Illustraties van Jantine Lanting

Het is Zomervakantie

4

De regen drupt, de wind zucht, grijs is de lucht. “ik verveel me dood”zegt Flip. “Het is gemeen, het is altijd rotweer als we vakantie hebben”. “We hebben altijd pech”roept Floor, “een maand geleden was het nog zo heet dat Baukje haar benen verbrand heeft aan een stoel. Zo heet was het”. “Waar heeft ze zich dan verbrand” vraagt Flip verbaasd. “In de klas”zegt Floor, “toen ze wilde gaan zitten op haar stoel, zo heet was het! “.

“Je liegt”zegt Flip, “niemand is verbrand op school!!” “Ik lieg niet, het is echt waar!”roept Floor, “vraag het Baukje maar als je me niet gelooft. Ze had een hele rode plek op haar ene bovenbeen en ook op de andere. Ik heb het zelf gezien”. “Baukje“ mompelt Flip, “die ken ik niet.” “Je kent haar wel”roept Floor,”

Hangen op de bank

het is dat meisje met die hele lange vlecht en die beugel”. “Zal wel” bromt Flip. Het is even stil in de kamer. “Ik verveel me dood” zucht Flip. “Ik heb nergens zin in” klaagt Floor. “Niets is leuk, zelfs Natascha heeft geen zin om te spelen”.“vindt je het gek” zegt Flip. “je hebt dat beest zo’n stom hoedje opgedaan, dat beest is gewoon depressief”. “Je bent gewoon jaloers” roept Floor” omdat Natasch altijd naar mij toekomt en niet naar jou . Jij geeft haar altijd stiekem stukjes kaas en toch komt ze nooit. Altijd komt ze naar mij. He Natasch?” “Stomme kat”zegt Flip. “Alles is stom!” “Ik wou dat we in een warm land woonden”steunt Floor, “lekker veel zon, en dan krijg je altijd ijsjes en iedereen is vrolijk en dan ga je elke dag zwemmen omdat het zo heet is”. “Oh lekker zwemmen”, zucht Flip, “daar heb ik zin in”

“Ja, lekker zwemmen roept Floor, “golfje duiken in zee”. “Ik heb zo’n zin om munten te duiken”zegt Flip. “Kijken hoeveel munten je in een keer van de bodem kan halen. En als je dat dan heel goed kan, dan kan je ook schat duiken en dan vind je hele grote belangrijke schat-ten en dan word je heel rijk en heel beroemd en dan kom je steeds op tv.

Ja, ik word later heel rijk en dan koop ik een hele grote boot die heel hard kan varen, en met een eigen kapitein en stuurman. Die boot is zo groot, daar kunnen wel meer dan honderd mensen op”.

“ Ik word later ook heel rijk” zegt Floor “en ik neem een boot met

een heel groot zwembad en een hoge, hele, hele, hoge duikplank en een laag duikplankje

als je een keer geen zin hebt in hoog en mmmmm dan met vijftig, neen

honderd badhokjes, rood/wit ge-streept en allemaal met een ei-gen spiegel met gouden krullen en dan heb ik tachtig badpak-ken en bikini’s en topjes en...”

“Pff, stom zeg,”onderbreekt Flip haar wat moet je met een zwembad op een boot. Daar heb je niks aan, je springt gewoon van de boot af en hup dan zwem je. Lekker schatduiken in de golven” en hij duikt in de bank. Even is het stil. “Nou” zegt Floor,” je hebt er wel wat aan. Het is gewoon om te trainen. Als je schatzoeker bent moet je heel, heel veel trainen. En soms is de zee te wild en zijn de golven zo hoog als een flatgebouw of het is nacht en het is te donker en dan moet je in het zwembad oefenen en kijken hoeveel seconden je onder water kan blijven”.

“Ik kan toch lekker langer onder water blijven dan jij”roept Flip “ik hoef niet te oefenen in mijn eigen zwembad . Jij moet steeds oefenen en ik lekker niet. Ha, ha, wat een mop.” lacht Flip. “Jij moet ook veel oefenen”, roept Floor verontwaardigd. “Ik kan lekker beter zwemmen dan jij “ roept Flip. “Wat ben je toch een stomme opschepper”roept Floor boos. ” Iedereen weet dat ik beter kan zwemmen. En dat ik ook beter kan muntduiken. Jij ziet die munten geen eens. Blinde mol! Kom Natasch we gaan lekker naar boven, ik heb geen zin meer in die stomme broer”.

“Wat zullen we gaan doen,” Natasch zegt Floor.” Tekenen, neen geen zin, dvd kijken neen dus. Ik heb alles al gezien en op tv is ook niets leuks. En ik kan met niemand spelen, iedereen is op vakantie en ik zit met mijn stomme broer thuis. Ik heb zo’n zin om te zwemmen maar het is te koud buiten en het binnen-bad is te ver weg... Daar moet je met de auto heen en ik heb geen rijbewijs, ben nog te jong. Weet je wat Natasch, we gaan in bad. Een bad met heel veel schuim. En Ik ga kijken hoeveel seconden ik onder water kan blijven. Ik kan lekker veel langer onder water blijven dan mijn broer. En ook met munt zoeken ben ik gewoon beter”. . Floor zit in bad, het water klotst tot aan de rand. ‘Zo Natascha, we doen er nog een flinke scheut badschuim bij “ zegt Floor tegen Natascha, we maken een schuimduikbad voor ons

Duiken

tweeën zodat we lekker kunnen spelen”. Floor zet haar duikbril op. “ik ga duiken’ roept ze tegen de poes. Proest, proest kuch, kuch, ahu. hhu.

Floor is weer boven water. “Zo, dat was lang he Natasch “zegt Floor. “Ik moet even rustig ademen. Dat schuim smaakt raar. Het ruikt ook een beetje naar rat. Heeft mijn moeder van Joop gekregen voor haar verjaardag, samen met een bijpassend luchtje. Ik vind het niet lekker ratten, geef mij maar viooltjesgeur”. Floor haalt een paar keer diep adem. “Ik ben klaar voor een volgende duik”zegt ze tegen de poes. “ Natascha tel jij hoeveel seconden ik onder water ben?” Weet je wat, Natasch, ik ga de anti-slip zeesterren tellen. Die heeft mijn vader in het bad geplakt. Hij is bang dat hij anders koppie onder gaat.

Mijn vader houdt niet van zwemmen. Mijn moeder wel. Als mijn vader in de zee net met zijn knieën onder water staat roept hij “o jee, wat is het hier diep. Ik ga gauw terug. En jullie moeten ook terug-komen, veel te diep”.

Te diep. Tot je knieën! Dan lachen we gewoon. We lachen altijd met mijn vader. Nu woont mijn vader niet meer bij ons. Joop woont er nu, het is de vriend van mijn moeder. Hij is wel aardig maar mijn vader is veel leuker en nu ga ik duiken”.

Floor roept tegen de poes “Ik ga, plons, plons”. Floor verdwijnt weer onder water. Na een tijdje komt ze weer boven. “Het zijn twaalf gele zeesterren”zegt ze tegen de poes. Zal ik ook tegen Flip zeggen. Misschien was het wel een beetje gemeen om te zeggen dat hij de munten niet ziet. Het is helemaal niet leuk om een lui oog te heb-ben. Maar ja, hij was ook wel heel vervelend. Vind je niet Natasch.

Leuk he Natasch, we hebben schuimgolven “ en Floor duwt wat schuim over de rand van het bad. Boem, boem. Floor luistert. “He, wat hoor ik nou. Wat is dat voor een geluid? Is dat Flip.” “Dit is een wateroverval!”

roept Flip terwijl hij de badkamer binnenstormt met zijn waterpistool in de hand. Je moet direct al je schatten afgeven, dit is een bevel”. Floor duikt direct onder water en als ze weer boven kom trekt ze heel hard

aan Flip zijn arm zodat hij in het water terecht komt.. “Ik zal je krijgen”roept Flip en met twee handen duwt hij het water rich-ting Floor. Floor lacht en slaat hard met haar handen op het water. Het water spat omhoog. Bij de badkamerdeur staat opeens iemand . Flip ziet de persoon het eerst en schreeuwt “pas op, we worden van rechts aangevallen, tegenaanval deur nu” en een grote golf gaat richting deur. “Wat zijn jullie in hemelsnaam aan het doen” schreeuwt moeder. “Het water loopt over de trap. Kunnen Julie geen eens een uurtje alleen in huis blijven.Uit bad direct en helpen met dweilen”. En boos loopt ze weg. Beteuterd kijken Floor en Flip elkaar aan. “Nou, dat wordt geen leuke middag’’ zucht Flip. “neen”, zucht Floor “ we hebben wel pech, laten we ons maar gaan aankleden”. Floor en Flip staan beneden bij de trap. Overal liggen plasjes water. “ Wat moeten we veel dweilen” zucht Flip, “dat is zeker vier uur werk, niet normaal zeg”. “Neen”zucht Floor, “niet normaal, het is meer dan vier uur, als we klaar zijn is het al lang avond”.“Emmers pakken!” roept moeder uit de keuken.

De regen is vertrokken naar een andere plaats, de wind fluistert zacht, blauw is de lucht. “Naar buiten jullie”roept moeder, “Altijd dat gehang van jullie. Ik word er moe van als ik er naar kijk. Hup, lekker buiten spelen, het is nu mooi weer”. “ik ben heel moe”roept Flip verontwaardigd. “we hebben urenlang moeten dweilen van jou. Ik heb ook pijn in mijn rug”. “Ja, ik ben ook heel moe”roept Floor. “het was heel veel werk”. “Niet zo aanstellen” roept moeder”jullie hebben misschien maar een kwartiertje meegeholpen, nietwaar Joop”?

Joop zegt niets.

“Hup naar buiten. Het is gezond voor jullie” roept moeder. “Van Joop mogen we wel altijd op de bank liggen”roept

Flip. “Ja, “roept Floor “van hem mag het wel. Hij ligt ook altijd zelf op de bank”. Joop zegt niets.

Verplicht naar buiten

“Niet zeuren, naar buiten, huppekee en snel “roept moeder. “Kijk hier is je nieuwe visnet Flip, oh leuk de bellenblaas ligt hier ook en de bal. Zo lekker gaan spelen in het park”. Floor en Flip staan buiten op straat. “Jee, wat stom”roept Flip “Wat is dit een stomme dag”. “Wat hebben wij een pech”steunt Floor “mijn hele handen doen nog pijn van het dweilen. Niet normaal zeg”. “ Ik verveel me dood”zucht Flip. “Ik heb nergens zin in” zucht Floor.

Dan gaat de deur open. “Als jullie niet naar het park gaan om te spelen heb ik nog wel een klusje voor jullie”roept moeder. “ Wat dachten jullie van onkruid wieden”. “Oh nee he”, kreunt Flip. “Oh nee he, onkruid wieden, oh nee”. “laten we maar gauw naar het park gaan”zegt Floor. Zo meteen komt ze nog met de tuinhandschoenen naar buiten en zijn we de klos”.

Flip en Floor lopen het park in. Het is er rustig. Flip gaat op het grasveld staan met het visnet in zijn hand en zucht “zie je, er is niets te doen, helemaal niets. Ik verveel me dood”. Floor pakt haar bellenblaas en blaast grote bellen naar Flip en roept

“pak ze dan als je kan!” Flip slaat direct alle zeepbellen stuk.“Jemig, wat stom” zegt hij. “Ik ga naar de vijver, vissen vangen” Floor en Flip lopen naar de vijver. Flip gaat bij de rand staan. “ik zie geen vis”roept hij. “geen vis te zien”. “Misschien moet je beter kijken” roept Floor en geeft hem een duwtje.

Oeps daar gaat Flip tot zijn knieeën het water in.

Het park

“Best lekker het water” roept hij. “Het is helemaal niet koud. Ik ga lekker zwemmen maar eerst die stomme bril af” en hij gooit zijn bril aan de kant. “ik ga ook zwemmen”roept Floor.

“Zullen we gaan schatduiken. Misschien woonde hier wel vroeger een rijke koning en moest hij vluchten en heeft hij zijn geld op de bodem verstopt.”. “Ja, een kistje met gouden dukaten” lacht Flip spottend en hij neemt gelijk een duik.

Plons!

Floor en Flip lopen het park uit, op weg naar huis en op blote voeten. Het water drupt uit hun kleren. “Een schat, een colablikje zou je bedoelen en een stukje verroest ijzer, vast een oude hondenpenning” bromt Flip. “Het had gekund”zegt Floor . “Maar wat zeggen we thuis? “Goede vraag” bromt Flip. Het is even stil. “We zeggen gewoon dat we een hond gered hebben”zegt Floor. “Dat is een goeie”, zegt Flip, “ laat mij het woord maar doen.” Floor en Flip komen binnen. ‘Wat hebben jullie nu weer uitgespookt!”

roept moeder kwaad. “helemaal nat en modderig. En Flip, wat is er met je bril gebeurd, hij lijkt wel scheef’”.

“Hebben jullie vandaag niet genoeg water gezien”grapt Joop. Moeder werpt een boze blik op Joop en zegt dan “vertel op, wat is er gebeurd”. “We hebben een hond gered” zegt Flip “Een hond in het park” zegt Floor.

“De hond lag in de vijver en was heel hard aan het blaffen”zegt Flip. “Hij kon niet zwemmen”zegt Floor, “het was een heel klein hondje, een puppy”. “Goh, wat lief van jullie, vindt je ook niet Joop?” zegt moeder. Joop glimlacht. ”En wat zei de eigenaar tegen jullie”vraagt moeder, “hij was zeker heel blij met jullie reddingsactie”. ”Er was geen eigenaar”zegt Flip. “Neen” zegt Floor. “Er was niemand”. “Maar waar is dat hondje dan nu? “, vraagt moeder ongerust, “je hebt hem toch wel meegenomen? “ Floor en Flip kijken elkaar aan. “Neen”schudt Flip. “Neen”, schudt Floor. “Ga dat hondje dan direct zoeken”zegt moeder.” Maar eerst snel even droge kleren aan. Dat kleine hondje kan niet alleen in het park blijven en we moeten de eigenaar van het hondje vinden, die zal wel ongerust zijn. Vind je niet, Joop? “ Joop knikt.

Floor en Flip lopen terug naar het park. “Heel, fijn” bromt Flip, “een hond zoeken die er niet is. Was weer een briljant idee van je zusje. Waarom luister ik toch altijd naar die stomme ideeën van je “ “Misschien vinden we wel een hondje”zegt Floor hoopvol. “Doe toch niet altijd zo stom”zegt Flip. Floor ligt op het grasveld van het park. Flip zit in een boom. “Geen hond te zien” bromt Flip en we zitten hier volgens mij al een uur.” “Wat wil jij dan” vraagt Floor,” terug gaan naar huis en wat vertellen we ze dan?” Flip zucht. Floor zucht. “Ik heb honger” zucht Flip. “Ik ook”, zucht Floor. “Laten we naar de vijver gaan” zegt Floor, “ vissen tellen. Kom” en ze staat op. “Er is vast geen vis te zien” bromt Flip en hij klimt steunend uit de boom

Opnieuw naar het park

en loopt sjokkend achter Floor aan. Opeens horen ze een hard geblaf in de richting van de vijver. “Een hond” roept Flip. “We hebben een hond!” roept Floor, “hoera!”

Een grote zwarte hond zwemt in de vijver. Hij heeft een stuk hout in zijn bek. “We komen je redden”, roept Flip. “Ja, we komen er aan”, roept Floor. Flip en Foor duiken de vijver in, richting hond. De hond blaft een paar keer en zwemt dan naar de andere kant van de vijver. Hij klimt op de kant en schudt zich uitgebreid uit.

“Heel fijn”, roept Flip. “Ja, heel fijn”, mompelt Floor en ze zwemmen naar de kant. “Volgens mij is dit de hond van die nieuwe mensen die aan het eind

van de straat zijn komen wonen”, zegt Floor als ze bij de hond aankomen. “Ik geloof het ook”, zegt Flip terwijl hij de kwispelende hond aan-

haalt.” Wat een lieve hond is dit. “Hallo, hoe heet je?”

De hond blaft vrolijk en springt tegen Flip op. “Ach een vlekje meer of minder” lacht Flip.

Flip en Floor lopen opnieuw druipend en druppend naar huis, de hond loopt kwispelend en blaffend voor hen uit. Moeder staat buiten voor het huis. “He, jullie hebben de hond gevonden van de nieuwe mensen aan het eind van de straat” roept ze. “De meneer is net nog langs geweest omdat zijn hond was weggelopen. Wat zal hij blij zijn dat hij weer terecht is. Ga hem maar gauw terugbrengen. En snel terug komen want daarna gaan we eten, het is al zeven uur”. Moeder, Flip, Floor en Joop zitten aan tafel te eten. “Die puppy dat hondje dat jullie gered hebben is wel heel snel groot geworden” zegt moeder opeens en ze kijkt Floor en Flip aandachtig aan. Floor en Flip kijken naar elkaar. Net als Floor iets wil zeggen zegt Joop: “Ze hebben vandaag wel een hond gered” en hij geeft moeder een knipoog. “Dat is waar” zegt moeder en ze lacht.

Het is de volgende ochtend. Moeder heeft de stoel van Joop versierd met slingers en de ontbijttafel feestelijk gedekt. Croissantjes, aard-

beien, gekookte eieren, krentenbollen, allerlei verschillende kaasjes, een kan met verse jus d’orange, bubbeltjeswijn voor alle leeftijden, groengeel gebloemde servetjes en een drijvende zonnebloem in een schaaltje.

“Komen jullie naar beneden”roept ze naar Floor en Flip. “Dan gaan we eerst voor Joop zingen en dan de cadeau’s uitpakken”. “O jee, we moeten de schoenen nog inpakken” zegt Floor. “Wel neen”, zegt Flip,” wat een onzin. Het gaat om het cadeau”. “Ja wel, dat moet”, zegt Floor en ze pakt bij het beneden gaan de sjaal van moeder van de kapstok en wikkelt daar de schoenen in. Moeder staat stralend beneden met een groot pak in haar armen. “Goh, wat zit daar nou in” vraagt ze aan Floor en wijst naar de bundel bedekt met de sjaal.

Het is tijd voor cadeau’s

Floor lacht maar zegt niets, Dan komt Joop binnen en iedereen begint te zingen

“Lang zal hij leven, lang zal hij leven in de gloria,

Hiep, hiep, hiep. Hoera! Hoera!” “Wat is dit leuk” zegt Joop,” enig. Ik voel me echt helemaal jarig, wat heb-ben jullie mooi gezongen en wat ziet de ontbijttafel er mooi uit. Ik heb niets meer te wensen”. “We hebben nog meer verrassingen voor je”, roept moeder en ze geeft hem haar cadeau. “Oh , mooi” zegt Joop en hij pakt een zwart/wit gestreepte ochtendjas uit. “Ja, leuk he,” zegt moeder. “Echt apart he?” “Net een zebra” mompelt Flip zacht achter zijn hand. Joop knikt. “De kinderen hebben ook een cadeau voor je” zegt moeder trots.” Hebben ze helemaal zelfstandig uitgezocht. Ik weet geeneens wat het is”.

Het is de volgende dag. Moeder is nog steeds een beetje boos. Toen ze net de verf- en nagellakvlekken

op het terras zag werd haar humeur er niet beter op. “Lastposten zijn jullie”mopperde ze. “Kijk nu eens, hele-

maal verpest. Die vlekken gaan er waarschijnlijk nooit meer uit. Oh wat zonde, dat mooie terras, weten jullie wel hoe duur

zulke tegels zijn” en ze loopt met driftige pasjes het huis in. “Laten we maar snel weggaan” fluistert Flip tegen Floor. “Zo meteen moeten we nog die terrastegels gaan schrobben of erger in de tuin gaan werken”. ‘Oh nee’, zeg Floor. “We hebben al genoeg gewerkt de afgelopen dagen dit is toch geen vakantie”.

Opeens horen ze hard geblaf en een vrolijke stem. “Hallo lieverdjes. Mag Rakker de Vijfde een dagje bij jullie spelen”.

Bezoek

Flip, Floor en Rakker zitten op de boot. Het is goed vaarweer, een zonne-tje, een windje, een wolkje. Flip heeft het kleed van Rakker aan de mast gehangen. “Het lijkt nu net een zeilboot”zegt hij trots. “Cool he?” Rakker blaft van plezier. Rakker blaft elke keer als hij iets ziet bewegen in de lucht, op de kant of in het water. “Hij is wel een beetje druk”zegt Floor.”Misschien hadden we toch iets langer met hem moeten lopen”. “Wacht maar”zegt Flip en hij gooit de plastic bal die ze meegenomenhebben, het water in. “Hup, Rakker, ga maar halen”. Rakker springt het water in en zwemt naar de bal. Met zijn neus duwt hij hem vooruit. Na een tijdje heeft hij er genoeg van en zwemt terug naar

De boottocht

Floor, Flip en Rakker zijn bij de steiger van de oude boerderij aangeko-men. Het regent inmiddels heel hard en daar is de eerste bliksemflits en boem gevolgd door een harde klap. “Rennen”roept Flip, “de bliksem is vlakbij” en hij rent naar de boerderij. Floor en Rakker volgen hem. Weer een lichtflits en boem weer een klap. Flip rukt aan de deur van de boerderij. Op slot. Hij kijkt om zich heen. “de stallen”roept hij en hij rent naar de stallen. Gelukkig, de deur gaat open. Floor, Flip en Rakker zitten op de grond in de stal.

Het is er donker. Dan weer een flits en daarna een harde slag. “Mazzel, hier zijn we veilig” zucht Flip.

“Denk je?”zegt Floor. “Mis-

De oude boerderij

schien stort het dak van de stal zo wel in, het is hier allemaal erg oud.” “Tuurlijk houdt het dak het” zegt Flip “maar het is hier wel erg donker he?” “Ja,” zucht Floor “en ik hoor ook steeds zo’n raar gesnuif”. “Dat is Rakker”zegt Flip, “he Rakker ouwe snuiver”. Rakker komt overeind en begint te blaffen. “Rustig maar, zit Rakker”roept Flip.

Rakker rent naar het eind van de stal en begint nog harder te blaffen “Zie je wel, er is iemand”zegt Floor. “Rakker weet het ook”. “Waarschijnlijk mui- zen ”zegt Flip. “ik ben niet bang voor muizen”zegt Floor, “ik vind veldmuis- jes lief”. Rakker is opgehouden met blaffen .

“Zullen we een spelletje doen, ik zie, ik zie wat jij niet ziet “ vraagt Floor aan Flip. “ik zie niets” grapt Flip. Dan volgt er weer een lichtflits gevolgd door een harde klap. De stal is even helemaal verlicht. “Ik weet een leuk spelletje”roept Flip. “Wie is dit? “

“Hoe bedoel je? “vraagt Floor, “ik zie helemaal niets”. Flits, de hele muur is even helemaal verlicht, dan een harde knal. “Heb je het gezien “vraagt Flip. “Neen,” zegt Floor.

“Het waren twee herten in galop”zegt Flip. “kijk maar”. “Ik zie niets”zegt Floor. “Blijven kijken”zegt Flip. “Ik zie nog steeds niets”zegt Floor. “Zo meteen komt er weer een lichtflits”zegt Flip. “dan kan je het goed zien”. Het blijft donker in de stal.Dan begint Rakker opnieuw te blaffen en rent weer naar het eind van de stal. “Het zijn vast ratten”, zegt Flip.

“van die grote dikken met van die scherpe tanden, die springen en dan grijpen ze je naar je keel en…”

Rakker begint nu hard te grommen . Floor en Flip kijken elkaar aan. Rakker begint nog harder te grommen en opeens piept hij, een hele hoge piep en komt hij naar Floor en Flip teruggerend.

Het is 11 uur in de ochtend. Floor en Flip liggen nog in bed. “Een dagje binnenblijven”heeft moeder gezegd. “Jullie hoesten behoorlijk, volgens mij hebben jullie gisteren op de boot kou gevat. Lekker uitrusten en als het wat beter gaat mogen jullie aan het eind van de middag naar beneden in je pyjama. Ik heb net met jullie vader gebeld en hij vindt het ook het beste als jullie een dagje later komen. Ik ga nu even boodschappen doen en dropjes en hoestdrank halen voor jullie keel.”.Ze is net vertrokken. “Ik wil naar mijn vader”, zegt Flip boos. “ik wil ook naar mijn vader” zegt Floor boos.

Lekker film kijken en voetballen” zegt Flip. “Ja en lekker chips eten op de bank” zegt Floor.

Kuchen, kuchen, kuchen

“Ik heb zin om te voetballen”verzucht Flip. “Ik ook”, zegt Floor.

“Je kan geen eens goed voetballen” roept Flip. “ik kan heel goed voetballen”roept Floor, “volgens de coach heb ik talent”. “Talent, jij”, smaalt Flip, “laat me niet lachen”. “Je bent gewoon jaloers” zegt Floor.

Het is even stil.

‘Ik verveel me” zegt Flip. “Ik ook’, zucht Floor, “de hele dag binnen blijven en ik ben geen eens ziek, ik kuch alleen een beetje. Zullen we iets leuks gaan doen?”. “ We kunnen toch niets leuks doen”zucht Flip, “we moeten boven blijven”. “We kunnen toch spelen”zegt Floor, “er is speelgoed genoeg”.

“Je denkt toch niet dat ik met dat meisjesspeelgoed van jou ga spelen” zegt Flip verontwaardigd. “Laten we circus doen”zegt Floor. “Doen we trapeze, en koorddansen en clowns zijn ook leuk “. “Ok”, zegt Flip ,” maar dan bouwen we eerst een circustent van de dekbedhoezen”. Flip en Floor zijn druk aan het oefenen. Ook Natascha doet mee. Opeens gaat de deur open. Moeder en Joop staan in de deuropening. “Wat zijn jullie aan het doen”vraagt moeder verbaasd. Jullie horen in je bed te liggen”.

“We zijn niet meer ziek” zegt Flip. “we gaan een circusvoorstelling houden”. “ja”, zegt Floor” met trapeze en koorddansen en clowns. Vanavond is de voorstelling”. “Leuk idee”zegt Joop.

“Dat ziek zijn van jullie valt zo te zien nogal mee,” zegt moeder. “Weet je wat, we vragen of jullie vader ook naar de voorstelling komt en dan eten we daarna gezellig met z’n allen, vind je niet Joop?” “Ja, leuk” zegt Joop , “dan maak ik tortilla’s en avocadodip en een soepje. Wat dacht je van…” “Ik wil ook patat!”roept Flip er tussen door. “En ijs!” roept Floor.

“Dat is goed voor mijn keel. Kuch. kuch, kuch”. Kuch, kuch. kuch,” doet nu ook Flip haar na. “Twee kuchende clowns” roept moeder, “ben benieuwd wat we vanavond nog verder te zien krijgen”, en ze loopt met Joop de kamer uit. “We moeten nu wel veel oefenen”zegt Floor. “Relax”zegt Flip. “Het komt allemaal goed”. “ja, het wordt hartstikke leuk”, zegt Floor. “he Natasch”.

Natascha geeuwt.

Het is avond. Floor en Flip liggen in bed. Moeder komt naar boven om welterusten te zeggen en voor iets anders. “Ik heb een verrassing voor jullie,”zegt ze , “we gaan deze week een paar dagen kamperen. Donderdag vertrekken we en maandag komen we weer terug. En… jullie krijgen je eigen tentje, dat gaan we morgen kopen. Wat vinden jullie er van?” Floor en Flip schieten overeind en roepen in koor:

“Oh,jippie, de pippi, de pippi, kamperen!” “Fijn “zegt moeder “ en nu lekker slapen en mooi dromen”,en ze geeft Floor en Flip een dikke kus. “Oh, we gaan echt kamperen” zegt Floor, ”ergens heel ver weg, waar geen mensen meer zijn maar alleen maar beesten”. “Een eigen tent” zegt Flip, “helemaal voor ons alleen dan kan je gewoon doen wat je zelf wilt, ‘s nachts sporen

Verrassing

zoeken van wilde dieren”. “We moeten wel veel meenemen” zegt Floor “want daar zijn natuurlijk ook geen winkels”. “Een primusstel om op te koken en de barbecue moet mee” zegt Flip. “Ja en de vuurkorven, dan hebben we ’s avonds vuur”zegt Floor. “Ja, “zegt Flip” en we nemen onze boot mee.” “Misschien kan ik de surfplank van Rosa wel lenen”zegt Floor. “Ik neem mijn duikbril en zwemvliezen mee”zegt Flip “en natuurlijk de luchtbed-den, dat is ook leuk voor in het water”. “ Ja leuk” zegt Floor” en de voetbal en spelletjes voor ‘s avonds en boeken als het regent”.

“Ik neem ook kaarten mee” zegt Flip.

Floor en Flip liggen weer in bed. “Troep” mompelt Flip. “het is geen troep”. “Neen, zegt Floor”, als je gaat kamperen heb je van alles nodig maar laten we nu maar gaan slapen anders krijgen we misschien ruzie ”. Het is stil in de kamer. “Leuk he dat we gaan kamperen” fluistert Floor, “het is wel spannend he?” “Ja, heel spannend”zegt Flip “maar nu ga ik slapen, weltrusten.”