Liksyon 1 para saOktubre 7, 2017

Ngayong kwarter atingpinag-aaralan ang aklat ngRoma. Una, mabuti namalaman kung papaano siPablo–ang may akda–nakipag-ugnay sa mgaKristiyano na naninirahansa pinakamahalagangsiyudad sa panahong iyon.

Salamat sa liham ni Pablo, atin ring matututunan kung papaano ang mgamananampalataya sa Roma namuhay at kumilos.

“Nguni't ngayon, sinasabi ko, ako'y pasasa-Jerusalem,upang mamahagi sa mga banal.

Sapagka't minagaling ng Macedonia at ng Acaya na gumawa ng isang ambaganglaan sa mga dukha sa mga banal na nasa Jerusalem.” (Roma 15:25-26)

Dinala ni Pablo ang handog na iyon sa Jerusalem pagkatapos ng kaniyang ikatlong misyonerongpaglalakbay.

Iyon ay nagmumungkahi na na ang sulat ni Pablo sa mga taga- Roma ay isinulat sa panahon ngunang mga buwan ng taong 58 AD sa panahon ngkaniyang pamamalagi sa Corinto.

Bakit lumipat si Pablo upang isulat ang sulat naito?

Narinig ni Pablo ang balita tungkol sa apostasiyang mga taga-Galacia na niyakap ang kaligtasan sapamamagitan ng mga gawa, kaya sumulat siya ngmagaspang na liham.

Nais rin niyang babalaan ang Roma upangmaiwasan nila ang pagkakamaling iyon.

“Pagparoon ko sa Espana ay paririyan ako (sapagka't inaasahan kong makikita kokayo sa aking paglalakbay, at ako'y sasamahan ninyo patungo doon, pagkataposna magkamit ng kaunting kasiyahan sa pakikisama sa inyo).” (Roma 15:24)

Ayon sa Roma 15, bakit hindi magawang bisitahin ni Pablo ang Roma sa panahong iyon?

Nais niyang ipalaganap ang Ebanghelyo sa mga lugar na wala pang mga iglesiang nakatayo (v. 20-22).

Kailangan niyang ihatid ang ilang mga handog mula sa Macedonia at Achaia patungong Jerusalem (v. 15:25-28).

Pagkatapos ay nagplano si Pablong pumuntasa Espanya at binisita ang Roma sa kaniyangdaan paparoon (v. 28).

Siya ay umasa na siya ay magiging isangpagpapala para sa mga taga-Roma, at kaniyang inaasahan sila na tulungan siya sakaniyang gawain sa Espanya (v. 24). Sa paraang iyon ang mga taga-Roma ay maaaring maging pagpapala rin sa iba.

ESPANYA ROMA

CORINTO

JERUSALEM

“At nang sumunod na gabi ay lumapit sa kaniya ang Panginoon, at sinabi, Laksanmo ang iyong loob: sapagka't kung paano ang pagkapatotoo mo tungkol sa akin saJerusalem, ay kailangang patotohanan mo rin gayon sa Roma.’” (Mga Gawa 23:11)

Si Pablo ay dumating sa Roma pagkatapos ng kaniyangpagbisita sa Jerusalem, ngunit hindi sa paraan nakaniyang plinano.

Siya ay inaresto habang binibisita ang Templo. Inakusahan siya ng pagdadala sa mga Hentil sa atrium.

Si Pablo ay inilipat sa Caesarea at siya ay nanatiling ligtasdoon sa loob ng dalawang taon. Pagkatapos inilipat siyasa Roma sapagka’t siya ay umapela kay Caesar.

Ilang mga kapatid ang mainit na tumanggap sa kaniya saRoma. Siya ay namuhay na guwardiyado sa isanginuupahang bahay sa loob ng dalawang taon bago sakatapus-tapusan ay mahusgahan at makalaya.

Doon siya ay may kalayaang makapangaral sa mgaHudyo at mga Hentil (Mga Gawa 28:11-31).

“Sa panahon ng kaniyang pananatili sa Corinto,

nakasumpong si Pablo ng panahon upang

tumingin pasulong sa bago at malawak na mga

lupain ng serbisyo. Ang kaniyang ninanais na

paglalakbay sa Roma ay espesyal na umukopa sa

kaniyang mga pag-iisip. Ang makita ang

Kristiyanong pananampalataya na matibay na

naitatag sa dakilang centro ng kilalang mundo ay

isa sa kaniyang pinakamamahal na pag-asa at

pinaka pinahahalagahang mga plano. Isang iglesia

ang naitatag na sa Roma, at ang apostol ay

nagnanais na maingatan ang kooperasyon ng mga

mananampalataya doon sa gawa na tatapusin sa

Italya at sa iba pang mga bansa. Upang ihanda ang

daan para sa kaniyang paggawa kasama ang mga

kapatirang ito, marami sa kanila ay hindi pa

kilala sa kaniya, pinadalhan niya sila ng sulat na

naghahayag ng kaniyang layunin sa pagbisita sa

Roma at ang kaniyang pag-asa ng pagtatanim ng

pamantayan ng krus sa Espanya..”

E.G.W. (The Acts of the Apostles, cp. 35, p. 373)

“Sa lahat ninyong nangasa Roma, mga iniibig ng Dios, tinawag na mangagbanal: Sumainyo nawa ang biyaya at kapayapaang mula sa Dios na ating Ama at PanginoongJesucristo.” (Roma 1:7)

Ang mga pagbating iyon ay isinulat sa mgamananampalataya sa Roma ngunit ang mga ito rinay naayon sa atin. Sabi ni Pablo tayo ay:

Minamahal ng Diyos

• Minamahal ng espesyal ng Diyos silangsumasagot sa Kaniyang pag-ibig.

Tinawag upang maging mga banal

• Tayo ay ibinukod mula sa mundo at pinabanal sa Diyos dahil tinanggapnatin si Cristo at tayo ay nabautismuhan.

Mahal ng Diyos ang bawa’t isa at pumili ng bawa’t isa upang maligtas. Gayon pa man, tanging silang tumanggap sa kaligtasan ang makatatanggap nito (Efeso 1:4; Hebreo 2:9; 2 Pedro 3:9).

“At ako naman sa aking sarili ay naniniwalang lubos tungkolsa inyo mga kapatid ko, na kayo naman ay mangapuspos ng

kabutihan, pinuspos ng lahat ng kaalaman, na ano pa'tmakapagpapaalaala naman kayo sa isa't isa.” (Roma 15:14)

Hindi natin alam kung papaano naitayo ang iglesia sa Roma, ngunit nalalaman natin na ito ay isangmalakas na iglesia. Sinabi ni Pablo sa kanila: “ang inyong pananampalataya ay bantog sa buongsanglibutan.” (Roma 1:8)

Pinuri ni Pablo ang pananampalataya ng mga taga-Roma at ang tatlong iba pang mga bagay:

Sila ay puno ng kabutihan

• Ang paraan ngkanilangpamumuhay ay nagpapatotoo sapag-ibig ng Diyos.

Sila ay napupunong kaalaman

• Sila ay nakaugatsa Bibliya.

May kakayahansilang punain o payuhan ang isa’t isa

• Kaya nilang palakasinang bawa’t isa at mapalakas din ng iba.

“Ang walang hanggang Diyos ay gumuhit ng linya

ng pagkakaiba sa pagitan ng mga banal at mga

makasalanan, ang hikayat at ang hindi-hikayat.

Ang dalawang mga klase ay hindi humahalo o

imposibleng maghalo sa isa’t isa, katulad ng mga

kulay ng bahaghari. Sila ay katulad na magkaiba

sa tanghali at hating-gabi.

Silang hinahanap ang katuwiran ni Cristo ay

mananahan sa mga tema ng dakilang kaligtasan.

Ang Bibliya ay ang kamalig na nagtutustos sa

kanilang mga kaluluwa ng nagpapalakas na

pagkain… Kabanalan at katotohanan, biyaya at

katuwiran, sumasakop sa mga kaisipan. Ang

sarili ay namamatay, at si Cristo ang namumuhay

sa Kaniyang mga lingkod.”

E.G.W. (Testimonies to Ministers and Gospel Workers, cp. 2, p. 87)