Historia powstania miejscowości

Początkiem miasta była słowiańska osada, zlokalizowana w miejscu, gdzie obecnie znajduje się kościół. W XII w. Łobez był grodem który spełniał podwójną funkcję : siedzibę władzy lokalnej i punkt obronny. Władzę terytorialną sprawował kasztelan książęcy- Henryk Lesiński. Wokół grodu stopniowo wyrastało podgrodzie, które było zalążkiem miasta. Podgrodzie zamieszkiwała ludność zajmująca się rolnictwem, rybołówstwem i rzemiosłem. Pierwsza wzmianka o Łobzie pochodzi z 1271 r. i mieści się w dokumencie klasztoru w Jasienicy. W dokumencie tym jest mowa o Wolfie Borko jako panu Łobza. Prawdopodobnie osiedlił się on w Łobzie w 1270. Jednak dopiero w zapiskach z 1295 r. jest mowa o Łobzie jak o mieście.

Początki miasta

Kościół

W wyniku pokoju westfalskiego, Łobez tak jak całe Pomorze Zachodnie przypadł Księstwu Brandenbursko- pruskiemu. Nowi władcy kładli nacisk na reformy. Przede wszystkim na rozwój rolnictwa, przemysłu i handlu. W 1674 r. dokonano reformy administracyjnej, w wyniku której dyskryt Borków przekształcono w powiaty.

Pomiędzy Prusami a Szwecją dochodziło do wielu konfliktów. Jednym z nich była wojna siedmioletnia w latach 1756- 1763. W czasie jej trwania miasto przechodziło z rąk do rąk stron walczących. W 1758r. Przez powiat łobeski przeszli Kozacy, którzy splądrowali Łobez, Resko i Węgorzyno. W tym okresie dobrze rozwijało się rzemiosło cechowe. Z kolei w XVII w. zaczęło się rozwijać sukiennictwo. Podyktowane to było otrzymaniem przez sukienników specjalnych przywilejów.

ul. Adama Mickiewicza

Od drugiej połowy XVII w. miasto zaczęło się rozrastać. W 1782 r. w mieście było już 220 domów. Niestety miasteczko zostało zniszczone przez pożar, stało się to 2 grudnia 1785 r. Spaleniu uległy budowle drewniane, dlatego większość nowo postawionych domów była murowana.

Od roku 1782 w mieście stacjonowała kompania wojska. Mieszkała ona w Łobzie wraz ze swoimi rodzinami. W czasie jego pobytu wybudowano szpital, który później stał się szpitalem miejskim. W 1807 r. żołnierze nagle opuścili miasto.

W 1855r. zbudowany został nowy ratusz, oprócz niego powstało kilka zakładów przemysłowych, m. in. huta, 3 cegielnie oraz gorzelnia. Widać było, że miasto przeżywa rozkwit gospodarczy.

Ratusz miasta

Dumą dla Łobza stało się Stado Ogierów założone w 1876r. W roku 1886 Łobez rozpoczął wydawać gazetę powiatową ,,Kreib Blatt, a w 1896r. rozpoczęto budowę linii wąskotorowej Dobra-Mieszewo-Łobez. Z kolei w 1898 r. została uruchomiona fabryka skrobi ziemniaczanej. W XIX w. wybudowany został najstarszy budynek ryglowy, który znajduje się przy ul. Niepodległości (dziś jest on zabytkiem). Około 1902 r. powstała rzeźnia co przyczyniło się do rozwoju miasta, a 6 lat później powstał szpital przy ul. Wojska Polskiego. Mieścił się on w budynku, w którym aktualnie jest komenda policji. W latach 1912-1914 trwała budowa starostwa, przy ul. Niepodległości 13, które podczas wojny przeznaczono na szpital. W 1920 r. A. Struba wydał mapę powiatu.

Stacja kolejowa

W roku 1922 rozpoczęto budowę pomnika Rolanda. Stał on na zalesionym wzgórzu. Monument przedstawiał rycerza, trzymającego uniesiony w pionie miecz. Ów rycerz, trzymanym w ręku mieczem podpierał niebo nad miasteczkiem, ochraniał je przed czymś. Pomnik nazwano im. Rolanda, jako że był on wzorcem cnót literackiego rycerza. W rzeczywistości miał on czuwać nad śmiertelnym snu obywateli miasteczka, którzy zginęli w czasie I wojny światowej. Nazwiska tych osób, wyryte były na ceramicznych tablicach, które umieszczone były na wewnętrznej stronie kamiennych kolumn okalających pomnik. Niestety w późniejszym okresie został on wysadzony, a resztki rozrzucono po lesie.

Pomnik Rolanda

W 1931 r. pomnik Rolanda przekomponowano poprzez dołączenie tablicy poświęconej A. Hitlerowi. Natomiast 19 XI 1933 r. został on honorowym obywatelem miasta.

Adolf Hitler w Łobzie

Restauracja Cafe Hainholz- wybudowana w okolicy Wzgórza Rolanda

Po II wojnie światowej miasto starało się odbudować zniszczone budynki. Wybudowano m. in. Urząd pocztowo- komunikacyjny, który wykończono 4 kwietnia 1945 r.; w tym samym roku 19 listopada oddano do użytku pierwsze przedszkole. Rozpoczęto również budować szkoły. Na początku września 1960 r. uczniowie mogli już rozpocząć naukę w budynku Liceum Ogólnokształcącemu przy ul. Bieruta (dziś jest to ul. Niepodległości). Uruchomiono również Szkołę Podstawową nr 3 (po przeprowadzonych reformach w oświacie została budynkiem gimnazjum). W 1963 r. założony został klub sportowy o nazwie Światowid, a rok później oddano do użytku stadion sportowy. Dzięki powstawaniu nowych budynków miasto się rozrastało, a jego mieszkańcy mogli korzystać z nowych miejsc publicznych.

Poczta z początku XX w.

Miasto uzyskało dobre połączenie komunikacyjne dzięki powstaniu stacji PKS w roku 1971. W Łobzie można było zacząć rozwijać się kulturowo, dzięki otwarciu 12 września 1973 r. Domu Kultury. Natomiast w roku 1979 nastąpiło otwarcie księgarni Dom Książki. Rok później w rocznicę wyzwolenia miasta otwarto bibliotekę miejską. Jak wiadomo miasto ma swoją prasę lokalną, jedną z gazet jest kwartalnik Łabuź, którego wydawanie rozpoczęto 4 czerwca 1992 r. Po odbudowaniu miasta władze zajęły się organizowaniem imprez dla mieszkańców. Jedną z nich jest Święto Radości, organizowane od 1996 r. na rzecz dzieci niepełnosprawnych.

Plac 3-go marca

Dzięki pozyskaniu miast partnerskich; Affling w 1997r. i Svalow w 2000r. Łobez miał predyspozycje , aby móc zostać powiatem. Niestało się to jednak prędko, pomimo tego mieszkańcy walczyli o to by ich ukochana gmina została powiatem. Urządzane były liczne protesty. W końcu w 2002 r. uchwalono i zatwierdzono powiat łobeski, którego 10-lecie mieliśmy okazje obejść.

Prezydium (siedziba obecnego urzędu miasta)

Prywatna Rzemieślnicza Szkoła dla dziewcząt i chłopców.