Embed Size (px)
Citation preview
Thuis bijWendy Van Wanten
Positiefopvoeden
HERFST 2014 nr12
CADEAUTJESTIJDMET EEn klEIn bUDgET
10 TIPSDE fEESTDAgEn koMEn ErAAn!
nEEn ZEggEnZo DoEn AnDErE oUDErS hET
Dossier
genieten
van
‘genoeg’
TrIPlE P MAgAZInE
2 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 3
hoofdredactie: Isabelle Rossaert
redactie: Adelina Baleci, Veerle Berckmans, Yves Debbaut, Katrien
Parys, Heidi Stinissen, Tina Theunis, Femke Nuyens, Hilde Weekers
Eindredactie: Delphine Buyle
Vormgeving: Inge D’haen
foto’s: Barbara De Munnynck, Geertje De Waegeneer, Atilla Erdem
Illustraties: Silke Groffy, Tom Goovaerts
Werkten mee aan dit nummer: Atilla Erdem, Barbara Demunnynck,
Els Put, Heidi Stinissen, Hilde Weekers, Liesbeth Van den Berghe,
Ria Goris, Wendy De Cuyper (opvoedingswinkel Brasschaat)
Een gratis uitgave van de provincie Antwerpen in samenwerking
met Kind en Gezin, de opvoedingswinkels en Triple P Belgium.
VU: Leen Dries, Boomgaardstraat 22, 2600 Berchem
Triple P magazine • Boomgaardstraat 22, 2600 Berchem, 03 240 61 49
[email protected] • www.triplepmagazine.be
Over Lego enzo …
CoLoFoN
‘Mama, hoe lang duurt het nog tot het Kerstmis is?’ Die vraag
stelt mijn zoon me steevast ergens rond 7 augustus. Hij is dan
net een week eerder jarig geweest, acht kaarsjes werden er
dit jaar uitgeblazen. En de kick van de rist cadeautjes die hij
heeft uitgepakt – van vriendjes, van nichtjes en neefjes – is weer
voorbij. Vandaar de vraag. Want met Sinterklaas en Kerstmis, dat
weet hij, komen er weer veel cadeautjes. Als hij hoort dat dat
nog wel vijf en een halve maand wachten is, volgt plan B: ‘Papa,
wanneer gaan we nog eens naar de speelgoedwinkel?’
Als het op cadeautjes krijgen aankomt, lijdt mijn zoon aan
een vorm van heel vroege dementie. Dat hij nog maar pas iets
gekregen heeft, is hij daags nadien al vergeten. Waar die hang
naar altijd nieuw speelgoed vandaan komt, heb ik me al vaak af-
gevraagd. Is het aandacht vragen? Ik betwijfel het: aan aandacht
komt hij als enig kind echt niks tekort. Nee, mij lijkt het eerder
een soort verslaving: zodra de kick van het nieuwe weg is, heeft
mijn zoon een volgend shot nodig.
Speelgoedgiganten zoals Lego spelen daar handig op in. Elke
week rolt wel een nieuw monster uit de Herofactory en stuurt
Lego Star Wars een nieuw ruimteschip de wereld in. Krijgt onze
zoon er eentje, dan brandt hij van ongeduld om het – heel pre-
cies, het moet gezegd – in elkaar te steken. En even snel wordt
het stuk in kwestie daarna ontmanteld, waarna de mini onder-
deeltjes onherroepelijk verloren gaan in de grote bak met Lego
… en soms in de stofzuiger.
Natuurlijk gaan we niet altijd in op zijn vraag naar nieuwe
spulletjes of bouwpakketjes. Het zou ons een fortuin kosten en
bovendien vind ik dat om allerlei redenen – onze ecologische
voetafdruk is er een van – niet goed. Daarom ben ik stiekem heel
blij met het thema van dit nummer. ‘Je kind leren omgaan met
genoeg!’, daar wil ik zelf ook graag het fijne van weten.
Isabelle rossaert
Hoofdredactrice
Over lego enzo… door Isabelle Rossaert
Dossier genoeg?!
Thuis bij Wendy Van Wanten `Ik heb mijn oude schoolrapportjes nog’
Maak kennis met Adinda en Bart
Boeken en tips voor kids
Genieten van genoeg: De kunst van cadeautjes geven
Ouders aan het woord Over de kracht van ‘neen’ zeggen
Toveren met bescheiden middelen Met weinig geld op kerstcadeautjestocht
10 tips voor een fijne cadeautjestijd
Hoezo genoeg?
Triple P ouder Virginie:‘Ferike houdt me elke keer een spiegel voor.’
Vragen aan de opvoedingswinkel
papa/mama dubbelcolumn
Triple Pbetrouwbaar advies op maat
Het Triple P-programma (Positive Parenting
Program) biedt informatie en advies over de
ontwikkeling en het gedrag van kinderen en
jongeren. Als ouder of grootouder kun je een
beroep doen op begeleiding en training, indivi-
dueel of in groep:
ãTriple P-lezingen over positief opvoeden.
Elke lezing bestaat uit drie sessies van 2 uur.
ãTriple P-info en -tips tijdens een gesprek.
ãTriple P persoonlijk advies tijdens vier
gesprekken. Je maakt een plan en oefent
vaardigheden in.
ãTriple P-workshop van 2 uur over een
opvoedingsthema.
ãTriple P in groep, bestaande uit vijf sessies
en drie telefonische contacten.
ãTriple P persoonlijke begeleiding tijdens
tien gesprekken.
Waar vind je Triple P?ãVraag naar Triple P bij de opvoedings-
winkel, kind en gezin of het CAW.
ãKijk op www.triplepmagazine.be en
www.triplep.be. Op die websites vind je
een lijst met Triple P-medewerkers, een
actueel overzicht van de lezingen en
groepsprogramma’s.
ãElke werkdag kun je bellen naar Triple P
Provant (03 240 61 49) voor meer info.
ãOuders met kinderen tot drie jaar kunnen
bellen naar de kind en gezin-lijn 078 150
100, elke werkdag van 8 tot 20 uur.
Voor sommige Triple P-sessies betaal je een
bijdrage. De brochures, informatiebladen en
werkbladen van Triple P krijg je gratis mee.
VoLG TRIPLE P ooK oP FACEBooK.Zie: ‘Positief opvoeden werkt!’
Surf ook naar WWW.TRIPLEPMAGAZINE.BE
INHOuD34789
1012151619202123
4 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 5
Wendy Van Wanten
“je legt met elk kind een andere Weg af.”
W endy Van Wanten, in het
echte leven Iris Vanden-
kerckhove, is een georga-
niseerde en alerte mama.
Het is niet omdat ze een interview geeft dat
Clément en Estelle ongestoord hun gang
kunnen gaan. Vanuit haar ooghoeken heeft
mama Wendy alles gezien: ‘Wij hebben veel
huisregels – ik ben zelf ook zo opgevoed.
Ik houd van orde en netheid. Kamers op
orde, kleding verzorgd … Zo behoud je een
klare geest en kom je vooruit in het leven.
Vooral in verband met huiswerk verwacht
ik dat mijn kinderen hun best doen. Zelf
was ik thuis het nakomertje. Ik heb een zus
die twaalf jaar ouder is en zij was altijd de
eerste van de klas. Dat werd van mij ook
verwacht. Ik had eigenlijk twee mama’s die
mijn rapport in de gaten hielden! (lacht) Ik
wil mijn kinderen meegeven dat studeren
belangrijk is en dat inspanningen beloond
worden. Maar als ouder leg je met elk kind
een andere weg af. Er is niet één gouden
aanpak.’ Kinderen kunnen onderling sterk
verschillen. En ze lijken niet per se op hun
moeder. Dat heeft Wendy met vallen en
opstaan geleerd: ‘Mijn oudste zoon deed
met gemak Latijn-wiskunde. De middelste
vond het in de kleuterschool al moei-
lijk om zich te concentreren. Elk kind is
anders, van jongs af aan. Ik heb mijn oude
schoolrapportjes nog en vroeger kriebelde
het weleens om die boven te halen. “Kijk
dan, jongen, zo moet het!” Maar je mag
niemand forceren. Ik probeer nu te kijken
naar de mogelijkheden van mijn kinderen
en naar wat hen gelukkig maakt. onder
teveel druk zal een kind blokkeren. En dat is
veel erger dan een slechte toets.’
Hoge lat
Faalangst en perfectionisme, het zijn de
ziekten van onze tijd. Daarom probeert
Wendy streng te zijn op een ‘gezonde’
manier: ‘Zachte motivatie werkt beter dan
iemand de grond in boren. Ik wil graag op
een liefdevolle manier mijn doel bereiken.
Toch durf ik af en toe op mijn strepen te
staan. Dan zeg ik: “Het is zo en niet an-
ders!“ Als je te zacht bent, vegen pubers de
vloer aan met je regels.’ ook voor zichzelf
legt Wendy de lat hoog: ‘Ik zorg graag
voor mijn schaapjes. Een gezellig gezinnetje
was altijd mijn grootste droom. Ik doe heel
erg mijn best om mijn kinderen het ideale
nest te geven. Maar ik weet intussen dat
sprookjes niet bestaan. Mijn oudste zoon is
dertig en van hem krijg ik als moeder geen
goed rapport. Dat doet pijn, ook al weet
ik dat alle kinderen verwijten maken aan
hun ouders. Maar het blijft een vreemde
ervaring. Hoe kun je vervreemden van
iemand die je zo graag ziet? Ik kan het nog
altijd moeilijk vatten, misschien omdat ik
zelf op jonge leeftijd mijn moeder verloor?
ouders en kinderen zouden elkaar zo lang
mogelijk moeten koesteren, respecteren
en vasthouden.’ Gezinsgeluk is broos en
het leven loopt soms niet zoals je hoopt.
op een bepaalde manier maakt dat besef
Wendy rijker: ‘Als ik met Clément en Estelle
in mijn armen in de zetel lig, samen onder
een dekentje, dan geniet ik heel bewust. Ik
koester die momenten van harmonie, juist
omdat ik weet dat ze niet blijven duren. Ik
maak ook veel foto’s en albums om toch
iets te bewaren. Maar het belangrijkste is:
genieten op het moment zelf.’
Verrassingseffect
Samen dingen doen en elkaar verrassen.
Meer moet dat ten huize Van Wanten
niet zijn. Wendy: ‘We kozen bewust om
geen tv’s te hebben in de slaapkamers. We
kijken liever samen een programma in de
living. We gaan ook graag met de hond
thuis bij
“Als ik met Clément en Estelle in mijn armen in de zetel lig, geniet ik heel bewust.”
wandelen aan zee of we trekken naar de
Ardennen voor een boswandeling. De
kinderen brengen ons regelmatig ontbijt op
bed zonder dat we erom vragen. Van zo’n
verrassing genieten we alle vier. ook tijdens
de feestdagen draait het bij ons eerder
om gezelligheid dan om overvloed. Samen
de kerstboom versieren, elkaar verrassen
met een cadeautje – dat is leuk. Ik probeer
bijvoorbeeld te onthouden wat ze tijdens
het jaar aanwijzen in een winkel en koop
dat dan voor de feestdagen.’ Harmonie is
Wendy’s streefdoel, maar ze aanvaardt dat
de realiteit soms anders is. Van Wanten:
‘Vooral games en de iPad zorgen bij ons
voor discussie. Kinderen moeten mee met
hun tijd. op veel scholen wordt de iPad al
gebruikt. Maar het is heel moeilijk om thuis
grenzen te stellen op dat vlak. Hoeveel uur
per dag je ook toelaat – ze willen altijd
meer. Bij ons mag de iPad ’s avonds abso-
luut niet mee naar de slaapkamer, want
dat stoort het slaapritueel. Uiteraard wordt
die soms toch meegesmokkeld. Dat geeft
spanningen. Dan moet je praten en uitleg-
gen dat ze hun rust nodig hebben en een
gulden middenweg zoeken. Leren doseren
is niet gemakkelijk.’
Wit en zwart
Wendy’s jongste zoon en dochter groeien
op in een nieuw samengesteld gezin.
Wendy: ‘Je moet als ouders op één lijn
staan, maar Frans durft al eens een harder
woord te laten vallen. Ik ben wit, hij is
zwart – en dan is het soms zoeken om
samen tot grijs te komen. Ik weet dat het
beter is om zo’n discussie niet in het bijzijn
van de kinderen te voeren, maar soms
gebeurt dat toch. Ach, bij wie verloopt
het allemaal feilloos volgens het boekje?
onze kinderen mogen weten dat mama
en papa soms woorden hebben. Er zijn nu
eenmaal ruzies en conflicten. Dat zien ze
ook dagelijks op tv. Maar tegelijk weten ze
dat we er samen voor gaan, als gezin. Zo-
lang er liefde is en wederzijds respect kun
je oplossingen vinden voor problemen.
Zelfs met liefde als basis zijn er mooie en
minder mooie dagen.’
‘Als ouder leg je met elk kind een andere weg af,’ zegt Wendy Van Wanten, mama van Dylan (30), Clément (14) en Estelle (6). Zangeres en mediafiguur Wendy is
wereldberoemd in Vlaanderen. ‘Maar de belangrijkste rol in mijn leven is die van mama’, zegt ze. ‘Daarin leg ik mijn hart en ziel – ook al krijg ik niet altijd applaus.’
ã Tekst & foto’s: Barbara De Munnynck
6 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 7
natuur ingetrokken. Zo worden ze lijfelijk
geconfronteerd met andere culturen, leren
ze al doende respect hebben.
Mijn vrouw, Joy, komt uit Nigeria. De
manier van opvoeden daar verschilt van de
onze. Daar hebben ze bijvoorbeeld een veel
hardere manier van met elkaar omgaan.
Kinderen een draai om de oren geven is
daar heel gewoon. Ik heb haar duidelijk
gemaakt dat ik dat niet wil, en intussen
begrijpt ze goed dat je kind een tik geven
niet zo normaal is.
Ik vind dat je kinderen het besef moet
bijbrengen dat niet alles zomaar uit de lucht
komt vallen. Maar met de achtergrond van
Joy is het soms moeilijk om Efe te leren
omgaan met ‘genoeg’. Zij komt uit een
situatie waarin ze absoluut niets had. Nu
is er financieel veel meer mogelijk en het
is best moeilijk om regelmatig ‘neen’ te
zeggen als Efe iets wil. Joy heeft dan iets
van: “We kunnen het ons toch veroorloven,
waarom zouden we het dan
niet geven?” Efe krijgt veel,
maar we zeggen er altijd
wel bij: “Het is niet
vanzelfsprekend dat je
zoveel hebt.” Het is als
een soort slinger denk ik.
Het slaat nu wat over in
de andere richting, maar op
termijn vinden we daar wel een
evenwicht in. Deze morgen kwam Efe
me heel trots een spin tonen die hij in een
potje gevangen had en die net een vlieg
had opgegeten. En hij vroeg me of ik voor
de spin wilde zorgen als hij naar school
was. Als zulke dingen er niet meer zouden
zijn, zou ik me zorgen maken.’
komen. Het is allemaal erg
kostelijk en hij heeft daar
ook verwachtingen rond.
En ik vind het moeilijk
en tegelijk belangrijk
om te kunnen zeggen: dit
kan ik nu niet voor je kopen,
en zelfs al zou ik het kunnen,
dan wil ik het niet. Lizander kan daar wel
eens verdrietig van worden en ik wil ook
zijn mountainbikedroom niet stukmaken.
Ik denk dat het niet gemakkelijk is om nu
vijftien jaar te zijn. Alles lijkt mogelijk, maar
dat is een vals beeld.
Mirdin kan heel hard genieten van kleine,
nabije dingen: voetballen met zijn vriendje
of stekelbessen plukken in de tuin … Ik wil
ervoor zorgen dat mijn kinderen gelukkig
worden, maar met de mogelijkheden en
beperkingen van deze wereld.’
Bart (50), vader van Efe (7), en Isis (27), echtgenoot van Joy (31) en kersverse grootvader‘openheid voor andere
meningen, respect hebben voor
mensen die anders zijn dan
jezelf, en voor de natuur … Dat
zijn waarden die ik mijn kinderen
wil meegeven. In mijn huidige
gezin zit de diversiteit ingebakken,
maar ook in de opvoeding van Isis hechtte ik
hier veel belang aan. Ik leg mijn kinderen
uit dat sommige mensen gewoon een
andere manier van denken en doen
hebben, die niet slechter of beter is dan
de onze. En ik heb ook altijd veel met de
kinderen gereisd en ben vaak met ze de
ZaP
Maak kennis met
Adinda (40), moeder van Mirdin (12) en Lizander (15)‘Robrecht en ik voeden onze
kinderen nog steeds samen
op, ook al zijn we uiteen. De ene
week wonen de jongens bij hem, de
andere week bij mij, maar in het weekend
is vaak iedereen bij mij.
Ik houd veel van de kleine gesprekjes met
de kinderen, hun blik, hun andere kijk
op de wereld. Soms is dat prachtig, soms
confronterend. Mijn jongste zoon kan
bijvoorbeeld superenthousiast over voetbal
praten. ook al zegt voetbal me niks, ik
vind het leuk hoe hij daarover vertelt.
Lizander doet aan mountainbiken. Ik ben
eigenlijk niet zo’n fan van die koers: al die
schreeuwerige kleuren, die luide muziek en
dat alles op een mooie plek in het bos …
Maar als ze in een team rijden bewonder
ik hoe mooi ze op elkaar zijn ingespeeld en
hoe goed ze voor elkaar zorgen. Tegelijk
ben ik toch blij dat de jongens ook veel van
mij met zich meedragen: boeken lezen,
zich laten raken door muziek , rust kunnen
vinden …
Ik werk halftijds en voor mij is dat genoeg.
Ik heb niet zoveel centen en daardoor
kan ik sommige dingen niet doen, maar
het geeft me tijd om andere rijkdommen
te ontdekken. Maar de kinderen zien
natuurlijk wel dat het elders anders is.
We hebben Lizander aangemoedigd om zijn
fiets goed te leren begrijpen en hem zelf te
onderhouden. Hij doet dat heel goed, maar
hij ziet evengoed andere jongens die met
meerdere fietsen tegelijk naar de wedstrijd
‘We willen allemaal onze kinderen klaarstomen en wapenen voor de ‘ratrace’ waar ze als volwassenen in terechtkomen. Leggen we daarom best de lat zo hoog mogelijk? Ouders willen hun kinderen alle kansen geven en hen zo
goed mogelijk ‘voorbereiden op later’. Als je vandaag de dag
een vacature leest, lijkt het of iedere sollicitant vloeiend vier
talen moet spreken, een computergenie moet zijn én ook
nog over de nodige sociale vaardigheden moet beschikken.
Maar zoals Wendy terecht opmerkt, blokkeren kinderen
van wie teveel wordt verwacht. Kinderen uitdagen en
stimuleren om te leren is iets anders dan hen forceren. Naast
kennis en vaardigheden, is een positief zelfbeeld en het
nodige zelfvertrouwen zeker zo belangrijk. Zijn ze hiermee
gewapend, dan vinden kinderen – later volwassenen – hun
weg zelf wel.
Hoe je dat concreet doet? Stem als ouder je (schoolse)
verwachtingen af op de mogelijkheden van je kind. Moedig
het aan en heb aandacht voor alle aspecten, niet alleen de
punten. Spreek haalbare doelen af en geef ze een dikke
pluim wanneer het lukt. Lukt het niet, herbekijk dan waarom
niet en maak samen een nieuw plan. Wees je er als ouder ook
van bewust – net als Wendy – dat elk kind anders is en een
andere aanpak vraagt. En tot slot: leg de lat voor jezelf als
ouder niet te hoog. Ook jij kunt al eens falen, ook waar het
de opvoeding van je kind betreft.
Elke dag ‘vriendjesdag’!Wie vroeger in de jeugdbeweging zat, kent het misschien wel:
vriendjesdag. Een dag dat je – al dan niet stiekem – extra lief
moest zijn voor een ander. Door kleine taakjes over te nemen,
attentietjes te bedenken, enzovoort. Samenleven vraagt een
bepaalde structuur, een bepaalde routine. Als ouder ben je
druk in de weer met je werk, het huishouden organiseren,
de school en de buitenschoolse activiteiten opvolgen …
Kortom, je hebt heel wat aan je hoofd en hetzelfde geldt
voor je partner en je kinderen. Iets samen doen vereist soms
heel wat planning. Maar aandacht hebben voor elkaar kan
ook zijn: een briefje in de brooddoos, een onverwacht sms‘je,
inspringen voor elkaar, een gezellige babbel, samen een
aflevering van een favoriete soap kijken … Dit zijn kleine
dingen die moeiteloos in onze drukke agenda’s passen en
waarmee we de ander laten zien hoe belangrijk ze voor ons
zijn. En is ontvangen al fijn, geven des te meer.
Wendy Van Wanten DooR DE TRIPLE P-BRIL
thuis bij
Adinda kiest bewust voor een leven met een halftijds inkomen. Bart stichtte een nieuw gezin met zijn Nigeriaanse vrouw Joy. Hoe kijken zij naar opvoeden en leren omgaan met ‘genoeg’?
ã Tekst: Isabelle Rossaert
8 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 9
TIPS VooR KIdSStorm op komst De regen staat in brand. uit de metro druppelt geluid.
STORMOPKOMST zet voor de achtste keer op rij vijf
dagen lang de Warande op zijn kop. Laat je kinderen
verrassen door expo, theater, dans, workshops,
literatuur, muziek … lVdb
De Warande, Warandestraat 42, 2300 Turnhout.
Van 28 maart tot 24 mei 2015, € 5/€ 8. Meer info
op 014 41 69 91 of www.stormopkomst.be
Een middeleeuws avontuur rond de magie van muziekNiets zo fijn als de late middeleeuwen: brandstapels,
martelkamers, varkens als vuilkarren, kindsoldaten,
snotterende luitspelers, sneeuw, kraaien en vuur alom.
Tropoi vertelt het verhaal van alchemist Castiglio wiens
grote passie muziek is. Waarom word je vrolijk of triest
als je vijf noten juist na elkaar speelt? lVdb
De voorstelling Tropoi trekt door Vlaanderen in oktober,
november en december 2014. Het volledige programma vind
je op www.froefroe.be. Voor 12+, € 12. Voorstellingen in
Antwerpen op 4, 5 en 6 december in De Studio, Maarschalk
Gérardstraat 4. Reserveren op 03 260 96 10 of [email protected]
Kijk, een kerk!In het centrum van Mechelen staan acht kerken. Ze lijken
op elkaar, maar altijd is er iets anders. Ga op onderzoek
uit met het doe- en speelparcours Kijkerk. Ontdek de
verschillen, ontwerp zelf grafstenen of glasramen, bouw
spitsbogen en los enkele kerkelijke raadsels op. lVdb
Vraag het ‘Kijkerk’-pakket aan de bewaker van de kerk of koop
je pakket bij UiT in Mechelen, Zakstraat 1 . Voor 6+, € 3.
De kerken zijn van 1 november tot 31 maart elke dag –
behalve op woensdag – open van 13 tot 16 uur
Meer info op 070 22 00 08 of [email protected]
Vanaf 3 jaarGezellig knutselen met
kinderen die hun fijne motoriek
nog grotendeels moeten
ontwikkelen? Het kan! Met
de eenvoudige en duidelijk
uitgelegde voorbeeldwerkjes in
dit Kleuterknutselboek kan het
zelfs toffe resultaten opleveren.
Vlinderslingers van gekleurd papier? Dino’s uit een mix
van lijm en verf? Voor deze kunstwerken heb je geen duur
materiaal en geen groot artistiek talent nodig. Een beetje
tijd en creatieve goesting volstaan. bDM
Fiona Watt, Kleuterknutselboek – eenvoudige kunstwerkjes
voor kleine handjes,
Manteau, 112 p, € 15,99
Vanaf 6 jaarLezen oefenen hoeft niet saai
te zijn. Dit boek vol rijmpjes en
raadsels houdt het spannend voor
prille lezertjes. Dichteres Riet Wille
injecteert zoveel mogelijk humor
in het taalgebruik van traditionele
oefenboeken (‘Ik wip,’ zegt de
kip. ‘Ik huil,’ zegt de uil. ‘Ik wuif,’
zegt de duif, …). De originele en gevarieerde tekenstijl van
Annemie Berebrouckx maakt van Die hoed zit goed een
leesfeest voor beginners. bDM
Riet Wille & Annemie Berebrouckx, Die hoed zit goed, De
Eenhoorn, 96 p, € 17,50
Vanaf 8 jaarToon Tellegen is zo’n jeugdschrijver
die ook bij volwassenen erg
populair is. Zijn kinderverhalen
zijn grappig en altijd een beetje
filosofisch. Dat geldt zeker voor
de twaalf dierenverhalen in Is
er dan niemand boos? Olifant,
spitsmuis, aardvarken en de andere
bosbewoners bekijken ‘boosheid’
langs alle kanten. Wat voelen we
als we boos zijn? Hoe raken we die boosheid kwijt? En wat
maakt ons eigenlijk boos? bDM
Toon Tellegen & Marc Boutavant, Is er dan niemand boos?,
Querido, 88 p, € 15,99
ZaP
SAMEN LEZEN, SAMEN DoENBoekentips voor leuke momenten met je kind
Meer tips op www.provant.be/kalender
Genieten van genoeg
Trop is teveel. Zelfs al gaat het om leuke dingen: feestjes, cadeautjes, snoep, televisie … Het is goed om te weten wanneer het genoeg is. En om van dat genoeg te genieten. Hoe stel je grenzen? Hoe gaan andere ouders om met ‘genoeg’? Hoe zorg je voor het juiste cadeautje? En kan dat ook met minder? Met dit Dossier ‘genoeg!?’ ben je helemaal voorbereid op een fijne feestperiode.
dossier genoeg!?
Silk
e G
roff
y
10 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 11
dossier genoeg!?
J e koopt dingen voor je kinderen
uit liefde, omdat je hen gelukkig
en blij wilt zien en niets tekort
wilt doen. Je wilt immers het
beste voor je kinderen. Maar ze lijken alles
al te hebben en tegelijk is er steeds meer
om te kopen. of een vriendje heeft net een
beter en leuker computerspel of een fiets
die nog mooier is.
Maar je kunt niet altijd maar meer en beter
kopen. Grenzen stellen is belangrijk, ook als
het op cadeautjes kopen aankomt. Bepaal
als ouder zelf en in overleg met je partner
wat genoeg is en op welke manier jullie wil-
len omgaan met dingen kopen voor je kind.
Laat je daarbij leiden door je eigen normen,
waarden en opvattingen.
Zijn jullie als ouders er samen over uit, praat
dan met je kinderen over de waarde en de
betekenis van cadeautjes geven en krijgen,
op een manier die past bij hun leeftijd. Zo
leren kinderen wat belangrijk is in het gezin.
Grenzen stellen doe je als ouder ook op
andere terreinen, je hebt bijvoorbeeld regels
voor slaaptijd, computertijd, spelen bij
vriendjes, eten…
Regels en grenzen brengen duidelijkheid en
maken het samenleven mogelijk op voor-
waarde dat je er consequent mee
omgaat.
Liefde als geschenk
Aandacht, speciale momenten samen met
papa en mama: dat blijven de mooiste
geschenken die je je kind kan geven. Tijd
die je speciaal inplant om samen met je
kind iets leuks te doen: deze cadeautjes
van liefde zijn vaak belangrijker dan alle
speelgoed bij elkaar.
Quality time hoeft niet noodzakelijk uren
te duren en lang op voorhand gepland te
zijn. Een hechte band ontwikkelen met je
kinderen begint met alledaagse dingen.
Regelmatig een momentje vrijmaken voor je
kind, al is het maar een paar minuten, kan
veel betekenen.
Wanneer je kind naar je toekomt om iets te
vertellen, te vragen of jou iets te laten zien,
stop dan je bezigheden en besteed even tijd
aan je kind. Een kort moment van aandacht
is vaak genoeg, daarna kan je kind weer
verder.
Deze momenten van betrokkenheid bij je
kind, hoe kort ook, zijn van
grote waarde. Je laat daarmee
zien dat je geïnteresseerd bent
in datgene waar je kind mee
bezig is of wat hij te vertellen
heeft. Dat is goed voor het
zelfvertrouwen van je kind.
Lukt het niet om je kind meteen aandacht te
geven, maak dat dan duidelijk en laat je kind
weten wanneer je wel naar hem of haar toe
kunt gaan. Zeg bijvoorbeeld: ‘Mama is nu
even bezig maar zo meteen kom ik even bij
je kijken.’
Gesprekjes die er toe doen
Wanneer je de tijd neemt om met je kind
te praten, helpt dat hen om gesprekken te
leren voeren en zich in woorden uit te druk-
ken. Je kunt kinderen ook leren luisteren
door te vertellen wat je hebt meegemaakt
en door jouw ervaringen met je kind te
delen. Deze gesprekjes geven kinderen ook
de kans om te vertellen wat hen bezighoudt
en wat ze belangrijk vinden. Het geeft je als
ouder de kans je kind beter te begrijpen.
Afstemmen met je partner
Misschien heb je als partners een andere
visie op grenzen stellen en
daarmee omgaan. of je hebt
een andere visie op de aankoop
van materiële zaken voor je kin-
deren. De ene wil de kinderen
alles geven en de andere vindt
dat kinderen al dat speelgoed
De kunst van cadeautjes gevenHet eindejaar is traditioneel de tijd van feesten en cadeautjes
geven. Toch ervaar je als ouder ook heel wat stress in deze periode: wat zullen we kopen? Cadeautjes
kosten handenvol geld en vaak is de lol er snel af. En wanneer is het eigenlijk genoeg?
ã Tekst: Hilde Weekers
niet nodig hebben. Hoe je naar cadeautjes
geven kijkt, hangt gedeeltelijk samen met
je eigen ervaringen uit het verleden, met je
eigen beeld van consumeren en je opvattin-
gen over opvoeden. Wanneer je merkt dat
jij en je partner een verschillende opvatting
hebben en een van beiden voelt zich hier
niet prettig bij, zoek dan een geschikt en
rustig moment om dit te bespreken zonder
de kinderen.
Probeer de ander niet te overtuigen van
jouw opvatting maar tracht eerst en vooral
duidelijk uit te leggen wat voor jou het
probleem is, met welke situatie je niet blij
bent. Zeg bijvoorbeeld: “Ik merk dat we heel
vaak speelgoed kopen voor de kinderen,
waardoor ze nog vaker gaan vragen om
iets te krijgen. Ik wil dus graag met jou
bekijken hoe we omgaan met de vraag
van de kinderen om speelgoed te kopen.”
Nadat je het probleem benoemd hebt, kun
je samen brainstormen over alle mogelijke
oplossingen. Je hoeft daarbij nog niet
meteen rekening te houden met de waarde
of haalbaarheid ervan. Maak een zo lang
mogelijke lijst van oplossingen, denk hierbij
zo ruim mogelijk.
Bijvoorbeeld: we kopen alles wat ze vragen,
we zeggen altijd neen, we nemen de kin-
deren niet meer mee winkelen, we kopen
‘op welke manier kan ik mijn kind de ruimte geven om eigen waarden te ontwikkelen? in mijn eigen leven vind ik een aantal zaken belangrijk, maar ik wil mijn leefwereld niet opdrin-gen aan mijn kinderen. hoe kan ik hen aanmoedigen om vanuit henzelf te laten komen wat zij belangrijk vinden?’ Adinda
Tot de pubertijd zijn ouders de belangrijkste referentie-
personen voor kinderen. Als ze vragen hebben of zich niet
goed raad weten met een situatie, wenden kinderen zich in
de eerste plaats tot hun ouders. Op die manier nemen ze als
vanzelf hun waarden en standpunten over. Als ouder kun
je hen van jongsaf aan aanmoedigen om zelf na te denken,
om vanuit een ander perspectief naar een situatie te kijken
en zich in te leven in de ander. Zo help je hen open te staan
voor andere overtuigingen.
In de puberteit gaan jongeren net op zoek naar zichzelf en
stellen ze zowat alles in vraag, ook hun zogenaamde ‘vaste
waarden’. Ze toetsen ideeën af bij leeftijdsgenoten en bij
volwassenen in hun omgeving. Door af en toe bewust in te
gaan tegen wat “de norm” is, leren ze zichzelf beter kennen
en leren ze bewust te kiezen. Ook hier is het als ouder be-
langrijk regelmatig het gesprek aan te gaan en te trachten
hun horizon te verbreden. Dit kun je doen door te vertellen
wat je zelf belangrijk vindt, maar ook door te luisteren naar
de andere mening die je kind er misschien op nahoudt.
‘een tijd geleden had efe na lang zagen twee beyblades gekregen. een paar dagen later had hij ze aan een vriendje gegeven. ik wist echt niet hoe ik moest reageren: hem prijzen om zijn vrijgevigheid of boos worden en laten voelen dat niet alles wat hij krijgt zomaar evident is? hoe pak ik dit het best aan?’ Bart
Wellicht kan beide. In een gesprek kun je nagaan wat
je kind ertoe bewogen heeft om zijn Beyblades aan een
vriendje te geven.
Een valkuil is dat je dat onmiddellijk zelf invult. Je gaat er
bijvoorbeeld van uit dat je kind niet stilstaat bij wat het
speelgoed kost of dat hij verwacht dat jij dat wel opnieuw
zult kopen. En dan ben je boos of teleurgesteld in hem.
Maar misschien wilde hij een vriendje plezier doen of heeft
hij ze bij een wedstrijd verloren en vindt hij dat zelf ook wel
jammer.
Wederzijdse erkenning is de eerste stap. Jij als ouder geeft
erkenning aan je kind voor zijn keuze (ook al is dit niet
noodzakelijk hoe jij het zou doen). En je vraagt ook erken-
ning van hem ten aanzien van jouw bekommernissen. Dit
vraagt een grote mate van luisterbereidheid en empathie
voor elkaar. Maar als die er is, is de tweede stap lang niet zo
moeilijk meer, namelijk tot een oplossing of afspraak komen
waar jullie allebei achter staan. Zo wordt een ogenschijnlijk
onbeduidend voorvalletje een belangrijk leermoment.
VRAGEN AAN HET tRIPLe PANEL
alleen iets bij hun verjaardag, we maken
duidelijke afspraken met de kinderen, we
leggen een concreet budget per maand vast
voor speelgoed…
Vervolgens kun je de voor- en nadelen van
iedere oplossing nader bekijken en bedis-
cussiëren. Geef iedere oplossing een cijfer
tussen 1 en 10, rekening houdend met de
genoemde voor- en nadelen.
op die manier kom je heel waarschijnlijk tot
een oplossing of een combinatie van oplos-
singen die voor jullie allebei werkt. Wanneer
je als partners samen achter dezelfde ideeën
staat, is het ook gemakkelijker om duidelijk-
heid te scheppen voor de kinderen. W
12 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 13
H oe leer jij je kind omgaan met
grenzen en met “genoeg”?
Ann, Sara, Karen, Etienne en
Bram gingen in op de uitno-
diging van Triple P magazine om hierover
ervaringen uit te wisselen. Ze zijn ouders
die bewust kiezen voor grenzen en voor
genoeg, voor ‘minder’ in plaats van meer.
Grenzen stellen aan gedrag of gevraag
hoort bij opvoeden, maar het is niet altijd
even gemakkelijk.
Karens dochtertje is 1 jaar oud: ‘Neen zeg-
gen begint nu al, hoe klein ze ook is. Ze wil
alles aanraken, vastpakken. En ze is boos
wanneer dat niet mag.’
Etiennes kinderen zijn 4 en 5: ‘Televisie
kijken, daar laten mijn kinderen alles voor.
onze afspraak is ”even voor het slapen-
gaan”. Uren voor de televisie of achter de
computer, Sara herkent het bij haar zonen
van 8 en 6. En Ann tracht de bergen speel-
goed of zakken snoep te beperken voor
haar zoon van 5 en haar dochter van 12:
‘Een kind heeft dat niet nodig. Ik kies voor
sober en gezond.’
‘Door “neen” te zeggen geef je je kind een
cadeau’, zegt Ann. ‘Het leert daardoor dat
het zelf ook neen mag zeggen. Zo help je
hen in hun ontwikkeling en maak je hen
weerbaar. Neen zeggen geeft ook creati-
viteit een kans. Anders verliezen kinderen
door de overdaad de prikkel om zelf op
ontdekking te gaan.’ Bram, vader van een
zoontje van 1,5 en twee dochters van 3
en 6 geeft een voorbeeld: ‘Bij oma kijken
ze televisie. Thuis hebben we die niet en
spelen ze graag in de tuin of knutselen ze
met papier en karton.’
Doe ik mijn kind tekort?
Waarom vinden we het toch vaak moeilijk
om “neen” te zeggen? Is het uit angst
dat we ons kind iets ontzeggen? Etienne:
‘Het is naïef te denken dat hoe meer je
geeft, hoe gelukkiger je kind zou zijn. Een
overdaad aan materiële dingen, naschoolse
activiteiten, games en voeding hebben
kinderen niet nodig om gelukkig te zijn.’
Karen: ‘En een kind mag rouwen om een
“neen”. Even verdrietig zijn omdat iets niet
mag of kan. Even tijd krijgen. Want dan
ontstaan er kansen om nieuwe dingen te
ontdekken.’
Het is wel gemakkelijker om jezelf en je
kind beperkingen op te leggen als het
uit vrije keuze is, merkt Etienne op. ‘Als
je er financieel toe gedwongen wordt,
kan dat voor ouders best wrang voelen.
Tweedehandskleding kopen, de fiets in
plaats van een auto nemen en geen televisie
hebben, kan best hip zijn als het een keuze
is. Maar dat is het helemaal niet als je niet
anders kunt.’
Grenzen stellen doe je als opvoeder
eigenlijk continu, zegt Triple P-trainster
Hilde Weekers. En kinderen vinden dat lang
niet zo erg als we denken. ‘Het gaat vaak
om de interpretatie die we zelf geven aan
“wat als ik neen zeg tegen mijn kind”? Je
kunt het gevoel hebben dat je je kind tekort
doet als je het niet dat spel of die spulletjes
geeft. Maar een kind voelt dat daarom
niet zo. Als ouder bepaal je zelf waar de
grenzen liggen. Even checken bij andere
ouders helpt je soms om de juiste balans te
vinden.’
In de praktijk
of de ouders concrete tips hebben over
grenzen stellen? Sara: ‘We perken de
beeldschermtijd in. onze jongens krijgen
elke week een aantal knikkers. Die staan
voor 15 minuten schermtijd. Computer,
tablet of televisie, dat kiezen ze zelf. En
ik zet de kookwekker op. Wij zijn een
kookwekkergezin.’ Beeldschermterreur, elke
Ouders Ann, Sara, Karen, Etienne en Bram in gesprek met Triple P-trainster Hilde Weekers en hoofdredactrice Isabelle Rossaert.
dossier genoeg!?
triPle P magaZine laat ouders aan het Woord
Over de kracht van ‘neen’ zeggen
‘Neen zeggen maakt je kind weerbaar’ en ‘creativiteit krijgt dan een kans’ vertellen ouders
tijdens een pittig panelgesprek over omgaan met genoeg en over grenzen stellen. Triple P-trainster
Hilde Weekers luisterde geboeid en vulde aan. ã Tekst: Els Put
ã Foto’s: Geertje De Waegeneer
ouder heeft er wel een voorbeeld van. Ann:
‘Mijn dochter zit graag op Facebook, zelf
vind ik het lege communicatie. We hebben
samen overlegd hoeveel tijd ze per dag op
Facebook mag, hoeveel tijd ze nodig heeft
om te chatten met vriendinnen. Als ik merk
dat ze die afspraak niet nakomt, spreek ik
haar daar op aan.’
‘Een vaste regelmaat helpt ook’, vindt
Etienne. ‘En op voorhand duidelijke
afspraken maken. Eén verhaal op televisie,
één voorleesverhaal en dan naar bed: dat
weten ze, ze zeuren niet om meer.’
Als ouder weet je dat je consequent
moet zijn. Dat is de theorie. Maar dat lukt
natuurlijk niet altijd. Etienne: ‘op korte
termijn is toegeven gemakkelijker, op lange
termijn levert het je extra werk op om zaken
die uit de hand lopen weer om te buigen.’
ook hoe je voor jezelf grenzen stelt, is
belangrijk. Sara: ‘Zit je zelf uren vast aan
een computerscherm, te surfen of mails
te beantwoorden? Welk voorbeeld geef
je dan?’ ‘Altijd consequent blijven is niet
gemakkelijk’, reageert Hilde. ‘Wanneer je
duidelijk aangeeft dat je een uitzondering
maakt, is dat ook geen probleem. Maar
afwijken en toegeven worden best geen
vast patroon.’
De anderen zijn er ook nog
Je kinderen leren omgaan met “genoeg”
heb je helaas niet altijd zelf in de hand.
Anns ex-partner bijvoorbeeld koopt vaak
nieuw speelgoed, meer dan zij vindt dat
haar kinderen nodig hebben. Die kennen
het verschil, ze weten goed wat bij hun
vader kan en bij hun moeder anders is.
Etienne probeert niet mee te doen met
de druk van vriendjes en de ratrace van
reclame: ‘Het is niet omdat een vriendje een
nieuwe brooddoos heeft, dat onze zoon
die ook moet willen. of dat hij meteen
speelgoed moet krijgen als hij er reclame
voor ziet. Dat proberen we uit te leggen.
Wel verzamelen we de speelgoedfolders
en laten hen zien welke keuze ze hebben,
wat er allemaal bestaat. Reclame is ook
informatie.’
En dan zijn er Sinterklaas, Kerstmis en
verjaardagen … topdagen in het uitwisselen
van cadeautjes. Hoeveel cadeautjes
“Een kind mag rouwen om een ‘neen’.” (Karen)
14 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 15
kinderen.’ Hilde bevestigt: ‘Kinderen
maken een duidelijk onderscheid tussen
verschillende opvoeders en weten al snel
wat waar kan. Grootouders bijvoorbeeld,
maken tijd vrij om voor je kind te helpen
zorgen en leggen soms andere accenten. Je
wint als je niet in een strijd met hen stapt,
wel als je elkaar tegemoetkomt en concrete
afspraken maakt. Als je bijvoorbeeld merkt
dat je kind slecht eet na enkele naschoolse
uren bij oma, dan vertel je dat en probeer je
concrete afspraken te maken. Bijvoorbeeld:
koek mag, maar liefst maar één. Wat
relativeren mag.’
Aandacht en afspraken
Waarom vraagt een kind eigenlijk om
“iets”, om “veel” of om “meer”? Karen:
‘Heeft het dat wat het vraagt echt nodig?
of wil het aandacht? De connectie met
je kind is belangrijk.’ Hilde: ‘Het helpt om
kwaliteitsvolle tijd door te brengen met
je kind. Dat mogen korte momenten zijn.
Echte aandacht als je kind met een vraag
zit, voorkomt dat het nadien gaat zeuren
om meer, om meer te krijgen of te hebben.
ook vaste weekafspraken zoals “zaterdag
is speeltuindag” helpen.’ En Sara vult aan:
‘Aandacht geven werkt ook in de andere
richting. Soms wil ik bijvoorbeeld eens
rustig de krant kunnen
lezen zonder dat mijn
jongens heel de tijd vragen
stellen. En dan zet ik de
kookwekker weer. Jongens:
mama leest nu 10 minuten
de krant. Nadien mag je
weer vraagjes stellen.’ W
zijn genoeg? of welke? Elk gezin, elke
familie heeft andere tradities. Soms is
veel de norm, ook al sta je daar zelf niet
achter. Karen bijvoorbeeld werd bij haar
Amerikaanse schoonfamilie overdonderd
door de grote hoeveelheid cadeautjes die
daar werden uitgedeeld. ‘Maar hoe kun
je na het zoveelste cadeau nog echt blij of
verrast zijn met wat je krijgt?’ Ann vindt
verjaardagsfeestjes een echte confrontatie:
‘Voor het feestje van mijn dochter had ik
voor gezonde snoep gezorgd, gedroogde
mango, noten en zo. Haar vriendinnetjes
kenden dat niet en smulden. Tot mijn
dochter haar cadeautjes opende: ze kreeg
twee puntzakken snoep! Iets waar ik echt
niet achter kan staan, al die suikers en
kleurstoffen. Ja, ik heb de meiden van
één zak laten snoepen. Ik weet dat mijn
kinderen bij vriendjes andere werelden zien
en ik vind die diversiteit ook belangrijk. Zo
leren ze keuzes maken.’
Etienne en Bram hebben een aantal tips om
iets met die overdaad te doen. Afspraken
maken bij verjaardagen bijvoorbeeld.
Etienne: ‘Kinderen krijgen vaak kleine
cadeautjes van enkele euro’s bij een
verjaardagsfeestje met vriendjes. Dan eindig
je met een hoop kleine dingetjes die in
een hoek blijven liggen. We vragen aan de
ouders om samen te leggen voor één groter
cadeau.’ Bram: ‘Bij verjaardagen vragen
we om één stuk speelgoed te geven, en
verder graag kleding of praktische spullen.
Maar we maken er geen
strijd van. We weten
dat er andere grenzen
en andere gewoonten
gelden bij grootouders
of vriendjes. Dat is
geen probleem, dat is
vooral leerrijk voor onze
dossier genoeg!?
“ Een vaste regelmaat helpt.” (Etienne)
Je weet niet meer wat kopen voor je kinderen? Stel doorheen het jaar een lijstje op van wat je kind écht
wil. Dat kunnen kleine dingetjes zijn die helemaal niet
duur zijn.
Je hebt bepaalde spullen liever niet in huis? Lawaaierig speelgoed, computergames, speelgoedwa-
pens, bakken snoep … Zeg dat duidelijk tegen iedereen
die jouw kind cadeautjes geeft. Zo voorkom je dat je voor
voldongen feiten wordt geplaatst.
Komt de Sint ook bij de grootouders? Te veel is trop! Stel de goede Sint voor om elders alleen
wat snoepgoed te brengen. of een klein speeltje, dat daar
kan blijven voor bij een volgend bezoek.
Heeft jouw kind nood aan regelmaat? Bereid een drukke feestperiode voor: lees er boekjes over,
maak een overzichtelijke kalender. Probeer zoveel moge-
lijk de routine van alledag te bewaren en hou rekening
met het ritme van je kind. Wordt het laat? Neem dan
zeker een reisbedje en de favoriete knuffel mee.
Het geld groeit niet op je rug? Dingen kosten geld en kinderen beseffen dat niet uit
zichzelf. Als je hen van jongs af aan een budgetje geeft,
van een cent voor een snoepje tot zakgeld als ze ouder
worden, leren ze dat ze moeten kiezen. Niet alles kan of
moet instant bereikbaar zijn. Leg je telgen uit dat je zelf
ook moet sparen voor een reis of een nieuwe wasmachi-
ne. Hebben ze echt een grote cadeauwens? Raad hen aan
om een cent te vragen, zodat ze kunnen sparen.
Je kind wil per se de nieuwste iPod? Praat geregeld met je kroost – en dat kan eigenlijk al van
jonge leeftijd – over de waarde van dingen. Waarom wil-
len ze bepaalde spullen zo graag? omdat ze er zelf iets
mee willen doen, of omdat de anderen die ook hebben?
Maak hen bewust van hun motieven.
Je kind vergeet dankjewel te zeggen? Maak je zoon of dochter op voorhand duidelijk dat het de
bedoeling is om steeds beleefd te blijven als je een cadeau-
tje krijgt. Zegt je kind : ‘Ik wil dat niet, ik vind dat lelijk’?
Geen zorg: elke ouder maakt het wel eens mee dat zijn
kind net iets té eerlijk zijn mening spuit. Zie zulke momen-
ten als een leerkans: maak vriendelijk duidelijk dat zo’n
reactie niet leuk is voor degene die het cadeautje geeft.
Ben je gescheiden? Maak goede afspraken met je ex-partner en probeer te
voorkomen dat kinderen van het ene verjaardags- of
kerstfeestje naar het andere moeten hollen om geschen-
ken in ontvangst te nemen.
Worden er namen getrokken voor de cadeautjes bij een familiefeest? Laat de kinderen mee ‘trekken’, en niet alleen de volwas-
senen. Zo leren ze dat het juiste geschenk vinden niet al-
tijd gemakkelijk is én ontdekken ze het plezier van geven.
Is jouw kind emotioneel overstuur door de feestdrukte? ondanks al je goede zorgen kan dat toch gebeuren. Geef
je zoon of dochter de ruimte om zijn of haar gevoelens te
ventileren. Praat er ’s avonds even over in bed bijvoorbeeld.
voor een fijne cadeautjestijd
Verjaardagen, lente- of communiefeesten, het bezoek van de Sint of de tandenfee: het hele jaar door geven we onze kinderen geschenken. Vaak weten we niet eens meer wat te kopen, want ‘ze
hebben alles al’. Hoe maak je cadeautjestijd extra leuk?
ã Tekst: Liesbeth Van den Berghe
“Door “neen” te zeggen leer je je kind dat het dat ook mag doen.” (Ann)
Karen
Hilde
Etienne
Ann
10tips
1 6
27
3
84
95
10
16 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 17
dossier genoeg!?
H et gure weer buiten maakt
snuisteren door de rekken van
de grote, lichte kringloopwin-
kel Opnieuw & co in Mortsel er
nog gezelliger op. Er is zelfs een koffiehoek
waar de klanten tussendoor een kopje
koffie kunnen drinken. De speelgoed- en
boekenafdelingen zijn heel populair in deze
tijd van het jaar. Grootouders kiezen een
puzzel, gezelschapsspel of knuffel voor hun
kleinkinderen uit, ouders gaan op zoek naar
dat ene speelgoedje op de lijst van hun kind
of naar een extraatje voor bij het droom-
speelgoed. Houcine (46), een rijzige man,
toch één ding zodat ze mee zijn met andere
kinderen, en ook nog een cadeautje voor
het offerfeest, voor het Suikerfeest en voor
hun verjaardag. Dat zal wel genoeg zijn,
zeker?’
Al spelend leren
Jessica (31) en haar moeder Carine (53)
staan wat verder de knuffels te keuren.
Wanneer ze klaar zijn met hun winkeltrip
hebben ze twee kleurige knuffels en een
educatief kaartspel in hun winkelkarretje
liggen. ook zij wonen in Wilrijk maar komen
geregeld naar hier. Jessica: ‘Voor ons is het
een moeder-dochter uitstap. We zijn eerst
met de fiets naar een andere kringloopwin-
kel gaan kijken en zoeken nu hier verder.’
Carine heeft negen kinderen, waarvan
de jongste negen jaar is, en ze heeft vijf
kleinkinderen, waaronder Jessica’s kinderen,
die 6 en 3 zijn. Ze heeft dus al veel ervaring
met speelgoed kiezen. Carine: ‘Mijn jongste
dochter houdt van paarden, en voor de
kleinkinderen zijn actiefiguurtjes of auto’s
altijd welkom. omdat je hier aan zo’n goede
prijzen speelgoed kunt kopen, laat ik me
nogal geregeld verleiden. Als mijn kasten te
vol zijn, breng ik wel een deel terug naar de
winkel. om afwisseling in het speelgoed te
brengen, wissel ik soms een doos spulletjes
uit met Jessica. Zo hebben haar kinderen bij
hen thuis en mijn andere kleinkinderen als
ze op bezoek zijn weer iets nieuws’. Jessica
gaat net iets anders om met speelgoed: voor
haar komt variatie niet op de eerste plaats,
wel of het leerrijk speelgoed is en of het
de motorische ontwikkeling ondersteunt.
Jessica: ‘Mijn zoontje van 6 moet extra
gestimuleerd worden in zijn motoriek. Duplo
is bijvoorbeeld goed hiervoor, en dat vind
je hier. Lego is heel snel weg als het in de
rekken ligt, maar dat koop ik nog niet, die
staat bij de skeelers en de skateboarden,
met de éénjarige Sara in de buggy. Hij toont
me wat hij hier voor een prikje gevonden
heeft: knie- en ellenboogbeschermers voor
zijn vijfjarig zoontje, een prille skater. ‘Nee,
dit is nog niet voor de Sint, dat komt nog,’
legt hij uit. Houcine woont in het aanpa-
lende Wilrijk en komt hier af en toe op
schattenjacht. ‘Ik ben vooral geïnteresseerd
in leerzaam speelgoed, bijvoorbeeld puzzels
of een ouderwets telraam en boekjes,’
vertelt hij. ‘Speelgoed dat de taal stimuleert
vind ik heel belangrijk. Mijn vrouw spreekt
altijd Arabisch met de kinderen, ik meestal
ook, maar ik wil mijn zoon voorbereiden op
een succesvolle schooltijd en taal is dan heel
belangrijk. ook speelgoed dat de hersenen
stimuleert of dat helpt om op een gezonde
manier te bewegen, is goed. Vandaar deze
beschermers. Als ik ze in een gewone speel-
goedwinkel zou kopen, zou ik gemakkelijk
20 euro of meer uitgeven. Hier vind ik ze,
evengoed als nieuw, voor 3 euro. Ik heb een
universitair diploma maar ben werkloos,
dus dit helpt wel. Ik wil mijn kinderen ook
bewust niet overladen met speelgoed. Ze
krijgen iets van de Sint, niets groot maar
Toveren met bescheiden middelen
Elke ouder wil van Sinterklaas of Kerstmis een feest maken, maar niet iedereen kan of wil daar veel voor uitgeven. Dorjee, Houcine en Carine, en Jessica tonen hoe je creatief kunt omgaan met speelgoed in tijden dat we massaal worden aangespoord om geld uit te geven.
ã Tekst: Ria Gorisã Foto’s: Geertje De Waegeneer
Jessica en haar moeder Carine komen geregeld naar de kringloopwinkel.
“Als mijn kasten te vol zijn, breng ik wel een deel terug naar de winkel.”
(Carine)
18 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 19
kleine stukken zijn nog te gevaarlijk voor
mijn jongste. Ik koop mijn zoontje soms
een puzzel, of een prikmatje. Hij speelt ook
graag op computerspelletjes, dat mag hij
niet te veel doen, maar er zijn wel denk-
spelletjes op de pc die ik oké vind. Het is
goed als het hem helpt al spelend te leren.
Ik houd ook van ouderwets speelgoed,
zoals een zak knikkers, een tol of houten
blokken.’ Bij Carine brengt de Sint minstens
twee speelgoedjes per kind. Jessica is wat
strikter: ‘Misschien ben ik streng maar één
speelgoed per kind is genoeg volgens mij.
Ik geef hen tijdens het jaar ook al af en toe
wat, als beloning voor flink gedrag bijvoor-
beeld. Voor de Sint stellen mijn kinderen,
zoals ik vroeger ook altijd gedaan heb, een
brief op en daarop plakken ze prentjes uit
speelgoedbrochures met wat ze graag wil-
len. Ik kies er dan één ding uit. Dat kan van
deze winkel komen als het er heel proper en
nieuw uitziet, of uit een gewone speelgoed-
winkel. Poppetjes van
Skylander vind je niet zo snel
hier. Voor cadeautjes om goed
gedrag aan te moedigen is
het een groot voordeel dat
je hier voor heel weinig geld
iets moois kunt vinden. Mijn man werkt en
ik werk zelf ook deeltijds als zorgkundige,
maar het leven van een gezin met vier is
gewoon duur. Waarom niet besparen als je
hetzelfde speelgoed ook voor een tiende
van de prijs kunt vinden?’
Geen verwend kind
Twintig kilometer verder ontmoet ik Dorjee
(49) in zijn appartement in de buurt van
Mechelen. Met enige verlegenheid praat
hij over zijn schilderijen, boeddhistische per-
sonages en landschappen met paarden, die
de muren van de woonkamer sieren. De Ti-
betaanse artiest kwam in 2002 naar Europa
toen enkele van zijn werken tentoongesteld
werden in Parijs. Hij was toen al Tibet ont-
vlucht en vestigde zich in ons land. Hij leerde
hier een vrouw kennen. Toen hun zoontje,
Jigme, in 2007 geboren werd, wilde ze de
zorg van hun baby uitbesteden om voltijds
verder te werken maar Dorjee stond erop
om zelf voor hun zoontje te zorgen. Al gauw
kwam de vader er alleen voor te staan met
een baby van drie maanden. Dorjee: ‘Het
was heel moeilijk, ik moest veel uitzoeken
over de zorg voor een kind en voor schil-
deren was er niet veel tijd meer.’ In 2010
ging Dorjee aan de slag voor het oCMW.
Dorjee: ‘Gelukkig mocht ik uitzonderlijk
deeltijds werken. Nu Jigme 7 jaar is, is het
een stuk makkelijker. Jigme speelt graag met
auto’s en met een bal, hij gaat zwemmen
en doet karate. Die zaken vind ik belangrijk
voor hem, en ook een gezonde voeding,
een goede jas en schoenen. Snoepgoed en
speelgoed krijgt hij niet veel.’
Gaat hij met Sinterklaas zorgen voor iets
in de schoen van Jigme? Dorjee: ‘Voor mij
is het moeilijk om de feesten hier te leren
kennen. In de buurt van Lhasa, waar ik van-
“ Ik vind het belangrijk dat hij leert kiezen, er is niet zomaar voor alles
geld in het leven. ” (Dorjee)
ALLE KINDEREN RIJK
30 NoVEMBER: SPEELGoED-GEEFPLEINEN
MINDER VooR MEER
Niet iedereen heeft genoeg geld, bijvoor-
beeld om eens naar het theater of een
tentoonstelling te gaan. In Turnhout heb-
ben ze daar iets op gevonden. Dankzij
Alle kinderen rijk kun je een kind van
iemand anders laten kennismaken met
cultuur.
Steeds meer mensen moeten leven met
weinig middelen. En dan is er voor een
aantal zaken vaak geen geld meer over.
Voor cultuur bijvoorbeeld. Daarom be-
dachten het cultuurcentrum De Warande,
vzw T’ANtWooRD, het oCMW, de dienst
Gelijke Kansen van de Stad Turnhout het
project Alle kinderen rijk. Via hen kun
je namelijk cultuurtickets kopen voor
kinderen uit gezinnen die het financieel
moeilijk hebben. Vzw T’ANtWooRD, het
oCMW, de dienst Gelijke Kansen leggen
via speelnamiddagen contacten met
geïnteresseerde kinderen. De Warande
helpt de kinderen op een speelse manier
de tentoonstellingen, theatervoorstel-
lingen, enzovoort te ontdekken. Jouw
gift kan ervoor zorgen dat kinderen een
wereld leren kennen waar ze anders
misschien niet de weg naartoe zouden
vinden. Heb je het zelf financieel moeilijk
en zou je graag van zo’n ticket gebruik
maken? Neem dan contact op met:
T’ANtWOORD
Marthe Rombouts: 014 43 65 16 of
OCMW Turnhout
Karin Adriaensen: 014 47 43 72 of
de Warande
An Joseph: 014 47 21 50 of
Meer info: www.warande.be/activiteit/
vzw-t’antwoord-het-ocmw-de-dienst-
gelijke-kansen-van-de-stad-turnhout-en-
de-warande
op 30 november worden overal in Vlaande-
ren speelgoedgeefpleinen georganiseerd.
Speelgoedwat? Geefpleinen zijn een
nieuwe trend waarbij je alles wat je niet
meer nodig hebt naar een bepaalde plek
brengt en andere mensen kunnen het daar
komen afhalen. Gratis en voor niks. Duik
samen, met je kinderen de speelgoedkast
in, selecteer alles waar je kind zelf niet meer
mee speelt. Maak er een mooi (en proper)
pakketje van en ga ermee naar het geef-
plein. Andere kinderen zullen er blij mee
zijn. En omgekeerd: jij vindt misschien wel
leuk speelgoed voor je eigen kids, helemaal
voor niets.
Meer info over de geefpleinen vind je op
Facebook (tik speelgoedgeefplein in) of via
www.bewustverbruiken.be/artikel/30-
november-speelgoed-geefpleinen
Genoeg hebben aan ‘genoeg’ kan ook
betekenen: minder consumeren. Dat is
voor veel dingen goed: voor je portemon-
nee, voor je tijd die je daardoor aan leukere
dingen kan besteden, voor het milieu …
Minder consumeren kan je leven op een
prettige manier eenvoudiger maken. Maar
hoe doe je dat precies? op de website van
het Netwerk Bewust Verbruiken vind je tal
van tips over hoe je bewuster kunt omgaan
met huis en tuin, vrije tijd, reizen, energie,
voeding … Het Netwerk is een samenwer-
king tussen tal van organisaties zoals de
Bond Beter Leefmilieu, Samenhuizen, de
Gezinsbond, Cambio autodelen, Taxistop,
Velt … om er maar enkele te noemen. Zij le-
veren samen regelmatig tal van interessante
artikels aan en ook jij kunt bijdragen leveren.
Via de nieuwsbrief of de Facebookpagina
blijf je van alle nieuwtjes op de hoogte!
Meer info: www.bewustverbruiken.be
dossier genoeg!?
daan kom, is er een groot
Pel Lha-festival, een soort
moederdag. Moeders en
kinderen krijgen dan allerlei
lekkers, maar geen speel-
goed. Dat kennen we eigen-
lijk niet in onze cultuur. Jigme
vroeg me wel eens “waarom
komt de Sint niet bij ons?”
maar ik kende die gewoonte
niet. Siska, de vrijwilligster
die een tijd lang Jigme kwam
helpen met zijn huiswerk, heeft
Sinterklaas aan mij uitgelegd.
Vorig jaar hebben we dat voor
het eerst gevierd. Ik heb lang na-
gedacht over wat Jigme plezier
zou doen en heb een gitaar en
een auto voor hem gekocht, en
koekjes en chocoladefiguurtjes. Ik
heb dat in een gewone speelgoed-
winkel voor hem gekocht, ik wilde
hem echt iets nieuws geven, ook
al is het moeilijk voor mij om geld
te sparen. Hij was heel blij die dag.
Dit jaar ben ik nog aan het denken
over wat ik hem zal geven, maar ik ben er
al voor aan het sparen. De Lage Drempel,
de vereniging in Mechelen die Siska naar
ons gestuurd heeft, organiseert ook elk jaar
een sinterklaasfeest. op andere momenten
van het jaar zijn er geen cadeautjes, behalve
met Nieuwjaar. op een van de eerste dagen
van het jaar ga ik samen met Jigme naar de
speelgoedwinkel en mag hij iets uitkiezen,
één ding. Dat is moeilijk voor hem want er is
zoveel speelgoed dat hij leuk vindt. Maar ik
vind het belangrijk dat hij leert kiezen, er is
niet zomaar voor alles geld. Hij moet keuzes
maken en leren dat je je best moet doen om
dingen te krijgen. Jigme is geen verwend
kind en daar ben ik blij om.’ W
dossier genoeg!?
Houcine en Sara
Dorjee en Jigme
Wie graag de vrijwilligerswerking
van De Lage Drempel in Mechelen
wil vervoegen, kan contact opnemen
met
Griet Meuleman, 015 34 43 77
20 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 21
Vraag het aan deopvoedingswinkel
“Ik zie nu sneller wat er verkeerd loopt”
Onrust in het hoofdje‘Onze dochter van 10 jaar slaapt de
laatste tijd slecht in en wordt ook ’s
nachts regelmatig wakker. Wij denken
dat het te maken heeft met de drukke
periode die voor de deur staat: toetsen
op school, de sinterklaas- en kerstdruk-
te, haar verjaardag en onze reis tijdens
de kerstvakantie.
In het begin viel ze gewoon wat moei-
lijker in slaap, maar de laatste week
wordt het steeds erger. Elke avond ligt
ze tot 23 uur wakker. Soms nog later.
Onze dochter vertelt dat haar hoofd
zo vol zit en dat ze altijd aan van alles
moet denken in haar bed. Ze maakt
zich ook zorgen dat we haar ’s morgens
niet op tijd zullen wakker maken en
denkt altijd dat ze wel iets vergeten is.
We merken dat ze ’s morgens niet
uitgerust is en bijgevolg slechtgehu-
meurd. Hebben jullie enkele tips voor
ons?’
Inge
Dag Inge,Wanneer kinderen in hun bed liggen,
verwerken ze vaak hun dag. Ze denken na
over wat er allemaal gebeurd is en wat ze
nog allemaal moeten doen.
Probeer om elke dag hetzelfde slaapritueel
uit te voeren. Dit kan rust brengen en ons
lichaam leert de signalen van de naderende
slaaptijd te herkennen.
omdat je dochter bang is dat ze dingen
gaat vergeten zeggen of doen, is het goed
om de avond samen af te sluiten. Maak tijd
om samen met haar de dag te overlopen.
‘Hoe is de dag geweest? Zijn er nog dingen
die ze wil vertellen? Wat is er gebeurd op
school?’ En bedenk samen of ze alles klaar
heeft voor de volgende dag.
Leg eventueel een schriftje en balpen naast
haar bed zodat ze de dingen waaraan ze
toch nog moet denken kan opschrijven en
‘parkeren’ tot de volgende dag.
Het is misschien ook een goed idee om
haar een eigen wekker te geven zodat ze er
zeker van is dat ze op tijd wakker zal zijn.
Je kunt haar ook enkele ontspannings-
oefeningen aanleren of haar even laten
lezen in haar bed. Zo kan ze haar zinnen
verzetten en rustig worden. Kies dan wel
voor een niet al te spannend boek.
Het kind van je partner‘Ik heb een dochtertje van 4 jaar. Ik ben
altijd met haar alleen geweest. Sinds
zes maanden woon ik samen met mijn
nieuwe vriend. Hij heeft een dochtertje
van 5 jaar.
Zij komt om de week een weekend
naar hier en tijdens de vakanties. In het
begin ging het allemaal heel vlot, maar
sinds een maand of twee loopt het al-
lemaal wat uit de hand.
Het is nu zelfs zo dat ik heel erg opzie
tegen de weekends dat zijn dochtertje
komt. Ze is onbeleefd en frank, pakt
alles af van mijn dochter, commandeert
en plaagt mijn dochter…
Ik zet mijn dochter in time-out als ze
niet luistert of iets doet wat niet mag.
Maar mijn vriend is allesbehalve streng.
We hanteren ook vaak andere regels en
zitten niet altijd op dezelfde golflengte.
Ik zeg bijvoorbeeld duizend keer dat
ze iets niet mogen en hij staat het even
later wel toe.
Hebben jullie enkele tips voor mij?’
Kelly
Dag Kelly,Je bent zeker niet de enige die het moeilijk
heeft met samenleven in een nieuw sa-
mengesteld gezin. Het duurt ook lang voor
iedereen er zijn plaatsje in gevonden heeft
en het gezin in evenwicht is. Het is een
proces van vallen en opstaan.
De gevoelens van de verschillende gezins-
leden zijn vaak ook heel anders. Jij hebt je
de Wereld Van triPle PtriPle P ouder
t afels en muren volkladden met
stiften, hevige driftbuien, door-
waakte nachten: zelfs haar jasje
aandoen was een helse opdracht
die met veel gegil gepaard ging. ‘En wat we
ook deden,’ vertelt Virginie, ‘het leek alleen
maar erger te worden. Ik had het gevoel dat
ik van ‘s ochtends tot ‘s avonds niets anders
meer deed dan roepen op mijn dochter. En
dat was allesbehalve een leuk gevoel.’
Help!
Hoe kwamen ze erbij om professioneel
advies in te winnen? ‘Ferike ging deze
zomer thuis uit zichzelf in de hoek staan,
met een zakdoek in haar mond gepropt.
Ik belde naar Kind & Gezin omdat ik me
zorgen maakte: hoe kwam ze daar nu
weer bij? En voor ik het wist, stortte ik
mijn hart uit aan de telefoon en vertelde
ik dat er thuis geen land meer met haar
te bezeilen was. Waarop ik te horen kreeg
dat we daarvoor een beroep konden doen
op opvoedingsondersteuning. Manu en ik
maakten meteen een afspraak.’
Tijdens een eerste verkennend gesprek
maakten Virginie en Manu samen met de
begeleidster, die werkt op basis van de Triple
P-principes, een inventaris van de problemen
op. ‘We legden uit in welke situaties het
precies verkeerd liep. Samen stelden we een
aantal werkpunten op: wat wilden we dat
Ferike anders zou doen? Maar wat wilden
we ook zelf anders doen? Ik nam me alvast
voor om minder op mijn dochter te roepen.
We kregen huiswerk: een dvd bekijken met
concrete opvoedtips en een verslagje maken
van nieuwe conflicten.’
Opvoeden is simpel. Tenminste, dat dachten Virginie Debrauwer (35) en haar man Manu (36): hun zoontje Lando (6) was een droom van een baby en kleuter. Maar toen kwam zijn zus Ferike (2) op de wereld. ‘Dat was meteen een ander paar mouwen’, lacht Virginie nu.
ã Tekst: Liesbeth Van den Berghe
Met vallen en opstaan
Tijdens de tweede ontmoeting bespraken
ze met hun drieën het gedane huiswerk. En
dat leverde meteen al resultaten op. ‘Door
alles op papier te zetten, zagen we duidelijk
dat we Ferike beloonden voor haar stoute
gedrag. Als ik begon te stofzuigen, deed zij
iets wat niet mocht en maakte ik me boos.
Dat was precies haar bedoeling: zo was ik
toch weer met haar bezig.
Nu zorg ik er eerst voor dat Ferike iets leuks
te doen heeft en ga ik regelmatig kijken. Zo
hoeft ze mijn aandacht niet meer op een
negatieve manier te trekken.’
Het gaat intussen stukken beter, met
vallen en opstaan. ‘De resultaten waren
die eerste weken zo spectaculair dat we bij
het begin van het schooljaar weer wat in
oude patronen zijn vervallen. En dat voelde
Ferike snel aan.
Het voordeel is dat we nu de patronen
sneller zien, misschien niet altijd op tijd,
maar beter laat dan nooit’, lacht Virginie.
‘Als ik me toch weer laat verleiden tot
boosheid, besef ik al snel: ze heeft me
weer waar ze me hebben wil. Goed gedrag
belonen, negatief gedrag negeren, klinkt
het dan door mijn hoofd. op die manier
houdt ze me dus elke keer opnieuw een
spiegel voor.’
Trek aan de alarmbel
Haar raad voor andere ouders? ‘Neem
contact op met Kind & Gezin als je het
gevoel hebt dat het boven je hoofd
groeit. Wij kijken al uit naar het derde
werkbezoek over enkele weken. De dame
in kwestie pakt dat ook zo goed aan: ze
zal het nooit zeggen als we iets verkeerd
doen. Maar ze reikt wel nieuwe ideeën
aan, wijst ons op de mogelijkheden. Manu
en ik zeiden gisteravond nog tegen elkaar:
we weten nu hoe het komt dat Ferike het
soms zo bont maakt. En hoe we dat nu
moeten aanpakken. En dat geeft weer
vertrouwen.’ W
TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014 23 22 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014
dochtertje altijd bij je, je partner ziet zijn
dochter veel minder. Wellicht mist hij haar
en wil hij het weekend zo harmonieus
mogelijk laten verlopen.
Tot voor kort waren de meisjes het gewend
om alle aandacht voor zich alleen te
krijgen. Plots moeten ze dat delen met een
andere volwassene en ook nog eens met
een ander kind. Dat is allemaal heel wat
en aanpassen vraagt tijd.
Praat met je partner over je gevoelens en
de dingen waar je tegenaan loopt. Com-
municatie is in elk gezin belangrijk en zeker
in een gezin waar iedereen een andere
voorgeschiedenis heeft. Wat zijn voor je
partner belangrijke waarden en normen?
Wat vind jij belangrijk in de opvoeding van
de kinderen? Waarin verschillen jullie van
mening en welke afspraken kunnen jullie
hierover maken?
omdat beide meisjes ongeveer even oud
zijn, is het verstandig om van beiden het-
zelfde te verlangen. Stel regels op die voor
hen allebei gelden en ga bij overtreding
ervan met beiden op dezelfde manier om.
Zeker in het begin zal dit niet altijd lukken.
Je kan immers vooraf niet alle mogelijk situ-
aties voorspellen. Geen nood. Als één van
jullie beiden een andere aanpak hanteert in
een bepaalde situatie, steun je partner dan.
Probeer elkaar niet te ondermijnen maar
bespreek het voorval nadien, zonder dat
de kinderen erbij zijn, en probeer tot een
gezamenlijk standpunt te komen.
Maak regelmatig tijd voor je eigen kind.
Stimuleer je partner om af en toe eens met
zijn dochtertje alleen op stap te gaan ter-
wijl jij iets leuks doet met jouw kleine meid.
Dit kan zorgen voor wat extra ademruimte
en de kinderen vinden het belangrijk om
ook nog eens gewoon zoals vroeger te zijn.
En tot slot: neem voldoende tijd voor elkaar.
Zorg dat er ook momenten van jullie twee
zijn zonder de kinderen, leer elkaar beter
kennen en geniet van de tijd samen. op die
manier werk je aan een relatie die tegen
een stootje kan, en met kinderen kan je je
daar gegarandeerd aan verwachten.
De opvoedingswinkel
Opvoedingswinkel AntwerpenKerkstraat 159, 2060 Antwerpen
03 236 29 39
www.antwerpen.be/opvoeding
Opvoedingswinkel Brasschaat(antennepunten in Essen, Kalmthout en
Wuustwezel, Kapellen, Stabroek en Schoten)
Bredabaan 943, 2930 Brasschaat
03 270 06 70
www.opvoedinsgwinkelbrasschaat.be
OpvoedingswinkelMechelenSociaal Huis – Huis van het Kind
(OCMW),
Lange Schipstraat 27, 2800 Mechelen
015 44 52 42
www.mechelen.be/opvoedingswinkel
OpvoedingswinkelMortsel(antennepunten in Borsbeek, Edegem en
Kontich)
Meerminne 2, 2640 Mortsel
0473 47 37 37
www.opvoedingswinkelmortsel.be
OpvoedingswinkelTurnhoutBroedersstraat 4, 2300 Turnhout
014 68 75 57
www.opvoedingswinkel-turnhout.be
OpvoedingswinkelZoersel(antennepunten in Malle, Schilde, Zandhoven
en Wijnegem)
Handelslei 167, 2980 Zoersel
03 298 09 74
www.zoersel.be/opvoedingswinkel
dubbelcolumn
Schreeuwende prikkels
Geen woord zegt hij, geen kik geeft hij. Het is halfzes, ik kom net thuis
Hoe is het zover kunnen komen? Die vraag stel ik me als ik naar de
speelgoedverzameling van mijn zoontje kijk. Uitpuilende kasten en dozen
vol met alle mogelijke voertuigen, pluchen knuffeldieren, muziekinstru-
menten, puzzels, dino’s met een afstandsbediening … Een overvloed aan
kleurrijke, schreeuwende prikkels.
Is deze overvloed nog pedagogisch verantwoord? Nee, dat is het
zeker niet. Dit brengt alleen maar onrust en rommel met zich mee.
Maar tegenwoordig lijken kinderen nooit genoeg speelgoed te hebben.
Zes jaar geleden, toen Ilias geboren werd, hadden we ons voorgenomen
om het anders te doen. Met minder, soberder, eenvoudiger en liefst met
zo weinig mogelijk lawaai. Maar het liep helemaal anders. Vrienden en
familie gaven veel geschenken en wij namen ze gretig aan. En zelf begon-
nen we ook veel te kopen. De stapel groeide aan tot een hele berg.
Gelukkig lijkt het probleem zich vanzelf op te lossen. Sinds Ilias naar een
natuurschool gaat, speelt hij nog het liefst met wat hij in de natuur vindt.
Tijdens een boswandeling neemt hij vaak takken mee naar huis en maakt
er iets moois van. onlangs heeft hij nog een soort totem gemaakt, hele-
maal bekleed met koorden en elastiekjes.
Met die zelfgemaakte dingen heeft hij een veel intensere relatie dan met
zijn dure speelgoed, zijn creaties zijn van onschatbare waarde voor hem.
Met zijn prikkelrijke speelgoedjes speelt hij steeds minder en sinds kort
begint hij ze spontaan weg te geven. ‘Dit ga ik aan Tuur geven’, zegt hij
dan. ‘Ik speel daar toch niet mee
en Tuur speelt graag met
bewegende dinosaurussen
die véél licht geven en
véél geluid maken.’
Een heel goed idee
vind ik dat dan
telkens weer. Ach,
soms moet een
mens door veel
rommel heen om
los te laten en tot een
vrijgevige levenshouding
te komen.
Wafeldag
Wat is er op een kou-
de dag aan zee lek-
kerder dan een
warme wafel?
Twee warme
wafels? Dat
klinkt logisch,
ook al is het
niet waar.
Elke volwas-
sene weet dat iets
bijzonder (lekker)
beter niet elke dag
beschikbaar is. Anders slijt het
bijzondere er snel af. Daarom geven
we Astrid op vakantie de ene dag wel en de andere dag geen
suikerwafel. Gek genoeg draagt dat ‘strenge’ ritme overduidelijk
bij tot de pret.
‘Is het vandaag een wafeldag?’ Toon Astrid de zeedijk en
ze stelt binnen de tien minuten die vraag. Eén dag op twee
is het antwoord nee – en dat is dan een tegenvaller. Maar het
is ook weer geen drama en geen reden voor scènes. Als regels
simpel zijn, kunnen kleuters er snel mee weg. Hun brein denkt
van nature nogal zwart-wit. Astrid aanvaardt met kinderlijk fata-
lisme dat er blijkbaar wafeldagen zijn en geen-wafeldagen. Een
beetje zoals er weekdagen en weekenddagen zijn, maandagen
en dinsdagen. Ze horen bij het ritme van het leven.
De kans is trouwens 50 procent dat het bij navraag wél een
wafeldag blijkt te zijn. Mijn man rolt altijd met zijn ogen als hij
mij ons ‘strenge’ regime weer eens hoort verdedigen tegen de
oma’s. Want kregen wij niet gewoon één wafel per week? Hoe
dan ook, zodra Astrid beseft dat het een wafeldag is, begint ze
zich te verlekkeren. over die gesuikerde, dampende wafel - ja.
Maar lang voor die wordt opgediend, kauwt ze al met smaak
op het idee ‘Vandaag is Wafeldag!’. Tenslotte weet ze dat het
ook niet zo had kunnen zijn. Dat besef is het beste glazuur.
Alleen wie soms teleurstelling proeft, weet een zoete meevaller
naar waarde te schatten. Maak van elke dag een wafeldag en je
verknoeit het hele recept.
papa/mamaBarbara De Munnynck is mama van twee dochters, Atilla Erdem is papa van één zoon.
Wat dat zoal met zich meebrengt, lees je in deze dubbelcolumn.
Voor kleine en grote vragen van iedere ouder! Vrij toegankelijk en gratis advies
Opvoedingslijn:078 15 00 10
de Wereld Van triPle P
24 TRIPLE P MAGAZINE hErfST 2014
Positief opvoedenVijf oPVoedingsPrinciPes Van triPle P
Vind een antwoord op je opvoedingsvragen
in het Triple P magazine of surf
naar www.triplepmagazine.be
triple P. Positief opvoeden werkt!
kinderen hebben een veilige en stimulerende omgeving nodig.
koester realistische verwachtingen. ideale kinderen bestaan niet. ideale ouders evenmin.
kinderen leren het meest door positieve aandacht en steun.
Zorg goed voor jezelf als ouder
ouders reageren snel, consequent en beslist op ongewenst gedrag van hun kind.
1 4
2 5
3
Kinderen die fijn spelen, vervelen zich nieten vertonen minder negatief gedrag. Als je huis veilig ingericht is, hoef je als ouder minder te verbieden. Ieder kind is uniek, ontwikkelt zich in zijn eigen tempo en
maakt wel eens fouten. De wil om een perfecte ouder te zijn, leidt meestal tot frustraties.
Belangstelling tonen, je kind aanmoedigen en complimentjes geven, motiveren je kind om nieuwe dingen te leren en zich te ontwikkelen. Ouders mogen tijd voor zichzelf nemen en leuke dingen doen.
Wie zich goed voelt, heeft meer energie voor zijn kinderen.
Ouders kunnen kinde-ren leren om zich goed te gedragen. Zo weet het kind hoe het wel moet en wat verwacht wordt.
