Horeb bode11e jaargang • nummer 6 • november 2010

Achter de schermenIn deze serie geven we de medewerkers op Horeb een gezicht: Wie zijn zij? Wat drijft hen in hun werk? Hoe zijn ze bij Horeb terechtgekomen? In dit nummer: Marcel Kortekaas.

bedrijf als meubelmaker en jachtbouwer in Zeeland. Zijn eigen verandering heeft hem echter bewogen gemaakt voor mensen in de knel. Samen met zijn vrouw gaat hij werken bij Stichting In de Vrijheid, een stichting in Zeeland die opvang en hulp biedt aan alcohol- en drugsverslaafden.

Toch pakt Marcel na verloop van tijd zijn oude vak weer op. “Ik werd vader en wilde meer financiële ruimte. En het maken van mooie dingen zit mij in het bloed. Ik richtte mij vooral op speciale producties. Mooi werk… en toch… na verloop van tijd merkte ik dat God wilde dat ik van werkkring zou veranderen. Maar dat werd niet meteen concreet. Er zijn jaren over heen gegaan waarin we biddend zochten naar Gods plan. Voor een functie op de afdeling Houtbewerking van De Hoop in Dordrecht hoorde ik bij de eerste drie kandidaten, maar werd ik uiteindelijk niet uitgekozen.”

Dan leest Marcel over de functie van werkbegeleider op Horeb. Hij solliciteert, wordt aangenomen en verhuist met zijn gezin naar Lunteren. “Ik ervaar heel veel voldoening in mijn werk bij Horeb,” vertelt Marcel. Als interieurbouwer maak je mooie luxe dingen, de klanten betalen ervoor en willen vervolgens nog meer. Bij Horeb mag ik dagelijks aan mensen het evangelie voorleven terwijl ik hen een vak leer.”

Als je op het terrein van Horeb rondloopt, vind je overal zijn sporen terug: Marcel Kortekaas (begeleider werkprojecten Horeb) kan alles met zijn handen. Timmeren, metselen, schilderen, bestraten. Met creativiteit en enthousiasme weet hij met weinig middelen van een eenvoudige verouderde sanitaire voorziening een fris ogend en origineel geheel te maken. Zo voorzag hij een toilet van muzieknoten en versierde hij een doucheruimte met een boom uit het bos bij Horeb. Marcel heeft gouden handen. Deze handen zet hij van harte in om daarmee te dienen. Met veel toewijding begeleidt hij de bewoners die deelnemen aan zijn werkproject.

“Zelf ben ik ook jarenlang verslaafd geweest,” vertelt Marcel. “In Nederland al, maar dit ging door toen ik het avontuur zocht en naar Israël ging. Daar ben ik na jaren van veel gebruik, dat mijn lichaam aantastte, tot bekering en verandering gekomen. Ik werd lichamelijk genezen na gebed van anderen. Dit was aanleiding voor mij om de Bijbel te gaan lezen. In die periode kreeg ik de mogelijkheid om het timmervak te leren. Dat bleek een goede keuze. Al snel pakte ik alles aan, ook bouwprojecten waarbij meer kwam kijken dan timmeren. Uiteindelijk begon ik een eigen bedrijf.”

Na 10 jaar in Israël gewoond en gewerkt te hebben, vestigt Marcel zich in Nederland. Hij trouwt met de vrouw die hij in Israël heeft leren kennen en begint opnieuw een eigen

Het ontstaan van het kwaad zou je als volgt kunnen formuleren: kwaad ontstaat daar waar de mens het in het leven alleen wil doen. Kwaad zet je in een isolement. Dit wordt zichtbaar in verslaving. Een verslaafde richt zich meer en meer op zichzelf en zoekt het gesprek met de ander niet meer. Ook het gesprek met God valt weg.

Zo heeft God het niet bedoeld. De mens is gemaakt voor relaties, met God en met zijn naaste . Adam stond in een volmaakte relatie tot God en zijn vrouw. Toen Adam in zonde viel, trok hij zich terug uit de relatie met God. Ook zijn relatie met Eva werd verstoord: ‘de vrouw, die gij mij hebt gegeven…’ God zoekt het gesprek met

Overwin het kwade door het goede (Rom. 12:21)

“Achteraf zie ik dat God mij blijk gaf van zijn aanwezigheid,” vertelt Frans.

“Als ik het moeilijk had, kwam mijn christelijke opvoeding soms in

mijn herinnering. Dan bad ik en kregen zaken net een andere wending. Ik gaf het toen echter geen naam en ging door met mijn leven. Ik trouwde nog drie keer. In die huwelijken heb ik acht kinderen gekregen. Ik vond echter niet wat ik zocht: rust. Ik idealiseerde mijn eerste gezin en legde daar de nieuwe gezinssituatie naast. Uit angst om mijn nieuwe vrouw kwijt te raken

werd ik dominant. Ik probeerde alles naar mijn hand te zetten. Hierdoor ontstond

verwijdering. Op den duur gaf ik het op en ging ik weg. ”

NekvelDoor zijn opstelling eindigden zijn tweede en derde huwelijk in een scheiding. Zijn vierde huwelijk had ook zo af kunnen lopen als God hem niet in zijn nekvel had gegrepen. Frans: “Met Pasen van dit jaar stortte ik volledig in. Ik moest een vriend bellen omdat ik het thuis, waar ik met mijn twee jongste kinderen was, niet meer aan kon. Alles gebeurde tegelijk: mijn vrouw, die opgenomen was in een afkickkliniek, viel terug in gebruik. Mijn werkgever liet mij kiezen tussen zorgen voor mijn vrouw en mijn baan. Ik nam ontslag en verspeelde daardoor mijn recht op een werkloosheidsuitkering. Ook moest ik mijn huis uit. Mijn vriend zorgde ervoor dat ik in een psychiatrische kliniek terecht kwam.”De eerste paar weken na zijn ontslag uit de kliniek leidt Frans een zwerversbestaan. Zijn kinderen zijn opgenomen in een pleeggezin

“Het mag misschien raar klinken, maar op de een of andere manier heb ik God moeten vergeven wat er is gebeurd,” vertelt Frans (45).

Twintig jaar na het verlies van zijn vrouw en drie kinderen door een brand, geeft hij deze gebeurtenis eindelijk een plaats. “Ik was christelijk opgevoed, maar op het moment dat ik mijn gezin verloor, verloor ik ook mijn geloof en mijn vertrouwen in God. Ik gaf Hem de schuld van het ongeluk en ik ben daar tot vier maanden geleden nooit op teruggekomen. Twintig jaar

geleden had ik maar één gedachte: ’doorgaan en niet meer omkijken.’ Zes weken na het ongeval was ik weer aan het werk.”

Frans:

“Ik mag opnieuw beginnen.”

de mens weer op. Het leven van Zijn zoon Jezus getuigde van een tegenovergestelde mentaliteit. Jezus sprak met mensen, met wie niemand meer sprak. Bij Horeb leren bewoners zich uitstrekken naar een relatie met de Here Jezus en in een relatie te staan tot elkaar. Zo mogen de bewoners leren om het kwade te overwinnen door het goede.

Met vriendelijke groet,

Rob Meijer

anderen te praten heb ik alles een plaats leren geven. Ik ben God gaan vertrouwen. Ik krijg soms gebedsverhoringen: ongelooflijk! Ik bad laatst of mijn vrouw mij mocht laten merken dat zij van mij houdt. De volgende dag belde zij op om mij te vertellen dat zij van mij houdt! Ik heb de Here Jezus leren kennen als mijn Verlosser. Ik weet nu dat ik alles aan God kan overgeven, ook de vraag waarom ik mijn eerste vrouw en mijn kinderen moest verliezen.”

ToekomstOnlangs is Frans gedoopt. “Het is voor mij een teken dat alles wat achter mij ligt begraven is: mijn pijn, mijn verleden en mijn fouten. Ik mag in een nieuw leven wandelen. Ik wil met mijn gezin ook een nieuwe weg bewandelen. Ik laat mijn vrouw niet in de steek, ook al heeft zij moeite met drugs en ook al krijg ik hiervoor geen enkele steun van mijn familie en vrienden. Samen met de re-integratiecoördinator ben ik hard op zoek naar woonruimte. Ik wil graag op korte termijn een huis vinden, zodat mijn vrouw thuis kan komen en als alles goed gaat, ook mijn kinderen. De eerste tijd wil ik wel op Horeb blijven werken. Dat geeft mij zelf een steuntje in de rug. Ook wil ik graag wat voor de ‘jongens’ hier blijven betekenen. Ik voel me hier ontzettend op mijn plaats.”

en zijn huis kan hij niet meer in. Uiteindelijk wil hij het helemaal opgeven en doet hij een poging tot zelfmoord. Zijn vriend vindt hem. Opnieuw wordt hij in de psychiatrische kliniek opgenomen. Frans: “Al gauw kwam de vraag op me af: ‘Waar moet ik straks heen?’ Min of meer tegen wil en dank kwam ik op Horeb terecht.”

Aan de slag“Op Horeb ging ik eindelijk aan de slag met de vraag die twintig jaar mijn leven beheerste: ‘Waarom?’ De eerste paar weken gingen aan mij voorbij. Daarna deed ik stukje bij beetje actiever en bewuster mee aan het leven en werken op Horeb. Ik werd gevraagd om te helpen bij de bestrating van het terrein. Al gauw mocht ik van dat project ook de kar trekken. Daar was ik heel blij mee. Als uitvoerder in de bouw heb ik jarenlang leiding gegeven. Zonder de druk die op de werkvloer gebruikelijk is, dragen deze werkzaamheden bij aan mijn herstel. Tijdens het werk kan ik ongedwongen praten over de dingen die mij bezig houden. Niet dat er niet hard gewerkt wordt. Ik maakte zelfs mee dat de mannen in de regen doorgingen. Dat was nog nooit eerder gebeurd.”

Overgave“Nu ben ik vier maanden op Horeb. Door veel te denken, te bidden, Bijbel te lezen en met

Overwin het kwade door het goede (Rom. 12:21)

Feest op Horeb

Daar zitten ze dan, voor in de kapel. Wout en zijn bruid. Als er vandaag nog mensen zijn die niet in wonderen geloven, zullen ze hun best moeten doen om dat vol te houden.

Wout.Meer dan 25 jaar is hij verslaafd geweest. Tientallen klinieken en instellingen zag hij van binnen. Opgegeven door zijn omgeving, maar niet door zijn Hemelse Vader. Toen Wout God ging zoeken, had Hij Wout al lang gevonden. In 2005 kwam Wout op Horeb en woonde daar ruim vier jaar. De laatste jaren zette hij zich volledig in voor de bewoners. Met succes rondde hij een opleiding af en begon in 2009 als fondswerver bij Stichting Vrienden van De Hoop.

Vandaag op 1 juli 2010 beloven Agnes en hij elkaar trouw voor het leven. Voor de gelegenheid is de kapel van Horeb omgedoopt tot trouwlocatie. Na de huwelijksvoltrekking genieten wij van een heerlijk buffet. In een overvolle kapel prijzen wij God voor zijn grootheid en danken we Hem voor zijn wonder, bewerkt in het leven van Wout en Agnes. Nogmaals belooft het bruidspaar elkaar trouw voor het aangezicht van God en te midden van zoveel vrienden. De receptie is buiten op het terrein. Het is een gezellige drukte. Er wordt gepraat en gelachen, maar hier en daar ook een traantje weggepinkt.

Het is moeilijk om te vertrekken. Ook het bruidspaar vertrekt later dan gepland naar hun hotel. Ik weet niet hoe vaak Wout op straat sliep, maar dat heeft hij voorgoed achter zich gelaten. Voor iedereen een dag om nooit te vergeten. Voor onze bewoners een bemoediging: Hoe diep je jezelf ook in de nesten hebt gewerkt… voor onze God zijn er geen hopeloze gevallen.

10e jaargang • nummer 6 • november 2010

Redactie: Erik Stalman Eindredactie: Rob Meijer, Cor van DamHoreb is een christelijke woon- en leefgemeenschap voor mensen met een verslaving of psychosociale problemen en is onderdeel van De Hoop ggz.

In Horeb wonen en werken zo’n tachtig mannen die met elkaar en met de hulp van de Here God gaan voor een nieuw, gezond leven. Horeb Bode is een uitgave van Stichting Vrienden van De Hoop. Deze stichting is eindverantwoordelijk voor de fondsenwerving voor Horeb.

Voor meer exemplaren of voor regelmatige toezending kunt u contact opnemen met:

Horeb, Kuiltjesweg 55, 7361 TC Beekbergen.T (055) 576 21 00 F (055) 576 21 03

Giften zijn van harte welkom via bankrekening 66.91.45.319 ten name van Horeb.Bezoek ons online: www.horeb.nl

Bedankt voor uw gift!De afgelopen maanden hebben we weer een groot aantal giften mogen ontvangen. Via ‘Horeb Algemeen’ is in juni en juli totaal 9127 euro binnengekomen, in augustus en september totaal 7631 euro. Hartelijk dank hiervoor! Adreswijziging? Stuur een e-mail naar: info@vriendenvandehoop.nl of bel naar: 078 – 6111355.

Gebeds- en dankpunten:

· Dankt u mee voor gasten die op Horeb tot bekering zijn gekomen?

· Bidt u mee voor de financiële situatie van Horeb?

· Bidt u mee om het doorzettings- vermogen dat bewoners nodig hebben om een vak te leren en bijbehorende cursussen af te maken?

Stuur kerstkaarten naar bewoners van Horeb

Nieuws over de Horeb bodeIn het vervolg ontvangt u vier keer per jaar deze vertrouwde Horeb bode. Twee keer per jaar ontvangt u een brief. Deze brief heeft een ander uiterlijk dan u tot voor kort gewend was.

De bestrating op Horeb stamt voor het grootste deel uit de jaren ’40 van de vorige eeuw. In dat dunne laagje asfalt kwamen door de jaren heen heel veel gaten. Hier-door struikelt nog wel eens iemand. Hier en daar hebben we al asfalt, of wat er nog van over was, vervangen door betonklinkers. Deze klinkers kregen we gratis van een bedrijf. Dit jaar hebben we van een betonfabriek tegen een gereduceerde prijs wat restpartijen kunnen kopen. Een vakman onder de bewoners neemt samen met medebewoners de paden tussen de woongebouwen onder handen. Een interview met hem vindt u op pagina 2 van deze Horeb bode. Het enthousi-asme waarmee gewerkt wordt, is fan-tastisch. Iedere avond is iedereen weer verbaasd hoe snel de dag is gegaan en hoe mooi de resulta-ten zijn. We kunnen God hiervoor met heel ons hart danken.

Arbeidsvreugde op Horeb: bestrating

Voor we het weten staat Kerst al weer voor de deur! Voor veel bewoners van Horeb is dit een moeilijke tijd. Velen hebben een verstoorde relatie met hun familie, waardoor Kerst voor hen vaak een confrontatie is met pijn uit het verleden en met eenzaamheid. Sommige bewoners hebben rond deze tijd in het verleden extra veel verslavende middelen gebruikt, om die pijn te onderdrukken. U kunt helpen om dit jaar deze tijd mooier voor hen te maken, door kerstkaarten naar hen te sturen! Bel naar Vrienden van De Hoop via 078-6111355 of ga naar www.dehoop.org. Kies in het menu voor ‘Help mee’ en daarna voor ‘Kom in actie’. U krijgt dan de namen van drie bewoners.

Een schuilplaats voor velen…

Edgar 2007

Stichting Vrienden van De Hoop • Provincialeweg 122 • 3329 KP Dordrecht

T (078) 6111 355 • F (078) 6111 360 • Website: w

ww.vriendenvandehoop.nl

Stichting Vrienden van De Hoop is in het bezit van het CBF-keur en van het RƒB-keurm

erk en door de Belastingdienst erkend als ANBI.

Edgar (52) verbleef anderhalf jaar op H

oreb. Onlangs w

as hij drie jaar clean. “G

od is groot,” zegt hij. Edgar heeft een huisje en een baan en is nu gelukkig. “N

iet dat nu alles vanzelf gaat...Op

Horeb begon m

ijn proces van herstel,” vertelt Edgar. “Ik zocht daar in de Bijbel hoe G

od wil dat ik leef. Zo leerde ik

gehoorzaamheid in overgave aan

God. G

aandeweg m

aakte ik mij nieuw

gedrag eigen. M

ijn eerste gedachte is nu niet m

eer ‘dat pik ik niet’, als iemand

bijvoorbeeld iets onaardigs zegt... Tijdens m

ijn veranderingsproces kon ik terecht bij begeleiders en ontving ik steun van m

edebewoners. Bovenal

ervoer ik op Horeb G

ods nabijheid.”

“Ik werk nu als hulpverlener en verw

ees deze w

eek nog drie mensen naar H

oreb. Bij H

oreb moet je volledig afkicken.

De om

geving en de openheid van het program

ma bieden daarvoor de rust en

de veiligheid, die vooral goed zijn voor m

ensen die net van de straat komen.”

Help m

ensen zoals EdgarEdgar 2010

Horeb bode • 11e jaargang • nummer 4 • september 2010