klasa III EDUKACJA ZINTEGROWANA (luty) - didasko.com.pl · geograficzne Sąsiedzi ... Dzieci wyszukują w ... Dzieci na podstawie zgromadzonych informacji przygotowują zagadki o

© Didasko 2017 Propozycje planów pracy oraz scenariusze zajęć z ćwiczeniami Didasko dla klasy 3 – suplement do „Poradnika dla nauczyciela klasy trzeciej…”, wyd. MEN Str. 1

klasa III – EDUKACJA ZINTEGROWANA (luty)

20. tydzień nauki – Poznajemy kontynenty – Afryka

Temat: Pod baobabem Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna

Edukacja przyrodnicza

Baobaby – niezwykłe drzewa. Prezentacja. Praca z mapą. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3c; 1.3d

5.4 6.2; 6.7a; 6.7b

Baobaby – nieoceniony skarb. Prezentacja. Praca w grupach. 1.1a; 1.1b; 1.1c 1.3a; 1.3c; 1.3d; 1.3f

5.4 6.2; 6.7a; 6.7b

Jak nazywają się owoce baobabu? Rozwiązywanie krzyżówki (Karta pracy II_ Jak nazywają się owoce baobabu? pdf).

1.1a; 1.1b; 1.1c 1.3a; 1.3c; 1.3d; 1.3f

5.4; 5.5

Senegal – kraj z baobabem w godle. Praca zespołowa z mapą. Notatki w zeszytach. 1.1a; 1.3a; 1.3b; 1.3d

5.4

Rajd Paryż – Dakar. Swobodne wypowiedzi dzieci na podstawie zdjęć, książek, filmów.

1.1a; 1.1c; 1.2b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d

5.4

Baobab w literaturze. Czytanie fragmentu książki Antoine de Saint-Exupéry „Mały książę” i omówienie jego treści.

1.2a; 1.2b; 1.2c; 1.2d; 1.3c; 1.3d

5.4


Order Baobabu. Informacje i ciekawostki. Zapisanie skojarzeń. 1.1a; 1.3a; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Baobab opowiada – pisanie i ilustrowanie opowiadania twórczego. Czytanie i omawianie prac.

1.1a; 1.3a; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Propozycje zajęć:

Baobaby – niezwykłe drzewa. Prezentacja nauczyciela o baobabach z wykorzystaniem książek, zdjęć, filmów. Według legendy Buszmenów baobab rozzłościł Boga, który za to posadził go do góry korzeniami (pokaz slajdów, fotografii drzewa). Odszukiwanie na mapie świata miejsc występowania tych drzew (Afryka Południowa, Senegal, Madagaskar). Najstarszy baobab rośnie w RPA i ma ok. 6000 lat (big baobab). W jego wnętrzu urządzono bar, gdzie może zmieścić się ok. 60 osób. Drzewo po ukończeniu 1000 lat staje się puste w środku, ale nadal żyje. Żeby przetrwać susze, baobaby magazynują ogromne ilości wody (do 120 000 l). Kwiaty baobabu są zapylane przez nietoperze.

Baobaby – nieoceniony skarb. Prezentacja – informacje i ciekawostki. Praca w grupach z książkami, zdjęciami, Internet. Typową jego cechą jest zgrubiały pień. Przy wysokości drzewa osiągającej 5-25 m wysokości, pień osiąga od 7 do 11 m średnicy. Drzewa mogą osiągać sędziwy wiek. Wszystkie gatunki występują na obszarach suchych i zrzucają liście w czasie pory suchej. Największe zróżnicowanie rodzajów baobabu występuje na wyspie Madagaskar. Tam spotyka się aż sześć ich gatunków. Poza tym rośliny te rosną w północno-wschodniej, centralnej i południowej Afryce oraz w północno-zachodniej Australii. W Afryce baobab ma wyjątkowe wielorakie znaczenie. Wykorzystuje się go jako pokarm, schronienie, a jego liście, owoce i korę stosuje się jako środek przeciw febrze, zapaleniu oczu czy chorobom nerek. Liście i nasiona są jadalne, można je jeść na surowo lub po upieczeniu. Obierkami owoców można karmić zwierzęta. Baobab ma dwukrotnie więcej wapnia niż mleko. Biały miąższ z baobabu zawiera prawie sześciokrotnie więcej witaminy C niż pomarańcze. Jest lekko sypki, dlatego nadaje się do produkcji batoników. Wytwarza się z niego orzeźwiające napoje i zupy. Olej z nasion baobabu jest półpłynny, złotożółty i delikatnie pachnie. Prawie nie wysycha, co znacznie wydłuża czas jego przechowywania. Wypełniony

miękiszem wodnym pień może zawierać do 100 tysięcy litrów wody. Z kory otrzymuje się bardzo mocne włókna, stosowane podobnie jak włókna juty lub do wyrobu papieru. Drewno, ze względu na swą lekkość, używane jest do sporządzania pływaków i łodzi.


Jak nazywane są owoce baobabu? – rozwiązywanie krzyżówki (Karta pracy II_ Jak nazywane są owoce baobabu?pdf).

Hasło: MAŁPI GAJ Owoce baobabu są przysmakiem pawianów, dlatego są nazywane „małpim chlebem".

1. Wyspa na oceanie indyjskim lub film „Pingwiny z ………..” (MADAGASKAR). 2. Jeden z kontynentów, gdzie rosną baobaby (AFRYKA). 3. Zwierzę człekokształtne (MAŁPA). 4. Piaszczysty teren pozbawiony roślinności (PUSTYNIA). 5. Pękata część baobabu (PIEŃ). 6. Odżywiaj się zdrowo i jedz... (OWOCE). 7. Nazwa pustyni w Afryce (SAHARA). 8. Tracą je baobaby w czasie pory suchej (LIŚCIE). 9. Dwugarbne zwierzę (WIELBŁĄD). 10. Zwierzę w paski (ZEBRA).

Senegal – kraj z baobabem w tle. Odszukanie Senegalu na mapie świata. Zapis w zeszycie nazw krajów sąsiadujących. Pokaz flagi Senegalu i godła państwa. Zwrócenie uwagi na baobab, który jest elementem godła państwowego. Wyszukiwanie informacji z różnych źródeł i zapisanie ich w zeszytach wg ustalonego wzoru.

SENEGAL

Kontynent

Położenie geograficzne

Sąsiedzi

Stolica

Język urzędowy

Waluta


Rajd Paryż – Dakar – zapoznanie dzieci z historią rajdów samochodowych. Udział Polaków w rajdach. Uświadomienie uczniom, że ostatni rajd kończący się w Dakarze odbył się w 2001roku. Swobodne wypowiedzi dzieci na podstawie różnorodnych materiałów.

Baobab w literaturze – czytanie fragmentów książki (Antoine de Saint-Exupéry) „Małego księcia” (rozdział 5) i omówienie przeczytanego tekstu. Swobodne wypowiedzi dzieci.

Order Baobabu – uczniowie zapisują na kartce papieru skojarzenia z baobabem (wielki, potęga, siła, magia, długowieczność, wytrzymałość, itp.) Nauczyciel informuje uczniów, że istnieje Order Baobabu ustanowiony 6 grudnia 2002 r., przyznawany jest przez prezydenta Południowej Afryki obywatelom tego kraju, którzy odznaczyli się niezwykłymi działaniami w dziedzinie biznesu, ekonomii, nauki, medycyny, oraz nowych technologii i działalności społecznej.

Baobab opowiada – pisanie i dowolne ilustrowanie opowiadania twórczego. Głośne czytanie i omówienie prac. Ekspozycja prac w klasie.



Temat: Podróże z Obieżyświatem – Afryka Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Przygotowania do podróży. Swobodne wypowiedzi dzieci. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3d

5.4 6.5

„Afryka dzika” – piosenka, słuchanie i śpiewanie. 1.1a; 1.1b; 1.2d; 1.3a; 1.3b; 1.4a

5.4

Wyruszamy w podróż – praca z mapą w grupach. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d

5.4; 5.5;

Informator turystyczny – praca w grupach, wykonanie przewodników. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d, 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Kuchnie świata – Afryka. Praca zespołowa – przygotowanie sałatki. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c

5.4

Afryka Kazika, czyli skarby z podróży – czytanie i omawianie fragmentów książki Ł. Wierzbickiego pt. „Afryka Kazika”.

1.1a; 1.1b; 1.2b; 1.2d; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d

5.4

Kto może zostać podróżnikiem? Praca zespołowa. 1.1a; 1.3a; 1.3b; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4


Propozycje zajęć:

Przygotowania do podróży – nauczyciel informuje dzieci, że wybierają się w podróż do Afryki. Ma w plecaku różne rzeczy (części garderoby, mapy, kompas, krem z filtrem itp.) Każde dziecko losuje jedną rzecz z plecaka. Wspólnie ustalają, co może przydać się podczas podróży, a co jest zbędne. Dyskutują, jakich rzeczy zabrakło w plecaku, a należałoby zabrać na wyprawę.

Afryka dzika – piosenka. Wysłuchanie nagrania piosenki zespołu Fasolki „Afryka dzika”. Wspólne śpiewanie piosenki, ułożenie choreografii i wspólny taniec.

Wyruszamy w podróż – rozmowa z dziećmi o środkach transportu, którymi można dotrzeć do Afryki (samochód, pociąg, samolot, statek). Wspólne podjęcie decyzji, czym najszybciej i najwygodniej pokonamy odległość z Polski na czarny kontynent i skąd rozpoczniemy zwiedzanie Afryki. Podział dzieci na grupy. Każda z grup wyznacza miejsca, które chciałaby odwiedzić i zapisuje informacje na „Karcie Podróżnika” (praca z mapą świata lub mapą Afryki).

Informator turystyczny – praca w grupach. Dzieci wyszukują w książkach, Internecie, folderach itp. ciekawostki na temat ciekawych miejsc, które chciałyby odwiedzić. Zapisują teksty, wycinają zdjęcia, tworząc swoje przewodniki po krajach, które je interesują. Ekspozycja wszystkich prac w klasie.

Kuchnie świata – Afryka. Zapoznanie się z przepisem. Przygotowanie potrawy ze zgromadzonych wcześniej produktów. Sałatka (prawie) owocowa z pieprzem. Składniki:

zielony ogórek (wężowy) melon 2-3 banany 2 jabłka (najlepiej twarde i kwaśne) 2 kiwi puszka brzoskwiń


puszka ananasa (może być od razu krojony) sok wyciśnięty z całej cytryny biały pieprz imbir curry

Przygotowanie: Ogórek obieramy, kroimy na kosteczkę, wrzucamy na sito, lekko solimy, mieszamy i na chwilę odstawiamy. Owoce obieramy, puszki otwieramy. Wszystkie owoce kroimy (banany w nieco większą kostkę), skrapiamy cytryną, dodajemy odciśnięty ogórek, mieszamy i doprawiamy cukrem i resztą przypraw. Sałatka powinna być lekko pikantna. Jest świetna zarówno na deser, jak i jako dodatek do wędlin czy nawet do obiadu. Degustacja przygotowanej sałatki.

Afryka Kazika, czyli skarby z podróży – zapoznanie dzieci z postacią Kazimierza Nowaka, podróżnika, który przejechał Afrykę rowerem. Czytanie fragmentów książki Łukasza Wierzbickiego pt. Afryka Kazika. Próba odpowiedzi na pytanie, co jest najcenniejszym skarbem z podróży – wspomnienia. Swobodne wypowiedzi dzieci.

Kto może zostać podróżnikiem? – praca zespołowa. Wypisanie na planszy cech charakteru, jakimi powinien wyróżniać się podróżnik. Wzbogacenie zapisków dowolnymi ilustracjami. Ekspozycja planszy w klasie.



Temat: Jakie zwierzęta żyją w Afryce? Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Strefy roślinności, a występowanie zwierząt w Afryce. Rozmowy i praca w grupach. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a;, 1.3b; 1.3c

5.4 6.7a; 6.7b

Co, gdzie i dlaczego? Prezentacja – praca w grupach. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a;, 1.3b; 1.3c; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Zgadnij, kim jestem… – quiz. Praca w parach. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3f

5.4

Czy zwierzętom grozi wyginięcie? – burza mózgów. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3f

5.4

Parki narodowe, rezerwaty przyrody w Afryce. Swobodne wypowiedzi dzieci. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3d

5.4

Afryka w pigułce – zoo. Swobodne wypowiedzi dzieci. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3d

5.4

Afryka dzika. Samodzielne prace plastyczne. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3d; 1.3f

5.4


Propozycje zajęć:

Strefy roślinności, a występowanie zwierząt w Afryce – nauczyciel analizuje z dziećmi mapę fizyczną Afryki. Wspólnie wyróżniają główne obszary: pustynie, sawannę i lasy równikowe. Podział dzieci na 3 grupy i przydzielenie im stref roślinnych. Zadaniem grup jest przygotowanie informacji dotyczących zwierząt zamieszkujących podane tereny.

Co, gdzie i dlaczego? – dzieci w grupach przygotowują prezentacje dotyczące występowania zwierząt na różnych obszarach Afryki. Korzystają ze zgromadzonych książek, przewodników encyklopedii, informacji z Internetu i wydrukowanych fotografii zwierząt. Na pustynnych terenach Afryki żyją: wielbłądy, lisy, zające, gazele, jaszczurki, węże oraz niewielkie gryzonie. Sawanny zamieszkiwane są m.in. przez zebry, żyrafy, słonie, bawoły, małpy, nosorożce, hipopotamy, antylopy kudu, gnu oraz impala, jelenie, strusie, lwy, gepardy, leopardy, lamparty, hieny i szakale. W lasach równikowych żyją liczne gatunki małp (głównie goryle i koczkodany), antylop, okapi, hipopotamy, ptaki (np. papugi), gady (np. pytony, kobry i krokodyle) i płazy (np. latające żaby).

Zgadnij, kim jestem… – quiz. Praca w parach. Dzieci na podstawie zgromadzonych informacji przygotowują zagadki o wybranych zwierzętach dla innych grup (np.: Największy ssak lądowy na świecie – słoń, najwyższy ssak na świecie – żyrafa itp.). Omówienie wszystkich zagadek.

Czy zwierzętom grozi wyginięcie? – burza mózgów. Nauczyciel prosi dzieci o odpowiedzi na to pytanie. Uczniowie podają powody, dla których istnieje zagrożenie dla zwierząt. Zapisanie przykładów na arkuszu papieru (kłusownictwo, wycinanie i podpalanie lasów, budowanie na coraz większych obszarach osad ludzkich, zanieczyszczanie środowiska itp.).

Parki narodowe, rezerwaty przyrody w Afryce – rozmowa z dziećmi na temat potrzeby tworzenia parków i rezerwatów przyrody. Projekcja filmu o wybranym parku narodowym w Afryce lub oglądanie albumów.

Afryka w pigułce – zoo. Nauczyciel pyta dzieci, czy w Polsce można zobaczyć afrykańskie zwierzęta. Ustalenie, że takim miejscem są ogrody zoologiczne. Próba odpowiedzi na pytanie, po co zakładane są te ogrody i gdzie w najbliżej miejscowości znajduje się zoo.

Afryka dzika. Samodzielne prace plastyczne. Dzieci rysują jedno ze zwierząt afrykańskich. Dopisują cechy wybranego zwierzęcia (zwinny, szybki, wysoki, wytrzymały, powolny itp.). Wystawa i omówienie prac dzieci.



Temat: Zaułek słówek – wyrazy z h Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Utrwalenie zasad pisowni wyrazów z „h”(Karta pracy_Wyrazy z h.pdf). 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Ale heca! Czytanie wiersza Wandy Chotomskiej. Praca w parach. Pisanie w zeszytach. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.2c; 1.3a; 1.3b; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Zabawa w szyfry – samodzielna praca (Karta pracy_Wyrazy z h.pdf). 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Zgadywanki – samodzielna praca (Karta pracy_Wyrazy z h.pdf). 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3f

5.4

List z historią – samodzielna praca (Karta pracy_Wyrazy z h.pdf). 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3f

5.4

Propozycje zajęć:

Utrwalenie zasad pisowni wyrazów z „h” – czytanie zasad i zapisywanie własnych przykładów wg podanych reguł (Karta pracy_Wyrazy z h.pdf).

Ale heca! Czytanie wiersza Wandy Chotomskiej pt. „Ale heca! H – kram z literkami”. Praca w parach – dzieci otrzymują kartki z wierszem i podkreślają w nim wyrazy z „h”. Wspólne głośne czytanie odnalezionych wyrazów i zapisanie ich w zeszytach.


Głośne czytanie wiersza – chętne dzieci czytają w podanym rytmie kolejne wersy. Ilustrowanie na kartkach wybranego fragmentu wiersza.

Zabawa w szyfry – samodzielna praca. Czytanie zapisu w tabeli, odszyfrowanie ukrytych wyrazów, układanie i zapisywanie z nimi zdań

(Karta pracy_Wyrazy z h.pdf). Praca w parach – próba samodzielnego szyfrowania kilku wyrazów z „h” – wymiana zaszyfrowanymi

wyrazami w parze. Omówienie prac.

Zgadywanki – samodzielna praca. Odgadywanie haseł i ich ilustrowanie (Karta pracy_Wyrazy z h.pdf).

Na głowie strażaka (hełm)

Kruche ciasteczka (herbatniki)

Łąka w górach (hala)

Wypasa owce (juhas)

Popularny ciepły napój (herbata)

Najwyższe góry świata (Himalaje)

List z historią – samodzielna praca. Napisanie listu z wykorzystaniem podanych wyrazów z „h” (Karta pracy_Wyrazy z h.pdf). Czytanie wszystkich prac. Brawa dla zabawnych i bardzo ciekawych historii!



Temat: Dziennik z Madagaskaru Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Madagaskar – wyspa na Oceanie Indyjskim. Prezentacja, praca z mapą. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d

5.4

Uczymy się malgaskiego – prezentacja i utrwalanie kilku słów. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d

5.4; 5.5

Lemury – symbol Madagaskaru. Praca w grupach. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Wanilia – skarb Madagaskaru. Prezentacja i swobodne wypowiedzi dzieci. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Czary mary, czyli co powstanie z wyrazu „Madagaskar”. Praca zespołowa. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Przygoda na Madagaskarze – rysowanie komiksu. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c

5.4


Propozycje zajęć:

Madagaskar – wyspa na Oceanie Indyjskim. Prezentacja. Odszukanie na globusie lub mapie świata Madagaskaru. Zapisanie na planszy nazwy stolicy (Antananarywa), najdłuższej rzeki (Mangoky 821 km), najwyższego szczytu (Maromokotro 2876 m n.p.m.). Ilustrowanie i ekspozycja planszy w klasie.

Uczymy się malgaskiego. Mieszkańcy Madagaskaru to Malgasze. Język na Madagaskarze to język malgaski. Zapoznanie dzieci z kilkoma zwrotami w języku malgaskim. salama – dzień dobry

veloma – do widzenia

misaotra betsaka – dziękuję bardzo

azafady – przepraszam

mora mora – spokojnie, bez pośpiechu

maki, sifaka – lemur

Lemury – symbol Madagaskaru. Praca w grupach – dzieci wyszukują informacje o lemurach. Wykonują rysunki i zapisują w zeszytach najważniejsze informacje i ciekawostki o lemurach.

Wanilia – skarb Madagaskaru. Prezentacja z wykorzystaniem filmu, książek, folderów itp. Projekcja filmu podróżnika Wojciecha Cejrowskiego „Boso przez świat – Wanilia”. Rozmowa z dziećmi na temat uprawy wanilii na Madagaskarze, zapisanie zastosowania tej przyprawy. Pokaz laski wanilii. Wyjęcie ziarenek i umieszczenie ich w słoiku z cukrem.

Czary mary, czyli co powstanie z wyrazu Madagaskar – dzieci układają z liter wyrazu Madagaskar nowe wyrazy (Magda, rak, gar, kasa, karma itp.). Wygrywa grupa, która utworzy jak najwięcej wyrazów.

Przygoda na Madagaskarze – samodzielna praca plastyczna. Rysowanie komiksu, którego akcja rozgrywa się na Madagaskarze. Ekspozycja praca w klasie.


21. tydzień nauki – Dorośli dzieciom

Temat: Order Uśmiechu Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Kiedy się uśmiechamy? Swobodne wypowiedzi dzieci. Zapisywanie haseł. 1.1a; 1.3a; 1.3b, 1.3c

5.4

Czym jest uśmiech? Definiowanie i swobodne rozmowy. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c

5.4

Uśmiech w powiedzeniach – samodzielna interpretacja tekstów. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c

5.4

Uśmiechnij się – dowcipy. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a;

5.4

Piosenka na dobry humor – wysłuchanie i omówienie utworu. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a;; 1.3C

5.4

Uśmiechnięte buźki – praca plastyczna. 1.1a; 1.1b; 1.3c

5.4

Propozycje zajęć:

Kiedy się uśmiechamy? – rozmowa z dziećmi o sytuacjach, w których pojawia się uśmiech na ich twarzach. Zapisanie wypowiedzi dzieci w postaci haseł na kartonie z narysowanym uśmiechniętym słoneczkiem.

Czym jest uśmiech? – dzieci odszukują w słowniku j. polskiego definicji uśmiechu. Odczytują ją i zastanawiają, czy tylko ludzie mogą się uśmiechać. Rozmowa na temat okazywania radości i zadowolenia przez zwierzęta.


Uśmiech w powiedzeniach – Nauczyciel przygotowuje losy z zapisanymi powiedzeniami. Dzieci odczytują wylosowane powiedzenia i starają się w kilku zdaniach wytłumaczyć ich znaczenie. Brawa dla ciekawych historyjek.

Uśmiech jest jak słońce, które spędza chłód z ludzkiej twarzy.

Uśmiech to niedrogi sposób na poprawienie naszego wyglądu.

Uśmiech to bodaj najkrótsza droga do drugiego człowieka.

Śmiech jest lekarstwem, które każdy może sobie przepisać.

Czasem więcej dobrego może zrobić jeden serdeczny uśmiech, dobre, życzliwe słowo niż bogaty dar pochmurnego dawcy.

Miej czas na uśmiech – to muzyka duszy.

Uśmiech wędruje daleko.

Najbardziej straconym dla człowieka jest dzień, w którym się nie śmiał.

Uśmiechnij się – dzieci lub nauczyciel opowiadają dowcipy. Należy zwrócić uwagę dzieciom na poprawność wypowiedzi.

Piosenka na dobry humor – wysłuchanie nagrania piosenki autorstwa Bobby'ego McFerrina „Don't worry, be happy” (Nie martw się, bądź szczęśliwy). Czytanie przetłumaczonego na j. polski tekstu. Rozmowa na temat treści i nastroju utworu. Wspólne śpiewanie refrenu piosenki. Można także wysłuchać piosenki „Pogoda na uśmiech” zespołu Fasolki lub piosenki „Każda chwila bez uśmiechu jest stracona” – jednego z przebojów Kulfona i Moniki.

Nie martw się, bądź szczęśliwy

Oto piosenka, którą napisałem Może zechcesz zaśpiewać ją ze mną Każdy ma w życiu trochę kłopotów Kiedy się martwisz podwajasz je Nie martw się, bądź szczęśliwy


Nie ma żadnego miejsca gdzie mógłbyś położyć swoją głowę Bo ktoś przyszedł i zajął Twoje łóżko Nie martw się, bądź szczęśliwy Właściciel mieszkania stwierdził, że spóźniłeś się ze spłatą czynszu I może się z Tobą procesować... Nie martw się, bądź szczęśliwy! Spójrz na mnie ja jestem radosny Nie martw się, bądź szczęśliwy Tutaj masz mój numer telefonu Dzwoń do mnie, jeśli jest Ci źle Sprawię, że będziesz radosny Nie martw się, bądź szczęśliwy Nie masz żadnych pieniędzy, ani jakiegokolwiek stylu Nie masz dziewczyny, dzięki której mógłbyś się uśmiechać Ale nie przejmuj się, bądź szczęśliwy Bo gdy się martwisz Twoja twarz staje się pochmurna i groźna I dołuje wszystkich naokoło Więc nie martw się, bądź szczęśliwy! Tutaj jest ta krótka piosenka, którą napisałem Mam nadzieję, że nauczyłeś się śpiewać ją nuta po nucie Jak małe, grzeczne dziecko Nie martw się bądź szczęśliwy Posłuchaj tego, co Ci teraz powiem Spodziewaj się, że życie przysporzy Ci nieco kłopotów Ale pamiętaj, że gdy się martwisz


Robi się ich dwa razy więcej Więc nie martw się, bądź szczęśliwy! Nie martw się, no nie rób tego! tylko bądź szczęśliwy Uśmiechnij się Nie zasmucaj innych w jakikolwiek sposób Nie martw się, to co złe wkrótce minie Cokolwiek by to nie było Nie martw się, bądź szczęśliwy. Autor opracowania: TheDarek

Uśmiechnięte buźki – praca plastyczna. Malowanie śmiesznych buziek markerami permanentnymi na nadmuchanych balonach. Zabawy

balonami i udekorowanie nimi klasy.



Temat: Gazeta Przyjazna – Order Uśmiechu Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Dorośli – dzieciom… Prezentacja nt. sposobów niesienia pomocy potrzebujący. 1.1a; 1.3a; 1.3b; 1.3c

5.4

Mój kandydat do Orderu Uśmiechu. Propozycja danej kandydatury i jej uzasadnienie. 1.1a; 1.1b; 1.1d; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d; 1.3f; 1.3g

5.4

Jakub Błaszczykowski – piłkarz i przyjaciel dzieci. Prezentacja zgromadzonych osiągnięć sportowych i ich omówienie.

1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Nawet kwaśna cytryna uśmiechu nie powstrzyma – rytuał picia soku z cytryny podczas ceremonii wręczania Orderu Uśmiechu.

1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d;

5.4

Lista życzeń – pisemne lub zilustrowane dziecięce marzenia. Ekspozycja prac w klasie.

1.1a; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Propozycje zajęć:

Dorośli – dzieciom… Nauczyciel opowiada dzieciom o różnych fundacjach i instytucjach, które działają na rzecz dzieci. Pomagają dzieciom chorym, niepełnosprawnym, sierotom, dzieciom z zaniedbanych rodzin, biednym, wybitnie uzdolnionym itp.


Mój kandydat do Orderu Uśmiechu – nauczyciel przypomina dzieciom, że każde z nich może złożyć wniosek do Kapituły Orderu

Uśmiechu o przyznanie komuś orderu. We wniosku należy opisać zasługi tej osoby na rzecz dzieci. Uczniowie piszą, kogo i dlaczego

zgłosiliby do nagrody. Odczytanie prac przez chętne dzieci.

Praca zespołowa – zapisanie kilku zdań na planszy i zilustrowanie jej w dowolny sposób. Ekspozycja planszy w klasie.

Jakub Błaszczykowski – piłkarz i przyjaciel dzieci. Przygotowanie prezentacji osiągnięć sportowych i działalności charytatywnej Kuby

Błaszczykowskiego (ze zgromadzonych przez dzieci i nauczyciela materiałów, wycinków prasowych, zdjęć itp.).

Nawet kwaśna cytryna uśmiechu nie powstrzyma – przypomnienie rytuału picia soku z cytryny podczas ceremonii wręczania Orderu

Uśmiechu. Przygotowanie z dziećmi soku z cytryny. Rozlanie do kubeczków i wypicie soku przez każdego z uczniów.

Lista życzeń – napisanie pięciu próśb do dorosłych lub tylko ich zilustrowanie. Należy wyjaśnić dzieciom, że wszystkie mogą być

spełnione. Odczytanie prac dzieci. Dyskusja na temat dziecięcych marzeń dużych i małych. Podkreślenie znaczenia pozytywnego

myślenia i budowania pozytywnych relacji z innymi ludźmi.



Temat: Uśmiech może zmienić świat Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Gelotologia – prezentacja terapii śmiechem. Swobodne wypowiedzi dzieci. 1.1a; 1.3a; 1.3b; 1.3d

5.4

Humor w literaturze i filmie – prezentacja ulubionych książek oraz filmów komediowych dla dzieci.

1.1a; 1.1c; 1.2b; 1.2c; 1.2d; 1.3a; 1.3c; 1.3d

5.4

Aria ze śmiechem – prezentacja śmiechu artystycznego wokalistek. Inscenizacje. 1.1a;1.3a; 1.3b; 1.4a

5.4

Światowy Dzień Uśmiechu – krótki rys historyczny. Plan obchodów, pomysły. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Emotikony – terminologia, rysowanie. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c;

5.4

Śmiej się z siebie – karykatura, samodzielna praca plastyczna. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c

5.4

Propozycje zajęć:

Gelotologia – odszukanie znaczenia wyrazu w słowniku j. polskiego. Rozmowa z dziećmi na temat terapii śmiechem.

Gelotologia (gr. Gelos – śmiech) – dziedzina badań nad śmiechem i jego wpływem na zdrowie. Gelotologia bada wpływ śmiechu

na organizm z perspektywy psychologicznej i fizjologicznej. Termin ten jest często używany także w znaczeniu terapia śmiechem.


Przyjazny, złośliwy, na całe gardło, do łez i przez łzy… Śmiech towarzyszy nam każdego dnia, ale czy wiemy, dlaczego się śmiejemy?

Co dzieje się z naszą twarzą podczas śmiechu? Ile mięśni wykorzystujemy? I czy to prawda, że na świecie nie ma nic piękniejszego

od pobudzania ludzi do śmiechu?

W Polsce terapię śmiechem stosuje np. Fundacja „Doktora Clowna”. W fundacji tej pracują psycholodzy, pedagodzy i lekarze. Fundacja

prowadzi terapię śmiechem w dziecięcych szpitalach. Pracownicy tej fundacji chodzą do szpitali, przebrani za klaunów, odwiedzają

chore dzieci, zabawiają je i rozśmieszają.

Wśród innych sposobów wykorzystywania śmiechu wymienić można m.in. łaskotanie. Pacjent kładzie się na przykład na łóżku i jest

następnie łaskotany po całym ciele. Inną odmianą terapii śmiechem jest po prostu oglądanie śmiesznych komedii lub programów,

które mogą nas rozbawić.

Humor w literaturze i w filmie – dzieci czytają zabawne fragmenty swoich ulubionych książek oraz proponują filmy komediowe dla dzieci.

Aria ze śmiechem – wysłuchanie fragmentu nagrania „Arii ze śmiechem” z operetki „Wesołej wdówki” Franciszka Lehára (prezentacja śmiechu wokalistki). Kilka ciekawostek o rodzajach śmiechu:

Śmiechoterapeuci wyróżniają cztery stopnie śmiechu. Każdy z nich wpływa na samopoczucie dziecka.

Uśmiech – ma działanie terapeutyczne, bo gdy kąciki ust dziecka unoszą się do góry, już po minucie jego organizm zaczyna wydzielać

szczęściodajne endorfiny.

Chichot – niestety, ten nie poprawia zdrowia. Nerwowe chichotanie często pojawia się w sytuacjach stresujących.

Szczery śmiech – jest dla dziecka najzdrowszy. Działa przeciwbólowo, relaksuje i poprawia krążenie krwi.

Rechot – nie ma działania uzdrawiającego, a może nawet szkodzić, np. mocne łaskotki będą dla dziecka nieprzyjemne.

W kilku inscenizacjach dzieci mogą zaprezentować różne rodzaje śmiechu (śmiech szczery, chichot, rechot itp.).

Światowy Dzień Uśmiechu – opowiadanie nauczyciela o tym, z czyjej inicjatywy powstał Światowy Dzień Uśmiechu. Święto to powstało z inicjatywy artysty Harvey΄a Balla, który w 1963 r. stworzył „smiley'a” – słynny znaczek uśmiechniętej buźki


na żółtym tle. Ball chciał w ten sposób przypomnieć, że ludzie powinni częściej się uśmiechać i zwracać większą uwagę na spełnianie dobrych uczynków. Podział dzieci na grupy i opracowanie planu obchodów Dnia Uśmiechu w szkole. Uczniowie zapisują propozycje działań na terenie szkoły lub klasy podczas takiego święta. Omówienie pomysłów.

Emotikon – co to jest? – wyjaśnienie znaczenia wyrazu. Buźka – złożona ze znaków tekstowych. Wyraz nastroju używany przez użytkowników Internetu. Rozszyfrowanie przez dzieci, jakich znaków używa się do tworzenia emotikonów (kropek, przecinków, nawiasów, myślników, podkreślników). Uczniowie rysują lub (jeśli to możliwe) zapiszą w komputerze swoje buźki wyrażające ich obecny nastrój. Prezentacja buziek na tablicy.

Śmiej się z siebie – karykatura. Kilka słów o znaczeniu tego słowa. Karykatura (wł. caricatura) – przedstawienie osoby, wydarzenia lub przedmiotu, które cechuje się przesadą w oddaniu charakterystycznych elementów, właściwości, cech. Karykatura uwydatnia te cechy zwykle w celu ośmieszenia danej osoby, zjawiska itd. Prezentacja różnych rysunków satyrycznych i karykatur znanych osób. Zapoznanie dzieci z Muzeum Karykatury w Warszawie. Rysowanie własnej karykatury. Wystawa prac dzieci.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Internet



Temat: Kosmiczna przyjaźń Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Sówka Kamila – czytanie i omawianie bajki. 1.1a; 1.12a; 1.2c; 1.3a

5.2; 5.4; 5.5

Jaka jest sowa? – ilustrowanie sowy i opisywanie jej zachowania. 1.1a; 1.3a; 1.3b; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.2; 5.4; 5.5

Niepełnosprawność – mapa mentalna. Burza mózgów, zapisywanie skojarzeń. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d

5.4

Autyzm wprowadza zmysły w błąd” – film, książki, spotkanie z psychologiem szkolnym. Rozmowy.

1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b

5.4

Zgadnij, co to – rozpoznajemy przedmioty – zabawa. Postrzeganie świata. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b

5.4

Propozycje zajęć:

Sówka Kamila – czytanie bajki (źródło: Internet, bajka na temat autyzmu i akceptacji odmienności). Rozmowa z dziećmi na temat treści bajki.

Jaka jest sowa? – samodzielna praca. Dzieci wykonują na kartkach ilustrację sowy i zapisują krótka wypowiedź o zachowaniu ptaka.

Niepełnosprawność – mapa mentalna. Nauczyciel zapisuje skojarzenia dzieci na arkuszu kartonu. Rozmowa z dziećmi na temat różnych rodzajów niepełnosprawności. Nawiązanie do autyzmu i w odniesieniu do zachowań sówki z opowiadania.


„Autyzm wprowadza zmysły w błąd” – obejrzenie filmu, wykorzystanie książek, ewentualne spotkanie z psychologiem szkolnym. Rozmowa z dziećmi na temat filmu i odszukanie podobieństw w zachowaniu sowy i ludzi z autyzmem.

Zgadnij, co to – rozpoznajemy przedmioty – zabawa. Chętne dzieci zakładają na ręce grube rękawiczki i z zawiązanymi oczami mają za zadanie rozpoznać przedmioty. Po kilku rundkach wymieniają się swoimi odczuciami, które towarzyszyły im przy tym ćwiczeniu. Uświadomienie dzieciom, że podobne trudności mogą mieć osoby z autyzmem, które inaczej postrzegają otaczający je świat.

Polecana książka: Kosmita, autorstwa Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel, do ściągnięcia gratisowego w formacie PDF. To książka, której bezpośrednimi odbiorcami są rodziny dzieci autystycznych. Historia bohaterów ma pomóc rodzinie zaakceptować trudne okoliczności, szukać wsparcia w specjalistycznej terapii oraz pokazać, jakie jest bogactwo postrzegania świata dzięki tolerancji. Narratorem tej opowieści jest Hania, która niecierpliwie czeka na pojawienie się w rodzinie braciszka. Kiedy rodzi się Kacperek, nic już nie jest takie, jak było. Jego niezrozumiałe reakcje, niemożność nawiązania kontaktu i brak uwagi rodziców przygnębiają dziewczynkę. W jej słowniku pojawia się nowe pojęcie – autyzm. A Kacper widzi i czuje, tylko nie potrafi o tym opowiedzieć... aż do pewnego dnia.


21. tydzień nauki – Dziś są moje urodziny

Temat: Urodziny Karola Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Klasowy kalendarz urodzin – praca zespołowa. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d

5.4

Urodziny klasy – praca w grupach. Przygotowanie klasowego przyjęcia. 1;1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1f; 1.3g

5.4

Piszemy zaproszenia – przypomnienie stałych elementów. Praca zespołowa. 1.1a; 1.1b; 1.1d; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Savoir-vivre nakrywania do stołu – prezentacja. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d

5.4

Składamy życzenia – samodzielna praca. 1.1a; 1.1b; 1.1d; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d, 1.3f; 1.3g

5.4

Zróbmy sobie prezent – swobodne wypowiedzi dzieci. 1.1a; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d

5.4

Propozycje zajęć:

Klasowy kalendarz urodzin – praca zespołowa. Dzieci na kartkach zapisują datę swoich urodzin. Układają kartki zgodnie z kolejnością miesięcy w roku. Odczytują dane: kto jest najstarszy, kto najmłodszy, w którym miesiącu urodziło się najwięcej uczniów w klasie, jaka to


pora roku itp. (Jeśli taki kalendarz powstał już wcześniej, można dokonać analizy informacji umieszczonych na kalendarzu).

Urodziny klasy – przygotowanie przyjęcia urodzinowego dla wszystkich uczniów w klasie. Podział dzieci na 3 grupy. Każda z grup otrzymuje zadanie do wykonania: dekoracja sali, ułożenie menu na przyjęcie, zabawy urodzinowe (konkursy, gry itp.).

Piszemy zaproszenia – przypomnienie stałych elementów zaproszenia. Dzieci układają treści zaproszeń i zapisują je na kartkach. Umieszczenie wszystkich zaproszeń na wspólnej planszy. ZAPROSZENIE – elementy składowe: 1. Formułka wstępna, np. Miło mi / nam zaprosić... Mam zaszczyt zaprosić... 2. Treść zaproszenia – zawarcie informacji dotyczących: - odbiorcy (kogo zapraszamy?) - terminu – dzień, miesiąc, godz. (kiedy odbędzie się uroczystość?) - miejsca (gdzie zapraszamy?) - rodzaju uroczystości (na co zapraszamy?) - nadawcy (kto zaprasza?) 3. Ewentualnie zdanie, w którym wyrażamy nadzieję, że odbiorca przyjmie zaproszenie, np. Byłoby mi miło, gdyby przyjęli Państwo moje zaproszenie... Na co należy zwracać uwagę? - odpowiedni układ graficzny (nagłówek, akapity, podpis), - pisownię wielką literą zwrotów kierowanych do adresata, np. Szanownego Pana Dyrektora, Kochaną Babcię, - odpowiednią składnię (zdania krótkie, zachowanie zwięzłości i rzeczowości wypowiedzi), - jednolity styl wypowiedzi dostosowany do sytuacji, adresata (zaproszenia oficjalne i nieoficjalne). (konkursy, gry itp.).

Savoir-vivre nakrywania do stołu. Dzieci nakrywają do stołu. Układają talerze, sztućce, serwetki, kubeczki. Prezentacja, po której stronie należy położyć sztućce, jak układa się sztućce po skończonym posiłku, co oznacza inne ułożenie sztućców. Co zrobić z serwetką z materiału i z papieru. Można pokazać dzieciom sposób składania serwetek papierowych i ułożenie ich na stole (filmy instruktażowe są dostępne na YouTube). Próby składania serwetek przez dzieci.


Składamy życzenia – nauczyciel prosi dzieci, żeby napisały na kartkach życzenia: każdy – dla każdego. Można urządzić losowanie imion uczniów. Dzieci piszą życzenia urodzinowe, ozdabiają kartki i wręczają je, odczytując życzenia obdarowanej osobie.

Zróbmy sobie prezent – dzieci przedstawiają propozycje jednego, wspólnego prezentu, jaki chciałyby dostać na klasowe urodziny. Wybór najlepszego pomysłu (wyjście do kina, wspólna wycieczka, zabawa taneczna, gry planszowe, wieczór filmowy w szkole, itp.). Określenie terminu jego realizacji. Zapisanie informacji na planszy.



Temat: Co nadaje smak potrawom? Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Poznajemy świat przez zmysły – prezentacja. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d; 1.3f

5.4 6.8

Dobry kucharz – smaczna kuchnia. Swobodne wypowiedzi dzieci. 1.1a; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d

5.4

Test „kubków smakowych” – zabawa. 1.1a; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d

5.1; 5.4 6.1

Przyprawy w kuchni – prezentacja. Rozpoznawanie przypraw. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3d; 1.3f

5.4

Co, do czego… praca z książkami kucharskimi. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3f

5.4

Zakładamy zielnik – praca zespołowa. 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3f

5.4 6.2

Smacznie, zdrowo, kolorowo – praca zespołowa. Zaparzenie herbaty i jej degustacja. 1.1a; 1.3a; 1.3b; 1.3c

5.4

Propozycje zajęć:

Poznajemy świat przez zmysły – rozpoznajemy smaki – rozmowa z dziećmi na temat zmysłów. Ile ich jest i co dzięki nim wiemy o otaczającym świecie. Tradycyjnie u człowieka, a także większości zwierząt wyróżnia się 5 podstawowych zmysłów: wzrok, słuch, węch, smak i dotyk; obecnie


w fizjologii wyróżnia się jeszcze zmysł równowagi, a także zalicza się do zmysłów czynności rozpatrywane w kategoriach czucia (np. temperatury czucie).

Wzrok – związany z okiem, umożliwia rozpoznawanie fal elektromagnetycznych w widzialnym zakresie (światła). Ponieważ jedne receptory odpowiedzialne są za rozpoznawanie koloru (częstotliwość fali), a inne za rozpoznawanie jasności, można wzrok uważać za zmysł składający się z dwóch osobnych zmysłów.

Słuch – związany z uchem.

Smak – związany z językiem i jamą ustną. Rejestruje cząsteczki chemiczne. Istnieją co najmniej cztery rodzaje receptorów na języku, dlatego czasem są uważane za cztery różne zmysły, zwłaszcza, że każdy z receptorów przekazuje informacje do innej części mózgu. Cztery znane receptory wykrywają smak słodki, słony, kwaśny i gorzki. Istnieją także teorie, według których człowiek potrafi również rozpoznawać smak metaliczny i smak tłuszczu.

Węch – związany z nosem, rejestruje cząsteczki chemiczne. W przeciwieństwie do smaku, zapach rozpoznawany jest przez setki różnych receptorów, z których każdy rozpoznaje inne cząsteczki.

Dotyk – bodźce czuciowe: zmysł bólu, zmysł temperatury– odczucie zimna i ciepła, zmysł równowagi – związany jest z błędnikiem w uchu,

zmysł ułożenia części ciała względem siebie oraz napięcia mięśniowego.

Praca samodzielna. Zapisanie w zeszytach poniższej tabeli i połączenie zmysłów z odpowiednim narządem.

Zmysły Narząd/część ciała

węch oczy

dotyk uszy

smak nos

wzrok skóra

słuch język


Dobry kucharz – smaczna kuchnia. Rozmowa z dziećmi na temat gotowania. Kto w ich rodzinie gotuje, dlaczego dzieciom smakują jakieś potrawy, jakie potrawy są wg nich najsmaczniejsze, jakie zmysły wykorzystuje kucharz, rola estetyki podawania posiłków itp.

Test „kubków smakowych” – nauczyciel przygotowuje różne produkty na talerzykach. Degustacja produktów z zawiązanymi oczami i próba rozpoznania produktu. Wyłonienie zwycięzców.

Przyprawy w kuchni – nauczyciel prezentuje dzieciom różne przyprawy używane do przygotowywania potraw. Zadaniem uczniów jest rozpoznanie, jakie przyprawy znajdują się na stole i umieszczenie podpisów pod daną przyprawą (majeranek, pieprz, sól, liść laurowy, ziele angielskie, itp. wg uznania).

Co, do czego… – dzieci korzystają ze zgromadzonych książek kucharskich. Przeglądają różne przepisy i wybierają te, do przygotowania których używa się poznanych przypraw.

Zakładamy zielnik – zioła w kuchni – rozmowa z dziećmi na temat zastosowania różnych ziół w kuchni (oregano, bazylia, mięta, melisa, kolendra itp.). Pokaz ziół w doniczkach. Ustalenie zasad pielęgnacji roślin, wyznaczenie dyżurnych. Odszukanie informacji o leczniczych właściwości ziół w książkach, Internecie, albumach.

Smacznie, zdrowo, kolorowo – przygotowanie herbaty z melisą, wody z miętą, sałatki z pomidorami, mozzarellą i bazylią. Wspólna degustacja.



Temat: Zaułek słówek – zabawy ortograficzne Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Ortograficzne łamanie głowy – praca samodzielna (Idę do czwartej klasy, s. 28-29). 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3f; 1.3g

5.4

Zabawne historie z „h” – praca samodzielna (Idę do czwartej klasy, s. 12-13). 1.1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3f; 1.3g

5.4

Róż jest modny – praca zespołowa. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3f; 1.3g

5.4

Układamy zagadki – praca w parach. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3f; 1.3g

5.4

Lizaki ortograficzne – praca zespołowa. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3e;

5.4

Propozycje zajęć:

Ortograficzne łamanie głowy – praca samodzielna. Rozszyfrowywanie wyrazów i układanie z nimi zdań (Idę do czwartej klasy, s. 28-29).

Zabawne historie z „h” – praca samodzielna. Czytanie krótkiej historyjki, wypisanie z niej wyrazów z „h”. Zilustrowanie tekstu (Idę do czwartej klasy, s. 12-13).


Róż jest modny – praca zespołowa. Dzieci podają jak najwięcej wyrazów zawierających cząstkę „róż”. Zapisanie wyrazów w zeszytach. Ułożenie kilku zdań z wybranymi wyrazami.

Układamy zagadki – praca w parach. Nauczyciel rozdaje każdej parze dzieciom kartkę z zapisanym wyrazem (np. choinka, huba, humor, chart, Chiny, Himalaje). Dzieci układają zagadkę do danego wyrazu. Omówienie wszystkich zagadek. Przypomnienie i utrwalenie zasad pisowni.

Lizaki ortograficzne – praca zespołowa. Nauczyciel rozdaje dzieciom lizaki ortograficzne (wydrukowane litery: ó, u, ż, rz, h, ch naklejone na patyki do szaszłyków). Zadaniem uczniów jest pokazanie odpowiedniego patyczka podczas wymieniania przez nauczyciela różnych wyrazów zawierających trudność ortograficzną. Za poprawną odpowiedź uczeń otrzymuje punkt, który odnotowuje, stawiając sobie kreskę. Na koniec zabawy dzieci zliczają liczbę kresek i wyłaniają zwycięzcę. Brawa dla ortograficznego lidera!



Temat: Nasza strona WWW Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Klasowa pracownia eksperymentów – praca w grupach. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c

5.4 6.1

Kolorowe kwiaty – eksperyment. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3f

5.4 6.1

Czarodziejski atrament – eksperyment. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3f

5.4 6.1

Kolorowy zawrót głowy – eksperyment. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3f

5.4 6.1

Pompowanie bez pompki – eksperyment. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3f

5.4 6.1

Wędrująca woda – eksperyment. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3f

5.4 6.1

Redagujemy klasowy biuletyn eksperymentatora – praca w grupach. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3c; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4 6.1


Propozycje zajęć:

Klasowa pracownia eksperymentów – praca w grupach. Nauczyciel zachęca dzieci do wykonywania różnych eksperymentów. W tym celu uczniowie przygotowują salę lekcyjną. Ławki szkolne nakrywają folią malarską, gromadzą słoiki, miseczki i inne przedmioty, których użyją podczas wykonywania swoich doświadczeń. Podział dzieci na grupy, rozdanie im kart obserwacji i instrukcji do wykonania poszczególnych doświadczeń. Zwrócenie uwagi na zachowanie zasad bezpieczeństwa.

Kolorowe kwiaty – eksperyment. Potrzebne materiały: 2 kwiatki cięte o białych płatkach (np. goździki, tulipany), 2 słoiki, atrament niebieski i czerwony. Do słoików wlewamy wodę. Do jednego z nich dolewamy atrament czerwony i umieszczamy kwiat, a do drugiego dolewamy niebieski atrament i umieszczamy drugi kwiat. Odstawiamy słoiki z umieszczonymi kwiatami na dobę. Uczniowie zapisują na karcie przebieg eksperymentu.

Czarodziejski atrament – eksperyment. Potrzebne materiały: połówka cytryny, kroplomierz, mały pojemnik, łyżeczka, patyczek do uszu, biała kartka papieru, lampka, karta obserwacji. Wyciskamy sok z cytryny do pojemnika, dodajemy kilka kropli wody i dokładnie mieszamy. Następnie zanurzamy patyczek w płynie i piszemy wiadomość dla kolegi. Czekamy aż kartka dokładnie wyschnie i przekazujemy ją osobie, do której była ta wiadomość. Żeby ją odczytać należy zbliżyć kartkę do żarówki. Pod wpływem ciepła będzie można odczytać wiadomość. Notowanie spostrzeżeń.

Kolorowy zawrót głowy – eksperyment. Potrzebne materiały: słoik, woda, olej roślinny, barwniki spożywcze, pipeta lub strzykawka, tabletka musująca (np. witamina C). Słoik napełniamy wodą do 1/4 wysokości, do pozostałej części wlewamy olej roślinny, a za pomocą pipety zakraplamy ok. 20 kropel barwnika spożywczego. Następnie wrzucamy ½ tabletki musującej. Notowanie obserwacji.

Pompowanie bez pompki – eksperyment. Potrzebne materiały: szklana butelka (0,5 l), okrągły balon, miska z ciepłą wodą, miska z lodem lub bardzo zimną wodą. Wkładamy otwartą butelkę do miski z lodem lub bardzo zimną wodą, czekamy ok. 2 minut. Na szyjkę butelki nakładamy balon. Przekładamy butelkę do miski z ciepłą wodą. Notowanie spostrzeżeń.

Wędrująca woda – eksperyment. Potrzebne materiały: 3 szklanki z wodą zabarwione barwnikami spożywczymi na różne kolory, 3 puste szklanki, ręczniki papierowe. Ustawiamy naprzemiennie szklankę pustą z pełną itd. Jeden koniec papierowego ręcznika zwiniętego w rulon wkładamy do wody, a drugi do pustej szklanki. Notowanie obserwacji.


Redagujemy klasowy biuletyn eksperymentatora – praca w grupach. Zamieszczenie w klasowej gazetce zastosowanych materiałów i opisów przeprowadzonych doświadczeń. Sformułowanie wniosków. Zilustrowanie przeprowadzonych eksperymentów krok po kroku.



Temat: Słowniczek Edukacja polonistyczna

Edukacja społeczna


Kto zna więcej – zabawa. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Dziwne opowiadanie – praca samodzielna. 1.1a; 1.1b; 1.3a; 1.3b; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Ciągi wyrazowe – praca w grupach. .1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Jedna litera – jedno zdanie – praca samodzielna. .1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Kalambury – zabawa. .1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.4a

5.4

Jedno słowo – wiele znaczeń – praca w grupach. .1a; 1.1b; 1.1c; 1.3a; 1.3b; 1.3e; 1.3f; 1.3g

5.4

Propozycje zajęć:

Kto zna więcej – zabawa. Nauczyciel przygotowuje kartki z literami alfabetu (z pominięciem tych, które nie mogą znaleźć się

na początku wyrazu). Rozdaje dzieciom kartki z tabelami i prosi chętne dziecko o wylosowanie jakiejś litery. Po odczytaniu litery dzieci

w ustalonym czasie (klepsydra, budzik, stoper) uzupełniają tabelę jak największą liczbą wyrazów rozpoczynających się na wylosowaną

literę, osobno wpisując różne części mowy. Zabawa obejmuje kilka rund. Każda runda rozpoczyna się od wylosowania nowej litery.


Wzór tabeli

Litera Rzeczownik Przymiotnik Czasownik

K krzew kolorowy klaskać

Dziwne opowiadanie – praca samodzielna. Pięcioro dzieci losuje litery alfabetu. Litery nauczyciel umieszcza na tablicy lub je zapisuje.

Zadaniem uczniów jest wybranie w słowniku j. polskiego pięciu dowolnych wyrazów rozpoczynających się na wylosowane litery.

Następnie każdy uczeń zapisuje wybrane wyrazy w zeszycie i układa z nimi krótkie opowiadanie. Głośne czytanie opowiadań i ich

omówienie.

Ciągi wyrazowe – praca w grupach 3-osobowych. Zabawa polega na tworzeniu ciągu słów – ostatnia litera podanego wyrazu

jest jednocześnie pierwszą literą następnego. Nauczyciel podaje pierwsze słowo (jednakowe dla klasy).

Jedna litera – jedno zdanie – praca samodzielna. Chętny uczeń otwiera słownik w dowolnym miejscu. Informuje klasę, na jakiej literze

otworzył słownik. Zadaniem dzieci jest zapisanie zdanie, w którym każdy wyraz rozpoczyna się tą samą literą (np. Ola ogląda obrazy).

Wygrywa osoba, której uda się ułożyć najdłuższe zdanie.

Kalambury – zabawa. Uczeń otwiera słownik j. polskiego na dowolnej stronie. Wybiera z niej dowolny wyraz i przedstawia go za pomocą

rysunku. Pozostałe dzieci próbują odgadnąć wyraz. Uczeń rysujący nie może używać słów. Podpowiedzi mogą być tylko rysowane.

Jedno słowo – wiele znaczeń. Nauczyciel dzieli dzieci na grupy. Każda z nich otrzymuje jeden wyraz (np.: sztuka, język, numer, głowa,

granat). Zadaniem uczniów jest zapisanie różnych znaczeń podanego wyrazu. Kontrola wykonanych prac z wykorzystaniem słowników.

Documents

klasa III EDUKACJA ZINTEGROWANA (luty) - didasko.com.pl · geograficzne Sąsiedzi ... Dzieci wyszukują w ... Dzieci na podstawie zgromadzonych informacji przygotowują zagadki o