INSTRUMENTUM LABORIS

CZĘŚĆ VI Wprowadzenie duchowe

TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część VI. Zarząd Zakonu Wprowadzenie duchowe

Część VI. Zarząd Zakonu Wprowadzenie duchowe

a) Źródło wszelkiej władzy bracia odnajdują w Trójcy Świętej Jedynym Bogu: - W Ojcu, do którego święty Franciszek kieruje modlitwę: „Wszechmogący, wiekuisty, sprawiedliwy i miłosierny Boże, daj nam nędznym czynić dla Ciebie to, o czym wiemy, że tego chcesz i chcieć zawsze tego, co się Tobie podoba, abyśmy wewnętrznie oczyszczeni, wewnętrznie oświeceni i rozpaleni ogniem Ducha Świętego, mogli iść śladami umiłowanego Syna Twego, Pana naszego Jezusa Chrystusa”309; – W Synu, o którym Seraficki Ojciec mówi: „Teraz zaś, skoro porzuciliśmy świat, nic innego nie mamy czynić, tylko spełniać wolę Pana i Jemu samemu się podobać”310. Jego Ewangelia jest sposobem życia i najwyższą normą braci: „Zachowujmy więc słowa,

Zredagowano nowy paragraf w celu przedstawienia posługi władzy w szerszym kontekście teologicznym, posługując się cytatami ze źródeł franciszkańskich.

309 LZ 50-51. 310 1 Reg 22,9.

życie i naukę, i świętą Ewangelię Tego, który raczył modlić się za nas”311; - W Duchu Świętym, którego święty Franciszek ukazuje jako przewodnika braci w pójściu za Chrystusem. On jest postrzegany „jako generalny minister zakonu” 312, przeto bracia „powinni pragnąć posiąść Ducha Pańskiego wraz z Jego uświęcającym działaniem"313.

a) Ponieważ Stolica Apostolska zwykle przychyla się do pobożnych próśb i życzliwie odnosi się do szlachetnych pragnień, przeto papież powagą apostolską zatwierdził Regułę Zakonu. Odtąd Kościół, czy to przez zatwierdzenie Reguły kładąc podwaliny władzy zwierzchniej, czy też udzielając przełożonym Zakonu swej najwyższej jurysdykcji, dopuścił ich do udziału w sprawowaniu swej najwyższej władzy w kierowaniu wspólnotą braci. Bracia sprawujący władzę powinni ją wykonywać w duchu świętego Założyciela. „Bracia podwładni powinni pamiętać, że dla Boga wyrzekli się własnej woli. Przeto mocno im nakazuję, aby byli posłuszni swoim ministrom we wszystkim, co przyrzekli Panu zachowywać, a co nie sprzeciwia się ich sumieniu i naszej Regule” (Rz 10).

b) Papież Honoriusz III w roku 1223 zatwierdził i uwierzytelnił Regułę św. Franciszka. Kościół, poprzez swój Nauczycielski Urząd, zawsze sprawował i nadal wykonuje bezpośrednią władzę nad braćmi, lecz część swej jurysdykcji udzielił i udziela władzom Zakonu.

Z niniejszego paragrafu wyodrębniono dwa oddzielne paragrafy w celu podkreślenia autorytetu Kościoła oraz franciszkańskiego ducha władzy sprawowanej przez ministrów.

c) Bracia sprawujący władzę powinni ją wykonywać w duchu Założyciela: „Ministrowie […] niech przyjmą [braci] z miłością i dobrocią i niech im okażą tak wielką serdeczność, aby bracia mogli z nimi rozmawiać i postępować jak panowie ze swoimi sługami. Tak bowiem powinno być, aby ministrowie byli sługami wszystkich braci”314. „Ci, którzy są postawieni nad innymi, tak powinni się chlubić z tego przełożeństwa,

Dodano dwa cytaty z Pism św. Franciszka, zaczerpnięte z treści obecnego paragrafu c).

311 Tamże, 22,41. 312 2 Cel 193. 313 2 Reg 10,8. 314 Tamże, 10,5-6.

jakby zostali wyznaczeni do obowiązku umywania nóg braciom”315. Każdy z ministrów „w stosunku do poszczególnych braci swoich niech okazuje miłosierdzie i niech je zachowa, tak, jakby sobie życzył w podobnym wypadku”316.

d) Bracia zaś „niech pamiętają, że dla Pana Boga wyrzekli się własnej woli. Dlatego nakazuję im stanowczo, aby byli posłuszni swoim ministrom we wszystkim co przyrzekli Panu zachowywać, a co nie sprzeciwia się ich sumieniu i regule naszej”317.

b) Seraficki Ojciec, zapytany przez pewnego brata, jakim ma być minister generalny tej rodziny, tak mu odpowiedział: „Winien to być człowiek surowego życia, wielkiej roztropności, nieskazitelnej opinii. Człowiek wolny od osobistych upodobań, aby darząc jednych większą miłością, nie wywołał zgorszenia u wszystkich. Człowiek gorliwy i rozmiłowany w świętej modlitwie. Winien to być człowiek, który ze względu na osoby nie będzie tworzył grup wzajemnie się popierających, który nie mniej będzie troszczył się o małych i prostaczków, niż o uczonych i wielkich. Człowiek, który choćby posiadał dar wybitnej wiedzy, to w postępowaniu będzie wzorem ujmującej prostoty, będzie jaśniał cnotami. Człowiek, który będzie gardził pieniędzmi, główną przyczyną upadku naszego życia zakonnego i doskonałości [...]. Człowiek, który będzie pocieszał udręczonych, będzie bowiem ostatnią ucieczką utrapionych, aby słabi dla braku środków zaradczych nie wpadli w chorobę zwątpienia. Niech sam siebie uniża, aby gwałtowników przywieźć do łagodności, niech nieco ustąpi ze swoich praw, aby duszę pozyskać dla Chrystusa. Przed zbiegami z Zakonu, jako owcami, które

e) Seraficki Ojciec, zapytany przez pewnego brata, jakim ma być minister generalny tej rodziny, tak mu odpowiedział: „Winien to być człowiek bardzo statecznego życia, wielkiej rozwagi, chwalebnej sławy. Człowiek, który nie ma prywatnych upodobań, iżby na skutek stronniczej miłości nie spowodował zgorszenia w całym zakonie. Człowiek, który chętnie i gorliwie oddawałby się świętej modlitwie […]. Winien być takim człowiekiem, który dla względu ludzkiego, nie skala węgła domu, który tak samo troszczy się o małych i prostych, co o mądrych i możnych. Człowiek, co choć mógłby błyszczeć swoim wykształceniem, to jednak jeszcze więcej w obyczajach będzie wzorem świętej prostoty i będzie pielęgnował cnoty. Człowiek, co wyklina pieniądze, które są głównym destruktorem naszej profesji zakonnej i doskonałości […]. Człowiek, który pociesza udręczonych, , jako że ma być ostatnią deską ratunku dla strapionych, iżby nie znajdując u niego pociechy, nie owładnęło chorymi schorzenie zwątpienia. Żeby gwałtowników nakłonić do łagodności, niech sam się uniża i niech ustąpi nieco ze swych praw, żeby tylko duszę pozyskać dla Chrystusa. Niech nie

Z tego paragrafu zostały utworzone dwa odrębne paragrafy w celu podkreślenia posługi Ministra generalnego oraz jego Definitorium.

315 Np 4,2. 316 2 Lw 43. 317 2 Reg 10,2-3.

zaginęły, niech nie zamyka swego litościwego serca, pomny, jak mocne są pokusy, które mogą doprowadzić do takiego upadku. Pragnę, aby wszyscy go szanowali jako zastępcę Chrystusa i aby z wielką życzliwością zaspokajano wszystkie jego potrzeby. Nie powinien pałać żądzą zaszczytów, ni podobać sobie więcej we względach niż w zniewagach... Takim wreszcie być powinien, aby dla utrzymania się na zaszczytnym stanowisku w niczym nie naruszył zasad sprawiedliwości, niech swój wysoki urząd uważa raczej za ciężar niż za zaszczyt. Choć ma być przedmiotem miłości dla wszystkich, to jednak, aby nadmierna łagodność nie przerodziła się w opieszałość a zbytnie pobłażanie nie doprowadziło do rozluźnienia karności, powinien być postrachem dla czyniących zło [...]. Oto takim powinien być minister generalny Zakonu” (2Cel 185; 186). Święty Franciszek dalej tak mówi: „Pragnę, aby miał współpracowników odznaczających się szlachetnością, by podobnie jak on we wszystkim dawali przykład dobrych uczynków: by byli powściągliwi w używaniu przyjemności, mężni w trudnościach, uprzejmi w postępowaniu, aby wszystkich przychodzących do nich przyjmowali ze świętą życzliwością” (2 Cel 186).

zamyka litościwego serca przed zbiegami z Zakonu, co są jak owce, które poginęły, pamiętając, jak potężne są te pokusy, co zdołały popchnąć do tak głębokiego upadku. Chciałbym, aby wszyscy go szanowali jako zastępcę Chrystusa i żeby z całą życzliwością zaopatrywali go we wszystko, co niezbędne. Zaprawdę godzi się, żeby nie lubował się w zaszczytach i nie radował się bardziej ze względów ludzkich, aniżeli ze zniewag […]. Wreszcie winien być kimś takim, co z powodu żądzy zachowania godności żadną miarą nie zeszpeci piękna mężnej sprawiedliwości, jako że ten wielki urząd uważa bardziej za ciężar dla siebie, aniżeli za zaszczyt. Mimo że ma być obiektem miłości dla wszystkich, to jednak, by dla zbytniej jego łagodności nie zrodziła się gnuśność, a ze zbyt szerokiej pobłażliwości rozluźnienie karności, musi być też surowy dla tych, co czynią zło”318.

f) Odnośnie do współpracowników ministra generalnego błogosławiony Franciszek stwierdza: „Chciałbym jeszcze, by miał socjuszy godnych i szlachetnych, którzy, tak jak i on, świeciliby przykładem we wszystkim, co dobre: surowych przeciw rozkoszom, mocnych przeciw trudnościom, i tak należycie przystępnych, ażeby wszystkich, co przyjdą, przyjmowali ze świętą uprzejmością”319.

g) Seraficki Ojciec chciał, żeby ministrowie prowincjalni

318 2 Cel 185-186. 319 Tamże, 186.

– a to samo odnosi się do kustoszy – „[…] byli uprzejmi dla podwładnych i tak bardzo życzliwi, iżby nawet winowajcy nie żenowali się zawierzać ich sercu. Chciał, by byli umiarkowani w rozkazach, przebaczający urazy, gotowi raczej znosić krzywdy, niż odpłacać krzywdą, jako wrogowie wad, ale lekarze dla popadających w wady. Wreszcie chciał, by ich życie było zwierciadłem karności dla wszystkich innych”320.

Dodano paragraf charakteryzujący odniesienie ministra prowincjalnego do swoich braci.

c) „W imię Pańskie! Wszyscy bracia, ustanowieni ministrami i sługami innych braci, niech umieszczają swoich braci w prowincjach i miejscach, w których winni przebywać. Niech ich często odwiedzają, upominają i umacniają na duchu [...]. A ministrowie i słudzy niech pamiętają o tym, co Pan mówi: «Nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć», oraz o tym, że powierzono im troskę o dusze braci. Jeśliby który z nich zginął z ich winy i z powodu ich złego przykładu, będą musieli w dniu sądu zdać sprawę przed Panem naszym Jezusem Chrystusem” (1Reg 4). „Ci, którzy są postanowieni nad innymi, tak powinni się chlubić z tego przełożeństwa, jakby zostali wyznaczeni do obowiązku umywania nóg braciom” (Np 4). „Ten zaś, któremu zlecono czuwanie nad posłuszeństwem [...] niech będzie sługą braci. Niech świadczy i okazuje swoim braciom miłosierdzie, jakiego by sam sobie życzył, gdyby się znalazł w podobnym położeniu. I niech się nie gniewa na brata z powodu jego występku, lecz niech go upomina łagodnie i znosi z wielką cierpliwością i pokorą” (2Lw).

h) „W imię Pańskie! Wszyscy bracia, którzy są ustanowieni ministrami i sługami innych braci, niech rozmieszczają swoich braci w prowincjach i w miejscach, w których będą, niech ich często odwiedzają, i w sposób duchowy napominają i umacniają […]. A ministrowie i słudzy niech pamiętają, że Pan mówi: «nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć», i że troska o dusze braci została im powierzona. Jeśliby któryś z nich zginął z ich winy i przez ich zły przykład, będą musieli w dzień sądu zdać rachunek przed Panem Jezusem Chrystusem”321.

Z tego paragrafu przeniesiono dwa cytaty do treści proponowanego paragrafu c).

d) Błogosławiony Franciszek przywiązywał wielką wagę do kapituł, na których bracia się zbierali, uważał je bowiem za czynnik sprzyjający w kierowaniu Zakonem. „W miarę jak rosła liczba braci, troskliwy Ojciec zaczął

i) Święty Franciszek przywiązywał wielką wagę do kapituł, na których bracia się zbierali, uważał je bowiem za czynnik sprzyjający w kierowaniu Zakonem. „Z biegiem czasu, gdy liczba braci wzrosła, troskliwy

Z tego paragrafu wyodrębniono dwa odrębne paragrafy, ponieważ zawiera on różnorodną tematykę.

320 Tamże, 187. 321 1 Reg 4,1-2.6.

[...] zwoływać braci na kapitułę generalną, aby [...] każdemu wyznaczyć obowiązek wynikający z posłuszeństwa” (ZW IV, 10). Przemawiał do wszystkich słowami, z którymi potem w liście zwrócił się do następnych kapituł, tak aby bracia odczytując jego list z poczuciem odpowiedzialności, mogli podejmować decyzje niezbędne do zachowania karności w całym Zakonie. „Słuchajcie, synowie Pana i moi bracia, niech słowa moje dotrą do uszu waszych. Nakłońcie ucha serca waszego i bądźcie posłuszni głosowi Syna Bożego. Zachowujcie przykazania Jego całym sercem i wypełniajcie doskonałe Jego rady. Wysławiajcie Go, bo dobry, i wywyższajcie Go w uczynkach waszych, bo po to posłał was na cały świat, abyście słowem i czynem dawali świadectwo Jego głosowi i przywiedli wszystkich do poznania, że nie masz Wszechmogącego oprócz Niego. W karności i świętym posłuszeństwie trwajcie i wypełniajcie to, coście Mu dobrowolnie i mocno przyrzekli” (LZ). „W kapitułach prowincjalnych, w których nie mógł osobiście brać udziału, uczestniczył wydając z wielką troskliwością odpowiednie zarządzenia, modląc się za nie i im błogosławiąc” (1B IV, 10), tak że te kapituły z poczuciem odpowiedzialności mogły się zajmować „tym, co należy do Boga”. Już pierwsze, a potem kolejne konstytucje Zakonu powierzyły kapitułom klasztornym ważne zadania w kierowaniu wspólnotami braci całego Zakonu i prowincji.

pasterz zaczął zwoływać ich na kapitułę generalną […] aby […] wyznaczyć każdemu z nich obowiązki wynikające z posłuszeństwa”322. Do braci zgromadzonych na kapitule przesyłał listy, aby mogli podejmować wszystkie decyzje niezbędne do zachowania karności w całym Zakonie: „Słuchajcie, synowie Pana i bracia moi, i posłuchajcie słów moich. Nakłońcie ucha serca waszego i bądźcie posłuszni głosowi Syna Bożego. Zachowujcie przykazania Jego całym sercem i wypełniajcie doskonale Jego rady. Wysławiajcie Go, bo dobry i wywyższajcie Go w uczynkach waszych, bo po to posłał was na cały świat, abyście słowem i czynem dawali świadectwo Jego głosowi i przywiedli wszystkich do poznania, że oprócz Niego nie ma Wszechmocnego. Trwajcie w karności i w świętym posłuszeństwie i wypełniajcie to, co przyrzekliście Mu dobrym i mocnym postanowieniem”323.

j) ) „Chociaż […] nie mógł osobiście uczestniczyć w kapitułach prowincjalnych, to jednak był tam duchowo, dzięki swej troskliwości w sprawowaniu władzy,

322 1 B 4,10. 323 LZ 5-10.

wytrwałości w modlitwie i skuteczności błogosławieństwa”324, tak aby kapituły z poczuciem odpowiedzialności mogły „omawiać sprawy Boże”325. Już pierwsze, a potem kolejne konstytucje Zakonu powierzyły kapitułom klasztornym zadania w kierowaniu wspólnotami braterskimi całego Zakonu i prowincji.

Rozdział I: Posługa władzy w Zakonie

TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część VI. Rozdział 1. Władza w Zakonie

Część VI. Rozdział 1. Posługa władzy w Zakonie

155 - Celem należytego kierowania życiem i działalnością całej wspólnoty braterskiej i stałego nią zarządzania we właściwy sposób są w Zakonie władze, a mianowicie kapituły i przełożeni.

179. Posługa władzy w Zakonie, mająca za cel należyte zarządzanie i kierowanie życiem i misją wspólnoty braterskiej, jest sprawowana przez kapituły oraz przez ministrów, kustoszy i gwardianów.

Tekst uaktualniono językowo.

156 - § 1. Najwyższą władzę w całym Zakonie ma i sprawuje kapituła generalna.

180. §1. Najwyższą władzę w całym Zakonie ma i sprawuje kapituła generalna, która jest szczególnym wyrazem jedności i łączności braterskiej326.

Tekst uaktualniono językowo.

2. Naczelną władzę w poszczególnych prowincjach i ich kustodiach ma i sprawuje kapituła prowincjalna.

§2. Naczelną władzę w poszczególnych prowincjach i ich kustodiach ma i sprawuje kapituła prowincjalna327.

§ 3. W kustodiach generalnych naczelną władzę ma i sprawuje własna kapituła zgodnie z przepisami statutów generalnych.

§3. W kustodiach generalnych naczelną władzę ma i sprawuje własna kapituła zgodnie z przepisami statutów generalnych.

§ 4. Kapituła klasztorna ma władzę zgodnie z przepisami Konstytucji, statutów generalnych i prowincjalnych.

§4. Kapituła klasztorna ma władzę zgodnie z przepisami Konstytucji, statutów generalnych i prowincjalnych.

324 1 B 4,10. 325 1 Reg 18,1. 326 Cfr. CIC, can. 631 §1. 327 Cfr. CIC, can. 632.

157 - § 1. Przełożeni zakonni, tak wyżsi jak i miejscowi, wykonują władzę według przepisów prawa powszechnego i własnego (kan. 596, § 2; 129, § 1). Oni również mają jurysdykcję kościelną tak w zakresie wewnętrznym jak i zewnętrznym (kan. 274, § 1). Przed objęciem swego urzędu obowiązani są złożyć wyznanie wiary przed kapitułą lub, zależnie od przypadku, przed przełożonym wyższym (kan. 833, 8).

181. §1. Ministrowie, kustosze i gwardianie Zakonu powinni wykonywać władzę według przepisów prawa powszechnego i własnego328. Oni również mają kościelną władzę rządzenia tak w zakresie wewnętrznym jak i zewnętrznym329. Przed objęciem swego urzędu obowiązani są złożyć wyznanie wiary i przysięgę wierności przed kapitułą lub, zależnie od przypadku, przed przełożonym wyższym330.

§ 2. Przełożonymi wyższymi, których w naszych Konstytucjach nazywa się ordynariuszami, są: generał w całym Zakonie, prowincjał w swojej prowincji, kustosz generalny i prowincjalny w swojej kustodii oraz ich wikariusze w czasie sprawowania swego urzędu, zgodnie z Konstytucjami nr 167, § 3.

§2. Przełożonymi wyższymi, których w naszych Konstytucjach nazywa się ordynariuszami, są: Minister generalny w całym Zakonie, minister prowincjalny w swojej prowincji, kustosz generalny i prowincjalny w swojej kustodii oraz ich wikariusze w czasie sprawowania swego urzędu, zgodnie z Konstytucjami nr 192, § 3331.

158 - § 1. Jeśli według prawa wymagana jest zgoda lub rada, przełożony zaś z jakiejkolwiek przyczyny nie zapyta o taką zgodę lub radę, albo gdy wymagana jest zgoda, a postąpi wbrew wyrażonemu zdaniu, akt jego jest nieważny.

182. §1. Jeśli według prawa wymagana jest zgoda lub rada, zaś minister, kustosz lub gwardian z jakiejkolwiek przyczyny nie zapyta o taką zgodę lub radę, albo gdy wymagana jest zgoda, a postąpi wbrew wyrażonemu zdaniu, akt jego jest nieważny332.

§ 2. O zgodę lub radę należy zapytywać na zwołanym w tym celu wspólnym posiedzeniu, chyba że gdy chodzi tylko o zasięgnięcie rady statuty generalne co innego postanawiają. Fakt prawidłowego pytania o radę albo o zgodę i jej wyrażenie należy zawsze zaznaczyć w piśmie.

§2. O zgodę lub radę należy zapytywać na zwołanym w tym celu wspólnym posiedzeniu, chyba że gdy chodzi tylko o zasięgnięcie rady statuty generalne co innego postanawiają. Fakt prawidłowego pytania o radę albo o zgodę i jej wyrażenie należy zawsze zaznaczyć w piśmie.

159 - § 1. Kapituły i rady niech sumiennie pełnią powierzone sobie obowiązki i niech we właściwy sobie sposób wyrażają udział i troskę wszystkich członków o dobro całej braterskiej wspólnoty.

183. §1. Kapituły i definitoria niech sumiennie pełnią powierzone sobie obowiązki i niech we właściwy sobie sposób wyrażają udział i troskę wszystkich członków o dobro całej braterskiej wspólnoty.

§ 2. Spraw, które należą do kompetencji kapituły, nie §2. Spraw, które należą do kompetencji kapituły, nie

328 Por. KPK, kan. 596, §2; 129, §1; KKKW, kan. 511, §2; 979, §1. 329 Por. KPK, kan. 274, §1; KKKW, kan. 371, §1. 330 Cfr. KPK, kan. 833, 8°; Jan Paweł II, Motu proprio Ad tuendam fidem, 18 maja 1998. 331 Por. KPK, kan. 134, §1; 620. 332 Por. KPK, kan. 127.

należy przekazywać do rozstrzygnięcia właściwej Radzie, chyba że dla ważnej przyczyny kapituła większością dwóch trzecich głosów poweźmie taką uchwałę.

należy przekazywać do rozstrzygnięcia właściwemu definitorium, chyba że dla ważnej przyczyny kapituła większością dwóch trzecich głosów poweźmie taką uchwałę.

§ 3. Na kapitułę lub radę można zaprosić biegłych, nawet świeckich, celem zasięgnięcia ich zdania.

§3. Na kapitułę lub definitorium można zaprosić biegłych, nawet świeckich, celem zasięgnięcia ich zdania.

160 - § 1. Do ważności czynności kapitulnych wymagana jest obecność dwóch trzecich wyborców.

184. §1. Do ważności czynności kapitulnych wymagana jest obecność dwóch trzecich wyborców.

§ 2. Również na posiedzeniach rad wymagana jest obecność dwóch trzecich, chyba że przewiduje się, że kilku asystentów z powodu przeszkody trwającej dłużej niż tydzień nie będzie mogło wziąć udziału w posiedzeniu i jeżeli sprawa jest pilna, wówczas wystarczy większość bezwzględna.

§2. Również na posiedzeniach definitoriów wymagana jest obecność dwóch trzecich, chyba że przewiduje się, że kilku mających prawo głosu z powodu przeszkody trwającej dłużej niż tydzień nie będzie mogło wziąć udziału w posiedzeniu i jeżeli sprawa jest pilna, wówczas wystarczy większość bezwzględna.

§ 3. Do załatwienia każdej sprawy potrzebna jest i wystarczy zgoda bezwzględnej większości obecnych, chyba że w jakimś przypadku wyraźnie inaczej zastrzeżono.

§3. Do załatwienia każdej sprawy potrzebna jest i wystarczy zgoda bezwzględnej większości obecnych, chyba że w jakimś przypadku wyraźnie inaczej zastrzeżono.

Rozdział II: Urzędy

TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część VI. Rozdział 2. Urzędy

Część VI. Rozdział 2. Urzędy

161 - § 1. Bracia powołani na urząd powinni tę posługę przyjąć pokornie w duchu służby i sumiennie ją wypełniać.

185. §1. Bracia powołani na urząd powinni tę posługę przyjąć pokornie w duchu służby oraz wiernie i sumiennie ją wypełniać.

Dodano cechę konieczną do spełniania urzędu. [W aktualnej wersji polskiej nie ma zmian, ponieważ ta cecha już istnieje: „sumiennie”].

§ 2. Urzędy w Zakonie mogą sprawować bracia profesi solemni, mający odpowiednie kwalifikacje, wymagane przez prawo kanoniczne i nasze partykularne.

§2. Urzędy w Zakonie mogą sprawować bracia profesi solemni, mający odpowiednie kwalifikacje, wymagane przez prawo kanoniczne i nasze własne.

162 - § 1. Urzędami generalnymi są: urząd generała, wikariusza, prokuratora, asystenta i sekretarza.

186. §1. Urzędami generalnymi są: urząd ministra generalnego, wikariusza, definitora, sekretarza, prokuratora i ekonoma.

Prokurator generalny wyjaśnił, jakie są urzędy kościelne.

§ 2. Urzędami prowincjalnymi są: urząd prowincjała, wikariusza, asystenta, sekretarza.

§2. Urzędami prowincjalnymi są: urząd ministra, wikariusza, definitora, sekretarza i ekonoma.

§ 3. Urzędami na wzór prowincjalnych są: urząd kustosza generalnego i prowincjalnego, ich wikariuszów i asystentów.

§3. Urzędami kustodialnymi są: urząd kustosza, wikariusza, definitora, sekretarza i ekonoma.

Uaktualniono język na wzór paragrafów wcześniej opracowanych.

§ 4. Urzędami klasztornymi są: urząd gwardiana i wikariusza klasztoru.

§4. Urzędami klasztornymi są: urząd gwardiana, wikariusza i ekonoma klasztoru.

§ 5. Wszystkie inne urzędy w szerszym znaczeniu nazywają się w niniejszych Konstytucjach obowiązkami.

§5. Wszystkie inne urzędy w szerszym znaczeniu nazywają się w niniejszych Konstytucjach obowiązkami.

§6. Zakon Braci Mniejszych Konwentualnych stanowi jedną wspólnotę braterską, dlatego wszyscy bracia profesi solemni mogą sprawować urzędy i obowiązki, z wyjątkiem tych, które wiążą się z przyjętym sakramentem święceń.

Zaproponowano ten nowy paragraf dla przypadku mogącego zaistnieć, gdyby Kapituła Generalna opowiedziała się za wariantem A numeru 1, §3 proponowanego w części I. Gdyby natomiast Kapituła Generalna opowiedziała się za wariantem B, ten paragraf jest zbędny. Zasady oraz treść proponowanego paragrafu uzyskały już zatwierdzenie Kongregacji w Konstytucjach kapucynów.

187. §1. Z poważnej przyczyny oraz dla dobra Kościoła i Zakonu, Minister generalny, za zgodą swojego Definitorium, ma prawo mianować ministra prowincjalnego i jego definitorium, w miarę możliwości po zasięgnięcia zdania braci tej prowincji.

Zredagowano nowy numer za podpowiedzią Prokuratora generalnego Zakonu oraz Kongregacji IŻKiSŻA.

§2. Za poważną przyczynę, której ocena należy do Ministra generalnego i jego Definitorium, uważa się szkodę fizyczną, moralną, duchową lub majątkową wyrządzoną na skutek zaniedbania lub z winy członków zarządu danej prowincji333.

§3. W tak szczególnych przypadkach, Minister

333 Por. Motu proprio Papieża Franciszka Come una madre amorevole – Kościół jak kochająca matka, 4 czerwca 2016.

generalny, po wysłuchaniu zdania Definitorium prowincjalnego, za zgodą Definitorium generalnego, może czasowo mianować komisarza334.

§4. W specyficznie podobnych przypadkach Minister generalny, za zgodą swojego Definitorium, może mianować stałego wizytatora, który będzie wspierał ministra prowincjalnego i Definitorium w zarządzaniu prowincją. Uprawnienia i czas trwania obowiązku wizytatora zostaną określone w dekrecie nominacyjnym.

163 - § 1. Wszystkie urzędy generalne, prowincjalne i na wzór prowincjalnych, jeżeli inaczej nie zastrzeżono, nadawane są na właściwej kapitule w wyborach za pomocą kartek. Jeżeli urząd zostanie opróżniony poza kapitułą, na mocy samego prawa obejmują go wikariusze na czas do nowego wyboru; inne zaś urzędy nadaje właściwy przełożony ze swą Radą.

188. §1. Wszystkie urzędy generalne, prowincjalne i kustodialne, jeżeli inaczej nie zastrzeżono, nadawane są na właściwej kapitule w wyborach za pomocą kartek. Jeżeli urząd zostanie opróżniony poza kapitułą, na mocy samego prawa obejmują go wikariusze na czas do nowego wyboru; inne zaś urzędy nadaje właściwy minister ze swoim Definitorium.

§ 2. Gwardianów, po przedstawieniu kandydata przez prowincjała, wybiera przez balotację kapituła prowincjalna albo dla słusznej przyczyny poza kapitułą prowincjał ze swą Radą. W taki sam sposób na kapitule klasztornej wybiera się wikariusza. Powołani na te urzędy powinni być przynajmniej od dwóch lat profesami solemnymi (por. kan. 623).

§2. Gwardianów, po przedstawieniu kandydata przez ministra prowincjalnego, wybiera przez balotację kapituła prowincjalna albo dla słusznej przyczyny poza kapitułą minister prowincjalny ze swym Definitorium. W taki sam sposób na kapitule klasztornej wybiera się wikariusza. Powołani na te urzędy powinni być przynajmniej od dwóch lat profesami solemnymi335.

§ 3. Natomiast obowiązki nadaje się przez balotację lub przez nominację, jak to w poszczególnych przypadkach przepisują Konstytucje lub statuty.

§3. Natomiast obowiązki nadaje się przez balotację lub przez nominację, jak to w poszczególnych przypadkach przepisują Konstytucje lub statuty.

164 - § 1. W wyborach należy zachować prawo powszechne i nasze partykularne. Natomiast z zachowaniem §§ 2 i 3 winien być uznany za wybranego i ogłoszony przez przewodniczącego kolegium ten, który, po odliczeniu głosów nieważnych, otrzymał bezwzględną większość głosów, albo po dwóch

189. §1. W wyborach należy zachować prawo powszechne i prawo własne Zakonu. Natomiast z zachowaniem §§ 2 i 3 winien być uznany za wybranego i ogłoszony przez przewodniczącego kolegium ten, który, po odliczeniu głosów nieważnych, otrzymał bezwzględną większość głosów, albo po dwóch

334 Por. KPK, kan. 137, §1; 3. 335 Por. KPK, kan. 623; KKKW, kan. 513.

bezskutecznych głosowaniach, w trzecim głosowaniu większość względną; gdyby w trzecim głosowaniu głosy były równe, wybrany jest starszy profesją uroczystą, a następnie wiekiem.

bezskutecznych głosowaniach, w trzecim głosowaniu większość względną; gdyby w trzecim głosowaniu głosy były równe, wybrany jest starszy profesją uroczystą, a następnie wiekiem.

§ 2. Do trzeciego i ostatniego kolejnego wyboru na ten sam urząd wymagana jest większość kwalifikowana, czyli dwie trzecie głosów. Większość tę należy uzyskać w pierwszym lub w drugim głosowaniu. Również w trzecim i ostatnim wyborze gwardiana dla tego samego domu obowiązuje przepis o kwalifikowanej większości głosów. Należy jednak dbać o to, aby bracia przez dłuższy czas nie pełnili urzędów, z którymi łączy się sprawowanie władzy (kan. 624, § 2).

§2. Do trzeciego i ostatniego kolejnego wyboru na ten sam urząd wymagana jest większość kwalifikowana, czyli dwie trzecie głosów. Większość tę należy uzyskać w pierwszym lub w drugim głosowaniu. Również w trzecim i ostatnim wyborze gwardiana dla tego samego domu obowiązuje przepis o kwalifikowanej większości głosów. Należy jednak dbać o to, aby bracia przez dłuższy czas nie pełnili bez przerwy urzędów, z którymi łączy się sprawowanie władzy 336.

§3. Wybór na urząd ministra i kustosza jest ograniczony do dwóch bezpośrednio następujących po sobie kadencji.

Definitorium generalnezredagowało nowy paragraf z nastepujących racji: 1. Redakcja aktualnie obowiązujących Konstytucji pochodzi z czasu, kiedy kadencja trwała trzy lata. W związku z tym zauważa się znaczną różnicę pomiedzy „3x3” a „3x4”. 2. Często zauważa się pewne zmęczenie przy sprawowaniu trzeciej kadencji. 3. Wybierając tego samego brata przez trzy kolejne kadencje, zauważa się także pewną bierność wśród braci.

§ 3. W wyborach generała i prowincjała, a również kustosza generalnego dozwolonych jest pięć głosowań. Po drugim bezskutecznym głosowaniu nie mają głosu biernego ci kandydaci, których wybór wymaga większości kwalifikowanej. W piątym głosowaniu głos bierny mają tylko ci dwaj, którzy w czwartym głosowaniu otrzymali większość względną; jeśli kilku otrzymało tę samą liczbę głosów, to wszyscy są

§4. W wyborach ministra generalnego i prowincjalnego, a również kustosza generalnego dozwolonych jest pięć głosowań. Po drugim bezskutecznym głosowaniu nie mają głosu biernego ci kandydaci, których wybór wymaga większości kwalifikowanej. W piątym głosowaniu głos bierny mają tylko ci dwaj, którzy w czwartym głosowaniu otrzymali większość względną; jeśli kilku otrzymało tę samą liczbę głosów, to wszyscy

336 Por. KPK, kan. 624, §2; KKKW, kan. 514, §3.

kandydatami, w piątym głosowaniu nie mają jednak głosu czynnego; wybrany jest ten, który otrzymał względną większość głosów, a w razie równości głosów starszy profesją uroczystą, a następnie wiekiem.

są kandydatami, w piątym głosowaniu nie mają jednak głosu czynnego; wybrany jest ten, który otrzymał względną większość głosów, a w razie równości głosów starszy profesją uroczystą, a następnie wiekiem.

§ 4. Generał jest wybierany w wyborze kanonicznym, zgodnie z przepisem Konstytucji nr 164, § 3. Innych przełożonych ustanawia się również według Konstytucji jednak pod warunkiem, że w razie wyboru powinni otrzymać zatwierdzenie przez właściwego przełożonego wyższego, zgodnie z przepisem prawa (kan. 179, §§ 1-5), a w razie nominacji należy wpierw przeprowadzić odpowiednią konsultację.

§5. Minister generalny jest wybierany w wyborze kanonicznym, zgodnie z przepisem Konstytucji nr 189, § 4. Innych ministrów, kustoszy oraz gwardianów ustanawia się również według Konstytucji jednak pod warunkiem, że w razie wyboru powinni otrzymać zatwierdzenie przez właściwego przełożonego wyższego, zgodnie z przepisem prawa337, a w razie nominacji przez przełożonego, należy wpierw przeprowadzić odpowiednią konsultację.

165 - § 1. Urzędy generalne powierza się na sześć lat, a urzędy prowincjalne, urzędy na wzór prowincjalnych i klasztorne natomiast na cztery lata.

190. §1. Urzędy generalne powierza się na sześć lat, natomiast urzędy prowincjalne, kustodialne i klasztorne na cztery lata.

§ 2. Obowiązki generalne nadane przez kapitułę sprawuje się przez sześć lat; cztery lata we wszystkich innych przypadkach. Obowiązki powierzone drogą nominacji można pełnić przez czas określony lub nieokreślony, lecz nie dłużej, niż cztery lata; można je jednak ponownie nadać.

§2. Obowiązki powierzone przez kapitułę generalną sprawuje się przez sześć lat. Obowiązki powierzone przez Ministra generalnego drogą nominacji można pełnić przez czas określony lub nieokreślony, lecz nie dłużej, niż przez okres trwającej sześcioletniej kadencji; można je jednak ponownie nadać.

Ten paragraf dla większej przejrzystości podzielono na dwa odrębne. Określono czasokres sprawowania obowiązków związanych z kadencją urzędów generalnych.

§3. Obowiązki powierzone przez kapitułę prowincjalną lub kustodialną sprawuje się przez cztery lata. Obowiązki powierzone przez ministra prowincjalnego lub kustosza drogą nominacji można pełnić przez czas określony lub nieokreślony, lecz nie dłużej, niż przez okres trwającej czteroletniej kadencji; można je jednak ponownie nadać.

166 - § 1. Dla umacniania więzi braterskiej wspólnoty i jedności wśród braci niech przełożeni wyżsi utrzymują bliską łączność z braćmi przez osobiste rozmowy, listy i sprawozdania z działalności kapituł i rad, podając do

191. §1. Dla umacniania więzi braterskiej wspólnoty i jedności wśród braci niech ministrowie i kustosze utrzymują bliską łączność z braćmi przez osobiste rozmowy, odwiedziny braterskie, listy i sprawozdania z

Dołożono inny rodzaj kontktów.

337 Por. KPK, kan. 179, §§1-5; KKKW, kan. 959-960.

wiadomości wszystko, co wiąże się z życiem braterskiej wspólnoty.

działalności kapituł i definitoriów, podając do wiadomości wszystko, co wiąże się z życiem braterskiej wspólnoty338.

§ 2. Przynajmniej raz w czasie swego urzędowania, czy to osobiście, czy to przez delegata, powinni przeprowadzić wizytację kanoniczną i złożyć sprawozdanie na właściwej kapitule zwyczajnej.

§2. Minister i kustosz przynajmniej raz w czasie swego urzędowania, czy to osobiście, czy to przez delegata, powinien przeprowadzić wizytację kanoniczną zgodnie z zasadami ustalonymi w Statutach generalnych i złożyć z niej sprawozdanie na właściwej kapitule zwyczajnej339.

Dokonano wyboru czasownika „złożyć” [wł. „presentare” – w przekładzie polskim już istniejące w wersji obowiązującej] dla zapewnienia więcej możliwości (odczytanie w całości czy przedstawienie w formie skróconej …).

§ 3. Podczas wizytacji minister powinien odnosić się do współbraci pokornie i z miłością, dokładnie, według wskazówek podanych w regulaminach, zbadać życie i działalność wspólnoty, a na kapitule klasztornej szczerze je naświetlić i wspólnie omówić.

§3. Podczas wizytacji minister lub kustosz powinien odnosić się do współbraci pokornie i z miłością, dokładnie, według wskazówek podanych w regulaminach, zbadać życie i misję wspólnoty braterskiej oraz realizację planu czteroletniego klasztoru i prowincji lub kustodii, a na kapitule klasztornej przedstawić swoje spostrzeżenia celem wspólnego ich omówienia. Po upływie odpowiedniego okresu czasu od przeprowadzonej wizytacji kanonicznej minister lub kustosz powinien dokonać weryfikacji wdrożenia wskazań przez wspólnotę braterską.

Paragraf uaktualniono językowo oraz dodano odniesienie się w czasie wizytacji do wyznaczonego planu czteroletniego oraz obowiązek weryfikacji przeprowadzonej wizytacji kanonicznej.

167 - § 1. Przełożeni na mocy prawa zobowiązani są do rezydencji, aby mogli służyć braciom.

192. §1. Ministrowie, kustosze i gwardianie zobowiązani są do rezydencji, aby mogli służyć braciom340.

§ 2. Przełożeni wyżsi niech stale informują wikariuszy o wszystkich sprawach dotyczących zarządu i administracji oraz niech chętnie korzystają z ich usług w załatwianiu spraw zwyczajnych.

§2. Ministrowie i kustosze niech stale informują swoich wikariuszy o sprawach dotyczących zarządu i administracji oraz niech chętnie korzystają z ich usług w załatwianiu spraw zwyczajnych.

§ 3. Przełożony, który ma zamiar wyjechać albo z powodu przeszkody nie może spełniać swego urzędu, winien zawiadomić swego wikariusza, który zgodnie z prawem i wolą przełożonego będzie załatwiał sprawy.

§3. Minister, kustosz i gwardian, który ma zamiar wyjechać albo z powodu przeszkody nie może spełniać swego urzędu, winien zawiadomić swego wikariusza, który zgodnie z prawem i w ciągłej współpracy z

338 Por. KPK, kan. 619. 339 Por. KPK, kan. 628, §1; 3. 340 Por. KPK, kan. 629.

ministrem, kustoszem lub gwardianem będzie załatwiał sprawy.

168 - § 1. Niech brat chętnie zrzeknie się piastowanego urzędu, jeśli przełożeni osądzą, że dla dobra wspólnego jest potrzebny do pełnienia innego urzędu.

193. §1. Niech brat chętnie zrzeknie się powierzonego mu urzędu, jeśli ministrowie lub kustosze osądzą, że dla dobra wspólnego jest on potrzebny do pełnienia innego urzędu.

§ 2. Zrzeczenie się urzędu i obowiązków nadanych przez kapitułę może przyjąć właściwa kapituła w czasie swego trwania, albo poza kapitułą przełożony wyższy za zgodą swej Rady lub ze swą Radą, zależnie od rodzaju sprawy; zrzeczenie się urzędów nadanych na Radzie może przyjąć przełożony za zgodą swej Rady; z obowiązków powierzonych przez nominację - przełożony powołujący na dane stanowisko.

§2. Zrzeczenie się urzędu i obowiązków nadanych przez kapitułę może przyjąć właściwa kapituła w czasie swego trwania, albo poza kapitułą minister lub kustosz za zgodą swego Definitorium lub ze swym Definitorium, zależnie od rodzaju sprawy; zrzeczenie się urzędów nadanych na Definitorium może przyjąć minister za zgodą lub po wysłuchania zdania swego Definitorium; z obowiązków powierzonych przez nominację – minister lub kustosz powołujący na dane stanowisko.

§ 3. Rezygnację generała złożoną poza kapitułą może przyjąć jedynie Stolica Apostolska; rezygnację prowincjała i kustosza generalnego - generał za zgodą swej Rady.

§3. Rezygnację Ministra generalnego złożoną poza kapitułą może przyjąć jedynie Stolica Apostolska; rezygnację ministra prowincjalnego i kustosza generalnego – Minister generalny za zgodą swego Definitorium; rezygnację kustosza prowincjalnego – minister prowincjalny za zgodą swego Definitorium.

Paragraf został uzupełniony.

169 - § 1. Wszystkie urzędy albo obowiązki w Zakonie są usuwalne. Bracia jednak mogą je pełnić przez dłuższy czas, jeśli tego będzie wymagać dobro dusz, Zakonu i samych braci.

194. §1. Wszystkie urzędy albo obowiązki w Zakonie są usuwalne. Bracia jednak mogą je pełnić przez dłuższy czas, jeśli tego będzie wymagać dobro samych braci, Zakonu i powierzonych ich pieczy osób.

W paragrafie zmieniono kolejność wyszczególnienia poszczególnych uzasadnień.

§ 2. Nie należy usuwać braci z urzędów powierzonych na określony czas, chyba że zaistnieje odpowiednio ważna przyczyna, uznana i prawnie stwierdzona przez ministra i jego Radę, oraz zostaną zachowane zasady sprawiedliwości i naturalnej słuszności.

§2. Nie należy usuwać braci z urzędów powierzonych na określony czas, chyba że zaistnieje odpowiednio ważna przyczyna, uznana i prawnie stwierdzona przez ministra lub kustosza i jego Definitorium. Przy usuwaniu z urzędu, zachowując zasadę sprawiedliwości i naturalnej słuszności, zawsze należy zachować klimat braterstwa, poszanowania i miłości, zgodnie ze wskazaniami Statutów generalnych341.

Ze względu na delikatność faktu usunięcia z urzędu zostały uwypuklone niektóre cechy braterstwa.

§ 3. Usunięcie z urzędu należy do tej władzy, która §3. Usunięcie brata z urzędu należy do tej władzy, która

341 Por. KPK, kan. 624, §3.

zgodnie z Konstytucjami nr 168 może przyjmować rezygnację z urzędu.

zgodnie z Konstytucjami nr 193 może przyjmować rezygnację z urzędu.

170 - Generał za zgodą swej Rady może dla słusznej przyczyny udzielić dyspensy od przepisów naszego prawa partykularnego, które zabraniają łączenia kilku urzędów albo określają niezdolność do ich sprawowania.

195. Minister generalny za zgodą swego Definitorium może dla słusznej przyczyny udzielić dyspensy od przepisów naszego prawa własnego, które zabraniają łączenia kilku urzędów albo określają niezdolność do ich sprawowania.

Rozdział III: Kapituła generalna

TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część VI. Rozdział 3. Kapituła generalna

Część VI. Rozdział 3. Kapituła generalna

171 - § 1. Kapitułę generalną zwołuje generał. Kapituła odbywa się zgodnie ze statutami generalnymi.

196. §1. Kapitułę generalną zwołuje minister generalny. Kapituła odbywa się zgodnie ze Statutami generalnymi.

§ 2. Kapituła generalna zwyczajna, na której wybiera się generała, powinna się odbywać podczas Zielonych Świąt, z zachowaniem Konstytucji nr 180.

§2. Kapituła generalna zwyczajna, na której wybiera się Ministra generalnego, powinna się odbywać podczas Zielonych Świąt, z zachowaniem Konstytucji nr 203.

172 - Generał, za zgodą swej Rady lub na prośbę większości prowincjałów, może zwołać kapitułę generalną nadzwyczajną dla omówienia ważniejszych spraw Zakonu.

197. Minister generalny, za zgodą swego Definitorium lub na prośbę większości ministrów prowincjalnych, może zwołać kapitułę generalną nadzwyczajną dla omówienia ważniejszych lub naglących spraw Zakonu.

173 - § 1. Uczestnikami kapituły w poszczególnych sesjach kapituły generalnej zwyczajnej i nadzwyczajnej są: minister generalny, ex-ministrowie generalni, definitorzy generalni, ministrowie prowincjalni, kustosze generalni i prowincjalni, delegaci generalni i delegaci prowincji zgodnie z normą Statutów Generalnych.

198. §1. Uczestnikami kapituły w poszczególnych sesjach kapituły generalnej zwyczajnej i nadzwyczajnej są: Minister generalny, ex-ministrowie generalni, definitorzy generalni, ministrowie prowincjalni, kustosze generalni i prowincjalni oraz delegaci prowincji zgodnie z normą Statutów generalnych.

Z zapisu usunięto nieistniejących już delegatów generalnych.

§ 2. Prowincjała albo kustosza generalnego, mającego §2. Ministra prowincjalnego albo kustosza generalnego,

uzasadnioną przeszkodę, zastępuje wikariusz, a gdyby i on na kapitułę przybyć nie mógł, właściwy przełożony wysyła delegata.

mającego uzasadnioną przeszkodę, zastępuje wikariusz, a gdyby i on na kapitułę przybyć nie mógł, właściwy minister lub kustosz wysyła delegata.

174 - Na kapitule generalnej przewodniczy generał lub w razie jego nieobecności wikariusz.

199. Obradom kapituły generalnej przewodniczy Minister generalny lub w razie jego nieobecności wikariusz.

Rozdział IV: Minister generalny i jego Definitorium

TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część VI. Rozdział 4. Minister generalny i jego Rada

Część VI. Rozdział 4. Minister generalny i jego Definitorium

175 - § 1. Kandydat na generała powinien być profesem solemnym przynajmniej od dziesięciu lat.

200. §1. Kandydat na Ministra generalnego powinien być profesem solemnym przynajmniej od dziesięciu lat.

§ 2. Generał, jako ojciec całej braterskiej wspólnoty, ma obowiązek kierowania i opiekowania się Zakonem, popierania dzieł i przedsięwzięć Zakonu dla dobra Kościoła.

§2. Minister generalny, jako ojciec i sługa całej braterskiej wspólnoty, ma obowiązek kierowania i opiekowania się Zakonem, popierania odnowy życia i misji oraz innych przedsięwzięć Zakonu podejmowanych na chwałę Boga i dla budowania Jego królestwa.

Tekst uaktualniono językowo.

176 - Generał posiada w całym Zakonie władzę zwyczajną własną, wykonywaną zgodnie z przepisami prawa powszechnego i naszego własnego.

201. Minister generalny posiada w całym Zakonie władzę zwyczajną własną, wykonywaną zgodnie z przepisami prawa powszechnego342 i naszego własnego.

177 - W rządzeniu Zakonem pomagają generałowi członkowie Rady generalnej, którymi są asystenci generalni. Podczas sześciolecia nie mogą być wybrani na urzędy prowincjalne.

202. W rządzeniu Zakonem Ministrowi generalnemu pomagają definitorzy generalni, którymi są asystenci generalni. Podczas sześciolecia nie mogą oni być wybrani na urzędy prowincjalne.

203. W razie opróżnienia urzędu Ministra generalnego poza kapitułą, wikariusz generalny obejmuje władzę nad Zakonem i zwołuje kapitułę generalną, którą należy odbyć nie wcześniej niż trzy a nie później niż sześć

Z racji porządku logicznego w to miejsce przeniesiono aktualnie obowiązujący nr 180.

342 Por. KPK, kan. 622.

miesięcy od chwili ustania urzędu Ministra generalnego. 204. Do obowiązków definitorów generalnych należy

zapoznawanie się z życiem i misją Zakonu, badanie przedłożonych spraw i przekazywanie o nich swej opinii Ministrowi generalnemu albo na Definitorium, oraz wspieranie Ministra generalnego w jego posłudze.

Z racji porządku logicznego w to miejsce przeniesiono aktualnie obowiązujący nr 179.

178 - Prokurator generalny, sprawując urząd generalny, ma za zadanie, na polecenie generała albo na prośbę prowincjała, troszczyć się o sprawy Zakonu w Stolicy Apostolskiej, za wyjątkiem spraw misji i postulacji generalnej. Jest wybierany przez generała wraz ze swoim Definitorium.

205. Prokurator generalny, sprawując urząd generalny, ma za zadanie, na polecenie Ministra generalnego, troszczyć się o sprawy Zakonu w Stolicy Apostolskiej, za wyjątkiem spraw dotyczących Postulacji generalnej. Jest wybierany przez Ministra generalnego wraz z jego Definitorium.

179 - Do obowiązków asystentów generalnych należy badanie spraw prowincji swego zespołu, częste ich odwiedzanie i przekazywanie o nich swej opinii generałowi albo Radzie, oraz utrzymywanie łączności z braćmi swego regionu.

Paragraf przeniesiono do proponowanego numeru 204.

180 - W razie opróżnienia urzędu generała poza kapitułą, wikariusz generalny obejmuje władzę nad Zakonem i zwołuje kapitułę generalną, którą należy odbyć nie wcześniej niż trzy a nie później niż sześć miesięcy od chwili opróżnienia urzędu generała.

Paragraf przeniesiono do proponowanego numeru 203.

181 - Zgodnie ze statutami generalnymi ustanawia się różne urzędy i sekretariaty dla rozpatrywania różnych zagadnień, dotyczących życia i dzieł całego Zakonu, i wprowadzania w życie postanowień uchwalonych na kapitule lub powziętych na Radzie generalnej oraz dla niesienia pomocy prowincjom.

206. Zgodnie ze Statutami generalnymi należy ustanowić różne obowiązki i sekretariaty dla rozpatrywania różnych zagadnień, dotyczących życia i misji Zakonu, w celu wprowadzania w życie postanowień uchwalonych na kapitule lub powziętych na Definitorium generalnym oraz dla niesienia pomocy prowincjom i kustodiom oraz konferencjom i federacjom.

Paragraf uaktualniono językowo.

Rozdział V: Kapituła prowincjalna

TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część VI. Rozdział 5. Kapituła prowincjalna

Część VI. Rozdział 5. Kapituła prowincjalna

182 - § 1. Kapitułę prowincjalną zwyczajną zwołuje generał. Kapituła ta odbywa się zgodnie z postanowieniami statutów generalnych.

207. §1. Kapitułę prowincjalną zwyczajną zwołuje Minister generalny. Kapituła ta odbywa się zgodnie z postanowieniami Statutów generalnych.

§ 2. Prowincjał za zgodą swej Rady zwoła kapitułę nadzwyczajną, ilekroć tego będą wymagać ważne sprawy prowincji informując o tym w porę ministra generalnego.

§2. Minister prowincjalny za zgodą swego Definitorium zwoła kapitułę nadzwyczajną, ilekroć tego będą wymagać ważne sprawy prowincji, informując o tym jak najprędzej Ministra generalnego.

183 - § 1. Przewodniczącym od pierwszej do czwartej sesji kapituły (por. Regulamin kapituły) jest generał lub jego delegat. Na następnych sesjach kapituły zwyczajnej oraz na innych kapitułach przewodniczy prowincjał.

208. §1. Przewodniczącym kapituły zwyczajnej, od pierwszej do czwartej sesji kapituły włącznie343, jest Minister generalny lub jego delegat. Na następnych sesjach kapituły zwyczajnej oraz na innych kapitułach przewodniczy minister prowincjalny.

Tekst doprecyzowano w celu uniknięcia nieporozumień.

§ 2. Prawo do udziału w kapitule prowincjalnej zwyczajnej mają: generał lub jego delegat, były generał w rodzimej prowincji, prowincjał, były prowincjał, który na ostatniej kapitule zwyczajnej złożył urząd (tylko w następnej kapitule zwyczajnej), kustosze prowincjalni, asystenci prowincjalni, delegaci wybrani zgodnie ze statutami generalnymi, chyba że minister generalny za zgodą swojego definitorium, zgodnie ze statutami, poweźmie decyzję o udziale wszystkich braci profesów solemnych.

§2. Prawo do udziału w kapitule prowincjalnej zwyczajnej mają: Minister generalny lub jego delegat, były minister generalny w rodzimej prowincji, minister prowincjalny, były minister prowincjalny, który na ostatniej kapitule zwyczajnej złożył urząd (tylko w następnej kapitule zwyczajnej), kustosze prowincjalni, definitorzy prowincjalni, delegaci wybrani zgodnie ze Statutami generalnymi, chyba że Minister generalny za zgodą swojego Definitorium, zgodnie ze statutami, poweźmie decyzję o udziale wszystkich braci profesów solemnych.

§ 3. Prawo do udziału w kapitule prowincjalnej nadzwyczajnej mają wszyscy uczestnicy poprzedniej

§3. Prawo do udziału w kapitule prowincjalnej nadzwyczajnej mają wszyscy uczestnicy poprzedniej

343 Por. Dyrektorium dla celebracji kapituły prowincjalnej zwyczajnej.

kapituły prowincjalnej zwyczajnej, chyba że generał, za zgodą swej Rady poweźmie decyzję o udziale wszystkich braci profesów solemnych w kapitule, zgodnie ze statutami.

kapituły prowincjalnej zwyczajnej z wyjątkiem byłych definitorów prowincjalnych, chyba że Minister generalny, za zgodą swojego Definitorium poweźmie decyzję o udziale wszystkich braci profesów solemnych w kapitule, zgodnie ze statutami.

184 - § 1. Według statutów generalnych wybór prowincjała może się odbyć w bezpośrednim głosowaniu.

209. §1. Wybór ministra prowincjalnego odbywa się zgodnie z różnymi sposobami ustalonymi w Statutach generalnych.

Uaktualniono treść dwóch kolejnych paragrafów w celu dostosowania do obecnie stosowanej praktyki w Zakonie.

§ 2. Wprowadzenie tego systemu w jakiejś prowincji należy do statutów prowincjalnych.

§2. Sposób przeprowadzenia wyboru powinien zostać ustalony przez statuty prowincjalne.

§ 3. Statuty prowincjalne winny określić system wyborów ustalony w statutach generalnych i liczbę delegatów wybieranych czy to w prowincji, czy to w kustodii prowincjalnej.

§3. Statuty prowincjalne winny określić system wyborów ustalony w Statutach generalnych i liczbę delegatów wybieranych czy to w prowincji, czy to w kustodii prowincjalnej.

185 - Jeżeli dla ważnej przyczyny kapituła prowincjalna zwyczajna odbyć się nie może, prowincjała i jego Radę mianuje generał za zgodą swej Rady i po wysłuchaniu, w miarę możliwości, zdania braci tej prowincji.

210. Jeżeli dla ważnej przyczyny kapituła prowincjalna zwyczajna odbyć się nie może, ministra prowincjalnego i jego definitorium mianuje Minister generalny za zgodą swego Definitorium i po wysłuchaniu, w miarę możliwości, zdania braci tej prowincji.

Rozdział VI: Minister prowincjalny i jego Definitorium

TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część VI. Rozdział 6. Minister prowincjalny i jego Rada

Część VI. Rozdział 6. Minister prowincjalny i jego Definitorium

186 - Kandydat na prowincjała powinien być profesem solemnym przynajmniej od pięciu lat, odznaczać się dojrzałością, roztropnością i doświadczeniem, mieć ducha franciszkańskiego i inne przymioty wymagane przez prawo (kan. 129, § 1; 134, §1; 274, § 1).

211. Kandydat na ministra prowincjalnego powinien być profesem solemnym przynajmniej od pięciu lat, odznaczać się dojrzałością, roztropnością i doświadczeniem, mieć ducha franciszkańskiego i inne przymioty wymagane przez prawo344.

344 Por. KPK, kan. 129, §1; 134, §1; 274, §1; KKKW, kan. 979, §1; 984, §3; 371, §1.

187 - Prowincjał, darząc wszystkich uczuciem miłości i troszcząc się o nich, będzie usilnie zabiegał o to, aby bracia prowadzili życie zgodne z nakazami Reguły i Konstytucji i coraz bardziej przyczyniali się do uświęcania i budowania Kościoła.

212. Minister prowincjalny, darząc wszystkich uczuciem miłości i troszcząc się o nich, będzie usilnie zabiegał o to, aby bracia prowadzili życie zgodne z nakazami Reguły i Konstytucji i coraz bardziej przyczyniali się do uświęcania i budowania braterskiej wspólnoty i Kościoła.

Włączono odniesienie do życia braterskiego.

188 - § 1. Prowincjał ma władzę zwyczajną własną w całej prowincji, we wszystkich klasztorach i nad wszystkimi braćmi według zasad Konstytucji.

213. Minister prowincjalny ma władzę zwyczajną własną w całej prowincji, we wszystkich klasztorach i nad wszystkimi braćmi zgodnie z prawem własnym345.

Zrewidowano cały numer zgodnie z przepisem kan. 622.

§ 2. Prowincjałowi podlegają bezpośrednio: kustosze prowincjalni i gwardianowie, a w tych sprawach, które należą do ich obowiązków, asystenci prowincjalni, delegaci prowincjalni i mistrzowie seminariów; pośrednio wszyscy inni bracia.

§ 3. Kustoszowi generalnemu i prowincjalnemu podlegają bezpośrednio gwardianowie, a w sprawach, które należą do ich obowiązków, asystenci kustodialni i mistrzowie seminariów; pośrednio wszyscy inni bracia.

189 - Radę prowincjała tworzą wikariusz i trzej inni asystenci, o ile statuty prowincjalne nie wymagają większej liczby.

214. Definitorium ministra prowincjalnego tworzą wikariusz i trzej inni definitorzy, o ile statuty prowincjalne nie wymagają większej liczby.

190 - Poszerzoną radę prowincjalną, jeżeli została ustanowiona w statutach prowincjalnych, zwołuje prowincjał dla omówienia ważnych spraw prowincji. Ma ona uprawnienia rady. Przełożony wyższy winien zasięgać jej rady albo uzyskać zgodę według postanowień statutów prowincjalnych.

Usunięto te dwa kolejne aktualnie obowiązujące numery (190-191), ponieważ nigdzie nie istnieją poszerzone definitoria (rady) prowincjalne.

191 - Członkami poszerzonej rady prowincjalnej są: były prowincjał, który na ostatniej kapitule złożył urząd, asystenci prowincjalni i inni bracia wybrani na cztery lata zgodnie ze statutami prowincjalnymi.

192 - Wikariusz zastępuje i zajmuje miejsce prowincjała w razie jego nieobecności lub przeszkody. Po ustaniu władzy prowincjała poza kapitułą zwyczajną wikariusz,

215. Wikariusz prowincji zastępuje i zajmuje miejsce ministra prowincjalnego w razie jego nieobecności lub przeszkody. Po ustaniu władzy ministra prowincjalnego

345 Por. KPK, kan. 622.

zachowując tytuł wikariusza, obejmuje jego urząd i pełni go do kapituły zwyczajnej; natychmiast zawiadamia generała o opróżnieniu urzędu.

poza kapitułą zwyczajną wikariusz, zachowując swój tytuł wikariusza, obejmuje jego urząd i pełni go do kapituły zwyczajnej; natychmiast zawiadamia Ministra generalnego o opróżnieniu urzędu.

193 - Dla uzgadniania i popierania głównych dzieł prowadzonych przez prowincję należy utworzyć odpowiednie komisje prowincjalne. Liczbę tych komisji, ich członków, zakres uprawnień i metodę pracy ustalają statuty prowincjalne.

216. Dla uzgadniania i popierania misji prowadzonej przez prowincję należy utworzyć odpowiednie komisje prowincjalne. Liczbę tych komisji, ich członków, zakres uprawnień i metodę pracy ustalają statuty prowincjalne.

Rozdział VII: Kustosz i jego Definitorium

TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część VI. Rozdział 7. Kustosz generalny i prowincjalny oraz ich Rady

Część VI. Rozdział 7. Kustosz i jego Definitorium

194 - § 1. Przepisy rozdziału 5 i 6 o prowincji i jej urzędnikach odnoszą się również, z zachowaniem odpowiedniego stosunku, do kustodii generalnej.

217. §1. Przepisy rozdziałów 5 i 6 o prowincji i jej urzędnikach odnoszą się również, z zachowaniem odpowiedniego stosunku prawnego, do kustodii generalnej.

§ 2. Władza w kustodii generalnej, jako zastępcza, może dla słusznej przyczyny ulec ograniczeniu w statutach, zatwierdzonych przez kapitułę generalną.

§2. Władza w kustodii generalnej, jako zastępcza, może dla słusznej przyczyny ulec ograniczeniu w statutach, zatwierdzonych przez kapitułę generalną.

195 - § 1. Kustodia prowincjalna, zgodnie ze statutami prowincjalnymi, może odbywać własną kapitułę, której kompetencje ustalają statuty.

218. §1. Kustodia prowincjalna, zgodnie ze statutami prowincjalnymi, może odbywać własną kapitułę, której kompetencje ustalają statuty.

§ 2. Kustosza prowincjalnego, jego wikariusza i przynajmniej dwóch asystentów wybiera kapituła prowincjalna lub kustodialna, zgodnie z przepisem statutów prowincjalnych.

§2. Kustosza prowincjalnego, jego wikariusza i przynajmniej dwóch definitorów wybiera kapituła prowincjalna lub kustodialna, zgodnie z przepisem statutów prowincjalnych.

196 - § 1. Do zadań kustosza prowincjalnego należy popieranie życia zakonnego, pracy i działalności braci oraz, zgodnie z Konstytucjami nr 153, przyczynianie się

219. §1. Do zadań kustosza należy kierowanie życiem i misją braterskiej wspólnoty oraz, zgodnie z Konstytucjami nr 124, §2, prowadzenie animacji

Paragraf uaktualniono językowo.

do wzrostu Zakonu. powołaniowej. § 2. Za zgodą swej Rady kustosz może przyjmować kandydatów do kustodii i dopuszczać ich do profesji oraz wystawiać pisma upoważniające do przyjęcia święceń; może również mianować lub usuwać gwardianów oraz przedstawiać ordynariuszowi miejsca braci na stanowiska proboszczów.

§2. Za zgodą swego Definitorium kustosz może przyjmować kandydatów do kustodii i dopuszczać ich do profesji oraz wystawiać pisma upoważniające do przyjęcia święceń; może również mianować lub usuwać gwardianów oraz przedstawiać ordynariuszowi miejsca braci na stanowiska proboszczów.

§ 3. Kapituła prowincjalna i statuty prowincjalne mogą ograniczyć władzę (jako zastępczą) kustosza co do innych spraw, zwłaszcza nadzwyczajnych.

§3. Kapituła prowincjalna i statuty prowincjalne mogą ograniczyć władzę kustosza, jako zastępczą, co do innych spraw, zwłaszcza nadzwyczajnych.

Rozdział VIII: Posługa władzy w Zakonie

TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN Część VI. Rozdział 8. Konferencje

Część VI. Rozdział 8. Konferencje i federacje

197 - § 1. W prowincjach i kustodiach, które łączy wspólna kultura lub inna szczególniejsza więź, należy powoływać konferencje prowincjałów, ażeby przez roztropną i na doświadczeniu opartą wymianę zdań oraz przez koordynowanie planów wytworzyć święte zespolenie sił dla wspólnego dobra.

220. §1. Członkami konferencji są ministrowie i kustosze; członkami federacji – ministrowie, kustosze i delegaci. Ich rola i zadania są określone w Konstytucjach , nr 31.

Ze względu na to, iż treść obowiązującego numeru 197 została ujęta w proponowanym numerze 31, w tym miejscu określono skład konferencji oraz federacji.

§ 2. Poszczególne konferencje powinny ułożyć własny statut zatwierdzony przez generała i jego Radę. Statut ustali liczbę członków, którymi mogą być tylko sami prowincjałowie i kustosze z danego obszaru geograficznego, ich uprawnienia i terminy zebrań.

§2. Decyzja powzięta większością kwalifikowaną przez konferencję lub federację ma moc obowiązującą dla wszystkich jej własnych obszarów administracyjnych, jeżeli wcześniej została zaaprobowana a następnie ogłoszona pzez Ministra generalnego z jego Definitorium.

Ze względu na to, iż treść obowiązującego numeru 197 została ujęta w proponowanym numerze 31, w tym miejscu określono obligatoryjność decyzji podjętych większością kwalifikowaną uczestników zgromadzenia, jeśli o to zostanie poproszony Minister generalny i jego Definitorium. W każdym bądź razie Minister generalny posiada pełną i bezpośrednią władzę z własnej inicjatywy.

§3. Przewodniczący konferencji i federacji, wybrani zgodnie z własnymi statutami, powinni zostać okresowo zwołani przez Ministra generalnego w celu

Dodano nowy paragraf, który uwzględnia obecną praktykę Zakonu.

omówienia spraw dotyczących życia i misji Zakonu. 198 - Każda konferencja powinna za pośrednictwem własnego asystenta utrzymywać i popierać ścisłe kontakty z generałem i jego Radą oraz z innymi konferencjami. Sekretarz konferencji, następnie, będzie informował o ważniejszych problemach i sprawach wniesionych na konferencję przez przełożonych wyższych lub przez innych braci; będzie też redagował sprawozdania oraz inne dokumenty i przesyłał je zainteresowanym prowincjom.

221. Każda konferencja i federacja powinna za pośrednictwem asystenta własnego obszaru utrzymywać i popierać ścisłe kontakty z Ministrem generalnym i jego Definitorium oraz z innymi konferencjami i federacjami. Sekretarz konferencji lub federacji będzie redagował sprawozdania oraz inne dokumenty i przesyłał je zainteresowanym prowincjom, kustodiom i delagaturom, zaś przewodniczący konferencji lub federacji będzie informował wszystkich braci o ważniejszych problemach i sprawach wniesionych i rozstrzyganych przez konferencję lub federację.

Paragraf uaktualniono językowo.

199 - Prowincjałowie będą chętnie współpracować z konferencjami przełożonych wyższych, aby przez ścisłą łączność z Konferencjami Biskupów osiągnąć lepszą koordynację prac i działalności.

222. Ministrowie, kustosze i delegaci będą chętnie współpracować z właściwymi konferencjami przełożonych wyższych na różnym szczeblu, aby przez ścisłą łączność z właściwymi sobie konferencjami biskupów osiągnąć lepszą koordynację prac i działalności.

Paragraf uaktualniono językowo.

Rozdział IX: Gwardian klasztoru i kapituła klasztorna

TEKST AKTUALNY TEKST PROPONOWANY UZASADNIENIE ZMIAN

Część VI. Rozdział 9. Zarząd klasztoru

Część VI. Rozdział 9. Gwardian i kapituła klasztorna

UZASADNIENIE ZMIAN

200 - Braterską wspólnotą klasztorną rządzi gwardian albo osobiście, albo razem z kapitułą klasztorną.

223. Braterską wspólnotą klasztorną zarządza gwardian osobiście albo razem z kapitułą klasztorną. W skład klasztoru wchodzi przynajmniej czterech braci. Wyjątki od tej zasady powinny regulować Statuty generalne346.

Sprecyzowano minimalną liczbę braci stanowiących braterską wspólnotę klasztorną, zwiększając ją z trzech do czterech, aby zapewnić warunki życia braterskiego. Wszystkie zespoły pierwszej weryfikacji [zaliczają się do nich CIRC (Komitet MRK) oraz CCPS (zespół od realizacji planu sześcioletniego)] wyrażają opinię, iż koniecznym jest zwiększenie minimalnej liczby braci w klasztorze.

201 - § 1. Obowiązkiem gwardiana jest kierowanie życiem i działalnością braci i jej koordynowanie zgodnie z Regułą, Konstytucjami i statutami oraz rozwijanie ducha prawdziwej więzi braterskiej.

224. §1. Obowiązkiem gwardiana jest animowanie, kierowanie i koordynowanie życiem oraz misją braterskiej wspólnoty i poszczególnych braci zgodnie z Regułą, Konstytucjami i statutami.

Paragraf uaktualniono językowo.

§ 2. Gwardian ma władzę zwyczajną nad wszystkimi braćmi należącymi do klasztoru i nad tymi którzy w nim przebywają.

§2. Gwardian ma władzę zwyczajną nad wszystkimi braćmi należącymi do klasztoru i nad innymi którzy w nim przebywają.

202 - § 1. Jeżeli w klasztorze jest przynajmniej trzech braci po profesji uroczystej, którym zgodnie z Konstytucjami nr 206 przysługują prawa kapitulne, tworzą oni kapitułę klasztorną, której przewodniczącym jest gwardian. W seminariach wyższych należy zachować statuty generalne.

225. §1. Wszyscy bracia po profesji uroczystej należący do klasztoru, którym zgodnie z Konstytucjami nr 228 przysługują prawa kapitulne, tworzą kapitułę klasztorną, której przewodniczącym jest gwardian. W domach formacji należy zachować Statuty generalne.

§ 2. Kapitułę zwołuje, zazwyczaj raz w miesiącu, bądź ilekroć uzna to za potrzebne, gwardian lub w razie jego nieobecności, jeśli sprawy nie można odłożyć, wikariusz klasztoru.

§2. Kapitułę zwołuje, zazwyczaj raz w miesiącu, bądź ilekroć uzna to za potrzebne, gwardian lub w razie jego nieobecności, jeśli sprawy nie można odłożyć, wikariusz klasztoru.

203 - § 1. Do zadań kapituły klasztornej należy powoływanie urzędników w klasztorze i w domach filialnych oraz ustalanie norm działania dla poszczególnych urzędów. Konstytucje w wielu miejscach, zwłaszcza w części IV, wymieniają też inne sprawy, które na kapitule klasztornej należy

226. §1. Do zadań kapituły klasztornej należy powoływanie urzędników w klasztorze jak też ustalanie norm działania dla poszczególnych urzędów. Inne sprawy, które na kapitule klasztornej należy rozpatrywać kolegialnie znajdują się w przepisach prawa własnego.

346 Por. KPK, kan. 608.

rozpatrywać kolegialnie. § 2. Sprawy, w których gwardian powinien uzyskać zgodę kapituły klasztornej lub zasięgnąć jej rady ustalone w Konstytucjach, określą również statuty. Przepisy Konstytucji i statutów o radach należy w tych przypadkach stosować również do kapituły klasztornej.

§2. Sprawy, w których gwardian powinien uzyskać zgodę kapituły klasztornej lub zasięgnąć jej rady, ustalone w Konstytucjach, określą również statuty. Przepisy Konstytucji i statutów o definitoriach należy w tych przypadkach stosować również do kapituły klasztornej.

204 - Gwardiana klasztoru, podlegającego bezpośrednio jurysdykcji generała, ustanawia generał ze swoją Radą; urzędników natomiast powołuje kapituła tegoż klasztoru.

227. Gwardiana klasztoru, podlegającego bezpośrednio jurysdykcji Ministra generalnego, ustanawia Minister generalny ze swoim Definitorium; urzędników natomiast powołuje kapituła tegoż klasztoru.

205 - § 1. Wszystkich braci profesów umieszcza się w klasztorach, gdzie powinni stale przebywać i gdzie zgodnie z Konstytucjami korzystają z praw i pełnią obowiązki.

228. §1. Wszystkich braci profesów umieszcza się w klasztorach, gdzie powinni stale przebywać i gdzie zgodnie z Konstytucjami korzystają z praw i pełnią obowiązki.

§ 2. Każdy brat profes solemny posiada głos czynny i bierny tylko w jednym klasztorze i w jednej prowincji, albo własnej, albo obcej.

§2. Każdy brat profes solemny posiada głos czynny i bierny tylko w jednym klasztorze i w jednej prowincji lub kustodii, własnej albo innej.

§3. Bracia, którzy na mocy prawomocnego listu obediencyjnego oraz umowy należą do Świętego Konwentu w Asyżu i Kustodii Asyskiej, zachowując prawa prowincjane obszaru administracyjnego swej przynależności, mają także, przyznane szczególnym przywilejem, prawo głosu czynnego i biernego w kapitule kustodialnej, przy uchyleniu normy ogólnej (Konst. nr 228, §2), o ile nie zostanie ustalone inaczej przez właściwych przełożonych wyższych (nr 118, nr 228, § 4).

Dodano nowy paragraf, aby odpowiedzieć na obecną sytuację.

§ 3. Bracia profesi solemni, przebywając) w klasztorze swej prowincji, mają zgodnie z Konstytucjami w tym klasztorze i w tej prowincji głos czynny i bierny.

Usunięto ten paragraf, ponieważ powtarza treść §2.

§ 4. Bracia, przebywający w jakimś klasztorze poza prowincją, mają prawa i obowiązki zgodnie z umową zawartą pomiędzy właściwymi przełożonymi wyższymi, po wysłuchaniu zdania zainteresowanego brata. W piśmie obediencyjnym należy wyraźnie określić prawa i

§4. Bracia, przebywający w jakimś klasztorze poza prowincją lub kustodią , mają prawa i obowiązki zgodnie z umową zawartą pomiędzy właściwymi ministrami i kustoszami, po wysłuchaniu zdania zainteresowanego brata. W piśmie obediencyjnym,

obowiązki brata oraz czas jego pobytu poza prowincją. uwzględniając treść umowy, należy wyraźnie określić prawa i obowiązki brata oraz czas jego pobytu poza prowincją lub kustodią, zgodnie z ustaleniami Statutów generalnych.

§ 5. Brata z własnej do innej prowincji można przenieść albo na stałe, albo nawet na dłuższy czas, za zgodą danego brata i prowincjałów obydwóch prowincji i za uprzednią zgodą właściwej Rady.

§5. Brata z własnej do innej prowincji lub kustodii można przenieść albo na stałe, albo na określony czas, za zgodą danego brata i ministrów lub kustoszy obydwóch prowincji lub kustodii, za uprzednią zgodą właściwego Definitorium.

§ 6. Brat, który otrzymał pozwolenie na udanie się do prowincji lub kustodii misyjnej, dopóki w niej przebywa, w niej korzysta ze swych praw, zatem jego prawa w rodzimej prowincji lub kustodii są zawieszone. W odniesieniu do kustodii prowincjalnej ustalą to statuty prowincjalne.

Paragraf został usunięty, ponieważ jego treść już się znajduje w paragrafach 4-5.