123
INSTYTUT TECHNOLOGICZNO-PRZYRODNICZY W FALENTACH ODDZIAŁ W WARSZAWIE KATALOG ROZWIĄZAŃ TECHNICZNYCH I TECHNOLOGICZNYCH ZAGRODOWEJ INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ (w zakresie chowu bydła mlecznego) OBORY SILOSY PŁYTY OBORNIKOWE ZBIORNIKI NA PŁYNNE ODCHODY ZWIERZĘCE Program Wieloletni pt. „Standaryzacja i monitoring przedsięwzięć środowiskowych, techniki rolniczej i rozwiązań infrastrukturalnych na rzecz bezpieczeństwa i zrównoważonego rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich” Priorytet nr 8 Standaryzacja wiejskiej infrastruktury przyrodniczo- technicznej i technicznej Działanie 8.2 Standaryzacja obiektów zagrodowej infrastruktury technicznej, w tym budowli i budynków inwentarskich Autorzy: mgr inż. Konrad Rudnik, tech. Janusz Młynik W badaniach i opracowaniu wzięli udział pracownicy z Zakładu Eksploatacji i Budownictwa Wiejskiego Recenzent opracowania: prof. dr hab. inż. Wacław Romaniuk Falenty Warszawa 2014

katalog rozwiązań technicznych i technologicznych zagrodowej

Embed Size (px)

Citation preview

INSTYTUT TECHNOLOGICZNO-PRZYRODNICZY W FALENTACH

ODDZIAŁ W WARSZAWIE

KATALOG ROZWIĄZAŃ TECHNICZNYCH

I TECHNOLOGICZNYCH ZAGRODOWEJ

INFRASTRUKTURY TECHNICZNEJ

(w zakresie chowu bydła mlecznego)

OBORY

SILOSY

PŁYTY OBORNIKOWE

ZBIORNIKI NA PŁYNNE ODCHODY ZWIERZĘCE

Program Wieloletni pt. „Standaryzacja i monitoring przedsięwzięć środowiskowych, techniki rolniczej i rozwiązań infrastrukturalnych na rzecz bezpieczeństwa i zrównoważonego rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich”

Priorytet nr 8 Standaryzacja wiejskiej infrastruktury przyrodniczo-technicznej i technicznej

Działanie 8.2 Standaryzacja obiektów zagrodowej infrastruktury technicznej, w tym budowli i budynków inwentarskich

Autorzy: mgr inż. Konrad Rudnik, tech. Janusz Młynik

W badaniach i opracowaniu wzięli udział pracownicy z Zakładu Eksploatacji

i Budownictwa Wiejskiego

Recenzent opracowania: prof. dr hab. inż. Wacław Romaniuk

Falenty – Warszawa 2014

2

Spis treści

Wstęp 3

Obory bezściołowe z podłogą szczelinową dla krów mlecznych

Obory bezściołowe z podłogą szczelinową dla krów mlecznych

OR-1. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 5

OR-2. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 66 krów mlecznych 9

OR-3. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 72 krów mlecznych 13

OR-4. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 64 krów mlecznych 17

OR-5. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 21

OR-6. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 25

OR-7. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 66 krów mlecznych 29

OR-8. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 120 krów mlecznych 33

OR-9. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 84 krów mlecznych 37

OR-10. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 64 krów mlecznych 41

Obory ściołowe i bezściołowe z podłogą pełną dla krów mlecznych

O-1. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 45

O-2. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 66 krów mlecznych 49

O-3. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 72 krów mlecznych 53

O-4. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 64 krów mlecznych 57

O-5. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 61

O-6. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 60 krów mlecznych 65

O-7. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 66 krów mlecznych 69

O-8. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 120 krów mlecznych 73

O-9. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 84 krów mlecznych 77

O-10. Obora wolnostanowiskowa boksowa dla 64 krów mlecznych 81

OS-1. Obora z głęboką ściółką dla 38 krów mlecznych 85

OS-2. Obora z głęboką ściółką dla 38 krów mlecznych – obszar paszowy z kanałem

kanałem

88

Silosy

S-1. Silos przejazdowy z betonu monolitycznego 91

S-2. Silos przejazdowy z betonowych elementów prefabrykowanych 93

S-3. Silos komorowy 95

Płyty obornikowe

PG-1. Płyta obornikowa z niskimi ściankami oporowymi 97

PG-2. Płyta obornikowa z wysokimi ściankami oporowymi 100

PG-3. Płyta obornikowa z monitoringiem szczelności 103

PG-4. Płyta obornikowa z odwodnieniem liniowym 106

PG-5. Płyta obornikowa z odwodnieniem liniowym 109

Zbiorniki na płynne odchody zwierzęce

Z-1. Stanowisko załadunku płynnych odchodów zwierzęcych 112

Z-2. Studzienka 114

Z-3. Zbiornik zagłębiony przykryty powłoką elastyczną 116

Z-4. Zbiornik zagłębiony przykryty płytą żelbetową 118

Z-5. Zbiornik zagłębiony przykryty płytą żelbetową 120

Z-6. Zbiornik z monitoringiem szczelności 122

3

Wstęp

Zmiany zachodzące w metodach chowu krów mlecznych wymuszają na inwestorach

wprowadzanie nowych rozwiązań obiektów inwentarskich oraz związanych z nimi budowli.

Nowoczesna obora nie jest gwarancją pełnego sukcesu ekonomicznego oraz zapewnienia

dobrostanu zwierząt i poprawnych warunków pracy, lecz prawidłowo rozwiązany układ

funkcjonalny wszystkich obiektów zabudowy gospodarstwa, którymi są obory, silosy, płyty

obornikowe, a także zbiorniki na płynne odchody zwierzęce.

W gospodarstwach specjalizujących się w produkcji zwierzęcej istotne jest przestrzeganie

podziału działki zagrodowej na następujące sektory: mieszkalny, gospodarczy i produkcyjny.

Obiekty z niniejszego katalogu – obory dla krów mlecznych – powinny być lokalizowane

wyłącznie w sektorze produkcyjnym. Poprawny układ obiektów, pogrupowanych w sektorach na

działce zagrodowej, przedstawiono na rysunku 1.

Rys. 1. Przykładowy plan zagospodarowania działki zagrodowej z podziałem na sektory

w gospodarstwie rolnym o specjalizacji bydło mleczne

Legenda – wykaz obiektów na działce zagrodowej: – sektor mieszkalny: 1 – budynek mieszkalny, 1a –

teren zabaw dla dzieci, 1b – teren rekreacyjny dla dorosłych, 1c – powierzchnia utwardzona dojazdu do

budynku mieszkalnego, 2 – zamknięty śmietnik, 3 – szczelny zbiornik ścieków; sektor gospodarczy: 4 –

budynek ogólnogospodarczy – magazyn, 5 – wiata na sprzęt rolniczy, 6 – teren na sprzęt rolniczy (płyty

ażurowe EKO), 7 – budynek garażowo-warsztatowy; sektor produkcyjny: 8 – obora, 8a – pawilon dojarni,

9 – dwa silosy paszowe, 10 – silos na kiszonkę, 11 – płyta gnojowa (alternatywa), 12 – zbiornik na

płynne odchody zwierzęce (alternatywa)

W niniejszym zbiorze kart katalogowych obór przedstawiono rozwiązania obiektów dla obsady

60–120 krów mlecznych. Wielkości te są wielkościami uniwersalnymi, dla których istotnym

elementem jest szerokość budynku. Odpowiednie dostosowanie długości budynku pozwala na

zmniejszenie lub zwiększenie obsady. Modułowa konstrukcja każdej obory zaprezentowanej w

katalogu umożliwia dostawienie kolejnych ram lub skrócenie przedstawionego budynku o

dowolną ilość ram rozstawionych co 360 cm. Zmiany w obsadzie wymagają, oprócz korekty

liczby stanowisk legowiskowych, również dostosowania wielkości dojarni i hali udojowej. Typ

dojarni nie wpływa w sposób zasadniczy na powierzchnię obory. W przypadku zastosowania

robota udojowego wprowadzenie istotnych zmian w obsadzie jest ograniczone ze względu na

wydajność urządzenia. Zmniejszenie obsady będzie podejściem ekonomicznie nieuzasadnionym,

natomiast zwiększenie obsady wymagać będzie wprowadzenia drugiego robota i docelowo

podwojenia liczby dojonych krów.

4

W kartach katalogowych obory przedstawiono ze schematycznym rysunkiem dojarni. Istnieje

możliwość zamiennego wyboru typu dojarni wraz z pomieszczeniami towarzyszącymi.

Wariantowe rozwiązania fragmentu obory z dojarnią dla obsady ok. 60 krów mlecznych

przedstawiono na rysunkach 2–5.

Rys. 2. Dojarnia typu robot Rys. 3. Dojarnia typu rybia ość 2 x 4

Rys. 4. Dojarnia typu bok w bok 2 x 4 Rys. 5. Dojarnia typu tandem 2 x 3

Karty katalogowe zawierają również zalecane do stosowania w gospodarstwach rolnych typy

silosów, płyt obornikowych i zbiorników na płynne odchody zwierzęce. Pojemność i

powierzchnie tych obiektów należy określić i dostosować do potrzeb konkretnego gospodarstwa.

5

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

OR-1

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 60 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 60 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe szczelinowe

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 866,20 m2

– powierzchnia zabudowy 914,90 m2

– kubatura 3638,00 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

6

Funkcja i technologia

Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym

boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 60, ale

modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady. Kojce porodowe oraz

cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy utrzymywane są

w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na

mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi

zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto

120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom

płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.

7

Rys. Przekrój kanału gnojowicowego

W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra – dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

8

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

9

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

OR-2

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 66 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 66 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe szczelinowe

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 884,50 m2

– powierzchnia zabudowy 951,70 m2

– kubatura 3714,90 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

10

Funkcja i technologia

Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym

boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 66. Kojce

porodowe oraz cielęta, młodzież, krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy

utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,

zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe

rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi

zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto

120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom

płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.

11

Rys. Przekrój kanału gnojowicowego

W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra – dół

12

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

13

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

OR-3

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 72 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 72 krowy mleczne

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe szczelinowe

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 850,00 m2

– powierzchnia zabudowy 910,60 m2

– kubatura 3566,90 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

14

Funkcja i technologia

Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym

boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 72. Kojce

porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy

utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,

zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w budynku przylegającym do obory.

Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi

zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto

120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom

płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.

15

Rys. Przekrój kanału gnojowicowego

W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm,

beton podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20

cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

16

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

17

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

OR-4

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 64 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 64 krowy mleczne

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe szczelinowe

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 669,80 m2

– powierzchnia zabudowy 716,40 m2

– kubatura 2813,20 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

18

Funkcja i technologia

Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym

boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 64, ale

modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady. Kojce porodowe oraz

cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy utrzymywane są

w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na

mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi

zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto

120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom

płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.

19

Rys. Przekrój kanału gnojowicowego

W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

20

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

21

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

OR-5

INSTYTUT

TECHNOLOGICZN

O-

PRZYRODNICZY

Oddział

02-532

WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA

32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 60 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 60 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe szczelinowe

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 764,40 m2

– powierzchnia zabudowy 811,90 m2

– kubatura 3242,50 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

Funkcja i technologia

22

Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym

boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 60. Kojce

porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy

utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,

zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe

rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi

zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto

120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom

płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.

23

Rys. Przekrój kanału gnojowicowego

W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

24

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

25

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

OR-6

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 60 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 60 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe szczelinowe

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 1262,70 m2

– powierzchnia zabudowy 1332,40 m2

– kubatura 5307,00 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

26

Funkcja i technologia

Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym

boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Dla krów mlecznych jest 60 stanowisk,

dla krów zasuszonych i młodzieży 39, ale modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają

łatwą zmianę obsady. Kojce porodowe oraz cielęta umieszczono w wydzielonej części obory na

ściółce. Krowy utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie

zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części

obory.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi

zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto

120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom

płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.

27

Rys. Przekrój kanału gnojowicowego

W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej,

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną,

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

28

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

29

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

OR-7

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 66 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 66 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe szczelinowe

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 1281,00 m2

– powierzchnia zabudowy 1350,80 m2

– kubatura 5380,20 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

30

Funkcja i technologia

Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym

boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Dla krów mlecznych jest 66 stanowisk,

a dla krów zasuszonych i młodzieży 36, ale modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają

łatwą zmianę obsady. Kojce porodowe oraz cielęta umieszczono w wydzielonej powierzchni

budynku na ściółce. Krowy utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa,

pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w

wydzielonej części obory.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych,

o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi

zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto

120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom

płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.

31

Rys. Przekrój kanału gnojowicowego

W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

32

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

33

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

OR-8

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 120 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 120 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe szczelinowe

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 1167,50 m2

– powierzchnia zabudowy 1207,60 m2

– kubatura 4904,40 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

34

Funkcja i technologia

Obora przeznaczona jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie wolnostanowiskowym

boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi 120. Kojce

porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym budynku. Krowy

utrzymywane są w dwóch rzędach bliźniaczych boksów. Roboty udojowe, pomieszczenie

zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części

obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie 12 poideł korytowych o

wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 900 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się za pomocą dwóch robotów udojowych. Powierzchnia przed

robotami oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi

zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto

120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom

płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.

35

Rys. Przekrój kanału gnojowicowego

W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

36

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

37

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

OR-9

INSTYTUT

TECHNOLOGICZO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECK 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 84 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 84 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe szczelinowe

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 866,20 m2

– powierzchnia zabudowy 915,40 m2

– kubatura 3640,60 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

38

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba

stanowisk wynosi 84. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w

osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w czterech rzędach boksów. Hala udojowa,

pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w

wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę

obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych,

o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 6. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi

zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto

120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom

płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.

39

Rys. Przekrój kanału gnojowicowego

W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

40

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

41

OBORA DLA KRÓW

MLECZNYCH

NR KARTY

OR-10

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA

WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 64 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 64 krowy mleczne

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe szczelinowe

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 925,90 m2

– powierzchnia zabudowy 955,20 m2

– kubatura 3888,80 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

42

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Dla krów

mlecznych są 64 stanowiska, dla krów zasuszonych i młodzieży 27. Kojce porodowe, cielęta,

umieszczono w wydzielonej powierzchni budynku na ściółce. Krowy utrzymywane są w trzech

rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro

oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne

umożliwiają łatwą zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.) o wymiarach 1,0 x 0,45 m oraz 2 szt. po przeciwnej stronie korytarza paszowego.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 6. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi

zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto

120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy poziom

płynnych odchodów w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.

43

Rys. Przekrój kanału gnojowicowego

W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

44

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

45

OBORA DLA KRÓW

MLECZNYCH

NR KARTY

O-1

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA

WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 60 KRÓW

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 60 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe pełne

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 866,20 m2

– powierzchnia zabudowy 914,90 m2

– kubatura 3638,00 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

46

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba stanowisk wynosi

60. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w osobnym

budynku. Krowy utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie

zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części

obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm.

W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

47

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowan;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

48

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

49

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

O-2

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 66 KRÓW

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 66 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe pełne

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 884,50 m2

– powierzchnia zabudowy 951,70 m2

– kubatura 3714,90 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

50

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba

stanowisk wynosi 66. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w

osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa,

pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w

wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę

obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest

zbrojona siatką stalową.

51

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

52

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej

53

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

O-3

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 72 KRÓW

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 72 krowy mleczne

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe pełne

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 850,00 m2

– powierzchnia zabudowy 910,60 m2

– kubatura 3566,90 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

54

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba

stanowisk wynosi 72. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w

osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa,

pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w

wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę

obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest

zbrojona siatką stalową.

55

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

56

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

57

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

O-4

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 64 KRÓW

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 64 krowy mleczne

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe pełne

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 669,80 m2

– powierzchnia zabudowy 716,40 m2

– kubatura 2813,20 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

58

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba

stanowisk wynosi 64. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w

osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w dwóch rzędach boksów. Hala udojowa,

pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w

wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę

obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 7. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest

zbrojona siatką stalową.

59

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

60

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej

61

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

O-5

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 60 KRÓW

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 60 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe pełne

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 764,40 m2

– powierzchnia zabudowy 811,90 m2

– kubatura 3242,50 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

62

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba

stanowisk wynosi 60. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w

osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa,

pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w

wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę

obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 450 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

63

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest

zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

64

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

65

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

O-6

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 60 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 60 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe pełne

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 1262,70 m2

– powierzchnia zabudowy 1332,40 m2

– kubatura 5307,00 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

66

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba

stanowisk dla krów mlecznych wynosi 60, a dla krów zasuszonych i młodzieży 39. Kojce

porodowe oraz cielęta umieszczono w wydzielonej powierzchni budynku na ściółce. Krowy

utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,

zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe

rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.) o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojówki i obornika. Nawóz z

korytarzy usuwa się cyklicznie na płytę obornikową.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

67

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest

zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

68

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

69

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

O-7

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 66 KRÓW

MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 66 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe pełne

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 1281,00 m2

– powierzchnia zabudowy 1350,80 m2

– kubatura 5380,20 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

70

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba

stanowisk dla krów mlecznych wynosi 66, a dla krów zasuszonych i młodzieży 36. Kojce

porodowe oraz cielęta umieszczono w wydzielonej powierzchni budynku na ściółce. Krowy

utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,

zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe

rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 .

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojówki (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

71

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest

zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

72

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

73

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

O-8

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 120 KRÓW

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 120 krów mlecznych

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe pełne

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu „rybia ość”

– powierzchnia użytkowa 1167,50 m2

– powierzchnia zabudowy 1207,60 m2

– kubatura 4904,40 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

74

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba

stanowisk wynosi 120. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono

w osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w dwóch rzędach bliźniaczych boksów, roboty

udojowe, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują

się w wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą

zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 900 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

75

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest

zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

76

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

77

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

O-9

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 84 KRÓW

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 84 krowy mleczne

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe pełne

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 866,20 m2

– powierzchnia zabudowy 915,40 m2

– kubatura 3640,60 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

78

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba

stanowisk wynosi 84. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w

osobnym budynku. Krowy utrzymywane są w czterech rzędach boksów. Hala udojowa,

pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w

wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę

obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.), o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

79

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest

zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

80

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

81

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

O-10

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA WOLNOSTANOWISKOWA

BOKSOWA DLA 64 KRÓW

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

4

Charakterystyka obiektu

– 64 krowy mleczne

– utrzymanie w boksach

– legowiska z materacami

– podłogi betonowe pełne

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 925,90 m2

– powierzchnia zabudowy 955,20 m2

– kubatura 3888,80 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

82

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie

wolnostanowiskowym boksowym, ściołowym lub bezściołowym na materacach. Liczba

stanowisk dla krów mlecznych wynosi 64, a dla krów zasuszonych i młodzieży 27. Kojce

porodowe oraz cielęta umieszczono w wydzielonej części budynku na ściółce. Krowy

utrzymywane są w trzech rzędach boksów. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego,

zbiornik na mleko, biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe

rozwiązania konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. W korytarzach poprzecznych przewidziano zainstalowanie sześciu poideł korytowych

(3 x 2 szt.) o wymiarach 1,0 x 0,45 m oraz 2 szt. po przeciwnej stronie korytarza paszowego.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy (z niewielką ilością ściółki).

Nawóz z korytarzy usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 550 m3.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe wyposażone w materace dościela się niewielką ilością

drobno pociętej ściółki (0,5 kg na stanowisko).

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 4. Powierzchnia przed dojarnią

oraz korytarz spacerowy służą jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe W celu

wariantowego rozwiązania ścian z lekkiej obudowy stosuje się belkę podwalinową. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest

zbrojona siatką stalową.

83

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami przesuwanymi góra–dół

Rys. Fragment ściany podłużnej z oknami tradycyjnymi i otworem nawiewnym

84

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami przysłoniętymi deskami pionowymi

Rys. Fragment ściany podłużnej z otworami osiatkowanymi

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

85

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

OS-1

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA NA GŁĘBOKIEJ ŚCIÓŁCE

DLA 38 KRÓW MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

3

Charakterystyka obiektu

– 38 krów mlecznych

– utrzymanie na głębokiej ściółce

– podłogi w obszarze paszowym

i poczekalni betonowe pełne

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu „rybia ość”

– powierzchnia użytkowa 649,30 m2

– powierzchnia zabudowy 698,80 m2

– kubatura 3116,60 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

86

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie ściołowym. Liczba

stanowisk wynosi 38. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w

osobnym budynku. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko,

biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania

konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. Przewidziano zainstalowanie poideł korytowych o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci obornika. Nawóz z podłóg pełnych

usuwa się cyklicznie na płytę obornikową o powierzchni 150 m² i do zbiornika na gnojówkę o

pojemności 100 m³.

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe dościela się ściółką w ilości 5 kg na DJP.

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 3. Powierzchnia przed dojarnią

służy jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm, w korytarzach gnojowych i poczekalni zastosowano

również podłogi pełne betonowe. W konstrukcji podłogi pełnej płyta betonowa jest zbrojona

siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm, beton

podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20 cm.

87

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

88

OBORA DLA KRÓW MLECZNYCH

NR KARTY

OS-2

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

OBORA NA GŁĘBOKIEJ ŚCIÓŁCE

DLA 38 KRÓW MLECZNYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

3

Charakterystyka obiektu

– 38 krów mlecznych

– utrzymanie na głębokiej ściółce

– podłogi w obszarze paszowym

i poczekalni betonowe szczelinowe

– wentylacja naturalna

– dojarnia typu rybia ość

– powierzchnia użytkowa 649,30 m2

– powierzchnia zabudowy 698,80 m2

– kubatura 3116,60 m3

Przekrój pionowy

Przekrój poziomy

89

Funkcja i technologia

Budynek przeznaczony jest dla krów mlecznych utrzymywanych w systemie ściołowym. Liczba

stanowisk wynosi 38. Kojce porodowe oraz cielęta, młodzież i krowy zasuszone umieszczono w

osobnym budynku. Hala udojowa, pomieszczenie zaplecza technicznego, zbiornik na mleko,

biuro oraz sanitariat znajdują się w wydzielonej części obory. Modułowe rozwiązania

konstrukcyjne umożliwiają łatwą zmianę obsady.

Żywienie. Pasze pełnoporcjowe są dostarczane i rozprowadzane na stole paszowym ciągnikiem z

doczepionym wozem paszowym.

Pojenie. Przewidziano zainstalowanie poideł korytowych o wymiarach 1,0 x 0,45 m.

Usuwanie nawozu. W oborze powstaje nawóz w postaci gnojowicy oraz obornika. Nawóz z

kanałów usuwa się cyklicznie do zbiornika zasadniczego o pojemności 150 m3, obornik

usuwany jest na płytę obornikową o powierzchni 150 m².

Ścielenie. Stanowiska legowiskowe dościela się ściółką w ilości 5 kg/DJP.

Dojenie. Dojenie odbywa się w hali udojowej typu rybia ość 2 x 3. Powierzchnia przed dojarnią

służy jako poczekalnia.

Wentylacja. W budynku zastosowano wentylację naturalną, nawiew następuje otworami w

ścianach podłużnych, wywiew przez otwory w kalenicy.

Oświetlenie naturalne. Światło wpada do budynku przez otwory okienne w ścianach

podłużnych oraz przez świetlik w kalenicy, zintegrowany z systemem wentylacji kalenicowej.

Oświetlenie sztuczne. Przewidziano oświetlenie o natężeniu 100 lx, mierzone na poziomie

podłogi, z możliwością stopniowego zmniejszenia natężenia do 5 lx w nocy. W wydzielonych

pomieszczeniach hali udojowej oraz w biurze natężenie oświetlenia wynosi 200 lx.

Konstrukcja budynku

Konstrukcję stanowią poprzeczne układy nośne w postaci ram stalowych, bez podpór pośrednich,

rozstawione w module 360 cm.

Fundamenty. Pod słupami stalowymi ram znajdują się żelbetowe stopy fundamentowe, a pod

ścianami zewnętrznymi betonowe ściany fundamentowe oraz ławy fundamentowe. Betonowe i

żelbetowe konstrukcje zabezpieczono przed wilgocią środkami hydroizolacyjnymi. Ściany

fundamentowe są wyniesione ponad poziom terenu na wysokość min. 30 cm.

Podłogi. Wykonane są z betonu klasy C 16/20, o grubości dostosowanej do obciążeń, np. na

stole paszowym grubość wynosi 20 cm, w korytarzach gnojowych nad kanałami gnojowymi

zastosowano prefabrykowane płyty szczelinowe o grubości 16 cm. Głębokość kanałów przyjęto

jako 120 cm. Do prawidłowego funkcjonowania systemu składowania i usuwania gnojowicy

poziom odchodów płynnych w kanale powinien wynosić min. 40 cm i maks. 80 cm.

90

Rys. Przekrój kanału gnojowicowego

W konstrukcji podłogi pełnej betonowa płyta jest zbrojona siatką stalową.

Konstrukcja podłogi składa się z następujących warstw: podsypka piaskowa – min. 15 cm,

beton podkładowy klasy C 8/10 – 5–10 cm, beton zasadniczy zbrojony klasy C 16/20 – 15–20

cm.

Ściany podłużne. Ściany zewnętrzne podłużne spełniają rolę ścian osłonowych. Wykonane są

do wysokości 160 cm z płyt warstwowych, mocowanych do konstrukcji ramy nośnej. Płyty

warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego, obustronnie obłożonego

stalowymi blachami powlekanymi. Materiałem termoizolacyjnym jest styropian, pianka

poliuretanowa lub wełna mineralna. Zamiennie ściany zewnętrzne mogą być wykonane z

elementów drobnowymiarowych, np. bloczków, pustaków. Wewnętrzne powierzchnie ścian

należy otynkować.

Ściany szczytowe. Ściany szczytowe wykonane są do pełnej wysokości z tego samego materiału

co ściany podłużne.

Okna. W ścianach zewnętrznych podłużnych zamontowane są okna z poliwęglanu, przesuwane

w układzie góra–dół na całej długości ścian zewnętrznych. Wysokość otworu okiennego wynosi

120 cm. Zamiennie można:

– wstawić okna tradycyjne, pozostawiając w pasie podokapowym otwory nawiewne wentylacji

naturalnej;

– w otwory okienne wstawić ramę osiatkowaną;

– otwory okienne przysłonić deskami w układzie wertykalnym, o szerokości np. 10 cm, w

odstępie 2,5–3 cm.

Dach. Izolowany termicznie dach zbudowano z płyt warstwowych, mocowanych do stalowych

płatwi. Dachowe płyty warstwowe wykonane są z rdzenia z materiału termoizolacyjnego

(styropian, pianka poliuretanowa lub wełna mineralna), obustronnie obłożonego stalowymi

blachami powlekanymi. W kalenicy zamontowano element wywiewny systemu wentylacji

naturalnej.

91

SILOS

NR KARTY

S-1

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

SILOS PRZEJAZDOWY

Z BETONU MONOLITYCZNEGO

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

2

Rys. Silos przejazdowy z betonu monolitycznego

Charakterystyka obiektu

Parametry geometryczne silosu

należy dostosować do obsady:

– szerokość B

Obsada

[SD]

Szerokość

[m]

do 15 3,0

20 4,0

30 6,0

40 6,0

50 9,0

ponad 50 9,0

– wysokość H

dla wszystkich wielkości 2,0 m

– długość L

od 18,0 do 36,0 m, ponad 36,0 m

korzystniejsza jest budowa silosu

dwuprzejazdowego

Funkcja

Obiekt służy do: zakiszania pasz w warunkach beztlenowych, magazynowania pasz oraz ochrony

środowiska, uniemożliwia bowiem przedostawanie się soków kiszonkowych do gleby i wód

gruntowych.

Konstrukcja

Silos składa się z płyty dennej, ścianek oporowych, wjazdu oraz studzienki (instalacji

odpływowej).

92

Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli

pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-

centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,

należy zastąpić go gruntem niewysadzinowym, np. piaskiem, pospółką, żwirem. Na wyrównaną

powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku gruboziarnistego (min. 15

cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym. Warstwa piasku ma

kompensować nierówności oraz stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą podciąganie wody

gruntowej.

Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie,

np. C 8/10, o grubości 5–10 cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Płyta denna

powinna być szczelna. Można to osiągnąć kilkoma sposobami.

Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,

dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt

uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.

Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie

samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego

na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii

budowlanej. Firma SIKA oferuje np. domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry

betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:

– zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;

– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;

– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);

– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.

Szczelną płytę gnojową można uzyskać również przez ułożenie na warstwie betonu

podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W

tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić

folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki wykonuje się w

kierunku studzienki.

Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas

wysychania, nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując

dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a

długość najdłuższego boku 6 m. Po pełnym okresie dojrzewania betonu, wynoszącym 28 dni,

przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale elastycznym.

Ścianki oporowe. Silosy mogą być wyposażone w ścianki oporowe o dowolnej wysokości.

Wysokość ścianek wpływa na pojemność magazynu. Praktyczna wysokość ścianek wynosi do

200 cm i powinna być dostosowana do sprzętu stosowanego do pobierania paszy z silosu.

Ścianki oporowe mogą być wykonane ze zbrojonego betonu min. klasy C 16/20 .

Wjazd. Silosy powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków transportu

(ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie soków

kiszonkowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty. Aby umożliwić

oczyszczenie kół środka transportu przed wjazdem do silosu, długość utwardzonego wjazdu

powinna wynosić min. 400 cm.

Studzienka. Każdy silos powinien mieć studzienkę umożliwiającą czasowe gromadzenie się

soków kiszonkowych, której pojemność będzie zależała od: rodzaju zakiszanego materiału,

zawartości suchej masy, pojemności silosu, częstotliwości opróżniania zbiornika. Praktyczna

pojemność studzienki wynosi 2–10 m3.

93

SILOS

NR KARTY

S-2

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

SILOS PRZEJAZDOWY

Z BETONOWYCH

PREFABRYKATÓW

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

2

Rys. Silos przejazdowy z betonowych prefabrykatów

Charakterystyka obiektu

Parametry geometryczne silosu

należy dostosować do obsady:

– szerokość B

Obsada

[SD]

Szerokość

[m]

do 15 3,0

20 4,0

30 6,0

40 6,0

50 9,0

ponad 50 9,0

–wysokość H

dla wszystkich wielkości 2,0 m

– długość L

od 18,0 do 36,0 m, ponad 36,0

m korzystniejsza jest budowa

silosu dwuprzejazdowego

Funkcja

Obiekt służy do: zakiszania pasz w warunkach beztlenowych, magazynowania pasz oraz ochrony

środowiska, uniemożliwia bowiem przedostawanie się soków kiszonkowych do gleby i wód

gruntowych.

Konstrukcja

Silos składa się z płyty dennej, ścianek oporowych, wjazdu oraz studzienki (instalacji

odpływowej).

Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli

pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-

centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,

94

należy zastąpić go gruntem niewysadzinowym, np. piaskiem, pospółką, żwirem. Na wyrównaną

powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku gruboziarnistego (min. 15

cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym. Warstwa piasku ma

kompensować nierówności oraz stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą podciąganie wody

gruntowej.

Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie,

np. C 8/10, o grubości 5–10 cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Płyta denna

powinna być szczelna. Można to osiągnąć kilkoma sposobami.

Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,

dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt

uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.

Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie

samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego

na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii

budowlanej. Firma SIKA oferuje np. domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry

betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:

– zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;

– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;

– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);

– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.

Szczelną płytę gnojową można również uzyskać przez ułożenie na warstwie betonu

podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W

tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić

folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki wykonuje się w

kierunku studzienki.

Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas

wysychania, nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując

dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a

długość najdłuższego boku 6 m. Po pełnym okresie dojrzewania betonu wynoszącym 28 dni

przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale elastycznym.

Ścianki oporowe. Silosy mogą być wyposażone w ścianki oporowe o dowolnej wysokości.

Wysokość ścianek wpływa na pojemność magazynu. Praktyczna wysokość ścianek wynosi do

200 cm i powinna być dostosowana do sprzętu stosowanego do pobierania paszy z silosu.

Ścianki oporowe mogą być wykonane ze zbrojonego betonu min. klasy C 16/20. Prefabrykaty w

kształcie litery L zestawiane są do siebie, a powstające złącza uszczelniane np. betonem

ekspansywnym.

Wjazd. Silosy powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków transportu

(ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie soków

kiszonkowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty. Aby umożliwić

oczyszczenie kół środka transportu przed wjazdem do silosu, długość utwardzonego wjazdu

powinna wynosić min. 400 cm.

Studzienka. Każdy silos powinien mieć studzienkę umożliwiającą czasowe gromadzenie się

soków kiszonkowych, której pojemność będzie zależała od: rodzaju zakiszanego materiału,

zawartości suchej masy, pojemności silosu, częstotliwości opróżniania zbiornika. Praktyczna

pojemność studzienki wynosi 2–10 m3.

95

SILOS

NR KARTY

S-3

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

SILOS KOMOROWY

Z BETONU MONOLITYCZNEGO

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

2

Rys. Silos komorowy z betonu monolitycznego

Charakterystyka obiektu

Parametry geometryczne

silosu należy dostosować do

obsady:

– szerokość B

Obsada

[SD]

Szerokość

[m]

do 15 3,0

20 4,0

30 6,0

40 6,0

50 9,0

ponad 50 9,0

– wysokość H

dla wszystkich wielkości 2,0

m

– długość L

od 18,0 36,0 m, ponad 36,0

m korzystniejsza jest budowa

silosu dwukomorowego

Funkcja

Obiekt służy do: zakiszania pasz w warunkach beztlenowych, magazynowania pasz oraz ochrony

środowiska, uniemożliwia bowiem przedostawanie się soków kiszonkowych do gleby i wód

gruntowych.

Konstrukcja

Silos składa się z płyty dennej, ścianek oporowych, wjazdu oraz studzienki (instalacji

odpływowej).

96

Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli

pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-

centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,

należy zastąpić go gruntem niewysadzinowym, np. piaskiem, pospółką, żwirem. Na wyrównaną

powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku gruboziarnistego (min. 15

cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym. Warstwa piasku ma

kompensować nierówności oraz stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą podciąganie wody

gruntowej.

Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie,

np. C 8/10, o grubości 5–10 cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Płyta denna

powinna być szczelna. Można to osiągnąć kilkoma sposobami.

Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,

dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt

uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.

Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie

samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego

na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii

budowlanej. Firma SIKA oferuje np. domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry

betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:

– zwiększa wytrzymałość i szczelność beton;

– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;

– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);

– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.

Szczelną płytę gnojową można uzyskać również przez ułożenie na warstwie betonu

podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego.

Przy tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie

uszkodzić folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki wykonuje

się w kierunku studzienki.

Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas

wysychania, nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując

dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a

długość najdłuższego boku 6 m. Po pełnym okresie dojrzewania betonu wynoszącym 28 dni

przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale elastycznym.

Ścianki oporowe. Silosy mogą być wyposażone w ścianki oporowe o dowolnej wysokości.

Wysokość ścianek wpływa na pojemność magazynu. Praktyczna wysokość ścianek wynosi do

200 cm i powinna być dostosowana do sprzętu stosowanego do pobierania paszy z silosu.

Ścianki oporowe mogą być wykonane ze zbrojonego betonu minimalnej klasy C 16/20.

Prefabrykaty w kształcie litery L zestawiane są do siebie, a powstające złącza uszczelniane np.

betonem ekspansywnym.

Wjazd. Silosy powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków transportu

(ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie soków

kiszonkowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty. Aby umożliwić

oczyszczenie kół środka transportu przed wjazdem do silosu, długość utwardzonego wjazdu

powinna wynosić min. 400 cm.

Studzienka. Każdy silos powinien mieć studzienkę umożliwiającą czasowe gromadzenie się

soków kiszonkowych, której pojemność będzie zależała od: rodzaju zakiszanego materiału,

zawartości suchej masy, pojemności silosu, częstotliwości opróżniania zbiornika. Praktyczna

pojemność studzienki wynosi 2–10 m3.

97

PŁYTA OBORNIKOWA

NR KARTY

PG-1

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

PŁYTA OBORNIKOWA Z NISKIMI

ŚCIANKAMI OPOROWYMI

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

3

Rys. Płyta obornikowa z niskimi ściankami oporowymi

Charakterystyka

obiektu

– powierzchnia

użytkowa 2,5m2/DJP,

w warunkach

4-miesięcznego okresu

składowania

– powierzchnia

użytkowa 3,5m2/DJP,

w warunkach

6-miesięcznego okresu

składowania

– wysokość ścianek

oporowych min. 30 cm

Funkcja

W celu ochrony środowiska oraz usprawnienia prac prowadzonych na terenie gospodarstwa

rolnego, stałe nawozy naturalne w postaci obornika należy składować na utwardzonych,

szczelnych płytach obornikowych.

Powierzchnia magazynu obornika

Wymagane jest, aby na 1 DJP (Duża Jednostka Przeliczeniowa) powierzchnia płyty wynosiła 2,5

m2, w warunkach składowania obornika przez 4 miesiące. Zaleca się, aby okres składowania

obornika wydłużyć do 6 miesięcy, a wymaganą powierzchnię przyjmować 3,5 m2/DJP.

Powyższe dane dotyczą bydła.

98

Duża Jednostka Przeliczeniowa odpowiada jednej krowie o przeciętnej masie 500 kg, np. dla 20

DJP powierzchnia płyty gnojowej będzie wynosiła 20 DJP x 3,5 m2/DJP = 70 m

2.

Konstrukcja płyty obornikowej

Płyta obornikowa składa się z:

– płyty dennej,

– ścianek oporowych,

– wjazdu,

– studzienki (instalacji odpływowej).

Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli

pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-

centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,

należy zastąpić go gruntem niewysadzinowym, np. piaskiem, pospółką, żwirem. Na wyrównaną

powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku gruboziarnistego (min. 15

cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym. Warstwa piasku ma

kompensować nierówności oraz stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą podciąganie wody

gruntowej.

Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie,

np. C 8/10, o grubości 510 cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Przepisy

prawa nakazują budowę płyt gnojowych szczelnych. Można to osiągnąć kilkoma sposobami.

Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,

dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt

uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.

Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie

samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego

na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii

budowlanej, np. firma SIKA oferuje domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry

betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:

– zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;

– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;

– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);

– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.

Szczelną płytę gnojową można uzyskać również przez ułożenie na warstwie betonu

podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W

tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić

folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki mniejsze

uniemożliwią skuteczne odprowadzenie wód, natomiast spadki większe będą powodowały

pogorszenie jakości obornika przez jego nadmierne osuszanie. Spadki wykonuje się w kierunku

studzienki.

Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas

wysychania i nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując

dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a

długość najdłuższego boku 6 m. Po pełnym okresie dojrzewania betonu, wynoszącym 28 dni,

przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale elastycznym.

Ścianki oporowe. Płyty obornikowe mogą być wyposażone w dowolnej wysokości ścianki

oporowe. Wysokość ścianek nie wpływa zasadniczo na pojemność magazynu, gdyż obornik daje

się formować prawie pionowo. Przy niższych ściankach zwiększają się nakłady pracy rolnika na

utrzymanie porządku wokół płyty obornikowej. Praktyczna wysokość ścianek może wynosić od

99

30 do 200 cm. Ścianki 30-centymetrowe stanowią obrzeża płyty, uniemożliwiające wypływanie

omywających hałdę wód opadowych i gnojówki poza powierzchnię płyty gnojowej. Ścianki

wyższe wymagają stosowania zbrojenia, tj. wykonywania ścianek żelbetowych. Ścianki oporowe

mogą być wykonane z betonu na placu budowy lub z gotowych żelbetowych elementów

prefabrykowanych typu L.

Wjazd. Płyty obornikowe powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków

transportu (ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie wód

gnojowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty.

Studzienka. Każda płyta obornikowa powinna mieć studzienkę umożliwiającą czasowe

gromadzenie się wód gnojowych i uniemożliwiającą osadzanie się części stałych przed

odprowadzeniem do zbiornika zasadniczego. Takie rozwiązanie zmniejsza konieczność

czyszczenia zbiornika.

100

PŁYTA OBORNIKOWA

NR KARTY

PG-2

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

PŁYTA OBORNIKOWA Z WYSOKIMI

ŚCIANKAMI OPOROWYMI

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

3

Rys. Płyta obornikowa z wysokimi ściankami oporowymi

Charakterystyka obiektu

– powierzchnia użytkowa

2,5m2/DJP, w warunkach

4-miesięcznego okresu

składowania

– powierzchnia użytkowa

3,5m2/DJP, w warunkach

6-miesięcznego okresu

składowania

– wysokość ścianek

oporowych maks. 200 cm

Funkcja

W celu ochrony środowiska oraz usprawnienia prac prowadzonych na terenie gospodarstwa

rolnego stałe, nawozy naturalne w postaci obornika należy składować na utwardzonych,

szczelnych płytach obornikowych.

Powierzchnia magazynu obornika

Wymagane jest, aby na 1 DJP (Duża Jednostka Przeliczeniowa) powierzchnia płyty wynosiła 2,5

m2, w warunkach składowania obornika przez 4 miesiące. Zaleca się, aby okres składowania

101

obornika wydłużyć do 6 miesięcy, a wymaganą powierzchnię przyjmować 3,5 m2/DJP.

Powyższe dane dotyczą bydła.

Duża Jednostka Przeliczeniowa odpowiada jednej krowie o przeciętnej masie 500 kg, np. dla 20

DJP powierzchnia płyty gnojowej będzie wynosiła 20 DJP x 3,5 m2/DJP = 70 m

2.

Konstrukcja płyty obornikowej

Płyta obornikowa składa się z:

– płyty dennej,

– ścianek oporowych,

– wjazdu

– studzienki (instalacji odpływowej)

Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli

pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-

centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,

koszt inwestycji znacznie się zwiększy, należy go bowiem zastąpić niewysadzinowym, np.

piaskiem, pospółką, żwirem. Na wyrównaną powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć

warstwę piasku gruboziarnistego (min. 15 cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem

powierzchniowym. Warstwa piasku ma kompensować nierówności oraz stworzyć warstwę

filtracyjną ograniczającą podciąganie wody gruntowej.

Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie,

np. C 8/10, o grubości min. 10 cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Przepisy

prawa nakazują budowę płyt gnojowych szczelnych. Można to osiągnąć kilkoma sposobami.

Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,

dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt

uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.

Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie

samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego

na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii

budowlanej, np. firma SIKA oferuje domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry

betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:

– zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;

– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;

– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);

– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.

Szczelną płytę gnojową można również uzyskać przez ułożenie na warstwie betonu

podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W

tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić

folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki mniejsze

uniemożliwią skuteczne odprowadzenie wód, natomiast spadki większe będą powodowały

pogorszenie jakości obornika przez jego nadmierne osuszanie. Spadki wykonuje się w kierunku

studzienki.

Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas

wysychania i nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując

dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a

długość najdłuższego boku 6 m.

Zaformowane betonowe elementy płyty obornikowej należy chronić przed wysuszeniem przez

polewanie wodą lub przykrycie folią przez ok. 8 dni. Po pełnym okresie dojrzewania betonu,

wynoszącym 28 dni, przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale

elastycznym, może to być np. bitum.

102

Ścianki oporowe. Płyty obornikowe mogą być wyposażone w dowolnej wysokości ścianki

oporowe. Wysokość ścianek nie wpływa zasadniczo na pojemność magazynu, gdyż obornik daje

się formować prawie pionowo. Przy niższych ściankach zwiększają się nakłady pracy rolnika na

utrzymanie porządku wokół płyty obornikowej. Praktyczna wysokość ścianek może wynosić od

30 do 200 cm. Ścianki 30-centymetrowe stanowią obrzeża płyty uniemożliwiające wypływanie

omywających hałdę wód opadowych i gnojówki poza powierzchnię płyty gnojowej. Ścianki

wyższe wymagają stosowania zbrojenia, tj. wykonywania ścianek żelbetowych. Ścianki oporowe

mogą być wykonane z betonu na placu budowy lub z gotowych żelbetowych elementów

prefabrykowanych.

Wjazd. Płyty obornikowe powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków

transportu (ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie wód

gnojowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty.

Studzienka. Każda płyta obornikowa powinna mieć studzienkę umożliwiającą czasowe

gromadzenie się wód gnojowych i uniemożliwiającą osadzanie się części stałych przed

odprowadzeniem do zbiornika zasadniczego. Takie rozwiązanie zmniejsza konieczność

czyszczenia zbiornika.

103

PŁYTA OBORNIKOWA

NR KARTY

PG-3

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

PŁYTA OBORNIKOWA Z

MONITORINGIEM SZCZELNOŚCI

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

3

Rys. Płyta obornikowa z monitoringiem szczelności

Charakterystyka obiektu

– powierzchnia użytkowa 2,5m2/DJP, w

warunkach 4-miesięcznego okresu

składowania

– powierzchnia użytkowa 3,5m2/DJP, w

warunkach 6-miesięcznego okresu

składowania

– wysokość ścianek oporowych maks.

200 cm

104

Funkcja

W celu ochrony środowiska oraz usprawnienia prac prowadzonych na terenie gospodarstwa

rolnego stałe, nawozy naturalne w postaci obornika należy składować na utwardzonych,

szczelnych płytach obornikowych.

Powierzchnia magazynu obornika

Wymagane jest, aby na 1 DJP (Duża Jednostka Przeliczeniowa) powierzchnia płyty wynosiła 2,5

m2, w warunkach składowania obornika przez 4 miesiące. Zaleca się, aby okres składowania

obornika wydłużyć do 6 miesięcy, a wymaganą powierzchnię przyjmować 3,5 m2/DJP.

Powyższe dane dotyczą bydła.

Duża Jednostka Przeliczeniowa odpowiada jednej krowie o przeciętnej masie 500 kg, np. dla 20

DJP powierzchnia płyty gnojowej będzie wynosiła 20 DJP x 3,5 m2/DJP = 70 m

2.

Konstrukcja płyty obornikowej

Płyta obornikowej składa się z:

płyty dennej,

ścianek oporowych,

studzienki (instalacji odpływowej)

systemu kontroli nieszczelności

Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli

pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-

centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,

koszt inwestycji znacznie się zwiększy, należy go bowiem zastąpić niewysadzinowym, np.

piaskiem, pospółką, żwirem. Istnieje możliwość pozostawienia wykopu bez uzupełniania

gruntem niewysadzinowym. Poziom płyty dennej będzie wówczas znacznie poniżej poziomu

terenu. Na wyrównaną powierzchnię z nadanymi spadkami należy rozłożyć rury drenarskie (4 i

5), a następnie zasypać warstwę piasku gruboziarnistego min. 15 cm i dobrze zagęścić, najlepiej

wibratorem powierzchniowym. Rury drenarskie będą odprowadzać odcieki do studzienek

kontrolnych (2 i 3). Warstwa piasku ma kompensować nierówności i stworzyć warstwę

filtracyjną, ograniczającą podciąganie wody gruntowej. Na warstwę piasku nakładana jest

warstwa podkładowa mieszanki betonowej o niższej klasie, np. C 8/10, o grubości od 5 do 10

cm. Następnie układana jest wierzchnia warstwa betonu. Przepisy prawa nakazują budowę płyt

gnojowych szczelnych. Można to osiągnąć kilkoma sposobami. Pierwszym, najłatwiejszym, jest

zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20, dobrze zagęszczonego

wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt uzyska się, stosując

beton z domieszką uszczelniającą. Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń

zagęszczających, jest stosowanie samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w

wytwórni betonu i dowożonego na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym

rozwiązaniem producentów chemii budowlanej, np. firma SIKA oferuje domieszkę VISCO

CRETE 3, która poprawia parametry betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:

zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;

zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;

eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);

uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.

Szczelną płytę gnojową można również uzyskać przez ułożenie na warstwie betonu

podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W

tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić

105

folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki mniejsze

uniemożliwią skuteczne odprowadzenie wód, natomiast spadki większe będą powodowały

pogorszenie jakości obornika przez jego nadmierne osuszanie. Spadki wykonuje się w kierunku

kanałów odwodnienia liniowego. Kanały umożliwią odpływ odcieków do zbiornika (3). Duże

powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas wysychania i

nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując dylatacje, dzieląc

powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a długość najdłuższego

boku 6 m. Zalecane jest również stosowanie siatek przeciwskurczowych (stalowe siatki o

oczkach 10 x 10 cm, drut o średnicy ok. 4 mm). Zaformowane betonowe elementy płyty

obornikowej należy chronić przed wysuszeniem przez polewanie wodą lub przykrycie folią przez

ok. 8 dni. Po pełnym okresie dojrzewania betonu, wynoszącym 28 dni, przerwy dylatacyjne

(szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale elastycznym, może to być np. bitum.

Spadki górnej powierzchni płyty należy wykonać w kierunku kanału odpływowego. Kanał

odpływowy wykonany jest wzdłuż osi podłużnej płyty obornikowej i przykryty deskami. Z

jednego końca kanał jest ślepo zakończony, natomiast drugi koniec kanału wpada do studzienki

rewizyjnej.

Ścianki oporowe. Płyty obornikowe mogą być wyposażone w dowolnej wysokości ścianki

oporowe. Wysokość ścianek nie wpływa zasadniczo na pojemność magazynu, gdyż obornik daje

się formować prawie pionowo. Przy niższych ściankach zwiększone są nakłady pracy rolnika na

utrzymanie porządku wokół płyty obornikowej. Praktyczna wysokość ścianek może wynosić od

30 do 200 cm. Ścianki 30-centymetrowe stanowią obrzeża płyty uniemożliwiające wypływanie

omywających hałdę wód opadowych i gnojówki poza powierzchnię płyty gnojowej. Ścianki

wyższe wymagają stosowania zbrojenia, tj. wykonywania ścianek żelbetowych. Ścianki oporowe

mogą być wykonane z betonu na placu budowy lub z gotowych żelbetowych elementów

prefabrykowanych.

Wjazd. Płyty obornikowe powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków

transportu (ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie wód

gnojowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty.

Studzienka kontrolna. Każda płyta obornikowa z systemem monitoringu powinna mieć

studzienkę umożliwiającą gromadzenie się płynów z systemu drenarskiego. Woda ze studzienki

(2) podlega badaniom i jest podstawą oceny szczelności płyty obornikowej, natomiast woda ze

studzienki (3) jest podstawą oceny szczelności zbiornika (1).

106

PŁYTA OBORNIKOWA

NR KARTY

PG-4

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

PŁYTA OBORNIKOWA

Z ODWODNIENIEM LINIOWYM

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

3

Rys. Płyta obornikowa z odwodnieniem liniowym

Charakterystyka

obiektu

– powierzchnia użytkowa

2,5m2/DJP, w warunkach

4-miesięcznego okresu

składowania

– powierzchnia użytkowa

3,5m2/DJP, w warunkach

6-miesięcznego okresu

składowania

– wysokość ścianek

oporowych maks. 200 cm

Funkcja

W celu ochrony środowiska oraz usprawnienia prac prowadzonych na terenie gospodarstwa

rolnego, stałe nawozy naturalne w postaci obornika należy składować na utwardzonych,

szczelnych płytach obornikowych.

Powierzchnia magazynu obornika

Wymagane jest, aby na 1 DJP (Duża Jednostka Przeliczeniowa) powierzchnia płyty wynosiła 2,5

m2, w warunkach składowania obornika przez 4 miesiące. Zaleca się, aby okres składowania

obornika wydłużyć do 6 miesięcy, a wymaganą powierzchnię przyjmować 3,5 m2/DJP.

Powyższe dane dotyczą bydła.

Duża Jednostka Przeliczeniowa odpowiada jednej krowie o przeciętnej masie 500 kg, np. dla 20

DJP powierzchnia płyty gnojowej będzie wynosiła 20 DJP x 3,5 m2/DJP = 70 m

2.

107

Konstrukcja płyty obornikowej

Płyta obornikowa składa się z:

płyty dennej,

ścianek oporowych,

wjazdu

odwodnienia liniowego

studzienki (instalacji odpływowej)

Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli

pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-

centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,

koszt inwestycji znacznie się zwiększy, należy go bowiem zastąpić niewysadzinowym, np.

piaskiem, pospółką, żwirem. W przypadku gruntów niewysadzinowych należy usunąć warstwę

gruntu. Na wyrównaną powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku

gruboziarnistego (min. 15 cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym.

Warstwa piasku ma kompensować nierówności i stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą

podciąganie wody gruntowej. Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki

betonowej o niższej klasie, np. C 8/10,o grubości min. 10 cm. Następnie układana jest

wierzchnia warstwa betonu. Przepisy prawa nakazują budowę płyt gnojowych szczelnych.

Można to osiągnąć kilkoma sposobami.

Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,

dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt

uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.

Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie

samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego

na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii

budowlanej, np. firma SIKA oferuje domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry

betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:

zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;

zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;

eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);

uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.

Szczelną płytę gnojową można również uzyskać przez ułożenie na warstwie betonu

podkładowego folii, np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W

tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić

folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki mniejsze

uniemożliwią skuteczne odprowadzenie wód, natomiast spadki większe będą powodowały

pogorszenie jakości obornika przez jego nadmierne osuszanie. Spadki wykonuje się w kierunku

odwodnienia liniowego zakończonego studzienką.

Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas

wysychania i nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując

dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a

długość najdłuższego boku 6 m.

Zaformowane betonowe elementy płyty obornikowej należy chronić przed wysuszeniem przez

polewanie wodą lub przykrycie folią przez ok. 8 dni. Po pełnym okresie dojrzewania betonu,

wynoszącym 28 dni, przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale

elastycznym.

108

Ścianki oporowe. Płyty obornikowe mogą być wyposażone w dowolnej wysokości ścianki

oporowe. Wysokość ścianek nie wpływa zasadniczo na pojemność magazynu, gdyż obornik daje

się formować prawie pionowo. Przy niższych ściankach zwiększone są nakłady pracy rolnika na

utrzymanie porządku wokół płyty obornikowej. Praktyczna wysokość ścianek może wynosić od

30 do 200 cm. Ścianki 30-centymetrowe stanowią obrzeża płyty uniemożliwiające wypływanie

omywających hałdę wód opadowych i gnojówki poza powierzchnię płyty gnojowej. Ścianki

wyższe wymagają stosowania zbrojenia, tj. wykonywania ścianek żelbetowych. Ścianki oporowe

mogą być wykonane z betonu na placu budowy lub z gotowych żelbetowych elementów

prefabrykowanych

Wjazd. Płyty obornikowe powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków

transportu (ładowacza, ciągnika z przyczepą), a jednocześnie uniemożliwiać wypływanie wód

gnojowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu spadku płyty.

Studzienka. Każda płyta obornikowa powinna mieć studzienkę umożliwiającą czasowe

gromadzenie się wód gnojowych i osadzanie się części stałych przed odprowadzeniem do

zbiornika zasadniczego. Takie rozwiązanie zmniejsza konieczność czyszczenia zbiornika.

109

PŁYTA OBORNIKOWA

NR KARTY

PG-5

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

PŁYTA OBORNIKOWA

Z ODWODNIENIEM LINIOWYM

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

3

Rys. Płyta obornikowa z odwodnieniem liniowym

Charakterystyka obiektu

– powierzchnia użytkowa

2,5m2/DJP, w warunkach

4-miesięcznego okresu

składowania

– powierzchnia użytkowa

3,5m2/DJP, w warunkach

6-miesięcznego okresu

składowania

– wysokość ścianek

oporowych maks. 200 cm

Funkcja

W celu ochrony środowiska oraz usprawnienia prac prowadzonych na terenie gospodarstwa

rolnego, stałe nawozy naturalne w postaci obornika należy składować na utwardzonych,

szczelnych płytach obornikowych.

Powierzchnia magazynu obornika

Wymagane jest, aby na 1 DJP (Duża Jednostka Przeliczeniowa) powierzchnia płyty wynosiła 2,5

m2, w warunkach składowania obornika przez 4 miesiące. Zaleca się, aby okres składowania

obornika wydłużyć do 6 miesięcy, a wymaganą powierzchnię przyjmować 3,5 m2/DJP.

Powyższe dane dotyczą bydła.

Duża Jednostka Przeliczeniowa odpowiada jednej krowie o przeciętnej masie 500 kg, np. dla 20

DJP powierzchnia płyty gnojowej będzie wynosiła 20 DJP x 3,5 m2/DJP = 70 m

2.

110

Konstrukcja płyty obornikowej

Płyta obornikowa składa się z kilku części składowych:

płyty dennej,

ścianek oporowych,

wjazdu

odwodnienia liniowego

studzienki (instalacji odpływowej)

Płyta denna. Grunt, na którym ma być posadowiony silos, powinien być niewysadzinowy, czyli

pozbawiony części ilastych, gliniastych lub gliniasto-piaszczystych. Po usunięciu ok. 25–30-

centymetrowej warstwy urodzajnej (humusu) i stwierdzeniu zalegania gruntów wysadzinowych,

koszt inwestycji znacznie się zwiększy, należy go bowiem zastąpić niewysadzinowym, np.

piaskiem, pospółką, żwirem. W przypadku gruntów niewysadzinowych należy usunąć warstwę

gruntu. Na wyrównaną powierzchnię z nadanymi spadkami należy nałożyć warstwę piasku

gruboziarnistego (min. 15 cm) i dobrze zagęścić, najlepiej wibratorem powierzchniowym.

Warstwa piasku ma kompensować nierówności i stworzyć warstwę filtracyjną ograniczającą

podciąganie wody gruntowej. Na warstwę piasku nakładana jest warstwa podkładowa mieszanki

betonowej o niższej klasie, np. C 8/10, o grubości min. 10 cm. Następnie układana jest

wierzchnia warstwa betonu. Przepisy prawa nakazują budowę płyt gnojowych szczelnych.

Można to osiągnąć kilkoma sposobami.

Pierwszym, najłatwiejszym, jest zastosowanie warstwy wierzchniej z betonu klasy min. C 16/20,

dobrze zagęszczonego wibratorem powierzchniowym lub listwą wibracyjną. Jeszcze lepszy efekt

uzyska się, stosując beton z domieszką uszczelniającą.

Drugim sposobem, w przypadku braku urządzeń zagęszczających, jest stosowanie

samozagęszczalnego betonu towarowego, tj. wykonywanego w wytwórni betonu i dowożonego

na plac budowy. Beton samozagęszczalny jest najnowszym rozwiązaniem producentów chemii

budowlanej, np. firma SIKA oferuje domieszkę VISCO CRETE 3, która poprawia parametry

betonu i wpływa również na zmianę wartości użytkowych:

– zwiększa wytrzymałość i szczelność betonu;

– zmniejsza nakłady robocizny podczas rozkładania betonu;

– eliminuje potrzebę wibrowania betonu (zagęszczania);

– uzyskuje się równe, gładkie powierzchnie.

Szczelną płytę gnojową można uzyskać również przez ułożenie na warstwie betonu

podkładowego folii np. polietylenowej, a następnie przykrycie warstwą betonu zasadniczego. W

tego typu rozwiązaniu należy zwracać uwagę, aby w trakcie robót betoniarskich nie uszkodzić

folii. W płycie dennej muszą być wykonane 1–3-procentowe spadki. Spadki mniejsze

uniemożliwią skuteczne odprowadzenie wód, natomiast spadki większe będą powodowały

pogorszenie jakości obornika przez jego nadmierne osuszanie. Spadki wykonuje się w kierunku

odwodnienia liniowego.

Duże powierzchnie betonowe ulegają spękaniu z powodu kurczenia się betonu podczas

wysychania i nierównego osiadania konstrukcji płyty. Pękaniu można zapobiegać stosując

dylatacje, dzieląc powierzchnię na pola. Powierzchnia pól nie powinna przekroczyć 36 m2, a

długość najdłuższego boku 6 m.

Zaformowane betonowe elementy płyty obornikowej należy chronić przed wysuszeniem przez

polewanie wodą lub przykrycie folią przez ok. 8 dni. Po pełnym okresie dojrzewania betonu,

wynoszącym 28 dni, przerwy dylatacyjne (szczeliny o szer. 2,5 cm) należy zalać środkiem trwale

elastycznym.

111

Ścianki oporowe. Płyty obornikowe mogą być wyposażone w dowolnej wysokości ścianki

oporowe. Wysokość ścianek nie wpływa zasadniczo na pojemność magazynu, gdyż obornik daje

się formować prawie pionowo. Przy niższych ściankach zwiększone są nakłady pracy rolnika na

utrzymanie porządku wokół płyty obornikowej. Praktyczna wysokość ścianek może wynosić od

30 do 200 cm. Ścianki 30-centymetrowe stanowią obrzeża płyty uniemożliwiające wypływanie

omywających hałdę wód opadowych i gnojówki poza powierzchnię płyty gnojowej. Ścianki

wyższe wymagają stosowania zbrojenia, tj. wykonywania ścianek żelbetowych. Ścianki oporowe

mogą być wykonane z betonu na placu budowy lub z gotowych żelbetowych elementów

prefabrykowanych

Wjazd. Płyty obornikowe powinny być dostosowane konstrukcyjnie do wjazdu środków

transportu (ładowacza, ciągnika z przyczepą) lecz jednocześnie uniemożliwiać wypływanie wód

gnojowych z płyty, np. dzięki zastosowaniu przeciwspadku płyty.

Studzienka. Każda płyta obornikowa powinna mieć studzienkę umożliwiającą czasowe

gromadzenie się wód gnojowych i osadzanie się części stałych przed odprowadzeniem do

zbiornika zasadniczego. Takie rozwiązanie zmniejsza konieczność czyszczenia zbiornika.

112

ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY

ZWIERZĘCE

NR KARTY

Z-1

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

STANOWISKO ZAŁADUNKU

PŁYNNYCH ODCHODÓW

ZWIERZĘCYCH

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

2

Charakterystyka obiektu

Typ A

Powierzchnia użytkowa – 36,1 m2

Powierzchnia zabudowy– 37,6 m2

Pojemność studzienki – 1,0 m3

Typ B

Powierzchnia użytkowa – 51,1 m2

Powierzchnia zabudowy– 52,6 m2

Pojemność studzienki – 1,0 m3

113

Funkcja

Stanowisko jest obiektem służącym ochronie środowiska, ma bowiem uniemożliwiać

przedostanie się odchodów zwierzęcych do gruntu. Do zanieczyszczenia środowiska może

dochodzić w trakcie załadunku płynnych odchodów ze zbiornika do wozu asenizacyjnego.

Stanowisko wyznacza, w bezpiecznej odległości od zbiornika, miejsce postoju środków

transportu. Wielkość stanowiska należy dostosować do pojemności wozów asenizacyjnych

stosowanych w gospodarstwie.

Typ stanowiska Pojemność wozu

asenizacyjnego [m3]

Długość stanowiska

L [cm]

Szerokość stanowiska

B [cm]

A do 6

700 500

B do 10

1000 500

Konstrukcja

Stanowisko składa się z płyty postojowej oraz studzienki, połączonych rurą PCW ø 110 mm.

Płyta postojowa, o grubości 15 cm, wykonana jest z betonu klasy C 16/20, zbrojonego stalową

siatką przeciwskurczową. Studzienka wykonana jest z prefabrykowanych kręgów żelbetowych,

łączonych na uszczelkę. Płytę sytuuje się w odległości ok. 2 m od ściany zbiornika, na gruntach

niewysadzinowych. Minimalna grubość warstwy filtracyjnej, wykonanej z zagęszczonego

piasku, wynosi 15 cm. Pod krawędzią płyty znajduje się betonowy fundament o szerokości 20

cm i głębokości 60 cm. Górnej płaszczyźnie płyty nadane są 3-procentowe spadki w kierunku

kanału ściekowego, połączonego ze studzienką.

114

ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY

ZWIERZĘCE

NR KARTY

Z-2

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

STUDZIENKA

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

2

Charakterystyka obiektu

– płyta denna żelbetowa

– płaszcz żelbetowy

– płyta przykrywająca żelbetowa

– pojemność do kilku m3

Rys. Przekrój pionowy i rzut poziomy studzienki

115

Funkcja

Zbiornik jest przeznaczony do krótkotrwałego przechowywania płynnych odchodów

zwierzęcych, soków kiszonkowych, ścieków z pomieszczeń udojowych, ścieków powstających z

przetwórstwa rolno-spożywczego (ubojnie, masarnie, mleczarnie), ścieków bytowych, wody

technologicznej w gospodarstwach rolnych.

Konstrukcja

Zbiornik składa się z płyty dennej, płaszcza oraz przykrycia.

Płyta denna. Grubość żelbetowej płyty dennej wynika z obliczeń statycznych. Minimalna

grubość wynosi 10 cm. Płyta jest posadowiona na warstwie filtracyjnej z zagęszczonego piasku

oraz na warstwie betonu podkładowego o grubości min. 5 cm. Wymagana jest minimalna klasa

betonu C 16/20.

W prefabrykowanych studzienkach praktyczne zastosowanie znajduje rozwiązanie, w którym

płyta denna zintegrowana jest z elementem ściennym.

Płaszcz (ściany). Grubość żelbetowych ścian wynika z obliczeń statycznych. Ściany są zbrojone

na siły występujące od strony wewnętrznej i zewnętrznej zbiornika. Wymagana jest minimalna

klasa betonu C 16/20, a zalecana klasa betonu C 30/37. Prefabrykaty żelbetowe w postaci

kręgów łączone są na zamki z uszczelką gumową lub betonem ekspansywnym.

Przykrycie. Zbiornik przykryty jest żelbetową płytą o grubości 15 cm, przenoszącą obciążenia

od środków transportu. W płycie znajduje się właz o średnicy min. 600 mm.

116

ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY

ZWIERZĘCE

NR KARTY

Z-3

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

ZBIORNIK ZAGŁĘBIONY

PRZYKRYTY POWŁOKĄ

ELASTYCZNĄ

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

2

Rys. Przekrój pionowy zbiornika

Charakterystyka obiektu

– płyta denna żelbetowa

– płaszcz żelbetowy

– przykrycie – elastyczna powłoka

z EPDM

– pojemność od kilkuset do kilku

tysięcy m3

Funkcja

Zbiornik jest przeznaczony do magazynowania płynnych odchodów zwierzęcych, soków

kiszonkowych, ścieków z pomieszczeń udojowych, ścieków powstających z przetwórstwa rolno-

-spożywczego (ubojnie, masarnie, mleczarnie), ścieków bytowych, wody technologicznej w

gospodarstwach rolnych.

Konstrukcja

Zbiornik składa się z płyty dennej, płaszcza, masztu oraz przykrycia.

Płyta denna. Grubość żelbetowej płyty dennej wynika z obliczeń statycznych. Minimalna

grubość wynosi 20 cm. Płyta jest posadowiona na warstwie filtracyjnej z zagęszczonego piasku

oraz na warstwie betonu podkładowego o grubości min. 5 cm. Wymagana jest minimalna klasa

betonu C 16/20.

117

Płaszcz (ściana). Grubość żelbetowych ścian wynika z obliczeń statycznych. Ściany są zbrojone

podwójnie na siły występujące od strony wewnętrznej i zewnętrznej zbiornika. Wymagana jest

minimalna klasa betonu C 16/20, a zalecana klasa betonu C 30/37.

Przykrycie. Zbiornik przykryty jest szczelnie powłoką elastyczną wykonaną z EPDM. Powłoka

oparta jest na maszcie zakończonym głowicą, umieszczonym w środku zbiornika, oraz na górnej

części ściany. W powłoce umieszczony jest otwór rewizyjny (właz) oraz otwór wentylacyjny.

118

ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY

ZWIERZĘCE

NR KARTY

Z-4

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

ZBIORNIK ZAGŁĘBIONY

PRZYKRYTY PŁYTĄ ŻELBETOWĄ

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

2

Rys. Przekrój pionowy i rzut poziomy zbiornika

Charakterystyka obiektu

– płyta denna żelbetowa

– płaszcz żelbetowy

– płyta przykrywająca żelbetowa

– pojemność od kilkudziesięciu

do kilkuset m3

119

Funkcja

Zbiornik jest przeznaczony do magazynowania: płynnych odchodów zwierzęcych, soków

kiszonkowych, ścieków z pomieszczeń udojowych, ścieków powstających z przetwórstwa rolno-

-spożywczego (ubojnie, masarnie, mleczarnie), ścieków bytowych, wody technologicznej w

gospodarstwach rolnych.

Konstrukcja

Zbiornik składa się z płyty dennej, płaszcza oraz przykrycia.

Płyta denna. Grubość żelbetowej płyty dennej wynika z obliczeń statycznych. Minimalna

grubość wynosi 20 cm. Płyta jest posadowiona na warstwie filtracyjnej z zagęszczonego piasku

oraz na warstwie betonu podkładowego o grubości min. 5 cm. Wymagana jest minimalna klasa

betonu C 16/20.

Płaszcz (ściana). Grubość żelbetowych ścian wynika z obliczeń statycznych. Ściany są

podwójnie zbrojone na siły występujące od strony wewnętrznej i zewnętrznej zbiornika.

Wymagana jest minimalna klasa betonu C 16/20, a zalecana klasa betonu C 30/37.

Przykrycie. Zbiornik przykryty jest szczelnie płytą żelbetową. W przykryciu umieszczony jest

otwór rewizyjny (właz) oraz otwór wentylacyjny. Minimalna średnica otworu rewizyjnego

wynosi 600 mm, natomiast powierzchnia otworu wentylacyjnego zależy od powierzchni lustra

magazynowanych płynów.

120

ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY

ZWIERZĘCE

NR KARTY

Z-5

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

ZBIORNIK ZAGŁĘBIONY

PRZYKRYTY PŁYTĄ ŻELBETOWĄ

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

2

Rys. Elementy składowe zbiornika

Charakterystyka obiektu

– płyta denna żelbetowa

– płaszcz żelbetowy

– słup żelbetowy

– płyta przykrywająca żelbetowa

– pojemność od kilkudziesięciu do

kilkuset m3

121

Funkcja

Zbiornik jest przeznaczony do magazynowania: płynnych odchodów zwierzęcych, soków

kiszonkowych, ścieków z pomieszczeń udojowych, ścieków powstających z przetwórstwa rolno-

-spożywczego (ubojnie, masarnie, mleczarnie), ścieków bytowych, wody technologicznej w

gospodarstwach rolnych.

Konstrukcja

Zbiornik składa się z płyty dennej, płaszcza oraz przykrycia. Wewnątrz umieszczony jest ponad

10 m słup podpierający przykrycie. Płyta denna wykonywana jest na placu budowy, pozostałe

elementy dowożone są w postaci gotowych prefabrykatów.

Płyta denna. Grubość żelbetowej płyty dennej wynika z obliczeń statycznych. Minimalna

grubość wynosi 20 cm. Płyta jest posadowiona na warstwie filtracyjnej z zagęszczonego piasku

oraz na warstwie betonu podkładowego o grubości min. 5 cm. Wymagana jest minimalna klasa

betonu C 16/20.

Płaszcz (ściana). Grubość żelbetowych ścian wynika z obliczeń statycznych. Ściany są

podwójnie zbrojone na siły występujące od strony wewnętrznej i zewnętrznej zbiornika.

Wymagana jest minimalna klasa betonu C 16/20, a zalecana klasa betonu C 30/37.

Przykrycie. Zbiornik przykryty jest szczelnie płytą żelbetową. W przykryciu umieszczony jest

otwór rewizyjny (właz) oraz otwór wentylacyjny. Minimalna średnica otworu rewizyjnego

wynosi 600 mm, natomiast powierzchnia otworu wentylacyjnego zależy od powierzchni lustra

magazynowanych płynów.

122

ZBIORNIK NA PŁYNNE ODCHODY

ZWIERZĘCE

NR KARTY

Z-6

INSTYTUT

TECHNOLOGICZNO-

-PRZYRODNICZY

Oddział

02-532 WARSZAWA

ul. RAKOWIECKA 32

ZBIORNIK ZAGŁĘBIONY Z

MONITORINGIEM SZCZELNOŚCI

Data opracowania

czerwiec 2013

Data aktualizacji

grudzień 2013

Stron

2

Rys. Zbiornik zagłębiony z monitoringiem szczelności

– przekrój pionowy i poziomy

Charakterystyka obiektu

– płyta denna żelbetowa

– płaszcz żelbetowy

– płyta przykrywająca żelbetowa

– pojemność od kilkudziesięciu do

kilkuset m3

123

Funkcja

Zbiornik jest przeznaczony do magazynowania: płynnych odchodów zwierzęcych, soków

kiszonkowych, ścieków z pomieszczeń udojowych, ścieków powstających z przetwórstwa rolno-

-spożywczego (ubojnie, masarnie, mleczarnie), ścieków bytowych, wody technologicznej w

gospodarstwach rolnych.

Konstrukcja

Zbiornik składa się z płyty dennej, płaszcza, przykrycia oraz elementów systemu monitoringu.

Płyta denna. Grubość żelbetowej płyty dennej wynika z obliczeń statycznych. Minimalna

grubość wynosi 20 cm. Płyta jest posadowiona na warstwie filtracyjnej z zagęszczonego piasku

oraz na warstwie betonu podkładowego o grubości min. 5 cm. Wymagana jest minimalna klasa

betonu C 16/20.

Płaszcz (ściana). Grubość żelbetowych ścian wynika z obliczeń statycznych. Ściany są

podwójnie zbrojone na siły występujące od strony wewnętrznej i zewnętrznej zbiornika.

Wymagana jest minimalna klasa betonu C 16/20, a zalecana klasa betonu C 30/37.

Przykrycie. Zbiornik przykryty jest szczelnie płytą żelbetową. W przykryciu umieszczony jest

otwór rewizyjny (właz) oraz otwór wentylacyjny. Minimalna średnica otworu rewizyjnego

wynosi 600 mm, natomiast powierzchnia otworu wentylacyjnego zależy od powierzchni lustra

magazynowanych płynów.

Elementy systemu monitoringu. Pod płytą denną zbiornika znajduje się folia budowlana (1)

oraz rozwinięte rury drenażowe (2). Rury drenażowe połączone są ze studzienką kontrolną (3).

Woda gromadząca się w studzience kontrolnej podlega badaniom, na podstawie których

oceniana jest szczelność zbiornika.