Kompleksowa naprawa kolimatora typu ACOG by PaFcio.

Fot. 1 Mój ACOG po licznych naprawach i modyfikacjach.

Ze wszystkich elementów dodatkowych jakie montujemy zazwyczaj na naszych replikach do

najdelikatniejszych należy pewnie wszelakiego rodzaju optyka w tym i kolimatory. Warto więc

wiedzied jak takowy naprawid gdy „stanie się mu krzywda”. Poniższy tekst przybliży nieco budowę

kolimatora typu ACOG, może jednak okazad się przydatny przy naprawie innej optyki tego rodzaju.

Moja „przygoda” z kolimatorem zaczęła się 4 lata temu (w 2007r.), gdy to zamówiłem wymarzoną

replikę ACOG’a firmy Walther. Po otworzeniu pudełka moim oczom ukazał się czarny korpus

celownika, który w ciągu niespełna dwóch minut został zamontowany na posiadanej przeze mnie M4.

Włączenie, wyłączenie, super! Działa! Zmiana jasności i… nie działa! W skrócie powiem, że reklamacja

urządzenia się nie powiodła (uszkodzenie włącznika nie podlega gwarancji). Polecam jednak w

przypadku takiej i jakiejkolwiek innej awarii próbowad do skutku. Jeśli jednak się nie powiedzie lub

minął okres gwarancyjny na nasz celownik, zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią tekstu.

Co może się zepsud?

W kolimatorze jest parę elementów, które mogą ulec uszkodzeniu przy użytkowaniu lub podczas

naprawy. Są to:

Włącznik (chyba jedna z najbardziej newralgicznych części kolimatora).

Dioda.

Szybki ochronne.

Szybka refleksyjna.

Okablowanie.

Ja osobiście przeszedłem przez naprawę wszystkich wymienionych, czego skutkiem jest to, że w

moim celowniku z oryginału pozostało niewiele. Starałem się wykorzystad zdobyte doświadczenie by

opisad jak najlepiej proces naprawy każdej z tych usterek.

Podstawy – czyli co nam będzie potrzebne.

Jak się okazuje kolimator nie jest wcale wykonany w kosmicznych technologiach i do jego naprawy

będzie nam potrzebna naprawdę minimalna ilośd podstawowych narzędzi. Przystępując do pracy

powinniśmy sobie zapewnid czystą przestrzeo roboczą na której będziemy przechowywad wszystkie

elementy, a niektóre są dośd małe, czyli mówiąc najprościej - stół - czy to w pokoju czy w warsztacie.

Na nim powinny się znaleźd (opisany komplet potrzebny do kompleksowej naprawy) :

Kombinerki (najlepiej niewielkie).

Szczypce do cięcia kabli.

Lutownica (każda jedna da radę byle umied jej używad).

Cyna i kalafonia.

Klucz nimbusowy nr 3 (zależnie od tego jakimi śrubami poskręcany jest nasz kolimator).

Śrubokręt płaski.

Wiertarka z tarczą ścierną.

Gumka recepturka.

Dremel lub pilniki.

Jak widad nie ma w tym żadnej ekstrawagancji. Oprócz tego zależnie od przeprowadzanych napraw

mogą nam byd potrzebne:

Kabelki o fi ~1mm.

Dioda super jasna 3mm.

Potencjometr 0-20 kOm.

Pleksiglas o grubości ~2 mm.

Kolanko PCV.

Koszulki termokurczliwe.

Soczewka dwuwklęsła.

To tyle tytułem wstępu, czas zabrad się do roboty.

Demontaż.

Nieważne, czy znamy już przyczynę awarii czy nie, by się jej pozbyd należy celownik w jakimś tam

stopniu rozmontowad. Każdy kolimator jest w pewien sposób poskręcany do kupy. Ja pokażę

demontaż na przykładzie posiadanego ACOG’a.

Zależnie od awarii rozkręcamy kolimator w różnym stopniu. Jeśli nie musimy czegoś demontowad to

lepiej tego unikad, nigdy nie wiadomo jak się to skooczy.

Wymagane kroki demontażu w zależności od awarii:

Awaria włącznika – kroki 1, 2, 3.

Awaria diody – krok 1.

Uszkodzenie szybki/szybek ochronnych – krok 2.

Uszkodzenie szybki refleksyjnej – kroki 1, 2, 3.

Uszkodzenie okablowania – kroki 1, 2, 3, 4.

Jeśli nie znamy przyczyny awarii, zaczynamy rozkręcanie w kolejności przedstawionej poniżej i w

między czasie próbujemy się domyślid przyczyny awarii.

1. Odkręcenie tylnego modułu.

Polega to po prostu na odkręceniu 4 śrub, którymi jest przykręcony tylny moduł celownika. Nie

musimy się bad o utratę szczelności, próżni czy czegoś tam jeszcze – kolimatory nie są zamykane w

tak zaawansowanych technologiach.

Fot. 2 Odkręcanie tylnego modułu.

Fot. 3 Tylny moduł odkręcony.

Naszym oczom ukazuje się wewnętrzny tubus poprzez który odbywa się regulacja w pionie i poziomie

i w którym to znajduje się moduł oświetlający.

Fot. 4 Tak to mniej więcej wygląda wewnątrz.

2. Wykręcenie pierścienia trzymającego szybki ochronne.

Fot. 5 Pierścieo trzymający szybki ochronne.

Chodzi właśnie o widoczny na powyższym zdjęciu pierścieo, znajdujący się u przedniego wylotu

celownika. Warto sporządzid sobie klucz do jego wykręcania, ponieważ za pierwszym razem gwint

prawdopodobnie nie będzie chciał ustąpid. Klucz można wykonad z metalowych blaszek

dociążających listy In-Post’u lub czegokolwiek innego. Chodzi o wycięcie/ułamanie blaszki na

odpowiednią szerokośd i jej przeszlifowanie, by pasowała do dwóch przeciwległych wcięd na

pierścieniu. Można oczywiście użyd śrubokręta płaskiego, jeśli jednak przy próbie odkręcenia

pierścienia za pomocą takowego zarysujecie zewnętrzną szybkę ochronną, nie mówcie, że nie

ostrzegałem. Nie popadajcie jednak w rozpacz, w dalszej części opisane jest wykonanie tej szybki od

podstaw. Po wykręceniu pierścienia wypadnie duże szkiełko ochronne a za nim mała metalowa

obudowa z kolejnym, tym razem mniejszym szkiełkiem.

3. Wyciąganie tubusu regulacyjnego.

Oprócz wykonanych już czynności, do wyciągnięcia tubusu regulacyjnego z obudowy należy jeszcze

maksymalnie wykręcid pokrętła regulacyjne z wieżyczek (można je później całkowicie wykręcid po

usunięciu nałożonych na ich kooce blokad – nie są one niezbędne) oraz usunąd blaszki sprężynujące

znajdujące się w lewym dolnym rogu pod tubusem (patrząc od tyłu). Za pierwszym razem wyciągając

ten tubus możemy mied z tym problemy. Może on byd wklejony do obudowy za pośrednictwem

cienkiego pierścienia. Pierścieo ten nie jest niezbędny do prawidłowego działania urządzenia, a

przynajmniej ja nie zauważyłem żadnych problemów związanych z jego nieobecnością. Przy

wyciąganiu tubusu należy uważad by nie spadł na ziemię – jeśli jednak spadnie i szybka refleksyjna

ulegnie zniszczeniu, da się to naprawid.

Fot. 6 Tubus regulacyjny.

4. Odkręcenie montażu RIS.

W tym wypadku nie ma się nad czym rozwodzid. Najzwyczajniej w świecie odkręcamy dwie śruby,

którymi montaż RIS jest przykręcony do korpusu celownika. Tylny z dwóch otworów na śruby jest

przedłużony do wewnątrz obudowy. Przez to przedłużenie ciągną się do wewnątrz, z pojemnika

baterii, kable zasilające.

Fot. 7 Spód obudowy po odkręceniu montażu RIS.

Fot. 8 Kolimator w pełni rozkręcony (niektóre oryginalne elementy nieobecne ze względu na to że uznałem je za zbędne).

Naprawa i modyfikacje.

Tak więc, rozkręciliśmy już kolimator. Przystępujemy do naprawy lub ciekawych modyfikacji!

1) Naprawa włącznika.

2) Wymiana diody.

3) Zmiana znaku celowniczego.

4) Powiększenie znaku celowniczego.

5) Wymiana szybek ochronnych.

6) Wymiana szybki refleksyjnej.

7) Wymiana okablowania.

1) Naprawa włącznika:

To, że prędzej czy później w naszym kolimatorze współpracy odmówi włącznik, będący zarazem

regulatorem jasności, jest prawie że pewne. Jest on wykonany z plastiku, co jednak nie jest niczym

złym. Pomyłką konstrukcyjną było natomiast połączenie go z pokrętłem za pomocą plastikowego

pręcika, który jest przedłużeniem wtłoczonej w pokrętło zatyczki. Właśnie ten pręcik ulega

uszkodzeniu uniemożliwiając pełne operowanie pokrętłem.

Fot. 9 Stary włącznik/regulator jasności po przejściach.

a. Wyjęcie wadliwego włącznika:

W celu wyjęcia wadliwego elementu należy rozkręcid prawie kompletnie celownik (opisane wcześniej

kroki 1, 2, 3). Jak wspomniałem włącznik jest połączony z pokrętłem na stałe przez wytłoczoną z

plastiku zatyczkę. W tym momencie muszę zaznaczyd, że opisywane czynności wykonywałem 4 lata

temu więc mogę wszystkiego nie pamiętad dokładnie. Tak więc, z tego co pamiętam zatyczkę należy

najzwyczajniej rozorad wiertłem lub nożykiem modelarskim (można spróbowad wcześniej wiercid w

samym środku wiertłem o fi 3mm - 4mm, może da się uniknąd destrukcji całej zatyczki). Metoda mało

finezyjna, wiem. Po usunięciu całego plastiku z pokrętła, powinno się ono odłączyd od obudowy bez

większych oporów. Sam włącznik jest wklejony w korpus od wewnątrz, w celu wymiany należy więc

delikatnie usuwad klej, aż włącznik będzie można wyjąd.

b. Zaopatrzenie się w nowy włącznik:

Gdy już wyjmiemy włącznik, biegniemy do sklepu z elektroniką i pokazując szczątki starego pytamy,

czy nie mają czegoś podobnego. Pewnie nie będą mieli, więc prosimy z uśmiechem o „potencjometr

liniowy 0-20 kOm”. Powinno to nas kosztowad 2-3zł i wyglądad mniej więcej tak jak na poniższym

zdjęciu (ale lepiej by wystająca płytka ze stykami była na samym dole).

Fot. 10 Potencjometr liniowy 0-20 kOm.

c. Dostosowanie i modyfikacja potencjometru:

Wracamy do domu i zabieramy się za pracę nad potencjometrem. Należy najpierw sprawdzid

działanie zakupionego elementu. Jeden przewód lutujemy ze środkowym stykiem. Drugi przykładamy

do jednego ze styków zewnętrznych (liczę przy tym, że każdy zapamiętał jak wcześniej biegły w

środku celownika przewody, jest ich tylko 3). Powinno to działad na zasadzie, że zależnie od tego,

który ze styków zewnętrznych wybierzemy, w różną stronę będzie się odbywad regulacja (dla jednego

styku „zakręcony” potencjometr będzie dawał rezystancję 0 Om, a dla drugiego 20 kOm). Należy więc

zdecydowad którego styku użyjemy, a zbędny wraz z fragmentem płytki stykowej, usunąd używając

noża i pilnika lub Dremla.

Warto się również zastanowid czy chcemy wyłączad podświetlenie celownika wyciągając baterie czy

wolimy robid używając pokrętła. Oczywiste jest, że wybieramy opcję nr 2, więc zapamiętujemy w

jakim położeniu pokrętła, dioda świeci najmocniej, a w którym najsłabiej. Odłączamy wcześniej

przylutowany przewód, a następnie delikatnie odginamy elementy trzymające blaszaną pokrywę

mechanizmu potencjometru, by móc go rozłożyd na części. Powinny ukazad się nam trzy elementy -

płytka z czarnym materiałem generującym opór, pokrętło poruszające „nóżkami” ślizgającymi się po

tej płytce oraz sama blaszka, trzymająca wszystko w całości. Materiał oporo-generujący ścieramy

pilnikiem lub Dremlem po stronie gdzie wspomniane „nóżki” dotykały go generując największy opór

(dioda najsłabiej świeciła). Należy ścierad tak by zostawid delikatny stok, by „nóżki” mogły swobodnie

się poruszad w obie strony. Jak już się z tym uporamy, składamy do kupy potencjometr i sprawdzamy

jego działanie. Prawidłowo powinno to działad w następujący sposób – dioda nie świeci, przekręcamy

i zaczyna świecid, a wraz ze stopniowym przekręcaniem świeci coraz mocniej.

Teraz należy na przewody wejściowy i wyjściowy nałożyd koszulkę termokurczliwą (trochę większą niż

już pomniejszona płytka ze stykami) i dociąd ją by zupełnie zakrywała styki z obu stron (zapobiegnie

to przebiciu w efekcie którego dioda świeci cały czas pełną mocą). Teraz lutujemy przewody do

styków, i zgrzewamy koszulkę termokurczliwą. Należy następnie sprawdzid czy nasz potencjometr

mieści się w otwór po włączniku wcześniej wykręcając umieszczoną za na nim nakrętkę. Jeśli się nie

mieści, otwór powiększamy stopniowo półokrągłym pilnikiem lub Dremlem, sprawdzając co pewien

czas czy nasz regulator już się nie mieści. Im ciaśniejsze dopasowanie tym lepiej. Jeśli nasz otwór

okaże się za duży, można zastosowad dystanser, który można wykonad z kolanka PCV, takiego jak na

poniższym zdjęciu.

Fot. 11 Kolanko PCV.

Fot. 12 Dystanser wycięty z węższej części kolanka PCV.

Gdy już uporamy się z umieszczeniem potencjometru w otworze obudowy, może się okazad, że

odstaje on sporo wewnątrz. W takim wypadku należy wyszlifowad w ściance obudowy wgłębienie

pod płytkę ze stykami (bo to ona prawdopodobnie będzie odstawad). Należy przy tym uważad, by nie

przebid się na wylot przez obudowę.

Fot. 13 Zamontowany potencjometr.

Naszym następnym zadaniem będzie połączenie potencjometru z pokrętłem. Potencjometr możemy

dokręcid dołączoną do niego nakrętką by trzymał się sztywno w obudowie, przy czym nie należy

przesadzad, nie chcemy przecież połamad płytki stykowej. Co do samego pokrętła - niezbędne może

okazad się powiększenie otworu w nim. Dalszy montaż zależy od inwencji twórczej. Ja zrobiłem to w

dośd prosty sposób, a mianowicie wykonałem z blaszki element, który wchodzi między skrzydełka

pokrętła potencjometru i na wcisk jest umiejscowiony w pokrętle głównym. Następnie zalepiłem

przestrzeo w pokrętle Poxiliną, a po wyschnięciu zeszlifowałem do właściwego poziomu wiertarką

wyposażoną w tarczę ścierną (nie należy robid tego przed całkowitym zaschnięciem Poxiliny

ponieważ może dojśd do przemieszczenia elementów klejonych i w następstwie luzów na pokrętle i

tym podobnych nieprzyjemnych sytuacji).

Wszystko poszło tak prosto? Nie sądzę ale jeśli działa to szczerze gratuluję. Dla załagodzenia

ewentualnej rozpaczy wspomnę, że ja „zużyłem” podczas prac 3 potencjometry.

2) Wymiana diody:

Podczas męczarni z wymianą włącznika, z pewnością nie raz oderwiemy przypadkiem kabelki od

modułu świecącego. Ciągłe ich lutowanie, a w zasadzie temperatura przy której się to odbywa, może

okazad się dla diody zabójcza i w pewnym momencie, może ona najzwyczajniej przestad się włączad.

Szkoda byłoby wyrzucad celownik z tak błahego powodu. Przystępujemy więc do naprawy.

a. Usunięcie przepalonej diody:

Usunięcie diody będzie wymagało od nas użycia perswazji. Jest ona bowiem na stałe zamontowana w

module generującym znak celowniczy. Moduł ten wygląda, mniej więcej, jak na poniższym zdjęciu.

Fot. 14 Moduł oświetlenia.

By dobrad się do diody należy użyd nożyka modelarskiego - może byd i nożyk do tapet ale trzeba byd

dokładnym - odcinamy nim po plasterku obudowę od tyłu. Zatrzymujemy się gdy dotrzemy do

znajdującej się wewnątrz diody. Jest ona umieszczona w okrągłym tunelu i po usunięciu wszystkiego

za nią można ją najzwyczajniej wysunąd.

Fot. 15 Przepalona dioda.

b. Zaopatrzenie w nową diodę:

Teraz możemy się udad do sklepu elektronicznego. Dioda której szukamy ma mied fi=3 mm, kolor

możemy dobrad w zależności od upodobao ale co kluczowe, ma należed do typu diod super jasnych

(zwykła nie zapewni nam wystarczającej ilości światła). Diody super jasne są zazwyczaj przeźroczyste.

Różnicę między świeceniem zwykłej i super jasnej diody przedstawiają poniższe zdjęcia.

Fot. 16 Dioda zwykła.

Fot. 17 Dioda super jasna.

c. Montaż nowej diody:

Żadnej filozofii tu nie uświadczymy. Diodę lutujemy do przewodów wcześniej nakładając na nie

koszulkę termokurczliwą (jeśli tego nie zrobimy będzie ona świecid oprócz w przód, również w stronę

oka), a następnie wciskamy do modułu oświetlenia (jeśli ma luzy zabezpieczamy bardzo małą ilością

kleju by móc później w razie czego ją usunąd). Przy lutowaniu może się okazad, że przydałaby się nam

trzecia ręka. Ktoś zajmujący się elektryką z pewnością posiada specjalne chwytaki trzymające

przedmioty lutowane. Zwykły majsterkowicz może posłużyd się kombinerkami i gumką recepturką.

Fot. 18 Prowizoryczna "trzecia ręka".

3) Zmiana znaku celowniczego:

Przy okazji wymiany diody lub i bez jej wymiany, jest możliwa zmiana znaku celowniczego naszego

kolimatora na dowolny, jeśli tylko jesteśmy w stanie go wykonad.

a. Gdzie to jest i co to jest?

Znak celowniczy jest generowany w module oświetlenia. Umieszczona tam dioda świeci na cienką

przezroczystą folię, zadrukowaną (?) na czarno. Miejsca nie zadrukowane tworzą nasz znak

celowniczy. Wygląda to tak jak na poniższym zdjęciu.

Fot. 19 Znak celowniczy w module oświetlenia.

b. Sposób montażu w oryginale:

Folia ta jest przyklejona w zagłębieniu w obudowie modułu. Klej znajduje się tylko na brzegach i dośd

łatwo go usunąd.

c. Wykonanie nowego znaku:

Wykonania takiej folii jest pewnie możliwe z użyciem metody fototrawienia. Jako folię bazową można

by wykorzystad dysk magnetyczny z dyskietki komputerowej (pamięta ktoś jeszcze taki wynalazek?)

złożony w dwie warstwy. Jeśli ktoś zechce, może uzupełnid swój celownik o oryginalny znak

celowniczy.

4) Powiększenie znaku celowniczego:

Ponadto, istnieje możliwośd powiększenia wyświetlanego znaku celowniczego bez ingerencji w

moduł oświetlenia.

a. Potrzebne materiały:

Jedyny nowy element potrzebny do tego zabiegu to niewielka soczewka rozpraszająca. Ja swoją

wykręciłem, z tego co pamiętam, z bazarowego laserka.

Fot. 20 Soczewka dwuwklęsła z laserka.

b. Dopasowanie i montaż:

Pozyskaną soczewkę należy dopasowad do wcięcia, w którym jest zamontowany moduł oświetlenia,

przez wyszlifowanie na jej krawędziach, za pomocą pilnika, zagłębieo by można ją było wsunąd ale by

nie wypadła samoczynnie. Za soczewkę wsuwamy moduł oświetlenia, regulujemy ostrośd i

zabezpieczamy czy to taśmą czy to odrobiną kleju - byle się dało wymontowad w razie „w”.

5) Wymiana szybek ochronnych:

Może się zdarzyd, że podczas naprawy oryginalne szybki ochronne ulegną

uszkodzeniu/rozbiciu/zaginą. Będziemy więc potrzebowali nowych. Wykonanie ich nie jest specjalnie

trudne.

a. Potrzebne materiały:

Do tego zadania wystarczy nam kawałek plexiglasu o grubości ~2mm (nie można przesadzid z

grubością bo nie dokręcimy pierścienia) oraz wiertarka z tarczą ścierną. Można oczywiście użyd

innych narzędzi ale tarcza wydaje się najbardziej uniwersalna i dośd łatwo się nią operuje.

b. Wykonanie:

Jak można się domyślid, należy na plexiglasie odrysowad kształt pierścienia i/lub obudowy mniejszej

szybki. Następnie ucinamy plastik zachowując odstępy od krawędzi przyszłego cięcia, a gdy już to

zrobimy, szlifujemy go po linii. Po skooczonym szlifowaniu możemy jeszcze wygładzid krawędzie

papierem ściernym. Nowe szybki przykładamy do miejsca docelowego i w razie potrzeby

doszlifowujemy by weszły gładko i by można je było wyjąd bez ich niszczenia.

Fot. 21 Wiertarka z tarczą ścierną - jedno z najbardziej uniwersalnych narzędzi.

c. Montaż:

Nic skomplikowanego. Po prostu wkręcamy nowe szybki na miejsca starych.

6) Wymiana szybki refleksyjnej:

Nieszczęścia chodzą po ludziach tym bardziej jeśli prace prowadzi się na kolanie. Jeśli szybka

refleksyjna w twoim kolimatorze uległa zniszczeniu – i na to jest rada.

a. Zaopatrzenie w nową szybkę:

W tym momencie należy poszukad na allegro lub na jakiś lokalnych straganach chioskiego taniego

„kolimatora” w kształcie walca. Takowe coś raczej do celowania się nie nadaje ale posiada w swym

wnętrzu istotną dla nas szybkę refleksyjną. Nie jest to może ona równa, w jakości do oryginalnej ale

dużej różnicy zauważyd nie powinniśmy.

b. Montaż nowej szybki:

W celu zamontowania nowej szybki musimy wcześniej usunąd z tubusu resztki starej. Przymierzając

naszą nową szybkę do otworu w którym będzie wklejona zauważymy, że jest minimalnie mniejsza.

Warto więc wcisnąd między nią, a tubus jakiegoś cienkiego o-ring’a albo coś, co ustawi ją w miarę

równo. Ostatnim krokiem jest zalanie szczeliny klejem uważając by nie przedostał się on do wnętrza

tubusu.

7) Wymiana okablowania:

Przy ciągłym lutowaniu elementów włącznika i modułu świecącego poddajemy przewody biegnące w

naszym celowniku działaniu wysokiej temperatury, wyginamy je przycinamy i w pewnym momencie

może okazad się, że owe kabelki zaczynają się rozpadad, stopiona izolacja już nie izoluje i występują

przebicia albo najzwyczajniej w świecie, przewody skróciliśmy tak, że nie jest możliwe prawidłowe

połączenie obwodów. Wymiana okablowania jest chyba jednym z najtrudniejszych zabiegów jeśli

chodzi o naprawę kolimatora. Nie jest to może operacja skomplikowana ale wymagad będzie od nas

opanowania i dokładności.

a. Co nam będzie potrzebne:

Przede wszystkim będziemy potrzebowali kabelków o fi=1 mm lub mniej. Z komory baterii, co chyba

oczywiste, wychodzid będą takie dwa (+ i -) i muszą one przejśd przez dwa dośd wąskie otwory. Do

połączenia kabelków ze stykami będziemy potrzebowali lutownicy, cyny i kalafonii. Będzie nam

również potrzebny cienki śrubokręt, którym wypchniemy na zewnątrz płytki stykowe wraz z

resztkami starych przewodów.

Fot. 22 Użyte przeze mnie przewody o fi 1 mm. Wchodzą na styk.

b. Pozbycie się starych przewodów:

W celu pozbycia się starych przewodów, należy użyd wspomnianego śrubokręta, którym należy

wypchad płytki stykowe z komory baterii. W tym celu wsadzamy go do tunelu w korpusie celownika

od przodu. Na koocu tego tunelu znajduje się niewielki otwór którym wychodzą przylutowane do

płytek stykowych kable.

Fot. 23 Tunel w korpusie celownika.

c. Montaż nowych przewodów.

Stare kabelki odłączamy od płytek stykowych i zastępujemy nowymi lutując je dośd dokładnie. Nie

używamy w tym momencie koszulek termokurczliwych bo nie zmieścimy styków w komorze baterii.

Należy usuwad izolację z przewodów na jak najmniejszej długości, która pozwoli jednak na pewne

połączenie. Gdy to skooczymy, kable przekładamy przez otwór w komorze baterii, a następnie

wprowadzamy je do wnętrza obudowy w czym pomóc może tylny otwór na śrubę montażu RIS i

zlutowanie na czas przekładania kooców przewodów razem. Mając kabelki już wewnątrz obudowy,

lutujemy je do włącznika i diody tak jak było w oryginale.

Podsumowanie.

Mamy więc nasz naprawiony kolimator, działający, będący dowodem naszej wytrwałości i naszych

umiejętności. Możemy się nim cieszyd, mając zarazem pewnośd, że będziemy potrafili go naprawid

jeszcze nie raz jeśli zajdzie taka potrzeba.

W tym artykule przekazałem całą swą wiedzę i doświadczenie zebrane podczas napraw mojego

kolimatora. Mam nadzieję, że przedstawione rozwiązania i informacje uchronią nie jeden celownik od

utylizacji i zainspirują czytelnika do nie łatwej, acz satysfakcjonującej w efekcie naprawy.