1

1.0 PENGENALAN

Konvensyen Pertubuhan Bangsa-Bangsa (PBB) yang diadakan tahun 1989, telah

mendeklarasikan hak kanak-kanak, dan ditegaskan bahawa semua kanak-kanak berhak

memperoleh pendidikan tanpa diskriminasi dalam bentuk apa pun. Deklarasi tersebut dilanjutkan

dengan The Salamanca Statement and Framework for Action on Special Needs Education

(UNESCO 1994). Iaitu memberikan kewajiban bagi sekolah untuk menyediakan peluang

pendidikan kepada semua kanak-kanak yang memiliki kelainan fizikal, intelektual, sosial, emosi,

bahasa mahupun kecacatan yang lain. Sekolah-sekolah juga harus memberikan layanan

pendidikan untuk kanak-kanak yang yang lain seperti anak-anak jalanan, anak-anak pelarian,

termasuklah yang menghidapi penyakit kritikal.

Program Pendidikan Inklusif merupakan satu pendekatan pendidikan yang inovatif dan

strategi untuk memperluas akses pendidikan bagi semua murid-murid berkeperluan khas

termasuklah murid-murid bermasalah pembelajaran. Dalam konteks yang lebih luas, pendidikan

inklusif juga dapat dimaknai sebagai satu bentuk perubahan pendidikan yang menekankan sikap

anti diskriminasi, perjuangan persamaan hak, keadilan, dan perluasan akses pendidikan bagi

semua. Dengan menjalankan pendidikan inklusif peningkatan mutu pendidikan akan bertambah

baik. Selain itu berupaya merubah sikap masyarakat terhadap murid-murid bermasalah

pembelajaran.

Kini usaha untuk memberi peluang pendidikan murid-murid berkeperluan khas di kelas

aliran perdana juga mengalami perubahan positif. Ini selaras dengan konsep pendidikan untuk

semua dengan menyediakan peluang dan perkhidmatan pendidikan untuk semua murid

berkeperluan khas seperti bermasalah penglihatan, bermasalah pendengaran dan bermasalah

pembelajaran. Program Pendidikan Inklusif telah menjadi matlamat kepada usaha murni untuk

memberi peluang pendidikan yang sama kepada semua murid tanpa mengira ketidakupayaan dan

kecacatan mereka. Matlamat Kementerian Pelajaran Malaysia melalui Pelan Induk Pembangunan

Pendidikan (PIPP) adalah untuk memastikan semua sekolah dan murid mempunyai peluang dan

keupayaan yang sama untuk cemerlang. Kementerian Pelajaran Malaysia (KPM) telah mengenal

2

pasti jurang pendidikan yang perlu dirapatkan supaya akses, ekuiti dan kualiti dapat ditingkatkan.

Program PIPP ini, ia memberi implikasi bahawa untuk pendidikan inklusif menjadi lebih efektif,

semua pelajar mestilah menjadi anggota yang aktif, diterima dan terlibat dalam kalangan sekolah

dan komuniti perdana (Zalizan, 2009).

3

2.0 Definisi Inklusif

Apabila memperkatakan tentang pendidikan khas, ianya juga sinonim dengan istilah pendidikan

inklusif iaitu pendidikan bagi kanak-kanak yang berkeperluan khas. Perkataan inklusif ini

diambil daripada perkataan inggeris “Inclusive” yang memberikan maksud “merangumi”.

Menurut Naim, 1997 dalam buku Psikologi Pendidikan maksud inklusif secara umumnya adalah

mengintegrasikan murid-murid berkeperluan khas ke dalam bilik darjah biasa, supaya mereka

berpeluang menikmati segala kemudahan belajar dalam keadaan normal seperti murid-murid lain

tanpa mengira status.

Hallahan dan Kauffman, (1977) menyatakan Pendidikan Khas bermakna pengajaran yang

direka khas untuk memenuhi keperluan-keperluan yang luar biasa seseorang kanak-kanak yang

luar biasa. Bahan-bahan khas, teknik-teknik pengajaran, atau peralatan dan / atau kemudahan-

kemudahan diperlukan. Culatta dan Tompkins (1999) menyatakan Pendidikan Khas ialah

pengajaran yang bercorak individu direka untuk memenuhi keperluan-keperluan pendidikan dan

berkaitan dengan murid-murid kurang upaya. Pendidikan Khas menyediakan peluang-peluang

pembelajaran yang tidak disediakan dalam kurikulum yang baku atau biasa atau perkhidmatan-

perkhidmatan sekolah biasa (Mohd Najib, 2006).

Sementara Olsen & Fuller (2003), inklusif adalah istilah umum yang digunakan untuk

mendidik pelajar-pelajar yang mempunyai atau tidak mempunyai ketidakupayaan tertentu dalam

kelas biasa. Hari ini, istilah yang digunakan untuk menegaskan hak termasuk kanak-kanak yang

mempunyai ketidakupayaan tertentu untuk dididik dalam persekitaran pendidikan (sekolah) tidak

terpisah daripada kanak-kanak lain yang tidak mempunyai ketidakupayaan tertentu.

Florida State University Center for Prevention & Early Intervention Policy Florida State

(2002) mentakrifkan pendidikan menyeluruh sebagai satu usaha untuk menjadikan pelajar-

pelajar yang mempunyai ketidakupayaan tertentu untuk pergi ke sekolah dengan kawan-kawan

dan rakan-rakan juga menerima apa-apa dari sekolah seperti rakan-rakan yang lain, terutamanya

sokongan dan pelajaran direka khusus apa yang mereka perlukan untuk mencapai standard yang

tinggi dan kejayaan. Dari definisi dia atas, kita boleh mengatakan bahawa sekolah inklusif adalah

4

sebuah institusi yang menyediakan kajian pendidikan formal bagi kanak-kanak untuk belajar

bersama dengan kanak-kanak biasa dalam masyarakat sekolah biasa di mana setiap kanak-kanak

yang diterima menjadi sebahagian daripada kelas, setiap kanak-kanak mendapat peluang yang

sama dan peluang untuk mengembangkan potensi mereka.

2.1 Sejarah Pendidikan Inklusif

Kementerian Pendidikan Malaysia pada tahun 1986 mengeluarkan Falsafah Pendidikan Khas

iaitu “ Pendidikan Khas di Malaysia adalah satu usaha yang berterusan untuk melahirkan insan

yang berkemahiran, berhaluan, berupaya, beriman, berdikari, mampu merancang dan

menguruskan kehidupan serta menyedari potensi diri sendiri sebagai individu dan ahli

masyarakat yang seimbang dan produktif selaras dengan Falsafah Pendidikan Negara” (Sabilah,

2006).

Deklerasi Bangsa-Bangsa Bersatu mengenai Hak Asasi 1948 dan ikrar masyarakat dunia

di Persidangan Dunia mengenai Pendidikan Untuk Semua 1990, menegaskan hak untuk semua

mendapat pendidikan tanpa mengira perbezaan individu dan kemampuannya. Oleh yang

demikian Kementerian Pendidikan Malaysia telah mengambil satu langkah positif iaitu

menyediakan satu program bagi membantu kanak-kanak yang menghadapi masalah untuk belajar

secara biasa mengikut kemampuan mereka dengan menitik beratkan aspek-aspek berikut, intelek,

rohani, jasmani, emosi, sosial, bakat, nilai-nilai moral dan Estetika (Mohd Najib, 2006).

Dengan adanya Dasar Pendidikan Wajib 2002, pendidikan peringkat sekolah rendah

untuk semua kanak-kanak termasuk kanak-kanak berkeperluan khas adalah wajib di negara ini.

Ibu bapa yang gagal mendaftar anak dalam umur persekolahan peringkat rendah boleh didakwa.

Dasar ini diperkukuhkan lagi oleh Artikel 8, Perlembagaan Malaysia mengenai ‘Disabled Person

Act 2002’ serta komitmen Malaysia dalam deklarasi-deklarasi antarabangsa iaitu deklerasi

Education for All (EFA) 2000 dan Biwako Millenium Framework 2002. Ini bermakna kerajaan

bertanggungjawab menyediakan pendidikan bersesuaian mengikut keperluan untuk semua

kanak-kanak termasuk golongan yang mempunyai kecacatan/ketidakupayaan. Untuk memenuhi

5

tanggungjawab tersebut maka KPM dan kementerian-kementerian lain yang dinyatakan di atas,

memainkan peranan dalam menyediakan kemudahan pendidikan untuk kanak-kanak

berkeperluan khas (Supiah Saad, 2010).

2.2 Akta perundangan dan dasar antarabangsa mengenai Program Pendidikan Inklusif

Pengisytiharan Jomtien Pendidikan untuk Semua, 1990, Penyata Salamanca dan Rangka Kerja

Tindakan (UNESCO 1994) dan Rangka Kerja Dakar untuk Tindakan, 2000, telah memainkan

peranan penting dalam mengetengahkan isu pengecualian daripada pendidikan. Realiti keras

adalah, bagaimanapun, bahawa 113 juta kanak-kanak masih tidak menerima bentuk pendidikan

asas (Savolainen, Kokkola dan Alasuutari 2000). Dalam masa ini kumpulan kanak-kanak

perempuan dan lelaki yang mempunyai kecacatan terus menjadi tidak seimbang dikecualikan

daripada apa-apa bentuk pendidikan di negara-negara Selatan.

Pada tahun 1997 Enabling Education Network (EENET) telah ditubuhkan untuk

menyokong dan menggalakkan kemasukan kumpulan yang terpinggir dalam pendidikan di

seluruh dunia melalui perkongsian mudah untuk mendapatkan maklumat. Ia berpandukan

sokongan kumpulan pendidik dan kumpulan kerjasama dalam Fakulti Pendidikan, Universiti

Manchester. Aktiviti-aktiviti yang dipandu oleh kumpulan pemandu antarabangsa, yang terdiri

daripada ibu bapa, orang kurang upaya , penderma dan agensi-agensi teknikal dan University of

Manchester.

2.2.1 Penyata Salamanca

Apa-apa perbincangan mengenai Pendidikan Inklusif perlu ditubuhkan dalam konteks, Bangsa-

Bangsa Bersatu (PBB) strategi organisasi Pendidikan Untuk Semua. Dalam masa ini strategi

dipengaruhi Persidangan Salamanca, yang bermatlamat untuk masa depan keperluan pendidikan

khas, adalah amat penting:

6

Lebih daripada 300 peserta, yang mewakili 92 kerajaan dan 25 antarabangsa organisasi,

bertemu di Salamanca untuk melanjutkan matlamat Pendidikan Untuk Semua bagi

menimbangkan dasar asas perubahan yang diperlukan untuk menggalakkan pendekatan

pendidikan inklusif, iaitu membolehkan sekolah-sekolah untuk berkhidmat kepada semua kanak-

kanak, terutamanya mereka yang memerlukan pendidikan khas. (Prakata kepada Pernyataan

Salamanca, UNESCO 1994)

Penyata Salamanca menegaskan semula hak untuk pendidikan setiap individu, termaktub

dalam 1948 Deklarasi Universal Hak Asasi Manusia, dan memperbaharui yang ikrar yang dibuat

oleh masyarakat dunia pada Persidangan Jomtien Pendidikan untuk Semua, yang diadakan pada

tahun 1990, untuk memastikan hak untuk semua, tanpa mengira perbezaan individu. Ia juga

menyebut 1993 Peraturan Standard PBB mengenai Penyamaan Peluang Orang Kurang Upaya

yang menyatakan bahawa pendidikan kanak-kanak kurang upaya harus menjadi sebahagian

daripada sistem pendidikan. Dalam rangka kerja iaitu :

Setiap kanak-kanak mempunyai hak asasi untuk pendidikan, dan mesti diberi peluang sesuai

untuk mencapai dan mengekalkan tahap pembelajaran yang boleh diterima. (Artikal 12 )

Rangka kerja tersebut dengan jelas apa yang dimaksudkan dengan 'semua kanak-kanak.

Sekolah harus menampung semua kanak-kanak tanpa mengira fizikal, intelektual, sosial dan

emosi, bahasa atau lain-lain keadaan. Ini termasuk orang kurang upaya dan kanak-kanak

berbakat, jalanan, penduduk nomad, etnik atau agama minoriti dan kanak-kanak dari kawasan-

kawasan yang kurang bernasib baik atau terpinggir.

Sekolah biasa dengan orientasi menyeluruh ini adalah cara yang paling berkesan

memerangi sikap diskriminasi, mewujudkan komuniti yang mesra, membina masyarakat yang

menyeluruh dan mencapai pendidikan untuk semua, lebih-lebih lagi, mereka menyediakan

pendidikan yang berkesan untuk kebanyakan kanak-kanak dan meningkatkan kecekapan dan

akhirnya keberkesanan kepada sistem pendidikan keseluruhan. (Artikal 2)

7

3.0 Keperluan Pendidikan Inklusif

Pendekatan Pendidikan Inklusif dilaksanakan di sekolah tertentu di seluruh negara bagi

memenuhi keperluan murid dan juga permintaan ibu bapa. Dasar sedia ada yang diterima pakai

sekian lama memperuntukkan hak mendapat pendidikan formal bagi kanak-kanak berkeperluan

khas, dan dasar tersebut diperkukuh oleh dasar ‘Pendidikan Wajib’ dan ‘Pendidikan untuk

Semua’ yang kini menjadi asas perkiraan dalam perancangan pelaksanaan pendidikan khas di

Malaysia. Dengan termeterai dua dasar tersebut, pendekatan pendidikan inklusif menjadi perkara

penting dalam menghadapi cabaran dan isu-isu semasa pendidikan khas. Oleh itu terdapat

keperluan pendidikan inklusif dilaksanakan dalam arus perdana sistem pendidikan di Malaysia

kerana merangkumi keperluan kesamarataan hak asasi, keperluan pendidikan berkualiti dan

keperluan sosial.

3.1 Keperluan Kesamarataan hak asasi

Malaysia mengamalkan sistem pendidikan berpusat dan Kementerian Pelajaran

bertanggungjawab terhadap pembangunan dan pengurusan pendidikan formal untuk setiap

kanak-kanak termasuk individu berkeperluan khas atau kurang upaya. Dalam Akta Pendidikan

1996, konsep ketidakupayaan (disabled) adalah merangkumi murid yang mempunyai masalah

penglihatan, pendengaran dan masalah pembelajaran (Bahagian H, Seksyen 41). Secara

umumnya setiap individu berhak mendapat hak yang sama rata termasuklah keperluan

pendidikan mengikut keupayaan masing- masing termasuklah untuk golongan kurang upaya. Ini

kerana semua kanak- kanak mempunyai hak untuk belajar dan dididik di persekitaran yang sama

dengan rakan sebaya yang lain.

Pelbagai deklarasi antarabangsa menyokong bahawa pendidikan inklusif adalah suatu hak

bagi kanak-kanak. Malahan mengasingkan kanak- kanak ke dalam kelas khas juga adalah suatu

diskriminasi. Akta Pendidikan Kebangsaan menyatakan bahawa pendidikan yang diberikan

kepada rakyat Malaysia adalah pelbagai dan skop yang komprehensif agar memenuhi keperluan

8

negara, memupuk perpaduan negara melalui pembangunan budaya, sosial,ekonomi dan politik

selaras dengan prinsip-prinsip Rukunegara. Oleh itu golongan bekeperluan khas juga seharusnya

diberi peluang untuk sama- sama menikmati hak kesamarataan termasuklah dalam aspek

pendidikan yang lebih berkualiti. Oleh itu keperluan pendidikan inklusif dan kaedah yang lebih

sesuai bagi pendidikan ini dalam setiap kategori pendidikan khas haruslah dipertingkatkan untuk

kemajuan golongan kurang upaya bukan sahaja dalam aspek pendidikan malahan segala aspek

lain

3.2 Keperluan Pendidikan Berkualiti

Pendidikan mempunyai peranan penting dalam menjayakan wawasan negara demi untuk

mencapai taraf negara maju sepenuhnya dan segi kemajuan ekonomi, keadilan sosial, dan

kekuatan rohani, moral dan etika, ke arah mewujudkan suatu masyarakat yang bersatu padu,

demokratik, liberal dan dinamik. Sistem pendidikan yang bertaraf dunia seharusnya

memperkembangkan potensi individu sepenuhnya dan mencapai aspirasi gagasan sesebuah

negara. Oleh itu pendidikan inklusif merupakan strategi jangka masa panjang yang baik untuk

meningkatkan taraf pendidikan golongan berkeperluan khas di Negara kita. Ini kerana

pendidikan seharusnya menjadi asset kepada setiap individu termasuklah golongan bekeperluan

khas. Ketidakupayaan tidak boleh dijadikan alasan untuk keciciran mendapatkan pendidikan

kerana pelbagai kaedah boleh dilaksanakan dalam menyediakan perkhidmatan kepada golongan

berkeperluan khas .

Pendidikan inklusif memberi peluang kepada individu untuk berada dalam persekitaran

masyarakat yang sebenar melalui sistem pendidikan. Situasi ini membantu pelajar untuk

berinteraksi dengan persekitaran yang pelbagai serta melatih diri berhadapan dengan kehidupan

masa depan kelak. Kajian menunjukkan bahawa kanak-kanak menunjukkan prestasi akademik

dan sosial yang lebih tinggi apabila mereka belajar dalam suatu persekitaran yang sama. Oleh itu

pendidikan inklusif perlu dilaksanakan bukan sahaja di sekolah- sekolah yang terpilih namun di

setiap sekolah dan pusat- pusat biasa untuk memudahkan akses pendidikan kepada golongan

bekeperluan khas. Pendidikan Inklusif juga sebenarnya menjimatkan banyak masa, tenaga dan

9

material kepada pelbagai pihak seperti pelajar, keluarga, guru, sekolah dan kerajaan. Ini kerana

pendidikan inklusif menjadi sebahagian daripada pendidikan arus perdana di Negara kita.

3.3 Keperluan Sosial

Pendidikan Inklusif bukan sahaja bertujuan untuk menyediakan perkhidmatan pendidikan kepada

golongan berkeperluan khas malahan untuk mewujudkan hubungan kemanusiaan di antara ahli

masyarakat. Ini kerana realitinya masyarakat terutamanya kanak- kanak tidak didedahkan dengan

golongan kurang upaya sehinggakan menimbulkan sikap prejudis, takut dan tidak peduli

terhadap golongan berkeperluan khas. Pelaksanaan Pendidikan Inklusif dalam sistem pendidikan

arus perdana mengajar kanak- kanak untuk menerima golongan berkeperluan khas secara lebih

semulajadi. Pendidikan inklusif berpotensi untuk mengurangkan rasa takut dan membina

persahabatan, rasa hormat dan sikap memahami terhadap OKU. Ini kerana semua individu

memerlukan pendidikan yang akan membantu mereka membina persahabatan dan persediaan

untuk kehidupan di arus perdana. Bagi tujuan jangkamasa panjang pendidikan inklusif

membantu pelajar berkeperluan khas untuk berfungsi ke tahap optimum mengikut kemampuan

diri sendiri serta mengurangkan kebergantungan kepada orang lain.

3.4 Kebaikan Pendidikan Inklusif

Beberapa kebaikan pendidikan inklusif adalah seperti memberi peluang kepada murid – murid

berkeperluan khas menimba pelbagai ilmu pengetahuan. Murid – murid berkeperluan khas dapat

berinteraksi dengan semua pelajar normal dan seterusnya pelajar normal mendapat keuntungan

dari usaha mereka membantu murid – murid berkeperluan khas. Semua pelajar menikmati faedah

resos – resos khas. Pendidikan inklusif juga dapat meningkatkan kerjasama antara pentadbir

dengan guru - guru. Penglibatan ibu bapa dalam komuniti sekolah juga dapat ditingkatkan

dengan perlaksanaan program pendidikan inklusif. Program pendidikan inklusif juga

memungkinkan pelajar khas mengambil bahagian dalam aktiviti – aktiviti masyarakat setempat

10

dan dapat menyediakan lebih peluang kepada kanak – kanak untuk berdikari serta memperoleh

peluang pekerjaan

3.5 Isu dan Cabaran Pendidikan Inklusif

Pelaksanaan Pendidikan Inklusif dalam sistem Pendidikan arus perdana merupakan matlamat

yang ingin dicapai dalam meletakkan pendidikan Malaysia bertaraf dunia. Namun terdapat

pelbagai isu dan cabaran dalam melaksanakan Pendidikan Inklusif secara sepenuhnya di setiap

sekolah. Antara faktor yang menjadi kekangan utama ialah sumber yang terhad, sikap yang

negatif dan kurangnya guru-guru terlatih dalam melaksanakannya (Ysseldyke dan Alozzine,

1982). Selain itu juga kajian Mohd Najib, 2006 yang meninjau pendapat guru Pendidikan Khas

berkaitan Pendidikan Inklusif mendapati cabaran dan isu yang dihadapi sering dihadapi

termasuklah:

a. Pembahagian tugas : Guru bilik darjah biasa tidak memberi sokongan dan kerjasama

kepada pengajaran pemulihan dan murid-murid berpendidikan khas yang diletakkan

dalam kelas inklusif.

b. Penyelarasan pengajaran: Terdapat jurang perhubungan antara guru bilik darjah biasa

dengan guru Pendidikan Khas. Guru Pendidikan Khas memisahkan diri dan pengajaran

daripada kurikulum biasa. Tidak ada penyelarasan antara isi kurikulum kelas biasa

dengan kelas pemulihan. Keadaan ini menjejaskan pembelajaran murid.

c. Tanggungjawab : Guru kelas biasa menjauhkan diri dari terlibat dengan program khas

pemulihan. Banyak kajian menunjukkan bahawa terdapat kurang kerjasama yang

ditunjukkan oleh guru kelas biasa ini dan ini didapati salah satu yang menjadi faktor

murid-murid menghadapi masalah dalam pembelajaran. Author name / Procedia – Social

and Behavioral Sciences 00 (2012) 000–000

11

d. Beban tugas : Guru Pendidikan Khas banyak diberikan tugas ko-kurikulum dan lain-lain

apabila mereka tidak dapat menjalankan tugas dengan sempurna, ia memberi gambaran

yang negatif kepada guru lain sebagai tidak bertanggungjawab dan tidak bekerjasama

e. Alatan / Kelengkapan : Keadaan bilik darjah untuk murid-murid Pendidikan Khas yang

jauh terasing, atau ditempat yang tidak selesa seperti dibawah tangga, dekat dengan

kantin, dan bilik yang terlalu kecil. Kelengkapan asas juga tidak ada, atau tidak

mencukupi.

f. Hubungan dengan guru besar dalam program Pendidikan Khas : Guru besar kurang

mendapat pendedahan mengenai program pemulihan atau kelas Pendidikan Khas.

Keadaan ini ada kalanya menjadikan guru besar menganggap kerja dan tanggungjawab

guru Pendidikan Khas senang dan ringan. Oleh itu mereka diberikan tugas lain seperti

menjadi Guru Sumber atau bilik sumber, atau jawatan-jawatan lain

g. Hubungan dengan ibubapa yang mempunyai anak istimewa: Ibubapa kurang

menunjukkan minat dalam pembelajaran anak-anak istimewa ini. Sebagai contoh,

tidak datang berjumpa guru walaupun diminta untuk datang berjumpa dengan guru. Hal

ini adalah disebabkan ibubapa tidak diberi penerangan tentang fungsi kelas pemulihan

atau kelas khas yang dijalankan untuk anak-anak mereka.

12

4.0 Persekitaran yang paling tidak mengehadkan ( least restrictive environment )

Persekitaran yang paling tidak mengehadkan ( least restrictive environment ) bermaksud tidak

ada pengasingan sekolah atau kelas dalam melaksanakan pendidikan bagi individu kurang upaya.

Kanak-kanak khas atau individu kurang upaya boleh belajar di dalam sekolah awam biasa dan

juga di dalam kelas kanak-kanak biasa. Justeru, kanak-kanak ini berhak untuk belajar bersama-

sama dengan kanak-kanak yang sebaya dengan mereka melalui program yang efektif. Pendidikan

bercorak sebegini dikenali sebagai ' pendidikan inklusif '. Peruntukan pendidikan secara

persekitaran yang paling tidak mengehadkan telah membawa kepada pembentukan pendidikan

inklusif. Menurut Jamila (2006), falsafah pendidikan inkulusif diperkembangkan daripada

amalan pendidikan integrasi, dengan matlamat bagi memastikan murid-murid khas mendapat

akses pendidikan yang sama dengan kanak-kanak biasa. Persoalan tentang program inklusif ini

bermula di United Kingdom pada tahun 1997, hasil pengaruh dua laporan penting pada awal

tahun 1997, hasil pengaruh dua laporan penting yang ditulis oleh Audit Commission dan Her

Majesty's Inspectorate of Education yang berkaitan dengan bagaimana kanak-kanak khas dapat

diberi pendidikan berasaskan dana yang adil terhadap semua.

Melalui Akta Pendidikan Individu Kurang Upaya (IDEA), yang telah digubal pada 1975,

telah menghasilkan pelbagai prinsip dan piawaian. Salah satunya adalah Least Restrictive

Environment (LRE) ataupun persekitaran kurang terhalang. Hulett (2009) menyatakan salah satu

prinsip utama IDEA adalah konsep mendidik anak-anak kurang upaya bersama - sama dengan

kanak - kanak normal ke tahap maksimum yang sesuai, strategik di kelas biasa. Ini adalah

konsep persekitaran kurang terhalang. Menurut Rueda dan Gallego (2000), persekitaran kurang

terhalang tidak selalunya didefinisikan sedemikian tetapi melalui pelbagai kes mahkamah, ia

membentuk persekitaran kurang terhalang seperti yang ada pada hari ini. Pelbagai perbincangan

mengenai persekitaran kurang terhalang meliputi aspek tempat yang spesifik seperti di dalam

kelas biasa.

Seperti yang dikehendaki oleh IDEA, sekolah mesti menyediakan pendidikan awam

percuma yang sesuai untuk semua pelajar - pelajar kurang upaya. Selain itu, undang-undang

13

yang memerlukan tahap maksimum yang sesuai, yang bermakna kanak -kanak kurang upaya

yang perlu dididik dengan kanak-kanak normal. Undang-undang yang memperuntukkan bahawa

untuk tahap maksimum yang sesuai, kanak - kanak kurang upaya, termasuk kanak - kanak di

institusi awam atau swasta atau kemudahan jagaan lain, dididik dengan kanak - kanak yang tidak

cacat dan kelas khas, sekolah yang berasingan atau pemindahan lain kanak - kanak kurang upaya

membentuk persekitaran pendidikan biasa berlaku hanya apabila sifat atau tahap hilang upaya

adalah bahawa pendidikan di kelas biasa dengan penggunaan bantuan dan perkhidmatan

tambahan yang tidak boleh dicapai dengan memuaskan. Undang - undang ini adalah jelas dalam

mewujudkan andaian bahawa perkhidmatan yang diperuntukkan dalam persekitaran pendidikan

biasa sehingga ke tahap maksimum yang sesuai (Crockett, 2000).

Terdapat banyak kes - kes mahkamah yang berkaitan dengan Least Restrictive

Environment ataupun persekitaran kurang terhalang dan bagaimana ia digunakan. Satu kes

tertentu adalah Hartman menentang Lembaga Pendidikan Loudoun County. Kes ini telah dibawa

ke mahkamah pada tahun 1997 oleh ibu bapa kanak – kanak tersebut. Mark Hartman merupakan

kanak - kanak berusia sebelas tahun dengan autisme (Hartman menentang Loudoun County

Board of Education, 1997). Ibu bapa Mark dibawa untuk mengemukakan saman terhadap

Lembaga Pendidikan Loudoun County kerana mereka merasakan anak mereka tidak dididik

dengan rakan - rakan normal hingga ke tahap maksimum yang sesuai. Walaupun semasa di

dalam tadika Markus, Mark diletakkan di dalam kelas untuk kanak - kanak dengan autisme

separuh masa dan yang lain di dalam kelas biasa. Dalam gred pertama di sekolah yang sama

beliau telah diletakkan di dalam kelas biasa sepenuh masa dengan pembantu, terapi pertuturan

dan terapi pekerjaan. Setelah selesai Mark di gred pertama keluarganya berpindah ke Loudoun

County, Virginia, dan mendaftarkannya dalam Asas Ashburn. Di sekolah baru dia diletakkan di

dalam kelas biasa seperti yang diarahkan melalui Rancangan Pengajaran Individu (RPI). Pegawai

- pegawai di sekolah melakukan segala apa yang mereka boleh mengikuti Mark kemasukan

daripada program Rancangan Pengajaran Individu (RPI) . Walaupun semua berusaha untuk

membantu, menjelang akhir tahun, pasukan Rancangan Pengajaran Individu (RPI) Mark

menyimpulkan tiada kemajuan akademik yang dibuat di dalam kelas biasa. Oleh itu, pada bulan

Mei 1994 persidangan jawatankuasa Rancangan Pengajaran Individu (RPI) beliau

mencadangkan penempatan dalam kelas yang direka khas untuk kanak - kanak dengan autism di

14

Leesburg asas (Hartman menentang Lembaga Pendidikan Loudoun County). Kes ini pertama

kali dibawa ke mahkamah daerah dan mahkamah memutuskan ia memihak kepada Hartman.

Mahkamah menyatakan bahawa sistem sekolah tidak memasukkan Mark dengan mencukupi

dalam arus perdana. Selepas banyak menganalisis, mahkamah kemudian menggunakan prinsip -

prinsip berikut untuk Least Restrictive Environment (LRE) iaitu sifat dan tahap kecacatan yang

menunjukkan kegagalan hampir pasti di dalam kelas biasa dan persekitaran kurang terhalang

akan membolehkan kanak - kanak untuk menerima pendidikan yang sesuai, maka penempatan

alternatif perlu dipilih (Thomas & Rapport, 1998). Litar Keempat keperluan akademik

menyimpulkan mempunyai kepentingan yang paling atas dan faedah sosial aliran utama adalah

menengah. Least Restrictive Environment (LRE) telah memberi kesan kepada pelajar, ibu bapa,

dan kakitangan sekolah dan sistem dalam pelbagai cara.

Perubahan dibuat setiap masa untuk pendidikan khas dan bersama - sama dengan

perubahan ini wujud lebih banyak faedah dan perkhidmatan untuk pelajar yang paling

memerlukan. Dari Hartman menentang Lembaga Pendidikan Loudoun County, banyak garis

panduan yang telah diperkenalkan untuk Least Restrictive Environment (LRE) dan telah

membuat ia lebih mudah untuk kakitangan sekolah, jawatankuasa persidangan kes (CCC) dan

pasukan Rancangan Pengajaran Individu (RPI) untuk meletakkan pelajar dalam penempatan

yang betul. Jika prinsip-prinsip dari kes Hartman menentang Lembaga Pendidikan Loudoun

County diikuti pelajar akan mati dan lebih baik dididik dengan cara yang betul.

Dalam kes Roncker menentang Walter Roncker terdapat dua bahagian ujian

kebarangkalian bahawa mandat dari mahkamah juga telah membantu untuk membentuk

bagaimana Least Restrictive Environment (LRE) hari ini dan perubahan yang telah dibuat

kepada yang lebih baik. Dalam ujian ini, ia dapat membantu sekolah untuk menempatkan pelajar

– pelajar di dalam kelas yang betul tanpa sebarang persoalan daripada ibu bapa atau orang lain

yang mungkin terlibat. Dengan ujian ini pelajar lebih cenderung untuk ditempatkan di

penempatan yang lebih baik dan mendapat pendidikan yang terbaik. Dengan pendidikan utama

rendah dan istimewa, guru akan mempunyai pelajar - pelajar kurang upaya yang sederhana.

Prinsip - prinsip ini dan ujian akan membantu sekolah, CCC dan pasukan Rancangan Pengajaran

Individu (RPI) meletakkan pelajar - pelajar dalam penempatan yang terbaik dengan

15

perkhidmatan yang terbaik dan sumber yang ada. Ia akan menjadikan tugas seorang guru lebih

mudah kerana akan dapat melihat bahawa pelajar - pelajar mendapat pendidikan yang sebaik

mungkin dengan mengikuti langkah – langkah yang telah ditetapkan.

Ibu bapa boleh membantu dalam penempatan anak-anak mereka dalam persekitaran

kurang terhalang melalui peranan aktif dalam pasukan Rancangan Pengajaran Individu (RPI).

Sebagai peserta pasukan RPI, ibu bapa membantu membangunkan, menyemak dan mengkaji

semula Rancangan Pengajaran Individu (RPI) anak mereka. Ibu bapa boleh memberikan

maklumat tentang kebolehan anak mereka, kepentingan, prestasi dan sejarah pendidikan.

Persediaan untuk mesyuarat Rancangan Pengajaran Individu (RPI) adalah sentiasa sangat

penting. Mengumpul maklumat berikut dengan pasukan Rancangan Pengajaran Individu (RPI)

boleh membantu mewujudkan penempatan Least Restrictive Environment (LRE) yang betul

untuk anak anda untuk menentukan kawasan kesukaran anak anda, supaya dapat menentukan

kawasan kejayaan pendidikan anak anda dan seterusnya dapat berbincang dengan pasukan

bantuan tambahan, perkhidmatan dan pengubahsuaian yang perlu untuk anak anda

16

5.0 Kaedah Pengajaran Berkesan Bagi Pendidikan Inklusif

Sebelum kita memahami model - model teoritikal yang boleh diaplikasikan dalam proses P&P,

kita juga perlu terlebih dahulu memahami beberapa konsep asas dalam pengajaran kanak - kanak

khas ini. Strategi dan Pendekatan Pengajaran Merujuk kepada bagaimana kita seorang guru

menyediakan perancangan mengajar, memulakan dan mengakhiri pengajaran. Kaedah

Pengajaran Merujuk kepada perancangan pengajaran yang telah diterima pakai oleh banyak

pihak.Perancangan ini termasuklah kawalan guru terhadap urutan perlaksanaan proses

pengajaran yang akan dilaksanakan. Strategi pengajaran merujuk kepada perancangan operasi

pengajaran yang khusus yang diguna pakai oleh guru.

5.1 Pengajaran Koperatif atau Kolaboratif

Koperatif bermaksud bekerja bersama-sama bagi mencapai sesuatu objektif yang ditetapkan. Di

dalam pembelajaran koperatif, pelajar berinteraksi dan saling bantu-membantu dalam aktiviti

pembelajaran dengan tujuan mencapai kemajuan dan prestasi yang cemerlang. Kaedah

kolaboratif ialah melibatkan sekumpulan pelajar yang berusaha bersama ke arah mencapai

prestasi dan matlamat yang sama. Dengan kata lain, pembelajaran koperatif dan kolaboratif dapat

membantu guru meningkatkan keberkesanan pengajaran dan pembelajaran dalam bilik darjah.

Murid dalam pengajaran koperatif bekerja dalam kumpulan untuk menyempurnakan

tugasan kumpulan, bertukar pendapat,membuat perancangan dan mencadangkan penyelesaian

kepada masalah. Pengajaran koperatif adalah satu strategi yang melibatkan penyertaan kanak-

kanak dalam aktiviti pembelajaran kumpulan kecil dan menggalakkan interaksi positif.

Pembelajaran koperatif menyumbangkan kepada pencapaian akademik, mudah dilaksanakan dan

tidak mahal. Tingkah laku dan rekod kedatangan murid yang bertambah baik dan lebih sukakan

sekolah adalah antara kebaikan yang dikenal pasti (Slavin, 1987).

17

Tambahan kepada hasil positif yang dikenal pasti adalah pembelajaran koperatif dapat

meningkatkan motivasi murid, menggalakkan proses kumpulan, memupuk interaksi sosial dan

akademik di kalangan murid dan memberi ganjaran kepada penyertaan kumpulan yang berjaya.

Satu daripada dapatan kajian yang konsisten adalah aktiviti pembelajaran koperatif

memeperbaiki perhubungan murid dengan rakan sebayanya,lebih-lebih lagi mereka yang datang

dari kumpulan sosial etnik yang lain.

Apabila kanak-kanak mula melaksanakan tugasan kesediaan, kerjasama boleh memberi

peluang untuk berkongsi idea, belajar bagaimana orang lain berfikir dan bertindak balas terhadap

masalah dan berlatih mengguna kemahiran bahasa lisan dalam kumpulan kecil. Pembelajaran

koperatif boleh menghasilkan perasaan positif terhadap sekolah, guru dan rakan sebaya.Perasaan

begini menjadi asas yang penting untuk kejayaan seterusnya di sekolah. Murid juga digalakkan

mempelajari bahan denan lebih mendalam untuk membuktikan kepada guru yang mereka telah

menguasai bahan yang diperlukan .

Dalam pasukan pembelajaran koperatif,murid yang berpencapaian rendah, berpeluang

memberi sumbangan kepada kumpulan dan mengalami kejayaan dan semua boleh meningkatkan

kefahaman idea dengan menerangkan kepada rakan lain (Featherstone,1986). Tugasan

pemebelajaran koperatif yang dibina dengan baik menggalakkan sifa saling bergantung antara

mereka di samping memerlukan akauntabiliti individu. Walaubagaimanapun, untuk Berjaya

dalam pembelajaran kumpulan koperatif, murid juga perlu menguasai kemahiran interpersonal

yang diperlukan oleh kumpulan untuk menyempurnakan tugasan mereka. Untuk bekerja dengan

jayanya dalam pasukan pembelajaran koperatif murid perlu juga mnguasai kemahiran

interpersonal untuk melengkapkan tugasan yang diberikan

Pembelajaran secara kolaboratif telah menjadi satu metodologi dalam sistem pendidikan.

Ia menggalakkan penglibatan pelajar secara aktif dalam proses pembelajaran. Semasa aktiviti

pengajaran dan pembelajaran kolaboratif berjalan, interaksi berlaku di antara pelajar dengan

bahan pengajaran, pelajar dengan pelajar dan pelajar dengan pengajar. Schrage (1990)

menyatakan pembelajaran kolaboratif melebihi aktiviti bekerjasama kerana ia melibatkan

perkongsian hasil penemuan dan hasil pembelajaran baru. Menurut Jonassen (1996),

pembelajaran secara kolaboratif dapat membantu pelajar membina pengetahuan yang lebih

18

bermakna jika dibandingkan dengan pembelajaran secara individu. Dengan menjalankan aktiviti

dan projek pembelajaran secara kolaboratif, kemahiran berkomunikasi akan dipelajari oleh

pelajar. Menurut Tinzmann et al. (1990), terdapat beberapa ciri utama dalam pembelajaran

kolaboratif, iaitu:

i. Perkongsian ilmu pengetahuan di antara pengajar dan pelajar.

Dalam pengajaran dan pembelajaran traditional, peranan pengajar hanya menyalurkan

pengetahuan seberapa banyak yang boleh kepada pelajar. Pengajar perlu mempunyai

pengetahuan yang dalam tentang isi pelajaran dan mempunyai kemahiran serta menyalurkannya

kepada pelajar. Dalam pembelajaran kolaboratif pula, pengajar perlu menilai dan membina satu

persekitaran pengetahuan yang meliputi pengalaman individu, bahasa, strategi dan budaya yang

boleh membawa pelajar kepada satu situasi pembelajaran yang efektif. Pelajar digalakkan

berkongsi ilmu pengetahuan serta pengalaman pembelajaran serta strategi pembelajaran dengan

pengajar serta pelajar lain.

ii. Perkongsian autoriti di antara pengajar dan pelajar.

Pembelajaran kolaboratif memerlukan perkongsian autoriti di antara pengajar dan pelajar.

Autoriti dari perspektif pelajar bermaksud pelajar berhak memberi pendapat dalam proses

membuat sesuatu keputusan. Manakala dari perspektif pengajar, pengajar berhak untuk

menyediakan beberapa pilihan bagi tajuk tugasan dan aktiviti kelas yang sesuai dengan minat

dan tahap pencapaian pelajar dan pelajar boleh membuat pilihan sendiri. Pengajar perlu

mengalakkan pelajar mengaplikasikan apa yang telah dipelajari serta memastikan pelajar

berkongsi pengetahuan dan strategi pembelajaran. Dengan itu, pelajar boleh belajar menerima

pendapat pengajar atau pelajar lain dan membina kemahiran pemikiran kritis dan kreatif.

iii. Pengajar sebagai fasilitator Dalam perkongsian pengetahuan dan autoriti di antara pengajar

dan pelajar, pengajar berperanan sebagai fasilitator. Seorang fasilitator yang berjaya akan

membantu pelajar menghubungkaitkan pembelajaran baru kepada pengalaman dan pembelajaran

19

dalam bidang yang lain. Pengajar perlu menilai tahap informasi dan bantuan yang diberi untuk

memaksimakan keupayaan pelajar untuk belajar

Tenaga pengajar dan pelajar memainkan peranan yang tertentu dalam pembelajaran

kolaboratif. Slavin (1990) telah menyatakan tulang belakang bagi pembelajaran kolaboratif ialah

kesediaan pelajar untuk melibatkan diri secara aktif dan konstruktif. Persekitaran pembelajaran

kolaboratif merupakan satu proses yang bukan sahaja membantu penglibatan aktif tetapi juga

akan membantu pelajar meningkatkan keyakinan diri kerana ia berpotensi membentuk

pembelajaran berdikari (independent learning) (Bennet dan Dunne, 1992). Selain itu, pengajar

mempunyai peranan sebagai orang tengah dalam menentukan kualiti interaksi dan pembelajaran

di kalangan pelajar dalam pembelajaran kolaboratif (Hiltz, 1994; Beaudin, 1999).

5.2 Strategi Pengajaran Bersama ( Co-Teaching )

Pasukan atau pengajaran bersama bermakna bahawa guru-guru mendapatkan rakan-rakan untuk

berkongsi tanggungjawab setiap hari. Pasukan ahli perlu bersetuju dengan falsafah dan struktur

program mereka. Dalam persekitaran yang inklusif, mereka harus bersetuju bahawa semua

pelajar belajar yang berbeza dan lebih baik diajar mengikut keperluan masing-masing. Mereka

mesti mempercayai antara satu sama lain sebagai profesional dan komited untuk memenuhi tugas

yang berasingan mereka. Pasukan atau guru-guru di dalam kelas inklusif mesti terbuka dengan

menggunakan pelbagai kaedah pengajaran dan bersetuju teknik pengurusan tingkah laku. Dalam

kebanyakkan kelas inklusif, guru-guru pendidikan khas dan guru-guru perdana tetap bekerja

bersama dan membentuk satu pasukan tenaga pengajar. Guru-guru akan sedia untuk membantu

semua pelajar dan menjadi tanggungjawab mereka. Guru-guru pendidikan khas yang bertindak

sebagai sumber untuk kakitangan tetap. Mereka melihat, mencadangkan strategi dan memberi

sokongan untuk membantu pelajar supaya pelajar dapat berfungsi dengan baik di dalam bilik

darjah biasa.

20

Pengajaran secara bersama atau koloboratif adalah satu kaedah di mana dua orang guru

atau lebih iaitu guru biasa dan guru pendidikan khas berkongsi tanggungjawab untuk mengajar di

dalam kelas biasa dan guru tersebut berinteraksi dengan semua murid dalam masa yang

berlainan. Kaedah ini menggunakan pelbagai susunan dan bilangan murid supaya potensi setiap

murid dapat dikenalpasti. Menurut Sturman (1992), pengajaran secara koloboratif adalah satu

urusan yang melibatkan (biasanya) dua orang guru yang bekerjasama secara kolaboratif di setiap

peringkat pengajaran iaitu merancang dan menyediakan rancangan pengajaran, melaksanakan

dan menilai pencapaian aspek yang ditumpukan dalam mata pelajaran. Nunan (1992) pula

menyatakan bahawa pengajaran secara koloboratif adalah pengajaran sebenar yang dilaksanakan

secara kolaboratif oleh dua orang guru yang sama atau berbeza disiplin kepada sekumpulan

pelajar dalam kelas yang sama pada waktu yang sama. Urusan pengajaran seperti ini

menekankan perkongsian bersama agihan kuasa dan membuat keputusan antara guru-guru

tersebut.

Dalam pengajaran kolaboratif, guru saling bergantungan untuk memberi dan menerima ide

atau maklumat, sokongan moral dan galakan apabila menghadapi kesukaran samada secara

peribadi atau profesional (Hargreaves, 1995). Guru tidak bekerja secara bersendirian sebaliknya

merujuk kepada satu sama lain untuk mendapatkan ide demi kemajuan atau penambahbaikan. Co

- teaching menggembelingkan kekuatan, keyakinan dan kepakaran guru-guru yang dapat

membantu mereka menghadapi cabaran pembaharuan atau arus perubahan dengan lebih baik.

Kolaborasi antara guru merupakan satu mekanisme yang kuat untuk guru meninjau pandangan

dan amalan pengajaran - pembelajaran masing - masing (Bailey,1996). Marilyn Friend and

Lynne Cook (1996) telah memperkenalkan beberapa kaedah di dalam co – teaching yang

menerangkan bagaimana dua orang guru dapat bekerjasama di dalam bilik darjah. Rakaman

video mereka menerangkan bagaimana kaedah – kaedah ini dijalankan yang melibatkan kaedah:

1. seorang mengajar, seorang membantu dan memantau (one teach, one observe)

2. Pengajaran selari (parallel teaching)

3. Pengajaran secara stesen (station teaching)

4. Pengajaran secara alternatif (alternative teaching)

5. danPengajaran berpasukan (team teaching).

21

5.2.1 Seorang Mengajar, Seorang Membantu

Di dalam kaedah ini, seorang guru akan mengajar di hadapan manakala seorang guru lagi

akan memantau dan membantu murid. Di dalam kaedah ini juga, guru akan menentukan apa

yang perlu dipantau dan maklumat yang diperolehi daripada pemantauan akan dianalisa secara

bersama oleh guru – guru tersebut. Kelebihan kaedah ini adalah murid akan dapat dibantu secara

individu, memudahkan murid melaksakan tugasan yang diberikan, memudahkan pembahagian

bahan – bahan pengajaran dan guru dapat memerhatikan tingkahlaku murid sepanjang proses

pengajaran dan pembelajaran dijalankan. Walaubagaimanapun, terdapat beberapa kelemahan di

dalam kaedah ini seperti murid akan menganggap seorang guru mempunyai kuasa yang lebih

berbanding guru yang membantu dan memantau dan pergerakan guru di dalam bilik darjah akan

mengganggu tumpuan murid.

5.2.2 Pengajaran Selari

Di dalam kaedah ini, murid dan guru dibahagikan kepada dua kumpulan dan murid akan

diajar topik dan kandungan yang sama pada masa yang sama. Sebagai contoh, kedua – dua

kumpulan belajar menyelesaikan masalah matematik dan sekiranya di dalam kelas tersebut

mempunyai dua buah komputer, maka setiap guru boleh menggunakan komputer tersebut dalam

proses pengajaran dan pembelajaran. Kelebihan kaedah ini adalah pra perancangan pengajaran

akan memudahkan proses pengajaran dan pembelajaran dijalankan, membolehkan guru bekerja

di dalam kumpulan yang lebih kecil dan setiap guru akan berasa selesa untuk mengajar secara

berasingan untuk mengajar topik yang sama. Kelemahan kaedah ini pula adalah setiap guru perlu

mempunyai kemahiran yang cukup dalam setiap topik yang diajar supaya murid dapat

mempelajari topik yang sama dengan kumpulan lain, masa dan kelajuan guru mengajar perlulah

sama supaya mereka dapat menghabiskan pengajaran pada masa yang sama, ruang di dalam

kelas yang mencukupi diperlukan untuk mewujudkan dua kumpulan dan tahap kebisingan murid

perlulah dikawal.

22

5.2.3 Pengajaran Secara Stesen

Di dalam kaedah ini, kedua – dua orang guru perlu membahagikan kandungan pelajaran

antara mereka. Bilik darjah akan dibahagikan kepada beberapa pusat atau stesen di mana guru

biasa di satu stesen dan guru pendidikan khas di satu stesen yang lain. Guru – guru ini akan

mengajar sebahagian daripada isi kandungan pelajaran dan murid akan bertukar stesen apabila

sudah menerima pelajaran daripada guru tersebut, sekiranya murid dapat belajar secara bebas,

maka stesen ketiga boleh diwujudkan. Kelebihan kaedah ini adalah setiap guru akan mengetahui

tanggungjawab dengan jelas, murid akan mendapat kelebihan dengan belajar dalam kumpulan

yang kecil dan guru akan dapat menggunakan semua bahan dalam masa yang singkat. Kaedah ini

juga membolehkan penambahan orang dewasa dan sukarela di dalam bilik darjah. Kelemahan

kaedah ini pula adalah perancangan pengajaran perlu dilakukan secara terperinci, semua bahan

bantu mengajar perlu disediakan lebih awal dan tahap kebisingan murid adalah tinggi dan

memerlukan kawalan yang lebih kerana murid lebih banyak terlibat dengan aktiviti secara hands-

on.

5.2.4 Pengajaran Secara Alternatif

Dalam pengajaran alternatif, seorang guru menguruskan kelas semasa guru lain mengajar

kumpulan kecil di dalam atau di luar bilik darjah. Kumpulan kecil tidak perlu mengintegrasikan

dengan pelajaran semasa. Sebagai contoh, guru boleh mengambil pelajar secara individu keluar

untuk memehatikannya untuk tugasan yang tidak dijawab atau tidak selesai. Seorang guru boleh

bekerja dengan individu atau kumpulan kecil untuk tujuan penilaian atau untuk mengajar

kemahiran sosial. Sekumpulan kecil pelajar boleh bekerja bersama - sama untuk pemulihan atau

kerja cabaran dilanjutkan. Antara kebaikan kaedah ini adalah dengan bekerja di dalam kumpulan

yang kecil atau secara individu, ia akan memenuhi keperluan seseorang murid. Kebaikan yang

seterusnya adalah kedua - dua guru boleh kekal di dalam kelas supaya seorang guru rasmi boleh

melihat model lain pengajaran yang baik. Kelemahan kaedah ini pula adalah kumpulan mesti

23

berbeza dengan tujuan dan komposisi atau pelajar - pelajar dalam kumpulan yang akan dilabel,

contohnya kumpulan "pintar". Kelemahan seterusnya adalah pelajar - pelajar mungkin melihat

guru bekerja dengan kumpulan yang lebih besar sebagai guru yang mengawal bilik darjah, tahap

bunyi mesti dikawal jika kedua - dua guru bekerja di dalam kelas dan mesti ada ruang yang

mencukupi untuk menggunakan kaedah ini.

5.2.5 Pengajaran Berpasukan

Di dalam kaedah pengajaran berpasukan, kedua - dua guru bertanggungjawab untuk

merancang, dan mereka berkongsi arahan untuk semua pelajar. Proses pengajaran diajar oleh

kedua – dua guru yang aktif melibatkan diri di dalam perbualan dan bukannya secara kuliah

untuk menggalakkan perbincangan dengan pelajar. Kedua - dua guru yang terlibat secara aktif

dalam pengurusan pelajaran dan disiplin. Pendekatan ini boleh menjadi amat berkesan dengan

guru biasa dan guru pendidikan khas atau dua orang guru pendidikan khas bekerja bersama-

sama. Kebaikan kaedah ini adalah setiap guru mempunyai peranan yang aktif, murid memandang

guru sebagai sama, kedua – dua guru terlibat dalam pengurusan dan organisasi bilik darjah.

Kelebihan kaedah ini juga menggalakkan guru untuk mengambil risiko di mana guru boleh

mencuba sesuatu perkara yang baru secara bersama berbanding secara bersendirian. Kelemahan

kaedah ini pula adalah perancangan awal untuk proses pengajaran dan pembelajaran mengambil

masa yang lama dan peranan guru mestilah jelas supaya mereka dapat berkongsi tanggungjawab

secara bersama.

5.3 Kebaikan Pengajaran Bersama ( Co-Teaching )

Seorang guru menyampaikan pelajaran manakala yang lain mempunyai ruang untuk memantau

dan membantu ketika sesi pengajaran berlaku. Selain itu juga guru lain boleh memeriksa pelajar

untuk memastikan mereka berada di tugas dan memahami apa yang perlu dilakukan. Guru boleh

menggunakan kumpulan fleksibel antara beberapa kelas yang berbeza. Guru boleh

mengemukakan pelajaran dalam bidang kemahiran mereka dan ini dapat memberi faedah kepada

24

pelajar. Seorang guru sentiasa bersedia untuk membantu kumpulan kecil atau member arahan

individu dengan pelajar yang memerlukan kemahiran lain ataupun untuk pengkukuhkan. Guru

yang lain terus bekerjasama dengan pelajar lain di kelas. Satu atau kedua-dua guru boleh dilatih

dalam penggunaan teknologi yang sama. Soalan pelajar boleh menjawab dengan lebih cekap,

maklum balas boleh diberikan lebih serta-merta, dan pengukuhan positif boleh diberikan lebih

kerap. Setiap guru boleh mengambil kesempatan ke atas kekuatan seperti mereka bentuk papan

buletin, mewujudkan pembelajaran pusat, atau membentangkan aktiviti. Seorang guru boleh

mentadbir ujian lisan manakala yang lain boleh memberi ujian dalam bentuk tulisan. Jika

seorang guru tidak hadir,guru yang lain boleh hadir mengajar dan mengikut pelajaran yang telah

dirancang. Oleh itu, pelajar tidak kehilangan waktu pembelajaran yang sangat berharga. Guru

mungkin akan berasa kurang terpencil. Suasana sekolah akan menjadi lebih padu dan

bekerjasama.

25

6.0 Kesimpulan

Pendidikan Inklusif memerlukan satu penstrukturan semula sekolah secara asas, dengan

meletakkan kepentingan mengadakan persekitaran untuk pembelajaran inklusif dan menyediaan

peluang perkembangan profesional yang mampan melalui warga pendidik yang professional

(Stainback & Stainback, 1990). Mengambil kira mandat deklarasi UNESCO (The Salamanca

Statement, 1994) berkaitan penempatan pelajar pendidikan khas dalam suasana kurang

kekangan, ianya adalah wajar untuk pihak pengurusan menyediakan peluang pembelajaran

Murid Bermasalah Pembelajan di dalam kelas inklusif. Dapatlah dirumuskan bahawa program

pendidikan inklusif di sekolah harian adalah bertujuan membangunkan sumber manusia yang

terdiri daripada pelajar bermasalah pembelajaran untuk kesejahteraan negara. Kejayaan program

ini amat bergantung dengan corak pengurusan kepimpinan, amalan pengajaran, sokongan

pembelajaran, kolaborasi dan penilaian terhadap program dan murid inklusif. Termasuk juga soal

penglibatan keluarga, sosialisasi dan penglibatan pelajar inklusif memerlukan kajian lanjutan

yang mengukur amalan dan kualiti pelaksanaannya.

Pembaharuan perlu dibuat bagi memastikan kejayaan pendidikan inklusif dan di akui

untuk mengubah sikap itu untuk menerima pendidikan inklusif bukannya mudah untuk

memenuhi keperluan kanak-kanak berpendidikan khas. Untuk kelas inklusif yang berjaya, guru

biasa dan guru Pendidikan Khas perlu memberi penekanan terhadap komunikasi semua guru

yang terlibat dalam program ini mesti bersikap jujur dan terbuka dalam menangani segala

masalah dan peranan yang timbul. Guru-guru yang terlibat dalam kelas inklusif hendaklah

bersedia untuk menghadapi sebarang rintangan dan halangan yang mendatang. Mereka juga

perlu belajar untuk berkompromi dan juga membuat sesuatu yang berlainan sama sekali daripada

yang dirancangkan. Disamping itu juga guru kelas biasa dan guru kelas Pendidikan Khas perlu

bekerjasama dan menerima kanak-kanak berpendidikan khas yang mempunyai berbagai-bagai

perbezaan individu. Pelaksanaan Pendidikan Inklusif memerlukan kerjasama semua pihak agar

keberkesanan program yang dilaksanakan dapat dihasilkan. Pendidikan Inklusif memberi

peluang ke arah pemantapan sistem pendidikan untuk golongan bekeperluan khas di negara kita

sekaligus mengangkat martabat pendidikan Malaysia dipersada dunia.