10G Williams ~ Generatie 2 ~ Update 2

De vorige keer:

*Maakten we een tijdssprong i.v.m. mijn stomme computer;-)*Zagen we hoe Matthew arriveerde op de universiteit en een verdrietige Mirthe aantrof*Matthew had een gewone vriendin meegenomen, Liv*Mirthe vertelde wat er in de afgelopen twee jaar was gebeurd: zij en Dex waren uit elkaar gegroeid*Dex nam de beslissing om te vertrekken en liet Mirthe achter*Matthew en Liv spraken haar bemoedigend toe.

Oké, niet heel erg veel, maar we gaan vrolijk verder;-)

“Ben je zenuwachtig voor je eerste college?” vraagt Mirthe aan Matthew, als ze samen zitten te ontbijten.

“Nope. Ik ben niet zo'n zenuwpees. Ik kan niet wachten allerlei mensen te ontmoeten” lacht Matthew.

“Oeps, vergeten, populariteitssim” grinnikt Mirthe. “Hoe gaat het met pap en mam?” vraagt ze dan, een beetje bezorgd.

“Goed. Pap sms'te vanmorgen dat ze aangekomen zijn op het cruiseschip. Ze zullen een paar maanden met een cruise mee gaan, dan een tijd naar Twikkii en tussendoor komen ze misschien thuis. Ze hebben beloofd er op onze bruiloften te zijn”

“Hmm, voor mij en Dex hoeven ze niet thuis te komen, da's weer een voordeel” zegt Mirthe somber.

“Waarom ben je zo hard voor jezelf?” vraagt Matthew. Mirthe kijkt hem niet-begrijpend aan.

“Hard voor mezelf? Ik kan wel treuren dat Dex weg is, maar het was vijftig procent mijn schuld” zegt Mirthe. Ze vindt zichzelf heel dapper, dat ze dit zomaar zegt, maar ze voelt de pijn wel.

“Positief dat je het zo bekijkt” merkt Matthew op.

Slaperig komt Liv de trap af.

“Goedemorgen schoonheid” zegt Matthew overdreven, “hebt u lekker geslapen?”

“Heerlijk” is het antwoord van Liv. “Echt een superlekker bed. Jammie, pannekoeken voor het ontbijt, waar hebben we dat aan verdiend?”

“Aan de smaak van mijn broertje” grijnst Mirthe.

“En de kookkunst van mijn zus” zegt Matthew complimenteus. “Daarom neem ik er nog een paar” zegt hij en hij pakt zijn bord en haalt nog een paar pannekoeken.

“Jij kan anders ook aardig goed koken, heb je dat al aan Liv verteld?”

“Jup, natuurlijk schep ik daar graag over op” zegt Matthew, weinig bescheiden.

“Het wordt tijd dat je de daad bij het woord voegt” vindt Liv. “Ga vanavond maar koken”

“Kan niet” zegt Matthew met volle mond. “Ik ga vanavond uit”

“Uit?” vragen Mirthe en Liv in koor.

“Jup, met een vriendin van school. Mira, zat bij ons met geschiedenis” verduidelijkt Matthew. “Gewoon, als vrienden.

“Nou, veel plezier alvast” zegt Mirthe.

“Dankje, gaat vast wel goedkomen”

“Ik ga nog even aan m'n opdracht werken” zegt Mirthe en ze staat op van de tafel, haar bord in de hand om af te wassen.

“Succes”

Als Mirthe aan haar opdracht werkt denkt ze iedere keer aan het gezicht van Liv toen Matt vertelde dat hij uit gaat met Mira. Een vleugje teleurstelling. Zou Liv verliefd zijn op Matt? Mirthe verdringt de gedachte, ze moet niet meteen in zo denken. Zeiden Matt en Liv niet allebei dat ze gewoon vrienden zijn?Toch laat het Mirthe niet los. Ze zou het vervelend vinden als Liv verliefd op Matt blijkt te zijn en hij niets anders voelt dan alleen vrienden. Zo gaat het zo vaak met Matthew, hij gaat vaak uit met meisjes, sommige meisjes zijn verliefd op hem, terwijl hij niets anders voelt dan vriendschap. Toen Liv met Matthew meekwam dacht ze toch even dat Matthew een vriendin had en dus niet meer zoveel meisjesharten kon breken. Mirthe zucht nog eens, zo komt die opdracht natuurlijk nooit af. Een verslag over het toneelstuk Othello. Je moet een karakter uitkiezen en beschrijven hoe jij diegene zou spelen. Een studie toneel is leuk, maar al die theorie, dat valt Mirthe nog steeds tegen.

“Welke specialisatie zou ik kiezen?” vraagt Liv hardop, aan niemand in het bijzonder.

“Wat is je levenswens?” is Mirthes wedervraag, die in de kamer haar opdracht maakt.

“Alle vaardigheden maximaal beheersen” antwoordt Liv, “daarom is het zo lastig”

“Kan ik me voorstellen, wat vind je heel erg leuk, wat voor baan wil je later graag hebben?”

“Iets in de kunst lijkt me wel heel erg leuk, maar ik heb geen idee of ik er geschikt voor ben” zucht Liv.

“Ik zou zeggen: doe een specialisatie in de kunst, je kunt altijd nog van specialisatie wisselen” adviseert Mirthe.

Liv knikt. “Ik denk dat ik dat maar doe ja!”

“Waar is Matt eigenlijk?” vraagt Mirthe dan verbaasd.

“Hij heeft college” antwoordt Liv. “Z'n specialisatie is politiek en die hebben vroege college's, om acht uur al geloof ik”

“Hij liever dan ik” grijnst Mirthe. “Hoewel, dat had ik in het eerste jaar ook. Dex werd er altijd chagrijnig van als ik vroeg m'n bed uit moest, volgens hem kon ik dat nooit stil doen en werd hij altijd wakker.”

Het blijft even stil. “Hoe lang is het eigenlijk geleden dat Dex wegging?” vraagt Liv zachtjes.

“Anderhalve maand” zegt Mirthe zachtjes.

“Nog niet eens zo heel lang, ik vind het echt dapper dat je gewoon zo over hem praat” merkt Liv op.

“Eigenlijk ben ik helemaal niet zo dapper” zucht Mirthe. “Maar hij is anderhalve maand weg, maar eigenlijk was ik hem na het eerste halfjaar al kwijt”

“Dan komt het misschien minder hard aan”

“Ik denk het wel. Hoe lang is het bij jou geleden?” vraagt Mirthe voorzichtig.

“Een jaar” zucht Liv. “Soms vraag ik me af of ik er ooit wel overheen kom”

“Vast wel” troost Mirthe haar. “Zoals je zelf zei: er zwemmen meer vissen in de zee”

“In de zee wel” lacht Liv. “Maar ik heb toch liever een man, geen vis”

Dan lachen ze allebei.

Dan volgen er weken van serieus studeren voor Mirthe en Liv en iets minder serieus studeren voor Matthew. Regelmatig gaat Matthew met een meisje uit, Mirthe is er op een gegeven moment niet eens meer verbaasd over. Zo was hij op de middelbare school ook. Ze merkt dat Liv niet meer teleurgesteld reageert als Matthew bij het ontbijt weer eens verteld dat hij zo'n gezellige avond heeft gehad.Er lijkt een sleur in het studentenleven gekomen te zijn.

Met een verbeten gezicht staat Liv te basketballen. Ze is kwaad op Matthew. Maar ook kwaad op zichzelf. Hoe heeft ze het ooit in haar hoofd kunnen halen?Natuurlijk wist ze dat het niet was omdat Matthew een oogje op haar had, maar gewoon zijn spontaniteit dat hij haar uitnodigde om met hem en zijn zus op de universiteit samen te wonen.En door al die dates van Matt had ze het ook moeten weten, iedere keer met verschillende meisjes. Toch was er altijd een stille hoop dat hij haar een keer mee uit zou vragen.Maar nu, vanmiddag stond hij te flirten met Leentje, een of andere verdwaalde cheerleader. Waar zij bij stond nota bene.Kwaad gooit ze de bal naar de basket, hij gaat erin, maar ze is te teleurgesteld om het te zien.

Ze is niet alleen kwaad, ook verdrietig.Eindelijk dacht ze dat er iemand was die de leegte kon opvullen die na het vertrek van Cor was ontstaan.Al vanaf het moment dat ze hem zag vond ze Matt leuk. Maar nu, hij verkiest een blondine. Logisch natuurlijk. Jongens vallen altijd op blond.En dan is daar nog die vraag, vindt hij Leentje echt leuk? Hij gaat zoveel met meisjes uit dat Liv zich afvraagt of hij wel in eentje oprecht geïnteresseerd is.

En het is gewoon respectloos, de manier waarop hij met meisjes omgaat.Zou Mirthe daar niks van zeggen tegen haar broertje? Of zou ze dat niet doorhebben?Of merkt Mirthe het niet eens?Ze denkt aan het mailtje dat haar neef Tim haar vanmorgen heeft gestuurd. Hij zoekt met spoed woonruimte, zij was in haar e-mails vrij enthousiast over haar huisgenoten dus hij vroeg zich af of ze nog een kamer over hadden. Ze durft het niet te vragen.

Enige tijd later staat Liv eten te koken. Ze is er nog niet helemaal over uit. Moet ze tegen Matthew beginnen over het feit dat hij met zoveel meisjes uitgaat?Maar wat is de reden? Omdat ze hem zelf leuk vindt, of omdat ze het respectloos vindt?

“Auw” roept ze, als ze zich onverwachts in haar vinger snijdt.

“Pleister nodig?” grapt Matthew. “Wat maak je, spaghetti? Jammie, jij weet wat mannen lekker vinden”

Liv zucht onhoorbaar.

In stilte zitten ze de spaghetti te eten, Mirthe heeft college, dus eigenlijk is het het ideale moment.

Liv schraapt haar keel, maar zegt toch niks.

“Lekker, jij mag echt vaker koken” zegt Matthew oprecht.

“Dankje” mompelt Liv.

“Volgens mij wil je wat zeggen, je bent een beetje gespannen” zegt Matthew.

“Ik wil wat vragen” zegt Liv.

“Vraag maar raak” grijnst Matthew.

“Ben je romantieksim?” vraagt Liv dan, meteen heeft ze spijt, da's misschien niet heel aardig.

“Nope, je weet toch dat ik populariteitsim ben?!” zegt Matthew oprecht verbaasd.

Liv zucht, was ze er maar niet over begonnen.

“Zonder gekheid, waarom vraag je dat?”

Liv slikt. “Omdat je met allemaal verschillende meisjes uitgaat en met sommige ook flirt”

“En?” Matthew begint zich een beetje op te winden, waar bemoeit Liv zich mee?

“Dat vind ik een beetje respectloos, zo ga je niet met meisjes om. Zelfs al voel je niet meer voor ze dan vriendschap, ooit er over nagedacht hoe zij over jou denken?”

“Nope, moet dat?”

“Er zijn er genoeg die verliefd op je zijn, bij mij in m'n werkgroep zitten twee meisjes die allebei verliefd op je zijn omdat je een keer met ze uit bent geweest”

“Is dat mijn probleem? Ik heb ze van tevoren verteld dat het alleen een gezellig avondje uit was, dus dat zij verliefd worden is hun zaak, niet de mijne!” legt Matthew uit.

“Toch moet je voorzichtig zijn met de signalen die je uitzendt, meisjes denken nu eenmaal dat als een jongen hen uitvraagt dat hij haar leuk vindt, ondanks dat hij verzekert dat het niet zo is. Want zo zijn de meeste jongens wel”

“So? Ik heb je al gezegd dat het niet mijn probleem is. Waar bemoei je je eigenlijk mee? Heb je zelf wel een sociaal leven? Nee, net als m'n zus, continu in de boeken!” hij valt boos uit.

In stilte eten ze verder, hoewel Liv, als ze eerlijk is, geen hap door haar keel kan krijgen.

Met een naar gevoel in haar buik gaat Liv de bordjes afwassen. Ze had verwacht dat Matthew toleranter was, ze dacht dat hij anders was dan al die andere jongens. Blijkt maar weer dat het helemaal niet waar is.

Verdrietig stapt ze 's avonds haar bed in. Zou Matthew nog denken aan wat ze hem verteld heeft? Of zal het hem niks kunnen schelen ?

Matthew slaapt onrustig. Zijn uitval tegen Liv zit hem dwars, diep in zijn hart moet hij haar gelijk geven. Het voelt niet helemaal eerlijk om de hoofden van al die meisjes op hol te brengen, hij zoekt alleen maar gezelschap, maar misschien kan hij beter met wat vrienden rond gaan hangen.

Hij balt zijn vuisten als hij denkt aan hoe Dex Mirthe heeft behandeld, daar kan hij niet tegen, waarom gaat hij dan precies op dezelfde manier met hen om?

Moet hij het goed maken met Liv? Moet hij zijn excuses aan bieden?

De volgende ochtend besluit Matthew door de zure appel heen te bijten.Hij loopt naar de kamer en zucht van opluchting als hij ziet dat Mirthe er nog niet is.Liv doet een computerspelletje.

“Hoi” zegt hij zachtjes. Liv negeert hem.

“Ik... eh... ik wil even m'n excuses aanbieden, komt het uit?”

Liv staat op en gaat voor hem staan, haar handen in haar zij. “Zei je wat?” vraagt ze onschuldig.

“Kleine pestkop” zegt Matt zachtjes. “Oké, sorry dat ik gisteren zo boos op je werd.”

“Zo mag ik het horen” grijnst Liv.

“En misschien heb je wel een klein beetje gelijk”

“Een klein beetje maar?”

“Een klein groot beetje dan”

Dan schieten ze allebei in de lach.

“Ik meen het, het spijt me echt” verzekert Matthew Liv nog maar eens.

“Ik geloof het wel, het is je min of meer vergeven” grijnst Liv.

“Min of meer?”

“Jep, het word je helemaal vergeven als je me vanavond begeleidt als ik de stad wat ga vertellen. Jij weet vast wel waar je goed kan dineren en waar de beste dansgelegenheden zijn als je zo vaak uitgaat”

Matthew grijnst. “Oké, ik begeleidt je graag op deze zoektocht, waarom zo plotseling als ik vragen mag?”

“Ik heb behoefte aan sociaal leven, nou opschieten, straks komt Mirthe naar beneden en die wordt vast boos als ze ziet dat je nog in je pyjama rondhuppelt”

Als ze even later met z'n drietjes zitten te ontbijten is de sfeer helemaal terug.Liv en Matthew praten gezellig met elkaar en ook Mirthe mengt zich in de gesprekken.

Toch heeft Matthew zijn twijfels bij de date voor vanavond, hij denkt na over wat Liv tegen hem gezegd heeft. Waarom heeft ze hem uitgevraagd? Vindt ze hem leuk? Hij bloost vanwege de gedachte. Dan kan hij zichzelf wel voor de kop slaan, hoe is hij ooit zo stom geweest? Waarom uit met al die meisjes terwijl er een superleuke meid in zijn eigen huis woonde?

Ook Liv is zenuwachtig. Heeft ze er wel goed aan gedaan Matthew uit te vragen? Ze wil niet hopeloos overkomen en ze wil ook niet dat hij denkt dat het 'zomaar' is.

Mirthe heeft zo haar eigen gedachten over haar broertje en huisgenote. Ze horen gewoon bij elkaar, dat is voor haar duidelijk en ze overweegt haar strategieën.Het beste is als ze eerst met Matthew praat, die kent ze tenslotte het best, hun hele leven hebben ze samen doorgebracht. Het enige wat ontbreekt is de juiste gelegenheid.

En die gelegenheid doet zich voor als Matthew haar uitnodigt voor een potje schaak als Liv naar college is.

“Zeg Matt, wat vind je eigenlijk van Liv?” vraagt ze, als ze haar eerste zet doet.

“Aardig” mompelt Matthew. “Hoezo?”

“Gewoon. Jij gaat zo vaak met meisjes uit, waarom niet een keer met Liv?”

“Ga ik. Vanavond” zegt Matthew met een grijns.

“O” Mirthe is verbaasd. “En met welke reden?”

Matthew aarzelt, dan vertelt hij het hele verhaal, hoe hij van Liv op zijn dak heeft gekregen en dat ze het hem vergeven wil als hij een avondje met haar op stap gaat.

“En wat vind je ervan?” vraagt Mirthe dan nieuwsgierig.

Matthew aarzelt, dan besluit hij om het toch maar te vertellen. Mirthe is tenslotte ook altijd eerlijk geweest tegen hem.

“Ik vind haar leuk. Echt leuk. Maar nu weet ik niet hoe ik dat haar duidelijk kan maken na die preek van haar”

Mirthe grijnst. “Ga gewoon uit, de mogelijkheid doet zich vanzelf voor en anders, ze woont hier in huis, je hebt kansen genoeg om het haar duidelijk te maken wat je voor haar voelt!”

Matthew knikt, daar moet hij zijn zus gelijk in geven.

Nerveus staat Liv voor de spiegel. Het moet niet té duidelijk zijn dat ze wat van hem wil, maar ergens wil ze het wel subtiel laten merken.

Ze zucht nog eens en besluit dan om zich geen zorgen te maken en gewoon te zien wat deze avond brengt.

“Klaar?” roept Matthew van beneden.

Als ze de trap afloopt fluit hij tussen zijn tanden. “Wauw Liv, wat een eer dat ik naast deze jongedame de stad in mag”

“Jij weet de weg” grijnst ze. “That's all, TomTom”

Matthew grinnikt.

Ze gaan dineren in een gezellig restaurant. Matthew bestelt kreeft, Liv besluit om het op zalm te houden, ze is bang dat ze gaat klungelen met de kreeft.

Het is duidelijk dat Matthew hier vaker heeft gegeten zo behendig hij de stukjes kreeft naar binnen schuift.

“En was er echt maar een reden dat je mij als begeleider wilde?” Matthew kijkt haar diep in de ogen.

“Zouden er meer redenen moeten zijn?” vraagt Liv onschuldig.

“Misschien” zegt Matthew.

“Vertel, wat voor redenen zouden er nog meer moeten zijn?”

“Zullen we eerst een toetje nemen?” zegt Matthew kalm.

“Eerlijk gezegd zit ik bomvol, ik weet niet of jij nog wat wilt”

“Nee, ik heb ook genoeg gehad. Matthew wenkt de ober, dat ze willen betalen. Liv wil in haar tasje naar haar portemonnee zoeken maar Matthew houdt haar tegen.

“Ik betaal” grijnst hij, terwijl hij de rekening in ontvangst neemt.

Liv grijnst, “reden nummer twee” grapt ze.

Matthew neemt haar mee naar een park. “Dit is echt de ideale plek om helemaal tot rust te komen” zegt hij.

“Heb je dat nodig dan? O ja, je studeert vreselijk hard” plaagt Liv hem.

“Ik dacht eerder om rustig te praten” zegt hij dan serieus.

Livs hart gaat sneller slaan. “O ja, die redenen, welke reden zou er nog meer moeten zijn?”

“Nou, pas vertelde een meisje mij dat meisjes alleen maar uitgaan met een jongen omdat ze die bewuste jongen leuk vinden, of tenminste, daarom zeggen ze ja tegen het uitje, zelfs als de jongen verzekert dat het verder niets betekent, daarom ben ik benieuwd waarom jij mij uitvroeg”

“Ik denk dat het bewuste meisje bedoelde dat het bij de meeste meisjes zo gaat.”

“Hoe kun je daar als jongen achter komen?” vraagt Matthew serieus.

“Te letten op de signalen die ze uitzendt.” vertelt Liv. “Waarom ben je daar zo geïntereseerd in?” vraagt ze dan met een kloppend hart.

“Omdat ik dat van een bepaald meisje wil weten” zegt Matt wat zachter dan gewoonlijk. “En ik denk dat wat dat meisje me vertelde misschien ook wel voor jongens geldt”

“Hoe bedoel je?” vraagt Liv verbaasd.

“Nou, dat wanneer een meisje hen uitvraagt, ze ervan uit gaan dat het meisje er een bepaalde bedoeling mee heeft” zegt Matthew luchtig.

Liv kijkt hem aan, hij kijkt serieus, niks voor Matt.

“Of denk je dat sommige meisjes respectloos met jongens om zullen gaan?” vraagt Matthew dan plagend.

“Nee, dat is niks voor meisjes” zegt Liv, na enige aarzeling. Het lijkt wel een soort spelletje en ze denkt dat ze wel doorheeft waar Matthew heen wil, maar omdat het te veel lijkt op hetgene ze altijd heeft gewild twijfelt ze. Ze staart naar haar schoenen.

“Dan is er maar één conclusie mogelijk” zegt Matthew, terwijl hij dichterbij haar komt staan en zijn vinger onder haar kin zet en haar dwingt in zijn ogen te kijken.

“En die is?” vraagt Liv nieuwsgierig, maar met een snel kloppend hart.

“Dat het bewuste meisje dat mij uit vroeg verliefd is op mij” zegt Matthew dan. Ook hij staat te shaken van de spanning.

“Misschien, hoe weet je het zeker?” vraagt Liv, ze probeert het plagend te zeggen.

“Hierdoor” zegt Matthew en hij drukt zijn lippen op de hare. Dan lijkt de wereld alleen nog maar om hen te draaien en hun kus lijkt eeuwig te duren.

“Ik meen het serieus Liv, ik weet niet hoe ik zo blind heb kunnen zijn door niet te zien dat waar ik naar op zoek was al die tijd vlak voor m'n neus was.”

Liv slaat haar armen stevig om hem heen.

“Het is je vergeven” fluistert ze.

“Min of meer?” zegt Matthew grijnzend.

“Helemaal” lacht Liv.

Dan zoenen ze elkaar opnieuw.

De volgende ochtend zijn Liv en Matthew vroeg wakker. Ze zitten samen aan het ontbijt, door Matthew klaargemaakt deze keer. Als Mirthe naar beneden komt is het haar al gauw duidelijk dat het een en ander veranderd is tussen hen.

“Dat was een leuke date, of niet?” vraagt ze grijnzend.

Liv en Matt lachen allebei verlegen.

“Gefeliciteerd” zegt Mirthe blij.

“Niet verbaasd?” vraagt Liv, die daar over verbaasd is.

“Nope, ik zag het allang aankomen.”

“We willen trouwens nog wat vragen aan jou” zegt Matthew, “of eigenlijk Liv. Ik heb mijn toestemming al gegeven, het is nu aan jou”

“Vraag maar raak”

“Nou, het zit zo. Ik heb een neef, hij is net zo oud als jij geloof ik, hij is ook derdejaars. Maar hij wordt na het einde van dit semester uit het studentenhuis gezet en kan eigenlijk nergens anders terecht. Hij heeft zich niet heel denderend gedragen. Hij vroeg of wij nog een kamer over hebben, nou, sinds uhm... Matt en ik bij elkaar zijn is dat dus zo.” zegt Liv met een rood hoofd. “En voordat je commentaar gaat geven, als hij hier mag komen moet hij zich natuurlijk wel gedragen!”

Mirthe denkt na. Wat kan het eigenlijk voor kwaad? Het is dan toch maar voor anderhalf jaar.

“Oké, maar dan op voorwaarde van wat jij zegt, dat hij zich gedraagt”

“Doet hij wel, hij's alleen een beetje in de war” grijnst Liv. “Maar hij heeft liever niet dat ik dat aan iedereen vertel”

“Ik snap het, denk ik.” glimlacht Mirthe. “Maar morgen zijn de examens, wanneer komt hij?”

“Na de examens komt hij hierheen, ik weet dat het snel is, maar er zijn weinig andere mogelijkheden voor hem” zegt Liv.

“Geeft niet” zegt Mirthe.

“Tof, ik wist dat we op je konden rekenen” grijnst Matthew.

“De familie van mijn schoonzusje kan ik maar beter te vriend houden hè” lacht Mirthe.

Gezellig pratend eten ze de rest van het ontbijt op.

“Moeten jullie nog veel leren voor de tentamens?” vraagt Liv aan Matthew en Mirthe.

“Heel erg weinig, ik krijg een praktisch examen, dus er valt niet al te veel te leren” zegt Mirthe. “Maar er is wel bepaalde theorie die je moet weten”

“Ik hoef ook niet teveel te doen, 80% van m'n cijfer is bepaald door alle opdrachten, dus het examen kan niet heel veel meer verpesten” antwoordt Matthew.

“Mooi, dan krijgen we in ieder geval geen stressdagen”

Toch wel enigszins nerveus gaan ze alle drie de volgende dag naar hun examens, maar zenuwen zijn eigenlijk nergens voor nodig want ze halen hele mooie cijfers.

“Een goed begin...” zegt Liv.

“...is het halve werk” vult Matthew aan. Hij knuffelt zijn vriendin om haar te feliciteren.

Dan komt er een taxi aanrijden, een roodharige jongeman stapt uit.

“Hé, Tim!” roept Liv enthousiast.

“Hallo allemaal” de jongeman stelt zich netjes voor aan Matthew en Mirthe.

“Tim van Kooten, jij bent Matthew, beloof je me dat je goed voor m'n nichtje zorgt?” vraagt hij met een grijns.

“If you don't make a promise, you can't break it” zegt Matt grijnzend. “Maar ik doe mijn best”

“Hallo, ik ben Tim, jij bent...?”

“Mirthe” zegt Mirthe een beetje kortaf. Waarom weet ze niet, maar ze mag Tim meteen al niet. Dat kan nog weleens vervelend gaan worden...

*Einde*