HarryPotter

ve

ÖlümcülKutsallar

J.K.Rowling

2007

ÖNSÖZ

SevgiliHarryPotterhayranları,

Hembizuzunbiryolculuğusonlandırırken,hemdesizlerbirömürboyudevameden büyünün son parçasını tatmak üzereyken, Harry Potter kitaplarının veserisinin son kitabı Harry Potter ve Ölümcül Kutsallar’ı sunmaktan gururduyuyorum.

Az sonra okumaya başlayacağınız çeviri, onlarca insanın büyük özverilerisonucunda ortaya çıktı. Kimimiz ailesini, kimimiz arkadaşlarını, kimimiz işiniihmaletti,gecegündüzçalışıpkitabıçevirdi.Ancakşimdi,tatlısonaulaşmanınkeyfiniçıkarıyoruz.

Umarızbuçeviriyiokuduktansonra,uzunbirhikayeyisonaerdirmeninkeyfinisizdeçıkarırsınız.

Ancak son bir konuya değinmek istiyorum. Her ne kadar bizler, kitaba geçkavuşansizTürkhayranlarıiçinçabalayıpbuçeviriyihazırlasakda,yinedeeniyisiorijinalkitabısatınalıpöyleokumaktır.

Busayedebizimgibigecelerinigündüzlerinekatançevirmenler,buemeklerininkarşılığınıalacaklardır.

Ayrıca buradan kitabın çevrilmesi ve arkaplan çalışmaları sırasında yardımlarıdokunançeşitlikişilereteşekkürlerimisunmakistiyorum.

Başta, bana her konuda destek çıkıp yardımlarını esirgemeyen, bölümlerinkontrolleri aşamasında bana büyük yardımları dokunan Lethe’ye; arta kalanbölümlerde ekstra çaba harcayan Kirke ve beraberinde Constantine,Corinthian.NL, McGayver ve Okyanus’a, ayrıca özgüven eksiliği ve kişilikgelişimini tamamlayamama gibi sorunlardan muzdarip kişilerin grubu yarıdabırakmasıylaartanekbölümleriçevirmekiçinayrıbirçabaharcayanvebirkezolsunbirdediğimiikiletmeyendiğerüyelerimeteşekkürederim.

Bununyanı sıraweb sitesinin tasarımı sırasındabanadesteklerini esirgemeyenM00dy’e,geçiciolarakdaolsasiteyehostingyardımısunanHazerfen'e,siteninsunucularında bulunması ricamı kırmayan arkadaşım d4rkz'a ayrıcateşekkürlerimiiletirim.

Çevirilersırasında,isteğimigeriçevirmeyipradyoyayınınısürdürenZuzu’yadateşekkürederim.

Kitabın Türkçeleştirilmesi aşamasında, babasını kaybeden çok sevgili dostumFovundur’aAllah’tansabır,babasınaiserahmetdiliyorum.

Busıradaihmalettiğimizailelerimizden,arkadaşlarımızdanözürdileriz.=)

Son olarak bu üstün çaba sonucu oluşturduğumuz bu çeviriyi okuyacak sizsaygıdeğerHarryPotter hayranlarınahem sabırlarındanhemdedesteklerindenötürü şükranlarımı sunarım. Zannediyorum, dünya çapında en çok geri planaitilenHarryPottertopluluğuolanbizTürkfanlarına,böylebirçeviriyakışırdı.

Hayatlarımızınenücraköşelerinekadarulaşıp,biziyeryeruykusuzbırakan,yeryergüldüren,yeryerağlatanbusihirlidünyayıyaratanJ.K.Rowling’edetümhayranlaradınateşekkürederim.Zannediyorumkikimsebukitaplardaküçükbirparçadaolsakendindenbirşeylerbulduğunuinkâredemez.

Ayrıca bizi ikinci kitaptan bu yana güzel çevirileriyle yalnız bırakmayan, bubüyülü dünyayı olduğu gibi ruhumuza işleyen, çok sevgili kitap çevirmenleriSevinOkyayveoğluKutlukhanKutlu’yaminnettarolduğumuzubelirtirim.

NOT: Ayrıca sizlere, Türkiye’de Harry Potter adına büyük işler başaran vehoşumagidenbazısiteleriönermekistiyorum.

www.sihirbaslasin.net

www.seherbaz.com

www.hayalkurgu.com

www.veritaserum.com(YakındaTürkçe…)

http://shadowshooter.wordpress.com(KişiselBlog)

Ayrıca çeviriler hakkındaki düşüncelerinizi yoldaslikhp@gmail.com adresineyollayarak paylaşabilirsiniz. Sizlerden hoş tepkiler almak, akıttığımız terinanlambulmasıdemektir.

Saygılarımla;YoldaşlıkHPbaşkanı,

Shadow_Shooter

İÇİNDEKİLER

BİRİNCİBÖLÜM:KARANLIKLORDYÜKSELİŞTEİKİNCİBÖLÜM:ANISINA

ÜÇÜNCÜBÖLÜM:DURSLEY'LERİNGİDİŞİDÖRDÜNCÜBÖLÜM:YEDİPOTTERBEŞİNCİBÖLÜM:YİTENSAVAŞÇI

ALTINCIBÖLÜM:PİJAMALIGULYABANİYEDİNCİBÖLÜM:ALBUSDUMBLEDORE’UNVASİYETİ

SEKİZİNCİBÖLÜM:DÜĞÜNDOKUZUNCUBÖLÜM:SAKLANACAKBİRYERONUNCUBÖLÜM:KREACHER’INÖYKÜSÜ

ONBİRİNCİBÖLÜM:RÜŞVETONİKİNCİBÖLÜM:SİHİRGÜÇTÜR

ONÜÇÜNCÜBÖLÜM:MUGGLE-DOĞUMLULARIKAYITKOMİSYONUONDÖRDÜNCÜBÖLÜM:HIRSIZ

ONBEŞİNCİBÖLÜM:CİNCÜCE’NİNİNTİKAMIONALTINCIBÖLÜM:GODRIC’SHOLLOWONYEDİNCİBÖLÜM:BATHILDA’NINSIRRI

ONSEKİZİNCİBÖLÜM:ALBUSDUMBLEDORE’UNHAYATIVEYALANLARIONDOKUZUNCUBÖLÜM:GÜMÜŞCEYLANYİRMİNCİBÖLÜM:XENOPHILIUSLOVEGOOD

YİRMİBİRİNCİBÖLÜM:ÜÇKARDEŞİNHİKAYESİYİRMİİKİNCİBÖLÜM:ÖLÜMCÜLKUTSALLARYİRMİÜÇÜNCÜBÖLÜM:MALFOYMALİKÂNESİYİRMİDÖRDÜNCÜBÖLÜM:ASAYAPIMCISIYİRMİBEŞİNCİBÖLÜM:KABUKKULÜBE

YİRMİALTINCIBÖLÜM:GRINGOTTSYİRMİYEDİNCİBÖLÜM:SONSAKLANMAYERİ

YİRMİSEKİZİNCİBÖLÜM:KAYIPAYNAYİRMİDOKUZUNCUBÖLÜM:KAYIPTAÇ

OTUZUNCUBÖLÜM:SEVERUSSNAPE’İNKOVULUŞUOTUZBİRİNCİBÖLÜM:HOGWARTSSAVAŞI

OTUZİKİNCİBÖLÜM:YÜCEASAOTUZÜÇÜNCÜBÖLÜM:PRENS'İNHİKAYESİOTUZDÖRDÜNCÜBÖLÜM:TEKRARORMAN

OTUZBEŞİNCİBÖLÜM:KING’SCROSSOTUZALTINCIBÖLÜM:PLANDATERSLİK

KAPANIŞ:ONDOKUZYILSONRA

BİRİNCİBÖLÜM:KARANLIKLORDYÜKSELİŞTE

İki adamay ışığının aydınlattığı dar caddedebirbirlerindenbirkaçmetreötedeyoktan var oldular. Asaları birbirlerinin göğsüne doğrultulmuş halde birsaniyeliğine hareketsiz durdular; sonra, birbirlerini tanıyarak asalarınıpelerinlerinin altına soktular ve aynı yöne doğru hızlı adımlarla yürümeyebaşladılar.

"Haberler?"diyesorduuzunolan.

"Sadeceeniyileri,"diyecevapladıSeverusSnape.

Caddeninsolundakısaboyluvahşiböğürtlenlerdikiliydi,sağındaysauzunboyludüzgün budanmış çalı çitler. Yürürken, adamların uzun pelerinleri bileklerininetrafındadalgalandı.

"Belkigeçkalırımdiyedüşündüm,"dediYaxley,yuvarlakhatları yukarıdan sarkan ağaçlar ay ışığını kestikçegözden kaybolup tekrar görünürken. "Beklediğimdendahazordu.Amaumarımmemnunkalır.Kabultörenininiyiolacağındaneminmişsingibikonuşuyorsun?"

Snapebaşıylaonayladı,amaayrıntıyagirmedi.Evicaddeyebağlayangenişbiryola doğru sağa döndüler. Uzun boylu çalı çitler onlarla beraber kıvrıldı;adamların önünü kapayan heybetli dövme demir kapıların ötesindeki uzaklığadoğrudevamediyorlardı.İkisideadımlarınıkesmediler:Sessizlikiçindeikisidebirtürselamverirgibisolkollarınıkaldırdıvekoyumetaldumanmışgibidirekiçindengeçti.

Porsukağacı çalı çiti adamların ayak seslerinin sesini bastırdı. Sağ taraflarındabir yerlerde bir hışırdama vardı: Yaxley yine asasını çıkardı ve refakatçisininkafasınınüstündenuzattı,amagürültününkaynağınınçalıçitintepesindeasaletle

kasılarakyürüyenbembeyazbir tavuskuşundanbaşkabir şeyolmadığıortayaçıktı.

"Kendine iyi baktı hep şu Lucius. Tavus kuşları..." Yaxley gülerek asasınıpelerininaltınagerisoktu.

Düz yolun sonunda, içinde ışık parıldayan, alt pencereleri baklava şeklindecamlarla kaplı olan güzel bir konak karanlığın içinde yükseldi. Çalı çitinötesindekikaranlıkbahçedebiryerlerdebir fıskiyeakıyordu.SnapeveYaxleyönkapıyadoğruhızlayürürkençakıl taşları ayaklarınınaltındaçatırdadı.Kapıgörünürdekimseninaçmamasınarağmen,onlaryaklaşırkeniçeridoğruaçıldı.

Koridor genişti, loştu ve taş yerin çoğunu kaplayan muhteşem bir halıylaşatafatlı bir dekorasyona sahipti. Duvardaki soluk yüzlü portrelerin gözleri,geçerlerkenSnapeveYaxley‘yiizledi.İkiadambirsonrakiodayaaçılanağırbirtahtadan kapının önünde durdu, çok kısa bir an tereddüt ettiler, sonra Snapebronztokmağıçevirdi.

Çalışma odası uzun, görkemli bir masada oturan sessiz insanlarla doluydu.Odanınherzamankimobilyasıdikkatsizceduvardiplerineitilmişti.Işıklandırmayaldızlı bir aynanın altındaki güzel bir mermer şöminenin altında gürüldeyenateştengeliyordu.SnapeveYaxleybiranlığınaeşiktebeklediler.Gözleriazışığaalışınca sahnenin en tuhaf bölümüne dikkatlerini yönelttiler:masanın üzerindebaş aşağı asılı duran ve görünmez bir iple asılmışçasına yavaşça dönen,görüldüğü kadarıyla kendinde olmayan bir insan figürü. Aynada ve altındakimasanıncilalıyüzeyindeyansımasıgörünüyordu.Neredeysetamaltındaoturan,soluk tenli genç adam hariç, bu görüntünün altında oturan insanlardan hiçbiriona bakmıyordu. Genç adam kendini birkaç dakikada bir yukarı bakmaktanalıkoyamıyorgibigörünüyordu.

"Yaxley,Snape,"dediyüksek,anlaşılırbirsesmasanınbaşından."Azkalsıngeçkalıyordunuz."

Konuşan, şöminenin tam önünde oturuyordu, bu yüzden yeni gelenlerinsiluetinden daha fazlasını çıkarabilmeleri zordu. Fakat yaklaştıklarında, yüzükaranlıkta parladı; saçsız, yılansı yüzdeki burun delikleri birer yarıktı veparlayan kırmızı gözlerin gözbebekleri dikeydi. O kadar soluktuki incimsi birparıltıyayıyorgibigörünüyordu.

"Severus, buraya," dedi Voldemort, kendi sağındaki sandalyeyi işaret ederek."Yaxley-Dolohov‘unyanına."

İki adamkendilerine tahsis edilenyerlereoturdu.MasanınetrafındakigözlerinçoğuSnape‘iizlediveVoldemortdailkonunlakonuştu.

"Evet?"

"Lordum, Zümrüdüanka Yoldaşlığı Harry Potter‘ı şu anki güvenli yerindensonrakicumartesiakşamkaranlığındauzaklaştırmayıplanlıyor."

Masanınetrafındakiilgihissedilirölçüdeçoğaldı.Bazılarınınduruşlarısertleşti,diğerleriyerlerindekımıldadı.HepsiSnapeveVoldemort‘abakıyordu.

"Cumartesi... akşam karanlığında," diye tekrar etti Voldemort. Kırmızı gözleriSnape‘in siyah gözleri üzerine o kadar yoğun bir şekilde odaklandı kiizleyenlerden bazıları, besbelli kendilerinin de bakışın vahşetindenkavrulacağından korkarak, bakışlarını kaçırdı. Fakat Snape, Voldemort‘unyüzüne sakince baktı ve birkaç saniye sonra Voldemort‘un dudaksız ağzıgülümsemeyebenzerbirşeyyapmakiçinkıvrıldı.

"İyi.Çokiyi.Vebubilgi-"

"-konuştuğumuzkaynaktangeliyor,"dediSnape.

"Lordum."

YaxleyuzunmasanınüzerindenVoldemortveSnape‘ebakmak içinönedoğrueğilmişti.Bütünyüzleronaçevrildi.

"Lordum,benfarklışekildeduydum."

Yaxley bekledi, ama Voldemort konuşmadı, bu yüzden devam etti. "SeherbazDawlish, Potter‘ın otuzuna kadar, çocuğun on yedi yaşına basmadan öncekigeceyekadaryerinindeğiştirilmeyeceğinisızdırdı."

Snapegülümsüyordu.

"Kaynağım yanlış bir iz bırakmak için planlar olduğunu söyledi; bu o olmalı.Şüphesiz Dawlish‘e bir Kafa Karıştırma Büyüsü yapıldı. Bu ilk olmazdı;çevresindekilerdençabuketkilenmesiyletanınanbiri."

"Siziteminederim,Lordum,Dawlishemingörünüyordu,"dediYaxley.

"Eğer kafası karıştırıldıysa, doğal olarak emindir," dedi Snape. "Sizi teminederimYaxley,SeherbazOfisi,HarryPotter‘ınkorunmasındadahafazlabirroloynamayacak.YoldaşlıkbizimBakanlık‘asızdığımızainanıyor."

"Yoldaşlık en azından bir şeyi doğru yakalamış öyleyse, ha?" dedi Yaxley‘in

yakınındaoturantıknazbiradam;masanınçeşitliyerlerindeyankılananhırıltılıbirseslekıkırdadı.

Voldemort gülmedi. Bakışı başlarının üzerinde yavaşça dönen vücuda kaydı;düşünceleredalmışgibigörünüyordu.

"Lordum," diye devam etti Yaxley. "Dawlish çocuğun transferinde bütünSeherbazgrubununkullanılacağına-"

VoldemotbüyükbeyazelinikaldırdıveYaxleyanındasustu.VoldemortSnape‘edönerkensinirleizledi."Çocuğusaklayacaklarıbirsonrakiyerneresi?"

"Yoldaşlık üyelerinden birinin evinde," dedi Snape. "Kaynağa göre bu yerYoldaşlıkveBakanlık‘ınbirlikte teminedebileceğiherkorumayasahip.Orayavardıktansonraonualabilmeşansınınçokazolduğunudüşünüyorum,Lordum,tabiBakanlıkbirsonrakicumartesindenöncedüşmediğisürece;çünkübubizegerikalanınıkırabilmekiçinyeterincebüyüyükeşfedipkaldırmafırsatıverir."

"Ee, Yaxley?" diye masanın ucuna seslendi Voldemort. Ateşin ışığı kırmızıgözlerinde tuhaf bir şekilde parıldıyordu. "Bakanlık öbür cumartesine kadardüşmüşolacakmı?"

Birkezdaha,bütünkafalarçevrildi.Yaxleyvücudunudikleştirdi.

"Lordum, o konuda iyi haberlerim var. Ben zorluklarla ve büyük bir uğraşsonucundaPiusThicknesseüzerineİmperiusLanetiyapmayıbaşardım."

Yaxley‘inçevresindeoturanbirçokkişietkilenmişgöründü;yanındakiDolohov,uzunkötücülbiryüzesahipbiradam,sırtınabirşaplakattı.

"Bu bir başlangıç," dedi Voldemort. "Ama Thicknesse sadece bir adam. Benharekete geçmeden önce adamlarımız tarafından Scrimgeour‘un etrafı sarılmışolmalı.Başkan‘ınhayatınakasıt olarakyapılmış tekbir yanlış hamlebeni çokgeriyesürükler."

"Evet, Lordum, bu doğru, ama biliyorsunuz, Sihirli KanunYürütmeOfisi‘ninbaşı olarak Thicknesse‘in sadece Başkan‘ın kendisiyle değil, bütün diğerBakanlık departmanlarının başlarıyla da düzenli irtibatı vardı. Kontrolümüzünaltında böyle bir üst düzey memurun olması sayesinde şimdi sanıyorum kidiğerlerini de ele geçirmemiz kolaylaşacak ve sonra hepsi Scrimgeour‘uçökertmekiçinberaberçalışabilir."

"Dostumuz Thicknesse, diğerlerini de döndürmeden önce keşfedilmezse tabi,"dedi Voldemort. "Her halükarda, Bakanlık‘ın öbür cumartesiden önce benim

olması hala olanaksız gibi görünüyor. Eğer çocuğa gideceği yerdedokunamıyorsak,ozamanbu,yolculukettiğisüreiçindeolmalı."

"Oradaavantajbizde,Lordum,"dediYaxley;birazolsunonaygörmeyekararlıgibi görünüyordu. "Şu anda Sihirli Ulaşım Departmanı‘nın içine birkaç insanyerleştirmiş durumdayız. Eğer Potter cisimlenirse veya Uçuç Şebekesi‘nikullanırsaanındahaberimizolacak.""İkisini de yapmayacak," dedi Snape. "Yoldaşlık, Bakanlık tarafındandüzenlenenveyakontroledilenhertürulaşımyolundansakınıyor;oyerleilgilihiçbirşeyegüvenmiyorlar."

"Daha da iyi," dedi Voldemort. "Açıkta hareket etmek zorunda kalacak. Elegeçirmesidahakolay."

Yine,Voldemort, yukarıda yavaşça dönen vücuda baktı lafına devam ederken,"Çocuklabenkendimilgileneceğim.HarryPotter‘lailgilipekçokhatayapıldı.Bazıları benim kendi hatalarım. O Potter, kendi zaferlerinden çok benimhatalarımsayesindeyaşıyor."

Masanın çevresindekiler Voldemort‘u endişeyle izledi. Her biri, yüzifadelerinden anlaşıldığı kadarıyla, Harry Potter‘ın devam eden var oluşundanötürü suçlanmakorkusu taşıyordu.AncakVoldemort, onlardanbiriyledeğildedahaçokkendisiylekonuşuyormuşgibiydi.Halaüzerindekikendindengeçmişvücudadoğrukonuşuyordu.

"Dikkatsiz davrandım ve şans tarafından engellendim. En iyi hazırlanmışplanları bile bozdu. Ama şimdi aklım başıma geldi. Daha önce anlamadığımşeylerianlıyorum.HarryPotter‘ıöldürecekolanbenolmalıyımveolacağımda."

Busözlerlebirlikte,görünüşebakılırsaonacevapolarak,anibirferyatsesigeldi;korkunç,acıbirhaykırış.Masadakilerinbirçoğuhayretleaşağıbaktı,çünküsesayaklarınınaltındangeliyormuşgibiydi.

"Kılkuyruk,"dediVoldemort,sessiz,düşüncelitonuhiçbirdeğişimeuğramadanve gözlerini yukarıdaki dönen vücuttan ayırmayarak," esirimizi sessiz tutmakonusundasenlekonuşmamışmıydım?"

"Evet, Lordum," dedi,masanın ortalarında oturan ufak bir adam nefes nefese.Sandalyesinde o kadar alçakta oturuyorduki ilk bakışta sandalye boş gibigörünüyordu. O an yerinden fırladı ve ardında gümüşi, merak uyandıran birparıltıdanbaşkabirşeybırakmadanaceleyleodadandışarıçıktı.

"Söylediğim gibi," diye devam etti Voldemort, müritlerinin gergin yüzlerinetekrar bakarak, "şimdi daha iyi anlıyorum, Potter‘ı öldürmeye gitmeden öncebirinizdenbirasaödünçalmamgerektiğinimesela."

Etrafındakiyüzlerşok ifadesinebüründü;sankikollarındanbiriniödünçalmakistediğiniduyurmuştu.

"Gönüllüyokmu?"dediVoldemort."Bakalım...Lucius,seninbundansonrabirasanolmasıiçinbirsebepgöremiyorum."

Lucius Malfoy başını kaldırdı. Cildi ateşin ışığında sarımsı ve cilalıgörünümdeydi,gözleridegölgeliveçökmüştü.Konuştuğunda,sesiboğuktu.

"Lordum?"

"Asan,Lucius.Asanıistiyorum."

"Ben..."

Malfoyeşineyanyanbaktı.Direkönünebakıyordu,onunkadarsolgundu.Uzunsarı saçları sırtından aşağı iniyordu, amamasanın altında ince parmakları kısasüreliğine bileğini kavradı. Onun dokunuşuyla Malfoy elini cüppesinin içinekoydu,birasaçıkardıveVoldemort‘auzattı.Odaonukırmızıgözlerininönündetuttuveyakındaninceledi.

"Nebu?"

"Karaağaç,Lordum,"diyefısıldadıMalfoy.

"Veüstünde?"

"Ejderha-ejderhayüreklifi."

"İyi,"dediVoldemort.Kendiasasınıçıkardıveuzunluklarınıkarşılaştırdı.LuciusMalfoy istem dışı bir hareket yaptı; saniyenin onda biri kadar bir süre kendiasasının yerine Voldemort‘un asasını alacağını beklemiş gibiydi. Voldemorthareketikaçırmamıştı;gözlerikötücülcebüyüdü.

"Sanaasamımıvereyim,Lucius?Benimasamımı?"

Topluluğunbazısıkıskısgüldü.

"Sana özgürlüğünü verdim, Lucius, bu senin için yeterli değil mi? Ama farkettim ki sen ve ailen bundan çok da memnun görünmüyorsunuz... EvindekivarlığımınnesisenibukadarmutsuzediyorLucius?"

"Hiçbirşeyi-hiçbirşeyi,Lordum!"

"Hepyalanlar,Lucius..."

Yumuşakses,acımasızağızhareketetmeyikestiktensonrabiletıslamayadevamediyorgibiydi.Tıslamabüyürkenbüyücülerdenbirveyaikisititremesineancakhâkim olabildi; ağır bir şeyin masanın altındaki yerde sürünmesiduyulabiliyordu.

Koca yılan yavaşçaVoldemort‘un sandalyesinden yukarı tırmanırken göründü.Sonsuza kadar devam edecekmiş gibi bedenini kaldırdı ve Voldemort‘unomuzları üzerinde durdu: Boynu bir adamın bacağı kadar kalındı, gözbebeğiyerine dikey çizikleri olan gözlerini ise kırpmıyordu. Voldemort Lucius‘abakmayadevamederkenuzuninceparmaklarıylayaratığıboşboşokşadı.

"NedenMalfoy'larhallerindenbukadarmutsuzgörünüyorlar?Dönüşüm,benimgüceerişmem,onlarınpek çokyıllarboyuyürekten istediklerini iddia ettiklerişeydeğilmiydi?"

"Elbette,Lordum,"dediLuciusMalfoy.Eliüstdudağındakiterisilerkentitredi."Gerçektenistedik-istiyoruz."

Malfoy‘un solunda eşi, tuhaf, sert bir edayla başıyla onayladı, gözleriniVoldemort ve yılandan uzaklaştırarak. Sağında, oğlu, başlarının üstündekihareketsiz bedene bakanDraco, hızlaVoldemort‘a baktı ve onunla göz temasıkurduğuiçinkorkuylatekrargözlerinikaçırdı.

"Lordum,"dedimasanınortalarındakikaranlıkbirkadın.Sesiduyguyladoluydu,"siziburada, aile evimizdekonuketmekbir şeref.Dahaüstünbirmemnuniyetolamaz."Kaskatıvehareketsizoturankızkardeşininyanındaoturuyordu;siyahsaçlarıylave şiş gözkapaklı gözleriyle ve tavırlarıyla ona hiç benzemiyordu. Bellatrix,Voldemort‘a doğru eğildi, çünkü sadece sözler onun yakınlığa hasretinigösteremezdi.

"Daha üstün bir memnuniyet olamaz," diye tekrarladı Voldemort. Bellatrix‘insöylediklerini düşünürken başını bir tarafa yatırdı. "Bunun senden gelmesininönemiçokbüyük,Bellatrix."

Yüzünerenkhücumetti;gözlerimutlulukgözyaşlarıyladoldu.

"Lordum,doğrudanbaşkabirşeykonuşmadığımıbiliyor!"

"Dahaüstünbirmemnuniyet olamaz...Duyduğumagöre ailenizdegerçekleşenmutluolaylakıyaslandığındabilemi?"

Onaağzıaralıkbakakaldı;besbellikafasıkarışmıştı.

"Nedemekistediğinizianlamıyorum,Lordum."

"Yeğeninden bahsediyorum, Bellatrix. Ve senin de, Lucius ve Narcissa.KurtadamRemusLupin‘leevlendi.Çokgururduyuyorolmalısınız."

Masanın etrafında yüksekçe bir kahkaha patlaması oldu.Çoğu birbirine neşelibakışlar atmak için öne eğildi, birkaçı damasayı yumruklarıyla dövdü.Büyükyılanbukarışıklıktanhoşlanmayarak ağzını genişçe açtı ve sinirle tısladı, amaÖlümYiyenler,BellatrixveMalfoy'larınrezilolmasınaokadarsevinmişlerdikionuduymadılar.Bellatrix‘inbirazöncemutluluklakızaranyüzü,çirkinlekelibirkırmızıyadönmüştü.

"O bizim yeğenimiz filan değil, Lordum," diye feryat etti coşkun kahkahalararasından. "Biz -Narcissa ve ben- o Bulanık'la evlendiğinden beri kızkardeşimizi görmedik bile. Veletinin de evlendiği herhangi bir yaratığın daikimizleilgisiyoktur."

"Sennediyorsun,Draco?"diyesorduVoldemort,vesesialçakolmasınarağmenıslıklarınvealaylarınarasındanaçıkseçikduyuldu."Yavrularabebekbakıcılığıyapacakmısın?"

Rezaletdahadabüyüdü;DracoMalfoykendikucağınaöylecebakanbabasınadehşetle baktı, sonra da annesinin gözünü yakaladı. Başını neredeyse bellibelirsizikiyanasalladı,sonrakarşıduvaradonukdonukbakmayadevametti.

"Yeter,"dediVoldemort,kızgınyılanıokşayarak."Yeter."

Vekahkahaanındadurdu.

"Zamanla en eski aile ağaçlarımızın çoğumikropkapıyor,"dediBellatrix, onanefessizveyalvaranbakışlarlabakarken."Onusağlıklıtutmakiçinsizindeonubudamanız gerekiyor, değil mi? Diğerlerinin sağlığını tehlikeye atan parçalarıkesipatmanız."

"Evet, Lordum," diye fısıldadı Bellatrix, gözleri yine şükran gözyaşlarıylayüzerek."İlkfırsatta!"

"Elinde olacak," dedi Voldemort. "Ve senin ailende ve dünyada bize bulaşanmikroplarıkesipatacağız,sadecegerçekkanasahipolanlarkalanakadar..."

Voldemort,LuciusMalfoy‘unasasınıkaldırdı,masanınüstündesarkan,yavaşçadönenfigüredoğruuzattıveufakbirhareketlesalladı.Figürbirhomurdanmaylahayatadöndüvegörünmeziplerekarşımücadeleetti.

"Misafirimizitanıdınmı,Severus?"diyesorduVoldemort.

Snapegözlerinibaşüstüduranyüzedoğruçevirdi.BütünÖlümYiyenlertutsağabakıyordu şimdi, sanki meraklarını gösterme izni verilmiş gibi. Kadın ateşedoğrudönerkençatlakvekorkmuşbirsesledediki,"Severus!Yardımetbana!"

"Ah,evet,"dediSnape,esiryavaşçatekraruzağadoğrudönerken.

"Ve sen, Draco?" diye sordu Voldemort. "Bilmeyenler için söylüyorum, bugeceki konuğumuz, yakın bir zamana kadar Hogwarts Cadılık ve BüyücülükOkulu‘ndaöğretmenlikyapanCharityBurbage."Masanın etrafında oturanlar anladıklarını belli eden sesler çıkardı. Sivri dişli,geniş,kamburbirkadınkıkırdadı.

"Evet... Profesör Burbage, cadıların ve büyücülerin çocuklarına Muggle‘larhakkındadersverdi...Bizdennekadarfarklıolduklarıhakkında..."

ÖlümYiyenler'den biri yere tükürdü. Charity Burbage, Snape‘in önüne doğrudöndü. Gözlerinden saçlarına doğru yaşlar akıyordu. Ondan uzağa doğrudönerkenSnapedeonahareketsizcebaktı.

"AvadaKedavra"

Yeşilışığınparıldamasıodanınherköşesiniparlattı.Charityyankılananbirseslesallanan ve gıcırdayan masanın üzerine düştü. Bazı Ölüm Yiyenlersandalyelerindezıpladılar.Draco,sandalyesindenyeredüştü.

"Akşam yemeği, Nagini," dedi Voldemort, yumuşak bir sesle ve koca yılansallandıveomzundancilalıtahtanınüzerinedoğrusüründü.

İKİNCİBÖLÜM:ANISINA

Harry‘nin eli kanıyordu. Sağ elini sol eliyle tutarak ve fısıltıyla küfrederekodasınınkapısınıomzuylaaçtı.Kırılanporselensesiduyuldu:Odasınınkapısınındışında,yerinüstündeduranbirfincansoğukçayınüzerinebasmıştı.

"Buda-?"

Etrafınabaktı;PrivetDrive,DörtNumara‘nınkoridoruboştu.MuhtemelençayDudley‘nin zekice bir bubi tuzağı anlayışıydı. Harry, kanayan elini yüksektetutupöbüreliyleparçalarınıtoplayıpaldıveodasınınkapısındangörünendoluptaşmışçöpkutusunaattı.Sonraparmağınımusluğunaltınatutmakiçinkuvvetliadımlarlabanyoyadoğruyürüdü.

Hala sihir yapamayacağı dört günün olması aptalca, mantıksız, inanılmazderecede sinir bozucuydu... Ama kendisine itiraf etmeliydi ki, yine deparmağındakibuderinkesikonubozgunauğratırdı.Yaralarıiyileştirmeyihiçbirzaman öğrenmemişti ve şimdi farkına varıyordu ki -özellikle yakın zamansonrası için yaptığı planlarından önce- sihir eğitiminde bu ciddi bir eksiklikti.Nasıl yapılacağını Hermione‘ye sormayı aklının bir köşesine yazarken, büyükbirtomartuvaletkâğıdıylasilebildiğikadarçayısilerekodasınadöndüvekapıyıarkasındançarparakkapattı.

Harry sabahı tamamen okul sandığını altı yıl önce topladığından beri ilk defatamamen boşaltarak geçirmişti. Araya giren okul yıllarının başında, sadeceiçeriğininenüsttekiüççeyreğinialmıştıveyenilemişti.Budadibinegenelbiryıkıntı tabakası bırakmıştı - eski tüy kalemler, kurutulmuş böcek gözleri, artıkona olmayan çiftsiz çoraplar. Dakikalar önceHarry, elini bu karışıklığın içinedaldırmıştı, sağ elinin yüzük parmağında bıçak gibi bir acı tecrübe etmişti vegeriçektiğindebirsürükangörmüştü.

Şimdi daha dikkatlice işine devam etti. Sandığın yanında diz çökerek dibiniyokladı ve sönükçe “CEDRIC DIGGORY‘Yİ DESTEKLEYİN” ve “DANDİKPOTER” arasında parıldayan eski bir rozeti, çatlamış ve eskimiş birSinsioskop'u,ve içindeR.A.B. tarafındanimzalanmışolanbirnotunsaklandığıaltınkolyeyiçıkardıktansonra,sonundazararanedenolankeskinköşeyikeşfetti.

Onuanındatanıdı.ÖlmüşvaftizbabasıSirius‘unonaverdiğibüyülüaynanınbirkaç santimlik parçasıydı. Harry onu bir köşeye koydu ve geri kalanı içinsandığıniçinidikkatliceyokladı,amavaftizbabasınınsonhediyesindengeriye,enkazın en derin katmanında parlayan, kum taneleri gibi yapışan, toz halinegelmişcamdanbaşkabirşeykalmamıştı.

Harrydoğruldu, kendisini kestiği keskinparçayı inceledi veonageri yansıyankendi parlak yeşil gözünden başka bir şey görmedi. Parçayı yatağın üstündeokunmamışduranosabahkiGelecekPostası‘nınüzerinekoyduveacıhatıralarınve kırık aynanın keşfinin neden olduğu pişmanlık ve özlem darbelerinin aniakışını,sandığındakigerikalançerçöpesaldırarakdurdurmayateşebbüsetti.

Sandığı tamamen boşaltmak, işe yaramaz şeyleri atmak ve kalanları bundansonra ihtiyacıolupolmayacağınagöre ikiyığına ayırmakbir saatinidahaaldı.Okul ve Quidditch cüppeleri, kazanı, parşömeni, tüy kalemleri ve okulkitaplarının çoğu arkada bırakılmak üzere bir köşeye yığılmıştı. Teyzesinin veeniştesininonlarlaneyapacağınımeraketti;geceninköründeonlarıyakacaklardımuhtemelen, korkunç bir suçun kanıtlarıymışçasına. Muggle giysileri,görünmezlik pelerini, iksir yapım seti, bazı kitaplar, Hagrid‘in ona verdiğifotoğraf albümü, bir mektup yığını ve asası eski bir sırt çantasına yenidentoplanmıştı.BiröncepteÇapulcuHaritasıveiçindeR.A.B.imzalınotlaberabermadalyon vardı. Madalyona bu onur yeri değerli olduğu için verilmemişti -normaldedeğersizdi-onueldeetmeninbedeliiçinverilmişti.

Geriye beyaz baykuşu Hedwig‘in yanında çalışma masasının üstünde duranoldukça büyük bir gazete yığını kalmıştı: Harry‘nin bu yaz Privet Drive‘dageçirdiğihergüniçinbirtane.

Yerdenayağakalktı,esnedivemasasınadoğru ilerledi.GazetelerikarıştırmayavetekertekerçöpyığınınaatmayabaşlarkenHedwighiçhareketetmedi.Baykuşuyuyordu ya da uyuma taklidi yapıyordu; şu sıralar kafesinden fazlauzaklaşamadığıiçinHarry‘yekızgındı.

GazeteyığınınsonunayaklaştığındaHarry,yavaşladıveyaziçinPrivetDrive‘avardığındankısabirsüresonrageldiğinibildiğiözelbirbasımıaradı;önsayfadaHogwarts‘ta Muggle Araştırmaları öğretmeni olan Charity Burbage‘in istifasıüzerine ufak bir not olduğunu hatırlıyordu. Sonunda buldu. Onuncu sayfayıçevirerek çalışma masasının sandalyesine çöktü ve aradığı makaleyi tekrarokudu.

ALBUSDUMBLEDOREHATIRLANIYORElphiasDoge

Albus Dumbledore ile on bir yaşında tanıştım,Hogwarts‘daki ilk günümüzde. Karşılıklı çekimimizşüphesiz ikimizin de yabancı gibi hissettiği gerçeğindenkaynaklanıyordu. Okula gelmeden kısa bir süre önceejderha çiçeği kapmıştım ve artık bulaşıcı olmamamarağmenbenekli yüzümveyeşilimsi rengimçoğunubanayaklaşmaya davet etmedi. Albus ise Hogwarts‘aistenmeyen kötü şöhret yükü altında gelmişti.Neredeysebir yıl önce babası Percival, üç genç Muggle üstündevahşivetanınmışbirsaldırıyüzündensuçlanmıştı.

Albushiçbir zaman (Azkaban‘daölecekolan)babasınınbu suçu işlediğini inkâr etmeye teşebbüs etmemişti; tamtersi,onasoracakcesaretitopladığımda,banababasınınsuçlu olduğunu bildiğini temin etti. Bunun ötesinde,birçoğunun onu zorlamaya teşebbüs etmesine rağmen,Dumbledore,buüzücüolayhakkındakonuşmayıreddetti.Bazıları, gerçekten de, babasının hareketini övmeeğilimindeydi ve Albus‘un da bir Muggle-düşmanıolduğunu varsaydılar. Daha yanlış düşünemezlerdi.Albus‘u bilen herkesin tasdik edeceği gibi, en ufak biranti-Muggle eğilimi göstermedi. Aslında, Mugglehaklarınakararlıdesteği,takipedenyılardaonapekçokdüşmankazandırdı.

FakatbirkaçayiçindeAlbus‘unkendiünübabasınınkinigölgedebırakmayabaşladı.İlkyılınınsonunda,birdahaaslabirMuggle-düşmanınınoğluolaraktanınmadı,amasadece okulda görülmüş en parlak öğrenci olaraktanındı. Onun arkadaşları olma ayrıcalığı olan bizler,onun örneğinden faydalandık; her zaman cömertçesağladığı yardımı ve teşvikinden söz etmeye gerek bileyok.Daha sonraları bana, onun en büyükmemnuniyeti,öğretmektenaldığınıitirafetti.

Okulun verdiği her not ödülünü almakla kalmadı, yakınzamaniçindezamanınengözeçarpanbüyülüisimleriyledüzenli mektuplaşmaya başladı; ünlü simyacı NicholasFlamel,önemli tarihçiBathildaBagshotvesihir teoristiAdalbertWafling dâhil. Kâğıtlarının bazıları iyi bilinenbasımlara ulaştı; Biçim Değiştirme Güncesi, BüyülerleBaşa Çıkma ve Pratik İksirci gibi. Dumbledore‘ungelecekteki kariyeri göz kamaştırıcı olacak gibiydi vegeriyekalanteksoru,nezamanSihirBakanıolacağıydı.Sonraki yıllarda işi almak üzere olduğu sıkçaöngörülmesine rağmen, hiçbir zaman Bakanlık hırslarıolmadı.

Hogwarts‘a başladıktan üç yıl sonra, Albus‘un kardeşi,Aberforthokulageldi.Benzerdeğillerdi;Aberforthhiçbirzaman kitap kurdu değildi ve Albus gibi olmaksızın,anlaşmazlıkları mantıklı tartışmalarla değil, düellolarlahizayasokmayıtercihederdi.Fakatbazılarınınsöylediği

gibi, kardeşlerin arkadaş olmadığını söylemek yanlışolur.Buderecedefarklıikiçocukellerindengeldiğikadariyi geçindiler. Aberforth için, hakkını yemeyeyim,Albus‘ungölgesialtındayaşamanın fazla rahatlatıcı birdeneyim olmadığı kabul edilmelidir. Sürekli onunboyunduruğualtındakalması,onunlaarkadaşkalmasınakarşı zorlu bir tehlikeydi ve bir kardeş olarak dahamemnunediciolamazdı.

Albus ve ben, Hogwarts'tan ayrıldığımızda, birlikte ozamanlargelenekselolandünya turunuyapacaktık.Ayrıkariyerlerimize atılmadan önce yabancı büyücüleriziyaret edecektik ve gözlemleyecektik. Fakat bir trajediarayagirdi.Yolculuğumuzunarifesinde,Albus‘unannesiKendra, Albus‘u ailenin başı, evin tek direği olarakbırakaraköldü.GidişimiKendra‘nıncenazesinetaziyedebulunmaya gidecek kadar erteledim, sonra artık yalnızbaşıma sürdüreceğim yolculuğa çıktım. Bakacakkardeşleriyle ve onlara kalan çok az altınla Albus‘unbanaeşliketmesiartıkmevzubahisbileolamazdı.

Bu hayatımızda en az irtibatta olacağımız dönemdi.Albus‘a, belki biraz düşüncesizce, Yunanistan‘daChimera'lardan ucu ucuna kaçmaktan, Mısırlısimyacılarla yaptığım deneylere kadar yolculuğumungüzelliklerini anlattığım mektuplar yazdım. Mektuplarıbana, öylesine parlak bir büyücü için hayal kırıcıderecede sıkıcı olduğunu tahmin ettiğim günlük

yaşamının çok azını anlatıyordu. Kendi tecrübeleriminiçineöyledalmıştımki,biryıllıkyolculuğumunsonlarınadoğru Dumbledore‘ları bir trajedinin daha vurduğunudehşetiçindeduydum:kızkardeşiAriana‘nınölümü.

Ariana‘nınsağlığıuzunbirsürekötüdurumdaolmasınarağmen, darbe, annelerinin kaybından hemen sonrageldiğiiçin,kardeşlerininikisiüzerindedederinbiretkibırakmıştı.Albus‘ayakınolanherkes-vebenkendimibuşanslı insanların arasından sayarım- Ariana‘nınölümünün ve Albus‘un bundan kendisini sorumlututmasının (elbette suçsuz olduğu halde), onun üzerindesonsuzakadarizbıraktığınıkabuleder.

Eve döndüğümde çok daha yaşlı bir insanın acılarınıyaşamış genç bir adam buldum. Albus öncedenolduğundandahaağzısıkıydıveçokdahaazkaygısızdı.Sefaletineekolarak,Arina‘nınkaybı,AlbusveAberfortharasındayenilenmişbiryakınlığadeğilbirfarklılaşmayaneden olmuştu. (Zamanla bu ortadan kalkacaktı - dahasonraki yıllarda yakın olmasa da samimi bir ilişkiyitekrar kurdular.) Fakat o zamandan sonra ailesi veyaAriana hakkında çok seyrek konuştu ve arkadaşlarıonlardanbahsetmemeyiöğrendi.

Takip eden yıllardaki zaferlerini başka tüy kalemleranlatacaktır. Dumbledore‘un büyü bilgisinin durumuna,ejderha kanının on iki kullanımının keşfi dâhil sayısızkatkısı, gelecek jenerasyonlara da fayda sağlayacak

Büyüceşura‘nın Baş Büyücüsü olarak yaptığı pek çokyargılamadagösterdiği,bilgeliğininsağladığıkatkıgibi.1945'te Dumbledore ve Grindelwald arasında olandüelloya hala hiçbir Büyücü düellosu denk olmamıştırderler.Tanıkolanlar, ikiolağandışıbüyücüyüsavaşırkenizlerlerken hissettikleri korku ve şaşkınlığı yazdılar.Dumbledore‘un zaferi ve Büyücü Dünyası‘na yaşattığıneticeleri,sihirtarihindeUluslararasıGizlilikYasası‘nınçıkmasıveyaAdıAnılmamasıGerekenKişi‘nindüşüşünedenkbirdönümnoktasıolaraknitelendiriliyor.

AlbusDumbledoreaslagururlu yadakendinibeğenmişdeğildi; ne kadar görünürde gereksiz veya perişan olsada herkeste değer verecek bir şey bulabilirdi veinanıyorumkiçokerkenyaşadığıkayıplarıonabüyükbirinsanlık ve sempati kazandırdı. Dostluğunu ne kadarözleyeceğimi kelimelerle tarif edemem, ama kaybımBüyücü Dünyası‘nınkiyle kıyaslanamaz. Çünkü bütünHogwarts müdürleri arasında en ilham kaynağı ve ensevilenolduğusorgulanamaz.Yaşarkenöldü:Herzamandaha iyisi için çalıştı ve onunla tanıştığımgünkü kadar,ejderhaçiçeğigeçirenküçükbirçocuğabireluzatmayasonsaatinedekgönüllüydü.

Harryokumayıbitirdi, amabiyografiye eşlik eden resmebakmayadevametti.Dumbledore tanıdık, sevecen gülümsemesiyle gülüyordu, ama yarım ayşeklindeki gözlüklerinin üzerinden bakarken, bir gazete baskısında olsa bile,Harryüzüntüylekarışıkbirküçükdüşmehissinekapıldı.

Dumbeldore‘uepeyiyitanıdığınıdüşünmüştü,amabubiyografiyiokuduğundanberi, onu neredeyse hiç tanımadığını anlamak zorunda bırakılmıştı.Dumbledore‘unçocukluğunuveyagençliğinibirkerebilehayaletmemişti;sankiHarry‘ninonutanıdığıgibioluşmuştu,saygıuyandıranvegümüşisaçlıveyaşlı.YeniyetmebirDumbledoredüşüncesituhaftı,aptalbirHermioneyadaarkadaşcanlısıbirPatlarUçluKelekerdüşünmekgibiydi.

Dumbledore‘a geçmişi hakkında soru sormayı hiç akıl etmemişti. Tuhaf, hattamünasebetsiz kaçacağına şüphe yoktu, ama her şeye rağmen, Dumbedore‘unGrindelwald‘la olan o efsanevi düellonun bir parçası olduğu genel bilgiydi veHarry, Dumbledore‘a nasıl bir his olduğunu ya da diğer meşhur başarılarıhakkındasorusormayıdüşünmemişti.Hayır,hepHarry‘yi,geleceğini,planlarınıtartışmışlardı...veşimdiHarry‘yeöylegeliyorduki,geleceğininçoktehlikeliveçokmuallaktaolduğugerçeğine rağmen,Dumbledore‘akendisi hakkındadahafazla soru soramadığında geri getirilemeyecek fırsatları kaçırmıştı, müdürünesorduğu en kişisel sorunun, Dumbledore‘un dürüstçe cevaplamadığı tek soruolduğukonusundaşüphelenmesinerağmen:

"Aynayabaktığınızdasiznegörüyorsunuz?"

"Benmi?Benkendimibirçiftkalınyünçoraptutarkengörüyorum."

BirkaçdakikadüşündüktensonraHarry,biyografiyigazetedenyırttı,dikkatlicekatladıveSavunmaSihriveKaranlıkSanatlaraKarşıKullanımı‘nınilkcildininiçinesıkıştırdı.Sonragazeteningerikalanınıçöpyığınınaattıveodasınadoğrudöndü. Çok daha düzenliydi. Yerli yerinde olmayan tek şey, yatağın üstündeduranbugününGelecekPostasıveüstündedurankırıkaynaparçasıydı.

Harryodasıboyuncayürüdü,aynaparçasınıbugününPosta'sınınüstündenaldıve gazeteyi açtı. Kıvrılmış gazeteyi teslim baykuşundan o sabah erkendenaldığındamanşetebakıvermiştiveVoldemorthakkındahiçbirşeysöylemediğinigördüğünde bir köşeye atmıştı. Harry, Bakanlık‘ın Posta‘ya Voldemorthakkındakihaberleribastırmamakkonusundabaskıyaptığınaemindi.Buyüzdennekaçırdığınıhenüzşimdigörmüştü.

Ön sayfanın alt yarısı boyunca daha küçük bir başlık, Dumbledore‘un uzunadımlarlayürüyüpendişeligöründüğübirresmininüzerineyazılmıştı:

DUMBLEDORE-SONUNDAGERÇEKLER?

Birçoğu tarafından jenerasyonunun en büyük büyücüsüolarakgörülenkusurludâhininşokedicihikâyesihaftayageliyor. Sakin, gümüş sakallı bilgenin popüler imajınısoyarak, Rita Skeeter sorunlu çocukluğu, kanunsuzgençliği, hayat boyu süren kavgaları veDumbledore‘unmezarına götürdüğü suçlu sırlarını açığa çıkarıyor.NEDENSihirBakanıolmasıtavsiyeedilenadamaleladebir müdür olarak kalmaktan memnun kalmıştı?Zümrüdüanka Yoldaşlığı diye bilinen gizliorganizasyonun gerçek amacı NEYDİ? DumbledoresonuylagerçekteNASILkarşılaştı?

Bunların cevapları ve daha fazlası yeni, Rita Skeetertarafından yazılmış, Betty Braithwaite‘in çok özelröportajlarını içeren şok biyografisi, AlbusDumbledore‘un Hayatı ve Yalanları‘nda keşfedilebilir,sayfa13.

Harrygazeteyiyırtarcasınaaçtıvesayfaonüçübuldu.Makaleninüstünebaşkabir tanıdık yüzü gösteren bir resim konulmuştu: mücevherli gözlük takan vedüzgün kıvırcık sarışın saçlı bir kadın, besbelli galip bir gülümseme olmasıgereken bir gülümsemeyle dişlerini gösteriyordu ve parmaklarını ona doğruoynatıyordu. Bu mide bulandırıcı görüntüyü görmezden gelmek için elindengeleniyapanHarrydevamınıokudu.

Acımasızlığıylaünlütüykalemportrelerininyansıttığınınaksine, Rita Skeeter‘ın kendisi çok daha sıcak veyumuşak. Sıcacık evinin holünde beni karşıladıktansonra, beni bir fincan çay, bir dilim dövme pastası vesöylemeye ne hacet, buharlı bir fıçı dolusu en tazededikodulariçindoğrumutfağayönlendiriyor.

"Elbette Dumbledore bir biyografçının rüyası," diyorSkeeter. "Öyle uzun, dolu bir yaşam ki, eminim kitabımpek çoğunun ilki olacak." Skeeter kesinlikle yarışçizgisinden çok çabuk kalktı. Dokuz yüz sayfalık kitabıDumbledore‘un Haziran‘daki esrarengiz ölümündensadece dört hafta sonra tamamlandı. Bu süper hızlımarifetinasılbaşardığınısoruyorum.

"Ah, benim olduğum kadar uzun süre bir gazeteciolduğunuzda, bir son teslim tarihi için çalışmak ikincidoğanız haline geliyor.Büyücü dünyasının bütün hikâyeiçin yaygara kopardığını biliyordum ve ihtiyacıkarşılayacakilkkişiolmakistedim."

Büyüceşura‘nın Özel Danışmanı ve AlbusDumbledore‘un uzun süreli arkadaşı olan ElphiasDoge‘unyeni,genişçetanınmışgörüşlerindenbahsettim:"Skeeter‘ınkitabıbirÇikolatalıKurbağakartındandahaazgerçekiçeriyor."

Skeeterbaşınıarkayaatarakgülüyor.

"Sevgili Dodgy! Birkaç yıl önce onunla deniz insanları

haklarıkonusundaröportajyaptığımıhatırlıyorum,tanrıonu korusun. Tamamen üşütük, Windermere Gölü‘nündibindeoturduğumuzusanıyorgörünüyordu.Banasüreklialabalıklaradikkatetmemisöyleyipdurdu."

BunarağmenElphiasDoge‘unyanlışlıksuçlamalarıpekçok yerde tekrarlandı. Skeeter gerçekten dört kısahaftanın Dumbledore‘un uzun ve olağanüstü hayatınıntam resmini elde etmek için yeterli olduğunu düşünüyormu?

"Ah, hayatım," diye gülümsüyor Skeeter, parmakeklemlerimi şefkatle sararak, "şişman bir torba dolusuGalleon,‗'hayır‘kelimesiniduymaitirazıvekeskingüzelbir Tez‗ Tekrar Tüyü aracılığıyla ne kadar bilgi eldeedilebileceğini benim kadar iyi biliyorsun! İnsanlarDumbledore‘açamuratmakiçinkuyruğagiriyorduzaten.Herkes onun çok harika olduğunu düşünmüyordu,biliyorsun - pek çok önemli kişinin ayağına bastı. AmayaşlıDodgyDogehipogrifgözlükleriniçıkarabilirçünküpekçokgazetecininuğrundaasasınıvereceğibirkaynağaulaştım, daha önce halk içinde hiç konuşmamış,Dumbledore'a gençliğinin en karışık ve huzursuzdönemindeyakınolanbiri."

Skeeter‘ın biyografisinin önceden tanınmış olması,Dumbledore‘un suçsuz bir hayat yaşadığına inananlarakesinlikleşoklaryaşatacağıdüşüncesiuyandırdı.Ortayaçıkardığıenbüyüksürprizlernelerdi,diyesoruyorum.

"Hadi canım, Betty, kimse kitabı almadan önemlikısımları söylemeyeceğim!" diye gülüyor Skeeter. "Amahala Dumbledore‘un sakalı kadar ak olduğuna inananherkesin kaba bir uyandırılışa maruz kalacağına sözverebilirim! Şöyle diyelim ki, onun Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘e karşı köpürdüğünü duyan kimseninDumbledore‘un kendisinin gençliğinde KaranlıkSanatlar‘lauğraştığınıhayaledemezdi!Vedahasonrakiyıllarınıhoşgörüiçinyalvararakgeçirenbirbüyücüiçin,gençliğinde tam olarak geniş fikirli biri değildi! Evet,AlbusDumbledore gerçekten nahoş bir geçmişe sahipti,hakkında konuşulmaması için çok uğraştığı şüpheli birailedecabası."

Skeeter‘ınonbeşyılönceBüyüceşura tarafındanSihrinYanlışKullanımıyüzündentutuklanmasıufakbirskandalyaratan Dumbledore‘un kardeşi Aberforth‘dan mıbahsettiğinisoruyorum.

"Ah, Aberforth tezek yığının sadece ucu," diye gülüyorSkeeter."Yo,yo,keçilerleoyalanmayayatkınlığıolanbirkardeşten çok daha kötü bir şeyden bahsediyorum.Mugglesakatlayanbabadandakötü-Dumbledoreikisinidesessiz tutamadı zaten, ikisideBüyüceşura tarafındansuçlandı.Hayır,benimilgimiçeken,annevekızkardeştive biraz didiklemek, bir pislik yuvasını açığa çıkardı -ama söylediğim gibi, detaylar için dozudan on ikincibölüme kadar olan kısmı beklemeniz gerekecek. Şimdi

söyleyebileceğim tek şey, Dumbledore‘un burnununkırılmasından hiç bahsetmemesine hiç şaşırmamaklazım."

Ailekirli çamaşırlarına rağmenSkeeter,Dumbledore‘unpek çok sihirli keşiflerine yol açan dehayı inkâr mıediyordu?

"Kafasıçalışıyordu,"diyekabulediyor, "fakat şimdipekçoğu, sözüm ona başarılarının hepsi için tam bir övgükazanabilir olup olmadığını sorguluyor. On altıncıbölümde açığa çıkardığım gibi, Ivor Dillonsby,Dumbledore onun kâğıtlarını 'ödünç‘ aldığında ejderhakanınınsekizkullanımınıçoktankeşfettiğiniiddiaediyor."

Ama Dumbledore‘un başarılarının bazılarının öneminiinkâretmeyecüretetmem.PekiyaGrindelwald‘ımeşhuryenişi?

"Ah, şimdi, Grindelwald‘dan bahsettiğine sevindim,"diyor Skeeter, boşuna ümit verici bir gülümsemeyle."Korkarım Dumbledore‘un muhteşem zaferi yüzündengözleri buğulananlar kendilerini bir bomba içinhazırlasınlar - yadabelkibirTezekbombası,gerçektençokkirlibiriş.Söyleyeceğimtekşey,gerçektenmuhteşemefsanevibirdüelloolduğunaçokeminolmayın.Kitabımıokuduktan sonra insanlar, Grindelwald sadece asasınınucundan beyaz bir mendil çıkarıp sessizce geldiğisonucunavarmakzorundakalabilir!”

Skeeter bu ilgi çekici konu hakkında daha fazla şey elevermek istemiyor, bu yüzden okuyucularını şüphesiz herşeydendahafazlahayranbırakacakilişkiyedönüyoruz.

"Ah, evet," diyor Skeeter, canlılıkla başını sallayarak,"bütün Potter-Dumbledore lişkisine tam bir bölümadıyorum. Sağlıksız, hatta sinsi deniyor. Tekrar,okuyucularınızın tüm hikâye için kitabımı almalarıgerekecek, amaDumbledore‘unPotter‘a doğal olmayanbirilgibeslediğineşüpheyok.Çocuğuniyiliğinidüşünüpdüşünmediğini - eh, göreceğiz. Potter‘ın çok acılı birergenlikgeçirdiğigerçektenbilinenbirsır."

Skeeter‘ageçenseneçoksesgetirenbirröportajyaptığıHarry Potter‘la hala irtibatta olup olmadığınısoruyorum: Potter‘ın Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'indöndüğüne dair inancı hakkında ilk kez konuştuğu, aniatakyapanbirparçaydı.

"Ah,evet, yakınbirbağkurduk,"diyorSkeeter. "ZavallıPotter‘ın çok az gerçek dostu var ve hayatının çokzorlayıcı bir döneminde tanıştık - Üçbüyücü Turnuvası.Benmuhtemelen gerçekHarryPotter‘ı tanıyan yaşayançokazkişidenbiriyim."

Dumbledore‘un son saatleri hakkındaki birçokdedikoduya gelelim. Skeeter, Dumbledore öldüğündePotter‘ınordaolduğunainanıyormu?

"Eh,çokfazlasöylemekistemiyorum-hepsikitapta-ama

Hogwarts şatosunun içindeki görgü tanıkları, Potter‘ıDumbledore‘un düşüşünden, atlayışından ya daitilişinden birkaç dakika sonra olay mahallindenkaçarkengördü.Potter,dahasonragareziolduğubilinenadamın,SeverusSnape‘inaleyhindekanıtverdi.Herşeygöründüğü gibi mi? Bu büyücü toplumununmuhakemesinekalmış-benimkitabımıokuduktansonra."

Builginçnoktaylaberaber,kalkıyorum.Skeeter‘ınanındaçok satanlar listesine girecek bir kitabı tüy kalemealdığınaşüpheyok.BuaradaDumbledore‘unhayranlartopluluğu,kahramanlarıhakkındaortayaçıkacakolanlarhakkındaürperiyorolabilir.

Harry makalenin sonuna ulaştı, ama sayfaya boş boş bakmaya devam etti.Tiksintiveöfke,içindekusmukgibiyükseldi;tümgücüylegazeteyiburuşturuptaşmışçöptenekesindenyükselmişçöpünbirleştiğiduvaraattı

Odada körlemesine, ne yaptığının farkında olmadan, Rita‘nın makalesindenrasgelecümlelerkafasındayankılanırkenvoltaatmaya,boşçekmeceleriaçmayave kitapları alıp tekrar aynı yığınların üstüne yerleştirmeye başladı: “BütünPotter-Dumbledoreilişkisinetambirbölüm...”,“Sağlıksız,hattasinsideniyor...”,“Kendisinin gençliğinde Karanlık Sanatlar‘la uğraştığını...”, “Pek çokgazetecininuğrundaasasınıvereceğibirkaynağaulaştım...”

"Yalanlar!" diye böğürdüHarry ve pencereden çimmakinesini başlatmak içinduraklamışolanyankomşusununendişeyleyukarıbaktığınıgördü.

Harryyatağınüstünesertçeoturdu.Kırıkaynaparçasıondanuzaklaştı;onualdıveDumbledore‘danRitaSkeeter‘ınününelekesürmekiçinkullandığıyalanlarıtekrartekrardüşünerekparmaklarıylaçevirdi...

Enparlağındanmavibirparlama.Harrydonduvekesilmişparmağıyineaynanınsivri kenarı üzerinde kaydı. Hayal görmüştü, öyle olmalıydı. Omzununüzerindenbaktı,amaduvarPetuniaTeyze‘ninseçtiğihastalıklışeftalirengiydi:

Oradaaynanınyansıtabileceğimaviolanhiçbirşeyyoktu.Tekraraynaparçasınabaktıveonabakankendiparlakyeşilgözündenbaşkabirşeygörmedi.

Hayal görmüştü, başka bir açıklaması yoktu; hayal görmüştü, çünkü ölmüşmüdürünü düşünüyordu.Kesin olan bir şey varsa, o daAlbusDumbledore‘unparlakmavigözlerionubirdahahiçdelipgeçmeyecekti.

ÜÇÜNCÜBÖLÜM:DURSLEY'LERİNGİDİŞİ

Önkapınınçarpışımerdivenlerdeyankılandıvebirisikükredi,"Ah!Sen!"

OnaltıyıldırbuşekildehitapedilenHarry‘nin,onaseslenenineniştesiolduğukonusunda hiçbir şüphesi yoktu, yine de hemen cevap vermedi. Hala,Dumbledore‘un gözünü gördüğünü sandığı o kısa anı düşünüyordu. Eniştesi"ÇOCUK!" diye böğürdüğü zaman, yavaşça yatağından kalkıp yatak odasınınkapısınadoğruyöneldi,elindekikırıkaynayı,yanındagötüreceğidiğerşeylerledolusırtçantasınaeklemekiçindurdu.

"Zamanın doldu!" diye kükredi Vernon Dursley, Harry merdivenlerin başındabelirdiğizaman,"Aşağıin.Konuşmakistiyorum!"

Harrymerdivenlerdenindi,elleripantolonununcebindeydi.OdayabakındığındaüçDursley‘indeoradaolduğunugördü.Toplanmak içingiyinmişlerdi;VernonEnişte açık kahve fermuarlı bir mont içindeyken Dudley, Harry‘nin geniş,sarışın,kaslıkuzeni,derimontununiçindeydi.

"Evet?"diyesorduHarry.

"Otur!" dedi Vernon Enişte. Harry kaşlarını kaldırdı. "Lütfen!" diye eklediVernonEnişte,kelimeboğazınasaplanmışgibihafifçeirkilerek.

Harry oturdu. Neyle karşılaşacağını bildiğini düşündü. Eniştesi volta atmayabaşlamıştı, Petunia Teyze ve Dudley, adamın hareketlerini meraklı ifadelerleizliyorlardı.Sonunda,büyükmoryüzükonsantrasyonlakasıldı.VernonEnişte,Harry‘ninönündedurduvekonuştu.

"Fikrimideğiştirdim,"dedi.

"Amanneşaşırtıcı,"dediHarry.

"Osestonundakonuşmayacaktın."diyebaşladıPetuniaTeyzetizbirsesle,amaVernonDursleydurmasıiçinişaretetti.

"Hepsitamamenzırvalık,"dediVernonEnişte,küçükdomuzgözleriyleHarry‘yeöfkedolubakarak."Hiçbirkelimesineinanmadığımakararverdim.Olduğumuz

yerdekalıyoruz,hiçbiryeregitmiyoruz."

Harry, eniştesine baktı ve can sıkkınlığıyla eğlenme karışımı bir şey hissetti.Vernon Dursley son dört haftanın her yirmi dört saatinde bir fikrinideğiştiriyordu, her fikrini değiştirdiğinde arabaya eşyaları yerleştiriyor,boşaltıyor ve tekrar yerleştiriyordu. Harry‘nin favori anı, son yenidentoplanmadan sonra Dudley‘nin dambıllarını çantasına koyduğundan habersizolanVernonEnişte‘nin,bavulubagajakoymayakalkıştığı sıradakiacı içindekidüşüşüvedurmadanküfüredişiydi.

"Sanagöre,"dediVernonEnişte,oturmaodasındakivoltaatışınısürdürerek,"biz-Petunia,Dudleyveben-tehlikedeyiz,şeyyüzünden-şeyden”

"Benimtürümdekiinsanlardan,değilmi?"dediHarry.

"İşte, buna inanmıyorum," diye tekrar etti Vernon Enişte, yeniden Harry‘ninönündedurarak."Bütüngeceboyuncayarıuyanıktımvetekrartekrardüşündümveinanıyorumkibu,evialmakiçinçevirdiğinbirentrika."

"Evi?"diyetekrarettiHarry."Neevi?"

"Bu ev!" diye bağırdıVernon Enişte, alnındaki damar atmaya başladı. "Bizimevimiz! Buralarda ev fiyatları hızla artıyor! Bizi ayak altından çıkarıp birazhokuspokusyapacaksınvebizfarkınavarmadanevseninüzerineolacakve-"

"Sen aklını mı kaçırdın?" diye sordu Harry. "Evi almak için çevirdiğim birentrika?Gerçektendegöründüğünkadarsalakmısın?”

"Sakınbunacüretetme-!"diyecıyakladıPetuniaTeyze,amayineVernononasusmasını işaretetti.Görünüşününaldığışekil,Harry‘nin işaretettiği tehlikeyenazaranhiçbirşeydi.

"Unutmuşsundur diye söylüyorum," dedi Harry, "Benim zaten bir evim var,vaftiz babam bıraktı. Bu durumda bu evi neden isteyeyim? Mutlu anılaryüzündenmi?"

Sessizlikoldu.Harry,bununlaeniştesinietkilediğinidüşünüyordu.

"İddiaediyorsunki,"dediVernonEnişte,yenidenvoltaatmayabaşlayarak,"şuLordşey-"

"-Voldemort,"dediHarrysabırsızca,"vebununüzerindenyüzkezgeçtik.Bubiriddia değil, bir gerçek. Dumbledore geçen sene söyledi size, Kingsley veMr.Weasley-"

Vernon Dursley kızgınca omuzlarını silkti ve Harry, eniştesinin yaz tatiliboyuncaikiyetişkinbüyücütarafındanyapılanhabersizziyaretlerihafızasındansilmeyeçalıştığınıtahminetti.KingsleyShackleboltveArthurWeasley‘ninkapıgirişinde belirmeleri, Dursley'ler için hiç hoş olmayan bir şoktu. Ama Harrykabulediyordu,MrWeasleybirkeresindeoturmaodalarınınyarısınıyoketmiştive yeniden belirmesinin Vernon Enişte‘yi memnun etmesi beklenecek bir şeydeğildi.

"-KingsleyveMr.Weasleydeaçıkladılar,"diyeüstelediHarryacımasızca,"Benonyediyaşındaolduğumzaman,benikoruyankoruyucubüyükalkacakvebubeni olduğu kadar sizi de korumasız bırakacak. Yoldaşlık, Voldemort‘un sizihedefleyeceğindenemin,size işkenceedipbenimneredeolduğumuöğrenmeyeçalışacakyadasiziesiraldığızamanbenimgelipsizikurtarmayaçalışacağımıdüşünecek."

VernonEnişteveHarry‘ningözleribirleşti.Harry,oaniçinikisinindeaynışeyidüşündüğünden emindi. Sonra Vernon Enişte yürümeyi sürdürdü ve Harrydevametti,"GidipsaklanmalısınızveYoldaşlıkyardımetmekistiyor.Sizeçoksağlambirkorumateklifedildi,olabilenineniyisi."

Vernon Enişte bir şey demedi, ama volta atmaya devam etti. Dışarıda güneşalçalmayabaşladı.Yankomşununçimbiçmemakinesitekrardandurdu.

"Sihir Bakanlığı diye bir şey var sanıyordum?" diye sordu Vernon Eniştebeklenmedikbirşekilde.

"Var,"dediHarryşaşırarak.

"Eh, öyleyse neden onlar koruyamıyor bizi? Bana öyle geliyor ki, masumkurbanlar olarak, işaretlenmiş bir adamı barındırmaktan başka bir suçumuzyokken,hükümetkorumasınıhakediyoruz!"

Harry güldü; kendine hakim olamamıştı. Eniştesinin, bu küçük gördüğü vegüvenmediği dünyada bile umutlarını bir kuruma bağlaması tam ona göre birdavranıştı.

"Mr Weasly ve Kingsley'nin söylediklerini duydunuz," diye cevapladı Harry."Bakanlık'ıniçinesızdıklarınıdüşünüyoruz."

VernonEniştebüyükadımlarlaşömineyedoğruyürüdüveöyleşiddetlesoluduki, büyük siyah bıyığı hala mor ve konsantrasyondan kasılmış olan suratındadalgalandı.

"Pekala,"dedi.TekrarHarry‘ninönündedurarak,"Pekala,diyelimkitartışmanınhatırı üzerine bu korumayı kabul ettik. Hala nedenKingsley‘yi alamadığımızıanlamıyorum."

Harrygözlerinidevirmemeyibaşardı,amazorlukla.Busoruüzerindendeenazyarımdüzinekezgeçilmişti.

"Söylediğim gibi," dedi dişlerini sıkarak, "Kingsley, Mug- demek istediğim,sizinbaşkanınızıkoruyor."

"Kesinlikle - en iyileri o!" dedi Vernon Enişte, boş televizyon ekranını işaretederek. Dursley'ler Kingsley'yi haberlerde Muggle Başkanı'nın bir hastaneyiziyaret edişi sırasında ona eşlik ederken görmüşlerdi. Bu, veKingsley‘nin birMugglegibigiyinmedegösterdiğiustalık,kesinbirgüventelkinedensakinvederin sesinden söz etmeye bile gerek yok, Dursley'lerin ona daha önce hiçbirbüyücüyeyaklaşmadıklarıbirşekildeyaklaşmasınısağladıvetabiikionuküpetakarkengörmemişlerdi.

"Eh, o kapıldı," dediHarry. "AmaHestia Jones veDedalusDiggle bu işlerdedahaiyiler-"

"Eğer CV‘lerini görseydik..." diye başladı Vernon Enişte, ama Harry sabrınıyitirdi. Eniştesinin üzerine yürüyerek "Bütün bunlar, kazalar, kaza değiller -çarpışmalarvepatlamalarveraydançıkantrenhaberleri,sonizlediğimizdenbuyanaherneolmuşsa.İnsanlarortadankayboluyorlarveölüyorlarvearkasındaovar-Voldemort.Sizetekrartekraranlattım,Muggle‘larızevkiçinöldürüyor.Sisbile Ruh Emiciler yüzünden oluyor ve eğer ne olduklarını hatırlayamıyorsan,oğlunasor!"

Dudley‘ninelianibirhareketleağzınagitti.EbeveynlerininveHarry‘ningözleriüzerinde,elleriniyavaşçaindirdivesordu,"Onlardan...dahafazlamıvar?"

"Daha fazla?" diye güldü Harry. "Bize saldıran o ikisinden fazla demekistiyorsun?Tabiikiyüzlercevar,belkibukezbinlerce,korkuveumutsuzluklabeslendiklerinegöre-"

"Pekala, bu kadar kabadayılık yeter," diye bağırdı Vernon Enişte. "Anlatmakistediğinianlattın-"

"Öyleumarım,"dediHarry,"çünkübenonyediolduğumzaman,hepsi-ÖlümYiyenler, Ruh Emiciler, belki İnferi bile -karanlık bir büyücü tarafındanbüyülenmişcesetler-sizibulupsaldıracak.Veeğerensonbüyücülerialtetmeyeçalıştığınızda ne olduğunu hatırlıyorsanız, sanırım yardıma ihtiyacınız olduğu

konusundahemfikirolacaksınız."

Kesin bir sessizlik oluştu, Hagrid'in tahta ön kapıyı devirmesinin yankısıyıllardır devam ediyor gibiydi. Petunia Teyze, Vernon Enişte'ye bakıyordu;Dudley gözlerini Harry‘ye dikmişti. Sonunda Vernon Enişte ağzından kaçırdı,"Amapekiyabenimişimneolacak?Dudley‘ninokuluneolacak?Sanmıyorumkibutarzşeylerbiravuçtembelbüyücüiçinönemliolsun-"

"Anlamıyor musun?" diye bağırdı Harry. "Size işkence edecekler ve siziöldürecekler,tıpkıannevebabamayaptıklarıgibi!"

"Baba,"dediDudleyyükseksesle,"Baba-benşuYoldaşlıkinsanlarıylabirliktegideceğim."

"Dudley,"dediHarry,"hayatındailkkezmantıklıbirşeysöyledin."

Savaşın kazanıldığını biliyordu. Eğer Dudley, Yoldaşlık‘ın yardımını kabuledecekkadarkorkmuşsa,ebeveynlerideonaeşlikedecekti.Dudleycik'lerindenayrılmaları söz konusu bile olamazdı. Harry şömine rafının üzerindeki saatebaktı.

"Beşdakikaiçindeburadaolacaklar,"dedi,Dursley'lerdenbiricevapverdiğindeodadan ayrıldı. Teyzesinden, eniştesinden ve kuzeninden ayrılacak olmadurumunu büyük bir sevinçle karşılayacaktı, ama yine de havada bir gariplikseziliyordu. On altı yıllık katı bir hoşnutsuzluktan sonra biri diğerine nediyebilirdiki?

Odasına geri dönünce Harry, sırt çantasıyla oyalanarak zaman öldürdü, sonraHedwig‘inkafesininparmaklıklarındaniçeribirkaçbaykuşçereziattı.Boğukbirgümbürtüylekafesinzemininedüştüler,Hedwiggörmezdengeldi.

"Yakında ayrılıyoruz buradan, çok yakında," dedi Harry kuşa. "Ve sonra sentekraruçabileceksin."

Kapı zili çaldı.Harry tereddüt etti, sonraodasındançıkıpmerdivenlerden indi.HestiaveDedalus‘unDursley'lerle tekbaşlarınabaşaçıkabilecekleridüşüncesibirazfazlaydı.

"HarryPotter!"diyeciklediheveslibirsesHarrykapıyıaçtığısırada;küçükbiradam leylak rengi bir şapka içinde uzun bir reverans yaptı. "Bu ne büyük bironur!"

"Teşekkürler,Dedalus,"dediHarrykoyusaçlıHestiaüzerinden,suratınaküçükve utangaç bir gülümseme oturtarak. "Bunu yaptığınız için gerçekten çok

iyisiniz...İçerdeler,teyzem,eniştemvekuzenim..."

"HarryPotter‘ınakrabalarınaiyigünler!"dediDedalus,neşeyleoturmaodasınadoğrubüyükadımlarlayürüdü.Dursley'lerbuşekildehitapedilmektenötürühiçdehoşnutdeğildiler;Harry iyiden iyiyebir fikirdeğişimibekledi.Dudleycadıvebüyücününgözhizasındankaçınarakannesininyanınabüzüldü.

"Görüyorum ki toplanmış ve hazırsınız. Mükemmel! Plan, Harry‘nin de sizesöylediği gibi çok basit," dediDedalus, yelek cebinden kocaman bir cep saatiçıkarıp inceleyerek. "Harry ayrılmadan önce ayrılmalıyız. Evinizde sihirkullanmak tehlikeli olduğuna göre - Harry‘nin hala reşit olmaması Bakanlık'aonu tutuklamak içinbirbahaneverir -arabaylagideceğiz,sizin içinseçtiğimizgüvenli bölgeye doğru buharlaşmadan önce on mil falan uzaklaşmamızgerekiyor. Araba kullanmasını biliyormusunuz, yoksa benmi süreyim?" diyesorduVernonEnişte'yenazikçe.

"Araba kullanmasını bilmek mi -? Tabii ki lanet olasıca arabayı nasılkullanacağımıbiliyorum!"dediVernonEnişte.

"Çokakıllısınız,efendim,çokakıllı.Benşahsenobütündüğmevegöstergelertarafından üçkağıda getiriliyorum," dedi Dedalus, ağzından çıkan her birkelimeyle görülebilir ölçüde plana olan güvenini yitiren Vernon Dursley‘yiaçıkçapohpohladığıizlenimindeydi.

"Araba bile süremiyor," diyemırıldandı dilinin ucuyla, bıyığı kızgınca ttiredi,amaneysekineDedalusnedeHestiaonuduymuşabenziyorlardı.

"Sen, Harry," diye devam etti Dedalus, "burada koruyucunu bekleyeceksin.Ayarlamalardabirazdeğişiklikoldu-"

"Nedemekistiyorsun?"dediHarrybirkerede."SanıyordumkiDeliGözgelecekveYarı-Cisimlenmeyapacağım?"

"Öyleyapamayız,"dediHestiakısaca,"DeliGözaçıklayacak."

Suratlarında tamamen ne olup bittiğini anlamadıklarını belirten ifadelerlekonuşmaları dinleyen Dursley'ler, keskin bir çığlık duyulduğunda sıçradılar,"Acele edin!" Harry sesin Dedalus'un cep saatinden geldiğini anlayana dekodanınheryerinebaktı.

"Oldukçahaklı,çoksıkıbirprogramdahareketediyoruz,"dediDedalus,saatineonaylayarak kafa salladı ve tekrar yelek cebine yerleştirdi. "Yapmayaçalıştığımız şey, senin evden ayrılış anınla ailenin buharlaşma anını denk

getirmek Harry, böylelikle büyünün bozulduğu anda hepiniz güvenli bir yeredoğrugidiyorolacaksınız."

Dursley'leredöndü,"Eh,toplandıkvegitmeyehazırmıyız?"

Kimse cevap vermedi. Vernon Enişte hala şok ifadesiyle Dedalus‘un yelekcebindekişişkinliğebakıyordu.

"Belkibizdışarıda,holdebeklemeliyiz,Dedalus,"diyemırıldandıHestia.HarryveDursley'lerkarşılıklısevgidoluvebüyükihtimalleağlamaklıbirşekildevedaederken,odadakalmalarınınaçıkçadüşüncesizlikolacağınıdüşündü.

"Gerekyok,"diyemırıldandıHarry.VernonEnişteuzatmadanyükseksesle,"Eh,ozamanhoşçakalçocuk,"dedi.

Sağ kolunu Harry‘ye tokalaşmak için uzattı, ama son anda bunuyapamayacakmışgibigöründü,yalnızcayumruğunusıktıvebirmetronomgibiilerigerisallamayabaşladı.

"Hazır mısın Duddy?" diye sordu Petunia, huysuzca el çantasının tokasınıkontrolederek,neticedeHarry‘yebakmaktankaçındı.

Dudleycevapvermedi amaHarry‘yeküçükdevGrawp‘ıhatırlatanbir şekildeolduğuyerdeağzıyarıaçıkolarakdurdu.

"Hadiozaman,"dediVernonEnişte.

Dudley "Anlamıyorum," diye mırıldandığı zaman oturma odasının kapısınaulaşmıştıbile.

"Neyianlamıyorsunbalkabağım?"diyesorduPetuniaTeyzeoğlunabakarak.

Dudleygeniş,jambonabenzeyenelinikaldırıpHarry‘yiişaretetti.

"Onedenbizimlegelmiyor?"

VernonEniştevePetuniaTeyzeDudley‘yebakakalıpöylebirdondularki,sankiçocukazöncebalerinolmakistediğiniifadeetmişti.

"Ne?"dediVernonEnişteyükseksesle.

"Nedenodabizlegelmiyor?"diyesorduDudley.

"Eh,o-gelmekistemiyor,"dediVernonEnişte,Harry‘yebirbakışatıpekledi,"İstemiyorsun,değilmi?"

"Hemdehiç,"dediHarry.

"Tamamişte,"dediVernonEnişteDudley‘ye."şimdigidelimhadi."

Odadan dışarı çıktı. Ön kapının açıldığını duydular, amaDudley kıpırdamadı,birkaçtedirginadımdansonraPetuniaTeyzededurdu.

"Şimdinevar?"diyehavladı,tekrarkapıdabelirenVernonEnişte.

Öyle görünüyorduki Dudley, söylemek istediği şeyleri kelimelere dökmektezorlanıyordu.Birkaçdakikalıkacıvericibiriçmücadeledensonra,"Amanereyegidecek?"dedi.

Petunia Teyze ve Vernon Enişte birbirlerine baktılar. Dudley‘nin onlarıkorkuttuğubellioluyordu.HestiaJonessessizliğibozdu.

"Ama... emimin ki yeğeninizin nereye gittiğini biliyorsunuz?" diye sordusersemlemişbirşekilde.

"Kesinlikle biliyoruz," dediVernonDursley. "Sizin türünüzün olduğu bir yeregidiyor, değil mi? Pekala Dudley, hadi arabaya bin, adamı duydun, acelemizvar."

Yine,VernonDursleyönkapıyadoğruyürüdü,amaDudleytakipetmedi.

"Bizimtürümüzünolduğubiryeremigidiyor?"

Hestia çok öfkeli görünüyordu. Harry bu tepkiyle daha önce karşılaşmıştı,cadılar ve büyücüler ünlüHarryPotter‘ın yakın akrabalarının onabukadar azilgigösterdikleriniöğrendiklerizamandonupkalıyorlardı.

"Sorundeğil,"dedionuinandırmakistercesine."Gerçektenfarketmiyor."

"Farketmiyormu?"diyetekrarettiHestia,sesigittikçeyükseliyordu.

"Bu insanlar neler yaşadığını anlamıyorlar mı? Ne gibi bir tehlike içindeolduğunu?Voldemortkarşıtıhareketiçindenasıleşsizbirrolüstlendiğini?

"Şey - hayır, anlamıyorlar," dedi Harry. "Onlar benim vakit kaybı olduğumudüşünüyorlaraslında,amaalıştım-"

"Seninbirvakitkaybıolduğunudüşünmüyorum."

Eğer Harry, Dudley‘nin dudaklarının kıpırdadığını görmeseydi, bunainanmayabilirdi.Bununla birlikte, konuşanın gerçekten kuzeni olduğunu kabuledinceye dek Dudley‘ye birkaç saniye boyunca gözlerini dikip baktı. Dudleykızardı.Harryşaşırdıveutandı.

"Eh...şey...sağolDudley."

Yeniden, Dudley mırıldanmadan önce, ifade etmek için çok ağır olandüşüncelerleboğuşuyorgibigöründü,"Senbenimhayatımıkurtardın."

"Peksayılmaz,"dediHarry."RuhEmiciler'insendenalacağışeyruhundu..."

Kuzeninemeraklabaktı.Harry,PrivetDrive‘agerigelmekzorundakaldığındayalnızcakonuşmak zorundaolduğu zamanlardakonuşupvaktiningeri kalanınıodasındageçirmişti;buveyageçenyazboyuncaneredeysehiçkonuşmamışlardı.Sabah devirdiği soğuk çayla dolu kupanın bubi tuzağı olmadığı Harry‘ninkafasınadanketti.Dahaçokduygulanmışgözüksede,yinedeDudley'ninkendiduygularınıaçıklamayeteneğinisonlandırmışgözükmesindenhafifrahatlamıştı.AğzınıbirikikezdahaaçıpkapadıktansonraDudley,kırmızısuratıylasessizcedurdu.

Petunia Teyze göz yaşlarına büründü. Hestia Jones‘un ona attığı onaylayıcıbakış, Petunia Teyze Harry yerine Dudley‘ye doğru koşup onu kucakladığızamanöfkelibirbakışadönüştü.

"Ç-çoktatlısın,Dudders..."diyeağladıçocuğunkocamangöğsüüzerinde."N-nekadartatlıbirçocuk...t-teşekkürediyor..."

"Amateşekkürettiğinifalansöylemedi!"dediHestiaiçerlemişçesine."Söylediğişeyyalnızca,Harry‘ninbirvakitkaybıolduğunudüşünmediğiydi!"

"Evet,amabueğerDudley‘dengeliyorsa'seniseviyorum‘gibibirşeydir,"dediHarry, Petunia Teyze‘nin sanki Dudley az önce Harry‘yi yanan bir binadankurtarmışçasına onu sıkıca kavramasını izlerken, can sıkıntısı ve gülme isteğiarasındakalmıştı.

"Gidiyormuyuz,gitmiyormuyuz?"diyekükrediVernonEnişte,oturmaodasınınkapısında yeniden belirerek. "Çok sıkı bir programla hareket ettiğimizisanıyordum!"

"Evet-evet, öyle yapıyoruz," dedi, bütün bu olayları izlemeye dalmış DedalusDiggleveşimdikendinitoparlıyordu."Gerçektengitmeliyiz,Harry-"

ÖnedoğrusendelediveikieliyleuzanıpHarry‘ninelinisıktı.

"-iyi şanslar. Umarım tekrar karşılaşırız. Büyücülük dünyasının yükü seninomuzlarında."

"Ah,"dediHarry,"evet.Teşekkürler."

"Elveda,Harry."dediHestia,odaelinisıktı."İyidileklerimizseninle."

"Umarımherşeyyolundadır,"dediHarry,PetuniaTeyzeveDudley‘yebakarak.

"Ah,eminimçokiyiarkadaşolacağız,"dedi,nazikçeşapkasınısallayıpodadanayrılanDiggle.Hestiaonutakipetti.

DudleykendininazikçeannesininpençelerindenkurtardıveonubüyüyletehditetmedürtüsünügüçlüklebastıranHarry‘yedoğruyürüdü.SonraDudleybüyükpembeeliniuzattı.

"Vay canına Dudley," dedi Harry, Petunia Teyze‘nin yeniden başlayanzırlamasının üzerine. "Ruh Emiciler senin içine başka bir kişilik miyerleştirdiler?"

"Bilmiyorum,"diyemırıldandıDudley."Görüşürüz,Harry."

"Evet..."dediHarry,Dudley‘ninelinialıpsıkarak."Belki.KendineiyibakKocaD."

Dudleyneredeysegülümsedi,sonrahantalcayürüyerekodadançıktı.Harryonunağır ayaklarının çakıl taşıyla döşeli yolda çıkardığı sesleri duydu ve sonra birarabakapısıkapandı.

Petunia Teyze suratının yarısı mendile gömülmüş bir halde sesin geldiği yerebakındı. Kendini Harry‘le yalnız bulmayı beklemiyordu. Aceleyle mendilinicebine yerleştirdi ve "Eh, hoşça kal," dedi ve Harry‘ye bakmaksızın kapıyadoğruyürüdü.

"Hoşçakal,"dediHarry.

Kadın durdu ve geri baktı. Bir an içinHarry teyzesinin ona bir şey söylemekistediği gibi garip bir hisse kapıldı. Kadın ona garip, gergin bir bakış attı vekonuşmak üzere gibi göründü, ama sonra kafasını silkeleyerek kocası veoğlununarkasındankoşarcasınaodadançıktı.

DÖRDÜNCÜBÖLÜM:YEDİPOTTER

Harry yatak odasına koşarak geri döndü, tam pencereye yetiştiği sıradaDursley'lerin arabasının yola koyulduğunu gördü. Dedalus‘un silindir şapkasıarkakoltuktaPetuniaTeyzeveDudley‘ninarasındanetbirşekildegörünüyordu.ArabaPrivetDrive‘ınbitimindekavşaktansağadöndü,penceresibatmaktaolangüneştebiranlığınakızılrenkteparıldadıvesonragörünürdenkayboldu.

Harry,Hedwig‘in kafesini,Ateşoku‘nu, ve sırt çantasını alıp, garip bir şekildetoplu olan yatak odasına tarayan gözlerle baktı ve hantal bir şekilde kafesi,süpürgeyiveçantasınıtaşıyıp,merdivenlerindibinekoyduğusalonadoğruyolakoyuldu.Işıkhızlıbirşekildeazalıyordu,salonakşamınışıklarınınoluşturduğugölgelerledolmuştu.Orada,sessizliğinortasında,öylecedurup,evisonkezterketmeküzereolduğunubilmekçokgariphissettirdi.Uzunsüreönce,Dursley'lereğlenmeye gittiği zaman evde yalnız bırakılmasıyla, saatlerce süren yalnızlığıender görülen bir zevkti. Buzdolabından lezzetli bir şeyler aşırması dışında,aceleyle üst kata çıkıpDudley‘nin bilgisayarında oyun oynar ya da televizyonkarşısınageçip,istediğikadarkanallarıdeğiştirirdi.Ozamanlarıhatırlamakonagarip, anlamsızbirduyguverdi;kaybettiğiküçükbirkardeşinihatırlamakgibibirşeydi.

"Mekânasonbirkerebakmakistemiyormusun?"diyesorduHarry,hâlakafasıkanadının altında olup ona bakmayan Hedwig‘e. "Bir daha buraya geridönmeyeceğiz.Tümoiyianılarıhatırlamakistemiyormusun?Yani,şupaspasabak.Neanılardı...Dudley,benonuRuhEmiciler'denkurtardıktansonraüstünekusmuştu...Daha sonraminnettar olduğu ortaya çıktı, inanabiliyormusun?Vegeçenyaz,Dumbledoreşuönkapıdanyürüyüp..."

Harrybiranlığınadüşüncelerininucunukaçırdı,Hedwigdegerikazanmasıiçinhiçbir şekilde yardım etmedi ve kafası kanadının altında oturmaya devametti.Harryönkapıyasırtınıdöndü.

"Veişteşualttarafda,Hedwig"-Harrymerdivenlerinaltındakibirkapıyıaçtı-"benimeskidenuyuduğumyer!Ozamanlarbenihiçtanımıyordun-Gözlerimeinanamıyorum,burasınınbukadarküçükolduğunuunutmuşum..."

Harry, istiflenmiş ayakkabı ve şemsiyelerin etrafında göz gezdirirken, bir ikiörümceğinsüslediğimerdiveninaltınabakarbirşekildeuyanmayanasılalışkınolduğunu hatırladı. Bu hatıralar gerçek kimliği hakkında hiçbir şey bilmediği;anne ve babasının nasıl öldüğünü veya neden hep etrafında tuhaf olaylarolduğunu bilmediği günlere aitti. Fakat Harry hâlâ o günlerde bile, yakasınıbırakmayan rüyaları hatırlıyordu: yeşil ışık parıltıları içeren kafa karıştırıcırüyalar ve bir keresinde -Harry anlattığında Vernon Enişte neredeyse arabayıçarpıyordu-uçanbirmotosiklet...

Yakınlarda bir yerden ani ve sağır edici bir gümbürtü geldi. Harry silkinerekdoğrulduvekafasınınüstkısmınıalçakkapıçerçevesineçarptı.SadeceVernonEnişte‘nin en seçkin küfürlerini kullanmak için durarak, sendeleye sendeleyemutfağageridöndü,kafasınıovalayarakpenceredenarkabahçeyegözattı.

Karanlıkdalgalanıyorgibigörünüyordu,havadatitreşimvardı.Sonrabirerbirer,Hayalbozan büyüleri kalktıkça şekiller görüş alanında belirdi. Kask ve gözlüktakan, yan tarafında siyah bir sepetin takılı olduğu kocaman bir motosikletteoturan Hagrid, dışarıdaki görüntünün büyük bir kısmını kaplıyordu. Hertarafında diğer insanlar süpürgelerinden, iki kişi ise iskeletimsi, siyah kanatlıatlardaniniyorlardı.

Harry arka kapıyı sert bir şekilde çekip açtı ve son sürat onların arasına gitti.Hermione‘nin kolları arasında ve Ron sırtına vuruyorken etrafında tipikselamlama sesleri yükseliyordu ve Hagrid, "Nasılsın, Harry? Ayrılmaya hazırmısın?"diyesordu.

"Kesinlikle," dedi Harry, etrafındaki herkese bakarken. "Fakat bu kadar çokgelmenizibeklemiyordum."

"Plan değişikliği," diye hırladı Deli-Göz, elinde iki kocaman, şişkin torbataşıyorduve sihirli gözübaş döndürücübir hızla kararangökyüzünden evevebahçeye kaymıştı. "Bunun hakkında konuşmadan önce korunaklı bir yeregeçelim."

Harry onları mutfağa götürdü. Gülüşüyorlar ve gevezelik yapıyorlardı.Sandalyelerine kurulmuş, Petunia Teyze‘nin parıldayan tezgâhına doğruoturmuşlaryadaPetuniaTeyze‘nin lekesizcihazlarınayaslanmışlardı;uzunveleylekgibiRon; çalı gibi dağınık saçlarını arkasındauzunbir örüklebağlamışolanHermione;birbirininaynı şekilde sırıtanFredveGeorge;kötübir şekildeyaralanmışveuzunsaçlıBill;yüzündedostcanlısıbir ifadesiolan,kelleşmeyebaşlamış, hafif yan yatmış olan gözlükleriyle Mr. Weasley; yüzünde eskisavaşlardan kalma yaraları olan, tek ayaklı, göz boşluğundaki parlak mavi

renktekisihirligözüdurmadanetrafadönüpbakanDeli-Göz;kısa,favoricikletpembesi renginde saçları olanTonks; daha gri görünen ve yüzünde daha fazlaçizgiolanLupin;narinvegüzel,uzungümüşisarırenktesaçlarıolanFleur;kelvegeniş omuzluKingsley; kaba saçve sakalı olan, kafasını tavanavurmamakiçin kamburunu çıkarmış bir şekilde duran Hagrid ve küçük, kirli ve sinsigörünüşlü, düşkün, tazımsı boncuk gibi gözleri ve matlaşmış saçları olanMundungus Fletcher. Harry‘nin kalbi genişlemişe benziyordu ve gördüğügörüntükarşısındaadeta ışıldıyordu:Onlarakarşı inanılamayacakderece sevgidolu olduğunu hissetti, hatta son karşılaşmalarında boğmaya çalıştığıMundungus‘akarşıbile.

"Kingsley, seninMuggleBaşbakanı‘nagözkulakolduğunusanıyordum?"diyeodanınkarşısınaseslendiHarry.

"Bensizbirgeceyiatlatabilir,"dediKingsley,"Sendahaönemlisin."

"Harry, bil bakalım ne oldu?" dedi Tonks, oturduğu çamaşır makinesininüstündenvesolelinionadoğrusalladı;elindekiyüzükparıldadı.

"Evlendinizmi?"diyebağırdıHarry,Tonks‘tangözünüLupin‘eçevirmişti.

"O sırada orada olamadığın için üzgünüm, Harry, çok sessiz bir şekildeevlendik.""Buharika,tebrik-"

"Pekala,pekala,dahasonrasıcakkucaklaşmalariçinvakitolacak."diyekükrediMoody şamatanın üstünden ve mutfağa bir sessizlik çöktü. Moody torbalarıayaklarının yanına indirdi ve Harry‘ye döndü. "Muhtemelen Dedalus‘un sanaanlatmış olacağı gibi, Plan A‘yı iptal etmek zorunda kaldık. Pius Thicknessekarşı tarafa geçti, ki bu bize büyük bir sorun teşkil ediyor. Bu evi Uç-uçŞebekesi'ne bağlamayı, buraya bir anahtar getirmeyi, cisimlenmeyi veyabuharlaşmayı hapsedilmeye yetecek bir suç ilan etti. Bunların hepsi senikorumakveKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'insanayaklaşmasınıengellemekadınayapıldı. Tamamen anlamsız, annenin büyüsü bunları zaten yapıyor. Onungerçekten yapmış olduğu şey, senin buradan emniyetli bir şekilde götürülmeniengellemek."

"İkincisorun:HalareşitdeğilsinvebudahalaüzerindeTakipçiolduğuanlamınageliyor."

"Anlamı-"

"Takipçi, takipçi!" dedi Deli-Göz sabırsızca. "on yedi yaş altındakilerinetrafındakisihiraktivelerinisaptayanbüyü,Bakanlık‘ınyaşıküçükbüyücülerin

yaptığı büyüleri öğrenme yolu! Eğer sen veya etrafındaki biri, seni buradangötürmek için bir büyüyaparsa,Thicknesse bunuöğrenecek ve böyleceÖlümYiyenlerdeöğrenmişolacaklar."

"Takip‘inüstündenkalkmasınıbekleyemeyiz,çünküonyediyaşınabastığınanannenin sana sağladığı tüm korumaları da kaybedeceksin. Kısaca, PiusThicknesseseniiyiveuygunbirşekildeköşeyesıkıştırdığınıdüşünüyor."

Harrykendini,tanımadığıThicknesse‘lehemfikirolmaktanalıkoyamadı.

"Öyleyse,neyapacağız?"

"Kullanabileceğimiz tek ulaşım araçlarını kullanacağız, Takipçi‘insaptayamayacağı tek araçları, çünkü onları kullanmak için büyü yapmamızagerekyok:Süpürgeler,Testral'lerveHagrid‘inmotosikleti."

Harry bu planda çatlaklar görebiliyordu; yine de Deli-Göz‘e, bunları açıklığakavuştursundiyebirşanstanımakiçindilinituttu.

"Şimdi,anneninbüyüsüsadeceikidurumdabozulacak:Reşidinevarınca,yada"-Moody elleriyle tertemiz mutfağı gösterdi- "Bu yeri bir daha evin yerinekoymayacağınzaman.Sen,teyzenveeniştenbugeceyollarınızıayırıyorsunuz,yanitammanasıylabirdahaaslabirlikteyaşamayacaksınız,doğrumu?"

Harryevetanlamındakafasınısalladı.

"Yanibukezayrıldığında,birgeridönüşolmayacakvesenmenzilindençıktığınan büyü bozulacak. Biz büyüyü daha erken bozmayı seçiyoruz, çünkü diğerseçenek olan beklememiz, Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘in sen on yedi yaşınavardığınangelipsenielegeçirmesianlamınageliyor.

"Bizim yanımızda olan tek şey Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in seni bu gecegötürdüğümüzü bilmemesi. Bakanlık‘a sahte bir iz bıraktık: Senin ayın otuzbirine kadar evden ayrılmayacağını düşünüyorlar. Bununla birlikte,bahsettiğimiz kişi Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen, bu yüzden onun yanlış tariheinandığına güvenemeyiz; ne olur olmaz diye bu çevrede, gökyüzünde bir çiftÖlümYiyenkonuşlandırdığıkesin.Buyüzdenonlardankurtulabilmek için,birdüzinekadarfarklıevekoyabildiğimizhertürlükorumayıkoyduk.Onlarınhepside seni saklayacağımızevolabilecekgibigörünüyor,hepsinindeYoldaşlık ilebazıbağlantılarıvar:benimevim,Kigsley‘ninevi,Molly‘ninMurielTeyze'si -Fikrianlıyorsundeğilmi?"

"Evet,"dediHarry, tamolarakgerçeğisöylemeyerek,çünküplandakigenişbir

boşluğufarkedebiliyordu.

"SenTonks‘unannevebabasınagideceksin.Birkereonlarınevinekoyduğumuzkoruyucu büyülerin sınırına girdiğin zaman, Kovuk‘a gitmek için bir anahtarkullanabileceksin.Sorunvarmı?"

"Şey - evet," dedi Harry. "Belki ilk başta on iki güvenli evden hangisineyöneldiğimibilmeyecekler,amahangisinegittiğimanındabelliolmayacakmı"-çabucak etrafındaki kafaları saydı- "on dördümüzün birden Tonks‘un ailesininevinedoğruuçması?"

"Ah,"dediMoody."Temelnoktadanbahsetmeyiunuttum.OndördümüzbirdenTonks‘unailesininevineuçmayacağız.BugecegöklerdeyeditaneHarryPottergidiyorolacak,herbirininbirtanerefakatçisiolacak,herçiftfarklıbirsığınağayolalacak."

Moody şimdi pelerinin içinden, içinde çamurumsu bir madde olan cep şişesiçıkarıyordu.Başkabirkelimesöylemeyegerekyoktu;Harryplanıngerikalanınıhemenanladı.

"Hayır!"dediyükseksesle,sesimutfaktayankılandı."İmkânıyok!"

"Onlara durumu böyle karşılayacağını söylemiştim," dedi Hermione, yüzündehafifbirhoşnutlukbelirmişti.

"Eğer altı insanın kendi hayatlarını tehlikeye atmalarına izin vereceğimisanıyorduysanız-!"

"Çünkühepimizhayatımızıilkdefatehlikeyeatıyoruzya,"dediRon.

"Bufarklı,benmişimgibidavranmak-"

"Pekâlâ,hiçbirimizgerçektenbunabayılmıyoruz,Harry,"dediFredciddiyetle."Düşünsene, ya bir şeyler ters giderse ve sonuna dek cılız, küçük budalalarolarakkalırız."

Harrygülmedi.

"Eğerbenişbirliğiyapmazsamplanıdevamettiremezsiniz,benimsizebirazsaçvermemeihtiyacınızvar."

"Güzel,işteplanyattı,"dediGeorge."Kesinliklesenişbirliğiyapmadığınsürecehiçbirimizinsaçındanbirparçaalmasınaimkânyok."

"Evet, on üçümüz büyü kullanmaya izni olmayan bir kişiye karşıyız: hiç

şansımızyok,"dediFred.

"Komik,"dediHarry,"gerçekteneğlenceli."

"Eğer zorla almamız gerekiyorsa, zorla alırız," diye hırladı Moody, Harry‘yebakarkensihirligözüyerindeneredeysebelliolmayacakşekildetitredi.

"Buradakiherkesreşit,Pottervehepsiriskigözealmayahazırlar."

Mundungus omuzlarını silkti ve yüzünü buruşturdu; Moody‘nin gözü hızladöndüvekafasınıniçindenonabirbakışattı.

"Dahabaşkatartışmayaşamayalım.Zamangeçiyor.Birtutamsaçınıistiyorum,çocuk,şimdi."

"Fakatbudelilik,bunagerekyok-"

"Gerek yok mu?" diye hırladı Moody, "Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen orada biryerlerdeveBakanlık‘ınyarısıdaonuntarafındaykenmi?Potter,eğerşanslıysak,sahte yemi yutar ve seni ayın otuzunda pusuya düşürmeyi planlar. Ayrıca birveya iki ÖlümYiyen'i buraları gözetlesinler diye görevlendirmemişse, asıl budelilikolurdu,kibenimdeyapacağımbudur.Anneninbüyüsüdevamediyorkensana veya bu eve erişemeyebilirler, fakat büyü bozulmak üzere ve onlar daburanın önemini biliyorlar. Tek şansımız sahte yemler kullanmamız. Kim-Olduğunu-Bilirsin-Senbilekendiniyediyebölemez."

Harry,Hermioneilegözgözegeldiveanındabaşkayönebaktı.

"ÖyleysePotter-saçındanbirparça,eğerizinverirsen."

HarryRon‘agözattı,Rondasadece'yapşunu'tarzındayüzünüburuşturdu.

"Şimdi!"diyekükrediMoody.

TümgözleronunüstündeykenHarry,kafasınınüstkısmınauzandı,birtutamsaçtuttuveçekti.

"Güzel,"dediMoody,Harry‘yedoğru topallayarakgiderken iksirinolduğucepşişesinintıpasınıçekipaçtı."Direkburaya,seniniçinsorunolmazsa."

Harrysaçınıçamurabenzeyensıvıyabıraktı.Saçısıvınınyüzeyinetemasettiğianda,iksirköpürmeyevedumançıkarmayabaşladı,sonra,birden,temiz,parlak,altınsarısıbirrengedöndü.

"Aah, Crabbe ve Goyle‘dan çok daha lezzetli gibi görünüyor, Harry," dediHermione,Ron‘unhavayakalkmışkaşlarınıgörmedenönce,hafiftenkızardıve

devametti, "ah,nedemeyeçalıştığımıbiliyorsun -Goyle‘un iksiri sümükgibigörünüyordu."

"Tamamöyleyse,sahtePotter'larburadasıralansın,lütfen."dediMoody.

Ron, Hermione, Fred, George ve Fleur, Petunia Teyze‘nin parıldayanlavabosununönündesırayagirdiler.

"Birieksik,"dediLupin.

"Burada," dedi Hagrid sertçe ve Mundungus‘u ensesinden kaldırıp Fleur‘unyanına bıraktı, anlamlı bir şekilde burun kıvıran Fleur ise Fred ve George‘unarasınagirdi.

"Sizesöyledim,korumaolmayıtercihederim,"dediMundungus.

"Kapa çeneni," diye hırladı Moody. "Sana daha önce de anlattığım gibi, senikaraktersizpisherif,bizimpeşimizedüşecekherhangibirÖlümYiyen‘inamacıPotter‘ıyakalamakolacaktır,öldürmekdeğil.DumbledoredaimaPotter‘ınişiniKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘in kendisinin bitirmek istediğini söylerdi. En çokendişelenmemiz gereken korumalar olmalı, Ölüm Yiyenler onları öldürmekisteyeceklerdir."

Mundungus tamamen şüphelerinden kurtulmuş gibi görünmüyordu, fakatMoody,pelerininiçindençoktanyarımdüzineyumurtaboyundabardakçıkarmışve bardakları kontrol edip, her birine azıcık Çok Özlü İksir boşaltmayabaşlamıştıbile.

"Hepbirlikte,öyleyse..."

Ron, Hermione, Fred, George, Fleur ve Mundungus içti. Hepsi soluk soluğakalmış ve iksir boğazlarından geçerken yüzlerini kırıştırmışlardı. Hemengörünüşleri balon balon olup, sıcak balmumu gibi bozulmaya başlamıştı.Hermione veMundungus yukarı doğru uzuyorlardı; Ron, Fred ve George iseküçülüyorlardı; saçları koyulaşıyordu,Hermione ve Fleur‘un kafatasları geriyedoğruuzuyordu.

Moody, oldukça umursamaz bir şekilde, kendisiyle getirdiği geniş torbalarınbağlarını çözüyordu. Tekrar kalkıp dik durduğunda, karşısında soluk soluğakalmışaltıtaneHarryPotterduruyordu.

FredveGeorgebirbirlerinedönüpaynıandakonuştular,"Vay-birebiraynıyız!"

"Yinede,bilemiyorum.Sanırımbenhâlâsendendahayakışıklıgörünüyorum."

dedi,çaydanlıktakikendigörüntüsünüinceleyenFred.

"Tüh," dedi, kendini mikrodalga fırının kapısından kontrol eden Fleur, "Bill,banabakma-çokçirkinim."

"Giysileri geniş gelenler için, burada daha küçüklerini getirdim," dediMoody,ilktorbayıgöstererek"Vetersidediğertorbaiçingeçerli.Gözlükleriunutmayın,yangözdealtıtanevar.Vegiyindiktensonra,diğertorbadaeşyalarvar."

GerçekHarry,şimdiyekadaroldukçagaripşeylergördüğühalde,bunungördüğüen garip şey olduğunu düşündü. Harry, torbaları karıştırıp, bir sürü kıyafetçıkarırken, gözlük takarken ve kendi eşyalarını torbaya geri doldururken altıkopyasını izledi.Hepsi üstlerindekileri utanmaksızın kolayca sıyırıp, normaldekendi vücutları olan Harry‘nin vücudunu gösterirken, Harry kendimahremiyetinebirazdahafazlasaygıgöstermeleriniistemeyidüşündü.

"Ginny‘nin şu dövme hakkında yalan söylediğini biliyordum," dedi çıplakgöğsünebakanRon.

"Harry,seningörüşüngerçektenberbat,"dediHermione,gözlüklerinitakarken.

Giyindikleri gibi, sahte Harryler ikinci torbadan sırt çantalarını ve içinde karbeyazıbaykuşolanbaykuşkafeslerinialdılar.

"İyi,"dediMoody,ensonundayedigiyinik,gözlüklüveeşyalarınıtaşıyanHarryile yüz yüze gelince. "Çiftler şu şekilde olacak:Mundungus benimle süpürgeüstündegelecek-"

"Niyebenseninleyim?"diyehomurdandıarkakapıyaenyakınolanHarry.

"Çünküizlenmesigerekentekkişisensin,"diyehırladıMoodyvegerçektendedevamettiğindesihirligözüMundungus‘tanayrılmadı."ArthurveFred-"

"Ben George‘um," dedi Moody‘nin gösterdiği ikiz, "Harry olduğumuz zamanbilebizibirbirimizdenayıramıyormusun?"

"Üzgünüm,George-"

"Sadecesenitiyealıyordum.BenaslındaFred‘im-"

"Boşavakitharcadığımızyeter!"diyesinirlibirşekildehırladıMoody."Diğeri-GeorgeveyaFred,herkimsensen-Remusilegidiyorsun.MissDelacour-“

"Fleur‘ubirTestralilegötürüyorum,"dediBill."Süpürgelerdenhoşlananbirtipdeğil."

Fleuryürüdüveıslak,kölegibibirbakışatarak,onunyanındadurdu.Harrytümkalbiyleobakışınyüzündebirdahagörünmemesiniumdu.

"MissGranger,Kingsleyilegidiyor,onlardaTestral'le-"

Kingsley‘ningülümsemesinekarşılıkverince,endişeleridinmişgöründü;Harry,Hermione‘ninsüpürgelereolangüvenyoksunluğunubiliyordu.

"Geriye biz kalıyoruz, Ron!" dedi Tonks neşeyle, kupasını bardaklığayerleştirerekonaelsalladı.

RonHermionekadarhoşnutgörünmedi.

"Ve sen de benimlesin, Harry, değil mi?" dedi endişeli bir biçimde Hagrid."Motosiklet ile gideceğiz, süpürgeler ve testraller benim ağırlığımıkaldıramıyorlar, gördüğün üzere. Benimle birlikte oturman için yeterince yeryok,buyüzdensenmotosikletinsepetindeolacaksın."

"Bumuhteşem,"deditamamendoğrularısöylemeyenHarry.

"Sanıyoruz ki ÖlümYiyenler senin süpürge üstünde olmanı bekliyorlar," dediHarry‘ninhisleriniokumuşgörünenMoody."Snape‘inseninhakkındaşimdiyekadaranlatmadığışeylerianlatmakiçinyeterincezamanıoldu,buyüzdenÖlümYiyenler ilekarşılaşırsakeğer, iddiayagirerimkirahatbirşekildesüpürgesininüstündeolanPotter'lardanbirini seçeceklerdir.Hadiöyleyse," sahtePotter'larıngiysilerinin olduğu torbayı bağlayıp kapıya dönerken devam etti, "Üç dakikaiçindeayrılacağımızıtahminediyorum.Arkakapıyıkilitlemeninbirmanasıyok,etrafa bakmak için gelen Ölüm Yiyen olursa onları dışarıda tutmayacaktır.Gidelim..."

Harry sırt çantasını, Ateşoku‘nu ve Hedwig‘in kafesini aceleyle topladı vekaranlıkarkabahçeyedoğrudiğerleriniizledi.

Herkesinyanındakisüpürgesiellerinesıçrıyordu.HermionemuazzamsiyahbirTestral'inüstüneKingsley‘nindeyardımıylabinmiştibile,FleurdaaynışekildeBill tarafından diğer bir Testral'e bindirilmişti. Hagrid gözlüklerini takmış,motosikletinyanındahazırbirşekildeduruyordu.

"Buomu?BuSirius‘unmotosikletimi?"

"Kesinlikleo,"dediHarry‘yegözlerinidikmişolanHagrid,"Vesondefasındadasenbunabinmiştin,Harry,senitekelimdetutuyordum!"

Harry motosikletin sepetine oturduğu zaman utanma hislerine engel olamadı.

Herkesten kırk elli santim daha aşağıya konuşlanmıştı: Ron onun bir çocukarabasındaymış gibi orada öylece oturduğunu görünce kendindenmemnun birşekilde sırıttı. Harry sırt çantasını ve süpürgesini ayaklarının altına indirdi veHedwig‘in kafesini iki dizinin arasında sıkıştırdı. Orada öylece oturmak aşırıderecederahatsızediciydi.

"Arthur birazcık eklenti yaptı," dedi, Harry‘nin rahatsız duruşunu hiç farketmeyenHagrid. O binincemotosiklet azıcık gıcırdadı ve santimlerce toprağagömüldü."Arkatarafındabirkaçmarifetsaklıartık.Şuradakibenimfikrimdi."

Kalınparmağıylahızgöstergesininyakınındakimorbirdüğmeyigösterdi.

"Lütfendikkatliol,Hagrid,"dedi,hâlâonlarınyanındadurupsüpürgesinitutanMr.Weasley."Bununhâlâakıllıcabirşeyolduğunaemindeğilimvekesinlikleacilbirdurumolursakullanılmalı."

"Peki,öyleyse,"dediMoody."Herkeshazırolsun, lütfen.Hepimizinaynıandaayrılmasınıistiyorum,yoksabaşkayollarasapmanınhiçbirmanasıkalmayacak."

Herkessüpürgesinebindi.

"Şimdi sıkı tutun, Ron." dedi Tonks ve Harry, Ron‘un, Tonks‘un belinin ikiyanına ellerini yerleştirirken Lupin‘e gizli ve suçlu bir bakış attığını gördü.Hagrid motosikleti ayağıyla çalıştırdı. Motosiklet bir ejderha gibi kükredi vesepettitremeyebaşladı.

"Herkese iyi şanslar," diye bağırdıMoody, "Yaklaşık bir saat içinde hepinizleKovuk‘tagörüşürüz.Üçdeyince.Bir...İki...ÜÇ."

Motosiklettenmuazzam bir gümbürtü geldi ve Harry, sepetin kötü bir şekildesallandığını hissetti. Harry, motosiklet ile birlikte hızla havaya yükselirken,gözleri sulanıyor, saçları yüzünü kırbaçlıyordu. Süpürgeler de etraflarındayükseliyor, Testral'lerden birinin uzun siyah kuyruğu havayı kırbaçlıyordu.Sepette Hedwig‘in kafesi ve sırt çantası tarafından sıkıştırılmış olan bacaklarızaten ağrıyordu ve uyuşmaya başlamıştı. Rahatsızlığı öyle büyüktü ki sepetinkenarından baktığında artık hangisi olduğunu kestiremediği, PrivetDriveDörtNumara‘ya son bir bakış atmayı neredeyse unutuyordu. Gökyüzündeyükseldikçeyükseliyorlardı-

Ve sonra, aniden yoktan var olanlar tarafından etrafları sarılmıştı. En azındanotuz başlıklı şekil, havada iyice yükselmiş ama henüz dikkatlerini toplamamışolan Yoldaşlık üyelerini içine alacak büyüklükte geniş bir çember oluşturmuşhavadaasılıduruyorlardı-

Hertaraftaçığlıklarveyeşil ışıklaralevleniyordu:Hagridbirbağırtıkoyuverdivemotosikletirtifakaybetti.Harryneredeolduklarıylailgilihertürlüduyusunuyitirmişti. Üstünde sokak ışıkları görüyor, etrafında bağırtıları duyuyordu. Vargücüyle sepete yapışmıştı.Hedwig‘in kafesi,Ateşokuve sırt çantası dizlerininarasındankaydı.

"Hayır-HEDWIG!"

Süpürgeyeryüzüne fırladı, fakatmotosiklet aynı şekildeyukarıdoğruçıkmayabaşlarkensırtçantasınınkayışındanvekafesinüstündenyakalamayıbaşardı.Biranlığınaiçirahatlamıştıamahemensonrabaşkabiryeşilışıkpatladı.Baykuşacıvetizbirşekildeöttüvekafesinzemininedüştü.

"Hayır-HAYIR!"

Motosiklet hızla yukarı çıktı; Harry, Hagrid çemberi yarıp geçerken etrafadağılanbaşlıklıÖlümYiyenler'igördü.

"Hedwig-Hedwig!”

Fakatbaykuşu,oyuncakgibihareketsizveacıklıbirşekildekafesinzeminindeyatıyordu. Harry bunu kabullenemedi ve diğerleri için endişeden dehşetedüşmüştü.Kafasını çevirip omzundan arkaya baktı ve bir sürü insanın hareketettiğini, yeşil ışıkların patladığını, süpürge üstündeki iki çift insanın uzaktayükselmeye başladıklarını görebiliyordu, fakat onların kim olduklarınıseçemiyordu-

"Hagrid,dönmekzorundayız,dönmekzorundayız!",sesinimotosikletinyükseksesle gümbürdeyen motorundan duyurmak için bağırdı, asasını çıkarırken,öldüğüneinanmayıreddettiğiHedwig‘inkafesinisepetinzeminineattı."Hagrid,GERİDÖN!"

"Benimişimsenigüvenlibirşekildegötürmek,Harry!"diyebağırdıHagridvemotosikleteverdiğigazıdahadaarttırdı.

"Dur-DUR!"diyebağırdıHarry,fakatsolkulağınınçokyakınındanikiyeşilışıkfıskiyesigeçerkenarkasına tekrarbaktı:ÇemberdendörtÖlümYiyenayrılmış,Hagrid‘in geniş sırtına nişan almış bir şekilde onları takip ediyordu. Hagridaniden yön değiştirdi, ama Ölüm Yiyenler hala motosikletin peşindeydiler,peşlerindendahafazlalanetyollanıyordu,Harryonlardansakınmakiçinsepetiniçine saklanmak zorunda kaldı. Etrafında dönerek haykırdı, "Sersemlet!" vekendi asasından,onları takipedendörtÖlümYiyen‘indağılmasına sebepoluparalarındabiryarıkaçan,kırmızırenktebirışıkfırladı.

"Dayan,Harry,buonlarıhalledecek!"diyekükrediHagrid,veHarry,Hagrid‘inkalınparmağıylayakıtgöstergesineyakınbiryeşilbirdüğmeyebastığınıgörmekiçintamzamanındadöndü.

Bir duvar, tuğlalarla örülmüş katı bir duvar, egzoz borusundan püskürdü.Boynunu çevirerek duvarın havanın ortasında genişlediğini gördü. Üç ÖlümYiyen yön değiştirip duvardan sakındılar, ama dördüncüÖlümYiyen o kadarşanslıdeğildi;görüşalanlarındankaybolduveduvarınarkasındanbirkayagibidüştü, süpürgesi paramparçaolmuştu.Arkadaşlarındanbiri onukurtarmak içinyavaşladı, fakat onlar ve uçmakta olan duvar karanlık tarafından yutuldu veHagridkendinigidonadoğrueğdivehızlandı.

Hagrid‘enişanalmışolangeriyekalanikiÖlümYiyen‘inasalarındançıkandahafazla Öldürme Laneti Harry‘nin başını ıskaladı. Harry onlara daha fazlaSersemletmeBüyüsü'ylekarşılıkverdi:Kırmızıveyeşil ışıklarhavadaçarpıştıve çok renkli kıvılcım yağmuruna dönüştü, Harry çılgınca bir düşünceylekıvılcımları havai fişek olduklarını düşündü ve altlarındaki Muggle‘larınyukarıdaaslındaneolduğunubilmediklerinidüşündü-

"İşte yeniden başlıyoruz, Harry, sıkı tutun!" diye bağırdı Hagrid ve ikinci birdüğmeye bastı. Bu sefermotosikletin egzozundanmuazzam boyutlarda bir ağfırladı,fakatÖlümYiyen'lerbunahazırdı.Sadeceondansakınmakiçinyönlerinideğiştirmediler, ayrıca baygın olan arkadaşlarını kurtarmak için yavaşlayanyandaşlarınıdayakaladılar.Arkadaşlarıkaranlığıniçindebirdenortayaçıkmıştıve artık üçü birden motosikleti takip ediyor, hepsi de arkalarından lanetyolluyorlardı.

"Bu işe yarayacak, Harry, çok sıkı tutun!" diye bağırdı Hagrid ve Harry,Hagrid‘in elinin tamamıyla hız göstergesinin yanındaki mor düğmeye hızlabastığınıgördü.

Apaçıkbirşekildebağıranbirkükremeyle,egzozdanakkorvemavirenkteejderateşi püskürdü ve motosiklet sıkıştırılmış metal sesiyle bir mermi gibi ilerifırladı.Harry,ÖlümYiyenler‘inalevlerinölümcülizlerindensakınmakiçinyöndeğiştirdiklerini gördü ve aynı anda sepet kaygı verici bir şekilde sallandı:Sepetin motosiklete olanmetal bağlantıları ani hızlanmanın gücüyle parçalaraayrılmıştı.

"Sorunyok,Harry!"diyeböğürdüHagrid,şimdianihızartışıyüzündensırtüstümotosiklete yapışmıştı; şimdi kimse motosiklete yön vermiyordu ve sepetmotosikletinyarattığıhavaakımındaşiddetlibirşekildesallanmayabaşladı.

"Hallediyorum, Harry, endişelenme!", Hagrid bağırdı ve ceketinin cebindençiçeklipembeşemsiyesiniçıkardı."Hagrid!Hayır!Banabırak!"

"REPARO!"

Sağır edici bir patlama oldu ve sepet motosikletten tamamen koptu. Harrymotosikletin uçuşunun sağladığı güç ile ileri doğru hızlandı, sonra sepetyükseklikkaybetmeyebaşladı-

Harryumutsuzcaasasınısepetedoğrulttuvebağırdı"WingardiumLeviosa!"

Sepet mantar bir tapa gibi yükseldi, yön verilemiyordu ama en azından hâlâuçmaktaydı. Daha fazla lanet onu ıskalayana kadar bir anlığına Harry‘nin içirahatlamıştı:ÜçÖlümYiyenyaklaşıyordu.

"Geliyorum,Harry!"diyekaranlığıniçindenbağırdıHagrid,fakatHarry,sepetinyine aşağı doğru yol almaya başladığını hissedebiliyordu: Eğilebildiği kadaraşağı eğilip ona yaklaşan şekillerin ortasına nişan aldı ve bağırdı,"Impedimenta!"

Uğursuzluk büyüsü ortadaki ÖlümYiyen'in göğsüne çarptı; adam bir anlığınagörünmeyen bir engele çarpmış gibi saçma bir şekilde kolları ve bacaklarıaçılmışbirşekildekaldı:arkadaşlarındanbirineredeyseonaçarpıyordu-

SepetciddibirşekildedüşmeyebaşlamıştıvegerikalanÖlümYiyen,Harry‘yeöyleyakındangeçenbir lanetyollamıştıki,Harrykoltuğunkenarınaçarpıpbirdişinikırarak,sepetinkenarınaeğilmekzorundakaldı-

"Geliyorum,Harry,geliyorum!"

DevgibibirelHarry‘yicüppesininarkasındanyakaladıveonudüşensepettençekip çıkardı; Harry motosikletin koltuğuna doğru çekilirken sırt çantasınıyakaladı ve kendini Hagrid ile arka arkaya otururken buldu. Yukarı doğruyükselip geriye kalan iki Ölüm Yiyen‘den uzaklaşırlarken, ağzındaki kanıtükürdü,aşağıdüşensepetiasasıylaişaretettivebağırdı,"Confringo!"

Sepetpatlarken,Hedwigiçinkorkunçveçokacıvericibirsancıhissetti;sepeteyakın olan Ölüm Yiyen süpürgesinden fırladı ve düşerken görüş alanlarındankayboldu;arkadaşıdageriçekilip,gözdenkayboldu.

"Harry, üzgünüm, üzgünüm," diye inledi Hagrid, "kendi başıma tamir etmeyeçalışmamalıydım-sanayeterliyeryokburada-“

"Sorundeğil,sadeceuçmayadevamet!",ikiÖlümYiyendahakaranlıktaortaya

çıkıp,onlarayaklaşırkenHarrybağırarakcevapladı.

AteşlenenlanetleraralarındakiboşluktatekraronlaradoğrugelirkenHagrid,aniyön değişiklikleri yapıp zikzak çizdi. Harry, Hagrid‘in arkasında o kadaremniyetsiz şekilde otururken ejder-ateşi düğmesini kullanmaya tekrar cesaretedemediğinibiliyordu,Harryonları takip edenleriSersemletmeBüyüsüpeşineSersemletmeBüyüsügöndererekgüçbelâuzaktatutabiliyordu.OnlarabaşkabirEngellemeBüyüsü daha gönderdi: en yakındakiÖlümYiyen ondan sakınmakiçinyöndeğiştirdivebaşlığıbaşındankaydı,yanındanSersemletmeBüyüsü‘nünkırmızı ışığı geçerkenHarry, Stanley Shunpike‘ın tuhaf bir şekilde boş ifadeliyüzünügördü-Stan‘inyüzünü-

"Expelliarmus!"diyebağırdıHarry.

"Buo,buo,bugerçekolan!"

BaşlıklıÖlümYiyen‘inbağırtısımotosikletinmotorunungürültüsüüstündenbileHarry‘yeulaştı.Biransonraonlarıtakipedenlerinikisibirdengeriçekilipgörüşalanlarındankayboldular.

"Harry,neoldu?"diyeböğürdüHagrid,"Nereyegittiler?"

"Bilmiyorum!"

Fakat Harry korkuyordu: Başlıklı Ölüm Yiyen "Bu gerçek olan!" diyebağırmıştı;Nasılbilebilirdiki?Görünüşegörebomboşolanetrafındakikaranlığauzunsüregözattıvebuboşluktakitehlikeyihissetti.Neredeydiler?

İleriyegözatmakiçinyanaeğilip,Hagrid‘inceketininarkakısmınıdahadasıkıtutarkenbağırdı.

"Hagrid,ejder-ateşiolayınıtekraryapıpbizigötürburadan!"

"Çoksıkıtutun,öyleyse,Harry!"

Yine sağır edici, tiz bir kükreme sesi geldi ve egzozdan beyaz-mavi ateşpüskürdü: Harry zaten çok az bir kısmına oturduğu koltukta geri kaydığınıhissetti, Hagrid geriye Harry‘nin üstüne doğru fırlamış, gidonu zar zortutuyordu-

"SanırımonlarıatlattıkHarry,sanırımbaşardık!"diyebağırdıHagrid.

Fakat Harry buna inanmıyordu; geleceklerine emin olduğu takip edenleri içinsolavesağabakarkenkorkusuartmayabaşladı...Niyegeriçekildiler?İçlerindenbirinin hâlâ asası vardı... “Bu o... Bu gerçek olan...” Harry Stan‘i

silahsızlandırdıktanhemensonrabunlarısöylemişlerdi...

"Neredeysevardık,Harry,neredeysevardık!"diyebağırdıHagrid.

Harry, yeryüzündeki ışıklar hâlâ yıldızlar kadar uzak göründükleri halde,motosikletinbirazirtifakaybettiğinihissetti.

Anidenanlındakiyarasıalevalmışgibiyandı:MotosikletinherikikenarındabirÖlüm Yiyen ortaya çıktığı sırada, arkadan ateşlenmiş iki Öldürme LanetiHarry‘yibirkaçmilimetreileıskaladı-

VeHarry onu gördü.Voldemort rüzgâra kapılmış bir duman gibi, onu taşıyansüpürge ya da testral olmadan uçuyordu, yılanımsı yüzü karanlıkta parlıyor,beyazparmaklarıtekrarasasınıkaldırıyordu-

Hagridbirkorkuçığlığıkoyuverdivemotosikletidikeydalışageçirdi.Hagrid‘insırtına var gücüyle tutunan Harry, hızla dönmeye başlayan gecede rasgeleSersemletmeBüyüleri yolluyordu.Yanındanbirvücudunaşağıdoğrugeçtiğinigördü ve büyülerininÖlümYiyenler'den birine isabet ettiğini anladı, fakat birpatlamasesiduyduvemotordankıvılcımlarçıktığınıgördü;motosiklethavadahelezonçizdi,tamamenkontroldençıkmıştı-

Yine yeşil ışık demetleri onları ıskaladı.Harry‘nin hangi tarafın yukarı, hangitarafınaşağıolduğukonusundahiçbirfikriyoktu:Yaraizihâlâyanıyordu;heranöleceğini düşünüyordu. Süpürge üstündeki başlıklı bir şekil otuz santim kadaruzağındaydıveHarryonunkolunukaldırdığınıgördü-

"HAYIR!"

Hagridöfkeli bir bağırış ilekendinimotosiklettenÖlümYiyen'edoğru fırlattı;Harry‘nindekorktuğugibi,HagridileÖlümYiyen‘inikisideaşağıdoğrudüşüpgözdenkayboldular,ikisinintoplamağırlığısüpürgeiçinçokfazlaydı-

Harry düşen motosiklete dizleriyle güç bela tutunabildi ve Voldemort‘unçığlığınıduydu,"BENİM!"

Herşeybitmişti:Voldemortunnerdeolduğuhakkındanebirşeygörüyordunededuyuyordu; başka bir Ölüm Yiyen‘in, yolundan çekildiğini gördü ve duydu,"Avada-"

Harry‘nin yara izindeki acı gözlerini kapatmaya zorlarken, asası kendi başınahareket etti. Asasının, sanki elinin etrafında son derece büyük bir mıknatıstarafından çekilirmiş gibi hareket ettiğini hissetti, yarı-kapalı göz kapaklarınınarasından altın rengi bir alevin asasının ucundan püskürdüğünü gördü, kırılma

sesi ve öfkeyle atılmış çığlıklar duydu. Geriye kalan Ölüm Yiyen bağırdı;Voldemort çığlık atar gibi, "Hayır!"; Bir şekilde Harry, burnunu ejder-ateşidüğmesinden iki santim uzakta buldu. Asasız eliyle onu yumrukladı vemotosiklethavayadahafazlaalevpüskürtüp,doğrucayeryüzünedoğruuçmayabaşladı.

"Hagrid!"diyeseslendivargücüylemotosikletetutunanHarry."Hagrid-AccioHagrid!"

Motosiklet yeryüzüne doğru emiliyormuş gibi hızlandı. Gidon yüzüyle aynıhizadaolduğuiçinHarry,uzaktakiışıklarındurmadanyaklaştıklarıdışındabaşkabir şeygöremedi.Yereçarpacaktıvebunuengellemek içinyapabileceğihiçbirşeyyoktu.Arkasındanbaşkabirçığlıkgeldi,"Asan,Selwyn,asanıbanaver!"

Voldemort‘u görmeden önce hissetti. Soluna ve sağına baktı, kırmızı gözlerebakışları sabitlendiveonlargördüğü son şeyolacaktı:Voldemortbirkezdahaonalanetgöndermeyehazırlanıyordu-

VebirdenVoldemortkayıplarakarıştı.Harryaşağıdoğrubaktıvehemenaltında,yerde Hagrid‘in kolları ve bacakları açılmış bir şekilde yattığını gördü. Onaçarpmamak için gidonu sert bir şekilde kendine doğru çekti, el yordamıylafrenleribulmayaçalıştı,fakatsağıredici,yerisarsanbirçarpmaylaçamurlubirgöleteçakıldı.

BEŞİNCİBÖLÜM:YİTENSAVAŞÇI

"Hagrid?"

Harry kendisini kuşatan metal ve deri enkazından sıyrılmak için doğrulmayaçabaladı; kalkmaya çalıştığı anda elleri çamurun içine gömüldü.Voldemort‘unnereyegittiğinianlayamamıştıvekaranlığıniçindebirandaüzerineçullanmasınıbekliyordu. Ilık ve ıslak bir şey alnından çenesine akıyordu. Göletten dışarıemeklemeye başladı ve Hagrid olduğunu düşündüğü kara yığınına doğrutökezledi.

"Hagrid?Hagrid,konuşbenimle-"

Amakarayığınkıpırdamadıbile.

"Kimvarorada?Potter?HarryPotter,senmisin?"

Adamınsesinitanıyamadı.Sonrabirkadınınçığlığınıduydu."Düşmüşler,Ted!Bahçeyedüşmüşler!"

Harry‘ninbaşıdönüyordu.

"Hagrid,"diyetekrarladıaptalcavedizlerininbüküldüğünühissetti.

Sonraki bildiği tek şey ise kaburgalarındaki ve sağ kolundaki yanma hissiyleberabersırtınınüstünde,mindergibibirşeyeyaslanıyorolduğuydu.Kaybettiğidişitekrarçıkmıştı.Yaraiziisehalazonkluyordu.

"Hagrid?"

Gözlerini açtı ve pek de aşina olmadığı aydınlık bir oturma odasında, birkanepenin üzerinde uzanıyor olduğunu gördü. Islak ve çamurlu sırt çantasıhemenyakınında,yerdeydi.KumralvegöbeklibiradamiseHarry‘yiendişeyleizliyordu."Hagrid iyi, evlat," dedi adam, "Karımonunla ilgileniyor.Sennasılsın?Başkakırıkvarmı?Kaburgalarını,dişinivekollarınıonardım.Ah,buaradabenTed,TedTonks-Dora‘nınbabası."

Harry çabucak doğruldu:Gözlerinin önünde ışıklar uçuşuyor, başı dönüyor vekendinihastahissediyordu.

"Voldemort-"

"Sakin ol," dedi Ted Tonks., Harry‘yi omuzlarından iterek tekrar yatağayatırırken. "Pek de hoş olmayan bir kaza geçirdiniz. Her neyse, neler oldu?Motorda bir sorun mu vardı? Arthur Weasley yine bu Muggle zımbırtılarıhakkındafazlamıuçtu?"

"Hayır," dedi Harry, yarası açıkmış gibi zonklarken. "Ölüm-Yiyenler, sürüyle-takipedildik-"

"ÖlümYiyenler?" dedi Ted sertçe. Ne diyorsun, ÖlümYiyenler, ha? Bu gecehareketegeçeceğinizibilmediklerinisanıyordum,sanıyordumki-"

"Biliyorlardı."dediHarry.

TedTonksüzerindeuzanangökyüzünügörebiliyormuşçasınatavanabaktı.

"Koruyucu büyülerimizin devam ettiğini biliyoruz o zaman, değilmi?Yapılannoktayayüzmetrebileyaklaşamamalarıgerekir."

Harry, Voldemort‘un ortadan neden kaybolduğunu şimdi anlıyordu: Motor,Yoldaşlık‘ın büyüsünün koruması altındaki bir noktadan geçmiş olmalıydı.Sadece işlemeye devam etmelerini umdu: Bir anda Voldemort‘u konuştuklarıyerden yüz metre uzakta, büyük şeffaf bir balondan sızmaya çalışırken hayaletmişti.

Bacaklarınıkanepedenindirdi;Hagrid‘incanlıolduğunainanmasıiçinonukendigözleriylegörmeliydi.Ancakayaklanmıştıki,nasılolduysa,kapınınaçılıpyüzüçamurvekanlakaplı,aksayanamamucizevîbirşekildecanlıolanbirHagrid‘inzorlakapıdangeçtiğinigördü.

"Harry!" Bütün zemini kaplayan uzun adımlarla, iki ince masayı ve bir süsbitkisini de devirerek, Harry‘nin yanına geldi ve yeni onarılmış kaburgalarınıkırarcasınasıkıcaHarry‘yesarıldı."Şuişebak,Harry,oradannasılçıktınöyle?İkimizindeyolcuolduğunudüşünmüştüm."

"Evet,bende.İnanamıyorum-"

Cümlesinibitirmedi.Hagrid‘inarkasındanodayagirenkadınıfarketmişti.

"Sen!"diyebağırdıveelinicebineattı,amaboştu.

"Asanburada,evlat,"dediTed,Harry‘ninkolunadokunarak."Yanındandüştüvealdım.Bağırdığındabenimkarım."

"Ah,özür-özürdilerim."

Odada ilerlerken,Mrs Tonks‘un, kız kardeşi Belllatrix ile olan benzerliği çokdahaazalmıştı.Saçlarıaçık,hafifkahverengivegözleridahagenişvesevecendi.YinedeHarry‘ninçığlığındansonrabirazkibirlibakıyordu.

"Kızımıza ne oldu?" diye sordu. "Hagrid tuzağa düştüğünüzü söyledi;Nymphadoranerede?"

"Bilmiyorum,"dediHarry."Diğerlerineneolduğunuhiçbilmiyoruz."

KadınınveTed‘ingörünüşlerideğişiverdi.BakışlarınıgörünceHarry‘ninetrafınısuçluluk ve korku duygusu sardı; eğer diğerlerinden biri öldüyse, bu onunsuçuydu,hepsionunsuçuydu.Planadâhilolmuşvesaçındanbirertelvermişti...

"Anahtar," dedi, her şeyi hatırlayarak. "Kovuk‘a geri dönmemiz ve bakmamızgerekiyor-sonrasizehaberveririz,yada-yadaTonksverir,geldiğizaman-"

"Dora‘ya bir şey olmayacak, Dromeda," dedi Ted. "Ne yaptığını biliyor veSeherbazlar'layakıntemasta.Anahtarburada,"diyeHarry‘yeekledi."Üçdakikaiçindeayrılmanızgerekiyor,eğeristersenizkullanın."

"Ayrılacağız."dediHarry.Çantasınıalıpsırtınaatarak."Ben-"

Mrs.Tonks‘abaktı,kızınıbıraktığıvekötübirşekildesorumluolduğubudurumiçin özür dilemek istiyordu, ama aklına gelenher sözcükboş ve samimiyettenuzakgeliyordu.

"Tonks‘a -Dora‘ya- haber vermesini söylerim geldiğinde... desteğiniz içinteşekkürler,herşeyiçinteşekkürler.Ben-"

Odadan ayrıldığına memnun olmuştu, kısa bir koridordan bir yatak odasınakadarTedTonks‘u takipetti.Kafasınıüst eşiğeçarpmamak içineğilenHagridarkalarındangelmişti.

"İşteburada,evlat.Anahtar."

Mr. Tonks makyaj masası üstünde duran küçük, siyah bir saç fırçasını işaretediyordu.

"Teşekkürler."dediHarry,parmağınıüzerinekoyarakayrılmayahazırbirhalde.

Hagrid,"Beklebirsaniye."dedietrafınabakarak."Harry,Hedwignerede?"

"O...Ovuruldu."dediHarry.

Bunu kavramak ona ağır darbe vurmuştu: Gözlerinden yaşlar aktığı sıradautandığını hissetti. Baykuşu onun için hep bir yoldaştı, Dursley'lere dönmeyezorlandığındasihirseldünyaylaolanyegânebağlantısıydı.

Hagridbüyükeliniuzatıpacıtaraksırtınısıvazlamayabaşladı.

"Boşver."dediboğukbirsesle."Boşver.Güzelyaşadı-"

Saçfırçasıparlakmavibirhaldeparıldarken"Hagrid."diyeuyardıTedTonksveHagridtamzamanındaparmağınıkoydu.

Parmakları Anahtar‘a yapışmış bir halde Mr. Tonks‘tan uzağa fırlarken,görünmez bir kancanın karnının arkasından onu boşluğa çektiğini hissetti,kontrolsüzbirşekildedönüyordu,saniyelersonraHarrysertçezemineçarptıveKovuk‘unavlusundaellerininvedizlerininüzerineyuvarlandı.Çığlıklarduydu.Artık parıldamayan saç fırçasını bir kenara atan Harry ayağa kalktı, hafifçesallanıyordu ve yere inerken dağılmış olan Hagrid, yorgun bir halde ayaklarıüzerindedoğrulurkenMrsWeasleyveGinny‘yionlaradoğrukoşarkengördü.

"Harry? Sen gerçek Harry misin? Ne oldu? Diğerleri nerede?" diye çığlıklaratıyorduMrs.Weasley.

"Nedemekistiyorsunuz?Kimsegeridönmedimi?"dediHarryteksolukta.

CevapMrs.Weasley‘ninsolgunyüzündeaçıkçabelirmişti.

"Ölüm Yiyenler bizi bekliyordu." dedi Harry kadına. "Yükselir yükselmezkuşatıldık-bugeceolduğunubiliyorlardı-diğerlerineneolduğunubilmiyorum,dördü bizi takip etti, tek yapabildiğimiz kaçmaktı ve sonra Voldemort biziyakaladı-"

Sesindeki kendini yargılayan havayı duyabiliyordu, oğullarına ne olduğununedenbilmediğinianlamasıiçinözürdiliyorgibiydi,ama-

"Şükürler olsun ki sen iyisin." dedi kadın Harry‘yi kucaklayarak, Harrykucaklanmayıhaketmediğinidüşündü.

"Hiçkonyağınvarmı,Molly?"dediHagridsarsılmışbirhalde."Tedaviiçin."

Bunu sihirle yaratabilirdi ancak evine geri koşmuştu, Harry yüzünü saklamakiçin böyle yaptığını biliyordu.Ginny‘ye döndü ve kız dile getirmediği özrünücevaplayıverdi.

"RonveTonksilkolmalıydı,amaAnahtarları'nıkaçırdılar,onlarsızgeldi,"dedikız,yanlarındaduranpaslıyağtenekesiniişaretederek."Vebuda,"diyedevamettieskibirsporayakkabısınıişaretederek,"BabamınveFred‘inolmalı,ikinciolacaklardı. Sen ve Hagrid üçüncü ve..." saatini kontrol etti, "EğerbaşarabildilerseGeorgeveLupindebirdakikaiçindegelmeli."

Mrs. Weasley bir şişe konyak ile tekrar görünüp onu Hagrid‘e verdi. O damantarınıaçtıvetekseferdeiçti.

"Anne!"diyebağırdıGinnybirkaçadımuzaklıktakibirnoktayıişaretederek.

Karanlıkta mavi bir ışık gördündü; büyüdü, parladı ve Lupin ve Georgegöründüler, dönerek ve düşerek. Harry bir şeylerin yanlış olduğunu hemenanlamıştı:Lupin,bilinçsizvesuratı,kanlakaplıGeorge‘udestekliyordu.

Harry koştu ve George‘un bacağından tuttu. Lupin ile birlikte George‘u evetaşıdılar ve bir kanepeye yatırdılar. Bir ışığın George‘un kafasına düşmesiyleGinny nefesini tuttu veHarry sendeledi;George‘un kulaklarından biri kayıptı.Kafasıveboynuberbathaldekıpkırmızıkanlasırılsıklamdı.

Mrs.Weasley oğlunu yakalarkenLupin deHarry‘yi sıkıca tuttu ve hiç de hoşolmayanbirşekilde,Hagrid‘inhalagövdesinikapıdangeçirmekiçinçabaladığımutfağasürükledi.

"Hey!"dediHagridiçerlemişbirhalde."Bırakonu,Harry‘yibırak!"

Lupinonuduymazlıktangeldi.

"Hogwarts‘taki ofisime ilk girdiğinde köşede hangi yaratık duruyordu?" dediadamHarry‘yisarsarak."Cevapver!"

"AkvaryumuniçindebirGarkenez,değilmi?"

LupinHarry‘yebıraktıvemutfakdolabınageriçekildi.

"Buneiçindi?"diyekükrediHagrid.

"ÜzgünümHarry,amakontroletmekzorundaydım,"dediLupinkısaca."İhaneteuğradık.Voldemorthareketegeçeceğimizibiliyorduveonabunusöylemişolankişidoğrudanplandâhilindeydi.Birsahtekârolabilirdin."

"Peki,beninedenkontroletmedin?"diyesorduHagrid,nefesnefesehalakapıylaboğuşurken.

"Sen bir yarı-devsin," dedi Lupin, Hagrid‘e bakarak. "Çok Özlü İksir ancak

insanlardakullanmakiçindir."

"Yoldaşlık‘tanbiriVoldemort‘abugecehareketedeceğimizisöylemişolamaz."dedi Harry. Bu fikir ona dehşet veriyordu ve kimsenin bunu yapabileceğineinanamıyordu. "Voldemort beni en sonlarda yakaladı, ilk başta kim olduğumubilmiyordu. Eğer planın hepsini bilseydi, başlangıçta Hagrid ile olanın benolduğumubilirdi."

"Voldemort sizi yakaladı mı?" diye sordu Lupin sertçe. "Neler oldu? Nasılkaçtınız?"

Harry kısaca, ÖlümYiyenler'in nasıl onun gerçek Harry olduğunu anladığını,nasıl takibi durdurup Voldemort‘u çağırdıklarını ve tam Tonks‘un ailesininkorunağınavardıklarındanasılortayaçıktığınıanlattı.

"Senitanıdılarmı?Amanasıl?Neyaptınız?"

"Ben..."Harryanımsamayaçalışırken,yolculukbulanıkbirpanikveşaşkınlıktanibaretti. "Stan Shunpike‘i gördüm... Tanırsınız, Hızır Otobüs‘ün biletçisi olanadam.Ve onu Silahsızlandırma'ya çalıştım, onu - eh, ne yaptığını bilmiyordu,değilmi?Imperiusilekontrolediliyorolmalı!"

Lupindonakalmışgörünüyordu.

"Harry, Silahsızlandırma zamanı geride kaldı. Bu insanlar seni yakalayıpöldürmeyeçalışıyor.ÖldürmeyehazırdeğilsenenazındanSersemlet!"

"Metrelerceyüksekteydik!StankendindedeğildiveeğeronuSersemletseydim,aşağıdüşerveölürdü, tıpkıAvadaKedavrakullanmışımgibi!Expelliarmus ikiyılöncebeniVoldemort‘tankurtarmıştı."diyeeklediHarryküstahça.Lupin‘inbu hali ona, Dumbledore‘un Ordusu‘na Silahsızlandırma'yı öğreteceği zamanbunuküçümseyenHufflepuff'luZachariasSmith‘inalaycıhalinihatırlatmıştı.

"Evet, Harry," dedi Lupin kendini zorla dizginleyerek, "Ve fazla sayıdaÖlümYiyen buna şahit oldu. Affet beni ama bu çok işe yaramaz bir hamle, ölümtehdidinebukadaryakınken.Bunubugecebunaşahitliketmişyada ilkolayıduymuşÖlümYiyenler'inönündetekraretmekintihardemek!"

"Yani Stan Shunpike‘i öldürmem gerektiğini düşünüyorsun, öyle mi?" dediHarrykızgınkızgın.

"Tabikihayır,"dediLupin,"amaÖlümYiyenler -açıkçasıherkes!-seninkarşısaldırıdüzenlemeniumardı.Expelliarmuskullanışlıbirbüyü,Harry,amaÖlümYiyenler bunu senin imzavari hareketin olarak düşünecek ve bunun bu hale

gelmesinihiçtavsiyeetmiyorum."

Lupin,Harry‘ninkendisiniaptalhissetmesinenedenolmuştu,yinedehalaiçindeonameydanokumaisteğimevcuttu.

"İnsanlarsırforadadiyeyollarımdançekilmeleriiçinonlarıhavayauçuramam."dediHarry.

Bu Lupin‘in son karşı çıkışıydı; Sonunda kapıya sıkışıp kalmaktan kurtulanHagrid kendini bir sandalyeye bıraktı ve oturdu: sandalye altında kırılıverdi.OnunküfürveözürleriniduymazdangelenHarry,yenidenLupin‘edöndü.

"Georgeiyiolacakmı?"

BusoruylaberaberLupin‘inHarry‘yeolanöfkesitamamençekilipalınmışgibigörünüyordu.

"Sanırım, yine de kulağı lanetlendiği için yeniden yerleştirme şansı yokelimizde."

Dışarıdan sürtünme sesleri geldi. Lupin arka kapıya doğru seğirtti, Harry deHagrid‘inbacaklarınınüstündenatlayarakavluyadoğrukoştu.

AvludaikikişigöründüveHarryonlarakoşarken,birinineskigörünüşünedönenHermione, diğerinin deKingsley olduğunu fark etti, ikisi de yamuk bir elbiseaskısını sıkıca kavramışlardı. Hermione kendini Harry‘nin kollarına attı, amaKingsley onları gördüğüne hiç memnun görünmüyordu. Asasını kaldırdı veHarry,Hermione‘ninomzundanonuLupin‘ingöğsünetuttuğunugördü.

"AlbusDumbledore‘unbizesöylediğisonsözler!"

"Harryenbüyükumudumuz.Onagüvenin."dediLupinsakince.

KingsleyasasınıHarry‘yeçevirdi,amaLupin"Buo,kontrolettim."dedi.

"Pekâlâ,pekâlâ!"dediKingsley,asasınıcüppesinegeritıkıştırırken."Amabirisibizeihanetetti!Bugeceolduğunubiliyorlardı!"

"Öylegibi,"diyeyanıtladıLupin,"AmagörünüşegöreyediHarryolacağınıfarkedememişler."

"Küçükbirteselli."diyehırladıKingsley."Başkakimdöndü?"

"SadeceHarry,Hagrid,Georgeveben."

Hermioneeliyleiniltisinibastırdı.

"Sizeneoldu?"diyesorduLupin,Kingsley‘ye.

"Beşi tarafından takip, ikisini yaralama, belki birini öldürme." diye sıraladıKingsley, "ve Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘i gördük, takibe o da katıldı, ancakçokçabukortadankayboldu.Remuso-"

"Uçabiliyordu," diye tamamladı Harry. "Biz de onu gördük, Hagrid ve benimpeşimdengeldi."

"Demek o yüzden ayrıldı, sizi takip etmek için!" dedi Kingsley. "Nedenkaybolduğunuanlamamıştım.Amahedefininedeğiştirdi?"

"Harry,StanShunpike‘eçoknazikdavrandı."dediLupin.

"Stan?" diye tekrarladı Hermione. "Ama onun Azkaban‘da olduğunudüşünüyordum?"

Kingsleyneşesizbirkahkahakoyuverdi.

"Hermione, besbelli Bakanlık‘ın örtbas ettiği bir firar gerçekleşmiş. OnulanetlediğimdeTraver‘ınkukuletasıdüştü,odaAzkaban‘daolmalıydı."

"Amasizeneoldu,Remus?Georgenerede?"

"Birkulağınıkaybetti."dediLupin.

"Birkulağını-?"diyetekrarladıHermioneyükseksesle.

"Snape‘inişi."dediLupin.

"Snapemi?"diyebağırdıHarry,"Söylememiştin-"

"Takip sırasında kukuletasını kaybetti. Sectum-Sempra her zaman Snape‘inuzmanlığındaydı.Ona bunu ödettiğimi söylemek isterdim, ancak yapabildiğimtek şey, yaralandıktan sonra George‘u süpürgenin üstünde tutmaktı, çok fazlakankaybediyordu."

Hepsigökyüzünebakarkenbirsessizlikhâkimoldu.Hiçhareketbelirtisiyoktu;yıldızlaröyleceduruyordu,gözkırpmıyor,herzamankindenfarksızuçanbirileritarafındankesilmiyorlardı.Ronneredeydi?FredveMr.Weasleyneredeydi?Bill,Fleur,Tonks,Deli-GözveMundungusnerelerdeydi?

"Harry,eliniver!"diyeseslendiHagridboğukbirsesletakıldığıkapıdan.Birşeyyapıyor olmaktanmemnunHarry, onu kurtardı, sonra da boşmutfaktan geçipoturma odasına yöneldi, Mrs. Weasley oğlunun kan akışını durdurmuştu veışığın vurmasıylaHarry,George‘un kulağının olması gereken yerde bir boşluk

olduğunugördü.

"Onasıl?"

Mrs. Weasley etrafına bakarak , "Tekrar büyütemedim, Kara Büyü ile yokedildiğizamanolmuyor.Amaçokdahakötüsüolabilirdi...Halacanlı."

"Evet,"dediHarry."Tanrıyaşükür."

"Avludabirilerinimiduydum?"diyesorduGinny.

"HermioneveKingsley,"dediHarry.

"Şükürler olsun." diye fısıldadı Ginny. Birbirlerine baktılar. Harry, Mrs.Weasley‘ninoradaolmasınabilealdırmadanonasıkıcasarılmakistiyordu,amaohareketegeçtiğiandamutfaktanbüyükbirpatlamasesigeldi.

"Oğlumu gördükten sonra kim olduğumu kanıtlayacağım,Kingsley, senin içiniyininneolduğunubiliyorsan,geriçekil!"

Harry,Mr.Weasley‘ninböylebağırdığınıilkdefaduyuyordu.Oturmaodasındaköpürüyordu,kelkafasıterdenparlıyordu,gözlükleriiseyamukduruyordu,Fredhemenarkasındaydı,ikisidesolgundu,fakatyaralanmamışlardı.

"Arthur!"diyehıçkırdıMrs.Weasley."Şükürlerolsun!"

"Onasıl?"

Mr.WeasleyGeorge‘unyanındadizçöktü.HarryonutanıdığındanberiFredilkdefa söyleyecek bir şey bulamıyor gibiydi. İkizinin yaralı halde durduğukanepeninarkasında,gördüklerineinanamazbirşekildeağzıaçıkkalıvermişti.

BelkideFred‘insesivebabasınıngelişiyleGeorge,kıpırdandı.

"Nasılhissediyorsun,Georgie?"diyefısıldadıMrs.Weasley.

George‘unparmağıkafasınagitti.

"Azizgibi,"diyemırıldandı.

Fred"Onunnesivar?"diyehırladı,dehşetedüşmüştü:"Beynimietkilendi?"

"Aziz gibi," diye tekrarladı George, gözlerini açıp kardeşine bakarken."Görüyorsunya,benerdim.Delindim.Fred:Anladın?"

Mrs.Weasleyherzamankindendahakötühıçkırdı.Fred‘insolgunyüzünerenkhücumetmişti.

"Zavallıca",dedioğlana."Zavallıca!Kulaklailgilibirdünyaespridururken,sentutupdelikleilgilimiyapıyorsun?"

"Ah,pekala,"dediGeorge,gözyaşıylasırılsıklamolmuşannesinesırıtarak."Enazındanartıkbiziayırtedebilirsin,anne."

Etrafınabakındı.

"SelamHarry-senHarry‘sin,değilmi?"

"Evet,benim."dediHarry,kanepeyeyaklaşırken.

"Eh, en azından seni sağlam getirebildik," dediGeorge, "NedenRon ileBillyyatağımınetrafındabirbirlerinesokulmuyorlar?"

"Dahagelmediler,"dediMrs.Weasley.George‘unsırıtışısiliniverdi.

Harry Ginny‘ye dışarıya eşlik etmesi için kısa bir bakış attı. Mutfaktangeçerlerkenkız"RonveTonksşimdilerdegelmeli.Onlarınkiuzunbiryolculukdeğildi.MurielTeyze‘nineviburadançokdauzakdeğil."

Harry bir şey demedi. Kovuk‘a geldiğinden beri korkuyu kendinden uzaktutmaya çalışıyordu, ancak şimdi onu sarmıştı, üzerine tırmanıyor, göğsündeatıyor,boğazınıtıkıyordu.KaranlıkavlununarkalarınayürüdülerveGinnyelinituttu.

Kingsleyvoltaatmayabaşlamıştı,herdönüşündegökyüzünebakıyordu.Harry,VernonAmca‘nın oturmaodasındaki adımlarını hatırladı,milyonlarca yıl öncegibiydi.Hagrid,HermioneveLupinomuzomuzadurmuş, sessizcegökyüzünebakıyordu.HarryveGinnysessiznöbetekatıldığında,hiçbiritepkivermedi.

Dakikalarsankiyıllargibigeçmişti.Rüzgârınenhafifesintisiylebile içlericızediyor ve sanki eksik olan Yoldaşlık üyeleri yaralanmamış halde yapraklarınarasındanfırlayacakmışgibiherfısıldayanağacayadaçalıyadönüyorlardı.

Vesonrabirsüpürgetamüstlerindebeliriveriphızlayereyöneldi.

"Bunlaronlar!"diyeçığlıkattıHermione.

Tonksetrafınatoprakveçakılfırlatarakyereindi.

Kadın, adamın kollarına sendelerken "Remus!" diye bağırmıştı. Adamın yüzükıpırtısız ve bembeyazdı. Konuşmayı beceremiyor gibiydi. Ron afallamış birhaldeHarryveHermione‘yedoğrutökezledi.

"İyisiniz,"diyemırıldandıHermione,atılıponusıkıcakucaklamadanönce.

"Sandımki-Sandımki-"

"İyiyim,"dediRon,hafifçekızınsırtınavurarak."İyiyim."

"Ron harikaydı," dedi Tonks içten bir şekildeLupin‘i bırakırken. "Harika.BirÖlümYiyen‘itamkafasındansersemlettiveuçanbirsüpürgedehareketedenbirhedefti-"

Kollarıhalaboynundayken"Senmiyaptın?"dediHermione.

"Herzamankişaşırma tonu,"dedi serbestkalırkenhuysuzca."Bizsongelenlermiyiz?"

Ginny "Hayır," dedi, "Hala Bill ile Fleur‘u, Deli-Göz‘ü ve Mundungus‘ubekliyoruz.Annemlebabamaiyiolduğunusöyleyeyim,Ron-"

Kıziçerikoştu.

Lupin "Neden oyalandınız?Ne oldu?" dedi, sesi neredeyse Tonks‘a kızgınmışgibiçıkmıştı.

"Bellatrix," dedi Tonks. "Beni de Harry gibi epey istiyor, Remus, beniöldürebilmek içinçokuğraştı.Onu indirebilmeyiçok isterdim,onaborçluyum.Ama kesinlikle Rodolphus‘u yaraladık. Sonra Ron‘un teyzesi Muriel‘e gittik,amaAnahtar‘ıkaçırdıkvekadıncanımızısıkıyordu-"

Lupin‘in çenesinde bir kas seğiriyordu. Başını salladı ama bir şey söyleyecekgibideğildi.

Tonks"Sizlereneoldu?"diyesordu,Harry,HermioneveKingsley‘yedönerek.

Onlar da hikâyelerini baştan aktardılar, ancak Bill, Fleur, Deli-Göz veMundungus‘unyokluğu,gözardıetmekistedikleri,buzgibi,gittikçedahafazlarahatsızlıkvericibirsoğuklukyaratıyordu.

Kingsley sonunda "Downing sokağına geri gitmem lazım, bir saat önce oradaolmalıydım," dedi gökyüzüne son bir bakış atarken, "Döndüklerinde haberverin."

Lupin başını salladı. Kingsley ise diğerlerine el sallayarak karanlığa, kapınındışına çıktı. Kovuk‘un sınırlarından çıkıp da Buharlaştığı anda Harry,hayatındakiensönükpofsesiniduydu.

Mr. ve Mrs. Weasley koşar adımlarla geldiler, Ginny arkalarındaydı. İkisi deLupinileTonks‘adönmedenönceRon‘asarıldılar.

"Teşekkürler,"dediMrs.Weasley,"oğlumuziçin."

Tonks"Aptalolma,Molly."dedihemen.

"Georgenasıl?"diyesorduLupin.

Ron"Onunnesivar?"diyesöylenmeyebaşladı.

"Okula-"

Amacümlesininsonuyüksekbirçığlıklabastırıldı.BirTestralbirkaçadımgörüşalanına süzüldü ve birkaç adım uzaklarında yere indi. Bill ile Fleur sırtındankaydılar,rüzgâryemişlerdiancakyaraalmamışlardı.

"Bill!Tanrıyaşükür,Tanrıyaşükür-"

Mrs.Weasley ilerikoştu,amaBill‘insarılışıbaştansavmaydı.Babasınadöndüve"Deli-Gözöldü."dedi.

Kimse konuşmadı, kimse kıpırdamadı. Harry içinden kopan bir şeyin budünyadangöçerekonutamamenterkettiğinihissetti.

"Onu gördük," diye devam etti Bill; Fleur başıyla onaylarken, mutfağınpenceresinden sızan ışık gözyaşlarının yanağından süzülüşünü gözler önüneseriyordu. "Kuşatmayı kırdığımızda oldu: Deli-Göz ve Dung bize yakındı,kuzeye yönelmişlerdi, Voldemort -uçabiliyordu- peşlerinden gitti. Dungpanikledi, ağladığını duyuyordum, Deli-Göz onu durdurmaya çalıştı, ama oBuharlaştı. Voldemort‘un laneti yüzüne çarptı ve süpürgesinden geri düştü veyapabileceğimizhiçbirşeyyoktu,hemenarkamızdabirdüzineadamvardı-"

Bill‘insesikısıldı.

"Tabikiyapabileceğinizbirşeyyoktu."dediLupin.

Hepsi birbiriyle bakıştı.Harry tamamen kavrayamadı bile.Deli-Göz, ölmüştü;budoğruolamazdı.Deli-Göz,güçlü,cesur,hepsağkalabilen...

En sonunda tepelerinde gün ağarırken, kimse konuşmamasına rağmen, artıkavluda durmalarında bir neden yoktu, sessizlik içinde Kovuk‘a doğru Mrs.Weasley‘yitakipettiler,oturmaodasına,FredileGeorge‘unkahkahaattığıyeregeldiler.

"Sorunne?"dediFred,girdikleriandayüzleriniincelerken."Neoldu?Kim-?"

"Deli-Göz,"dediMr.Weasley."Ölmüş."

İkizlerinsırıtışıkaybolduvesuratlarıasıldı.Kimseneyaptığınıbilmiyorgibiydi.Tonks sessizce mendile kapanmış ağlıyordu; Deli-Göz‘e yakındı, Harry onunSihirBakanlığı‘ndakigözdeadamıvedestekçisiolduğunubiliyordu.Yerde,birköşede, en az yer kapladığı yerde oturan Hagrid, sofra bezi büyüklüğündekimendiliylegözlerinisiliyordu.

BillbüfeyeyürüdüvebirşişeAteşviskisiilebirkaçbardakaldı.

"İşte," dedi ve asasının bir hareketiyle tamamen dolu on iki bardak havadasüzülüpodadakileregitti,ardındanonüçüncüyüyukarıkaldırdı."Deli-Göz‘e."

"Deli-Göz‘e."dedilerveiçtiler.

Hagridbirazgeridenvehıçkırarak"Deli-Göz‘e"diyetekrarladı.

Ateşviskisi Harry‘nin boğazını dağladı. İçini kavuran alevler uyuşukluğunubozdu ve gerçeklik dışı hissini üzerinden attı, içini cesaret diyeadlandırılabilecekbirşeyledoldurdu.

"YaniMundungusbuharlaştı?"dediLupin,bardağınıtekseferdebitirirken.

Havabirandadeğişti.HerkesgerginbirhaldeLupin‘ebaktı,Harry‘yegörehemdevam etmelerini istiyor hem de duyacakları şeyden korkuyor gibigörünüyorlardı.

"Nedüşündüğünübiliyorum,"dediBill"vebendemerakediyorum,bunoktada,bizi bekliyor gibi görünüyorlardı, değil mi? Ama Mundungus bize ihanetedemez.YediHarryolacağınıbilmiyorlardı,ortayaçıktığımızdaçokşaşırdılarveunuttuğun şey bu dalavereyi Mundungus‘un tavsiye ettiği. Neden en önemlinoktayı söylemesin ki? Sanırım Dung panikledi, doğal olarak. İlk olmakistemiyordu,amaDeli-GözöyleayarladıveKim-Olduğunu-Bilirsin-Senonlarayöneldi.Bubirisininpaniklemesiiçinyeterdeartarbile."

Tonks burnunu çekerek "Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen tam da Deli-Göz‘ünumduğugibidavrandı,"dedi."Deli-Göz,gerçekHarry‘ninengüçlüveyetenekliSeherbaz ile olmasını düşüneceğini söylemişti. Önce Deli-Göz‘ü takip etti,MundunguskaçıncadayönünüKingsley‘yeçevirdi..."

"Evet, her şey iyi de," diye patladı Fleur, "HalaHarry‘yi götüreceğimizi nasılöğrendiler, açıklayamıyoruz. "Birileri dikkatsizlik etmiş olmalı. Birisi tarihidışarı sızdırmış. Bu, tarihi bilip de planın tamamını bilmemelerinin tekaçıklaması."

Etrafına bakındı, gözyaşı izleri hala güzel yüzünü çiziyordu ve hiçbiri onu

yadsımayacüretedemezdi.Hiçbirietmedide.Sessizliğibölentekses,Hagrid‘inmendilininarkasındangelenhıçkırıklardı.Harryhenüzonukurtarmakiçinkendihayatını riske eden, sevdiği, güvendiği ve bir EjderhaYumurtası ile kandırılıpönemlibilgilerverenHagrid‘ebaktı.

Yükseksesle"Hayır,"dedi,hepsidönüpşaşkınşaşkınonabakmıştı.Ateşviskisisesini yükseltmişti sanki. "Demek istiyorum ki... Eğer birisi hata yapıp da,"Harry devam etti "dışarıya bir şeyler sızdırdıysa, eminim bunu yapmakistememişlerdir. Bu onların hatası değil." Normalden biraz daha yüksek sesledevam etti. "Birbirimize güvenmek zorundayız. Hepinize güveniyorum ve buodadankimseninbeniVoldemort‘asatacağınısanmıyorum."

Busözleridahafazlasessizliktakipetti.Hepsionabakıyordu;Harrykızardıvebir şeyler yapmak için biraz daha Ateşviskisi yudumladı. İçerken Deli-Göz‘üdüşünüyordu. Dumbledore‘un insanlara güvenme isteğine her zaman sertbakardı.

Fredbeklenmedikbirşekilde"İyiydi,Harry."dedi.

"Evet,"dediGeorge,ağzınınköşesiseğirenFred‘ekısabirbakışatarak.

LupindeHarry‘yebakarkentuhafbirifadetakındı.Acıyanbakışlardıbunlar.

"Aptalolduğumumudüşünüyorsun?"diyedilegetirdiHarry.

Lupin "Hayır, James‘e ne kadar çok benzediğini düşünüyorum," dedi,"arkadaşlarınagüvenmemeyienbüyükonursuzluksayardı."

Harry,Lupin‘indemekistediğinibiliyordu:babasıbirarkadaşıtarafından,PeterPettigrewtarafındanihaneteuğramıştı.Düşüncesizbiröfkeyekapıldı.Tartışmakistiyordu, ama Lupin dikkatini ondan çevirmiş, bardağını koymuş ve Bill‘edönmüştü,"Yapılmasıgerekenbirşeyvar,gelinceKingsley‘yesorarız-"

"Hayır,"dediBillhemen,"Benyaparım,bengeliyorum."

"Nereyegidiyorsunuz?"dediTonksveFleuraynıanda.

"Deli-Göz‘ünbedeni,"dediLupin,"Onugetirmeliyiz."

Mrs.Weasley"O-?"diyeBill‘eyalvarırgözlerebaşlamıştıki.

"Bekleyemezmi?"dediBill. "OnuÖlüm-Yiyenler'inalmasını tercihetmedikçetabii."

Kimsekonuşmadı.LupinveBillvedalaşıpgittiler.

AyaktakalmayıtercihedenHarryhariçgerikalanherkessandalyelereyığılmıştı.Ölümünaniliğivegerçekliğivücutbulmuşgibionlarlabirlikteydi.

"Bendegitmeliyim."dediHarry.

Onçiftürkmüşgözonadöndü.

"Aptalolma,Harry,"dediMrs.Weasley,"Sennedenbahsediyorsun?"

"Buradaduramam."

Kafasınıovaladı,sankiçatlıyordu.Biryıldanberiböyleacımamıştı.

"Benburadaykenhepiniztehlikedesiniz.Buradaolmak-"

"Amabukadar aptal olma!" dediMrs.Weasley. "Bugecenin asıl noktası seniburayasağsalimgetirmektiveşükürlerolsunkiişeyaradı.VeFleur,Fransa‘daevlenmekyerineburadaevlenmeyikabuletti,herşeyiayarladıkvehepberaberolupsanagözkulakolabileceğiz-"

Anlamıyordu,onuçokdahafazlakötühissettirmişti.

"EğerVoldemortburadaolduğumubulursa-"

"Amaneden?"diyesorduMrs.Weasley.

Mr.Weasley"Şimdiolabileceğinbirdüzineyervar,Harry,"dedi."Hangigüvenlievdeolduğunubilmesininhiçbiryoluyok."

"Kendimiçinendişelenmiyorum!"dediHarry.

"Biliyoruz"diyecevapladıMr.Weasleysakince."Vaycanına,Harry,seniburayagetirmekiçinyaptıklarımızdansonra?"

"Kanayankulağımneolacak?"dediGeorge,minderlerinüstündedoğrularak.

"Biliyorum."

"Deli-Gözistemezdi-"

"BİLİYORUM!"diyeböğürdüHarry.

Kuşatıldığını ve tehdit edildiğini hissediyordu. Onun için ne yaptıklarınıbilmediğinimisanıyorlardı,onlardahafazlaşeyçekmedenbiranöncegitmekistemesininnedenini anlamıyorlarmıydı?Yarası karıncalanıp zonklarken,Mrs.Weasleytarafındanbozulanuzunvemahcubiyetvericibirsessizlikoldu.

"Hedwignerede,Harry?"dedikadın tatlı tatlı. "Pigwidgeon ilebırakıpyemesi

içinbirşeylerverebiliriz."

İçi yumruk gibi buruluvermişti.Gerçeği söyleyemedi. Cevabı geçiştirmek içinAteşviskisininkalanınıiçti.

"Tekrar yaptığın duyulana kadar bekle," dedi Hagrid. "Ondan kaçtın, tamtependeykenonunlasavaştınvekurtuldun."

"Bendeğildim,"dediHarrysıkılarak."Asamdı.Kendiliğindenhareketetti."

Biraz sonra Hermione yumuşak bir şekilde "Ama bu mümkün değil, Harry.İstemedenbüyüyaptığınıveiçgüdüselolarakhareketettiğinikastediyorsun."

"Hayır," dediHarry. "Motor düşüyordu.Voldemort neredeydi, söyleyemezdim,amaasamelimdedöndü,onubulduve tanımadığımbirbüyüyaptı.Dahaöncehiçaltınalevleroluşturmadım."

"Genellikle,"dediMr.Weasley,"Baskıaltındaykenhayaledemeyeceğinbüyüleryaparsın.Küçükçocuklardadahasıkolur,eğitilmeden."

"Bu öyle değildi," dedi Harry ısrarla. Yarası yanıyordu, kızgındı ve sinirleribozuktu; Voldemort ile karşılaşacak güce sahip olduğunu düşünmelerindennefretediyordu.

Kimsebirşeysöylemedi.Onainanmadıklarınıbiliyordu.Düşününce,kendisidekendiliğindenbüyüyapanbirasahiçduymamıştı.

Yarasıacıyladağlandı;tekyapabildiğiyükseksesleinlememekti.Temizhavaylailgilibirşeylerhomurdanarakbardağınıbıraktıveodayıterketti.

Karanlık avluya girdiğinde, iskeletimsi devasaTestral dönüp ona baktı, büyükyarasa kanatlarını hışırdattı ve otlamaya devam etti.Harry bahçenin kapısındadurdu, büyüyen bitkilere bakarken zonklayan başını ovalayıp Dumbledore‘udüşündü.

Dumbledoreonainanırdı,bunubiliyordu.DumbledoreHarry‘ninasasınınnedenböyleolduğunubilirdi,çünküonunherzamanbircevabıvardı;asalarhakkındabilgiliydi, Voldemort ile kendi asasındaki tuhaf bağı Harry‘ye o açıklamıştı...AmaDumbledore,Deli-Göz gibi, Sirius gibi, ailesi gibi, zavallı baykuşu gibi,gitmiştiveHarry,birdahaonlarlaaslakonuşamayacaktı.BoğazındaAteşviskisiilehiçdealakasıolmayanbiryanmahissetti.

Ve o anda aniden, yarasındaki acı sınıra dayandı. Kafasını tutup gözlerinikapattığındabirsesinkafasındaçığlıkattığınıduydu.

"Banafarklıasakullanmanınproblemiçözeceğinisöylemiştin!"

Vekafasındabeliren imgelemde,paçavralar içinde, taşbirzemineuzanmış,birderibirkemikbiradamınçığlıkattığını-korkunç,uzun,dayanılmazbirıstırabınçığlığınıattığınıgördü...

"Hayır!Hayır!Yalvarırım,yalvarırım..."

"LordVoldemort‘ayalansöyledin,Ollivander!"

"Söylemedim...Yeminederimsöylemedim..."

"Potter‘ayardımetmekiçin,bendenkaçmasınayardımetmekiçinçabaladın!"

"Yeminederimyapmadım...Başkabirasanınişeyarayacağınainanıyordum..."

"Neolduğunuaçıkla,ozaman.Lucius‘unasasıparçalandı!"

"Anlamıyorum...Bağlantı...sadece...ikinizinarasında...olabilir..."

"Yalanlar!"

"Lütfen...Yalvarırım..."

Ve Harry beyaz bir elin asasını kaldırdığını, Voldemort‘un içindeki acımasızöfkenin kabardığını ve dayanıksız yaşlı adamın dayanılmaz bir acıylakıvrandığınıgördü.

"Harry?"

Başladığı gibi aniden bitti: Harry titreyerek ayağa kalktı, bahçenin kapısınatutundu, kalbi hızla atıyor, yara izi sızlıyordu. Ron ile Hermione‘nin yanındaolduğunufarketmesiiçinbirazzamangeçmesigerekti.

"Harry,evegeridön,"diyefısıldadıHermione."Halaayrılmayıdüşünmüyorsun,değilmi?"

"Evet,kalmakzorundasın,dostum."dediRon,Harry‘ninsırtınısıvazlarken.

"İyimisin?"diyesorduHermione,Harry‘ninyüzünebakmakiçinyakınlaşarak."Berbatgörünüyorsun!"

"İyiyim," dedi Harry sallanarak, "Büyük olasılıkla Ollivander‘dan daha iyigörünüyorum..."

Gördüklerini anlatmayı bitirdiğinde Ron sarsılmış, Hermione ise tamamendehşetedüşmüşgörünüyordu.

"Ama bunun duracağını sanmıştık. Yara izin - artık bunun olmayacağınısanıyorduk!Bubağlantınınaçılmasınaizinvermemelisin-Dumbledorezihninikapatmanıistedi."

Cevapvermeyincekolundansıkısıkıtuttu.

"Harry, Bakanlık‘ı, gazeteleri ve Büyücülük dünyasının yarısını ele geçiriyor!Aklınıdaelegeçirmesineizinverme!"

ALTINCIBÖLÜM:PİJAMALIGULYABANİ

Deli Göz‘ü kaybetmenin şoku, evde ilerleyen günlerde de sürdü;Harry onun,tıpkıyenihaberlerivermekiçinsürekligiripçıkandiğerYoldaşlıküyelerigibi,arkakapıdaniçeripaldırküldürgirişinigörmeyibekleyipdurdu.Aksiyonharicihiçbir şeyin suçluluk ve keder duygularını yatıştıramayacağını hissetti veHortkuluklar'ı mümkün olduğunca kısa zaman içerisinde bulup yok etmegörevinebiranöncebaşlamalıydı.

"Eh,şeykonusundapekbirşeyyapamazsın,"-Ron'Hortkuluklar'kelimesinisesçıkarmadandudaklarınıoynataraksöyledi-"onyediyaşındaoluncayadek.Halaüzerinde Takipçi var. Ve başka yerde yapabileceğimiz gibi planı burada dayapabiliriz, değil mi? Ya da," sesini fısıldama derecesinde azalttı, "Ne-Olduğunu-Bilirsinler'inneredeolduğunubildiğinimisöylüyorsun?”

"Hayır,"diyekabulettiHarry.

"Sanırım Hermione bir süredir araştırma yapıyor," dedi Ron. "Senin burayagelişinesakladığınısöylüyordu."

Kahvaltı masasında oturuyorlardı; Mr. Weasley ve Bill işe gitmek için yeniçıkmışlardı. Mrs. Weasley, Hermione ve Ginny‘yi uyandırmak için üst kataçıkmıştı,Fleurdabanyoyapıyordu.

"Takipçi otuz birinde kalkacak," dedi Harry. "Bu demek oluyor ki buradayalnızcadörtgündahakalmamgerekiyor.Sonra-"

"Beş gün," diye düzeltti Ron sertçe. "Düğün için kalmamız gerekiyor. Eğerkaçırırsakbiziöldürürler."

Harry'öldürürler‘denkastınFleurveMrs.Weasleyolduğunubiliyordu."Fazladanbirgün,"dediRon,Harryitirazedecekmişgibigöründüğünde.

"Nekadarönemliolduğunuanlamıyorlarmı-?"

"Tabii ki anlamıyorlar," dedi Ron. "En ufak bir fikirleri yok. Ve sen hazır

bahsetmişken,seninlebukonudakonuşmakistiyordum."

Ron, Mrs. Weasley geliyor mu diye holü kontrol etmek için kapıya göz attı,sonraHarry‘yedoğrueğildi.

"Annem, Hermione ve benim ağzımdan laf almaya çalışıyor. Ne işlerkarıştırdığımıza dair. Bir dahakine seni yoklayacak, o yüzden hazırlıklı ol.BabamveLupindesordular,amabizonlaraDumbledore‘unsanabizdenbaşkakimseye söyleme dediğini söyledik ve işin peşini bıraktılar. Ama annembırakmadı.Çokazimli."

Ron‘unöntahminibirkaçsaatiçindegerçekleşti.ÖğleyemeğindenazönceMrs.Weasley,kimsesizbir erkekçorabının,onun sırt çantasındançıkıpçıkmadığınıöğrenmek içinHarry‘yi diğerlerinden ayırdı.Onumutfağın küçük bulaşıkhanekısmındaköşeyesıkıştırdığındaiseişekoyuldu.

"RonveHermione,üçünüzünHogwarts‘ıbırakacağınızıdüşünüyor,"dedihafifsıradanbirtonla.

"Ah,"dediHarry."Evet.Bırakıyoruz."

Köşede, çamaşır makinesi kendi seyrinde dönüp, Mr. Weasley‘ninkilerebenzeyenfanilalardanbiriniburupsıkıyordu.

"Okulunuzunedenbıraktığınızısorabilirmiyim?"dediMrs.Weasley.

"Eh, Dumbledore bana... yapacak işler bıraktı," diye geveledi Harry. "Ron veHermioneneolduğunubiliyorlar,vebenimlegelmekistiyorlar."

"Netarzişler?"

"Üzgünüm,söyleyemem-"

"Eh, açıkçası öyle sanıyorum ki Arthur ve benim bilmeye hakkımız var veeminim ki Mr. ve Mrs. Granger da benimle aynı görüştedirler!" dedi Mrs.Weasley. Harry bu "endişeli ebeveyn" tavrıyla karşılaşacağından korkuyordu.Kendini onun gözlerinin içine bakmaya zorladı ve gözlerinin tam olarakGinny‘ninkilerle aynı kahverengi tonda olduğunu fark etti. Bunun yardımıdokunmadı.

"Dumbledorebaşkakimseninbilmesini istemediMrs.Weasley.Üzgünüm,RonveHermionedegelmekzorundadeğiller,buonlarınseçimi-"

"Senin de gitmeni gerektirecek bir sebep göremiyorum!" diye patladı rolyapmayıbırakarak."Yenireşitoluyorsun,hepinizöyle!Tamanlamıylasaçmalık,

eğerDumbledorebir işinhalledilmesini istediyse emri altında çalışankocabirYoldaşlıkvardı!Harry, onuyanlış anlamışolmalısın.Büyük ihtimalle sanabirişinyapılmasınıistediğinisöylüyorduvesen,seninyapmanıistediğinisandın-"

"Yanlışanlamadım,"dediHarry,açıkbirşekilde."Benimtarafımdanyapılmasıgerekiyor."

Tanımlamasıiçinçağrıldığı,altınhasırotuyladesenlenmiştekçorabıgeriverdi.

"Vebudabenimdeğil,PuddlemereUnited‘ıtutmuyorumben."

"Ah, tabii ki değil," dediMrs.Weasley, aniden kırılan cesaretiyle eski sıradantonlamasına dönerek. "Önceden fark etmem gerekirdi. Eh Harry, sen halaburadayken, Bill ve Fleur‘un düğünleri için yapılan hazırlıklara yardım etmenseniniçinsorunolmaz,değilmi?Halayapılacakçokşeyvar."

"Hayır- benim için- tabii ki sorun olmaz," dedi Harry, aniden konunundeğişmesineşaşırmıştı.

"Ne kadar tatlısın," diye cevapladı kadın ve gülümseyerek bulaşıkhaneyi terketti.

OandanitibarenMrs.Weasley,Harry,RonveHermione‘yidüğünhazırlıklarıylao kadar meşgul etti ki düşünmeye zar zor vakit bulabildiler. Bunun en nazikaçıklaması,Mrs.Weasley‘nin,dikkatleriniDeliGöz‘ünölümündenveyakındakiyolculuklarındanbaşkayereçekmek istemesiydi. İkigünboyuncadurmaksızınyapılan çatal-bıçak temizliği, renk eşleştirme yardımı, kurdeleler ve çiçekler,bahçeyi yer cücelerinden arındırma, Mrs. Weasley‘ye pek çok dizi kanepehazırlamadayardımcıolma işlerinden sonra,hernasılsaHarry,onunbir şeyleramaçladığından şüphelendi. Verdiği bütün işler onu, Ron‘u ve Hermione‘yibirbirinden ayrı tutuyor görünüyordu; Voldemort‘un Ollivander‘a işkenceyaptığınısöylediğiilkgecedenberiikisiyleyalnızkonuşmafırsatıbulamamıştı.

"Bence annem, sizin üçünüzü bir araya gelip plan yapmaktan alıkoyarsagidişinizigeciktireceğinidüşünüyor,"dediGinnyHarry‘yealçaksesle,kalışınınüçüncügecesiydi,akşamyemeğiiçinmasayaoturmuşlardı.

"Sonra ne olacağını sanıyor?" diye söylendi Harry. "Biz burada volovanyaparkenVoldemort‘ubaşkabirininöldüreceğinimi?"

DüşünmedenkonuşmuştuveGinny‘ninsuratınınbeyazlaştığınıgördü.

"Demekdoğru?"dedi,"Yapmayaçalıştığınşeybu?"

"Hayır-ben-şakayapıyordum,"dediHarrybaştansavarcasına.

Birbirlerine baktılar, Ginny‘nin surat ifadesinde şaşkınlıktan fazlası vardı.Aniden Harry, Hogwarts‘ın ıssız koridorlarında birlikte geçirdikleri çalıntısaatlerden beri ilk kez yalnız olduklarının farkına vardı.O dakikaları onun dahatırladığından emindi. Kapı açılıp içeri Mr. Weasley, Kingsley ve Billgirdiğindeikisidesıçradılar.

Yoldaşlık üyeleri sıkça akşam yemeklerine katılıyorlardı, çünkü karargah yeriOniki Numara Grimmauld Meydanı‘ndan Kovuk olarak değiştirilmişti. Mr.Weasley, Dumbledore, yani Sır-Tutucuları öldükten sonra, Dumbledore‘unGrimmauldMeydanı‘nınsöylediğiinsanlarınSırTutucularolduğunuaçıkladı.

"Veyaklaşıkyirmikişiolduğumuzagöre,FideliusBüyüsü‘nünetkisihafifliyor.Ölüm Yiyenler'in sırrı birinden öğrenme şansları yirmiye katlandı. Çok uzunsürmesinibekleyemeyiz."

"AmaSnapeşimdiyekadaradresiÖlümYiyenler'esöylemiştir,değilmi?"diyesorduHarry.

"Eh,DeliGöz,Snapegeridönersediyebirkaç lanethazırlamıştı.Umuyoruzkionu uzak tutacak ve eğer yerini söylemeye kalkarsa dilini kilitleyecek kadargüçlülerdir, ama emin olamıyoruz. Koruması bu kadar güvenilmezken orayıkarargaholarakkullanmamızdelilikolur."

Oakşammutfakokadarkalabalıktıkiçatalbıçakhareketettirmekgüçtü.Harrykendini Ginny‘nin yanına tıkılmış buldu; aralarında geçmiş olan söylenmemişşeyler yüzünden Harry, aralarında birkaç kişinin olup onları ayırmış olmasınıdiledi.Kızınkolunasürtünmemekiçinkendiniokadarzorluyorduki tavuğunuzarzorkesti.

"DeliGözhakkındayenibirhaberyokmu?"diyesorduHarryBilly‘ye.

"Hiçbirşeyyok,"diyecevapladıBill.

Moody için bir cenaze düzenleyememişlerdi, çünkü Bill ve Lupin cesedinibulmada başarısız olmuşlardı. Savaş sırasındaki karmaşa ve karanlık da gözönündebulunduruluncanereyedüştüğünütahminetmekzordu.

"Gelecek Postası cesedinin bulunması ya da ölümüyle ilgili tek kelime bileetmedi,"diyedevamettiBill."Amabupekbiranlamagelmiyor.Songünlerdesessizolmayaözengösteriyorlar."

"Ve Ölüm Yiyenler'den kaçarken kullandığım izinsiz büyü için henüz bir

duruşma bildirmediler?" diye seslendi Harry, masanın diğer ucundaki Mr.Weasley‘ye,adamkafasınısalladı.

"Başka bir çarem olmadığını bildikleri için mi, yoksa dünyaya Voldemort‘unbanasaldırdığınısöylemekistemedikleriiçinmi?”

"İkincisi bence. Scrimgeur Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘in eskisi kadar güçlüolduğunuveAzkaban‘dabirçokfirarolduğunukabuletmekistemiyor."

"Evet, halka gerçekler neden anlatılsın ki?" dedi Harry, bıçağını o kadar sıkıtutmuştukisağelininüzerindekiyaraizibeyazteniüzerindecılızcabelirginleşti:“Yalansöylememeliyim.”

"Bakanlık'ta kimse onunla savaşmaya hazırlanmıyor mu?" diye sordu Ronkızgınca.

"Tabii ki Ron, ama insanlar dehşete düştüler," diye yanıtladı Mr. Weasley,"sıradaki kaybolacak kişi olmaktan, çocuklarının saldırıya uğrayacakolmalarındandehşetedüştüler!Etraftadolaşankötüsöylentilervar;meselabenHogwarts‘takiMuggleAraştırmalarıProfesörü'nün istifaettiğine inanmıyorum.Haftalardır ortalarda yok.Bu sıradaScrimgeour günboyunca odasındandışarıçıkmıyor.Umuyorumkibirplanüzerindeçalışıyordur."

Mrs. Weasley‘nin boş tabakları büyü yoluyla masadan kaldırıp turta servisiyaptığısıradabirduraklamaoldu.

"Senin kılık değişimin hakkında konuşmamız lazımHarry," dedi Fleur, herkespudingini aldığı zaman. Harry kafası karışmış görününce "Düğün için," diyeekledi. "Tabii ki konuklarımızdan hiçbiri Ölüm Yiyen değil, ama birazcıkşampanya içtikten sonra ağızlarından bir şey kaçırmayacaklarını garantiedemeyiz."

Harrybundan,kızınhalaHagrid‘denşüphelendiğisonucunuçıkardı.

"Evet,iyibirnoktayaparmakbastın,"dediMrs.Weasleymasanınuçkısmından,gözlüğünüburnunucunadüşürmüş,upuzunbirparşömenkağıdınayazdığıuçsuzbucaksız bir yapılacaklar listesini gözden geçiriyordu. "Şimdi, Ron, odanıtemizledinmi?"

"Neden?" diye bağırdı Ron, elinden kaşığı bırakıp annesine ters ters bakarak."Neden benim odamın temizlenmesi gerekiyor? Harry ve ben onun şu ankihalindenmemnunuz!"

"Birkaçgünekadarburadaağabeyinindüğününüyapacağızgençadam-"

"Ve onlar da benim odamda mı evlenecekler?" diye sordu Ron, sinirdenköpürerek."Hayır!ÖyleyseMerlin‘insarkıkdonuaşkınaneden-"

"Annenle bu şekilde konuşma," dediMr.Weasley sertçe, "Ve sana söylenileniyap."

Ron ebeveynlerinin ikisine de kaşlarını çatarak baktı, sonra kaşığını aldı veelmalıtartındankalansonlokmalarasaldırdı.

"Benyardım edebilirim, benimde dağınıklığım." dediHarryRon‘a, amaMrs.Weasleylafakarıştı.

"HayırHarry,canım,tavukkümesinintemizlenmesiiçinArthur‘ayardımetmenitercih ederim ve Hermione, Mösyö ve Madam Delacour için çarşaflarıdeğiştirirsen minnettar olurum, biliyorsun yarın sabah on birde buradaolacaklar."

Amatavuklariçinyapılacakçokazşeyolduğuanlaşıldı.

"Bundan, şey, Molly‘ye bahsetmene gerek yok," dedi Mr. Weasley Harry‘yekümese girmesine engel olarak, "ama, şey, Ted Tonks, bana Sirius‘unbisikletinden geri kalanları gönderdi, ve şey, ben parçaları gizliyorum -yanisaklıyorum- burada. İnanılmaz bir şey! Bir egzoz borusu var - sanırım böyledeniyor ve olağanüstü bir batarya ve frenlerin nasıl çalıştığını öğrenmek içinharika bir fırsat olacak. Deneyip hepsini tek parça haline getireceğim, tabiiMollyyokke-yanizamanımolunca."

Eve döndüklerindeMrs.Weasley ortalarda yoktu, Harry gizlice Ron‘un tavanarasındakiodasınaçıktı.

"Temizliyorum, temizliyorum--! Ah, sen miydin," dedi Ron, Harry odayagirerkenrahatbirsolukalarak.Ronazöncekalkmışolduğuyatağauzandı.Odabütün hafta olduğu kadar dağınıktı; tek değişiklik, odanın uzak köşesinde,ayakucunda tüylü kızıl renkli kedisi Crookshanks‘le, Harry‘nin birkaçınınkendisinin olduğunu fark ettiği kitapları iki büyük yığın halinde ayıranHermione‘ydi.

"SelamHarry,"dedikız,Harryyatağınaoturduğusırada.

"Nasıloldudakaçmayıbaşardın?"

"Ah, Ron‘un annesi dün Ginny ve bana çarşafları değiştirmemizi söylediğiniunuttu,"dediHermione.“NumerolojiKuramı”nıbirtarafa“KaranlıkSanatlarınDoğuşuveBitişi”nidiğerbirtarafaattı.

"Biz de Deli-Göz‘den bahsediyorduk," dedi Ron Harry‘ye. "Ben onun sağkaldığınıtahminediyorum."

"AmaBillonunÖlümLanetitarafındanvurulduğunugördü,"dediHarry.

"Evet,amaBillde saldırı altındaydı,"dediRon. "Negördüğükonusundanasıleminolabilirki?"

"Öldürmelanetiıskalamışbileolsa,Deligözneredeyseüçyüzmetredendüştü,"dediHermione,şimdi“Britanyaveİrlanda‘nınQuidditchTakımları”nıtartıyordueliyle.

"KalkanBüyüsükullanmışolabilir-"

"Fleurasasınınelindenuçtuğunusöyledi,"dediHarry.

"Eh, tamam, eğer ölmüş olmasını istiyorsanız," dedi Ron huysuzca, yastığınıyumruklayıpdaharahatbirşeklesokarak.

"Tabii ki ölmüş olmasını istemiyoruz!" dedi Hermione şoke olmuş halde."Ölmüşolmasıberbatbirşey!Amagerçekçioluyoruz!"

Harry ilk kez, Deli-Göz‘ün bedenini, Dumbledore‘unki gibi yıpranmış olarakhayal etti, ama tek gözü hala yerinde oynuyordu. İğrenme ve delice gülmearzusuylakarışıkbirdürtühissetti.

"ÖlümYiyenler büyük ihtimalle arkalarını temizlediler, bu yüzden kimse onubulamıyor,"dediRonakıllıca.

"Evet," dedi Harry. "Barty Crouch‘un bir kemiğe dönüştürülüp Hagrid‘in önbahçesinegömülmesigibi.BüyükihtimalleMoody‘yibirşeyedönüştürdülerve-"

"Yapma!" diye cıyakladı Hermione. Harry irkildi ve onun “Hececinin HeceListesi”kitabıüzerindengözyaşlarınaboğulmaküzereolduğunugördü.

"Ah, hayır," dedi Harry, yataktan kalkmaya çabalayarak. "Hermione, seniüzmeyeçalışmıyordum-"

Amapaslanmışyataksomyasınınbüyükgıcırtısıyla,Ronyataktansıçrayıpdahaerkendavrandı.TekkolunuHermione‘yedoladı,diğereliylekotpantolonununcebini arayarak, daha önceden etrafın tozunu almak için kullandığı iğrençgörünümlü bir mendil çıkardı. Telaşla asasını çıkarıp bez parçasına tuttu ve"Tergeo"dedi.

Asayağlıkısımlarınçoğunutemizledi.KendindenmemnunbirtavırlaRon,hafiftütenmendiliHermione‘yeverdi.

"Ah... teşekkürler Ron... üzgünüm..." burnunu sümkürüp hıçkırdı. "Çok kork-kunç, değil mi? Tam Dumbledore‘dan s-sonra... Deli Göz‘ün ölmesini hiçbeklemiyordum,nedenseokadargüçlügörünüyorduki!"

"Evet, biliyorum," dediRon kıza sarılarak. "Ama eğer burada olsaydı bize nederdi,biliyormusun?"

"H-herzamantetikteolun,"dediHermionegözlerinisilerek.

"Evetdoğru,"dediRononaylayarak."Onaolanlardandersçıkarmamızısöylerdi.VeöğrendiğimizşeykorkakMundunguskaçığınagüvenmemek."

Hermionehafifçegüldüve iki tanedahakitabadoğruuzandı.BirsaniyesonraRon,kolunuonunomzundançekti; kız “CanavarKitap:Canavarlar”ı Ron‘unayağına düşürdü. Kitap onu dizginleyen kemerden kurtuldu ve saldırgancaRon‘unayakbileğiniısırmayaçalıştı.

"Özür dilerim! Özür dilerim!" diye bağırdı Hermione, Harry kitabı Ron‘unbacağındançekiptekrarbağladığısırada.

"Sen bütün o kitaplarla ne yapıyorsun?" diye sordu Ron, yatağına doğrutopallayarak.

"Hangilerini yanımızda götüreceğimize karar veriyorum," dedi Hermione."Hortkuluklar'ıararken."

"Ah,tabii,"dediRonelinialnınavurarak."Voldemort‘ugezerbirkütüphaneyleavlayacağımızıunutmuşum."

"Ha ha," dediHermione, “HececininHece Listesi”ne bakarak. "Acaba... antikyazıları çevirmemiz gerekebilir mi? Mümkün... yanımıza almamız iyi olur,güvenlikaçısından."

Hececiyiikikitapyığınınınortasınabıraktıve“Hogwarts:BirTarih”ielinealdı.

"Dinleyin,"dediHarry.

Sırtınıdikleştirdi.RonveHermioneonaboyuneğmevebaşkaldırmakarışımıifadelerlebaktılar.

"Biliyorum, Dumbledore‘un cenazesinden sonra benimle gelmek istediğinizisöylediniz,"diyebaşladıHarry.

"İştebaşlıyor,"dediRon,Hermione‘yegözlerinidevirerek.

"Tahmin ettiğimiz gibi," diye iç çekti kız ve tekrar kitaplara döndü. "Biliyormusunuz, sanırım “Hogwarts: Bir Tarih”i alacağım. Oraya yenidendönmeyeceksekbile,bukitapolmadanrahathissedeceğimisanmıyorum-"

"Dinleyin!"dediHarrytekrar.

"Hayır Harry, sen dinle," dedi Hermione. "Seninle geliyoruz. Bu aylaröncesindenkararlaştırıldı-yıllaröncesindenaslında."

"Ama-"

"Kapaçeneni,"dediRon.

"-yeterincedüşündüğünüzeeminmisiniz?"diyeısrarettiHarry.

"Bakalım," dedi Hermione, “İfritlerle Seyahat”i kitaplar yığınına çarparak,oldukçakızgıngörünüyordu."Gitmemizgerektiğiangidebilelimdiyegünlerdirhazırlanıyorumvebilginolsundiye söylüyorum,oldukçazorbüyüleryapmayıdaiçindebarındırıyor,Ron‘unannesininburnunundibinden,DeliGöz‘ünbütünÇokÖzlüİksirstoğunukaçırmasındansözetmiyorumbile.

"Aynı zamanda ailemin hafızasını değiştirdim, böylece gerçekte Wendell veMonica Wilkins diye adlandırıldıklarına inanıyorlar ve en büyük hayalleriAvusturalya‘ya taşınmaktı, ki artık oradalar. Bu Voldemort‘un onların izinisürmesini ve benimle ilgili sorguya çekilmelerini zorlaştırmak için - ya daseninleilgili,çünküneyazıkkionlarasendenbirazbahsetmiştim.

"Hortkuluklar avından sağ çıkarsam eğer, annemi ve babamı bulup büyüyükaldıracağım. Eğer sağ çıkamazsam - eh, sanırım onları güvende ve mutlututabilecekkadarsağlambirbüyüyaptım.WendellveMonicaWilkinsbirkızlarıolduğunubilmiyorlar,görüyorsunuzya."

Hermione‘ningözleriyenidenyaşlarladoldu.Ronyatağındankalkıpkollarınıbirkez daha kıza doladı ve Harry‘ye, duruma uygun olarak ince davranmadığıgerekçesiyle kaşlarını çattı. Harry söyleyecek bir şey bulamadı, Ron‘un birbaşkasınaincedavranmasınıöğretmesioldukçasıradışıbirşeydi.

"Şey-Hermione,üzgünüm-ben-"

"Ron‘la benim eğer seninle birlikte gelirsek neler olabileceğini bildiğimizinfarkınamıvarmadın?"Eh,biliyoruz.Ron,Harry‘yeyaptığınşeyigöster."

"Boşver,iknaoldu,"dediRon.

"Hadi,bilmesigerekiyor!"

"Ah,pekala.Harry,gel."

İkincikezRonkolunuHermione‘dençektivekapıyadoğruyürüdü.

"Hadi."

"Neden?" diye sordu Harry, odanın dışındaki küçük alana doğru Ron‘u takipederek.

"Descendo,"diyemırıldandıRon,asasınıdüşüktavanadoğrultarak.Kafalarınınüzerinde bir ambar kapağı açıldı ve ayaklarına doğru birmerdiven indi. Karedelikten,barizbirlağımkokusuylabirlikte,yarıemme,yarıinlemekorkunçbirsesgeldi.

"Buseningulyabanindeğilmi?"diyesorduHarry,bazıgecelersessizliğibozanbuyaratıkladahaöncetanışmamıştı.

"Evet,o,"dediRonmerdivenetırmanarak."Gelvebirgözat."

Harrybirkaç adımgeriden, ufak tavan arası boşluğunadoğruRon‘u takip etti.Ondanbirmetreötedeki; karanlıkta, kıvrılmış, geniş ağzı tamamenaçık, derinbir uykuda olan yaratığın görüntüsünü görmeden önce başı ve omuzlarıylaodadaydı.

"Ama...şeygibi...gulyabanilernormaldepijamagiyerlermi?"

"Hayır," dedi Ron. "Genelde kızıl saçlı olmazlar ve bu kadar kabarcıkları daolmaz."

Harryyaratığınbirazcıkiğrençolduğunudüşündü.İnsanşekliveboyutundaydı,ve giydiği şey, Harry‘nin gözleri karanlığa alıştığı için şimdi rahatçagörebiliyordu,Ron‘uneskipijamalarındanbiriydi.Aynızamandagulyabanilerinfarklısaçvekızgınmorkabarcıklaryerine,genelliklesıskavekelolduklarındanemindi.

"O,benim,anladınmı?"dediRon.

"Hayır,"dediHarry."Anlamadım."

"Odama geçtiğimizde anlatırım, kokuya dayanamıyorum," dedi Ron.Merdivenden aşağı indiler, Ron çatıyı eski haline döndürdü ve hala kitaplarıayırmaklameşgulolanHermione‘yekatıldılar.

"Ayrıldığımızda, gulyabani aşağı inip benim odamda yaşayacak," dedi Ron.

"Sanırımbununolmasınısabırsızlıklabekliyor-eh,tahminetmesizor,çünkütekyapabildiği inlemek ve salya akıtmak- ama bahsini açtığın zaman çok kafasallıyor.HerneysebenimSıvaserpilkapmışhalimolacak.İyi,değilmi?

Harryyalnızcakafasıkarışıkbirşekildebaktı.

"Öyle!" dedi Ron, Harry‘nin planın harikalığını anlamamış olmasına oldukçasinirlenmişti. "Bak, üçümüz bir daha Hogwarts‘a gitmediğimiz zaman, herkesHermionevebenimseninlebirlikteolduğumuzudüşünecek,doğrumu?BudademekoluyorkiÖlümYiyenler,seninneredeolduğunhakkındabirbilgilerivarmıdiyedoğrucaailelerimizegidecekler."

"Amaumuyoruzkiben, annemvebabamlauzaklaragitmişgibi görüneceğim,birçok Muggle doğumlu gidip saklanmayı planlıyor şu anki durumda," dediHermione.

"Biz bütün ailemi saklayamayız, çok kuşku yaratır ve hepsi işlerinibırakamazlar,"dediRon. "Bizde, benimSıvaserpil yüzündenciddibir şekildehastalandığım ve bu yüzden okula gidemediğim hikayesini uyduracağız. Eğerherhangibiriaraştırmayagelirse,annemyadababamyatağımdakikabarcıklarladolu gulyabaniyi gösterebilirler. Sıvaserpil çokbulaşıcı, bu yüzdenyanına çokyaklaşmak istemeyeceklerdir. Bir şey söylemeyecek olması da önemli değil,çünkümantarküçükdilininüzerinesıçrarsa,konuşamazsın."

"Veannenlebabandabuplanıniçindeler?"diyesorduHarry.

"Babam içinde. Gulyabaniyi dönüştürmek için Fred ve George‘a yardım etti.Annem... eh, nasıl olduğunu gördün. Biz gidene dek gidiyor oluşumuzukabullenemeyecek."

Odadakisessizlikyalnızca,Hermione‘ninyığınlardanbirinevebirdiğerineattığıkitaplarınçıkardığıhafifgümbürtüylebozuluyordu.Ronoturmuşonuizliyordu,Harry iseönceona, sonraHermione‘yebaktı.Ailelerinikorumak içinaldıklarıönlemler,çokdahafazlasıdaolmuşolsa,gerçektenonunlagitmekistediklerinifark etmesini sağladı ve ne kadar tehlikeli olduğunu kesinlikle biliyorlardı.Bunun ona ne ifade ettiğini söylemek istedi, ama yeterince anlamlı kelimelerbulamadı.

Sessizliğiniçinde,dörtkataşağıdakiMrs.Weasley‘ninboğukbağırışıduyuldu.

"Ginnymuhtemelendeğerli aptalyüzüğününüstündebir tozzerreciğibıraktı,"dedi Ron. "Delacour‘ların neden düğünden iki gün önce gelmek zorundaolduklarınıanlamıyorum."

"Fleur‘un kız kardeşi nedime olacak, prova için burada olması gerek ve tekbaşınagelemeyecekkadarküçük,"dediHermione,“ÖlümPerisiniKovalamak”ıkararsızbirşekildeinceleyerek.

"Eh,misafirleranneminstresseviyesinehiçiyigelmeyecek,"dediRon.

"Asılkararvermemizgerekenşey,"dediHermione,“SavunmaSihriKuramı”nıikinci kez bakma ihtiyacı duymadan kutuya attı ve “Avrupa‘da Sihir EğitimiÜzerineBirDeğerlendirme”yielinealdı,"buradanayrılıncanereyegideceğimiz.Biliyorum, önceGodric‘sHollow‘a gitmek istediğini söyledinHarry, nedeninianlıyorum,ama...eh...Hortkuluklar'ıöncelikhalinegetirmemizgerekmezmi?"

"EğerherhangibirHortkuluk‘unneredeolduğunubilseydik,seninleaynıfikirdeolabilirdim," dedi Harry, Godric‘s Hollow‘a gitme arzusunun Hermionetarafından tamamen anlaşıldığına inanmayarak. Ebeveynlerininmezarının ordaoluşu, yerin çekiciliğinin yalnızca bir kısmıydı: bu yerde aradığı cevaplarıbulabileceğine dair güçlü, açıklanamaz hisleri vardı. Belki de Voldemort‘unÖldürmeLaneti'ndenoradasağsıyrıldğiiçindi;şimdidüelloyutekraretmekiçinmeydanokuyorduvebununolduğuyereçekiliyordu,anlamakistiyordu.

"Voldemort‘un Godric‘s Hollow‘u göz takibine alma olasılığını düşünmüyormusun?"diye sorduHermione. "Senin istediğinyeregitmekte serbest olduğunzaman,geridönüpaileninmezarınıziyaretedeceğiniumuyorolabilir?"

Bu Harry‘nin aklına gelmemişti. Karşılık verecek bir şey düşünürken, Ronkonuştu.

"ŞuR.A.B.denenkişi,"dedi,"Hanişugerçekmadalyonuçalan?"

Hermioneonaylarcasınakafasalladı.

"Yazdığınottaonuyokedeceğinisöylemişti,değilmi?"

Harry sırt çantasını kendisine doğru çekti ve üzerinde halaR.A.B.‘ın notununsarılıolduğusahteHortkuluk‘uçıkardı.

"GerçekHortkuluk‘uçaldımveenkısazamandayoketmeyiplanlıyorum"diyeyükseksesleokuduHarry.

"Eh,yaadamgerçektenişinibitirmişse?"dediRon.

"Yadakadın,"diyeeklediHermione.

"Hangisiyse,"dediRon,"bizimiçinyapacakbirişeksilmişoluyor!"

"Evet, ama hala gerçek madalyonu bulmak zorundayız, değil mi?" dediHermione,"yokedilipyokedilmediğinianlamakiçin."

"Birkezelegeçirdiğimizzaman,birHortkluluk‘unasılyokedersin?"diyesorduRon.

"Eh,"dediHermione."Bununiçinaraştırmayapıyordum."

"Nasıl?" diye sordu Harry. "Hortkuluklar‘la ilgili kütüphanede kitap yoksanıyordum?"

"Yoktu,"dediHermionekızararak. "Dumbledorehepsini kaldırdı, ama - onlarıyoketmedi."

Rongözlerinikocamanaçarakyerindedoğruldu.

"Onları çalmadım!" dedi Hermione, Harry‘ye ve Ron‘a bir çeşit çaresizliklebakarak. "Dumbledore onları raflardan kaldırmış olsa bile, hala kütüphaneninkitapları. Her neyse, eğer gerçekten kimsenin onlara ulaşmasını istemeseydi,eminimelegeçirilmesiniçokdahazor-"

"Konuyagel!"dediRon.

"Eh... kolay oldu," dedi Hermione kısık sesle. "Yalnızca bir Çağırma Büyüsüyaptım. Biliyorsunuz - Accio. Ve... Dumbledore‘un çalışma odasınınpenceresindendoğrucakızlaryatakhanesinegeldiler."

"Ama bunu ne zaman yaptın?" diye sordu Harry, Hermione‘ye ilişkin birhayranlıkvekuşkuculukkarışımıbirhisle.

"Dumbledore‘un - cenazesinden - hemen sonra," dediHermionedahadakısıkbirsesle."OkulubırakıpHortkuluklar‘ınpeşinedüşeceğimizkararınıverdiktenhemensonra.Üstkataeşyalarımıalmayaçıktığımda-onlarhakkındanekadarçok bilirsek o kadar iyi olacağı aklıma geldi... ve orada yalnızdım... ben dedenedim... ve işe yaradı. Doğruca pencereden içeri uçtular ve ben de onlarıpaketledim."

Yutkunduveyalvarırcasına ekledi "Dumbledore‘unbuyüzdenbanakızacağınısanmıyorum,bubilgileriHortkulukyaratmakiçinkullanacakdeğiliz,değilmi?"

"Şikayetettiğimizigörüyormusun?"dediRon."Buaradakitaplarnerede?"

Hermionekitapyığınınıbirdakikaboyuncaaltüstettiktensonra,siyahderiylekaplıbüyükbirciltçıkardı.Midesibulanmışgibigöründüvekitabısankiyeniölmüşcesineihtiyatlatuttu.

"BuHortkulukyapımınıaçıkçaanlatanbirkitap.“KaranlıkSanatlarınSırları”-korkunçbir kitap, gerçektenberbat,KaraBüyü'yledolu.Dumbledore‘unbunukütüphanedennezamankaldırdığınımerakediyorum...eğermüdürolanakadaryapmadıysa,eminimVoldemortihtiyacıolanbütünbilgiyiburadanalmıştır."

"Eğer zaten bunu okuduysa, neden Slughorn‘a Hortkuluk‘un nasıl yapıldığınısorsunki?"diyesorduRon.

"O, Slughorn‘a yalnızca ruhunu yediye bölersen ne olacağını öğrenmek içinkonuyu açtı," dedi Harry. "Slughorn‘a Hortkuluklar hakkında soru sorduğuzaman,Dumbledore,Riddle‘ın nasılHortkuluk yapıldığını bildiğinden emindi.SanırımhaklısınHermione,bilgiyialmasınınenkolayyolubu."

"Ve onlar hakkında daha fazla okudukça," dedi Hermione, "daha dakorkunçlaşıyorlar ve gerçekten altı adet yapmış olmasına bile daha azinanıyorum. Kitap seni, parçalayarak ruhunun geri kalanını ne kadardengesizleştirdiğin konusunda uyarıyor ve bu yalnızca tek Hortkulukyapıldığındaoluyor!"

Harry, Dumbedore‘un Voldemort hakkında "sıradan kötülüğün ötesinde”dediğinihatırladı.

"Kendinitekrartekbirparçahalindebirleştirmeninbiryoluyokmu?"diyesorduRon.

"Evet,"dediHermioneboşbirgülümsemeyle,"amabuçokkötübirşekildeacıvericiolmalıymış."

"Neden?Nasılyapılıyormuş?"diyesorduHarry.

"Vicdanazabı,"dediHermione."Yaptığınşeylerigerçektenhissetmengerekiyor.Bir dipnot var. Görünüşe göre onun acısı seni yok edebiliyormuş. Yine deVoldemort‘unvicdanazabıçekeceğinisanmıyorum,yasen?"

"Hayır," dedi Ron, Harry‘den önce. "Peki o kitapta Hortkuluklar‘ı nasıl yokedeceğimizyazıyormu?"

"Evet," dedi Hermione, şimdi bozulan organları inceliyormuşçasına zarifsayfalarıçevirdi."ÇünküKaranlıkbüyücüleri,büyüleriniçoksağlamyapmalarıkonusunda uyarıyor. Okuduğum kadarıyla, Harry‘nin Riddle‘ın güncesineyaptığı,Hortkuluk‘uyoketmeningerçektengüvenilirbiryoluydu."

"Ne,basilikdişisaplamakmı?"diyesorduHarry.

"Ahpeki,büyükbirbasilikdişistoğumuzolduğuiçinşanslıyızozaman,"dediRon."Bendeonlarıneredekullanırızdiyemerakediyordum."

"Basilikdişiolmasıgerekmiyor,"dediHermionesabırla."Okadaryıkıcıbirşeyolmalı kiHortkulukkendini tamir edemesin.Basilik zehrinin tekbir panzehirivarveodainanılmazderecedenadirbulunuyor-"

"-ankagözyaşı,"dediHarry,kafasınıonaylarcasınasallayarak.

"Kesinlikle," dedi Hermione. "Problemimiz basilik zehri kadar yıkıcı çok azmaddenin olması ve hepsi de yanımızda taşımak için tehlikeli. Çözmemizgerekenproblembu,çünkübirHortkuluk‘uayırmak,parçalamakyadaezmekbirişeyaramıyor.Büyüyleyapılabilecektamirinötesinegeçmelisin."

"Ama bu şeyi yok etsek bile," dediRon, "Neden içindeki ruh gidip başka birşeyiniçindeyaşamıyor?"

"ÇünkübirHortkulukinsanındoğasınatamamenters."

Harry‘le Ron‘un kafaları karışık görünmeleri üzerine Hermione devam etti,"Bak, şimdi bir kılıç alıp, Ron sana saplarsam, senin ruhuna zarar vermişolmam."

"Vebubenimiçinçokrahatlatıcıbirşeyolureminim,"dediRon.Harrygüldü.

"Olmalı aslında! Demek istediğim, bedenine ne olursa olsun, ruhundokunulmamış bir şekilde kurtulacak," dedi Hermione. "Ama Hortkuluklarbununtamtersi,içindekiparçacıknesnesinebağlı,hayattakalmasıiçingövdeyebüyülenmiş,onsuzvarolamaz."

"Bensapladığımzamangünlükölmüşgibiydi,"dediHarry,delinensayfalardankangibiakanmürekkebivekaybolurkenVoldemort‘unruhununattığıçığlıklarıhatırlayarak.

"Vegünlük tamamıylayokedildiğizaman, içine tıkılmışolanruhparçasıdahafazla var olamadı. Ginny, sen denemeden önce günlükten kurtulmaya çalıştı,sifonuüzerineçekti,amabellikiyenigibigerigeldi."

"Bir saniye," dedi Ron kaşlarını çatarak. "O günlüğün içindeki ruh parçasıGinny‘yielegeçiriyordu,değilmi?Onasıloldupeki?"

"Büyülü materyal hala sağlamken, içindeki ruh parçası, eğer objeyle çokyakınlaşılırsabaşkabir insanın içinegirip çıkabilir.Fiziksel olarakyakınlıktanbahsetmiyorum,dokunmaklaalakasıyok,"diyeekledi,Ronkonuşmadanönce.

"Demekistediğim,duygusalolarakyakınlaşmak.Ginnyogünlüğekalbinidöktü,kendiniinanılmazderecedesavunmasızbıraktı.EğerHortkuluk‘açokdüşkünvebağımlıysanbaşınderttedemektir."

"Dumbledoreyüzüğünasılyokettimerakediyorum?Nedenonasormadımki?Gerçektenasla..."

Sesigitti:Dumbledore‘asormuşolmasıgerekenoncaşeyidüşünüyordu,müdüröldüğünden beri Harry‘ye, Dumbledore yaşarken daha fazlasını öğrenmek veanlamakiçinbirçokfırsatıboşaharcamışgibigeliyordu.

Yatak odasının kapısı sanki duvar sarsılıyormuş gibi bir gürültüyle açıldığındasessizlik bozuldu. Hermione çığlık attı ve “Karanlık Sanatların Sırları”nı yeredüşürdü. Crookshanks yatağın altına kaçtı, içerlemiş bir şekilde tısladı; Ronyataktansıçradı,çıkarılmışKurbağaÇikolataçöpünebasarakkaydıvekafasınıkarşı duvara çarptı ve Harry, karşısında, saçları dağınık ve suratı öfkedenkasılmış Mrs. Weasley olduğunu fark etmeden önce içgüdüsel olarak eliniasasınaattı.

"Busıcak,küçükbuluşmayıböldüğüm içinözürdilerim,"dedi, sesi titriyordu."Eminim hepinizin dinlenmeye ihtiyacı var... ama odamda ayrıştırılmayıbekleyenbir yığın düğünhediyesi var ve sizin banayardımetmek istediğinizisanıyordum."

"Ah evet," dedi Hermione, ayakları üzerinde doğrulurken dehşete düşmüşgörünüyordu,kitaplarırasgelefırlatarak,"yardımedeceğiz...üzgünüz..."dedi.

Harry ve Ron‘a suratında acı dolu bir ifadeyle bakan Hermione, Mrs.Weasley‘ninarkasındanodadançıktı.

"Ev cini olmak gibi bir şey," diye şikayet etti Ron kısık sesle, kafasınıovalayarakHarry‘lebirliktediğerlerini takipetti."İşiyapıncaonlargibi tatminolmuyorsuntabiiki.Şudüğünnekadarerkenbiterseokadarmutluolacağım."

"Evet," dedi Harry, "o zaman Hortkuluklar'ı bulmaktan başka işimizolmayacak...Tatilgibiolacak,değilmi?"

Rongülmeyebaşladı,amaMrs.Weasley‘ninodasındaonlarıbekleyenkocabirdüğünhediyesiyığınınıgörmesiyleberaberabukbirşekildegülmesisonbuldu.

Delacour'larertesisabahsaatonbirdegeldiler.Harry,Ron,HermioneveGinny,bu sefer Fleur‘un ailesine tamamen kızgındılar, Ron‘un birbirine eş çoraplargiymek için üst kata tekrar çıkmak zorunda kalması ve Harry‘nin saçlarını

düzleştirmeye çalışması hiç hoş değildi. Yeterince şık göründüklerinidüşündükleri zaman, güneşli arka bahçeye grup halinde çıktılar ve misafirleribeklediler.

Harry bu yeri daha önce bu kadar düzenli görmemişti. Paslanmış kazanlar vegenelliklearkakapınıngirişineyığılan,eski,dizekadaruzanan lastikçizmelergitmişti ve yerlerine kapının iki yanına konmuşbüyükvazoların içine iki taneyeni Pırpır Çalı yerleştirilmişti, esinti olmamasına rağmen yapraklar hoş birdalgalanma efektiyle hafifçe sallanıyordu. Tavuklar kapatılmıştı, etrafsüpürülmüştü,bahçeninyakınkısımlarıbudanmışveçekidüzenverilmişti,bunarağmen bahçenin otlarla sarılı halini sevenHarry, umulmadık anlarda sıçrayanyercüceleriolmadanyerinbirazterkedilmişgöründüğünüdüşündü.

HemYoldaşlıkhemdeBakanlıktarafından,Kovuk‘unüzerinekaçtanegüvenlikbüyüsününyerleştirildiğininsayısınışaşırdı;tekbildiği,büyüylemekanagirişinartık imkansız olduğuydu. Bu nedenle Mr. Weasley, Anahtar'la gelenDelacour'ları yakın tepelerden birinde karşılamaya gitti. Ulaşmalarını haberverenilkses,alışılmadıkderecedeyüksekseslibirgülüştü,sonradanbugülüşündakikalarsonraelindebavullarlakapıdabelirenMr.Weasley'yeaitolduğuortayaçıktı; uzun, yaprak yeşili cüppesiyle ancak Fleur'un annesi olabilecek güzelsarışınbirbayanaeşlikediyordu.

"Anne!"diyeçığlıkattıFleur,aceleylesarılmakiçinöneatıldı."Baba!"

Mösyö Delecour, çekicilik bakımından karısının yanından bile geçmiyordu;karısının omuz hizasındaydı, aşırı derecede tıknazdı ve küçük siyah bir sivrisakalıvardı.Yinedeeliayağıdüzgündü.Yüksek topukluayakkabılarıylaMrs.Weasley‘ye doğru sıçradı ve onu her iki yanağından öperek kadınıntelaşlanmasınanedenoldu.

"Çok zahmete girişmişsiniz," dedi derin bir sesle. "Fleur çok uğraştığınızısöyledi."

"Ah,hiçbirşeyyapmadık,hiçbirşey,"dediMrs.Weasleyheyecanlanarak."Hiçsorundeğil."

Ron, yeni Pırpır Çalıları'ndan birinin arkasına saklanmış bir yer cücesinitekmelemeyihedefleyereksinirleriniyatıştırdı."Sevgili bayan!" dedi Mösyö Delacour, hala kendi iki şişman eliyle Mrs.Weasley‘nin elini sıkıyor ve gülümsüyordu. "Ailelerimizin birleşecekolmasındandolayıonurduyuyoruz!Eşimitanıtmamaizinverin,Apolline."

MadamDelacour öne doğru süzülürcesine yürüdü veMrs.Weasley‘yi öpmekiçindurdu.

"Enchantée"dedi."Kocanızbizeeğlencelihikayeleranlatıyordu!"

Mr. Weasley delice bir kahkaha attı; Mrs. Weasley ona bir bakış attı, adamanında sustuveyakınbir arkadaşınınhastayatağındabekliyorgibibir ifadeyebüründü.

"Ve tabii ki küçük kızım Gabrielle‘le tanıştınız!" dedi Monsenyör Delacour.Gabrielle Fleur‘un minyatürü gibiydi; on bir yaşında, beline kadar uzanangümüşisarısaçlarıvardı,Mrs.Weasley‘yegözkamaştırıcıbirşekildegülümsedive sarıldı, sonra kirpiklerini delicesine kırparakHarry‘ye öfkeli bir bakış attı.Ginnyyükseksesleboğazınıtemizledi.

"Eh,hadi içerigirin,hadi"dediMrs.Weasleyneşeyle,Delacour'laraevekadareşlik etti, bir çok "Hayır, lütfen!"ler ve "Önden siz!"ler ve "Hiç zahmetolmadı!"larla.

Delacour'ların hoş ve yardım sever konuklar oldukları hemen anlaşıldı. Herşeydenmemnundular ve düğün hazırlıklarına yardım etmek için hevesliydiler.Monsenyör Delecour, oturma planından nedimenin gösterisine kadar her şeyi"Charmant!"diye ilişiklendirdi. Madam Delacour ev içi büyülerinde oldukçabaşarılıydı ve fırının içini güzelce temizledi; Gabrielle herhangi bir şekildeyardımcıolmakiçin,hızlıveanlaşılmazFransızca‘sıylabüyükablasınınpeşindedolaştı.

İşin kötü yanı,Kovukbukadar fazla kişiyi barındırmak için inşa edilmemişti.Mösyö ve Madam Delacour‘un yatak odalarını geri almaları için ısrar veitirazlarına karşın Mr. ve Mrs. Weasley, şimdi oturma odasında yatıyorlardı.Gabrielle, Fleur‘la Percy‘nin eski odasında uyuyordu ve Bill, sağdıcı CharlieRomanya‘dandönünceonunlabirlikteuyuyacaktı.BirlikteplanyapmaşanslarıolanaksızlaşmıştıvebununçaresizliğiiçindeHarry,RonveHermione,kalabalıkevdenuzaklaşmakiçintavuklarıbeslemegöreviniüstlendiler.

"Amabizihiçyalnızbırakmıyor!"diyehırladıRon,ikincibuluşmateşebbüsleri,Mrs.Weasley‘nin,kollarındabüyükbirleğençamaşırlakarşılarındabelirmesiylebaşarısızolmuştu.

"Ah,güzel,tavuklarıbeslemişsiniz,"diyeseslendionlara."Yarınadamlarburayagelmedenönceonlarıtekrarkapatsakiyiolur...düğüniçinçadırdikilecek,"diyeaçıkladı,duvarayaslanarak.Yorgunluktantükenmişgörünüyordu."Millamant‘ın

BüyülüÇadırları...gerçekteniyiler.Billonlaraeşlikediyor...OnlarburadaykendışarıçıkmasaniyiolurHarry.Birdüğünorganizeetmeninçokkomplikebirişolduğunusöylemekzorundayım,etraftakibütünogüvenlikbüyülerifalan."

"Üzgünüm,"dediHarryalçakgönüllülükle.

"Ah,aptallaşmacanım!"dediMrs.Weasleybirkerede."Öyledemekistemedim- eh, senin güvenliğin çok daha fazla önemli! Aslına bakarsan, ben de sanadoğum gününü nasıl kutlamak istersin diye soracaktım, Harry. Ne de olsa onyediolacaksın,önemlibirgün...."

"Yaygarakopsunistemiyorum,"dediHarryhemen,bununhepsininüzerinenasılbiryükbindireceğinigözüönünegetirerek."GerçektenMrs.Weasley,normalbirakşamyemeğigüzelolur...düğündenbiröncekigün..."

"Ah,eh,eğereminsencanım.RemusveTonks‘udadavetedeyim,değilmi?VeHagrid‘enedersin?"

"Harikaolur,"dediHarry."Amalütfençokzahmetegirmeyin."

"Hiçdedeğil, hiç dedeğil... hiç sorundeğil..."Kadınonauzun, inceleyici birbakışattıktansonrabirazüzgüncegülümsedi,doğrulduveyürüyerekuzaklaştı.Harry onun, çamaşır ipinin yanında asasını sallayışını ve nemli çamaşırlarınkendi kendilerini asışlarını izledi ve aniden kadına verdiği sıkıntı ve acıyüzündenbüyükbirvicdanazabıhissetti.

YEDİNCİBÖLÜM:ALBUSDUMBLEDORE’UN

VASİYETİ

Gün doğumunun serin mavi ışığı altında, bir dağ yolu boyunca yürüyordu.Uzaklarda bir yerde, sisle kaplanmış, küçük bir köyün gölgesi vardı. Aradığıadam burada mıydı; başka en ufak bir şey düşünemeyecek kadar fena haldeihtiyaç duyduğu adam, cevabının sahibi olan adam, derdine derman olacakadam...?

"Hey,uyan!"

Harry gözlerini açtı.Ron‘un tavan arasındaki kirli odasındaki kamp yatağındayatıyordu.Güneşhenüzdoğmamıştıveodahalakaranlıktı.Pidwidgeon,kafasıufacık kanadının altında uyuyordu. Harry‘nin alnındaki yara izikarıncalanıyordu.

"Uykundamırıldanıyordun."

"Öylemi?"

"Evet.'Gregorovitch‘.Durmadan'Gregorovitch‘diyordun."

Harrygözlüklerinitakmamıştı;Ron‘unyüzühafifbulanıkçabelirdi.

"Gregorovitchkim?"

"Bennerdenbileyim?Söyleyensendin."

Harry,düşünürhaldealnınıovaladı.Buismidahaönceduyduğunadairbelirsizdüşüncesivardı,amanerdeolduğunubilemiyordu.

"Voldemort‘unonuaradığınıdüşünüyorum."

"Zavallıherif,"dediRonhararetle.Harry, hala alnını ovalayarak oturdu, şimdi tamamen uyanıktı. Tam olarakrüyadanegördüğünühatırlamaya çalıştı, ama bütün aklına gelenler dağlık bir

gündoğumuvederinbirvadininbeşiğindekiküçükbirköyünhatlarıydı.

"Benceyurtdışında."

"Kim,Gregorovitchmi?"

"Voldemort. Bence yurtdışında bir yerde Gregorovitch‘i arıyor. Britanya‘yabenzemiyordu."

"Onunzihnininiçinitekrargördüğünümütahminediyorsun?"

Ronkorkmuşgörünüyordu.

"Bana bir iyilik yap ve Hermione‘ye söyleme," dedi Harry. "Her ne kadaruykumdagördüklerimiengellememibekliyorsada..."

Pidwidgeon‘ınkafesineufakbirbakışattı,düşünüyordu...Neden'Gregorovitch‘ismitanıdıktı?

"Düşünüyorum ki," dedi yavaşça, Quidditch‘le alakalı birisi. Bir bağlantı var,amabenbilemiyorum-bilemiyorumneolduğunu."

"Quidditch?"dediRon.'Gorgovitch'olmadığındaneminmisin?‘

"Kim?"

" 'Dragomir Gorgovitch', Kovalayıcı, iki yıl önce rekor bir ücrete 'ChudleyCannons‘a transfer oldu. Bir sezonda en çok Quafle engelleme rekorununsahibi."

"Hayır,"dediHarry,"'Gorgovitch'olmadığındankesinlikleeminim."

"İkisinideboşver,"dediRon."Eh,doğumgününkutluolsunbuarada."

"Vay-evet,unuttum!Onyedioldum!"

Harry, kamp yatağının yanında duran asasını kavradı, gözlüklerini koymuşolduğudağınıkmasayayöneltti,ve"AccioGözlük!"dedi.Hernekadar sadecebiradımilerdeolsada,gözlüğünonadoğruuçtuğunugörmek,enginbir tatminduygusunasebepoldu,enazındangözlükleruçarakgelipgözüneçarpanadek.

"Kurnaz,"diyekahkahaattıRon.

Takipçi‘nin kaldırılmasının rahatlığıyla, Harry, Ron‘un eşyalarını odadauçurturken, Pidwidgeon uyandı ve kafesinin etrafında çırpındı. Harry, ayrıcaspor ayakkabılarının bağcıklarını sihirle bağlamayı denedi (neticede oluşandüğümüeliyle çözmesi birkaçdakikasını aldı) ve, tamamen zevk için,Ron‘un

ChudleyCannonsposterindekituruncucüppeleriparlakmaviyedönüştürdü.

"Ben de aslında seninkileri elle yapmalıydım," diye tavsiyede bulundu RonHarry‘ye,Harryhemenkontrol edincekıskısgüldü. "İştehediyen.Buradaaç,annemingörmesiuygundeğil."

"Kitapmı?"dediHarry,dikdörtgenselpaketialırken."Gelenektenferagat,değilmi?"

"Bu öyle bir kitap değil," dedi Ron. "Saf altın: 'Cadıları Etkilemenin On İkiGarantili Yolu'. Kızlar hakkında bilmen gereken herşeyi açıklıyor. Eğer geçendönemsadecebuna sahipolsaydım,Lavender‘dan nasıl kurtulmamgerektiğinibilirdimveyanişey,onunlada...nasılçıkacağımıbilmemgerekirdi.Hoş,Fredve George bana bir kopyasını verdiler ve çok şey öğrendim. Sen de hayretedüşeceksinvehepsiasabecerisiyleilgilideğil."

Mutfağa indiklerindemasanın üzerinde yığınla hediye buldular.Mrs.Weasley,kızartma tavasının üstünden onlarla sohbet ederken, Bill ve Mösyö Delacourkahvaltılarınıediyorlardı.

"Arthur,sanamutlubironyedi temenniettiğinisöylememiistedi,Harry,"dediMrs.Weasley,yüzüsevinçleparlıyordu."İşicabıerkendengitmesigerekti,amaakşamyemeğiiçindönecektir.şuenüsttekibizimhediyemiz."

Harry oturdu, kare paketi aldı ve açtı. İçinden bir saat çıktı; Mr. ve Mrs.Weasley‘nin on yedi yaşına girdiğinde Ron‘a verdiklerine benziyordu; altındı,çehreninetrafındaakrebinyerineyıldızlardönüyordu.

"Bir büyücüye yaşını doldurduğu zaman saat vermek adettendir," dedi Mrs.Weasley,ocağınyanındanonuendişeyleizlerken."Korkarımkio,Ron‘unkigibiyenideğil.AslındaabimFabian‘ındıamaomallarınakarşıaşırıderecedeözenlideğildi.Arkasıbirazoyulmuşçünkü-"

Konuşmasının geri kalanı kaybolup gitti; Harry kalkıp ona sıkı sıkı sarıldı.Sarılışınasözlerleanlatılamayacakduygulareklemeyeçalıştıvebelkiodaonlarıanladı,çünküHarryonubıraktığındayanaklarınıacemiceokşadı,sonraasasınıhafifçevegelişigüzel şekilde salladı, yarımpaket salamınkızartma tavasındanyeredüşmesinesebepoldu.

"Doğumgününkutluolsun,Harry!"dediHermione,telaşlamutfağakoşarak,vekendi hediyesini yığının tepesine ekleyerek. "Çok büyük bir şey değil, amaumarım seversin. Sen ona ne aldın?" diyeekledi, Ron ise onu duymamış gibigözüküyordu.

"Hadi,ozamanHermione‘ninkiniaç!"dediRon.

OnayenibirSinsioskopalmıştı.Ötekipaketlerde,BillveFleur‘denbüyülübirtraş aleti ("Ah, evet, bu sana şimdiye kadar olduğun en yumuşak traşısağlayacaktır." diye temin etti Mösyö Delacour. "Ama ne istediğini açıkçaanlatmalısın... aksi takdiğde istediğinden daha az kılın olduğunufarkedebilirsin..."),Delacour'lardançikolatalarveFredveGeorge‘danWeasleyBüyücüŞakaları‘nınsonürünlerininbulunduğubirkutuvardı.

Harry, Ron ve Hermione, Madam Delacour, Fleur ve Gabrielle‘in gelişiylerahatsızedicibirşekildekalabalıklaşanmutfaktakimasadaoyalanmadı.

"Bunları senin için paketleyeceğim," dediHermione zekice, gerimerdivenleredoğruhareketederlerken;Harry‘inhediyelerinikollarındanalmıştı."Neredeysebitti,sadeceiççamaşırlarınınçamaşırhanedençıkmasınıbekliyorum,Ron-"

Ron‘un sözü birinci kattaki bir kapının aralanmasıyla kesilmişti. “Harry, birdakikaburayagelirmisin?”

Ginny‘ydi. Ron aniden durdu, ama Hermione onu dirseğinden tuttu vemerdivenlere çekiştirdi. Kendini heyecanlı hissederekHarry,Ginny‘yi odasınadoğrutakipetti.

Dahaöncehiçoradabulunmamıştı.Küçükamaaydınlıkbirodaydı.Birduvarda,büyücümüzikgruplarındanAcayipKızkardeşler‘inbüyükbirposterivardı,veötekinde de cadılardan oluşanHolyheadHarpileriQuidditch takımının kaptanıGwenogJones‘ınresmi.Birmasanındayalıolduğuaçıkcamdan,dahaönceoveGiny‘nin,HermioneveRon‘akarşıikiyeikiQuidditchoynadıkları,şimdileriisebüyükbeyazbirtenteninyerleştirildiğibahçeyigörebiliyordu.Tepesindekialtınrengibayrak,Ginny‘ninpenceresiyleaynıseviyedeydi.

Ginny,Harry‘ninyüzünebaktı,derinbirnefesaldı,ve"Onyedinciyaşınkutluolsun."dedi.

"Eh...teşekkürler."

Durmadan ona bakıyordu; o ise, kıza geri bakmakta zorlanıyordu; parlak birışığabakmakgibiydi.

"Güzelmanzara,"dedidermansızca,camıgöstererek.

Kız ise duymamazlıktan geldi. Ama onu suçlayamazdı, "Sana ne alacağımıbilemedim,"dedi.

"Banabirşeyalmakzorundadeğildin."Bunadaaldırmamıştı.

"Neyin kullanışlı olacağını bilemedim. Çok büyük olamazdı, çünkü yanındagötüremezdin."

Onagözgezdirmeyidenedi.Ağlamaklıdeğildi;buGinny‘ninharikayönlerindenbir tanesiydi, kız,nadiren ağlamaklı olurdu.Bazen altı tane kardeşle büyümüşolmanınonugüçlüklerealıştırdığıgibibirdüşünceyekapılıyordu.

Kızonabiradımdahayaklaştı.

"O zaman , ben de düşündüm ki, beni hatırlayacağın bir şeye sahip olmanıistiyorum, bilirsin, ne yapacaksan o işi yaparken eğer bir veela ile tanışırsandiye."

"Sanırım,dürüstolmakgerekirse,dışarıdaaşkfırsatlarıoldukçaazolacak."

"İştearadığımgümüşrenklizincir,"diyemırıldandıvesonraonudahaöncehiçöpmediği gibi öpmeye başladı ve Harry de onu öpüyordu, ateşviskisininettiğindendahafazlasarhoşoldu;Dünya‘dakitekgerçekşeyoydu,Ginny,onunhissi,birelisırtındavebirtanesiuzun,hoşkokulusaçında-

Kapı,arkalarındandarbeyleaçıldıvesıçrayarakayrıldılar.

"Ah,"dediRonmanalımanalı."Özürdilerim."

"Ron!"dediHermionehemenarkasındannefesnefese.Gerginbirsessizlikvardı,derken Ginny, neşesiz cılız bir sesle, "Eh, neyse, doğumgünün kutlu olsun,Harry,"dedi.

Ron‘un kulakları kıpkırmızıydı; Hermione gergin görünüyordu. Harry kapıyıyüzlerine çarpmak istedi, ama kapı açıldığında içeri müsvedde bir soğukgirmişti,vebufevkaladeançorbakabarcığıgibipatlamıştı.Ginny ile ilişkisinibitirmenin, ondan hayli uzakta kalmasının bütün nedenleri, Ron‘la birlikteodanıniçinesüzülmüştü,vebütünmutluunutkanlıkgitmişti.

Bir şey söyleme isteğiyle, ne söyleyeceğini bilmesine rağmenGinny‘ye baktı,ama kız ona sırtını döndü. Harry onun gözyaşlarına yenik düşebileceğinidüşündü.Ron‘unönündeonurahatlatmakiçinbirşeyyapamazdı.

"Sonragörüşürüz,"dediveyatakodasındandiğerikisinitakipetti.

Ron, alt kata ilerledi, ve hala tıkışık olanmutfaktanbahçeye, veHarry de yolboyunca onunla uygun adım yürüdü, Hermione ise yol boyunca onlarınarkasındankoşarakgeldi,korkmuşgörünüyordu.

HenüzbiçilmişçimenliktetenhayaçekildiğindeiseRon,Harry‘yedöndü.

"Onubaşındansavdın.Şimdikafasınıkarıştırarakneyapıyorsun?"

"Onunkafasınıkarıştırmıyorum,"dediHarry,Hermioneonlarıyakaladığında.

"Ron-"

Ama Ron onu susturmak için elini kaldırdı. "İlişkinizi bitirdiğinde gerçektenyıkılmıştı-"

"Bendeöyle.Nedenbitirdiğimisendebiliyorsun,istediğimiçindeğildi."

"Evet,amaonunlaöpüşüyorsunveşimditekrarumutlanıyor-"

"O aptal değil, olamayacağını biliyor, bizim ev- evleneceğimizi filan- ümitetmiyor,veya-"

Ve bunu söylediğinde, Harry‘nin zihninde Ginny‘nin beyaz gelinlikler içindeolduğu, uzun, yüzsüz ve memnuniyetsiz bir yabancıyla evlendiği parlak birresimoluştu.

Kısabiranınsonundagerçektekrarzihninesaplandı:Kızıngeleceğiengelsizdi,oysaonunki...oiseVoldemort‘danbaşkailerdehiçbirşeygöremiyordu.

"Eğerherfırsattaonuokşarsan-"

"Bir daha olmayacak," dediHarry ters ters.Gün bulutsuzdu, ama sanki güneşkaybolmuşgibihissediyordu."Tamammı?"

Ron,yarıkızgınyarımahçupbaktı;biranlığınaparmaklarınınüstündearkayaveönedoğrusallandı,ve,"Tamamozaman,iyi,bu...güzel."dedi.

Ginny,ogünbirdahaHarryilebaşbaşabirbuluşmaarzulamadı,yadaherhangibir bakış veya hareketle odada nazik bir konuşmadan daha çok şeypaylaştıklarınıgöstermedi.Bununlabirlikte,Charlie‘ningelişiHarry‘yedermangibi gelmişti. Mrs. Weasley‘yi Charlie‘yi zorla sandalyeye oturturken, asasınıürkütücü bir şekilde sallarken ve onun doğru dürüst bir saç kesiminekavuşacağınıilanederkenizlemekdikkatleridağıtmıştı.Harry‘nin doğum günü yemeği için Charlie, Lupin, Tonks ve Hagrid henüzgelmedenönce,Kovuk‘unmutfağınınkırılmanoktasınızorladığı için,münferitmasalar bahçede uç uca yerleştirilmişti. Fred veGeorge, misafirlerin üstündehavayaasmakiçin,hepsibirliktebüyükbir“17”yazısınıtezyinedenbirkaçmor

feneribüyülemişlerdi.Mrs.Weasley‘ninyardımlarısağolsun,George‘unyarasıdüzgün ve temizdi, ama ikizlerin bu konudaki şakalarına rağmen, henüzHarry‘ninkafasındakikaranlıkşüphelersonbulmamıştı.

Hermione,asasınınucundanmorvealtın rengimanşetlerpüskürttü,vebunlarıartistikbirbiçimdeağaçlarınveçalılarınüzerineastı.

"Güzel," dediRon,Hermione, asasını son bir sallayışla yaban elması ağacınınyapraklarını altın rengine dönüştürürken. "Gerçekten bu tür işlerin hakkınıveriyorsun."

"Teşekkürler,Ron!"dediHermione,hemmemnunhembirazşaşırmışbakıyordu.Harry kendi kendine gülerken döndü. Eğer “Cadıları Etkilemenin On İkiGarantiliYolu”nunkendikopyasınıinceleyecekvakitbulursa,iltifatlarhakkındabir bölüm bulabileceğine dair eğlenceli bir fikri vardı; Ginny‘nin gözleriniyakaladı, Ron‘a verdiği sözü hatırlayarak ve telaşlanarak Mösyö Delacour‘lasohbetekoyulmadanönceonasırıttı.

"Çekilinyoldan,çekilinyoldan!"diyeşarkısöylediMrs.Weasley,dev,plajtopubüyüklüğündebirSnitchönündehareketediyordu.Saniyelersonra,Harry,Mrs.Weasley‘ninengebeliyoldataşımanınriskindenkurtulmakiçinasasıyladengedetutmaya çalıştığı şeyin, Snitch değil, onun doğum günü pastası olduğunu farketti. Pasta sonunda masanın ortasına indiğinde, Harry, "İnanılmaz gözüküyor,Mrs.Weasley."dedi.

"Ah,birşeydeğil,güzelim,"dedişefkatle.OmuzlarınınüzerindenRonHarry‘yeparmaklarıylaolduişaretiyapıp,ağzıyla,sesçıkarmadan“İyiydi”dedi.

Saatyedidebütünkonuklargelmiş,onlarıdaryolunsonundabekleyenFredveGeorge tarafındanyolgösterilmişti.Hagriden iyi, korkunç, tüylükahverengisitakımını giyerek bu özel olayı şereflendirmişti. Bununla beraber Lupin,Harry‘nin elini sıktığında gülümsedi, Harry, onun hala mutsuz göründüğünüdüşünüyordu.Hepsiçokgaripti;açıkçasıTonksyanındaneşesaçıyordu.

"Doğumgününkutluolsun,Harry,"dedi,onusımsıkıkucaklayarak.

"Onyedi,ha!"dediHagrid,Fred‘denkovabüyüklüğündebardakdolusuşarabıkabulederek."Tanıştığımızdanbuyanaaltıyıl,Harry,hatırladınmı?"

"Hayalmeyal,"dediHarry,onasırıtarak."Önkapıyıgöçürüp,Dudley‘yedomuzkuyruğuverip,büyücüolduğumusöylememişmiydin?"

"Detaylarıunuttum,"diyekıkırdadı."Herşeyyolundamı,Ron,Hermione?"

"Biziyiyiz,"dediHermione."Sennasılsın?"

"Fena değil. Meşguldüm, birkaç yeni Tek Boynuzlu At doğdu. Geridöndüğünüzde göstereceğim -" Hagrid ceplerini araştırırken, Harry, Ron ileHermione‘nin bakışlarını görmezden geldi. "İşte. Harry - ne alacağımıbilemedim, sonra aklıma bu geldi." Küçük, hafiften kürklü ağzı büzülü, uzunkordonlu bir kese çıkardı, anlaşılan boyunda taşınmak için tasarlanmıştı."Köstebek derisi. İçine bir şey sakla ve sahibinden başkası çıkaramaz.Nadirlerdir."

"Hagrid,teşekkürler!"

"Bişi değil," dedi Hagrid, çöp kutusu kapağı büyüklüğündeki elini sallayarak."VeişteCharlie!Onuherzamansevmişimdir-hey!Charlie!"

Charlie,pişmanlıkduygusuylaeliniaşırıkısaolansaçlarındagezdirerekyaklaştı.Ron‘dankısaydı,kalınyapılıydı,kaslıkollarında isebirdoluyanıkvekesiklervardı.

"Selam,Hagrid,nasılgidiyor?"

"Yüzyıllardıryazmayaniyetleniyorum.Norbertnasıl?""Norbert?"Charliegüldü."NorveçPütürlüsümü?OnaartıkNorbertadiyoruz."

"Ne-Norbertdişimi?"

"Ahevet,"dediCharlie.

"Nerdenbiliyorsunuz?"diyesorduHermione.

"Biraz daha huysuz oluyorlar," dedi Charlie. Omzunun üstünden bir baktı vesesini alçalttı. "Babam da çabuk olup gelse bari. Annem huysuzlanmayabaşlıyor."

Hepsi Mrs. Weasley‘ye baktılar. Madam Delacour‘la konuşmaya çalışırkentekrartekrarkapıyagözatıyordu.

"Bence Arthur‘suz başlamalıyız," diye bağırdı bahçeye doğru, bir veya ikidakikageçmeden."İşiuzamışolmalı-aha!"

Hepsi aynı anda bakakalmışlardı: bahçeden masanın üstüne doğru bir ışıkkümesigeliyordu,oradaparçalaraayrılıparkaayaklarınınüzerindeduranveMr.Weasley‘ninsestonuylakonuşanparlak,gümüşrengibirgelinciğedönüşüyordu.

"SihirBakanıbenimlegeliyor."

Patronus cılız bir duman kümesi halinde kayboldu, kaybolduğu yerde deFleur‘unailesinihayretleriçindebıraktı.

"Buradaolmamalıyız,Harry,"dediLupinbiranda."Harry-kusurabakma-sanasonra açıklarım -" Tonks‘u kolundan yakaladığı gibi çekti; çite koştular,üzerindentırmandılarvegözdenkayboldular.

"Bakanmı-amaneden-?Anlamıyorum-"

Amakonuyutartışacakzamanyoktu;birsaniyesonra,Mr.Weasleygirişteinceduman kümesinden var oldu, beraberinde Rufus Scrimgeour, anında yeleşeklindekikırsaçlarındantanınabiliyordu.

Yeni gelenler avludan bahçeye ve fenerle aydınlatılmışmasaya geçtiler, şimdiherkesmasadasessizceoturuyorduveyakınagelmeleriniizliyordu.Scrimgeourfenerinaydınlattığıalanagirince,Harry,onusonkezgördüğündendahabiryaşlı,sıskavesuratsızgöründüğünüfarketti.

"Rahatsız ettiğim için üzgünüm," dedi Scrimgeour,masanın önünde topallayıpdururken."Özelliklepartiniziböldüğümiçin."

GözleribiraniçindevSnitchpastasınatakıldı."Nicedoğumgünlerine."

"Teşekkürler,"dediHarry.

"Seninleözelbirikikelimekonuşmamızicapetti,"diyedevamettiScrimgeour."AynızamandaMr.RonaldWeasleyveMissHermioneGrangerilede."

"Bizmi?"dediRon,şaşırmışgibigörünüyordu."Nedenbiz?"

"Dahazatamahsusbiryerdebulunduğumuzdaaçıklayacağım,"dediScrimgeour."Böylebiryervarmı?"şeklindetaleptebulunduMr.Weasley‘ye.

"Evet, tabiiki,"dediMr.Weasley,heyecanlıgözüküyordu."Şey,oturmaodası,nedenorayıkullanmıyorsunuz?"

"Yolu siz gösterebilirsiniz," dedi Scrimgeour,Ron‘a. "Bize eşlik etmene gerekyok,Arthur."

O,RonveHermioneayağakalktıklarındaMr.Weasley,Mrs.Weasley‘yekorkudolubirbakışattı.Evedoğrusessizceyolaldıklarında,Harry,diğer ikisinindeonunkiyle aynı şeyleri düşündüğünü biliyordu; Scrimgeour, nasıl olduysa,üçününHogwarts‘ıbırakmayıplanladıklarınıöğrenmişolmalıydı.

Dağınıkmutfaktan,Kovuk‘un oturma odasına doğru geçtiklerinde Scrimgeourkonuşmadı. Bahçenin tatlı altın rengi akşam ışığıyla dolu olmasına rağmen,burasıhalenkaranlıktı;Harry,içerigirdiklerindeasasınıhafifçegazlambalarınavurduvepejmurdeamahoşolanodayıaydınlattılar.Scrimgeour,Harry,RonveHermione‘yidivandasıkıştepişoturmuşhaldebırakarak,normaldeMr.Weasleytarafından zaptedilen sarkık koltuğa oturdu. Oturduklarında, Scrimgeourkonuştu.

"Siz üçünüze bazı sorularım var, ve düşünüyorum ki bunu en iyi ayrı ayrıyapabiliriz. Eğer siz ikiniz-" Harry ve Hermione‘ye döndü "-yukarıdabeklerseniz,Ronald‘labaşlayacağım."

"Bir yere gitmiyoruz," dedi Harry, Hermione gayretle başını sallarken. "Yaberaberkonuşursunuz,yadahiçbirimizlekonuşmazsınız."

Scrimgeour,Harry‘ye soğukve ona değer biçermişçesine bir bakış attı.Harry,Bakan‘ınbuhusumetlerierken açmanın zahmete değer olup olmadığınımerakettiğiizleniminekapıldı.

"Tamam,ozaman,beraber,"dedi,omzunusilkerek.Boğazını temizledi. "Sizinde bildiğinizden eminim ki, burada Albus Dumbledore‘un vasiyeti yüzündenbulunmaktayım."

Harry,RonveHermionebirbirlerinebaktılar.

"Sürprizolduanlaşılan!Dumbledore‘unsizebirşeybıraktığınavâkıfdeğilsinizozaman?"

"Hep-hepimizemi?"dediRon."BanaveHermione‘yedemi?"

"Evet,hepiniz-"

AmaHarrysözünükesti.

"Dumbledorebirayönceöldü.Nedenbizebıraktıklarıverilmedenbukadarsürealıkoyuldu?"

"Güngibiortadadeğilmi?‘dediHermione,Scrimgeourcevaplayamadanönce."Bizebıraktığıherneyseincelemekistediler.Bunuyapmayahakkınızyok!"dedivesesihafiftitredi.

"Bütün haklara sahiptim," dedi Scrimgeour başından savarcasına. "MazeretliHacizKararnamesi,vasiyetiniçeriğinizabıtetmeyetkisiniBakanlık'averir-"

"O kanun, insanların ürettiği Karanlık cisimlerin geçişinin durdurulması için

yasalaştırılmıştır," dedi Hermione, "ve Bakanlık‘ın, merhumun mülküne elkoymadan önce bunların yasa dışı olduğuna dair güçlü delillere sahip olmasıgerekir! Dumbledore‘un bize lanetli bir şey bırakmaya kalkıştığınıdüşündüğünüzümüsöyleyeceksiniz?"

"Sihirsel Hukuk alanında bir mesleğe girmeyi mi düşünüyorsunuz, MissGranger?"diyesorduScrimgeour.

"Hayır, düşünmüyorum," diye karşılık verdiHermione. "Hayatta iyi bir şeyleryapmayıumuyorum!"Rongüldü.Scrimgeour‘ungözlerionunüzerindekırpıştıveHarrykonuştuğundatekraruzaklaştı.

"Peki, şimdi ne oldu da bizim şeylerimizi vermeye karar verdiniz? Onlaraalıkoymakiçinbirmazeretbulamadınızmı?"

"Hayır, çünkü otuz bir gün geçtiği içindir," dedi Hermione bir kerede."Nesneleri, tehlikeli olduklarını ispatlayamadıkça daha fazla tutamazlar. Öyledeğilmi?"

"Dumbledore‘a yakın olduğunu söyleyebilirmisin,Ronald?" dedi Scrimgeour,Hermione‘yianlamamazlıktangelerek.Ronşaşırmışgörünüyordu.

"Ben?Yok-aslındadeğil...herzamanHarry..."

Ron çevresinde Harry ve Hermione‘ye baktı, gördüğü Hermione‘nin bakışı“yeterkonuşma!”bakışıydı,amahasarauğranılmıştı;Scrimgeour,sankiduymayıumduğuveistediğişeyitamolarakduymuşgibibaktı.Ron‘uncevabına,yırtıcıbirkuşgibisaldırdı.

"Eğer Dumbledore‘a yakın değildiysen, vasiyetinde seni hatırlamış olduğugerçeğininhesabınınasılvereceksin?Kişiselolarakbıraktığımirasyokdenecekkadar az.Mallarının büyük bölümü -kişisel kitaplığı, sihirli aygıtları, ve diğerkişisel eserleri- Hogwarts‘a bırakıldı. Siz, neden özel olduğunuzudüşünüyorsunuz?"

"Ben... bilmem ki," dedi Ron. "Ben yakın değildim derken... Yani demekistiyorumki,benisevdiğinidüşünüyorum..."

"Alçakgönüllü oluyorsun, Ron," dedi Hermione. "Dumbledore sana çokdüşkündü."

Bu, gerçeği kırılma noktasına doğru taşıyan son şey oldu; Harry‘nin bildiğikadarıyla, Ron ve Dumbledore hiç yalnız bulunmamışlardı, ve ikisi arasındadoğrudan birmünasebetin sözü bile edilemezdi.Oysa Scrimgeour dinlememiş

gibigözüküyordu.ElinicüppesininiçinesoktuveHagrid‘inonaverdiğindençokdaha büyük olan, ağzı büzülü bir kese çıkardı.Onun içinden de, yüksek sesleokumayabaşladığıbirtomarparşömençıkardı.

"‘AlbusPercivalWulfricBrianDumbledore‘unSonVasiyetiveMirası...‘Evet,işte burada, Ronald Bilius Weasley‘ye, kullandığı zaman beni hatırlayacağınıumduğumPüfür‘ümübırakıyorum.‘"

Scrimgeourçantasından,Harry‘nindahaöncegördüğübiraygıtçıkardı:Sigaratutuşturucu çakmak gibi bir şeye benziyordu, ama bir yerdeki bütün ışığı, birtıklaemecek,vetelafiedecekgücesahipolduğunubiliyordu.

Scrimgeour eğildi ve Püfür‘ü Ron‘a uzattı, o da aldı, afal afal bakarakparmaklarındadöndürdü.

"Bu,çokdeğerlibirobje,"dediScrimgeour,Ron‘u izleyerek."Belkieşsizbileolabilir.AslındaDumbledore‘unkendidizaynı.Böylenadirbirşeyinedensanabıraksın?"

Ronhayretlebakarakkafasınısalladı.

Dumbledore binlerce öğrenciye ders vermiş olmalı," diye devam ettiScrimgeour. "Hatırladıkları isesadece siz üçünüzsünüz.Neden acaba? Püfür‘üneamaçlakullanmanızıöngördü,Mr.Weasley?"

"Işıkları söndürmek için herhalde," diye mırıldandı Ron. "Bununla başka neyapabilirimki?"

BellikiScrimgour‘unekleyeceğibirşeyyoktu.BirikisaniyeliğineRon‘akısıkgözlerlebaktıktansonraDumbledore‘unvasiyetinegeridöndü.

" ‘Hermione JeanGranger‘a, eğlendirici ve öğretici bulacağını umarak,OzanBeedle‘ınMasallarıkopyamıbırakıyorum.‘"

ScrimgeourşimdiçantadanyukarıkattakiKaranlıkSanatlarınSırlarıkadareskiolanküçükbirkitapçıkarttı.Ciltboyalıydıvekabuğusoyulmuştu.HermionebirşeysöylemedenkitabıScrimgeour‘danaldı.Kitabıkucağınaaldıvebaktı.Harry,kitabın başlığının antik yazıyla yazılmış olduğunu gördü; okumasını hiçöğrenmemişti.Baktığındakabartmaharflerinüzerinebirdamlayaşdamladı.

"Dumbledore‘unbukitabı size nedenbıraktığını düşünüyorsunuz?"diye sorduScrimgeour.

Kolunun yeniyle gözlerini silerek "O... o kitapları sevdiğimi biliyordu," dedi

Hermionekalınbirsesle.

"Amanedenözelliklebukitap?"

"Bilmiyorum.Hoşlanacağımıdüşünmüşolmalı."

"Hiç Dumbledore ile gizli kodlar veya gizli mesajların iletilmesindenkonuştunuzmu?"

"Hayır,konuşmadık,"dediHermione,halakolununyeniylegözlerini siliyordu."Ve eğer Bakanlık bu kitapta otuz bir günde hala gizli saklı anlamlarbulamadıysa,eminolunkibendebulamam."

Hıçkırıklarını bastırdı. O kadar sıkış tepiştiler ki Ron, kolunu Hermione‘ninomzunaatmaktazorlukçekiyordu.

" ‘Harry James Potter‘a,‘ " diye okudu, ve Harry‘nin içi telaşla büzüldü. "‘Harry James Potter‘a, azmin ve maharetin mükafatlarının bir hatırlatmasıolarak,ilktuttuğuSnitch‘ibırakıyorum.‘"

Scrimgeour, küçücük, ceviz boyundaki altın topu çıkardı, gümüş kanatlarızayıfçaçırpındıveHarry,heyecanvericihissibastırmaktazorlandı.

"Dumbledore,buSnitch‘isananedenbıraktı?"diyesorduScrimgeour.

"Bir fikrim yok," dedi Harry. "Az önce okuduğunuz nedenlerden dolayı,herhalde...azmedersensahipolabilirsin...veherneyseişte."

"Yanisadecesembolikbirhatıraolduğunudüşünüyorsunozaman?"

"Evet,öyleolduğunuzannediyorum,"dediHarry."Başkaneolabilirki?"

"Sorularıbensoruyorum,"dediScrimgeour,iskemlesinibirazdahadivanadoğrutaşıyarak.Şimdidışarıdakaranlıkiyiceçöküyordu;camınilerisindekitente,çitinüzerindenbembeyazkulegibiyükselmişti.

"DoğumgünüpastanınSnitchşeklindeolduğunugörüyorum,"dediScrimgeourHarry‘ye."Neden?"

Hermionedalgageçerekgüldü.

"Ah,Harry‘ninharikabirArayıcıolmasıgerçeğibunareferansolamaz,buçokaşikar bir çare olur," dedi. "Pastanın içinde Dumbledore‘un gizli bir mesajısaklanmışolmalı!"

"Pastanıniçindesaklıbirşeyolduğunudüşünmüyorum,"dediScrimgeour,"ama

Snitch, küçük bir objenin saklanması için çok güzel bir yer olurdu. Nedenolduğunubiliyorsunuz,sanırım?"

Harry omzunu silkti. Ancak Hermione cevapladı: Sorulan soruları doğrucevaplamakonundizginleyemediğiyerleşmişbirhuyuydudiyedüşündüHarry.

"ÇünküSnitch‘lerinbedenselbelleklerivardır,"dedi.

"Ne?"dediRonveHarrybirlikte;herikisideHermione‘ninQuidditchbilgisiniihmalettiklerinihesabakatıyorlardı.

"Doğru," dedi Scrimgeour. "Bir Snitch, piyasaya sürülmeden önce çıplak elleellenmemiştir,eldivengiyen, yapımcısı tarafındanbile.Beraberindeonadeğenilk insanelini teşhisetmegibibircazibe taşır, itirazsızyakalamadurumundakigibi."BuSnitch"-minicikaltıntopukavradı-"senindokunuşunuhatırlayacaktır,Potter.Banaöylegeliyorki,hatalarıneolursaolsun,muazzamsihirbecerisinesahip Dumbledore, bu Snitch‘i sadece senin açacağın şekilde tılsımlamışolabilir."

Harry‘nin kalbi epey hızlı çarpıyordu. Scrimgeour‘un haklı olduğuna emindi.Snitch‘içıplakellealmayıBakan‘ınönündenasılbertarafedebilirdi?

"Birşeysöylemiyorsun,"dediScrimgeour."BelkideçoktanSnitch‘in içeriğinibiliyorsun?"

"Hayır,"dediHarry,halagerçektenyapmadanSnitch‘enasıldokunuyormuşgibigöstereceğini düşünerek. Zihnefend bilseydi, gerçekten bilseydi, veHermione‘nindüşünceleriniokuyabilseydi;hemenyanındaonunbeynininnasılpırpırettiğinihemenhemenduyabilirdi.

"Alonu,"dediScrimgeoursessizce.

Harry, Bakan‘ın sarı gözleriyle buluştu ve riayet etmekten başka seçeneğiolmadığını biliyordu. Elini uzattı, ve Scrimgeour tekrar öne eğilip Snitch‘iyavaşça ve ihtiyatlı bir şekilde Harry‘nin avucuna bıraktı. Bir şey olmadı.Harry‘ninparmaklarıSnitch‘inetrafındakapandığında,yorulmuşkanatlarıçırptıvehareketsizkaldı.Scrimgeour,RonveHermione,kısmenörtülmüştopaarzulubir şekilde bakmaya devam ettiler, sanki hala başka bir şeye dönüşecekleriniumuyorlardı,

"Çarpıcıydı,"dediHarry,serinkanlıbirhalde.RondaHermionedegüldü.

"Hepsi buydu o zaman, değil mi?" diye sordu Hermione, divandanhareketlenerek.

"Dahadeğil,"dediScrimgeour,şimdihuzursuzgörünüyordu."Dumbledoresanaikincibirmirasbıraktı,Potter."

"Neymişo?"diyesorduheyecanıalevlenenHarry.

Scrimgeourbusefervasiyetiokumazahmetinegirmedi."GodricGryffindor‘unkılıcı,"dedi.

Hermione veRon ciddileşti. Harry, yakutla kaplı kabzanın emaresine bakındı,amaScrimgeourzatenbulundurmasıiçinçokküçükgözükenderikesedenkılıcıçekipçıkartmadı.

"Nerdeozaman?"diyesorduHarryşüpheyle.

"Neyazıkki,"dediScrimgeour,"okılıçhediyeedivermesiiçinDumbledore‘undeğildi.GodricGryffindor‘un kılıcı önemli bir tarihi objedir, ve bu sıfatla, aitolduğuyer-"

"Ait olduğu yer, Harry!" dedi Hermione hararetle. "Onu seçti, onu bulan tekkişiydi,oSeçmenŞapka‘danonageldi-"

"Güvenilir tarihi kaynaklara göre, kılıç kendini layık olan her Gryffindor‘atakdimeder," dediScrimgeour. "Bu daDumbledore‘un karar verdiği gibi,Mr.Potter‘a ait birmülk yapmaz."Harry‘yedikkatle bakan kesik yanağı kötü traşedilmişti."Nedensana-?"

"Kılıcı vermek istediğini mi düşünmeliyim?" dedi Harry, öfkesini bastırmayaçalışarak."Belkiduvarımdagüzelduracağınıdüşünmüştür."

"Bu bir şaka değil, Potter!" diye hırıldadı Scrimgeour. "Dumblodore,Slytherin‘in Varisi‘ni sadece Godric Gryffindor‘un kılıcının bozgunauğratabileceğini düşündüğü için miydi? Sana bu kılıcı vermek istedi, çünküherkes gibi, o da senin Adı-Anılmaması-Gereken-Kişi‘yi yok edecek olaraktayinedilmişolduğunudüşündüğüiçinmiydi?"

"Enteresanbirteori,"dediHarry."BirisidahaönceVoldemort‘akılıçsaplamayıdenedi miydi? Belki Bakanlık, zamanını Püfürler'le oynamakla veyaAzkaban‘dan kaçanları örtbas etmekle geçireceğine, bu role birkaç insansoyundurabilir.Demek sizinyaptığınızbuBakan‘ım,ofisinize çekilmekvebirSnitch‘iaçmayıdenemek?İnsanlarölüyor-bendeazkalsınonlardanbiriydim-Voldemortüçkırsalötedebeniyakaladı,DeliGözMoody‘yiöldürdü,amahenüzbunlar hakkında Bakanlık‘tan tek kelime çıkmadı, değil mi? Ve hala sizinleişbirliğiyapmamızıbekliyorsunuz!"

"İleri gidiyorsun!" diye bağırdı Scrimgeour, ayağa kalkıp;Harry de ayaklandı.ScrimgeourHarry‘yedoğru topalladıveasasınınucuylasertçegöğsünüdürttü:Harry‘nintişörtündesigaraizigibibirdelikaçtı.

"Hey!"dediRonzıplayarakvekendiasasınıkaldırarak,amaHarry,"Hayır!Bizitutuklamasıiçinonamazeretmivermekistiyorsun?"dedi.

"Okulda değilsin, hatırladın değil mi?" dedi Scrimgeour, Harry‘nin yüzünesoluklanarak. "Ben sizin terbiyesizliğinizi ve dik başlılığınızı affedecekDumbledoredeğilim,hatırladınmı?Oyara izini birpalyaçogibi taşıyabilirsinPotter, ama bana işimi nasıl yapacağımı anlatmak on yedi yaşında bir oğlanakalmamış!Saygıöğrenmeninzamanı!"

"Asılonuhaketmeninzamanı!"dediHarry.

Odanın zemini titredi; koşan ayakların sesleri vardı, derken oturma odasınınkapısıaçıldıveMr.veMrs.Weasleyiçeridaldı.

"Düşündük ki bazı şeyler duy-duyduk" diye başladı Mr. Weasley, neredeyseburunburunaolanHarryveBakan‘dantarafadoğrubakarak.

"Yüksekseslerduyduk,"diyesoluduMrs.Weasley.

Scrimgeour, Harry‘den bir kaç adım geriye gitti, Harry‘nin tişörtünde yaptığıdeliğegözattı.Kendinikaybettiğiiçinüzülmüşgörünüyordu.

"Bir-birşeydeğildi,"diyehırıldadı."Ben...tavrınızdanesefduydum,"dedibirkez daha tamamıyla Harry‘nin yüzüne bakarak. "Senin arzuladığını -Dumbledore‘un arzuladığını- Bakanlık‘ın arzulamadığını düşünüyor gibisin.Beraberçalışmamızgerekiyor."

"Sizinmetotlarınızıbeğenmiyorum,Bakanım,"dediHarry."Hatırladınızmı?"

Bir kez daha sağ yumruğunu kaldırdı ve hala arkasında beyaz halde gözüken,'yalansöylememeliyim‘iheceleyenizlerigösterdi.

Scrimgeour‘un ifadesi sertleşti. Başka söz söylemeden döndü ve topallayarakodadan çıktı. Mrs. Weasley de onun arkasından koştu; Harry arka kapıdadurduğunuduydu.Birdakikakadarsonradaseslendi,"Gitti!"

"Ne istiyor?" diye sordu Mr. Weasley, Mrs. Weasley arkalarından telaşlageldiğinde,Harry,RonveHermione‘yebakarak.

"BizeDumbledore‘unbıraktıklarınıvermek,"dediHarry. "Vasiyetinin içeriğinidahayenianlamışlar."

Scrimgeour‘un verdiği üç obje dışarıdaki bahçede, yemekmasasının üzerinde,elden ele geçti.Herkes, Püfür veOzanBeedle‘ınMasalları hakkında ifadesinidile getirdi ve Scrimgeour‘un, kılıcın geçişine izin vermediği gerçeğininmatemini tuttu, ama hiçbiri Dumbledore‘un Harry‘ye neden eski bir Snitchbıraktığına dair bir öneri getiremedi.Mr.Weasley, Püfür‘ü üç ya da dördüncükez incelediğinde Mrs. Weasley, "Harry, canım, herkes açlıktan ölüyor, senolmadanbaşlamakistemedik...yemeğiservisyapayımmı?"dedikararsızca.

Hepsi biraz telaşlı yedi ve ardından hızlı koro halinde "Mutlu Yıllar‘ısöyledikten sonra, pastadan da çokça yudumladıktan sonra, parti bitti. Ertesigünküdüğün içindavetedilen fakat sıkış tepişKovuk‘takalmak içinbirhaylicüsseliolanHagrid,komşubahçelerdenbirindeçadırkurmakiçinayrıldı.

"Yukarıdabuluşalım,"diyefısıldadıHarryHermione‘ye,bahçeyinormalhalinedöndürmekiçinMrs.Weasley‘yeyardımederlerken."Herkesyattıktansonra."

Ron, tavan arasındaki odasındaPüfür‘ünü inceledi veHarry,Hagrid‘inverdiğikoruyucukesesinialtınladeğilamabazılarıhernekadardeğersizgörünsedeendeğer verdiği objeler olan Çapulcu Haritası, Sirius‘un kırık olan büyülüaynasının parçalarıyla ve R.A.B‘ın madalyonuyla doldurdu. Kesenin ağzınısıkıcabüzdüveboynunaastı,ardındandaeskiSnitch‘itutarakkanatlarınınzayıfçırpınışını izledi. Nihayetinde Hermione kapıyı tıklattı ve parmak uçlarınabasarakiçeriyürüdü.

"Muffliato,"diyefısıldadı,asasınımerdivenleredoğrultarak.

"Obüyüyüonaylamadığınısanıyordum,"dediRon.

"Zamandeğişiyor,"dediHermione."Şimdi,bizePüfür‘ügösterbakalım."

Ronhemenlütfetti.Önündetutarak,tıklattı.Yananteklambaanındasöndü.

"Sorun şu ki," diye fısıldadı Hermione karanlıkta, "bunu 'Peru İşi AnındaKaranlıkTozu'ylabaşarabilirdik."

Küçük bir tık daha duyuldu, ışık topu tavana geri uçtu ve onları bir kez dahaaydınlattı.

"Yinede,harika,"dediRon,birazsavunurbirşekilde."Vesöylediklerinegöre,Dumbledorekendisitasarlamış!"

"Biliyorum, ama sadece ışıkları söndürmemize yardım etmek için vasiyetindeseniseçmezdi!"

"Bize bıraktığı bütün mirasına Bakanlık‘ın el koyabileceğini veinceleyebileceğinitahminettiğinimidüşünüyorsun."

"Kesinlikle," dedi Hermione. "Vasiyetinde bize bu şeyleri neden bıraktığınıaçıklayamazdı,amabuda..."

"...nedenhenüzyaşarkenbizebiripucuvermediki?"diyesorduRon.

"Evet, kesinlikle," dedi Hermione, şimdi Ozan Beedle‘ın Masalları‘na doğruseğirtiyordu. "Eğer bunlar, Bakanlık‘ın burnunun dibinden geçecek kadarönemlilerse, bize önceden haber vereceğini düşünüyor insan... tabii eğer butarzınyeterincebarizolduğunudüşündüyse?"

O zaman yanlış düşünmüş, değil mi?" diye sordu Ron. "Her zaman kaçıkolduğunu söylemişimdir. Zeki filan ama çatlak. Harry‘ye eski bir Snitchbırakmak-odaneyinnesi?"

"Bir fikrim yok," dedi Hermione. "Scrimgeour sana verdiği zaman bir şeyolacağındanöyleemindimki!"

"Eh, evet,"dedi,Harry,Snitch‘i parmaklarına aldığındanabızları hızlanıyordu."Bakan‘ınönündeçokfazladeneyemezdim,değilmi?"

"Nedemekistiyorsun?"diyesorduHermione.

"İlkQuidditchmaçımdayakaladığımSnitch?"dediHarry."Hatırlamadınızmı?"

Hermionetümüyleşaşırmışgörünüyordu.HalbukiRonkendindengeçmişhaldeHarry‘denSnitch‘esoluduvesesinibuluncakendinegeldi.

"Hanineredeyseyuttuğun!"

"Aynen,"dedikalpatışlarıhızlanarak,ağzınıSnitch‘ebastırdı.

Açılmadı. İçinde kızgınlık ve biraz hayal kırıklığı arttı: Altın küreyi alçalttı,derkenHermionebağırdı."Yazı!Üstündeyazıvar,çabukbak!"

Şaşkınlık ve heyecanla neredeyse Snitch‘i düşürüyordu. Hermione haklıydı.Harry‘nintanıdığıDumbledore‘aaitolanmeyillielyazısı,saniyeleröncehiçbirşeyolmayandüzaltınyüzeyeoyulmuştu:

“KapanıştaAçarım”

Kelimelerkaybolmadanöncegüçbelaokuyabildi.

"‘Kapanıştaaçarım...‘Neanlamagelmesigerekiyor?"

HermioneveRonarkayabakarak,kafalarınısalladı.

"Kapanıştaaçarım...kapanışta...kapanıştaaçarım..."

Kelimeleri değişik vurgularla ne kadar çok tekrarlarlarsa o kadar anlamlarınıyitiriyorlardı.

"Ve kılıç," dedi Ron en sonunda, Snitch‘in üzerindeki kutsal şifreyi çözmeteşebbüsündenvazgeçtiklerinde."NedenHarry‘ninkılıcıalmasınıistemedi?"

“Neden bana sadece anlatmadı?" dediHarry sessizce. "Oradaydım, geçtiğimizyılboyuncabütünkonuşmalarımızdaofistekiduvardaduruyordu!Benimalmamıisteseydi,nedenbanasadecevermedi?"

Beynini, sanki bir sınavda oturuyormuş da onların önünde bir soruyucevaplamasıgerekiyormuşgibi,yavaşvetepkisizhissetti.

Geçenyıl,Dumledore‘lauzunkonuşmalarındakaçırdığıbirşeymivardı?Bütünbunlarınneanlamageldiğinibilmesimigerekiyordu?Dumbledore, anlamasınımıbeklemişti?

"Ve bu kitaba gelince" dediHermione, "OzanBeedle‘ınMasalları... Bunu hiçduymamıştım."

"OzanBeedle‘ınMasalları‘nıhiçduymadınmı?"dediRoninanamayarak."Şakayapıyorsun,değilmi?"

"Hayır,yapmıyorum."dediHermioneşaşırarak."Öyleyseonlarıbiliyorsun?"

"Evet,tabiikibiliyorum!"

Harry baktı, ilgisini başka yere vermişti. Ron‘un okuduğu bir kitabıHermione‘ninokumamışolmasıbugünekadargörülmemişbirdurumdu.OysaRon‘un,onlarınşaşırmasıylaaklıkarışmıştı.

"Ah,hadi!BütüneskiçocukhikayeleriBeedle‘ınsayılır,değilmi? 'AdilServetŞadırvanı‘... 'Büyücü ve Hophop Çömlek‘... 'Yumurcak Tavşancık ve OnunKıkırdayanKütüğü‘..."

"Pardon?"dediHermionekıkırdayarak."Sonuncusuneydi?"

"Bırakın ama!" dedi Ron, Harry‘den Hermione‘ye inanamaz halde bakarak. "'YumurcakTavşank'ıduymuşolmalısınız-"

"Ron,HarryvebenimMuggler‘larlabüyüdüğümüzügayetiyibiliyorsun!"dediHermione. "Küçükkenbu tür hikayeler duymadık, biz 'PamukPrenses ve Yedi

Cüceler‘ve'Cindrella‘duyduk-"

"One,birhastalıkmı?"diyesorduRon.

"Demekbunlarçocukmasalları?"dediHermione,eskiyazılarınüzerindentekrareğilerek.

"Evet," dedi Ron kararsızca, "Yani, bu duyduğun şey, bilirsin, bütün bu eskimasallarBeedle‘dangelir.Orijinalsürümlerininnasılolduğunubilmiyorum."

"Ama Dumledore‘un neden okumam gerektiğini düşündüğünü merakediyorum."Aşağıdabirşeyçıtırdadı.

"Büyük ihtimalle Charlie‘dir, annem uyurken, gizlice saçını uzatmak içindolaşıyordur,"dediRonheyecanla.

"Yinede,yatmalıyız,"diyefısıldadıHermione."Yarınuyuyakalamayız."

"Hayır," diye kabul etti Ron. "Damadın annesinin acımasızca işlediği üçlücinayetdüğününtadınıbirazkaçırabilir.Benışıklarıhallederim."

HermioneodadançıktığındaPüfür‘übirkezdahatıklattı.

SEKİZİNCİBÖLÜM:DÜĞÜN

Ertesi günün akşamı saat 3‘deHarry,Ron, Fred veGeorge bahçeye kurulmuşçadırınönündedüğünmisafirleriningelişinibekliyorlardı.Harry,Fred‘inOtterySt.Köyü‘ndençağırmabüyüsüyleeldeettiğisaçlarıkullanarakyüksekmiktardaÇokÖzlü İksir içmişti, şimdi kendisinin iki katı, kızıl saçlıMuggle bir çocukolmuştu. Plan, Harry‘yi "Kuzen Barny" olarak tanıtmak ve hayli kalabalıkWeasleysülalesininkendisinikamuflajetmesinegüvenmekti.

Dördüdeellerindeoturmaplanları tutuyordu,böyleceinsanlaradoğruyerlerinigöstermek için yardımcı olabilirlerdi. Çok sayıda beyaz cüppeli garson, altınrenkli ceketler giymiş müzik grubuyla gelmiş ve şimdi az ötede bir ağacınaltındaoturuyorlardı.Harry,bunoktadabirborudançıkanmavi renkli incebirduman silsilesi görebiliyordu. Harry‘nin arkasında, çadırın giriş kısmından,uzun,morbirhalınınyanında,ikitaraftaartardayerleştirilmişaltınsandalyelergörünüyordu. Fred ve George, Bill ve Fleur‘un az sonra karı ve koca olacağınoktayabüyükbirgrupaltınrengindebalonbağlamışlardı.Dışarıda,kelebeklervearılartembelceçalılıklarınveçimenlerinüzerindeuçuşuyorlardı.Harrybirazrahatsızdı. Görünümünü aldığı Muggle çocuğu kendisinden daha şişmandı veyazgünününtamortasındaresmicübbesionusıkıyorvebunaltıyordu.

Cüppesinin yakasını çekiştirirken, "Evlendiğim zaman," dedi Fred, "bütün busaçmalıklarlauğraşmayacağım.Nasıl istiyorsanöylegiyinebileceksinvedüğünbitenekadarannemevücutkilitlemebüyüsüyapacağım."

"Karşılaştırdığımızda bu sabah o kadar da kötü değildi," dedi George. "Percyburadaolmadığıiçinbirazağladı,amaonukimister.Amantanrım,sıkıdurun,iştegeliyorlar,bakın."

Arazinin sınırında yokluktan tek tek parlak renkli figürler beliriyordu. Hemenardındanbirdakika içindebahçedeki çadıra doğru gelmeye başladılar.Egzotikçiçekler ve büyülenmiş kuşlar cadıların şapkalarının üstünden sallanırken,büyücülerin de kravatlarındaki mücevher işlemeler parlıyordu; çadırayaklaştıkça etraftan arıların seslerini boğan heyecanlı konuşma sesleriyükseliyordu.

Daha iyi bir görünüm için yakasını düzelterek, "Harika, sanırım birkaç veelakuzenigördüm"dediGeorge."İngilizkökenlerimianlamadayardımaihtiyaçlarıolacak,onlarlabenilgilenirim..."

"O kadar hızlı değil, seni kulaksız," dedi Fred ve bir grup geveze orta yaşlıkadının arasından fırlayarak geçti, "Buradan- permetiez moi to assister vous"dedibirçifthoşFransızkızına,onlardakikirdeyerekonlaraeşliketmesineizinverdiler. George orta yaşlı cadılarla ilgilenmek zorunda kaldı, Harry‘ye sağıryaşlı bir çift düşerken, Ron‘a daMr.Weasley‘nin Bakanlık'tan arkadaşı yaşlıPerkinskaldı.

"Selam," dedi tanıdık bir ses, Harry çadırdan tekrar çıktığında, dışarıda,kuyruğun başında Tonks ve Lupin‘i buldu. Bu önemli gün için sarışınadönüşmüştü."Arthurbizekıvırcıksaçlıolanınsenolduğunusöyledi.Geçengeceiçinözürdilerim."Harryonlaradüğüngeçidindeneşlikederekgeçerken,Tonksfısıltıyla ekledi, "Bakanlık bu zamanlarda oldukça anti kurt adam görüşüsergiliyorvebizdedüşündükkigörünmemizseniniyiliğineolmaz."

"Sorun yok, anlıyorum," dedi Harry, Tonks‘dan çok Lupin ile konuşuyordu.LupinçabucakgülümsediamadöndüklerisıradaHarry,Lupin‘inyüzününtekrarhüzün çizgilerine büründüğünü gördü. Harry anlayamadı, ancak bu konuüzerindedüşünmeyedezamanyoktu:Hagridoldukçarahatsızlığayolaçıyordu.Fred‘in yönlendirmesini yanlış anlayarak, arka sırada büyüyle genişletilmiş vegüçlendirilmiş koltuğa değil de şimdi altın kibrit çöplerine benzeyen beş adetkoltuğunüstüneoturmuştu.

Mr.Weasleyzararı tamirederkenveHagridonudinleyebilecekkişilereözürlerhaykırırken,Harry,Ron‘ubulmak içingirişedoğruaceleediyorduveen ilginçgörünüşlü büyücüyle yüz yüze geldi. Hafif şaşı gözleri, pamuk şeker desenliomuzhizasındaki saçları vepüskülüburnununüstüne sarkanbirşapka ile gözalan tonlarda yumurta sarısı bir cüppe giyiyordu. Daha çok üçgen bir gözebenzeyengaripbirsembol,boynununetrafındakialtınzincirdenparlıyordu.

"Xenophilius Lovegood," dedi, bir elini Harry‘ye uzatarak, "kızım ve benyukarıdaki tepede yaşıyoruz, Weasley'lerin bizi davet etmeleri ne hoş. AmasanırımLuna‘mıtanıyorsun?"diyeeklediRon‘a.

"Evet,"dediRon."Osizinlebirliktedeğilmi?"

"Şuküçükgüzelbahçedekiyercücelerineselamvermeyegitti,neşanlıistila!Nekadar da az sayıda büyücü bu küçük zeki yercücelerinden çok şeyöğrenebileceğimizi fark ediyor veya onları doğru isimlendiriyor, Gernumli

Gardensi'ler."

"Bizimkilerçoksayıdamuhteşemküfürlerbiliyor,"dediRon,"amasanırımFredveGeorgeöğrettibunlarıonlara."

BirgrupbüyücüyeeşlikederkenLunaortayaçıktı."Merhaba,Harry!"dedi.

"Ee-benimadımBarny,"dediHarrykafasıkarışarak.

"Ah,bunusenmideğiştirdin?"diyesordumutlubirşekilde.

"Amanasılbiliyo-?"

"Ah,sadeceifaden,"dedi.

BabasıgibiLunadasaçınıkocabirayçiçeği ilesüslediğiparlaksarıbircüppegiyiyordu.Parlaklığınısaymazsanız genel görünüşüoldukçahoştu.En azındankulaklarındansarkanturplaryoktu.

Bir tanıdıkla derin bir sohbette olanXenophilius,Harry ile Luna‘nın birbirinebakışmalarını kaçırdı. Büyücü uğurlaması yaptıktan sonra, parmağını tutankızınadöndüveLuna,"babacığım,bak,yercücelerindenbiribeniısırdı!"dedi.

"Ne kadar güzel! Yercüce salyası oldukça yararlıdır!" dedi Mr. Lovegood,Luna‘nınuzattığıparmağı tutmuş, küçükkanayan delikleri inceliyordu. "Luna,canım, eğer bugün bir yeteneğinin filizlendiğini hissedersen -mesela operasöylemek ya da denizdilinde konuşmak gibi bir istek duyarsan- bastırmayaçalışma!Gernumli'lersayesindeyetenekkazanmışolabilirsin!"

ZıtyöndeyanlarındangeçenRonyüksekseslekoptu.

"Rongülebilir,"dediLunauysalbirşekilde,Harryonavebabasınakoltuklarınakadareşlikediyordu,"ama babamGernumli sihri konusunda dolu araştırmalaryaptı."

Çok zamanönceLuna ve babasının acayip görüşlerine karşı çıkmamaya kararverenHarry"Gerçektenmi?"dedi."Yinedebuısırığınüzerineherhangibirşeykoymamakistediğineeminmisin?"

"Ah, iyi böyle," dedi Luna, hülyalı bir şekilde parmağını yalarken aşağı veyukarıHarry‘yebakıyordu.

"Akıllı birisin. Babacığıma birçok insanın muhtemelen resmi cüppelerigiyeceğinisöylemiştim,amao,birdüğündegüneşrenklerigiyinmengerektiğinisöyledi,şansiçin,bilirsin."

Babasının arkasından uzaklaşırken, Ron, omzunu tutunan yaşlı bir cadıylayenidengöründü.Sivriburnu, kırmızı çizgili gözleri ve deri pembe şapkasıylahuysuzbirflamingoyabenziyordu.

"... ve sen, saçların çok uzun, Ronald, bir an seni Ginevra sandım.Merlin'insakalı, Xenophilius Lovegood‘un giydiği de nedir? Omlete benzemiş. Ve senkimsin?"diyehavladıHarry‘ye.

"Ahevet,MurielHala,bukuzenBarny."

"Başka bir Weasley? Yercüceleri gibi yavruluyorsunuz. Harry Potter buradadeğilmi?Onunlatanışmayıumuyordum.Seninarkadaşlarındanbirisanıyordum,Ronald,yoksasadeceövünüyormuydun?"

"Hayır-ogelemedi-"

"Hmm. Nedenini belirtti, değil mi? Basındaki fotoğraflarda göründüğü kadardüşüncesiz değil o zaman. Ben de geline tacımı en iyi nasıl giyebileceğikonusunda talimatlar veriyordum." diye bağırdı Harry‘ye. "Cincüce yapımı,bilirsin, yüzyıllardır benim ailemindi. Güzel görünümlü bir kız, ancak hala -Fransız.Neyse,neysebanaiyibiryerbul,Ronald,benyüzyediyaşındayımveayaklarımınüstündeçokdurmamamgerek."

Ron, Harry‘nin yanından geçerken anlam dolu bir bakış attı ve uzun süre birdahagözükmedi.Yenidengiriştekarşılaştıklarında,Harry,birdüzineinsanadahayerlerinigöstermişti.Çadırneredeysedolmuştuşimdiveilkdefadışarıdakuyrukyoktu.

"Kabusgibi,Muriel," dediRon, alnını koluyla silerek. "HeryılNoel'e gelirdi,sonra çok şükür, Fred ve George akşam yemeğinde sandelyesinin altınatezekbombası koyunca alındı. Babam her zaman mirasından onları silmişolacağını söyler - sanki umurlarındaymış gibi, böyle giderlerse ailedekiherkesten daha zengin olacaklar... Voav," diye ekledi, Hermione onlara doğrugelirkenhızlıhızlıgözlerinikırpıştırıyordu."Harikagörünüyorsun!"

"Her zamanki şaşırma tonu," dedi Hermione, yine de gülümsedi. İnce, lilarenginde bir elbiseyle yüksek topuklu ayakkabılar giyiyordu, saçları düz veparlaktı. "Senin büyük-halan Muriel, sana katılmıyor, henüz üst katta Fleur‘atacını verirken tanıştım. 'Ah tanrım, bu Muggle doğumlu olan mı?‘ ve sonra,'meymenetsizbirduruşvezayıfbilekler‘dedi."

"Kişiselolaraküstünealınma,herkeseböylekaba."dediRon.

"Muriel hakkında mı konuşuluyor?" diye sordu George, Fred‘le çadırdangeliyorlardı. "Evet, bana kulaklarımın kepçe olduğunu söyledi. Yaşlı yarasa.Keşke yaşlı Bilius Amca hala bizimle olsaydı, aksine düğünlerin tam birkahkahanedeniydi."

"Ölümü gördükten yirmi dört saat sonra ölen değil miydi o?" diye sorduHermione."Ee,evet,sonubirazgaripoldu,"dediGeorgekabullenerek.

"Amagaripleşmedenöncepartilerinhayatıveanlamıydı."dediFred.

"Bir şişeateşviskisini tamamendevirdikten sonradanspistinekoşar, cüppesinikaldırıp,demetdemetçiçeklerçıkararak-"

"Evet,gerçekbirşakacıgibigeliyorkulağa"dediHermione,Harrykahkahaileyarılırken."Bazınedenlerdenötürühiçevlenmedi,"dediRon.

"Şakayapıyorsun,"dediHermione.

Hepsiöyleçokgülüyorlardıkiensongeleniri,karasaçlı,kancaburunlu,kalınkaşlıgençbüyücüyüRon‘a davetiyesini uzatıp, gözleriHermione‘nin üzerinde"Harikagövünüosun"diyenekadarhiçbirionufarketmedi.

"Viktor!" diye bağırdı ve küçük boncuklu çantasını düşürdü, boyutuna göreoldukça fazla bir gümbürtü çıktı. Almak için eğildiğinde kızarmıştı, "Buradaolduğunubilmiyordum-tanrım-senigörmekharika-nasılsın?"dedi.

Ron'un kulakları bir kez daha açık kırmızı olmuştu. Onun hiçbir sözüneinanmazmışgibiKrum‘undavetiyesinebaktıktansonraoldukçayüksek"Burayanasılgeldin?"dedi.

"Fleurbenidavetetti,"dediKrum,kaşlarınıkaldırarak.

Krum‘a karşı herhangi bir garezi olmayan Harry ellerini sıktı, sonra Krum‘uRon‘un etrafından uzaklaştırmanın yerinde olacağını düşünerek, ona yerinigösterdi.

"Arkadaşın beni gördüğüne pek sevinmedi," dedi Krum, şimdi herkesintoplandığıçadıragirerlerken.

"Akrabalarındanbirimi?"diyeeklediHarry‘ninkıvırcıkkızılsaçlarınabakarak.

"Kuzen," diyemırıldandıHarry, fakatKrumaslındaonudinlemiyordu.Ortayaçıkışı bir hareketlenmeye neden olmuştu, özellikle veela kuzenler arasında:Sonuçta hala ünlü bir Quidditch oyuncusuydu. İnsanlar onu görebilmek içinkafalarını çevirirken,Ron,Hermione,FredveGeorgedüğüngeçidineaceleyle

girdiler.

"Oturmazamanı,"dediFredHarry‘ye,"yoksagelinleberaberiçerigireceğiz."

Harry, Ron ve Hermione, Fred ve George‘un arkasında ikinci sırada yerlerinialdılar.HermionedahaçokpembeleşmiştiveRon‘unkulaklarıhalakırmızıydı.BirkaçdakikasonraHarry‘yefısıldandı,"Bıraktığıküçükaptalsakalınıgördünmü?"

Harrytarafsızbirhoruldanmaçıkardı.

Sıcak çadırı bir miktar gerginlik doldururken, mırıldanmalar heyecanlıgülüşmelerle bölündü. Mr. ve Mrs. Weasley geçitten ilerlediler, gülüyor veakrabalarına el sallıyorlardı: Mrs. Weasley yeni mor renkli bir cüppeyle onauyanbirşapkadanoluşanbirtakımgiyiyordu.

BirdakikasonraBillveCharlieçadırınkarşısındabelirdiler,ikisideyakasındabüyük beyaz güller taktıkları resmi cüppelerini giyiyordu; Fred ıslık çaldı veveela kuzenlerden kıkırdamalar patlak verdi. Daha sonra müzik altın rengibalonlardangelirmişcesinebaşladı,kalabalıksessizleşti.

"Ohh!"dediHermione,yerindegirişebakmakiçindönerek.

MonsieurDelacour ve Fleur gelerek geçitte yürümeye başladığında, toplanmışcadı ve büyücülerden bir iç çekiş sesi geldi, Fleur süzülüyordu, MonsieurDelacour gülümsüyor ve heyecanlı heyecanlı yürüyordu. Fleur, güçlü gümüşışıklar yayan, oldukça sade beyaz kıyafetler giyiyordu. Görünüşü normalzamanda herkesi zaten etkilese de, karşılaştırınca, bugün herkesi adetabüyülüyordu.Altın rengi elbiseler giymişGinnyveGabrielle, normaldendahagüzel görünüyorlardı ve Fleur Bill‘e ulaştığında, Bill daha önce FenrirGreyback‘lehiçtanışmamışgibigöründü.

"Baylar ve bayanlar," dedi hafif şarkı söyler bir ses ve küçük bir şok,Bill veFleur‘un karşısında,Dumbledore‘un cenazesini yönetmiş kısa boylu, perçemliaynı büyücüyü gördü. "Bugün burada iki sadık ruhu birleştirmek içintoplandık..."

"Evet, tacım herşeye çok yakışmış," dedi Muriel yüksek bir fısıltı ile. "AmasöylemeliyimkiGinerva‘nınelbisesifazlauzunkesim."

Ginnyetrafabakındı,gülerekHarry‘yegözkırptıvehemenönünegeridöndü.Harry‘nin aklı çadırdan daha uzaklarda, Ginny ile okul arazisinde geçirdikleriyalnızakşamlardageziniyordu.Şimdibunlarçokgeridekalmışgibiydi;gerçek

olmaları içinçokkusursuzlardı, sankinormalbir insanınhayatındanvakitlerdi,alnındaşimşekiziolmayannormalbirinin...

"SenWilliamArthur,FleurIsabelle‘ieşin...?"

En ön sırada, Mrs. Weasley ve Madam Delacour sessizce ufak dantellerinardında hıçkırarak ağlıyorlardı. Çadırın arkasından gelen borozan gibi seslerHagrid‘inmasaörtüsübüyüklüğündekimendillerindenbiriniçıkardığınaişaretti.Hermione,Harry‘yedöndüvegülümsedi;onundagözleriyaşlarladoluydu.

"...ozamansiziömürboyubirkılıyorum."

Perçemli büyücü asasını, Bill ve Fleur‘un başlarının üstünde salladı, üstlerinegümüşyıldızyağmuruyağmayabaşladı,yıldızlarbirbiriylebirleşmiş figürlerinetrafında spiraller çiziyordu. Fred ve George‘un alkış koparmasıyla üstlerindeasılı altın sarısı balonlar saçıldı: mutluluk kuşları ve küçük altın çanlar uçupyukarıdaasılıkaldılar,kendimüzikleriveçanseslerişamatayaeklendi.

"BaylarveBayanlar!"dediperçemlibüyücü."Lütfenayağakalkınız!"

Hepsiöyleyaptı,MurielHalasesliceyakınıyordu;büyücü,asasınıtekrarsalladı.Çadırın bezden duvarları kaybolurken oturdukları sandelyeler zarifçe havayayükseldi,böyleceetrafıkaplayançevrevegüneşleaydınlanmışmuhteşembahçegörüntüsü eşliğinde şimdi altın direklerle desteklenen bir tentenin altındaduruyorlardı.Sonra,çadırınortasındaaltıneriğifışkırdıveortayaparlakbirdanspisti oluşturdu; uçan sandelyeler zarifçe geri yere, beyaz giydirilmiş masalaretrafınadönüpyerekondular,ardındanaltınceketligruppisteilerledi.

"Hoş," dedi Ron onaylayarak, garsonlar her köşeden çıkmaya başlamışken.Bazılarıgümüştepsilerdebalkabağısuyu,kaymakbirasıveateşviskisitaşırken,diğerlerisürüsüyletartvesandviçtaşıyordu.

"Gidiponlarıkutlamalıyız!"dediHermione,ayakparmaklarınınüstündedurarakBillveFleur‘a, iyidileklerini dileyen kalabalığın ortasında kayboldukları yerebakıyordu.

Omuz silkerekRon, "Daha sonra zamanımız olacak," dedi, yanlarından geçentepsidenüçtanekaymakbirasıalıpbiriniHarry‘yeuzatırken."Hermione,al,hadibirmasabulalım...Oradadeğil!Muriel‘eyakınhiçbi..."

Ron boş dans pistinin karşısına ilerledi, giderken sağa ve sola bakınıyordu:Harry, gözününKrum‘uaradığına emindi.Çadırın öbür yakasına geçtiklerindeçoğumasadolmuştu,enboşolanıLuna‘nınyalnızoturduğumasaydı.

"Oturmamızdabirsakıncayok,değilmi?"diyesorduRon.

"Ahevet,"dedimutluca."BabacığımBillveFleur‘ahediyemizivermeyegitti.""Nedir,birömürboyuGüreleköküstoğumu?"diyesorduRon.

HermionemasanınaltındanRon‘uhedefleyerektekmeattıamaHarry‘yeisabetetti.AcıdangözlerisulananHarry,birkaçdakikaboyuncasohbetinnehakkındaolduğunutakipedemedi.

Müzik grubu çalmaya başlamıştı. Büyük bir alkışla ilk Bill ve Fleur sahneyeçıktı, daha sonra Mr. Weasley, Madam Delacour‘u sahneye davet etti,ardlarındanMrs.WeasleyveFleur‘unbabası.

"Bu şarkıyı seviyorum," dedi Luna, vals yaparmışcasına sallanarak. Birkaçsaniye sonra ayağa kalktı ve dans pistine süzüldü, yalnız başına bir noktadakendietrafındadöndü,gözlerinikapadı,şimdikollarınısallıyordu.

"Muhteşembiri,değilmi?"dediRonhayranbirşekilde."Daimaiyimser."

Ancak Viktor Krum, Luna‘nın boş koltuğuna çökmüştü ki Ron‘un yüzündekigülücükkayboldu.Hermionememnunbir heyecanduydu, amabu seferKrumonailtifatetmekiçingelmemişti.Yüzündesertbirbakışla"Şusarıgiyinenadamkim?"dedi.

"O Xenophilius Lovegood, bir arkadaşımızın babası," dedi Ron. OrtadakigörünümünaksinehırçınsestonuXenophilius‘agülmeyeceklerinigösteriyordu."Gel,dansedelim,"diyeeklediHermione‘yeaniden.

Hermioneşaşırmışgörünüyorduancakhalindenmemnundu,ayağakalktı.Danspistindeartankalabalıkarasındabirliktekayboldular.

"Ah, artık birliktelermi?" diye sorduKrum, bir anlık aklı dağılarak. "Ee- birçeşit,"dediHarry.

"Senkimsin?"diyesorduKrum.

"BarnyWeasley."

Elsıkıştılar.

"Sen,Barny-buLovegooddenenadamıiyitanıyormusun?"

"Hayır,sadecebugüntanıştım.Neden?"

Krum, içkisinin üstünden öfkeyle baktı, dans pistinin öteki kısmında birkaçbüyücüylesohbetedenXenophlius‘uizliyordu.

"Çünkü," dedi Krum, "Eğer Fleur‘un misafiri olmasaydı, o göğsüne taktığıiğrençsimgeiçinonunlaburadaşimdidüelloyapardım."

"Simge?"dediHarry,odaXenophilius‘abakıyordu.Garipüçgengözgöğsündeparıldıyordu."Neden?Nesivaronun?"

"Grindelvald.BuGrindelvald‘ınsimgesi."

"Grindelwald...Dumbledore‘unmağlupettiğişuKaranlıkbüyücü?"

"Kesinlikle."

Krum‘un çene kasları sanki bir şey çiğnermiş gibi çalışıyordu ve sonra"Grindelvald birçok insanı öldürdü, büyük babam, mesela. Tabii ki asla buülkedegüçlüolmadı,Dumledore‘dankorktudediler -venasıl durdurulduğunudüşünürsekdoğrudur.Amabu"-parmağıylaXenophilius‘uişaretetti-"buonunsembolü, hemen fark ettim: Grindelvald bunu öğrenci olduğu sıradaDurmstrang‘dabirduvaraişlemiş.Bazıaptallarbunukitaplarınavekıyafetlerinekopyaladılar, kendilerini güçlü ve etkileyici kılmak için - ta ki ailesiniGrindelvald‘akaybedenbizlerdenbirionlaradersverenekadar."

Krum tehditkar biçimde eklemlerini çıtırdattı ve öfkeyle Xenophilius‘a baktı.Harry aklının karıştığını hissetti. Luna‘nın babasının Karanlık Sanatlar‘ındestekçisiolmasımümkündeğilgibiydiveçadırdakibaşkakimsebuüçgenifarketmemişebenziyordu.

"Bunun-ee-Grindelwald‘ınolduğundaneminmisin?"

"Hatayapmam,"dediKrumsoğukça."Busimgeninönündenyıllarcageçtim,iyibiliyorum."

"Peki, şöyle bir olasılık var," dedi Harry, "Xenophilius bunun ne anlamageldiğinigerçektenbilmiyorolabilir.Lovegood'laroldukça... sıradışıdırlar.OnukolaycabiryerdenalmışveonunBuruşukBoynuzlıHırgürveyabirşeyinkesitisanmışolabilir."

"Neyinkesiti?"

"Ee, ne olduklarını bilmiyorum, ama doğrusu o ve kızı onlardan aramak içintatile çıkarlar..." Harry, Luna ve babasını açıklamakta kötü bir iş çıkardığınıhissetti.

"Buo," dedi, hala dans eden ve havadaki sinekleri yakalamaya çalışırmış gibikollarınısallayanLuna‘yıişaretederek.

"Niebunuyapıyo?"diyesorduKrum.

"MuhtemelenMahfışt'lardan kurtulmaya çalışıyor," dedi Harry, belirtileri farkederek.

Krum,Harry‘ninonunlaeğlenipeğlenmediğinianlamamışgibiydi.Cüppesindenasasınıçıkardıvetehditkarbiçimdearkasınavurdu,ucundankıvılcımlarçıktı.

"Gregorovitch!"dediHarrybağırarak,oldukçaheyecanlıydı;Krum‘unasasınıngörünmesiyleanıtekrarcanlanmıştı:Ollivander,ÜçbüyücüTurnuvası‘ndanönceonualıpincelemişti.

"Neolmuşona?"dediKrumşüphelibirşekilde.

"Birasayapımcısı!"

"Biliyorumbunu,"dediKrum.

"Seninasanıyaptı!Buyüzdendüşünmüştümki-Quidditch-"Krumdahavedahafazla şüphelenmiş göründü. "Gregorovitch‘in asamı yaptığını nerdenbiliyorsun?"

"Ben...Benbiryerdeokudumsanırım."dediHarry."Bir-birhayrandergisinde,"diyeeklediaçıkçatelaşlıbirşekildeveKrumyatışmışgöründü.

"Asamı hayranlarla konuştuğumu fark etmemiştim," dedi. "Şey... ee...BugünlerdeGregorovitchnerelerde?"Krum,kafasıiyicekarışmışgözüktü.

"Birkaç yıl önce istifa etti. Ben bir Gregorovitch asası alabilen sonkişilerdendim. En iyilerdendir -her ne kadar- biliyorum ki siz İngilizleralışverişlerinizidahaçokOllivander‘danyapıyorsunuz."

Harry cevap vermedi. Krum gibi dans edenleri izliyormuş gibi yaptı amaoldukça derin düşüncelerdeydi. Böylece Voldemort ünlü bir asa yapımcısıarıyordu ve Harry bunun için bir neden aramamalıydı; bu tabii ki, o gece,VoldemortgökyüzündeonukovalarkenHarry‘ninasasınınnedenolduğuşeydi.Kutsal anka tüyüödünç alınmış asayı yenmişti,Ollivander‘ın anlamadığı veyaummadığı bir nedenden ötürü. Gregorovitch bu konuyu ondan daha mı iyibilirdi?GerçektenOllivander‘dandahamıyetenekliydi,Ollivander‘ınbilmediğisırlarmıbiliyordu?

"Şu kız çok güzel," dedi Krum, Harry‘yi yeryüzüne geri döndürerek. Krum,Luna‘yaeşlikedenGinny‘yiişaretediyordu."Odaseninakrabalarındanmı?"

"Evet," dedi Harry, birden sinir olmuştu, "ama başka birisiyle görüşüyor.

Kıskançbirtip.İriyarıbiri.Onunlakarşılaşmakistemezdin."

Krumhomurdandı.

"Ne,"dedi,kupasınıbitirmiş ayağakalkıyordu, "BütüngüzelkızlarkapılmışsauluslararasıbirQuidditchoyuncusuolmanınneanlamıvar?"

Harry‘yigeçenbirgarsondansandviçalırkenbıraktıvekalabalıkdanspistininetrafından dolaşarak uzun adımlarla uzaklaştı. Harry, Gregorovitch‘i anlatmakiçin Ron‘u bulmak istiyordu, ama Ron pistin ortasında Hermione ile dansediyordu.Harrydireklerdenbirineyaslandı, şimdiFredveGeorge‘un arkadaşıLee Jordan ile dans eden Ginny‘yi izledi. Ron‘a verdiği söze fazlasinirlenmemeyeçalıştı.

Daha önce hiçbir düğünde bulunmamıştı, bu yüzden Büyücü kutlamalarınınMugglekutlamalarındannasıl farklılıkgösterdiğindenemindeğildi,ancakyinede kesildiğinde üstündeki iki anka figürünün uçtuğu bir düğün pastası ya dakalabalık arasında desteksiz havada dolaşan şampanya şişelerininolmayacağından emindi. Akşam çöktüğünde ve güveler tente altında saldırışageçmeyebaşladıklarında,alanuçuşanaltınfenerlerleaydınlandı,şenlikkendiniaşmıştı. Fred ve George, Fleur‘un kuzenleriyle birlikte çoktan ortadankaybolmuştu; Charlie, Hagrid ve basık şapkalı cüce bir büyücü köşede"KahramanımızŞerefine"şarkısınısöylüyordu.

Kalabalıkta, Harry‘nin oğlu olup olmadığı konusunda emin olmayan Ron‘unsarhoş amcalarından birinden kaçmaya çalışırkenmasada yalnız başına oturanbir büyücü fark etti. Kır saçları onu daha çok başını güvelerin yediği fesgiydirilmiş bir karahindiba gibi gösteriyordu. Kafasını zorladığında Harry,birden onun Zümrüdüanka Yoldaşlığı üyesi ve Dumbledore‘a ölüm taziyesiyazanElphiasDogeolduğunufarketti.

Harryonayaklaştı."Oturabilirmiyim?"

"Tabii,tabii"dediDodge,sesiyüksekoktavlıvehırıltılıydı.Harryyeresıvıştı.

"Mr.Dodge,benHarryPotter."Dogeanibirşekildeiçgeçirdi.

"Sevgilievladım!Arthurburadaolduğunu,gizlendiğinisöyledi...Çokmemnunoldum, çokonurlandım!" Telaşlı ve gergin birmemnuniyetleDoge,Harry‘ninkupasınışampanyailedoldurdu."Sanayazmayıdüşünüyordum,"diyefısıldadı,"Dumbledore‘dansonra...seniniçin...birşok,eminim..."Doge‘unküçükgözlerianidengözyaşlarıyladoldu.

"GelecekPostasıiçinyazdığınızölümtaziyesinigördüm,"dediHarry."ProfesörDumbledore‘ubukadariyitanıdığınızıfarketmemiştim."

"Herkesin fark etmediği gibi," dedi Dodge, gözlerini peçeteyle kurulayarak."Kesinlikleonuenuzunsürebentanıyordum,eğerAberforth‘usaymazsan-vehernasılsainsanlargerçektenAberforth‘usayıyorgibidurmuyor."

"GelecekPostası'nıkasten...Görüpgörmediğinizibilmiyorum,Mr.Dodge?"

"Ahlütfen,banaElphiasde,sevgiliçocuğum."

"Elphias, Rita Skeeter‘ın Dumbledore hakkında verdiği röportajı görüpgörmediğinizdenemindeğilim?"

Doge‘unyüzüöfkeyledoldu.

"Ahevet,Harry,gördüm.Şukadınveyaaçgözdemekdahauygunbirterimolur,onunla konuşmam için bana baskı yaptı. Utanarak söylüyorum ki biraz kabaoldumveonaortalığı bulandıran alabalıkolduğunu söyledimkibudagörmüşolabileceğinüzerineakılsağlığımüzerineiftiralaratmasınanedenoldu.

"Şey, o röportajda" diye devam etti Harry, "Rita Skeeter, Dumbledore‘ungençkenKaranlıksanatlarlailgilendiğiniiddiaediyor."

"Bir kelimesine dahi inanma!" dedi Dodge bir çırpıda. "Bir kelimesine bileHarry! Hiçbir şeyin Albus Dumbledore ile ilgili anılarını zedelemesine izinverme!"

Harry, Dodge‘un samimi, acı dolu yüzüne baktı, temin edilmekten ötesinirlendiğini hissetti. Dodge, gerçekten Harry‘nin bunlara inanmamasının bukadarbasitolacağınımıdüşünmüştü?Dodge,Harry‘nineminolmakiçinherşeyibilmesigerektiğinigerçektendüşünememişmiydi?

Endişeli görünümüne ve telaşına bakılırsa, muhtemelen Dodge, Harry‘ninhislerinianlamıştı."Harry,RitaSkeeterkorkunçbir-"

Ancakcırtlakbirsessözünübölmüştü.

"RitaSkeeter?Ah,benonuçokseverim,herzamanokurum!"

Harry ve Dodge orada duran Muriel Hala'yı görmek için yukarı baktılar,şapkasındaki kuş tüyleri dans ediyordu, elinde bir kadeh şampanya vardı."Biliyorsun,Dumbledorehakkındabirkitapyazdı!"

"MerhabaMuriel"dediDodge."Evet,bizdebunutartış-"

"Oradaki!Banasandalyeniver,benyüzyediyaşındayım!"

Telaşadüşenbaşkakızıl saçlıWeasleykuzeniyerinden fırladıveMurielHala,şaşırtıcıbirkıvraklıklaarkasınıdönüpkendisiniDodgeveHarryarasınaattı.

"Merhaba tekrar Barry, veya ismin her ne ise," dedi Harry‘ye. "Şimdi RitaSkeeter hakkında ne diyordunuz? Biliyorsun, Dumbledore‘un biyografisiniyazmış.Okumak için sabırsızlanıyorum, Flourish andBlotts‘a sipariş vermeyiunutmamalıyım!"

Dogeüzgünvegerilmişgözüktü,AuntieHalakadehinibitirdiveoradangeçengarsonunkadehiniyenilemesiiçinkemikliparmaklarınışıklattı.Başkabüyükbiryudumdahaaldı,geğirdivedevametti,"Birçiftkurbağagibigözükmeyegerekyok!Saygıdeğerbiriolmadanvebütünbusaçmalıklardanönce,Albushakkındabazıbüyükdedikodularvardı!"

"Yanlışbilgilendirilmişsin,"dediDodge,tekrarturprenginedönerek.

"Öyledüşünebilirsin,"diyekıkırdadıMurielHala."Yazında,kendiçapındaaynınoktalardanasılgevelediğinifarkettim."

"Böyledüşündüğüniçinüzüldüm,"dediDodge,dahakatıbirsoğuklukla."Seniteminederimkalbimdenyazıyordum."

"Ah, hepimiz senin Dumbledore‘a taptığını biliyoruz, o kofti kızkardeşiyleyaptıkları ortaya çıktıktan sonra bile galiba onun hala bir aziz olduğunudüşünüyorsun.

"Muriel!"diyeçıtladıDodge.

SoğukşampanyadanalakasızbirsoğuklukHarry‘ningöğsünüdolduruyordu.

"Nedemekistiyorsun?"diyesorduMuriel‘e."Kızkardeşininkoftiolduğunukimdemişki?Hastaolduğunusanıyordum?"

"Yanlış düşünmüşsün o zaman, değil mi Barry!" dedi Muriel Hala, yarattığıetkiden memnun bir şekilde. "Her neyse, bu konuda bir şeyler bilmeyi nasılumuyordunki?Senindahadoğmanplanlanmadanyıllaryıllarönceyditatlımvegerçek şu ki, o zamanlar hayatta olan bizler bile asla gerçeğin ne olduğunubilmedik. Bu nedenle Skeeter‘ın neyi açığa çıkardığını bilmek içinsabırsızlanıyorum!Dumbledorekızkardeşiniuzunsüreboyunduruğundatuttu!"

"Yalan!"dediDodgehırıltıyla,"Kesinlikleyalan!"

"Kızkardeşininbirkoftiolduğunubanahiçanlatmadı,"dediHarrydüşünmeden,

halaiçibuzgibiydi.

"Ve hangi nedenle sana anlatacaktı ki?" dedi Muriel bağırarak, Harry‘yedönmeyeçalışırkenyerindeazsallandı.

"Albus‘unArianahakkındahiçkonuşmamasınınnedeni,"diyebaşladıElphias,sesigergindi,"oldukçaaçık,düşünmüşolmalıydın,kardeşininölümüyüzündenyıkılmıştı-"

"Okızı nedenhiçkimsegörmediElphias?"dediMuriel ciyaklayarak, "Tabutudışarıçıkarılıp,cenazesiyapılanakadarnedenyarımızbileöylebirininhayattaolduğunu bilmiyordu? Ariana hücresinde kilitliyken aziz Albus neredeydi?MuhteşemHogwarts‘ta,kendievindenelerdöndüğünühiçumursamamaksızın!"

"Nasılhücredekilitli?"diyesorduHarry,"Nasılyani?"

Doge ümitsiz görünüyordu. Muriel Hala tekrar kikirdedi ve Harry‘ye cevapverdi.

"Dumbledore‘un annesi korkunç bir kadındı, oldukça korkutucu. Muggledoğumlu,hernekadarbenaksişeklindenumarayaptığınıduysamda-"

"Ohiçdebuşekildedavranmadı!Kendraiyibirkadındı,"diyefısıldadıDodgeacıdolu,amaMurielHalaonutakmadı.

"-gururluveçokküstah,birkoftiyaratmışolmaktanutananbirçeşitcadı-"

"Ariana,koftideğildi!"diyehırıldadısesiDoge‘un.

"Öyle diyorsun Elphias, ama o zaman neden hiç Hogwarts‘a başlamadığınıaçıkla?" dedi Muriel Hala. Harry‘ye geri döndü. "Zamanımızda, koftilerçoğunluklabastırılıyorduveküçükbirkızıömürboyubirevehapsedipyokmuşgibidavranarakdabubaskıdoruğaulaştı."

"Sanadiyorum,olanşeybudeğil!"dediDodge,amaMurielhalaüsteçıktı,halaHarry‘yedönüktü.

"Koftiler geneldeMuggle okullarına yönlendirilip,Muggle toplumuna entegreolmalarıteşvikedildi. İkincisınıfolacaklarıbirbüyücüdünyasındakendilerinebiryerbulmasındansa,böylesiçokdahamantıklıydıancakKendraDumbledore,kızınıbirMuggleokulunayollamayıkabuledememişolmalıydı-"

"Ariananarindi!"dediDogeümitsizce."Sağlığıçokkötüydü,kızınaizinvere-"

"-kızınınevini terketmesine izinvermek içinmi?"diyekıkırdadıMuriel."Ve

hiçSt.Mungos'agötürülmediveonunlailgilenmesiiçinhiçşifacıçağrılmadı!"

"SahiMuriel,nasıloluyordabunubilebiliyor-"

"BilginolsunElphias,kuzenimLancelotozamanlardaSt.Mungos‘daşifacıydıveailemesonderecegizlibubilgiyi,Ariana‘nınhiçoradagörünmediğinianlattı.Çokşüpheçekici,Lancelotöyledüşünürdü!"

Dogeağlamaküzeregibiydi.OldukçaeğleniyorgibiduranMuriel,parmaklarınıdaha fazla şampanya için şaklattı. Harry, hissiz bir şekilde bir zamanlarDursley'lerinonunasılgörünürdenuzakbirhaldebüyücüolmasınedeniylekilitaltındatuttuğunudüşündü.Dumbledore‘unkardeşideaynıuygulamanın tersinimiyaşamıştı:büyüdışıolmasınedeniylehapsolmak?Dumbledore,Hogwarts‘amükemmel ve yetenekli olduğunu ispatlamaya giderken, onu gerçekten kendikaderinemiterketmişti?

"Şimdi, eğer ilkKendra ölmeseydi," diyeMuriel devam etti, "Ariana‘nın işinibitireninoolduğunusöylerdim-"

"BununasılsöylersinMuriel!"diyeinlediDoge."Kendikızınıöldürenbiranne?Nesöylediğinibirdüşün!"

Muriel Hala omuz silkerek, "Eğer bahsi geçen anne, kendi öz kızını yıllarcahapsedebilecek yetideyse, neden olmasın?" dedi. "Ama, dediğim gibi, gerçekolamaz çünküKendra,Ariana‘danönceöldü -kimsenin nedenini bilmediği birşeydenötürü-"

"Tabii, Ariana özgürlüğü uğruna çaresiz bir işe kalkışıp, kargaşada Kendra‘yıöldürmüşdeolabilir,"dediMurielHala, düşünceli bir halde."Kafanı istediğinşekildesalla,Elphias.Ariana‘nıncenazesindeydin,değilmi?"

"Evet, ordaydım" dediDoge titreyen dudaklarının arasından, "ve bundan dahakederlibirolaydahahatırlamıyorum.Albus‘unkalbikırılmıştı-"

"Kırılan tek şey kalbi değildi. Aberforth, Dumbledore‘un burnunu merasiminortasındakırmamışmıydı?"

EğerDodgebundanönceürkmüşgözükmediyseşuangözüktüğühiçbir şeydi.Muriel onu bıçaklamış olabilirdi. Muriel yüksek sesle kıkırdadı veşampanyasındançenesinedoğrusüzülenbaşkabiryudumaldı.

"Nasılda-?"diyevırakladıDoge.

"Annem yaşlı Bathilda Bagshot ile arkadaştı," dedi Muriel Hala neşeli bir

şekilde. "Ben kapıda onları dinliyorken, Bathilda her şeyi anneme alattı. Nekargaşa ama! Bathilda‘nın anlattığına göre Aberforth, herşeyin, Ariana‘nınölümünün, Albus‘un suçu olduğunu haykırıp, yüzüne bir tane patlattı.Bathilda‘ya göre, Albus kendini korumamış bile ve bu gerçekten çok ilginç.AlbusikieliarkasındabağlıbirdüellodaolsabileAberforth‘uöldürebilirdi."

Murielbirazdahaşampanyayudumladı.BueskiskandallarıngündemegelmesiDodge‘u korkuttuğu oranda Muriel‘i neşelendirmiş gözüküyordu. Harry nedüşüneceğini, neye inanacağını bilemiyordu.Gerçeği istiyordu veDodge‘un oanakadaryaptığıtekşey,oradaoturupAdriana‘nınhastaolduğunugevelemekti.Harry, evlerinde eğer bu derece zalimlik yaşandıysa, Dumbledore‘un bunaseyircikalacağınazorakiinanıyorduvehiçşüphesizhikayedebirterslikvardı.

"Ve sana başka bir şey anlatacağım," dedi Muriel, kadehini indirirkenhıçkırıyordu."BenceBathildaağzındakibaklayıRitaSkeeter‘açıkardı.Skeeter,röportajında, Dumbledore'lara yakın önemli bir kaynak şeklindeki ipuçlarıveriyor-tanrıbiliyorkitümbuArianaolayındaBathildadaoradaydıvebudayerineoturuyor!"

"BathildaaslaRitaSkeeter‘akonuşmazdı"diyefısıldandıDoge.

"BathildaBagshot?"dediHarry."SihirTarihi‘ninyazarı?"

İsim Harry‘nin kitaplarından birinin kapağında basılıydı, doğrusu Harry‘ninistekleokuduğutürdendeğildi.

"Evet," dedi Doge, Harry‘nin sorusuna hayat karmaşasında boğulan biradammışçasına sarılarak. "Çok yetenekli bir sihir tarihçisi ve Albus‘un eskiarkadaşı."

"Bugünlerdebunamışdiyeduydum,"dediMurielHalaneşelibirhalde.

"Eğeröyleyse,Skeeter‘ınbudurumdanyararlanmasıadilik,"dediDoge,"vebuhaldeolanBathilda‘nınsöylediklerinegüvenilmemeli!"

"Ah, hatıraları su yüzüne çıkarmanın değişik yolları vardır ve eminim RitaSkeeterbunlarınhepsinibiliyor,"dediMurielHala,"ancakBathildadelirmişbileolsa eminim eski fotoğrafları, hatta mektupları vardır. Dumbledore‘u yıllardırtanıyor...Eh,Godric‘sHollow‘uziyaretetmeyedeğerdiyedüşünürdüm."

KaymakbirasındanyudumalmaktaolanHarryöksürdü.DogegözleriMuriel‘edikili,Harry‘nin sırtınavurdu. Sesine tekrar kavuştuğunda, "BathildaBagshot,Godric‘sHollow‘damıyaşıyor?"diyesordu.

"Sonsuzakadaroradaydı!Dumbledore'lar,Percivialhapsedildiktensonraorayataşındılarveodaonlarınkomşusuydu."

"Dumbledore'larGodric‘sHollow‘damıyaşadılar?"

"Evet,Barry,öylededim,"dediMurielHalasinirlibirşekilde.

Harrybitmiş, tükenmişgibihissetti.Birkezbile,altıyılboyuncaDumbledore,Harry‘yeikisinindeaynıyerdeyaşadıklarınıvesevdikleriniGodric‘sHollow‘dakaybettiklerini söylememişti.Neden?LilyveJames,Dumbledore‘unannesivekardeşine yakın bir yere mi gömülmüşlerdi? Dumbledore onların mezarlarınıziyaret etmiş miydi, muhtemelen bunu yapmak için Lily ve James‘inkininyanıbaşındangeçmişti.VebirkezbileHarry‘yeanlatmamıştı...aslasöylemeyeyeltenmemişti...

Ve bunu yapmaması neden bu kadar önemliydi, Harry kendine bileaçıklayamıyordu, orada yaşadıklarını ve ikisinin bu ortak geçmişinianlatmaması, yalan söylemesine eş değerdi. Harry etrafında neler olupbittiğindenbihaberdaldıvekalabalıktanortayaçıkıpyanıbaşındaki sandalyeyekurulanakadarHermione‘ningelişinifarketmedi.

"Daha fazla dans edemiyorum," dedi nefes nefese, ayakkabısını çıkarıpayaklarının altını ovarak. "Ron daha fazla kaymakbirası bulmaya gitti. Birazgarip. Viktor‘u, Luna‘nın babasının yanından hışımla ayrılırken gördüm -tartışıyorlamışgibigözüküyordu-"Sesikesildi,Harry‘yebakıyordu."Harry,seniyimisin?"

Harry nereden başlayacağını bilmiyordu, ama önemi yoktu, o anda büyük vegümüşibirşeytentedendanspistininüstünedüşercesinegeliyordu.Zarifşekildeparlakvaşak,şaşırmışdansedeninsanlarınarasınaindi.Kafalarçevriliydi,sankidansınortasındabirdendonmuşlardı.DahasonraPatronus'unağzıiyiceaçıldıveKingsleyShackleboltyüksek,derinsesiyleağırbirşekildekonuştu.

"Bakanlıkdüştü.Scrimgeouröldü.Geliyorlar..."

DOKUZUNCUBÖLÜM:SAKLANACAKBİRYER

Her şey bulanık ve yavaş görünüyordu. Harry ve Hermione ayağa fırlayıpasalarınıçıkardılar.Çoğuinsangaripbirşeyolduğunudahayenifarkediyordu;ortadan kaybolduğu sırada kafalar hâlâ gümüş kediye dönmüştü. SessizlikPatronus‘un indiği yerden etrafa soğuk dalgalar halinde yayıldı. Sonra birisiçığlıkattı.

HarryveHermionekendilerinipanikleyenkalabalığıniçineattılar.Konuklarhertarafa doğru koşuşuyorlardı; çoğu buharlaşıyordu; Kovuk‘un etrafındakikoruyucubüyülerbozulmuştu.

"Ron!"diyebağırdıHermione."Ron,neredesin?"

Kalabalığı yararak dans pistine doğru giderken, Harry, pelerinli ve maskelişekillerin kalabalığın etrafında cisimlendiğini; sonra da Lupin ve Tonks‘unasalarınıkaldırdıklarınıgördü,ikisibirden"Portego!"diyebağırdılar,sesleriheryerdeyankılandı.

"Ron!Ron!"diyehıçkırıklaraboğularakseslendiHermione,oveHarrykorkmuşkonuklar tarafındansıkıştırılırkenHarry, koruma büyüsümü yoksa uğursuzlukbüyüsümüolduğunukestiremediğibirışıkyıldırımhızıylakafalarınınüstündengeçerkenbirbirlerinikaybetmesinlerdiyeHermione‘nineliniyakaladı-

VeRonoradaydı.Hermione serbest olan koluyla onuyakaladı veHarry, kızınyeraçtığınıhissetti.Karanlıkbastırırkengörüntülerveseslerkayboldu;boşluktave zamanda sıkışıp, Kovuk‘tan, saldıran Ölüm Yiyenler‘den, belki deVoldemort‘un kendisinden uzaklaşırken, tüm hissedebildiği Hermione‘nineliydi...

"Bizneredeyiz?"dediRon‘unsesi.

Harry gözlerini açtı. Bir anlığına düğünü terk etmediklerini düşündü; Hâlâetraflarıinsanlarlaçevriliydi.

"TottenhamAdliyeYolu‘ndayız,"dedizarzornefesalanHermione."Yürüyün,sadeceyürüyün,üstümüzüdeğişmekiçinbiryerbulmakzorundayız."

Harry, Hermione‘nin dediğini yaptı. Üstlerinde yıldızların parıldadığı, geniş,karanlıkcaddedeyarıyürüyerek,yarıkoşarakgeceningeçsaatlerinde,kalabalıkhalindeyürüyeneğlencedüşkünlerinigeçtiler.Birçiftkatlıotobüsgümbürdediveneşelibirşekildebaragidenbirgruponlargeçerkenilgiylebaktılar;HarryveRon‘unüstündehâlâresmicüppevardı.

"Hermione, değişecek bir şey getirmedik," dediRon, görüş alanlarındaki gençbirkadınnahoşkıkırtılarlagülerken.

"Niyegörünmezlikpelerinimiyanımaalıpalmadığımıkontroletmedimki?"dediHarry, kendi aptallığına içinden lanetler yağdırıyordu. "Tüm yıl boyuncayanımdataşıdımve-"

"Sorun değil, pelerinin bende, ikiniz için de kıyafetlerimvar," dediHermione,"Sadece doğal görünmeye çalışın ta ki- burası işimizi görür." Onları yansokaklardan birine, oradan da zar zor görünen, iki binayı birbirine bağlayangeçidinaltınadoğrugötürdü.

"Pelerin ve elbiselerin yanında olduğunu söylerken..." dediHarry, şimdi altüstedipiçindebirşeyleraradığı,küçükboncuklubirelçantasındanbaşkahiçbirşeytaşımayanHermione‘ye,kaşlarıçatıkbirşekildebakıyordu.

"Evet,buradalar,"dediHermioneveHarryveRon‘ubüsbütünşaşkınaçevirerek,bir kot pantolon, bir svetşört, bir çift kestane rengi çorap ve en sonunda dagümüşigörünmezlikpelerininiçıkardı.

"Butanrınıncezasıçantanasıloluyorda--?"

"SaptanamazGenişletmeBüyüsü,"dediHermione."Ustalıkisteyenbiriş,fakatsanırım doğru yaptım; her neyse, ihtiyacımız olan her şeyi sığdırabilmeyibaşardım." Çantayı nazikçe salladı ve içinde bir takım ağır objeler, sanki birdepoda yuvarlanıyorlarmış gibi yankılandı. "Ah, kahretsin, bunlar kitaplarolmalı," dedi, çantasının içine bakıyordu, "ve hepsini de konularına göreistiflemiştim...Ah,şey...Harry,sengörünmezlikpeleriniüstünegiyseniyiolur.Ron,çabukol,üstünüdeğiştir..."

"Bütünbunlarınezamanyaptın?"diyesorduHarry,Roncüppesiniçıkarırken.

"Sana Kovuk‘ta da söyledim, gerekli şeyleri günler öncesinden toplamıştım,biliyorsun,hanieğeranibirkaçışyapmamızgerekirsediye.SırtçantanıdabusabahtopladımHarry,sengiyindiktensonraveburayakoydum...Sadeceiçimdebirhisvardı..."

"İnanılmazsın,gerçekten,"dediRon,bohçayaptığıcüppesiniuzatırken.

"Teşekkürler," dedi Hermione, cüppeyi çantasına tıkarken, belli belirsiz birşekildegülümseyerek."Lütfen,Harry,pelerinigiy!"

Harry görünmezlik pelerinini gözden kaybolarak, omuzlarına attı ve kafasınadoğruçekti.Nelerolduğunudahayenianlamayabaşlıyordu.

"Diğerleri-düğündekiherkes-"

"Şu an onlar için endişelenemeyiz," diye fısıldadıHermione. "Onların peşindeolduklarısensin,Harry,vegeridönersek,diğerlerinisadecedahafazlatehlikeyeatmışoluruz."

"Doğru söylüyor," dedi, yüzünü göremediği halde Harry‘nin tartışmayabaşlayacağını biliyor gibi görünen Ron. "Yoldaşlık‘ın çoğu oradaydı, onlaroradakiherkesikollayacaklardır."

Harry başını salladı, sonra da onların onu göremediklerini hatırlayıp "Evet."dedi. Fakat Ginny‘yi düşünüyordu ve korku bir asit gibi karnında köpürmeyebaşladı.

"Haydi,benceyürümeyedevametsekiyiolur,"dediHermione.

Yansokaktan,karşıkaldırımdabirgruperkeğinşarkısöyleyipzikzaklarçizdiğianayolatekrargeridöndüler.

"Sadecemeraktansoruyorum,nedenTottenhamAdliyeYolu?"diyesorduRonHermione‘ye.

"Hiçbir fikrim yok, sadece aklıma geldi, fakat eminim ki bizim olmamızıbeklemedikleriyerde,Muggledünyasındadahagüvendeyiz."

"Doğru," dedi Ron, etrafına bakınıyordu, "fakat biraz şey- teşhir edilmişhissetmiyormusun?"

"Başkanereyegidebilirdikpeki?"diyesorduHermione,yolunkarşıtarafındakiadamlar ona ıslık çalınca ürküp yoldan biraz uzaklaştı. "Çatlak Kazan‘da güçbelaodaayırtabiliriz,değilmi?VeGrimmauldMeydanıSnape‘inorayagelmeolasılığı olduğu için ihtimalin dışı... Orayı da kontrol etme olasılıklarınınolduğunudüşünmemerağmensanırım,annevebabamınevinegidebilirdik...Ah,keşkesussalar!"

"Pekâlâ,güzelim?"karşıkaldırımdakiadamlardanensarhoşubağırıyordu."Birşeyleriçelimmi?Şukızılıbırakıpgeldebirbardakbirşeyleriçelim!"

"Haydi, gidip bir yerlerde oturalım," dediHermione aceleyle, Ron tam ağzınıaçmış,yolunkarşısınabağırmaküzereyken."Bakın,burasıolur,hadigirelim!"

Küçükveeski,bütüngeceaçıkkalanbirkahveydi.Tümformikakaplımasalarınüstündeincebiryağtabakasıvardı,fakatenazındandükkânboştu.ÖnceHarryçardağa geçip oturdu ve yanınaRon, Ron‘un karşısına da, hoşuna gitmese degirişe sırtını dönmüş olan Hermione oturdu: O kadar sık omzundan geriyebakıyordu ki, kasları seğiriyormuş gibi görünüyordu. Bir yerde durmalarıHarry‘nin hoşuna gitmemişti; yürümeleri sanki bir hedefleri varmış gibi biryanılsama oluşturuyordu. Pelerinin altında Çok Özlü İksir'in son izlerinin dekaybolduğunu hissetti, elleri normal uzunluklarına ve şekillerine geridönüyorlardı.Cebindengözlükleriniçıkardıveonlarıtekrargözlerinetaktı.

Bir ya da iki dakika sonra, Ron konuştu, "Biliyorsunuz, Çatlak Kazan‘dan okadardauzaktadeğiliz,sadeceCharingCross‘ta-"

"Ron,gidemeyiz!"dediHermionehemen.

"Kalmakiçindeğil,nelerolduğunuöğrenmekiçin!"

"Neolduğunubiliyoruz!VoldemortBakanlık‘ınyönetiminielinealdı,başkanebilmemizgerekiyor?"

"Tamam,tamam,sadecebirfikirdi!"

Huysuz bir sessizlik haline geri döndüler. Sakız çiğneyen kadın garsonayaklarınısürüyerekgeldiveHermioneikikahveistedi:Harrygörünmezolduğuiçin,onadabirtaneısmarlamakgaripolacaktı.Birçiftiriyarıişçikahveyegirdiveyançardağasıkıştılar.Hermionesesinialçaltıpfısıldamayabaşladı.

"Diyorum ki Buharlaşmak için sakin bir mekân bulalım ve kırsal bölgeyeyönelelim.Orayaulaştıktansonra,Yoldaşlık‘amesajgönderebiliriz."

"YanikonuşanPatronusolayınıyapabiliyormusun?"diyesorduRon."Alıştırmayapıyordumvesanırımyapabilirim,"dediHermione.

"Pekâlâ,şimdidentutuklanmışolmaolasılıklarınarağmen,onlarınbaşınıdahadabelayasokmadığısürecemesajgönderebiliriz.Tanrım,bu iğrenç."diyeekledi,köpüklü, gri kahveden bir yudum aldıktan sonra. Garson bunu duydu; yenimüşterilerininsiparişlerinialmakiçinayaklarınısürüyerekgelirkenRon‘anahoşbir bakış attı. Harry‘nin şimdi bakmak için kendine gelmesine sebep olan ikiişçidensarışın,dahabüyükveoldukçakocamanolanı,eliyleonauzaklaşmasınıişaretetti.Kadın,onahakareteuğramışbirşekildegözlerinidikti.

"Yola devam edelim öyleyse, bu pis şeyi içmek istemiyorum," dedi Ron."Hermione,bunlarıödemekiçinMuggleparasıvarmıyanında?"

"Evet, tüm yapı kooperatifi birikimlerimi, Kovuk‘a gelmeden önce yanımaaldım.Eminim tümbozukluklar çantamın dibindedir," diye iç çektiHermione,boncukluçantasınauzanırken.

İki işçi aynı hareketleri yaptılar veHarry de bilinçsizce onları taklit etti: Üçübirden asalarını çıkardılar. Olanların farkına birkaç saniye sonra varan Ron,Hermione‘yi sırasının diğer yanına itmek için, kendinimasanın üstünden attı.Ölüm Yiyenler‘in büyülerinin kuvveti; Harry, hâlâ görünmez bir şekilde,"Sersemlet!" diye bağırırken, Ron‘un kafasının az önce bulunduğu yerinhizasındaki,fayanslarlakaplanmışolanduvarıtuzlabuzetti.

Devasa boyutlardaki sarışın Ölüm Yiyen, püsküren kırmızı ışık tarafındanyüzünden vuruldu: Bilinçsiz bir şekilde yan tarafa düştü. Arkadaşı, büyüyükimin yaptığını görmeden, Ron‘a başka bir tane daha yolladı: Parlayan siyahhalatlarasasınınucundançıkıpRon‘ubaştanaşağıbağladı-garsonçığlıkattıvekapıya koştu- Harry, Ron‘u bağlayan çarpık yüzlü Ölüm Yiyen‘e başka birSersemletmeBüyüsügönderdi,fakatbüyüonuıskaladı,camaçarpıpgeridöndüvegarsonaçarpıp,kadınınkapınınönündeyereyığılmasınasebepoldu.

"Expulso!" diye böğürdü Ölüm Yiyen ve Harry‘nin arkasında durduğu masapatladı. Patlamanın kuvveti Harry‘yi duvara çarptı ve Harry, pelerin üstündenkayarakinerken,asasınınelindendüştüğünühissetti.

"Petrificus Totalus!" diye Hermione görüş alanının dışından bağırdı ve ÖlümYiyen kırık porselen, masa ve kahve karmaşasına ağır bir şeyin düşerkençıkardığı çatırtıyla bir heykel gibi yere düştü. Hermione sıranın altındansürünerek çıktı, kafasını sallayarak saçındaki camküllüğünparçalarını çıkardı,baştanaşağıtitriyordu.

"D-diffindo," diyerek, asasını doğrultup, yanlışlıkla kot pantolonun dizinikeserek açarken, onun dizinde bıraktığı derin kesik yüzünden Ron acıylakükredi."Ah,Özürdilerim,Ron,ellerimtitriyor!Diffindo!"

Kesilen halatlar yere düştü. Ron ayağa kalktı, onları yeniden hissetmek içinkollarını sallıyordu. Harry asasını aldı ve enkazın tamamının üstünden geçip,sırayaboyluboyuncayayılmışolan,büyük,sarışınÖlümYiyen'inolduğuyeregitti.

"Onu tanımalıydım, Dumbledore öldüğü gece o da oradaydı." dedi. Ayakları

üstünde daha koyu renkli olan Ölüm Yiyen‘e doğru döndü; adamın gözlerihızlıcaHarry,RonveHermione‘yedöndü.

"BuDolohov,"dediRon."Eskiaranıyorposterlerindentanıdım.SanırımbüyükolanıThorfinnRowle."

"Adlarının ne olduklarını boş ver!" dedi Hermione biraz isterik bir biçimde."Bizinasılbuldular?Neyapacağız?"

Hernasılsa,Hermione‘ninpaniklemesiHarry‘ninaklınıtemizlemişebenziyordu."Kapıyıkilitle,"dediHarryHermione‘ye,"veRon,ışıklarıkapa"

Kaskatı kesilmiş olan Dolohov‘a baktı, kilidin sesi gelirken ve Ron Püfür‘ükullanarakkahveyikaranlığagömerken hızlıca düşünüyordu.Harry, daha önceHermione‘yle kahkahalar atarak alay eden adamların, uzaktaki başka bir kızabağırdıklarınıduyabiliyordu.

"Onları ne yapacağız?" diye fısıldadı Ron karanlığın içinden Harry‘ye; sonradahadasessizce,"Öldürecekmiyiz?Onlarakalsa,biziöldürürlerdi.Birazönceepeybiryolkatettiler."

Hermione titredivebir adımgerigitti.Harrykafasınıhayır anlamında salladı."Sadece hafızalarını silmemiz gerek," dedi Harry. "Böyle olması daha iyi, buonları peşimizden atmamızı sağlayacaktır. Eğer onları öldürürsek, bizim deburadaolduğumuzaşikârolacak."

"Patronsensin,"dediRon,sesiderindenrahatlamışbirşekildegeliyordu."FakatbenhiçHafızaBüyüsüyapmadım."

"Bendeyapmadım,"dediHermione,"Fakatteoriyibiliyorum."

Sakinleşmekiçinderinbirnefesaldı,sonraasasıylaDolohov‘unanlınıişaretettivebüyülüsözlerisöyledi,"Obliviate."

Hemen,Dolohov‘ungözleriodağınıyitirip,hayalgörüyormuşgibibirhalaldı.

"Harika!" dedi Harry, Hermione‘nin sırtını sıvazlayarak. "Ron ve ben etrafıtemizlerkendiğeriylevegarsonlailgilen."

"Temizlemekmi?" dediRon, kısmenyıkılmış olan kahvede etrafına bakarken."Neden?""Uyanıp da kendilerini bombalanmış gibi görünen bir yerde bulunca, neolduğunumerakedeceklerinidüşünmüyormusun?"

"Ah,doğru,evet..."

Ron,asasınıcebindençıkarmayıbaşaranakadarbirsüreuğraştı.

"Çıkaramayışımaşaşmamalı,Hermione,eskikotumupaketekoymuşsun,buçoksıkı."

"Ah, üzgünüm," diye tısladı Hermione, garsonu pencereden görülmeyecek biryereçekerken,Harryonun,Ron‘unasasınıcebiyerinenereyekoyacağıhakkındabirönerimırıldandığınıduydu.

"Ama bizi nasıl buldular?" diye sordu Hermione, bir hareketsiz adamdandiğerinebakarak."Buradaolduğumuzunasılbildiler?"

Harry‘yedöndü.

"Sen-sencedehâlâüzerindeTakipçiyoktur,değilmi,Harry?"

"Olamaz,"dediRon."Takipçionyediyaşındakırılır,buBüyücülükkuralıdır,bubüyüyübiryetişkinekoyamazsın."

"Sizin bildiğiniz kadarıyla öyle," dedi Hermione, "Ya eğer Ölüm Yiyenlerbüyüyüonyediyaşındakibirinekoymayıbaşardılarsa?"

"FakatHarrysonyirmidörtsaatboyuncabirÖlümYiyen‘inyakınındadeğildi.Takipçi‘yionakimkoymuşolabilirki?"

Hermione cevap vermedi. Harry kendini kirlenmiş ve lekeli hissetti: AcabaÖlümYiyenleronlarıbusayedemibulmuştu?

"Eğerneredeolduğumuzubellietmedenbüyükullanamıyorsamvesizdebenimyakınımdabüyükullanamıyorsanız-"diyebaşladı.

"Ayrılmıyoruz!"dediHermionesertbirşekilde.

"Saklanacakgüvenlibiryereihtiyacımızvar,"dediRon."Olanşeylerhakkındadüşünmekiçinzamanımızınolacağıbiryere."

"GrimmauldMeydanı,"dediHarry.

Diğerikisiağızlarıaçıkbirşekildeonabaktı.

"Aptalolma,Harry,Snapeorayagelebilir!"

"Ron‘unbabasıSnape‘ekarşıuğursuzlukbüyülerikoyduklarınısöyledi-veişeyaramasalar bile," Hermione tartışmaya başlayacakken onu susturarak "Neolmuşyani?Yeminederim,Snape‘tendahafazlakarşılaşmakisteyeceğimbaşka

biridahayok!"

"Fakat-"

"Hermione,başkanereyegidebiliriz?Eniyişansımızbu,SnapesadecebirÖlümYiyen.EğerüstümdehâlâTakipçivarsa,başkanereyegidersekgidelim, tümokalabalıkÖlümYiyensürüsünügittiğimizyeregötürmüşolacağız."

Hermione tartışmak istiyor görünmesine rağmen tartışamadı. Hermione,kahveninkilitlikapısınıaçarken,Ron,Püfür‘ütekrarçakarak,kahveninışıklarınıserbestbıraktı.Sonra,Harryüçekadarsayınca,üçkurbanlarınında,üstlerindekibüyüleritersineçevirip,garsonveyaÖlümYiyenler‘denbiriuyanmadan,hemenonlarıkaplayankaranlığıniçindekayboldular.

SaniyelersonraciğerleriminnetledolduveHarrygözleriniaçtı:Şimdi tanıdık,küçük ve eski püskü bir meydan ortasında duruyorlardı. Her taraflarındaharabeye benzeyenuzun binalar duruyordu.Oranın Sır Tutucusu,Dumbledoretarafından varlığı söylendiği için “On İki Numara” onlara görünüyordu, herbirkaç metrede bir izlenmedikleri ya da takip edilmediklerinden emin olarak,hızlaevedoğrugittiler.TaşbasamaklarayarışırcasınaçıktılarveHarry,asasıylaön kapıya bir kere dokundu.Metalik tıklama sesleri ve bir zincirin takırtısınıduydular,sonradakapıbirgıcırtıyla,savrularakaçıldıvehepsiaceleyleeşikteniçerigirdiler.

Harryarkalarındankapıyıkapadığında,eskimodagaz lambalarıhayatbularak,giriş holüboyunca parıldayan ışıklar saçıp yanmaya başladılar. Ev tam olarakHarry‘nin hatırladığı gibiydi: ürkütücüydü, örümcek ağlarıyla kaplanmıştı,merdivenlerdekievcinikafalarınındışhatları,gölgelerşeklindeduvaragaripbirşekilde vuruyordu. Uzun koyu renkli perdeler Sirius‘un annesinin portresinigizliyordu.Yerinde olmayan tek şey, sanki daha deminTonks ona çarpıp yenidevirmişgibiyerdeduran,ifritbacağındanyapılmaşemsiyelikti.

"Sanırımbirisiburadaymış,"diyefısıldadışemsiyeliğigösterenHermione.

"Bu,Yoldaşlıkburayı terkederkenolmuşolabilir,"diyemırıldanarakyanıtladıRon.

"Peki, şu Snape‘e karşı koydukları uğursuzluk büyüleri nerede?" diye sorduHarry.

"Belkidesadeceogelinceaktifoluyorlardır?"diyebiröneridebulunduRon.

Yinedesırtlarıkapıyadönük,eviniçindeilerlemeyekorkarak,paspasınüstünde

birbirlerineyakınbirşekildedurdular.

"Pekâlâ, sonsuza kadar burada kalamayız," dediHarry ve ileri doğru bir adımattı.

"SeverusSnape?"

Deli-Göz Moody‘nin sesi karanlıktan fısıldayıp, üçünün korkuyla geriyesıçramalarınasebepoldu.Dahabirşeyonasoğukhavayabenzeyenbirşekildeüfleyip de, dili kendi kendine geri kıvrılarak konuşmasını imkânsız halegetirmeden önce, kurbağa sesine benzer bir sesle Harry "Biz Snape değiliz!"dedi.Hernasılsadilitekrarçözülmüştü.

Diğer ikisi de bu aynı hoş olmayan hissi yaşamışlar gibi görünüyorlardı. Ronöğürmesesleriçıkarıyordu;Hermionekekeleyerekkonuştu,"B-buDeli-Göz‘ünS-SnapeiçinkurduğuD-Dil-BağlamaLanetiolmalı!"

Büyük bir dikkatle Harry başka bir adım daha attı. Koridorun sonundakigölgelerin içinde bir şey hareket etti ve daha onlar henüz başka bir kelimeedemeden, bir halıdan, uzun, toz renginde, korkunç bir şekil yükseldi; belinekadar uzanan, arkasından süzülen saçı ve sakalı; çökmüş, etsiz yüzü, boş gözçukurları olangri şekil gittikçehızlanarakonlaradoğrukayarcasınageliyordu:Fena halde tanıdık, aşırı derecede şekli bozulmuş, çürümüş bir kol yükselip,Harry‘yiişaretetti.

"Hayır!"diyebağırdıHarryveaklınahiçbirbüyügelmemesinerağmenasasınıkaldırdı."Hayır!Bizdeğildik!Bizseniöldürmedik-"

Tam öldürmedik kelimesinde, şekil muazzam bir toz bulutu yayarak patladı:Öksürerek,gözlerisulanmışolanHarryetrafınabakınıp,Hermione‘ninkapınınyanında,kollarıkafasınınüstündeçömeldiğinivebaştanaşağı titreyenRon‘un,beceriksizce onun omzuna hafifçe dokunup, "Bir şey yok... Geçti..." dediğinigördü. Toz etrafında sis gibi etrafa yayılırken, Mrs. Black çığlıklar atmayabaşladığısıradaHarrymavibirgazışığıgördü.

"Bulanıklar,pislikler,alçaklığınizleri,atalarımınevindekiutancınlekeleri-"

"KAPAÇENENİ!"diyeböğürdüHarryasasınıonadoğrultarak,birpatlamasesive püsküren kırmızı kıvılcımlarla Mrs. Black‘i susturdu ve perdeler tekrarsallanarakkapandı.

"O... Oydu..." dedi hıçkırıklarla, Ron ona kalkması için yardım ederken,ağlamayabaşlayanHermione,

"Evet," dedi Harry, "Fakat bu gerçekten Moody değildi, değil mi? SadeceSnape‘ikorkutmakiçinyaptığıbirşeydi."

Harry, işe yarayıp yaramadığını merak etti, yoksa Snape çoktan, tesadüfengerçek Dumbledore‘u öldürdüğü gibi, korkutma amaçlı şeklini de patlatmışmıydı?Sinirlerihâlâkarıncalanıyordu,koridorboyunca,dehşetsalacakyenibirşeylerinkendisiniaçığavurmasınıkısmenbekleyerek,diğerikisineönderliketti,fakat sıva dibi boyunca hızla hareket eden bir fare dışında hiçbir şey hareketetmedi.

"Dahafazlailerigitmedenönce,sanırımbirkontroletsekiyiolur,"diyefısıldadıHermioneveasasınıkaldırıp"HomenumRevelio."dedi

Hiçbirşeyolmadı.

"Pekâlâ, büyük bir şok geçirdin," dedi Ron nazik bir şekilde. "Ne olmasıgerekiyordu?"

"Neyapmasınıistediysem,büyüonuyaptı!"dediHermionedahaçokkızgınbirşekilde. "Bu insan varlığını açığa çıkarmaya yarayan bir büyüydü ve buradabizdenbaşkakimseyok!"

"Ve yaşlı tozlu dostumuz dışında," dedi Ron, ceset-şeklinin yükseldiği halıparçasınabakarak.

"Haydi, yukarı çıkalım," dedi Hermione, aynı noktaya korkmuş bir şekildebakıyordu. Önden gidip, diğerlerine öncülük edip, gıcırdayan merdivenleriçıkarakbirincikattakimisafirodasınagitti.Hermioneasasını sallayıp eski gazlambalarını yaktı, sonra da soğuk hava akımının olduğu odada hafiftentitreyerek, kanepeye oturdu, kollarını sıkıca bir birine kavuşturmuştu. Ronpencereninyanınagittiveağırkadifeperdeleriikiüçsantimkenaraitti.

"Dışarıda hiçbir şey göremiyorum," dedi. "Ve siz de aynı şeyidüşünmüşsünüzdür, eğer Harry‘nin üstünde hâlâ Takipçi olsaydı, onlar biziburaya kadar izlerlerdi. Biliyorum evin içine giremezlerdi, fakat- Ne oluyor,Harry?"

Harrybiracıçığlığıkoyuverdi:Yara izi,kafasının içinde, sanki suyunüstündeparlakbirışıkçakmışgibibirşeylergörürken,yanmayabaşladı.Büyükbirgölgegördü, kendi vücuduna ait olmayan sert ve elektrik şoku gibi kısa bir öfkehissetti.

"Ne gördün?" diye sordu Ron, Harry‘ye yönelerek. "Benim evimdeyken mi

gördünonu?"

"Hayır,sadeceöfkehissettim-Gerçektendesinirli-"

"Fakat gördüğünyerKovukolabilir," dediRonyüksek sesle. "Başkaneoldu?Birşeygöremedinmi?Birilerinilanetliyormuydu?"

"Hayır,sadeceöfkesinihissettim-Başkabirşeysöyleyemem-"

Harrykendinirahatsız,kafasıkarışmışhissettiveHermionedekorkmuşbirseslesöyledikleriyle yardımcı olmadı, "Yara izin mi, yine mi? Ama neler oluyor?Aranızdakibağlantınınkapandığınısanıyordum!"

"Kapanmıştı, bir süreliğine," diye mırıldandı Harry; yara izi hâlâ dikkatinitoplamasına engel olacak şekilde acıyordu. "S-sanırım, kontrolünü kaybettiğisıradatekraraçıldı,eskidenböyleoluyordu-"

"Fakat öyleyse zihnini kapatmak zorundasın!" dedi Hermione tiz bir sesle."Harry, Dumbledore bu bağlantıyı kullanmanı istemedi, senin bu bağlantıyıkapamanıistedi,Zihinbendkullanmaklayükümlüolmanınsebebidebu!BaşkatürlüVoldemortzihninesahtegörüntüleryerleştirebilir,hatırlasana-"

"Evet, hatırlıyorum, teşekkürler," dedi Harry gıcırdattığı dişleri arasından;Hermione‘nin ona bir keresinde Voldemort‘un aralarındaki aynı bağlantıyıkullanarak onları tuzağa düşürdüğünü ya da bunun Sirius‘un ölümüylesonuçlandığını hatırlatmasına ihtiyacı yoktu. Onlara gördüklerini vehissettiklerini anlatmamış olmayı diledi; Bu, Voldemort‘u, sanki odanınpenceresiniaçmayaçalışıyormuşgibi dahadakorkutucuyaptı vehâlâdayaraizindeki acı yükseliyordu, Harry buna karşı koydu: Bu ona hastalanmayaçalışmayakarşıdireniyormuşgibihissettirdi.

RonveHermione‘yesırtınıdönüp,duvardaBlackailesininsoyağacınıgösterengobleni inceliyormuş gibi davranıyordu. Sonra Hermione çığlık attı: Harryasasını çıkardı ve etrafında dönüp, bir gümüş Patronus‘un misafir odasınınpenceresinden uçup yere, onların önüne inerken iyice katılaşıp gelincikgörünümünüaldığınıveRon‘unbabasınınsesiylekonuştuğunugördü."Tümailegüvende,cevapgöndermeyin,izleniyoruz."

Patronusçözünüp,hiçliğekarıştı.Ronhıçkırıkileinlemearasıbirsesçıkardıvekendinikanepeyebıraktı:Hermionedeonakatılıp,onunkolunusıkıca tutarak."Onlar iyi, onlar iyi!" diye fısıldadı ve Ron da zayıf bir kahkaha atıp, onukucakladı.

"Harry,"Ron,Hermione‘ninomzununüstündenkonuşmayabaşladı,"Ben-"

"Sorundeğil,"dediHarry,kafasındakiacıdanbıkarak."Onlarseninailen,tabikiendişeleneceksin. Ben de aynısını hissederdim." Ginny‘yi düşündü. "Ben deaynısınıhissettim."

Yara izindeki acı, aynı Kovuk‘un bahçesinde yanma hissi verdiği gibi doruknoktasına ulaşıyordu. Zar zor Hermione‘nin "Yalnız başıma uyumakistemiyorum. Getirdiğim uyku tulumlarını kullanıp burada kamp kurabilirmiyiz?"dediğiniduydu.

Ron‘undabunukabul ettiğiniduydu.Acıyadaha fazladayanamıyordu.Acıyateslimolmakzorundaydı.

"Lavaboya,"diyesöylendivekoşmadannekadarhızlıgidebilirse,okadarhızlıbir şekilde odayı terk etti. Güç bela yetişebildi: Titreyen elleriyle kapıyıarkasından sürgüledi, zonklayan başını tutup yere yığıldı. Bir ıstırappatlamasıyla,kendiruhunaaitolmayanbiröfkehissetti,Harryyüksek,soğukveacımasız bir sesle konuşurken sadece şömine ışığıyla aydınlatılmış uzun birodayı ve yerde, çığlık atan ve kıvranan dev, sarışın Ölüm Yiyen‘i ve onunüstündeasasınıuzatmış,dahaküçükbirşekilgördü.

"Daha başka bir şey var mı Rowle, ya da seninle Nagini‘yi besleyerek bunubitirelimmi?LordVoldemort,buseferaffedeceğindenpekdeemindeğil...Beni,bunu, Harry Potter‘ı bir kez daha elinizden kaçırdığınızı söylemek için miçağırdınız?Draco,Rowle‘amemnuniyetsizliğimizdenbirparçadahatattır...Yapyoksagazabımısenkendinhissedersin!"

Bir kütük ateşe düştü: Alevler büyüdü, alevlerin ışığı hızla çoğalıp, dehşetedüşmüş, sivri, sanki derin suyun altından görünüyormuş hissi veren, solgunyüzlübiriniaydınlattı,Harryzorlanaraknefesalıpveriyorduvegözleriniaçtı.

Kol ve bacaklarını yanlara açmış, soğuk, siyah mermer zeminde yatıyordu,burnugenişbanyoküvetinidestekleyengümüşyılankuyruklarınınbirininbirkaçsantimuzağındaydı.Harryyattığıyerdedoğrulupoturdu.

Malfoy‘un sıska, taş kesmiş yüzü gözlerinin içinde yanıyor gibi görünüyordu.Harry gördüklerinden dolayı; Draco‘nun Voldemort tarafından ne şekildekullanıldığınıgördüğündendolayıkendinikötühissetti.

Kapıdan sert vurma sesleri geliyordu; Harry, Hermione‘nin sesini duyuncayerindensıçradı.

"Harry,dişfırçanıistermisin?Eğeristersendiyegetirdim."

"Evet,harika,teşekkürler,"diye,ayağakalkıponuiçerialırkensesinikayıtsızbirtondatutmakiçinmücadeleederekcevapverdi.

ONUNCUBÖLÜM:KREACHER’INÖYKÜSÜ

Harry ertesi sabah çalışma odasında, yerde, bir uyku tulumunun içine sarılıvaziyette erkenden uyandı. Gökyüzünün bir kısmı ağır perdelerin arasındangörülüyordu, gece ve gündoğumunun arasında bir yerlerde sulandırılmışmürekkebinserin,netmavisiydiveRonveHermione‘ninyavaş,derinnefesalıpverişleri dışında her şey sessizdi.Harry onların yanındaki yerde oluşturduklarıkaranlıkşekillerebaktı.RonbircentilmenliknöbetigeçirmiştiveHermione‘ninkanepeninyastıklarıüzerindeuyumasında ısraretmişti;buyüzdenonunsiluetionunkinden daha yüksekteydi. Kolu yere doğru kıvrılmıştı, parmaklarıRon‘unkilerden birkaç santimetre ötedeydi. Harry onların el ele uykuya dalıpdalmadıklarını merak etti. Bu fikir onun kendisini tuhaf bir şekilde yalnızhissetmesine sebep oldu. Gölgeli tavana, örümcek ağı tutmuş avizeye baktı.Yirmi dört saatten az bir süre önce çadırın girişinde, güneşin altında düğündavetlilerini karşılamayı bekliyordu.Sanki bir hayat boyuuzaktaydı. Şimdi neolacaktı? Yerde yattı veHortkuluklar'ı düşündü, Dumbledore‘un ona bıraktığıyıldırıcıderecedekarmaşıkgörevidüşündü...

Dumbledore‘un ölümünden beri onu ele geçiren keder şimdi farklı bir histi.SankidüğündeMuriel‘denduyduğusuçlamalar,beynindeyücelttiğibüyücününanılarına bulaşan hastalıklı şeyler gibi yuva kurmuştu. Dumbledore böyleşeylerin olmasına izin vermiş olabilir miydi? Dudley gibi, onu etkilemediğisürece ihmal ve suistimali izlemekten memnun mu olmuştu? Hapsedilen vesaklananbirkızkardeşearkasınıdönmüşolabilirmiydi?

Harry,Godric‘sHollow‘u, oradakiDumbledore‘un hiç bahsetmediğimezarlarıdüşündü;Dumbledore‘un vasiyetinde açıklamasız bırakılan esrarengiz objeleridüşündü ve öfke karanlığın içinde yükseldi. Dumbledore ona nedensöylememişti? Neden açıklamamıştı? Dumbledore Harry‘yi hiç umursamışmıydıki?YoksaHarry,cilalanacakvebilenecek,amagüvenilmeyecekyadabirsıraçılmayacakbiralettenbaşkabirşeyolmamışmıydı?

Harry, yanında acı düşünceler dışındakimseolmadanorda yatmaya tahammüledemezdi.Yapacakbirşeybulmakiçinçaresizceuykutulumundançıktı,asasınıaldı ve odadan dışarı sessizce çıktı. Holde "Lumos," diye fısıldadı ve

merdivenleriasasınınışığındaçıkmayabaşladı.

İkinciholde,Ronveonunburayasongeldiklerindeuyuduklarıodavardı;içinebaktı. Gardırop kapıları açık duruyordu ve yatak kılıfları yırtılmıştı. Harryaşağıdaki tersdönmüş ifritbacağınıhatırladı.BirisiYoldaşlıkbıraktıktansonraeviaramıştı.Snapemi?YadabelkievdenSiriusöldüktenöncevesonrapekçokşey yürütenMundungusmu?Harry‘in bakışları bazenSirius‘un büyük-büyük-büyükbabası Phineas Nigellus Black‘i içeren portreye döndü, ama boştu,çamurlubirarkaplandışındabir şeygöstermiyordu. PhineasNigellus besbelligeceyiHogwarts‘takimüdürünodasındageçiriyordu.

Harry sadece iki kapı içeren en üst hole ulaşana kadar merdivenleri çıkmayadevam etti. Ona doğru bakan kapı, Sirius yazan bir isim tabakası taşıyordu.Harry daha önce vaftiz babasının odasına hiç girmemişti.Mümkün olduğuncagenişbirışıkyaymakiçinasasınıyüksektetutarakkapıyıiterekaçtı.Odageniştivebirzamanlargüzelolmalıydı.Kakmalıtahtayatakbaşıolangenişbiryatağı,uzun kadife perdelerle örtülmüş yüksek pencereleri ve mumların halayuvalarında durduğu tozla kaplı bir avizesi vardı. Duvarlardaki ve yatakbaşındaki resimleri ince bir toz tabakası kaplamıştı; bir örümcek ağı avizeylegenişahşapgardırobarasındauzanmıştıveHarry,odanıniçinedoğruilerlerkenrahatsızolmuşfarelerinkaçışmasınıduydu.

Genç Sirius odasını o kadar çok poster ve resimle kaplamıştı ki duvarlarıngümüşigriipeğininçokazıgörünüyordu.HarrysadeceSirius‘unailesininonlarıduvarda tutan Kalıcı Yapıştırıcı Büyüsünü kaldırmayı başaramadıklarınıvarsayabilirdi, çünkü en büyük oğullarının dekorasyon zevkinionaylamayacaklarına emindi. Sirius ailesini gıcık etmek için elinden gelendenfazlasını yapmış gibi görünüyordu. Sadece geri kalan Slyherin ailesindenfarkının altını çizmek için birkaç tane silik kırmızı ve altın rengi büyükGryffindor pankartı vardı. Pek çokMugglemotosikleti resmi vardı ve (Harry,Sirius‘un cesaretine hayran kalmak zorundaydı) bikiniye bürünmüş Mugglekızlarının birkaç resmi vardı. Harry onların Muggle olduğunu söyleyebilirdi,çünkü solmuş gülümsemeleri ve ruhsuz gözleri kâğıt üstünde donmuşresimlerinde oldukça hareketsiz duruyorlardı. Dört Hogwarts öğrencisinin kolkola girmiş, kameraya gülerek baktıkları bir fotoğraf, duvarlardaki tek büyücüfotoğrafı,diğerlerinetezatoluşturuyordu.

BirmutluluksıçrayışıylaHarry,dağınıksiyahsaçınınarkatarafıHarry‘ninkigibikalkık ve kendisi gibi gözlük takan babasını tanıdı. Onun yanındaki Sirius‘tu,dikkatsizceyakışıklı,hafifçekibirliyüzü,Harry‘ninonucanlıykengördüğündençok daha fazla genç ve mutluydu. Sirius‘un sağında Pettigrew duruyordu, bir

baştandahakısa,tıknazvesulugözlü,çokbeğenilenasilerolanJamesveSiriusile en harika takıma dâhil olmanın mutluluğuyla kızarmış. James‘in solundaLupinvardı,ozamanlarbilebirazpejmürdegörünümlü,amaondadakendisinisevilmişvedahilolmuşbulmanınmutluşaşkınlıkhavasıvardı,yoksaHarry‘ninresimdebunlarıgörmesininsebebinasılolduğunubilmesimiydi?Onuduvardanalmaya çalıştı; ne de olsa artık onundu, Sirius ona her şeyini bırakmıştı, amayerindenoynamıyordu.Sirius,ailesininodasını tekrardekoreetmesi içinhiçbirfırsatbırakmamıştı.

Harry yere baktı. Dışarıdaki gökyüzü parlaklaşıyordu. Bir ışık huzmesi halıyadağılmış kâğıt parçalarını, kitapları ve ufak objeleri açığa çıkardı. BesbelliSirius‘un odası da aranmıştı, fakat içerikleri tamamiyle değilse de çoğunlukladeğersiz olarak görülmüştü.Kitaplardanbirkaçı kabından ayrılacak ve güneştekurumuşsayfalarıyereyayılacakderecedesertsilkelenmişti.

Harryeğildi,birkaçkâğıtparçasıaldıve inceledi.BirininBathildaBagshot‘unSihir Tarihi'nin eski bir baskısının bir parçası olduğunu ve ötekinin birmotosiklet bakım kitapçığına ait olduğunu çıkardı. Üçüncü el yazısıydı veburuşuktu.Düzeltti.

SevgiliPatiayak,

Harry‘nindoğumgünühediyesiiçinçok,çokteşekkürler!Şimdiye kadar en sevdiği oldu.Biryaşında ve şimdidenortalıktabiroyuncak süpürgeylegeziniyor,halindençokmemnun görünüyor. Bir resim gönderiyorum ki göresin.Biliyorsun, yerden sadece yarım metre yükseliyor, amaneredeyse kediyi öldürüyordu ve Petunia‘nın banaNoel‘de gönderdiği iğrenç bir vazoyu kırdı (şikâyetettiğimisöyleyemem).ElbetteJamesçokkomikolduğunudüşündü, harika bir Quidditch oyuncusu olacağınısöylüyor, ama bütün süs eşyalarını kaldırmamız vebaşladığı zaman gözümüzü ondan ayırmadığımıza emin

olmamızgerekti.Çoksessizbirdoğumgünüçayıyaptık,sadecebizvebizekarşı her zaman iyi davranan ve Harry‘nin üzerinetitreyen yaşlı Bathilda. Gelemediğine çok üzüldük, amaYoldaşlık önce geliyor veHarry, doğum günü olduğunubilecek kadar büyük değil zaten! James burada kapalıkaldığı için biraz bozuluyor, belli etmemeye çalışıyor,ama ben anlıyorum - ayrıca görünmezlik pelerini halaDumbledore‘da, yani kısa gezinti ihtimali yok. Eğerziyaretegelebilirsenbuonuçokneşelendirirdi.Kılçıkdageçen hafta sonu buradaydı. Biraz üzgün göründüğünüdüşündüm, ama muhtemelen McKinnons‘lar hakkındakihaberler yüzündendir; duyduğum akşam boyuncaağladım.

Bathilda çoğu günler geliyor, Dumbledore hakkındaşaşırtıcı hikâyeleri olan etkileyici yaşlı bir şey. Eğerbilseydi memnun kalır mıydı bilmiyorum! Ne kadarınainanacağımı bilmiyorum aslında, çünkü çok inanılmazgeliyorDumbledore‘un...

Harry‘ninaşırılıklarıbitmişgibigörünüyordu.Sinirsizparmaklarındamucizevîkâğıdı tutarak içindesessizpatlamalardamarlarınaeşitderecedeneşevekederyollarkenneredeysehareketsizdurdu.Yatağadoğruyalpalayaraküzerineoturdu.

Mektubu tekrar okudu, ama ilk okuduğundan daha fazla anlam çıkaramadı veonun yerine el yazısının kendisine bakmaya boyun eğdi. "G"lerini onunyaptıklarıyla aynı şekilde yapmıştı.Mektup boyuncaher biri için baktı ve herbiribirörtününardındanbakandostaneküçükdalgalargibigeliyordu.Mektupinanılmaz bir hazineydi, Lily Potter‘ın yaşadığına, gerçekten yaşadığına, sıcak

eli bir zamanlar bu parşömenin üzerinden hareket ettiğine, bu harfleri, busözcükleri, onun, Harry‘nin, oğlunun hakkındaki sözcükleri oluşturacakmürekkebin izinibıraktığınadairbirkanıttı.Sabırsızlıklagözlerindeki ıslaklığısilerek mektubu tekrar okudu, bu sefer anlam üzerine gerçekten konsantreolarak.Yarı-hatırlananbirsesidinlemekgibiydi.

Birkedilerivardı...Belkiyokolmuştu,Godric‘sHollow‘dakiebeveynlerigibi...yadaonubesleyecekkimseolmadığı içinkaçmıştı...Siriusonailksüpürgesinialmıştı... Ailesi Bathilda Bagshot‘u tanıyordu; onları Dumbledore mutanıştırmıştı?GörünmezlikpelerinihalaDumbledore‘da...Burada tuhafbir şeyvardı... Harry durakladı, annesinin kelimeleri üzerinde düşünüp taşındı.DumbledorenedenJames‘ingörünmezlikpelerininialmıştı?Harrymüdürünonayıllarönce"Görünmezolmakiçinbirpelerineihtiyacımyok"dediğiniaçıkseçikhatırlıyordu. Belki daha az yetenekli bir Yoldaşlık üyesinin onun yardımınaihtiyacı olmuştu ve Dumbledore taşıyıcı olarak hareket etmişti? Harry devametti...

Kılçık buradaydı... Pettigrew, hain, "üzgün" görünüyordu, öyle mi? James veLily‘yisonkezgördüğününfarkındamıydı?

VesonolarakyineBathilda,Dumbledorehakkındainanılmazhikâyeleranlatan.ÇokinanılmazgeliyorDumbledore‘un-

Dumbledore‘un ne? Ama Dumbledore hakkında inanılmaz gelebilecek birçokşeyvardı;birBiçimDeğiştirmesınavındakötübirnotalmışolmasımesela,yadaAberforthgibikeçibüyülemeyebaşlaması...

Harry ayağa kalktı ve yeri gözden geçirdi. Belki mektubun geri kalan kısmıburada bir yerdeydi. Kağıtları kaptı ve merak içinde karıştırmaya başladı.Çekmeceleri açtı, kitapları salladı, elini gardırobun tepesinde gezdirmek içinsandalyeninüzerindedurduveyatağınvekoltuğunaltınaemekledi.

Sonundayerdeyüzükoyunyatarken,şifoniyerinaltındanyırtıkbirkağıtparçasıgördü. Dışarı çektiğinde Lily‘nin mektubunda bahsettiği fotoğrafın çoğuolduğunugördü.Siyahsaçlıbirbebekufakbir süpürgeninüstündekahkahaylagürleyerekresimde içeridışarıuçuyorduveJames‘eaitolmasıgerekenbirçiftbacak onu kovalıyordu. Harry fotoğrafı Lily‘nin mektubuyla beraber cebinesoktuveikincisayfayıaramayadevametti.

Fakat başka bir çeyrek saat sonra annesininmektubunun geri kalanının gittiğisonucunu çıkarmak zorunda kalmıştı. Yazıldığından beri geçen on altı yılboyunca yalnızca kayıp mı olmuştu, yoksa bu odayı arayan kimse, onun

tarafındanmıalınmıştı?Harry ilk sayfayı tekrarokudu,busefer ikinci sayfayıdeğerlikılabilecekipuçlarıarayarak.OyuncaksüpürgesiÖlümYiyenler'eçokdaenteresan gelmezdi... Görebildiği tek işe yarayabilme potansiyeli olan şey,Dumbledorehakkındakibilgiydi.ÇokinanılmazgeliyorDumbledore‘un–ne?

"Harry?Harry?Harry!"

"Buradayım!"diyebağırdı,"Neoldu?"

KapınındışındaadımtangırtısıduyulduveHermioneiçeridaldı.

"Uyandıkveseninneredeolduğunubilmiyorduk!"dedinefesnefese.Döndüveomzununüstündenbağırdı,"Ron,onubuldum!"

Ron‘un sinir olmuş sesi birkaç kat yukarıdan yankılandı. "İyi! Ona aptalolduğunusöyle!"

"Harryöyleceyokolmalütfen,korkudanölüyorduk!Burayanedengeldinki?"Altıüstünegelmişodayabakındı."Neyapıyordun?"

"Azöncenebulduğumabak."

Annesininmektubunuuzattı.HermionemektubualıpokurkenHarryonuizledi.Sayfanınsonunageldiğindeonabaktı.

"AhHarry..."

"Vebudavar."

Yırtık fotoğrafı uzattı ve bebek oyuncak süpürgenin üstünde görüntüden yokolup belirirken gülümsedi "Mektubun geri kalanını arıyordum," dedi Harry,"amaburadadeğil."

Hermione etrafına bakındı. "Bu dağınıklığı sen mi yaptın, yoksa burayageldiğindeböylemiydi?"

"Bendenöncebiriaramıştı,"dediHarry.

"Öyle düşünmüştüm. Yukarı çıkarken baktığım her odaya girilmişti. Neyinpeşindeydilersence?""EğerSnape‘seYoldaşlıkhakkındabilgi-"

"Ama zaten ihtiyacı olan her şeyi olduğunu sanırdın. Yani, Yoldaşlık'ıniçindeydi,değilmi?"

"Peki öyleyse," dediHarry, teoriyi tartışmayameraklı, "Dumbledore hakkındadesek? Mektubun ikinci yarısı mesela. Annemin bahsettiği bu Bathilda‘yı

biliyorsun,onunkimolduğunubiliyormusun?"

"Kim?"

"BathildaBagshot-"

"SihirTarihi‘nin yazarı," dediHermione ilgili görünerek. "Yani annenle babanonutanıyormuydu?İnanılmazbirsihirtarihçisiydi."

"Vehalayaşıyor,"dediHarry. "veGodric‘sHallow‘dayaşıyor.Ron‘unMurielTeyzesi düğünde ondan bahsediyordu. Dumbledore‘un ailesini de tanıyordu.Onunlakonuşmakbayağıenteresanolurdu,değilmi?"

Hermione‘nin gülümsemesinde Harry‘nin istediğinden fazla anlayışlılık vardı.Ona bakmak zorunda kalmamak için mektubu ve fotoğrafı geri aldı veboynundakikeseyesokuşturduvekendinieleverdi.

"Onunla neden anne ve baban ve Dumbledore hakkında konuşmak istediğinianlıyorum,"dediHermione."AmabubizeHortkuluklar'ıararkenfazlayardımcıolmazdı,değilmi?"

Harry cevap vermedi, o da hızla devam etti, "Harry, Godric‘s Hollow‘agerçekten gitmek istediğini biliyorum, ama korkuyorum. O Ölüm Yiyenler'inbizinekadarkolaybulduklarındankorkuyorum.Bubanaaileningömülüolduğuyere gitmekten kaçınmamız gerektiğini daha çok hissetmemi sağlıyor, eminimseninorayıziyaretetmenibekliyorlardır."

"Bir tekodeğil,"dediHarry,halaonabakmamayaçalışarak,"MurieldüğündeDumbledorehakkındaşeylersöyledi.Gerçeğibilmekistiyorum..."

Hermione‘ye Muriel‘in ona söylediği her şeyi anlattı. Sonunda bitirdiğinde,Hermionedediki,"Elbette,bununseniniyeüzdüğünügörebiliyorum,Harry-"

"Üzgündeğilim,"diyeyalansöyledi,"Sadecegerçekolupolmadığınıbilmek-"

"Harry gerçekten de gerçeğiMuriel gibi kötü niyetli yaşlı bir kadından ya daRita Skeeter‘dan alabileceğini mi düşünüyorsun? Onlara nasıl inanabilirsin?Dumbledore‘utanıyordun!"

"Tanıdığımıdüşünüyordum,"diyemırıldandı.

"Ama Rita‘nın senin hakkında yazdığı her şeyin içinde ne kadar gerçekolduğunu biliyorsun! Doge haklı, bu insanların Dumbledore‘la anılarınılekelemesinenasılizinverebilirsin?"

Hissettiği öfkeye ihanet etmemeye çalışarak bakışlarını kaçırdı. Yine aynıydı:Neyeinanacağınıseç.Gerçeğiistedi.Nedenherkeseldeetmemesikonusundabukadarkararlıydı?

"Mutfağa inelim mi?" diye önerdi Hermione ufak bir duraklamadan sonra."Kahvaltıiçinbirşeylerbulalım."

Kabul etti, ama istemeyerek ve onu hole ve dışarı çıkan ikinci kapıya kadarizledi. Karanlıkta fark etmediği ufak bir işaretin altındaki resimde derin çizikizleri vardı. Merdivenin başında okumak için durdu. Düzgünce elle yazılmış,kendini beğenmiş, küçük bir uyarıydı. Percy Weasley‘nin odasının kapısınayapıştıracağıtarzdanbirşeydi.

RegulusArcturusBlack‘in

AçıkİzniOlmadanGirilmez

Heyecan Harry‘nin içinde gezindi, ama nedeninden hemen emin olamadı.Uyarıyıtekrarokudu.Hermioneçoktanmerdivenlerinaşağısındaydı.

"Hermione,"dedivesesininçoksakinolmasınaşaşırdı."Burayagerigel."

"Neoldu?"

"R.A.B.Sanırımonubuldum."

HızlanefesaldıvesonraHermionemerdivenlerdenkoşarakgeriçıktı."Anneninmektubundamı?Amagörmedim-"

Harry başını iki yana salladı, Regulus‘un uyarısını gösterdi. Okudu, sonraHarry‘ninkolunuokadarsıkıkavradıkiirkildi.

"Sirius‘unkardeşimi?"diyefısıldadı.

"Bir Ölüm Yiyen'di," dedi Harry. "Sirius bana ondan bahsetti, çok gençkenkatıldı,sonratırstıvebırakmayaçalıştı-oyüzdenonuöldürdüler."

"Uyuyor!" diye nefesini tuttu Hermione. "Eğer Ölüm Yiyen'se Voldemort‘aulaşabiliyordu ve üzerinden büyü kalkınca, o zaman Voldemort‘u haklamakisterdi!"

Harry‘yibıraktı,parmaklıklardansarktıvebağırdı, "Ron!RON!Çabukburaya

gel!"

BirdakikasonraRonasasıelindehazır,nefesnefeseortayaçıktı.

"Neoldu?Yinedevasaörümceklerse,öncekahvaltıistiyorum-"

Hermione‘nin sessizce işaret ettiği Regulus‘un kapısındaki uyarıya kaşlarınıçattı.

"Ne? Sirius‘un kardeşiydi, öyle mi? Regulus Arcturus... Regulus... R.A.B.!Madalyon-yoksa-?"

"Hadiöğrenelim,"dediHarry.Kapıyıitti:Kilitliydi.Hermioneasasınıtokmağauzattıve"Alohamora"dedi.Birtıkırtıduyulduvekapısavrularakaçıldı.

Berabereşiktenatladılar,etrafabaktılar.Regulus‘unodasıSirius‘unkindenbirazdahaküçüktü,amaöncekindekigibigörkemlilikhissivardı.Siriusaileningerikalanından farklılığını reklâm etmeyi istemesine karşılık, Regulus tam tersininüzerine basmak için uğraşmıştı. Slytherin renkleri zümrüt yeşilive gümüş heryerdeydi, yatağın üstünde, duvarlarda ve pencerelerdeydi. Black aile mührüözenle yatağının üzerine boyanmıştı, “TOUJOURS PUR” özdeyişiyle birlikte.Bunun altında gazeteden kesilmiş sarıparçalar koleksiyonu vardı, uyduruk birkolâj oluşturmak için hepsi birbirine yapıştırılmış. Hermione onları incelemekiçinodayıgeçti.

"HepsiVoldemorthakkında,"dedi."Regulus,ÖlümYiyenler'ekatılmadanbirkaçyılöncebirhayrandıherhalde..."

Kupürleri okumak için oturduğunda yatak örtüsünden ufak bir toz bulutuyükseldi.Harry,buaradabaşkabirfotoğraffarketmişti:birHogwartsQuidditchtakımıçerçevedengülümseyerekelsallıyordu.Birazdahayaklaştıvegöğüsleriyılanlarla süslenmişti: Slytherin'ler. Regulus ön sıranın ortasında oturan çocukolarak anında tanınıyordu: kardeşinin aynı siyah saçlarını ve azıcık kibirligörünümünü almıştı, ama o, Sirius‘un olduğundan daha küçük, daha zayıf vebirazdahaazyakışıklıydı.

"Arayıcıyıoynuyordu,"dediHarry.

"Ne?"dediHermioneboşboş;halaVoldemort‘unkupürlerinedalmıştı.

"Önsıranınortasındaoturuyor,Arayıcı,orada...Boşver,"dediHarry,kimsenindinlemediğini anlayınca. Ron elleri ve dizleri üzerindeydi, gardırobun altınıarıyordu. Harry muhtemel saklama yerleri için odada etrafa baktı ve çalışmamasasınayaklaştı.Vetekrar,birionlardanöncearamıştı.Çekmeceleriniçerikleri

yakınbirzaman içindekarıştırılmıştı, tozlarbozulmuştu,amaoradadeğerlibirşeyyoktu:eskitüykalemler,sert,kullanılmışolduklarınınkanıtlarıolanzamanıgeçmiş ders kitapları, yeni kırılmış birmürekkep şişesi içindeki yapışkan sıvıçekmeceniniçeriklerinikaplıyordu.

"Daha kolay yolu var," dedi Hermione, Harry mürekkepli parmaklarını kotpantolonunasilerken.Asasınıkaldırdıve"AccioMadalyon!"dedi.

Hiçbir şey olmadı. Solmuş perdelerin katlarını arayan Ron, hayal kırıklığınauğramışgöründü.

"Öylemiozaman?Buradadeğilmi?"

"Ah, burada olabilir, ama karşıbüyülerle korunuyor olabilir," dedi Hermione."Onusihirselolarakçağırmayıengelleyenbüyüler,bilirsin."

"Voldemort‘un mağaradaki taş musluğa koyduğu gibi," dedi Harry, sahtemadalyonunasılçağıramadığınıhatırlayarak.

"Onu nasıl bulmamız gerekiyor, o zaman?" diye sordu Ron. "Normal yollarlaarayacağız,"dediHermione.

"Buiyibirfikir,"dediRon,gözlerinidevirerekveperdeleri incelemeyedevametti.

Odanın her santimetresini taradılar, ama sonunda madalyonun orada olmadığıkanaatinevarmakzorundakaldılar.

Güneş doğmuştu artık; ışığı pis hol pencerelerinden bile onların gözlerinikamaştırıyordu.

"Evin başka bir yerinde olabilir ama," dedi Hermione, yüreklendirici bir sestonuyla aşağı geri inerlerken.Harry ve Ron daha fazla yıldıkları için o dahakararlılaşmış gibiydi. "Onu yok etmeyi başardıysa da başarmadıysa da, onuVoldemort‘tan saklı tutmak istemiştir, değil mi? Geçen sefer burayageldiğimizdebütünokurtulmamızgerekenkorkunçşeylerihatırlıyormusunuz?Osaatherkesecıvata fırlatmıştıveoeski cüppelerRon‘uboğmaya çalışmıştı;Regulusonlarıorayamadalyonunsaklandığıyerikorumakiçinkoymuşolabilir,oandaanlamamış...anlamamış..."

HarryveRononabaktı.Birayağıhavada,yüzündeoandahafızasısilinmişolanbirininşaşakalmışbakışıyladuruyordu:gözleribileodaklanmamıştı.

"...anlamamışolsakda,"diyebitirdifısıltıyla."Yanlışbirşeymivar?"diyesordu

Ron.

"Birmadalyonvardı."

"Ne?"dediHarryveRonbirlikte.

"Çalışmaodasındakidolapta.Kimseaçamıyordu.Vebiz...biz..."

Harrygöğsündenkarnınabirtuğlakaymışgibihissetti.Hatırlıyordu.Birbirlerinegeçirdikleri sırada o şeyi tutmuştu bile, hepsi onu açmaya çalışırken. Bir çöptorbasına atılmıştı, siğilkabuğu tozu ve herkesin uykusunu getiren müzikkutusuylaberaber.

"Kreacherbizdenbirsürüşeyigeriaşırdı,"dediHarry.Butekşanslarıydı,onlarabırakılmış tek ufak umut ve bırakmak zorunda kalana kadar ona asılacaktı."Mutfaktakidolabındabirsürüeşyayığınıvardı.Hadi."

Merdivenlerden aşağı ikişer basamak atlayarak koştu, diğer ikisi de onunpeşinden koşuyordu. O kadar çok ses yaptılar ki holden geçerken Sirius‘unannesininportresiniuyandırdılar.

"Pislikler! Bulanıklar! Pespayeler!" diye bağırdı arkalarından, onlar bodrumkatındaki mutfağa dalıp kapıyı arkalarından çarparlarken. Harry odanın öbürucuna kadar koştu,Kreacher‘ın dolabınınkapısında kayarak durdu ve asılarakaçtı. Ev cininin bir zamanlar uyuduğu eski, kirli battaniyelerden oluşan yuvaoradaydı, ama artık Kreacher‘ın yağmaladığı incik boncukla parıldamıyordu.Oradakitekşey,“DoğanınAsaleti:BirBüyücüSeceresi”nineskibirbaskısıydı.Gözlerineinanmayıkabuletmeyerek,Harry,battaniyeleriyakalayıpsalladı.Ölübirfaredüştüveyerdekasvetleyuvarlandı.Ronkendinibirmutfaksandalyesinebırakarakhomurdandı;Hermionegözlerinikapadı.

"Halabitmişdeğil,"dediHarryvesesiniyükselterek"Kreacher!"diyeçağırdı.

Yüksek bir çatırdama sesi geldi veHarry‘nin çok gönülsüzce Sirius‘tanmirasolarakaldığıevcinisoğukveboşşömineninönündeyoktanvaroldu:ufak,yarıinsan boyunda, soluk cildi kat kat asılı duran, beyaz saçı yarasa benzerikulaklarındanbolbolfilizlenmiş.HalatanıştıklarıgünküpispaçavrayıgiyiyorduveHarry‘yeverdiğiküçümseyicibakıştanda,değişensahibinekarşıtavrınında,kıyafetindendahafazladeğişmediğianlaşılıyordu.

"Efendi," diye vırakladı Kreacher kurbağa sesiyle ve yerlere kadar eğildi;dizlerinedoğrumırıldandı,"Hanımımıneskievindeyine,okanıbozukWeasleyveBulanık-"

"Kimseye'kanıbozuk‘veya'Bulanık‘demeniyasaklıyorum,"diyehırladıHarry.Domuza benzeyen burnu ve kan çanağı gözleri olan Kreacher‘ı, Sirius‘uVoldemort‘asatmamışolsaydıbileözelliklesevilemezbirobjeolarakgörürdü.

"Sanabirsorumvar,"dediHarry,cinebakarkenkalbiepeybirhızlıatıyordu,"vedoğruluklacevapvermeniemrediyorum.Anlıyormusun?"

"Evet, Efendi," dediKreacher, yine yerlere kadar eğilerek.Harry dudaklarınınsessizcehareketettiğinigördü, şüphesiz artık söylemesiyasaklananhakaretleriiçindensöylüyordu.

"İki yıl önce," dedi Harry, kalbi şimdi kaburgalarına çekiç gibi iniyordu,"yukarıdaki çalışma odasında büyük bir altınmadalyon vardı. Onu attık. Onugeriçaldınmı?"

Kreacher‘ınHarry‘ninyüzünetambakabilmekiçindoğrulduğusıradabiranlıksessizlikoldu.Sonradediki,"Evet."

"Şimdi nerede?" diye sordu Harry neşeyle, Ron ve Hermione sevinçligörünürken. Kreacher sonraki sözüne gösterecekleri reaksiyonu görmeyedayanamıyormuşçasınagözlerinikapadı.

"Gitti."

"Gitti mi?" diye tekrarladı Harry, mutluluk ondan uzaklaşırken, "Ne demekistiyorsun,gitmiş?"

Cintitredi.Sağasolayaylandı.

"Kreacher,"dediHarryöfkeyle,"Sanaemrediyorum-"

"Mundungus Fletcher," diye vırakladı cin, gözleri hala sıkı sıkı kapalı,"Mundungus Fletcher hepsini çaldı; Bayan Bella‘nın ve Bayan Cissy‘ninresimlerini,hanımımıneldivenlerini,BirinciSınıfMerlinNişanı‘nı,ailemührüolankadehlerive-ve-"

Kreacher nefes almaya çalışıyordu: boş göğsü hızla yükselip alçalıyordu vegözlerianındaaçıldıvekandondurucubirçığlıklakonuştu.

"-vemadalyon,EfendiRegulus‘unmadalyonu.Kreacheryanlışyaptı.Kreacheremirleribaşaramadı!

Harry anında reaksiyon gösterdi: Kreacher ızgaradaki ocak demirine doğruhamleyaptığında,kendinicininüzerineattıveonudümdüzetti.Hermione‘ninçığlığı Kreacher‘ınkiyle karıştı, ama Harry ikisinden de daha yüksek sesle

böğürdü:"Kreacher,sanahareketsizdurmanıemrediyorum!"

Cinindonduğunuhissettiveonubıraktı.Kreachersoğuktaşınüzerindedümdüzyattı,çökükgözlerindenyaşlarboşanıyordu.

"Harry,kalkmasınaizinver!"diyefısıldadıHermione.

"Vereyim de kendini demirle dövsün mü?" dedi Harry burnundan soluyarak,cinin yanında diz çökerek. "Zannetmiyorum. Pekâlâ, Kreacher, gerçeğiistiyorum:MundungusFletcher‘ınmadalyonuçaldığınıneredenbiliyorsun?"

"Kreacher onu gördü!" diye nefes aldı cin, domuzumsu burnundan grileşendişlerle dolu ağzına yaşlarsüzülürken. "Kreacher onuKreacher‘ın dolabından,elleri Kreacher‘ın hazineleriyle dolu çıkarken gördü. Kreacher sinsi hırsızadurmasınısöyledi,amaMundungusFletchergüldüvek-kaçtı..."

"Madalyona 'Efendi Regulus‘un‘ dedin," dedi Harry. "Neden? Nereden geldi?Regulus‘un onunla ne ilgisi vardı? Kreacher, doğrul ve bana o madalyonhakkındabildiğinherşeyianlatveRegulus‘unonlailgisini!"

Cindoğruldu,birtopgibikıvrıldı,ıslakyüzünüdizlerininarasınayerleştirdiveileri geri sallanmaya başladı. Konuştuğunda, sesi boğuk çıktı ama yankılanansessizmutfaktaepeybelirgindi.

"Efendi Sirius kaçtı, iyi kurtulduk, çünkü kötü bir çocuktu ve kanunsuzyönleriyle Hanımım'ın kalbini kırdı. Ama Efendi Regulus‘un gerçek gururuvardı; çünkü Black ismine ve saf kanının saygınlığına yakışanın ne olduğunubiliyordu.YıllarcabüyücülerisaklanmaktankurtararakMuggle'laraveMuggle-doğumlara hükmedecek olan Karanlık Lord‘dan bahsetti... ve on altıyaşındayken, Efendi Regulus, Karanlık Lord‘a katıldı. Çok, çok gururluydu,hizmetetmektençokmutluydu...

"Ve bir gün, katıldığından bir yıl sonra, Efendi Regulus, Kreacher‘ı görmeyeaşağımutfağa geldi. EfendiRegulusKreacher‘ı hep sevdi.Ve Efendi Regulusdediki...dediki..."

Yaşlıcindahadahızlısallanmayabaşladı.

"...dediki,KaranlıkLord‘unbircineihtiyacıvarmış."

"Voldemort‘unbircinemi ihtiyacıvarmış?"diye tekrarettiHarry,dönüponungibişaşırmışgörünenRonveHermione‘yebakarak.

"Ah, evet," diye inledi Kreacher "Ve Efendi Regulus, Kreacher için gönüllü

olmuş.Bironurdu,dediEfendiRegulus,onunveKaranlıkLord‘unonaemrettiğiher şeyi yapması gereken Kreacher için bir onurdu... ve sonra eve gelmesigereken."

Kreacherdahadahızlısallandı,nefesinihıçkırarakalarak.

"Böylece Kreacher Karanlık Lord‘a gitti. Karanlık Lord Kreacher‘a neyapacaklarınısöylemedi,sadeceKreacher‘ıonunlabirliktedenizinyanındakibirmağarayagötürdü.Vemağaranınötesindedahaderinvebüyükbirmağaravardıvemağaranıniçindekocamansiyahbirgölvardı..."

Harry‘nin ensesindeki saçlar diken diken oldu. Kreacher‘ın vıraklayan sesi okaranlık suların karşısından geliyor gibiydi. Neler olduğunu sanki o da ordabulunmuşgibiaçıkseçikgörebiliyordu.

"...Birbotvardı..."

Elbettebirbotvardı;Harrybotubiliyordu,hayaletgibiyeşilveufak,ortadakiadaya bir büyücü ve bir kurban götürmek için büyülenmiş. ÖyleyseVoldemort‘unHortkuluk'uçevreleyenkorumalarıböyletestetmişti;birkullanatyaratıködünçalarak,birevcini...

"Adadabirlavabodolusuiksirvardı.K-KaranlıkLordKreacher‘aonuiçirtti..."Cinbaştanayağatitredi.

"Kreacher içti ve içerken, korkunç şeyler gördü... Kreacher‘ın iç organlarıyandı...KreacheronukurtarmasıiçinEfendiRegulus‘uçağırdı,HanımıBlack‘içağırdı,amaKaranlıkLordsadecegüldü...Kreacher‘abütün iksiri içirtti...Boşlavaboyabirmadalyonbıraktı...İçinibirazdahaiksirledoldurdu.

"VesonraKaranlıkLordbotlauzaklaştı,Kreacher‘ıadadabıraktı..."

Harry olayı gözünde canlandırabiliyordu.Voldemort‘un beyaz yılansı yüzününkaranlıktayokoluşunuizledi,okırmızıgözlerbirkaçdakikaiçindeyakıcıiksirinneden olduğu susuzluğa boyun eğdiği zaman ölecek olan mahvolmuş cinüzerindeacımasızcasabitlenmiş...Amaburada,Harry‘ninhayalgücüdaha ilerigidemedi,çünküKreacher‘ınnasılkurtulduğunugöremiyordu.

"Kreacher‘ınsuyaihtiyacıvardı,adanınkenarındasüründüvesiyahgöldeniçti...veeller,ölüellersudançıktıveKreacher‘ıyüzeyinaltınaçekti..."

"Nasılkurtuldun?"diyesorduHarryvefısıltıylasorduğunuduyuncaşaşırmadı.KreacherçirkinbaşınıkaldırdıveHarry‘yebüyük,kançanağıgözleriylebaktı.

"Efendi Regulus Kreacher‘a geri gelmesini söyledi," dedi. "Biliyorum - amaİnferius'lardannasılkaçtın?"

Kreacheranlamışgibigörünmüyordu.

"EfendiRegulusKreacher‘ageridönmesinisöyledi,"diyetekrarladı.

"Biliyorum,ama-"

"Eh,besbellideğilmiHarry?"dediRon."Buharlaştı!"

"Ama... mağaranın içine ve dışına cisimlenemiyordun," dedi Harry, "YoksaDumbledore-"

"Cin büyüsü büyücü büyüsüne benzemez, değil mi?" dedi Ron. "Yani, bizyapamazkenonlarHogwarts‘ıniçinevedışınacisimlenebiliyorlar."

Harry bunu sindirirken bir sessizlik oldu. Voldemort böyle bir hatayı nasılyapabilirdi?Amabunudüşünürken,Hermionekonuştuvesesibuzgibiydi.

"Elbette, Voldemort ev cinlerinin fark etmesine değmeyeceğini düşünürdü,onlarahayvangibidavranandiğersafkanlargibi...Onunsahipolmadığı türdenbirbüyüyesahipolduklarınıasladüşünmezdi."

"EvcinininenüstünkanunuEfendi‘sininisteğidir,"dediKreachermonotonbirsesle."Kreacher‘aevegelmesisöylendi,oyüzdenKreacherevegeldi..."

"Eh, öyleyse, sana söyleneni yaptın, değil mi?" dedi Hermione nazikçe."Emirlereuymuşsun!"Kreacherbaşınısalladı,hızlasallanarak.

"Peki döndükten sonra ne oldu?" diye sorduHarry. "Ona olanları anlattığındaRegulusnededi?"

"Efendi Regulus çok, çok endişelenmişti," diye vırakladı Kreacher. "EfendiRegulus,Kreacher‘asaklanmasınıveeviterketmemesinisöyledi.Vesonra...birsüre sonra...birgeceEfendiRegulus,Kreacher‘ındolabınaonubulmayageldiveEfendiRegulus tuhaftı,herzamankigibideğildi,kafasıdağınıktı. Kreacheranlayabiliyordu... ve Kreacher‘dan onu mağaraya götürmesini istedi,Kreacher‘ınKaranlıkLord‘lagittiğimağaraya..."

Ve yola çıkmışlardı. Harry onları açık seçik gözünde canlandırabiliyordu,korkmuşyaşlıcinveince,Sirius‘abenzeyenkaranlıkArayıcı...Kreacheryerinaltındakimağaranın saklanmış girişi nasıl açacağını biliyordu, ufak botu nasılçıkaracağını biliyordu, bu sefer içki lavabosu olan adaya onunla giden onunsevgiliRegulus‘uydu...

"Vesanaiksirimiiçirtti?"dediHarryiğrenerek.

Ama Kreacher başını iki yana salladı ve ağladı. Hermione‘nin elleri ağzınafırladı:Birşeyianlamışgibiydi.

"E-Efendi Regulus cebinden Karanlık Lord‘unkine benzeyen bir madalyonçıkardı," dedi Kreacher, yaşlar domuzumsu burunun iki yanına akıyordu. "VeKreacher‘a onu almasını ve lavabo boşaldığında madalyonları değiştirmesinisöyledi..."

Kreacher‘ın hıçkırıkları kulak tırmalayıcı hale gelmişti artık; Harry‘nin onuanlayabilmekiçinçokyoğunlaşmasıgerekti.

"VeKreacher‘agitmesiniemretti-onsuz.VeKreacher‘a-evegitmesinisöyledi- ve Hanımım'a hiç söylememesini - ne yaptığını - ve ilk madalyonu - yoketmesini.Vebütüniksiri - içtive-Kreachermadalyonlarıdeğiş tokuşetti -veizledi...EfendiRegulus...suyunaltınaçekilirken...ve..."

"Ah, Kreacher!" diye feryat etti ağlayan Hermione. Cinin yanında dizlerininüstüne düştü ve ona sarılmaya çalıştı. Anında ayağa kalktı, ondan uzaklaştı,besbelliiğrenmişti.

"BulanıkKreacher‘adokundu,bunaizinvermeyecek,Hanımınederdi?"

"Ona 'Bulanık‘ dememeni söylemiştim!" diye hırladı Harry, ama cin çoktankendinicezalandırıyordu:yeredüştüvealnınıyerevurdu.

"Onu durdur - onu durdur!" diye bağırdı Hermione. "Ah, ne kadar iğrençolduğunugörmüyormusun,boyuneğmekzorundaolmalarınınnekadar iğrençolduğunugörmüyormusun?"

"Kreacher-dur,dur!"diyebağırdıHarry.

Cinyereuzandı,hızlanefesalarakveürpererek,burnununetrafındayeşilsümükparıldıyordu,kendinevurduğu yerde, soluk alnında şimdidenmoraran bir yaravardı, gözleri şişmiş ve kan çanağına dönmüştü ve yaşlar içinde yüzüyordu.Harryhiçbukadaracınasıbirşeygörmemişti.

"Öyleyse madalyonu eve getirdin," dedi acımasızca, hikâyenin tamamınıduymayakararlıolduğuiçin."Veonuyoketmeyemiçalıştın?"

"Kreacher‘ınyaptığıhiçbirşeyonaetkietmedi,"diyeinledicin."Kreacherherşeyi denedi, bildiği her şeyi, ama hiçbir şey, hiçbir şey işe yaramıyordu...Kapağında pek çok güçlü büyü vardı, Kreacher içine ulaşabilmenin, onu yok

etmenin tek yolu olduğuna emindi, ama açılmıyordu... Kreacher kendinicezalandırdı, tekrar denedi, kendini cezalandırdı, tekrar denedi. Kreacheremirlereuymaktabaşarısızoldu,Kreachermadalyonuyokedemedi!Vehanımıkederden delirmişti, çünkü Efendi Regulus yok olmuştu ve Kreacher ona neolduğunusöyleyemedi,hayır,çünküEfendiRegulusonamağaradaolanlarıa-a-ailedenkimseyesöylemesiniy-y-yasaklamıştı..."

Kreacher o kadar kötü hıçkırmaya başladı ki artık anlaşılan kelime yoktu.Kreacher‘ı izlerken yaşlar Hermione‘nin yanaklarından aktı, ama ona tekrardokunmaya cesaret edemedi. Ona çok da hayran olmayan Ron bile üzülmüşgörünüyordu. Harry topuklarıyla doğruldu ve başını sallayarak boşaltmayaçalıştı.

"Senianlamıyorum,Kreacher,"dedisonunda."Voldemortseniöldürmeyeçalıştı,RegulusVoldemort‘ualtetmekiçinöldü,amasenyinedeSirius‘uVoldemort‘asatmaktan memnun muydun? Narcissa veBellatrix‘e gidip Voldemort‘a onlararacılığıylabilgisızdırmaktanmemnundun..."

"Harry, Kreacher öyle düşünmüyor," dedi Hermione, gözleri ellerinin ardındafısıldayarak. "O bir köle; ev cinleri kötü, hatta insanlıktan uzak muameleyealışkın; Voldemort‘un Kreacher‘a yaptığı normal yolun çok dışında değildi.Kreacher gibi bir cin için büyücü savaşları ne manaya gelebilir ki? Ona iyidavranan insanlara sadıkveMrs.BlacköyleydiveReguluskesinlikleöyleydi,buyüzdenonlaraisteyerekhizmetettiveinançlarınıpapağangibitekrarladı.Nediyeceğini biliyorum," diye devam etti Harry karşı çıkmaya başladığında,"Regulus‘un fikrini değiştirdiğini... ama bunu Kreacher‘a açıklamış gibigörünmüyor, değilmi? Ve nedenini biliyorum, Kreacher ve Regulus‘un ailesieski safkan düzenlerine devam ettiklerinden hepsi güvendeydi. Regulus onlarıkorumayaçalışıyordu."

"Sirius-"

"Sirius, Kreacher‘a berbat davranmıştı Harry, ve iyi görünmüyordu, doğruolduğunubiliyorsun.KreacherSiriusburadayaşamayageldiğindeuzunbirsüreyalnızkalmıştıvemuhtemelenbirparçaşefkatiçinaçtı.Eminim 'BayanCissy‘ve 'Bayan Bella‘ geldiğinde Kreacher‘a mükemmelce hoş davranmışlardı, buyüzden onlara bir iyilik yaptı ve onlara bilmek istedikleri her şeyi söyledi.Büyücülerin ev cinlerine davrandıkları şeyi ödeyeceklerini hep söyledim. Eh,Voldemortödedi...veSiriusda."

Harry karşılık vermedi. Kreacher‘ı yerde hıçkırırken izlerken Dumbledore‘unona söylediğini hatırladı, Sirius‘un ölümünden saatler sonra: “Sirius sanırım

Kreacher‘ıasladuygularıinsanlarkadarkeskinbirvarlıkolarakgörmedi...”

"Kreacher,"dediHarrybirsüresonra,"canınistediğinde,ee...lütfendoğrul."

Kreacher‘ın sessiz olana kadar hıçkırması birkaç dakika sürdü. Sonra parmakeklemlerini gözlerine küçük bir çocuk gibi ovarak kendini yine oturmapozisyonunakaldırdı.

"Kreacher, senden bir şey yapmanı isteyeceğim," dedi Harry. Yardım içinHermione‘yebaktı.Emrinazikçevermekistiyordu,amaaynızamanda,biremirdeğilmiş gibi davranamıyordu. Fakat tonundaki değişiklik onun onayını almışgibiydi:Cesaretvericibirgülümsemeylegülümsedi.

"Kreacher, lütfen,gidipMundungusFletcher‘ıbulmanı istiyorum.Madalyonunneredeolduğunubulmamızgerekiyor -EfendiRegulus‘unmadalyonunun.Çokönemli. Efendi Regulus‘un başlattığı işi bitirmek istiyoruz, boş yere -ee-ölmediğinigarantiyealmakistiyoruz."

KreacheryumruklarınıdüşürdüveHarry‘yebaktı.

"MundungusFletcher‘ıbulmamımı?"diyevırakladı.

"Ve onu buraya, Grimmauld Meydanı‘na getirmeni," dedi Harry. "Bizim içinbunuyapabileceğinidüşünüyormusun?"

Kreacher başıyla onaylayarak ayağa kalktı, Harry‘nin aklına aniden bir fikirgeldi. Hagrid‘in çantasını çıkardı ve sahte Hortkuluk'u çıkardı, içindeRegulus‘unVoldemort‘abıraktığınotolan,eskisininyerinegeçenmadalyonu.

"Kreacher,ben-ee-bunualırsanmemnunolurum,"dedi,madalyonucininelinebastırarak. "BuRegulus‘aaitti ve eminim senin olmasına sevinirdi, şükranınıngöstergesiolarak-"

"Vur deyince öldürme, abi," dedi Ro,n cinmadalyona şöyle bir bakıp şok veıstırapiçindeuluyupkendiniyeregeriatarken.

Kreacher‘ı sakinleştirmeleri neredeyse yarım saatlerini aldı.Kendisinin olmasıiçin bir Black aile yadigârı hediye edilmesi onu öyle kendinden geçirmişti kidüzgün durabilmek için dizleri fazla zayıf düşmüştü. Sonunda birkaç adımatabilecekhalegeldiğindehepsionadolabınakadareşlikettiler,madalyonukirlibattaniyelerininiçinegüvenlicesıkıştırmasınıizledilerveona,oburadayokkenonun güvenliğinin onlar için öncelikli olacağını temin ettiler. Sonra Harry veRon‘un önünde iki kere yerlere kadar eğildi ve hatta Hermione‘nin yönünedoğrusaygılıbirselamiçinbirdenemeolabilecekkomikküçükbirkasılmabile

yaptıvesonraherzamankiyüksekçatırdamaylabuharlaştı.

ONBİRİNCİBÖLÜM:RÜŞVET

EğerKreacher, İnferiler'ledolubirgöldenkaçabiliyorsa,Harry,Mundungus‘unyakalanmasınınenfazlabirkaçsaatsüreceğikonusundakendisindenemindivetümsabahboyunca,her angeridönerlerümidiyle evin içinde sessizcedolaştı.Ama her nasılsa, Kreacher o sabah ya da öğleden sonra dönmedi. Geceolmasıyla birlikte cesaretini yitirdi ve meraklanmaya başladı, çokça küflüekmekten oluşan akşam yemeğinin de -ki Hermione üzerlerinde çeşitlideğiştirmebüyülerideneyipbaşarısızolmuştu-biryardımıdokunmadı.

Kreacherertesigünyadaondansonrakigündönmedi.Amaikipelerinliadam,on iki numaranın dışındaki alanda belirdi ve gece karanlığının içinde durarakgöremediklerievinyönünedoğrubakındılar.

"Kesinlikle Ölüm Yiyenler," dedi Ron, o, Harry ve Hermione penceredenadamlarıizliyorlardı."Sizceburadaolduğumuzubiliyorlarmıdır?"

Hermione, "Sanmıyorum," demesine rağmen korkmuş görünüyordu, "Belki depeşimizdeniçeriSnape‘igöndermişolabilirler,değilmi?"

"SizceburayagelmişveMoody‘ninlanetiyüzündendilikilitlenmişmidir?"diyesorduRon.

"Evet,"dediHermione,"Aksihaldeiçerinasılgirilebileceğinisöylemişolurdu,değil mi? Büyük ihtimalle buraya gelip gelmeyeceğimizi görmek içingözetliyorlardır.NedeolsaevinartıkHarry‘ninolduğunubiliyorlar."

"Nasılolurki-"diyebaşladıHarry."Büyücü mirasları Bakanlık tarafından inceleniyor, hatırlasana? Sirius‘un yerisanabıraktığınıöğrenmişlerdir."

Dışarıdaki Ölüm Yiyenler'in varlığı evdeki uğursuz havayı artırdı. Mr.Weasley‘ninPatronus‘undanberi,GrimmauldMeydanı‘nınötesindekiherhangibirindenhaberalmamışlardıvegerginlikpatlakvermeküzereydi.Huzursuz vehırçınbirşekildeRon,cebindekiPüfür‘leoynamayısinirbozucubiralışkanlık

halinegetirmişti.Bu,Kreacher‘ıbeklerkensıkıntıdanvakitgeçirmekiçinOzanBeedle'ın Masalları‘nı okuyan ve ışıkların sürekli yanıp sönmesindenhoşlanmayanHermione‘yiözellikleçiledençıkardı.

"Şunukesecekmisin?"diyebağırdıbütünışıkbirkezdahaodadanemildiğinde,Kreacher‘ınyokluğununüçüncüakşamıydı.

"Üzgünüm, üzgünüm!" dedi Ron Püfür‘ü çakıp ışıkları eski halinegetirerek."Farkındaolmadanyapıyorum!"

"Eh,kendinimeşguledecekyararlıbirşeybulamıyormusun?"

"Ne?Çocukhikayeleriokumakgibimi?"

"BukitabıbanaDumbledorebıraktıRon-"

"-vebanadaPüfür‘übıraktı,belkibunukullanmambekleniyordur!"

İncir kabuğunu doldurmayacak nedenden dolayı atışmalarına katlanamayarak,Harry, ikisine de fark ettirmeden odadan çıktı. Sürekli ziyaret ettiği mutfağadoğruyöneldi,çünküorasının,Kreacher‘ınbüyükihtimalletekrarbelireceğiyerolduğundanemindi.Merdiveninortayerinegeldiğinde,hernasılsa,önkapıdanhafifbirvuruşsesi,sonrametaliktıkırtılarvezincirgıcırdamasıgeldiğiniduydu.

Vücudundakibütünsinirlerigerildi:Asasınıçıkardı,kesilmişevcinikafalarınıngölgelerine saklandı ve bekledi. Kapı açıldı: dışarısının lamba ışığıylaaydınlatılmış olduğunu gördü, pelerinli bir figür hole doğru ilerledi ve kapıyıarkasındankapattı.DavetsizmisafirönedoğrubiradımattıveMoody‘ninsesisordu, "Severus Snape?" Sonra toz şekil holün sonunda yükseldi ve ölü elinikaldırmışbirşekildeüzerinedoğruaceleyleyürüdü.

"Seni öldüren ben değildim Albus," dedi sakin bir ses. Uğursuzluk lanetibozuldu: Toz cisim yeniden patladı, arkasında bıraktığı yoğun gri sis bulutuyüzündenyenigeleninkimolduğunuanlamakimkansızdı.

Harryasasınıkarartınınortasınadoğrulttu."Sakınkıpırdama!"

Mrs. Black‘in portresini unutmuştu. Bağırmasıyla birlikte portreyi saklayanperdeleraçıldıvekadınçığlıkatmayabaşladı,"Bulanıklarvekanıbozuklarevimilekeliyorlar-"

RonveHermione,Harry‘ninarkasındanmerdivenlerikoşarcasınaindiler,asalarıtıpkı onunki gibi, aşağıdaki kollarını havaya kaldırmış tanınmayan adamadoğrultulmuştu.

"Ateşetmeyin,benim,Remus!"

"Ah,şükürlerolsun,"dediHermione,güçsüzceasasınıMrs.Black‘edoğrultarak,gürültüyle perdeler yeniden kapandı ve sessizlik oldu. Ron da asasını indirdi,amaHarryindirmedi.

"Kendinibelliet!"dedi.

Lupin, elleri teslim olduğunu gösterircesine hala havada olarak lamba ışığınadoğruyürüdü.

"BenRemusJohnLupin,kurtadam,bazenAylakolarakdabilinirim,ÇapulcuHaritası‘nın dört yaratıcısından biriyim, Nymphadora‘yla evliyim, genellikleTonks diye bilinir ve bir böcürt kullanarak sana nasıl Patronus yapılacağınıöğrettimHarry."

"Ah,pekala."dediHarry,asasınıindirerek,"amakontroletmeliydim,değilmi?"

"Eski Karanlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmenin olarak, kontrol etmekzorundaolduğunkonusundahemfikirim.RonveHermione,savunmanızıokadarçabukindirmemelisiniz."

Merdivendenaşağıonadoğrukoştular.Siyahseyahatpelerininesarılıbirhaldeyorgunluktanbitkindüşmüşgörünüyordu,amaonlarıgördüğüiçinmutluydu.

"Severus‘taneseryokozaman?"diyesordu.

"Hayır,"dediHarry,"Neleroluyor?Herkesiyimi?"

"Evet,"dediLupin,"amahepimizizleniyoruz.DışarıdabirkaçÖlümYiyenvar-"

"Biliyoruz-"

"Beni kimsenin görmeyeceğinden emin olmak için ön kapının önündeki sonbasamağa cisimlenmek zorunda kaldım. Senin burada olduğunu bilmiyorlar,yoksa eminim dışarıda daha fazla adamları olurdu; seninle herhangi birbağlantısı olan her yeri belirlemişler Harry. Hadi bodrum katına inelim, sizeanlatacağımçokşeyvarveKovuk‘tanayrıldığınızzamannelerolduğunubilmekistiyorum."

Mutfağa indiler, Hermione asasını girişe doğrulttu. Hemen bir ateş yükseldi.Çıplaktaşduvarlarısınmışgibibiryanılsamaolduvetahtamasaparladı.Lupinseyahatpelerinininaltındanbirkaçkaymakbirasıçıkardıveoturdular.

"Burayagünleröncegelmeliydim,amaÖlümYiyenler'inyakamdandüşmelerini

sağlamam gerekti," dedi Lupin. "Peki, düğünden sonra direk buraya mıgeldiniz?"

"Hayır," dedi Harry, "Tottenham Adliye Yolu‘ndaki bir kahvede birkaç ÖlümYiyen'lekarşılaştıktansonraburayageldik."

Lupinkaymakbirasınınbüyükbirkısmınıönünedöktü."Ne?"

Olanlarıaçıkladılar;bitirdiklerindeLupindehşetiçindegörünüyordu.

"Ama nasıl o kadar çabuk buldular sizi? Cisimlenirken onlara tutunmadığınıztakdirdecisimlenmişolanlarıtakipetmekimkansızdır."

"VetamdazamanındaTottenhamAdliyeYolu‘ndadolaşıyorolamazlardı,değilmi?"dediHarry.

"Merakettik,"dediHermionekesinolmayanbirsestonuyla,"acabaHarryhalaTakipçi‘yiüzerindetaşıyorolabilirmi?"

"İmkansız,"dediLupin.RonkendinibeğenmişgörünüyorduveHarrybüyükbirölçüde rahatladığını hissetti. "Her şey bir yana, eğer Harry hala üzerindeTakipçi‘çi taşısaydı kesinlikle onunburadaolduğunubilirlerdi, değilmi?Amahala seni Tottenham Adliye Yolu‘na kadar nasıl takip etmiş olabileceklerinianlamıyorum,gerçektenendişeverici."

Rahatsız olmuş görünüyordu, ama Harry‘nin ilgilendiği kadarıyla bu sorubekleyebilirdi.

"Biz ayrıldıktan sonra neler olduğunu anlat, Ron‘un babası ailenin güvendeolduğunusöylediğindenberitekbirkelimeduymadık."

"Eh, bizi Kingsley kurtardı," dedi Lupin. "Onun uyarısı sayesinde düğünmisafirlerininçoğuonlarulaşmadanöncebuharlaşmayıbaşardılar."

"Ölüm Yiyenler mi, yoksa Bakanlığın adamları mıydı?" diye araya girdiHermione.

"İkisininkarışımı;artıkbütünamaçveniyetleriaynı,"dediLupin."Birdüzinekadarlardı, ama senin orada olduğunu bilmiyorlardı Harry. Arthur bir söylentiduymuş: Scrimgeour‘u öldürmeden önce ona işkence yapıp senin neredeolduğunusormuşlarvedoğruysaeğer,senielevermemiş."

Harry,RonveHermione‘yebaktı; şokveminnettarlıkdoluyüz ifadeleri onunduygularını yansıtıyordu. Scrimgeor‘u hiç o kadar çok sevmemişti, ama eğerLupin‘insöylediğidoğruysa,adamınsonhareketiHarry‘yikorumakolmuştu.

"Ölüm Yiyenler, Kovuk‘u baştan sona taradılar," diye devam etti Lupin."Gulyabaniyi buldular ama yaklaşmak istemediler- ve bizi saatlerce sorguyaçektiler. Seninle ilgili bilgi almaya çalışıyorlardı Harry, ama tabii kiYoldaşlık‘tanbaşkakimseseninoradaolduğunubilmiyordu.

"Düğünmahvolurken,dahafazlaÖlümYiyen,Yoldaşlık'laalakasıolanülkedekidiğer evlere doğru hücum ediyorlardı. Kimse ölmedi," diye ekledi hızlıca,soruyu önceden tahmin ederek, "ama zorlulardı. Dedalus Diggle‘ın evinikundakladılar, ama bildiğiniz gibi orada değildi ve Tonks‘un ailesi üzerindeCruciatus Laneti‘ni kullandılar. Yeniden, senin onları ziyaret ettikten sonranereye gittiğini öğrenmek için. Şu anda iyiler- sarsıldılar besbelli ki, ama öteyandaniyiler."

"Ölüm Yiyenler bütün o korucuyu büyüleri aşmışlar?" diye sordu Harry,Tonks‘unebeveynlerininbahçesinedüştüğügünbütüngeceboyuncabüyülerinnekadaretkiliolduğunuhatırlayarak.

"AnlamangerekenşeyHarry,ÖlümYiyenler'inartıkBakanlık'ınbütüngücünesahip oldukları," dedi Lupin. "Kimliklerinin saptanması ya da tutuklanmakorkusuolmadanacımasızbüyülerikullanabilmegücüne sahipler.Onlarakarşıkullandığımız bütün koruyucu büyüleri çözmeyi başardılar ve bir kere içerigirdilermi,nedengeldiklerikonusundatamamenaçıktılar."

"Peki,Harry‘ninneredeolduğunuöğrenmek için yaptıkları işkencelere bahanebulmazahmetinegiriyorlarmı?"diyesorduHermioneağzınınkenarıyla.

"Eh," dedi Lupin. Duraksadı ve sonra Gelecek Postası‘nın katlanmış birkopyasınıçıkardı.

"İşte," dedi gazeteyi masanın üzerinden Harry‘ye uzatarak, "er ya da geçöğreneceksinnasılsa.Buseninpeşinedüşmelerininbahanesi."

Harry kağıdı açtı. Kendisinin kocaman bir fotoğrafı ön sayfayı dolduruyordu.Başlığınıokudu:

ALBUSDUMBLEDORE‘UNÖLÜMÜNÜNSORUŞTURMASIİÇİNARANIYOR

RonveHermioneöfkeyle bağırmayabaşladılar, amaHarrybir şey söylemedi.Gazeteyi ileri ittirdi; daha fazla okumak istemiyordu: Ne yazdığını biliyordu.

Dumbledore öldüğü sırada kulenin tepesinde olanlar haricinde onu gerçektenkiminöldürdüğünükimsebilmiyorduveRitaSkeeter‘ındabüyücülükdünyasınasöylediğigibi,Harry,Dumbledoredüştüktendakikalarsonraoyerikoşarakterkederkengörülmüştü.

"ÜzgünümHarry,"dediLupin.

"Demek ki Ölüm Yiyenler, Gelecek Postası‘nı da ele geçirdiler?" diye sorduHermionesinirdenköpürmüşçesine.

Lupinonaylarcasınakafasalladı.

"Amatabiikiinsanlarnelerolduğununfarkındadırlar?"

"Hükümetdarbesisarsıntısızveneredeysesessizceoldu,"dediLupin.

"Scrimgeour‘unölümününresmiolarakaçıklamasıolarak,istifaettiğisöylendi;İmperiusbüyüsüaltındaolanPiusThicknesseyerinegetirildi.

"Neden Voldemort kendini Sihir Bakanı ilan etmedi?" diye sordu Ron. Lupingüldü.

"Etmesinegerekyok,Ron.SonuçolarakBakano,nedenBakanlık'tabirmasanınarkasında otursun ki? Onun kuklası Thicknesse, Voldemort‘u güçleriniBakanlık'ındışındakullanmasıiçinserbestbırakarakhergünişlerleilgileniyor.

"Doğal olarak birçok insan neler olduğunu anladı: Bakanlık politikasında sonbirkaç günde çok dramatik bir değişim oldu ve birçok insan bunun arkasındaVoldemort‘unolduğunufısıldıyor.Hernasılsakonudabu:Fısıldaşıyorlar.Kimegüveneceklerini bilemeyerek birbirlerine sınır koymaya cesaret edemiyorlar;şüpheleridoğruçıkarveailelerihedefalınırdiyekonuşmayakorkuyorlar.Evet,Voldemortçokzekicebiroyunoynuyor.Kendiniilanetmesiasilerikışkırtabilir:Maskeliolmalarıkafakarışıklığı,belirsizlikvekorkuyaratıyor."

"Ve bu Bakanlık politikasındaki dramatik değişim," dedi Harry, "büyücülükdünyasınıVoldemortyerinebanakarşıuyarıyor?"

"Kesinlikle onun bir parçası," dedi Lupin, "ve o da çok ustaca bir iş. ArtıkDumbledoreöldüğünegöre,sen-SağKalanÇocuk-kesinliklesembololacaktınve Voldemort‘a karşı koymak için bütün okları ona çevirecektin. Ama eskikahramanınölümündeseninparmağınınolduğunugöstererek,Voldemort,seninkafana ödül biçmekle kalmadı, seni savunmuş olanların içine şüphe ve korkusaldı.

"Busırada,Bakanlık,insanlarıMuggledoğumlularakarşıkışkırtmayabaşladı."LupinGelecekPostası‘nınikincisayfasınıişaretetti.

Hermione, Karanlık Sanatların Sırları'nı tutarkenki takındığı aynı nefret doluifadeylesayfalarıçevirdi.

"‘Muggle-doğumlularıKayıtKomisyonu,‘"diyeokuduyükseksesle,

"‘SihirBakanlığı,Muggle'larınbüyüsırlarınanasılsahipolduklarını daha iyi anlamak için 'Muggle-doğumlular,‘denenbirteftişbaşlattı.

"Yakındaki soruşturma, büyünün yalnızca büyücülerüreyince kişiden kişiye geçtiği belirtilerek EsrarDairesitarafından üstlenildi. Kanıtlanmış büyücü atalarıolmadığına göre, Muggle-doğumlu denenler, büyügücünühırsızlıkyoluylayadazorkullanarakalmışlardır.Bakanlık büyü gücü gasp edicilerinin kökünü kazımayakararlı ve bu amaç doğrultusunda Muggle-doğumludenenlere, yeni kurulan Muggle-doğumluları KayıtKomisyonu‘yla yapacakları mülakatta olmaları için birdavetiyegönderildi."

"İnsanlarbununolmasınaizinvermezler,"dediRon.

"BuşuandaoluyorRon,"dediLupin."Muggle-doğumlularşuandabizkonuşur-kentoplanıyor."

"Ama 'çalıntı‘ büyüye nasıl sahip olmaları bekleniyor?" dediRon. "Bu delice,eğerbüyüyüçalabiliyorolsaydıketraftahiçKoftiolmazdı,değilmi?"

"Biliyorum," dedi Lupin. "Yine de, en azından bir tane yakın büyücü akrabanolduğunu kanıtlamazsan, büyü gücünü yasal olmayan yoldan elde etmişsayılıyorsunvecezasınıçekmekzorundasın."

Ron,Hermione‘yekısabirbakışattıve"Pekiyasafkanlarveyarım-kanlarbirMuggle-doğumlu‘nun akrabaları olduğuna yemin ederlerse? HerkeseHermione‘ninbenimkuzenimolduğunusöyleyeceğim-"

HermioneRon‘unelinikendieliarasınaaldıvesıktı.

"TeşekkürederimRon,amaböylebirşeyyapmanaizinveremem-"

"Başka seçeneğin yok," dedi Ron kızgınca, kızın elini sıkarak. "Sana aileağacımıöğreteceğimveböylecesorulansorularıcevaplayabileceksin."

Hermionetitrekçegüldü.

"Ron,ülkedekienfazlaaranankişiHarry‘lebirliktekaçıyorolduğumuzagöre,bir şey değişeceğini sanmıyorum. Eğer okula gidiyor olsaydım farklı olurdu.Voldemort,Hogwarts‘lailgilineplanlıyor?"diyesorduLupin‘e.

"Artıkhergençcadıvebüyücününgitmesizorunlu,"diyeyanıtladı."Dünanonsedildi. Bu bir değişiklik, çünkü daha önce bir zorunluluk değildi. Tabii ki,Britanya üzerinde bulunan hemen hemen bütün büyücüler ve cadılarHogwarts‘ta eğitim gördüler, ama aileleri onlara evde ders aldırma ya dayurtdışına gönderme tercihine sahiptiler. Şimdiki yolla, Voldemort, bütünbüyücülük nüfusunun gözü önünde olmasını sağlıyor. Aynı zamandaMuggle-doğumluları ayıklamanın başka bir yolu, çünkü öğrenciler eğitim görmelerineizinverilmedenöncekandurumlarınagöresınıflandırılacaklar-yaniBakanlık'abüyücüsoyundangeldiklerinikanıtlamışolacaklar."

Harry midesi bulanmış ve kızgın hissetti: Şu anda, heyecan dolu on biryaşındakiler, satın alınmış onlarca büyü kitabını, Hogwarts‘ı aslagöremeyeceklerinden habersizce, belki de ailelerini bir daha aslagöremeyeceklerindenhabersizceokuyorolabilirlerdi.

"Bu çok... bu çok..." diye mırıldandı, kafasındaki dehşet verici düşüncelerihakkıylaifadeedebilecekkelimeleribulmaçabasıiçindeydi,amaLupinsakince,

"Biliyorum,"dedi.

Lupintereddütetti.

"Bunu onaylamazsan eğer seni anlayışla karşılarım Harry, ama Yoldaşlık,Dumbledore‘unsanabirgörevbıraktığıizleniminde."

"Bıraktı,"diyecevapladıHarry,"veRonveHermionedeişiniçindeler,benimlebirliktegeliyorlar."

"Görevinneolduğunubanasöyleyebilirmisin?"

Harry,vaktindenönceçizgilerbelirmişsurata,dinçifadesinevegrileşensaçlarabaktıvefarklıbircevapverebilmeyidiledi.

"Söyleyemem Remus, üzgünüm. Eğer Dumbledore sana söylemediyse, benimsöyleyebileceğimisanmıyorum."

"Bunu söyleyeceğini düşünmüştüm," dedi Lupin hayal kırıklığıyla. "Ama halaişinize yarayabilirim. Ne olduğumu ve neler yapabildiğimi biliyorsun. Sizinlegelip güvenliğinizi sağlayabilirim. Ne yapmaya çalıştığınızı söylemene gerekolmaz."

Harry tereddüt etti. Çok can alıcı bir teklifti, ama eğer Lupin sürekli onlarlabirlikteolacaksaondangizligörevlerininasılsaklayacaklarınıhayaledemedi.

AmaHermionekafasıkarışmışgöründü."PekiyaTonks?"dedi.

"Onaneolmuş?"dediLupin.

"Eh,"dediHermionekaşlarınıçatarak,"sizevlisiniz:Bizimlegelmenkonusundanehissedecek?"

"Tonkstamamengüvendeolacak,"dediLupin."Ebeveynlerininevindeolacak."

Lupin‘in ses tonunda garip bir şey vardı; neredeyse soğuktu. Aynı zamandaTonks‘un ebeveynlerinin evinde saklanması fikri de tuhafı; ne de olsaYoldaşlık'ınbirüyesiydiveHarry‘ninbildiğikadarıylaolayların içindeolmayıseviyordu.

"Remus," dedi Hermione kesin olmayan bir sesle, "her şey yolunda mı...?Bilirsin...senve-"

"Herşeyyolunda,teşekkürederim,"dediLupinanlamlıbirşekilde.

Hermione pembeye dönüştü.Mahçup edici ve utandırıcı başka bir duraksamaoldu, sonra Lupin, hoş bir şeylerin olmadığını kabul edip kendini zorlayarak,"Tonks‘unbirbebeğiolacak,"dedi.

"Ah,nekadarharika!"diyehaykırdıHermione.

"Mükemmel!"dediRonhevesle.

"Tebrikler,"dediHarry.

Lupin yapmacık bir şekilde gülümsedi, daha çok yüzünü buruşturmuş gibi

göründü,sonra"Öyleyse...Teklifimikabulediyormusunuz?Üçlü,dörtlüoluyormu?Dumbledore‘unonaylamayacağınıhiçsanmıyorum, ne de olsa, beni sizinKaranlık Sanatlara Karşı Savunma öğretmeniniz olarak atadı. Ve sizesöylemeliyimki,içimizdençoğununşuanadekkarşılaşmadığıyadahayalbileedemediğibüyülerleyüzleşeceğiz."

RonveHermione,Harry‘yebaktılar.

"Yalnızca-yalnızcadoğrulamakistiyorum,"dedi."Tonks‘uebeveynlerininevinebırakıpbizimlegelmekmiistiyorsun?"

"Oradatamamengüvendeolacak,onagözkulakolacaklar,"dediLupin.Sonkezfarklılığıvurgulayarakkonuştu,"Harry,eminimJamesseninleolmamıisterdi."

"Eh," dedi Harry yavaşça, "Ben emin değilim. Şundan oldukça eminim ki,babamaçıkçasınedenkendiçocuğunlaolmadığınıbilmekisterdi."

Lupin‘in suratının rengi gitti. Mutfağın derecesi on derece düşmüş olmalıydı.Ron, gördüklerini ezberlemesi gerekirmişçesine odanın etrafına dikkatlebakınıyordu,Hermione‘ningözleribirHarry‘yebirLupin‘edoğruluyordu.

"Anlamıyorsun,"dediLupinsonunda.

"Anlatöyleyse,"dediHarry.

Lupinyutkundu.

"Ben-Tonks‘laevlenmeklebüyükbirhatayaptım.Doğrukararveremedimveoandanitibarenpişmanım."

"Anlıyorum," dediHarry, "öyleyse onu ve çocuğunu terk edip bizimle birliktekaçacaksın?"

Lupinhızlaayağakalktı:Sandalyesigeriyedevrildiveonlaraokadarbüyükbirkızgınlıkla baktı ki, Harry, ilk kez onun insan suratının üzerinde kurdungölgesinigördü.

"Karımavedoğmamışçocuğumaneleryaptığımıanlamıyormusun?Onunlaaslaevlenmemeliydim,onutoplumdandışlanmışbiriyaptım!"

Lupindevirdiğisandalyeyitekmeledi.

"Beni yalnızca Yoldaşlık içinde gördünüz, ya da Hogwarts‘ta Dumbledore‘unkorumasıaltında!Büyücülükdünyasınınçoğunluğununbenimgibiyaratıklarıneolarakgördüklerinibilmiyorsunuz!Sıkıntımıöğrendiklerizamanbenimlezarzor

konuşuyorlar! Ne yaptığımı görmüyor musunuz? Onun öz ailesi bileevliliğimizdentiksindi,tekkızlarınınbirkurtadamlaevlenmesinihangiaileisterki?Veçocuk-çocuk-"

Lupinsaçınınbirkısmınıeliyleyoldu,aklınıyitirmişgibigörünüyordu.

"Benim türüm genelde üremez! Benim gibi olacak, buna inandım- kendidurumumun masum bir çocuğa geçme riskini bilerek kendimi nasılaffedebilirim?Veeğer,birmucizeeseribenimgibiolmazsa,sürekliutanacağıbirbabasıolmadanyüzkatdahaiyiolacak!"

"Remus!" diye fısıldadı Hermione, gözleri yaş doluydu. "Öyle söyleme- nasılolurdabirçocuksendenutanabilir?"

"Ah,bilmiyorumHermione,"dediHarry."Benolsamoldukçautanırdım."

Harry öfkesinin nereden geldiğini bilmiyordu, ama onu ayağa kalkmaya sevketmişti.Lupin,Harryonavurmuşgibigöründü.

"Eğer yeni yönetim Muggle-doğumluların kötü olduğunu düşünüyorsa," dediHarry,"BabasıYoldaşlık‘taolanyarı-kurtadamlaraneyaparlardersin?Babam,annem ve beni korumaya çalışırken öldü ve sen, onun sana bizimle macerayaşamakiçinçocuğunuterketmenisöyleyeceğinitahminediyorsun?"

"Nasıl- nasıl cüret edersin?" dediLupin. "Bu kişisel ün için bir tehlike arzusudeğil-nasılolurdaböylebirşey-"

"Bencesenbirazgözüpekhissediyorsun,"dediHarry, "Sirius‘unyerinialmakistiyorsun-"

"Harry, hayır!" diye yalvardı Hermione, ama o Lupin‘in öfkeden kudurmuşsuratınaterstersbakmayısürdürdü.

"Bunaaslainanmazdım,"dediHarry."BanaRuhEmiciler'lesavaşmayıöğretenadam-birkorkak."

LupinasasınıokadarhızlıçektikiHarry,kendininkineancaulaşmıştı;yükseksesli bir patlama oldu ve kendini yumruk yemişçesine geriye uçarken buldu;mutfak duvarına çarpıp yere yapıştığı sırada Lupin‘in pelerininin kuyruğununkapıdakaybolduğunugördü.

"Remus,Remus,geridön!"diyebağırdıHermione,amaLupincevapvermedi.Birdakikasonraönkapınınçarparakkapandığınıduydular.

"Harry!"diyeferyatettiHermione."Nasılyaparsın?"

"Kolayoldu,"dediHarry.Ayağakalktı;kafasınınduvaravurduğukısmındabirşişlikolduğunuhissedebiliyordu.Halaöylesinekızgındıkititriyordu.

"Banaöylebakma!"diyepatladıHermione‘ye.

"Sakınonasıçrama!"diyehırladıRon.

"Hayır- hayır- kavga etmemeliyiz!" dedi Hermione kendisini ikisinin arasınaatarak."Lupin‘eöyleşeylersöylememeliydin,"dediRon,Harry‘ye.

"Hak etmişti," dedi Harry. Parçalanmış anılar aklına hücum ediyordu: Siriusperdenin arkasına düşüyordu; Dumbledore uzaklaştırıldı, parça parça,gökyüzündeki bir nokta; parlak yeşil ışık ve annesinin sesi, merhamet içinyalvarıyor...

"Ebeveynler," dedi Harry, "zorunda kalmadıkça çocuklarını terk etmemeliler -zorundakalmadıkça."

"Harry-" dedi Hermione, teselli etmek için elini uzatarak, ama Harry gözleriHermione‘nin yarattığı ateşte, eli savuşturdu ve uzaklaştı. Bir keresinde oşömineninöbür tarafındankonuşmuştuLupin‘le, James konusunda rahatlamakiçinbilgiarıyorduveLupinonutesellietmişti.ŞimdiLupin‘inişkencegörmüşbeyazyüzü,önündekihavadayüzüyorgörünüyordu.Hastaedicibirvicdanazabıdalgalanmasıhissetti.NeRonnedeHermionekonuştu,amaHarry,arkasındanbirbirlerinebakaraksessizceiletişimkurduklarınıhissetti.

Arkasınadöndüveonlarıaceleylebirbirlerindenbaşkatarafabakmayaçalışırkenyakaladı."Biliyorum,onakorkakdememeliydim."

"Evet,dememeliydin,"dediRonbirkerede.

"Amaöyledavranıyor."

"Hepaynı..."dediHermione.

"Biliyorum,"dediHarry."AmaeğeronunTonks‘ageridönmesinisağlayacaksabunadeğer,değilmi?"

Sesindeki yalvarışı gizleyememişti. Hermione sempatik göründü, Ron isekararsız. Harry, babasını düşünerek ayaklarına baktı. James, Harry‘yi Lupin‘esöyledikleri konusunda destekler miydi yoksa, eski arkadaşına davranışıyüzündenkendioğlunakızarmıydı?

Sessiz mutfak az önceki sahnenin şoku ve Ron ve Hermione‘nin sessizazarlamalarıylacanlanmışabenziyordu.Lupin‘ingetirdiğiGelecekPostasıhala

masanınüzerindeydi,Harry‘ninkendiyüzüönsayfadan tavanabakıyordu.Onadoğru yürüdü ve oturdu, rasgele bir sayfa açtı ve okuyormuş gibi göründü.Kelimeleri anlamıyordu, kafası hala Lupin‘le olan tartışmadaydı. GelecekPostası‘nın öbür tarafında Ron ve Hermione‘nin sessiz iletişimlerinisürdürdüklerinden emindi. Sesli bir şekilde sayfayı çevirdi ve Dumbledore‘unismi gözüne çarptı. Aile grubunu gösteren fotoğrafın ne anlama geldiğinianlaması için bir iki dakika geçmesi gerekti. Fotoğrafın altında şu sözcükleryazıyordu:

Dumbledore‘unailesi,soldansağa:Albus;Percival,yenidoğmuşAriana‘yıtutuyor;KendraveAberforth.

Dikkat kesildi, resmi daha iyi bir şekilde inceledi. Dumbledore‘un babasıPercival,busolmuşeski resimdebilegözlerininparıldadığıbelliolanyakışıklıbir adamdı. Bebek Ariana bir somun ekmekten birazcık daha uzundu vegörünüşündedikkatedeğerbirşeyyoktu.AnnesiKendra‘nınalabildiğinesiyahsaçlarıvardı, topuzyapılarak toplanmıştı.Yüzü,sankibirheykeltıraşınelindençıkmışçasına düzgündü. Harry, yüksek boyun yakalı ipek bir cüppe içindekiresmigörünümlükadınınkoyurenkligözlerini,yüksekelmacıkkemiklerini,düzburnunu gördüğünde, ders çalışırken gördüğü Amerikan Yerlileri‘ninfotoğraflarınıdüşündü.AlbusveAberforth,dantelyakalıceketleriveaynıomuzuzunluğunda saçlarıyla uyuşuyorlardı. Albus birkaç yaş büyük görünüyordu,onundışındaikiçocukbirbirlerininaynıydı,tabiiburadaAlbusgözlüktakmayabaşlamamıştıveburnuhenüzkırılmamıştı.

Bunudüşünmek, neredeysekendisini hissettiğindendahadakötühissetmesinenedenoldu,Harryokumayabaşladı:

Kibirli vekendinibeğenmişKendraDumbledore, kocasıPercival‘ınaçıkbirşekildetutuklanıpAzkaban‘datutsakedilmesinden sonra, Mould-on-the-Wold‘de kalmayadayanamadı. Böylelikle aileyi oturduğu yerden ayırıp,daha sonra Harry Potter‘ın Kim-Olduğunu-Bilirsin-

Sen‘le yaşayacağı tuhaf kaçış sahnesiyle ünlenecekGodric‘sHollow‘ayerleşti.

Tıpkı Mould-on-the-Wold gibi, Godric‘s Hollow da çoksayıda büyücü ailesini barındırıyordu, ama Kendrahiçbirinitanımadığınagöre,diğerkasabalardayüzleşmekzorunda kaldığı, kocasının suçu hakkında soru soranmeraklı insanlar azalmış olacaktı. Yeni büyücükomşularının dost olma girişimlerine tekrar tekrar tersyanıtlar vererek, yakın zamanda ailesinin yapayalnızkalmasınıgarantiyealdı.

"Bir sepet dolusu ev yapımı Kazan Keki‘yle hoş geldindemeyegittiğimdekapıyısuratımaçarptı,"dediBathildaBagshot. "Burada oldukları ilk yıl yalnızca iki erkekçocuğugördüm.Taşındıklarındansonrakikış,ayışığındabahçe tohumutopluyorolmasaydımbirkızlarıolduğunubile bilmeyecektim, Kendra‘yı Ariana‘yı arka bahçeyeçıkartırken gördüm. Onu sıkıca tutarak çimenliğinetrafında bir tur attırdı, sonra tekrar içeri soktu.Gördüklerimdenneçıkaracağımıbilememiştim."

Öyle görünüyor ki Kendra, Godric‘s Hollow‘ataşınmanınAriana‘yıtemellisaklamakiçinmükemmelbirfırsat olduğunu düşündü, bu muhtemelen yıllardırplanladığı bir şeydi. Zamanlama çok önemliydi. Arianagörünürden kaybolduğunda hemen hemen yediyaşındaydı ve yedinci yaş çoğu ustanın fikrine görebüyününkendinigösterdiğiyaştır,tabiieğervarsa.

Ariana‘nın en ufak bir büyü yeteneği gösterdiğinihatırlayankimseyokşuanda.Açıkçagörülüyor,KendrabirKoftidoğurduğununutancınıkabuletmektensekızınınvarlığını saklama kararı aldı. Ariana‘nın varlığındanhaberdar arkadaşlardan ve komşulardan uzaklaşmak,hapis hayatı yaşamak tabii ki en kolayıydı. Ariana‘nınvarlığından haberdar olan az sayıda insanın bu sırrısaklamaları sağlanmıştı; buna annelerinin onlaraöğrettiği abuk sabuk cevabı veren iki erkek kardeşi dedahildi:"Kızkardeşimokulagidemeyecekkadarhasta."

Gelecek Hafta: Albus Dumbledore Hogwarts‘ta -ÖdülleriveHileleri.

Harry yanılmıştı: Okuduğu şey gerçekten de onu daha kötü yapmıştı. Tekrarfotoğrafa, görünüşe göremutlu olan aileye baktı. Acaba doğru muydu? Nasılöğrenebilirdi ki? Bathilda onunla konuşacak durumda olmasa bile Godric‘sHollow‘a gitmek istiyordu; Dumbledore ve onun, ikisinin de sevdiklerinikaybettikleri yeri ziyaret etmek istiyordu. Gazetesini indirip Ron veHermione‘ye fikirlerini sormak üzereydi ki, bir şaklama sesi mutfaktayankılandı.

ÜçgündürilkkezHarry,Kreacher‘ıtamamenunutmuştu.İlkdüşüncesiLupin‘intekrarodayadönmüşolduğuydu,birsaniyesonra,Harry,sandalyesininyanındaanidenbelirençırpınışlarıbeklemiyordu.

Harry ayağa kalktı, Kreacher kendini kurtardı ve Harry‘nin önünde eğilerekselamverdi,"Kreacher,MundungusFletcherhırsızıylageridöndü,Efendi."

Mundungusayağakalktıveasasınıçıkardı;amaHermioneonagöreçokhızlıydı."Expelliarmus!"

Mundungus‘unasasıhavadasavrulduveHermioneonuyakaladı.GözüdönmüşMundungusmerdivenleredoğrukoştu:RonüzerineatladıveMundungusboğukbirgürültüyletaşzemineçarptı.

"Ne?" diye böğürdü, kendini Ron‘dan kurtarmak için kıvranarak. "Ne yaptımben? Peşime lanet olası bir ev cini salıyorsunuz, oyun mu oynuyorsunuz, neyaptımben,bırakıngideyim,bırakıngideyimyoksa-"

"Tehdit savuracak pozisyonda değilsin," dedi Harry. Elindeki gazeteyi fırlattı,mutfağı birkaçbüyükadımda geçti ve artık çırpınmayı bırakmış dehşet içindegörünen Mundungus‘un yanında dizlerinin üzerine çöktü. Ron nefes nefeseayağakalktıveasasınıkastenMundungus‘unburnunadoğrultmuşolanHarry‘yiizledi.Mundungus leş gibi sigara ve ter kokuyordu. Saçı keçeleşmiş, cüppesilekelenmişti.

"Kreacher hırsızı getirmedeki gecikme yüzünden özür diliyor, Efendi," diyevırakladıcin."Fletcheryakalanmaktannasılkaçılacağınıbiliyor,saklanacakçokdeliğiveyardakçısıvar.Yinede,sonundaKreacherhırsızıköşeyesıkıştırdı."

"Gerçekten iyi iş başardın,Kreacher," dediHarry ve cin eğilerek selamverdi."Pekala,seniniçinbirkaçsorumuzvar,"dediHarry,Mundungus‘a.

"Panikledim, tamammı? Başından beri gelmek istemiyordum, alınma dostumama senin için ölmeye hiç gönüllü olmamıştım ve sonra lanet olası Kim-Olduğunu-Bilirsin-Senbanadoğruuçarakgeliyordu,kimolsakaçardı,başındanberigelmekistemediğimisöyledim-"

"Bilgin olsun diye söylüyorum, başka hiçbirimiz buharlaşmadık," dediHermione.

"Eh, siz bir grup lanet olası kahramansınız o zaman, değil mi, ama ben aslakendimiöldürmeyeniyetliymişimgibidavranmadım-"

"Deli Göz'ü bırakıp kaçma nedeninle ilgilenmiyoruz," dedi Harry, asasınıMundungus‘un kan çanağı gözlerine biraz daha yaklaştırarak. "Seningüvenilmezbirpislikolduğunuzatenbiliyorduk."

"Öyleysenedenevcinleritarafındankovalanıyorum?Yoksabuyineokadehlerlemialakalı?Bendehiçkalmadı,eğerkalmışolsaydıhepsinialabilirdiniz-"

"Kadehlerledeilgilideğil,amayaklaştın,"dediHarry."Kapaçenenivedinle."

Yapacak bir şey olması harika hissettirdi, küçük bir porsiyon gerçeklik talepedebilecek biri olması harikaydı. Harry şimdi asasını Mundungus‘un burunköprüsüne o kadar yakın tutuyordu ki,Mundungus görüntüsünü takip edeyimderkenşaşıgörünüyordu.

"Evdeki değerli şeyleri temizlediğinde," diye başladı Harry, ama Mundungus

yenidenböldü."Siriusoıvırzıvırlarıhiçönemsemedi-"

Hızlıca ilerleyenbirayaksesiduyuldu,sonrabirbakırparıldaması,yankılananbirçınlamaveardındanşiddetlibirhaykırış;KreacherMundungus‘adoğrubirkoşukoparmışvekulplutencereyleadamınkafasınavurmuştu.

"Durdur şunu, durdur şunu, bu yaratık bir yere kapatılmalı!" diye çığlık attıMundungus,Kreacherağırtencereyitekrarkaldırdığısıradabüzüşmüştü.

"Kreacher,hayır!"diyebağırdıHarry.

Kreacher‘ın ince kolları hala havada tuttuğu tencerenin ağırlığı yüzündentitriyordu."Belkiyalnızcabirkeredaha,EfendiHarry,şansiçin?"

Rongüldü.

"Bilincininyerindeolması lazımKreacher,amaeğer iknaedilmesigerekirse,oşerefsanaait,"dediHarry.

"Çok teşekkür ederim, Efendi Potter," dediKreacher eğilip selamlayarak, kısabir mesafe geri çekildi, büyük cansız gözleri tiksinmeyle Mundungus‘asabitlenmişti.

"Bulabildiğin bütün değerli şeyleri alıp evi soyduğunda," diye başladı Harryyeniden, "mutfak dolabından birçok şey almışsın. Orada birmadalyon vardı."Harry‘nin ağzı aniden kurudu. Ron veHermione‘nin aynı derecede gergin veheyecanlıolduklarınıhissetti."Onunlaneyaptın?"

"Neden?"diyesorduMundungus,"Değerlibirşeymi?"

"Halasende!"diyebağırdıHermione.

"Hayır, değil," dedi Ron kurnazca. "Onu satarken acaba daha mı fazla paraalsaydıdiyedüşünüyor."

"Dahafazla?"dediMundungus,"buoldukçazorolurdu...onubedavayavermekzorundakaldım,tamammı?Başkaseçeneğimyoktu."

"Nedemekistiyorsun?"

"Diagon Yolu‘nda satış yapıyordum, bir kadın bana doğru geldi, büyülü elyapımıobjelerideğiştokuşyapmakiçinlisansımınolupolmadığınısordu.Lanetolasıişgüzar.Banaparacezasıkesecekti,amasonramadalyonlailgilendiveonualıp,buseferlikgitmemeizinvereceğinivekendimişanslısaymamgerektiğinisöyledi.

"Kimdiokadın?"diyesorduHarry.

"Bilmiyorum,Bakanlıkcadalozununteki."

Mundungusbirdakikaboyuncaiyicedüşündü,kaşlarınıkırıştırdı.

"Küçük kadın. Kafasında fiyonk kelebek biçiminde yapılmış bir kurdelesivardı.”Kaşlarınıçattıveekledi,"Kurbağayabenziyordu."

Harry asasını indirdi: Asa Mundungus‘un burnuna çarptı ve ucundan kırmızıkıvılcımlarçıkararakgözkapaklarınıtutuşturdu.

"Aguamenti!" diye çığlık attı Hermione ve asasının ucundan su fışkırarakMundungus‘uazkalsınboğuyordu.

Harry kafasını kaldırıp baktı ve Ron‘la Hermione‘nin suratlarında aynı şokifadesinigördü.Sağelininarkasındayaraizleritekrarsızlamayabaşladı.

ONİKİNCİBÖLÜM:SİHİRGÜÇTÜR

Ağustos yavaşça geçtiğinde, Grimmauld Meydanı‘nın ortasındaki bakımsızçimlergüneşte gevrekleşene kadar pörsüdü ve sarardı. NeOn İkiNumara‘nınsakinleri ne de On İki Numara'nın kendisi, civar evlerde yaşayan bir kimsetarafından görülüyordu. Grimmauld Meydanı‘nda yaşayan Muggle‘lar çoktan“OnBir”numaranınyanında“OnÜç”numaranınyeralmasınınkomikbirhataolduğunukabullenmişlerdi.

Yinedemeydan,hâlâmerakvericianormallikteolanbirkaçziyaretçiçekiyordu.Günde en az bir ya da iki insan sırf ya bu sebepten dolayı GrimmauldMeydanı‘na geliyor, ya da en azından bu sebepten gelmiş gibi görünüyor,yüzlerini“OnBir”ve“OnÜç”numaralarınavererekparmaklıklarayaslanıyorlarve ikievinbirleşmenoktasını izliyorlardı.Pusuyayatanlarhiç ikigünüstüsteaynı değillerdi ve bununla beraber hepsinin de ortak noktasının düzgün birkıyafettennefretettikleriolduğugörünüyordu.YanlarındangeçenLondralılar'ınbüyük bölümü bunları eksantrik giysiler olarak görüyor ve bir bakıp geçiyor,yine de bazen bir tanesi neden bir insanın bu sıcakta bu tür bir cüppegiyebileceğinimerakedipdönüptekrarbakıyordu.

Gözetleyiciler,nöbetlerindenbeklediklerinialamıyorgibiydiler.Bazenbirtanesisanki ilginç bir şey görmüş gibi heyecanla ileri atılıyor, sonra da hayalkırıklığına uğrayarak geriye çekiliyordu. Eylül‘ün ilk gününde, meydanda herzamankindendahaçokinsanpusuyayatmıştı.Yarımdüzineuzuncüppeliadamsessizvetetikte,herzamankigibi“OnBir”ve“OnÜç”numaralıevleredikdikbakıyorlar, ama bekledikleri şey hâlâ yakalanması güç gözüküyordu. Akşam,haftalardır ilk defa, soğuk yağmurun beklenmedik esintisini beraberindegetirerek çöktüğünde, ilginç bir şey görmeyi bekledikleri izahsız anlardan birimeydanageldi.Suratı sargılı olan adam işaret etti ve enyakınındaki tıknazvesolgun olan arkadaşı, ileri atılmaya kalkıştı ama bir saniye sonra rahatlayarakeskipasifvaziyetlerinedöndüler.Kızgınvehayalkırıklığınauğramışlardı.

Buesnada,Harry,azönceOn İkiNumara'nın salonunagirmişti.Dışarıdakiönkapının basamaklarına cisimlendiğinde dengesini kaybetmiş ve bir anlığınadışarıda kalan dirseğinin Ölüm Yiyenler'in gözüne ilişmiş olabileceğini

düşünmüştü.Önkapıyı arkasındandikkatlice kapatarak görünmezlik pelerininiçıkardı,kolununüzerineastıveelindeGelecekPostası‘nınçalınmışbirnüshası,hızlakapıdanilerleyipzeminkatagideniçkarartıcıantreyigeçti.

Onu her zamanki "Severus Snape" fısıltısı karşıladı, serin rüzgâr sarmaladı vedilibiranlığınadönmedi.

"Seni ben öldürmedim," dedi, hemen dili döndüğünde, ardından cansız lanetşekilpatladığındanefesinituttu.

"Haberlerimvarvesevinmeyeceksiniz."demekiçinmutfağakadarbekledi,Mrs.Black‘inmenzilinden çıktı ve toz bulutundan uzaklaştı.Mutfak tanınmayacakhaldeydi. Her tarafı parlıyordu; Bakır kaplar ve tencereler parlatılmıştı; ahşapmasaüstüışıldıyordu;kadehlervetabaklarakşamyemeğinehazırhaldeüstüstekoyulmuş, üzerinde bir kazanın kaynadığı, keyifle yanan ateşin ışığındaparıldıyordu.Hernasılsaodadakihiçbirşey,Harry‘yedoğrukoşaradımgelen,kar beyazı bir havlu giymiş, kulak kılları temiz ve yün gibi yumuşak olan evcininden daha etkileyici halde farklı değildi. İnce göğsünde Regulus‘unmadalyonu zıplıyordu. "Lütfen ayakkabılarınızı çıkarın, Efendi Harry, veyemekten önce ellerinizi yıkayın." diye vırakladı Kreacher, görünmezlikpelerininialdıvesarkıkvaziyetteduvardakibirköşeyehenüzyıkanmışbirkaçeskicüppeninyanınaasmayagötürdü.

"Neoldu?"diyesorduRon,kaygılanmışçasına.OveHermionebirdestenotunve el yazısının üzerinde durmuşlar, uzun mutfak masasını dolduran haritalarçizmişlerdi,amaşimdiHarryuzunadımlarlaonlaradoğrugeldiğindevegazeteyisaçılmışparşömenlerintepesineattığındaonuizlemişlerdi.

Tanıdık,çengelburunlu,siyahsaçlıbiradammanşetinarkasındanonlaradoğrubakıyordu:

SEVERUS SNAPE HOGWARTS MÜDÜRÜ TAYİNEDİLDİ.

"Hayır!"dediRonveHermioneyükseksesle.

Hermioneenhızlılarıydı;gazeteyikaptıveberaberindekihikâyeyiyükseksesleokumayabaşladı.

HogwartsCadılıkveBüyücülükOkulu'nunçoktanberidirİksir üstadı olan Severus Snape, bugün, tarihi okulunbirkaçpersoneldeğişikliğinin enönemlisi olarakmüdürtayin edildi. Eski 'Muggle Öğretileri' öğretmenininistifasını müteakiben Allecto Carrows onun yerinidoldururken, kardeşi Amycus 'Karanlık Sanatlara KarşıSavunma'öğretmeniolacak.

"‘En iyi büyücülük geleneklerini ve değerlerini yüceltme fırsatını içtenliklekarşılıyorum - Cinayet işlemek ve insanların kulaklarını koparmak gibi,herhalde! Snape, müdür! Snape Dumbledore‘un odasında - Merlin‘in donu!"diye feryat etti, Harry ve Ron‘un zıplamalarına neden olarak. Sıçrayarakmasadan kalktı "Bir dakika içinde dönerim!" diye bağırarak odadan hızlauzaklaştı.

"Merlin‘indonumu?"diyetekrarladıRon,eğlenmişgörünüyordu.

"Sinirlenmişolmalı."GazeteyikendinedoğruçektiveSnapemakalesinidikkatleokudu.

"Diğeröğretmenlerbunukendilerineyediremezler.McGonagallveFlitwickveSprout herşeyi biliyorlar, Dumbledore‘un nasıl öldüğünü biliyorlar. Snape‘imüdürolarakkabuletmezler.VebuCarrow‘larkim?"

"Ölüm Yiyenler," dedi Harry. "İçeride onların resimleri var. SnapeDumbledore‘uöldürdüğüzamankulenintepesindelerdi,yanihepsiarkadaşlar."

"Ve,"diyedevamettiHarrykederle,birsandalyeçekerek,"Ötekiöğretmenlerinkalmaktan başka seçenekleri olduklarını zannetmiyorum. Eğer Bakanlık veVoldemort,Snape‘in arkasındalarsa,yapacakları seçim kalıp ders vermekle birkaç yıl Azkaban arasında olacaktır - ve bu eğer şanslılarsa tabii. Kalıpöğrencilerikorumayıdeneyeceklerinizannediyorum."

Kreacher elinde koca çorba kasesiyle masaya koşuşturdu ve çorbayı eskikaseleredağıttı,dağıttığındadadişleriyleıslıkçalıyordu.

"Teşekkürler,Kreacher,"dediHarry,Snape‘insuratınabakmamakiçinGelecekPostası'na bir fiske vurdu. "Hoş, en azından Snape‘in tam olarak nerede

olduğunubiliyoruz."

Çorbayı kaşıklamaya başladı. Kreacher‘ın yemek pişirme kalitesi, Regulus‘unmadalyonunu verdiğinden bu yana çarpıcı bir şekilde düzelmişti: BugünküFransızsoğanıHarry‘yeherzamankindendahalezzetligelmişti.

"HâlâbirsürüÖlümYiyeneviizliyor,"diyeanlattıRon‘abiryandandayiyerek,"normalden daha fazla. Bizim okul sandıklarını dışarıya sürüyüp HogwartsEkspresi‘neyollanacağımızıumuyorgibiler."

Ronsaatinebaktı."Bütüngünbunudüşündüm.Altısaatöncegitti.Garipdeğilmi?"

Harry, zihninin içinde bir keresinde Ron‘la havadan takip ettikleri, kıpkırmızıbuharlılokomotifigörürgibioldu,kıpkırmızıtırtılmisali tarlalarınvetepelerinarasında parıldayan lokomotif. Ginny, Neville ve Luna‘nın beraberoturduklarındanemindi,belkio,RonveHermione‘ninneredeolduklarınımerakediyorlar,yadaSnape‘inyenirejimininasıldarbeleyeceklerinitartışıyorlardı.

"Beni neredeyse içeri girerken göreceklerdi," dedi Harry. "Kötü halde en üstbasamağaindimvepelerinkaydı."

"Ben her seferinde yapıyorum. Oh, işte geldi," diye ekledi Ron. "Merlin‘insarkıkdonuadına,odaneiçindi?"

"Bunuhatırladım,"diyekonuştuHermionenefesnefese.

Mutfakmasasından,küçük,boncukluçantasınıalanakadaryerhizasınaindirdiğibüyük,çerçevelibirresimtutuyordu.Çantayıaçarak,resmiiçinetıktı,veaslındaminicik bir çantanın içine girmek için açıkça çok büyük olmasına rağmen,saniyeler içinde bir sürü başka şey gibi o da çantanın kaprisli derinliklerindekaybolmuştu.

"PhineasNigellus," diye açıkladıHermione, çantayı her zamankiyüksek sesli,şakırtılıbirçarpmaylamutfakmasasınınüzerineattığında.

"Efendim?" dedi Ron, ama Harry anlamıştı. Phineas Nigellus Black‘in tabloresmi, Grimmauld Meydanı‘ndaki portresiyle, Hogwarts‘taki müdürünodasındakiarasındayerdeğiştirebiliyordu:ŞüphesizşuandaSnape‘inoturduğu,Dumlodore‘unnaringümüşaletleri,taştanyapılmadüşünseli,SeçmenŞapkavemekândeğiştirmedikçe,Gryffindor‘unkılıcındanoluşankoleksiyonunabaşarılıbirşekildehâkimolankulebiçimlidaireseloda.

"Snape, Phineas Nigellus‘u evin içine göz atması için gönderebilirdi," diye

açıkladıHermioneRon‘a,oturduğuyeregeridöndüğünde."Amaşimdidenesinbakalım,PhineasNigellusbenimufakelçantamıniçinigörecektir."

"İyifikir!"dediRon,etkilenmişgörünüyordu.

"Teşekkürler," diye gülümsedi Hermione, çorbasını önüne çekerek. "Harry,bugünbaşkaneleroldubakalım?"

"Hiçbir şey,"dediHarry. "Bakanlıkgirişiniyedi saatboyunca izledim.Ondanbirizyok.BabanıgördümRon,iyigörünüyor."

Ronbuhaberikafasınısallayarakdeğerlendirdi.Bakanlık'agirişçıkışlarındaMr.Weasley ile irtibata geçmenin veya bunu denemenin çok tehlikeli olduğunukabullenmişlerdi, çünkü her zaman başka çalışanlar tarafından kuşatılıyordu.Gerginvetedirgingörünsebile,onubiranolsungörmekrahatlatıcıydı.

"Babam bize her zaman, Bakanlık çalışanlarının çoğunun işlerine gitmek içinUçuç Şebekesi'ni kullandığını söylerdi." dedi Ron. "Umbridge‘i nedengörmediğimizin sebebi bu, hiç yürümedi, çok önemli birisi olduğunudüşünüyordu."

"Veogülünçyaşlıcadıyla,ufakaskericüppegiyenbüyücüyenedemeli?"

"Ahevet,SihirselBakım‘danbiri,"dediRon.

"SihirselBakımiçinçalıştığınınerdenbiliyorsun?"diyesorduHermione,çorbakaşığıhavadaasılıkalmıştı.

"BabamSihirselBakım‘danherkesinlacivertcübbegiydiğinisöyledi."

"Amabunubizehiçanlatmadın!"

Hermione kaşığı bıraktı ve Harry içeri girdiğinde o ve Ron‘un incelemekteolduğuöndekinotveharitadestesineeğildi.

"Buradaaskericüppehakkındabirşeyyok,hiçbirşey!"dedi,hararetlesayfalarıçevirerek.

"Peki,birşeyfarkedermi?"

"Ron,çokşeyfarkeder!EğerBakanlık‘agirmekistiyorsakvedavetsizceiçeriyegirenkişilerigözetlerkenyerinitespitetmekistediklerindekendimiziyakalatmakistemiyorsak,herküçükdetayfarkeder!Bukonuüzerindetekrartekrardurduk,yani,bizeanlatmayabilezahmetetmiyorsanbütünbukeşifgezilerininanlamıneki-"

"AmanHermione,ufakbirşeyunuttum-"

"Farkındasınızdır belki, şu anda yeryüzünde bizim için Bakanlık‘tan dahatehlikeliolabilecekbaşkabiryeryok-"

"Benceyarınyapmalıyız,"dediHarry.

Hermionebirdenbiredurdu,çenesiaçıktı;Ronçorbasındanbirazüzerinedöktü."Yarın?‘diyetekrarladıHermione."Ciddideğilsin,Harry?"

"Öyleyim,"dediHarry."BiraydahaBakanlık‘ınetrafındapusuyayatsakbile,şuandaolduğumuzdandahaçokhazırlanmışolacağımızızannetmiyorum.Nekadarertelersek,madalyonokadaruzaktaolur.ZatenUmbridge‘inoaçılmayanşeyiçoktanfırlatıpatmışolmaolasılığıyüksek."

"Tabii,"dediRon,"eğeraçmanınbiryolunubulmadıysaveşimdionunsahibio-"

"Birşeyfarkettirirmiona,obirnumaralışeytan,”Harryomuzsilkti.

Hermionederindüşünceleredalmış,dudağınıısırıyordu.

"Önemli olan her şeyi biliyoruz," diye devam etti Harry, Hermione‘yi hedefalarak.

"Bakanlık‘ın içinde ve dışında Cisimlenme‘yi durdurduklarını biliyoruz. ArtıksadeceenkıdemliBakanlıküyelerininUçuçŞebekesi‘ndenevleriylebağlantıyageçmesine izin verildiğini biliyoruz, çünkü Ron iki Adı Ağza Anılmayananlatırken duydu. Ve Umbridge‘in ofisinin nerede olduğunu kabaca biliyoruz,çünküosakallıkorumanınarkadaşınasöylediğiniduydun-"

"Benbirincikattaolacağım,Doloresbenigörmekistiyor,"dediHermionehemenezbere.

"Aynen,"dediHarry."Vebizbu tuhafparalardan,yada jetonlardan,yadaherneyse,artıkondankullanılacağınıbiliyoruz,çünküocadıyıarkadaşındanödünçalırkengördüm-"

"Amabizdeonlardanyok!"

"Eğerplanişlerse,olacak,"diyedevamettiHarrysakince.

"Bilmiyorum, Harry. Bilmiyorum... Kötü gidecek korkunç derecede çok şey,şansabırakılanokadargüvencevarki..."

"Birüçaydahahazırlıkyapsakdagerçekleröyleolacak,"dediHarry."Harekete

geçmezamanı."

Ron ve Hermione‘nin yüzlerinden korktuklarını söyleyebilirdi, bilhassakendinden emin değildi, ama yine de planlarını operasyona dönüştürmezamanınıngeldiğindenemindi.

Geçtikleri dört haftayı sırayla görünmezlik pelerinini giyerek ve Ron‘un Mr.Weasley sayesinde çocukluk yıllarından beri bildiği Bakanlık‘ın resmi girişinigözetleyerekgeçirmişlerdi.Bakanlıkçalışanlarınınyollarınıtakipederekonlarınpeşine takılmışlar, konuşmalarını gizlice dinlemişler ve dikkatli bir incelemesonunda hangisinin her gün aynı saatte yalnız başına görülebileceğiniöğrenmişlerdi. Ara sıra birisinin evrak çantasından birGelecek Postası aşırmaşansı yakalamışlardı. Yavaş yavaş da şu an Hermione‘nin önünde istiflenmişkabataslakharitalarıvenotlarıbiriktirmişlerdi.

"Tamam," dedi Ron yavaşça, "diyelim ki yarın yapıyoruz... bence bu sadeceHarryvebenleolmalı."

"Oh, buna tekrar başlama!" diye iç çekti Hermione. "Bunu hallettiğimizidüşünüyordum."

"Kapıağızlarındagörünmezlikpelerinininaltındaoyalanmakbiryerekadar,amabu başkaHermione." Ron parmağıyla on gün önceki Gelecek Postası‘nın birnüshasını dürttü. "Sen onların sorgulamalarına izin vermeyen Muggledoğumlularlistesindesin!"

"VesendeşuandaKovuk‘tasıvaserpildenölmeküzereolmalısın!EğerbirisiningitmemesigerekiyorsaodaHarry,onunkellesineonbinGalleon‘luködülbiçildi-"

"Güzel, ben burada kalacağım," dedi Harry. "Eğer Voldemort‘u alt edersenizbanadabildirin,tamammı?"

RonveHermionegülerken,acıHarry‘ninalnındakiyaraizinivurdu.

Eli hemen oraya gitti: Hermione‘nin gözlerinin kısıldığını gördü; ve eylemisaçlarınıgözlerindençekereksonaerdirmeyidenedi.

"Aslında,eğerüçümüzgidiyorsak,ayrıayrıbuharlaşmamızgerekecek,"diyorduRon."Artıkhepimizpelerininaltınasığmayız."

Harry‘nin yara izi gittikçe ağrılı bir hal alıyordu.Kalktı. Kreacher birden öneatıldı.

"Efendi çorbasını bitirmedi, Efendi kekikli yahniyi tercih eder mi, ya daEfendi‘nindüşkünolduğumelasturtasını?"

"Teşekkürler,Kreacher,amabirdakikaiçindedönerim-şey-lavabo."

Hermione‘nin onu şüpheli şüpheli izlemesinden vakıf, Harry, salondakimerdivenlereveholeattıkendini,banyoyakoşaradımgittivekapınınsürgüsünüçekti.Acıylahırıldayarak,çeşmesiağzıaçıkyılanşeklindeolansiyahlavaboyakendiniattıvegözlerinikapattı.

Zifirikaranlıkbirsokakboyuncakayıyordu.Herikitarafındakibinalarınuzun,ahşapüçgençatılarıvardı;zencefilliçöreklerebenziyorlardı.

Birine yaklaştı, sonra kapıya yaslanan uzun parmaklı elinin beyazlığını gördü.Artanbirheyecanhissediyordu...

Kapıaçıldı:Gülenbirkadınduruyordu.YüzüHarry‘ninyüzünebakıncaasıldı,mizacıgitmişti,yeriniteröralmıştı...

"Gregorovitch?"dediyüksek,soğukses.

Kadın kafasını salladı: Kapıyı kapatmaya uğraşıyordu. Beyaz bir el engelledi,kapıyıkapatmasınamanioldu.

"Gregorovitch‘iistiyorum."

"Er wohnt hier nicht mehr!" diye feryat etti, kafasını sallıyordu. "O buradayaşamamak!Oburadayaşamamak!Onutanımamakben!"

Kapıyı kapatma teşebbüsünden tamamen vazgeçmiş halde, geri geri karanlıksalona gitmeye başlamıştı, ve Harry ona doğru kaymaya başlamıştı, ve uzunparmaklıeliasasınıçıkartmıştı."Neredeo?"

"Daswelfeichnicht!Ogitmek!Benbilmemek,benbilmemek!"

Asasınıdoğrulttu.Kadınbağırdı.İkiküçükçocuksalonadoğrukoştular.Onlarıkollarıylakorumayaçalıştı.Yeşilışıkhuzmesihâkimdi-

"Harry!HARRY!"

Gözleriniaçtı;yeredüşmüştü.Hermione tekrarkapıyavuruyordu."Harry, açarmısın!"

Bağırmıştı, biliyordu. Kalktı ve kapının sürgüsünü açtı; Hermione birdendengesini kaybederek içeri yuvarlandı ve şüpheli şüpheli etrafa baktı. Ron daarkasındaydı,asasınıserinbanyonunköşelerineyönelttiğindeheyecanıkırıldı.

"Neyapıyordun?"diyesorduHermionesertbirbiçimde.

"Neyapıyorolduğumudüşünüyorsun?"diyesorduHarryzayıfbircüretle.

"Deligibibağırmıyormuydun?"dediRon.

"A,evet...Uyuyakalmışolmalıyımyada-"

"Harry, lütfen zekâmızı aşağılama," dedi Hermione, derin nefesler alıyordu."Yaraizininaşağıdaykenacıdığınıbiliyoruzvebembeyazkesilmişsin."

Harryküvetinkenarınaoturdu.

"İyi, az önce Voldemort‘un bir kadını öldürdüğünü gördüm. Şimdiye kadarbüyük ihtimalle bütün sülalesini öldürmüştür. Ve öyle yapması gerekmiyordu.Cedric‘indurumundaydı,sadeceoradaydılar..."

"Harrybununtekrarolmasınaizinvermemengerekiyor!"diyeağladıHermione,sesibanyodayankılanmıştı."DumbledoreseninZihinbendkullanmanıistedi!Bubağlantının kötü olduğunu anlattı - Voldemort bunu kullanabilir, Harry! Onunöldürüşleriniveişkencelerinigörmekneyeyarar,nefaydasıvar?"

"Çünküneyaptığınıbildiğimanlamınageliyor,"dediHarry.

"Yanionuengellemeyidenemeyeceksinbile?"

"Hermione yapamam. Zihinbend‘de kötü olduğumu biliyorsun, hiç bir zamanbeceremedim."

"Hiç tam olarak demedin ki!" dedi hararetle. "Anlamıyorum, Harry - bu özelbağlantınınyadailişkininolmasındanmemnunmusunyadaher-herneyse-"

Harry‘ninkalktığındaonaattığıbakışyüzündenduraksadı."Memnunmu?"dedisessizce."Senmemnunolurmuydun?"

"Ben-hayır-özürdilerim,Harry,öyledemekistemedim-"

"Nefret ediyorum,onunbenim içimegirebilmesigerçeğindennefret ediyorum,en tehlikeli olduğu anlarda onu izlemek zorunda olduğumdan. Ama bunukullanacağım."

"Dumbledore-"

"Dumbledore‘u unut. Bu benim seçimim, başka kimsenin değil. Onun nedenGregorovitch‘inpeşindeolduğunubilmekistiyorum."

"Kim?"

"Yabancı bir asa ustası," dediHarry. "Krum‘un asasını yapmış veKrum onunharikaolduğunusöylüyor."

"Amasanagöre,"dediRon,"VoldemortOllivander‘ıbiryeretıktı.Eğerbirasaustasınıyakaladıysa,ötekinenedenihtiyacıvar?"

"Belki Krum‘la aynı fikirdedir, belki Gregorovitch‘in daha iyi olduğunudüşünüyordur... ya da Gregorovicth, Voldemort beni yakaladığı zaman benimasamın ne yaptığını açıklayabileceğini düşünüyordur, çünkü Ollivanderbilmiyordu."

Harry,kırık,tozluaynayagözattıvearkasındaRonveHermione‘ninbirbirlerineşüphecibakışlarattığınıgördü.

"Harry,asanınneyaptığıhakkındakonuşupduruyorsun,"dediHermione,"amaolmasınısağlayansensin!Neden kendi gücünün sorumluluğunu almamakta bukadarkararlısın?"

"Çünkübenolmadığınıbiliyorum!VeVoldemortdaöyle,Hermione!İkimizdegerçektenneolduğunubiliyoruz!"

Birbirlerinebaktılar,Harry,Hermione‘yiiknaedemediğiniveonunasateorisinekarşı ve kendine Voldemort‘un zihnini görme iznini vermesine karşı savlarsıralamayaçalıştığınıbiliyordu.Rononurahatlatarakarayagirdi.

"Boş ver," diye nasihat verdi ona. "Ona kalmış. Ve eğer yarın Bakanlık‘agideceksek,planıbozmamızgerektiğinimidüşünüyorsun?"

İsteksizce, diğer ikisinin anlattığı gibi, Hermione olayları akışına bıraktı,nedenseHarry ilk fırsatta tekrar saldıracağından emindi.Bu aradaKreacher‘ınhepsineyahnivemelasturtasıservisettiğizeminkattakimutfağageridöndüler.

O gece geç saatlere kadar yatmadılar, saatler sonra planlarını tekrar tekrargözdengeçirmişler,birbirlerinekusursuzolduğunusöylemişlerdi.

Sirius‘unodasındauyuyanHarry,yatağındababası,Sirius,LupinvePettigrew‘inyer aldığı eski fotoğrafa asa ışığı ile eşlik ediyor ve bir on dakika daha kendikendine planı mırıldanıyordu. Işığı söndürdüğünde, aslında Çok Özlü İksir,KusturanPastiller,yadaSihirselBakımDairesi‘ninaskericüppelerinideğil,asaustasıGregorovitch‘iveVoldemortonukararlıbirşekildeararkendahanekadaruzunsüresaklıkalmayıumduğunudüşünüyordu.

Gününağarmasıgeceyarısınıedepsizbirhızlılıklatakipetmişgörünüyordu.

Ron‘un karşılaması "Korkunç görünüyorsun," oldu Harry‘yi uyandırmak içinodayagirdiğinde.

"Uzunsüredirdeğil,"dediHarryesneyerek.

Hermione‘yi aşağıda mutfakta buldular. Kendisine kahve ve poğaça servisediliyordu ve Harry‘nin sınav zamanındaki yeniden gözden geçirişleilişkilendirdiğiyüzündehafifbirtelaşifadesitaşıyordu.

"Cüppeler," dedi kısık sesle, mevcudiyetlerini onaylayan heyecanlı bir kafasallama hareketiyle ve boncuklu çantasına tıkıştırarak. "Çok Özlü İksir...GörünmezlikPelerini...KusturanPastiller,BurunKanatanNugatlar,UzatılabilenKulaklar."

Kahvaltılarını aceleyle yuttular ve yukarı çıktılar, Kreacher da peşlerindengeliyorveonlaradöndüklerindesoğanlıbörekyapmasözüveriyordu.

"Tanrıonukorusun,"dediRon,sevgiyle,"vedüşünürsekeğer,eskidenkafasınıkesipduvaraasmagibibirarzumvardı."

Sonderecedikkatlibir şekildekapıeşiğinegeldiler.PuslumeydandabekleyenbirkaçşişikgözlüÖlümYiyen‘inevigözetlediğinigördüler.HermioneönceRonilecisimlendi, ardındanHarry içingeridöndü.Kısa sürelikaranlıkvenefessizkalmanınardındanHarry,kendiniilkplanlarınıyaptıklarıyerolanküçücük,darbir geçitte buldu. Büyük birkaç çöp bidonu dışında henüz kimse yoktu. İlkBakanlıkgörevlilerigenelliklesaat8‘denöncegözükmüyorlardı.

"Pekala" dediHermione, saatini kontrol ederek. "Beş dakika içerisinde buradaolmasıgerek.BenonuSersemlettiğimde-"

"Hermione,biliyoruz,"dediRonsertbirşekilde."Oiçerigirmedenöncekapıyıaçmamızgerektiğinisanıyordum."

Hermionetizbirçığlıkattı.

"Azdahaunutuyordum!Geriçekilin!"

Asasınıönlerindekiasmakilideveduvaryazılarıyladolukapıyadoğrulttu.Kapıpatırtıyla açıldı. Karanlık yolun arkasındaki koridor onlara keşifyolculuklarındakigibidikkatliymişçesineboşsalonugösterdi.Hermionekapıyıkapalıymışgibigöstermek içinkendinedoğruçekti."Veşimdi,"dedidiğer ikidargeçideyüzünüdönerek,"Peleriniyenidenüstümüzegeçiriyoruz-"

"- ve bekliyoruz," diye tamamladı Ron, pelerini bir kuş kafesinin üstüne örtü

atarmışgibiatıpHarry‘yedoğrudönüpgözlerinidevirerek.

Bir dakikadan daha fazla bir süre sonra,minik bir pop sesi ile küçük ağarmışsaçlı bir Bakanlık cadısı onlardan bir adım uzaklığa cisimlendi. Açılangökyüzüylebulutunardındankendinigösterengüneşyüzündenanigelen ışıklagözlerini kırpıştırdı.Hermione‘nin SersemletmeBüyüsü onu göğsünden vurupyere düşürdüğü ana dek bu beklenmedik ılık havanın tadını çıkaracak çok azzamanıolmuştu.

"Aferinsana,Hermione,"dediRon, tiyatrokapısınınyanındakiçöpbidonununyanından ortaya çıkarken, Harry görünmezlik pelerinini çıkarıyordu. Hepberaberküçükcadıyıkaranlıkkoridordangeçirerekkulisegötürdüler.Hermionecadının saçından birkaç parça keserek çantasından çıkardığı ÇokÖzlü İksir‘iniçineattı.Ronküçükcadınınelçantasınıaltüstetti.

"BuMafaldaHopkirk," dediSihrinUygunsuzKullanımıDairesi'ndeolduğunubelirtenyakakartınıokuyarak."BunlarıalsaniyiolurHermione,jetonlarıal."

Ron cadının cüzdanından aldığı bir sürü altın renkli üstünde “U.B.K.” yazanjetonlarıHermione‘yeverdi.Hermione, bambul otu rengine dönmüş olanÇokÖzlü İksir‘i içti. Birkaç saniye içinde Mafalda Hopkirk‘in ikizi oldu.Mafalda‘nıngözlükleriniçıkardığıgibikendinetaktı.Harrysaatinikontroletti."Geçkalıyoruz,Mr.SihirselBakımheranburadaolabilir."

Gerçek Mafalda‘nın yakınındaki kapıya gittiler. Harry ve Ron üzerlerinegörünmezlik pelerinini geçirdi fakat Hermione görünürde kalıp bekledi.Saniyeler sonra bir pop sesi daha duyuldu, ve küçük yaban gelinciğimsigörünümlübirbüyücüonlarınönündecisimlendi."Ah,merhaba,Mafalda!"

"Merhaba!"dediHermionetitreyenbirsesle."Bugünnasılsınız?"

"Doğrusunuisterseniz,pekiyideğilim,"diyecevapverdibüyücüüzgünce.

Hermione ve büyücü ana yola doğru yola koyulunca, Harry ve Ron peşlerinedüştü.

"Kendini kötü hissetmene üzüldüm," dedi Hermione, üzüntülerini belirtenbüyücüyle sert bir şekilde konuşarak. Onun caddenin başına ulaşmasınıengellemekiçingerekliydi.

"Buyrun,birşekeralın."

"Ah,hayır,teşekkürler"

"Israrediyorum!"dediHerminesaldırganbirtavırlaşekerkesesiniyüzünedoğrusallayarak.Dehşetedüşmüşgibigözükenbüyücübirtanealdı.

Etkisianidenoldu.Pastildilinedokunduğuanda,büyücüöyleşiddetlekusmayabaşladıkiHermione‘ninkafasındankopardığısaçlarıfarketmedi.

"Yüce Tanrım!" dedi Hermione, büyücü yolu kusmuğa bulayınca. "Belki debugüniçinizinalmalısınız!"

"Hayır,hayır!"Boğulduvekusacakgibioldu.Düzgünyürüyememesinerağmendevametmeyeçalıştı."Bugün-gitmek-zorundayım."

"Ama bu çok saçma!" dedi Hermione dehşete düşmüş gibi görünerek. "Budurumdaişegidemezsiniz.BenceancakSt.Mungo‘sbusorunuçözebilir!"

Büyücü yere kapaklandı, tekrar kalkarak kıvranarak ana caddeye yürümeyeçalıştı."Buşekildeişegidemezsiniz!"diyebağırdıHermione.

En sonunda Hermione‘nin sözlerini kabul etmiş gibi gözüküyordu. Tekrardoğrulmak için geri çekilmeye çalışan Hermione‘ye tutundu, olduğu yerdedönüp, arkasında Ron‘un adamın elinden kaptığı bir torba ve fazlaca kusmukbirikintisibırakarakortadankayboldu.

"Iyy," dedi Hermione, eteğini kusmuk parçalarına değmemek için kaldırarakyürüdü."OnuSersemletmekdahaazproblemyaratırdı."

"Evet,"dediRonbüyücüçantasıylaortayaçıkarak,"Amayinedebenceortadabirgrupbilinçsizvücutdahafazladikkatçekerdi.İşineçokbağlıgörünüyordu,öyledeğilmi?Saçıveiksiriuzatsana."

İkidakika içindeRonönlerindedurdu,küçükvegelinciğimsikokanbüyücüyedöndü.Büyücününçantasındandüşendenizmavisipeleriniçıkarıpgiydi.

"Garip,bugünonlarıgiymiyordu,öyledeğilmi?Nekadardagitmek istiyorduöyle?Herneyse,ben,buradayazılanagöreRegCattermole‘um."

"Şimdi,buradabekle,"dediHermione,halagörünmezlikpelerinininaltındaolanHarry‘ye,"seniniçinsaçalıpbirazdandöneceğiz."

Yaklaşık on dakika kusmuk dolu yolda Mafalda‘nın arkasında saklandı vebekledi,amabuHarry‘yeçokdahauzungeldi.

"Kimolduğunubilmiyoruz,"dediHermioneHarry‘ye,birsürükıvırcıksiyahsaçvererek, "fakat kendisikorkunç derecede kanayan burnu yüzünden eve gitmekzorundakaldı!İşte,oldukçauzunbiri,dahabüyükpelerineihtiyacınvar..."

Hermione çantasından Kreacher‘ın onlar için yıkadığı eski cüppeleri çıkardı,Harryonlarıgiyerekiksiriiçtivedeğişti.

Acı verici dönüşümden sonra 180 cm boyunda birine dönüştü.Kaslı kollarınabakaraksöylemekgerekirse,güçlübirvücuduvardı.Ayrıcabirdesakalıvardı.Görünmezlikpelerininiüstüneattıvegözlükleriniyenicüppesinin içinekoyupdiğerikisinekatıldı.

"Vay canına, bu gerçekten korkutucu," dedi Ron, Harry‘ye doğru kafasınıkaldırıpbakarak.

"Mafalda‘nın jetonlarından birini al," dediHermioneHarry‘ye, "Hadi gidelim,neredeysesaatdokuzolacak."

Geçityolundanberaberçıktılar.EllimetreuzunluğundakikaldırımınsivriuçlumetalparmaklıklarınınbirindeBAYANLAR,diğerindedeBAYLARyazıyordu.

"Birazdan görüşürüz o zaman" dedi Hermione gergince, BAYANLAR yazanyeregirerkensendeledi.HarryveRon,sıradangörünümlüsiyah-beyazkarolarladöşenmişumumituvaletegiriyormuşgibigörünenbirgrupgaripgiyinişliadamakatıldılar.

"Günaydın,Reg!" diye çağırdı denizmavisi cüppeli diğer bir büyücü altın birjetonukabineatarak.

"Serserilikaldıbaşınıgidiyor!Hepimizi işebuşekildegitmekiçinzorluyorlar!Kiminortayaçıkacağınıdüşünüyorlar,HarryPotter‘ınmı?"

Büyücükendiesprisinekahkahalarlagüldü.Ronzorlagülümsedi."Evet,aptalca,öyledeğilmi?"dedi.

Ron ve Harry bitişik kabinlere girdiler. Harry‘nin sağında ve solunda sifonçekmeseslerigeliyordu.Yereçömeldivekabininaltındakiboşluktanaşağıbaktı,bir anlığına bir çift ayağın tuvaletin içine tırmandığını gördü. Soluna baktı veRon‘unonagözkırparakbaktığınıgördü.

"Kendimizisifonçekergibimiçekeceğiz?"dedifısıldayarak.

"Görünüşe göre öyle," diye fısıldayarak yanıtladı Harry; sesi derin ve sert birşekildeçıkmıştı. İkisidedikdurdular.Müstesnaolarakaptalcabirhisle,Harrytuvaletetırmandı.

Hemen doğru şeyi yaptığını anlamıştı; suyun içinde duruyormuş gibigörünmesinerağmen,ayakkabıları,ayaklarıvecüppesikupkurukalmayadevam

etti. Yukarı uzanıp zinciri çekti ve hemen ardından büyük bir hızla kısa birbacadanaşağıinip,SihirBakanlığı‘ndakişöminelerdenbirindeortayaçıktı.

Hantal bir şekilde ayağa kalktı; vücudu alışkın olduğundan daha fazla yerkaplıyordu. Muazzam büyüklükteki Atriyum, Harry‘nin hatırladığından dahakaranlıkgörünüyordu.Öncedensalonunortasınıkaplayancilalı tahtazeminveduvarlara hafifçe pırıldayan ışık benekleri gönderen, altın bir fıskiye vardı.Şimdiise,görüntüyesiyahtaştanyapılmadevgibibirheykelhâkimdi.Budahaziyade,korkutucuydu,çoksüslüoymalarıolantahtlarındaoturan,kendilerindenaşağıdakalanşöminelerden,yuvarlanarakçıkanBakanlıkçalışanlarınabakanbircadı ve bir büyücünün heykeliydi. Heykelin alt kısmında yarım metrebüyüklüktepuntolarla“SİHİRGÜÇTÜR”kelimelerikazınmıştı.

Harrybacaklarınınarkasındansertbirdarbealdı:Dahademin,başkabirbüyücüarkasındakişöminedenfırlamıştı.

"Yoldançekilmezmisin-ah,üzgünüm,Runcorn!"

Açıkçakorkmuşgörünen,kelleşmeyebaşlayanbüyücühızlauzaklaştı.GörünüşegöreHarry‘ninkılığınagirdiğikişi,Runcorn,korkutucubiriydi.

"Şşşt!"dedibirsesveetrafınabakıp,ince,küçükbircadıveSihirselBakım‘dan,meraklı görünen bir büyücünün, onu heykelin yanı başından el işaretleriyleyanlarınaçağırdıklarınıgördü.Harryonlarakatılmakiçinhızlahareketetti.

"Sorunsuzbirşekildegeldinöyleyse?"diyefısıldadıHermioneHarry‘ye.

"Hayır,ohâlâtuvalettesıkışmışdurumda,"dediRon.

"Ah, çok komik... Bu korkunç, değilmi?" dedi heykele gözlerini dikmiş olanHarry‘ye."Neyinüstündeoturduklarınıfarkettinmi?"

Harry daha yakından baktı ve dekoratif bir şekilde oyulmuş olduklarınıdüşündüğü tahtlarının aslında oyulmuş insan yığınları olduğunu fark etti:Yüzlerce çıplak erkek, kadın ve çocuk vücudu vardı, hepsi daha ziyade aptal,çirkinyüzlüydüler;güzel,cüppelibüyücülerinağrılığını taşımakiçinbükülmüşvesıkıştırılmışgibibirbirlerineyapışıkbiçimdeduruyorlardı.

"Muggle'lar," diye fısıldadı Hermione. "Hak ettikleri yerdeler. Haydi,başlayalım."

Salonun sonundaki altın kapılara doğru giden cadı ve büyücüdenizine katılıp,fırsat buldukça, gizliceetraflarına baktılar, fakatDoloresUmbridge‘in kendineözgüşeklinedairbir izgöremediler.Kapılardangeçip,birokadarasansöreev

sahipliği yapan, yirmi kadar altın ızgaranın önünde kuyrukların oluşmayabaşladığı daha küçük bir salona girdiler. En yakınlarındaki kuyruğa ancakgirmişlerdikibirses,"Cattermole!"dedi.

Etraflarında döndüler. Dumbledore‘un ölümüne tanık olan ÖlümYiyenler‘denbirionlaradoğruuzunadımlarlagelmekteydi.EtraflarındakiBakanlıkçalışanlarısustular,hepsibakışlarınıaşağıyöneltmişlerdi.Harryonlaradoğrudalgalanarakgelen korkuyu hissedebiliyordu. Onlara doğru gelen adam kaşlarını çatmıştı,birazhayvaniyüzü,nasıloluyorsa,ihtişamlı,oldukçageniş,epeybiraltınipliklenakışlanmış bir şekilde süslenmiş olan cüppesiyle zıtlık oluşturuyordu.Asansörlerin etrafındaki kalabalıktan birisi dalkavukça, "Günaydın, Yaxley!"diyeseslendi,Yaxleyonlarıgörmezdengeldi.

"SihirselBakım‘danofisimidüzenesokması içinbirini talepettim,Cattermole.Ofisimdehâlâyağmuryağıyor."

Ron, başka biri müdahale eder umuduyla etrafına bakındı, fakat kimsekonuşmadı."Yağmurmuyağıyor...seninofisinde?Bu-bu iyideğil,değilmi?"Rongerginbirşekildegüldü.Yaxley‘ingözleribüyüdü."Bununkomikolduğunudüşünüyorsun,Cattermole,değilmi?"

Birçiftcadıkuyruktakisıralarındançıkıp,kaçıştılar."Hayır,"dediRon,"hayır,tabiiki-"

"Karını sorguya çekmek için alt kata inmekte olduğumun farkına var,Cattermole. Doğrusu, o aşağıda beklerken, onun elini tutmak için yanındaolmayışına oldukça şaşırdım. Şimdiden kötü bir işmiş gibi ondan vazgeçtin,değilmi?Muhtemelenakıllıcabirseçimyapmışsın.Birdahakisefereeminolvebirsafkanileevlen."

Hermione,küçükbirkorkuiniltisikoyuverdi.Yaxleyonabaktı.Hermionezayıfbirşekildeöksürdüvearkasınıdöndü.

"Ben-ben-"diyekekelediRon.

"Fakat eğer benim karım Bulanık olmakla suçlanmış olsaydı," dedi Yaxley,"evleneceğim hiçbir kadının bulaşacağı türden bir pislik değil- ve eğer SihirliYasalYaptırımDairesiBaşkanı‘nınbanabirişyaptırmasıgerekseydi,önceliğimioişiyapmakolarakdeğiştirirdim,Cattermole.Benianlıyormusun?"

"Evet,"diyefısıldadıRon.

"O zaman buna dikkat et, Cattermole ve eğer ofisim bir saat içinde tamamen

kuru olmazsa, karının Kan Türü şu an olduğundan bile daha ağır bir şüphealtındaolacak."

Önlerindeki altın ızgara takırdayarak açıldı. Açıkça Harry‘nin, onunCattermole‘ayaptığıbudavranışını takdir etmesinibekleyenYaxley, nahoşbirgülümsemeyleHarry‘yikafasıylaselamlayıpbaşkabirasansöredoğruyolaldı.Harry, Ron ve Hermione kendi önlerinde duran asansöre girdiler, fakat kimseonları izlemedi: Sanki bulaşıcı bir hastalığa yakalanmışlar gibi. Izgaralar birtakırtıylakapandıveasansöryukarıdoğruhareketetmeyebaşladı.

"Ne yapacağım?" diye sordu hemen Ron diğer ikisine; vurgun yemiş gibigörünüyordu."Eğerortayaçıkmazsam,karım...Yani,Cattermole‘unkarısı-"

"Seninle geleceğiz, bir arada kalsak iyi olur-" diye başladı Harry, fakat Ronkafasınıhararetlesalladı.

"Budelilik!Okadarçokzamanımızyok.Siz ikinizUmbridge‘ibulun,bendegidip,Yaxley‘ninofisinihalledeyim-fakatyağmurunasıldurdurabilirim?"

"Finite Incantatem‘i dene," dedi Hermione derhal, "Eğer bu bir uğursuzlukbüyüsü ya da lanetse eğer, yağmuru durduracaktır; eğer değilse, AtmosferBüyüsü‘ndebir şeylerbozulmuşturkibunudadüzeltmekdaha zor olabilir, buyüzden onun eşyalarını, geçici bir süreliğine korumak için Impervius‘udeneyebilirsin-"

"Bir kez daha söyle, yavaşça -" dedi umutsuz bir şekilde ceplerinde bir tüykalemarayanRon,fakattamosıradaasansöranibirsarsıntıyladurdu.Bedensizbir kadının sesi konuşmaya başladı, "Dördüncü Kat, Sihirli YaratıklarınDüzenlenmesiveDenetimiDairesi;Canavar,VarlıkveRuhBölümleri,CincüceİrtibatBürosuveZararlılarDanışmaBürosu,"veızgaralarbirkezdahakayarakaçılıp,birkaçbüyücüveasansörüntavanındakilambanınetrafındakanatçırpan,birkaçsolukrenklikâğıtuçağıiçerialdı.

"Günaydın, Albert," dedi çalı gibi sakalları olan bir adam Harry‘yegülümseyerek.Asansörbirkezdahagıcırdayarakyukarıçıkmayabaşlarken,RonveHermione‘yegözattı:HermioneşimdiRon‘a,çılgıncadirektiflerfısıldıyordu.BüyücüHarry‘yedoğruuzanıp,pispisgülümseyerek,mırıldanmayabaşladı.

"Dirk Cresswell, ha? Cincüce İrtibat‘tan? İyi iş, Albert, Şimdi onun işinialacağımasondereceeminim!"

Gözkırptı,Harrydebununkâfigelmesiniumarak,gülümsemeylekarşılıkverdi.Asansördurdu;ızgaralarbirkezdahaaçıldı.

"İkinciKat,SihirliYasalYaptırımDairesi;SihrinUygunsuzKullanımıBürosu,SeherbazKarargâhıveBüyüceşûraİdariHizmeleri,"dedibedensizcadınınsesi.

Harry,Hermione‘ninRon‘uhafiftenittiğinigördü,Ronasansördenaceleyleçıktıve diğer büyücüler de onun peşinden çıkıp Harry ve Hermione‘yi yalnızbaşlarınabıraktı.Altınkapılarkapandığı sıradaHermione çokhızlı bir şekildekonuşmayabaşladı.

"Aslında, Harry, sanırım onun peşinden gidersem daha iyi olur, Ne yaptığınıbildiğinisanmıyorumveeğeryakalanırsatümolay-"

"BirinciKat,SihirBakanıveDestekPersoneli."

Altın ızgaralar ikiyanakayarak tekrar açıldı.Önlerindedörtkişidurmaktaydı,onların ikisiderinbirsohbetedalmışlardı:Siyahvealtınsarısı renkte ihtişamlıbircüppegiymişuzunsaçlıbüyücüilebodur,kurbağayabenzeyen,kısasaçınınüstünde kadife bir şapkası olan, koluyla göğsü arasına bir yazı altlığınısıkıştırmışbircadı.

ONÜÇÜNCÜBÖLÜM:MUGGLE-DOĞUMLULARIKAYIT

KOMİSYONU

"AhMafalda," dediUmbridge,Hermione‘ye bakarak, "Seni Travers gönderdi,değilmi?"

"Evet"dediHermionecılızbirsesle.

"Güzel... çok başarılı bir şekilde halledeceksin." Umbridge altın ve siyahrenklere bürünmüş büyücüye, "O halde problem çözüldü Bakanım, EğerMafaldakayıttutmaişlemleriyleilgilenebilirsehemenbaşlayabiliriz."

Elindekibilgitablosunabirgözattı.

"Bugün on kişi var ve bir tanesi Bakanlık çalışanının eşi!!! Off of... hem deburada, Bakanlık'ın kalbinde." Hermione‘nin yanındaki platforma çıktı, onuBakan'la arasındaki tartışmayı dinlemiş olan iki büyücü takip etti. "Hemenbaşlayacağız,Mafalda,mahkemesalonundaihtiyacınolanherşeyibulacaksın."

"GünaydınAlbert,sençıkmıyormuydun?"

"Evet,tabi"dediHarry,Runcorn‘unkalınsesiyle.

Harry dışarı adımını attı ve arkasından altın ızgaraların çınlamasını duydu,arkasınabirgözattığındaHermione‘ningergin,umutsuzvetelaşlıyüzünü,onunyanındaoturanuzunboylubüyücüyüveUmbridge‘inomuzhizasınauzanansaçfiyongunugördü.

"Seni burayagetiren nedirRuncorn?" dedi yeniSihirBakanı. Siyah saçları vesakalı yer yer gümüş rengiyle karışmıştı, çıkık alnı ve parıldayan gözlerindenHarry'denkorkmuşolduğugörünüyordu."Birkaç şey konuşmam gerekiyordu." Harry bir an için duraksadı, "ArthurWeasleyile.Birionunbirincikattaolduğunusöylemişti."

"Ooo" dedi Pius Thickness, "Yoksa İstenmeyen ile irtibata geçerken mi

yakalanmış?"

"Hayır" dedi Harry, boğazının kuruduğunu hissediyordu, "Hayır, öyle bir şeydeğil."

"Neyse,zatenartıkanmeselesi"dediThickness."Banasorarsanız,KanHainleribulanıklarkadarkötü.İyigünlerRuncorn."

"İyigünlerBakanım."

Harry,Thickness‘ınkalınhalıilekaplıkoridordanyürüyüpgidişiniizledi.Bakangörüş alanından çıktığı anda Harry, görünmezlik pelerinini kendi ağır, siyahpelerininin altından çıkardı, üzerine örttü ve koridorda ters yöne doğru yolakoyuldu. Runcorn öyle uzundu ki, Harry ayaklarının görünmediğinden eminolmakiçinöneeğilmekzorundaydı.

Paniktenmidesindekramplarhissediyordu.Harryüzerindesahiplerininadlarınıvene işleuğraştıklarını belirten küçük tabelalara sahip, parlak ahşap kapılarınbir biri ardına geçerken, Bakanlık'ın karmaşıklığı ve ulaşılmazlığı onu öylezorladı ki, son dört haftadırRon veHermione ilebirlikte hazırladığı plan onagülünecek derecede çocukça geldi. Bütün dikkatlerini fark edilmeden içerigirmek üzerine yoğunlaştırmışlardı. Ayrı düşerlerse ne yapacakları konusundabir an bile düşünmemişlerdi. Ama şimdi Hermione, büyük ihtimalle saatlersürecek olan mahkeme işleriyle meşgul, Ron, Harry‘nin kendisini aşacağınaeminolduğuvesonucununbirkadınınözgürlüğüneetkiedecekolanbirbüyüyüyapmak için çırpınmakta veHarry ise işlerin ters gittiğini düşünerek üst kattadolanıpduruyordu.

Yürümeyi bıraktı, bir duvara yaslandı ve ne yapması gerektiğini düşünmeyeçalıştı.Sessizlikonurahatsızetti.Nebirheyecan,nebirkonuşma,nedebirayaksesi vardı. Mor halı ile kaplanmış koridorlar her yerine Muffindo büyüsüyapılmışçasınasessizdi.

Ofisiburadaolmalı,diyedüşündüHarry.

Umbridge‘in Mücevherlerini ofisinde saklaması hiç olası değildi, ama diğeryandan,eminolmakiçinaramamakçoksaçmagörünüyordu.BuyüzdenHarryyenidenyolakoyuldu,yolboyuncasadeceasıksuratlı,önündekitüykalemebirşeyleryazmasıiçinemirlerverenbirbüyücüdenbaşkasınarastlamadı.

Harrykapılarınüzerindeki isimleredikkat ederekbir köşeyi döndü.Koridorunortayerindebiraçıklık,vebuaçıklıktaokulsıralarındançokdafarklıolmayanamadahaçokcilalıvedahaazkaralanmışçalışmamasalarındaoturanbirgrup

cadı ve büyücü gördü. Onları izlemek için durdu. Hepsi asalarını uyumiçerisinde sallayıp çeviriyorlardı. Ve renkli kağıt parçaları odanın her yanınauçuşuyordu.Harrybirsüresonraanladıkiişlerbellibirdüzenlegidiyordu.Herrenktenkağıtaynıdüzenleüstüstebirleşipbirerkitapçıkoluşturuyorlardı.Harrybiraz daha yaklaştı, çalışanlar her ne kadar kendilerini işlerine vermiş gibigörünseler de, yaklaşan ayak seslerini duyabileceklerinden kuşkulandı Harry.Tamamlanmış kitapçıklardan birini sessizce eline aldı ve görünmezlikpelerinininaltındaninceledi,pembekapağıaltınrenklibirbaşlıklakaplanmıştı.

BULANIKLARveBarışçılSafkanDüzenineZararları

Başlığınhemenaltındabirgülresmi,vegülyapraklarınınarasındaiseyapmacıkgülümsemesiyle yabani otlarların dikenleri ve çalılarıyla boğuşan bir fotoğrafvardı. Kitapçığın üzerinde bir isim yoktu ama, resmi incelediğinde, Harry‘ninsağelininüzerindekiyaraizisızlargibiolmuştu.TambusıradaHarry‘yeyakınolangeçbircadı"BucadalozkadınhergünBulanıklar'ısorguluyor!Amakimbununfarkında?"dedi.

"Dikkatliol,"dedionunhemenyanındakicadı,etrafahızlıcagözgezdirerek,buaradaonunyönlendirdiğikağıtlardanbiriyeredüştü.

"Neolacakki?Sihirligözününyanındabirdesihirlikulakmıedindi?"

Cadı,tümçalışanlarınrahatçagörünebildiğibirkapıyagözattı.Harrydehemeno kapıya baktı ve kapıda sıra dışı bir şey gördü.Muggle‘ların ön kapılarındakullandıkları gözetleme deliğine benzer bir şey vardı. Ama bu bir delik değil,tahtaya birleştirilmiş, büyük, mavi göz bebeği olan ve çok tanıdık, AlastorMody‘yeaitgözdü.

Birkaçsaniye içinHarry,neredeolduğunuveneyaptığınıhatırlayamadı.Hattagörünmez olduğunu bile unuttu. Doğruca kapıya yöneldi ve gözü incelemeyebaşladı. Kıpırdamıyordu, doğruca karşıya bakıyordu. Harry onun altındakietiketiokudu.

DOLORESUMBRİDGE

KIDEMLİBAKANLIKMÜSTEŞARI

Vebuyazınınaltındaise:

MUGGLE-DOĞUMLULARKAYITKOMİSYONUBAŞKANI

Harry arkasındaki çalışanlara baktı: İşleriyle meşgul olmalarına rağmen, eğerboşbirofiskapısıönlerindeaçılırsa farketmemelerininzorolacağınıdüşündü.Harry cebinden, sallanan bacakları olan, “Dikkat Dağıtıcı Patlayıcılar”ı yereyerleştirdi. Harry bir süre bekledi ve sonra, bol miktarda gürültü ve kara birduman çıkmaya başladı. En ön sırada oturan cadı çığlık attı, sayfalar havayauçuştu. Herkes bu olayın kaynağını ararken Harry, Umbridge‘in ofisine sızıpkapıyıarkasındankapatmayıbaşardı.

Harry kendini zamanda geri gitmiş gibi hissetti. Oda, Umbridge‘ninHogwarts‘dakiodasınınaynısıydı:Dantelli kumaşlar, bardakve tabakaltlıklarıveheryanıkaplayankurutulmuşçiçekler.Duvarlardaaynısüstabaklarıasılıydı.Kapınınarkayerinde,gözleaynıhizada,Umbridge‘inçalışanlarıgözlemekiçinkullandığı bir dürbün sistemi bulunuyordu.Harry bu alet sayesinde içeriye birgöz attı, herkes hala “Dikkat Dağıtıcı Patlayıcılar”ın etrafında toplu vaziyetteduruyordu. Harry bu dürbünü kapıdan çıkardı ve ucundaki gözü ondan ayırıpcebine koydu. Sonra yüzünü odanın içine döndü, asasını kaldırdı ve "Acciomadalyon"dedi.

Hiçbir şey olmadı. Ama zaten olmasını da ummamıştı. Umbridge mutlakakoruma ve engelleme büyülerini biliyor olmalıydı. Buna rağmen Harry, hızlaonun çalışma masasına yöneldi ve çekmeceleri açmaya koyuldu. Harry, notdefterleri, büyülü seloteypler, düzenlenipdosyalanmışkağıtlar, bir kutu dolususaçtokasıbulduamamadalyondaneseryoktu.

Çalışma masasının arkasında bir dosya dolabı vardı. Harry onun içiniaraştırmayakoyuldu.AynıFiltch‘inHogwarts‘taki dosya dolabı gibi bunun daiçinde bir sürü dosya ve her birinin üzerinde sahibinin adı yazılıydı. Harryneredeysebütündosyalaragözatmıştıki,birdosyaonundikkatinidağıttı.Mr.Weasley‘nindosyası.

Harryonuçıkardıveaçtı.

ARTHURWEASLEY

KAN DURUMU : Safkan, ama kabullenemez şekildeMuggle‘larilebağlantılı.ZümrüdüAnkaYoldaşlığıüyesiolarakbiliniyor.

AİLESİ : Eşi (safkan), yedi çocuğu, en genç ikisiHogwarts‘ta.

Not: En genç erkek çocuğu son zamanlarda evde, ciddişekildehasta,Bakanlıkmüfettişleridurumuonayladı.

GİZLİLİK DURUMU: TAKİP EDİLİYOR. Bütünhareketlerigörüntüleniyor.1Numaralıİstenmeyen(dahaönce Weasley ailesi ile kalmıştı. Onlarla iletişimkurabilir.

"BirNumaralıİstenmeyen,"diyemırıldandıHarry,veMr.Weasley‘nindosyasınıyerineyerleştirdiveçekmeceyikapattı.İstenmeyen'inkimolduğukonusundabirfikri vardı, kafasını odanın etrafına göz atmak için çevirdiğinde, odanın karşıduvarında kendi posterini gördü. Posterdeki resminin üzerinde “1NUMARALIİSTENMEYEN” yazılmıştı. Harry postere yaklaştığında, kenarında Umbridgetarafındanyazılmışbirnotgördü:"Cezalandırmakumuduyla."

Harry daha da sinirlendi, odadaki her yeri aradı, tabakların altlarını, çiçekvazolarınıniçlerini.Amamadalyondanhiçbirişaretyoktuvebuhiçdeşaşırtıcıdeğildi.Harry odaya son bir bakış atıyordu ki gördüğü şey yüzünden az dahakalbi yerinden fırlayacaktı. Kitaplığın üzerindeki kare şeklindeki bir aynadanDumbledore ona bakıyordu. Harry hemen yaklaştı ve aynayı eline aldı, Ve oanda anladı ki o bir ayna değildi. Dumbledore parlak kitabın kapağındanMemnuniyetle sırıtıyordu. Harry başlığı hemen fark edememişti : "Albus

Dumbledor‘unHayatı Ve Yalanları" ve başlığın altında ise "ArmandoDippet:UstamıyoksaSalakmı?"yazılıydı.

Harryrasgelebirsayfaaçtıvekollarınıbirbirlerininomzunaatmışgülümseyenikibüyücününtamsayfaresminigördü.DumbledoredahakısasaçlıveRon‘unVictor Krum‘da görerek sinir olduğu tarzda bir bıyıkla görünüyordu.Dumbledor‘unyanındasessizlikiçindegülenbüyücüiseDumbledore‘unneşeliifadesine rağmen daha vahşi görünüyordu. Altın rengindeki saçı omuzlarınadoğrukıvırcıklaşıyordu.HarryonungençDogeolupolmadığınımeraketti.Amaodaharesimhakkındakibilgiyiokuyamadan,ofisinkapısıaçıldı.

Eğer kapı açıldığında Thicknese arkasına bakıyor olmasaydı, Harry‘ningörünmezlik pelerinini üstüne örtecek zamanı olmayacaktı. O tam üstünüörtebildiğindeThickness,birhareketinigörmüşolmalıydı.Çünkübir ikisaniyeiçinHarry‘nin azöncekaybolduğuyere bakakaldı.Amadaha sonraHarry‘ninaceleyle yerine koyduğu kitaptaki Dumbledore‘un resminin hareket ettiğinisanmışolmalıydıkisonundayürüyüpmasayayöneldivemasadahazırbulunantüy kalemUmbridge‘e bir not yazmaya başladı.BuaradaHarry nefes almayabilecesaretedemedenyavaşçaodadandışarıçıktı.

Kitapçık basımıyla ilgilenenler hala “Dikkat Dağıtıcı Patlayıcılar”ın etrafındaduruyorlardı.Harrykoridoraçıkıporadanuzaklaşırkenbircadının"Eminimbuşey deneysel sihirler bölümünden buraya gelmiştir. Zehirli ördeği hatırlıyormusun?"

Harry asansöre doğru yaklaşırken ihtimallerini gözden geçirdi. MadalyonunBakanlık'ta olduğuna dair hiç şüphe yoktu. Ve Umbridge kalabalık birmahkemenin ortasında otururkenmadalyonu aramak faydasızdı. Şu andaki enbüyükönceliklerifarkedilmedenBakanlık'ı terketmekvebaşkabirgüntekrardenemek olmalıydı. Yapılacak ilk iş Ron‘u bulmaktı. Ve daha sonra ikisiHermione‘yimahkemesalonundançıkarmanınbiryolunubulabilirlerdi.

Asansör boş olarak geldi. Harry içeri girdi ve asansör alçalmaya başladığındagörünmezlikpelerininiçıkardı.MüthişbirrahatlamahissiyaşadığıandaasansörikincikattadurduvesırılsıklamolmuşveçokkızgıngörünenRonkatıldı.

"Gü-günaydın"diyekekeledi,asansörtekrarhareketegeçtiğindeHarry‘ye.

"Ron.BenimHarry"

"Vay canına Harry! Nasıl göründüğünü unutmuşum. Hermione neden senlebirliktedeğil?"

"Umbridgeilemahkemesalonunagitmekzorundakaldı,reddedemedive..."

AmaHarry bitiremeden asansör yine durdu.Kapı açıldı veMr.Weasley içerigirdi.Mr.Weasley,kendisindendahayaşlı,saçıkarıncayuvasınıandıracakkadarkabartılmış,sarışınbircadıilekonuşuyordu

"NedemekistediğinioldukçaiyianlıyorumWakanda,amabendebukadarını..."

Mr.WeasleyHarry‘yifarkettivesustu.Mr.Weasleytarafındanbukadarnefretlebakılmak oldukça tuhaftı. Asansörün kapısı kapandı ve dördü birden yenidenaşağıdoğruhareketetmeyebaşladılar.

"SelamReg"dediMr.Weasley,Ron‘unsulardamlatancüppesinebakarak."Eşinbugünsorgulanmıyormuydu?Eee...sananeoldu?Nedenıslaksın?"

"Yaxley‘in ofisinde yağmur yağıyor" dedi Ron, Mr. Weasley‘nin omzunabakarak. Harry eğer göz göze gelirlerse Mr. Weasley‘nin Ron‘utanıyabileceğinden korktu. "Durduramadım, onlar da beni Bernie Pillsworth‘uçağırmayagönderdiler...sanırım."

"Evet, çoğu ofiste yağmur yağıyor son günlerde" dedi Mr. Weasley."MeterolojinxRecanto‘yudenedinmi?Bletcheyiçinişeyaramıştı."

"MeterolojinxRecanto?"diyefısıldadıRon."Hayırdenemedim.SağolBa..yanisağolArthur."

Asansör kapıları açıldı, yaşlı cadı ve karınca yuvasına benzeyen saçlı ayrıldı.Rondahızlaayrıldı.HarryonutakipetmeyeçalıştıamaPercyWeasleyosıradaasansöregirmeye çalıştığı için çıkamadı.Percy elinde bir çok kağıtla asansöregirdi.

KapılarkapananakadarPercy,babası ileaynıasansördeolduğunufarketmedi.VeMr.Weasley‘yigördüğüankıpkırmızıkesildivekapılaraçıldığıandadışarıfırladı.HarrydeikincikezdışarıçıkmayaçalıştıamabuseferonudurduranMr.Weasley‘ninkoluydu.

"Birsaniye,Runcorn."

Asansör kapıları kapanıp yeniden harekete geçtiklerinde Mr. Weasley,"DuyduğumagöreDirkCresswellhakkındabilgileryayıyormuşsun?

Harry, Mr. Weasley‘nin Percy ile karşılaşması yüzünden oldukça sinirliolduğunu düşündü ve kendisi için en iyisinin aptal gibi davranmak olduğunakararverdi.

"Pardon?"dedi.

"Numara yapma Runcorn," dedi Mr. Weasley öfkeyle. "Aile ağacı hakkındayalansöyleyenbüyücüyühallettin,değilmi?"

"Neolmuşyaptıysam,"dediHarry.

"Eh, Dirk Cresswell senden on kat daha iyi bir sihirbaz," dedi Mr. Weasleysessizce."VeeğeroAzkaban'dansağolarakçıkarsaonunlayüzleşmekzorundakalacaksın.Karısı,çocuklarıvearkadaş-larındanbahsetmiyorumbile."

"Arthur"dediHarry."İzlendiğinibiliyorsun,değilmi?"

"Bubirtehditmi,Runcorn?"dediMr.Weasleyyükseksesle.

"Hayır"dediHarry."Bubirgerçek!Herhareketiniizliyorlar."

Asansörkapısıaçıldı.Atrium'agelmişlerdi.Mr.WeasleyHarry‘yeiğneleyicibirbakış attı ve uzaklaştı.Harry orada kaldı, titriyordu.Runcorn'dan başka birinedönüşmüşolmayıöyledilerdiki...Asansörkapısıyenidenkapandı.

Harry görünmezlik pelerinini ortaya çıkarıp, üstüne örttü. Ron yağmur yağanofislerle uğraşırken, Harry, Hermione‘yi mahkeme salonundan kurtarmayıdeneyecekti. Kapı ilk açıldığında taştan bir koridora bakıyordu. Harry hafifçeürperdi,çünküburasıGizemDairesi'ninolduğukattı.

Harrymahkeme salonuna doğru yöneldi. Aklı oraya vardığında ne yapacağınıdüşünmekle meşguldü. Hala birkaç “Dikkat Dağıtıcı Patlayıcı”sı vardı. Amabelki de en iyisi, kapıyı çalıp içeri Runcorn olarak girmek ve Mafalda ilekonuşmak için izin istemekti. Tabii ki Harry Runcorn‘un böyle bir şeyyapabileceğindenemindeğildiveyapsabile,Hermione‘ningeridönmeyişionlardahaBakanlık'tançıkamadanbiraraştırmayayolaçabilirdi.

Düşünceleredaldı,Eğer etrafta sis olmasaydı, üstünüyavaşçaörten soğukluğuanlamlandıramazdı. Attığı her adımda daha da soğudu. Soğukluk adetaboğazından girip ciğerlerini yırtıyordu. Ve içinin umutsuzluk ve çaresizlikledolduğunuhissetti...

RuhEmiciler,diyedüşündü.

Merdivenlerinsonunagelipsağadöndüğündekorkunçbirmanzarailekarşılaştı.Mahkemesalonundışısiyahkukuletalıfigürlerlekaplanmıştı.Yüzleritamamensaklıydı. Hırıltılı nefesleri duyulabilen tek sesti. Muggle doğumlular,sorgulanmakiçiniçerialınıyorvetahtasıralardaoturduklarısürecetitriyorlardı.

Çoğu elleri ile yüzlerini kapatmaktaydı, belki de içgüdüsel olarak kendileriniRuh Emiciler'in aç gözlü ağızlarından korumaya çalışıyorlardı. Ailelerin veyalnız başlarına orda bekleyenlerin önünde bir ileri bir geri hareket ediyorduRuh Emiciler. Ve bu görüntüyü görmek, umutsuzluğu, çaresizliği, soğuğuhissetmekbirlanetgibiçöktüHarry‘ninüzerine.

“Dövüş onlarla,” dedi kendi kendine. Ama o da kendisini ele vermeden birPatronusyaratamayacağını biliyordu.Ve bu yüzden yapabildiği kadar sessizceilerledi. Attığı her adımda hissizlik duygusu arttı. Ama o kendini ona ihtiyacıolanRonveHermione‘yidüşünmeyezorladı.

Yüksek siyah figürlere doğru ilerlemek çok korkutucuydu. Gözleri olmayanörtülü suratları, Harry yanlarından geçerken ona döndü ve Harry onlarınkendisinihissettiklerindeneminoldu.Hissettiler,belkionu,belkihalaumuduvegücüolanbirinsanvarlığını.

Ve sonra aniden şaşırtıcı bir biçimde zindanın kapıları açıldı. İçeriden gelençığlıklaryankılanıyordu.

"Hayır, hayır, ben yarım-kanım, size söylüyorum! Benim babam büyücüydü,araştırın,ArkieAlderton. Çok iyi bilinen bir süpürge tasarımcısıydı, araştırın,göreceksiniz,Çekinelleriniziüzerimden!Çekin!"

"Bu son uyarı" dedi Umbridge‘in sihirle yükseltilmiş yumuşak sesi adamınsesini bastırarak. "Eğer daha fazla çırpınırsan Ruh Emici öpücüğünemahkumedileceksin."

Adamın çığlıkları azaldı, ama hıçkırıkları koridor boyunca yankılandı. "Alıngötürünonu,"dediUmbridge.

İki Ruh Emici mahkeme salonunun kapısında belirdi. Çürümüş gibi görünenelleri adamın kollarına değdiğinde adam, bayılmış gibi görünüyordu. AdamlabirliktesüzülerekikiRuhEmiciçıktı.

"Sıradaki...MarryCattermole,"dediUmbridge.

Kısaboylubirkadınayağakalktı.Baştanaşağı titriyordu.Siyahsaçlarıarkayadoğru taralı ve üzerinde sade bir cüppe vardı. Suratı neredeyse kansızdı. RuhEmiciler'inyanındangeçerkenonuntitrediğinigördüHarry.

Hiçbirplanıolmadan,sadecekadınınçaresizceyürüyüşünüseyrederken,anidenkararverip,tamsalonunkapılarıkapanırkeniçerisızdıHarry.

Burası daha önce Harry‘nin Sihrin Uygunsuz Kullanımı için yargılandığı yer

değildi. Daha küçük ama tavanı daha yüksek bir oda idi. İnsana kapanakısılmışlıkhissiveriyordu.

BuradaetrafadondurucuetkileriniyayandahafazlaRuhEmicivardı.Kürsününarkasında Umbridge, bir yanında Yaxley, diğer yanında da Mrs. CattermolekadarbeyazyüzifadesiyleHermioneileoturuyordu.Platformunhemenönünde,parlakgümüşrenginde,uzuntüylübirkedibiraşağıbiryukarıyürüyordu.HarrybununyargıçlarıRuhEmiciler'inetkisindenkorumakiçinolduğunuanladı.RuhEmicilerdavalılariçinoradaydı.Davacılariçindeğil.

"Oturun,"dediUmbridgeyumuşak,ipeksisesiyle.

Mrs.Cattermoleplatformunüzerindekisandalyeyeoturduğuandaikiyanındakizincirleronuorayakilitledi.

"Siz Mary Elizabeth Cattermole‘sunuz değil mi?" diye sordu Umbridge. MrsCattermolebaşıylaonayladı.

"Sihirsel Bakım Dairesi‘nden Reginald Cattermole ile evli?" Mrs. Cattermolegözyaşlarınaboğuldu.

"O nerede bilmiyorum, benimle burada buluşacaktı," Umbridge onuduyamazlıktangeldi.

"Maisie,EllieveAlfredCattermole‘unannesi?"

Mrs. Cattermole her zamankinden daha yüksek sesle hıçkırdı. "Korkuyorlar,sanıyorlarkibirdahaevedönemeyeceğim"

"BağışlabiziamaBulanıklar'ınveletleribizdesempatiuyandırmaz,"diyearayagirdiYaxley.

Mrs. Cattermole‘un hıçkırıkları Harry‘nin ayak seslerini gölgeledi ve onunplatformun tepesinekadar çıkabilmesini sağladı.Harry, kedi patronusu geçtiğianda sıcaklığı ve güven duygusunu hissetti. Harry Patronus'unUmbridge'e aitolduğundanemindi.VePatronusçokparlaktı,çünküUmbridgeoradaolmaktançok memnundu. Harry Hermione‘ye yaklaştı ama onu korkudan zıplatmaktankorktu.UmbridgeveYaxleyduymasındiyeMuffindobüyüsüyapmayıdüşündüama büyüyü yaparken bile duyulabileceği için vazgeçti. O sırada Umbridgesesini Mrs. Cattermole‘a yükseltti ve Harry de Hermione‘nin kulağına"Arkandayım,"diyefısıldamaşansıbuldu.TahminettiğigibiHermioneşokolduve az daha mürekkep şişesini deviriyordu. Ama Yaxley ve Umbridge, Mrs.Cattermoleileilgilendiğiiçinfarkedilmedi.

SizdenbugünBakanlık'ageldiğinizdealınanasa."dediUmbridge"sekizbuçukinçlik kiraz ağacından ve bir tek boynuzlu at kuyruğu tüyü. Bu tanımı kabulediyormusunuz?"

Mrs.Cattermolebaşıylaonayladı.

"Bizebuasayıhangicadıveyabüyücüdenaldığınızısöylermisinizlütfen?"

"Almak?Benonukimsedenalmadım.Onbiryaşımdaykensatınaldım.Obeniseçti,"Herzamankindendahadafenaağladı.

Umbridge‘inçocukçagülüşüHarry‘deonasaldırmaisteğiuyandırdı.Mahkumladahaiyitemaskurmakiçinöneeğildivealtınbirşeyönesavruldu:madalyon.

Hermione bunu gördü ve küçük bir hıçkırık koyuverdi. Ama onu fark edenolmadı.

"Hayır"dediUmbridge."Hayır,sanmıyorum.Asayalnızcabüyücüveyacadıyıseçer.Sizbircadıdeğilsiniz.Elimdesizegönderilmiş testeverdiğinizcevaplarvar.Mafalda,banagönderonları."

Umbridge küçük elini uzattı. O kadar iğrenç görünüyordu ki, Harry, onunparmakları arasında örümcek ağı görmediğine şaşırdı. Hermione‘nin ellerititriyordu.HeyecanlaelindekibelgelerinarasındanüzerindeMrs.Cattermole‘unismiolanınıbuldu.

"Ah, çok hoş Dolores" dedi Hermione Umbridge‘in bluzu üzerinde parlayangerdanlığıgöstererek.

"Ne?" dedi Umbridge aşağı bakarak, "Ah, evet, eski bir aile yadigarı." dedigöğüshizasındakimadalyonu okşayarak. "S harfi Selwyn‘i temsil ediyor. BenSelwynsoyundangeliyorum..Aslındabağlıolmadığımbirkaçsafkansoyvar...yazık"veMrs.Cattermole'untestinebakarak,yükseksesledevametti:

"Ailesininmesleği:Sebzecilik."

Yaxleykahkahaattı.RuhEmicilerhalabeklemedeydiler.

Harry‘yi çileden çıkaran şey Umbridge‘in yalanlarıydı. Yasa dışı şekilde elegeçirdiği madalyonu kendi unvanını pekiştirmek için kullanıyordu. Asasınıkaldırdı, artık görünmez kalmaya bile özen göstermiyordu ve büyüyü yolladı:"Sersemlet!"

Kırmızı bir ışık çaktı.Umbridgedonduve alnı korkuluklara çarptı ve elindekikağıtlardüştüvegümüşkediyokoldu.Soğukhavaonlarıbirfırtınagibiçarptı.

Yaxley kafası karışmış bir şekilde etrafına bakınırken, Harry‘nin vücutsuzkolununkendisinedönükolduğunugördü.Odakendiasasınıçıkarmayaçalıştıamaçokgeçti:"Sersemlet!"

Yaxleyyereyığılıpkaldı.

"Harry!"

"Hermione eğer burada oturup onun devam etmesine izin vereceğimidüşündüysen..."

"Harry,Mrs.Cattermole!"

Harry arkasına döndü, görünmezlik pelerinini attı. Belki Patronus yokolduğundan,belkideefendileriartıkkontrolüelindebulundurmadığından,RuhEmiciler de kontrol dışı bir şekilde sandalyeye bağlıMrs. Cattermole‘a doğrugidiyorlardı. Mrs. Cattermole çürümüş bir el onun çenesinden tuttuğundakorkunçbirçığlıkattı.

"EXPECTOPATRONUM!"

GümüşgeyikHarry‘ninasasındanfırladıveRuhEmiciler'isavuşturdu.Patronusgeyiğinetkisikedininkindençokdahafazlaydı.

"Hortkuluk‘ukap"dediHarry,Hermione‘ye.Harry,Mrs.Cattermole'unyanınagitti.

"Sen?" diye fısıldadı şaşkın bayan. "Ama.. ama Reg demişti ki, sen benimsorgulanmamasebepolanlardanbiriydin!"

"Benmi?"dediHarry.Biryandanzincirlerdenkurtarmayaçalışıyordu.

"Eh,fikirdeğiştirdim.Diffindo!"Hiçbirşeyolmadı."Hermionebuzincirlerdennasılkurtulacağım?"

"Bekle,buradabirşeyleuğraşıyorum."

"Hermione,RuhEmicileretrafımızısardı."

"BiliyorumHarry, ama uyandığındamadalyonun gittiğini fark ederse... yerinesahtesinikoymamlazım.Buonukandırır,Geminio!"

Hermionekoşarakyanlarınageldi."Birbakalım...Relashio!"

Zincirler şangırdadı ve açıldı.Mrs.Cattermole az biraz önceki kadar korkmuşgörünüyordu."Anlamıyorum"diyefısıldadı.

"Bizimle birlikte buradan kaçacaksınız" dedi Harry, onu ayağa kaldırarak."Evinize gidin, çocuklarınızı alın, ve kaçın, terk edin ülkeyi, gerekirse kılıkdeğiştirin.Burayıgördünüz,adilbirduruşmaolmasımümkündeğil!"

"Harry" dedi Hermione. "Dışarıda o kadar Ruh Emici varken nasıl dışarıçıkacağız?"

"Patronuslar'la" dedi Harry, asasını hala parlayan geyiğine doğrultarak."Yapabildiğimizkadaryapacağız,haydi."

"Expec..Expectopatronum,"dediHermione.Hiçbirşeyolmadı.

"Sorun yaşadığı tek büyü bu" dedi Harry, şaşkın görünen Mrs. Cattermole‘a."Talihsizlik,gerçekten..HadiHermione..."

"ExpectoPatronum!"

GümüşsusamuruHermione‘ninasasındançıktıvegeyiğekatıldı."Hadi" dediHarryveHermioneveMrs.Cattermole‘ukapıyayöneltti.

Patronusların zindandan çıkmasıyla dışarıda bekleyenlerden şok çığlıklarıyükseldi.Harryetrafınabakındı,RuhEmicilerçekiliyorlardı.

"Hepinizin evinize gitmesine ve ailelerinizle birlikte saklanmanıza kararverilmiştir." dedi Harry bekleyen Muggle-doğumlulara. "Yurt dışına kaçın,yapabilirseniz.YeterkiBakanlık'tanyeterinceuzaklaşın.Yeni resmikararbunugerektirmektedir. Şimdi, eğer Patronuslar'ı takip ederseniz, atriumdan dışarıçıkabilirsiniz"

Fark edilmeden merdivenlerden çıktılar ama asansöre yaklaştıklarında Harrytelaşlanmayabaşladı.Eğerartiumayanlarındagümüşbirgeyikvesusamuruileyirmiden fazla Muggle-doğumlu olduğu için suçlanmış kişiyle çıkarlarsa,istemedikleri bir ilgiyle karşılaşacaklardı."Harry bu düşünceye kapıldığı andaasansörkapısıaçıldı.

"Reg!"diyebağırdıMrs.CattermolevekendiniRon‘unkollarınaattı."Runcornbeni bıraktı. O, Umbridge ve Yaxley‘ye saldırdı ve hepimize ülkeyi terketmemizi söyledi, Bence dediğini yapmalıyız Reg. Hadi, hemen eve gidipçocuklarıalalımve...Nedenbukadarıslaksın?"

"Su" diye mırıldandı Ron kendisini uzaklaştırarak. "Harry, içeride davetsizmisafirlerolduğunubiliyorlar,Umbridge‘inofiskapısındakidelikhakkındabirşeylerduydum,vesanırımbeşdakikamızvar."

Hermione‘nin Patronus'u bir pop sesiyle yok oldu. Hermione‘nin yüzü korkudoluydu."Harry,yaeğerburadakapalıkalırsak?"

"Hızlıhareketedersekkalmayız"dediHarry.Arkasındakisessizgrubadönerek."Kimlerinasasıvar?"

Yaklaşıkyarısıasalarınıkaldırdı.

"Tamam, asası olmayan herkes kendisini asası olan birine yakın tutsun.Onlarbizidurdurmadanhızlıdavranmalıyız.Hadi."

Kendilerini iki asansöre ayırdılar. Harry‘nin Patronus'u onlar asansörleyükselirkengözcüolarakkaldı."Sekizincikat"dedisakincadısesi"Atrium"

Harry başlarının belada olduğunu hemen anladı. Atrium şömineden şömineyegeçişleritıkayaninsanlarladoluydu.

"Harry"diyeçığlıkattıHermione"Neyapacağız?"

"DURUN!"diyebağırdıHarry, veRuncorn‘ungüçlü sesiAtriumduvarlarındayankılandı.Şömineleri tıkamayaçalışan insanlar durdu. "Beni takip edin"diyefısıldadıHarryarkasındakiMuggle-doğumlulargrubuna.

"Naber, Albert?" dedi Harry'yi daha önce şömineden çıkarken takip eden kelbüyücü.Oldukçagergingörünüyordu.

"Bu grup sen çıkışı tıkamadan ayrılmalı buradan" dedi Harry, sesineolabildiğinceotoritekatmayaçalışarak.

Önündekibüyücügrububirbirinebaktı.

"Bizeçıkışlarıtıkamamızvekimseyibırakmamamız-"

"Bana yalancı mı diyorsun?" diye Harry kükredi. "Senin aile ağacını daaraştırtmamıistermisinDirk,Creswell‘eyaptığımgibi?"

"Pardon"dedikelbüyücü,geriçekilerek."birşeyimaetmekistemedimAlbert,sandımkionlarsorgulanacaktıve..."

"Onlarınkanısaf"dediHarryVederinsesiyankılandı."Çoğunuzunkindendahasaf. Şimdi çekilebilirsin."VeMuggle-doğumluları gruplar halinde göndermeyebaşladı.Bakanlıkbüyücülerininbirkısmıkafasıkarışmış,birkısmıisekorkmuşgörünüyordu.Vesonra-

"Mary!"

Mrs. Cattermole arkasına baktı. Gerçek Reg Cattermole asansörden koşarakgeldi,artıkkendinegelmiştiamahalasuratısolgunvebitkingörünüyordu.

"R..Reg?"

BirkocasınabirRon‘abaktıveyükseksesleküfretti.

Kelbüyücünefesinituttu,birReg'denöbürünebaktı."Hey,neleroluyor?Budane?"

"Çıkışlarıtıkayın!TIKAYIN!"

Yaxleyasansördenfırladıveşömineninbaşındakigrubadoğrukoşmayabaşladı.Mrs. Cattermole gitmişti. Bu arada kel büyücü asasını kaldırmıştı, amaHarrymuazzambiryumruklaonuadetahavayafırlattı.

"Muggle-doğumlularınkaçmasınayardımediyordu,Yaxley!"diyebağırdıHarry.

KelbüyücününarkadaşlarıRon‘unMrs.Cattermole‘uçekipgötürdüğüaçıkolanşömineyi kapatmak için karmaşa içinde çabaladılar ama başarısız oldular.Gerçek Reg Cattermole, "Benim karım! Kimdi benim karımla birlikte giden?Neler oluyor?" diye bağırırken, kafası karışmış olan Yaxley bir Harry‘ye biryumruklanmışadamabaktı.

Harry, Yaxley‘in kafasını çevirdiğini gördü. Ve onun gaddar yüzünde gerçeğianlamışbirifadeolduğunuanladı.

"Hadi!"diyebağırdıHarryHermione‘ye.OnuelindentuttuveYaxley‘inlanetiHarry‘ninbaşınısıyırıpgeçerkenşömineyeatladılar.

Küçük bir oda şeklindeki bir tuvalette belirene kadar birkaç saniye dönüpdurdular. Harry önlerindeki kapıyı savurarak açtı. Ron lavabonun yanındadurmuş,Mrs.Cattermoleilegüreşmekteydi.

"Reg,anlamıyorum.."

"Bırakbeni,benseninkocandeğilim,Evinegitmelisin!"

Arkalarındaki odacıktan bir ses geldi, Harry etrafına bakındı, Yaxley yanıbaşlarında belirmişti. "HADİ GİDELİM" diye bağırdı Harry., Hermione‘yielinden,Ron‘uisekolundantuttuveyokoldular.

Karanlığıniçineçekildiler,ellerinihissetmesinerağmenbirşeytersgidiyordu...Hermione‘ninelininkaymayabaşladığınıhissetti.

Harry boğulmakta olduğunu düşündü. Ne nefes alabiliyordu, ne de

görebiliyordu.Tekgüvenebileceğişey,yavaşçakaymaktaolanRon‘unkoluveHermione‘nineliidi.

Ama sonra on iki numaralı kapıyı gördü,GrimmauldMeydanı, yılanımsı kapıtokmağıyla... Ama daha bir nefes bile alamadan, bir çığlık ve mor bir ışıkpatlaması oldu.Hermione‘nin eli onun elini sıkıca kavradı ve yeniden her şeykarardı.

ONDÖRDÜNCÜBÖLÜM:HIRSIZ

Harry gözlerini açtı ve altın sarısı ile yeşillerden dolayı gözleri kamaştı; neolduğu hakkında hiçbir fikri yoktu; tek bildiği, yaprak ve ince dal yığınınınüzerinde uzanıyor olduğuydu. Zorlanarak ciğerlerine hava doldurmaya çalıştı,gözlerinikırpıştırdıvetepesinibaştanbaşakaplayanyapraklararasındansüzülengözkamaştırıcıgüneşışığınıfarketti.Veanidenyüzününyakınınabirşeygeldi.Ellerivedirsekleriüzerindedoğruldu,küçükveçirkinbiryaratıklakarşılaşmayahazırlandı,amagördüğüşeyRon'unayağıydı.ÇevresinebakınanHarry,onlarınveHermione'ninormanzeminindeyalnızşekildeyattığınıgördü.

Harry'nin ilk düşüncesi Yasak Orman'dı, ve bir anlığına, Hogwarts arazisindeortaya çıkmanın ne kadar aptalca ve tehlikeli olduğunu bildiği halde, ağaçlararasından gizliceHagrid'in kulübesine gitmedüşüncesi yüreğini hoplattı. AmabiransonraRonhafifçeinlediveHarryonadoğruemeklemeyebaşladı;orasınınYasakOrmanolmadığınıfarketti:Ağaçlardahagençgörünüyordu,dahagenişyerkaplıyorduvezeminidahatemizdi.

Hermione'yle karşılaştı, onun elleri ve dizleri deRon'un başındaydı.GözleriniRon'a çevirince aklındaki her şey uçup gitti, Ron'un bütün sol tarafı kandansırılsıklamolmuştuvegrimsibeyazyüzüdeyaprakkaplıyerdegözeçarpıyordu.Çok Özlü İksir'in etkisi geçiyordu: görünüşünün yarısı Cattermole yarısıkendisiydi, yüzünde kalan azıcık renkte kaybolurken saçları gittikçekırmızılaşıyordu.

"Onaneoldu?"

"Kendiniseptirdi,"dediHermione,parmaklarıRon'unkanınınenıslakvekoyuolduğukolkısmıylameşguldü.

HarryizlediveHermioneRon'ungömleğiniçıkarırkendehşetedüştü.Septirmeyihep gülünç bir şey olarak düşünmüştü; ama bu... Hermione, bıçakla temiz birşekildeiçioyulmuşgibibüyükbirparçasıeksikolanRon'unkolununüstkısmınıaçıkbirşekildeortayayatırıncatüyleriürperdi.

"Harry,çabuk,çantada'GeyikotuEsansı'diyeisimlendirilmişküçükbirşişevar.-

"

"Çanta-doğru-"

Harry çabucakHermione'nin indiği yere gitti, boncuklarla süslüminik çantayıtuttuveeliniiçinesoktu.Hemen,nesnelerbirbiriardınaelinegelmeyebaşladı:bir kitabın deri sırtını hissetti, bir kazağın yünlü yenini, bir ayakkabınıntopuğunu-

"Aceleet!"

Yerdenasasınıaldıvesihirliçantanınderinliklerineçevirdi."AccioGeyikotu!"

Küçükkahverengibirşişeçantadanfırladı;onuyakaladıveaceleyleHermioneve şimdi gözleri yarı yarıya kapalı, göz küresinin akı gözkapağının ardındangörünenRon'agerigötürdü.

"Bayıldı," dedi solgun görünen Hermione; artık Mafalda gibi görünmüyordu,yinedesaçlarınınbazıyerlerigriydi."KapağınıbenimiçinçıkarHarry,ellerimtitriyor."

Harry küçük şişenin tıkacını çevirerek çıkardı,Hermione onu aldı ve kanayanyaranın üstüne iksirden üç damla damlattı. Yeşilimsi bir duman dalgalanarakyükseldivedumanlargittiğindeHarrykanamanındurduğunugördü.

Yara şimdi birkaç günlük gibiydi; teninin açık yerine yeni bir deri gerilmişti."Vaycanına,"dediHarry.

"Bu daha güvenilir bir yöntem," dedi Hermione titreyerek. "Onu tamameniyileştireceksihirlervar;amayanlışyaparakdahafazlahasarmeydanagetirmetehlikesivarkenonlarıdenemeyecesaretimyoktu...

Zatençokfazlakankaybetti..."

"Ama nasıl yaralandı? Yani-" -Harry meydana gelen şeylerin ne anlam ifadeettiğini kafasından atmak için başını salladı- "neden buradayız? GrimmauldMeydanı'nadöneceğimizisanıyordum."

Hermionederinbirnefesaldı.Neredeyseağlayacaktı.

"Harry,orayadönebileceğimizisanmıyorum."

"Nedemek-?"

"CisimlenirkenYaxleybeniyakaladıveondankurtulamadım,çokgüçlüydüvebizGrimmauldMeydanı'navardığımızdahalabenitutuyordu,sonra-eh,kapıyı

görmüşvebizimoradadurduğumuzudüşünmüşolmalı,böyleceoelinigevşetti,bendeondankurtuldumveonunyerinebiziburayagetirdim!"

"Ama o zaman, o nerede? Bekle... GrimmauldMeydanı'nda diyor olamazsın?Oraya giremez ki!" Hermione başını öne eğerken gözleri yaşlardan dolayıparlıyordu.

"Harry.Sanırımgirebilir.Ben-benonuTiksintiUğursuzlukBüyüsüilegitmeyezorladım, ama onu çoktan Fidelius sihrinin koruması altına almıştım.Dumbledoreöldüğündenberi,bizSır-Tutucuyduk,yanionaböylecesırrıvermişoldum,değilmi?"

Kendinikandırmanınbiranlamıyoktu;Harryonunhaklıolduğunaemindi.Buciddibirfelaketti.EğerYaxleyartıkevegirebiliyorsa,onlarıngeridönmelerininimkanıyoktu.Şimdibile,diğerÖlümYiyenler'ibuharlaşmaylaorayagetiriyorolabilirdi. Ümitsiz ve kasvetli bir şekilde evin onların tek güvenli sığınaklarıolduğunudüşündü:neredeyseKreacherdahamutluvearkadaşcanlısıydı,orasıevlerigibiolmuştu.Yiyecekhakkındabirşeyyapamamanınverdiğiüzüntüyle;Kreacher'ın, Harry, Ron ve Hermione'nin asla yemeyeceği bir çeşit biftek veböbreklitartileuğraştığınıhayaletti.

"Harry,özürdilerim,çoküzgünüm!"

"Saçmalama,buseninhatandeğildi!Eğersuçlanacakbirivarsa,odabenim..."

HarryelinicebinesokarakDeli-Göz'ünsihirligözünüçıkardı.Hermioneirkildi,dehşetedüşmüşgibiydi.

"Umbridge bunu ofis kapısının üstüne insanları gözetlemek için yapıştırmıştı.Bunuoradabırakamazdım...amabuoradadavetsizmisafirlerinolduğununasılbildikleriniaçıklıyor."

Hermione cevaplayamadan Ron inledi ve gözlerini açtı. Yüzü hala griydi veterdenparlıyordu."Kendininasılhissediyorsun?"diyefısıldadıHermione.

"Berbat," dedi Ron çatlak bir sesle, yaralı kolunu hissedince irkildi."Neredeyiz?"

"Quidditch Dünya Kupası'nın olduğu ağaçlığın oradayız," dedi Hermione."Gizlicesaklanabileceğimizbiryerdiyedüşünmüştüm,hemburası-"

"-ilkdüşündüğünyerdi."Harryonun içincümlesini tamamladıboşolanormanarazisine göz gezdirerek. Harry en son Hermione'nin ilk düşündüğü yerecisimlendikleri zamanı -Ölüm Yiyenler'in onları nasıl dakikalar içinde

bulduklarını- hatırlamaktan kendini alıkoyamadı. Bu Zihnefend miydi?Voldemortvemüritleri şuandadaHermione'ninonlarıgetirdiğiyeribiliyorlarmıydı?

"Sence hareket etmeli miyiz?" diye sordu Ron Harry'ye; ve Harry, Ron'unyüzündekiifadedenonunlaaynışeyidüşündüğünüanladı.

"Bilmiyorum."

Ron hala solgun ve ıslak görünüyordu. Kalkarak dik oturma girişimindebulunamayacak kadar zayıf gibiydi. Onu hareket ettirme düşüncesi gözünükorkuttu.

"Şimdilikburadakalalım,"dediHarry.

Hermionerahatlamışgörünerekayağafırladı."Nereye?"diyesorduRon.

"Eğerburadakalacaksaketrafakorumasihriyapmamgerekiyor,"diyeyanıtladıve asasını kaldırarak, Ron veHarry'nin etrafında, sihirli sözlerimırıldanırken,geniş bir daire çizerek dolandı.Harry çevrelerindeki havadan biraz rahatsızlıkduydu:Hermionesihirleçevrelerinesıcakbirsisbulutuyapmışgibiydi.

"Salvio Hexia... Protego Totalum... Repello Muggletum... Muffliato... Çadırıçıkarabilirsin,Harry..."

"Çadır?"

"Çantanıniçinde!"

"Çanta...tabii,"dediHarry.

Birkezdahaeliniiçinedaldırmazahmetinegirmedi,başkabirÇağırmaBüyüsükullandı.Çadır;çadırbezi,ipvekazıklardanoluşanbiryumağıniçindenfırladı.Harry onun, biraz da kedi kokusundan dolayı, onların Quidditch DünyaKupası'nınolduğugeceuyuduklarıçadırolduğunufarketti.

"Ben bunun Bakanlık'taki Perkins denilen adama ait olduğunu sanıyordum?"diyesordu,çadırınçivileriniçıkarmayabaşlayarak.

"Anlaşılangeriistemedi,belağrısıçokkötüydü,"dediHermione,şimdiasasıylabirkaç sekiz-rakamı çiziyordu, "böylece Ron'un babası bizim alabileceğimizisöyledi.Erecto!"diyeekledi,asasınışekilsizçadıryığınınadoğrultarak,birandaağırçekimde,elleriçadırkancasındaolanHarry'densıyrılarakhavada tamamenkuruldu,ardındansonbirpatırtıyla,kalınbirhalatınucundanyerekondu.

"Cave Imunicium," diye bitirdi Hermione, elini gökyüzüne doğru sallayarak."Yapabildiğimin en iyisi bu. En azından onların geldiğini bilmeliyiz. YalnızbununbiziVol-"

"O ismi söyleme!" diye sert bir sesle sözünü kesti Ron. Harry ve Hermionebirbirlerinebaktılar.

"Özürdilerim,"dedi, inleyerek,onlarabakmak içinkendiniyukarıçekti, "amasanki bir- bir uğursuzluk varmış gibi. O'nu Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen diyeçağıramazmıyız-lütfen?"

"Dumbledoreisimdenkorkmanın-"diyebaşladıHarry.

"Dostum,belki fark etmedin amaDumbledore'unKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'iismiyle çağırması sonunda onu daha iyi yapmadı," diye geriye döndü Ron."Yalnızca- yalnızca Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'e biraz saygı göster, tamammı?"

"Saygı?"diyetekrarladıHarryamaHermioneonauyaranbirbakışattı;anlaşılanRonileozayıfbirhaldeykenkavgaetmeyecekti.

Harry ve Hermione Ron'u çadırın girişine yarı taşıyarak yarı sürükleyerekgetirdi. İçerisi aynı Harry'nin hatırladığı gibiydi: banyosu ve ufak mutfağıylaküçükbirdaire.EskibirkoltuğadoğruseğirttiveRon'udikkatlice ranzanınaltkatındakiyatağınüstünebıraktı.BukısayolculukRon'udahadabeyazlaştırmıştıveonuyatağayerleştirirkengözleriniyenidenkapadıvebirsürekonuşmadı.

"Ben çay yapayım," dedi Hermione nefes nefese, çantasının derinliklerindenkupaveçaydanlığıçıkarıpmutfağayönelirken.Harry sıcak içkiyiDeli-Göz'ünöldüğü gece içtiği içki kadar rahatlatıcı buldu; göğsündeki korkuyu azaltıyorgibiydi.BirkaçdakikasonraRonsessizliğibozdu.

"Cattermole'laraneoldudersiniz?"

"Şansları varsa kaçabilmişlerdir," dedi Hermione, kupasını sıkıca kavrayarak."Mr.Cattermoleonunhakkındabirşeylerdenendişelenseydi,Mrs.Cattermole'uYanı-Sıra-Cisimlenme ile taşıyabilir ve çocuklarıyla şu anda şehri terkediyorolurlardı.Harry'ninonayapmasınısöylediğişeybuydu."

"Vaycanına,umarımkaçmışlardır,"dediRonarkasındakiyastıklarayaslanarak.Çay iyi gelmiş gibiydi; rengi geri dönüyordu. "Reg Cattermole, ben onunkılığındayken herkesin benimle konuşma biçiminden bana o kadar zekigelmemişti. Tanrım, umarım başarmışlardır... Eğer bizim yüzümüzden

Azkaban'agirerlerse..."

Harry Hermione'ye baktı ve sormak istediği soru-Mrs. Cattermoe'un asasınınolmayışının, kocasının yanında cisimlenmesini engelleyip engellemeyeceği-boğazına takıldı. Hermione Ron‘un Cattermole'larla ilgili kaygılanmasınıizliyordu ve öyle bir ifadesi vardı ki, Harry kızın Ronu‘u öpecekmiş gibidurduğuizleniminekapılarakşaşırdı.

"Pekala, onu aldın mı?" diye sordu Harry, kendisinin de orada olduğunuanımsatırcasına.

"Ne-neyialdımmı?"diyerekyavaşçabaşladı.

"Bizbütünbunlarıneiçinyaptık?Madalyon!Madalyonnerede?"

"Aldın mı yani?" diye bağırdı Ron, yastığının üstünde biraz daha doğrularak."Hiçkimsebanabirşeysöylemedi!Enazındanbahsedebilirdiniz!"

"Ölüm Yiyenler bizi öldürmesin diye kaçıyorduk, değil mi?" dedi Hermione."İşte."VeelbisesinincebindenmadalyonuçıkarıpRon'averdi.

Birtavukyumurtasıbüyüklüğündeydi.GösterişlibirSharfi,birçokküçükyeşiltaşla işlenmişti, çadırın tepesinden yayılarak gelen ışıktan dolayı donuk birşekildeparıldıyordu.

"Kreacheralanakadarbirisininonuyoketmişolabileceğiihtimaliyokmu?"dediRonumutla."Yani,halaHortkulukolduğunaeminmiyiz?"

"Öyleolmalı,"dediHermione,madalyonugerialıpyakındanbakarak."sihirselolarakyokedilseydihasaradairbirizolurdu."

Madalyonu Harry'ye verdi, Harry de onu parmaklarının arasında döndürdü.Mükemmel görünüyordu, hiç bozulmamıştı. Günlüğün ezilmiş kalıntısını veDumbledore'un yok ettiği yüzüğün içindeki taşın nasıl yarılarak açıldığınıhatırladı.

"Sanırım Kreacher haklı," dedi Harry. "Bu şeyi yok etmeden önce nasılaçacağımızıbulmamızgerek."

Harry konuşurken aniden elinde tuttuğu şeyin, altın kapıların arkasında neyinyaşadığının farkına vardı. Bunu bulmak için harcadıkları tüm çabaya rağmen,onu elinden fırlatıp atmaya dair kuvvetli bir dürtü hissetti. Kendine gelerekmadalyonu parmaklarıyla aralamaya çalıştı, sonra Hermione Regulus'un yatakodasınınkapısındakullandığı büyüyüyaptı. İkisi de işeyaramadı.Madalyonu,

ellerinden gelenin en iyisini yapan Ron ve Hermione'ye geri verdi; amamadalyonuaçmadaonunbaşardığındandahafazlasınıbaşaramadılar.

"Siz de hissedebiliyor musunuz?" diye sordu Ron sessizce, madalyonuparmaklarıarasındasıkıcatutarken.

"Nedemekistiyorsun?"

RonHortkuluk'uHarry'yeverdi.BirkaçsaniyesonraHarry,Ron'unnedemekistediğinianladığınıdüşündü.Buhissettiğikendidamarlarındaatannabzımıydı;yoksamadalyonuniçindeatan,küçükmetalbirkalpgibibirşeymiydi?

"Bununeyapacağız?"diyesorduHermione.

"Nasılyokedeceğimizibulanakadargüvenlibiryerdetutmalıyız."diyeyanıtladıHarryvezincirikendiboynuna asmak,madalyonuHagrid'in verdiği göğsündedurankeseninyanına,bluzununiçinekoymakiçinküçükbiristekduydu.

"Bence çadırın dışında nöbetleşe bir şekilde saklayabiliriz," diye eklediHermione'ye,kalkıpgerinerek."Ayrıcayiyecekhakkındadadüşünmemizgerek.Senburadakalıyorsun,"diyeekledisertçe,Rondoğrulmayayeltenipberbatbiryeşilrengedönünce.

Hermione'nin Harry'ye doğum gününde verdiği, çadırdaki masanın üzerinedikkatlicekurulmuşSinsioskop ile birlikteHarryveHermione, günleriningerikalanını etrafı gözetleyerekgeçirdiler.AmaSinsioskop bütün bir gün boyuncahiç kımıldamadan sessizliğini korudu ve tek tük görülen kuş ve sincaplarındışında; Hermione'nin çevrelerine yaptığı koruma ve Muggle-karşıtıbüyülerinden ya da insanların çok nadir bu yola girmeye cesaret ettiklerindendolayıormandakikendialanlarııssızkaldı.Akşamdabirşeydeğişmedi;Harrysaat 10'da Hermione'yle yerlerini değiştirirken asasının ışığını yaktı ve ıssızalanabaktı;korumaalanınındışında,yıldızlıgökyüzündengörülenparçada,çokyükseklerdekanatçırpanyarasalardışındagörünürhiçbirşeylekarşılaşmadı.

Şimdikendisiniaçvesersemlemişhissediyordu.HermionebugeceGrimmauldMeydanı'na döneceklerini varsayarak sihirli çantaya hiç yiyecek koymamıştı,yaniHermione'ninenyakındakiağaçlararasındatoplayıpçaydanlıktapişireceğiyabani mantarlardan başka yiyecek bir şeyleri yoktu. Ron birkaç tane ağzınaattıktan sonramidesi bulanarak kendi porsiyonunu öne itti,Harry ise yalnızcaHermione'ninduygularınıincitmemekiçinonungibiyapmadı.

Etraftaki sessizliği çerçöpün parçalanmasına benzeyen garip bir hışırtı böldü:Harrybununinsanlardançokhayvanlarınyapmışolabileceğinidüşündü,yinede

asasınısıkıcakavradı.İçindebiryerler,lastiğimsimantarlarındayardımıylaçokrahatsızdı,tedirginliklesızlıyordu.

Eğer Hortkuluk'u çalmayı başarabilirlerse mutlu hissedeceğini sanmıştı, amaöyle olmamıştı; asasının ufak bir kısmı yanarken, oturup kanalığa baktığındatümhissettiği,dahasonraneolacağıylailgiliendişelerdi.Bunoktayavarabilmekiçin haftalardır, aylardır, hatta belki yıllardır çabalamasına rağmen, şimdi ancabuyolunyarısınazorluklagelmiş,şimdibuçabanınarkasıkesilmişti.

DışarıdabiryerlerdebaşkaHortkuluklarvardı;amaneredeolabileceklerinedairenufakbirfikribileyoktu.Tamolarakneolduklarınıbilebilmiyordu.Buaradabuldukları bir tanesini de nasıl yok edecekleri konusunda yenilgiye uğramışgibiydi,Hortkulukşuandagöğsününbirparçasıüstündeduruyordu.İlginçolanı,onun vücudunun ısısını emiyordu, cildinin üstünde buzlu suya batırılmış gibisoğuk bir şekilde duruyordu. Harry düşündüğünde, ya da belki hayaldi,kendisininkininyanısıra;küçük,düzensizkalpsesleriniduyuyordu.

Karanlıkta öylece otururken tanımlayamayacağı bir önsezi hissetti. Onadirenmeye, uzaklaştırmaya çalıştı, ama o acımasızca gelmişti bile; Diğerivarlığını sürdürürken ikisi de yaşayamaz.Ron veHermione, arkasında çadırıniçindesessizcekonuşuyorlardı,isterlerseçekipgidebilirlerdi:Amaogidemezdi.Ve Harry orada oturup kendi korkusunun ve bitkinliğinin üstesinden gelmeyeçalışırken,Hortkulukgöğsününüstündegeridebıraktığızamanıgösterirgibitik-taklıyordu...Buçokaptalca,dedikendikendine,düşünmebunu...

Yara izi yine karıncalanmaya başlamıştı. Harry'nin korkusu, böyle şeylerdüşünürek onları başka kanala yönlendirmeye çalışıyor olabileceğiydi.OnlarınevedönmesiniumarkenYaxley'yibulanzavallıKreacher'ı düşündü.Acabacinsessiz kalacakmıydı, yoksaÖlümYiyenler'e bildiği her şeyi anlatacakmıydı?Geçen ay içinde ona karşı gerçekten değişmiş olduğuna inanmak istedi, dahavefakar olduğuna; ama ne olacağını kim bilebilirdi? Ya Ölüm Yiyenler cineeziyetederlerse?HastalıklıderecedegörüntülerHarry'ninkafasındangeçtiveo,bunlarıdauzaklaştırmayaçalıştı,Kreacheriçinyapabileceğibirşeyyoktu.OveHermione onu çağırmama konusunda anlaşmışlardı; ya Bakanlık'tan biri degelirse?Belkideonlar,Yaxley'yiHermione'ninelbisesininkenarıylaGrimmauldMeydanı'nagötürüşlerindenfarklıolarak,buharlaşancinleritakipedemezlerdi.

Harry'nin yara izi şimdi yanıyordu. Bilmedikleri çok fazla şey olduğunudüşündü: Lupin karşılaşmadıkları ve hayal edemeyecekleri sihirler konusundahaklıydı.NedenDumbledoredahafazlasınıaçıklamamıştı?Zamanlarıolacağını,yıllarca, hatta arkadaşı Nicolas Flamel gibi yüzyıllarca yaşayacağını mı

düşünmüştü?Eğer öyleyse, yanılmıştı... Snape... Snape, kulenin tepesinde onuvuran,uyuyanyılandı...

VeDumbledoredüştü...düştü..."Onubanaver,Gregorovitch."

Harry'ninsesiyüksek,temizvesoğuktu,asasıuzunbeyazparmaklarıtarafındantutuluyordu. Asa doğrultulmuş olan adam, onu tutan ipler olmadığı halde başaşağı havadaydı, öylece sallanıyordu,Harry'le aynı yükseklikte, görünmez veesrarengizbirbiçimdebağlanmıştı,kollarıvebacaklarıkendisineyapışık,başınahücum eden kandan dolayı kıpkırmızıydı. Bembeyaz saçları ve kalın, gür birsakalıvardı:iplebağlıbirNoelBaba.

"Onasahipdeğilim,artıkbendedeğil!Uzunyıllaröncebendençalındı!"

"LordVoldemort'ayalansöyleme,Gregorovitch.Obilir...Oherşeyibilir."

Asılıadamıngözbebeklerikorkuylabüyüdü,vedahadabüyüyorgibiydiler,dahavedahabüyük,takikaranlığıHarry'yiyutanadek-

Ve şimdi Harry, daha şişman bir Gregorovitch‘in uyanmasıyla, yukarı tuttuğufenerin izinde karanlık bir koridorda hızla ilerliyordu: Gregorovitch aceleyleyolun sonundaki odaya girdi ve feneri atölyeye benzeyen bir yeri aydınlattı;zımparalanmış odunlar ve sallanan ışığın altında parıldayan altınlar, ve oradakoca bir kuş gibi pencere çıkıntısına tünemiş, altın saçlı genç bir adam vardı.Yarımsaniyesonrafenerin ışığıonuaydınlattı,Harrykeyiflibiryakışıklısuratgördü, sonra ziyaretçi asasıyla Sersemletme Büyüsü yaptı ve çığlık atar gibigülerekarkasındakipenceredenatladı.

Ve Harry bu koca, tünel misali gözbebeğinden çıktı ve Gregorovitch'in yüzüdehşettençarpıldı."Hırsızkimdi,Gregorovitch?dediyüksek,soğukbirses.

"Bilmiyorum,hiçbilmiyorum,gençbiradam-hayır-lütfen-LÜTFEN!"Çığlıksürdüvesürdüvesonrayeşilbirışık-

"Harry!"

Gözleriniaçtı,nefesnefeseydi,yaraizizonkluyordu.Çadırınyanındakendindengeçmişti, aşağı doğru kaymıştı ve yere uzanmıştı. Kafasını kaldırıp, dallarınarasındanazıcıkgörünengökyüzünügürsaçlarıylakapatanHermione'yebaktı.

"Rüya," dedi, çabucak doğrularak ve çabucak Hermione'nin ters bakışlarınamasumbakışlarlakarşılıkvermegirişimindebulundu."İçimgeçmişolmalı,özürdilerim."

"Yara izin olduğunu biliyorum! Bunu yüzündeki bakıştan söyleyebilirim! SenVol-"

"Onunisminisöyleme!"çadırınderinliklerindenRon'unkızgınsesiduyuldu.

"Peki," diye karşılık verdi Hermione. "Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in zihninebakıyordun,ozaman!"

"Olmasını ben istemedim!" dedi Harry. "Yalnızca rüyaydı! Ne hakkında rüyagördüğünükontroledebilirmisin,Hermione?"

"Zihindendiöğrenmeyikabuledersen!"

Ama Harry söylenenlerle ilgilenmiyordu; ne gördüğü hakkında tartışmakistiyordu.

"Gregorovitch'i bulmuştu, Hermione, ve sanırım onu öldürdü; ama onuöldürmedenönceGregorovitch'inzihniniokuduveben-"

"Eğeruyuyupkalacakkadaryorgunsanbencenöbetibendevralmalıyım,"dediHermionesoğukça.

"Nöbetimibitirebilirim!"

"Hayır,senyorgunsun.Gitveuzan."

İnatçı bir biçimde çadırın girişine çöktü. Harry, kızgındı ama kavgadan uzakdurmakiçiniçeridaldı.

Ron'un hala solgun olan yüzü alçak yataktan uzanıyordu; Harry üst katınatırmandı ve karanlık çadırın tavanına baktı. Birkaç dakika sonra Ron,Hermione'ninkikadaralçakseslekonuştu.

"Kim-Olduğunu-Bilirsin-Senneyapıyor?”

Harry her ayrıntıyı hatırlamak için büyük bir çaba sarf ederek gözlerini sıkıcakapattı,sonrakaranlığıniçinefısıldadı.

"Gregorovitch'ibuldu.Onubağlamıştı,onaişkenceediyordu."

"PekiGregorovitchbağlıysanasılonayenibirasayapacak?"

"Bilmiyorum...Garip,değilmi?"

Harrygözlerinikapattı, tümgördükleriveduyduklarınıdüşündü.Nekadarçokanımsamayaçalışırsaokadarazşeyinfarkınavarıyordu...Voldemort,Harry'ninasasıyla ilgili bir şey söylememişti, asaların bağlanmasıyla ilgili de, Harry'yi

yenebileceğikadargüçlübirasayıGregorovitch'inyapmasıylailgilibirşeyde...

"Gregorovitch'ten bir şey istiyordu," dedi Harry, gözleri hala sıkıca kapalı."Nerede olduğunu sordu; ama Gregorovitch ondan çalındığını söyledi... vesonra...sonra..."

Nasıl, Voldemort olarak, Gregorovitch'in gözlerinin içine bakarak anılarınagirebildiğinihatırladı...

"Gregorovitch'in zihnini okudu, ve ben pencere kenarına tüneyen genç adamıgördümveGregorovitch'ebirbüyügönderippenceredendışarıatladı.Onuçaldı,Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen her neyin peşindeyse onu çaldı. Ve... sanırım onubiryerlerdegörmüştüm..."

Harry gülen gencin yüzündeki o ifadeyi bir kez daha görebilmeyi diledi.HırsızlıkGregorovitch'egöreyıllarönceyapılmıştı.Nedengençhırsızbukadartanıdıkgeliyordu?

Çevredeki odunların sesi çadırın içini doldurdu; Harry, Ron'un nefes alışınıduyabiliyordu. Biraz sonra, Ron fısıldadı, "Hırsızın neyi tuttuğunu göremedinmi?"

"Hayır...küçükbirşeyolmalı."

"Harry?"

Ron'unyatağınınsuntası,yatağınayenidenyerleşincegıcırdadı.

"Harry,Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen,Hortkuluk'adönüştüreceğibaşkabir şeyinpeşindemidersin?"

"Bilmiyorum,"dediHarryyavaşça,"Belki.Amayenibirtaneyapmasıtehlikeliolmazmı?Hermioneruhununsınırageldiğinisöylememişmiydi?"

"Evet,amabelkiobunubilmiyordur."

"Evet...belki,"dediHarry.

Asalarınbağlanmasıylailgiliproblemeçözümbulmakiçinarandığındanemindi,Voldemort'un yaşlı asa yapıcısında bir çözüm gördüğünden de emindi... veasayla ilgili basit bir soru sormak dışında hiçbir şey yapmaksızın onuöldürmüştü.

Voldemort neyi bulmaya çalışıyordu? Neden Sihir Bakanlığı ile birliktebüyücülük dünyası ayaklarının altındayken, uzaklarda, Gregorovitch'in bir

zamanlar sahip olduğu ve sonradan çalınan bir nesne için bu kadarhevesleniyordu?

Harry hala sarı saçlı delikanlının yüzünü görebiliyordu; keyifliydi, vahşiydi;ondaFredveGeorge'umsubirbaşarılıdüzenbazlıkhavasıvardı.Penceredenkuşgibi süzülmüştü ve Harry, onu daha önce görmüştü, ama nerede olduğunuhatırlamıyordu...

Gregorovitch'inölümüylekeyifli-yüzlühırsızşuandatehlikeyegirmişti,Ron'unbir kez daha kendini uykuya sürükleyip horlaması alçak yataktan gelmeyebaşladığında,Harry'ninbütündüşüncesihırsızdaydı.

ONBEŞİNCİBÖLÜM:CİNCÜCE’NİNİNTİKAMI

Ertesisabahınerkensaatlerinde,ötekiikisiuyanmadan,Harryçadırıterkedip-bulabildiğiağaçlardaenyaşlı,eneğribüğrüveesnekdallarıaramayakoyuldu.Orada,gölgesindeDeli-Göz'üngözünügömdüveonoktayıağaçparçalarıylabirhaç şeklinde asasıyla işaretledi.Çok bir şey değildi, amaDeli-Göz'ünDoloresUmbridge'in kapısına yapıştırılmaktansa bunu tercih edeceğini hissediyordu.Sonra ötekilerin uyanmasını beklemek, bir sonraki hamlelerini tartışmak içinçadıradöndü.

Harry ve Hermione hiçbir yerde fazla kalmamalarının en iyisi olduğunuhissediyorlardı, ve Ron onları onayladı; ama sonraki duraklarının sandviçyiyebilecekleribiryerolmasıkoşuluyla.RonveHarryoradakampkurduklarınadair izleri silerken, Hermione çevreye yaptığı büyüleri geri aldı. Sonra pazarkurulanbirkasabanındolaylarınacisimlendiler.

Birçalıöbeğininortasınaçadırıkurupçevreyekorumabüyüleriniyerleştirdiktensonra Harry, görünmezlik pelerininin altından yiyecek bulmak için çıkmayacesaretedebildi.Amaplanladığıgibiolmadı.Açıkçadoğalolmayanbirsoğuk,azalan sis ve gökyüzünün aniden kararması olduğu yerde çakılıp kalmasınanedenoldu.

"Ama senmükemmelPatronus yapabiliyorsun!" diye protesto ettiRon,Harry,RuhEmicilerdiyerekçadıraboşelledönünce.

"Ben... yapamadım," diye soludu, vücudunun sancıyan yerini kavrayarak."Olmadı."

YüzlerindekişaşkınlıkvehayalkırıklığıifadeleriHarry'ninutanmışhissetmesineyol açtı. Kabusumsu bir deneyimdi, uzaktan sisleri gözüken Ruh Emiciler'insüzülüşünüfarkedişi,felçedicisoğuğunciğerlerinibastırmasıveuzaktangelenbir çığlığın kulaklarını doldurması, bu durumda kendini koruyamayacakdurumda olması. O noktada Harry tüm gücünü yitirmişti ve kaçmıştı, havadasüzülüşlerini görmelerine imkan olmamasına rağmen, onların getirdiğiümitsizliğimutlakahissetmişolanMuggle'larıardındabırakarak.

"Yanihalahiçyiyeceğimizyok."

"Kapa çeneni, Ron," dediHermione aniden. "Harry, ne oldu?Neden Patronusyapamadığınıdüşünüyorsun?Dünmükemmelyapmıştın."

"Bilmiyorum."

Perkins'in eski sandalyelerinden birine çöktü, kendini daha da utanmışhissederek. içinde bir şeylerin yanlış gittiğinden korkuyordu. Dün, çok uzunzaman önceymiş gibiydi. BugünHogwarts Ekspresi'nde, cesaretini yitirmiş veyenidenonüçyaşındaolabilirdi.

Ronsandalyeninayağınıtekmeledi.

"Ne?" dedi kızgınlıkla Hermione'ye. "Açlıktan ölüyorum! Neredeyse beniöldürecekkadarkolumkanadığındanberiyediğimtekşeybirkaçmantar!"

"GitveyolundakiRuhEmiciler'lesavaşöyleyse,"dediHarry,iğneleyicişekilde.

"Belkifarketmedinamakolumbandajlı!"

"Buçokmantıklı."

"Budanedemek-"

"Tabii ki!" diye haykırdıHermione, elini alnına vurarakve ikisini de sessizlikiçindebırakarak."Harry,banamadalyonuver!Hadi,"dedisabırsızca,parmağınıonaşaklatarak,tepkivermeyince,"Hortkuluk,Harry,halaonutakıyorsun!"

ElleriniöneuzattıveHarry,altınzinciribaşındangeçirdi.Onunlabağlantısınınkoptuğuandacildiniözgürvehafifhissetti.Baskılarıkalkanakadarterlediğininyadakarnınınüstündeağırlıkvarmışgibihissettiğininfarkınavarmamıştı.

"Dahaiyimi?"diyesorduHermione.

"Evet,çokdahaiyi!"

"Harry,"dedi,önündedizçökmüştüvekendisinihastahissetmesinesebepolanbirseslekonuşuyordu,"Elegeçirilmediğinidüşünüyorsun,değilmi?"

"Ne?Hayır!" diye kendini savundu. "Bunu taktığımdanberi yaptığımher şeyihatırlıyorum. Eğer ele geçirilseydim ne yaptığımı hatırlamazdım, değil mi?Ginnybanahiçbirşeyihatırlayamadığızamanlarolduğunusöylemişti."

"Hmm,"dediHermione,ağıraltınmadalyonabakarak.

"Ozaman,belkidebunutakmamalıyız.Yalnızcaçadırıniçindesaklayabiliriz."

"Hortkuluk‘u etrafta bırakmıyoruz," diye belirtti Harry kesinkes. "Eğerkaybedersek,eğerçalınırsa-"

"Tamam,tamam,"dediHermionevekendiboynunayerleştirdivegömleğininönkısmındaniçerisoktu."Amanöbetleşetakacağız,böylecekimsedeçokuzunsürekalmayacak."

"Harika," dedi Ron rahatsızca, "Ve şimdi bu konuyu da hallettik, lütfen artıkbirazyiyecekbulabilirmiyiz?"

"Pekala, ama bulmak için farklı bir yere gitmeliyiz," dedi Hermione, yarımbakışlaHarry'yebakarak."RuhEmiciler'in gezindiği bir yerde kalmamızın biranlamıyok."

Sonundageceleyin,kullanılmayan,yumurtaveekmekedinebilecekleribirçiftlikalanınayerleştiler.

"Buçalmakdeğil,değilmi?"diyesorduHermionetedirginbirsesleyumurtalarıısıtıpbirçırpıdabitirirken."Kümesinaltınabirazparakoysamıydım?"

Rongözlerini devirdiveyanakları şişmişvaziyettekonuştu, "Ör-may-nii, şogennişenenme.Raatla!"

Ve, gerçekten, karnı tok olunca rahatlamak daha kolaydı. Ruh EmicilerhakkındakitartışmagülüşmelerarasındaunutulmuştubugeceveHarrykendinikeyiflihissediyordu,üçgeceninilkindegecenöbetinioaldığıiçindeiyimserdi.

Farkettiklerişeyse,dolumideyleruhhallerinindahaiyiolduğu,boşolanla isemünakaşa ve kasvetin arttığıydı. Harry bundan dolayı biraz şaşırdı, çünküDursley'lerde periyodik olarak açlık krizlerine girmenin acısını yaşıyordu.Hermione dut ve bayat bisküvilerin dışında başka bir şey bulamadıkları böylegecelerde epey tahammüllüydü, belki sabrı normalden biraz daha azdı vesessizliklerde daha aksiydi. Ron, ne yazık ki, günde üç öğün lezzetli yemekyemeye alışmıştı, Hogwarts'taki ev-cinlerine ve annesine saygı duyuyordu veaçlıkonuhemmantıksızhemdehuysuzyapıyordu.NezamanRonHortkuluk'ugiyeceğizamanyiyeceksıkıntısıçekseler,büsbütünçekilmezhalegeliyordu.

"Sıradaneresivar?"onundeğişmezsözüydü.Kendininhemenhemenhiçbirfikriolmuyordu, o oturup düşük yemek stokları hakkında kara kara düşünürken,Harry ve Hermione'nin plan bulmalarını umuyordu. Harry ve Hermione diğerHortkuluklar‘ı nerede bulabileceklerine kafa patlattılar ve bulmuşoldukları bubir taneyi de nasıl yok edeceklerine dair konuşurlarken meyvesiz saatlergeçirdiler, konuşmaları yeni bir bilgi olmadığından giderek kendini

tekrarlıyordu.

Dumbledore'unHarry‘yesöylediğiüzere,Voldemort'unHortkuluklar'ıonuniçinönemli olan yerlere sakladığına inanıyorlardı, Voldemort'un yaşadığı ya daziyaret ettiğini bildikleri tüm yerleri sıkıcı bir tekrar şeklinde ezberlerindensaydılar. Doğduğu ve büyüdüğü yetimhane; eğitim gördüğü Hogwarts; okulubitirdiğinde çalıştığı Burgin and Burkes; sonra yıllarını sürgünde geçirdiğiArnavutluk:İştebunlartahminlerinintemellerinioluşturuyordu.

"Evet, hadi Arnavutluk'a gidelim. Bütün şehri aramamız öğleye kadar bilesürmez,"dediRonalayederek.

"Oradabirşeyolamaz.SürgünegitmedenzatenbeştaneHortkulukyapmıştıveDumbledore yılanın altıncı olduğuna emin," dedi Hermione. "YılanınArnavutluk'taolmadığınıbiliyoruz.ÇoğunluklaVol-"

"Oismisöylemeyikesmenizisöylememişmiydim?"

"Pekala!YılançoğunluklaKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'le,mutluoldunmu?"

"Pekdeğil."

"BurginandBurkes'ebir şeysaklamışolacağını sanmıyorum,"dedibunudahaöncedefalarca söylemişolanHarry; amabu ağır sessizliği bozmak için tekrarsöyledi. "Burgin and Burkes Karanlık nesnelerin uzmanı, Hortkuluk'u hemenfarkederdi."

Ron anlamlı bir biçimde esnedi.Harry ona bir şeyler atma yolundaki kuvvetliarzusunubastırarakkonuşmasınısürdürdü,"BenHogwarts'abirşeylersaklamışolabileceğinidüşünüyorum."

Hermioneiççekti.

"AmaDumbledoreonubulurdu,Harry!"

Harryteorisinibeğenerekbutartışmayıtekrarladı.

"Dumbledore benim önümde tümHogwarts'ın sırlarını bilmediğini söylemişti.Sizesöylüyorum,eğerbiryervarsaVol-"

"Hey!"

"KİM-OLDUĞUNU-BİLİRSİN-SEN!" diye bağırdı Harry, sabrını geridebırakarak."Kim-Olduğunu-Bilirsin-SeniçingerçektenönemlibiryervarsaorasıHogwarts'tır!"

"Ah,hadi,"diyedalgageçtiRon."Kendiokulumu?"

"Evet, kendi okulu! Orası onun ilk gerçek eviydi, orası onun özel olduğunugösteriyordu:buonuniçinherşeydemekti,oradanayrıldıktansonrabile-"diyesorduRon'a.BoynundakiHortkuluk'un zinciriniçekiştiriyordu:Harry onu alıpboğazınasarılmakistedi.

"Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in oradan ayrıldıktan sonra Dumbledore'dan işistediğinisöylemiştin,"dediHermione.

"Doğru,"dediHarry.

"VeDumbledoreonuntekgelişsebebininbaşkabirşeybulmak,belkibaşkabirkurucueşyasıveHortkuluk'adönüştürmekolduğunusöylemişti?"

"Evet,"dediHarry.

"Ama işi alamadı, değil mi?" dedi Hermione. "Yani hiçbir zaman okuldakurucularıneşyalarınıbuluponuHortkuluk'adönüştürecekfırsatıolmadı!"

"Peki,ozaman,"dediHarry,bozgunauğrayarak."Hogwarts'ıunutun."

Başkaipucubulamadan,Londra'yayolculukyaptılarvegörünmezlikpelerini'ninaltına saklandılar, Voldemort'un büyüdüğü yetimhaneyi aradılar. Hermionekütüphaneyegirdiveonlarınyıllarönceyokedilmişkayıtlarınınyerinibuldu.

"Zeminikazmayıdeneyecekmiyiz?"diyeönerdiHermioneisteksizce.

"Hortkuluk'u buraya saklamış olamaz," dedi Harry. Tüm bildiği buydu:Yetimhane Voldemort'un kaçmayı planladığı yerdi, buraya ruhunun parçasınıkoymuş olamazdı. Dumbledore Harry'ye, Voldemort'un saklama yerlerindegörkem ve gizem aradığını söylemişti; Londra'nın bu kasvetli gri köşesi,HogwartsyadaBakanlıkyadaaltınkapılıvemermerdöşemeliBüyücübankasıGringotts'tançokfarklıydı.

Yenibir fikirleriolmadankırsalalanageridöndüler,güvenlik içinçadırı farklıalana kurdular. Her sabah orada bulunduklarına dair izleri sildiklerine eminoluyorlardı, sonra hazırlanıp bir başka ıssız ve tenha yere yolculuk ediyorlar,daha çok ağaçlığa, daha gölgeli dağ yarıklarına,mor fundalığa, karaçalı kaplıdağyamaçlarınavesıkıkorunançakıllıkoyacisimlenerekyolculukediyorlardı.

Yaklaşık on iki saatte bir, sanki ağır çekimPaket Sende oyunu oynuyorlarmışgibiHortkuluk‘ubirbirlerineverdiler,ancakmüziğindurmasındankorkuyorlardı-kiödülkorkuveendişeninarttığıonikisaatti.

Harry'ninyara izi karıncalanmayadevametti.Hortkuluk'ugiydiğindedaha sıkolduğunufarketti.Bazenacıyatepkivermektenkendinialamıyordu.

"Ne?Negördün?"diyesorduRon,nezamanHarry'ninirkildiğinifarketse.

"Bir yüz," diye mırıldandı Harry, her seferinde. "Aynı yüz, Gregorovitch'tençalanhırsız."

Ron hayal kırıklığını gizlemeyerek döndü. Harry Ron'un ailesiyle ya daZümrüdüanka Yoldaşlığı'ndan haberler umduğunu biliyordu, ama sonuçta, o,Harry, televizyon anteni değildi; yalnızca Voldemort'un ne düşündüğünügörebiliyordu, hayal ettiği istasyona ayarlayamıyordu ki. Görünüşe göre,Harry'ye göre adı ve nerede olduğu konusunda Harry'den daha fazla şeybilmeyenVoldemort,kimolduğubilinmeyenneşeliyüzlügençtetakılıkalmıştı.Neşeli, sarı saçlı anıları arasında ortaya çıkarkenHarry‘nin yara izi yanmayadevam etti, ötekiler hırsıza karşı tahammülsüzlükten başka bir şeygöstermediklerindenacısınıverahatsızlığınıbastırmayıöğrenmişti.ÇaresizcebirHortkulukipucunamuhtaçolduklarıbudurumdaonlarısuçlayamıyordu.

Günler haftalara döndükçe Harry, Ron ve Hermione‘nin arkasından ve onunhakkında konuşmalar yaptığından şüphelenmeye başladı. Birkaç kez Harryçadıra girince aniden sustular ve iki kere onlarlabiraz uzaktan karşılaştığında,kafa kafaya ve hızlıca konuşuyorlardı; ikisi de onun yaklaştığını fark edincesessizleşipoduntoplamakyadasualmaklameşgulmüşgibigöründüler.

Harry,RonveHermione‘nin,şimdigereksizvesaçmagelenbugeziyegelmeyikabul etmelerinin onun gizli bir planı olması ve bunu yolculuk sırasındaöğreneceklerini düşünmelerinden kaynaklandığını düşünmeden edemiyordu.Ronkötü ruhhalinigizlemek içinçabasarfetmiyorduveHarry,Hermione'ninde onun zayıf liderliğinden hayal kırıklığı duymaya başladığını düşünerekkorkmayabaşladı.ÜmitsizlikiçindebaşkaHortkuluklar‘ınyerlerinidüşünmeyeçalıştı ama mantığa en yakın gelen Hogwarts'tı ve diğer ikisi de onun gibidüşünmediğindenfikirönesürmeyikesmişti.

Onlar kırsal alanda ilerlerken sonbahar gelmişti. Şimdi çadırlarını kurumuşotlarınvedökülmüşyapraklarınüstünekuruyorlardı.DoğalsisRuhEmiciler'inoluşturduğunakarışıyordu:rüzgarveyağmursıkıntılarınaeklenmişti.Hermioneyenebilir mantarları belirlemekte giderek daha iyi oluyordu ama bu, diğerinsanların arkadaşlığınaduydukları ihtiyacıyadaVoldemort'akarşıyapılanbusavaştanelerolupbittiğinedairhiçbirşeybilmeyişlerindendoğanyalnızlıklarınıtamamıylatelafietmiyordu.

"Annem," dedi Ron bir gece, Galler'deki bir ırmak kenarındaki çadırlarındaotururlarken,"havadançokgüzelyemekleryapabiliyor."

Tabağındakikavrulmuşgribalıkkümesinihuysuzcadürttü.HarryotomatikmanRon'un boynuna baktı ve beklediği gibi Hortkuluk'un altın zincirininparıldadığınıgördü.Madalyonuçıkarmazamanıgeldiğinde tavırlarıbirazartanRon'akarşıanidenlanetokumaisteğinikontrolaltınaalmayaçalıştı.

"Annenhavadanyemekyapamaz,"dediHermione."Kimseyapamaz.Yiyecek;Gamp'ın5TemelBiçimDeğiştirmeYasası‘nınbaşlıcaistisnasındanilki-"

"Ah,dilimizikonuş,tamammı?"dediRon,dişlerininarasındakibalıkkılçığınıçıkararak.

“Hiçbir şeyden iyi yiyecek yapmak imkansızdır! Nerede olduğunu biliyorsançağırabilirsin, yiyeceğe dönüştürebilirsin, eğer elinde biraz varsa kalitesiniarttırabilirsin-"

"Kalitesiniarttırmayazahmetetme,buiğrenç,"dediRon.

"Harrybalığıyakaladıvebendeelimdengelenineniyisiniyaptım!Vesonuçtayiyeceğihazırlayanhepbenoluyorum,kızolduğumiçinsanırım!"

“Hayır, sen sihirde en iyisi olmak zorunda olduğun için!" diye karşılık verdiRon. Hermione aniden fırladı ve teneke tabağındaki kavrulmuş balıkları yeresavurdu.

"Yarın yemeği sen yapabilirsin, Ron, malzemeleri sen bulursun ve yememizedeğecekbaşkabirşeyedönüştürürsünvebendeburadaotururumvesuratasarımveinilderimvegörbakalımnasıl-"

"Sus!" dediHarry, ayağa fırlayıp iki elini de havayakaldırarak. "Hemen sus!"Hermioneçoksinirlenmişti.

"Nasılonuntarafınıtutarsın,neredeysehiçyemekyapmadı-"

"Hermione,sessizol,birileriniduyabiliyorum!"

Dikkatle dinledi, elleri onların konuşmamaları için uyarmak adına halahavadaydı. Sonra, yanlarındaki karanlık nehrin akışı ve gürlemesi arasında,sesleriyineduydu.Sinsioskop'abaktı.Sabitduruyordu.

"Muffliatosihriniyaptın,değilmi?"diyefısıldadıHermione'ye.

"Herşeyiyaptım,"diyegerifısıldadı,"Muffliato,Muggle-KarşıtıveHayalbozan

büyüsü,hepsini.Herkimlersebiziduymalarıyadagörmelerimümkündeğil."

İtişipkakışmaveboğuşmasesleri,ayrıcayerindenoynatılantaşlarınvedallarınsesindenanlaşıldığıkadarıylabirkaç insanonlarınçadırıkurduğuküçükparka,ağaçlık yamaçtan aşağı iniyordu. Asalarını kaldırıp beklediler. Çevrelerineyaptıklarıbüyüler,bütünokaranlığınyükü,Muggle'larınvenormalsihirbazlarınonları fark etmemesi için yeterli olmalıydı. Eğer bunlar Ölüm Yiyenler'se,korumalarıilkdefaKaranlıkBüyülertarafındantestedilmeküzereydi.

Sesler daha da yükseldi ama gruptaki erkekler banka varana kadar anlaşılırdeğillerdi. Harry ziyaretçilerinin onlara beş metreden daha yakın olduğunuhesapladı^,amaçağıldayannehireminolmalarınıimkansızkılıyordu.Hermioneboncuklarla süslü çantayı kaptı ve alt üst etmeyebaşladı; biran sonra üç taneUzayanKulakçıkarıpHarryveRon'aattı,aceleyleetrengiuçlarınıkulaklarınasokupveöbürucunuçadırıngirişinedoğruattılar.

AynısaniyeiçindeHarrybezginbirerkeksesiduydu.

"Buradabirkaçsomonbalığıolacaktı,yadasezoniçinerkenmidersin?AccioSomonBalığı!"

Açıkçaduyulansuseslerivebalıklarınçırpınırkençıkardığıseslervardı.Birisimemnuniyetle homurdandı. Harry Uzayan Kulaklar'ı daha derine itti: Nehrinçağıltısındandahaçokgürültüçıkarıyorlardı, ama İngilizceyadaduyduğuhiçbirinsandilindekonuşmuyorlardı.Kabaveahenksizbirdildi,birdizitakırdama,gırtlak sesleri ve görünüşe göre iki konuşmacı vardı, birisinin sesi diğerindendahaalçakveyavaştı.

Çadır bezinin diğer tarafında alevler dans etmeye başladı; kocaman gölgelerçadır ve alevler arasından geçti. Somon balığının pişerkenki lezzetli kokusuonlaradoğrugeldi.Sonratabağınüstündekiçatalbıçakseslerigeldiveilkadamyenidenkonuştu.

"İşte,Griphook,Gornuk."

Cincüceler!diyegevelediHermionebaşınıonaylarcasınasallayanHarry'ye.

"Teşekkürler,"dedicincücelerİngilizce.

"Peki,sizüçünüznezamandıryoldasınız?"diyesorduyeni,yumuşakvegüzelbir ses; yuvarlak göbekli güler yüzlü bir adam düşünen Harry'ye sesi bellibelirsiztanıdıkgeldi.

"Altı hafta... Yedi... Unuttum," dedi yorgun adam. “İlk günlerde Griphook'la

buluştum ve zorlukla Gornuk'un katılması çok sürmedi. Bir grubumuz olmasıiyi."Bıçakların tabakları sıyırdığı ve tenekebardakların alınıp yerine konduğubirduraksamaoldu."Seninterketmenesebepneydi,Ted?"

"Biliyorsunuz,benimiçingeliyorlar,"diyeyanıtladıyumuşaksesliTedveHarryaniden kim olduğunu anladı: Tonks'un babası. "Ölüm Yiyenler'in dolandığınıduydum ve kaçmanın en iyisi olduğuna karar verdim. Prensip olarakMuggle'lardan doğmaolarak kayda geçirilmeyi reddettim, bilirsiniz, bunun birzamanmeselesi olduğunu biliyordum, sonunda terk etmek zorunda olduğumubiliyordum.Karım iyiolmalı, o safkandır.Ve sonraDean'le nerede, ne, birkaçgünöncedemekistedim,evlat?"

"Evet," dedi diğer ses, ve Harry, Ron ve Hermione birbirlerine sessizce amaheyecanla baktılar, Gryffindor'dan arkadaşları Dean Thomas'ın sesinin farkınavarmışlardı.

"Muggle'lardandoğma,ha?"diyesorduilkadam.

"Emindeğilim,"dediDean."Babamannemibençocukkenterketmiş.Onundasihirbazolupolmadığınadairkanıtımyok."

Biranlıksessizlikoldu,hapırhupuryenenyiyeceklerindışında;sonraTedtekrarkonuştu.

"Söylemekzorundayım,Dirk.Seninlekarşılaştığımaşaşırdım.Memnunum,amaşaşırdım.Yakalandığınısöylemişlerdi."

"Yakalanmıştım," dedi Dirk. "Kaçmadan önce Azkaban'a yolu yarılamıştım.Dawlish‘iSersemlettimvesüpürgesiniuçurdum.Düşündüğünüzdendahabasitti;şu anda güvende olduğunu düşünmüyorum. Kafası Karıştırılmış olmalı. Eğeröyleyse, bunu yapan büyücü ya da cadının elini sıkmak isterim, muhtemelenhayatımıkurtardı."

Ateşin çıtırdadığı ve nehrin hızla aktığı bir sessizlik daha oldu. Sonra Tedkonuştu,"Vesizkimintarafındasınız?Ben,şey,tümbuhengamede,cincücelerinKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'intarafındaolduğuizleniminiedinmiştim."

"Yanlış izlenimedinmişsin,"dedienyükseksesli cincüce. "Biz taraf tutmayız.Bubüyücülerinsavaşı."

"Nedensaklanıyorsunuzöyleyse?"

"Tedbirli davrandım," dedi derin sesli cincüce. "Yersiz bir ricayı göze almayıreddederekkişiselgüvenliğiminnekadartehlikedeolduğunugördüm."

"Sizenesordular?"diyesorduTed.

"Asilsoyumunuygunsuzgörevleri,"diyeyanıtladıcincüce,bunusöylerkensesidahaazinsancılvekabaydı."Benevcinideğilim."

"Yasen,Griphook?"

"Benzersebepler,"dediyüksekseslicincüce."Gringottsartıkyalnızcasoyumunkontrolüaltındadeğil.Büyücübaşkanıgöremedimhiç."

BıyıkaltındanGobbledegook'abirşeylereklediveGornukgüldü.

"Esprinedir?"diyesorduDean.

"Dediki,"diyeyanıtladıDirk,"büyücülerindefarkedemediğişeylervar."Kısabirsessizlikoldu.

"Anlayamadım,"dediDean.

"Gitmedenönceufakbirintikamaldım,"dediGriphookİngilizce.

"İyiadam-cincüce,söylemeliyim,"diyedeğiştirdiTedaceleyle."Sanırım,ÖlümYiyen'işueskisıkı-korunan-kasalardanbirinekilitlemeyibaşaramadın?"

"Eğeryapmışolsaydım,kılıçdışarıçıkmasınayardımedemezdi,"diyeyanıtladıGriphook.GornuktekrargüldüveDirkkurubirkahkahaattı.

"Deanvebenhalabazışeylerikavrayamıyoruz,"dediTed.

"Bunu bilmediği halde Severus Snape'te öyle," dedi Griphook ve iki cincücekötücül kahkahalarla kükredi. Çadırın içinde Harry heyecanla solumayabaşlamıştı:Hermioneilebakıştılar,endikkatlişekildedinliyorlardı.

"Snape'in Hogwarts'taki ofisinden," diye sordu Dirk. "Gryffindor'un kılıcınıçalmayaçalışançocuğuduymuşmuydun,Ted?"

Harryelektrikçarpılmışadöndü,mıhlanmışgibiortadaayaktadurdukçasinirleriçatırdamayabaşlamıştı.

"Tekbirkelimebileduymadım,"dediTed."Gelecek‘tedeğildi,değilmi?"

"Oradaolmasızor,"diyekıkırdadıDirk."GriphookbunubanabankaiçinçalışanBillWeasley'denduyduğunusöylemişti.KılıcıalmayaçalışanBill'inküçükkızkardeşiymiş."

Harry,HermioneveRon'abirbakışattı,ikisideUzayanKulaklar'ı,cankurtaranhalatınayapışmışgibisıkıcatutuyorlardı.

"Kız ve birkaç arkadaşı Snape'in ofisine girmiş ve kılıcın saklandığı cammuhafazayı kırarak açmışlar. Snape onları merdivenden aşağı kaçırırlarkenyakalamış."

"Ah, Tanrım," dedi Ted. "Ne düşünüyorlardı acaba, kılıcı Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'ekarşıkullanabileceklerinimi?YadaSnape'inkendisinekarşı?"

"Onunla ilgili ne düşünmüş olurlarsa olsunlar, Snape kılıcın durduğu yerdegüvendeolmadığınakararverdi," dediDirk. "Birkaç gün sonra, sanıyorumki,Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'in izniyle, onu Londra'ya Gringotts'ta saklanmasıiçinyolladı.

Cincüceleryinegülmeyebaşladı.

"Benhalaespriyigöremedim,"dediTed.

"Osahteydi,"dediGriphookrahatsızedicibirsesle."Gryffindor'unkılıcı!"

"Ah, evet. Taklitti- mükemmel bir taklit, bu doğru, ama Seherbaz yapımıydı.Orijinalin sahtesi yüzyıllar önce cincüceler tarafından yapılmıştı ve yalnızcacincüce-yapımı zırhların sahip olduğu özelliklere sahipti. Gryffindor'un kılıcıneredebilmemamaGringottsbankasınınmahzenindedeğil."

"Anladım," dediTed. "VebunuÖlümYiyenler'e anlatmaktan çekinmedin diyealgıladım?"

"Bubilgiylebaşlarınıbelayasokmakiçinbirsebepgöremedim,"dediGriphookkendini beğenmişçe ve şimdi Ted ve Dean, Gornuk ve Dirk'in kahkahasınakatılmıştı.

Çadırıniçinde,Harry,dilediğisorununyanıtlanmasınıdileyerekgözlerinikapadıve on dakika gibi gelen bir dakikadan sonra Dean yardım etti: o da (Harrysarsılarakhatırladı)Ginny'nineskierkekarkadaşlarındanbiriydi.

"Ginnyvediğerlerineneoldu?Kılıcıçalmayaçalışanlara?"

"Ah,onlarcezalandırıldıveacımasızca,"dediGriphookkayıtsızca.

"İyiler, değil mi?" diye sordu Ted çabucak. "Yani, Weasley'nin daha fazlaçocuğununyaralanmasınagerekyok,değilmi?"

"Ciddi biçimde yaralanmalarına izin verilmedi, bildiğim kadarıyla," dediGriphook.

"Şanslılarmış,"dediTed."Snape'intakiprekorundansonrahalayaşadıklarıiçin

memnunolmalıyız."

"Yani hikayeye inandın, değil mi, Ted?" diye sordu Dirk. "Snape'inDumbledore'uöldürdüğüneinanıyorsun?"

"Tabii ki inanıyorum," dedi Ted. "Orada oturup bana Potter'ın bununla ilgiliyapacakbirşeyiolmadığınısöylemeyeceksinizherhalde?"

"Bugünlerdeneyeinanacağınakararvermekzor,"diyehomurdandıDirk.

"Ben Harry Potter'ı tanıyorum," dedi Dean. "Ve onun gerçekten o olduğunainanıyorum-SeçilmişKişi,yadahernasıltanımlamakisterseniz."

"Evet,onunla ilgili inanmak istediğimizçokşeyvar,evlat,"dediDirk"bendeisterim. Ama nerede? Görünüşe göre kaçaklar. Bizim bilmediğimiz bir şeyibilseydi ya da ona ait özel bir şeyi olsaydı, saklanmak yerine, dövüşmek içinburadaolur,direniştoplardıdiyedüşünebilirsin.Vebiliyorsun,GelecekPostasıonakarşıiyibir-"

"GelecekPostası?"diyealayettiTed."Bupislikyığınınıokuyorsansanayalansöylenmesini hak etmişsin demektir, Dirk. Gerçekleri istiyorsan Dırdırcı'yıdene."

Tıkanma ve öğürtü içeren bir patlama yaşandı, ayrıca bir sürü sırta vuruş;seslerden anlaşıldığı kadarıyla Dirk kılçık yutmuştu. sonunda tükürür gibi,"Dırdırcı?ŞuXenoLovegood'unşarlatandergibozuntusumu?"

"Bugünlerdepek şarlatandeğil,"dediTed. "Bakacakmısın?XenoGelecek‘ingörmezden geldiği her şeyi basıyor, yalnızca son sayılarındaki BuruşukBoynuzlu Hırgür değil. Daha ne kadar böyle gitmesine izin verecekler,bilmiyorum.AmaXenodiyorki,hersayınınönkapağı,Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen karşıtı herhangi bir büyücünün Harry'ye yardım etmesini birincil amaçolmasıgerektiğinigösteriyor."

"Budünyada kayıplara karışan bir çocuğa yardım etmek zor olsa gerek," dediDirk.

"Dinleyin, önemli olan onu yakalamış olmak gibi lanet olasıca bir başarıgöstermemişolmaları,"dediTed."Ondanbir tüyoalmaktanmemnunolurdum;bizimyapmayaçalıştığımızdabu,özgürkalmak,değilmi?"

"Evet, burada haklısın işte," dedi Dirk ağırca. "Bütün Bakanlık'ın vegammazların onu aradığınıdüşünürsek, ben onun çoktan yakalanmış olacağınısanıyordum. Düşünün, onların çoktan öldürülüp halka açıklanmadığını kim

söyleyebilir?"

"Ah,böylesöyleme,Dirk,"diyemırıldandıTed.

Bıçakveçatallarıntıkırdayışıyladoluuzunbirsessizduraksamaoldu.Yenidenkonuştuklarında bu bankın üstünde uyuyup uyumayacaklarına ya da ağaçlıkyamaca tırmanmalarına karar vermek içindi. Ağaçların daha uygun olduğunakadar verdiler, ateşlerini söndürdüler, sonra eğimli yüzeye geri tırmanmayabaşladılar,sesleriuzaklaştı.

Harry, Ron veHermione,UzayanKulaklar'la şaşkın haldeydi.Harry, bu uzunkonuşmanın ardından gittikçe zorlaşan bir şekilde sessizliği kaldırmak istedi,kendinibundanfazlabirşeysöyleyemezhaldebuldu,"Ginny-kılıç-"

"Biliyorum!"dediHermione.

Boncukluçantayaatıldı,buseferkolunukoltukaltınakadardaldırdı.

"İşte... burada.." dedi Hermione gıcırdayan dişlerinin arasından ve çantanınderinlerinde olduğu belli olan bir şeyi çekmeye başladı. Yavaşça süslü birçerçeveninköşesi görüş alanınagirdi.Harryyardımetmek için koştu. PhineasNigellus'unboşçerçevesiniHermione'ninçantasındançektiklerinde,Hermione,heransihiryapmayahazırbiçimdeasasınıonadoğrulttu.

"Eğer birisi kılıcıDumbledore'unofisindeykenyürüttüyse," diye soludu, resmiçadırınyanınadayarken,"PhineasNigellusgörmüşolmalı,muhafazanınhemenyanındaasılı!"

"Uyumuyorsa," dedi Harry, ama Hermione boş çadırda diz çökerken halanefesinitutuyordu;asasıtamortasınıgösteriyordu,boğazınıtemizledivesonra:

"Ee-Phineas?PhineasNigellus?"

Hiçbirşeyolmadı.

"Phineas Nigellus?" dedi Hermione tekrar. "Professor Black? Lütfen sizinlekonuşabilirmiyiz?Lütfen?"

"'Lütfen' hep işe yarar," dedi soğuk, küçümseyen bir ses ve Phineas Nigellusportresinegirdi.Hermioneanidenhaykırdı:

"Obscura!"

Siyahbirgözbağı,çerçeveyeçarpmasınaveacıylahaykırmasınasebepolupzekibakışlı,koyurenkgözlerininüzerindebelirdi.

"Ne-nehakla-senneyap-?"

"Çok özür dilerim Professor Black," dedi Hermione, "ama bu gerekli birtedbirdi!"

"Derhalşuçirkinşeyikaldırın!Kaldırın,sizesöylüyorum!Mükemmelbirsanateserinimahvediyorsunuz!Neredeyim?Neleroluyor?"

"Neredeolduğumuzunbirönemiyok,"dediHarryvePhineasNigellusgözbağınıçıkarmaçabalarınıterkederekdonupkaldı.

"BuelegeçirilemezMr.Potter'ınsesiolabilirmi?"

"Belki,"dediHarry,bununPhineasNigellus'unilgisinikoruyacağınıbildiğinden."Sizesormakistediğimizbirkaçsoruvar-Gryffindor'unkılıcıhakkında."

"Ah,"dedi,şimdikafasınıonunyönüneçevirenveHarry'yigörmeyönündeçabaiçindeolanPhineasNigellus."Weasleydenenkızüzerindenehaktalepedebilirki?Cezasınıhaketti,aptalLongbottomvegaripLovegood'tatabii!"

"NevilleaptaldeğilveLunadagaripdeğil!"dediHermione.

"Neredeyim?"diyetekrarladıPhineasNigellus,gözbağıylayenidenboğuşmayabaşlayarak."Beninereyegetirdiniz?Nedenbeniceddiminevindensildiniz?"

"Bunuboşver!Snape,Ginny,NevilleveLuna'yınasılcezalandırdı?"diyesorduHarryısrarla.

"Professor Snape onları Yasak Orman'a gönderdi, Hagrid sersemiyle işyapmaya."

"Hagridsersemdeğil!"dediHermionecırtlakbirsesle.

"Ve Snape bunun ceza olduğunu düşünmüş olmalı," dediHarry. "AmaGinny,NevilleveLunamuhtemelenHagrid'leiyieğlenmişlerdir.YasakOrman...YasakOrman'dandahakötüleriyledekarşılaştılar,sorundeğil!"

Harryrahatlamışhissetti:dehşetveensonundaCriciatusLaneti'nidüşünmüştü.

"Gerçekten bilmek istediğimiz, Professor Black, daha önce başkası kılıcıçıkarmışmıydı?Belkitemizlenmekyadabaşkabirşeyiçingötürülmüştür?"

PhineasNigellus yine gözlerini açmak için boğuşmasından vazgeçti ve kişnergibigüldü.

"Muggle'lardandoğmalar,"dedi."Cincüceyapımızırhtemizlikistemez,ahmak

kız. Cincüceler'in gümüşü dünyevi kirleri püskürtür, emmesi ise onugüçlendirir."

"Hermione'yeahmakdeme,"dediHarry.

"Yasaklanmaktan usandım," dedi Phineas Nigellus, "Belki müdürün ofisinedönmevaktimgelmiştir?"

Hala gözleri bağlıydı, el yordamıyla resimden çıkmak ve Hogwarts'takinedönmekiçinçerçevesininkenarınadoğrugitmeyebaşladı.Harry'yebirdenilhamgeldi.

"Dumbledore!BizeDumbledore'ugetirebilirmisin?"

"Afedersin?"diyesorduPhineasNigellus.

"Profesör Dumbledore'un portresi - onu buraya getiremez misin - seninkininiçine?"PhineasNigellusyüzünüHarry'ninsesinigeldiğiyeredöndü.

"Görünüşe bakılırsa yalnızca Muggle'lardan doğmalar cahil değil, Potter.Hogwarts'ın portreleri birbiriyle konuşabilir ama başka bir yerde asılı olanportreleridışındagezinemezler.Dumbledoreburayabenimlegelemezvesizdengördüğüm bumuameleden sonra, sizi tekrar ziyarette bulunmayacağımı teminederim!"

HarryPhineas'ınçerçeveyi terketmeyolundakiçabalarını tekrar izlerkenbirazyenilgiyeuğramışgibiydi.

"ProfessorBlack,"dediHermione,"bizesöylermisiniz,lütfen,kılıcınensonnezamanmuhafazadançıkarıldığını?Ginnyalmadanöncedemekistiyorum?"

Phineassabırsızcasoludu.

"SanıyorumkiGryffindor'unkılıcınıenson,ProfessorDumbledorebiryüzüğüzorlakırmayaçalışırkengördüm."

Hermione Harry'ye bakmak için hızla döndü. İkisinden biri, sonunda çıkışagelmişolanPhineasNigellus'unönündedahafazlabirşeysöyleyemezdi.

"Pekala,iyigecelerdiliyorum,"dedibirazhuysuzcavegörüşalanındançıkmayabaşladı.GörünürdeyalnızcaşapkasınınucukalıncaHarryanidenbağırdı.

"Bekle!Snape'inbunugördüğünüsöylemişmiydin?"

PhineasNigellusgözleribağlıkafasınıresmeyenidensoktu.

"ProfesörSnape'inaklındaAlbusDumbledore'untuhaflıklarındandüşünecekçokdahaönemlişeylerivardı.Hoşçakal,Potter!"

Bununlabirlikte;arkasındakaranlıkbirzemindenbaşkahiçbirşeybırakmayaraktamamengözdenkayboldu.

"Harry!"diyehaykırdıHermione.

"Biliyorum!" diye bağırdı Harry. Kendisini kontrol edemeyerek havayıyumrukladı: Ummaya cesaret edebileceğinden de fazlaydı bu. Çadırda,kilometrelerce koşabilirmiş gibi hissederek, bir aşağı bir yukarı yürümeyebaşladı: Artık kendisini aç hissetmiyordu. Hermione, Phineas Nigellus'unportresini boncuklu çantaya geri tıkıştırıyordu, tokasını kenetlediğinde çantayıkenarafırlattıvepırılpırılbiryüzleHarry'yebaktı.

"Kılıç Hortkuluklar‘ı yok ediyor! Cincüce yapımı bıçaklar yalnız onlarıgüçlendirenşeyleriemer-Harry,bukılıçbasiliskzehrikaplı!"

"VeDumbledoreonubanavermedi,çünküonahalaihtiyacıvardı,onumadalyonüzerindekullanmakistiyordu-"

"-vevasiyetinekoyarsasanavermeyeceklerinidefarketti-"

"-vetaklidiniyaptı-"

"-vesahtesinicammuhafazayakoydu-"

"-vegerçeğini-nereyekoydu?"

Birbirlerinebaktılar:Harrycevabınheyecanuyandıracakkadaryakın,önlerindegörünmezşekildehavadaasılıdurduğunuhissediyordu.Dumbledoreonanedensöylememişti? Ya da, gerçekten, Harry'ye söylemişti de Harry mi farketmemişti?

"Düşün!"diyefısıldadıHermione."Düşün!Nereyebırakmışolabilir?"

"Hogwarts'adeğil,"dediHarry,dolaşmayısürdürerek.

"Hogsmeade'debiryer?"diyeönerdiHermione.

"BağıranBaraka?"dediHarry."Hiçkimseorayagirmiyor."

"AmaSnapenasılgirileceğinibiliyor,riskliolmazmıydı?"

"DumbledoreSnape'egüvenmişti,"diyehatırlattıHarry.

"Kılıçlarıdeğiştokuşettiğinisöyleyecekkadardeğil,"dediHermione.

"Evet, haklısın!" dedi Harry, Dumbledore'un da, ne yazık ki, Snape'ingüvenilirliğinden kuşkuları olduğunu düşününce neşesi arttı. "Yani, kılıcıHogsmeade'denuzağasaklamışolabilirmi?SennedersinRon?Ron?"

Harry çevresine bakındı. Şaşkınlaştığı andaRon'un çadırı terk etmiş olduğunudüşündü,sonraRon'unalçakyataktataşlaşmışgibiuzandığınıgördü.

"Benihatırladınız,öylemi?"dedi.

"Ne?"

Üstkattakiranzayaçıkmakiçinkalkarkensoludu.

"Sizikinizdevamedin.Eğlencenizibölmemeizinvermeyin."

Aklı karışarakHarryHermonie'yebaktı, amaokafasını salladı, görünüşegöreonunkadarşaşkındı.

"Problemnedir?"diyesorduHarry.

"Problem? Problem falan yok," dedi Ron, hala Harry'ye bakmayı reddederek."Sanagöreyokyani."

Başlarınınüstünebirkaçdamladüştü.Yağmurbaşlıyordu.

"Belli ki bir problemin var," dedi Harry. "Ağzından baklayı çıkar." Ronbacaklarınıyataktansallandırdıvekalktı.Kabagörünüyordu,kendigibideğildi.

"Pekala, baklayı çıkarıyorum. Benim aşağı yukarı yürümemi bekleme; çünkübulunmasıgereklanetolasıbaşkabirşeydahavar.Bilmediklerinlistesineekle."

"Bilmediklerim?"diyetekrarettiHarry."Bilmediklerim?"

Şıpşıpşıp.Yağmurdahahızlıveçoğalmıştı;çevrelerindekidağılmışyapraklarınüstüne düşerken ve karanlıkta nehre düşerken pıtırdadı. Harry'nin coşkusununüzerine dehşet çöktü. Ron tam olarak sakındığı ve düşünmeye korktuğu şeyisöylüyordu.

"Burada hayatımın günlerini geçirmiyor değilim," dedi Ron, "biliyorsunuz,kolumyaralandıveyiyecekhiçbirşeyyokvehergecesırtımdonuyor.Yalnızca,birkaçhaftadansonrabirşeylereldeedeceğimiziummuştum."

"Ron,"dediHermione, amaRon'un çadırınüstünevuranyağmurunvuruşununüstündenduyupduymadığıanlaşılamayacakkadaralçakbirsesle.

"Neyebulaştığınıbildiğinisanıyordum,"dediHarry.

"Evet,bendeöyle."

"Yani hayatının hangi kısmı beklediklerinle uyuşmuyor?" diye sordu Harry.Savunmanın ardından öfke geliyordu. "Beş yıldızlı otellerde kalacağımızı mıdüşündün? Her gün başka Hortkuluklar bulacağımızı mı? Yılbaşına kadaranneciğininyanınadönmüşolacağınımı?

"Bizseninneyaptığınıbildiğinisanıyorduk!"diyebağırdıRon,kalkarak,sözleriHarry'yi kızgın bıçaklar gibi deliyordu. "Dumbledore'un yapmanı istediği şeyiyaptığını,birplanınolduğunudüşündük!"

"Ron!"dediHermione,buseferyağmurungürültüsündenyüksek,amayine,onugörmezdengeldi.

"Sizi hayal kırıklığınauğrattığım içinüzgünüm,"dediHarry, çökmüşve eksikhissettiğinden sesi daha sakin çıkıyordu, "Başından beri size karşı dürüsttüm,Dumbledore'un bana dediklerini size anlattım. Ve fark etmedin belki ama birHortkulukbul-"

"Ve gerisini bulmak üzereyken neredeyse bundan bıkmak üzereyiz, lanet olasıyakınımızdahiçbiryerdedeğil-”

"Madalyonu çıkar, Ron," dedi Hermione, sesi beklenmedik şekilde yüksekçıkarak."Lütfençıkaronu.Bütüngüntakmasaydınböylekonuşmuyorolurdun."

"Hayır,olurdu,"dediRoniçinbahaneistemeyenHarry.

"Arkamdan fısıldaştığınızı duymuyor muyum sanıyorsunuz? Bu şeyleridüşünemiyorummusandınız?"

"Harry,bizhiç-"

"Yalan söyleme!" diye atıldıRon. "Sen de söyledin, hayal kırıklığına uğradımdedin,bundandahafazlasınasahipolduğunudüşündüğünü-"

"Böylebirşeysöylemedim-Harry,söylemedim!"diyehaykırdı.

Yağmurçadırıdövüyordu,Hermione'ninyüzündenyaşlarsüzülüyorduveşimdihiçolmamışgibi,kısaömürlübirhavaifişekherşeyikaranlığagömerekyanıpsönmüş, her tarafı koyu, karanlık ve soğuk bırakmış gibi, birkaç dakikalıkheyecanıortadankaybolmuştu.Gryffindor'unkılıcıbilmediğibiryerdesaklıydıvebaşarıları,henüzölmemişolmakolanbuüçgenççadırdaduruyorlardı.

"Pekiniyehalaburadasın?"diyesorduHarryRon'a.

"Bilmiyorum,"dediRon.

"Evinegitöyleyse,"dediHarry.

"Evet, belki giderim!" diye bağırdı Ron ve geriye kaçmayan Harry'ye doğrubirkaçadımattı."Kızkardeşimhakkındanesöyledikleriniduymadınmı?Amaumurundadeğil,değilmi,yalnızcaYasakOrman,daha-kötüsünü-gördümHarryPotter orada ona ne olacağını umursamaz- pekala, ben umursarım, devörümceklervekaçıkzımbırtılar-"

"Yalnızca-diğerleriyle,Hagrid'lebirliktelerdedim-"

"Evet,anladım,umurundadeğil!Pekiyaailemingerikalanı,Weasley'lerinbaşkabirçocuğunundahaincinmesinegerekyok,bunuduydunmu?"

"Evet,ben-"

"Nedemekistediğiyleilgilenmedin,değilmi?"

"Ron!" dedi Hermione, aralarına girerek. "Bu yeni bir şey meydana geldianlamınagelmiyor,bilmediğimizhiçbirşey:düşün,Ron,Billçoktanyaralandı;birçok insan George'un kulağını kaybettiğini görmüş olmalı, seni Sıvaserpil'leölümdöşeğindesanıyorlar,eminimonlarıntümdemekistediği-"

"Eminsin,öylemi?Pekiöyleyse,kendicanımısıkmayacağım.Sizin içinsorunyok,değilmi,sizinailelerinizgüvenlice-"

"Benimailemöldü!"diyeböğürdüHarry.

"Vebenimkilerdeaynıyolagidebilir!"diyehaykırdıRon.

"O zamanGİT!" diye kükredi Harry. "Onlara geri dön, Sıvaserpil‘i atlattığınısöyleveanneciğinsenibesleyebilsin-"

Ron aniden hareket etti: Harry tepki verdi ama ikisinin de asası cebindeykenHermionekendiasasınıkaldırdı.

"Protego!" diye haykırdı ve görünmez kalkanlar Harry'yi bir tarafa Ron'u birtarafa ayıracak şekilde yerleşti; İlk kez birbirlerine güç uyguluyorlardı. HarryRon'akarşıyıkıcıbirkinduydu:Aralarındakibirşeykırılmıştı.

"Hortkuluk'ubırak,"dediHarry.

Ron zinciri boynundan çıkarıp madalyonu en yakın sandalyeye fırlattı.Hermione'yedöndü."Neyapıyorsun?"

"Nedemekistiyorsun?"

"Kalıyormusun,yoksa?"

"Ben..."Acı çeker gibiydi. "Evet- evet, kalıyorum,Ron,Harry'le gideceğimizisöylemiştik,yardımedeceğimizi-"

"Anladım.Onuseçiyorsun."

"Ron,hayır-lütfen-geridön,geridön!"

Kendi kalkan büyüsüne çarpıp geri sekti; kaldırdığı anda Ron çoktan geceyekarışmıştı.Harry;onunhıçkırarakağlayışınıveRon'uağaçlararasındaçağırışınıdinleyereksessizcedikilipkaldı.

Birkaç dakika sonra geri döndü, sırılsıklam saçları yüzüne yapışmıştı."O g-g-gitti!Cisimlendi.”

Kendinisandalyeyefırlattı,kıvrıldıveağlamayabaşladı.

Harrykendiniafallamışhissediyordu.Eğildi,Hortkuluk'ualdıvekendiboynunayerleştirdi.Ron'unyatağındakiçarşaflarıtoplayıpHermione'yeattı.Sonrakendiyatağına tırmandı ve yağmurun düşüşünü dinleyerek çadırın karanlık tavanınagözlerinidikti.

ONALTINCIBÖLÜM:GODRIC’SHOLLOW

Ertesi gün Harry uyandığında ne olduğunu hatırlaması için birkaç saniyegeçmesi gerekti. Sonra çocukça bir şekilde, bunun bir rüya olduğunu, Ron‘unhâlâoradaolduğunuvehiçayrılmadığınıumdu.TakibaşınıyastığınınüzerindeçeviripRon‘unıssızranzasınıgörenekadar.Ölübirbedengörmüşgibigözlerinikaçırdı.HarryRon‘unkinebakmayacesaret edemedenkendiyatağındanatladı.ÇoktankalkmışvemutfaktameşgulolanHermione,Harry‘yegünaydındemediveHarrygeçerkenyüzünükaçırdı.

“O gitti.” dedi kendi kendine Harry. “O gitti.” Sanki tekrar etmesi şokunuazaltacakmış gibi, yıkanırken ve giyinirken, durmadan bunları düşünmekzorunda kaldı. O gitti ve geri dönmeyecek. Ve bu basit bir gerçekti. Harrybundanemindi,çünküKoruyucuBüyüleri,onlarbirkerebölgeyiterkettilermi,Ron‘unonlarıtekrarbulmasınıimkânsızlaştırıyordu.

O ve Hermione sessizce kahvaltılarını ettiler. Hermione‘nin gözleri şişmiş vekızarmıştı;hiçuyumamışabenziyordu.Eşyalarını toplarken,Hermioneağırdanalıyordu. Harry onun nehir kıyısında geçirdikleri zamanı neden olabildiğineuzatmak istediğini biliyordu; Harry onun birçok kez hararetle etrafınabakındığını, sağanak yağmur altında ayak sesleri duyduğunu, fakat ağaçlararasından kızıl saçlı şeklin ortaya çıkmadığını fark edince de kendi kendinikandırdığını düşündüğünü anladı. Harry onun yaptığını yapıp, her etrafabaktığında (biraz da olsa kendini ümit etmekten alamadığı için) ve yağmurlayıkanmış ormandan başka bir şey görmeyince, içinde başka bir öfke balonupatladı. Ron‘un söylediklerini duyabiliyordu, "Ne yaptığını bildiğinisanıyorduk!"vemidesisertçedüğümlenmişhaldetoplanmayadevametti.

Yanlarındaki çamurlu nehir hızla yükseliyordu ve yakında bulundukları kıyıyaulaşacaktı. Normalde kamp alanlarında kaldıklarından bir saat daha fazlakaldılar. En sonunda tamı tamına üç kere boncuklu çantayı boşaltıp, yenidendoldurmuşlardı. Hermione oyalanmak için artık sebep bulamıyor gibigörünüyordu:OveHarrybirbirlerininellerinikavrayıpbuharlaştılarverüzgârlı,süpürgeotuylakaplıbiryamacacisimlendiler.

Orayavardıklarıanda,HermioneHarry‘ninelinibıraktıveondanuzaklaştı,ensonundagenişbirkayayaoturdu;yüzüdizlerinde,Harry‘ninanladığıkadarıylahıçkırıklara boğulmuş bir halde sarsılıyordu. Harry onu izledi, gidip onurahatlatması gerektiğinin farkındaydı, fakat bir şey onun olduğu yere köksalmasına sebep oluyordu. İçindeki her şey ona soğuk ve sıkışmışlık hissiveriyordu: Yine Ron‘un yüzündeki hor gören ifadeyi gördü. Harry süpürgeotlarının arasından geçip, çılgına dönmüş olan Hermione‘nin etrafındanyürüyerek geniş bir çember çizdi ve genelde Hermione‘nin yaptığı, onlarıkoruyacağındaneminolduğu,büyüleriuyguladı.

GeçenbirkaçgünboyuncaRonhakkındatartışmadılar.Harryonunadındanbirdaha bahsetmemeye kararlıydı ve Hermione de ısrar etmenin bir manasıolmadığını biliyordu, yine de gecenin bir yarısı, Harry‘nin uyuduğunu sandığızamanlarda,Harry onun ağladığını duyabiliyordu.Bu arada daHarryÇapulcuHaritası'nı çıkarıp asasının ışığıyla incelemeye başlamıştı. Safkan oluşunungetirdiğikorumaylaogüvenli şatoyadöndüğüveüstündeRonyazannoktanınHogwartskoridorlarındayenidenbelireceğianıbekliyordu.Ancak,RonharitadabelirmedivebirsüresonraHarrykendini,Ginny‘ninismininyazılıolduğukızlaryatakhanesinegözünüdikerkenbuldu,Ginny‘ninbakışlarınıuykusundahissedipuyanacağını ve bir şekilde kendisinin onu düşündüğünü hissedebileceğinidüşündü,iyiolduğunuumuyordu.

GündüzvakitlerindekendileriniGryffindor‘unkılıcınınbulunduğuolasıyerleribelirlemeyeçalışmayaadadılar,fakatDumbledore‘unsaklamışolabileceğiyerlerhakkında ne kadar konuştularsa, fikirleri daha çok ihtimal dışı ve umutsuzgörünmeyebaşladı.BeyniniolabildiğincezorlamasınakarşınDumbledore‘unbirşeysaklamak içinherhangibiryerdenbahsettiğinihatırlayamadı.BazenRon‘amı yoksa Dumbledore‘a mı daha kızgın olduğunu bilemediği anlar oluyordu.“Neyaptığınıbildiğinisanıyorduk...Dumbledore‘unneyapmangerektiğinisanaanlattığınısanıyorduk...Gerçektenbirplanınolduğunudüşünmüştük!”

Harry gerçeği kendinden saklayamıyordu: Ron haklıydı: Dumbledore onaneredeysehiçbirşeybırakmamıştı.BirtaneHortkuluk‘uelegeçirmişlerdi,fakatonuyoketmekiçingerekliolanşeyellerindedeğildi:DiğerHortkuluklardaherzaman oldukları kadar ulaşılamaz konumdaydılar. Harry çaresizliğinin onutamamenelegeçirmesindenkorktu.Arkadaşlarınınonabudolambaçlı,amaçsızyolculukta eşlik etme isteklerini hangı akılla kabul ettiğini düşünerek hayretedüştü. Hiçbir şey bilmiyordu, hiçbir fikri de yoktu ve Harry sürekli, ona acıvermesine rağmen, Hermione‘nin de yakında yeteri kadar dayandığını veayrılacağınısöylemeküzereolduğunusöyleyeceğianakarşıtetikteydi.

Çoğu akşamlarını neredeyse tamamen sessizlik içinde geçiriyorlardı veHermione,PhineasNigellus‘unportresini bir sandalyeninüstüne sankiRon‘unayrılışından sonra oluşan o büyük boşluğu dolduracakmış gibi yerleştirmişti.Daha önce, onları ziyaret etmeyeceği iddiasına rağmen, Phineas Nigellus,Harry‘ninneişpeşindeolduğukonusundabilgiedinmeşansınakarşıkoyabilmişgörünmüyorduve gözübağlı da olsa yenidengörünmeye razı olup, her birkaçgündebironlarıziyaretediyordu.Harryonugördüğünebileseviniyordu,çünküşakacıvealaycıdaolsahâlâonlarınyanındaydı.PhineasNigellusmükemmelbirbilgilendiriciolmasada,Hogwarts‘taneolduğukonusundayenihaberleralmayacanatıyorlardı.OkulukendiyönettiğindenbuyanailkSlyterinbinasındangelmeokulmüdürüolduğuiçinSnape‘esaygıbesliyordu;buyüzdenonlarındaSnape‘ieleştirmemeyeyadaonunhakkındaküstahçasorularsormamayadikkatetmelerigerekiyordu,yoksaPhineasNigellustablosunuanındaterkediyordu.

Ancak bazı ufak haberler bırakıyordu. Snape zorlu bir öğrencisinin, düşükdüzeydeki ayaklanmalarıyla yüzleşiyordu. Ginny‘nin Hogsmade‘e gitmesiyasaklanmıştı. Snape, Umbridge‘in üç ya da daha fazla öğrencinin bir arayagelmesini ve resmi olmayan toplulukların oluşturulmasını yasaklayan eskikararnamesinitekraryürürlüğesokmuştu.

TümbunlardanHarry,Ginny‘ninvebüyükbirolasılıklaNevilleveLuna‘nındayardımıyla,Dumbledore‘unOrdusu‘nudevamettirmek için elindengelenin eniyisiniyapmayaçalıştığısonucunuçıkardı.Buazbilgilendiricihaber,Harry‘ninkarnı ağrıyormuş gibi hissetmesine neden olarak Ginny‘yi görmek istemesinesebep oldu; fakat bu Ron hakkında ve daha sonra da Dumbledore hakkındadüşünmesine sebep oldu ve Hogwarts‘ın kendisini, neredeyse eski sevgilisikadar çoközlediğinihissetti.Gerçekten dePhineasNigellus, Snape‘in disiplinileilgiliyaptığıyaptırımlarhakkındakonuşuyorken,HarryanlıkbirdeliliklesırfSnapeyönetiminekarşıayaklanmayakatılmakiçinokulageridönmekistediğinihayaletti.Beslenmek,yumuşakbiryatağasahipolmakvesorumluluklarınbaşkainsanların üstünde olması, ona o an dünyadaki en mükemmel ihtimal gibigöründü.FakatsonraBirNumaralıİstenmeyenolduğunu,başınaonbinGalleonpaha biçildiğini ve bugünlerde Hogwarts‘a öylece yürüyerek gitmenin, SihirBakanlığı‘na sallana salana girmek kadar tehlikeli olacağını hatırladı. PhineasNigellus, Harry ve Hermione‘nin nerede olduğu hakkında üstü kapalı sorularsorarkenkazarabugerçeğivurgulamıştı.Hermionebunuheryaptığındatabloyuboncuklu çantasına geri tıkıyordu ve PhineasNigellus da bu kaba vedalardansonrabirkaçgünboyuncagörünmeyikatiyenreddediyordu.

Havasoğudukçasoğudu.Hiçbiryerdeuzunsürekalmayacesaretedemediler,bu

yüzden en kötü endişeleri olan İngiltere‘nin sert buz zeminli güneylerindekalmaktansa,kırsalbölgelerdeamaçsızcabirorayabirburayadolanıpdurdular.Birgeceçadırapatpatvuransulusepkenkarınyağdığıveçadırlarınınbuzgibisuyladolduğugeniş,düzbirbataklığınolduğubirdağeteğindekalma,hattabirgecedekarınkaldıklarıçadırıyuttuğu,İskoçgölününortasındaküçükbiradadakalmacesaretigöstermişlerdi.

HenüzoturmaodasıpenecerelerindenNoelağaçlarınınparıldayışınıgörmüşlerdikidenemedikleritekyergibigörünenoyeregitmeyibirkezdahaönermekiçinHarry cesaretini topladı. Daha az önce alışılmışın dışında iyi bir yemekyemişlerdi: Hermione görünmezlik pelerininin altında bir süpermarketeuğramıştı (ayrılırken açık bir kasaya dikkatle para koymuştu), Harry onun,midesi bolonez soslu spagetti ve konserve armut ile doluyken daha iknaedilebilir olduğunu düşündü. Ayrıca yanındaki ranzanın ucuna asılmış olanHortkuluk‘utakmayaaravermeyiönerdiğindenbuyanabirkaçsaatgeçmişti.

"Hermione?"

"Hıı?" Elinde Ozan Beedle‘ın Masalları, eğik koltuklardan birine kıvrılmıştı.Harry onun çok da uzun olmayan bir kitapla daha fazla ne kadarcebelleşebileceğini merak ediyordu, ancak hâlâ kitapta bazı şeyleri çözüyorgibiydi, çünkü koltuğun kolunda Hececinin Hece Listesi adlı kitap açık birşekilde duruyordu. Harry boğazını temizledi. Kendini birkaç yıl önceDursley'lerin izin belgesini imzalamaya ikna edememesine rağmen ProfesörMcGonagall‘aHogsmade‘egidipgidemeyeceğinisorduğuzamankigibihissetti.

"Hermione,bendüşünüyordumda-"

"Harry,banabirkonudayardımedebilirmisin?”

Görünüşe göre Hermione onu dinlemiyordu. İleri uzandı ve Ozan Beedle‘ınMasalları‘nıHarry‘yeuzattı.

"Şu sembole bak." dedi, sayfanın başını göstererek. Harry, hikâyenin başlığıolduğunu farz ettiği şeyin üstünde (antik yazıları okuyamadığı için, eminolamıyordu),üçgenbirgözbebeğinindikeybir çizgiylebölündüğübir sembolgördü.

"BenhiçAntikYazılaralmadım,Hermione."

"Biliyorum, fakat bu bir antik yazı değil veHececi'de de yok. Bunun bir gözresmi olduğunu düşünmüştüm, fakat sanırım bir göz resmi değil! Sonradanmürekkepileçizilmiş,birisibunusonradaneklemiş,kitabıngerçektebirparçası

değil.Düşünsene,dahaöncehiçböylebirşeygördünmü?

"Hayır... Hayır, bekle bir dakika." Harry daha yakından baktı. "Luna‘nınbabasınınboynunataktığısembolünaynısıdeğilmi?"

"Aynen,bendeöyledüşünmüştüm!"

"ÖyleysebuGrindelwald‘ınİşareti."

Hermioneağzıaçıkonabaktı.

"Ne?"

"Krumdedi..."

ViktorKrum‘undüğündeonaanlattığıhikâyeyitekraranlattı.Hermioneşaşırmışgörünüyordu,"Grindelwald‘ınİşareti?

Hermione Harry‘den gözlerini ayırıp garip sembole baktı ve tekrar Harry‘yedöndü. "Grindelwald‘ın bir işaretinin olduğunu hiç duymamıştım. Onunhakkındaokuduğumhiçbiryerdebirişarettensözedilmiyordu."

"Ee,dediğimgibi,Krum‘untahmininegörebusembolDurmstrangduvarlarınakazınmışvebunukazıyandaGrindelwald‘mış."

Hermionekaşlarınıçatarakkendinieskikoltuğabıraktı.

"Buçokgarip.EğerbubirKaraBüyüsembolüyse,birçocukmasallarıkitabınaneamaçlaçizildi?"

"Evet garip." dedi Harry. "Ve senin düşüncene göre, Scrimgeour‘un tanımasıgerekirdi.OBakan'dı,Karanlıkşeylerinuzmanıolmasıgerekiyordu."

"Biliyorum... Belki de bizim de düşündüğümüz gibi bunu sadece bir gözsanmıştır.Diğertümhikayelerinbaşlığınınüstündedeküçükresimlervar."

Hermione konuşmayı bıraktı, fakat tuhaf işareti incelemeye devam etti. Harrytekraryeltendi."Hermione?"

"Hımmhımm?"

"Düşünüyordumda.Ben-benGodric‘sHollow‘agitmekistiyorum."

Hermione ona baktı, fakat gözleri başka bir yere odaklanmıştı veHarry onunhâlâkitaptakigizemliişaretidüşündüğüneemindi.

"Evet."dedi."Evet,bunubendedüşünüyordum.Sanırımyapmalıyız."

"Benidoğruduydunmu?"diyesorduHarry.

"Tabikiduydum.Godric‘sHollow‘agitmekistiyorsun.Kabulediyorum.Bencegitmeliyiz. Yani demeye çalıştığım, ben de onun olabileceği başka bir yeridüşünemiyorum. Tehlikeli olacak, fakat iyice düşününce, büyük bir ihtimalleoradaymışgibigörünüyor."

"Ee-neyoradaymışgibigörünüyor?"diyesorduHarry.

Bununüzerine,Hermione,Harry‘ninhissettiğikadarşaşırmışgöründü.

"Eh, kılıç, Harry! Dumbledore senin oraya geri döneceğini biliyor olmalıydı,demeyeçalıştığım,Godric‘sHollow,GodricGryffindor‘undoğumyeri-"

"Gerçektenmi?Gryffindor,Godric‘sHollow‘danmıgelmeyani?"

"Harry,seninSihirTarihi‘nınkapağınıhiçaçtığınoldumu?"

"Şey," dedi Harry aylardır ilk defa gülümsediğini fark ederek. Yüzündekikasların tuhaf bir şekilde kasılıp kaldığını hissetti. "Açmışımdır herhalde,bilirsin,aldığımzaman...Sadecebirkereliğine..."

"Pekâlâ,köyonunadıylaadlandırıldığınagöre,bağlantıyı farketmişsindirdiyedüşünmüştüm." dedi Hermione. Sesi eskiden olduğu gibi, onun bir şeyleriyapmayı geç akıl ettiğini belirtircesine çıkıyordu; Harry‘nin bir yarısı onunkütüphaneye gitmesi gerektiğini söylemesini bekliyordu. "Sihir Tarihi‘nde köyhakkındaçokazşeyyazıyor,birsaniye..."

Boncukluçantasını açtıvebir süreçantayıaltüst ediparadı, en sonundakendieski ders kitabınıçıkarttı. BathildaBagshot‘un Sihir Tarihi‘ni aradığı sayfalarıbulanakadarkarıştırdı.

"1689‘da Uluslararası Gizlilik Kararnamesi‘nin imzalanmasından sonra,büyücüler resmen gizlenmeye başladılar. Bir toplumun içinde kendi küçüktoplumlarını şekillendirmeleri, muhtemelen, oldukça doğaldı. Birçok köy vemezra, karşılıklı destek ve koruma için bir araya gelen birkaç büyücü ailesinicezbediyordu. Tinworthin Cornwald, Yorkshire‘daki Upper Flagley veİngiltere‘nin güney sahilindeki Ottery St. Catchpole köyleri etraflarındahoşgörülübirşekildevebazendeMuggle'larınhafızalarınıdeğiştirerekbüyücüailelerin yaşadığı önemli yerleşkeler olmuştur. Bu yarısı-büyücü olanyerleşkelerin enünlüsü,muhtemelen,muhteşembüyücüGodricGryfinndor‘undoğduğu ve Büyücü-demircisi BowmanWright‘ın ilk Altın Snitch‘i dövdüğüİngiltere‘nin güneybatı bölgesindeki köylerden Godric‘s Hollow‘dur. Köy

mezarlığıbaştanaşağıeskibüyücüaileleriyledoludurvebuda,hiçşüpheyokkimezarlığınyanındakiküçükkiliseninyüzyıllardırperiliolduğuhikâyelerininteksorumlusudur."

"Senden veya ailenden bahsetmiyor." dedi kitabı kapayan Hermione, "çünküProfesörBagshotondokuzuncuyüzyıl sonrasını dahil etmemiş.Fakat görüyormusun? Godric‘s Hollow, Godric Gryffindor. Gryffindor‘un Kılıcı:Dumbledore‘un senin aradaki bağlantıyı kurmanı umduğunu düşünmüyormusun?"

"Ah,evet..."

Orayagitmeyiönerdiğindekılıcıdüşünmediğinikabuletmek istemiyordu.Onagöre,annevebabasınınmezarınınveölümdenucuucunakaçmayıbaşardığıevinolduğu, ayrıca Bathilda Bagshot‘un yaşadığı köy olması onu çekmek içinyeterliydi.

"Muriel‘indediğinihatırlıyormusun?"diyesorduensonunda.

"Kimin?"

"Biliyorsun," tereddüt etti. Ron‘un adını söylemek istemiyordu. "Ginny‘ninbüyük-teyzesi.Düğündesanacılızayakbileklerininolduğunusöyleyen."

"Ah." dedi Hermione. Hassas bir andı: Harry onun ağzından Ron isminiçıkarmaküzereolduğunubiliyordu.Aceleyledevametti:

"BathildaBagshot‘unhâlâGodric‘sHollow‘dayaşadığınısöyledi."

"BathildaBagshot,"diyemırıldandıHermione,işaretparmağınıSihirTarihi‘ninönkapağındakiBathilda‘nın kabartmayla yazılmış adı üstünde gezdirdi. "evet,sanırım-"

Hermione‘ninnefesiöylebirşekildekesildikiHarry‘niniçialtüstoldu,asasınıçıkarıp girişe baktı, yarı bir halde birisinin içeri girmeye çalışırken görmeyibekliyordu,fakatgörünürdehiçbirşeyyoktu.

"Ne?"dediHarry,yarıkızgın,yarırahatlamışbirşekilde."Nedenböylebirşeyyaptın?BirÖlümYiyen‘inçadırın fermuarını indirirkengördüğünüsandım,enazından-"

"Harry,yaeğerkılıçBathilda‘daise?YaDumbledoreonagüvendiyse?"

Harry bu olasılık üzerinde düşünmeye başladı. Bathilda son derece yaşlı birkadın olmalıydı ve Muriel‘e göre, o 'bunaktı.' Dumbledore‘un Gryffindor‘un

Kılıcı'nı onda saklamış olması olası bir şey miydi? Harry, eğer öyleyse,Dumbledore‘un işin büyük bir kısmını şansa bıraktığını hissetti: Dumbledorekılıcı sahtesiyle değiştirdiğini hiç açığa vurmamıştı, ya da Bathilda ile birarkadaşlığıolduğundan bahsetmemişti.Ancak, hazırHermione onun en büyükdileğinikabuletmişken,onunteorisinekarşıçıkmanınzamanıdeğildi.

"Evet,güvenmişolabilir!Öyleyse,Godric‘sHollow‘amıgidiyoruz?”

"Evet, fakat oldukça dikkatli bir şekilde düşünmek zorundayız, Harry." Şimdiolduğu yerde dikleşmişti ve Harry, kendisi gibi onun da plan yapmayakoyulmasından ruh halinin iyileştiğini söyleyebilirdi. "Başlangıç olarakgörünmezlik pelerininin altında ve birlikteBuharlaşma'yı çalışmamız gerek vebelkiHayalbozanbüyüleridemantıklıolabilir,tabiişigarantiyoldanyapıpÇokÖzlü İksir kullanmayacaksak? Eğer kullanacaksak birilerinin saçlarınaihtiyacımızolacak.Aslındabunuyaparsakdaha iyiolur,Harry,nekadargüçlübirşekildekılıkdeğiştirirsek,okadariyi..."

Harry,ohersustuğundakafasınısallayarakveonaylayarak,konuşmayadevametmesini sağladı, fakat aklı sohbetten çıkmıştı. Gringotts‘taki kılıcın sahteolduğunuöğrendiklerindenberiilkdefakendiniheyecanlanmışhissetti.

Evine gitmek üzereydi, bir aileye sahip olduğu o yere geri dönmek üzereydi.EğerVoldemortolmasaydı,büyüyeceği,herokultatilinigeçireceğiyer,Godric‘sHollowolacaktı.Arkadaşlarını evinedavet edebilecekti...Hatta belki de erkekve kız kardeşleri olacaktı... On yedinci doğum günü pastasını yapan annesiolacaktı.Bu yaşam olanaklarının elinden alındığı yeri görmek üzere olduğunubildiği için, şu an bunların gerçekleşmesi daha olası görünmüştü.Hermione ogece yatmaya gittikten sonra, Harry sessizce sırt çantasını Hermione‘ninboncuklu çantasından çıkardı ve içinden Hagrid‘in ona çok uzun süre önceverdiği fotoğrafalbümünüçıkardı.Aylardır ilkdefaeski resimleriniçıkarmıştı,ona ailesinden kalan son şeyi, anne ve babasının resimlerden gülümseyip elsallamalarınıizledi.

HarryertesigünmemnunbirşekildeGodric‘sHollow‘agitmekiçintoparlandı,fakat Hermione‘nin başka fikirleri vardı. Voldemort‘un Harry‘nin anne vebabasının öldüğü yere geri döneceğini umduğuna inanıyordu, ancak kılıkdeğiştirdiklerindeeniyişartlardaolduklarınaeminolduktansonrayolaçıkmayakararlıydı.Buyüzden,Hermione‘ninyolaçıkmayıkabuletmesi için -Noelalışverisi yapan masum Muggle'lardan gizlice saçlarını almış ve görünmezlikpelerinininaltında, ikisibirliktecisimleniphuharlaşmayaçalışmışlardı- tambirhafta geçmesi gerekti. Öğleden sonra geç vakitlerde, köye karanlık çöktükten

sonra Çok Özlü İksirleri'ni içtiler, sonunda cisimlenmek üzereydiler. Harrykelleşmeyebaşlayan,orta-yaşlıbirMuggle‘a,Hermionedeonunküçükveürkekeşine dönüşmüştü. Tüm eşyaları (Hortkuluk hariç tüm eşyaları, Harry onuboynuna asmıştı.), Hermione‘nin paltosunun düğmelerine iliştirilmiş boncukluçantasınatıkıştırılmıştı.Harryüstlerinegörünmezlikpelerininiörttü,sonradabirkezdahaboğucukaranlığadaldılar.

KalpatışlarınıboğazındahissedenHarry,gözleriniaçtı.Geceninilkyıldızlarınınçoktanzayıfçaparıldamaya başladığı koyumavi bir gökyüzünün altında, karlıbirdaryoldaeleletutuşurvaziyetteduruyorlardı.Daryolunikiyanındadaevlervardı ve pencerelerinde Noel süsleri parıldıyordu. Önlerindeki kısa yol, altınrenklisokakışıklarınınparıltısıylaköyünmerkezinedoğruuzanıyordu.

"Kar yağıyor!" diye fısıldadı Hermione pelerinin altında. "Niye karyağabileceğini düşünmedik? Bu kadar tedbirden sonra, ayak izlerimizibırakacağız!İzlerinicabınabakmamızlazım-senöndengit,benhallederim-"

Harryköye, izlerinisilerekkendilerinigizlemeyeçalışırken,pandomimatıgibigirmekistemiyordu.

"Pelerini çıkaralım." dedi Harry ve Hermione‘nin korktuğunu görünce devametti,"Ah,hadi,kendimizebenzemiyoruzveetrafımızdadakimseyok."

Pelerini ceketinin altına düzgünce yerleştirdi ve gizlenmemiş bir şekilde, dahaçokevigeçerekbuzgibihavadayüzleriyanarkenyollarındailerlediler.

Evlerden herhangi biri, bir aralar James ve Lily‘nin yaşadığı ve belki deBathilda‘nınşuanyaşadığıevolabilirdi.Harrygirişkapılarına,çatılarınavebuztutmuş verandalarına bakıyordu, oradan sonsuza dek ayrıldığında daha biryaşındanbirazbüyükolduğunubilmesinerağmen,onlardanbirinihatırlayabiliphatırlayamayacağınımerakederekgözattı.Eskievinigörüpgöremeyeceğindenbile emin değildi; Fidelius Büyüsü‘nün koruduğu kişiler öldükten sonra neolduğunu bilmiyordu.O sırada yürümekte oldukları küçük, dar sokaktan sola,köyünkalbinedöndü,küçükbirmeydanonlaragöründü.

Meydanın her tarafında renkli ışıkların süzüldüğü, şiddetli rüzgârlardan dolayıhafif yan yatmış Noel ağacından dolayı bir kısmı anca görünen savaş anıtınabenzeyen bir şey vardı. Meydanda birkaç dükkân, bir postane, bir bar vemeydanamücevherparlaklığındaışıkyayanvitraycamlarıolanküçükbirkilisevardı.Buradakarçokazdı,yerbütüngüninsanlarüstündengeçtiğiiçinsertvekaygandı.Hemenönlerinde,köy halkı oraya buraya gidiyordu, şekilleri sokaklambalarıylaazbirşekildeaydınlanıyordu.Barınkapısıaçılıpkapananakadarki

kısasüredegülüşmevepopmüzikseslerini,sonradaküçükkiliseniniçindebirNoelilahisininbaşladığınıduydular.

"Harry,sanırımbugünNoelarifesi!"dediHermione.

"Öylemi?"

Tarihinizinikaybetmişti;haftalardırgazetebulamamışlardı.

"Eminim öyle." dedi Hermione, gözlerini kiliseye dikmişti. "Onlar... Onlar daordadırlar, değil mi? Annen ve baban? Kilisenin arkasında mezarlığıgörebiliyorum."

Harry heyecanının da ötesinde, daha çok korkuya benzeyen bir şey hissetti.Şimdi öyle yakındı ki,ama buna rağmen görmek isteyip istemediğinden emindeğildi.Muhtemelen,Hermioneonunnehissettiğinibiliyordu,çünküHarry‘ninelinitutuponayolgöstermekiçinilkdefaonuileridoğruçekiyordu.Meydanınortasındayken,hernasılsa,hareketsizkaldı.

"Harry,bak!"

Hermione savaş anıtını gösteriyordu. Önünden geçtikleri sırada, savaş anıtıdönüşmüştü. Adlarla bezenmiş bir dikilitaşın yerine, önlerinde üç insanınbulunduğubirheykelduruyordu:Dağınıksaçlıvegözlüklübiradam,uzunsaçlı,nazikvegüzelbiryüzüolanbirkadınveannesininkollarıarasındabirbebek.Hepsininkafasına,başlarındatüylübeyazşapkalarvarmışgibikaryağmıştı.

Harry gözlerini anne ve babasının yüzüne dikerek, yaklaştı. Burada böyle birheykelolacağınıhiçbirzamanhayaletmemişti...Kendinibir taştaanlındayaraiziolmayanmutlubirbebekolaraksunmalarıonaçokgaripgörünmüştü...

"Hadi" dedi Harry, kendi heykeline baktıktan sonra yine kiliseye döndüler.Meydanın karşı tarafına vardıktan sonra Harry, omzunun ardından arkayabakındı;heykeltekrarsavaşanıtınadönüşmüştü.

Onlar kiliseye yaklaştıkça ilahilerin sesi de yükseldi. Bu, Harry‘nin boğazınıdüğümlemişti. Ona güçlü bir şekilde Hogwarts‘ı, zırhların içinden Noelilahilerinin kaba versiyonlarını yüksek sesle söyleyen Peeves‘ı, BüyükSalon‘daki on iki Noel ağacını, büyücü krakerlerinden birinin içinden çıkanboneyigiyenDumbledore‘u,eldeörülmüşkazağınıgiyenRon‘uhatırlattı...

Mezarlığıngirişindeçitkapısıvardı.Hermioneonuaçabildiğikadarsessizceitipaçtıvekapınındiğeryüzünegeçtiler.Kilisekapısınagidenkayganyolunherikiyanındaki kar, yüksek ve hiç bozulmamış bir şekilde duruyordu. Kimsenin

geçmemiş olduğu karın üstünden, parlak pencerelerin altındaki gölgelerdengeçerekbinanınetrafındanyürürlerken,arkalarındaderinçukurlarbıraktılar.

Kiliseninarkasında,vitraylarınkırmızı,altınsarısıveyeşilyansımalarınınkaravurmasıyla renklenmiş solgun mavi ile örtülenmiş, peş peşe sıralanmış karlımezar taşlarıyerdeçıkıntıyapıyordu.Ceketinincebindeki asasını elinde sertçetutarakHarry,enyakınmezaradoğruilerledi.

"Burayabak,buAbott,Hannah‘ınuzaktanakrabasıfalanolabilir!"

"Alçakseslekonuş."dediHermioneyalvarırcasına.

Arkalarındakardaderinizleroluşturarak,eskimezartaşlarındayazankelimeleriokuyabilmek için durarak, arada bir yalnız olduklarından kesin olarak eminolmak için kısık gözlerle etraflarındaki karanlığa bakarakmezarlıkta güç belagittikçedahadaderinegittiler.

"Harry,burayagel!"

Hermioneikisıramezartaşıkadaruzaktaydı:Harry‘ninkalbigöğsündeolumlubirşekildeatarak,güçbelaHermione‘ninyanınageridöndü.

"Onlarınkimi-?"

"Hayır,amabak!"

Koyu renkli bir taşı işaret ediyordu. Harry aşağı eğilip, benek benek donmuşlikenlerinolduğugraniti,KENDRADUMBLEDOREyazısını,doğumveölümtarihinin biraz aşağısında yazan yazıyı, VE KIZI ARIANA yazısını gördü.Ayrıcabirdealıntıvardı:

Hazinenneredeyse,kalbindeoradadır.

Öyleyse Rita Skeeter ve Muriel‘in söylediklerinin bazıları doğruydu.Dumbledore ailesi gerçekten de burada yaşamış ve ailenin bir kısmı buradaölmüştü.

Mezarıgörmek,olanlarhakkındasöylenenleriduymaktandahakötüydü.Harrykendisiyle ve Dumbledore‘un ikisinin birden, bu mezarlıkta derin köklerininolduğunu ve Dumbledore‘un bu bağlantıyı paylaştıklarını hiç anlatmamasınarağmen bunun böyle olduğunu ona anlatması gerektiğinidüşünmekten kendinialamadı. Burayı ikisinin birlikte ziyaret etmesi gerekiyordu; Harry bir an için

buraya Dumbledore ile birlikte geldiğini hayal etti ve ne tür bir bağlarınınolduğunu, bu bağın ona ne kadar çok anlam ifade edeceğini düşündü. Fakatailelerinin aynı mezarlıkta yan yana yattıkları gerçeğinin Dumbledore‘a göreönemsizbirtesadüf,belkide,Harry‘denyapmasınıistediğiişlealakasıolmayanbirmeselegibigörünüyordu.

HermioneHarry‘yebakıyorduvebuyüzdendeHarryyüzününgölgeler içindegizli olduğuna sevindi. Mezar taşının üstündeki yazıları bir kez daha okudu.“Hazinen neredeyse, kalbin de oradadır.”Bu kelimelerin nemanaya geldiğinianlamıyordu. Kesinlikle anneleri öldükten sonra, ailenin en büyük üyesi olanDumbledorekelimeleriseçmişti.

"Bundanhiçbahsetmediğineeminmisin-?"diyebaşladıHermione.

"Hayır,"dediHarrykısaca,sonrada,"Haydibakmayadevamedelim,"vemezartaşını görmemiş olmayı dileyerek, arkasını döndü. Seviyesi yükselmiş olanendişesininkızgınlığıylalekelenmesiniistemiyordu.

"İşteburada!"Hermionebirsüresonrakaranlığıniçindenbirkezdahabağırdı."Ah hayır, üzgünüm! Potter yazdığını sandım." Buruşuk, yosunlu bir taşıovalamış,yüzündekaşlarıhafifçatıkbirifadeyletaşabakıyordu.

"Harry,burayagerigel."

Mezar taşlarını arayışından tekrar alıkonmak istemiyordu ve karın üstündenistemeyeistemeyeHermione‘ninbulunduğuyeregeridöndü.

"Nevar?"

"Bunabaksana!"

MezarsondereceeskiydiveaşınmıştıkiHarry,kiminadınınyazdığınızarzorçıkartabildi.Hermioneadınaltındakisembolügösterdi.

"Harry,bukitaptakiişaret!"

Harry, Hermione‘nin gösterdiği yere baktı: Taş öyle yıpranmıştı ki üzerine nekazındığını çıkarmak çok zordu, yine de neredeyse okunaksız adın altındaüçgenebenzeyenbirişaretgörünüyordu.

"Evet...Olabilir..."

Hermioneasasınınucunuyaktıvemezartaşınınüstündekiisimedoğrututtu."Ig-Ignotusyazıyor,sanırım..."

"Annevebabamabakmayadevamedeceğim,tamammı?"dediHarryboğukbirsesle ve tekrar yola çıkıp, Hermione‘yi eski mezarın yanında diz çökmüş birşekildeyalnızbıraktı.

Arada birAbbott gibi,Hogwarts‘ta tanıştıklarının soyadlarını tanıdı.Bazen demezarlıkta aynı büyücü ailesinin birkaç neslinin bulunduğunu farketti. Harrytarihlere bakarak o soyun yok olduğunu ya da şuanki üyelerinin Godric‘sHollow‘dan taşındığını söyleyebilirdi. Mezarların içinden geçtikçe geçipmezarlığıniyicederinlerinegittikçeveheryenimezartaşınaulaştığındaendişeveumutilesallandığınıhissediyordu.

Karanlık ve sessizlik birdenbire, daha da derinleşti. Harry endişeli bir şekildeRuhEmiciler'idüşünereketrafınabakındıvesonraNoelilahilerininbittiğinifarketti, geveze ve telaşlı bir şekilde kiliseden çıkan insanlar meydana doğru yolalırken gözden kayboluyorlardı. Kilisenin içindeki biri daha demin ışıklarıkapatmıştı.

SonraHermione‘nin tiz ve berrak sesi karanlığın içinde bir ikimetre uzaktan,üçüncükezgeldi."Harry,buradalar...Tamburadalar."

VeHarryonunsestonundanbuseferkiningerçektendeannevebabasıolduğunuanladı.Ona doğru giderken, Dumbledore öldükten hemen sonraki hissettiklerigibi, aslında kederinden dolayı kalbi ve ciğerleri arasında hissettiği, sankigöğsününüstündeşiddetlibaskıvarmışgibihissediyordu.

Mezar taşı Kendra ve Ariana‘nınkinin sadece iki sıra gerisindeydi. TıpkıDumbledore‘un mezarı gibi beyaz mermerden yapılmaydı ve bu karanlıktaparlıyormuş gibi görünen mezar taşının üstünün okunmasını oldukçakolaylaştırıyordu. Taşın üstüne kazınmış olan kelimeleri okuması için dizçökmesine,hattaçokyaklaşmasınabilegerekyoktu.

JAMESPOTTERLILYPOTTER

27Mart1960‘dadoğdu30Ocak1960‘dadoğdu.

31Ekim1981‘deöldü.31Ekim1981‘deöldü.

Yokedilmesigerekensondüşmanölümdür.

Harrysankineanlamageldiğinianlamakiçintekbirşansıvarmışgibikelimeleriyavaşçaokuduvesonkelimeleriyükseksesleokudu.

"'Yokedilmesigerekensondüşmanölümdür‘..."Harry‘ninaklınaoldukçapanikedicivekorkunçbirşeygelmişti. "BubirÖlümYiyen fikrideğilmi?Buniyeburada?"

"İlla ki ölümü, ÖlümYiyen anlayışıyla alt etmekmanasına gelmiyor, Harry,"dedi Hermione, nazik bir sesle. "Şu anlama geliyor... Biliyorsun... Ölümünötesindeyaşama.Öldüktensonrayaşama."

Fakatonlaryaşamıyorlar,diyedüşündüHarry:Onlaröldüler.Boşlaflar,Annevebabasınınumursanmayan,bilinmeyenbirşekildekarve taşınaltındaçürümeyebırakılmışcesetlerininyattığıgerçeğinigizlemiyordu.VeHarrykendinehâkimolamadan, kaynıyormuş gibi sıcaklık hissi verdikten sonra anında yüzünüdonduran gözyaşlarına boğuldu, onları silmenin ya da ağlamıyormuş gibiyapmanın ne anlamı vardı ki? Harry gözyaşlarının düşmesine izin verdi.Dudaklarınısertbirşekildebirbirinebastırıyordu.Onlarkendilerinifedaettikleriiçin yaşayan, kalbi hâlâ atan, şu anda onlarla birlikte karın altında yatmasıgereken oğullarının, bu kadar yakınlarında olduklarını bilmeyen, aldırmayanLily ve James‘in şimdi kesinlikle kemiklerinin veya tozlarının sonsuza dekyattıklarıyerigözlerdensaklayankalınkartabakasınabakıyordu.

Hermione onun elini tekrar tuttu ve sıkıca kavradı. Harry ona bakamıyordu,fakataynışekildeodaonunelinisıkıcakavradı,şimdigecehavasınıderin,anilokmalar halinde alıyor, sabit durmaya, kontrolünü yeniden kazanmayaçalışıyordu. Onlara bırakmak için bir şey getirmesi gerekiyordu, bunudüşünememişti ve mezarlıktaki her bitki yapraksız ve donmuştu. FakatHermione asasını kaldırdı, havada bir çember çizdi ve önlerinde çöplemebitkisinden oluşmuş bir çelenk yarattı. Harry çelengi yakalayıp, anne vebabasınınmezarınınüstünekoydu.

En sonunda ayrılmak istediğinde ayağa kalktı. Artık burada bir an bilekalabileceğini sanmıyordu. Kolunu Hermione‘nin omzuna attı, o da kendikolunu Harry‘nin beline doladı ve sessizde dönüp karın üstünden,Dumbledore‘un anne ve kardeşini geçerek, karanlık kiliseye ve henüzgöremedikleriçitkapısınadoğruyürümeyekoyuldular.

ONYEDİNCİBÖLÜM:BATHILDA’NINSIRRI

"Harry,dur!"

"Sorunnedir?"

BilinmeyenAbboth‘unmezarınahenüzulaşmışlardı.

"Oradabirisivar.Birisibiziizliyor.Orada,çalılıklarınorada."

"Birbirlerine tutunarak sabit kaldılar, mezarlığın koyu siyah sınırınabakıyorlardı.Harryhiçbirşeygöremiyordu.

"Eminmisin?"

"Birşeygördüm,gördüğümeyeminedebilirim..."

Hermione, asa kolunu serbest bırakmak için ondan ayrıldı. "Muggle gibigörünüyoruz,"diyebelirttiHarry.

"Ailenin mezarına çiçekler koyan Muggle'lar gibi! Harry, eminim orada birivar!"

Harry,SihirTarihi'nidüşündü,mezarlığınsıksıkziyaretedildiğidüşünülüyordu,ama ya-? Ama sonra bir hışırtı duydu ve Hermione'nin gösterdiği çalılıklarınoradakarınpüskürdüğünügördü.Hayaletlerkarıhareketettiremezlerdi.

"Birkedi,"dediHarry,birveya ikisaniyesonra,"veyabirkuş.EğerbirÖlümYiyen olsaydı şimdiye ölmüştük. Ama hadi buradan çıkalım ve görünmezlikpelerininigerigiyelim."

Mezarlıktançıkarlarkendevamlıarkalarınabaktılar.Hermione'yitelkinederkendavrandığıgibiiyimserolamayanHarry,kapıyavekaygankaldırımaulaştıklarıiçinmemnundu.Görünmezlikpelerininiüstlerinegeri çektiler.Bar öncekindendahadoluydu:kiliseyeyaklaşırlarkenduyduklarıNoelşarkısı,şimdiiçeridekibirçoksestarafındanseslendiriliyordu.BiranHarryiçeriyesığınmalarınıönermeyidüşündü, ama bir şey söyleyemeden Hermione, "Buradan gidelim," diyemırıldandı ve Harry‘yi köye girerlerken kullandıkları yolun tersine, köydençıkarak,karanlıkbirsokağadoğruçekti.Harryevlerinnearatükeniptekraraçık

araziye döndüğünü anlayamadı. Cesaret edebildiklerince hızlı yürüdüler, Noelağacının perdelerde yansıttığı hatlarıyla daha da parıldayan renkli pencerelerinyanındangeçtiler.

"Bathilda‘nınevininasılbulacağız?"diyesorduHermione,hafiftentitriyorduveomzundangeriyebakmayısürdürüyordu."Harry?Nedüşünüyorsun?Harry?"

Kolunuçekiştirdi,ancakHarrydikkatinivermiyordu.Evlerinensonundaduransiyahbirkütleyedoğrubakıyordu.Hermione‘yiberaberindeçekiphızlandı,busıradaHermionebuzdabirazkaydı.

"Harry-"

"Bak...ŞunabakHermione..."

"Ben...ah!"

Harry görebiliyordu, Fidelius Büyüsü, James ve Lily ile birlikte ölmüşolmalıydı.Hagrid,Harry‘yi belboyundaki çimenlere serpilen enkazın altındançıkardığındanberi, çalıdan çitler vahşi bir şekildebüyümüşlerdi. Her ne kadartamamenkarasarmaşıklarvekarlakaplıolsadaevinçoğunluğuhalaayaktaydı,amaüstkatınsağtarafıhavayauçmuştu;bu,Harryemindikilanetingeriteptiğiyerdi.OveHermionekapıdadurmuş,birzamanlaryanındakievlergibiolanoenkazabakıyordu.

"Acaba neden kimse yeniden inşa etmedi, merak ediyorum?" diye fısıldadıHermione.

"Belki yeniden inşa edemiyorsundur?" diye cevapladı Harry. "Belki KaranlıkBüyü‘nünnedenolduğuyaralanmalargibidirvezararıtamiredemiyorsundur?"

Pelerininaltındaneliniçıkardıveaçmakiçindeğildedahaçokevinbirparçasınıtutmakiçinpaslanmışkalınkapıyıkavradı.

"İçerigirmeyeceksinya?Güvensizgörünüyor,belki-ah,Harry,bak!"

Kapıdakidokunuşubunanedenolmuşgibiydi.Karşılarındakizeminden,ısırganotlarıveyabaniotlarınarasındanyukarıbirişaretyükseldi,sankihızlabüyüyengaripbirçiçekgibiydivetahtasındaaltınharflerle,şunlargörünüyordu:

Bu noktada, 31 Ekim 1981 gecesinde, Lily ve JamesPotterhayatlarınıkaybetti.

Oğulları Harry, Ölüm Laneti‘nden kurtulan tek büyücüolarakhayattakalmıştır.

Muggle‘lara görünmeyen bu ev, Potter'ların anıtı veailelerini parçalayan bu şiddetin hatırlatıcısı olarakharabehaliylebırakılmıştır.

Vebu,düzenleyazılmışharflerinetrafına,HayattaKalanÇocuk‘unkaçtığıyerigörmeyegelmişbüyücüvecadılarkaralamalareklemişti.Bazılarıadlarınıaçıkçaçıkmazmürekkeple imzalamışlardı,diğerleri baş harflerini tahtaya işlemişlerdivediğerleridemesajlarbırakmışlardı.Bunlarınensonyazılanları,onaltıyılınhatrınaparlakçaparıldıyorlardı;hepsibenzerşeylersöylüyordu:

BaşarılarHarry,hernerdeysen.

EğerbunuokuyorsanHarry,arkandayız!ÇokyaşaHarryPotter!

"Tabelanın üstüne yazmamalıydılar!" dedi Hermione, kızgın bir halde. AmaHarryonagülümsedi."Buharika.Böyleyaptıklarıiçinmutluyum.Ben..."

Sustu. Ağırca, sarılı bir figür topallayarak onlara doğru geliyordu, uzaktakimeydanın parlak ışıkları gölgesini oluşturuyordu. Hüküm vermek zor olsa daHarrybu figürünbir kadına ait olduğunudüşündü.Muhtemelen karlı zemindekaymaktankorkarakyavaşçahareketediyordu.Zorakiayaklarınıyeresürüyerekkambur yürümesi, oldukça ileri bir yaşın belirtileriydi. Daha da yaklaşırkensessizceonuizlediler.Harry,onungeçtiğievlerdenbirinedönüpdönmeyeceğinigörmeyi bekliyordu, ama içgüdüsel olarak öyle olmayacağını biliyordu.Sonunda,onlardanbirkaçmetreuzaklığakadargeldiveonlarlayüzyüzegelerekdonmuşyolunortasındaduraksadı.

Harry‘ninkolundaHermione‘nin cimciklemesini hissetmesinegerekyoktu.Bukadının bir Muggle olabilmesinin mümkünatı yoktu: orada durmuş, cadıolmasaydı ona tamamen görünmez olacak eve bakıyordu. Bir cadı olduğudüşünülse bile, gece bu soğukta sadece eski bir yıkıntıya bakmak için çıkıp

gelmesi garip bir davranıştı. Normal sihir kuramlarına göre, bu sıradaHermione‘yiveHarry‘yihiçgöremiyorolmasıgerekirdi.AncakHarry,kadınınonlarınoradaolduklarınıvekimolduklarınıbildiğinedairgaripbirhissekapıldı.Bukolayolmayanyargıyavarmışken,kadıneldivenlielinikaldırarakgelişaretiyaptı.

Hermione, pelerinin altından Harry‘ye daha da sokuldu, kolu Harry‘ninkinebaskıyapıyordu."Nasılbiliyor?"

Harrykafasını salladı.Kadın dahakuvvetli bir şekilde gel işareti yaptı.Harry,çağrılara uymama konusunda bir dolu neden düşünebilirdi ve boş sokaktayüzyüze durdukları kadının kimliği konusundaki şüpheleri her dakika daha daartıyordu.

Kadının bunca uzun aylar boyunca onları beklemesi mümkün olabilir miydi?DumbledoreonabeklemesiniveHarry‘ninensonundageleceğinimisöylemişti?Mezarlıktagölgelerdehareketediponlarıbunoktayakadartakipedenbukadınolamaz mıydı? Kadının onları hissetmesi bile Dumbledore‘un bu işin içindeolmadığınadairDumbledore‘umsubirhisyaratmıştı.

Sonunda Harry, Hermione‘nin aniden zıplayıp nefes almasına neden olarakkonuştu."SenBathildamısın?"

Sarılıfigürbaşınısalladıvetekrargelişaretiyaptı.

PelerinaltındanHarryveHermionebirbirlerinebaktılar.Harrykaşlarınıkaldırdı,Hermioneküçük,tedirginbironayverdi.

HarryveHermionekadınadoğruadımatmalarıylaberaber,kadıngeldikleriyönedoğrudönerektopallamayabaşladı.Onlaraliderlikederekbirkaçevigeçtilervekadınbirkapıdan içeridöndü.Azöncebıraktıklarınınkikadar fazlacayetişmişbirbahçeniniçindenönpatikadaonutakipettiler.Birdakikaönkapıdaanahtarıaradıktansonrakapıyıaçtıveiçerigirmeleriiçingeriçekildi.

Kadın kötü kokuyordu veya kötü kokan eviydi. Tereddütle yanından geçippeleriniçıkardıklarındaHarry burnunu buruşturdu. Şimdi kadının arkasındaydıve kadının ne kadar ince olduğunu fark etti, yaşla birlikte bükülmüştü veneredeyseHarry‘ningöğsünegeliyordu.Arkalarındankapıyı kapattı,eklemlerikabarmışderisinekarşımavivebenekbenekti,sonradönüpdikkatliceHarry‘ninyüzünebaktı.Gözlerikatarakttankalınlaşmıştıvegörünmezderikatlarıarasındakaybolmuştu, tüm yüzü çatlamış damarlar ve kahverenegi lekelerle doluydu.Harry, kadınınonu fark edip etmediğinimeraketti, eğer ettiyse de görebildiği

kimliğiniçaldığıkelMuggle'dı.

Güve yemiş şalını çıkarıp, kafa derisini açığa çıkaran seyrekleşmiş beyazsaçlarını açığa çıkarırken yaşlılığın, tozun, yıkanmamış kıyafetlerin vebayatlamışyiyeceklerinverdiğikokuoratayaçıktı.

"Bathilda?"dediHarrytekrarederek.

Kadıntekrarbaşınısalladı.Harryderisininüstündekimadalyonunfarkınavardı,bazen tıkırdayan bazen de atan içindeki o şey uyanmıştı, soğuk altın içindeatışınıhissedebiliyordu.Onuyokedecekşeyinyakındaolduğunubiliyormuydu,hissedebiliyormuydu?

Bathilda,sankiHermione‘yigörmemişgibiiteleyip,ayaklarınısürüyerekonlarınyanındangeçtiveoturmaodasınabenzerbirşeyiniçinedoğruyokoldu.

"Harry,bundanemindeğilim,"diyefısıldadıHermione.

"Kadınıncüssesinebak,eğeryapmakzorundakalırsakonuetkisizleştirebiliriz,"dedi Harry, "dinle, sana anlatmış olmalıydı, onun hep orada olmadığınıbiliyordum.Murielonabunakdiyor."

"Gel!"diyeçağırdıBathildayandakiodadan.

HermionezıpladıveHarry‘ninkolunasarıldı.

"Birşeyyok,"dediHarryteminedercesineveoturmaodasınagitti.

Bathilda sendeleyerek bir mumu yakıyordu ama yine de çok karanlıktı.Ayaklarının altındaki kalın toz tabakası çıtırdadı,Harry‘nin burnu nem ve küfkokusu altında daha kötüsünü, bayatlamış et kokusu gibi bir şeyi fark etti.Bathilda‘nıneveensonnezamangeldiğinimeraketti.Acemicemumlarıeliyleyakan kadın, sanki büyü yapabileceğini de unutmuş gibiydi, kolunun dantelyakasıalevalmatehlikesialtındaydı.

"Benimyapmamaizinverin,"diyeönerdiHarryvekibritleriondanaldı.Odada,kitapyığınınınüzerinetehlikelibirşekildeyerleştirilmişveküflükırıkkupalarladoluvitrininüstündekifincanaltlıklarınakonmuşmumlarıyakmayıbitirdiğinde,kadındurmuşHarry'yiizliyordu.

Harry‘nin üstündemumolduğunu fark ettiği son yer, kavisli bir şekli olan içibirçok resimle dolu çekmeceydi. Alevler hayat bulduğunda, resimler tozlugümüşi camlarına yansıdı. Harry resimlerde birkaç küçük kıpırdama gördü.Harry,"Tergeo"diyemırıldandı,fotoğraflardakitozyokoldu,ensüslüvebüyük

çerçevelerden bazıları eksikti. Bathilda‘nın veya bir başkasının onları çıkarıpçıkarmadığını merak etti. Daha sonra kolleksiyonun arkasındaki bir fotoğrafgözüneçalındıveonualdı.

Bu Gregotovitch‘in penceresinin eşiğinden kaçan o altın saçlı, güleç yüzlühırsızdı; gümüş çerçeveden Harry‘ye tembelce gülümsüyordu. Daha sonrabirden Harry bu çocuğu daha önce nerede gördüğünü hatırladı: AlbusDumbledore‘unHayatıveYalanları‘nda,gençDumbledoreilekolkolavebütünbukayıpfotoğraflardaRitaSkeeter‘ınkitabındaolmalıydı.

"Mrs-Miss-Bagshot?"dediHarry,sesihafiftentitredi."Bukim?"

BathildaodanınortasındadurmuşonuniçinateşiyakanHermione‘yiizliyordu.

"Miss Bagshot" diye tekrarladı Harry ve şöminedeki alevler hayat bulurkenelindeki resimle ilerledi. Bathilda sesine dönüp baktı ve göğsünün üzerindekihortkulukdahahızlıçarptı.

"Bukişikim?"diyesorduHarry,resmiileriyeuzatarak.

Resmeyavaşçabaktı,dahasonraHarry‘yedöndü.

"Bukimbiliyormusunuz?"diyetekrarladı,normaldendahayavaşveyüksekbirsesle."Buadam?Onutanıyormusunuz?İsminedir?"

Bathilda açıkçadalgıngöründü.Harrykorkunçbiröfkehissetti.Nasıl oldudaRitaSkeeter,Bathilda‘nınsırlarınıaçığaçıkarmıştı?

"Buadamkim?"diyetekrarladıyükseksesle.

"Harry,neyapıyorsun?"diyesorduHermione.

"Bu resim, Hermione, bu hırsız, Gregorovitch‘i soyan hırsız! Lütfen!" dediBathilda‘ya."Bukim?"Amakadınsadeceonabakındı.

"Neden bizden sizinle gelmemizi istediniz, Mrs- Miss Bagshot?" diye sorduHermione,sesiniyükselterek."Bizeanlatmakistediğinizbirşeymivardı?"

Hermione‘yiduyduğunadairhiçbir işaretvermeksizinBathildaşimdiHarry‘yebirkaçadımyaklaşmıştı.Kafasınınküçükbirhareketiylegeriyekoridorabaktı.

"Gitmemizimiistiyorsunuz?"dediHarry.

Kadınhareketinitekrarladı,buseferilkönceHarry‘yiişaretetti,sonrakendisinivesonradatavanı.

"Ah,tamam...Hermione,Sanırımbenimonunlayukarıçıkmamıistiyor."

"Tamam,"dediHermione,"hadigidelim."

AmaHermionehareketettiğindeBathildabaşınışaşırtıcıbirdinçliklesalladı,birkezdahaönceHarry‘yisonrakendisiniişaretediyordu.

"Benimonunlayalnızgitmemiistiyor."

"Neden?"diyesorduHermione,sesimumlaaydınlatılmışodadakeskinveaçıkşekildeçınladı;yükseksesleyaşlıkadınkafasınıbirazdahasalladı.

"BelkiDumbledoreonakılıcıbanavermesinisöylemiştir,yalnızbana?"

"Gerçektenonunseninkimolduğunubildiğinimisanıyorsun?"

"Evet,"dediHarry,onadikilmişbeyazımsıgözlerebakarak,"Sanırım,biliyor."

"Peki,tamamozaman,amaçabukolHarry."

"Yolugöster,"dediHarryBathilda‘ya.

Anlamış gibi gözüktü, çünkü ayaklarını sürerek atrafından kapıya doğru gitti.Harry,Hermione‘yetelkinederbirgülüşlebaktı;amaonunbunugördüğündenemindeğildi,oradamumlaaydınlatılmışbakımsızkitaplığabaktı.Harry,odadandışarı çıkarken, Hermione ve Bathilda görmeden hırsızın gümüş çerçevelifotoğrafınımontununiççebinesoktu.

Basamaklar dik ve dardı, neredeyse üzerine devrilecekmiş gibi duranBathilda‘nındevrilmemesi içinellerini arkasına dayamak için yarı yarıya istekduydu.Yavaşça,hafifhırıltılıkadınüstkatatırmandıvehemensağtarafadöndü,onualçaktavanlıbiryatakodasınagötürdü.

Kör karanlığındaydı ve korkunç kokuyordu. Bathilda kapıyı arkasındankapatırken,yatakaltındandışarıçıkmışyuvarlakbirkavanozkaranlığagömüldü.

"Lumos," dedi Harry ve asası yandı. Harry, yaklaştığını duymamışken birkaçsaniyelikkaranlıktaBathildaonadoğrugelmişti.

"SenPottermısın?"diyefısıldadı.

"Evet,benim."

Yavaşçaveağırbaşlıbirşekildekafasınısalladı.Harry,Hortkuluk‘unkalbindendahahızlıvedahahızlıattığınıhissetti.Buhoşolmayan,sinirbozucubirhisti.

"Benim için bir şeyiniz varmı?" diye sorduHarry, ama kadın asasının yanan

ucundanrahatsızgörünmüştü.

"Sizdebenimiçinbirşeymivar?"diyetekrarladı.

Sonra kadın gözlerini kapadı ve bir anda birkaç şey oldu: Harry‘nin yara iziacıyla iğnelendi;Hortkuluk yerinden hopladı ve kazağının önü açıkça hareketetti; karanlık, pis kokulu oda geçici olarak yok oldu. Bir zevk dalgalanmasıhissettiveboğuk,yüksekseslekonuştu:

Yakalaonu!

Harry olduğu yerde sallandı, karanlık, pis kokulu oda tekrar ona çok yakıngöründü,neolmuştubilmiyordu.

"Sizdebenimiçinbirşeymivar?"diyesorduüçüncükez,dahayüksek.

"Orada," diye fısıldadı kadın, köşeyi işaret ederek. Harry asasını kaldırdı veperdelipencereninaltındamakyajmasasınınhatlarınıgördü.

Buseferkadınonaeşliketmedi.Harryonunvedağınıkyatağınarasındangeçti,asasınıkaldırdı.Ondanbaşkabiryerebakmakistemiyordu.

"Bu nedir?" diye sordumakyaj masasına vardığında, kirli çamaşır gibi kokanbirşeylerlekubbeyapmıştı.

"Orada,"dedikadın,şekilsizkütleyiişaretederek.

Ve bakışını çevirdiğinde gözleri karışık pisliğin içinde bir kılıç kabzası aradı,kadın garip davrandı: gözünün kenarından gördüğüyle panik sardı ve korkubedeninifelçetti;yaşlıbedeninçöktüğünüveboynunolduğuyerdenbüyükbiryılanınaktığınıgördü.

Asasınıkaldırdığındayılanvurduveasayıtavanaspinatarakyolladı,ışığıodadabaşdöndürürcesinesallandıvesöndü.Dahasonrayılanınkuyruğundangöğsünedoğrugüçlübirpatlamanefesinikesti.Makyajmasasınınüstüne,kirli çamaşıryığınınüstünearkaüstüdüştü.

Kuyruğun bir sonraki vuruşundan zoraki yana yuvarlanarak kaçtı. Zemineçarptığında cam tabanın parçaları üzerine yağdı. Aşağıdan Hermione‘ninseslenişiniduydu,"Harry?"

Geri seslenebilmek için akciğerlerine yeterince hava toplayamadı. Sonra ağır,yumuşak bir kütle onu zemine devirdi ve güçlü, kaslı bir şeyin üstündengeçtiğinihissetti.

"Hayır!"diyegüçlüklesoludu,zemineyapışmıştı.

"Evet,"diyefısıldadıbirses."Evettt...senitut...senitut..."

"Accio...Accioasa..."

Ama hiçbir şey olmadı ve yılandan kurtulmak için ellerine ihtiyacı vardı,bedeninisararkeniçindekihavayıeziyor,Hortkuluk‘usertçegöğsünebastırıyor,çılgın kalbinin birkaç santim aşağısını buzdan halkalar gibi zonklatıyordu vebeynisoğuk,beyazışıkladoluyordu,kendinefesidurmuştu,uzaktaayaksesleri,herşeygidiyordu...

Metal kalp göğsünün dışında gürültüyle patırdıyordu ve şimdi uçuyordu, birsüpürgeveyatestralolmaksızınkalbindekizaferleuçuyordu...

Birdenbire ekşi kokulu odada uyandı, Nagini onu serbest bırakmıştı. Anidenkalktı ve yerdeki ışıkta konuşlanmış yılanın hatlarını gördü. Hermione içeriferyatladaldı; ıskaladığı lanetiparamparçaolanperdeli cama isabetetti.Harrybaşka bir kırık cam sağınağından korunmak için dalmıştı ki soğuk havaodayıdoldurduveayağıkalemgibibirşey-asası-üzerindekaydı.

Eğildi ve asayı aldı ama şimdi oda yılanla doluydu, kuyruğu kırbaç gibiydi;Hermione'ningörünmediğibirkaçdakikaboyuncaHarryenkötüsünüdüşündü,amasonraoradayüksekbirpatlamaolduvekırmızıbir ışıkçaktıveHarry‘ninyüzünesertçeçarparakyılanbüklümbüklümtavanauçtu.Harryasasınıkaldırdı,amatamdakaldırmasıylayaraizikorhalindeyandı,yıllardırolduğundandahagüçlü,dahaacıverici...

"Geliyor!Hermione,ogeliyor!"

Bağırdığında yılan vahşice tıslayarak yere düştü. Herşey kaosa döndü, Harryyatağa atlayıpHermione olduğunu bildiği karanlık şekile uzanırken duvardakiraflarhavayauçtu,porselenlertuzlabuzoldu.

Hermione‘yi gerisin geri yataktan çekerken, Hermione acıyla haykırdı. Yılantekrar ayaklanmıştı ama Harry biliyordu ki gelen, yılandan daha kötüsüydü,belki çoktan kapıdaydı, kafası yara izindeki acı nedeniyle ortadan ikiyeyarılacaktı.

Hermione‘yi yanında çekerek koşarken, yılan arkalarından uzadı ve sıkıştığıanda Hermione "Confringo!" diye haykırdı, büyüsü odanın etrafında uçarakgardırobunaynasını kırdıvegeri sekerekzeminden tavana doğru sıçradı; elinisıyırırken Harry sıcaklığını hissetti. Bir elinde Hermione‘yi çekip, yataktan

kırılmışmakyajmasasınaatlarkencamyanağınıkesti,oradandadoğrucakırıkcamdan boşluğa atladı, havada dönerken Hermione‘nin çığlığı gecenin içindeyankılandı.

VesonrayaraiziyarıldıveVoldemort‘du,piskokuluyatakodasındakoşuyordu,uzun beyaz elleri cam eşiğini tutuyordu, o sırada kel bir adam ve küçük birkadınındönerekkaybolduğugözüneilişti.ÇığlığıkızınçığlığıylakarışarakNoelGünüçalankiliseçanlarıylabirlikteyankılandı.

Onun çığlığı, Harry‘nin çığlığıydı; onun acısı, Harry‘nin acısıydı... o buradaolabilirdi, daha önce olduğu yerde... burada, daha önce ölmek nedir tatmayaramak kaldığı o evin görünüründe... ölmek... Acı çok korkutucuydu...vücudundanyarılarakdışarı...Amaeğervücuduolmasaydınedenbukadarkötüacırdıki;eğerölmüşolsaydınasılbudereceacıçekebilirdiki,acıölümlebirliktesonaermezmiydi,bitmezmiydi-

Islakverüzgarlıgecede,balkabağışeklindegiyinmiş ikiçocukmeydandabadibadiyürüyorlardıvekağıt örümceklerle süslü dükkanpenceresi, inanmadıklarıbirdünyanınesirizevksizMuggle'lar...Vebutürolaylardaherzamanduyduğuiçindekidoğrulukvegüçveamaçduygusuiledoluydu...Öfkeyok...buondandaha zayıf ruhlar içindi... ama zafer, evet... Bunun için beklemişti, bunuummuştu...

"Güzelkıyafet,bayım!"

Pelerinin kukuletasının altındakini görünceye kadar yakına gelen çocuğun,gülümsemesininduruşunugördü,boyalıyüzünüdoldurankorkuyugördü.Sonraçocukdöndüvekaçtı...Cüppesininaltındaasasınasarılıparmakları...Birhareketveçocukaslaannesinekavuşamayacaktı...amagereksiz,ciddengereksiz...

Veyeni bir karanlık sokakdahaboyuncahareket etti ve şimdi hedefi sonundagörüş alanındaydı, henüz bilmedikleri, Fidelius Büyüsü‘nün bozulmuşolduğuydu...Kaldırımdakayanyapraklardanbiledaha az ses yaparakkaranlıkçitlere yaklaştı ve üzerinden izledi... Perdeleri çekmemişlerdi; onları rahatlıklaoturma odalarında otururken görebiliyordu, uzun, gözlüklü, siyah saçlı adammavi pijamalarındaki küçük siyah saçlı çocuğu eğlendirmek için asasındanrenklidumanlarçıkarıyordu.Çocukgülüyorduvedumanıyakalamaya... küçükyumruklarıylayakalamayaçalışıyordu.

Birkapıaçıldıveduyamadığıkelimelerisöyleyerekanneiçerigirdi,uzunkoyukızıl saçları başından dökülüyordu. Şimdi baba oğlunu kucakladı ve annesineverdi.Asasınıkoltuğunüzerineattıvegerindi,esniyordu...

İteklediğinde kapı gıcırdadı ama James Potter duymadı. Beyaz elleri pelerininaltındanasasınıçektivebirdenaçılankapıyadoğrulttu.

James koşarak koridora geldiğinde, o kapı eşiğindeydi. Kolaydı, çok kolaydı,asasınıbilealamamıştı...

"Lily,Harry‘yialvekaç!Buo!Koş!Onuoyalayacağım!"

Oyalamak,elindebirasasıbileolmadan?...Lanetiyapmadanöncekahkahaattı..."AvadaKedavra!"

Yeşil ışık dar koridoru doldurdu, duvara itilmiş bebek arabasını aydınlattı,ışıldayanhalatlarmışcasınakorkulukları parlattı ve JamesPotter ipleri kesilmişbirkuklagibidüştü.

Yukarı kattan kapana kısılmış kadının çığlıklarını işitebiliyordu, ancak akıllıolduğumüdddetçe enazından, onun korkmasına gerek yoktu...Kendisini içerihapsetmeçabalarınıusulbirkeyifledinlerkenbasamakları tırmandı...Onun daasasıyoktu...nekadardaaptallardı,güvenliklerinizamanıgelincepatlayabilenarkadaşlıklarateslimedecekkadarnekadargüvendoluydular...

Asasının bir tembel hareketiyle kapıya aceleyle konan sandalye ve kutularkenara çekildiler, kapıyı açtı... ve kollarında çocuğu orada duruyordu.Görebildiğisonhaliyleoğlunuarkasındakibeşiğekoyduveelleriniyanaaçarak,sanki bu onu koruyacakmış gibi, sanki oğluna kalkan olurken onun yerinekendisininseçilmesiniummasıgibi...

"Harrydeğil,Harrydeğil,lütfen,Harrydeğil!"

"Kenaraçekil,seniaptalkız...kenaraçekilşimdi."

"Harrydeğil,lütfenhayır,benial,onunyerinebeniöldür-"

"Busonuyarım-"

"Harrydeğil!Lütfen... acı... acı...Harrydeğil!HarryDEĞİL!Lütfen-Herşeyiyaparım-"

"Kenaraçekil,kenaraçekilkadın!"

Kadını beşikten öteye çekebilirdi ama hepsinin işini bitirmek daha mantıklıgöründü...

Yeşil ışık odada çaktı, kocası gibi o da düştü. Çocuk bu zamana kadarağlamamıştı. Ayakta durabiliyordu, beşiğinin çubuklarını tutuyordu ve ilgiyle

davetsiz misafirinin yüzüne baktı, muhtemelen onu pelerin altına saklanmışbabası sanıyordu, daha bir ilgiyle... ve annesi her an kahkaha atarak ortayaçıkabilirdi-

Asasını büyük bir dikkatle çocuğun yüzüne doğrulttu. Bu açıklanamaztehlikenin,yokedilişini,oluşunugörmekistedi.Çocukağlamayabaşladı.OnunJamesolmadığınıgörmüştü.Ağlanmasınısevmiyordu,yetimhanedemızıldayanoküçükşeylereaslamidesiyetmemişti-

"AvadaKedavra!"

Ve koptu; acıdan ve terörden başka bir şey değildi ve kendisini saklamalıydı,buradaçocuğunkapanakısılıpçığlıkattığı,yıkılmışevininenkazındadeğil,dahauzakta...uzakta...

"Hayır,"diyeinledi.

Yılan, pis, yıkılmış zeminde çabaladı, ve çocuğu öldürmüştü ve şimdi oçocuktu..."Hayır..."

Ve şimdi Bathilda‘nın evinin kırılmış camında durdu, en büyük kaybınınanılarınadalmıştıveayaklarındabüyükyılan,kırıkporselenvecamlarüzerindekayıyordu.Aşağıbaktıvebirşeygördü...inanılmazbirşey...

"Hayır..."

"Harry,sorunyok,seniyisin."

Aşağıeğildiveparçalanmışfotoğrafıaldı.Oradaydı,aradığıbilinmeyenhırsız..."Hayır...Düşürdümonu...Düşürdümonu..."

"Harry,tamam,uyan,uyan!"

Harry‘di...Harry,Voldemortdeğil...veçabalayanşeyyılandeğildi...Gözleriniaçtı.

"Harry,"dediHermionefısıldayarak."Kendiniiyi-iyihissediyormusun?"

"Evet,"diyeyalansöyledi.

Bir yığın battaniyenin altında alçak divanlardan birinin üzerinde yatıyordu,çadırdaydı. Çadır bezinden zeminin verdiği düzlük ve soğukluk hissiylesükunetinbirşafakgibiolduğunusöyleyebilirdi.Terdensırılsıklamdı,çarşaftanvebattaniyedenhissedebiliyordu.

"Kurtulduk."

"Evet," dedi Hermione, "divanına seni taşımak için bir uçurma büyüsükullanmak zorunda kaldım, seni kaldıramadım. Çok şeydin... Yani, tamamıylaiyideğildin..."

Kahverengigözlerininaltındamorgölgelervardıveelindebirsüngervardı.

"Hastaydın,"diyebitirdi,"oldukçahasta."

"Nezamankurtulduk?"

"Saatlerönce.Neredeysesabaholdu."

"Veben...bilinçsizfalanmıydım?"

"Pek değil," dedi Hermione rahatsız bir şekilde. "Bir şeyler bağırıyor veinildiyordun..." diye Harry‘yi rahatsız eden bir tonla ekledi. Ne yapıyordu?Voldemortgibilanetlerhaykırıyor,beşiktekibebekgibiağlıyormuydu?"

"Hortkuluk‘usendenalamadım,"dediHermioneveHarry,konuyudeğiştirmekistediğini biliyordu. "Sıkışmıştı, göğsüne sıkışmıştı. Bir izi var, üzgünüm,alabilmek için ayırma büyüsü kullanmak zorunda kaldım. Yılan seni de ısırdıamazehritemizledimveüstüneazgeyikotukoydum."

Giydiği terli tişörtü çıkardı. Madalyonun onu yaktığı yerde oval bir kırmızıvardı.Ayrıcaalnındakiyarısıcakdişizlerinidehissedebiliyordu.

"Hortkuluk'unereyekoydun?"

"Çantamda.Sanırımbirsüreuzaktutmalıyız."

YastığınageriuzandıveHermione‘ninacıdolugriyüzünebaktı.

"Godric‘s Hollow‘a gitmemeliydik. Benim suçum, benim suçum, Hermione,özürdilerim."

"Seninsuçundeğil,bendegitmekistedim,gerçektenDumbledore‘unoradasanakılıcıbırakmışolabilieceğinidüşündüm."

"Evet,eh...yanlışanlamışız,değilmi?"

"Ne oldu, Harry? Seni üst kata götürdüğünde ne oldu? Yılan bir yerde misaklanıyordu?Çıkıponuöldürdüvesanamısaldırdı?"

"Hayır,"dedi."Kadınyılandı...veyayılankadındı...herikisideaynı."

"N-Ne?"

"Bathilda bir süredir ölmüş olmalı. Yılan... yılan onun içindeydi. Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen onu Godric‘s Hollow‘a yerleştirdi, beklemesi için.Haklıydın.Geridöneceğimibiliyordu."

"Yılanonuniçindemiydi?"

Harry gözlerini tekrar açtı. Hermione anlaşılmaz ve midesi bulanıyor gibigözüküyordu. "Lupin, asla hayal bile edemeyeceğimiz büyülerin olduğunusöyledi,"dediHarry,"Kadınseninönündekonuşmakistemediçünküçatalağızdı,her şey çatalağız, ve ben fark etmedim ve tabii ki onu anladım. O, bizodadayken, yani yılan, Kim-olduğunu-Bilirsin-Sen‘e mesaj yolladı. Bunukafamın içinde olduğunu duydum, heyecanlandığını hissettim, beni oradatutmasınısöyledi...vesonra..."

Bathilda‘nın boynundan yılanın gelişini hatırladı, Hermione‘nin detaylarıbilmesigerekmezdi."...vedönüştü...biryılanadönüştüvesaldırdı."

Dişizlerinebaktı.

"Beni öldürmek istemiyordu, sadece Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen gelene kadarbeni orada tutuyordu."Eğer yılanı öldürmeyi başarabilseydi, her şeye değerdi.İçiburuk,battaniyeyigeriaçarakoturdu."Harry,hayır,eminimdinlenmelisin!"

"Uykuya ihtiyacı olan sensin. Alınmak yok, ama korkunç görünüyorsun. Beniyiyim.Birsürebennöbettutacağım.Asamnerede?"

Cevapvermedi,sadeceonabakıyordu."Asamnerede,Hermione?"

Dudağınıısırıyordu,gözleriyaşlarladoldu."Harry..."

"Asamnerede?"

Yatağınarkasınaeriştiveonu,onauzattı.

Kutsalveankaasasıneredeyse ikiyeayrılmıştı.Birnazikanka teli ikiparçayıbirbirine bağlı tutuyordu. Ağacı tamamen ikiye ayrılmıştı. Korkunç biryaralanmadançıkancanlıbirşeymişcesineHarryonuellerindetuttu.Düzgünbirşekilde düşünemiyordu. Herşey bulanık ve korkutucuydu. Sonra asayıHermione‘yeuzattı.

"Tamiret.Lütfen."

"Harry,buşekildekırılmışkensanmıyor-"

"Lütfen,Hermione,dene!"

"R-Reparo."

Asanıntutunduğuparçasıkendisiniyapıştırdı.Harryhavayakaldırdı."Lumos!"

Asa zayıfça kıvılcımlandı ve sonra geri kayboldu. Harry onu Hermione‘yedoğrulttu."Expelliarmus!"

Hermione‘nin asası ufak bir kıpırdayış gösterdi ama elini terk etmedi. İkiyeayrılmışHarry‘ninasasıiçinzayıfsihirgöstergesibileçoktu.Ona tekrarbaktı,donakalmış,gördüğüneinanamayarak...bukadarçokşeydenkurtulanasa...

"Harry," dedi Hermione, çok sessiz fısıldıyordu, onu zorlukla duyabiliyordu."Ben, çok, çok üzgünüm. Sanırım suçlu bendim. Kaçarken, biliyorsun, yılanbizimiçingeliyorduvebendepatlamalanetiyaptımveoheryeresektiveoveo,onuvurmuşolmalı-"

"Bir kazaydı," dedi Harry otomatikman. Boş, donmuş hissetti. "Biz, biz bunutamiretmeninbiryolunubulacağız."

"Harry, yapabileceğimizi zannetmiyorum," dedi Hemrione, yaşlar yüzündenakıyordu. "Hatırladın mı? Ron‘u hatırladın mı? Arabayı çarptığında, asasınıkırmıştı?Aslaeskisigibiolmadı,yenibirtanealmakzorundakaldı."

Harry, Voldemort tarafından kaçırılıp esir alınan Ollivander‘ı düşündü, ölenGregorovitch‘i.Nasılkendisineyenibirasabulmasıbekleniyorduki?"

"Tamam,"dedi,tersbirsestonuyla,"Tamam,Seninkiniödünçalacağımşimdiozaman.Nöbettutarken."

Yüzü yaşlarla parıldıyordu, Hermione asasını uzattı ve Harry ondanuzaklaşmaktanbaşkabirşeyistemeyerekkızıyatağınyanındabırakıpayrıldı.

ONSEKİZİNCİBÖLÜM:ALBUSDUMBLEDORE’UNHAYATI

VEYALANLARI

Güneşdoğuyordu:Gökyüzününsaf, renksizgenişliğionaveacılarınaalakasız,üzerinde geriliyordu. Harry çadır girişinde oturdu ve temiz havayı derin birnefesle içineçekti.Parlayankarlı tepeninüzerindengüneşindoğuşunu izlemekiçin hayatta olmak dünyadaki en büyük hazine olmalıydı, ama buna şükranduyamıyordu:Hisleriasasınıkaybetmefelaketiylecoşmuştu.Karlaörtülmüşbirvadininüzerinden baktı, parıldayan sessizliğin arasından uzaktan kilise çanlarıçalıyordu.

Fark etmeden parmaklarını fiziksel acıya karşı koymaya çalışıyormuşçasınakollarına gömüyordu. Kendi kanını sayamayacak kadar çok dökmüştü; birkeresinde sağ kolundaki tüm kemikleri kaybetmişti; bu yolculuk ona çoktanelindekivealnındakineekolarakgöğsündevekolununüstkısmıdnayara izleribırakmıştı, ama bu ana kadar hiçbir zaman, kendisini ölümcül derecede zayıf,korunmasızveçıplakhissetmemişti.Sihirgücününeniyitarafıondankoparılıpalınmışgibiydi.BunlardanherhangibiriniifadeederseHermione‘nintamolaraknediyeceğinibiliyordu:Asasadecebüyücükadariyidir.Amayanılıyordu,onundurumufarklıydı.Asanınbirpusulanıniğnesigibidönüpdüşmanınaaltınalevlerfırlattığını hissetmemişti. İkiz çekirdeklerin korumasını kaybetmişti ve ona nekadarçokbağlandığınıogidinceanlamıştı.

Cebinden kırık asanın parçalarını çıkardı ve onlara bakmadan boynununetrafında duran Hagrid‘in kesesinin içine tıkıştırdı. Kese şimdi kırık ve işeyaramaznesnelerledahafazlaalamayacakkadardoluydu.Harry‘nineliköstebekderisinin arasından eski Snitch‘e değdi ve bir anlığına onu çıkarıp atmaeğilimiyle savaşmak zorunda kaldı. Anlaşılmaz, işe yaramaz, faydasız,Dumbledore‘ungeridebıraktığıdiğerherşeygibi-

Ve Dumbledore‘a olan öfkesi şimdi lav gibi üzerinden akmıştı, onu içten içeyakıyordu, diğer her hissi silip süpürüyordu. Sırf çaresizlikten kendileriniGodric‘sHallow‘unyanıtları elinde tuttuğuna inandırılmışlardı, geri dönmelerigerektiğine ikna edilmişlerdi, Dumbledore tarafından onlar için bırakılmış bir

gizli patika olduğuna; ama bir harita, bir plan yoktu. Dumbledore onlarıkaranlıkta el yordamıyla aramaya bırakmıştı, bilinmeyen ve hayal edilemeyenkorkularlayalnızveyardımsızgüreşmeyibırakmıştı.Hiçbirşeyaçıklanmamıştı,hiçbir şeybedavadanverilmemişti,kılıçlarıyoktuveşimdide,Harry‘ninasasıyoktu. Ve hırsızın fotoğrafını düşürmüştü ve elbette şimdi Voldemort‘un kimolduğunubulmasıkolayolacaktı...Voldemortartıkbütünbilgiyesahipti...

"Harry?"

Hermione onu kendi asasıyla lanetleyeceğinden korkuyor görünüyordu. Yüzüşerit şerit yaşlarla kaplıydı, onun yanında çömeldi, ellerinde iki fincan çayıtitreyerektutuyorduvekolununaltındaağırbirşeyvardı.

"Teşekkürler,"dedifincanlardanbirinialarak.

"Eğerproblemolmazsasenlekonuşabilirmiyim?"

"Hayır,"dedi,çünkühisleriniincitmekistemiyordu.

"Harry,resimdekiadamınkimolduğunubilmekistiyordun.Eh...Kitabıaldım."

UtangaçcaAlbusDumbledore‘unHayatıveYalanları‘nınyepyenibirkopyasınıkucağınadoğruitti.

"Nereden-nasıl-?"

"Bathilda‘nın oturma odasındaydı, öylece duruyordu... Tepesinden bu notfırlamıştı."Hermionesivri,asityeşilibirkaçsatırlıkyazıyıyükseksesleokudu,

SevgiliBatty,

Yardımın için teşekkürler. İşte kitabın bir kopyası,umarım hoşuna gider. Her şeyi söyledin, hatırlamasanbile.

Rita.

“SanırımgerçekBathildahayattaykengelmişolmalı,amabelkideonuokuyacakdurumdadeğildi?"

"Hayır,büyükihtimalledeğildi."

Harry, Dumbledore‘un yüzüne baktı ve vahşi bir mutluluk yaşadı: ŞimdiDumbledore‘un ona anlatmaya değeceğini asla düşünmediği şeylerin hepsinibilecekti,Dumbledoreistesedeistemesede.

"Hala bana gerçekten kızgınsın, değil mi?" dedi Hermione; yukarı baktı vegözlerinden taze gözyaşlarının süzüldüğünü gördü ve öfkesinin yüzünevurduğunuanladı.

"Hayır," dedi sessizce. "Hayır, Hermione, kazara olduğunu biliyorum. Bizioradan çıkarmaya çalışıyordun ve inanılmazdın. Eğer orada olup bana yardımetmeseydinbenölmüşolurdum."

Islakgülümsemesinekarşılıkvermeyidenedi,sonradikkatinikitabageriçevirdi.Sırtı sertti; besbellidaha önce hiç açılmamıştı. Sayfaları karıştırdı, fotoğraflarıaradı.Aradığı neredeyse hemen karşısına çıktı, genç Dumbledore ve yakışıklıarkadaşı, uzun zaman önce unutulmuş bir şakaya katıla katıla gülüyorlardı.Harrygözlerinialtyazıyaçevirdi:

Albus Dumbledore, annesinin ölümünden kısa bir süresonraarkadaşıGellertGrindelwaldile.

Harry uzun bir süre son kelimeye hayret ederek nefesini bıraktı.Grindelwald.ArkadaşıGrindelwald.Gözlerine inanamıyormuşgibi ismiuzunuzundüşünenHermione‘yeyanyanbaktı.HermioneyavaşçabakışlarınıHarry‘yekaldırdı.

"Grindelwaldmı?"

Fotoğrafların geri kalanını yok sayarak Harry, o önemli ismin tekrarı içinsayfaları araştırdı. Sonunda buldu ve aç gözlülükle okudu, ama kafası karıştı:Hepsininbiranlamifadeetmesiiçindahageriyegitmesigerekliydivesonundakendini "DahaBüyük İyilik,"başlıklıbölümünbaşındabuldu.Hermione ile o,beraberokumayabaşladılar:

Artık on sekizinci doğumgününe yaklaşanDumbledore,Hogwarts‘ı bir zafer pırıltısıyla bıraktı - Öğrenci

Başkanı, Sınıf Başkanı, Müstesna Büyü Yapma içinBarnabus Finley Ödülü‘nün sahibi, Büyüceşura‘nınİngiliz Genç Temsilcisi, Kahire‘deki Uluslararası SimyaKonferansı‘na Çığır Açan Katkısından dolayı AltınMadalya‘nın sahibi. Dumbledore daha sonra okuldaedindiği saf ama bağlı yamağı Elphias "Köpeknefes"DogeileBüyükTur‘açıkmayıistedi.

Ýki genç adam Londra‘da Çatlak Kazan‘da kalıyordu,ertesi sabah Yunanistan‘a yola çıkma hazırlıklarıyapıyorduki,Dumbledore‘unannesininölümünütaşıyanbirbaykuşgeldi.Bukitapiçinröportajvermeyireddeden"Köpeknefes" Doge, daha sonra olanlar hakkındatopluma kendi duygusal versiyonunu verdi. Kendra‘nınölümünü trajik bir darbe ve Dumbledore‘un keşifgezisinden vazgeçme kararını da soylu bir fedakarlıkdavranışıolarakgösteriyor.

Elbette Dumbledore, Godric‘s Hollow‘a anında geridöndü, sözüm-ona kardeşlerine "bakmak" için. Amaonlaraaslındanekadarbaktı.

"Delinin tekiydi o Aberforth," dedi, ailesi o sıralarGodric‘s Hollow‘un varoşlarında yaşayan Enid Smeek."Deligibikoştururdu.Elbette,annesivebabasıolmadığıiçin ona acırdınız, fakat kafama keçi tezeği atıp durdu.Albus‘unonuniçintelaşlandığınısanmıyorum,onlarıhiçbirliktegörmedimzaten."

Peki Albus ne yapıyordu, eğer vahşi kardeşini tesellietmiyorduysa? Görünüşe göre cevap, kız kardeşinindevamedenmahkûmiyetini güvenceye almasıydı.Çünküilk gardiyanı ölmesine rağmen, Ariana'nın acınasıdurumunda bir değişme yoktu. Var oluşu sadecedışarıdan birkaç kişi tarafından bilinmeye devam etti,mesela"Köpeknefes"

Doge‘dan onun "kötü sağlığı" hikayesine inanmasıbeklenebilirdi.

Ailenin başka kolayca mutlu edilir dostu BathildaBagshot‘tu, Godric‘s Hollow‘da pek çok sene yaşamışünlü sihir tarihçisi. Kendra, elbette aileye, köye hoşgeldiniz, demeye giriştiğinde Bathilda‘yı reddetti. Fakatbirkaçsenesonra,yazar,Albus‘a,Hogwarts‘abirmektupgönderdi, Biçim Değiştirme Güncesi‘ndeki türler arasıdönüşüm üzerine yazısından hoşa gidecek derecedeetkilenmişti. Bu ilk temas bütün Dumbledore ailesiyletanışmaya önayak oldu. Kendra öldüğünde, BathildaDumbledore‘unannesiniGodric‘sHollow‘dakonuşacakkadartanıyantekkişiydi.

Maalesef, Bathilda‘nın hayatında daha öncelerisergilediğidehasıartık söndü. IvorDillonsby‘nin benimiçin toparladığı gibi, "Ateş yanıyor, ama kazanboş," yada Enid Smeek‘in hafif daha kaba cümlesi gibi, "Birçorap kadar kaçık." Yine de, denenmiş, test edilmişbildirme tekniklerinin toplamı hepsini bütün skandallı

hikaye için birleştirecek yeteri kadar gerçek külçeleriçıkarmamısağladı.

Büyücüdünyasınıngerikalanıgibi,BathildaKendra‘nınerken ölümünü geri tepen bir büyüye yoruyor, dahasonrakiyıllardaAlbusveAberforthtarafındanyinelenenbir hikâye. Bathilda ayrıca Ariana üzerindeki aileçizgisini tekrarlıyor, ona "zayıf" ve "narin" diyor. Fakatbir konuda, Bathilda, Veritaserum elde etme içinharcadığımçabayaoldukçadeğiyor,çünküsadeceoveo,AlbusDumbledore‘unhayatınıneniyisaklanmışsırrınıntam hikâyesini biliyor. Şimdi ilk kez ortaya çıkararak,hayranlarının Dumbledore hakkında inandığı her şeyimuallâktabırakıyor:KaranlıkSanatlarakarşısözümonanefreti, Muggle‘ların bastırılmasına karşı olması, hattakendiailesineolanbağlılığı...

Dumbledore‘unGodric‘sHollow‘a,artıkyetimveailenindireği olarak eve gittiği yaz, Bathilda Bagshot yeğeniGellertGrindelwald‘ıevinekabuletmeyerazıoldu.

Grindelwaldismihaklıolarakmeşhur:BütünZamanlarınEnTehlikeliKaranlıkBüyücüleri‘nin listesinde ilk sırayıyalnızca bir jenerasyon sonra tacını çalmaya Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen geldiği için kaçırırdı. FakatGrindelwald dehşet seferberliğini İngiltere‘ye hiçyaymadığıiçingüceyükselişininayrıntılarıburadafazlabilinmiyor.

O zamanlar bile Karanlık Sanatlar‘a karşı talihsizhoşgörüsüyle tanınan okul Durmstrang‘de eğitilenGrindelwald, Dumbledore kadar kendini erken gelişmişbir deha olarak gösterdi. Fakat yeteneklerini ödülkazanmayayöneltmektense,GellertGrindelwald,kendinifarklı uğraşlara adadı. On altı yaşında, GellertGrindelwald‘ın kötücül deneyimlerini Durmstrang biledahafazlagörmezdengelemedivekovuldu.

Şimdiye dek, Grindelwald‘ın bir sonraki hareketlerihakkındabilinen tek şey "birkaçay yurtdışına yolculukyaptığı"idi.Grindelwald‘ınGodric‘sHollow‘dakibüyükteyzesinigörmeyegelmeyiseçtiğiartıkaçığaçıkarılabilirveorada,çoğukişiiçinduymasışiddetleşokediciolacakolmasına rağmen, Albus Dumbledore‘dan başkasıolmayanbiriyleyakınbirdostlukkurdu.

"Bana büyüleyici bir çocuk gibi göründü," diyesaçmalıyorBathilda,"dahasonraherneolduysa.Doğalolarak onu kendi yaşındaki çocukların dostluğunuözleyen zavallı Albus‘la tanıştırdım. Çocuklar anındabirbirineısındı."

Gerçekten de öyle oldu. Bathilda bana AlbusDumbledore‘un,GellertGrindelwald‘a gecenin köründegönderilmişbirmektubunugösteriyor.

"Evet, bütün günü tartışmayla geçirdikten sonra bile -ikisi deöyle zekigenççocuklardı ki,ateşteki kazangibi

kaynaştılar - Bazen Gellert‘ın odasının camındaAlbus‘tan bir mektup getiren baykuşunun tıkırtısınıduyardım! Aklına bir fikir gelirdi ve anında Gellert‘abildirmekzorundaydı!"

Vebunlarnefikirlerdi.AlbusDumbledore‘unhayranlarıçok şok edici bulacak olmalarına rağmen, işte on yediyaşındaki kahramanlarının, yeni en yakın arkadaşınailetildiği haliyle düşünceleri. (Orijinal mektubun birkopyası463.sayfadagörülebilir.)

Gellert-

MUGGLE‘LARIN KENDİ İYİLİĞİ İÇİN Büyücübaskınlığı hakkındaki söylediklerin için - bunun önemlibir konu olduğunu düşünüyorum. Evet, bize güçbahşedildiveevet,bugüçbizehükmetmehakkınıveriyor,ama ayrıca bize, hükmedilenler üzerinde sorumluluklarveriyor. Bu konunun üstünde durmalıyız, inşaedeceğimizin temeli olacak bu. Bize karşı çıkanlarolduğunda -kesinlikle olacağı için- bütün karşıtartışmalarımızın esası bu olmalı. DAHA ÜSTÜN BİRDOĞRULUK için kontrolü ele alıyoruz. Ve bununlabirlikte direnişle karşılaştığımızda yalnızca gerekenidayatmalıyız, ama daha fazlasını değil. (SeninDurmstrang‘deki hatan buydu! Ama şikayet etmiyorum,çünküeğerkovulmasaydın,aslatanışamazdık.)

Albus

Hayranları hayrete ve dehşete düşecek olmalarınarağmen, bu mektup AlbusDumbledore‘un bir zamanlarGizlilik Yasası‘nı düşürüp büyücülerin Muggle‘larahükmünü kurmayı planladığının kanıtını teşkil ediyor.Dumbledore‘uMuggle-doğumların en büyük şampiyonuolarak gösteren herkes için ne büyük bir darbe! Bukahredici yeni kanıtın ışığında, Muggle haklarınıdestekleyici nutuklar ne sahte geliyor! Annesi için yastutması ve kız kardeşine bakması gerekirken güceyükselişinin planlarını yapmakla meşgul olan AlbusDumbledorenealçakgörünüyor!

Dumbledore‘u çöken kaidesinde tutmayakararlı olanlarşüphesiz her şeye rağmen planlarını yürürlüğekoymadığını mızırdanacaktır, fikrini değiştirmişolmalıydı, aklı başına gelmiş olmalıydı, fakat gerçekdahaşokedicigörünüyor.

Yeni büyük dostluklarının yalnız ikinci ayında,Dumbledore ve Grindelwald birbirlerini bir dahagörmemek üzere ayrıldı, efsanevi düelloları içinkarşılaşanadek(fazlasıiçin22.bölümebakınız).Buanipatlamayanesebepolmuştu?Dumbledore‘unaklıbaşınagelmişmiydi?Neyazıkki,hayır.

"Buna neden olan sanırım zavallı küçük Ariana‘nın

ölümüydü,"diyorBathilda."Korkunçbirşoketkisiyaptı.Öldüğünde,Gellertoradaevdeydivebirandaevimegeridöndü ve ertesi gün eve gitmek istediğini söyledi.Bilirsiniz, korkunç derecede endişeliydi. Bu yüzden birAnahtarhazırladımvebuonusongörüşümdü.

"Albus,Ariana‘nınölümündeonunyanındaydı.İkikardeşiçin çok korkunçtu. Birbirleri hariç herkesikaybetmişlerdi.Sinirleringerilmesineşaşırmamaklazım.Aberforth Albus‘u suçladı, bilirsin, korkunç durumlardainsanlarınyaptığıgibi.AmaAberforth,her zamanbirazdelice konuşurdu, zavallı çocuk. Yine de, cenazedeAlbus‘unburnunukırmasıhoşdeğildi.Kızınınbedenininönünde oğullarını öyle kavga eder görmek Kendra‘yımahvederdi. Gellert‘ın cenazeye kalamaması nekötüydü...Albus‘uteselliederdienazından..."

Yalnızca Ariana Dumbledore‘un cenazesine katılanbirkaç kişi tarafından bilinen tabutun yanındaki bukorkunç dövüş, birkaç soru oluşturuyor. AberforthDumbledore, tam olarak neden Albus‘u kız kardeşininölümü için suçlamıştı? "Batty"nin öyleymiş gibidavrandığı gibi, yalnızca bir keder taşkınlığı mıydı?Yoksa öfkesinin daha somut bir sebebi olabilir miydi?Öğrenci arkadaşlarına yaptığı neredeyse ölümcülsaldırıları yüzünden Durmstrang‘den kovulanGrindelwald,kızınölümününsaatlersonrasındaülkedenkaçtıveAlbus(utançtanmıkorkudanmı?)onubirdaha

hiç görmedi, Büyücü dünyasının yalvarışlarıyla görmekzorundakalanakadar.

Ne Dumbledore ne Grindelwald daha sonrakihayatlarında bu kısa çocukluk dostluğundan bahsetmişebenzemiyor.FakatDumbledore‘unGellertGrindelwald‘asaldırısınıbirbeşyıllıkkarmaşa,ölümcülolaylarveyokolmalar sonrasına ertelediğine şüphe yok.Dumbledore‘un tereddüt etmesinin nedeni, adam içinkalmış şefkatmiydi yoksa bir zamanlar en iyi dostununortaya çıkmasının korkusu muydu? Bir zamanlartanıştığınaçokmemnunolanadamıyakalamakiçinyolaçıkmasısadecegönülsüzcemiydi?

Ve esrarengiz Ariana nasıl öldü? Bir Karanlık ayininkasıtsızkurbanımıydı?İkigençadamzafervebaskınlıkdenemeleri içinpratikyaparken,yapmamasıgerekenbirşeylemikarşılaşmıştı?Ariana'nınDumbledore‘un"dahaüstün bir doğruluk" için ölen ilk insan olması mümkünmüydü?

BölümburadasonaerdiveHarryyukarıbaktı.Hermionesayfanınsonunaondanönce ulaşmıştı. Kitabı Harry‘nin elinden çekti, ifadesi onu korkutmuşabenziyorduveonabakmadankapattı,sankinahoşbirşeyisaklıyordu.

"Harry-"

Ama başını iki yana salladı. İçinden gelen kesinlik içinde parçalandı; Rongittiktensonrahissettiğininaynısıydı.Dumbledore‘agüvenmişti,iyilikveirfanınsomut hali olduğuna inanmıştı. Hepsi küllere karışmıştı: Daha ne kadarkaybedebilirdi?Ron,Dumbledore,ankaasası...

"Harry." Düşüncelerini duymuş gibiydi. "Beni dinle. Bu - çok iyi bir okumamateryalideğil-"

"Evet,bunudiyebilirsin,"

"-amaunutmaHarry,bunlarıyazanRitaSkeeter."

"Grindelwald‘amektubunuokudun,değilmi?"

"Evet, ben - ben okudum." Tereddüt etti, üzgün görünüyordu, çayını soğukellerindebeşikgibisallayarak."Benceenkötübölümüo.Bathilda‘nınhepsininsadece konuşma olduğunu düşündüğünü biliyorum, ama "Daha Üstün BirDoğruluk İçin" Grindelwald‘ın sloganı haline geldi, daha sonra işlediği bütüncanavarlıklar için savunması haline geldi. Ve... bundan çıkıyor ki... fikri onaDumbledoreverdi.Nurmengard‘ıngirişinebile"DahaÜstünBirDoğrulukİçin"kazındığısöyleniyor."

"Nurmengardne?"

"Grindelwald‘ın ona karşı çıkanları tutmak için inşa ettiği hapishane. Kendisiorada son buldu, Dumbledore onu yakaladıktan sonra. Her neyse, bu - bukorkunçbirşey;Dumbledore‘unfikirlerininGrindelwald‘ıngüceyükselmesineyardımetmesi.Amayinede,Ritabileonlarınbirbirini,ikisideçokgençken,biryazlığına,birkaçaydanfazlatanıyorgibidavranamazve-"

"Bunu söyleyeceğini düşündüm," dedi Harry. Öfkesini ondan çıkarmakistemiyordu,amasesiniseviyelitutmasıçokzordu."‘Çokgençlerdi,‘diyeceğinibiliyordum.Bizimşuankiyaşımızdalardı.Veişteburadayız,KaranlıkSanatlarakarşısavaşmakiçinhayatlarımızıriskeatıyoruzveişteoradaydı,yenienyakınarkadaşıylaberaberMuggle‘larüzerindegüçplanlarıyapıyordu."Sinirleridahafazla oynamadan duramazdı: Ayağa kalktı ve etrafta yürüdü, birazını dışarıatmayaçalışarak.

"Dumbledore‘un yazdıklarını savunacak değilim," dedi Hermione. "Bütün o'hükmetmehakkı‘saçmalığı, 'SihirKudrettir‘gibiyine.AmaHarry,annesiyeniölmüştü,evdetekbaşınakapalıkalmıştı-"

"Tek başınamı?Yalnız değildi!Yanında kardeşleri vardı, kapalı tuttuğuKoftikızkardeşi-"

"İnanmıyorum," dedi Hermione. O da ayağa kalktı. "O kızın sorunu her neidiyse,Koftiolduğunudüşünmüyorum.BizimbildiğimizDumbledoreasla,aslaböylebirşeye-"

"Bizim bildiğimiz Dumbledore zorla Muggle‘ları ele geçirmek istemiyordu!"diye bağırdı Harry, sesi boş dağ yamacında yankılandı ve birkaç siyah kuşgaklayarakveincimsigökyüzündeyuvarlakçizerekhavayauçtu.

"Değişti,Harry, değişti!Bukadarbasit!Belki onyedi yaşındaykenbu şeylereinandı, amahayatınıngeri kalanınıKaranlık Sanatlara karşı savaşarak geçirdi!Dumbledore Grindelwald‘ı durduran kişiydi, her zaman Muggle koruması veMuggle-doğumlu hakları için oy verendi, başından Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘ekarşısavaşandıveonualtetmeyidenerkenölendi!"

Rita‘nın kitabı aralarından yere düştü, böylece Albus Dumbledore‘un yüzüikisinehüzünlegülümsedi.

"Harry, özür dilerim, ama kızgın olmanın tek sebebi,Dumbledore‘un bunlarınhiçbirinisanakendianlatmadığıiçin."

"Belkideoyüzden!"diyeböğürdüHarryvekollarınıbaşınınüzerinesavurdu,öfkesinimi tutmayaçalıştığı içinyoksakendinikendiHayalbozanbüyüsündenkorumak için miydi bilmiyordu. "Bak benden ne istedi, Hermione! Hayatınıtehlikeye at,Harry!Ve yine!Ve yine!Ve benden sana hiçbir şeyi açıklamamıbekleme, sadece bana körü körüne güven, ne yaptığımı bildiğime güven, sanagüvenmesemdesenbanagüven!Hiçbirzamantamamengerçeğedeğil!Hiçbirzaman!"

SesizorlanmaylaçatladıvebeyazlıkveboşluktabirbirlerinebakarakdurdularveHarry,genişgökyüzününaltındaböceklerkadarönemsizlermişgibihissetti.

"Seni sevdi," diye fısıldadı Hermione. "Seni sevdiğini biliyorum." Harrykollarınıdüşürdü.

"Kimi sevdiğini bilmiyorum, Hermione, ama hiçbir zaman ben değildim. Busevgi değil, bana bıraktığı kargaşa. Gerçekte ne düşündükleri hakkında benlepaylaştığındandahaçoğunuGellertGrindelwaldilepaylaştı."

Harry,karadüşürdüğüHermione‘ninasasınıaldıveçadırıngirişinegerioturdu."Çayiçinteşekkürler.Nöbetibitireceğim.Sensıcakyeregeridön."

Tereddütetti,amagitmeyikabuletti.Kitabıaldıveyanındangeçipçadırıniçinegeri döndü, ama dönerken başının tepesini hafifçe eliyle süpürdü. Onundokunuşuyla gözlerini kapadı ve söylediğinin doğru olmasını dilediği içinkendindennefretetti:Dumbledore‘ungerçektenumursadığının.

ONDOKUZUNCUBÖLÜM:GÜMÜŞCEYLAN

Hermione, gece yarısı nöbeti devraldığında kar yağıyordu. Harry‘nin rüyalarıkarışıkverahatsızediciydi:Naginisüreklikıvrılarakbeliripyokoluyordu,öncekocamançatlamışbiryüzüğün içinden,sonraNoelgüllerindenoluşançelenginarasından.Sürekli panik içindeuyandı, uzaklardabirininonuçağırdığına eminolarak, çadırın etrafındaki rüzgârın kırbaçlarının ayak sesleri ya da seslerolduğunuhayalederek.

Sonunda karanlıkta ayağa kalktı ve çadırın girişinde yığılmış asasının ışığıylaSihir Tarihi‘ni okuyan Hermione‘ye katıldı. Kar hala lapa lapa yağıyordu veerkentoparlanıpyoladevametmeönerisiniferahlamaylakarşıladı.

"Dahakapalıbiryeregideceğiz,"diyekabuletti,pijamalarınınüzerinebirkazakgeçirirken titreyerek. "Sürekli dışarıda insanların hareket ettiğini duyar gibiolduğumudüşündüm,hattabiryadaikikezbirinigördüğümüsandım."

Harry üzerine bir süveter giyerken durakladı ve masadaki sessiz, hareketsizSinsioskop'abaktı.

"Eminim, hayal ettim," dedi Hermione, gergin görünerek. "Kar karanlıktagözlerinenumaralaryapar...Amabelkiyinedegörünmezlikpelerinininaltındabuharlaşmalıyız,neolurneolmaz?"

Yarım saat sonra, çadır toplanmış, Harry Hortkuluk'u giyiyor ve Hermioneboncukluçantayısıkısıkıtutuyordu;vebuharlaştılar.Herzamankisıkılıkonlarıiçine çekti;Harry‘nin ayakları karlı yerden ayrıldı, sonra yapraklarla örtülmüşdonmuştoprakhissiyatıverenyerehızlaçarptı.

"Nerdeyiz?" diye sordu, Hermione boncuklu çantayı açıp çadır direklerineasılırkentazeağaçtopluluklarınabaktı.

"DeanOrmanı,"dedi."Birkeresindeburayaannemvebabamlakampyapmayagelmiştim."

Buradadakarhertaraftakiağaçlarıntepesiniörtmüştüveiliklereişleyecekkadarsoğuktu, ama en azından rüzgârdan korunuyorlardı. Günün çoğunu çadırın

içinde geçirdiler, Hermione‘nin yapmaya çok yatkın olduğu, süpürülüp birkavanoz içinde etrafa taşınabilen kullanışlı parlak mavi alevlerin etrafındaısınmak için birbirlerine yanaştılar. Harry sanki kısa ama ağır bir hastalıktankurtuluyormuş gibi hissetti; Hermione‘nin endişeli haliyle güçlendirilen birifade.Oöğledensonrayenikartaneleriüstlerineyağdı,böylecesaklıaçıklıkbiletozumsukarlatazelenmişti.

Azuykuylageçen ikigecedensonra,Harry‘ninduyularınormaldeolduğundandaha tetikteydi. Godric‘s Hollow‘dan kaçışları öyle ucu ucuna olmuştu kiVoldemort nasıl olduysa öncekinden daha yakın gibi görünüyordu, dahatehditkâr.KaranlıkyineçökerkenHarry,Hermione‘ninnöbettutmateklifinigeriçevirdiveonayatağagitmesinisöyledi.

Harry çadıra eski bir yastık getirdi ve oturdu, sahip olduğu bütün süveterlerigiyiyordu, ama buna rağmen hala titriyordu. Saatler geçtikçe karanlık iyiceçöktü, neredeyse yutacak gibiydi. Bir süreliğine Ginny‘nin noktasını izlemekiçinÇapulcuHaritası‘nıçıkarmaküzereydiki,NoeltatiliolduğunuveKovuk‘ageridönmüşolacağınıhatırladı.

Her ufak hareket ormanın uçsuz bucaksız büyüklüğünde daha da büyütülmüşgibiydi. Harry yaşayan yaratıklarla dolu olduğunu biliyordu, ama hepsininhareketsiz ve sessiz kalmasını diledi ki masum sincap koşuşturmalarını diğersinsi hareketlerden ayırabilesin. Yıllar önce duyduğu ölü yaprakların üzerindesürtünen pelerin sesini hatırladı ve anında tekrar duyduğunu sandı ve aklınısarstı.Koruyucubüyülerihaftalardırişeyaramıştı;nedenşimdikırılsınki?Amayinedebugecebirşeylerinfarklıolduğuhissiniüzerindenatamıyordu.

Birçokkezçadırınkenarınatuhafbiraçıylayaslanarakuyuyakaldığıiçinboynuağrıyarakyukarıfırladı.GeceokadarderinbirkadifemsikaranlığaulaşmıştıkiBuharlaşmaveCisimlenmearasındakibirAraf‘ageçiciolarakalınmışolabilirdi.Parmaklarını görebilip göremeyeceğini anlamak için bir elini yüzünün önünetuttu.

Parlakgümüşbir ışık tamönündebelirdi, ağaçlarınarasındahareket ediyordu.Kaynağıneyse,sessizcehareketediyordu.Işıkonadoğrugeliyormuşgibiydi.

Ayağa fırladı, sesi boğazında donmuştu veHermione‘nin asasını kaldırdı. Işıkköredicihalegelincegözlerinikıstı,önündekiağaçlarınsiluetlerisimsiyahtıveoşeyyaklaşmayahaladevamediyordu...

Ve sonra ışığın kaynağı bir meşenin arkasından adım attı. Gümüşi beyaz birceylandı,aygibiparlakvegözkamaştırıcı,yerdeyolunuseçeseçeyürüyordu,

hala sessiz ve ince kar tabakasında ayak izibırakmıyordu.Ona doğru yürüdü,genişuzunkirpikligözleriolangüzelbaşıyukarıda.

Harry merak içinde yaratığa bakakaldı. Tuhaflığına değil, ama açıklanamaztanıdıklığına.Sankionungelmesinibekliyormuş,amaoanadekkarşılaşmalarınıplanladıklarını unutmuş gibi hissetti. Bir saniye önce çok güçlü olanHermione‘yi çağırma güdüsü yok olmuştu. Kendisi için, yalnız kendisi içingeldiğinibiliyordu,hattahayatınıortayakoyardı.

"Hayır,"dedivesesikullanmamaktançatlakçıkmıştı."Geridön!"

Ağaçların arasındakasten adımatmayadevametti vebir süre sonraparlaklığıağaçlarınsiyahgövdeleriyle kesiliyordu. Bir saniyeliğine tereddüt etti. Dikkat,bununbirdüzen,biryem,birtuzakolabileceğinimırıldandı.Amagüdü,obüyükgüdüonabununKaranlıkBüyüolmadığınısöyledi.Odapeşinedüştü.

Karayağınınaltındakütürdedi,amaceylanağaçlarınarasındangeçerkenhiçsesçıkarmadı, çünkü ışıktan başka bir şey değildi. Onu ormanın derinliklerinegötürdü ve Harry hızla yürüdü, durduğunda emindi ki ona düzgünceyaklaşmasına izinverecekti.Ve sonrakonuşacaktı ve sesonabilmesigerekenisöyleyecekti.

Sonunda,durdu.Güzelbaşınıbirkezdahaonaçevirdiveiçindebirsoruyanarakkoşmayabaşladı,amadudaklarınısormakiçinaçtığındaceylanyokoldu.

Karanlıkonubütünolarakyutmasınarağmen,düzgünveparlakgörünümühalaretinasında izini bırakmıştı; görüşünü bozdu, göz kapaklarını indirdiğindegörüşünü parlatarak, yolunu şaşırtarak. Şimdi korku gelmişti; varlığı güvenlikdemekti.

"Lumos!"diyefısıldadıveasasınınucuyandı.

Oradadurupormanınseslerini,uzaktangelendalçatırdamaları,karınyumuşakhışırtısını dinlerken gözünü her kırpışında dişi geyiğin izi eridi. Saldırılmaküzeremiydi?Onubirpusuyamıdüşürmüştü?Asaışığınınötesindebirininduruponuizlediğinihayalmiediyordu?

Asasınıdahayükseğekaldırdı.Kimseonakoşmadı, bir ağacın ardındanhiçbiryeşilışıkpatlamadı.Öyleyseonubunoktayanedengetirmişti?-

Asasın ışığında bir şey parladı ve Harry döndü, ama orada olan tek şey ufakdonmuşbirhavuzdu,asasınıincelemekiçindahayükseğekaldırırkensiyahyüzüparlıyordu.

Dikkatlice ilerlediveaşağıbaktı.Buz,bozulmuşgölgesiniveasasının ışığınınparıltısını yansıttı, ama puslu, kalın, gri kabuğun derinliklerinde başka bir şeyparladı.Kocamangümüşbirhaç...

Kalbiağzınafırladı:havuzunkenarındadizleriüzerinedüştüveasasınıöylebiraçıdatuttukihavuzundibinemümkünolduğukadarçokışıktuttu.Koyukırmızıparıltısı... Kabzasında parlayan yakutlar olan bir kılıçtı... Orman havuzunundibindeGryffindor‘unKılıcıyatıyordu.-

Neredeysenefesalmayarak,onabakakaldı.Bunasılmümkünolurdu?Nasılbirormanhavuzunundibindeyatardurumagelirdi,kampyaptıklarıyerinbukadaryakınında? Hermione‘yi bilinmeyen bir sihir mi bu noktaya çekmişti, yoksaPatronus olduğunu düşündüğü ceylan havuzun gardiyanı gibi bir şey miydi?Yoksa kılıç onlar oraya vardıktan sonramı konmuştu, tam olarak onlar oradaoldukları için mi? O halde, Harry‘ye bunu vermek isteyen insan neredeydi?Tekrar asasını çevredeki ağaçlara ve çalılara yöneltti, bir insan gölgesi, gözparıltısı arıyordu, ama orada kimseyi göremedi. Bu arada, dikkatini donmuşhavuzundibindedinlenenkılıcaçevirirkenbirazdahakorkuheyecanınıbastırdı.

Asasınıgümüşişekleuzattıvemırıldandı;"AccioKılıç."

Hareketetmedi.Beklememiştide.Eğerokadarkolayolsaydı,kılıçalması içinyerekonulmuşolurdu,donmuşbirhavuzunderinlikleridedeğil.Buzçemberininetrafında dolandı, kılıcın kendini ona son yollayışını düşünüyordu. O zamankorkunçbirtehlikeiçindeydiveyardımistemişti.

"İmdat,"diyemırıldandı,amakılıçhavuzundibindekaldı,kayıtsız,hareketsiz.

Neydi,diye sorduHarrykendine (tekraryürüyerek),Dumbledoreonakılıcı enson yakaladığında ne demişti? Sadece gerçek bir Gryffindor onu şapkadançıkarabilirdi. Ve bir Gryffindor‘u tarif eden özellikler nelerdi? Harry‘ninkafasındaki küçük bir ses onu cevapladı: Cesaretleri, cüretleri ve nezaketleriGryffindor'larıayırır.

Harry durmayı bıraktı ve uzun bir of çekti, dumanımsı nefesi hızla donmuşhavadayükseldi.Neyapmasıgerektiğinibiliyordu.Eğerkendisinedürüstolmasıgerekirse,kılıcıbuzunardındafarkettiğianbuanavaracağınıdüşünmüştü.

Tekrar çevredeki ağaçlara baktı, ama kimsenin ona saldırmayacağına emindi.Orman boyunca tek başına yürürken fırsatları olmuştu, havuzu incelerken pekçok fırsatları olmuştu. Bu noktaya kadar geciktirmenin tek nedeni bir sonrakibeklentininhiçdedavetkârolmamasıydı.

ElyordamıylaHarrykatkatkıyafetleriniçıkarmayabaşladı.“Nezaket'inbununlanealakasıvar-',diyedüşündüpişmanlıkla,tamolarakemindeğildi,Hermione‘yiçağırıponunyerineyapmasınıistememeknezakettensayılmıyorsatabi.

Soyunurken bir baykuş bir yerde öttü ve üzüntüyle Hedwig‘i düşündü.Titriyorduşimdi,dişlerikorkunçtakırdıyordu,amayinedeiççamaşırıylakardaçıplakayakkalanakadarsoyunmayadevametti.Asasını,annesininmektubunu,Sirius‘unaynasınınparçasınıveeskiSnitch‘iiçerenkeseyikıyafetlerininüstünekoydu,sonraHermione‘ninasasınıbuzadoğrulttu.

"Diffindo."

Sessizliktebirkurşunsesigibiçatırdadı.Havuzunyüzeyikırıldıvekaranlıkbuzparçaları dalgalı suda sallandı. Harry‘nin kıyaslayabileceği kadarıyla derindeğildi,amakılıcıalabilmekiçinkendisinitamamensuyadaldırmakzorundaydı.

Önündeki görevi uzun uzun düşünmek işi kolaylaştırmayacaktı, ya da suyuısıtmayacaktı.HavuzunkenarınadoğruadımattıveHermione‘ninasasınıyerekoydu,halaucuyanıyordu.Sonra,birazsonra,nekadardahaüşüyeceğiniyadayakında ne kadar şiddetle titreyeceğini gözünde canlandırmamaya çalışarak,atladı.

Vücudunun her noktası şikâyetle çığlık attı; donmuş suda omuzlarına kadarbattığında ciğerlerindeki hava donmuş gibiydi. Ancak nefes alıyordu; şiddetletitriyordu, su havuzun kenarından taştı, uyuşmuş ayaklarıyla kılıcı hissetti.Sadecebirkezdalmakistiyordu.

Dalma anını her saniye erteledi, zorlukla nefes alarak ve titreyerek, sonundakendinebununyapılmasıgerektiğinisöyledi,bütüncesaretinitopladıvedaldı.

Soğukbüyük ıstıraptı:Onaateşgibi saldırdı.Karanlık suboyuncakendini itipuzanıp kılıcı almak için elini uzatırken beyni de donmuş gibiydi. Parmaklarıkabzanınetrafındakapandı;yukarıdoğruçekti.

Sonra boynunun etrafında bir şey sıkıca kapandı. Su bitkilerini düşündü, amadalarkenhiçbirşeyedeğmemiştiveboşelinikendinikurtarmakiçinkaldırdı.Subitkisi değildi: Hortkuluk'un zinciri sıkılaşmıştı ve yavaşça nefes borusunusıkıştırıyordu.

Harry deli gibi bacaklarını savurdu, kendini yüzeye çıkarmaya çalıştı, amasadece kendini havuzun kayalıklı kısmına itti. Çırpınarak, nefessiz kalarak,kendini boğan zinciri yokladı, donmuş parmakları onu gevşetemedi ve şimdiboğulacaktı,geriyebirşeykalmamıştı,yapabileceğihiçbirşeyyoktuvegöğsünü

kavrayankollarkesinÖlüm‘ündü...

Nefesi kesilerek ve böğürerek, sırılsıklam ve hayatında hiç üşümediği kadarüşüyerek, karda yüzükoyun yattı. Yakında biri, başka bir insan hızla nefesalıyordu ve öksürüyordu ve sendeliyordu. Hermione tekrar gelmişti, yılansaldırdığındageldiğigibi...Amaonunsesinebenzemiyordu,buderinöksürükler,ayaklarınağırlıklarıonabenzemiyordu...

Harry‘de başını kaldırıp kurtarıcısının kim olduğunu görecek güç yoktu.Yapabildiğitekşey,titreyeneliniboğazınagötürmekvemadalyonunetinisıkıcakestiğiyerihissetmekti.Gitmişti.Birikesiponuözgürbırakmıştı.Sonrabaşınınüstündekinefeslibirseskonuştu,

"Sen-çatlak-mısın?"

O sesi duymanın verdiği şokun dışında hiçbir şey Harry‘ye kalkma gücünüveremezdi. Şiddetle titreyerek, yalpalayarak ayağa kalktı. Orada önünde Ronduruyordu, tamamen giyinik ama sırılsıklam, saçı yüzüne yapışmış, bir elindeGryffindor‘unkılıcıvardı,diğerindenHortkuluk'unkırıkzincirisarkıyordu.

"Kahrolasıcaneden"diyenefesaldıRon,kısalmışzincirindehipnozedercesineöne geriye sallanan Hortkuluk'u kaldırarak, "bu şeyi dalmadan önceçıkarmadın?"

Harry cevap veremedi. Gümüş ceylan Ron‘un tekrar ortaya çıkışıylakıyaslanacakolursahiçbirşeyamahiçbir şeydeğildi: İnanamıyordu.Soğuktantitreyerek, hala suyun kenarında duran kıyafet yığınını yakaladı ve giymeyebaşladı.Başındansüveterleritekertekergeçirirken,HarryRon‘abaktı,bakışınıondan her kaçırdığında yok olmasını yarı yarıya bekleyerek, ama yine degerçekçiolmalıydı:Azöncehavuzadalmıştı;Harry‘ninhayatınıkurtarmıştı.

"S-sen miydin?" dedi Harry sonunda, dişleri takırdayarak, sesi az kalsınboğulacakolmasındanötürünormaldeolduğundandahazayıf.

"Eh, evet," dedi Ron, biraz kafası karışmış görünerek. "S-sen mi o geyiğiyaptın?"

"Ne?Hayır,elbette!Onuseninyaptığınısandım!""BenimPatronus'umbirerkekceylan."

"A,doğru.Farklıgöründüğünüdüşünmüştüm.Boynuzlarıyoktu."

HarryHagrid‘inkesesiniboynunageritaktı,sonbirsüvetergiydi,Hermione‘ninasasınıalmakiçineğildiveyineRon‘layüzyüzegeldi.

"Nasıloldudaburadasın?"

Görünüşe göre Ron bu noktanın daha sonra ortaya çıkacağını ummuştu, eğerçıkacaksa."Eh,ben-bilirsin-geridöndüm.Eğer-"Boğazınıtemizledi."Bilirsin.Benihalaistersen."

Bir duraklama oldu,Ron‘un gidişi konusu aralarına bir duvar gibi girdi.Amaburadaydı.Dönmüştü.AzönceHarry‘ninhayatınıkurtarmıştı.

Ronaşağıellerinebaktı.Tuttuğuşeylerigörmeninanlıkbirşaşkınlığınıyaşıyorgörünüyordu.

"A,evet,onudışarıçıkardım,"dedi,epeygereksizce,kılıcıHarry‘ninincelemesiiçinkaldırarak."Bununiçinatladın,değilmi?"

"Evet,"dediHarry."Amaanlamıyorum.Burayanasılgeldin?Bizinasılbuldun?"

"Uzunhikâye,"dediRon."Saatlerdirsiziarıyorum,amabüyükbirorman,değilmi?Vetambirağacınaltındakalmayıvesabahıbeklemeyidüşünüyordumkiogeyiğingeldiğiniveseninonutakipettiğinigördüm."

"Başkakimseyigörmedinmi?"

"Hayır,"dediRon,"Ben-"

Amatereddütetti,birkaçmetreötedeberaberbüyüyenikiağacabaktı.

"Oradabirşeyinhareketettiğinigördüğümüsandım,amaoandahavuzadoğrukoşuyordum, çünkü içeri girmiştin ve dışarı çıkmamıştın, o yüzden yönümüdeğiştirmeyi-hey!"

Harry, çoktan Ron‘un işaret ettiği yere doğru koşuyordu. İki meşe beraberbüyümüştü:gövdelerinarasındagözseviyesindesadecebirkaçsantimetrelikbirboşluk vardı ve görmek ama görülmemek için ideal bir yerdi. Ama köklerinetrafındaki yer karla kaplı değildi ve Harry ayak izlerine dair bir işaretgöremiyordu. Ron‘un elinde hala Hortkuluk'u ve kılıcı tutarak beklediği yeregeridöndü.

"Oradabirşeyvarmı?"diyesorduRon.

"Hayır,"dediHarry.

"Pekikılıçhavuzuniçinenasılgirdi?"

"Patronus‘uyaratankişionuorayakoymuşolmalı."

İkisi de süslü püslü gümüş kılıca baktı, kabzasındaki yakutları Hermione‘ninasasınınışığındabirazparıldıyordu.

"Bunungerçekolduğunumudüşünüyorsun?"diyesorduRon.

"Bilmenintekyoluvar,değilmi?"dediHarry.

Horktkuluk hala Ron‘un elinde sallanıyordu. Madalyon hafifçe seğiriyordu.Harryiçindekişeyinyinerahatsızlaştığınıbiliyordu.KılıcınvarlığınıhissetmiştiveHarry‘yionueldeetmemesiiçinöldürmeyeçalışmıştı.Şimdiuzuntartışmalaryapmanın zamanı değildi; şimdi madalyonu sonsuza kadar yok etmeninzamanıydı. Harry etrafına baktı, Hermione‘nin asasını yukarıda tuttu ve yerigördü:düzbirkayabirAmerikançınarıağacınıngölgesindeduruyordu.

"Buraya gel," dedi ve ona yolu gösterdi, kayanın yüzeyinden karı süpürdü veeliniHortkulukiçinuzattı.AmaRonkılıcıuzattığında,Harrybaşınısalladı.

"Hayır,senyapmalısın."

"Benmi?"dediRon,şokolmuşvaziyette."Neden?"

"Çünkükılıcıhavuzdansençıkardın.Seninyapmangerektiğinidüşünüyorum."

Nazik veya cömert davranmıyordu. O geyiğin zararsız olduğunu bildiği kadarkesinbiliyorduki,Ronkılıcıkullanacakkişiolmalıydı.DumbledoreHarry‘yeenazındanbazısihirtürleriniöğretmişti,bazıdavranışlarınhesaplanamazgücünü.

"Benaçacağım,"dediHarry,"vesensaplayacaksın.Hemen,tamammı?Çünküiçindeki her neyse dövüşecek. Günlükteki Riddle parçası beni öldürmeyeçalıştı."

"Nasılaçacaksın?"diyesorduRon.Kokmuşgörünüyordu.

"Açılmasını isteyeceğim,Çataldilinde,"dediHarry.Cevapdudaklarınaokadarhazırbirşekildegeldikiherzamaniçteniçebildiğinidüşündü:BelkiNagini‘yleyaşadığı son karşılaşma onun anlamasını sağlamıştı. Parlayan yeşil taşlarlayazılmışyılansıS‘yebaktı:Kaya‘dakıvrılmışufakbiryılanolduğunugözündecanlandırmakkolaydı.

"Hayır!"dediRon."Hayır,açma!Ciddiyim!"

"Neden?"diyesorduHarry."Kahrolasışeydenkurtulalım,aylaroldu-"

"Çünkü o şey benim için kötü!" dedi Ron, kayanın üstündeki madalyondanuzaklaşarak. "Onunlabaşaçıkamam!Bahane uydurmuyorum,Harry, çünküne

hale gelmiştim, ama beni, seni ve Hermione‘yi etkilediğinden daha kötüetkiliyor,banabazışeylerdüşündürttü-zatendüşündüğümşeylerdi,amaoherşeyi daha da kötü hale getirdi. Açıklayamam ve sonra onu çıkartır ve kafamıtoparlardımyeniden,amasonralanetolasışeyitekrartakmakzorundakalırdım-yapamamHarry!"

Gerilemişti,kılıçyanındansarkıyordu,başınısallıyordu.

"Yapabilirsin,"dediHarry."Yapabilirsin!Azöncekılıcıaldın,kullanacakkişininsenolmasıgerektiğinibiliyorum.Lütfen,sadecekurtulondan,Ron."

Adınıduymakuyarıcıgibigelmişti.Ronyutkundu,sonrahalauzunburnundansertçenefesalarak,kayayatekraryaklaştı.

"Nezamanyapacağımısöyle,"diyevırakladı.

"Üçe kadar saydığımda," dedi Harry, madalyona tekrar bakarak ve gözlerinikısarak, S harfine yoğunlaşarak, bir yılan hayal ederek, bu aradamadalyonuniçerikleri kapana kısılmış bir horoz dövüşü gibi tıngırdadı. Ona acımak kolayolurdu,amaHarry‘ninboynundakikesikhalayanıyordu.

"Bir...iki...üç...açıl."

Son kelime bir tıslama ve bir hırlama olarak çıkmıştı ve madalyonun altınkapılarıufakbirçıtırdamaylaardınakadaraçıldı.

İçerideki iki campencerenin ardında yaşayan bir çift göz kapanıp açıldı, TomRiddle‘ın gözlerini kırmızı ve dikey gözbebekli hale getirmeden önce olduğugibiyakışıklıbirgöz.

"Sapla,"dediHarry,madalyonukayanınüstündedümdüztutarak.

Ron kılıcı titreyen elleriyle kaldırdı: Ucu umutsuzca dönen gözlerin üzerinesarktı ve Harry madalyonu sıkıca yakaladı, kendini hazırlayarak, boşpencerelerdenkanaktığınışimdidenhayalederek.

SonraHortkuluk'uniçindenbirsestısladı.

"Kalbinigördümveobenim."

"Onudinleme!"dediHarrysertbirsesle."Sapla!"

"Hayallerini gördüm,RonaldWeasleyvekorkularını gördüm.Arzuladıklarınınhepsimümkün,amakorktuklarınınhepsidemümkün..."

"Sapla!" diye bağırdı Harry; sesi çevredeki ağaçlarda yankılandı, kılıcın ucu

titrediveRon,Riddle‘ıngözlerininiçinebaktı.

"Her zaman en az sevilen, bir kız arzulayan anne tarafından... En az sevilenolmak, şimdi, arkadaşını tercih eden kız tarafından... Her zaman ikinci en iyiolmak,sonsuzadekgölgedekalmak..."

"Ron, şimdi sapla!"diyeböğürdüHarry;elininaltındamadalyonunoynadığınıhissediyorduveolacaklardankorkuyordu.Ronkılıcıdahadayukarıkaldırdıvebunuyaparken,Riddle‘ıngözlerikırmızıylaparladı.

Madalyonun ikipenceresinden,gözlerinden, ikidevasabaloncukgibiHarryveHermione‘ninbaşlarıfırladı,tuhafbirşekildebozuklardı.

Ronşokiçindebağırdıvefigürlermadalyondanaçılırkengeriledi,öncegöğüsler,sonrabeller,sonrabacaklar,madalyonuniçindeayaktaduranakadar,aynıkökesahipağaçlargibi,Ronvebir andasıcaktan yandığı için ellerinimadalyondançekengerçekHarry‘ninüzerindesallanıyorlardı.

"Ron!" diye bağırdı, ama Riddle-Harry Voldemort‘un sesiyle konuşuyordu veRonyüzünehipnotizeolmuşgibibakıyordu.

"Neden geri döndün? Biz sensiz daha iyiydik, sensiz daha mutluyduk,yokluğundanmemnunduk...Aptallığına,korkaklığınagüldük,cüretine-"

"Cüretine!"diyetekrarettigerçekHermione‘dendahagüzelamadahakorkunçolanRiddle-Hermione.GevrekgevrekgülerekkorkmuşamabakakalmışRon‘unönündesallandı,kılıçyanındaamaçsızcaasılıduruyordu."Sanakimbakabilirdi,kimsanabakardıki,HarryPottervarken?SeçilmişKişi‘yekıyaslasenneyaptınki?SağKalanÇocuk‘unyanındasennesinki?"

"Ron,saplaona,SAPLA!"diyebağırdıHarry,amaRonhareketetmedi.GözlerisonunakadaraçıktıveRiddle-HarryileRiddle-Hermionegözlerindeyansıyordu,saçlarıalevlergibikıvrılıyordu,gözlerikırmızıylaparlıyordu,seslerikötücülbirdüetleuyanmıştı.

"Annen itiraf etti," diye kıs kıs güldü Riddle-Harry, Riddle-Hermione alaylagüldü, "beni oğlu olarak tercih ettiğini, değiş tokuş yapmaktan memnunolacağını..."

"Kimonutercihetmezki,hangikadınsenialırki,senonunyanındahiçbirşey,hiçbirşey,hiçbirşeysin,"diyealayettiRiddle-Hermionevebiryılangibiuzadıve kendini Riddle-Harry‘nin etrafına sardı, onu yakın bir sarılmayla sararak:Dudaklarıbuluştu.

Önlerindeki yerdeRon‘un yüzü ıstırapla doldu.Kolları titreyerek kılıcı yukarıkaldırdı."Yapşunu,Ron!"diyebağırdıHarry.

RononadoğrubaktıveHarrygözlerindekırmızıizigördüğünüsandı."Ron-?"

Kılıçhavayıyardı,daldı;Harrykendiniönündenattı,birmetalçatırdamasıvardıveuzun tutulmuşbirçığlık.Harry karda kayarak kendi etrafında döndü, asayıkendinikorumayahazırtutarak:Amasavaşacakbirşeyyoktu.

Kendinin ve Hermione‘nin canavarsı versiyonları gitmişti; sadece Ron vardı,kılıcı elinde gevşekçe tutuyordu, düz kayanın üzerindeki madalyonun kalanparçalarınabakıyordu.

Yavaşça Harry ona doğru geri yürüdü, ne söyleyeceğini ya da yapacağınıneredeyse bilemeyerek. Ron derin nefes alıp veriyordu: Gözleri artık hiç dekırmızıdeğildi,amaherzamankimaviydi;aynızamandaıslaktı.

Harry durdu, görmemiş gibi yaptı ve kırılmış Hortkuluk'u aldı. Ron ikipenceredeki camı da delmişti: Riddle‘ın gözleri gitmişti ve madalyonunlekelenmişipekastarıhafifçedumantütüyordu.Hortkuluk'uniçindeyaşayanşeyyokolmuştu;Ron‘aişkenceetmekyaptığısonşeyolmuştu.

Kılıç, Ron onu düşürürken ses çıkardı. Dizlerine çöktü, başı kollarında.Titriyordu, ama Harry fark etti ki, soğuktan değildi. Harry kırık madalyonucebinetıktı,Ron‘unyanındadizçöktüveomzunadikkatlicebirelinikoydu.Rononuitmeyincebunuiyiyeişaretolarakgördü.

"Sen gittikten sonra," dedi alçak bir sesle, Ron‘un yüzünün saklı olduğunaşükrederek, "bir hafta boyunca ağladı. Muhtemelen daha fazla, ama benimgörmemi istemedi.Birbirimizlekonuşmayarakgeçirdiğimizbirsürügeceoldu.Sengidince..."

Bitiremedi; Ron burada olunca Harry onun yokluğunun onlara nelere malolduğunuanlamıştı.

"Obenimkızkardeşimgibi,"diyedevametti."Onubirkardeşgibiseviyorumveonundabenimiçinaynıhissettiğinidüşünüyorum.Hepböyleolmuştu,bildiğinisanıyordum."

Ron cevap vermedi, ama başını Harry‘den uzağa çevirdi ve burnunu kolunasildi. Harry yine ayağa kalktı ve Ron‘un devasa sırt çantasının Ron Harry‘iboğulmaktan kurtarmak için havuza doğru koşarken fırlatılıp atıldığı metrelerötededurduğuyereyürüdü.OnukendisırtınaaldıveHarryyaklaşırkengözleri

kan çanağına dönmüş ama onun dışında sakin, ayağa kalkan Ron‘un yanınadöndü.

"Özürdilerim,"dedi kalınbir sesle. "Gittiğim içinözürdilerim.Biliyorumbirşey‘dim-bir-"

Karanlıktaetrafınabaktı,yeterincekötübirsözonagelirdeonubulurdiyeumutediyormuşgibi.

"Onubiraztelafiettinbugece,"dediHarry."Kılıcıalarak.Hortkuluk'ubitirerek.Hayatımıkurtararak."

"Bukulağadahaharikaymışımgibigeliyor,"diyemırıldandıRon.

"Böyle şeyler her zaman gerçekte olduklarından kulağa daha harika gelirler,"dediHarry."Sanayıllardırbunuanlatmayaçalışıyorum."

Aynıandabirbirlerinedoğruyürüdülervekucaklaştılar,HarryRon‘u sıkarken,Ron‘unceketini ıslattı."Veşimdi,"dediHarrybirbirlerindenayrılırlarken,"tekyapmamızgerekençadırıtekrarbulmak."

Fakatbulmakzorolmadı.Dişiceylan ilekaranlıkormandayürümekfazlasıylauzun görünmesine rağmen, Ron yanındayken yolculuk şaşırtıcı derecede kısasürdü. Harry Hermione‘yi uyandırmak için sabırsızlanıyordu ve heyecanlı birşekildehızlanarakçadıragirdi.Rononunarkasındabirazoyalanıyordu.

İçerisi havuzveormandan sonra fevkalade sıcaktı ve tek aydınlatmasıyerdekikavanozun içindeki hala titrek ışıklar saçan Mavialev Büyüsü‘ydü. Hermionebattaniyelerininaltındakıvrılmış,derinbiruykuyadalmıştıveHarryonunadınıbirkaçkezsöylemesinerağmenhareketetmedi.

"Hermione!"

Hermione uyandı ve saçlarını yüzünden çekerek, hızlıca doğruldu. "Sorun ne?Harry?İyimisin?"

"Sorun yok, her şey yolunda. Hatta yolunda olmanın da ötesinde. Harikayım.Buradabirisidahavar."

"Nedemeyeçalışıyorsun?Kim-?"

Eğilmiş, kılıcı tutmakta olan ve halıya sular damlatan Ron‘u gördü. Harry,gölgeleriçindekibirköşeyegeriçekilip,Ron‘unsırtçantasınıkaydırdıveçadırbezine,bezlebütünleşikolmakistercesineyaslandı.

Hermione ranzasından kayıp indi ve gözlerini solgun yüzüne dikmiş olduğu,Ron‘adoğruuyurgezergibigitti.TamRon‘unönündedurdu,dudaklarınıazıcıkaralamıştı ve gözleri de iyice açılmıştı. Ron zayıf, umut dolu bir şekildegülümsedivekollarınıbelhizasındakaldırdı.

Harmione ileri atıldı ve Ron‘un yetişebildiği her noktasını yumruklamayabaşladı."Ah-uh-uza‘dur!Neyapı-?Hermine-OF!"

"Sen-tamamen-iğrençbir-aptalsın-Ronald-Weasley!"

Hermione,herkelimesiniyumruklarıylanoktaladı:HermioneileriatılırkenRonellerinikafasınasiperedipgeriçekildi.

"Sen-buraya-haftalar-haftalar-sonra-sürünesürüne-geliyorsun-Ah,asamneredebenim?"

AsasınıHarry‘ninellerindenalmakiçinboğuşmayahazırabenziyorduveHarrydeiçgüdüselolaraktepkigösterdi.

"Protego!"

Ron ve Hermione‘nin arasında görünmez bir kalkan oluştu. Kalkanın gücüHermione‘yizeminefırlattı.Saçlarınıağzındantükürerek,tekrarileriatıldı.

"Hermione!"dediHarry."Sakin-"

"Sakinleşmeyeceğim!" diye bağırdı. Harry onun kontrolünü bu derecekaybettiğini şimdiye kadar hiç görmemişti, tamamen delirmiş görünüyordu."Asamıbanageriver!Onubanageriver!"

"Hermione,lütfensakinleşe-"

"Bananeyapacağımısöyleme,HarryPotter!"diyetizbirseslebağırarak."Sakınbunacesaretetme!Hemenverşunu!VeSEN!"

Ron‘u korkunç bir şekilde, suçlar gibi gösteriyordu:Beddua ediyor gibiydi veHarry,Ronbirkaçadımgeriçekildiğiiçinsuçlayamadı.

"Seninpeşindengeldim!Sanaseslendim!Geridönmeniçinyalvardım!"

"Biliyorum,"dediRon."Hermione,üzgünüm,gerçekten-"

"Ah,demeküzgünsün!"

Çok tiz, çığırından çıkmış bir sesle kahkaha attı; Ron yardım etmesi içinHarry‘yebaktı,fakatHarrydeacizliğiyüzündenyüzünüburuşturdu.

"Haftalar-haftalar-sonragerigeliyorsunveeğergeldiğingibiüzgünolduğunusöylersenherşeyinyolunagireceğinimidüşünüyorsun?"

"Pekâlâ, başka ne söyleyebilirim?" diye bağırdı Ron.VeHarry, Ron direndiğiiçinmutluoldu.

"Ah, bilmiyorum!" diye bağırdı, korkunç, alay ediyormuş gibi gelen sesle."Beyninizorlabiraz,Ron,busadecebirkaçsaniyenialır-"

"Hermione," diye araya girdi Harry, alçak sesle konuşmaya özen göstererek,"Dahademinhayatımıkur-"

"Umurumda değil!" diye haykırdı Hermione. "Ne yaptığı umurumda değil!Haftalar,haftalarsonra,tümöğreneceğiölmüşolduğumuzolabilecekken-"

"Ölmediğinizi biliyordum!" diye bağırdı Ron, Hermione‘nin sesini ilk defabastırarak, aralarındaki Kalkan Büyüsü'ne elverdiğince yaklaşarak. "Harry,Gelecek‘inhersayısındavetümradyolardavardı,heryerdeseniarıyorlar, tümbusöylentilervekaçıkolduğunile ilgilihikâyelerarasında,biliyordumkieğersizölseydinizanındaduyardım,bununnasılbirşeyolduğunubilmiyorsunuz-"

"Seniniçinnasılbirşeydi?"

Sesiokadarincelmiştikibirazdahaincelse,ancakyarasalarduyabilecekti,fakatkısasüreliğine,nutkununtutulmasınanedenolan,kızgınlığınınyenibirdüzeyinegelmiştiveRonbufırsatıkullandı.

"Buharlaştığımdakikagerigelmekistedim,fakatAvcıçetelerindenbirinedenkgelmiştimHermionevehiçbiryeregidemedim!"

"Neçetesi?"diyesorduHarry.Hermione,kendikollarıvebacaklarını,birbirineöyle kenetlemişti ki alışılmadık bir şekilde sanki onları birkaç yıldır öyletutuyormuşgibigörünüyordu.

"Avcılar,"dediRon, "Onlarheryerdeler - çetelerMuggledoğumlularıvekanıbozukları toplayarak altın kazanmaya çalışıyorlar, Bakanlık tarafından heryakaladıklarıkişiiçinödülveriliyor.Kendibaşımaydımveokulçağındaymışımgibi görünüyordum; gizlenen bir Muggle doğumlu olduğumu düşünerek,gerçekten heyecanlandılar. Bakanlık'a götürülmeden önce çabucak konuşupkurtulmamgerekiyordu."

"Onlaranededin?"

"StanShunpikeolduğumusöyledim.Aklımagelenilkkişioydu."

"Vebunainandılarmı?"

"Akıllıdeğillerdi.Onlardanbirikısmenbirifritebenziyordu,kokusu..."

RonHermione‘ye bir bakış attı. Açıkça küçük birmizah örneğinin onu az daolsayumuşatacağını ummuştu, fakatHermione‘nin yüz ifadesi sıkıca birbirinedolanmışkolvebacaklarınınüstündeaynısertliğinisürdürdü.

"Herneyse, benimStan olup olmadığım ile ilgili bir tartışma yaşadılar.Dürüstolmak gerekirse biraz acıklıydı fakat onlar hâlâ beş kişiydiler ve ben birkişiydim, asamı da almışlardı. Sonra onlardan ikisi kavga etmeye başladı vediğerlerinindikkatidağılmışken,benitutanınkarnınabirtanevurmayıbaşardım,asasınıaldım,benimasamıtutanıSilahsızbıraktıktansonrabuharlaştım.Çokdaiyibeceremedim,kendimiyineseptirdim-"

Ron sağ elini kaldırıp yerinde olmayan iki tırnağını gösterdi;Hermione soğukbir ifadeyle kaşlarını kaldırdı - "ve olduğunuz yerden kilometrelerce uzağageldim.Kaldığımıznehirkıyısınavardığımdaise...Gitmiştiniz."

"Hay Allah, ne enteresan bir hikâye," dedi Hermione, Ron‘un canını yakmakisterken, benimsemiş olduğu yüksek ses tonuyla. "Tek kelimeyle dehşetedüşmüşsündür. O sırada biz Godric‘s Hollow‘a gittik ve orada ne olduğunudüşünelim mi, Harry? Ah evet, Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘in yılanı ortayaçıktı, neredeyse ikimizi birden öldürüyordu ve sonra Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘inkendisiorayavardıvebiziyaklaşıkbirsaniyeilekaçırdı."

"Ne?"dediRon,ondanHarry‘yebakarak,fakatHermioneonugörmezdengeldi.

"Tırnaklarını kaybettiğini düşünsene, Harry! Bu gerçekten de çektiklerimizinyerineeştürdebirşey?"

"Hermione,"dediHarrysessizce."Rondahademinhayatımıkurtardı."

Hermioneonuduymuyormuşgibigörünüyordu.

"Bilmekistediğimtekşey,herşeyerağmen,"dediHermione,gözleriniRon‘unkafasınınotuzsantimyukarısınadikmişti."Bugecebizitamolaraknasılbuldun?Buçokönemli.Öğreniröğrenmez,görmek istemediğimizbaşkabiri tarafındanziyaretedilmeyeceğimizeeminolabiliriz."

Ronona ters bir bakış attı, sonradapantolonunun cebindenküçük, gümüşbirnesneçıkardı."Bu-"

Hermione,onlaranegösterdiğinigörmekiçinRon‘abakmakzorundakaldı.

"Püfürmü?"diye sordu,öyle şaşırmıştıki soğukvevahşibir şekildebakmayıunuttu.

"Busadeceışıklarıaçıpkapamayayaramıyor,"dediRon."Nasılçalıştığınıveyao sırada olup da, başka zaman neden olmadığını bilmiyorum, çünküayrıldığımdan beri, geri gelmek istiyordum. Fakat Noel sabahının gerçektenerkensaatlerinderadyodinliyordumveben...Benseniduydum."

Hermione‘yebakıyordu.

"Beniradyodanmıduydun?"diyesorduHermioneinanamayarak.

"Hayır. Sesinin cebimden geldiğini duydum. Senin sesin," Püfür‘ü havaya birdahakaldırdı,"bundangeliyordu."

"Vetamolaraknesöyledim?"dediHermione,sesişüphecilikvemerakarasındabir tonda geliyordu. "Benim adımı. 'Ron‘. Ve dedin ki... Bir asa hakkında birşeylerdedin..."

Hermionebiraz,alevgibibirkırmızıyadöndü.Harryhatırladı.Oayrıldığındanberi aralarında konuşurken ilk defa Ron‘un adını yüksek sesle söylemişlerdi;Hermione Harry‘nin asasını tamir etmek ile ilgili konuşurlarken onun adınısöylemişti.

"Bu yüzden onu cebimden çıkardım," diye devam etti Püfür‘e bakmakta olanRon,"veöncekindendahafarklıyadabaşkabirşeyedönüşmüşebenzemiyordu,fakatseniduyduğumaemindim.BuyüzdenPüfür‘ebastım.Veodamdakiışıklargitti,fakatpenceremindışındabaşkabirışıkortayaçıktı."

Ron boş elini kaldırdı ve önünü işaret etti, gözleri ne Harry‘nin ne deHermione‘ningöremediğibirşeyeodaklanmıştı.

"Birçeşitnabızgibi atanveAnahtarkullandığımızzamankigibimavibir ışıktopuydu,tamammı?"

"Evet?"dediHarryveHermioneotomatikolarakaynıanda.

"Bunun o fırsat olduğunu biliyordum," dedi Ron. " Eşyalarımı kaptığım gibitoplanıp, sırt çantamı aldımve bahçeye çıktım.Küçük ışık topu orada havadadurmuşbenibekliyorduvebençıktığımandatitrekbirşekildeilerledivebendeonubarakanınarkasınakadartakipettimvesonrao...şey,içimegirdi."

"Pardon?"dediHarry,kesinlikledoğruduymadığınıdüşünüyordu.

"Daha doğrusu bana doğru yüzdü," dediRon boş elinin işaret parmağıyla ışık

topununhareketinigösterdi,"doğrucagöğsümegirdivesonra-işteöyleceiçimegirdi.Buradaydı,"kalbineyakınbirnoktayadokundu."Onuhissedebiliyordum,sıcaktı. Ve içime girdiği andan itibaren nerede olmam gerektiğini anlamıştım,onunbenigitmemgerekenyeregötüreceğinibiliyordum.Buyüzdenbuharlaştımvebiryamaçtaortayaçıktım.Heryerdekarvardı..."

"Bizoradaydık,"dediHarry."Oradaikigecegeçirdikveikincigecedurmadanbirinin karanlıkta etrafımızda dolaştığını ve seslendiğini duyduğumudüşünüyordum!"

"Evet, şey, o ben olmalıyım," dedi Ron. "Koruma büyüleriniz çalışıyor, herneyse, çünkü ben sizi ne görebiliyor ne de duyabiliyordum. Etrafta bir yerdeolduğunuzu biliyordum, yine de eninde sonunda uyku tulumumda uyuyup,içinizden birinin ortaya çıkmasını bekledim. Çadırı topladıktan sonra sizinkendinizigöstereceğinizidüşünmüştüm."

"Aslında, hayır," dedi Hermione. "Ekstra bir önlem olarak görünmezlikpelerinininaltındabuharlaştık.Veoradan çok erken ayrılmamızgerekti, çünküHarry‘nindediklerinegöre,etrafımızdadolananbirivardı."

"Güzel, tümgüno tepedekaldım,"dediRon."Görüneceğiniziummayadevamettim.Fakathavakararmayabaşladığında, sizikaçırdığımıanladım,buyüzdenPüfür‘e yeniden bastım, mavi ışık ortaya çıkıp içime girdi ve buharlaşıp buormana vardım. Sizi hâlâ göremiyordum, bu yüzden içinizden birinin, enindesonundakendinigöstermesiniummakzorundaydım-veHarry‘yigördüm.Şey,açıkçasıilkinceylanıgördüm."

"Neyigördün?"dediHermionesaldırganbirşekilde.

Ne olduğunu anlattılar ve onlar gümüş dişi ceylan ile havuzun içinde ortayaçıkan kılıcın hikâyesini anlattıkçaHermione kaşlarını çatarak birHarry‘ye birRon‘a bakıp durdu, öyle dikkatle dinliyordu ki kol ve bacaklarını birbirinekenetlenmişbirşekildetutmayıunutmuştu.

"FakatobirPatronusolmalı!"dedi."Kiminbüyüyüyaptığınıgöremedinizmi?Kimseyigörmedinizmi?Veo senikılıcagötürdü!Buna inanamıyorum!Sonraneoldu?"

Ron, Harry‘yi havuza atlarken nasıl izlediğini ve nasıl onun tekrar yüzeyeçıkmasını beklediğini; bir şeylerin ters gittiğini nasıl fark edip havuza dalarakHarry‘yi kurtardığını, sonra da kılıcı almak için geri döndüğünü açıkladı.Madalyonunaçılışınakadardevametti,sonratereddütetiveHarryarayagirdi.

"-veRonkılıçilemadalyonunişinibitirdi."

"Ve...İşibittimi?Öylece?"diyefısıldadıHermione.

"Eh,o-çığlıkattı,"dediHarryRon‘ayarımbirbakışatarak."Burada."

Madalyonu Hermione‘nin kucağına fırlattı; Hermione büyük bir dikkatlemadalyonuelinealıp,patlamışcamlarınıinceledi.

Harry en sonunda kaldırmanın güvenli olduğuna karar vererek, elindekiHermione‘nin asasının tek bir sallamasıyla Kalkan Büyüsü‘nü kaldırıp Ron‘adöndü.

"Deminavcılardanyedekbirasailebirliktekaçtığınımısöyledin?"

"Ne?" dedi madalyonu incelemekte olan Hermione‘yi izleyen Ron. "Ha- Haevet."

Sırtçantasınıntokasınıçekerekaçtıvegözden,kısa,koyurenklibirasaçıkardı."Burada.Düşündümkiherzamanyedekbirtanetaşımakiyiolur."

"Doğrudüşünmüşsün,"dediHarry,eliniuzatarak."Benimkikırıldı."

"Şakamıyapıyorsun?"dediRon, fakat tamosıradaHermioneayağakalktıveRontekrarendişeligöründü.

HermioneicabınabakılmışolanHortkuluk'uboncukluçantasınakoydu,sonradayatağınatırmanıpbaşkabirkelimesöylemedenuzandı.

RonHarry‘yeyeniasayıuzattı.

"İkiniz için yapabileceğim en iyi şey iyisini umut etmek, sanırım," diyemırıldandıHarry.

"Evet," dedi Ron. "Daha kötüsü de olabilirdi. Bana saldırttığı şu kuşlarıhatırlasana?"

"Hâlâ nasıl yapıldıklarını unutmuş değilim," dedi Hermione‘nin battaniyelerinaltından boğuk gelen sesi, fakat Harry, Ron‘un sırt çantasından kestane rengipijamasınıçekipçıkarırkenincedeninceyegülümsediğinigördü.

YİRMİNCİBÖLÜM:XENOPHILIUSLOVEGOOD

Harry, Hermione‘nin öfkesinin o gece dinmesini beklemiyordu ve bu yüzdenonunpisbakışlarıvemanalı sessizliklerle iletişimkurmayı ertesi sabahakadarsürdürmesi, onu şaşırtmadı. Ron vicdan azabının sürdüğünü göstermek içinHermione oradayken kasvetli ve üzgün bir tutum sergiledi. Aslında üçü biraradayken,Harrykendiniazkatılımıolanveyas tutulmayanbircenazedegibihissediyordu. Harry ile yalnız kaldıkları nadir zamanlarda, her ne kadar (suaramakyadaormanderinliklerindemantar aramakta olsalar da)Ron arsız birşekildemutluolmayabaşladı.

"Biri bize yardım etti", diyordu sürekli. "Biri o ceylanı gönderdi. Biri bizimtarafımızda,birHortkulukgitti,abi!"

Madalyonun yok edilmesiyle cesaretlenerek, diğer Hortkuluklar'ın muhtemelyerlerini dahaöncedensık sık tartışmalarına rağmen, tartışmaya devam ettiler.Harry iyimserdi, ani yapılan atakların başarılı olduğuna emindi.Hermione‘ninsomurtkanlığıkaygısız ruhhallerinibozamazdı;anidendönen talihleri,gizemlibir şekilde ortaya çıkan ceylan, Gryffindor Kılıcı'nın bulunması ve bunlardandahaönemlisi,Ron‘ungeridönüşüHarry‘yiokadarmutluetmiştikisırıtmasınıengellemesioldukçagüçtü.

O akşamüstü Hermione‘nin uğursuz görünüşünden kaçmak için o ve Ron,olmayan karadut arama bahanesiyle çalılıklarda dolaşmak için kaçtıklarındaellerindeki haberleri birbirlerine aktarmaya devam ettiler. Harry, en sonundaHermioneileolansonmaceralaınıntümünü,Godric‘sHollow‘ıntümhikayesiniRon‘a anlatabildi.Ron ise yokluğunda büyücü dünyası hakkında edindiği tümgelişmeleriHarry‘yeanlattı.

"... ve sen bu yasak hakkında bilgiyi nasıl edindin?" diye sordu Harry, Ron,Muggle-doğumluların Bakanlık'tan kaçmak için yaptıkları girişimi anlattıktansonra.

"Yasak-ne-?"

"SenveHermioneKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘inisminikullanmayıbıraktınız!"

"Ah,evet,şey,bırakmamızkötübiralışkanlıkedinmemizedelalet,"dediHarry.“AmaonabuşekildehitapetmekteproblemyokbenimiçinV-"

"HAYIR!" diye kükrediRon.Harry o anda çalılılara sıçradı ve çadır girişindeHermioneonlarakaşlarınıçatarakbaktı(burnukitaplarayapışmıştı).

"Özür dilerim"dediRon,Harry‘yi böğürtlen çalılarından çekip çıkarak, "Amabu isim lanetli Harry, bu sayede insanların peşine takılıyorlar! Onun isminikullanarak koruma büyülerini bozuyoruz. Bir tip büyüsel tetiklenmeye sebepoluyor...BiziTottenhamAdliyeYolu‘ndabulmalarınınsebebibuydu!"

"Onunisimini‘kullandıkdiyemi?"

"Tabi ki! Onlara fırsat vermiş olmamız gerekirdi. Mantıklı. Onun isminikullanmayacesaretedenlerancakDumbledoregibionaciddişekildekarşıçıkaninsanlardır.Şimdiüstüneyasakkoydular, isminikimkullanırsa takipedilebilir.Yoldaşlıküyelerinibulmakiçinhızlıvekolaybirçözüm!NeredeyseKingsley‘yiyakalıyorlardı."

"Dalgageçiyorsun?"

"Evet, bir grup Ölüm Yiyen onu kıstırmış, Bill söyledi, ancak savaşarakkurtulmuş.Kendisideşuanbizimgibi,kaçıyor."Ronasasınınucuylaçenesinidüşüncelibirşekildekaşıdı."OceylanıKingsleygöndermişolabilirmi?"

"OnunPatronus‘ubirvaşak,düğündegörmüştük,hatırlıyormusun?"

"Ah,evet..."

Çalılar boyunca, Hermione ve çadırdan uzaklaşarak ilerlediler. "Harry... OnunDumbledoreolabileceğinimidüşünüyorsun?"

"Dumbledorene?"

Ron biraz utanmış görünüyordu, fakat alçak bir sesle "Dumbledore... ceylan?Yani," dedi Ron, Harry‘yi göz ucuyla izliyordu, "Gerçek kılıç ondaydı, öyledeğilmi?"

Harry Ron‘a gülmedi, çünkü sorunun arkasında yatanı çok iyi anlıyordu.Dumbledore‘unonlarageridönmüşolmafikri,onlarıizliyorolması,onlaratarifedilemeyecekkadargüvenveriyorolacaktı.Harrybaşınıikiyanasalladı.

"Dumbledore öldü." dedi Harry. "Ölürken gördüm, cesedini gördüm. Okesinliklegitti.Herneyse,Patronus‘ubirankakuşuydu,birceylandeğil."

"AmaPatronus'lardeğişebilirler,değilmi?"dediRon."Tonks‘unkideğişti,öyledeğilmi?"

"Evet,amaDumbledoreyaşıyorsa,nedenkendinigöstermesinki?Nedensadecekılıcıbizegöndersin?"

"Bilsem."dediRon."Sanakılıcıhayattaykenvermemesiyledeaynınedendeğilmi? Sana Snitch‘i ve Hermione‘ye o çocuk kitabını bırakmasıyla aynı nedendeğilmi?"

"Hanginedenne?"diyesorduHarry,Ron‘unyüzündeçaresizcecevaparayarak.

"Bilmiyorum"dediRon. "Kafamın takıldığı bazı zamanlarda, bazenonunbizegüldüğünü ya da dahafazla zorlaştırmak istediğini düşünüyordum.Ama, artıköyle düşünmüyorum.Bana Püfür‘ü verdiği zaman ne yaptığını biliyordu, öyledeğilmi?O-yani,"Ron‘unkulaklarıparlakkırmızıyadöndüvebirdenayağınınyanındaki çim toprağa vurmakla ilgilenir oldu, "Sizin yanınızdan ayrılacağımıbiliyorolmalıydı."

"Hayır"diyedüzelttiHarry."Oseninherzamangeridönmekisteyeceğinibiliyorolmalıydı."

Ronmutluancakutangaçgöründü.Muhabbetibirnebzeolsundeğiştirmekiçin"Dumbledore‘dan bahis açılmışken, Skeeter‘ın onun hakkında yazdıklarınıduydunmu?"

"Ah, evet" dedi Ron hemen, "insanlar bunun hakkında oldukça konuşuyorlar.Tabikifarklıbirşeylerolsaydı,çokdahafarklıhaberlerolurdu.Dumbledore‘unGrindelwald ile arkadaş olması- bu onu sevenler için bir tokat gibiyken, onusevmeyenleriçingülünecekbirnedengibigeldi.Bilmiyorum,aslındaçokbüyükbirolay.Tanıştıklarındaçokgençti-"

"Bizimyaşımızdaydı."dediHarry,Hermione‘yeverdiğisertyanıttaolduğugibi,yüzündekiifadeRon‘unonaaksiniiddiaedemeyeceğinigösteriyordu

Büyükçe bir örümcek, dut çalısına yapışmış ağın ortasına oturdu. Harry, onaRon‘unöncekigeceverdiğiveHermione‘nininceleyerekkaradikendenyapılmaolduğunakararverdiğiasaylaörümceğenişanaldı.

"Engorgio"

Örümcekbirazsarsıldıveağınüstündezıpladı.Harrybirdahadenedi.Buseferörümcekbirazdahabüyüdü.

"Kesşunu!"dediRonsertçe."Dumbledoregençtidediğimiçinüzgünüm,tamammı?"

HarryRon‘unörümceklerdennefretettiğiniunutmuştu.

"Özürdilerim-Reducio"

Örümcekkıpırdamadı.Harrykaradikendenyapılmışolanasayabaktı.Karadikenasasınıelinealdığıgündenberidiryaptığıherbüyüankakuşu telliasasınagöreçokbaşarısızkalıyordu.Yeniolanıçokgaripti.Sankibirbaşkasınınelionunkineyapışmışgibihissediyordu.

"Sadece biraz pratiğe ihtiyacın var" dedi Hermione, arkalarından sessizceyaklaşarak, Harry‘nin örümceği büyütme ve küçültme çalışmalarını kasvetleizliyordu.

"Sadecekendinegüvenmeselesi,Harry"

Harry,Hermione‘nin neden haklı olmak istediğini biliyordu.Harry‘nin asasınıkırdığıiçinkendinisuçluhissediyordu.Harry,eğeraradabirfarkyoksa,istersekaradiken asayı kendisinin alabileceğini, onunkini de kendisine verebileceğinisöylememek için dudaklarını ısırdı. Tekrar arkadaşlıklarına geri dönmeye aç,kabul etti Harry. Fakat, Ron‘un Hermione‘ye gülümsemeye çalıştığı andaHermione,birkezdahakitabınınarkasındakayboldu.

Karanlık çökünce üçü de çadıra geri döndü ve Harry ilk nöbeti devraldı.Karadiken asayı da alarak çadırın girişine oturdu ve önündeki küçük taşları,kaldırmabüyüsüyleyükseltmeyeçalıştı.Fakatbüyüler eskisinden daha güçsüzvecılızoluyordu.Hermionekendi şiltesineuzanmış,kitapokuyordu.O sıradaRononagerginbakışlarfırlatarakçantasındakibüyücüradyosunuçıkardıvebirfrekansbulmakiçinçalışmalarabaşladı.

"Bir program var." dedi Harry‘ye alçak sesle, "Doğru haberleri veriyor. Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen tarafındakiler Bakanlık kanalını takip ediyor, ama bu...dinleyinceyekadarbekle...süperbirşey.Sadecehergeceyapamıyorlar,sürekliyerlerini yakalanma tehlikesiyle değiştiriyorlar, ve bir şifreye ihtiyacın var...Sorun,benensonverilenşifreyikaçırdım."

Hafifçe radyonun üstüne asasıyla dokunarak bildiği şifreleri mırıldanmayabaşladı. Ona her an öfkesini kusmasını beklediği Hermione‘ye gergin gerginbakışlar attı, fakat Hermione kesinlikle Ron orada yokmuş gibi davranıyordu.GeçenondakikadaRonasasıylaradyoyatıklatıpbirşeylermırıldandı.Hermionekitabının sayfalarıyla ilgileniyor, Harry ise karadiken asasıyla pratik yapmaya

devamediyordu.

En sonunda Hermione şiltesinden indi. Ron o anda radyoya vurmayı bıraktı."Eğersenirahatsızediyorsa,keserim!"dedigerginbirşekilde.Hermionecevapvermedi,fakatHarry‘yedoğruilerledi."Konuşmamızgerek."dedi.

Harry, Hermione‘nin elindeki kitaba baktı. Albus Dumbledore‘un Hayatı veYalanlarıisimlikitabıelindetutuyordu.

"Ne?" dedi kaygılı bir şekilde. Aklından o kitapta kendiyle ilgili bir bölümolduğugeçti; fakatDumbledore ile olan ilişkisini Rita‘nın yorumuyla duymakistedediğinden hiç de emin değildi. Hermione‘nin cevabı, buna rağmen,tamamenbeklenmedikti.

"XenophiliusLovegood‘ugidipgörmekistiyorum."Harryonabaktı.

"Pardon?"

"XenophiliusLovegood,Luna‘nınbabası.Gidiponunlakonuşmakistiyorum."

"Şey,neden?"

Hermione kollarını kenetleyerek derin bir nefes aldı ve, "Bu, oradaki işaret,OzanBeedle‘ınMasalları,işaret,şunabak."

Hermione,AlbusDumbledore‘unHayatıveYalanları‘nıHarry‘ninhiçdehevesliolmayangözlerine soktu.Harry o andaDumbledore‘unGrindelwald‘a yazdığımektuptakielyazısınınbirebiraynısıolaneğikelyazısınıgördü.Harry,Rita‘nınuydurmasıolmayıpdaDumbledore‘unmektubukendiyazdığınadairgösterilenbukanıttannefretetti.

"İmza"dediHermione."İmzayabak,Harry!"

Harryuydu.İlkandaHermione‘ninnedediğihakkındahiçbirfikriyoktu,fakat,ucu ışıklı asasının yardımıyla daha yakından bakınca, Albus Dumbledoreimzasındaki A‘nın Ozan Breedle‘ın Masalları hikayelerindeki üçgen şeklindeyazıldığınıgördü.

"Şey- neyden bah-" dedi Ron emin olmayan bir şekilde, fakat HermionebakışlarıylaonuezerekHarry‘yedöndü.

"Busüreklikarşımızaçıkıyor,öyledeğilmi?"dediHermione."Viktor‘unbununGrindelwald‘ın işareti olduğunu söylediğini biliyorum, fakat bu kesinlikleGodric's Hollow'daki eski mezarın üstünde de vardı ve o mezardaki tarihlerGrindelwaldortayaçıkmadançokuzunsüreönceydi!Şimdidebu!Dumbledore

ya da Grindelwald‘a soramayacağımıza göre -Gridenwald‘ın yaşayıpyaşamadığını bile bilmiyorum- fakat Mr. Lovegood‘a sorabiliriz. Düğündekikıyafetindebusembolvardı!Bununönemliolduğunaeminimin,Harry!"

Harryhemencevapvermedi.Hermione‘ninheyecanlıvehevesliyüzünebaktıveetraflarınısarankaranlığabakarakdüşündü.Uzunbirbekleyiştensonra,"BaşkabirGodric‘sHollow‘a ihtiyacımızyokHermione.Orayagitmek içinkendimiziiknaettikve-"

"Ama bu sürekli karşımıza çıkıyor, Harry! Dumbledore bize Ozan Breedle‘ınMasalları hikayelerini bırakmadı mı? Oradaki işaret hakkında birşeylerbulmamamızgerektiğinineredenbiliyorsun?"

"Al işte yine başladık!" dedi Harry kızmaya başladığını hissederek. "Sürekliolarak Dumbledore bize gizli ipuçları ve işaretler bıraktı diye kendimizi iknaetmeyeçalışıyoruz."

"Püfür oldukça işe yaradı," dediRon kendini ortaya atarak, "BenceHermionehaklı,gidipLovegood‘ugörmeliyiz."

HarryRon‘akaranlıkbirbakışfırlattı.Ron‘unHermione‘yisırfdesteklemekiçinonunhaklıolduğunusavunduğunavekesinlikleoüçgenişaretleilgilenmediğineemindi.

"Godric‘sHollowgibiolmayacak"diyeeklediRon,"Lovegoodsenintarafında,Harry, Dırdırcı hep senin tarafındaydı, hep sana yardım edilmesi gerektiğinisöylüyordu!"

"Bununönemliolduğunaeminim."dediHermioneciddibirşekilde.

"Ama, eğer öyle olsaydı Dumbledore bana ölmeden önce bunu söylemezmiydi?"

"Belki...Belkidebuseninbulmangerekenbirşey,"dediHermioneumutsuzbirşekilde.

"Evet,"dediRondalkavuklukyaparak,"Gayetmantıklı!"

"Hayır, değil!" diyeyapıştırdıHermione, "fakat yinedebenMr.Lovegood ilekonuşmamız gerektiğini düşünüyorum. Dumbledore, Grindelwald ve Godric‘sHollowilebağlantılıbirsembol.Harry,beneminimbununhakkındabirşeyleröğrenmemizgerekiyor."

"Bencebunaoylamalıyız"dediRon."Lovegood‘ugörmekisteyenler-"

KendieliHermione‘ninkindenöncehavayafırladı.Hermione‘nindudaklarıelinikaldırırkenşüphelibirşekildetitredi.

"OyçoğunluğuylakaybettinHarry"dediRon,Harry‘ninsırtınavurarak.

"İyi!"dediHarry,yarıeğlenmiş,yarıkızmışbirhalde."Lovegood'lagörüştüktensonra biraz da Hortkuluk arayalım, olur mu? Lovegood'lar nerede yaşıyor?Bileninizvarmı?"

"Evet, benim evime uzak değiller," dedi Ron. "Tam olarak nerede olduğunubilmiyorumamaannemvebabamonlardanbahsederkenhep tepelerinarkasınıgösterirlerdi.Bulmakzorolmasagerek..."

Hermioneranzasınadöndüğünde,Harrysesinialçalttı.

"Sırfgönlünüalmakiçinkatıldın,öyledeğilmi?"

"Aşktave savaştaher şeymübahtır."dediRonneşelibir şekilde, "Hemondanhembundan.Neşelen,NoeltatiliveLunaevdeolacak!"

Ottery St. Catchpole Köyü‘nün eşsiz manzarası ertesi sabah Buharlaştıklarıyerden muhteşem bir şekilde gözüküyordu. Köy, bulundukları noktadan,bulutlarınarasındansızangüneşışığıtoprağavururken,eğikgövdelisütunlarıylaoyuncak ev koleksiyonuna sahip bir yere benziyordu. Bir iki dakika elleriylegözlerinegölgelikyaparakKovuk‘unolduğutarafabaktılar,fakatyüksekçitlerve orkide ağaçlarının arasından veMuggle gözlerinden uzakta kurulduğundangöremediler.

"Onunyakınındaolupdaziyaretegidememekçokgarip,"dediRon.

"Sanki onları yakın zamanda görmemişsin gibi konuşma. Noel Tatili içinoradaydın,"dediHermionesoğukça.

"Kovuk‘ta değildim!" dedi Ron kuşkulu bir gülüşle. "Sizi bırakmışken onlaragidebileceğimimidüşündünüz?Tabii,FredveGeorgebunusüperkarşılarlardı.TabiikiGinny‘deoldukçaanlayışlıolurdu."

"Ee,ozamanneredeydin?"diyesorduHermioneşaşırmışbirşekilde.

"BillveFleur‘unyenievlerindeydim.KabukKulübe‘de.Billbanahepçok iyidavrandı.O-oyaptıklarımıduyuncapekhoşnutkalmadı,amaüstündedurmadıda.Çoküzgünolduğumubiliyordu.BillannemeFleurileNoel‘iyalnızbaşlarınageçirmek istediklerini söyledi. Bilirsiniz, evlendikten sonraki ilk tatilleri...Fleur‘un umurunda olduğunu sanmıyorum. Celestina Warbeck‘ten ne kadar

nefretettiğinibiliyorsunuz."

RonarkasınıKovuk‘adöndü.

"Gelinburadançıkalım."deditepeninenuçnoktasınadoğruilerleyerek.

Hermione‘nin ısrarları üzerine görünmezlik pelerinin altında birkaç saatyürüdüler.Kümehalindekitepelerde,terkedilmişgibigörünenküçükbirkulübedışındahiçbiryaşamiziyoktu.

"Bununonlarınolduğunumudüşünüyorsunuz?Noeliçintatilegitmişolamazlarmı?" dedi Hermione sardunyaların sardığı küçük ve temiz bir mutfakpenceresindeniçeridikkatlicebakarak.Ronhomurdandı.

"Dinleyin, içimde Lovegood'ların nerede yaşadığını pencerelerinden bakarakanlayabileceğimizisöyleyenbirhisvar.Hadi,diğertepeyideneyelim."

Birkaçkilometrekuzeyebuharlaştılar.

"Aha!"diyebağırdıRon,rüzgarelbiselerinivesaçlarınıkırbaçlıyordu.Rondahayukarıyı, Cisimlendikleri tepenin doruk noktasında bulunan, en garipgörünümlü,gökyüzünedikeybirşekildeyükselen,karabirsilindirşeklindekievigösteriyordu, üstünde akşamüstü güneşi ve hayalet gibi yükselen ay asılıduruyodu.

"İşte bu Luna'ların evi. Başka kim böyle bir evde yaşar ki? Dev kalesinebenziyor!"

"Sadecebirkuşabenziyor,"dediHermione,kulenintepesinekaşlarınıçatmışbirhaldebakarak.

"Satrançtakikaleyebenziyordemekistemiştim,"dediRon.

"Seniniçinsadecebirkale."

Bacakları uzun olan Ron, tepeye ilk ulaşan oldu. Harry ve Hermione onuyakaladığındanefesnefesekalmışlardı,Ron‘usırıtırkenbuldular.

"Burasıonların,"dediRon."Bakın!"

Üçadetelleyazılmışişaretkırıkkapıyaçivilenmişti.İlkinde,

DIRDIRCIEDİTÖRÜ:X.LOVEGOOD

İkincisinde,

KENDİÖKSEOTUNUZUSEÇİNİZ

Üçüncüsünde,

UÇANERİKLERDENUZAKDURUN

Kapı açtıkları gibi gıcırdadı. Zikzak patika yol, içinde Luna‘nın bir zamanlarküpeyaptığıturuncuturpabenzeyenbitkiyideiçeren,garipbitkilerinbüyüdüğüön kapıya çıkıyordu. Harry bir Kılçırpı farkettiğini hissetti ve buruşuk odunugeniş bir yere bağladı. İki yaşlı yaban elması ağacı rüzgarda dövülüyordu.Rüzgarladökülmüşyapraklararağmenkirazbüyüklüğündekırmızımeyvelervegür boncuk taneli beyaz ökseotları iki yanda sallanıyordu. Şahine benzeyenkafasıylaküçükbirbaykuşbirağaçdalındanonlaradoğruuçtu.

"Görünmelikpelerinini çıkarsan iyi olurHarry,"dediHermione. "SanayardımetmekisteyenMr.Lovegood,bizdeğiliz."

Hermione‘ninönerdiğigibiyaptı,görünmezlikpelerininiHermione‘yeuzattıveHermione çantasına yerleştirdi. Hermione bodur ağacından yapılma, demirdenkartalabenzeyentokmağıolansiyahkapıyaüçkeztıkladı.

Onsaniyegeçmemiştiki,kapıaçıldı.XenophilusLovegoodoradayalınayakvelekeli bir t-shirt ile duruyordu. Pamukhelvaya benzeyen beyaz saçları kirli vedağınıktı. Bill ve Fleur‘un düğünününde oldukça şık ve hareketli olanXenophiliusLovegood‘untamtersiydi.

"Ne? Bu nedir? Siz kimsiniz? Ne istiyorsunuz?" dedi tiz, yüksek ve yakınansesiyle.ÖnceHermione‘yedaha sonraRon‘a en sonHarry‘yebaktı.Ağzı çokkomikbir'O‘şeklindeaçıldı.

"Merhaba,Mr.Lovegood,"dediHarryeliniuzatarak."BenHarry,HarryPotter."

Xenophilus Harry‘nin elini sıkmadı, buna rağmen gözü Harry‘nin burnundanalnındaki yara izine kaydı. "İçeri girebilir miyiz?" diye sordu Harry. "Sizesormakistediğimizbirşeyvar."

"Bu... Bunun uygun olacağını sanmıyorum," diye fısıldadı Xenophilius.Yutkundu ve bahçeye kaçamak bir bakış attı. "Şok oldum daha doğrusu...Sözüm...Ben...Benkorkarımkizorundaolduğumudüşünmüyorum-"

"Fazlauzunsürmez"dediHarry, sıcakolmayanhoşgeldindenhayalkırıklığınauğrayarak."Ben-ah,pekala.Giriniçeri,çabuk.Çabuk."

Kapı eşiğine henüz gelmiştiler ki Xenophilius kapıyı çarparak kapadı. Harrykendinişuanakadargördüğüen tuhafgörünüşlümutfaktabuldu.Odaokadaryuvarlaktı kiHarrykendini bir çömlekte gibihissetti. Herşey duvarlara uygunolarak eğrilmişti. Fırın, lavobo ve dolaplar; hepsi çiçekler, böcekler ve renklikuşlarla boyanmıştı ve odaya uygun daire şeklindeydi. Harry Luna‘nın stilinigördüğünü düşündü: Kuşatılmış boşluğun etkisi ezici bir şekilde kendinigösteriyordu.

Yerin ortasında, şekillendirilmiş demirden yapılma spiral bir merdiven üstkatlara çıkarıyordu. Üst katlardan tangırdama ve gümbürtü sesleri geliyordu.Harry,Luna‘nınneyapıyorolabileceğinidüşündü.

"Yukarıgelseniziyiolur,"dediXenophilus,halaoldukçarahatsızgörünerekyolugösterdi.

Üstkattakioda, salonveçalışmaodasıkombinasyonundabiryerdi.Mutfaktançok daha dağınıktı. Giriş ne kadar küçük olsa da, burası İhtiyaç Odası‘nınunutulmaz durumlarda dönüştüğü devasa labirentlerin içinde saklı olannesnelerledoluoyergibigözüküyordu.Biryığınkitapvekağıtyereyayılmıştı.Harry‘nin daha önce görmediği, kanatları ve dişli çeneleri olan yaratıklarınminyatürmodelleritavandanaşağıasılıduruyordu.

Luna orada değildi.O şey çok fazla gürültü yapıyordu, tahtadan yapılma olanalet büyülü dişliler ve tekerlerle kaplıydı.Bir dizi garip eski tezgahla ufak biratelye tezgahına benziyordu.Bir dizi raf vardı, bir süre sonra içindenDırdırcıfırlatanmakinayıgörünceHarry,bununeskimodabirbaskımakinasıolduğunakararverdi.

"Pardon," dedi Xenophilus, makinaya hızlı adımlarla yürüdü, pis bir masaörtüsünü sayısız kitap ve kağıdın altından alarak baskı makinasının üstüne,gürültüveparıttıyıhafifletmekamacıylaörttü.

"Nedenburayageldiniz?"

Harry konuşmaya başlayamadan, her nedense,Hermione küçük bir şok çığlığıattı."Mr.Lovegood-bunedir?"

Kocamangriboynuzlarıolan, tekboynuzluatabenzemeyen,duvaraasılmışveayaklarıdışarıfırlamışşeyigösteriyordu.

"OBuruşukBoynuzluHırgür"dediXenophilius.

"Hayır,değil"dediHermione.

"Hermione"diyemırıldandıHarryutanarak,"Şimdihiçsırasıdeğil-"

"AmaHarry,bubirPatlarBoynuz!BSınıfıTaşınamazSınıfı'ndavebunuevdetutmakolağanüstüderecedetehlikeli!"

"SenbununbirPatlarBoyunuzolduğununeredenbiliyorsun?"diyesorduRon,odayıkarmançormanhalegetirenboynuzdanolabildiğincehızlauzaklaşarak.

“ 'Fantastik Canavarlar Nedir ve Nerede Bulunurlar?‘ kitabında görmüştüm.Mr. Lovegood, bundan hemen kurtulmanız gerek, en ufak bir dokunuştapatlayabileceğinibilmiyormusunuz?"

"Buruşuk Boynuzlu Hırgür," dedi Xenophilius net bir şekilde, inatçı bir tavıryüzünebüründü,"kendisioldukçautangaç,sihirlibiryaratık,veboynuzu-"

"Mr. Lovegood, tabanındaki plağa benzer işaretlerden tanıdım, bu bir PatlarBoynuzveakılalmazderecedetehlikeli-neredenaldığınızıbilmiyorumama-"

"Onusatınaldım"dediinatçıbirşekilde,"ikihaftaönceHırgürler'eolanilgimibilen çok nazik, genç birbüyücüden. Luna'm içinNoel Sürprizi. Şimdi," dediMr. Lovegood Harry‘ye dönerek "Tam olarak neden buraya geldiniz, Mr.Potter?"

"Birazyardımaihtiyacımızvar,"dediHarry,Hermioneyinebaşlamadan.

"Ah"dediXenophilius,"Yardım.Hmm."

Gözleri yine Harry‘nin yara izine gitti. Çok şaşırmış ve dehşete düşmüş gibigözüküyordu."Evet.Bu...HarryPotter‘ayardımetmek...oldukçatehlikeli..."

"Siz insanlara herşeyden önce Harry‘ye yardım edilmesi gerektiğini söyleyenkişideğilmiydiniz?"dediRon.

"Osizinderginizdeğilmiydi?"

Xenophilius masa örtüsünün altında patırdayıp gümbürdeyen Ron‘unarkasındakibaskımakinasınabirbakışattı.

"Şey-evet,Bugörüşübelirtmiştim.Bununlabirlikte-"

"Buherkesinyapmasıgerekenbirşey,ancaksizdeğil?"dediRon.

Xenophilius cevap vermedi. Yutkunup durdu, gözleri üçünün arasında dönüpduruyordu.Harry,sankiadamiçteniçekendiylesavaşıyormuşgibihissetti.

"Lunanerede?"dediHermione."Bakalımobukonuhakkındanedüşünüyor."

Xenophilius aceleyle yutkunuverdi. Kendini yatıştırmaya çalışıyormuş gibigörünüyordu. En sonunda baskı makinasından gelen sesler yüzünden hiçduyulmayan titrek sesiyle, "Luna aşağıda, derenin yanında Tatlısu Plimper'leritutuyor. O...o sizi görmekten çok memnun olacak. Ben gidip onu çağırayım-pekala.Sizeyardımetmeyidenemeliyim."

Spiral merdivenlerden inerek ortadan kayboldu ve giriş kapısının açılıpkapandığınıduydular.Herkesbirbirinebaktı.

"Korkakyaşlısiğil,"dediRon."Luna‘daonunonkatıcesaretvar."

"Muhtemelen Ölüm Yiyenler benim burada olduğumu duyarlarsa başınageleceklerdenkorkuyordur,"dediHarry.

"Eh, ben Ron‘a katılıyorum" dedi Hermione. "Yaşlı ve ikiyizlü, herkese sanayardımedilmesinisöylüyorvekendibaşındanatmakistiyor.Vetanrıaşkınaşuboynuzdanuzakdurun."

Harryodanınyan tarafındabulunanpencereyikapamayagitti.Harrydereyiveparlayan ince bir kurdaleyi tepenin aşağısından görebiliyordu. Çokyüksekteydiler;birkuşkanatçırparakpencereninönündengeçti.Harry tepeninardında görünmeyen Kovuk‘un olduğu yöne baktı. Ginny oralarda bir yerdeolmalıydı.BillveFleur‘undüğünündeolduğundanberiilkdefayakınlardı,fakatGinny‘ninşuanonunevinedoğrubaktığından,onudüşündüğündenhaberibileyoktu. Bu durumdan hoşnut olması gerekirdi Harry‘nin... Çünkü yakınındakiinsanlartehlikedeydiler.Xenophilius‘undavranışıdabununkanıtıydı.

Harry pencereye arkasını döndü, eğik bir büfenin üstünde duran bir nesnegözüne çarptı. Garip bir şapka giymiş rahatsız görünüşlü bir cadının taşbüstüydü.İkitanealtınkulakborazanıgibikıvrılmışbirnesnegördü.Küçücük,çırpınan mavi kanatları deri bir kapana sıkışmış, tepesinde uçuyordu; turuncuturpa benzeyen şey de ikinci bir kapana kıstırılmış büstün alın bölgesindedolaşıyordu.

"Şunabakın"dediHarry.

"İlginç"dediRon,"Düğündebunlarıtakmamasınaşaşırdım."

Ön kapının kapandığını duydular ve bir dakika sonra Xenophilius spiralmerdivenlerden geri odaya tırmandı, ince bacakları, dize kadar çıkan lastikçizmelerlesarılmıştı.Birbirindenalakasızbardaklarve tütenbirçaydanlıkolanbirtepsiyledönmüştü.

"Evcil hayvan koleksiyonumu bulmuşsunuz!" dedi çay tepsisini Hermione‘yeittirerekHarry‘ninyanındabulunduğubüste geldi. "RowenaRavenclaw‘un birmodeli.'Büyüklüğünötesinde,büyükadamlarınhazinesivardır.'"

Kulakborazanınabenzeyennesnelerigösterdi.

"BunlarSıvaserpil sifonları -düşünenbirininetrafındakidikkatdağıtan şeylerianında yok eder. Burada," küçücük kanatları göstererek, "Kocagaga İttirici,gelişendüşünceyiiknaetmekiçin.Buda,"turuncuturplarıişaretederek,"UçanErik,sıradışılığıkabullenmeyeteneğinigeliştirmekiçin"

Xenophilius, Hermione‘nin tehlikeli bir şekilde yan sehpaların üstünde ancakdengedetutabildiğiçaytepsisinedoğrugeriyürüdü.

"Size demlenmiş Gurdikökler'i ikram edebilir miyim?" dedi Xenoliphius."Kendimizyapıyoruz."

İçecekleri, koyu mor renkli pancara benzeyen bir sıvıyı, bardaklara dökmeyebaşladı. "Luna alt köprünün aşağısında.Gelmesi uzun sürmez, hepimize çorbayapabilmekiçinyeterliPlimperyakaladı.Oturunveşekerleçayınızıiçin."

"Şimdi," dedi bir kağıt yığınını oturmak için koltuktan çekerek, çizmelerininüstündebacakbacaküstüneattı,"sizenasılyardımcıolabilirim,Mr.Potter?"

"Şey"dediHarry, onadestekvermek için kafa sallayanHermione‘yebakarak,"Konu,BillveFleur‘undüğünündekikıyafetinizdebulunansembolleilgili,Mr.Lovegood.Onunneanlamageldiğinimerakediyorduk."

Xenophiliuskaşlarınıkaldırdı.

"ÖlümcülKutsallar'danmıbahsediyorsunuz?"

YİRMİBİRİNCİBÖLÜM:ÜÇKARDEŞİNHİKAYESİ

Harry, Ron ve Hermione‘ye bakmak için döndü. Hiçbiri XenophiliusLovegood‘unbahsettiğişeyianlamamıştı.

"ÖlümcülKutsallarmı?"

"Doğru,"dediXenophilius. "Onlarıhiçduymadınızmı?Şaşırmadım.Çok,çokazbüyücüinanır.

Kardeşinindüğünündekioyumrukkafalıarkadaşınızmesela,"dediRon‘adoğrubaşını sallayarak, "Kendisi, Karanlık bir büyücünün sembolünü taşıdığımıdüşünerekbanasaldırdı!Cahillik.Kutsallar'daKaranlıkbirşeyyok,enazındanokabatabirledeğil.İnananbiri,diğerleribuarayıştayardımcıolabilsinlerdiyekendiniaçığaçıkarmaktakullanırsembolü."

Gurdiköküçayıdeminebirsürüküpşekerattıvebiraziçti.

"Kusurabakmayın,"dediHarry."Gerçektenhalaanlamıyorum."

Kabalıketmemek içinbardağındanodabiryudumaldı, azdahaboğuluyordu:fincanıniçindekişeybirhayliiğrençti,sankiHerTattanŞekerlemeler'insümükaromasıtadınıveriyordu.

"Eh,gördüğünüzgibi,inananlarÖlümcülKutsallar'ıarıyorlar"dediXenophilius,ağzıylasankiGurdiköküdemlemesinintadınabayılıyormuşgibibirsesçıkardı.

"Fakat bu Ölümcül Kutsallar da ne?" diye sordu Hermione. Xenophilius çaybardağınıyanabıraktı.

"'ÜçKardeşinHikayesi‘nibildiğinizivarsayıyorum."

Harry, "Hayır" dedi amaRon veHermione "Evet", dedi.Xenophilius kafasınıağırağırsalladı.

"Pekala,pekalaMr.Potter,herşey'ÜçKardeşinHikayesi'ylebaşlıyor..Buradabiyerdebirkopyasıolacaktı..."

Xenophiliuskağıtlarınvekitapkümelerininüstüneanlaşılmazbirşekildebaktı,

fakatHermione"Bendebirkopyavar,Mr.Lovegood,tamburada."

Hermione,OzanBeedle‘ınMasalları‘nıküçükçantasındançıkardı.

"Orjinalimi?" diye üstelediXenophilius sertçe veHermione başını sallayınca,"Pekala,nedensensesliokumuyorsun?Hepimizinanlamasıiçineniyisibu."

"Şey... Peki" dedi Hermione gergince. Kitabı açtı, ve Harry araştırdıklarısembolü, kitabın üstünde yerleşmiş haliyle gördü, hafifçe öksürek okumayabaşladı.

"Bir zamanlar, yapayalnız seyahat edenüç kardeş varmış, alacakaranlıkta yolakoyulan-"

"Geceyarısı, derdi annem hep bize" dedi hikayeyi dinlemek için kollarınıkafasınınardınakoyanRon,.Hermionecansıkıcıbirbakışattı.

"Özürdilerim,geceyarısıolursadahakorkutucuolurdiyedüşünmüştüm,"dediRon.

"Ah,tabigerçektenhayatımızdabirazdahakorkuyaihtiyacımızvar"dediHarrykendini tutamadan.Xenophilius çok da umursuyor görünmüyordu, pencerenindışındagökyüzünebakıyordu."Devamet,Hermione."

"Birgün,kardeşlergeçmekiçinçokderin,yüzmekiçinçoktehlikelibirnehiregeldiler.Hernasılsa,bukardeşler sihirsel sanatlar konusunda eğitimliydiler veböylece asalarını salladılar ve bir köprü oluşturdular ki o tehlikeli sulardangeçebilsinler. Yolun yarısındaydılar ki, kukuletalı bir şeklin yollarını kestiğinigördüler."

"VeÖlümonlarlakonuştu..."

"Kusurabakmayın,"dediHarryaniden,"Ölümonlarlamıkonuştumu?"

"Bubirperimasalı,Harry!"

"Doğru,özürdilerim.Devamedin."

"VeÖlümonlarlakonuştu.Nehirinherzamankiboğulanyolcularınınaksine,busefer üç yeni kurbanın onu kandırıp boğulmamasına çok kızmıştı. Fakat ölümdahakurnazdı.Kardeşleribüyülerindenötürütebrikediyormuşgibidavrandıveonlara onu alt etme zekası gösterdikleri için her birinin bir ödülü hak ettiğinisöyledi."

"En büyük, mücadeleci olan kardeş, şu ana kadar var olmuş asaların en

güçlüsünüistedi:öylebirasakihertürlüduellodakazansın,öylebirasaolsunkiÖlüm‘ü fethetmiş bir büyücü kadar değerli olsun! Ölüm nehir kenarındakiağaçlardan birinin dalından bir asa biçimlendirdi ve onu en büyük kardeşeverdi."

"Sonra,kibirliolanortancakardeş,Ölüm‘üdaha fazlaaşağılamayakararverdivediğerleriniÖlüm‘dendöndürmek içingüç istedi.Ölümnehirkenarındanbirtaşaldıveonuortancakardeşeverdivebutaşınona,ölümügerigetirecekgücüvereceğinisöyledi."

"En sonunda üçüncü, en küçük kardeşe sordu, ne istersin? Küçük kardeş, enalçak gönüllüsü ve ayrıca kardeşlerden en akıllısıydı, Ölüm‘e güvenmiyordu.Böylece, o da gideceği hiçbir yerdeÖlüm tarafından takip edilmemeyi istedi.Ölümhiçistemeyerekdeolsagörünmezlikpelerininiküçükkardeşeverdi."

"Ölüm‘ünbirgörünmezlikpelerinimivar?"diyearayagirdiHarryyine.

"Böylece milletin arkasından sinsice gidebilecekti," dedi Ron, "Bazenpeşlerinden koşup, kollarını çırpmaktan ve çığlık atmaktan sıkılıyordu... ÖzürdilerimHermione"

"Ölümkenaraçekildiveüçkardeşeyollarınadevametmekiçinizinverdi,onlardabubüyükmaceralarıhakkındakonuşarakÖlüm‘ünonlaraverdiğihediyelerehayranhaldeyollarınadevamettiler."

"Gelzamangitzaman,üçkardeş,herbirikendiyolunuçizmekiçinayrıldılar."

"İlk kardeş bir hafta ya da ondandaha fazla bir süre seyahat eder ve uzakbirköye ulaşır, orada kendiyle bir derdi olan büyücüyü arar. Doğal olarak, silahıYüceAsa'yladuelloyukaybetmesi imkansızdır.Düşmanınıöldürerekyereserenenbüyükkardeş,Ölüm‘denkaptığıasasınıngücüyleyükseksesleövündüğüveonunasılyenilmezyaptığınıhaykırdığıbirmağarayakaçar."

"Ogece,birbüyücü,şaraptansızmışgibiyatanbüyükkardeşinyanıbaşınagelir.Hırsızasayıdeğerliolduğunudüşünerekalırvebüyükkardeşinboğazınıkeser."

"VeböyleceÖlümbüyükkardeşikendisinealır."

"Bu arada, ortanca kardeş, yalnız yaşadığı kendi evine doğru yolculuketmektedir.Oradaölümüçağırmakiçintaşıelinealır, taşıüçkezelindeçevirir.Hayretvesevinçle,birzamanlarevlenmeyiumduğu,zamansızölenkızınfigürübirkezdahaonagörünür."

"Fakat kız mutsuz ve soğuktur, aralarına sanki bir perde girmiştir. Ölümlü

dünyayadönmesinerağmen,tamamenbudünyayaaitdeğildirveacıçekiyordur.En sonunda ortanca kardeş, çaresiz özleminden deliye döner ve gerçektensevdiğinekavuşmakiçinkendiniöldürür."

"VeÖlümikincikardeşideyanınaalır."

"FakatÖlümenküçükkardeşiyıllarcaararveaslabulamaz.Ölümonuancak,enküçükkardeşyaşlanıppelerinioğlunadevredincebulabilir.Veo,Ölüm'üeskibirdost gelmiş gibi selamlar, ona memnun olarak gider, böylece ikisi de buyaşamdanayrılır."

Hermionekitabıkapadı.Xenophilius‘unHermione‘nindurduğunuanlamasıbiriki saniyeyi aldı. Anladığında pencereden dışarı bakmayı kesti. "Pekala, iştehikaye"dedi.

"Pardon?"dediHermione,kafasıkarışmışçıkıyordusesi.

"BunlarÖlümcülKutsallarişte..."dediXenophilius.

Kağıtyığınlarınıniçindenbir tüykalemaldıveyırtılmışbirpaşomenparçasınıkitaplarınarasındançıkardı.

"Yüce Asa" dedi, dikey düz bir çizgi çizerek. "Diriltme Taşı," dedi, çizgininüstüne bir yuvarlak çizerek, "Görünmezlik Pelerini," dedi, ikisini saracak birüçgençizerek,buHermione‘ninbayağıdikkatiniçekti.

"Hepsi,"dedi,"ÖlümcülKutsallar."

"Fakat"ÖlümcülKutsallar"kelimesihikayedegeçmiyor,"dediHermione.

"Tabi ki geçmiyor," dedi Xenophilius çılgınca kendini beğenmiş bir tavıragirerek."Bubirçocukmasalı, talimatvermektenöteeğlendirmek içinanlatılır.Bu konulardan anlayan bizler yine de bu hikayenin tarihi üç nesneye ya dakutsala işaret ettiğini biliriz, bu nesneler de birleştirildiğinde sahibiniÖlüm'ünEfendisikılar.."

Xenophilius kısa bir süre durdu ve camdan dışarı baktı. Güneş gökyüzündealçalmışgözüküyordu."LunaPilimperler'leyakındaburayagelir,"dedisakince.

"ÖlümünEfendisidediğinizde-"dediRon.

"Efendi" dedi Xenophilius, elini sallayarak."Fethedici, Yenici, hangisiniseçerseniz."

"Fakat... demek istediğiniz..." dedi yavaşça, sesinden şüphe okunuyordu, "bu

nesnelerin olduğuna mı- bu Kutsallar'ın- gerçekten var olduğuna mıinanıyorsunuz?"

Xenophiliuskaşlarınıtekrarkaldırdı.

"Eh,tabiiki."

"Ama," dedi Hermione ve Harry, Hermione‘nin kendini patlamamak için zortuttuğunaemindi,"Mr.Lovegood,bunanasılinanabilirisiniz?"

"Luna bana sizden bahsetmişti, genç bayan," dedi Xenophilius. "Siz,zannediyorumki,akılsızdeğilsiniz,fakatacıverecekderecedehapsolmuşsunuz.Dargörüşlüsünüz."

"Belki de, şu şapkayı denemelisin." dedi Ron, kafasını gülünç şapkaya doğrusallayarak.Sesigülmemekiçinkendinizortutuyorgibigeliyordu.

"Mr.Lovegood,"diyebaşladıHermione,"Hepimizgörünmezlikpelerinidiyebirşeyinvarolduğunubiliyoruz.Çoknadirler,amavarlar.Ama-"

"Ah,amaüçüncüKutsalgerçekbirgörünmezlikpelerini,MissGranger!Benimdemekistediğimbubirgörünmezlikbüyüsüyapılmışbirseyehatpelerinideğil,yadaHayalbozantaşımıyor,Gizgörkılındanyapılmışbirşeydeğil,kioşeybirnesneyisaydamyaparveyıllargeçtikçedebusaydamlığınıkaybeder.Öylebirpelerindenbahsediyoruzki,üstünehangibüyüyapılırsayapılsın,gerçektenonugiyeni tamamen görünmez yapıyor, ve sonsuza dek etkisini sürdürüyor, akılalınmaz ve daimi bir gizlilik veriyor. Kaç tane böyle pelerin gördünüz, MissGranger?"

Hermione cevap vermek için ağzını açtı, sonra yine kapadı, kafası eskisindendaha fazla karışmış gözüküyordu. O, Harry ve Ron birbirine baktı, Harryhepsinin aynı şeyi düşündüğünü biliyordu. Xenophilius‘un bahsettiği pelerinodadaonlarlabulunanpelerinintakendisiydi.

"Aynen," dedi Xenophilius, sanki onları, verdiği tüm nedenlerle yenmiş gibigözüküyordu. "Hiçbirinizböyle bir şey görmediniz öyle değilmi?Ona sahipolanölçülemeyecekkadarzenginolurdu,değilmi?"

Tekrar pencereden dışarı baktı. Gökyüzü şimdi incecik pembe bir çizgidenibaretti.

"Pekala" dedi Hermione huzuru kaçmış bir şekilde. "Diyelim ki Pelerin var...Taş‘anedemeli,Mr.Lovegood.DiriltmeTaşıdediğinizşeye?"

"Neolmuşona?"

"Nasılgerçekolabilir?"

"Olmadığınıkanıtla!"dediXenophilius.Hermioneöfkelenmişgörünüyordu.

"Fakat bu- üzgünüm, ama bu tamamen saçmalık! Bunun var olmadığını nasılkanıtlayabilirim? Dünyadaki tüm çakıl taşlarını alıp test etmemibeklemiyorsunuz ya? Demek istediğim, hiç kimse olmadığını ispatlamadığısüreceherhangibirşeyingerçekolabileceğinimidüşünüyorsunuz?"

"Evet,öylediyebiliriz,"dediXenophilius."Görüşünübirazdaolsaaçabildiğinigördüğümesevindim."

"PekiyaYüceAsa,"dediHarry,Hermionekarşılıkvermedenönce,"onundavarolduğunainanıyormusunuz?"

"Ah,pekala,bukonudasayısızkanıtvar,"dediXenophilius."YüceAsa,eldenelegeçtiğiiçinenrahatizlenenKutsal."

"Ne,nedir?"diyesorduHarry.

"Bu,asanınsahibinin,oasanıngerçekefendisiolabilmesiiçinonugerçektenelegeçirmiş olması gerektiği demek." dedi Xenophilius. Mutlaka hepiniz GaddarEmeric katliamında asanın Egbert‘ten Egregious‘a nasıl geçtiğinibiliyorsunuzdur?YadaGodelot‘unoğluHerewardonunasasını aldıktansonranasılkendikilerindeöldürdüğünübiliyormusunuz?ÜrkünçLoxias‘ınBarnabasDeverill‘in asasını alırken onu nasıl öldürdüğünü? Yüce Asa‘nın kanlı takibiBüyüTarihisayfalarıboyuncasaçılmış."

Harry Hermione‘ye baktı. Hermione, Xenophilius‘a kaşlarını çatıyordu, fakatitiraz etmedi. "Peki, şu an Yüce Asa‘nın nerede olduğunu biliyor musunuz?"diyesorduRon.

"Kim bilebilir ki?" dedi Xenophilius, dışarı bakarak. "Yüce Asa‘nın neredesaklandığını nereden bilebiliriz ki? İz, Arcus ve Livius‘ta kayboluyor. KimgerçektenLivius‘u kimin yendiğini ve asayı aldığınısöyleyebilir ki?Tarih, neyazıkki,bizebundakılavuzlukedemez."

Birsessizlikoldu.EnsonundaHermioniesertbirşekildesordu,"Mr.Lovegood,PeverellailesininÖlümcülKutsallarilebiralakasıolabilirmi?"

Xenepiliusşaşırmışgözüküyordu,osıradaHarry‘ninaklındabirşeybelirdifakattam olarak oturtamıyordu. Peverell... Bu ismi bir yerde daha önce duymuş

olmalıydı...

"Fakatbeniyanıltmayamıçalışıyorsunuzgençbayan!"dediXenophilius,şimdisandalyesinde daha dik durup Hermione‘ye hayretle bakıyordu. "Sizin buKutsallar Arayışı'nda yeni olduğunuzu düşünüyordum. Biz Arayıcılar,Peverel'lerinKutsallar'ınhepsineamahepsinesahipolduğunainanıyoruz."

"KimbuPeverells?"diyesorduRon.

"Godric‘sHallow'daüzerinde işaretin olduğumezarın ismiydi" dediHermioneXenophilius‘uizlemeyedevamederek."IgnoriousPeverell".

"Kesinlikle!" dedi Xenophilius, işaret parmağı aniden havaya kalkarak."Ignatius‘unmezarındakiÖlümcülKutsallar‘ınişaretienkesinkanıt!"

"Neyin?"diyesorduRon.

"Nedeni, hikayede bahsedilen üç kardeşin aslında Peverell kardeşler, Antioch,Cadmus,Ignatiusolması!KionlarKusallar'ınorijinalsahipleri!"

Pencereyebirbakışdahaatarakayaklandı.

"Yemeğe kalıyorsunuz" dedi merdivenlerde kaybolduğu gibi... "Herkes herzamanTatlısuPlimperçorbamızıntarifiniister."

"MuhtemelenbizeSt.Mungo‘dakiZehirlenmeDepartmanı'nıgösterecek,"diyemırıldandı Ron. Harry, Xenophilius‘un mutfakta ses çıkardığını görene kadarkonuşmadı."Nedüşünüyorsun?"diyesorduHermione.

"Ah, Harry," dedi Hermione bezmiş bir şekilde. Bu o işaretin gerçek manasıolamaz.Buşekildedevametmeksaçma.Tamamenzamankaybı."

"BuruşukBoynuzluHırgürler'ibizegetirenadambu,öyledeğilmi?"dediRon.

"Bunasendeinanmıyorsun,öylemi?"diyesorduHarry.

"Hayır, bu hikayeler sadece çocukları korkutmak için anlatılan hikayelerden,öyledeğilmi?'Başınadertaçma,kavgalarakarışma,bulaşmamanseniniçineniyisi! Kafanı sadece aşağıda tut, kendi işine bak, sorun yaşamazsın‘ türü birhikaye. Gelin düşünelim," diye ekledi Ron "belki de bu hikaye yüce asalarınnedenkötüolduğuüzerinedir."

"Neydenbahsediyorsun?"

"Bunlar batıl inanç, öyle değil mi? 'Mayısta doğan Cadılar Mugglelarlaevlenir.‘, 'Alacakaranlıkta yapılan lanet geceyarısına kadar sana döner.‘, 'En

eski asa, en başarılı olandır.‘ Mutlaka duymuş olmalısınız. Benim annembunlarladolu."dediRon.

"HarryvebenMuggle'lartarafındanbüyütüldük,"diyehatırlattıHermione."Bizdeğişikbatılinançlarlabüyütüldük."MutfaktankeskinbirkokugeliyormuşgibiHermione iç çekti. Xenophilius‘un onun canını sıkmasının iyi yanı, Ron'laarasındakisoğukluğuunutmasınasebepolmasıydı."Doğrusöylüyorsunsanırım"dediHermioneRon‘a. "Bu sadece bir ölümlühikayesi, hangi hediyenin en iyiolduğugayetaçık,yanihangisiniseçeceğin-"

Üçüdebiranda;Hermione"Pelerin",Ron"Asa",Harry"Taş"dedi.Biribirlerineyarışaşırmış,yarıeğlenmişbirşekildebaktılar.

"Pelerin‘isöylemenibeklerdim"dediHermioneRon'a.

"Amaoasasendevarsagörünmezolmanagerekyok.YenilmezAsa,Hermione,Hadiama!"

"ZatenGörünmezlikPelerinibizdevar,"dediHarry.

"Vebizeoldukçayardımetti, farkettiyseniz!"dediHermione."Asasendeykendikkatçekebilirvebudabaşınabelaolabilir-"

"Eğeronunsendeolduğunubasbasbağırırsantabii..."diyeitirazettiRon,"Eğersen'Elimdeyenilmezbirasavar,eğeryiyorsagelindebirdeneyin‘diyeetraftabağırıpşarkısöyleyipdansedecekkadarsalaksantabii.Önleminialdığınsüre-"

"Evet, ama önlemini alabilir misin? " dedi Hermione, şüpheyle bakarak."Bilirsin, bize söylediği tek şey,yüzyıllardır etrafta çok güçlü asalar olduğunadairhikayelerdenbiri"

"Öylemi?"diyesorduHarry.

Hermione kızmış görünüyordu. Yüz ifadesi o kadar tatlıydı ki Ron ve Harrybirbirlerinebakıpgülümsemektenkendilerinialamadılar.

"Ölüm Değneği, Kaderin Asası, yüzyıllardır genelde onlarla övünen KaranlıkBüyücüler'in elinde değişik isimler altında ortaya çıkmışlar. Profesör Binnsbazılarındanbahsetmişti,fakat-ah,bunlarınhepsisaçmalık.Asalarsadeceonlarıkullanan büyücüler kadar güçlü olabilirler. Bazı büyücüler kendilerininasalarınındahabüyükvegüçlüolduğukonusundaböbürlenipdururlar."

"Oasaların -ÖlümDeğneği veKaderinAsası'nın - aynı asa olup, farklıisimlerleyüzyıllardırdolaşmadığınıneredenbilebilirsinki?"dediHarry.

"Ne?OnlarınhepsiÖlümtarafındanyapılmışYüceAsamı?"diyesorduRon.

Harry güldü. Aklına gelen garip fikir, tamamen, saçmalıktı. Kendi asası geldiaklına... kutsal olandı, yüce değil ve Ollivander tarafından yapılmıştı,Voldemort‘unonukovaladığıgeceherneyapmışolursaolsunyenilmezdeğildi,yoksanasılkırılırdıki?

"NedenTaş‘ıalırdın?"diyesorduRon.

"Eh,eğer insanlarıgerigetirebiliyorsa,Sirius‘u...Deli-göz‘ü...Dumbledore‘u...ailemi,hepsinigerigetirebilirdik."

"AmaOzanBeedle‘agöreonlargerigelmekistemiyorlar,öyledeğilmi?"dediHarry, az önce duyduğu hikayeyi düşünerek." Ölüm‘ü geri getiren bir taşhakkında fazla hikaye olduğunu sanmıyorum, öyle değil mi?" diye sorduHermione‘ye.

"Hayır," dedi üzgünce. "Ben Mr. Lovegood haricinde hiçkimsenin bununmümkün olacağını kabul edeceğini düşünemiyorum. Beedle bu fikri FelsefeTaşı'ndan almış olabilir, biliyorsunuz, seni ölümsüz yapan bir taş yerine,ölümdengerigetirenbirtaş."

Mutfaktaki koku gittikçe ağırlaşıyordu. Yanan iç çamaşırı gibi kokuyordu.Xenophilius‘u kırmamak için pişirdiği yemeği yemek zorundaydılar. Acabayenebilcekdurumdamıydı?

"Pelerine ne demeli?" dedi Ron yavaşça. "Onun haklı olduğunu görmüyormusun?BenHarry‘nin pelerinine ve ne kadar kaliteli olduğuna alıştım. Bunuhepdüşündüm.Harry‘ninkisigibiolanınıhiçduymadım.Pelerinkusursız.Onunaltındahiçbirzamanfarkedilmedik-"

"Tabikihayır.AltındaykengörünmezizRon!"

"Amadiğerpelerinlerhakkıındasöylediğişey,onKnutbileetmedikleri,bunundoğru olduğunu siz de biliyorsunuz! Daha önce eskidiklerinde üstlerindedeklikleraçılanyadaetkisikalkansıradanpelerinlerduymuştum,ancakhiçbiribunun gibi değildi. Harry‘ninki ona babasından geçti, yani yeni olamaz, öyledeğilmi?Amagerçektenmükemmel..."

"Evet,pekala,fakat,taş..."

Onlar fısıldaşarak tartışırken, Harry, onları yarı dinleyerek odanın etrafındagezdi. Spiral merdivene geldiğinde gözlerini dalgınca üst kata doğru bir ankaldırdı.Kendiyüzü,üstündekiodadanonabakıyordu.

Bir anlık şaşkınlıktan sonra, onun bir ayna olmadığını, sadece bir resimolduğunufarketti.Meraklamerdivenleritırmandı.

"Harry, ne yapıyorsun?O burada değilken etrafa bakmamızın doğru olduğunudüşünmüyorum!"FakatHarryçoktanüstkataçıkmıştı.

Lunakendiodasınıbeşçokgüzelresimledekoreetmişti:Harry,Ron,Hermione,GinnyveNeville.Hogwarts‘takiresimlergibihareketetmiyorlardı,fakatonlarıbirdakikakadarinceleyinceHarry,hepisininbirbirinetekkelimedenoluşanbirzincirle bağlanmış ve bin kez altın bir mürekkeple yazıldığını fark etti:arkadaşlar...arkadaşlar...arkadaşlar...

Harry o andaLuna‘ya derin bir sevgi duydu.Odanın etrafına baktı.YatağınınyanındaLuna‘nınküçüklükhaliveonaçokbenzeyengençbirkadınlabüyükbirresimleri vardı. Sarılmışlardı. Kapısı aralık olan gardropta hiç kıyafet yoktu.Yatağın sanki haftalardır kimse üstünde uyumamış gibi soğuk ve nahoş birhavası vardı. Kankırmızısı gökyüzünü gösteren pencere pervazında örümcekağlarıvardı.

"Sorunne?"diyesorduHermione,Harrymerdivenlerdeninerken,fakatocevapvermeden Xenophilius mutfaktan elinde çorba kaseleriyle yukarıya,merdivenlerinenüstbasamağınaerişmişti.

"Mr.Lovegood,"dediHarry."Lunanerede?"

"Pardon?"

"Lunanerede?"

Xenophiliusmerdiveninsonbasamağındadurdu.

"Size-sizesöyledimya.BortonsKöprüsü'ndePlimpertutuyor."

"Pekinedenotepsidedörtkişilikçorbavar?"

Xenophiliuskonuşmayaçalıştı, fakatsesçıkmadı.GelensesbaskımakinasınınteklemesiveXenophilius‘untitreyenelleriyüzündensallanantepsininkiydi.

"Luna‘nın haftalardır burada olduğunudüşünmüyorum," dediHarry. "Giysilerigitmiş veyatağında uyumamış.O nerede?Ve neden sürekli pencereden dışarıbakıpduruyorsunuz?"

Xenophilius elindeki tepsiyi düşürdü. Porselenler yerde sıçradı ve parçalandı.Harry,RonveHermioneasalarınıçektiler.Xenophiliuskaşlarınıçattı,elicebinedalmaküzereydi.Oandabaskımakinasıkocabirgümlemesesiçıkardı,birkaç

tane Dırdırcı masaörtüsünün altından fırladı, en sonunda susmuştu. Hermionedergileri almak için asasınıMr.Lovegood‘tan çekmeyecek şekilde yere eğildi."Harry,şunabak."

HarryokarmaşanıniçindeuzunadımlarlaHermione‘yedoğruilerlemeyeçalıştı.Dırdırcı‘nınönkapağındakendi resmi, ışıklandırılmışharflerle, “BirNumaralıİstenilmeyen”yazılarakbaşınaödülkonduğunugösterenbirmanşetatılmıştı.

"Dırdırcı yeni bir görüşyaklamış, demekki?"diye sorduHarry soğukça.Aklıdeligibiçalışıyordu."Bahçeyeçıktığınızdayaptığınızbumuydu,Mr.Lovegood?Bakanlık'abirbaykuşgöndermekmi?"Xenophiliusdudaklarınıyaladı.

"Benim Luna'mı aldılar" diye fısıldadı. "Yazdığım şeyler yüzünden. Luna'mıaldılar ve nerede olduğunu bilmiyorum, ona ne yaptıklarını bilmiyorum. Amabelkionubanageriverirler,eğerben-ben-"

"Harry‘yiteslimederseniz?"Hermioneonunyerinecümlesinitamamladı.

"Anlaşma yok," dedi Ron kesin bir şekilde. "Çekil yolumuzdan, burayı terkediyoruz!"

Xenophilius korkunç gözüküyordu, bir yüzyıl yaşlanmış gibiydi, dudaklarıkorkunçbirşekildegeriçekilmişti.

"Her an burada olabilirler. Luna‘yı kurtarmalıyım. Luna‘yı kaybedemem.Gidemezsiniz."

Kollarını merdivenin önünde açtı, Harry aniden annesinin beşiğinin önündekollarınıaçmasınıgörürgibioldu.

"Seniincitmemizeizinverme!"dediHarry."Yoldançekilin,Mr.Lovegood."

"HARRY"diyebağırdıHermione.

Süpürgenin üzerindeki figürler pencereyi geçtiler. Bir an ona bakmaktanvazgeçinceXenophilius asasını çekti. Harry hatalarını o anda anladı. KendiniXenophilius‘unkolmesafesindenuzaklaşmakiçinRonveHermione‘yiittirerekodanındiğertarafınaattı.Xenophilius‘unSersemletmeBüyüsüPatlarBoynuz‘asüzüldü.

Devasa bir patlama oldu. Ses, tüm oda yerle bir olmuş gibi geliyordu. Tahta,kağıt, taşyığınları veyoğunbirdumanbulutuylabirlikteyer çökmüştü.Harrykapıyadoğruuçtuvekapıyaçarparakyereserildi.Oandaenkazparçasıkafasınadüştüveelleriylekafasınıtuttu.Hermione‘ninçığlığını,Ron‘unçığlığınıduydu,

metalimsizgümbürtüdendeLovegood‘unmerdivendenaşağıuçtuğunuanladı.

Yarı enkaza gömülmüş bir şekilde Harry, ayağa kalkmaya çalıştı. Tozdan nenefes alabiliyor ne de önünü görebiliyordu. Tavanın yarısı uçmuştu, Luna‘nınyatağı delikten aşağı sallanıyordu. Yüzünün yarısı gitmiş olan RowenaRavenclaw‘ınbüstüyanındayatıyordu,parçalanmışparşomenparçalarıhavadauçuşuyordu ve baskımakinası yan yatarakmerdivenlerdenmutfağa inen yolukapamıştı. Soluk bir şekil yaklaştı, ikinci bir büst gibi duran tozla kaplanmışHermioneparmağınıdudağınabastırdı.

Aşağıkattakikapıgümbürtüyleaçıldı.

"Sana acaleye gerek yok demedimmi, Travers?" dedi kaba bir ses. "Sana bumanyağınherzamankigibisaçmaladığınısöylemedimmi?"

Büyük bir gümbürtü oldu ve Xenophilius‘un acı haykırışı duyuldu. "Hayır..Hayır..Yukarıda...Potter!"

"Sana geçen hafta söyledim Lovegood, sağlam bir bilgi olmadığı sürecegelmeyeceğiz! Geçen haftayı hatırla! Kızını aptal kanayan bir başlıkladeğiştirmekistemiştin.Veondanöncekihafta"-başkabirgümbürtüvebaşkabirciyaklamaoldu- "EğerBuruşuk-pat- Boynuzlu-pat-Hırgürler'den sendevarolduğunugösterirsenkızınıgerivereceğimizidüşündüğünzamanı..."

"Hayır- hayır- yalvarırım!" diye hıçkırdı Xenophilius. "Bu gerçekten Potter!Gerçekten!"

"Veşimdidebiziburayahepimizipatlatmakiçinçağırtığınortayaçıkıyor!"diyekükredi Ölüm Yiyen, yaylım ateşi gibi gümbürtüler ve aynı dizideXenophilius'tengelenacıdoluferyatlaryükseldi.

"Burasıçökecekmişgibigözüküyor,Selwyn,"dedimerdiveninayağındakiikincisakinbirses."Merdivenlertamamiylekapanmış.Açmayıdeneyeyimmi?Bütünyeryıkılabilir."

"Seni yalan söyleyen pislik" diye bağırdı Selwyn isimli kişi. "Potter‘ı hayatınboyuncahiçgörmedin,öyledeğilmi?"Bizetuzakhazırlayıpbiriniöldüreceğinimisandın?Vesonradakızınıböylegerialacağınımıdüşünüyordun?"

"Yeminederim...Yeminederim...Potteryukarıda!"

"Homenumrevelio,"dedimerdiveninayağındakibirkişi.

Harry,Hermione‘ningüçlüklenefesaldığınıduyduveiçindegaripbirduygu,bir

şeyinvücudunuyavaşçaalıpgölgeyegötürdüğünüsöylüyordu.

"O Potter... Size söylüyorum, O Potter!" diye hıçkırdı Xenophilius. "Lütfen,lütfenbanaLuna‘yıverin,sadecebanaLuna‘yıverin..."

"KızınıalabilirsinLovegood,"dediSelwyn, "eğer şumerdivendenkalkıpbanaHarryPotter‘ıgetirirsen.Amabudabirhikayefilansa,eğerbubirtuzaksa,eğeryukarda bizi bekleyen bir yardakçın varsa, kızının gömecek bir parçasınıbulamazsın."

Xenophiliuskorkuveumutsuzlukiçindeferyatetti.Küfürlervekapışmaseslerigeliyordu.Xenophiliusenkazınaltındanmerdivenleriaşmayaçalışıyordu.

"Hadi,"diyefısıldadıHarry,"Buradançıkmamızlazım."

Xenophilius merdivenlerde ses çıkarırken Harry, kendini gizlendiği yerdençıkardı. Ron en dibe gömülmüştü. Harry ve Hermione olabildiğince sessizcetırmandılar, yattığı yerin üstündeki enkazı ve ayaklarının üstüne düşen ağırçekmece enkazını çekmeye çalıştılar. Xenophilius gürültü patırtı çıkarıpyakınlaştıkça yakınlaşırken, Hermione Ron‘u bir Hover Büyüsü ile çıkarmayıbaşardı.

"Pekala"dediHermionederinbirnefesalarak.Kırılmışbaskımakinasıtitremeyebaşladı.Xenophiliusbirkaçadımötelerindeydi.Hermionehala tozlabembeyazduruyordu."Banagüveniyormusun,Harry?"

Harrybaşınısalladı.

"Tamamo zaman," diye fısıldadıHermione, "bana görünmezlik pelerinini ver.Ronbunugiymengerek."

"Benmi?AmaHarry-"

"LütfenRon!Harry,elimiiyicetut;Ron,omzumasarıl."

Harry sol elini çıkardı. Ron pelerinin altında kayboldu. Merdivenlerin önünütıkayan baskı makinası şiddetle gümbürdedi. Xenophilius bir KaldırmaBüyüsü'yle makinayı çekmeye çalışıyordu. Harry, Hermione‘nin nedenbeklediğinibilmiyordu.

"Sıkıtutun..."diyefısıldadıHermione."Sıkıtut,heran..."Xenophilius‘unbeyazyüzübüfeninüstündegözüktü.

"Obliviate!"diyebağırdıHermioneasayıyüzünedoğrultarak.Dahasonraasayıyanındakileredoğrultarak,"Deprimo!"diyebağırdı.

Hermioneoturmaodasındakocabirdelikaçtı.Kocakayalarmışçasınadüştüler,Harrydeğerlihayatınınhatırınaelisıkıcatutuyordu;aşağıdabirçığlıkduyuldu,muazzam büyüklükteki moloz ve kırık mobilyalar yağmuru altında titreyentavanarağmenyollarınıbulmayaçalışanikiadamıgördü.

Hermionehavadakıvrıldıvebüyükbirgümbürtüyleyıkılanevdenonlarıbirkezdahakaranlığaçekti.

YİRMİİKİNCİBÖLÜM:ÖLÜMCÜLKUTSALLAR

Harry hızlı hızlı nefes alarak çimlerin üzerine düştü ve hemen ayağa kalktı.Görünüşe göre akşam karanlığında bir çayırın köşesine inmişlerdi; Hermioneçoktanasasınısallayaraketraflarındadaireşeklindekoşmayabaşlamıştı.

"ProtegoTotalum...SalvioHexia..."

"Yaşlı dönek herif." diye soludu Ron, görünmezlik pelerininin altından ortayaçıkıponuHarry‘yefırlatırken.

"Hermione, sen bir dahisin, kesinlikle dahi. Bundan kurtulduğumuzainanamıyorum."

"Cave Inimicum...OnunbirPatlarBoynuzolduğunusöylememişmiydim,onasöylemedimmi?Veşimdibütünevihavayauçtu!"

"Hakettiği cezayı buldu," dedi Ron yırtık kotunu ve kesilmiş bacaklarınıincelerken,"Onaneyaparlarsizce?"

"Ah, umarım öldürmezler!" diye inledi Hermione, "Biz ayrılmadan ÖlümYiyenler'in bir anlığına Harry‘yi görmelerini istememin sebebi de buydu,böyleceXenophilius‘unyalansöylemediğinianlarlar!"

"İyidebeninedensakladınız?"diyesorduRon.

"Senin Sıvaserpil‘le birlikte yatakta kalman gerekiyordu Ron! Sırf babasıHarry‘yidesteklediği içinLuna‘yıkaçırdılar!Senindeonunyanındaolduğunubilseleraileneneyaparlardı?"

"Yaseninannebaban?"

"Avustralya‘dalar,"dediHermione,"İyiolmalılar.Hiçbirşeydenhaberleriyok."

"Senbirdahisin,"dediRonkorkuvemeraklakarışıkbirsaygıyla.

"Evet,öylesin,Hermione,"diyeonayladıHarryateşlibirşekilde."Senolmasanneyapardıkbilmem."Bıranışıldadıfakataynıandadaağırbaşlıgörünüyordu.

"PekiyaLuna?"

"Eğerdoğrusöylüyorveogerçektenhayattaysa-"diyebaşladıRon.

"Böyle söyleme, böyle söyleme!" diye ciyakladı Hermione. "Hayatta olmalı,olmakzorunda!"

"Öyleyse Azkaban‘a gönderilecek sanırım," dedi Ron. "Ancak, o yerdeyaşamayadevamedermi...”

"Pekçoklarıyapamıyor..."

"O yapacak," dedi Harry. Diğer alternatifin üzerinde düşünmeye biledayanamıyordu.

"O güçlüdür, Luna yani, sandığınızdan daha güçlüdür. Muhtemelen hücrearkadaşlarınaMahfıştlar'ıveHımhımlar'ıanlatıyordur.

"Umarımhaklısındır,"dediHermione.Birelinigözlerinegötürdü."Xenophiliusiçinçoküzüleceğim,eğer-"

"-eğerbiziÖlümYiyenler'esatmamışolsaydı,evet,"dediRon.Çadırıkurdularveiçineçekildiler,Rononlaraçayyaptı.Zarzorkaçışlarınınardından,busoğuk,küfkokuluyersankievlerigibiydi:güvenli,tanıdıkvearkadaşcıl.

"Ah, neden oraya gittik?" diye inledi Hermione birkaç dakikalık sessizliktensonra.

"Haklıydın,Harry,yineaynıGodric‘sHollow‘du,tambirzamankaybı!ÖlümcülKutsallar...tamamensaçmalık...aslınabakarsan,"aklınaanidenbirfikirgelmişgibi görünüyordu, "o zaten kararını vermiştir, değil mi? Bence ÖlümcülKutsallar'ainanmıyordur,sadeceÖlümYiyenlergelenekadarbizikonuşturmakistedi!"

"Ben öyle düşünmüyorum," dedi Ron. "Stres altındayken lanet olası kararlarıvermekçokdahazordur.Tamamenyenibirinsanolmaktansa,Stanrolüyapmakçok daha kolaydı, çünkü onun hakkında biraz da olsa biliyordum. İhtiyarLovegood çok fazla baskı altındaydı, bizim hareketsiz kaldığımızdan eminolmaya çalışıyordu. Tahminimce bize gerçeği söylüyordu, ya da gerçekolduğunudüşündüklerini,sırfbuyüzdenkonuşturdu."

"Pekala, bunun bir önemi olduğunu sanmıyorum," diye iç çekti Hermione."Dürüst davrandıysa bile hayatım boyunca bu kadar saçmalığı bir aradagörmedim."

"Olsun,devamet,"dediRon."SırlarOdasıdabirefsaneydi,değilmi?"

"AmaÖlümcülKutsallargerçekolamaz,Ron!"

"Bunu sürekli tekrarlıyorsun ama içlerinden biri gerçek olabilir," dedi Ron."Harry‘ningörünmezlikpelerini-"

"Üçkardeşinhikayesibirmartaval,"dediHermioneciddibirşekilde.

"İnsanların nasıl ölümden korkutulduğunu anlatan bir masal. Eğer yaşamak,görünmezlikpelerinininaltınasaklanmakkadarkolayolsaydı, ihtiyacımızolanherşeyialmışolurdukzaten!"

"Bilmiyorum. Bunu bir yenilmez asayla yapabilirdik," dedi Harry, parmaklarıarasındakinefretettiğisiyahdikenasayabakarken.

"ÖylebirşeyyokHarry!"

"Sendemiştinkipekçokçeşitasavardır-Ölümdeğneğiyadaherneyse-"

"Pekala, madem Yüce Asa‘nın gerçek olduğu konusunda kendini kandırmakistiyorsun, peki ya Diriltme Taşı?" Parmaklarıyla kelimenin etrafına tırnakişaretleri koyarmış gibi yaptı, sesi küçümseme havasına bürünmüştü. "Hiçbirbüyüölüyüdiriltemez,okadar!"

"BenimasamKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘inkiylebağlantıkurduğunda,annemivebabamıyenidenortayaçıkardı...veCedric‘i..."

"Ancakgerçektencanlanmadılar,değilmi?"dediHermione.

"Birçeşit-solukkopyalar,birinsanıgerçektendiriltmekleaynışeydeğildir."

"Ama o kız, hikayedeki, gerçekten geri gelmedi, değil mi? Hikayeye göreinsanlarbirkezöldülermi,ölülerarasınaaittirler.Ancakikincierkekkardeşonugörüyor ve onunla konuşuyordu, değil mi? Hatta bir süreliğine onunla yaşadıbile..."

Hermione‘ninifadesindeendişevedahaaztarifedilebilirbirşeylergördü.Sonrakız Ron‘a bir bakış attı, Harry bunun korku olduğunu fark etti: Onu ölüinsanlarlayaşamaktanbahsederekkorkutmuştu.

"Yani Godric‘s Hollow‘da gömülü olan Peverell denen herif," dedi aceleyle,güçlü ve aklı başında görünmeye çalışarak, "onun hakkında hiçbir şeybilmiyorsun,değilmi?"

"Hayır,"diyecevapverdi,konunundeğişmesiylerahatlamışgörünenHermione."Mezarındakiişaretigördüktensonraonuaraştırdım;eğerünlübiriolsaydıyada

önemliişleryapmışolsaydı,eminimkitaplarımızdanbirindeyeralırdı.'Peverell‘adınıbulabildiğimtekyer'DoğanınAsaleti:BirBüyücülükSeceresi'oldu.OnuKreacher‘dan ödünç aldım," diye açıkladı Ron kaşlarını kaldırınca. "Soyunudahafazla devam ettiremeyen safkan aileleri listeliyor.Aslında Peverell'ler enerkenkaybolanailelerdenbiri."

"Soyunudahafazladevamettiremeyen?"diyetekrarladıRon.

"Bu aile ortadan kayboldu demek." dedi Hermione. "Yüzyıllar önce,Peverell'lerdeolduğugibi.Halasoylarından gelen birileri olabilir, ancak farklışekildeadlandırılıyorlardır."

Ve sonra aniden o parlayan parça, o anı, "Peverell" ismiyleHarry‘nin aklındaçaktı:Bakanlık görevlisinin yüzüne çirkin bir yüzüğü sallayan pis yaşlı adam,yüksekseslehaykırdı,"MarvoloGaunt!"

"Pardon"dediRonveHermionebirlikte.

"Marvolo Gaunt! Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘in büyük babası! Düşünselinde!Dumbledore‘la!MarvoloGauntPeverell'lerdengeldiğinisöylemişti!"

RonveHermionesersemlemişgörünüyordu.

"Yüzük,Hortkulukolanyüzük,MarvoloGauntonunüzerindePeverellhanedanarması işlemesi olduğunu söylemişti! Onu Bakanlık görevlisinin yüzünesalladığınıgördüm,neredeyseburnunasokacaktı!"

"Peverell hanedan arması mı?" dedi Hermione keskin bir şekilde. "Neyebenzediğinigörebildinmi?"

"Peksayılmaz,"dediHarryhatırlamayaçalışarak."Görebildiğimkadarıylaöylesüslübirşeyyoktu,belkibirkaççizik.Onugerçektenyakındanancakkırıldıktansonragörebildim."

Harry, Hermione‘nin kavrayışını kocaman açılan gözlerinden anlayabiliyordu.Ronşaşırmışbirşekildebirindendiğerinebakıyordu.

"Vaycanına...Onunaynıişaretolduğunudüşünüyorsunuz?Kutsallar'ınişareti?"

"Neden olmasın," dedi Harry heyecanla. "Marvolo Gaunt bir domuz gibiyaşayan ve tek umursadığı şey ataları olan, cahil yaşlı bir budalaydı. Eğer buyüzükyüzyıllarboyuncakorunduysa,obununneanlamageldiğinibilmezdi.Oevdekitapyoktuvebanagüveninkioçocuklarınaperimasallarıokuyacakbirtip de değil. O yüzüğün üzerindeki çiziklerin bir hanedanlık arması falan

olduğunu sanmıştır, çünkü ilgilendiği tek şey safkana sahip olmanın senikraliyetemensupyaptığınısanmasıydı."

"Evet...vebunlarınhepsideoldukçailginç."dediHermionedikkatlibirşekilde,"amaHarry,nedüşündüğünüdüşündüğümümüdüşünüyorsun-"

"Neden olmasın?Neden olmasın?" dediHarry dikkati elden bırakarak. "O birtaştı,öyledeğilmi?"DestekararcasınaRon‘abaktı."YaoDiriltmeTaşı'ysa?"

Ron‘unağzıaçıkkaldı.

"Vaycanına-amakırıldıysahalaDumbledoreiçinişeyarayabilirmi-?"

"İşeyaramak?İşeyaramak?Ron,hiçbirzamanişeyaramadı!DiriltmeTaşıdiyebirşeyyok!"

Hermione canı sıkılmış ve kızgın bir şekilde ayağa fırladı. "Harry herşeyiKutsallar'ınhikayesineuydurmayaçalışıyorsun-"

"Uydurmak?"diyetekrarladı."Hermione,herşeyinkendisiyerliyerineuyuyor!ÖlümcülKutsallar'ın işaretininoyüzüğünüzerindeolduğunubiliyorum!GauntPeverell'lerinsoyundangeldiğinisöyledi!"

"Bir dakika önce bize yüzüğün üzerindeki işareti hiçbir zaman tam olarakgöremediğinisöyledin!"

"Sence yüzük şimdi nerededir?" diye sordu Ron Harry‘ye. "Dumbledore onukırıpaçtıktansonraneyapmıştır?"

AncakHarry‘ninhayalgücüRonveHermione‘dençokuzaklardageziniyordu...Üçnesne,yadaKutsallar...birarayagetirildiklerindesahibiniölümünefendisiyapan...Ölüm...Efendi...Fethedici...Mağlupeden...Yokedilmesigerekensondüşmanölüm...

Ve kendisini, Kutsallar'ın sahibi olarak gördü, artık Hortkuluklar'ı boyölçüşemeyecek olan Voldemort‘la yüzleşirken... Biri hayatta kalırken diğeriyaşayamaz...Cevapbumuydu?Hortkuluklar'akarşıKutsallar?Herşeydensonraonu zafere eriştirecek bir yol var mıydı? Eğer Ölümcül Kutsallar'ın efendisiolursagüvendeolurmuydu?

"Harry?"

Hermione‘yi güç bela duydu: Görünmezlik pelerinini çıkarmıştı ve onun sukadar esnek, hava kadar hafif kumaşını parmakları arasında gezdiriyordu.Neredeyse yedi yılını geçirdiği büyücü dünyasında ona denk başka hiçbir şey

görmemişti. Pelerin kesinlikle tam Xenophilius‘un tarif ettiği gibi bir şeydi:Giyeni tamamıyla görünmez yapan, sonsuza kadar dayanabilecek, sabit veiçindengeçilmezbirgizliliksağlayacakvehiçbirbüyününetki etmeyeceğibirpelerin...

Vesonra,güçlüklesoluyarakhatırladı-

"AnnemlebabamınöldüğüogeceDumbledorepelerinimialmıştı!"

Sesititredi,yüzününaldığırengihissedebiliyorduancakumursamadı.

"Annem Sirius‘a pelerini Dumbledore‘un ödünç aldığını söylemişti! İşte buyüzden! Onu incelemek istiyordu, çünkü onun üçüncü Kutsal olduğunudüşünüyordu! Ignitus Peverell, Godric‘s Hollow‘da gömülü..." Harry boş boşçadırın içinde geziniyordu, sanki gerçeğin uzaktaki manzaraları birer birerönündeaçılıyormuşgibiydi.

"Obenimatam.Benüçüncüerkekkardeşinsoyundangeliyorum!Hepsimantıklıgeliyor!"

Okadaremindikisavaşahazırhissediyordu,Kutsallar'aolaninancındaonlardanbirine sahipolmaksanki ona koruma sağlıyordu, ve diğer ikisine döndüğündeoldukçasevinçliydi.

"Harry," dedi Hermione tekrar, ancak o titreyen parmaklarıyla boynununetrafındakiipleriçözmeklefazlasıylameşguldü.

"Oku," dedi, ona annesinin mektubunu uzatarak. "Oku! Dumbledore pelerinialmıştıHermione!Yoksaonunedenistesinki?Onunbirpelerineihtiyacıyoktu,Hayalbozanbüyüsünüöylegüçlüuygulardıkioolmadandakendisinitamamengörünmezyapabilirdi!"

Bir şey yere düştü ve parlayarak bir sandalyenin altına yuvarlandı: MektubuçıkartırkenSnitch‘ideyerindençıkartmıştı.Onualmakiçinönedoğrueğildivesonra inanılmaz keşiflerin yeni ortaya çıkan dokunuşu ona yeni bir armağanverdi,şokvehayretpatlamasıylahaykırdı.

"OBURADA!Banayüzüğübıraktı-oSnitch‘iniçinde!"

"Sen-diyorsun?"

Ron‘un neden şaşırmış gözüktüğüne anlam veremiyordu. Bu Harry‘ye göre okadaraçıkvenettiki.Herşeyyerliyerineoturuyordu,herşey...PeleriniüçüncüKutsal'dıveSnitch‘innasıl açılacağınıbulduğunda ikincisinede sahipolacaktı

vesonrayapmasıgerekentekşeyilkKutsal‘ı,YüceAsa'yıbulmaktıveböylece-

Ancaksankiaydınlatılmışbirsahneyebirperdeinmesigibiydi:Bütünheyecanı,bütünumutlarıvemutluluğubirdarbedeuçupgitmiştivekaranlıkta tekbaşınaayağakalktığındagörkemlibüyübozulmuştu.

"Odabununpeşinde."

Sesindeki değişiklik Ron ve Hermione‘yi daha da korkutmuştu. "Kim-Olduğunu-Bilirsin-SendeYüceAsa'nınpeşinde."

Onların gergin ve kuşkulu suratlarına sırtını döndü. Gerçeğin bu olduğunubiliyordu.Hepsibiranlamifadeediyordu,Voldemortyenibirasaaramıyordu;oeskibirasaarıyordu,aslındaçokçokeski.Harryçadırıngirişinedoğruyürüdü,düşünceleriçindegeceyedoğrubakarkenRonveHermione‘yiunutmuştu...

Voldemort birMuggle yetimhanesinde büyümüştü.Kimse ona çocukkenOzanBeedle‘ın Masalları'nı anlatmamıştı, Harry‘nin duyduğundan fazlasını.Neredeyse hiçbir Ölümcül Kutsal'ı bilmiyordu. Voldemort‘un da onları bilmeihtimalivarmıydı?

Harry karanlığa boş boş baktı... Eğer Voldemort Ölümcül Kutsallar'ı biliyorolsaydı,kesinonlarıarardıveonlarasahipolmakiçinherşeyiyapardı:sahibiniÖlüm'ün efendisi yapan üç nesne?EğerÖlümcülKutsallar'ı bilseydi, en baştaHortkuluklar'aihtiyaçduymazdı.BirKutsal'ıalıponubirHortkuluk'açevirmekbubüyükbüyücülüksırrınıbilmediğinigöstermezmiydi?

BudaVoldemort‘unYüceAsa'yıneyeyaradığınıbilmeden,onunüçündenbiriolduğunu fark etmeden aradığı anlamına geliyordu... bir Kutsal olan asasaklanamazdı,varlığıeniyibilinendi...

YüceAsa'nınlanetolasıizleribüyücülüktarihininsayfalarınasaçılmıştı...

Harry duman-grisi ve gümüşi kıvrımlarla ayın beyaz yüzünü saran bulutlarınkapladığı gözyüzünü seyretti. Keşfettiği şeylerin yarattığı şaşkınlık karşısındasersemlemişhissediyordu.

Çadıra geri döndü. Ron ve Hermione‘yi tam olarak bıraktığı yerde dikilirkengörmekoldukçaşaşırtıcıydı,HermionehalaLily‘ninmektubunututuyordu,Rononunhemenyanındahafif gergingörünüyordu. Son birkaç dakikadır ne kadarilerilereyolaldıklarınıikisidefarketmemişmiydi?

"Budur?" dediHarry onları da eminliğinin getirdiği şaşkınlık ateşi içine dahiletmeye çalışarak, "Bu her şeyi açıklıyor. Ölümcül Kutsallar gerçek ve ben

onlardanbirinesahibim-yadaikisine-"

Snitch‘ikaldırdı.

"-ve Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen üçüncüyü arıyor, ancak fark etmemiş... osadeceonungüçlübirasaolduğunudüşünüyor-"

"Harry," dedi Hermione, onun yanına doğru gidip Lily‘nin mektubunu gerivererek,"Üzgünüm,ancakbenceyanılıyorsun,tamamıylayanılıyorsun."

"Amagörmüyormusun?Herşeyoturuyor-"

"Hayır,oturmuyor,"dedi."Oturmuyor.Harry,sadecefazlakapılıyorsun.Lütfen,"dedikonuşmayabaşlarken,"lütfen sadece şu sorumacevapver:EğerÖlümcülKutsallar gerçekten varsa ve Dumbledore onları biliyorsa, sahibini ölümünefendisi yapan nesnelerin kimde olduğunu biliyorsa- Harry, sana nedensöylememişolsunki?

“Neden?"

Cevabıhazırdı.

"Ama bunu kendin söyledin Hermione! Onları kendin için, kendi kendinebulmalısın!Bubirarayış!"

"AmabunusanasadeceseniiknaedipLovegood'laragötürmekiçinsöyledim!"diyebağırdıHermionecanısıkılmışbirşekilde."Bunagerçekteninanmıyorum!"

Harryanlamveremiyordu.

"Dumbledore genelde herşeyi kendimin bulmama izin verirdi. Gücümüdenememe, riskler almama izin verirdi. Bu onun yapabileceği tarzda bir şeyebenziyor."

"Harry, bubir oyundeğil, bubir alıştırmadeğil!BugerçeklerveDumbledoresanasonderecekesintalimatlarbıraktı:Hortkuluklar'ıbulveyoket!Busembolhiçbir anlama gelmiyor, Ölümcül Kutsallar'ı unut, planlarımızı değiştirecekhalimizyok-"

Harryonudinlemiyordu.Snitch'i ellerindedöndürüpduruyorvebirazdaonunkırılıp açılmasını ve Diriltme Taşı'nı ortaya çıkartarak Hermione‘ye haklıolduğunu,ÖlümcülKutsallar'ıngerçekolduğunukanıtlamayıistiyordu.

KızRon‘ayalvardı.

"Bunainanmıyorsun,değilmi?"

Harrykafasınıkaldırdı,Rontereddütetti.

"Bilmiyorum...Yani...birkısmıyerineoturuyor,"dediRonbeceriksizce,"Amaolayın tamamına bakınca..." derin bir nefes aldı. "Bence Hortkuluklar'dankurtulmamız gerekiyor, Harry. Dumbledore‘un bize söylediği şey bu. Belki...belkidebuKutsalişiniunutmalıyız."

"Teşekkürler,Ron,"dediHermione."İlknöbetibenalacağım."

Harry‘nin yanından hızla geçti ve çadırın girişine oturarak bütün aksiyonuacımasızbirsonlabitirdi.

AncakHarryogeceuyuyamadı.ÖlümcülKutsallardüşüncesionuelegeçirmişti,heyecanlı düşünceler beyninde fırıl fırıl dönüyordu: asa, taş ve pelerin, keşkehepsinesahipolabilseydi...

Kapanışta açılırım... Peki ama kapanış neydi? Neden taşa şimdi sahipolamıyordu?Eğertaşasahipolabilse,busorularıDumbledore‘akişiselolarakdasorabilirdi... ve Harry karanlıkta Snitch'e sözcükler mırıldandı, herşeyideniyordu,hattaÇataldilinibile,ancakaltıntopaçılmadı...

Veasa,YüceAsa,neredesaklıydı?Voldemortnerelerdearıyorduşimdi?Harryyara izinin yanmasını ve ona Voldemort‘un düşüncelerini göstermesini diledi,çünkühayatındailkdefaVoldemort‘latamamıylaaynışeyiistiyordu...Hermionebufikirdenhoşlanmazdıtabiki...Ancak,inanmıyordu...Xenophiliusbiryöndenhaklıydı... Kısıtlı, dar, sığ fikirli. Gerçek, onun Ölümcül Kutsallar fikrindenkorkuyor olmasıydı, özellikle de Diriltme Taşı'ndan... ve Harry tekrar ağzınıSnitch'eyasladı,onuöptüve neredeyse çiğneyecekti, ancak soğukmetal ödünvermedi...

Azkaban‘da yalnız başına bir hücrede, Ruh Emiciler'le çevrili olarak Luna‘yıhatırladığında neredeyse şafaktı ve bir anda kendinden utandı. Kutsallarhakkındakihararetlidüşünceleredaldığındanonu tamamıylaunutmuştu.Keşkeonu kurtarabilselerdi, ancak o sayıda Ruh Emici zaptedilemezdi. Şimdi onudüşünmeyebaşlamıştı,karadikenasaylaPatronusyapmayıdenememişti...Sabahbunudenemeliydi...Keşkedahaiyibirasabulmanınbiryoluolsaydı...

Yüce Asa'ya duyduğu arzu, Ölüm Değneği, yenilmez, yıkılmaz, bir kez dahayutkundu...

Ertesigünçadırıtopladılarvecansıkıcıbiryağmurselialtındayolakoyuldular.Sağanakonlarıkıyıyadoğruyönlendirdivegeceoradaçadırkurdular,birhaftaboyuncaHarry‘ninnahoşvebunaltıcıbulduğubu sırılsıklamarazilerdedevam

ettiler. Sadece Ölümcül Kutsallar'ı düşünüyordu. Sanki içinde bir yerlerde birateş yakılmıştı ve hiç bir şey, ne Hermione‘nin tekdüze inanmamazlığı ne deRon‘un ısrarlı ikilemleri onu söndüremezdi.Ve halaKutsallar'a duyduğu istekgiderekalevleniyor,onudahaazneşelibirhalegetiriyordu.RonveHermione‘yisuçladı: onların ısrarlı kayıtsızlıkları tıpkı amansız yağmur gibi ruhunuıslatıyordu, ancak onun katıksız kesinliğini aşındıramıyordu. Harry‘ninKutsallar'a olan inancı ve arzusu onu o kadar tüketiyordu ki kendisini diğerikisinden ve onların Hortkuluklar'a olan saplantılarından izole edilmişhissettiriyordu.

"Saplantı?" dedi Hermione alçak, yakıcı bir sesle, Harry‘nin o kelimeyikullanacak kadar dikkatsiz olduğu bir akşamüzeri, Hermione ona daha fazlaHortkuluk bulma konusundaki ilgisizliğinden bahsetmişti. "Saplantısı olan bizdeğiliz,Harry!BizDumbledore‘unbizeyapmamızısöyledikleriniyapıyoruz!"

Ancak o bu üstü kapalı eleştirlerden etkilenmiyor gibiydi. DumbledoreKutsallar'ınişaretiniHermione‘yeşifreleriniçözmesiiçinbırakmıştıveayrıca,kiHarry bundan son derece emindi, Diriltme Taşı'nı altın Snitch‘in içindebırakmıştı. Biri yaşarken diğeri hayatta kalamaz... ölümün efendisi... Ron veHermionenedenanlamıyorlardı?

"'Yokedilmesigerekensondüşmanölümdür‘"diyeandıHarrysakince.

"Ben de savaşanın Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen olduğunu sanıyordum?" diyesertçeyanıtladıHermioneveHarryonlauğraşmaktanvazgeçti.

Artıkdiğerikisinintartışmayadevamettiğigümüşceylanıngizemibileonadahaazönemligörünüyordu,belirsizceilginçbirekgösterigibi.

Şuanumrundaolantekşeyyenidenkarıncalanmayabaşlayanyaraiziydi,ancakbugerçeği diğer ikisinden saklayabilmek için elindengeleni yapıyordu.Bunezaman olsa yalnız kalmak istiyordu, ancak gördüğü şeyden hayal kırıklığınauğradı. Voldemort‘la ortak olarak gördüğü şeylerin kalitesi değişmişti,bulanıklaşmışlardı ve odaktan girip çıkıyormuş gibi kayıyorlardı. Harrykafatasına benzeyen bir şeyi zar zor fark etmişti ve gerçeğinden ziyade birgölgeyebenzeyenbirdağı.GerçekmişkadarkeskingörüntülerdensonraHarry,budeğişimletelaşlandı.

Kendisiyle Voldemort arasındaki bağın zayıfladığından endişeleniyordu, hemkorktuğu hem de, Hermione ne derse desin, onun için bir ödül gibi olan bubağdan. Hermione bu tatmin edici olmayan belirsiz görüntüleri asasınınparçalanmasıyla bağdaştırıyordu, sanki Voldemort‘un zihnine eskisi gibi

girememesininsebebibukaradikenasaydı.

Haftalar sürüpgiderkenHarry, elindeolmadan fark etti kionunyenikendisinigeri çekişi Ron‘un rolleri üstlenmesine sebep olmuştu. Belki onunla yürüyorolmaktan dolayı duyduğu hırstan, belki de Harry‘nin atalarının listenemezliğionda uyumakta olan liderlik duygularını ortaya çıkarmasından, diğer ikisinicesaretlendirenveteşviketmeyeçalışanRon‘du.

"Üç Hortkuluk kaldı," deyip duruyordu, "Harekete geçmek için bir planaihtiyacımızvar,hadiama!Nerelerebakmadık?Haditekraredelim.Yetimhane..."

Diagon Yolu, Hogwarts, Riddle'ların Evi, Borgin and Burkes, Arnavutluk veTom Riddle‘ın yaşamış ya da çalışmış, ziyaret etmiş ya da cinayet işlemişolabileceği her yeri Ron ve Hermione tekrar taradılar, Harry onlara, yalnızcaHermione onun başının etini yediği zamanlarda katıldı. Sessizlik içinde yalnızbaşına otururkenVoldemort‘un düşüncelerini okumaya veYüceAsa hakkındadaha çok şey öğrenmeye çalışmaktan daha mutluydu, ancak Ron basit olarakdaha az tanıdık yerlere ziyaret etmeleri konusunda ısrar etmeye başlayıncaHarry,onlarıhareketegeçirdi.

"Bilemezsiniz,"Ron‘unherzamankikaçınmasıydı. "YukarıFlagleybirbüyücüköyü,o,oradayaşamakistemişolabilir.Gidelimvebirbakınalım."

Büyücü bölgelerine yapılan düzenli baskınlar onları avcıların görüş alanınaitiyordu.

"BazılarıenazÖlümYiyenlerkadarkötü,"dediRon."Beniyakalayanbeşparaetmezdi, ancakBill bazılarının gerçekten tehlikeli olduğunu söylüyor.Dedi kiPotter‘ınPeşinde‘de-"

"Neyde?"dediHarry.

"Potter‘ın Peşinde, ona böyle denildiğini sana söylemedim mi? Radyodayakalamaya çalıştığım program, neler olduğu hakkında gerçeği söyleyen tekprogram!Neredeyse bütün programlar Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘in çizgisinitakipediyor,sadecePotter‘ınPeşindehariç,gerçektenduymanıisterdim,ancakonaayarlayabilmekzahmetli..."

Ron her akşamını kabloların fırıl fırıl döndüğü yere asasıyla dokunarak ritimyakalamaklageçirdi.Bazen,ejderhafrengilerindennasılkurtulunacağınadairbirtavsiyeden parçalar duyabiliyorlardı, bir keresinde de "Ateşli ve Güçlü AşklaDoluBirKazan"danbirkaçmısra.

ObandakaydettikçeRondadoğruparolayı girmeyeuğraşaraknefesi altındanrastgeledizelermırıldanıyordu.

"NormaldeYoldaşlık'lailgilibirşeyolmalı,"dedionlara."Bill‘inonlarıtahminetmekte gerçek bir ustalığı var. Ben de sonunda bir tanesini bulmayaazimliyim..."

Ancak Ron‘un şansının dönmesi Mart‘ı bulmuştu. Harry çadırın girişindeoturuyordu,nöbetgörevindeydiveRonheyecanlaçadırıniçindenbağırdı.

"Yaptım,yaptım!Şifre'Albus!‘İçerigel,Harry."

Ölümcül Kutsallar hakkındaki derin düşüncelerinden ilk defa canlanan Harry,RonveHermione‘ninönündedizçökmüşbirhaldedurduklarıradyonunyanınaiçeri fırladı. Sırf birşeyler yapmış olmak içinGryffindor Kılıcı'nı parlatmaktaolan Hermione, ağzı yarım açık olarak fazlaca tanıdık bir ses yayan minicikkonuşmacıyabakıyordu.

"...dalgadaki geçici yokluğumuz için özür dileriz, budurum şu sevgi dolu Ölüm Yiyenler'in bulunduğumuzbölgedekievlereyaptıklarıbaskındankaynaklanmıştır."

"AmabuLeeJordan!"dediHermione.

"Biliyorum!"dediRon,gülümseyerek."Çokiyi,ha?"

"...ve şimdi de kendimizi başka bir güvenlik olayındabulduk." diyordu Lee, "Size her zamankiyardımcılarımızdan ikisinin bu akşam burada banakatıldıklarınısöylemektenmutlulukduyarım.İyiakşamlarçocuklar!"

"Merhaba."

"İyiakşamlar,River."

" 'River‘ bu Lee," diye açıkladı Ron. "Hepsinin kod adları var, ama sen onagenelde-"

"Şişştt!"dediHermione.

"AncakRoyalveRomulus‘uduymadanönce,"

diyedevamettiLee.

"BüyücüRadyoAğıHaberleri'ninveGelecekPostası‘nındeğinecekkadarönemlibulmadığıölümlerdenbahsetmekiçin birkaç dakikamızı ayıralım. Büyük bir üzüntüyledinleyicilerimize Ted Tonks ve Dirk Cresswell‘incinayetlerinibildiririz."

Harry aniden karnına çullanan bir ağrı hissetti. O, Ron ve Hermione dehşetiçindebakıyorlardı.

"AyrıcaGornukadındabircincücedeöldürüldü.Tonks,Cresswell ve Gornuk‘la seyahat etmekte olduğunainanılanMuggle-doğumluDean Thomas‘ın ve diğer bircincüceninkaçtığıdüşünülüyor.EğerDeandinliyorsayadaonunneredeolduğunubilenherhangibirivarsa,annebabasıvekızkardeşlerihaberlereaçlar.”

"Bu arada, Gaddley‘de beş kişilik bir Muggle ailesievlerinde ölü bulundu.Muggle yetkililer ölümlerini gaz

sızıntısıylailişkilendirdi,ancakZümrüdüAnkaYoldaşlığıbununÖldürenLanetolduğunubanabildirdi-dahafazlakanıt, sankigerekiyormuşgibi,Muggle katliamları, yenirejimde bir eğlence sporundan daha fazlası olmayabaşladı.”

"Sonolarak,BathildaBagshot‘unkalıntılarınınGodric‘sHollow‘da bulunduğunu bildirmekten üzüntü duyarız.Kanıtlar onun birkaç ay önce öldüğünü gösteriyor.Zümrüdü Anka Yoldaşlığı‘nın bildirdiğine görevücudundaaşikarolarakKaraBüyüizlerivarmış.”

"Sayın dinleyiciler, sizden birkaç dakikanızı ÖlümYiyenlertarafındanöldürülenTedTonks,DirkCresswell,BathildaBagshot,Gornukveadıbilinmesedeüzüntüylehatırlanan nice kişinin anısına sessizliğe davetediyorum."

Sessizlikyayıldı,Harry,RonveHermionekonuşmadılar.Harry‘ninyarısıbirazdaha duymak için can atıyordu, diğer yarısıysa daha ne gelebileceğindenkorkuyordu.Buuzunbirsüreninardındandışdünyaylatamamentemasagirdiğiilkandı.

"Teşekkürler,"

dediLee‘ninsesi.

"Ve şimdi her yeni büyücü yoldaşlığının Muggledünyasını nasıl etkilediğine dair son gelişmeleri almak

üzere her zamanki yardımcılarımızdan Royal‘adönüyoruz."

"Teşekkürler,River,"

dediaşikar,derin,ölçülüvegüvenverenbirses.

"Kingsley!"diyebağırdıRon.

"Biliyorduk!"dediHermioneonususturarak."

"Ağır kayıplar vermeye devam etseler deMuggle'lar buacılarınınasılkaynağıkonusundabilgisiz."

dediKingsley.

"Ancak,büyücüvecadılarınkendigüvenliklerini,onlarınhaberi olmaksızın,Mugglearkadaşlarını ve komşularınıkorumak içinriskeattıklarınadair telkinedicihikayelerduyuyoruz. Buradan tüm dinleyicilerimizden ricaediyorum, lütfen bu örneklerdeki gibi davranmayaçalışın,hiçdeğilsesokağınızdaikametedenMuggle'larakoruyucu büyüler yapmayı deneyin. Bu tip önlemleralınırsa,pekçokhayatkurtarılabilir."

"YanidiyorsunkiRoyal,yanıtverecekdinleyicilerdenbutip zor zamanlarda 'önce büyücüler‘ mi demekistiyorsun?"

diyesorduLee.

"Ben diyorum ki, bu 'önce büyücüler‘den 'öncesafkanlar‘a ve sonra da 'Ölüm Yiyenler‘e kısa birbasamaktır."

diyeyanıtladıKingsley.

"Hepimiz insanız, değil mi? Her insan hayatı aynıdeğerdedir,vekurtarılmayadeğerdir."

"Kusursuzca lafı gediğine koydun Royal, ve bu zordurumdan kurtulursak eğer, Sihir Bakanlığı için oyumsana,"

dediLee.

"Ve şimdi, sevilen kısım 'Potter‘ın Arkadaşları‘ içinRomulus‘adönüyoruz.”

"Teşekkürler,River."

dedi bir başka tanıdık ses.Ronkonuşmayabaşlayacaktı ancakHermioneöncedavranıpfısıltıylaonususturdu.

"Biliyoruz,Lupin!"

"Romulus, programımıza her katıldığında olduğu gibiyine Harry Potter‘ın hala hayatta olduğu konusundaısrarlımısın?"

"Evet,"

dediLupinciddibirşekilde.

"Hiç şüphem yok ki eğer öyle bir şey olsaydı, ölümüÖlümYiyenlertarafındanmümkünolduğuncagenişçaptailan edilirdi, çünkü bu yeni rejime karşı koyanlarınmaneviyatına büyük bir bomba gibi düşerdi. 'HayattaKalan Çocuk‘ bizim savaştığımız şeyin bir sembolühalinegeldi:iyiliğinzaferi,masumiyetingücü,direnmeyedevametmekiçinduyulanihtiyaç."

Minnettarlık ve utanç karışımı bir duygu Harry‘nin içinden taştı. Sonkarşılaşmalarında ona söylediği korkunç şeylerden sonra Lupin onu affetmişmiydi?

"Peki Harry‘nin seni dinlediğini bilseydin ona nesöylemekisterdinRomulus?"

"Onayürektenonunlaolduğumuzusöylemekisterdim,"

dediLupin,sonrahafifçeduraksadı,

"Ve ona iyi ve neredeyse her zaman haklı çıkaniçgüdülerinidinlemesinisöylerdim."

HarrygözleriyaşlarladoluolanHermione‘yebaktı.

"Neredeyseherzamanhaklıçıkan,"diyetekrarladıkız.

"Ah, sana söylemedim mi?" dedi Ron şaşkınlıkla. "Bill bana Lupin‘in tekrarTonks‘la yaşamaya başladığını söyledi! Ve onun karnı belirgin bir şekilde

büyüyor..."

"...veonaolanbağlılıklarındandolayıacıçekmekteolanHarry Potter‘ın arkadaşları için her zamankigüncelleştirmelerimiz?"

diyorduLee.

"Pekala, sürekli dinleyicilerimiz bileceklerdir, HarryPotter‘ın destekçisi olduğunu açıkça belirtilenler hapsegönderilmeye devam ediliyor, tıpkı Dırdırcı‘ın eskieditörüXenophiliusLovegoodgibi."

dediLupin.

"Enazındanhayatta!"diyemırıldandıRon.

"Ve son birkaç saat içinde aldığımız bir habere göreRubeusHagrid"

-üçüdehızlanefesiniiçeriçekti,azdahacümlenindevamınıkaçırıyorlardı-

"Hogwarts‘ın tanınmış arazi bekçisi, Hogwartstopraklarındaki evinde düzenlediği 'Harry Potter‘ıDestekleyin‘ partisinde tutuklanmaktan son andakurtuldu. Ancak, Hagrid göz altına alınamadı vesanıyoruzkikaçtı."

"Sanırım,ÖlümYiyenler'den kaçarken dört buçukmetreboyunda üvey kardeşinin yanında olması ona yardımcıoluyordur?"

diyesorduLee.

"Bubirilerlemesağlayabilir."

diyeonakatıldıLupinderinbiryasla.

"Eklemeliyim ki biz Potter‘ın Peşinde‘ciler, Hagrid‘inruhunu destekliyoruz, Harry‘nin destekçilerini Hagrid‘ikendilerine rehber almamak konusunda teşvik ediyoruz.'Harry Potter‘ı Destekle‘ partileri şu anki havadaakılsızcadır."

“Gerçektendeöyle,Romulus,"

dediLee.

"bu nedenle sizlere alnında yara izi olan bu adamabağlılığınızı göstermeniz için Potter‘ın Peşinde‘yidinlemenizi öneriyoruz!Ve şimdi de en azHarry Potterkadar yakalanması zor olduklarını ispat eden diğerbüyücü hakkındaki haberlere dönelim. Ona Şef ÖlümYiyendemekistiyoruz,veşimdidekendisihakkındaçıkançılgın dedikodular hakkındaki görüşlerini vermek üzere

yenimuhabirimizitaktimederim.Rodent?"

"'Rodent‘?"

dedibirbaşkatanıdıksesveHarry,RonveHermionebirliktehaykırdı:"Fred!"

"Hayır-buGeorgemu?"

"Fred,bence,"dediRondahayakınaeğilirken,ikizoandadiyorduki;

"Ben 'Rodent‘ değilim, hayır, sana 'Rapier‘ olmakistediğimisöylemiştim!"

"Ah,pekalaozaman'Rapier‘,lütfenbizeŞefÖlümYiyenhakkında duyduğumuz çeşitli hikayelerinden birinianlatırmısın?"

"Evet,River,anlatırım,"

dediFred.

"Dinleyicilerimizin bileceği gibi, eğer bahçe havuzunundibindeyadabenzerbiryerdebirsığınakalmadıysanız,Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘ingölgelerdekalmastratejisihoşküçükbirpanikdalgasıyaratacaktır. İnanırmısınız,eğeronungörülmelerigerçekolsaydı,etraftakoşturaneniyi ihtimalle on dokuz tane Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘imizolurdu."

"Budaonayakışırdı,tabiki,"

dediKingsley.

"Gizemli havası gerçekten kendini göstermekten dahafazladehşetyaratıyor."

"Katılıyorum,"

dediFred.

"Yani, millet, biraz sakinleşmeyi deneyin. Bir şeyleruydurmadan da işler zaten yeterince kötü. Örneğin, şuKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘in bir bakışıyla insanlarıöldürebildiğinedairyenifikir.Obirbasilisk,millet.Basitbir test: size gözünü dikip bakan şeyin ayakları olupolmadığını kontrol edin. Eğer varsa, gözlerinebakmanızda bir sakınca yok, ancak eğer o gerçektenKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen'se, bu yine de yapacağınızsonşeyolabilir."

Haftalar, haftalar sonra Harry ilk defa kahkahalara boğuldu: Üzerindekigerginliğingittiğinihissedebiliyordu.

"Peki ya onun yolculukta görüldüğüne dair sondedikodular?"

diyesorduLee.

"Pekala, o kadar yorucu işten sonra kim hoş bir tatilistemezki?"

diyesorduFred.

"Asıl önemli olan şu ki millet, onun ülke dışındaolduğunu düşünerek güvenlik konusunda yanlış fikirlerekapılmayın.Belkiöyledir,belkidedeğildir,amagerçekşuki o istediğinde şampuanla yüzleşen bir SeverusSnape‘ten daha hızlı hareket edebilir, bu nedenle riskalacaksanız onu çok uzaklardaymış gibi düşünmeyin.Bunu söyleyebileceğime hayatta inanmazdım ama, öncegüvenlik!"

"BuakıllıcasözleriçinçokteşekkürlerRapier,"

dediLee.

"Sayındinleyiciler,birbaşkaPotter‘ınPeşinde‘nindahasonunageldik.Birdahayayınyapmaknezamanmümkünolur bilmiyoruz ama geri geleceğimizden eminolabilirsiniz. O tellerle oynamaya devam edin: Birsonrakiparolanız'Deli-Göz‘."Birbirinizigüvendetutun:Güvendekalın.İyigeceler."

Radyonunantenlerikıvrıldıvetuşpanelininarkasındakiışıklargitti.

Harry,RonveHermionehalaeğilmişvaziyetteydiler.Tanıdık,arkadaşçasesleriduymakolağanüstügüçlendiricibirmerhemgibiydi;Harryonlardansoyutlanmış

olmaya o kadar alışmıştı ki neredeyse diğer insanların hala Voldemort‘adirenmekteolduğunuunutmuştu.Çokuzunbiruykudanuyanmakgibiydi.

"Güzel,ha?"dediRonmutlubirşekilde.

"Harika,"dediHarry.

"Ne kadar cesurlar," diye iç çekti Herminone takdir edercesine. "Yayakalansalar..."

"Eh,kaçmayadevamediyorlar,değilmi?"dediRon."Bizimgibi."

"Ama Fred‘in ne dediğini duymadın mı?" diye sordu Harry heyecanla; artıkyayınsonaermişti,düşünceleritekraronutüketentakıntısıetrafınadönmüştü.

"Oseyahatte!Halaasayıarıyor,biliyorum!"

"Harry-"

"Hadiama,Hermione,nedenbunukabuletmemektebukadarkararlısın?Vold-"

"HARRY,HAYIR!"

"-demortYüceAsa‘nınpeşinde!"

"Oisimtabu!"diyeböğürdüRon,tamçadırınönündeyüksekbirsesşaklarkenayağafırladı."Sanasöyledim,Harry,sanasöyledim,oismiartıksöyleyemiyoruz-korumayıüzerimizetekrarkoymalıyız–çabucak-onlarböylebuluyor-"

Ancak Ron konuşmayı kesti, Harry nedenini biliyordu. Masanın üzerindekiSinsineskopaydınlanmıştıvedönmeyebaşlamıştı; sesleringiderekyaklaştığınıduyabiliyorlardı:kaba,heyecanlısesler.RonPüfür'ücebindençıkardıveyaktı:Işıklarkesildi.

"Ellerinizyukardadışarıçıkın!",kulak tırmalayıcı seskaranlığın içindengeldi."Orada olduğunuzu biliyoruz! Yarım düzüne kadar asa size dönük ve kimilanetlediğimiziumursamayız!"

YİRMİÜÇÜNCÜBÖLÜM:MALFOYMALİKÂNESİ

Harry, karanlıkta, şimdi sadece ana hatları belli olan diğer ikisine bakındı.Hermione‘ninasasınındışarıyadoğrudeğilamakendiyüzünedoğrudoğrultmuşolduğunugördü;birgürültüvebeyazışıkpatlamasıolduvegöremezhalde,canhavliyleeğildi.Ağır ayak sesleri etrafını sardığındayüzününellerinin arasındahızlaşiştiğinihissediyordu.

"Kalkın,ayaktakımı,"

Meçhul eller kabaca Harry‘yi yerden çekti, onları durduramadan önce, birisiceplerinialtüstettivekaraçalıdanyapılmaasasınıaldı.Harryçokkötüacıyanveparmaklarının ardında tanınamayan yüzünü kavradı, sanki şiddetli derecedealerjik reaksiyon vuku bulmuşcasına sıkı, şişmiş ve kabarıktı. Gözleri güçbelâgördüğü yarıklara döndü; gözlükleri çadırdan paldır küldür uzaklaştırıldığındadüştü:Bütünbirarayatoplayabildiği,dörtyadabeşkişininbulanıkgölgelerinindışarıdaRonveHermioneilegüreştiğiydi.

"Ondan-uzak-dur!" diye bağırdı Ron. Besbelli eti yumruklayan darbe seslerioldu:Ronacı içindeböğürdü veHermione çığlık attı, "Hayır!Onu bırak, onubırak!"

"Erkek arkadaşın eğer benim listemdeyse ona yapılan muameleden çok dahafazlasınamaruzkalacak,"dedikorkunçtanıdık,çatlakbirses."Lezzetlibirkız...netatlı...cildinyumuşaklığındanhoşlanırım..."

Harry‘ninmidesialtüstoldu.Bununkimolduğunubiliyordu:FenrirGreyback,kiralık vahşetinin karşılığında Ölüm Yiyen cübbesi giymesine izin verilenkurtadam.

"Çadırıarayın!"dedibirbaşkases.

Harry yüzükoyun yere fırlatılmıştı. Ağır bir düşme sesi Harry‘ye Ron‘un dayanına fırlatıldığını söylüyordu. Ayak sesleri ve çarpmalar duyabiliyorlardı;adamlarçadırıararkeniçeridekisandalyelerifırlatıyorlardı.

"Şimdi,kimiyakaladığımızıgörelim,"dediGreyback‘inşeytanibirzevkehakim

olansesikafalarınınüzerindenveHarrytekraronadoğruittirilmişti.BirdemetasaışığıyüzünevurduveGreybackgüldü.

"BunuyıkayıppaklamamiçinKaymakBirası‘naihtiyacımolacak.Sananeolduböyle,çirkinşey?"Harryhemencevapvermedi.

"Sana,"diye tekrarladıGreyback,veHarrydiaframına, onuacıdan iki büklümyapacakbirdarbealdı."neoldudedim?"

"Arısaldırısı."diyemırıldandıHarry."Arısaldırısınauğradım."

"Evet,onabenziyor."dediikincibirses.

"Adınnesenin?"diyehırladıGreyback."Dudley."dediHarry.

"Veilkadın?"

"Ben-Vernon.VernonDudley"

"Listeyikontrolet,Scabior."dediGreybackveHarry,Ron‘abakmakiçinyanadoğruhareketettiğiniduydu."Vepekiyasen,zencefil?"

"StanShunpike."dediRon.

"Hadioradan."dediismiScabiorolanadam."StanShunpike‘itanıyoruz,bizimdavamızadınagörevyaptı."

Birbaşkadarbedahaoldu.

"Ben Bardy‘im," dedi Ron, ve Harry onun ağzının kanla dolu olduğunusöyleyebilirdi."BardyWeasley."

"Bir Weasley?" diye gıcırdadı Greyback. "Demek Bulanık olmasan bile kanıbozuklarla akrabasın. Ve son olarak, senin ufak güzel arkadaşın..." SesindekizevkHarry‘nintüylerininürpermesinenedenoldu.

"Yavaş,Greyback."dediScabiordiğerlerininalaylarınınüzerinden.

"Oh, henüz ısırmayacağım. İsmini Barny‘den biraz daha hızlı hatırlayıphatırlamayacağınıgöreceğiz.Senkimsin,küçükkız?"

"PenelopeClearwater."dediHermione.Dehşetekapılmıştıamainandırıcıydı.

"Kandurumunnedir?"

"Melez."dediHermione.

"Kontrol etmesi oldukça kolay," dedi Scabior. "Ama kahrolasıcaların hepsi

Hogwartsyaşlarındaymışgibigözüküyorlar-"

"Bidbırattıg,"dediRon.

"Bıraktınız ha, zencefil?" dediScabior. "Vekampyapmaya karar verdiniz?VesadeceespriolsundiyeKaranlıkLord‘unadınısöylemeyemikalkıştınız?"

"Esbrioldundidedeğil,"dediRon."Kadaydı."

"Kazaha?"Dahaçokalaysesleriyükseldi.

"Kimlerin Karanlık Lord‘un ismini kullanmaktan hoşlandığını biliyor musun,Weasley?"diyehırıldadıGreyback. "ZümrüdüankaYoldaşlığı.Bu sanabir şeyanlatıyormu?"

"Dayır."

"Eh, Karanlık Lord‘a gereken saygıyı göstermiyorlar, bu yüzden isimyasaklandı.BuyollabirçokYoldaşlıküyesininizibulundu.Göreceğiz.Ötekiikimahkûmlabirliktebağlayın!"

BirisiHarry‘yi saçından tutupçekti,kısabirmesafesürükledi, ittirerekoturmapozisyonuna getirtti, ardından öteki insanlarla birlikte sırt sırta bağlamayabaşladı. Harry hala yarı kördü, şişmiş gözleriyle bir şey görmesi çok güçtü.OnlarıbağlayanadamnihayetuzaklaştığındaHarry,ötekimahkûmlarafısıldadı.

"Halaasasıolanvarmı?"

"Hayır."dediRonveHermioneonlarınötekitarafından.

"Bubenimhatam.İsmibensöyledim.Özürdilerim-"

"Harry?"

Yeni ama tanıdık bir sesti ve Harry‘nin tam arkasından, Hermione‘nin solunabağlıolankişidengeliyordu.

"Dean?"

"Sensin! Eğer kimi yakaladıklarını fark ederlerse-! Onlar Avcılar, sadece altınuğrunasatabileceklerikaçaklararıyorlar-"

"Birgeceiçinsağlamparti."diyorduGreyback,birçiftkabaralıpotinHarry‘ninyakınındangeçtiğindeveçadırın içindendahaçokpatlamaduyduklarında."BirBulanık, kaçak bir Cincüce ve bu okul kaçakları. Scabior, isimlerini listedenkontroletmedinmidaha?"diyegürledi.

"Ettim.BuradaVernonDudleyyok,Greyback."

"İlginç,"dediGreyback."Builginç."

Şişmiş gözlerinin kalan ufacık aralığından keçeleşmiş gri saçın ve sakalınörttüğübiryüzve sivrikahverengi dişler ile ağzınınköşelerindeyaralar görenHarry‘ninyanındansinsisinsigeçti.Greyback,Dumbledore‘unöldüğükulenintepesindeolduğugibikokuyordu:kir,tervekan.

"Demek aranmıyorsun, ha,Vernon?Ya da o listede başka bir isim altındasın?Hogwarts‘tahangibinadaydın?"

"Slytherin,"dediotomatikolarak.

"Bunu duymak istediğimizi düşünmeleri eğlenceli." diye pis pis baktı Scabiorgölgelerinarasından."AmahiçbiriOrtakSalon'unneredeolduğunuanlatamaz."

"Zindanlarda." dedi Harry açık ve net. "Duvarın içinden geçerek giriliyor.Kafatasıvebirdolumalzemeyledoluvegölünaltındavebütünışıkdayeşil."

Ufakbirduraklamaoldu.

"Bak sen, gerçek küçük bir Slytherin tutmuş görünüyoruz." dedi Scabior."Aferin,Vernon,çünküfazlaBulanıkSlytherin‘liyok.Babankim?"

"Bakanlık'ta çalışıyor," diye yalan söylediHarry. Bütün bu hikayenin ufak birsoruşturmayla çökeceğini biliyordu, ama bir yandan da, en azından yüzü eskihalinialanakadaroyunsürmeliydi."BüyüKazalarınıDüzeltmeServisi."

"Biliyor musun, Greyback," dedi Scabior, "orada bir Dudley olduğunusanıyorum."

Harrygüçbelânefesalabiliyordu:Şans, tümüye şans,onlarıburadan sağ salimçıkarabilirmiydi?

"İyi,iyi."dediGreybackveHarry,oduygusuzsestekienufakkorkubelirtisiniduyabiliyordu ve Greyback‘in az önce hakikaten de neredeyse bir Bakanlıkçalışanının oğluna mı saldırmakta olduğunu ve bağladığını merak ettiğinibiliyordu.Harry‘ninkalbikaburgalarındakihalatlaraçarpıyordu;Greybackbunugörebilseydi şaşırmazdı. "Eğer gerçeği anlatıyorsan, çirkin şey, Bakanlık‘a birgeziden de korkmazsın. Babanın bizi, sadece seni alıp götürdüğümüz içinmükâfatlandıracağınıumuyorum."

"Ama,"dediHarry,ağıziçikuruhalde."bizibırakabilirseniz-"

"Hey!"diyebirbağırışgeldiçadırıniçinden."Şunabak.Greyback!"

Karanlıkbirvücut telaşlaonlaradoğrugeliyorduveHarry,gümüşünasalarınınışığındaparıldayışınıgördü.Gryffindor‘unkılıcınıelegeçirmişlerdi.

"Ço-o-okgüzel,"dediGreyback,onuarkadaşındanalıpdeğerlendirerek.

"Oh,gerçektendeçokgüzel.Cincüceyapımınabenziyor.Böylebirşeyinerdenbuldun?"

"Babamın," diye yalan söyledi Harry, kabzanın üzerine oyulmuş ismiGreyback‘ın görebilmesi için fazla karanlık olması umuduyla. "Yakacak odunkesmekiçinödünçaldık-"

"Durbidakka,Greyback!Şunabak,Posta‘da!"

Scabior söylediğinde, Harry‘nin şişmiş alnına sımsıkı yerleşmiş yara izi,öldüresiye yandı. Etrafındaki herhangi bir şeyden daha net bir şekilde,merhametsiz bir kale gibi, simsiyah ve ürkütücü olan kule şeklinde bir binagördü:BirdenbireVoldemort‘undüşünceleri yenidençoknetolmuştu;Sakincevekendini aşan nitelikte zinde birmerhametsizlikle dev gibi bir binaya doğrukayıyordu...

Öylesineyakın...Öylesineyakın...

Kendinioturduğuyereittirip,Ron,Hermione,DeanveGriphook‘abağlışekildevekaranlıkta,GreybackveScabior‘udinleyerek,muazzambirçabaylaveistekleHarry,zihniniVoldemort‘undüşüncelerinekapadı."HermioneGranger,"diyorduScabior,"HarryPotter‘laseyahatettiğibilinenBulanık."

Harry‘nin yara izi sessizlikte yandı, ama kendini bulunduğumevcut durumdatutarakVoldemort‘unzihninegirmemekiçinyüksekmertebelibirçabaharcadı.Hermione‘ninönündeçömeldiğindeGreyback‘inpotinleriningıcırtısınıduydu.

"Biliyormusun,küçükkız?Buresimsanaöylebenziyorki."

"Bendeğilim!Bendeğilim!"

Hermione‘ninkorkudoluciyaklamasıkabuletmesikadariyiydi.

"...HarryPotter‘laseyahatettiğibiliniyor,"diyetekrarladıGreybacksessizce.

Olayyerindebirsessizlikhakimdi.Harry‘ninyaraiziçokşiddetliacıyordu,amabütüngücüyleVoldemort‘undüşüncelerinegirmemeyeçabagösteriyordu.Kendizihnindekalmasıhiçbukadarönemteşkiletmemişti.

"Ozamanbubazışeylerideğiştirdi,değilmi?"diyefısıldadıGreyback.Kimsekonuşmadı:Harry, avcılar çetesinin donmuş halde izlediğini ve Hermione‘ninkolunun onunkine dayanmış titrediğini hissetti. Greyback kalktı ve Harry‘ninoturduğu yere bir kaç adım attı, bozulmuş yüzüne daha yakından bakabilmekiçintekrarçömeldi.

"Alnındakinedir,Vernon?"diyesorduyumuşakça,iğrençelinibilinenyaraizinebastırdığındapisnefesiHarry‘ninburundeliklerinegiriyordu.

"Dokunma!" diye bağırdı Harry; kendine hâkim olamıyor, acısından hastaolabileceğinidüşünüyordu.

"Gözlüğünolduğunuzannediyordum,Potter?"diyesoluduGreyback.

"Gözlüğübuldum!"diyebağırdıavcılardanbirtanesiarkaplanagizlenmişhalde."Çadırdagözlükvardı,Greyback,bekle-"

Ve saniyeler sonra Harry‘nin gözlüğü yüzüne tekrar koyulmuştu. Avcılar onadikkatlebakarak,gittikçeyaklaşıyorlardı.

"O!"diyegıcırdadıGreyback."Potter‘ıyakaladık!"

Hepsibaşardıkları şeyden sersemlemişhaldebirkaçadımgeriledi.Halakendiparçalanmış kafasında kalmak için savaşan Harry, bir şey söylememeyidüşünüyordu.Zihnininyüzeyindefragmanlarhalindegörüntülerdolaşıyordu-

-Siyahbirkaleninyüksekduvarlarındakayıyordu-

Hayır,oHarry‘ydi,bağlanmışveasasız,vahimtehlikeiçinde-

-yukarıbakıyor,yukarı,entepedekipencereye,enyüksekkuleye-Harry‘ydivekısıksesleonunakıbetitartışılıyordu-

-Uçmazamanı...

"...Bakanlık‘amı?"

"Bakanlık‘ın canı cehenneme." diye gürledi Greyback. "Üstleneceklerdir vebizim karışmamıza izin vermeyeceklerdir. Söylüyorum, onu doğruca Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘egötüreceğiz."

"Onuçağıracakmısın?Buraya?"dediScabiorürkmüşgibi,dehşetekapılmışgibisesçıkararak.

"Hayır," diye hırıldadı Greyback. "Benim henüz- Malfoy‘un yerini üs olarakkullandığısöyleniyor.Oğlanıorayagötüreceğiz."

Harry, Greyback‘in neden Voldemort‘u çağırmadığını bildiğini düşündü.Kurtadam,onukullanmakistediklerizamanÖlümYiyencüppesigiymesineizinverilebilirdi, ama sadece Voldemort‘un dâhili çemberi içinde olanlar Karanlıkİşaret‘le damgalanıyorlardı: Greyback‘e bu yüksek dereceli şerefbahşedilmemişti.

Harry‘ninyaraizitekraryandı-

-ve gecenin derinliklerinde yükseliyordu, dosdoğru kulenin en yükseğindekipencerelereuçuyordu-

"...tam olarak emin miyiz o olduğuna? Çünkü eğer değilse, Greyback, biterizbiz."

"Buradasorumlukim?"diyekükrediGreyback,yetersizlikdurumunuörterek.

"OPotterdiyorumveoartıonunasası,ikiyüzbinGalleontamorada!Amaeğerbenimlegelmekiçinfazlakorkaksanız,herhangibiriniz,bütünhepsibanakalırvebirazşansla,kızıdailaveederim!"

-Penceresiyahkayadakitekyarıktı,amabiradamıngirmesiiçinyeterincebüyükdeğildi...İskeletimsibircisimazöncegörünmezolarakgirmişti,incetabakadankıvrılmıştı...Ölümüydüyoksauyuyormuydu?

"Tamam o zaman!" dedi Scabior. "Tamam, biz varız!Ve geri kalanı n‘olacak,Greyback,onlarlaneyapacaz?"

"Onlarıdagötürsekiyiolur.İkiBulanıkyakaladık,bubironGalleondahaeder.Kılıcıdaver.Eğeronlaryakutsa,birbaşkaufakservetdahaeder."

Mahkûmlarayağakaldırılmıştı.Harry,Hermione‘ninhızlıvekorkmuşnefesiniduyabiliyordu.

"Sıkı tut vegerginleştir.BenPotter‘ı hallederim!"dediGreyback,Harry‘yibiravuçdolususaçındankaldırarak;Harryonunuzunsarıtırnaklarınınkafaderisinitırmaladığınıhissedebiliyordu."Üçdeyince!Bir-iki-üç-"

Mahkumlarberaberlerindebuharlaştılar.Harry,Greyback‘inelinibırakmakiçinçabaladı, ama umutsuzdu: Ron ve Hermione iki taraftan da ona sıkıcabağlanmışlardı; gruptan ayrılamıyordu ve soluk almak zorlaştığında yara izidahadaacıyarakyanarken-

-bir pencerenin yarığından yılan misali kendini içeri attığında ve buhar gibi,hücreyebenzeyenodayaayakbastığında-

Mahkûmlar,kırsaldakidarbir sokağaadımattıklarındabirerbireryalpaladılar.Harry‘nin gözleri hala şiş halde, çevreye alışmak için kısa bir zaman geçirdi,ardındanuzunbiryolungirişinebenzeyenişlenmişdemirdenbirçiftkapıgördü.En kötüsü daha gerçekleşmemişti: Voldemort burada değildi. Harry onun,görüntüsüyle savaştığı kadarıyla, kaleye benzeyen tuhaf bir yerde, kulenin entepesindeolduğunubiliyordu.Harry‘ninburadaolduğunuöğrenmesindensonraVoldemort‘un bu yere gelmesinin ne kadar süreceği bir başka tartışmakonusuydu...

Avcılardanbirikapıyagittivesilkeledi.

"Nasılgireceğiz?Kilitli,Greyback,inana-vayanasını!‘

Korkuyla ellerini hızlı bir şekilde geri çekti. Demir, sarmallarından vehalkalarındankendisiniayırarakkıvrımkıvrımbükülüpşakırdayarak,yankılananbirseslekonuşankorkunçbiryüzedönüştü,"Maksadınıbelirt!"

"Potter‘ı yakaladık!" diye gürledi Greyback muzafferane bir tavırla. "HarryPotter‘ıelegeçirdik!"Kapısallanarakaçıldı.

"Hadi!" dedi Greyback adamlarına, ve mahkumlar kapılardan geçip yüksekçalılarınayaksesleriniboğduğuyola çıktılar.Harryyukarısındahayaletbeyazıbirsiluetgördüveonunalbinobirtavuskuşuolduğununfarkınavardı.TökezlediveGreybacktarafındanayağakaldırılmıştı;şimdidiğerdörtmahkumasırtsırtabağlıhaldeyanyansekiyordu.

Şiş gözlerini kapatarak, acının bir anlığına yara izini alt etmesine izin verdi,Voldemort‘un ne yaptığını, Harry‘nin yakalandığını bilip bilmediğini bilmekistiyordu.

Birderibirkemikkalmış şekil inceörtüsündenkurtulduvegözleriniyüzününkemiklerininiçindeaçarakonadoğruyuvarlandı...Zayıfadamoturdu,yuvasınaçökmüşirigözlerionunüzerindeodaklandı,Voldemort‘unüzerindeveardındangülümsedi.Dişlerininbüyükkısmıyoktu...

"Demek geldin. Geleceğini biliyordum... bir gün. Ama seyahatin anlamsızdı.Onahiçbirzamansahipolmadım."

"Yalansöylüyorsun!"

Voldemort‘un öfkesi onun içinde zonkladığında, Harry‘nin yara izi acıdanyarılacakmış gibi korkuttu ve mahkumlar çakıl taşının üzerine ittirildiğindekendindekalmayasavaşarakzihninikendivücudunagerigetirdi.

Işıkonlarınhepsininüzerinevurdu."Bune?"dedikadınınsoğuksesi.

"Adı-Anılmaması-Gereken-Kişi‘yi görmek için buradayız!" diye gıcırdadıGreyback.

"Kimsin?"

"Beni tanıyorsun!" Kurtadamın sesinde gücenme belirtisi vardı. "FenrirGreyback!HarryPotter‘ıyakaladık!"

GreybackHarry‘yituttuvediğermahkumlarıdasürüklemeyemecburbırakarak,onuışığadoğrutaşıdı.

"Onunşiştiğinibiliyorum,madam,amabuo!"diyekonuşmayabaşladıScabior."Biraz daha yakından bakabilirsen, yara izini görebilirsiniz. Ve buradaki kızıgörüyormusunuz?Onunla gezerken görülenBulanık,madam.Onun olduğunaşüpheyokveonunasasınıdaelegeçirdik!Burada,madam-"

Şişmiş göz kapaklarının arasından Harry, şişmiş yüzünü inceleyen NarcissaMalfoy‘ugördü.Scabior,karaçalıdanyapılmaasayıonailetti.Kaşlarınıkaldırdı.

"Onlarıiçerigötürün,"dedi.

Harryvediğerlerigeniştaşmerdivenlerden,portrelerlekaplısalonadoğruitildivetekmelendi.

"Beni izleyin," dedi Narcissa, salona yönlendirerek. "Oğlum Draco, Paskalyatatiliiçinevde.EğerbuHarryPotter'sa,anlayacaktır."

Dışarıdaki karanlıktan sonra çizim odası göz kamaştırıyordu: Harry, gözlerineredeysekapalı olmasınarağmenodanın genişliğini seçebiliyordu.Kristal biravize tavandan sallanıyor, daha fazlaportreduvarda yer kaplıyordu.Tutsaklar,avcılar tarafından içeri girmeye zorlanırken süslümermer şöminenin önündekisandalyedenikişekilyükseldi.

"Budane?"

LuciusMalfoy'unkötübirşekildetanıdıkgelenbezginsesiHarry'ninkulaklarınageldi.Şimdikorkuyakapılmıştı.Hiç çıkış göremiyordu, yara izininyanmasınarağmen Voldemort'un düşüncelerini engellemek korku duyarken daha kolaygeliyordu.

"Potter'ı ele geçirdiklerini söylüyorlar," dedi Narcissa'nın soğuk sesi. "Draco,burayagel."

Harry doğrudan Draco'ya bakmaya cüret edemedi, ama dolaylı yoldan onugördü:ondandahauzunbirşekilkoltuktanyükseliyordu,yüzüsolgunduveaçıksarısaçınınaltındahülyalıgörünüyordu.

Greyback, Harry'nin tam avizenin altında kalması için tutsakları dönmeyezorladı."Ee,çocuk?"dedikurtadamkulaktırmalayanbirsesle.

Harry şöminenin üstündeki bir aynayla karşı karşıyaydı, büyük, yaldızlı şeyiniçindekarmakarışıkbirbelgeçerçevelenmişti.

Yüzü büyük, parlak ve pembeydi, kim olduğunu belli edecek her şeyinHermione'nin lanetiyle biçimi bozulmuştu. Saçları omzuna ulaşmıştı veçenesinde karanlık bir gölge bulunuyordu. Orada dikilenin kendisi olduğunubilemezdi,gözlüğünüdekimintaktığınımerakediyordu.Sesionuelevermesindiyekonuşmamasıgerektiğinifarketti;sonrakiyakınlaşmadadahihalaDracoilegöztemasındankaçınıyordu.

"Evet,Draco?" dedi LuciusMalfoy. Sesi hırslı çıkmıştı. "Omu?Harry Pottermı?"

"Emin-eminolamam,"dediDraco.GreybackilemesafesinikoruyorveHarry'yebakmaktan,Harrykadarkorkmuşgörünüyordu.

"Amaonadikkatlibak,bak!Yakınagel!"

Harry,LuciusMalfoy'uhiçbukadarheyecanlıgörmemişti.

"Draco,eğerPotter'ıKaranlıkLord'ateslimedenlerbizolursak,herşeyaffe-"

"Ah şimdi, kimin onu gerçekten yakaladığını unutmuyoruzdur umarım Mr.Malfoy?"dediGreybackgözdağıverircesine.

"Elbettehayır,elbette!"dediLuciussabırsızca.Harry'yekendiyakınlaştı,öylekiHarry, uyuşuk yüzünün keskin detaylarını, hatta kibirli gözlerini dahigörebiliyordu. Yüzündeki yumuşak maskeyle Harry kendini bir hücreninparmaklıklarıarasındanbakıyormuşgibihissetti.

Lucius,"Onaneyaptınız?"diyesorduGreyback'e."Buhalenasılgeldi?"

"Bizdeğildik."

"Bana bir Sokma Laneti gibi göründü," dedi Lucius, gri gözleriyle Harry'ninalnınıtarayarak.

"Burada bir şey var," diye fısıldadı. "Yara izi olabilir, gerilmiş,Draco, buraya

gel,dikkatlibak!Nedüşünüyorsun?"

Harry,Draco'nunyüzününbabasınınyanındayaklaştığınıgördü.Olağanüstübirşekilde benziyorlardı, yalnız babası heyecanla bakarken Draco'nun yüzifadesinintamamenisteksiz,hattakorkudoluolmasıhariç.

"Bilemiyorum,"dediveannesinindurupseyrettiğişömineyedoğruyürüdü.

Narcissa kocasına soğuk, net sesiyle "Emin olmalıyız, Lucius," diye seslendi."KaranlıkLord'uçağırmadanöncebununPotterolduğundantamameneminol.Bununonunolduğunusöylediler-"

Blackthornasayayakındanbakarak-"amaOllivander'ıntarifineuymuyor...Eğeryanılıyorsak,KaranlıkLord'ubirhiçiçinçağırmışoluruz...RowleveDolohov'aneyaptığınıhatırla?"

"Bulanık'tan ne haber, o zaman?" diye hırıldadı Greyback. Harry, avcılartutsaklarıtekrardöndürdüğündeadamınayaklarınınyanınadüşmüştü,ışıkonunyerineHermione'yevuruyordu.

"Bekle," dedi Narcissa sertçe. "Evet - evet, Madam Malkin'in yerindeydi,Potter'la!Posta'daresminigörmüştüm,Bak,Draco,Grangerkızıdeğilmibu?"

"Ben...belki...evet."

"Amaozaman,budaWeasleyçocuğu!"diyebağırdıLucius,Ronileyüzleşmekiçinbağlımahkumlarınetrafındagezerek. "Bunlaronlar,Potter'ın arkadaşları -Draco,onabak,ArthurWeasley'ninoğludeğilmi,adıneydi-?

"Evet,"dediDracotekrar,arkasımahkumlaradönük."Olabilir."

Harry'ninarkasındaçizimodasınınkapısıaçıldı.BirkadınkonuşuyorduvesesiHarry'ninkorkusunuçokyükseklereçıkarmıştı.

"Bune?Neleroluyor,Cissy?"

Bellatrix Lestrange yavaşça tutsakların etrafında dolaştı ve Harry'nin sağındadurupşişgözkapaklıgözleriniHermione'yedikti.

"Amakesinlikle,"dedisessizce,"BuBulanıkkız?BuGranger?"

"Evet, evet, buGranger!" diyehaykırdıLucius, "Veyanındaki, sanırız,Potter!Pottervearkadaşları,sonundayakalandı!"

"Potter?" diye feryat etti Bellatrix, veHarry'ye daha iyi bakmak için geriledi."Eminmisiniz?Ohalde,KaranlıkLordbilgilendirilmeli!"

Solkolunusıyırdı:Harry,Karanlıkİşaret'inkolundakiderideyandığınıgördüvebiliyordukiaitolduğuefendisiniçağırmakiçindokunmaküzereydi-

"Ben çağırmak üzereydim!" dedi Lucius ve elini İşaret'e dokunmasınıengellemek için Bellatrix'in bileğinin üstüne kapattı. "Onu ben çağıracağım,Bella.Potterbenimevimegetirildiveburadabenimsözüm-"

"Senin sözün!" diye küçümsedi kadın onu elini kavrayışından kurtarmayaçabalayarak."Asanıkaybetttiğinde,sözhakkınıkaybettin,Lucius!Bunecüret!Elleriniüzerimdençek!"

"Seninbirişinyok,çocuğusenyakalamadın-"

"Özürdilerim,Mr.Malfoy,"diyearayagirdiGreyback,"amaPotter'ıyakalayanbizdikvealtınıhakedendebiziz-"

"Altın!" diye güldü Bellatrix, hala cebinden asasını çıkarmak için elinieniştesindenkurtarmayaçalışarak."Altınınıal,pis leşçi,altınıneden isteyeyimki?Benonunonurunun-"

Boğuşmayı bıraktı, kara gözleri Harry'nin göremediği bir şeye kitlendi.Memnuniyetleteslimoldu,Luciuskadınınkolunufırlattıvekendikolunuyırttı-

"DUR!" diye feryat etti Bellatrix, "Ona dokunma, eğer Karanlık Lord şimdigelirse,yokoluruz!"

Luciusdondu, işaretparmağıİşaret'iüzerindeasılıkalmıştı.BellatrixHarry'ninkısıtlıgörüşaçısınındışınailerledi.

Kadının"Bunedir?"dediğiniduydu.

"Kılıç,"diyehırladıgörüşalanıdışındanbiravcı.

"Onubanaver."

"Busizindeğil,bayan,bubenim,sanırımonubenbuldum."

Bir patlama oldu ve kızıl bir ışık parladı; Harry, avcı'nın Sersemlediğinibiliyordu.Ahbaplarındanöfkedolubirkükremegeldi:Scabiorasasınıçekmişti.

"Neyledansettiğinisanıyorsun,kadın?"

"Sersemlet!"diyebağırdıkadın,"Sersemlet!"

Dörde karşı bir olsa bile ona denk değillerdi: Harry'nin bildiği kadarıyla o,muazzamyetenekleriolanacımasızbircadıydı.Zorladizçöktürülenvekolları

uzatılanGreyback hariç hepsi dikildikleri yerdeyere yığıldı. Harry, gözlerininkenarından Bellatrix'in kurtadamın üzerine eğildiğini gördü, Gryffindor'unkılıcınısıkısıkıtutuyordu,yüzüysesolgundu.

Greyback'inasasınıdirençsizelindençekerken"Bukılıcıneredenaldınız?"diyefısıldadı.

"Ne cüret?" diye hırladı, ağzı oynatabildiği tek şeydi ve kadına bakmayazorlandı.İşaretlidişiniaçığaçıkardı."Bırakbeni,kadın!"

Kadın "Bu kılıcı nereden buldun?" diye tekrarladı adamın yüzünü sağa solasavurarak."SnapebunuGringotts'takikasamayollamıştı."

"Çadırlarındaydı,"dediGreybackkulaktırmalayanbirsesle."Bırak,bırakbeni,diyorum!"

Kadınasasınısalladıvekurtadamayaklarıüzerinedikildi,amakadınayönelmekiçin oldukça ihtiyatlı görünüyordu. Bir koltuğun arkasına geçti ve pis, kavislitırnaklarıylaarkasınıkavradı.

"Draco, şu pislikleri dışarı taşı," dedi Bellatrix, bilinçsiz adamları göstererek."Eğeronlarıöldürmekyemezse,benimiçinonlarıavludabırak."

"Draco ile böyle konuşmaya cüret-" dedi Narcissa öfkeyle, ama Bellatrixhaykırdı.

"Sessiz ol! Durum hayal edebileceğinden daha ciddi, Cissy! Çok ciddi birproblemimizvar!"

Durdu, hafifçe nefes aldı, kılıca baktı ve kabzasını incelemeye başladı. Veardındansessiztutsaklaradönüpbaktı.

"Eğer bu gerçekten Potter ise, zarar görmemeli," diye diğerlerinden çokkendisinemırıldandı."KaranlıkLord,Potter'dankendisikurtulmakisteyecektir...Amaeğerbulursa...Bilmeliyim...Bilmeliyim..."Kızkardeşinedöndütekrar.

"Tutsaklarbenneyapmamgerektiğinidüşünürken,mahzenekapatılmalı!"

"Burasıbenimevim,Bella,evimdeemir-"

"Yap şunu! Nasıl bir tehlikede olduğumuzu bilmiyorsun!" diye haykırdıBellatrix. Korkmuş, delirmiş gözüküyordu; asasından zayıf bir ateş çıktı vehalıdaufakbirdelikaçtı.

Narcissa bir an tereddüt etti ve sonra kurtadama döndü. "Tutsakları mahzene

götür,Greyback."

"Bekle," dedi Bellatrix aniden. "Hepsini... Bulanık hariç." Greybackmemnuniyetlehomurdandı.

"Hayır!"diyebağırdıRon."Benialın,benitutun!"

Bellatrixsuratınabirtanepatlattıvesesodadayankılandı.

"Eğer sorgulamada ölürse, sonra seni alacağım," dedi "Kitabımda KanıBozuklar,Bulanıklar'dan sonragelir.Aşağı kata götür onlarıGreyback ve sıkısıkıtutulduklarındaneminol,amadahafazlasıyok-henüz"

AsasınıGreyback'egeriattı,sonracüppesindenküçükgümüşbirbıçakçıkardı.Hermione'yidiğer tutsaklardan ayırdı veGreybackönünde asası, görünmezvedayanılmaz bir güç oluşturarak kalanları başka bir kapıya, karanlık bir geçidesürerken,odakızısaçlarındantutupsalonunortasınasürükledi.

Greyback onları koridor boyunca sürüklerken bir yandan da yumuşak sesle"Kızdanküçükbir ısırıkalmamaizinverecektir,dahafazlasınaacabamüsaadeetmezmidir?"diyeşarkısöylüyordu.

Harry, Ron'un titrediğini hissedebiliyordu. Dik bir merdivenden inmeyezorlandılar, hala sırt sırta bağlı oldukları için kayabilir ve boyunlarınıkırabilirlerdi.Ensondabüyükbirkapıvardı.Greybackasasınınhafifvuruşuylakilidiniaçtı,onlarınemliveküfkokanodayatıktıvetamamenkaranlıktabıraktı.Hızla kapanan mahzen kapısının yankısı geçmeden doğrudan tepelerindenkorkunç,insanınkanınıdonduranbirçığlıkgeldi.

Ron, "HERMIONE!"diyehaykırdıveonlarıbağlayan iplerdenkurtulmak içindebelenmeye, kıvranmaya başladı, Harry de dolayısıyla sendeledi."HERMIONE!"

"Sessizol!"dediHarry."Kessesini.Ron,buradankurtulmakiçin-"

"HERMIONE!HERMIONE!"

"Birplanaihtiyacımızvar,bağırmayıkes-buiplerdenkurtulmamızlazım-"

"Harry?"karanlıktanbirfısıltıgeldi.

"Ron?Busenmisin?"

Ronbağırmayıkesti.Yakındanhareketedenbirşeyinsesigeldi,Harryyaklaşanbirgölgegördü.

"Harry?Ron?"

"Luna?"

"Evet,benim!Ahhayır,yakalanmanızıistemezdim!"

"Luna,buiplerdenkurtulmamızayardımedebilirmisin?"dediHarry.

"Ahevet,sanırım...Birşeyikırmakgerektiğindekullandığımızeskibirçivimizvardı...Birsaniye..."

Hermione tepelerinde tekrar haykırdı, Bellatrix'in de haykırdığınıduyabiliyorlardı, ama sözleri anlaşılmazdı, Ron tekrar bağırmaya başladı,"HERMIONE!HERMIONE!"

Harry,Luna'nın"Mr.Ollivander?"dediğiniduyabiliyordu."Mr.Ollivander,çivisizdemi?Birazdahakayabilirseniz...sanırımsutestisininyanında.

Kızsaniyeleriçindegerigeldi.

"Birazsabretmenizgerekecek"dedi.

Harrydüğümleraçılsındiyekızınipinipliklerinideştiğinihissedebiliyordu.ÜstkattanBellatrix'insesiniduydular.

"Tekrarsoracağım!Bukılıcıneredenaldınız?Nereden?"

"Bulduk-bulduk-LÜTFEN!"Hermione tekrarhaykırdı;RonherzamankindenfazladebeleniyorduvepaslıçiviHarry'ninbileğinekaydı.

Ron,lütfensabitkal!"diyefısıldadıLuna."Neyaptığımıgöremiyorum-"

"Cebimde!"dediRon,"CebimdebirPüfürvarvetamamenışıkladolu!"

Birkaç saniye sonra bir tıklama duyuldu ve Püfür'ün çadırdaki lambalardanemdiği ışıklar mahzeni doldurdu: Büyük bir istek duymalarına rağmenkaynaklarına dönemiyorlar ve küçük güneşler gibi yeraltındaki odayı ışıkladolduruyorlardı. Harry, Luna'yı gördü, beyaz yüzü nazarlarla kaplıydı ve asayapımcısı Ollivander'ın şekli hareketsiz bir şekilde zeminde iki büklümduruyordu. Kafasını döndürünce dost tutsakları gördü: Dean ile neredeysebilinçsizgörünenveonuinsanlarabağlayaniplersayesindeayaktadurancincüceGriphook.

"Ah, bu işleri kolaylaştırır, teşekkürler, Ron," dedi Luna ve tekrar onlarıbağlayanşeyikesmeyebaşladı.

"Selam,Dean!"

TepelerindenBellatrix'insesigeldi.

"Yalan söylüyorsun, pis bulanık ve ben bunu biliyorum! Gringotts'takikasamdaydınız!Gerçeğisöyle,gerçeğisöyle!"

Başkabirkorkunççığlık-"HERMIONE!"

"Başka ne aldınız?Başka ne var?Bana gerçeği söyle yoksa yemin ederim bubıçaklasenideşerim!"

"İşte!"

Harry iplerin düştüğünü hissetti, bileklerini ovuşturarak döndü ve Ron'unmahzende koşuşunu, alçak tavana bakışını, bir kapak arayışını seyretti. Dean,kanlıveçürüksuratıylaLuna'ya"Teşekkürler,"dediveorada titreyerekdurdu,ancak Griphook mahzenin zeminine yığıldı, bitkin ve şaşkın görünüyordu,yüzündebirsürükırbaçizimevcuttu.

Ronşimdiasasız,buharlaşmayaçalışıyordu.

"İşeyaramaz,Ron,"dediLunakısırçabalarını izlerken."Bumahzenkesinliklekaçışakarşıdayanıklı.Bendedenedim,ilkbaşta.Mr.Ollivanderuzunzamandırburada,oherşeyidenemiştir."

Hermione tekrar çığlık atıyordu: Ses Harry'ye fiziksel acı yüzündenmiş gibigeldi.Yaraizininaşırıderecedekarıncalandığınıhissediyorduveodakalbindebunun yararsız olduğunu bilerek mahzende koşmaya, duvarlara dokunmayabaşladı.

"Başkanealdınız,başka?CEVAPVER!CRUCIO!"

Hermione'nin çığlığı üst katın duvarlarında yankılandı, Ron duvarlarıyumruklarken hıçkırıyordu, Harry tamamen umutsuzca Hagrid'in kesesineuzandı ve elini daldırdı: Dumbledore'un Snitch'ini aldı ve ne umduğunubilmedensalladı-hiçbirşeyolmadı-ankaasasınınkırıkparçalarınısalladı,amacansızdılar-aynaparçasıgürültüyleyeredüştüveparlakmavibirışıkgördü-

Dumbledore'ungözüaynadanonabakıyordu.

"Bize yardım et!" diye umutsuz bir çılgınlıkla haykırdı. Malfoy'larınMalikânesi‘ninmahzenindeyiz,yardımet!"

Gözkırpıldıvegitti.

Harryonungerçektenoradaolduğundandahiemindeğildi.Aynaparçasınıyanayatırdı, ancak mahzenin duvarlarının yansımasından başa bir şey göremedi,Hermione yukarıda her zamankinden kötü haykırıyor ve yanında Ronbağırıyordu,"HERMIONE!HERMIONE!"

Bellatrix'in"Kasamanasılgirdiniz?"diyebağırdığınıduydular. "Mahzendekiopisküçükcincücemiyardımetti?"

"Onunla henüz bu gece karşılaştık!" dedi Hermione hıçkırarak. "Asla kasanagirmedik...Bugerçekkılıçdeğil!Sahtesi,sadecesahtesi!"

"Sahte?"diyeçığlıkattıBellatrix."Ah,martavalgibi!"

"Amabunukolaycaöğrenebiliriz!"dediLucius'unsesi."Draco,gidipcincüceyigetir,obizekılıcıngerçekolupolmadığınısöyleyebilir!"

HarrydoğrudanGriphook'unyayıldığıyereatıldı.

Cincüceninkulağına "Griphook," diye fısıldadı, “onlara kılıcın sahte olduğunusöylemelisin,gerçekolduğunubilmemeliler,Griphook,lütfen-"

Birinin mahzenin merdivenlerine seğirttiğini duydu ve ardından Draco'nuntitreyensesikapınınarkasındankonuşmayabaşladı.

"Geridedurun,duvarayapışın.Birşeyekalkışmayınyoksasiziöldürürüm!"

Emir verilmiş gibi yaptılar; anahtar döndüğünde Ron, Püfür'ü çaktı ve ışıklarmahzenikaranlıktabırakarakhemencebinedöndü.Kapısavrularakaçıldı,Dracoiçeri girdi, asasını önünde tutuyordu, solgun ve kararlıydı. Küçük cincüceninkolundankavradı,Griphook'usürükleyerekgerigitti.Kapıhızlakapandıvebirkırılmasesimahzendeyankılandı.

Ron Püfür'ü tekrar çaktı. Üç ışık topu az önce ortalarında cisimlenen ev ciniDobby'yiortayaçıkararakcebindençıktı.

"DOB-!"

Harry bağırmasını engellemek için Ron'un koluna vurdu ve Ron, hatasınıdehşetle fark etti. Tepelerinde, tavandan ayak sesleri geçti: Draco, Griphook'uBellatrix'egötürüyordu.

Dobby'nin kocaman, tenis topu büyüklüğündeki gözleri genişledi; tependentırnağaürperiyordu.Eskiefendilerinin evine dönmüştü ve besbelli bu onu şokediyordu.

"Harry Potter," diye cıvıldadı sesinde ufacık bir titremeyle, "Dobby sizikurtarmayageldi."

"Amasennasıl-?"

Ama çok kötü bir çığlık Harry‘nin kelimelerini bastırdı. Hermione tekrarişkenceyemaruzkalıyordu."Bukilerdenbuharlaşabilirsin,değilmi?"diyesordukulaklarısallananvebaşıylaonaylayanDobby'ye."Vebaşkainsanlarıdabirliktegötürebilirsin?"

Dobbytekrarbaşıylaonayladı.

"Tamamozaman,Dobby.SeninLuna,DeanveBayOllivander‘ışeyegötürmeniistiyorum. Şeye-" "Bill ve Fleur'lara" dedi Ron. "Tinworth civarındaki KabukEv‘e"

Evciniüçüncükezbaşınıöneeğdi.

"Vesonragerigel,"dediHarry."Dobby,bunuyapabilirmisin?"

"Tabiiki,HarryPotter"diyefısıldadıküçükevcini.OzarzorayaktadurabilenOlivander‘adoğruaceleylekoştu.Bireliyleasaustasınınelini tuttu,diğerelinideLunaveDean‘auzattı.Amaikisidekesinliklehareketetmedi.

"Harry, sana yardım etmek istiyoruz!" diye fısıldadı Luna. "Seni buradabırakamayız,"dediDean.

"İkinizdegidin!SizleBillveFleur‘unevindegörüşürüz."

Harry konuştuğu anda yara izi hiç acımadığı kadar acımaya başladı ve birkaçsaniyeliğineBayOlivander‘adeğildeonunkadaryaşlıve inceamadelicesinegülenbaşkabiradamabakıyordu.

"Madem öyle, öldür beniVoldemort, ölümümemnuniyetle karşılıyorum.Amabenimölümümsanaaradığınşeyigetirmeyecek...Anlamadığınokadarçokşeyvarki..."

Harry, Voldemort‘un korkunç öfkesini Hermione bağırana kadar hissetti vekileregeridöndü."Hadigidin!"diyeyalvardıHarry,DeanveLuna‘ya."Gidin!Biz sizi takip ederiz." Ev cininin onlara uzanan elini tuttular ve tiz birçatırdamaylayokoldular.

"O da neydi?" diye üst kattan bağırdı Lucius Malfoy. "Siz de duydunuz mukilerdengelensesi?"HarryveRonbirbirlerinekorkuveheyecanlabaktılar.

"Draco-hayır,Kılkuyruk‘uçağır!Aşağıyainsinveonlarıkontroletsin!"

Odayı boydan boya geçen ayak sesleri duyuldu ve bir sessizlik.Harry farkınavardıki,üstkattakilerdahafazlasesduyabilmekiçinkileridinliyorlardı.

"Onuyereyapıştırmayaçalışacağız"diyefısıldadıRon‘a.Başkaşanslarıyoktu:Herhangi biri kilere girip de üç tane mahkûmun yok olduğunu gördüğü andaişleribitmişti."Işıklarıaçıkbırak,"diyeHarryekledi.Aşağıyadoğruinenbirininayaksesleriniduyduklarıandakilerkapısınınikitarafınadoğruçekildiler.

"Geri çekilin!" dedi Kılkuyruk kapının dışından. "Kapıdan uzak durun, içerigeliyorum." Kapı bir anda açıldı. Kılkuyruk bir anlığına kimsenin olmadığınızannettiği veüç taneminyatürgüneşinolduğukilerebakakaldı. Harry veRonkendileriniKılkuyruk‘unüstüneattılar.Ron,eliniyakaladıveyukarıdoğruitti.Harrydesesçıkarmamasıiçinelleriyleağzınıkapattı.Sessizcekavgayadevamettiler.Kılkuyruk‘unışıksaçaneliHarry‘ninboğazınısıkmayabaşladı.

"NeoluyorKılkuyruk?"diyesorduLuciusMalfoy.

"Hiçbirşey!"diyecevapverdiKılkuyruk‘uncırtlaksesiniçokgüzelbirşekildetaklitedenRon."Herşeyyolunda!"

Harryneredeysenefesalamıyordu.

"Beni öldürecek misin?" dedi Harry, Kılkuyruk‘un parmaklarını açmayaçalışırken."Hemdehayatınıkurtardıktansonra?BanaborçlusunKılkuyruk!"

Gümüş parmakları gevşedi. Harry bunu hiç de beklemiyordu. Kılkuyruk‘unağzından elini çekmedi, ama ona hayretler içinde bakıyordu. Tam o sıradagözlerininiçinebaktı.Korkuveşaşkınlıkgözlerindenokunabiliyordu:OdaaynıHarry gibi şaşkındı, elinin yaptıklarına. Elinin bu yaptığına karşı savaşıyordu,amahiçbirşeydeğişmedi.

"Bunualalımbiz,"dediRonusulca,Kılkuyruk‘unasasınıdiğerelindenalırken.

AsasızveçaresizbirşekildekalanPettigrew‘ingözlerikorkudandahadaaçıldıveogözleriHarry‘ninsuratındanbaşkabiryerekaydı.Kendigümüşparmaklarıacımasızcakendiboğazınadoğruyöneldi.

"Hayır-"

Hiç durmadan ve düşünmeden Kılkuyruk‘un elini durdurmaya çalıştı Harry.Voldemort‘un en korkak kölesine armağan ettiği gümüş el çaresiz sahibinesaldırıyordu.Pettigrewbiranlıktereddüdününcezasınıçekiyordu.

"Hayır!"RondaKılkuyruk‘ubırakmış,Harry‘yeyardımediyordu.İkisibirlikteonu öldüren parmakları durdurmaya çalışıyorlardı, ama hiçbir şey işeyaramıyordu.Pettigrew‘insuratımaviyedönmeyebaşlamıştı.

"Relashio!" diye bağırdı Ron asasını Pettigrew‘in eline doğrultarak, ama işeyaramadı;Pettigrewdizlerininüstüne çöktüve aynı andaHermione‘nin çığlığıduyuldu.Kılkuyrukgözlerinidevirdi,sonbirkezhareketettivedurgunlaştı.

Harry ve Ron birbirlerine baktılar ve Kılkuyruk‘un ölü bedenini arkalarındabırakaraküstkatadoğrukoştular.Sessizcevedikkatliceoturmaodasınagittiler.Şimdi,açıkbirşekildeGriphook‘abakanBellatrix‘igörebiliyorlardı.GriphookuzunparmaklarıylaGryffindor‘unkılıcınıinceliyordu.HermionedeBellatrix‘inayaklarınındibindeydi.

"Ee?"dediBellatrixGriphook‘a."Gerçekkılıçmıbu?"

Harrynefesinitutmuş,yaraizininacısınakatlananbirşekildebekliyordu.

"Hayır"dediGriphook."Busahte."

"Eminmisin"diyesorduBellatrix."Kesinlikleeminmisin?"

"Evet"dedicin.

BirandaBellatrix‘inyüzünümutlulukverahatlıkkapladı.

"Çok iyi"dediveasasınınküçükbirhareketiyle cininyüzündederinbirkesikdahaaçtı.Cinacı içindeBellatrix‘inayaklarınakapandı, amaocinebir tekmeattı."Veşimdi,"dedi,zaferedasıyla."KaranlıkLord‘uçağıracağız.

VegiysikolunukıvırıpparmağıylaKaranlıkİşaret'ebastı.

Tam o anda Harry‘nin yara izi sanki tekrar açılmışçasına acımaya başladı.Etrafındakiherşeykayboldu:TekrarVoldemortolmuştuveönündekibirderibirkemik kalmış adam ona gülüyordu; hissettiği çağrı onu son derece fazlakızdırmıştı - onları uyarmıştı, onları sadece Potter‘ı yakaladıkları takdirde onuçağırmalarıkonuşundauyarmıştı.Eğerhatayapmıştılarsa-

"Öldürbeniozaman!"dediyaşlıadam."Kazanmayacaksın,kazanamayacaksın!Oasaaslaseninolmayacak!"

Ve Voldemort‘un korkunç öfkesi konuştu: Bir yeşil ışık patlaması hapishaneodasınıdoldurduveoyaşlıbedensertyatağındandüşüpcansızbirşekildeyereyuvarlandı. Voldemort cama geri döndü, kızgınlığını zar zor kontroledebiliyordu.Eğeronusebepsizbiryereçağırdılarsaintikamıçokacıolacaktı...

"Veşimdi,"dediBellatrix."Bulanık'tankurtulabiliriz.Greyback,istiyorsanonualabilirsin."

"HAYIIIIRRRRR"

Ron bir anda oturma odasına girdi; Bellatrix ona doğru baktı ve asasını onadoğrulttu.

"Expelliarmus!" diye bağırdı Ron, Kılkuyruk‘un asasını Bellatrix‘e karşıkullanırken. Bellatrix‘in asası havaya uçtu ve Harry onu yakaladı. Lucius,Narcissa, Draco ve Greyback ikisine de bakarken Harry, "Sersemlet!" diyebağırdıveLuciusMalfoyyereyığıldı.KocamanışıkhüzmeleriDraco,NarcissaveGreyback‘inasalarındançıkarkenHarry,birkanepeninarkasınakendiniattı.

"DURUN!YOKSAKIZÖLÜR!"

Harry, kanepenin köşesinden Bellatrix‘e baktı. O, elindeki gümüş bıçağıHermione‘ninboğazınadayamıştı.

"Asalarınızıatın,yoksakanınınnekadarBulanıkolduğunuanlarız!"

Ron, elinde Kılkuyruk‘un asasıyla kaskatı kesilmişti, Harry de saklandığıkanepeninarkasındanayağakalktı.

"Asalarınızıindirindedim!"diyebağırdıelindekibıçağıHermione‘ninboğazınasıkıca bastıran Bellatrix. Harry, Hermione‘nin boğazında birkaç damla kangörebiliyordu.

"Tamam"diyebağırdıHarry,Bellatrix‘inasasınıyereatarken.Rondaaynısınıyaptıveikisideellerinikaldırdılar.

"Çokiyi!"dediBellatrixpispissırıtırken."Draco,alşuasaları!KaranlıkLordgeliyor,HarryPotter.Ölümünyaklaşıyor."

Harrybugerçeğizatenbiliyordu.YaraiziçokacırkenVoldemort‘unkaranlıkverüzgârlı bir denizin üzerinde uçtuğunu ve birazdan cisimlenebilecek kadaryakınageleceğinihissetti.

"Şimdi" dedi Bellatrix sakince, Draco asalarla geri dönerken. "Cissy, bence,Greyback, Bayan Bulanık‘la ilgilenirken biz de şu küçük kahramanlarıbağlamalıyız. Eminim ki Karanlık Lord bugün yaptıklarından sonra kıza neyaparsanyapkızamaz."

Bellatrix‘in son kelimesinden sonra yukarıdan bir gıcırdama sesi geldi. Hepsibirden yukarıdaki sallanan kristal avizeye bakıyorlardı. Sonra, sert bir kırılma

sesiyleavizedüşmeyebaşladı.AvizenintamaltındaolanBellatrix,Hermione‘yibırakarakkenaraatladı.Avize,HermioneveGriphook‘unüstünedüştüvekristalparçalarıheryeredağıldı:Dracokanayansuratınıelleriylekapamayaçalıştı.

Ron, Hermione‘yi enkazın altından çekerken Harry, bu kargaşa ortamındanyararlandı ve üç tane asayı da Draco‘dan almayı başardı. Hepsini Greyback‘edoğrututarken"Sersemlet"diyebağırdıvegöğsüneüçtanebüyübirdençarpankurtadamınayaklarıyerdenkesildi.Önceduvara,sonradayereçarptı.

NarcissabiricikoğluDraco‘yudahafazlazarargörmesindiyekenaraçekerken,kardeşi, elindegümüşbıçakla ayağı kalktı, amaNarcissa asasını kapıya doğrututuyordu.

"Dobby!" diye bağırdı. Bellatrix bile şoktan hareketsiz kaldı. "Sen! Sen midüşürdüno -?"Minik ev cini parmağını eski sahibesine doğrultarakHarry‘ninyanınayürüdü."HarryPotter‘azararveremezsin"diyeciyakladıevcini.

"Öldür onu Cissy!" diye bağırdı Bellatrix, ama yüksek bir çatırdamaylaNarcissa‘nınasasıdahavayauçtu.

"Seni pis maymun!" diye haykırdı Bellatrix. "Nasıl bir cadının asasınasaldırırsın,nasıldaefendilerinekarşıgelirsin!"

"Dobby‘ninefendisiyoktur"diyeciyakladıelf."DobbyhürbirevciniveDobby,HarryPottervearkadaşlarınıkurtarmayageldi.

Harry‘nin yara izi acıdan onu neredeyse kör ediyordu ve farkına vardı kiVoldemort‘ungelmesineçokazkalmıştı.

"Ron,yakalaşunuvegit!"diyebağırdıHarry,asalardanbir tanesinionadoğrufırlatırken. Ondan sonra, enkazın altındaki Griphook‘u kurtarmak için eğildi.Harry,neredeysebaygınolmasınarağmenGryffindor‘unkılıcınısıkıcakavramışolancinihızlıcataşıdıktansonraDobby‘ninelinituttuvebirliktecisimlendiler.

Harry,tamcisimlendikleriandaardındabıraktıklarıodayasonbirkezdahagözattı.NarcissaveDraco‘nun suratlarıRon‘un saçı kadarkırmızıydıveBellatrixdeelindetuttuğubıçağıcisimlendikleriyeredoğrufırlatmıştı.

BillveFleur‘unevi...KabukEv...BillveFleur‘unevi....

Harry sadece bilinmezliğe doğru cisimlenmişti. Tek yapabildiği şey gitmekistediğiyeritekraretmekveorayagidecekleriniummaktı.YaraizindekiacıonukıvrandırırkenDobby‘ninelininonunelinianidençektiğinihissetti.

Yeredüştülervetuzluhavayıiçlerineçektiler.Harry,dizlerininüstünedüşmüştü.Dobby‘ninelinibıraktıveGriphook‘uyavaşçavenazikçeyerebıraktı.

"İyimisin?"diyesorduzarzorhareketedencine.

Harrykaranlığagözlerinikısarakbaktı.Birden,azilersindeküçükbirkıreviveevinçevresindebirhareketgördüğünüsandı.

"Dobby,burasıKabukEvmi?"diyefısıldadı,Malfoy'lardanaldığı ikiasayıdahazırtutarak."Doğruyeremigeldik?Dobby?

Etrafınabaktı.Küçükevciniondanbirazuzaktaduruyordu.

"DOBBY!"

Evcinikafasınıbirazoynattı.Yıldızlaronunkocamangözlerindenyansıyordu.O ve Harry göğsünden kanların çıkmasına neden olan gümüş bıçağabakakaldılar.

"Dobby-HAYIR-YARDIMEDİN!"diyebağırdıHarry,kırevineveetrafındakiinsanlaradoğru."YARDIMEDİN!"

Harrygelenkişilerinbüyücümüdeğilmi,dostmudüşmanmıolduklarınadikkatetmiyordu.Dikkat ettiği tek şey Dobby‘nin göğsündeki siyah lekeydi. DobbykollarınıyalvarırcasınaaçtıveHarryonuyakalayıpyereyatırdı.

"Dobbyölme,lütfenölme-"

EvcininingözleriHarry‘yedoğrubaktıvedudaklarıtitremeyebaşladı."Harry...Potter..."

Ve küçük bir titremeyle ev cini hareketsizleşti ve o büyük gözleri birer camküredenbaşkabirşeydeğildiartık.

YİRMİDÖRDÜNCÜBÖLÜM:ASAYAPIMCISI

Eskibirkabusatekrardanbatmakgibiydi;biranHarry,Hogwarts‘ınenyüksekkulesindeDumbledore‘uncesedininyanıbaşındadizçökmüştü,ancakgerçekteBellatrix tarafından bıçaklanan, çimin üzerine kıvrılmış küçük vücudabakıyordu.Hernekadargittiğiyerdeonageriseslenemeyeceğinibiliyorolsada,Harry,hala"Dobby...Dobby..."diyesayıklıyordu.

Bir dakika sonra, evcininin yanına diz çökmüş Harry, Bill ve Fleur, Dean veLuna‘nın etrafında toplanmalarıyla, her şeyden sonra doğru yere gelmişolduklarınıanladı."Hermione,"dedibirden."Neredeo?"

"Rononuiçerigötürdü,"dediBill."İyileşecek."

Harry,tekrarDobby‘yebaktı.Eliniuzattıveevcininincesedindenkeskinbıçağıaldı,sonrakendimontunuçıkartıpbirbattaniyeymişçesineDobby‘yisardı.

Yakında bir yerlerde deniz kayalıklara çarpıyordu, Harry diğerleri konuşupkararlar alırkenbu sesekulak verdi;Dean, yaralıGriphook‘u eve taşıdı, Fleuronlarlabirlikteaceleediyordu;Billnesöylediğinigerçektenbiliyordu.OsıradaHarry,yerdeyatanküçükbedenebaktı,veyaraiziiğnelenipyandıveaklınınbirköşesindesankibir teleskopunyanlışucundanbakıyormuşçasınaVoldemort‘unMalfoy Malikanesi‘nde geride bıraktıklarını cezalandırırken gördü. Öfkesikorkunç dereceydi ama, sessiz geniş bir okyanusta fırtına kopmuş gibi,Dobby‘yeduyduğukederneredeyseöfkesinigölgelemişti.

"Normal yoldan yapmak istiyorum," bu kelimeler Harry‘nin bilinçli olaraksöylediği ilk kelimelerdi. "Sihirle değil. Küreğiniz var mı?" ve kısa bir süresonra, tek başına, çalılıkların arasında, bahçenin sonlarında bir yerde Bill‘ingöstermiş olduğu alandamezarı kazmayakoyuldu.El ile iş yapmanın zevkinevararak,içindesihirsizlikolmasınıntadınıçıkararaköfkeylekazıyordu;toplananher bir damlacık, yere düşen her bir ter damlası hayatlarını kurtaran evcininearmağanmışgibiydi.

Yaraiziyandı,amaoacınınefendisiydi,uzaktanbirkezdahahissetti.Sonundaöğrenmişti, Dumbledore‘un onu Snape‘ten öğrenmesini istediği şeyi, aklını

Voldemort‘a kapamayı öğrenmişti. Tıpkı Harry, Sirius için kederlereboğulmuşkenonasahipolamadığıgibi,şimdideDobby‘ninyasınıtutarkenonundüşünceleri Harry‘ye ulaşamazdı. Matem, görünüşe göre Voldemort‘u dışarıitmişti...Dumbledore,bununtabiikisevgidenkaynaklandığınısöyleyecekti.

Harry, soğuk toprakta derine ve daha derine kazarken, üzüntüsünü teriyleakıtırken,yaraizindekiacıyıgörmezdengeliyordu.Karanlıkta,kendinefesindenve ona eşlik eden deniz sesinden başka bir ses olmaksızın MalfoyMalikanesi‘nde olanlar geri döndü, duyduğu şeyler geri döndüve karanlıkta oışıkaklındayandı.

Kollarının tuttuğu devamlı ritim, düşüncelerle birlikte zamanı yeniyordu.Kutsallar... Hortkuluklar... Kutsallar... artık bu garip, takıntılı istek yoktu.Kaybetmekvekorkuonuortayaçıkarmıştı.Harry,tokatlanarakuyandırılmışgibihissetti.

Mezardaderinevedahaderinekazarken,Voldemort‘unbugeceneredeolduğunubiliyordu ve Nurmengard‘ın en yüksekteki hücresinde kimi ve ne içinöldürdüğünüde...

Ve bilinçsizce yapılan bir küçük merhametin bedeliyle ölen Kılkuyruk‘udüşündü...Dumbledorebunuöngörmüştü...Dahanekadarınıbiliyordu?

Harry saatin kaç olduğunu unuttu. Sadece Ron ve Dean ona katıldığındakaranlığınbirkaçderecedahaaydınlandığınıbiliyordu."Hermionenasıl?"

"Dahaiyi,"dediRon."Fleuronunlailgileniyor."Harry,onaasasıylanedendahadüzgün bir mezar yaratmadığını ve neden buna ihtiyaç duymadığınısorduklarında cevabını hazır tutuyordu. Diğerleri Harry‘nin açtığı çukuraatladılarveçukuryeterincederinleşenekadarberabercesessizceçalıştılar.

Harry, evcinini montuyla iyice sardı. Ron mezarın kenarına oturup evcinininçoraplarını ve ayakkabısını çıkardı ve evcininin çıplak ayaklarının üstüneyerleştirdi.Dean,Harry‘nin,yarasagibikulaklarınıörterekDobby‘ninkafasınadikkatlicegeçirdiğiyündenbirşapkayarattı."Gözlerinikapatmalıyız."

Harrykaranlıktangelendiğerleriniduymadı.Billbirseyahatpelerinigiyiyordu,FleurcebindeHarry‘ninİske-büyüolduğunusandığıbirşişevekocabirönlükiçindeydi. Hermione, ödünç alınan gecelikler içinde solgundu ve ayaklarıüstünde zor duruyordu; yaklaştığında Ron, kolunu omzuna doladı. Fleur‘unpaltolarından biriyle ortaya çıkan Luna eğildi ve ellerini nazikçe evciningözkapaklarına koydu, sonra onları onun donuk bakışının üstünde kaydırdı.

"Tamamdır,"dediyavaşça."Şimdiuyuyabilir."

Harry, evcininin kollarını düzelterek onumezara koydu, böylece huzur içindeyatabilirdi, sonra dışarı çıkıp son kez o küçük bedene baktı. Dumbledore‘uncenazesini, dizi dizi altından sandalyeleri, ön taraftaki Sihir Bakanı‘nınDumbledore‘un başarılarını andığını ve beyaz mermer mezarın durgunluğunuhatırladığında kendini patlamamak için zor tuttu. Dobby‘nin tam bir cenazetörenini hak ettiğini düşündü ama evcini, burada, çalılıkların arasında kabacaaçılmış bir çukurun içinde yatıyordu. "Sanırım bir şeyler söylemeliyiz," diyekonuşmayabaşladıLuna."İlkben,olurmu?"

Ve herkes ona bakarken, o mezarın tabanında yatan evcinine döndü. "Beni ohücredenkurtardığın içinçok teşekkür ederimDobby.Çok iyi ve cesurken buşekildeölmekzorundaolmanhiçadildeğil.Bizimiçinneyaptığınıherzamanhatırlayacağım.Umarımşimdimutlusundur."

Döndü ve beklentiyle Ron‘a baktı, Ron boğazını temizledi ve kalın bir sesle,"evet... teşekkürler Dobby." dedi. "Teşekkürler," diye mırıldandı Dean. Harryyutkundu. "Güle güle,Dobby," dedi, bu tümbecerebildiğiydi, amaLuna onuniçinherşeyisöylemişti.Billasasınıkaldırdıvemezarınyanısırabirsürütoprakhavayayükseldivenazikçeevcinininüzerinedöküldü,küçükkızılbirtümsek.

"Buradabirdakikakalmamaizinverirmisiniz?"diyesordudiğerlerine.

Anlayamadığı kelimeler mırıldandılar; sırtına nazikçe vuruşlarını hissetti vesonrahepsi,Harry‘yigerideevciniyleyalnızbırakarakevegitti.

Çevresine bakındı: çiçek tarhının sınırlarını belirleyen, denizin bilediği birkaçbüyükbeyaztaşvardı.EnbüyüklerindenbirinialdıveşimdiDoby‘ninbaşınındinlendiğiyereyastıkmışgibiyerleştirdi.Sonracebindekiasayıhissetti.Oradaiki tane vardı. Unutmuştu, izlerini kaybetmişti; hangi asa kimindi şimdihatırlayamıyordu; kendini onları birinin elinden kaparken hatırladı. Eline dahahoşgeleni,ikisindenkısaolanıseçtivekayayayöneltti.

Yavaşça, mırıldadığı şekliyle, kayanın yüzeyinde derin kesikler belirdi.Hermione‘nin bunu daha düzenli ve muhtemelen daha çabuk yapabileceğinibiliyordu, ama mezarı kendi kazarken, noktayı da kendi belirlemek istemişti.Harrygerikalktığındataştaşöyleyazılıydı.

BURADA,ÖZGÜREVCİNİDOBBYYATIYOR.

El çalışmasına birkaç saniye daha baktı, sonra uzaklaştı, yara izi hafifteniğneleniyordu ve aklı mezarda hatırladığı şeylerle, karanlıkta şekillenen hemetkileyicihemdekorkunçfikirlerledoluydu.

Küçük hole girdiğinde hepsi oturma odasında oturuyorlardı, dikkatlerikonuşmakta olanBill üzerindeydi.Oda, şöminede canlı bir şekilde yanan çalıçırpının küçük aleviyle, hoş bir ateş rengiydi. Harry halının üzerine çamurakıtmakistemediğindenkapıeşiğindedinleyerekdurdu.

"...Ginny tatilde olduğu için şanslıyız.EğerHogwarts‘da olsaydı daha biz onaulaşamadanonualmışolacaklardı.Şimdionundagüvendeolduğunubiliyoruz."Etrafa baktı ve orada duran Harry‘yi gördü. "Onları kovuktan aldım," diyeaçıkladı. "Onları Muriel‘in evine taşıdık. Ölüm Yiyenler, Ron‘un seninleolduğunu biliyorlar ve aileyi hedef almış durumda- özür dileme," diye eklediHarry‘nin ifadesinin görünüşü nedeniyle. "Her zaman bu söz konusu olmuştu,babamdaaylardırsöylüyordu.Bizetraftakienkanıbozukaileyiz."

"Nasıl korunuyorlar?" diye sorduHarry. "FideliusBüyüsü.BabamSırTutucu.Ve aynısını bu ev için de yaptık. Ben Sır Tutucu'yum. Hiçbirimiz işegidemiyoruz, ama şimdi en önemli şeyimiz bu değil. Ollivander ve Griphookyeterince iyileştiklerinde onları daMuriel‘e taşıyacağız. Burada fazla oda yokama onda oda çok. Griphook‘un bacakları iyileşmekte. Fleur ona İske-büyüverdi,muhtemelenonlarıbirsaatiçindeçıkaracağızyoksa-"

"Hayır,"dediHarryveBillkorkmuşgöründü."Herikisinedeburadaihtiyacımvar. Onlarla konuşmam gerek. Önemli." Sesindeki otoriter havayı sezinledi,inanç,amacadairosesDobby‘ninmezarınıkazarkengelmişti.Bütünyüzleronadöndü,hepsişaşkıngörünüyordu.

"Yıkayacağım,"dediHarryBill‘e,halaDobby‘ninkanıveçamurlakaplıellerinebakıyordu."Sonra,onları görmem gerekecek, hemen sonra."Mutfağa girdi vedenize nazır pencerenin altındaki lavaboya yöneldi. Şafak yatay çizgidesöküyordu, koyu pembe ve altınsı, ellerini yıkarken karanlık bahçede aklınagelendüşünceninizinebirkezdahadüştü.

Dobby,onuhücreyeyollayanınkimolduğunuaslasöyleyemeyecektiamaHarryne gördüğünü biliyordu. Cam parçacığından, delici bakışlı mavi bir göz onabakmıştıvesonrayardımgelmişti.Hogwarts‘taonudileyenherkeseherzamanyardımedilecektir.

Harry, oturma odasındaki mırıltılara ve pencereden dışarıdaki manzaranıngüzelliğinevurdumduymazbirhaldeellerinikuruladı.Okyanusboyuncabaktı

vehiçolmadığıkadarkendinibuşafağa,herşeyinmerkezinedahayakınhissetti.

Ve yara izi hala batıyordu ve Voldemort‘un da oraya gitmekte olduğunubiliyordu. Harry anlıyordu ve anlamıyordu. İç benliği ayrı bir şeyi, beyni isebambaşkabirşeyisöylüyordu.Harry‘ninaklındakiDumbledoregülümsedi,duaedermişgibibirleşmişellerininüstündenHarry‘yiizliyordu.

Ron‘aPüfür'üverdin...Onuanlamıştın...Geridönmesiiçinbiryolverdin...

Kılkuyruk‘udaanlamıştın...Küçükbirpişmanlığınoradaolduğunu,biryerlerdeolduğunu biliyordun... Ve eğer onları anladıysan... Bende neyi anladınDumbledore?

Aramamam ama bilmem mi gerekiyordu? Ne kadar zor durumda kalacağımıbiliyor muydun? Bu yüzden mi bunu bu derece zor kılmıştın? Böylece bunuaçığaçıkarmakiçinzamanayıracaktım?

Harry, gözleri donuk, hala orada duruyor, göz kamaştırıcı güneşin altınışınlarınınufuktanyükselişiniseyrediyordu. Sonra temiz ellerine baktı ve halahavluyu tuttuğuna bir an şaşırdı. Gidip yerine koydu ve hole geri döndü,dönmesiyle birlikte yara izinin kızgın bir şekilde attığını hissetti ve suda birejderhauçuşununyansımasıveçokiyibildiğibirbinanınhatlarıaklındaparladı.

BillveFleur,merdivenlerinbaşındabekliyorlardı.

"GriphookveOllivanderilekonuşmamlazım,"dediHarry.

"Hayır,"dediFleur."Beklemengerekecek,Harry.Herikisideçokyorgunlar-"

"Üzgünüm,"dedikızmadan,"amabekleyemez.Şimdionlarlakonuşmamgerek.Özelbirşekilde-veayrıayrı.Acil."

"Harry,nelerdönüyor?"diyesorduBill."Buradaölübirevciniveyarıkendindebir cincüce ile beliriyorsun,Hermione işkence edilmiş gibi görünüyor veRonbanabirşeyanlatmayıreddediyor-"

"Ne yaptığımızı söyleyemeyiz," dedi Harry tek düze. "Yoldaşlık'tasın, Bill,Dumbledore‘un bize bir görev bıraktığını biliyorsun. Bu konuda başkasıylakonuşmamamızgerekiyor."

Fleursabırsızbirsesçıkardı,amaBillonabakmadı;Harry‘yegözlerinidikmişti.Yara izliyüzündenbirşeyokumakgüçtü.SonundaBill, "Tamamozaman, ilkkiminlegörüşmekistiyorsun?"dedi.

Harry tereddüt etti. Karar vermesi gerektiği şeyin ne olduğunu biliyordu.

Neredeysezamankalmamıştı,şimdiisekararvermezamanıydı:HortkuluklarmıyoksaKutsallarmı?"

"Griphook,"dediHarry."ÖnceGriphookilegörüşeceğim."

Kalbi sanki büyük bir engeli aşmış da koşuyormuşçasına deli gibi çarpıyordu."Yukarıda,ozaman,"dediBill,onaeşlikederek.

Harrydurupgeriyebakmadanöncebirkaçadımyukarıtırmandı.

"Siz ikinize de ihtiyacım var!" diye seslendi Ron ve Hermione‘ye, oturmaodasınınkapısınasıvışmışyarıgizlioradabekliyorlardı.

İkisideaydınlığaçıktılar,Garipbirşekilderahatlamışlardı.

"Nasılsın?"dediHarry,Hermione‘ye."Muhteşemdin-ohikayeyiuydurmak,tamdasanaeziyetederken,tıpkışeygibi-"

Hermionecılızbirşekildegülümsedi,Rononutekkoluylasıvazladı."Şimdineyapıyoruz,Harry?"diyesorduRon.

"Göreceksiniz.Gelin."

Harry,RonveHermione,Bill‘idikmerdivenlerdenküçükbiralanakadartakipetti.Üçkapıoalanaaçılıyordu.

"Burada," dedi Bill, onun ve Fleur‘un odasının kapısını açarak. Oda denizmanzaralıydı ve şimdi doğan güneş nedeniyle bir parça altın sarısıylagölgelenmişti.Harrypencereyedoğrugitti, sırtınımuhteşemmanzarayadöndüveyaraizibatarhaldeellerinikenetleyipbekledi.Hermione,makyajmasasınınyanındakisandalyeye,Rondasandalyekolunaoturdu.

Ufak cincüceyi taşıyarak tekrar görünen Bill, onu yatağın üzerine yerleştirdi.Griphook teşekkürlerini homurdandı ve Bill hepsinin arkasından kapıyıkapayarakçıktı.

"Seniyataktançıkarttığımiçinözürdilerim,"dediHarry."Ayaklarınnasıl?"

"Acıdolu,"diyecevapladıcincüce."Amagelişmekte."

Hala Gryffindor‘un kılıcını taşıyordu ve garip bir görünüm takınmıştı: yarımeraklı, yarı saldırgan. Harry, cincücenin solgun yüzünü fark etti, uzun inceparmaklarını, siyah gözlerini. Fleur ayakkabılarını çıkartmıştı: uzun ayaklarıkirliydi.Bir evcininkindendahabüyüktü, amaçokdadeğildi.Kel, sivrikafasıbirinsanınkindençokdahabüyüktü.

"Muhtemelenhatırlamıyorsunuzdur-"diyebaşladıHarry.

"-benim size sizin kasanızı gösteren cincüce olduğumu,Gringotts‘u ilk ziyaretettiğinizde?" dedi Griphook. "Hatırlıyorum, Harry Potter. Cincüceler arasındabileçokünlüsünüz."

Harryvecincücebirbirleriniölçerekbakıştılar.Harry‘ninyaraizihalabatıyordu.Griphook ile bukonuşmasından çabuk sıyrılmak istiyordu, ama aynı zamandayanlış bir hareket yapmaktan korkuyordu. İsteğini dile getirmenin en uygunyolunuaramayaçalışırken,cincücesessizliğibozdu.

"Cini gömdün," dedi, beklenmedik şekilde kinli çıkıyordu sesi. "Seni yantaraftakiyatakodasınınpenceresindenizledim."

"Evet,"dediHarry.

Griphookonaeğikgözlerininucundanbaktı."Sensıradışıbirbüyücüsün,HarryPotter."

"Ne açıdan?" diye sordu Harry, bilinçsizce yara izini ovuşturuyordu. "Mezarıkazdın."

"Ve?"

Griphook cevap vermedi. Harry daha çok bir Muggle gibi davranmakla alayedildiğinidüşündü,amaGriphook‘unmezarını onaylayıponaylamadığı çokdaumurundadeğildi.Atakiçinkendinitopladı.

"Griphook,sormamgerek-"

"Ayrıcabircincüceyikurtardın."

"Ne?"

"Beniburayagetirdin.Benikurtardın."

"Ee,bunuhalindenmemnunsundiyealgılıyorum?"dediHarrybirazsabırsızca.

"Hayır, Harry Potter," dedi Griphook ve bir parmağıyla yanağının üstündekisakalınıkıvırarak,"amaçokgaripbirbüyücüsün."

"Tamam,"dediHarry."Ee,birazyardımaihtiyacımvarGriphookvebunubanasenverebilirsin."

Cincüce destek çıkarcasına bir şey yapmadı, ama daha önce onun gibi bir şeygörmemişgibikaşlarınıçatarakHarry‘yebakmayadevametti.

"BirGringottskasasınagirmemgerek."

Harry bunu çok kötü söylememeye çalışmıştı: yıldırım şeklindeki yara izindeağrı sancıdığında ve bir kez daha Hogwarts‘ın dışını gördüğünde kelimelerağzındanfırlamıştı.

Aklını iyice mühürledi. Önce Griphook ile anlaşması gerekiyordu. Ron veHermione,Harry‘yesankidelirmişçesinebakıyorlardı.

"Harry-"dediHermione,amasözüGriphooktarafındankesilmişti.

"BirGringottskasasınagirmek?"diye tekrar etti cincüce,yataktapozisyonunudüzelterek,ürkmüştü.

"Buimkansız."

"Hayır,değil,"dediRononuyalanlayarak."Dahaönceoldu."

"Evet,"dediHarry."SeninleilktanıştığımızdaGriphook.Doğumgünümde,yediyılönce."

"Sözkonusukasao zamandaboştu,"diye şakladı cincüce,HarryhernekadarGriphook‘un, Gringotts‘dan ayrılsa da onun korumalarının aşılması fikrinealındığınıanlamıştı."Korumasıenazseviyedeydi."

"Peki, bizim girmek istediğimiz kasa boş değil ve zannediyorum korumasıoldukçagüçlüolacak,"dediHarry."Lestrange'laraait."

Hermione ve Ron‘un şaşkınlıkla birbirlerine baktığını gördü, ama Griphookcevapverdiktensonraaçıklamakiçinyeterincezamanolacaktı.

"Hiç şansınız yok," dedi Griphook keskin bir şekilde. "Hiçbir şansınız yok.Seninolmayanbirşeyyürüteceksenunut.Aklınıbaşınaal-"

"Sonra da kendini tut, hırsızlığa kalkarsan, bir daha düşün yine, başka şeylerbulursunçilaltınlaryerine.”

“-Evethatırlıyorum,"dediHarry."Amakendimebirşeyyürütmeyeceğim,kendikazancımiçinhiçbirşeyalmayacağım.İnanıyormusun?"

CincüceHarry‘yepekinanmışgörünmediveHarry‘ninalnındakiyaraizibattı,amadavetiniveacısınıkabuletmeyireddederekgörmezdengeldi.

"Eğer kişisel amaçlar uğruna bir şey aramayan bir büyücü olsaydı," dediGriphooksonunda,"osenolurdun,HarryPotter.Cincücelerveevcinleribugecegösterdiğinkorumayavesaygıyaalışıkdeğiller.Asataşıyıcılardandeğil."

"Asa-taşıyıcılar," diye tekrar etti Harry: yara izi yandığında bu deyim onayabancıgelmişti,Voldemortdüşüncelerini kuzeye yönlendirmişti veHarry yankapıdakiOllivander‘ısorgulamakiçinyanıptutuşuyordu.

"Asataşımahakkı,"dedicincücesükunetle,"uzunsürebüyücülervecincücelerarasındarekabetenedenoldu."

"Ama,cincücelerasasızdabüyüyapabilirler,"dediRon.

"Bir anlamı yok. Büyücüler diğer sihir varlıklarıyla asa ilminin sırlarınıpaylaşmayı reddediyor. Güçlerimizi geliştirebileceğimiz olasılığına karşıçıkıyorlar."

"Öyle, cincüceler de kendi büyülerini paylaşmıyorlar," dediRon. "Kılıçları vezırhlarıbuşekildenasılyaptığınızıanlatmıyorsunuz.Cincüelerbüyücülerindahaöncehiçyapamadığıgibimetalleriişlemeyibiliyorlar-"

"Fark etmez," dedi Harry, Griphook‘un değişen rengini fark ederek. "Bubüyücülerekarşıcincücülereveyadiğersihirliyaratıklarakarşıdurumudeğil-"

Griphookgevrekbirkahkahaattı.

"Ama öyle, tamamen öyle! Karanlık Lord her zamankinden daha fazlagüçlenirken,senin ırkınbenimkindendahaüstte.Gringottsbüyücülükkurallarıaltında,evcinlerininkanlarıdökülüyorveasa-taşıyıcılarındankimtepkigösterdiki?"

"Bizgösteriyoruz!"dediHermione.Dikoturmuştu,gözleriparlıyordu."Bizkarşıçıkıyoruz!Enazcincüceler,evcinlerikadarbendeavlanıyorum,Griphook!BirBulanık'ım!"

"Kendineöylehitapetme-"diyemırıldandıRon.

"Neden etmeyim?"dediHermione. "Bulanık ve bundangurur duyuyorum!Buyeni düzende senden daha iyi bir pozisyonda değilim, Griphook! İşkenceedilmekiçinseçilenbendim,Malfoy'larınevinde!"

Konuştuğu sırada geceliğinin yakasını açarak Bellatrix‘in yaptığı kesiği,boğazındakikırmızılığıgösterdi.

"Dobby‘yi özgür bırakanın Harry olduğunu biliyor muydunuz?" diye sordu."Yıllarcacinlerinözgürbırakılmalarınıistediğimizibiliyormuydunuz?"(Ronbusırada Hermione‘nin sandalyesinin kolunda huzursuzca kıpırdandı.) Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘in yok edilmesini bizden daha çok isteyemezsin

Griphook!"

CincüceHarry‘yegösterdiğiaynımeraklaHermione‘yebaktı.

"Lestrange‘lerin kasasında ne arıyorsunuz?" diye sordu aniden. "İçerde yatankılıçsahte.Gerçekolanıbu."Birdiğerindenbirdiğerinebaktı."Sanırımbunusizdebiliyorsunuz.Oradasiziniçinyalansöylememiistediniz."

"Amakasadadurantekşeysahtekılıçdeğil,öyledeğilmi?"diyesorduHarry."Muhtemelenoradabaşkaşeylerdegördünüz?"

Kalbi her zamankindendehızlı çarpıyordu.Yananyara izini dikkate almamakiçinikikatıçabasarfetti.

"Gringotts‘un sırları hakkında konuşmamız kurallarımıza karşı. Bizler ünlühazinelerin gardiyanlarıyız. Sorumluluğumuzdaki eşyalara karşı birsorumluluğumuzvar,hernekadarbunlarbizimelimizdençıkmaolsada."

Cincüce kılıca hafiften vurdu ve siyah gözleri tekrar Harry‘den Hermione‘ye,oradandaRon‘akaydı."Çokgençsiniz,"dedisonunda,"bukadarsavaşiçin."

"Bizeyardımedecekmisin?"dediHarry."Bircincüceninyardımıolmadaniçerigirebilmegibibirumudumuzyok.Senbizimtekşansımızsın."

"Ben...düşünmemgerekbukonuda,"dediGriphooksinirbozucubirşekilde.

"Ama-" dedi Ron, sinirlenmeye başlamıştı, Hermione kaburgalarına bir taneindirdi.

"Teşekkürler,"dediHarry.

Cincücebüyükkelbaşınıonaylarcasınasalladıvesonrakısabacaklarınıesnetti.

"Sanırım," dedi gösterişli bir şekilde kendine Bill ve Fleur‘un yatağında yerederek, "şu İske-büyü işini bitirdi. Sonunda uyuyabileceğim. Kusurabakmayın..."

"Evet, tabii"dediHarry,amaodadançıkmadanönceileriuzandıvecincüceninyanındanGryffindor‘unkılıcınıaldı.Griphookkarşıçıkmadı,amaHarryodanınkapısınıarkasındankaparkengözlerindekızgınlıkgördüğünüdüşündü.

"Küçükkaçık,"diyefısıldandıRon."Bizibekletmektenzevkalıyor."

"Harry," diye fısıldadı Hermione, her ikisini de kapıdan hala karanlık alanınortasına doğru uzaklaştırarak. "Düşündüğüm şeyi mi söylüyorsun?Lestrange'lerinkasasındabirHortkulukolduğunumusöylüyorsun?"

"Evet,"dediHarry."Bellatrixorayagittiğimizidüşündüğündekokmuştu,kendiderdindeydi. Neden? Neyi görmüş olabileceğimizi veya başka ne almışolabileceğimizi düşünmüştü? Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘in fark etmesindenkorkacağıbirşeyi."

"Ama Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘in bulunduğu, önemli işler yaptığı yerleriarıyoruzsanmıştım?"dediRon,afallamıştı.HiçLestrange'lerinkasasınagirmişmiydiki?"

"HiçGringotts‘agirdimibilmiyorum,"dediHarry."Küçükkenoradahiçaltınıolmadı, çünkü ona kimse bir şey bırakmamıştı. Yine‘de Diagon Yolu‘na ilkgittiğindebankayıdışarıdangörmüşolmalı."

Harry‘ninyara iziatmayabaşladıamagörmezdengeldi,RonveHermione‘ninOllivanderilekonuşmadanönceGringottskonusunuanlamalarınıistiyordu.

"SanırımGringotts‘taanahtarıolanherkeseimrenmiştir.Galibaorayıbüyücülükdünyasına ait gerçek bir sembol olarak görmüştür. Ve unutma ki Bellatrix vekocasına güvenmişti. Düşüşünden önce onlar en sadık hizmetkarlarıydı veortadan kaybolduktan sonra onu aramaya koyuldular. Geri döndüğü gecesöylemiştibunu,onuduydum."

Harryyaraiziniovuşturdu.

"Yine de Bellatrix‘e onun bir Hortkuluk olduğunu anlatmış olacağınısanmıyorum. Lucis Malfoy‘a günlük gerçeğini hiçbir zaman anlatmadı.Muhtemelen ona bunun değerli bir eşya olduğunu ve kasasında saklamasınıemretmişti. Saklamak istediğin bir şey için dünyadaki en güvenli yer, diyedemiştiHagrid...Hogwartshariç."

HarrykonuşmayıbitirdiğindeRonkafasınısalladı."Onugerçektenanlıyorsun."

"Sadeceküçükbirparçasını,"dediHarry."Küçükparçasını...Dumbledore‘udabukadaranlayabilmeyiarzulardım.Amagöreceğiz.Hadi-Ollivanderşimdi."

Ron ve Hermione sersemlemiş gibiydiler ama küçük ara boyunca onu takipederkenoldukçaetkilenmişlerdiveBillileFleur‘unodasınınkarşısındakikapıyıçaldılar.Zayıfbir"İçerigirin"onlaracevapverdi.

Asa yapımcısı pencerenin en uzağında, ikiz bir yatakta yatıyordu.Hücrede biryıldan fazla tutulmuş ve işkence edilmişti, Harry bir olaydan ötürü hepsinibiliyordu.Zayıflamıştı,yüzününkemiklerisolgunsarıtenindendışarıfırlamıştı.Büyükgümüşigözleriyerlerindeçökmüşlergibiydi.Battaniyeninüstündeduran

ellerbiriskeleteaitolabilirdi.Harry,RonveHermione‘ninyanınaboşbiryatağaoturdu.Doğangüneşburadangörünmüyordu.Odauçurumuntepesindekibahçeveyenikazılmışmezarlakarşıkarşıyaydı

"Mr.Ollivander,sizirahatsızettiğimiçinözürdilerim,"dediHarry.

"Sevgiliçocuğum,"Ollivander‘ınsesizayıftı. "Bizikurtardın,oyerdeöleceğizsanmıştım,sanaaslaamaaslayeterinceteşekküredemem..."

"Yapabildiğimiziçinçokmuyluyuz."

Harry‘nin yara izi küt küt atıyordu. Biliyordu, emindi, Voldemort‘u amacıpeşindeykenyenmekveyaçabalarınıengellemekiçinçokazzamankalmıştı.İlkönce Griphook‘la konuşmayı seçmekle kararını vermişti. Yalandan birmemnuniyettakınarakelyordamıylaboynunaasılıkesedenasanınikiyeayrılmışparçalarınıçıkardı.

"Mr.Ollivander,birazyardımaihtiyacımvar."

"Neistersen.Neistersen."dediasa-yapımcısı.

"Bunutamiredebilirmisin?Mümkünmü?"

OllivandertitreyeneliniuzattıveHarrybirbirinebağlıparçalarıavucunakoydu.

"Çobanpüskülü ve ankakuşu teli," dedi Ollivander titrek bir sesle. Yirmi üçsantim.Nazikvekırılgan."

"Evet,"dediHarry."Tami-?"

"Hayır,"diyefısıldadıOllivander.Üzgünüm,çoküzgünümamabuderecedebirhasaralanasabildiğimhiçbiryollatamiredilemez."

Harry bunu duymaya hazırlıklıydı ama yine de bomba etkisi yapmıştı. Asaparçalarınıgerialdıveboynundakikeseyekoydu.Ollivanderparçalanmışasanınkaybolduğu noktaya gözlerini dikti ve Harry, Malfoy'lardan aldığı iki asayıcebindençıkaranakadarbaşkayerebakmadı.

"Bunlarıtanımlayabilirmisiniz?"diyesordu.

Asa yapımcısı asalardan birincisini aldı ve küçük yumru ellerinde çeviripdoğrulttu,çökmüşgözlerinedoğruyaklaştırdı.

"Ceviz ağacı ve ejderha teli," dedi. "kırk iki nokta üç santim. Asi. Bu asaBellatrixLestrage‘in."

"Yabu?"

Ollivanderaynıincelemeyiyaptı.

"Alıçağacıvetekboynuzluatkılı.Tamolarakyirmibirsantim.Önemliölçüdeesnek.BuDracoMalfoy‘unasasıydı."

"-sıydı?"diyetekraretti."Halaonundeğilmi?"

"Muhtemelendeğil.Eğeronual-"

"-Öyleoldu-"

"-o zaman senin olabilir. Tabii ki alma şekline göre değişir. Çoğunluk asanınkendisine göre değişir. Genelde yine de asanın kazanıldığı durumda asanınbağlılığıdeğişecektir."

Uzaktakidenizinsesidışındaodadançıtçıkmıyordu.

"Asaların hisleri varmış gibi konuşuyorsunuz," dedi Harry, "sanki kendibaşlarınadüşünebilirlermişgibi."

"Asa büyücüsünü seçer," dedi Ollivander. "bizim gibi asa ilmi üzerindeçalışanlariçinbuherzamanoldukçaaçıktır."

"Amayinede,kendisiniseçmediğibirasahalabirkişitarafındankullanılabilir,değilmi?"diyesorduHarry.

"Ahevet,her şeydenöncebirbüyücüysen sihriniherhangibir alet aracılığıylaaktarabilirsin.Ancakeniyisonuçlarherzamanasailebüyücüarasındagüçlübirbağın olduğu o noktadan alındı. Bu bağlar karışıktır. İlk etkileşim ve sonrakarşılıklıdeğerlendirme,asabüyücüdenöğrenir-büyücüasadan."

Denizşiddetleilerigerigeldigitti,seskederdoluydu.

"Bu asayı Draco Malfoy‘dan zorla aldım," dedi Harry. "Bunu güvenlekullanabilirmiyim?"

"Sanırım. Önemli yasalar asa sahipliğini korur, ama kazanılmış asa genellikleyeniefendisineboyuneğecektir."

"Ozamanbunukullanabilirmiyim?"dediRon,Kılkuyruk‘unasasını cebindençıkarıpOllivander‘auzatarak.

"Kestaneağacıveejderhateli.Onsekizsantim.Kırılgan.Kaçırılmamınhemenardındanbuasayıyapmakiçinzorlanmıştım,PeterPettigrewiçin.Evet,eğeronu

kazandıysanişinigörecektirvebunubaşkabirasadandahaiyiyapacaktır."

"Vebubütünasalariçingeçerli,değilmi?"diyesorduHarry.

"Sanırım,"dediOllivander,dışarıfırlamışgözleriHarry‘ninyüzündeydi."Derinsorularsoruyorsunuz,Mr.Potter.Asailmisihrinkarışıkvegizemlibirdalıdır."

"O zaman bir asanın sahipliğini alabilmek için bir önceki sahibini öldürmeyegerekyok?"dediHarry.Ollivanderyutkundu.

"Gereklilik?Hayır,öldürmekgerektiğinisöyleyemem."

"Yinedeefsanelervar,"dediHarryvekalbihızlandı,yaraizindekiacıdahadahassaslaştı,Voldemort‘unfikrinigerçekleştirmeküzereolduğundanemindi."Birasahakkındaefsaneler-veyaasalar-cinayetleeldeğiştirenlerinden."

Olivander‘ınrengiattı.Karbeyazıyastığakarşınaçıkgriydivegözlerikocaman,kanlıydıvekorkuyabenzerbirnedendenötürüirileşmişti.

"Sadecetekbirasa,sanırım,"dedifısıltıyla.

"VeKim-Olduğunu-Bilirsin-Senonunlailgileniyor,değilmi?"diyesorduHarry.

"Ben-Nasıl?"dediOllivandervıraklargibibirsesleveyardımumarcasınaRonveHermione‘yebaktı."Bununasılbiliyorsun?"

"Sizdenasalarımızarasındakibağınasılyenebileceğinianlatmanızıistedi,"dediHarry.Ollivanderkorkmuşgörünüyordu.

"Bana işkence ediyordu, anlaman lazım! Cruciatus Laneti, Ben-benimbildiklerimionaanlatmaktanbaşkaçaremyoktu!"

"Anladım," dedi Harry. "Ona ikiz telleri anlattınız? Ona başka bir büyücününasasınıödünçalmasınısöylediniz?"

Olivander Harry‘nin bildikleri nedeniyle dehşete düşmüştü, donup kalmıştı.Yavaşçabaşınısalladı.

"Amaişeyaramadı,"diyedevamettiHarry."Benimkihalaödünçalınmışasayıyeniyordu.Nedenolduğunubiliyormusunuz?"

Başıylaonaylarkenaynızamandayavaşçabaşınısalladı.

"Ben...hiçböylebirşeyduymamıştım.Asanızogeceemsalsizbirşeysergiledi.İkiz asaların bağlantıları oldukça nadir, ancak asanız ödünç alınanı nedenpüskürttü,bilmiyorum..."

"Diğer asa hakkında konuşuyorduk. Cinayetle el değiştiren. Kim-Olduğunu-Bilirsin-Senasamıngaripbirşeyyaptığınıfarkettiğindegeridöndüvebubaşkaasayısordu,değilmi?"

"Bununasılbiliyorsun?"

Harrycevapvermedi.

"Evet, sordu," diye fısıldadı Ollivander. "Diğer adıyla Öldürücü Değnek,KaderinAsasıveyaYüceAsadiyebilinenasahakkındaonaanlatabileceğimherşeyiöğrenmekistedi..."

HarryyanyanHermione‘yebaktı.Hayretedüşmüşgörünüyordu.

"KaranlıkLord,"dediOllivanderderinvekorkmuşbir ses tonuyla, "onun içinyaptığım asadan her zaman memnun olmuştur -evet ve anka kılı, yirmi dörtsantim- ta ki ikiz asaların bağlantısını keşfedene dek. Şimdi bir diğerini, dahagüçlüolanasayı,seninkiniyenilgiyeuğratacaktekasayıarıyor."

"Ama yakında öğrenecek, eğer hala bilmiyorsa, asamın tamir edilemeyecekşekildekırıldığını,"dediHarrysükunetle.

"Hayır!"dediHemrione,korkmuşbirsesle."BunubilemezHarry,nasılbil-?"

"PrioriIncantatem,"dediHarry."AsanıvekaradikenasayıMalfoy'lardabıraktık,Hermione. Eğer dikkatlice incelerlerse en son yapılan büyüleri tekrardanyaratmalarını sağlayabilirler ve seninkinin benimkini kırdığını göreceklerdir,tamiretmeyideneyipbaşarısızolduğunugöreceklervefarkedeceklerkibaştanberikaradikenasayıkullanıyorum."

Geldiklerindenberiyüzünegelenküçükmiktardaki renkdeyüzündengitmişti.Ron, Harry‘ye sitem dolu bir bakış attı ve "şimdi bunun hakkındaendişelenmemeliyiz-"dedi.

AncakMr.Ollivanderarayagirdi.

"KaranlıkLord,YüceAsa‘yı sadece seni yok etmek için aramıyorMr. Potter.Ona sahip olmaya kararlı, çünkü bunun onu tamamen yenilmez yapacağınainanıyor."amaÖldürücüDeğnek‘esahipbirKaranlıkLordfikridebana,kabuletmeliyimki...ürkütücügeliyor."

Harry birden ilk tanıştıklarında Ollivander‘ı ne kadar çok sevdiğini hatırladı.Şimdi bile, Voldemort tarafından hapsedilip işkence yapılsa dahi KaranlıkLord‘unbuasayasahipoluşunuhayaletmektenürktüğükadaretkilenmiştide...

"Gerçektenbu- bu asanın var olduğunumudüşünüyorsunuz,Mr.Ollivander?"diyesorduHermione.

"Ahevet,"dediOllivander."Asanınizinitarihboyuncasürmenizmümkün.Tabiiki arada uzun boşluklar var, görünürden kaybolduğu anlar, geçici olarakkaybolduğu ya da saklandığı, ama her zaman geri ortaya çıktı. Asa ilminiöğrenenler için asanın kesin tanımlayıcı karakteristik özellikleri var. Yazılıpçizilenlervaramahalahepsiaçıkdeğil,benvediğerasayapımcılarıbukonudaçalışmayıgörevimizhalinegetirdik.Güvenilirolduklarınadairyüzüktaşıyanasayapımcıları."

"Öyleyse- bir efsane ya da perimasalı olduğuna inanmıyorsunuz?" diye sorduHermioneumutluca.

"Hayır,"dediOllivander."İstersecinayetleeldeğiştirirolsun,bilmiyorum.Tarihikanlıdıramabelkidebuderecearzulananbirnesneolmasındanveyabüyücülerarasında tutkuya neden olduğundan kaynaklanıyordur. Yanlış ellerde oldukçagüçlüve tehlikeliveasalarıngüçlerihakkındaçalışanbizleriçinbüyüdolubirnesne."

"Mr. Ollivander," dedi Harry, "Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘e, Gregorovitch‘inYüceAsa‘yasahipolduğunusöylediniz,değilmi?

Eğermümkünse,Ollivander‘ınbenzidahadaatmıştı.Yutkunduğundabirhayaletgibigörünüyordu."Amasiz-nasıl-?"

"Önemiyok,biliyorum,"dediHarry, yara izi yandığındabir anlığınagözlerinikapamış ve birkaç saniyeliğine Hogsmeade‘de hala karanlık olan bir sokakgörmüştü, kuzeyden çok uzaktaydı. "Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘e, asanınGregorovitch‘deolduğunusöyledinizmi?"

"Bir söylenti," dediOllivander fısıldayarak. "Siz doğmadan yıllar, yıllar önce,çok öncesine dair bir söylenti, inanıyorum ki Gregorovitch‘in kendisi bunubaşlattı.YüceAsa‘nınüzerindeçalışıpgüçlerinikopyaladığınadairbirşeyinişiiçinnekadariyiolabileceğinidüşünün!"

"Evet,anlıyorumbunu",dediHarry.Ayağakalktı."Mr.Ollivander,sonbirşey,sonra dinlenmenize izin vereceğim. Ölümcül Kutsallar hakkında nebiliyorsunuz?"

"Öl- ne?" diye sordu asa yapımcısı, oldukça şaşırmış görünüyordu. "ÖlümcülKutsallar."

"Korkarım ki neyden bahsettiğinizi bilmiyorum. Hala asalarla alakalı bir şeymi?"

HarryçökmüşyüzebaktıveOllivander‘ınnumarayapmadığınainandı.Kutsallarhakkındabirşeybilmiyordu.

"Teşekkürederim,"dediHarry."Çokteşekkürederim.Şimdidinlenmenizeizinvereceğiz."Ollivanderbitkindüşmüştü.

"Bana işkence ediyordu" dedi, güçlükle soluyarak. "Cruciatus Laneti... Hiçbirfikrinizyok..."

"Var," dedi Harry. "Gerçekten var. Şimdi lütfen biraz dinlenin. Bana bütünbunlarıanlattığınıziçinteşekkürederim."

RonveHermione‘yemerdivenboyuncaeşliketti.Bill,Fleur,LunaveDean‘inönlerinde çay bardakları, mutfakta masada oturdukları gözüne ilişti. KapıeşiğindebelirdiğindehepsiHarry‘yebaktılaramaHarryonlarazayıfbirşekildeselamverdi veRon ileHermione arkasındabahçeyedoğruyolunadevametti.Dobby‘yisarmalayankırmızı toprakbirikintisi ilerdeyatıyorduveHarryorayageri gitti, kafasındaki acı daha ve daha fazla güçleniyordu. Üstüne çökensahnelerekendinikapamasışimdioldukçagüçtü,amabiliyordukisadecebirazdahadayanmalıydı.Çokyakındaizinverecekti,çünküvarsayımınındoğruolupolmadığını bilmesi gerekecekti. Sadece küçük bir çaba daha göstermesigerekiyordu,böyleceRonveHermione‘yeaçıklayabilirdi.

"Gregorovitch, Yüce Asa‘yı çok uzun süre önce aldı," dedi. "Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘i onu bulmaya çalışırken gördüm. Onun izini sürdüğündeGregorovitch‘in artık ona sahip olmadığını gördü: Grindelwald onu ondançalmıştı. Grindelwald‘ın Gregorovitch‘in ona sahip olduğunu nasıl bulduğunubilmiyorum-amaeğerGregorovitchsöylentiyiyayacakkadaraptalsaçokdazorolmamalı."

Voldemort,Hogwartskapılarındaydı;Harryonunoradadurduğunugörebiliyorduveşafaköncesigittikçedahayakına,sallanasallanagelenlambayıda.

"ve Grindelwald Yüce Asa‘yı daha güçlü olmak için kullandı. Ve gücünündoruğundayken,Dumbledore onu durdurabilecek tek kişi olduğunu bildiğindeGrindelwaldiledüeolloyagirdivekazandı,sonraYüceAsa‘yıaldı."

"Dumbledore,YüceAsa‘yımıaldı?"dediRon."Ama,öyleyseşimdinerede?"

"Hogwarts‘da,"dediHarry,uçurumunüstündekibahçedeonlarlabirliktekalmak

için savaşarak. "Öyleyse, gidelim!" dedi Ron aceleyle. "Harry, gidelim ve oalmadanbizalalım!"

"Artıkbununiçinçokgeç,"dediHarry.Kendineengelolamıyordu,direnmesineyardımcıolmasıiçinbaşınıkavradı."Neredeolduğunubiliyor.Şimdiorada."

"Harry!" dedi Ron sinirlice. "Bunu ne zamandır biliyordun- neden zamanharcıyorduk ki?Neden önceGriphook‘la konuştun?Çoktan gitmiş olabilirdik-haladagidebiliriz-"

"Hayır," dedi Harry ve çimlerin üstünde dizlerinin üzerine çöktü. "Hermionehaklı,Dumbledoreonasahipolmamıistemedi.Onualmamıistemedi.ObendenHortkuluklar'ıalmamıistedi."

"Yenilmezasa,Harry!"diyeinlediRon.

"İstenilenbudeğil...İstenilenHortkuluklar'ıalmam..."

Veşimdiherşeykaranlıkvesoğuktu:Snape‘edoğrugölüzerindesüzüldüğündegüneşancakufuktanbeliriyordu.

"Kısa bir süre sonra sana şatoda katılacağım," dedi soğuk ve yüksek sesiyle."Şimdibeniyalnızbırak."

Snape başıyla selam vererek geri patikada yola koyuldu, siyah peleriniarkasından dalgalanıyordu. Harry yavaşça yürüdü ve Snape‘in figürününkaybolmasınıbekliyordu.NereyegittiğinigörmesiSnape‘inyadabirbaşkasınınişi değildi.Ama şimdi şatoda hiç ışık yoktu ve kendini gizleyebilirdi... ve birsaniye içinde kendini kendi gözlerinden bile sakıyan Hayalbozan Büyüsü‘nüyaptı.

Ve gölün kenarında, ilk krallığının, ilk göz ağrısının olduğu sevgili şatosununizindenyürümeyedevametti.

"Ve işte oradaydı, gölün yanında, karanlık sulara yansıyan. Beyaz mermermezar,bildikarazidegerekolmayanbirkirlilik.Tekrariçindeakanmutluluğuvebir şeyleri yok etme arzusunu hissetti. Eski porsuk ağacından yapılma asasınıkaldırdı:bu,onunsergilediği,nekadaruyumlusonbüyükişti.

Mezarbaştanayağabirdenaçıldı.Kefenesarılıcisimhayattaolduğukadaruzunveinceydi.Asasınıtekrarkaldırdı.

Sarmallar düştü. Yüz yarı saydam, solgun, çökmüş ama yine de mükemmelkorunmuştu.Gözlüklerinikancalıburnununüstündebırakmışlardı:eğlencelibir

horgörmehissettiiçinde.Dumbledore‘unellerigöğsününüstündekatlanmıştıveorada,onlarınaltındatutturulmuşşeyyatıyordu,berabergömülmüşlerdi.

Yaşlı aptal, mermerin veya ölümün asayı koruyacağını mı hayal etmişti?Karanlık Lord‘un kabrini rahatsız etmekten korkacağını mı düşünmüştü?Örümcekvari bir el uzandı ve Dumbledore‘un kavradığı asayı ondan aldı vealdığında ucundan kıvılcım yağmuru boşaldı, son efendisinin üstündenkıvılcımlarboşalıyordu,sonundayeniefendisinehizmetetmeyehazırdı.

YİRMİBEŞİNCİBÖLÜM:KABUKKULÜBE

Bill ve Fleur‘un evi bir uçurumun tepesinde, yalnız başına denize nazırduruyordu, duvarları denizkabukları ve beyaz badanayla kaplanmıştı. Issız vegüzelbiryerdi.Harrynezamanufakeveyadabahçesinegirsebüyük,uyuyanbir yaratığın nefes alışları gibi dalgaların kıyıya vuruşunu ve denizin akımınıduyabiliyordu. Sonraki birkaç günün çoğunu kalabalık evden kaçmak içinbahaneuydurarakgeçirdi,uçurumuntepesindekialabildiğinceaçıkgökyüzünü,boşdenizmanzarasınıgörmekvesoğuk, tuzlurüzgârısuratındahissetmek içincanatıyordu.

Voldemort‘la asa için savaşmama yolundaki büyük kararı hala Harry‘yikorkutuyordu.Dahaönce tepkisizkalmayı seçtiğinihatırlamıyordu.Kuşkularladoluydu, ne zaman bir araya gelseler Ron‘un dile getirmeden duramadığıkuşkular...

"PekiyaDumbledoreasayaulaşıldığısıradasembolüçözmemiziistediyse?""Yasembolünne anlamageldiğini çözmek seniKutsallar‘a ulaştıracaksa?" "Harry,eğerogerçektenYüceAsa‘ysa,nasıl olacakdaKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘inişinibitireceğiz?"

Harry‘nin verecek cevabı yoktu: Voldemort‘u mezarı açmaktan alıkoymayaçalışmamanın delilik olup olmadığınımerak ettiği bazı anlar oluyordu.Nedenböyle bir karar aldığını tatmin edici bir şekilde açıklayamıyordu bile:Onu bukararı almaya yönlendiren iç tartışmaları su yüzüne çıkarmaya çalıştığı herdefasındaonasaçmageliyorlardı.

Tuhafolanşey,Hermione‘nindesteği,kendisini,Ron‘unkuşkularıkadarkafasıkarışmış hissetmesine neden oluyordu. Hermione, şimdi zoraki olarak YüceAsa‘nın gerçek olduğunu kabullenmesine karşın, onun şeytani bir projeolduğunuönesürüyorveVoldemort‘unonuelegeçirmeyolununiğrençveaslagözönünealınmayacakbiryololduğunusöylüyordu.

"Bunu asla yapamazdın Harry," dedi tekrar tekrar. "Dumbledore‘un mezarınaizinsizgiremezdin."

AmaDumbledore‘un ölüsü fikri,Harry‘yi, yaşayanDumbledore‘un niyetleriniyanlışanlamaolasılığındandahaazkorkutuyordu.Halakaranlıktaelyordamıylahareketediyormuşgibihissetti;yolunuseçmiştiama,yaişaretleriyanlışokumuşolmasındankorkarakyadadiğeryoluseçmemesigerektiğinidüşünerek,geriyedönüpbakmayadevamediyordu.ZamanzamandalgalarınkendilerinikulübeninaltındakiuçurumavurduklarıkadarşiddetlibirşekildeDumbledore‘aolanöfkesiyeniden alevleniyordu, ölmeden önce bütün bunları açıklamadı diye duyduğuöfke.

"Ama o ölü mü?" dedi Ron, eve ulaşmalarının üçüncü günü. Harry, Ron veHermione onu bulduğunda evin bahçesini uçurumdan ayıran duvara boş boşbakıyordu;onubulmamışolmalarınıdiledi,tartışmalarınakatılmakistemiyordu.

"Evet,ölü,Ron,lütfenyenidenbaşlama!"

"OlgularabakHermione,"dediRon,ufkadoğrubakmayadevamedenHarry‘yedoğru.Gümüşceylan.Kılıç.Harry‘ninaynadagördüğügöz-"

"Harrygözühayaletmişolabileceğinikabulediyor!Değilmi,Harry?"

"Hayaletmişolabilirim,"dediHarrykızabakmaksızın.

"Amahayalettiğinidüşünmüyorsun,değilmi?"diyesorduRon.

"Hayır,düşünmüyorum,"dediHarry.

"İşte, gördün mü!" dedi Ron hızlıca, Hermione devam edemeden. "EğerDumbledore söylemediyse, Dobby‘nin mahzende olduğumuzu nasıl bildiğiniaçıkla,Hermione?"

"Açıklayamam- ama sen Dumbledore‘un, eğer Hogwarts‘ta bir mezardayatıyorsaDobby‘yibizenasılgöndermişolabileceğiniaçıklayabilirmisin?"

"Bilmiyorum,belkihayaletigöndermişti!"

"Dumbledorehayaletolarakgeridönmezdi,"dediHarry,Dumbledorehakkındaeminolduğuazşeyvardı,amabukadarınıbiliyordu."Oardınadevamederdi."

"‘Devamederdi‘denkastınne?"diyesorduRon,amaHarrycevapveremeden,arkalarındanbirses"Harry?"dedi.

Fleurevdençıkmıştı,uzungümüşisaçlarıesintiyledalgalanıyordu.

"Harry, Griphook seninle konuşmak istiyor. Şu anda en küçük odada,konuşmalarınızıkimseninduymasınıistemediğinisöylüyor."

Cincücenin ona mesaj taşıyıcılık yaptırmasından kaynaklanan hoşnutsuzluğuaçıkçabellioluyordu;evinarkasınadoğrudönerkenkırılgangörünüyordu.

Fleur‘unsöylediğigibi,HermioneveLuna‘nıngeceyigeçirdiği,üçyatakodalıevinenküçüğündeGriphookonlarıbekliyordu.Parlak,bulutlugökyüzünekarşıkırmızı pamuklu perdeleri çekmişti, ateş kırmızısı olan oda, kulübenin diğeraydınlıkvehavadarkısımlarınakarşıngaripgörünüyordu.

"Kararımıverdim,HarryPotter,"dedicincüce,bağlaçkurmuşbirşekilde,alçakbir sandalyenin üzerinde oturup, ince ve uzun parmaklarıyla kollarına ritimlevuruyordu. "Gringotts cincücelerinin onu ana ihanet olarak değerlendirecekolmalarınarağmen,sanayardımetmeyekararverdim-"

"Bu harika!" dedi Harry bir rahatlama dalgasıyla. "Griphook, teşekkürler,gerçekten-"

"-karşılığında," dedi cincüce sert bir şekilde, "bir ödeme karşılığında." Harryhafifçegeriadımataraktereddütetti.

"Nekadaristiyorsun?Altınımvar."

"Altındeğil,"dediGriphook."Benimaltınımvar."

Siyahgözleriparladı;gözlerindehiçbirbeyazlıkyoktu."Kılıcıistiyorum.GodricGryffindor‘unkılıcını."

Harry‘ninhevesikırıldı.

"Onualamazsın,"dedi."Üzgünüm."

"Öyleyse,"dedicinuysalca,"birproblemimizvardemektir."

"Sanabaşkabirşeyverebiliriz,"dediRonsabırsızca."EminimkiLestrange'lerinbirtoneşyasıvardır,istediğiniseçersinvebizdekasayagireriz."

Yanlışbirşeysöylemişti.Griphook‘unsinirdensuratıkızardı.

"Ben hırsız değilim, çocuk! Hakkım olmayan hazineleri elde etmeyeçalışmıyorum!"

"Kılıçbizim-"

"Değil,"dedicincüce.

"BizGryffindor'larızveoGodricGryffindor‘undu-"

"Ve Gryffindor'ların olmadan önce kimindi?" diye sordu cincüce yerinde dik

oturarak.

"Kimsenindi,"dediRon."Onuniçinyapıldı,değilmi?"

"Hayır!"diyebağırdıcincüce,sinirdensaçlarıdikendikenolmuştu,uzuncabirparmağını Ron‘a doğrulttu. "Büyücülük kibiri yine! O kılıç BirinciRagnuk‘undu.GodricGryffindorondanaldı!Okılıçkayıpbirhazinedir,cincüceişçiliğinin bir başyapıtıdır! Cincücelere ait. Bana katılın ya da katılmayın,kiralamanınbedeliokılıç!"

Griphook hepsine öfkeyle baktı. Harry ters ters diğer ikisine baktı ve, "BunutartışmamızlazımGriphook,eğersakıncasıyoksa.Bizebirkaçdakikaverebilirmisin?"

Cincücehuysuzgörünerekonaylarcasınakafasalladı.

AltkattakiboşoturmaodasındaHarry,şömineyeyürüdü,kaşlarınıkırıştırarakneyapmasıgerektiğinekarar vermeye çalıştı.Arkasında,Ron "Bizimle eğleniyor.Kılıcıalmasınaizinveremeyiz,"dedi.

"Doğru mu?" diye sordu Harry Hermione‘ye. "Kılıç Gryffindor tarafındançalınmışmıydı?"

"Bilmiyorum,"dedikızumutsuzca."Büyücülüktarihibüyücülerindiğertürlereneleryaptıklarınıifadeetmektensıkçakaçınır,amaGryffindor‘unkılıcıçaldığınısöyleyenbildiğimbirhikâyeyok."

"Bu da o cincüce hikayelerinden biri olmalı," dedi Ron, "hani şu büyücülerinnasıl da sürekli onlara aitolanı aldıklarını anlatan. Sanırımüçümüzden birininasasınıistemedidiyekendimizişanslısaymamızgerekiyor."

"Cincücelerin büyücülerden hoşlanmamak için iyi nedenleri var Ron," dediHermione."Geçmişteacımasızcabirmuamelegördüler."

"Yinede cincücelerponponküçük tavşanlar sayılmazlar, değilmi?"dediRon."Bizdenoldukçafazlainsanıöldürdüler.Onlardaalçakçasavaşıyor."

"AmaGriphook‘la kimin ırkının daha hileli ve vahşi olduğunu tartışmak bizedahafazlayardımetmesinisağlamayacak,değilmi?"

Problemi çözmenin bir yolunu aradıkları sırada bir duraksama oldu. Harrypencereden dışarı, Dobby‘nin mezarına baktı. Luna mezar taşının yanına birkavanoziçindedenizlavantasıkoyuyordu.

"Tamam,"dediRon,Harryonunsuratınabakmakiçindöndü,"şunanedersiniz?

Griphook‘akasanıniçinegirenekadarkılıcaihtiyacımızolduğunuveonusonraalabileceğinisöyleriz.Bunlarınarasındabirtanesahteolanvar,değilmi?Onlarıdeğiştirirveonasahteolanınıveririz."

"Ron, aralarındaki farkı bizim bildiğimizden daha iyi biliyordur!" dediHermione."Birdeğiştokuşolduğununilkfarkınavaranoydu!"

"Evet,amaofarkınavarmadantozolabiliriz-"

Hermione‘ninonaattığıbakıştanötürükorkuylatitredi.

"Bu," dedi kız kısık sesle, "adilik olur. Yardımını iste ve sonra onu üçkağıdagetir? Ve sonra cincüceler neden büyücüleri sevmiyor diye merak ediyorsunRon?"

Ron‘unkulaklarıkızardı.

"Pekala, pekala!Düşünebildiğim tek şey oydu! Senin çözümün ne o zaman?""Onabaşkabirşeyteklifetmeliyiz,enazdiğerikadardeğerlibirşey."

"Harika,bengidipantikacincüceyapımıkılıçlarımızdanbirinigetireyimvesizdehediyepaketiyapın."

Aralarında tekrar sessizlik oldu. Harry, cincücenin ona teklif edecek kadardeğerli bir şeyleri olsa bile kılıç haricinde hiçbir şeyi kabul etmeyeceğindenemindi.AmakılıçonlarınHortkuluklar‘akarşıtek,vazgeçilmezsilahıydı.

Gözlerini bir veya iki dakikalığın kapadı ve denizin telaşlı sesini dinledi.Gryffindor‘unkılıcı çalmışolması fikri hiç hoşuna gitmiyordu:BirGryffindorolmaktan dolayı hep gurur duymuştu; Gryffindor, Muggle-doğumlular'ınşampiyonuydu,safkansevicisiSlytherin‘leçarpışanbüyücüydü...

"Belki yalan söylüyordur," dedi Harry gözlerini yeniden açarak. "Griphook.Belki Gryffindor, kılıcı almadı. Tarihin cincüce versiyonunun doğru olupolmadığınınasılbilebilirizki?"

"Bubirşeyideğiştirirmi?"diyesorduHermione.

"Hakkındanasılhissedeceğimideğiştirir,"dediHarry.Derinbirnefesaldı.

"Kasayagirmemizeyardımettiktensonrakılıcıalabileceğinisöyleyeceğiz-amaonutamolaraknezamanalacağınısöylemektenkaçınacağız."

Ron‘un suratına yavaşça bir sırıtma yerleşti. Hermione, her nedense, dehşetedüştü."Harry,yapamayız-"

"Onualabilir,"diyedevamettiHarry,"bizbütünHortkuluklar‘ınişinibitirince.Ozamanalmasınısağlayacağım,sözümütutacağım."

"Amabusenelersürebilir!"dediHermione.

"Onaihtiyacıolmadığınıbiliyorum.Yalansöylemeyeceğim...gerçekten."

Harry‘nin gözleri kızın meydan okuma ve utanç karışımı bakışıyla kesişti.Nurmengard‘ın girişine oyulmuş kelimeleri hatırladı: “DAHA ÜSTÜN BİRDOĞRULUK İÇİN”. Düşünceyi kafasından uzaklaştırdı. Başka ne seçeneklerivardıki?

"Buhoşumagitmiyor,"dediHermione.

"Benimde,"diyekabulettiHarry.

"Eh,benceçokzekice,"dediRon tekrarayağakalkarak."Hadigidelimveonasöyleyelim."

En küçük oturma odasına döndüler, kılıcın verilişi için belirli bir zamanvermemek için dikkatlice ilerleyerek, Harry teklifi yaptı. O teklifi yaparken,Hermione kaşlarını çatarak zemine baktı; oyunu bozacağından korkarak, kızasinirlendiğini hissetti. Her nasılsa, Griphook‘un gözleri Harry‘den başkasınıgörmüyordu.

"Eğer sana yardım edersem Gryffindor‘un kılıcını bana vereceğine dair sözverdinHarryPotter?"

"Evet,"dediHarry.

"Öyleyseelsıkışalım,"dedicincüceeliniuzatarak.

Harryelinitutupsıktı.Acabaosiyahgözler,kendigözlerindebirkuşkugördülermi diye merak etti. Sonra Griphook elini çekti, el çırparak, "Öyleyse,başlayalım!"dedi.

Bakanlık'a giriş planını baştan sonra tekrar yapmak gibiydi. Çalışmak için,Griphook‘un tercihine göre yarı karanlıkta tutulan en küçük yatak odasınayerleştiler.

"Lestrage'lerin kasasını yalnızca bir kez ziyaret ettim," dedi Griphook, "içerisahtekılıcıkoymamsöylendiğizaman.Eneskiodalardanbiriydi.Köklübüyücüaileleri hazinelerini en derin seviyede, kasaların en büyük ve en iyi korumalıolduğuyerlerdesaklıyorlar..."

Dolapgibiolanodadasaatlercekalıyorlardı.Yavaşçagünlerhaftalaradönüştü.Birproblemiçözüncediğeripatlakveriyordu,kocabirÇokÖzlü İksir stoklarıtükenmeküzereydi.

"Yalnızca birimize yetecek kadar kaldı," dediHermione, çamur yoğunluğundaolansıvıyılambaışığındaeğerek.

"O kadarı yeterli olur," dedi Harry, Griphook‘un el yapımı, en derin geçişyollarınıgösterenharitasınıinceleyerek.

Kabuk evin diğer sakinleri bir şeylerin olduğunu fark etmekte güçlükçekmemişlerdi, çünkü artık Harry, Ron ve Hermione yalnızca yemekzamanlarında ortaya çıkıyorlardı. Kimse soru sormadı, ama Harry yemekmasasındaBill‘indüşünceliveendişelibakışlarınısıklıklahissediyordu.

Birliktenekadarfazlavakitgeçirdilerse,Harry,cincücedenhiçhoşlanmadığınıokadarfazlaanladı.Griphookbeklenmedikbirşekildekanasusamıştı,dahaaşağıyaratıklara acı çektirme düşüncesine gülüyor ve Lestrange'lerin kasasınaulaşmakiçindiğerbüyücülerezararvermeolasılığındanhazalıyorgörünüyordu.Harrynefretinindiğerikisitarafındanpaylaşıldığınısöyleyebilirdi,amabukonuhakkındatartışmadılar.Griphook‘aihtiyaçlarıvardı.

Cincücediğerleriylebirlikteisteksizceyiyordu.Bacaklarıiyileştiktensonrabileodasınatepsiyleyemekgelmesinitalepetti,halazayıfolanOlivandergibi,takiBill (Fleur‘un kızgınca patlak vermesinden sonra) üst kata çıkıp bu şekildedevam edemeyeceğini söyleyene dek. Ondan sonra, Griphook aynı yemekleriyemeyi reddetmesine rağmen, aşırı kalabalık olan sofrada onlara katıldı, onunyerineçiğetparçası,köklerveçoksayıdamantaryemekteısrarediyordu.

Harrykendinisorumluhissetti:Nedeolsa,cincüceninKabukEv‘dekalmasıiçinısrar eden oydu, böylelikle onu sorgulayabilecekti; tüm Weasley ailesininsaklanmayerlerinekaçmışolması,Bill‘in,Fred‘in,George‘unveMr.Weasley‘inartıkişsizolmasıonunsuçuydu.

"Üzgünüm," dedi Fleur‘a, rüzgarlı bir nisan akşamı yemeği hazırlamasınayardımcıolurken."Butarzşeylerleuğraşmanıhiçistememiştim."

KızGriphook‘a veGreyback tarafından saldırıya uğradığından beri etini kanlıtercihedenBill‘eetdoğramalarıiçinbirkaçbıçağınişekoyulmasınısağlamıştı.Bıçaklararkasındadoğramaişleminedevamederken,oldukçakırgınolanifadesiyumuşadı.

"Harry,senbenimkızkardeşiminhayatınıkurtardın,bunuunutamam."

Bu, dürüst olmak gerekirse tam anlamıyla doğru değildi, ama Harry onaGabrielle‘inhiçgerçekbirtehlikeiçindeolmadığınıhatırlatmamayakararverdi.

"Her neyse," diye devam etti Fleur, asasını ocağın üzerindeki sos kabınadoğrulttu,sosbirandakaynamayabaşladı,"Mr.OlivanderbuakşamMuriel'leregidiyor.Buişlerikolaylaştıracak.Cincüce,"ondan bahsederken kaşlarını çattı, "alt kata taşınabilir ve sen, Ron veDean oodayıalabilirsiniz."

"Oturma odasında uyumaya aldırmıyoruz," dediHarry,Griphook‘un kanepedeyatmaktan rahatsız olacağını biliyordu; Griphook‘u hoş tutmak planları içinzorunluydu."Bizimeraketme."KızitirazetmeyeçalıştığındaHarrydevametti,"Yakındabizdeburadanayrılacağız,Ron,Hermioneveben.Buradadahafazlakalmamızagerekyok."

"Amanedemekistiyorsun?"dedikaşlarınıçatarak,asasışimdihavadaasılıolangüveç tabağına doğrultulmuştu. "Tabii ki de ayrılmamalısınız, buradagüvendesiniz!"

Bunu söylerken oldukça Mrs. Weasley‘ye benzemişti, Harry o sırada arkakapınınaçılmışolmasınamemnunoldu.LunaveDean içerigirdiler,dışarıdakiyağmur yüzünden saçları ıslanmıştı, elleri sürükledikleri odun parçalarıyladoluydu.

"...veminik küçük kulaklar," diyordu Luna, "biraz su aygırınınkilere benziyordiyor babam, yalnızca mor ve tüylü. Ve eğer onları çağırmak istersen,vızıldamak zorundasın; vals yapmanı tercih ediyorlar, çok hızlı olmayan birşey..."

Dean, rahatsız görünüyordu, geçerkenHarry‘ye omuz silkti, oturma ve yemekodası olarak kullanılan, Ron ve Hermione‘nin akşam yemeği masasınıhazırladığı odayadoğruLuna‘yı takip etti. Fleur‘unsorularından kaçma fırsatıyakalayanHarry,ikisürahibalkabağısuyualarakonlarıtakipetti.

"...ve eğer evimize gelirsen sana babamın bana mektubunda bahsettiği amahenüz göremediğim boynuzu da gösterebilirim, göremedim çünkü ÖlümYiyenlerbeniHogwartsEkspresi'ndenaldılarveNoeliçineveasladönemedim,"diyorduLuna,oveDeanateşitekraryakarlarken.

"Luna, sana söyledik," dedi Hermione kızı çağırarak. "O boynuz patladı.Patlar‘dangelmişti,BuruşukBoynuzluHırGür‘dendeğil-"

"Hayır,okesinliklebirHırGürboynuzuydu,"dediLunahuzurla,"Babambana

söyledi. Büyük ihtimalle şimdiye dek düzelmiştir, kendilerini iyileştiriyorlar,biliyorsun."

HermionekafasınıikiyanasalladıveMr.Ollivander‘aaltkatadoğrueşlikedenBillgöründüğündeçatallarımasayayerleştirmeyedevametti.Asayapımcısıhalaaşırı derecede zayıf görünüyordu, büyük bir bavul taşıyan diğer kolu onudesteklerkenBill‘inkolunasıkıcatutunmuştu.

"SiziözleyeceğimMr.Olivander,"dediLunaihtiyaradamayaklaşarak.

"Bendeseni,sevgilikızım,"dediOlivander,kızınomzunahafifçevurarak."Okorkunçyerdesözcüklerleanlatılamayacakdenlidestekoldunbana."

"Öyleyse, görüşmek üzere,Mr.Olivander," dedi Fleur, onu iki yanağından daöperek."Vemerakediyorum,acabaBill‘inTeyzesiMuriel‘ebirpaketulaştırmalütfündebulunurmusunuz?Tacınıgerigötüremedim."

"Benimiçinbirşerefolur,"dediOlivanderhafifçeeğilipselamvererek,"cömertmisafirperverliğinizkarşısındaazıcıkdaolsabirşeyyapmışolurum."

Fleur yıpranmış kadife bir sandık çıkarıp asa yapımcısına göstermek için açtı.Taçalçaklambanınışığındaparıldayıpışıldıyordu.

"Ay taşları ve elmaslar," dedi Griphook, odaya Harry farkına varmadanyanaşmıştı."Benimcincücelerimtarafındanyapılmışsanırım?"

"Vebüyücüler tarafındansatınalınmış,"dediBillyavaşçavecincüceonahemsinsihemdemeydanokuyanbirbakışattı.

Bill veOlivander kararlı bir şekilde geceyekarışırkengüçlü bir rüzgar anidenesipevinpencerelerinisarstı.Diğerlerimasanınetrafınasıkıştılar;dirsekdirseğeve neredeyse hareket edecek yer yokken yemeğe başladılar. Yanlarındakiızgaradaki ateş çatırdıyordu. Harry, Fleur‘un yemeğiyle sadece oynadığınıgördü; her birkaç dakikada bir pencereye bakıyordu, her nasılsa, Billyemeklerinin ilk partisini bitirdiklerinde geldi, uzun saçları rüzgardankarmakarışıkolmuştu.

"Herşeyyolunda,"dediFleur‘a."Olivanderrahatbirşekildeyerleşti,annemvebabam selam söylüyorlar. Ginny sevgilerini yolladı, Fred ve George Muriel‘ideliyeçeviriyorlar,halaarkaodasındaBaykuşSiparişi alıyorlar.Yinede tacınıgerialmakneşesiniyerinegetirdi.Onuçaldığımızısandığınısöyledi."

"Ah, senin şu teyzen ne sevimli," dedi Fleur huysuzca, asasını salladı ve kirlitabaklaryükseliphavadabiryığınoluşturdular.Onlarıyakaladıveodadançıktı.

"Babam bir taç yapmıştı," diye başladı Luna, "Eh, daha çok kral tacınabenziyordu,gerçekten."

Ron, Harry‘nin bakışlarını yakaladı ve sırıttı; Harry, onun Xenophilius‘a olanziyaretlerisırasındagördükleriaptalcabaşlığıhatırladığınıbiliyordu.

"Evet, Ravenclaw‘ın kayıp tacını yeniden yaratmaya çalışıyor. Çoğu anaelementibelirlediğinidüşünüyor.Cızkıpırkanatlarıeklemekgerçektenbüyükbirdeğişiklikyarattı-"

Önkapıvuruldu.Herkesinkafasıoyöneçevrildi.Fleurmutfaktankoşarcasınaçıktı, korkmuş görünüyordu; Bill ayağa sıçrayarak asasını kapıya doğrulttu;Harry,RonveHermione de aynısınıyaptılar.Griphookmasanın altına girerekgörünürdenkayboldu.

"Kimo?"diyeseslendiBill.

"Benim,RemusJohnLupin!"dedibirsesuğuldayanrüzgarınüzerinden.Harrygüçlübirkorkuhissetti;ne olmuştu? "Bir kurt adamım,NymphadoraTonks‘laevliyim ve sen, Kabuk Ev'in sır tutucusu, adresi bana verip acil bir durumdagelmemisöyledin!"

"Lupin,"diyemırıldandıBill,koşupkapıyıaçtı.

Lupineşikteyereyığıldı.Beyazsuratıseyahatpelerininesarılı,saçlarıdağınıktı.Ayağakalktı,odadakimlerinolduğunugörmekiçinetrafabakındı,sonrayüksekseslebağırdı,"Erkekoldu!OnaDora‘nınbabasınınisminiverdik,Ted!"

Hermioneçığlıkattı.

"Ne-?Tonks-Tonks‘unbebeğimioldu?"

"Evet, evet bir bebeği oldu!" diye bağırdı Lupin. Masanın etrafındaki herkessevinç çığlıkları, rahatlama belirtileri gösterdi: Hermione ve Fleur ikisi deçığlıklarattılar,"Tebrikler!"veRon"Vaycanınabirbebek"dedi,sankiböylebirkelimeyihayatındailkdefaduymuşgibi.

"Evet-evet- bir erkek," dedi Lupin tekrardan, kendi mutluluğuyla kendindengeçmişti.Masanın etrafından dolanarakHarry‘ye sarıldı, bu sahneGrimmauldMeydanı‘nınbodrumundadahaöncehiçolmamışolmalıydı.

"Vaftizbabasıolurmusun?"dediHarry‘yibırakırken.

"B-Ben?"diyekekelediHarry.

"Evet,sen,tabiiki-Doradakesinliklekatılıyor-kimsedahaiyi-"

"Ben-evet-vay"

Harry etkilenmiş, şaşırmış ve memnun olmuştu; şimdi Bill şarap almayagidiyordu aceleyle ve Fleur da Lupin‘i içmek için onlara katılmasına iknaediyordu.

"Uzun kalamam, geri dönmeliyim," dedi Lupin, herkese gülümseyerek: Harryonugördüğündenberi yıllar kadar daha genç görünüyordu. "Teşekkür ederim,teşekkürederimBill."

Bill sonunda herkesin kadehlerini doldurmuştu, ayağa kalktılar ve kadehlerinihavayakaldırıptokuşturdular."TeddyRemusLupin‘e,"dediLupin,"gelecekenbüyükbüyücüye!"

"Kimebenziyor,"diyesorduFleur.

"SanırımDora‘yabenziyor,ancakobanabenzediğinidüşünüyor.Saçolarakpekdeğil.Doğduğunda siyah gibiydi, ama bir saat içinde kızıla döndüğüne yeminedebilirim. Muhtemelen döndüğümde sarışın olacak. Andromeda, Tonksdoğduğunda saçının değişmeye başladığını söylerdi." Kadehini bitirdi. "Ah,devam o zaman, bir tane daha," diye ekledi, gülümseyerek, Bill bir kez dahadoldurdu.

Rüzgarküçükevidövdüveşömineçıtırdadı,Billbaşkabirşişeşarapaçıyordu.Lupin‘in verdiği haber onları kendilerinden almıştı, bir süreliğine hallerindensıyrıldılar: Yeni bir hayat heyecan vericiydi. Ani festival havasından sadececincüce etkilenmemişe benziyordu ve bir süre sonra işgal ettiği yatak odasınasıvıştı.Harry bunu fark edenin sadece kendisi olduğunudüşündü, ta kiBill‘ingözlericincüceyimerdivenlerekadarizlerken.

"Hayır...Hayır...Gerçektengeridönmeliyim,"dediLupinensonunda,başkabirkadehşarabıreddederek.Ayağakalktıveseyahatpelerininiüstünegeçirdi.

"Güle güle, güle güle- Birkaç gün birkaç resim getirmeye çalışacağaım- sizigördüğümeçoksevinecekler-"Pelerininibağladıvevedaetti,kadınlarasarılıp,erkeklerin ellerini sıkarak ve sonra hala gülümser vaziyette çılgın geceye geridöndü.

"Vaftiz babası, Harry!" dedi Bill beraber mutfaktan içeri girerlerken, masanıntemizlenmesineyardımediyorlardı."Gerçekbirgurur!Tebrikler!"

Harry taşıdığı boş kadehleri yere koyduğunda, Bill, Lupin‘in yokluğunda bile

kutlamaya devam eden diğerlerinin gürültüsünü keserek kapıyı arkasındankapadı.

"Aslında seninle özel olarak konuşmak istiyordum, Harry. Ev bu dereceinsanlarladoluykenbuşansıyakalamakpekdekolayolmadı."

Billtereddütetti.

"Harry,Griphookilebirşeylerplanlıyorsun."

Bubir sorudançokdurumdeğerlendirmesiydiveHarry itiraz etmeye tenezzületmedi.SadeceBill‘ebakıpbeklemekleyetindi.

"Cüncüceleri tanırım," dedi Bill. "Hogwarts‘ı bıraktığımdan beri Gringotts‘daçalışıyorum. Tabii büyücüler ve cincüceler arasında da arkadaşlık olabilir,cincüce arkadaşlarım var- veya en azından iyi tanıdığım cincüceler diyelim."Tekrar,Billtereddütetti.

"Harry,Griphook‘danneistiyorsunvekarşılığındaonanesözverdin?"

"Sanabunusöyleyemem,"dediHarry."Üzgünüm,Bill."

Mutfak kapısı arkalarından açıldı, Fleur daha fazla boş kadeh getiriyordu."Bekle,"dediona,"Birdakikasadece."

Gerigittivearkalarındankapıyıbirdahakapadı.

"O zaman şunu söylemeliyim," diye devam etti Bill. "Eğer Griphook ileherhangibirkonudapazarlıkettiysenveeğerözelliklebupazarlıkbirtürhazineiçeriyorsa,oldukçadikkatliolmalısın.Cincücelerinsahiplikleri,ödemeşekilleriveiadeşekilleriinsanlarınkiyleaynıdeğildir."

Harrysankiiçindeküçükbiryılankıvrılıyormuşçasınabirrahatsızlıkhissetti.

"Nedemekistiyorsun?"diyesordu.

"Başka türlerdenbahsediyoruz,"dediBill. "Büyücülervecincücelerarasındakianlaşmazlıklar yüzyıllar boyu çok tehlikeli oldu - ama bunların hepsini SihirTarihi‘ndenbiliyorsun.Herikitarafındahatalarıoldu,aslabüyücülerinmasumolduğunu söyleyemem. Ancak, bazı cincüceler arasında bir inanış vardır veGringotts‘takiler buna en bağlı olanlarıdır, büyücülerin altın ve hazine benzerikonularda güvenilmemesi gerektiği ve cincücelerin sahipliğini hiçe saymalarıkonusunda."

"Benhiçesaym-"diyebaşladıHarryancakBillbaşınısalladı.

"Anlamıyorsun,Harry,birisicincücelerleyaşamadıysaaslabilemez.Bircincüceiçinbirnesneninenhaklıvegerçeksahibionuyapankişidir,alıcısıdeğil.Bütüncincüceyapımınesneler,onlarıngözlerinde,haklıbirşekildeonlarındır."

"Ancakosatınalın-"

"-ve parasını ödeyen kişinin onu kiraladığı düşünülür. Ancak cincüce yapımıeşyaların büyücüden büyücüye geçişi konusunda büyük problemler yaşıyorlar.Gelin tacı gözleri önünde el değişirken Griphook‘un yüz ifadesini gördün.Onaylamıyor. İnanıyorum ki kendi türünün öfkesi, gerçek alıcının ölmesiyleeşyanın cincücelere geri iade edilmesi gerektiğini düşünüyor. Cincüce yapımıeşyaları tutmamızı, büyücüden büyücüye ekstradan bir ödeme yapmadandevretmemizi,hırsızlıktandahafazlasıolarakgörüyorlar."

Harryşimdibirhuzursuzlukhissediyordu,Bill‘in,belliettiğindendahafazlasınıtahminedebilirmi,merakediyordu.

"Tüm söyleyeceğim," dedi Bill, geri oturma odasının kapısına elini koyarak,"cincücelerenesözverdiysençokdikkatliolmangerektiğiHarry.Bircincüceyeverilen bir sözden geri dönmektense Gringotts‘a girmek daha az tehlikeliolurdu."

"Doğru," dedi Harry, Bill kapıyı açarken, "evet. Teşekkürler. Bunu aklımdatutacağım."

Bill ilediğerlerininyanınadönerken içtiği şaraptanolmayangaripbirdüşünceaklınageldi.SiriusBlack‘inonaolduğugibiodaTeddyLupin‘edüşüncesizbirvaftizbabaolmaküzereydi.

YİRMİALTINCIBÖLÜM:GRINGOTTS

Planları yapılmıştı, hazırlıkları tamamdı; en küçük odada bir tek uzun, kalınsiyah saç (Hermione‘nin Malfoy Malikanesi‘nde giydiği kazaktan alınmıştı)şömineninüzerindekiufakcamşişedekıvrılmışhaldeduruyordu.

"Ve sen onun mevcut asasını kullanıyor olacaksın," kafasını ceviz ağacındanyapılmaasayasallayarak,"böyleceoldukçainandırıcıolacağınızannediyorum."

Hermione,asayıaldığındasankicanınıyakmışgibikorkarbirbakışattı.

"Buşeydennefretediyorum,"dedialçakbirsesle."Gerçektennefretediyorum.Kötühissettiriyor,gerektiğigibiişlemiyor...Sankiondanbirparça."

Harry, kendisinin karaçalı yapımı asadan nefret etmesini Hermione‘nin nasılbertaraf ettiğine, kendi asası gibi çalışmadığı zaman hayaller gördüğünde onasadece alıştırma yapması gerektiğini söylediği düşüncesine engel olamıyordu.Gringotts‘asaldırıteşebbüsününarifesi,husumetyaratmakiçinyanlışbirzamangibigeliyordu,buyüzdenonakenditavsiyesinitekraretmemeyitercihetti.

"Muhtemelen kişiliğine girmene yardımcı olacaktır, yine de," dedi Ron, "buasanınneyaptığınıdüşün!"

"Sorundabuzaten!"dediHermione. "BuNeville‘inannevebabasına işkenceedenasa,vekimbilirbaşkakaçinsana!Vebu,Sirius‘uöldürenasa!"

Harry bunu düşünememişti:Asaya doğru baktı ve onu kırmak gibi gaddar birdürtü belirdi, onu yanındaki duvara dayanmış Gryffindor‘un kılıcıyla ikiyebölmekistedi.

"Asamıözlüyorum,"dediHermionemutsuzca."Mr.Ollivander‘ınbanabaşkabirtaneyapmasınıisterdim."

Mr.OllivanderosabahLuna‘yayenibirasayollamıştı.Dışarıdaarkabahçede,akşamüstügüneşindegücünütestetmekteydi.AsasınıavcılarakaptıranDeanbirhayli sıkıntılı halde izliyordu.Harry,DracoMalfoy‘a ait olan alıçtan yapılmışasayagözgezdirdi.Hayretedüşmüştü,amaHermione‘ninkikadarkendininkinindeçalıştığınıkeşfetmektenzevkalmıştı.Ollivander‘in asalarınsırlarıhakkında

anlattıklarınıhatırlayarak,Harry,Hermione‘ninprobleminiçözdüğünüdüşündü:Cevizden yapılma asayı, Bellatrix‘in asasını, bizzat kendisinden alaraksadakatinikazanamamıştı.

Yatak odasının kapısı açıldı ve Griphook girdi. Harry, içgüdüsel olarak kılcınkabzasına erişti ve ona doğru uzattı, ama birden bu hareketinden esef duydu.Cincüceninfarkınavardığınısöyleyebilirdi.Ayıbınıörtmeyeçalışarakgeçengüçandansonra,"Azöncesondakikakontrolünüyaptık,Griphook.BillveFleur‘ayarıngideceğimizivebizigörmekiçinkalkmamalarıgerektiğinisöyledik."

Bu noktanın üzerinde durmuşlardı, çünkü Hermione‘nin, gitmeden önceBellatrixolarakbiçimdeğiştirmesigerekiyorduveBillveFleuronlarınneişlerçevirdiğini ne kadar az bilirlerse o kadar iyiydi. Aynı zamanda geridönmeyeceklerini açıklamışlardı. Perkin‘in eski çadırını avcıların onlarıyakaladığı gece kaptırdıklarından, Bill onlara başka bir tane ödünç vermişti.Şimdi Harry‘nin, Hermione‘nin nasıl çorabının içine sokmak gibi kolayca birçareyleavcılardankoruduğunumerakettiğiboncukluçantanıniçindeydi.

HernekadarBill,Fleur,LunaveDean‘i,anlatılmazyuvasıcaklığınıözleyecekolsa da, Kabuk Ev‘in hapisliğinden kaçmaya bakıyordu. Dinlenmediklerindenemin olmayı denemekten yorulmuştu, yorulmuştu minicik, karanlık odayakapanmaktan.

En önemlisi Griphook‘u başından savmaya bakıyordu. Aslında, Gryffindor‘unkılcını pazarlamadan cincüceden tam olarak nasıl ayrılacakları Harry‘nincevabınıbulamadığıbirsoruolarakkalmıştı.Nasılyapacaklarınakararvermeleriimkânsız olmuştu, çünkü cincüce,Harry,Ron veHermione‘yi sadece bir kerebeşdakikadanfazlabaşbaşabırakmıştı:

"Anneme ders verebilir," diye hırladı Ron, cincüce uzun parmaklarını kapınınkenarlarında gösterip durdukça. Harry, Bill‘in uyarısı aklının bir köşesinde,Griphook‘unmeydanagelebilecekbirdalavereyikolladığındanşüphelenmektenkendinialamıyordu.

Hermione, Harry‘nin ona, dikkatini en temiz nasıl halledeceklerine vermesigerektiğinisöylediğiplanlanandalavereyifazlasıylatenkitediyordu:Ron,nadirfırsatlarda yakalayabildikleri Griphook‘suz anlarda “Sadece yaralamamızgerekecek”tendahaiyibirfikirlegelmemişti.

Harry o gece kötü uyudu. Erken saatlerde uyanık halde yatarak SihirBakanlığı‘nasızdıklarındanönceki gece hissettiği duyguları tekrar düşündü vekararı ve neredeyse aynı heyecanı hatırladı. Endişeyle başının etini yiyen

kuşkunun sarsıntılarını yaşıyordu: Zaten kötü giden gidişatın korkusundantitreyemiyordu. Kendi kendine planlarının iyi olduğunu, Griphook‘un ne ilekarşı karşıya olduklarını bildiğini, muhtemelmücadelelerin bütün zorluklarınakarşıhazırolduklarınısöylüyordu,amahalatedirginhissediyordu.

Bir ya da iki kezRon‘un kımıldadığını duydu ve onun da uyanık olduğundanemindi, ama oturma odasını Dean ile paylaşıyorlardı, bu yüzden Harrykonuşmadı.

Saat altıya gelmesi bir derman oldu ve uyku tulumlarından çıkabildiler, yarıkaranlıktagiyindiler,ardındanHermioneveGriphook‘labuluşacaklarıbahçeyehareket ettiler. Gündoğumu serindi amamayıs olduğundan hafif rüzgâr vardı.Harry,karanlıkgökyüzündehalabembeyazparlayanyıldızlarabaktıveilerigerisarpkayalığavurandalgalarıdinledi:Busesiözleyecekti.

Küçükyeşil filizlerDobby‘ninmezarındakikızıl toprağadoğrugidenyollarınıengelliyordu,biryıliçindetepesiçiçeklerlekaplanırdı.

Cinin adını barındıran beyaz taş havanın etkisine uğramış bir görüntükazanmıştı.Dobby‘yidahagüzelbiryeregüçbelayatırabileceklerini farketti,amaHarry,onuarkadabırakmanındüşüncesiyleüzüntüdolubirkırıklıkhissetti.Mezarabakarak,birkezdahaciningeliponlarıkurtarmakiçinnerdeolduklarınınasıl bildiğinimerak etti. Parmakları dalgın halde boynundaki küçük keseciğegitti,orada,içindeDumbledore‘ungözlerinigördüğündeneminolduğusivriuçluaynaparçasını hissedebiliyordu.Ardından kapı açılma sesi etrafına bakmasınasebepoldu.

BellatrixLestrange,Griphook‘uneşliğindebahçeboyuncauzunadımlarlaonlaradoğru yürüyordu. Yürürken, boncuklu çantayı, Grimmauld Meydanı‘ndanaldıkları bir başka eski cüppe takımının iç cebine tıkıştırıyordu. Harry, onungerçekten Hermione olduğunu çok iyi bilmesine rağmen nefret nöbetinibastıramıyordu. Ondan biraz daha uzundu, uzun siyah saçı sırtındadalgalanıyordu,ağırgözkapaklıgözlerideonunüzerindedurduğundakibirliydi,amaardındankonuştuveBellatrix‘intizsesindeHermione‘yiduydu.

"İğrençbirtatverdi,Gurdyroots‘dandahakötü!Tamam,Ron,burayagelkibendeseni..."

"Tamam,amaunutma,çokuzunsakalısevmiyorum."

"Oh,Allahaşkına,buyakışıklıgörünmemeselesideğil."

"Odeğil,kalabalıkyapıyor!Amaburnumbirazdahakısaolmasınısevdim,dene

vesonkezyaptığıngibiyap."

Hermione iç çekti ve işe koyuldu, nefesinin altında mırıldanarak Ron‘ungörünümünü çeşitli şekillerde değiştirdi. Tamamıyla sahte bir kimliğebüründürülmüştü ve onu koruması için Bellatrix‘in saçtığı sadist atmosferegüveniyorlardı. Bu arada Harry ve Griphook görünmezlik pelerininin altındagizlenmişlerdi.

"İşte,"dediHermione,"nasılgörünüyor,Harry?"

Ron‘usahtegörünüşününaltındaayırtetmekneredeyseimkânsızdı,amayinedediyedüşündüHarryonu çok iyi tanıdığı için.Ron‘un saçı uzunve dalgalıydı;kalınkahverengisakalıvebıyığıvardı,çilleriyoktu,kısa,genişburnuvekalınkaşlarıvardı.

"Güzel,benimtipimdeğilamaidareeder,"dediHarry."Gidelimmi,ozaman?"

ÜçüdesolanyıldızlarınaltındakaranlıkvesessizşekildeyatanKabukEv‘egözattılar,sonradöndüler,FideliusBüyüsü‘ninbittiğivebuharlaşabilecekleri, sınırduvarının ötesindeki noktaya doğru yürümeye başladılar. Hemen kapıdangeçmişlerdikiGriphookkonuştu.

"Düşünüyorumda,HarryPotter,tırmanayımmı?"

Harry eğildi ve cincüce elleri gırtlağının önünde bağlanmış halde onun sırtınaçıktı.AğırdeğildiamaHarry,cincücenindokunuşundanvehayretvericitutunmakuvvetindenhoşlanmadı.Hermione,görünmezlik pelerinini boncuklu çantadançıkarttıveikisininüzerineattı.

"Çokgüzel,"dedi,Harry‘ninayağınıkontroletmekiçineğildiğinde."Hiçbirşeygöremiyorum.Gidelim."

Harry, Grhiphook omuzlarında, var kuvvetiyle Diagon Yolu‘nun girişi olanÇatlak Kazan hanına konsantre olarak döndü. Cincüce, tazikli karanlığagirerlerkendahadasıkısarıldıvesaniyelersonraHarryyoluhissettiveCharingCross Road‘da gözlerini açmıştı. Muggle‘lar sabahın mahmurluğu üzerlerindetalaşlageçiyorlardı,halaküçükhanınvarlığındanbihaberlerdi.

ÇatlakKazan‘ınbarıneredeyseterkedilmişti.KamburvedişsizpansiyoncuTom,bardaklarıbartezgâhınınardındaparlatıyordu;birçiftbüyücüuzakbirköşedenHermione‘yebakarakfısıltılıbirtartışmayakoyuldularvekaranlığaçekildiler.

"Madam Lestrange," diye mırıldandı Tom, ve Hermione durduğunda onaboynunueğdi.

"Günaydın,"dediHermione,veHarryhalapelerininaltındasırtındaGriphook‘utaşıyaraksürünüpgeçtiğinde,Tom‘unhayretiçindebaktığınıgördü.

"Çoknazik,"diye fısıldadıHermione‘ninkulağına,Handançıkıparkabahçeyeyöneldiklerinde."İnsanlarıoayaktakımınınyaptığıgibikorkutmalısın!"

"Tamam,Tamam!"

Hermione,Bellatrix‘inasasınıçıkardıveönlerindekisıradanduvardaki tuğlayahafifçe vurdu. Birden tuğlalar fırıl fırıl dönmeye ve çevrilmeye başladı:Ortalarındaenlemesinegittikçebüyüyenbirdelikaçıldı,sonundadar,parketaşıdöşelisokakolanDiagonYolu‘nakemeraltıbiryololuştu.

Ancak dükkânların açılması için hala zaman vardı ve tek tük yabancı esnafvardı.Eğribüğrü,parketaşıdöşelisokak,Harry‘ninyıllarönceHogwarts‘a ilkgittiği zamanki hareketli yere kıyasla çok değişmişti. Her zaman olduğundandahaçokdükkâna ilan tahtasıasılmıştı,bunarağmenburayasongelişindenbuyanaKaranlıkSanatlar adına bir kaç yenimüessese açılmıştı.Harry‘nin kendiyüzü birçok pencerenin üzerine yapıştırılmış posterlerden kendisine ters tersbaktı,“BirNumaralıİstenmeyenKişi”kelimelerimanşetteydi.

Birtakımkılıksızkişilerkapıaralıklarındaçömelmişti.Gelipgeçençoğuinsanazırlıyorlar, gerçek büyücü olduklarını iddia ederek altın dileniyorlardı. Biradamıngözündekanlıbirsargıvardı.

Sokak boyunca ilerlediklerinde, dilenciler Hermione‘ye bakış attılar,kapüşonlarını yüzlerine çekerek ve olabildiğince hızlı kaçarak ortadankayboldular.Hermionemeraklıbirşekildearkalarındanbaktı,takikanlısargılıadamtamyolunkarşısındansendeleyerekgelenekadar.

"Evlatlarım,"diyeböğürdü,onadoğruişaretederek.Sesiçatallaşmış,çoktizdi,sesi perişan gibiydi. "Evlatlarım nerede? Onlara ne yaptı. Sen biliyorsun, senbiliyorsun!"

"Ben-bengerçekten-"diyekekelediHermione.

Adam, gırtlağına yapışmak için ona doğru hamle etti. Sonra, bir patlama vekırmızı ışık püskürmesiyle geriye yere fırlatılmıştı, bilinçsizdi. Ron oradaduruyordu, asası hala çekik ve şok etkisi sakalının ardında belliydi. Yoldangeçenbirkaç talihli insan,merakla olayı incelemek için cüppelerini toplayarakhafifkoşaradımgelirkensokağınherikitarafındakidükkânlardanyüzlerbelirdi.

DiagonYolu‘na girişleri bundan dikkat çekici olamazdı; bir an içinHarry, en

iyisişimdigidebileceklerinivebaşkabir planyapabileceklerini düşündü.Amahareketedemedenyadabaşkabirinesoramadanhernasılsaarkalarındabirçığlıkduydular.

"NedenMadamLestrange!"

Harry hızla döndü ve Griphook, Harry‘nin boynuna sarılışını sağlama aldı:Uzun, ince,gürgri saçkümesiolanbüyücü, sivri burnuonunlabirlikteonlaradoğrugeliyordu.

"Bu Travers," diye tısladı cincüce Harry‘nin kulağına, ama o anda Harry,Travers‘ın kim olduğunu düşünemiyordu. Hermione kendini tüm uzunluğunaeriştirdiveolabildiğinceküstahlaşarak:"vesenneistiyorsun?"dedi.

Traversyürümeyibıraktı,besbellihakareteuğramıştı.

"BaşkabirÖlümYiyen!"diyesoluduGriphook,veHarrybilgiyiHermione‘ninkulağınatekrarlamakiçinyanadoğruyanaştı.

"Yalnızca seni selamlamak istemiştim," dedi Travers serinkanlı, "ama benimvarlığımhoşkarşılanmıyorsa..."

Harry onun sesini tanımıştı: Travers, Xenophilius‘un evine gelen ÖlümYiyenler‘denbiriydi.

"Hayır,hayır,önemlideğil,Travers,"dediHermionehemen,hatasınıdüzeltmeyeçalışarak."Nasılsın?"

"Aslında,itirafetmeliyimkiseniiyigördüğümeşaşırdım,Bellatrix."

"Gerçektenmi?Neden?"diyesorduHermione.

"Aslında," diye öksürür gibi ses çıkardı, "MalfoyMalikanesi‘nin Sakinleri‘ninevhapsialdığınıduydum,ee...kaçıştansonra."

Harry, Hermione‘nin uyanık kalmasını arzuluyordu. Eğer bu doğruysa veBellatrix‘inortadagezmesiyasaksa-

"Karanlık Lord, ona geçmişte en sadık hizmet edeni affeder," dedi Hermione,Bellatrix‘in en küçümseyici tavrınınmüthiş bir taklidiyle. "Belki senin kredinbenimkikadariyideğildir,Travers."

Ölüm Yiyen her ne kadar kızmış görünse de, aynı zamanda biraz şüpheligörünüyordu.Ron‘unazönceSersemlettiğiadamabaktı.

"Seninedenkızdırdı?"

"Önemlideğil,birdahaolmayacak,"dediHermioneserinkanlıhalde.

"Buasasızlarınbazılarıbaşbelasıolabiliyor,"dediTravers."Dilenmektenbaşkabirşeyyapmadıklarındasakıncasıolmuyor,amabirtanesigeçtiğimizhaftaSihirBakanlığı‘ndadavasınısavunmamıistedi."‘Bencadıyım,efendim,bencadıyım,size kanıtlamama izin verin!"‘ dedi tiz bir taklitle. "Sanki ona asamıverecekmişimgibi - şuanda"dedimeraklıca"senkiminasasınıkullanıyorsun,Bellatrix?Duydumkikendikini-"

"Kendiasamvar,"dediHermionesoğukbirşekilde,Bellatrix‘inasasınıtutarak.

"Hangidedikodularakulakveriyorsunbilmiyorumama,Travers,maalesefyanlışbilgialmışgörünüyorsun."

Travers bunabiraz şaşırmış göründüve onunyerineRon‘a döndü."Arkadaşınkim?Onutanımıyorum."

"Bu Dragomir Despard," dedi Hermione; hayali bir yabancının Ron‘a en iyikoruma olacağına karar vermişlerdi. "Çok az İngilizce konuşabiliyor, amaKaranlık Lord‘un amaçlarıyla ilgileniyor. Yeni rejimimizi görmek içinTransilvanya‘danburayageldi."

"Öylemi?Nasılsın,Dragomir?"

"Sennasil?"dediRon,eliniuzatarak.

Travers iki parmağını uzattı ve Ron‘un elini sanki kirleneceğindenkorkarmışçasınasıktı.

"Peki,seniveah-sempatikarkadaşınısabahınköründeDiagonYolu‘nagetirennedir?"diyesorduTravers.

"Gringotts‘uziyatetetmemgerek,"dediHermione.

"Maalesef, bende," dediTravers. "Altın, kirli altın!Onsuzyaşayamayız, itirafetmeliyim ki uzun parmaklı arkadaşlarımızla ahenk içinde yaşamamızınehemmiyetinionaylıyorum."

Harry, Griphook‘un ellerinin boynunu sımsıkı kavradığını hissetti. "Gidelimmi?"dediTravers,Hermione‘yebuyurederek.

Hermione‘nin onu takip etmekten ve öteki küçük dükkânların üzerinden karbeyazıGringotts‘unyükseldiğieğribüğrü,parketaşıdöşelisokaktailerlemektenbaşka seçeneği yoktu.Ron da onlarla birlikte bayır aşağı yürüdü veHarry ileGriphookonlarıtakipettiler.

UyanıkbirÖlümYiyen ihtiyaçları olabilecek son şeydive enkötüsü,Travers,Bellatrix‘in yanında yürüdüğünü zannettikçe, Harry‘nin Hermione ve Ron‘lailetişim kurması da imkânsızdı. Çok geçmeden büyük bronz kapılara gidenmermer basamakların başına geldiler. Griphook‘un onları uyardığı gibi,normalde üniformalı cincücelerin yer aldığı girişe iki büyücü yerleştirilmişti,ikisinindeuzunincealtındeğneklerivardı.

"Ah,DürüstlükAraştırıcıları,"diyeişaretettiTraverspekyapmacıkbirşekilde,"Öylenezaketsiz-amaöyleetkili!"

Ve merdivenleri çıktı, altın değnekleri vücudunun etrafında dolaştıran sağ vesolundaki büyücülere başını salladı. Araştırıcılar, Harry‘nin bildiği kadarıyla,gizli büyüleri ve saklı sihirli nesneleri saptıyordu. Sadece bir kaç saniyesikaldığını bilerek, Harry, Draco‘nun asasını her iki koruma görevlisinedoğrultarakikikez,“KafaKarıştır,”diyemırıldandı.BronzkapılardaniçeridekigirişebakanTraversfarketmezken,korumalarınherbiribüyüonlarıvurduğundairkildiler.

Hermione‘nin uzun siyah saçı, merdivenlerden çıktığında dalgalandı. "Birsaniye,madam,"dedikoruma,Araştırıcı'sınıdoğrultarak.

"Amaazönceyapmıştınız!"dediHermione,Bellatrix‘inotoritesiyle,küstahbirsesle.Traverskaşlarıkalkıketrafınabaktı.Korumaşaşırmıştı.

Uzun ince altın değneğe, ardından arkadaşına baktı. O da biraz şaşkın birifadeyle,"Evet,onlarıkontrolettin,Marius."dedi.

Hermione,Ronyanındaönedoğruilerledi,HarryileGriphookgörünmezhaldekoşar adım arkalarından gittiler. Eşiği geçtiklerinde Harry, arkasına baktı.Büyücülerhalakafalarınıkaşıyorlardı.

İçerideki kapıların önünde gümüşten yapılmış ve olası hırsızlığın korkunçcezasınınşiirselbiruyarısını taşıyanikicincüceduruyordu.Harryonabaktıvebirdenbire bıçak gibi keskin bir anıyı hatırladı: tam bu yerde, on bir yaşınagirdiği gün, hayatının en güzel doğum gününde, yanında Hagrid demişti ki“Banasorarsan,soymayıdenemekiçindeliolmalısın.”OgünGringottsmucizebiryergibigelmişti,sahipolduğunuhiçbilmediğialtınladolubüyülübirdepo,burayahırsızlıkiçindöneceğinirüyasındabilegöremezdi...

Amasaniyelersonrabankanıngenişmermergirişindeduruyorlardı.

Uzun gişeler yüksek sandalyelerde oturan ve günün ilk müşterilerine hizmeteden cincücelerle doluydu. Hermione, Ron ve Travers, kalın bir altın parayı

büyüteçle inceleyen yaşlı bir cincüceye doğru ilerlediler. Hermione, Ron‘asalonunözelliklerindenbahsetmebahanesiyleTravers‘ıönesürdü.

Cincüce, tuttuğu parayı bir kenara attı, kimseye kişisel olmayarak,“Leprechaun,” dedi ve ardından altın bir anahtar uzatan Travers‘ı selamladı,anahtarinceleniponageriuzatıldı.

Hermioneilerledi.

"Madam Lestrange!" dedi cincüce, besbelli ürkmüştü. "Azizim benim! Nasılyardımcıolabilirimsanabugün?"

"Kasamagitmekistiyorum,"dediHermione.

Cincücebirazirkilmişgörünüyordu.Harryetrafınabaktı.SadeceTraversdeğildiğer cin cüceler de tereddüt etmişlerdi, işlerinin üzerinden Hermione‘yiizliyorlardı.

"Kimliğiniz...varmı?"diyesorducincüce.

"Kimlik?Daha-dahaöncehiçkimliksorulmamıştı!"dediHermione.

"Biliyorlar!"diyefısıldadıGriphookHarry‘ninkulağına,"Sahtekârolabileceğinedairuyarılmışolmalılar!"

"Asanızyeterli,madam,"dedicincüce.Hafiftitreyeneliniuzattıvedehşetvericiidrak gücüyle Harry, Gringotts‘un cincücelerinin Bellatrix‘in asasınınçalındığınınfarkındaolduklarınıbiliyordu.

"Harekete geç, harekete geç," diye fısıldadı Griphook, Harry‘nin kulağına,"İmpreiusLaneti!"

Harry, alıçtan yapılma asasını pelerinin altında kaldırdı, yaşlı cincüceyedoğrulttuvehayatındailkdefa,"İmperio!"diyefısıldadı.

Tuhaf bir his Harry‘nin kolunu sarmıştı, karıncalanma hissi, zihninden akıpgeliyormuşgibi gözükensıcaklık. Sinirleri ve damarları onu asaya ve az öncevuku bulan laneti asaya bağlıyordu. Cincüce, Bellatrix‘in asasını aldı, dahayakından inceledi ve ardından, "Ah, yeni bir asa yaptırmışsınız, MadamLestrange!"dedi.

"Yeni bir asamı?" dedi Travers, tekrar gişeye yaklaşarak; etraftaki cincücelerhalabakıyorlardı."Amanasılyaptırırsın,hangiasaustasınıkullandın?"

Harry düşünmeden hareket etti. Asasını Travers‘a doğrultarak, bir kez daha

"İmprerio!"diyefısıldadı.

"Ah, anlıyorum," dedi Travers, Bellatrix‘in asasına bakarak, "evet, çokkullanışlı,iyiçalışıyormubari?Herzamanasalarınbirazdinlenmeyeihtiyaçlarıolduğunudüşünmüşümdür,öyledeğilmi?"

Hermionetamamenşaşırmışhaldebakakaldı,amaHarry‘yimuazzamderecederahatlatarakolaylarınyüzseksenderecedönüşünüyorumsuzkabuletti.

Gişedekiyaşlıcincüceelçırptıvedahagençbircincücegeldi.

"Çangırtılar'a ihtiyacım var;" diye anlattı, cincüce koşar adım uzaklaştı ve birsaniyesonraçıngırdayanmetalledolugibigözükenderibir çantayladöndüveamirineverdi."Güzel,güzel!EğerbenitakipedersenizMadamLestrange,"dediyaşlı cincüce, sandalyesinden atladı ve gözden kayboldu. "Sizi kasanızagötüreceğim."

Gişenin sonunda tekrar belirdi, sevinçle hoplayarak, deri çantanın içeriği halaçıngırdıyordu.Traversağzıbirkarışaçıkhaldeduruyordu.Ron,Travers‘laaynıfikirdebugaripveolağanüstüolayadikkatkesilmişti.

"Bekle-Bogrod!"

Başkabircincüceaceleylegişeninarkasındançıkageldi.

"Talimatlarvar,"dediHermione‘yibaşıylaselamlayarak."Beniaffedin,Madam,amaLestrange'lerinkasasınagirmekiçinözeltalimatlarvar."

IsrarlıcaBogrod‘unkulağına fısıldadı,amaİmperiusLaneti‘ninetkisialtındakicincüceonubaşındansavdı.

"Talimatlardan haberdarım, Madam Lestrange kasasını ziyaret etmek istiyor...Çokeskisülale...eskimüşteriler...Butaraftanlütfen..."

Ve, hala çıngırdayarak giriş salonunun çıkışına giden bir çok kapıdan birinedoğruhızlandı.Harry,geride,olduğuyerdekalakalmış,halaanormalbirşekildeboşbakanTravers‘abaktıvekararınıverdi.AsasınınbirhareketiyleTravers‘ınkapı boyunca ve ateşli meşaleler tarafından aydınlatılan tırtıklı, taştan geçitboyuncauysalcayürüyerekonlarlagelmesinisağladı.

"Başımız belada; bizden şüpheleniyorlar," dedi Harry, arkalarındaki kapıçarparak kapandığında ve görünmezlik pelerinini çıkardı. Griphookomuzlarından atladı: Ne Travers ne de Bogrod, Harry Potter‘ın ani ortayaçıkışına en hafif bir hayret belirtisi göstermedi. “İmprerius Laneti altındalar,"

diyeekledi,HermioneveRon‘un,ikisideoradahalaanlamsızcabakarakduranTravers ve Bogrod hakkındaki şaşırmış kuşkularını yanıtlarcasına. "Gerektiğikadariyiyaptığımıdüşünmüyorum,bilmiyorum..."

Ve gerçek Bellatrix Lestrange‘in olduğu bir başka hatıra zihnine ok gibisaplandı, ilk kez bir Affedilmez Lanet denediğinde ona bağırmıştı:"Kastetmelisin,Potter!"

"Neyapalım?"diyesorduRon."Çıkalımmı,henüzimkânımızvarken?"

"Eğer imkânımız varsa," dedi Hermione, arkadaki ana salona açılan kapıyabakarak,arkasındaneyaşandığınıbildiği.

"Gittiğiyerekadar,devamediyoruz,"

"Güzel!" dedi Griphook. "O zaman Bogrod‘un vagonu kontrol etmesi lazım;benimartıkyetkimyok.Amabüyücüiçinyerolmayacak."

Harry,asasınıTravers‘ayöneltti."İmperio!"

Büyücü döndü ve karanlık bir ray yolu boyunca düzgün adım yürüdü. "Neyaptırıyorsunona?"

"Saklanıyor," dedi Harry, asasını Bogrod‘a doğrulttu, o da küçük bir vagonuıslıkla çağırdı, arkalarındaki raylardan karanlığın içinden yuvarlanarak geldi.Bogrod, Griphook‘un önünde, Harry, Ron, Hermione beraber olmak üzerearkayatıkıştıklarında,Harry,arkadakianasalondanbağrışlarduyduğunaemindi.

Sarsıntıyla araba hareket etti, hız kazanıyordu: Telaşla duvardaki bir yarığıniçine kıvrılmaya çalışan Travers‘ın yanından geçtiler, ardından vagon,labirentvarikoridorlarboyuncakıvrılmayavedönmeyebaşladı,devamlıyokuşaşağıiniyordu.

Harry, raylardaki vagonun tangırtısından bir şey duyamıyordu: Sarkıtlarınarasınadoğrusaptıklarındasaçı arkaya uçuyordu, yeryüzünündaha derinlerineiniyorlardı,amaarkasınabakmayısürdürdü.Arkalarındaçokbüyükayak izleribırakmışolmalıydılar;hakkındanekadarçokdüşünürse,Hermione‘yiBellatrixkılığına sokmak, Bellatrix‘in asasını, ÖlümYiyenler‘in kimin çaldığını bildiğihaldeyanlarındagetirmişolmak,okadaraptalcageliyordu-

Gringotts‘da,Harry‘ninidrakedebileceğindendahaderinlerdeydiler;Uşeklindebirkıvrıma tümhızlagirdiler ve saniyelerleyarışan, rayınüzerindenbir şelalehızlaonlaraçarptı.Harry,Griphook‘un"Hayır!"diyebağırdığınıduyduamaonudinlemedi. Suyun içine daldılar. Su, Harry‘nin gözlerine ve ağzına doldu:

Göremiyorvenefesalamıyordu.Sonra,müthişbirsarsıntıylavagondevrildivehepsi atladı. Harry, vagonun geçit duvarına çarpıp parçalara ayrıldığını veHermione‘ninbirşeylerbağırdığınıduyabiliyorduvekendininağırlıksızmışgibiyeredoğrukaydığını,acısızcakayalıkkoridortabanınaindiğinihissetti.

"T-Tamponlama Tılsımı," diye haykırdı Hermione, Ron ayaklarına temasettiğinde,amaHarry,dehşetiçindeonunartıkBellatrixolmadığınıgördü;onunyerine kocaman cüppenin içinde, iyice ıslanmış ve bizzat kendisi olarakduruyordu; Ron da tekrar kızıl saçlı ve sakalsızdı. Birbirlerine bakıp, kendiyüzlerinigördüklerinihissettiklerindeanladılar.

"HırsızınSağanaklanışı!"dediGriphook,ayağakalkarakveraylarınüzerindekisu baskınına bakarak,Harry, şimdi bunların sudan daha çok anlamı olduğunubiliyordu. "Bütün sihri ve sihirli gizlilikleriyıkayıp ortaya çıkarır!Gringotts‘ahilekârlarıngirdiğinibiliyorlar,bizekarşıbütünsavunmayıkurmuşlar!"

Harry, Hermione‘yi boncuklu çantayı hala duruyor mu diye kontrol ederkengördü ve aceleyle kendi elini görünmezlik pelerinini kaybetmediğinden eminolmak için ceketinin cebine götürdü. Ardından Bogrod‘u hayretler içindekafasını sallarken görmek için döndü: Hırsızın Sağanaklanması, İmpreiusLaneti‘nikaldırmışgözüküyordu.

"Ona ihtiyacımızvar,"dediGriphook,"Gringotts‘uncincücesiolmadankasayagiremeyiz.VeÇangırtılar'aihtiyacımızvar!"

"İmperio!"dediHarry tekrar;beynindenasasınageçenbaşdöndürücükontrolühissederken,sesitaşgeçitteyankılandı.Bogrodbirkezdahaistemeyerekboyuneğdi,sersemifadesiRonmetalaletlerinolduğuderiçantayıteslimalırkennazikbiraldırışsızlığadönüştü.

"Harry, insanların geldiğini duyabiliyorum!" dedi Hermione ve Bellatrix‘inasasını şelaleye yöneltti ve, "Protego!" diye bağırdı. Kalkan Büyüsü‘nünkoridorayöneldiğindebüyülüsuakıntısınıkestiğinigördüler.

"İyifikir,"dediHarry."Yolugöster,Griphook!"

"Burdan geri nasıl çıkacağız?" diye sordu Ron, cincücenin arkasından telaşlakaranlığa yürüdüklerinde. Bogrod onların himayesinde yaşlı bir köpek gibisoluyordu.

"Bunuyapacağımızzamankaygılanırız,"dediHarry.Dinlemeyeçalışıyordu:Birşeyinyakınlardaşıngırdadığınıvehareketettiğinidüşündü.

"Griphook,nekadaruzakta?"

"Çokdeğil,HarryPotter,çokdeğil..."

Bir köşeyi döndüler ve Harry‘nin hazırlandığı şeyi gördüler, ama hala onlarıdurduruyordu.

Muazzambüyüklüktebir ejderhaönlerindezincirleyerebağlanmış,dörtyadabeş en derin kasaya erişimi engelliyordu. Hayvanın pulları yeraltındaki uzunsürelihapisliğisırasıncasolmuşvekatkatolmuş,gözleribulanıkpembeydi;heriki arka ayağı da zincirlerinimuazzam büyüklükteki çiviler tarafından kayalıktabana çakılmış olan ağır kelepçeler taşıyordu. Eğer açılacak olsa odayıdolduracakkadarbüyükdikenlikanatları,vücudunadoğrukıvrılmıştıveçirkinkafasını onlara çevirdiğinde kayayı titreten bir gürleme estirdi, ağzını açtı vepüskürttüğüateşonlarıkoridoragerigönderdi.

"Kısmenkör,"dediGriphooknefesikesilerek,"amasaldırganlığıaynı.Aslındaonukontroletmemizgerekiyor.Çangırtılargelinceyapmasıgerekenöğretilmiş.Banaveronları."

Ron çantayı Griphook‘a verdi ve cincüce, sallandıklarında örse vuran ufakçekiçler gibi uzun, çınlar bir ses çıkartan bir dolu küçük metal alet çıkarttı.Griphookonlarıdağıttı:Bogroduysalcakabuletti.

"Ne yapmanız gerektiğini biliyorsunuz," diye anlattı Griphook,Harry, Ron veHermione‘ye."Sesiduyduğundaacıçekecektir.GeriçekilecektirveBogrod‘unavucunukasanınkapısınınüzerinekoymasıgerekiyor."

Çangırtı‘larısallayarakköşedentekrarilerledilerveseskayalıkduvarlardafenahaldebüyüyerekyankılandı,Harry‘ninkafatasınıniçimağaraylabirliktetitriyorgibiydi.Ejderhabirkezdahaboğukçagürledi,ardındangeriçekildi.Harryonuntitrediğini görebiliyordu, onlar yaklaştıkça yüzünde acımasızca kesikler oluştuveÇangırtılar'ınsesiniduyuncasıcakkılıçlardankorkmanınöğretisinin tahminibelirdi.

"Elini kapıya bastırmasını sağla!" diye teşvik etti Griphook, asasını tekrarBogrod‘adöndürenHarry‘ye.Yaşlıcincüceitaatetti,avucunuahşababastırdıvekasanın kapısı, yerden tavana kadar altın sikkelerle ve kadehlerle, gümüşzırhlarla,garipyaratıklarınpostlarıyla-bazısıuzundikenlerlekaplı,birbaşkasısarkıkkanatlarla-kıymetlitaşlarlasüslenmişşişelerdekiiksirlerle,vehalabirtaçtakankafatasıyladoluolanmağaramsıgirişiaçığaçıkarmakiçinkayboldu.

"Hızlı arayın!" dedi Harry aceleyle, kasanın içine girdiklerine. Hufflepuff‘un

kupasını Ron ve Hermione‘ye tarif etmişti, ama eğer kasanın içinde bulunanbaşkabilinmeyenbirHortkulukise,neyebenzediğinibilmiyordu.Arkalarındanboğukbirşakırtıgelenekadaretrafabakınmakiçinzamanlarıvardı:Kapı,onlarıkasanıniçinekilitleyerekyenidenbelirdivebüsbütünkaranlığagömülmüşlerdi."Telaşlanmayın,Bogrodbiziserbestbırakacaktır!"dediGriphook,Ronhayretlebağırınca."Asalarınızıaydınlatın,tamammı?Veçabukolun,çokazzamanımızvar!"

"Lumos!"

Harry, ışık saçan asasını kasanın içinde gezdirdi: Işık demeti parlayanmücevherlerinüzerinedüştü;SahteGryffindorKılıcı'nınkarmakarışıkzincirlerinarasındakiyüksekbirrafınüzerindedurduğunugördü.

RonveHermionedeasalarınıgezdiriyorlardıveetraflarındakinesneyığınlarınıincelemeklemeşguldüler.

"Harry,buolabilirmi-?Aaah!"

Hermione acıyla çığlık attı veHarry, taşlı bir kadehin onun elindendüşmesinigörebilmek için asasını vaktinde ona yöneltti. Ama düştüğünde parçalanmıştı,bir dolu kadeh olmuştu, yer değişik yönlere giden birbirinin aynı bardaklarladolmuştu,orijinaliniaralarındanayırtetmekçokgüçtü.

"Beniyaktı!"diye sızladıHermione,kabarmışparmaklarını emerek. "GerminoveFlagranteLanetideyapmışlar!"dediGrihpook.

"Dokunduğunuz her şey yanacak ve çoğalacaktır, ama kopyalar daha bir şeydeğil- eğer hazineyle uğraşmaya devam ederseniz, sonunda genişlettiğinizaltınlarınağırlığınınaltındaezilipöleceksiniz!"

"Tamam, bir şeye ellemeyin!" dediHarry hayal kırıklığıyla, ama söylemesiyleRon‘unkazaradüşenkadehlerdenbirineayağınıçarpmasıbiroldu.Ronoracıktasıcakmetalle temasa geçmiş ayakkabısının bir bölümü yanmış halde tek ayaküstündesekerken,yirmitanekadehdahapatlayarakvaroldu.

"Dur,hareketetme!"dediHermione,Ron‘usıkıcakavrayarak.

"Sadece etrafa bakın!" dedi Harry. "Hatırlayın, kupa küçük ve altın, üzerindeporsuk kabartması var, iki kulpu - bunun dışında Rawenclaw‘ın işaretine debakının,kartal-"

Asalarını,olduklarıyerdeihtiyatladönerekherköşeyeveyarığatuttular.Hiçbirşeyedokunmamak imkansızdı;Harry büyükmiktarda sahte galyonu kadehlere

katıldıkları yere gönderdi, ve zaten neredeyse hiç hareket alanları yoktu, vekızaranaltınhararetlekızgınlaştıvekasa fırınadöndü.Harry‘nin asasının ışığıraflarınüzerindetavanadeğenzırhlarınvecincüceyapımımiğferlerinüzerindegezdi; ışığıyükseğevedahadayükseklere tuttu, takianidenkalpçarpıntısınasebepolanveellerinititretenbirnesnebulanadek.

"Orada,tamorada!"

Ron‘laHermione de asalarını oraya doğrulttular, böylece küçük altın kupa üçtaraftan gelen spot ışığı altında parıldadı: Helga Hufflepuff‘a ait olan vesonradanHepzibahSmith‘egeçenveTomRiddletarafındanondançalınankupa.

"Peki,kahrolasıyerdennasılhiçbirşeyedokunmadançıkaracağız?"diyesorduRon.

"AccioKupa!" diye bağırdı hayal kırıklığı içinde, planlama seansları sırasındacincüceninanlattıklarınıbesbelliunutmuşolanHermione.

"İşeyaramaz,işeyaramaz!"diyehırladıcincüce.

"Neyapacağızozaman?"dediHarry, cincüceyekızgınbirbakışatarak. "Eğerkılıcıistiyorsan,Griphook,ozamanbizedahaçokyardımetmengereke-bekle,Nesnelerekılıçladokunabilirmiyim?

Hermione,burayaver!"

Hermione cüppesini yokladı, boncuklu bir çanta çıkarttı, bir kaç saniye altınıüstüne getirerek aradı, sonra parlak kılıcı çıkarttı. Harry, pürüzlü kabzasındantuttuvekılıcınucunuyanındakigümüşbirsürahiyedeğdirdi,sürahibölünmedi.

"Eğerkılıcıkulbasokabilirsem-amaburayanasılgetireceğim?"

Kupanınbulunduğurafhepsineerişilmezuzaklıktaydı.EnuzunlarıolanRon‘abile.Büyülühazinenin ısısı dalgadalgayükseliyordu, kupayaulaşmak içinbiryol bulmaya çalışırken Harry‘nin yüzünden, sırtından terler boşalıyordu; veardındankasakapısınınötekitarafındakiejderhanıngürlediğiniduydu,veşakırtısesidegittikçeyükseliyordu.

Gerçektenkapanakıstırılmışlardı:Kapıdanbaşkayolyoktuvebirsürücincüceöteki tarafta yaklaşıyor gibiydi. Harry, Ron‘a ve Hermione‘ye baktı veyüzlerindekidehşetigördü.

"Hermione,"dediHarry,şakırtısesleriyükseldiğinde,"Orayaçıkmamlazım,onukurtarıpalmamız-"

AsasınıHarry‘yedoğrulttuve,"Levicorpus,"diyefısıldadı.

AyakbileklerindentavanaasılıhaldeHarry,birzırhtakımınaçarptıvekopyalarıbeyaz sıcak bedenler misali ortalığa yayıldılar ve zaten dar olan alanıdoldurdular.AcıçığlıklarıylaRon,Hermionevediğerikicincüceyandakiötekinesnelere çarptılar, onlar da kopyalanmaya başladı. Kızıl kor halini almışhazinenin akınının arasında yarı yanmış halde, can havliyle çabalayıp, çığlıkatarlarkenHarry, kılıcıHufflepuff‘un kupasının kulpuna geçirip, kılıcın ucuylaçengelledi.

"İmpervius!" diye feryat etti Hermione, kendini, Ron‘u ve cincüceleri yananmetaldenkorumateşebbüsüiçinde.

EnkötüçığlıkHarry‘nindebakmasınasebepoldu:RonveHermionehazineninderinliklerindeydiler, Bogrod‘u artan gelgitin içine kaymasını engelliyorlardıama Griphook gömülmüştü ve bir kaç uzun parmağın ucu dışında bir şeyigözükmüyordu.

Harry,Griphook‘unparmaklarını tuttuveçekti.Kabarmışcincüceuluyaraksuyüzüneçıktı.

"Liberatocorpus!" diye haykırdıHarry ve patlamayla o veGriphook kabarmışhazineninyüzeyineçıktılarvekılıçHarry‘ninelindenuçtu.

"Al onu!" diye haykırdı Harry, yüzündeki sıcak metalin acısıyla kıvranarak.Griphook tekrar omuzlarına tırmandığında kabaran kızgın nesneler kitlesindenkaçmayakararverdi."Kılıçnerede?Üzerindekupavardı!"

Kapınınötekitarafındakişakırtılarkulağınısağıredecekdüzeyegeliyordu-artıkçokgeçti-

"Orada!"

Onu gören Griphook‘tu ve hamle eden de Griphook‘tu. Bu dakika Harry,cincücenin, sözlerini tutacaklarını ummamış olduğunu anlamıştı. Bir eliHarry‘nin avuç dolusu saçını tutarak ve yanan altın denizine düşmemeyigarantileyerek,Griphook,kılıcınkabzasını kaldırdı veHarry‘ninuzanabileceğinoktanın çok üstüne savurdu. Minicik altın kupa, kılıç tarafından kulpundantutulmuşhaldehavadauçtu.Cincücebacaklarını ikiyanaaçtıveHarryatlayıpyakaladı. Etinin haşlandığını hissedebiliyordu ama bırakmadı. AvucundansayısızHufflepuff kupası fırlayıp kasanın kapısı tekrar açıldığında dalgadalgayağsa bile.Ve kendini onu delik deşik eden ve oldukça kontrolsüz bir şekildegenişleyen alevli altın ve gümüş çığının üzerinde odanın dışındaki zemine

kayarkenbuldu.

Vücudunu saran yanıkların acısının güçbelâ farkına vararak ve hala kendikendinikopyalayanhazineninkabarıklığındasürüklenerek,Harrykupayıcebineattı ve kılıcı bulmak için uzandı, amaGriphook gitmişti. Harry‘nin omzundanatlayabileceği bir anda kaymış, gizlenmek için etraflarını kuşatan cincücelerinarasınadalmış,kılıcısavuruyorve"Hırsızlar!Hırsızlar!Yardımedin!Hırsızlar!"diye bağırıyordu. Giderek artan, hepsi birer kama taşıyan ve sorgusuz sualsizonuaralarınaalankalabalığınortasındakayboldu.

Harry,sıcakmetalinüzerindekayarak,ayağakalkmayauğraştıvedışarıyaçıkantekyolunaralarındangeçmekolduğunuanladı.

"Sersemlet!"diyeböğürdüveRon ileHermionedeonakatıldılar:Kırmızı ışıkkümelericincücekalabalığını vurdu, vebir kaç tanesi sendeledi, amadiğerleriilerlediler,veHarrybirkaçbüyücükorumasınındaköşeyidöndüğünügördü.

Zincire bağlanmış olan ejderha gürledi ve bir alev seli cincücelerin üzerineyağdı; Büyücüler iki büklüm halde geldikleri yoldan geri giderek gözdenkayboldular ve Harry‘nin aklına parlak bir fikir ya da çılgınlık geldi. Asasınıhayvanıyerezincirleyenkalınçivilereyönelttive"Relashio!"diyebağırdı.

Çivilerbüyükbirpatlamaylakırıldı.

"Bu taraftan!" diye haykırdı Harry ve toplanan cincücelere SersemletmeBüyüleriyollayarakkörejderhayadoğrukoştu.

"Harry-Harry-neyapıyorsun?"diyeçığlıkattıHermione.

"Hadi,tırmanın,çabuk-"

Ejderha özgür olduğunu fark etmedi: Harry‘nin ayağı ön ayağındaki kıvrımıbulduveasılıp sırtınaçıktı.Pullarıçelikgibi sertti;hayvanonlarıhissetmemişgibiydi. Elini uzattı; Hermione kendini yukarı kaldırdı; Ron onun arkasındantırmandıvebirsaniyesonraejderhazincirsizolduğununfarkınavardı.

Gürlemeyle şahlandı: Harry, kanatları feryat içindeki cincüceleri kukla gibidevirerek açıldığında sivri pullarını olabildiğince sıkı kavrayarak dizleriniyerleştirdivehayvanhavayayükseldi.Koridorgirişinedalınca,Harry,Ron veHermione,sırtındayassıbirbiçimde,tavanasürttüler,peşlerinedüşencincücelerkamalarınıfırlatıyorlardı,amahayvanınkanatlarınısıyırıyordu.

"Hiçbirşekildeçıkamayız,oçokbüyük!"diyeçığlıkattıHermione,amaejderhaağzınıaçtıveyinealevpüskürttü.Tünelintavanıvetabanındaçatlaklaroluşarak

tahrip oldu. Ejderha güçle karşılık vererek pençeledi ve geri savaştı. Harrygözlerini ısıya ve toza karşı kapattı: Ejderhanın kayalara çarpmasından vegürlemelerinden sağır olarak ve her an sarsılmayı bekleyerek sadece sırtınasarılabiliyordu;ardındanHermione‘nin"Defodio!"diyebağırdığınıduydu.

Çığlıkatanveşakırdayancincücelerdenuzaklaşarakoksijenibolhavayadoğrugitmek için çabalarken tavanı oyan ejderhaya, koridoru genişletmede yardımcıoluyordu: Harry ve Ron da tavanı oyma büyüleriyle tahrip ederek onu taklitettiler,Yeraltı gölünü geçtiler. Büyük, sürünen, hırlayan hayvan, özgürlüğü vegetirdiği rahatlığı hissetmiş gibi görünüyordu ve arkalarındaki koridor,ejderhanın tahripgücü yüksek çivili kuyruğuyla, büyük kaya kümeleriyle, devyarıklaroluşmuşsarkıtlarlakaplanmıştıveşakırdıyancincücekümesinindesesidahaboğuktu,yaniejderhanınateşionlarınyoladevametmesinisağlamıştı-

Vesonunda,büyüleriningücüyleejderha‘nınzalimkuvvetikarıştı,koridordan,mermersalonaçıkanyolutahripetmişlerdi.

Cincücelervebüyücüler feryatediyorvekendilerinikorumak içinkaçıyorlardıve sonunda ejderhanın kanatlarını açabilmesi için imkan doğmuştu: boynuzlukafasını giriş salonunun dışındaki kokusunu aldığı serin havaya döndürerek,kalkışa geçti ve Harry, Ron ve Hermione hala sımsıkı sırtına yapışık halde,DiagonYolu‘na sendelerken,metal kapıları yamulmuş halde vementeşelerineasılıhaldebıraktıvehavalandı.

YİRMİYEDİNCİBÖLÜM:SONSAKLANMAYERİ

Yönlendirmediyebirşeyyoktu,ejderhanereyegittiğinigöremiyorduveHarry,eğerhavadaanidendönerseyadayuvalanırsa,genişsırtınatutunmalarıimkansızolurdu. Yine de daha da yükseğe tırmandılar, Londra altlarında gri yeşil birharitaymış gibi uzanıyordu, Harry‘nin kurtulduklarına ilişkin duyduğuminnettarlıkşimdiyokolmuşgibiydi.Yaratığınboynundaiyiceeğilerek,metalikpullarına iyice yapıştı, soğuk esinti kabarmış ve yanmış tenini okşuyordu,ejderhanın kanatları bir yel değirmeninin uzantılarıymışçasına havayıdövüyordu. Ardında ya mutluluktan ya da korkudan, bilmediği bir nedendenötürü Ron, yüksek sesiyle küfretmeyi sürdürüyordu, Hermione ise hıçkırıyorgibiydi.

Yaklaşık beş dakika sonra Harry, ejderhanın onları atacağı yönündeki anikorkusundan sıyrılmıştı, sanki yeraltı hapishanesinden olabildiğince uzağakaçmaktanbaşkaderdiyoktu;ancaknezamanvenasıl ineceklerikonusundakisoru daha korkutucuydu. Ejderhaların konmadan ne kadar süre uçabileceklerikonusundabir fikriyoktuveyabudurumdakibir ejderhanın inmek için iyibiryerbulabileceğikonusunda.Oturduğuyerinhafifçebattığınıdüşünerek,süreklietrafınabakınıyordu.

Lestrange'larınkasasınagirdikleriniVoldemort‘unöğrenmesinekadarsürecekti?NekadarsüredeGringottscincüceleriBellatrix‘ibilgilendirecekti?Nealındığınıanlamaları ne kadar kısa sürecekti? Ve sonra altın kupanın gittiğinikeşfettiklerinde,VoldemortensonundaHortkuluklar'ıavladıklarınıbilecekti.

Ejderhasoğukvetazehavayaaçgibiydi.Tutamtutamsoğukbulutlararasındanuçanakadardevamlıyükseldi veHarry, başkentte girip çıkan arabaların renklinoktalarını artık seçemiyordu. Yeşil ve kahverengi yeryüzünün mat ve parlakşeritleriüstündeuçtularveuçtular.

"Ne arıyor sanıyorsun?" diye bağırdı Ron, daha ve daha fazla kuzeye doğruuçarlarken.

"Fikrimyok,"diyebağırdıHarrygerisine.Elleri soğuktanhissizleşmişti ancakelini kaydırmaya cesaret edemiyordu. Altlarındaki sahili gördüklerinde, ne

zamandırneyapacaklarınıdüşünüyorduHarry,üşümüşvehissizleşmişti, susuzve oldukça aç olduğundan bahsetmeye bile gerek yoktu. Sonra diye düşündü,yaratık en son ne zaman yemek yemişti? Şüphesiz çok yakında beslenmeyeihtiyacıolacaktı,değilmi?Veozamansırtlarındagayetlezizüçinsanolduğunufarkettiğindeneolacaktı?

Güneşhavadaaşağısüzülmüştü,şimdiçivitrenginedönüyorduveejderhahalauçuyordu, şehirler ve kasabalar görüşlerinin altında kayıp geçiyordu, devasagölgesi toprakta büyük bir bulutmuş gibi süzülüyordu. Harry‘nin her bir yanıejderhanınsırtınatutunmaktanağrıdı.

"Hayalmiediyorum?"diyebağırdıRonbellibirsessizliktensonra,"yoksairtifamıkaybediyoruz?"

Harry aşağı baktı ve koyu yeşil dağları ve gölleri gördü, güneşin batışıylabakırımsı görünüyorlardı. Ejderhanın kenarından gözlerini kısarak baktığındayeryüzü daha ve daha da büyüdü, güneş ışığının taze sudaki yansımasıylakutsanıpkutsanmadığınımeraketti.

Ejderha büyük sarmallar halinde aşağı ve daha aşağı, küçük göllerden birininüzerine doğru uçtu. "Yeterince aşağı indiğinde atlayacağımızı söyleyeceğim!"diyeseslendiHarrydiğerlerine."Buradaolduğumuzufarketmedendireksuya!"

Hermione biraz isteksizce kabul etti ve şimdi Harry ejderhanın geniş sarıkarnınınsuyüzeyindedalgacıklaroluşturduğunugörebiliyordu.

"ŞİMDİ!"

Ejderhanın yanından kayarak gölün yüzeyine doğru ayak üstü düştü; düşüşumduğundandabüyüktüvesuyasankiyeşil,dondurucubirdünyayadüşen taşgibidaldı.Hızla soluyaraksuyüzeyineçıktıveRon ileHermione‘nindüştüğünoktalardaki halkalı dalgalanmaları gördü. Ejderha hiçbir şey fark etmemişgibiydi;çoktanellimetreuzaklıktaydı,çizikburnunasutoplamakiçinalçaktanuçuyordu. Ron ve Hermione gölün derinliklerinden zoraki soluyarak ve sularşapırdatarak çıkarken ejderha uçmaya devam etti, kanatlarını döverek boş biraraziyekondu.

Harry,RonveHermionekarşıkıyıyaçıktılar.Gölçokderindeğilgibiydi.Dahaçok kamışlar ve çamurlar arasında ilerlemeye dönüşmüştü iş ve sonundadebelenerek sırılsıklam ve zor solur halde oldukça yorgun bir halde çimlerinüzerineulaştılar.

Hermione yere çöktü, öksürüyor ve titriyordu. Harry her ne kadar mutlu bir

şekildeuzanıpuyuyabilecekkenayağakalktıveasasınıçıkardı,sonraetraflarınabilindikkorumabüyüleriniyapmayabaşladı.Hepsideyüzlerindevekollarınınher yanında kırmızı yanıklarla doluydular ve elbiseleri yer yer yırtılmıştı.Yaralarınageyikotuesansısürerlerkenirkilerekgeriçekildiler.HermioneşişeyiHarry‘yeuzattıvehepsiiçinKabukEv'dengetirdiğikuruvetemizcüppelerileüç şişe balkabağı suyunu çıkarttı. Üstlerini değiştiler ve meyve suyunuyudumladılar.

"Ee, bir taraftan," dedi Ron sonunda, ellerinin üstündeki iyileşen deriyiizleyerek,"Hortkuluk'ualdık.Diğertaraftan-"

"-kılıçyok,"dediHarrydişlerinigıcırdatarak,kotundaaçılmışdeliğinaltındakiderinyarayageyikotudöküyordu.

"Kılıçyok,"diyetekrarladıRon."Şuüçkağıtçıpislik..."

Harry çıkardığı ıslak montundan Hortkuluk'u aldı ve önlerine, çimin üstünekoydu.Şişelerinibitirirlerkengüneşaltındaparlayarakgözlerinialdı.

"En azından bu sefer bunu takamayız, boyunlarımızdan sallansa biraz garipgörünürdü,"dediRon,ağzınıelinintersiylesilerek.

Hermione,ejderhanınhalasuiçtiğigölboyuncaaçıklıktakiaraziyebaktı."Onaneolacakdiyedüşünüyorsun?"diyesordu."İyileşecekmi?"

"Hagridgibisin,"dediRon, "Obir ejderhaHermione,kendikendinebakabilir.Endişelenilmesigerekenbizleriz."

Üçü de gülmeye başladı ve bir başladılar mı durmaları zor oldu. Harry‘ninkaburgaları ağrıyordu, açlıktan başının döndüğünü hissetti, ancak kızarmışgökyüzününaltındaçimenlereuzandı,boğazıkuruyanakadargüldü.

"Ne yapacağız o zaman?" dedi Hermione sonunda, kendini ciddiyetedöndürerek."Öğrenecek,değilmi?Kim-Olduğunu-Bilirsin-SenHortkuluklar'ınıbildiğimiziöğrenecek!"

"Belkionaanlatmakiçinçokkorkmuşolurlar!"dediRonümitle,"Belkiüstünüörterler-"

Gökyüzü,gölsuyununkokusuveRon‘unsesikaybolmuştu.Acısankibirkılıçsaplanmasıymış gibi Harry‘nin kafasını yardı. Yarı aydınlatılmış bir odadaduruyordu ve yarı daire şeklinde dizilmiş büyücüler ona dönüktü ve yerde,ayaklarınındibindedizçökmüşküçüktitrekbirfigürvardı.

"Bananededin?"Sesiyüksekvesoğuktu,ancakkorkuveöfkeiçiniyakıyordu.Sahip olduğu tek şeygitmişti- ama doğru olamazdı, anlayamıyordu, nasıl olurda...

Cincücetitriyordu,üstündekikırmızıgözlerebakamıyordu."Tekrarsöyle!"diyemırıldandıVoldemort."Tekrarsöyle!"

"L-Lordum," diye kekeledi cincüce, siyah gözleri korkuyla açılmıştı, "L-Lordum... onları d-durdurmaya ç-çalıştık... s-sahtekarlar, Lordum...Lestrange'lerinkasasına-kasasınagirmişler..."

"Sahtekarlar? Hangi sahtekarlar? Gringotts‘un sahtekarları açığa vurmak içinkullandığıyöntemlervarsanıyordum?Kimmişonlar?"

"Onlar...onlar...P-Potterçocuğuveikiyardakçısı..."

"Ve ne aldılar?" dedi, sesi yükseliyor, korkunç bir korku sarıyordu benliğini,"Söylebana!Nealdılar?"

"Küçükbir...küçükbirk-kupaL-Lordum..."

Öfkeden ve kabullenememekten attığı çığlık sanki bir başkasınınmış gibi onuterk etti. Çılgına dönmüştü, deliriyordu, doğru olamazdı, imkansızdı, kimsebilmiyordu.Çocuğun,sırrınıkeşfetmişolmasınasılolurdudamümkünolurdu?

Yüce Asa havayı yardı ve yeşil bir ışık odayı doldurdu; dizleri üzerindekicincüce ölü olarak yuvarlandı; izleyen büyücüler dehşete düşmüş bir şekildedağıldılar. Bellatrix ve Lucius Malfoy kapıya koşmaya çalışırken diğerlerinigeriye doğru fırlattılar, tekrar ve tekrar asası iniyordu, geride kalanların hepsiona kötü haberler getirmiş oldukları ve altın kupayı duyduklarından dolayıkatledildiler-

Ölülerinarasındayalnızbaşınaağırağıryürüdü,veimgelemindehepsigözününönünden geçti; hazinesi, muhafızları, ölümsüzlüğüne olan güveni- günce yokedilmişti ve kupa çalınmıştı. Peki ya, peki ya çocuk diğerlerini de biliyorsa?Acababiliyormuydu,hareketegeçipdahafazlasınınizinisürmüşolabilirmiydi?BununarkasındaDumbledoremuvardı?SürekliondankuşkulananDumbledore;emri sonucunda öldürülen Dumbledore; asası şimdi onun olan, ama yine deölümünrezilliğindenonaçocukyoluylaulaşanDumbledore,çocukyoluyla-

Ama tabii ki eğer çocuk onunHortkuluklar‘ından birini yok etmiş olsaydı,O,LordVoldemort bunu bilirdi, bunu hissederdi, değilmi?O ki, aralarındaki enbüyükbüyücüydü;okiDumbledore‘unvedahabirçokdeğersiz,isimsizadamın

katiliydi.Nasılolurdaeğerkendisi,enönemlivedeğerliolankendisi,saldırıyauğrayıpsakatbırakılırsaLordVoldemortbilmezdi.

Doğruydu, günce yok edildiğinde hissetmemişti, ama bunun nedeninin ozamanlarhissedecekbirbedeniolmamasındankaynaklandığınıdüşünüyordu,ozamanlarbirhayalettenfarksızdı...Hayır,kesinliklegerikalanlargüvendeydi...DiğerHortkuluklarbozulmamışbirşekildeduruyorolmalılardı.

Ama bilmeliydi, emin olmalıydı... Odanın içinde yürümeye başladı, geçerkencincücenin cesedine bir tekme savurdu ve kaynayan beynindeki resimlerbulanıklaştıveyandı:göl,kulübeveHogwarts-

Bir parça sakinlik öfkesini yatıştırdı. Yüzüğü Gaunt kulübesine sakladığınıçocuk nereden bilecekti ki? Kimse onun Gaunt'larla akraba olduğunubilmiyordu, bağlantıyı saklamıştı, cinayetlerin izi asla ona kadar gelmemişti.Yüzük,kesinliklegüvendeydi.

Veçocukyadabaşkabirimağarayıveiçindekigüvenliğigeçmeyinasılbilecektiki?Madalyonunçalınmışolmasıfikrisaçmaydı...

Okul içinse: Hortkuluk‘u Hogwarts içinde nereye yerleştirdiğini yalnızca obiliyordu,çünküoyerinensaklısırlarınıöğrenmeşerefinetekbaşınaerişmişti...

Ve hala, artık yanından ayrılmaması gereken Nagini vardı, daha fazla dışarıgöndermeleryoktu,yanında,korumasıaltındakalmalıydı.

Ama emin olmak için, tamamen emin olmak için, her bir saklama yerine geridönmeliydi,herbirHortkuluk‘ungüvenlikönlemleriniikikatartırmalıydı...Bu,tıpkıYüceAsaarayışındaolduğugibi,tekbaşınahalletmesigerekenbirişti.

Önce hangisini ziyaret etmeliydi, en tehlikede olanı hangisiydi? Eski birtedirginlikkapladıiçini.Dumbledoreonundiğerisminibiliyordu...DumbledoreGaunt'larla bağlantıya geçmiş olabilirdi... Terkedilmiş evleri, belki de saklamayerleri içinde en az koruma altında olanıydı, ilk önce gitmesi gereken yerorasıydı...

Göl, kesinlikle imkansızdı... yine de yetimhanede kaldığı sıradaki yaptığıyanlışlıklarıufakbirolasılıklaDumbledorebiliyorolabilirdi.

VeHogwarts... amaoradakiHortkuluk‘unungüvendeolduğunubiliyordu; farkettirmeden Hogsmeade‘e gitmek Potter için olanaksızdı, o yüzden okuluatlamalıydı. Bununla birlikte, çocuğun kaleye girmeyi tekrar deneyebileceğikonusunda Snape‘i alarma geçirmekmantıklı olurdu... Çocuğun kaleye neden

dönmek isteyeceğini Snape‘e söylemek aptallık olurdu, tabii ki; Bellatrix veMalfoy‘a güvenip söylemek büyük bir hata olmuştu. Aptallıkları vedikkatsizlikleri birilerine güvenmenin ne kadar mantıksız olduğunukanıtlamamışmıydı?

İlkönceGauntkulübesiniziyaretedecektiveNagini‘yideyanınaalacaktı.Artıkyılandan ayrı kalmak istemiyordu... uzun adımlarla odadan hole ve çeşmeninaktığı karanlık bahçeye çıktı; Çataldilinde yılana seslendi ve yılan uzun birgölgeymişçesinesüzülerekonadoğrugeldi...

Kendini şimdiki zamana çektiği sıradaHarry‘nin gözleri açıldı.Batan güneşinaltında, göl kıyısındauzanıyordu,Ron veHermione gözlerini ona dikmişlerdi.EndişelibakışlarıveyaraizininyanmasındanyolaçıkarakVoldemort‘unzihnineolankısagezintisininfarkedildiğinianladı.Titreyerekveıslakolduğunahafifçeşaşırarak ayağa kalkmaya çabaladı ve kupanın, önündeki çimende masumcadurduğunu gördü, batan güneşin altın sarısı gölün koyu mavisi üzerinedüşüyordu.

"Biliyor."

Voldemort‘unyüksek sesli çığlıklarından sonrakendi sesi tuhafvekısıkgeldi."Biliyor ve diğerlerinin olduğu yerleri kontrol edecek ve sonuncusu," şimdiayağakalkmıştı,"Hogwarts‘ta.Biliyordum.Biliyordum."

"Ne?"

Rononaağzıaçıkbakıyordu;Hermioneendişeligörünerekdikoturdu."Amanegördün?Nasılbiliyorsun?

"Onun kupayı öğrendiğini gördüm, kafasının içindeydim, o," -cinayetlerihatırladı- "ciddi şekilde sinirli ve korktu da, nasıl bildiğimizi anlayamıyor veşimdigidipdiğerleriningüvendeolupolmadığınıkontroledecek,önceyüzüğü.Hogwarts‘takinin en güvende olduğunu düşünüyor, çünkü Snape orada, çünkügörünmeden içeri girmek çok zor olacak. Sanırım onu en son kontrol edecek,amabirkaçsaatiçindeoradaolabilir-"

"Hogwarts‘taneredeolduğunugördünmü?"diyesorduRon,şimdiodaayağakalkmıştı. "Hayır, Snape‘i uyarmaya konsantre olmuştu, tam olarak neredeolduğunudüşünmedi-"

"Bekle, bekle!" diye bağırdı Hermione, Ron Hortkuluk‘u kapıp Harrygörünmezlik pelerinini çıkardığı sırada. "Öyle hemen gidemeyiz, bir planımızyok,ihtiyacımızolan-"

"Yola koyulmamız lazım," dedi Harry sertçe. Uyumayı umuyor, yeni çadıragitmeyidörtgözlebekliyordu,amabuartıkimkansızdı,"Yüzükvemadalyonunkaybolduğunu anlayınca ne yapacağını hayal edebiliyor musun? Ya yeterincegüvendeolmadığınıdüşünüpHogwarts‘takiHortkuluk‘ubaşkayeretaşırsa?"

"Amaiçerinasılgireceğiz?"

"Hogsmeade‘e gideceğiz," dediHarry, "ve okulun etrafındaki korumanın nasılbir şey olduğunu öğrenince bir şeyler düşüneceğiz. Pelerinin altına girHermione,buseferayrılmamızıistemiyorum."

"Amagerçektensığmayız-"

"Karanlıkolacak,kimseayaklarımızıfarketmez."

Çırpınankocamankanatlar siyahsuüzerindeyankılandı.Ejderhadoymuştuvehavaya yükseldi. Hazırlıklarını durdurdular ve onun gittikçe yükselişini vesüratle kararan gökyüzüne doğru uçmasını, ta ki yakındaki dağlardan birininyanındakayboluncayadekizlediler.SonraHermioneönedoğruyürüdüvediğerikisinin arasındaki yerini aldı, Harry pelerini üstlerine geçirdi ve birliktekaranlığakarıştılar.

YİRMİSEKİZİNCİBÖLÜM:KAYIPAYNA

Harry‘ninayakları sokağadeğdi.Acı içinde tanıdıkHogsmeadeHighStreet‘inkaranlıkmağazavitrinlerini, köyün arkasında kalan dağların sis içindeki siyahgörüntüsünü,sokağınHogwarts‘adoğrukıvrılışını,ÜçSüpürge‘nincamlarındansüzülen ışığı gördü; ve bir anlık bir duyu kaybıyla, yaklaşık bir yıl önce çokciddi şekilde zayıf düşmüş Dumbledore‘a destek olarak nasıl buraya indiğiniiçine işleyen bir netlikle hatırladı; yalnızca birkaç saniye içinde, hemen yereinmelerininardından-vehattabu,RonveHermione‘ninkollarınısımsıkıtutaneliniyenigevşetmişkenoldu.

Hava, kupanın çalınmış olduğunu fark ettiğinde Voldemort'un attığı çığlığabenzer bir çığlıkla yırtıldı:Harry‘nin vücudundaki her bir sinir yırtılıyordu vebuna onların ortaya çıkmalarının sebep olduğunu biliyordu. Tam pelerininardındandiğerikisinebakmıştıkiÜçSüpürge‘ninkapısıardınakadaraçıldıvebirdüzinepelerinlivekukuletalıÖlümYiyenasalarıyukarıdasokaklaradoğruhızladağıldı.

Harry, Ron‘un asasını kaldıran bileğini yakaladı; koşan çok fazla kişi vardı.Bunakalkışmakbileyerlerinieleverirdi.ÖlümYiyenler'denbiriasasınıkaldırdıvehalauzaktakidağlardayankılanançığlıkdurdu.

"Accio pelerin!" diye kükredi Ölüm Yiyenler'den biri. Harry kumaşınkıvrımlarını yakaladı, ancak pelerinin elinden kaçma gibi bir niyeti yoktu.ÇağırmaBüyüsüonunüzerindeişeyaramamıştı.

"PaketindedeğilsindemekPotter?"diyehaykırdıbüyüyüdeneyenÖlümYiyenvesonraarkadaşlarınadöndü:"Dağılın,oburada."

Altı tane Ölüm Yiyen tam üzerlerine doğru koşmaya başladı: Harry, Ron veHermionemümkünolduğuncaçabukbirşekildeenyakınsokağadoğrugerilediveÖlümYiyenleronları yalnızcabirkaçsantimle ıskaladı.Etrafı arayanÖlümYiyenler'inasalarındançıkanışıklarıngezindiğisokaktakiyukarıaşağıkoşturanayakseslerinidinleyerekkaranlıktabeklediler.

"Hadigidelim!"diyefısıldadıHermione."Buharlaşalım!"

"Harika fikir" dedi Ron, ancak daha Harry cevap veremeden bir ÖlümYiyenbağırdı, "Burada olduğunu biliyoruz Potter, ve buradan kaçış yok! Senibulacağız!"

"Bizim için hazır bekliyorlardı," diye fısıldadı Harry. "O büyüyü geldiğimizisöylemek için yapmışlardı. Eminim bizi burada tutmak için de bir şeyleryapmışlardır,tuzağadüşürmekiçin-"

"Ruh Emiciler'e ne oldu?" dedi diğer bir Ölüm Yiyen. "Onların dizginleriniçözelim,onuyeterinceçabukbulurlar!"

"KaranlıkLord,Potter‘ınkendiellerindeölmesiniistiyor,başkasınındeğil-"

"Ama Ruh Emiciler onu öldürmez! Karanlık Lord, Potter‘ın hayatını istiyor,ruhunudeğil.Eğerönceöpülürseonuöldürmesidahakolayolur!"

Onaylama sesleri yükseldi. Dehşet Harry‘yi sardı: Ruh Emiciler'i püskürtmekiçinPatronusyapmalarıgerekirdi,budayerlerinihemenbelliederdi.

"Buharlaşmayıdenemekzorundayız,Harry!"diyefısıldadıHermione.

O bunu söyler söylemez Harry, sokağa yayılan anormal soğuğu hissetmeyebaşladı. Işıklar etraflarından yukarıdaki yıldızlara kadar emilip kaybolmuştu.Zifiri karanlıktaHermione‘ninonunkolunu tuttuğunu ve birlikte aynı noktayadöndüklerinihissetti.

İçinden geçmeleri gereken hava katılaşmış gibi görünüyordu:Buharlaşamıyorlardı; Ölüm Yiyenler büyülerini iyi yapmışlardı. Soğuk havaHarry‘nin vücudunun giderek derinlerine işliyordu. O, Ron ve Hermione elyordamıyla duvardan yollarını bularak ve ses yapmamaya çalışarak sokağınaşağısınadoğrugerilediler.

Sonra,köşeninilerisindesessizcekayanonyadadahafazlaRuhEmicibelirdi,kara cüppeleri, yanmış ve kararmış gibi görünen elleriyle etraflarındaki herşeyden daha koyu olduklarından karanlıkta bile görülebiliyorlardı. Onlarınkorkularını hissedebilirler miydi? Harry bundan emindi: Şimdi daha hızlıgeliyorlarmış gibi görünüyorlardı,Harry havada onların her şeyi emermiş gibihırıltılınefeslerinihissetmeninumutsuzluğunuyaşıyordu,yaklaşıyorlardı-

Asasını kaldırdı: Sonrasında ne olursa olsun, Ruh Emiciler'in öpücüğünekatlanamazdı,bunuyapamazdı.

FısıldarkentekdüşündüğüRonveHermione‘ydi."ExpectoPatronum!"

Gümüş bir geyik asasından fırladı ve hücuma geçti: Ruh Emiciler dağıldı vegörüntüdeolmayanbiryerdenbirzaferçığlığıkoptu.

"Buo,şurada,aşağıda,aşağıda,onunPatronus'unugördüm,birgeyikti!"

RuhEmicilergeriçekilmişti,yıldızlaryenidenbeliriyorduveÖlümYiyenler'inayak sesleri giderek yaklaşıyordu; ancak daha Harry panikten ne yapacağınakarar verememişken menteşelerin gıcırdaması duyuldu ve dar sokağın soltarafındabirkapıaçılaraksertbirsesduyuldu:"Potter,buraya,çabuk!"

Tereddütetmedendenileniyaptı,üçüdeaceleyleaçıkkapıeşiğindeniçerigirdi.

"Yukarı,peleriniüzerinizdetutun,sessizolun!"diyemırıldandıuzunboylufigürveonlarıyolundançekipsokağafırladıvekapıyıarkasındançarparakkapattı.

Harry‘ninneredeolduklarınadairenufakbirfikriyoktu,ancaktekbirmumuncılız ışığında Domuz Kafası‘nın pis, talaşlı barını gördü. Tezgahın arkasınadoğru koştular ve gizli bir tahta merdivene açılan ikinci bir kapıdan geçipmümkün olduğunca çabuk yukarı tırmandılar.Merdivenler içinde çok eski birhalı ve üzerinde odaya boş bir tatlılıkla gözünü dikip bakan sarışın bir kızınyağlıboya resmi duran küçük bir şömine olan bir oturma odasına açılıyordu.Bağırışlaralttakisokağakadarulaştı.Halagörünmezlikpelerinininaltında,kirlekaplı pencereye koşup aşağıya baktılar. Harry‘nin DomuzKafası‘nın barmeniolduğunuanladığıkurtarıcılarıkukuletagiymemişolantekkişiydi.

"Ne yani?" diye kukuletalı yüzlerden birine böğürüyordu. "Ne yani? Benimsokağımdan aşağı Ruh Emiciler'i yolladınız, tabi ki onlara bir Patronusyollayacağım! Onları yakınımda istemiyorum, bunu size söylemiştim. Onlarıistemiyorum."

"O senin Patronus'un değildi," dedi bir Ölüm Yiyen. "Bir geyikti.Potter‘ınkiydi!"

"Geyik!" diye kükredi barmen ve asasını çıkardı. "Geyik! Seni aptal- ExpectoPatronum!"

Kocamanveboynuzlubirşeyasanınucundanfırladı.AşağıdoğruyolalıpHighStreet‘edoğruhücumettivegözdenkayboldu.

"Bu benim gördüğüm değildi" dedi Ölüm Yiyen, yine de daha az emingörünerek.

"Sokağa çıkma yasağı bozuldu, sesleri duydun." dedi arkadaşlarından biribarmene."Birilerikurallarıbozaraksokağaçıktı-"

"Eğer kedimi dışarı çıkarmak istersem, ben bozarım, sokağa çıkma yasağınızalanetolsun!"

"İğnelemeBüyüsü'nüsenmiyaptın?"

"Benyaptıysamneolmuş?BeniAzkaban‘amıyollayacaksınız?Burnumukendiön kapımdan dışarı çıkarttım diye öldürecekmisiniz?Yapın o zaman,mademistiyorsunuz!Amakendi hayrınızaumuyorumki küçükKaranlık İşaretlerinizebasmamış ve onu buraya çağırmamış olun. Buraya benim ve yaşlı kedim içinçağırıldığınıöğrenincebundanhiçhoşlanmayacak,öyledeğilmi?"

"Bizimiçinendişelenme."dediÖlümYiyenler'denbiri."Sokağaçıkmayasağınıbozduğundankendiniçinendişelen!"

"Peki, barım kapandığında iksirleri ve zehirleri nerede alıp satacaksınız? Ekişlerinizeneolacakozaman?"

"Tehditmiediyorsun-?"

"Benağzımıkapalıtutuyorum,bunedenleburadasınız,değilmi?"

"HalabirgeyikPatronusgördüğümüsöylüyorum!"diyebağırdıilkÖlümYiyen.

"Geyik?"diyekükredibarmen."Obirkeçi,ahmak!"

"Pekala, yanılmışız." dedi ikinci Ölüm Yiyen. "Bir kez daha sokağa çıkmayasağınıbozarsanbukadaryumuşakolmayacağız!"

ÖlümYiyenler uzun adımlarlaHighStreet‘edoğruyolakoyuldular.Hermionerahatlayarak, inleyerek pelerinin altından çıktı ve sallanan ayakları olan birsandalyeyeoturdu.HarryperdelerikapatarakpeleriniRon‘la ikisininüzerindençekti.Barmeninaşağıdakapıyıyenidensürgülemesinivemerdivenleriçıkmasınıduyabiliyorlardı.Harry‘nindikkatibirdenşöminerafındanduranbirşeyetakıldı:kızın portresinin hemen altında, küçük, dikdörtgen şeklinde, üstündendesteklenmişbirayna.

Barmenodayagirdi.

"Sizi lanet olası aptallar," dedi kaba bir şekilde birinden diğerine bakarken."Burayagelirkennedüşünüyordunuz?"

"Teşekkür ederiz." dedi Harry. "Ne kadar teşekkür etsek azdır. Hayatımızıkurtardınız!"

Barmenhomurdandı.Harryonayaklaşarakyüzünebaktı:uzun,cılız,metalgrisi

saçvesakaldangeçmişigörmeyeçalışıyordu.Gözlük takıyordu.Kirlicamlarınarkasındagözleridelici,pırılpırılbirmaviydi.

"Aynadagördüğümgözlerseningözlerindi."

Odada sessizlikhakimdi.Harryvebarmenbirbirlerinebaktılar."Dobby‘yi sengönderdin."

Barmenbaşıylaonayladıveetraftaevcininebakındı.

"Seninlekalabileceğinidüşünmüştüm.Onuneredebıraktın?"

"Oöldü."dediHarry."BellatrixLestrangeöldürdü."

Barmenin yüzü umursamazdı.Birkaç dakika sonra konuştu, "Üzgünüm, o ciniseviyordum." Diğer tarafa döndü ve hiçbirine bakmadan asasıyla dürtereklambalarıyaktı."SenAberforth‘sun",dediHarryadamınsırtınabakarak.

Bununeonayladı,nedereddetti,sadeceşömineyiyakmakiçineğildi.

"Bununeredenbuldun?"diyesorduHarry,kendisindebulunaneşiniikiyılöncekırdığıSirius‘unaynasınadoğruyürürken.

"Yaklaşık bir yıl önceDung‘dan aldım" dediAberforth. "Albus bana onun neolduğunusöylemişti.Sanagözkulakolmayaçalışıyordum."

Rongüçlüklesoludu.

"Ceylan,"dediheyecanla,"Odasenmiydin?"

"Sen neden bahsediyorsun?" diye sordu Aberforth. "Birisi bize bir ceylanPatronus'ugönderdi!"

"Böyle beyinlerle birer Ölüm Yiyen olabilirdiniz, oğlum. Daha az öncePatronus'umunbirkeçiolduğunukanıtlamadımmı?"

"Oh,"dediRon,"Evet...pekala,benaçım!"diyeekledikendinisavunurmuşgibi,midesininyükseksesleguruldamasınınardından.

"Yiyecekaldım,"dediAberforth,veodadandışarıçıktı,dakikalarsonraellerindekocaman bir somun ekmek, biraz peynir, ve metal bir sürahi dolusu içki ileyenidenbelirip elindekileri ateşin önündekiküçük birmasaya yerleştirdi.Kurtgibiaçolarakyiyipiçtiler,birsüresadeceçiğnemesesleriduyuldu.

"Madem öyle," dedi Aberfdorth hepsi tıka basa doymuş ve Harry ile Ronyığıldıklarısandalyelerdeuyuklarlarken.

"Sizi buradan çıkarmanın en iyi yolunu düşünmeliyiz. Bunu gece yapamayız,karanlıkta birileri dışarı çıkarsa neler olduğunu duydunuz: İğneleme Büyüsüyapıldı,köpekgibiizinizisürerler.Birdahakiseferebirkeçiyibirgeyikolarakyutturabileceğimisanmıyorum.Sokağaçıkmayasağınınkalktığıgündoğumunakadar bekleyelim, sonra da pelerininizi üzerinize geçirir, yola koyulursunuz.Çıkıp doğruca Hogsmeade‘e gidin ve dağlara kadar devam edin, oradabuharlaşabileceksiniz. Belki Hagrid‘i görürsünüz. "Onu tutuklamayaçalıştıklarındanberiGrawp‘labirliktebirmağaradasaklanıyor."

"Gitmiyoruz,"dediHarry."Hogwarts‘agirmekzorundayız."

"Aptalolma,oğlum,"dediAberforth.

"Yapmakzorundayız,"diyeyanıtladıHarry.

"Yapmanızgerekenşey,"dediAberforthöneeğilerek,"yapabildiğinizcehızlıbirşekildeburadanuzaklaşmak."

"Anlamıyorsun. Fazla zamanımız yok. Şatoya gitmeliyiz. Dumbledore -yanikardeşin-biziistedi-"

Şöminenin ışığı Aberforth‘un gözlüğünün pis camlarını bir anda opak gibibembeyazve ışıkgeçirmezyaptı veHarry‘nin aklına dev örümcekAragog‘unkörgözlerigeldi.

"AbimAlbus pek çok şey isterdi." dediAberforth, "insanların o ulu planlarınıgerçekleştirirkenölmegibibiralışkanlıklarıvar.BuokuldangideceksinPotter,hatta yapabiliyorsan ülkeden de. Abimi ve onun zekice entrikalarını unut. Obunların hiç birinin onu incitemeyeceği bir yere gitti ve ona hiçbir şey borçludeğiliz."

"Anlamıyorsun."dediHarrytekrar.

"Ah, öyle mi?" dedi Aberforth alçak sesle. "Kendi abimi anlamadığımı mıdüşünüyorsun?Albus‘ubendendahaiyitanıdığınımıdüşünüyorsun?"

"Bunu demek istemedim," dedi aşırı yorgunluk ve çok miktarda yiyecek veşaraptanbeyniuyuşanHarry.

"O...obanabirgörevbıraktı."

"Öylemi?"dediAberforth. "İyibir iştirumarım?Hoş?Kolay?Yetersizküçükbir büyücüden kendilerini aşırı germelerine gerek duymadan bekleyebileceğintiptebirşey?"

Ronneşesizcegüldü.Hermionegergingörünüyordu.

"Ben-kolaybirşeydeğil,hayır"dediHarry."Ancakyapmamlazım-"

"Lazım?Nedenlazım?Oöldü,değilmi?"dediAberforthkabaca."Bırakgitsin,oğlum,onutakıpetmedenöncekendinikurtar!"

"Yapamam."

"Nedenmiş?"

"Ben-"Harryyenilmişhissediyordu,açıklayamıyordu,bunedenlebununyerinesaldırıyageçti."Amasendesavaşıyorsun,ZümrüdüAnkaYoldaşlığı‘ndasın-"

"Ordaydım," dediAberforth. "ZümrüdüAnkaYoldaşlığı bitti. Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen kazandı, bitti artık, ve bu olmamış gibi davrananlar kendilerinikandırıyorlar. Burası senin için asla güvenli olmayacak Potter, seni çok fenaistiyor.Bunedenleuzaklaragit,gitsaklan,kendinikurtar.Eniyisibuikisinideyanındagötür."ParmağınıRonveHermione‘yesalladı.

"Yaşadıklarısürecetehlikedeolacaklar,herkesonlarınseninlebirlikteçalıştığınıbiliyor."

"Kaçamam."dediHarry."Birgörevimvar-"

"Onubaşkasınaver!"

"Yapamam.Benyapmalıyım,Dumbledorehepsiniaçıkladı-"

"Ah,obiliyormuydu?Sanaherşeyisöyledimi,sanakarşıdürüstmüydü?"

Harry onun "Evet"i bütün kalbiyle söylediğini düşünmesini istemişti, ama birşekildebubasit sözcükdudaklarından dökülemedi,Aberforth ne düşündüğünübiliyormuşgibigörünüyordu.

"Kardeşimi tanıyorum, Potter. Sır saklamayı daha annemizin dizlerinindibindeyken öğrenmişti. Sırlar ve yalanlar, bu şekilde büyüdü, ve Albus... odoğuştanyetenekliydi."

Yaşlıadamıngözlerişöminerafınınüzerindedurankızçiziminetakıldı.OandaHarrydeetrafaveodadakitekresmeiyicebirbaktı.AlbusDumbledore‘unhiçresmiyoktu,başkaherhangibirininde.

"Mr. Dumbledore," dedi Hermione ürkekçe. "Bu sizin kız kardeşiniz mi?Ariana?"

"Evet,"dediAberforthkısaveözbirşekilde."RitaSkeeterokuyorsunuz,değilmi,Bayan?"AteşinkızılımsıışığınarağmenHermione‘ninkızardığıbelliydi.

"Elphias Doge ondan bahsetmişti," dedi Harry, Hermione‘yi kurtarmayaçalışarak.

"Oyaşlıaptal,"diyemırıldandıAberforth, içkisindenkocabiryudumalmadanönce. "Herkes gibi o dagüneşin abimin ofisinden doğduğunu düşünürdü.Çokfazlainsangibi,bakışlarınızdananlaşıldığıkadarıylasizüçünüzdebunadahil."

Harrysessizkaldı.Dumbledore‘la ilgilibirkaçaydırkafasınıkurcalayankuşkuve kararsızlıklarından bahsetmek istemiyordu. Dobby‘nin mezarını kazarkenkararını vermişti, Albus Dumbledore tarafından gösterilen bu tehlikeli vedolambaçlı yolda devam edecek ve bilmesi gereken her şeyin söylenmediği,ancak sadece güvenilmesinin istendiği gerçeğini kabul edecekti. Tekrar şüpheetmegibibir isteğiyoktu; onu amacından saptıracak herhangi bir şey duymakistemiyordu. Aberforth‘un çarpıcı bir şekilde kardeşininkilere benzeyengözleriyle karşılaştı: Parlak mavi gözler aynı şekilde araştırdığı nesneyi x-rayışınlarıyla tarıyormuş izlenimi veriyordu ve Harry, Aberforth‘un nedüşündüğünübildiğinianladıveonuküçümsedi.

"ProfesörDumbledoreHarry‘yeçokönemverirdi,"dediHermionealçaksesle.

"Şimdi demi?" dediAberforth. "Abimin önem verdiği pek çok kişinin onlarıyalnızbıraktığıandaçokkötüdurumlaradüştüğünübilmekkomikşey."

"Nedemekistiyorsunuz?"diyesorduHermionenefesikesilircesine.

"Boşver,"dediAberforth.

"Ancak bu gerçekten oldukça ciddi bir şey!" dedi Hermione. "Siz- siz kızkardeşinizdenmibahsediyorsunuz?"

Aberforth ona ters ters baktı: Dudakları ağzında tutmaya çalıştığı sözcükleriçiğniyormuşgibigörünüyordu.Vesonrakonuşmayabaşladı.

"Kız kardeşim altı yaşındayken, üç tane Muggle oğlan tarafından saldırıyauğramıştı.Onu çitlerinoradan gözetleyip sihir yaptığını görmüşlerdi: o sadecebir çocuktu, gücünü kontrol edemiyordu, hiçbir cadı ve büyücü o yaşta bunuyapamaz. Sanıyorum gördükleri şey onları korkutmuştu. Çitin diğer tarafınazorla geçmişler ve o da onlara numarasını tekrarlayamayınca, küçük kaçığınböyleşeyleryapmasınıengellemekiçinonubirazuzağagötürmüşlerdi."

Hermione‘nin gözleri ateşin ışığında kocaman görünüyordu, Ron birazmidesi

bulanmışgibiydi.Aberforthayağakalktı,Albuskadaruzunvebirdenöfkesindenveacısınınyoğunluğundandolayıberbatgöründü.

"Bu onu mahvetti, yaptıkları şey: Bir daha hiç düzelmedi. Sihir kullanmadı,ancak ondan tam da kurtulamadı, yolundan çıktı ve onu çıldırttı, kontroledemediği zamanlardaonupatlattı vebazızamanlar oldukçagarip ve tehlikelioluyordu.Ancakçoğuzamantatlı,korkmuşvezararsızdı.

"Ve babam bunu yapan piçlerin ardından gitti," dedi Aberforth, "ve onlarasaldırdı. Bu nedenle onu Azkaban‘a tıktılar. Bunu neden yaptığını aslasöylemedi,çünküBakanlık,Ariana‘nınnehalegeldiğinibilseydi,onuiyiliğiiçinSt. Mungo‘ya kilitlerlerdi. Onun dengesiz olduğunu ve daha fazla içindetutamadığızamanlardaondanfışkıransihrin,UluslararasıGizlilikNizamnamesiiçinbirtehditoluşturduğunudüşünürlerdi.

"Onu güvende ve huzurlu tutmalıydık. Evimizden taşındık ve onun hastaolduğunu söyledik, annem ona bakıyor, onun sakin ve mutlu olmasınısağlıyordu.

"Ben onun favorisiydim," dedi, bunu derken bir an için kırışıklıkları ve yaşlısakalının ardından pis bir okul çocuğu bakıyormuş gibi oldu. "Albus değildi,evde olduğu zaman içinde hep odasında olurdu, kitaplarını okur ve 'günün endikkate değer sihirli isimleri‘ gibi şeylere benzeyen ödüllerini sayardı." dediAberforth,kendisinihaklıçıkarmakistercesine."Onunlauğraşmakistemiyordu.En çok beni severdi. Annemin yedirmesini istemediğinde ona ben yemekyedirirdim, öfke nöbetlerinde ben sakinleştirirdim, ve huzurlu olduğuzamanlardakeçileribeslememeyardımederdi.

"Sonra, on dört yaşına geldiğinde... Anlıyorsunuz ya, orada değildim." dediAberforth. "Eğer orada olsaydım, onu sakinleştirebilirdim. Öfke nöbetlerindenbirindeydiveannemonunkadargençdeğildi,ve...birkazaoldu.Arianabunukontroledemedi.Ancakannemölmüştü."

Harryacımavenefretkarışımıkorkunçbir şeyhissetti;daha fazlasınıduymakistemiyordu,ancakAberforthkonuşmayadevametti,veHarryonunbukonudanensonnekadarzamanöncebahsetmişolduğunudüşündü,ancakaslındabundandahaöncehiçbahsetmemişti.

"BununfaturasıdaAlbus‘unküçükDogeiledünyayıdolaşmasınakesildi.İkisiannemincenazesiiçinevedöndüveDogekendisidevametti,Albusdaaileninreisiolarakyerleşti.Hah!"

Aberforthateşetükürdü.

"Onabenbakmalıydım,bunuonasöyledim,okuluumursamadığımı,evdekalıpbunu yapabileceğimi. Bana eğitimimi bitirmem gerektiğini ve annemin yerinegeçebileceğini söyledi. Bay dahi için küçük bir hayal kırıklığı, yarı-deli kızkardeşine bakmak, onun her gün evi havaya uçurmasını engellemek için ödülfalanyoktur.Ancakyinedebirkaçhaftaiyiidareetti...takiogelenekadar."VeoandagerçektentehlikelibirifadeAberforth‘unyüzüneyerleşti."Grindelwald.Vesonunda, abimin konuşabileceği kendi kadar zeki ve yetenekli bir eşiti oldu.BöyleceonlaryenibirBüyücüYoldaşlığıkurmak içinplanlarını tasarlarlarkenveKutsallar'ıararlarken,buherneyseherşeydendahafazlailgigösteriyorlardı,Ariana‘yabakmakonabiryükhalinegeldi.Büyücüdünyasıiçinyüceplanlar,veeğergençbirkızgözardıedilirsebununneönemiolurduki,özellikledeAlbusçokdahaiyişeyleriçinçalışırken?

"Ancak haftalar sonra, burama kadar geldi.Benim içinHogwarts‘a geri gitmevaktiydi, ve onların ikisine de, yüzlerine karşı, dedim ki, artık sizinkarşınızdayım."VeAberforthaşağıyaHarry‘yebaktı,onuadaleli,incevekızgınbir genç olarak abisine karşı gelirken hayal etmek için biraz hayal gücüyeterliydi. "Ona dedim ki, bunu artık bırakman daha iyi olur. Onu bir yeretaşıyamazsın,osağlıklıdeğil,ozekikonuşmalarınıyaparken,kendinebirtakipçiararken her nereye gitmek istiyorsan onu yanında götüremezsin. Bundan hiçhoşlanmadı." dedi Aberforth, gözleri gözlük camları nedeniyle şömine ateşiniemiyormuşgibigörünürken:birkezdahabeyazvekörolmuşlardı.

"Grindelwald da bundan hoşlanmamıştı. Sinirlendi. Benim, onun ve dahiabisininönünegeçmeyeçalışaraknekadaraptalbirçocukolduğumusöyledi...Anlamıyormuydum,dünyayıdeğiştirdiklerindezavallıkızkardeşimsaklanmakzorunda kalmayacaktı, ve büyücülerin saklandıkları yerden çıkmasına izinverecekMuggle'larayerlerimiziöğreteceklerdi?

"Vebirtartışmaoldu...benasamıçektim,odakendininkini,veabiminenyakınarkadaşıbanaCruciatusLaneti'niyaptı - abimonudurdurmayaçalışıyordu,vesonunda üçümüz de düelloya giriştik, uçuşan ışıklar ve patlamalar onu daçığırındançıkardı,obunadayanamadı-"

Sanki ölümcül bir yara yüzünden ıstırap çekiyormuş gibi Aberforth‘unyüzündekirenkçekilmişti.

"- sanırım yardım etmeye çalıştı, ama tam olarak ne yaptığını bilmiyordu, vebunuhangimizyaptıkbilmiyorum,herhangibirimizolabilirdi-oölmüştü."

Sesi sonkelimedeçatallaştıveenyakınsandalyeyekendiniattı.Hermione‘ninyüzü yaşlardan ıslanmıştı ve Ron neredeyse Aberforth kadar solgungörünüyordu.Harrytiksinmedışındahiçbirşeyhissetmiyordu:bunuduymamışolmayıdilerdi,bunlarızihnindensilebilmeyi.

"Çok...çoküzgünüm,"diyefısıldadıHermione.

"Gitti," dediAberforth çatlakbir sesle. "Sonsuzakadar gitti." Burnunu kolunasildivegırtlağınıtemizledi.

"Elbette Grindelwald toz oldu. Kendi ülkesinde zaten birkaç müzik albümüvardı, Ariana‘nın kendi hesabına kesilmesini de istemiyordu. Ve Albus daözgürdü,değilmi?Kızkardeşininyükündenkurtulmuştu,en iyibüyücüolmakiçinözgür-"

"Hiçbirzamanözgürdeğildi,"dediHarry.

"Nededin?"dediAberforth.

"Hiçbir zaman," dedi Harry. "Abinin öldüğü gece, o aklını kaçırmasına sebepolanbiriksiriçti.Çığlıkatmayabaşladı,oradaolmayanbirilerineyalvarıyordu.'Lütfenonlarıincitmeyin...onlarınyerinebanazararverin.‘"

RonveHermioneHarry‘ye bakıyordu.Ogece göldeki adada neler olduğununayrıntısına hiçbir zaman girmemişti: o ve Dumbledore o gece Hogwarts‘adöndüktensonragerçekleşenolaylarbaşkaherşeyigölgedebırakmıştı.

"OradasenveGrindelwald‘laolduğunusanıyordu,bunubiliyorum,"dediHarry,Dumbledore‘un fısıltıyla yalvardığını hatırlayarak. "Grindelwald‘ın sana veAriana‘ya zarar verdiğini gördüğünü sanıyordu... Bu onun için tam birişkenceydi,eğeronugörmüşolsaydın,onunözgürolduğunusöylemezdin."

Aberforthkendidüğümlenmişvedamarlıellerininardındanderindüşüncelerinedalmışgibigörünüyordu.

Uzun bir duraklamadan sonra konuştu: "Abimin senden ziyade en iyiyleilgilenmediğinden nasıl emin olabiliyorsun, Potter? Kendinin de kız kardeşimgibivazgeçilmezolmadığındannasıleminolabiliyorsun?"

KeskinbirbuzHarry‘ninkalbinideliyorgibiydi.

"Bunainanmıyorum.DumbledoreHarry‘yiseverdi,"dediHermione.

"Öyleysenedenonasaklanmasınısöylemedi?"diyecevabıyapıştırdıAberforth."Nedenona'Kendinedikkatet,işteböylehayattakalacaksın‘demedi?"

"Çünkü," dedi Harry daha Hermione cevap veremeden, "bazen kendiemniyetinden çok daha fazlasını düşünmelisin! Bazen daha iyisini düşünmekzorundasındır!Bubirsavaş!"

"Sendahaonyedindesin,evlat!"

"Benreşidimvesenbıraksandabensavaşmayadevamedeceğim!"

"Bırakacağımıdakimsöyledi?"

"Zümrüdü Anka Yoldaşlığı bitti," diye tekrarladı Harry, "Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen kazandı, bitti, ve bu olmamış gibi davranan herkes kendinikandırıyordur."

"Bundanhoşlandığımısöylemedim,amagerçekbu!"

"Hayır değil." dedi Harry. "Abin Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘i bitirmeninyolunu biliyordu ve bunu bana da söyledi. Bunu başarana kadar devamedeceğim- ya da ölene kadar. Bunun nasıl bitebileceğini bilmiyorum sanma.Bunuyıllardırbiliyorum."

Aberforth‘un alay etmesini ya da tartışmasını bekliyordu, ama yapmadı.Kıpırdamadıbile.

"Hogwarts‘agirmeliyiz,"dediHarry tekrar."Eğerbizeyardımedemezsen,gündoğumuna kadar bekler, seni huzur içinde bırakıp bunu kendi başımızayapmanınbiryolunubuluruz.Eğerbizeyardımedebilirsen-bunusöylemekiçinşimdiçokuygunbirzaman."

Aberforth sandalyesinde sabit kalarak anormal derecede kardeşininkilerebenzeyen gözlerini Harry‘ye dikip baktı. Sonunda boğazını temizleyip ayağakalktı,masanınyanındangeçipAriana‘nınportresininyanınagitti.

"Neyapacağınıbiliyorsun,"dedi.

Kız gülümsedi, döndü ve yürüdü, diğer portrelerdeki insanların geneldeyaptıkları gibi çerçevenin bir kenarından kaybolmak yerine arkasındaresmedilmişuzunbirtünelebenzeyenyoladoğruyürüdü.Onunnarinsiluetininsonundakaranlıktakaybolanakadaruzaklaşmasınıizlediler.

"Ee-ne?"diyebaşladıRon.

"Şimdi içeriye girmek için tek bir yol var," dedi Aberforth. "Bilmelisiniz kiiçeridenaldığımbilgileregörebütüneskigizligeçitlerinikiucunudakapattılar,sınır duvarlarının her yerinde Ruh Emiciler var ve okulun içinde de sürekli

devriyeler geziyor. Bu yer daha önce hiç bu kadar fazla korunmamıştı. İçerigirdiğinizde bulacağınız şey, başta Snape ve onun vekilleri Carrow'lar... zatenaradığınızdabu,değilmi?Ölmeyehazırolduğunuzusöylediniz."

"Ama nasıl...?" diye sordu Hermione, Ariana‘nın resmine çatık kaşlarlabakarken.

Küçükbeyazbir nokta tünelinucundabelirdi, ve şimdiArianayenidenonlaradoğruyürüyor,yaklaştıkça giderek büyüyordu.Ancakyanında başka biri dahavardı, ondan daha uzun, topallayarakgelirken heyecanlı görünen biri.Adamınsaçları Harry‘nin daha önce hiç kimsede görmediği kadar uzundu. Giderekbüyüyen iki figür sonunda sadece kafaları ve omuzları portreyi dolduracakşekilde yakına geldi. Ve sonra, bütün obje sanki küçük bir kapıymış gibi önesavrulduvegerçekbir tünelingirişiortayaçıktı.Vesonundasaçıaşırıuzamış,yüzükesilmiş,cüppesiyırtılmışgerçekbirNevilleLongbottomtırmanıphazdankükreyerekşöminerafındanatladıvehaykırdı.

"Geleceğinibiliyordum!Biliyordum,Harry!"

YİRMİDOKUZUNCUBÖLÜM:KAYIPTAÇ

"Neville-na-nasıl--?"

FakatNeville,RonveHermione‘yifarketmiştivesevinççığlıklarıylaonlarıdakucaklıyordu. Harry, Neville‘e daha dikkatli bakınca, Neville‘in durumu onadahakötügöründü:Gözlerindenbirisararmışvemorarmışbirşekildeşişmişti,yüzünde derin oyuk izleri vardı ve dağınık üst-başı, zor bir yaşantısı olduğuizlenimiveriyordu.Yinede,Hermione‘yibırakıp tekrarkonuşmayabaşlayıncaçok kötü dayak yemişe benzeyen yüzü mutlulukla parıldadı, "Geleceğinizibiliyordum!Seamus‘aanmeselesiolduğunusöylemiştim!"

"Neville,sananeoldu?"

"Ne? Bunlar mı?" Neville yaralarının önemsiz olduğunu belirtir bir şekildekafasınısalladı."Bubirşeydeğil,Seamusdahakötü.Göreceksiniz.Nedersiniz,gidelimmi?Ah,"Aberforth‘adöndü,"Ab,birkaçkişidahayoldaolabilir."

"Birkaçkişimi?"diyetekrarettiAberforth."Nedemeyeçalışıyorsunbirkaçkişidiyerek,Longbottom?Tümköyde sokağa çıkma yasağı veDış-KapanBüyüsüvar!"

"Biliyorum, onların direk bara cisimlenecek olmalarının sebebi de bu zaten,"dedi Neville. "Geldiklerinde sadece onları geçitten yolla, tamam mı? Çokteşekkürler."

Neville, Hermione‘ye elini uzatıp, şömine rafına tırmanmasına ve tünelegirmesine yardım etti, Ron onu izledi, peşinden de Neville gitti. Harry,Aberforth‘ayöneldi.

"Sananasılteşekküredeceğimibilemiyorum.Hayatlarımızıikikerekurtardın."

"Öyleyse,onlaragözkulakol,"dediAberforthhuysuzca."Hayatlarınızıüçüncükezkurtaramayabilirim."

Harry şömine rafına güç bela tırmandı ve Ariana‘nın portresinin arkasındakigeçide geçti. Diğer tarafta düzgün taş basamaklar vardı: Geçit sanki yıllardıroradaymış gibi görünüyordu. Duvarlarda pirinç lambalar asılıydı, toprağımsı

zemin aşınıp, düzgünleşmişti; onlar yürüdükçe gölgeleri de duvarayelpazelenmişgibidalgalanarakyansıdı.

"Bu geçit ne zamandır burada?" diye sordu Ron yola çıktıklarında. "ÇapulcuHaritası‘ndayer almıyor,değilmi,Harry?Okula giden sadece yedi tane geçitolduğunusanıyordum?"

"Buyılokulbaşlamadanönceonlarınhepsinimühürlediler."dediNeville. "Şuan,girişlerindelanet,çıkışlardadaÖlümYiyenveRuhEmicilervarken,onlarınhiçbirinden okula girme şansınız yok." Geri geri yürümeye başlayıp,gülümseyerek, onlara, kendilerini anladığını hoşnut bir şekilde hissettirdi. "Bumeseleleriboşverin...Doğrumu?HırsızlıkyapmakiçinGringotts‘agirdinizmi?Bir ejderha ile mi kaçtınız? Her yerde konuşuluyor, herkes sizin hakkınızdakonuşuyor,TeddyBoot,BüyükSalon‘dakaçışınız hakkındanaralar attığı için,Carrowtarafındandövüldü!"

"Evet,doğru."dediHarry.

Nevilleneşelibirşekildegüldü."Ejderha‘yaneyaptınız?"

"Onuvahşidoğayabıraktık,"dediRon."Hermioneonuevcilbirhayvanolarakyanımızdatutmayakararlıydıama-"

"Abartma,Ron-"

"Fakat siz ne yapıyordunuz? İnsanlar diyorlar ki, siz birilerindenkaçmaktaymışsınız, Harry, fakat bence öyle değil. Bence siz bir şeylerinpeşindeydiniz."

"Doğru," dedi Harry. "Sadece bize Hogwarts‘ı anlat, Neville, hiçbir şeyduymadık."

"Burası...Şey,burasıartıkgerçektendeHogwarts‘abenzemiyor,"dediNeville,konuşmaya başladığı anda yüzündeki gülümseme silindi. "Carrow'ları biliyormusunuz?"

"BuradadersverenikiÖlümYiyenimi?"

"Dersvermektendahafazlasınıyapıyorlar,"dediNeville."Tümdisiplinonlarınyetkisialtında.Onlar,Carrow'lar,cezalandırmayıseviyorlar."

"Umbridgegibimi?"

"I-ıh, onların yanında,Umbridge uysal kalır.Diğer öğretmenler, biz yanlış birşeyyaparsakCarrow'larabildirmekleyükümlüler.Tabibildirmiyorlar,onlardan

gizlemeyi başarabilirlerse bildirmiyorlar. Diğer öğretmenlerin, onlardan bizimettiğimizkadarnefretettiğinisöyleyebilirim."

"Amycus adlı herif, bir zamanlar Karanlık Sanatlara Karşı Savunma olan,şimdilerde sadece Karanlık Sanatlar olan dersi veriyor. Biz, gözaltına alınankişilerüzerinde,CruciatusLanetiçalışmaklayükümlüyüz-"

"Ne?"

Harry,RonveHermione‘ninbirleşmişseslerigeçidinyukarısıtarafındaveaşağıtarafındayankılandı.

"Evet,"dediNeville."Bu,buyüzdenoldu,"Özellikleyanağındakidepderinbiryarayıişaretederek."Yapmayıreddettim.Bazılarıoldukçameraklıydı,sanırım;CrabbeveGoylebuişisevdiler.Yanılmıyorsam,şimdiyekadarilkdefaherhangibirderstesınıfbirincilerioldular.‘‘

"Alecto, Amycus‘un kız kardeşi, şimdi herkes için zorunlu olan MuggleAraştırmaları dersini veriyor.Onun,Muggle‘ların hayvanlar gibi aptal ve kirliolduklarını ve büyücülere karşı saldırgan davranarak, onları nasıl gizlenmeyezorladıklarını, doğal düzenin nasıl yenidenkurulmayabaşlandığını anlatmasınıdinlemekzorundayız.Benbuyarayı,"yüzündekibaşkabirkesiğigösterdi,"onunvekardeşininkanlarında,nekadarMugglekanıolduğunusorduğumiçinaldım."

"Vay canına, Neville," dedi Ron, "Boş boğazlık yapmanın bir yeri ve zamanıvardır."

"Onuduymadın sen," dediNeville. "Siz de buna katlanamazdınız.Olay şu ki,insanlar onlara karşı çıktığı zaman çok yardımı dokunuyor, bu herkese umutveriyor.Senyaptığınzamanlarda,bunufarkederdim,Harry."

"Fakatsenibıçakbileyicibiraletgibikullanmışlar,"dediRon.Tambirlambayıgeçtiklerinde,Neville‘inyaralarınınormaldendahamuazzamkabartılarşeklindegörünceirkildi.

"Sorun değil. Çok fazla saf kan dökmek istemiyorlar; bu yüzden boşboğazlıkyaparsak,bizebirparçaişkenceuyguluyorlar,fakatgerçektenbiziöldürecekleriyok."

Harry, Neville‘in söylediklerinin mi, yoksa onlarla konuşken ki gerçekçi sestonununmu,hangisinin,dahakötüolduğunubilemiyordu.

"Gerçektentehlikedeolaninsanlar,sadecedışarıdakiarkadaşlarıyadayakınlarısorun çıkaran kişiler. Rehin alındılar. Yaşlı Xeno Lovegood Dırdırcı‘da biraz

fazla açık sözlü olmaya başlamıştı, bu yüzden Noel dönüş yolunda, Luna‘yızorlatrendenalıpgötürdüler."

"Neville,durumuiyi,onugördük-"

"Evet,biliyorum,banabirmesajgöndermeyibaşarabildi."

CebindenaltınbirmadeniparaçıkardıveHarry,onun,biraralarDumbledore‘unOrdusu‘ndayken birinin başkasına mesaj göndermek için kullandıkları sahteGalleon'lardanbiriolduğunuanladı.

"Bunlarharikaoldular,"dediNeville,Hermione‘yegülümseyerek. "Carrow'lar,nasıliletişimkurduğumuzuanlayamadılar,budaonlarıçılgınaçevirdi.Öncedengeceleri gizlice çıkar ve duvarlara yazılar yazardık: 'Dumbledore‘un Ordusu,Hâlâaskertopluyor‘vebutarzşeyler.Snapebundannefretetti."

"Yazarmıydınız?"dediHarry,geçmişzamanıfarkettiğiiçin.

"Pekâlâ, zaman geçtikçe daha da zorlaştı," dedi Neville. "Noel‘de Luna‘yıkaybettik,Ginny,PaskalyaYortusu'ndansonrageridönmedivebizüçümüzbirçeşitlidergibiydik.Carrow'laryapılanlarınbirçoğununardındabenimolduğumubiliyormuşgibigözüküyordu,buyüzdenbenisertbirşekildecezalandırdılarvesonraMichaelCornergidip,onlarınzincirlediğibirincisınıflardanbiriniserbestbırakırkenyakalandıveonahaylikötübirşekildeişkenceettiler.Budainsanlarıkorkuttu."

"Bunun şakasını yapmayacağım," diye mırıldandı Ron, geçit yukarı doğrumeyletmeyebaşladığısırada.

"Evet, şey, insanlardan, Michael‘ın yaptığı şeyleri yapmaya gitmeleriniisteyemedim,buyüzdenbutarztehlikeliişleribıraktık.Fakatbizhâlâsavaşıyor,el altındanyapılacak tarzda işler yapıyorduk, tamolarak birkaç hafta öncesinekadar. O vakitlerde beni durdurmanın tek bir yolu olduğuna karar verdiler,zannedersem,veninemielegeçirmeyeçalıştılar."

"Onlarneyaptılar?"dediHarry,RonveHermionehepbirlikte.

"Evet," dedi Neville, şimdi biraz nefes nefese kalmıştı, çünkü geçit çokdikleşmişti, "şey, düşüncelerini görebilirsiniz. Çocukları kaçırıp akrabalarınıistediklerigibidavranmayazorlamaları,gerçekteniyiişeyaradı,sanırımbununtamtersiniyapmalarıdaanmeselesiydi.Meseleşuki,"Onlarlayüzyüzegeldive Harry, onun sırıttığını görünce hayrete düştü, "Ninemdençiğneyebileceklerinden biraz daha fazla ısırık aldılar. Yalnız başına yaşayan

küçük yaşlı bir cadı, büyük olasılıkla, çok güçlü birini göndermeye gerekolmayacağını düşündüler. Herneyse," Neville kahkaha attı, "Dawlish hâlâ St.Mungo‘daveNinemdekaçakdurumda.Banabirmektupgönderdi,"cüppesiningöğüs cebine bir elini vurdu, "benle gurur duyduğunu, anne ve babamın oğluolduğumuvebunadevametmemisöylüyordu."

"Harika,"dediRon.

"Evet,"dediNevillemutlubirşekilde."Tekmeseleşuki,benidurdurmanınbiryolu olmadığını fark ettikleri zaman, Hogwarts‘ın bensiz de ayaktakalabileceğinekararverdiler.BeniöldürmeyimiyoksaAzkaban‘agöndermeyimi planlıyorlardı, bilmiyorum, her iki şekilde de, o anın ortadan kaybolmanınzamanıolduğunuanlamıştım."

"Fakat," dedi Ron, tamamen kafası karışmış görünüyordu, "biz- biz doğrucaHogwarts‘agitmiyormuyuz?"

"Elbette,"dediNeville."Göreceksiniz.Vardık."

Bir köşeyi döndüler ve hemen karşılarında geçidin sonu duruyordu.Başka birkısa merdiven, tıpkı Ariana‘nın portresinin arkasında olduğu gibi, bir kapıyagidiyordu.Nevillekapıyıiterekaçtıvediğertarafageçti.Harryonutakipettiğisırada,Neville‘ingözegörünmeyeninsanlarıçağırdığınıduydu:

"Bakınbukim!Sizesöylemedimmi?"

Harrygeçittençıkıp,odanıniçindegöründüğüsırada,çeşitliçığlıkvebağırışlaryükseldi:"HARRY!""BuPotter,buPOTTER!""Ron!""Hermione!"

Renkli flamaların, lambaların ve bir sürü yüzün, kafa karıştırıcı etkilerinihissetti.Sonrakianda,yirmidendahafazlagibigörüneninsantarafındano,Ronve Hermione kalabalığın ortasına çekilmişti, herkes onlara sarılmış, sırtlarınavurmuş, saçlarını karıştırmış, el sıkışmıştı: Sanki daha az önce Quidditchfinalindeşampiyonolmuşlardı.

"Tamam, tamam, sakinleşin!" diye seslendiNeville ve kalabalık geri çekildiğisırada,Harry,ortamıyeniyenikavramayıbaşarabilmişti.

Buodayıhiçtanımıyordu.Kocamanvedahaçok,sonderecegörkemlibirağaçevininiçindelermişveyabelkidedevgibibirgemininkamarasındaymışlargibigörünüyordu.Çokrenklihamaklar,tavandanvekoyurenkliağaçlarlakaplanmışpenceresiz duvarlar boyunca ilerleyen, parlak goblen flamalar ile örtülmüşbalkondan sarkıyordu: Harry kırmızı renkle süslenmiş altın sarısı Gryffindor

aslanını; sarı arkaplan ile tezatlıkoluşturan,Hufflepuff‘ın siyahporsuğunuvemavi rengin üstündeki Rawenclaw‘ın bronz renkli kartalını gördü. YalnızSlytherin‘in gri ve yeşili yoktu. Şişkin kitaplıklar, duvara yaslanmış birkaçsüpürgeveköşedede,genişahşapkasalıbirradyovardı.

"Bizneredeyiz?"

"İhtiyaçodası‘ndayız,tabiiki!"dediNeville."Yapabildiğinindahaiyisiniyaptı,değilmi?Carrow'larbenikovalıyorlardıvegizlenebileceğimbiryeriçinsadecetek bir şansımolduğunubiliyordum:Kapıdangeçmeyi başardım ve bulduğumyer burası oldu! Pekâlâ, ilk vardığımda tam olarak böyle görünmüyordu, sonderece küçüktü, sadece bir tane hamak ve sadece Gryffindor flamaları vardı,fakatgitgide,dahaçokD.O.üyesigeldikçekendiliğindengenişledi."

"VeCarrow'lariçerigiremedimi?"diyesorduHarry,etrafınakapıyıbulmakiçinbakındı.

"Hayır," dedi Harry‘nin, o konuşana kadar tanıyamadığı Seamus Finnigan:Seamus‘un yüzü yara bere içindeydi ve şişmişti. "Burası uygun bir gizlenmeyeri, içimizden biri burada kaldığı sürece, bize ulaşamazlar, kapılaraçılmayacaktır. Bunların hepsi Neville‘in sayesinde. Bu odayı gerçekten iyianlıyor. Tam olarak neye ihtiyacın varsa onu istemek zorundasın- şunun gibi,'Hiçbir Carrow destekçisinin içeri girmeyi başarmasını istemiyorum-' ve odabunu senin için yapıyor! Sadece kaçamak noktaları kapattığından emin olmakzorundasın!Nevillebuişinadamı!"

"Buoldukçaaçık,gerçekten,"dediNevillealçakgönüllübiredayla."BirbuçukgünkadarburadaydımvegerçektenacıkmayabaşlamıştımveyiyecekbirşeylerbulmayıdiliyordumveişteozamanDomuzKafası‘nagidengeçitaçıldı.Geçitboyunca gittim veAberforth ile tanıştım.Bize yiyecek temin ediyordu, çünkübazısebeplerdenötürü,odanıngerçektenyapamadığıtekşeybu."

"Evet, şey, yiyecek, Gamp‘ın Temel Biçim Değiştirme Yasası‘nın beşistisnasındanbiridir,"dediRongenelbirşaşkınlıkla.

"Buyüzdenbizburadaneredeyse iki haftadır saklanıyoruz,"dediSeamus, "veoldukçaiyibirbanyobileortayaçıktı,kızlarsayıcaartmayabaşlayıpda-"

"-yıkanmayıistediklerinidüşününce,evet,"diyecevapladıHarry‘ninonoktayakadarfarketmediğiLavenderBrown.Şimditamanlamıylaetrafınabakındı,birsürü tanıdık yüzün farkına vardı. Patil ikizleri, ayrıca Terry Boot, ErnieMacmillan,AnthonyGoldsteinveMichaelCornerdaoradaydı.

"Ne işler peşinde olduğunuzu bize söylesenize, her ne kadar," dedi Ernie."Etrafta pek çok söylenti dolaşıyor, Potter‘ın Peşinde programı da size ayakuydurmaya çalışıyor," Radyoyu işaret etti. "Hırsızlık yapmak için Gringotts‘agirmedinizya?"

"Girmişler!"dediNeville."Veejderhaolayıdadoğru!"

Azıcık bir alkış ve birkaç haykırış ortama hâkim oldu; Ron öne doğru eğilip,reveransyaptı."Neyinpeşindeydiniz?"diyesorduSeamusisteklibirşekilde.

İçlerinden herhangi biri daha soruya kaçamak bir yanıt veremeden, Harry,şimşekşeklindekiyaraizindekorkunç,yakıcıbiracıhissetti.Meraklıvemutluyüzlere aceleyle sırtını dönerken, İhtiyaçOdası gözlerinin önünden silindi.Vebir barakanın içinde ayakta duruyordu, ayaklarının altındaki çürümüş döşemetahtalarıparçalanıpetrafadağılmıştı.Toprağınaltındançıkarılmışbiraltınkutu,yerdekideliğinyanındaağzıaçıkveiçiboşbirşekildeduruyordu,Voldemort‘unöfkeçığlıklarıkafasınıniçindetitreşti.

Muazzam bir çabayla Voldemort‘un zihninden bir kez daha çıkıp, ayaktadurduğu,sallanan,İhtiyaçOdası‘nageridöndü,yüzündenterlerakıyorduveRononuayaktatutuyordu.

"İyi misin, Harry?" Konuşan Neville‘di. "Oturmak ister misin? Sanırsamyorgunsunuzdur,siz--?

"Hayır," dedi Harry. Voldemort‘un diğer Hortkuluklar'ından birinin kaybını azöncefarkettiğinikelimelerolmadananlatmayaçalışarak,RonveHermione‘yebaktı.Zamanlarıhızlatükeniyordu:VoldemortbirsonrakiyerolarakHogwarts‘ıziyaretetmeyiseçerse,şanslarınıkaybedeceklerdi.

"Başlamamızgerek,"dedi,onlarınyüzifadelerionaanladıklarınısöylüyordu.

"Neyapacağızöyleyse,Harry?"diyesorduSeamus."Plannedir?"

"Plan mı?" diye tekrar etti Harry. Harry tüm iradesini, kendini Voldemort‘unöfkesine teslim etmemek için kullanıyordu: Yara izi hala yanmaktaydı. "Şey,bizim- Ron, Hermione ve benim- yapmamız gereken bir şeyler var ve budurumdabizimburadançıkmamızgerek."

Hiç kimse artık ne gülüyordu ne de haykırıyordu. Neville kafası karışmış birşekildeonabaktı."Nedemeyeçalışıyorsun'buradançıkmak‘ile?"

"Biz buraya kalmak için gelmedik, dedi Harry, yara izini ovalayıp, acıyıhafifletmeyeçalışarak."Yapmamızgerekenbazıönemlişeylervar-"

"Neyapacaksınız?"

"Ben-ben,sizesöyleyemem."

Oandabirmırıldanmadalgasıolmuştu.Neville‘inkaşlarıbüzüldü.

"Niyebizesöyleyemiyorsun?Kim-Olduğunu-Bilirsin‘ekarşı savaş ile ilgilibirşey,değilmi?"

"Şey,evet-"

"Öyleysesizeyardımedeceğiz."

Diğer Dumbledore‘un Ordusu üyelerinin bazıları hevesle, geriye kalanlar daciddi bir şekilde kafalarını sallıyorlardı, Bir kaçı doğrudan doğruya yapılacakhareketlerekarşıistekliliklerinisandalyelerindenkalkarakkanıtladılar.

"Anlamıyorsunuz,"Harry‘ye son birkaç saatte bunları çok fazla söylemiş gibigöründü. "Biz- biz size söyleyemeyiz. Bunu biz yapmak zorundayız- yalnızbaşımıza."

"Neden?"diyesorduNeville.

"Çünkü..."KayıpHortkuluk‘uaramayabaşlamaktakiyadaenazındanRonveHermione ile aramaya nereden başlayabilecekleri hakkında özel olaraktartışmaktaki umutsuzluğu arasından, Harry, düşüncelerini toplamanınzorlaşmaktaolduğunufarketti;Yara izihâlâyanmaktaydı. "Dumbledore,bize,üçümüze bir görev bıraktı," dedi dikkatli bir şekilde, "ve biz başkalarınasöylememekle yükümlüyüz- demek istediğim, bizim yapmamızı istedi, sadeceüçümüzün."

"Bizonunordusuyuz,"dediNeville. "Dumbledore‘unOrdusu.Bizhepbirliktebunun içindeydik, siz üçünüz dışarıda kendi başınızayken, biz bunun devametmesinisağladık-"

"Tamolarakbirpiknikolmadı,dostum,"dediRon.

"Öyle bir şey olduğunu hiç söylemedim, fakat bize niye güvenemediğinianlamıyorum. Bu odadaki herkes savaşıyordu ve Carrow'lar yakalamakamacıyla, peşlerine düştüğü için burada kalıyorlar. Buradaki herkesDumbledore‘asadıkolduklarını-sanasadıkolduklarınıkanıtladılar."

"Bak,"diyebaşladıHarry,nesöyleyeceğinibilmeden, fakatmeselebudeğildi:tünelkapısıazöncearkasındaaçılmıştı.

"Mesajını aldık, Neville! Merhaba, siz üçünüz, sizin de kesinlikle buradaolduğunuzudüşünmüştüm!"

Gelenler Luna ve Dean‘di. Seamus, son derece büyük bir sevinç kükreyişikoyuverdivekoşup,eniyiarkadaşınasarıldı.

"Herkese merhaba!" dedi Luna mutlu bir şekilde. "Ah, geri dönmüş olmakharika!"

"Luna,‘‘ dedi Harry dikkatleri üstüne toplayarak, "burada ne yapıyorsun? Sennasıl-?"

"Gönderdim,"dediNeville,elindesahteGalleon‘ututuyordu."OnaveGinny‘ye,siz eğer ortaya çıkarsanız, onları haberdar edeceğime dair söz verdim. Bizhepimiz, eğer geri dönerseniz, bunun devrim olacağını düşünüyorduk. Bu,Snape‘iveCarrow'larıdevireceğizdemek."

"Tabii ki bu anlama geliyor," dedi Luna berrak bir sesle, "değil mi, Harry?Onlarlasavaşıp,onlarıHogwarts‘tanatacağız?"

"Dinleyin,"dediHarry,paniklemehissiniarttıracakbirşekilde,"Üzgünüm,fakatbizim dönmemizin sebebi bu değil. Bizim yapmamız gereken bir şey var vesonra-"

"Bizibukarışıklıktabırakacakmısın?"diyeısrarettiMichaelCorner.

"Hayır!"dediRon."Bizimyaptığımızşeysonundaherkesinyararınaolacak,tümbunlarKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘denkurtulmakilealakalı-"

"Öyleyseyardımetmemizeizinverin!"dediNevillekızgınbirşekilde."Bununbirparçasıolmakistiyoruz!"

Arkalarında başka bir gürültü çıktı ve Harry döndü. Kafası yerinden çıkıpdüşmüş gibiydi: Şimdi duvardaki delikten Ginny tırmanıyordu, hemenarkasındandaFred,GeorgeveLee Jordanonu izliyordu.Ginny,Harry‘ye sonderece mutlu bir şekilde gülümsedi: Harry, onun ne kadar güzel olduğunu,değerini şimdiye kadar neden hiç tamamıyla anlamadığını unutmuştu, fakatşimdiyekadaronugördüğüiçinhiçbukadarazhoşnutolmamıştı.

"Aberforthbirazsinirlenmeyebaşlamıştı,"dediFred,birkaçselamlamaçığlığınıyanıtlamakiçinelinikaldırdı."Birazuyuklamakistiyorvebarı,trenistasyonunadönmüştü."

Harry‘nin ağzı açık kaldı. Lee Jordan‘ın hemen arkasındanHarry‘nin eski kız

arkadaşı,ChoChanggelmişti.Cho,onagülümsedi.

"Mesajı aldım," dedi, kendi sahteGalleon'unu tutuyordu veMichael Corner‘adoğruyürüyüp,yanınaoturdu.

"Öyleyse,plannedir,Harry?"dediGeorge.

"Plan diye bir şey yok," dedi Harry, tüm bu insanların aniden ortaya çıkışıyüzündenaklıhâlâkarışıktı,yaraizihâlâokadarşiddetliyanıyorduki,herşeyianlamakelindengelmiyordu.

"Sadece elimizden geldiğince hayatta kalacağız, değil mi? En sevdiğim tarz,"dediFred.

"Bunudurdurmakzorundasın!"dediHarryNeville‘e."Onlarınhepsiniburayaneiçinçağırdın?Budelilik-"

"Savaşıyoruz,değilmi?"dediDean,kendisahteGalleon‘unuçıkarırken."Mesajdiyor kiHarry geri döndü ve biz de savaşacağız! Bir asaya ihtiyacım olacak,herhalde-"

"Asanyokmu-?"diyebaşladıSeamus.

RonanidenHarry‘yedöndü.

"Onlarniyeyardımedemiyorlar?"

"Ne?"

"Yardım edebilirler." Sesini öyle alçaltıp konuştu ki, aralarında duranHermione‘denbaşkakimseonuduyamadı, "Neredeolduğunubilmiyoruz,Onuçabucak bulmak zorundayız. Aradığımız şeyin, bir Hortkuluk olduğunusöylemekzorundadeğiliz."

Harry,Ron‘dan,mırıldanmayabaşlayanHermione‘yebaktı,"SanırımRonhaklı.Daha ne aradığımızı bile bilmiyoruz, onlara ihtiyacımız var." Ve Harry iknaolmamışbir şekildegörününce, "her şeyi tekbaşına yapmak zorunda değilsin,Harry."

Harryhızlıbirşekildedüşündü,yaraizihâlâkarıncalanmaktaydı,başıyarılacakgibi sancılandı. Dumbledore, Hortkuluklar hakkında Ron ve Hermione‘denbaşka kimseye hiçbirşey söylememesi konusunda onu uyarmıştı. Sırlar veyalanlar, biz böyle büyüdük ve Albus... O doğuştan yetenekliydi... Onun gibigüvenmeye korkarak, sırlarını göğsünün içine sımsıkı bir şekilde muhafazaederek, Dumbledore‘a mı benzemeye başlıyordu? Fakat Dumbledore Snape‘e

güvenmişti ve bu onu nereye götürmüştü? Onu en yüksek kulenin tepesindeöldürülmeyegötürmüştü...

"Çokiyi,"dedisessizcediğerikisine."Tamam,"diyeseslendiodayaserbestçevetümgürültükesildi:Yakındakilerinşanseseriduydukları,esprilerpatlatanFredveGeorge,sustular,herkestetikteveheyecanlanmışgörünüyordu.

"Bulmamızgerekenbir şey var," dediHarry. "Bu şey- bu şeyKim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘iyenmektebizeyardımedecek.Burada,Hogwarts‘ta,fakatneredeolduğunu bilmiyoruz.Rawenclaw‘a ait olabilir. Böyle bir nesne duyanınız varmı?Örneğin,hiçüstündeRawenclaw‘ınkartalınınolduğubirşeyerastgeldinizmi?"

Ravenclaw'lardanoluşanküçükgruba;Padma,Michael,TerryveCho'yaümitlebaktı,amaGinny'ninkoltuğununkolunatünemişolanLunacevapladı.

"Pekala,şukayıptaç.Sanasöylemiştim,hatırlıyormusunHarry?Ravenclaw'ınkayıptacı?Babamonukopyalamayaçalışıyor."

"Evet, kayıp taç," dediMichael Corner gözlerini devirerek, "Kayıp, Luna. Buönemlibirnokta."

"Nezamankayboldu?"diyesorduHarry.

"Söylendiğine göre yüzyıllarca önce," dedi Cho ve Harry'nin ümitleri yıkıldı."Profesör Flitwick tacın Ravenclaw'ın kendisiyle birlikte kaybolduğunusöylemişti.İnsanlararamıştıama,"Ravenclaw'larahitapetti."Hiçkimseonadairbirizbulamadı,değilmi?"

Hepsibaşlarınısalladı.

"Özürdilerimamataçnedir?diyesorduRon.

"Bir çeşitbaşlık,"dediTerryBoot. "Ravenclaw'ınkigiyeninbilgeliğini arttıransihirliözellikleresahipolmalı.

"Evet,babamınMahfışt-"

AmaHarryLuna'yıböldü.

"Vehiçbirinizbunabenzerbirşeygördünüzmü?"

Yine başlarını salladılar. Harry, kendi hissettiği hayal kırıklığının aynısınıyüzlerindegördüğüRonveHermione'yebaktı.AnlaşılanhiçiziolmayanvebukadaruzunzamandırkayıpbirnesneşatodagizlibirHortkuluk için uygunbir

aday gibi görünmüyordu... Harry yeni bir soru soramadan, ne yazık ki, Chotekrarkonuştu.

"Eğer tacın neye benzediğini görmek isterseniz, sizi ortak salona götürüpgösterebilirim,Harry.Ravenclaw,heykelindeonutakıyor."

Harry'ninyaraiziyenidenyandı.:BiranlığınaİhtiyaçOdasıhızladöndüveorasıyerinekaranlıkyerinaltındasüzüldüğünügördüveomuzlarınadolanmışbüyükyılanı hissetti. Voldemort yeniden uçuyordu, yeraltındaki göle ya da buraya,şatoya,bilmiyordu;amahangisiolursaolsun,çokazzamanlarıkalmıştı.

"Yolda," dediRon veHermione'ye sessizce.Cho'ya, sonra da onlara bir bakışattı.

"Dinleyin,bununpekyol gösterici olmadığını biliyorumamagideceğimve şuheykelebakacağım,enazındanneyebenzediğinibulalım.Beniburadabekleyinvebilirsiniz-diğerini-güvendetutun."

ChoayağafırladıamaGinnyşiddetle,"Hayır,LunaHarry'igötürecek,değilmiLuna?"dedi.

"Ah,evet,memnuniyetle,"dediLunamutluluklaveChohayalkırıklığıylayerineoturdu.

"Nasılçıkacağız?"diyesorduHarryNeville'e.

"Buradan."

HarryveLuna'yaküçükgardırobunmerdiveneaçıldığıköşeyekadareşliketti.

"Hergünfarklıyerlerdeortayaçıkıyor,böylecebulmalarıimkansızlaşıyor,"dedi."Teksorunumuzçıktığımızdakendimizineredebulacağımızıbilmiyoroluşumuz.Dikkatliol,Harry,gecelerihepdevriyegeziyorlar."

"Önemlideğil,"dediHarry."Enkısazamandagörüşürüz."

Harry ve Luna, uzun, meşalelerle aydınlatılmış ve beklenmeyen yerlerdenköşeler çıkanmerdivenleredoğru aceleyle gitti. Sonunda bütün duvara benzerbiryereulaştılar.

"Altınagir,"dediHarryLuna'yagörünmezlikpelirininiçıkarıpüstlerineörterek.Duvarı hafifçe itti. Onun dokunuşuyla duvar eridi ve dışarı çıktılar: Harryarkasınagözattıvekendisiniderhalmühürlediğinigördü.Karanlıkbirkoridordaduruyorlardı: Harry, Luna'yı gölgelere çekti, boğazındaki keseyi arandı veiçindenÇapulcuHaritası'nı çıkardı.Burnuna yakın tutarak aramaya başladı ve

kendisininveLuna'nınyerinisaptadı.

"Beşinci kattayız," diye fısıldadı, Filch'in koridor boyunca onlardanuzaklaşmasınıizleyerek."Hadi,butaraftan."

Sürünmeyebaşladılar.

Harry daha önce geceleri Hogwarts'ta çok dolanmıştı ama kalbi hiç bu kadarhızlıçarpmamıştıvehiçbir yerdengeçerkenkendigüvenliğinebukadarbağlıolmamıştı.Ayışığınınaydınlattığı taşlardan,yavaşadımlarıarasındamiğferlerigıcırdayanzırhlarınyanındangeçtiler,köşelerinilerisindekimbilirnelerpusudabekliyordiye,ikikezonlaradikkatetmedendevamedenhayalatlereizinvermekiçindurdular,HarryveLunaÇapulcuHaritası'nıışıkelverdikçekontrolederekyürüdüler.Harrybir engellekarşılaşacaklarını düşündü; en kötüsüPeeves'tı veher adımı ilk önce duymak için kulaklarını açtı, hortlağın sahte işaretleriyaklaştı.

"Butaraftan,Harry."diyesoluduLuna,yeninikavrayıpsarmalmerdiveneçekti.

Dar, baş döndürücü merdivenleri tırmadılar; Harry daha önce buraya hiççıkmamıştı. Sonunda bir kapıya ulaştılar. Bir kapı kolu ya da anahtar deliğiyoktu; yalnızca gösterişsiz, geniş, yaşlı ahşap ve kartal şeklinde bronz kapıtokmağıvardı.Luna,birkolayadavücudabağlıdeğilmiş,havadayüzüyormuşgibi tüyler ürpertici soluk renkli ellerinin birini öne uzattı. Bir kez tıklattı vesessizliğiniçindeHarry'yetopatışıgibigeldi.Kartalıngagasıaçıldıamakuşunsesi yerine yumuşakmüzikal bir ses "Hangisi önce gelir, ankamı yoksa alevmi?"dedi.

"Hmm...Nedüşünüyorsun,Harry?"dediLunadüşünceligözükerek.

"Ne?Yalnızcaparolayokmu?"

"Ah,hayır,soruyuyanıtlamangerekiyor,"dediLuna.

"Yayanlışolursa?"

"Bunu düzeltecek birini beklemen gerekir," dedi Luna. "Böyle öğrenebilirsin,anladınmı?"

"Evet...Sorunşuki,kimseyibekleyecekvaktimizyok,Luna."

"Evet, ne demek istediğini anlıyorum," dedi Luna ciddiyetle. "Pekala öyleyse,bencecevapbirdöngününbaşlangıcıyoktur."

"Mantıklı,"dedisesvekapısavrularakaçıldı.

Ravenclaw'ların bomboş Ortak Salon'u geniş bir daireydi ve Harry‘ninHogwarts‘tagördüğüheryerdendahagösterişliydi.Zarifpencerekalıplarımavi-bronz ipeklerle duvarda noktalanıyordu; ayrıca Ravenclaw'lar dağın harikamanzarasınadasahipti.Tavanlarıkubbelivegecemavisihalıyadayansıdığıgibiyıldızlarla bezeliydi. Masalar, sandalyeler ve kitaplıklar ve kapının karşısınauzunbeyazmermerdenbirheykelyerleştirilmişti.

Harry, Luna‘nın evinde gördüğü Rowena Ravenclaw‘ın heykelini fark etti.Işıklandırılmış bir kapının yanındaydı, Harry yatakhanenin üst katta olduğunutahminetti.Uzunadımlarlamermerkadınadoğruilerlediveodaonagüzelamakorkutucu yüzüyle alaycı bir şekilde karşılık veriyor gibiydi. Narin görünüşlümermer bir taç başının tepesinde gerçeğini temsil ediyordu. Fleur‘un düğündetaktığıtacahiçbenzemiyordu.İçineminikharflerkazınmıştı.Harrygörünmezlikpelerininin altından dışarı adım attı ve heykelin kaidesine doğru ne yazdığınıokumakiçintırmandı.

"Büyüklüğünötesindebüyükadamlarınhazinesivardır."

"Senibiraptalgibibeşparasızyapar,"dedikesikkesikkonuşanbirses.

Harryetrafındadöndü,kaideyiçıkardıveyerebıraktı.AlectoCarrow‘undüşük-omuzlubedeniarkasındaduruyorduveHarrydahaasasınıkaldırırken,ogüdükişaretparmağınıkolundakikafatasıveyılanişaretinebastırdıveişaretdağlandı.

OTUZUNCUBÖLÜM:SEVERUSSNAPE’İNKOVULUŞU

Parmaklarıİşaret‘edeğdiğian,Harry‘ninyaraiziöldüresiyeyandı,yıldızlıodagörüş alanından kayboldu ve sarp bir kayalığın altındaki bir sürü kayanınüzerindeduruyorduvedalgalar kıyıyavuruyordu ve kalbinde bir zafer vardı -Çocuğuelegeçirdiler.

Yüksek sesli bir patlama Harry‘yi bulunduğu yere geri getirdi: Ne yaptığınışaşırmışhalde,asasınıkaldırdı,amaönündekicadıönedüşüyordubile;yereöylebirçarptıkikitapdolabınıncamıçınladı.

"D.O. dersleri dışında birini hiç Sersemletmemiştim," dedi Luna, biraz ilgilitonda."Amadüşündüğümdendahagürültülüydü."

Ve beklendiği gibi tavan titremeye başladı. Yatakhanelere açılan kapınınarkasından koşuşturan ayak sesleri giderek yükseliyordu: Luna‘nın büyüsüyukarıdauyuyanRawenclaw'lılarıuyandırmıştı.

"Luna,nerdesin?Pelerininaltınagirmemgerek!"

Luna‘nınayaklarıyoktanvaroldu;odahemenonuntarafınageçtivekapıaçılıpbütünRawenclaw'largecekıyafetleriyleiçeriakarkenkızpeleriniüstlerineçekti.Soluk soluğa kalmalar ve Alecto‘yu baygın halde görmenin verdiği hayretinetkisiylebağırışlaroldu.

Heranuyanıpsaldırabilecekvahşibirhayvanmışçasınayavaşçaonunetrafındailerlediler. Ufak tefek cesur bir birinci sınıf öne doğru sıçradı ve koca ayakparmağıylasırtınıdürttü.

"Benceölmüşolabilir!"diyebağırdıkeyifle.

"A, bak," diye fısıldadı Luna neşeyle, Rawenclaw'lar Alecto‘nun etrafındatoplanınca."Memnun oldular!" Harry gözlerini kapattı ve yara izi zonklayıptekrar Voldemort‘un zihnine sızmayı seçti... Birincimağaranın içindeki tüneledoğruhareketediyordu...Gelmedenöncemadalyondaneminolmayıseçmişti...amabuuzunsürmezdi...

Ortak Salon'un kapısı tıkladı ve tüm Rawenclaw dondu kaldı. Öteki taraftan

kartal şekli kapı tokmağının çıkardığı müzikal bir ses duyuldu: "Kaybolannesnelernereyegider?"

"Ne bileyim? Kapa çeneni!" diye hırladı, Harry‘nin Carrow kardeşlerdenAmycus‘aaitolduğunubildiğigörgüsüzbirses."Alecto?Alecto?Ordamısın?Onuyakaladınmı?Açkapıyı!"

Rawenclaw'lar dehşete düşmüşler, birbirlerine fısıldıyorlardı. Ardından ikazetmeden, sanki biri kapıya silahla ateş ediyormuşcasına bir tomar gürültülüpatlamaoldu.

"ALECTO!EğerogelirdebizPotter‘ıyakalamamışsak-Malfoy'larlaaynıhalemidüşmek istiyorsun?CEVAPVERBANA!" diye feryat ettiAmycus, kapıyıtüm gücüyle sallayarak, ama hala açılmıyordu. Rawenclaw'ların hepsi gerikaçıyorlardı ve bazıları bir hayli ürkmüştü, diğerleri ise yukarıya, yataklarakoşuyordu.Ardından, tamHarry, o, patlatamadan kapıyı açıpÖlümYiyen birşeyyapamadanAmycus‘uSersemletmeyidüşündüktenbirsaniyesonraenaşinaolduğuseskapınınardındanyükseldi.

"Sizeneyaptığınızısorabilirmiyim,ProfesörCarrow?"

"Kahrolası - kapıdan - geçmeye - çalışıyorum!" diye bağırdıAmycus. "Git veFlitwick‘igetir!Getirveaçşunu,hemen!"

"Ama sizin kız kardeşiniz orada değil mi?" diye sordu ProfesörMcGonagall."ProfesörFlitwickonusizinacilisteğinizüzerinebuakşamiçeribırakmadımı?Belkiosiziniçinkapıyıaçabilir?Ozamanşatonunyarısınıuyandırmakzorundaolmazsınız."

"Cevapvermiyor,seniyaşlısüpürge!Senaç!Kahretsin!Yap,hadi!"

"Elbette,arzuettiğinizgibi,"dediProfesörMcGonagall,müthişbirsoğuklukla.Tokmağanazikçedokunduvemüzikalsestekrarsordu.

"Kaybolannesnelernereyegider?"

“Hiçliğeyadaheryere!"diyeyanıtladıProfesörMcGonagall.

"Güzel anlattın," diye cevapladı kartal şeklindeki kapı tokmağı ve kapısallanarakaçıldı.

AmycusasasınısavurarakeşiktenfırlarkengeridekalanbirkaçRawenclawdasüratlemerdivenlerekoştular.Kızkardeşigibikamburdu,solgun,yumuşakyüzüve ufak gözleri tepkisizce yere uzanmış Alecto‘ya çevrildi. Kızgınlık ve

korkuylaçığlıkattı.

"Neyaptılar,küçükitler?"diyebağırdı."KiminyaptığınıbanasöyleyenekadarhepsineCruciatuslanetiuygulayacağım-veKaranlıkLordneder?"diyeferyatetti, kız kardeşinin yanında duruyor ve işaret parmağıyla alnını şamarlıyordu."Onuyakalayamadıkvegittilerveonuöldürdüler!"

"Sadece Sersemletildi," dedi Alecto‘yu incelemek için öne eğilen ProfesörMcGonagallsabırsızlıkla."Mükemmelderecedeiyiolacak."

"Bludger olasıca, olmayacak!" diye böğürdü Amycus, "Karanlık Lord onubulduktansonraolmayacak!Ogittiveonun içingönderildi, İşaret‘inyandığınıhissediyorumveoPotter‘ıyakaladığımızıdüşünüyor."

"Potter'ı yakaladığınızı mı?" dedi Profesör McGonagall keskince. "Ne demekistiyorsunuz,Potter‘ıyakalamakla?"

"Bize Potter‘ın Rawenclaw Kulesi‘ne girmeyi deneyebileceğini ve eğer onuyakalarsakhabergöndermemizisöyledi!"

"Harry Potter Rawenclaw Kulesi‘ne girmeyi neden denesin? Potter benimbinamda!"

İnanamazlığınvekorkununardındaHarry,onunsesindehafifbirgururnağmesiduyduveMinervaMcGonagall‘aolanşefkatduygusukabardı.

"Bizeburayagelebileceğisöylendi!"dediCarrow.

"Neden olduğunu biliyor muyum?" Profesör McGonagall kalktı ve boncukboncuk gözleri odayı taradı. İkinci kez Harry ve Luna‘nın durduğu yerdengeçtiler.

"Çocukların üzerine atabiliriz," dedi Amycus, domuza benzeyen suratı anidenşeytanca bir hal alarak. "Tabi, yapacağımız şey bu. Alecto‘nun çocuklartarafındanpusuyadüşürüldüğünüsöyleyeceğizveardındanyukarıdakiçocuklar"-yatakhaneninyönüneyıldızlıtavanabaktı-"veonlarınİşaret‘ezorladıklarınıvebunedenleyanlışalarmaldığını...Onlarıcezalandırabilir.Birkaççocukfazlayadaaznefarkeder?"

"Sadece doğru ile yalan, cesaret ile ödleklik arasındaki fark," dedi bembeyazkesilen Profesör McGonagall, "kısaca sen ve kız kardeşinin değerinibilemeyeceği fark. Ama bir şeyi açığa kavuşturmama izin ver. Bir sürübeceriksizlikleriniHogwarts‘ın öğrencilerinin üstüne atamayacaksın.Buna izinvermeyeceğim."

"Efendim?"

Amycus,ProfesörMcGonagall‘atiksindiricişekildeyaklaşanadeköneyürüdü,yüzü onunkinden santim ötedeydi. Profesör McGonagall ise vazgeçmiş haldegerigitti,amaonatuvaletoturağınayapışmışiğrençbirşeymişgibibakıyordu.

"BuizinvermemeselesideğilMinervaMcGonagall.Seninvaktindoldu.Buradaiktidardaolanbizizveyabenidesteklersinyadabedeliniödersin."

Vesuratınatükürdü.

Harry pelerini üzerinden attı, asasını kaldırdı ve "Bunu yapmayacaktın." dedi.AmycusetrafınabaktığındaiseHarry"Crucio!"diyebağırdı.

ÖlümYiyenyerdenkesildi.Boğuluyormuşgibi çırpınarakve acıdan inleyerekhavada kıvrandı ve ardından çatırtıyla ve cam çatırtısıyla bir kitaplığın içinegirdivebaygınhaldeyereçöktü.

"Bellatrix‘innedemekistediğinianlıyorum,"dediHarry,kanbeyninesıçramıştı,"gerçektenkastetmenlazım."

"Potter!"diyefısıldadıProfesörMcGonagall,kalbinitutarak."Potter,buradasın!Ne-?Nasıl-?"Kendinitoparlamayaçalıştı."Potter,buaptalcaydı!"

"Sizetükürdü,"dediHarry.

"Potter-ben-buçok-çokyiğitçeydi-amafarkındadeğilmisin-?"

"Evet, farkındayım," diye temin etti onu. Nedense onun telaşı Harry‘yiciddileştirdi."ProfesörMcGonagall,Voldemortyolda."

"Oh, artık adını söylememize izin var mı?" diye sordu Luna ilgilenir tavırla,görünmezlik pelerinini çekip çıkartarak. Bu saniyelik yasak ihlalininmeydanagelişi, geriye sendeleyip ekose geceliğinin yakasını kavrayarak en yakınsandalyeyeçökenProfesörMcGonagall‘ıbunaltmışgörünüyordu.

"Ona ne dediğimizin bir farkı yok," diye anlattıHarryLuna‘ya. "Zaten benimneredeolduğumubiliyor."

Harry, hiddetle birleşen beyninin uzak bir köşesinde, yara izi yanar halde,hayaletimsi yeşil geminin içindeki Voldemort‘un karanlık gölün üzerindeseyrettiğinigörebiliyordu...Neredeysetaştantasınolduğuadacığaerişmişti.

"Kaçmalısın,"diyefısıldadıProfesörMcGonagall,"HemenPotter,olabildiğincehızlı!"

"Olmaz," dedi Harry. "Yapmam gereken bir şey var. Profesör, Rawenclaw‘ıntacınınneredeolduğunubiliyormusunuz?"

"Rawenclaw‘ınt-tacımı?Tabiikihayır-yüzyıllardırkayıpdeğilmiydi?"

Birazdahadikoturdu."Potter,çılgınlıktı,buşatoyagirmengerçektençılgınlıktı-"

"Yapmalıydım," dedi Harry. "Profesör, burada benim bulmam gereken bir şeysaklıvebutaçolabilir-ProfesörFlitwickilekonuşabilirsem-"

Şıkırdayan cam parçaları, hareketlenme sesi duyuldu: Amycus kendinegeliyordu.HarryyadaLunaharekete geçmedenProfesörMcGonagall, asasınıSersemlemişÖlümYiyen'edoğrultarakayağakalktıve,"Imperio."dedi.

Amycus ayağa kalktı, kız kardeşine doğru yürüdü, onun asasını aldı, ardındanitaatkârcaProfesörMcGonagall‘ayürüdüvekendiasasıilebirlikteonaverdi.

Ardından Alecto‘nun yanında yere yattı. Profesör McGonagall asasını tekrarsalladıvebirboyparıltılıipyoktanvarolduveCarrow'larısımsıkıbirbirlerinebağlayaraksarmaladı.

"Potter," dedi Profesör McGonagall, Carrow'ların vaziyetine son derecealdırmayıp tekrar ona doğru dönerek. "Eğer Adı-Anılmaması-Gereken-Kişiburadaolduğunugerçektenbiliyorsa-"

Bunu söylediğinde, Harry‘de yara izini ateşe veren bedensel acıya benzer biröfke alevlendi ve bir anlığına iksiri boşaltılmış bir tasın içine doğru baktı veyüzeydebiraltınmadalyonungüvenlibirşekildeyatmadığınıgördü-

"Potter,iyimisin?"dedibirsesveHarrykendinegeldi.AyaktadurabilmekiçinLuna‘nınomzunukavramıştı.

"Süre daralıyor, Voldemort yaklaşıyor, Profesör, Dumbledore‘un emirleri ilehareketediyorum,bulmamıistediğişeyibulmamlazım!Amabenşatoyuararkenöğrencileri uzaklaştırmamız gerek -Voldemort‘un istediği benim ama bir kaçtane az ya da fazla öldürmeye aldırış etmez -" hem de Hortkuluklar'asaldırdığımıöğrenmişken.Harrycümleyikafasındabitirdi.

"Dumbledore‘un emirleriylemi hareket ediyorsun?"diye tekrarladı birmucizeseziyormuşçasına.Sonrakendinitamağırlığınakavuşturdu.

"Sen bu- bu nesneyi ararken biz okuluAdı-Anılmaması-Gereken-Kişi‘ye karşıgüvenceyealacağız."

"Bumümkünmü?"

"Evet, ben öyle düşünüyorum," dediMcGonagall kuru kuru, "biz öğretmenlersihirdeepeyiyiyiz,bilirsin.Eğerbütüngayretimizigösterirsekonubirsüreliğineuzaktutabileceğimizeeminim.Tabiiki,ProfesörSnape‘indeçaresinebakılmasıgerekiyor-"

"Banabırak-"

"Ve eğerHogwarts,Karanlık Lord kapılarında, bir kuşatmaya sahne olacaksa,olabildiğinceçokmasuminsanıyoldançekmekmakulolacaktır.UçuçŞebekesigözetimaltındaykenveHogwartsalanıiçindeCisimlenmemümkün-"

"Biryolvar,"dediHarry,hemenveDomuzKafası‘nagidenpasajdanbahsetti."Potter,yüzlerceöğrencidenbahsediyoruz-"

"Biliyorum, Profesör, ama eğer Voldemort ve Ölüm Yiyenler okul sınırlarınaodaklanıyorlarsa Domuz Kafası‘ndan kimin buharlaştığı ileilgilenmeyeceklerdir."

"Oradabirşeyvar,"diyeonayladı.AsasınıCarrow‘laradoğrulttuvegümüşbirağ vücutlarını kapladı, kendi kendini etrafında düğümledi ve onları havayakaldırdı.Orada,mavivealtınsarısıtavandaikibüyük,çirkindenizyaratığıgibiasılı kaldılar. "Gel. Diğer bina başkanlarını uyarmalıyız. O pelerini giysen iyiolur."

Kapıyı geçti ve geçtikten sonra asasını kaldırdı. Ucundan gözlerinin etrafındagözlükiziolanüçtanekedifırladı.Patronuslar;ProfesörMcGonagall,HarryveLunatakraraşağıyaindiklerindeşıkbirşekildeönefırlayarakspiralmerdivenleriışıkladoldurdular.

Koridorlar boyunca yarıştılar ve birer birer onlardan ayrıldılar; ProfesörMcGonagall‘ınekosegeceliğizemindehışırdıyorduveHarryveLuna,pelerininaltındaonunarkasındanhızlıhızlıyürüdüler.

Başkaayakseslerionlarınkinekatıldığındaikikatdahaaşağıinmişlerdi,yaraizihala karıncalanan Harry onları ilk duyan oldu. Boynundaki kesede bulunanÇapulcuHaritası‘nadokundu,amaçıkartamadanMcGonagall damisafirlerininfarkınavarmışgibigözüküyordu.Durdu,düelloyahazırhaldeasasınıkaldırdıve"Kimvarorada?"dedi.

"Benim,"dedialçakbirses.

ZırhtanbirtakımınardındanSeverusSnapeadımattı.

Onun yanındayken nefret Harry‘nin içinde kaynadı: Suçlarının önemliliğininardında Snape‘in görünüşünün detaylarını unutmuştu, yağlı siyah saçının inceyüzünün etrafında nasıl perdelendiğini, siyah gözlerinin nasıl ölü, soğukgörünümesahipolduğunuunutmuştu.

"Carrow'larnerede?"diyesordusessizce.

"Onlara nerede olmalarını söylediysen orada, tahminimce, Severus," dediProfesörMcGonagall.

Snape daha da yakında durdu ve gözleri sanki Harry‘nin orada olduğunubiliyormuşçasınaProfesörMcGonagall‘ın üzerinden etrafındaki boşluğa kaydı.Harrydeasasınısaldırıyahazırşekildekaldırdı.

"Kanımca,"dediSnape,"Alectobirdavetsizmisafiryakalamış."

"Gerçektenmi"dediProfesörMcGonagall."Vebukanıyanerdenvardınız?"

SnapederisineKaranlıkİşaretkazınmışolansolkoluylanarin,esnekbirhareketyaptı.

"Oh, ama doğal olarak," dedi Profesör McGonagall. "Siz Ölüm Yiyen'lerinkendinehashaberleşmemetotlarıvardır,unutmuşum."

Snapeonuduymamışgibidavrandı.Gözlerihalaetrafındakihavayıaraştırıyorduveneyaptığınadikkatediyormuşedasıylagitgideyakınageliyordu.

"Koridorlarıgezmedevriyeninbugeceolduğunubilmiyordum,Minerva."

"Biritirazınmıvar?"

"Busaatteseniyataktanneyinkaldırmışolacağınımerakediyorum?"

"Birkargaşaduyduğumudüşündüm,"dediProfesörMcGonagall.

"Gerçektenmi?Amaherşeysakingörünüyor."

Snapeonungözlerininiçinebaktı.

"HarryPotter‘ıgördünmüMinerva?Çünküeğeröyleyse,ısraretmeliyim-"

ProfesörMcGonagall,Harry‘nininanabileceğindendahahızlıhareketetti:AsasıhavayıyardıvebiranHarry,Snape‘inbilinçsizcebüzüşmüşolacağınıdüşündü,ama Kalkan Büyüsü‘nün çabukluğu öylesineydi ki McGonagall dengedenyoksun kaldı. Asasını duvardaki bir meşaleye savurdu ve meşale dirseğindenayrıldı. Snape‘i lanetlemenin eşiğinde olan Harry, Luna‘yı çullanan alevlerin

yolundançekmekzorundakaldı.AlevlerçemberhalindekoridorudoldurmuşvebirkementgibiSnape‘inüzerineuçmuştu-

Vedahafazlaalevdeğil,McGonagall‘ındumanaçevirippatlattığıbüyüksiyahbiryılansaniyeler içindeyenidenşekilalıpkuvvetlenenveyolalanbirhançeryığını olmuştu. Snape onları ancak önündeki zırh takımla engelledi veyankılananbirseslehançertekertekergöğsünetesiretti-

"Minerva!"deditizbirsesveLuna‘yıhalauçanbüyülerdenkoruyarakarkasınabaktığında,Harry,Profesör Flitwick‘in ve Sprout‘un gece kıyafetleriyle onlarakarşı duran koridordan geldiklerini gördü. Muazzam genişlikteki ProfesörSlughorndaarkadanefesnefesekalmıştı.

"Hayır!"diyeciyakladıFlitwickasasınıkaldırarak."Hogwarts‘tabaşkacinayetişleyemeyeceksin!"

Flitwick‘in büyüsü Snape‘in arkasına sığındığı zırhtan takımı vurdu: Takımtangırtıyla canlandı. Snape kendini sıkıştıran kollardan çabalayıp kurtardı vesaldırganlarınagerigönderdi;HarryveLuna,duvaraçarpıpparamparçaolurkenbunları engellemek için yana doğru atladı. Harry tekrar baktığında, Snapebüsbütünkaçıyordu,McGonagall,FlitwickveSproutarkasındankoşuyordu.Birsınıfın kapısına atıldı ve saniyeler sonra McGonagall çığlık atarken duyuldu,"Korkak!KORKAK!"

"Neoldu,neoldu?"diyesorduLuna.

Harryonuayağakaldırdıvegörünmezlikpelerininidepeşlerindensürükleyerekkoridorboyuncakoştular,ProfesörlerMcGonagall,FlitwickveSprout‘unkırıkbirpencereninönündedurduğuterkedilmişbirsınıfagirdiler.

"Atladı,"dediProfesörMcGonagall,HarryveLunaodayakoştuklarında.

"Öldümüyani?"diyepencereyekoştuHarry,onunaniortayaçıkışınınverdiğişokunetkisiylebağrışanFlitwickveSprout‘uduymazdangelerek.

"Hayır,ölmedi,"dediMcGonagallacıbirşekilde."Dumbledore‘unaksinehalaasataşıyordu...veöylegörünüyorkiustasındanbirsürünumaraöğrenmiş."

Dehşetinürpertisiyle,Harry,uzakta,yüzeyiçevreleyenduvarda,karanlığauçandevgibiyarasavaribirsuretgördü.

Artlarında ağır ayak vuruşları ve bir dolu üfleme vardı: Slughorn ancayakalayabilmişti.

"Harry," dedi nefes nefese zümrüt yeşili ipek pijamasının altındaki genişgöğsüne masaj yaparak. "Oğlum... ne sürpriz... Minerva, lütfen açıkla...Severus...ne?"

"Müdürümüz kısa bir ara veriyor," dedi ProfesörMcGonagall, pencerelerdekiSnapebiçimlişekliişaretederek.

"Profesör!" diye bağırdı Harry, elleri alnında. Inferi ile dolu gölün yanındankaydığını görebiliyordu ve hayalet gibi yeşil kayığın gizli sahile çarptığınıhissettiveVoldemortkalbindekiölümleatlayıpötetarafageçti-

"Profesör,okulumüdafaaetmemizgerekiyor,oşimdigelir!"

"Tamam. Adı-Anılmaması-Gereken-Kişi geliyor." diye anlattı diğeröğretmenlere.Sprout veFlitwick soludu; Slughorn bir inilti çıkardı. "Potter‘ınşatoda Dumbledore‘un emirleriyle bir işi halletmesi gerek. Potter yapmasıgerekeni yaparken elimizden gelen bütün korumayı bu yere koymamızgerekiyor."

"Tabii, bizim yapacağımız hiç bir şey Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘i uzaktutmayayeterliolmaz,farkındamısınız?"dediProfesörSprout.

"Teşekkürler, Pomona," dedi ProfesörMcGonagall, iki cadı arasında zalim biranlayışbakışıyaşandı."Banasorarsanızönceetrafatemelkorumakuracağızveardından öğrencileri toplayacağız ve Büyük Salon‘da buluşacağız. Büyükbölümü tahliye edilmeli, buna rağmen eğer bunlardan reşit olanlar ve kalıpsavaşmakisteyenlerolursabirşansverilmeli."

"Kabul,"dediProfesörSprout,çoktankapıyadoğruaceleederek."YirmidakikaiçindebinamlabirliktesizinleBüyükSalon‘dabuluşacağım."

Ve gözden kaybolunca, onun mırıldanmalarını duyabiliyorlardı. "Tentakula,Şeytan Kapanı. Ve Snargaluf Fasulyesi... evet, Ölüm Yiyenler'in bunlarlasavaştığınıgörmekisterim."

"Benburadanhareketegeçebilirim,"dediFlitwickveböyleceyalınbir şekildegörebiliyordu,asasınıkırılanpencereyedoğruyönelttiveaşırıkarmaşıkbüyülermırıldanmaya başladı. Harry, tuhaf bir püskürme sesi duydu, sanki Flitwickrüzgârıngücünüaraziyesalıvermişti.

"Profesör," dedi Harry, küçük Tılsım öğretmenine yaklaşarak, "Profesör,sözünüzükestiğimiçinözürdilerimamabuönemli.Rawenclaw‘ıntacınınnerdeolduğuhakkındabirfikrinizvarmı?"

"Protego Horribilis- Rawenclaw‘ın tacı mı?" diye ciyakladı Flitwick. "Birazfazla irfan göz çıkarmaz,Potter, ama bu durumda kullanışlı olacağını zorlukladüşünüyorum!"

"Bensadece-nerdeolduğunubiliyormusunuzdemekistedim?Gördünüzmü?"

"Görmek mi? Yaşayan hafızası olan kimse görmedi! Uzun süre öncekaybolduğundanberi,evlat!"

Harryumutsuzbirhayalkırıklığıvepanikkarışımıbirduyguhissetti.OzamanHortkulukneydi?

"Seninle ve senin Rawenclaw'larla Büyük Salon‘da buluşalım, Filius!" dediProfesörMcGonagallHarryveLuna‘yatakipetmeleriiçinişaretederek.

Slughornkonuşmakiçingürüldediğindekapıyıancageçmişlerdi.

"AmanAllah‘ım,"diyesoludu,solgunve terlihalde, fokbıyığı titriyordu."Netelaş! Bütün bunların mantıklıca olup olmadığından emin değilim, Minerva.İçeriyebiryolbulmayakararlı,biliyorsunveonugeciktirmeyideneyenherkesenacıtehlikeniniçindeola-"

"SeniveSlytherin'lerideyirmidakikaiçindeBüyükSalon‘abekliyorum,"dediProfesörMcGonagall."Eğeröğrencilerinlegitmek istiyorsan,sizidurdurmayız.Amaeğerbirinizbizimdirencimizisaboteteşebbüsündebulunursanızyadabuşatodabizekarşıtavırtakınırsanız,ozaman,Horace,öldürmekiçinsavaşırız."

"Minerva,"dedidonakalmışvaziyette.

"Slytherin Binası‘nın sadakatinin doğrultusunda karar verme vaktidir," diyesözünükestiProfesörMcGonagall."Gitveöğrencileriniuyandır,Horace."

Harry, Slughorn‘un şaşkınlıktan karmakarışık şeyler söylemesini izlemek içinbeklemedi:OveLuna,koridorunortasındapozisyonalmışveasasınıkaldırmışolanProfesörMcGonagall‘ınarkasındankoştular.

"Piertotum-oh,Allahaşkına,Flich,şimdideğil-"

Yaşlıhademetopallaya topallayagörüşalanınagirmişti,bağırıyordu."Yataktançıkanöğrenciler!Öğrencilerkoridorda!"

"Burada olmaları gerekiyor, seni saçmalayan dangalak!" diye bağırdıMcGonagall."Şimdigitveyararlıbirşeyyap!Peeves‘ıbul!"

"Peeves?"diyekekelediFilch,sankibuadıdahaöncehiçduymamışgibi.

"Evet,Peeves, seni aptal, Peeves!Çeyrekyüzyıl boyuncaonu şikâyet etmedinmi?Birkereolsun,gitveonuyakala!"

Filch besbelli, Profesör McGonagall‘ın aklını yitirdiğini düşündü, amatopallayarak,kamburomuzla,soluğununbastırdığımırıltıylagitti.

"Veşimdi-PiertotumLokomotor!"diyehaykırdıProfesörMcGonagall.

Vetümkoridorboyuncaheykellervezırhtakımlarıkaidelerindenveyankılanansesle birlikte yukarı ve aşağıdaki duvarlarından zıpladılar, Harry, şatonunbaşındansonundakieşlerinindeaynınıyaptığınıbiliyordu.

"Hogwarts tehdit ediliyor!" diye bağırdı Profesör McGonagall. "Sınırlarımızolun,bizikoruyun,okulavefanızıgösterin!"

Tangırdayarak ve çığlık çığlığa hareketlenen heykeller sürüsü uygun adımHarry‘yigeçtiler,bazılarıküçükbazılarıbüyük,dahasıcanlı.Hayvanlardavardıve tangırdayanzırh takımlarısağasolakılıçlarsavurdularvekayışlarına toplarçivilediler.

"VeşimdiPotter,"dediProfesörMcGonagall, "iyisimi senveMissLovegoodarkadaşlarınıza geri dönün ve onları Büyük Salon‘a getirin- Ben de diğerGryffindor‘larıuyandıracağım."

Bir sonraki merdivenin tepesinde ayrıldılar, Harry ve Luna geri İhtiyaçOdası‘nın gizli kapısına doğru ilerlediler. Koşarken, çoğunluğu pijamalarınınüzerine seyahat pelerini çekmiş, öğretmenler ve sınıf başkanları tarafındanBüyükSalon‘adoğruyönlendirilenöğrencikalabalıklarıylakarşılaştılar.

"Potter‘dı!"

"HarryPotter!"

"Oydu,yeminederim,onugördüm!"

AmaHarryarkasınabakmadıveensonundaİhtiyaçOdası‘nıngirişineulaştılar.Harrybüyülüduvaradayandı,onları içeriyealmak içinaçılmıştı veoveLunasüratlegerisarpmerdiveneilerlediler.

"Ne-?"

Odagörüşalanlarınagirdiğinde,Harry,birkaçmerdivenişokagirmişhaldeindi.Sıkıştepişti,buradasonbulunduğundançokdahadolu.

Kingsley ve Lupin ona bakıyorlardı ve Oliver Wood, Katie Bell, Angelina

JohnsonveAliciaSpinnet,BillveFleur,veMr.veMrs.Weasleydeöyle.

"Harryneleroluyor?"dediLupin,onumerdivenlerinbaşındakarşılayarak.

"Voldemort yolda, okulu müdafaa ediyorlar -Snape tabanları yağladı- Siz neyapıyorsunuzburada?Nasılöğrendiniz?"

"Dumbledore‘unOrdusu‘nungerikalanınahabergönderdik,"diyeaçıkladıFred."Herkesin eğlenceyi kaçırmasını bekleyemezdin, Harry ve D.O. ZümrüdüankaYoldaşlığı‘nabildirdivebütünhepsikartopugibiçoğaldılar."

"İlkolarakne,Harry?"diyeseslendiGeorge."Neleroluyor?"

"Küçük çocukları tahliye ediyorlar ve herkes organize olmak için BüyükSalon‘dabuluşuyor,"dediHarry."

"Savaşıyoruz."

Büyük bir gürültü koptu vemerdivenin ucuna doğru bir dalgalanma, karışmışZümrüdüankaYoldaşlığı‘nınüyeleri,Dumbledore‘unOrdusuveHarry‘nineskiQuidditch takımı, hepsi asaları yukarda, şato yönüne koşup onun yanındangeçerken o, arkada duvara doğru sıkıştırılmıştı. Sürü inceliyordu: İhtiyaçOdası‘ndasadecebirkümeinsanarkadakalmıştıveHarrydeonlarakatıldı.Mrs.Weasley,Ginny ile kavga ediyordu. EtraflarındaLupin, Fred,George,Bill, veFleurvardı.

"Reşit değilsin!" diye bağırdıMrs.Weasley kızına, Harry yaklaştığında. "İzinveremem!Oğlanlartamam,amaseni,senevegitmelisin!"

"Gitmeyeceğim!"

Ginny‘nın saçı, kolunu annesinin hamlesinden kurtarınca savruldu. "BenDumbledore‘unOrdusu‘ndayım-"

"Gençlerinçetesi!"

"Onu alt edecek bir gençlik çetesi, kimsenin onun yaptığını yapmaya cesaretedemeyeceği!"dediFred.

"O, on altı!" diye bağırdıMrs.Weasley. "Yeterince büyük değil! Siz ikiniz nedüşünüyordunuz,onusizinleberabergötürmek-"

FredveGeorgekendilerindenbirazutanmışbaktılar.

"Annem haklı, Ginny," dedi Bill kibarca. "Bunu yapamazsın. Reşit olmayanherkesgidecek,sadeceadaletli-"

"Evegidemem!"diyebağırdıGinny,kızgınlıkgözyaşlarıgözleriniparlatıyordu."Bütünailemburada,oradayalnızdurupbekleyememvebilmedenve-"

Gözleri ilkkezHarry‘lebuluştu.Onayalvarırcasınabaktı,amakafasınısalladıveodasinirlegeridöndü.

"Tamam,"dedi,DomuzKafası‘nagerigidentünelingirişinebakarak"Hoşçakaldiyeceğim,sonrave-"

Kargaşa ve muazzam bir dövüş oldu: Tünelden bir başkası tırmandı, hafifdengesini kaybetti ve düştü. Kendini en yakın sandalyeye sürükledi, yamukboynuz-kenarlı gözlükleriyle etrafa göz gezdirdi ve, "Çok mu geç kaldım?Başladımı?Bensadecedahayenibuldumveben-ben-"dedi.

Percy ipe sapa gelmez laflardan sessizliğe büründü.Besbelli ailesinin çoğuylaburun buruna gelmeyi beklememişti. Fleur‘un Bill‘e dönmesi ve çok bellişekilde gerilimi kırmak için, "Peki, - küçük Teddy nasıl?" deyişinin bozduğuuzunbirdonakalmaanıyaşandı.

Lupin ona şaşırarak göz kırptı. Weasley‘ler arasındaki sessizlik buz misalikuvvetlenmiş görünüyordu. "Ben- ah evet- o iyi!" dedi Lupin yüksek sesle."Evet,Tonksonunla-annesinde-"PercyvediğerWeasley'lerhaladonmuşhaldebirbirlerinebakıyorlardı.

"İşte, resmivar!"diyebağırdıLupin, ceketinincebindenbir fotoğraf çıkararakveFleurveHarry‘yegöstererek,birperçemparlakturkuazsaçıolanminicikbirbebekfotoğrafmakinesineyumruklarsallıyordu.

"Aptalın tekiydim!" diye gürledi Percy, o kadar yüksekki Lupin neredeysefotoğrafıdüşürüyordu.

"Ahmaktım,kendinibeğenmişaptalıntekiydim,benbir-bir"

"Bakanlıksevdalısı,aileretçisi,güceaçgerzek."dediFred.Percyyutkundu.

"Evet,öyleydim!"

"Hoş, bundan daha açık sözlü söyleyemezsin," dedi Fred, elini Percy‘yeuzatarak.

Mrs.Weasleygözyaşlarınaboğuldu.İlerikoştu,Fred‘ikenaraittirdivePercy‘yiboğarcasınakucağınaçekerkenodagözleribabasındaonunsırtınıokşadı.

"Özürdilerim,baba."dediPercy.

Mr. Weasley biraz hızlı göz kırptı, ardından oğlunu kucaklamak için telaşlakoştu."Muhakemeetmeninesağladı?"diyesorduGeorge.

"Uzun bir zamandır vardı," dedi Percy seyahat pelerininin köşesiyle gözlerinisilerek."AmabirçıkışyolubulmamlazımdıveBakanlık‘taokadarkolaydeğil,uzunzamandırhainleritutukluyorlar.Aberforth‘la temasageçmek istedimveobeni on dakika önce Hogwarts‘ın savaşacağına dair uyardı, bu yüzdenburadayım."

"Aslında, sınıfbaşkanınıbugibizamanlarda liderlikyapması içinararız,"dediGeorge, Percy‘nin en kendini beğenmiş davranışının iyi bir taklidini yaparak."Şimdiyukarıçıkalımvesavaşalım,yoksabütüniyiÖlümYiyen'lerkapılacak."

"Sen de benim yengem misin şimdi?" dedi Percy, Bill, Fred ve George ileaceleylemerdivendençıkarlarkenFleurileelsıkışarak.

"Ginny!"diyebağırdıMrs.Weasleyhavlarcasına.

Ginnybarışmadanistifadegizliceyukarısıvışmateşebbüsündebulundu.

"Molly,bunanedersin,"dediLupin."NedenGinnyburadakalmıyor,böyleceenazından olayın içinde olur ve neler olduğunu bilir, ama savaşın ortasındaolmayacaktır?"

"Bu iyi bir fikir," dedi Mr. Weasley kesinkes. "Ginny, bu odada kalıyorsun,duydunmubeni?"

Ginny bu fikri çok beğenmiş gibi gözükmedi, ama babasının olağandışı katıbakışınınetkisindebaşınısalladı.Mr.veMrs.WeasleyveLupinbununlabirliktebaşıçektiler.

"Ronnerede?"diyesorduHarry."Hermionenerede?"

"ÇoktanBüyükSalon‘agitmişolmalılar,"diye seslendiMr.Weasleyomzununüzerinden.

"Yanımdangeçtiklerinigörmedim,"dediHarry.

"Tuvalet hakkında bir şey söylediler," dedi Ginny, "sen gittikten çok sonradeğil."

"Tuvaletmi?"

Odadangeçerek, İhtiyaçOdası‘ndançıkışagötürenaçıkbirkapıyadoğruuzunadımlarlailerledivearkasındakilavaboyukontroletti.Boştu.

"Eminmisintuvaletdedikleri-?"

Ama ardından yara izi kavruldu ve İhtiyaç Odası yok oldu: Her iki yandasütunların üzerinde kıvrılmış yabandomuzlarının olduğu, ışıklarla alevlenmişşatonun karanlık arazisine bakan, işlenmiş demirden yapılmış yüksek kapılaradoğrubakıyordu.Nagini,omuzlarınınüzerindesarkıyordu.Cinayettenöncekiosoğukacımasızmaksadınhissinesahipti.

OTUZBİRİNCİBÖLÜM:HOGWARTSSAVAŞI

BüyükSalon‘un büyülü tavanı karanlıktı ve yıldızlar serpiştirilmişti ve altındadört uzun bina masası darmadağın öğrencilerle sıralanmıştı, bazıları yolculukpelerinlerigiymişti,diğerleriisesabahlık.Kimiyerdeokulhayaletlerininincimsibeyaz figürleri parlıyordu. Her göz, yaşayan ve ölü, salonun tepesindekiyükseltilmiş platformda konuşan Profesör McGonagall üzerinde sabitlenmişti.Onun arkasında altın sarısı at-adam Firenze ve savaşmak için gelmiş olanYoldaşlıküyeleridahilgerikalanöğretmenlerduruyordu.

"...boşaltmayaMr.FilchveMadamPomfreynezaretedecek,bensöylediğimdebinanızı ayarlayacaksınız ve sorumluluğunuz altındakileri çıkış noktasınadüzenlibirşekildegötüreceksiniz."

Öğrencilerden çoğu donakalmışa benziyordu. Fakat Harry, duvarın etrafındandolanıp Gryffindor masasında Ron ve Hermione‘yi ararken Ernie McMillanHufflepuff masasında ayağa kalktı ve bağırdı, "Ve ya kalıp savaşmakistiyorsak?"

Azıcıkbiralkışoldu.

"Eğeryaşınıztutuyorsa,kalabilirsiniz,"dediProfesörMcGonagall.

"Peki ya eşyalarımız?" diye bağırdı Ravenclaw masasındaki bir kız."Sandıklarımız,baykuşlarımız?"

"Eşyaları alacak vaktimiz yok," dedi ProfesörMcGonagall. "Önemli olan şeysiziburadangüvenleçıkarabilmek."

"ProfesörSnapenerede?"diyebağırdıSlytherinmasasındanbirkız.

"Sıkkullanılanbirdeyimkullanmakgerekirse,tabanlarıyağladı,"diyecevapladıProfesör McGonagall ve daha büyük bir tezahürat Gryffindor, Hufflepuff veRavenclaw'lardanpatladı.

Harry salon boyunca Gryffindor masasının yanından yürüdü, hala Ron veHermione‘yi arıyordu. Geçerken, yüzler onun yönüne çevrildi ve peşindenepeycebirfısıldamayükseldi.

"Şatonun etrafına zaten koruma yerleştirdik," diyordu Profesör McGonagall,"amakuvvetlendirmediğimizsürecefazlauzundayanmasıolasıdeğil.Buyüzdensizdenhızlavesakinliklehareketetmeniziistemeliyimvesınıfbaşkanlarınızın-"

Amasonkelimelerisalonboyuncabaşkabirsesyankılanırkenboğuldu.Yüksek,soğuk ve açıktı: Nereden geldiğine dair bir şey söylenmemişti; Duvarlardançıkıyorgibiydi.Birzamanlaremirverdiğiyaratıkgibi,oradayüzyıllardıruykuyayatmışolabilirdi.

"Savaşmaya hazırlandığınızı biliyorum." Öğrencilerin arasında çığlık atanlaroldu,bazılarıbirbirinesarıldı,sesinkaynağıiçindehşetleetraflarınabakındılar."Çabalarınız nafile. Benimle savaşamazsınız. Sizi öldürmek istemiyorum.Hogwartsöğretmenleriiçinbüyüksaygımvar.Sihirlikandökmekistemiyorum."

Şimdi salonda sessizlik hakimdi, kulak zarlarına baskı yapan bir sessizlik,duvarlarıniçeriğiolmakiçinçokbüyükgibigörünenbirsessizlik.

"Bana Harry Potter‘ı verin," dedi Voldemort‘un sesi, "ve kimseye zararverilmeyecek.BanaHarryPotter‘ı verin ve okulu dokunmadan terk edeceğim.BanaHarryPotter‘ıverinveödüllendirileceksiniz.

"Geceyarısınakadarvaktinizvar."

Sessizlikonlarıbirkezdahayuttu.Oradakiherkafa,hergöz,binlercegörünmezgülümsemeninbakışıaltındadonuktutmakiçinHarry‘yibulmuşgibiydi.Sonrabir figür Slytherin masasında ayağa kalktı ve titreyen kolunu kaldırıpbağırdığında onun Pansy Parkinson olduğunu anladı, "Ama o orada! Potterorada!Birionuyakalasın!"

Harry konuşamadan devasa bir hareket oldu. Önündeki Gryffindor'lar ayağakalkmıştı ve Harry‘ye doğru değil Slytherin'lere doğru dönmüşlerdi. SonraHufflepuff'lar kalktı ve neredeyse aynı anda Ravenclaw'lar kalktı, hepsininarkasıHarry‘yedönük,hepsionunyerinePansy‘yebakıyorduvehuşuiçindeveşaşkına dönmüş Harry, her yerden pelerinlerin ve kolların içinden çekilerekçıkanasalarıgördü.

"Teşekkürler, Miss Parkinson," dedi Profesör McGonagall kırpılmış bir sesle."SalonuMr. Filch ile ilk siz terk edeceksiniz. Eğer binanızın geri kalanı sizitakipedebilirse."

Harry sıraların sürtünmesini duydu ve sonra Slytherin'lerin salonun öbürucundansırasıraçıkışınınsesini.

"Ravenclaw'lar,takipedin!"diyebağırdıProfesörMcGonagall.

Yavaşça dört masa boşaldı. Slytherinmasası tamamen boştu, ama birkaç yaşıbüyükRavenclawarkadaşlarısırayladışarıçıkarkenoturmayadevametti;dahafazlaHufflepuffgeridekaldıveGryffindor‘unyarısıoturduklarıyerdekaldılar,Profesör McGonnagall‘ın öğretmenler platformundan yaşı tutmayanları yolakışkışlamagereksiniminiverdiler.

"Kesinliklehayır,Creevy,git!Vesende,Peakes!"

Harry, hepsi Gryffindor masasında oturan Weasley'lerin yanına aceleyle gitti."RonveHermionenerede?"

"Onlarıbulamadın-?"diyebaşladıMr.Weasley,endişeligörünüyordu.

AmaKingsleygerikalanlaraseslenmek içinyükseltilmişplatformda ileriadımatıncalafınıkesti.

"Geceyarısınakadar sadeceyarım saatimizvar, buyüzdenhızlı davranmamızgerek! Hogwarts öğretmenleri ve Zümrüdüanka Yoldaşlığı arasında bir savaşplanıkabuledildi.ProfesörlerFlitwick,SproutveMcGonagallsavaşçıgruplarınıüç enyüksekkuleyegötürecek -Ravenclaw,AstronomiveGryffindor - oradagüzelce üstünden geçecekler, büyüleri kullanmak için harika pozisyonlar. BuaradaRemus"-Lupin‘iişaretetti-"Arthur"-GryffindormasasındaoturanMrWeasley‘yi parmağıyla işaret etti - "ve ben grupları bahçeye çıkaracağım.Birisininokulagirenyollarıngirişininkorumasınıorganizeetmesineihtiyacımız-"

"Kulağa bize göre bir iş gibi geliyor," diye bağırdı Fred, kendini veGeorge‘uişaretederekveKingsleybaşıylaonayladı.

"Pekala,liderlerburayaçıksınveinsanlarıbirliklerebölelim!"

"Potter," dedi Profesör McGonagall, ona doğru aceleyle gelerek, öğrencileripozisyoniçinitipkakarakplatformaselgibiakarkenvetalimatalırken."Birşeyiaramangerekmiyormuydu?"

"Ne?Ha,"dediHarry,"haevet!"

Hortkuluk'u neredeyse unutmuştu, savaşın onu arayabilmesi için yapıldığınıneredeyseunutmuştu: Ron veHermione‘nin açıklanamaz yokluğu bir anlığınaaklındanbaşkaherdüşünceyiuzaklaştırmıştı.

"Öyleyseyürü,Potter,yürü!"

"Doğru-evet-"

Büyük Salon‘dan hala binayı boşaltmakta olan öğrencilerin doldurduğu GirişSalonu'natekrarkoşarakçıkarkengözlerinonu takipettiğinihissetti.Kendisinionlarla birlikte mermer merdivenlerin yukarısına sürüklenmeye bıraktı, amatepede boş bir koridora aceleyle gitti. Korku ve panik düşünme aşamalarınıbulutlandırıyordu. Kendisini sakinleştirmeye çalıştı, Hortkuluk'u bulmayayoğunlaşmayaçalıştı,amadüşünceleribircamınaltındakapalıkalmışbireşekarısı gibi çılgıncasına ve faydasızca vızıldadı. Ona yardım edecek Ron veHermioneolmadanfikirlerinidizemiyorgibiydi.Boşbiryolunortasındadurarakyavaşladı ve terk etmiş heykelin tümseğine oturdu ve boynundaki kesedenÇapulcu Haritası‘nı çıkardı. Ron‘un ya da Hermione‘nin adını hiçbir yerindegöremiyordu, ama İhtiyaç Odası‘na yol alan kalabalığın yoğunluğunun onlarıkapatıyor olabileceğini düşündü. Haritayı kaldırdı, ellerini yüzüne bastırdı vegözlerinikapadı,konsantreolmayaçalıştı...

VoldemortRavenclawKulesi‘negideceğimidüşündü.

İşteburadaydı:somutbirgerçek,birbaşlangıçyeri.Voldemort,AlectoCarrow‘uRavenclawOrtakSalonu'na yerleştirmişti ve yalnızca bir açıklaması olabilirdi:Voldemort, Harry‘nin çoktan Hortkuluk'un o binayla ilişkili olduğunubildiğindenkorkmuştu.

Ama herkesin Ravenclaw‘la ilişkilendirebileceği tek obje kayıp taçtı... pekiHortkuluknasıl taçolabilirdi?SlytherinolanVoldemort‘un jenerasyonlarboyuRavenclaw'lardankaçmışolan tacıbulmasınasılmümkündü?Yaşayanhafızasıolan hiçbir kimse tacı görmemişken kim ona nereye bakması gerektiğinisöyleyebilmişti?

Yaşayanhafızasıolan...

ParmaklarınınaltındaHarry‘ningözleri tekraraçılıverdi.Tümsektenzıpladıvegeldiğiyöndeyarayırtakoştu,artıktekvesonumudununpeşindeydi.Yüzlerceinsanın İhtiyaç Odası‘na doğru yürümesinin sesi mermer merdivenlere geridönerken gitgide yükseldi. Sınıf başkanları talimatları bağırıyordu, kendibinalarındaki öğrencileri kontrol etmeye çalışıyorlardı; pek çok iteleme vedürtüklemevardı;Harry,ZachariasSmith‘in sıranınönünegeçmek içinbirincisınıfların üstünden yuvarlandığını gördü; orada burada daha genç öğrencilerağlıyordu, daha büyükler ise arkadaşları veya kardeşlerini umutsuzcaçağırıyorlardı...

AşağıdakiGirişSalonu'ndauzaklaşanincimsibeyazbirfigürHarry‘ningözüne

çarptıvekargaşanınüzerindenelindengeldiğinceyüksekseslebağırdı.

"Nick!NICK!Seninlekonuşmamgerek!"

Öğrenci dalgasının içinden zorlukla geçti, sonunda Neredeyse Kafasız Nick,GryffindorKulesi‘ninhayaletininonubeklediğimerdivenlerinaltınaulaştı.

"Harry!Sevgilievladım!"

Nick,Harry‘ninellerinikendiikieliyleyakalamayagirişti:Harrybuzumsusuyasokulmuşlargibihissetti.

"Nick,banayardımetmekzorundasın.RavenclawKulesi‘ninhayaletikim?"

Neredeyse Kafasız Nick şaşırmış ve biraz gücenmiş göründü. "Gri Leydi,elbette;amaihtiyacınolanhayalethizmetiyse-?”

"Oolmakzorunda-neredeolduğunubiliyormusun?"

"Bakalım..."

Nick‘inkafasıötekiyanadönerkenboyunluğununüstündebiraz sallandı, akanöğrencilerinkafalarınınüstündenbaktı.

"İşteoradakio,Harry,uzunsaçlıgençkadın."

Harry, Nick‘in transparan işaret eden parmağının gösterdiği yöne baktı veHarry‘nin ona baktığını gören, tek kaşını kaldırıp katı duvardan geçen uzunboyluhayaletigördü.

Harrypeşindenkoştu.Yokolduğukoridorunkapısındangeçinceonuyolun ensonundagördü,halaondanuzağadoğrukayarakilerliyordu.

"Hey-bekle-geridön!"

Durmaya razı oldu, yerden birkaç santimetre yukarda süzüldü. Harry belinegelensaçlarıveyerekadaruzananpeleriniylegüzelolduğunudüşündü,amaaynızamandakendinibeğenmişvegururlugörünüyordu.Yakından,koridordabirkaçkezyanındangeçtiğiamahiçkonuşmadığıhayaletolaraktanıdı.

"SenGriLeydimisin?"

Başıylaonayladı,amakonuşmadı."RavenclawKulesi‘ninhayaleti?"

"Doğru."

Sestonucesaretlendiricideğildi.

"Lütfen:Yardıma ihtiyacım var.Kayıp taç hakkında söyleyebileceğin her şeyibilmemgerekiyor."

Soğukbirgülümsemedudaklarındabüküldü.

"Korkarım,"dedigitmekiçindönerek,"sanayardımedemem."

"BEKLE!"

Bağırmak istememişti, ama öfke ve panik onu dehşete düşürüyordu. Önündesüzülürkensaatinebakıverdi,geceyarısınaçeyrekvardı.

"Buacil,"dedisertçe."EğertaçHogwarts‘taysa,onuçabukbulmalıyım."

"Tacınpeşinedüşenilköğrencisayılmazsın,"dediküçümseyerek.

"Jenerasyonlarboyuöğrencilerbenirahatsızetti-"

"İyinotalmayaçalışmakkonusundadeğilbu!"diyebağırdıona."BuVoldemorthakkında-Voldemort‘uyenmek-yoksabuilginiçekmiyormu?"

Kızaramazdı,ama transparanyanakları saydamlığınıbirazyitirdivesesicevapverirkenateşliçıktı,

"Elbetteben-necüretleböylebirşey-?"

"Eh,banayardımetozaman!"

Soğukkanlılığıgidiyordu.

"Bu-sorunyardımetmek-"diyekekeledi."Annemintacı-"

"Anneninmi?"

Kendinesinirlenmişgibigöründü.

"Yaşadığımzaman,"dedisertçe,"HelenaRavenclaw‘dım."

"Onunkızımısın?Pekiozaman,onaneolduğunubiliyorolmalısın!"

"Taçbilgelikbahşetmesinerağmen,"dedikendinitoparlamakiçinbesbelliçabasarf ederek, "Şüphe ederim ki o kendisine şey diyen büyücüyü yenme şansınıartıracaktır,Lord-"

"Sana az önce söylemedim mi, onu takmakla ilgilenmiyorum!" dedi Harrysertçe. "Açıklayacak vakit yok - ama eğer Hogwarts‘ı düşünüyorsan, eğerVoldemort‘un bitişini görmek istiyorsan, bana taç hakkında bildiğin her şeyisöylemengerekiyor!"

Hareketsizkaldı,havanınortasındasüzülerekonabaktıvebirumutsuzlukhissiHarry‘yi sardı. Elbette, eğer bir şey biliyorduysa, elbette ki ona aynı soruyusormuşolanFlitwickveyaDumbledore‘asöylerdi.Alçakbirseslekonuştuğundabaşınıikiyanasallayıparkasınıdönmehareketindebulunmuştu.

"Tacıannemdençaldım."

"Sen-senneyaptın?"

"Tacıçaldım,"diyetekrarettiHelenaRavenclawfısıltıyla."Kendimidahazekiyapmakistedim,annemdendahaönemliyapmak.Onunlakaçtım."

Onun güvenini nasıl kazandığını bilmiyordu ve sormadı da; sadece o devamederkendikkatledinledi.

"Annem, diyorlar ki, tacın gittiğini hiçbir zaman kabul etmedi, ama halaondaymışgibidavrandı.Kaybını,benimkorkunçihanetimisakladı,Hogwarts‘ınötekikurucularındanbile.

"Sonra annem ölümcül bir hastalığa yakalandı. Güvenini korkunç bir şekildeboşa çıkarmama rağmen,beni umutsuzca bir kez daha görmek istiyordu.Beniuzun süre sevmiş olan, fakat benim onun beni baştan çıkarmaya çalışmasınısertçe reddettiğim bir adamı beni bulması için gönderdi. Beni bulana dekdurmayacağınıbiliyordu."

Harrydurdu.Derinbirnefesaldıvebaşınıarkayaattı.

"Saklandığım ormanda izimi sürdü.Onunla dönmeyi reddettiğimde, vahşileşti.Baron her zaman sinirleri hemen oynayan bir adamdı. Geri çevirmemeöfkelenerek,özgürlüğümükıskanarak,benibıçakladı."

"Baronmu?Yani-?"

"KanlıBaron,evet,"dediGriLeydivebeyazgöğsündekitekbirkaranlıkişaretiortaya çıkarmak için giydiği pelerini kenara çekti. "Ne yaptığını gördüğünde,pişmanlıkla dolmuştu. Hayatımı alan silahı aldı ve kendisini öldürmek içinkullandı. Bütün bu yüz yılar sonra, zincirlerini pişmanlık göstergesi olarakgiyiyor...vegiymelide,"diyeekledikinle.

"Ve...vetaç?"

"Baron'uormanboyuncabanadoğrukendinielevererekgelirkenduyduğumdasakladığımyerdekaldı.Oyukbirağacıniçindesaklı."

"Oyukbirağaçmı?"diyetekrarladıHarry."Hangiağaç?Neredebu?"

"Arnavutluk‘ta bir ağaç. Annem‘in ulaşabileceğinin ötesinde olduğunudüşündüğümyalnızbiryer."

"Arnavutluk," diye tekrarladı Harry. Kafa karışıklığının arasından mucizevişekilde anlam çıkıyordu ve şimdi Dumbledore ve Flitwick‘e anlatmayı geriçevirdiğini,nedenonaanlattığınıanlıyordu. "Buhikayeyizatenbirine anlattın,değilmi?Başkabiröğrenciye?"

Gözlerinikapadıvebaşıylaonayladı.

"Hiçbirfikrim...yoktu...o...baştançıkarıcıydı.Anlıyorgibi...sempatiduyuyorgibi...görünüyordu..."

Evet, diye düşündüHarry, TomRiddle,HelenaRavenclaw‘ın üzerinde çok azhakkıolanharikuladeobjeleresahipolmatutkusunukesinlikleanlardı.

"Eh,Riddle‘ın laf aldığı ilkkişi sendeğildin,"diyemırıldandıHarry. "İstediğizamanbüyüleyiciolabiliyordu..."

Böylece Voldemort kayıp tacın yerini Gri Leydi‘den çıkarmayı başarmıştı. Ouzaklardaki ormana yolculuk etmişti ve tacı saklandığı yerden almıştı, belkiHogwarts‘ıbırakırbırakmaz,BorginveBurkes‘teçalışmayabilebaşlamadan.

Ve o gizli Arnavutluk ormanları çok sonraları Voldemort‘un bir uzun on yılrahatsız edilmeyeceği, sineye çekilmesi gerektiğinde harika bir saklanma yerigibigörünmüştür?

Ama taç, onun değerli Hortkuluk'u olduktan sonra, o alçak ağacın içindebırakılmamıştı...Hayır,taçgizlicegerçekevinegerigötürülmüştüveVoldemortonuorayakoymuştu-

"-işistemeyegeldiğigece!"dediHarrydüşüncesinitamamlayarak.

"Pardon?"

"Tacı şatoya sakladı, Dumbledore‘dan ona öğretmesine izin vermesini istediğigece!"dediHarry.Yüksekseslesöylemekherşeyinaklınayatmasınayardımcıoldu. "Tacı Dumbledore‘un ofisinden yukarı veya aşağı giderken saklamışolmalı! Ama işi almayı denemeye değerdi - böyleceGryffindor‘un kılıcını dayürütmeşansıeldeedebilirdi...teşekkürederim,teşekkürler!"

Harry onu orda gerçekten şaşkına dönmüş vaziyette süzülürken bıraktı. GirişSalonu'nagidenköşeyidönerkensaatinikontroletti.Geceyarısınabeşvardıveson Hortkuluk'un ne olduğunu artık bilmesine rağmen, nerede olduğunu

keşfetmeyehiçdeyakındeğildi.

Çaresiz spekülasyon yapmaya dalarakHarry, bir köşeyi döndü, ama solundakipencere sağır edici bir gürültü çıkararak kırılarak açıldığında yeni koridordayalnızca birkaç adım atmıştı. Yana sıçradığında devasa bir beden penceredeniçeriuçtuvekarşıduvaraçarptı.BüyükvekürklübirşeysızlanarakkendiniyenigelendenayırdıveHarry‘yefırlattı.

"Hagrid!" diye böğürdü Harry, devasa sakallı figür ayağa süklüm püklümkalkarkenZağarFang‘indikkatiylesavaşarak."Neler-?"

"Harry,buradasın!Buradasın!"

Hagridçömeldi,Harry‘yegelişigüzelvekaburgaçatlatıcıbirkucaklamaverdi,sonraparçalanmışpencereyegerikoştu.

"İyi çocuk, Grapy!" diye böğürdü penceredeki delikten. "Seni biraz sonragörürüm,aferinsana!"

Hagrid‘inötesindekaranlıkgeceniniçinde,Harry,uzaktaışıkpatlamalarıgördüvetuhaf,merakuyandırıcıbirçığlıkduydu.Saatinebaktı.Geceyarısıydı.Savaşbaşlamıştı.

"Vay anasını, Harry," dedi Hagrid soluk soluğa "zaman bu, ha? Savaşmazamanı?"

"Hagrid,senneredengeldin?"

"Mağaramızdan Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘i duydum," dedi Hagrid asıksuratla."Sesgüçlüydü,dimi?'BanaPotter‘ıvermeniziçingeceyarısınakadarvaktinizvar.‘Buradaolduğunubiliyordu,neolduğunubiliyordu.AşağıFang.Oyüzdenkatılmayageldik,benveGrapyveFang.Ormandakisınırıparçalayarakaştık, bizi, Fang ve beni Grawpy taşıyordu. Ona beni şatoda bırakmasınısöyledim,oyüzdenbenipencereden içeri sokuşturdu,Tanrıonukorusun.Tamolarakdemekistediğimbudeğildi,ama-RonveHermionenerde?"

"Bu,"dediHarry,"gerçekteniyibirsoru.Hadi."

Koridorboyuncaaceleyleyürüdüler,Fangyanlarındadörtnalagidiyordu.Harryher yanda koridorlar boyunca hareketleri duyabiliyordu: koşan ayak sesleri,bağırışlar;pencerelerden,karanlıkbahçededahafazlaışıkparlamaları.

"Nereye gidiyoruz?" diye pofladı Hagrid, Harry‘nin topuklarında gümbürgümbürkoşarakveyerdekitahtalarısarsarak.

"Tam olarak bilmiyorum," dedi Harry, başka bir rasgele dönüş yaparak, "amaRonveHermioneburalardabiryerlerdeolmalılar..."

Önlerindeki geçit boyunca savaşın ilk zayiatları çoktan serpilmişti: genellikleöğretmenler odasının girişini koruyan iki taş çirkin heykel başka bir kırıkpenceredengelenbirlanetleparçalanmıştı.KalıntılarıhalsizceyerdekıpırdadıveHarry,vücutsuzkalankafalardanbirininüzerindensıçrarkenhafifçeinledi."Ah,sizbanabakmayın...Bensadeceburadayatıpparçalaraayrılırım..."

Çirkin taş suratı bir anda Harry‘ye Xenophilus‘un evindeki RowenaRavenclaw‘ınodelikafakıyafetinigiyenmermerbüstünühatırlattı - ve sonraRavenclawKulesi‘ndekibeyazbuklelerininüstündetaştantaçolanheykeli...

Vegeçitinsonunaulaştığında,üçüncübirtaşmodelinhatırasıaklınageldi:çirkinyaşlı bir büyücünün,başınaHarry‘nin kendisinin bir peruk ve paralanmış eskibir süs tacı taktığı. Şok Harry‘yi ateş viskisi gibi çarptı ve neredeysetökezliyordu.

SonundaHortkuluk'unonuneredebeklediğinibiliyordu...

Kimseye açılmayan ve kendi başına yol alanTomRiddle, o ve yalnızca onunHogwarts Şatosu‘nun en derin gizemlerine ulaştığını düşünecek kadar kibirliolmuş olabilirdi. Elbette, Dumbledore ve Flitwick, o örnek öğrenciler, o özelyereayakbasamamışolabilirlerdi,amao,Harry,okuldakizamanındaoyoldangeçmişti-sonundaoveVoldemort‘unbildiğibirsırvardı,Dumbledore‘unhiçbirzamankeşfetmediği-

ArdındaNevillevehepsikulaklıktakanvebüyüksaksıyakonmuşbitkilergibigörünen şeyleri taşıyan yarım dünize öğrenciyle yanından şiddetle geçenProfesörSprouttarafındanuyandırıldı.

"Adamotları!" diye böğürdü Neville Harry‘ye, omzunun üstünden koşarken."Onlarıduvarınüzerindenatacağız-bundanhoşlanmayacaklar!"

Harry artık nereye gideceğini biliyordu. Hagrid ve Fang arkasında dörtnalakoşarkenhızlailerledi.Birbiriardınaportregeçtilerveboyalıfigürlerboyunlukvetopuzlar,zırhvepeleriniçindekibüyücülervecadılarkendilerinibirbirlerinintuvalinesıkıştırarak,şatonunöbürucundanhaberleribağırarakyanlarındakoştu.Koridorun sonuna ulaştıklarında, bütün şato sallandı ve devasa bir vazotümseğinde patlayıcı bir güçle havaya uçarken Harry biliyordu ki o,öğretmenlerin ve Yoldaşlık‘ın büyülerinden daha sinsi büyülerin avucualtındaydı.

"Sorunyok,Fang-Sorunyok!"diyebağırdıHagrid,amabüyükZağarporselenparçalarıhavadaşarapnelgibiuçarkenkaçmayabaşlamıştıveHagrid,Harry‘yiyalnızbırakarakdehşetedüşmüşköpeğinardındanpaldırküldürkoştu.

Sallanan geçitler boyunca asasını hazırda tutarak yavaş yavaş ilerledi ve birkoridor boyunca, resmedilmiş ufak şövalye Sir Cadogan bir resimden ötekinezırhında şangırdayarak, yüreklendirici bir şeyler bağırarak, arkasında şişmanküçükmidillisitırısgiderkenonunyanındaaceleyleilerledi.

"Palavracılar ve hilekarlar, hainler ve aşağılıklar, püskürt onları, Harry Potter,gönderonları!"

HarrybirköşeyihızladöndüveFredilebirlikteheykeligizlibirgeçidisaklayanbaşkaboşbirkaideninyanındaduran,içlerindeLeeJordanileHannahAbbott'unda bulunduğu küçük bir grup öğrenci buldu. Asalarını çekmiş gizli deliğidinliyorlardı.

"Bunun için hoş bir gece!" diye bağırdı Fred kale tekrar sallanırken veHarry,eşit ölçüde hemgurur hem de korku duyarak hızla fırladı. Başka bir koridorakoştu,heryerbaykuşdoluyduveMrs.Norrisonlaratıslıyorveşüphegötürmezbir şekilde onları ait oldukları yere geri götürmek için patileriyle vurmayaçalışıyordu..."Potter!"

Aberforth Dumbledore koridoru tutuyordu, asası elinde hazırdı. "Barımdayüzlerceyıldırımçakıyordu,Potter."

"Biliyorum,tahliyeediyoruz,"dediHarry,"Voldemort-"

"saldırıyor, çünkü seni daha ele geçiremediler, evet," dedi Aberforth. "Sağırdeğilim, tüm Hogsmeade duydu onu. Hiçbirinizin aklına Slytherin'den birkaçrehinealmakgelmedimi?GüvenlibirşekildegönderdiklerinizinarasındaÖlümYiyenler'in çocukları var. Biraz daha onları burada tutacak kadar kurnazolunamazmıydı?"

"Bu Voldemort'u durdurmazdı." dedi Harry, "ve kardeşin asla böyle bir şeyyapmazdı."Aberforthhomurdandıveaksiyöndebirkoşukopardı.

Kardeşin asla yapmazdı... Eh, bu bir gerçekti, Harry koşarken tekrardüşünüyordu:Snape'i uzunzaman koruyanDumbledore, asla öğrencileri rehinolaraktutmazdı...

Vesonbirköşeyikayarakgeçti,hiddetveferahlamaylakarışıkbirçığlıklaonlarıgördü:RonveHermione,ikisidekollarınınaltındakocaman,kavislivekirlisarı

nesnelertutuyordu,Ron'dabirdesüpürgevardı.

"Hangicehennemdeydiniz?"diyebağırdıHarry.

"SırlarOdası'nda,"dediRon.

"Sırlar-ne?"dediHarry,onlardanöncedengesizcedurarak.

"Ron'du, hepsi Ron'un fikriydi!" dedi Hermione nefes almadan. "Kesinliklemükemmel,değilmi?Oradaydık,sengittiktensonra,Ron'aeğerbaşkabirtaneelegeçirirsek,ondannasılkurtulacağız?Halakupadankurtulamadık!Vesonrabuldu!Basilisk!"

"Ne-?"

"Hortkuluklar'dankurtulmakiçinbirşey,"dediRonbasitçe.

Harry'ningözleriRon'unveHermione'ninkollarındakinesnelerekaydı:kavislidişler,boynuz,şimdifarketmişti,bunlarölübasiliskinkafatasındandı.

"Ama oraya nasıl girdiniz?" diye sordu gözlerini dişlerden Ron'a çevirerek."Çataldilikonuşmanlazım."Ronboğazlanırgibikorkunçbirtıslamaçıkardı.

"Bu seninmadalyonu açtığın şekilde," dediHarry'ye özür dilercesine. "Birkaçkere denemem gerekti, ama," alçak gönüllülükle omuz silkti, "sonundaiçerdeydik."

"Oharikaydı!"dediHermione,"Harika!"

"Yani..."Harrydevametmeyeçabalayarak."Yani..."

"YanibirHortkuluk'udahaindirdik,"dediRon,ceketininaltındanHufflepuff'unKupası'nınkalanlarınıçıkararak. "Hermione sapladı.Düşününce o yapmalıydı.Buzevkidahatadamamıştıhenüz."

"Dahice!"diyebağırdıHarry.

"Önemli bir şey değildi," dedi Ron, yine de kendinden memnun görünerek."Sendennehaber?"

Tamcevapverecekkentepelerindebirpatlamaoldu:Tavandantozlardökülürkenyukarıbaktılarveuzaklardanbirçığlıkduydular.

"Tacınnasılgöründüğünüveneredeolduğunubiliyorum,"dediHarry,hızlıhızlı."Benimeskiİksirkitabımısakladığımyere, insanlarınyüzyıllardırbirşeylerinisakladıklarıyeresaklamış.Onubulacaktekkişiolduğunudüşünmüş.Gelin."

Duvarlar titrerken diğer ikisini saklı girişe götürdü ve İhtiyaç Odası'nınmerdivenlerindenindiler.Üçkadınharicindeboştu:Ginny,Tonksvegüve-yemişbirşapkatakanveHarry'ninhemenNeville'inbüyükannesiolduğunufarkettiğiyaşlıcabircadı.

"Ah,Potter," dedi gevrek gevrek, onu bekliyormuş gibi. "Neler olduğunubizeanlatabilirsin."

"Herkesiyimi?"dediGinnyveTonksaynıanda.

"Bildiğimiz kadarıyla öyle," dedi Harry. "Domuz Kafası'na giden geçitte halainsanvarmı?"Halaiçindeinsanlarvarkenodanındönüşemeyeceğinibiliyordu.

"Songeçenbendim,"dediMrs.Longbottom."Mühürledim,düşündümki,şimdiAberforth barından ayrıldığına göre, onu açık bırakmak akılsızlık olur.Torunumugördünmü?"

"Dövüşüyordu,"dediHarry.

"Doğalolarak,"dediyaşlıhanımgururla."Pardon,gidiponayardımetmeliyim."Taşbasamaklardanşaşırtıcıbirhızlageçerekgitti.

Harry,Tonks'abaktı.

"Teddiilebirlikteannenlerdeolacağınısanmıştım?"

"Birşeybilmedendurmayadayanamadım-"dediTonkskederle."O,onabakar-Remus'ugördünmü?"

"Zemindebirgrupsavaşçıyıyönlendirmeyiplanlıyordu-"

Başkasözebakmadan,Tonkshızlaçıktı.

"Ginny,"dediHarry,"Üzgünümamasenindegitmenlazım.Kısabirsüre.Sonraiçeridönebilirsin."Ginnysığınağındanayrılmaktanmemnungörünüyordu.

"Birsaniyebekle!"dediRonaniden."Biriniunuttuk!"

"Kim?"diyesorduHermione.

"Evcinleri,hepsiaşağıda,mutfakta,değilmi?"

"Yanionlarıdadövüştürmemizgerektiğinimikastediyorsun?"diyesorduHarry.

"Hayır," dedi Ron ciddi ciddi, "Gitmeleri gerektiğini söylemeliyiz, bunukastediyorum. Başka Dobby'ler olsun istemeyiz, değil mi? Onlara bizim içinölmeleriemriniveremeyiz-"

Hermione'ninkollarındantaşanbasiliskdişleritangırdadı.Ron'akoşupboynunadolandı ve dudaklarından öptü. Ron da tuttuğu dişleri ve süpürgeyi fırlatarakHermione'yikarşıladıvebüyükbiristeklehavayakaldırdı.

"Şimdi sırasımı?" diye sorduHarry haffiçe veRon ileHermione'nin birbirinidaha sıkı sarmaları vesallanmaları dışında bir şey olmayınca, sesini yükseltti."Hey!Oradabirsavaşvar!"

RonveHermioneayrıldılar,kollarıhalabirbirinedolanmıştı.

"Biliyorum,dostum,"dedikafasınınarkasındanbirBludgeryemişgibigörünenRon,"amaşimdiyadaasla,değilmi?"

"Boş ver, Hortkuluk'tan ne haber?" diye bağırdı Harry. "Biz tacı alana kadaröylece-öylecedurmayımıdüşünüyordunuz?"

"Evet-haklısın-özürdilerim-"dediRon,oveHermionepembeleşmişsuratlarladişleritoplamayabaşladılar.

Üst kattaki koridora döndüler, boştu, İhtiyaç Odası'nda geçirdikleri dakikalariçindekalenindurumudahakötüyegitmişti:Duvarlarvetavanherzamankindenkötü sallanıyordu; hava toz toprak dolmuştu, Harry pencereden kaleninzeminininçokyakınlarındangelenyeşilvekızılışıklarıgördü,Ölüm-Yiyenler'inalana girmek için çok yakında olması gerektiğini biliyordu. Aşağı bakarken,sallanarakgeçendevGrawp'ıgördü,tavandaçirkinyüzlüheykelebenzeyenbirşeysallanıyorduveodamenuniyetsizcekükrüyordu.

Yakındadahafazlaçığlıkyankılanırken"Umalımdabirilerininüstünebassın!"dediRon.

"Bizden biri olmadığı sürece!" dedi bir ses: Harry dönüp Ginny ile Tonks'ugördü, ikisinindeasasıbirkaçcamıeksikpencereyedönüktü. İzlerken,Ginny,kalabalıkbirsavaşçıgrubunaiyi-nişanlanmışbirnazargönderdi.

"İyikız!"diyekükreditozlarıniçindenkoşarakonlaragelenbirşekilveHarry,Aberforth'u tekrar gördü, küçük bir grup öğrenciyi idare ederken gri saçlarıdalgalanıyordu. "Kuzey mazgallarını kırmış gibi görünüyorlar, devleri deyanlarındagetirmişler."

"Remus'ugördünmü?"diyeseslendiTonksonunardından.

"Dolohov ile düello ediyordu," diye bağırdı Aberforth, "o zamandan berigörmedim!"

"Tonks,"dediGinny,"Tonks,eminimiyidir-"

AmaTonks,Aberforth'unpeşindentozbulutunakoştu.

GinnyelindenbirşeygelmezbirşekildeHarry,RonveHermione'yedöndü.

"Hepsiiyiolacak,"dediHarry,boşsözlerolduğunubildiğihalde."Ginny,hemengeri döneceğiz, sadece uzak dur, kendine dikkat et-gelin!" dedi Ron veHermione'yevearkasında İhtiyaçOdası'nınyenikişiyibeklediğiuzayanduvarboyuncagerikoştular.

Herşeyinsaklandığıbiryereihtiyacımvar.Harryiçindenbunuyalvardıveodaoluşuncaüçüdeiçerikoştu.

Eşiktengeçiparkalarındankapıyıkapattıklarıandasavaşıngazabısonaermişti:Herşeysessizdi.Katedralbüyüklüğündeveşehirgörünümündebiryerdi,kuleduvarlarıuzunzamanöncegitmişöğrencilertarafındansaklanannesnelerdendi.

"Ve kimsenin içeri gireceğini fark edememiş mi?" dedi Ron, sesi dinginlikteyankılanırken.

"Tek olduğunu düşünüyordu," dedi Harry. "Zamanında benim de eşyamısaklamışolmamonuniçinçokkötü...butaraftan,"diyeekledi."Sanırımburada,aşağıda."

DoldurulmuşTrol'üveDracoMalfoy'ungeçensenekorkunçsonuçlarlaonardığıKaybolanDolap'ıgeçti,sonratereddütetti,ıvırzıvıryığınlarınışöylebirsüzdü;birsonrakiadımıhatırlamıyordu...

"AccioTaç!"diyebağırdıHermioneumutsuzca, amaonlaradoğruuçanhiçbirşey yoktu. Oda, Gringotts'taki kasalar gibi, saklı nesneleri kolaylıkla teslimetmiyorgibigörünüyordu.

"Ayrılalım."dediHarrydiğerikisine."Perukvesarıkgiyenyaşlıbiradamıntaşbüstünüarayın!Birdolabınüzerindevekesinlikleburadabiryerde."

Bitişik yollarda bir koşu kopardılar; Harry ıvır zıvır yığınlarının ki -şişeler,şapkalar, kutular, sandalyeler, kitaplar, silahlar, süpürgeler, sopalar vardı-arasındandiğerlerininadımlarınınyankılarınıduyabiliyordu.

"Buralardabiryerde,"diyemırıldandıHarrykendine."Buralarda...buralarda..."

Labirentin derinliklerine indikçe, önceki ziyaretinden tanıdık gelen nesnelerebakıyordu.Nefesi kulaklarına gürültülü geliyordu ve sonra ruhunun titrediğinihissetti.Oradaydı, sağda, içindeeski İksirkitabını sakladığıbüfeveüstündeo

vardı,tozlu,eskibirperukveçokeski,renksizgörünenbirsarıkgiyenizlitaştanbüyücü.

Tam elini uzatmıştı ki, arkasından gelen "Dur, Potter." sesiyle birkaç adımdakalakaldı.

Yana kaydı ve döndü. Arkasında omuz omuza asaları Harry'ye çevrilmiş birhaldeCrabbeveGoyleduruyordu.GülenyüzlerininarasındakiküçükboşluktanDracoMalfoy'ugördü.

"Tuttuğun asa benim, Potter" dedi Malfoy kendininkini Crabbe ve Goylearasındakiboşluktantutarak.

"Artıkdeğil,"dediHarryteksolukta,asayıdahasıkıtutarak.

"Galipler,ellerindetutar,Malfoy.Onlarısizekimödünçverdi?"

"Annem,"dediDraco.

Bu durumda komik bir şey olmamasına rağmen Harry güldü. Ron ileHermione'yi artık duyamıyordu. Tacı arayarak duyacakları mesafeden çıkmışgörünüyorlardı.

"SizüçünüzburayaVoldemort'suznasılgeldiniz?"diyesorduHarry.

"Ödüllendirileceğiz," dedi Crabbe. Sesi o cüssedeki bir insan için şaşırtıcışekildeinceydi:Harryonukonuşurkennadirenduymuştu.

Crabbebüyükbirşekertorbasısözüverilenküçükbirçocukgibikonuşuyordu."Geri döndük, Potter. Gitmemeye karar verdik. Seni ona götürmeye kararverdik"

"İyi plan," dedi Harry küçümseyen bir takdirle. Bu kadar yakınken Malfoy,Crabbe ve Goyle tarafından engelleneceğine inanamıyordu. Yavaşça kenardanHortkuluk'undurduğubüstünbulunduğuyerehareketetti.Kavgakopmadanonubiralabilseydi..."

"Burayanasılgirdiniz?"diyesorduonlarıoyalamakiçin.

"GeçenseneneredeyseSaklıŞeylerOdası'ndayaşadım,"dediMalfoynazikçe."Nasılgirildiğinibiliyorum."

"Dışarıdaki koridorda saklanıyorduk," diye hırladı Goyle. "Şimdi HayalbozanBüyüsüyapabiliyoruz!Vesonra,"yüzüaptalbirsırıtışlaçarpıldı,Senönümüzekadargeldinvesacıaradığınısöyledin!Saçdanedir?"

"Harry?" Ron'un sesi birden Harry'nin sağındaki duvarın öteki yanındanyankılandı."Biriylemikonuşuyorsun?"

Kamçılar gibi bir hareketle, Crabbe asasını eski mobilyaların, kırık kutuların,eskikitapların,cübbelerinve tanımlanamaz ıvırzıvırınelliayaklıkyükseltisineçevirdivebağırdı,"Descendo!"

Duvar sallandı ve sonra tepeden kopan parçalar Ron'un durduğu yandakikoridoradoğruufalandı.

"Ron!"diyeböğürdüHarry,görünürdeolmayanHermioneçığlıkattıveHarry,dengesizduvarınötekitarafındasayısıznesneninyereçarptığınıduydu.Asasınısuraçevirdive"Finite!"diyehaykırdı,sursabitlendi.

"Hayır!" diye bağırdı Malfoy, büyüyü tekrarlamaması için Crabbe'nin kolunututarak,"Eğerodayıharabeyeçevirirsenbutaçgibişeyigömebilirsin!"

"Ne var?" dediCrabbe, şiddetle kendini kurtararak. "KaranlıkLord'un istediğiPotter,sacıkimtakar?"

"Potter onu almaya geldi," dedi Malfoy saklamadığı bir sabırsızlıkla zoralgılayanmeslektaşına."budemekoluyorki-"

"Demek oluyor?" Crabbe de saklamadığı bir vahşilikle Malfoy'a döndü. "Nedüşündüğünükimtakarki?Artıksendenemiralmıyorum,Draco.Senvebabanbittiniz."

"Harry?" diye bağırdı Ron tekrar, ıvır zıvır yığınının öteki tarafından. "Neleroluyor?""Harry?"diyetaklitettiCrabbe."Neleroluyo-Hayır,Potter!Crucio!"

Harry sarığauzanmıştı;Crabbe'nin laneti onu ıskaladı, ama taşbüste çarptı vehavaya fırlattı, taç dahavaya süzüldü ve nesne yığının tepesine, büstün indiğiyereindi.

"DUR!" diye Crabbe'ye bağırdı Malfoy, sesi muazzam odada yankılanıyordu."KaranlıkLordonucanlıistiyor-"

"Yani? Onu öldürmüyorum, değil mi?" diye kükredi Crabbe, Malfoy'unengelleyenelinisavurarak."Amayapabilirsem,yaparım,KaranlıkLordonuölüdeistiyor,farkn-?"

Hızla gelen kızıl bir ışın Harry'nin santimlerce yanından geçti, Hermionearkasından köşeyi döndü ve doğrudan Crabbe'nin kafasına bir SersemletmeBüyüsügönderdi.Malfoy'unonukenaraçekmesiyleıskaladı.

"Bu,Bulanık!AvadaKedavra!"

Harry, Hermione'nin kenara eğildiğini gördü ve Crabbe'ye yönelen öfkesikafasındaki diğer her şeyi sildi. Yalpalayan Crabbe'ye bir Sersemletme dahagönderdi,Malfoy'un elindeki asayı vurarak onu düşürdü,asa kırıkmobilya vekemiklerdenoluşandağınaltınayuvarlandı.

"Onu öldürmeyin! ONU ÖLDÜRMEYİN!" diye haykırdı Malfoy, ikisi deHarry'ye nişan almış Crabbe ve Goyle'a: Birkaç saniyelik tereddüt Harry'ninihtiyacıolanherşeydi.

"Expelliarmus!"

Goyle'ın asası elinden uçtu ve yanında nesnelerden oluşan siperin arkasındakayboldu; Goyle aptalca sıçradı ve geri almaya çalıştı; Malfoy, Hermione'ninikinciSersemletmeBüyüsü'nünmenzilindenkaçtıve anidenortaya çıkanRon,Crabbe'yetambirBeden-KilitlemeLanetiyolladı,veazfarklakaçırdı.

Crabbe döndü ve tekrar haykırdı, "AvadaKedavra!"Ron yeşil ışıktan kaçmakiçin görüş alanının dışına sıçradı. Asasız Malfoy üç bacaklı bir gardırobunarkasında saklanırkenHermione saldırdı veGoyle'u bir sersemletme laneti ilevurmayıbaşardı.

"Buralardabiryerde!"diyebağırdıHarrykıza,eskisarığındüştüğüeşyayığınınıişaretederek."Senararkenbenyardımagideceğim,R-"

"HARRY!"diyeçığlıkattı.

Arkasındakükreyenvekabaranbirgürültüonauyarıdabulunmuştu.DöndüveRonileCrabbe'ninkoridorboyuncakoşabildiklerikadarhızlıkoştuklarınıgördü.

"Sıcak,değilmi?"diyekükrediCrabbekoşarken.

Ama yaptığı şey üzerinde bir hakimiyeti yok gibiydi. Anormal büyüklüktekialevleronlarıtakipediyor,eşyasiperleriniyalıyorvedokunmasıylaunufakküledönüştürüyordu.

"Aguamenti!" diye bağırdı Harry, ama asasından çıkan su fıskiyesi havadabuharlaşıverdi."KOŞUN!"

Malfoy SersemlemişGoyle'u kaptı ve sürüklemeye başladı; Crabbe hepsindengeride kalmıştı ve şimdi korkmuş görünüyordu; Harry, Ron veHermione deligibi koşuyorduve ateş onları takip ediyordu.Normal bir ateş değildi. Crabbe,Harry'ninbilmediğibirlanetkullanmıştı.Köşeyidönerkenalevleronlarınsanki

canlı olduklarını seziyormuş ve öldürmeye hevesliymiş gibi takip ediyordu.Şimdişekildeğiştiriyorvedevateş canavarlarınadönüşüyordu:Alevyılanları,kimeralar, ejderhalarbüyüdüveküçüldüler yine, ve yüzyılların tortusu havadauçuşup dişlerine, ağızlarına doldu, Inferno tarafından yok edilmeden öncepençeliayaklarınısavurdular.

Malfoy,CrabbeveGoylegörünürdenkaybolmuşlardı:Harry,RonveHermionesonlarında durdular, ateşten canavarlar etraflarını sarıyor, gitgide yaklaşıyor,pençe, boynuz ve kuyruk savuruyordu, vesıcak etraflarını katı birmadde gibisarmıştı.

"Ne yapabiliriz?" diye bağırdı Hermione, alevlerin sağır eden gürültüsübastırarak."Neyapabiliriz?"

"Buradan!"

Harry yandaki yığından ağır görünen iki süpürgeyi kavradı ve birini arkasınaHermione'yi çeken Ron'a fırlattı. Kendi de ayağını ikinci süpürgeye attı vezemine sertçe vurarak havalandılar ve boynuz gagalı bir raptorun kapanançenesini ıskalayarak yukarıya süzüldüler. Duman ve sıcak bastırıyordu:altlarındaki lanetli ateş nesiller boyunca aranan öğrencilerin kaçak eşyalarınıyakarken, binlerce yasaklı deneyin suçluluk duygusu, odayı araştıran sayısızruhunsırları,hepsiyanıyordu.Harry,Malfoy,CrabbeveGoyle'danhiçbiryerdeizgöremiyordu.Birançapulcuateşcanavarlarınınarasınadalıponlarıbulmayıdenedi, ama ateşten başka hiçbir şey yoktu: Ölmek için ne korkunç bir yol...Bunuaslaistemezdi...

"Harry,hadiçıkalım,çıkalım!"diyeböğürdüRon,karadumanlarkapıyıgörmeyiimkansızkılarken.

Ve sonraHarrykorkunçkargaşanın, yıkan alevpatlamalarının arasından zayıf,zavallıbirinsançığlığıduydu.

"Bu-çok-tehlikeli!" diye haykırdı Ron ama Harry havada döndü. Gözlükleridumandan ufak bir koruma sağlıyordu, bir yaşam belirtisi, henüz odun gibikömürleşmemişbiruzuvarayarakateşfırtınasınıniçinedaldı...

Ve onları gördü: Kollarında bilinçsiz Goyle ile Malfoy, ikisi de kömürleşensıralardan oluşan kırılgan kuleye tünemişlerdi ve Harry dalışa geçti. Malfoygelişinigördüvebirkolunukaldırdı,amaHarryonukavradığındadahidurumuniyiolmadığınıbiliyordu.GoyleçokağırdıveMalfoy'unkolukazağıilekaplıydı,Harry'ninelindenkayıyordu-

"EĞER ONLAR İÇİN ÖLÜRSEK, SENİ ÖLDÜRECEĞİM, HARRY!" diyekükredi Ron'un sesi ve büyük ateşten bir kimera altlarında atılırken, o veHermione, Goyle'u süpürgelerine aldılar ve yükseldiler, yuvarlanarak atıldılar,MalfoydaHarry'ninarkasınatırmandıveonlardatekrarhavalandılar.

"Kapıya, kapıya yönel, kapıya!" Malfoy'un çığlığı Harry'nin kulaklarındaçınlıyordu, veHarryhızlandı.Ron,HermioneveGoyle'u takip ederek, dumankabarıyorduvenefesalmakçokzorlaşmıştı:etraflarındakiherşeylanetliateştencanavarların kutlama yapar gibi, yanmamış ve etrafı silip süpüren alevlercehavayafırlatmışolduğunesnelerdi:kupalarvekalkanlar,parlayanbirmadalyonveeski,renksizbirsarık-"

"Nehaltediyorsun,nehaltediyorsun,kapıbutarafta!"diyebağırdıMalfoy,amaHarry aniden yana saptı ve dalışa geçti. Taç yavaş çekimde düşüyor gibiydi,dönüyorveparlıyordu,esneyenbiryılanınboğazınadüşerkenonualdı,bileğininoradayakaladı-Harryyılanonauzanırkenanidentekrarsaptı;yukarısüzüldüvedoğruca;şükürlerolsunki;açıkdurankapıyayöneldi;Ron,HermioneveGoylekaybolmuştu,MalfoyçığlıkatıyorveacıtarakHarry'yi sıkıca tutuyordu. SonradumanınarasındanHarryduvardadikdörtgenbiraçıklıkgördüveotarafakırdı,saniyelersonraciğerleritemizhavayladolmuştuvekoridorunduvarınaçarptılar.

Malfoysüpürgedendüştüveyüzüstüyattı,güçlüklenefesalıyordu,öksürüyorve öğürüyordu, Harry yuvarlandı ve ayağa kalktı. İhtiyaç Odası'nın kapısıkayboldu ve Ron ile Hermione de hala bilinçsiz olan Goyle'un yanında nefesnefeseoturuyorlardı.

"C-Crabbe,"dediMalfoyboğulurcasına,konuşabildiğianda."C-Crabbe..."

"Oöldü."dediRonsertçe.

Öksürük ve nefeslerle bölünen bir sessizlik oldu.Ardından büyük bir patlamakaleyisarstıvebüyük,şeffafbirsüvarialayıdörtnalageçti,kollarınınaltındakikanasusamışkafaları çığlıkatıyordu.HarryKafasızAvıgeçinceetrafınabaktıve ayakları üzerinde sendeledi. Hala savaş devam ediyordu. Geri çekilenhayaletlerinkindendahafazlaçığlıkduydu.Birdeniçindebirpanikpatlakverdi.

"Ginny nerede?" dedi sertçe. "Buradaydı. İhtiyaç Odası'na geri gideceğinisanıyordum."

"Vaycanına,oyangındansonrahalaböyleolacağınısanıyormusun?"diyesorduRon, ama o da kalktı, göğsünü ovaladı ve sağına soluna bakındı. "Ayrılıparayalım-?"

"Hayır" dedi Hermione ayağa kalkarken.Malfoy veGoyle umutsuzca zemineyığılıpkaldılar,asasızbirhalde.

"Ne?Ahevet-"

Tacı bileğinin hareketiyle çekti ve kaldırdı. Hala sıcaktı, isten siyah bir halalmıştı, ama daha yakından baktığında üzerine dağlanmış minik kelimeleriçözebildi: “BÜYÜKLÜĞÜNÖTESİNDEBÜYÜKADAMLARINHAZİNESİVARDIR.”

Taçtankanabenzeyen,karanlıkvedonmuşbirmaddesızıyordu.

Harry,cisminöfkeyletitrediğinihissettiveardındanellerindeparçalaraayrıldı,ve parçalandığında, en soluk kesici, en mesafeli acı çığlığını duyduğunuzannetti, şatonun arazisinden değil de az önce ellerinde parçalanan cisimdenyankılananses.

"İblisateşiolmalı!"diyeinlediHermione,gözlerikırılanparçanınüzerinde.

"Pardon?"

"İblisateşi-lanetliateş-Hortkuluk‘larıyokedenöğelerdenbiri,amabenhayattakullanmayacesaretedemezdim-Crabbenasılbildide-"

"Carrow'lardanöğrenmişolmalı,"dediHarrymerhametsizce.

"Nasıl durduracaklarından bahsederken konsantre olmamış olması yazık,gerçektende,"dedisaçlarıHermione‘ninkigibiyanıkveyüzüdekararmışolanRon.

"Amafarkındamısınız?"diyefısıldadıHermione."Budaşuanlamageliyorkieğersadeceyılanıyakalarsak-"

Ama çığlıklar ve feryatlar ve besbelli düello sesleri koridoru doldurduğundakesmek zorundakaldı.Harry etrafına baktı ve kalbi başarısızlığa uğramış gibioldu; Ölüm Yiyenler Hogwarts‘a girmişlerdi. Fred ve Percy az önce görüşalanına geri girmişlerdi, ikisi de maskeli ve kukuletalı adamlarla düelloediyorlardı.

Harry,RonveHermioneyardımiçinileriatıldılar:IşıkkümeleriheryönedoğruuçuyorduvePercy iledüelloedenadamhızlageridüştü.:Ardındankukuletasıkaydıveuzunalnıileyolyolkırlaşmışsaçlarınıgördüler-

"Merhaba, Bakanım!" diye bağırdı, Percy, asasını düşüren ve, korkunçrahatsızlık verici bir şekilde cüppesine takılan Thicknesse‘ye muntazam bir

uğursuzlukbüyüsügöndererek."İstifaettiğimdenbahsetmişmiydim?"

"Şakayapıyorsun,Perce!"diyebağırdıFred,ÖlümYiyenüçayrıSersemletmeBüyüsü‘nün ağırlığının altında çöktüğünde. Thicknesse, üzerine küçük çivilersaçılarakyeredüştü;birdenizkestanesininşeklinialmışgibigörünüyordu.Fred,sevinçlePercy‘yebaktı.

"Gerçekten şaka yapıyorsun, Perce... Senin şaka yaptığını uzun zamandırduymamıştım-"

Havayarıldı.Gruplaşmışlardı,Harry,Ron,Hermione,FredvePercy,bir tanesiSersemlemiş,ötekisiBiçimDeğiştirmiş ikiÖlümYiyenayaklarınınaltındaydı;ve bu kısa sürenin bir parçasında, tehlike çanları bir anlığına çalıyor gibigörünürken, dünya tersine dönmüştü,Harry havada uçtuğunu hissediyordu, vebütünyapabildiği, teksilahıolan inceahşapdeğneğiolabildiğincesıkı tutmak,vebaşınıkollarıylakorumaktı:Onlaraneolduklarınıbilemeyerek,arkadaşlarınınçığlıklarıveferyatlarınıduydu-

Nihayet ıstırap ve yarı karanlık bütün her şeyin yerini almıştı: Korkunç birsaldırıyamaruzkalmışkoridorunenkazınınaltındayarıyanmışhaldeydi.Soğukhava ona şatonun bir tarafının patladığını ve sıcak yapışkanlık da yanağınınbolcakanadığını söylüyordu.Ardından içine işleyenkorkunçbir feryat duydu,nealevinnedelanetinsebepolacağışiddetlibirıstırabınifadesiolan,vekalktı,sallanarak ve o günün en büyük korkusuyla, belki hayatının en büyükkorkusuyla...

Ve Hermione enkazın altından sallanarak kalkıyordu ve üç kızıl saçlı adamduvarınparçalandığıyerdeberaberlerdi.

Harry,taşınvetahtanınüzerindensendelediklerindeHermione‘ninelindentuttu.

"Hayır- hayır- hayır!" diye bağırıyordu birisi."Hayır! Fred! Hayır!" Ve Percykardeşinisallıyordu,Ron iseonlarınyanındadizçökmüştü,veFred‘ingözleri,songülüşününhayaletihalayüzündebomboşbakıyordu.

OTUZİKİNCİBÖLÜM:YÜCEASA

Dünya sona ermişti, neden o zaman savaş hala sona ermiyordu, neden şatokorkunç bir sessizliğe bürünmüştü ve her savaşçı kollarını savaşmamak üzereindirmişti.

Harry‘nin zihni kontrolden çıkmış, boşlukta düşüyordu, imkânsızlığıyakalamaktanacizdi, çünküFredWeasley ölmüş olamazdı, bütün hisleri yalansöylüyorolmalıydı-

Ve ardından bir vücut, okulun yan kısmında patlamada oluşan delikten yeredüştüvelanetlerkaranlıkta,arkalarındakiduvaraçarparakonadoğruuçuştu.

"Yereyatın!"diyebağırdıHarry,dahaçoklanetgeceyiyarıpuçuştuğunda:OveRon,Hermione‘yiyakalamışlardı ve onu yere çekmişlerdi, amaPercy, Fred‘incesedininyanındayatıyor,onudahafazlazarardankoruyorduveHarry,"Percy,hadi, gitmeliyiz!" diye bağırdığında kafasını salladı. "Percy!" Harry, abisininomuzlarındantuttupçektiğindegözyaşıizlerininRon‘unyüzünüyolyolörterekkirlettiğinigördü,amaPercykımıldamıyordu.

"Percy,onuniçinbirşeyyapamazsın!Gitmeli-"

HermioneçığlıkattıveHarry,sormagereksinimindebilebulunmayarakdöndü.Küçükbirarababüyüklüğündedevasabirörümcekduvardakikocamandeliktentırmanmayaçalışıyordu.Aragog‘untorunlarındanbirisavaşakatılmıştı.

Ron ve Harry aynı anda bağırdılar; büyüler çarptı ve canavar geriye uçtu,ayaklarıkorkunçderecedeseğirdivekaranlığagömüldü.

"Arkadaşlarını getirdi!" diye seslendi Harry diğerlerine, lanetlerin patlattığıduvardaki delikten şatonun kıyısına bakarak. Ölüm Yiyenler'in ele geçirmişolacağı, Yasak Orman‘dan salıverilmiş daha çok dev örümcek, binayatırmanıyorlardı.Harry, geriye yuvarlanıp görünürdenkaybolsunlar diye öndekicanavarı takipçilerininüzerine itmek içinonlaraSersemletmeBüyüleriyolladı.Ardından daha çok lanet Harry‘nin üzerinden süzüldü, o kadar yakınlardı kigüçlerininsaçınısıyırdığınıhissetti."Gidelim,ŞİMDİ!"

Hermione‘yiRon‘laberaberittirek,Harry,Fred‘incesedinikoltukaltınaalmakiçinönedoğrueğildi.Percy,Harry‘ninneyapmak istediğinin farkında, cesedesarılmayı bıraktı ve yardım etti: birlikte, araziden üzerlerine uçan lanetlerdensakınmak için çömelerek, Fred‘i yoldan çektiler. "Buraya," dediHarry ve onudaha önce bir zırh takımının durduğu oyuğa yerleştirdiler. Fred‘e olmasıgerektiğinden bir saniye bile daha fazla bakmaya dayanamıyordu ve vücuduniyicesaklıolduğundaneminolduktansonra,RonveHermione‘ninarkasından,Malfoy ve Goyle‘un kayboldukları, şimdi ise tozla ve düşen taşlarla dolu,pencerelerdeki camların çoktan yok olduğu koridorun sonuna doğru yol aldı.Dost mu düşman mı olduklarını bilemediği birçok insanın sağa ve solakoşuşturduklarını gördü. Percy, köşeyi dönerek boğa gibi bir gürlemeyle:"ROOKWOOD!"diyebağırdıvebirgrupöğrenciyikovalayanuzunbiradamınistikametinedoğrukoştu.

"Harry,buraya!"diyeçığlıkattıHermione.

Ron‘ubirgobleninarkasınaçekmişti.Güreşiyorlarmışgibigörünüyorlardıvebiranlığına Harry onların tekrar seviştiklerini düşündü; ardından Hermione‘nin,Ron‘unPercy‘ninpeşindenkoşmasınıengellediğinigördü.

"Benidinle-BENİDİNLERON!"

"Yardımetmekistiyorum-ÖlümYiyenler'igebertmekistiyorum-"

Yüzüburuşmuş,tozveisebulanmıştı,öfkedenveüzüntüdentitriyordu.

"Ron, bunu sona erdirecek olan yegâne kişiler bizleriz! Lütfen- Ron- yılanaihtiyacımızvar,yılanıöldürmeliyiz!"dediHermione.

Ama Harry, Ron‘un nasıl hissetiğini biliyordu: Bir başka Hortkuluk‘u eldeetmeye çalışmak onun intikam açısından tatmin etmeyecekti; o da savaşmakistiyordu, onları cezalandırmak, Fred‘i öldürenleri cezalandırmak ve diğerWeasley‘leribulmakistiyorduveherşeyinötesinde,eminolmak,Ginny‘ninhalahayatta- amabu fikrin zihninde oluşmasına izin vermemeliydi-"Savaşacağız!"dedi Hermione. "Yılana ulaşmamız lazım! Ama yapmamız gereken ş-şeydenkopmayalım!Bizbunubitirecektekkişileriz!"

Odaağlıyorduvekonuştuğundayüzünüyırtık,alazlanmışgiysininyeniylesildi,ama hala Ron‘u sımsıkı tutarak ve kendini sakinleştirmek için derin nefesleralarak Harry‘ye döndü. "Voldemort‘un nerede olduğunu öğrenmelisin, çünküyılanıdayanındatutuyordur,değilmi?Hadi,Harry-onuniçinebak!"

Neden bu kadar kolaydı? Yara izi saatlerdir yandığı ve Voldemort‘un zihnini

göstermekiçinyanıptutuştuğuiçinmi?Onunemriylegözlerinikapattıvebirdençığlıklar ve patlamalar ve savaşın bütün ahenksiz sesleri boğuldu, ta kimesafeleriuzaklaşanadek,sankiuzaktaydı,onlardançokuzakta...

Duvarlarda soyulmuş duvar kağıtlarının olduğu ve bir tanesinin dışında bütüncamların tahtayla kapatılmış olduğu virane ama tanıdık bir odanın ortasındaduruyordu.

Şatoya yapılan saldırının sesleri boğuk ve uzaktı. Kapatılmayan tek pencere,uzaktakişatonunbulunduğuyerdengelenpatlamaların ışığınıaçığavuruyordu,amaodanıniçi,tekbiryağlambasınınışığınındışındakaranlıktı.

Asasınıparmaklarınınarasındadöndürerekizliyordu,düşüncelerişatodakiodayaodaklanmıştı, onun bir zamanlar bulduğu gizli oda, Sırlar Odası gibi, bulmakiçinakıllıvekurnazvedemeraklıolmangerekenoda.

...Oğlanın tacı bulamayacağından emindi... Aslında Dumbledore‘un kuklasıonunbeklediğindendahailerigitmişti...çokileri...

"Lordum," dedi hayal kırıklığına uğramış ve çatlak bir ses. Döndü: LuciusMalfoy, en karanlık köşede oturuyordu, pejmürde ve oğlanın son kaçışındansonramaruzkaldığıcezalarınizlerinihalataşıyordu.Birgözükapalıveşişikti."Lordum...lütfen...oğlum..."

"Eğer oğlun öldüyse, Lucius, bu benim suçum değil. Gelip bana katılmadı,Slytherin'lerin geri kalanı gibi. Belki Harry Potter‘la arkadaş olmaya kararvermiştir?"

"Hayır-asla,"diyefısıldadıMalfoy.

"Öyleolmadığınıummalısın."

"Potter‘ın sizin değil de başka birinin elinde öleceğinden kork- korkmuyormusunuz?" diye sorduMalfoy, sesi titreyerek. "Bu savaşı durdursanız, şatoyagirsenizveonuk-kendinizarasanız...beniaffedin...dahatutumlu...olmazmı?"

"NumarayapmaLucius.Savaşıkendioğlununneredeolduğunuaraştırmakiçindurdurmakistiyorsun.Gecebitmeden,Potterbeniaramakiçingelecek."

Voldemort bakışlarını bir kez daha parmaklarındaki asaya çevirdi. Ona sıkıntıveriyordu... ve Lord Voldemort‘a sıkıntı veren bütün şeyleri gözdengeçirilmeliydi...

"GitveSnape‘igetir."

"Snapemi,L-Lordum?"

"Snape.Hemen.Onaihtiyacımvar.Ondanisteyeceğimbir-hizmet-var.Hadi."

Korkmuşhalde,karanlığadoğrubiraztökezleyerek,Luciusodayıterketti.

Voldemort parmaklarının arasında asayı döndürüp, dik dik bakarak oradadurmayadevametti.

"Butekçare,Nagini,"diyefısıldadıveetrafınabaktıvemuazzamyılanorada,şimdi havada asılı halde, zarafetle kıvrılıyor, parlayan bir kafes ile deporarasındagörünmezbiralanınolduğu,onaayrılanbüyülümekandakorunuyordu.

Güçlükle soluyarak, Harry geri geldi ve kulağına savaşın çığlıklarının veferyatlarının,çarpmalarınınvepatlamalarınınnüfuzettiğiandagözleriniaçtı.

"BağıranBaraka‘da.Yılanonunla,etrafındabir türbüyülükorumavar.LuciusMalfoy‘uSnape‘ibulmasıiçinyolladı."

"Voldemort Bağıran Baraka‘da oturuyor mu?" dedi Hermione, nefretle."Savaşmıyorbile?"

"Savaşması gerektiğini düşünmüyor," dedi Harry. "Benim ona gideceğimidüşünüyor."

"Amaneden?"

"Hortkuluklar'ınpeşindeolduğumubiliyor-Nagini‘yiyakınındatutuyor-bellikioşeyeyaklaşmakiçinonunyanınagitmemgerektiğinibiliyor-"

"Evet," dediRon, omuzlarını dikleştirerek. "Sen gidemezsin, onun istediği bu,onunbeklediğibu.BuradakalıyorsunveHermione‘yegözkulakoluyorsun,bengidiyorumve-"

Harry,Ron‘unsözünükesti.

"Sizburadakalıyorsunuz,benpelerininaltındagideceğimveenkısasürede-"

"Hayır,"dediHermione."eğerbenpelerinialıpgidersemmantıklıolurve-"

"Bunudüşünmebile,"diyehırladıRonona.

Hermione, "Ron, benim bunu yapacak kabiliyetim en az-" cümlesinden öteyegidemedenüzerindedurduklarımerdiveninucundakigoblenaçıldı.

"İki maskeli Ölüm Yiyen orada duruyorlardı, ama asalarını tam olarakdoğrultamadanHermione"Glisseo!"diyebağırdı.

Ayaklarınınaltındakimerdivenleryassılaşıpkaydırakhalinialdıveo,HarryveRon hızla atıldılar, hızlarını kontrol altına alamıyorlardı, Ölüm Yiyenler'inSersemletmeBüyüleriisekafalarınınüzerindenuçacakkadarhızlıydılar.Diptekigizligoblendenhızlageçtilervekarşıdakiduvaraçarparakyeredüştüler.

"Duro!" diye bağırdı Hermione asasını goblene yönelterek ve goblen taşadönüştüğündeveÖlümYiyenler'inçarptığınadairikiyüksekçirkinsesyükseldi.

"Geri çekilin!" diye bağırdı Ron; beraberinde o,Harry veHermione, ProfesörMcGonagall‘ın önünde bir sürü dört nala koşan masa yanlarından geçebilsindiyekendilerinibirkapıyayasladılar.Onlarıgörmemişgibiydi.Saçıaçılmıştıveyanağında bir kesik vardı. Köşeyi döndüğünde onun çığlığını duydular,"HÜCUM!"

"Harry,pelerinigiymelisin,"dediHermione."Biziboşver-"

Harry,üçününüstünüörttü,ancakhavayaasılıtozyığını,düşentaşlarveuçuşanlanetlerarasındagizlenmemişayaklarınıngörülüpgörülmeyeceğinimeraketti.

Birsonrakimerdivendenkoşarakgeçtilervekendilerinidüelloedenlerledolubirkoridordabuldular.

Maskeli vemaskesizÖlümYiyenler, öğrenci ve öğretmenlerle düello ederkensavaşçılarınherikiyanındakiportrelernasihatvecesaretverensakinlerledoluptaşmıştı,Deankendineyenibirasabulmuştu,oDolohov‘la,ParvatiTravers‘layüzyüzelerdi.Harry,RonveHermionebirandaasalarınıkaldırdılar,çarpışmayahazırlardı, ama düellocular o kadar çok zikzak yapıyorlar ve etraflarınabakmadan koşuyorlardı ki, lanet kullansalar masumları yaralama ihtimali çokfazlaydı. Ayrı durup fırsat kolladıklarında büyük bir "Vınnnnnnnnnn!" sesiduyuldu ve Harry, Peeves‘ın üzerlerinden uçtuğunu gördü. Ölüm Yiyenler'inüzerineKılçırpıtohumlarıatıyordu,onlarındakafalarışişmankurtlarabenzeyensolucangibikıvrılanyeşilyumrulartarafındaniçineçekiliyordu.

"Aaah!"

Bir avuç dolusu yumru Ron‘un kafasındaki pelerini vurmuştu; Ron onlarıngitmesi için sallandığında yeşil tohumların isi normal olmayan bir şekildehavadaasılıkaldı.

"Orada görünmez biri var!" diye bağırdı maskeli Ölüm Yiyen, asasınıdoğrultarak.

Dean,ÖlümYiyen‘indikkatininerdeyseonuSersemletmeBüyüsüiledevirerek

dağıttı;Dolohov intikamını almaya kalkıştı ve Parvati ona birVücut BağlamaLanetigönderdi.

"GİDELİM!" diye bağırdı Harry ve o, Ron ve Hermione pelerini sıkıcaetraflarındasarmalayarakkafaları aşağıda,Kılçırpı suyununoluşturduğuküçükhavuzdakayarak, süratle savaşanların arasındanuzaklaşıp,mermermerdivenintepesindenGirişSalonu'nagirdiler.

"BenDracoMalfoy‘um.BenDraco,sizintarafınızdayım!"

DracoüstkattaydıvebirbaşkamaskeliÖlümYiyen‘eyalvarıyordu.

Harry,geçerlerkenÖlümYiyen‘iSersemletti.Malfoyetrafınabakındı,sevinçlekurtarıcısını arıyordu ve Ron, pelerinin altından ona bir yumruk attı. Malfoysırtüstü Ölüm Yiyen‘in ayakucuna düştü, ağzı kanıyordu ve son derece aklıkarışmıştı.

"Bugeceylebirliktehayatınıikincikezkurtarışımız,seniikiyüzlüpiçkurusu!"diyebağırdı.

Merdivenlerdevegiriştedahaçokdüellocuvardı.ÖlümYiyenlerheryerdeydi.Harry bakındı: Yaxley, ön kapıya yakındı, Flitwick‘le mücadele ediyordu,maskelibirÖlümYiyenhemenyanındaKingsley‘ledüelloediyordu.Öğrencilerher yöne koşuşturuyorlardı; bazıları yaralanmış arkadaşlarını taşıyor ya dasürüklüyordu.HarrymaskeliÖlümYiyen‘ebirSersemletmeBüyüsügönderdi;ıskaladı, neredeyse az daha kucak dolusu Şeytan Kapanı taşıyan Neville‘ivuruyordu, Tentakula neşeyle en yakın Ölüm Yiyen‘e ilerledi ve onusarmalamayabaşladı.

Harry,RonveHermionemermermerdivenihızlageçtiler:soltaraflarındakicamkase paramparça oldu ve Slytherin‘in Bina puanlarını gösteren kum saatininzümrütleri her yana saçıldı ve koşan insanlar kayıp sendelediler. İki vücutkafalarınınüstündekibalkondanyeredüştü,Harrydörtayaklıbirhayvanolarakalgıladığıgribirlekeninonakoştuğunugördü,dişleriyleısırıyordu.

"HAYIR!" diye bağırdı Hermione ve asasından çıkan sağırlaştırıcı birpatlamayla, Fenrir Greyback, Lavender Brown‘un can çekişen vücudundangeriyesıçradı.Mermertırabzanlaraçarptıveayağakalkmayaçabaladı.Ardındanparlakbeyazbirparıltı,kristalbir topçatırtıylakafasınınüstünedüştüveyerekıvrılıpbirdahahareketedemedi.

"Dahaçokvarbende!"diyebağırdıProfesörTrelawneytırabzanlarınüzerinden."Onlarıisteyenbaşkabirivarsa!Buradaçok-"

Tenisraketininkinebenzeyenbirhareketle,çantasındanbaşkabirdevasakristalküre kaldırdı, asasını havada salladı ve kürenin hızla salondan geçip birpencereye çarpmasını sağladı.Aynı andaağırahşap giriş kapısı açıldı ve dahafazladevasaörümcekGirişSalonu'nadaldı.

Dehşetçığlıklarıhavayısardı:savaşanlar;ÖlümYiyenlerveHogwartssakinleriaynı andaürktüler,kırmızı ve yeşil ışık kümeleri, daha ürpertici ve şahlanmışhaldegelencanavarlarınüzerineuçtu."Dışarınasılçıkacağız?"diyebağırdıRonçığlıkların üzerinden, ama ne Harry ne Hermione cevap veremeden kenarayuvarlanmışlardı: Hagrid çiçekli pembe şemsiyesini savurarakmerdivenlerdenaşağıpaldırküldürgelmişti.

"Onlarıincitmeyin,onlarıincitmeyin!"diyebağırdı.

"HAGRID,HAYIR!"

Harry diğer her şeyi unuttu: Pelerinin altından fırladı, bütün salonu aydınlatanlanetlerdensakınmakiçineğilerekkoştu.

"HAGRID,GERİDÖN!"

AmaolanlarıgördüğündeHagrid‘eyarıyarıyayakınlaşmışbiledeğildi:Hagridörümceklerinarasındayokolduvebüyükbirkoşuşturmayla,sürühalindeiğrençbir hareketle, büyülerin birbiriyle karşılaştığı yerin ardına gerilediler, Hagridortalarındagömülmüştü.

"HAGRID!"

Harrybirininkendiadınıçağırdığınıduydu,arkadaşmıdüşmanmıumursamadı:Ön merdivenlerden karanlık bahçeye koşarak iniyordu, örümcekler avlarıylasürühalindeuzaklaşıyorduveHagrid‘ihiçbirşekildegöremiyordu.

"HAGRID!"

Örümceksürüsününortasındandevasabirkolunsallandığınıgörebiliyormuşgibigeldi, ama ardlarından koşmaya giriştiğinde, yolu, karanlıkta aşağı doğrusavrulan ve üzerinde durduğu yeri titreten muazzam bir ayak tarafındankapatıldı.Yukarıbaktı:Birdevonunönündeduruyordu,onmetreyüksekliğinde,kafası gölgelerin arasında saklı, şato kapılarındangelen ışıkla aydınlanan ağaçbüyüklüğündeki incikkemikleridışındahiçbiryerigörünmüyordu.Hızlı,vahşibir hareketle, yukarıdaki bir pencereyi devasa bir yumrukla parçaladı ve camHarry‘ninüzerineyağarakonukapınınkorumasıaltınadönmeyezorladı.

"Aman-!" diye bağırdı Hermione, Ron ve o Harry‘e yetiştiğinde ve şimdi

yukarıdakipenceredeninsanlarıyakalamayaçalışandevebaktı.

"YAPMA!" diye bağırdı Ron, asasını kaldırırken Hermione‘nin eliniyakalayarak."Onusersemletirsenşatonunyarısınıdevirir-"

"HAGGER?"

Grawp,şatonunköşesindenyalpalayarakdöndü;HarryşimdiilkdefaanlıyordukiGrawpgerçektendeufak bir devdi.Üst katlardaki insanları ezmeye çalışankocamancanavardiğer tarafabaktıvegürledi.Devdahaküçük türünepatkütilerlerkentaşbasamaklartitrediveGrawp‘ınorantısızağzıaçıkkalaraksarı,yarıtuğlabüyüklüğündedişlerinigösterdi;vebirbirlerininüstlerineaslanvahşiliğiylekendileriniattılar.

"KAÇIN!" diye gürledi Harry; devler güreşirken gece çirkin çığlıklarla vesolumalarladoldu,Hermione‘nineliniyakaladıveRonarkalarındabahçeyeinenbasamaklardan uçarak indiler. Harry, Hagrid‘i bulup kurtarma umudunuyitirmemişti; o kadar hızlı koştular ki yolları tekrar kesildiğinde ormana gidenyoluyarılamışlardı.

Etraflarındaki hava donmuştu: Harry‘nin nefesi göğsünde tıkanıp katılaşmıştı.Şekiller karanlıkta hareket etti, yoğun siyahlık içindeki dönen figürler, şatoyadoğru büyük bir dalgayla hareket ediyordu, yüzleri kukuletalı ve nefeslerihırıltılıydı.

Ron ve Hermione arkalarındaki dövüş sesleri bir anda kesilirken, Harry‘ninyanına yaklaştı, yalnız Ruh Emiciler'in getirebileceği bir sessizlik geceninüzerine kalın bir perde şeklinde düşüyordu, Fred gitmiştiveHagrid kesinlikleölüyorduyadaçoktanölmüştü...

"Hadi, Harry!" dedi Hermione‘nin sesi çok uzaklardan. "Patronus'lar, Harry,hadi!"

Asasınıkaldırdı,amayavanumutsuzlukhertarafınayayılıyordu:Bilmediğidahakaçkişiölüyatıyordu;ruhuçoktanvücudunuterketmişgibihissediyordu...

"HARRY,HADİ!"diyebağırdıHermione.

YüzlerceRuhEminciyaklaşıyordu,onlaradoğrusüzülüyordu,birziyafetvaadigibiolanHarry‘ninumudunudahadayaklaşarakemiyorlardı...

Ron‘ungümüş teriyerinin havaya fırladığını gördü, solukçaparladığını ve yokolfuğunugördü;Hermione‘ninsusamurununhavadadöndüğünüvesolduğunufarkettivekendiasasıelindetitredi,neredeysegelmekteolanhiçliği,hissizliği

karşılamıştı

Ve sonra gümüş bir yabani tavşan, yaban domuzu ve bir tilki, Harry, Ron veHermione‘nin başlarının yanından süzüldü: Ruh Emiciler yaratıklarınyaklaşmasına fırsatvermedengeriçekildi.Üçkişidahakaranlıktan çıkagelmişveyanlarındadurmuştu.

"İşteböyle,"dediLuna.

Karanlıktayanlarındaüçkişidahakatıldı,uzanmışasalarıylaPatronusyapmayadevameden:Luna,ErnieveSeamus.

"Doğru,"dediLunacesaretlendirircesine,sankiİhityaçOdası'nadönmüşlerdideD.O.içinalıştırmayapıyorlardu."Doğru,Harry...Hadi,mutlubirşeydüşün.

"Mutlubirşey?"dedi,sesiçatlakçıkmıştı.“

"Halaburadayız,"diyefısıldadıkız,"halasavaşıyoruz.Hadiama,şimdi..."

Gümüşibirkıvılcımçaktı,ardındanzayıfbirışıkvesonravargücüyleharcadığımuazzambireforsonucu,Hary'ninasasındançatalboynuzlubirgeyikfışkırdı.İleriye savruldu ve Ruh Emiciler sağa sola dağıldılar, birden gece tekrarsakinleşti,ancaketraftakisavaşınseslerikulaklardayükseliyordu.

"Nekadarteşekküretsemazdır,"Luna,ErnieveSeamus'adönenRonsallanarak.

Kükremevedepremgibibirsarsıntıylaormanyönündekaranlıklariçindebaşkabirdevçıkageldi,hepsindendahauzunbirsopayısallıyordu.

"KOŞUN!"diyebağırdıHarry,amaonlarabunusöylemeyegerekyoktu;hepsidağıldıvesadecebirsaniyesonraazöncebulunduklarınoktayagenişbirayakindi.Harryetrafınabaktı:RonveHermioneonutakipediyordu,ancakdiğerüçüsavaşıniçindekaybolmuştu.

"Menzilinden çıkalım!" diye haykırdı Ron, dev gecede yankılanan sopasınıtekrar sallarken, karşıda kızıl ve yeşil ışık patlamaları karanlığı aydınlatmayadevamediyordu.

"ŞamarcıSöğüt,"dediHarry,"hadi!"

Hernasılsabirandaherşeyizihnindençıkardı,şuandabirdahabakmayacağıbirköşeye tıktı: Fred ve Hagrid'in düşüncesi, sevdiği insanlara saldığı dehşet,kalenin içinde ve dışındaki koşturmalar, yılana ve Voldemort'a ulaşmak içinbeklemeliydi, çünkü Hermione'nin de dediği gibi, bunu bitirmenin tek yolubuydu-"

Ölümün kendisini geride bıraktığına yarı inanır bir halde koştu, karanlıktaetrafında fışkırıp uçuşan ışıkları, denize çarparmış gibi gelen sesleri, havarüzgarsız olmasına rağmenYasakOrman'dan gelenhışırtıları yok sayarak: başkaldırır gibi yükselen arazide, hayatında her zamankinden daha hızlı koştu,büyükağacıgörenilkooldu,birsırrıkoruyan,kökleriylevekırbaçgibisavrulandallarıylaSöğüt'ü.

Sık sık ve zorlukla nefes alan Harry, Söğüt'ün sallanan dallarının yakınındayavaşladı, karanlığın içinden düz gövdesine bakıp ağaç kabuğundaki ağacıhareketsiz kılacak yumruyu görmeye çalıştı. Ron ve Hermione ona yetişti,Hermionenefesnefeseydivekonuşamıyordu.

"İçeri-içeri nasıl gireceğiz?" diye nefes nefese konuştu Ron. "Onu-görebiliyorum-keşke-Crookshankstekrar-"

“Crookshanks?” diye hırıltıyla soludu Hermione, iki büklüm olmuş göğsünütutuyordu.“Senbirbüyücümüsün,yoksanesin?”

“Ah-doğru-evet-”

Ron etrafına bakındı, yerde duran bir dala asasını doğrultup "WingardiumLeviosa!"dedi.Dalyerdenyükseldi,birhortumayakalamışgibihavadadöndüve Söğüt'ün savrulan uğursuz dalları arasından gövdesine yaklaştı. Köklerinyanındabiryeresaplandıveoandakıvrananağaçhareketsizkaldı.

"Mükemmel!"dediHermioneteknefeste.

"Bekle."

Savaşın gürültü ve patırtısının havayı doldurduğu bir saniye boyunca, Harrytereddüt etti. Voldemort ondan bunu yapmasını istiyordu, gelmesini istiyordu.AcabaRonileHermione'yibirtuzağamıyönlendiriyordu?

Ama gerçek acımasız ve net bir şekilde üzerine kapandı: ilerlemenin tek yoluyılanıöldürmekti,yılanneredeyseoradaydıveVoldemortbutünelinucundaydı.

"Harry,bizgeliyoruz,girşuraya!"dediRononuiterek.

Harryağacınkökleriarasındakigizlitoprakgeçidegeçti.Songirdiklerindenberiçokdahadaralmıştı.Tünelintavanıçokalçaktı;öylekidörtseneöncetüneldengeçmek için eğilmeleri yeterliyken, şimdi emeklemekten başka çareleri yoktu.Harry önce girdi, asası aydınlanmıştı, engellerle karşılaşmayı bekliyordu, amakarşılaşmadı. Sessizce ilerlerdiler, Harry'nin gözleri yumruğuyla tuttuğuasasındançıkansallananışıktaydı.

SonundatünelyukarıdoğrueğimkazandıveHarryileridegümüşibirışıkgördü.Hermioneayağındanşiddetleçekiştirdi.

"Pelerin!"diyefısıldadı."Pelerinigeçir!"

El yordamıyla arkasına uzandı ve kız kaygan bir kumaş bohçasını boş elinetutuşturdu.Sürünmeninverdiğizorlukla"Nox,"diyemırıldanıpasasının ışığınısöndürdü ve soğuk bir ses ve parlayan yeşil bir ışık görmeyi bekler ve bütünduyularıtetikte,hersaniyebulunmayıbekleyerekellerivedizleriüstündedevametti.

Doğrudan,karşılarındabulunanodadan, tünelin açıklığınıkapatankutununvarolması sebebiyle boğuk boğuk seslerin geldiğini duydu. Nefes almaya cesaretdahi edemeyen Harry, kenarda yavaş yavaş girişe ilerledi ve duvar ile kutuarasındakiküçükyarıktandikkatlebakmayabaşladı.

İlerideki oda loştu, ama havada destek olmadan asılı duran, yaldızlı parlayanbüyülüalanıiçindedönüpkıvrılanNagini'yigörebiliyordu.Masanınkenarınıvebir asayla oynayan uzun, beyaz parmakları da görebiliyordu. Sonra Snape'inkonuşmasıyla Harry'nin kalbi birden titredi: Snape sinip saklandığı yerdensantimetrelerceuzaktaydı.

"Efendim,direnişlerikırılıyor-“

"- ve senin yardımların olmadan gerçekleşiyor," dedi Voldemort, yüksek, netsesiyle. "Yetenekli bir büyücü olmana rağmen, Severus, şimdi çok farkyaratacağınısanmıyorum,Neredeysesonaulaştık...neredeyse."

"Çocuğu bulmama izin verin. Potter'ı getirmeme izin verin. Biliyorum, onubulabilirim,Efendim.Lütfen.”

Snape yarığın önünden geçti veHarry gözlerini Nagini'den ayırmayarak birazgeriledi, onu saran korumayı aşabilecek bir büyü olup olmadığını merakediyordu,amaböylebirbüyüolduğundanşüpheliydi.Başarısızbirhamle,yerinieleverirdi...

Voldemortayağakalktı.Harryşimdionu,kızılgözlerini,yassı,yılansıyüzünü,karanlıktahafifçeparlayansolgunbenzinigörebiliyordu.

"Birsorunumvar,Severus,"dediVoldemortyumuşakça.

"Efendim?"dediSnape.

"VoldemortYüceAsa'yıkaldırdı,orkestraşefihavasıyla,nazikveolabildiğince

dikkatlitutuyordu."Bunedenbendeçalışmıyor,Severus?"

Sessizlik anında Harry, yılanın dolanıp çözülüyormuş gibi hafifçe tısladığınıduyabildiğinisandı-yoksahavayıyaranVoldemort'unıslıksınefesalışımıydı?

"Efen-efendim?" dedi Snape boş boş. "Anlamıyorum. Siz-siz o asayla olağanüstübüyüleryaptınız."

Hayır," dedi Voldemort. "Olağan büyülerimi yaptım. Olağanüstü olan benim,asadanziyade...hayır.Söylendiğigibimucizeleriniaçığaçıkarmadı.OkadaryılönceOllivander'danaldığımasailearasındahiçbirfarkhissedemiyorum.“

Voldemort'unsestonuderin,sakindi,amaHarry'ninyaraizizonklamaya,atmayabaşladı:alnındabiracışekilleniyor,Voldemort'uniçindedekontrollübiröfkeninşekillendiğinihissedebiliyordu.

"Farkyok,"dediVoldemortyeniden.

Snapebirşeysöylemedi.Harryyüzünügöremiyordu.Adamıntehlikeyifarkedipfarkedemediğini, efendisini sakinleştirmek için doğru sözleri bulmaya uğraşıpuğraşmadığınımeraketti.

Voldermot odada dolaşmaya başladı: saniyeler içinde sessizceHarry'nin görüşalanındançıkmıştı,acıveöfkeHarry'yisararkenaynıölçülüseslekonuşuyordu.

"Uzun ve detaylı olarak düşündüm, Severus... seni savaştan buraya nedençağırdığımıbiliyormusun?"

VebirsaniyeliğineHarry,Snape'inyüzünügördü.Gözleri,büyülenmişkafesindeduranNagini’yekaymıştı.

"Hayır,Lordum,yalvarırımdönmemeizinverin.İzinverinPotter‘ıbulayım."

"Lucius gibi konuşuyorsun. İkiniz de Potter‘ı, benim anladığım gibianlamıyorsunuz.Onubulmayagerekyok.Potter‘ınkendisibanagelecek.Onunzayıflığını biliyorum, anlıyorsun ya, büyük hatalarından biri. Etrafındaki diğerkişilerin zarar görmesini izlemekten nefret edecektir, çünkü olanların kendisiyüzünden olduğunu o da biliyor. Ne pahasına olursa olsun, bunu durdurmakisteyecektir.Ogelecek."

"FakatLordum,sizdenbaşkabiritarafından,yanlışlıklaöldürülebilir-"

"ÖlümYiyenler‘etalimatlarımtamamıylaaçık.Potter‘ıyakalayın.Arkadaşlarınıöldürün-nekadarçoğunuöldürürseniz,okadariyi-fakatonuöldürmeyin.

"Ancak benim konuşmak istediğim kişi sensin, Severus, Harry Potter değil.Benimiçinçokdeğerlioldun.Çokdeğerli."

"Lordum, sadeceonahizmet etmeye çabaladığımıbiliyor.Fakat- gidip çocuğubulmama izinverin,Lordum.Onu size getirmeme izin verin.Getirebileceğimibiliyorum-"

"Sanasöyledim,hayır!"dediVoldemortvepelerinininyerdekayanbiryılangibihışırtıçıkarmasınasebepolarak,birkezdahadönerkenHarry,onungözlerindekikırmızı parıltıyı gördü ve yanan yara izinin içinde Voldemort‘un sabırsızlığınıhissetti. "Şu anda beni ilgilendiren şey, Severus, en sonunda çocuklakarşılaştığımdaneolacağı!"

"Lordum,gayetaşikâr,değilmi?"

"Fakatbirsorunvar,Severus.Var."

Voldemort durakladı ve Harry onu tekrar net bir şekilde, Snape‘e gözlerinidikmiş,beyazparmaklarıboyuncaYüceAsa‘yıkaydırırkengörebiliyordu.

"NedenbenHarryPotter‘ayönelttiğimzaman,ikiasadabaşarısızoldu?"

"Ben-benbunucevaplayamam,Lordum."

"Cevaplayamazmısın?"

Harry‘ninkafasına,sankibüyükbirçivibatmışgibihissettirenbiröfkesaplandı:Acı yüzünden çığlık atmamak için, yumruğunu zorla ağzına tıktı. GözlerinikapadıveansızınVoldemortolup,Snape‘insolgunyüzünebaktı.

"Porsukağacındanyapılmaasamistediğimherşeyiyaptı,Severus,HarryPotter‘ıöldürmek dışında. İki kere başarısız oldu. Olivander işkence altında, ikizçekirdeğianlattı,başkabirininasasınıalmamısöyledi.Dediğigibiyaptım,fakatLucius‘unasasıPotter‘ınasasıylakarşılaşıncaparamparçaoldu."

"Be-Benimbunabiraçıklamamyok,Lordum."

Snape şimdi Voldemort‘a bakmıyordu. Kara gözleri hâlâ koruyucu küresindekıvrılmaktaolanyılanasabitlenmişti.

"Üçüncübir asa aradım,Severus.YüceAsa,KaderAsası,ÖlümDeğneği.Biröncekiefendisindenaldım.AlbusDumbledore‘unmezarındanaldım."

VeşimdiSnape,Voldemort‘abakıyorduveSnape‘inyüzüalçıylakaplıymışgibigörünüyordu. Rengi mermer beyazı ve öyle katıydı ki, konuştuğunda o boş

gözlerinarkasındabirininyaşadığınıgörmekşokediciydi.

"Lordum-çocuğagitmemeizinverin-"

"Zaferinbenimolmasınaramakkaldığıbuuzungeceboyunca,buradaoturdum,"dediVoldemort, sesi bir fısıltıdan çok az daha yüksekti, "merak ederek,YüceAsa‘nınolmasıgerektiğigibiolmayı;efsanenindedediğigibi,gerçeksahibiiçinişlemesi gerektiği gibi işlemeyi neden reddettiğini merak ederek... ve sanırımcevabınıdabiliyorum."

Snapekonuşmadı.

"Belkidesendezatenbiliyorsundur?Senakıllıbiradamsın,herşeyerağmen,Severus. Sen iyi ve sadık bir hizmetkâr oldun ve bu olması gereken şeyeüzülüyorum."

"Lordum-"

"YüceAsabanatamanlamıylahizmetedemedi,Severus,çünkübenonungerçekefendisi değilim. Yüce Asa son sahibini öldüren büyücüye aittir. AlbusDumbledore‘usenöldürdün.Senyaşadığınsürece,Severus,YüceAsagerçektenbenimolamayacak."

"Lordum!"diyekarşıçıktıSnape,asasınıkaldırırken.

"Başka bir yolu olamaz," dedi Voldemort. "Asaya hükmetmeliyim, Severus.AsayahükmetmeliveensonundadaPotter‘ahükmetmeliyim."

VeVoldemortYüceAsa‘yı havada savurdu.Asa, Snape‘e hiçbir şey yapmadı.Snape,biranlığına,ölümününertelendiğinisanmışgibigöründü:fakatazsonraVoldemort‘un niyeti açığa çıkmıştı. Yılanın kafesi havada yuvarlanıyordu vedahaSnape, bağırmaktanbaşkabir şeyyapmaya fırsat bulamadan,kafes onunkafasıveomuzlarınıtamamıylakapladı.VeVoldemortÇataldili'ndekonuştu.

"Öldür."

Korkunç bir çığlık geldi. Harry, Snape‘in yüzünde kalan azıcık rengin deçekildiğini gördü; gözleri kocaman açılıp yılanın zehirli dişleri boynunudelerken, büyülü kafesi üstünden atmayı başaramamış, ardından da dizleriçözülerek,yeredüşmüştü.Vebunlarolurkenyüzüdahadabeyazlaşmıştı.

"Buolaniçinüzgünüm."dediVoldemortsoğukbirşekilde.

Geridöndü;hüzünlüymüşyadapişmanlıkduyuyormuşgibigörünmüyordu.Bubarakayı terkedipartık tamamenkomutasıaltındaolanbirasayla idareyieline

alabilirdi. Asasını, yukarı doğru kayan, yılanı muhafaza eden yıldızlı kafesedoğrultup,yereyanyatarbirşekildedüşmüş,boynundakiyaralardankanfışkıranSnape‘ten uzaklaştırdı. Voldemort odadan, arkasına bir bakış bile atmadan,kendindeneminadımlarlaçıktıvekocamankoruyucuküresininiçindekidevgibiyılanıdahavadayüzerekonunpeşindengitti.

Tünele, kendi zihnine geri dönen Harry, gözlerini açtı; bağırmamak içinçabalarken ısırdığı, kanayan parmak boğumlarını ağzından çekti. Şimdi tahtakutu ile duvar arasındaki ufacık yarıktan bakıp, siyah bir çizmenin içindekiayağınyerisarsışınıizliyordu.

"Harry!"diyenefesalırgibiseslendiHermionearkasından, fakatHarryçoktangörüşünükapatantahtakutuyaasasınıdoğrultmuştu.Kutuyuiki-üçsantimkadarhavayakaldırdıvesessizbirşekildeyanaitti.Yapabildiğikadarsessizce,kendibaşınaodayaçıktı.

Bunu neden yaptığını, neden ölen adama yaklaştığını bilmiyordu: Snape‘inbeyaz yüzünü ve boynundaki kanlı yaranın kanamasını durdurmaya çalışanparmaklarını görünce ne hissettiğini de bilmiyordu. Harry, görünmezlikpelerininiçıkarıp,kocamanolmuşsiyahgözleriHarry‘yigörünceçığlıklariçindekonuşmayaçalışan,bunefretettiğiadamayukarıdanbaktı.Harrydizçöküp,onadoğrueğildiveSnapeonucübbesininönündenyakalayıp, onudahadayakınaçekti.

Snape‘in boğazından korkunç, kulak tırmalayıcı, çağıltı sesi gibi bir ses çıktı."Al...bunu...Al...bunu..."

Snape‘tenkandandahabaşkabirşeydahaakmaktaydı.Gümüşimavirenkte,negaznedesıvıolan,Snape‘ingözleri,kulaklarıveağzındanakıyorduveHarrydebununneolduğunuanladı,fakatneyapmasıgerektiğinibilmiyordu-

Hermione, yoktan sihirle var ettiği bir cam kabı Harry‘nin titreyen elinetutuşturdu. Harry, gümüş renkli maddeyi asasıyla kaldırıp onun içine koydu.CamşişeağzınakadardolduğuveSnapeakacakkanıkalmamışgibigöründüğüzaman,Harry‘nincübbesinituttuğueligevşedi.

"Bana...bak..."diyefısıldadı.

Yeşil gözler siyah gözleri buldu, fakat bir saniye sonra, karanlık gözlerinderinliklerindeki şey, onları sabit, anlamsız ve boş bırakarak görünürdenkayboldu.Harry‘yi tutanelyükseksesleyereçarptıveSnapebirdahahareketetmedi.

OTUZÜÇÜNCÜBÖLÜM:PRENS'İNHİKAYESİ

Harry,Snape‘inyanında,dizleriüzerineeğilmişhaldeonabakarakduruyordu,taki aniden ona yakın bir yerden yüksek, soğuk bir ses konuşuncaya kadar,Voldemort‘unyenidenodayagirdiğinidüşününceelindekiküçükşişeyi sımsıkıtutarakayağafırladı.

Voldemort‘un sesi duvarlardan yere kadar yankılanıyordu ve Harry, onunHogwarts‘a ve tüm çevre araziye konuştuğunu, Hogsmeade sakinlerine vesavaşanlara sanki arkalarında duruyor da nefesi enselerindeymiş gibiduyabildiklerinianladı.

"Savaştınız," dedi yüksek ve soğuk bir ses, "kahramanca. Lord Voldemortcesaretinöneminibilir."

"Ancak ağır kayıplarınızı sürdürüyorsunuz. Bana direnmeye devam ederseniz,hepiniz teker teker öleceksiniz. Bunun olmasını istemem. Dökülen her damlasihirlikanbirkayıpveisraftır.

"Lord Voldemort bağışlayıcıdır. Kuvvetlerime hemen geri çekilmeyiemrediyorum. Bir saatiniz var. Ölümünüzü saygınlıkla başınızdan atın.Yaralarınızısardırın."

"ŞimdidirekolarakHarryPotter,sanakonuşuyorum.Benimlekendinyüzleşmekyerine arkadaşlarının ölmesine izin verdin. Yasak Orman‘da bir saatbekleyeceğim, bir saatin sonunda, eğer bana gelmemişsen, eğer teslimolmamışsan, savaş yeniden başlayacak. Bu sefer kavgaya bizzat ben degireceğim,HarryPotter, seni bulacağımve seni benden saklamaya çalışan heradam,kadınveçocuğucezalandıracağım.Birsaat."

Hem Ron hem de Hermione, Harry‘ye bakarken kafalarını çılgınca iki yanasallıyorlardı.

"Onudinleme,"dediRon.

"Her şey yoluna girecek," dedi Hermione çılgın gibi. "Hadi- hadi şatoyadönelim,eğeroormanagittiyseyenibirplanyapmakzorundakalacağız-"

Snape‘in vücuduna bir göz attı ve aceleyle tünel girişine yöneldi.Ron da onutakip etti. Harry görünmezlik pelerinini toparladı ve Snape‘e baktı. Nehissedeceğini bilemiyordu, sadece Snape‘in nasıl öldürüldüğüne ve bununsebebinekarşıduyduğuşoktanbaşka...

Tünel boyunca hiç konuşmadan emeklediler. Harry, Ron ve Hermione‘ninkafalarınıniçindedekendisininkindeolduğugibiVoldemort‘unsesininçınlayıpçınlamadığınımerakediyordu.

Benimleyüzleşmekyerinearkadaşlarınınölmesineizinverdin.BirsaatboyuncaYasakOrman‘dabekleyeceğim...Birsaat...

Küçük çatışmalar şatonun önündeki çimleri karmakarışık etmişti. Güneşindoğmasına sadece bir saate yakın zaman olmasına rağmen hala etraf zifirikaranlıktı.Küçükkayıkbüyüklüğündeyalnızbirköpek, terkedilmişbirşekildeönlerindeyatıyordu.BunundışındaneGrawp‘dannedeonasaldırandanbir izyoktu.

Şato garip bir şekilde sessizdi. Artık çakan ışıklar, patlamalar, çığlıklar ya dabağırışlar yoktu. Terkedilmiş Giriş Salonu'nda bayraklar kana bulanmıştı.Zümrütler,yerdekimermerparçalarıveodunkıymıklarıarasınasaçılmıştı.

Tırabzanlarınbirbölümühavayauçmuştu.

"Herkesnerede?"diyefısıldadıHermione.

Ron, Büyük Salon‘a giden tarafa yöneldi. Harry giriş kapısında durdu. Binamasaları kaldırılmıştı ve oda tıklım tıklımdı. Hayatta kalanlar gruplar halindekollarını birbirlerinin omuzlarına atmış olarak dikiliyorlardı. Yaralılar,MadamPomfrey ve bir grup yardımcı tarafından yükseltilmiş bir platformda tedaviediliyorlardı.

Firenze de yaralılar arasındaydı; göğsünden kan akıyordu ve ayakta duramazhaldeuzandığıyerdetitriyordu.

Ölüler salonun ortasında, bir sıra halinde uzatılmıştı.Harry, Fred‘in vücudunugöremiyordu,çünküetrafıailesitarafındansarılmıştı.Georgebaşınınyanına,dizüstüçökmüştü,Mrs.Weasley,Fred‘ingöğsüneyaslanmıştıvevücudutitriyordu.Mr. Weasley gözyaşları yanaklarından aşağı boşalırken karısının saçlarınıokşuyordu.

Hiçbir şey demedenHarry, Ron veHermione yürüdüler. Harry, Hermione‘ninyüzü şişmiş ve leke leke olan Ginny‘ye yaklaştığını ve ona sarıldığını gördü.

Ron,BillveFleur‘ayaklaştı,PercydeRon‘unomzunabirkolunusardı.Ginnyve Hermione birlikte ailenin geri kalanına doğru yürüdüler. Harry, Fred‘inyanında uzanan ölü vücutları net olarak görebildi. Remus ve Tonks, solgunancakhuzurlugörünüyorduvebüyülükaranlıktavanınaltındasankiuyuyorlardı.Harry kapıya doğru yalpalayarak yürürken Büyük Salon sanki uçmuş gitmiş,küçülmüş ve büzülmüş gibiydi. Nefes alamıyordu. Diğer vücutlara bakmak,başkakimlerinonuniçinöldüğünügörmekistemiyordu.Weasley'lerekatılmayacesaret edememişti, mermer merdivenlerden koşarak yukarı çıktı. Lupin,Tonks... Hiçbir şey hissedemiyor olmak için yanıp tutuşuyordu... Kalbini, içorganlarını,içindeçığlıklaratanherşeyisöküpatabilmeyiisterdi...

Şato tamamıyla boştu; hayaletler bile Büyük Salon‘da yas tutan topluluğakatılmış gibi görünüyordu. Harry, Snape‘in son düşüncelerinin olduğu şişeyisımsıkıtutarakhiçdurmadankoşmayadevametti,müdürünodasınıkoruyantaşolukağzınagelenekadaryavaşlamadı.

"Parola?"

"Dumbeldore!"dediHarrydüşünmeksizin,çünkügörmek istediğikişioyduvetaş oluk kenara kayıp arkasındaki helezon şeklindeki merdiveni açığaçıkardığındaşaşırıpkaldı.

Ancak Harry yuvarlak ofise girdiğinde bir değişiklik olduğunu gördü. Bütünduvarlarıkaplayanportrelerintamamıboştu.Hiçbirokulmüdürüyadamüdiresionu görmek için kalmamıştı; görünüşegöre hepsi neler olup bittiğini daha iyigörebilmek için şatonun içindeki diğer resimlere akın etmişti. Harry çaresizcemüdürkoltuğununtamarkasındaduranDumbedledore‘unboşportesinegözattıvesonraonaarkasınıdöndü.TaşDüşünseliherzamanolduğugibicamlıveraflıdolapta duruyordu. Harry onu masaya yerleştirdi ve Snape‘in hatıralarınıkenarlarındaantıkişaretlerolanbusığçanağadöktü.Başkasınınzihninekaçmakkutsal bir rahatlama olacaktı... Snape‘in ona bıraktığı hiçbir şey kendidüşüncelerinden daha kötü olamazdı. Gümüşi beyaz hatıralar girdap yaparakdönmeye başladı, ve Harry tereddüt etmeksizin, pervasız bir vazgeçmişlikle,sankibuyaptığıonaişkenceedenacılarınıhafifletebilecekmişgibiiçinedaldı.

Paldır küldür günışığına düştü ve ayakları ılık zemine değdi. Doğrulduğundaneredeyse ıssız bir oyun alanında olduğunu gördü. Tek bir büyük çit çokuzaktakiufukçizgisinehükmediyordu.İkikız ilerigerisallanıyorlardıvesıskabir oğlan da onları bir çalı kümesinin ardından gözetliyordu. Siyah saçlarıoldukça uzundu ve giysileri o kadar uyumsuzdu ki kasti olarak giyildiğidüşünülürdü: oldukçakısalmışkot, yetişkin bir adama ait olması gereken eski

püsküdevasabirceketveişçigömleğinebenzeyenbirgömlek.

Harry oğlana yaklaştı. Snape en fazla on yaşında, soluk, minik ve sıskagörünüyordu.Ablasındançokdahayükseğesallanmaktaolanküçükkızıizlerkensuratındagizlenmemişbiraçgözlülükvardı.

"Lilyyapma!"diyeçığlıkattıikikızdanbüyüğü.

Ancakkızsalıncağınenyüksekanındakendinihavayabıraktı,havayayükseldi,kelimesikelimesinehavayayükseldi,gülmektenkırılarakkendinihavayafırlattıve oyun alanının asfaltına yapışmak yerine bir trapezci gibi havada süzüldü,fazladanuzunbirsürehavadakaldıveyumuşakbirşekildesonundayereindi.

"Annemsanayapmamanısöyledi!"

Petunia terliklerinin topuklarını yerde sürükleyerek salıncağı çatırdama vegıcırdamasesleriiçindedurdurduveatlayıpellerinikalçalarınakoydu.

"AnnemsanaizinvermediğinisöylediLily!"

"Ama iyiyim,"dediLilyhalakıkırdarken. "Tuney, şunabak.Neyaptığımabirbak."

Petuniaetrafabirgözattı.OyunalanıonlarveikikızbilmesedeSnapedışındaıssız görünüyordu. Lily, Snape‘in gizlendiği çalıdan solmuş bir çiçek kopardı.Petunia ilerledi, belli ki hem merak hem de onaylamamazlık içinde bölünüpkalmıştı. Lily, Petunia onu tam olarak görebilecek kadar yakına gelene kadarbekledive avucunuuzattı.Çiçek, taçyapraklarını açıpkapayarak, sankigarip,çokkabuklubiristiridyegibioradaduruyordu.

"Kesşunu!"diyehaykırdıPetunia.

"Sanabirzararıyokki,"dediLily,amayinedeeliniçiçeğinüzerinekapattıveonutekraryerefırlattı.

"Bu doğru değil," dedi gözleriyle çiçeğin yere doğru süzülüşünü ve toprağadüşmesiniseyrederken."Bununasılyapıyorsun?"diyeekledi,sesindebarizbiristekvardı.

"Bu gayet açık, değil mi?" Snape kendisini daha fazla tutamayarak çalınınarkasından fırladı. Petunia çığlık attı ve salıncaklara doğru koştu, ancak Lily,gerçektenşaşırmışolmasınarağmenolduğuyerdekaldı.

Snape görünümünden pişmanlık duyuyor gibiydi. Lily‘ye bakarken solukkırmızıbirrenkyanaklarınıçerçeveledi.

"Açıkolanne?"diyesorduLily.

Snapegerginbirheyecanhavasındaydı.ArtıksalıncaklarınarkasındadurmaktaolanuzaktakiPetunia‘yabirgözattıktansonrasesinialçalttıvedediki,"Seninneolduğunubiliyorum."

"Nedemekistiyorsun?"

"Sen...senbircadısın,"diyefısıldadıSnape.

Kızkendisinehakaret edilmişgibigörünüyordu."Bubirine söylemek için hoşbirşeydeğil!"Döndüveburnuhavadakardeşinedoğruyöneldi.

"Hayır!"dediSnape.ŞimdidahadakoyubirrenkgörünüyorduveHarry,nedenogülünçderecedebüyük ceketi çıkarmadığınımerak etti, bu yalnızca içindekigömleğibellietmemekiçinolabilirdi.Kızlarınardındanaceleylegiderkentıpkıyetişkin halindeki kadar komik derecede bir yarasaya benziyordu. Sankitakılmak için en güvenli yermiş gibi duran salıncağın iki yanındakidemirlerindenbirinebiri, diğerinediğeri tutunmuşbir şekilde, ikikızbarizbironaylamamazlıklaonabakıyorlardı.

"Sen," dedi Snape Lily‘ye. "Sen bir cadısın. Seni bir süredir izliyorum. Amabunda yanlış bir şey yok. Benim annem de öyle ve ben de bir büyücüyüm."Petunia‘nınkahkahasısoğuksugibiydi.

"Büyücü!" diye haykırdı, onun ani ortaya çıkışının getirdiği şokun ardındancesareti geri gelmiş gibiydi. "Senin kim olduğunu biliyorum. Sen şu Snapedenilen çocuksun!Nehrin oradaki Spinner‘s End denilenyerde yaşıyorsunuz,"dediLily,ancaksesinin tonundananlaşıldığınagörebuadresonun içinzavallıbirreferanstı.

"Nedenbizigözetliyordun?"

"Sizigözetlemiyordum,"dediSnape,günışığındaterlemiş,rahatsızvekirlisaçlıhaliyle. "Seni gözetlemezdim," diye ekledi kindar bir şekilde, "sen birMuggle‘sın."

Petunia kelimeyi anlamamış olsa da bu tonu yanlış anlamaması imkansızgibiydi.

"Lily, hadi, gidiyoruz!" dedi cırtlak bir sesle. Lily hemen ablasının dediğinidinlediveSnape‘e ters tersbakarakoradan ayrıldı.Oradaduruponların, oyunalanınınçitlerinedoğrugitmeleriniseyrederkenonuinceleyebilecektekkişiolanHarry, Snape‘deki acı hayalkırıklığını gördü ve Snape‘in bu anı bir süredir

planladığını,ancakherşeyintamamıylatersgittiğinianladı...

Sahne eridi ve daha Harry farkına varmadan etrafında yeniden belirdi. Şimdiküçükbirağaçlığınordaydı.Ağaçlarıngövdeleriarasındangünışığındakinehrinparlamasını görebiliyordu. Ağaçların oluşturduğu gölgeler açık yeşil gölgelerbırakıyordu.İkiçocukyüzleribirbirinedönükolarakbağdaşkurupoturmuşlardı.Snape sonunda ceketini çıkarmıştı; garip gömleği yarı güneşte daha az tuhafgörünüyordu.

"...veBakanlıkokuldışındasihiryaparsansenicezalandırabilir,mektupalırsın."

"Amabendahaönceokuldışındasihiryaptım!"

"Bizim için sorun yok. Henüz asalarımızı almadık. Çocukken ve buna karşıkoyamazken izin veriyorlar. Ancak onbir yaşına geldiğinde," önemle başınısalladı,"senieğitmeyebaşlıyorlar,sonraçokdikkatliolmalısın."

Kısabirsessizlikoldu.Lilyyeredüşmüşincebirdalıaldıveonuhavadaçevirdi,Harry onun ucundan kıvılcımlar saçtığını hayal ettiğini biliyordu. Sonra dalıfırlattı,oğlanadoğrueğildivedediki,"Budoğru,değilmi?Bubirşakadeğil?Petunia senin bana yalan söylediği söyledi. Petunia, Hogwarts diye bir yerolmadığınıdasöyledi.Bunlargerçek,değilmi?"

"Bunlar bizim için gerçek," dedi Snape. "Onun için değil. Ama bizmektuplarımızıalacağız,senveben."

"Gerçektenmi?"diyefısıldadıLily.

"Kesinlikle," dedi Snape, berbat kesimli saçına ve garip kıyafetlerine rağmen,kızın önünde kaderine duyduğu aşırı güvenle dolup taşan, yayılarak oturanfigüründegaripbiretkileyicilikvardı.

"Peki,gerçektenbaykuşlarlamıgelecekler?"diyefısıldadıLily.

"Normaldeevet,"dediSnape."AncaksenbirMuggle-doğumlusun,bunedenleokuldanbirilerigelipailenedurumuaçıklamakzorundakalabilir."

"Bununbirfarkıvarmıdır,yaniMuggle-doğumluolmanın?"

Snapetereddütetti.Siyahgözlerihevesle,hüzünlebakanyeşilgözlerdensolukyüzedolaştı,ordandakoyukırmızısaçlarakaydı.

"Hayır,"dedi."Hiçbirfarkıyok."

"İyi,"dediLilyrahatlayarak.Bellikiendişeleniyordu.

"Bir sürü sihir yapabiliyorsun," dedi Snape. "Bunu gördüm. Seni izlediğimzamanlarda..."

Sesizayıfladı,kızdinlemiyordu,ancakyereuzanmışbirşekildeonabakmadanyukarıdakiyapraklarınoluşturduğugölgeyiseyrediyordu.Snape,onutıpkıdahaönceoyunalanındaolduğugibiaçgözlübirifadeyleseyrediyordu.

"Sizinevdeişlernasıl?"diyesorduLily.

Snape‘ingözlerindehafifbirkırışıklıkbelirdi."İyi,"dedi.

"Artıktartışmıyorlarmı?"

"Ah, evet, tartışıyorlar," dedi Snape. Bir avuç dolusu yaprak kopartıp neyaptığının farkında olmadan onları tek tek ayırmaya başladı. "Ancak uzunsürmeyecek,bengitmişolacağım."

"Babansihirdenhoşlanmıyormu?"

"Ohiçbirşeydenfazlahoşlanmaz,"dediSnape.

"Severus?"

KızonunadınısöylediğindeSnape‘indudaklarıhafifbirgülümseyişlekıvrıldı."Evet?"

"BanayineRuhEmiciler'denbahset."

"Onlarhakkındanedenbirşeylerbilmekistiyorsun?"

"Eğerokuldışındabüyüyaparsam-"

"Seni bunun için Ruh Emiciler'e vermezler! Ruh Emiciler gerçekten çok kötüşeyler yapan insanlar içindir. Büyücü hapishanesi Azkaban‘ı korurlar. SenAzkaban‘ahiçgitmeyeceksin,senfazlasıyla-"

Yinekırmızıyadöndüvebirazdahayaprakyoldu.SonraHarryarkasındangelenhafif bir hışırtı üzerine döndü: bir ağacın arkasına saklanmakta olan Petunia,bastığıyeriunutmuştu.

"Tuney!"dediLily,sesindeşaşkınlıkvesevinçle,ancakSnapeayağafırladı.

"Şimdigözetleyenkimmiş?"diyebağırdı."Neistiyorsun?"

Petunia yakalanmanın paniğiyle nefessiz kalmıştı. Harry onun incitecek birşeylerbulabilmekiçinsavaştığınıgörebiliyordu.

"Bugiydiğinşeydene?"dedi,Snape‘ingöğsüneişaretederek."Anneninbluzumu?"

Birşaklamaoldu.Petunia‘nınkafasınınüzerinebirdaldüşmüştü.Lilyçığlıkattı.Dal Petunia‘nın omzuna çarptı ve kız geri doğru sendeleyerek gözyaşlarınaboğuldu.

"Tuney!"

Ancak Petunia koşarak uzaklaşıyordu. Lily Snape‘e döndü. "Bunu sen miyaptın?"

"Hayır."Hemmeydanokuyormuşhemdekorkuyormuşgibigörünüyordu.

"Senyaptın!"Şimdi o daSnape‘ten geriye doğrugidiyordu. "Senyaptın!Onazararverdin!"

"Hayır-hayır,benyapmadım!"

Ancak bu yalan Lily‘yi ikna etmedi. Son bir yakıcı bakışın ardından, kızkardeşinin peşinden koşmaya başladı ve Snape perişan ve kafası karışmış birhaldegeridekaldı...

Ve sahne yeniden oluştu. Harry etrafına bakındı. Platform Dokuz ÜçÇeyrek‘teydi ve Snape yanında ona aşırı şekilde benzeyen cılız, sıska yüzlü,huysuz bakışlı bir kadına doğru hafifçe eğilmiş olarakduruyordu. Snape birazilerlerinde duran dört kişilik aileye bakıyordu. İki kız anne babalarından birazuzaktaduruyorlardı.Lilykardeşineyalvarıyorgibiydi.Harrydinleyebilmekiçinyakınlarınagitti.

"...Üzgünüm,Tuney,üzgünüm!Dinle-"KardeşinineliniyakaladıvePetuniahernekadaritmeyeçalışsadasımsıkıtuttu.Belkidebirkezorayagittiğimde-hayır,dinle,Tuney!Belkideorayagittiğimde,ProfesörDumbledore‘auğramaveonunfikrinideğiştirmeyeiknaetmeşansımolur!"

"Ben- gitmek- falan- istemiyorum!" dedi Petunia ve elini sımsıkı tutan kızkardeşindenkurtardı."Benimaptalbirşatoyagitmeyi istediğimimisanıyorsunveoradabir-bir..."

Solgungözleri platformda, sahiplerinin kollarındamiyavlayankedilerde, kanatçırpıp kafesleri içinden birbirlerine öten baykuşlarda, çoktan uzun siyahcüppelerini giymiş olan ve bavullarını kırmızıvagonlara yüklerken bir yandanyazboyuncaayrıkalmanınardındanbirbirlerinigörmeninmutluluğuylaçığlıklaratanöğrencilerdedolandı.

"-Senbenim,bir-birucubeolmakistediğimimisanıyorsun?"

Petunia sonunda kendini ondan kurtarmayı başardığında, Lily‘nin gözleriyaşlarladoldu."Benbirucubedeğilim,"dediLily. "Busöylediğinkorkunçbirşey."

"Sonunda olacağın o," dedi Petunia büyük bir iştahla. "Ucubeler için özel birokul.SenveşuSnapedenilençocuk...tuhafsınız,sizikinizböylesinizişte.Sizinnormalinsanlardanayrılmanıziyibirşey.Bizimgüvenliğimiziçin."

Petunia içtenlikdolubirzevkleplatformuinceleyipbusahneleri içlerineçekenailesinebirgözattı.Sonrayenidenablasınadöndü,sesialçakveateşliydi.

"Müdüre yazıp onun seni alması için yalvarırken oranın bir ucube okuluolduğunudüşünmüyordunama."

Petuniakırmızıyadöndü.

"Yalvarmak?Benyalvarmadım!"

"Onuncevabınıgördüm.Çokkibarcaydı."

"Onu okumamalıydın-" diye fısıldadı Petunia, "o özel bir şeydi- nasılyapabilirsin-?"Lily,Snape‘indurduğuyerekaçamakbirbakışatarakkendisinieleverdi.Petunianefesinihızlaiçineçekti.

"Oçocukbulduonu!Senveo,sinsisinsiodamdadolaşıyordunuz!"

"Hayır- dolaşmıyorduk-" Bu kez de Lily savunmaya geçmişti. "Zarfı Severusgördü, birMuggle‘ınHogwarts‘la temasa geçebileceğine inanmadı, hepsi bu!Diyor ki, postanede gizlice çalışan büyücüler olmalıymış, böyle şeylere gözkulak-"

"Bellikibüyücülerburunlarınıher şeyesokuyorlar!"dedi,artıkyüzününrengiuçup gittiğinden solgun görünen Petunia. "Ucube!" diye parladı kardeşine veöfkeyleannebabasınındikildiğiyeredoğruyürüdü...

Sahne yeniden eridi. Hogwarts Ekspresi çayırlardan tangırdayarak geçerkenSnapekoridorboyuncaaceleyleilerliyordu.Çoktanokulcüppesinigiymişti,bubelkidekorkunçMugglegiysilerindenkurtulmakiçinilkfırsatıydı.Sonundabirgrupoğlanıngürültülübirşekildekonuştuklarıbirkompartımanınönündedurdu.CamınkenarındakiköşedebirkoltuktakamburlaşmışbirhaldeLilyoturuyordu,yüzünüpencerekenarınayaslamıştı.

Snape kompartıman kapısını iterek açtı ve Lily‘nin karşısına oturdu. Lily ona

şöylebirbaktıvesonratekrarpenceredendışarıbakmayabaşladı.Ağlıyordu.

"Seninlekonuşmakistemiyorum,"dedisıkkınbirsesle.

"Neden?"

"Tuneybendenn-nefretediyor.ÇünküDumbledore‘dangelenmektubugördük."

"Neolmuş?"

Onaderinbirmemnuniyetsizlikbakışıfırlattı."Obenimkızkardeşim!"

"Osadecebir-"Sonandakendinehakimoldu;gözlerinikurulamaklafazlasıylameşgulolanLilyfarkındadeğildiveonuduymadı.

"Amabizgidiyoruz!"dediSnape,sesindekiheyecanıgizlemeyibaşaramayarak."Hepsibu!Hogwarts‘agidiyoruz!"

Kız başıyla onayladı, gözlerini kurulayıp herşeye rağmen yarım bir tebessümetti.

"Muhtemelen Slytherin'li olacaksın," dedi Snape, onun birazcık da olsaneşelendiğinigörüncecesaretlenerek.

"Slytherin?"

OnoktayakadarLily‘yedeSnape‘edeherhangibirilgibelirtisigöstermemesinerağmen duyduğu kelime karşısında etrafına bakan, kompartımanı paylaştıklarıoğlanlardanbirini, tamamıylapencereönündeki ikiliyeodaklanmışolankişiyi,babasınıgördü:ince,Snapegibisiyahsaçlı,ancaktanımlanamazbirşekildeiyibakıldığıveçoksevildiğibelliolananlatılamazbirhavasıvardı,kibuaşikarbirşekildeSnape‘insahipolmadığıbirşeydi.

"Kim Slytherin‘de olmak isterdi ki? Sanırım ben ayrılırdım, sen ayrılmazmıydın?"diyesorduJameskarşısındakikoltuktahayret içindeyayılarakoturanoğlana,Harry,Sirius‘uhementanıdı.Siriusgülmüyordu.

"BenimbütünailemSlytherin‘di,"dedi.

"Bak şu işe," dedi James, "ben de senin fena görünmediğini düşünmüştüm!"Siriussırıttı.

"Belki bengeleneği bozarım.Elinde seçenekolsa sennereyegirerdin?"Jamesgörünmezbirkılıcıçekiyormuşgibiyaptı.

"Gryffindor,cesaretinkalplerdeyaşatıldığıyer!Tıpkıbabamgibi."Snapekısık,

küçümseyen bir ses çıkardı. James ona döndü."Bununla ilgili bir sorununmuvar?"

"Hayır,"dediSnape, ancakhafifdudakbükmesi tam tersini söylüyordu. "Eğerzekiolmaktansakaslıolmayı-"

"Pekisennereyegitmeyiumuyorsun,görünüşegöresendeherikisideyokken?"diye araya girdi Sirius. James kükreyerek güldü. Lily oldukça kızarmış birşekildeayağakalktıvehoşnutsuzlukiçindebirJames‘ebirSirius‘abaktı.

"HadiSeverus,gidipbaşkabirkompartımanbulalım."

"Oooooo..."

James ve Sirius onun alçak sesini taklit ettiler; James önünden geçenSnape‘eçelme takmaya çalıştı. Kompartıman kapısı çarpılıp kapanırken "Görüşürüz,Sümsükus!"diyesesiyükseldi.

Vesahnebirkezdahaeriyipkayboldu...

Harry bu kez kendini vermiş yüzlerin sıralandığı mumla aydınlatılmış binamasalarına doğru bakan Snape‘in hemen yanında duruyordu. Ve ProfesörMcGonagalldediki,"Evans,Lily!"

Annesinin titreyen bacaklarla yürüyüp zayıf görünüşlü tabureye oturmasınıizledi.ProfesörMcGonagall,SeçmenŞapka'yıonunbaşınayerleştirdiveşapkakoyukırmızıkafayadokunduktandahabirsaniyegeçtikihaykırdı,

"Gryffindor!"

Harry Snape‘in hafifçe inlediğini duydu. Lily şapkayı çıkarttı, ProfesörMcGonagall‘averdivealkışlayanGriffindor'laradoğruaceleyleyürüdü,ancakgeçerkenSnape‘ebirbakışattığındayüzündehafifüzgünbirgülümseyişvardı.

Harry,Sirius‘unonayeraçmak içinkenarakaydığınıgördü.Kızonabirbakışattı,onutrendentanımışgibigöründüvekollarınıkavuşturuponasırtınıdöndü.

Listenin okunması devam etti. Harry, Lupin, Pettigrew ve babasının daGriffindormasasındakiLilyveSirius‘a katıldıklarını gördü.Sonunda seçilmekiçin sadece bir düzine kadar öğrenci kaldığında ProfesörMcGonagall Snape‘içağırdı.

Harryonunlatabureyekadaryürüdüveşapkanınbaşınayerleştirilmesiniizledi."Slytherin!"diyehaykırdıSeçmenŞapka.

VeSeverusSnape,Lily‘denuzağa,Salon‘undiğertarafınınadoğruyürüdü,ordaaralarındagöğsündebir öğrenci başkanı rozetinin parlamakta olduğuveSnapeyanına otururken sırtına hafifçe vuran Lucius Malfoy‘un da bulunduğu birkalabalıkneşeylealkışlıyordu...

Vesahnedeğişti...

LilyveSnapeşatonunçimenlerindeyürüyor,bellikitartışıyorlardı.Harryonlarıyakalayıpdinleyebilmek içinaceleetti.Onlaraulaştığında ikisinindenekadaruzamışolduklarınıfarketti.Seçmelerdensonrabirkaçyılgeçmişgibiydi.

"...arkadaşolduğumuzudüşünmüştüm?"diyorduSnape,"Yakınarkadaş?"

"Öyleyiz,Sev, ama etrafta birlikte takıldığın insanların bazılarını sevmiyorum!Üzgünüm ama Avery ve Mulciber‘den nefret ediyorum! Mulciber! Onda nebuluyorsun Sev, o tüyler ürpertici!MaryMcDonald‘a geçen gün ne yapmayakalkıştıbiliyormusun?"

Lilybirsütunauzanıponasırtınıdayadıveonunzayıf,solgunyüzünebaktı.

"Obirşeydeğildi,"dediSnape."Bireğlenceydi,hepsibu-"

"KaraBüyü'ydüvebununkomikolduğunudüşünüyorsan-"

"Peki,Pottervearkadaşlarınınyaptıklarınanedemeli?"diyesorduSnape.

Bunu söylerken rengi tekrar uçup gitti, görünüşe göre içerlediğini ört basedememişti.

"Potterneyapmış?"dediLily.

"Gecelerisinsisinsidolaşıyorlar.OLupin‘degaripbirşeylervar.Nereyegidipduruyor?"

"Ohasta,"dediLily,"Onunrahatsızolduğunusöylüyorlar-"

"Heraydolunaydamı?"dediSnape.

"Teorinibiliyorum,"dediLily, sesi soğukçıkmıştı. "Buaradaonlaranedenbukadartakmışdurumdasın?Gecelerineyaptıklarınınedenumursuyorsun?"

"Sadecesanaonlarınherkesinsandığıkadarmuhteşemolmadıklarınıgöstermeyeçalışıyorum."Bakışlarındakiyoğunlukkarşısındakızkızardı.

"EnazındanKaranlıkBüyükullanmıyorlar."Sesini alçalttı. "Gerçektennankördavranıyorsun.Ogeceneolduğunuduydum.SinsiceBağıranBaraka‘dakitünele

gitmişsinveaşağıdakiherneyseJamesPottersenikurtarmış-"

Snape‘in bütün yüzü buruştu ve şaşkınlık ve öfkeyle karmakarışık oldu,"Kurtarmış?Kurtarmış?Kahramanı oynadığını falanmı düşünüyorsun?Kendipostunu ve arkadaşlarınınkini kurtarıyordu! Sen hiç- sana, sana müsaadeetmeyeceğim-"

"Müsaadeetmek?Müsaade?"

Lily‘ninparlakyeşilgözlerikeskindi.Snapeaynıyeregeridönmüştü.

"Bunu demek istemedim- sadece seni kandırmalarını istemiyorum- o seniarzuluyor, James Potter seni arzuluyor!" Kelimeler içinden isteği dışındaçekiliyormuş gibiydi. "Ve o... herkes onun... yüce Quidditch kahramanıolduğunudüşünüor...amadeğil-"

Snape‘insertliğivehoşnutsuzluğuonututarsızgösteriyorduveLily‘ninkaşlarıalnınadoğrudahadahavayakalkıyordu.

"JamesPotter‘ınkendinibeğenmişbirgıcıkolduğunubiliyorum,"dediSnape‘insözünükeserek.

"Bunubanasöylemenegerekyok.AmaMulciberveAvery‘ninmizaçlarıkötü.Kötü, Sev. Onlarla nasıl arkadaş olduğunu anlayamıyorum." Harry, Snape‘inMulciberhakkındakikınamalarıduyduğundanşüpheliydi.OnunJamesPotter‘ahakaret ettiğini duyduğu anda bütün vücudu rahatlamıştı ve birlikte ileriyürürlerkenSnape‘inadımlarındayenibirgevşeklikvardı...

Vesahneeridi...

Harry,Snape‘inKaranlıkSanatlaraKarşıSavunmaS.B.D.‘sininardındanBüyükSalon‘u terk etmesini izledi, dolaşarak şatodan uzaklara ve yanlışlıkla James,Sirius, Lupin ve Petttigrew‘un bir kayın ağacının altında oturdukları noktayayakınbiryerevarmasınıizledi.AncakHarry,bukezmesafesinikorudu,çünküJames‘inSeverus‘uhavayakaldırıpalayedeceğinibiliyordu;neolduğunuvenesöylediğini biliyordu ve bunları duymak ona zevk vermiyordu... Lily‘nin degrubakatılıpSnape‘i savunduğunugördü.Uzaktan Snape‘in küçük düşmüşlükveöfkeyleoaffedilmezkelimeyibağırdığınıduydu:"Bulanık."

Sahneeridi..."Üzgünüm."

"İlgilenmiyorum."

"Üzgünüm!"

"Nefesiniboşaharcama."Gecevaktiydi.

Lily üzerinde geceliğiyle Griffindor Kulesi‘nin girişindeki Şişman Hanım‘ınportesiönündekollarınıönündekavuşturarakduruyordu.

"SırfMarybanaburadauyuyacağınkonusundatehditlersavurduğunusöylediğiiçingeldim."

"Uyuyacaktım.Yapardım.SanaaslaBulanıkdemekistemedim,sadeceağzımdankaç-"

"Ağzındankaçtı?"Lily‘ninsesindeenufakbiracımayoktu."Artıkçokgeç.Seniyıllardırdefalarcabağışladım.Arkadaşlarımınhiçbiriseninlekonuşmamaanlambile vermiyor. Senle ve senin şu değerli küçük Ölüm Yiyen arkadaşlarınla-görüyorsunya,bunukendinbileinkâretmiyorsun!Kendinindeneolmayadoğrugittiğini inkar etmiyorsun! Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen‘e katılmak içinsabırsızlanıyorsun,değilmi?"

Snape,ağzınıaçtıancakhiçbirşeydemedenkapattı.

"Artıkdahafazlarolyapamam.Senyolunuseçtin,bendekendiminkini."

"Hayır-dinle,benistememiştim-"

"-bana Bulanık demeyi mi? Ama sen bütün Muggle-doğumluları böyleçağırıyorsunSeverus.Benimnedenfarkımolsunki?"

Okonuşmanıneşiğindemücadeleediyormuşgibigöründü,ancakLilyyüzündehorgörenbirifadeyledöndüveportredeliğindentırmandı...

Koridor eridi ve sahne yeniden oluşmadan önce biraz daha fazla zamangeçti:Harry‘nin etrafındankiler katılaşana kadar değişen şekiller ve renkler arasındahavada uçuyormuş gibi oldu ve sonunda ayakları karanlıkta, soğuk ve terkedilmiş gibi görünen, rüzgarın birkaç yapraksız ağacın dalları arasında ıslıkçaldığıbirtepeyedeğdi.YetişkinSnapesıksıknefesalarakelindeasasınısıkıcatutmuş bir şekilde birini ya da birşeyleri bekliyormuş gibi döndü... KorkusuHarry‘ye de bulaşmış gibiydi, kendisinin zarar göremeyeceğini bilmesinerağmenodaSnape‘inneyi beklediğini görmek istercesineomzunun üzerindenbirgözattı-

Sonra nedensiz, çentikli bir beyaz ışık havada uçarak belirdi. Harry şimşekçaktığını düşündü ancak Snape‘in asası fırlamıştı ve o dizlerinin üzerinedüşmüştü.

"Beniöldürme!"

"Amacımbudeğildi."

Dumbledore‘un cisimlenmesinin çıkardığı ses dalların arasındaki rüzgartarafındanbastırılmıştı.Snape‘incüppesibirkırbaçgibisallanıyorduveasadançıkanışıktayüzüaydınlanmışkenonunönündedikildi.

"PekalaSeverus?LordVoldemort‘unbanamesajıne?"

"Hayır-mesajyok-benkendiisteğimleburayageldim!"

Snape ellerini büküyordu. Düzensiz bir biçimde yayılan saçları, etrafındauçuşurkenbirazdeligibigörünüyordu.

"Ben-benburayabiruyarı-hayır,birricaiçingeldim-lütfen-"

Dumbledore asasını şaklattı.Yapraklar ve otlar gece içinde etraflarındauçuşsadaartıktepeninonoktasında,Snape‘leyüzyüzedurduklarıoyerde,başkahiçbirsesçıkmadı.

"BirÖlümYiyen‘inbendennegibibiristeğiolabilirki?"

"Ke-Kehanet...tahminler...Trelawney..."

"Ah,evet,"dediDumbledore."LordVoldemort‘anekadarınıyetiştirdin?"

"Herşeyi-duyduğumherşeyi!"dediSnape."Bunedenle-buyüzden-kehanetinLilyEvansanlamınageldiğinidüşündü!"

"Kehanet bir kadından bahsetmiyordu," dedi Dumbledore. "Temmuz‘unsonlarındadoğanbirerkekçocuğundanbahsediyordu-"

"Ne demek istediğimi biliyorsun! O bunun onun oğlu demek olduğunudüşünüyor,onuavlayacak-hepsiniöldürecek-"

"Eğer o senin için bu kadar değerliyse," dedi Dumbeldore, "eminim LordVoldemort onun canını, senin için bağışlayacaktır?Oğluna karşılık annesi içinmerhametdileyemezmisin?"

"Ona-onasordum-"

"Beniiğrendiriyorsun,"dediDumbledore,Harryonunsesindedahaöncehiçbukadar saygısız bir ton görmemişti. Snape, biraz büzülmüş gibi görünüyordu."Öyleyse senin umrunda değil demek, kocasınınve oğlunun öldürülmesi? Senistediğinialdıktansonraonlarölsedeolur?"

SnapehiçbirşeydemedensadeceDumbledore‘abaktı.

"Hepsinigizle,ozaman,"dediçatlaksesle."Onu-hepsini-koru.Lütfen."

"PekisenkarşılığındannevereceksinSeverus?"

"Kar-karşılığında?"SnapeDumbledore‘aağzıaçıkbakakaldı,Harrybiran içinonunprotestoedeceğinidüşündü,amauzunbiranınardından"Hiçbirşey."dedi.

Tepe soluklaştı ve Harry bir şeyin yaralı bir hayvan kadar korkunç bir sesçıkarmaktaolduğuDumbledore‘unodasındaayağakalktı.Snapebirsandalyeyeyığılmış gibi görünüyordu ve Dumbledore acımasız bir ifadeyle tepesindedikiliyordu. Birkaç dakika sonra Snape yüzünü kaldırdı, sanki o tepeden buzamanayüzyıllarboyuncaıstırapiçindeyaşamışbiradamgibigörünüyordu.

"Ben...Düşünmüştümki...Onları...Koruyacağını..."

"OveJamesyanlışkişiyegüvendiler,"dediDumbledore.

"Tıpkı senin gibi Severus. Lord Voldemort‘un onun canını bağışlayacağınıummuyormuydun?"Snapehafifcenefesalıyordu.

"Oğluyaşıyor,"dediDumbledore.

Snapebıktırıcıbirsineğikovmakistergibibaşınıhafifçesilkeledi.

"Oğlu hayatta. Kesinlikle onun gözlerini almış, kesinlikle. Lily Evans‘ıngözlerininşekliniverenginihatırlıyorsundur,eminimki?"

"YAPMA!"diyeböğürdüSnape."Ogitti...öldü..."

"BuvicdanazabımıSeverus?"

"Keşke...keşkebenölmüşolsaydım..."

"Bunun kime ne faydası olurdu?" dedi Dumbledore soğuk soğuk. "Eğer LilyEvans‘ıseviyorduysan,onugerçektensevmiştiysen,önündekiyolgayetaçık."

Snape bir acı sisinin içinden bakıyormuş gibiydi, sanki Dumbeldore‘unsözlerininonaulaşmasızamanalıyordu.

"Ne-nedemekistiyorsun?"

"Onunnedenvenasılöldüğünübiliyorsun.Bununboşyereolmadığındaneminol.Lily‘ninoğlunukorumamayardımcıol."

"Onunkorumayaihtiyacıyok.KaranlıkLordgitti-"

"Karanlık Lord geri dönecek ve Harry Potter o zaman korkunç bir tehlikeniniçindeolacak."

Uzun bir duraklama oldu ve Snape yavaşça kontrolünü geri kazanıp nefesinitopladi. Sonunda konuştu, "Pekala. Pekala. Ancak asla- asla Dumbledore,söylemeyeceksin! Bu ikimizin arasında olmalı! Yemin et! Bunu kaldıramam...özellikledePotter‘ınoğlunu...Sözünüistiyorum!"

"Söz, Severus, senin iyiliğini asla çıkarmayacağım" diye iç çektiDumbledore,Snape‘inhaşinvekederliyüzünebakarak."Eğerısrarediyorsan..."

Ofis kayboldu, ancak anında tekrar belirdi. Snape,Dumbledore‘un önünde biraşağıbiryukarıodayıturluyordu.

"-babasıkadarvasatvekendinibeğenmiş,ısrarlıbirkuralyıkıcı,kendisiniünlübulmaktanhoşnut,ilgimeraklısıveküstah-"

"Sen görmek istediğin şeyi görüyorsun, Severus," dedi Dumbledore, gözleriniBugünkü Biçim Değiştirme‘nin bir kopyasından kaldırmadan. "Diğeröğretmenler oğlanın alçak gönüllü, cana yakın ve makul derecede yetenekliolduğunu söylüyor. Ben de kişisel olarak onun cazip bir çocuk olduğunudüşünüyorum."

Dumbledoresayfayıçevirdiveyinebakmaksızınkonuştu,"Quirrell‘agözkulakoluyorsun,değilmi?"

Renkler fırıl fırıl döndü ve herşey karardı, Snape ve Dumbledore fonda NoelBalosu‘nunsonkatılımcıları da yürüyerek yataklarına giderken aralarında kısabirmesafeyleGirişSalonu'ndaduruyordu.

"Ee?"diyemırıldandıDumbledore.

"Karkaroff‘un işareti de karardı. Panikliyor, hak ettiği cezadan korkuyor;Karanlık Lord‘un düşüşünden sonra Bakanlık'a ne kadar yardımcı olduğunubiliyorsun." Snape, Dumbeldore‘un eğri burnunun profiline doğru baktı."Karkaroffişaretyanarsakaçmayaniyetleniyor."

"Öylemi?"dediDumbledorehafifbir sesle,FleurDelacourveRogerDavierskıkırdayarakarazidengeliyordu."Vesendeonakatılmayaimreniyorsun?"

"Hayır,"dediSnape,karagözleriFleurveRoger‘ınuzaklaşanfigürleriüzerinde."Benöylekorkakdeğilim."

"Hayır," diye katıldıDumbledore. "IgorKarkaroff‘tan daha cesur bir adamsın.

Bilirsin,bazendüşünüyorumdafazlaerkenyargıyavarıyoruz..."

VeıstırapçekiyormuşgibigörünenSnape‘ibırakarakyürüyüpgitti...

Ve Harry bir kez daha Dumbledore‘un ofisindeydi. Gece yarısıydı, masasınınarkasındaki taht gibi sandalyede hafifçe eğilmiş olanDumbledore yarı uykulugörünüyordu. Sağ eli yana sarkmıştı, kararmış ve yanmış görünüyordu. Snapesol eliyle yoğun altın bir iksir olan kadehi Dumbledore‘un ağzına devirirkendiğeriyleasasınıbileğedeğdirerekbüyülermırıldanıyordu.Biryadaikidakikasonra,Dumbledore‘ungözkapaklarıtitreyerekaçıldı.

"Neden," dedi Snape giriş yapmaksızın. "neden o yüzüğü taktın?Üzerinde birlanetvarmış,eminimsendefarketmişsindir.Nedenonadokundun?"

Marvolo Gaunt‘un yüzüğü Dumbledore‘un önünde, masanın üzerindeduruyordu.ÇatlamıştıveonundaönündeGryffindor‘unKılıcıduruyordu.

Dumbledoreyüzünüburuşturdu.

"Ben...aptallıkettim.Fazlasıylaayartıldım..."

"Netarafındanayartıldın?"

Dumbledorecevapvermedi.

"Buraya dönmeyi başarman bile bir mucize!" Snape‘in sesi öfkeliydi. Buyüzükte anormal derecede güçlü bir lanet var, ki içerdiği şeyin sadece buolduğunuumalım;elindekilanetibirsüreliğineyakaladım,taki-"

Dumbledorekararmışveişeyaramazelinikaldırdı,vebirantikayabakıyormuşgibibirilgiyleonuinceledi.

"İyiişçıkardın,Severus.Sencenekadarzamanımvar?"

Dumbledore‘un sesi sohbet ediyormuş gibiydi; sanki hava tahminlerinisormuştu.Snapeduraksadıvesonrakonuştu,"Bunusöyleyemem.Belkibiryıl.Bu tip bir büyü sonsuza kadar durdurulamaz.Aslınabakarsan yayılacaktır, buzamanlagüçlenecekbirtürbüyü."

Dumbledoregülümsedi.Biryıldandahakısabirsüreyaşayacağıhaberionunerahatsızetmişnedeendişelendirmişti.

"Bençokşanşlıyım,senyanımdaolduğuniçinsondereceşanslıyım,Severus."

"Benibirazdahaerkençağırsaydın,sanadahafazlazamankazandırabilirdim!"dedi Snape öfkeyle.Kırılmış yüzüğe ve kılıca baktı. "Yüzüğü kırmanın laneti

kaldıracağınımıdüşündün?"

"Onun gibi bir şey... şüphe yok ki çıldırmış olmalıydım..." dedi Dumbledore.Biraz çabayla sandalyesinde dikleşti. "Aslında, bu hatalar ileride daha fazlasorunyaratacak."

Snapetamamıylakafasıkarışmışgörünüyordu.Dumbledoregülümsedi.

"Ben Lord Voldemort‘un çevremde oluşturduğu plana göre hareket ediyorum.ZavallıoğlanMalfoy‘abeniöldürtmeplanlarında."

Snape, Harry‘nin sık sık yaptığı gibi Dumbledore‘un karşısındaki sandalyeyeoturdu. Harry onunDumbledore‘un lanetli eli hakkında daha fazla konuşmakistediğini görebiliyordu, ancak diğeri konuyu daha fazla uzatmayı nazikçereddetti.Snapekaşlarınıçatarakkonuştu,KaranlıkLord,Draco‘nunbaşarmasınıbeklemiyor. Bu Lucius‘un son zamanlardaki çuvallamalarının bariz bir cezası.OnunbaşarısızolarakfaturasınıödemesiniseyretmekDraco‘nunailesineyavaşyavaşyapılanbirişkence."

"Kısacası, oğlana tıpkı bana olduğu gibi bir ölüm cezası bildirildi." dediDumbledore. "Şimdi, işin doğalhalefini düşünmeliyim,Draco başarısız olursasenyaparmısın?"

Kısabirduraklamaoldu.

"Kibence,budaKaranlıkLord‘unplanladığışey."

"LordVoldemort,yakıngelecekteHogwarts‘tabirajanaihtiyacınınkalmayacağıbirzamanıngeleceğinimiöngörüyor?"

"Okulunenindesonundakendielindeolacağınainanıyor,evet."

"Peki ya onun eline düşerse," dedi Dumbledore neredeyse bir fısıltıyla,"Hogwarts‘takiöğrencilerikorumakiçinbütüngücünlemücadeleedeceğinedairbanasözverirmisin?"

Snapesertçebaşıylaonayladı.

"Güzel. Öyleyse. Önceliğin Draco‘nun neyin peşinde olduğunu bulman.Korkmuş genç bir çocuk etrafındakilere olduğu kadar kendisine de zararlıdır.Onayardımveakılteklifet,kabuledecektir,seniseviyor-"

"-babasıiltimasınıkaybettiğindenberidahaaz.Dracobenisuçluyor,benimzorlaLucius‘unyerinialmamgerektiğinidüşünüyor."

"Her neyse, sen dene. Ben kendimden ziyade oğlanın döndüreceği dolaplarıntesadüfî kurbanları için endişeleniyorum. Sonunda, tabi ki onu LordVoldemort‘ungazabındankurtarmakiçinyapacaktekbirşeyimizolacak."

Snape‘in kaşları havaya kalktı, sorarken sesi alaylıydı. "Ne yani, senöldürmesineizinvermeyeminiyetlisin?"

"Tamolarakdeğil.Benisenöldürmelisin."

Sadecegaripbirtıkırtıylabozulanuzunbirsessizlikoldu.Ankakuşubirmiktarkemiğikemiriyordu.

"Bunu şimdi yapmamı ister misin?" diye sordu Snape, sesinde derin bir ironivardı."Yoksamezartaşıyazısınıyazdırmakiçinbirkaçdakikaistermisin?"

"Ah, hemen şimdi değil," dedi Dumbledore gülümseyerek. "Sanırım o angelecek, kendiliğinden gelişecektir. Bu gece olanlara bakılırsa," diye kurumuşeliniişaretetti,"birseneiçindegerçekleşecek."

"Eğer ölmeyi umursamıyorsan," dedi Snape sert sert, "neden Draco‘nunyapmasınaizinvermiyorsun?"

"O oğlanın ruhu henüz o kadar hasar almadı," dedi Dumbledore. "Buna bensebepolamam."

"PekiyabenimruhumDumbledore?Benimki?"

"Yaşlı bir adamı acı ve küçük düşmekten kurtarmanın ruhuna zarar veripvermeyeceğini yalnızca sen bilebilirsin," dedi Dumbledore. "Bu büyük iyiliğisenden rica ediyorum, Severus, çünkü Chudley Cannon‘ların bu yılki ligdesonuncu bitireceklerini bildiğim kadar ölümün yaklaşmakta olduğundan daeminim.İtirafetmeliyimki,çabukveacısızolmasınıtercihederim,uzatmalıvekarmakarışık bir hale gelmesindense, mesela Greyback‘in de dahil olduğu birtane gibi Voldemort'un onu yeniden çalıştırmaya başladığını duydum. Ya dayemedenönceyiyeceğiyleoynamayısevensevgiliBellatrix."

Sestonuyumuşaktı,ancakgözleriSnape‘inkilerideliyordu,tıpkıHarry‘ninkileridedeldiklerigibi,sankibahsettikleriruhonagörülebiliyormuşgibiydi.SonundaSnapeyinesertçebaşıylaonayladı.

Dumbledoretatminolmuşgörünüyordu.

"Teşekkürler,Severus..."

Ofis kayboldu, bu kez Snape ve Dumbledore alacakaranlıkta şatonun ıssız

topraklarındageziniyorlardı.

"Birlikte odaya kapandığınız bütün o akşamlar boyunca Potter‘la neyapıyorsunuz?"diyesorduSnapekabaca.

Dumbledorebezmişgörünüyordu.

"Neden? Ona daha fazla ceza vermeye çalışmayacaksın, değil mi Severus?Oğlansonundacezaolmadığızamandandahafazlasınıcezadageçirecek."

"Yinebabası-"

"Bakışları belki ama en derin mizacı daha çok annesi gibi. Harry ile zamangeçiriyorum çünkü onunla tartışmam gereken şeyler, çok geç olmadan onaaktarmamgerekenbilgilervar."

"Bilgiler,"diyetekrarladıSnape."Onagüveniyorsun...Banagüvenmiyorsun."

"Bugüvenmeselesideğil.Benim,ikimizindebildiğigibi,kısıtlızamanımvar.Oğlana yapması gereken şeyi yapabilmesi için yeterli bilgiyi vermekzorundayım."

"Pekibennedenaynıbilgiyesahipolamıyorum?"

"Bütün sırlarımı tek bir sepete koymamayı tercih ederim, özellikle de o sepetLordVoldemort‘unsağkoluolarakonunlafazlacazamangeçiriyorsa."

"Bunuseninemirlerinyüzündenyapıyorum!"

"Veçokdaiyibeceriyorsun.Sakınseninkendiniattığıntehlikeyiazımsadığımıdüşünme,Severus.Voldemort‘aönemlibilgiymişgibigörünenşeyleriveripasılgerekenlerisaklamayıbecerebildiğiniçinhiçkimseyedeğil,sanagüvenirim."

"YinedeZihinbend'i beceremeyen, sihir gücüvasat olan,veKaranlıkLord‘unzihninedirekbirbağlantısıbulunanbirçocuğaaçıkveriyorsun!"

"Voldemort o bağlantıdan korkuyor," dedi Dumbledore. "Harry‘nin zihninipaylaşmanıngerçektenasılbirşeyolduğunadairufakbirtatalalıdahaçokuzunzamanolmadı.Buonundahaönce tatmadığıkadar büyükbir acıydı.Bir dahaHarry‘yehükmetmeyeçalışamayacak,bundaneminim.Enazındanbuşekilde."

"Anlamıyorum."

"Lord Voldemort‘un ruhu, sakatlanmış haliyle, Harry‘ninki gibi ruhla yakıntemasıkaldıramaz.Donmuşçeliktekidil,ateştekibirbeden-"

"Ruhlar?Bahsettiğimizşeyzihinlerdi!"

"Harry veVoldemort‘un olayında, birinden konuşmak diğerinden bahsetmekleaynışeydir."

Dumbledore yalnız olduklarından emin olmak için etrafına bir göz attı. ArtıkYasakOrmanyakınlarındaydılar,ancakçevredekimseyeaitenufakbirizyoktu.

"Senbeniöldürdüktensonra,Severus-"

"Banaherşeyianlatmayıreddediyorsun,ancakyinedebuküçükhizmetibendenbekliyorsun!" diye hırladı Snape, şimdi sıska yüzde gerçek bir öfke patlakvermişti. "Sanki anlaşma olmuş gibi kabul ediyorsun Dumbledore! Belki benfikrimideğiştirdim!"

"Banasözverdin,Severus.Vebanaborçluolduğunhizmetlerdenbahsederken,gençSlytherinarkadaşınagözkulakolmayıkabulettiğinidüşünüyordum?"

Snapekızgınveisyankargörünüyordu.Dumbledoreiççekti.

"Bugeceofisimegel,Severus,saatonbirde,böylecesanahiçgüvenmediğimdenbirdahaşikâyetetmezsin..."

Tekrar Dumbledore‘un ofisindelerdi, Dumbledore sessizce oturan Snape‘inetrafındakonuşarakyürürkenpencerelerkaranlık,Fawkessessizdi.

"Harrysonanakadar,gerçektengerekliolanakadarbilmemeli,yoksayapmasıgerekenşeyiyapacakgücünasılbulabilir?"

"Neyapmasıgerekiyor?"

"BuHarryilebenimaramda.Şimdiiyidinle,Severus.Birangelecekki-benimölümümden sonra- tartışma benimle, sözümü kesme! Lord Voldemort‘unyılanınınhayatındanendişeduyduğubirzamangelecek."

"Nagini‘ninmi?"Snapeşaşırmışgörünüyordu.

"Kesinlikle.EğerLordVoldemortbirgünonuemirleriniyerinegetirmeküzeresalmayı bırakırsa ve onu sihirli bir korumanın altında güvende bekletmeyebaşlarsa,sanırımancakozamanHarry‘yesöylemeninvaktigelmiştir."

"Nesöylemenin?"

Dumbledorederinbirnefesaldıvegözlerinikapattı.

"Ona de ki, Lord Voldemort‘un onu öldürmeye çalıştığı akşam, Lily kendihayatını ikisi arasına bir kalkan gibi koyduğunda, Öldüren Lanet LordVoldemort‘ageri teptiveVoldemort‘unruhununbirkısmıkalanındanayrılarakkendisiniyıkılanbinadahayattakalantekkişininruhununbiryerlerinekilitledi.LordVoldemort‘un bir kısmıHarry‘nin içinde yaşıyor ki bu da ona yılanlarlakonuşabilme yeteneği veriyor ve de Lord Voldemort‘un zihniyle onun nasılolduğunu hiç anlayamadığı bir bağlantı sağlıyor. Ve Voldemort‘un farkedemediği bu ruh parçası Harry‘nin içinde güvende olduğu sürece LordVoldemortölemez."

Harryikiadamıçokuzunbirtünelinsonundanizliyormuşgibiydi,seslerigaripbirşekildekulaklarındaçınlıyordu.

"Yanioğlan...oğlanölmelimi?"diyesorduSnapesükunetle.

"VebunuVoldemort‘unkendisiyapmakzorunda,Severus.Buzorunlu."

Yineuzunbirsessizlik.SonundaSnapekonuştu:"Düşünmüştümki...buncayılboyunca...onusırfonuniçinkoruduğumuzudüşünmüştüm.Lilyiçin."

"Onu koruduk çünkü ona öğretmemiz, onu yetiştirmemiz ve gücünükazanmasına yardım etmemiz gerekiyordu." dedi Dumbledore, gözleri halasımsıkıkapalıydı.

"Bu arada, aralarındaki bağlantı parazitli de olsa giderek güçleniyor. Bazenbundankendisininbileşüphelendiğinidüşünüyorum.Eğeronutanıyorsam,işleriöyle bir ayarlardı ki kendi ölümüyle karşılaşmayı göze aldığında, buVoldemort‘undasonudemekolurdu."

Dumbledoregözleriniaçtı.Snapedehşetedüşmüşgörünüyordu."Onusırfdoğruzamandaölebilsindiyemihayattatuttun?"

"ŞaşırmaSeverus.Buzamanakadarkaçadamvekadınınölümünüseyrettin?"

"Son zamanlarda, sadece hayatını kurtaramadıklarımın," dedi Snape. Ayağakalktı."Benikullandın."

"Negibi?"

"Senin için ajanlık yaptım, yalan söyledim, kendimi hayati tehlikelere attım.HerşeyLilyPotter‘ınoğlunukorumak içindi.Şimdibanaonukurbanlıkkoyungibibüyüttüğünüsöylüyorsun-"

"Bu insana dokunuyor, Severus," dedi Dumbledore ciddi bir ifadeyle. "Tüm

bunlardansonraHarry‘yiönemsediğiniçinmideğiştin?"

"Onumu?"diyebağırdıSnape."ExpectoPatronum!"

Ve asasının ucundan gümüş bir ceylan fırladı. Ofisin zeminine düştü, ofisisekerek geçti ve pencereden dışarı süzüldü. Dumbledore onun uçarakuzaklaşmasını izledi, gümüşi ışıltı solup kaybolduğunda gözleri yaşlarla doluolarakSnape‘edöndü.

"Buncazamansonrabilemi?"

"Herzaman,"dediSnape.

Ve sahne değişti. Bu kez Harry, Snape‘in masasının arkasındaki Dumbledoreportresiylekonuştuğunugördü.

"Voldemort‘aHarry‘nin teyzesive eniştesinin evindenayrılışınınkesin tarihinivereceksin," dedi Dumbeldore. Bunu yapmamak şüphe uyandırır, Voldemortsana inanıyorken onu iyi bilgilendir. Ancak, bence Harry‘nin güvenliğinisağlayacakolankopyalarıdadoğruolarakkullanmalısın.Eğer takibekatılmakzorunda kalırsan üstüne düşeni iyi oynadığından emin ol... Senin mümkünolduğuncauzunbirsüredahaLordVoldemort‘unfavorileriarasındakalacağınıumuyorum,yoksaHogwartsCarrow'larınmerhametinekalır..."

Şimdi de Snape tanıdık olmayan bir tavernada Mundungus‘la kafa kafayavermişti, Mundungus‘un yüzü tuhaf şekilde boş görünüyordu, Snapekonsantrasyonlakaşlarınıçatmıştı.

"ZümrüdüAnkaYoldaşlığına,"diyemırıldandıSnape,"kopyalarıkullanmalarınıönereceksin.ÇokÖzlüİksir.BirbirininaynısıPotter'lar.Buişeyarayabilecektekşey. Bunları sana söylediğimi unut. Sanki kendi fikrinmiş gibi söyle. Anlıyormusun?"

"Anladım,"dediMundungus,gözleriodaksızbirşekildebakıyordu...

VeHarryberrak,karanlıkbirgecedesüpürgesindeuçmaktaolanSnape‘inyanıbaşındaydı: Ona diğer kukuletalı Ölüm Yiyenler eşlik ediyordu, önlerinde deLupinveaslındaGeorgeolanbirHarry...BirÖlümYiyenSnape‘inönünedoğruhareketlendiveasasınıçekerektamLupin‘insırtınanişanaldı.

"Sectum-sempra!"diyebağırdıSnape.

AncakÖlümYiyen‘inasatutanelihedeflenerekgönderilenbüyüonuıskaladıveGeorge‘unkulağınavurdu-

Bir sonrakinde Snape, Sirius‘un eski yatak odasında diz çökmüştü. ElindekiLily‘nin eski bir mektubunu okurken kanca burnundan aşağıya yaşlarsüzülüyordu.İkincisayfadayalnızcabirkaçsatıryazıyordu:

“-ilearkadaşolabilirlermiş.BenceGellertGrindelwaldaklınıkaçırmış!Sevgilerimle,Lily.

Snape, Lily‘nin imzasını taşıyan sayfayı ve onun aşkını alıp cüppesinin içinetıktı.Elinde tutmaktaolduğu fotoğrafı da yırttı ve James ileHarry‘nin olduğuparçayıçekmecelerinaltınadoğruatarakLily‘ningülmekteolduğukısmıaldı...

BukezPhineasNigellusaceleyleportresinegeldiğindeSnape,yenidenmüdürünçalışmaodasındaydı."Müdürüm!DeanOrmanı‘ndakampyapıyorlar!Bulanık-"

"Okelimeyikullanma!"

"-Grangerdenilenkızefendim,çantasınıaçarkensöyledi,bendeonuduydum!"

"Güzel. Çok güzel!" diye haykırdı Dumbledore‘un müdür sandalyesininarkasında durmakta olan portresi. "Şimdi, Severus, kılıç! Unutma ki o sadeceihtiyaç ve büyük kahramanlık anlarında alınmalıdır- ve onu senin verdiğinibilmemeli! Eğer Voldemort, Harry‘nin zihinin okur da ona yardım ettiğinigörürse-"

"Biliyorum," dedi Snape kısaca. Dumbledore‘un portesine yaklaştı ve onukenara itti. Tablonun savrulup öne açılmasıyla ortaya çıkan oyukta saklanmışolanGryffindor'unKılıcı'nıaldı.

"Ve bana hala bu kılıcı Potter‘a vermenin neden bu kadar önemli olduğunusöylemeyecekmisin?"dediSnape,cüppesininüzerineseyahatpelerininiatarken.

"Hayır, sanmıyorum," dedi Dumbledore‘un portresi. "O onunla ne yapacağınıbilir.VeSeverus,dikkatliol,GeorgeWeasley‘ninkazasındansonrasanaokadardanazikdavranmayabilirler-"

Snapekapıdadöndü.

"MeraketmeDumbledore,"dedisoğuksoğuk."Birplanımvar..."

VeSnapeodayıterketti.Harry,Düşünseli‘ndendışarıçıktı,dakikalarsonraaynıhalıyle döşenmiş yerde uzanıyordu; Snape sanki az önce o kapıyı kapatmış

gibiydi.

OTUZDÖRDÜNCÜBÖLÜM:TEKRARORMAN

En sonunda, gerçek. Bir zamanlar zaferin sırlarını öğrendiğini sandığı ofisintozlu halısında yüzü koyun bir şekilde yatan Harry, artık kurtulmasına ümitverilmediğini anlamıştı.Onun işiÖlüm‘ünmemnuniyet dolu kollarına sakinceyürümekti.Yolboyunca,Voldemort'uhayatabağlayanbağlardangeriyekalanlarıyok edecek, böylece en sonunda kendisini Voldemort'un yoluna atabilecek vekendini korumak için asasını bile kaldırmayacaktı, son temiz bir şekildegelecekti, ve Godric's Hollow'da bitirilmesi gereken iş tamamlanmış olacaktı.İkisideyaşamayacak,ikisidekurtulamayacaktı.

Harrygöğsündekalbininşiddetleattığınıhissediyordu.İçindekiölümkorkusunarağmendahahızlıatmasıveHarry'yiyiğitçehayattatutmasınekadardagaripti.Ama kalbi durmalıydı, ve yakında duracaktı da. Onun atış sayısısınırlandırılmıştı. Harry'nin ayağa kalkıp son kez şatoda yürüyerek bahçeyeçıkması,oradandaormanagirmesinekadargeçensüreiçerisindekalbidahakaçkereatacaktı?

Harry yerde yatarken içinde haykıran cenaze davulu eşliğinde bir dehşet hissiüstündenakıpgeçti.Ölmekacıverecekmiydi?BöylezamanlardaHarry'nintekdüşündüğüölümünoluş anı veondankaçışolmuştu, ölümün kendisini ise hiçdüşünmemişti: Yaşama isteği her zaman ölüm korkusundan çok daha baskınolmuştu.AmaartıkölümHarry'ninkarşısınaondankaçmayıdeneyebileceğibirşekilde değil, Voldemort'u alt etmesi için tek çözüm yolu şeklinde çıkmıştı.Bitmişti,Harrybunubiliyordu,vegeriyekalantekşeyonunkendisiydi:ölüm.

Keşke Dört Numara Privet Drive‘ı son kez terk ettiği gece, asil anka tüyünesahipasasıonukurtardığızamanölmüşolsaydı!KeşkeHedwiggibineolduğunubile anlayamayacak kadar çabucak ölmüş olsaydı! Ya da keşke sevdiği birinikurtarmakiçinkendiniokişiyedoğrultulanasanınönüneatsaydı...Artıkanne-babasınınölümlerinebileimreniyordu.Kendiyokoluşunagidenbusoğukkanlıyürüyüşü yapmak için cesaretin farklı bir çeşidi gerekecekti. Harryparmaklarının hafifçe titrediğini hissetti veonları kontrol etmek için çaba sarfetti,onukimseningörmeihtimaliolmamasınarağmen;duvarlardakiportrelerinhepsiboştu.

Yavaşça,çokyavaşça,ayağakalktıvekalktığıgibikendinidahacanlı,yaşayanbedeniniisehiçolmadığıkadartetiktehissetti.Akıl,cesaretvebağlılıkdolubirkalp, nedendahaöncehiçkendisininasıl birmucize olduğu konusunda takdiretmemişti?Ama hepsi gidecekti... ya da en azından o,bedeninden ayrılacaktı.Nefesi yavaşça ve derinden geldi, ve ağzı ile boğazı tamamıyla kurudu, amagözlerideöyleydi.

Dumbledore'un ihaneti hemen hemen hiçbir şeydi. Tabii ki de daha büyük birplan vardı: Harry bunu göremeyerek budalaca davranmıştı, her şeyi şimdianlıyordu.Dumbledore'unonucanlıgörmek istemesikonusundaki tahminlerinihiçsorgulamamıştı.ArtıkyaşamsüresininHortkuluklar‘ınnekadarsüredeyokedildiğiylebağlantılıolduğunugörebiliyordu.DumbledoreonlarıyoketmeişiniHarry'yebırakmıştı,veoitaatkarbirşekildesadeceVoldemort'udeğil,kendisinide hayata bağlayan bağları söküp atmaya devam etmişti. Bu tehlikeli görevi,dahafazlahayatıharcamadan,zatenöldürülmekiçinişaretlenmişolanveölümübirfelaketdeğildeVoldemort'akarşıbirbaşkahamleolanbirçocuğavermeknekadardayalın,nekadardabasitti.

Ve Dumbledore, Harry'nin vazgeçmeyeceğini, sona doğru gitmeye devamedeceğinibiliyordu,busonkendisonuolsabile,çünküHarrykendisininaslındaneolduğunuöğrenmek içinbaşınıbelayasokmuştu,değilmi?OnudurdurmakiçingerekengücünkendindeolduğunukeşfedenHarry'ninartıkbaşkakimseninkendisinin yüzünden ölmesine izin vermeyeceğini Voldemort'un bildiği gibiDumbledoredabiliyordu.BüyükSalon'daölübirşekildeyatanFred'in,Lupin'inve Tonks'un görüntüleri tekrardan Harry'nin zihnine doluştular, ve Harry biranlığınazorluklanefesalabildi.Ölümsabırsızdı...

Ama Dumbledore Harry'yi fazla abartmıştı. O başarısız olmuştu: Yılanyaşıyordu. Harry öldürüldükten sonra bile Voldemort'u dünyaya bağlayanHortkuluklar'dan biri kalmıştı. Doğru, bu bir başkası için daha kolay bir işolacaktı. Harry bu işi kimin yapacağını merak etti... Ron ve Hermione neyapılmasıgerektiğinibiliyorlardıtabiikide...Dumbledore'un,Harry'ninsırlarınıdiğerikisineaçmasınıistemesininnedenidebuydu...böyleceeğerHarryyaşamömrünü biraz daha erkenden tamamlarsa Ron ve Hermione bayrağıdevralabilirlerdi...

Soğuk bir pencereye düşen yağmur damlaları gibi, bu düşünceler de ölmesigerektiğiyleilgilisugötürmezgerçeğinkatıyüzeyinepatpatdiyeçarptılar.Benölmeliyim.Bu,sonaermeli.

RonveHermioneilearalarındasankiçokuzakbirülkedeymişlergibiuzunbir

mesafevardı;Harryikisindençokuzunzamanönceayrılmışgibihissediyordu.Karar vermişti, hiçbir hoşça kal ve hiçbir açıklama olmayacaktı. Bu, beraberçıkamayacakları bir yolculuktu, ve ikisinin onu durdurma girişimleri değerlizamanıharcamaktanbaşkabirişeyaramayacaktı.Harryonyedinciyaşgünündealdığıyıpranmışaltınkolsaatinebaktı.Voldemort'unçocuğunteslimolmasıiçinverdiğibirsaatinyaklaşıkyarısıgeçmişti.

Harry ayağa kalktı. Kalbi, çılgına dönmüş bir kuş gibi kaburga kemiklerinedoğru atıyordu. Belki geriye az bir zamanının kaldığını biliyordu, belki desondanöncebiryaşamsüresiboyuncaatmasıgerekenatışsayısını tamamlamakararıalmıştı.Harryofiskapısınıkapatırkenarkasınabakmadı.

Şato bomboştu. Harry birden kendisini, sanki çoktan ölmüş de şatoyuhayaletimsi bir süzülüşle geçiyormuş gibi hissetti. Portredeki insanlar halaçerçevelerindedeğillerdi;tümmekanürkütücübirsessizlikteydi,sankihepsinincan damarı ölülerin ve yas tutanların tıka basa doldurduğu Büyük Salon'dayoğunlaşmıştı.

Harrygörünmezlikpelerininiüstüneçekti,aşağıkatlaraindiveensonundaGirişSalonu'ndakimermerbasamaklaravardı.Belki içindekiküçücükbirparça farkedilmeyi, görülmeyi, durdurulmayı umuyordu, ama pelerin her zamanki gibi,aşılamazdı,kusursuzdu,veHarrygirişkapısınakolaylıklaulaştı.

OandaNeville,Harry'ninyanındangeçti.Bahçedeniçeriyebircesettaşıyanikikişidenbiriydi.Harrycesedebirbakışattıvekarnındabirbaşkadonukpatlamadaha hissetti: Collin Creevey, reşit olmamasına rağmen Malfoy, Crabbe veGoyle'un yaptığı gibi peşlerinden gizlice gelmiş olmalıydı.Ölmek için henüzçokküçüktü.

"Biliyor musun? Onu kendim taşıyabilirim, Neville," dedi Oliver Wood, veCollin'iitfaiyecikavrayışıileomzunakaldırarakBüyükSalon'ataşıdı.

Nevillebir süreliğinekapınıngövdesineyaslandıve elinin tersiyle alnını sildi.Yaşlı bir adam gibi gözüküyordu. Ardından daha fazla cesedi geri almak içinbasamaklardanaşağıinerekkaranlığakarıştı.

Harry, Büyük Salon'un girişine bir bakış attı. İnsanlar etrafta dolaşıyor,birbirlerini tesellietmeyeçalışıyor, içiyor,ölülerinönündedizçöküyordu,amaHarry sevdiği insanlardan hiçbirini göremedi, Hermione'den, Ron'dan,Ginny'den,Weasley'lerinherhangibirinden,yadaLuna'danbir izyoktu.Harryonlarabirbakışatmak içingeriyekalan tümzamanınıverebileceğinidüşündü;fakatdahasonra,gözlerinionlardanayırmayagücüyetecekmiydi?Böylesidaha

iyiydi.

Harrybasamaklardanaşağıindivekaranlığakarıştı.Yaklaşıksabahındördüydü,ve bahçedeki ölümcül sessizlik Harry'ye sanki herkes nefesini tutuyormuş, veonun yapması gerektiği şeyi yapıp yapmayacağını görmek için bekliyorlarmışgibihissettiriyordu.

Harry,birbaşkacesedinüzerineeğilmişolanNeville'edoğruyürüdü."Neville."

"Vaycanına,Harry,nerdeysekalpkrizigeçirmemenedenolacaktın!"

Harrypeleriniüstündençekmişti:İşişansabırakmamaisteğindendoğanbufikironadurupdururkengelmişti.

"Tekbaşınanereyegidiyorsun?"diyesorduNevilleşüpheyle.

"Planınbirparçası,"dediHarry."Yapmamgerekenbirşeyvar.Dinle-Neville-"

"Harry!"Nevilleanidenkorkmuşbirşekildebaktı."Harry,kendiniteslimetmeyidüşünmüyorsun,değilmi?"

"Hayır," diyeyalan söylediHarrykolaylıkla. "Tabii ki dehayır... bubaşkabirşey.Amabirsüreliğinegözdenuzakolabilirim.Voldemort'unyılanınıbiliyorsun,değilmiNeville?Kocamanbiryılanıvar...Naginidiyeçağırır..."

"Duymuştum,evet...Eee?"

"Oöldürülmeli.RonveHermionebunubiliyor,amabuşartlaraltındaonlar..."

Bu ihtimalin korkunçluğu Harry'yi bir süre boğdu, konuşmayı imkansız kıldı.AmaHarrykendinetekrarçekidüzenverdi:Buçokönemliydi,Dumbledoregibiolmalıydı, soğukkanlılığını korumalı, görevi devam ettirecek yedeklerinolduğundan emin olmalıydı. Dumbledore Hortkuluklar'dan hala üç kişininhaberdarolduğunubilerekölmüştü;şimdiNevilleHarry'ninyerinialacaktı:Busırrıbilenyineüçkişiolacaktı.

"Buşartlaraltındaonlar-meşguller-vesenburiskigözealarak-"

"Yılanımıöldüreceğim?"

"Yılanıöldüreceksin,"diyetekrarladıHarry.

"Tamam,Harry.Seniyisin,değilmi?"

"Beniyiyim.Teşekkürler,Neville."

AmaNeville,Harry hareket etmeye yeltendiği anda çocuğun bileğini kavradı.

"Bizhepimizsavaşmayadevamedeceğiz,Harry.Bunubiliyorsundeğilmi?"

"Evet,ben-"

Boğucu his cümlenin sonunu yok etti; Harry devam edemedi. Neville ise budurumugaripbulmuşgibigözükmüyordu.Harry'ninomzunahafifçevurdu,veonuserbestbıraktıktansonradahafazlacesetaramakiçingözdenkayboldu.

Harrypelerinitekrarüstüneörttüveyürümeyedevametti.Birisiazilerde,bahçezeminindeyüzükoyunyatmışbirşekildeduranbirbaşkakişininüstüneeğilmişti.OkişininGinnyolduğunuanladığındaondansadecebiradımuzaklıktaydı.

Harrysonandadurabildi.Ginnyannesiniisteyenbirkızınönündedizçökmüştü."Herşeyyolunda,"diyorduGinny."Sorunyok.Seniiçeriyegötüreceğiz."

"Ama ben eve gitmek istiyorum," diye fısıldadı kız. "Artık savaşmakistemiyorum!"

"Biliyorum,"dediGinny,vesesiçatladı."Herşeyyolunagirecek."

SoğukdalgacıklarHarry'ninderisiüzerindedalgalandı.Geceyedoğrubağırmak,Ginny'ninonunordabiryerdeolduğunuvenereyegittiğinibilmesini istiyordu.Durdurulmak,sürüklenesürüklenegerigötürülmek,evineyollanmakistiyordu...

Ginny şimdi yaralı kızın yanındadiz çökmüşbir şekilde kızın elini tutuyordu.Harry muazzam bir çabayla kendine hakim oldu. Yanlarından geçip giderkenGinny'ninetrafınabakındığınıgördüğünüdüşündü,vekızınyakınlardabirisininyürüdüğünü görüp görmemiş olduğunu merak etti, ama Harry konuşmadı, vearkasınabakmadı.

Hagrid'in kulübesi karanlığın içinde kocaman bir şekilde belirdi. Hiçbir ışıkyoktu, Fang'in kapıyı tırmalama sesi ya da hoşnutlukla gürleyen havlamasıyoktu. Hagrid'e yapılan tüm o ziyaretler, ateşin üstündeki bakır çaydanlıktangelenışıltı,kayagibisertkeklervekocamanyiyecekler,Hagrid'insakallıdevasasuratı, Ron'un sümüklüböcek kusuşu, ve Hermione'nin Hagrid'e Norbert'ıkurtarmasıiçinyardımetmesi...

Harryyürümeyedevametti,ensonundaOrman'ınkıyısınavardıvedurdu.

Bir Ruh Emici sürüsü ağaçların arasından süzülüyordu; Harry onların yaydığısoğuğu hissedebiliyordu, ve onların arasından güvenli bir şekildegeçebileceğinden emin değildi. Bir Patronus yaratmak için gücü kalmamıştı.Harry titremesine daha fazla engel olamadı. Bu kadar şeyden sonra ölmek bukadar kolay olmamalıydı. Nefes aldığı her saniye, çimenin kokusu, yüzüne

çarpan serin hava, onun için çok kıymetliydi: İnsanların yılları ve yıllarıolduğunu,boşaharcamak,geridebırakmak içinbirçokzamanlarınınolduğunu,ama şu an kendisinin her saniyeye sıkı sıkı tutunmak zorunda olduğunudüşünmek. Aynı anda Harry devam edemeyeceğini de düşünüyor ama etmesigerektiğini debiliyordu.Uzun soluklu oyun sona ermişti, Snitch yakalanmıştı,göğüterketmenintamzamanıydı...

Snitch. Harry'nin zayıf parmakları bir anlığına boynundaki keseyle oynadı veiçindekiSnitch'içekipaldı.

Kapanıştaaçılırım.

Harry hızla ve zorla nefes alarak Snitch'e baktı. Şu an zamanın mümkünolduğunca yavaş akmasını istemesine rağmen zaman daha da hızlanmış gibigözüküyorduvekavramayetisiokadarhızlanmıştıki sankidüşünceleri atlayaatlayailerliyordu.Yakınolanbuydu.Oanbuandı.

Harryaltındanmetalidudaklarınabastırdıvefısıldadı,"Ölmeküzereyim."

Metal kabuk kırılarak açıldı. Harry titreyen elini indirdi, Draco'nun asasınıpelerininaltındankaldırdıvemırıldadı,"Lumos."

Siyah taş, üstündeki çentikli çatlağıyla beraber Snitch'in iki yarısının tammerkezine oturdu. Diriltme Taşı, Yüce Asa'yı temsil eden dikey çizgiyleçatallaşmıştı. Pelerin'i ve taşı temsil eden üçgen ile çember ise hala ayırtedilebilirnitelikteydi.

VetekrarHarrydüşünmeyegerekduymadananladı.Kendisionlarakatıldığıiçinonları geri getirmenin bir anlamı yoktu. Gerçek manada Harry onlarıçağırmıyordu:Onlaronuçağırıyorlardı.

Harrygözlerinikapattıvetaşıelindeüçkezçevirdi.

Olayıngerçekleşmişolduğunubiliyordu,çünküetrafındangelenvekendisinde,narin bedenlerin, ayakların ormanın dıştaki kenarını temsil eden, üstü küçükdallarla örtülü, dünyevi toprağa sürtüyormuş izlenimi uyandıran hareketleriduyabiliyordu.Harrygözleriniaçtıveetrafınabaktı.

Görebildiği kadarıyla, onlar ne hayalettiler ne de tam anlamıyla canlıydılar.Uzunzamanöncegünlüktenkaçmışolanve anılar sayesindenerdeysekatı bircisim gibi gözüken Riddle'ı anımsatıyorlardı. Yaşayan insanlardan daha az,hayaletlerdenisedahaçokkatıydılar.HepsiHarry'yedoğruyürüdü,veheryüzdesevgidolubirgülümseyişvardı.

James, Harry'le aynı boynaydı. Öldüğü zaman üstünde ne varsa yine onlarıgiyiyordu,saçıkirliydivekarışıktı,gözlükleriiseMr.Weasley'ninkilergibihafifyamuktu.

Sirius uzun boylu ve yakışıklıydı, veHarry'nin onu hayattayken gördüğündençok daha gençti. Elleri ceplerinde olan Sirius, yüzündeki sırıtışla ve doğal birzerafetleHarry'yedoğruesnekveuzunadımlarattı.

Lupindegençgözüküyordu,vedahaazpejmürdeydi,saçlarıdahagürvedahakoyuydu.Gençlik gezintilerinden parçalar taşıyan bu tanıdık yere geri geldiğiiçinyüzündemutlubirifadevardı.

Lily'nin gülümseyişi hepsininkinden daha genişti. Harry'ye yaklaşırken uzunsaçlarını arkayadoğruattı, ve aynıHarry'ninkigibiolanyeşil gözleriyle sankibir daha ona yeterince bakma fırsatı bulamayacakmış gibi oğlunun yüzünedoyasıyabaktı.

"Çokcesurdun."

Harrykonuşamadı.Gözleriannesininüstündeydi,veböyleayaktadikilerekonasonsuzadekbakmayıistediğinidüşündü,vebuonayeterdi.

"Nerdeyse ordasın," dedi James. "Çok yakın. Biz... seninle çok gururduyuyoruz."

"Acıtıyormu?"

BuçocukçasoruHarrydurduramadandudaklarındandökülmüştü.

"Ölmekmi?Tamolarakdeğil,"dediSirius."Uykuyadalmaktandahaçabukvedahakolay."

"Veo,eliniçabuktutacak.İşinbitmesiniistiyor,"dediLupin.

"Ölmeni istememiştim," dedi Harry. Bu sözler ağzından istemsizce çıkmıştı."Hiçbirinizin.Üzgünüm..."HarrybusözleriylediğerlerindençokLupin'ihedefalmış,ondanözürdilemişti."... tamdabiroğlunolduktansonra...Remus,bençoküzgünüm..."

"Bendeüzgünüm,"dediLupin."Oğlumuhiçbirzamantanıyamayacakolduğumiçinüzgünüm...amaoniçinöldüğümübilecekveumarımbenianlayacak.Onundahamutlubirhayatsürebileceğibirdünyayaratmakiçinuğraştım."

OrmanınkalbindençıkmışgibigözükendondurucubirrüzgarHarry'ninsaçlarınıalnından kaldırdı. Harry onların, kendisine gitmesi gerektiğini

söylemeyeceklerinibiliyordu,çünkübuonunkararıolmalıydı.

"Yanımdaolacakmısınız?"

"Sonunakadar,"dediJames.

"Sizlerigöremeyeceklermi?"diyesorduHarry.

"Biz senin bir parçanız," dedi Sirius. "Diğer herkes için görünmeziz." Harryannesinebaktı.

"Banayakındur,"dedisessizce.

VeHarrykendinitamamıylagözdençıkardı.RuhEmiciler'inyaydığısoğukonaüstün gelemedi; yol arkadaşlarıyla beraber hepsinin arasından geçti, ve yolarkadaşlarıonuniçinbirPatronusgörevigördüler,hepberabergittikçesıklaşanyaşlı ağaçların arasından yollarını açarak ilerlediler.Ağaçların dalları yollarınıkapattı, kökleri yumru oldu ve ayaklarına dolandı. Harry karanlığın içindepelerinini sımsıkı tuttu ve Voldemort'un nerede olduğu hakkında bir fikriolmadan,amaonubulacağındaneminbirşekildeOrman'ınderinliklerinedoğruilerledi. Onun arkasından pek az ses çıkaran James, Sirius, Lupin ve Lilygeliyordu, onların varlığı Harry'nin cesaretinin ve bir ayağını diğerinin önüneatmayadevametmesininnedeniydi.

Harry'ninbedenivezihniartıkgaripbirşekildebirbirleriylebağlantıyıkesmişti,uzuvları bilinçli bir yönlendirmeden yoksun çalışıyordu, sanki onlar sürücüdeğillerdideyolcuydular,vebedeniterketmelerineazkalmıştı.Arkasındanonlaberaber ormanda yürüyen ölüler onun için artık arkasında kalan şatodayaşayanlardan daha gerçektiler: Ron, Hermione, Ginny ve diğer hepsi otökezleyetökezleye,hayatınınsonunadoğru,Voldemort'adoğruilerlerkenonuniçinhayaletgibiydiler...

Birpatırtıvebirfısıltı.Diğerbazıyaşayanvarlıklarannesi,babasıveLupinileSirius'undayaptığıgibi

Pelerinialtındadurmuşolan,etrafıdikkatleizleyenvedinleyenHarry'yedoğruhareketegeçmişti."Ordabirimivar?"diyebirfısıltıgeldiyakından."Onunbirgörünmezlikpelerinivardı.Acaba...?"

İkisiluetyakındakibirağacınarkasındanbelirdi;AsalarındanışıkçıkıyorduveHarry, karanlığın içinde tam da kendisinin, annesinin, babasının, Lupin'in veSirius'un durduğu yere dikkatle bakan Yaxley ile Dolohov'u gördü. Amaanlaşıldığıkadarıylaonlarhiçbirşeygörememişlerdi.

"Kesinliklebirşeyduydum,"dediYaxley."Hayvanmısence?"

"O kafadan sakat Hagrid buraya bir kucak dolusu malzeme saklamıştı," dediDolohovomzununüstündenbakarak.

Yaxleysaatinebaktı.

"Zamannerdeysedoldu.Potterbirsaatinitüketti.Gelmiyor."

"Veo,Potter'ıngeleceğindenemindi!Mutluolmayacak."

"Gidelimeniyisi,"dediYaxley,"Şimdikiplanınneolduğunabakalım."

O ve Dolohov döndüler ve Orman'ın derinliklerine doğru ilerlediler. Harryonlarınkendisinitamolarakistediğiyeregötüreceklerinibildiğindenonlarıtakipetti.İkiyanınadagözattıveannesionagülümsedi,babasıisecesaretverircesinebaşınısalladı.

Sadece birkaç dakika daha yürümüşlerdi ki Harry ışığı gördü. Yaxley ileDolohov,Harry'nindevasaAragog'unbirzamanlaryaşamışolduğunubildiğibiraçıklığa adımlarını attılar. Geniş ağının kalıntıları orda hala duruyordu, amaonun yumurtladığı çocukları ÖlümYiyenler tarafından kendi amaçları uğrunasavaşmakiçinkovulmuşlardı.

Açıklığınortasındabirateşyandı,veonuntitreşenparıltısıtamamıylasessizvedikkatli bir Ölüm Yiyen kalabalığının üstüne düştü. Bazıları hala maskeli vekukuletalıydı;diğerleriiseyüzlerinigöstermişlerdi.İkidevonlarınyakınlarındabiryerdeoturmuştu,sahneyedevasagölgelerdüşürüyorlardı,yüzleriacımasızvebirkayagibipürüzlüydü.HarrysinsisinsidolaşanveuzuntırnaklarınıkemirenFenrir'i gördü; koca sarışın Rowle kanayan dudağına hafifçe dokunuyordu.BozgunauğramışvedehşetedüşmüşLuciusMalfoy'uveiçegöçmüşgözlerindeendişedoluolanNarcissa'yıgördü.

Hergöz, beyaz elleri önündekiYüceAsa'nınüstündegezinenvebaşı eğikbirşekilde ayakta dikilen Voldemort'a kilitlenmişti. Dua ediyor ya da içindensessizce sayıyor olabilirdi ve hala bu sahnenin kenarında duran Harry iseanlamsız bir şekilde saklambaç oyunundaki bir çocuğun sayışını aklınagetiriyordu. Voldemort'un kafasının arkasında, hala kıvrılan ve dolanan kocayılan Nagini bulunmaktaydı, devasa bir ışık halkasını andıran, parıltılı vegösterişlikafesininiçindedolaşıyordu.

DolohovveYaxleygrubakatıldıklarındaVoldemortonlarabaktı.

"OndanhiçbirizyokLordum,"dediDolohov.

Voldemort'un yüz ifadesi değişmedi. Kırmızı gözleri adeta bir ateş ışığındayanıyordu.YavaşçaYüceAsa‘yıuzunparmaklarıarasındagezdirdi.

"Lordum..."

Bellatrixkonuşmuştu;Voldemort'aenyakınoturanoydu,perişanbirhalivardı,yüzübirazkanlıydı,fakatdiğeryandanzarargörmemişti.

Voldemort kadını susturmak için elini kaldırdı, ve kadın daha başka bir sözsöylemedi,amagözlerihuşudolubirhayranlıklaonunüstündeydi.

"Geleceğinidüşünmüştüm,"dediVoldemort,yüksek,berraksesiyle,gözlerindenalevleryükseliyordu."Geleceğiniummuştum."

Kimsekonuşmadı.Onlarda,sankibirkenarafırlatılıpatılmasınaazkalmışolanbedeninden kaçma kararı almış olan kalbinin kendisini kaburga kemiklerinedoğru attığını hisseden Harry kadar korkmuşlardı. Görünmezlik pelerininiüstündençekerkenellerisayıpsövdü.Harrypeleriniasasıylaberabercübbesininiçineyerleştirdi.Savaşmakiçinteşvikedilmeyiistemiyordu.

"Görünenoki...yanılmışım,"dediVoldemort.

"Hayır,yanılmadın."

Harry bunu toplayabildiği tüm gücüyle, çıkarabildiği kadarıyla yüksek seslesöyledi. Sesinin korkmuş gibi çıkmasını istemiyordu. Diriltme Taşı uyuşmuşparmaklarının arasından kayıp gitti, ve Harry göz ucuyla ailesinin, Sirius ileLupin'inoateşışığınaadımataratmazkaybolduklarınıgördü.OandaHarry'ningözleriVoldemort'tanbaşkakimseyigörmüyordu.Sadeceoikisivardı.

İllüzyon onu sarmış olduğu hızla kayboldu. Devler, Ölüm Yiyenler bir arayatoplanırken gürledi, ve birçok haykırış, hayret nidası, hatta kahkaha meydanısardı. Voldemort dikildiği yerde donup kalmıştı, ama kırmızı gözleri Harry'yibulmuştuveonayaklaşanHarry'yedikilmişti.

Derkenbirseshaykırdı,"HARRY!HAYIR!"

Harry döndü: Hagrid yakınlardaki bir ağaca sıkıca bağlanmıştı. Ümitsizceçırpındıkçadevasabedenikafasınınüstündekidallarısallıyordu.

"HAYIR!HAYIR!HARRY,NEYAPTIĞINI...?"

"SESSİZOL!"diyebağırdıRowle,veasasınınbirhareketiyleHagrid'isusturdu.

AyağasıçramışolanBellatrix,sabırsızlıklabirHarry'yebirVoldemort'abakıyor,

göğsü inipkalkıyordu.Hareket eden tek şey alevler veVoldemort'unkafasınınarkasındakiparıltılıkafestebirdolanıpbirçözülenyılandı.

Harry göğsüne değen asasını hissedebiliyordu, ama onu çekmek için birgirişimde bulunmadı. Yılanın çok iyi korunduğunu, ve eğer asasını Nagini'yedoğrultursaelli tane lanetinonudahaöncevuracağınıbiliyordu.Voldemort ileHarrybirbirlerinebakmayadevamettilerveVoldemortensonundakafasınıyanaeğerek karşısında duran çocuğu ölçüp biçmeye başladı, ve tek bir neşesizgülümseyişdudaksızağzındakıvrıldı.

"HarryPotter,"dediçokyumuşakbirsestonuyla.Sesiaralarındaduranateşinbirparçasıolabilirdi."SağKalanÇocuk."

ÖlümYiyenler'inhiçbirihareketetmedi.Hepsibekliyordu:Herşeybekliyordu.Hagrid çırpınıyor, Bellatrix hızlı hızlı soluyor, ve Harry ise açıklanamaz birşekildeGinny'yi,onunparlayanbakışlarını,vedudaklarınınonun...

Voldemort asasını kaldırdı. Başı meraklı bir çocuk gibi hala bir yana eğikti,devam ederse ne olacağınımerak ediyordu.Harry kırmızı gözlere baktı ve buişin şimdi, çabucak, hala ayakta durabiliyorken, kontrolünü kaybetmemişken,korkusunayenikdüşmemişkenbitmesiniistiyordu...

Harryağzınoynayışınıveyeşilbir ışığınparlayışınıgördüveardındanherşeyyokoldu.

OTUZBEŞİNCİBÖLÜM:KING’SCROSS

Sessizliği dinleyerek yüzüstü uzandı. Tamamen yalnızdı. Hiç kimse onuizlemiyordu ve orda başka hiç kimse yoktu. Kendisinin bile orda olduğundantamolarakemindeğildi.

Uzunca bir süre sonra -ya da belki hiç zaman geçmemişti- sandığı gibibedeninden kopmamış olması gerektiğini, hala yaşıyor olması gerektiğini farketti,çünkübiryerdeuzanıyordu-kesinlikleuzanıyordu-Birşeyedokunduğunuhissetti,üzerindeuzandığışeydegerçekti.

Neredeyse bu sonuca vardığı anda Harry, çırılçıplak olduğunun farkına vardı.Şimdi bu yalnızlığına ikna olmuş olması onu hiçmi hiç endişelendirmiyordu,fakatazdaolsaşaşırmıştı.Hissedebilmesininyanısıragörüpgöremeyeceğinidemeraketti.Gözlerininvarolduğunuonlarıaçtığındaanlamıştı.

Parlak bir sisin içinde yatıyordu, bu daha önce görmediği türden bir sisti.Etrafındakihiçbirşeybubulanıklıktarafındangizlenmiyordu,dahadoğrususisonlarınüzerindeşekillenmemişti.Uzandığızeminbeyazgibigörülüyordu,sıcakyadasoğukdeğil,fakatyalınbirhaldeboşvedüzdü.

Harry doğruldu, vücudu oldukça sağlam görünüyordu. Yüzüne dokunduğundaiseartıkgözlüktakmadığınıfarketti.

Ardındanonu saran şekilsiz yokluktanbir ses belirdi: hafifçe debelenenya daçırpınan, sağı solu döven, boğuşan bir şey vardı. Zavallı bir sesti, üstelikuygunsuzdu. Gizli, utanç verici bir şey dinliyormuş gibi rahatsız bir hissekapıldı.

İlkkezgiyinikolmayıdiledi.

Ancakbuistekaklındabelirmiştikihemenyanındagiysilerbeliriverdi.Onlarauzandı ve çabucak giyindi. Yumuşak, temiz ve sıcacıktılar. Birden ortayaçıkmalarıolağanüstübirşeydi,tamdaistediğianda...

Harry ayağa kalktı ve etrafına göz gezdirdi.Acaba bir çeşit İhtiyaçOdası'ndamıydı?Baktıkçagörülecekdahaçokşeyolduğunufarketti.Oldukçayüksekte,

büyük kubbeli camdan bir çatıdan gün ışığı parıldıyordu. Belki de burası birsaraydı.Yakınlardanbiryerden,sisiniçindengelenbutuhafgümlemeveinlemesesleridışındaherşeysessizvehareketsizdi.

Olduğu yerde yavaşça döndü, sanki etrafındaki her şey gözlerinin önündekendiliğindenoluşuyordu.Uçsuzbucaksızbiralan,BüyükSalon‘dançokdahabüyük,camdankubbeli tavanıylaparlakve temizbirsalondu.Tamamenboştu,Harryodadakitekinsandı,tabiioradakioşeydışında...

Harry birden geri çekildi. Sesi çıkaran şeyi seçebiliyordu. Yerde çömelmişküçük, çıplak bir çocuktu. Derisi soyulmuştu ve vücudu yara içindeydi.Unutulmuş, istenmeyen bir koltuğun altında duruyordu, titreyerek ve nefesalmayaçabalıyordu.

Korkmuştu.Oküçük,narinveyaralışeyeyaklaşmakbileistemedi.Yinedeheran geri çekilmeye hazır bir şekilde yavaş yavaş yaklaşıyordu. Sonunda onadokunabilecekkadaryakındı, fakatbunuyapmaya eli varmıyordu.Kendini birödlekgibihissetti.Onurahatlatmalıydı,ancakoşeybunureddetti.

"Onayardımedemezsin,"

Harry arkasına döndü. Albus Dumbledore dimdik ve neşeli bir şekilde gecemavisicüppesiyleonadoğruyürüyordu.

"Harry," Kollarını açtı, elleri -her ikisi de- beyaz ve sapasağlamdı. "Senimuhteşemçocuk.Senicesur,cesuradam.Hadibirazyürüyelim."

Harry afallamış bir şekilde yerde sızlayan çocuğu geçip giden Dumbledore‘utakip etti, adam ise onları parıldayan yüksek tavanın altında duran, Harry‘nindahaöncefarketmediğiikikoltuğagötürdü.DumbledorebirineoturduveHarrydeeskiokulmüdürününyüzünebakarakdiğerineyığıldı.Dumbledore‘unuzungümüşisaçlarıvesakalı,yarımaygözlüklerininarkasındakikeskinmavigözleri,kemerliburnu:Herşeyhatırladığıgibiydi.Venihayet...

"Amasenöldün."dediHarry.

"Ahevet."dediDumledorebarizbirşeydenbahsediyormuşgibi.

"Ohalde...Bendemi?"

"Ah,"dediDumbledore,halabirazgenişçegülümseyerek. "Sorubu,değilmi?Tamolarak,sevgilioğlum,öyledüşünmüyorum."

Bir süre birbirlerine baktılar, yaşlı adam hala gülümsüyordu. "Düşünmüyor

musun?"dediHarry.

"Hayır,"dediDumbledore.

"Ama..." Harry‘nin eli içgüdüsel olarak yara izine gitti. Oradaymış gibigörünmüyordu. "Ama ben ölmüş olmalıyım- kendimi savunmadım! Yani beniöldürmesineizinverdim."

"Vebence,"dediDumbledore,"işteherşeyinsebebibu."

Sankibirışıkyadaateşgibi,mutlulukDumbledore‘danyayılıyorgibiydi:Harrybuadamıhiçbudenlimutlugörmemişti.

"Açıkla."dediHarry.

"Amasenzatenbunubiliyorsun."dediDumbledore.

"Beniöldürmesineizinverdim,"dediHarry."Değilmi?"

"Evet,öyle,"dediDumbledorebaşınısallayarak."Devamet."

"Ohaldebenimiçimdeolanruhununparçası..."

Dumbledore başını daha istekli bir şekilde salladı, yüzünde Harry‘yi devametmeyeteşvikedencesaretvericibirgülümsemeyle.

"...gittimi?"

"Ah,evet!"dediDumbledore."Evet,onazararverdi.Seninruhunartıkbirbütünvetamamensanaait,Harry..."

"Amaozaman..."

Harryendişeyleomzununüstündenyerdekiküçüktitreyenyaratığadoğrubaktı."Oşeynedir,Profesör?"

"Yardımlarımızınötesindebirşey."dediDumbledore.

"AmaeğerVoldemort,ÖldürenLanet‘ikullandıysa,"Harrytekrarbaşladı"vebukezhiçkimsebenimiçinölmediyse-nasıloldudahalacanlıkaldım?"

"Sanırım biliyorsun," dedi Dumbledore. "Tekrar düşün. Onun ne yaptığınıhatırla,zulüm,cehaletveaçgözlülükle."

Harrydüşündü.Bakışlarınınetrafındakilerekaymasınaizinverdi.Eğerburasıbirsaraysa ki sandalyeler ve şurada burada demir parçalarıyla eski bir sarayolmalıydı, ve onun, Dumbledore‘un ve sandalyenin altındaki yaratıktan başka

kimse yoktu. Sonra cevap kolaylıkla, hiç çaba göstermeden dudaklarındandökülüverdi.

"Kanımıaldı."

"Kesinlikle!"dediDumbledore."Kanınıaldıveonunlaşuankibedeniniyarattı.SeninkanınonundamarlarındaHarry,Lily‘nin koruması ikinizin de içinde!Oyaşarkensenidehayatabağlamışoldu!"

O yaşarken... ben de yaşıyorum. Ama düşünmüştüm ki... Düşündüğüm diğeryoldu!İkimizindeölmesigerektiğinidüşünmüştüm.Belkideikisideaynışey?"

Arkalarında can çekişen yaratığın iniltileri ve gürültüsü Harry‘nin dikkatinidağıttı ve tekrar ona baktı. "Yapabileceğimiz bir şey olmadığından eminmisiniz?"

"Mümkünolanhiçbirşeyyok."

"Ohaldedahafazlaanlatın."dediHarryveDumbledoregülümsedi.

"SenyedinciHortkuluk‘tunHarry,aslayapmakistemediğiHortkuluk.Ruhuöylekararsızlıkgösterdikiaileniöldürdüğündevebirçocuğuöldürmeyeçalıştığında,parçalanıverdi. Ama odadan kaçan şey, bildiğinden daha azıydı. Arkasındavücudundan daha fazlasını bırakmıştı. O bir parçasını hayatta kalan sözde-kurbançocukta,sendebıraktı."

"Ve ilmikederlibir şekildeyarımkaldı,Harry.Voldemort‘unönemvermediği,anlamaya hiç zahmet etmediği ev cinleri, çocuk masalları, sevgi, sadakat vemasumiyet. Kesinlikle bunlar hakkında hiçbir şey bilmiyor ve anlamıyor.Kesinlikle hiçbir şey!Onun sahip olduğunun ötesinde bir güç, hiçbir büyüyleulaşılamayacakbirgüç,aslakavrayamayacağıbirgerçek."

"Onu güçlendireceğine inandığı için senin kanını aldı. Annen senin içinöldüğünde sanayaptığıbüyünün de bir kısmını kendi vücuduna koymuş oldu.Büyü devam ettikçe bedeni annenin fedakârlığını canlı tutacak, senin veVoldemort‘unkendisiiçinsonumudu."

DumbledoreHarry‘yegülümsediveHarrydeonabaktı.

"Vesendebunubiliyordun-başındanberi."

"Tahmin yürüttüm... Ama tahminlerim genellikle iyi yönde oluyor." dediDumbledore neşeli bir şekilde ve arkalarındaki yaratık titremeye ve inlemeyedevamederkensessizlikiçindeuzuncabirsüreoturdular.

"Dahasıvar."dediHarry."Dahafazlasıolmalı.Asamnedenonunkiniyendi?"

"İştebundanpekemindeğilim."

"Ohaldebirtahminyürüt."dediHarryveDumbledoregüldü.

"Harry,anlamangerekenşey,LordVoldemortvesenbirlikteşimdiyekadarhiçdenenmemiş ve bilinmeyen büyüler diyarında bir yolculuğa çıktınız. Fakatburadabenimolduğunudüşündüğüm-vebuşimdiyekadarbenzerigörülmemişşey ki- hiçbir asa yapımcısının öngöremediği ya da bunu Voldemort‘aanlatamadığıbirşey.

"İstemeden de olsa, insan olarak döndüğü zaman aranızdaki bağı iki katınaçıkarmış oldu. Ruhunun bir parçası hala sana bağlıydı ve kendinigüçlendireceğini düşünerek annenin fedakârlığından bir kısmını içine koydu.Eğer bu fedakârlığın tam ve korkunç gücünü anlayabilseydi, sanırım bunakalkışmazdı,belkidekanınadokunmayacüretbileedemezdi...Amaöteyandan,anlayabilseydi,zatenLordVoldemortolmazdıveaslakimseyiöldürmezdi.

Bu ikili bağı sağlamlaştırmak, kaderlerinizi tarihe gelmiş her büyücüden dahafazlabağlamayıkesinleştirmekiçinVoldemortseninkiyleaynıçekirdeğitaşıyanbir asayla sana saldırmaya devam etti. Çekirdekler, asanın onunkiyle ikizolduğunuaslabilmeyenLordVoldemort‘unbeklemediğişekildedavrandı."

Ogece,sendendahafazlakorktu,Harry.LordVoldemort‘unaslayapamayacağıbirşekildeölümihtimalinikabulettin,belkidebenimsedin.Cesaretinikazandıveasanonunkinialtetti.Vebudurumda,buasalararasındabirşeyoldu,ustalarıarasındakibağıtetikleyenbirşey."

"Asanın o gece Voldemort‘unkinden bazı güçleri ve nitelikleri kaptığınainanıyorum,içindeküçükbirVoldemortbarındıranasadan.Dolayısıylaasansenitakip ederken onu tanıdı, yakın ve ölümcüldüşmanı olan adamı tanıdı ve onakarşı Lucius‘un asasının asla gerçekleştirmediği kendi büyüsünü kustu. Asanşimdi senin muazzam cesaretini ve Voldemort‘un ölümcül yeteneklerinibarındırıyor:LuciusMalfoy‘unzavallısopasınınbunakarşıneşansıolabilirki?"

"Ama eğer benim asam bu kadar kuvveliyse, Hermione onu nasıl kırabildi?"diyesorduHarry.

Sevgilioğlum,onundikkatedeğeretkileri sadecebüyününenderinve tavsiyeedilmeyen noktalarını kurcalayan Voldemort‘a yöneldi. Ona karşı anormal birşekilde güçlü olan bir asa. Yoksa bu da diğerleri gibi bir asa... Yine deiyilerindenbirtanesi,eminimki."diyebitirdiDumbledorekibarca.

Harry uzun süre öylece oturdu, ya da belki saniyelerce. Burada, bir şeylerdeneminolmakçokzordu,zamangibi.

"Beniseninasanlaöldürdü."

"Seni benim asamla öldüremedi," diye düzeltti Dumbledore. "Sanırım ölüolmadığını kabul edebiliriz- her şeye rağmen, tabi ki." diye ekledi, korkmakkabaca olurmuş gibi, "Acı veren şeyler çektiğinden eminim ve bunlarıküçümsemiyorum."

"Yine de şu anda harika hissediyorum." dedi Harry, adamın düzgün velekelenmemişellerinebakarak."Tamolarakneredeyiz?"

"Ah, bunu ben sana soracaktım," dedi Dumbledore etrafına bakarak. "Neredeolduğumuzusöylüyorsun?"

DumbledoresoranakadarHarrybilmiyordu.Şimdi,hernasılsa,verilmeyehazırbircevabıolduğunugördü.

"Burası,"dediyavaşça,"King‘sCrossİstasyonu'nabenziyor.Dahatemizveboşolmasıharicindevegörebildiğimkadarıylatrenfalanyok."

"King‘s Cross İstasyonu!" diye kıkırdadı Dumbledore ölçüsüzce. "Hayret,gerçektenmi?"

"Peki, sen nerede olduğumuzu düşünüyorsun?" diye sordu Harry, biraz dakendinisavunarak."Sevgili oğlum,hiçbir fikrimyok.Bu,dedikleri gibi, senineğlencen."

Harry‘nin bunun ne anlama geldiğine dair hiçbir fikri yoktu;Dumbledore onubirazçiledençıkarıyordu.Adamadikdikbaktıvesonraşuankimekânlarındançokdahaönemlisorularınınolduğunuhatırladı.

"Ölümcül Kutsallar." dedi ve bu kelimelerin Dumbledore‘un yüzündekigülücüğüsildiğinimemnuniyetlegördü.

"Ah,evet,"dedi.Birazendişelenmişgörünüyordu.

"Evet?"

Tanıştıklarından beri Dumbledore, Harry‘ye ilk defa bu kadar az yaşlıgörünüyordu, çok daha az.Yaramazlık yaparken yakalanmış küçük bir çocukgibigörünüyordu.

"Beni affedebilecek misin?" dedi. "Sana güvenmediğim için beni affedilecek

misin? Sana anlatmadığım için? Harry, sadece benim gibi başarısız olmandankorktum.Benimyaptığımhatalarıyapmandan çok korktum.Affet beni,Harry.Şimdi,bazenolduğugibi,senindahaiyibiriolduğunubiliyorum."

"Neden bahsediyorsun?" diye sordu Harry, Dumbledore‘un ses tonundanürkerek,gözlerindebelirenyaşlardanürkerek.

"Kutsallar, Kutsallar," diye mırıldandı Dumbledore. "Umutsuz bir adamınrüyası!"

"Amaonlargerçek!"

"Gerçek, tehlikeli ve aptallar için bir tuzak," dedi Dumbledore. "Ve ben deaptaldım.Amabiliyorsun,değilmi?Artıksendensaklayacakhiçbirsırrımyok.Biliyorsun."

"Neyibiliyorum?"

Dumbledore,Harry‘le yüz yüze gelmek için döndü, gözyaşları halamuhteşemmavigözlerindeparlıyordu.

"Ölümün Efendisi, Harry, Ölümün Efendisi! Sonuçta Voldemort‘tan iyimiydim?"

"Tabi ki öyleydin," dedi Harry. "Tabi ki- bunu nasıl sorarsın? Ölümdenkaçablmekiçinaslaöldürmedin!"

"Doğru, doğru," dedi Dumbledore, özgüven isteyen küçük bir çocuk gibiydi."Amayinede,bendeölümüfethetmekiçinbiryolarıyordum,Harry."

"Onun yaptığı yoldan değil," dedi Harry. Dumbledore‘a olan onca öfkesindensonra,yüksek,kubbeselbirtavanınaltındaonukendinekarşısavunuyorolmasınekadardatuhafgeliyordu."Kutsallar,Hortkuluklardeğil."

"Kutsallar,"diyemırıldandıDumbledore,"Hortkuluklardeğil,aynenöyle."Birsessizlik oldu. Arkalarındaki yaratık inildedi, ama Harry tekrar bakmadı."Grindelwalddaonlarıarıyordu,ha?"diyesordu.

Dumbledorebirangözlerinikapattıvebaşınısalladı.

"Herşeydenöncebuyduilgimiziçeken."dedisessizce."Paylaşılanbirtakıntıveiki zeki, kibirli çocuk. Godric‘s Hollow‘a gelmek istiyordu, sanırım tahminetmişsindir, Ignotus Peverell‘in mezarı için. O üçüncü kardeşin öldüğü yeriaraştırmakistiyordu."

"Yanidoğru?"dediHarry."Herşey?Peverellkardeşler-"

"-hikâyedeki üç kardeşti," Dumbledore başını sallayarak. "Ah, evet, sanırımöyle.Ölüm‘leıssızbiryoldakarşılaşıpkarşılaşmamaları...Sanırımdahaçokbugüçlü nesneleri yapabilecek kadar yetenekli, tehlikeli büyücüler olan Peverellkardeşlerolmalı.Ölüm‘leolanhikâyeleribanadahaçokyaratıcılıklasüslenmişbirefsanegibigeliyor."

"Pelerin, bildiğin gibi, çağlar boyunca babadan oğla, anneden kıza aktarıldı,Ignotus‘unGodric‘sHollowköyündedoğansonyaşayantorununa."

Dumbledore,Harry‘yegülümsedi.

"Ben?"

"Sen.Pelerinin ailenin öldüğügece nedenbendeolduğunu tahmin etmişsindir,biliyorum. James onu bana sadece birkaç gün önce göstermişti.Okuldaki farkedilmeyen yaramazlıklarını nasıl yaptığını açıklıyordu. Gördüğüm şeyeinanamamıştım! İncelemek için ödünç alıp alamayacağımı sordum.Kutsallar‘ıbirleştirmerüyamuzunzamanöncehayallerimdençıkmıştı,amadayanamadım,yakından incelememe faydası olmadı. Daha önce böylesini görmemiştim, çokeskiydi,heraçıdanmükemmeldi...Vesonrababanöldüvebende sonunda ikiKutsal'akavuşmuşoldum.

Sesinintonudayanılamazbirşekildeacıveriyordu.

"Herşeyerağmenpelerinhayattakalmalarınısağlayamadı,"dediHarryçabucak.Voldemort, annemle babamın nerede olduğunu biliyordu. Pelerin onları lanet-geçirmezyapmıyordu."

"Doğru,"diyeiçgeçirdiDumbledore."Doğru."

Harry bekledi, ama Dumbledore konuşmayınca Harry onu teşvik etti. "YanipelerinigördüğündeKutsallar'ıaramayıbırakmıştın?"

"Ah, evet," dedi Dumbledore zorla. Kendini Harry ile göz göze gelmeyezorluyormuş gibi görünüyordu. "Ne olduğunu biliyorsun. Biliyorsun. Beni,kendimiaşağıladığımkadaraşağılayamazsın."

"Amaseniaşağılamıyorum-"

"Ozamanyapmalısın,"dediDumbledore.Derinbirnefesaldı."Kızkardeşiminhastalığınınsırlarınıbiliyorsun, oMuggle‘ların ona ne yaptığını, onun ne halegeldiğini. Zavallı babamın nasıl intikam almak için uğraştığını ve bedelini

Azkaban‘daölereködediğinibiliyorsun.AnneminAriana içinhayatındannasılvazgeçtiğinibiliyorsun."

"Bunagücenmiştim,Harry."

Dumbledore bunu buz gibi bir havayla dobra dobra belirtmişti. Harry‘ninkafasınınüstündenuzaklardabirnoktayabakıyordu.

"Yetenekliydim.Görkemliydim.Kaçmakistiyordum.Parlamakistiyordum.Şan,şerefistiyordum."

"Beni yanlış anlama," dedi, acı yüzünü tekrar eskisi kadar yıpranmış bir halegetirirken. "Onları seviyordum. Ailemi seviyordum, kız ve erkek kardeşimiseviyordum,amabencildim,Harry,dikkatedeğerbirşekildekendineaithiçbirşey düşünmeyen ve bunu sadece hayal etmesimümkün olansenden çok dahabencil."

"Sonra, annem ölünce yaralı kız kardeşimin ve sağı solu belli olmayan erkekkardeşimin sorumluluğu bana kaldı, biraz sinir ve hayal kırıklığıyla köyedöndüm.Kapanakısılmışolduğumuveharcandığımıdüşünüyordum!Vesonra,tabiki,ogeldi..."

DumbledoredoğrudanHarry‘ningözlerinebaktı.

"Grindelwald.Fikirlerininbeninasılsardığınıhayalbileedemezsin,Harry,benialevlendirmişti.Muggle‘larboyuneğmeyezorlanacaktı.Bizbüyücülermuzafferolacaktık.Grindelwaldveben,devriminşanlıgençliderleri."

"Ah, biraz vicdanım vardı, tabi. Boş sözlerle kendimi rahatlatıyordum. Hepsi"DAHAÜSTÜNDOĞRULUK" için olacaktı, eğer zarar gelirse, büyücülerinyararı için yüz katıyla geri ödetilecekti. Kalbimin derinliklerinde, GellertGrindelwald‘ın ne olduğunu, biliyor muydum? Sanırım biliyordum, amagözlerim kapalıydı. Eğer planlarımızı gerçekleştirebilseydik, bütün hayallerimgerçekolurdu."

"Vetasarımızınkalbinde,ÖlümcülKutsallar!Onunasıldaetkilemişti,bizinasıldabüyülemişti!Yenilmezasa,bizigücegötürecekolansilah!DiriltmeTaşı-onagöre, bilmiyor gibi görünsem de, bir Inferi ordusu manasına geliyordu! Banagöre ise, itiraf etmeliyim ki, ailemin dönüşü ve bütün sorumluluğunomuzlarımdankalkışıanlamındaydı."

"Ve pelerin... Nedense pelerini çok tartışmadık Harry. İkimiz de pelerinsizkendimizi saklayabiliyorduk, sahibi kadar başkalarını da koruyacak ve

kollayacakgerçekbüyütabiki.Sanırımonubulabilseydik,Ariana‘yısaklamakiçin yararlı olabilirdi, ama bizim önceliğimiz pelerinin üçlüyü tamamlamasıyönündeydi, Efsaneye göre, bu üç nesneyi birleştiren adam Ölümün Efendisiolabilecekti,bizimtabirimizle'yenilmez‘"

"Yenilmez,ÖlümünEfendileri,GrindelwaldveDumbledore!İkiaylıkçılgınlık,acımasızhayallerveailemdenkalansonikiüyeyiiyiceihmaletmem."

"Ve sonra... ne olduğunubiliyorsun.Gerçek; kaba, çizgi dışı ve sonderecedetakdiredeğerkardeşimolarakbanadönmüştü.Banabağırdığıgerçekleriduymakistemedim.Kutsallarıaramaazmiminkırılganvedengesizkızkardeşimi ikinciplanaattığınıduymakistemedim."

"Tartışma kavgaya dönüştü. Grindelwald kontrolünü kaybetti. Bu onda herzaman sezdiğim ama göz ardı eder göründüğüm bir şeydi, ancak o zamanfelaketesebepolmuştu.VeAriana...anneminbütünözenivedikkatindensonra...yerdeölühaldeyatıyordu."

Dumbledore hafifçe soluklandı ve ciddi ciddi ağlamaya başladı. Harry onadokunabildiğine memnun bir halde yanına yaklaştı ve sıkıca konulu kavradı,Dumbledoreyavaşyavaşkontrolünütekrarsağladı.

"Tabi, Grindelwald kaçtı, önceden tahmin edebileceğim herkes gibi. Gücü elegeçirme planlarıyla, Muggle'lara işkence tasarılarıyla ve benim decesaretlendiripyardımettiğimÖlümcülKutsallar'ınhayaliyle.Benkızkardeşimigömerkenvesuçluluğumla,korkunçüzüntümleveutancımınbedeliyleyaşamayıöğrenirken,oortadankayboldu."

"Yıllargeçti.Onunhakkındabazıdedikodularmevcuttu.Sınırsızbirgücesahipolanbirasaeldeettiğinisöylüyorlardı.Banada,buarada,SihirBakanlığıteklifedilmişti, bir kere değil, birkaç kere. Doğal olarak, reddettim. Gücegüvenmeyeceğimiöğrenmiştim."

"Ama siz, Fudge veya Scrimgeour‘dan daha iyi, çok daha iyi bir Bakanolurdunuz!"diyebaşladıHarry.

Dumbledore"Olurmuydum?"diyesorduyavaşça."Emindeğilim.Çokgençkengücün benim zayıflığım ve tutkum olduğunu kanıtlamıştım.Merak uyandırıcı,Harry, ama belki de güce en uygun kişi, onu asla aramamış kişidir. Onlar da,seningibionlardaüstlerineliderlikyükümlülüğünüaldı,mecburoldukları içinsorumluluğuüstlendiveşaşırtıcıdırkigayetiyiyerinegetirdi.

"Hogwarts‘tagüvendeydim.Sanırımiyidebiröğretmendim-"

"Seneniyisiydin-"

"-çok kibarsın Harry. Ama ben genç öğrencileri eğitmekle meşgulkenGrindelwald bir ordu kuruyordu. Benden korktuğunu söylüyorlardı, belki deöyleydi,amasanırımbenimondankorktuğumdandahaazdı.

"Ah, ölüm değil." dedi Dumbledore, Harry‘nin soru soran bakışlarına. Banasihirle yapabileceği bir şey değildi. Daha önce karşılaşmıştık ve belki ondanbiraz daha fazla yetenekliydim. Gerçekten korktuğum şey buydu. Gördüğünüzere,ogece,okorkunçkavgadakızkardeşimiöldüren lanetikimin yaptığınıasla bilemedim. Bana korkak diyebilirsin, haklısın da. Harry, ben her şeyinötesinde ölümüyle ilgili edindiğim bilgiden korkmuştum, sadece kibir veaptallığımladeğil,onunhayatınısöndürenlanetigerçektendebenyapmıştım."

"Sanırım biliyordu. Beni korkutan şeyin ne olduğunu biliyordu. Onunlakarşılaşmayı son ana kadar erteledim, ama daha fazla direnmek utanç vericiolurdu. İnsanlar ölüyor ve o durdurulamaz görünüyordu ve ben deyapabileceğimşeyiyapmalıydım."

"Sonraneolduğunubiliyorsun.Düelloyukazandım.Asayıkazandım."

Başka bir sessizlik. Harry, Dumbledore‘un kimin Ariana‘yı öldürdüğünü nasılöğrendiğinisormadı. Bilmek istemiyor,Dumbledore‘u bunu anlatmak zorundabırakmak hiç istemiyordu. Sonunda Dumbledore‘un Kelid Aynası‘na bakıncaneler gördüğünü ve Harry‘nin memnuniyetini görünce de nasıl bu derecedeanlayışlıolabildiğinianlamıştı.

Uzun zaman konuşmadan oturdular, arkalarında inleyen yaratık artık Harry‘yirahatsızetmiyordu.

Sonunda "Grindelwald, Voldemort‘un asanın peşinden gitmesini engellemeyeçalıştı.Yalansöyledi,bildiğingibi,onahiçsahipolmamışgibidavrandı."

Dumbledore başını sallayıp yere baktı, gözyaşları hala kemerli burnununüstündenakıyordu.

"Sonraki yıllarda vicdan azabı duyduğunu söylüyorlar, Nurmengard'dakihücresindeyalnızken.Umarımdoğrudur.Yaptığındankorkuduyduğunainanmakistiyorum.Belkibuyalanıtelafiiçinbirçabadır...Voldemort‘unKutsal'ıalmasınıengellemekiçin..."

"Ya da belki mezarınızın kırılmasını engellemek için?" diye belirtti Harry veDumbledoregözlerinikırptı.

Kısa bir duraklamadan sonra Harry, "Diriltme Taşı‘nı kullanmışsın." dedi.Dumbledorebaşınısallayarakonayladı.

"Okadaryıldan sonraonubulduğumdaGaunt'ların terkedilmiş evindegömülübirhaldeydi-GençliğimdenberiençokistediğimKutsal,birçokfarklısebeptenistiyorumonu-aklımıkaçırmıştım,Harry.OnunartıkbirHortkulukolduğunuveüzerinde bir lanet taşıyabileceğini unutmuştum. Onu aldım ve taktım, birsaniyeliğineAriana‘yı,annemivebabamıgöreceğimiumdumvenekadarüzgünolduğumusöyleyecektim...

"Aptaldım, Harry. O kadar yıldan sonra hiçbir şey öğrenmemiştim. ÖlümcülKutsallar'ıbirleştirmeyelayıkbiradamdeğildim.Bunutekrarkanıtlamışoldum,işte,sonkanıtbuydu.

"Neden?"dediHarry."Budoğal!Onlarıtekrargörmekistiyordun.Bundayanlışnevar?"

"BelkibirmilyondabiradamKutsallar'ıbirleştirebilir,Harry.Benenkullanışsızveenazsıradışıolanıalmayauygundum.YüceAsa‘yasahipolabilirdimamabununla övünemez ve birisini öldüremezdim.Onu ehlileştirmeme izin verildi,çünküonunlaçıkarsağlamayacak,başkalarınıkurtaracaktım."

"Amapelerin,onuboşbirmeraklaalmıştımvebendegerçeksahibiolansendeçalıştığıgibiaslaçalışmadı.Bentaşıseninölümündekullandığınınaksinemutluolanlarıgerigetirmekiçinkullanırdım.SenKutsallar'ınhakkıylasahibisin."

Dumbledore, Harry‘nin eline hafifçe vurdu, Harry yaşlı adama baktı vegülümsedi; kendine yardım edemezdi. Nasıl hala içinde Dumbledore‘a öfkekalabilirdiki.

"Neden bu kadar zor hale getirmek zorundaydın ki?" Dumbledore heyecanlagülümsedi.

"Korkarım ki, Miss Granger‘ın seni yavaşlatacağını varsaymıştım, Harry.Aklının değil iyi kalbinin seni yönlendireceğinden korkuyordum. Bu çekicinesnelerhakkındatümsunulangerçeklerin,benimgibisenideyanlışzamanda,yanlışsebeplerlesarmasındankorkuyordum.Eğerseninelinegeçecekse,güvenlibir şekilde geçmesini istedim. Sen ölümün gerçek efendisisin çünkü, gerçekefendi ölümdenkaçmaya çalışmaz.Okişi ölmesi gerektiğini kabul eder ve buyaşayandünyadaölümdençokdahakötüşeylerolduğunuanlar."

"VeVoldemortKutsallar'ıaslaöğrenemedi,öylemi?"

"Sanmıyorum, ziraDiriltmeTaşı‘nı tanıyamayıp birHortkuluk‘a çevirdi.Amabilseydi bile,Harry, ilk başta onlara ilgi göstereceğinden şüpheliyim. Pelerineihtiyacı olduğunu düşünmezdi ve taşla kimi ölümden geri getirebilirdi ki?Ölümdenkorkuyordu.Sevmiyordu."

"Amaondanasanınpeşindengitmesiniumdunuz?"

"AsanLittleHangleton‘dakimezarlıktaonunkiniyendiğindenberideneyeceğinibiliyordum. İlk başta, onu üstün maharetinle alt ettiğinden korkuyordu. AmaOllivander‘ı kaçırınca, ikiz çekirdeğin varlığını keşfetti. Ona göre bu her şeyiaçıklıyordu. Yine de ödünç alınmış asanın sana karşı şansı yoktu! SonundaVoldemort kendine sendeki hangi niteliklerin asanı bu kadar güçlü yaptığını,sende olup da onda olmayan hangi yeteneğin olduğunu sormak yerine, doğalolarak hepsini yenebileceği söylenen tek asayı bulmaya odaklandı. Onun içinYüce Asa takıntısı, sana duyduğu takıntıyla yarışır hale geldi. Yüce Asa‘nınonunsonzayıflığınıkaldırdığınıveonutamamenyenilmezkıldığınainanıyordu.ZavallıSeverus..."

"EğerSnapeileölümünüzüplanladıysanız,YüceAsa‘nınsendekihâkimiyetininsonaermesimanasınageliyordu,değilmi?"

"İtiraf etmeliyim ki maksadım buydu," dedi Dumbledore, "Ama amaçladığımgibigitmedi,değilmi?"

"Hayır,"dediHarry."İşeyaramadı."

Arkalarındakiyaratıkkıpırdadıveinledi,HarryileDumbledoreisekonuşmadanenuzunsürelerinigeçirdiler.Bundan sonraneolacağınındüşüncesi,Harry‘ninüzerineuzundakikalarboyunca,sankiyumuşakçayağanbirkargibiçöktü.

"Geridönmemgerekiyor,değilmi?"

"Busanabağlı?"

"Seçimşansımvarmı?"

"Ahevet."Dumbledoregülümsedi."King‘sCross‘tayız,demiştin.Sanırımeğergeridönmemeyiseçersen,sen...şöylediyelim...Birtrenebineceksin."

"Veobeninereyegötürecek?"

"Ardına."dediDumbledorebasitçe.Tekrarsessizlikoldu.

"VoldemortYüceAsa'yıaldı."

"Doğru.YüceAsaVoldemort‘unelinde."

"Amasengerigitmemiistiyorsun?"

"Sanırım," dedi Dumbledore ,"eğer dönmeyi seçersen, belki onu bitirebiliriz.Bunasözveremem.Amabiliyorumki,Harry,buradandönmekonusundaondandahaazkorkuyorsun."

Harrygölgeleriçindeuzaktakisandalyeninaltındadurançiğgörünümlü,titreyenvekasılanşeyebirbakışattı.

"Ölüyeacıma,Harry.Yaşayanlaraveherşeyinüstünde,sevgisizyaşayanlaraacı.Dönerken birkaç ruhun sakatlanmasını, birkaç soyun parçalanmasınıkesinleştirebilirsin. Eğer bu sana layık bir amaç ise, buna hoşça kal hediyesidiyebiliriz."

Harrybaşınısalladıve içgeçirdi.BuradanayrılmakOrman'ayürümektendahazor olmayacaktı, ama burası sıcak, parlak ve huzur doluydu ve biliyordu ki,acıyavedaha fazlakaybınkorkusunadönecekti.Ayağakalktı,Dumbledoredaaynısınıyaptıvebirsürebirbirlerininsuratınabaktılar.

"Sonbirşeydaha,"dediHarry."Bugerçekmi?Yadakafamdakurduğumbirşeymi?"

Dumbledore içtenlikle ona baktı, parlak beyaz bir duman Harry‘yi sararken,kulaklarınagelensesgüçlüveyüksekti.

"Tabikibukafanıniçindegerçekleşiyor,Harry,amanedenbugerçekolmadığımanasınagelsinki?"

OTUZALTINCIBÖLÜM:PLANDATERSLİK

Tekrar, yüzükoyun arazide yatıyordu. Orman'ın kokusu burnunu doldurdu.Yanağınınaltındakisoğuk,sertzeminihissedebiliyorduvedüşüşnedeniyleikiyeayrılan gözlükmenteşesi şakağına batıyordu.Öldürme Laneti‘nin isabet ettiğiyer demirden bir yumruk ile ezilmiş gibiydi, vücudunun her bir santimiacıyordu. Kolları garip bir açıyla bükülmüş, ağzı yarı açık, hareket edemedendüştüğüyerdekaldı.

Ölümü üzerine sevinç çığlıkları ve zafer nidaları duymayı umuyordu, ancaktersine telaşlı ayak sesleri, fısıldanmalar ve havayı dolduran meraklımırıldanmalarduydu.

"Lordum...Lordum..."

BuBellatrix‘in sesiydi ve sanki sevgilisine konuşuyor gibiydi.Harry gözleriniaçmayacesaretedemedi,amadiğerduyularınınbuhalinialgılamasınaizinverdi.Asasınınhalacüppesininaltındasaklıolduğunubiliyordu,çünküzeminlegöğsüarasında bastırışını hissedebiliyordu. Karın bölgesindeki yastık hissi onagörünmezlikpelerininingörünürdenuzakhalaoradaolduğunuişaretediyordu.

"Lordum..."

"Böyledahaiyi,"dediVoldemort‘unsesi.

Dahafazlaayaksesleri.Birkaçinsanaynınoktadangeriyeaçılıyordu.Neyin,neiçinolduğunuöğrenmeyedairçaresizHarry,gözünübirmilimetrekadararaladı.

Voldemortayağakalkıyorgibigörünüyordu.FarklıfarklıÖlümYiyenlerondanuzaklaşarak açıktaki kalabalık çizgiye dönüyorlardı. Bellatrix tek başınaVoldemort‘unyanıbaşındadizçökmüşduruyordu.

Harry gözlerini tekrar kapattı ve ne gördüğünü düşünmeye başladı. ÖlümYiyenler, yere düşmüş gibi görünen Voldemort‘un etrafına doluşmuşlardı.Harry‘ye Öldürme Laneti yaptığında bir şey olmuştu. Voldemort da yere miyıkılmıştı?Öylegörünüyordu.Herikisidebilinçsizcedüşmüşveşimdiherikisidegeridönmüştü.

"Lordum,izinveri-"

"Yardımaihtiyacımyok,"dediVoldemortsoğukbirseslevehernekadarHarrybunugöremesedeyardımteklifigeriçevrilenBellatrix‘ihayaledebiliyordu.

"Çocuk...Öldümü?"

Açıklıktaderinbirsessizlikoldu.Harry‘yekimseyaklaşmadı,amaHarryonlarınüstüne odaklanmış bakışlarını hissetti; bu onu zemine daha da yapıştırmışgibiydivebirparmakyadakirpiğinhareketetmesindenkorkuyordu.

"Sen,"dediVoldemort,birpatlamaveardındaküçükbirferyatçıktı."İnceleonu.Ölüpölmediğinisöyle."

Harry kontrol için kimin gönderildiğini bilmiyordu. Kalbi yerindençıkacakmışcasına atarken ancak orada yatıp incelenmeyi bekleyebilirdi, amayinedeVoldemort‘unplandabir şeylerin tersgittiğindenşüphelenmesi ve onayaklaşmaktankaçınmasınıfarketmekrahatlatıcıydı...

BeklediğindendahayumuşakellerHarry‘ninyüzünedokundu,birgözkapağınıyukarı doğru çekti; tişörtünün altında, göğsünün hemen altındaki kalbinedokundu.Kadınınhızlısolumasınıduyabiliyordu,uzunsaçlarıyüzünügıdıkladı.Kaburgalarınakarşıatanhayatbelirtisinihissedebildiğindenemindi.

"Dracohayattamı?Şatodamı?"

Fısıldayış açıkça duyulabiliyordu; kadının dudakları kulağından birkaç santimuzaktaydı, kafası öyle aşağı eğilmişti ki uzun saçları, çocuğun yüzünübakışlardankoruyordu.

"Evet,"diyefısıldadıbirsesgeri.

Göğsünün sıkıldığını, kadının tırnaklarınıonageçirdiğinihissetti.Sonundapesetmişti.Ayağakalktı."Ölü!"diyeseslendiizleyenlere.

Ve şimdi bağırıyorlardı, şimdi zafer çığlıkları atıyorlardı ve ayaklarınınüstlerinde zıplıyorlardı; göz kapaklarının arasından Harry, kutlamayla havayasaçılankırmızıvegümüşipatlamalarıgörebiliyordu.

Hala yerde ölü taklidi yaparken, anladı. Narcissa, Hogwarts‘a girmeye kabuledilmeninveoğlunubulmanıntekyolununmevcutorduyufethetmekolduğunubiliyordu.Voldemort‘unkazanıpkazanmadığınıartıkumursamıyordu.

"Görüyormusunuz?" dediVoldemort, yaygaranın üstünden seslenerek. "Harry,ellerimde öldü ve canlı hiçbir insanoğlu beni artık tehdit edemez! İzleyin!

Crucio!"

Harrybunubekliyordu,vücudununOrmanzeminindeöylecebırakılmasınaizinverilmeyeceğini biliyordu; bu Voldemoert‘un zaferinin kanıtlanmasınınşerefineydi.Havayakaldırıldı,cansızkalmakiçintümkararlılığınıharcadıancakbeklediğiacıgelmemişti.Havayabirkez,ikikez,üçkezatıldı:Gözlükleriuçtuveasasının,cüppesininaltındabirazkaydığınıhissetti.Ancakkendinicansızvegevşekbıraktı veyere sonkezdüştüğündeetraftadelicesinegülüşler, feryatlaryankılandı.

"Şimdi," dedi Voldemort, "kaleye gidelim ve onlara kahramanlarının ne haldeolduğunugösterelim.Cesedikimtaşıyacak?Hayır-bekle-"

Kahkahalara birden ara verilmişti, bir daika sonra Harry zeminin sallandığınıhissetti.

"Onusen taşı,"dediVoldemort,"Kollarındagörünürsedahaiyiolacaktır,değilmi?Küçük arkadaşını yerden al, Hagrid. Ve gözlükleri- gözlüklerini tak- farkedilebilirolmalı-"

Birisi gözlüklerini hafif bir güçle taktı, ama onu havaya kaldıran devasa elleroldukça nazikti. Harry, Hagrid‘in derin iç çekişleriyle, kollarının sallandığınıhissedebiliyordu ve Harry, ona henüz hiçbir şeyin kaybedilmediğini belirtmekiçinnebirkelimeetmeyenedekıpırdamayacesaretedemedi.

"Kıpırda," dedi Voldemort, Hagrid, Orman'a gerisin geri sık yetişmiş ağalaradoğru tökezledi. Dallar Harry‘nin saçlarına ve cüppesine çarptı ancak ağzıumarıszca açık, gözleri kapalı, Ölüm Yiyenler etrafındayken hareketsizceyatmayı sürdürdü ve Hagrid şuursuzca hıçkırırken kimse Harry‘nin açıktakiboynununatıpatmadığınıgörmekiçinbakmadı.

İki dev, Ölüm Yiyenler‘in arkasında, geçtiği ağaçları yıkıp devirerek çarpışaçarpışa geliyordu; o kadar ses yapmışlardı ki kuşlar çığlıklar atarak havayakarıştılar,ÖlümYiyenler‘insevinççığlıklarıbileboğulmuştu.Zafer töreniaçıkaraziye kadar devam etti. Biraz zaman sonra kapalı göz kapaklarının ardındakaranlığınaydınlanmasıylaağaçlarınseyrelmeyebaşladığınısöyleyebilirdi.

"Bane!"

Hagrid‘ninbeklenmedikbağırışıneredeyseHarry‘yigözleriniaçmaya itiyordu."Mutlusun di mi? Savaşmadığın için, seni korkak koca beygir. Öldü‘ü içinHarry-mu-mutlumusun?"

Hagrid devam edemedi, tekrar gözyaşlarına boğuldu.Harry bu alayın geçişiniizleyen kaç tane atadam olduğunu merak etti, gözlerini açıp bakmaya cesaretedemedi. Bazı Ölüm Yiyenler geçerken ardlarında bıraktıkları atadamlaraaşağılamalaryağdırdılar.Birazsonra,HarryhavanıntazeliğinedeniyleOrman'ınsonunaeriştiklerinihissetti.

"Dur."

Harry, Hagrid‘in Voldemort‘un emirlerine uymakta güçlük çektiğini düşündü,çünkühafiftenyalpalamıştı.Veşimdidurduklarıyerdebirsoğukdalgasıoluştu,Harry dıştaki ağaçlar arasına çıkanRuh Emiciler'in hırıltılı nefeslerini duydu.Şimdionuetkileyemezlerdi.Kurtulduğugerçeği içinikavurdu,sanki babasınıngeyiği kalbini korumaya devam ediyormuşçasına, bu onlara karşı bir tılsımgibiydi.

BirisiHarry‘ninyanındangeçti.OnunVoldemort‘unkendisiolduğunubiliyordu,çünkü bir dakika sonrabüyüyle yükseltilmiş sesi araziyi doldurarakHarry‘ninkulaklarındaçınladı.

"Harry Potter öldü. Burada, sizler onun için hayatınızı orataya koyarken, okendisinikurtarmak içinkaçarkenöldü.Kahramanınızıngittiğinin ispatıolarakcesedinigetirdik.

"Savaşkazanıldı.Savaşanlarınızınyarısınıkaybettiniz.ÖlümYiyenler‘imsizdensayıcadahafazla ve Sağ-Kalan-Çocuk'un işi bitti.Daha fazla savaş olmamalı.Direnmeye kim devam ederse, ister erkek, ister kadın, isterse çocuk,katledilecektir, tıpkı ailesininherbirüyesininöldürüleceğigibi.Şimdişatodandışarı çıkın ve önümde diz çökün, bağışlanacaksınız. Aileniz ve çocuklarınız,erkekkardeşlerinizvekızkardeşlerinizhayattakalacakveaffedilecekveberaberinşaedeceğimizyenidünyadabanakatılacaksınız."

Arazide ve şatoda bir sessizlik vardı. Voldemort, Harry‘nin gözünü açmayacesaretedemeyeceğikadaryakındı.

"Gelin,"dediVoldemortveHarryonunilerlediğiniduydu,Hagriddeonutakipetmeye zorlandı. Şimdi Harry gözünü küçük miktarda aralamıştı veVoldemort‘un, korumalı kafesinden serbest bıraktığı büyük yılanı Nagini,omuzlarında sarılı, önlerinde yürüdüğünü gördü. Ancak Harry‘nin onunlabirlikteyavaşçaaydınlanankaranlıktayürüyenÖlümYiyenler‘efarkedilmedenasasınıcüppesininaltındançıkarmasınaimkanyoktu...

"Harry,"diyehıçkırdıHagrid."AhHarry...Harry..."

Harry gözlerini sımsıkı geri kapadı. Şatoya yaklaştıklarını biliyordu vekulaklarını kabarttı, Ölüm Yiyenler‘in neşeli sesleri dışında, şatodan hayatbelirtileriolanağıradımseslerigeliyordu.

"Dur."

Ölüm Yiyenler aniden durakladı; Harry onların okulun açık ön kapılarınıkarşılarcasına tek sıra halinde dağıldıklarını duydu. Kapalı gözkapaklarındanbileGirişSalonu'ndansaçılankırmızımsıışınlarıgörebiliyordu.Bekledi.Heranuğruna ölmeyi denediği insanlar, açıkça ölü halde yatan onu göreceklerdi,Hagrid‘inkollarında.

"HAYIR!"

Çığlık olduğundan da korkunçtu, çünküProfesörMcGonagall‘ın böyle bir sesçıkarabileceğiniaslaneummuşnedehayaletmişti.Yakındakibaşkabirkadınınkahkaha attığını duydu, bununMcGonagall‘ın feryadından zevk alanBellatrixolduğunu biliyordu. Bir saniye kadar daha gözlerini kıstı ve kapı eşiğindeşatonun hayatta kalan insanlarla, onları yenilgiye uğratanları ve Harry‘ninöldüğügerçeğinikendi gözleriyle görmek isteyenlerle dolduğunu gördü. BirazötesindeNagini‘ninbaşınıtekbirbeyazparmağıylaokşayanVoldemort‘ugördü.Gözlerinitekrarkapadı.

"Hayır!"

"Hayır!"

"Harry!HARRY!"

Ron‘un, Hermione‘nin ve Ginny‘nin sesi Mcgonagall‘ınkinden de kötüydü;Harrycevapvermekiçinherşeyiniverirdi,amasessizkaldıveonlarınferyatları,hayattakalankalabalığıtetiklemişgibiydi,ÖlümYiyenler‘ehakaretleryağdırıpbağırıyorlardı,taki-

"SESSİZLİK!"diyebağırdıVoldemortvebirpatlamaoldu,parlakbirışıkçaktıvehepsinesessizlikçöktü.

"Buraya kadar! Onu indir Hagrid, ayağımın altına, ait olduğu yere!" Harrykendisininçimeindirildiğinihissetti.

"Görüyormusunuz?"dediVoldemortveHarryyattığıyerdeileri-gerikakıldığınıhissetti."HarryPotteröldü!Anlıyormusunuz,yollarındansaptırılanlar?Okendiuğruna başkalarının kurban olmasına güvenen bir çocuktan başka bir şeydeğildi!"

"Senialtetti!"diyebağırdıRonvebüyübozulduveHogwarts‘ındirenişçileribirkez daha sesleri daha gürültülü bir patlamayla susturulana dek bağırmaya veçığlıkatmayabaşladılar.

"Şato arazisinde kaçmaya çalışırken öldürüldü" dedi Voldemort ve yalandanötürüsesizevkdoluydu,"kendisinikurtarmayaçalışırkenöldürüldü-"

AmaVoldemort‘un sesi kesilmişti:Harry bir kargaşa ve bağırış işitti ve tekrarbaşkabirpatlama,parlakbirışıkveacılıbirinilti;çokhafifgözleriniaçtı.Birisikalabalıktan kopup Voldemort‘a saldırmıştı: Harry şeklin silahsızlandırılmışhalde yere çarptığını gördü, Voldemort isyankarının asasını kenara fırlatarakkahkahaatıyordu.

"Ve bu da kim?" dedi yılanının hafif tıslamasına eşlik ederken. "Şato elegeçirilmişkensavaşmayadevamedenlereneolacağınıgöstermeyegönüllüolandakim?"

Bellatrixkeyifdolubirkahkahakoydu.

"Bu Neville Longbottom, Lordum! Carrow'lara o kadar sorun yaratan çocuk!Seherbazlar'ınoğlu,hatırladınızmı?"

"Ah, evet, hatırlıyorum," dedi Voldemort, yere, geri ayağa kalkan Neville‘ebakarken, silahsızlandırılmış ve korumasız, Ölüm Yiyenler'le hayatta kalanlararasındaki tekin arazide duruyordu. "Ama safkansın, değil mi, benim cesurevladım?"diye sorduVoldemort ayaktaonadoğrudikilenNeville‘e, boş elleriyumrukhalindekıvrılmıştı.

"Eğeröyleysemneolmuş?"dediNevilleyükseksesle.

"Asil ırktangelmeninverdiğiocesaretigösterdin.ÇokdeğerlibirÖlümYiyenolacaksın.Seninyeteneğineihtiyacımızvar,NevilleLongbottom."

"Sana ancak cehennem tamamen buz tuttuğunda katılırım," dedi Neville."Dumbledore‘unOrdusu!"diyehaykırdıveVoldemort‘unSusturmaBüyüsü‘nünengelolamadığıkalabalıktansevinççığlıklarıgeldi.

"Çokgüzel,"dediVoldemortveipeksisesindeengüçlülanettenbiledahagüçlütehlikesezildi."Eğertercihinbuysa,Longbottom,birinciplanageridönüyoruz.Kafanınüstüne,"dedisessizce,"olmalı."

Kirpiklerinin arasından hala izleyerek, Harry, Voldemort‘un asasını salladığınıgördü.Saniyelersonraşatonunkırık camlarındanbirinden şekilsizbir kuşyarıaydınlığadoğruuçtuveVoldemort‘unelinekondu.Küflenmişnesneyiucundan

salladı,boşveeskipüskü,sallandı:SeçmenŞapka.

"Hogwarts okulunda bundan sonra daha fazla Seçme olmayacak," dediVoldemort. "Binalar olmayacak. Asil atamın, Salazar Slytherin‘in renkleri,kalkanıveamblemiherkeseyetecek.Değilmi,NevilleLongbottom?"

Asasını kaskatı ve dimdik duran Neville‘e doğrulttu ve şapkayı Neville‘inkafasından aşağı geçirdi, şapka kulaklarının altına kadar kaydı. Şatonunkarşısında izleyen kalabalıkta kıpırdanmalar oldu ve tek tek Ölüm YiyenlerasalarınıkaldırarakHogwartsSavaşçıları'nıyerlerindetuttular.

"Neville şimdi burada, banameydan okumaya devam edecek kadar aptal olanherhangi birine ne olacağını gösterecek," dedi Voldemort ve asasının birşaklamasıylaSeçmenŞapkaateşaldı.

ÇığlıklarşafağıyardıveNevillealevlerarasında,olduğunoktayaçakılı,hareketedemezhaldekaldıveHarrydayanamıyordu:Müdahaleetmeliydi-

Vesonrabirçokşeybirandaoluverdi.

Okulunuzaksınırlarındanhaykırışlarduydular,sankiyüzlerceinsangözdenırakduvarlarıaşarakşatoyadoğruakıyordu,yüksekseslesavaşnidalarıatıyorlardı.Oanda, Grawp şatonun kenarında sallanarak çıkageldi ve "HAGGER!" diyebağırdı. Bağırışına Voldemort‘un devleri böğürmeyle karşılık verdi: Etrafısallayarak Grawp‘a fil büyüklüğünde boğalarmış gibi koştular. Sonra toynakseslerigeldiveyaylardan tıkırtılar eşliğindeoklar anidendağılanve şokeolanÖlüm Yiyenler‘in üzerine doğru düşmeye başladı. Harry cüppesinin altındangörünmezlik pelerinini alarak üstüne geçirdi ve ayağının üstüne kalkarkenNevilledehareketetti.

Bir anda, şak diye Neville Beden-Kitleme Büyüsü‘nden sıyrıldı, yanan şapkaüstündendüştüvederinlerindengümüşi,parılparılparlayanyakutişlemelisapıolanbirşeyçıkardı-

Gümüşkılıcınçıkardığıkesiksesiyaklaşankalabalığınhaykırışları,kavgaedendevlerinsesleriveya tepinenatadamlarıngürültüleriarasındaneduyuldunedebir göz ona çevrildi. Tek bir hareketle Neville büyük yılanın başını ikiyeayırmıştı, Giriş Salonu'ndan boşalan ışık altında parlayarak havaya savruldu.Voldemort‘un ağzı kimsenin duyamadığı öfke çığlığıyla açılmıştı ve yılanınbedenipatdiyeayağınındibinedüştü-

GörünmezlikpelerininaltındagizliHarry,dahaoasasınıkaldıramadanNevilleileVoldemort arasında bir kalkan büyüsü yaptı. Sonra çığlıklar, haykırışlar ve

dövüşen devlerin güçlü vuruşlarının arasında Hagrid‘in çığlığı en yüksekgeleniydi.

"HARRY!"diyebağırdıHagrid."HARRY-HARRYNEREDE?"

Kaos patlak verdi. Savaş veren atadamlar Ölüm Yiyenler‘i püskürtüyordu,herkesdevlerinyerevuranayaklarındankaçıyorveHarry‘ninneredengeldiğinibildiğidestekkuvvetlerigittikçedahayakınavedahayakınahücumediyordu;Harry,Voldemort‘undevlerininetrafındayükselmişuçandevkanatlıyaratıklarıgördü, Grawp onları yumruklayıp döverken, testraller ve hipogrif Şahgaga dadevlerin gözlerini tırmalıyordu, büyücüler;Hogwarts‘ın koruyucuları veÖlümYiyenler ise geriye, şatoya doğru çekiliyorlardı. Harry görebildiği her ÖlümYiyen‘e nereden kimin saldırdığını bilmedikleri bu durumda, uğursuzlukbüyüleri ve lanetler savuruyordu ve vücutları git gide artan kalabalık arasındaçiğneniyordu.

Harry,halagörünmezlikpelerininaltındasaklı,savaşarakGirişSalonu'nagirdi:Voldemort‘u arıyordu ve onu salonun karşısında, asasından büyüler saçarkengördü, sağa sola uçuşan lanetler yağdırırken hala takipçilerine emirleryağdırıyordu; Harry daha fazla kalkan büyüsü yaptı -az daha Voldemort‘unkurbanı olacak Seamus Finnigan veHannahAbbot, yanından geçerek içeriye,çoktansavaşınpatlakverdiğiBüyükSalon‘agirdiler.

Veşimdidahafazlavedahafazlainsanönbasamaklardabeliriyordu.Harry,halazümrütyeşilipijamalarıyladuranHoraceSlughorn‘unyardımınayetişenCharlieWeasley‘yigördü.SavaşmakiçinkalanherHogwartsöğrencisininarkadaşlarınaveailelerinebenzeyen insanlarlabirlikteHogsmeade‘indükkansahipleriveevsakinleridegelmişgörünüyordu.AtadamlarBane,RonanveMagorianyüksektoynak sesleriyle salona daldılar,Harry‘nin arkasındamutfaklara giden kapılarmenteşelerindenkoparaksavruldular.

Hogwarts‘ınevcinleri,çığlıklaratarakellerindeoymabıçaklarıvesatırlarlaGirişSalonu'na dalmışlardı ve önlerinde göğsünden Regulus Black‘in madalyonusallanan Kreacher vardı, kurbağa gibi sesi bu gürültüde bile duyulabiliyordu:"Dövüşün! Dövüşün! Efendim için, evcinlerinin koruyucusu için dövüşün!KaranlıkLord‘ladövüşün,cesurRegulusadına!Dövüş-!"

Ölüm Yiyenler'e saldırıyor, ayak bileklerine ve incik kemiklerine bıçaklarsaplıyorlardı, küçükyüzleriöfkeyle yanıyordu veHarry‘nin baktığı her yerde,yağan büyüler, yuvalarından fırlamış oklar ve ayaklarından bıçaklayanevcinleriyleÖlümYiyenler vardı; ya kıstırılmışlardı ya da kaçmaya çalışırkengelmekteolaninsanselindeyutulmuşlardı.

Ama henüz bitmemişti: Harry düellocular arasından kaçmakta olan tutsaklarıgeçerekBüyükSalon'agirdi.

Voldemort, muharebenin tam ortasındaydı ve yetişebildiği herkesle çarpışıyor,lanetler yolluyordu.Harry nişan alacağı iyi bir konumda değildi, daha yakınasokulmayauğraştı,halagörünmezdiveiçerigirmeyibaşarmışherinsanlaBüyükSalondahadakalabalıklaşmıştı.

Harry;GeorgeveLeeJordantarafındanyereyapıştırılanYaxley‘yi,Flitwick‘inellerinden çığlıkla düşen Dolohov‘u, Hagrid tarafından fırlatılıp karşı duvaraçarparakbilinçsizceyığılanWaldenMacnair‘igördü.RonveNeville‘iberaberFenrirGreyback‘iindirirken,Aberforth‘unRookwood‘utaşlaştırırken,ArthurvePercy‘nin, Thicknese‘i yere mıhlarken ve Narcissa ile Lucis Malfoy‘unkalabalıkta kavga etmeye bile tenezzül etmeksizin, koşarak oğullarını ararkengördü.

Voldemort şimdi McGonagall, Slughorn ve Kingsley‘nin hepsiyle tek başınadüello ediyordu ve onlar etrafında dönüp dolaşır, yere eğilir ve işinibitiremezken,Voldemort‘unyüzündesoğukbirnefretvardı.

Bellatrix dehala savaşıyordu,Voldemort‘dan ellimetre ötede, efendisi gibi üçkişiyle tek başına düello ediyordu: Hermione, Ginny ve Luna, hepsi vargüçleriyle savaşıyordu; anca Bellatrix onların dengiydi ve Harry‘nin dikkatiniGinny‘yibirsantimfarklasıyırıpgeçenÖldürmeLanetiçekti-

Yönünüdeğiştirdi,Voldemort‘akoşacağınaBellatrix‘ekoştu,ancakbirkaçadımatmıştıkiyanaitildi."BENİMKIZIMDEĞİL,SENİOROSPU!"

Mrs.Weasley koşarken ellerini hazırlayarak, cüppesini geriye çekti. Bellatrix,olduğunoktadadönüpkendinemeydanokuyanyenikişiyigörüncekahkahaylasarsıldı.

"ÇEKİLİNYOLUMDAN!"diyebağırdıMrs.Weasleyüçkızaveasasınınsertbir vuruşuyla düelloya başladı. Harry, Molly Weasley‘nin asasının şaklayıp,havada dönüşünü korku ve gururla izledi. Bellatrix‘in gülüşü zayıflamış,çetrefilleşmişti. Her iki asadan da ışınlar uçtu, iki cadının etrafındaki zeminısınmışveçatlamıştı;herikikadındaöldürmekiçinsavaşıyordu.

"Hayır!"Mrs.Weasley,yardımınakoşupbirkaçöğrenciileriatılmışkenbağırdı."Geriçekilin!Geriçekilin!Obenim!"

Şimdi yüzlerce insan duvar kenarlarında çizgi halinde dizilmiş bu iki dövüşü

izliyorlardı, bir yanda Voldemort ve üç rakibi, bir yanda Bellatrix ile Mollyvarken;görünmezHarry, ikiyöndebirinikorumakdiğerinesaldırmak isterken,birmasumuvurmaktançekinipolduğuyerdedurdu.

"Seni öldürdüğümde, çocuklarına ne olacak?" diye alay etti Bellatrix, efendisikadarçılgındı,Molly‘ninlanetlerietrafındadansederkensıçrıyordu."Annecik,Fred‘ciğiyleaynıyeriboyladığında?"

"Bizim- çocuklarımıza- bir- daha- dokunamayacaksın!" diye böğürdü Mrs.Weasley.

Bellatrixbirkahkahakoyuverdi, tülünardınadüşenkuzeniSiriusiçinkoyduğuaynı neşeli kahkahaydı ve Harry, öncesinden bu kahkahadan sonra nelerolacağınıbiliyordu.

Molly‘ninlanetiBellatrix‘inuzanmışkolununaltındansüzülerekgöğsününtamortasına,direkkalbineçarptı.

Bellatrix‘inşeytanikahkahasıdondu,gözleridışarıdoğrubüyüdü:Çokkısabiranlık da olsa ne olduğunu kadın biliyordu, izleyen kalabalıktan seslerduyulurkenveVoldemortçığlıkatarkentökezledi,yeredüştü.

Harrybirdenağırçekimdeymişgibihissetti;Voldemort‘unsonuncuveenrütbelidestekçisininbirbombaetkisiyleyokoluşunaduyduğuöfkesonucuMcGongall,Kingsley ve Slughorn‘un gerisin geri sallanarak havaya uçtuklarını gördü.Voldemortasasınıkaldırmış,doğrudanMollyWeasley‘yihedefalmıştı.

"Protego!" diye böğürdüHarry veKalkanBüyüsü salonun ortasına yayıldı veVoldemortkaynağıararkensonundaHarrygörünmezlikpelerininiüstündenattı.

Şokun belirtisi çığlıklar, sevinç sesleri ve her yandan "Harry!" "YAŞIYOR!"bağırışları bir anda etrafıdoldurdu.Kalabalık korkmuştu,Voldemort ileHarrybirbirlerine bakıp daireler çizmeye başladıklarında, aniden ve birden sessizlikbürüdüheryanı.

"Kimseninyardımetmeyeçalışmasınıistemiyorum."dediHarryyüksekseslevesesi,sessizliktebirborazangibiyankılandı."Buşekildeolmasıgerekli.Bubenolmalıyım."

Voldemorttısladı.

"Potter, öyle deme," dedi kırmızı gözleri ardına kadar açılmıştı. "Bu seninçalışma şeklin değil, öyle değil mi? Bugün kimi kalkan olarak kullanacaksın,Potter?"

"Kimseyi,"dediHarrybasitçe."DahafazlaHortkulukyokartık.Sadecesenvebenim.Bir diğeri yaşarken diğeri hayatını sürdüremez ve birimiz en iyisi içinburayıterketmeküzere..."

"Birimiz?"dediVoldemorteğlenerek,tümvücudualaylasallanıyordu,saldırmaküzereolanbiryılangibigözlerinidikmişti."İplerinDumbledore‘daykenbununbenolacağımıdüşünüyordun,değilmi,KazaylaSağKalanÇocuk?

"Annemin beni korumaya çalışırken ölmesi, kazaydı, öyle mi?" diye sorduHarry.Aralarındakieşituzaklığıkoruyarakhalayanyanhareketediyorlardı,herikisi demuntazam bir daire çiziyordu veHarry‘nin gözlerinde Voldemort‘danbaşkası yoktu. "Mezarlıkta savaşmaya karar vermem de kazaydı? Bugünkendimi korumamam da kazaydı ve buna rağmen sağ kalıp tekrar savaşmayadönmemde?"

"Hepsi Kaza!" diye çığlık attı Voldemort, ama hala saldırmıyordu ve izleyenkalabalık sanki taşlaştırılmışcasına donmuştu ve salondaki yüzlerce kişiarasında,ikisidışındaherkesnefesinitutmuşgibiydi."Sendendahabüyükkadınveadamlarıneteğialtınaçöküpsaklanmanveonlarıseniniçinöldürmemeizinvermengerçeğiyüzündenkazaveşans!"

"Bugecekimseyiöldüremeyeceksin,"dediHarrydairelerçizerkenveher ikiside birbirlerinin gözlerinin içine baktı, yeşil-kırmızılara. "Bir kez daha onlarıöldüremeyeceksin.Anlıyormusun?Bu insanları incitmenebir sonvermek içinölmeyehazırdım-"

"Amaölmedin!"

"-Öylearzuladım,olanbuydu.Anneminyaptığışeyiyaptım.Sendenkorundular.Onlara yolladığınhiçbir büyünün işlemediğini fark etmedinmi?Onlara eziyetedemezsin. Onlara dokunamazsın. Hatalarından ders almıyorsun, değil miRiddle?"

"Nasılcesare-"

"Evet, cesaret ederim," dedi Harry. "Senin bilmediğin şeyleri biliyorum, TomRiddle. Senin bilmediğin dolu önemli şey biliyorum. Başka büyük bir hatayapmadanönceduymakistermisin?"

Voldemort konuşmadı, ancak daire çizmeye devam etti ve Harry onu geçiciolarakşaşırttığını, Voldemort‘un,Harry‘nin gerçekten son bir şeyi bilebileceğiolasılığıylageridurduğunubiliyordu.

"Yinesevgimi?"dediVoldemort,yılansıyüzüalaydoluydu."Dumbledore‘unensevdiği çözümü: Ölümü yenebildiğini söylediği, sevgi, her ne kadar bu onukuleden aşağı çakılıp eski bir heykel gibi parçalanmasına engel olmasa da?Sevgi, Bulanık anneni tıpkı bir hamam böceği gibi ortadan kaldırmama engelolamayan şey, Potter- ve şimdi kimse seni, lanetime karşı durmak için ileriatılacak kadar seviyor gözükmüyor. Saldırdığımda bu sefer seni ölmekten nekurtaracak?"

"Sadece tek bir şey," dedi Harry ve hala birbirlerinin etrafında dönmeyisürdürdüler,sadecesonbirsırrınhatrınauzakdurdularbirbirlerinden.

"Eğerbusefersenikurtaracakolansevgideğilse,"dediVoldemort,"benimsahipolmadığım bir sihir yeteneğine veya benimkinden daha güçlü bir silaha sahipolduğunainanıyorolmalısın?"

"Herikisinedeinanıyorum,"dediHarry,yılansıyüzdenşokdalgasınıngeçtiğinigördü, ancak aniden kaybolmuştu; Voldemort kahkaha atmaya başladı ve sesçığlıklarından bile daha korkutucuydu; katı vehastalıklı, sessiz salon boyuncayankılandı.

"Benimbildiğimden daha fazla büyü bildiğinimi sanıyorsun?" dedi. "Benden,Lord Voldemort‘dan, Dumbledore‘un bile hayal edemediği büyülersergileyenden?"

"Ah, hayal etmişti," dedi Harry, "ama senden daha fazlasını biliyordu, seninyaptığınıyapmayacakkadardahafazlasınıbiliyordu."

"Onun zavallı olduğunu söylüyorsun!" diye çığlık attı Voldemort. "Cesaretedemeyecek kadar zavallı, kendisinin olabilecekken şu an benim olan şeyikoruyamayacakkadarzayıf!"

"Hayır, senden daha zekiydi," dedi Harry, "daha iyi bir büyücü, daha iyi birinsan."

"Ben,Dumbledore‘unsonunugetirdim!"

"Öyleolduğunudüşündün,"dediHarry,"amayanılıyorsun."

İlk defa, duvarların kenarlarındaki yüzlerce insan aynı anda tek seferde içgeçirdi,kıpırdandılar.

"Dumbledore öldü!" Voldemort kelimeleri sanki Harry‘ye dayanılmaz bir acıverecekmişgibisöylemişti."Cesedişatoarazisindemermerbirmezardayatıyor.Gördümonu,Pottervegeridönmeyecek!"

"Evet,Dumbledoreöldü,"dediHarrysakince,"amaonusenöldürmedin.Kendiölüm şeklini kendisi seçti, ölmeden aylar önce seçti, hizmetkârın olduğunusandığınadamlaherşeyiplanladı."

"Hangi bebeğin rüyası bu?" dedi Voldemort, ama kırmızı gözleriHarry‘ninkilerdenuzaklaşmadı.

"Severus Snape senin değildi," dedi Harry. "Snape, sen annemin peşinedüştüğündenberiDumbledore‘undu.Çünkü anlayamadığın bir nedenden ötürühiçfarkedemedin.Snape‘ihiçPatronusyaparkengörmedin,değilmi,Riddle?"

Voldemort cevap vermedi. Etraflarında daireler çizmeyi sürdürdüler, tıpkıbirbirleriniparçalayacakkurtlargibi.

"Snape‘inPatronus'ubirceylandı,"dediHarry,"anneminkiyleaynı,çünküonudaha çocuklarken, neredeyse tüm hayatı boyunca sevdi. Anlamalıydın," dediVoldemort‘un burun delikleri açılıp kapanırken, "senden onun hayatınıbağışlamanıistedi,değilmi?"

"Onu arzulamıştı, ama hepsi bu," dedi Voldemort küçümseyerek, "amagittiğinde, etrafta başka kadınların, daha saf kan olanlarının, ona daha layıkolanlarınınolduğunukabuletti-"

"Tabii ki sana öyle dedi," dedi Harry, "ama o şekilde davrandığından beriDumbledore‘un casusuydu ve o zamandan beri sana karşı çalışıyordu! SnapeişinibitirdiğindeDumbledorezatenölüyürdu!"

"Fark etmez!" diye bağırdı Voldemort, her bir kelimeyi kendinden geçmiş birdikkatledinlemişti,amaşimdidelikahkahasınıpatlatmıştı."Snape‘inbenimyada Dumbledore‘un olduğu ya da önüme hangi ufak engelleri koydukları farketmez!Onlarıanneniezipgeçtiğimgibiezdim,oysaSnape‘inbüyükbirsevgisivardı!Ah,herşeyanlaşılıyorPotter,amaseninanladığındildendeğil!"

"Dumbledore Yüce Asa'yı benden saklamaya çalışıyordu! Snape‘in asanıngerçek efendisi olmasını planlamıştı! Ama oraya senden önce ulaştım, küçükçocuk-elleriniüstünekoyamadansendenönceonaulaştım,senyetişmedenöncegerçeği anladım, Severus Snape‘i üç saat önce öldürdüm veYüceAsa,ÖlümDeğneği, Kaderin Asası tamamen benim! Dumbledore‘un son planı ters gitti,HarryPotter!"

"Evet,öyleoldu,"dediHarry."Haklısın.Amabeniöldürmeyidenemedenöncesana ne yaptığını tekrar düşünmeni öneririm... Düşün ve biraz pişmanlıkduymayıdene,Riddle..."

"Neymişo?"

Harry‘ninona söylediğionca şeyden, açığaçıkanveyadalgageçtiği şeylerdenhiçbiri Voldemort‘u bu kadar şok etmemişti. Harry onun ince göz yarıklarınıgördü,gözlerininetrafındakibeyazderiyi...

"Bu senin son ve tek şansın," dediHarry, "sana kalan tüm şey bu...Yoksa neolacağınıgörebiliyorum...Erkekol...Dene...Azıcıkpişmanlıkduymayıdene..."

"Nasılcüretedersin?"dediVoldemorttekrar.

"Evet,ederim,"dediHarry,"çünküDumbledore‘unsonplanıbanageritepmedi,sanageriteptiRiddle."

Voldemort‘uneliYüceAsa'nınüstündetitriyordu,Harry,Draco‘nunkinesımsıkısarıldı.Oan,saniyelerkadaruzaktı,biliyordu.

"Asa hala tam olarak sana çalışmıyor, çünkü yanlış kişiyi öldürdün. SeverusSnape,YüceAsa'nınaslagerçeksahibideğildi.OaslaDumbledore‘uyenmedi."

"Onuöldür-"

"Dinlemiyormusun?SnapeaslaDumbledore‘uyenmedi!Dumbledore‘unölümüikisiarasındaplanlanmıştı!Dumbledoreyenilmedenölmeyiplanlıyordu,asanınsongerçekefendisi!Eğerherşeyplanlandığıgibigitseydi,asanıngücüdeonunlabirlikteölecekti,çünküasaondanaslakazanılmamışolacaktı!"

"Amasonra,Potter,Dumbledorebirgüzelasayıbanaverdi!"Voldemort‘unsesidüşmancabirzevkletitredi."Asayı,onunsonsahibininmezarındançaldım!Onusonefendisininemrindençıkardım!Asanıngücübenim!"

"Hala anlamıyorsun Riddle, değil mi? Asaya sahip olmak yeterli değil! Onututmak, kullanmak onu senin yapmıyor. Ollivander‘ı dinlemedin mi? Asabüyücüyüseçer...YüceAsa,Dumbledoreölmedenönceyenisahibiniseçmişti,ona elini bile dokunmamış birini. İsteği doğrultusunda, yeni efendisi onuDumbledore‘dan almıştı, tamolarakneyaptığını anlamadanveyadünyanın entehlikeliasasınınonasahipliğiniteslimettiğinibilmeden...

Voldemort‘ungöğsühızlaşişipindiveHarrylanetingeldiğini,asanıniçerisindeonunoluştuğunuhissedebiliyordu.

"YüceAsa'nıngerçeksahibiDracoMalfoy‘du."

Bir anlığında boş bir şaşkınlık Voldemort‘un yüzüne yerleşti, ama gerikaybolmuştu.

"Ama ne fark eder?" dedi yumuşakça. "Haklı olsan bile, Potter, sen ve benimiçinbirşeyideğiştirmiyor.Artıkankaasanyok:Sadeceyeteneklerimizledüelloedeceğiz...Veseniöldürdüktensonra,DracoMalfoy‘unpeşinedüşebilirim..."

"Ama artık çok geç," dediHarry, "Şansını kaybettin.Oraya önce ben ulaştım.HaftalarönceDracoMalfoy‘uyendim.Buasayıondanaldım."

Harry, karadiken asayı aniden çıkardı, salondaki herkesin gözünün asanınüzerinekaydığınıhissetti.

"Böylece herşey buna geliyor, değil mi?" diye fısıldadı Harry. "Elindeki asaonun son efendisinin silahsızlandırıldığını biliyor mu? Çünkü eğer biliyorsa...YüceAsa'nıngerçekefendisibenim."

Üstlerindeki büyülenmiş gökyüzünden, en yakın pencereden parlak bir güneşparçasıgözükmüşcesinekırmızıvealtınsıbirışıkhuzmesipatlakverdi.Işıkherikisinindeyüzüneaynıandaçarptı,buyüzdenVoldemortbiranlığınaalevalanbir leke gibi gözüktü. Harry hayata dair en büyük dileğini Draco‘nun asasınıdoğrultarakhaykırırken,yüksekbirsesindehaykırdığınıişitti:

"AvadaKedavra!"

"Expelliarmus!"

Patlamabirtopatılmışgibiydivedurduklarıdaireninölünoktasında,ortalarındaaltınalevlerhayatbuldu;büyülerinçakıştığıyeriişaretledi.Harry,Voldemort‘unyeşil ışınının kendi büyüsüyle buluştuğunu, Yüce Asa'nın güneşin doğuşunakarşın kapkara, tıpkı Nagini‘nin başı gibi büyülü tavan boyunca havaya,öldürmediğiefendisinedoğruuçtuğunugördü, sonunda tamsahipliğini almayagelmişsahibineuçuyordu.VeHarry,arayıcıolmasınınverdiğikeskinyetenekle,asayıboşeliyleyakalarkenVoldemortgerisingeridüşüyordu,kollarısavrulmuş,kırmızıgözlerininincegözbebekleriyukarıdoğrudönmüştü.TomRiddle,yeredünyaya ait herhangibir varlıkmışgibi düştü, vücuduzayıflamış, büzüşmüştü,beyazelleribomboştu,yılansıyüzüsilikveifadesizdi.Voldemortölmüştü,kendigeri seken lanetiyle öldürülmüştü ve Harry elinde iki asayla, düşmanına, içiboşalmışbedeninebaktı.

Bir saniyelik küçük bir süre boyunca, anın şoku havada kaldı: ve sonraizleyenlerinbağırışları,çığlıklarıvemutluluknidalarıHarry‘ninetrafındahavayıdeldi. Harry‘ye doğru koşarlarken, tavan yeni güneşle parladı ve ona ilkulaşanlarRonveHermioneoldu,ellerietrafınasarılı,anlaşılmazbağırışlarıonukendinden geçirdi. Sonra Ginny, Neville ve Luna da oradalardı ve sonra tüm

Weasley'lerveHagrid,Kingsley,McGonagall,Flitwick,Spout;Harrynebağıranbirini duyabiliyor ne de kimin eli ona ulaşıyor, onu çekiştiriyor, bir parçasınasarılmaya çalışıyor anlayabiliyordu, yüzlercesi içeri akın ediyordu ve her biriSağKalanÇocuk'a,sonundaherşeyesonverennedene,dokunmayakararlılardı.

Güneş, Hogwarts üzerinde tüm kararlığıyla yükseldi, Büyük Salon ışık vehayatladoluverdi.Harry,kutlamaların,yasın,kedervezaferkarışımınınönemlibir parçasıydı. Onun onlarla birlikte olmasını istiyorlardı, liderlerini vesembollerini, kurtarıcılarını ve rehberlerini... Uykusuz olduğunu ve onlardansadecebirkaçıylabirlikteolmayıarzuladığınıbirkişianlamışgözüküyordu.

Yakınlarını kaybetmiş olanlarla konuşmalı, elleri sıkmalı, teşekkürleri kabuletmeli,gözyaşlarınatanıkolmalıvesabaholurkendörtbiryandanyavaşyavaşgelenhaberleriduymalıydı;ülkeçapındaImperiuslanetialtındaolanlarkendinegelmişti, Ölüm Yiyenler ya kaçıyorlar ya da yakalanıyorlardı, Azkaban‘ınmasummahkûmları şu anda dışarı salınıyordu veKingsley Shacklebolt geçiciSihirBakanıolarakatanmıştı.

Voldmeort‘un cesedini taşıyıp, Fred‘in,Tonks‘un,Lupin‘in,ColinCreevey‘ninve onunla savaşırken ölmüş zavallı insanlardan uzağa, salondaki bir hazneyekoydular.McGonagall binamasalarını tekrar yerleştirdi, ama artık kimse binasırasına göre oturmuyordu: Hepsi karmakarışıktı, öğretmenler ve öğrenciler,hayaletler ve aileler, atadamlar ve evcinleri, Firenze bir kenarda kendinegeliyordu ve Grawp kırık bir pencereden içeri uzanıyordu, insanlar onungülümseyen ağzından içeri yiyecekler atıyordu. Bir süre sonra yorgun vetükenmişHarry,kendiniLuna‘nınyanındakisıradabuldu.

"Birazhuzur,birazsessizlikisterdimeğerseninyerindeolsaydım,"dedi.

"Gerçektenöyle,"diyecevapladı.

"Benhepsinioyalarım,"dedi."Pelerininikullan."

Ve daha bir şey diyemeden, "Aahhh, bakın, bir Pırpır Vızırgürü!" dedi vepenceredendışarıişaretetti.EtraftaonuduyanherkesbakındıveHarrypeleriniüstündengeçirdi,ayağakalktı.

Şimdisalondakimsekarışmadanhareketedebiliyordu.İkimasaötedeGinny‘yifark etti; kafası annesinin omzunda, oturuyordu: Daha sonra konuşmak içinzaman olacaktı, saatler ve günler veya belki de yıllarca zaman olacaktıkonuşmak için. Neville‘i gördü, yemek yerken Gryffindor Kılıcı tabağınınyanındaduruyordu,coşkulubirhayrankalabalığıylaçevriliydi.Masalararasında

yürüdüğü yolda, orada bulunmaktan emin olamayan, birbirine sokulmuş üçMalfoy'ugördü,ancakkimseonlarıönemsemiyordu.Baktığıheryerdeyenidenbirleşmişailelerivesonundaençokbirliktelikleriniarzuladığıikikişiyigördü.

"Benim,"diyefısıldadı,aralarınaeğilerek."Benimlegelirmisiniz?"

Birlikteayağakalktılarveberabero,RonveHermioneBüyükSalon'dançıktılar.Mermermerdivenden büyük parçalar eksilmişti, tırabzanın parçası gitmişti veçıkarkenheradımlarındataşyığınlarınavekanlekelerinerastgeldiler.

Uzakta bir yerlerde yaklaşan Peeves‘ın koridorlar boyunca kendi bestesi birzaferşarkısınıseslendirdiğiniduydular.

“Başardık, yapıştırdık onları, viiii Potter tek, Ve Voldi; oldu pürti, hadieğlenelim!”

"Gerçekten işin dramatikliğinin özeti değilmi?" dedi Ron, kapıyı itip Ron veHermione‘ningeçmesineizinvererek.

Neşe geri dönebilirdi diye düşündü Harry, ancak şu anda yorgunlukta bitapdüşmüştü ve Fred‘i, Lupin‘i ve Tonks‘u kaybetmesi her adım attığında, onagerçek bir yaraymışcasına acı veriyordu. Hissettiği daha çok muazzam biryorgunlukve rahatlamaydı.Ancakuzun süreonlakapalı kalanvegerçeği hakedenRonveHermione‘yeöncebiraçıklamaborçluydu.Özenle,düşünselindenegördüğünü, Orman'da ne olduğunu anlattı; sonunda yürüdükleri yerevardıklarında daha hayretlerini ve şaşkınlıklarını göstermeye bilebaşlamamışlardı,hiçbirinereyegittiklerinisöylememişti.

Son gördüğünden bu yana, müdürünün çalışma odasına giden girişi koruyançirkinsuratlıheykel,yanaeğilmişti,dengesizbirşekildeduruyordu,birazsarhoşgibiydi ve Harry, parolaları artık ayırt edip edemediğini merak etti. "Yukarıçıkabilirmiyiz?"diyesorduheykele.

"Keyfinebak."diyehomurdadıheykel.

Onuaşarak,ardındaki tıpkıbiryürüyenmerdivengibi,yavaşçayukarıharekenedensarmaltaşmerdiveneulaştılar.Harryyukarıdakikapıyıitekledi.

MasanınüzerindebıraktığıDüşünseli'nitamgörmüştükisağıredicibirgürültükoptu; lanetler, geri dönen Ölüm Yiyenler ve yeniden doğan Voldemort‘udüşünerekçığlıkattı.

Ancakbiralkıştıbu.Tümduvarlarınetrafında,Hogwarts‘ınmüdürvemüdirelerionu ayakta alkışlıyorlardı; şapkalarıyla ve kimi durumlarda da peruklarıyla

selamlıyorlardı, bir ötekinin ellerini tutmak için çerçevelerinden geçiyorlardı;resmedilen sandalyelerin üstünde bir aşağı bir yukarı dans ediyorlardı; DillysDerwent utanmaz bir şekilde hıçkırdı; Dexter Fortescue kulak borusunusallıyorduve tiz sesiylePhineasNigellus, "VeSlytherinBinası'nındagöreviniyerine getirdiğini göz ardı etmeyin!Katkımızın unutulmasına izin vermeyin!"diyordu.

Ancak Harry‘nin gözleri direk müdürün sandalyesinin ardındaki en büyükportrededuranadamaçevriliydi.Yarım-aygözlüklerindenuzungümüşisakalınagözyaşları damlıyordu, yüzünden akan minnettarlık ve gurur, Harry‘yi, tıpkıankaşarkısınınverdiğiohuzurladoldurdu.

Sonunda,Harryellerinikaldırdıveportrelersaygıdolubirsessizliğebüründüler,gülümsüyor ve gözlerini kırpıyorlardı, istekle onun konuşmasını bekliyorlardı.Ancak o, sözlerini büyük bir dikkatle seçerek Dumbledore‘a yöneltti. Her nekadaryorgunvegözlerikızarmışolsada,sonbirtavsiyearayışıiçin,birazdahaçabasarfetmesigerekiyordu.

"Snitch‘iniçindesaklışey,"diyebaşladı,"onuOrman'dadüşürdüm.Tamolaraknerdebilmiyorum,amaonutekrararayacağım.Olurmu?"

"Sevgilievladım,olur,"dediDumbledore,diğerkomşuportrelerkafasıkarışmışve meraklı görünürken. "Mantıklı ve cesur bir karar, ancak sendenbeklediğimdendahaazıdeğil.Nereyedüştüğünübilenbirisivarmı?"

"Hiçkimse,"dediHarryveDumbledorememnuniyetlekafasalladı.

"Ancak Ignotus‘un hediyesi bende," dedi Harry ve Dumbledore gülümsedi."tabiiki,Harry,sonsuzakadarsenin,takionudevredenedek!"

"Veöyleyseişteburada."

Harry,YüceAsa'yıhavayakaldırdı,RonveHermioneonaihtiyatlabaktı,yorgunveuykuyaaçhaldebileonugörmeyisevmiyordu.

"Onuistemiyorum."dediHarry.

"Ne?"dediRonyükseksesle."Aklınbaşındamısenin?"

"Çok güçlü, biliyorum," dedi Harry yorgun bir şekilde. "Ama kendiminkiyledahamutluydum.Buyüzden..."Boynundaasılıkese içindearandıvebirbirinehala en iyi anka teliyle bağlı iki kutsal parçayı çıkardı. Hermione, bu derecedarbe almış asaların tamir edilemeyeceğini söylemişti.Bildiği tek şey,eğer buişeyaramazsa,hiçbirşeyişeyaramazdı.

Kırıkasayımüdürünçalışmamasasınakoydu,YüceAsa'nınucuyladokunduve"Reparo."dedi.

Asası yeniden mühürlenirken ucundan kırmızı kıvılcımlar çıktı. Harrybaşardığınıbiliyordu.Kutsalveankateliasasınıaldıvebirdenparmaklarındabirılıklıkhissetti,sankiasaveeltekrarbirleşmelerineseviniyorlardı.

"YüceAsa'yıgerikoyuyorum,"dedi,onubüyükbirhayranlıkveetkilenmeyleizleyen Dumbledore‘a, "geri geldiği yere. Orada kalabilir. Eğer Ignotus gibidoğal yoldan ölürsem, gücü sona erecek, değil mi?" Önceki sahibi hiçyenilmemişolacak.Buonunsonuolacak."

Dumbledorekafasalladı.Birbirlerinegülümsediler.

"Eminmisin?"dediRon.YüceAsa'yabakarkensesindebüyükbirarzunun izivardı.

"SanırımHarryhaklı,"dediHermionesükûnetle.

"Buasadeğeceğindendahafazlabelataşıyor,"dediHarry."Vedoğrusu,"çiziliportrelere arkasını döndü, şimdi Gryffindor Kulesi'ndeki onu bekleyen dörtayaklı yatağını düşünüyordu ve Kreacher‘ın oraya bir sandviç getiripgetiremeyeceğini merak ediyordu, "Bir ömür boyu yetecek yeterince belayabulaştım."

KAPANIŞ:ONDOKUZYILSONRA

Güz,oyılanidengelmişebenziyordu.Eylül‘ünilkgünününsabahı,birelmagibigevrek ve altın sarısıydı ve küçük aile, kocaman isli istasyona gitmek içinsallanarak önlerindeki gürleyen yolu geçerken, arabaların egzoz dumanları veyayalarınnefeslerisoğukhavadaörümcekağlarıgibiparlıyordu.Annevebaba,yüklerinenüstündeikigeniş,takırdayankafesinolduğuyükarabasını itiyordu;kafeslerin içindeki baykuşlar vakurla öttü ve babasının koluna yapışan gözleriyaşlıkızılsaçlıkız,ağabeylerininpeşindengidiyordu.

"Sendegidenekadaruzunsürmeyecek,"dediHarryona.

"İkiyıl,"diyeburnunuçektiLily."Benşimdigitmekistiyorum!"

Yolcular, aile dokuz ile onuncu peron arasındaki bariyere doğru yol alırken,baykuşlaragözlerini diktiler.Albus‘un sesi etraflarındaki gürültünün arasındanHarry‘yeulaştı;oğullarıarabadabaşlattıklarıtartışmayadevamediyorlardı.

"Olmayacağım!Slytherin‘deolmayacağım!"

"James,yeterartık!"dediGinny.

"Sadeceolabileceğinisöyledim,"dediJames,küçükkardeşinesırıtırken."Bundayanlışolanbirşeyyok.OSlytherin‘deolabi-"

Fakat James annesiyle göz göze geldi ve sustu.BeşPotter bariyere yanaştılar.Kafasınıçevirip,omzundanküçükkardeşinebirazkibirlibirbakışatan James,yük arabasını annesinden alıp birden koşmaya başladı. Bir an sonra, gözdenkaybolmuştu.

"Banayazacaksınız, değilmi?"diye annevebabasına sorduAlbus, kardeşininanlıkyokluğundanyararlanarak.

"Hergün,eğeristersen,"dediGinny.

"Her gün olmaz," dediAlbus hemen. "James diyor ki çoğu kişi evden sadeceaydabirgibimektupalıyormuş."

"BizgeçenseneJames‘ehaftadaüçdefayazdık,"dediGinny.

"VesanaHogwartshakkındasöylediğiherşeyeinanmakistemezsin,"diyearayagirdiHarry."Dalgageçmekkardeşininhoşunagidiyor."

Hız kazanarak yan yana ikinci yük arabasını ittiler. Bariyere ulaştıklarında,Albus irkildi, fakatbeklediğiçarpışmaolmadı.OnunyerineailekendiniPeronDokuzÜçÇeyrek‘tebuldu.James, sisin içinde sürü şeklinde ilerleyenbelirsizşekillerinarasındaçoktankaybolmuştu.

"Neredeler?" diye sorduAlbus endişeyle, peronda ilerlerken geçtikleri bulanıkşekilleregözatıyordu.

"Onlarıbuluruz,"dediGinnygüvenvericibirşekilde.

Fakat buhar çok yoğundu ve bu yüzden de herhangi birinin yüzünü seçmekzordu.Sahiplerindenayrılmışseslerdoğalolmayanbirşekildeyüksekçıkıyordu.Harry, Percy‘nin süpürge düzenlemeleriyle ilgili yüksek sesle tartıştığınıduyduğunu sandı ve durup da merhabalaşmadıkları için bahanesi olduğunaoldukçamemnunkaldı...

"Sanırımbunlaronlar,Al,"dediGinnyaniden.

Dört kişiden oluşan bir grup sisin içinde ortaya çıktı, en sonuncu vagonunyanındaduruyorlardı.

Yüzleri Harry, Ginny, Lily ve Albus ancak onların tam yanına geldiklerindenetleşti."Selam,"dediAlbus,sesioldukçarahatlamışçıkıyordu.

YepyeniHogwartscüppeleriniçoktangiymişolanRose,onagülümsedi.

"İyi park ettin mi peki?" diye sordu Ron Harry‘ye. "Ben ettim. HermioneMuggle sürücü sınavından geçebildiğime inanmadı, değil mi? BenimgözetmenineKafaKarıştırmaBüyüsüyapmakzorundakaldığımısandı."

"Hayır,sanmadım,"dediHermione,"Sanaolaninancımtamdı."

"Aslında, gerçekten Kafa Karıştırma Büyüsü yaptım," diye fısıldadı RonHarry‘ye,birlikteAlbus‘un sandığı ve baykuşunu trene çıkartırlarken. "Sadeceyan dikiz aynasından arkayı kontrol etmeyi unuttum ve biraz gerçekçi olalım,onunyerineSüperSezgiBüyüsükullanabilirim."

Peronageridöndüklerinde,LilyveRose‘unküçükkardeşiHugo‘yu,Hogwarts‘aensonunda gittikleri zaman hangi binaya yerleştirilecekleri hakkında canlı birkonuşmayaparkenbuldular.

"Eğer Gryffindor‘a seçilmezsen, seni mirastan mahrum bırakırız," dedi Ron,

"Fakatbaskıfilanyok."

"Ron!"

LilyveHugogüldüler,fakatAlbusveRoseciddigörünüyorlardı.

"Böyle söylemek istemedi," dedi Hermione ve Ginny, fakat Ron artık onlaradikkatetmiyordu.Harryilegözgözegeldi,kafasıylagizlicesallayarakkırkbeşmetre ileride bir yeri işaret etti. Buhar bir anlığına inceldi, hareket eden siserağmenüçinsankeskinhatlarıylaoradaduruyorlardı.

"Baksanaşukimmiş."

DüğmeleriniboğazınakadariliklediğikoyurenkbirpaltogiyenDracoMalfoy,karısıveçocuğuylaoradaduruyordu.Saçlarınınbirazseyrelmesi sivriçenesinivurgulamıştı. Albus, Harry‘ye benzediği kadar, yeni çocuk da Draco‘yabenziyordu.Draco,Harry,Ron,HermioneveGinny‘ningözlerinionadiktiğinigörüncekısaveözbirbiçimdekafasınısalladıvetekrarbaşkayöneyöneldi.

"ÖyleysebudaküçükScorpius,"dediRonfısıltıyla."Hertestteonuyeneceğineeminol,Rosie.Allah‘aşüküranneninbeynisanamiraskalmış."

"Ron,Allah aşkına," dediHermione, yarı sert, yarı hoşuna gitmiş bir şekilde."Dahaokulabilebaşlamadanonlarıbirbirlerinezıtdüşürmeyeçalışma!"

"Haklısın,üzgünüm,"dediRon,fakatkendinehâkimolamadıveekledi,"Onunlaçokdayakınarkadaşolma,yinede,Rosie.Eğerbirsafkanlaevlenecekolursan,BüyükbabaWeasleyseniaslaaffetmez."

"Hey!"

Jamesyenidenortayaçıkmıştı,sandığı,baykuşuveyükarabasındankurtulmuştuvebesbellisöyleyecekhaberlerivardı.

"Teddy orada," dedi soluk soluğa, omzunun üstünden dalgalanan buharbulutlarının içini gösteriyordu. "Az önce gördüm!Ve tahmin edin bakalım neyapıyordu?Victoire‘yiöpüyordu!"

Yetişkinleregözlerini dikipbaktı, tepki eksikliği için açıkçası hayal kırıklığınauğramıştı.

"BizimTeddy!TeddyLupin!BizimVictoire‘yiöpüyordu!Bizimkuzenimizi!VeTeddy‘yeneyaptığınısorduğumda-"

"Onlarınarasınamıgirdin?"dediGinny."Ron‘aneçokbenziyorsun-"

"-ve bana onu yolcu etmeye geldiğini söyledi!Ve sonra da bana uzaklaşmamısöyledi! Onu öpüyor!" James kendini yeterince açık ifade edemediğindenendişelenmişcesinesonkelimeleriekledi.

"Ah, eğer evlenselerdi çok hoş olurdu," diye fısıldadı Lily kendindengeçmişcesine."Teddygerçektenaileninbirparçasıolurdu!"

"Zaten haftada dört kez akşam yemeğine geliyor," dedi Harry. "Niye bizleyaşamasıiçinonudavetedip,busorunuçözmüyoruz?"

"Evet!"dedi Jameshevesle. "Al ileodamıpaylaşmayabir itirazımyok-Teddybenimodamdakalabilir!"

"Hayır," dedi Harry katı bir şekilde, "sen ve Al sadece ben evin yıkılmasınıistediğimzamanbirodayıpaylaşabilirsiniz."

BiraralarFabianPrewett‘eaitolaneski,hurdasıçıkmışsaatikontroletti."Saatneredeyseonbiroldu,binseniziyiolur."

"Neville‘e sevgilerimizi iletmeyi unutma!" dedi Ginny, James‘i kucaklarken."Anne!Birprofesöresevgiiletemem!"

"FakatNeville‘itanıyorsun!*"Jamesgözlerinidevirdi.

"Dışarıda, evet, ama okulda o Profesör Longbottom, değil mi? Bitki Bilimsınıfınayürüyüpsevgileriniziiletemem..."

Annesininbudalalığınakafasınısallarken,Albus‘abirtekmevurmakiçinhedefalarakhislerinidışavurdu.

"Sonragörüşürüz,Al.Testraller'edikkatet."

"Onların görünmez olduklarını sanıyordum? Bana görünmez olduklarınısöylemiştin!"

FakatJamesyalnızcakahkahaattı,annesininonuöpmesineizinverdi,babasınıkısabirşekildekucakladıvehızladolmayabaşlayantreneatladı.Elsalladığını,sonradaarkadaşlarınıbulmakiçinkoridordakoştuğunugördüler.

"Testrallerhakkındaendişelenmengerekenhiçbirşeyyok,"dediHarryAlbus‘a."Onlar nazik şeylerdir, onlar hakkında korkacak bir şey yok. Zaten okula atarabasıilegitmeyeceksin,kayıklagideceksin."

Ginny,Albus‘ahoşçakalöpücüğüverdi."Noel‘degörüşürüz."

"Hoşçakal,Al," dediHarryoğluonukucaklarken. "Hagrid‘in sizi önümüzdeki

cumaçayadavetettiğiniunutma.Peeves‘eçatma.Nasılyapıldığınıöğrenmedenkimseyledüelloyapma.VeJames‘insenialtetmesineizinverme."

"YaSlytherin‘eseçilirsem?"

Fısıltı yalnız babası içindi ve Harry sadece ayrılık vaktinin, Albus‘unkorkusunun ne kadar büyük ve içten olduğunu açığa vurmaya zorlayacağınıbiliyordu.

Harry,Albus‘unyüzükendiyüzünün çok azyukarısındakalmasını sağlayacakkadarçömeldi.Harry‘ninüççocuğundansadeceAlbusLily‘ningözlerinimirasalmıştı.

"Albus Severus," dedi Harry sessizce, Ginny‘den başka kimse onu duymasındiyeveGinnydeoantrenebinmişolanRose‘aelsallıyormuşgibidavranacakkadar anlayışlıydı, "sen Hogwarts‘ın iki müdürüne hitaben adlandırıldın.OnlardanbiriSlytherin‘divebüyükolasılıklaşimdiyekadartanıdığımencesuradamdı."

"Fakatsadecevarsayalımki-"

"-öyle olursa Slytherin Binası harika bir öğrenci kazanmış olacak, değil mi?Bizim için fark etmez, Al. Fakat senin için fark ediyorsa, Slytherin‘denseGryffindor‘useçebileceksin.SeçmenŞapkaseninseçimlerinihesabakatar."

"Gerçektenmi?"

"Benimkilerikattı,"dediHarry.

BundançocuklarındanhiçbirinebahsetmemiştivebunusöylediğindeAlbus‘unyüzündeki merakı gördü. Fakat şimdi kırmızı tren boyunca tüm kapılarkapanıyordu, sürü gibi ilerleyen anne ve babaların bulanık ana hatları sonöpücüklerini vermek ve son dakika hatırlatmalarını yapmak için trene doğruilerliyordu.AlbusvagonabindiveGinnydearkasındankapıyıkapattı.Onlaraenyakın pencerelerden öğrenciler sallanıyordu. Trenin içinde ve dışındakimuazzamsayıdakiyüzlerHarry‘yedoğrudönmüşgibigörünüyordu.

"Niyehepsiöyledikdikbakıyor?"diyesorduAlbus,oveRosekafalarınıuzatıpdiğeröğrencilerebakarken.

"Bu sizi endişelendirmesin," dedi Ron. "Benim yüzümden. Aşırı derecedeünlüyümde."

Albus,Rose,HugoveLilygüldüler.TrenhareketetmeyebaşladıveHarryonun

yanısırayürümeyebaşladı,heyecandandolayıçoktanalevalmışolan,oğlununinceyüzünüizliyordu.Harryveoğlununsüzülerekondanuzaklaşmasınıizlediğiiçinbirazyastutargibiolmasınarağmen,gülümseyipelsallamayısürdürdü...

Buharınsonizleridegüzhavasındayokoldu.Trenbirköşeyidöndü.Harry‘ninelihâlâelvedamanasındahavadaydı.

"İyiolacak,"diyemırıldandıGinny.

Harry ona bakarken, akılsızca elini indirdi ve alnındaki şimşek biçimindekiyarayadokundu."Olacağınıbiliyorum."

Yara izi on dokuz yıl boyunca Harry‘nin canını hiç yakmamıştı. Her şeyyolundaydı.

TableofContentsÖNSÖZİÇİNDEKİLERBİRİNCİBÖLÜM:KARANLIKLORDYÜKSELİŞTEİKİNCİBÖLÜM:ANISINAÜÇÜNCÜBÖLÜM:DURSLEY'LERİNGİDİŞİDÖRDÜNCÜBÖLÜM:YEDİPOTTERBEŞİNCİBÖLÜM:YİTENSAVAŞÇIALTINCIBÖLÜM:PİJAMALIGULYABANİYEDİNCİBÖLÜM:ALBUSDUMBLEDORE’UNVASİYETİSEKİZİNCİBÖLÜM:DÜĞÜNDOKUZUNCUBÖLÜM:SAKLANACAKBİRYERONUNCUBÖLÜM:KREACHER’INÖYKÜSÜONBİRİNCİBÖLÜM:RÜŞVETONİKİNCİBÖLÜM:SİHİRGÜÇTÜRONÜÇÜNCÜBÖLÜM:MUGGLE-DOĞUMLULARIKAYITKOMİSYONUONDÖRDÜNCÜBÖLÜM:HIRSIZONBEŞİNCİBÖLÜM:CİNCÜCE’NİNİNTİKAMIONALTINCIBÖLÜM:GODRIC’SHOLLOWONYEDİNCİBÖLÜM:BATHILDA’NINSIRRION SEKİZİNCİ BÖLÜM: ALBUS DUMBLEDORE’UN HAYATI VE

YALANLARIONDOKUZUNCUBÖLÜM:GÜMÜŞCEYLANYİRMİNCİBÖLÜM:XENOPHILIUSLOVEGOODYİRMİBİRİNCİBÖLÜM:ÜÇKARDEŞİNHİKAYESİYİRMİİKİNCİBÖLÜM:ÖLÜMCÜLKUTSALLARYİRMİÜÇÜNCÜBÖLÜM:MALFOYMALİKÂNESİYİRMİDÖRDÜNCÜBÖLÜM:ASAYAPIMCISIYİRMİBEŞİNCİBÖLÜM:KABUKKULÜBEYİRMİALTINCIBÖLÜM:GRINGOTTSYİRMİYEDİNCİBÖLÜM:SONSAKLANMAYERİYİRMİSEKİZİNCİBÖLÜM:KAYIPAYNAYİRMİDOKUZUNCUBÖLÜM:KAYIPTAÇOTUZUNCUBÖLÜM:SEVERUSSNAPE’İNKOVULUŞUOTUZBİRİNCİBÖLÜM:HOGWARTSSAVAŞIOTUZİKİNCİBÖLÜM:YÜCEASA

OTUZÜÇÜNCÜBÖLÜM:PRENS'İNHİKAYESİOTUZDÖRDÜNCÜBÖLÜM:TEKRARORMANOTUZBEŞİNCİBÖLÜM:KING’SCROSSOTUZALTINCIBÖLÜM:PLANDATERSLİKKAPANIŞ:ONDOKUZYILSONRA