nr 1-2 IX/X 2013 r.

GAZETA GIMNAZJUM IM. JANA PAWŁA II W DUCZKACH

DUCZEK

Drodzy Czytelnicy!

I znowu jesień, znów początek roku szkolnego, a wraz z nim nowe jedynki,

piątki, kartkówki i sprawdziany… Przynajmniej wiemy, który jest dziś dzień

tygodnia, bo w wakacje mało kto o tym pamiętał:) No i doceniamy te krótkie,

ale jakże bezcenne weekendy.

Jednak wyskoczmy na chwilę z tego całego chaosu i zajrzyjmy do świeżut-

kiej, nieco odmienionej gazetki szkolnej Duczek. Znajdziecie w niej wiele cieka-

wych artykułów, ale co będę zdradzać – najlepiej jak zobaczycie sami.

Miłego czytania :)

Paulina

- Najgorzej było w liceum. Te trzy lata wspominam

niezbyt miło. Najlepsza okazała się dla mnie szkoła w

Duczkach.:) - mówi Olga Jankowska, grająca Klarę

w Barwach szczęścia… - wywiad z Olgą na str. 4

Hello Everyone! Welcome back after holidays. The school

has already begun and the autumn has just come. -

zapraszamy do stałej rubryki, dzięki której możecie zdobyć

dodatkowo dobrą ocenę z języka angielskiego, str. 5

godzina 5.00, minut 30… - fotorelacja

z wyjazdu do Częstochowy - str. 2-3

- Moje plany pozostaną tajemnicą… - mówi przewodnicząca

Samorządu Uczniowskiego, Natalia. Czyt. str. 4

Zaczytaj się...

Str. 2 nr 1-2 IX/X 2013 r.

Dzieci wiedzą lepiej

ze szkolnego podwórka...

Zapytałam małych smyków o obecną porę roku - jesień.

Co ciekawego powiedzieli? Oto najlepsze

odpowiedzi:

Co to w ogóle jest jesień?

- to znaczy, że listki odpadają…

- robi się coraz zimniej,

- piach znika...

A po czym ją poznajemy?

- drzewa robią się brzydkie i ohydne,

- u nas w szkole to są liście, takie czerwone…

(w szkole, taaa...)

- już chyba nic.

Jak jest wtedy na dworze?

- ziiimno (brrr…)

- mróz?

- i wtedy jestem chora (oj:( )

Co robią ludzie jesienią?

- siedzą w domu (o, nie wszyscy)

- ubierają się ciepło,

- chodzą do pracy (… i szkoły)

- przygotowują się do zimy

Lubicie jesień?

-Taaak!

A za co?

- bo wtedy jest zima,

- zbliża się Mikołaj,

- jest fajnie!

Z Maluchami rozmawiała: Paulina

Nowy rok szkolny - nowy Samorząd Uczniowski!

24 września odbyły się wybory zarządu szkolnego SU.

Spośród kandydatów najwięcej głosów zebrała Natalia Myst-

kowska z kl. II A. Tym samym została przewodniczącą SU. Jej

zastępcą jest Katarzyna Gąsiorek z kl. III B, skarbnikiem -

Natalia Stępień, kl. I C.

Opiekunowie SU, p. Anna Jaczewska i p. Paulina Sikorska

zapowiadają, że podobnie jak w poprzednich latach możemy

oczekiwać wielu różnych imprez organizowanych przez samo-

rząd. Planowane są dyskoteki, konkursy, a już niebawem odbędą

się otrzęsiny klas I gimnazjum. W planach są ponadto jakieś

niespodzianki… (p. Paulina Sikorska była bardzo tajemnicza

i nie zdradziła szczegółów).

Tymczasem w każdy piątek na długiej przerwie zarząd SU

spotyka się w s. 18 i omawia bieżące sprawy.

9 X delegacja uczniów z naszej szkoły wraz z opiekunami: Ks. Grzegorzem, P. Bogusławą Kowalczyk, p. Beatą Bieńczyk i p. Kata-

rzyną Kielak wybrała się do Częstochowy, aby razem z niemal 18 tys. uczniów z całej Polski wziąć udział w niezwykle uroczystej

mszy św. Wśród tłumu byli przedstawiciele 480 szkół, dzieci i młodzież, od przedszkola do… wyższych uczelni. Wzdłuż murów

dumnie powiewało prawie 400 pocztów sztandarowych, w tym również nasz!

Po mszy skonsumowaliśmy ze smakiem pizzę, potem przeszliśmy pod obraz Matki Bożej. W drodze powrotnej odwiedziliśmy

sanktuarium w Gidlach i ze śpiewem na ustach kontynuowaliśmy powrót.

Nie przegapcie wyjazdu na XIV zjazd w przyszłym roku. Warto choć raz to przeżyć!

5.00 jeszcze chwilka… 3 minutki…

5.15 ...sekunda… proszę…

5.30 O, nie! Nie zdążę! Cześć! Będę wieczorem!

Taki początek dnia mieli uczestnicy wycieczki do

Częstochowy na XIII Ogólnopolską Pielgrzymkę Rodziny

Szkół im. Jana Pawła II.

Wyjazd - parę minut po 6.00, drzemka i chrapka w czasie

przejazdu przez Warszawę i w końcu - jesteśmy na trasie. Cel

- Jasna Góra. Po drodze mijamy autokary, czyżby jacyś znajo-

mi? Machają do nas… Nie, to tylko turyści-pielgrzymi zmie-

rzają w tym samym kierunku.

Od 13 lat w październiku na błoniach jasnogórskich

odbywa się spotkanie szkół noszących imię Jana Pawła II.

W drogę z nami...

W Gidlach słuchamy hi-

storii sanktuarium oraz

opowieści o cudach, które

wydarzyły się przed tym

ołtarzem.

Zmęczeni

podróżą

czekamy

na błoniach

jasnogór-

skich na

Mszę św.

Pamiątkowe

zdjęcie

grupowe

Po strawie

duchowej -

posiłek dla

ciała - pizza!

Str. 3 nr 1-2 IX/X 2013r.

-Przepraszam,

Którędy na

Grunwald?

Daleko

jeszcze?

To idą

Duczki,

Duczki...

Dośpię troszeczkę...

Liczenie owiec… 1

Liczenie owiec… 2

Przejdę

jeszcze raz,

a co!

FOTOreportaż

Chyba mam

migrenę...

Całość BACZNOŚĆ!

Kolejno odlicz!

Czy ja wyłączyłam żelazko?

...i na to

układam

cieniutko

pokrojoną

cebulkę,

posypuję

różnymi

serami...

- a na

wierzch

wisienka?

UWAGA!

Fotę strzelam!

- Komu, komu, bo…

- Pani Bogusiu,

kiedy do domu?

Radosna twórczość: Katarzyna Kielak

Str. 4 nr 1-2 IX/X 2013 r. Wywiad z...

Pamiętacie jeszcze zeszłoroczny festyn? Już kurz na korytarzu dawno opadł, ale my mamy dla Was

jeszcze odrobinę wspomnień.

Jednym z zaproszonych gości była absolwentka naszej szkoły - Olga Jankowska, która z promiennym

uśmiechem pozowała do zdjęć i rozdawała autografy. Udzieliła również wywiadu redaktorom gazetki szkolnej.

- Olga, znamy Cię z roli Klary w Barwach

szczęścia. Jak to się stało, że zostałaś aktorką?

- Nie wiem, czy można o mnie powiedzieć, że

jestem aktorką, ponieważ nie ukończyłam żadnej

szkoły aktorskiej. Gdy byłam w 5 klasie, koleżan-

ka namówiła mnie do wzięcia udziału

w castingu. Po jakimś czasie dostałam propozycję zagrania

w filmie fabularnym, reżyserowanym przez Bogusława Lindę

Jasne, błękitne okna. Grałam tam młodą, właściwie dwunastolet-

nią Joannę Brodzik. A potem, będąc w gimnazjum, dostałam rolę

w Barwach szczęścia.

- Jak na to zareagowali Twoi rówieśnicy? W końcu stałaś się

sławna…

- Najgorzej było w liceum. Te trzy lata wspominam niezbyt miło.

Najlepsza okazała się dla mnie szkoła w Duczkach.:) Teraz przy-

jaźnię się z osobami, które nie zwracają uwagi na to, że gram w

serialu i nie dają mi odczuć, że jestem jakaś inna.

- Wróćmy do Jasnych, błękitnych okien. Jak na planie filmo-

wym traktowane są dzieci? Miałaś wtedy 12 lat.

- Miałyśmy z Weroniką (grającą młodą Beatę Kawkę) wiele swo-

body. Nie było takiej presji, że trzeba się ściśle trzymać scenariu-

sza. Wręcz miałyśmy być spontaniczne i naturalne. Gdyby nie

kamery, nie wiedziałabym, że jestem na planie. To było jak zaba-

wa.

- Czy w tej miłej, jak wspomniałaś, atmosferze miałaś świado-

mość, że pracujesz ze sławami polskiego kina?

- Zrozumiałam to trochę później. Muszę przyznać, że i tak mam

niezwykłe wspomnienia związane z produkcją tego filmu.

- A teraz jak spostrzegasz środowisko aktorów, choćby tych,

którzy otaczają Cię w serialu Barwy szczęścia?

- To dość zróżnicowane środowisko. Zdarzają się osoby tak niesa-

mowite, że odczuwam stres, rozmawiając z nimi. Są też i tacy, od

których wolę się trzymać z daleka.

- A jak spostrzegasz samą siebie? Czy uważasz się za gwiazdę?

- Stanowczo nie! Nie lubię wszelkich imprez, rautów, a popular-

ność mi przeszkadza. Nie czuję się dobrze w rywalizacji, je-

stem… nudziarą…

- Wspomniałaś o problemie popularności. Jakie są jeszcze bla-

ski i cienie gry w serialu?

- Na pewno minusem są trudności w planowaniu. Nie zawsze mo-

gę wykonać to, co sobie zaplanowałam, bo okazuje się, że muszę

jechać na nagranie. Z drugiej strony… ten cały chaos sprawia, że

moje życie nie jest monotonne i ciągle coś wokół mnie się dzieje.

- Masz jeszcze jakieś talenty? Zainteresowania?

- Kocham muzykę! Tworzę i śpiewam. To moja pasja!

- Na zakończenie – jakie masz plany na przyszłość? Aktor-

stwo? Śpiew? A może jeszcze coś innego?

- Chciałabym wrócić na studia dziennikarskie (aktualnie jestem na

urlopie dziekańskim), myślę też o aktorstwie. A może wyjadę do

Londynu?...

- Bardzo dziękujemy, że

znalazłaś chwilę i stałaś się

atrakcją naszego festynu.

Życzymy Ci spełnienia

marzeń i dalszych sukce-

sów.

… przewodniczącą Samorządu Uczniowskiego w tym roku szkolnym, Natalią Mystkowską, uczennicą kl. II A:

- Natalia, dlaczego zdecydowałaś się na startowanie w wyborach na przewodniczącego SU?

- Decyzje o swojej kandydaturze podjęłam, ponieważ zależało mi na dobru szkoły. Chciałabym też spróbować swoich możliwości.

- Co zamierzasz zmienić w szkole?

- Mam dużo pomysłów, przy których pracuje SU i mam nadzieję, że będą one zrealizowane.

- Czy masz już konkretne plany działania na najbliższy semestr szkolny?

- Moje plany pozostaną tajemnicą. Każdy w swoim czasie się o nich dowie.

- Czy uważasz, że w szkole powinno być nieco więcej rozrywek dla uczniów?

- Oczywiście, coś dziać się powinno. Uważam, że mamy prawo do dobrej zabawy. Bardzo trudno jednak znaleźć czas na takiego typu

akcje.

- Czy w przyszłym roku również zamierzasz kandydować na przewodniczącego?

- Zobaczę, jak spełni się ten rok szkolny i na razie nie myślę o następnym roku.

- Dziękuję za rozmowę i życzę Ci osiągnięcia sukcesów.

- Dziękuję. wywiad przeprowadziła: Patrycja J.

Pamiątkowe zdjęcie z redakcją Duczka

Str. 5 nr 1-2 IX/X 2013r. ENGLISH SPHERE

Hello Everyone! Welcome back after holidays.

The school has already begun and the autumn has just come. The leaves are colourful and

they are falling from trees. If you are keen on picking up mushrooms, so this is the best time

to go to forests. You can also go for a long walk.

In October Poles celebrate Teacher’s Day (14th) but at the end of this month there is also one more celebration called Halloween. It is

celebrated on October 31st and it is getting more and more popular in our country. So what are the origins of celebrating Halloween (the

symbols are witches, ghosts and vampires)? Unfortunately, no one really knows. However, there is one certain issue that “Halloween is

on the eve of a major Catholic festival, All Saints (1st November) and the eve of the pagan Celtic festival known as Samhain. Currently,

it is widely thought that Halloween originated as a pagan Celtic festival of the dead related to the Irish and Scottish Samhain, but there is

no evidence that it was connected with the dead in pre-Christian times.” (taken from http://resources.woodlands-junior.kent.sch.uk/customs/halloween.html)

And now it’s the time for an extra task for you! Find and describe, using your own words, at least five supersti-

tions connected with Halloween. Please remember to add the sources. When you complete the task, give it to your

English teacher to assess.

Bye for now, Sylwia Bekier

(pictures taken from the Internet)

kącik liryczny...

Portret

Usta twoje: ocean różowy.

Spojrzenie: fala wzburzona.

A twoje szerokie ramiona:

Pas ratunkowy...

Maria Pawlikowska Jasnorzewska

- poetka z 1. połowy XX wieku; córka Wojciecha Kossaka,

wnuczka Juliusza Kossaka (obu znamy z lekcji plastyki -

wielcy malarze koni i scen batalistycznych), siostra Magdale-

ny Samozwaniec i kuzynka Zofii Kossak - Szczuckiej - po-

wieściopisarek. Niezwykle oryginalna, romantyczna i wiecz-

nie zakochana...

Prezentujemy trzy najkrótsze, najbardziej znane utwory.

Miłość

Nie widziałam cię już od miesiąca.

I nic. Jestem może bledsza,

trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,

lecz widać można żyć bez powietrza!

Fotografia

Gdy się miało szczęście, które się nie trafia:

Czyjeś ciało i ziemię całą,

A zostanie tylko fotografia,

To — to jest bardzo mało...

Nauczyciel kazał Jasiowi napisać w zeszycie 100 razy:

''Nigdy nie będę mówił do nauczyciela na TY''.

Nazajutrz Jasio przynosi zeszyt.

- Dlaczego to zdanie napisałeś nie 100 razy, tylko 200?

- Bo Cię lubię, Kaziu!

redakcja

kącik... na wesoło!

Przychodzi Jasio do sklepu warzywniczego i mówi:

- Proszę 10 kilo ziemniaków.

- Małych czy dużych?

- Małych! Dużych mógłbym nie unieść...

Rozmawiają dwie blondynki:

-Zupełnie nie rozumiem, dlaczego w niektórych szkołach uczą łaci-

ny. Przecież to język martwy…

-Widocznie niektórym nauczycielom łaciny udało się przeżyć...

Młoda kobieta z przerażeniem słucha wróżki:

- Pani życie będzie przebiegać pod znakiem Panny…

- Wolałabym pod znakiem mężatki

Pan Iksiński skarży się koledze:

- Czego ja już nie próbowałem, żeby się odzwyczaić od palenia .

- A próbowałeś cukierki?

- Oczywiście, ale ani jeden nie dał się zapalić.

Str. 6 nr 1-2 IX/X 2013 r.

Duży podszedł do grupki Maluchów wraz ze swo-

imi kolegami.

- Ej, ty! – krzyknął do przestraszonego chłopca. –

Pożycz no pięćdziesiąt groszy!

- Ale ja nie mam… - odpowiedział cicho.

- Nie żartuj sobie ze mnie! – ryknął duży. – dawaj, już! Bo

pożałujesz.

- Przysięgam, że nie mam! – powiedział chłopieć i cofnął

się kilka kroków. Duży zauważył to i zaczął iść w stronę chłopca.

- Ale… - w oczach małego pojawiły się łzy. – mama dała

mi tylko na sok.

- Dobra, to napij się wody z kranu. Dawaj!

Sytuacja zaobserwowana na korytarzu szkolnym… Samo życie…

A co na to prawo?

W opisanej scence doszło do czynu zabronionego,

w związku z którym nieletni, czyli osoba, która nie ukończyła lat

17, może odpowiadać na podstawie ustawy o postępowaniu

w sprawach nieletnich lub kodeksu wykroczeń.

W przypadku nieletniego, który dopuszcza się takiego czy-

nu przed ukończeniem 13 roku życia – sąd rodzinny, bo taki bę-

dzie orzekać w tej sprawie, traktuje popełnienie takiego czynu

jako przejaw demoralizacji i może zastosować środki przewidzia-

ne w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich. Takimi

środkami mogą być przykładowo: udzielenie upomnienia; zobo-

wiązanie do określonego postępowania, a zwłaszcza do napra-

wienia szkody na rzecz pokrzywdzonego; zastosować nadzór ku-

ratora, a nawet w przypadku wysokiego stopnia demoralizacji

umieścić w zakładzie poprawczym.

Jeżeli nieletni dopuszczający się takiego czynu jest

w wieku między 13 a 17 lat może odpowiadać na podstawie usta-

wy o postępowaniu w sprawach nieletnich, ale również kodeksu

wykroczeń.

Opisany czyn należałoby zakwalifikować zgodnie z art.

119 kodeksu wykroczeń jako kradzież mienia o wartości nieprze-

kraczającej 250zł.. Co do zasady artykuł ten na popełniony czyn

przewiduje karę aresztu, ograniczenia wolności lub karę grzyw-

ny. Jednak w przypadku nieletnich sąd może zastosować różne

środki celem zapobiegania i zwalczania demoralizacji i przestęp-

czości przykładowo wymienione powyżej.

Najważniejszym jest, aby w sprawie nieletniego kierować się

przede wszystkim jego dobrem, dążąc do osiągnięcia korzystnych

zmian w osobowości i zachowaniu się nieletniego oraz zmierza-

jąc w miarę potrzeby do prawidłowego spełniania przez rodziców

lub opiekuna ich obowiązków wobec nieletniego, uwzględniając

przy tym interes społeczny.

W tym roku szkolnym zapraszamy Was do cyklu arty-

kułów dotyczących zachowań, które czasem wydają się nam

normalne, czasem są codziennością, a tak naprawdę nie zda-

jemy sobie sprawy z tego, że są czynami karalnymi! Przy po-

wstawaniu tych artykułów towarzyszyć nam będzie zaprzy-

jaźniona z redakcją pani prawnik.

§ A CO NA TO PRAWO… czyli lepiej, żebyś wiedział...

opracowanie: W&W

Książka Misty Bernall pt. „Powiedziała yes” to wzruszająca historia o młodej dziewczynie Cassie, która zginęła

20 kwietnia 1999 roku w strzelaninie w Columbia High w USA, opowiedziana przez jej matkę oraz najbliższą rodzinę

i przyjaciół. Cassie w swoim życiu przeżywa wzloty i upadki. Przechodzi okres buntu, w którym odwraca się od rodzi-

ny i zatraca się w złym towarzystwie, czarach, satanizmie. Rodzice, tuż po odkryciu prawdy o swoim dziecku, podejmują walkę o dobro

córki. Dzięki ich staraniom dziewczyna odnajduje Boga. Kiedy wszystko w końcu zaczyna się układać, w jej szkole pojawiają się uzbro-

jeni chłopcy, strzelający do każdego, kto im podpadł. Podczas strzelaniny Cassie daje świadectwo swojej wiary i ginie od strzału w głowę.

„Nie mogłem niczego widzieć, kiedy ci faceci podeszli do Cassie, ale rozpoznałem jej głos. Słyszałem wszystko, jak

gdyby działo się tuż obok. Jeden z nich zapytał ją, czy wierzy w Boga. Prze chwilę milczała, jakby nie wiedziała, co odpo-

wiedzieć, a potem powiedziała, że tak. Musiała być przerażona, ale głos jej nie drżał. Brzmiał mocno. Potem zapytał,

dlaczego wierzy, ale nie dali jej odpowiedzieć…”

Wzruszająca historia Cassie poruszy każdego. Jest to dająca do myślenia opowieść, która pokazuje, jak jesteśmy

słabi i bezbronni oraz jak kruche potrafi być nasze życie.

Kamila Nowak

Znajdziesz w szkolnej bibliotece!

DRODZY UCZNIOWIE!

Baaardzo dziękujemy za książki podarowane przez Was w ramach akcji Jedna klasa - jedna

książka! W zeszłym roku szkolnym było ich aż 44! Zachęcamy do wzięcia udziału w akcji rów-

nież w tym roku, ale przede wszystkim - zapraszamy Was do biblioteki szkolnej!

Na pewno znajdziecie tu coś dla siebie!

Zapraszamy też wszystkich piszących! Nie chowajcie swojej twórczości do szuflady!

Pomożemy Wam, aby Wasze wiersze, opowiadania itp.. ujrzały światło dzienne! Znajdzie-

my dla Was konkurs!

W następnym numerze:

- Wasz ulubiony cykl: klasa się przedstawia

- kolejny superodlotowy fotoreportaż

- informacje ze szkolnego podwórka

- i sami nie wiemy, co jeszcze...

Zespół redakcyjny w składzie:

Paulina Wielgo, Dominika Bazelak, Justyna Lipka, Ola Michalak,

Wiktoria Własiuk, Wiktoria Odzeniak, Kamila Stolarczyk,

Patrycja Jakończyk

Wsparcie komputerowe: Krystian Jaworowski, Przemek Ołdak

Opieka: Katarzyna Kielak

Wydawca: Zespół Szkół w Duczkach