjes die zich ondertussen al thuis voelen. Het brengt wat met zich mee, zo’n make-over. Het doet een straat herleven, want buren hebben een gespreksonderwerp en dat is te merken. Je kan er ook niet omheen als om vijf of zes uur ’s och-tends de eerste vrachtwagens en bulldozers de straat inrijden en de werken starten. De auto’ s rijden iets langzamer tijdens de werken. Als parallelstraat van de Plantin- en Moretuslei, worden we vaak gezien als snelle binnenweg. Met de nadruk op snel, sneller dan goed is voor een woonwijk met vele jonge, spelende kinderen. Een metamorfose, ik ben benieuwd of iedereen dit net zo spannend vind als ik. Ik peil naar de reacties van de straat en merk dat het leeft, dus deze keer laat ik mijn buren aan het woord…

Val en Bruno van nr. 70: “Op zich staan wij achter het feit dat er gewerkt wordt aan de straten. Door goede straten en stoepen zullen mensen (hopelijk) ook gemotiveerd zijn om ze te onderhouden. Initiatieven als een straatpoets zijn altijd leuk en de resultaten zijn meestal fleurig en fris! Wij hebben geen probleem met het startuur van de werken. Het eerste lawaai is te horen nadat onze wekker is afgelopen en als we 's morgens vertrek-ken zijn de werklui vriendelijk. Ook overdag hebben

we geen last van het lawaai.”

“'Autoloze straat' is wel relatief. Er rijden nog steeds auto's, wat het voor de kinderen toch niet zo veilig maakt. Maar toegegeven, het is wel veel rustiger. Ze-ker die 'vlammers' die ons af en toe de stuipen op het lijf jagen blijven weg. Waar we wel veel hinder van ondervinden is het parkeerverbod. De laatste tijd kan je amper een straat vinden waar géén bor-den staan. Er is sowieso al weinig parking, zeker 's avonds, maar nu is het zelfs niet meer mogelijk je auto een straat verder te parkeren. Wij merken dat er ook vaak borden gezet worden in straten waar dan dagenlang niets gebeurt. Op den duur beginnen mensen de borden ook te negeren en het toeteren en wegslepen zorgt dan wel (en soms heel vroeg) voor lawaaioverlast. Het ene brengt natuurlijk het andere mee, maar wij vragen ons toch af of werken in de buurt niet beter verdeeld kunnen worden.”

Katia (Bio117 kinderopvang) van nr. 117:“Ik ben zeer blij met de nieuwe voetpaden. Ikzelf heb hier weinig hinder van ondervonden. Er mag wel eens gezegd worden dat het hier allemaal zeer snel is gegaan, binnen de vier dagen was het oude voetpad eruiten het nieuwe erin. Een terechte pluim voor de werkmannen. En de dagen dat er hier geen verkeer doorkon waren een verademing. Het spijtige is wel, dat deze straat niet in aanmerking komt voor verkeersdrempel of zigzag verkeer om alles af te rem-men want in het verleden "vlamde" ze hier wel eens graag door... “

Martine van het ‘ Rolwagentje’:“Een tijdje geleden kreeg ik een briefje in mijn han-den dat de straat werd heraangelegd. Daar stond in dat de Lange Van Ruusbroecstraat nieuwe voetpa-den kreeg. Wat was ik blij eindelijk die vieze blokken weg aan de school. Ik begon al te dromen van een

breed voetpad en enkele bomen! Toen belde ik naar de desbetreffende dienst en zij vertelde me, dat de werken alleen waren tot aan de Rolwagenstraat en dat ze me niet konden vertellen wanneer wij in de planning zaten. Wat waren we samen met de buren ontgoocheld.Tot Karen me vroeg om te reageren voor de gazet. En wat gebeurde er toen .......Die namiddag stonden drie personen voor mijn win-keltje. Met plannen in hun hand. Ze gebaarden rich-ting ons stukje vergeten Van Ruusbroecstraat.Toen ze klaar waren, heb ik gevraagd of wij ook aan de beurt waren. En ze zeiden JAAAAAAAAAAA.Dus kan ik nu al beginnen met dromen over de bomen in ons stukje straat. Dank je wel om het begin van onze straat niet te vergeten. Want het leek dat het begin van de lange straat het vergeten staartje was geworden.” Dirk Blijweert:“Op zich vind ik het prima dat de straat wordt he-raangelegd. Een nieuwe stoep en vers asfalt: het oogt niet alleen netjes maar stapt en rijdt bovendien lek-ker soepel. Alleen vraag ik me af of dit écht nodig was. De staat van onze straat was immers nog be-hoorlijk. Ik veronderstel dat de heraanleg een flinke duit gekost zal hebben. Misschien had dat geld nutti-ger besteed kunnen worden aan bijvoorbeeld veiliger fietspaden elders in de stad, of het opfrissen van een armere wijk.”

Paul en Roos Verstraete van Apotheek Zurenborg:“Spelen in autoloze straten terwijl de buren met el-kaar verbroederen, mooi toch! In al die jaren dat we hier al wonen en werken hebben we de buurt zien verjongen en opfleuren. Alleen jammer van al die foutparkeerders. Had men maar een ondergrondse parkeergarage gemaakt onder de Dageraadplaats. Maar goed, positief blijven: straks een nieuwe stoep, nu nog het asfalt!”

Lhasa, nr. 59“Ik en mijn vriendjes vinden het leuk om te kunnen ravotten in het zand dat de werkmannen gebruiken, om de nieuwe voetpaden aan te leggen. We kunnen

heel lang op de straat spelen en er rijden geen snelle wagens door de straat. Postbode Cois breekt bijna elke dag zijn benen maar de post is er steeds. Maar alle dagen ’s morgens met heel veel lawaai wakker ge-maakt worden is niet leuk. Zo denk ik dat ik al naar school moet en ben ik te vroeg wakker, dus slaap ik nog op school, hahahaha. Ik vind het ook niet leuk dat we alle dagen de auto moeten verplaatsen. Mama wil dan de dag nadien met de wagen weg, maar papa had de vorige dag maar een klein par-keerplaatsje gevonden dus kan mama er niet uit.”

Raymond Portocarero: “De straat lijkt wel ergens in de duinen te liggen en er heerst een soort van wetteloosheid met betrekking tot het parkeren in onze straat. De huizen hebben tijdelijk een ophaalbrug gekregen van de voordeur tot de straat en dat geeft het gevoel in een kasteel te wonen. Met de fretten wandelen wordt nu nog avon-tuurlijker voor de beestjes, want er zijn talloze nieuw te ontdekken plekjes tussen de stenen, zandhopen en houten ophaalbruggetjes. Dochter Régine moest vrijdag 8 oktober al om 8u30 op school zijn voor een klas uitstap naar Namen, de wekker stond op 6u30. Doordat de batterij van de wekker leeg was, werden wij niet gewekt door de wekker. Gelukkig werden wij wel gewekt door het geluid van de werkmensen, die elke ochtend om 6u beginnen met de werken. Elke morgen voor het ontbijt al ‘goedemorgen’ zeggen te-gen de straatwerkers, geeft de dag gelijk al een goed begin.”

Matijs (schrijft ook namens zijn broer Seppe en zus Violet) nr. 51“Wij vonden het erg leuk dat de straat afgesloten werd, daardoor konden wij in alle veiligheid spelen. Het was alsof het pleintje plots voor de deur verhuisd was. We konden al het materiaal van de werkman-nen goed gebruiken. Bv. De grote planken werden onze afreis met de step en stenen voor over te sprin-gen. Het was voor ons een betonjungle. Minder leuk was het voor mijn ouders, daarmee bedoel ik al het stof dat we binnen brachten. Want natuurlijk deden wij onze schoenen niet altijd uit.”

Peter Theunynck, ook bewoner van onze straat, schreef op mijn verzoek een kort gedicht over de werken:

WEGODE De weg was als een golfterrein bezaaid met duizend gaten. Soms dacht je aan een kolenmijn. Dat kon men zo niet laten. Nu komt er verse macadam en splinternieuwe stoepen. De straat glad als een achterham, de buurt om van te snoepen. Met deze woorden wandel ik graag de herfst tegemoet.Omdat ik weet dat er hier in de winter een prachtige straat zal liggen.Bedankt, lieve buren!

De Lange Van Ruusbroecstraat krijgt nieuwe voetpadenFoto's Karen CLAES

Een opgebroken straat is dan ook weer geschikt als speelplaats voor de kinderen

Foto's Karen CLAES


Als Leon Dudek en zijn vrouw Anna Torfs (beiden 77) me op een mooie na-zomerdag ontvangen, tronen ze me meteen mee richting tuin. In een uit-hoek van het hofje prijkt hij dan: dé boom van Dudek, zoals de buren hem noemen. “In 1993 is hij gekeurd en ge-snoeid door Peter Hauman, een boomchi-rurg die ook de bomen op het plein ver-zorgd heeft. Onze kastanje is toen ook onder de loep genomen door Jan Vaes, een specialist in boomverzorging. Die kon ons vertellen dat de boom toen ongeveer 120 jaar oud was. De omtrek van de stam bedraagt wel 3,20 meter!”, vertelt Leon trots. Het is inder-daad een stevige klepper. De kruin over-dekt maar liefst zeven tuinen. Maar je kan er niet naast kijken: de boom ver-toont serieuze kale plekken. “In 2008 hebben we nog 11 kilogram kastanjes kun-nen rapen. In onze tuin alleen al, hé! En nu heeft de boom bijna geen vruchten meer”, zucht Leon. “Er zijn verschillende dode tak-ken. En de bladeren zijn ook veel kleiner dan normaal. Het is me echt een raadsel waarom mijn boom plots zo afgetakeld is. Maar zie je die neuzekesboom daar bij de buren? Die heeft net hetzelfde.”

VlIEGENDE KAT Leon en Anna hebben lang zelf naar de oorzaak gezocht. “Eerst dachten we dat het gewoon aan de ouderdom lag. De kastanje moet nu al zo’n 140 jaar oud zijn. In een bebouwde omgeving kan dat natuurlijk al tellen. Maar toch… Daarvoor ging de aftake-ling veel te snel. Toen begon het ons te dagen dat iemand de boom misschien bewust ziek maakte. Nochtans hebben de meeste buren geen enkel probleem met de kastanje. Ze zijn blij met het groen en de schaduw en verkoe-

ling die de boom in de zomer brengt. Na-tuurlijk is er hier en daar wel hinder, zoals de slierten met geel poeder die in de bloei-tijd tussen de lambrettekes van een naburig terras vallen. Maar of dat nu een reden is om de boom te vergiftigen?”, twijfelt Leon. Nochtans kan hij heel sappige verhalen vertellen over overlast door bomen in de driehoek. “Een tijdje terug stonden er in een aangrenzende tuin nog drie grote po-pulieren. Op een dag was er een kat ingekro-pen, maar die kon niet meer naar beneden. Drie dagen heeft dat beest in de top zitten janken. Tot we het beu waren en met een paar mannen een koord vastbonden aan de stam. Door de boom over en weer te schud-den, dachten we dat de kat er wel uit zou komen. Maar niet dus. De poes bleef waar ze zat. “Laat maar los!”, riep iemand. “En toen ging het ineens KNAK! De boom brak af, de kat werd meters ver weg gekatapulteerd. Maar ze landde toch mooi op haar pootjes op een plat dak”, lacht Leon. “Eén van de buren had het toen wel gehad met die hoge populieren. Als ze niet meteen weggehaald werden, zou hij ze vergiftigen met benzine, dreigde hij.” WHITE SPIrIT Met dat dreigement in het achterhoofd legt Leon de link met een ander voorval. “Van verschillende bronnen buiten de wijk heb ik vernomen dat er hier verf of white spirit gedumpt wordt in de riolering. Ik heb zelf trouwens al enkele keren een indringen-de geur waargenomen. Maar ja, wijzen mag niet en is lelijk, leren ze je toch op school? Ik kan dus niets zeggen en niemand beschuldi-gen, want ik heb al een slechte naam. Jaren-lang heb ik hier in de straat een winkel in verpakkingsmaterialen gehad. Ik weet dus

heus wel hoe het hier draait en maalt. Maar ik zwijg en wil niet op lange tenen trappen.” Hoe die vermeende chemische lozingen dan zijn boom ziek kunnen maken? “Er zijn hier in de buurt nog heel veel waterput-ten. Ook onder mijn huis zit er eentje. En weet je dat het wortelstelsel van een boom even groot is als de kruin? De kastanje heeft hier al weinig grondwater en zit dus zo met zijn wortels in die waterputten. En dan is de link snel gelegd… Misschien heeft het ook wel wat te maken met de aanleg van die TGV op het einde van onze straat. Want wat doet zoiets met het grondwater? Dat kunnen wij niet inschatten.”

ADVIES Wat er ook van zij, de boom is overdui-delijk ziek en dus heeft Leon de afge-lopen jaren verschillende specialisten gecontacteerd. “Wat zij me komen vertel-len, is soms te gek voor woorden. In elk geval geven ze ieder wel een ander advies.” In eer-ste instantie nam Leon contact op met het Ecohuis. Daar konden ze hem niet concreet helpen en dus gaven ze hem enkele adressen van boomsnoeiers. “Zeg maar gerust boomknoeiers”, merkt Leon fijntjes op. Na die tegenvaller besloot Leon te rade te gaan bij de groendienst van de stad. “Ik werd doorverwezen naar de groendienst aan de Desguinlei. Daar aangekomen vond ik enkel een leeg ge-bouw. Bleek dat de dienst ondertussen verhuisd was naar den Bell telefoon. Na omzwervingen via de groendiensten van Wilrijk en Berchem zijn er uitein-delijk twee mannen van de groendienst van het Albertpark langsgekomen. Die ene liep de tuin in, gaf met zijn stevige botinnen een knoertharde stamp tegen

“Niemand weet wat er met mijn boom aan de hand is”Bewoners van de driehoek tussen de

Kleine Beerstraat, Grote Beerstraat

en Arendstraat kennen ‘m zeker en

vast: de gigantische tamme kastanje

van leon Dudek uit de Arendstraat

41. Aan de dode takken en verslen-

ste bladeren zullen ook zij al wel ge-

merkt hebben dat de boom sinds een

tweetal jaar ziek is. leon weet niet

wat er met zijn klepper scheelt. En

nog minder wat hij er nu mee moet

aanvangen. Een boom… waarover een

boom opgezet kan worden.

(Ellen BURTON)

MEXICAANS ETEN INRosa’s Cantina

Lekker eten van een zonnige kaart!Taco’s, Burrito’s en Enchilada’s!

Heerlijke cocktails

Rosa, Maarten, Tim en Lorrie de papegaaiheten u van harte welkom

Rosa’s CantinaKleine Beerstraat 31 - 2018 Antwerpen

tel. 03 636 20 43

Maandag en dinsdag alle enchilada's 9,95 �Woensdag en donderdag gesloten

de boom en besloot droogjes: die boom is kapot en moet eruit. Toen ik vroeg of de stad daarin tussenkwam, kreeg ik te horen dat ik het zelf moest oplossen. En dat het een dure grap ging worden. Een week werk en een factuur van 7.000 tot 10.000 euro, wist die man te vertellen. Zijn gezel vond er niet beter op dan op te merken dat ik mijn huis maar moest verkopen in de winter. Want dan zou niemand zien dat de boom ziek is. Zo-iets is toch te gek voor woorden?! Maar het kon nóg erger. Toen ik vroeg hoe zo’n eventuele kap in zijn werk ging, zeiden ze dat de boom ofwel helemaal in stukken gedaan zou worden, of dat ze hem in zijn geheel over het huis zouden tillen met een kraan. Waarna de eerste man toevoegde: “Ik zou hem dus maar simpel afkappen op 80 centimeter. Dan hou je nog een mooie barbequetafel over.” Ik dacht dat ik iets kreeg op dat moment!” KANDElABErEN Ten einde raad besloot Leon terug con-tact op te nemen met boomverzorger Jan Vaes. “Toen die de boom onderzocht, zei hij dat de kastanje niet dood kón zijn, want dat er in dat geval paddenstoelen op zouden groeien. Weer een andere mening dus. Achteraf maakte ik me wel de bedenking dat het verzorgen van bo-men die man zijn broodwinning is en dat hij er baat bij heeft dat de kastanje blijft staan. Hoe betrouwbaar is zijn ad-vies dus?”, aldus een stilaan wanhopige Leon. Via connecties kwam hij onlangs nog in contact met een man die voor zijn pensioen bij de groendienst gewerkt heeft. “Die man stelde voor om de boom te kandelaberen. Bij die snoeitechniek worden de takken volledig afgeknot. Dat doen ze blijkbaar ook met de kastanjes in Zuid-Frankrijk. Nadien zou de boom weer nieuwe vruchten moeten krijgen. Misschien dat we dat dus nog wel eens proberen”, verzucht Leon.

STAD Het einde van de lijdensweg van Anna, Leon en hun tamme kastanje is dus nog niet in zicht. Met al die mogelijke oor-zaken en verschillende adviezen is dat ook geen verrassing. “Wat me nog het meest van al stoort,” zegt Leon, “is dat de stad geen duidelijke rol speelt. Ze verplichten je wel om een vergunning te nemen voor het snoeien en kappen van zo’n grote boom, maar als je hulp vraagt voor de kap, ge-ven ze niet thuis. Enerzijds hoor ik dat de stad alle bomen weg wil uit zulke gesloten bebouwde circuits wegens het gevaar, maar anderzijds zou provinciegouverneur Cathy Berx net gezegd hebben dat ze zoveel mo-gelijk grote bomen in de stad wil behou-den. Wat is het nu?” Hoe het nu verder moet met hun boom, dat kan ik Leon en Anna helaas niet vertellen, maar wel dat de weinige vruchten die de kastanje nog voortbrengt, me heerlijk gesmaakt hebben!

Foto An Van de Wal


Meer dan 200 aanwezigen op zomerontbijt

Op zondagmorgen 29 augustus was er al erg vroeg beweging op de

Dageraadplaats. rond 7 uur liepen er al mensen, weliswaar nog met

slaapoogjes, met tafels en stoelen te sleuren, werd er een podium

opgesteld. Ter hoogte van restaurant Bel Mondo werd een aantal tafels

gevuld met koffiemachines, thermossen, flessen gekoelde cava en

fruitsappen. later werd dit aangevuld met verse stokbroden, croissants en

chocoladebroodjes. (Jo VAN HOVE)

Tegen 9 uur kwamen de eerste genodigden op het plein aangewaaid. Het werd stilaan drukker, de eerder genoemde tafels werden aangevuld met een uitgebreide verzameling lekkernijen. Zo verschenen er kazen, taarten, confituren, vers fruit, koeken en taarten en vooral veel cava! Gedurende de daarop volgen-de uren kwamen er ruim 200 mensen naar het plein, die zich allemaal tegoed deden aan al deze dranken en spijzen. Ook voor muzi-kale omkadering was gezorgd.

Gevraagd naar het hoe en waarom van deze ontbijtochtend werd verwezen naar Jo, Myriam, Maaike en Johan. Zij zouden de aanstichters zijn.“Het is de laatste zondag van de vakantie, zegt Johan .”“We zijn nu eenmaal verstokte pleinhangers”, aldus Myriam. “Tja,” zegt Johan,”omdat het ontbijt de vorige drie jaar ook een succes was.”“Eigenlijk is het omdat we onze vrienden twee maanden hebben moeten missen”, legt Maaike uit.

WIjKSCHOOl Twee jaar geleden, tijdens de vakantieperi-ode, groeide bij dit viertal, dat elkaar kent van wijkschool De Brug, het idee om op het einde van de vakantie een gezellig ontbijt te organiseren voor bevriende ouders en kinde-ren van de school. Ook vrienden, buren en an-dere bekenden werden uitgenodigd. De dienst Opsinjoren van de stad werd aangeschreven. Zij leverden tafels en stoelen. De lokale horeca steunde logistiek. Dit jaar werd voor het eerst een beroep gedaan op het enthousiasme van Zurenborgsport. De sportvereniging maakte dan ook van de gelegenheid gebruikt om z’n programma en ambities kenbaar te maken. "Het leuke is het gevoel van togetherness", zegt Paul, voormalig Zurenborger, die ook is uit-genodigd en een croissant eet. Aan dezelfde tafel zit Lilian uit de Dolfijnstraat: "Ik vind het gezellig dat ik ben gevraagd door m'n achterbuur. Jong en oud, het zit hier allemaal sa-men! Fijn initiatief!" Rond 12u30 ondanks het voorspelde regenweer is het droog gebleven. Tijd voor de afsluiter. De mensen van Crossfit uit de Lamorinièrestraat geven nog een demon-stratie van hun aanbod. Deze zondag op het plein heeft gezorgd voor een aangenaam ein-de van augustus. En voor een goed begin van september. Volgend jaar weer?

Ongewoon maar oergezellig: een ontbijt op de Dageraadplaats


Crescendo bestaat 1 jaar en zoekt nog nieuwe leden

Opzwepende drums, draaiende batons en benen in de lucht

Een wit laken aan de poort van het Leonar-dolyceum vertelt me dat ik hier moet zijn. In grove zwarte letters staat er Crescendo opgeschilderd. Eerst door de ijzeren poort en dan loop ik de lege speelplaats over. Achteraan het plein staat de tijdelijk ge-ïnstalleerde bar. Er zitten enkele klanten op het geïmproviseerde terras, maar ik laat ze hun gang gaan. Ik kom niet voor de drank. Nee, ik heb een hoger doel, ik wil alles weten over de wereld van de ma-jorette. De meisjes die zomer en winter over de straten marcheren. De meisjes die niet bang zijn van weer en wind. De meisjes die zon en regen trotseren om in blote benen op straat te paraderen. En dat allemaal ter vermaak van de medemens. Ik bewonder ze nu al.

rITMEIn de verte klinkt het ritme van drums. Ik loop om enkele klaslokalen heen. Op zoek naar de bron van het ritme. Het tromge-roffel wordt sterker en sterker. Het volume neemt toe. Hier is het te doen. Door het openstaande raam dendert het geroffel naar buiten. Enkele jongeren staan ach-ter een snarentrom, een vrouw op leeftijd slaat twee koperen bekken ritmisch tegen elkaar. Tegenover haar staan een man en vrouw diep gebogen over hun xylofoon. Daarnaast slaan twee heren geconcen-treerd op de grote trom. De dirigent in het midden geeft aan waar het harder en zachter moet. Pomperderompompom, pomperderompompom. Tot mijn verba-zing betrap ik me erop, dat ik voorzichtig met mijn voet het ritme probeer te vol-gen. Het lukt me niet. De drumband geeft gas. Het getrommel wordt luider en lui-

der. De muzikanten doen hun best om het zeskoppige publiek te imponeren , maar bij mij overheerst teleurstelling. Ik heb niets tegen drums, maar eerlijk is eerlijk, ik kom voor de majorettes. De meisjes die elke carnavalsstoet opvrolijken. De meis-jes die zonder gene in hun korte rokjes over de straat lopen. De meisjes die trots zijn op hun benen. Waar zijn ze? POMPOMEen pijltje stuurt me in de richting van de turnzaal. Als ik in het halletje sta hoor ik ‘één, twee, drie , vier, omhoog, omhoog, opzij, opzij.’ Ik val midden in een trai-ning. Dit is de achterkant van de show-wereld. Niks strakke pakjes, niks groot publiek, niks groot applaus. In de gym-zaal staan tien meisjes in witte T-shirts te oefenen op synchrone bewegingen. De leeftijd varieert. De jongste majorette is amper vijf jaar en de oudste blijkt 38 jaar te zijn. Elke majorette houdt in haar hand een pompon vast, één zwarte en één wit-te. Voor de groep staat Peggy Verdyck. Zij is de leidster van de groep majorettes en tevens moeder van vier kinderen die ook alle vier lid zijn van Crescendo. Peggy gaat met haar rug naar de groep staan en doet de bewegingen voor. De anderen volgen. Een klein blond meisje van een jaar of zes bijt op haar lip en probeert verbeten de be-wegingen te volgen. ‘één, twee, drie , vier, omhoog, omhoog, opzij, opzij.’Het gaat goed tot de laatste twee tellen. Als alle andere meisjes hun rechterarm uitsteken en zo de zwarte pompon laten ritselen, gaat het bij haar mis. Ze steekt enthousi-ast haar linkerarm uit en laat uitbundig de witte pompon schudden. Als ze haar

fout opmerkt , herstelt ze zich snel. Ze kijkt om zich heen of niemand het gezien heeft. Er wordt doorgeteld. Opnieuw, de-zelfde bewegingen. En dan plots, op een teken van Peggy, beginnen de meisjes te lopen. Ze lopen een rondje achter elkaar door de gymzaal, maken identieke bewe-gingen en komen plots recht op me toe-gestapt. Een meter voor me komen ze tot stilstand in formatie. Ze eindigen mooi op de laatste tel, samen. Genieten. Dan is het pauze. Het blonde meisje gooit haar pompons in een tas en rent naar buiten. Tijd voor iets anders.

SPECIAlISTPeggy vertelt dat Crescendo in zijn hui-dige vorm nog maar een jaar bestaat. In totaal heeft Crescendo 45 leden. Zowel de drummers als de majorettes proberen hun niveau steeds te verbeteren. Daarom trainen ze elke zaterdag een paar uren in het schoolgebouw van het Leonardolyce-um. Binnenkort gaan de majorettes zelfs naar Amsterdam om daar een training te volgen van een specialist uit de VS. Ze doen voorlopig als groep nog niet mee aan wedstrijden, maar als ze worden uit-genodigd treden ze samen wel op bij een bruiloft, een carnavalsstoet of een andere optocht. De groep is ook steeds op zoek naar nieuwe leden. Iedereen is welkom. Als je zin hebt om in groep te tromme-len of wilt graag bewegen met pompon of majorettestok kun je je aansluiten. De jonge vereniging probeert de kosten voor de leden laag te houden. Het contributie-geld is vijf euro per maand en je kostuum hoef je niet te kopen, want dat leen je van de vereniging. Peggy neemt me mee naar

een tentje waar de kostuums hangen, korte zwart-witte jurkjes met veel glitter. Peggy toont me ook enkele batons (of-ficiële term voor een majorettestok, een mens is nooit te oud om te leren). Ik be-kijk ze geïnteresseerd. Peggy: “Dit is een kleintje, voor de kinderen. Dit is een ge-wone en dit is er eentje met lichtjes in. En dit is een vuurstok. Aan de uiteinde zit-ten doeken die gedrenkt worden in olie. Dat draaiend vuur geeft een mooi effect. Ik ben ik de enige die deze gebruikt. Ik vind het niet gevaarlijk. En er is me nog nooit iets overkomen, nou ja…” Voorzich-tig schuift ze de mouw van haar trui naar boven. Daaronder verschijnt haar dunne pols met daar bovenop een grote rode brandblaar. Ze trekt een pijnlijk gezicht. “Tja, verkeerd gevangen.”

STErDe meisjes stellen zich op om een de-monstratie te geven op de speelplaats. De muziek start; ‘Oh, Mandy’ galmt over het schoolplein. De meisjes tillen de benen in de lucht. Ze laten de stokjes draaien. En als jongleurs gooien ze de batons naar el-kaar. Iedereen vangt de stok, behalve het kleine blonde meisje. Ze laat haar stokje op de stoeptegels stuiteren, raapt hem snel op en kijkt beschaamd naar de anderen. Niemand kijkt verwijtend terug. Het gaat verder. The show must go on. De meisjes maken een nieuwe formatie. Ze draaien rond. De baton gaat van de ene hand naar de andere. De majorettes gaan tegelijker-tijd door de knieën en komen weer samen overeind. Ze draaien rond en komen in een kleine formatie bijeen. Twee oudere meisje houden een baton horizontaal. Het kleine blonde meisje gaat erop zitten en wordt in de lucht getild. De rest staat er in freeze omheen. Een mooi eindbeeld. Applaus! Het blonde meisje straalt. Zij is het middelpunt. Voor even een ster. Ze is haar fout van daarnet al lang vergeten. Ik neem afscheid van de majorettes en fiets naar huis. Onderweg blijft Barry Ma-nilow in mijn hoofd nazingen en ik denk aan de majorettes. I never realized how happy you made me, oh Mandy!

Majorette en showband Crescendo in

de lamorinièrestraat hield onlangs een

opendeurdag. Wist u dat er een drum-

band en een majorettekorps aan onze wijk

grenst? Wij ook niet. Hoog tijd voor een

kennismaking. Wij stuurden een ma-

joretteliefhebber op leeftijd naar de

lamorinièrestraat om zich verder te laten in-

wijden in de wereld van de stoere ritmische

drums en de verleidelijke choreografie met

pompon en majorettestok. (Ad MOESKOPS)

Geïnteresseerd om mee te trommelen of om met een majorettestok te draaien.

Showband Crescendo Tel: 0496 607664

of

www.everyone.com/showbandcrescendo

Crescendo bestaat in zijn huidige vorm nog maar een jaar maar kan best wat nieuw bloed gebruikenFoto luc PANDElAErS


Meidengroep ‘Super Idee’ bestaat uit: Roxane, Marie, Katriek, Ibe en Hannah Super Idee is een dansen zanggroepje dat gevormd

wordt door roxane, Marie, Katrien, Ibe en Hannah,

tweedeklassertjes van leefschool De Dageraad. Elke

week leren ze zichzelf danspasjes en liedjesteksten

aan, zomaar in de huiskamer. Hun ouders vonden

dat ze hun talent wel eens aan het grote publiek

mochten tonen en dus stelden ze hen voor om een

heuse show te organiseren. De meiden vonden dit

een ‘super idee’ en op zaterdag 2 oktober was het

zover! (Ellen BURTON)

Het optreden was oorspronkelijk kleinschalig opgevat. Thuis bij Katrien in de Arendstraat was er een geschikte ruimte voorhanden, en-kele zelfgeknutselde uitnodigingen werden uitgedeeld aan vrienden en familie en de meisjes werkten in het allergrootste geheim aan hun repertoire. Het was dan ook een grote verrassing voor de artiesten én hun ouders dat er op dag van het optreden maar liefst vijftig nieuwsgierige toeschouwers kwamen opda-gen!

EurOSONGRoxanes papa Tom kreeg de zware opgave om de show out of the blue aan elkaar te praten.

Dat deed hij evenwel met verve en ook de meis-jes gaven het beste van zichzelf. Zangeressen Marie, Roxane en Katrien vonden hun inspira-tie bij de liedjes van Junior Eurosong. Ze zon-gen een perfecte playbackversie van het win-nende liedje Get up! en voerden samen met hun achtergronddanseresjes Ibe en Hannah een formidabele zelfverzonnen choreografie op bij de nummers Super Idee en Jamanee. Hier en daar werd er stevig geïmproviseerd en onderling bijgestuurd, maar het publiek was laaiend enthousiast en gecharmeerd. De meisjes stonden nog naar adem te happen toen presentator Tom hen op vraag van de toe-schouwers om een bisnummer smeekte. Eens de zevenjarigen begrepen hadden wat dat moeilijke woord betekende, vlogen ze er met-een weer stevig in. Het stormachtige applaus achteraf sprak boekdelen!

Nadien volgde nog een welverdiende knabbel & babbel voor de artiestjes, hun ouders en de aanwezigen. De meisjes hadden in geen geval zoveel toeschouwers en aandacht verwacht en genoten volop na. Wie weet hoe snel het zal gaan voor dit Zurenborgse talent: van de huiska-mer via een eerste succesvol optreden naar….? Dromen mag altijd!

Erg ongewoon, het debuut van een meidengroep in een huiskamer

Foto's Ellen BURTON


Dokter Dirk Avonts na 30 jaar als prof naar Gentse Universiteit

“Het is een luxe om als arts in Zurenborg te werken “

Dokter Dirk Avonts (56) is nauwelijks weg te denken als Zurenborgenaar. Sinds juli 1979 al. Dokter en nu ook prof Dirk Avonts over zijn aanspoelen op Zurenborg: “Ik was afgestudeerd aan de Antwerpse universiteit en moest mijn dienstplicht nog doen en had een vrouw en een kind op komst. Ik verzeilde in het jongerencentrum JAC en ik leerde dokter Luc De-baene kennen die toen in de Nottebohmstraat 4 zat. En we besloten om het samen te doen, men had als patient geen dokter, je kwam achtereen-volgens bij de ene of bij de andere terecht. Wij waren de eersten die dat deden maar we wisten dat het in een wijk als Zurenborg wel moest luk-ken en dat deed het ook. Terwijl de collega’s ons uitlachten met de mededeling dat het nooit zou lukken, men mag niet vergeten dat er in die tijd te veel artsen waren. Daarna zijn we verhuisd naar de Kreeftstraat, eigenlijk de plek waar Luc woonde en als dat te klein geworden was zijn we op zoek gegaan naar iets groters en dat is dan de huidige plaats geworden in de Altaar-straat.”

ESTlANDOp de vraag of hij de zorg zien verande-ren heeft in de voorbije dertig jaar knikt hij heftig van ja. Dirk Avonts: “De zorg in Estland is momenteel beter in Estland dan in België, ik ben liever het slachtoffer van een hart-aanval in Estland dan hier, geloof me, het gaat snel bergaf. Elk jaar zakt ons land een beetje op de ranglijst van de beste zorglanden. Het is hier veel te versnipperd terwijl ze vijftien jaar gele-den in Estland van nul kunnen beginnen zijn.” En Avonts (“ik weet echt niet waarom de mijn naam met een t wordt geschreven”) weet dui-delijk waarover hij praat. In de loop van de voorbije jaren heeft hij de zwakke plekken in het systeem ontdekt, zegt hij. Er volgt een lange uitleg waaruit moet blijken dat de middelen helemaal niet goed gebruikt worden, dat bvb de verwijsbriefjes van de huisartsen voor de specialisten hope-loos achterhaald zijn, dat iedereen in de medische wereld nog altijd zijn goesting doet, dat in de sector niet iedereen via de computer met elkaar verbonden is om gegevens van een patiënt te raadplegen. Volgens onze prof allemaal te wijten aan ons liberale systeem en dat staat lijnrecht

tegenover de landen waar de algemene gezondheid van de bevolking primeert. Aan de Gentse universiteit gaat hij al deze problemen nu aanpakken en tegelijk les geven

OPlEIDINGENDe huisartsenpraktijk in de Korte Altaar-straat is niet alleen een gezondheidscen-trum waar zo ongeveer half Zurenborg bij een dokter terecht komt, het is ook een opleidingscentrum voor jonge huisartsen. Nu studeert men namelijk af als arts en pas nadien moet me zich specialiseren als huisarts. Die stages kunnen ze nu ook in de huisartsenpraktijk doen. Dirk Avonts: “De jongeren kunnen in een wijk als Zurenborg veel leren. Hier zijn de patiënten erg mondig, er is veel inspraak van die mensen we moeten niet wegsteken dat de sociaal- economische toestand hier erg goed is. Geloof me, het is een luxe om als arts in een wijk als Zurenborg te kunnen werken.”

TElEVISIEHet zal waarschijnlijk niet erg bekend zijn maar Dirk Avonts heeft er ook een carrière opzitten bij de televisie. Toen die nog BRT heette en er aan opvoeding gedaan moest worden. In de tijd dat Peter Piot baanbre-kend werk leverde in de aidsproblematiek en men tot het besef kwam dat de jeugd niets wist van aids en seksueel overdraag-bare ziekten. Dokter Dirk Avonts kwam het op televisie dan ook allemaal haarfijn uitleggen en de beelden waarbij hij een condoom rond het uiteinde van een be-zemsteel rolde zijn de dag van vandaag nog regelmatig te zien. Dirk Avonts: “Die blijven me inderdaad achtervolgen maar dat was toen behelpen-televisie, dat gebeurde toen spontaan in een live-uitzending. Wat ik ook nog weet is dat we toen rond de twee miljoen kijkers hadden al moet ik er aan toevoegen dat er nog geen VTM bestond.“

STOFTerug naar de dag van vandaag. In enkele weken tijd was Dirk Avonts terug te vin-den in een paar tijdschriften als Knack en Humo waar hij waarschuwende taal sprak

in verband met het fijn stof dat ook Nieuw Zurenborg in het algemeen en de nieuwe school in het bijzonder treft. Fijn stof dat afkomstig is van de Ring en bijzonder veel impact heeft op de gezondheid van al die-genen die in de omgeving van een derge-lijke verkeersader wonen. Dirk Avonts: “Ik ben als arts beginnen zoeken naar de meetresul-taten en naar de medische gevolgen van derge-lijk fijn stof.” Volgens de prof in de Vakgroep Huisartsengeneeskunde is het ontstellend als men die resultaten ziet. Ook al is het nu bijna honderd procent zeker dat de Ring ter hoogte van Berchem-Zurenborg niet verbreed zal worden. Een strijdlustige Dirk Avonts: “Maar de echte resultaten van de echte metingen zet men niet op de website. Men heeft namelijk andere deeltjes gemeten maar uit de literatuur is ook bekend dat een lokaal als een schoollokaal die deel-tjes aanzuigt. En voor kinderen die altijd bewe-gen en altijd het stof doen bewegen in de klas is dat bijzonder gevaarlijk, on-verantwoord dat men op Nieuw Zurenborg een school zou neerplanten.“

NIEuWSGIErIGIn een brief aan al zijn patiënten heeft de dok-ter laten weten dat hij de huisartsenpraktijk Zurenborg verlaat van-af 1 oktober maar dat hij af en toe nog wel een collega zal vervan-gen in de huisartsen-praktijk. Dirk Avonts in de brief: “Het inten-sief klinisch werk van de voorbije 30 jaar hebben me een rijke basis ge-geven voor mijn nieuwe functie. Mijn oprechte dank gaat dan ook uit naar uw inbreng in mijn expertise op academisch vlak. Elk verhaal was

voor mij een leermoment en elke klacht een uit-daging om de gepaste en de beste hulp aan te bieden. De vruchten van deze intense interactie ga ik nu overdragen op mijn studenten genees-kunde en vormen tevens de inspiratie voor het wetenschappelijk onderzoek dat ik hoop uit te bouwen in de komende jaren.”

Het zoveelste hoofdstuk in het leven van de ondertussen in Wilrijk wonende arts die ook nog een tijd lang drijvende motor was van de Gazet van Zurenborg.”Ik heb daar toendertijd veel tijd ingestoken maar er was te veel inteelt.” Vanwaar die fascinatie voor de media, televisie, kranten? Dirk Avonts: “Nieuwsgierigheid, veel nieuwsgierig-heid en dat zal nog wel een tijdje zo blijven. “

“Dat systeem met die plakkaatjes?” Dirk

Avonts lacht onbedaarlijk.” Dat stamt uit

mijn tijd van het jAC (jongeren Advies

Centrum), daar kwamen op woensdag-

namiddag de meisjes de pil halen en die

stormden dan allemaal tegelijk binnen en

daarom heb ik plakkaatjes gemaakt met

een uur op. Zo’n plaatje met het uur van

afspraak op kon je dan meepakken en in

de tussentijd iets anders gaan doen. En

dat systeem heb ik ook ingevoerd in de

huisartsenpraktijk op Zurenborg.” Huis-

artsenpraktijk die hij na dertig jaar ver-

laat om Zurenborg als huisarts te ruilen

voor een honderd procent job als prof

aan de Gentse universiteit. Vanaf 1 okto-

ber zijn we dan ook de fietsende dokter

kwijt. (Swa COLLIER)Dokter Dirk Avonts verruilt de huisartsenpraktijk voor een zetel als prof in Gent

Foto Marc VINGERHOEDT


Kathleen Vandenhoudtmet ode aan Wannes Van de Velde

lang zal die WEZEN (8+) door Toneelschap Beumer & DrostZaterdag 6 nov: 19u30 - € 10/8Over het wel en wee van twee wezen: de één en de ander. Ze bekommeren zich om elkaar, bemoederen elkaar. Kunnen niet mèt, maar beslist niet zonder elkaar. Loek Beumer (de één) en Servaes Nelissen (de ander) spelen zich lachend en huilend door deze voorstel-ling van wezenlijke zaken heen.

Het Stripconcert van jan & Kim (3+) Zondag 7 nov: 14u + 16u - € 10/8 Jan De Smet en cartoonist Kim Duchateau presenteren het stripconcert. Jan brengt kinderliedjes op accordeon, banjo, ukulele en gitaar. Kim zit naast hem en maakt een ondeugende tekening bij elk liedje. De beel-den worden megagroot op een scherm ge-projecteerd.

Tutti Fratelli: lysistrata (herneming)Vrijdag 12 en za 13 nov: 20u30 + zo 14 nov: 15u - € 10/8 Na ‘Een Lied’ hernemen in ‘Lysistrata’ de vrouwen het woord en het heft in handen. De Fratelli spelen, zingen, catchen, dansen over liefde, vrijheid en recht op eenieders leven. Deze voorstelling is een coproductie met De Roma.

rodrigo leão & Cinema EnsembleWoensdag 17 nov: 20u30 - € 18/16 Een beetje Portugalliefhebber kent de groep Madredeus, die traditionele Portugese mu-ziek combineert met moderne folk. Eén van de oprichters van de groep was Rodrigo Leão, die sinds 1993 solo is gegaan. In België is hij vrij onbekend, ondanks zijn prachtige composities. De Morgen gaf recent nog vier sterren aan zijn nieuwe album, waarvoor hij o.a. samenwerkte met Neil Hannon (Divine Comedy) en Stuart Staples (Tindersticks): “Op ‘A Mãe’ combineert Rodrigo Leão de structuur van een popsong met hedendaags klassieke instrumenten. Dat resulteert haast onveranderlijk in erg visuele muziek waarbij je spontaan beelden van voorbij-trekkende landschappen voor ogen krijgt. [..] Noem het muziek bij een film waarvan het scenario nog geschreven moet worden. Of klassieke muziek voor mensen die door-gaans eerder naar Leonard Cohen dan naar Bach of Chopin luisteren.”

Ode aan Wannes Van de Velde (première):lucas Van den Eynde, Kathleen Vandenhoudt, Tiny Bertels en Tom Vanstiphout: Gesloten hart - Ode aan Wannes Van de Velde (première)Donderdag 18 nov: 20u30 - € 18/16 Samen met Stefan Wellens (orkestleider en arrangeur van de groep van Wannes Van De Velde) gaan Lucas, Tiny, Kathleen en Tom aan de slag met muziek en teksten van

Wannes. Ze vertellen een volgend hoofd-stuk in het verhaal dat hij vertelde. Een verhaal over echtheid. Met een combinatie van hedendaagse westerse instrumenten en enkele authentieke Griekse instrumenten wordt ook het Rembetiko-werk van Wannes vernieuwd in de bloemetjes gezet.

jelle Cleymans: Naakt doe ik de afwasVrijdag 19 nov: 20u30 - € 16/14 Zwembaden vol liefde! Dat heeft Jelle Cley-mans voor de Nederlandstalige muziek. Nu heeft hij die liefde vertaald in eigen liedjes. ‘Naakt doe ik de afwas’, zo heet zijn debuut-album. Na 5 jaar acht hij zijn songs klaar voor de grote sprong voorwaarts.

Brussels jazz Orchestra & Bert joris: Signs & Signatures [Skoda jazz]Zaterdag 20 nov: 20u30 - € 18/16 Acht jaar na het dubbelalbum ‘The Music of Bert Joris’ heeft Bert meer dan voldoen-de materiaal gecomponeerd om een nieuw album mee te vullen. De opnames vonden plaats tijdens twee liveconcerten in Studio 1 van Flagey (Brussel) in januari 2010. Het album is uitgegeven op het W.E.R.F. label. Naar aanleiding van de vijfde editie van Jazz Brugge (begin oktober) schreef Karel Van Keymeulen in De Standaard over de cd-voor-stelling van Bert Joris en BJO: “In zijn nieu-we composities laat hij een ingetogener en lyrischer bigband horen, met als rode draad zijn nooit falende en verhalende trompet. Dat schitterende nummer ‘Magone’ – ‘over lot, leven en dood’, zei hij – zat in een verras-send nieuw jasje. In ‘Uppers and downers’ – ‘een hommage aan Duke Elington, een van mijn grote voorbeelden’ – bloeide de band op en kregen we het allemaal: schetterende trompetten, ronde trombones en vinnige saxofoons, bigbandwerk om je vingers bij af te likken. Het titelnummer ‘Signs and signa-tures’ was de prikkelende afsluiter.”

joris roelofs feat. Gregory Hutchinson, Aaron Goldberg en joe SandersDinsdag 23 nov: 20u30 - € 14/12 Joris Roelofs met zijn koele Konitz-toon en bezielde spel tegen de achtergrond van een ongelofelijk inventief en swingend Ameri-kaans trio waarbij speelplezier en muzika-liteit hand in hand gaan: u moet gewoon bij dit concert zijn om te begrijpen hoe goed het is om mooie muziek te horen.

Dromen van johannaErnst jansz zingt Bob Dylan, vertaaldDonderdag 25 nov: 20u30 - € 14/12 Ernst Jansz (Doe Maar) vertaalde in twaalf maanden tijd evenveel teksten van Bob Dylan. Aan een goede vriend heeft hij nauw-gezet verslag gedaan van zijn twijfels, zijn enthousiasme en zijn zoektocht. Ernst leest fragmenten voor uit deze briefwisseling en

Wilt u onze buurtgenoot Kathleen Vandenhoudt (zie el-

ders deze krant) eens live aan het werk zien? Ga dan op

18 november naar De roma. Deze blonde Zurenborgse

muzikante uit de lange van ruusbroecstraat staat die

avond op het podium met enkele andere bekende ar-

tiesten. Samen brengen ze werk van Wannes Van de

Velde. Dus kom uit uw zetel en zet koers richtin De

roma. Oei, u bent deze avond al bezet? Nou ja, er is

de komende tijd nog van alles en meer te doen in De

roma. lees maar.


zingt de liedjes die voor zovelen zoveel bete-kend hebben, maar nu vertaald.

Ensor strijkkwartet & josse De Pauw: Moskou op sterk waterVrijdag 26 nov: 20u30 - € 14/12 Venedikt Jerofejev heeft met ‘Moskou op sterk water’ internationaal de aandacht getrokken. Het enige dat de hoofdper-soon serieus neemt is de drank. Dat het Ensor-strijkkwartet de muziek van Dmitri Sjostakovitsj koppelt aan fragmenten uit Je-rovejev’s ‘Moskou op sterk water’ is niet toe-vallig: éénzelfde ondertoon van wanhoop en sarcasme vindt men terug in deze op het eerste gezicht grappige passages.

Patricia GuerreroZaterdag 27 nov: 20u30 - € 16/14 Granada, met zijn betoverende zigeuner-wijken Albayzin en Sacramonte, is altijd al een belangrijke kweekvijver voor flamenco-talent geweest. De meest opvallende dan-seres van de nieuwe, jonge generatie heet Patricia Guerrero. Ze komt nu voor een eer-ste volwaardige buitenlandse tournee naar het noorden. Dé gelegenheid om één van de meest veelbelovende Spaanse flamencodan-seressen aan het werk te zien.

Kinderrommelmarkt Zondag 28 nov: 13u30-18u € 0,5 kinderen / € 1 volwassenen

radio Modern Cherry Casino and the GamblersVrijdag 3 dec: 20u30 - € 12/10 Het recept van de rockende cocktail is on-dertussen gekend: een stomend optreden (van het Duitse rhythm ‘n bluescombo Cherry Casino and the Gamblers) voorafge-gaan door een pittige dansles (gegeven door Andy Spitz) en als afsluiter een swingende dj (piErRe EliTaiR). En tussendoor kan je je laten schminken in het Beauty Boudoir en lekkere drankjes bestellen in de cocktailbar van De Roma.

Stef Bos: In een ander lichtZaterdag 4 dec: 20u30 - € 20/18 Stef Bos werd eind 2008 gevraagd om, ge-ïnspireerd op twaalf figuren uit de Bijbel, twaalf songs te schrijven los van geloof, kerk en dogma's. Het project werd eenmalig in het theater uitgevoerd voor een tv-opname met het Metropole orkest. De oorsprong van dit nieuwe werk lag bij Stef thuis, waar hij met zijn band bijna alle composities schreef. Het zijn deze oorspronkelijke versies die u te horen krijgt, aangevuld met nieuwe ma-teriaal en oudere songs die aansluiten bij dit unieke project.

Weggeefbeurs: au bon marchéZondag 5 dec: 14u-17u – gratisKom op deze winterse zondagnamiddag de warmte van De Roma opzoeken en vind dat ene cadeau dat u al zo lang zocht! Het inpakpapier en de kerstmuzak zijn ook gratis. Wilt u zelf spullen weggeven, bel

dan naar 03 292 97 40 voor alle praktische informatie.

Zuidcafé: Met slechts één long – werk of geen werk in bezet PalestinaDinsdag 7 dec: 20u30 - € 4 Michèle Seutin trok samen met cameraman Pierre Lempereur naar de bezette gebieden en interviewde er Palestijnse arbeiders, syn-dicale verantwoordelijken en landbouwers. Na de documentaire volg een nabespreking in aanwezigheid van o.a. de filmmaker. Het Zuidcafé is een organisatie van de Antwerp-se Oxfam-Wereldwinkels en 11.11.11 i.s.m. De Roma en met de steun van de Provin-cie Antwerpen. Deze avond is een gemeen-schappelijk initiatief van het Zuidcafé en ABVV-BBTK.

lady Angelina: Amor y Coraçon (cd-voorstelling)Woensdag 8 dec: 20u30 - € 12/10‘Amor y Coraçon’ is Lady Angelina’s nieuwe album vol verse invloeden na haar artis-tieke omzwervingen van afgelopen tijd. Bij momenten flamenco puro en dan weer puur Vlaams. Een verzameling persoonlijke liedjes gedompeld in typische Angelina-saus waar ook sprookjessferen af en toe mogen komen piepen. Het album verschijnt eind november bij BANG.

Sandrine, Brahim, Bruyneel & Cole: MotownDonderdag 9 dec: 20u30 - € 18/16‘Superstition’, ‘My Girl, ‘What’s Going On’, ‘Stop! In The Name of Love’ ... het zijn am-per een paar klinkende titels uit die weer-galoze catalogus die Motown gedurende vijf decennia op onze oren losliet. Jim Cole en zijn vaste live band brengen samen met San-drine, Brahim, Elke Bruyneel (ex-Delavega) hulde aan de songwriters, de artiesten en vooral de muzikanten die alle hits inspeel-den. Let’s Get It On!

Tcha limberger Kalotaszeg TrioVrijdag 10 dec: 20u30 - € 14/12De volksmuziek uit Kalotaszeg behoort tot het mooiste van het Hongaarse erfgoed. Uit de grond van zijn hart zingt en speelt violist Tcha Limberger de eeuwenoude en hartver-scheurende hajnali’s (klaagliederen) en de pijlsnelle legényes (jongensdansen), samen met Rudi Toni op kontra en Viktor Berki op contrabas. De 30-jarige Tcha is een telg van de bekendste muzikale manouchefamilie van België. Zijn grootvader Piotto trok in zijn jonge jaren met Django Reinhardt op.

Patrick riguelle, john Terra & band: Songs from the Brill buildingZaterdag 11 dec: 20u30 - € 18/16Tijdens de ‘Great Depression’ verhuurden

de Brill Brothers hun kleermakersgebouw op Broadway in New York noodgedwongen aan muziekuitgevers. Wat daarvoor behuisd werd door beurslui, werd in de zestiger jaren plots dé muzikale smeltkroes die wereldhits voortbracht waar onze muziekgeschiedenis tot op vandaag nog van nazindert. De huidi-ge crisis inspireerde daarom de wandelende muzikale encyclopdie genaamd Patrick Ri-guelle om te grasduinen in de rijke songtra-ditie die giganten als Leiber & Stoller, Neil Diamond, Carol King, Burt Bacharach, Paul Simon en zelfs Phil Spector daar toen neer-penden. Dat Riguelle daarbij één van de best geplaatste zangers van het land is om dit te vertolken mag niemand verwonderen sinds De Laatste Show. Maar dat ook John Terra schatplichtig is aan diezelfde muzi-kale roots, is tot nu toe een goed bewaard geheim – niet in het minst omdat bijna nie-mand Terra tot nu toe in het Engels hoorde zingen. Dat geheim wordt ontsluierd in ‘Songs from the Brill Building’. Met veel liefde voor het vak blinken Riguelle & Terra samen met een klasseband songpareltjes op, doorspekt met weetjes en anekdotes.

IsbellsDonderdag 16 dec: 20u30 - € 14/12De Belgische revelatie Isbells zorgt voor fluwelen composities opgebouwd met een dragende akoestische gitaar, spaarzame bla-zers, delicaat slagwerk en de zachte maar trefzekere stem van Gaetan Vandewoude. Denk aan grootmeesters van het introverte, melancholische lied zoals Bon Iver, Nick Drake, Fleet Foxes of, iets langer geleden, Simon and Garfunkel.

Pieter Embrechts, Thomas de Prins & The New radio Kings: Time is a Thief (cd-voorstelling)Zaterdag 18 dec: 20u30 - € 20/18Zanger Pieter Embrechts en pianist Thomas

de Prins hebben een gezamenlijke voor-liefde voor swing, soul, las vegas crooners, oldskool funk en boogaloo. Thomas schreef nieuwe arrangementen op oude en nieuwe klassiekers en stelde een prachtig orkest samen. Samen met The New Radio Kings speelden ze al tweemaal de pannen van het dak in De Roma. Nu komen ze hun nieuwe album voorstellen. Wees er dus snel bij.

Wim De Craene – 20 jaar laterMet Andrea Croonenberghs, Della Bosiers, Mira, lander en Tom Van landuytZondag 19 dec: 15u - € 18/16In 1990 verliest Vlaanderen met Wim De Craene één van zijn grootste en meest le-gendarische singer-songwriters. 20 jaar na zijn plotse overlijden eert een uitgelezen cast aan artiesten en muzikanten Wim De Craene met een bijzondere tournee. Naast beklijvende performances zal er nooit eer-der verschenen beeldmateriaal geprojec-teerd worden.

En er is meer. Wilt u alles weten over onze T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA rOMA? Surf naar www.deroma.be of vraag ons gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. u kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.

DE rOMAZaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout

Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de

Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels

Ernst Jansz (van Doe Maar vroeger) zingt zelf vertaalde liedjes van Bob Dylan.

Op donderdag 25 november.

Tcha Limberger speelt Hongaarse klaagliederen.


Stephanie Claessens deed mee aan Miss Maxi Belgium

“Big is ook beautiful”

We kennen ze allemaal; de beelden van bloedmooie meisjes

tijdens een missverkiezing. Mager, magerst en vel over been,

dat zijn de gangbare termen die de beelden vergezellen. Er

heerst rivaliteit en afgunst onder de deelnemers. De inzet is

immers groot: Miss België mag ons land een jaarlang inter-

nationaal vertegenwoordigen en meedingen naar de titel

Miss World.

Gaat het er zo ook aan toe bij de verkiezing van Miss Maxi

Belgium? Misschien hebt u er nog nooit van gehoord, maar

sinds een paar jaar wordt er ook een Miss verkozen “met een

maatje meer”. (Yo VAN DEN BULCK)

De eerste schuchtere stappen op dit gebied werden gezet in 1995. Vera We-senbeek en Bert Van de Taelen organi-seerden toen voor het eerst een Miss Maxi Belgium. Het initiatief stierf een stille dood rond 1998. Maar vorig jaar gingen ze opnieuw van start en 188 volslanke dames (vanaf maatje 48) meldden zich aan. De geselecteer-de kandidaten genoten een opleiding in podiumpresentatie, houding en choreografie. 24 meisjes en vrouwen in de leeftijd tussen 18 en 55 deden een gooi naar een halve-finaleplaats. Ondertussen werden de kandidaten verder bijgeschaafd door Daisy Van Cauwenbergh met een workshop ver-zorging. De mediatraining werd ver-zorgd door Lynn Wesenbeek.

SEXY We hadden u dit allemaal niet ver-teld, ware het niet dat er in ons Zu-renborgse midden een stevige, dap-pere dame is opgestaan die meedoet aan deze schoonheidswedstrijd: Step-hanie Claessens (26 jaar en Nieke voor de vrienden). Zij woont in één van de appartementen in het gerestaureer-de hoekgebouw aan de Oostenstraat. Stephanie schreef Gazet van Zuren-borg een mail: ”Met deze deelname wil ik aantonen dat big ook beautiful is en dat vrouwen met een maatje meer ook aantrekkelijk en sexy kun-nen zijn en ook klasse kunnen uit-stralen”. Met dit argument heeft ze me direct overtuigd. Deze journaliste (ook met een maatje meer) stapt zeer nieuwsgierig naar café Stanny voor een interview.

Stephanie heeft mij ondertussen een foto gestuurd, zodat ik haar kan her-kennen bij onze eerste ontmoeting. Ik kom café Stanny binnen en daar zit ze: een zelfzekere, jonge vrouw, tokkelend op een roze laptop, perfect opgemaakt, lange nagels. (Pas veel later vertelt ze, dat ze ook nog eens voorzien is van tatoeages en pier-cings.) Zij omschrijft zichzelf als een a-typische miss. Ze is ook de kleinste van allemaal met haar 1,65 meter.

PESTErIjENStephanie vertelt dat ze uitgroeide van een magere kleuter tot een mol-lige eersteklasser. Wat volgt zijn herkenbare verhalen over pesterijen

op school. Later stoort ze zich aan stereotype beeld dat veel mensen hebben van “dikke mensen”. Volgens Stephanie eten heus niet alle dikke mensen slecht. “Ook niet alle men-sen met een maatje meer kleden zich slordig en zijn onmodieus. Voor mij is het vooral een statement tegen al deze clichés dat ik deelneem aan deze verkiezing. Het is ook mijn ma-nier om al de doorstane ellende van-wege mijn maatje meer achter me te laten.” Intussen heeft Stephanie een opleiding als haarstyliste en make-up artieste achter de rug. En inderdaad, met haar eigen voorkomen zit het meer dan goed.

TOEKOMSTVolgens Stephanie zijn kleren erg be-langrijk om er beter uit te zien. Dit geldt ook voor de volslanke vrouw. De juiste kleding maakt iedereen mooi-er. Ook de vrouw met een maatje meer. Ik beaam haar stelling. Ik ben immers een ervaringsdeskundige. Terug naar de missverkiezing. Vanaf de halve finale worden de model-len volledig gekleed door het merk Ulla Popken. Dit merk is in ons land vooral bekend bij de iets volumineu-zere vrouw. De deelneemsters aan de missverkiezing defileren in vier stijlen van dit merk over de catwalk: chique, sportief, casual en nachtkle-ding. Stephanie vertelt dat ze hardop droomt van meer gewaagde keuzes en dat ze hoopt op een samenwerking met echte ontwerpers zoals Nicky Vankets. Bij een eventuele doorbraak van Stephanie zou ze ook heel graag haar grimeopleiding verder willen uitspelen op professioneel niveau.

AFGEVAllENNet voor de deadline van deze krant, krijg ik het bericht dat Stephanie niet door de halve finale is geraakt. Het aantal kandidates dat voor de halve finale werd geselecteerd is op het al-lerlaatste moment met een aantal in-gekrompen. Hierdoor viel Stephanie net buiten de boot. Volgens Stepha-nie was de sfeer onder de deelnemers ook meteen heel erg veranderd. En alhoewel ze het heel spijtig vindt dat ze is ‘afgevallen’, was de lol er voor haar toch al een beetje af.

Info: www.Missmaxibelgium.be

Stephanie Met een Maatje MeerFoto An VAN DE WAL


Op jaar tijd bezochten 3658 leerlingen de inleefateliers

Consul Peru heropent vernieuwde Studio Globo

Vrijdag 17 september werd de vernieuwde Studio Globo

in de rolwagenstraat officieel heropend door de consul

van Peru. Een dag later hield de studio een opendeur-

dag voor de buurtbewoners. Studio Globo organiseert

al jaren inleefateliers in het oude schoolgebouw in de

rolwagenstraat. leerlingen kunnen hier ervaren wat

het is om in Congo of Peru te wonen. De studio wordt

door veel scholen druk bezocht. Zo kwamen er vorig

schooljaar 3658 leerlingen, 124 leerkrachten en 381 stu-

denten de inleefateliers bezoeken. (Jochem OOMEN)

Na al die jaren was Studio Globo toe aan grondige verbouwingen. Het inleefate-lier van Peru werd volledig in het nieuw gestoken. Ook kreeg de studio nieuwe buren in het gebouw: Broederlijk Delen, Welzijnszorg en Welzijnsschakels hebben onderdak gevonden op hetzelfde adres. Deze ngo’s werken allemaal rond solida-riteit. Op vrijdag 7 september kon Studio Globo eindelijk heropend worden. Marian Corten, coördinator: “De verbouwing kostte ons bloed, zweet en tranen.” Voorzitter Hugo Wouters vulde aan dat het een prachtig resultaat was. “Dit is het moederhuis van alle inleefateliers in Vlaanderen en in Frankrijk.”

VlIEGTuIGNa een speech van Leen Verbist, schepen voor ontwikkelingssamenwerking, knipte de consul van Peru het lintje in de Peru-aanse nationale driekleur door. De consul stapte vervolgens in de romp van een echte Boeing die op de speelplaats stond. In de Boeing hoorde de consul zelfs vliegtuigge-luiden, alsof hij werkelijk terug naar Peru werd gevlogen. Daarna maakte de consul kennis met het nieuwe inleefatelier van Peru. Hij knikte tevreden en zag dat het goed was. “De Spaanse vertaling is goed. Daar ben ik blij om. Het resultaat ziet er erg mooi uit”, aldus de consul.” Zaterdag 18 september mochten de buurt-bewoners komen kijken in Studio Globo. Doorheen het gebouw was een rode draad gespannen die de kinderen tijdens een speurtocht konden volgen. Zo maakten de kinderen kennis met het inleefatelier Wo-nen op het Dak. Hier konden de kinderen naar hartelust verdwalen in kleine kamer-tjes en grote balkons. De balkons zijn erg realistisch en geven de bezoeker het gevoel alsof hij op een dak staat in Zuid-Amerika. Even ben je opgenomen in het grootstads-beeld van Peru. Educatief medewerker Geert Van Malde-ren keek op het eind van de middag tevre-den terug op deze opendeurdag. “Ik heb veel mensen gezien. Zo’n 300 in totaal. Ik ben

content.”Nieuwsgierig geworden? bekijk eens de website van Studio Globo: www.studio-globo.be

jozef De Witte: “Studio Globo is van onschatbare waarde” ANTWERPEN - Tijdens de officiële opening van het vernieuwde educa-tief centrum Studio Globo in de Rol-wagenstraat deed Jozef De Witte een oproep tot een betere omgang met di-versiteit. De Witte, directeur van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, zei: "We heb-ben nog vaak heimwee naar de kleine wereld onder de kerktoren van weleer". (Jochem OOMEN)

Tijdens de heropening van Studio Globo was Jozef De Witte in zijn toespraak vol lof over de werking van de studio in de Rol-wagenstraat. “Studio Globo is van onschatbare waarde. Hier leren kinderen namelijk omgaan met diversiteit. We hebben heimwee naar de kleine, bevattelijke wereld van weleer. De wereld onder de kerktoren. Het leven was toen gemak-kelijker dan nu. Dit wereldbeeld, 'vroeger was alles beter', beheerst nog steeds het debat. Het is moeilijk om daar vanaf te komen." MigratieDe Witte: "In Antwerpen wonen momenteel 176 verschillende nationaliteiten. Globalisering is een feit, migratie is een realiteit. Toch is migra-tie iets van alle tijden. Zo was in 1930 twintig procent van de Genkse bevolking van Poolse ori-gine. Tegenwoordig hoor je mensen zeggen: 'Pas op! De Polen komen!' Terwijl de Polen al meer dan 80 jaar in ons land zijn. Vanaf 1960 kwa-men er veel Turken en Marokkanen op onze uit-nodiging naar hier. Dat is iets wat wij weleens vergeten. Ze zijn op ons verzoek naar België ge-

komen. Wij hebben een deel van onze welvaart aan migranten te danken." Spiegel De Witte onderstreepte dat de wereld de voorbije jaren grondig is veranderd: "Men-sen moeten leren omgaan met andere dingen. Het omgaan met andere culturen is niet voor iedereen even evident. Omgaan met diversiteit is moeilijk omdat je daarbij moet kijken naar jezelf. Dit brengt ongemak met zich mee. Om-gaan met diversiteit betekent omgaan met de identiteit van de ander en omgaan met je eigen identiteit. Je moet in de spiegel durven kijken.”

Kinderen“Doorheen de tijd veranderen de waarden van onze samenleving. Onze samenleving evolueert snel, dus moeten wij onze waarden verande-ren. Als samenleving moeten we ons altijd de vraag stellen: 'Zijn we goed bezig?’ Diversiteit moeten we positief, maar niet naïef, benaderen. Met enkel principes zet je geen stap vooruit. De angst moeten we niet laten regeren, want angst maakt redeloos. We moeten niet enkel ons hart

laten spreken. We moeten ook ons hoofd laten denken. Met een sprekend hart en een denkend hoofd kunnen wij nog ver komen.”

“Alles begint bij de opvoeding van onze kinderen. Het is goed dat je als kind in aanraking komt met mensen die anders le-ven dan wij. Wij moeten kinderen bewust leren omgaan met diversiteit. En dit doet nu juist Studio Globo. Dus is Studio Globo van onschatbare waarde.”

De genodigden mochten in het vliegtuig plaats nemen. De consul van Peru wijdde plechtig het vernieuwde vliegtuig en het vernieuwde inleefatelier van PeruFoto’s Dieter DEDECKER


CCBERCHEM PAKT UIT MET DE SINTCultuurcentrum Berchem heeft

weer een verrassend eindejaarsaan-

bod. Zo zal onder andere onze eigen

Zurenborgse stadsdichter Peter Hol-

voet-Hanssen dit jaar Sinterklaas

verwelkomen. Het kan niet anders

of de combinatie van een stadsdich-

ter met de echte Sint zal veel mooie

gedichten opleveren. Daarnaast

komt ook het Antwerpse gezelschap

Martha!tentatief naar Berchem. Zij

brengen veel hedendaagse stadsver-

halen mee. Ook janine Bisschops en

Saartje Vandendriessche komen naar

Berchem. Helaas bewezen zij in de

voorstelling Den Oorlog dat bekende

namen niet altijd een garantie zijn

voor gekende kwaliteit. Maar wilt u

liever uzelf overtuigen, in plaats van

dat u ons gelooft, ga dan gerust zelf

kijken en luisteren in Cultuurcentrum

Berchem. Er is immers genoeg te

doen, lees maar.

STAAlPlAAT # Paul MichielsDonderdag 4 november 2010 | 20.30 uurIn STAALPLAAT praat Yurek Onzia met een Bekende Muzi-kale Belg over de tien albums die hem of haar gevormd heb-ben. Zijn eerste gast, Paul Michiels, groeide met Soulsister uit tot een wereldster. De pareltjes die hij uit zijn platenkast zal opdiepen, zijn nadien voer voor een miniconcert. Yurek Onzia (°1967) is journalist/schrijver, schreef songs voor ver-schillende artiesten maar is bovenal muziekfanaat tot in de toppen van zijn tenen.STAALPLAAT is een project van cc Berchem in samenwer-king met MOODIO.TV

MOuSSEM - jorn De Cock en Arifa : Een Arabische DageraadVrijdag 5 november 2010 | 20.30 uurZes maanden lang doorkruiste Jorn De Cock het Midden-Oosten. Hij trok van Beiroet tot Bagdad en gingop zoek naar de menselijke kant van de samenleving, los van politiek en religie. Uit de blog die hij toen bijhield voor De Standaard, ontstond een boek: ‘Arabische Dageraad – Een Reis tussen Glamour en Fatwa’.Jorn De Cock komt dit boek voorstellen, begeleid door het bont viertal Arifa, dat Arabische, Anatolische enBalkanmuziek combineert met elektronica.

COMEDY @ DEN EGlANTIEr: Michael Van Peel & jeroen leenders - lies lefever – MC Sven HardiesWoensdag 10 november 2010 | 20.30 uurlocatie: jC Den Eglantier, Zillebekelaan 6AMichael Van Peel brengt zuivere stand up met deuntjes, maar verder ongefilterde en koude geperste comedy. Goed voor de juryprijs van Humorologie. Jeroen Leenders, vers ge-vlucht uit metropool Berchem, tracht vat te krijgen op het grote verhaal achter de kleine dingen. Hij won geen Comedy Casino Cup, maar wel Het Leids Cabaretfestival. Lies Lefever heet aanstormend talent, maar wij zagen in haar ode aan Sergio in De Laatste Show wel wat meer dan dat. MC van dienst is Sven Hardies. Get Up, Stand Upper en randje ge-dragsgestoord. (in samenwerking met JC Den Eglantier)

jErBOA - ‘Nuff saidVrijdag 12 november 2010 | 20.30 uurBrazzaville brengt de strakste Antwerpse funk, bijgestaan door de jonge soulzanger Ludovic Nyamabo (Société Anony-

me). Dimitri Leue vertelt over de naïeve Don Kyoto. Hassan Bahara (NL) won tweemaal de El Hizjra-Literatuurprijs en co-médienne Jovanka Steele (VS) brengt “a very very impressive act.” Na jarenlang onder de liefdevolle vleugels van Mous-sem te hebben vertoefd, maakt ‘Nuff Said nu eennieuw nest met Jerboa

BErCHEM ON TOurVrijdag 12 en zaterdag 13 november 2010 | 20 uurlocatie: her en der in BerchemNaar jaarlijkse traditie organiseren het district Berchem en het cultuurcentrum Berchem ook dit jaar weer ‘Berchem on Tour’. Gemoedelijk van café tot café trekken en daar ge-trakteerd worden op live muziek en veel gezelligheid,dat is het idee. En voor een knallende afsluiter zorgen de Internationals in de foyer van ccBe op zaterdagavond vanaf 23 uur.

jANINE BISCHOPS EN SAArTjE VANDENDrIESSCHE - Den OorlogDinsdag 16 november 2010 | 14.30 uurJanine Bischops en Saartje Vandendriessche bouwen in ‘Den Oorlog’ een feestje waar je goesting van krijgt. Aan de basis ligt de oudste komedie ter wereld: ‘Lysistrata’ van Aristop-hanes. Hierin houden de Griekse vrouwen een seksstaking om de mannen tot een vredesakkoord te dwingen voor de aanslepende oorlogen.in samenwerking met de seniorenraad van het district Berchem

uNION SuSPECTE EN CC GENK - Back To SchoolDinsdag 16, wo 17 en do 18 november 2010 | 20.30 uurlocatie: Sint-Willibrord H. Familie, jan Moorkensstr. 95U wordt gevraagd zich te melden aan de schoolpoort. U wacht op het belsignaal en gaat in drie groepen naar uw klas. U krijgt les van een extremistische godsdienstleer-kracht tot de bel de speeltijd in-luidt. U eet een koekje en mag wat gaan turnen. Een gezonde geest in een gezond lichaam, weet u wel? Union Suspecte neemt de middel-bare school in, waar religie, poli-tiek en wetenschap met elkaarin conflict komen. (in het kader van Moussem Festival 2010)


MArTHA!TENTATIEF - BangVrijdag 19 en za 20 november 2010 | 21 uur PremièreDe ene man is bang en de andere man is boos. De ene is bang van het gehang van die Marokkanen.Bang van hun gedachten, bang om klop te krijgen. De an-dere man is boos. Boos om alles en kwaad op iedereen.Het verhaal van twee mannen in een stad in de branding van onze tijd. Bang is Revue #4 uit het Ontembare Leven, waarin het MartHa!tentatief verhalen brengt uit de stad aan het begin van de 21ste eeuw. van en met: Johan Petit, Koen Rogge en Tim Clement (in het kader van Moussem Festival 2010)

SErMOEN THEATErMAKErS- Club VerzetVrijdag 19 en za 20 november 2010 | 19 uur PremièreDe verzetshelden van onze tijd, wie zijn ze? 50 Cent of Bin Laden? Sinds februari 2010 werkt een groep jongeren rond het thema verzet. Verzet in al zijn vormen en facetten: hoe verzetten we ons tegen bepaalde normen? Is geweldloos ver-zet de beste oplossing of is geweld soms noodzakelijk? We proeven schreeuwerige woorden, prediken grootse revolu-ties en ondernemen piepkleine acties. (in het kader van Mous-sem Festival 2010)

COMPAGNIE lODEWIjK/lOuIS - AgathaVrijdag 26 en za 27 november 2010 | 20.30 uur PremièreOp de vooravond van hun definitieve afscheid ontmoeten een man en een vrouw elkaar nog één keerin de lege, kale villa Agatha. Eén ervaring kleeft aan hen. Ze overstijgt alles, maar heeft ook alles onherroepelijk ver-anderd. Compagnie Lodewijk/Louis maakt eigenzinnig the-ater dat een beetje bizar is. Hun absurde realiteit is altijd verrassend humoristisch. Van en met: Margueritte Duras, Lotte Heijtenis, Yves De Pauw

SINTERKLAASSTOET MET FEESTELIJKE AFSLUITER

ZONDAG 28 NOVEMBEr 2010 - rond 16 uur We verwelkomen de Sint en zijn talrijke helpers met toeters en bellen op de luchthaven van Deur-ne om 13.30 uur. Nadien trekt de Sinterklaasstoet door de straten van Berchem.In de schouwburg van cultuurcentrum Ber-chem zetten we een feestelijk orgelpunt op dit Sinterklaasfeest! Gastheer is niemand minder dan stadsdichter. Peter Holvoet-Hanssen. Hij brengt een bijzondere Sinterklaasballade uit grootmoeders koekendoos en verzint op dit ei-genste moment samen met jeugdschrijfster Noël-la Elpers een mooi Sinterklaasgedicht dat je ook kan meezingen. Samen met de kinderen geven we een stukje poëzie cadeau aan de Sint en zin-gen we zijn lievelingsliedjes. En als je echt wil, kan je de Sint op het einde even ontmoeten en je geheimen in zijn oor fluisteren.

Een Berchemse samenwerking tussen het Sinterklaascomité, het cultuurcentrum, het dis-trict, de Gezinsbond, de Stedelijke Academie voor Muziek en Woord, de Stedelijke Academie voor Beeldende Kunsten, Peter Holvoet-Hanssen, Noëlla Elpers, Tom Struyf, Yves Degryse en vele vrijwilligers.

STAAlPlAAT #2Ruben Block, Mario Goossens en Paul Van Bruystegem (Triggerfinger)Donderdag 2 december 2010 | 20.30 uurRuben Block, Mario Goossens en Paul Van Bruystegem zijn de ronkende namen achter

het withete rocktrio Triggerfinger. In de muzikale jaren stil-lekes zouden muziekbladen deze groep steevast het etiket supergroep meegeven. Maar wat Yurek Onzia natuurlijk wil horen zijn de mogelijk botsende muzikale voorkeuren van de heren. Als kers op de taart sluiten ze af met een akoes-tisch mini-concert. En dat op de avond vóór de release van hun nieuwe album.Staalplaat is een project van ccBerchem ism Moodio.TV

MOuSSEM - Boom Boom Pow!Vrijdag 3 december 2010 | 20.30 uurEen gloednieuwe, nagelverse, opzwepende, funky en eigen-tijdse, eigengereide urban night, met de heetstetracks en scherpste slam uit de urban jungle. Gehost door de ravissante Lady S.Einde Moussem Festival 2010

THOMAS HAuErT / ZOO Donderdag 9 december 2010 | 20.30 uur‘You’ve Changed’ is puur dansplezier… En ook meer dan dat. Over de voorstelling waart de herinneringaan de utopieën van de jaren zestig, en hoe die instorten onder de aanvallen van de nieuwe mens. De muziek is ge-schreven voor een driekoppige rockband en drie zangeres-sen. Zo creëert Thomas een overvloed aan op elkaar inspe-lende elementen.

BErCHEM SCHITTErT - Kerst in BerchemVrijdag 10 december 2010 | 19.30 uurlocatie: Pulhof, StrijdhoflaanOp 10 december zal Berchem weer schitteren. In deze don-kere periode brengen we graag sfeer, licht en warmte en dat doen we door in alle gezelligheid de feestverlichting aan te steken.Het districtsbestuur trakteert haar bewoners op hartver-warmende acts en swingende muziek en uiteraard zijn er ook heerlijke warme dranken. De feestelijkheden gaan dit jaar door aan de Strijdhoflaan

jErBOA - ‘Nuff saidVrijdag 10 december 2010 | 21 uurSpeciaal voor deze editie worden de überhipsters van Braz-zaville bijgestaan door nieuwe soulman Moiano. Comedie-nne Veerle Malschaert test haar tweede show op u uit, en de Brit Adam Field schakelt tussen visueel sterke comedy met politiek geladen statements en volkomen flauwekul.De absolute klepper van vanavond is de Londense Zena Edwards, ongekroonde queen van de de Londense spoken word scène. Na jarenlang onder de liefdevolle vleugels van Moussem te hebben vertoefd, maakt ‘Nuff Said nu een nieuw nest met Jerboa.

PHIlIP CATHErINE - Cap BretonVrijdag 17 december 2010 | 20.30 uurAl sinds de jaren ‘60 is Philip Catherine één van de vooraan-staande figuren van de Europese jazzscène. Zijn samenwer-king met jazzgrootheden zoals Chet Baker, Stéphane Grap-pelli, Dexter Gordon en Charles Mingus, zijn unieke stijl en klankkleur alsook zijn ongebreidelde inzet voor de muziek zijn van een grote invloed geweest op de ontwikkeling van de Europese jazz.Zijn lichtend voorbeeld is Django Reinhart, en dat hoor je in zijn feilloos gevoel voor melodie.Deze legendarisch verstrooide professor komt Cap Breton,

zijn laatste cd, aan u en ons voorstellen,.

KVS & DE VErENIGING VAN DE ENTHOuSIASTEN VOOr HET rEËlE EN HET uNIVErSElEVan Plato tot NatoZaterdag 18 december 2010 | 20.30 uurIn een curieuze passage uit het tweede boek van ‘De Repu-bliek’ ontzegt Plato alle artiesten het recht om in zijn ideale staat te wonen. Waarom riep Plato die excommunicatie af? Wat beweegt leiders tot het willen temmen van kunst?Het is belangrijk om die redenen te kennen, om de tot op vandaag moeilijke relatie tussen kunstenaars en de poli-tieke maatschappij te begrijpen en te plaatsen. In de voor-stelling ‘Van Plato tot Nato’ nemen de artiesten het heft in handen om zich te wreken.

FAMIlIEDAG Zondag 26 december 2010 | van 14 tot 18 uurToegang gratis (enkel voorstelling is betalend)Op tweede Kerstdag wordt het ongelooflijk gezellig in cul-tuurcentrum Berchem. Er is van alles te beleven: vrolijke verhaaltjes, speelse winterdrankjes, knipsels en kleurpren-ten, toveren met papier, buitelen op muziekjes… En als klap op de vuurpijl: een poëtische circustheatervoorstelling en een kleinood voor de kleuters.

CArrÉ CurIEuX - Cirque Vivant!uitzonderlijk om 17 uurCarré Curieux brengt circus met een kinderlijke speelsheid, waar de jongleerballen uit de wolken komen vallen en waar volwassen mannen lijken te zweven in de lucht. Rebelse bal-len en andere diabolo’s balanceren op het scherp van de verbeelding. Voeg daar een vleugje mime, dans en theater aan toe en je komtterecht in een bijzondere circusvoorstel-ling vol verrassingen.Kortom de ideale plek om te vertoeven op deze tweede Kerst-dag! circustheater voor iedereen vanaf 6 jaar

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag.Het is meestal een stap in het onbekende,waarbij flink wat vragen opduiken.

Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren,één op het Antwerpse Zuid, vlakbijhet Nieuwe justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats,iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopenin het bruisende Antwerpen professioneeladvies te geven!

Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijkZurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaastzijn ook appartementen, woningenen opbrengsteigendommen binnen de Singel,Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!

ACTIVITY

Dageraadplaats 31 - 2018 Antwerpen, 03/239.21.21

Amerikalei 220 - 2000 Antwerpen, 03/259.04.04

Info & tickets: cultuurcentrum BerchemDriekoningenstraat 12603 286 88 20

Onze eigenste jazzgrootheid Philip Catherine op vrijdag 10 december. Niet te missen voor wie van jazz en gitaar houdt

18 Gazet van Zurenborg | September 2010 - Oktober 2010

VOOR AL JONGE VROUWEN KWAMEN AF OP KLEDINGRUIL

KOM ER EEN TWEEDE EDITIE ?

Tijdens één van de laatste zomerdagen had de kledingruilmarkt plaats op de Da-geraadplaats. De ruilmarkt werd georga-niseerd door vzw EMMA (Entreprise de Modes et Manières d’Aujourd’hui). De vzw is een initiatief van geïnspireerde ont-werpers die ervan uitgaan dat er teveel verloren gaat. Daarom organiseren zij onder andere elke maand een ‘Allesruil’. Meubels, kleren en andere objecten kan je er rui-len met gelijkgestemden. Half september was de Dageraadplaats aan de beurt. Deze dag ging het alleen om kleding. (Yo V.D. BULCK)Dit komt mooi uit. De herfst in aantocht, hoog tijd dus om de kleerkast eens gron-dig onder handen te nemen. Een blik in de kast en ik zie dat ik dit zomerkleedje zelfs niet heb aangehad. In een aantal warme truien heb ik helemaal geen zin meer, al wordt het nog zo koud. Geen probleem, want ik kan alle overbodige kleren mee-nemen naar de kledingruilmarkt. Ik mag vooral mijn schoenen niet vergeten die ik ooit kocht, omdat ik ze zo mooi vond. Spijtig dat ze net niet mijn maat waren. Achteraf bleek dan ook dat ik er helemaal niet mee kon stappen. Dus vandaag maar ruilen tegen andere schoenen of een blitse sweater. En die afschuwelijke miskoop op die dag dat ik zo euforisch was, omdat ik dacht dat dit schreeuwende kleurtje me wel flatteerde. Nee dus. Misschien heeft vandaag iemand anders ook zo’n dag en kan ik dit truitje snel ruilen tegen iets dat wel mooi afkleedt. De handel speelt zich bovendien af met gesloten beurzen. Dit geeft het economisch gehalte van de zon-dagnamiddag een ongelooflijke ‘boost’. En mij ook.

SPEURTOCHTVermits weggooien niet in mijn woorden-boek voorkomt en verzamelen daarente-gen op de eerste pagina staat, heb ik een aardig voorraadje kleding beschikbaar om aan dit initiatief mee te doen . Dan nog gezwegen over de extra kilo’s van de

laatste maanden die nog voor een surplus aan beschikbare kleding zorgen. Bekende ontwerpers hebben al lang mijn voorkeur. Maar die liefde voor de kleren van die be-kende namen stopt meestal nogal bruusk bij het prijskaartje. Heel soms vind ik iets moois en betaalbaars bij de stockverkopen. Wie weet vind ik vandaag ook zo’n verbor-gen schat. Op de meeste rommelmarkten vind ik mijn gading niet. Ik zoek daar wel naar tweedehandsklediing, maar de speur-tocht tussen alle andere zaken is vermoei-end en het aangebodene is meestal versle-ten of kapot. Hier op deze markt zal het anders zijn, want hier wordt enkel kleding aangeboden en niets anders. Bovendien vragen de organisatoren uitdrukkelijk dat de aangeboden kleding nog in goede staat verkeert. Ik heb ook mijn zoon gevraagd zijn kastinhoud aan een inventarisering te onderwerpen en hij kwam met een volle zak aanzetten. Dat belooft.

BEMIDDELAARBij aankomst op de Dageraadplaats trekt een groot kleurig vierkant meteen mijn aandacht. Binnen de grenzen van dit met waslijn gecreëerde terrein heerst een drukte van jewelste. De ‘vrouw’ op haar best: sjache-rend en onderhandelend. Ik zie veel jong volk dat enthousiast rondloopt met pret-lichtjes in de ogen. ”Wat een ramp”, zegt een mevrouw, “ik wil iets van die dame

haar stand maar zij vindt niks moois bij mij”. Het probleem wordt opgelost door organisatrice Pascale. Zij treedt op als be-middelaar en schakelt een derde bron van kleding in: de ongelofelijke eigen collectie van de VZW Emma. De andere mevrouw kiest iets van Emma en de eerste mevrouw geeft iets van haar voorraad aan Emma. Iedereen gelukkig! Klinkt dit ingewikkeld? Het is een koud kunstje. In geen tijd be-grijp ik de kunst van het ruilen. Daarnaast geeft de ruilhandel deze kledij een tweede leven. En zo zijn we bij het principe van recyclage. Mijn buurmeisje laat mij heel erg goedgezind haar ‘vangst’ zien: zwarte lakschoenen met megahoge hakken. Zij is er dolgelukkig mee. “En dit nog maar het begin van mijn veroveringen”, roept ze. Ze zet haar zoektocht verder.

DEBARDEURIk leg mijn aanbod aan kleding op een lege zitbank en probeer een beetje rond te kijken bij de anderen, zonder mijn stek helemaal uit het oog te verliezen. Al gauw vraagt iemand wat ik voor een Indische sjaal wil ruilen. Ik onderwerp haar stand aan een grondige studie en ben al snel ver-liefd op een ‘debardeur’ voor mijn zoon. Ik twijfel nog even, want ik vond hem er altijd zo snoezig mee staan toen klein was. Lang geleden. Hij is lang niet klein meer. Ik twijfel. Het mouwloos gebreide blauw-beige exemplaar laat me niet los en

vermits er toch geen geld mee gemoeid is, neem ik het risico. We sluiten de deal, mits nog een extra sjaal voor de tegenpartij. Ik begin dit ontzettend leuk te vinden. Even later komt een groepje vrouwen onwen-nig op mij af. Zij hebben een zak kleding bij zich, maar ze hebben geen zin om echt lang te blijven. Het is ook hun eerste keer en wat moeten ze nu juist doen? Ik leg hen een beetje het principe uit en graai onder-tussen in de zak en .... hopla; een tweede ruil is al snel beklonken.

HERHALINGDeze markt is natuurlijk voor iedereen, maar ik zie toch vooral jonge meisjes ronddartelen. Sommigen sterk gesticule-rend en met hoge stem onderhandelend, anderen bijna smekend. De leuke, bijna nieuwe kledij en de schoenen zijn een heuse droom voor studenten die krap bij kas zitten. Ik krijg enkel positieve reacties te horen. Iedereen wil ook een herhaling van dit initiatief. Vermits de organisato-ren er ook heel tevreden bijlopen, ben ik er zeker van dat dit initiatief een vervolg krijgt. Deze opzet past gewoon heel erg in onze buurt. Hou dus vooral de website van Emma in het oog en zorg dat je erbij bent volgende keer! Het is de moeite!

Geïnteresseerd om zelf te ruilen?www.vzwemma.be

0472 318 147 voor inlichtingen

Kleding ruilen op de Dageraadplaats, een geslaagd experiment zegde iedereenFoto Jorg PYL

19Gazet van Zurenborg | September 2010 - Oktober 2010

Primo heeft nu ook Zaza op de suggestiekaart! De straten van Zurenborg, getekend door Zaza, zijn te bewonderen in PRIMO.

Restaurant Primo - Dageraadplaats 13 - 2018 Antwerpen - T: 03 677 06 11Dagelijks geopend: ma-vrij: 12-14.30 uur & 18-22.30 uur za-zo: 17 - 23 uur

Nieuwe collectie ecokleding van Froy & Dind

“Familywear voor happy people”Onder het label Froy en Dind brengen de ontwer-

pers van Kers op de kaart een nieuwe ecologi-

sche kledinglijn op de markt. De bestaande col-

lectie kaartjes, blikjes, buttons en schriftjes blijft

behouden. Het ontbreekt deze ‘bezige bijen’,

Froya en Adinda, zeker niet aan de nodige

inspiratie en creativiteit. Nu ze de halve wereld

met hun drukwerk veroverd hebben, is het tijd rijp

voor het realiseren van hun nieuwe droom, een

kledinglijn. (Valerie MOLLY)

Het allernieuwste project van Froya en Adinda uit Zurenborg is een gloednieuwe ecologische kledinglijn waarmee ze blijk-baar een gat in de markt gevonden hebben. “Ecologische kleding wordt nog te vaak met pastelkleuren en beige geassocieerd, terwijl wij de vrolijke toer opgaan en kiezen voor felgekleurde stoffen”, vertelt Froya. Geen ‘geitenwollensokkenverhaal’ dus, integen-deel. Het ontwerpersduo speelde al een tijdje met het idee om een eigen kledinglijn op de markt te brengen, alleen ontbrak het hen aan de juiste contacten. Via het Orga-nic label kwamen ze bij een producent in Turkije terecht. Deze produceert voor hen de kwaliteitsvolle en organische katoenen kledij. ‘Toen we in contact kwamen met de leverancier uit Turkije was dit voor ons de

uitgelezen kans om onze nieuwe droom waar te maken. De collectie kleding staat los van onze collectie kaartjes, blikjes en schriften. Zo zal je geen vogeltjes of schild-padjes op de stoffen terugvinden, maar toch vormt het samen wel één kleurrijk en tikkeltje retro geheel.’, vertelt Froya. Zelf omschrijven de twee hun eerste col-lectie als ‘Familywear voor happy people’. Je kan het zo gek niet bedenken of papa kan hetzelfde hemdje als zijn zoon dragen. Mama kan dan weer kiezen uit een breed assortiment wikkeljurkjes, vlinderbloesjes of rokjes. Ook aan de allerkleinste baby’s is gedacht. Voor wie het bonte assortiment wel mooi vindt, maar liever niet wil dragen, hebben de twee een randcollectie tafelkle-den en beddengoed ontworpen.

PIONIErSWINKElSDe nieuwe collectie ‘familywear’ wordt pas in januari 2011 officieel op beurzen in bin-nen- en buitenland voorgesteld. Toch kan je al vanaf november dit jaar de collectie in avant-première en in beperkte oplage terug-vinden in enkele winkels in het Antwerpse. Pipo Mandarine, hier op Zurenborg, is één van de pionierswinkels die de nieuwe col-lectie van Froy en Dind zal aanbieden. Be-taalbare en ecologische kleding gemaakt uit duurzaam katoen. Heel kleurrijk, hoe-wel de stoffen toch sober en vooral vlot draagbaar zijn. ‘En gemakkelijk te strijken’, lacht Froya. Als drukbezette mama van twee weet ze on-dertussen wel wat wel en niet kan. ‘Onze kinderkledij is heel makkelijk aan te trek-

ken, geen smalle modelletjes die je moeilijk over het hoofd van een tegenstribbelende tweejarige moet krijgen.’, verduidelijkt ze. Ook een bekende ecologische winkel op ’t zuid zal de nieuwe collectie weldra aanbie-den. Wie niet kan wachten, kan alvast een kijkje nemen en bestellen via de webshop. Deze collectie fleurt vast en zeker deze som-bere herfstdagen op. Hert is een ideale ‘tus-senseizoen collectie’ voor klein en groot, voorzien op het grillige Belgische weer. In 2011 komt de nieuwe wintercollectie uit.

Voor een volledig overzicht van verkoopsadressen en webshop zie

www.froydind.be

Antwerpen heeft sinds kort moskeegidsen. Verleden maand studeerden de eerste ze-ven gidsen af en zij begeleiden groepen bij rondleidingen in de moskee. Maar de uitla-tingen van een van hen, de 30-jarige Adem ustboga in de krant De Standaard over homofielen is bij velen in het verkeerde keelgat geschoten. In het interview zegde hij namelijk dat hij homoseksuelen bij een moskeebezoek zal weigeren.

De Antwerpse holebi- en transgenderbeweging is verbaasd over de uitspra-ken van In een persmededeling zeggen ze dat een andere gids, Oem Moessa, vindt dat eerst het moskeebestuur zich over zo’n vraag moet buigen, voor ze dus een holebi-groep rondleidt. Het Roze Huis is verbaasd over deze uitspra-ken, te meer omdat de holebi-organisatie onlangs nog een moskee bezocht in Antwerpen. Zonder enig probleem, en gelukkig maar zeggen ze.

“Beide uitspraken vinden we laakbaar,” vindt Het Roze Huis. Vooral de uitspraak van Adem Ustboga verbaast de holebi-organisatie des te meer: “Dit voorjaar (op 15 mei 2010) werd een groep van Het Roze Huis net door Adem rondgeleid in een Turkse moskee in Hoboken. Dat gebeurde in het kader van zijn opleiding ‘Welkom in de Moskee' waarbij ook projectlei-der Omar Nahas aanwezig was.” De rondleiding veroorzaakte geen ophef, noch bij de gids noch bij de andere gelovigen die de holebi’s en transgen-ders naderhand in de moskee ontmoetten en die hen op thee trakteerden. Dat holebi- of transgender-zijn moeilijk ligt in de islam en de andere we-reldgodsdiensten, is een feit. Maar het weigeren van holebi’s of transgen-ders voor een rondleiding, is pure discriminatie.

DIALOOGHet Roze Huis-Antwerpen heeft inmiddels een dialoogtraditie. “Sinds

2006 werken we actief aan de dialoog met de etnisch-culturele minder-heden, waarbij we het holebi-thema beter bespreekbaar willen maken in de allochtone verenigingen én onze eigen organisatie interculturaliseren. Dat is een weg van lange adem. Met vallen en opstaan lukt het ons kleine passen vooruit te zetten.” zo zegt Het Roze Huis dat niet in een revolutie, maar wel in een evolutie gelooft. In 2007 ontvingen ze hiervoor de Diversi-teitsprijs van de Stad Antwerpen.

Maar hiermee is de kous niet af. “Er is nood aan voortdurende inspan-ningen vanuit het holebi- en allochtone middenveld om het samenleven in diversiteit écht vorm te geven,” zo vraagt de organisatie. “De overheid dient daarbij voldoende ondersteuning te bieden aan de organisaties die hierop willen inzetten.”

UITNODIGINGAls koepel van holebi- en transgenderverenigingen roept Het Roze Huis Antwerpen intussen haar lidverenigingen op om in te gaan op het aanbod van het project ‘Welkom in de moskee’. Maar ook de nieuw afgestudeerde moskeegidsen ontvangen eerstdaags een uitnodiging onder de naam ‘Wel-kom in Het Roze Huis’. De organisatie wenst zo op een constructieve wijze de dialoog aan te gaan.

Rondleiding moskee: tel 03-338 70 11 [email protected]

“Ook homoseksuelen moeten welkom zijn in de moskee”Protest Roze Huis

Gazet van Zurenborg is op zoek naar een advertentiewerver

De Gazet van Zurenborg is op zoek naar een gedreven advertentiewerver die zijn/haar enthousiasme wil inzetten om de klanten in de wijk op te volgen, nieuwe klanten in de wijk op te sporen en als commercieel uithangbord in de wijk te fungeren. Opvolgen van het advertentiebestand is namelijk van levensbelang voor de werking van onze wijkkrant. Deze man/vrouw die op zelfstandige basis werkt kan wel terugvallen op be-staande structuren (facturatie en dergelijke) en een actieve vzw waar aan gerappor-teerd moet worden. En wat doen wij? We zijn u eeuwig dankbaar en stellen daar dan ook een kleine financiële tegemoetkoming tegenover. Nog altijd zin om mee te doen met de beste wijkkrant van ’t stad?

Snel contact opnemen met

Frans Crols ([email protected]) en/of Swa Collier ([email protected])


Merci om trager te rijdenMet hun meest recente en erg geslaagde verkeerscampagne vroegen stad en politie aan alle Antwer-

penaars om hun engagement voor veiliger verkeer op een originele manier zichtbaar te maken in hun

buurt of in hun schoolomgeving. Meer dan 10.000 “Merci om trager te rijden”-borden werden verdeeld

en uitgehangen. De actie liep op 30 september af en de borden zijn stilaan terug uit het straatbeeld

verdwenen. Ook in onze wijk waren de grote rood-wit-oranje borden prominent aanwezig. Ik pikte er

enkele uit en vroeg de “actievoerders” naar hun specifieke motivatie. Tekst en foto’s Jeannine Führing.

1

2

3

5

68


4

7

Annemie en PaulAnnemie en Paul, van frituur ’t Spieke op de hoek van de Kleine Beerstraat, vragen zich af of de chauffeurs van de trams en bussen wel kunnen lezen. Er staat toch niet “Merci om hard te rijden”. Ondanks de scholen en de creches razen ze hier soms nog tegen 70 km per uur door de straat.

Bert Vanlerberghe met BerthaBertha, 2 jaar, de poes van Bert Vanlerberghe uit de Grote Beerstraat, maakt graag een wandelingetje in de wijk.In naam van alle Zurenborgse poezen vraagt ze om niet te hard te rijden en speciaal op te letten voor kleine viervoeters.

De DageraadKoen Dedapper, directeur van De Dageraad-school, op de foto met enkele kleuters van het klasje van juffrouw Els. De Lange Altaarstraat is een straat met heel veel doorgaand verkeer en de vele bussen en auto’s rijden er veel te snel. Enige tijd geleden heeft de stad gedu-rende een week een snelheidsmeter geplaatst, maar dat heeft blijkbaar niet geholpen.

Ella, Ferre en Sven PauwelsElla (5 jaar), Ferre (9 jaar) en papa Sven Pauwels uit de Generaal Van Merlenstraat. Ferre had de platen zien hangen in de andere straten en stuurde papa er op uit om ook zo’n plaat te halen. Met een heel goeie reden want, al ligt er een verkeersdrempel, daar wordt ’s avonds en op spitsuren heel hard over gereden. Zo hard dat ze al brokken van auto’s gevonden hebben.

HappiBabbiAmina en Lydie zijn onthaalmoeders uit de Lange Van Ruusbroecstraat. De chauffeurs respecteren de voor-rangsregels op het rondpunt niet en rijden er veel te bruut. Zo bruut dat Baye, het achtjarig dochtertje van Amina, niet alleen de straat durft over te steken.

Kamiel ThomaesKamiel Thomaes (foto) heeft samen met zijn gebuur Bert Janssens initiatief genomen en, met akkoord van de bewoners van de Cogels Osylei, een dertigtal platen opgehangen. Hun grootste probleem: de bussen die er té frequent en té hard rijden.

Mauro, lisa,Elke en Marc SevenansDe vierjarige tweeling Mauro en Lisa Sevenans, met hun papa en mama wonen in de Walvisstraat en vinden de borden, vooral bij het begin van het schooljaar, een heel goed initiatief. Ze zijn dan ook, samen met hun buurman, enkele platen gaan halen. Ook in deze straat is er volgens hen veel te veel doorgaand verkeer.

Peter VervekkenPeter Vervekken uit de Bosduifstraat vertelde ons dat er, door de werken aan het archief, voor zijn huis maar één hele smalle rijstrook beschik-baar is. Toch slagen sommige automobilisten er nog in onzettend hard door de straat te rijden. Peter staat dan ook volledig achter de oproep op het bord aan zijn gevel.

1 52 63 74 8


Chris Anseeuw spreekt op wijkvergaderingDe volgende bijeenkomst van het wijkcomité is gepland op dinsdag 9 november (20 uur) in de Zurenborger met allicht als belangrijkste spreker Chris Anseeuw die uitleg komt geven over een nieuw wijkcirculatieplan

Verder op de agenda: 1. Wijkcirculatieplan 2. Verslag laatste vergadering van het Wijkcomité 3. Nieuw Zurenborg 4. Evaluatie van klassieke en andere muziek op de Dageraadplaats 5. Evaluatie werking wijkcomité 6. Dienstenstencentrum 7. Bibliotheek 8. Varia: extra thema's, aangebracht door deelnemers aan de vergadering

Groene ruimte wordt uitgebreid Nieuw Zurenborg wordt terug (een beetje) groener

Op 22 oktober besliste het Antwerps sche-

pencollege om terug te keren naar de

originele ambitie van groener en ge-

mengd wonen voor het project Nieuw

Zurenborg. Binnen het gebied van 11 ha zal er

5 ha aaneengesloten groene ruimte komen in

plaats van de in 2008 gedecreteerde 3.8 ha.

Dit bleek tijdens de laatste bijeenkomst van

de klankbordgroep van bewoners en vertegen-

woordigers van de stad. (Luc PANDELAERS)

Wanneer het over stadsvernieuwing gaat willen de relaties tussen het Schoon Verdiep en de Antwerpenaren nog wel eens vertroebeld geraken. Dat was niet anders toen het stadsbestuur in 2006 op de proppen kwam met een herbestem-mingsproject voor de voormalige IGAO-site en de stelplaats van De Lijn dat met-een de ronkende naam Nieuw Zurenborg kreeg. Er was (en is) grote onvrede over het feit dat de laatste grote open ruimte binnen de Ring voor 60% zou opgevuld worden met wat door velen beschouwd wordt als een architectonisch banale woonwijk. En je kon met het débacle van de Kievietwijk nog vers in het ge-heugen niets anders dan vaststellen dat het stadsbestuur nog maar eens boven de hoofden van de bewoners heen een beslissing had genomen die het leven in hun wijk drastisch zal beïnvloeden. In 2008 werd opeens een ontwerp voor-gesteld waarin het park gekrompen was van 5 naar 3.8 ha en het aantal woningen opgetrokken van 200 naar 523. Boven-dien was het zo gedetailleerd uitgewerkt dat inspraak van de bewoners dreigde beperkt te worden tot kleuradvies over het parkmeubilair.Dat het stadsbestuur uiteindelijk pas in september 2009 een formele vorm van wijkoverleg organiseerde door het op-richten van een Klankbordgroep, samen-gesteld uit stedelijke en districtspolitici, ambtenaren en wijkbewoners, was dan ook behoorlijk aan de late kant.

BOMENIn de eerste vergaderingen werd er flink wat wrevel geventileerd. Ook discussies over welke bomen er absoluut moesten gered worden werden al gauw als niet ter zake doende afgevoerd. Toch moet ge-zegd dat de aanvankelijke vijandige sfeer gemilderd werd toen bleek dat de twee gemandateerde ambtenaren, Elke Van De Mosselaer van het stedelijk wijkoverleg en projectleider Nieuw Zurenborg San-dra Lintermans, hun nek durfden uit te steken en loyaal de standpunten van de klankbordgroep verdedigden bij het stads-bestuur.Een kantelmoment was de presentatie van de geluidsstudie door de Rijksuniversiteit Gent. Die gaf zodanig hoge meetwaarden zowel aan de kant van de Ring als aan de spoorweg dat het onverkort uitvoeren van het stadsontwerp meteen geen optie meer was. Of om het in ambtenarees uit de drukken: de dienst MER van de Vlaam-se Gemeenschap was van mening dat op basis van het screeningsdossier er geen ontheffing van de plan MER plicht kan toegekend worden omdat –ik citeer- ‘- Het bestaande geluidsklimaat blijkt zeer on-gunstig voor de geplande ingrepen. Het plan zal resulteren in een drastische toename van het aantal gehinderden in een plangebied met een ongunstige referentiesituatie- De aanbevelingen uit de geluidsstudie moeten concreet en transparant in een MER (milieu-effectenrapport)worden behandeld, dmv een vergelijkend onderzoek tussen de in de geluids-

studie voorgestelde scenario’, gekoppeld aan milderende maatregelen of aanpassingen.- De invloed van de verkeersevolutie en de impact van mogelijke infrastructuurwerken vormt eveneens een lacune in de screening.Dit legt het stadsbestuur dus heel wat bijko-mende verplichtingen op, ook op het vlak van publieke consultatie.'

OOSTErWEElEen ander nieuw feit was de beslissing van de Vlaamse regering over de Oosterweel-verbinding, die ook inhield dat er geen verbreding komt van de Ring. Hierdoor wordt de Singel ook een gemeenteweg en blijven het huidige bermenlandschap (met natuurgebieden als de Wolvenberg en de Brilschans) en het ringfietspad be-waard. Wat betekent dit nu allemaal concreet?Vooreerst blijft het stadsbestuur bij zijn voornemen om van Nieuw Zurenborg een 100%-returnproject te maken en het voor-

uitzicht van de volgende jaren 350 mil-joen euro te moeten ophoesten voor de meerkost van het Oosterweelcompromis zal niet van aard zijn om hierin nog ver-andering te brengen. Hoe jammer dat ook is in een stad waarin het groen zo schaars is, een park van 11ha zit er niet in.

WEDSTrIjDAnderzijds is het duidelijk dat de milieu-diensten van de Vlaamse overheid scherp zullen toekijken op de inpact van geluids-hinder en verkeerscirculatie op de nieuwe bebouwing. Bovendien is elk project on-derworpen aan voorafgaandelijke publie-ke consultatie gedurende 30 dagen.Tenslotte lijkt het er nu ook op dat het project zou gaan vergund worden via een wedstrijdformule. Als er dan toch moet gebouwd worden is dat wellicht de beste manier om er op zijn minst een architectonisch kwaliteitsvol project van te maken.

dageraadplaats 8antwerpen

03.235.52.41eenvoudig*niet duur*maar heel apart

Het project Nieuw Zurenborg krijgt een beetje meer groenFoto Christophe LAMBRECHTS


Gazet van Zurenborgis een uitgave van devzw NIEUWE ZURENBORGSE PERSBankrekening: 001/3873842/29www.gazetvanzurenborg.be

P/a Frans Crols, Stierstraat 7, 2018 [email protected]

redactieHoofdredacteur:

Swa CollierStierstraat 3,2018 Antwerpen 0477 51 40 [email protected]@gazetvanzurenborg.be

redactiesecretaris

André Dejonghe

Eindredactie

Marcel Schoeters

redactie Gazet van Zurenborg

Stierstraat 3, 2018 [email protected]

Medewerkers (tekst en foto’s)

Dirk Blijweert, Ellen Burton, Jochem Oomen,Lu Mortelmans , Karen Claes, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing,Ad Moeskops,Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Walter Mortelmans, Nadia Christoff, Jörg Pyl, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers,Valerie Molly, Chantal Vogelzang, Jakob Eberlein, Kobe Ardui Saskia Anken, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Saskia Anken, Andreï Holthof, hristophe Lambrechts, Marc Heirman, Sara De Meyer, An VanDe Wal, Cecilia Magnus, Jan Vandevelde.

Tekenaar

Erik Bongers

Opmaak, pre-press en website

Colin Bellefroid [email protected] www.bitrac.be

Advertenties

Gerda Eelen [email protected] 0486 83 33 06

Drukker

Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout

Distributie

Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem

Website

Colofon Tijdens opendeurdagen handwerkspecialist Aters

Zpagettibrein’ Geesje Mosies stelt unieke garen voor Handwerkspecialist Aters op de

Dageraadplaats probeert ieder

jaar een blikvanger te presente-

ren tijdens zijn opendeurdagen

in september. Ook nu weer is het

gelukt: zaakvoerder Erwin Aters

wist immers Geesje Mosies, het

Nederlandse creatieve brein ach-

ter de succesvolle Hoooked Zpa-

getti, naar de opendeur te lokken.

Ze kwam er haar unieke garen aan

het Belgische publiek voorstellen.

En of de bezoekers aan haar lippen

hingen! (Ellen Burton)

Handwerkanalfabeten horen het mis-schien in Keulen donderden. Hoooked Zpagetti? Maar wie de grens met onze noordenburen oversteekt, ziet binnen de kortste keren wel iemand flaneren met een handtas die uit dit bijzondere mate-riaal vervaardigd is. Het garen is immers een ware rage in Nederland.

DuurZAAM Uitvindster van Hoooked Zpagetti is de 37-jarige Geesje Mosies uit Voorburg. “Zpagetti is een unieke draadstof om snel en makkelijk mee te haken en breien op XXL-formaat. De stretchdraad heeft een moderne, ietwat stoere look en is ideaal voor het maken van handtassen, lounge-kussen, poefs en andere accessoires. Het garen wordt gemaakt van hoogwaardig en duurzaam restmateriaal uit de textiel-industrie. De collectie is dus gebaseerd

op het actuele modebeeld en wisselt daardoor continu. Ik ben best trots op dit ‘stijlvolle hergebruik’, zoals ik het noem. Ik koop restanten elastisch katoen op bij kledingproducenten in Zuid-Amerika. Restjes die ze normaal weggooien, maar die nu dus een tweede leven krijgen. Ik laat ze machinaal tot draden draaien en dat is mijn Hoooked Zpagetti.”

GENIE Onze noorderburen waren snel voor het idee gewonnen. “Het succes overtrof mijn stoutste verwachtingen. Sinds de lan-cering van het garen doe ik de hele dag niks anders dan bollen aanslepen. Maar geef toe: wie kan er zeggen dat hij zo snel aan zijn gedroomde jaaromzet zit?”, lacht Geesje. De vrouw blijkt niet enkel een za-kelijk vernuft, ook op creatief gebied weet ze zich aardig uit de slag te trekken. Gees-

je is immers ook de auteur van het patro-nenboek ‘Haken met Hoooked Zpagetti’.

DEMONSTrATIE Tijdens de jaarlijkse opendeurdagen bij Hobby & Handwerken Aters kwam Geesje in hoogsteigen persoon haar garen pre-senteren aan het Belgische publiek. De bezoekers pakten bij momenten in dikke drommen samen rond haar tafel. Geesje demonstreerde zelf hoe eenvoudig het is om te haken met Hoooked Zpagetti. De bollen vlogen nadien over de toonbank. Geen wonder dus dat de rage nu ook de grens oversteekt! Voorlopig is de bijzon-dere draadstof slechts bij een handvol Belgische handwerkzaken te verkrijgen, waarvan Aters de enige is in de Antwerpse regio. Wie nieuwsgierig is en wel eens van de Zpagetti wil proeven, weet dus waarheen!

De presentatie kon op heel wat belangstelling rekenen Deze Nederlandse kwam haat speciaal garen presenteren Foto’s Ellen BURTON

"Na een windstille periode hebben enkele medewerkers onze website

nieuw leven ingeblazen. De eerste vruchten van hun arbeid zijn nu al

zichtbaar. Zo kan je makkelijk de laatste editie van onze Gazet

doorbladeren. In een volgende fase zal je je stem kunnen laten horen

in een enquête of snuisteren in ons foto-archief. Verder zal je je mening

kwijt kunnen over om het even welk onderwerp. Onze webstek is

verre van af: work in progress heet zoiets. Op termijn moet de site een

interactief instrument worden dat de betrokkenheid bij onze wijk alleen

maar ten goede komt. Wij nodigen u alvast uit om vandaag nog een

kijkje te nemen en ons uw opmerkingen en/of suggesties te bezorgen.

Klik snel naar www.gazetvanzurenborg.be


Rataplan: Mac Beth in tien talen

DubbelconcertEwout Pierreux quintet & reut regev: r’Time Za 6 nov: 20u30 – € 14/12 – rataplanook tickets in Mark Sound AntwerpenEwout Pierreux Quintet speelt in hoofdzaak composities van Ewout Pierreux, aangevuld met een aantal stukken uit het standard jazzrepertoire maar ook enkele songs die stammen uit verschillende genres als pop, rock of soul. Heel het repertoire is gearran-geerd op een open manier om zoveel moge-lijk ruimte te laten voor improvisatie. De band zoekt naar een warme, ongecompli-ceerde sound waarin samenspel, interactie en speelplezier centraal staan. jean-paul esti-évenart (trompet) ; bruno vansina (alto & soprano sax); ewout pierreux (piano) ; clemens van der feen (contrabas); lieven venken (drums) - www.ewout-pierreux.com

De Israelische tromboniste Reut Regev woont sinds 10 jaar in New York waar ze in verschil-lende Klezmer- en Jazzbands speelt. Ze werd gevraagd door Anthony Braxton, Butch Mor-ris, Dave Douglas, Frank London, Klezmer All Stars, Metropolitan Klezmer en bij rock en blues bands als Hazmat Modine (in mei nog in Rataplan). In 2004 kreeg ze van het jazzmagazine All About Jazz de ‘Best Young Talent’-award. Vorig jaar bracht ze een eer-ste CD uit met haar eigen band R’time. De CD werd uitgeroepen tot beste debuut van het jaar en “best discovery of the year” in All About Jazz en Jazz Times. Reut Regev is een energieke verschijning op het podium, adembenemend op haar trombone. Ze brengt hedendaagse composi-ties met funk-, latin en bopinvloeden. In de herfst van 2009 toerde R’time voor het eerst in Europa en speelde onder meer op het jazzfestival van Berlijn, waar ze de ontdek-king van het festival werden genoemd. Deze herfst keert ze terug en tussen het festival in Keulen en dat van Straatsburg zakt ze met haar trio voor een eerste Belgisch concert naar Rataplan af. reut regev (trombone), Sean conly (bas), igal foni (drums) - www.reutregev.com

School is cool [vers geblaft]Wo 10 nov: 20u30 – € 8/6 – rataplanSchool Is Cool is een Antwerpse band die het midden houdt tussen pakweg Arcade Fire en Beirut. Het vrolijke vijftal uit Antwerpen wist publiek en jury tijdens de laatste Frappant-editie te overtuigen en kaapten de derde plaats en de publieksprijs weg.Nog beter verging het hun op Humo's Rock Rally 2010. Met een overtuigende show in de AB eind maart werden ze gekroond tot win-naar van de 17de editie van Humo’s Rock Rally, het rockconcours der rockconcoursen Johannes Genard (Zang, Gitaar, Basdrum); An-drew van Ostade (Floortom, Glockenspiel); Nele Paelinck (Keyboards, Viool, Glockenspiel, Backing Vocals); Michael Van Ostade (Hofner Bass, Backing Vocals); Matthias Dillen (drum) - www.myspace.com/j.genard

Badenhorst – Ploug - Pettersen [jazzlab series]Vr 12 nov: 20u30 - € 12/10 – rataplanook tickets in Mark Sound Antwerpen Badenhorst, Ploug en Pettersen combineren hedendaagse kamermuziek, elektronica en jazz. Zangeres Pettersen haalt bovendien inspiratie uit een veelheid van vocale folk-tradities die gaan van keelzangen van de Inuit, Noorse volksliederen tot de griots van West-Afrika. De ongebruikelijke muziek van

dit trio is delicaat en straalt de rust uit van eindeloze sneeuwlandschappen van Scan-dinavië. De muziek die ze samen spelen is romantisch, fragiel en minimalistisch. Deze drie musici houden in de eerste plaats van een loepzuivere en eenvoudige melodie. Live staan ze in voor geduldige en hartstochtelij-ke concerten waar je je volledig in kan ver-liezen. Joachim Badenhorst (klarinet en saxofoon); Mikkel Ploug (gitaren); Sissel Vera Pettersen (zang, saxofoon en live elektronica) - www.myspace.com/joachimbadenhorst

Menuet door Tg VagevuurZa 13 nov: 20u30 - € 12/10 – rataplanZekerheden als atomen botsen en splitsen. Wat is werkelijk waar? In de voorstelling Me-nuet laat het theatercollectief TG Vagevuur drie visies op eenzelfde werkelijkheid met elkaar het gevecht aangaan op de scène. Drie delen voor drie personages, die de kijker meesleuren in de maalstroom van hun ge-dachten en het perspectief vervormen. Een man, die werkt in de vrieskelders en een bevreemdende fascinatie heeft voor bericht-geving van gruwel en rampen. Zijn vrouw, een werkpaard dat kinderkleren verkoopt via een mysterieuze zwager. Een meisje, dat helpt in het huishouden en pookt in de ver-wrongen verhoudingen.TG Vagevuur ensceneert de roman Menuet van L.P. Boon in een multimediale en beklij-vende voorstelling over waarheid en verloren lopen in je eigen gedachten.TG Vagevuur, een jong theatercollectief uit de stal van de Toneelacademie van Maastricht, debuteerde in 2007 met 'De Naamlozen' (F. Vanluchene). Sindsdien bouwde het gezel-schap aan een stevige reputatie van degelijk uit de klei getrokken teksttheater waarin de 'vlaamsigheid' in haar schoonheid én klein-burgerlijkheid op de korrel wordt genomen, zoals ook in Tom Lanoyes bewerking van ‘Celibaat’ van Gerard Walschap. Spel: Mieke Proost, Peter Smolders, Melissa Mariën; Regie: Koen Kerckhofs; Decor & Techniek: Pol Verwilt; Productie & Media: Koen Boesman - www.tgvagevuur.be

jazzclass: Han Bennink en de Instant Composers PoolZo 14 nov: 14u - € 4 - rataplanIn deze jazzclass gaat Frederik Goossens die-per in op de carrière van Han Bennink en de Nederlandse en Belgische improvisatie jazz-scène

Documentaire: HazentijdDi 16 nov: 20u30 - € 4 – rataplanEen documentaire over slagwerker en beel-dend kunstenaar Han Bennink. Han Bennink is een dubbeltalent: de wereldburger die sinds ruim 40 jaar drumt met iedereen die er toe doet in de jazz en geïmproviseerde mu-ziek, maar ook de kluizenaar die in de rust van zijn huis in de Beemster werkt aan zijn beeldende kunst. Regie en montage: Jellie Dekker (NL) (70 min)

Han Bennink TrioWo 17 nov: 20u30 -€ 12/10 – rataplanook tickets in Mark Sound AntwerpenHet heeft even geduurd maar eindelijk is het dan zover: meesterdrummer Han Ben-nink heeft een eigen, naar hem vernoemd trio opgericht. De andere leden van het Han Bennink Trio, de Deense pianist Simon Tol-dam-Rosengren en de Belgische rietblazer Joachim Badenhorst, zouden met gemak zijn zoons kunnen zijn, maar Bennink zelf blijft het grootste kind, dat ook op zijn 68ste nog met een waanzinnig aanstekelijke gretigheid

In rataplan is binnenkort Mac Beth te zien. Volgens ons moeten onze politici verplicht naar deze voorstelling gaan kijken. Niet omdat deze klassieker van Shakespeare han-delt over de grote honger naar macht. Nee er is een andere reden waarom deze voor-stelling louterend kan werken voor politiekers. Deze voorstelling van Kopspel wordt gespeeld door spelers die samen tien verschillende nationaliteiten vertegenwoordi-gen. In deze Mac Beth worden dan ook tien verschillende talen gesproken. En toch begrijpen de spelers elkaar en brengen ze samen de voorstelling tot een goed einde. De hele voorstelling wordt trouwens in het Nederlands ondertiteld. Hierdoor kan het publiek alles goed volgen En dat kunnen we van onze politiek niet altijd zeggen.


op zijn potten en pannen rammelt. Bennink en zijn companen vullen en voelen elkaar perfect aan. Wonderlijk organisch mo-duleren ze van ter plekke bedachte lineair-contrapuntische weefsels naar momenten van rimpelloze verstilling of voortrazende swing. Han Bennink (drums), Joachim Badenhorst (klarinet, sax), Simon Toldham-Rosengren - www.hanbennink.com

Voor de Han Bennink fans bieden we het combita-rief van € 16 aan voor de jazzclass, documentaire en het concert.Op 26 januari spreelt Han Bennink nog eens in Rataplan samen met Roland in de reeks Pertwee.

Eva (7+) door Bronks [vlieg]Za 20 nov: 15u - € 7 – rataplan - uitverkocht

Niemand weet van Iemand (8+) door 4Hoog [vlieg]Wo 24 nov: 15u - € 7 – op locatie: Piste05, Kersbeekstraat 5, 2060 AntwerpenMijn moeder vroeg: “Heb jij geheimen?”Wat moest ik antwoorden? “Nee!" zou ze niet gelo-ven. Bij "ja" zou ze zeker verder vragen. Dus ik zei niets en keek naar de grond. "En jij, mama, heb jij geheimen?" Ze schrok, haar hoofd werd rood. We werden allebei stil en keken naar elkaar. ‘Niemand weet van Iemand’ is een voorstelling over geheimen. We hebben ze allemaal, ook voor onze ouders en onze ouders voor ons. Soms zijn ze fijn en spannend om te hebben Soms wil je ze graag vertellen, maar moet je liegen. Soms gaan ze zwaar wegen en komen ze vanzelf naar buiten. Concept en spel: Kim Hertogs en Patricia Goemaere; Drama-turgie en coach: Frans Van der Aa - www.4hoog.beDeze voorstelling speelt op locatie; voor een wegbeschrijving naar Piste05 surf naar www.rataplanzw.be

Macbeth II door Kopspel vzw (première)Wo 24, do 25, vr 26 en zat 27 nov: 20u30 - € 12/10 - rataplanVorig jaar speelde Kopspel vzw het eerste deel van de beklijvende thrillerversie van Macbeth. Met een indrukwekkende cast be-staande uit tien verschillende nationalitei-ten belooft deze Shakespeare een onverge-telijke belevenis te worden. Mis het niet!Geen zorg voor diegenen die deel één gemist hebben: deze Macbeth bevat beide delen.Macbeth I is een samenspel van omfloerste duistere krachten. Maar in Macbeth II wordt de harde werkelijkheid onthuld. De machts-wellust groeit, de moordmachine wordt in gang gezet. Terugkeren is geen optie meer voor Macbeth. Grimmig, bezeten en grenze-loos vecht hij voor zijn macht. De voorstelling wordt gespeeld in tien ver-schillende talen en met Nederlandse boven-titels. Spel: Dara Abdullah, Emmanuel Awosanmi, Mamadou Bah, Babatunde Bamidele, Alfa Degity, Anjela Foros, Nathalie Gavashelishvili, Ab-doul Kader Kamagaté, Ahmed Khaled, Meryem Kiliç, Ali Konaté, Ahmed Kumar, Adams Mensah, Jackson Olu, Ope Oyetti, Belgiz Polat, Mayra Car-men Zuniga Leon; Regie: Greet Vissers; Choreogra-fie : Marie De Corte ; Kostuums: Mieja Hollevoet; Scenografie/licht: Steven Brys; Soundscape: Andrew Claes; Decoruitvoering: Atelier Kopspel; Productie: Freija Bosmans, Lili Almeida; MET STEUN VAN RATAPLAN

lelegüm (1+)door Theater De Spiegel [vlieg] Zo 28 nov: 14u + 16u - € 7 rataplan - uitverkocht

Pertwee: Teun Verbruggen & Bart MarisDo 2 dec: 20u30 - € 12/10 – rataplanook tickets in Mark Sound AntwerpenAls tweede duo in de reeks ‘Pertwee’ nodigen we drummer Teun Verbruggen en trompetist Bart Maris uit. Ze brengen een combinatie van kristalheldere trompetgeluiden en rusti-ge drumritmes met live-electronica en effec-ten. Teun Verbruggen is naast drummer bij het Jef Neve Trio, Flat Earth Society ook kop-man van Otin Spake, zijn improvistatiegroep met Mauro Pawlowski en Jozef Dumoulin. Bart Maris speelt samen met Teun Verbrug-gen bij Flat Earth Society en is daarnaast actief bij zeer uiteenlopende projecten als Jaune Toujours, Electric Barbarian, Moker,... Teun verbruggen (drums), Bart Maris (trompet) - www.teunverbruggen.com - www.myspace.com/bartmaris

Wat Als? (15+) door TANK!Vr 3 dec: 20u30 - € 7 – rataplan‘WAT ALS?’ vertrekt van het leven van Pierre en Marie Curie voor een onderzoek naar de kracht en de kunst van de wetenschap. Deze twee geniale wetenschappers – en geliefden– ontdekten per toeval (!) een nieuw element – radium. Een ontdekking die de wereld op zijn kop zou zetten. Die hun eigen leven door mekaar zou schudden! Een ontdekking die de Nobelprijs waard was. Een ontdekking die mogelijk kanker zou kunnen genezen maar evengoed aan de basis zou liggen van de ontwikkeling van de atoombom. Toeval of geen toeval? “Veel meer dan een stapel emmers en erle-meyers hebben de acteurs niet nodig om hu-mor en ontroering netjes te doseren, daarbij bogend op een fijne tekst over twee intens van elkaar houdende maar sociaal disfunc-tionele wetenschappers.” (Liv Laveyne in De Morgen) Tekst en spel: Dominique Collet en Sven Ronsijn; Coaching: Joris Van den Brande; Vormge-ving: Marieke De Munck - www.vzwtank.be

radioKuKAorkest, feat. Ellery Eskelin [jazzlab series] Za 4 dec: 20u30 - € 12/10 – rataplanook tickets in Mark Sound Antwerpen“Muziek voor ernstige lieden? Jazeker, maar dan het soort dat ook van tekenfilmgags, achtervolgin-gen en Monty Python houdt.” (Focus Knack)De typische KUKA-muziek is niet in vakjes te vangen, maar is een schoolvoorbeeld van de hedendaagse wens om genres te combine-ren. Wereldmuziek, klassiek en pop worden samengesmeed tot aanstekelijke ritmes en onvermoede, nieuwe klankwerelden. In samenwerking met het Gentse Kunsten-centrum Vooruit en JazzLab Series is er nu deze spraakmakende en veelbelovende ont-moeting met de New Yorkse saxofonist El-lery Eskelin. Tenorsaxofonist Ellery Eskelin behoort tot de beste hedendaagse improvisa-toren die geïnspireerd zijn door de vrije jazz. Kristof Roseeuw (contrabas); Tom Wouters (klari-net, drums); Lode Vercampt (cello); Philippe Thu-riot (accordeon); Ellery Eskelin (saxofoon) - www.myspace.com/radiokukaorkest

Het lortcher-Syndroom door Warre Borgmans, Dimitri leue & Antoon Offeciers (Première)Di 14, wo 15, do 16, vr 17 en za 18 dec, di 18 en di 25 jan (uitverkocht) : 20u30 - € 12/10 – rataplanExtra voorstelling: vr 13 mei: 20u30 - €14/12 – Op locatie: De roma Een zoon neemt zijn dementerende vader mee naar een piano. Daar probeert hij het gehavende geheugen open te breken door middel van muziek. Noot per noot herinnert de vader zich zijn leven. De vraag is: zal het slotakkoord hem ‘beter’ maken? Warre Borgmans en Dimitri Leue zoeken in deze familietragiek samen naar het gen dat hen bindt. Antoon Offeciers staat hen bij op de vleugel. Concept en spel: Warre Borgmans en Dimitri Leue; Live-muziek: Antoon Offeciers; KOS-TUUMS: BARBARA DE LAERE; Productie: Rata-plan - www.rataplanvzw.be

BuurtproductieDe Notenkraker door rataplan (Première)Do 23, ma 27, di 28 endo 30 dec: 20u30 + wo 29dec: 15u - € 7 – rataplanDe buurtbewoners van Rataplan wagen zich dit jaar aan een bijzondere versie van Tsjaikovski's 'Notenkraker'. Er zal geen woord gesproken worden maar de muziek zal klin-ken en dit prachtige kerstverhaal zal op een eigentijdse manier tot leven komen.De muizenkoning, de suikerboonfee, de prins, de soldaatjes, de notenkraker, ze zijn allemaal van de partij! Deze speciale fantasie-wereld vol hemelse zoete klanken is een echt avontuur onder de kerstboom. Het zal je niet onberoerd laten. Kom dus ze-ker kijken en knijp jezelf daarna eens goed in je wang, want was het nu een droom of niet?spel: Geert Baart, Els Casteleyn, Freddy De Meyer, Celine Degreef, Marc Hens, Lutgart Simoens, Liliane Simons, Erik van der Linden, Gerd Van Helsen, Linda Vandewalle, Marleen Obyn, Hubert Beeckmans, Ann Peersmans, Luc Hens, Siska Ver-meulen, Sarah DegreefRegie: Karen Claes; kostuum en decorontwerp: Vick Verachtert - www.rataplanvzw.be

Peter Theunynck schrijft

elke keer een

wijkgedicht

honden

Ze denken in hun binnenste diep filosofisch. In hun vier-

letteralfabet. Ze troosten met streelvel. Verwarmen

met het vuur van knetterogen.

Ze luchten je op. Graven je weguit de kerker van je weekdag,

uit het vochtige hol van je schemer-angst. Bijten vluchtkonijnen

stuk. Lopen zich vrolijk

te maken om niets. Met al de liefde die hun ranke lijf rijk is

springen ze je weg uit je landerigheid.Geluk is een volle eetbak,

een pluizige deken, een teil tapwater.

Ze leren je constant converserenmet wildvreemden. Snuffelen

aan de buurvrouw. Blaffen tegen brullende motoren.

Je geluk staat stevig op vier poten.

Peter Theunynck

Foto

Cri

stop

he l

AM

BrE

CHTS


Huisartsenpraktijk in Korte Altaarstraat

Mie Van Haegenborgh ruilt balie voor ecologisch project in BeninMie Van Haegenborgh, een eindje

in de vijftig en het vriendelijke ge-

zicht achter de balie van de huisart-

senpraktijk in de Korte Altaarstraat,

vertrok op 5 oktober naar Benin. Zij

gaat daar haar echtgenoot jan De

Pelseneer bijstaan bij de uitbouw van

ecologisch toerisme in het park Pend-

jari in Benin. Het park is zo groot als

ongeveer heel Vlaanderen. (Jörg PYL)

Het project van Mie Van Haegenborgh ligt in het noordwesten van Benin en grenst aan Burkina Faso. Benin ligt in West-Afrika en is drie en half keer zo groot als België Dit Afrikaanse land telt 6,7 miljoen inwo-ners en is een van de armste landen ter wereld (het staat op de 161e plaats op een totaal van 182 landen). Een derde van de bevolking leeft in extreme armoede. Er wordt vooral katoen geteeld, maar de prij-zen die de landbouwers hiervoor krijgen, variëren sterk. De voertaal is Frans, maar daarnaast zijn er diverse lokale talen. De godsdiensten die er beleden worden zijn het christendom, natuurgodsdiensten, voo-doo, islam en dikwijls een mengeling van deze religies.

ECOTOErISMESamen met haar man Jan de Pelseneer, een maatschappelijk opbouwwerker, gaat Mie Haegenborgh drieëntwintig dorpgemeen-schappen (40.000 inwoners)begeleiden in het Nationaal Park Pendjari. Jan en Mie gaan samenwerken met de lokale organi-satie U-AVIGREFF, de koepelorganisatie van de drieëntwintig dorpsgemeenschappen. Het project wordt gefinancierd door de DED, de Duitse overheidsdienst voor ont-wikkeling. Jan De Pelseneer zal daar wer-ken als raadgever organisatieontwikkeling. Daarbij zal hij vooral aandacht hebben voor een duurzaam gebruik van de natuurlijke grondstoffen en het bevorderen van duur-zaam toerisme. Bij dit ecotoerisme wordt de lokale bevolking nauw betrokken. Zo zullen de toeristen bij de lokale bevolking verblijven en worden ze door hen wegwijs gemaakt in het Afrikaanse dorpsleven. Het is de bedoeling dat het project uiteinde-lijk door de lokale gemeenschappen wordt overgenomen. Daarom vertrekken Mie en Jan met een contract van maar drie jaar, weliswaar verlengbaar indien daar nood aan is. Maar zij hopen dat de aanwezigheid van de opbouwwerkers zo vlug mogelijk overbodig wordt. Jan en Mie wonen in Be-nin op 55 km van de dichtstbijzijnde super-markt en acht uur rijden van de hoofdstad

Porto Novo en de daarnaast gelegen groot-ste stad Cotonou.

OVENHet vertrek van Mie van Haegenborgh en haar man Jan De Pelseneer komt niet uit de heldere hemel gevallen. Beiden waren al jaren actief in de Afrikaanse ontwik-kelingshulp. Dit bracht hen de voorbije jaren onder andere naar Soedan, Guinee, Burundi en Rwanda. Mie gebruikt haar creativiteit om het verblijf in elk land zo zinvol en duurzaam mogelijk te maken. Zo heeft Mie in Guinee (West-Afrika) met heel weinig middelen een zonneoven gebouwd. Het was daar 35° in de schaduw en de zon scheen er de hele dag. Met wat eenvoudig karton bouwde zij een paraboolantenne die ze met aluminium bekleedde. Die an-tenne werd gericht op een zwarte kookpot, die op enkele stenenstond. De stenen dien-den voor de luchtcirculatie. Het te bereiden voedsel ging vervolgens in een zak in de pot en werd zo volledig op zonne-energie gegaard. De buurvrouwen zagen haar uit-vinding en hebben dit idee overgenomen en bereiden nu dagelijks op deze wijze rijst en pizza. Bovendien gebruiken de mensen daar nu de oven ook om tomaten te steri-liseren in eigen sap. Mie denkt dat zij de zonneoven ook in Benin kan introduceren, omdat het klimaat er vergelijkbaar is met Benin.Tijdens haar verblijf in Guinee had Mie Van Haegenborgh geen waterleiding in huis. Om toch water te hebben, vroeg Mie Van Haegenborgh enkele jongens uit de buurt om water voor haar te halen. In ruil hier-voor betaalde zij de school van de jongens. Het geld hiervoor verdiende Mie met de be-reiding van gedroogde tomaten die zij in de steden aan restaurants verkocht.

DOCHTErAls Mie terug gaat in haar herinnering ko-men er prettige en minder aangename za-ken naar boven. In Burundi hebben Jan en Mie de staatsgreep van 1994 meegemaakt. Rond die periode waren er overal solda-

ten op straat. Jan en Mie hadden een stic-ker met doorstreepte wapens op hun jeep aangebracht, om aan te tonen dat zij geen wapens aan boord hadden. Maar dat hielp niet. Hun jeep werd vaak aangehouden en de soldaten doorwoelden zelfs hun vuile was op zoek naar wapens. Aan Rwanda houden Jan en Mie Van Hae-genborgh ook gemengde gevoelens over. Hun beste herinnering is hun adoptie-dochter, die nu vijftien jaar is. Zij vertrok vorige maand ook mee naar Benin. Zij zal via afstandsonderwijs school volgen in het Frans. Gelukkig beschikken Mie en Jan hiervoor in Benin over internet. “Een kind mag geen slachtoffer worden, omdat de ouders idealist zijn,” verduidelijkt Mie Van Haegenborgh.

GEVANGENISIn Rwanda was de situatie ook erg moeilijk. Als ontwikkelingswerkers wilden Jan en Mie natuurlijk zowel de Hutu’s als de Tut-si’s helpen, maar hulp en zelfs contact met Hutu’s werd hen door de Tutsi’s kwalijk ge-nomen en omgekeerd. Een ander probleem in Rwanda waren de driehonderdvijftig lo-kale talen die daar gesproken worden, de

zogenaamde toontalen. Dat zorgde vaak voor de nodige misverstanden. Maar het ergste overkwam Mie Van Haegenborgh en Jan de Pelseneer toen ze zich inzette voor een rechtvaardig prijs voor de landbouw-producten van de lokale boeren. Dit wekte de ergernis op van de regering Kagame. Het regime liet Jan en Mie oppakken op be-schuldiging van ‘aanzetten tot genocide’, een beschuldiging die sinds 2000 te pas en te onpas wordt gebruikt om tegenstanders van het regime te treffen. Gelukkig kregen zij toen hulp van de Belgische ambassade die verhinderde, dat zij in de gevangeis belandden. Jan en Mie hebben toen in vlie-gende haast het land moeten verlaten. Het ergste hiervan vond Mie dat ze geen af-scheid kon nemen van de mensen met wie ze al die tijd had samengewerkt.Om het thuisfront op de hoogte te houden, zullen Jan en Mie regelmatig hun beleve-nissen op hun blog schrijven. Wilt u hun belevenissen volgen? Kijk dan op:

www.habariza.blogspot.comwww.ded.de

Mie Van Haeghenborgh vertrekt voor een aantal jaren naar Afrika • Foto Jorg PYL


Eerste plaat van Blackie and the Oohoos nu al vol vuurwerk

Loesje Maieu: “Belangrijk is dat ik telkens met iets nieuw kom”Eindelijk is hij daar: de eerste cd van Blackie and

the Oohoos. De plaat werd officieel voorgesteld

met een optreden in de Monty in Antwerpen. De

zusjes Maieu uit de lange van ruusbroecstraat zijn

de stuwende krachten achter deze groep veelbelo-

vende muzikanten. Gazet van Zurenborg zocht de

zussen op in hun natuurlijke habitat; het repetitie-

kot van de band. (Jakob EBERLEIN en Kobe ARDUI)

In de gangen van de 6e verdieping van de Apra-kliniek hangt nog maar vaagjes de geur van ziekenhuis. Meer nog, de zusjes Maieu (Loesje en Martha) uit de Lange van Ruusbroecstraat hebben deze plek omgeto-verd tot een van de meest esthetische repe-titekoten in Antwerpen. Loesje verwelkomt ons en leidt ons door de oude deuren. De nog oudere lift kraakt bij elke verdieping. Eenmaal uit de lift worden we meteen har-telijk ontvangen door de hond des huizes. Het uitzicht over de stad is adembenemend: de Aprakliniek, aan de Kipdorpvest, dicht bij de Meir, kijkt uit over een deel van de daken van de stad.

lIjMLoesje vertelt over de Anti-Kraak Organisa-tie in Antwerpen, die hen de mogelijkheid gaf om deze verdieping in te palmen, daar te leven, en daar ook twee grote kamers in te richten als repetitieruimte voor Balckie and the Ohoos. Hoe komt een jong bandje aan zo’n coole naam? De zussen vertellen de anekdote over haarkleur en lijm. Hun zwar-te haar stond voor Blackie. Iemand had daar-op voor de grap had gezegd dat er dan toch maar Uhu (lijmmerk) moest achterkomen, wat uiteindelijk Oohoos werd. Wij vertellen hen dat we Blackie and the Oohoos een fan-tastische bandnaam vinden, de geweldigste die we ooit zijn tegengekomen. Maar hoe ontstaat dat, zo’n band? Loesje heeft op het Herman Teirlinck Instituut gezeten, waar ze niet direct de beste tijd van haar leven beleefde. Op een bepaald moment moest ze een soloprogramma van vijftig minuten in elkaar steken. Ze besloot dat te doen met muziek, waarbij ze werd geassisteerd door Laurens Durinck. Loesje speelde tijdens haar optreden allemaal zelfgeschreven nummers. Ze werd gebuisd. Daarop trok ze de deur van de school definitief dicht. Maar de basis voor iets nieuws was gelegd.

TWEESTEMMIGDirect daarop engageerde Loesje haar zus Martha, met wie ze altijd al graag had mu-ziek gespeeld. Loesje werkte haar nummers verder uit, zocht nog meer vrienden om mee te doen en arrangeerde de nummers voor een band. De band had ook direct gevoel voor strategie en efficiëntie: ze plande direct een optreden. Enkele tijd later stond Blackie & the Oohoos op de planken. En ze hadden succes, meer nog, in de daarop volgende tijd deden ze nog veel meer optredens. Loesje en Martha zingen tweestemmig en dit is een grote troef in de groep. Ze vertellen dat ze dit altijd al hebben gedaan: samen musiceren. Ze waren er al van jongs af aan mee bezig. Ook opvallend is dat alle leden van de band een deel van hun schoolcarrière gevolgd hebben op de Kunsthumaniora Antwerpen. Oké, ze hadden nu een band, een verleden, een platform om van te vertrekken richting onsterfelijkheid, en heel veel goesting. Maar hoe nu verder? Hoe zit het bijvoorbeeld met het maken van nieuwe nummers? Naast het feit dat ook Martha teksten schrijft, blijkt Loesje de grootste bron voor nieuwe ideeën. Hierbij vertrekt ze van de meest uiteenopen-de dingen, van een zin tot een film tot een reeks akkoorden... Loesje: “Belangrijk vind ik, dat ik telkens met iets nieuws kom en dat is vreselijk moeilijk. Meer nog, je wordt strenger en strenger voor jezelf bij het schrij-ven en je legt de lat steeds hoger. De inspira-

tie voor de teksten die ik schrijf, haal ik bij gebeurtenissen die ik zelf meemaak of zie.”

NIEuWHet leven blijkt ook voor haar een geweldig ideeënwarenhuis: vaak zijn dingen die ze schrijft gebaseerd op het leven zelf. Soms laat ze zich inspireren door haar emoties. Dit is inge-wikkelder dan het klinkt: “Als ik een lied maak op basis van mijn eigen emoties, kan ik niet elke keer dat ik het nummer speel die emoties opnieuw herbele-ven. Dit is te moeilijk. Dus voor-dat je een nummer echt kunt uitwerken, moet je er tijd laten over gaan. Je moet voor een stuk afstand nemen van de inhoud, en afstand nemen van de emo-ties die eraan gekoppeld zijn. Mijn basisidee wordt daarna online doorgestuurd of direct gespeeld of voorgelezen aan de andere bandleden, en dan wordt het gearrangeerd, en een nieuw nummer is geboren.” De nummers van de band hebben een Engelse tekst, want, zo beamen de zus-sen: “In het Nederlands schrijven is véél te moeilijk en ook erg confronterend. Er zijn mensen die het kunnen, zoals Wannes van de Velde: zijn liedjes gààn over taal! Maar ook met het oog op een zo breed mogelijke toekomst schrijven we toch liever in het Engels.”

MANAGErNa twee jaar gegroeid te zijn op deze manier als band en regelmatig optredens spelend, werd het tijd voor een manager. De prak-tische kant van het optreden groeide hen een beetje boven het hoofd. En dan kunnen de zaken soms eenvoudig verlopen: Op een dag reed Martha over de Dageraadplaats en kwam daar iemand tegen die hen had zien optreden en hen vertelde over de oprichting van zijn nieuw boekingskantoor. Misschien waren ze geïnteresseerd? De band zei geen nee, en sindsdien is BESTOV het officiële boekingskantoor en Lut Hendrix de offici-ële manager van Blackie & the Oohoos. “Een heel goede manager zelfs, want met de juiste begeleiding en de vrijheid die ze ons geeft, zijn we ontzettend te-vreden.”Toen besloten ze een plaat te maken. Er waren een aantal nummers die ze al héél lang speelden en die ze graag zouden vastleggen. In samen-werking met een produ-cer die ook al heeft ge-werkt met the Black Box Revelation konden ze op een aangename manier en relaxed hun eerste studio-ervaring opdoen. Met succes: al snel wa-ren er negen nummers verzameld op één plaat. Voor de foto op de voor-grond, de close-up van uiteenspattend vuur-werk, werd inspiratie

gehaald bij een fotomagazine van een paar jaar geleden. Het resultaat is prachtig en origineel, maar tegelijk ook heel simpel: de achterkant is in het zwart, met in warm rood de titels van de liedjes erop gedrukt. Ook de foto binnenin, samen met het boekje met daarin de liedjesteksten in handschriftstijl zijn bijzonder. Je ziet de hele band, zittend op een tapijt omringd door heel veel instru-menten. Het ziet er geweldig uit en ademt heel mooi de sfeer uit die we ook met hun muziek associëren.

TOEKOMSTEn de toekomst? De zussen lijken vastbeslo-ten om nog lange tijd door te gaan en de muziek te blijven maken die hen zo eigen is. Na hun deelname aan onder andere de Humo Rock Rally en interesse van Radio 1, ATV en Radio Centraal zijn de mogelijkheden onbe-grensd. Gelukkig maar. De muziek van Blackie & the Oohoos laat je vragen stellen, doet je

wegdromen en lijkt verschillende lagen in zich te hebben. Je hebt nooit alles gehoord, je verwacht iets en ze pakken uit met iets onverwachts. De sound is mysterieus maar tegelijkertijd toegankelijk genoeg voor een groot publiek. Dit zijn de namen die u moet onthouden: Loesje Maieu (stem, accordeon), Martha Maieu (stem), Laurens Duerinck (elek-trische gitaar, bas), Milan Warmoesker-ken (elektrische gitaar, bas) en Rueben Pensaert (drum).

www.myspace.com/blackietheoohooswww.vi.be/blackie&theoohoos

De zusjes Maieu hebben hun eerste plaat uit.


De levensgrote gansachtige vogel met een blauw kleedje en roze schortje voor de deur van Frais di Vers houdt met de linkerhand een bord vast: Proeverij, veel lekkers uit ons winkeltje. Welkom! Terwijl ik aankom, zweven me de geuren van kaas en parmaham al tegemoet. Bij de inkom staat links een rek met pastis, grappa, mosterd, olie, azijn, vinaigrettes, koekjes… en daartussen een met bloemetjes gedeco-reerd porseleinen servies, rechts een rek met confituren en siroop. Eenmaal binnen, is het eerste wat ik zie een tafel met bolle flesjes met daarin een gele vloeistof. Het is een nieuw Belgisch aperitief, RoomeR, op basis van vlierbloesem. Ik neem een klein glaasje en ruik: heerlijk! Ik proef: verrukke-lijk. Hier zou ik met plezier een heel flesje van gedronken hebben, maar dat doe ik nu eenmaal niet en er is nog zoveel meer te proeven!Op de toog staan kommetjes soep, wortelen met kokos en garnalenbisque. Daarnaast staan de huisgemaakte tapenades. Ik baan me een weg tussen schalen en manden vol mini-focaccias belegd met zalm, brie, cho-rizo, honing en pesto. Ik passeer het huis-gemaakte appelgebak en de diverse soorten torrones. Ik ga voorbij aan een rek met pas-tas en kom in de eetzaal.

HONDENOp iedere tafel is al het lekkers thematisch uitgestald met orchideetjes ertussen: een ta-fel met olijven en gevulde paprika’s, één met huisgemaakte lasagne en pasta met truffe-lolie, verder verschillende soorten olijfolie en brood. Verderop staan twee top chianti-wijnen, een andere tafel is gevuld met fijne mosterd (waarbij vooral ‘vrouwenmosterd’ me fascineert), chutney en kaasjes. Nog een tafel vol met groenten om te dippen in een natuurlijke ‘mayonaise’ en op de groot-ste tafel liggen allerlei bijzondere snoepjes in schattige verpakkingen en er staat een schaal met vers fruit dat in chocoladesaus gedompeld kan worden.Ik zie bezoekers ernstig proeven, samenstel-lingen keuren en hoor hen voortdurend ‘lek-ker, lekker’ zeggen. Rosalie en Ann geven ge-duldig uitleg, telkens opnieuw. Ze herhalen voortdurend wat de bedoeling van de winkel is en wat er allemaal te koop is. “U hebt al-lemaal heerlijke dingen”, hoor ik meermaals ie-mand zeggen. “Wat zit daarin?“, vragen kinde-ren nieuwsgierig. “Dit is rucola en dit moet zalm zijn en hier salami !” Ook de kinderen proeven voorzichtig. Rosalie en Ann serve-ren ook wijn bier en koffie. Zelfs de honden

krijgen een bakje water.

BEGINNErSEnkele dagen later ga ik Rosalie en Ann opzoeken om over hun ervaringen met Frais di Vers te praten. Ze zijn nu al acht maanden open, maar veel mensen hebben hun zaak pas door de opendeurdagen ontdekt. Ze hadden deze dagen dan ook bewust georganiseerd om hun winkel en producten beter bekend te maken en de mensen over de drempel te hel-pen. De dagen waren dus een succes. Ann en Rosalie vertellen dat het goed was dat het in de beginperiode niet zo druk was in de zaak, omdat ze zo zichzelf hebben kun-nen bijsturen en ze anders teveel beginners-fouten hadden gemaakt. “Frais di Vers is hard werken, we hebben dagen van 7 tot 7, maar we doen het echt graag, het is vooral plezant door de reacties van de mensen, hun vriendelijkheid, de gezelligheid, het sociaal gebeuren. Het cliënteel is trouw. Na acht maanden kennen we al veel klanten bij de voornaam en de mensen vertellen hier soms hun levensverhaal. Er komen veel bekende Vlamingen van uit de buurt over de vloer: schrijvers, zangers, acteurs,… Maar we zien ook mensen van verder weg die ons ont-dekt hebben door te gaan eten in de Dôme of Dôme Sur Mer!”

B&BIs er sinds het begin veel veranderd in het assortiment ? “Alles loopt goed: charcuterie, kazen, soep, quiches,… Onze toog is maar klein, maar alles is vers. We maken onze slaatjes in de loop van de dag bij. We breiden onze pro-ducten nog steeds uit met likeuren, wijnen, grappa’s en artikelen voor de hobbykok zo-als een goede rouille, ook pastas, mosterd, olijven, sausjes, kruiden,… We maken ook steeds meer aperitiefhapjes op bestelling. Het porseleinen serviesgoed hebben we een andere plaats gegeven, waardoor het beter verkoopt. In het begin hadden we gedacht dat de meeste inkomsten zouden komen uit de eetkamer en de winkel meer bijzaak zou zijn, maar het is andersom: 60% van onze verdiensten komen uit de winkel. De men-sen vinden onze winkel nou net een meer-waarde, want er zijn al zoveel kleine winkels uit de buurt zijn weggegaan.”

Ik zie op de kaart dat ze veel ontbijt-formules hebben. Verkopen ze veel ontbijten ?“Vooral op zondag, dan staan de mensen te wach-ten. Het is dan heel gezellig, de grote tafel is dan altijd gereserveerd, er komen hele families met oma’s en kleinkinderen ! “En komen er veel mensen slapen in de B&B ? ”Bijna ieder weekend is het vol. De bezoekers zijn enthousiast over de ligging: niet in de drukte, maar toch overal dichtbij”, bevestigt Ann.

KringloopclubKrijg je wel eens opmerkingen of sugges-ties van klanten ?“Heel veel positiev”, antwoordt Rosalie enthou-siast, “over het interieur, over het lekkere en verse eten, over onze energie…”Hadden jullie in het begin geen meeneem-gerechten?“Dat hebben we nog altijd. Er is iedere dag verse lasagne en moussaka en alles kan op bestelling. De klanten vragen bijvoorbeeld ‘iets met vis’ of ‘kipfilet met gewokte groenten.” Ook voor feesten maken we hapjes op bestelling.”Rosalie en Ann vertellen me over hun nieuw initiatief : de ‘kringloopclub’.Heeft dat iets met kringloopwinkels te ma-ken? “Nee, het woord ‘kring’ slaat op samen rond de tafel zitten, ‘loop’ slaat op beweging en ‘club’ is

een groep die elkaar ondersteunt. Het is geen kook-les, wel uitleg hoe je gezond èn lekker kan eten en hoe je de juiste eetgewoonten aanneemt en goede bewegingsoefeningen kan doen. Het is niet om af te vallen. Als je gezonder gaat eten komt afvallen vanzelf. Dan krijg je ook een mooiere huid en je haar wordt gezonder, zonder dat je uit allerlei pot-jes moet smeren.” Rosalie uit terloops nog haar verontwaar-diging omdat in zoveel voedingsproducten allerlei dingen als suikers en bewaarstoffen zijn toegevoegd. Héél ongezond !

GElOOF

KElDErIk vraag hen of ze in de toekomst al dat werk nog wel zullen aankunnen. Ze stellen me ge-rust. “We hebben nog een hele kelder om in te rich-ten en we kunnen nieuw personeel aanwerven!“ Ann en Rosalie vragen me of ik niet wil ver-geten te vermelden, dat ze in december op donderdag- en vrijdagavond langer open zullen zijn en ze dan buiten op het terras schnaps en glühwein schenken. Voor de Kerstsfeer. En ze hebben ook geschenkman-den met delicatessen als cadeautje.

Van mijn bezoekje zal me hun gedreven-heid bijblijven en de ontroerende overgave van Rosalie, zeggend:. “Ik heb hier altijd in geloofd !”

Terras Frais di Vers in december vol verrassingen

“Het is hard werken maar we doen het graag”Op zaterdag 11 en zondag 12 septem-

ber was er een proeverij aangekondigd

bij Frais di Vers in de Grote Hondstraat.

Wij gingen uitgebreid proeven en

toen dat goed was, maakten we een

afspraak met beide uitbaatsters. On-

dermeer om het te hebben over hun

eerste maanden dat ze hier hun winkel

runnen (Renée DUFAIT)

De twee straffe madammen slaagden er in de eerste zware maanden te overleven


“Gezondheidsconsulent word je niet zo-maar”, vertelt Leon. “Ik studeerde vier jaar lang aan De Levensschool in Tongerlo om het diploma te kunnen behalen. In mijn nieuwe job geef ik elke dag voetmassages aan cliënten. Ik geef ook voedingsadvies, leer mensen werken met Bachbloesems en voer gesprekken met cliënten.” Alleen al in de provincie Antwerpen zijn er toch al zo’n 40 gezondheidsconsulenten officieel aan de slag. “We hebben zelfs een eigen beroepsver-eniging die over de kwaliteit moet waken.”In het kader van zijn studie maakte Leon een eindwerk over de relatie tussen holebi’s en hun huisarts of zorgverlener. ‘Help! Holebi’s in de wachtkamer. Een onderzoek naar de relatie tussen homoseksuelen en zorgver-leners’ heet het eindwerk voluit. “Tijdens mijn studie merkte ik dat medestudenten erg volwassen reageerden als ze hoorden dat ik op mannen viel. Maar ik was wel één van de weinigen op de school die openlijk homoseksueel waren. Dat vond ik toch raar. Er heerste een heel open klimaat, en toch kwam bijna niemand uit voor zijn of haar homoseksualiteit. Zo groeide ook mijn ver-moeden dat er bij huisartsen en zorgverle-ners ook nog veel werk aan de winkel was.”

COMPlEXENLeon Cools hoopt dat holebi’s minder ge-complexeerd zullen worden wanneer ze in de wacht- of spreekkamer belanden. “Als je open bent over je seksuele voorkeur, maak je de situatie voor jezelf een stuk eenvoudi-ger. Bovendien is het belangrijk dat zorgver-leners meer en meer merken dat heel wat van hun patiënten homoseksueel zijn. Op die manier zullen ze vragen en problemen minder bagatelliseren. Als we met zijn allen opener worden, zullen we veel onwetend-heid wegnemen en vooroordelen tegen-gaan. Toegegeven, het is niet altijd simpel. Zo begon ik zelf ook te stotteren toen ik een lezing moest geven over homoseksualiteit. Coming-out is en blijft een permanent pro-ces.”Aanvankelijk speelde Leon met het idee om op eigen houtje een onderzoek op te zetten. Maar dat bleek te hoog gegrepen. Geluk-kig kon hij terugvallen op het al bestaande ‘Zzzipp’-onderzoek dat heel wat cijfermate-riaal bevatte. “Die cijfers sloten goed aan bij mijn eindwerk. Zelf voerde ik gesprekken met heel wat mensen, mannen en vrouwen van uiteenlopende leeftijden. Ik praatte vooral met patiënten en cliënten. Daarnaast had ik interviews met professionals als art-sen, verpleegkundigen en medewerkers uit de jeugdzorg. Er zat zelfs een homoseksuele hersenspecialist bij.”“In de zorgsector is er tegenwoordig al veel openheid rond homoseksualiteit. Een posi-tieve vaststelling. Maar veel professionals kennen nauwelijks of geen mensen die ho-moseksueel zijn. Ze hebben eigenlijk infor-matie nodig maar willen dat niet zo graag gezegd hebben. Wanneer een huisarts met openlijke homo’s geconfronteerd wordt,

gaat het vaak om mensen met hepatitis, hiv of andere seksueel overdraagbare aan-doeningen. Homo Modaal heeft op dat vlak minder problemen en vertelt ook niet zo snel dat hij homoseksueel is.”

CIjFErSUit de beschikbare cijfers blijkt dat maar liefst 40 procent van de patiënten zijn ho-moseksuele geaardheid verborgen houdt voor de huisarts. Bij jongeren beneden de 27 jaar vertelt maar 43,1 procent aan de huisarts dat hij of zij homo- of biseksueel is. In die groep stelde driekwart nog nooit een vraag over seksualiteit aan een profes-sionele hulpverlener. “Veel patiënten ont-hullen niet graag aan hun huisarts dat ze homoseksueel zijn”, bevestigt Leon. “Oude-ren blijken op dit punt soms verder te staan dan jongeren. Eén van de verklaringen daar-voor is dat het contact met de huisarts in de loop de jaren veranderd is. In een niet al te ver verleden was de huisarts een echte vertrouwenspersoon die vaak huisbezoeken aflegde. Tegenwoordig zien mensen hun huisarts meestal in de spreekkamer, waar een gemiddelde consultatie tien tot twaalf minuten duurt. Heel wat mensen zijn bo-vendien geneigd om medische informatie te zoeken op het anonieme internet.”

Gemiddeld verstrijkt er zo’n vier jaar tus-sen het besef dat je homoseksueel bent en een coming-out in bredere kring. “Tijdens die periode spreek je misschien met vrien-den en kennissen over je seksuele voorkeur, maar zeker niet met een officieel iemand als een arts.”

COMING-OuTZeker tijdens de coming-outfase blijven heel wat patiënten in de kou staan omdat ze bij de huisarts niet het achterste van hun tong laten zien, denkt Leon. “Deze mensen heb-ben wel wat morele steun aan de openlijke homoseksuelen die ze kennen uit de me-dia.”Jongeren die met hun coming-out worste-len, beginnen soms opvallend slecht te pres-teren op school. Ze worden onhandelbaar of trekken zich terug in hun eigen wereldje. Terwijl ze voordien juist erg open en toegan-kelijk waren. “Zorgverleners zouden zoiets beter moeten kunnen oppikken om erop in te spelen. Soms laten ze geweldige kansen liggen. Natuurlijk is het veel gemakkelij-ker om aan een depressieve jongere medi-catie voor te schrijven dan om te proberen de spaakgelopen dialoog tussen ouders en kind weer op gang te krijgen.”Artsen en andere zorgverleners onderschat-ten volgens de gezondheidsconsulent ‘het probleem’. “Zij bouwen veel te weinig spe-cifieke kennis rond holebi’s op. Als ze dan toch horen of ervaren dat iemand homosek-sueel is, gebeurt dat dikwijls wanneer de pa-tiënt hiv of een andere soa heeft of wanneer hij kampt met gevoelens van depressiviteit. De enige homo’s die ze verder kennen, zijn

de relnichten van de Gay Prides die de media zo graag opvoeren. Zo ontstaat een sterk vertekend beeld waarin de ‘gewone’ homo of lesbienne compleet ontbreekt.”

Volgens Leon denken veel artsen op ba-sis van hun jarenlange opleiding dat ze het allemaal prima weten en dat ze geen extra informatie nodig hebben. “Mijn medecursisten op school waren ervan overtuigd dat ze ‘het probleem’ perfect konden aanvoelen. Als je dan bijvoorbeeld over holebi-ouderschap begon te praten, bleek hoeveel misver-standen en verkeerde opvattingen er nog leefden.”

Bij de overheid groeide ondertussen het besef dat er in de gezondheidszorg nog veel kennis ontbreekt over de no-den van holebi’s. “Gelukkig zijn ze nu gezondheidscentra aan het ontwikke-len die specifiek moeten inspelen op vragen van holebi’s. Hierdoor zal het gebrek aan kennis zeker voor een stuk kunnen worden opgevuld. Eén van de nieuwe centra zal trou-wens in Antwerpen worden uitgebouwd.”

ruSTHuIZENIn rust- en verzorgingstehuizen is volgens Leon ook nog veel werk te verrichten. Een vaststelling die hij deed door deel te nemen aan de activiteiten van Janus, het senioren-project bij Het Roze Huis. De mensen achter Janus geven onder meer vorming in rusthui-zen.“Oudere holebi’s voe-len zich erg kwets-baar. Als ze in een rusthuis verblijven en daar verzorgd worden door een diepgelovige christen of moslim, zullen ze wel uitkijken voor ze iets zeggen over hun seksuele geaardheid, uit schrik daarna slechter te worden behandeld. In het kader van mijn in-terviews ging ik trou-wens op bezoek bij een grote voorvech-ter uit de Antwerpse en Vlaamse homo-beweging die nu in een rusthuis woont. Die man stelde zich bewust discreet op, ook al kreeg het per-soneel in de gaten dat hij wel érg vaak bezocht werd door mannenstellen.”Leon zou de bevin-dingen uit zijn eind-werk graag ruimer

bekendmaken in de zorgsector. “Alleen weet ik nog niet goed hoe. Ik zal zeker een voor-dracht geven aan mijn collega-gezondheids-consulenten. Daarnaast zou ik ook graag een lezing geven aan huisartsen, maar dat lijkt vooralsnog niet te lukken. In rusthui-zen bereik je vooral personeelsleden die al niet zo’n drama maken van homoseksua-liteit, terwijl de anderen juist weg blijven. Laten we ook niet vergeten dat er nog wel degelijk artsen en hulpverleners zijn die ronduit negatief denken over homoseksua-liteit. Zelfs nu.”

Seksuele voorkeur patiënt is vaak onbekend bij huisarts

Gezondheidsconsulent Leon Cools merkt groot gebrek aan kennisHuisartsen en andere zorgverleners weten vaak niet

dat hun patiënten of cliënten homo- of biseksueel

zijn. Veel mensen hebben ook geen zin of zijn bang

om een arts te informeren over hun andere seksuele

voorkeur. Gezondheidsconsulent leon Cools roept

holebi’s op om toch meer openheid en fierheid aan

de dag te leggen. “je bewijst daar niet alleen de arts

maar ook jezelf een grote dienst mee”, zegt hij.

Voor de bewoners van Zurenborg is leon Cools geen

onbekende. Meer dan twintig jaar lang runde hij in

de wijk de populaire natuurvoedingswinkel ’t Klei-

ne Beertje. Hij opende zijn zaak in 1987. In augus-

tus 2009 vond hij een overnemer voor de winkel en

concentreerde hij zich volop op zijn nieuw beroep:

gezondheidsconsulent of gezondheidsbegeleider.

(Denis BOUWEN, Magneet)

Leon Cools: “Veel professionals uit de zorgsector hebben informatie over homoseksualiteit nodig maar willen dat niet zo graag gezegd hebben.”

Foto Christophe LAMBRECHTS


Om een portret van een buitengewone vrouw te schetsen, is niet veel nodig. De vriendelijke manager van Kathleen Van-denhoudt laat weten dat een interview zeker en vast mogelijk is. Kathleen is bezig met een nieuw project: Gesloten Hart. Het is een ode aan Wannes van de Velde, dé Antwerpse stadszanger. Binnen dit project werkt ze samen met Lucas van den Eynde, Tiny Bertels en singer-song-writer Tom van Stiphout. De tournee zal langs veel culturele centra gaan en ook onder meer de Vooruit in Gent aandoen. De première is gepland op 18 november

in de Roma.

TrOMPETMaar laten we beginnen bij het begin. Ka-thleen komt uit een gezin met vier kinde-ren waar muziek dagelijkse kost was. Allemaal wa-ren ze creatief, allemaal werden ze op jonge leeftijd naar de muziekschool ge-stuurd, allemaal werd hen de muziekcul-tuur bijgebracht van in de wieg. Kathleen volgde elf jaar lang trompet op de mu-ziekschool en was met veel plezier lid van de plaatselijke harmonie.

Maar eenmaal wat ouder begon de mu-ziekinteresse zich wat te verwijden. Meer nog, ze moest en zou alles doen om gitaar te leren spelen, al was het dan stiekem. Ver-volgens stapte ze in een garagebandje,’the Night Mission’. Zoals dat gaat, begon ze bij toeval te zingen, om-dat de vaste zanger uit de band stapte. Kathleens gitaarspel was nog niet optimaal, maar ze kon wel goed zingen, dus zochten de andere leden van het bandje niet verder en vroegen Kathleen om zangeres te worden. Dat deed ze. Ze werd zangeres.Ondertussen vond Ka-thleen ook een manier om uiting te geven aan wat ze om zich heen zag gebeuren in het alledaagse leven. Ze schreef er nummers over en noemt het da-

gelijks leven haar grote en enige inspira-tiebron. “Het leven is geweldig, maar zit ook vol ellende, en de realiteit is soms bit-ter. Ik kijk naar de zonden en wonden van de wereld en zoek een manier om mensen ermee te raken. Deze instelling bleek ik al vanaf mijn kindertijd te hebben, waar ik oplettend om me heen keek, alles in me opnam en mensen probeerde goed te le-ren inschatten.”

MOESKOPPErS‘Gesloten Hart’ is een special project voor de Brabantse Kathleen, want Wannes is het cultuursymbool van de Antwerpse muziek. Zonder het juiste dialect is en blijft het een delicate zaak. Door haar hechte band met Roland heeft ze Wannes ook twee keer ontmoet, en ook nu luistert ze geboeid naar de ongelooflijke verhalen van Zurenborgers die vertellen over de goede oude tijd. “Muziek moet me raken en Wannes’ muziek raakt me. Dus ga ik met plezier de grote uitdaging aan om Wannes te eren. Maar… het is geen nieu-we uitvaart. Het zal een soort verderzet-ting zijn van wat Wannes allemaal door te geven had.”

Toen ze een paar maanden geleden uit Gent vertrok was het lastig om alles ach-ter te laten, maar ze werd warm ontvan-gen op Zurenborg. Ze houdt hier van de mengelmoes van multiculturalisme, het chique en het net iets minder chique en de verhalen die bij de wijk horen. Met de mensen van Zuren-borg heeft ze nog een andere connec-tie: ze houdt ervan om de kroegen af te gaan, met men-sen te praten en ze te leren kennen via hun muziek, met hen te ‘jammen’ en samen op te

treden. Ze maakt connectie met mensen via muziek en zo ontstaan de meest on-gelooflijke situaties en krijgt ze de meest geweldige verhalen te horen. Tevens ont-staan er zo ook onvergetelijke bandjes als ‘De Bende van Ellende’, en ‘de Moeskop-pers’.

SNAArDeze veelzijdige vrouw heeft voor het goede leven geen commerciële zaken no-dig en ook geen bekendheid, al zou wat meer steun van de radio en de nieuwe me-dia haar zeker niet misstaan. Meer nog, dat verdient ze. Kathleen Vandenhoudt ademt immers muziek. Dit in combinatie met de herkenbare teksten vol emotie en met aanstekelijke passie maakt haar tot een bijzondere muzikante.Kathleen Vandenhoudt: niet mainstream, maar wel spelend in cafés en clubs. Zelf nog steeds andermans muziek minnend. Niet commercieel, maar altijd wetend hoe je de juiste snaar raakt bij mensen. Niet wat je verwacht, maar eigenzinnig, zowel in haar muziek als in haar visie op de wereld. Liever berucht dan bekend.Het programma ‘Gesloten Hart’, gaat in première op donderdag 18 november in de Roma.

Meer info?www.kathleenvandehoudt.be

Op 18 november in de Roma

Kathleen Vandenhoudt brengt met Gesloten Hart ode aan Wannes Kathleen Vandenhoudt is voor sommigen

een nobele onbekende, maar voor ande-

ren een bekend gezicht in de Vlaamse

popmuziek. Gezien haar grote hoeveel-

heid optredens mag ze zichzelf een meer

dan ervaren muzikante noemen. Singer-

songwriter, theatermaakster, vrouw

met mensenkennis, bohemiennne, le-

vensgenietster en vrouw met een visie

op haar muziek. Na verscheidene jaren

te hebben geproefd van uiteenlopende

genres en verschillende culturen ver-

huisde ze onlangs met haar partner naar

de lange van ruusbroecstraat. En ja, het

bevalt haar hier. Ze voelt zich hier thuis

en heeft vele mooie woorden over voor

de wijk, die voor haar voor een stuk ver-

bonden is met haar muziek. Portret van

een buitengewone vrouw. (Joke KUIJK en

Kobe ARDUI)Kathleen Vandenhoudt brengt hulde aan een van haar grote voorbeelden, Wannes Van de Velde


“Wij ontwerpen wel chips, maar produ-ceren die niet zelf”, zegt Bart Dierckx. “Sommige daarvan maken wij voor ei-gen rekening, andere voor rekening van derden.“ Bart en de vier andere bol-lebozen zijn burgerlijk ingenieurs, allemaal afkomstig uit bedrijven in dezelfde branche. In 2011 zal het 5 jaar geleden zijn dat ze besloten om samen een cbva te gaan vormen.

DuurOngeveer de helft van de activiteiten van Caeleste is gerelateerd aan het European Space Agency (ESA), de Eu-ropese tegenhanger van de NASA, of het European Southern Observatory (ESO), dat in Chili het Europese ob-servatorium beheert . “Wij worden daarvoor benaderd via onderaanne-mers”, zegt Bart. De andere helft valt onder de label ‘medische elektro-nica’. De techniek van de medische beeldvorming, zoals de borstkanker-screening, is nog altijd grotendeels gebaseerd op x-ray”, legt Bart uit. “Wij hebben daar een nieuwe techniek voor ontwikkeld, ‘foton counting’. “I.p.v. , zoals x-rays doen, een zwart-witbeeld te nemen van de borst, worden met die tech-niek de lichtpartikels geteld. Je kunt dan een kleurenbeeld krijgen en aan de hand van de kleur vaststellen over welk weefsel het gaat.”Bart is ervan overtuigd dat Caeleste in de toekomst chips zal kunnen ontwikkelen die deze foto counting mogelijk maken. “Er is echter één be-langrijk probleem. Dit soort ontwerp is erg duur en de eerste vraag die je moet

stellen als je ermee verder wil gaan is of deze technologie überhaupt haar nut zou hebben.”

EXPErIMENTENOm dat na te gaan experimenteert Ca-eleste, in samenwerking met het UZ Brussel, met een kleuren x-raybeeld, verkregen via een ander soort tech-nologie. ”Let op, dit zijn geen kleurenma-mo’s”, waarschuwt Bart. ”Deze experi-menten mogen niet worden uitgevoerd op mensen. Caeleste mag wel gebruik maken van weggenomen kankerweefsel. De kleu-ren x-ray kan koolstof onderscheiden van waterstof, omdat die op een verschillende manier x-stralen absorberen. Anders dan bij zwart-wit, laten eventuele kleurver-schillen toe om de diagnose scherper te stellen en kunnen eventuele uitzaaiingen sneller worden herkend. De gynaecologen onder ons mogen echter nog lang niet gaan juichen. Uitgaande van het feit dat.-ten eerste- dit experiment nog niet kan worden toegepast in de scanning zelf en –ten tweede- dat de foton counting-techno-logie nog wel wat jaren op zich zal laten wachten, denkt Bart dat de borstkanker-screenings niet meteen spectaculair beter gaan worden. “Deze ontwikkelingen moe-ten eerst hun sporen verdiend hebben in het naonderzoek.“

Bart blijkt wel in zijn product te gelo-ven: “Klassieke x-rays onderschatten soms de grootte van de tumoren en met foton counting kunnen beginnende tumoren soms eerder worden onderkend. En ja, we hebben één keer kunnen experimenteren met een kleurenmamo.”

Bedrijf Caeleste

De grootste gemene deler tussen ruimte-vaart en borstkankerIn een modernistisch pand op het snijpunt van de

Generaal Capiaumontsraat en de Velodroomstraat

puzzelt het bedrijf Caeleste chips in elkaar die

worden gebruikt in de ruimtevaart en in de

medische beeldvorming. Vanuit die laatste ervaring

kan het kleine bedrijf mogelijk een betere techniek

aanbieden voor het opsporen van borstkanker. Maar

de weg is nog lang, zegt Bart Dierckx, oprichter en

chief technology officer. (Marcel SCHOETERS)

Bart Dierickx Caeleste experimenteert in samenwerking met het uZBrussel Foto’s An VAN DE WAl


MoeskOppers allerhande verEnigt U!ma-vr : vanaf 5 voor 12zondag : vanaf 5 voor 3zaterdag : gesloten

moeskopcafe

Dageraadplaats 17 2018 A’pen tel: 0477/27.56.43 - 0495/12.70.01

ma-vr : vanaf 5 voor 12

zondag : vanaf 5 voor 3

zaterdag : gesloten

Dageraadplaats 17 2018 A’pen

tel: 0477/27.56.43 - 0495/12.70.01

Nancy Van Dijck woont al 10 jaar in de Arendstraat en is voorzitster van Best Pittig Antwerpen. Best Pittig is de jongerenafde-ling van Markant. Van Dijck omschrijft Best Pittig als een netwerk voor jonge vrouwen tussen de 20 en de 35 jaar. Best Pittig or-ganiseert iedere maand een netwerkacti-viteit gaande van een lezing, workshop tot een dinercauserie (gezellige babbel tijdens een etentje). De activiteiten gaan telkens 's avonds door. Netwerking is het codewoord en geeft de jongeren een ruggensteun in hun sociale, persoonlijke en professionele ontwikkeling. Nancy Van Dijck kwam voor het eerst in contact met Markant door-dat haar moeder er lid van was. Ze is nu zelf voorzitster van Best Pittig, het jongere zusje van Markant. Het bestuur van Best Pittig Antwerpen bestaat uit vier jonge da-mes. Annelies Demeulenaere, Dominique Van Doninck, Valentina Wuyts en Nancy Van Dijck. Annelies wordt omschreven als de creatieveling van het bestuur. Zij houdt zich bezig met het ontwerpen van uitnodi-gingen, posters enzovoort. De twee net afge-studeerde advocaten, Dominique en Valen-tina, vormen het pr-team van de vereniging. En Nancy uit de Arendstraat is de voorzits-ter. Het financiële en administratieve deel wordt door heel het bestuur beheerd.

CONTrASTIn tegenstelling tot de typische make-up workshops waar de producten gebruikt worden van het merk dat de workshop or-ganiseert, heeft deze avond iedereen zijn ei-gen producten bij zich. Het is duidelijk geen verkoopsdemonstratie. Make-up artieste Kathleen van Walle geeft namelijk iedereen persoonlijke raad op basis van de produc-ten die elke deelnemer dagelijks gebruikt. Natuurlijk heeft ze zelf ook een koffer vol met allemaal verschillende producten mee-genomen voor degene die de “verkeerde” make-up bij zich heeft. “Dames, de metaalbewerkers waar ik les aan geef zijn stiller dan jullie”, roept Ka-thleen door het vergaderzaaltje van de Zu-renborger. Met haar iets of wat hese stem begint ze aan de workshop. Ze begint met het uitdelen van een lijst met basiskleuren oogschaduw die het best passen bij een be-paalde kleur van ogen. Dames met blauwe ogen kunnen best aardetinten gebruiken. Volgens Kathleen is contrast belangrijk. Na ongeveer drie uur van persoonlijke bege-leiding doorheen de verschillende stappen krijgen we enkele tips mee. “Test je fond de teint op je voorhoofd en kaaklijn en niet op je hand. Dit komt omdat je handen een andere ondertoon hebben dan je gezicht. Om het gewenste resultaat te bekomen met goedkopere make-up producten kan je best investeren in goede make-up borstels.”

Kick-assOp woensdag 24 november zal er boven de Zurenborger nog een workshop plaats vin-den. Dit keer geen make-up tips maar een initiatieles zelfverdediging. Tijdens deze in-teractieve workshop leren de jonge dames de basisbewegingen die nodig zijn om een potentiële belager af te schrikken. Je hoeft geen lid te zijn van Best Pittig om mee te doen aan deze activiteit. Gewoon vooraf in-schrijven. Meer informatie vind je op de website : www.markantvzw.be/antwerpenbestpittig

Make-up-workshop

Blauwe ogen accentueren met aardetinten Op 21 september organiseerde de jongerenafdeling van

Markant, een netwerk van ondernemende vrouwen, een

make-up workshop op de eerste verdieping van de Nieuwe

Zurenborger op de Dageraadplaats. Gedurende drie uur gaf

make-up artieste Kathleen van Walle een groep jonge da-

mes tips om er dagelijks fris uit te zien. (Julie DONCKERS)

Een beetje eigenaardig want iedereen had zijn producten mee maar dat belette niet dat iedereen gretig meedeed. Foto’s Julie DONCKERS


Gitsschotellei 139 - 2600 Berchemtel. 03/383 59 56openingsuren: di-zat. 10-12.30u. 13.30-18u.zondag en maandag gesloten

kikker & kohet betere speelgoed

• overname van uw oude wagen

• herstelling • onderhoud

• wij bieden een snelle en verzorgde service

VERKOOP VAN

NIEUWE WAGENS

Garage ‘DE DAGERAAD’ Kreeftstraat 15 • 2018 Antwerpen

uw Renault verdeler tel 235 41 59

voor Zurenborg

Maar het Roze Huis heeft meer te bieden dan dat. Zo komen verschillende holebi- en transgenderverenigingen maandelijks bijeen in Het Roze Huis. Meer info: www.hetrozehuis.be of in De Magneet, het drie-maandelijks tijdschrift van Het Roze Huis. Of spring gewoon eens binnen op het secretariaat van Het Roze Huis.

BIB• Elke dinsdagavond van 18u tot 20u en zaterdagmiddag van 15u tot 17u opent de Holebibib haar kasten op de eerste verdie-ping van Het Roze Huis. [email protected]. De Holebibib heeft een ruime keuze aan boeken, zowel fictie als non-fictie. Ook voor studenten en leerlingen die een scriptie of werk rond holebi-zijn of transgender-zijn willen schrijven.

• Elke donderdagavond van 19u tot 21u onthaal, informatie en opvang door de vrijwilligers van het Gespreks- en Onthaal-team in café Den Draak. Elke eerste zondag van de maand vanaf 14u

komen de dames van Pimpernel bijeen in Het Roze Huis. Pimpernel is een vereniging voor lesbiennes 40+. Meer info krijg je via [email protected] of via 03/218 97 56. Ook de mannen 40+ komen regelmatig bijeen voor een babbel- en kaartnamiddag. Meer info krijg je via: [email protected].

• Op vrijdag 29 oktober en 26 november is er om 20u spelletjesclub in Het Roze Huis. Iedereen welkom voor het spelen van gezelschapsspellen. Meer info op [email protected] • Vanaf 24 november tot en met 30 november verkopen vrijwilligers van Het Roze Huis sjaals in de Stadsfeestzaal ten voordele van aidspreventie-projecten. De actie ‘Knitting Against Aids’ loopt i.s.m. çavaria, Sensoa en Designers Against Aids en kadert in de Take Care Week. Meer info vind je op www.takecareweek.be• Op zondag 5 december komt de Sint op bezoek in Het Roze Huis. Meer info op www.tkwadraat.be.

Op 8 januari onder de brug

Iedereen welkom op receptie Roze Huis Het Roze Huis aan de Draakplaats wil zich tonen aan de wijk.

Voor hen is de relatie met de buurtbewoners erg belangrijk

en daarom nodigen ze nu iedereen al uit op hun nieuwjaars-

receptie van 8 januari. Vanaf 20 uur onder de brug van de

Draakplaats. Zoals gezegd, iedereen welkom.

Het Roze Huis bestaat al 15 jaar en dart werd in Café Den Draak gevierd met ondermeer met een flinke taart die door voorzitter Sven Pichal werd aangesneden. Sven Pichal, bekend van ondermeer het radioprogramma Peeters en Pichal. • Foto’s Leon COOLS


Fitbus komt naar Dageraadplaats

Zeezicht heeft titelhonger (en dorst)

Zurenborgsport wil er niet alleen zijn voor de getrainde sporter maar voor iedereen, ook voor de modale wandelaar, biljarter en vo-gelpikker (hoe noem je immers zo iemand?) Gezond bewegen is immers voor ons allen belangrijk. Gezond bewegen impliceert ech-ter dat je je op voorhand laat testen en laat adviseren hoe je dit het best aanpakt. Dikwijls trainen we op een foute manier of

hebben we één of ander cardiovasculair pro-bleem waar we het bestaan niet van kennen. Ook mensen met diabetisch of obesitas die willen sporten kunnen professioneel onder-steuning goed gebruiken.

Wil je je eens een keer laten testen in een ge-specialiseerd centrum, dan betaal je toch al vlug 150 à 200 euro. Daarom voorziet de Stad

en de provincie Antwerpen de mogelijkheid om de mobiele Fitbus in te schakelen. Het is een betaalbaar alternatief en je moet er geen verre verplaatsing voor maken.Zonder tegenbericht zal Zurenborgsport de Fitbus op 15 of 22 januari naar de Dageraad-plaats halen. Je betaalt dan een kleine ver-goeding en je wordt in de bus professioneel getest. Je krijgt daarna een bewegings- of trai-

ningsadvies mee naar huis. Op 13 maart komt de bus terug. Je kan dan in diezelfde bus jouw progressie gaan bekijken. Een ideale gelegenheid om jezelf op een ge-zonde en verantwoorde manier aan het bewe-gen te zetten. Meer info binnenkort op www.zurenborgsport.be

Het is u misschien al eens overkomen op zaterdagnamiddag in café Zeezicht. Ter-wijl u zit te aperitieven komt er ineens een uitgelaten elftal binnengedwarreld. Nat achter de oren, sporttas in de hand, bier-vragende blik op halfzeven. Seconden la-ter schalt ‘You’ll win’ van Helmut Lotti uit de boxen. Schrik niet en blijf rustig zitten. Dat betekent enkel dat Royal Zeezicht FC, het eerste en enige voetbalelftal van het café, gewonnen heeft. En een zege wordt traditioneel gevierd op de tonen van de in Zurenborg residerende bard.

HArKEN“Winnen doen we vaak, maar kampioen worden is ons nog niet gelukt”, geeft Frans Terpstra toe. “Maar we proberen het ieder jaar opnieuw. We pakten de afgelopen twee seizoenen de beker en eindigden telkens tweede in de competitie. Onze titelam-bities zijn dus terecht.” Frans, die samen met Lief Broes café Zeezicht uitbaat, speelt

al sinds de eerste match van Royal Zeezicht FC mee en mag zich zo met recht en reden de ancien van de ploeg noemen. Volgens Frans was het vroeger soms harken om een ploeg bij elkaar te krijgen en werd er soms op het laatste moment nog iemand van het plein geplukt om tot een elftal te komen. Maar van dat euvel is er anno 2010 geen sprake meer. Als uw reporter zich op een zonnige zaterdagmiddag aanmeldt in het café, zit er 11 man -de ene al uitgeslape-ner dan de andere- aan de toog. En er zijn al twee spelers onderweg naar Stabroek, waar de Madoka-competitie plaatsvindt. Tegenstander van de dag is Riva Sinistra, traditioneel een lastige opponent.

PENAlTYZeezicht bevestigt zijn sterke seizoensstart tegen de wit-zwartgestreepten. Er wordt geconcentreerd verdedigd, leuk gecombi-neerd en amicaal gecommuniceerd. Kee-per Wim hoeft amper in actie te komen.

Ook op eigen kansen is het even wachten, maar met de rust in zicht scoort spits Roel er twee op een rij. De eerste goal is een ietwat gelukkige binnenlegger, nummer twee is mooier en een lekker schot. Een derde doelpunt, een kopbal die via de lat binnengaat, wordt om onduidelijke reden afgekeurd, maar niemand zeurt. Het is im-mers 2-0. Die score blijft lang op de bordjes staan na de rust. Zeezicht controleert de partij. De aansluitingstreffer komt dan ook een beetje uit de lucht vallen. Even sluipt er paniek in de rangen, maar dankzij de

snelle 3-1 van Hans –de broer van Roel zet de keeper koeltjes op het verkeerde been- keert de rust weder. Daar kan zelfs een goedkope penalty vlak voor tijd niets aan veranderen. Zeezicht wint met 3-2 van zijn zwart beest en trekt in polonaise richting douches.

DOrSTOok de derde helft is geanimeerd. Dienbla-den bier dienen zich aan, het regent com-plimentjes in de herfstzon. Maar het kan altijd beter: met het oog op de volgende

Nog nooit kampioen, maar waarom dit seizoen

niet? Voetbalploeg royal Zeezicht FC, opgericht

in 1989, gelooft in zijn titelkansen. Tegen de

gewoonte in werd zelfs de competitiestart niet

gemist. Met een 10 op 12 stralen de Zeezicht-

boys van vertrouwen en prijken ze bovenaan het

klassement. Zal het er dit jaar echt van komen?

(Willem BRUYNDONX)

Anouck Heulot klaar voor de 50 kilometer

“Af en toe iets doen voor anderen doet deugd”Anouck Heulot (28) is op z’n zachtst gezegd een merkwaardige jongedame, die

woonachtig is in de Zurenborgwijk te Antwerpen. In het dagelijks leven is ze psy-

chologe bij defensie waar ze o.a. mensen begeleidt in crisissituaties. In haar vrije

tijd houdt deze gemotoriseerde amazone zich onledig met ‘uitdagingen’. Zo zal

ze in december, samen met Serge Van Autreve, 50 km meelopen voor het goede

doel. Dit in het kader van het Glazen Huis van Studio Brussel. Serge zelf loopt er

130. (Jo VAN HOVE)Anouck Heulot tijdens haar training

Foto Jorg PYL

50


Energie Prestatie Certificaat (EPC)

Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid.Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.

Harry BrijsEnergiedeskundige type A ( EP11031)[email protected] 27 2600 Berchem

De inzet en de goede resultaten van Roxane Taeymans bleven niet onopgemerkt bij de Ju-dofederatie. Van 29 november tot 19 decem-ber 2010 mag zij als een van de allerjongste deelnemers ooit op stage gaan naar Japan. Roxane Taeymans:”Wij zijn daar met zeven Vlamingen en er gaan ook nog wat Walen gaan meer. Ik ken de wel de namen niet van de exacte selectie, maar ik zal daar zeker niet de enige Belg zijn. Het zal wel zwaar zijn, want in Japan, dat is een andere manier van trainen en drie weken is ook lang. Maat ik zie er wel enorm naar uit. Ik zal er echt een heel grote ervaring kunnen opdoen.”

Anouck Heulot klaar voor de 50 kilometer Anouck Heulot groeide op, als enig kind, in een gezin waar sport dagelijkse kost was. Vader gaf les in gevechtstechnieken en moeder was een B-speelster tennis. Maar ook paardrijden en skiën stond op het menu. Het was echter in het middelbaar onderwijs, na een Coopertest dat Anouck de sportmi-crobe te pakken kreeg. Zo begon ze samen met haar pa toertjes te lopen in het park. Haar vader heeft later zelfs deelgenomen aan de marathon van New York. Het leuke vindt ze de gezonde concurrentie tussen hen: “Ik doe niet graag on-der voor mannen”.Anouck is echter niet iemand die alleen maar wil lopen. Ze houdt van afwisseling en wisselt lopen af met zwemmen en klimmen, al dan niet buiten. Ze houdt van enige uitdaging. En dat het hard mag gaan, zien we aan haar zware motor voor de deur.

Toen ze vorig jaar naar aanleiding van vaders’ verjaardag een tafeltje reserveerde in restaurant Belmon-

do op de Dageraadplaats te Ant-werpen, kwam ze voor het eerst in contact met triatleet Serge Van Autreve, eigenaar en eveneens kok van het restaurant. Anouck was direct gecharmeerd door het en-thousiasme van Serge en ook het feit dat ze alle twee fan zijn bleken te zijn van Gent was een schot in de roos. Serge vertelde haar over z’n prestatie van vorig jaar toen ie voor het Glazen Huis van StuBru 100km had gelopen voor het goede doel. Toevallig liep Anouck ook reeds met plannen rond om iets te doen. Veel overredingskracht moest Serge dan ook niet gebrui-ken om haar te enthousiasmeren voor z’n stunt van dit jaar: op 21 december vijftig km meelopen voor het goede doel. Serge zelf ver-trek vanuit Eindhoven en dan naar Antwerpen, Groenplaats waar hen hopelijk een groot publiek met warmte zal onthalen.

DIPjEIets doen voor het goede doel vindt Anouck vanzelfsprekend. Organi-

saties zoals Artsen zonder Gren-zen, Amnesty International maar ook dichterbij zoals het vroegere Ropka verdienen meer aandacht: “Je kan niet heel de wereld redden, maar af en toe iets doen voor ande-ren doet deugd en is een goede ma-nier om jezelf eraan te herinneren dat we het helemaal niet zo slecht hebben. Dingen/evenementen zo-als Music for Life maken me vro-lijk. Het kerstgevoel dat langzaam groeit, is echt machtig mooi. Na de slotshow van vorig jaar op 24/12 had ik een dipje. ‘t Is weer voorbij.” Anouck verwacht dat er veel men-sen zullen zijn om de 130 km loop te sponsoren en vooral dat ze mas-saal zullen geven.

BlArENOndertussen zijn de voorbereidin-gen voor de loop begonnen. Serge leerde haar dat lang lopen zonder eten en drinken niet kan, vandaar looptraining met drinkbus in de hand: “Dat is toch wel effe wen-nen”. Maar ook het lopen op zich verliep tot hiertoe niet zoals ge-

pland. Tijdens een lange duurloop van ongeveer 22 km kreeg Anouck af te rekenen met zware blaren op haar voeten die nadien begonnen te ontsteken. Een streep door de rekening dus.Op dit moment gaat het echter be-ter met de voeten en hopelijk bren-gen de nieuwe schoenen van haar sponsor soelaas. En wat als ze het niet haalt? “Daar heb ik nog niet over nagedacht. We halen het zeker. Op karakter als het moet!”.

Roxane Taeymans op stage naar Japan.

Zurenborg goes Mont VentouxHet hing al een tijdje in de lucht maar nu is ook deze knoop doorgehakt. Zurenborgsport en SportUp zullen jaarlijks een heuse fietsreis organiseren. De bedoeling is om op een leu-ke, aangename manier 3 à 4 dagen een sportieve band te creëren en als echte profs de tot de verbeelding sprekende hellingen te trotseren. We denken aan de Alpen in Oosten-rijk, Zwitserland, Frankrijk. De Dolomieten in Italië. De Pyre-neeën langs Franse en Spaanse kant. Voldoende cols voor jarenlang fietsplezier.De organisatoren zorgen voor een comfortabele slaapbus, de fietsaanhangwagen, een bezemwagen, logement en voor de eerste dag een picknick.

Voor wie? Dit zijn fietsreizen voor iedereen: voor zij die records willen breken maar ook voor wie met een bakfiets naar boven wil. Het gaat vooral om het sportief samen zijn, genieten van landschappen, genieten van lekker eten, een wijntje…Inschrijven kan via een eenvoudige mail naar [email protected] waarna wij u de nodige info toezenden.

Onze trip 2011Er is ergens een mythische top in Zuid-Frankrijk die tot ie-ders verbeelding spreekt- juist de kale berg of Mont Ventoux

in de Provence. Een berg die geen medelijden kent. De weg door het bos met zijn scherpe bochten en zware beklimmin-gen. Het tweede gedeelte na het skistation Chalet Renard waar de mistral je zwaarste tegenstander kan zijn. Het graf van Simson, het adembenemende uitzicht, de afdaling... maar ook rond de Ventoux heb je prachtige ritten met klei-nere cols. En uiteraard is het na een dag van inspanning tijd om te genieten en dit doen we dan op zijn Provençaals avec un bon petit vin.

WanneerVermoedelijk vertrek vrijdagnacht 4/6/2011Vermoedelijk terug op woensdag 8/6/2011

Goede doel Deze eerste editie is in samenwerking met Bikeaid.be. Dit is een project dat fietsliefhebbers wil inspireren om, zonder eigenbelang, een actieve bijdrage te leveren aan Kom Op Tegen Kanker. Heeft u interesse of vragen, stuur dan gerust een mailtje naar [email protected] of GSM 0484 660 915. Binnenkort meer info www.zurenborgsport.be


Zone Stad wordt even Zone Zurenborgronny Nijs (Tom Van landuyt) heeft op de Dageraads-

plaats undercover een afspraak met slechterik Amra-

nii (Häni Chabraoui). In Café Zeezicht zitten Els Buy-

ens (An Vanderstighelen) en Mike Van Peel (Peter Van

Asbroeck) deze ontmoeting te observeren. (Marcel

Schoeters, foto’s Dieter DEDECKER)

Misschien heeft u het allemaal per-soonlijk van nabij kunnen meema-ken: Zone Stad is op dinsdag 26 okto-ber voor een dagje neergestreken in Zurenborg. De hierboven beschreven

scène nam zowat de hele ochtend in beslag en uw Gazet (d.w.z. Dieter) mocht daar als enig medium foto’s van komen maken. Na de middag re-den twee wagens aan het kruispunt

van de Transvaalstraat en de Generaal Van Merlenstraat het tunneltje in dat naar het spoor loopt. Daar crashten zij dan tegen een stenen obstructie. Een en ander moet om en bij de 4 mi-

nuten film opleveren voor aflevering 9 van het 6de seizoen. Van de vaste cast waren behalve de bovengenoem-de acteurs ook Lien van de Kelder en Guy Van Sande aanwezig.


Opknapbeurt brengt mozaiek kerk opnieuw tot levenHet zal de kerkganger niet ontgaan zijn, het interi-

eur van de kerk op de Dageraadplaats heeft een flin-

ke opknapbeurt gekregen; het kleine altaar op het

podium is verplaatst en ook het hoofdaltaar is flink

onder handen genomen. Het houten verhoog waar

voorheen het kleine altaar op stond, is zelfs volledig

verdwenen. Hierdoor is de originele mozaïekvloer

weer tevoorschijn gekomen. (Jörg PYL)

Pastoor J.M. Willem is van mening dat als er al geschreven moet worden over deze werken, wij ons maar moeten rich-ten tot de dame die de hele restauratie vrijwillig en belangeloos uitgevoerd heeft. Deze dame wil ons graag te woord staan, maar ze wil liever niet met haar naam in de gazet verschijnen. Het begon voor haar allemaal met de muziekcon-certen in de kerk. Toen zij zo’n concert een keer bezocht, viel het haar op, dat de kerk er een beetje droevig bij stond. Doordat zij vroeger in de nonnenschool als straf de beelden en het altaar in de kapel van het klooster moest onderhou-den, had zij enige expertise vergaard. Deze ervaring kon haar nu van pas ko-men.

PASTAMevrouw begon met het boenen van de koperen plaat en de kruisweg. Daarna was het hoofdaltaar aan de beurt. Dit altaar was in de loop der jaren erg vuil geworden. Dus kwam er hier een dikke laag pasta aan te pas. Zij bracht de pasta aan, liet die drogen en verwijderde hem daarna, samen met al het vuil dat zich daar door de jaren heen had verzameld. Hierna werd het altaar grondig ge-boend. De oorspronkelijke kleuren kwa-men weer helemaal terug boven. Alleen de goudschildering was verdwenen, maar die wordt in de nabije toekomst

opnieuw aangebracht. Ook de kleine kruisweg werd behandeld. Deze oogt nu ook weer een pak mooier dan voorheen. Al bij al heeft de vrijwilligster/restaura-trice maandenlang gemiddeld twee uur per dag aan de schoonmaak besteed.

MOZAIEKHet altaar dat ooit werd bijgebouwd op een podium voor het huidige kleine altaar werd afgebroken en naar het ste-nen verhoog naar achteren verplaatst. Hierdoor werd de mooie vloermozaïek terug zichtbaar. Het resultaat is niet al-leen van esthetische aard, maar heeft nog voordeel. De diensten bij doopsels, huwelijken en begrafenissen zijn veel intiemer geworden, want de mensen kunnen zich nu rond de cirkel van de vloermozaïek scharen. Ook de muzikan-ten zijn blij met de interieurverfraaiing. Vanaf nu kan het zangkoor weer terug vanuit het koor van de kerk zingen, zo-als het ooit bedoeld was.Mevrouw is verbaasd over zichzelf. Ze verwondert zich erover hoe een mens kan veranderen. “Dezelfde taak die ik als kind als straf moest uitvoeren, deed ik nu heel graag. Ik vond het zelfs een zeer rustgevend werk. Maar eh… schrijf er niet te veel over, schrijf liever dat de mensen eens een kijkje moeten komen nemen, om te zien hoe de kerk nu van binnen geworden is.”

Cursussen in het Centrum Shin-Boeddhisme-Cursus “ Weg van Shambhala, het hart van krijgerschap” door Saskia Mispelblom € 8 - Op 20 november .Door de geschiedenis heen hebben mensen gestreefd naar een samenle-ving waarin je als mens een waardig bestaan kunt leiden. Dit is de visie van Shambhala: een verlichte samenleving. Van de eerste koning van Shambhala wordt gezegd dat hij rechtstreeks van de Boeddha onderricht heeft ontvan-gen – een leer die duidelijk maakt dat spiritualiteit en het dagelijks leven onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. De Tibetaanse meditatie-meester Chögyam Trungpa Rinpoche heeft deze boeddhistische traditie naar de moderne wereld gebracht.

-Cursus “Wat oude teksten ons kun-nen leren” door Katrien Haemers 15 - op 04 en 11 december De teksten uit de boeddhistische tra-ditie zijn enorm uitgebreid: men zou ze in één mensenleven niet gelezen krijgen. Maar niet alle teksten kunnen ons nog aanspreken: sommige ervan zijn vreemd omdat ze tot een andere cultuur en een andere tijd behoren. Toch zijn er nog oude teksten die zo fris en levendig zijn dat ze voor ons, mensen uit de 21ste eeuw, nog altijd boeiend en verrassend interessant zijn. Verhalen en poëzie horen daarbij. We zullen een aantal fragmenten uit deze teksten samen onderzoeken wat ze ons te vertellen hebben over de leer van de Boeddha.

Zaterdagen van 10u tot 12u30Locatie: Centrum voor Shin-Boeddhisme,

Pretoriastraat 68 2600 Berchem

tel. +32 (0)475 62 78 36www.jikoji.com


Foto’s van Antarctica in de Heerlyckheid Vaak trekken biologen voor hun onderzoek naar de

mooiste plekjes op aarde om de fauna en flora te bestu-

deren. Het tropisch regenwoud in Brazilië of de Sahara-

woestijn in Afrika zijn slechts twee, warme, paradijzen

voor wie geïnteresseerd is in de combinatie van natuur

en wetenschap. Er bestaan echter ook koude paradij-

zen op aarde en één daarvan is Antarctica.

Tijdens de poolzomer van 2009 verrichtte bioloog Bart

Van de Vijver van de Nationale Plantentuin van België

wetenschappelijk onderzoek op Livingston Island, op

250 km van het Antarctisch Continent. Vaak waren pin-

guïns en zeeolifanten zijn enige gezelschap. Meer dan

eens had hij de gelegenheid om van zeer nabij kennis te

maken met en te genieten van zeeluipaarden, pelsrob-

ben, grote jagers en de weinig elegante maar dodelijke

reuzenstormvogels. Het leverde prachtige beelden op

waarvan er nu enkele aan het grote publiek worden ten-

toongesteld.

Deze tentoonstelling kwam tot stand dankzij de steun

van de Nationale Plantentuin van België, het Fonds voor

Wetenschappelijk Onderzoek en het Spaans ministerie

voor Wetenschap en Technologie.

Foto’s van Bart Van de Vijver in De Heerlyckheid

van 5 november t/m 31 december 2010


Voor deze keer hebben we een aantal losse flodders

verzameld. Beelden die wat te vertellen hebben

en passen bij een verhaal. Of die op zichzelf iets te

vertellen hebben.

1Bibliobus: dit is ze dan, de bibliobus waarmee de stad Antwerpen de boeken naar haar bewoners van de wijken zal brengen. Foto jorg PYl

2Café De Schraelen Troost (Dageraadplaats) laat zijn klanten weten dat het november zal worden. Blijft de vraag natuurlijk wat het dan zal worden, we zijn benieuwd.Foto André DEjONGHE

3In de Britse school hebben ze een boekenverkoop georganiseerd en met de opbrengst werden projecten in Afrika gefinancierd die zorgen voor drinkbaar water.Foto André DEjONGHE

4Wie al heel zijn leven droomt van drummen en drummers moet misschien snel lid worden van Crescendo en dan kan men deze drumsectie vervolledigen.Foto luc PANDElAErS

5Stilleven met boeken in de Britse school. Netjes op een rij zoals het in een degelijke school betaamt. Alleen waren er meer boeken dan kopers. Volgende keer beter.Foto André DEjONGHE

5

3

1

4

2


Onze wijk is een droomwijk. Het is een droomwijk omdat het een wijk is die uit

een andere eeuw afkomstig is. Een wijk die door een teletijdmachine bij ons is

gedropt. Het is een droomwijk omdat je door straten vol peperkoekenhuisjes kan

wandelen. Elke zondag, als het weer wat meezit, zie je groepjes bezoekers door

Zurenborg wandelen als ware het kinderen die door het Wonderland van Alice

door de Chocolate Factory van Charlie liepen en zich vergaapten aan de pracht en

praal.

Het is niet moeilijk om je te vergapen. Vele huizen in onze wijk zijn gebouwd om

de bezoeker te doen dromen. Maar wat doe je met de lege ruimte? De straten? De

pleinen? Da’s al een heel andere paar mouwen. In de Cogels-Osylei moet je vooral

niet naar de grond kijken. De staat van de straat staat in schril contrast met die van

de goed onderhouden gevels. Ze mag dringend heraangelegd worden.

Niet zoveel jaren geleden moest ook de Dageraadplaats heraangelegd worden. Ons

krantje heeft het verhaal hiervan toen als een echte soapserie gebracht – ik ga het

niet herhalen. Wat is het geworden? Iets sober. Gewoon. Een basketbalveldje, wat

bomen, terasjes, een speeltuintje...

Is dat te saai voor onze wijk? Past het niet bij de pracht en praal. Hadden we beter

voor een prestigieus en vernieuwend ontwerp gekozen dat internationaal lof zou

oogsten in het wereldje van de urbatecten?

Ik geloof het niet. Een plein hoort leeg te zijn. Het hoort niet gevuld te worden met

prestige maar met mensen, spelende kinderen, sporters en terrasjesgangers. Mag

er in een droomwijk dan niet gedroomd worden op een plein. Tuurlijk wel. Maar de

dromen, daar zorg je zelf voor. Geleid door de sterren. Tot aan de dageraad.

Erik Bongers maakt elke keer een wijktekening

Dromen tot de dageraadALLES. START MET EEN IDEE.

ANTENNO MARKETING & COMMUNICATIE

STRATEGISCH ADVIES - CORPORATE IDENTITY CONCEPTEN & CAMPAGNES - COMMUNICATIE INSTRUMENTEN

Antenno Marketing & Communicatie • Cogels Osylei 19• 2600 Berchem

Documents

Gazet van Zurenborg - 2010 Editie 5