Hatice Ak - Antoloji.comimg.antoloji.com/i/sair/pdf/4/hatice_ak_66094_37880.pdf · Hatice Ak - şiirler - Yayın Tarihi: 25.03.2017 Yayınlayan: Antoloji.Com Kültür ve Sanat Yayın

Hatice Ak- şiirler -

Yayın Tarihi:

25.03.2017

Yayınlayan:

Antoloji.Com Kültür ve Sanat

Yayın Hakkı Notu: Bu e-kitapta yer alan şiirlerin tüm yayın hakları şairin kendisine ve / veya yasal temsilcilerineaittir. Şiirlerin kopyalanması gerçek veya elektronik ortamlarda yayınlanması, dağıtılması Türkiye Cumhuriyetiyasaları ve uluslararası yasalarla korunmaktadır ve telif hakları temsilcisinin önceden yazılı iznini gerektirir. Budoküman, şairin kendisi veya temsil hakkı verdiği kişinin isteği üzerine Antoloji.Com tarafından, şairin veyatemsilcisinin beyanları doğrultusunda yayınlanmıştır. Bu dokümanın yayınlanması kullanılması dağıtılmasıkopyalanması ile ilgili husularda ve şiir içerikleri ile ilgili anlaşmazlıklarda Antoloji.Com hiç bir şekilde sorumlu vetaraf değildir.

https://www.antoloji.com

www.Antoloji.Com - kültür ve sanat

.Adamına göre koltuk

Otur koltuğuna işe karışmaAklın ermez ise benle yarışmaBir gün gelir elbet başlar duruşmaAdama koltuk ver, koltuğa adam

Bilse idin idareyle hüneriSöndürmezdin elindeki feneriHep biz olduk zor işlerin neferiAdama koltuk ver, koltuğa adam

Güne günaydınla başlarım dersinAklına eseni durmaz söylersinSen bu kafayla çok koyun güdersinAdama koltuk ver koltuğa adam

Ne odun olursun nede keresteBoşuna uğraşma kaldın her dersteBuralara geldin kaçıncı postaAdama koltuk ver, koltuğa adam

Aslan postu giyen olsaydı aslanBilgin yok, her şeye bakarsın terstenİster kendini öv istersen hırslanAdama koltuk ver koltuğa adam

1990-Adana

Hatice Ak



.Adın şiir olsa

gülüş olup düşsen yüreğimeadın şiir olsa

çağlayan gibi insen gözlerimeadın şiir olsa

güneş gibi doğsan sabahımaadın şiir olsa

meltem gibi sarsan benliğimiadın şiir olsa

çığ olup düşsen avuçlarımaadın şiir olsa

adın ne olursa olsa dasevgin noksan olmasa

13.12.2013

Hatice Ak



.Adını aşk koydu

sonbahar hızla sarılırken kışın kanatlarınayapraklar inadına bahar ister gibiyditorağa düşenleri okşadı güneş son bir kez dahaparktaki ahşap masa ve taş bank beklerken benihüzünlü, sessiz ve kimsesizdi

sanki gel diyordu, gel paylaşalım yalnızlığımızıikimizde de tesellisi ve telafisi olmayan ince sızıistersen bir de çay ısmarlarım sanaen sevdiğin sözcükleri kazırsın bir köşeme, varsateslimiyet içinde yaklaştım yanınasevgiyle aldı ellerimi avuçlarına

hadi yaz dedi, yaz içinden geçenlerineler geçmiyordu ki, hiç gerçekleşmeyecek düşlerhüznünü bir tül perdenin arkasına saklayan gülüşlerve nice, nice vazgeçişler

elimdeki kalem, rastgele gezinirken ak sayfadabirden üç harfe takıldı kaldı masadayazmak istedikçe, o bir yerlerden kopuyordubeni üç kurşun gibi, üç harfle yüreğimden vurdu

bu öykü bir sonbaharda yaşandısırtüstü çimlere uzanan yapraklar olanlara tanıktısilah sesini bir ben duydum, birde onlar duyduüstelik yüzüme gülümseyip adını da aşk koydu

14.12.2009

Hatice Ak



.Adını koyamıyorum

Düşündükçe bir şeyler canlanıyor içimdeYüreğimde kelebekler uçuşuyorSevinç pırıltıları gözlerimdeUmut düşüyor sözlerime

Eski resimlere baktıkça, şu an daha güzel geliyorNedir beni bu denli değiştiren bilmiyorum amaBu hissedişler bana çok çok iyi geliyor

Sevsem diyorum, tüm doğayı ve çiçekleriKim karışır ki, hem ne zararım var çevremeSeviyorsam tüm canlıları kendi kendime

Özlediğim bir şeyler var, bir yanım eksik gibiHissediyorum, farklıyım, fark ediyorumAma bu duyguların adını koyamıyorum

22.08.2009

Hatice Ak



.Adınız

donuk bakışlarısırtlarında atık çuvalıgözlerinde yitik düşlerüşürler ha üşürler

geçmeyin gözlerimdengelmeyin sözlerimeyaklaşmayın ne olur bana

siz ıraktan gelenlersavaşın çocuklarısınızbu yüzden yok adınız

27.01.2014

Hatice Ak



.Affet

bir ay öncesiydi son aldığım gazetenin tarihigazete dediysem birkaç sayfa değil yani, bir sürübilmeceler, bulmacalar falan filan yani kucak dolusuo gün bu gündür hala bitmedi engellisi çengellisi

bu cumartesi aldım bir yenisini debelki bir daha hiç almam ya da ne bileyim iştebelki de ömrüm yetmez gazete okumayabir nefes sonrasının garantisi yok ki hayatta

elimde Cumhuriyet oturdum bir bankakarşımda sen, aramızda tahta masaodaklandım gazeteye iştahla ve inatlaçevirirken sayfaları birer-birergözlerimiz dalarken uzaklarabir umutsuzluğu muştular gibiydiler

ne on beş yaşın heyecanı, ne ellisinin ağırlığıydıama ağır gelen şey, hazana durmuş ömürdeiğneyle kuyu kazmaktı sanki bizimkisibir çift masum gözle, açılar arada bir örtüşünceutanıyordum bakışımdaki boşluğu düşündükçe

hani zorla olacak bir şey olsaömrümü adayabilirdim o bir çift masumiyeteama yoktu ki duygudan yana hiçbir kıpırtıyani ha tahta masa ha beninsan yüreğinin katılaşması demek böyle bir şeymişher ne kadar inanmak istemesen de sen

çok istememe rağmen senin gibi hislerim yoktusevmesine seviyordum ama bu nasıl bir sevgiydi kiiçi de, dışı da boştu ve boşluktu

kısacası kış güneşi, olay bundan ibaretayrılırken masadan başım önüme eğikelimde Cumhuriyetaffet ve unut beni, ne olur beni affet

04.12.2012

Hatice Ak



.Ağacı sev orman olsun tüm vatan

Ağacı sev orman olsun dört yanıSakın vurma yaş ağaca baltanıO fidan ki memleketin sultanıAğacı sev orman olsun tüm vatan

Çam, palamut, Meşe, Sedir ve KöknarOrmanlardan doğar soğuk pınarlarSigaranı atma çevreni yakarAğacı sev orman olsun tüm vatan

Ağaçsız topraklar sayılmaz vatanBunca kanlar dökmüş uğrunda Ata’nÇiçekler değil mi seni donatanAğacı sev orman olsun tüm vatan

Telli sazın ağaçtandır ağaçtanKırmızı gül ağaçtandır ağaçtanÖldüğünde tabutun da ağaçtanAğacı sev orman olsun tüm vatan

Ben derim ki şudur sözümün özüBülbül sevda çeker güldedir gözüYağmur ile güler toprağın yüzüAğacı sev orman olsun tüm vatan

1989-Adana

Hatice Ak



.Ağla yüreğim

ne zaman seni düşünsembütün sıfatlarımdan arınırsadece insan olurdumpür-telaş sesine doğru koşarduyamadığım an yorulurdum

ne zaman seni düşünsemküçük bir çocuk olurdu yüreğimo mahzunlaşırben onun masumluğundaerir, küçülür, kaybolurdum

bulutlar şarkılarını bizim için söylerkuşlar bizim için uçuşurdu dallardaçiçekler bizim için açarpapatyalar bizim için gülümserdi kırlarda

çağıl-çağıl sevgi akardı dizeleresözler taze demlenmiş çay kıvamındabütün güzellikleri dünde bıraktın artıkağla yüreğim, kendine ağla

Temmuz-2012

Hatice Ak



.Ağlama bebek

sen bilmeyeceksin bebek, silah nedir gözyaşı neuyu bebek, anne karnı en güvenli yer şimdilikağabeylerin büyüsün, onlarda baban gibionlarda baban gibi, ya bir TUGAY Polisya da bir MEHMET asker olacak

ağlama bebek sen dur şimdi, bekle birazdünya güzelleşsin, yok edilsin silahlarkin ve nefret yerine kır çiçekleri açsın yüreklerdeal bayraklar babaları değil gökleri kucaklasındur bebek doğma, dünya öylesine zor şimdi

dinle bebek, beni dinle,sakın yüreğine kin düşmesine izin vermegördün ve duydun biliyorum, yandık kahroldukama hiçbirimiz, TUGAY’ımızı vuran eller kırılsın demediksende deme bebek, sende deme ki dünyamız çirkinleşmesin

gül bebek, baban cennette inan bana hem yalnızda değilamcası karşıladı onu, koyun koyuna yattılar bu gecekekik kokuları içinde, onların mis kokusu bizim içimizdeacıları yüreğimizde, sen bebek şehidimizden kalan hatıra

babasını hiç tanımayacak olan, gül bebeksen gül bebek, baban her an sana cennetten el sallayacakağlama bebek, tek değilsin, yalnız değilsinbütün şehit yakınları sana anne baba ve tüm Türkiye sensinağlama bebek, sen Türkiyesin

14.07.2009

Hatice Ak



.Ah be usta ne yaptın böyle

yahu sahiden de şair imişsin senvallahi şimdiye kadar inanmamıştımnasıl desem, eğer sahiden şair olmasanbunca acı ve üzüntüyü bir araya nasıl getirirdin

ben hiç deniz kenarına gidip dalgaları izlemedimmartıları da fotoğraflarından bilirimama sen şiirlerinde öyle güzel işledin ki ikisini deokurken kendimi hep oralarda buldum ve hissettim

az şey mi be usta, bedavadan manzaraizle izleyebildiğin kadar, şiirlerini okurkensana hep bir yüz çizerdim, neye benzer diyeaslına bakarsan pek bir şeye, benzetemezdim

doğduğun anları anlatmıştın bir yazındane çok benziyordu öykülerimiz birbirineAllah bilir, bu öyküyü kaç çocuk paylaşmıştıbizimle birlikte

hele o siyasi içerikli şiirlerin yok muhiç mi hiç hazzetmemiştim senden onları okuyuncabir tek siyaseten benzemiyorduk birbirimizeben ılımlı, sen aşırı politize

sonra seni tanıdıkçakavgayla bir yere varılmayacağını anladımkimin ne olduğu değildeyüreğinde taşıdığı insan sevgisiymiş önemli olanve daha da önemlisi, insanı insan yapansana saygı duymama neden ve seni sen yapan da buydugerisi zaten bizim üstümüze vazife olmayan bir konuydu

hastaymışın duyduğuma göre üzüldüm be ustabir hapşırık kadarmış ya direncin hayatane diyeyim ki şimdi sanaAllah bilir hapşırırken, ya uzanacağın çim yoktu yakınındagölgesine tutunacağın bir çam ağacı ya da

hani ben kendi derdime ağlarkensen, sana ağladığımı sanıp üzülme demiştinacı patlıcanı kırağı çalmaz, yahu usta inan merak ettimnasıl oldu da bir hapşırmayla dalağını mahvettin

sana bunları söylüyorum yabizim safra kanalları da pek düzen tutmaz oldu hani(PBS hastasıymışım) , erken teşhis edildi anlayacağınne yapalım, yüreğimizin kanalları kapandı mademciğerimizin kanalı çalışsa kaç yazar, çalışmasa kaç yazaröbür tarafa doğru yol alıyoruz işte azar azar

sana vasiyetim bir de



sakın benden habersiz öleyim demevallahi darılırım ona göre

15.06.2011

Hatice Ak



.Ah çocuk ah

varsıllığımız yüreğimizin temizliğiydiyoksulluğumuz zaten bellihani kar nasıl bir şeydir bilmediğimi yazmıştım yayağsa bile penceremizde cam yoktu kigöreyim kar tanelerinin yapışmasını cama

adını da bilmiyorum, kanat derlerdi o zamanahşaptan çift tarafa açılıraçılıp kapanırken pencere kapaklarımenteşeler gıcır gıcır sesler çıkartırdı

aslında biraz mahçup olmuyorum desem yalan olurgaliba tek köylü benim içinizde ama ne yapayımben sizin şehirliliğinize bir şey diyor muyumne güzel anlaşıp gidiyoruz iştebarışık olmaktır her şeyle olmazsa olmaz huyum

madem içimizdeki çocuğa kulak vereceğizbenim içimdeki çocuk da böylene varlığa sevinir, ne yokluğa yerinirne üstün olduğunu iddia ederne zavallı görünüp ezilir, asidir de azıcık

atarsa tepesinin tası dur durak dinlemezyakar yıkar ortalığı, atar bütün köprülerilakin saman alevi gibidir öfkesiparladığı kadar da hızlıdır sönmesi

ah çocuk ah

keşke hiç büyümeseydin

Hatice Ak



.Akasyalar açarken

bahardı o zamanlar, hem mevsim hem bizsalkım çiçekler gibiydik, yoktu tasamız derdimizve okulumuzun bahçesinde akasya ağaçlarımızcoşkuluyduk işte, memleketimizdi tek sevdamız

yerimizde duramaz çağlardık ırmaklar misalidelikanlıydık, kaynardı yüreğimiz kısacasıkanımız akadursun damarlarımızda deli delibir de öğretmenimiz vardı hem kifayetsiz, hem serseri

birkaç soru çözdürmeye girerdi dersimizesadece biz yan gelip ense yapmayalım diyekarşılıksız bırakmadık, bir baltaya sap olamadıketiketsiz kaldık, bir plakaya dahi yazılamadık

etiketimiz mi olmadı adam mı olduk yoksavallahi ne kimsenin ahını aldık, ne malını çaldıkne gözümüz oldu kimsenin parasında pulundane ovasında düzünde ne oğlunda kızında

malûm öğretmenden yediğim tokat ise hâlâ aklımdamesele ders de değildi, sağcılık solculuktu yaküçük düşürülmüştüm, bir çok söz söylenirdi amaterbiyem izin vermedi bakakaldım şaşkınlıkla

her kimle kavga etsem, sonunda dost oldum amabir tek matematik öğretmenimi affedemedimbu yüzdendir akasya mevsimindeki iç kanamalarımbu yüzdendir Akasyalar açtığında benim hep solmalarım

20.11.2009

Hatice Ak



.Akdeniz

Dalgalar yükselir kumsala taşarKüçük derelerin denize koşarTüm Akdenizliler cennette yaşarHer taşın toprağın altın Akdeniz

Antalya Alanya turistik yerinBir başka ülkede yoktur benzerinNe kadar muhteşem Toros’un seninDağların taşların altın Akdeniz

Mersinde birleşir gece gündüzünSilifke yoğurdun, Anamur muzunMutta kayısıyla Gülnar’da üzümBütün ilçelerin altın Akdeniz

Küçük Saat, Büyük Saat Taş KöprüAdana’ya pamuk doğal bir örtüÂşık Karacaoğlan buranın methiHer ilin ayrı bir altın Akdeniz

Övmekle tükenmez meziyetlerin,Toplamakla bitmez hiç nimetlerinTaşeli’nde toplanır tüm YörüklerinHer köşen civarın altın Akdeniz

Bütün bu övgüler içimden geldiManavgat Kumluca kol kanat gerdiFethiye Köyceğiz murada erdiSana yazdıklarım azdır Akdeniz

1989-Adana

Hatice Ak



.Akdenize

Eteklerini sulara salmış, ağır ağır yükselirken ufuktanMahmurdu güneş, mavi köpüklerin üstünden doğarkenSiz gülünce deniz güler, dalgalar coşardı her zamanBelki de selamlar gönderiyordunuz, Akdeniz’e, Egeden

Yaprak kaçkını rüzgârlar kayalara işvelerle vururMevsimlerin rengi, bahar olup çalardı kapılarıKarşı koyamazdı hiç kimse sevmeye, sevilmeyeAşk kokusu yayılırdı etrafa, usulca esen meltemlerle

Siz bir de dağ yamaçlarının yeşilini görseydinizDenizde yakamoz bahçelerinin alev alev tutuşmasınıİçinizdeki yangını söndüremezdi, ne dalgalar ne denizAklınızı tatile çıkarır, duygularınıza yenik düşerdiniz

Yaşanılası, sevilesi Akdeniz, ne söylense yetmez sanaBöyle sevda desenli elbiseler giydirilir mi hiç insanaHadi karıştın diyelim, hasbelkader Egeden Marmara’yaNiçin ortak ettin bizi, ritimsiz dalgalarının oyunlarına

Sırası mıydı yani, mevsimlerimiz hazana dönmüşkenNedir bu kalp ağrısı, bu uykusuzluk hallerimiz nedenYoksa hata mı ettik seyrettik diye seni penceremizdenSen özgürlüğünü istediğin gibi yaşa ama ne olur uzak durHem bizden, hem de çırılçıplak soyunmuş yüreğimizden

06.02.2013/Yenişehir-Mersin

Hatice Ak



.Aklama

seni aklamaya çalışıyorumsevmek sonra daşimdi değilse bile bir günmutlaka başaracağım bunu da

biliyorum benim gibisenin de acelen yokolsaydı keşkeve keşke senin için ağlasaydımbir kerecik de olsa

Hatice Ak



.Akşam Sefası

merakına engel olamayıp bütün yasakları aşarakhavuza ulaşan küçük bir kızın öyküsü bu şiir taşan sular sebebiyle ne çimeni tükenirdi etrafınne de mevsim tanımayan aylak papatyaları

ulaşınca hedefine tüm dünya onun olurdu haliylezaten mutluluk oyunu oynamaktı en iyi becerisibir de havuzun bekçisi olan eniştesi yakalamasane güzel oyunlar kuracaktı börtü böcekleve çepeçevre kuşatan 'Akşam Sefası' çiçekleriyledertleşecekti doyasıya

aslında onu çeken de bu değil miydisihir denen şeyi o çiçeklerle tanıdı, belki de şiiriçevreye bakınca göz alabildiğine yeşilliktisanki bütün tabiat yeşil olma yolundabağımsızlıklarını ilan etmişlerdi defark etmekte ben mi geç kaldım diye düşündü

ayçiçeklerini didikleyen arılar ordusundanuzak dur diye tembihlemişti annesibu öğüdü tuttu elbet tuttu yakomşu teyzenin yeni çıkan “arı oğulu “ yok munene gerek senin oğulu balı, baban da mı arıcıydızalımın kızı "diye ilendi dilden dile duyduğu sözlerle"işte olay bu, bütün arılar üşüşünce saçlarınayüzü yumrulardan ay parçasına döndü

onların, yani “Akşam Sefası Çiçekleri”ningizli dünyasını keşfetmek için kaç kez nöbet tutmuşkaç sabah güneşin gülümsemesiyle boyun büküşlerini izlemiştigün doğar doğmaz uykuya dalışlarını birdehadi küçük kız, sen de uyu derlerdi sanki böylecehadi uyu, biz çiçekliğimizi, sen de çocukluğunuyaşayalım gönlümüzce

ve bütün bu fiillerden sonra yosunlar arasındanvırrrakkk nidalarıyla zıplayan kurbağa sesiyletüm büyüler bozulurdu ve anlardı küçük kız böylecebekçinin nöbet saati, Akşam Sefalarının uyku vakti olduğunu

Hatice Ak



.Al beni yanına

aklımı yitirdim gittin gidelibazen divaneyim bazen de delisen sandım düşümde tuttuğum elial beni yanına ne olur anne

canlı mıyım ölü mü bilemiyorumyolumu kaybettim bulamıyorumsen gel demeyince gelemiyorumal beni yanına ne olur anne

06.06.2007

Hatice Ak



.Alışamadım

her aklıma gelişindeboğazıma bir şeyler tıkanıp, nefesim kesilirkengözlerimin dolmasını ama ağlamamayıher şeye rağmen dimdik durmayı sen öğrettinsen öğrettin şık giyinmeyi ve zarafeti

konuştuğunda yüreğimin dörtnala koşmasıhep yakınında olmak isterken uzaklaşmamağzından çıkan her sözü ince ince düşünüpyerli yersiz sevinç ve üzüntüler icat ederkeniçimin sızım sızım sızlama sebebi de sendin

her gün biraz daha çöküntüye uğramaksana olan bitimsiz sevgimin eseriykenbeynime yerleşen ses tonunla avundumfark etmeden gören gözümişiten kulağım olmuştun

düşünen beynim, seven yüreğimdin senhatır sormadan hesap sorduğunzamanlar bile daha güzeldi sessizliğindensöyler misin bana, tüm bunların anlamı nebilemedim, bilmiyorum, bilmek istemiyorum

"böyle işte alışamadım daha, alışamadımne sessizliğine, ne de elem veren sensizliğe "

22.05.2007

Hatice Ak



.Alışamadım yokluğuna

sen gideli tam bindoksanbeş gün olduhep sorardın ya günün nasıl geçti diyegeçiyordu kötüde olsakatlanıyordum her cefasınaçünkü akşam sana dönmekboynuna sımsıkı sarılmakvardı her mesai bitiminde

iki yanağını avuçlarımın içine alıpgözlerinin içine bakmakbebek kokunu içime çekmekve senden güç almak vardıher zor günün ardından

azıcık geç kalsam sitem ederdinkorkardım üzüleceksin diyeanam hep tembihlerdi benisakın kırma eşinin kalbinio şimdi bir sabi, eğer kalbini kırarsanboyunca günaha girersin derdiben gülümserdim

zaten hiç kıyamazdım ki sanaen zorlandığım zamanlarda bilesen görme diye, bir köşeye çekilirgizli gizli ağlardımsonra hiçbir şey yokmuş gibidevam ederdim kaldığım yerdenişime gücüme

biliyorum, unutmadım yaniağlamamak için söz verdiğimiama biliyorsun iştebenim tek zaafım da ağlamakdedim ya sen gideli bu gün tambindoksanbeş gün olmuş takvimlere göreama benim için, bu gün gibi, şu anşu dakika gibi acın halâ taptaze

sen gittiğinden berizaman kavramını kaybettimsen gittin...yokluğuna alışamadımsen gittin...kabullenemedim gittiğinikabullenebilecek gibi de değilimsen gittin, ben damla damla tükendim

9 Mart 2011

Hatice Ak



.Amenna

gökyüzü sizin olsunyıldızlar sizin

mehtap sizin olsundenizler sizin

dünya sizin olsunnimeti sizin

benim olsun hazankış benim olsun

gelmesin selamınızeksik kalsın kelamınızdert değil

bir yüreğimdeki sızıyabir de elimdeki kalemesöz etmeyin yeter

dökerim içimi rüzgarlarasüzülürler evrene

insan olmak buysa eğeramenna

01.03.2012

Hatice Ak



.An gelir

an geliryirmi dört saat çok gelirbir günü yaşamak için

an gelirbir ömür yetmezbir anı yaşamak için

an geliryüreğinizden taşar duygular

an gelir, duygusuzluktantaş kesilir yürekler

an geliranı olur hafızalardaanlarla nitelenen her şey

2000

Hatice Ak



.Ankara

mavi gömleğin nasıl da yakışırdıhep aynı noktada beklerdinsonra yanına ben gelirdim

el ele tutuşur, durağa yürürdükboş koltuk pek olmazdı otobüsteayakta gitmek zorunda kalırdıktutunmak isterdim koltuk demirindensen, ellerim üşümesin diyeönce kendin tutunurtutunmamı söylerdin ellerine

iş yerinde çaylarımız servise geldiğindeönce bana, sonra kendine alırseyrederdin ben içene kadar

ankara’da, ivedik caddesindedemet evler kavşağındabu kez ben bekliyorumhiç gelemeyeceğini bile bile

haydi bir tanem artık gelsene

Hatice Ak



.Anlamsızlık

nedir bu acı, anlamsız iç çekişlerhaydi ölüm geleceksen tez gelne kekik fayda etti, ne limonlu çayyoksun ya yanımdaaşamanın ne anlamı var

yapışmış boğazıma zehir gibi bir şeylergelmesin istemem ne adaçaylarıne tazecik ıhlamurlar, ağlamak istiyorumsadece ağlamakbir de uyumak istiyorum sonsuza kadar

yanımda olabilseydin şu anyaslansaydım omzuna örneğinellerinle içirseydin zehirlerihiç ölürmüydüm böyle bir başıma

zemzem olurdu her damlahayat bulurdum inan banaama yoksun yanımda, böyle biçareböyle sensiz ve böyle ellerinsizyaşamak öyle zor, öyle anlamsız

Hatice Ak



.Anlatamadım

Dağlar taşlar dile geldi anlattıBen derdimi sana anlatamadımYarınım bu günden daha zor gibiBu günümü sana anlatamadım

Bıkmadan bekledim yıllarca seniBilirim hiç gelmez sevdanın sonuElbet vereceğim toprağa canıAşkımı ben sana anlatamadım

Nasıl bir sevgiymiş hiç azalmayanAksine artarak her gün çoğalanGünümü gecemi bir yağmalayanÖzlemimi sana anlatamadım

Cesaretim bitti sabrım kalmadıGel diye seslendim ruhun duymadıKara bahtım bir kez olsun gülmediSevgimi ben sana anlatamadım

Hatice Ak



.Anlatamıyorum

pırıl-pırıl güneşe uyanan, bir bahar sabahı serinliğigül yaprağına düşen çiy damlasının berraklığıkelebeklerin kır çiçeklerinde uçuşurken aldığı hazsusuzluktan çatlayan toprağı okşarcasına yayılan su gibi

dalda kalan son yaprağı kavururken kızıl güneşve bütün umutlar yönünü umutsuzluğa dönmüşkennedir anlamı yüreğimdeki bu meltem esintisininokyanuslar gibi serinleten ve hülyalara salan bu duygu

sağlam dur yüreğim, kaptırma kendini birden biredeğilsin sen bir menekşe ya da hercai, hangisiysesağlam dur ki, sevdana duyduğun hüzün az olsunhüsrana uğradığında duyacağın hüzünden

anla işte, korkuyorum yabancısı olduğum duygulardanbadem ağaçları misali bu vakitsiz bahar nedenbiliyorum gene yetim kalacak sevda şiirlerimbiliyor ve hissediyorum ama gel gör kiyüreğime anlatamıyorum

25.11.2009

Hatice Ak



.Anneler günü

eğer hayatta olsaydın, şimdi tam doksan yaşında olacaktındemek oluyor ki, beni kırk yaşında getirmişsin dünyayatıpçılar söylerler otuz beşinden sonra bebek dünyaya getirmekhem bebek, hem de anne açısından sakıncalıymışne bileyim engelli olabilirmiş yani bebekler

sen tıbbı bile ters yüz ettin, biliyor musuninan övünmek için söylemiyorum, çevrem öyle diyorçok zeki bir insanmışım, delilik derecesindehani filozof cinsinden, leb demeden leblebiyi anlayan

bana hamileyken, bir de kısmi felç geçirmişsinaldığın ilaçlar yüzünden, sakat doğacağım kesin gibiymişmiadın gün gelip çatmış, ekin biçme mevsimiymişsancın tutunca, tarladan ayrılmışsın usulca

maksat, ne olup bittiğini çoluk çocuk görmesinutanırmışsın, zaten bu yaşta çocuk da neyin nesi derlermişdört tane var işte diye, sancı çeke çeke eve gelmişsinama ne…tam odunlukta kesmişim soluğunubir adım daha atmana, izin vermemişim

çaresiz kala kalmışsın öylecebirden büyük ağabeyim yetişmiş imdadınagidip ebemi çağırmışo gelmeden de yapılacak ne varsa yapmışebem adaşımdı, hani çok sevmezdin belki amaanamın adı diye saygı duyardın bilirim

bir bu değil ki, yaşamla mücadele maceramız seninleya attan düşmemize ne demeli, ben minicikken haniilçeye giderken ürkmüş hayvan, şaha kalkmış birdensırtına sıkı sıkı sarılmışken benezilmeme ramak kalmış, sırt üstü düşünce sen

öldürmeyen Allah öldürmüyormuş iştesenin omurgaların incinip, bir kolun kırılmış amabeni sapasağlam kaldırmışlar düştüğümüz yerdenbiliyorum kızacaksın gene, nereden aklına geldi bunlar diyevallahi ben masumum anne, bir gün icat etmişleradına da anneler günü demişler

bir demet çiçek almıştım sunmak üzere sanayoksun ve elimde kaldı geneseni çok seviyor ve çok özlüyorumanneler günün kutlu olsun anne

09.05.2010

Hatice Ak



.Anneler günün kutlu olsun anne

günaydın anne

-Anneler günün kutlu olsun-

neden gülümsüyorsun öyle manâlı, manâlıunutmadım elbet anneler gününün dün olduğunusöyleyemedim işte, yani nasıl desem yüreğim yetmedibu gün daha iyiyim, merak etme beni kahvaltı ettimşimdi de keyif çayı içiyorum

sen gidince epey zorlandım ama tekrar başlamadım sigarayaotlakçılık sayılır mı bilmem, bir iki kez arkadaşlardan istedimonlar da vermediler

hele bir keresinde tam yakacaktım ki oğlum karşıma dikildisakın bir daha denemeye kalkma diye çocuk azarlar gibi azarladıhemen vazgeçmedim elbet, yani korkmadım azarlamasından dane bileyim…utandım galiba...içmedim işte…?

dün yanımda bulunsaydı gerçekten tekrar başlardım belkievde duramadım, ihtiyaç yoktu aslında biraz alış-veriş yaptımama olsun bir şekilde kafamı dağıtmam gerekiyordutarlalardan geçtim, kiminde fasulye, kiminde darı ekiliydibir kısmında da kabak-domates, patlıcan, bibergörmeni isterdim çok isterdim

gelincikler, papatyalar, geliçlerinanmayacaksın belki, geliçlerin tuğlarını topladımöyle güzel durdular ki su şişesinin içindeaynı evdeki döşemeliklerin rengindetamam –tamam hemen sorguya geçmesin gözlerinneden vazoya koymadığımı merak ediyorsun biliyorumeğil, eğil...eğil kulağına fısıldayacağım, yeni taşındıkevin noksanlarından biri de vazo, tabiki şimdilik

nazlı, nazenin olduğumdan hep merak ederdin beniağabeylerin, çocukların iyi bakıyorlar mı diyebakıyorlar ya, bakmazlar mı gözleri gibi bakıyorlar.dün sabah erkenden küçük ağabeyimle büyük oğlum aradısonra da küçük oğlumla, büyük ağabeyim

ama ben seni arayamadım annem...dedim ya, yüreğim yetmedigözyaşlarıma engel olamadım, sel olup aktılar da aktılarneyse şimdi iyiyim, yani ağlamıyorum artıkbu anneler günü de böyle geçti işteyani ne bileyim, geçmiştir zahir

Anneler günün kutlu olsun annem…Mekanın Cennet-

Ruhun şad olsun….KIZIN…..11-12 Mayıs-2014

Hatice Ak



.Annemsiz günler

dokuz ay bedenine ortak oldukdoğurdun tüm hayatınailk ağrılarımızı çeken sendinilk aşkımızı anlattığımız sen

sırdaşımızdın, korkmadansırlarımızı anlattığımızdostumuzdunkarşılık beklemeyengizli hesaplar beslemeyen

gülüşümüzdün çocukça düşlerimizdeendişemizdin gittiğimiz her yerdesenin gibi olamadık ve senin gibisaran olmadı yaralarımızı anneadı anne olan merhemleribulamadım hiçbir yerde

meğer her annenin merhemikendi yavrusunu tedavi edermişdeli derdin, itiraz etmezdim sanabir bildiği vardır, canımın bir tanesinin derdim

deli, tertemiz seven demekmiş, safçane diyebilirdim ki sana, gıpta etmekten başkaAllah'ın rahmeti üzerine, mekanın cennetruhun şad olsunanneler günün kutlu olsun annem

11.05.2008

Hatice Ak



.Ansızın

gecenin bir yarısıansızın uyanıncasanki bir şeylerçekiştirmekteuykularını

zaman boşa akıyoruykuda geçirme bu anlarıder gibikulak çınlatıyor durmadanbir sıcaklık basıyorardı sıra

amansız iç çekişlerlebir bardak suyuyudum yudum içiyorbitmesinden korkarakbilemezler ki birazdanfırtınalar kopacak

ve o fırtınadayolunu kaybedeceksinbir serçe misalitutunmaya çalıştıkçaverdikçe sevginihep sırtına basılacak

işte bu yüzden bazenyerince ve yeterincesusmayı bilmeksadece güvendiğinbir dal bulduğundasımsıkı tutunmakve hiç bırakmamak gerek

04.01.2008

Hatice Ak



.Ararmı beni

Dost ehline dostluk sormaya geldimDostça güllerinden dermeye geldimDostluk için yürek vermeye geldimDivanına kabul eyler mi beni

Dostun dosttan yoktur kârı, çıkarıBir olup birlikte yaparlar balıİster gül ağacı ister dut dalıHepsi de bir olup, sarar mı beni

Saygının sevginin tartısı yokturDertler derya olur ah ne de çokturHaklının vekili sadece Hak’tırAklına düşer de sorar mı beni

Neyimiz kalmış ki gönülden başkaBen de inanmazdım sevdaya aşkaSesime bir kulak verseydi keşkeBir de bunun için yorar mı beni

Dost yoluna koyduk biz serimiziKimseye demeyiz bir sırrımızıKonuşsak anlardık birbirimiziBir gün gelip candan arar mı beni

25.07.2007

Hatice Ak



.Aşk bunlar değilse başka nedir ki-1

Irmağın coşarak, akması mıdırSöğüdün göz yaşı dökmesi midirYosunun kayaya, bakması mıdırAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Güneşin yüzünü yakması mıdırGüllerin alları takması mıdırGönlünden pınarlar çıkması mıdırAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Gökte yıldız olup, sayılmak mıdırIşığı semaya, yayılmak mıdırTek bir yudumuyla, bayılmak mıdırAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Mecnun olup, çölde dolanmak mıdırİnce eleklerden, elenmek midirFeleğe kahredip, ilenmek midirAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Ömrünü ömrüne, adamak mıdırKuruyan her dalı, budamak mıdırKesintisiz bedel, ödemek midirAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Şiir şiir sevda, okumak mıdırNakış nakış, gönlü dokumak mıdırŞarkı şarkı, sevgi şakımak mıdırAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Romanlara konu, ibadet midirAteşiyle yakan, bir nöbet midirTende hüküm giyen, kabahat midirAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Yaprak olup, dalda tutunmak mıdırSevgi sözlerinden, utanmak mıdırYârin hayaliyle yetinmek midirAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Hasret çekip, kara bağlamak mıdırCiğeri köz ile dağlamak mıdırHisli, hisli türkü söylemek midirAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Giydiği esvaptan kıskanmak mıdırGüvenle sineye, yaslanmak mıdırEzalar çekerek, uslanmak mıdırAşk bunlar değilse, başka nedir ki



17.09.2010

Hatice Ak




Sevgiyi sonsuzca, yaşamak mıdırKalbini kalbinde, taşımak mıdırOnsuz saraylarda, üşümek midirAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Esen yelde kokun, aramak mıdırDönüşsüz yollarda, yürümek midirVuslatsız toprakta, çürümek midirAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Saniye arasız, özlemek midirGelse diye yolu, gözlemek midirGönülü, gönüle sözlemek midirAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Bulutun göklere, ağması mıdırYağmurun toprağa, yağması mıdırBaşağın boynunu, eğmesi midirAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Arının çiçeğe, konması mıdırBuharın havada, donması mıdırTenin sevgi ile yunması mıdırAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Bir reyhan dalını, koklamak mıdırOnu yasaklarda, saklamak mıdırKem sözden sakınıp, aklamak mıdırAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Yoluna canını, adamak mıdırUzaktan seyredip, ağlamak mıdırHer dem sevilene, çağlamak mıdırAşk bunlar değilse, başka nedir ki

İçilen kahvenin, telvesi midirUmut bahçesinin, servisi midirYoksa tabiatın, cilvesi midirAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Başucunda şarkı, söylemek midirSoluk soluk sesin, dinlemek midirKusuru, hatayı önlemek midirAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Boynuna sımsıkı, sarılmak mıdırCefa hamuruyla, karılmak mıdırBir gün ayrı kalsan, darılmak mıdırAşk bunlar değilse, başka nedir ki

22.09.2010



Hatice Ak




Dünyanın hanına, konup göçmek miBir bahçede, bin bir çiçek açmak mıSevdiğinden, uğrun uğrun kaçmak mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Kuşların daldaki, cıvıltısı mıDudağın kulağa, fısıltısı mıGözlerin gözlerde, ışıltısı mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Boran olup, yücelere konmak mıKabından taşarak, düze inmek miDamla, damla eriyip de ölmek miAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Anka gibi, dağ başında kalmak mıSiteminden saçın, başın yolmak mıDüz yolda şaşarak, helak olmak mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Coşup coşup, kıyılara vurmak mıBaktığın her cisme, hüsnün sormak mıBütün engellere, göğüs germek miAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Yüzünü görmeden, yürek açmak mıUğruna baş koyup, candan geçmek miKırlarda kelebek olup, uçmak mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Bir hayalle ömrü, heba etmek miDüşte görmek için, dilek tutmak mıBir tek gülüşüne, cihan satmak mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Çölün ortasında, vaha olmak mıNilüferler gibi gölde, solmak mıSularda yüzerken,susuz kalmak mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Gökteki yıldızdan, haber sormak mıTurnalar göçerken, selam durmak mıGördüğün her düşü, hayra yormak mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Ak ellere al kınalar, yakmak mıLeyla’ya Şirin’e nispet yapmak mıBu dünyadan, ebediyen kopmak mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

05.10.2010



Hatice Ak




Pazara çıkarsan, satılmayan mıSakıt olsa yere, atılmayan mıHelale harama, katılmayan mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Alına yazılan, kara yazı mıYüreklere düşen, ince sızı mıSevdalının bir çift tatlı, sözü müAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Yabanın harmanı, savurması mıGüneşin gazeli, kavurması mıYönünü yönünden, çevirmesi miAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Hava gibi, sarmalayıp saran mıAşikâr olmayan, gizli yara mıDost bağında türlü, güller deren miAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Gönül bacasından, tüten duman mıDün ile bu gün mü, ahir zaman mıAhu zarmı yoksa vehm-i aman mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Irak yolu yakın eden, duygu muSevdikçe duyulan, derin kaygı mıUmut mu, özlem mi, ya da saygı mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Havada uçarken, yerde düşmek miAlevden kurtulup, kora düşmek miMutluluk yolunda, zora düşmek miAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Sadece hayal mi, yoksa beşer miHer güzelde, akıllara düşer miKarada denizde, gökte yaşar mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Bağda salkım salkım,koruk üzüm müCanın, sevdiceğin, iki gözün müŞekerin, şerbetin, balın, tuzun muAşk bunlar değilse, başka nedir ki

Yorganın, döşeğin, yastığında mıGün olup bağrına, bastığında mıKelamı gelmezse, sustuğunda mıAşk bunlar değilse, başka nedir ki

23.10.2010



Hatice Ak



.Aşkı öğrendiğimizde

okul bahçesinin duvarlarına tünerdiktelgraf kuşları misali her birimizkarışırdık erkek kız demedenve bilgimizle yarışırdıkkim iyi not alacak kimyadan biyolojiden

eğrelti otlarının yaşamıydı konumuz bazenbazen terliksi hayvanlar, geçerdik dalgamızısıra edebiyata ve Otuz beş yaş şiirine gelincegenç olmanın keyfini sürerdik Neriman öğretmene nazirebir de sigaraya alışmıştık, okul müdüründen gizlice

aslında yoktu cebimizde sigaraya verecek harçlıkkimi çocukların durumu iyiydi de, yapardık otlakçılıkbir erkek bir kız bir arada görseler hemen derlerdibu oğlan bu kıza âşık

hani muhakkak olmuştur öyleleri belki deben görmedim okul arkadaşıyla evleneni yine dekonuşurduk hep havadan sudan, kızlı erkeklidöner dolaşır söz memleket meselelerine gelirdikimimiz sağcı olurduk, kimimiz solcuiki sözle kurtarırdık memleketi, kaçardı ipin ucu

hiç düşünmemişiz o zamanlar ne olduğunu aşkınel ele tutuşan iki kişi görsek, bakardık şaşkın-şaşkınbizim kötü alışkanlığımız, iyi bir insan olarak yetişmek gayesiydibir de babamızın bize verdiği emeği heba etmeden mektebi bitirmektiİşte böylece geçip gitti yıllar, şimdi bize kalan elde sıfırlar

her şeye rağmen, ayrılmadık Atatürk’ün izindenbizimki Memleket ve Bayrak Aşkıymışöğrendik öğretmenimizdeninsandık elbette kişisel duygularımızda olacaktı bir zamanvazgeçmiştik, insanlık için dünümüzden ve bu günümüzdenyaşansa da yaşanmasa da, aşk’ı öğrendiğimizdeçok geç olmuştu ve artık biz aşka âşık olmuştuk

03.11.2009

Hatice Ak



.Aşkın halleri

bir bilsen kopan fırtınaları yüreğimdekader deyip, geçiş üstünlüğü verdiğim düzensizliğenasıl ağız dolusu isyan sözleri saymak isterimözlemin çığ gibi büyür, acılarımı içime dökerim

hani el ele seyredecektik gece yıldızlarıve dolunayda yakamozlarıbulutta yoktu oysa gökyüzü ağlıyordubelli ki o da bir şeyleri özlüyordu

ben ise umutsuzca seni özlüyorumbir de yağmur altında delicesine ağlamayıkimse de bilmez neden ağladığımıkarışınca gözyaşlarıma yağmur damlaları

duyuyor musun bilmem beniferyadını susturmak için boğuyorum yüreğimive gözlerim zifiri karanlıklarda arıyor senidüşen her damla gözyaşım parçalarken dizlerimi

demem o ki; sensiz geçen günlerimin kısaca özetive hasret mevsimlerindeki hallerimbaksana aynıyız seninle, tek bir fark var aramızdasen aşkın hallerinde yürüyorsun, ben hasretin yollarında

07.04.2010

Hatice Ak



.Atam, babam, ben, biz

babam; İstiklal Marşını duyduğundakasketini koltuk altına alıp, esas duruşa geçerdiezan sesini duyduğunda da, ibadet için camiye giderdi

annem; kendini bildiğinden berielverdiğince sağlığı, namazlı abdestliydiAtatürk adı geçtiğinde, gözleri dolar heyecanlanırCumhuriyetin onuncu yılındaon yaşında olduğunu söylerdi

Taşeli Platosunun, küçük ve kırsal bir ilçesinde yetiştimokul yıllarımızda, günler öncesinden başlardık hazırlıklaratek yürek, tek sestik, ülkemiz için iyi bir yurttaşailemiz için hayırlı bir evlat olmaktı tek derdimizen güzel şiirleri, ezberden okumak için yarışırdık birbirimizlealnımız açık başımız dik, Atatürk’e söz veren gençliktik

Atamızın Gençliğe hitabesi, yüreğimizde canlanırşah damarımızdan beynimize ulaşırorada çoğalan vatansever duygularımız dünyayı dolaşırdıokul bahçesi kırmızı-beyaza bürünürdü, ellerimizde Albayraklarcaddelerde, halkı selamlar, Cumhuriyet için yürürdük

tenimiz üşüse de, sıcaktı yüreğimizon beşinde ne isek, ellisinde aynıyızaynı inançla atar, durmaz bizim kalbimizbirimiz milyonumuz, milyonumuz birimizilelebet Bu devlet ve de bu CumhuriyetPayidardır, payidar kalacaktır biliniz

10.11.2010

Hatice Ak



.Avutsam kendimi

gene tek başınayım yüreğimin kuytularındaduygularım kürek mahkûmu, firari uykularımdalgalar, acımasızca kıyılarımı dövüyoryakamozlar küsmüş, dinlemiyorlar beniyüreğimi hapsetmiş mor gecenin fanusuyaktıkça yakıyor benliğimi

—..yokluğun deli poyrazlar gibi esip duruyor içimde,değdiği her yeri kanatıyor..-

uzaktan gölgen beliriyor, bir veda türküsü eşliğindeyağmur sonraları ağaç dallarında kalan son damla gibive özlemi düşüyor bir şeylerin üzerimeİliklerime kadar üşüyor-üşüyorum

ne bela şeymiş bu yalnızlık fırtınası denenyıldız ve ay damlalarından kopardığı çiçeklerin/çığlıklarını duydukça içim ürperiyor, buz tutuyor ellerim

-...sonra korkuyla sevmek arası bir duyguylazihnimde sakladığım sesinin tınısınasımsıkı sarılıyor-sarsılıyorum...-

işte gene hüzün çağlıyorum akrep aynı yeri vuruyoryelkovan başına buyruk, karanlıklara tutsak hayallerimsevda şarkıları, aynaların yüzüne çarparak kırılırkenbin bir parçaya bölünüyor umutlarım, toplayamıyorum

dudaklarına dokunmak istiyorum parmak uçlarımlanefesin nefesimde, sıcaklığını hissetmek isterkenbütün düşlerim kopartılıp alınıyor, yüreğimdenengel olamıyorum

—..gece böylece sona ererken, tan yeri ağarıyorkızıl ve kızgın güneş doğarken, ay kararıyorumutlarımla birlikte yıldızlar kayboluyor..-

hani olmaz yabiraz daha kalsın hayalin benimle diyorumyalnızlık serenat yaparken, hemen terk etmese beniotursak yan yana ve birlikte izlesek bu günün doğumunuuykusuz geçen geceden kalma yorgunluğuma yenilsem

başım göğsüne düşse, saçlarımı okşasaöylece akıp gitsek sonsuzluğasahile vuran dalgaların nağmeleri eşliğinde

-...senede tek bir gün olsa bile, avutsam kendimisenin hayalinle süslediğim umutlarımın beşiğinde...-

27.09.2010



Hatice Ak



.Ay'ın öte yüzü

ay akşamdan doğmuşnöbetteydi vadide ışığıufuk çizgisi morla kızıl arasıtepelerdeki ağaçlarınkimi masum bir ceylan gölgesikimi harami kılığındaydı

hafif bir serinlikyüzlerden usulca aktıgök, verandaya sarılmışasma dallarını okşadı

şimşek kanatlı bir baykuşmenzile varmanın telaşındaydıve akşam karanlığınıngeceye intikal zamanıydı

ay denize düştülimon çiçeklerinden bir busebaygın bakışları vemahzun gülüşleriylebulutlara doğru uçuştu

erguvan dallarında oynaşan serçelerömrü bir güne sığan kelebeklerve elleri yediveren gül fideli seyircilerroman oldu, türkü oldu, şiir oldu

aşkı kutsama zamanıydı doğanıntüm börtü böcekle bütünleşereközlenen birini bekler gibibaharı beklemeleri ne hoştuay'ın öte yüzü bana düş'tü

16.03.2014

Hatice Ak



.Ay ışığını al bu gece koynuna

ay ışığını al bu gece koynunauyut göğsünde öpe koklayatut ki öldüm bekleme benidönüşüm yokmuş gibi bir daha geri

vasiyetim olsun sanaben önce ölürsem eğertek bir karanfil, getirsen yeterbilmiyorsun; karanfil kokuna tutkundumhabersizdim vuslatın hiç gelmeyeceğinden

zaman arsızca akıp giderkenbir hırsız gibi çalıyor ömrümüzdenbakma sen el alemin ne dediğinesev gönlünce, sev sevebildiğin kadar

üşütme yüreğinidüşünme ardında kalanları aldırmainan ayrı düşen hiç kimsesevdası için ölmez kederinden

06.02.2010

Hatice Ak



.Ayaz

güneş batmak üzereydi, posta henüz ulaşmışken köyedaha yürünecek yol vardı ya, her şey ne kadar keyifliydiyolun sonunda sen olunca

alı alına, moru moruna karışmıştı karşı tepelerinbizimse sırtımızdaki en ağırıydı yüklenebileceklerimizinsözün kısası, kış günüydü o ormanı en son gördüğüm

mersin ağaçlarına yaslanıp fotoğraf çektirmiştikyarı bozuk ve eski bir makineyle, hatıra kalsın diyehiç hesapta yoktu tükeneceğimiz birer birer mazidekömürleşmiş bir kaç dal parçası kalan çalıların bile

giderken ayak mı sürüdün be Babayandı yok oldu bütün ağaçların, koskoca köy bilebir bilsen baba, bir anlatabilsem hasretimihava ayaz mı ayaz, sensizlik donmaktan bin beterher babasız kalanı, hava böyle üşütür mü Baba

10.02.2010

Hatice Ak



.Aydınlarımız

Aydınlar çıkmışlar bu gün pazaraAman dikkat, gelirsiniz nazaraDinleyecek birini de bulsun kazaraYiyecek, giyecek mecalimiz yok

Aydınlanır, şavkı vurur çevreyeHatır, gönül girer hemen devreyeSeçkin makamlar hep dosta, kirveyeYaşayan ölüyüz ecelimiz yok

Hariçten gazelle olmaz aydınlıkGelenek bilmeden gelmez yenilikHalk özünde yoktur, gaflet ve benlikÖzümüz yandı da dumanımız yok

Yerli malı giymez, nitelik ararBakkala hiç girmez, Center’e sorarAklını hep yersiz işlere yorarSözümüz tükendi, cevabımız yok

Birlik olamazlar, hırs ağır basarBöylece verirler herkese hasarKimisi yan çizer, kimisi küserSabrımız tükendi, kararımız yok

2003

Hatice Ak



.Aylan Bebek

güzel şeyler muştulamakgüzel sözler söylemek isterdim sanabahar çiçeklerinden söz etmek...mutluluktan uçan masallar anatmak...

Akdeniz'den güzel haberler vermekyıldızlar yağdırmak isterdim düşlerineyakamozlarla elim sende oynamanı izlemek...

bak, seni kumsalımıza getirmiş denizkızlarıkumdan kaleleri birlikte yapmakbirlikte koşmak için,köpük köpük dalgalar boyu...

"savaş değil...! ! !sevinç çığlıkları atmak isterdim ağız dolusu amainsanlık adına, kendi adıma ve tüm dünya adınasenden utanıyorum, özür diliyorum bebekhiç bir işe yaramayacağını bilerek... "

sen de biliyorsun, senin kadar masumsenin kadar nefessiz...Akdeniz...

O da şeker yemiyor artıkseninki gibi tuzlu gözyaşlarıağzındaki tat, yüzündeki gülüş soldu...

saçlarına dolan kumlarla bulunduğundabütün çocuklar gibisen melek olup cennette yerini alırkendünya öldü, insanlık öldü, ben öldüm...

söz bitti bebek...

05.09.2015

Hatice Ak



.Bahar gelince

Yeşile boyanır ovalar dağlarTarlalar allanır bahar gelinceSevgiler yücelir göklere çıkarGönüller dillenir bahar gelince

Burcu burcu kokar püreni gülüSerilir kırlara çiçekli halıKışın çıplanırken koca dut dalıAğaçlar güllenir bahar gelince

Yüreklerde sevda selleri coşarBülbül gül dalına aşk ile koşarNisan yağmurları bentlerden taşarDereler sellenir bahar gelince

Herkes bilmeli ki; Rahmet Hak’tandırYaradan yar olur, kulu yoktandırYolunu gözleriz senin çoktandırÇiçekler ballanır bahar gelince

Hatice Ak



.Bahar mı çarptı

Bahar mı çarptı beni nedir, geç kaldılarÖrneğin daha açmadı ıhlamurlarDoğaya mis kokularını saçmadılar

Güllerin yaprakları dönmedi kızıldan yeşileAcelem de yok amaBütün telaşım ya gene geç kalırsam diye

Özenle biriktirdiğim kelimeler işteSonsuz sayıda yap boz parçası gibiBekliyorum baharı bin bir umutla

2013

Hatice Ak



.Bahara yürümek

kayıp bir adres gibi ruhumne kendimde, ne başka yerdebir de yolculuk var ya ufuktayolculuk güzeldir aslındagüzeldir de

yoksa göğsüne yaslanacağın biriyani bir başınaysan mecburendakikalar saat, saatler gün oluruzar da uzar zaman

bir bezginlik anı mıkuşluk vaktinin ağırlığı mınedeni bilmem amaAkdeniz’e bakıyorumsanki bir ışık, bir tebessümya da bir mucize bekler gibi

iyi şeyler düşün diyor aklımiyi şeyler düşün kiiyi olsun her şey

hani mucizelere de inansamne bileyim işte, inanmasam daoyalıyor, güzel şeyler olacak diyetekrarlayıp duruyorum, kendime

belki de baharın yaklaşmasındandırbütün doğa gibi bu devinim, bu telaşbu meltem esintileri yüreğimdeki

uğraşamam seninle, sus yüreğimkışa dönmemiş miydik adım-adımşimdi tüm kurallara boş mu verelimbana ne yaştan baştan mı diyelim

"El alem ne der’i "ve her şeyi görmezden gelipbahara mı yürüyelim

9 Şubat 2013/Yenişehir-Mersin

Hatice Ak



.Bal bakışlım

aklıma hep bal rengi gözlerin takılıp kaldıne kadar güzeldi rengi bal gibiydi bakışın da öylebal kadar tatlı, bu sana son bakışım der gibiydinöylede yaptın, o son bakışınmış yüzüme anlayamadım

ayrılalı altı gün olmuştu, izin alıp gelecektimgeldim de, terliklerin kapıda duruyorduama düzensiz bir şekilde, biri düz diğeri ters

önce yönlerini düzelttimhemen aldım terliklerini bağrıma bastımkimse üzerine basmasın diye, sımsıkı sarıldımsonra da boyumun yettiği en yüksek rafa kaldırdımseni ziyarete gittim ardından ebedi mekânına

boyun öyle uzunmuş ki inanamadımkış günüydü ve sana gelen yollar biraz ıslaktıüzerini yaş toprakla örtmüşler üşüyeceğinihiç düşünmeden. Artık bana bakmıyordunsahi sen beni çok severdin, ya şimdişimdi de sever misin beni, koklar mısın yinebir kerecik kızar mısın bana deli kız diye

git başımdan diye kovalar mısın yanındansen gittin gideli yarı divaneyim, biliyor musundüzelecek gibi de görünmüyorum, belki senbelki sen yardım edebilirsin banahadi ne olur, beni koynuna alsana Anne

2007

Hatice Ak



.Bana aşk borçlusun

hadi bekliyorum seni, suya hasret çöl gibilaf kalabalığı etme, arın bütün engellerindenne..neden..niçin…soruların olmasınyalnız ben, yalnız biz ve sadece ikimiz

ne bir an elimi bırak, ne bir saniye sensizistemem kırmızı güller, al karanfillersen; sen ol becerebilirsen, kendin ol gelhediyen bir dal papatya olsun yeter

ben hiç âşık olmadım biliyor musunsevgili de olmadım... olmadı sevgilimbir görev gibi yaşandı ömür dediğiney 14 Şubat sana sesleniyorumduyuyor musun, bana aşk borçlusun

14.02.2010

Hatice Ak



.Bana sevgiyi anlat

yan yana oturmuşuz bir bankakonuşuyoruz havadan sudançiçeklerden kuşlardanağaçlardan, sulardandenizden ırmaklardanepeyce uzun süren bir sohbettihoş, sıkmadan ve yormadan

birde araya sıkıştırılan küçük tebessümlerçiçek isimlerini saymaya başladıken çok hangi çiçeği sevdiğimi sordunbütün çiçekler dedimömrüm boyunca hiç kimsedenözel bir çiçek kabul etmediğimi belli etmedim

bir mahzunluk vardı her ikimizde deutangaç bakışlar ve gülüşlerlebakamıyorduk birbirimizin gözlerine

hani ucundan tutacakortak bir yanımız da yok ki, konuşsakderken söz dönüp dolaşıpgeldi memleket meselelerineneden gelmiştik buraya, konuşmayacak mıydıkyani ne konuşacaktık ki seninle

çocukluk anılarımıza daldıko bile öylesine farklıydı kineyi sevdik, nelerden nefret ettikbenim hiçbir fikrim yoktuaradığım sevgiydi bu sohbetin içinde

sevgi nedir, tarif eder misinsevgi neye benzer rengi, kokusu var mıdırtut ki sevdin, kaybettiğinde ne hissedersinacı duyar mısın örneğin, bana sorma söz seninhaydi; şimdi bana sevgiyi anlat

Hatice Ak



.Başka nasıl öleyim

unuttum, bana ait her şeyiaklımı, ruhumu kendimi unuttumbütün sözlerim, dilimde kurudukonuşmayı unuttum

vazgeçtim duygularımdanneşemden sevincimdenhepsini yüreğime gömdümkilit vurdum üstündenyaktım bütün gemilerisessizliğime sebep olduğundan beri

arsız, hırsız ve acımasız geçiyor her anher geçen gün, alıp gidiyor ömürdenacele et sev, sevebildiğin kadarüşütme yüreğini, düşünme kalanları ardındave sakın üzülme bun duygular böylegenel geçer kurallar

bak halâ yaşıyorum, bunca yıkıntıdan sonrayaşıyorum işte, ölenler yaşama sevincimve ruhumdu sadececanlı olmak yaşamak demekmiş zannımcahani bilirsin işte, herhangi bir şey, kuru bir dalsusuz bir ırmak, ya da çoraklaşmış toprak gibibir şeylerin uğruna ölmek tüm bunlar değilsebaşka nasıl öleyim bilmem ki

olur da aklına düşersem bir günhani bir ihtimal, yani seyre gelirsen ruhumubir dal karanfil getir, bir de fesleğenhangi çiçeği sevdiğimi bilmiyorsun yaisim verme nedenim bu yüzden

bilmediğin başka bir şey daha varbilmediğim ama hissettiğimkaranfil kokuna vurgundum, habersizdimbu kadar tez öleceğimden

boş ver istersen, düşünme bunları sen aldırmahepsi laf kalabalığı, hepsi deli saçmasıyaratılanın en arsızı insandır nasıl olsagelir her zorluğun üstesindenyürek acımasızca sarsılsa da en derinindenhiç bir sevenin fiilen öldüğü görülmemiştirsevdiği için kederinden

21.03.2011

Hatice Ak



.Bazen

bazen bir sebebe tutunmak ister insanbazen gülmek, bazen de ağlamak isterbazen yeşermek ve çiçekler açmakbazen eli tutulsun ister, bazen bir eli tutmak

bazen haykırmak ister doya, doyaduyurmak ister sessiz çığlıklarınıbazen farkında olmak ister yaşadığınınbazen bir omuz arar yaslanacak

anlatmak hapsettiklerini içinde acımasızcabazen bir dost arar öfkeyi sevinci paylaşacakkorkularını atmak ve bir daha hiç hatırlamamakkör karanlıklara tutsak hayatını çekip çıkarmak

bazen yaşamak ister insan dolu, doluson bulmadan hayatı bir bahar sabahındabir daha, bir daha direnip bütün engelleredalda kalan son yaprak gibi düşmeden yere

Hatice Ak



.Bekleyiş

Akşam kızıllığı sardı her yanıBeklerim yolunu dönecek misinHayal mi, gerçek mi, gördüğüm seniBeklerim yolunu dönecek misinDönüp de göz yaşım silecek misin

Bir tek sözün ile yıkıp ta gittinSevgimize kurşun sıktın mahvettinHem kırdın, incittin bir de terk ettinBeklerim yolunu dönecek misinDönüp de göz yaşım silecek misin

Gönül yarası bu beterden beterSensiz cehennemdir bana bu yerlerGöz pınarlarımdan boşanır sellerBeklerim yolunu dönecek misinDönüp de göz yaşım silecek misin

Hatice tan yeli estiği yerdeHep seni ararım bahçede kırdaDerman bulunmazmış gönülde derdeBeklerim yolunu dönecek misinDönüp de göz yaşım silecek misin

Hatice Ak



.Bekliyorum

Sabah güneşiGözlerimin içine doğduMutlu oldum

BelkiGelirsin diye bekledimYoktun

GülüşünleDudak kıvrımlarımda düşGönül köşkümde gözyaşı oldun

Mazeretim yokBütün sonuçlardanBen sorumluyum

Ne var ki seniHer zamankindenÇok özlüyorum

GitmeDeseydin, diyebilseydinİnan gitmezdim, gidemezdim

AyrılıklarKüçük duyguları unuttururBüyüklerini kuvvetlendirirmiş

ŞimdiEktiğimiz umut çiçeklerimizinAçmasını bekliyorum

20.01.2010

Hatice Ak



.Belli değil

Bir garip yel eser durur başımdaYağmur belli değil kar belli değilHep ömrümden aldı gitti senelerZarar belli değil kâr belli değil

Sevince yürekten sevmeli insanSevda belli değil yâr belli değilAşkın ateşinde yansa gönüllerAteş belli değil har belli değil

Duman duman olur tüter başımdaGündüz hayalimde gece düşümdeÇalışsam işimde, yatsam başımdaYatak belli değil yer belli değil

Yorgun argın döner oldum evimeSözüm geçmez oldu gönül dağımaSolumda yaram var dönsem sağımaHedef belli değil, şar belli değil

Hatice Ak



.Ben büyümedim babam

Sen yine bahçeden geldinBen, elimde ısıttığım su ibriğiyleSeni bekliyordum

Hatırlarsın işte gelinceIslak olmasından çekindiğimizBir taş vardı evimizin önündeOturman için düzgünceYine o taşın üzerine oturdunÖnce lastik çizmelerini çıkardınSonra da çoraplarını

Ben suyu döktüm azar azarSen bir güzel yıkadın ayaklarınıSonra ellerini babamHafif bir buhar çıkıyorduBabam ellerin ne güzel kokuyordu

Çok nazik bir adamdınAynı zamanda otoriterVe tanıdığım en aydın insandınYılda bir kez hasat ettiğinYer fıstığının geliriyleHepimizi okutmaya çalıştın

Belki hiçbirimiz gönlündekiAslan olamadık ama inan banaHiç birimiz, çalmadık çırpmadıkEn çok korktuğun şeyi yapmadık kısacasıYetim hakkı yemedik

Bu gece rüyamda gördüm seniYemek yiyordun, yanına geldimElinde bir parça ekmek vardıBana uzattın, aldım ve yemeye başladımÖyle lezzetliydi ki babamBu kadar güzel lezzeti hiç tatmamıştım

Bu gün yine ölesiye muhtacım sana babamHala senin sarı kızın, küçük kızınBen büyüyemedim babamNe olur gel, ya da beni de al yanınaSar kollarınla, bas bağrınaBen büyüyemedim babam

Hatice Ak



.Ben gazelim sen çiçek mi

o bilmez denizi, bende canımın içidereleri iyi biliriz ama mütevazıdırlarkadir kıymet bilene her nimetten sunarlar

kızdığı zamanlar da olur insanlaraköpürüp çamura boyandığı anlardabir güvercin kadar uysaldırlar aynı zamanda

biz gemileri de bilmeyiz canımın içimartılara simit ikramında bulunmadık hiçgüvertesinde gezinmedik meselaiyotla mest olup çay da içmedik, anla

ama pınarları çok iyi bilirizher gözeden ayrı bir masal dinlersinher yudumunda ayrı sevda yaşarsınyazın sarı sıcaklarında onda nefes alırsın

biz şehirli değiliz canımın içiöz be öz köylüyüz, bakır sahanlardır tabaklarımızçatal yoktur, şimşir ağacındandır kaşıklarımızyer sofrasında yeriz yemeğimiziyalnız ekmeğimiz için incedir boynumuz kıldanyalnız onun için diz çökeriz, şüphe geçmez aklımızdan

pazenden elbisemizdir şık olarak bildiğimizbir de içi dışı temiz olmayı isterizanamdan öğrendik adab-ı muaşeretişu gazellerin içinde açan çiçek gibişimdi söyle bana canımın içiben gazelim sen çiçek mi

14.04.2010

Hatice Ak



.Ben hep böyleyim

yoğun bir sessizlik sardı gene benliğimidalgın ve bir o kadar umursamazumudu yitirmek gerek ve ister kigelsin sevdiği Anka kuşunun kanatlarındasevgi aksın gönül çeşmelerinin kurnasındansonsuzluğuna

yıldızlar doğsun toprak ananın tavanınaay, çiçekleri uçan kelebekleri kıskansınkuş ve kurbağa sesleriyle dolsun derelerbereket yağsın tarlalara eskisi gibi

ekinler boy versin başak/başakyeşilin her tonu kaynaşsın günün güzelliğiylepapatyalar tempo tutsun baharın mis kokularınatembel kaplumbağalar kabuklarından çıksınbaşlasın yem yiyecek aramaya

işte bütün düşlerimiz böyleydi seninlebaharı göz göze, diz dize karşılayacaktıkbir yerlerde hata yaptık, umut ettiklerimizin aksinegelmeyeceğini bile-bile, bu gece gene nöbetteyimki; elin elimde değilse ben hep böyleyim

01.04.2010

Hatice Ak



.Ben hiç böyle sevmedimki

hani sevmek diyoruz yauzun-uzun yollar kat etmekhani kuşun gagasında taşıdığı susuya hasret, ormanların masum uykusuhani yürekten sevince aklın tutuluşuben hiç böyle sevmedim ki

püren dallarında arı, yerde karıncaçakıl taşlarını okşayan ırmakgüneşe sarılan bulutdenizlerde iyot, ağlarda yosunben hiç böyle sevmedim ki

yağmur sonralarının, toprak kokusukıvrım, kıvrım gökyüzüne yükselen buğubir uçtan bir uca, ufuklara kurulanhani umutlar yolladığımız, yedi renkli köprüben hiç böyle sevmedim ki

bana mesafelerden söz etme ne oluruzak; hissedilmeyen, duyulmayan sestiralınan nefes, iki bedende tek yürek gibitamamlamalı bir yarımızı, diğer yarımızbirlikteyken can içinde can bulduğumuzayrı düşünce sararıp solduğumuzben hiç böyle sevmedim ki

sen bana dostluktan da söz etmedostluk engel tanınmayan yoldurgül bahçesi olmasa da dikenleri yokturyarım bırakılmadan, ellerimiz ayrılmadanben hiç böyle sevmedim ki

birlikte uzansaydık, gökkuşağının altınabirlikte öpseydik bulutları gözlerindenıslanacaksak, yağmurlarla değilsevgimizle ıslansaydık doyasıyave öylece kalsaydık sonsuza dekİşte böyle sevseydik birbirimiziseveceksek

ben deli doluyum bilir misinne kadar çok sevsem deaklım estikçe, bütün denklerimi toplaryola koyulurum

sakın izin verme, bakma asi tavırlarımave kimsenin sesini kullanmadankendi sesinle ’gitme’ de, işte o zamansana tekrar-tekrar âşık olurum daben hiç böyle sevmedim ki



01.12.2011

Hatice Ak



.Ben köylü çocuğuyum

her tan vakti turkuaza dönüşengökyüzünü seyrederekyıldızların altındahafif esen rüzgarla birlikte büyüdüm

yarpuz ve hayıt çiçeklerinekonan arılar dostumbez parçalarına sarılmışçöp bebekler oyuncaklarım oldu

arkadaşlarım kediler, köpeklerbir de kuluçkaya yatan tavuklardıvermemek için yumurtalarınıarada bir ellerimi gagalarlardıama hiç kırmazdı dostlarım beni

bir incir ağacının gölgesiydiyaz mevsimi boyunca mekânımızannem orada ekmek yaparbabam çayını sigarasını orada içerdisigara ile ilk tanıştıran da babamdı hepimizi

bir iki tane elma ağacı vardı gölgelikara sıra kafama düşerdi olgunlaşmış meyvelericanım yansa da çabuk unuturdum

nasıl unutulmasın kişırıl şırıl akan derelerdoğanın bütün neşesine gam düşünmeyeizin verirdi, ne biriktirirdiyüreğimde kederumutluydummutluydum ve şendimo zamanlar

ilk giyindiğim kundurakomşu kızına küçülendisomun ekmeğini10–12 yaşlarında gördümkatık yerineyufka ekmeğimin içine koyduminsanları çok sevdimriyasız, yalansız, umarsızbaşka türlüsünü bilmezdim kiben köylü çocuğuydum

Hatice Ak



.Ben sen oldum anne

ben de sana benzedim biliyor musun annene çok severdim oysa uykuyuhani hep kızardın banaayağından tutup sürüklesem uyanmazsın diye

sabahları erkenden kalkarbaşlardın kap kacak düzeltmeye mutfaktaisterdin ki alışsın kuzularım şimdiden yokluğumataze ekmek ve yeni demlenmiş çay kokusu sarardıyavaş yavaş evimizin içinibir de sen ve babamın yüzümü okşayan ılık nefesi

ocaktan sacı indirir süt kazanını koyardın harlı ateşebaşında beklerdik sütümüz kaynayınca taşmasın diyemis kokuluydu her şeyimiz, ne güzeldi o günler be annekıt kanaat geçinmenin tadı bile bambaşka olurdu dilimizde

şimdi ben sen oldum anneaynı sizin gibi okşayıp seviyorum yavrularımıbakma kocaman erkek olduklarına hala savunmasızlar yaşama ve her şeye karşısen de çok severdin benim kuzucuklarımıkoklardın öpmek yerine

Ben de aynını yapıyorum şimdibelki cennet kokundan kalan bir şey bulurummeleklerimin yüzünde diye, olmuyor anneyerin dolmuyorsensiz, sevginsiz inan yaşamak çok zor

ikinizin de yokluğuna alışmak öyle ağır kiben sen oldum anne, uykularım düzensizbedenim halsiz, umutlarım yorgundüşlerim çaresiz, ben sen oldum annesiz neredesiniz

Hatice Ak



.Ben seni hiç özlemedim

bu günde diğerlerinden farksız herhangi bir gün iştegene buradayım, yanımda olmanı hayal ettiğim parktasana bahsettiğim çınar ağacına yasladım sırtımı dagözlerim uzaklara, geleceğin yöne dalmış öylesinekim bilir ne hayaller geçiyordu aklımdan dabu hüzün bulutlu tebessümler yerleşti yüzüme

zihnim yerdeki safran rengi yaprağa odaklanmışkensırtıma bu sürünüp geçen de kim..? demeye kalmadıbaktım, başını koltuk altıma dayamaya çalışan bir kedidokunmuyorum…o da tek başına bu parktakendi içgüdülerince her canlıdan şefkat bekliyor belli ki

//...biraz ileride el ele tutuşmuş bir çift oturuyorbana biraz abes gelse de, sarmaş dolaş olmalarıonlar hayatlarından oldukça memnun görünüyor…//

güz kızılına boyanan güneş batmak üzereevin yolunu tutmamın zamanı da geldi yahani belki gelirsin diye beklese miydim biraz daha

çınar ağacının gölgesinde, elimdeki umut değneğiyleşekiller çiziyorum toprağa, her biri sen olup birden çoğalıyorgelmişsin yanımdasın, beklediğime değdi diyorum içimdennasıl fark etmemişim, elin de omuzumdaymış meğer

etraf birden aydınlanıyor, ama gözlerim...?gözlerime neler oluyor, kızgın yağ dökülmüş sankicayır cayır yanıyor ya, aslında gözlerim mi yananyoksa yüreğim mi? burasını ayırt edemiyorum inan

ya boğazım, sanki idam sehpasındayımurgan geçmiş gibi boğazımadüğümler nefes almama engelburnumun direğindeki sızı da neyin nesiürperiyorum

oysa ben seni hiç özlemedim ki...ben...seni... hiç... özlemedim...

20.10.2010

Hatice Ak



.Ben seni hiç özlemedim ki

nerede mahzun bir çiçek görsemonu okşayıp seviyorum

adını fısıldıyorum kulaklarınagülerek seni soruyorlar

inanma, yalancıdır bahar diyorlar.ben seni hiç özlemedim ki

renk renk açan çiçekler ektimher gün onlarla konuşuyorum

dedikodunu yapıyoruz her sabahgülerek seni soruyorlar

inanma, yalancıdır bahar diyorlarben seni hiç özlemedim

Hatice Ak



.Ben seni sevdim mi, sevdim

ileri alınmıştı saatler, geç kalmıştım biliyorum ama sevdimve o an anladım aslında mevsim diye bir şey olmadığınıyürekte sevgi olunca kışlar bahar, ayazlar yaz olurmuşseni sevdiğim zaman anladım...

geceleri yıldızlar ayaklarıma serilirsabahlara neşeyle uyanırdı yüreğimgüneş sevda şarkıları fısıldardı kulaklarıma gün boyuinanmazsın: gönül bahçem çiçeklerle bezenirgözyaşı havuzumda nilüferler yelken açardıher yağmur sonrası...

bir serçe şenliğinde atardım kendimi sokaklaraseksek oynamak gelirdi içimden, kaldırım taşlarındayani seni sevdim ya, işte o zaman, taa o zamandan beriküçük bir kız çocuğu olmuştum anidenmutluluktan ayakkabısını ters giyen...

ellerimden tuttuğunda sende kaybolan ben, dışarıya çıkarkenkaç kez yürek kapını kilitlemeyi unuttuğumu sanıpkaç kez geri döndüğümü saymadım ve bunları hiç anlatmadımhayat ne güzeldi, ne tatlıydı her şey tadım tuzum tastamam....

huzur sokağıydı sanki yürek kıvrımlarım...şimdi…?sevdim mi…?sevdim…hem de delicesine...bir daha ve bir başkasını sevemem biliyorumbiliyorum hâlâ sana ait yüreğim ve biliyorumne kadar inkâr etsem de hâlâ seninle doluyum…

Hatice Ak



.Bendeki seni öldürdün

söylememeliydim seni sevdiğimihata ettim söylemekle biliyorumkendi dünyamda mutluydum oysahiç bilmemiş olmanı ne çok isterdim

bu kadar üzemez, bu kadar kıramazdıniçimdeki tüm ışıkları bir- bir söndürdünoysa tek istediğim tutunmaktı hayataböylece sen beni değil, bendeki seni öldürdün.

benim gibi mi düşünürsün bilemembilemem kimin için ne kadar değerlisinkıymetlimdin, şimdi neyimsin bilmiyorumhangi hırs, neyin hıncı almak istediğinşimdi ne söylesen anlamsız, sen beni değilbendeki seni öldürdün...

pişmanım, saklayamadım sevgimisevdiğime değil, sana söylediğimeanlayamadın yoğunluğunu duygularımınher sözün kurşun gibi değdi yüreğimenihayet başardın ve bendeki seni öldürdün...

Hatice Ak



.Beni sen götür bayrama

bir gün önce süslerdik okulumuzubayraklar ve Atatürk resimleriyletüm bahçeyi temizlerdikbir çöp bile kalmamacasına

en yeni kıyafetlerimizi giyerçiçekler toplardık tarlalardanve güller, ne güzeldileryetiştiren sen olunca

anam günlük işlere yetişemezsen tarardın saçlarımısarı kızım, göz bebeğim derdinincitmezdi ne elin ne de dilin

bizden daha heyecanlıbir o kadar da ciddi idinyıllarca emek vermiştineğitmen olarak “O” camiadasiyaset aynıymış iştebir yasa ile oluvermiştionca emeklerin heba

gene de küsmemiştin devletineyürekten bağlıydınAtatürk’e ve Cumhuriyetenerede duysan İstiklal Marşınıgözlerin dolardıiki damla yaş süzülürdü yüreğinetutamazdı ellerin

ezan sesinde bulurdun huzuruHalkçıydın, Laiktin ve Dindardınbu inanç, bu ezan,bu bayrak yurdun kurtuluşu derdin

bu gün gene bayramdoksanıncı yıl dönümü bağımsızlığımızınhaydi baba geç kalmayalım elimden tutbeni sen götür bayrama

23.04.2010

Hatice Ak



.Beni şiirler mahvetti

iki yüzlülük sizdeyalan, dolan sizdene istediniz bendenyetmez miydibaşımdaki duman

hem yüreğimdekiinsan sevgisi kaybettimhem de insan kalmayısizin yüzünüzden

borcum olsun bundan böylegöreceksiniz nasıl olurmuş yalannasıl olurmuş gönüllerde talan

yazmayacağım siziyazmayacağım yagene geç kaldımher şeyi çoktan mahvettinizyaşama sevincimi çalıp gittiniz

08.09.2011

Hatice Ak



.Benim babam

Anadolu’da yaşayıp da bilmeyen yokturToprakla uğraşanın hem gözü hem de karnı tokturBilmez helale haram katmayı,İsterler ki helâlinden yedirsinler çocuklarına her lokmayı…

Ayağındaki lastik çizmelere sert gelen anız kökleriHem çizmeyi, hem de ayağını delip geçinceKallavi bir küfür sallardı en alasından amaAnıza değil, lastiği bu kadar dayanıksız yapana…

Taa 1960 larda başlamış derler, haram helal karışmaya,Birde su katmak pişmiş aşa, sonraları hepinizin bildiği gibiBenim babamda çiftçiydi ve buğday tarlalarının efendisiydi…

Sigara pek az bulunduğundan, tütün ekerdiDeli tütün derdi babam, her soluk alışındaHalt etmiş VapurdumanıDeli tütünden çıkan dumanın yanında…

Kimse içmezdi ama bir şişe rakı bulunurdu nedenseAnamın tek varlığı çeyiz sandığının bir köşesindeYaraya, bereye birde diş ağrısına iyi gelir diyeTek lüksü ise, arada bir ilçeden aldırdığıRomanları okutmaktı benden büyüklere…

Hatırlıyorum, harman markalı bir sigara içerdi bazenBiz içindeki parlak kâğıtlardan küpe yaparTakardık kulaklarımıza, karton kabını da bilezik diye kollarımıza…

Ceplerinden tütün kırıntıları eksilmezdiBirde harman zamanı kuytulara ilişenBaşakların kılçıkları, çizmelerinden toprakKasketindense, ağaç dallarından düşen yaprak…

Çocuktuk, çok mutluyduk, ne alınırsaİtirazımız olmaz mutluluk içinde kabulümüzdüÇünkü alın teriyle kazanırdı her kuruşuBenim babam gibi her baba milletin efendisiydi…

Hatice Ak



.Bil istedim

çözdüm yüreğimin prangalarınıkendimi aklamanın yoluseni aklamaktan geçiyorduinfazımın üzerinden kaç sabah, kaç günkaç ay ve kaç yıl geçti bilmiyorum.

seni her cezalandırmak istediğimdekendimi cezalandırdığımı biliyordumisteyerek olmasa dabiliyordum yanlışlarım olduğunu amasöyleyemiyordum.

aslında sen de masum değildinaynadan gülümsemediğin kaç sabah geçtiher sabah bir demlik çayışuursuzca tükettiğim yetmezmiş gibibir de üstüne su çekiptatsız tuzsuz içtiğim kaç sabah.

avazım çıktığı kadar bağırmakağız dolusu küfürler savurmak veahım tutsun istedimdilim varmıyordu bir türlüyapmadım, yapamadım.

silgiden ve bir şeyin silinmesindenhiç hoşlanmazdınbenimse huyumdu, her tepem attığındabir şeyleri silmek, gene devam ettimelimden düşmeyen silgimleyüreğimden kâh kendimi, kâh seni sildim

iyi ki vazgeçmemişim silme huyumdanbaksana;onca olumsuzluğu bile sildim hafızamdanama yoksun artık, inan yoksun bendetamamen özgürsün, silindin.

kısacası;cezam ve cezan bittikuşlar kadar özgürüz şimdiseni affetmek kendimi affetmek demektiaffettim, serbestsin, bil istedim.

27.02.2013

Hatice Ak



.Bilesin

Yine şu dilimin çözüldü bağıSen sesime ses verince bilesinŞeker ile şerbet bal oldu ağıSen sesime ses verince bilesin

Ne zaman üzülsem bana güç verdinUnuttum hepsini tasanın derdinKötüden sakındın kol-kanat gerdinHuzuru dalında buldum bilesin

Özlemeden geçmez oldu bir günümEvvelim sen oldun bugünüm dünümBaharım yazımsın, sesimde ünümHer anımda tek sen varsın bilesin

Sevgime sevginle karşılık verdinNe kaygı bıraktın ne keder verdinYüreğine koydun can gibi sevdinCanımdan da öte cansın bilesin

30.01.2010

Hatice Ak



.Bilinmez

Bir huzur, bir tebessüm ve bir dinlenceBu sabah bir kez de şiir-şiir Akdenizi yudumladıkböylece

Bakıp toprağa, bu mevsimde buğday olası gelirBu mevsimde şaha kalkmış bir kısrak

Böyle sevdik Akdeniz'i, ninnilerle büyüttü biziBir gümüş tepsi gibi kapatırken ay penceremizi

Bu mevsimde bağlandı makrameler çam dallarınaBu mevsimde donandı ağaçlar, çiçekli yapraklara

Bağrını, hoyrat rüzgâra açarken ak köpüklü dalgalarToros'lara yasladı ya sırtını, dünya yansa ne çıkar

Bu mevsimde kelebek, bu mevsimde çayır kuşuBu mevsimde burcu-burcu anemonlara konmak

Kimedir hırsı, kimdir kavuşmak istediği hasreti bilinmezBöyledir Akdeniz'in Taşeli Platosu, sırrını kimseye demez

Ve bu mevsimde zümrüt yeşili bir ormanBu mevsimde bir kervan olası gelir bulutlardanSağanak, sağanak kurak gönüllerin üstüne yağan

16.03.2015

Hatice Ak



.Bilmem ki anlatabildim mi

Barıştım herkesle, sevdiğim ya da sevmediğimKimseden nefret etmem ama ola kiYakınlaşmışsam nefret etme eşiğineHepsini affettim ve yüreğimi bir güzel temizledim

Umudu bıraktım, barışı bıraktım bir de, sevgiyiTarifi olanaksız, kelimeler yetmez ki izah etmeyeO öyle bir duygu ki, ne izin ister gelirkenNe de vedalaşır giderken

Siroz hastası olmuşum ne gam, sağlam neyim var kiYüreğimdeki sevgiden, hoşgörüden başka hiç tasa değilNasıl olsa bir gün bu ciğerler toprak olmayacak mı?Ha bir gün önce ha bir gün sonra

Öldüğümde de söyle ne olur, eğer dostsan dekiZaten geçimsizin biriydi, öldü de kurtuldu milletDeki; çok çalışkandı, tek amacı helalinden yemekti ekmeğiDe ki; Rahmetli iyi bir insandı amaEn kötü yanı, kendisini bir türlü anlatamamasıydı

Hatice Ak



.Bir anı defterinin dilinden

Ne zaman başlamıştınız anılarınızı paylaşmaya benimleNeler yazmıştınız sayfalarıma neler, nelerHep başucunuzdaydım, hep başınızın üstündeBana sevginiz, umutlarınız dahilHep bir şeyler ekler dururdunuz ürkekçe

Her sabah ilk beni selamladınız gülümseyerekHep güzel şeyler yoktu belki dağarınızda yazacakÇok hatalarınız olmuştu belki, bilip- bilmedenTezatlar da yaşamış olmalısınız muhakkak amaHiç yalan söylemediniz bana

Kimi zaman sudan sebeplerle kızdığınızKüstüğünüz anlar da olmuştur kuşkusuzAma hiç bu denli koyulaşmamıştı sayfalarımHep bembeyazdı, belki de ben öyle görmek istedim

Her gün bir yaprağımı karalamış ama hiç koparmamıştınızNe olmuştu, nasıl olmuştu yani neydi yanlışım kiBeni sizsiz bıraktınız, sizi anlamaya çalışıyorum bilesinizSanki böyle olacağını en başta biliyordunuz daKendinizi bu sona iyice hazırlamış gibiydiniz

Dert etmeyin lütfen bizler iyi günde de kötü günde deAyrılmaz iyi dostlarız, sonsuzca sevdik birbirimiziHâlâ da sevmekteyiz, demem o ki biraz ara verelimSon sayfama dip notlarınızı düşerkenNe olur veda sözcükleri söylemeyin

04.03.2012

Hatice Ak



.Bir bahçede iki gül

aynı bahçede iki gül ağacıbiri yaz kış demez açardiğeri olsun isterdi her mevsim bahar

açmayan hep bakımlıykenaçan güle el süremezdi kimseziyan olmasın isterdi çiçekleriama o her yıl biraz daha yaşlanırve birer, birer kururdu dalları

menekşeler sarmıştı sonundaaçmayan gülün etrafınıbaharda açsa da kaybetmiştibabamın ilgi ve şefkatinimenekşelerdi artık gözdesiişin sırrı ise annemin en çokmor menekşeleri sevmesiydi

hiçbir ağaçtanyaprak düşmesin isterdi babamsanırdık bizden çok sever onlarıkıskanırdık ağaçlarıhatta yeni filizlenmiş aşılarıo ise hep bizleri okşar gibiokşarmış fidanlarısonradan öğrendik kiher birine verirmişbir çocuğunun adını

en çok da zeytinlerini korur kollardıyemek içmek bir tarafabarışı simgelediği için severmiş meğertüm ağaçlar içinde, zeytin ağaçlarını

06.10.2011

Hatice Ak



.Bir benmiydim

Felek aldı beni taşlara çaldıAnasız, babasız elsiz bıraktıYüreğime türlü azaplar kattıBir ben miydim ateşlerde yanası

Onulmaz gönlümün yarası derinBulunmaz ilacı çaresizlerinÖlçüsü yok mudur ezanın derdinBir ben miydim ateşlerde yanası

Gül fidanı idim çiçek açmadımTürlü türlü nimetlerden biçmedimKavrulurken soğuk sular içmedimBir ben miydim ateşlerde yanası

Bir gün camilerden sala verilirDört çarşaf ardına yunak kurulurGörenlerin yürekleri burulurBir ben miydim ateşlerde yanası

16.07.2007

Hatice Ak



.Bir bilsen

mevsimde hazanıhazandaoradan oraya uçuşanyaprakları izledimonlara inatyeşil yeşil bakanzakkum dallarınıaklımda, yüreğimdeher adımımda senne çok özlüyorumbir bilsen

bir bilsen sevdiğimher gün batımındanasıl hüzünlendiğimisanki güneş batmıyor dakaranlıklaraben batıyormuşum gibive seni bir dahagörememekkorkusu nasıldırbir bilsen

bir türküyü dinlerkenbir şiiri okurkenboynumu büküpseni düşünürkenomzuma düşenbirkaç damla gözyaşımbana yoldaşlık ederkenher güzelliği, yada acıyısensiz yaşamakne kadar zorbir bilsen

kısacasısensizlik nöbetlerimuzadıkça uzuyorbedenim her günbiraz daha bitkinleşirkenruhum benden uzaklaşıyorbelleğimde sadece sensensiz yaşamakne kadar zorbir bilsen, sevdiğimbir bilsen

Hatice Ak



.Bir deli şair

çocuk ruhluydu, kim ne dese inanıryoktu içinde ne nefret ne de öfkesadece inattı, benim fikrimce

yolda şiirler bulur, kafayı çekinceher şeye âşık olurdu

boynunu bükmüş bir çiçek görseonunla dertlenir, sokak kedilerini sorun edersanki sorumlusu kendisiymiş gibi üzülürdü

onların açlığı, önündeydi kendi derdininbir köpek görse üşümüşceketini örtecek kadar cömertti

bencil olmadığı gibi fazlaca insandınesli tükenenlerden hani

müzelik desem yeridir, çocuk kadar masumdünyayı sığdıracak kadar kocaman yürekliaslında korumaya almak gerekti kendisini

nasıl anlatsam biraz uçuktu, biraz deligramla alır okka ile dağıtırdı sevgisinibir keresinde deli demişti banakabullenmiştim, hani filozofçasına

ne çok benziyorduk birbirimizedoğuş şeklimiz bilegörünen o ki bu uzaklaşmanıntemeli de bu benzerliktiki; o da benim gibi yaşama yenilmişti

23.02.2010

Hatice Ak



.Bir garip kulum

Ne nişanım ne bir payemYurduma hizmettir gayemKimim var ki olsun sayemBen bir garip kulum böyle.

Atatürk’ün izindeyimEkmeğinde tuzundayımYollarının tozundayımYetim kalmış kulum böyle.

Özüm sözüm hepsi birdirYapılan iyilik sırdırKimi görmez, sanma kördürSersefil bir kulum böyle.

İnanmaktan geçer yolumKırılmış kanadım kolumÇok zamansız soldu gülümÇilekeş bir kulum böyle.

Doğmuşum bir Yörük kızıKime söyleyeyim sözüGönlümün cümle niyazıAdap bilen kulum böyle.

Hatice Ak



.Bir gün mutlaka

özlemler biriktirdim sanaher gün yenilerini ekliyorum üstüneuzak ihtimal de olsabir ihtimal işte

yani Türk filmi gibibenzetmesi yapılacak da olsaellerimle teslim edeceğimyürek denen cevheri sana

sevginelere kadir değildir kielbet yapacaktır üstüne düşenibir gün mutlaka

-sevgiyle, sevgili sevgiyle-

15.04.2013

Hatice Ak



.Biraz hayal, biraz gerçek

ılık yaz günü esintisinden miyoksa uzun zamandır silinip paklanmadığından mıalacalı bir hal alan ışığın peşine düşmüştü çocukvazgeçemiyordu aslında, alışkanlığı olmuştu hanibelki de ahde vefa, gizli bir anlaşma yapmışlardı dadillendiremiyorlardı sanki, el âlem ne der babında

dönemeçlerde, kâh sağını, kâh solunu yansıtıyorduaklındaki zayıf ihtimalli ışığının yordamında yol alıyorduyönünü bulmaya çalışırken, umut ve yürek kıpırtılarıylageçtiği karanlık dehlizlerden sıyrılmaya çalışıyordu

epey yürüdükten sonra, özlemini çektiği sesti duyduğubiraz sevda, biraz yosun, birazda tuz kokan serinliktidoyasıya soludu, yanı başına yerleştirip ışığıboylu boyunca nemli kumlara uzandıellerini başının altına yastık yapıp gözlerini sımsıkı kapattıgökyüzünü, yıldızları, bir de hüzün bakışlı sevdiğini düşündü

çocukken de hayaller kurardı, bazen de kendine kızardıçünkü kurduğu bütün hayaller çığlık olur yarım kalırdıay gökyüzünde neden hep aynı yerde durur da değişmez yeriyıldızlar kovalamaca oynarken neden takılmaz ayaklarıhayranlıkla seyreden çocuğun avuçlarına neden düşmezlerdi

kayalıklara düşseler, acırmıydı onlarında canları çocuğunki gibiöyle olsa, çocuk ruhuyla dindirebilir mi yıldızların ağıtlarınıbelki de bu yüzden, hiç yere düşmezdi yıldızlar ve hiç takılmazdıayakları kim bilir... diye düşündü ve öylece derin bir uykuya daldı

neden sonra daldığı uykudan apansız uyanıverdisağına soluna bakındı, ne deniz vardı, ne yıldızlarne gökyüzü ne de uzandığı nemli kumsaldüşler görüyormuş belli ki, belki de hiç gerçekleşmeyenözlemlerini

başını kaldırıp baktığındaokuduğu romanla burun buruna geldinerede kaldığını bulmaya çalışırken

‘’Biliyorum Bu İmkânsız Bir AşkKendime Mani OlamıyorumYüreğim Seni Çok Sevdi’’

satırları gözünün önüne, düşünde gördüğü kıyı şeridi gibi serildisonunda anladı çocuğun yüreğindeki çocuk, hayâl etmek yaşamakyaşamak da hayâl etmekti biraz.Ve içindeki haylaz çocuğa seslendi

Hey çocuk...!Duyuyor musun beni...!Hayallerimi serbest bıraktım...!



Sevaplarını da günahlarını da bana yaz...!Yeter ki yüreğindeki sevgi ve yaşama sevincin tükenmesinYeter ki olmasın kupkuru bir dal ve zemheride düşmüş ayaz...!

Hatice Ak



.Biraz kül, biraz duman

MevsimAynı mevsimÇok geçmedi üstünden

Güneş aynıYönden doğuyorGene doğudan

Nereden battığınıBana sormaCevabı sende zaten

Hâsılı, özlemekYaman kelimeSevdiğim

Neye baksam senNe yöne dönsem senSen...sen…sen…

Sen ve ben biz olmuştukBizden geriye kalansaBiraz kül biraz duman

18.11.2010

Hatice Ak



.Bizi yaktılar baba

Evimize gittim babaKeşke gitmeseydim, içim yandıNasıl desem sanaÜzmeden nasıl anlatsam bilmem ki

Yanmış baba, evimiz yanmışİçindeki eşyalarla birlikteÇay içtiğin bardağınAbdest aldığın ibrikÜzerine oturduğun taş bile

Evimizin önündeki dut ağacıHatırlarsın işteMeyveleri olgunlaşınca düşerdi yerlereVe sinekler çoğaldı bu ağaç yüzünden diyeKızar, arada bir kesmeye yeltenirdin yaİşte o baba, yanmış sadece kuru dallar kalmış

Gölgesinde yıllarca barındığımız yazlığımızİncir ve elma ağaçları daTanınmaz haldelerVe daha neler nelerCanlı hiçbir şey kalmamış ki

En acısı da, anamın lastik pabucunun tekiVe yarısı yanmış zeytin ağacının yeşil dalıKi; yangına inat verdiği birkaç zeytin tanesiYandım baba, gördüklerim bir kez daha yaktı

Hani yıllardır yakıştıramadığımAlışamadığım yokluğunaBir kez daha ağlıyorum babaAma bu defa gözün gibi esirgediğinAğaçlarınla birlikte

Sana gelmiştim babaNe çok isterdim güzel şeyler anlatmayıAma olmadı baba, evimizle birlikteGeçmişimizi, çocukluğumuzuAnılarımızı, bizi yaktılar baba

Bizi Yaktılar

18.10.2009

Hatice Ak



.Boşunamı

bahar gelmiş olsa dabendeki ayaza nispetuzun sürecek gibisevinç içinde bütün tabiatboşunamı

kırlar yeni çiçeklendipapatyalar oylum, oylumgelincikler cıvıl cıvılyeni yeni açıyor akasyalarNisandan kalma yağmurlardökülüyor bulutların gözlerindenboşunamı

haydi, bahar biraz daha sürve uzat goncaların danslarınıyağmur sen de öylene olur hemen gitmeyin bulutlarsormayın nedeniniama gitmeyin işteumutlarım hala çok uzaktalar

siz söyleyindenizdeki yakamozlargökyüzündeki yıldızlarkumsaldaki kum taneleridalgalar boylu boyunca sarılsın diyetuttuğunuz nöbet sahildeboşunamı

söz veriyorum, üşümeyeceğimağlamayacağım dauzun sürsün bu baharboşuna olsa da bekleyişlerimsözümden dönmeyeceğim

Hatice Ak



.Boşver aldırma

Desem ki;bir zamanlaraklıma düştüğündeyüreğim deli gibi çarparbir an bile aklımdançıkmazdınİnanma...

Desem ki;bir zamanlarhayalinle her karşılaşmamdayüreğim daralırdıneden diye sorsam kendimeözlediğimi fark ederdimseni özlemediğim bir saniyemolmazdıYalan...

Desem ki;bir zamanlarsabah uyandığımdayüzümü tebessümün yıkardışimdi aklımda kalanruhsuz sözlerintebessümündeneler sakladığınıanlamazmışımİftira...

Desem ki;bir zamanlarne çok inanırdım içtenliğineyazık ettin hem kendine hem banatüm benliğimi harabeye çevirirkenoyun oynadığını bilmemişimBoşver...

Desem ki;sen ulu bir çınardın yüreğimdeben dalında yaprakdüşerken tutmak yerinesavurdun rüzgarınlahiç düşündün mü bilmemkazancın, kaybettiğine denk mi?Bana ne...Dersem...Aldırma...

28.02.2011

Hatice Ak



.Böyle daldım uykuya

Hece hece sakladım sözleriniSenden sonra tutunabilmek için hayataGittiğinden beri darmadağın düşlerimHer gece hecelerini aldım avuçlarımaVe böyle daldım uykuya…

Sen gittin yıkamadım giysileriniUykular haram olduğundaGömleğini aldım kollarımaVe böyle daldım uykuya…

Hani bayramlarda biraz utansam daElini öptürürdün ya, gelenek diyeSen giderken yine elini öpmüşVe saklamıştım yüreğimdeki kuytuyaBu gün de hayalini öptüm, öptüm, öptümVe böyle daldım uykuya...

Bu gün babalar günü bir tanemAğlamadım... Gerçekten…Çocuklarımız üzülmesinler diyeNeşeli görünmeye çalıştımYine akşam oldu, yine yoksunAnılara sımsıkı sarılıp böyle daldım uykuya...

Hatice Ak



.Böyle de olmaz ki

Önce;Kor olurArdı sıra hasretDüşer yüreğe

Sonra;Birkaç damlaHüzün eşliğindeŞiir olur akarHece hece dizelere

BencileyinYoktur adıSencileyinİmkânsız aşkBöyle de olmaz ki

17.02.2012

Hatice Ak



.Böyle sözleşmiştik

pencereme düştüğündeve denize sarılırken aybir miskin gibi doğrulupuzandığım kanepedeniçime dolardı bütün ışıklar

gecenin soluk alışverişiürpertiler bırakırkenavuç içlerimenasılsa martılargene umursamaz tavırlarlauçacaktı gün doğumlarında

ve ağustos böcekleriserçelere serenat yapacaktıiğde dallarındabizler en çok aydınlığı sevecektikideallerimizle böyle sözleşmiştik

şimdi, adını koyamadığımızdizeler olup, boy verdilersayfa, sayfa

03.07.2013Yenişehir-Mersin

Hatice Ak



.Bu gün

Bu gün uzun-uzun seni anlattım banaBakamadığım gözleriniBir kerecik göz göze gelsekBiliyordum gözlerimdeki boşluğu göreceğiniBaşım öne eğik duruşum işte bu yüzdendi.

Bu gün uzun-uzun seni anlattım banaGözlerimi sürekli başka yöne çevirirkenSen de inanmadın biliyorumGüneşten rahatsız olduğum yalanınaAma söyleyemedim işteBenden yar olmayacağını sanaKıyamadım o çocuksu masumluğunuBölüp, parçalamaya

Bu gün uzun-uzun seni anlattım banaSürü kuşların içindeki yalnız serçe haliniYani nasıl desem, konacak dal arayışınıÜrkek bakışlarını, göz-göz olmuş yüreğiniVe her şeye geç kaldım serzenişlerini

Bu gün uzun-uzun seni anlattım banaÇaresizce çırpınan yürek sesiniNe fırtınalar kopuyordu kim bilir içindeKaranlık bir tünelde yol bulmaya çalışan ışık gibiDupduru halini,Dokunuverseler ıslanacak olan kirpiklerini

Ve bütün bunlar bir çığlık, bir çığ gibi koptu yüreğimdenSana hiçbir şey için söz veremeyeceğimi anladığım anOlamayacağımı yazında, ayazında, baharında güzünde

İnan bu benim seçimim değil, inan nazımda değilKeşke sen Karacaoğlan, ben Elif kız olabilseydikYüce dağların doruklarındaki yaylamıza varabilseydikErim-erim eriyip, tükenmeseydi ciğerlerimiz

Bir bilsen nasıl bir azaptır buDarmadağın eder düşlerimi çaresizliklerÖyle bir ateş ki yakar durur, yakar durur daBağlanır elim ayağım kör düğümlerleDüğüm-düğüm olur her bir zerrem nefes alamam

Bu gün uzun-uzun seni anlatırken banaDilimin ucuna gelen sözcüğü söyleyemedimNe olur unut ve sevme beni demek istedimDiyemedim.Bilmiyorsun ki yüreğimin nasıl katılaştığını

“Ne olur unut...Unut ve sevme beni…”



31 Ekim 2012

Hatice Ak



.Bu gün belki

Hava sisli olsa da hiç önemi yokMalta Erikleri hala çiçek telaşındalarUmursamıyorlar arıların vızıltılarınıBelli ki onlar da yalnız bu günle ilgileniyor

Ne erken gelen bahar, ne geç gelen kışUnutturur her şeyi içten bir söz bir bakışAşk denilen muammayı kim çözebilmiş kiÇözsün yüreklere kazınan nakış

Yaraların sarılma zamanı bu gün müdürBu gün mü, kesilir tüm acılara biletlerVe bu gün açılır mı bilmemVefasızların kapıları ardına kadar

Bu gün sevgi günüymüş, bu gün sevmekBir gün yeter mi bunca özlemi susturmayaSonrası ne olacak, sürecek mi sonsuzluğaİşte böyle bir şey sevmek, ölüm ve kederAyrılıksa...Ayrılıksa ölümden beter

14 Şubat 2016

Hatice Ak



.Bu gün senin

Ne zamandır böylesin, hiç düşündün müYıldızların göz kırpmalarını, güllerin gülüşünüSevginin sıcaklığını ve aşkın hüznünüEn son ne zaman yaşadın

Hiç dilek tuttun mu, seher yıldızına bakıpİnsan olduğunu ne zaman hatırladın en sonÖrneğin hiç şımarttığın oldu mu kendiniÖmrünü feda ettiğin yetmedi mi

En son ne zaman bir buket uzatıldıYa da sevgiyle sarıldı mı yaralarınBoşuna yaşıyorsun anlasanaİnsan olduğunun, olamadın farkında

Bu gün bir değişiklik yap meselaSabah erken kalkmaYapabildiğin kadar tembellik yapCanın ne zaman isterse o zaman kalkMükellef bir kahvaltı hazırla kendine

Ya da giyin üstünü başını çık dışarıyaGit bir kahvaltı salonunaOrada yap kahvaltını gönlünceDönerken bir buket de çiçek al kendineHadi bu gün tamamen seninŞımarabildiğin kadar şımar yüreğim

Hatice Ak



.Bu mektup sana

Bu mektup sana;

yazıyordu masadaki vazoya yaslanmış mektuba iliştirilmişdikkat notunda...

Ve "Merhaba" diye başlıyordu ilk cümle.

her sabah uyandığımda önce sanasonra kendime gülümsüyorumtıpkı senin öğrettiğin, tıpkı senin istediğin gibielimi yüzümü yıkayıpsaçlarımı tam tepemde topluyorumkahvaltı hazırlayacağım ya onun için işte biliyorsun

çaycının fişini prize takıpakşamdan dolu bırakmışsamdemliği temizliyorum öncesonra içine dört tatlı kaşığı çay bırakıp üzerineıslatacak kadar su ilave ediyorumyani neden dört kaşık diye sorarsantek rakamları hiç sevmiyorum

tekrar sana baktığımdaellerini göğsünde kavuşturup,beni izlediğini görüyor ve gene gülümsüyorum

ben masayı hazırlarken, sen televizyonu açıp,akşamdan kalma haberleri izliyorsun,ben bizi düşünüyorum,bir şeyler canını sıkmış olmalı kiboncuk boncuk terler birikmiş alnında

elimdeki kağıt havluyla silmeye yelteniyorumöyle bir bakıyorsun ki banaadeta gözlerinin içinde kayboluyorum

işte çayımız da demlendibardaklarımıza doldurup şekerlerini de ilave ettikten sonraüzerine yağ sürülmüş bir dilim ekmeği sana uzatıyorumikiye bölüp yarısını bana ikram ediyorsunyeşil-siyah zeytinler, tuzsuz bir iki çeşit peynirmarkası hiç önemli değil, çilek ve vişne reçelibir de öğün ayırt etmeksizin bir kaşık aldığım üzüm pekmezi

hiç konuşmuyor sadece arada bir bakışıyoruzbakışlarımızla anlaşıyoruz kısacasısanki birimiz seslense büyü bozulacakmış gibiürkek ama sevgi yüklü, özlem yüklü, saygı yüklüyağmur yüklü bulutlar gibiyiz, yağdı yağacakbir o kadar yaşanılası, bir o kadar tutsakbir o kadar yasak



bu güne böyle başladımdeğişik bir şey olursa inan ilk sana yazarımbiliyorsun işte, empati yapıyorum ve eminimsende böyle hissettin, yani ne bileyimkalemden bunlar dökülmüşse, hissetmeyen biri yazabilir mi

aslında sessizliğim kendimle hesaplaşmak içindiyoktu başka bir niyetimgerçekten ne hissettiğimi anlayacaktım işteyani kanaatimce

31.08.2010

Hatice Ak



.Bu öyle bir boşluk ki

“Kaç bahar geçti sensizKaç mevsim kaç yazHiç fark etmemişim, bu nasıl ayaz”

bu öyle bir boşluk kine ben anlatabilirim sanane sen anlayabilirsin benisorma...

bu öyle bir boşluk kisuyu olmayan bir nehiryaprağı olmayan bir ağaçöğrencisi olmayan bir okulsorma...

bu öyle bir boşluk kiağacı olmayan bir ormaniçindeki tek kahramanısen olan romansorma...

bu öyle bir boşluk kiyıldızı olmayan bir gecekelime olamayan bir heceinadına sevmek ve sadecesorma...

bu öyle bir boşluk kiduyuramadığım sesalamadığım nefesmartılardan ayrık bir denizsensiz, sessiz, mavisizsorma...

bu öyle bir boşluk kibütün yolları yokuşbütün mevsimleri kışve beklemelerimIssız, kimsesizsorma...

bu öyle bir boşluk kişimdi ne desemnasıl desem dekandırsam yüreğimibilemiyorum, sorma...

keşke o an ve hepgülebilseydik, birbirimizehiçbir şey olmamış gibidönüp gitmek yerinebu öyle bir boşluk ki



sormaanlatamamne olur sorma...

05.09.2011

Hatice Ak



.Bu şiir sana

hani sümüklü bir çocuk vardı hatırlar mısınkah küser, kah düşer, kah ağlardıoyuncağı karpuz kabuğundan yaptığı arabakızıl güneşin altında çek babam çek

hani sümüklü bir çocuk vardı hatırlar mısın?tütün kırar, bağ bahçe sulardıbir de gecenin ayazında tarlaya gitmek vardıçocuk yüreği ay ışığındagördüğü her gölgeden korkardı

sonra herkes gibi o sümüklü çocuk da büyüdüokullar okudu, yazdı, çizdi, çizdi bozduokudu ya, gönlündeki aslan hep gözünde kaldıgel zaman, git zaman o da aile babası oldu

oldu olmasına yaiçindeki boşluk bir türlü dolmak bilmiyordusonra edebiyata takıldı aklı, şiirler yazdı kendinceçiçeklere, ağaçlara, dallara, yollara ve içindeki boşluğuböylece doldurdu, adını safa tepesi koydu

kardelenleri arayıp durdu o tepedeve bir gün birine rastladı, kardeleni ondan istedibulmak kolay değildi elbetkardelen mevsimi hiç gelmedi, çiğdemlere razı oldu

çiğdem onu öyle çok sevdi kiiki yaşında kaybettiği kardeşini bulmuştu sanki.

Hatice Ak



.Bugün sana beni anlatacağım

“Dün akşam inerken merdivenlerden, ayaklarım birbirine dolaşıptökezledim birden, bazen koşar adım yürüsek de, yerimizde sayarızçoğu zaman”

Bu gün sana beni anlatacağım, ne iyi ettin kapıyı kapatmaklaardıma bakmamayı öğrettin böylece. Düşünmüyorum şimdine yapıyordur diye, uykularım bölünmüyor, hiç bir şey içinüzülmüyor, beyaz gömleğime düşen mürekkep lekesine deiçerlemiyorum eskisi kadar

Üç dört gün önce işten çıkıp eve giderken, gökyüzünün berraklığınatakıldı gözlerim bir an, ay hilal olmuştu, ne çok severdim bu manzarayıhatta balkondan izlemek için memlekete gittiğim bile olmuştu yaşöyle bir yokladım da kendimi, hiçbir anlamı kalmamış hafızamda

Pencereme konan kumru sesleri de ilgimi çekmedi bir zamanserçelerin cümbüşlerine eşlik etmedim bahçelerde, pek az çıktımsokağa, burnumu kitaplara gömüp, aylarca oyalandım onlarla“Çanlar Kinim İçin Çalıyor” hep nöbetteydi başucumda

Çay da içmiyordum eskisi kadar, bahçedeki Yenidünyaağacının çiçekleri ilgilendirmiyordu beni, en sevdiğim şiirlerigönülsüz okuyordum, onlarla da konuşamadım bir zamanve bıkmadan “uzun ince bir yoldayım” türküsünü dinledimbirkaç kere de “Bir Ay Doğar İlk Akşamdan Geceden”

Alış veriş keyif vermiyor, merdivenlere ıslak mendil, sigara izmaritiatanlara küfretmiyor, hele kaldırıma tükürenlere içimden aferindiyordum aferin size, bunca kirlenmişliğe tükürüyorsunuz belki deonlar, senin- benim yapamadığımızı yapıyorlardı belli ki

Şimdi odamdaki Bonsai ile ilgileniyorum bir tek, menekşeyetiştirmiyorum nazlı-niyazlı, kendini beğenmiş ne varsahepsini çıkardım hayatımdan, tüm marazilikleri atıp bir tarafayeniden başlamak için nefes almaya ama

Görünen o ki; bu pek kolay olmayacak, dilenci çocuklar var yaonlar öyle çok yakıyorlar ki canımı bir de yaşlılar. İşte böyleBugünlük, bu kadar

08.01.2014

Hatice Ak



.Bugün seninle dopdoluyum annem

Bu gün dopdoluyum seninle annemÖyle çok inci biriktirdim ki gözlerimdeBoydan boya bütün kıyılara ektimYinede bitiremedimAnnem yattığın kanepeye oturdumBelki bir tek saç telini bulurum diyeYoktu

Altını üstüne getirdim bütün odanınDivitin elbisenden bir parça buldumÜstüme örtüp uyumaya çalışacağımSen gittiğinden beri uykularım da gittiHep deli derdin ya bana, dediğin oldu

Ben sensizlikten galiba deli oldumBir de aklıma sana yaptığım muzırlık geldiHani bir gün elimdeki bulaşık eldivenininBir parmak ucu kopmuş ve ben sanaElimi bıçak kesti demiştim de üzülmüştünEşek şakası yaptığım için bana küsmüştün

Gönlünü bir kilo çikolata ile ancak alabilmiştimBir de bunları düşünüp kendi kendime güldümArtık hastaneye gitmeye korkuyorum annemDaha doğrusu seni benden alanKırmızı pencereli odalara bakamıyorumBunu tek sana söylüyorum biliyor musun

Oysa herkes güçlü olduğumu sanıyorAma değilim işte, bir bebek kadar zayıfKorunmasız, güçsüz ve çaresizimSeni, senin yanında bile özlerkenŞimdi sensizlik beni benden etti

Etrafımda güvenebileceğimO kadar az insan varkenSeni aramamak, özlememekMümkünmü annem

Hatice Ak



.Bugün sevgililer günü

Bu gün sevgi/liler günü bir tanemOlmasa da ellerin ellerimdeBakamasam da gözlerinin içineSanma ki uzaklardasınElimde resminKulağımda sesinDudağımda ismin veYüreğimde sevginleHep benimlesin

14.02.2010

Hatice Ak



.Bulutlarla yarışıyorum

bu gün yine bulutlarla yarışıyor gözlerimkim daha çok yağacakkim daha önce dolduracak gölleridenizleri, kurumuş nehirlerikim önce doyuracak çorak toprakları

biliyorsun bunun şakası olmazyürek yanmayagörsün, gözyaşın dinmezneden içimi yakıyorsunneden halden anlamıyorsun

ne dolanıp duruyorsun başımdabil ki senden çok ağlıyor yüreğimhiç mi vicdanın yok, görmüyor musunaklımı sele verdim yüreğimi yeleseninle yarışıyorumhem serseri, hem avare

Hatice Ak



.Bütün hesaplar senden

Sevgileri sana yazdım, nazı kendimeUmutlar yükledim bazı kendimeDostluğu sana yazdım, borcu kendimeBir sevgi bir dostluk alacağın var.

Borçlarım çoğaldı aştı binleriYanımda görmüşüm dost yarenleriTam da unutmuşken özel günleriBir sevgi bir dostluk alacağın var.

Deryalar denizler doldurdu sevgimKalmadı ne keder, ne de bir kaygımSana kucak kucak, selamla saygımBir sevgi bir dostluk alacağın var.

Gamı derdi sildim gönül dizemdenYepyeni bir sayfa açtım özümdenSakınsam da seni iki gözümdenBir sevgi bir dostluk alacağın var.

Bütün hesapları sana yükledimGeleceksin diye çok da bekledimBir yudum sevgimi sana sakladımBir sevgi bir dostluk alacağın var.

Hatice Ak



.Bütyütmeyeceksin

Büyütmeyeceksin kimseyi gözündeEn az senin kadar sıradandır onlarda

Belki bir şarkıyı senden iyi anlarBelki bir şiiri daha iyi seslendirir

Belki çok fazla arkadaşı vardırBelki de yapayalnızdır kim bilir

İnsandır neticede yani dev değil yaBüyütmeyeceksin gözünde

Senden daha güzel konuşabilirÇok şey biliyordur yaşama dair

Kim bilir kaç ihanet küllenmiştir yüreğindeKaç kez kapaklanmıştır yüz üstü yere

Bu yüzden biraz sadist, biraz da mazoşisttirAma gene de yüzüne bakıp insan denir

Bütün meziyetler bilmek üstüne de olsaUnutulmamalıdır ki çok bilen çok yanılır

22.01.2013

Hatice Ak



.Büyüdüm anne

Sabun kokulu saçlarınıHer derdime derman sevginiBitimsiz sabrını, şefkatiniNe çok arıyorÖzlüyorum bir bilsen anne

Bana hep büyü artık diyordunNazım da şikâyetim de azaldıYorgunluk nedir bilmez oldumHasta da olmuyorum artık

Karar vermiştim oysa yazmayacaktımBu anneler gününde, ağlamayacaktım daSen söylemiştin. “gidenin arkasından ağlarsan,Gözyaşların onun yattığı yeri ıslatır ve üşütür”Sakın ağlama demiştin, işte bu sebepleBu yıl senin için yazı yazmayacaktımAğlamayacaktım da ama

Gene durduramadım içimdeki özlemiSana yazmadan başladım ağlamayaAklımdan hiçbir zaman çıkmadın ki

Acın hiçbir zaman dinmedi, hele özel günlerdeGelip omzuma konuyorsun tıpkı bir melek gibiYani ben orada olduğunu hissediyorumSen Gittiğin Gün, işte o günBüyüdüm Anne…

Hatice Ak



.Canın sağolsun

Bana çok gördüğün bir tebessümüŞimdi bolca dağıt, canın sağ olsunKıymetlimdin ama candan bezdirdinBeni kahretsen de canın sağ olsun…

Sana söylemiştim inadım diyeEriyip bitsem de dönmem geriyeGüvenim kalmadı aşka sevgiyeİster sev ister sevme canın sağ olsun…

Sözlerimin tümü yürekten gelirGönülden konuşan manayı bilirKarşılık bulmayan sevda tez ölürİster duy ister duyma canın sağ olsun…

Kaçan kovalanır, felsefen buysaYazık çok yanıldın bilmeden oysaAklın duymadı ki, yüreğin duysaİster duy ister duyma, canın sağ olsun…

Kırgınlığımı sormayıp, hafife aldınHem beni yandırdın hem kendin yandınŞimdi de amansız gurura döndünİster sor ister sorma canın sağ olsun…

Hatice Ak



.Çakır dikenleri

beni anlamadıngibi mumlu mühürlü laflar etmeyeceğimhal beyanı için uzun cümleler de gereksizbin yıllık meşe ağaçları kadar yorgunumanlayacağın

sen başını bir yere yaslamışmutlu mesut uyurkenbenim taş duvarlarla pollyannacılık oynadığımınereden bilecektin

sözün özü, sen çözmüştün meseleyibir şeylere takılıp öylesine izlemeyi

tam da bu dem, sen gülistanlarda gül toplarkenben çakır dikenleri arasında, yol ayrımındaydımgörmedin, duymadın, ses vermedinolmadı... haberin olmadı.... ve ben gittim...

26 Eylül 2012

Hatice Ak



.Çay

Her aklıma düştüğündeBir fincan çay alırdım elimeYarısı sıcak olurduYarısı soğuk

Sıcak olan yarım senin içindiSoğuk olan benimSıcak severdin çayıBen seni izlemeyi

Hatice Ak



.Çelişik

akşam vakitleri, ufka her kızıl düştüğündehüzün kaplardı gözbebeklerimi, dinlerken kendimisanki bir daha doğmayacakmış gibi güneşgün boyu yanımdasın da, seni bendengün batımlarının kızılı alıyormuş gibikarmaşık...

oysa ne gün içinde, ne gecemde yoktunve yoksuldum, işte öyle bir hava var bu günbiraz gri, nemli ve yağışlı, tıpkı gözlerim gibibir başına...

gene başbaşayız yüreğim anlayacağın, tabiat denen sayfadabir ben, bir de bendeki öteki ben, iki ayrı yaşam gibiyizhani minicik çukurlarda birikmiş yağmur sularına taş atılmış daben bir yana, öteki ben başka bir yana savrulmuşdağılmışız gibi dalga-dalga, yan yana... yana yana...

kar, fırtına yoktu, alabildiğinde dingindi havayağmur da yağmıyordu biraz öncesine kadar aslındaaniden anlaşılmaz bir biçimde her yan buz kestiaklıma düşünce hayalin, üşüdü yüreğim, üşüdü dağlar,tepeler üşüdü, denizler bile üşüdüsensizlik üşüdü, üşüdü...

ne kadar dirensem de nafilebazen aklım ağır basıyor, bazen duygularımşeytan azapta gerek derler ya, tam da öylehani kandırdığı anları tartıya vursakhiç de azımsanmayacak derecede…

aklım ne denli realist ise sevmeye karşıyüreğim bir o kadar duygusalal sana istemediğin kadar sevgiuyarına gelirse der... gibi...aklım ve duygularım birbiriyle çelişik…

Hatice Ak



.Çentik

Akşam üstünün loş fukaralığı öyle bir siner ki üzerime her gün bin kez kılıçtan geçirirken Edison’u dünyayı aydınlattığı için de bin kez dua ederim aksine

gece üryandır her zaman, karanlık ise hain aslında ikindiden konar omuzlarıma hüzün kuşları ne ay ışığı kâr eder artık can sıkıntılarımı dağıtmaya ne de şenliğe çıkmış gibi ışıldayan sokak lambaları

bugün buraları hiç sormayın, bir ayaz ki bildiğiniz gibi değil esen rüzgar dağdan mı, çölden mi, fark etmeyecek de esiyor işte acımasız, hoyrat ve bütün sersemliğiyle

ne bileyim, belki de bir beni üşütüyordur bu ayaz oldum olası sevemedim sert esen rüzgarları soft renklerim var benim, çocukluğumdan bilirim hüzün yeşili zeytin yaprakları gibi çıtkırıldım

ayrıca siz bilmezsiniz ki bizim oraların poyrazını bıçak gibi keser insanın yüz hatlarını hele bir de kar yağmışsa inadına hoyratlaşır inadına buz tutar, kurt gibi ulumaya başlardı çam dalları

ve gene çocukluğumdan hatırlarımböyle poyrazlı bir günde yanmıştı adliye yokuşunun başındaki hapishanene heyecandı ama güneş düşmüştü sankigece karanlığının üstüne

11.11.2015

Hatice Ak



.Çınar

Ayakta duruyor bir ulu çınarGökte uçan kuşlar dalına konarBöyle bir sitemi kim hayra yorarDilin kemiği yok her yere dönerÇekeriz yükümüz ağırdır bizimKimseye değildir sitemim sözüm

Ceza ise çeker mertlik ondadırMinnet etmez gider yolu sondadırKim ne derse desin hayır bundadırDilin kemiği yok her yere dönerÇekeriz yükümüz ağırdır bizimKimseye değildir sitemim sözüm

Hazan vakti gelir yaprak dökülürÖmrümüzden nice ömür sökülürYeminimiz candan aziz tutulurDilin kemiği yok her yere dönerÇekeriz yükümüz ağırdır bizimKimseye değildir sitemim sözüm

Çıplak olur çınarların dallarıYine de doludur bütün kollarıGelip geçicidir insan halleriDilin kemiği yok her yere dönerÇekeriz yükümüz ağırdır bizimKimseye değildir sitemim sözüm

Vefayı cefayı insandır çekerBu gün ayrı, yarın ayrı dil dökerGiderken de bütün gemiyi yakarDilin kemiği yok her yere dönerÇekeriz yükümüz ağırdır bizimKimseye değildir sitemim sözüm

Hatice Ak



.Çizgi

"Geceden kalma endişeler silsilesiBütün beynimi işgal etmişkenSözümü unuttum sanma"

Bir gün sana günaydın demiştim yaSonradan bir noksanlık hissetmiştimÇünkü o gece kâbus üstüne kâbus görmüş veGünaydın demeyi bile becerememişBir harf noksanıyla Günadın demiştim

Aslında yarım ağız söylenmiş gibi görünse deYani sessizlerin (y) harfi noksan olsa daYüreğimdendi, içten ve tamdı seslenişim

Takılmazdın basit noksanlıklara biliyorumBelki de kendi kendine gülümsedin kim bilirBelki sakar bile dedin içten içe, sevecenlikle

Az kalsın unutacaktımGeceden kalma endişelerim demiştim yaBir rüyaydı altüst eden bütün benliğimiTrafikte ne yapacağını şaşırmış onca çocukHangisini kurtarmaya çalışsamBir diğeri koşuyordu caddeyeSaatlerce kâbuslarla boğuştumNefessizlikten, sanki boğulmuştum

Sonra... Sonrasını anlatmasam daha iyiAğır bir uykudan, dehşet içinde uyanmakAnlatamam aynı duyguları çünkü hiç hoş değildiGüzel yanıysa şükürler olsun sadece rüya olarak bitmesiydi

Örnek vermek gerekirseİşte böyle bir şeydi aramızda yaşananlarYani ne bileyim say ki; bir trafik kazasıBir rüyaydı bütün sayıp dökmeler, şikâyetlerAlınganlıklar, yanlış anlamalar, çekilen restler

Kısacası;Sevmek o kadar da kolay değilmiş anladımAnladım, bedel ödemekmiş sevmenin diğer yarısıYani elbette olacaktı ödenecek bedellerSevgi emek, emek sevgi demek değil miydi

Tek taraflı mı olmalıydı ödenen bedel senceBizi ne sevmemek, ne kaybetmek korkusuNe de ödemekten kaçtığımız bedeller değilKırmaya yanaşmadığımız çizgiler tüketti bence

10 Eylül 2012

Hatice Ak



.Çocuk olalım bu bahar

ekin tarlalarını süratle geçipbaharın yedi rengine bezenmiş alana geldilerbir taraf deniz diğer taraf Toros’ların yamaçlarıpürenler çiçek açmış, neşe ile işveleşen karağan çalılarıve taze kozalaklarıyla nazlı nazlı salınırken çam ağaçlarıel ele tutuşup papatyaların süslediği bayırlara yol aldılar

gün onların günüydüne güzeldi mevsim günlük güneşlikti havaılık ılık esen bahar rüzgârı yalayıp geçerken yüzleriniunuttular zaman mevhumunukaybettiler dönüşe götürecek yoldaki izleriniuzandılar yeşillikler üzerine, bırakmadan ellerini

hadi bilmece oynayalım dedi biriönce sen sor diye cevapladı diğeriçiçek isimlerini say bana, hangisi dağ çiçeğidirhangisi salon ve yaylabir bir saydı çocuk, gül, karanfilmimoza, ortanca, begonvil, erguvankız sûkut-u hayal ile düşündüyoktu sevdiği çiçekler sayılanlar arasındanergis, sümbül, mor menekşe, sardunya ve akasyalaranladı ki ikisinin arasında dünyalar kadar fark var

ister misin bu gün her şeyihatta tüm tezatları bir yana bırakalımyıldırmasın bizi ne uzaklar, ne de adınısayamadığımız begonyalarla leylaklarsen de biliyorsun, yıkılmaz surlarlakapladığımız çelik zırhlar içindemadem insana ve insan olanabüyük bir sevgimiz, saygımız varizin verelim yüreklerimize onlar da şenlensinçocuk olalım bu bahar….

Hatice AK/19.04.2010

Hatice Ak



.Çocuk olmadık ki

Çocukluğumuz; hiç bizim olmadı kiÇocuk oldunuz mu sahiden sizÖrneğin elde edemediğinizBir oyuncak için annenize ya daBabanıza ne kadar naz edebildiniz

Sahi aile toplantılarındaneresidir yerinizYa da yorgunluktan bitap düşenO minicik bedeninizi şefkatle sarıpYatağınıza yatırdı mı hiç babanız

Altı belki de yedi yaşındabaşlamadınız mı yaşamla savaşmayaÖrneğin zamandan çalıpDoyasıya oyun oynadığınız oldu muBiz çocuk olduk mu ki

Çocukluğumuz....Uzak diyorsun....Yoktu ki uzak olsun…..Var olmayan şey, uzak olur mu Usta?

Hatice Ak



.Çocuk ve ben

...ne zaman elime bir kağıt kalem alsambilmiş bilmiş gülümseyen bir çocukgelip oturur karşımaona bakarken hüzün çağlamak ne mümkünsarı saçları savrulurken rüzgârdadalar gider ela gözleri taaa uzaklara

tutar yüreğimden minik bir serçe gibiuçan bir halıya bineriz birliktebazen bulutlara değse de başımızbaşlarız yerle gök arasında gezinmeye

papatya tarlalarına uğrarız ilk öncekırlarda koşup oynarız neşe içindebazen bir tırtıl çıkar karşımızauyumak ister avuç içlerimizde

bazen bir kaplumbağaya takılır ayağımızhatta düştüğümüz bile olur, yanmadan canımızçimenlerin üzerinde neşeyle yuvarlanırız

bazen ip atlar, salıncakta sallanırız bazen,yorgunluktan uyuyakalırız bir ağaç gölgesindenerede olduğumuza bakmadan düşlerin en güzelinde

bir de denizleri aşarken görmelisiniz bizimartı sürüleri gibi çığlık atarız, gökyüzündedenize pike yapar, kâh dalgalarla selamlaşırkâh el ele yüzeriz yakamozlarla

dağ başlarına süzülürüz kimi zamandefne ve zeytin dalları toplarız yüreğimizdegeçtiğimiz her yere tutam tutam bırakırız sonrasevgi, barış ve umut olsun diye tüm insanlığa

25.09.2011

Hatice Ak



.Çok geç olacak

Bir gün sen de anlayacaksınNe çok yanılgıların olduğunuGünün ışımasını bekleyeceksin sabırsızcaGün ışıdığındaysa gecenin olmasını

Artık yanı başında olmayacakFarkında değilmiş gibi davrandığınBelki senden çok uzaklardaHayatta bile olmayacak belki de

Sadece gülümsemendi beklenenKarakış gibi karardın kaldın, nedenSen daha iyi görüp düşünebiliyorsanNeden olduğu gibi kabul etmedinSeni delicesine seveni neden

Bir anlayabilsen sadeceleriÖzlemleri, uzaktan sevmeleriHaydi, zorla kendini bir düşünDüşün ve kendini, kendin yargıla

Yüreğim bin parçaya bölündüVe eridi, bitti, tükendi tüketildiYaptığım sadece bir avuntu şimdiHiç bir şey olamaz artık eskisi gibi

Bir gün mutlaka anlayacaksın kıymetimiArayacaksın karşılıksız sevmelerimiBiliyorum o zaman çok geç olacakGeldiğinde ya ben olmayacağımYa da yüreğimde sana yer olmayacak

Hatice Ak



.Çöllerde kaldım

Biçare yaralı, yorgun bir yürekKem söz söyleyemem, neyime gerekKimseler kalmamış, dünyaya direkAcıyla yıkanmış, hallerde kaldım

Ne bulursa insan, bulur dilindenMevla’m ayırmasın, doğru yolundanKimlere dost desem, tutsam elindenSonu görünmeyen, yollarda kaldım

Nerde sevgi görse, bu gönül coşarHatasız kul olmaz, elbette beşerDağları aşarken, düz yolda şaşarAdresi bilinmez, ellerde kaldım

Selama durmuşlar, cümle erenlerGülistandan türlü, güller derenlerŞimdi ağıt yaksın, öğüt verenlerKefenim biçildi, sallarda kaldım

Dokuz boğumlu söz, bir bir çözdürdünSevdanın uğruna diyar gezdirdinDerbeder eyledin candan bezdirdinCan suyuna hasret, çöllerde kaldım

24.10.2009

Hatice Ak



.Dağınık olmalı

sabahları bir telaşı olmalı insanınakşamları da öyle, sevdikleri yanında olmalısofrada bolca, tabak, bardak, kaşık çatal

yemek kokusu doldurmalı tüm odalarıfırından yeni çıkmış ekmek gibisevgi kokmalı en çok, boş kalmamalı kanepeler

gömlek, çorap, pijama, yorgan yastıkher biri bir köşeden çıkmalıdarmadağınık olmalı her yertoplarken söylenmeli evin annesi

ütü tasası çekmeli, kirlenen perde kaygısıevin her bireyi farklı bir şey istemelikimi çay, kimi kahve, kimi meyve, kimi sevgiyorulmalı anne, sızlanmalı ama hepsi naz

nazını da sevdikleri çekmeli, anlamalılarşımartılmak ister evin direği, bakanıgözyaşı dökeni, bir demet çiçeksıcacık bir sarılış, alnına konan bir buseyok eder bütün derdini, kederini bilmeliler

dağınık olmalı yuva dediğin, dağınıksevgi sağanağı ıslatmalı her kareyigülüşler uçuşmalı, kapılardan odalarahava mis gibi çay kokmalı, en çok da babaanne, yâr kokmalı, dağınık olmalı yuva dediğin….dağınık….

19.04.2013

Hatice Ak



.Daha ne olsun

güne güneş olup doğmaken güzel şey olsa gerekayazda üşüyen çiçekleri ısıtmakmaviye doğru koşan bulutlarısarıp, sarmalamak ne güzel

bergamot kokulu sıcacık bir çayİnsan yaşamdan daha ne ister kiunutmadan, güzel dostlar elbetşiir gibi, roman gibi, güzel insanlar

Hatice Ak



.Dalgacı şiir

Bulaşıcı hastalık gibisinNe öldürüyorNe iflah ediyorsun...

Belki iç dökümümsünBelki de yaşamımlaDalga geçiyorsun...

Düşündüm deKendimi paylaştığımTek dostumsun mesela...

Egomu tatmin içinYazıyorum seniSende az değilsin haniLütfen gör artıkBana neler ettiğini...

Gün olup ağlatıyorGün olup güldürüyorÂşık ediyorsun ota çöpeCürmün, kabahatindenBüyük anlayacağın

Neticeye bir bakalımÖlçüp biçip tartalımİyi de anlaşıyoruz mademYani eşitiz riyakârlıkta daÖyleyse benim adımYalancı ŞairSenin AdınDalgacı Şiir OlsunVar mısın?

09.11.2010

Hatice Ak



.Darılsam mı sarılsam mı

Bak şu feleğin işineKarışır oldu düşümeDüşündüm döndüm şaşkınaDarılsam mı Sarılsam mı

Benzetirlermiş deliyeBelki de bir SevdalıyaÇiğnendim döndüm halıyaDarılsam mı sarılsam mı

Dost arkadaş yalan olduDuygularım talan olduDertten derde salan olduDarılsam mı sarılsam mı

Coştu yürek taştı seliTutamam uzanan eliZehirlenmiş âlem diliDarılsam mı sarılsam mı

Deryaları aşamam kiDoğruluktan şaşamam kiHayalle dolaşamam kiDarılsam mı sarılsam mı

Kırılsam da eğilememSömürülüp dağılamamPrensipten ayrılamamDarılsam mı sarılsam mı

Hatice Ak



.Davet

Kışın ayazınaYazın kavurucu sıcağına aldırmayanKendisiyle kâh dargın kâh barışıkBir kız çocuğu olduğumDünlere çağırıyorum seni

Ve kırlarda papatya toplamayaDerelerdeki çınar ağaçlarındaKuş sesleri dinlemeyeGönül bahçemizdenYediveren gülleri dermeyeÇağırıyorum seni

Denizlerde martıDağlarda ceylanlara yoldaş olmayaKekik kokularınıBirlikte solumaya çağırıyorum seni

Ve göl kenarlarındaSazlıklara atılan taşın suda bıraktığı iz gibi,Yüreğimizde dalga-dalgaSevgi çoğaltmaya ve umutlar ekmeyeTüm tezatlarına başkaldırıpHayatı dolu-dolu yaşamaya çağırıyorum seni

Haydi...! Kulak ver bu daveteYarın çok geç olur belki deHiç tükenmeyen sevgimizeŞimdi hemen sımsıkı sarılmayaÇağırıyorum seni

Tut ki olmadı, hiçbirini yapamadıkHayal kurmak da yasak değil yaSonsuza kadar geçerli bu davetİster geri çevir, ister icabet et

Hatice Ak



.Deli

Akıllıyım diyen var mıdır bilmemHepimizin biraz deli yanı varDeli deseler de itiraz etmemDeliyi delirten halleri de var

Nasıl arz edeyim hükmümle suçumGenç yaşımda bindi sırtıma geçimKırkıma varmadan ağardı saçımCeza yazıp çizen elleri de var

Deli dertli söyler, dertli de deliKimi güler geçer, kimi der veliAncak giden bilir, çaresiz yoluYolları bağlayan dilleri de var

Yiğidin iyisine derlermiş deliBilinir sağlamdır eliyle diliAkıllıda olmayan dostluk gülleriDeliden bekleyen kulları da var

Yine coştu deli yürek durmadıAkıllolan hiçbir yaram sarmadıLütuf sandı selam bile vermediSelamı sabahı keseni de var

Hatice Ak



.Deli sevda

ne zaman gelipne zaman gideceğibelli olmayanbir yandançağlayan gibi serinletenöte yandançöl sıcağı gibi kavuranbir deli sevda

elini vermeye göralır götürürtepelere dağlarabazen arşa çıkarırsanki gerçeksanırsın bitmeyecek

bir de bakmışsıngelişi muhteşemkengidişi pek hüzünlü olmuşhiç beklemediğin bir andaseni bırakıp yapayalnızdolacak başkagönüller bulmuş

09.11.2010

Hatice Ak



.Delilik halleri

bazen ritm tutmayan bir orkestranınakort edemediğim bir enstrümanı gibibazen, küpünü ha kırdı ha kıracaksirkeye benzetirim kendimi

elime aldığım kalemin ya ucuya da mürekkebi tükenene dekha babam çizgiler çizerimkare, üçgen, dikdörtgen, uzun kısa çizgilerne zaman kağıt biter, benimde gücüm

bazen bir hamam böceğine merhamet gösterirkenbazen tomurcuk bir gülü ezmek gelir içimdenbirine avazım çıktığı kadar bağırmak

ve bir şeyleri kırıp dökmek isteğiyle tutuşurkensen gelirsin aklıma ve bütün bu şiddetve bu azap dolu dakikalar son bulur birden

bazen kapatırım tüm ışıklarını odamınduvardaki gölge sen olursunkoltukta müsamere çocuğu gibi oturan benhayalinle uzun bir sohbete başlarseni ne çok sevdiğimi anlatırım sanatan ağarır, odam aydınlanır ve sen gidersin

en başa dönerim ve ritm tutmaz orkestramakort bozulur, yüreğimin sesi ne tiz, ne de basacaba tüm bunlar, delilik halleri mivarsın öyle olsun, zaten seven insanyarı deli değil mi

Hatice Ak



.Demedim mi

Yağmur yüklü bir bulutumSürme beni demedim miAğlarsam durduramazsınGörme beni demedim mi

Nazım niyazım çekilmezTutar inadım bükülmezTatlı sözle can yakılmazYorma beni demedim mi

Kimine göre deliyimKendime kalsa veliyimBende Yaradan kuluyumVurma beni demedim mi

Yıkmak kolay yapması zorAteş olur yakar bu korSevgi sözü canda bir sırSorma beni demedim mi

Hatice Ak



.Demek geldiniz

YıldızlarSerenat yaparken yakamozlaraHüzünlü saatler yaşıyordumUmarsız ve çaresizDemek Geldiniz

Günlerce bıkmadan beklemiştim siziSon bir umutla tararken gözlerimKızılca kıyamet ufuklarıSitemlerim yağmura dönüşüpBalkon demirine kelepçelenmişEllerime düşüyordu çekincesiz

Ay çoktan terk etmiştiMasal bahçesindekiErguvan dallarınıGeldiniz

Yazık geç kaldınız hayataMehtabı izlemek için çok geçVe yakamozlarOnca mevsimi bir başıma yaşarken,Neredeydiniz

Demek geldinizYalnız bir kahve içimi sürsünMuhabbetinizMadem ateşe bulanacak dilinizKahveyle başlayalım ne dersiniz

GeldinizBahardı yüreğimHazana çevirdinizSahiSiz niçin gelmiştiniz

10.03.2013

Hatice Ak



.Denizler umut taşır

Hani kimi insanların tutkusudur ya denizyani öyle rivayet olunur ya

Bu düşünceye gülümser geçerdim eskidenhatta saçma bulduğum anlar bile olmuştur

Ama denizle haşır neşir olmaya başlayıncaüçyüzaltmış derece döndüm desem yeridir

Mutfak penceremden izlemekhatta limanda demirleyenonlarca gemiyi sahiplenmekkendime icat ettiğim oyunlardan bir kaçı

Bir de ayın gölgesinin düşmesi yok mune muhteşemdir o görüntügümüş bir tepsi gibiağır ağır yükselişi ve paklığı

sabah güneşin sulardan çıkışıne muhteşemdirdenizler umut taşır elbetnasıl taşımasın kikendisi umuttur zatenmavisi, beyaz köpüğüve dalgaların türküsüne güzeldir iyot ve yosun kokusu

Hatice Ak



.Deprem

Odaklandım bir resme, günlerdir böyleBir ışık, ya da bir ses olsa, belki bir anlam bulacakNeredeyim kaç gündür, buranın adresi ne

Olmuyor… Kelimeler bir araya gelmiyorTut ki geldi ne anlatacağım, nasıl anlatacağım derdimiGünlerce aç-susuz kalıncaAnlatacak güç kalır mı böylesini

Herkeste olduğu gibi, hayallerim vardı benim deEn çok da yüreğimle, ellerim üşümesin isterdimNereden bilebilirdim bir karabasanınHükmedeceğini tüm bedenime

Şokta mıyım neyim, ben de bilmiyorum inanınNe zaman ucundan tutsam bir kelimeninYa üç kuruşluk bir kurşunla ölüyorumYa altında kalıyorum bir duvarın

Ben insanım, sizler de öyle, hepimiz insanızÜzülüyoruz elbette, ağlıyoruz ağlayanlarla birlikteSeviniyoruz, bir bebek yıkıntılar altından sağ çıktı diye

Elbette sevineceğiz, elbette üzüleceğiz ama nedenYani neden…? Bu depremler sadece bizdeBu denli ağır hasarlara sebep oluyorVe neden tarih sürekli tekerrür ediyor

Neden her gün bir şehit haberleriyle sarsılıyoruzVe neden güzel şeyler yazabilmek için kalemlerimizeUzanamıyor ellerimiz

Onca can kaybı, anasız babasız çocuklarKim yatıracak yataklarına onları, öpe koklayaKim götürecek parklarda oynamayaKiminle oynayacaklar elim sende oyununu

İşte bu yüzdenElim sende değil... Elim bir enkazın altındaUmutlarım, hayallerim ve yarınlarım daBir de olan bitenle alakasız, bomboş bakışlarımBir fotoğraf çerçevesinin içinde, öylece donup kaldım

01.11.2011

Hatice Ak



.Der-dest

Nilüferleri okşayan rüzgarSöğüt dallarında şarkılarKimin eseri bu güzel hayatYıldızlar uçuşur mutluluktan“Ay” en çok hangi mevsimde parlar

Su yürür, bütün canlılar uykuyaUfuklar mora bürünürKızıla boyanır dağlar taşlarGören göze, manzara ise manzaraSiz isterseniz Nisana yazınBen güzellikleri yazacağım Eylüle

Bakmayın öyle hadiSiz de tutun bir ucundanŞiirlerle temizleyelim EylülüDer-dest olmuş sicilinden

Hatice Ak

Hatice Ak



.Ders bitti

Kahreden bekleyişlerin ardındanGüneş ister doğsunİster doğmasın ne çıkar

Kırılmışsa kanatlarYok olmuşsa umutlarBeklenen gelse kaç yazar

Hangi söz, hangi şarkıVe hangi şiir dizesi teselli eder kiYalnızlığa bulanmış elleri

Zamanında gelmeyecekseBeklendiğini bilmeyecekseGelmesin daha iyi be UstaCanı cehenneme

Tut ki geldi diyelim“Gittiğinde bıraktığı boşluğuGelişiyle doldurabilecek mi”

ÖzetleÖdev de, derste bitti Usta...

…Ders Bitti…

08.01.2013

Hatice Ak



.Dilek

Konuşmalıyım seninleyerine göre sevgiylefırtınaya tutulmuşbir gemi gibi alaborayerine göre

Sevgimle, sevincimdeöfkemle, kızgınlığımdadeli poyrazlar gibihep sana esmeliyimsen omuz vermelisinhoşgörü ve şefkatinle

anlatmalıyım sanaiçimden geçenleridinlemelisin benikoca çınar ağaçlarınınrüzgârı dinlediği gibi

yaslanmalıyım, sanagüvenle uyumalıyım sinendeyıkılamayan aşılamayanyüce dağlara yaslanır gibi

deniz ben olmalıyımcoşan sendalga ben olmalıyımkoşan senkumsal ben olmalıyımesen meltem senyağmur ben olmalıyımbulut senpınar ben olmalıyımsuyun sesi senher kavuşma sonrasıtoprağa el ele düşen

sen şiir olmalısınben okumalıyımsen roman olmalısınben baş kahramanınsen türkü olmalısınben nağmelerin

ve sen dileğimsinve bu gün ve yarınve daima ve hepve ilelebetbenim olmalıbende kalmalısın

Hatice Ak



.Dinle beni

Dur şimdi dinle beniNasıl dinlemişseİstanbul’u Orhan Veli...

Denizlere yazıyorum adımıAnlasana bütün şiirlerim sanaSevdam ise ebedi...

Sen HaliçDemek oluyor kiNe dinlemişsin beniNe de anlamışsınSana olan özlemimi...

SonrasıSonrası bir hüsran fırtınasıİşitme istersen amaGene de dinle beni...

Hatice Ak



.Dinle kardeş

Dinle sana bir sözüm varGel yanıma hele kardeşUzaktan geldim yorgunumGirme halden hale kardeş

Şikâyetin attığım taşGüzel sözler ağrıtmaz başGözler ela karaymış kaşVurma daldan dala kardeş

Görmedim bilmem yüzünüSakınmadım hiç sözümüSende bilirsin özümüSürme elden ele kardeş

Yüküm ağır yolum yokuşOlmuşum bir yuvasız kuşYazın yağdı başıma kışSorma dilden dile kardeş

Hatice Ak



.Dinlermisin beni anne

epeydir uğrayamadım sana, darılma olur mukendimi savunmayacağımmazeretler de icat etmeyeceğimneden gelmediğimi sen biliyorsun iştedinler misin beni anne

çok bunaldım be anne, dinleyecek biri olsagene de gelmezdim belkisenin gibi kimse dinlemez kiazalmaz ki içimdeki acısöndürmez ki yüreğimde yanan ateşi

ne tesellisi var, ne de telafisimart ayı yaklaşıyor gene ben darmadağınım, hiçbir yere sığamaz oldumgecem gündüzüm gene karıştı birbirinesana geldim

dün, bu günuzun uzun oğlumla konuştukbelki de hiç konuşmadığımız kadarhiç konuşmadığımız konularyani o konuştu ben dinledimzaman zaman da senden söz ettigülümsedi, gülümsedim

iyi olup olmadığımı merak ediyorsunbiliyorumama inan ben de bilmiyorum iyi miyimkendimi hiç düşünmezdim bilirsinhala da düşünmüyorumkorkuyorum belkibelki de kaçıyorum kendimdenne bileyim işteama öyle çok ki anlatacaklarım

öyle çok özledim ki senişimdi burada olsan, yanımdadizlerine koysam şu akılsız başımısen usul usul saçlarımı okşasanazıcık da şımartsan, deli kızım desenşakacıktan damarına bassamsen beni çocuk gibi azarlasanah benim biriciğimsevmelere, sevgisine doyamadığımözlemiyle tutuşup yandığımbir bir anlatsam derdimi, hasretimidinler misin beni

12.02.2013



Hatice Ak



.Dinleseydin eğer

Anlatacaklarım öyle çoktu kiYağmur mevsiminde ıslanmayıSaçlarımızdan yüzümüze akan mutluluğuSıcacık ellerinle, ellerimi tutuşunuVe hiç bırakmamacasına yüreğimi

Her sabah aynaya senin için baktığımıÖzenle taradığım koyu kumral saçlarımıHeceleyerek söylediğim seni seviyorum tümcesiniVe tüm duygularımı sana emanet edebilirdim

Her gece gökyüzünden topladığım yıldızlarıIlkbaharın tüm renkleriniSevgimi, mutluluğumu, gönlümüCanımı sana emanet edebilirdim

Faili aleni olumsuzluklar yüzündenKayboldu duygularım, inancım, sevgimİnandıklarım, umutlarım ve hayallerimSanma ki seni unutamam terk edememİşte vazgeçtim her şeyden, senden, kendimden

Dinlemesen de olur çok geç artıkYorgunum dünya kadar, çöl kadar ıssızKör, sağır ve dilsizim

Hatice Ak



.Divane gönül

Niye gamlanırsın divane gönülSanki kucak açıp gözleyen mi varDağlar taşlar yansa aşkın narınaSenin bir damlacık efkârın mı var

Baharla başlayıp coşar akarsınKuşun kanadına hasret takarsınTürlü çiçeklerden renkler dökersinSaydığın günlerden bir kârın mı var

Çamurdandır kırlangıcın yuvasıIlgıt ılgıt hasret kokar havasıİnsanlık kokuşmuş bozuk mayasıSanki tutunacak bir dalın mı var

Yine yapayalnız kaldın yerindeİflah olmaz yaraların derindeGök çimenler biter bir gün sinendeToprak olup gitsen bir gülün mü var

Hatice Ak



.Diyemedim

Gönül gözüm ile talip olduğumGörmek için düşlerimi böldüğümHazanda bir candı sende bulduğumGel bu bahar bende kal diyemedim

Aşkına tutuldum biçare yandımÜç günde eridim mumlara döndümSeher yıldızıyken bir anda söndümŞu gönlüm tek sana kul diyemedim

Yıldırım mı çarptı, ateş mi yaktıBeynimde binlerce şimşekler çaktıGözlerimden yaşlar boşanıp aktıEl ne derse desin gül diyemedim

Bahtın açık olsun yolların aydınGönlüme binlerce yıldızlar koydunSitemkar olamam, sözümü duydunSöz içinde sır var bil diyemedim

Hatice Ak



.Doktor

Medet diye doktor geldiğim sanaBir reçeten var mı gönül yaramaHasret sonu kavuşmak da var amaGönül yarası bu geçer mi doktorYeniden çiçekler açar mı doktor

Zaman uzadıkça artıyor derdimVefasız birine gönlümü verdimToprak olup yollarına serildimGönül yarası bu geçer mi doktorYeniden çiçekler açar mı doktor

Yazım belli değil hiç baharım yokKışın yandım tüttüm seyreyleyen çokBu can bedenime çekilmez bir yükGönül yarası bu geçer mi doktorYeniden çiçekler açar mı doktor

Doktor ver bir zehir içip öleyimEmrine amade kulum köleyimAyrılık kaderse ben neyleyeyimGönül yarası bu geçer mi doktorYeniden çiçekler açar mı doktor

Hatice Ak



.Dost denince sen gelirsin aklıma

Bazen düşünüyor insan, ben neyim şu dünyadaVar mıdır yerim yurdum, hani bir sevenimDüşünürdüm nicedir, örneğin bir dostHep özlemini duyduğum…

Hemcinslerimle çok yakın olamadımNedendir bilmiyorum ya onlar beni anlamadıYa ben onları anlamakta yetersiz kaldımBiliyorum farklı olan bendim, çokça zekiAz konuşan ama bir o kadar da sivri dilli…

Okul yıllarında da bu hep böyleydiSer verdim, sır vermedim kimseyeOmzuna korkmadan yaslanabileceğimBir arkadaş muhakkak olmalıydı benim de…

Uzun uzun yokladım bu günü ve geçmişiYoktu en ufak bir iz, aklıma kimse gelmediTaa ki hatırlayana dek o gece sızlayan dişimiAklıma tek sen geldin, elinde bir novalgine…

Yine saydırdın dualarla gelmişini geçmişiniBana anlat beni dedim, yok dedin anlatamamEksik kalır bir şeyler, başlamayayımBir anadan doğmuşçasına sokulur birbirimize,Uyurmuşuz ya sen, Mehmet Ali ağabeyim ve ben…

Seni ne çok severdim...Peki sen beni sever miydin?Bunu hiç düşünmedim, çünkü sen ağabeydinSevmek zorundaydın, geceleri kalkar bakarmışsınUykumuzda seyreder ve yüzümuzden kederlerimizi kovarmışsınOysa biz hiç sormamıştık sana, ne düşünür ne hissedersinVar mıdır bir eksiğin, anlatamadığın bir derdin…

Utangaçtım, her derdimi ağlayarak anlatırdımYani ben öyle sanırdım...Taa ki sen söyleyene dekMeğerse gözlerim anlatırmış her şeyiBakmasını bilene ve sen Kazim AbiOndört yaşımdaki diş sızımNasıl oturmuşsa yüreğime tam da öyleYüreğimin baş konuğu olmuşsunÇünkü ne zaman dost dese biriAklıma sen gelirsin…

05.11.2009

Hatice Ak



.Dosta gidelim

Başı boz bulutlu dumanlı dağlarBahar gelsin dostumuza gidelimYüreğim hey heyde gözlerim ağlarYaz gelsin de dostumuza gidelim

Yine bitiyor mu güllerin bağdaÖmrüm geçip gitti bir garip çağdaBulut olup gel şu çöle bir yağ daYol çok uzun ağır ağır gidelim

Aradım yıllardır sanmam bulduğumHer gün hasretinden bin kez öldüğümNe aşikar nede gizli güldüğümCana can verecek dosta gidelim

Ne çare ki ayrı düştük yârendenUcu sonu görünmedi borandanUzak olduk çok samimi durandanYürekten sevecek dosta gidelim

Hatice Ak



.Dökemem kelimelere

söz konusu yurdum oluncadökemem kelimelereyazamam acılarımıkelimeler tükenir ellerimdeçorak topraklar misaliyanar yüreğim yağmurlarda

paylaşamam acılarımıkimse üzülmesin diyeöyle ağır ki sırtımdaki yükiki büklüm olmuşumhayatın merhametsizliğikırar kolumu kanadımı

yine şehit cenazeleriyine yüreğim paramparçaher şehitle bir parçamdiri diri gömülürken toprağanasıl dökebilirim ki duygularımı kelimelere.

Hatice Ak



.Dön yüreğim

Aylardır dönmeni bekliyorumBiliyorum ben istedim gitmeni amaNe yalan söyleyeyimSensiz ne gülmenin tadıNe ağlamanın tuzu kaldı

Dün yolda yürürken birine rastladımAyak numarasını sığdırmaya çalışıyorduKaldırım taşlarınaDubaların etrafında dönüyor dönüyorduGörünen o kiAkıldan yana epeyce sorunluydu

Nasıl bu hale geldi diye düşündümAcımak değil de, üzülmek istedimAma üzülemedimMeğer seni gönderdiğim günKör, sağır ve dilsiz kalmışımMeğer senle birlikte beni terk etmişEn insani duygularım

Yalvarırım geri dönBen, yeni beni hiç sevmedimDön bana yüreğimDön ki kötülüklerle birlikte savaşalımDön ki hem gülüp, hem ağlaşalımDön ki her şeyi geride bırakıpMutlu olmaya çalışalım

05.09.2014

Hatice Ak



.Dört mevsim

bir yaz günüydühava sıcak mı sıcakişten gelmişim çok da yorgunum hanimecalim kalmamış kolumu kaldıracakgüçlükle taşıyordum ruhumu bedenimiepeyce zorlanarak...

bir sonbahar günüydühazan renkli yapraklarla giyinmişkimsesiz parkta oturmuştum bir bankazihnimde dolanan zehir zemberek kaygılarıtek başıma kovmaya çalışırkendüşmek üzereyken kirpiklerime asılı gözyaşlarımtutuyordum kendimi...

bir kış günüydüher yan kar-buzyağmur da yağıyor usul-usulıslanıyorum... ve oldukça mutsuzsu çekmiş pabuçlarımayaklarım donmak üzereunutuyordum kendimi, bırakıyordum kadere...

ilkbahardı artıkbir el dokundu omzuma, gel dedigel otur yanıma, şimdi anlat bananedir seni böyle düşündürenistersen bir şeyler içelimçay-kahve yada su, hangisinden...

gizemli bir dokunuş sardı tüm bedenimisıyrıldım dertlerimden hüzünlerim dağıldıcoşuverdi yüreğim mutluluktan sarhoştumkendime geldiğimde yoktu yanımda kimse.gördüğüm güzellikler bir rüyaymış meğerse...

19.11.2009

Hatice Ak



.Durulmak

bir aşk geçti bu virandandurdu boran dingin liman

Hatice Ak



.Duvar

Sen de merak ettin mi hiçBen mi daha soğukSenin bakışların mıHep merak etmişimdir

Bütün sırlar sendeykenSanırım sen daha sıcakBen daha soğukÖyle ya, senin adın duvarBenimki bahtiyar

Aman canım sendeHa sen duvarHa ben bahtiyarSen cansız, ben yalnızİkimizin ne farkı var

Hatice Ak



.Dün

DünEvimin penceresindenDoya doya izledim doğayı

Devasa apartmanlara kafa tutanTek katlı yuvaları

Hiç hüzünlenmedim biliyor musunYüzüme yapışan sevinç çilleriÖyle mutluydular ki

Toros’ların doruklarındaÇakarken şimşekler,Eskisi kadar korkmuyordum ama

Gene de unutmak için gök gürültüsünüSoluksuz şiirler okuyordumBir dost göndermişti

“Şimdi Zeytin Zamanı”nı

Sonra güneye baktım Akdeniz’eÖyle nazlı öyle sakindi kiKollarımı kocaman açıpBir dosta sarılırcasına sarılasım geldi

Gemiler demirlemişti Akdeniz'deSalınıyordu her biriBembeyazdı gemilerTıpkı kuğular gibi

Dün seyrettim güzel Mersin'imiGemiler Akdeniz'e demirlediAdını hecelere demirlediğim gibi

08.10.212

Hatice Ak



.Dünya

Sarı sıcaklarda kavrulan dünyaBir yanın bahara güze erdi mi?Dostlar güller salmış diğer ucundanGülümüzü kırmaya gücün kaldı mı?

Dostların yüzü gül, sözleri baldırDurmadan dönersin, bu nice haldirSaadet bitmeden testini doldurDaha yakacağın günler kaldı mı?

Uzak yakın deme vefanı gösterYüzün kalmamış ki alasın astarSaygılar çoğalsın tükensin hırslarBizden almadığın canlar kaldı mı?

Yine başımıza taç ettik seniVurduk, kırdık, döktük, yardık sineniHem sitem edip hem övsek de seniYakıp yıkacağın hane kaldı mı

Hatice Ak



.Düş yorgunu sayıklamalar

Sokak lambaları hızlı adımlarla geçip gitti önümdenBir bilinmeze yol alıyorduk, aklımdaki sorular ve benHangi istasyonda duracaktı sancılarımızHangi rıhtım intiharımıza sahne olacaktıVe kalmış mıydı koylarına sığınacak emin bir liman

Oysa dünNe güzellikler yaşanmıştı bu gezegenden geçerkenYarının neler getireceği nasıl bilinirdi ki şimdidenBadem ağaçları yine açmış çiçeklerini erkendenBir gün güneş görmekle yetindi sonunu düşünmeden

Hangi yıldızsın bana el sallayan gökyüzündenSen neredesin, bak en kötü hallerimdeyim yine benBu uyku hali de neyin nesi, nedir böylesine başımı döndürenBelki de fırtınalardan arta kalan yüreğimdiTutunamayıp dallarına yüzüstü yere düşen,Ellerin ellerimdeyken

Buz tuttu bedenim, sensizlikte çok üşüyorumAyağa kalkmaya çalıştıkça hızla yere düşüyorumNedir bu kalabalık, neden toplanmış bu insanlarBu örtüyü örten kim üzerime, burası neden bu denli darTabutta taşınan ben miyim, başka biri mi var

Hatice Ak



.Düşlerim değilsin

Önceleri bir düştünGönlümdeHayal kurardım benliSensiz...

Konuşurdum zaman-zamanSeninle, bensiz…

Bulutlarda gezerdimGörebilmek için seni

İnsan olduğunu unutmuş veFazla büyütmüşüm gözümdeGönlümdeki seni…

Hiç bir yere koyamazdımBüyüktün, ulaşılmazdınFevkaladeydin ve benSonunda anladımNe senden, nede bendenBir şey olmayacağını…

Sen sordun en acıtan sorularıBen kırıldıkça kırıldımSevgim nefrete, nefretimseBomboş bir yüreğe dönüştüSavunma hakkımı sessiz kalarakKullandım…

Sonunda anladım kiHerşeyimken, hiç bir şeyimOlmuşsunHayalim olmadığın gibiDüşlerim de değilsin...

Hatice Ak



.Düşlerim söndü

Halbuki ne kadar güvendim sanaSensiz yaşamayı öğrettin banaSevmediğini bilsem kıysam canımaYüreğime yağmur yağdı düşlerim söndü

Sonbahardı biliyorum mevsim dönüşüBir daha gelmeyecek baharın düşüEskiden de böyle miydi, gülün gülüşüYüreğime yağmur yağdı düşlerim söndü

Ebediyet yokmuş anladım bunuNe saygı ne sevgi ne dostluk konuEn güzel düşlerin hüzündür sonuYüreğime yağmur yağdı düşlerim söndü

Bir varmış bir yokmuş geçen zamandaBelki bir umuttu hazanda candaEllerim duada fikrim isyandaYüreğime yağmur yağdı düşlerim söndü

Hatice Ak



.Düşlerime gelirmisin

ne zaman gelsem yanınauzanıp gökyüzünü seyrediyorsungündüz güneşi, gece yıldızları

toprakla bütünleşmiş bedeninmor çiçekler süslemiş dört bir yanınıeğildim öpüp kokladım

belki sendinbelki senin bir zerrenhani hep yapardımçıkmadan önce odandan

öperdim gözlerindençekerdim kokunu içimegülerdin gözlerinletembihler gibi çabuk gel diye

ama sen gittinnerede kaldı sözlerinhani hiç gitmeyecektin

işte yine akşam ve senyıldızları izlerkenben olamadım yanı başında

kalk desem, tut ellerimdenminik buseler kondur yanaklarımabiliyorum görüyor, duyuyorsun

beklesem sonsuza dekhiç uyanmadanmelek olupdüşlerime gelir misin

Hatice Ak



.Düşüm var git yoluna

Bir göl kenarına kurulmuş çadırGidip de bir baksam, kimindir nedirİki divanı var bir kırık sedirDüşüm del eyleme var git yoluna

Ördekleri yüzer boylu boyuncaYiğitleri sever kendi huyuncaTaşelinin Yörükleri soyuncaDüşüm del eyleme var git yoluna

Sabah erken iner göle kuzularPeşlerine düşmüş cingöz tazılarKimi yer yemyeşil, kimi yazılarDüşüm del eyleme var git yoluna

Üzümü bolcadır aklı karalıYaylasına varsan aslı nereliKızanı kısrağı Türkmen hareliDüşüm del eyleme var git yoluna

Yol boyu ağaçlar serviyle söğütAtadan dede’den alırlar öğütÖlümünde ağıt düğünde ağıtDüşüm del eyleme var git yoluna

Bir ozanımız var EROĞLU MusaSihrimiz Akdeniz yolumuz kısaSana uğramasın gam ile tasaDüşüm del eyleme var git yoluna

Hatice Ak



.Eğilip usulca fısıldadı

/...gelişi katıksızdı, en karmaşık zamandadaha açılmamıştı hiç bir mevsim kırlardayıldızların soluktu benzi haritalardabütün sokaklar ıslak, bütün gölgeler koyuyaz düşleri kuruldu oysa iklimler boyu.../

çöl kahverenginde, pembe kum çiçekleriylekırlangıç şarkısı söylerken alıç ağacıbir albatros kondu yaşamın tam ortasınaılgıt ılgıt deniz resimleri çizdi mavi boyasıyladört başı sırılsıklam fildişi tuvaline

gamsız ve hoyrat bir dokunuşla sildi düşleridüşler gökyüzüne yükseldi...yükseldi düşlercinnet bölüğünün ayak sesleriydi sankikambur bir gürültüyle, zehirli sarmaşık gibisardı etrafı

gidilmeli miydi, kalınmalı mı bilemedi mavibilemedi tezatlar ülkesidir umut kervanlarının gittiği yönbekledi, bekledi... gün olur güneş doğardı belkibelki de yıldızlar sil baştan parlar, düşler umutla yağardı

en tenha olduğu zamandı mavinin, en berrakköpük köpük kıyıları dövdü, kıyılarını bir denizzıt bir fümeydi, mavinin ortasındaki güverteeğilip usulca fısıldadı, ben karanlığım diye

olsun dedi mavi, aydınlığa çıkar her karanlığın sonuaydınlık ve mavidir, beklenen düşler şehlasındansakın unutma gün geçer, ay geçer yıllar geçerhiç bir duvarın ardında kalamaz karanlıklarşimdi biraz sessizlik, sessizlik lütfen

01.10.2015

Hatice Ak



.El ayak çekilince

Haydi sabah,Alacalı bulutlarınla ört üstümü, ne sen beni görNe başımı yaslayayım ben sana,El ayak çekilince birlikte bekleyeceğiz sevgiliyi…Anlasana….

Dur gece durBak işte yok ettin yüreğimin bütün ışıltılarınıŞimdi öp düşlerimi gözlerinden…Uyandır beni gözyaşları içinde…

Hatice Ak



.Elimde değil

Beklemiyorum, sesini,Bakmıyorum yolunaBilmiyorum neredesinDert de etmiyorum aslındaUmurumda değilsin…

Yapmacıksa gülüşlerinYürekten değilse özleyişlerinKi; her şeyi açıklıyor söyleyişlerinUmurumda değilsin…

Desem de;Bakma sen sözlerimeRüzgârım her gün aynı yöne eserAma bazen fırtınadır, bazen karayelBazen de meltem olur,Bakma sözlerimin sertliğineYüreğim izin vermiyorÖzlüyorum işteElimde değil…

Hatice Ak



.Elleri bahardı dalıydı annemin

gene yağmur yağıyor, üşüyorumyağmasın desem, dala yaprağa,toprağayağsın desem, bana yazık amadüşünmeden daracık mezara sıgacağımıhavadar, geniş ve güneşli yerler arıyorum

kır çiçekleriyle, ekinler olmasaiçimde birikmiş onlarca sözcüğünhepsini sayıp dökeceğim sövgü adınasen, alıp beni karşına, dik dik bakacakiçten içe parmak sallayacaktın belki deküfür yok, ben sana böyle mi öğrettim diye

bilerek yapıyordum aslında, el sallarsın bana daher yer, her yan, her yöre bahar kokar diyeyanakların gül pembe, nefesin miskkucağın hiç uyanmak istemediğim beşikti

bebek kokuluydu başına örttüğü beyaz örtüsüdünyam, ahiretim, baharım, yazım, güzümışığım, aydınlığım, koynunda sabahladığımcennetim... elleri bahar dalıydı annemin

4 haziran 2015-Tepebaşı-Eskişehir

Hatice Ak



.Elleri kirli çocuk

Ayağında lastik terlik,Başparmağı çorabından fırlamışElleri kirli çocuk, sırtında kâğıt torbasıVe dünyanın onca yükü gözlerinde…

Gel çocuk diyorum,Şu bizim kovaları boşalt çuvalınaAslında Vilayetin emri varAtık kâğıtlar her ay toplanacakTaraflarından…

Çocuk yüzüme baktı, gözlerime,Sorguladı içtenliğimi ve emin oldu,SamimiyetimdenAldı kâğıtları, döktü çuvalına,Makamıma davet ettim oturdu karşımaBir çayımı içer misin? Diye rica ettim,Yanında ufak tefek ikramlarlaÖnce ellerine baktı, sonra ayağınaÇorabından dışarı taşan başparmağınaYüzü pembeleşti, anladım ki utandı...

Olsun; sen utanma çocuk dercesineBaktım gözlerinin içine, gülümsedimKirli olan ellerin yıkanır, paklanırYüreğin temiz senin, akça pakçaO da karşılık verdi, aynı tondaSundu dostluğunu sınırsızca...

Şimdi benim de bir dostum varKarşılık beklemeyen,Gözlerinin içi gülen, küçücük yüreğiİşlenmemiş bir inci kadar güzelSeni çok çok seviyorum,Ellerinin kiri, alın teri olan dostum lütfen yine gel…

Hatice Ak



.Ellerine müptela ellerim

...ne zaman uykuya dalsamuzun bir yolculuğa çıkarseni ararım her yerdepapatya tarlalarında ve gelincikler içinde…

ılık ılık bir duygu akar damarlarımdan yüreğimeve sen oradasın, benimsin, hüzün bulutları gidin başımdandopdolu yüreğim, kalmadı sizi koyacak bir zerre boşlukdoyasıya yaşamak istediğim, adı her ne ise, işte bu hoşluk…

bu mevsim, bu gün dönümü, sevdaya yürek koyma mevsimiyıllar yılı tutuklu duran sevgiyi aşkı azat etme mevsimidinle bak, nasıl çırpınıyor kafesteki kuş misali yüreğimsana doğru hızla yol alırken, gönlümdeki sessiz gemim…

gözlerim, bir kerecik gözlerinle buluşsun yeter bana,avuçlarının içinde olsun ellerim, ellerine müptelaelim, kolum, gülüm, dalım, yürüyemediğim uzun yolumsaçlarımı tel tel tarayıp, uçuşturan meltem esintim…

işte böyle geçiyor sensizlik denen muammakavuşmak hayal olsa da, sen gene de unutmadağların önünde de arkasında da yüreğimde sen varsınhazana bıraktığım tüm umutlarımı, seninle yaşayacağım…

16.08.2010

Hatice Ak



.Endişe

Adı bilinmeyen kır çiçeklerininGölgesinde duldalanmak isteyenKelebekleri düşünseneGaliba memleketin keyfiniEn iyi sürenlerdir onlarAh bir de ömürleri bu kadar kısa olmasa

Bak gene aynı şeyler oluyorKan revan içinde bir yanıBir yanı papatyalar tarafındanKuşatma altındaDiğer yanı sarıçiçekli hardallarla

Sen memleketimi anlatma banaEğer zamanın varsaOtur yanı başıma ben anlatayım sanaİster dere kenarındaki çınar ağacının altındaİstersen güneşin öfkeyle kavurduğuMeşe ağacının gölgesinde

’Sevmek elinde olsa ne çıkarBaşına taç ettiğin papatyalarBütün falları ayrılıktan yana açar’

Memleket demiştin değil mi?

Deniz aynı deniz, kum aynı kumKısacık bir seyirdi anlattıklarımKan revan tarlalardan daGelincikleri kastettimAslında kelebekler değil deBütün endişemVurgunu olduğum memleketim

Hatice Ak



.Esme poyraz

Beğendin mi yaptığınıEsme diyorum sana esme!Çocukluğumdan hatırlarımBir esmeye başladınmı, günlerce sürerdinÖnüne kattığını sürüklerSokakları bir güzel temizlerdin

Kimi zaman öfkene yenik düşüpMeyve yüklü dallardan alırdınya hırsınıDüşmeye gör kenger dikenlerinin peşineİyice zıvanadan çıkar, aklını zayederdin

Ama sıra servilere gelince sarmaş dolaş olurBir ritm tuttururdunuz kendi dilinizce hışır hışırSanki ninni söylerlerdiniz birbirinizeKim bilirKoyun koyuna uyurdunuz belki de geceler boyu

Sonra bir Yusufçuk kuşunun kanat sesleri duyulurYıldırım hızıyla Baykuş geçerdi ay aydınlığındaYıldızlar kaçacak delik ararlardı ürkek bakışlarıylaBiz bildiğimiz bütün duaları okurGecenin son bulmasını dilerdik korku nöbetlerinde

Bu sabah da esiyorsun ya, dur ne olurNe ocakta ateş, ne ateşte kül bıraktınEsme....Bu Nasıl Esme, insaf et deli poyrazHem yüreğimi hem de bedenimi üşütme

25.04.2013

Hatice Ak



.Ey aşk sen nesin

Sen nesin nasıl bir şeysin bilmiyorumHem ayakları yerden kesip, sevindiriyorHem de yaşamdan bıktırıpOkurmuşsun canına, sana eli değenin

Tecrübe etmedim, bilmiyorumBilenler diyorlar, bu gün bir şiir okudumBini bir paraya gitmiş sana bedduanın

Bunca insanı hem peşinden koşturupHem mecnuna çevirirsinHangi bitkiye benzersin bilememSanırım zakkuma benziyorsunBelki de zıkkıma, sahi sen nesinBiraz sadist misin.

Hatice Ak



.Ey insanlık

Kar, yağmur yağdı desem değil,Gene de anlaşılmaz biçimde her yan buz,Üşüyor dağlar, üşüyor tepeler, üşüyor deniz,Sevgisiziz ey insanlık sevgisiz…

Hatice Ak



.Eyvah beni

tüm dertlerim döndü sözegönlümden gam sıza sızabahar iken koştum güzeeyvah beni, eyvah beni

nice idim nicelendimgöz kırpmadan geceledimkıymet verdim yüceledimeyvah seni eyvah seni

yük edindim cümle derdiviran ettim yeri yurdugurbet ilden ile sürdüeyvah beni, eyvah beni

gelir yazlar geçer bu kışfarklı dünya farklı bakışişlemiştim nakış nakışeyvah seni eyvah seni

ince elekten elendimgöl iken aktım bulandımsafça insanlık dilendimeyvah beni, eyvah beni

sanma kul oldum yolunahem sağına hem solunakor olup düştün dilimeeyvah seni eyvah seni

gün be gün eridim aktımşu gönlüme umut ektimömür boyu sevecektineyvah beni, eyvah beni

naçar kula Hâk’tır devakıyamete sürer davayazmıştım güneşe ayaeyvah seni eyvah seni

bir gün ecel çalar kapımbir kuru can hepi-topumyerim yurdum viran yapımeyvah beni, eyvah beni

06.10.2015/Hatice Ak

Hatice Ak



.Felek

Her bir parçam bir diyara fırlattınSana ne kötülük ettim ben felekKimini göklere çıkardın durdunBana reva gördün zehir zemberek

Lütfedip de bir gün sormadın halimKimselere söyleyemem ahvalimTanımadım senden başka bir zalimSana ne kötülük ettim ben felek

Günümü geceye katıp da gittinHerkese şans, bana çelmeler attınZalim oyunlarla canıma yettinSana ne kötülük ettim ben felek

Yeter artık eleğinden elendimYetmedi mi tozlarına belendimSeline kapıldım aktım bulandımSana ne kötülük ettim ben felek

Hatice Ak



.Gazi şehir

Devlet memurlarına sürgün yeri derlerdiBense hep hayranlık duyardım öyküsüneFransızlar kuşatmışlardı şehrin her yanınıEkmek yok su yok, Şahin Ağa savunmada

/..Penceresi perdeli, çiçek açmadı zerdali../

Zerdali çekirdekleriydi aşları ekmekleriÇekirdeklerle doluydu Halep Pasajının altıVe sumak yaprakları olmuştu katıklarıAçlıktan kırılsalar da bırakmadılar mevzileri

Aç kalmamak için öğütmüşlerdi bir tutamBuğdayla sumak dalını, hepsi de silahlanmıştıKızı, kızanı, yaşlısı ve geliniBen Antepliyim demişti Şahin AğaŞahinim demişti, Şahinim Ağam

Mavzerinin mermisi bitmişti, yoktu yenisiO yük olduğunu haykırıp omzunaYumruklarıyla dövüşeceğini söylemiştiVe düşmana inat köprübaşındaMemleket türküleri söyleyeceğini

Sürgün yeri derlerdi memurlara oysaOnca yıldır ekmeğini yemişkenNasıl nankörlük edilir ki Gazi Kent sana

25.12.2009

25 Aralık 1921 Gaziantep’in Düşman İşgalinden Kurtuluşu...Kutlu Olsun Gaziantep’lilere ve Kendini Gaziantepli Görenlere...

Saygılarımla.

Hatice Ak



.Geç olmadan

Mevsim kış, biliyorsunBaşlarını güneşe çeviripTüm olumsuzluklara inatKardelenler bu mevsimde açar

Aşsan bütün engelleriApaçık söylesen sevdiğiniÖykü gibi anlatsan hisleriniHani bir yabancıya anlatır gibiKaçırmadan gözlerini yani

Neyse;İstersen gözlerini kaçırEllerini de uzatma gam değilAma beni çağırırken yüreğinle çağır

Uzakta da olsan, en yakınsınGörülmesen de hissedilenSesi mutluluk verenSayılan, sevilensin

Kısacası ve alenenİstiyor ve diliyorum kiHayatta bir kerecik olsunSevgi hüzne bulanmasınUmutlar hep çiçek açsın

14.01.2013

Hatice Ak



.Gel

Yüreğimi beşik yaptım gel diyeSaçlarımdan yastık yaptım bil diyeSon defa yüzüme bir kez gül diyeCanım bedenimden ayrılmadan gel.

Sana gülüm dedim, bizde böyledirSevgi hem ağlatır hem de söyletirKendin gelemezsen yaz iki satırTenim bedenimden ayrılmadan gel.

Uykularım kaçtı oldum derbederNe selamın gelir ne de bir haberSen de yan dilerim benle beraberGünüm bedenimden ayrılmadan gel.

Suçum neyse söyle verilsin cezaYetmez mi çektiğim bu kadar ezaBelki vefa etmez ömrümüz yazaCenaze namazım kılınmadan gel.

Hatice Ak



.Gel dedi bana

Sevgi yaşanarak pekişir dediŞu gönlüm sevginle akışır dediHep beyazlar giyin yakışır dediHasretinle yandım gel dedi bana

Hüzüne kapılıp çağlama dediKaralar bağlayıp ağlama dediSırrını kimseye söyleme dediSil gözyaşlarını gül dedi bana

Aylardır yüzünü görmedim dediDarılsam da duvar örmedim dediGönlümü kimseye vermedim dediYerin yüreğimdir kal dedi bana

Seviyorsun benden gizleme dediYaramı açıp da tuzlama dediGelir diye yolum gözleme dediBen de seni sevdim bil dedi bana

Hatice Ak



.Gel desem gelirmisin

Henüz ağaçlar tomurcuklanmadıVe durulmadı derelerden akan sularKış kaybetse de ağır ağır etkisiniHâlâ üşütüyor rüzgâr çatıların saçaklarını…

Serçeler yuvalarına taşırken saman çöpleriniSen neredesin?Gel desem gelir misin?

Patika boyunca açan püren çiçekleriDokundukça ellerimize ağlıyor yürekleriGünün ilk ışıklarıyla doluşmuş arılarMersin çiçeklerine, yitirdiklerini aramaktalarTıpkı bizler gibi...

Yürek seni ister, yürek seni özlerSen neredesin?Gel desem gelir misin?

Desem ki gel sevgili, bul beni ve tut ellerimi,Bak; karışmış birbirine papatyalarla gelinciklerKır çiçeklerinden taç yap, ellerinle tak saçlarımaMevsimi değil ama…

Hayâl bu ya olmaz, olmazSen neredesin?Gel desem gelir misin?

15.12.2009

Hatice Ak



.Gel deseydin gelmezmiydim

Tebessümle bakışınaBoynun yana büküşüneYüreğime akışınlaDol deseydin dolmaz mıydım...

Beni benden alıp gittinHem Mecnun hem Leyla ettinUmutlarımı dağıttınBul deseydin bulmaz mıydım...

Ne sen gonca ne de ben gülBülbül feryadından ölürSönmez aşkın odu kalırÖl deseydin ölmez miydim...

Bu sevda sonum olacakKoynumda hasret kalacakGözlerim yaşla dolacakGel deseydin gelmez miydim...

Hatice Ak



.Gel keyfim gel

Odanın içini aydınlatan ocaktaki ateşÇıtır çıtır sesler çıkarırken, uykuyla mücadele ederMevsime göre renklenir ama hep çiçeklenirdi düşlerimHer yer yeşillik, dağ bayır ağaç orman, suİşte bu cennet diyarda geçti çocukluğumun öyküsü

Doğaldı her şey, insanı, doğası ve tüm mahlûkat,Çam dallarında karga sesleri derede kurbağalarAğustos böceklerinin sesleri bazen çıldırtsa da öfkedenNe güzeldin sen ey çocukluğum habersizdin, kötülük ile şerden

Yukarı bahçenin sınırına boylu boyunca uzanan arkNar ve incir ağaçlarında, incir kuşlarının yaptığı serenatVe anamın kınalı ellerinden çıkan sıcacık ekmeklerKözde demlenmiş taze çay, ah benim YörüklüğümNeden bu denli açıksın, neden bu denli doğal

Karadutla yüzünü gözünü boyar, böğürtlenlere savaş açardınKarabaş Köpek ardında, sen önünde kaçardınŞimdi de koş bakalım, şimdi de oku kıyıda köşede bulduğunGazete parçalarını, bilirim tenezzül etmezsin,Bu bilgisayar denen ne olduğu belirsiz aletin bağımlısı olduğundan beri

İlk öğrendiğin tasarruf tedbiri, yerli malı ye, yerli malı kullandıHatta ceplerimize yeni kavrulmuş, buğday, Fıstık ve Kuru Üzümleİncirleri doldurup, herkese pay ettiğimiz haftası bile vardı,Ellerimiz, üşür ayaklarımız donardı ama bilmezdik ne ilaç ne deDoktor tabelası.

Şimdi yediğimiz ilaç, içtiğimiz ilaç, ekonomi ithal,Üretebilecek beyinler ihraç….Gel keyfim gel…

18.07.2013

Hatice Ak



.Geldin ya

En umutsuz anlarımda kaderleGeldin ya bu bana yeter sevgiliGönül bağım isyandayken kederleGeldin ya bu bana yeter sevgili

Ağlar iken hepten gece ve gündüzBaharlarım çoktan olmuş iken güzYokuş gelen yollar şimdilik dümdüzGüldün ya bu bana yeter sevgili

Atsam seni denizlerle dağlaraGiremem ki sensiz gülistanlaraVuslat kalsa bile başka baharaBuldun ya bu bana yeter sevgili

Göğsünde uzunca hayale daldımBeni başucumda beklersin sandımMeğer rüya imiş çabuk uyandımDaldın ya bu bana yeter sevgili

Irmak gibi her gün çağladığım senYağmur olup her an ağladığım senNe çok sevdim seni bir bilebilsenBildin ya bu bana yeter sevgili

Gönlüme kurduğun salıncak yastaYüreğim yaralı bedenim hastaBelki yetişirsen en son nefesteDuaların bana yeter sevgili

Ey sevgili artık bırak yakamıSözlerinse gerçek değil şaka mıElif Elif saydım varsa hatamıBuldum ya bu bana yeter sevgili

Hatice Ak



.Gelincik ile kelebek

Artık çok geç diyordu, ne sevgiyeNe de sevgiliye yer var yüreğimdeKıraç toprakta korkarak açan gelincikDoğrulmaya çalıştıkça şiddetle ezdiler

Susmak üzereyken yüreği, bir kelebek geldiTutmaya çalıştı gelinciğin zayıf bedeniniBoynu bükülmüş, direnecek gücü tükenmişti

Haydi, ne olur kalk dedi kelebekDostların var hepimiz yanındayızGelecek bahar yine açarsınHem sen olmazsan Ateş BöceğiSalıncağını nereye kuracak

Papatyalar, Sümbüller, HercailerKimi kıskanacak menekşelerHiçbir şey için asla geç değil, dedi kelebekYeter ki seni üzmelerine izin vermeİnan papatyalarHer bahar yolunu gözleyecek

Hatice Ak



.Gelme

Dizginlerinden boşanmış bir tay gibiÇevikHoyrat ve sağanak bir yağmurda

Delicesine yürüdüm damlalar arasındaYetişebilseydim eğer bu sağanaktaŞemsiye olacaktım kır çiçeklerineAçıp yüreklerini, heba olmasınlar diye

Ben sana hangi tonda seslensemVe gel desem ne olur gelGelmez, gelemezsin, biliyorum

Sevgi yerini gurura bıraktı biliyorumSevgin cümlelerinde tutuklu kaldı

Boş ver gene de, aldırma sitemlerimeBen sevgimı yüreğimde yaşarımSen mavi bocuklu cümlelerde

Tut ki geldin diyelimGene dönmeyecek miyiz en başaSeninle tutunmak istemiştim hayataBal mumundan kanatlarımla

Ruhsuz bir yangın olup yok ettin sevgimiGelsen neye yarar artık, gelmesen neyeBulamazsınki eski beni

Üstat Necip Fazılın dediği gibi;

...Ne hasta bekler sabahı, Ne taze ölüyü mezar.Ne de şeytan, bir günahı, Seni beklediğim kadar...

Gelme artık neye yarar...

25.03.2011

Hatice Ak



.Gelme sevdiğim

Yüreğin tek benim, hep benle olsunHuzuru sevinci sinemde bulsunBenimle ağlasın benimle gülsünBaşka türlü bana gelme sevdiğim.

Yara ben olayım ilacım sen olHer gün başka renkle, yüreğime dolSensiz bu bedenim kupkuru bir çölÇağlayan değilsen gelme sevdiğim.

Göl gibi durgunca bakma yüzümeCanımdan ötesin inan sözümeİlkbaharım olup bu son güzümeÇiçekler açmadan gelme sevdiğim.

Sadakat istersen bulursun bendeSevdam sana akar her bir zerremdeAşk uğruna yanmadı mı Kerem deBen gibi yanmazsan gelme sevdiğim.

Hatice Ak



.Gelme yar diye

Yıllar var ki aşka kapalı bağımÇoktan geçti aşkla sevecek çağımToprak olup gitti kurudu dağımSevemem ben seni, gelme yâr diye

Aklını şaşırıp yanma harımdaNice yaralarım kanar bağrımdaHasta düşsen can versen de uğrumdaSevemem ben seni, gelme yâr diye

Gönül defterimi kapattım çoktanYolun açık olsun dilerim haktanHiç çiçek biter mi çorak topraktanSevemem ben seni, gelme yâr diye

Dinlersen sözümü nasihat canaYâr değil; dost, kardeş olursun banaBir kendime baktım biraz da sanaSevemem ben seni, gelme yâr diye

Hatice Ak



.Gemiler

gemileri izlemek uzaktanirili ufaklı, küf renklilergeceleri bütün ışıkları yanardağ başlarında türbe gibiler

biraz önce ayrıldı limandan birine tanırımne de görmüşlüğüm var yakındanpeki ama bunca hüzün nedenne giden benim, ne de beklenen

24.07.2015-mersin

Hatice Ak



.Gerçek ötesi

“canım okumak istemiyor gene bu gün,”

aklıma düşen, hayaliyle dolandığım sen değilsingördüğüm düşler artık tek başınalıklarla yüklübütün derdim uygun bir yerde bir karış toprağım olursaağaçlar yetiştirmek zeytinler ve bir kaç da akasya çit boyunca

duruma ve iklime göre işte, favorim begonviller aslındaduvarları hanımeli ve yaseminler süsleyecek salkım salkımya da bir tane limon ağacı, ılgıt ılgıt kokusu düşecek mevsim dışıkapı eşiğine kadar fesleğenler eşlik edecekler her adımımdave sen hiç birinde olmayacaksın

belki havuz da olur, akşamsefası çiçeklerinin kuşatmasındapapatyaların etekleri zil çalar, çayırkuşları sek-sek oynar etraftane bileyim işte balıklar olur mesela, ördek bile beslerim amasonrası var bir de hani bakımı işte, ya bir başka canlı yuvalarınıtalan ederse

Allah’ım niçin bu kötülükler, neden her canlının bir düşmanı varkimi canımıza kast eder, kimi yüreğimizdeki sevgiyeneyse.... ne içimiz ne de ensemiz kararmasın şimdihiç değilse şiirlerimizi mutlu kılalım, öyle değil mi

ne diyordum, karanfilleri unuttuk bak.. yok yok karanfil olmasıno ölümü temsil eder nicedir...nergisler, güller, sardunya ve ortancalaryerlerde sırılsıklam puştoğlanlar, horozibikleri ve çitlenbiklermenekşeler, süsenler, Rabbim ihsanına bin şükürhakkımız mı acaba bize verdigin bu güzellikler

şimdilik hepsi hayal ama olsun, her ağaçtan bir tane ekipgölgesinde şiirler yazacağım onlara, serviler, salkım söğütlerbir de körpe meşe, sincaplar oynaşıp neşe dağıtsın herkese diyebu düşler var ya bu düşler, insanı önce göğe yükseltir, sonra daavını parçalamaya çalışan kartal gibi bırakıverir yere

"İşte böyle düşlerim var, hem mutlu, hem korktuğumhasılı biraz gerçek, biraz ötesindeyim günün"

27.10.2015

Hatice Ak



.Gerisi hikaye

Nice şiirler yazdınHer selam vereneCan dedin kardeş dedinHerkes bir şeyler aldı gitti sendenSen yine hep verdin yüreğindenSevgiyi öğrettin gülmeyi öğrettin...

Küsenler olduYağcılıkla itham edildinOlsun dedin affettimŞair darılmazUfak tefek şeylere darılırsaZaten şair olamaz...

Kimi zaman bu insan yanınBaşına türlü türlü dertler açtıTek başına omuzladınHer babayiğit kalkamazdı altındanSen sanki evliyalardan güç aldın...

Nerde bunalımda biri olsaParatoner misali seni bulduOnunla güldün, onunla ağladınYaşama tutunmasını sağladın...

Velhasıl dünyanın gam yükü seninSırtlandın her şeyiEzile ezile taşımaktasınYeter artıkVazgeç şövayeliktenVazgeç kendini feda etmektenBir bak çevrene, görmek için bakKendini geri çek biraz...

Ve seyret, neler olup bittiğineHerkese yetişemezsinŞimdi gülmek sırası sendeSen saygıların en yücesine layıkHer zaman benim ağabeyimAdam gibi Adamsın...

Hatice Ak



.Gerisi teferruat

Bana göre yaşanamamışlar ve çokça da hayâl ürünüSana göre davetkâr olurmuş şiirlerMerak ederdim, şairler şiirlerine benzer mi diyeGördük, tanıdık, saygı duyduk, el aldık, usta dedikSen de öyle, ne bir fazla, ne bir noksan, herkes gibi...

Sen demiştin, kimi zaman çekilmez birisinKimi zaman bir melek kadar uysalkenKimi zaman şeytana pabucunu ters giydirirsinVelhasıl bütün kahrın ve sitemin riyasızOnun içindir sana kızamayışım…

Velhasıl;Yüreğimizde bir kere açan çiçek, bir daha asla solmazÇiçeklerimize böcek konmasına, bir kez izin veririz tekrarı olmazNe birine yaranmaktır amacımız, ne de yaslanmak

İnsan severiz… İnsanı severiz… İnsan gibi severiz…Şiir; sevmekse, sevdaysa, aşksa eğer, hepsini yazarız…!Seçmeyiz şiirlerde, şu erkân şu da efrat,Amaç şiir yazmaksa, gerisi teferruat.…!

22.10.2010

Hatice Ak



.Gideceksen

Günahın boynuma, yüreğimin kıymetlisiBütün benliğimi doldurmuşken sızı, sızıEğer gitmekse kararın, bakma geriyeGit...

El ele tutuşmadan, hissetmeden varlığınıVe zemheri ayazında çırpınırken umutlarımBil ki yokluğun, varlığın kadar acıtmaz yüreğimiGit...

Hazırlanmışken en sarsıcı ihtimaleGözlerime çiy düşmeden sağanak, sağanakYağmadan yağmurlarım, kopmadan fırtınamGit...

Sitemkar sözlerimin kapısı açılmadanKelimelerimin tadı tuzu saçılmadanVe ellerim acıyla semaya açılmadanGideceksen durma lütfen giit...

Ana kal bende, biz olalım, söz olalımGüz olalım, kış olalım bahar olalım yaz olalımNe istersen o olalım ama yine de gitmekse muradınŞimdi git...

02.08.2013/Hatice AkYenişehir/Mersin

Hatice Ak



.Giderken

ben giderken sen yolcu etmeliydinhangi mevsim olduğunun ne önemi varbiliyorsun işte sensiz mevsimler hep kışsenli mevsimler bahar

çeşme başı heyecanı değil ki bu telaşbağ bozumu mevsimi canımın içisafrana boyanmış tüm bahçelerbir top hüzün, binlerce damla yaş

yürekteki acı nasıl, hangi kelimeyle anlatılır kiyani ağlamak gözden yaş gelmesi demek miydiyüreğim ağlıyor işte, bir alev saran bedenimineredeyim bilmeden kaybediyorum kendimi

ağlamak da çare değilmiş biliyor musunyürek yangınını bastırmaya, ne bileyim işteha ben, ha kayalara sımsıkı tutunan yosunlardengede durmaya çalışıyoruz ikimizde

bir de umulmayan yerlerden alınan darbeler var yaen çok onlara isyan edesim geliyor iyiden iyiyehissizleşiyor ellerim, bakışlarım boşlukta yüzerkençöl kadar ıssız, buzul kadar soğuklaşıyor yüreğim

anlayacağın hiçbir şey güllük gülistanlık değil sensizlikteah benim canımın içi keşke, keşke ben gitseydim deardımdan bakan sen olsaydın, ya da böyle mahzun,bırakmayıp giderken beni de yanına alsaydın.

Hatice Ak



.Gitme

Kar yağıyor gülüm söylemiştimAçma demiştim böyle zamansızGüneşi görür müyüz bilmiyorum

Ben sağanaklardayım, dolu doluDüşmüşüm ayazlara, tek tesellimBakışların ve hayalimdeki sensin

Yanımda olmanı ne çok isterdimBilemezsin gülüm, bu gün yineSana ve sevgine, muhtacım ölesiye

Gitme

Hatice Ak



.Gitmek

Neden ayaklarım geri gidiyorNeden pır pır değil yüreğimİçimdeki kasvet neyin nesiNeyin noksanlığı çektiğim

Her şey, her zamanki gibi oysaÇığırtkanlar aynı, yol aynıAynı durak, aynı bank

Etrafıma bakınıyorum,Her şey, herkes yabancıBelki de benim aidiyeti olmayanYabancı.

Nedir sol kolumu ağrıtan bu sancıOysa söz vermiştimTakmayacaktım umutsuzlukları peşimeGülümseyecektim tüm zorluklara inat her şeye

Tuhafım bu gün, küskün gibi hayataGidiyorum, ürkek serçeler gibiGidiyorum rotası belirsiz bir gemideGidiyorum, vedalaşarak şiirlerimleGidiyorum...

26.04.2013

Hatice Ak



.Gitmek gerek

Bazen gitmek gerek, hani bıktırmadanSevdiğinin yüreğinde, bir tat bırakarakBelki biraz kekremsi, belki gül şerbetiGeriye dönebilecek kadar da yer açarak

24.04.2010

Hatice Ak



.Gittin öylemi

Gittin… Öyle mi?Hani anlatmıştım sanaRüyamda görmüştüm haniOtururken bir banktaUzaktan izleyipGelememiştim yanına...

Gittin… Öyle mi?Sevgi selinin eşliğinde gelenMeltemler esmeyecek belkiBelki hep yağmur yağacakMartılar uçmayacak belkiAma Barış GüvercinleriHep uçacaklar bil ki…

Gittin… Öyle mi?Dalgalar kumsala vurmayacakPırıltıları toplanmayacak yakamozlarınGökkuşağının rengi azalacak belkiBelki Güneş, daha da geç doğacakAma hep doğacak bil ki…

Gittin… Öyle mi?Erguvanlar keyifsiz açacak bu baharKuşlar cıvıltısız uçacakDüşlere giremeyeceksin belkiAdı sen olan çiçekler tek tek solacakAma gene ve yeniden hep açacaklar bil ki…

Gittin… Öyle mi?Kimse koluna girip, omzuna yaslanmayacakGeceleri başucumda beklemeyecek hayalinVe örtmeyecek açıkta kalan ellerimi, ellerinÇay keyifleri paylaşılmayacak belkiAma o tek fincanda iki kişilik keyifHep içilecek, bil ki…

Gittin… Öyle mi?Yıldızlı geceler ışığını yitirecekMehtap yüzünü ekşitecekKumrular tek başına gezecekTürküler aynı tadı vermeyecek belkiAma umut hep olacak bil ki…

Gittin… Öyle mi?Benim kayıplarım bunlar belkiBelki hiçbir zaman var olmayan senYa sen… Sen neler kaybettiğini bir bilsenBir bilsen, ah bir bilsen…

Gittin… Öyle mi?Veda bile etmeden



Sen bilirsin, yani seçim seninAma önce dinlemeliydinYani… Keşke dinleseydin…

Gittin…Öyle mi…?

01.12.2010

Hatice Ak



.Gittiniz

Gittiniz…Yine kar yağdı… Hatırlayacaksınız biliyorumhani ikinci kez zatürree olmuştum seni hastaneye yetiştireceğim diyeaslına bakarsan ben hiç mi hiç hatırlamak istemiyorumçünkü seni kaybetmek korkusu, ellerini bir daha tutamamak gözlerinden öpememek, kokunu içime çekememek korkusunu hiç hatırlamak İstemiyorum hiç…

“korkunun ecele faydası yok” diyordunuz biliyorumdoğru söylüyordunuz ama ben korkuyordum işteşimdi de öyle gene korkuyorum hatta ıstıraplar içindeyimüşüyorsun-üşüyorsunuz diye Isıtabilsem keşke siziellerinizi avuçlarıma alabilsem, sarılabilsem sımsıkı ikinize deattığınız her adımda elimdeki hırkalarınızı atabilsem omzunuzaGittiniz….

ne kadar güçlüydüm oysa siz varken dünyaya meydan okuyordumumurumda değildi kimin ne söylediği akşam eve döndüğümde dopdoluydu, bir telaş mutfağa koşar senin en sevdiğin şeyleri hazırlardım birkaç dakika içindeannemle birlikte yolumu gözler belki de özlerdiniz kim bilir…

ben ikinizi de mutlu etmek için çırpınır dururdumhatta iş yerime yakın marketlerden alış-veriş yapıp eve taşırkenepeyce kas bile yapmıştı kollarım…

gülümsediğini görür gibiyimserçeler ne zamandan beri kas yapıyor diyorsunserçe kadar canın var, atma diyorsunyine saçmaladım değil mi, bakma sen söylediklerimesaçmalamak iyidir bazenyani insanların en doğru konuştukları anaslında saçmaladıkları anlardır…

ben nasıl mıyım…? idare ediyorum iştebildiğinden farklı bir şey yok, emekli olmadımçalışıyorum hala, neden bu kadar uzattın derseninan ben de bilmiyorumçocuklarla birlikte yaşayıp gidiyoruz anlayacağın…

şikâyetlerimiz de oluyor elbet ara sıraben en çok sana ve anneme kızıyorumyarım bıraktınız, yalnız bıraktınız diyebiliyorum olağanüstülükler dışındabir gidenler bir de kalanlar olduğunubiliyorum da ne bileyimbazen katlanmak epey zor geliyor…

en çok neyi özledim biliyor musunsen daha başlamadan tabağından çorba aşırmayıbenim görmediğimi sanıp, salatana tuz atmaya çalışmanı



turşu kavanozuna hücuma geçtiğin o çocuksu hallerini özledim...

yine yaklaştı gittiğiniz gün…o zaman belki bu kadar güç bulamam kendimdebelki konuşamam, her şeyi anlatamam belki…şimdi de farklı değil…

kim tutuyor ellerinizden, yanaklarınızdan kim öpüyorkim okşuyor saçlarınızı bilmiyorumbizi, sensiz, bizi sizsiz bırakıp gittiniz yabunu hiç hak etmedik siz de biliyorsunuz...

25 Şubat 2015

Hatice Ak



.Gölgem ve ben

Gölgem ve ben

yine yalnız bir sabaha uyandıkbirazdan hüzün çıkınımızı alıpyollara düşeceğiz

ne birbirimizden ayrılacağızne de bütünleşebileceğizgün içerisinde senin boyunendamın değişecekben hep yerimde sayacağım

belki de uzun uzun yürüyecekbelki parkta vakit öldüreceğizhavadan sudan söz açıp, dertleşeceğiznerede olursak olalım, geçmişe dairbelki de güzel hatıralar bulamayacağız

ama olsun, ne diyorum biliyor musunpes etmek yok, uzanalım şöyle güneye doğrubir sahil kasabası, olmadı bir yaylaev bark olmasına da gerek yok

ister kıl çadır olsun tepemizdeister altımıza hasır serelimama çam ormanı ve temiz havaişte bunlar olsun mutlaka

hatta bir göl kenarı, çağlayan da olabiliriçinde yüzen kurbağalar, ördekler balıklarsazlıklarda kuşlar, su içmeye inenceylanlar, karacalar, kurtlar çakallarçadırımızın önünde taşlardan örme bir ocakçıtır çıtır ocakta yanan ateşte demlenen çay

gece düşünce üstümüzesırtüstü uzanıp, yıldızları seyredelimistersen dilek tut, bilirsin ben pek hazzetmemtuttuğum her dilek nasılsa hep hüsranla biter

bütün bunlara ilavearada iki lafın belini kıracağımızsağlam bir dostumuz olsun meselasen ve ben, ona bir yüz çizelimama sakın çık etme biraz merak etsin

haydi bakalım şimdi kalkma vaktihey sana diyorum, uyan artıkyeter bu kadar hayal âlemine daldığınbirazdan gün ışıyacaksen ardımda ben önde birlikte yürüyeceğiz



yapayalnız bir sabaha ve güneş bize ağlayacak

Hatice Ak



.Gönül

Dinler isen nasihattir bu sözümFazla havalanma inersin gönülDünya ölümlüdür, sakın kalp kırmaDört kollu tabuta binersin gönül

Fazla yüz göz olup, kırılma fazlaHiç görülmemiş ki yetinen azlaÖmrün geçirmişsen, nazla niyazlaBen ne yaptım diye sorarsın gönül

Dostluk bir ateştir, zordur tutmasıBirlik olup bir yürekte atmasıDil yarasından da olsa gitmesiSen kendi yaranı sararsın gönül

İnsanı kazanmak, mert yürek isterAllı pullu sözler, istemez astarErdemli biriysen sakınma gösterHata kimde diye ararsın gönül

Ne sen efendisin ne ben köleyimHataları affet âlim bileyimDurul artık yeter kurban olayımCoşkun akıp durma yanarsın gönül

09.01.2010

Hatice Ak



.Gönül niçin feryadımı duymazsın

Gönlüm niçin feryadımı duymazsınBaşıma sardığın bela bin beterKimi dalda bülbül, kiminde serçeNeden dallarımda hep baykuş öter

Öğüt verdim gene çekti başınıEğip gitti benden, gözle kaşınıGüllerle beklerken sevgidaşımıBeni dertten derde saldığın yeter

Günün şavkı vurup gelse odamaSevda yük mü olur seven adamaBir zamanlar yârdi şimdi yad amaBeni taştan taşa çaldığın yeter

Söyle o vefasız anmasın beniYoluna koymuştum bedeni canıMülk değil bu dünya herkese faniİlmeği boynuma taktığın yeter

Hatice Ak



.Gör halimi

Böyle mi olacaktı ayrılmak sendenNedir istediğin bilmem ki bendenBir tek tebessüme razıyken dündenŞimdi uzaklardan bak gör halimi

Değerlisin, pırlantadan yakuttanÇıksan da gönlümden saymam sakıttanKoştuğum limandın her beş vakittenŞimdi uzaklardan bak gör halimi

Kırılmadım darılmadım, zordayımÇok istedim gidemedim burdayımKucak kucak saygı size her daimŞimdi uzaklardan bak gör halimi

Hatice Ak



.Görde öyle git

Parça-parça olmuş şu yüreğimiAcımadan sen yak, yak da öyle gitMezar taşı diye bir ısırganıDikiver başıma, dik de öyle git

Gecenin yarısı uykum bölünürİçim kan ağlarda güler sanılırYüreğim çiğnenir turlar dönülürBirazda sen çiğne, çiğne öyle git

Kimisi taş sanır bendeki kalbiO da sırçadandır kırılır belkiNeyleyim dünyada mal ile mülküKırıver gönlümü, kırda öyle git

Yaralı bir kuştum kondum dalınaMeyletmedim dikenine gülüneİster ateşe at ister zulmümeAtıver dalından, at da öyle git

Sen söyledin sözü acıdı bedenNiçin kırılırsın, niçin ve nedenYıktın viran koydun hiç düşünmedenEserine bir gül, gül de öyle git

Sen ki göstermedin candan vefayıİsterim süresin her dem sefayıRabbim reva görmüş ise cefayıÇekerim ah etmem, gör de öyle git

Hatice Ak



.Görme istersen

Bende şu dünyaya geldim geleliYılda bir kez bile gülmedi yüzümNedendir bilemem eller darılırBir yanımda hasret, birinde hüzün

Aradım taradım yanıt bulmayaKimde satılırsa ondan almayaÇoktandır alıştım yalnız kalmayaBilinmez nedendir kimedir sözüm

Gurbet gurbet gezdim divane oldumAradım dermanı kendimde buldumKimi zaman açıp kiminde soldumIrmaklara döndü hep iki gözüm

Yüreğim ayazda dilim avazdaÇok cefalar çektim baharda yazdaDerman da kalmadı öz ile dizdeDeğiştiremem ki bu alın yazım

Kimim neyim bilme, sorma istersenYaralı yanımı görme istersenTanrı selamını verme istersenHep dik durur başım, eğilmez özüm

20.09.2008

Hatice Ak



.Gözemi geldik

Su birikintilerineÜşüşen serçeler gibiKâh, birbirimize sokulurKâh tüylerimizi didiklerdik

Kavgalarımız yaman olurduHer kavgadan sonraSımsıkı sarılırdık

Sabahları erkendenAynı pencereye koşarKöşe kapmaca oynardık

Cıvıl cıvıl seslereAlışmıştın senGül yapraklarınınSularını üstüneAtmakla tehditEderdim ben

Hatalarımız olsa daAffedecek kadarYürekliydik

Ne oldu bizeSöylesene can yarımGöze mi geldik

12.11.2010

Hatice Ak



.Gözlerin

hayal kuruyorum iştebir gün buluşursa gözlerinsana nasıl baktığınıfarketmediğin gözlerimle

hani olmaz yabir ihtimal karşılaşırsako zaman alır mısın benigözlerinin hapsine

ah koşulsuz sevdiğimgörebilmek için gerçeğikeşke bir anlık da olsayönünü bana çevirseydin

Hatice Ak



.Gözlerin doğunca gözlerime

Gün düşünce ufuktanZifiri karanlık olur yüreğimDüşlerim, zifiri karanlıkVe sonra gözlerin doğar gözlerimeBütün koyuluklar olur aydınlık

Bakışların sarar, yalnızlığımıSığınırım şefkatinin kollarınaSel olur gözyaşlarım durduramamGözlerin doğunca gözlerime

Sabahım herkesten erken olurBir güvercin konar penceremeSanki sen gelmişsin sanırımGözlerin doğar gözlerime

İşte yine baş başayız seninleHiç olmadığımız kadar vurgunHiç olamadığımız kadar yakınızVe bir o kadar hasret, o kadar uzak

Gözlerin doğdu yine gözlerime bakBilmem ki bu ayrılık acısıNe zaman son bulacak

18.11.2009

Hatice Ak



.Gurbet

Gurbette yuvasız kuşlara döndümSeni yakamadım ben kendim yandımGüneş kadar varken mumlara döndümBir de ilden ile savurdun beni

Nedir istediğin söyle bileyimİzin ver bir kere ben de güleyimKendi toprağıma gidip kalayımVampir olup her an soğurdun beni

Anadan babadan yardan ayırdınGittikçe arkamdan geri çağırdınGözün aydın yarım asır devirdinBu defa da yine kayırdın beni

Sana sitem ile ömrüm geçiyorUmutlar sır olmuş elden kaçıyorHazan bağım bana kucak açıyorTürlü cefan ile doyurdun beni

Yine de şükürler olsun cefanaAlışmadık akıl almaz sefanaÖmür biter sararlar ak kefeneHasretin narıyla kavurdun beni

Hatice Ak



.Gül ağacı

Yine aldandın bak,Neden acele ettinAçmak için,Üşüyeceksin

Oysa daha kıştıHem yağmur yağıyorKarda yağacak belki

Seninle;Aramızdaki benzerlikYüreğimizi,Çabuk açmamız

Her merhaba,Her sevgiyeNereden,Kimden geldiğineNeden geldiğineBakmadan

Sen baharı özledinBen sevgiliyiİnkâr edecek değilimÇaresiz ikimiz deBekleyeceğizHer zaman olduğu gibi

Senin;Daha yaşayacakÇok baharların olacakYa benimSonbaharım işte

BiliyorsunBelki de bu yüzdendirHer daim koşmalarımDüğümlense deHıçkırıklarımBoğazımda

Var mısın?Sen baharı ben sevgiliyiSerbest bırakalımSevmek değil midir kiSevdiğini özgür bırakmakElim erdiğinceYüreğim attığı süreceYanında olacağımKendine iyi bak

Hatice Ak



.Gülmüyor yüzüm

Bir sağanak oldum çağladım durdumHer gün senin için ağladım durdumUmmadığım anda, kalbimden vurdunNe yapsam teselli olmuyor özümHiçbir güzelliğe gülmüyor yüzüm

Mor çiçekler açmış yanı başındaGündüz hayalimde gece düşümdeAğardı saçlarım çok genç yaşımdaNe yapsam teselli olmuyor özümHiçbir güzelliğe gülmüyor yüzüm

Takdir-i İlahi yazdı fermanıHer yerde aradık derde dermanıAyırdılar candan can-ı cananıNe yapsam teselli olmuyor özümHiçbir güzelliğe gülmüyor yüzüm

Bayram olur herkes giyinir allarBana zehir olur tatlılar ballarKırıldı kanadım kalkmıyor kollarNe yapsam teselli olmuyor özümHiçbir güzelliğe gülmüyor yüzüm

Hatice Ak



.Gülü versen

Hatırlıyorum sen gülünceYanaklarımda güller açarBaharın tüm coşkusuna rağmenSen gülmeyinceBendeki baharlar hep kaçardı

Ne yollar yürüyüpUçurum uçurum kayalıklar geçmişYalınayak yürümekten parçalamıştıYaralıydı ayaklarımGene de sitem etmemiştim

Oysa derman olacaktın yaralarımaKâbuslarımdan çekip alacaktın beniHiç mi için sızlamadı, bırakırken ellerimi

Nedendir ey sevgiliBu kadar mı zordu, seni sevmekGülümsemek bu kadar mı kahrediciNedir direnmesi bu denli zor olan acıLütfen son kez gülümse, gülüver, gülü ver kiBitsin yüreğimdeki bu sonsuz sancı

Hatice Ak



.Gülümse biraz

Gözlerimi kıstıkça içine dolmaya çalışan güneşIsrarlı denemelerinden sonra başardı arzusunuBen de boş verdim direnmeye açıkçasıDaha kaç kere görebilecektim ki güneşin doğuşunu

Sonra birkaç kumru indi dereye, kimi ikiliKimi de yapayalnızdı, serçeler ve benim gibiHer gün aynı ağaçları görmek ve aynı yolu yürümekNe kadar mantıklıysa, yürüyordum işte öylesine

Tek derdim seninle özdeşleştirdiğimÇanak yapraklı, mor çiçekli papatyalardıHâlâ açıp açmadıklarını görmek içindi belkiTam umudumu kesmişken işte yine açmışlardı

Sabahın ayazına ve güllerin nazına inatDile geldiler bir an, dediler bak biz buradayızÜstündeki hüznünü bir kenara atGünlerdir yolunu gözlüyoruz, haydi gülümse biraz

Hatice Ak



.Gümüş yol

Bir zamanlar ürpertiler kuşatırdı, dört bir yanı,Deniz üstü sis, gökyüzü bulut, toprakta açan gelincikHer biri diğerinden ayyuka, her biri sere serpe, gencecik

Bir uğultuydu, yürüdü asırlar boyu, bir uğultuKendini arıyordu, henüz geç de değil ki, ay bir doğsaAydınlanacak karanlıklar, umuda kürek çekerken umutsuzluklar

Varsın kapılarını ardına kadar açsın yakamozlarİşte gene penceremde, hatta gözlerimin içindesinKaranlık da olsa hissediyorum, birazdan denizin üstündeGümüş bir yol açılacak ve dolunayla aydınlığa kavuşacak

Akşamüstünün sakinliğine henüz teslim olmadanBirkaç damla ışık dökülse de yürek havuzumaNe ben, ne de ırak bahçelerde açanMavi boncuklu dikenler etkilenir bu durumdan

Sanma sana gel diyeceğim, istersen gelGit de demeyeceğim ama olur da ben gelirsem anidenSakın sevgi ve dostluktan, aşktan söz etme bana

Sevmek, paylaşmak ve yürek koymaktır en olumsuz anlardaZaten anlayamazsın ya beni, gene de üstüne alma sözlerimi

20/06/2013

Hatice Ak



.Günahım boynuna

usul usul girerkendamarlarımdanyüreğimesordun mu

bahardagelincikler gibiaçamamasebep olurkenduygularımısordun mu

meltemlerkarıştırırken düşlerimiaklımı başımdanalırkennasıl katlanırbensizliğe diyesordun mu

üzüntüm sen oldungözyaşımda senderdim sen oldunher anımda senkör kuyulara attınarama, sorma artıkkayıplardayım ben

Hatice Ak



.Günaydın anne

Günaydın AnneSöze nasıl başlasam bilmiyorumSen yanımda olsan, çok daha kolay olurdu mutlakaGözlerimin içine bakar, duygu yoğunluğumu ölçerdin önce

Neşeliysem nazlanır, üzgünsem nazlandırırdınNe garip değil mi anne, biz bilmedik çocukluğumuzdaAnneler günü, babalar günü. V.s. V.sBizim için her gündü, anneler-babalar günü

İş güç ve yaşama dair mücadeleleriniz nedeniyleAkşamdan akşama, ancak görürdük yüzünüzüO da yemek sırasındaSofrada herkes tamam olsun isterdi babamAksi halde kimse ağzına lokma koymazdıCıvıltılar ve şakalaşmalar arasında beklerken

Siz sevginizi mahcup yaşardınız biliyorumAleni değildi hiçbir şeyinizHiç unutmam bir keresindeBabam elinde bir demet çiçekle gelmişti eveVe seni sormuştu nerede diye

Oysa evimizin her yanı çiçekti, gülmüştük babamaDeğişik bir şeydi, hatırladığım kadarıylaSonradan öğrendim Salep Çiçeğiymiş adıNadir bulunan bir çiçekmiş kırda bayırdaYani çok kıymetliymiş, şimdilerdeki adı ise Orkide

Bak işte gene beceremedim iki laf etmeyiBir de ağlamadan bir tek gün yaşamayıŞimdi, gene neyin var diyeceksin değil miHiç bir şeyim yok anne, sen yoksun çünkü.Sensiz-sizsiz ve Annesiz, neyim olur ki Anne

Mekânın Cennet, Ruhun Şad olsunAnneler Günün Kutlu Olsun Annem

08.05.2011

Hatice Ak



.Günaydın gözyaşlarım

kapalı bir hava yağacak gibiyine nefes almak zor geliyorgözlerim isyanda, bulutlarım yağmura gebedokunsam dökülecek yerleredokunmasam biriktirip boğulacağımağlama demiştin, ne olur ağlama

söz vermiştim ağlamayacağımakeşke tutabilseydim sözümüçok direndim ama başaramadım

kışlıklarına baktım bu sabahiçinde canlandın sanki bir anyanaklarını okşamak istedimhiç gitmemişsin gibigözlerinin içine dalmıştımsımsıkı sarılıpdoya doya koklamak istedim

sen gibi olmasa da hala duruyordu kokunsonra yerlerine yerleştirdim ve seni bu gün dedeliler gibi özledim, özledim, özledimyağmur yağacak bugün, sen çok üşürdünher adım attığın yere soba taşırdım peşinden

ya şimdi ne yapayım, nasıl ısıtayım senitüm bunları düşündüm bu sabahgünaydınım gözyaşlarım oldu buruk, kırgınsağanak, sağanak.

Hatice Ak



.Gündüz niyetine

aklıma takılan bir şey de yoktu aslındahani şu karaciğer sirozum da olmasadünya güllük gülistanlık gibiydikendimce ve kendimle mutluyum oysa

devlet düzenli olarak ödemekte maaşımıelhamdülillah sağlığımla da yakından ilgililojmanda ikamet ediyorum, yok kira derdimhâl böyleyken, Allah'tan daha ne isterim

gözlerimde, kuru göz hastalığı başlamışsaat başı döküyorum damlalarıbir yıl sonra o da iyileşecekmişbuna da şükür dedim, haydi hayırlısı

iyi de bunca memnunken hayatımdanuykularım benden hep kaçıyor… Neden?bu gece de uyku tutmadıdöndüm durdum kendi eksenimdebıkmadan, usanmadan, girdap misali

uykuya ne zaman daldım hatırlamıyorumbir gömlek, birde şalvar giymiştin aynı renkkamyon şoförüymüşsün, bir şeyler satıyordungörmediğimden ne olduklarını bilmiyorum

konvoy olmuştunuz,önde senbirileri daha vardı, geriden seni takip edenelinizdekiler her ne ise, satmaya çalışırkenyer kavgası başladı, korktum bu hengameden

iki gurubun arasında kaldım ya kalmasınagene de engel oldum, hadisenin uzamasınasen kötüleştin, kalp krizi geçirdiğini sanıpkollarıma aldım, sarsıla sarsıla ağlıyordun

ne kadar uyudum, onu da bilmiyorumhayırdır inşallah diyerek fırladım yerimdenama böyle düşler görerek uyumaktansaömür boyu uykusuz kalmayı yeğliyorum

23.09.2010

Hatice Ak



.Güneşim ol

yürürken bir başımıza kimsesiz kaldırımlardayağmur damlaları okşasın saçlarımızıüstünden atlarken su birikmiş çukurlarınseyret nasıl süzüldüğünü tepeden tırnağaumutlarımızın

ben şemsiye almamış olayım meselasen centilmence yaklaş yanımayanaklarıma düşen damlaları kıskanıpsor; ıslanmışsın şemsiye ister misin diye

sonra havadan sudan konuş birazdabu yağmurlu havada işin neydi dışarıdabeni nasıl ve ne zaman görmüş olabilirsindeğil miydin kalın bir perdenin ardında

bak kapandı hava, birazdan yine kar yağacak galibakaranlık biraz içimi burksa da ne gam, sen varsın yadünyamı aydınlatan, içimi ısıtan varlığınlahadi tut elimi sıkıca, hiç bırakmamacasına

güneşim ol, al cennetine, aydınlat ömrümüsıcaklığın, sevgin ve şefkatinle

16.12.2009

Hatice Ak



.Güneşim olsan, ıssızlığıma doğsan

inceden inceye tüten bir hasretbir özlem ki hiçbir şeye benzemezdoğduğum gün tanıdığım gündüöldüğüm de kaybettiğim gün olduayrılık acısı işte bilen bilirgüneş dökerse gözyaşlarınıbelki o zaman diner çakıl taşlarınındizlerde bıraktığına eş bu acı

/gökten kaçar gibi dökülen yağmur damlalarını getir gözünün önünebak, saklandı minik bir fidanın korunaksız ve narin gövdesineo da direnemedi bunca hoyratlığa ve ağırlığa, eğiliverdi ta yerlere/

/yakınında gördüğü bütün ağaçlar sapasağlam dururken ayaktaminik fidan alabildiğine ve acıyla hissetti yalnızlığınıderin-derin iç çekerek karıştırdı iki damla göz yaşını yağmura/

işte böyle bir gündü kendi içimde kayboluşumgene kabuğuma çekilmişaydınlık mı karanlık mı farkında değildimyani hiçbir şey eskisi değildine sabah yürüyüşündeki meltem serinliğine de güneşin iflah olmaz çekiciliği

daha dün gibi hatta bir saniye öncesio kadar yakın hani, ya da hafızam oyun oynuyordu benimleellerinde kır çiçekleri oturmuşsun kapımın eşiğine deo bildik babacan duruşunla, beni bekliyordun sanki

İşte böyle, bazen yıldız olurdun gökyüzündedüşlerimi süslerdinbazen ay ışığı olup penceremde beklerbazen bir çocuğunki gibi gözyaşlarımı silerdinbiliyorum yalansız, dolansız ve içtendi sevginellerimden tutarken ne kadar da şefkatliydin

ağlasam kahrolurdun, gülsem bayram ederdin,birazcık mutlu edebilmek içindi bütün gayretinsonunda yüreğimi, yüreğine kattınen büyük kötülüğü de böyle yaptınçok direndim, kendime inkâr ettim ama olmadıbütün suç delilleri senin lehineyken nasıl sevmezdim

/kırmızı yapraklı nar, pembe çiçekli elmanasıl da nazireler yapıyorlardı fidancığın halineyenidünya gel dedigel biriciğim yaslan benim gövdemeteslimiyet içinde yaklaştı o ağacagüvenle sarıldı sıcacık sinesinekim bilir belki de ileride, doğardı bir aşk bile… olmadı/

bana gelişin bir kuşluk vaktiydi



gidişin ise akşamın kör karanlığıbir yanlışlık oldu desek örneğinne bileyim işte, belki de bir yanlış anlamageçmişi unutsak, yeni tanışıyormuş gibi yapsak

bir seher vaktinde geliversengüneşim olsan, ıssızlığıma doğsanolmaz mı

08.07.2010

Hatice Ak



.Güneydoğuda akşam

Kiremit rengi saksılarındaİki garip fesleğenYa da reyhan mı desemAkşamın hüznüBirlikte yağıyor avuçlarımıza

Yorgun bulutlarSökün ediyorlar dağ başlarınaDöküldü dökülecek haykırışlarıSafran sarısı,Çöl kızılı ormanların dizlerine

Erik dallarından taşınırkenÜşüyen kuşlarMetruk binaların saçaklarınaKimsesiz kalır kaldırımlarAkşam vakitleri Güneydoğuda

Bir de cebinizde taşıyorsanızEvinizin kilidini,Tek duyduğunuz ses borulardan geçenKirli suların sesiyseKimse yoksa açılan kapının ardında

Hüzün sımsıkı sarılıyorsa boynunuza…Kime ne…

13.11.2014

Hatice Ak



.Günün kutlu olsun babam

Toplam dokuz,eğer hepsi yaşıyor olsaydıben yedinci çocuğundumhayat gailesi yüzünden belkibelki disiplinli olmak adınabirimizi kucağına alıp,hiç sevdin mi baba?Gözlerinle severdin, bilirdikbilirdik istemezdintaşa değsin ayağımız…

Yemez yedirir, giymez giydirirdinBir berber lüksün bile yoktu babaanam keserdi uzayan saçlarınıve nadir giyerdin hazır gömlekdon, atlet, fanilaHepsini anam dikerdi sanabizi adam gibi besleyipbüyütebilmek adına…

ben ne zaman doğmuştum baba?bilmezdin; dedim yahayat gailesi bu gibi bilgilerhep anamın akıl defterinde kayıtlıhaziran demişti anambolluk bereket ayıkısmetlisin kısacası…

sanırım birazda öyle babaAllah bu günümüzden koymasın geri.İlçeye çağırmışlar seni,Jandarmalar alıp evdenSuçun sabit görülmüşcezan, küçük cadınıkaydettirmemişsin nüfusadoğum günümü sormuşlarbirazda heyecandanhatırlayamamışsın…

Çok zeki bir adamdın biliyorumİlçeye gittiğin günü deyivermişsinOlmuş benim de doğduğum günAğustosun onbeşiOlsun be baba, ne değişirhaziran olmuş ağustos olmuşSen benim babamsın,Babalar günün kutlu olsun BABAMKeşke şimdi de yanımda olsaydın...

Hatice Ak



.Günün kutlu olsun öğretmenim

Fizik olarak iri kemikliGüçlü kuvvetli, biraz tombulcaYüreği güpgüzel bir insandıErişilmezdi, çok büyüktü çocuk aklımda...

Beş sınıflı bir derslikteOtuz kişiden mütevellitBir köy okulununÖğretmeniydi Aypirin hoca…

Ne zahmetler çekermiş bizlerdenBu dünya güzeli insan, şimdi anladımÖzel bir günü bile yoktuO zamanlar kutlayamadım…

Kırk yıl sonra da olsaHiçbir şey için geç değildiİyi ki vardın, ellerinden öpüyorumÖğretmenler günün kutlu olsunSevgili Öğretmenim…

24 Kasım 2009

Hatice Ak



.Güvenmek Sana

Hani BazenBulutların üstündeHisseder ya kendini insan,Sonra yavaş-yavaş, bir damla suBir tüy gibi, döne-döne düşer yaSarılır ya toprağa veya bir yaprağaİşte böyle bir şey, güvenmek sana

Hani bazenTomurcuk bir gülüKoparmakla, koparmamakArasında gider gelirsin yaSonunda bırakır kıyamazsınİşte böyle bir şey, güvenmek sana

Hani bazenBahar sabahlarıÇimlerin içinden geçerkenIslanır ya ayakuçlarınSerin, serin okşar yaYüzünü hafif bir rüzgârİşte böyle bir şey, güvenmek sana

Hani bazenSusuzluktan kurur yaDilin, damağınO an gürül-gürül yatağına sarılanBir şelale düşlersin yaBir ferahlık sarar ya bedeniniİşte böyle bir şey, güvenmek sana

Hani bazenBir bebek tutar ya elindenBilmediği, tanımadığı biri olduğunuTutup elinden, yaslanıp göğsüneHüzünleri sere serpe koyuvermekİşte böyle bir şey, sana güvenmek.

09.08.2009

Hatice Ak



.Güz Sancısı

Ben yorganı sıkıca bürünürkenServilerin hışırtıları daha bir duygusaldıBahçedeki fasulyeler ve kabakların rengiYeşilden kavruk sarıya dönerken yaz ağlarDemir alırdı yazdan güz mevsiminde bağlar

İs kokulu şırahaneleri arılar istila ederdiVe gözleri zeytin karası çocuklar bizlerBir bilseniz güz düşlerimiziHani okulların açılma mevsiminiSiyah kumaştan önlüğümüz dikildi miDeğmesindi keyfimize kimsecikler

Hayatta mı bilmiyorum, erkek elbiselerindeTerzi Süleyman efendiydi işin erbabıKızlarda benim yengemNe güzel yakışırdı ellerine iğne-iplikNe yüce gönüllüydü güzelliği destandı dillerde

Yani bizim güz sancımız farklıydı sizdenSiz dediğime bakıp da alınmayın gizlidenKıt kanaat geçinen öz be öz köylüyüz yaSiz-biz dememdeki ayraçlar bu yüzden

Kurşun kalemlerin, kitaplarınDefterlerin kokusu yok mu?Nasıl çalardı düşlerimiziÖnceki yıldan kalanlar da dahilZiyan etmezdik tek bir sayfasını.

Okumak güzeldi-güzeldi deBiraz da işten kaytarmak mıydıSevinçlerimizin asıl sebebi acabaNeden böyle özlemle beklerdikOkul zamanını bilmem kiOysa kışlık erzak, odun kiralık evDert, dert üstüne tekmili birden gelirdi

Anne özlemini de ekleyin üstüneŞaşırdınız değil miAnnelerimiz köyde okulumuz ilçede idiHızlı yürüyene bir günlük yol, ilçeyle köy arasıBir de küçükseniz, Mevla’m yardım etsinBol bol gözyaşı dökerKavuşacağınız günü iple çekerdiniz

İşin bir de sabahçılık yanı varAyazda aç bilaç yollara düşmekSorsam ayıp mı ederim acabaSizin çocuklarınız kahvaltılarınıKaç kere kendileri hazırladılarBana sormayın



Hiç tok karnına okula gitmedim ki.

Karnımın açlığınıHep beynimin doymuşluğuyla bastırmaya çalıştımŞimdi sizler hep eylülden dem vuracaksınız bilirimHazandan, hüzünden, sevdadan, aşktan yaO da gerek elbet, hepimiz insanız nihayet.

VelhasılBu mevsimde varsın diğer kalemler hep aşkı yazsınHep sevdayı, hep hüznüBenim kalemim deOkumaya bir türlü doyuramadığım ruhumu

Sahi neydi konu ….?

Hatice AK-03.09.2013

Hatice Ak



.Güzel Dost

Uzaktan uzağa gelir selamınGönüller fetheder bir tek kelamınGüzellikler dolsun gönül âleminHerkese güzel der kendi güzel dost

Gönül ister ise aşılır dağlarÖzlem pınar olur durmadan ağlarSevgi; yağmurlara karışır çağlarKime can diyorsa can olandır dost

Hafifler yükümüz paylaşmak ileNe özde ne sözde bulunmaz hileSevgisi, saygısı benzer ak güleSedası kavrulmuş gönlü güzel dost

Ne yönden geliyor bilemem sesiAziz olsun her dem bahtı yuvasıDostluk, kardeşlikte hasların hasıHüznü bal eyleyen, can olan, can dost

Hatice Ak



.Güzel günler hatırına

Güzel gemiler kiminiz kırmızı, beyazdı kiminizBugün hangi giz’in arkasında saklısınızHangi tül örttü mahreminiziBulutlar uçuşuyor bahçelerinizdeAkdeniz’in hangi incisindesiniz

Görmeyeli kaç ezan sesi duyulduKaç mintan eskidi özleminizleGün battı, ay doğdu, yakamozlar kıyıları vurduKi; güpegündüz rüyalar bahşetti eşgaliniz

İlmek ilmek sevginiz örülmüşken yüreğimdeIssız mı kalmalıydı böyle, yağmur yağıyor diyeBinbir renkli şıpırtılar inlerken kulaklarımdaSarhoş rüzgarlar mekan tuttu gözlerimde

Gökyüzünü hiç sormayın, delirmiş adetaGümbür-gümbür kıvılcımlar salıyor üstünüzeBugün neden masmavi değilsin AkdenizNiçin kara gölgeler düşürdün ak-pak yüzüne

Haydi Akdeniz gülümse bana, yola çıkacağımGitmeden ben, bir kerecik gülümseGöster gemilerini, benden gizlemeSen ve gemilerin, birlikte gülümseyin yüzümeŞimdi değilse bile, yaşanacak günler hatırına

Hatice Ak/22.10.2015

Hatice Ak



.Hadi çocuk olalım

bak ne düşündüm sevdiğimgel bu gece bir kaçamak yapalım seninleörneğin çocukluk yıllarımıza dönelimoyunlar oynayalım, boş verelim gamakedere ve hüzüne, bırakalımkendi kaderlerini yaşasınlar...

istersen, yani sende istersen,çıkalım sokağa yıldızlar toplayalımgökyüzünden bir bir,ya da kumsala düşmüş yakamozlaryapraklarda uyuyan çiy damlalarınınüstünü örtelim mesela, üşümesinler...

sokakta gördüğümüz kimsesizkedi ve köpekleri besleyelim birdekuşlara yem atalım, parktan çiçek çalalımsahi ister misin, üstüne üstlükbekçiden azar işitip üzülelim...

sonra yaptığımız bunca çocukluk içinsen bana omzunu ver sevdiğimnem bile istemeden buluttanoturup bir güzel ağlayalım mı..?ne dersin...Benimle ağlamak ister misin?

31.05.2009

Hatice Ak



.Hakim bey

Bir sır gibi geldi gönlüme daldıBeni akıl almaz düşlere saldıTerk ederken bile yüzüme güldüBu densizden davacıyım hakim bey

Bazen yıldız oldu göğe tırmandıBazen bir giz oldu yürekte yandıBazen bir çiçekte dalda canlandıBu densizden davacıyım hakim bey

Bir gün güneş oldu, başka gün bulutKoşturur atını tanımaz hudutGücün yetiyorsa bakalım sen tutBu densizden davacıyım hakim bey

Bazen nazlı bakıp, bazen kaş çattıBazen kafa tutup aylarca gittiHer kime geldiyse derbeder ettiBu densizden davacıyım hakim bey

Bunun adı sevgi sorma hakim beyAzıcık cezalar verme hakim beyEğer mümkün ise sürgüne gönderBu densizden davacıyım hakim bey

Hatice Ak



.Hakkını helal et usta

Hani sen gülünce diyordun ya ustaküçük bir çocuk bağdaş kurar yüreğimekıpır kıpır olurum sığmaz içim, içime

Hani sen ağlayıncafırtınalar kopar yüreğimde diyordun yaartık ağlamıyorum be usta, alıştım galibasen gibi ben de öldürdüm, yüreğimdeki senikesin çözümmüş, bunu da öğrendim sayende

Hani sesini duyunca diyordun ya ustabütün yorgunluğum gider, kuşça hafiflerimsarılır birkaç kelimeye, örterim geceyi üstümehayalini bulutlara asar, bir yıldıza takılırımmasal ülkesine sererim minderimi öyle yatarımboş ver be usta,bunların tümü laf kalabalığıpaha biçilir mi hiç onca paylaşılanlara

Hani dostluk diyordun ya ustaher söyleneni doğrudur sandımtek doğru, insanın kendi doğrularıymışkusur sayma be usta, usta da olsanzaafların yüzünden sen de yanıldın

Neden diye hiç sordun mu be ustaben seni ne çok sevmiştim oysayine de seviyorum kendi dünyamdamasumca, karşılıksız, ıssızca ve dostçaanla be usta, güneş balçıkla sıvanmazhaklı-haksız mutlaka çıkar ortaya

Ellerine tutunmuştum be usta, yüreğine belki de,hani tuttuğum eli bırakmam demiştin yainanmıştım sana ve kardeşçe bir sevgiydi bizimkisişimdi her ne kadar yıpratılmış gibi olsa da, her zamantebessümle yad edeceğim dostlarımdan birisin dene olur ne olmaz, yine de hakkını helal et usta

11.11.2009

Hatice Ak



.Halim harap

Aklım ermez bu dünyanın işineBazen hayal ile bazen düşüneÇevreme baktıkça döndüm şaşkınaBu yüzden halim pek harap efendim

İyilik edenler bulsa iyilikMenfaat olmasa kalksa ikilikSağlansa özlerde yürekte birlikBu yüzden halim pek harap efendim.

Bir adım gelene on adım vardımBelki de incittim, üzdüm ve yordumYalnız hak’tan daim dilerim yardımBu yüzden halim pek harap efendim.

Hatice Ak yazar, yazarken bozarBazen mahzun olup, üzülür gezerBir anlayan çıkmaz herkesler bezerBu yüzden halim pek harap efendim.

Hatice Ak



.Hangisine yansam bilemedim anne

Hangisine yansam bilemedim anne...

acılar insanı olgunlaştırırmış....laf....! ! ! !

acılar insanları olgunlaştırmıyor yaşlandırıyor,en çok da öldürüyor...bahçede başıboş kalmış dönel fıskiye gibine yana dönsek acı fışkırıyor yüzümüze...

İnsanlık nereye gidiyor, suçlu kim bilmiyorum anne....sen olsan muhakkak bir cevabın olurdu....benim yok anne...

sabah evden çıktığımda toz yağıyordu bulunduğum şehrin sokaklarınagökyüzünün penceresi ince bir tül gibi bulut kaplıydı ama yağmur yerine tozyağıyordu...üzerimizi örtmek ister gibi...

şehrimize toz, yüreğimize köz yağıyor anne....

Hatice Ak



.Hani demem o ki

hani dağlarda olur ya belki bir kaya duldasındarüzgara tutunan bir avuç toprağa meyletmiş gelincik gibi

ve rüzgar estikçe ürken, arılardan sakınan bir papatyanınmasumiyeti kıvamında bir şey midir bu sevgi denen

vardır mutlaka her şairin yüreğinde bir zerre, olmalı daaksi halde ne kahve molası kurtarır onu, ne de çay sefası

her anlamda masum olmalı sevgihani demem o ki cancağızım, o sende ne kadarsasen de onda o kadarsın.

ne demişti usta, “ne kadar seversen, o kadar sevilirsin”

Hatice Ak



.Hani milletin efendisi olanlar

Bilmem ki kaç modeldi Bedford marka bir kamyondune üstünde çadırı ne de tutunacak istinat duvarı vardıher sabah erkenden yola çıkılır, öbeklenirdi insanlarbelli noktalarda erkekli-kızlı kamyonu beklerlerdi…

yollar soğuk, yollar ıssız ve yaşam biçimi olsa da acımasızgüller açardı yanaklarda, başlarda al yazmalar ayaklarda kara çizmelerve kat kat çoraplar. Ay ışığı fenerleriydi, yollarını bulduklarıarada bir sebepti irkilmelerine kurt ve çakal ulumaları…

zordu yaşam anlayacağınız, onların mücadelesi daha doğmadan başlaranaları da bilmez ehli-keyif nedir, yerilmezdi aşlar, erik istemezdi canlarnaz da edemezlerdi erlerine, görevleriydi her yükü taşımakkarnı sıpadan, sırtı da sopadan mahrum edilmezdi büyük lütufdu yani…

Ya babalar; babalarımız…!filtreli sigaralardı en büyük lüksleri, kıymazlardı ya içmeyetabakalara doldururlardı Tekel fabrikalarında paketlenmiş tütünleribirde kendi emekleriyle ve jandarmadan gizli yetiştirdikleri kaçaklarısararlardı üzeri Arap harfleriyle yazılı kâğıtlara, dumanı dersenizvapurları kıskandırır yoğunlukta...

Kimi beyinden yoksunların yaktıkları ormanlar sil baştan dikilecektir deher birine zimmetlidir eşek yüküne eş çam fidanlarıyla dolu tahta sandıklarbir düzen içinde, özenle ekerler fidanları, orman ve yeşille büyüdüklerindenfazla cazip değildir ya, okul masraflarına bir nebze olsun katkıları…

Orman idaresinden alacakları üç beş kuruşçok paradır aslında yokluk içinde olanlaradüşerler yollara yarı uykulu ay ayazındaırgattır onlar, köylüdür, bilirsiniz iştehani milletin efendisi olanlar demişti ya Ulu önder Mustafa Kemal…

İşte onlar....! ! !

29.01.2010

Hatice Ak



.Hani olmaz ya

Olmaz yaOlurda bir gün düşersem aklına

Hiç tereddütsüz gel, gel amaYalnız yüreğini getir

Olmaz yaBir gün olur da özlersen

Hiç düşünme nerededir diyeTerk ettiğin azap çölündeyim

Düşünmeden gel, hesapsız kitapsızHani olmaz ya, belki

2013

Hatice Ak



.Hani sen vardın

Hani sen vardın, güneşle birliktesabahlarıma ilk gelen.

Hani sen vardın, çalışma masamı,çiçeklerle süsleyen.

Hani sen vardın, beni uzak bahçelerden,gizlice izleyen.

Hani sen vardın, yüreğim kadar dost,bendeki ikinci ben.

Hani sen vardın, biraz geç kalsam,sitemlerle bekleyen.

Hani sen vardın, bir gün görünmesem,özlediğini söyleyen.

Hani sen vardın, türlü renklerinle,beni güldüren.

Hani sen vardın, seni seviyorum,sevgimlesin diyen.

Hani sen vardın, ben yokken de amabenim, hiç senim olmadın ki sen.

Artık sen yoksan ve hiç olmayacaksan,bende olmam, ben olamam ki ben.

29.10.2009

Hatice Ak



.Hani soruyordun ya

bir pencere açılır seyre dalardı gözlerimuzaktan uzağa şekiller çizersevdiğim imgelerle süslerdim yüzünüiçimdeki heyecanla hep sana gelmekhep seni yazmak isterdim

saklamazdım sevdiğimi hep söylerdimseviyorum demek de yetmezdi bazengöstermeliydim sevgimi ve görmeliydimsevildiğimi

perde kapanınca merak edilirken ardında kalanresimler ayan beyan çıkınca ortayakayboldu gizemler, bitti perdedeki gölgeye ilgilersıradanlaştı bütün sohbetler, azaldı merhabalar

meşguliyetler de birden bire arttıhatta selam vermek lütuftan sayıldıdost olarak taçlandırılan sevgi masalıhüzün ve hazin bir ayarla sonlandırıldı

hani soruyordun ya iyi misin diyeiyi olmasam bile, merak etme sen beniartık biliyorum duygularımla baş etmeyikısacası hayattayım, öyle yada böyleyaşayıp gidiyorum işte

27.10.2009

Hatice Ak



.Hani söz vermiştin

Hani söz vermiştinSen git demedikçeGitmem demiştin...

Anlıyordun beniÇözmüştün yaniTüm düğümleri...

Her sabrın bir sınırı varmışSevginin rengi, çeşidiUyuşmadı bizimkisi...

Olmadı;BaşaramadımDipsiz kuyulardanÇıkmayı...

Oysa;Senden öğrenmiştimÖğretmiştin sevgiyiKırmadın, İncitmedin...

Tam çıktım derken dışarıBak gene başa döndümSen bırakınca elimiDemirden kabuğumuYeniden örtündüm

Hatice Ak



.Hava durumu

Birazdan;şehrin sokakları alabildiğine canlanacak,menzili sana doğru bir bulut, çıkacak yola,haydi sevdiğim, çık sen de sokağa,o bulut var ya, içinde kar taneleri saklayan,işte o bulut, ha yağdı ha yağacak...

Birazdan;bir güvercin havalanacak yüreğimden,kanatlarında sevgi yüklü,özlemler biriktirmiş dilinde, türkü türkü,dinle sevdiğim, sana ulaşan her ses,ve her nefes, biraz ben,biraz sen ama hep biz yüklü...

Birazdan;güneş doğacak, tan ağardı sevdiğim,gene nöbetlerdeyim, sen gelsen örneğin,sabah mahmurluğuna mütevazı bir sofra kursam,karşılıklı oturup, aşkı yudumlar gibi sen kahveni,ben çayımı yudumlasak, terkibini sorma fincandakinin,biraz sihir biraz marifet ama hepsi “biz”den ibaret...

Birazdan;kar yağacak sevdiğim, ben bir kar tanesiyim,saçlarına değil, omzunada, avuçlarına hiç değil,tam ortasına düştüm de yüreğinin erimek üzereyim,izin verme yok olmama sar sarmala, koru beni desem,ne cevap vereceksin... üşütmeden koruyabilecek misin...

Hatice Ak



.Hep üşüyeceğim

bir düştünhiç uyanmak istemediğimçorak gönlüme konupkelebekler uçuşturdungelincik tarlalarında koşturdun

bir elinde sevgidiğerinde aşk iksiri tuttunöyle sevdirdin ki kendinibeni asırlar boyu uyuttun

şimdi acı bir çığlık oldunseslensem duyar mısınbak yine akşam olduhangi kuytuda yağsınyağmurlarımüşüyor ellerimtuz-buz hayallerim

sensiz ısınabilir miyim benyaz da olsa, kavrulsa da yüreğimsen benden uzaklardaykenben hep üşüyeceğim

Hatice Ak



.Hep yanımdasın

"Sen gideli bin yıl olmuş gibiZaman ne çabuk geçiyor değil mi"

Aynı işyerinde çalışıyor, aynı evde yaşıyorumKıyafetleriim, ayakkabılarım hepsi aynıSaçlarımı yine aynı renge boyatıyorumKısacası hiçbir şey değişmedi gittiğinden beri

Ağlama nöbetlerim seyrekleşti birazİlk zamanlar daha zordu katlanmakKokun, ayak sesin, mahzun bakışınKısacası baktığım her yerde seni aradımEllerini, sesini, nefesini, her şeyini

Yokluğun çok acıtıyor nasıl anlatsam sanaMutsuz ve umutsuz uykulara dalıyorumYüreğimi avutmak öyle zor kiHep sana gelmek istiyorum, sımsıkı sarılmakBebeğim diyerek uzun uzun bağrıma basmakSonra da arsız bir çocuk gibi nazlanmak

Sensizlikte günlerim hep böyle geçiyorAma biliyorum, görüyorsun beniHissediyorum sen hep yanımdasın

Hatice Ak



.Her sabahı başka güzel Silifke

Üstünde kalen var sana bir siperYetişir ovanda güzel çileklerBütün özelliklerin görmeye değerHer sabahı başka güzel Silifke

Cennet-Cehennemin dünyada şandıYazın sıcağına yandı ha yandıTaşucunda Kâğıt Fabrikan vardıHer sabahı başka güzel Silifke

Susanoğlu Boğsak dolup taşıyorTatile gelenler burda yaşıyorFolklorunu bilen hemen coşuyorHer sabahı başka güzel Silifke

Geceleri poyrazından durulmazNerden coşar gelir Göksu sorulmazNe kadar gezse de insan yorulmazHer sabahı başka güzel Silifke

Yörük çadırında yoğurt çalınırEkibine bir eş tutsam alınırOyunların tüm dünyada bilinirHer sabahı başka güzel Silifke

Simgen keklik oldu nice zamandırDünyan sonsuzluğa düşülen handırSeni çok özledim hasretim söndürHer sabahı başka güzel Silifke

26.06.2007

Hatice Ak



.Hiç düşündünmü

“Hiç düşündün mü Begonviller üşür mü diye"

Hatırlar mısın nasıl tanışmıştık seninle, hangi gündü hangi saatTamamen rastlantısal bir şeydi, aklımda kaldığı kadarıylaOrtak yanlar çoğaldıkça sanırım sıkça yaşanıyor bu olaylarÖlürcesine sevdalanmalar, onsuz-sensiz yapamamalar…

“Sonra tanışmalar, küçük küçük meraklarBir bağ kuruluyor, ardından gelen özlemle aramalarBir de alışkanlık halini alınca, daha bir pekişiyor yakınlaşmalarYaşanırken rüya gibi, birden bire kesiveriyor tüm güzelliklerimesnetsiz ve anlamsız tartışmalar”

Çöktüm bir duvar dibine, ölçüp biçtim enine boyuna, inceden inceNeyimdin benim, ne kadardı hayatımdaki yerin ve ifade edilişinHerşey bir kurgudan mı ibaretti, hatta seni seviyorum deyişinOysa böyle gitmezdi bu oyun söylemiştimSense; benim için vazgeçilmezimsin demiştin…

Bir zaman uçuşup durduk kırlarda el ele, o çiçek senin bu çiçek benimŞiirlere konu ettik kokularını, güzelliklerini işledik sevgiyle neşe içindeBaşını sonunu olurunu, olmazını bir de ayrılığı getirmedik aklımıza bileNe kadar gerçektik, var mıydık yok muyduk, her şey öyle güzeldi kiAn geldi, bitiverdi sevda sandığımız, şaşılacak biçimde biz anlayamadanŞimdi fırtınalar kopuyor şiirlerimin satır aralarından...

Bir tutkuydu bendeki sen, yüreğimi de alıp gittin giderkenSensiz doğacak her güne, binlerce kez isyan ediyorumVe en son görüşmemizden kalan yürek yaralarımla birlikteSeni hayatımdan tamamen silip atmaya çalışıyorum amaSensiz olmuyor, unuttum demekle hiç bir şey unutulmuyor...

09.08.2010

Hatice Ak



.Hoş geldin dünyama

Tesadüfen çıkmış iken karşımaTutkum oldun şimdi dönüp baksanaBazen keder verip bazen yaksan daHoş geldin dünyama hoş geldin gülüm

Gülmek ve ağlamak seninle güzelSevgide aranmaz hiç mesafelerŞu garip yüreğim olmuşken gazelHoş geldin dünyama hoş geldin gülüm

İnsanca bir sevgi bendeki sanaBaharla can kattın inan canımaBir güneş misali doğdun günümeHoş geldin dünyama hoş geldin gülüm

Gecem sana hasret günüm sen oldunSeher yeli gibi gönlüme doldunBir anlayabilsem bende ne buldunHoş geldin dünyama hoş geldin gülüm

Hatice Ak



.Hüzünlü şiirlerim

İlk hangi şiirdi okuduğum bilmiyorumBelki çocukluğumda 23 Nisana yöneliktiBelki gençliğimde Atatürk ve Devrimlere

Ne zaman ve kime hayrandım fikrim de yokAma şiir yazmaya ne zaman başladığımı,Çok net hatırlarım.

19 Mayıs Gençlik ve Spor bayramıydıGençliğe hitabe bana verilmişti metin halinde,Oysa gerek var mıydı ki kâğıttan okumaya

Ezberimdeydi noktasına, virgülüne kadar,Ya İstiklal Marşı, ezberinde bulunduranKaç kişi çıkar sizce, hece ölçüsü var mı?

Kaç beyitten oluşmuştur veya kaç dörtlükKırkbir beyit, dokuz dörtlük ve bir beşliktirVe hepsi de ezberimde...!

Hatice Ak



.Issızlıktır aşkın gamzelerine düşen

Gün ışığı yazdan kalma oburluğuylaArsızca emerken doğayıBir ıssızlık var bu günSebebini bilemediğimSus pus bir bahçeKuşlar uçuşuyordu, isteksiz ve sessizce…

Gelmişken kış günleriOnca nebatat hazanı yaşarBir intikam perisi gezinirKendine matuf ihtişamıylaKış güneşinden gebeÇiçekler açan ağacın dallarında…

Küçük deredenAkan sular da durgun bir o kadarAnlaşılan o kiNeresinden bakılsa serseri bir hisVe bir boğulmuşluk var İs, toz ve duman kokusuyla yoğrulan havada…

Yürekte güzVe düş yanıkları üst üste gelinceSevda denilen mevhum paramparçadırBir yerlerdeki şiddetli patlamalar neticesinde…

Sözün özüİstenç dışı da olsaSevginin yerini gurur aldığındaSonuç getirmez çabalamalarZifiri bir ıssızlıktırAşkın gamzelerine düşen...

03.12.2010

Hatice Ak



.Işığım olurmusun

Yolumu kaybettiğim anlardayımÖlesiye muhtacım sanaFazla değil, bir kahve içiminceIşığım olur musun

Hatice Ak



.İhanet

tut ki sevmedin beni, özlemesen de olurhatta hiç durmadan sitemler etsen desenden gelen her sitem, sevgi nağmeleridirbilirim sitem, sevgiden gelirama gitmeliydim, sevmediğimden değilinan çok sevmemdi gitme nedenim

doğru olanı buyduyoksa temelli kaybedecektim senigiderken mutlu mu oldum sanıyorsuno gün den beri kor gibi yanar yüreğimdinmedi çağlaması, birer şelale oldu gözlerimher kimin yüzüne baksam, seni görür gibi olurbaşımı önüme eğer yürür giderim

bir bilsen kopan fırtınaları içimdeoysa kırk ikindi yağmurları gibiusul usul yağmıştın yüreğime

unutmak istedim sana ait her şeyiçık git yüreğimden demek ama yapamadımne yüreğimden söküp atabildim ne de unutabildim

sel sularına kapılan dal çaresizliğindeyimnasıl anlatsam ki sana doğru sürüklenişimidindiremediğim bir sızı bu dayanılır gibi değilvolkanlar patlıyor yüreğimde, tarifi mümkün değil

sadece seni ve sadece sen olduğun için çok sevmiştimvarlığını bilmek bile yetiyordu hayata tutunmamaduyamasam da sesini, göremesem de yüzünühasretler büyütsem de çocuksu tebessümünebendesin, benimlesin, benimsin....... diyemedim…diyemedim....diyemedim...................bu da yüreğime en büyük ihanetim...........

27/05/2011

Hatice Ak



.İhtilal

Akdeniz’in bakir ve fakir kıyısındabir kum tanesiyimne el değmiş yüreğimene kimse dokunabilmiş gönül telimeyıllar boyu umutla beklediğimşüphesiz sendin sevdiğim

bir zakkum ağacının gölgesine sığınıpher gündoğumunu nasıl beklediğimiyani gözlerin değince kuytularına gözleriminnasıl aydınlandığımı anlatsamdinler misin

dalgalar boyunca uzandımtutuverecek kadar yakınsın ellerime kimi zamankimi zaman hayal dünyamı bile zorlarken uzaklığın

biliyorum aslındatüm bunlar hayal dünyamın oyunlarıve biliyorum oysabana, benden daha yakınsın

olur da kirlenirsem hoyrat bir sel akışındayıka, pakla coştukça coşan şefkatli dalgalarındaişte seninimal yüreğinin içine ve beni sevdiğini söyle

bazen deli bir rüzgârdır esenbir deli rüzgâr ki; güzelliklere düşmanesme rüzgâr ne olur, yıkma umutlarımıkalelerim kumdan…bu hızla esersenbütün düşlerimin sonu olacak hüsran

umutlarım hep senli, hep senden yanapeki neden uykularımda yoksunbir bildiğin var elbet, uyanır diye kıyamıyorsun

ama uyandım bakkumsala serpilmiş gönül bahçemizdeyimsana sunmak için kır çiçekleri derledimtüm yasaklara çizgi çekip bu gün ihtilâl yaptıvarlığımı ömrüne adayıp, önüne serdi yüreğim

14.06.2010

Hatice Ak



.İlk adımı sen at

Bütün ağaçlarYeşile ve ala boyandıÇiçekler olgunlaştı meyveye durduSen hâlâ kıramadın kabuğunu…

Haydi, biraz gayretKapat bütün sekmeleriYeni bir pencere aç kendineUçsuz bucaksız gökyüzünde…

Gönlünce kanat çırp kuşlarlaKötülük gelmez hiçbirindenKorkma sevmekten sevilmekten…

Vakit hazan bakNe kadar ömrün var yaşayacakBu günden tezi yokYeni bir hayata başlayacak...

Sev sevebildiğin kadarSadece sana aitVe senin bu hayatTut ki yeni doğdunİlk adımı sen at...

Hatice Ak



.İnsaf edin hakim bey

Ne bir bağa girdim ne de bağ-banaİnsaf edin ben masumum hakim beyCanım şimdi çıksın yalanım varsaİnsaf edin ben masumum hakim bey

Ne kimseye çattım, ne çalım sattımDost dedikçe düştüm çamura battımHüzünlerle şu gönlümü donattımİnsaf edin ben masumum hakim bey

Hükmün peşin geldi üzüldüm bunaBu kadar az mıydı inancın banaNasıl anlatayım derdimi sanaİnsaf edin ben masumum hakim bey

Kopardım seninle dostluk bağımıİyileştiremem yürek dağımıHem solumu kırdın hem de sağımıİnsaf edin ben masumum hakim bey

Mertlik yürektedir, değildir tendeSevginden hiç eser kalmadı bendeVersinler hesabı günü gelendeİnsaf edin ben masumum hakim bey

23.01.2009

Hatice Ak



.İnsan olmasam

Neden unutamıyorum kiNeden baktığım her şey kömür karasıNeden bu denli ağrıyor sol yanımAç-susuz kalsam ne bileyim işteÇeksem elimi eteğimi dünyadan

Bir kaşığında bile boğulurken insanOnlarca kaşık, tonlarca suVar gücüyle doldururken kömür ocaklarınıYanmasam, sırtımı dönsem, kaçırsam gözlerimiKör - sağır olsam, üzemese beni hiç bir şey

Peşimden sürüklenenSokak çocuklarını görmesemGözlerini okuyamasam, anlayamasam dillerini“O yüzme de bilmez, nasıl çıkacak suyun içinden”diyen annenin çığlığı düşmese yüreğimeİnsan olmasam...

17.11.2014

Hatice Ak



.İnsanlık hali

Sağa sola bakınıpBari bu derdim yokmuş derkenDüşecektim az kalsın...

Neyse ki tecrübem yoktuBen anlamadan ne olduğunuGeldiği gibi gitti...

Yalnız sevgi kaldı gerideO da kalmasa iyiymiş ya İnsanlık hali işteOldu bir kere...

24 Eylül 2012

Hatice Ak



.İntizar

Bir mektup göndermiş, ahu zar diyeDost olmuşum, olamadım yâr diyeHalim arz eyledim, yaram var diyeSelam salmış, gönlü hoş olsun demiş...

Elâ gözlerine, bir dem yaş dolmuşSevgi dediğimiz, canda yük olmuşDuydum, beti benzi sararmış solmuşYeri yurdu hepten, kış olsun demiş...

Bedbaht ettim artık, soldurdum seniBir olmaz uğruna öldürdüm seniHayalin avutmaz, duysam sesiniUykularda kaldım, düş olsun demiş...

İntizar etsem de, suçu yok demişKusur bende idi, hatam çok demişİster beraatım ver, ister yak demişBaşka yâr severse taş olsun demiş...

18.05.2010

Hatice Ak



.İpin ucu

Kapattı gözlerini Bıraktı kendine uzanan Ellere kendiniTemkin de tedbir de Kâr etmedi hani

Attığı adım nereye varacakHiç düşünmediYaşamak istiyorduVaat edileni yaşamak

En başından bilmeliydiYüreğe gölgesi düşse sevdanınBilmeliydi, akıntıya kapılıpSağa sola çarparakSürüklenecek

Bilmeliydi amaKaptırmıştı bir kereİpin iki ucu varsaBiri kendi elindeydiBıraksa düşecekti sevdiği

Yapamazdı, yapmamalıydıGittiği yere kadar dayanmalıydıİbrişimden bir ipti sevgiBir ucu birinin elindeyse Diğerindeydi öteki

İki ayrı yöne çekerlerkenEğer dengelenmemişse ortadaYa kopacaktır bir yerindenYa da düşürürdü diğeriniİpin ucunu kaçıran

Kopan yere bir düğüm atarlarHer tutuşlarındaYine o düğümdür canlarını acıtanDüşünürler sebebiniVe sona geliş nedenlerini

Öz sevgiler iki kişiliktirBirinde yoksa karşılığıIsrar etmek boşunadırDiğerinde kaçar ipin ucuSığlaşır sevgi, sıradanlaşır hislerSuya düşen söğüt dalı misaliBir kenarda akıbetlerini beklerler

Hatice Ak



.İsteyememki

Yüreğinde yerim var mıdır? BilmemEğer sen gülmezsen ben zaten gülmemDünyayı verseler sen yoksan almamBağrına basmanı isteyemem ki…

Gönül feryadımı dindiremedimŞu kem talihimi döndüremedimYalan dolan ile kandıramadımFermanım olmanı isteyemem ki…

Deva kar etmiyor, yaram çok derinNe hallere düştüm var mı haberinBütün bedenimi sardı kederinTebessüm olmanı isteyemem ki…

Son sözüm dedim de tutamadım benGönlümden bir türlü atamadım benBoğazımda düğümlendin yutamadım benDermanım olmanı isteyemem ki…

Ela gözlerinden akan yaş olsamGündüz hayalinle gece düş olsamÖlüp gitsem toprak olsam taş olsamYas tutup gezmeni isteyemem ki…

Hatice Ak



.İtiraf

Gecenin bir yarısı, iki yana düşen kollarımda amansız bir sızıSol yanımda bir yangın, öylesine güçlü ve öylesine derin kiBeynimi mikser misali karıştıran, cevapsız kalan onlarca sorunun iziMümkün değil bir daha uyumak, bu da bana has bir uykusuzluk krizi…

Nicedir yoktu böyle bir derdim, deliksiz uykularım olmasa daGene de bedenim dinlenirdi bir iki saatlik dalmışlık anlarımdaDinginlik yaşardım, hiç bir şey duymadığım, yarı ölümün koynundaVe hep ölesim gelirdi bu huzuru uykumda da olsa bulduğumda…

Gene başladım bu günlerde uykusuzluk nöbetleri tutmayaTürlü gerekçelerle, içimde ağıdı dinmeyen boşluğu avutmayaEvreni düşündüm birde, kim bilir şimdi kaç kişi ayaktaKaç kişinin umutları soldu ve yenik düştü münzevi karanlıklara…

Yolcu istasyonları, hastane odaları, şehirdeki boş sokaklarVe sıcacık bir tebessüme hasret, köprü altındaki tinerci çocuklarDerler ki insanı sevmek, kişinin kendisini sevmesiyle başlarDönüp kendime baktım birde, benim onlardan ne farkım var…

Görünen o ki kimse kimseyi olduğu gibi sevemedi, kabullenmediOysa insanlar neden mutsuz sorusunun cevabı ne kadar açık ve aleniGururlar yüzünden hatalar hiçe sayıldı, sevilerse sahipsiz kaldıHer seferinde güle-güle git bileti, masum olanların hesabına kesildi…

Bu kez uykumu bölen, ne yokluğun, nede düşlerime gelmemenOdama sinsice dalan minik kediydi, açık unuttuğum pencereden,Biliyorum düşünmemek ve özlememek için harcadığım çaba nafileydiİtirafım; ben sende ne kadarsam, sen bende katlanarak çoğalmıştın inan ki…

Aynada kendimi tanıyamadım, bu mu benim sevgi anlayışımYanlış olan bir şeyler var bu işte ama nedenini anlayamadımSonra gözümün önüne hayalin geldi, içten gülüşünü dinledimSağanaklar altındaydı yanaklarım, bütün umutlarım kül olurkenBen sadece seyrettim ve ayrılığı yüreğime söyleyemedim…

01.08.2010

Hatice Ak



.İyi ki varsın

bir şiir buldum defalarca okudumkolay olmadı yorumlamakyani anladım anlamasına datınısı o kadar yüksek oluncaolmazdı ıssız ve sessiz kalmak

derkenbir dağın tepesinde buldum kendimiseyre daldım memleketimiakşam güneşin batışınıgelincik tarlalarını yalayan rüzgarıayın doğuşunu, sahilde yakamozları

bu nasıl bir güzelliktirmor beyaz begonviller, kırmızı karanfillerkarışmış birbirine, güllerle hercailer

belki de bu bir vuslata işarettiacaba sahile hemen mi inmeliydisahi hangi kıyıya yanaşırdıbütün yükü sevgiden ibaret olan gemi

merhaba sana, merhaba sevgiiyi ki varsın, hoş geldin

Hatice Ak



.Kabahat bendemi

Kayıp zamanlarımın telafisiSevgimin rehberi olmuşkenNeden bir hiç uğruna kölesinİnadına

Ben ki;Yüreğimin en müstesna köşesindeMisafir etmişken seniZavallı yüreğimiKırmak marifet miydi

Oysa hepsini unutmayaİki kelime yeterdiYanlış anladıysan beni.Ah dostum, arkadaşımKabahat bende mi

Gün bitiyor, ömür tükeniyorSenden tek söz gelmiyor

Hatice Ak



.Kamil Abi

Kamil Abi;Benden duymuş olmaBu akşamüstü Bülent söylediAşıladığın mersinlerin meyvelerini yürütüyormuşOrada olsam belki ben yapardım aynı şeyi amaBir de ballandıra, ballandıra anlatması yok mu.?Vallahi katil eder insanı…

Hani yıllar önceKoparılıp dereye atılan karpuzlar vardı yaİşte onları Mevlüt’le ben koparmıştıkCin gibi bir oğlandı o biliyorsunSeni görünce hemen sıvışmışİhale yine bana kalmıştı…

Ne güzel insandın Kamil AbiHiç kızmamış, darılmamıştınŞimdi nasılsın bilmiyorum amaBiz Yörüklerin bir sözü vardır ya hani“Asıl Azmaz, Bal Kokmaz diye"

Baba adamdın vesselam…

14.11.2013

Hatice Ak



.Kapat gözlerini

Haydi, kapat gözleriniHayal et bizim olmayan bir geleceğiHep böyle el ele, göz gözeİster gerçek gibi, ister rüyaNe en güzel hayal, ne de rüyaGerçeğin yerini tutamaz nasıl olsa

Alışılır belki, insan nelere alışmaz kiMinicik mutluluklara, en çok da gözyaşlarınaTutunmak istenilen her dal kırılmışTerk edilen yaşamlar gibi tüm çiçekler solmuştur

Say ki ne yolu, ne yolcusu olmayanGökyüzünün bile unuttuğu bir limansınKur bakalım en güzelindenNasıl hayal kuracaksanBütün ömrün aksın gözlerinin önündenİçinde hiç mutlu öyküsü olmayanYaşanmışlıkları izlerken

İstenir ki yaşamlar, hayal kadar güzel olsunİstenir ki bütün güzellikler, hep sevmelerde buluşsunNe var ki gün gelir, tüm hayaller bir anda tuz buz olurEn aydınlık düşlerin finalleri bile karanlıklarda boğulur

Şimdi kapat gözlerini, gene kur hayalleriniKapat yüreğini ne kimseyi gör, ne bir sesi duyİşte önüne serilmiş bohem bir hayatHayallerini de al yanına, gönlünce yaşat

Hatice Ak



.Kaplumbağaya şiir

Belli ki yıllar seni de yormuş ben gibiBenzer yanımız ise dik başımızEğilmez namert önünde

Susamışsın belliBiz insanların elinden neler çektin kim bilirYoksa ne işin olur yaz sıcağında asfaltın ortasında

Karşı taraf da mezarlık yaHak saklasın, ezileceksin

Hadi git bir an önce, git ve kurtul.Düşünsene, bu sabah da seninle konuşmakmış kısmettekiVarsın olsun, gözlerimin içine bakarak ne güzel dinliyorsun

Haydi, güzel kaplumbağa biraz daha gayret etBiliyorum kurtaracak azmin seniSabret...

Hatice Ak



.Kar tanesi

Söz verdim kendime yağmura inatAğlamayacağım, susturacağımKulağımı durmadan çınlatan sesini...

ÖzlemeyeceğimNe seni, ne de o sıcacıkGülüşündeki neşe’ni...

Vefalı bir yar gibi terk etmiyor ki beniBir de cılız çarpıntı var acıtan yüreğimiSahile vuran coşkun dalgalar gibi...

Üşüdü tüm düşlerimBuz tuttu ellerimKörü körüne sevmelerinBedeli budur, bilirim...

Bakma böyle söylendiğimeGecenin koynunda, öylesineTeselli arıyorum çaresizliğime...

Sen avuçlarıma düşen yağmur damlasıSen yüreğimi donduran kar tanesiYalnız senin için ve sana inatBundan böyle hiç ağlamayacağım...

30.06.2012

Hatice Ak



.Kendim için ağladım

Ne bir amacım var, ne yetişmek istediğim bir yerÖylesine bir boşluk işte, bazen ağırlığı altıda ezildiğimHiç açılmadı senden sonra, kapattığım pencereBelki de bu yüzdendir yokluğuna tahammül edemediğimBir gün görünmesen ortalardaMerak içinde kalıp kendimi yiyip bitirdiğim

Akşam uyumaya gittiğimde odamaAçık bırakırdım ya lambayıSen gelip, hem lambayı hem üstümü ört diyeAslında bilerek yapardım hepsiniEn çok da usulca saçlarımı okşamanı severdimBirde alnıma kondurduğun minik buseyi

Bazen çok geç kalkardın hani, başucunda beklerdim yaSen uyurken, bende sana yapardım bana yaptıklarının aynınıNefes alışını izler, kalp atışlarını dinlerdimBir de, belli belirsiz bir tebessüm olurdu yüzündeBakmaya kıyamazdım

Başlangıçta bir oyun gibiydi hepsiHani sazlıkların arasında yolunu kaybedenÇirkin ördek yavrusu masalını paylaştığımız gibiSonra ne olduysa oldu, şiddetli bir akım kapladı benliğimiBencillik midir sahiplenme mi bilemiyorum amaYa hep, ya da hiç der olmuş, önceliklerin olduğunuÇoktan unutmuştum

Sonra düşündükçe olmayacak bir duaya inandığımı anladımBu yüzden, çekip gitmekti doğru çözüm, geç de olsa kavradımŞimdi bin bir parçaya bölünmüş bir ben var içimdeYaşama küskün, alabildiğine kırgın ve bir o kadar yorgunZaman her şeye ilaç demiş ya bilenler, benzeri bütün sözleriTekrarladım durdum kendime ama ne aklım inandı ne yüreğimŞiir yazmaya ve içimdeki hüzünleri boşaltmaya çalıştım bir süreO da olmadı, tekrar etmekten korktum belki bazı şeyleri

Belki de söylemek için can attığım sözler dökülürse kalemimdenGene en başa dönmekten korktum… İşte gene aynı şeyler oluyorSana söylemek için hazırladığım bütün kelimelerim kördüğümKendimden mi kaçıyorum, yoksa senden mi bilmiyorumBildiğim tek şey var, o da ne seninle ne de sensiz olmuyorYerin hiçbir şeyle dolmuyor… Umutsuz ve mutsuzumMutsuzum ama umutsuzluk da bazen işe yararmış biliyor musunSanki daha az acı duyuyorum, ya da öyle düşünmek istiyorum

Senden gittiğimden beri bütün ışıkları söndü yüreğiminKarartma gecelerinin düzlemindeVe gülümseyen gözlerinin özlemindeyimAma senin için olsa bile, olmayacak dualaraÂmin dememeye yeminliyimSöylemiştim ya çok ağlarım diye, sebepli sebepsiz



Hep başkalarına, başka şeylere ağlardımHiç istemeden de olsa, senden gittiğim içinBu defa günlerce ve ömrümde ilk kezSadece kendim için ağladım

23 Nisan 2011

Hatice Ak



.Kendime şans diliyorum

KapanıpMidye misali kabuğumaKendi karanlığımdaKaybolmalıyımHiçbir ışıkAydınlatmamalı dehlizleri

Unutmalı geçmişi,Hayal kurmamalıGeleceğe dair,Hesap kitaba boş vermeliBoş vermeli her şeye

Geçmişe geleceğeDünya mı yanar,Sular mı çekilir,Kuraklık mı olur?Ağlıyor mu bir çocuk,Solmuş mu yine çiçekler,Yıldız mı kaymış gökyüzünden,Kaosa mı sürüklenmiş yaşamlar,Bana ne bütün bunlardan,Gidin başımdan, diyemiyorum...

Yaratana borçlu olduğum,Bir yaşam için,Kulluk görevimi yapabilmek için,Tekrar insanları sevebilmek için,Kendime şans diliyorum....

Hatice Ak



.Kırılmalar

Kırılgan bir ışıktıBahar sızıntısıydı besbelliKapalı kapılarınEşik altlarındanGönül bahçelerine sızan

Yansılandı, kırıldı, kırdıVelhasıl çıtkırıldım olup çıktıNeden sonra sessizceGelişi gibiydi gidişi de

Şimdi ne yaparBilinmez amaBelli ki bir köşedeSonsuza kadar sürse deKırılan yerlerini onaracakKayıp yansımalarını arayacak

21.02.2012

Hatice Ak



.Kırmızı ay

denizden:yıkanıp çıkardı her güninci gibi bembeyaz olurdu

oysa:dün akşam kıpkırmızı doğdubelli ki o da yas tutuyordu


Soma maden şehitlerimize, Yüce Rabbimdenrahmet, ülkemize başsağlığı diliyorum.

Hatice Ak



.Kış olmak

öfkeli ayazlar çalar pencerelerden ışıklarısonra geceyi uyandırıp, birlikte yola düşerleralıp terkilerine köşe başlarının yetimi korkularıdağıtırlar cümle aleme azar azar

çakır keyif esintilerle dolaşır kerametsiz lodoslaröyküler anlatırlar buz tutmuş mevkidaş sokaklarahani kar yağsa neyse, hep kırağılar çınlatır kulaklarıay ışığında

buseler yağdırır kaygan zeminlere yıldızlarbir evsizin yüreğinden sadece kaldırımlar öperyani böyle kış olmak çekilir dert değil amane mutlu ki karların içinden kardelenler doğar

markası muhtelif elbiseler giyerken ağaçlarsevgiye yenilirler hepten, uykularında baharsen boş yere öldürdüğün zamanları sayma banahaydi söyle, daha yaşayacağın kaç mevsimin var

15 aralık 2015/hatice ak

Hatice Ak



.Kim öle, kim kala

Düşünsene ne çok emek vermiştik bu sevgiyeEn masumane duygularımızdı paylaştıklarımız seninleHani olur ya, belki kayıp zamanların telafisi olur sandımGel gör ki gene yandım, gene yanıldım.

Bir çoban ateşi yakıp sahilde, yakamozları izleyecekEhlikeyif yengeçlere gülecektik ve etrafımızda uçuşanAteşböceklerini koruyacaktık, kavrulmasınlar diye ateşten

Sen çalı çırpı toplayacaktın etraftanBen ellerimi ısıtacaktım alazlardaBelki hafifçe yanacaktı ellerim ama ne gamGülümseyecektik her göz göze geldikçeSevgimizi gözlerimiz anlatacaktı birbirine

Hayal bu yaUzatsaydın ellerini, mesela... Tutmaz mıydım?Sevdiğini söylesen... Duymaz mıydım?Hep yanımda kal desen... Kalmaz mıydım?Olmadı işte bak, olmayınca olmuyor demek…

Şimdi ben geç kalış nedenlerimizi sıralayacağımSen, henüz geç kalmamış olduğumuzu söyleyeceksinAma içimde patlayan volkanları, gel de bana sorHatırlamıyorum ki ne zaman düşmüştü yüreğime bu korYaktıkça alevleri, vurur gözlerime damla damlaBana nefes almak lüks olur, senin tebessümün karaborsa

Bu geç kalınmış yaşamların hikâyesindeKavuşmak?Belki bir başka bahara, ona da çok var dahaEğer kısmet olacaksa, bekleriz tüm baharları amaKim öle, kim kala

14/02/2012

Hatice Ak



.Kimi aşklar

Anadolu'nun koynunda âşıkDenizin mavisini görmez düşlerindeYa Diclenin yeşilidir gördüğüYa çığlıklarını duyar Fıratın

Dizinde uyur, uyutur sevgiliyiAsla dokunmaz tenineKıymaz, kıyamaz incitmeyeSaçlarını tel tel tarar elleriyle

Sevdiği, gözleriyle öperDudaklarından sevgiliyiEn pahalı hediyesi kır çiçekleridirTarlalardan çiçek çiçek aşk toplar elleriÖyle bir basar ki sevdasını bağrınaSeyhan yanar, Ceyhan ağlar, toprak yanar, gök ağlar

Anadolu'da aşklarKumsallar boyu yaşanmaz bilir misinNadir bulunur mimozalarla, erguvanlarKekik kokuludur sevgiliFırat kadar, Dicle kadar

Elleri buğday kokar sevgilininElleri ekmek, alınları terAnadolu'da hem aşklar merttir hem aşıklarSevdaları da merttir Anadolu insanınınyürekleri kadar

Ne hayınlık ederlerNe hayınlığa meydan verirlerKimi Aşklar Dicle ve Fırat gibi yan yanadır amaHiç bir zaman kavuşamazlar, yan yana,Yana yana akarlar sonsuzluğa beşikte başlar, mezarda biter

25.11.2010

Hatice Ak



.Kirletmeyin masallarımızı

Uzaklarda, bir yerlerde kuytulara yasladım sırtımıGörebilmek için doğruları, olur ya belki ben de görememOlur ya bende düşerim aydınlık yerine karanlıkların peşineOlmaz; olmamalı ne karanlıklar, ne de boş vaatlere gebe yeminler

Şimdi benden bağışık ve bir o kadar kırgınMinicik yüreğimden çalınan ne fosforlu kalemlerimNe resim defterim ne de annemin anlattığı dini içerikli öykülerim var

Oysa ne çok şey düşlemiştim, yeni yetme gençliğimdeYumruklarım büyüktü memleketim kadarVe hiç bir karanlık düşünceye eyvallah demeyecektimHer sabah gözlerimi güpgüzel bir aydınlığa açmak isterdim yaKorkarım bu hasret ölene kadar sürecek bizler uyanmadıkça

Ellerimizde kırmızı karanfiller, karanfiller kadar mütevazıKaranfiller kadar dik başlı, boyun eğmeden karanlık zihniyetlereGün doğsa biz uyansak, karanlıklara uymadan, uyumadanBulsak sonunda hem insanlığı hem de sevgiyi ve daima

Farkında değil misiniz dallarımız sonbahar esintiliKaybettikçe insanlığımızı ve insana olan sevgimiziÇiçek buketleri yerine silah tutarsa ellerimizŞüphesiz çöle dönüşecektir, gül bahçesi olan yüreklerimiz

Çocukken her şey ne kadar büyükmüş gözlerimizdeUmutlar, ulaşamadıklarımız, aynı aşk gibiAş gibi ekmek gibi. Ne zaman küçüldüler kiArtık ne masallar eski mutlu masallar, ne biz eski bizBirileri geldi, bütün dünya gibi hem insanlığımızıHem sevgimizi, hem de masallarımızı kirletti

31.05.2010

Hatice Ak



.Koğuş

Bir gül yaprağına düşen çiy gibiGönlüme düştüğün andır doğuşumGökte yanıp sönen yıldızlar gibiArtık hayal dünyam oldu koğuşum

Aşkına esirim cezalar aldımBin bir çeşidinden hülyaya daldımHer nerde bunalsam yanımda buldumSevgi denizinde yüzdüm bir hoşum

Hatice Ak



.Kolay değilki

Karanlık sokakta sessiz gecedeAdını andığım her bir hecedeNerde diye sordum, dağca yücedeHüznümü anlatmak kolay değil kiSevgim sıradan bir olay değil ki

Bana benden uzak senden yakındınTürlü türlü renklerinden takındınTek bir sözle yüreğime dokundunHüznümü anlatmak kolay değil kiSevgim sıradan bir olay değil ki

Nedendir bilemem ağrır yüreğimPare pare olmuş gönül durağımYeminim yok amma senden ırağımHüznümü anlatmak kolay değil kiSevgim sıradan bir olay değil ki

Atsam atamadım, satsam satılmazSevgisi çok derin candan atılmazDediler ki, tırnak etten ayrılmazHüznümü anlatmak kolay değil kiSevgim sıradan bir olay değil ki

Umulmayan taşlar yararmış başıKaşı gözü kalsın, canım yoldaşıZor günümde aratmazdı kardeşiHüznümü anlatmak kolay değil kiSevgim sıradan bir olay değil ki

Zaman ilaç bekle geçer dedilerDil derin yaralar açar dedilerSevdiğin senden de naçar dedilerHüznümü anlatmak kolay değil kiSevgim sıradan bir olay değil ki

Hatice Ak



.Konur Köyü

Gülnar Köylerinden biridir KonurElma, üzüm, nohut hep onda olurSeni gören sende kendini bulurGöllerin, güllerin ne güzel Konur

Ekin nohut imeceyle biçilirÇeşmelerden soğuk sular içilirBayramlarda gelinlik kız seçilirGöllerin, güllerin ne güzel Konur

Üç gölün var hatırları sayılırÇayırında koyun kuzu yayılırKara Gölü gören inan bayılırGöllerin, güllerin ne güzel Konur

Köy Konağındadır Atanın büstüKışın karlar yağar örtülür üstüKimler terk eyledi, kim sana küstüGöllerin, güllerin ne güzel Konur

Hatice Ak söyler sana bu sözüYada meyil vermez, sendedir gözüAsla inkar etmez köylüdür özüGöllerin, güllerin ne güzel Konur

1993

Hatice Ak



.Korku

özgürlük eşittir yalnızlıkkendime yetiyorum derken

yalnız kalmaktan korkar olmuşsunuztakılmayın ilk cümlenin pervasızlığına

bir de bakmışsınızmezarlıktan geçerken ıslık çalıyorsunuz

Hatice Ak



.Korkuyorum

Korkuyorum,Güneşin kaybolmasından, aynı sen gibi...

Hem yakar hem ışıtır,Mavilerse Özgürlüğümdür...

Gökyüzü, denizler bir de uçurumlar gibi.İşte tam kenarındayım...

Hadi gel tut ellerimi ve kurtar beni,Göze alamayacağımı mı sandın ölmeyi,Anla artık, sensiz zaten yaşamıyorum ki...

Hatice Ak



.Kör kurşun

Aşk kör bir kurşundurHedefi belli olmayanVurduğunu öldürse iyiHep süründürür

Hatice Ak



.Kör kütük terk etme

…Güneş zoraki gülümsemelerle bakarken ufuk çizgisinebir an gözlerim karardı, yavaşça aktım kendi içimdenereye ve ne yöne gittiğimi bilmedenvurdukça şavkı yaktı etrafı, ışıklar hare harekimliksiz bir gölge gibi bakıyordum çukurda birikmiş suyun yüzünesanki birini bekliyordum umutsuzca, gelemeyeceğini bile bile...

hemen her mevsim, belki de aynıdır akşamın ağlamasıyeni pencereler açılıp, gizler karışırken karanlığael sallardı yıldızlar yakamozlara, ay göz kırpardı hırçın dalgalarave kumsalda yalınayak yürürken bir başına, ne zor geçerdi zamanuzak iklimlerden esecek bir sevda rüzgarını savururdu kafilelerle...

heyhat hiç bir şey onu ilgilendirmiyor artıkkonuşmak dahi istemiyor aslındabiri selam verse kazara, kavga kıyamet kopacak yahani şu kibarlığı da olmasa…aman canım sende der ve yine başlar kaldığı yerden düşünmeyesonunun nereye varacağına aldırmadan, bilinçsizcebir şeyler arar gibi yürür, yürür gücü yettiğince…

duygularını kaybetmekten korktu, uzaklaşmak istediebediyen yaşatabilmek için en iyi yol buydu belkibaşlarda acıtır, katlanılmaz sanılır ama o her akla gelişindekuru bir tebessüm yerleşir belli belirsiz, dudak çevresine…

…dönülmez ufuklara bir gidiş belki deanlatılamaz uzaklaşmalar ancak yaşanırher sabah uyandığında ilk onu görmek istersinilk onun nefesini solumak ve ona sarılmaktır dileğino sevilmediğini sanır, oysa ifadesi güçtür hislerinbelki de bu yüzden sevmek, birazda dokunmak demekmiş…Bilemedim….Bildiğimse bir kez daha düşünüp, beni kör kütük terk etmeyeceğin....

25.06.2010

Hatice Ak



.Köse ile tekir kedi

Bizim evin bahçesine yerleşmiş tekir kediKapıcıya çok yakın, hemen kapının dibiKırık dökük bir divan, birkaç sandalye de varOluvermiş Tekir’e saraylar gibi bir yerEh, bu kadar konforu bulmuşken bizim kediBoş duracak değil ya, izdivaç yapıverdi…

Altmış-Yetmiş gün sonra minik üç Tekir dahaİzin mizin almadan daldılar aramızaOnlarda büyüdüler biraz güle oynayaYavrunun biri Tekir, bir diğeri sarmandıDiğeri kırçıl renkti, bedeni iri yarı…

Bu arada sıcaklar arttı mevsim gereğiBahçede hak sırası gelmişti kendisineKöse kovdu onları hem de pisipisineElinde bir eldiven, uzun zaman uğraşıpEn sonunda kıstırdı biçare kedileri…

Bir çuvala doldurdu, götürüp koydu parkaYanlarına bırakıp bir haftalık nafaka,Al bakalım kedicik, işte yemek işte parkBebelerinle birlikte yat, otur keyfine bakFakat döndü geriye kedi bebelerini arar…

Uzun zaman ağladı, bağırdı ya nafileDuymadı feryadını, yavrular bir an bileHepimiz çok üzüldük, kedinin bu halineBaşladık bir ağızdan, kızgın laflar etmeyeBu kediyi üzdün ya, Allah seni ne yapsın

Neyse bir akşam vakti, dışarıda bir gürültüDamdaki asmalarda bizim kedi göründüYanında yavruları, nispet yaparcasınaKösenin yazlığında ona bakarcasınaBu kaosta böylece, mutlu sonla kapandıKediler asmalarda salıncakta sallandı…

Hatice Ak



.Köylü kızı

Sabah erken kalkar ekmek pişirirSaçının bağını yere düşürürSevdiğini görür aklın şaşırırEkine gidiyor bir köylü kızı...

Şalvar ayağında, orak elindeAzığını sarmış bohça belindeHafiften de türkü söyler dilindeEkine gidiyor bir köylü kızı...

Tel tel açar saçın rüzgâra salarBazen derin derin hülyaya dalarGonca gül gibidir yüzü hep gülerEkine gidiyor bir köylü kızı...

Çeşmenin başında yüzünü yıkarSaçlarına sarıçiçekler takarKırmaya hiç gelmez, nefreti yakarEkine gidiyor bir köylü kızı...

Kardeşlerin bakımı O’nun işidirEvin direğidir, ekmek aşıdır,Düğünlerde tabii halay başıdırEkine gidiyor bir köylü kızı

Hatice Ak



.Köyümüz

Yolları toz duman sise karışmışİşte bu virane bizim köyümüzKanadımız kırık tutmaz kolumuzOysa ne güzeldi bizim köyümüz

Çam ormanı süsler dört bir yanınıGölgesinde bulur dertli dermanıKekik kokuları buğday harmanıOysa ne güzeldi bizim köyümüz

Tütmez bacaları, çıkmaz dumanıVallahi hep doğru yoktur yalanıBilemedim kimler yazmış fermanıOysa ne güzeldi bizim köyümüz

Yıkık değirmeni, çürük oluğuKöylümüz şehirde aldı soluğuKimden beklemeli fedakârlığıOysa ne güzeldi bizim köyümüz

Hatice Ak



.Köyümüz Tepedir görmek istersen

İlimiz Mersin’dir İlçemiz GülnarKöyümüz Tepe’dir görmek istersenDağları, ormanı dereleri varKöyümüz Tepedir görmek istersen

Meşhurdur köyümün inciri narıGezmekle tükenmez ormanı dağıPilavında tüter hep tereyağıKöyümüz Tepedir görmek istersen

Yaz gelince ekinleri biçilirHaziranda yaylalara göçülürSıcaklarda soğuk ayran içilirKöyümüz Tepedir görmek istersen

Sokaklarda çocukları bağrışırDağ yolunda kuzuları çığrışırDargınları bayramlarda barışırKöyümüz Tepedir görmek istersen

Ben köylüyüm neyim saklayım sizdenOlayım isterdim ünlü bir ozanAyrı düştüm eşten, dosttan, yarendenKöyümüz Tepedir görmek istersen

01.07.2007

Hatice Ak



.Kriz vurdu sevgileri

Merhaba SevgiliMerak etme beni, iyiyim olabildiğinceArada bir tetiklese de yürek sancılarımİyiyim anlayacağın

Her gün sana geliyorumUzun uzun yollar kat ederekŞikâyet etmiyorum, alınma hemenYürüyüş oluyor işte

Hava kararmadan dönmeye çalışıyorum yaZor oluyor biraz senden ayrılmakIssızlaşıyor her yan ama biliyorumSen hep korursun beni

Bir sihir gibisin yüreğimdeHep koruyan, hep kollayanAma sen neden hiç gelmiyorsunNeyse sormadım sayBen geliyorum ya, yeter

Biliyorum hep bir yerlerden izlediğiniBu gün dünya kadınlar günüydü sevgiliO nasıl güzel kutlamaydı öyle içtenVarsın ellerim karanfil kokmasın

Biz kekik kokalım sevgiliDağlarda mülteci kalalımİltica edelim kekik tarlalarınaSadece sevgi olsun avuçlarımızda

Desem ki kriz vurdu sevgileriKim inanır bana ama gerçek buVarlığında bile ölürcesine özlerken seniKriz vurdu sevgileri sevgili

Hatice Ak



.Kuşlar ve şiir

Yuvaları bir çatıdaSokulmuşlar öyleceBazen usul usul konuşurlarBazen tutuşurlar el eleTüm bunları yaşarken kuşlarSeni düştün aklıma

Ve bir kurguya başladımHava da epeyce soğuktuBen bahçeye indiğimdeSenden eser yoktuSahi sen neredeydin

Dolaştım bir süreŞiirden çiçekler içindeHepsi aynıydı birbirininSevgiydi bütün motiflerAma ayrı renklerde

Sonra uzakta bir gölgeninBizi izlediğini hissettimBen yaklaştıkça uzaklaştıBiliyorum o sendinNeden aniden gittin

Yağmur yağacak gibiKorkuyorum biliyor musunAklım kapattıkça kapılarıYüreğim açmaya çalışıyorSevmekten korkuyorum

Ama kaldıramamYeniden başlamayıVe yaşanması muhtemelMinicik mutluluklar içinBir kez daha kırılmayıÜzgünüm, güzel yüreklimSende kalsın, hem kuşlarHem de şiirden çiçekler

05.11.2009

Hatice Ak



.Kuşlar veda ederken

pencereden bakınca görebildiğimkarşı apartmanın çaprazına düşen boşluktakiadını bilmediğim bir ağaç

önceleri üzülürdüm yalnız halineyerine koyardım kendimi ve üzülürdüm yalnızlığınabu sabah sesleri bana kadar gelenbirazda gürültücü bir çok çocuğu olduğunu fark ettim

cıvıl cıvıllar ama gülüyorlar mıkonuşuyorlar mı bilmiyorumbu saatte gülüyor olmaları kuvvetle muhtemelsabahın seherinde onlar ötüyorben onların sesini dinleyip iç huzuru buluyorum

bir de tembihte bulundum sakın ağacı bekletmeyinsiz olmadan ne çok üzülür bilir misiniz diyecoşkuyla karışılık veriyorlar

ağaç bizi yüreğinden çıkarıp atmasınbilsin ki biz nerede olursak olalımsevgimiz hep onunladır

Hatice Ak



.Kuşluk yelimiydin

kuşluk yeli miydinelli adım ötede

gül ağacının açankızıl yaprağı mıydın

yorgun ağaç köklerinedolanan sarmaşık

mor menekşemiydinsarmaşıklardansırnaşık

mevsimlerinsıcak zamanımıydınbulut-bulut üstüne

yağızyağmur atları mıydınebemkuşağındadörtnala

bir sesbir nefes olupserinletmeliydin amadur bir dakika

zoraki esenKuşluk Yeli miydinyoksa sen

23.08.2013

Hatice Ak



.Küçüğüm

Bu gün de seninle uyandım sensizBir sabah sessizce gelsen küçüğümÖmrümce beklerim ama ümitsizGönlüme sevdanla dolsan küçüğüm

Neyleyim uzaksın elim ermiyorGelsem desem yollar izin vermiyorKıblem kabem oldun kimse bilmiyorAzaplarda yandım bilsen küçüğüm

Gece düşüm oldun gündüz hayalimKimlere söylesen bilmem ahvalimBana yazmış ayrılığı bu zalimEcel şerbetini versen küçüğüm

Yüzünde cennetin ışığı nuruYaktı kül eyledı ateşin harıBu yıl gelemezsen başka yıl bariGelip gözyaşımı silsen küçüğüm

Ölüm kime yakın derler hastayaİki satır mektup verdim postayaÖlürsem kabrime sen taşı diyeSalımın dalından tutsan küçüğüm

Hatice Ak



.Küstünmü

Selam verdim selamımı almadın,Zamanın mı yoktu, ya da kasten mi?Ne bir kelam ne de haber salmadınZorda mısın yoksa bana küstün mü?

Gökte bulut gibi yükseksin daimYüreğimi açtım başka ne deyimYa gel, ya da git de fikrin bileyimHarda mısın yoksa bana küstün mü?

Karıştırma, gündüzümü gecemiSenin gönlün her gönülden yüce mi?Sözlerin serbest mi ya da hece miDarda mısın yoksa bana küstün mü?

Hatice Ak



.Leylaklar ağlayınca

Buğulu bir camın ardındaUzun uzun izledim sokağıPerdeyi aralamadan

Hızla gitmekte olan minibüsVe bir şeyler ararmışçasınaSabah telaşıyla koşuşan insanlarAldırmadan hiç birine

Bir süre seyre daldım öylesineAni bir fren sesiydi belli kiYine beni getiren bana

İşte o anda gördüm seniHer yeri süslüyordun ihtişamlaÇiçekleri duvarlara tırmanmıştıBütün bir yol boyuncaÖylece seyre dalmışRengine mi tutulmuştumYoksa güzelliğine mi bilmiyordum

Bir yandan da reddediyorKovuyordum aklımdaki seniNedenini biliyorsunİlk tanışmamız ay ışığı altındaydıSabah olunca hüsrana uğratmıştın beni

Yine gelecek baharSen yine açacaksın çiçekleriniBen de unutmayacağım elbetNe seni, ne de seni tanıdığımO geceyi

Ağla sen, çok yakışıyor inanSüzülsün gözyaşların dal uçlarındanHer bahar aç yine çiçekleriniBakma sen benim sitemkâr olduğumaSöz veriyorum, kıskansam da güzelliğiniYine şiirler yazacağım sana

04.10.2011

Hatice Ak



.Lütfen bilet

yıllar önceydimemlekete gitmek istemiştimyolculuğa çıkmam gerekiyordukuytu bir tren istasyonundabir kurban bayramında

bilet bulamamıştım otobüsteuçak bileti pek lüks, bir o kadarda pahalıydıbenim gibi memurun bir aylık maaşı değerindeişin doğrusu havaalanı da yoktu bizim vilayetteucu ucuna yetişmiştim istasyondaki son sefere

kaç adet olduğunu bilmiyorumsıra sıra dizmişlerdi kara vagonlarıilk yolculuğumdu trenlegüvensiz ve ürkekçegözden geçirdim gördüğüm resmi önceyerleştirmeye çalıştım beynimedüzenli bir biçimde

sonra çaresiz gişeye yöneldimfilanca şehre lütfen b/ilet dedimtuhaf… asker künyesi gibi bir şeyditutuşturdukları elime

kaçıncı vagon, kaç numaralı koltukyoktu hiçbir işaret, benzer bir kayıt yadane mene bir şeydi anlayamadım amaanlamasam ne fark ederdi kio değil miydi kavuşturacak olan özlemlerime

gel demişti anam, gel özledimözledim kelimesini duyar daiki elim kanda olsa gitmez miydim

aklıma nereden düştüysekare kare geçti ömrüm gözümün önündenen sevdiğim ve en sevmediğim yolculuğum birdeo zaman da yoktu ardımda bir el sallayanama umutlarım vardı yarına dair, hedeflerimya şimdi

şimdi ise duygusuz, nasırlaşmış bir yürekmezar taşına eş bir beden, geriye kalan benden ne olur sormayın sebebini, söyleyemem

Hatice Ak



.Malumun beyanı

Kirpiklerime asılan şelaleAkmasın diye tutmak isterkenGülkurusu akşamlara firar ederGeç kalınca sevmeler ne zormuş meğerZaman hızla akıp gidiyor biz düşünürken...

İstendiğinde sığdırır dünyalarıİstemezse almaz bir damlayıBile bile ısrar etmenin ne anlamı varÖylesine coşkulu ölesiye inanmışlıkDüşlere düştü sevgi yağmurlarında ıslanmışlık...

Usanmışlıktan değil şikâyetimHani bekliyor ya insanBir harf, bir kelime, bir cümleHer dönemeçte savrulurken bakışlarUzaktan gelecek yolcunun özlemiyle…

Vazgeçememekmiş meğer sevmekFark etmesen de, kendiliğinden gelir ayan’ıGidenin yerine bir yenisini almıyor yürekAnlatmak istediğim; malûm’un beyanı…

28.02.2010

Hatice Ak



.Mart ayı geliyor anne

Boğazım düğüm düğümYanağıma süzülen yaşlarlaYüreğim bir kördüğümMart ayı geliyor anneSenin beni bırakıp gittiğin gün

Bizimkisi başka bir sevgiymişİçimin yanmasından anladımYazamıyorum anneBir hançer saplı şu an boğazımdaNefes bile alamıyorum

Biliyorum ölüm herkese hakAma ben sana hiç doymadım kiDoyamadım gül kokunaSen yanımdayken ben hep çocuktumBir türlü büyümemiştim işteNeden beni büyütmeden gittin anne

Hani ben çalışırken evde vakit geçmiyor diyordun yaOyalanmak için renk, renk orlonlar isterdin bendenOnca yıl geçti de üstündenEllerinle ördüğün o paspaslar bileHâlâ sapasağlamlar anne

Çok sevdiğin, balık desenli mavi su bardağınÇiçeklerle süslemiş yemek tabağınVe üstünde kocaman harflerleLIPTON yazan eşantiyon çay tepsinHepsi, hepsi duruyor anne

Seccaden, tesbihin, kuzu yününden minderinBattaniyen çarşafların, hepsi yerli yerindeBir tek sen yoksunMart Ayı geliyor anne ve ben seniHer gün daha çok arıyor, daha çok özlüyorumAnnem ne olur duy beniSana öyle çok ihtiyacım var kiMart ayı geliyor Anne...! Sen Neden Yoksun…!

Hatice Ak



.Masal

Pınarın başına üç ceylan inmişBiri ela gözlü yâre benziyorAdını sormaya cesaretim yokBiri de sevdalı Pir’e benziyor

Birisi narince, biri nazlıcaBirisi de bana baktı gizliceHangi dağdan inmiş yüzü tozlucaBirisi âşık bir türe benziyor

Birisi eğilip su içip kandıBiri sevdasından kor gibi yandıBirisi durmadan etrafta döndüYeni filizlenmiş dala benziyor

Sordum soruşturdum masalmış aslıÇoktandır tükenmiş ceylanın nesliİkisi çok yorgun, diğeri yaslıHepsi baharlanmış güle benziyor

Hatice Ak



.Masallarımı geri ver

Bu gün her zamankinden erken kalkalım sevdiğimEn içten günaydınımızla selamlayalım birbirimiziSarılsın yüreklerimiz birbirine hiç ayrılmamacasınaBundan böyle canımın içi hiç konuşmayalım seninle

Olur da bir gün yollarımız ayrılırsa beklenmedik bir biçimdeNe güzel günlerdi, hiç konuşmamıştık diyelimEl ele tutuşmadığımızı gizlice ve yürek yüreğe buluşmadığımızıKimseler bilmesin sevdiğim bir tek biz bilelim

Gel, lunaparka gidelim sevdiğim, sen beni salıncakta sallaBu gün çocuk olalım, kendi icat ettiğimiz oyunları oynayalımPamuk şekeri yiyelim mesela, korku tüneline giripKorkarmış gibi sokulalım birbirimize usulca

Kamikazeye binip bağıralım çığlık çığlığaBen seni atlıkarıncada bekleyeyimSonra bir tutam balon alıp, uçuralım maviliklereVeda vakitlerine hüzünlenip sarılalım birbirimize masumca

İşte yine geldik masal çizgisinin sonunaSen bir ucunda ben diğer ucundaNe çıkar öyle bile olsa, zaten çocuk masalları hep tatlı biterBu gün bayram sevdiğim, bittiğinde masallarımı bana geri ver

27.11.2009

Hatice Ak



.Masum bir sevgi

Senin gözlerinde gördümŞimdiye kadar hiç görmediğimi,Senin yüzünde hissettim,Şimdiye kadar hiç hissetmediğimiBu, bu masum tertemiz, katıksız bir sevgi

Bebeksin;Yüzün güler bebek masumluğuyla,Bütün kötülüklerden uzaksın,İstediğin, ihtiyacın olan tek şey,Sıcacık bir bakış,Başını dayayacağın bir göğüs,Sen saflığın ve temizliğin simgesi,Sen sevgilerin en masumusun...

Ben sana vurgunum, sen bilemezsin,Sana söylesem de anlayamazsın,Hissettiklerini anlatamazsın,Çünkü sen bebeksin, sen sevgisin...

Hatice Ak/1991

Hatice Ak



.Mavi şiir

Kitaplar, şiir ve çayNe güzel dostturlarBunlara sahipsenizBaşkasına ne lüzum varNe sitem ederlerNe sesleri Çıkar.Mavi giyinirlerHep mavidirler.

Hatice Ak



.Med-cezir

gün doğumlarını sabırsızlıkla bekleryanına koşardım heyecanlaaklımdan hiç çıkmadığın haldebir an dalsam, suçluluk duyarsevgine ihanet ettiğimi sanırdım...

fırtına ne ki;boran olmuştun içimdepervasızca estinben geri çekildikçesen deli dalgalar misaliüstüme üstüme geldin…

sevgin sonsuz bir okyanustuyüzmesini bilemedimboğulacağımı sanıpistemeden uzaklaştım...

sonunda med-cezir oldukbirimiz büyütürkensevgiyi yüreğimizdediğerimiz geri çekildiksebebi biz olmasak daikimiz de kaybettik…

19.10.2010

Hatice Ak



.Meğer

......Gülmek sen demekmiş,

......Gözyaşlarım sen...*........................Işığım gülüşün,.........................Sevgin gözlerim...*......Ellerin, ellerim,......Kelâmım dilin...*..........................Meğer ne çokmuşsun,..........................Her şeyim benim...*

13.07.2010

Hatice Ak



.Melankoli

günün kızılı düşerken ufkabir hüzün kaplar içimisanki gün boyu yanımdasın dagün batımları ayırıyormuş gibi

oysa ne gün içinde ne gecemde yoktunbir başınaydık yüreğimle benbirlikte hüzünlenir, beraber kederlenirdikikiz gibiyiz üstelik ama hep karşıdır bana

şeytan azapta gerek derlerkandırdığı anları tartıya vurursakhiç de azımsanacak gibi değilben doğrucu davut o melankolik

Hatice Ak



.Memleketim-1

Çiğdem çiçek açar yellere karşıSarmaşık süzülür dallara karşıBülbül feryat eder güllere karşıÇiçeği türlüdür memleketimin

Zambaklar vadiyi süsler arsızcaNergisler kayada açar yersizceMenekşe narindir, biraz güçsüzceKokusu reyhandır memleketimin

Gelincikler süsler ovayı düzüPapatyalar sarar harmanı bazıSaçlarına takar gelini kızıKırları taçlanır memleketimin

Mersin ağaçları çevreyi süslerÇamlar derman olur, hastayı beslerPüren çiçekleri arıyı düşlerZakkumları çoktur memleketimin

Yüreğine kazır, ayla yıldızıAynı harda yakar kış ile yazıÖmrümde yaradır yürekte sızıLalesi nazlıdır memleketimin

Hatice Ak



.Memleketim-2

Bir incecik duman tüter ıraktaEridi kalmadı yağlar yürekteÖmrümüzün sonu bu son duraktaDoğduğumuz değil, doyduğumuz yerMemleketim benim, şirindir her yer

Kimi yer kayalık, gözümde tüterKimi yer yemyeşil ormanlar biterGönlümüzde hasret çıbanı dökerDoğduğumuz değil, doyduğumuz yerMemleketim benim, şirindir her yer

Dağları ovası bereket tutarToprağa kan düşse durmaz can biterSeher vakitleri bülbüller öterDoğduğumuz değil, doyduğumuz yerMemleketim benim, şirindir her yer

Hırçın Karadeniz, sakin AkdenizKulunuz, köleniz, hem amadenizBir başka ülkede yok benzerinizDoğduğumuz değil, doyduğumuz yerMemleketim benim, şirindir her yer

Hatice Ak



.Memleketim-3

Toros dağı Akdenize bakarkenYeşiline ben türküler yakarkenGöksu Nehri gürül gürül akarkenGene hasretinle yoğruldum bu gün

Yaylasında mor sümbüller biterkenSöğütle Servide kuşlar öterkenSuya giden kızlar saflar tutarkenGene hasretinle yoğruldum bu gün

Çayır çimenlikti birçok yerleriKurumuş akmazmış hep dereleriBir ferman çıkarsa dost birileriGene hasretinle yoğruldum bu gün

Balandızda Ardıç ormanı çoktuGökbelen çeşmesi aktı da aktıKayraktaki Çınar yapraklar döktüGene hasretinle yoğruldum bu gün

Meşe ağacından Olur mu kütükOtuz yılı aştık dilimiz tutukGönlünce gülmeyi çoktan unuttukGene hasretinle yoğruldum bu gün

22.01.2012

Hatice Ak



.Mevsimler ardınca sen

Düşlerden ayrık bir öykünün şiiri buNe zaman mevsimleri düşünsemÇerçevenin dışında kalan ya benimYa da sen

De ki, yağmur altında omuz omuzaDe ki, gökkuşaklı baharlardayızGül ağacının duldasındakiMenekşelerle birlikteIslanmaktayız

Sakın korkma, bak ben yanındayımVe bütün alaboralarına kol kanatMavi köpüklü türküler söyleyen deniz

Çığrından sıyrılmış şımarık bir yaz düşünBeyaz bulutsu elbisesiyle toprak anaya bulananGüneş değil miTüm hamlıkları birer- birer olgunlaştıran

İşte o an altın rengine bürünür başaklarTepelerdeki yel değirmenlerinin pervaneleriSoluk soluğa ipek kanatlı rüzgârlara koşarlar

Uykuya yollamadan göl sularınıBıçkın serviler çaladursun ıslıklarınıGüz kıvamında ise yıldızların renkleriBil ki;Hasat mevsiminin sesidir bu heyamolaHaydi rastgele, gördüğün bütün düşler hayrola

11.03.2014/Hatice Ak

Hatice Ak



.Mevsimlerden deniz, aylardan yağmur

başınız kendi omzunuza düşerbakışınız uzak diyarlaraduygularınız yasaklıhayalleriniz kuşatma altındanasıl ve nereye gittiğinizin ne önemi varayrılığa ve yalnızlığa çıkıyorsa bütün yollar

siz düşüncelere dalmış bakarken penceredenyani gözleriniz buluşurken mini tebessümlerledenizkızının saçlarını taraya dursun dalgalarellerinizde hüzün çiçekleribir tutam bulut gözlerinizden öperve bin hışımla gelen yağmur mevsimi başlar

vardır elbet seveni, denizler örneğinne ay ışığı, ne yıldızlar ne de yakamozlarhiç biri umurunda olmaz, sarıldığında yağmurabuğulu tepelerin ardından doğacak güneşi ararbir dağ, bir ova, bir deniz, bir kır çiçeği ve bulutlar

kasımpatılar al-al, açar, dal-dal solarbahara daha çok zaman varhiç biter mi çiçekler, şebboylar cemreleri bekleröncesi de nergis mevsimi amanedense ayrılıklar hep bu mevsimde başlar

11.12.2014

Hatice Ak



.Muhabbet

deniz kıyısındayım, uğuldaşan dalgalarkaraya vurmuş bir gemibir iki de sandal, kumsalda bir başınaaynı ben gibi sessiz, sedasız durmaktalar

içinde sen vardın sanıyorumbir de başka bir adamonu hiç görmedim tanımıyorumama sen yanında olduğuna görereferans çok sağlam

sabahçı barınakları neye benzerneler yaşanır içinde, nasıl hüzünleryalnız et yada kemikten değildirleryürekler vardır mutlaka, kimi durgunkimi birilerine dargınasıl yuvasını terk eyleyen

biliyorum sizler muhabbet içinkısa anlarla oradasınızbakmayın bana, hatta bel bağlamayındeli poyrazlar gibiyimdirher gün doğumlarında başkabatımında başka eserim

biraz nazlıcayımdırhani dilimde sivridirsevdim mi tam severim yaah bir sevebilsemyani aşık olma cinsinden

işte yine ben konuştumsessizce dinledin senzaten bu muhabbet detam bana uyan cinsindenbiraz soluklanıpçayları tazeleyelim istersen

ne yapsam olmuyorgidenin yerine kimse konmuyorseverim elbette insanlarıne düşmanlığım olacak kihem içinde sevgi barındırmayansayılır mı insandan

23.10.2009

Hatice Ak



.Mum alevi sevgiler

...........................Masaldı anlatılan

..........................Uzakta bir ağaçtan

............................Yaslanılan dalına

.............................Isıtan ışığıyla...

İnanmak zor olsa daİşin özü güvendiSıcağında çok zamanÇaylar bile demlendi...

..........................Öyle bir an geldi ki

........................Sevgi birden kayboldu

..........................İstenmeden de olsa

..........................Mumun ışığı söndü...

Nedendir bu ikilemBu sevgi bunca özlemArkanı dönüp gittinBence bir hiç yüzünden...

........................Yürekte sancı yokluk

..........................Aşka sevgiye tokluk

........................Duygularda nahoşluk

........................Bundan sonrası boşluk...

01.03.2010

Hatice Ak



.Mutluluk oyunu

hatırlamak istedim unuttuklarımı bir birdünde kalanlarla, yarın olacaklarıhoş görmek niyetinde değil yüreğimve her şeyi çıkarıp attım içimdenböyle şikayetlerim var kendimden bu gün

gecenin içinde çıldırmış bir yıldız gibiyimbirbiriyle çarpışıyor bütün bulutlaryüreğimde hapsolan yalnızlık çığlık atıyorgüneşi serinletmek istiyorum ellerimleiçimde savaşa tutuşanlar her kimsebütün sitemler kendime bu gün

bir tabut yapmıştım hüzünlerimebelki toprağa gömerim diyehenüz zamanı değilmişsadece aklımın oyunuymuş ürettiğim kendimce

bir sihirbaz gibi kader sopasını değdirincebütün ışıklar sönermiş meğermutluluk oyunu oynamaktan vazgeçtim

Hatice Ak



.Müdürüm

Yozgat İli, Boğazlıyan İlçesiİstanbul’da başlar hayat çilesiSevdası İstanbul, oldum olasıAdı Veli, aslı Veli bir güzel insanÖvmeye yetmiyor ne söz ne lisan

Çalışır durmadan bilmez yorulmakSözleri coşkundur bilmez durulmakHer sözü bir nimet bilene mutlakÖvmeye yetmiyor ne söz ne lisanAdı Veli, aslı Veli bir güzel insan

Birkaç vilayeti dolaştı gezdiAdana’ya 87 yılında geldiDürüste masuma kol kanat gerdiAdı Veli, aslı Veli bir güzel insanÖvmeye yetmiyor ne söz ne lisan

Çalışma azmini öğrendim sendenSevginde saygında candandır candanGurur duyduk MÜDÜRÜM’üz olmandanAdı Veli, aslı Veli bir güzel insanÖvmeye yetmiyor ne söz ne lisan

Hatice Ak



.Müebbet

üvey evlatlardudaklardakigülüşleröz evlatlargözlerdekiyaşlar olmuşkenmutluluk oyunuoynar mısınbenimle

işteyaslandım göğsüneyüreğine düşürdümöz evlatlarımıtoplar mısın ellerinle

eğer sendesevebileceksenbenim kadar vefa ilekarşılıksız ve ebedibırak o zamantutuklu kalsın hepsiuyut göğsünde

zatenöyle değiller miydiyıllar yılıonlar bendeben sendetutuklu kaldık

ve beraberkavrulmadık mıkayalardakiyosun misaline bütünleştikne de ayrılabildikonlar bendeben sendetutuklu kaldık

Hatice Ak



.Nasıl anlatılır bilmemki

Gülümsemedir esir alan yüzümüBir goncadır koklamaya kıyamadığımSaçlarıma düşen kar tanesi meselaEriyip gitmesinden hüzün dolduğum

Bir çağlayandır o sesinde huzur bulduğumTopraktır kimi zaman, sinesine uzanıp uyuduğumBazen de ateş topudur, harında kavrulduğum

Neye benzetsem, nasıl söylesemÇok üşümüş de sığınmış gibi kollarınaBasarsın ya bütün varlığınla bağrınaBir çiçeği okşarken duyumsadıklarım

Çokluğu azaptır çoğu zaman daYokluğu felaketidir ya insanınBazen ana kucağı gibidir şefkatle uyuturYani bu sevgi denen şey neyin nesiBaşka nasıl anlatılır bilmem ki

02.02.2010

Hatice Ak



.Nasıl anlatsam

dünyadaki bütün çiçekler desemağaçlar hatta sular yanı sırayağmur damlaları, birde bulutlarseni ne kadar çok sevdiğimi anlatmaz ki

toplasam bütün rakamları, yan yanaçarpsam birbirleriyle teker tekerbulduğum sayıya eklesem sonratüm şiirleri, romanları, öykü ve masallarıseni ne kadar çok sevdiğimi anlatmaz ki

gün doğumları ve batımları kadar desemgece ve gündüz, ay ve yıldızların sayısıdenizlerdeki yakamoz pırıltılarıkumsalları öpen köpükler ve kum taneleriseni ne kadar çok sevdiğimi anlatmaz ki

değişmem dünyaya, bir tebessümünüsevgimi ölçemem, tartamam amayüreğimdendir, yüreğim kadardırbunu bilir bunu söylerim amagene anlatamadım seni ne çok sevdiğimiböyleyim işte, anlatma özürlüyüm değişemem ki

06.10.2011

Hatice Ak



.Ne çok ağladım bilsen küçüğüm

zifiri karanlık iki göz, henüz yitirmemiş ışığınıhava ayaz mı ayaz, yollar çamur mu çamurüstte yok, başta yok, elinde bir elmagözünün yaşı mı yediği, elindeki elma mı belli değil

yalın ayak kara gözlü kara kız, çamur içindemorarmış soğuktan, ne üstte var ne baştaablasının koluna girmiş, bıraksa düşecek belki de yere

gözlerimi yumdum, belki bakmazsam görmem diyeoysa geldi oturdu yüreğimin taa başköşesinebir çift kara göz, bakışında kayboldum, oldum biçare

üzüm karası gözleri yaşlı, üstü başı kir pas içindeah küçüğüm, biriciğim, kimsin kiminsin bilmiyorumbildiğim ise, sen ağlarken ben mahvoldum

belki içimdeki çocuk senin kadar talihsiz değildiçekmedi senin kadar kahır ve ayakları çıplak basmadıbuz kalıplarından yollara

ama küçüğüm, ta yüreğimde hissettim inci tanesi gözyaşlarınıkeşke ulaşabilsem sana, sarılsam sımsıkı bilmem dindirir mibir nebze de olsa ağlayan o küçücük yüreğini

dinmez bilirimdinmeyecek de savaşlar bitmedikçeinsana, insan gibi değer verilmedikçeher kuytuda bir tuzak kurulmuşken masumlarabir bilsen küçüğümbir bilsen ne çok ağladım seninle birlikte

11.01.2013

Hatice Ak



.Ne ekersen onu biçersin

Arif ol kimseyi düşürme zoraTamahkârlık etme kalırsın daraİyiyi kötüyü kendinde araEngelleri kuşlar gibi uçasın

Susamışa su ver, kansın yüreğiAç olanı doyur, dinin gereğiIşık ol aydınlat, aklın ereğiHak katında çiçeklenip açasın

Engin tut gönlünü, kibirle uçmaÂlemi dost bilip, sırrını açmaDünyayı verseler, özünden geçmeSöz içinde söz var, deyip seçesin

Ben bir söyleyeyim sen anla biniDüşün taşın öyle yaşa bu günüGaranti edemez kimse yarınıHer ne eker isen, onu biçesin

Bu dünyaya kimse kalmadı direkEmek verilmeden olamaz yemekMazlumdan ah alma, korumaya bakSırat köprüsünü kolay geçesin

Hatice Ak



.Ne olur tut ellerimi

Irmaklar akıyorduÇevrendeTertemizdinBembeyazdı giysilerinYeşillikler içindenÇıkıp yanıma geldin...

Çok çalışıyorsunYorma kendini dedinBense bakakalmıştımNe olup bittiğiniAnlamaya çalıştım...

Yol gösterYol göster kiSana varabileyimYol göster kiSeni bulabileyimCennettesin biliyorumGördüm seniBurada bırakma beniNe olur tut ellerimi...

Bir kuş kadar sensizVe çaresizimKorkuyorum işteAnlasana halimiHaydi, ne olur şimdiŞimdi tut ellerimi...

Hatice Ak



.Ne olurdu

Ne olurdu; akşam eve döndüğümdeKapıyı açan sen olsaydın, elimi tutanNefesiyle ısıtmaya çalışanAnahtar taşımasam ceplerimde ne olurdu

Neden yoksun? Yetmez mi beklediğim yolunuBu kadar çok mu sevdin ölümüHaydi, canımın içi yalvarıyorum ya gel, ya gel deBitsin bu ayrılık bu ızdırap bu özlemGel desen ne olurdu

Sarılmasaydım yastığına, özlemeseydim kokunuBir tek yüreğimi alp götürdün yaBedenim ruhsuz, ruhum huzursuzKoymasaydın ardında, alsaydın yanınaSarsaydın kollarınla ne olurdu

Gitmesen ne olurdu

Hatice Ak



.Neden

Aynı yöne bakmıştım,

Biliyorum;İhmal ve mahrum etmezdin,

Tek hazinem dediğinTebessüm ve şefkatinden,

Yoksa güneşin doğduğuYön mü değişti

Senin mi bu asılan yüzGüneş bu gün gülmedineden

12.09.2009

Hatice Ak



.Neden ayrıldık

Kor kor ateşlerde yanmak ne kiHasretini bitiremediğim, bir ağıtDüştü bütün yaşlar, gözlerimden sürgünBedenim bin bir parçaya bölünse de hissetmezYüreğimdeki kadar, hiçbir acı ağır gelmez…

Gecenin bir vakti, ne işim var buralardaSana geldim iki gözüm, anla işteYine isyanlarda başta olmayan akılNe yapsam, nasıl etsem avutamadımBir mor çiçeklerle süslenmiş toprağınBir de çocuksu gülüşün, çeker beni kendine…

Oy gülüm, güllerimiz erken solduNe vardı bu kadar erken gidecek, bize ne oldu,Şimdi sen yoksun bana kalan sadece hayalin olduAğlamıyorum merak etme, sadece gözlerim doldu.Oy gülüm biz neden ayrıldıkGüllerimiz neden bu denli erken soldu…

09/03/2008

Hatice Ak



.Neredesin gökkuşağım

Varlığını bilmek avuntum olduŞu garip gönlüme sevinçler dolduHani sevdiğindim söyle ne olduNeredesin gökkuşağım nerdesin

Sevgi ektim, saygı ektim gam biçtimHayat boyu türlü sınavdan geçtimSu diye verdiler zehirmiş içtimNeredesin gökkuşağım nerdesin

Sıcakta gölgemdin, soğukta kışımBaharda çiçeğim, yazda güneşimBenim için yoktu dünyada eşinNeredesin gökkuşağım nerdesin

Türlü renklerinle karşıma çıktınBazen neşe saçtın, bazen de yıktınŞimdi yüreğimi büsbütün yaktınNeredesin gökkuşağım nerdesin

Bu son satırlarım sana yazılanBaharda çiçek ol yine tazelenVarsın ben olayım bir tek üzülenNeredesin gökkuşağım nerdesin

Hatice Ak



.Neredeyim bilmiyorum

Ne içindeyim hayatınNe çıkabildim dışınaBenden habersiz gitmiştinAradım yana yakıla

Irmaklar tersine akar mıBen tersine akıyorumBıraksam gövdemi bir akarsuyaSana gelen var mıVar mı bırakıp gidenim

Bu hasretin tarifi var mıSensiz kaldığımdan beriNeredeyim bilmiyorum

Hatice Ak



.Nergisler

bizim çiçeklerimiz köklerinden kopartılıpsaksılarda tutsak edilmemelilerözgür olmalılar, beyaz güvercinler gibidoğada, doğal, içten ve katışıksızdırlar

bizim sevgimiz el değmemiş dağ yüceleri gibidirkekik kokulu makilerde gezinmeli, ceylanlara yoldaşAkdenizi eteklerine oyalayan Torosların doruğundaadı biz gibi olmalı, bizden biri asi ve mavi olmalıgölgesi koylara vuran, püren çiçekleri ve mersin dalları gibi

siz yabanıl nergisleri bilir misinizyalçın kayalıklarda açan mor sümbülleribilir misiniz bizim çiçeklerimiz, çiçekçilerde solartıpkı sevdamız gibi, sahip olmak zordurterk etmekse olanaksız

27.12.2009

Hatice Ak



.Neye yarar

Hoyratça koparılmaya çalışılmışÇiçekleri bir gül ağacınınNeden diye sorma sevgili

Bilmez eğriyi doğruyuSanır ki kendi malıdır tüm evrenYalanla dolmuştur yüreğinin kıvrımları

Doğruyu görünceYağmura yakalanmış gibi kaçar yanındanVe işte sevgiliDenizler gibi düz çizgileri olmasa daBütün nehirler denize akar

Eğer seni olduğun gibi göstermeyecekseBoş ver açma pencereni girmesin ikiyüzlü güneş odanaDoğmasın gülüşleri gözlerine ne çıkar

Doğrularla yüreklenmeli ve beslenmelidir yarınlarYoksa insan olsan neye yarar, olmasan neye yarar

Hatice Ak



.Neyin eksilir

Şikâyet etmedim hiçbir halimdenSana isyan etmek gelmez elimdenHiçbir zaman adın düşmez dilimdenBir derman eylesen neyin eksilir.

Şükrettim verdiğin her bir acıyaUykusuz geçirdiğim bunca geceyeBazen duymadığım bir tek heceyeBir ferman eylesen neyin eksilir.

Sürdürmedin âleminde bana sefayıHem de layık gördün bin bir cefayıSenden dilediğim biraz vefayıBir de bana versen neyin eksilir.

Han hamam istemem gözüm de yokturSen istersen senin dermanın çokturŞu aciz kulunun kimsesi yokturBiraz umut versen neyin eksilir.

/2008

Hatice Ak



.O an

Bir gün, öyle bir şey olur kiDeğer verirsiniz birineİki kelimesinin yolunu gözlersinizHiç bir şeyiniz de değildir aslındaTanışıklığınız sadece birkaç kelimedirHer gün tekrar edip durduğunuz…

Sonra arar olursunuz o birkaç kelimeyiBazen uykunuz da kaçarSorarsınız kim diye, cevabınız yoktur oysaHiçbir şeyinizdir aslında, ya da pek çok şey…

Dosttur, çoğunlukla da arkadaşBaşka tanımı yoktur hafızanızdaÖyleyse günlük kullandığınız ilaç gibiBu bağımlılık niye…?

İş güç sahibidir de ayrıcaBir düzeni vardır yaşadığı kendinceBazen kaybolur, görünmez günlerceSonra çıkar gelir,Sanılır ki her şey yerli yerinde…

Birinin içi boşalmış gibi olurBu gün ses çıkar mı diye bekler dururSonra bir anda, bir şeyler kopar içindenAkıp gitmiştir hisler,O andan sonra gelse de neye yarar...

Şunu bilmeli ki insan,Hiçbir şey yerli yerinde durmazSaliseler içinde nelerin bitebileceğiniYaşamayan anlayamaz…

Hatice Ak



.O hep seninle

beyninde nice düşünceleryeni sulanmış toprak yoldan yürüdünereye ve neden gittiğini bilmeden

kendine geldiğinde en çok sevdiği yerdeydikuş cıvıltıları doldurmuştu yüreğindeki sessizliğietrafına bakındı bir tanıdık arar gibi

oysa mevsim hasret mevsimiydiher gün bir yıldız tutup gökyüzündenkırpıp kırpıp düş diye bıraktı aldığı yereolur ya, belki bir tanesi ona gider ve bulurgönül bahçesinde diye

bir tebessüm oturmuştu yüzüne belli belirsizbeynindeki düşüncelerin aksine, açık ve nettibu bitmek bilmeyen ince sızı da neyin nesiydi

mevsim değilmiş erguvan mevsimihülyalı gözlerini süzerken, saçları düşse maviliklereişte o zaman büyürdü özgürlükler, salardıbir uçtan bir uca, çarşaf çarşaf açan denizlere

birden bire köprüye çıkmak geldi aklınabaştan başa yürümek, dökmek için içindekinidibi belirsiz suya, uzaklara daldısevdiğini aradı kıpkızıl ufuktadurgun suya atılan taşın çizgileri canlandı gözündenasıl da büyüyor ve çoğalıyordusonsuza uzanarak sevda salıncağında

ve mevsim sus mevsimiydi, saat vururken geceyisusmalı ve dinlemeliydibulutun peşine takılan şimal yıldızınıiçi acıyla doldu birden, ağlasa ağlayamazgülse gülemez, içindeki kederdenbir ses, sus diyordu, sussevdiğinin sevgisinin, sessizliğini dinleboşa kederleniyorsun o hep seninle

Hatice Ak



.Onbeşinde

on beşinde değilim ki sen gibiüstünü örtsem her şeyin,unutsam akşamdan sabaha,bu yaşta sevdalanmak var ya,zor arkadaşım zor.

artık ne çeşme başları var ne bekleyecek yavuklune papatya tarlalarıdeğiştirmiş mehtap bile huyunubiraz mavi, biraz mor

yarım asırlık bir ömürgeriye gitsem bir saniye sürerİleriye gitmek istesemtökezler durur adımlarımyetmiyor ne gücüm ne de nefesim

romanlarda, şiirlerde okurdumhatta gülerdim bir çoğunaşair-yazar durmaksızınâşık olurdu bir şeylereöyle çok sevinirdim ki ne güzelne kadar mutlu bu insan diye

şimdiye bak birdebu yaşta sen kim, âşık olmak kim desemne bileyim, olmasa söyler miydi adamcağızbelli ki vardı bir bildiğihece ve ses deyerli yerinde olunca hep inanasım gelirdi

bir sonraki şiirindebir başkasına aşık olduğunu yazıncaİyice kafam karışıryarım yamalak inanmışlığım biraz daha azalırdısonunda anladım kiaşk hep on beşinde isen doğru ve yaşanılasıymışistediğiniz kadar aksini iddia edinellisinde ne aşka ne de sevdayaİnandıramazsınız beni, çünkü hepsi düzmecehepsi de sahteymiş...

Hatice Ak



.Orada güneş nasıl doğuyor

Orada güneş nasıl doğuyor,Etrafında hareler var mı?

Göğün yedi rengini kuşanır mı her doğuşunda,Kuşlara açar mı kollarını gelsinler diye,Sokaktaki başıboş kedi-köpeği ısıtıyor mu?

Ya duvar diplerini mesken edinmiş dilenciyi,Evsiz barksızlara, ışıtaç oluyor mu?

Kolluyor mu bulutları/ kızıyor mu kapattınız yüzümü diyeYıldızlarla barışık mı, her gün ışığını çalsalar da,Sahi orada güneş nasıl doğuyor…

Ah be canımın içi; bir bilsen, bir görsen buraları,İyi ki,; iyi ki gitmişim dersinSen gittiğinden beri burada güneş hiç doğmadı…Sen gittiğinden beri dünyam büsbütün karardı.

Hatice Ak



.Orta kahve

Bir orta kahveydiİlk iltifat alma nedenimheyecanla beklerdim o anlarısonra aradan yıllar geçtiheyecanlar olgunlaştıkahveler yaşlandışimdi orta kahve tadındadostum oldun bildiğimsaydığım, sevdiğim, güvendiğim...

Hatice Ak



.Öğrendim

Önce seni sevmeyi öğrendim,Sonra kaybedebileceğimi,Öğrenmeyi hiç istemediğimseSensiz de yaşanabileceğiydi

-Onu da sen öğrettin...

Nasıl olduğumu sorma,Öğrendim işte,Yaşayıp gidiyorum,Buna yaşamak denirse...

05.11.2009

Hatice Ak



.Ölmezmi sandın

Yangın meydanına dönen yüreklerSular serpme ile söner mi sandınBir kez değil bin kez kırıldı kalbimAffedip sineme döner mi sandın.

Ben de bir insanım taşırım kanıSevdiğim yoluna verirdim canıHer gün sitemlerle birde eza’nıUsanıp sıkılmaz çeker mi sandın.

Sevgiler büyükse nefreti çokturVefasız canların çilesi yüktürKesilen hükümler sanma ki haktırSöylerim anlamaz dinler mi sandın.

Meyvenin hamına uzanmaz elimKem söz söylemeye dönmüyor dilimSeven, sevdiğine eder mi zulümBaşın selamete erdi mi sandın.

Kimseye olmadım ne köle ne kulYolun en doğrusu Hakk’a giden yolSana tek sözüm var, çokça mutlu olSevgi saygı cansız, ölmez mi sandın.

Hatice Ak



.Ölü düşler

Kimi gider kimi kalır gerideGideni düşler, olmayan tek gidendirÇığlık çığlığa hissedilenHüzün, özlem ve sevda

Biraz sonra her şey eskisi gibi olurSimitçiler gelir bakışları uykuludurYaşam belirtilerinde rutine bağlanır işlerMartılar çılgınca şarkı söylemeye başlar

Hadi zehir zemberek sözler söyle düşünmeDaha fazla acıtamazsın bu yüreğiNe kadar uzun ömür denen muammaDarıl darılabildiğin kadar pula çevir zamanıDolu dolu yaşamak varken sana sunulan anı

Belleğine kazınan her duruma uygun bir sözÖmrünün yaklaştığı adres ise güzGene baş başa kaldık ölü düşlerle bizMümkünse senden isteğimNasıl yapacaksın bilemem amaYarına sağ çıkacağını garanti et bana

Hatice Ak



.Ölümden öteye yol yok

Yine gönül koydun aklım zayolduHaber alamadım günler ay olduDilim konuşamaz sustu lal olduÖmrümden bir ömür gitti bilesin

Bilmez misin bende nesin nicesinAğrı dağı ne ki, daha yücesinBiricik dostumsun candan öncesinBağrım delik deşik oldu bilesin

Bugün papatyalar boynunu bükmüşBelki gelir diye yollara bakmışSafa tepesine derdini dökmüşDilinden tek bir kelam yeter bilesin

Sitem edemem ki, hata suç benimAçtım yüreğimi önüne serdimSana dost diyerek sırrımı verdimKolay harcayamam bunu bilesin

Amacın kırmaksa zordadır halimCan cana eder mi bu kadar zulümAlın yazım ise tez gelsin ölümOndan daha öte yol yok bilesin

Hatice Ak



.Ölüyor, ölüyor ölüyorum

Fena oluyorum gene bu günlerdeMemleketimden renkler aklıma düştükçeKaçmak istiyorum çevremden, kendimdenHerkesten ve her şeyden.

Bilmem kiYani nasıl tarif etsem sizeDağılıyorum, boğuluyorum işteSanki iki kaşımın ortasındanKurşun yemişim gibi bir acıKorkular düşüyor yüreğimeGök kubbe üstüme devriliyor

Gene memleketimi çok özledimKış geliyor ya yavaş-yavaşSen çok üşürdün ya haniHep bu yüzden kahroluşum bil ki

Ben sıcacık yatağımda uyurkenSen altındasın ya toprağınSaramıyorum ya seni bebeğimAh benim sevdiğim, can yoldaşımBırakıp gidenim

Mor çiçeklerde seni aramakNasıl bir çöküntüdür bilir misinToprak kokusunda nasıl aranır hasretÖzlem ne demek bilir misin sevdiğimBilme ne olur, nasıl yandığımı bilme

Sen gittiğinden beri her gün yenidenÖlüyor, ölüyor, ölüyorum ben

02.10.2012

Hatice Ak



.Ölüyorum ben usta

Ölüyorum ben usta;Bir bezginlik, bir ağırlık üzerimdeGöz kapaklarım önce seyriyipSonra yavaş-yavaş kapanıyor...

Tadı yok, akşamlarınYüzü gülmez oldu sabahlarınSohbetler keyif vermiyor eskisi gibiHoş; sohbet edecek kimse de yok yaİç iç bitmiyor bir fincan hazır kahve...

Lokmalar boğazıma diziliyorSebepsiz ağlamalarım sıklaştıHer şeye takar oldum ruhumun bu haliyleBazen yitirdiğimi düşünüyorum, aklımı hafızamıArtık bıktım şehit haberleri izlemekten

Kan kusmakta yüreğim, duygularım kör kuyuAklıma biraz mukayyet olmasam,Kim bilir belki de bir yerlere savrulupKalacağım bir serseri misali...

Şair ne kadar seversen, o kadar sevilirsin demiş yaYanılmış be usta, sevince tümden ölüyorumSevmesem insanlığımdan oluyorum....Her iki durumda da ölüyorum be usta,inan ölüyorum...

Hatice Ak



.Ömrüm

Kuşlar kadar olamadımKadir kıymet bulamadımHep ah ettim gülemedimKuş misali uçtu ömrüm

Ne kat istemiştim ne yatHelal lokma ağzımda tatBir gün geçilecek sıratBöyle geçti benim ömrüm

Rabbim verdiğine şükürHerkes kaderini okurİster gümüş ister bakırŞükürlerle geçti ömrüm

Hatice Ak



.Öncesi-sonrası

buğulu gülüşlerle denize sarılırken ay,yıldızlara doğru el sallardı pencerelerdensırılsıklam sardunyalar…

limon çiçekleri dedi-koduya başlarbir miskin edasıyla uzandığı yerdendoğrulurdu gölgeler ve içine dolardıkaldırımlardaki kimsesiz ışıklar...

gecenin soluk alışverişiyapışkan ürpertiler bırakırkenbir evsizin avuç içlerinemartılar umursamaz tavırlarlauçarlardı gün doğumlarına...

kurgu yalnız bu değildi aslındaserçeler serenat yapacaktıçileklere ahududunun dallarındakırlangıçlar köşe kapmaca oynayacaktıuçurumlara sıralanmış kümbetlerde...

iğde çiçeklerinin iç bayıltan kokuları arasındakarabataklar yavrularını besleyecektigagalarında taşıdıkları su ve solucanlarla…

yani İnce Memed’le ilk tanıştığımızdainançlı, baş eğmez umutlarla yüklüydükve hep güvercin bakışlı aydınlığı sevecekkar altından güneşe boynunu uzatankardelenlerle birlikte gülümseyecektik…

aklımızı Çakırdikenlerin turuncusuna takmadanadım-adım yol alacaktık, gökkuşağı renklerineböyle sözleşmiştik hayal arası dinlencelerle…

ve sonra veya sonundaşartlı görülmüş geniş zamanın hikayesindeyüzümüze devşirme bir gülüş gelip oturduözenti bir yaşam ve adını koyamadığınızdizeler olup çıngı gibi sıçradık kalemden kağıdaitalik, metalik söz dizimleriyle sayfa, sayfa…

Hatice AK/14 Mart 2015

Hatice Ak



.Özgürlüktür sevmek

Yakın, uzak demeden katlanabilmektirÖzlemek ve aramaktır sevginin büyüğü

Sevmek sadece el ele tutuşmak değildirSevgiliye sarılıp, avarece gezmek hiç değil

Bazen delicesine ağlamaktır sevmekBazen de çılgınca gülmek

Bazen bir kuru yaprağı ezmemek içinÜstünden atlamaktır sevmek

Bazen hayal ekmektirBazen gül dalında goncadır sevmekDokunulduğunda incinecek

Bazen bir fırtınadır sevmekBazen sağanak bir yağmurBazen tutsaklıktır kendi yüreğinde

Bazen özgürlüktürDüşler sevgiyle süzülür gönül süzgecindenKabına sığmaz taşar, yayılır tüm evreneAlabildiğine ve özgürce

Küçük yüreklere sığan sevgiler paylaşıldığıVe evrene yayıldığı kadar büyüktür

Her şartta sevebilendirYüreği küçük olsa da sevgisi büyük olanSevginin makbul olanı insan sevgisidir kiOnun cinsiyeti olmaz

Alabildiğine özgür olmak demektir sevmekHesap verilmez, gözle görülmezElle tutulmaz, tartıya vurulmaz

Hatice Ak



.Özlem

Özlem boran olmuş dostun dağındaBir güzel meyvesi seyran bağındaCoşkudur sevdadır gençlik çağındaAkar uzun uzun özlem pınarı

Kimi an çağlayan bazen deryadırBazen dingin akar düşler hayradırKavuşmak yaraya derde devadırBazı bulanıktır özlem pınarı

Bazen bir canadır bazen cananaBazen de gözünden iç kana kanaBazen gez oyalan hem yana yanaBulunmaz devadır özlem pınarı

Hatice Ak yazar düşü deryadır,Dertlerine canlar gelse dermandırYaradan dan gelen büyük fermandırOtuz yıldır yakar özlem pınarı.

Hatice Ak



.Özlemek

Fırtınalar dinmiyor yüreğimdeNe zaman ayyuka çıksa sessizliğimVe el sallarken ardımdan sensizliğimBen seni en çok bu anlarda sevdimölürcesine özlerdim

Biri canımı yaksa örneğinBilirdim yetişeceğini, güvenirdimSırtımı yasladığım dağ gibiydinSana ne çok naz ederdimBöyle yokluğunla savaşırkenÖlürcesine özlerdim

Olmazdı neden ve niçinlerimizSoruyla ziyan etmezdik hiç bir anıBütün sözler sevgi üstüne dizilirdiİşte ben en çok bunları severÖlürcesine özlerdim

Öyle büyütmüştük ki sevgimiziKısacık bir zaman geçse de aradanÖmür denen şeydi aslında anlara sığanBen en çok anlardaki hayalleri sevdimVe ölesiye bu hayalleri özledim

Şimdi yokluğuna sımsıkı sarılıpGirdaplardan geçerken güvendiğimSınırsızca sevdiğim, saydığım oldunVe ben en çok seni saymayı sevdimİşte bu yüzden sonsuz ve kuralsızca özledim

Hatice Ak



.Özlemin bitmiyor, hayalin yetmiyor

Bu gün yine beraberdim hayalinleGözlerimi gözlerinden ayırmadanYanağın yanağımda, ellerin ellerimdeYine yakalandım kendimeÖzlemin bitmiyor, hayalin yetmiyor

Gülüşlerine sığındım, hüzünlü gözlerineBu akşam gene yakalandım kendimeBir suçlu gibi sindim, gönlümün köşesineUmudum bitmiyor, sözlerin yetmiyorYetmiyor işte

Kapanmıyor kirpiklerim dargın gibi birbirineGöz kapaklarımı sorma onlar da yağmura gebeBirde hayalimdeki resmin, o da yüzüme gülünceAklım beni terk ediyor...Resimlere bakmak yetmiyorYetmiyor işte

Hatice Ak



.Öznesizim

Sabah serinliklerinde hep sıcacık gelirdi sesinGece karanlıklarında yolumu aydınlatırdınVazgeçilmezimdin, sevdiğim, saydığım, güvendiğimÖyle alışmış, ölesiye müptelandım anlayacağın

Birlikte nefes alır, birlikte gülümserdik yaşamaÖyle çok benziyorduk ki birbirimize, karıştırırdıkHangimiz sen, hangimiz ben olan yanlarımız diye

Aynı türkülerden hoşlanır, düetlerle içlenirdikGülümsemeyi bile sen öğretmiştin yarınlaraKederlerle geçen uzun uzun yıllardan sonra

Ben konuşurken, sen dinlerdin ilgi ve sevgiyleBir an ayrı kalsak, ilk fırsatta birbirimize koşarMasum bakışlar ve gülümseyişlerle coşardık

Hislerimize tezat, kader miydi bizimle oynayanNe idi hatamız? Çok sevmek miydi yanlış olanSözler vermiştik hani? Bırakmayacaktık birbirimiziNeyin uğruna terk ettik, Yürekler dolusu sevgimizi

Ne yönden estiğini anlayamadığımız bir fırtına sürüklediUn ufak edip dağıttı dört bir yana, mağlup etti bizde biziSakın üzülme canımın içi, bende üzülmem becerebilirsemNe bir eksik, ne bir fazla, şu anki hislerim bunlar tamamen

İstemeden de olsa, kapattım tüm kapıları, sevgine ve sevgimeSensizlikte düşlerim üşüyor, bir sunakta yapayalnız ve kimsesizİşte bu yüzden sevdiğim, hem ben hem de şiirlerim ö z n e s i z

07.12.2010

Hatice Ak



.Papatyam mavi gülüm

Gülüşün güllerden daha huzurluYuvan şenlik, neşe, huzurla dolsunİçinde biriken tüm dileklerinDilerim Rabbimden hep gerçek olsun

Bu kocaman yürek sana taht kurduNe zaman isterse gelsin buyursun,Papatyam, Mavi Gülüm ömrün var olsun...

Sana selam saldım seher yeliyleBu gün doğum günüm sen de gel diyeHer ne olsa kabul senden hediye


Yine duygu doldum döküldüm bir demSeni kırıp üzmelere kıyamam ki benBilsen beni ne çok mutlandırdın sen


Hatice Ak



.Pembe düşler

Gül ağacına sordum düş’ün var mıydı diyeOlmaz olur mu dedi, kavuşmak sevgiliye

Ancak yılda bir gelir bize vuslat zamanıÖmrümüz yeter ise bulacağız o anı

Bazen düşümde duydum o garip heyecanıUyandım yoktu kimse, kalbimin hezeyanı

Sevgili gelmiş olsa dallarımda beklerdiDokunup incitmeden, güllerimi koklardı

Baharla bir uyanır, yenilerim kendimiElbet bir an gelecek, bulacağım dengimi

Yeter ki beni tutan umutlarım solmasınYeter ki yüreğime karamsarlık dolmasın

Gül ağacı düşünü böylece yorumladıBu yorumlardan sonra bana tek söz kalmadı

Pembe düşler kuracak zamanı geçtik çoktanEğer nasipte varsa, sağlık dileriz Hak’tan

Yüreğimiz sevgiyle çarpar tüm insanlaraBiliriz sevgi ilaç kanayan her yaraya

Hatice Ak



.Pişman değilim

Ben uzak diyarlara hiç özlem duymadım kiHiç aramadım, hiç sormadım, hiç sorgulamadımUzaktan sevmeyi seçtim, kefenimi biçtim

Benimki sonsuzluk ülkesinde bir aşktıHiç gidemeyeceğim, hiç kalamayacağımHiç göremeyeceğim olanak/sızımıSeni seçtim

Hep maviler yolladım dualarımdaBulutlar yolladım Ak Güvercinlerin kanatlarındaBaharlar yolladım rüzgarlardan atlarlaŞiirleri sana okudum, yorulmadım, ah etmedim

Çepeçevre oyaladım sevinçlerimiSıcaklığını bastım bağrıma, ağrılarımı dindirdimOkuduğum kitap sendin, söylediğim şarkı senSevdim…Sevdim…Sevdim...

Sevdim işte, anlamsızca sevdimAlabildiğine sevdim, adam gibi sevdimYıllardır koynumda uyuyordun, koynunda uyudumBirbirimize deliler gibi aşıktıkUyudukça aşka susadık, aşkla ıslandık

Irmakta taş, derede yosun, ağaçta yaprakDalda çiçek, gülde diken gibiSevdam oldun, sevdalandımSevdim, yaşadım, pişman değilim

Hatice Ak



.Pişmanlık

Bu gün elimi kımıldatasım yokDilimi de, hatta aklımı, beynimi, yüreğimiYerimden kalkasım yok anlayacağın

Bir de camdan bakıncaÇiçeklerini gözüme-gözüme sokanBadem ağacı olmasaCansız olduğumu düşüneceğim

Eh bu haldeyken başka nasıl konuşulur kiDivaneler gibi kaç adım attığımıAttığım adımların kaç santim olduğunu mu düşüneyim

Yok artık, ya bir gören olursa, ne demezlerMeraklısı da çoktur haniDüşünen birini görünceHemen yapıştırıverirler deli yaftasını

Bu gün bendeki böyle bir pişmanlık işteYani neden dünyaya geldim diyeElimde olsa gelir miydim, bana sorsalar mesela

Gelirdim, gelirdimNeden gelmeyeyim ki, belki de benden çok dahaKaramsarları vardır, hem bu karamsarlık da değilBiraz bahar, biraz yaz, çokça da son yaz olmasından

Gönüllü pişmanlık galiba

Hatice Ak



.Renkler ve karanfiller

bağrına bastığı sevdasıyla baş başatek başına nöbetteydi bir çocukgözleri renkler dokuyordu kesintisiz

beyaz karanfillerin gözyaşıydıkırmızılara rengini verenyorgun şafakların şıpsevdileriylesavaşmak kadar zorduzordu yaşama tutunmak

"oysa, bir kibrit çöpü değil miydi?koca bir ormanı kötürüm eden"

o ormanlar ki;geleceğiydi memleketingökte yıldızlar kadar yalınkılıçyerde toprak gibikin ve nefretten uzak

bir zamanlar aydınlıktı umutlaraydınlığa yürüyordu renklerellerinde demet-demetkırmızı-beyaz karanfiller

30.01.2014

Hatice Ak



.Rivayet

kış olduğuna inanası gelmiyor insanınoysa dün son günüymüş hazanınbugün yirmibiraralıkikibinondörtgünlerden Pazar, hava öyle güzel kibelki dün temizlik yaptığındandır gök kubbe

şimdi deniz kıyısında olmayı ne çok isterdimlodosta iliklerime kadar üşümeyi, köpüklerde taş sektirmeyibalıkçı restaurantında taze salata ve ızgara yemeyiüstüne pek gitmez ama uçsuz bucaksız mavilikler eşliğindeya bir fincan kahve ya da demli bir çay içmeyi

ne zaman yolum düşse, hiç değişmezdi havadalgalar kıyıyla sarmaş dolaş, masa örtüleriyleköşe kapmaca oynardı begonvillerşu an hala çiçek açıyor olsalar gerek

eve dönüş yolunda sağlı sollu limon bahçelerive çevrelerinde kargılar süzüm-süzüm süzülürleronları izleyerek yol alırken, bir de gaipten gelen “Ney” sesiyle irkilmek varya Mevla’dan bir mesnevi ya Yunus’tan bir ilahieve gelene dek sürerdi serenatlar

dış kapıda karşılayan fesleğenlere sırnaşmak var yacanıma can katardı, ne kadar muazzam kokarlardısonra bahçe duvarında göz göze geldiğim kedipeşine takılıp, içimden neşeyle koşturmak geliryani çocuklaşırdım birden… sonra vazgeçerdimkovalasam da yetişemezdim, tık nefes olurdu yüreğim

işin kötüsü, bu gün usul-usul yoklayan bir de ağrıyla tanıştım alışık olmadığım kondurmamaya çalışarak kriz geçirdiğim hissine kapıldımAllah’tan değilmiş, çabucak kendime geldim korkmadım aslında, korkmadım ama bir saniyedeistesem de, istemesem de, dünya bile değiştirebilirdim

“şimdilik rivayet bu” günü geldiğinde elbet bozulacak ezberlerim …

21 Aralık 2014

Hatice Ak



.Rüya

Yüreğini koy yüreğimin üstüneElini uzat banaKaybolurum sonra sensiz karanlıklarda,Tut yüreğimden, tut ki dursun çırpınışlarıYoksa dayanamaz kaybolur sensizlikte...

Gecenin gözyaşları çiy damlası olup düştüğündeSil ellerinle yanaklarımdan ama ne olur incitmeBir bir topla mendilinle...

Yaşam Bir Köprü;Kaç kere gelip geçeceksin üstündenSadece iki, biri bu dünyaya merhaba,Diğeri ise ölüme…

Hasretini çekeceksin belkiDinmeyecek ağıtların uzun süreElini siper edip alnınaBakacaksın güneşten yanaBelki de uzak bir limana…

Bu bir rüya;Geldiğinde kendineSabah olmuş olacakEllerin ellerimde, rüyamız son bulacak

Hatice Ak



.Sadece merak

Birkaç gündür yine yoksunneler yapıyorsun bilmiyorumbeklide hastasındırnezle yada grip olabilirsinhava oldukça soğuk, yağış yokhasta olmak için bütün şartlar mevcut

Yine görünmüyorsun yasessizliğin değil şaşırtıcı olangörünmemen hiç değilşiir yazmıyorsunbelki okumuyorsun da

Sevdiğim şiirler başlığıylaustaların şiirlerini asıyorsun aradayani tam da senlik, isyan dolu şiirler

Şiir, şiir gibi olmalı bencesevgi dolu, özlem dolu olmalıacı barındırmamalı içindehasret kokmalı her hecesive şiirler yapıcı olmalı, yıkıcı değilKim olursan ol gel demeli şiirler

Sen yazmaz oldun böyle şiirlerneden diye sormayacağımgeçerli bir nedenin vardır mutlakayanlış anlama sakıngörünmediğini sormam iseözlediğimden değilsadece merak ettim

Hatice Ak



.Saman çöpü

Durgun suda yüzen bir saman çöpününnasıl ilerlemeye çalıştığını izlediniz mi hiç...Ve suya dalan çeşitli ot ve çalılıklarınoluşturdukları duvarları.

Bir kelebeğin avuç içinizde nasıl çırpındığınatanıklık ettiniz mi?Bir serçenin karnını doyurmak için kumrularameydan okuyuşunu.Bir limon ağacı çiçek açarken tomurcuklarınfısıltılarını dinlediniz mi?

Uçurumlarda açan sümbüllere koşanCeylanların heyecanını yaşadınız mı örneğin...Toprak suya özlemini nasıl anlatır sizce,Gökyüzü bulutlara döşek olsa ne çıkar.Şelaleden düşen suların canı yanar mıKanatları değdiğinde taşlara…Taşlar ısınır mı sarılınca yosunlar …?Rüzgar durmaksızın sarstığı kayadan neeksiltir..

Ay ve yıldızın ihtişamı güneş doğana kadar değil midir?Hadi şimdi verin öğütlerinizi tüm bu olup bitenlere…Ağlamak kâr eder mi, durgun suda yüzebilir misaman çöpü…?

Hatice Ak



.Sana geliyordum annem

Sana gelmek için izin aldımİyi misin çok merak ediyorumGünlerdir bekliyorum ama yoksunGelişini görmek için kapıya yaslandım

Kahrolası zil bir türlü çalmak bilmediÖzledim, sana geliyorum, birlikteÇiçekler ekelim mezarının başucunaMerak etme kuruyacaklar diye

Sana söz, beni yanına alana dekHep sulayacağım gözyaşlarımlaSana çok ihtiyacım var ama sen yoksunBiliyorum dönmeyeceksin bir daha

Karlar düştü elime ayağımaÖzledim, çok özledimNe olur beni de al yanına Anne

Hatice Ak



.Sana ne, bana ne

Hani diyorum ki, gelsengelmiş olsan yanibeklesen beni merdivendeher mesai bitiminde...

telaşla düzeltsem saçlarımıtoplasam kalemlerimi, kâğıtlarımıelim ayağıma dolaşsatebessümünü yakalasam heyecanla...

birlikte çıksak sokağael ele tutuşsak, rotamız bir restoranabirlikte akşam yemeği yesek meselakonuşsak bir süre, havadan sudan öyle...

sorsan örneğin bana;beni seviyor musun?ben şöyle cevaplasam

-sana ne...

aynı soruyu ben sorduğumdasenin cevabında

-bana ne...

ellerimizi birleştiripkatıla katıla gülsek halimizeve şöyle desekbirbirimizi sevmesekbirlikte ve burada işimiz ne..

23.10.2010

Hatice Ak



.Sana şiir yazasım tuttu

sana şiir yazasım tuttu şimdi iyi miama nereden başlasam bilemedimürkek bakışlarından mıusul usul attığın adımlarından mıumut türküleri besteleyenkahverengi gözlerinden mi

kendi içine akıttığın ürpertilerini miak karanfilleri kıskandıracak yüreğini miutangaç, masum, çocuksu mutluluğunu muhangisinden başlasam bilemedim kisana şiir yazasım tuttu şimdi iyi mi

yasaklı kelimeler var içimdeellerini tutmak, göz göze gelmekbakışlarınla konuşmak yasakbu öyle bir mukaddesat kiaçık etmek yasak, yani her şey yasakkensana şiir yazasım tuttu şimdi iyi mi

sana şiir yazasım tuttu şimdi iyi miama sen bilmeyeceksin sana yazdığımıolur da bir gün karşılaşırsak kulağına fısıldayacağımşiirlerde yazamadığım bütün sözcüklerimisana şiir yazasım tuttu şimdi iyi mi

17.03.2013

Hatice Ak



.Sapan

oyun zannettiği için kuş sürüsüne sapanıyla taş atan çocuknerden bilecekti kuşlardan birinin kanadını kırdığınınerden bilecekti kanadı kırılmış kuşların bir dahaasla uçamayacağını...

Hatice Ak



.Sardunya ya da

özensiz bir bahçe, çiçeklerle bezeli patika boyuncasağlı sollu dizilmiş sardunyalar ve papatyalarenvai renkler karışınca birbirineçiy damlaları dans eder, yapraklarının üzerindedokunur ama kıyamazsın, çiyle yaprağı ayırmayagüneş, ağır ağır gösterirken sıcacık yüzünüikisinden de alır götürür, gecenin buruk hüznünü...

vurunca yüzlerine ilk ışık huzmeleribilirler gelmiştir bu gün de ayrılık vaktiusulca süzülür bir damla çise, karışır toprağabir sonraki gün, yaprağa kavuşmak umuduyla...

yaşamın tüm boyutları, sevgiyle karılmışsayani sevmek ve sevilmekse hayatın anlamıbilmek gerek sabretmeyi ve özlemle beklemeyi...

__ve diyorum ki illaki sen, sen...her şeye rağmen__

sevmek bir başka oluyormuş, sardunya mevsimlerindegene sardunya mevsimi bak, hepsi açmış köşe bucakşimdi; yani daha çok gecikmeden iyi ya da kötü ne olursa...“bir ses ver, hatta kız, bağır çağır ama bir şeyler söyle,yoksa adı sensizlik olan bu yara, hiç kapanmayacak...”

Hatice Ak



.Sarıl boynuma

Her gün sana geliyorum düşlerimdeGittiğinden beri duramadım buralardaNe tadı var ne tuzu hiçbir şeyin...

Artık acele de etmiyorum bir şeyler yaparkenHoş etsem de yapacak gücüm kalmamış yaAyakta durmak için çırpınıyorum işte…

Yaşayan bir ölüysem,Ağlamaktan başkası gelmiyorsa elimdenGülsem ne çıkar ağlasam ne çıkarSende biliyorsunÖlsem de yaşasam da fark etmez...

Biliyorum şu an beni görüp kızıyorsunÜzülüyorsun da ağladığım içinKekliğim ne olur ağlama diyorsun,Ağlamıyorum, ağlamayacağım işteÖyle hasretim ki ela gözlerineHasretim işte...

Kıyamam derdin boyuna bakmayaŞimdi ben bakıyorum toprakta yatışına,Kalk lütfen, kalk ayağa da sarıl boynuma...

04.08.2009

Hatice Ak



.Sarmaşık

Bir kördüğüm olmuşsunYüreğimin ta içindeÇözmeye çalıştıkçaDolaşan bir sarmaşık

Başın sonun belli değilBüyüdükçe büyüyüpSarıldıkça sarılanUzadıkça uzayıpDal budak salan

Bilmiyorsun, bilemiyorsunHer dalın budağınCanımı acıtıyor

GörememektenDokunamamaktanÇünkü hepsi firariHepsi yasak

Sen sarmaşıkSen çılgın çiçekBütün duygularımıYaktım daBir seni yakamadım

Kıyamam, kıyamadımBazen karabulutlar gibiÇöktün zihnimeBazen güneş gibi doğdunKaranlık geceme

Sen deli sarmaşıkSonunda kuşattınÇepeçevre

Gel desem gelemezsinGit demeye dilim varmıyorTüm duygularımı yaktım daSeni çılgın çiçek, seni sarmaşıkBir seni yakamadımKıyamam, kıyamadım

Haydi, git artıkBen git demeden gitGit ve bitsin git lütfen

Hatice Ak



.Sebebimdi varlığın

Ne güzeldi, senli günlerde yaşamakSırılsıklam sevilerin ardından nefes nefese koşmakBilinse de bir gün ayrılık anı gelip çatacakDüşler ülkesinde öylece bir başına kalınacak…

Vazgeçmem bilesin, vazgeçmedim sendenAyrılık yakışır mıydı böyle delicesine severkenNe olur anma, arama artık, bendeki sen bende kalsınGözlerime gözlerinin yerine yağmur damlaları yağsın…

Değildi sukut-u hayal; sadece düş ülkesindeydimHazırdım her an düşmeye saltanat beşiğindeydimOlmasın isterdim şimdi, hiç zamanı değildi ayrılığınİlaçtın, dermandın, yaşama sebebimdi varlığın…

Hatice Ak



.Sen anlat bize bizi

Sevgi neye benzer sevdiğim,Yeni filizlenmiş dala mı,Bir demet kır çiçeğine mi…

Sevgi, zeytin dalımıdır,Ya da defneyaprağı,Suya benzer mi sevdiğim,İçtikçe içilesi…

Sevgi toprak mıdır sence,Doya doya koklanası,Koynunda ebediyen saklanılası...

Sevgi nehir midir sevdiğim,,Bütün kirlerden arınılası,Ve huzur bulunası…

Sevgi tüm tabiattır belki de,Bütün renkleriyle kucaklanası,Ya hepsi ya da hiç biri…

İşte gene anlatamadım,İş sana düştü,Haydi canımın içi...Sevdiğim...Sen anlat bize, bizi…

01.04.2010

Hatice Ak



.Sen bende değilsen

Bir düştün;Hiç uyanmak istemediğimÇorak gönlüme konupKelebekler uçuşturdun...

Bir elinde sevgi;Diğerinde aşk iksiri tuttunSığmadın yüreğime deGelincik tarlalarında koşturdunÖyle yoğun bir sevgiydi ki buİç yüzünü göremedim diyeBeni asırlar boyu uyuttun...

Şimdi;Acı bir çığlık oldun umutlarımaSeslensem duyar mısın?Bak yine akşam oldu,Hangi kuytuda yağsın, yağmurlarımAvuçlarımda üşüyor, tuz-buz olan hayallerim…

Yaz da olsa, kavrulsa da bedenimIsınabilir miyim sanıyorsunSen bende değilsen eğerBen hep ölümüne üşüyeceğim...

Hatice Ak



.Sen de istersen

bak ne düşündüm canımın içigel bu gece bir kaçamak yapalım seninleörneğin çocukluk yıllarımıza dönelimoyunlar oynayalım, boş verelim gamakedere ve hüzüne, bırakalımkendi kaderlerini yaşasınlar...

istersen, yani sende istersen,çıkalım sokağa yıldızlar toplayalımgökyüzünden bir bir,ya da kumsala düşmüş yakamozlaryapraklarda uyuyan çiy damlalarınınüstünü örtelim mesela, üşümesinler...

sokakta gördüğümüz kimsesizkedi ve köpekleri besleyelim birdekuşlara yem atalım, parktan çiçek çalalımsahi ister misin, üstüne üstlükbekçiden azar işitip üzülelim...

sonra yaptığımız bunca çocukluk içinsen bana omzunu ver canımın içinem bile istemeden buluttanoturup bir güzel ağlayalımsen de istersen...

31.05.2009

Hatice Ak



.Sen değil miydin

Sen değil miydinBir bahar arifesinde, karşıma çıkan,Badem ağaçları bile, henüz çiçek açmadan,Anlatılmaz bir sevgiyle yüreğimi kaplayan,Sen değil miydin

Sen değil miydinSoğukta güneşim, sıcakta gölgem olup ruhuma düşenGözlerine bakmaya cesaret edemeyip, utandığımGel deyince, uçarak göğsünün sol yanına saklandığımSen değil miydin

Sen değil miydinPencerenin camından bulutlara el sallayanVe kır çiçeği kervanlarıyla sevgiler yollayanHayal bahçesinde gezinirken, yolları kollayanSen değil miydin

Sen değil miydinKabuk bağlamış duygularıma neşter vuranRüyalarıma gelmeyip sensizliği yaşatırkenŞimdi hayal-hayal, düş-düş karşımda duranSen değil miydin

Sen değil miydinUykusuz gecelerimde sol yanımı ağrıtanVarlığınla huzur, yokluğunda hüzün bulduğumEllerim, ellerinde uyuduğumGeceleri yıldızlardan dilek tuttuğumSen değil miydin

Sen değil miydinSelamsız geçemediğimÖzünü sözünü mert bildiğimYüreği cömertİnadına gelince benden de berbat,Sen değil miydin

Sen değil miydinÇok sevdiğini ve sonsuza dek bırakmayacağını söyleyenSen değil miydin ey hüzün bakışlı, tebessümü sırlıSözleri efkarlı, yüreği ağrılıSen değil miydin

Sen değil miydinBeni onlarca soruyla bir başına bırakıp gidenBelki de yüreğindeki beni, temelli öldürenEğer birazcık hatırım varsa, muallakta bırakma beniSeni böyle delicesine sevsem de.Git de… Yeter…İnan, ardıma bile bakmam giderken…




Hatice Ak



.Sen kendini bil yeter

Bazen özgür olursunBazen tutsak kendineBazen güneş olursunBazen yoksun mum bile

Bazen nehir olursunKarışırsın denizeBazen olmazsın damlaDönersin kuru çöle

Bazen dağda taş olurKuşlara kol geresinBazen gökte yıldızaKendince eş olursun

Bazen kumsalın kumuBazen kara topraksınBir menekşe köküneCan verirsin, nimetsin

Bazen derya olursun,Bazen ırmak, bazen gölBazen bir kır çiçeğiBazen dalda gonca gül

Sen istediğini olBeni çağırma yeterGün olur gül sinendeYeşil çimenler biter

Tek dileğim sevgiyeHasret bırakma yeterBeni kederden saymaSen kendini bil yeter

29.06.2012

Hatice Ak



.Sen olmadığın zaman

Sen olmadığın zaman;Erguvanlar açmıyor yüreğimde,Suları çekiliyor denizlerin...

Sen olmadığın zaman;Ne güneş, ne ay, ne de yıldızlar doğmuyor,Bulutlar kaplıyor gökyüzünü...

Sen olmadığın zaman;Dallarda yeşermiyor yapraklar,Her mevsim kış oluyor gözlerimde...

İnsan bir kere ölür derler yaBen, yanımda olamadığın her an…

19.02.2010

Hatice Ak



.Sen olmayınca

Sen olmayınca;Gün tükenmiyorKirpiklerim darılıyor birbirineKapanmıyor göz kapaklarımGökyüzümü bulutlar kaplıyorAçmıyor güneş, uçmuyor kuşlarBir yoksunluk fırtınası esiyor yüreğimdeBaşım dönüp, gözlerim kararıyorYığılıyorum olduğum yere

Sen olmayınca;Hiçbir şeyin tadı yokYaşadığımın farkında değilimElimde birikmiş niçin sorularıHırçın bir hal alıyor ruhumBeynim düşünmeyi unutuyor,Tutmuyor ellerim.Gövdem yük ayaklarıma,Savruluyorum.

Sen olmayınca;İsyanım birikiyor, öfkem sessizliğeÖzlemim küskünlüğe dönüşüyorEngel olamıyorum.

Sevgim intihar diyorYaşam belirtim düz bir çizgiNefes alamıyorum.

Anla artık…!Sen olmayınca ölüyorum...

Hatice Ak



.Sen olmayınca ölmüyorum

Bir pencere açılır seyre dalardı gözlerim,Uzaktan uzağa şekiller çizer,Sevdiğim imgelerle süslerdim yüzünü,İçimde bir heyecan, hep sana gelmekHep seni yazmak isterdim...

Saklamazdım, dostça sevdiğimi hep söylerdim,Seviyorum demek yetmezdi, yetmemeliydi,Göstermeliydim sevgimi ve görmeliydim sevildiğimi,Yürek çırpıntıları olmalıydı mutlaka,Coşku, heyecan ve duygulu bir fırtına…

Kapandığında perde merak edilirken arkasındaki silüet,Resimler ayan beyan çıkınca ortaya,Kayboldu gizemler, bitti perdedeki gölgeye ilgiler.Sıradanlaştı bütün sohbetler, azaldı merhabalar veGözümü açtığım anda gördüğüm turuncu satırlar…

Meşguliyetlerde iyiden iyiye artmıştı hani,Alnımıza kader diye yazılan bir kelam,Tarafından verilecek bir selam yeterdi oysa.Hatta selam vermek lütuftan sayıldı,Dost olarak taçlandırdığımız sevgi masalı,Neden bu kadar çabuk ve hazin sonlandı?

Hani soruyorsun ya,Seni sevdiğimi, biliyorsun değilmi? Diye.Sevdiğimi bilmezsen, iyi olamazsın diyorsun ya,Belki doğru ama sıradanlaşmayı önleyemedi yinede,Şairin dediği gibi “Şimdi Sende Herkes Gibisin”İyi olmasam bile, sen merak etme beni,Artık baş etmeyi biliyorum duygularımla,Kısacası hayattayım,Sen olmayınca ölmüyorum bilesin...

27.10.2009

Hatice Ak



.Sen sevgisin

Yüreğimi esir aldınGam değilsin...

Kirpiğimin ucundasınNem değilsin...

Duygularımı coşturdunSel değilsin...

Soldurmaktan korkuyorumGül değilsin...

Kırılmana dayanamamDal değilsin...

Söylesene sen nesin,Aşk mısın? Özlem misin?Sen her şeysinCansın canımsın...

Ölçülemeyecek kadar çoksunÇünkü sen sevgisin...

Hatice Ak



.Sen ve ben gibi

uzaklarda bir yıldız, fezanın bir ucundabazen düş gördüm sanıyorumbazen en yakınımda, belki yanı başımdainecek gökyüzünden uzatsam ellerimiyıldız, yıldız aydınlatıyor kederli yüreğimi

yıldıza uzanan dağlarda kar varbahara saklamışlar papatyalarısarıçiçekleri, gelincikleri, kırçiçeklerini

minik dereler, yorgun yorgun akarken vadi boyuncabir yıldız aydınlatan ceylanların yolunu, ses veriyoryoldaş oluyor yalnızlıklara, sevgisi, saygısıyla

haydi, bakmayın öyle uzaktan, şimdi zamanıkutlamak için kuralım muhabbet masasınıörtüsüne ay düşsün, yıldızın ışığındaen çok da saygı, sevgi ve dostluk olsundostluk, sevgi ve kardeşlik, ana menüsü

ikramımız sevgi olsun tüm konuklarabilinsin ki sevginin cinsi, rengi, ölçüsüolmaz milliyeti doğusu, batısıyaşanılası bir dünya için, illaki sevgisevmeli, sevilmeli,hesapsız, yalansızsen ve ben gibi

Hatice Ak



.Sen yanımda olsaydın

sen yanımda olsaydıngeceler bu kadar uzungölgelerin sesleri bu denliürkütücü olur muydu...

dolaşırken karanlıklardayıldız yıldız aydınlanmaz mıydıyollarım...

odamın perdesine vuransokak lambasının ışığıürkütür müydü nedensiz...

gördüğüm kâbuslaryüzünden kan ter içindeuyandığımda yanımda olsanboğulur muydumgözyaşlarımla...

nefes nefese koşarken ardındansen uzaklaştıkça soluğum kesilipyığıldığım zaman olduğum yeretutanım olsaydın ellerimden...

bu denli üzülür müydüm,sen diye sarılır mıydıkollarım korkularımın şefkatine...Sen yanımda olsaydın...

17.07.2009

Hatice Ak



.Sen yeterki gel de

Bir gün terk edip de yıkmayacaksanGözümden yaş olup akmayacaksanBana elmiş gibi bakmayacaksanFedadır bu canım sana sevdiğim

Hatam olur ise kızmayacaksanOlur, olmaz için üzmeyeceksenBenden ayrı durup, gezmeyeceksenFedadır bu canım sana sevdiğim

Her nerede olsan seni bulurumİster isen rüzgâr, yağmur olurumGel dersen yanına uçar gelirimFedadır bu canım sana sevdiğim

Deniz derya olur, sana çağlarımBir gün göremezsem sitem bağlarımHasretinden gizli, üryan ağlarımFedadır bu canım sana sevdiğim

Sen yeter ki gel de, bu dünya dururSevgim coşku ile aşkına yürürYüreğimi o dem baharlar bürürFedadır bu canım sana sevdiğim

16.07.2010

Hatice Ak



.Sen yokken ben

sen yokken ben,daha az ağlıyorum,sen yokken ben,hiç hayal kurmuyorum

sen yokken ben,seni düşünmüyorumsen yokken ben,karanlıktan korkmuyorum

sen yokken ben,hiç üşümüyorumsen yokken ben,daha az üzülüyorum

sen yokken ben,hiç bir şey kırmıyorumsen yokken ben,hiç kitap okumuyorum

sen yokken ben,daha az konuşuyorumsen yokken ben,

hiç resmini çizmiyorumsen yokken ben,seni özlemiyorum

sen yokkenben yaşamıyorum…

12.12.2008

Hatice Ak



.Seni aradım

Memleketimi en çok bu mevsimde özlerimKırlarını, gelincik tarlalarınıKıpkırmızı develik çiçeklerini

Bahçeleri alabildiğine kuşatanÇitlembikleriFesleğenleriBirde güneşe kafa tutan ay çiçeklerini

Yorgun çam ağaçlarıylaYarı çıplak çınarlarıMevsim gözetmedenKüllü yeşiliyle salınan zeytin ağaçlarını

Ve dere kenarlarındanSuya dalgın-dalgın, bakan söğüt fidanlarınıCanhıraş sesleriyle hafızamı işgal edenAğustos böceklerini birde

Kim bilir kaç kilometre yol kat edipSonunda suya kavuşan kaplumbağanınBoynunu kabuğuna çekişini

-Boz bulanık akan dereleri-

-Zamanı mıydı sanki sen düştün ansızın usuma şimdi -

Öfkeni asi poyrazlara benzetirdim hepTebessümünü, saksıdaki beyaz karanfile

Ben seni en çok bu mevsimlerde sorar oldumAsi rüzgârlaraVe Mersin ağaçlarıyla kekiklerin kokusuna

Ben seni en çokGün batımları arar oldum ufuklardaÖzlem mi, öfke mi bilemiyorum amaAlabildiğine yoğun duygularla

Ve güneş batarken yüzünde en son gördüğümHüzün bulutlarını hatırlıyorum

Kısacası gördüğüm her nesnedeSeni arar oldum bu sıralarBen aradıkça sen kayboldun

Şimdi elimde bir kördüğümİşte bütün bunlar çözmeye çalıştıkçaDaha da çoğalıyor ama varsın olsun

Bir gün elbet yine karşılaşacağız



Sil baştan başlayacağız biliyorumO güne kadar ben hep seni arayacağımHer yağmurda, her çiçekte, her mevsimde

—Hadi sen de bir şey söyle, bakma öyle

—Peki söyleme

—Ama ne olur bari düşlerime gelmeyi ihmal etme


Hatice Ak



.Seni beklerken ben

“Seni beklerken ben, dururdu akrep, dururdu yelkovanSaksıdaki çiçekler açmak için hep yolunu gözlerKuşlar, en güzel şarkılarını senin için saklarGüneş, gülümsemek için gözlerini beklerdi”

Ne çık git kampanasıydı yaşamımızda çalanNe bir siren sesiydi, düşlerimizi korkuya uyandıranBilemezdim, yani hiç hesap etmemiştimBir sokak lambası gibi yalnızlaşacağımıSensizliğe düştüğüm an…

Umutlarım var demiştim, nasıl olsa daha zaman varŞebboylara geç sayılmaz yani, sonrada Kasımpatılar açarHatta Erguvanlar bile ama Nergisleri göremedim mevsimindeBir telaş koştum durdum ruh gibi, oradan oraya ne olduysaAma ben yoktum, sadece senin özlemin vardı yanımda oysa…

Kendimi aradım durdum çaresizce, hatta kavga bile ettimÖnüme gelen her şeyle, en çok da tanımadığım kendimleKitaplarda aradım, şiirlerde, ne bileyim işte, bir fincan kahvedeBir bardak çayda, hatta ellerimle yaptığım taze ekmek kokusunda…Yoktum…

Aynaya her baktığımda silik bir tebessümMahzunlaşmış bir çift gözdü karşılayan, kurgulardaki biziBakmaya cesaret edemediğim ama hissediyordum işteBen değil, biz vardık orada, ya da biz olmalıydıkÖyle kavilleşmiştik, sonsuzluk ülkesine birlikte yürüyecektik…

Ve bilirdim, hissederdim beni izlediğini bir yerlerdenİşte o an nefesim daralır, boğazıma düğümlenirdi her kelimemBilirdim, ne kadar bekletsen de gelirdin sonunda amaBen hep mahzunlaşır, hep seni özlediğimi düşünürdümKısacası özlemin bir adı da hüzünse eğerAnladım ki; Seni Özlemek, Bir Garip Hüzünmüş Meğer…

26.12.2011

Hatice Ak



.Seni düşünmeyeceğim

artık seni daha az düşünüyorumne gün ortası şekerlemelerin geliyor aklımane öğle sonrası dışarıya çıktığındayolunu bekliyorum sabırsızlıkla…

dağınık bir yaşama kucak açtımbundan böyle aynalar düşmanımdost oldum karanlık duvarlarasabahları isteksiz kalkıyorum yatağımdanacele de etmiyorum açıkçasısanki yetişeceğim yeryolumu gözleyen yâr mi var diye…

coşkun dalgalara bağışladımtüm duygularımı ve çocuksu yüreğimişimdi serçelerin cıvıltılarla oynaştıklarıminicik bir su birikintisiyim kendi halindedurgun, hissiz, yosun tutmuş yüreğimlegözlerine baktığımdaboğazıma düğümlenen senyavaş yavaş eriyerekciğerlerime doluyorsun, yakıp yıkarakumulmadık sözler gibi zehir zemberek…

biraz da bu yüzden, mümkün olsaseni hiç düşünmeyeceğim amaahhhh... ah şu taş olası yürek var yaduymasa hiçbir şey, hissetmese....hissetmese ve taş kesilse diyorumduygularım ne kadar dirense desonunda aklım seni terk ettikeşke yüreğim beni dinlese,o da terk edebilseydi...

15.11.2010

Hatice Ak



.Seni düşünürken sensizlikte

Bazen çiçeklerle bezeli bir bahçedeBazen filozofça bir masanın başındaBazen bir geminin güvertesinde martıları izlerkenBazen bir tren istasyonunda beni beklerken…

Bazen bir apronda iki yana açmışsın kollarınıBazen uzun bir yolculuğa çıkmışızNereye olduğunu düşünmedenÖnümüze ilk çıkan otobüse atladığımız gibi…

Oturmuşuz beş ve altı numaralı koltuklarımızaPencere kenarına ben, koridor yanına senYaslamışız başımızı omuzlarımızaSaçlarımız karışmış, yüzümüze ve saçlarımıza…

Sımsıkı tutmuşsun avuçlarında ellerimiUsulca siliyorsun, alnımdaki terimiMola yerlerinde bir bardak çay alıyoruzİkimiz aynı bardaktan içelim istiyoruz…

Ve sonu gelmeyecek bir film izliyoruz sessizceÖnce sen kayboluyorsun karelerden, ardından benÖyle dalmış ve öyle tutunmuşuz ki birbirimizeFark etmemişiz gözlerimizi açtığımızdaDüşler ülkesinden sürgün edilişimizi dünyaya…

Senli ve sensiz hallerimin özeti işte böyleBazen avuturum kendimi hiç gerçekleşmeyecek düşlerleBazen midye misali tüm pencerelerimi kapatırım dünyayaYani Canımın İçi; seninle her şey çok güzeldir deKurduğum bütün hayaller, kâbusa döner sensizlikte…

15.09.2010

Hatice Ak



.Seni hissetmekse yaşamak

Seni hissetmekse, yanımda olmasan daSeni düşünmekse ve özlemekse, yaşamakAldığım her nefesi sen diye alıyorsamElime aldığım her çiçek, her kalem, kağıtHer kitap, kısacası elimin dokunduğuCanlı cansız her şeye ellerin diye dokunuyorsamSeni hissediyor ve yaşıyorum

Yağan yağmurun bedenimi ıslatması ise yaşamakBen yaşıyorum...İçinde sevgi, özlem, aşk, güven ve dostluk geçenHer şarkı, her türkü, her roman ve her şiirdeGözlerimden yaşlar boşanması ise yaşamakSeni hissediyor ve yaşıyorum

Bölük pörçük uykuların ardından,Çevremdeki her şeyde seni görmekBütün olumsuzlukların üstesinden gelmekTüm şans ve şanssızlıklarımaİnatla dayanmaksa yaşamakSeni hissediyor ve yaşıyorum

Ve bana yakıştırdığındanFazlasına sahip olduğun şu inadın yüzündenSelam vermediğin uzun günler geçse deHatta selam vermeden, hatır somadanSorguya çektiğin hallerini bilerekVe tüm bunlara rağmen seni sevmekse yaşamakBen yaşıyorum

Hatice Ak



.Seni seviyordum

Eskiden duyduğumda sesini, ürperirdimHeyecanlanırdım yani, korku ile coşku arasıKorkardım, yanlış söylemekten, korkardımSeni sevmekten...

Hatta sitem ederdin bazen, seyrekleştiAramaların neden...? Korkuyordum şimdiki gibiSeni sevmekten değil ama kaybetmekten...Söyleyemedim...

Alıngansın derdin, korkuyorum seni incitmektenÖzgüveni tam bir insanken, korkar oldum kelimelerdenBiliyorum senin aradığın da, ne bir yasak aşktıNe de adı konmayan bir ilişki...

Aradığımız, şimdiye kadar yaşayamadığımızÇocukluğumuzdu belki, belki de doyunamadığımız sevgiSebep ne olursa olsun, açıklaması olmayan bir şekildeSeni seviyordum ve sesini duyunca mutlu oluyordum...

01.08.2010

Hatice Ak



.Seni seviyorum

Dün, önceki gün,Daha önceki günYani mütemadiyenSeni düşünüyorum...

Biliyorumİnadını kıramayacağımıSöz demiştim, gitmeyeceğimBüyük laf etmişim....

Ama şunu da hatırlaBir gün gidersemSessizce giderim demiştim,Sana değilMakûs talihime küserim...

Bak yine beceremedimNe adam gibi sevmeyiNe de sevilmeyiBir platoniydi belkiBelki de aşktıAdı her ne olursa olsunBen seni çok sevmiştim...

Ve biliyor musun?Hala da çok seviyorumUmarsız, karşılıksızSafça, öyle, ölesiye…

Hatice Ak



.Seni sevmek

yapraklarına çiy düşmüşçiçeklerle bezeli bir bahçede gezinirkenhayal ederdim seni, onlarla konuşanve güllere aşkını anlatan bahçıvan gibi...

acaba mutlu muydun, gülümser miydinyoksa asık yüzlü mü? Nasıl biriydinuzaktan izlediğimden, fark edemezdim…

bir sesinin yankısı, bir de kokun gelirdiuyanmama yakın, odama tan vakitlerindesesini içli bir türküye, kokunu fesleğenebenzetirdim...

sonra yanıma geldiğini hayal ederküçük bir kız çocuğu olurdum anidenen masum ve en yalın haliylebana sevgiyi öğret istergözlerindeki hüznü gördükçe içlenirdim…

bakışlarında kendimi bulmaksenli düşlerde kaybolmakhep seninle olmaktı tek isteğimve hep böyle bir resmi hayal ederdimne tasa kalırdı yüreğimdene de üstesinden gelemeyeceğim bir derdim...

sevgi dolu bir dünya kurardım ikimizeve seni hep fesleğen kokulum diye severdim içten içeutanır söyleyemezdim, seni deliler gibi sevdiğimiparantez içi kalırdı aleni olmasını istediğim tüm kelimelerim…

keşke tüm hissettiklerimi söyleyebilseydimbiliyorum artık çok geç, faydası yoktu dövünmeninsöylediklerim ve söyleyemediklerimaltı çizilmemiş satırlar içinde kaybolurkenben, gene bir başına ve gene özleminin esiriyim....

ve seni sevmek müzmin bir hastalıkmışhayalin beni terk ettiğinde anladım…

15.02.2011

Hatice Ak



.Seni yaşamak

Bir bardak kaynar suyu tek yudumda içmiş gibiTam da böyle bir ateş yakar göğüs kafesimiDöner dururum yattığım yerde, geçmek yerineDaha da alevlenir közleri derinlerde…

Sesini duymasam da, bir heyecan kaplar yüreğimiNazlı-nazlı salınan söğüt dallarının meltemle titreştiği gibiŞakacı rüzgârların getirdiği gülüşünle uyanır içimdeki senli umutlarHer sabah sana koşarım uyandırmamak için ayakuçlarıma basarakİlk seni selamlamak isterim, uyku mahmuru gözlerimle konuşarak…

Belki de oldum olası bu denli içten bir sevginin özlemiydi düşlediğimBütün dengelerimi alt üst eden, böylesine vazgeçilmezim oluşunAkan sel suları gibiydim senden önce, durulmaya çalıştıkça hırçınlaştımSense mağrur bir kaya oldun, ben arsız dalgalar misali eteklerine tutundum…

Ben küçüldükçe sen büyüdün, sen büyüdükçe ben kayboldumYüreğinde hiç izim kaldı mı bilmiyorum?Şimdi gözlerinde sonu olmayan bir yolculuğa çıkıyorumEğer hissettiklerimin adı aşk’sa, ilk ve son yaprağıma sen’i yazdımVe seni böyle yaşamak istiyorum…

22.07.2010

Hatice Ak



.Senin için

Senin içinHer şeydenGeçebilirdim...

Senin içinTüm AlışkanlıklarımıTerk edebilirdim...

Senin içinTüm EzberleriniSilip Atabilirdim Hafızamın...

Senin içinAklım Beni Terk ettiRuh Gibi Dolaşıyorum...

Senin içinMutlu Ol DiyeBen de, Seni Terk ediyorum...

Hatice Ak



.Serbest şiir

Senin adın serbest şiirAteş ol yakRüzgâr ol savurGüneş ol kavurDalga ol kumsala vurDolunay olAşk iksiri doğurTüm evreniAvucunun içine alBoyalı hamur yap yoğur…

Senin adın serbest şiirKuşları konuşturBulutlar dile gelsinSaksağan güle gelsinDenizler yürüsünKayalar çürüsünKoyunlar kurtKurtlar kuzu olsun…

Senin adın serbest şiirGüneş ol, ay ol, yıldız olDere ol, tepe ol, bayır olÇiçek ol, çiğdem ol, çayır olİster gece ol, ister heceNeyi seçmişsen o olSırala kelimeleriHiçbir anlam taşımasın…

Senin adın serbest şiirİsterGerçeküstüden söz etİster gerçeğinEn gerçeğinden…

Senin adın serbest şiirYanlış anlamaÖzgürlüğünVerdiğim izin kadardırSadece Edepli olBil ki;GüzeliGüzel yapanEdeptirEdep iseSevmeye sebeptir…

27.10.2010

Hatice Ak



.Serzeniş

Ne kusur etmiştim sordum kendimeAkar gözyaşlarım sığmaz bendineYuvasız kuş gibi dönmüştüm sanaÇok sevmek kusurmuş bu gün anladım

Sözünün üstüne tek söz koymadımYüzüne bakmaya bil ki kıymadımAsırlar mı geçti, zaman saymadımGizlere karıştın bu gün anladım

Hata benim, kusur benim suç benimVarlık olan sensin, kayıp hiç benimYaşama tutunmam, sensiz güç benimUmutlarım bitti bu gün anladım

Ne elini tuttum ne de dokundumKendi gözlerimden dahi sakındımGelir diye her gün yola bakındımBeni unutmuşsun bu gün anladım

2000

Hatice Ak



.Sev dedin de sevmedimmi

Fakir bir kuldum âlemdeSev dedin de sevmedim miBazen hayal bazen düşteGör dedin de görmedim mi

Bir gün güler bir gün gülmezHalim hatırımı bilmezAğlasam gözyaşım silmezGül dedin de gülmedim mi

Alnımıza yazılmışsaDüzen hepten bozulmuşsaYüreğin tozla dolmuşsaSil dedin de silmedim mi

Yoktu fakatım ve şartımKırıldı kolum kanadımCefana az mı katlandımNaz ettin de çekmedim mi

Her gün ağıtlar mı yaktınÇıkıp yoluma mı baktınYıkıldım viran bıraktınTopladın da dağıttım mı

Artık tükendi hayallerYerlerinde eser yellerHalime gülüyor ellerHayal kurdun ben sattım mı

Hatice Ak



.Sevda

Kıyıya vurmuş bir söğüt dalıydı sevdaYumdu gözlerini, hissetmekti istediğiÜrkekçe bıraktı, kendine uzanan ellereEllerini...

Temkin de tedbir de, kâr etmedi haniAdı-adımı nereye varacak, hiç düşünmediGüvendi, sevdi... sadece yaşamak istediSevda adına bahtına biçileni…

En başından bilmeliydiKalbe gölgesi düşünce sevdanınAkıntıya kapılıp, sağa sola çarparakSürükleneceğini...

Bilmeliydi ya, kaptırmıştı bir kereİpin iki ucu varsa, biri kendi elindeydiSımsıkı tutmuştu, kopsa düğüm atarlardı daHem kendisi, hem sevdiği düşecekti yüzüstüElinden bırakırsa…

Her kopuşta da bir düğüm atacaklardı,Ve gene o düğüm, acıtacaktı canlarını.Oysa sevdalar iki kişilikti,Biri kaçırınca ipin ucunu elinden, tutacaktı diğeri.Olmadı...Olamadı...Sığlaştı sevgileri, sıradanlaştı hisleri...

Şimdi suya düşen söğüt dalı gibiKöşesine çekildi beklemek üzereSevdiğinin, ellerine uzatacağı elleri …

Hatice Ak



.Sevdiğim

Hayalin gözümde canlandığı anGönlüm kanatlanır, uçar sevdiğimCeylan gibi ürkek, dağ kadar sessizHasretin sinemi yakar sevdiğim.

Aşkım bir pınardı oldu çağlayanHasret azabıyla her an ağlayanYokluğuna bile gönül bağlayanGözlerin özüme bakar sevdiğim

Seneler geçse de sevmişim seniBilmem bu his neden yakıyor beniUğrunda soldurdum canı bedeniGönlümü bir sözün yıkar sevdiğim

Hatice Ak



.Sevdiklerim beni hep üzdü anne

İşte gene sensiz geçecek özel bir günHiç bilmedik ki biz böyle günleriYa geçim derdine düştükYa da bir hastalığın pençesine...

Bu nasıl bir sevmektir böyle, nasıl yücelikSenden hiç beklemezdim demiştinKuşlar gibi besliyorsun sevdiğiniBen ise kraliçe oldum seksenimden sonra...

Sonra karnında taşırken beniKısmi felç geçirdiğiniYapılan tedaviler yüzündenSakat kalacağımı düşünüp üzülmüşsün haniBir bu değil ki, bir yaşındayken benVe sırtına sarıp iş kovalarkenAttan düşmüşsün sırt üstü...

Ellerini dayanak yapıp ezmemişsin yaYiyecek ekmeğimiz, çekecek çilemizÖldürmeyen Allah öldürmeyinceGörecek günümüz varmış işte...

Hep sakın kâlp kırma kontrol et öfkeniSaman alevi gibi parlar, çabucak sönersin bilirimHarama el uzatma, adaletli ve saygılı olSermayesi olmayan tek şeyi ver her canlıyaSevgini ver çevrene, verebildiğin kadar sakınmaBir gün mutlaka döner gelir sana demiştin yaGeri döner mi bilmem hiç hesap yapmadım amaSevdiklerim beni hep üzdü anne, hâlâ da üzmekte...

Hatice Ak



.Seveceksek

ÖrneğinBir yanardağım, lavlarım yakacakBir gök gürültüsü kulaklarını sağır edecekYa da bir nisan yağmuru sellerine katıp sürükleyecek

BelkiFırından yeni çıkmış ekmek kokusundayımTaze demlenmiş bir bardak çayKavuran güneşin altında sararan başaklarda buğday

Tut kiAsi bir deniz, dalgalarıyla durmadan kıyılarını dövenVe ya bir nehir önüne geleni silip süpürenOlmadı bir söğüt dalıyım nereye akarsan oraya giden

Bil kiYüreğim hep senin için çarpıp duracak olsan da çok ırakGökkuşağının yedi rengiyle sarıp sarmalayıp bağrına basacakVerilen hiçbir güzelliği unutmayacak, böyle sevelim seveceksek

31.07.2009

Hatice Ak



.Seveceksem

Önce o gelmeli aklımaHiç çıkmamalı düşlerimdenSevdiğim her şeyden daha çokEn çok onu sevmeliyimCanımda, yüreğimdeHer zerremdeBenden çok olmalı bende

Üşüdüğümde güneşimYorulduğumda gölgemRuhum, duygum, varlığımÇiçeklendiğim dalımSevgisine tutunduğum

Huzurum, havam, suyumGöğsünde uyuduğumSevdam, saltanatımGönül denizim olmalıDalgalarıyla coşarkenHep ona susmalı,Hep ona susamalıyımGökyüzüm olmalı, bulutumGöz göze geldiğimdeSevdasıyla tutuştuğum

Yağmur sonralarınınToprak kokusu,Gül yaprağındakiÇiy damlası kadarSaf ve temizBirini seveceksemBöyle sevmeliSevebilmeliyim.

05.02.2012/Yenişehir-Mersin

Hatice Ak



.Sevgili dostum

“Sevgili Dostum"Sizi terk ediyorum ama,Ayrılma nedenlerimi de biliniz isterim...Böyle başlıyordu cümle...İçten, abartısız..Kelime kalabalığına gerek görmeden...

her sabah uyandığımda,tebessümünü gözlerimde hissettiğim,bukle bukle saçlarıydı, gözümün önünden gitmeyen,ses tonunu bile bilmediğim sıcacık bir gülüştü o…

geldiğinde her yeri cıvıl cıvıl eden,gittiğinde hüzünlendiren güpgüzel bir insan,tanışıklığımız bir resim ve şiirleri hepsi o kadar...

yıllar yılı hüzünler icat ettik her birimiz kendimize,hiç düşünmedik başkaları neler yaşıyor, nasıl yaşıyor diye,o beyaz bir melek, su kadar şeffaf, ana sütü kadar saf,şifa dağıtır, umut salar yüreklere sağlığı elverdiğinceşimdi biraz hasta, yoğunluklu olarak ta kederler içinde…

gitmek istedi benden, ne diyebilirdim ki bunalmıştı,yorulmuştu besbelli, hiç istemesem de gitmesini,haydi durma git dedim, güle güle beyaz meleğim,biraz toparla kendini, eğer bir dost ararsan,ben hep buradayım.... bil ki karşılıksızdır,hem sevgim, hem de samimiyetim…

bir şeyler düğümlense de gırtlağıma,hüzünlerle dolsa da yüreğim, iyi olacaksan,huzur bulacaksan git benim güzel meleğim,biliyor musun "S e v g i l i D o s t u m"sen söyleyene dek,ben, bu cümlenin özlemindeydim …


Hatice Ak



.Sevgili insanlığım

Otur bir kuytuya;Başını ellerinin arasına al, insan olduğunu düşün,Yaşadığın hayatı, geçtiğin yolları,Sevdim-sevmedim diye ayırdıklarını düşün,Söylediğin ve işittiğin sözleri…

Geriye bak;Senin bu hayat, neler yapmışsın,Hadi durma elinde işte hayatının film kareleri,Başrolde sen varsın, hazırsan izlemeye,Seyirciler çoktan hazır matineye…

Sorgula kendini;Hangi yolları yürümüşsün, ne kadar anlamlıydı,Nereden geldin, nereye gidiyorsun,Çok mu anlamsız yürüyüşün,Değerlendir, kendini, kimseye bırakmaZamanının ne kadarını boşa harcamışsın…

Erdem yoksunusun;Yaşadıklarından ders alma, ört üstünü,Bulabildiğin en kalın örtüyle,Unut gülmesini, yaptığın her iyiliği,Gözünün içine sok kimi yakalarsan,Dünyaya direk kalacakmış gibi yaşa,Sakın ola ne sevgini ne de malını paylaşma,Bak, hırslarınla kazandığın yerdesin,Birine çalım atmaya, varlığınla atıp tutmaya,Ve istediğin gibi at oynatmaya hazırsın,“tamamsın yani, oldun sen, keyfini çıkar”Sen en büyüksün, bunu aklından çıkarma,Azaldıkça azal, küçüldükçe küçül,Kimsenin gözünde, beş para etme…

Erdem sahibisin;Kaldır başını semaya, nereden geldiğini gör,Düşün… İşte hayat… Bitmeyen bir yolculuk,Sen ne olmak istersen, oraya götürecek,Hayatı “olmaya” çalışanlara bakarak yaşa,Dünya Sultan Süleyman’a bile kalmadı diyenleri hatırla,Gülümsemeyi unutma,Tevazu sahibi ol, küçüldükçe büyü,Paylaşmayı bil, paylaştıkça çoğal…Bütün bunları bir araya getir,Yaşamını nasıl yapılandırdığını göreceksin.Yetinmeyi bil…Bil ki; insan kaldıkçaAnlamlar yükleyebilirsin yüreğine

31.10.2010

Hatice Ak



.Sevgili İstanbul kardeş

Bilmem seni seven neden sever, Sordum kendime sende olsam seni sever miydim,?Seni sevmem için nedenlerim mi olmalıydı,Bilmiyorum…

Boğazına, onca şiirler yazılmış,Yalı evlerine, kıyılarına, her an kuduran,Denizinin köpüklerine....Mavi kıyınlarında pek az,Gördüğüm kadarıyla sahilin de işgal altında...

Amacı neyse, ismi de lazım değil ya,Adını koymuşlar Türkü Bar,Haydi, onu da geçelim bir kalem,Herkes ne ararsa onu bulur da,Çöp tanklarının içini değil de dışını kullananlar,Metruk binalarıyla, kayıp şehir görünümündekiO güzelim yerlere ne demeli bilmem ki.

Sağlıklı yaşam için veya kilo sorunu olan,Üç beş kişi sahilde tur atar,Benim yadırgadığım görüntülere alışmışlar belli ki,Ne yerlere pervasızca saçılan kuruyemiş kabukları,Ne onunla birlikte denize nazır tüketilen bira kutuları...

Pek de umurlarında değil hani şana âşık olanların, Üstelik bu manzaralar, Atatürk’ün Zaman zaman istirahat ettiği söylenen evin çevresindeOlup bitti.

Sevgili İstanbul kardeş, benim gördüğüm bu yüzündü,Ve seni hiç sevmedim diyemem amaBunca vurdumduymazlığı göre göre seninle de yaşayamam....

Hatice Ak



.Sevgimi içiyorum

Neydi sebep bu kadar içime işlemeneİşte yine karşıma geçmiş gülüyorsunKeyif aldığını sanmıyorum üzülüyorsunOysa anlıyorum dediğin zamanlar bileGözlerinle hiç anlamadığını söylüyorsun...

Aynı dilden konuşmak ne güzel demiştinNeydi konuştuğumuz aynı dildenBen yüreğimi açtım sonuna kadarSen galiba eğlendinSöyler misin nasıl anlamaydı buBirinin duygularını hafife almakNe zaman olmuştu anlamak...

Şimdi düşünüyorum da,Tek damla gözyaşıma değmezmişsinDuyuyor musun? Artık sen bir hiçsinNefret bile etmiyorum sendenBütün duygularımı koydum bir bardağaHayalinle birlikte, sevgimı de içiyorum...

Hatice Ak



.Sevgiyle açardı şiirlerimiz

sessizliğim çaresizce dolaşıyor çiçek bahçemizdeduyarmıyım umuduyla sesini seher vakitlerindesensiz ıssız her yan, alaycı bakışlarla gülümsüyor tanişte böyle, yüzümü okşayan yasemin kokulu rüzgâr gibisözlerin doluşuyor ruhuma, bir ben duyuyorumbir de birkaç mimoza yaprağı, dalında kalan…

/..o sevda ki düşmek istese de toprağa bekler, direnir tüm olumsuzluklaraçünkü elindedir özlemin bir ucu bilir, kıyameti olacak bırakırsa../

el ele tutuşup, sevgiye birlikte yürüyememiyorgökyüzünün sonsuz maviliğine bakamıyoruzgünler böylece boşa akıp gidiyor sevdiğim

/...sen kayıtsız kalsan da yüreğinin sesine gecenin koynundagün aydınlanıp, sokak lambaları sönmeye başladığındaben susacağım, zamanı gelince konuşuruz nasılsa../

alışılmışın dışında, çoktandır gelmeyi unutan bir demet çiçeksolmuş bir erguvan, mimoza, ortanca ne fark eder işte gerçekolmasa da olurdu sen, yalnızca sen yanımda olsaydın tek...

/…sevgiyle açardı şiirlerimiz ve sevgiyle kapanırdı gözlerimizbiz sevdiğim; bizi biliriz, elimizdedir hâlâ umut söylencemiz…/

her insan yüreğinde, tam on iki yazan yerdesevgiden başka bir şey tutmamalı bilirimgel gör ki, kimi zaman mani olamıyorum hüzünlerimeduy sesimi dön artık, sensiz ve sevgisizimdön ki sararmasın çerçevedeki, bahar coşkulu resimlerimizdön ki, gene ve yeniden sevdaya yelken açsın şiirlerimiz...

Hatice Ak



.Sevme dostum

Sevmek ateşten gömlektirGiyme dostum aklın varsaSanma ki sonu ölmektirUyma dostum aklın varsa

Bozma kaideyi benceYüreğin dolmuş sevinceDüşler kurarsın sevinceUyan dostum aklın varsa

Zararı yok sev duyguyuBırak vehm ile kaygıyıDuyarlar sana saygıyıUnut dostum aklın varsa

Aşk ağlatır gündüz geceİsimler dillerde heceİşte sana bir bilmeceÇözme dostum aklın varsa

Hatice Ak



.Sevmediysen vur

Akşam karanlığı, sardı çevremiEğer sevmediysen, vur öldür beniBilemezsin, ne çok özledim seniAkşam karanlığı, sardı çevremiEğer sevmediysen, vur öldür beni

Beni sevdiğini, bilseydim eğerÇektiğim acılar, dünyaya değerAşkında sevginde, yalanmış meğerAkşam karanlığı, sardı çevremiEğer sevmediysen, vur öldür beni

Lambalar yanarken birer ikişerŞu garip gönlüme bir çığlık düşerİnsanoğlu olmaz olur mu beşerAkşam karanlığı, sardı çevremiEğer sevmediysen, vur öldür beni

Uyku tutmaz, yatak olur bir dikenYürek yaşlanırmış, beden genç ikenAğlarım bahtıma, herkes gülerkenAkşam karanlığı, sardı çevremiEğer sevmediysen, vur öldür beni

Hatice Ak



.Sırdaşım

içime sığmayan bir sevgiydinuzaklaştıkça yakınlaşankaçtıkça kovalayan

ilgimkonuşabileceğimbana önem verenbirine duyduğumhayranlıktı öncelerisordukça cevap verenbunaldıkça tutunduğum

yine öyleyine tutunduğumyine saydığımyine sevdiğim ama hiçdüşler kurmadığım

uzak yerlerdeykenyanımda hissettiğiminandığımdın sengüvendiğimsevdiğimşeffaf yüreklimmert arkadaşımgözü pekdeli dolu,pervasızımbirazda şımarıkgönül ağacım

tüm bunlarınanlamı neydine bir adım ilerine bir adım geriolduğum yerdesabitledim

bundan böylene yaparımhiçbir fikrim yoksonuçne sen banakıyabilirsinne de ben sana

sen hâlâve hep veher zamansevdiğim insanbiricik dostumkış güneşim



tek arkadaşımsırdaşımolarak kalacaksın

Hatice Ak



.Sildim arkadaş

Gülün yaprağına düşen çiy gibiSildim sözlerini, seni arkadaşGünüme doğacak son güneş gibiSeni, hayalini sildim arkadaş

Damla damla olur buhardan doğarGün gelir damlası insanı boğarBazen çağlayandır ser’ini sularBağrımdan koparıp, yoldum arkadaş

Hoşgörü kalmamış, insanlar fesatOlmayan olana ediyor hasetDuygun kalmamışsa olursun cesetÇiy değil çiğmişsin bildim arkadaş

Hatice Ak



.Siz hep yalan söylediniz

pembe çiçeklisardunyaların kuşattığıpatika değildiseninle hayal edilenbuluşma noktasıhanımeli çiçeklerininsüslediği kameriyelerhiç değil…

bir şelaleningölgesindekisöğüt dallarındacıvıltılarıylayeri göğü inletenkuşların sesiorası da değildihiç kuşkusuzNeydi…?neydi sana yönelişintemelindeki giz degüvenilmiştisorgusuz sualsiz…

tükensegökte yıldızdenizde kumdalda çiçektoprakta böceksandınız kiyüreklerdekisevgiler okyanusturhiç tükenmeyecek…

Ahh şiirler,vahhhh şarkılarsevgilerinizömür boyusürecek dediniz,görünüşte içtendiniz amatecrübelerle sabittir kisiz, hep yalan söylediniz…

17.11.2010

Hatice Ak



.Sizi sevebilmeyi ne çok isterdim

Ne çok severdim gökkuşağınıRenklerini saymışımdır çoğu zamanAynı çocukluğum gibiydilerNe tasaları olurdu,Ne uğrardı, yanlarına keder

Yıllar sonra tekrar görmüştüm aynı renkleriHüzünler doğuran gözlerinizin gülüşündeÇocukluğum kadar şen olmasalar daHazana durmuş mevsimler kadar güzeldiler

Nasıl anlatsam.Yüreğimde öldüğünü düşündüğümBir şeyler tekrar canlandı sankiAdını bile unutmuştum oysa çoktandırAnladım ki tüm bu duygu fırtınasının“adı sevgi, soyadı özlemdi”

Demem o ki;Dalgaların kumsalı okşadığı gibiMartıların çığlıkları kadar yürektenVe yakamozların maviye tutkusuylaSizi sevebilmeyi ne çok isterdim

Uyuduğunuzda açılan sırtınızı örtmekUsul usul saçlarınızı okşamakSoluk alıp verişinizleYüreğinizin ritmini dinlemek içinSizi sevebilmeyi ne çok isterdim

Bir bardak çaylaBir dilim ekmeği bölüşmekDışarıya her çıktığınızdaKapıda ayak sesinizi dinlemekVe uzakta olduğunuz her anHer saniye deliler gibi özlemek içinSizi sevebilmeyi ne çok isterdim

Çınar ağaçlarındaCıvıldaşan serçeler gibiCıvıl cıvıl, şen şakrakSaksıdaki Nergis gibiYeniden canlanarakKaygınızda sevincinizdeGökkuşağının yedi rengiyleBir ömür yanınızda olmayı veSizi sevebilmeyi ne çok isterdim

04.02.2013-Yenişehir/Mersin

Hatice Ak



.Son dakika

bir gün daha eriyor sonagölgeler düşmüştürkuytulara mutlaka

ne düşünmelineler hissetmeli şimdiev aynı ev, kapı aynı kapı

ama o kapının ardındakolu çevirecek elne anne, ne de babamın eli

neylemeli, hepsi bir bir gittison dakika haberleri gibisaat:mesai bitimi

30.09.2013

Hatice Ak



.Son kez ağlayacağım

Bu akşam son kez ağlayacağımGelmişime geçmişime, aşklara sevdalaraSon kez küfredeceğim, vefasız düşlerimeVe son kez düşüneceğim seni…

Son kez çınlayacak sesin kulaklarımdaSon kez bakacağım resimlerineDudaklarımdan ismin son kez dökülecekBilmiyorum nefesini ve teninin sıcak mevsiminiİşim kolay olacak yani…

Bir şey var ki ölene dek o filmi izleyeceğimÇocuksu gülüşünü, masum bakışınıVe boynunu büküp duruşunuBu akşam bunları hatırlayıpVe yaşanan her şey içinSon kez ağlayıpVarlığını sonsuza dek unutacağım…

Hatice Ak



.Söz vermiştim

Bir söz vermiştim,Ağlamayacağıma ilişkin,Ama tutamamıştım sözümü,Nerede taze kazılmış bir toprak görsemHep sen gelirdin aklıma,Karışırdı toprak kokusu, senin kokuna...

Başımı kaldırıp hiç bakmamıştımAya ve yıldızlara, hep boynumu büküpAyakuçlarıma bakarak yürür olmuştumÖyle yürekten gülmeyi de unutmuştum…

İşte bu nedenle, sadece bu nedenleBu akşam başımı kaldırdım ayakuçlarımdanVe gökyüzüne baktım,Pırıl pırıl parlayan yıldızları gördümİçlerinde de seni…

Bu gün bir söz daha verdim,Boynu bükük duruşum, seni kaybettiğimdendiŞimdi de başı dik gezmem gerektiğini anlattılar banaVe sanırım doğrusu da bu,Yoksa nasıl kol kanat olurum iki yavruma…

18.11.2009

Hatice Ak



.Sustun

Biz seninle Kasımpatılardan hiç söz etmiş miydikErguvan mevsimiydi tanıştığımız zaman sanırımSen her defasında değişik bir buket sunardınBen adını bilemezdim çiçeklerin, yine sen anlatırdın…

Mevsimler boyu her çiçekten bir buket yaptıkYüreğimizin en mahrem köşelerine sakladıkKi; bunlar arasında yoktu KasımpatılarYoksa biz bu yüzden mi ayrı iklimlerde kaldık…

Yaptığımız en keyifli kaçamaktı çay faslımız haniDüşlerimizde el ele tutuşurduk bir geminin güvertesindeRüzgâr yüzümüzü öperken, ben dağılan saçlarımı toplardımSen gözlerime bakarak sevgi sağanağınla beni yıkardın…

Olsun be canımın içi, şimdi ne KasımpatılarNe Ortancalar, ne Yakamoz gülüşlü PapatyalarNe de akşam üstlerinin hüzünlü sarhoşluğuKendimden geçiremez beni, seni özlemek kadar…

Sahi biz seninle Kasımpatılardan hiç söz etmiş miydik?Ya da seviyor- sevmiyor diye bakmış mıydık papatya falınaŞimdi sırtımı sırtına yasladım, yanımda olduğunu düşünüpBu gün bir kaç kez baktım, bende hep seviyor çıktı...Sende..? Sus/tun..İstersen söyleme, galiba biliyorum...

21.12.2009

Hatice Ak



.Suya sabuna dokunmak

Sen bana geldiğini sandınoysa hiç gitmemiştin kisen benim darıldığımı sandınoysa ben sana darılamazdım

çok çok kızardımbilirsin o da saman alevi gibi olurdutebessümünü gördüğüm anbütün kederlerimden sıyrılırdım,

ben sanapapatya ve gelinciklerden taçlar yapardımsen en çokkırlarda kelebeklerle elim sende oynamayı severdin

sana gel demedimçünkü hep bende hep yüreğimde idi yerinpeki şimdi gel desemsenin için imar ettiğim gelincik tarlasına gelir misin...

2013

Hatice Ak



.Süreç

henüz kalemimi bulamadımbilmiyorum gideceğim yerikestiremiyorum ne yönegideceğimi

bir bulsam, yani bir ikna olsamsoluk aralığında şiirler,romanlar yazabileceğimi biliyorum

biliyorum, kendime inanıyorumbulduğumda kalemimiişte o zaman şair oluyorum

Hatice Ak

Hatice Ak



.Sürgün

sürgündeyim bu günlerdeuykularım firarikapattım kendimibir hücreyeayağa kalksambaşım çarpacakduvarlara...

oturup bir köşeyeçektim dizlerimigöğsümedüştü başımdizlerimehücrem soğukhücrem karanlıkVe korkuyorumhem dışarıyaçıkmayahem içerdekalmaya...

bir bardak çayeşliğinde birkaçekmek kırıntısısabah kahvaltısıymışbila mecburikabul ettimyaşamak içinyemek gerekmişiyi deneden yaşayayım...

bedene zulüm yasakmışpeki verdiğiniz perhizleronlar ne olacakkarar verin artıkaçlıktan mı öleyimyoksa yasaklardan mı?sürgündeyim her şekildeyavaş yavaş ölüyorum galibahadi gelip kurtarsana...

Hatice Ak



.Taşlama, görmezden gel

/…Her gün aynı olacak değil yaBazen karakışta narçiçekleri gibi gülerken yürekBazen yaz baharda buz kaplarGeriye dönüp bir baksa belki de bulacak nerede yanıldığınıAramayacak yazılmamışsa bir başka yürekte ismini../

Düşlerime gelmedin, hayalimde de yoksunBu işte bir terslik yok, terslik söylemediklerindeAnlatmadıklarında ve sen bende değilsin bu gün…

/…Kırgın bir bekleyiş, söylememek için içinden geçenleriHer geldiğinde dilinin ucuna, önce derin bir soluk alıpSonra başa dönüş, yani beklediğini yine beklemeye yöneliş…/

İyi ki şiirler varda saklanıyoruz, ya onlarda olmasaGecenin bir vakti kim çeker bu kadar melankoliyi bu sokaktaYa katlanacaksın hak etmemiş olsan da duyduklarınaYa da görmezden geleceksin,Seni, sen yapan değerlerin yozlaşması pahasına…

Geç olmadan ve güneşin rengi solmadanSevmek gerek yaşamı tüm renkleriyle,Kin ve nefret hiç olmamalı, yüreklerdeGünün rengi beyaza döndüğünde gülümsemeliSevdim, sevildim ve gidiyorum demeli de...

/...Gel gör ki;Yokluğun ve dönmeyişlerin var ya, işte o bir başka elemHani katlanılası gibi olmayan türden.../

04.07.2010

Hatice Ak



.Taştın gönlümden

Yine ılgıt ılgıt taştın gönlümdenSellerine kattın gördün mü bilmemBir veda busesi aldın ömrümdenZavallı halime güldün mü bilmemYine ılgıt ılgıt taştın gönlümden

Yol yakınken dedin, gelme dön geriOlmuşken aşkınla garip serseriGecelerim kayıp, günüm firariHayal ile düşüm, böldün mü bilmemYine ılgıt ılgıt taştın gönlümden

Badem ağaçları çiçeğe durduGülün tomurcuğu hep seni sorduKararan yapraklar bahara erdiBeni yüreğinden sildinmi bilmemYine ılgıt ılgıt taştın gönlümden

Adın dua gibi düşmez dilimdenDaha ne diyeyim anla halimdenÖlüm gelse ayıramaz yolumdanAyrılık marşını çaldın mı bilmemYine ılgıt ılgıt taştın gönlümden

Hatice Ak



.Tatsızlık

Hani en son konuşmamız var ya,benim hep konuştuğum, seninse hep sustuğun...gidiyorum dediğimde, aldırmaz göründüğün işte…

Hiçbir şey göründüğü gibi değildi aslında,mutluluk elimizden uçacak diye korkuyorduk ikimizde,ve birbirimize geç kaldığımız için hayıflandık bir süre,sonra bir cesaret, ben gittim, sen gidişimi seyrettin…

Özlemin, öyle çok yakıyordu ki içimi,günlerce divane gibi dolandım durdum,dönmek istedim kaç kez, kaç kez sana koştum,kaç kez şefkatine sığınmak istedim,olmadı, yapamadım, yapmamalıydım…

İşte ben geldim, sana geldim dememek için,çok direndim, öyle zordu ki bu anları atlatmak,hep tuttum kendimi, ellerimle zincire vurdum yüreğimi,bir daha, bir daha, savrulup sarsılarak, yanarak yıkılarak…

kaç kez seslenmek istedim, kaç kez sana geldim demek,kaç kez kapına kadar gelip, kaç kez döndüm geriye,cesaret edemedim, sil baştan başlayalım demeye,biliyorum gelebilseydim, biraz sitem eder,gene bağrına basardın, kaç kez yüzümü göğsüne gömüp,gözyaşlarım beni boğsun, yok etsin istedim, yapamadım…

kısacası ne sende kalabildim, ne temelli gidebildim,ama sen sakın üzülme, ağlamalarım seyrekleşti,iyiyim inan, yavaş yavaş rutine dönecek her şey,artık sabahları yürüyüşe bile çıkabiliyorum örneğin…

ilaç olduğunu gösteriyor zaman,tüm yıkıntıları onarıyor yavaş, yavaşşimdi kötü hissediyor olsakta geçecektir mutlaka,belki sen de aynı şeyleri düşünüyorsun,benim gibisin yani, şen şakrak olmasan da,belki biraz daha huzurlu, ama tatsızsın…

25.05.2011

Hatice Ak



.Tecrübe

belki de Eylüle bir adım kaldığındandırhazan mevsimi, hüzün mevsimi denir yaoysa her mevsim kendi güzelliğiyle gelir

toprağa düşen yaprakların üzerine bastığınızdabelli belirsiz bir hüzün gelip yapışır yakanıza

yaprağın doğasında vardır kırılmak gam değilya yürek çıtırtısı, Allah onu kimseye yaşatmasınen acı tecrübedir

Hatice Ak



.Teldeki küçük kuş

gagasını son milimine kadar açmışnefes nefese, belli ki çok susamışbir kap su bıraktık evin bahçesinebekliyoruz gel minik kuş iç suyunukana, kana....

Hatice Ak



.Terazi

Halsiz ve çaresizdi, çöktü olduğu yereBir adım gidemedi, ne öne ne geriyeÖnünde duran ağaç, engeldi kendisineSanki çivilenmişti, kaldırım demirine

İzledim ofisimden, beş-on saniye kadarArandı çevresini, kalmıştı orda naçarOna pek yabancıydı, bu güzergâh bu durakKimse yoktu ki yakın, bekledi oturarak

Bir eleman gönderip, sordurdum ne derdi varGötür evladım dedim, gittiği yere kadarHastane arıyormuş, bulamamış yönünüZaten unuttum demiş, bu günümü dünümü

Onun gözüyle baktım, çevreme uzun süreHiçbir şey göremedim, işte dünya gözüyleAtacağım adımlar, hep dümdüz mü olacakYoksa bir çukur olup, canımı mı alacak

Ne merhamet, ne vicdanNe inanç nede iman, bilinemez kimdedirAnladım ki insanlık, madde ile kirlenirKişiyi ölçüp tartan, başka bir kişi değilMutlak Yüce Rabbimin şaşmaz terazisidir

26.10.2010

Hatice Ak



.Terketmedin

Neden ve nasıl tanışmıştık seninle bilmiyorumYa da ilk kim çalmıştı diğerimizin kapısınıNe fark ederdi ki mutlaka şiirlerdi sebebiKaç kez kapatmaya yeltenmiştik kapıları daEngel olmuştu bir şeyler, kapatamamıştık yani

İşte bunları düşündüm bu sabah geçerken bir parkıHavanın ayazına aldırmadan elindeki çay bardağıylaIsınmaya çalışan bir sabahçı ne kadar mutluysaBen de o kadar mutluydum bu sabah anlayacağın

Sonra birden sen düşüverdin aklımaBütün umutlarım dağıldı, tuz buz oldu her şeyUmutlarım yerle bir olup, mutsuzluk çöktü omuzlarımaBiliyorum mutlu olmak için çok sebep var amaKeşke aklıma her gelişinde, göğsümdeki ağrı olmasa

Geçse diyorum bir yandan, bir yandan da istemiyorum geçmesiniKi; seni her hatırlayışımda bulutlar doluşuyor gözlerimeSağanaklar kopuyor gök gürültülü, canım yanıyor, yüreğim kanıyorBu öyle bir yara ki, şifa bulmuyor, vefalı bir dost gibi terk etmiyorTerk etmiyor sözlerin, terk etmiyor gözlerin, terk etmiyorsun

27.01.2013

Hatice Ak



.Tevazu

Kolay olmayacağını biliyordumNe bileyim işte, utanmak sıkılmakYadsınmak da vardı işin ucundaAma her şeyi göze almıştımSeninle görüşmeye gelirken aklımca

Memlekete birlikte gidecektik sizinleDerede birlikte balık avlayacaktık belkiBelki bir çam ağacının gölgesine oturupGülüşecektik eski yaşanmışlıklarınızaToprak yolda yürürkenÜstümüz başımız toza belenecekti

Siz, bebekken gördüğünüz kız çocuğundanSöz edecektiniz, ben dikkatle dinleyecektimHa, bir de hani şu su değirmeni vardı yaİşte onu da ziyaret edecektikBöğürtlen dikenlerinden yol bulabilirsek

İncir ve dut toplayacaktık birlikteBelki de yerfıstığı çalacaktık komşu bahçelerdenGördüğümüz toprak çatılı ilk evin mertek aralarınaSaklanan sincapları kovalayacaktık bir süreKoşabilirsek tabi arkalarından nefes nefeseÜzüm bağlarını gezecek, kekik ve ada çayı toplayacaktık

Bunların hepsi bir şakadan ibaretti aslındaBiz memleketi gezecektik bir uçtan, bir ucaTüm bunları, siz de özlemiştiniz en az ben kadar biliyorumBelki her birimiz diğerinden habersiz gene gezeceğizAma aynı tadı verir mi bilemeyiz

Örneğin; Siz bana yüzmeyi öğretecektiniz, bu yaştan sonraBen size yöresel yemeklerimizi, ne kadar gülünç değil miTürküler dinleyecek, şiirler okuyacak belki de yazacaktıkAra sıra da kafayı memleket meselelerine takacaktık

Şair olduysak hep aşk şiiri yazıp okuyacak değildik yaKimi zaman hüzün, kimi zaman öfke, kiminde isyanKiminde de dalga geçecektik kendimizle ve hayatlaBazen de anasını satacaktık derdin tasanın meselaBazen bir bardak çay olacaktı yoldaşımızBazen bardakları dolduracaktı akıttığımız gözyaşımız

Hal böyle olunca gel de efkâr basmasınGel de arama közde demlenmiş bir bardak çayıDemem o ki, kafayı toparlamak için ne içtiğin değil deKiminle içtiğinse mesele, her ne kadar tiryakisi değilsem deİtiraf edeyim efendice, hayatımda içtikleriminEn kötüsü ve en keyifsiziydi o kahveAma en çok da neye üzüldüm biliyor musunuzŞiirlerin, yüzleri bile kızarmadan gene yalan söylemelerine



25.03.2013

Hatice Ak



.Tezat

Bütün resimler siyah beyaz değil miTeknik bu da, benden ressam olur muTartışılır...Hepi topu, bir kalem bir de silgi

Şimdi ben akşamüstü diyeceğimSen sabah serinliğiBen ırmak-dere diyeceğimSen de okyanus belki

Biri bana cahil diyecekKendisi çamura yatacakBende bütün şalterler atacakCahil dediğine değil deGörmediği kendisine iğne batacak

Herkesin bir silgisi olmalı benceBenim silgim hep elimdeydi ve senNe çok kızardın banaOysa en erdemli davranıştırSilip her şeyi temizlemek çevreyi

Arada bir, hatta hemen her günİnsan hem yüreğindeki kalabalıktanHem de zihninde/kinden kurtulmalı

Ben öyle yaptımKimseye yok eyvallahımVarsın bana cahil desin birileriSöyleyenin adamlığıSözlerinde değil mi

27.02.2014

Hatice Ak



.Toprağa sen koy

Hava; kurşun gibi dokundukça yüreğimeEzilmekteyim; bir ses ver, ya da uzat eliniTut ellerimi, biliyorsun ki isyanlardayım

Yine en başa döndük, hiçbir yere gelmemişkenHala bitiremedik sorguları, sen sordun hepBen söyledim, her zaman yaptığın gibiSonrada arkanı dönüp gittin

Kim bilir bu gidiş kaç mevsim alacak ömrümdenBoş ver be üstat, kaç mevsim geçer, kaç hücreKaç hücre ölür, umursama bile, hiç dert etmeKendi düşen ağlamaz, iki gözü birden çıkarmışBenim gözlerim çıkalı çok oldu üstat.

Şimdi yapmam gereken, öldürdüğüm bedenimiToprağa vermek... Tutar mısın bir ucundan?Bu Son isteğimBırakma kimselereSakın bırakma, bu senden son isteğimİllaki, toprağa sen koy beniMümkünse iki damla da gözyaşı bırakBırak ki,orada da özlemeyeyim …

Hatice Ak



.Toros Dağı

Toros Dağı hikmetin var bilinmezKışın dumanından çevren görünmezKar ile kaplanmış başın bulunmazİzin ver geçeyim gel Toros Dağı

Kış gelince giyinirsin aklarıAkdeniz’e karşı kurdun tak’larıBağrında besledin hep YörükleriAşkına olurum kul Toros Dağı

Baharda göverir çiçek açarsınBinbir çeşit kokuları saçarsınAzametle Sertavulu geçersinYıkma şu gönlümü gül Torsos Dağı

Doruğunda bitmez dumanın kar’ınBize siper oldun çoktur yararınHangi yolda kıldın ise kararınBana da bir haber sal Toros Dağı

Kim hayran olmaz ki senin başınaBahar ile yazın, karakışınaKaracoğlan gibi düşsem peşineAlından bir hisse böl Toros DağıAdın hep dilimde bal Toros Dağı

Hatice Ak



.Utangaç suskunluğum

Sular birikmesin yosun tutmuş yataklarda, biraz derin eşele toprağıSabun da yok ki, mintax, ellerin derisini sıyırır, meşe külünden beterİyice köpürsün, aman diyeyim kalmasın kaplarda zıkkım olası ilaçtan eserBol suyla durula bulaşıkları, kurutmasın kökünden akıp geçtiği ağaçları…

İyi belle; senede bir yenilenecek, haftada bir de yıkanacak çamaşırlarKat kat dizeceksin taşın üstüne, renkliler dışta en içte de beyazlarKaynar sudan azar azar dökeceksin, durulacak küllü su tenekedeDeğme kimyasallara bedeldir meşe odununun külü bu da biline…

Günahtır, haramdır yiyecek, içecekte olmayacak zerrece hileSakın kimsenin ahını alma, bin beteri çıkar senden, mezarda bileTemkini bırakma elden ama bakma kimseye de art niyet ileGücün yettiğince hayır işle, ancak onlar gider öbür tarafa seninle…

Öyle özledim ki canım anam sesini, bitmek bilmeyen öğütleriniKokunu, kıt kanaat geçimimizi, sövmelerini, sevmeleriniSende, sinende huzur bulmayı, yanı başına kıvrılıp uyumayıGene o incir ağacının gölgesinde ma-aile çay içip, yemek yemeyiSenden azar işitmeyi, bir yandan gülmeyi, gülerken ağlamayı…

Sana olduğu gibi, birine güven duymayı, öyle çok özledim kiKendin gibi sanma herkesi aman unutma diye söylerdin yaKimseyi küçümsemiyor ve kırmamaya çalışıyorum inanBelki de en büyük özellik bu, senden bana kalan…

Utanıp konuşamazdım ya, anlatamazdım hani derdimi, ağlardımHiç konuşmasam diyorum, gene ağlasam, açmasam yüreğimi kimseyeOlmuyor ki canım anam, bunca kelamı nerede hıfzederim konuşmazsamİnsanları oldukları gibi seviyor, sıfatlardan elbiseler giydiremiyorumBu yüzden de, utangaç suskunluğumu bir türlü susturamıyorum…

04.11.2010

Hatice Ak



.Üşüdüm biraz

gölgem kadar yakınımgözüm gibi kıymetlisözünü sözümözünü özüm bildim

zaman zaman uzaklaştıncisminle ve sesinlefakat hep taht kurdunyüreğimde isminle

aylarcane sesini duydumne nefesinidar günümdeyine elimden tuttun

yine yanımdaen yakınımda buldumsonsuz bir sevgiylealnımdan öptüğünü duydumüşüdüm biraz

Hatice Ak



.Üşümek yaz sıcağında

Sonbahar günlerini yaşıyor yüreğimDışarıda hafif şiddette bir rüzgârİçimde yalnız sen ve hasretin var

Esinti okşadıkça dalları ağır ağırYapraklar heyecanla sarılıyor birbirineGelecek bahara görüşmek dileğiyle

Havada nem kokusu toprakla karışıkAğaçlar suya hasret, ben ise sanaEllerim koynumda, yüreğim darda

Öyle çok üşüyorum sanki nöbette gibiSöyle sevdiğim, haydi söyle banaNasıl üşünür bilir misin? Yaz sıcağında

Hatice Ak



.Üşütünce özlemin

loş ışıklar altında, buz gibi bir bankbakışlarım, kendimden uzak mı uzakahşap bir masayla iki de bardakbiri benimse eğer, diğeri senin mutlak

içinde ne var diye hiç düşünmemister zehir olsun, isterse zemzemne fark eder, tek yudum alamam kideğilsen yanımda ve yüreğimde sen

bir an hayalin takıldı gözlerimebekliyordum öylesine mutsuzumutsuz ve öylesine durgun

özlem; nasıl can yakarnasıl sıtmalı gibi üşütürsen anlamazsın gülümben asıl bu demlerdeyaşama sarıldıkça ölürüm

29.04.2010

Hatice Ak



.Üşüyorum

Sokak lambaları hızlı adımlarla geçip gitti önümdenBir bilinmeze yol alıyorduk, aklımdaki sorularla benHangi istasyonda duracaktı sancılarımızHangi rıhtım intiharımıza sahne olacaktıVe kalmış mıydı koylarına sığınacak emin bir liman

Oysa dün;Ne güzellikler yaşanmıştı bu gezegenden geçerkenYarının neler getireceği nasıl bilinirdi ki şimdidenBadem ağaçları yine açmış çiçeklerini erkendenBir gün güneş görmekle yetindi sonunu hiç düşünmeden

Şimal yıldızımıydı el sallayan gökyüzündenSen neredesin, bak en kötü hallerimdeyim yine benBu uyku hali de neyin nesi, nedir böylesine başımı döndürenBelki de fırtınalardan arta kalan bir yürektiTutunamayıp dallarına yüzüstü yere düşen, ellerin ellerimdeyken

Buz tuttu ellerim, ellerinsiz çok üşüyorumAyağa kalkmaya çalıştıkça hızla yere düşüyorumNedir bu kalabalık, neden toplanmış bu insanlarBu örtüyü örten kim üzerime, burası neden bu denli darTabutta taşınan ben miyim...?Yoksa tanımadığım başka bir ben mi var…?

19.01.2010

Hatice Ak



.Vefasız

Aklıma düştükçe, daldım seyranaServiye benzettim, dallar içindeBütün çiçekleri, bir bir okşadımLeylağa benzettim, güller içinde

Tutmadı elimden, çekti başınıEğip gitti benden, gözle kaşınıGüllerle beklerken gönüldaşımıKuruttu çöl gibi, göller içinde

Ne kadar da çoktu, nazı niyazıBaharı görmeden, getirdim yazıKorkum akıbetim, sonunda güzüBirden bulacağım, eller içinde

Karaydı kaşları, elaydı gözüBazen bıçak gibi, keskindi sözüHiç yalanı yoktu, doğruydu özüBir tek doğrum oydu, yollar içinde

Bazen pembe pembe, hayal düş olduBazen boran, bazen kara kış olduHiç yalnız koymadı, hep yoldaş olduYalnız onu sevdim kullar içinde

Vefasız sevdiğim anmasın beniYoluna koymuştum canla bedeniMülk değil bu dünya herkese faniSusan benim dilim, diller içinde

Hatice Ak



.Vesvese

böyle idi iştebayağı zamanların endamı menekşeler açtı diyene gerek vardı yani, akortsuz salınımlar göstermeyebir bonsai kadar bile yeşermeyen yapraklara meyledipkelebek pervaneye doğru nasıl açık kulaç giderseşaşkınım

Züleyha olmak, topraktan fitreler kadar tez çıkıpalınganlık eşiğini aşmış ikenemsali hiç bir çağda görülmemiş ki Yusuf’undurduk yerde atıldığı kuyunun dibini görmek merakı da neartzamanların realitesi uyuşmaz mistisizmin ironisiyle

hiç çarmıh düşünmemiştim, ya da bir sunak, tanığımdır Allahpragmatizme de aklım ermez, hanidir bu gün gitsenyarın dönebilme olasılığın varmış gibi düşlerle öylekum tepelerini mi hedef almıştın kendine bu mevsimdeçölde hangi korunağa siperlenecektin, dedim ki etme

körebe oyunları oynamaksa maksadın benimlemarifetin kumlar altında da olsa, sakın basma üstünene olur ne olmaz, boş yere kirlenirsin çamur deryasındavelhasıl şeytanın odunu, masumun cehennemidirartakalanların ise tamamı vesvese

Hatice Ak



.Yanılsama

hoşlanıp, hoşlanmadığınızı bilmedenhabire yazıp duruyordum ya sizememleketten ortak tanıdıklardanpek az güldüğünüz tahminim dahilinde olsa daneden ille de güldürmeye çalıştığımıben de bilmiyordum aslındahani hemen hepimizin kaybettiğimizya da görmezden geldiğimiz yanlarımız vardır yaöyle işte

epeydir yazmadığımı şimdi hatırladımbeklemeyeceğinizi, beklemediğinizi bile bilekim bilir belki bekliyorsunuz dabelli etmiyorsunuzdur, ne bileyimgene de yazayım okuyup okumamaksize kalmış, belkide ilerde okursunuz,yani ne bileyim, belki kaf dağından indiğinizde

bu arada size bir şey söyleyeyim miçok ilginç bir insansınız biliyor musunuzçünkü hep hayal dünyasındasınız vebu gidişatla ayaklarınız asla yere basmayacakanlayınızaslında kimseyi dış görünüşüyle değerlendirmemyürek işçisiyim, özdür önemsediğim amaher neyseşunu da hemen belirteyimne de olsa beş on gömlek büyüksünüzçok değil üç-beş yıl sonra gene görüşürüz sizinle

dedim ya; ben yürek işçisiyimne garezim olur, ne de kin tutarım kimseyevarlığınız mutlu etmemişti ki, yokluğunuza yas tutayımardınızcaama itiraf edeyimmemleket manzaraları anlatmak çok hoşuma giderditaraf olmaktan oldukça uzak olduğunuzusonradan anladığım konuşmalarımızda

siz konuşmaya başladığınızdaysabana hiç sıra gelmezdi “ağlama duvarı” gibihissetmeye başlamıştım kendimisiz anlatıyor, anlattıkça rahatlıyordunuzbenimse yüküm, arttıkça artıyorduşimdi sıra bende, yani anlatan bendinleyen siz olacaksınız, isteseniz deistemeseniz de

bu sabah sahile indim, uzun uzun yürüdümher şey yerli yerindeydi, her yer yemyeşilsağımda deniz, solumda baharın gülen gözlerisadece siz yoktunuz, epeyce yokladım kendimi



ama nafileyoktunuzmeğer tek ortak yanımız aynı ülkenin vatandaşıoluşumuzmuş, geri kalanı ise büyük bir yanılsama

04.03.2013

Hatice Ak



.Yar diyememki

Kanadım kırılmış, bozulmuş yuvamBulunmaz kimsede derdime devâmGüneşim doğmamış bulutlu havamBu halimle sana yâr diyemem kiGel gönül yaramı sar diyemem ki

Sevgim özümdedir değil sözümdeDünyanın nimeti yoktur gözümdeGüllerim dikenli, bağım bozumdaBu halimle sana yâr diyemem kiGel gönül yaramı sar diyemem ki

Kimseye açmadım gönül kapımıYaradan da böyle yapmış yapımıBüyüklük eylemem belli çapımıBu halimle sana yâr diyemem kiGel gönül yaramı sar diyemem ki

Ben de sevdim seni, insanım bendeMevsim güze dönmüş bilesin tendeNe bulmayı umdun bu viran candaBu halimle sana yâr diyemem kiGel gönül yaramı sar diyemem ki

Gönül sevmiş ise, dinlemez fermanKesilir yürekte dizlerde dermanVefa bekler her an sevdiği yârdanBu halimle sana yâr diyemem kiGel gönül yaramı sar diyemem ki

İşte budur benim arzı-ahvalimBende bir insanım sanmayın zalimSeviyorum deyip edemem zulümBu halimle sana yâr diyemem kiGel gönül yaramı sar diyemem ki

14.11.2009

Hatice Ak



.Yaz yağmuru

hani çisil-çisil bir yağmur yağar,hani şarkılar söyler ya ağaçlar...dolanır ya saçlarını damlalar...

hani tel-tel dökülürken alnına...şakaklarından sıyrılıp,yanaklarına iner ya...

dinlenir ya dudaklarında...billur taneler...

tutulmayagör bir kere,sırılsıklam olur üstün başın...

ıslanır, belki de üşürsün...ama ne gam...

yaz yağmuru bunun adı...toprak kokar, buram buram....

Hatice AK/26.08.2014Yenişehir-Mersin

Hatice Ak



.Yeni yıl kutlu olsun

İyi niyet hoşgörü, mutluluğun emeliNe para, ne mal-mülk, sağlam tutmaz temeli

Bir Piyango bileti, belki şans getirecekYıllar yılı düş olan, hayal olacak gerçek

Kurumlara yararı, düşünülenden çokturHerkese ışık verir, kendisine pay yoktur

Çocuk Esirgemeye, Savunma sanayiineYatırılır bütçesi, her ay peşi peşine

Yılbaşı havalanır, Ak Güvercin göklerePiyango reklâmları, konur bütün tak’lara

Sokaklarda bayiler, umut dağıtır bizeÇokça şanslar dileriz, dostlar şimdiden size

Bu bir şans oyunudur, umarız çıkar deyinBana çıkmaz demeyin, şansınızı deneyin

Bir bilet almak ile, güç verdiniz bizlereYeni Yıl Kutlu Olsun, İnsanlığa Herkese

29.12.2009

Hatice Ak



.Yeşil üstüne

Ağaçlarda tarlalardaTepe bayır ve kırlardaŞu bitimsiz ovalardaGezilir yeşil üstüne

Baharla birlik yeşillerAçık uçuk pembe güllerSende şakır hep bülbüllerSüzülür yeşil üstüne

Ağaç yeşil meyve sarıÇiçeklere dolar arıCennetin yeşil diyarıGezilir yeşil üstüne

1991-Adana

Hatice Ak



.Yirmi iki temmuz

Yirmi İki Temmuz mevsim de yazdıDurup göz ucuyla bizleri süzdüKimseye demedin bu da bir gizdiŞimdilerde susup gezdiğin gibi

Güneşe benzerdi yüzün büsbütünHep puro içerdin içmezdin tütünBahşedilmiş hayata sımsıkı tutunHerkesin elini tuttuğun gibi

Hiçbir zaman etmedin kusur saygıdaBizimle bir oldun gamda kaygıdaAlçak gönüllüydün dostluk, sevgideArtık dirhem dirhem verdiğin gibi

Açılsın kapılar kopsun zincirlerKimini duymazdın kimini dinlerYok olsun gam keder, bitsin acılarYaramızı sıkça sardığın gibi

Zaman doldu geldi, gideceğin günNede çabuk geçti, gelmiş iken dünDikkat et demiştin bu sözlerim sonŞimdi köşe bucak kaçtığın gibi

Nitelik nicelik derken yoruldunBazen coşkun aktın bazen duruldunBazen çokça kırdın bazen kırıldınİdam yazan kalemi kırarmış gibi

Hatice Ak



.Yoklar ülkesinin mültecisiyim

kendi mahzenlerimde kayboluyorumyolu bildiğim halde, hiç görmemişhiç geçmemiş, oturup bir çay molasıvermemişim gibi geliyor, anlayamıyorum

ev bizim evimiz, eşyalar bizimgazete kuponlarından aldığımıztelevizyon bizim, anılar bizimama evim bana neden yabancı geliyor

taba rengi eşofmanın askısında duruyorsen neredesin, neden kapıyı açtığımdases vermiyorsun...

bu ev bizim evimiz değil mi yoksasen yoksun, sesin yok, nefesin yokgülüşün yok, sitemin yok, sevgin yoksensiz yitiğim, yoklar ülkesinin mültecisiyim.

Hatice Ak



.Yokluğun ve dönmeyişlerin var ya

/…Her gün aynı olacak değil yaBazen karakışta narçiçekleri gibi gülerken yürekBazen yaz aylarında buz kaplarGeriye dönüp bir baksa belki de bulacak nerede yanıldığınıAramayacak yazılmamışsa bir başka yürekte ismini../

Düşlerime gelmedin, hayalimde de yoksunBu işte bir terslik yok, terslik söylemediklerindeAnlatmadıklarında ve sen bende değilsin bu gün…

/…Kırgın bir bekleyiş, söylememek için içinden geçenleriHer geldiğinde dilinin ucuna, önce derin bir soluk alıpSonra başa dönüş, yani beklediğini yine beklemeye yöneliş…/

İyi ki şiirler varda saklanıyoruz, ya onlarda olmasaGecenin bir vakti kim çeker bu kadar melankoliyi bu sokaktaYa katlanacaksın hak etmemiş olsan da duyduklarınaYa da görmezden geleceksin,Seni sen yapan değerlerinin yozlaşması pahasına…

Geç olmadan ve güneşin rengi solmadanSevmek gerek yaşamı tüm renkleriyle,Kin ve nefret hiç olmamalı, yüreklerdeGünün rengi beyaza döndüğünde gülümsemeliSevdim, sevildim ve gidiyorum demeli de...

/...Gel gör ki;Yokluğun ve dönmeyişlerin var ya,işte o bir başka elem, bir başka dert,hani katlanılası olmayan türden meret.../

04.07.2010

Hatice Ak



.Yoksunum

hatırlar mısın sevgili, mavi giydiğimdemutlaka bir terslik olur demiştimya yürürken düştüğümü ya dahastalandığımı söylemiştim...

sen, korkma bundan sonrahep mavi giyin, ben varım yanında demiştinaşkın rengi mavi derlerdiher ne kadar leylaklar olsa da sevdiğim...

sen sevgili, kekik bilmemgörmedim ama şiirlerimdekullanmayı çok severim demiştinah be bir tanem maviye haksızlık etmişim...

oturduğum koltuk mavi, baktığım gökyüzü mavibütün acılarımı bırakıp geldiğimadı akdeniz ama kendisi mavi...

peki, söyler misin bana hani maviydi sevdabunca mavi içinde sen neden yoksunbeni neden sensiz ve mavisiz, yoksun bıraktın..

Hatice Ak



.Yolculuk

dört numaralı perondan,saat dörtte hareket edecek otobüskırk numaralı koltuğundason hazırlıklarını yapıyorum yolculuğumun

nereye gittiğimin ne önemi varnasıl olsa geldiğim yerde dedöndüğüm yerde de olmayacaksan sen

elimde Usta Ahmed Arif’in şiir kitabırastgele açıyorum bir sayfayı

-Ay Karanlık, a- denk düşüyor elim

___Dört yanım puşt zulası,Dönerim dönerim çıkmaz.En leylim gecede ölesim tutmuş,Etme gel,Ay karanlık...___

okuyor, okuyor, okuyorumnasıl okuduğumu bilmedenkaç kez okuduğumu saymadan

bir ara gözüme bir şeyler takılıyorgencecik, bir çift güzel çocukbirbirlerine sarılıyorlarbelli ki vedalaşıyorlar

içimdeki yalnızlığa sarılıp-ardımdan ne bir mendil--ne de bir el sallanmasını-beklemiyorum...

dayayıp başımı pencerenin camınadüşünüyor, biraz da içleniyoruminceden inceye amateselli ediyorum kendimi

zaten hep tek başına değil miydinhadi topla kendinizamanı mı melankolininuyan yolcu uyan….!uyan hayal dünyasından...!otobüs çoktan kalktı perondan...!

01.03.2013/Hatice AK

Hatice Ak



.Yolumu gözleseydin

Yolumu gözleseydinbu satırları yazıyor olmayacaktım

Yolumu gözleseydinşu an ağlamıyor olacaktım

Yolumu gözleseydinevimize uçarak gelecektim

Yolumu gözleseydingeç kaldığım için üzülecektim

Belki kızacaktınbelki endişe edecektin amayine de bekleyenim var diyemutlu olacaktım,amacım olacaktıya şimdi nasıl avuturum bu yüreği

Senin olmadığın bir yerdebenim işim ne diye düşünüyorum

Amaçsız sevgisiz ve sensiz,sadece günleri eskitiyorum

Geride kalanlar her gün artarkenönümdekiler azalmakta

Hiçbir şey oyalamıyor artıksöz geçiremiyorum gözyaşlarıma

Oysa dün ne çok gülmüştümhiç biri içten değilmiş

Bak işte yine salya sümük ağlıyorumsöz de vermiştim ağlamayacaktımher olur olmaza, öyle demiştim

Her zaman avutacak değiller yakendimi toparlamalıyım diyorumama olmuyor işte

Yarım kalmışlık hissetmezdim inan yolumu gözleseydin

Hatice Ak



.Yoruldum Anne

En iyi dostumdun, yıkıldım anneHer gün cayır cayır yakıldım anneSensiz bu yerlerde çakıldım anneÇok yoruldum inan, tükendim anne

Candan yanan kimse bulunmaz olduHer günüm binlerce acıyla dolduGözyaşlarım aktı sineme dolduÇok yoruldum inan, tükendim anne

Sevgine susuzum, şefkatine açNolur kollarını bir kez daha açTek bir güzel söze ettin ya muhtaçÇok yoruldum inan, tükendim anne

Sevgi ilaç derdin, yaraya derdeKimde var ki bulsam hani neredeSermayesi yalan, gönlümde yaraÇok yoruldum inan, tükendim anne

Bir daha dünyaya getirme beniNe kadar özledim bir bilsen seniKarıştırır oldum, dünü bugünüÇok yoruldum inan, tükendim anne

Hatice Ak



.Yosun ve Kaya

yüreğinden tutunmuş kayayagövdesini bırakmış suyun akışınabir tutam yosun yüzer boşlukta...

su hızlı aksa kopacaknereye kadar sürükleneceğini bilmedenyavaş aksa, aynı hareketi yinelemekten...

ne yosun kayaya bağlanabilecekne kaya yosundan kopabilecekikisi de seviyor birbirini muhakkakbelli ki bu sevgi ikisine de çok çektirecek...

uzaktan gelen uğultulu sesleryosunla kayayı izlemektelerdurgunlaştı anlar seyirciler sustular...

anladılar ki, yosunla kaya ayrılık yolundalarsımsıkı sarılıp birbirlerinegecenin koynunda yenilip düşlerineson kez birlikte uyudular...

05.03.2010

Hatice Ak



.Yürek Sızım

Gülkurusu bir gündüHatırlar mısın?O günün öğleden sonrasınıEl ele, diz dize ve göz göze geçirmiştikGülkurusu bir akşam gittinO günden beri, ben yüreksizimSen yürek sızım

Hatice AK/9 Mart 2009

Hatice Ak



.Yürüyüş

Ellerde çiçekler yürekte sevgiEl ele tutuşup yürüyelim miBir yemin edelim biz ilelebetGönüller yapmaya yürüyelim mi

Gökkuşağımızın yedi rengineBütün tabiatı boyayalım mıHastaya dermanı, can’a fermanıElimizle sunmaya yürüyelim mi

Birlik olur isek gamda kaygıdaÖdün vermez isek sevgi saygıdaMaddenin önemi olmaz duygudaDuygu bölüşmeye yürüyelim mi

Dostluk fidanını bu gün dikelimBizler örnek olup başı çekelimFermanımız alıp, arşa çıkalımBirlik ve dirliğe yürüyelim mi

Hazreti Mevlana olsun Pir’imizOn’umuz yüzümüz olsun birimizGönüllerde olsun tek adresimizSevgi kozasına yürüyelim mi

22.07.2007

Hatice Ak



.Zarar ziyan

“Ne fırtınalar dindi içimizde,Ne yangınlar söndü yüreğimizde”

Söz vermiştim bir kereSonsuza dek seveceğimeOysa ne hiç bir şeyi paylaşabildimNe içimde ağlayan sesi susturabildim

Ve kuş olup uçsam dedimVursam kendimi dağlara taşlaraYansam, yok olsam sonsuzluktaSavrulsam kül olup rüzgârlarla

İsterdim ki her şeyim sen olsanBöyle bedbaht olur muydumTutunsam dallarına, sarılsan ellerimeÜstüme devrilen dağlardanBöylesine yorulur muydum

Oysa yeni filizlenmiş bir çiçek gibiTarifsiz bir sevgiydi bendeki.

Geri dönüşü mümkün olmayanHer an, bir şeyler koparken içimdenBelki de bunun içindir şimdiAklımın firar etmesi bedenimden

Korkuyorum zamanın kısalığındanKorkuyorum yüreğimdeki kuşunTelaşa kapılıp havalanmasındanVe korkar oldum yüreğimdeSevgi imzalı yaralar açılmasından

Sevmedim, sevemem demiyorum amaGel gör ki; hangi dala tutunsam zararNe yöne dönsem ziyan


Hatice Ak



.Züğürt tesellisi

-gene sessizlik, gene sensizlik-

ne zaman seni düşünsem bir sessizlik çöker gözlerimeiçimden bir ses git der, git ve anlat olmayacak işleriyapamıyorum, çivilenip kalıyorum bulunduğum noktayakendimle konuşarak öylesine, sessizce…

-sensizliğin diğer adı sessizlik-

umut mu umutsuzluk mu bilmiyorum amaeskisi kadar kıskanmıyor, kızmıyorum da sana

ilgisiz…

-hatta umursamaz olduğumu anlatmaya çalışıyorum-

yüreğime…

gene de ara sırayani aklıma her düştüğünde fena dağılıyorumbiliyor musun o an, sana koşmak geliyor içimdenseni seviyorum diye avazım çıktığı kadar bağırmakolmuyor, yapamıyorum…

-belki de adı gururdur bilmiyorum-

Sağanak-sağanak dökülmüyor artık gözyaşlarımsözümüz söz, biliyorum ben nasılsam sen de öylesinhani hep söylerdik ya “kendimden biliyorum” diyekendimden biliyorum elbette…

-kendimden biliyorum gururun ne demek olduğunu-

ama boş ver, sen aldırma sözlerimebiliyorsun işte, hem mevsim, hem ben duygusalımsitem edecek birini aradım etrafımda anlayacağın…

demem o ki, yani varsayalım hiç tanımadık birbirimiziiyi yanından bakarsak, bir süreliğine de olsa oyalar biziunutmak mümkün değilse, umut etmek en iyi züğürt tesellisi…


Hatice Ak



Çocuktum

Bir yaz günü harman zamanıGökte yıldızlar ve yeni doğmuş ay vardıAnnemin pabuçlarına benzerBir çift pabucum olmasıydı tek isteğimMaviydiler gökyüzü kadar

İlçeden gelmişti ağabeyim, elinde bir paketleGökte yıldızlar ve yeni doğmuş ay vardıUzattı, al dedi, bak bu paket senin içindiAçtım sevinçle bir çift pabuç vardı içindeAnnemin ayakkabılarının aynı ama bir farklaTopukları da epeyce yüksekti...Leylak renkliToprak yolda koşarken ne güzel izler bırakırdı

O gece huzurla sarılıp yeni pabuçlarımaBıraktım yüreğimi derin bir uykunun kollarına

Sabah;Aydınlanınca etraf tekrar baktm pabuçlarımaLeylak rengi akşamdan sabaha maviyle değişmiştiBiraz hayal kırıklığı yaşadım, ne kadar çok sevsem deAkşamdan sabaha değiştiğinden, affedemedim maviyiBu yüzdendir leylakları çok sevme nedenimÇocukluktan kalan hayal kırıklığım dediğim

Hatice Ak



Hadi canım sende

Bir türlü anlatamadım sanaBu; bu öyle kolay bir şey değilNe oturup, okumaya benzerNe yemeye, içmeyeNe aşk şiirleri yazmayaSevmek apayrı bir şeydirSevmesini bilene

Mesela o söylemedenSen ne söyleyeceğini anlarsınSözlerinle değilGözlerinle konuşursun

O sana gelsin diye beklemezSen ona koşa koşa gidersinİster yanında olsunİster çok uzaktaO hep seninledirSen de onunla

Sabah uyandığındaİlk ona günaydın dersinEllerini uzatır, tutarmış gibi elleriniSımsıcak olur yüreğin, kuşça çırpınırGörmesen de yüzünü, ezberindedir

Bunları hissediyor musunDuydum..Hayır diyorsunO zaman; seni seviyorum diyeİstersen milyon kere söyleTiyatro oynuyorsun

Hani birine kırk kere deli dersenDeli olurmuş, sözüne güveniyorsanBoş bir inanış derimDemek çok seviyorsunHadi canım sendeÇocuk mu kandırıyorsun

13.11.2009

Hatice Ak



Şiirlerden dilek tuttum

Şiirlerden dilek tuttum umutsuz,Onlarda bana karşılar bu gün,Bilmiyorlar mı ki, çöküşte gönlüm,Bir yudum sevgiye muhtacım bu gün.Oysa koşar adım gittim onlaraHüsranı elime verdiler bu günKoklayıp sevmeyi düşlerken gönlümDikenleri yoluma serdiler bu gün

Hatice Ak



Tadım tuzum yok usta

Yazmanın da okumanın daTadı tuzu yok, eskisi gibiNe bir heyecan nede telaşBir buruk gülüş anlayacağın...

Sayfama her ne zaman baksamBir yalnızlık, bir karamsarlıkBir şeyler yalnız ama nedirSen biliyorsan bana da söyle...

Bir atalettir sarmış ruhumuSende aynısını yapıyorsunDamarıma basmıyorsun artıkYoksa dostluğumuzu mu yitirdik...

Yazmayayım diyorum aslındaYazdıklarımda bir şeye benzemiyor yaYazmasam da üzülmeyeceğim haniBir ara bırakmıştım da sayfamı...

Oyuncağımı elimden almışlar gibiGünlerce üzülüp, küsmüştüm herkeseAma bu defa gerçekten hiç keyfim yokYani bırakıp gidersem eskisi kadarÜzülmeyecekmişim gibi geliyor...

Zaten sen inandırmıştın güzel şeyler yazabileceğime,Boşuna emek verdin, boşuna UĞRAŞTIN USTAÇok teşekkür ederim,Fakat; Benden değil şair, hiçbir halt olmazAnlayacağın Tadım Tuzum Yok Usta...

21.11.2009

Hatice Ak



Tepkisiz

bu hale nasıl geldiler hiç bir fikrim yokhani en ufak bir tezatta kırıldım deriz yaoysa kırılmak başka bir şeymiş, bambaşkabaşka hissetmek hatta hissetmemek

heyecan, yani vücuttaki ani tepkimekorku, öfke ya da ne bileyim işteavuç içlerinin terlemesi meselakalp atışlarının hızlanması gibi

isterdim ki; seni her gördüğümdebunları hissedeyim ama yokne bir his, ne bir heyecankızgınlık bile değil, tepkisizimtepkisiz, ve hissizim

Hatice Ak



Ucuzluk

KitaplarAlıyorumÇokça kitapUcuz, ucuzRenk, renk

Şiir kitaplarıHikayelerRomanlarÇok kitaplar

İçlerindeSendenBendenBizdenBirileri varUcuz kitaplarRenk renk

ŞiirleriniKitaplaştırDiyorlarŞimdi çokDeğerliler

EğerKitaplaştırırsamUcuzlamaz mıŞiirler

Bu yüzdenÇok kitapAlıyorumHediyeGelenler deCabasıUcuza gitmesinYürek emekleriDiyeÇok kitapAlıyorumKorkarımBir zamanSonraKiloyla satılacaklar

26.03.2013

Hatice Ak



Uğurlama

sen gelirkengece, uykuya dalmıştı mavilerin koynundayıldızlar düşmüştü yediveren gül dallarınaay’da bir hüzün ki sorma, milyonlarca yıldızmilyonlara umut olmuştu da, mahmur bakışlı güneşhenüz uyanmıştı ayazı kırılmış su damlalarında...

zümrüt bakışlı yosunlar danslarını ededursungül/tenli gülüşlerin vardı bir zamanlarnereye gittiler, nerede hasretiyle yandığınyüreğine sitemler bandığın, dünya yansa bir zerrekav yakmadığın şen günlerin nerede…

ne kadar da yüksekti topukların, sahne bizdikoyuncu sen, istediğin gibi oynadın düşlerimizlenereden gelip nereye gittiğini sormadı kimsesahi eskilerini ne yaparlardı seninne desem, hangi sözcükleri sıralasam bilemedim

bak “kara lastiği de hatırlattın”yani tekrar hayatımıza kattın ve böylececümlemize insan olduğumuzu hatırlattıngüle-güle demek gelmiyor içimden amagene de sana güle güle… yeni yıla merhaba…

Hatice Ak/31 Aralık 2014.................................İYİ SENELER.....................

Hatice Ak



Umut öğretmen

Çiçek çiçek açılırken okullarBahar bahar saçılırken kokularÇocuklarla dolar cadde sokaklarGönüller sultanı Umut öğretmen

İlmik ilmik ördün saf beyinleriNakış nakış işledin hep gönülleriAsla eğdirmedin dik alınlarıGönüller sultanı Umut öğretmen

Dil bilmeze sen öğrettin harfleriHikaye, romansın, şiir defteriNe de güzel saydın iyilikleriGönüller sultanı Umut öğretmen

24 Kasımdır Öğretmen gününDağlara taşlara yazıldı ününAsla ödenemez hakların seninGönüller sultanı Umut öğretmen

Hatice AK cahil kalmış aradaEğri büğrü otururduk sıradaOkuyup çalışan erer muradaGönüller sultanı Umut öğretmen

Hatice Ak



Unutma ihtimali

hissettin mi bilmiyorumdün gece onlarca şiir dinledim“Etme” diyordu Rahmetli Tuncel KURTİZyükseldikçe yükseldi, şiirde volümbenim kalp atışlarım

neşeden mi, kederden mi bilmiyorumYusuf Hayaloğlu’nun “Merhaba Nalan”ınıkendi sesinden dinleyipsözlerini paylaştım bir İnternet sitesinde“ulan seviyorum seni be” başlığıyla

bir kaç meraklı okudu o saatteyani gece devrilirken ertesi günehiç tanık olmamıştın biliyorumgeç saatlerde uyanık olmamasana kızma nöbetim tutmuştu uyku yerineöylesine işte

gelen ilham mıydı öfke patlaması mıkarışık bir durum ne bileyim öylesine dedim yadertlenmeden, göğüs kafesim ağırlaşmadangözlerim dolmadan dinledim paşa, paşabelki de kendimdi dinlediğim böyle sessizceduvar gibi, taş gibiydim, hissizdim şiirler bittiğinde

sonra uyumuş kalmışımsaatin kaç olduğunu hatırlamıyorumgözlerimi açtığımda sabah olmuştuodamın aydınlanmasından anladım

bir sakinlik ve duygusuzlukla uyanıncabelki faydası olur canlanmama diyemükellef bir kahvaltı hazırladım kendimeama hiç bir şeye gitmedi elim nedensebir bardak çay içip kalktım masadanaç mıyım tok muyum farkına varmadan

gerçekçi gelmiyor değil mi...?ama böyle işte, ne ağlayabiliyorumne gülebiliyorum ne üzüntüne de öfke duymuyorum hiçbir şeyegaliba birazcık merak ediyorum sadece

neyi merak ettiğimi de bilmiyorum aslındabütün olumsuzlukları silmek vehayata kaldığım yerden devam etmek istiyorumama şimdilik pek mümkün görünmüyorsanki Gök kubbe üzerime yıkılmış daaltında ezilmişim duygusunudibine kadar yaşadıktan sonra



tuhaf hallerim var anlayacağınbiliyorum hiçbir duygu sonsuza kadar sürmezgerçek sevgi dışında ama tedirliğimin sebebisana seslenmek istersem adınıresmetmeye çalışırsam yüzünütebessümüme karşılıkgülüşünü unutma ihtimali

Hatice Ak



Unutma sen denizsin

Uçsuz bucaksız evrene düşenSesin, renkleri dağ çiçeğininKokusu kekik, tortusu sevdaUnutma… Sen Deniz’sin

Çınar dallarına sarılır ıssızlıkGölgeler emzirirken güneşiBillur sesler çıkarır yıldızlarKorkmadan söyler Türkülerini

Yılgınlığa düşme sakınİlk tökezleyişin değil amaİlk özleyişin, ezberindeki ilk cümleSıkı tut hayallerinden, sarıl sıkıcaSonrası nasıl isterse, öyle gelsin

Unutma… Sen Deniz’sin

Hatice Ak/Kasım 2013

Hatice Ak



Uyu küçük kız

Doğumuna kim sevindi, iyi ki doğdun dendi miUyu küçük kız, sen şimdi uyu, uyu da büyüme

Doğum gününü hiç kutladılar mı, bilen var mı tarihini,Uyu küçük kız, sen şimdi uyu, uyu da büyüme,

Oyuncakların oldu mu hiç, evcilik oynadın mı,Uyu küçük kız, sen şimdi uyu, uyu da büyüme,

Saçlarını kim taradı, okşadı mı anne-baban,Uyu küçük kız, sen şimdi uyu, uyu da büyüme,

Elinden tutup hiç çocuk parkına götürdüler mi,Uyu küçük kız, sen şimdi uyu, uyu da büyüme,

Geceleri uykunda korktuğunda elini tutan oldu mu hiç,Uyu küçük kız, sen şimdi uyu, uyu da büyüme,

İlk okula başladığında, saçlarına kurdeleni kim taktı,Uyu küçük kız, sen şimdi uyu, uyu da büyüme,

Sahi sen mutlu olmak ne demek hiç tattın mı,Uyu küçük kız, sen şimdi uyu, uyu da büyüme,

Ya kolej sınavını kazandığında ne hayal etmiştinUyu küçük kız, sen şimdi uyu, uyu da büyüme,

Sabahları gül yüzüne öpücükler kondurarak uyandırıldın mı,Uyu küçük kız, sen şimdi uyu, uyu da büyüme,

Uyur gibi şaka yapmış mıydın hiç uyanmamak için,Uyu küçük kız, sen şimdi uyu, uyu da büyüme,

Haydi küçük kız, şaka yapmış ol ölmediğini söyle,Uyuma küçük kız, ne olur uyuma aç gözlerini,

Daha çok küçüksün, uyuma ne olur….Uyuma..Lütfen aç gözlerini…Uyan küçük kız, ne olur uyan…

20.09.2011

Hatice Ak



Üstü kalsın

Dün DoğdumSevgi Varmıy dıHamurumdaBilmiyorum...

İnsana Olan Sevgim veSaygım UğrunaBugün ÖldümGidiyorum...

Üstü KalsınHepsini Sana Bıraktımİhtiyaç DuyduğundaYas’lanırsın...

Hoş Kal...Hoşça Kal...Mutlu Ol...

01.11.2009

Hatice Ak



Vazgeç gönlüm

Senin canını püren çalıları acıttıBöğürtlen dikenleri kanattı elleriniİskarpini onüç yaşında tanıdınSinema ve tiyatroyuO zamanki lüks olan, Phılıps markaTransistorlu radyodan dinledin

Işıltılı vitrinler, şık mı şık giydirilmiş suretleri değilAyağında lastik çizme, elinde kazma, omzunda kürekToprakla savaşan insanları izledinGörmedin ki, çarşı pazar, hayaller büyütesinHepsi bu kadar ve daracıktı dünyan senin

Çakırdikenlerini, İnce Memet RomanındanKula kulluk edilmeyeceğini, Pir Sultan Abdal’danAşk’ı Karacaoğlan şiirlerinden okudunOkudukça acılar içtin, dertler dokudunEsareti tanıdın, bildin, Nazım Hikmet’tenKahramanlığı Köroğlu’ndanKurumuş yaprak gibi sürüklendinBiraz ondan biraz bundan

Ayağını yerden kesenBuğday harmanında, sarı öküzün çektiği düvendiAllığınla pudran, alnında, yanaklarında donan ter’diDeğerli broşlar yerine, buğday kılçıklarıydı göğsüne takılanHiç ipek gömlek giymedin ki, kaput beziydi mintanınYani düpedüz amerikan

Herkes dilek tutmuştur, gökte kayan yıldızdanSen taş sandın, düşüp kıracak bir yeriniAnlayamadın gitti bu işin romantizminiSen yakamozları ve mehtabı da bilmezsinBilmezsin aşk iki kişiliktir, başköşesine koysan yüreğininKısacası gönlüm dur durduğun yerde, beni ayartmaya çalışmaAzıcık güneş görünce, badem ağaçlarıyla yarışma

14.12.2010

Hatice Ak



Yakmasak olmazmıydı

hiç ayırmazdı kendisinden, dosttu ahbaptıkimi zaman koynunda huzur bulduğu sevgilikimi zaman uzun uzun konuştuğu dert ortağıkimi zaman da birlikte keyiflenip dağıttığı

bir banka oturdu, yaktı kadim dostunubir nefes kendisi için, bir nefes de sevdiğiorada buluşmak için sözleşmişlerdi, önceki günbekledi…oysa gün çoktan olmuştu dün

son kez bakınıp etrafa hızla kalktı yerinden,soluklandı iç çekerek, yaralıydı derindendere kenarına doğru yürüdü hızlı adımlarlaköprüyü geçerken, damla damla eridi kederinden

kuşlar konmuştu suya, sevgi dokudular oya-oyayorgundu... ahh dedi ahh şu kuşlar kadar olabilseydikanlayabilseydik onlar kadar sevginin değeriniyapabilseydik gereğini, tutabilseydik içimizde ömür boyuyakmasak olmaz mıydı, tiryakinin son sigarası misali


Hatice Ak



Yalancı baharım

Gizlendiğin yerde huzur buldun muYalancı baharım şimdi nerdesinTürlü çiçeklerden balın aldın mıYalancı baharım şimdi nerdesin

Arayan bulurda tutacak dalıCan bedende durmaz bitecek yoluSen bülbül olsaydın ben de gül dalıYalancı baharım şimdi nerdesin

Ben bir derya olsam sen de bir balıkAnlatsam derdimi dinler mi HalikDünyaya olmamış hiç kimse malikYalancı baharım şimdi nerdesin

Hatice Ak



Yanımda olsan ne olurdu

Yanımda olsaydın örneğin;O meş’um gün hiç gelmemiş olsaydı...

Ben şiirler yazsamSen Çeşm-i siyahım türküsünü isteseydinSenin için çalsaydım istediğini....

Sonra bir memleket türküsüBöyle dinlenseydik, dinleseydik...

/..Kullar olam yavrum senide doğuran anayaSüt vermişler, haydi senin gibi sunaya aman../Ben çay içsem, sen izleseydinNefesin nefesimde, ellerin elerimdeYolun sonu görünüyor yerineMutluluk türküleri söyleseydik...

Beni böylesine mahzun,Böylesine sensiz veBöylesine çaresiz koymasanNe Olurdu…?

Hatice Ak



Yanımda olsan ne olurdu

Sen yanımda olsaydın mesela,Yoruldum dediğimde,Gülümseseydin gözlerime...

Sen yanımda olsaydın mesela,Hiç gam olmazdı,Ne günün yorgunluğu,Ne dünyanın onca yükü...

Sen yanımda olsaydın mesela,Birlikte sırtlardık hüznü, neşeyi,Bir fincan çayımız olurdu elimizde,Bir kaç dize de şiir, illaki denize nazır,İllaki iyot kokulu...

Sen yanımda olsaydın mesela,Bir yandan uçuşurken,Bir yandan çığlık atsalardı martılar,Sen simit atsaydın,Onlar dönüp dursaydı başımızın üstünde,Biz, inceden bir türkü tuttursaydık...

__Bahçada yeşil çınar__Yanımda olsan ne olurdu yar....Yanımda olsan ne olurdu...

2 Temmuz 2012

Hatice Ak



Yaşama sitem

Ne sende sür git kalmakNe de ansızın çekip gitmekİstemem ama...

Olur da bir günAynı şeyleri hissedersenBeni hatırla.....

Hatice Ak



Yerden yere vurdun gönül sen beni

Ben susmak istedim, susmadı gönlümUlaşmak istedim bağlandı yolumTanımadım senden başka bir zalimYerden yere vurdun gönül sen beni.

Sensiz dolaşamam gülistanlarıViran ettin mor sümbüllü bağlarıSevdiğimden yaptım tüm isyanlarıYerden yere vurdun gönül sen beni.

Fark edemez oldum gece gündüzüBaharı görmeden getirdim güzüYüreğim yaralı sinemde sızıYerden yere vurdun gönül sen beni.

Sevgiye gül derim böyledir bizdeSevda yürektedir değildir sözdeBin cefa etsen de sabrım hep özdeYerden yere vurdun gönül sen beni.

Hatice Ak



Yokluğunla konuşmak

hani sabah esintileri gibi ilkbaharınhani büyülü seslerini dinler gibi kumrularınhani bir çiy damlası düşerken daldan yaprağahani süzülürken bir damla yaşgöz pınarlarından yanağınayokluğunla konuşmak işte böyle güzel

doğarken güneş bir ırmağın göğsündensalınırken bir söğüdün dalı nazla sulardatitrerken bir kelebek konduğu kırçiçeğindeyokluğunla konuşmak işte böyle güzel

anlatmak yirmidört saatlik dilimipaylaşmak, dilim dilim sevgilerive yokluğunu hissetmek işte böyle güzel

her gitmeye kalkışmamdadellenme diyorsun ya banaaslında en akıllı olduğum andırgitmeye kalktığım anlar amaişte o anlarda susup dinliyorsun ya benidinlediğini bilerek ve sımsıkı sarılıp hayalineyokluğunla konuşmak işte böyle güzel

25.12.2012

Hatice Ak



Yol arkadaşım

Yine aritmi başladı yüreğimdeOturup seninle konuşacağız diyeO yeni yetme meşe fidanının dibindeBen neler yaptığımı anlatacağım,Sen yanağımdan öpmeye çalışacaksın sinsice,Ben...Heyecandan kanatlanıp uçacağım...

Ne zaman yönelsem memleketeBen sen oluyorum, sen memleketGene öyle masum, gene öyle sessizBir tek ağladığımda tepki verirdin, ağlama be...Bilirsin sulu gözlüyüm, dayanamam ağlamana derdin...

Çok olmadı yanından ayrılalı amaGenede çok özledim be gülümÇocuklar iyi bakıyorlar düşünme o yönünü senBüyük oğlumuz baba oldu bize bir bilsenEpeyce de otoriter, seni mumla aratıyor anlayacağın...

Bütün hesapları o tutar, küçük oğlanHer zamanki gibi bütün sorumluluğu ağabeyine atarYan gelir yatar, hiçbir şeyi de noksan olmayacak haSonra bizim evin içinde küçük bir kıyamet koparBunları anlatıyorum diye sakın üzülmeyesinOnların estirdiği fırtınalar, benim meltemim esince biter...

Çok özledim be can, yine dört yanımı sardı heyecanEskiden sabah uykularımdan sen uyandırırdın beniNe kadar tatlı gelirdi o uykular, bir daha çekerdimKafama yorganı, sen çayı demledim meleğim kalkDeyinceye kadar, ellerini uzatırdın hadi tut derdin...

Nasıl tutmazdım ki, hem ana, hem baba hem yârdınArsız arsız sorardım kahvaltı hazır mı diyeOysa sofra kurmayı bile beceremezdinDomatesleri kabuklarıyla doğrarEkmeği etrafa saçar dökerdin...

İşte böyle baş tacım, gönül ilacım, yine sana geliyorumSen gittiğinden beri biraz deli biraz divaneyimNe bedenim ne ruhum yaşıyor bu dünyadaAmbulansa konulduğun anda sen değilKara toprağın altına giden bendim...

Sana geliyorum, göz açıp gördüğüm, ebediyen güvendiğimYine aritmi başladı yüreğimde, oturup konuşacağızO yeni yetme meşe fidanının dibinde,Ben neler yaptığımı anlatacağım,Sen yanağımdan öpmeye çalışacaksın sinsiceHeyecandan kanatlanıp uçacak gibiyim...

Ne zaman yönelsem memlekete, ben sen oluyorum



Sen memleket, yine öyle masum, yine öyle sessizBir tek ağladığımda tepki verirdin, ağlama be,Bilirsin sulu gözlüyüm senin ağlamana dayanamam derdinSana geliyorum, göz açıp gördüğüm,tüm varlığımla sevdiğimEbediyen güvendiğim, tek dostum yol arkadaşım baş tacım...

Hatice Ak


Documents

Hatice Ak - Antoloji.comimg.antoloji.com/i/sair/pdf/4/hatice_ak_66094_37880.pdf · Hatice Ak - şiirler - Yayın Tarihi: 25.03.2017 Yayınlayan: Antoloji.Com Kültür ve Sanat Yayın