Instrukcja obsługi programo w RoofCon/TrussCon · EN 1991-1-3 oraz PN-EN 1991-1-4, poprzez wprowadzenie koniecznych informacji. W celu obliczenia obciążenia śniegiem należy wybrać

Instrukcja obsługi programo w RoofCon/TrussCon

MiTek Industries GmbH

Schanzenstr. 23

51063 Köln

Stan: 13 lipiec 2011

Tłumaczenie: MiTek Industries Polska Sp. z o. o.

Instrukcja obsługi programów RoofCon/TrussCon Spis treści

Spis treści A. Przedmowa.......................................................................................................................... 1

1. Ćwiczenie 1: Dach dwuspadowy (podstawy programu RoofCon). ......................................... 2

1.1. Cel ćwiczenia................................................................................................................ 2

1.2. Tworzenie nowego projektu. ........................................................................................ 3

1.3. Wybór szablonu. .......................................................................................................... 3

1.4. Okno dialogowe Ustawienia dachu............................................................................... 4

1.4.1. Zakładka Tabelka. ................................................................................................. 4

1.4.2. Zakładka Edytuj typ ściany. ................................................................................... 5

1.4.3. Zakładka Typ ściany. ............................................................................................. 6

1.4.4. Zakładka Powierzchnia dachu. .............................................................................. 7

1.5. Okno dialogowe Ustawienia wiązara. ........................................................................... 8

1.5.1. Zakładka Tabelka. ................................................................................................. 8

1.5.2. Zakładka Norma. .................................................................................................. 9

1.5.3. Zakładka Symbol wiązara. ................................................................................... 10

1.5.4. Zakładka Obciążenia standardowe. ..................................................................... 10

1.5.5. Zakładka Materiały. ............................................................................................ 11

1.6. Makro ściany. ............................................................................................................. 11

1.7. Makro powierzchni dachu. ......................................................................................... 12

1.8. Makro wiązara. .......................................................................................................... 12

1.9. Pozycjonowanie rzutu poziomego. ............................................................................. 13

1.10. Wymiarowanie rzutu poziomego i wiązarów. ............................................................. 15

- 1 -

Instrukcja obsługi programów RoofCon/TrussCon Przedmowa

A. Przedmowa.

W niniejszej instrukcji przedstawiony zostanie sposób postępowania podczas użytkowania programów

RoofCon/TrussCon. Zostanie to przedstawione przede wszystkim na podstawie przykładów. Wykonując

kolejne ćwiczenia użytkownik będzie stopniowo przyswajał i powiększał swoją wiedzę o tych

programach, ponieważ podczas wykonywania tych ćwiczeń wyjaśnione zostaną stopniowo wszystkie

ważne narzędzia tych programów. Sposób postępowania zostanie szczegółowo przedstawiony przy

pomocy licznych zrzutów ekranowych, które znacznie ułatwiają użytkownikowi wykonanie tych ćwiczeń

na swoim programie.

Mamy nadzieję, że po wykonaniu wszystkich ćwiczeń będą Państwo posiadali niezbędną wiedzę, aby wykorzystać programy RoofCon/TrussCon do realizacji "rzeczywistych" projektów. Życzymy dobrej zabawy i wielu sukcesów! MiTek Industries.

- 2 -

Instrukcja obsługi programów RoofCon/TrussCon Ćwiczenie 1: Dach dwuspadowy (podstawy programu RoofCon)

1. Ćwiczenie 1: Dach dwuspadowy (podstawy programu RoofCon).

1.1. Cel ćwiczenia.

W pierwszym ćwiczeniu należy utworzyć dach dwuspadowy o pochyleniu = 22° na prostokątnym rzucie poziomym budynku o wymiarach 8.5m x 12.5m (rys. 1.1). Dane dotyczące konstrukcji ściany oraz ukształtowania okapu przedstawione są na rys. 1.2. Wszystkie dane w oknach dialogowych należy podawać w mm!

Rys. 1. 1: Rzut poziomy (wymiary zewnętrzne).

Rys. 1. 2: Ukształtowanie okapu / konstrukcja ściany.

- 3 -


1.2. Tworzenie nowego projektu.

Program RoofCon należy uruchomić poprzez podwójne kliknięcie na (skrót programu) na ekranie monitora. Nowy projekt można utworzyć poprzez:

- kliknięcie LKM na ikonę Nowy (LKM – lewy klawisz myszy)

- lub kliknięcie na Plik / Nowy … (rys. 1.3)

- lub skrót klawiszowy Ctrl + N

W pojawiającym się oknie dialogowym Nowy (rys. 1.4) należy wprowadzić nazwę projektu. Na ścieżce (c:\rcw\job) podanej w sekcji Katalog pracy zostanie utworzony folder o tej nazwie. Jeżeli folder nie ma posiadać tej samej nazwy co projekt, wtedy w okienku Nowy podkatalog można wprowadzić inną nazwę folderu.

Zawsze powinna być aktywna opcja Użyj kreatora dachu. Opcja ta ułatwia wykonanie przykładu i

następnych projektów przy pomocy ustawień zapisanych w szablonach oraz pomocnych funkcji makro.

W ten sposób możliwe jest szybkie wprowadzanie danych.

Potwierdź wprowadzone dane klikając OK.

1.3. Wybór szablonu.

Szablony do programu RoofCon (RoofCon-Templates =*.rct) zapisane są w c:\mitek\rcw\template. W szablonach podane są podstawowe ustawienia, które można później zmieniać. Dane w szablonach (np. konstrukcja ściany, obciążenia, grubość tarcicy, etykiety wiązarów itd.) można dopasowywać do potrzeb i potem można takie szablony wykorzystywać w późniejszych projektach poprzez zapisanie pod nową

nazwą. W programie jest już wstępnie zainstalowanych kilka takich szablonów.

Rys. 1. 3

Rys. 1. 4

Rys. 1. 5

- 4 -


Przedstawione tutaj nazwy szablonów można odczytać w następujący sposób:

- pol = norma polska PN-B 03150:2004

- ecpl = „eurokod” polski PN-EN 1995-1-1:2010

- 45, 50 lub 60 = zastosowana grubość tarcicy

- PosiJoist = szablon do belek PosiJoist

W oknie programu Windows Explorer znajduje się lista tych szablonów (rys. 1.5). Dla naszego przykładu

należy wybrać szablon "ecpl_50". W innym przykładzie wyjaśnione jest zapisywanie szablonów

dopasowanych do własnych potrzeb.

Potwierdź swój wybór klikając na Otwórz.

1.4. Okno dialogowe Ustawienia dachu.

W tym oknie dialogowym można zmieniać lub uzupełniać wszystkie istotne dane dotyczące budynku

(np. w zakładce Edytuj typ ściany) oraz dane, które mają pojawić się na wydruku (np. na rzucie).

1.4.1. Zakładka Tabelka.

Rys. 1.6: Znajdujące się tutaj pola

tekstowe (Tekst 1 do Tekst 4) można

wypełnić informacjami, które później

mają się pojawić na wydruku (np. na

rzucie). Wpisy z tych pól przekazane

zostaną do okna dialogowego

Ustawienia wiązara (patrz punkt 1.5.1).

W polu Tekst 1 prosimy wpisać „Dach

dwuspadowy“ a w polu Tekst 2

„Instrukcja obsługi Ćw. 01“. W polu

Zadanie nr: program automatycznie

wygeneruje wprowadzoną wcześniej

nazwę projektu.

Rys. 1. 6

- 5 -


1.4.2. Zakładka Edytuj typ ściany.

Rys. 1.7: W liście typów ścian

przedstawione są wszystkie

zapisane w danym szablonie

ściany. Ściany można

odpowiednio dopasowywać

poprzez przycisk Edytuj.

Poprzez przycisk Nowy... można utworzyć nowy typ ściany. Często występujące ściany najlepiej jest zapisać w szablonie. Oznaczanie ścian powinno

następować systematycznie,

aby można je było szybko

odnaleźć. Oznaczenia

wstępnie zainstalowanych

typów ścian zostały zapisane

według następującego klucza:

- Z = ściana zewnętrzna, W = ściana wewnętrzna

- liczba występująca po Z lub W = całkowita grubość ściany

- liczby znajdujące się w nawiasach = grubości poszczególnych warstw ścian wielowarstwowych

Przykład (rys. 1.8): Z270(15+240+15)

= ściana wewnętrzna z obustronnym tynkiem o grubości 15 mm

i szerokości podparcia wynoszącej 240 mm

Ponieważ typ ściany przedstawiony na rys. 1.2 jeszcze nie istnieje, należy go najpierw zdefiniować.

W tym celu należy kliknąć na przycisk Nowy...

W pojawiającym się oknie dialogowym Zdefiniuj typ ściany należy teraz wprowadzić odpowiednie dane. W polu Typ ściany należy według wyżej przedstawionego klucza wpisać oznaczenie ściany Z365(300+65). Jako Typ z menu wyboru należy wybrać Ściana zewnętrzna. Rysunek po lewej stronie przedstawia schematycznie ścianę o wymiarach, które należy wprowadzić. Wprowadzane wymiary należy odczytać z poniższego zrzutu ekranowego (rys. 1.9). Dynamiczna prezentacja ściany z prawej strony jest aktualizowana na podstawie wprowadzonych wymiarów.

Rys. 1. 7

Rys. 1. 8

- 6 -


Poprzez kliknięcie na przycisk OK okno

dialogowe zostanie zamknięte i

utworzony przed chwilą typ ściany

zostanie dołączony do listy (rys. 1.10).

1.4.3. Zakładka Typ ściany.

Rys. 1.11: W tej zakładce należy

wprowadzić odpowiednie dane

dotyczące ścian projektu, który

chcemy wykonać. Z menu wyboru

pod Nazwa ściany należy wybrać

nowo utworzoną ścianę

(Z365(300+65)). Wysokość ściany

definiowana jest w kierunku Z.

Górna krawędź powinna wynosić 0,

aby łatwiej można było określić

wysokości dachu i wiązara. W polu

Dolna krawędź należy dlatego

wpisać wartość ujemną, w naszym

przykładzie -3000. Wartość w polu

Różnica-Z ma znaczenie przy

prezentacji widoku 3D lub w

przypadku fragmentów budynków

o różnych wysokościach.

Rys. 1. 9

Rys. 1. 10

Rys. 1. 11

- 7 -


Strzałka przedstawiona na rys. 1.11

pod napisem Rozmieszczenie / linia

odniesienia pokazuje krawędź

wewnętrzną wprowadzanej ściany.

Wybierając Rozmieszczenie (stronę

wewnętrzną) jak na rys. 1.11 to ściany

podczas ręcznego rysowania

należałoby wprowadzać w kierunku

niezgodnym z ruchem wskazówek

zegara, aby krawędzie wewnętrzne

ścian w zamkniętym łańcuchu ścian

znajdowały się we wnętrzu. Rys. 1.12

znajdujący się obok pozwala lepiej

zrozumieć tę zasadę.

Linia odniesienia jest linią, do której odnoszą się wymiary ścian, które będą później wprowadzane w

Makro ściany (patrz 1.6). Wymiary obiektu muszą zostać wprowadzone według wyżej przedstawionego

zrzutu ekranowego zakładki Typ ściany (rys. 1.11).

1.4.4. Zakładka Powierzchnia dachu.

Rys.1.13: W tej zakładce należy

wprowadzić wszystkie dane

dotyczące połaci dachowej. W

naszym przykładzie w polu

Pochylenie (°) należy wprowadzić

wartość 22.

Jeżeli w polu Deskowanie zostanie

wprowadzona wartość, wtedy

konstruowane wiązary będą niższe o

tę wartość. W większości

przypadków deski deskowania nie są

uwzględniane (przy projektowaniu).

Wysokość tekstu to wysokość

czcionki pochylenia dachu. Symbol

spadku określa długość symbolu

pochylenia dachu. Jeżeli w obu

polach zostanie wpisane 0 wtedy

wartości te nie będą wyświetlane.

Rys. 1. 12

Rys. 1. 13

- 8 -


W naszym przykładzie ustalony jest poziom początkowy wynoszący 120 mm. Można go uwzględnić

poprzez opcję Stały domyślny poziom i podanie Poziomu-Z. Później należy zdefiniować punkt

odniesienia tego poziomu na rzucie poziomym.

W sekcji Linie niewidoczne należy wybrać Kreskowe. Domyślny punkt zadawania poziomu Z oraz Odniesienie okapu powinny się w obu przypadkach odnosić do Linii odniesienia. Aby zakończyć ustawienia dachu należy kliknąć na przycisk Dalej >.

1.5. Okno dialogowe Ustawienia wiązara.

W tym oknie dialogowym można wprowadzić wszystkie wielkości i informacje dotyczące wiązarów (np.

materiał, obciążenie, norma) oraz szczegóły dotyczące ich wykonania.

1.5.1. Zakładka Tabelka.

Rys. 1.14: Jak zostało to już opisane w punkcie 1.4.1, dane z pól tekstowych okna dialogowego Ustawienia dachu zostaną przekazane do pól tekstowych okna dialogowego Ustawienia wiązara (patrz Tekst 1 i Tekst 2). W polu Zadanie nr: program

automatycznie generuje

nazwę projektu. W polu Kod

rysunku musi być

wprowadzony znak %. Można

to zrobić poprzez klawiaturę

lub poprzez kliknięcie na

przycisk .

Rys. 1. 14

- 9 -


1.5.2. Zakładka Norma.

Rys.1.15: W zakładce Norma z menu

Norma można wybrać odpowiednią

normę dotyczącą projektowania

konstrukcji drewnianych. Jeżeli

została wybrana opcja EC PL, wtedy

obciążenia ze śniegu i wiatru będą

ustalane odpowiednio według PN-

EN 1991-1-3 oraz PN-EN 1991-1-4,

poprzez wprowadzenie koniecznych

informacji. W celu obliczenia

obciążenia śniegiem należy wybrać

odpowiednią strefę obciążenia

śniegiem (w przykładzie jest to

Strefa 2) i wysokość terenu nad

poziomem morza (Wysokość w m =

270). Obliczona wartość obciążenia

śniegiem przy gruncie podana jest w

okienku Śnieg (N/m2) i wynosi tutaj

900. W sekcji Auto. nawis śnieżny

można uwzględnić nawis śnieżny na

okapie zgodnie z PN-EN 1991-1-3

punkt 6.3

Wysokość całkowitą oraz długość budynku należy wpisać w sekcji

Wymiary budynku do obliczeń obciążeń wiatrem w celu podziału

połaci dachowych według PN-EN 1991-1-4. Wartości dla naszego

przykładu należy odczytać z powyższego zrzutu ekranowego (rys.

1.15).

Parcie wiatru można wprowadzić ręcznie pod Wiatr (N/m²). Oprócz tego istnieje możliwość, że program automatycznie ustali parcie wiatru. Poprzez kliknięcie na przycisk otwiera się okno dialogowe

Wiatr (rys. 1.16). Z menu wyborów należy wybrać Rodzaj terenu (1.

Otwarty bez przeszkód) i Strefę wiatru (1). Należy także wpisać

Wysokość budynku (m) 7.

Rys. 1. 15

Rys. 1. 16

- 10 -


1.5.3. Zakładka Symbol wiązara.

Rys. 1.17: Z menu wyboru pod

napisem Typ można wybrać element

konstrukcji, dla którego chcemy

dopasować szerokość tarcicy i

etykietę. Wybierz opcję Wiązar, a w

polu Szerokość (mm) pozostaw 50.

W przedstawionej tabeli można

zmieniać etykiety wiązarów. Znak %

należy tutaj rozumieć jako znak-

wypełniacz dla bieżącej numeracji,

różnych pozycji tego samego typu.

Podczas dopasowywania etykiet

zaleca się je zapisywać w szablonie.

W naszym przykładzie nie będą

dokonywane żadne zmiany.

Wysokość tekstu określa wysokość

etykiety tekstu, która jest niezależna

od skali, tak jak informacja o

pochyleniu dachu (patrz 1.4.4.).

W sekcji Grupowanie należy

zaznaczyć pozycję Aktywne, aby te

same etykiety wiązarów zostały zgrupowane.

1.5.4. Zakładka Obciążenia standardowe.

Rys. 1.18: Aby uwzględnić ciężar własny wiązara

podczas obliczania należy aktywować opcję

Łącznie z ciężarem własnym. Wprowadzone

wartości obciążeń mogą zostać przeniesione na

wiązar (Export do TrussCon – zalecane jest

włączenie tej opcji). Wpis w wierszu Dach

uwzględniany jest jako obciążenie pasa

górnego, a w wierszu Strop jako obciążenie

pasa dolnego.

W polu Wartość (mm) w sekcji Rozstaw wiązarów należy wprowadzić wartość dla odległości pomiędzy

sąsiednimi wiązarami.

Rys. 1. 17

Rys. 1. 18

- 11 -


1.5.5. Zakładka Materiały.

Rys. 1.19: Dla poszczególnych elementów konstrukcji takich jak Dach, Strop, Ściana i Dach płaski można w tabeli Stężenia ustawiać stężenia. Odległość pomiędzy łatami dachowymi (w przykładzie = 400 mm) można np. wprowadzić jako stałą odległość (tutaj Określone). Pas dolny (strop) zostanie stężony podłużnie, jeżeli będzie on np. ściskany (moment zginający powoduje, że część przekroju jest ściskana). Można to sprawdzić poprzez wybór opcji Obliczone. W tabeli Wymiary można wstępnie ustawiać wysokości przekrojów poszczególnych elementów konstrukcji. Ponieważ w naszym przykładzie występuje wiązar trójkątny, dlatego przy Pas górny lewy + prawy należy wprowadzić 140, przy Pas dolny 120, a przy Krzyżulec 80.

Aby zakończyć ustawienia dla wiązarów i uruchomić kreatora makr kliknij na przycisk Dalej >.

1.6. Makro ściany.

Klikając na można obejrzeć wszystkie

istniejące makra ścian (patrz rys. 1.20). Do

naszego przykładu pasuje pierwsze makro.

Na rysunku schematycznie przedstawione

są wymiary, które należy wprowadzić. Jako

Wymiar A należy wprowadzić 12500 mm,

jako Wymiar B 8500 mm.

Typ ściany (Z365(300+65)) zdefiniowany w

oknie dialogowym Ustawienia dachu jest już

domyślnie ustawiony. Z menu wyboru

można także wybrać inny typ ściany.

Ustawienie linii odniesienia zostanie

przejęte z Ustawienia dachu / Typ ściany

/Rozmieszczenie/linia odniesienia.

Aby potwierdzić wprowadzone dane i uruchomić Makro dachu kliknij na przycisk Dalej >.

Rys. 1. 19

Rys. 1. 20

- 12 -


1.7. Makro powierzchni dachu.

Rys. 1.21: Także tutaj klikając na można wybrać pasujące makro. Podobnie jak w przypadku makro ściany przedstawionym na zmieniającym się dynamicznie rysunku muszą zostać przyporządkowane odpowiednie wartości poprzez ich wprowadzenie do tabeli. Aktywując Więcej pokazane zostaną wszystkie zmienne. W ten sposób możliwe jest wprowadzanie różnych okapów i pochyleń dachu. W naszym przykładzie Wymiar A (= okap dachu) należy wprowadzić 450 mm, a Wymiar G (= pochylenie dachu) 22°. Kliknij na przycisk Dalej> aby potwierdzić wprowadzone dane i uruchomić Makro

wiązara.

1.8. Makro wiązara.

Rys. 1.22: Na tej samej zasadzie

jak we wcześniej opisanych

makrach, także w przypadku

Makro wiązara poprzez

można ustawić odpowiednie

makro.

Zaznaczając Więcej pokazane zostaną wszystkie możliwe dla wybranego makro zmienne.

Z menu wyboru należy wybrać

wpis Od szczytu do szczytu,

środek. Wartości A i B należy

odczytać ze znajdującego się

obok zrzutu ekranowego (rys.

1.22)

Aby potwierdzić wprowadzone

dane kliknij na przycisk Koniec.

Rys. 1. 21

Rys. 1. 22

- 13 -


1.9. Pozycjonowanie rzutu poziomego.

Po wprowadzeniu wszystkich danych w oknach dialogowych Ustawienia dachu, Ustawienia wiązara

oraz w poszczególnych makrach, trzeba teraz tylko ustalić położenie rzutu poziomego w oknie

roboczym. Do kursora myszy dołączony jest rzut poziomy w postaci prostokąta (rys. 1.23).

Rys. 1. 23

Wszystkie instrukcje, dotyczące także wszystkich innych funkcji lub narzędzi wyświetlane są w pasku

komunikacji. Najpierw należy wstawić punkt, w którym ma zostać wstawiony rzut poziomy.

Podczas poruszania myszką aktualna pozycja pokazywana jest w prawym dolnym rogu.

Aktualny punkt można wybrać poprzez kliknięcie lewym klawiszem myszy lub poprzez potwierdzenie

klawiszem Enter punktu (0,0) znajdującego się w nawiasach w pasku komunikacji.

Teraz należy określić kąt. W zależności od tego jak rzut poziomy ma być ustawiony, kąt można

wprowadzać ręcznie do paska komunikacji.

Także tutaj poprzez kliknięcie lewym przyciskiem myszy można wybrać odpowiedni kąt. Aktualny kąt

wyświetlany jest w prawym dolnym rogu.

Kąt (0) znajdujący się w pasku komunikacji w nawiasie należy potwierdzić klawiszem Enter.

Aby zdefiniowany wcześniej Poziom Z (patrz 1.4.4) wynoszący 120 mm przyporządkować występowi

okapu należy wstawić punkt odniesienia dla wysokości.

- 14 -


Jak jest to przedstawione w poniższym zrzucie ekranowym (rys. 1.24), punkty odniesienia można "chwytać". Takie uchwycone punkty zaznaczane są poprzez "x". Potwierdź zaznaczony punkt na występie okapu klikając lewym przyciskiem myszy.

Na końcu należy wstawić poziom Z.

Wprowadzoną wartość poziomu Z można tutaj nadpisać poprzez wprowadzenie nowej wartości.

Aby potwierdzić Poziom Z (120) znajdujący się w pasku komunikacji w nawiasie naciśnij Enter.

Po spełnieniu poleceń z paska

komunikacji rzut poziomy

powinien wyglądać jak na

rysunku obok (rys. 1.26).

Rys. 1. 24

Rys. 1. 25

Rys. 1. 24

- 15 -


1.10. Wymiarowanie rzutu poziomego i wiązarów.

Aby sprawdzić geometrię rzutu poziomego i pozycje wiązarów projekt zostanie zwymiarowany

przed przekazaniem go do programu TrussCon przeznaczonego do obliczania wiązarów.

W pasku narzędzi Wymiary kliknij

na Automatyczne wymiarowanie

ścian (można to także zrobić

poprzez menu Ściana). Funkcja ta

umożliwia zmierzenie wymiarów

budynku. Jak widać to na zrzucie

ekranowym chodzi tutaj o

szerokość budynku (8.5m) i

długość budynku (12.5m), jak

zostało to wprowadzone w makro

ściany (patrz 1.6).

Ponieważ linie wymiarowe znajdują się poza ekranem, całkowity obraz na ekranie można ustawić na

nowo poprzez funkcję lub poprzez klawisz Home na klawiaturze.

W zakładce Różne można dokonywać

ustawień dotyczących linii

wymiarowych. Aby wywołać tę

zakładkę należy w menu Narzędzia

kliknąć na Ustawienia dachu i wybrać

zakładkę Różne.

Rys. 1.28: W sekcji Linia wymiarowa

można ustawić wysokość tekstu

wymiarowania, długość zasieczki w

liniach wymiarowych oraz jednostkę,

w której będą podawane wymiary.

Rys. 1. 25

Rys. 1. 26

- 16 -


W sekcji Auto. wymiarowanie można wybrać odległości od ściany oraz odniesienie, do którego ma

zostać wykonane wymiarowanie. Ponieważ zewnętrzna krawędź ściany została zdefiniowana jako linia

odniesienia (patrz 1.4.3) i wymiarowanie ma się do niej odnosić, dlatego w polu Linia odniesienia należy

pozostawić haczyk. W przeciwnym przypadku, jeżeli jest to konieczne, linię odniesienia można

deaktywować i kliknąć na odpowiednią linię odniesienia.

Istniejące linie wymiarowe można edytować. Poprzez menu

kontekstowe prawego przycisku myszy (rys. 1.29) można wybrać funkcję

Edytuj.

Aby dodać wymiar występu linii wymiarowej poza szerokość budynku

kliknij prawym przyciskiem myszy na szerokość budynku i wybierz

Edytuj. Wymiarowane punkty, w tym przypadku naroża budynku

zostaną zaznaczone kółeczkami.

Aby dodać nowe punkty pomiarowe występów linii

wymiarowej należy na nie kliknąć. Zostaną one także

zaznaczone kółeczkami (rys. 1.30). Jeżeli ponownie

klikniemy na wybrany już punkt, zostanie on znowu

deaktywowany, według zasady "WŁĄCZ/WYŁĄCZ".

Także tutaj należy zwrócić uwagę na pasek

komunikacji, w którym wyświetlane są

wszystkie instrukcje. Aktywne narzędzie jest zaznaczone

na niebiesko, a obok znajduje się krótka instrukcja.

Po zakończeniu wybierania dwóch dodatkowych punktów pomiarowych można

kliknąć na zielony haczyk w pasku komunikacji lub nacisnąć klawisz Enter na

klawiaturze.

Jak jest to przedstawione na rysunku 1.31, występy zostaną zwymiarowane wartością 450 mm.

Oprócz tego konieczne jest zwymiarowanie odległości pomiędzy wiązarami na rzucie poziomym. W tym

celu w pobliżu linii wymiarowej kliknij na prawy przycisk myszy i wybierz w pojawiającym się menu

kontekstowym Rysuj linię wymiarową. Tą samą funkcję można wywołać poprzez ikonę (Rysuj

linię wymiarową) w pasku narzędzi Wymiary.

Rys. 1. 27

Rys. 1. 28

Rys. 1. 29

- 17 -


Nad górnymi

końcami wiązarów

narysuj prostokąt

(rys. 1.32).

W tej funkcji "uchwycone" zostaną specjalnie tylko końce wiązarów.

Jak już wiadomo, punkty pomiarowe zaznaczane są kółeczkami. Pomiędzy wybranymi punktami pomiarowymi wiązarów uwzględniane są rozstawy osiowe (rys. 1.33).

Aby uzyskać odniesienie wymiarowania wiązarów do rzutu poziomego należy kliknąć jeszcze na

krawędzie zewnętrzne budynku (rys. 1.34).

Potwierdź wybór klawiszem Enter lub kliknij na zielony haczyk w pasku komunikacji.

W pojawiającym się oknie dialogowym (rys. 1.35)

można ustawić cechy linii wymiarowej, takie jak Typ,

Kierunek, Wysokość tekstu, itd. Jako Typ należy wybrać

Łańcuch wymiarowy. Opcja Grupuj podobne umożliwia

przedstawienie na rysunku zawsze tej samej odległości

pomiędzy wiązarami w postaci skróconej (np.

10x1000mm).

W sekcji Kierunek wybrano już Poziomo. Program

automatycznie proponuje najbardziej logiczną opcję.

Wysokość tekstu można pozostawić 2.5 mm.

Potwierdź okno dialogowe klikając OK.

Rys. 1. 30

Rys. 1. 31

Rys. 1. 32

Rys. 1. 33

- 18 -


Także tutaj należy zwrócić uwagę na pasek komunikacji, w którym wyświetlane jest polecenie, które należy wykonać.

Linia wymiarowa "jest przyklejona" do kursora myszy (rys. 1.36) i trzeba jeszcze ustalić jej położenie na rzucie poziomym. Po ustaleniu położenia linii wymiarowej potwierdź to położenie klikając lewym przyciskiem myszy.

Linia wymiarowa wygląda teraz jak na rysunku 1.37. Te same odległości pomiędzy wiązarami są przedstawione w postaci skróconej 10x1000mm. Maksymalna odległość pomiędzy wiązarami wynosi 1000 mm, tak jak jest to także ustawione w zakładce Obciążenie standardowe (patrz 1.5.4).

Tak jak zostało to wybrane lub wprowadzone w makro wiązara, pierwszy wiązar ściany szczytowej został ustawiony w odległości 50 mm od krawędzi wewnętrznej ściany. Obok po obu stronach znajduje się dopasowane pole o szerokości 810 mm (patrz punkt 1.8).

Wymiar od krawędzi zewnętrznej ściany do pierwszego wiązara wynosi:

440mm = 365mm (grubość ściany) + 50mm (wymiar B

z makro ściany) + 50mm/2 (oś wiązara drewnianego

o grubości 50 mm)

Wykonaj tę linię wymiarową jeszcze raz.

- Rysuj linię wymiarową

- Narysuj prostokąt wokół punktów osiowych wiązarów

- Dodaj punkty pomiarowe krawędzi zewnętrznych budynku

- Enter

Teraz w oknie dialogowym Linia wymiarowa (rys. 1.38)

w sekcji Typ wybierz opcję Wymiar progresywny, aby

otrzymać bieżący wymiar pozycji wiązarów. W sekcji

Rozmieszczanie automatycznie deaktywowana jest

opcja Grupuj podobne, ponieważ nie jest to możliwe

przy tak wybranym typie wymiaru. Aktywna stają się

opcje wyboru Z dołu do góry / Z góry na dół.

Rys. 1. 34

Rys. 1. 35

Rys. 1. 36

- 19 -


Na powyższym zrzucie ekranowym (rys. 1.39) widać, że na prawym końcu linii wymiarowej wymiary

zachodzą na siebie. Aby ograniczyć pokrywanie się wymiarów i sprawić, aby były one czytelne kliknij

prawym przyciskiem myszy na linię wymiarową i wybierz z menu kontekstowego Właściwości.

Pojawi się okno dialogowe Linia wymiarowa. W sekcji Rozmiar zmień Wysokość tekstu na 1.5 mm

(rys. 1.40).

Rys. 1. 39

Linia wymiarowa wymiarów progresywnych posiada teraz mniejszą wysokość tekstu, ale za to teraz

wymiary na rysunku nie pokrywają się (rys. 1.41).

Jeżeli twój pierwszy rzut

poziomy jest podobny do

tego na rysunku 1.42, to

sporządzenie pierwszego

przykładu zakończyło się

sukcesem.

Gratulujemy!

Rys. 1. 37

Rys. 1. 38

Rys. 1. 40

Documents

Instrukcja obsługi programo w RoofCon/TrussCon · EN 1991-1-3 oraz PN-EN 1991-1-4, poprzez wprowadzenie koniecznych informacji. W celu obliczenia obciążenia śniegiem należy wybrać