Upload
krytyka-polityczna
View
221
Download
0
Embed Size (px)
DESCRIPTION
Fragment 29. numeru kwartalnika Krytyka Polityczna
Citation preview
Chiny blisko
redakcja Yael Bartana (redaktorka artystyczna), Magdalena Błędowska, Kinga Dunin, Maciej Gdula, Dorota Głażewska, Maciej Kropiwnicki, Julian Kutyła (wicenaczelny), Jakub Majmurek, Sławomir Sierakowski (redaktor naczelny), Michał Sutowski (sekretarz redakcji), Agata Szczęśniak (wicenaczelna), Artur Żmijewski (redaktor artystyczny)
zespół Agata Araszkiewicz, Michał Bilewicz, Katarzyna Błahuta, Zygmunt Borawski, Michał Borucki, Jakub Bożek, Marcin Chałupka, Anna Delick (Sztokholm), Paweł Demirski, Karol Domański, Joanna Erbel, Katarzyna Fidos, Bartosz Frąckowiak, Maciej Gdula, Sylwia Goławska, Katarzyna Górna, Agnieszka Graff, Agnieszka Grzybek, Izabela Jasińska, Adam Jelonek, Marcin Kaliński, Jaś Kapela, Tomasz Kitliński, Maria Klaman, Karolina Krasuska, Małgorzata Kowalska, Patrycja Kulka, Łukasz Kuźma, Adam Leszczyński, Jarosław Lipszyc, Sebastian Liszka, Magda Majewska, Adam Mazur, Dorota Mieszek, Kuba Mikurda, Bartłomiej Modzelewski, Paweł Mościcki, Witold Mrozek, Maciej Nowak, Dorota Olko, Adam Ostolski, Joanna Ostrowska, Janusz Ostrowski, Tomasz Piątek, Paweł Pieniążek, Konrad Pustoła, Magda Raczyńska, Joanna Rajkowska, Przemysław Sadura, Michał Schmidt, Jan Smoleński, Andreas Stadler (Nowy Jork), Beata Stępień, Kinga Stańczuk, Agnieszka Sterne, Igor Stokfiszewski, Monika Strzępka, Jakub Szafrański, Kazimiera Szczuka, Barbara Szelewa, Jakub Szestowicki, Eliza Szybowicz, Magdalena Środa, Olga Tokarczuk, Krzysztof Tomasik, Justyna Turkowska, Karolina Walęcik, Patryk Walaszkowski, Błażej Warkocki, Agnieszka Wiśniewska, Katarzyna Wojciechowska, Joanna Wowrzeczka, Dominika Wróblewska, Wawrzyniec Zakrzewski, Wojtek Zrałek-Kossakowski
koordynatorki klubów Krytyki Politycznej Agata Szczęśniak, Joanna Tokarz, Agnieszka Wiśniewska lokalni koordynatorzy klubów KP Białystok: Łukasz Kuźma, Berlin: Katarzyna Fidos, Bydgoszcz: Emilia Walczak, Bytom: Stanisław Ruksza, Cieszyn: Joanna Wowrzeczka, Gniezno: Paweł Bartkowiak, Kamila Kasprzak, Jelenia Góra: Wojciech Wojciechowski, Kalisz: Anna Domagalska, Mikołaj Pancewicz, Kijów: Oleksij Radynski, Vasyl Cherepanyn, Konin: Bartek Nożewski, Marcin Runowski, Kraków: Justyna Drath, Londyn: Szymon Grela, Lublin: Rafał Czekaj, Łódź: Hanna Gill-Piątek, Martyna Dominiak, Opole: Borys Cymbrowski, Poznań: Maciej Szlinder, Toruń: Monika Szlosek, Trójmiasto: Maria Klaman, Wrocław: Dawid Krawczyk, Michał Syska
korekta Magdalena Błędowska
okładka Katarzyna Błahuta
skład i łamanie Le Że
Wydawca Wydawnictwo Krytyki Politycznej / Stowarzyszenie im. Stanisława Brzozowskiego
Zarząd Stowarzyszenia Sławomir Sierakowski (prezes), Michał Borucki, Dorota Głażewska (dyrektor finansowy), Agata Szczęśniak
Adres Krytyka Polityczna / Centrum Kultury Nowy Wspaniały Świat, ul. Nowy Świat 63, 00–042 Warszawa,
tel. (+ 48 22) 505 66 90, e-mail: [email protected]
Druk i oprawa Pozkal, ul. Cegielna 10/12, 88–100 Inowrocław, tel. (+48 52) 354 27 00
Wydawanie pisma „Krytyka Polityczna”
dofinansowane jest ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Drodzy Czytelnicy! Zachęcamy do wsparcia naszych działań, z góry dziękujemy za pomoc! Darowizny można przekazać,
dokonując dobrowolnych wpłat na konto: Stowarzyszenie im. Stanisława Brzozowskiego, Bank DnB NORD Polska S.A.
IIIO/Warszawa 92 1370 1037 0000 1701 4446 9300. Tytuł przelewu powinien brzmieć: „Darowizna na rzecz Stowarzyszenia
im. Stanisława Brzozowskiego”. Informujemy, że nie prowadzimy prenumeraty redakcyjnej.
www.krytykapolityczna.pl
spis rzeCzybArWy kAMpAnii
Marcin kalin ski 10 TuskobusTekst i zdje cia
polskA reWolUCJA (kUlTUrAlnA)
Andrzej leder 32 kto nam zabrał te rewolucje ?W Polsce dokonała się rewolucja społeczna głębsza niż wszystkie rewolucje francuskie razem wzięte. Z jakiegoś powodu jednak nie dopuszczamy tego faktu do świadomości i wolimy fantazjować o szlacheckim dworku
Jakub Majmurek 40 potomek chłopów pan szczyz nianych patrzy na Wilanów
Co jest w kulturze nasze, a co nie nasze? I „nasze” – czyli tak naprawdę czyje?
Chiny blisko
redakcja kp 48 Chiny bliskoChiny blisko, Chiny wszędzie. Co to będzie, co to będzie?
Wang hui 51 polityka bez polityki – ze Wschodu na zachód
Postpolityka nie jest wyłącznie europejską przypadłością – pisze jeden z najbardziej znanych chińskich lewicowych intelektualistów
Giovanni Arrighi 63 neoliberalizm z chin ska twarza?A może Chiny to wcale nie jest kapitalistyczna treść w komunistycznej formie? Fragment książki Adam Smith w Pekinie
Maciej Gdula 67 Dwa razy ChinyArrighi kontra Harvey. O „chińskich” sporach na lewicy
Michael yuen 73 prywatne/publiczneW opisach chińskich miast tradycyjny podział na sferę publiczną i prywatną nie ma żadnego sensu. Jak wynaleźć te pojęcia na nowo?
Michał kmiecik 78 karabiny pana youdego. Dobry człowiek z hubei
Chiny są bliżej, niż wam się wydaje. Historie lokatorskie w pięciu smakach
Jakub boz ek 92 Wiejski konserwatyzm, miejski cynizmCzy młode Chinki słuchają jeszcze rad rodziców? Jak transformacja zmienia ludzi i życiowe wzorce
Adina zemanek 100 seks w chin skim mies cie Chińska popkultura a feminizm. Z Adiną Zemanek rozmawia Justyna Drath
Xiaolu Guo 103 problemem jest rynek, nie cenzuraJeśli twój film nie przypomina amerykańskiego kina rozrywkowego, to władza nie przejmie się jego polityczną treścią. Tylko że żadne prywatne kino go nie pokaże. Z Xiaolu Guo rozmawia Jakub Majmurek
Agnieszka Mikrut- 106 Chiny z bliska, czyli ruch nowego -z aczkiewicz Dokumentu
Po latach robienia filmów według partyjnej sztancy chińscy dokumentaliści odważnie wkraczają z kamerą w codzienne życie zwyczajnych ludzi – i budzą kontrowersje
Frederic Tuten 112 Chinka Godarda to nudna bułaWszystko, co chcieliście wiedzieć o Godardzie, ale baliście się spytać Mao. Wszystko, co chcieliście wiedzieć o Mao, ale baliście się spytać Oscara Wilde’a. Fragment jednej z najsłynniejszych amerykańskich powieści postmodernistycznych
Jakub Majmurek 121 kolumbowie, rocznik ‘68Tragikomiczne losy francuskich maoistów, którzy płynęli do Chin, a wylądowali w słonecznej Kalifornii
lesya prokopenko 129 sztuka jako przeste pstwo gospodarczeSztuka Ai Weiweia naśladuje - i kompromituje - mechanizmy ekonomiczne
Ai Weiwei 130 Upuszczenie wazy z dynastii han
stanisław liguzin ski 133 Fu Manchu kontra Charlie ChanŻółte niebezpieczeństwo czyha na nas od samych początków kina. I wciąż się nie starzeje
barbara liberska 141 nie obraz ajmy sie na rzeczywistos c Czy wykupią nas Chińczycy? O chińskiej polityce gospodarczej i przyszłej roli juana z Barbarą Liberską rozmawia Michał Sutowski
Jane hardy 147 Chiny po kryzysieGdy większość gospodarek stanęła, Chiny prą do przodu. Ale czy ten rozpędzony olbrzym nie potknie się o własne nogi?
liTerATUrA i
noémi kiss 162 b., b. i b.Berlin, Budapeszt, Belgrad. Zapiski ze wspólnego dziennika
kryTyCznie
slavoj Žižek 176 koszmar minionego lataLato 2011 obfitowało w fascynujące wydarzenia – Breivik, powstanie w Libii, rozszerzanie się Ruchu Oburzonych, kolejne odsłony kryzysu finansowego i zamieszki w Wielkiej Brytanii. Dla kogo były koszmarem? Dla kogo niektóre z nich mogą być nadzieją?
Anna bikont, 192 sprawa robotnicza i polska Joanna szcze sna to było dla mnie jedno (2)
O dzieciach, które w 1918 rozbrajały Niemców, i Republice Rad w Sosnowcu. Druga część opowieści o rodzinie Kuroniów
Wojciech Worotyn ski 200 niewyjas niona zagadka powstaniaDlaczego żołnierze Armii Krajowej, którzy pięć lat przygotowywali się do podjęcia walki z wrogiem, po kilku godzinach starć opuszczali Warszawę?
liTerATUrA ii
Mariusz sieniewicz 214 spowiedz s piacej królewny (fragmenty)„Nasz kraj!!!” za darmo wychował Emilę, dał Boga, rodzinę i pracę. „Nasz kraj!!!” oczekuje w zamian tylko jednego: spłacać duchowy dług patriotyczną walutą i dziećmi
obUrzeni
Miguel Arana Catania 244 ruch oburzonych sie organizuje Tekst i zdje cia: Rafał Z wirek Po triumfach 15 października czas sprecyzować cele, połączyć siły i znaleźć nowe sposoby, by skuteczniej działać. Miguel Arana Catania w rozmowie z Igorem Stokfiszewskim
6
Ann snitow 248 occupy Wall street ratuje obame Amerykanie wreszcie przestają wierzyć w narrację republikańskiej prawicy i wracają do polityki. Z Ann Snitow rozmawia Jakub Majmurek
Guy zucker 253 naród z ada sprawiedliwos ci społecznej zdje cia: Roni Lahav Wiadomości z Izraela nie dotyczą już wyłącznie wojen i zamachów terrorystycznych. Lato 2011 przyniosło największy w historii tego kraju protest społeczny
Jossi Jona 256 namioty to symbol Chcę, żeby Izrael znów był państwem opiekuńczym. Z Jossi Joną, doradcą uczestników największych protestów w historii Izraela, rozmawia Guy Zucker
oJCoWie i DzieCi
konstanty A. Jelen ski 272 notatki o „majowej rewolucji”Liberalny ojciec pochyla się z troską i sympatią nad buntem synów. Jeden z najlepszych polskich eseistów o wydarzeniach Maja ’68.
Michał sutowski 284 ojcowie i dzieciCzy dzisiejsi buntownicy odrobili lekcję Turgieniewa i Maja ’68?
piATek TŁUMACzy 292 ewe Milewicz
ŽiŽek pyTA 296 Gianni Vattimo odpowiada
Dziennik 304
MiChAlskieGo
nAsi AUTorzy 318
7
46
Chiny bl isko
47
Chiny bl isko
48
Chiny bliskoredakcja kp
Chiny blisko? Do tej pory były dla Europy raczej tym, co najdalsze, najbardziej
egzotyczne i obce. W Faraonie Prusa do młodego, wiecznie potrzebującego gotówki egipskiego władcy Ramzesa pewnego dnia przychodzi fenicki kupiec Hiram z propo-zycją wykopania kanału łączącego Morze Śródziemne z Czerwonym. Na sceptyczną reakcję faraona – wyedukowanego przez kapłanów, że na wschód od Asyrii i na połu-dnie od Babilonu są tylko bagna – Hiram rozpoczyna hipnotyzującą młodego władcę opowieść o kryjących się za najdalszymi gra-nicami Mezopotamii cudach Indii i Chin.
daleko, bardzo daleko na wschód od Asyrii […] leżą […] kraje mające ze dwieście milio-nów ludności. […] Zamieszkują je ludy o sko-śnych oczach i żółtej cerze. Ludy te mają pana, który nazywa się Synem Nieba i rządzi nimi za pośrednictwem mędrców, którzy jednak nie są kapłanami […]. Ludy te noszą długie szaty z tkanin wcale u nas nieznanych, mają san-dały podobne do małych ławeczek, a głowy przykrywają spiczastymi pudełkami… Także dachy ich domów są spiczaste na brzegach. Te nadzwyczajne ludy mają zboże bardziej plenne niż egipska pszenica i robią z niego napitek mocniejszy niż wino. Mają też roślinę, której liście dają tęgość członkom, wesołość umysłowi, a nawet pozwalają obchodzić się bez snu. Mają papier, który umieją ozdabiać różnokolorowymi wzorami, i mają glinę, która po wypaleniu prześwieca jak szkło, dźwięczy jak metal1.
Oczywiście opis ten mówi przede wszystkim o stereotypach na temat Chin, jakie panowały w kręgu XIX-wiecznej war-szawskiej inteligencji. Z Rzymu Europa wzięła prawo, z Grecji filozofię, ze staro-żytnej Palestyny religię (ta z kolei wiele zawdzięczała wpływom perskim), nad tym wszystkim unosił się wpływ Mezopotamii i Egiptu, w opozycji do którego, ale i od któ-rego się ucząc, swoją tożsamość budowali starożytni Grecy. Chiny były daleko, poza tą gęstą siecią relacji i wpływów, jeszcze dalej niż równie odległe Indie, które z większo-ścią ludów Europy łączy jednak pokrewień-stwo języka (sanskryt jest niezwykle bliski starożytnej grece) i zapis liczb.
A przy tym co najmniej od czasów wyprawy Marca Polo Chiny były ekranem, na który Europejczycy projektowali własne wyobrażenia, lęki, uprzedzenia, fantazje. Do końca wieku XVIII były to wyobrażenia o racjonalnej, pokojowej i niewyobrażalnie bogatej egzotycznej cywilizacji, przewyż-szającej pogrążoną w nieustannych konflik-tach i politycznym chaosie biedną Europę (takie obrazy Chin można znaleźć jeszcze u Woltera i Adama Smitha). Od wieku XIX, szczytu jednostronnej dominacji Europy nad światem, projektuje się na chiński ekran raczej fantazje o upadłej, dekadenc-kiej, a przy tym okrutnej i barbarzyńskiej kulturze, podszyte lękami przed „żółtym niebezpieczeństwem”.
Dziś Chiny są blisko w jak najbardziej dosłownym sensie. Wystarczy przejść się do dowolnego sklepu i sprawdzić, gdzie wyprodukowano większość dostępnych w nim towarów. Pogrążającą się w kryzysie 1 Bolesław Prus, Faraon, Tower Press, Gdańsk, s. 320.
49
Europę mają ratować chińskie nadwyżki budżetowe, chiński kapitał z impetem godnym XIX-wiecznych europejskich kolo-nizatorów penetruje Afrykę w poszukiwa-niu surowców naturalnych, gleby, paliw.
W tej sytuacji nie możemy już dłużej pozwolić sobie na patrzenie na Chiny przez pryzmat egzotyki. Zebrane w nume-rze teksty próbują odebrać Chinom ich „chińskość”, spojrzeć na współczesność i najnowszą historię tego kraju jak na sym-ptom ogólnych trendów. Taką perspek-tywę w swoim eseju proponuje Wang Hui. Hui jest czołowym intelektualistą repre-zentującym w zasadzie nieobecną do tej pory w polskich dyskusjach chińską nową lewicę – kontestującą rządy Komunistycz-nej Partii Chin z lewa, wskazującą na spo-łeczne koszty chińskiego modelu rozwoju, krytykującą niepisaną umowę między partią a chińskim mieszczaństwem, które w zamian za prawo do bogacenia się godzi się na brak politycznych swobód. W prze-ciwieństwie do liberalnych dysydentów, odwołujących się do moralnego sprze-ciwu ufundowanego na kategorii praw człowieka, intelektualiści nowej lewicy są przynajmniej częściowo chronieni przed represjami, ponieważ powołują się na ele-menty ciągle istniejącej ideologii i prowa-dzą grę z różnymi frakcjami partii władzy – grę, nie trzeba chyba dodawać, nie zawsze bezpieczną. Sam Hui został w zeszłym roku publicznie oskarżony o plagiat, co rozpę-tało kampanię prasową, która wprawdzie nie miała wiele wspólnego z ośrodkami władzy politycznej, ale powszechnie była odczytywana w Chinach jako atak na cały ruch tamtejszej nowej lewicy. W obronie Huia zmobilizowało się wielu intelektuali-stów z całego świata; udało mu się obronić swoją pozycję, ale złe wrażenie pozostało – każdemu, kto obserwuje z bliska chińską politykę, trudno uwierzyć, że sprawa ta nie miała politycznego charakteru.
W zamieszczonym w tym numerze „Kry-tyki Politycznej” eseju Hui opisuje ostatnie sto lat chińskiej historii w kontekście wiel-
kich rewolucyjnych zrywów XX wieku. Chiny przeszły w tym okresie przez cały szereg rewolucji: od próby odgórnej modernizacji na wzór japońskich reform z okresu Meiji, przez rewolucję republikańską, Wielką Proletariacką Rewolucję Kulturalną, po pełzającą neoliberalną rewolucję zainicjo-waną przez Deng Xiaopinga. Hui pokazuje, w jaki sposób przemoc cechująca wszyst-kie rewolucyjne zrywy XX wieku służy dziś w Chinach jako alibi dla całkowitego odpo-litycznienia polityki, zastępowanej przez „techniczne rządy ekspertów”. Jakiekolwiek próby upominania się o przywrócenie poli-tyki partia może łatwo skwitować: „przecież nie chcecie powrotu do chaosu i przemocy rewolucji kulturalnej?”.
Brzmi znajomo? Powinno. Hui przeko-nująco argumentuje, że podobne procesy odpolitycznienia zachodzą także w zachod-nich demokracjach i krajach dawnego bloku wschodniego. Czy najskromniejsze nawet sugestie socjaldemokratycznej korekty neo-liberalnego kursu transformacji w Polsce po '89 nie były kwitowane retorycznym „chce-cie powrotu PRL”?
Chiny – jako przestrzeń polityczna ukształ-towana przez wypaloną rewolucję, której widmo blokuje możliwość krytyki i zmiany status quo – są dziś wszędzie. W zachodniej Europie taką rewolucją był rok ’68; jego chiń-ski ślad przywołuje Jakub Majmurek w tek-ście o francuskich maoistach – Kolumbach ponowoczesnego kapitalizmu, którzy liczyli, że z czerwonymi książeczkami w rękach zabiorą Europę do komunistycznych Chin, a przybliżyli ją raczej do Kalifornii.
W Polsce problem polega nie tylko na tym, że nasze rewolucje się wypaliły; nie-które z nich zostały do tego niemal zupeł-nie wymazane ze współczesnej pamięci. W dziale Polska rewolucja (kulturalna) w tym numerze Andrzej Leder stawia tezę, że dzisiejsze polskie mieszczaństwo ukształtowane zostało przez dwie rewolu-cje: zagładę żydowskiego mieszczaństwa w trakcie II wojny światowej i stalinizm, obie jednak wyparło ze świadomości. Narzucone
50
z zewnątrz, naznaczone niedającą się dziś zalegitymizować przemocą, nie nadają się na jego założycielski mit. A jednocześnie bez tego mitu polskie mieszczaństwo nie jest w stanie wypracować własnej niezafałszo-wanej świadomości i politycznej podmio-towości; może co najwyżej, jak jego chiński odpowiednik, bogacić się w świecie odpo-litycznionej polityki. Polski pan Jourdain nie wie więc, że mówi i myśli po chińsku.
Europejskie mieszczaństwo zawsze miało tendencję do godzenia się na – okre-sową przynajmniej – polityczną nicość w zamian za zabezpieczenie własnych interesów ekonomicznych, co analizuje Karol Marks w 18 brumaire’a Ludwika Bona-parte. Jednak w Europie tego typu układy były na ogół krótkotrwałe, szybko się roz-padały, także pod wpływem oporu klas ludowych. W Chinach kontrakt ten wydaje się na razie działać.
Chiny są wreszcie blisko nie tylko w porządku przestrzennym, ale i czaso-wym. Chiński eksperyment kapitalizmu bez demokracji może się okazać w najbliż-szej przyszłości uniwersalnym modelem
dla całej gospodarki światowej. Zwłaszcza że – jak przekonuje Giovanni Arrighi w pre-zentowanym w tym numerze fragmencie książki Adam Smith w Pekinie – to Chiny są na najlepszej drodze do tego, by przejąć od Stanów hegemoniczną pozycję w globalnej ekonomii. Co to będzie oznaczało dla świa-towej gospodarki i relacji między kapitałem a instytucjami demokratycznymi? To najpil-niejsze dziś zagadnienie do przemyślenia dla każdego lewicowego projektu. Debatę na ten temat rekonstruuje w tym numerze Maciej Gdula.
Wiemy już, że wobec potęgi zglobalizo-wanego rynku nie można budować nie tylko socjalizmu czy socjaldemokracji, ale jakiej-kolwiek rzeczywistej demokracji w jednym kraju. Trzeba jednak uściślić to stwierdzenie: nie jest dziś możliwa prawdziwa demokra-cja (a więc taka, która nie kończy się na eko-nomii i władzy rynkowych mechanizmów) bez prawdziwej demokracji w jednym kraju: Chinach. Od chińskich rozstrzygnięć zależy dziś bardzo wiele. Wiatr zmian może nie wieje jeszcze ze Wschodu, ale żadna zmiana nie będzie w stanie Wschodu pominąć.
318
Ai Weiweiartysta chiński, dysydent
Miguel Arana Cataniafizyk, wykładowca akademicki, członek komisji ds. międzynarodowych Ruchu 15 Maja w Madrycie
Giovanni Arrighi (1937–2009) włoski ekonomista, dyrektor Institute for Global Studies in Culture, Power and History Uniwersytetu Johna Hopkinsa w Baltimore
Anna Bikontdziennikarka „Gazety Wyborczej”
Jakub Bożekczłonek zespołu Krytyki Politycznej
Maciej Gdulasocjolog, członek redakcji Krytyki Politycznej
Xiaolu Guochińska dokumentalistka i pisarka
Jane Hardyprofesor ekonomii politycznej na Uniwersytecie Hertfordshire
Konstanty A. Jeleński (1922–1987) eseista i publicysta
Jossi Jonaotrzymał doktorat z filozofii na Uniwersytecie Pensylwania, uczy na Uniwersytecie Bena Guriona i pracuje w Van Leer Institute w Jerozolimie. Zajmuje się filozofią polityki, edukacji i wielokulturowością
Marcin Kalińskifotograf, członek zespołu Krytyki Politycznej
Noémi Kisspisarka węgierska
Michał Kmiecikautor sztuk i spektakli laureat nagrody głównej i nagrody publiczności podczas IV edycji konkursu Metafory Rzeczywistości za tekst Śmierć pracownika (prapremiera: 16 grudnia 2011 w Teatrze Polskim w Poznaniu, reż. Iwo Vedral). Członek redakcji art zine’a „Kofeina”. Publikował m.in. w „Dialogu” i „Notatniku Teatralnym”
Roni Lahavartystka i pracowniczka społeczna, skończyła uniwersytet w Tel Awiwie i Minshar School of Arts. Żyje i pracuje w Tel Awiwie
Andrzej Lederfilozof kultury, psychoterapeuta
Stanisław Liguzińskifilmoznawca, doktorant w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ, krytyk filmowy, współzałożyciel Dyskusyjnego Klubu Filmowego „Maciste” w Bochni, nominowanego w 2011 roku do Nagrody PISF dla najlepszego DKFu w Polsce
Jakub Majmurekfilozof i krytyk filmowy, członek redakcji Krytyki Politycznej
319
Cezary Michalskipisarz i publicysta
Agnieszka Mikrut-Żaczkiewiczfilmoznawczyni, doktorantka w Instytucie Sztuk Audiowizualnych UJ, zajmuje się współczesnym kinem chińskim, jedna z autorek tomu Autorzy kina azjatyckiego
Tomasz Piątekpisarz i publicysta, felietonista portalu krytykapolityczna.pl
Lesya Prokopenkokuratorka, współpracowniczka ukraińskiej edycji „Krytyki Politycznej”
Mariusz Sieniewiczpisarz
Ann Barr Snitowdziałaczka feministyczna, pisarka, założyciela Network of East–West Women
Michał Sutowskipublicysta, sekretarz redakcji „Krytyki Politycznej”
Joanna Szczęsnadziennikarka „Gazety Wyborczej”
Frederic Tutenpisarz amerykański, postmodernista, autor m.in. Przygód Mao podczas Długiego Marszu oraz Tintina w Nowym Świecie
Gianni Vattimofilozof włoski
Wang Huihistoryk idei, twórca chińskiej Nowej Lewicy
Wojciech Worotyńskidziennikarz
Michael Yuenarchitekt, mieszka w Hongkongu
Adina Zemanekfilolożka angielska i chińska, wykładowczyni w Katedrze Bliskiego i Dalekiego Wschodu UJ, badaczka chińskiej popkultury, redaktorka tomu Estetyka chińska. Antologia
Guy Zuckerdziennikarz izraelskiej gazety „Haaretz”. Mieszka i pracuje w Tel Awiwie
Slavoj Žižekfilozof słoweński
„Żwirek”ekssocjolog, eksbuddysta, eksrobotnik budowlany, eksoperator filmowy, wciąż w grupie oburzonych
3203 2 0