Wytyczne przygotowywania

prac inżynierskich i magisterskich

w Instytucie Architektury Krajobrazu KUL

Opracowanie

dr Magdalena Lubiarz

na polecenie Rady Instytutu Architektury Krajobrazu KUL

2

Prace dyplomowe (inżynierskie i magisterskie) w Instytucie Architektury Krajobrazu

KUL muszą być przygotowywane zgodnie z Uchwałą Senatu Katolickiego Uniwersytetu

Lubelskiego Jana Pawła II z dnia 6 czerwca 2013 roku w sprawie wprowadzenia zasad

dyplomowania na Uniwersytecie. Treść Uchwały i dwa spośród dziesięciu załączników

stanowiących jej uzupełnienie, znajdują się na następnych stronach niniejszego opracowania.

Wygląd strony tytułowej pracy dyplomowej określa załącznik nr 8 do powyższej Uchwały,

natomiast ogólne zasady edytorskie prac dyplomowych określa załącznik nr 1. Pozostałe

załączniki (2-7 oraz 9-10) odnoszą się do spraw formalnych (wzory wniosków, wzory druków

itp.) i można je znaleźć na stronie internetowej naszego Uniwersytetu.

Praca dyplomowa jest przygotowywana samodzielnie przez studenta pod kierunkiem

promotora, z tematu zgodnego z zainteresowaniem studenta. Zakres tematyczny i rzeczowy

pracy ustalany jest indywidualnie. Postępy w realizacji pracy są weryfikowane i omawiane

podczas seminariów dyplomowych. W pracy dyplomowej należy wykorzystać przede

wszystkim własne umiejętności twórcze, a źródła przedmiotowe wykorzystywać z pełnym

poszanowaniem praw autorskich.

PRACA INŻYNIERSKA

Praca inżynierska powinna świadczyć o znajomości dziedziny wiedzy z zakresu,

której jest napisana praca. Praca inżynierska charakteryzuje się węższym i mniej

pogłębionym zakresem tematycznym. Tematyka prac inżynierskich dotyczy rozwiązania

prostego zadania badawczego lub/i projektowego. Dopuszczalne jest uboższe wykorzystanie

literatury przedmiotowej oraz skromniejsza baza źródłowa. Źródła literaturowe powinny

dotyczyć realizowanego tematu. Wykorzystanie tych źródeł powinno dowodzić pełnego

zrozumienia ich treści. Realizowane w ramach prac inżynierskich tematy powinny być

odpowiednio łatwiejsze ze względu na krótszy czas nauki. W pracach inżynierskich nie jest

wymagana oryginalność. Cele stawiane pracy inżynierskiej powinny być skromniejsze

w odniesieniu do pracy magisterskiej. Jednakże konieczna jest samodzielna końcowa synteza

zebranego materiału oraz sformułowanie wniosków. Zakres i sposób przedstawienia pracy

powinien świadczyć o opanowaniu przez studenta podstawowego warsztatu zawodowego.

3

PRACA MAGISTERSKA

Praca inżynierska powinna świadczyć o znajomości dziedziny wiedzy z zakresu,

której jest napisana praca. Praca magisterska charakteryzuje się szerszym zakresem

tematycznym, dotyczącym rozwiązania złożonego zadania badawczego lub/i projektowego

oraz pełniejszym, retrospektywnym i krytycznym przeglądem oraz wykorzystaniem źródeł.

Źródła literaturowe powinny dotyczyć realizowanego tematu. Wykorzystanie tych źródeł

powinno dowodzić pełnego zrozumienia ich treści. W pracy magisterskiej lepiej i szerzej

opracowana jest podjęta problematyka. Realizowane w ramach prac magisterskich tematy

powinny być odpowiednio trudniejsze ze względu na dłuższy czas nauki. W pracach

magisterskich wymagana jest oryginalność. Cele i zadania badawcze stawiane pracy

magisterskiej powinny być bogatsze w odniesieniu do pracy inżynierskiej. Podobnie jak

w pracy inżynierskiej konieczna jest samodzielna końcowa synteza zebranego materiału oraz

sformułowanie wniosków, ale także pogłębione wprawianie się w wykorzystaniu wybranych

metod badawczych i pisarstwie naukowym. Zakres i sposób przedstawienia pracy powinien

świadczyć o pełnym opanowaniu przez studenta warsztatu zawodowego.

ARCHITEKTURA KRAJOBRAZU

Wynikiem pracy inżynierskiej przygotowanej przez studenta kierunku

ARCHTEKTURA KRAJOBRAZU powinno być rozwiązanie i prezentacja prostego

problemu projektowego w formie co najmniej projektu koncepcyjnego. Praca inżynierska

powinna mieć charakter praktyczny i dotyczyć konkretnej sytuacji przestrzennej np.

rozwiązania przestrzenne i kompozycyjne dotyczące małej architektury ogrodowej w

zabytkowym obiekcie architektury krajobrazu.

Wynikiem pracy magisterskiej przygotowanej przez studenta kierunku

ARCHTEKTURA KRAJOBRAZU powinno być rozwiązanie i autorska prezentacja

złożonego problemu projektowego o szerszym zakresie tematycznym, przynajmniej w formie

projektu koncepcyjnego. Praca magisterska powinna mieć charakter praktyczny i dotyczyć

konkretnej sytuacji przestrzennej np. całościowa rewaloryzacja zabytkowego obiektu

architektury krajobrazu.

4

GOSPODARKA PRZESTRZENNA

Głównym wynikiem pracy inżynierskiej przygotowanej przez studenta kierunku

GOSPODARKA PRZESTRZENNA powinien być projekt analityczny, projekt badawczo-

wdrożeniowy, projekt koncepcyjny itp. Jako praca inżynierska może być uznane opracowanie

kameralne lub studialne, porządkujące istniejący stan wiedzy dotyczący badanego obiektu.

Dobrze, aby praca była wykonywana we współpracy z zainteresowanymi jednostkami

administracyjnymi lub innymi odbiorcami. Praca inżynierska powinna mieć charakter

praktyczny i rozwiązywać szczegółowy problem z zakresu gospodarki przestrzennej np.

- projekt planu zadaniowo-finansowego dla obszarów cennych przyrodniczo

na terenie wybranej gminy,

- projekt zagospodarowania turystycznego wybranego obszaru,

- projekt przekształceń układu drogowo-ulicznego wybranego obszaru,

- zagospodarowanie przestrzenne wybranego miasta w aspekcie ochrony

przeciwpowodziowej.

5

6

7

8

9

10

11

Praca dyplomowa (inżynierska i magisterska) ma określoną strukturę, która wyrażona

jest w formie dobrze przygotowanego spisu treści.

Przykład spisu treści pracy dyplomowej z zakresu ARCHITEKTURY KRAJOBRAZU:

PROJEKT OGRODU PRZY KO ŚCIELE ZABYTKOWYM

ŚWIĘTEGO JANA W PLESZEWIE

Spis treści

1. WSTĘP ………………………………………………………………………….. 6 2. CEL, PRZEDMIOT I METODYKA PRACY ………………………………... 8 3. CHARAKTERYSTYKA OGRODÓW PRZYKO ŚCIELNYCH ……………. 10 3.1. Ogrody sakralne na przestrzeni wieków ……………………………………... 10 3.1.1. Ogrody średniowieczne …….………………………………………….. 12 3.1.2. Ogrody renesansowe …………………………………………………… 14 3.1.3. Ogrody barokowe ...……………………………………………………. 16 3.1.4. Ogrody współczesne …………………………………………………… 18 3.2. Elementy symboliczne w ogrodzie kościelnym ……………………………... 20 4. DZIEJE PARAFII W PLESZEWIE ………………………………………….. 25 5. ANALIZA STANU ISTNIEJ ĄCEGO PROJEKTOWANEGO TERENU .… 30 5.1. Układ funkcjonalno-przestrzenny ……………………………………………. 30 5.2. Infrastruktura techniczna …………………………………………………….. 31 5.4. Inwentaryzacja dendrologiczna ……………………………………………… 33 6. KONCEPCJA OGRODU PRZY ZABYTKOWYM KO ŚCIELE ŚWIĘTEGO JANA W PLESZEWIE ……………………………………………. 36

6.1. Opis koncepcji ………………………………………………………………. 36 6.2. Projektowana szata roślinna ………………………………...……………….. 38 6.3. Układ komunikacyjny i nawierzchnie ……………………………………….. 44 6.4. Mała architektura ………………………………………………………….…. 45 7. PODSUMOWANIE ………………………………………………………….…. 46 Piśmiennictwo / Bibliografia………………………………………………………... 48 Spis tabel ……………………………………………………………………………. 49 Spis rycin …………………………………………………………………………… 49 Spis fotografii ………………………………………………………………………. 50 Streszczenie pracy ………………………………………………………………….. 51 Summary ……………………………………………………………………………. 52 Załączniki

12

WSTĘP

Jest rozdziałem wprowadzającym w tematykę poruszaną w pracy. Może również

zawierać wyjaśnienie dlaczego autor pracy podejmuje w pracy właśnie taką tematykę.

CEL, PRZEDMIOT I METODYKA PRACY

Celem pracy jest przedstawienie (zaprezentowanie, opisanie, zaprojektowanie) …

[opisujemy krótko 1-2 zdaniami cel pracy].

Przedmiot pracy stanowi (stanowią)… [w 1-3 zdaniach piszemy czym zajmujemy się w

pracy, co badamy].

W pracy zastosowano metodę analityczno-syntetyczną. Najpierw dokonano przeglądu

piśmiennictwa dotyczącego… [podajemy przedmiot pracy]. Następnie w oparciu o zebrany

materiał dokonano analizy… Wynikiem pracy jest… [opisujemy krótko co osiągnęliśmy

wykonując pracę]. W rozdziale tym można również krótko scharakteryzować zawartość

poszczególnych rozdziałów.

Jeśli nie chcemy podpisywać fotografii i rycin, które sami wykonaliśmy należy

w metodyce umieścić poniższe sformułowanie:

Wszystkie fotografie i ryciny zawarte w pracy, a nieopatrzone źródłem zostały

wykonane przez autorkę /autora pracy.

PODSUMOWANIE

Jest rozdziałem kończącym pracę. Wraz ze WSTĘPEM ma stanowić klamrę

zamykającą pracę w całość. W PODSUMOWANIU należy wymienić najważniejsze efekty

osiągnięte w pracy oraz wnioski z nich wynikające.

PIŚMIENNICTWO / BIBLIOGRAFIA

W spisie piśmiennictwa wykorzystanego podczas pisania pracy stosujemy układ

alfabetyczny!

SPIS TABEL

SPIS RYCIN

SPIS FOTOGRAFII

W tych spisach podajemy autora tabeli, fotografii lub ryciny, źródło, z którego tabela, fotografia lub rycina pochodzi oraz rok publikacji. Ponadto podajemy numer strony, na której tabela, fotografia lub rycina znajduje się w pracy inżynierskiej / magisterskiej.

13

STRESZCZENIA

Streszczenia pracy w języku polskim i angielskim umieszczamy na końcu. Na stronie

ze streszczeniem umieszczamy najpierw tytuł pracy w języku polskim, w drugim wierszu

słowo Streszczenie, poniżej tekst streszczenia po polsku (200-400 słów) i słowa kluczowe

(od 4 do 8). Na kolejnej stronie umieszczamy tytuł pracy w języku angielskim, w kolejnym

wierszu słowo Summary, poniżej tekst streszczenia po angielsku (stanowiący tłumaczenie

streszczenia w języku polskim) i key words (będące tłumaczeniem słów w języku polskim).

ZAŁ ĄCZNIKI

Załączniki są to na przykład arkusze projektowe, które ze względu na swoje rozmiary

nie mogą być oprawione wraz z tekstem pracy.

14

CYTOWANIE

Podczas pisania pracy dyplomowej w Instytucie Architektury Krajobrazu KUL

najlepiej stosować harwardzki system cytowania. W tekście cytujemy zawsze nazwisko

autora i rok ukazania się publikacji w nawiasach okrągłych (Rutkowski, 1998) lub (Szwedler i

Sobkowiak, 1998) lub (Szafer, Kulczyński i Pawłowski, 1967) lub (Wojciechowski i inni,

2003).

Przykład zastosowania harwardzkiego systemu cytowania

W niniejszej pracy gatunki uszeregowano według układu systematycznego

zastosowanego we "Florze polskiej" (Pawłowski i Jasiewicz, 1971). Za dziełem tym przyjęto

również nazwy gatunkowe, z dwoma wyjątkami: Campanula polymorpha i Campanula

rapunculoides. Pierwszy z nich przyjęto jako osobny gatunek za Witasek (1906), której

badania potwierdzili później między innymi Szafer, Kulczyński i Pawłowski (1967), Piękoś-

Mirkowa i Mirek (2003) oraz Szwedler i Sobkowiak (1998). Natomiast nazwę polską

Campanula rapunculoides przyjęto za Szaferem, Kulczyńskim i Pawłowskim (1967). Nazwa

ta stosowana jest później przez licznych autorów (Piękoś-Mirkowa i Mirek, 2003; Rutkowski,

1998; Szwedler i Sobkowiak, 1998). Dane na temat morfologii i anatomii dzwonków

zaczerpnięto z pracy Wojciechowskiego i innych (2003).

Piśmiennictwo / Bibliografia

Pawłowski, B., Jasiewicz, A. 1971. Flora polska, t.12. Warszawa-Kraków: PWN

Piękoś-Mirkowa, H., Mirek, Z. 2003. Kwiaty Tatr – Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: Multico

Rutkowski, L. 1998. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: PWN

Szafer, W. Kulczyński, S., Pawłowski, B. 1967. Rośliny polskie. Warszawa: PWN

Szwedler, I., Sobkowiak M. 1998. Spotkania z przyrodą – Rośliny. Warszawa: Multico

Witasek, J. 1906. Studien über einige Arten aus der Verwandtschaft der Campanula rotundifolia L . Magyar Bot. Lapok., 5:236-249.

Wojciechowski, T., Kurek, B., Rosołkiewicz, G., Rugaciński, J. 2003. Anatomy and morphology of genus Campanula L. in Eastern Europe. Journal of Biology, 34 [on-line: http://www.journal-biology.com; data wejścia: 23.05.2012]

15

TWORZENIE SPISU PIŚMIENNICTWA / BIBLIOGRAFII Sposób cytowania książek

1. jeden autor

Kowalski, H. 1987. Rośliny runa. Warszawa: PWN 2. dwóch i więcej autorów

Dreyer, M., Matrich, W., Jacobs, K. 2001. Świat roślin ogrodu. Warszawa: Multico 3. rozdział z książki, w której ka żdy rozdział napisał inny autor, a na okładce książki

znajduje się nazwisko redaktora

Kovanda, W. 1998. Róże i różaneczniki. [w:] Przybylska, M. (red.) Kwiaty ogrodowe. Warszawa: WSiP

4. książki jednego autora opublikowane w tym samym roku

Szafrańska, M. 1998a. Ogród renesansowy. Warszawa: Arkady Szafrańska, M. 1998b. Ogród - forma, symbol, marzenie. Warszawa: PWN

Sposób cytowania artykułów z czasopism

1. jeden autor

Kowal, K. 1987. Campanula Tatrae, the correct name for Campanula polymorpha. Acta Botanica, 3:23-34.

2. dwóch i więcej autorów

Kowalski, M., Wisniewski, A., Jackiewicz, G.1987. Bellis sylvestris, appearance and location in Poland. Annales Botanici, 5:4-11.

Internet jako źródło informacji

Dopuszczalne jest cytowanie źródeł internetowych, ale tylko takich które mają

charakter naukowy lub przynajmniej popularno-naukowy np. czasopisma on-line. Cytując

źródło elektroniczne w tekście podajemy nazwisko autora i rok publikacji w nawiasach

okrągłych. W spisie piśmiennictwa podajemy nazwisko autora, rok publikacji, jej tytuł oraz

adres strony internetowej, z której korzystaliśmy i datę wejścia na stronę:

Wojciechowski, T. 2003. Anatomy and morphology of genus Campanula L. in Eastern Europe. Journal of Biology, 34 [on-line: http://www.journal-biology.com; dostęp: 23.05.2012]

16

TABELE

Tytuł tabeli umieszczonej w pracy zawsze powinien znajdować się na górze tabeli.

Przy tytule podajemy zawsze źródło, z którego pochodzi tabela.

Tab. 1. Wykaz gatunków roślin zastosowanych w projekcie (opracowanie własne, 2012)

L.p. Oznaczenie rośliny na arkuszu Nazwa gatunku

Drzewa

1 3 Picea pungens 'Hopsii' Świerk kłujący 'Hopsii' 2 5 Sorbus aucuparia ' Fastigiata' Jarząb pospolity 'Fastigiata' 3 15

Krzewy

4 17 Berberis thunbergii 'Erecta' Berberys Thunberga 'Erecta' 5 22

Byliny i ro śliny jednoroczne

6 34 Lavendula angustifolia 'Dwarf Blue' Lawenda wąskolistna 'Dwarf Blue'

Tabele w tekście cytujemy używając skrótu ”Tab.1.” lub ”…z tabeli 1 ” np.

”W przedstawionym projekcie zastosowano 158 gatunków roślin (Tab.1.).”

lub

”Jak wynika z tabeli 1 w przedstawionym projekcie zastosowano 158 gatunków roślin.”

Tab. 2. Sposób przeliczania stopni ilościowości w skali Braun-Blanqueta na średni udział poszczególnych gatunków w procentach (Wysocki i Sikorski, 2009)

*Dla ilościowości + przyjmuje się czasem średni stopień 0,5, a dla r - 0,1.

Ilościowość w skali Braun -

Blanqueta

Rozpiętość stopnia pokrycia

w %

Średni stopień pokrycia w %

Tuxen, Ellenberg (1937)

Zmodyfikowany średni stopień pokrycia w %

Braun-Blanquet (1964)

Wartości zaokrąglone

średniego stopnia pokrycia w %

5 75-100 87,5 87,5 80 4 50-75 62,5 62,5 60 3 25-50 37,5 37,5 40 2 5-25 15,0 17,5 20 1 poniżej 5 2,5 5 5 + poniżej 5 0,1 0,1* 0,5 r poniżej 5 0 0* 0

17

Spis tabel

Tab. 1. Wykaz gatunków roślin zastosowanych w projekcie (opracowanie własne;

2012)............................................................................................................…………11

Tab. 2. Sposób przeliczania stopni ilościowości w skali Braun-Blanqueta na średni udział

poszczególnych gatunków w procentach (Wysocki C., Sikorski P. 2009.

Fitosocjologia stosowana w ochronie i kształtowaniu krajobrazu. Warszawa: Wyd.

SGGW).......................................................................................................................14

WYKRESY, DIAGRAMY I INNE RYSUNKI

Tytuł wykresu lub innego rysunku czy diagramu umieszczonego w pracy zawsze

powinien znajdować się pod wykresem, rysunkiem czy diagramem. Wykresy, diagramy i inne

rysunki traktujemy jako ryciny i używamy dla nich skrótu Ryc.

Ryciny zaczerpnięte z książki, czasopisma i Internetu umieszczone w pracy

podpisujemy nazwiskiem autora oraz rokiem publikacji, natomiast ryciny własne możemy

podpisać swoim nazwiskiem lub opatrzyć formułą: rycina własna. W przypadku rycin

zaczerpniętych z Internetu, jeśli nie można ustalić roku publikacji, jako rok publikacji

podajemy ten, w którym korzystaliśmy ze strony internetowej.

Ryc. 1. Biedronka siedmiokropka (Sobolewski, 1997)

Ryc. 2. Kwiat róży (Wiśniewski, 2009)

18

Ryc. 3. Jarząb szwedzki (rycina własna, 2012)

Ryciny w tekście cytujemy używając skrótu ”Ryc.1.” lub ”…na rycinie 1” np.

”Biedronka siedmiokropka posiada czarne przedplecze i czerwone pokrywy skrzydłowe

z czarnymi plamami (Ryc.1.).”

lub

”Jak widać na rycinie 1 biedronka siedmiokropka posiada czarne przedplecze i czerwone

pokrywy skrzydłowe z czarnymi plamami.”

Spis rycin

Ryc. 1. Biedronka siedmiokropka (Marcin Sobolewski [w:] Wiech, K. 1997. Pożyteczne

owady i inne zwierzęta. Poznań: Medix Plus)……………….…...…………..……..10

Ryc. 2. Kwiat róży (Tomasz Wiśniewski [w:] http://www.zieloneogrody.com.pl; 2012).......21

Ryc. 3. Jarząb szwedzki (rycina własna, 2012)………....................................………………33

19

FOTOGRAFIE

Tytuł fotografii umieszczonej w pracy zawsze powinien znajdować się pod fotografią.

Dla fotografii używamy skrótu Fot.

Fotografie zaczerpnięte z książki, czasopisma i Internetu umieszczone w pracy

podpisujemy nazwiskiem autora oraz rokiem publikacji, natomiast ryciny własne możemy

podpisać swoim nazwiskiem lub opatrzyć formułą: fotografia własna. W przypadku fotografii

zaczerpniętych z Internetu, jeśli nie można ustalić roku publikacji, jako rok publikacji

podajemy ten, w którym korzystaliśmy ze strony internetowej.

Fot. 1. Bellis sylvestris (Mirek, 1992)

Fot. 2. Bellis azorica (fotografia własna, 2012)

Fot. 3. Bellis longifolia (Nowak, 2003)

Fotografie w tekście cytujemy używając skrótu ”Fot.1.” lub ”…na fotografii 1” np.

”Bellis sylvestris dorasta do 15 cm i posiada jasne kwiaty (Fot.1.).”

lub

”Jak widać na fotografii 1 Bellis sylvestris dorasta do 15 cm i posiada jasne kwiaty.”

20

Spis fotografii

Fot. 1. Bellis sylvestris (Zbigniew Mirek [w:] Piękoś-Mirkowa, H., Mirek, Z. 1992. Kwiaty

Tatr – Atlas. Kraków: Wyd. Karpaty)………...…………………….………..………11

Fot. 2. Bellis azorica (fotografia własna, 2012)………………………………....…………..34

Fot. 3. Bellis longifolia (Tomasz Nowak [w:] Szyszkowska, B. 2003. Kwiaty muraw. Ogrody,

2(14):13-17)…………………………………………………...……………....……....43

NAZWY TAKSONÓW

Podstawowym taksonem jest gatunek (species) w skrócie oznaczony jako sp.

Dla oznaczenia jakiegoś (nieokreślonego) gatunku z danego rodzaju używamy po

nazwie rodzajowej skrótu sp.

Dla oznaczenia wszystkich lub różnych gatunków z danego rodzaju używamy po

nazwie rodzajowej skrótu spp.

Zasady zapisu nazw taksonów botanicznych:

Nazwy poszczególnych taksonów botanicznych zapisujemy zgodnie

Z MIĘDZYNARODOWYM KODEKSEM NOMENKLATURY BOTANICZNEJ

(http://ibot.sav.sk/icbn/main.htm). W pracy przy pierwszym wystąpieniu w tekście nazwy

gatunku rośliny należy podać nazwę rodzajową i gatunkową oraz nazwisko autora np.

Papaver rhoeas Linnaeus lub nazwę rodzajową i gatunkową oraz skrót nazwiska autora

Papaver rhoeas L. Przy każdym następnym już tylko nazwę rodzajową i gatunkową (można

też skrócić nazwę rodzaju do dużej pierwszej litery) Papaver rhoeas (P. rhoeas).

Odmiany botaniczne zapisujemy używając skrótu var. np. Salix repens var. argentea,

natomiast kultywary zapisujemy w apostrofach np. Populus nigra 'Italica'. Międzynarodowy

Kodeks Nomenklatury Roślin Uprawnych dopuszcza się aby kultywar łączyć bezpośrednio

z nazwą rodzajową np. Lilium 'Casablanca'.

Mieszańce międzygatunkowe zapisujemy używając przed epitetem gatunkowym

znaku x np. Crataegus xmedia Bechst.

21

Zasady zapisu nazw taksonów zoologicznych:

Nazwy poszczególnych taksonów zoologicznych zapisujemy zgodnie

z MIĘDZYNARODOWYM KODEKSEM NOMENKLATURY ZOOLOGICZNEJ

(http://www.iczn.org/iczn/index.jsp). W pracy przy pierwszym wystąpieniu w tekście nazwy

gatunku zwierzęcia należy podać nazwę rodzajową i gatunkową oraz nazwisko autora, który

pierwszy opisał i nazwał dane zwierzę oraz rok opublikowania dzieła w którym opisu tego

gatunku dokonał np. Canis lupus Linnaeus, 1758. Przy każdym następnym już tylko nazwę

rodzajową i gatunkową (można też skrócić nazwę rodzaju do dużej pierwszej litery) Canis

lupus (C. lupus).

Zgodnie z Międzynarodowym Kodeksem Nomenklatury Zoologicznej tylko łacińskie

nazwy rodzaju, gatunku i podgatunku piszemy kursywą, nazwy wyższych taksonów piszemy

bez użycia kursywy.

JEDNOSTKI

Oznaczenie jednostki piszemy używając przede wszystkim zapisu jednostek zgodnie

z układem Międzynarodowym Układem Jednostek Miar (SI) i Rozporządzeniem Rady

Ministrów z dnia 30 listopada 2006 r. w sprawie legalnych jednostek miar z późniejszymi

zmianami np. 5 cm, 10 m2, 76 km, 5 %, 34 ha, 23°C itp.