Laurus nobilis L. LAURACEAE Δάφνη (Laurel)

Φυτό γηγενές στην Ελλάδα. Αειθαλής θάμνος ή μικρό δέντρο. Ανθίζει τον Μάρτιο και τον Απρίλιο. Τα άνθη επικονιάζονται με έντομα.Οι καρποί (δρύπες) ωριμάζουν το χειμώνα.Οι καρποί διασπείρονται με πουλιά.Είναι αρτυματικό: Τα φύλλα χρησιμοποιούνται στη μαγειρική.Έχει φαρμακευτικές ιδότητες (φύλλα, καρποί): Το αιθέριο έλαιο (δαφνέλαιο) χρησιμοποιείται για την παρασκευή εντομοκτόνων και παρασιτοκτόνων αλλά και στην αρωματοθεραπεία.

Μυθολογία: Η νύμφη Δάφνη ήταν κόρη του ποταμού Λάδωνα (ή του ποταμού Πηνειού) και της Γαίας. Για να αποφύγει το αγκάλιασμά του θεού Απόλλωνα που την ερωτεύτηκε σφορά μεταμορφώθηκε σε δέντρο. Ο Απόλλων για να παρηγορηθεί στεφανώθηκε με φύλλα του και έτσι η δάφνη έγινε το ιερό φυτό του. Φύλλα δάφνης μασούσε η Πυθία στο μαντείο των Δελφών, που ήταν αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα, ως μέρος του τελετουργικού για την χρησμοδότηση και με δάφνη στεφανώνονταν και οι νικητές των Πυθίων αγώνων. Η παράδοση του δαφνοστεφανώματος διατηρείται στην ακαδημαϊκή ορολογία. Από τα Λατινικά baca (καρποφόρα κλαδιά δάφνης) και laureus (αποδίδω τιμή, έπαινο) προέρχεται το γαλλικό Baccalaureat και το αγγλικό Bachelor. Η έκφραση "δρέπω δάφνες" δηλώνει για τους νεοέλληνες την επιτυχία.

Ονόματα: Από τα Λατινικά laurus (δάφνη) και nobilis (ευγενής). Σύμφωνα με μια ετυμολογική εκδοχή, δάφνη σημαίνει αυτό που προέκυψε ξαφνικά από την ύλη, από τη Γη. Ποίηση: «...στην άκρα άκρα, πλάι στη θάλασσα, θωρούμε ομπρός σπήλιοψηλό, με δάφνες κατασκέπαστο...» - Όμηρος,Οδύσσεια ι 182-183 «Μες απ' τα κλαριά της δάφνης, δυο περιστέρια είδα γυμνά.Το 'να ήτανε τ' άλλο και τα δυό κανένα» - F.G. Lorca, Ποιήματα, Κασίντα των σκούρων περιστεριών, 88

Τραγούδια: Ψαρογιώργης «Δάφνη»

Περισσότερες πληροφορίες: http://www.bio.auth.gr/remasofouli

σχεδιασμ

ός : Ur

ban Ch

ange