K ΡΙΣΗ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΘΕΣΜΟΥ

Παρόλο που ο σχολικός θεσμός έχει προσφέρει μέχρι σήμερα μορφωτικά και πολιτιστικά επιτεύγματα δέχεται αμείλικτη κριτική από πολλές πλευρές. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το σημερινό σχολείο δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της πραγματικότητας και τα ενδιαφέροντα των νέων. Αιτιολογείστε την κρίση και προτείνετε μέτρα που πιστεύετε ότι πρέπει να ληφθούν, ώστε το σημερινό σχολείο να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στην αποστολή του

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Η θεσμοθετημένη έκφραση της Παιδείας, η οργανωμένη σε ιδρύματα - κρατικά ή ιδιωτικά- παρεχόμενη μόρφωση των νέων, που διοχετεύει η πολιτεία στους πολίτες. Είναι με άλλα λόγια η συστηματική μετάδοση γνώσεων και πολιτιστικών στοιχείων που αποβλέπει στην κοινωνικοποίηση κι ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου , δηλαδή στην καλλιέργειά του.Στις σύγχρονες βιομηχανικές κοινωνίες η εκπαίδευση αποκτά οργανωμένο χαρακτήρα και αποσκοπεί στη διάδοση της γνώσης, αλλά και την προβολή προτύπων και αξιών που ισχύουν μέσα στη συγκεκριμένη κοινωνική πραγματικότητα.

Η κρίση του σημερινού σχολείου Ανάπτυξη σχέσης αντιπάθειας και απέχθειας των μαθητών απέναντι στο σχολείο. Παρατηρείται

παθητική συμμετοχή στη διαδικασία των μαθημάτων, αδιαφορία, εχθρότητα των μαθητών για τους χώρους που προσφέρουν το αγαθό της παιδείας.

Τα μορφωτικά αποτελέσματα του σχολείου είναι πολύ κατώτερα από τα προσδοκώμενα. Ελάχιστα το σχολείο μπορεί να παρακολουθήσει την έκρηξη γνώσεων στην εποχή μας.

Δεν αναπτύσσεται η κρίση, η φαντασία, η νόηση των μαθητών / δημιουργούνται εξειδικευμένοι τεχνοκράτες κι όχι ολοκληρωμένοι ηθικά και πνευματικά άνθρωποι.

Η κρίση του σχολείου έχει πάρει στις μέρες μας μεγάλες διαστάσεις και απαιτείται η διερεύνηση των αιτιών στα πλαίσια της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας.

Η αιτιολόγηση της κρίσης Η καθυστέρηση εκσυγχρονισμού του σχολείου, η αδυναμία του να παρακολουθήσει την αλματώδη

εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας. Παροχή αναχρονιστικών γνώσεων που δεν ανταποκρίνονται στις ανησυχίες και ανάγκες των νέων

ανθρώπων. Περιορισμός του πνευματικού ορίζοντα του μαθητή στις γνώσεις κακογραμμένων και ξεπερασμένων διδακτικών βιβλίων.

Επικράτηση αποστήθισης, άκριτης απομνημόνευσης που υποκαθιστά την αληθινή γνώση. Το σχολείο έχει χρησιμοθηρικό και στενά παραγωγικό χαρακτήρα, αφού λειτουργεί ως χώρος

προπαρασκευής για την εισαγωγή του μαθητή στα ανώτερα και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Προβληματικές οι σχέσεις καθηγητών και μαθητών επικράτηση δημοσιοϋπαλληλικής

νοοτροπίας εκ μέρους των καθηγητών, έλλειψη σεβασμού, υποκουλτούρα και βίαιη συμπεριφορά εκ μέρους των μαθητών.

Έλλειψη κατάλληλης υλικοτεχνικής υποδομής, ανεπάρκεια διδακτικού προσωπικού, χώρων άθλησης, υγιεινών και ανθρώπινων κτιρίων, εποπτικών μέσων και εργαστηρίων.

Διαφορά μεταξύ της μόρφωσης που παρέχεται στα αστικά κέντρα και της μόρφωσης που παρέχεται στην ύπαιθρο.

Οι χαμηλές οικονομικές δαπάνες Δε βοηθούν στην αναμόρφωση του σχολικού περιβάλλοντος, των προγραμμάτων και στην ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας.

Ο υποβαθμισμένος ρόλος του εκπαιδευτικού χαμηλές οικονομικές αποδοχές έλλειψη αναγνώρισης της επιστημονικής του ιδιότητας και πρωτοβουλίας.

Η κρίση του σχολικού θεσμού εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη σωστή λειτουργία και εξέλιξη της κοινωνίας, γι’ αυτό απαιτείται άμεση λήψη μιας σειράς μέτρων και επαναπροσδιορισμός των στόχων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ώστε το σχολείο να αποκτήσει τη θέση του μέσα στην κοινωνική ζωή.

Τρόποι επίλυσης Ενιαία, σταθερή εκπαιδευτική πολιτική σοβαρά αποφασισμένη. Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού και εκδημοκρατισμού. Δημιουργία απαραίτητης υλικοτεχνικής υποδομής / καινούρια κτίρια / νέα βιβλία / τεχνολογικά

μέσα / σύγχρονα εκπαιδευτικά προγράμματα. Υπέρβαση της στείρας αποστήθισης - ενθάρρυνση της πρωτοβουλίας, του διαλόγου, της κριτικής

σκέψης. Συνεχής επιμόρφωση του διδακτικού προσωπικού, σεβασμός της ιδιαιτερότητας κάθε νεανικής

προσωπικότητας από τους διδάσκοντες. Εκδημοκρατισμός - συμμετοχή διδασκόντων και μαθητών στον προγραμματισμό και τη διαδικασία

της μάθησης, αντιμετώπιση από κοινού των προβλημάτων και ανάληψη πολιτιστικών και επιστημονικών δραστηριοτήτων.

Σύνδεση του σχολείου με την παραγωγή, ανάπτυξη του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού.

Ανθρωπιστική παιδεία, ολόπλευρη καλλιέργεια των ικανοτήτων του μαθητή,διαμόρφωση ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Απαλλαγή έρευνας και γνώσης από κάθε στοιχείο δογματισμού, ανάπτυξη κριτικής σκέψης,

δημοκρατικής πολιτικής συνείδησης. Πνευματική - ηθική - ψυχική καλλιέργεια του μαθητή, δημιουργία πολιτών με ισχυρή βούληση και

αυτενέργεια, με κριτική πληροφόρηση και σεβασμό της ανθρώπινης προσωπικότητας.