Ideomotorische Signalen 

Krijg contact met het onderbewustzijn 

Auteur: Edwin Selij 

 Volgende wat we gaan doen,  is een variant voor de NLP’ers van de six step reframe. En voor de 

mensen die daar nog absoluut nooit van hebben gehoord, gaan we werken met ideomotorische 

signalen, oftewel onbewuste signalen. En die gaan we opzetten met de vingers of met het hoofd. Wij 

gaan werken met de vingers. Hoe gaan we dat doen? We gaan iemand in hypnose brengen. En dan 

gaan we vragen aan het onderbewustzijn of we daar contact mee mogen maken. Zo ja, dan beweegt 

één van de vingers. Neem bijvoorbeeld één van de vingers van de rechterhand. Dat is makkelijker. Als 

je zegt, één van de vingers dan moet je goed opletten. En dat kan dit signaaltje zijn zo. Kijk naar deze 

vinger, dat kan dit zo. Dat. Of misschien nog miniemer dan dat. Echt een ‘tsiek’ ‘tsiek’ dat. Dan zeg je: 

“ok dank je wel.” Dat is ook meteen het ja‐signaal. Ja. En nu een vinger aan de linkerhand voor het 

nee‐signaal. Beweeg maar onwillekeurig een vinger van de linkerhand met een onbewuste beweging 

voor het nee‐signaal. Het kan ook zelfs de pink zijn. Dat doet het onderbewustzijn. Het mooie is dat 

die wel gewoon de vingers kan bewegen. Het grappige is dat jij, en wie is dan de ander, jij daarbij zit 

en de vingers gaan automatisch bewegen zonder dat je bewust het idee hebt ‘hé, ik beweeg mijn 

vinger’. Dat zijn idiomotorische signalen. Dat zijn signalen dat je contact hebt met het 

onderbewustzijn.  

Ik had een keer een klant, die had ik het ook gedaan. Ik zeg: “ok, is je probleem opgelost? Beweeg 

dan de ja‐vinger.” Vroeg ik aan het onderbewustzijn. Of nee, “wil je daar verantwoordelijkheid voor 

nemen om die nieuwe manier te integreren? Beweeg dan de ja‐vinger.” En hij doet zo. Ja. Dat is een 

bewuste beweging. Dit. En z’n nee‐vinger. Die ging zo. Dus ik denk, die zit mij gewoon om de tuin te 

leiden. Die wil graag dat het werkt. Dus dit. Maar z’n nee‐vinger die signaleerde: nou, ik neem 

helemaal geen verantwoordelijkheid. Onderbewust dus. Dus toen gingen we door met werken. “Ok, 

wat heb je nog nodig?” Vind nieuwe manieren. Is ‘ie weer aan het werken. Hij was een beetje in 

verwarring, bewust dus. “Ik zeg toch ja?” Ja, ok, het kleine broertje zegt wel ja, het minimannetje, het 

bewustzijn, met alle respect, zegt ja, maar het onderbewustzijn, datgene wat al het gedrag dus doet 

en alles bijna laat functioneren in je lichaam, zegt nee. Wie zal er winnen? Nou, het onderbewustzijn. 

Dus ik wil daar een ja‐signaal van hebben. Als mensen dus dit doen, dat zijn bewuste bewegingen. Dit 

is een bewuste beweging, vloeiend dus. Onbewust zijn schokkerige bewegingen, net als wat je ziet bij 

de levitatie als opeens de vinger ‘tsiek tsiek’ doet. Dingen doet die je bewust bijna niet kunt nadoen. 

Ik kan het ook niet echt goed nadoen uiteraard, want het zijn onbewuste bewegingen. En dat het 

schokt omhoog of schokt naar beneden en ook met de vingers is dat dus zo. Dus let daarop, want 

mensen kunnen je om de tuin leiden. En dat doen ze ook niet per se bewust. Mensen willen graag 

dat het werkt ook. Dus die gaan dan zeggen: “ja hoor, gaat lekker, ja, ja.” Dan denk je: “mmm”. En dit 

zegt dus nee. Dus die signalen gaan we opzetten. En zo kun je dus contact maken met het 

onderbewustzijn.  

Je kan zelf zo, met een verhaal van Brandler en Grinder, staat in de Betovering van taal, dat boek, en 

die zeiden van: ja, er was een man die kwam bij ons en die was een homo. Hij had opeens sterk het 

gevoel. Hij viel op vrouwen en hij dacht van, ja die mannen. Hij begon te twijfelen aan zijn 

geaardheid. Dus hij wilde onder hypnose, kijken wat er gebeurt. Dus ze hadden van die signalen 

opgezet. En ze zeiden, ok, wat is er precies aan de hand, onderbewustzijn? Wil je vertellen wat er aan 

de hand is? En hij zegt nee, dat wil ik niet. Hadden ze signalen gekregen van het bewustzijn mag het 

niet weten. Daar kwam het op neer. Ze zeiden ok, stuur het bewustzijn maar weg dan. Dus het 

Ideomotorische Signalen 

Krijg contact met het onderbewustzijn 

Auteur: Edwin Selij 

 bewustzijn ging weg en vanaf dat moment wist die man dus niet meer wat er gezegd werd daarbij in 

die signalen van het onderbewustzijn. Want het bewustzijn mocht het niet weten. Wat was er nou 

gebeurd? Die hele homoseksualiteit was een vergissing, zesentwintig jaar lang. Kwamen ze achter. 

Want wat gebeurde er? Toen hij klein was, ging hij naar de tandarts, kwamen ze achter. Kreeg hij een 

narcose en werd hij aan zijn kaak geopereerd. Hij was hevig in verzet. Hij was vier. Hevig in verzet en 

toen kreeg hij in één keer die narcose. Hevig in verzet. Op een gegeven moment in de pubertijd, als 

hij ruzie kreeg en hij werd boos, werd hij helemaal slap alsof hij onder narcose ging. Heeft hij op een 

gegeven moment de link gelegd, ik ben niet echt een man. Volgens mij ben ik een homo. Die link had 

hij gelegd. Want andere mannen als ze boos worden, staan ze op en hup maken ze ruzie. En hij had 

iedere keer als hij in zoiets kwam, triggerde die oude respons van de narcose, werd hij helemaal slap. 

Hij dacht, ik ben homo. Dat idee had hij, kreeg hij. Maar zesentwintig jaar later begon hij daaraan te 

twijfelen. Dat bleek dus een vergissing te zijn, bleek daarmee te maken te hebben. Maar die signalen 

kregen ze dus en ze kregen ook signalen van ja, het bewustzijn mag het niet weten want het is toch 

zesentwintig jaar van je leven dat je een vergissing hebt gemaakt. Dat kan dodelijk zijn voor iemand. 

Iemand kan een kronkel krijgen en denken van, ik pleeg zelfmoord, want mijn hele leven is… Dat 

onderbewustzijn wilde niet… dit mag niet verteld worden. Dus hoe gingen ze dat oplossen? Die man 

rookte ook weed, jointjes. Hadden ze de opdracht gegeven dat ergens een keer als je een keer een 

joint rookt tot het inzicht komt dat hij eigenlijk helemaal geen homo is. Dat hij opeens een helder 

inzicht uit zichzelf krijgt dat hij helemaal geen homo is. Dat het ok is en dat hij wat anders gaat doen. 

Dus weken later… Die sessie hadden ze hem wijs gemaakt, jaja, we weten het ook niet. Ga maar naar 

huis, want we hebben geen idee. Dus ze stuurden hem naar huis. Op een gegeven moment na een 

aantal weken kreeg hij dat inzicht tijdens een keer een joint roken. En hij belt ze op en zegt: ”wat ik 

nou meemaak.” Hij zegt: “ik heb het hoor, ik weet het al. Opeens kreeg ik dat inzicht. Ik werd heel 

loom van de joint roken en opeens dacht ik: o wacht eens even. Dit heeft er helemaal niet mee te 

maken.” Hij ging dat zelf allemaal bedenken en besloot daar, want hij dacht dat hij één of andere 

openbaring had gehad, wat ook zo was. Een openbaring kwam door de hasj en de weed. Dat hij 

dacht, ik ga wat anders doen. Het is voor nu helder. En zo kon hij dus de overstap maken. Door die 

signalen konden ze dat eruit krijgen bij hem zonder dat zijn bewustzijn het wist.  

Ik heb één keer ook gedaan bij… dat ik het verhaal las en dacht, is dat dus mogelijk? Kun je dus 

iemands bewustzijn dus wegleiden? Ja. Maar niet bij iedereen. Bij sommige mensen kun je zeggen: 

“ok, je bewustzijn gaat nu naar een andere plek, zodat ik contact houd met je onderbewustzijn.” 

Vanaf dat moment weten ze dan helemaal niets meer. En als je dan vraagt: “ok, wat hebben we 

gedaan in de sessie?” “ja, ik was op een… gewoon ja. Je had het over een leuke plek en ik ergens in 

een tuin. Het was hartstikke leuk.” “Ok mooi.” En de rest hebben we dan gewerkt onderhuids als het 

ware lijkt het dan wel. Om dan, ja, dingen naar boven te halen en ook sneller te werken. Meestal 

hoeft dat helemaal niet. In dit geval wat Bandler beschreef wel, want dat mocht het gewoon niet 

weten. En om het toch wel te weten te komen wat er dan aan de hand was, hebben ze het 

bewustzijn aan de kant geschoven met een suggestie. Bewustzijn ga die kant op. Ga maar naar een 

mooie plek. En dan hebben we alleen contact met het onderbewustzijn. Terwijl je daar even blijft. 

Dat lukt. Dan kun je met die signalen, maar ook zelfs met praten hoor. Ik deed het nu met signalen, 

maar het kan ook met praten. Je kunt ook met iemand praten erover. Onbewust. Hiervoor moet je in 

Ideomotorische Signalen 

Krijg contact met het onderbewustzijn 

Auteur: Edwin Selij 

 een veranderde staat van bewustzijn zijn. Met een NLP‐opleiding noemen ze dat niet specifiek 

hypnose, maar het is wel een hypnotisch fenomeen. Maar het is niet zo, dat je zegt van, hoe diep 

moet je dan zijn. Want ik kan bijvoorbeeld ook nu zo gaan zitten. En iets vragen aan mijn 

onderbewustzijn over een bepaalde situatie. “Ok, kan ik daar nieuwe manieren voor vinden?” Heb ik 

contact nu en mijn vinger opeens beweegt. Nu niet, maar als ik daar even voor ga zitten wel. Ben ik 

dan heel diep in trance. Nee. Maar ik ben wel in een veranderende staat van bewustzijn waardoor 

dat mogelijk is. Waardoor ik dat kan doen. Dat kan iedereen doen. Jullie ook. Je hebt er niet hele 

diepe trance voor nodig. Je kunt het vragen. Wat ik doe is: “ok, beweeg een vinger onwillekeurig aan 

de rechterhand.” Dat ik duidelijk kan zien ook. Als ik op twee handen moet letten en iemand doe heel 

licht dat, dan heb ik het misschien gemist. Dat ligt dan aan mijn onvermogen om dat te kalibreren. 

Maar ik kan ook wat specifieker zeggen: “ok, ik wil het duidelijk zien aan de rechterhand.” En dan zeg 

ik erna meteen: “ok, dan is dat het ja‐signaal. Is dat ok?” Boem. En als ik dan weer een respons krijg: 

“ok, dan wil ik nu aan de linkerhand nee.” Dus dat doe ik bewust voor mezelf ook zodat ik… Dan 

maak ik het mezelf moeilijker dan het hoeft ook. En zeker als iemand in hypnose is dan gaat het wat 

makkelijker. Dus als je dan die signalen hebt, dus dat doe je eerst. Je vraagt gewoon letterlijk: “ok, 

mag ik contact met het onderbewustzijn. Onderbewustzijn wil je contact met me? En zo ja, beweeg 

dan één van de vingers van de  rechterhand.” Het kan even duren, het kan meteen, het kan even 

duren. Maar eerst breng je iemand in trance. Eerst doe je een inductie. Dit mag je zelf kiezen welke je 

wilt doen. We hebben de shocks gedaan. We hebben de handshake interrupt, yes‐set, Elman 

inductie, met een eye lock. Mag je allemaal zelf kiezen. Dan breng je de ja nee signalen aan. Voordat 

we dit gaan doen, dus op nul, moet ik er wel bij zeggen, gaan we werken met iets, met iets waarvoor 

je nieuwe manieren wilt vinden. Ja dus, misschien wil je wel nieuwe manieren vinden bijvoorbeeld 

om te stoppen met roken. Of nieuwe manieren vinden voor de angst die je had. Of nieuwe manieren 

vinden... Ja weet je, misschien belemmer je jezelf wel in bepaalde situaties en wil je nieuwe 

manieren voor gaan vinden. Maak eerst even wat specifiek. Ok, wat wil je dan. Waar wil je nieuwe 

manieren voor vinden. Dus dit is een manier om bijvoorbeeld te stoppen met roken bijvoorbeeld. Dit 

is een manier om te stoppen met angsten. Dit is een manier… ik zeg expliciet een manier, dus niet de 

manier per se, dat is voor iedereen verschillend. Dit is ook de manier waarmee ik heb gewerkt met 

jongen met astma. Doordat ik zeg: “ok, je hebt astma. Waar heb je dat dan?” “Dat heb ik daar en 

daar.” Ik had geen idee wat ik daar bewust mee zou moeten gaan doen op dat moment. Toen heb ik 

gedaan, ok, ik heb hem in trance gebracht. Hij was hier aan een keer geweest. Dus ik wist, dat gaat 

wel ok. Toen heb ik ja en nee signalen aangebracht. “Mag ik contact met het onderbewustzijn?” Ja 

was het. Nee‐signaal had ik ook. Nee. Dus ik denk: “ok, dan hebben we dat, hadden we.” En wat ik 

erna deed was stap drie. Vraag ik aan het onderbewustzijn: “zou je naar de meest creatieve plek 

willen gaan in je brein om daar nieuwe manieren te vinden.” Wil je naar de meest creatieve plek 

gaan om nieuwe manieren te vinden. Dit is ook weer zoiets natuurlijk, ik schrijf het even op het bord, 

wil je naar de meest creatieve plek gaan om nieuwe manieren te vinden die dezelfde waarden 

vervullen, dus dan heb je ook meteen de positieve intentie te pakken, als die astma doet. Dat is een 

vraag. Ja‐signaal. Zeg ik: “ok, ga maar naar die plek en vind maar nieuwe manieren. Bij iedere nieuwe 

manier beweeg dan het ja‐signaal.” Dus iedere nieuwe manier. Dan weet ik ongeveer hoeveel 

manieren er zijn en worden gevonden. Vanwege het ja‐signaal. Zoals bij die jongen… en ik ga uit van 

Ideomotorische Signalen 

Krijg contact met het onderbewustzijn 

Auteur: Edwin Selij 

 drie, minimaal drie. Ik wacht net zolang totdat er drie zijn. Ik ga ervan uit. Eén mogelijkheid is geen 

keus. Dan doe je nog maar één mogelijkheid.  

Twee keuzes is een dilemma. Wat moet ik nou kiezen? En drie, als je drie nieuwe manieren hebt dan 

mag je ervan uitgaan, ok, dan kies ik de beste manier eruit. Dat is een beetje hoe ik daarin sta. Dus 

minimaal drie. Je wacht af totdat er minimaal drie… Dat kan een tijdje duren en je wacht gewoon 

even. Het kan ook heel snel gaan. Tak tak tak tak tak. Dat er heel veel manieren worden gevonden. 

Achter elkaar. Dat je denkt ok. Perfect. Maar dat hoeft niet. Omdat het heel specifiek is, nieuwe 

manieren die dezelfde waarde vervullen als bijvoorbeeld die astma doet. Het onderbewustzijn denkt 

dan, je kunt wel heel veel nieuwe manieren vinden, maar nog niet die dezelfde waarden vervullen, 

die astma, dus zal er niet heel veel vinden. Wat doe je nou als het heel lang duurt en je vindt er maar 

één? Dan zou ik persoonlijk met die ene manier gaan werken. Om te kijken of dat effect sorteert. En 

dan zou ik de suggestie geven. Vannacht als je slaapt en droomt vind je meer manier erbij. En als 

deze manier niet werkt, vind je een andere manier. Zoiets. Nieuwe manieren, precies. Ik had toch 

verteld van die man die bij mij die tien dagen opleiding sliep? Dat was één van de beste na afloop. Ik 

vind het prima. Bij iedere nieuwe manier beweegt het ja‐signaal. Laten we ervan uitgaan, ok, drie 

nieuwe manieren, ok, wat doe je dan? Ik doe hem even zo. Ik zal hem zo direct weer terugslaan. Ok, 

dan hebben we die nieuwe manieren gevonden.  

Wat we dan doen is de oefening hiervoor. Dus we maken de arm kataleptisch. En dan zeggen we 

weer de zin, je arm gaat alleen met de snelheid en tempo naar beneden dat je onderbewustzijn wil 

dat, puntje puntje, dat al die nieuwe manieren worden geïntegreerd in je lichaam of in je 

onderbewustzijn. Of dat je zegt, dat al die nieuwe manieren die oude manieren vervangen, 

integreren in je onderbewustzijn. En als je hand je been raakt, is de oude manier hoed je het deed 

vervangen door al die nieuwe manieren. Dat is nog het belangrijkste. De rest kan je nog een beetje… 

maar dan zeg je, ok, als die hand je been raakt. Dan is die oude manier weg en vervangen door die 

nieuwe manieren. Dan is die oude manier, niet wordt, dan is die oude manier vervangen door al die 

nieuwe manieren. Dat. Manieren vinden. Als je naar beneden gaat zeg je, ok,  

je onderbewustzijn laat je arm zo snel en met het tempo naar beneden gaan alleen wanneer al die 

nieuwe manieren worden geïntegreerd. En als je hand je been raakt, dan is die oude manier 

vervangen door de nieuwe manieren.  

Dus dan weet je niet welke manieren dat zijn, vaak de cliënt zelf ook niet, die heeft geen flauw idee 

welke manieren er allemaal zijn gevonden. Je hebt alleen wel gevoeld dat die vinger bewoog, dus dat 

weet hij dan wel bewust. Maar meestal weten ze totaal niet wat het zou zijn. Zoals met de jongen 

met astma, je zegt: “hoe voelt het?” “Ja, het voelt… ik heb meer lucht. Ik heb dat niet meer. Dat is 

weg.” Dus dat is dan de nieuwe manier. Maar hoe precies, geen idee. En hij ook niet. En dat is net als 

bijvoorbeeld als je dit zou doen met roken, dan is er één kanttekening. En dat is dan als je dat zou 

doen, dan kom je hier. Want je zegt, ok, om nieuwe manieren te vinden die dezelfde waarden 

vervullen als dat het roken doet en direct ook toepasbaar zijn, net als roken. Want je kunt je 

voorstellen, ok, we hebben allemaal nieuwe manieren. Natuurlijk vervult het dezelfde waarden. 

Lekker joh. En dan ga ik een strandwandeling maken. Ik ga lekker naar de sportschool. Maar ja, je 

Ideomotorische Signalen 

Krijg contact met het onderbewustzijn 

Auteur: Edwin Selij 

 rookt twintig sigaretten op een dag. Ga je dan ook twintig keer naar de sportschool? Dat is niet te 

doen. Dus dan wil je de kanttekening maken, en direct ook toepasbaar, die je ook meteen kunt doen. 

En niet… want roken als je hebt bij je hebt kun je het meteen doen.  

Wat kun je  nog meer meteen doen? Daar zijn vaak minder manieren voor dan bijvoorbeeld dezelfde 

waarde ontspanning. Ik kan op heel veel manieren ontspannen. Ok, maar nu meteen hier? O ja, dan 

moet ik wat anders gaan doen. Dat is de enige kanttekening. Dat je zegt, direct toepasbaar en direct 

aanwezig. Dat je dus twintig keer bijvoorbeeld een gedachte krijgt in je hoofd die je ontspant en 

daardoor niet rookt. Onbewust automatisch, ik noem maar wat. Als dat een manier zou zijn. En je 

helpt uiteraard. Maar goed, dat doet je onderbewustzijn. Daar zou je bijvoorbeeld ook mee kunnen 

stoppen met roken. Er zijn nog veel meer verschillende soorten manieren, er zijn meer manieren, 

maar dit is er één. Dit is de manier als ik denk, ik heb echt geen idee wat ik nu nog zou moeten doen. 

Dan doe ik dit. En soms denk ik wel na drie sessies, waarom ben ik hier niet mee begonnen. Dat had 

drie sessies gescheeld. Als je problemen krijgt, in mijn geval astma. Ik zou zoiets ook wel eens willen 

doen bij mensen met bijvoorbeeld suikerziekte om te kijken of dat werkt. Want ik heb onderzoeken 

gelezen van mensen die schizofreen zijn, dat de ene persoonlijkheid moest insuline spuiten, want die 

had suikerziekte. En de andere persoonlijkheid niet. Dan hebben we het over één brein en over één 

persoon hè nog steeds. Als hij switchte naar de andere persoonlijkheid, dan moest hij insuline 

hebben en de andere persoonlijkheid niet. En zo ook met allergieën. De ene persoonlijkheid was 

allergisch voor sinaasappelsap, als hij dat dronk dan overal blaren. Maar switchte hij toevallig naar de 

andere persoonlijkheid dan whoop, trok het meteen weg en was er niets aan de hand. Dat is echt 

een apart idee hè. Als je erover nadenkt, wat is er dan mogelijk? Ze hebben natuurlijk alles in hokjes 

gezet, van ja, allergie is lichamelijk, dus ja, dat kan alleen maar… dat kan toch niet met de geest 

veranderen? Dat soort dingen. Suikerziekte? Dat zeker niet, want dat kun je echt… en ja, je mag je 

dat afvragen. Ik zou niet zeggen dat het bij iedereen altijd zo werkt, helemaal niet, dat pretendeer ik 

helemaal niet. Maar het is wel interessant, voor jezelf ook, om te denken hé… En iemand staat er 

voor open om dat te doen. “Ik wil daar wel eens mee werken, ja. Dat lijkt me wel interessant,” om 

dan deze techniek te doen. En werkt het? Mail me dan hè. “Die heb ik gedaan en het werkte.” En 

mocht ik dat gedaan hebben, dan zal ik het jullie ook zeker laten weten, dat het werkt of niet, bij die 

persoon dan hè. Want ja, het zou zomaar kunnen. Dat is een heel interessant idee om mee te nemen 

en van daaruit, ja, wat is er dan nog meer mogelijk hè? Dat is vrij veel. Ik weet van iemand en ik heb 

dat trouwens zelf ook bij iemand gedaan, maar niet echt… Ik zal eerst het verhaal vertellen. Ik had in 

een boek gelezen. Iemand had een tumor. Een tumor hier zijn buik. Had hij contact gemaakt met het 

onderbewustzijn en mag ik contact met de tumor? En hij zei ja. Dus had hij contact gemaakt met de 

tumor, met die signalen. Toen zei hij: “ok, zou je willen krimpen? Want als je gaat groeien… zou je 

willen krimpen?” Hij zegt ja. “Ok zou je daarvoor verantwoordelijkheid willen nemen om dan te 

krimpen?” Hij zegt ja. dus die tumor ging krimpen. Echt ook, want die man maakte een scan en de 

dokter zegt: “ik weet het niet, maar de tumor krimpt.” Wat gebeurde er daarna? Ik zeg hier een 

tumor, het was in zijn hoofd. En hersentumor had hij. Ik zeg hier, maar dat was mijn klant. Hier had 

hij het. En de tumor kromp, maar wat gebeurde er? Daar achter die tumor, lagen zoveel conflicten, 

daar wilde hij niet eens aan denken. Dus op een gegeven moment kwam hij bij de tweede sessie en 

toen wilde die man daar met die conflicten gaan werken. En die man schoot zo in een soort 

Ideomotorische Signalen 

Krijg contact met het onderbewustzijn 

Auteur: Edwin Selij 

 weerstandmodus, nee nee nee, daar wil ik absoluut niets mee te maken hebben. De volgende scan 

was de tumor twee keer zo groot geworden. En hij is overleden. Hij stelt in dat boek, het ligt altijd 

aan… en dat is een beetje een aparte redenatie, altijd hè. Maar hij zegt, erachter liggen allemaal 

conflicten en als mensen daar niet mee dealen dan werkt dit niet op die manier. Dus ik kreeg een 

klant, alsof het toeval is, belt dezelfde week dat ik dat verhaal las. “Ja, je had die jongen met die 

astma geholpen, kun je mijn man helpen, want die heeft een tumor.” Wat is daar de redenatie? Maar 

goed. “Maar die jongen die had je ook zo goed geholpen.” Maar goed, het gaat niet per se om de 

tumor. Hij is zo depressief. Dus ik ben dit gaan doen. Ik weet het resultaat wel. Het is helemaal te 

gek, ook goed afgelopen. En z’n vrouw zegt:  “weet je, de dokters wilden het niet tegen hem zeggen, 

maar het is allemaal verkleefd enzo. Je kunt het niet opereren.” Dus ik heb gezegd: “ja nee signalen, 

maak het gewoon zover, dat hij het kan opereren en dan wegsnijden.” “Ja, is goed.” En het is 

gebeurd ook. Misschien was het al zo. Dat weet ik dus niet. Who cares? Het ging goed en dat heeft 

dus geholpen. Maar wat ik eerst deed was: “heb jij nog conflicten in je leven?” Hij zegt: “niet echt.” Ik 

zeg: “wanneer is dit ontstaan?” Hij zegt: “drie jaar geleden had ik buikpijn.” “Zat je toen in een 

conflict?” Hij zegt: “ja, ik zat wel in een enorme rechtszaak.” Ik zeg: “hoe kwam dat?” “Nou ja, vier 

jaar daarvoor” Bam, was één van zijn beste vrienden, daar werkte hij al vijftien jaar mee, die zegt 

weet je wat, ik stop ermee, mag jij het bedrijf overnemen. Hij zegt, dat is te gek. Dus hij dat bedrijf 

overgenomen, was het een kat in de zak. Enorm. Die vent was meteen naar Jamaica gegaan. En al het 

geld daar verbrast. In Jamaica. Hij dacht, dit is mijn beste vriend. Dat zorgde voor zo’n conflict en heel 

veel rechtszaken, dat waarschijnlijk, dat weet ik niet zeker, en ik brand mijn handen daar niet per se 

aan, maar waarschijnlijk, dat daar ook dat is ontstaan. En hij kon daar wel in meegaan. Hij denkt, daar 

kan ik me wel wat bij voorstellen. Dus ik heb ook eerst dat conflict opgelost. Mede omdat ik dat 

verhaal had gelezen. Ik denk, nou ja, lossen we dat eerst daar op met ook een hypnose en 

hulpbronnen verplaatsen. Basicly dat ik heb gedaan. En toen dit gedaan. En het werkte. Te gek.  

Hoe het is gegaan, of het hier door komt, of wat dan ook, dat maakt mij niet zoveel uit. Het gaat mij 

meer om dat die man daarmee geholpen is. Maar ook dat dus, kan je ook contact mee maken. Je zegt 

het onderbewustzijn. Je kan ook zeggen, ik wil contact maken met die plek, die maag die pijn doet. 

Kan dat? En je krijgt ja. Boem, dan heb je meteen contact met die plek. Dan kun je bijvoorbeeld 

zeggen: “vind nieuwe manieren daar om dit weer te helen.” Dezelfde waarde te vervullen. Dus dan 

kun je daar ook weer mee aan de slag. Dus de mogelijkheden zijn, shuuuuut, vrij open. En het is altijd 

goed om bij jezelf na te gaan, je bent geen arts, je bent geen dokter. Het is goed als iemand zegt, ik 

heb pijn in mijn maag, ga eerst even naar de dokter. Laat je even goed nakijken. Dat is altijd wel ok. 

Maar als die dan niets vindt, dan kun jet met dit soort dingen goed aan de slag. Maar zelfs als hij iets 

vindt, kun je ook met dit soort dingen aan de slag. Het is niet zo van, blijf dan maar daar. Nee, ik denk 

dat het goed is om dat allebei te doen. Dus en dat en dit. En niet of of.