Upload
pad00100
View
136
Download
3
Embed Size (px)
Citation preview
Ksiega Piesn
nad Piesniami
Salomona
według św. Jana
przekład ks. J. Wujka, wraz z tekstem łacińskim Vulgatam Clementinam
1
PIEŚŃ NAD PIEŚNIAMI SALOMONA
PIEŚŃ I (1,1-2,7)
Nawiązanie miłości. Zaręczyny.
1. WPROWADZENIE DO ROZMOWY
MIŁOŚCI (1,1-7).
1
1 (Oblubienica.) Niech mię pocałuje
pocałunkiem ust swoich, bo lepsze są piersi
twe nad wino, 2 woniejące olejkami
najwyborniejszymi. Olejek wylany imię
twoje, dlatego panienki umiłowały cię. 3
Pociągnij mię! za tobą pobiegniemy do
wonności olejków twoich! Wprowadził mię
król do pokojów swoich; rozradujemy się i
rozweselimy w tobie, wspominając piersi
twoje więcej niż wino. 4 Prawi miłują cię. -
Czarna jestem, ale piękna, córki
jerozolimskie, jak namioty Kedaru, jak skóry
Salomona. 5 Nie patrzcie na mnie, że jestem
śniada, bo mię opaliło slońce; synowie matki
mojej walczyli przeciwko mnie, postawili
mię stróżem w winnicach; winnicy mojej nie
strzegłam. 6 - Oznajmijże mi ty, którego
miłuje dusza moja, gdzie pasiesz, gdzie
odpoczywasz w południe, abym się nie
poczęła błąkać za trzodami towarzyszów
twoich. 7 - (Oblubieniec.) Jeśli się nie znasz,
o najpiękniejsza z niewiast, wynijdź i idź za
śladem trzód, a paś koźlęta twoje przy
budkach pasterskich.
2. ROZMOWA MIŁOŚCI (1,8-2,3).
8 (Oblubieniec.) Do jazdy mojej przy
wozach Faraonowych przyrównałem cię,
przyjaciółko moja! 9 Piękne są jagody lica
twego jak synogarlicy, szyja twoja jak
klejnoty. 10 Łańcuszki złote uczynimy tobie,
srebrem nakrapiane. 11 - (Oblubienica.)
Podczas gdy król był w pokoju swoim, nard
mój wydał wonność swoją. 12 Snopkiem
mirry jest dla mnie mój miły, między
piersiami moimi pozostawać będzie. 13
Gronem cypru jest dla mnie mój miły, w
winnicach Engaddi. 14 - (Oblubieniec.) Otoś
1
1 Sponsa. Osculetur me osculo oris sui ; quia
meliora sunt ubera tua vino, 2 fragrantia
unguentis optimis. Oleum effusum nomen
tuum ; ideo adolescentulæ dilexerunt te. 3
Chorus Adolescentularum. Trahe me, post te
curremus in odorem unguentorum tuorum.
Introduxit me rex in cellaria sua ;
exsultabimus et lætabimur in te, memores
uberum tuorum super vinum. Recti diligunt
te. 4 Sponsa. Nigra sum, sed formosa, filiæ
Jerusalem, sicut tabernacula Cedar, sicut
pelles Salomonis. 5 Nolite me considerare
quod fusca sim, quia decoloravit me sol.
Filii matris meæ pugnaverunt contra me ;
posuerunt me custodem in vineis : vineam
meam non custodivi. 6 Indica mihi, quem
diligit anima mea, ubi pascas, ubi cubes in
meridie, ne vagari incipiam post greges
sodalium tuorum. 7 Sponsus. Si ignoras te, o
pulcherrima inter mulieres, egredere, et abi
post vestigia gregum, et pasce hædos tuos
juxta tabernacula pastorum.
8 Equitatui meo in curribus Pharaonis
assimilavi te, amica mea. 9 Pulchræ sunt
genæ tuæ sicut turturis ; collum tuum sicut
monilia. 10 Murenulas aureas faciemus tibi,
vermiculatas argento. 11 Sponsa. Dum esset
rex in accubitu suo, nardus mea dedit
odorem suum. 12 Fasciculus myrrhæ dilectus
meus mihi ; inter ubera mea commorabitur.
13 Botrus cypri dilectus meus mihi in vineis
Engaddi. 14 Sponsus. Ecce tu pulchra es,
amica mea ! ecce tu pulchra es ! Oculi tui
columbarum. 15 Sponsa. Ecce tu pulcher es,
2
ty piękna, przyjaciółko moja, otoś ty jest
piękna, oczy twoje jak gołębicy. 15 -
(Oblubienica.) Otoś ty jest piękny, miły mój,
i wdzięczny ! 16 Łóżko nasze kwiecia pełne.
17 (Oblubieniec.) Belki domów naszych
cedrowe, stropy nasze cyprysowe.
2
1 (Oblubienica.) Jam kwiat polny i lilia
padolna. 2 - (Oblubieniec.) Jak lilia między
cierniem, tak przyjaciółka moja między
córkami. 3 - (Oblubienica.) Jak jabłoń
między drzewami leśnymi, tak miły mój
między synami. Pod cieniem jego, którego
pragnęłam, siedziałam, a owoc jego słodki
gardłu memu.
3. ZARĘCZYNY (2,4-7).
4 (Oblubienica.) Wprowadził mię do piwnicy
winnej, rozrządził we mnie miłość. 5
Obłóżcie mię kwieciem, obsypcie mię
jabłkami, bo mdleję z miłości. 6 Lewa ręka
jego pod głową moją, a prawica jego obejmie
mię. 7 - (Oblubieniec.) Poprzysięgam was,
córki jerozolimskie, przez sarny i przez
jelenie połne, abyście nie budziły ani dawały
ocknąć się miłej mojej, dokąd sama nie
zechce.
PIEŚŃ II (2,8-7,5)
Wzrost miłości. Wzajemne odwiedziny.
1. OBLUBIENIEC ODWIEDZA
OBLUBIENICĘ (2,8-17).
8 (Oblubienica.) Głos miłego mego! Oto on
idzie, skacząc po górach, przeskakując
pagórki; 9 podobny jest miły mój do sarny
lub do jelonka. Oto on stoi za ścianą naszą,
spoglądając przez okna, patrząc przez kraty.
10 Oto miły mój mówi do mnie:
(Oblubieniec.) Wstań, śpiesz się,
przyjaciółko moja, gołębico moja, piękna
moja, a przyjdź ! 11 Bo już zima minęła,
deszcz przeszedł i ustał. 12 I ukazały się
kwiaty na ziemi naszej, przyszedł czas
obrzynania winnic, głos synogarlicy słyszan
dilecte mi, et decorus ! Lectulus noster
floridus. 16 Tigna domorum nostrarum
cedrina, laquearia nostra cypressina.
2
1 Ego flos campi, et lilium convallium. 2
Sponsus. Sicut lilium inter spinas, sic amica
mea inter filias. 3 Sponsa. Sicut malus inter
ligna silvarum, sic dilectus meus inter filios.
Sub umbra illius quem desideraveram sedi,
et fructus ejus dulcis gutturi meo.
4 Introduxit me in cellam vinariam ;
ordinavit in me caritatem. 5 Fulcite me
floribus, stipate me malis, quia amore
langueo. 6 Læva ejus sub capite meo, et
dextera illius amplexabitur me. 7 Sponsus.
Adjuro vos, filiæ Jerusalem, per capreas
cervosque camporum, ne suscitetis, neque
evigilare faciatis dilectam, quoadusque ipsa
velit.
8 Sponsa. Vox dilecti mei ; ecce iste venit,
saliens in montibus, transiliens colles. 9
Similis est dilectus meus capreæ, hinnuloque
cervorum. En ipse stat post parietem
nostrum, respiciens per fenestras,
prospiciens per cancellos. 10 En dilectus
meus loquitur mihi. Sponsus. Surge, propera,
amica mea, columba mea, formosa mea, et
veni : 11 jam enim hiems transiit ; imber
abiit, et recessit. 12 Flores apparuerunt in
terra nostra ; tempus putationis advenit :
vox turturis audita est in terra nostra ; 13
3
jest w ziemi naszej; 13 figa wypuściła
zielone owoce swoje, winnice kwitnące
wydały wonność swoją. Wstań, przyjaciółko
moja, piękna moja, a przyjdź! 14 Gołębico
moja w rozpadlinach skalnych, w szczelinie
parkanu, ukaż mi oblicze twoje, niechaj głos
twój zabrzmi w uszach moich; albowiem
głos twój wdzięczny, a obiicze twoje piękne.
15 - (Oblubienica.). Pojmajcie nam liszki
małe, które niszczą winnice, bo winnica
nasza zakwitła! 16 Miły mój dla mnie, a ja
dla niego, który się pasie między liliami, 17
póki dzień nie wionie chłodem i nie
przeminą cienie. 18 Wróć się, bądź
podobny, miły mój, do sarny i do jelonka na
górach Beter !
2. OBLUBIENICA ODWIEDZA
OBLUBIEŃCA (3,1-5).
3
1 (Oblubienica.) Na łóżku moim w nocy
szukałam tego, którego miłuje dusza moja;
szukałam go, lecz nie znalazłam. 2 Wstanę i
obiegnę miasto po ulicach i po rynkach
szukać będę tego, którego miłuje dusza moja.
Szukałam go, lecz nie znalazłam. 3 Znaleźli
lnię stróże, którzy strzegą miasta: "Czy
widzieliście tego, którego miłuje dusza
moja?" 4 Zaledwie odeszłam od nich,
znalazłam tego, którego miłuje dusza moja.
Pojmałam go i nie puszczę, aż go wprowadzę
do domu matki mojej i do komory rodzicielki
mojej. 5 - (Oblubieniec.) Poprzysięgam was,
córki jerozolimskie, przez sarny i jelenie
polne, abyście nie budziły ani dawały ocknąć
się miłej, dokąd sama nie zechce !
PIEŚŃ III (3,6 - 5,1)
Miłość dojrzała. Zaślubiny.
1. UROCZYSTOŚĆ WESELNA (3,6-11).
6 (Lud.) Któraż to jest, co wstępuje przez
puszczę jak słup dymu z wonności mirry i
kadzidła i wszelkiego proszku
aptekarskiego? 7 Oto łoże Salomona
sześćdziesięciu mężnych obstąpiło z
ficus protulit grossos suos ; vineæ florentes
dederunt odorem suum. Surge, amica mea,
speciosa mea, et veni : 14 columba mea, in
foraminibus petræ, in caverna maceriæ,
ostende mihi faciem tuam, sonet vox tua in
auribus meis : vox enim tua dulcis, et facies
tua decora. 15 Sponsa. Capite nobis vulpes
parvulas quæ demoliuntur vineas : nam
vinea nostra floruit. 16 Dilectus meus mihi,
et ego illi, qui pascitur inter lilia, 17 donec
aspiret dies, et inclinentur umbræ. Revertere
; similis esto, dilecte mi, capreæ, hinnuloque
cervorum super montes Bether.
3
1 In lectulo meo, per noctes, quæsivi quem
diligit anima mea : quæsivi illum, et non
inveni. 2 Surgam, et circuibo civitatem : per
vicos et plateas quæram quem diligit anima
mea : quæsivi illum, et non inveni. 3
Invenerunt me vigiles qui custodiunt
civitatem : Num quem diligit anima mea
vidistis ? 4 Paululum cum pertransissem eos,
inveni quem diligit anima mea : tenui eum,
nec dimittam, donec introducam illum in
domum matris meæ, et in cubiculum
genetricis meæ. 5 Sponsus. Adjuro vos, filiæ
Jerusalem, per capreas cervosque
camporum, ne suscitetis, neque evigilare
faciatis dilectam, donec ipsa velit.
6 Chorus. Quæ est ista quæ ascendit per
desertum sicut virgula fumi ex aromatibus
myrrhæ, et thuris, et universi pulveris
pigmentarii ? 7 En lectulum Salomonis
sexaginta fortes ambiunt ex fortissimis
4
najmężniejszych Izraela, 8 wszyscy
trzymający miecze i wyćwiczeni w boju;
każdego miecz przy boku jego dla strachów
nocnych. 9 - Lektykę uczynił sobie król
Salomon z drzewa Libanu; 10 filary jej
poczynił srebrne, poręcze złote, siedzenie
szkarłatne, środek jej wysłał miłością dla
córek jerozolimskich. 11 Wynijdźcie i
oglądajcie, córki Syjońskie, króla Salomona
w koronie, którą go ukoronowała matka jego
w dzień zrękowin jego i w dzień wesela serca
jego.
2. PIEŚŃ POCHWALNA NA CZEŚĆ
OBLUBIENICY (4,I-7).
4
1 (Oblubieniec.) O jakżeś piękna,
przyjaciółko moja, o jakżeś piękna! Oczy
twoje gołębie, oprócz tego, co się wewnątrz
tai. Włosy twoje jak stada kóz, które zstąpiły
z góry Galaad. 2 Zęby twoje jak trzody
owiec postrzyżonych, które wyszły z kąpieli,
każda mająca po dwojgu jagniąt, a
niepłodnej nie masz między nimi. 3 Jak
wstęga karmazynowa wargl twoje, a
wymowa twoja wdzięczna. Jak płatek jabłka
granatowego, tak jagody twoje, oprócz tego,
co się wewnątrz tai. 4 Szyja twoja jak wieża
Dawidowa, którą zbudowano z szańcami;
tysiąc tarcz wisi na niej, wszystka broń
mocarzów. 5 Dwoje piersi twoich jak dwoje
bliźniątek u sarny, które się pasą między
liliami. 6 Póki dzień nie nadejdzie, a nie
nachylą się cienie, pójdę do góry mirry i do
pagórka kadzidła. 7 Wszystka jesteś piękna,
przyjaciółko moja, i nie ma w tobie zmazy.
3. ZAŚLUBINY (4,8-5,1).
8 (Oblubieniec.) Pójdźże z Libanu,
oblubienico moja, pójdź z Libanu, pójdź !
Będziesz koronowana z wierzchołka Amany,
z wierzchołka Saniru i Hermonu, z legowisk
lwich, z gór rysiów. 9 - Zraniłaś serce moje,
siostro moja, oblubienico, zraniłaś serce
moje jednym okiem twoim i jednym włosem
szyi twojej. 10 Jak piękne są plersi twoje,
siostro moja, oblubienico ! Piękniejsze są
Israël, 8 omnes tenentes gladios, et ad bella
doctissimi : uniuscujusque ensis super femur
suum propter timores nocturnos. 9 Ferculum
fecit sibi rex Salomon de lignis Libani ; 10
columnas ejus fecit argenteas, reclinatorium
aureum, ascensum purpureum ; media
caritate constravit, propter filias Jerusalem.
11 Egredimini et videte, filiæ Sion, regem
Salomonem in diademate quo coronavit
illum mater sua in die desponsationis illius,
et in die lætitiæ cordis ejus.
4
1 Sponsus. Quam pulchra es, amica mea !
quam pulchra es ! Oculi tui columbarum,
absque eo quod intrinsecus latet. Capilli tui
sicut greges caprarum quæ ascenderunt de
monte Galaad. 2 Dentes tui sicut greges
tonsarum quæ ascenderunt de lavacro ;
omnes gemellis fœtibus, et sterilis non est
inter eas. 3 Sicut vitta coccinea labia tua, et
eloquium tuum dulce. Sicut fragmen mali
punici, ita genæ tuæ, absque eo quod
intrinsecus latet. 4 Sicut turris David collum
tuum, quæ ædificata est cum propugnaculis ;
mille clypei pendent ex ea, omnis armatura
fortium. 5 Duo ubera tua sicut duo hinnuli,
capreæ gemelli, qui pascuntur in liliis. 6
Donec aspiret dies, et inclinentur umbræ,
vadam ad montem myrrhæ, et ad collem
thuris. 7 Tota pulchra es, amica mea, et
macula non est in te.
8 Veni de Libano, sponsa mea : veni de
Libano, veni, coronaberis : de capite Amana,
de vertice Sanir et Hermon, de cubilibus
leonum, de montibus pardorum. 9 Vulnerasti
cor meum, soror mea, sponsa ; vulnerasti cor
meum in uno oculorum tuorum, et in uno
crine colli tui. 10 Quam pulchræ sunt
mammæ tuæ, soror mea sponsa ! pulchriora
sunt ubera tua vino, et odor unguentorum
5
piersi twe niż wino, a wonność olejków
twoich niż wszystkie wonności. 11 Plastrem
miodu kapiącym wargi twoje, oblubienico,
miód i mleko pod językiem twoim, a
wonność szat twoich jak wonność kadzidła.
12 - Ogrodem zamkniętym siostra moja,
oblubienica, ogrodem zamkniętym, zdrojem
zapieczętowanym. 13 Szczepy twoje są
sadem granatów z owocami jabłek. 14
Cypry z nardem, nard i szafran, trzcina
wonna i cynamon ze wszystkimi drzewami
libańskimi, mirra i aloes, ze wszystkimi
przedniejszymi olejkami. 15 Zdrój ogrodów,
studnia wód żywych, które płyną pędem z
Libanu. 16 - (Oblubienica.) Wstań, wietrze
północny, i przyjdź, wietrze z południa,
przewiej ogród mój, a niech płyną wonności
jego!
5
1 Niech przyjdzie miły mój do ogrodu swego
i niech je owoce jabłek jego! (Oblubieniec.)
Przyszedłem do ogrodu mego, siostro moja,
oblubienico, zebrałem mirrę moją z wonnymi
ziołami mymi, jadłem plastr z miodem
moim, piłem wino moje z mlekiem moim.
Jedzcież, przyjaciele, i pijcie, a popijcie się,
najmilsi !
PIEŚŃ IV (5,2-6,4)
Próba i utwierdzenie milości
I. PRÓBA MIŁOŚCI OBLUBIENICY
(5,2-9).
2 (Oblubienica.) Ja śpię, lecz serce moje
czuwa. Głos miłego mego kołaczącego:
(Oblubieniec.) Otwórz mi, siostro moja,
przyjaciółko moja, gołębico moja,
niepokalana moja, bo głowa moja pełna jest
rosy, a kędziory moje kropli nocnych! 3 -
(Oblubienica.) Złożyłam suknię moją, jakże
ją mam oblec? Umyłam nogi moje, jakże je
mam skalać? 4 Miły mój wyciągnął rękę
swą przez otwór, a wnętrzności moje
zadrżały za dotknięciem jego. 5 Wstałam,
aby otworzyć miłemu memu; ręce moje
tuorum super omnia aromata. 11 Favus
distillans labia tua, sponsa ; mel et lac sub
lingua tua : et odor vestimentorum tuorum
sicut odor thuris. 12 Hortus conclusus soror
mea, sponsa, hortus conclusus, fons
signatus. 13 Emissiones tuæ paradisus
malorum punicorum, cum pomorum
fructibus, cypri cum nardo. 14 Nardus et
crocus, fistula et cinnamomum, cum
universis lignis Libani ; myrrha et aloë, cum
omnibus primis unguentis. 15 Fons
hortorum, puteus aquarum viventium, quæ
fluunt impetu de Libano. 16 Sponsa. Surge,
aquilo, et veni, auster : perfla hortum meum,
et fluant aromata illius.
5
1 Veniat dilectus meus in hortum suum, et
comedat fructum pomorum suorum. Sponsus.
Veni in hortum meum, soror mea, sponsa ;
messui myrrham meam cum aromatibus meis
; comedi favum cum melle meo ; bibi
vinum meum cum lacte meo ; comedite,
amici, et bibite, et inebriamini, carissimi.
2 Sponsa. Ego dormio, et cor meum vigilat.
Vox dilecti mei pulsantis : Sponsus. Aperi
mihi, soror mea, amica mea, columba mea,
immaculata mea, quia caput meum plenum
est rore, et cincinni mei guttis noctium. 3
Sponsa. Expoliavi me tunica mea : quomodo
induar illa ? lavi pedes meos : quomodo
inquinabo illos ? 4 Dilectus meus misit
manum suam per foramen, et venter meus
intremuit ad tactum ejus. 5 Surrexi ut
aperirem dilecto meo ; manus meæ
stillaverunt myrrham, et digiti mei pleni
6
kapały miną, a palce moje były pełne mirry
co najwyborniejszej. 6 Zaworę drzwi moich
otworzyłam miłemu, ale on był odszedł i
minął. Dusza moja rozpłynęła się, gdy
mówił; szukałam, a nie znalazłam go,
wołałam, a nie odpowiedział mi. 7 - Znaleźli
mię stróże, co chodzą po mieście, pobili mię
i zranili mię, wzięli płaszcz mój ze mnie
stróże murów. 8 - Poprzysięgam was, córki
jerozolimskie, jeśli znajdziecie miłego mego,
abyście mu oznajmiły, iż mdleję z miłości. 9
- (Dziewice.) Jakiż jest miły twój nad
miłego, o najpiękniejsza między niewiastami
? Jakiż jest miły twój nad miłego, żeś nas tak
poprzysięgła ?
2. I PIEŚŃ POCHWALNA NA CZEŚĆ
OBLUBIEŃCA (5,10-16).
10 (Oblubienica.) Miły mój jest biały i
rumiany, wybrany z tysięcy. 11 Głowa jego
to złoto najlepsze, włosy jego jak latorośle
palmowe, czarne jak kruk. 12 Oczy jego jak
gołębice nad strumieniami wód, wymyte w
mleku i siedzące nad pełnymi potokami. 13
Policzki jego jak grządki wonnych ziół,
zasadzone przez aptekarzy, wargi jego lilie,
kapiące mirrą przednią. 14 Ręce jego
utoczone ze złota, pełne hiacyntów, brzuch
jego z kości słoniowej, pokryty szafirami. 15
Golenie jego to słupy marmurowe, które
postawiono na podstawach złotych. Postać
jego jak Liban, wyborny jak cedry. 16
Gardło jego najsłodsze i cały jest ujmujący.
Taki jest miły mój i to jest przyjaciel mój,
córki jerozolimskie.
myrrha probatissima. 6 Pessulum ostii mei
aperui dilecto meo, at ille declinaverat, atque
transierat. Anima mea liquefacta est, ut
locutus est ; quæsivi, et non inveni illum ;
vocavi, et non respondit mihi. 7 Invenerunt
me custodes qui circumeunt civitatem ;
percusserunt me, et vulneraverunt me.
Tulerunt pallium meum mihi custodes
murorum. 8 Adjuro vos, filiæ Jerusalem, si
inveneritis dilectum meum, ut nuntietis ei
quia amore langueo. 9 Chorus. Qualis est
dilectus tuus ex dilecto, o pulcherrima
mulierum ? qualis est dilectus tuus ex
dilecto, quia sic adjurasti nos ?
10 Sponsa. Dilectus meus candidus et
rubicundus ; electus ex millibus. 11 Caput
ejus aurum optimum ; comæ ejus sicut elatæ
palmarum, nigræ quasi corvus. 12 Oculi ejus
sicut columbæ super rivulos aquarum, quæ
lacte sunt lotæ, et resident juxta fluenta
plenissima. 13 Genæ illius sicut areolæ
aromatum, consitæ a pigmentariis. Labia
ejus lilia, distillantia myrrham primam. 14
Manus illius tornatiles, aureæ, plenæ
hyacinthis. Venter ejus eburneus, distinctus
sapphiris. 15 Crura illius columnæ
marmoreæ quæ fundatæ sunt super bases
aureas. Species ejus ut Libani, electus ut
cedri. 16 Guttur illius suavissimum, et totus
desiderabilis. Talis est dilectus meus, et ipse
est amicus meus, filiæ Jerusalem.
7
3. NAGRODA WIERNOŚCI
I POCHWAŁA OBLUBIENICY (5,17 - 6,9).
17 (Dziewice.) Gdzież poszedł miły twój, o
najpiękniejsza między niewiastami? Gdzie
się obrócił miły twój? a będziemy go szukać
z tobą.
6
1 (Oblubienica.) Miły mój zstąpił do ogrodu
swego, do grządki wonnych ziół, aby się
paść w ogrodach i lilie zbierać. 2 Ja dla
miłego mego, a dla mnie miły mój, który się
pasie między liliami. 3 - (Oblubieniec.)
Piękna jesteś, przyjaciółko moja, wdzięczna i
ozdobna jak Jeruzalem, straszna jak wojska
uszykowane porządnie! 4 Odwróć oczy
twoje ode mnie, bo te sprawiły, żem odleciał.
Włosy twoje jak trzoda kóz, które się ukazały
z Galaadu. 5 Zęby twoje jako trzoda owiec,
które wyszły z kąpieli, wszystkie mające po
dwojgu jagniątek, a niepłodnej nie masz
między nimi. 6 Jak skórka jabłka
granatowego, tak jagody twoje, oprócz tego,
co się w tobie ukrywa. 7 Sześćdziesiąt jest
królewskich żon i osiemdziesiąt nałożnic, a
panien nie masz liczby: 8 jedna jest gołębica
moja, doskonała moja, jedynaczka matki
swojej, wybrana rodzicielki swojej! Widziały
ją inne córki, i jako najszczęśliwszą
wysławiały, królewskie żony i nałożnice, i
chwaliły ją: 9 "Któraż to jest, która idzie jak
zorza powstająca, piękna jak księżyc,
wybrana jak słońce, ogromna jak wojska
uszykowane porządnie ?"
PIEŚŃ V (6,10 - 8,4)
Radość i owoce miłości.
I. NOWA PIEŚŃ POCHWALNA NA
CZEŚĆ OBLUBIENICY (6,10 - 7,10).
10 (Oblubienica.) Zstąpiłam do ogrodu
orzechowego, aby oglądać jabłka na dolinach
i zobaczyć, czy zakwitła winnica i czy
rozwinęły się jabłka granatu. 11 Nie
wiedziałam, dusza moja zatrwożyła mię dla
17 Chorus. Quo abiit dilectus tuus, o
pulcherrima mulierum ? quo declinavit
dilectus tuus ? et quæremus eum tecum.
6
1 Sponsa. Dilectus meus descendit in hortum
suum ad areolam aromatum, ut pascatur in
hortis, et lilia colligat. 2 Ego dilecto meo, et
dilectus meus mihi, qui pascitur inter lilia. 3
Sponsus. Pulchra es, amica mea ; suavis, et
decora sicut Jerusalem ; terribilis ut
castrorum acies ordinata. 4 Averte oculos
tuos a me, quia ipsi me avolare fecerunt.
Capilli tui sicut grex caprarum quæ
apparuerunt de Galaad. 5 Dentes tui sicut
grex ovium quæ ascenderunt de lavacro :
omnes gemellis fœtibus, et sterilis non est in
eis. 6 Sicut cortex mali punici, sic genæ tuæ,
absque occultis tuis. 7 Sexaginta sunt reginæ,
et octoginta concubinæ, et adolescentularum
non est numerus. 8 Una est columba mea,
perfecta mea, una est matris suæ, electa
genetrici suæ. Viderunt eam filiæ, et
beatissimam prædicaverunt ; reginæ et
concubinæ, et laudaverunt eam. 9 Quæ est
ista quæ progreditur quasi aurora consurgens,
pulchra ut luna, electa ut sol, terribilis ut
castrorum acies ordinata ?
10 Sponsa. Descendi in hortum nucum, ut
viderem poma convallium, et inspicerem si
floruisset vinea, et germinassent mala
punica. 11 Nescivi : anima mea conturbavit
me, propter quadrigas Aminadab.
8
wozów Aminadaba. 12 - (Orszak
oblubieńca). Wróć się, wróć się, Sulamitko,
wróć się, wróć się, abyśmy na cię patrzyli !
7
1 Cóż ujrzysz na Sulamitce, jeno hufce
wolenne? - Jakże są piękne kroki twoje w
trzewikach, córko książęca! Stawy ud twoich
są jak naszyjniki, zrobione ręką mistrza. 2
Pępek twój jako czara toczona, która nigdy
nie jest bez napoju. Brzuch twój jak bróg
pszenicy otoczony liliami. 3 Dwoje piersi
twoich jak dwoje małych bliźniąt sarnich. 4
Szyja twoja jak wieża z kości słoniowej.
Oczy twoje jak sadzawki w Hesebonie, które
są przy bramie córki mnóstwa. Nos twój jak
wieża Libanu, zwrócona ku Damaszkowi. 5
Głowa twoja jak Karmel, a warkocze głowy
twojej jak purpura królewska zwinięta na
cewki. 6 Jakżeż piękna i jak wdzięczna,
najmilsza, w rozkoszach! 7 Twój wzrost
podobny jest do palnly, a piersi twoje do
gron winnych. 8 - (Oblubieniec). Rzekłem:
Wstąpię na palmę i uchwycę owoce jej; i
będą piersi twoje jak grona winnicy, a
wonność ust twoich jak jabłek. 9 Gardło
twoje jak najlepsze wino...
(Oblubienica)...godne miłego mego do picia,
warg też i zębów jego do smakowania. 10 Ja
należę do miłego mego i do mnie pragnienie
jego.
2. OBLUBIENICA POŻĄDA
NAJŚCIŚLEJSZEGO POŁ.ĄCZENIA Z
OBLUBIEŃCEM (7,11-8,4).
11 (Oblubienica.) Przyjdź, miły mój,
wynijdźmy na pole, mieszkajmy we wsiach!
12 Rano wstawajmy do winnic, oglądajmy,
czy kwitnie winnica, czy kwiecie zawiązuje
się w owoc, czy kwitną jabłka granatu; tam
tobie dam piersi moje. Mandragory wydały
woń. 13 W bramach naszych wszelakie
jabłka, nowe i stare, miły mój, zachowałam
dla ciebie.
12 Chorus. Revertere, revertere, Sulamitis !
revertere, revertere ut intueamur te.
7
1 Sponsa. Quid videbis in Sulamite, nisi
choros castrorum ? Chorus. Quam pulchri
sunt gressus tui in calceamentis, filia
principis ! Juncturæ femorum tuorum sicut
monilia quæ fabricata sunt manu artificis. 2
Umbilicus tuus crater tornatilis, numquam
indigens poculis. Venter tuus sicut acervus
tritici vallatus liliis. 3 Duo ubera tua sicut
duo hinnuli, gemelli capreæ. 4 Collum tuum
sicut turris eburnea ; oculi tui sicut piscinæ
in Hesebon quæ sunt in porta filiæ
multitudinis. Nasus tuus sicut turris Libani,
quæ respicit contra Damascum. 5 Caput
tuum ut Carmelus ; et comæ capitis tui sicut
purpura regis vincta canalibus. 6 Sponsus.
Quam pulchra es, et quam decora, carissima,
in deliciis ! 7 Statura tua assimilata est
palmæ, et ubera tua botris. 8 Dixi :
Ascendam in palmam, et apprehendam
fructus ejus ; et erunt ubera tua sicut botri
vineæ, et odor oris tui sicut malorum. 9
Guttur tuum sicut vinum optimum, dignum
dilecto meo ad potandum, labiisque et
dentibus illius ad ruminandum. 10 Sponsa.
Ego dilecto meo, et ad me conversio ejus.
11 Veni, dilecte mi, egrediamur in agrum,
commoremur in villis. 12 Mane surgamus ad
vineas : videamus si floruit vinea, si flores
fructus parturiunt, si floruerunt mala punica ;
ibi dabo tibi ubera mea. 13 Mandragoræ
dederunt odorem in portis nostris omnia
poma : nova et vetera, dilecte mi, servavi
tibi.
9
8
1 Któż mi da ciebie jako brata mego, ssącego
piersi matki mojej, abym cię znalazła na
dworze i całowała cię, i by mną już nikt nie
gardził? 2 Pojmam cię i wprowadzę do
domu matki mojej, tam mię będziesz uczył; a
dam ci napój z wina zaprawionego i moszcz
z jabłek granatowych moich. 3 Lewica jego
pod głową moją, a prawica jego obejmuje
mię. 4 - (Oblubieniec). Poprzysięgam was,
córki jerozolimskie, nie obudzajcież ani nie
dajcie się ocknąć miłej, póki sama nie
zechce.
PIEŚŃ VI (8,5-14).
Triumf miłości.
1. OBLUBIEŃCY UDAJĄ SIĘ DO DOMU
OBLUBIENICY (8,5-7).
5 (Lud.) Któraż to jest, która wstępuje z
puszczy, opływająca rozkoszami, oparta o
miłego swego? - (Oblubieniec.) Pod
drzewem jabłoni wzbudziłem cię; tam
naruszona została matka twoja, tam
zgwałcona była rodzicielka twoja. 6 -
(Oblubienica.) Przyłóż mię jako pieczęć do
serca twego, jako pieczęć do ramienia twego;
bo mocna jest jak śmierć miłość, twarda jak
otchłań jest zazdrość; pochodnie jej
pochodnie ognia i płomieni. 7 Wody mnogie
nie mogły ugasić miłości i rzeki nie zatopią
jej; choćby człowiek dał wszystką majętność
domu swego za miłość, wzgardzi nią jako
nicością.
2. ZAPŁATA (8,8-12).
8 (Bracia.) Siostra nasza mała i piersi nie ma;
cóż uczynimy siostrze naszej w dzień, w
który będą mówić do niej? 9 Jeśli jest
murem, zbudujemy na niej baszty srebrne,
jeśłi jest drzwiami, spójmy je deskami
cedrowymi. 10 - (Oblubienica.) Ja jestem
murem, a piersi moje jako wieża, odkąd
stałam się u niego taką, która pokój znalazła.
11 - (Bracia.) Winnicę miał Spokojny w
owej, którá ma ludy; poruczył ją stróżom,
8
1 Quis mihi det te fratrem meum, sugentem
ubera matris meæ, ut inveniam te foris, et
deosculer te, et jam me nemo despiciat ? 2
Apprehendam te, et ducam in domum matris
meæ : ibi me docebis, et dabo tibi poculum
ex vino condito, et mustum malorum
granatorum meorum. 3 Læva ejus sub capite
meo, et dextera illius amplexabitur me. 4
Sponsus. Adjuro vos, filiæ Jerusalem, ne
suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam,
donec ipsa velit.
5 Chorus. Quæ est ista quæ ascendit de
deserto, deliciis affluens, innixa super
dilectum suum ? Sponsus. Sub arbore malo
suscitavi te ; ibi corrupta est mater tua, ibi
violata est genitrix tua. 6 Sponsa. Pone me ut
signaculum super cor tuum, ut signaculum
super brachium tuum, quia fortis est ut mors
dilectio, dura sicut infernus æmulatio :
lampades ejus lampades ignis atque
flammarum. 7 Aquæ multæ non potuerunt
extinguere caritatem, nec flumina obruent
illam. Si dederit homo omnem substantiam
domus suæ pro dilectione, quasi nihil
despiciet eam.
8 Chorus Fratrum. Soror nostra parva, et
ubera non habet ; quid faciemus sorori
nostræ in die quando alloquenda est ? 9 Si
murus est, ædificemus super eum
propugnacula argentea ; si ostium est,
compingamus illud tabulis cedrinis. 10
Sponsa. Ego murus, et ubera mea sicut turris,
ex quo facta sum coram eo, quasi pacem
reperiens. 11 Chorus Fratrum. Vinea fuit
pacifico in ea quæ habet populos : tradidit
10
mąż przynosi za owoc jej tysiąc srebrników.
12 - (Oblubieniec.) Winnica moja przede
mną jest. Tysiąc dla ciebie, Spokojny, a
dwieście dla tych, którzy strzegą owoców jej.
3. ZAKOŃCZENIE (8,13-14).
13 (Oblubieniec.) Ty, która przebywasz w
ogrodach, przyjaciełe słuchają: daj mi
usłyszeć głos twój. 14 - (Oblubienica.)
Uciekaj miły mój, a bądź podobny do sarny i
do jelonka na górach ziół wonnych!
eam custodibus ; vir affert pro fructu ejus
mille argenteos. 12 Sponsa. Vinea mea
coram me est. Mille tui pacifici, et ducenti
his qui custodiunt fructus ejus.
13 Sponsus. Quæ habitas in hortis, amici
auscultant ; fac me audire vocem tuam. 14
Sponsa. Fuge, dilecte mi, et assimilare
capreæ, hinnuloque cervorum super montes
aromatum.
11