Bloemlezing Merel VeraartRacoon – Oceaan

Er is verrekte veel te zeggenEn te liegen nog veel meerHeel veel bagger bloot te leggenAl doet het graven nog zo'n zeerIk ben een eikel maar ik leer

Een oceaan om in te vluchtenNooit jaloers te hoeven zijnLiefde om je hart te luchtenEen oceaanHoe lekker zou het zijn

Was er iets waar ik om wensteVoordat de put droog kwam te staanDan was het lang zullen ze levenFamilie waar ik veel van houEn voor wie ik sterven zou

Een oceaan om in te schuilenNooit alleen meer hoeven zijnIk heb gesmeekt niet meer te huilenAlsjeblieftHet leven jaagt geen angst meer aanIk heb al zo ver moeten kruipenHet laatste stuk zal ook wel gaanTot ik ga staan

Een oceaan om in te vluchtenNooit jaloers te hoeven zijnLiefde om je hart te luchtenEen oceaanAlleen van mij

Een oceaan om te verzuipenEen dag of wat een held te zijnLaat die ander nu maar kruipenEen oceaanVol tranen is van mijAlleen van mij

Verantwoording:Ik heb gekozen voor de songtekst oceaan, omdat het me als liedje altijd heel erg aansprak. De tekst sprak me vooral aan, omdat ik me er goed in kan leven. Racoon gebruikt een oceaan als metafoor voor kalmte, waarin hij al zijn gevoelens op orde kan krijgen. Hij heeft het over romantische gevoelens die daar te vinden zijn (liefde om je hart te luchten), maar het is ook een plek om te schuilen (Een oceaan om in te schuilen) voor alle gekte om je heen. Dit liedje beschrijft een gevoel die we allemaal wel eens hebben als alles een beetje teveel wordt (school, sociale problemen of gewoon een onschuldige ruzie) en je je even wil afsluiten van de wereld.

De walvissen hebben het in het ijzige water nooitkoud, want als een grijzige walvis denkt aan waar ze van houdt, wordt ze helemaalwarm van binnen en daar kan die gemene kou niks tegen beginnen.

Dus wat moet je doen laterals je alleen bent en je hebt het koud? Zoveelmogelijk denken aan waarvanje houdt.

Lars van der Werf

Verantwoording:Het gedicht van Lars van der Werf legt uit wat walvissen doen als ze zich alleen en koud voelen in de eerste strofe en vergelijkt dit met mensen die zich verdrietig voelen in de tweede strofe. Ik vond dit een erg mooi gedicht, omdat iedereen soms niet lekker in hun vel zit (dit kan door een ruzie zijn of stress voor school dat je teveel wordt) en ik ben het met hem eens dat je dan aan de leuke dingen in je leven moet denken. En dan vooral aan waarvan je houdt. Ik vond ook dat de vergelijking met walvissen heel goed beschreef hoe het het voelt om alleen te zijn (het ijzige water).

Storm op til

De wind raakt van de bomen in de war. De post bezorgd een elektrische deken.Een hand rekent vlug voor ontvangst. Dag. Dag.Zon en schaduw vallen van links en rechts.De schoolkinderen rennen af en aanover tegels vol vegen, tegels vol streken.De oranje deuren gaan open en dicht.De schemer wordt in de straat gespoten.Schijnwerpers thuiskomen. Dag. Dag.De nieuwe deken. Dat werd tijd.Meteen maar proberen? Gekke vent.De wind ziet opgeblazen. Hij gebruiktmedicijnen vanwege je weet wel.Staat in het donker midden op straat;laat alarmen afgaan. Verdomme.Niet weer hé? Net nu ik lig.

Bundel: hier drijft weg, Tonnus Oosterhoff

Verantwoording: Dit gedicht sprak me meteen aan door de titel “Storm op til”. Zelf heb ik onweer altijd een van de leukste weersomstandigheden gevonden, omdat ik het dan altijd meteen gezellig knus vind als je binnen zit. Toen ik het gedicht las merkte ik op dat het gaat over iemand die ergens in een soort bubbel zit en rustig om zich heen kijkt naar de drukke wereld (‘net nu ik lig’). Hij of zij voelt langzaam dat er een einde komt aan die rust, vandaar de titel ‘storm op til’. Ikzelf voel me ook wel vaker alsof er van alles langs me heen gebeurd, maar ik daar geen deel van uitmaak. Vaak geniet ik van deze rust, maar ook ik weet dan dat daar ooit een einde aan gaat komen. Het gedicht brengt dus een herkenbaar gevoel voor mij met zich mee.

Sprookje

Eerst een onbenut woud van oneindige woorden.Komen, zijn ontvangen, gebeuren.Dan: kiezen uit drie eiken deuren.

Een gleed in ’t slot toen ze voetstappen hoorde.De tweede viel dicht voor tastende handen.De derde zei: ‘Ongemaskerd niet binnen.’

Toen hij binnenging leek een feest te beginnen.met dansers verstard in pijnlijke standen.Hij zicht de jongste prinses om te kussen.

Juist zij was het die een eeuw geledenover honderd jaar trouwde. Zo wordt het heden.Hij neemt haar hand, Ze leven intussen.

Bundel: hier drijft weg, Tonnus Oosterhoff

Verantwoording:Dit gedicht sprak mij meteen aan. Als kind hield ik altijd van sprookjes en die liefde voor een fantasiewereld speelt nog steeds een rol in mijn leven in de vorm van sciencefiction boeken en films. Mijn moeder las mij altijd voor uit sprookjesboeken en toen ik in groep 3 zelf begon te lezen begon ik ook met de sprookjes. Dit gedicht vertelt echt een sprookje, omdat het eindigt met ‘Ze leven intussen’, wat voor mij als een vertolking van ‘ze leven nog lang en gelukkig is’ en dat vind ik één van de cruciaalste aspecten in een sprookje, samen met liefde. Het aspect liefde komt ook terug in dit gedicht; een jongeman, prins of een “gewone” man, vindt een prinses en trouwt. Dit vond ik dus een gedicht die echt bij mij paste en daarom heb ik ervoor gekozen.