1

Jaarverslag 2020Hospice en Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg Delft

Delft

Jaarverslag 20202 3

In de vorige Nieuwsbrief kon ik melden dat we ondanks het

Corona jaar redelijk goed hebben kunnen werken. Enkele

verpleegkundigen, coördinatoren, vrijwilligers en de vrouw

van een bestuurslid kregen Covid maar gelukkig, geen enkele

bewoner, en alle zieken herstelden. Dat de organisatie dat

allemaal wist op te vangen met af en op schalen, regels en

een strak regiem is knap en flink.

Afgelopen voorjaar werd ik 75 en daarom treed ik na 6½ jaar

af als voorzitter van Hospice & VPTZ Delft. Zo’n beslissing

is tevens een evaluatie momentje. Mooi is dat de fusie tussen

de terminale thuiszorg en het Hospice uitstekend bevalt. Ook blijkt uit de evaluatieformulieren van

nabestaanden dat de geleverde zorg door Hospice & VPTZ Delft ook nu hoog wordt gewaardeerd. De familie

voelt zich ontzorgd en weet dat hun geliefde in goede handen is. Ieder jaar is er weer een wachtlijst van

mensen die geen plekje in ons hospice konden krijgen. Persoonlijk vind ik de gedachte dat iedereen, rijk en

arm, bij ons kan rekenen op persoonlijke, liefdevolle en professionele, terminale zorg het belangrijkste.

Ruim een jaar corona leidde tot besturen op afstand, noodgedwongen te veel afstand, ik hoop echt dat dit nu

binnenkort voorbij is.

Onze zoektocht naar een nieuwe plek voor het hospice op de begane

grond in een enigszins groene omgeving blijkt tijd te kosten. Niet

verbazingwekkend in een volle stad als Delft maar het bestuur zal daar

de komende tijd volhardend aan moeten blijven werken en verdient de

optimale medewerking van het gemeentebestuur. In afwachting van de

ontwikkeling van een nieuw hospice werken we aan de uitbreiding met

één bed in het huidige hospice. Dit kan voor minimale kosten worden gerealiseerd. Het betekent wel dat

we komende jaren evident krap behuisd zijn. Het perspectief op een plek waar bewoners, vrijwilligers en

familie even naar buiten kunnen desnoods met bed en al, en kunnen genieten van groen, bomen, vogels, enz.

inspireert tot actie!

Tenslotte: per 1 Augustus wordt Dick de Leeuw, onze huidige secretaris, de voorzitter van Hospice & VPTZ

Delft. Met zijn mogelijke opvolger als secretaris worden verkennende gesprekken gevoerd. Er zijn genoeg

uitdagingen, ik wens alle betrokkenen bij Hospice & VPTZ Delft een goede toekomst en zal jullie met

aandacht blijven volgen.

Loudi Stolker-Nanninga

VoorwoordInhoudVoorwoord .................................................................................................3

En ook nieuwe dingen worden weer gewoon ................................4

‘Ik heb een inzet voor je’ .......................................................................5

Mooie gesprekken en mooie stiltes ...................................................6

Een huisarts aan het woord .................................................................8

‘Hartverwarmend’ ....................................................................................9

2020 in grafieken ................................................................................. 10

Financiële paragraaf Jaarverslag 2020 ...........................................11

‘De familie voelt zich ontzorgd en weet dat hun geliefde in goede handen is’

Jaarverslag 20204 5

‘Ik heb een inzet voor je’De coördinator belt me met de vraag of ik naar een mevrouw kan die

ondersteuning nodig heeft. Het gaat om een 88 jarige mevrouw , zij heeft

hartfalen, is slechtziend, loopt m.b.v. een rollator. Mevrouw is weduwe, een

dochter en een zoon zijn mantelzorgers en kleinkinderen komen regelmatig op

bezoek. Daarnaast heeft zij een buurvrouw, die haar ondersteunt waar nodig.

Samen met Lies, die ook thuisvrijwilliger van onze organisatie is, gaan we 4 x

per week s ’middags om mevrouw gezelschap te houden en haar warme maaltijd

verzorgen. De schoondochter zorgt dat er maaltijden in de vriezer liggen. De

eerste kennismaking is altijd wat spannend; klikt het? Hoe ziek is mevrouw? Wat

kan zij zelf nog? Wat verwacht mevrouw van mij?

Ik leg aan mevrouw uit dat ik, i.v.m. het gevaar van Coronabesmetting, mijn

handen vaak zal wassen en een mondkapje draag als ik loop. Mevrouw was erg blij dat we haar konden

helpen en vertelde dat ze snel kortademig is bij inspanning en dat zij met de benen hoog moet zitten i.v.m.

vocht in haar benen. De dochter was ook aanwezig om me te ontmoeten en me wegwijs te maken in de

keuken en de gewoontes van haar moeder. Mevrouw vertelde wat haar ervaringen in het ziekenhuis waren en

dat ze 3 x daags hulp van Buurtzorg kreeg. Het gesprek kwam, na het zetten van een kopje thee, snel op gang

en zij vertelde honderd uit over haar kinderen en kleinkinderen. Mevrouw zei dat zij het zo fijn vond om weer

thuis te zijn, ze wist dat haar hart slecht is en dat “het” nog weken of maanden kon duren

Na een paar weken, knapte mevrouw op, was minder kortademig. Mijn bezoekjes verliepen heel gezellig,

mevrouw had altijd wat lekkers bij de thee, liet gedichten en stukjes uit de krant zien, waar we dan over

filosofeerden. Ik vroeg naar haar verleden, wat zij belangrijk vond en hoe zij de huidige tijd (Corona crisis)

beleefde. Er was een goede klik en mevrouw was dankbaar dat Lies en ik kwamen. Zij genoot van de, door ons

verzorgde kopjes thee en warme maaltijd.

Inmiddels hebben we het aantal keren ondersteuning in de week afgebouwd omdat mevrouw is opgeknapt

en zelf meer kan. Ik ervaar deze inzet als heel prettig. Mevrouw en ik delen dezelfde interesses, ik vind het

heerlijk om te horen wat zij vroeger heeft beleefd. Ik bewonder haar hoe zij met haar fysieke achteruitgang

om gaat en ik ben dankbaar voor haar vertrouwen in mij om toegelaten te worden in haar kwetsbare leven in

de tijd die haar nog rest.

Het geeft veel voldoening om mensen die zo kwetsbaar zijn in het laatste stukje van hun leven, bij te staan in

hun eigen omgeving waar ze zich vertrouwd voelen. Je stapt niet alleen een huis binnen maar een heel leven,

je ziet foto’s, boeken, piano, lectuur, schilderijen. Gesprekstof genoeg en als ik weer weg ga ben ik dankbaar

dat ik mevrouw de kans heb gegeven dat zij gehoord en gezien is.

Dat haar kinderen weten dat hun moeder geholpen wordt, dat ze haar maaltijd heeft gekregen.

Ik ben sinds 12 jaar VPTZthuisvrijwilliger, iedere inzet is waardevol en bijzonder en ik krijg er veel voor terug.

Marian Hannewijk

En ook nieuwe dingen worden we weer gewoon…Corona is een jaar in ons midden en we zijn een half jaar later na de laatste nieuwsbrief waarin we

omschreven dat als gewone dingen ineens niet meer gewoon zijn dat je je beseft hoe bijzonder gewone

dingen zijn. En dan nu, terugkijkend op 2020, merk je

dat ook nieuwe dingen weer soort van gewoon worden.

Gastvrijheid op anderhalve meter, verbinden op anderhalve

meter, kwaliteit leveren op anderhalve meter, het kan!

We blijven kijken in mogelijkheden en zo min mogelijk

naar onmogelijkheden en blijken goed in staat te zijn

steeds weer nieuwe wegen te ontdekken. We durven ons

bijvoorbeeld inmiddels vaardig te noemen op het gebied

van Teams en Zoom. Vergaderen doen we standaard in Teams en hebben meerdere trainersbijeenkomsten met

de vrijwilligers gehad met een zeer positief resultaat. Zelfs de introductietraining blijkt digitaal te kunnen

waardoor we de positieve aanwas van nieuwe vrijwilligers, waar we zo enorm dankbaar voor zijn, gewoon

door kunnen laten gaan.

Het blijft ongelooflijk dat zoveel mensen een

steentje willen bijdragen aan een zo waardig

mogelijke levensfase óók in deze periode. Daarnaast

mogen vrijwilligers uiteraard zelf de afweging

blijven maken: wil ik nog steeds ingezet worden

tijdens deze pandemie? En als we wat betreft

corona een klein voordeel mogen noemen, de

agenda’s zijn natuurlijk veel minder vol dus het

rooster laat zich zeer goed vullen!

Wij gaan met volle kracht vooruit en houden ons vast aan waar het in de palliatieve zorg om gaat:

persoonsgerichte liefdevolle zorg en ondersteuning. In nieuwe, onzekere, soms angstige tijden moet er ruimte

blijven voor creativiteit, reflectie en dialoog ook op anderhalve meter afstand.

We blijven op anderhalve meter dicht bij onszelf maar ook vooral ook dicht bij de ander.

Met elkaar voor elkaar, juist nu.

Coordinatoren

‘Het blijft ongelooflijk dat zoveel mensen een steentje willen bijdragen aan een zo waardig mogelijke levensfase óók in deze periode’

Jaarverslag 20206 7

Mooie gesprekken en mooie stiltesMarlies van Dooren is sedert 10 jaar betrokken hij het hospice. “Ik heb zelf

veel meegemaakt rondom overlijdens van dierbaren. Mijn schoonmoeder was

20 jaar geleden in haar laatste maanden opgenomen in een palliatieve unit.

Dat was een soort voorloper van het hospice. Het was daar zo mooi en goed.

“In de toekomst zou ik daar wel vrijwilligerswerk willen doen.” dacht ik toen. Elf

jaar geleden verhuisde ik naar Delft en zag in de krant dat het hospice vrijwilligers

zocht. Ik ging kennismaken en kon een week later met de cursus beginnen.”

Marlies is begonnen als zorgvrijwilliger en deed in die periode graag avonddiensten en lunchdiensten. Later

kreeg ze het steeds drukker met haar werk en kwamen de kookdiensten beter uit in haar planning. Nu

doet ze sinds jaren altijd de maandagdienst van 15.00 tot 19.00 uur. Ze ontwikkelde zich steeds meer tot

kookvrijwilliger, ook omdat ze voeding en koken leuk vindt. “Bewoners van het hospice raken dikwijls steeds

meer controle kwijt. Sommigen worstelen daarmee en dat kan zich soms uiten in mopperen over het eten.

Ik vind het een uitdaging af te stemmen op de wensen van de bewoners en op zoek te gaan naar: wat vindt

iemand lekker? Daarbij houd ik in de gaten dat alle bewoners ‘aan bod’ komen.

Stel dat iemand zegt: “Ik heb trek in spaghetti.” Dan vraag ik altijd eerst: “Hoe ziet u het voor zich? Hoe

maakte u het zelf klaar?” Ik vind het belangrijk een goed beeld te krijgen van waar iemand aan denkt bij

spaghetti en waar iemand echt trek in heeft. Dat betekent: goed

luisteren en dan pas een plan maken en boodschappen gaan doen. Ik

heb dat afstemmen echt moeten leren.”

Marlies eet zelf nooit mee en helpt zo nodig bewoners bij het eten.

“Dan zijn er mooie gesprekken of juist mooie stiltes. En het is heel

fijn als iemand, na veel gemopper op het eten, dan opeens een

complimentje geeft en ervan geniet.” Er zijn meer ontroerende momenten: “Soms had ik iets speciaal voor

iemand gekookt en hoorde ik de volgende dag dat diegene was overleden. Zo bijzonder dat iemand heeft

kunnen genieten van een laatste maaltijd die ik heb bereid.”

Marlies is van beroep voedingsdeskundige en heeft het erg druk met haar eigen vrouwenpraktijk. “Ik heb een

heel druk leven, maar op die maandag stap ik daar even uit en kan in het hospice weer ervaren wat er echt

belangrijk is. Ik geniet van mooie ontmoetingen en gesprekken met bewoners en collega’s. Het is bijzonder

dat je iemands leven in mag stappen, dat voelt als heel intiem. Ondanks de drukte van mijn werk wil ik mijn

diensten in het hospice heel graag nog lange tijd blijven doen.”

(Interview: Karin Brandt)

1 Marlies heeft een kookboek uitgegeven met voedingsadviezen voor 40+ vrouwen: Over de kook!, meer dan een kookboek voor vrouwen

‘Ik geniet van mooie ontmoetingen en gesprekken met bewoners en collega’s’

Voorjaar in de kas

Jaarverslag 20208 9

Een huisarts aan het woordHet viel mij op dat er door de coördinatoren over de jonge generatie huisartsen zeer positief wordt gesproken.

Reden om met een van hen, dokter Maaike van Bentveld, hierover in gesprek te gaan.

Zij vindt de palliatieve zorg het mooiste onderdeel van het huisartsen vak. Het is intensief maar geeft veel

voldoening. De daadwerkelijke belasting buiten kantoortijd is goed te overzien, als je het goed regelt en

vooruitdenkt. Een goede samenwerking en communicatie zijn dan wel essentieel.

In het hospice is professionele goede zorg in een huiselijke sfeer om het in één zin te zeggen.

Er werken verpleegkundigen, soms al jaren, met specifieke kennis en affiniteit met palliatieve zorg. Zij zijn

in staat in de veelheid van symptomen goed te filteren. Er zijn uiteraard verschillen tussen hen en hun wijze

van interpreteren, dat kan weleens lastig zijn. Dokter van Bentveld voelt zich onderdeel van het team om de

patiënt heen.

De ‘entourage’; zij schrijft dat zij het eigenlijk bewonderenswaardig vindt hoe het eenmaal in het hospice zo

prettig kan voelen. Stap je een paar verdiepingen te vroeg uit dan bekruipt je een veel ongelukkiger gevoel.

Een meerwaarde zal meer groen om het hospice hebben in de toekomst, alhoewel een patiënte van haar erg

genoot van het uitzicht over de stad. Het moet ook niet te groot gaan worden.

De vrijwilligers komen op je afsnellen als je de lift uitkomt, altijd even vriendelijk. Als familie op bezoek komt

en denkt in een eng sterfhuis te belanden zullen zij zich door die ontvangst direct meer opgelucht en meer

ontspannen voelen. Ze heeft nogal eens een heerlijk soepje meegepikt.

Met de coördinatoren kan zij makkelijk schakelen. Hun

flexibiliteit wordt gewaardeerd. Ze denken mee en zoeken

naar oplossingen en er kan af en toe gemotiveerd van

regels afgeweken worden. Dat is wel eens nodig.

Gezamenlijk wordt in het hospice een beleid uitgestippeld;

teamwork dus. De administratieve rompslomp kom je overal

tegen maar er wordt met je meegewerkt. Een keer achteraf een uitvoeringsverzoek invullen na mondelinge

opdracht is nog nooit een probleem geweest. Dokter van Bentveld zou liever een mondelinge evaluatie

hebben ook met feedback vanuit het hospice. Zij gebruikt het formulier altijd, maar meestal alleen voor

complimenten.

Veel dank!

Hans Breugem bestuurslid, oud-huisarts

‘Hartverwarmend’Onze moeder is bij u opgenomen op dinsdag en in de vroege ochtend van zondag overleden. Vanaf het

eerste moment van binnenkomen van onze moeder tot aan haar overlijden en haar daarna naar buiten

begeleiden, zijn we onder de indruk geweest van het verblijf daar. U allen heeft zowel onze moeder, maar ook

nadrukkelijk ons als kinderen, het gevoel gegeven, dat alles in het teken stond van het verzachten van het

lijden van onze moeder, maar ook in het ervoor zorgen dat wij het gevoel hadden welkom te zijn. De manier

waarop u allen aandacht had voor de wensen/zorgen van onze moeder en tegelijk voor ons zorgde (koffie/

thee, ‘wilt u mee-eten?’, ‘wilt ook wat drinken’, ‘gaat het met u?’) vonden wij hartverwarmend. Ook de manier

waarop zowel onze moeder als wijzelf begeleid zijn in haar laatste nacht en de door u geboden verzorging na

haar dood, was van een uitzonderlijke warmte. Uw aller zorg en commitment zal altijd verbonden blijven als

we anderen vertellen over mama’s laatste dagen. We zijn u dus erg dankbaar.

‘Zij schrijft dat zij het eigenlijk bewonderenswaardig vindt hoe het eenmaal in het hospice zo prettig kan voelen’

Jaarverslag 202010 11

2020 Financiën 2020Traditioneel is de VWS-subsidie de belangrijkste component van de opbrengsten die jaarlijks worden

gegenereerd door het hospice. Deze subsidie wordt berekend op basis van de gemiddelde bezetting van de

laatst verstreken 3 jaren. Dat betekent dat de financiële gevolgen van de lagere bezetting in 2020 (Corona)

pas in 2021 en volgende jaren zichtbaar worden. Ook al weten wij ons gesteund door - indien nodig -

financiële exploitatiebijdragen van de aan ons gelieerde vriendenstichting, dan nog is er alle reden om de

komende jaren goed op de kosten te letten en ons creatief te richten op het genereren van extra baten.

Dit gezegd hebbende geeft de huidige financiële positie ons nog steeds aanleiding om met vertrouwen naar

de toekomst te kijken. Op deze plek willen wij wederom onze dank uitspreken aan de vele gulle gevers die

het hospice en de vriendenstichting het afgelopen jaar hebben ondersteund: het betreft acties en giften van

particulieren, verenigingen, bedrijven, zorgverzekeraar DSW en kerkelijke instellingen.

Onderstaand een verkort overzicht van de exploitatie in 2020 / begroting 2021:

Het aantal opnames en thuisinzetten. Er

waren minder thuisinzetten wat verklaarbaar

is door Corona. Als je thuis minder mensen

kunt ontvangen, dan vallen vrijwilligers al snel

af. Mensen worden dan vaker geholpen door

mensen uit hun eigen familie en vriendenkring.

Het bezettingspercentage in het hospice was

78 %. Dit is beduidend lager dan voorgaande

jaren, maar ook hier ligt de verklaring bij

Corona. We hebben een periode minder mensen

opgenomen, omdat er minder vrijwilligers inzetbaar waren. Daarnaast waren er veel korte opnames, mensen

bleven langer thuis en kwamen zieker binnen waardoor ook de gemiddelde verblijfsduur dit jaar korter was

namelijk 23 dagen tegenover vorig jaar 30 dagen. De kortste opname 1 dag en de langste opname bijna een

half jaar.

Ook de thuisinzetten waren

over het algemeen korte inzetten.

Mensen wachten lang met

hulp vragen.

Geslacht (Hospice) 2020

Vrouw Man ManVrouw

30 32 17 15

Geslacht (Thuisinzet) 2020

Uit de grafiek van de wachtlijst kunt u opmaken dat we bijna het hele jaar te maken hebben gehad met een

wachtlijst. In mei hebben er zelfs meer dan 10 mensen tegelijk op de wachtlijst gestaan. Het is duidelijk dat

we niet iedereen

kunnen helpen

en dat is dan

ook de reden

waarom we

graag willen

uitbreiden.

Begroting 2021

Realisatie 2020

BatenDonaties/Giften 24.165,00 1.486,00

Subsidie 209.642,00 226.549,28

Bijdragen bewoners 65.000,00 65.582,50

298.807,00 293.617,78

LastenKosten coördinatie 154.000,00 162.924,89

Kosten huisvesting 80.000,00 80.260,43

Kosten voeding, dranken 36.000,00 30.867,88

Cursussen/vrijwilligers 13.000,00 13.178,68

Kosten overig 15.307,00 11.451,39

Bankkosten 500,00 144,55

298.807,00 298.827,82

Resultaat 0,00 -5.210,04

Verblijfdagen Hospice 20207

6

5

4

3

2

1

0

1

2

3 4

6 9

5

10

7 14 15 16 20 22 25 27 31 51

8 12 21 2413 34 38 40 49 60 61 95 97 99 178

Jaarverslag 202012

Hospice en VPTZ Delft

Vorrinkplein 602

2624 DZ Delft

015 25 73 121

info@hospice-vptzdelft.nl

www.hospice-vptzdelft.nl