Urodził się w 6 grudnia 1933 r. w Czernicy,

w powiecie rybnickim. Ojciec, Roman Górecki,

był kolejarzem. Matka, Otylia Górecka, zmarła

w dniu drugich urodzin syna. Kilkanaście

miesięcy później jego ojciec ożenił się ponownie

i Góreccy przenieśli się z Czernicy do Rydułtów.

„Nikt sobie czasu

i miejsca urodzenia nie

wybiera. Otrzymany czas

musisz godnie przeżyć,

a miejsce szanować i być

za nie odpowiedzialny” – przyznał przed laty

Henryk Mikołaj Górecki.

Był niemal skazany na muzykę. Talent

odziedziczył po rodzicach. Jego mama grywała na

fortepianie, także ojciec pracę na kolei łączył

z amatorskim muzykowaniem. Muzyczny talent

powędrował także do kolejnych pokoleń. Córka

państwa Góreckich Anna jest pianistką, zaś jej

brat Mikołaj kompozytorem. Także wnuki – Emilka

i Jaś Stańczykowie grają na skrzypcach.

Na jego trudne dzieciństwo złożyły się:

miesiące pobytu w szpitalu z powodu

problemów ze stawem biodrowym,

potem II wojna światowa oraz poczucie

niezrozumienia – ojciec i jego druga

żona tłumili artystyczne

zainteresowania Henryka, zabraniano

mu zbliżać się do stojącego w domu

pianina, na którym grywała matka.

Henryk Mikołaj Górecki po ukończeniu

rydułtowskiego liceum

ogólnokształcącego

zaczął zarabiać jako

nauczyciel przedmiotów

ogólnych w szkole

w Radoszowach.

Regularną edukację muzyczną rozpoczął późno,

dopiero w wieku 19 lat.

Po wielu bezskutecznych próbach dostania się do

którejś ze szkół muzycznych na Śląsku, został

przyjęty do Szkoły Muzycznej w Rybniku w 1952,

na wydziale instruktorsko – pedagogicznym,

gdzie kształcił się pod kierunkiem Karola

i Antoniego Szafranków.

W 1960 ukończył Państwową Wyższą Szkołę

Muzyczną w Katowicach, gdzie studiował

kompozycję u Bolesława Szabelskiego.

Następnie kontynuował studia muzyczne

w Paryżu. Po powrocie z Francji został

profesorem klasy kompozycji, a w latach

1975 – 1979 rektorem swej macierzystej

uczelni. Był członkiem PAU.

Pierwszym sukcesem muzycznym

było Epitafium (do słów Juliana

Tuwima) zaprezentowane

w 1958 na „Warszawskiej

Jesieni”. Utwór został

skomponowany na chór

mieszany i zespół

instrumentalny.

W latach 60 XX w. Górecki wspólnie z grupą

kompozytorów polskich wypracowali specyficzny typ

nowoczesnej muzyki zwanej często sonoryzmem.

Szczytowym osiągnięciem kompozytorskim tego

okresu jego twórczości

był utwór Scontri cykl

Genesis

W 1969 roku powstała Muzyka staropolska na instrumenty dęte

blaszane i smyczki, wyjątkowo statyczny utwór. Ta cecha

stała się odtąd bardzo typowa dla muzyki Góreckiego. Nastąpiła

też inna zmiana – kompozytor zwrócił się ku gatunkom wokalno –

instrumentalnym, do sakralnych (na ogół) tekstów.

Niejednokrotnie wyraźnie nawiązuje w nich do muzyki dawnej

bądź ludowej, głównie podhalańskiej, tak więc są to utwory o

wyraźnej melodii i tradycyjnej, wręcz prostej harmonii, w których

motywy lub frazy wielokrotnie powtarzają się. Ta cecha sprawia,

że muzykę Góreckiego niejednokrotnie kojarzy się z

minimalizmem, albo określa się ją mianem "nowej prostoty”.

Taki właśnie charakter ma najbardziej znane

dzieło Góreckiego, czyli III Symfonia zwana też

Symfonią pieśni żałosnych. Wykonana została po

raz pierwszy w 1976 na Festiwalu Muzyki

Współczesnej „Warszawska Jesień”, potem

również za granicą, ale

nie wzbudziła wtedy

większego

zainteresowania.

W 1992 roku niezwykle skuteczna akcja

promocyjna sprawiła, że kompozycja ta trafiła

na światowe listy przebojów. Nagrań

III Symfonii dokonały m.in. znakomite polskie

śpiewaczki: Stefania Woytowicz oraz Zofia

Kilanowicz. Górecki nieomal z dnia na dzień

stał się międzynarodową sławą.

Wyróżnienia i nagrodyBył laureatem nagrody Lux ex Silesia w 2003. Laureat wielu

konkursów międzynarodowych i nagród państwowych. Jest

doktorem honoris causa m.in. Uniwersytetu

Warszawskiego, Jagiellońskiego, Akademii Muzycznej im.

Karola Szymanowskiego w Katowicach, KUL-u i Akademii

Muzycznej w Krakowie oraz honorowym obywatelem

miast: Zakopane, Rybnik, Rydułtowy, Katowice i Ostrowiec

Świętokrzyski. Przez brytyjski dziennik The Daily Telegraph

został sklasyfikowany na 32 miejscu wśród żyjących

geniuszy w roku 2007

Odznaczenia

Odznaczony Orderem Orła Białego (2010),

Orderem Ecce Homo (2000),Krzyżem

Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1994),

Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą

Orderu Odrodzenia

Polski (2003) i Orderem św.

Grzegorza Wielkiego (2009)

Henryk Mikołaj Górecki zmarł 12 listopada 2010

roku w szpitalu w Katowicach – Ochojcu, po

długiej i ciężkiej chorobie płuc. Uroczystości

pogrzebowe Góreckiego odbyły się 17 listopada

2010, w archikatedrze Chrystusa Króla w

Katowicach.

Źródło:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Henryk_Miko%C5%82aj_G%C3%B3recki