c

DE EXPOSITIONE FIDEI ORTHODOXIEAUCTOF1E JOHANNE DAMASCENO

dissertatio tiieologica

dogmatico - histor1ca.

cujus partem quartam

EX SPECIAL! SACl\JE REGIME MAJESTATIS GRATIAet

yenia max. ten. facult. theol. upsal.

P. P.

Mag. Doc. CAROLUS JULIUS LÉNSTRÖMS. S. THEOL. CAND.

STIP. OXENSTJ.

et

CAROLUS LEON. BERGGRENUPLAND. HOSL.

in audit. eccles. die xii dec. mdcccxxxix.

η. α. m. s.

ups ali je

EXCUHEBANT REGIAE ACADEMIAE TYPOGRAFHI.

/X

HOGVALBORNA

ENKE-FRU

GREFYUMVAN AI KOIIE .B. M, HLUVGSFOBfödd POSSE

helgas dessa blad

ι

såsom en ringa gärd af oföränderlig

tacksamhet och vördnad

af

Carl Leon. Berggren.

29

π$ε*τον ' αλλ' ονκ ω? fy τί/ (plan το άμαρτκνειν i'yowet, εν τ?/ προκιρίσιι iiφαλλοί'.. II, 12.; dominio terras instruclus (sec. Veteres): την tw !»·ίριζεν . · . II, 3o. Spoute aulem peccavit primus bo-mo: επ χγχΒω γενόμενος . . . otvrεξχσι'ω προα· ρίσει ετραπη st ax kxtoc φυσινtis ro παρά φναιν. II, 4., quum hostis, diabölns, divina eum dignitateimbuere polliceretur, carnisque sie illecebi'is succumbens: snuii) Βεότη-ros g\nlit o syBpos itXsa^tt τον α»5ρωπον, σαρκός προβληματι ig\tot£saut ·III, i. Deus autem b om i nes Proloplastos peccare si vit, quia malumislud alias Dei bonitatem vicisset: ti ii μέλλοντας ίσισΒαι ia την τχ ®εχxyxBoτητα, ro κχκχς si; οικείας προαιρεσεως μέλλε tv- sitaBxi, εκωλυσεν αυτουςγενέσΒχι, ro κακόν ενίκα άν την τ χ ®sx αγαθότητα. ποιεί τοιγαρο υν β ®εο!xyxBx, άπαντα α Tcottt' "κάσες ii si; οικείας ηί, ταιι- μέν ηίέων, ω* ^9tv ταύτη* σννιτωντων^αντίχεα9αι' προς ii τ ovs tovtcuv π ρ uv9ovy.svxt την τερηαιν «Jfuif anty^a-vta9at' και την μίν εφιαιν εκ ®ιχ προς την υ\ην, τον ii 9νμον> εκ τχ τηςσωτηρίας 0>τωί εχ9ρον μεταφί:>>ν προς το ομοφσΧον. II, 3θ.

Superest tarnen etiam post lapsum immortalitas animi, (quam ar-gumenlis aristotelicis probat Dial. Op. I, p. 72)> e'; liberum arbitrium,indeque snpp^teus bomini faυχη ενεαπαρται φυσικώς ϋναμαορεκτική τχ yu-.a φΰσιν Ίντος^ κα< καντων των xatωiως τη φύσει προσόντωνσυνεκτική, ηπς λίγε ·· αι Βίλησμ. II, 22. Est homini liberum arbitrium,

So

quia ratio, libere cogitandi facultas, nulla omnino sine libera voluntale• TT" 1 jy t V θ\ ' j. /

consistere posset; 11, 27. y xx εσκι λογιχον, ?/ λογικον ov, xvgtov εσαι πράξεων,και αυτεξχσιον; alias Deus caussa mali esset: IV, ig. zx kvtos τίμια κατα¬σκευάζει, y απμα. άλλ! η οίχείχ εχάσου πξοκίρεσις; ut is impedit tantuin a-ctiones malas: «7ρεσις κει εφ ημτν εσιν' y Si πρκξις πολλάκις κωλύεται, χατκτινκ τρόπον της dtias προνοίας' II, 26. Si principium agendi hömini tion in-esset, cui bono voluntas concreata exsisleret? ti μηΰιμιχς εσιν κρχη πράξεωίo άνξιρωποε, περιττών εχειτο βχλευεσ^αι' πασα γαρ βχλη πράξεως ενεχα ' Π, 25. jsalvo libero arbitrio, vires hominis Providentia Dei conservat et coramu-nicat; y μεν κριτή ix rx Θ tx iSoSy εν τγ φύσει, xxi kvtos iσι πkvtos κγχ-

ap%y χκι αιτία' χκι εχτος rys αυτχ σιινερytas, χα.ι βοηθείας, κόυνχτονayuBov Βελησαι, y πρκξκι ημαε. εφ' ημ7ν si εσιν, y εμ'μεΊναι τγ κριτή,χκι άχολχΒησαι τω Θεω προε ταντην χχλ.ονντι, y κποψοίτησκι τω &εω . . . y. , . άχολόυΒησχι τφ StaßoAup , προς ταντην Qxaxiav') χαλουντι κβιασως. . . II,3ο. Voluntas libera est, quia liomo, utpole creatus, mutari posse atquemoveri debeat, non corpore tantum, ut bruta, quornm est physicamodo mutatio, sed etiam anima, quod rursus fieri 110η polest, nisi ad-missa libere cogitandi, eligendi, concnpiscendi et agendi facultate: πάνγέννησαν χκι τρεπτον Ισιν' ω» γαρ ,; κρχη rys γεννήσεως κπο τροπής ηρξκτο,ανάγκη ταύτα τρεπτκ είναι' τροπή Si εσι το εχ μη όντων tis το είνχι παρα-%Byvat, και το ii; υποχειμενν.ς υλης ε'τερον τι γενεσΒα:. τκ μεν χν κφνχα xalάλογα τρέπονται χατκ τKs προιιρημένχε σωμ ατιχκς αλλοιώσεις, τκ Si λογιχα,χοιτκ προκίρεσιν' τχ γαρ λογιχχ, το μεν εσι Biwpyrixov, το Si πρκχτιχόν ...το βουλευτιχον . . πας kv ο βχλευομένος, ως επ αυτω rys αίρεσεως χσης τωνπρακτέων, βχλενεται, Γινα το προχριΒέν ix Tys ßx\ys s'Xyrxi, xcti ελίμένοςπξκ^νΐ' ει Si tIsto, IJ· uvxyxys παξυφίσκτκι τω λογιχω το α-υτεξχσΌν' II, 27.Neque vero aliter liomini, nisi quatenus libere volenti, imputari pec-cata ulla, nec genera peccaiorum distingui possunt. Est enim pecca-tum voluntarium involuntario majus: r2 κχχσίχ, τ o μεν εσι χκτκ βίκν,ro Si SS κγνοικν'.. ζ y κξχη ε%ω%εν, μySiv σνμβκλλομενχ χχτ oixtlav ο ξ·μην τχ βιχσ^'εντος ... το Si, Si κγνοικν κχχσιον Ισιν, 'οτα.ν χυτοί παρίχωμενuit'ikv tys αγνοίας, «λλ χτω συμβγ' ει γχξ μεΒ'υων Tis etc. — εχχσι 'ον εσιν,χ y

Ol

pelagianismmn rédolentia, quod nec aliter exspectandum fnit. quum i-dem illud dogma in eccl.gr. pelagiana exigui semper prefii esset, quam-quam idem apud Patres latinos gravissimurn.— Psychologiam Nostri sub-tilins explicarunt Scholsstici, imprimis Thomas. Patres grasei, et in iisprcecipue Chrysostomus, pelagianismo adnuentes, ante JNostrnm jam po¬stnia verunt: hominem facilius quidem post lapsum ad peccatum allici,at postc-a etiam facultate instruetutn esse sua sponte illecebris obniten-tli, quamobrem nullus apud .Nostrum invenitur articulus de GratiaJJei, utpote qua liorao dignum se reddere, uti abutive possit. Prin-ceps est homo sui convertendi et regenerandi; nulluni, ex quidem sen·-·su lutlierano, peccatum admitlitur originale; cui bono tunc Christimerilum et Dei gratia? Pelagianismo liuic adslipulati sunt Dogmaticinec non Scholastici gueci sequentes: Theodorus Studita, Tbeophylacluset Eutbymius Zigabenus, et Conf. Orth. p. 5o, 5i, 52, 58 etc.

Iii. Soterologia. a. Christologia. (Cfr. id, quod de Trinitateprasfati sumus). Christus in vera sua persona (πρόσωπον, ύπότασις) duasnaturas (φύσις) habet χσυγχύτως (inconfuse), ατρέπτως (inconyertibiliter),μ&χρέτccs (indistanter), αχωρίτως (inseparabiliter) conjunctas et distin-ctas, quarum unaquEeque suam conservat naturalem differentiam et pro-prietatem, humanam et divinam, ut qui vere Deus et vere homo, Deoet hbmiili consubstantialis sit: εκ δυο φύσεων τελείων, Άείχς τέ και uvdow-

fsi ^ {·/ j χ t o\ ^ ol /frivns φαμέν γεγεννησ^αι τν,ν ενωσιν' κ κατα φυρμον, ?/ συγχυσιν >j συγκρασιν,i) χικάκρασιν, ως ό θ"εν λ χ roς εφ ή Διοσκορον, Ευτυχής τε, και Σευηρος, καιτούτων έιαγώς συμμορία' χύ'ε προσωπικών, η κατ «//«ν, η ταυτοβχλίαν, jjόμωνυμίαν, tj ευδοκιών, ως ό ^ιοτυγών έ'φί] Νετοριος, Διοόωρός τε και ό Μομ-φουιτίας ©εόόωρος, και i; τούτων ^αιμο\ιώόγ}ς ομηγυρις, αλλα κκτα σύν^εσιν,ίίγουν ΚΚ& ύπότασιν, άτρέπτως, και ασυγχντως, αναλλοίωτων, και αδιαι¬ρέτως, και αδιατάτων, και εν δυσί φυσεσι τελείων έχχσαις, μίαν ύπότασιν ό-μολογχμεν , . δυο φύσεις . . . σώζεσ$αι εν αυτίρ μετα την ενωσιν' χκ Ιδιορ καιώνχμερος τι^έντεν έκάτνν, αλλ' αλληλαις εν τγ μιορ συνθέτω ύποτά-σ ει. χσιώδη γαρ φαμέν τών ενωσιν, τχτέτιν αλν\5τ}, και χ κανόι φαντασιών.χσιώSi) δέ, χχ ώς των δύο φύσεων αποτελεσασων μίαν συν^ετον φυσιν, αλλ'ένο'δεισων αλληλαις κατ αλήΆειαν εις μίαν ύπότασιν συνΒετον τχ υίχ Θεχ, καισώζεσ2ϊ«ι αυτών rtjv χσιωδη διάφορων οριζόμενα. ΠΙ, 3. ομοχσιος τ£> ©εω , , ,ύμοχσιος και ημ,ΐν. III, l3. 'Ολος έ'τι Θεος τέλειος, χκ ολον δi Θεοs . . .καί 'όλος ώίνΒτρωπος τίλϊ/of, χκ 'όλον οίν^ρωπος ... το μέν γαρ ολον φύσεωςέτι. παρατατικον' το και όλος, υποτασεως, III, 7· Veram igitur humanainassumsit Logos naturam, in individuo, non in theoria et specie: Αόγοςσαρκώδεις, χτε τι)ν έν τγ φιλ?? 5εωρΙο& κατχνοχμΛνψ φύσιν ανελαβεν' χ γαρ

0 2

σάρκωσις rSroj αλλ' απατή και π\ααμα σαρκώσειof χϊ.ι την ev τω εί'δεί Sea-ρχμενην' å γαρ πασας rett υποσασει; aveXaßiv, α\'κα την ev α-οαω, την αυτήνΙσαν τ γ ev τω ει'διι. III, ii. Per π/ριχωρησιν illam, quai allera estpars communionis naiuraram et idiomatum uniuscajusque, divinanalllra liunianam pei'tneat: Οίκιιχται δς τα ανθρώπινα ο Λογοι. αυτ£ γαρίς"ι τα της αγίας αυτχ σαρκός 'όντα' και μεταδιδωσι τγ σχρκί των ίδιων, κα·τα τον αντιδοσεως τροπον, Λ« την tis α\\η\α των μέρων πι ριχωρησιν, κ *1την κα3ί υποσασιν ε'νωσιν. και οτι ei; ην, και c αυτοί, Ο ν.αι τα Sf7a καιτα ανθρώπινα ενεργών ev εκατίροι μορφή , μιτα της Βατέρχ κοινωνίας. III, 3.Has natural, si verae, St ανδρική ενέργεια (Cfr. Pseudo-Dionys.), divina cumhumana conjuncla, duas necesse voluniates duasque earundein effectusvel actiones, ut ignitum gladiurn et ignem et ferrum, Labertn(: III, i 3.εχειν αυτόν κατα\\η\ωί ταΐ; δυο φυσισι, δ·π\α τα των δυο φύσεων φνσ·κά'δυο St"k>itTets φυσικώς,.. Se ιαν και χν·3ρΐυπ!νην . . αυτεξούσια δυο φυσικά . . καισοφιαν και γνώσιν... III, l5. $υο · . · ενεργιίας' και επί τη; πι πυρακτωμένηςμαχαίρας αϊ φύσεις σώζονται τα πυρός κ*ί τ£ σιδηρά' (quod contra Mono-theletas, ecolesiam graecam jarndiu infesfantes, iisdem argumenlis, qui-bus pugua flagrante adversaiii jam oppugnarenlur, defendere conatusest, ex. gr.): η t liomo (III, 16.) ex duabus consisfit naturis, anima etcorpore, quoruni proprietates retinet, uec ex una; unius tarnen natu¬ral omnes sunt, ut membra speciei, ita Christus duas habet riaturas,non unam, nec tarnen unius est natural, ita ut species Christoruui re-periri posset. Unius tarnen est natural, scilicel unieai, individuae per¬son»; III, i4. JNisi dual essent actiones, patri non esset consubslanlia-lis, providentiam totius universi ut Paler alias non gereret nec mira-cula ederet, quia liomo divina agere non posset; si cornposita autemesset actio, Patris actio etiarn esset cornposita necesse, ex divina ethumana, quod nefas esset dicere. Personam non praimillit actio, aliastrinitas esset unitas vel trilheisrnus, tres habens actiones; alias dual a-ctiones duas praeeiperent persouas. Si una actio est, divina aut Jru-mana, creata aut increata sit necesse, alias sibi contradiceret. — Agituna persona Christi in utraque nainra cum alterius conimunione, sedulriusque proprietatibus, voluntale et actione. Una eademqne personahoc vel illo tuodo deterininato, mtu vuit, unaqueeque autem naturanudam vim seil potenliam quid vis per se volendi et agendi habet.Consilium et eleclionern in Christo, tamquam in Deo, esse non posse,constat, qnnm id qnandam in illo praäciperet ignorautiam. (III, i4). —Contiuuai autem quahlitates non sunt natural, sed discretai: ΑΙ τχ κυοί&φύσεις xrt ε» σωμα είσίν, χτε ί-.ιφανίΐα μία, χτε γραμωη, χ τόπο;, χ χο'ο·νος, riva υπο το συνεχές ποσον αναχ3ω;ι ταύτα γαρ ehrt, τα συνιχω; αρι3-

53

yiutvv . III, 8. Numerai i possunt,' quia distinguij Paulus et PetrusII,011 duas li a b nt naturas, sed unam, duas autem sunt personas,nec una; numerari igilur possunt personas bominum, nec. vero na¬turas, ut in Christo. — Divina natura cum humana per meutern,,prasstanlissimam nnimi humani facultatem , conjungitur: ηνωτχι α α p 3^3/ 1 >/ ~ωμ,οιοος της θειας αντ.·. ενεργείας , και η Jtia αντχ enpyiia χκ άμοιρος τηςανθρώπινης αντχ ένεργιίχς , αΚΚ! έκατέρχ σνν τη ετέρα Secoρονμέιη. 111, 1 9·.Divina natura 11011 est pars Trinitatis, sed tota trinitas in una suarumpersonarum: TO xotvov μιτα τχ ιδίαζα-τ os έ'χιι η νπόσχσις, χα! τα καθ εαν-ν ην ν πα/^αι' χσ'ιχ δε χαθ ε.·ντην χχ νφι'σαται, αΚΚ έν ταις νποσασεοι θεω-ρfira* · . . . χτω και έν τη ένχνθρωπησει τχ evas της αγίας τριάδος ©ιχ Κογχ,φαμ έν πΖαχν και τeKtluv τι.ν φνσιν της θεότητας έν μιοί των αυτής υποτάσεωνενωθηνχι πάση τη ανθρωπινή φναει, »«ι χ μέρας μέρει. Ill, ί>. Nec igiturChristus est modo Deus, quia duas habet naturas, nec modo homo:ei μιας Kly.vris τον ίΚρισον φναεω-ς απΚην ταυτην ει'ποιεν, η γνμνον αυτόν©εον ομοΚόγήσουσι, χω! φαντασιών eισχ£ουσιν , χκ ένχνθρωπι σιν, η φιλον άνθρω¬ποι' και πχ το, *ν θιοτητι τίΚειον, χα! ra έν ανθρωποτητι τέΧειον ; III, 2.Nec unam compositam naturam efficiunt am bas, pater enim ipse, quip-pe sui Ιμο'χσιος filius, tum esset compositus: ti γαρ μιας φύσεως σννθετχων ο χρ·σος ... έ'σχι apa και t πατήρ συνθιτας και τη σαρχι ομοούσιος, οπεραίτοπον' πως κ«*' μ Ια φύσις των εναντίων χσιωδων διάφορων διχτιχη γενησιται ·... «Τ/5-») χα! αχτιση · · ·; ΠΙ, 2. Verum contra hominem esse opor-tuit, ulpote qui hominum peccata tolhret: επειδή δι αμαρτίας ο θανατοςείς τον χοσμον είσηΚθιν, ... έ'δει τον Κυτρωσοοσθαι μέΚΚοντα αναμαρτ ητ ·,ν >ι-νχι, και μη τω θανατιρ δια της αμαρτίας ανοιμαρτητον ιινχι, και μη τ φ -Ja-

54

νχτω Six τηε χμχξτίχε υιαυΒννον* III', 1. πχντχ κνίλχβε, σωμχ, ψνχην νοι~gav χχι Χογιχον, xxl τχ τούτων Μιωμχτχ' ... το yx§ κπξ'οε\ηπτον, xSn^x-ortuTov, III, 6. Est autem ha;c caro non per se adoranda, ut (IV, 2.)lignurrt nec per se, nisi admolo igne, uritur (similitudo Patribus familia-ris), ut purpura regis per se non est veneranda: ν σχ§ξ, χχτχ την εχνTfis (ßvffivf sTt πζοεχυνητ·)! i . .

55

Nyss. et Äthan.). — Q apel htimanam assiimserit naturam," affeqtibus fuitet cupiditatibus ohnoxius iisdem, quas humanas η a turas propria sunt,sed sine culpa; nostri, lion sui ipsius, caussa. Baptizatus est igitur,ut liobis salus, (quas rlietoricé pingitur), inde redundaret: βχπτίζιτχι,κκus otV7os χρηζων κχΒχρσεω5, χλλχ την εμην οικιικμινο: κχΒχρσιν , ΐνχ συντρί-ψϊ] Txs κιφχλ^ luv λοχκοντων επί τκ i/dar os > ΐνχ κλΰσγ την χμχρτίχν, κχίπχντχ τον πχλχιον Αλχμ ένΒχφη τω νλχτι, ΐνχ χγιχσγ τον βχπτισην, Ιναπληρώσγ τον νόμον, ΐνχ το της τριχλο: χποκχλΰφ'-η μνσηριον, ΐνχ τόποε κχίυπόγρχμμο5 ημΐν προ: το βχπτΐζισΒχι γένητχι, IV, g.; tentatus, ηοπ sugge-slis sponle cogitalionibus, sed extrinsecus a Diabolo (III, 20.); timore na¬tur® consentaneo, non improvisa quadam consternalione, in quam tam-quam pr®scius incidere nequi verit, aiFectus; astate profectus, ut quisapientiam, quas in se esset, in lucem proierret; in preces saspe effu-sus, ut ostenderet orandi necessitalem et modum, Deumque esse suicaussam (III, 24.) το ημέτ-ίρον oi'.stxuivas πρόσωπον, mortuus in una per¬sona duas conservans naluras (III, 27.), nec tarnen corruptus λιχφΒοροόi. e. non in elementis dissclutns; descendens ad inferos (qua quidemde re III, 29. nihil cerlius deiinitur), τοι/s χπ χίωνων λύσχε πιπιλημέ¬νου! χ Petr. 3: 19. Iva χυτω πόϊν γόνυ etc.; resurvectus.; post resurre-ctionem ab affeclibus liberalus, at noslri tarnen caussa eibo fruens, ut,post mortem etiam suam et passionem, re vera viventem se et corpo¬re indutum ostenderet: μιτα την έχ νεκρών χνχσχσιν πχντχ μι ν τχ πχΒηχπέΒιτο· . . έγινσχτο βρωσιωs μιτχ την ανχσασιν ... το χληΒ is πισουμινο* τ ηεχνχσχσε'ώε. IV, 1.; ad dexti'am Patris deineeps sedens (IV, 2.), perfectusDeus et perfectus horno, αυνλοξχσΒιίσηε της σχρχόε; est autem per dextramintelligenda poleslas Dei et gloria, in aeterna enim Christus vivit feli-'citate, omnia gubernans et sua conservans providentia: τηε χϊλίκ μεΒέ-ξιι μχχχριότητοε, κχι ζηΰιτχι tis τον χίωνχ, χριίστων Βχνχτκ γινομινοϊ · II, 3 Ο.

Opus ejus salutare in eo consistit, quod liomo peccalor: 1) cor-ruptione liberarelur: η ΙνχνΒρωπησιε τκ ®ικ Αόγχ λικ τκτο γίγονεν, Ά χ χυ¬τή η χμχρτήσχσα, κχι πεσοισχ» κχι φΒχρεΙσχ φυσιε, νικησγ τον χπχτησχντχτνρχννον, κχι κτω τηε φΒοραε έλ ινΒ ιρω Β η . · 111, 12.; 2) I'emissionempeccatorum aeeiperet, per baptismum et Spiritum Sanctum regeneratus:xxBr ημχε γεγονωι, της φΒοραε λιχ τκ ιλΐκ πχΒουί έλυτ ρωσχτο * έπηγχσινμίν εκ τηε xy'ixs κχί χχράντκ χντκ πλευροίε πηγην αφέσιωε' νλωρ μέν ilsχνχγέννηαιν κχί έπίκλνσιν τηε τι χμχρτίχε κχί τηs φΒορχε, χίμ.χ λέ, ποτονζωηε χϊλίκ πρό£ινον' εντολχs λέ ημΐν λίλωκε ί»' υλχτοε χνχγιννχσΒχι κχί πνεν-μ,χτοε, λι έντεΰξιωε κχί έπικλησιωε , τω υλατι επιψοιτωντοε τχ χγίκ πνιΰμχτο5.έπιιλη γχ§ λιπλκν ό oivBgwnos > εκ φνχ η: τι κχί σωμχτον, λιπλην ημΐν ίλω-

56

»•'a. χχί χχτχπΐ·ιον το σωχχτος ds'Aιχρ , τω τη< ΰιοτητος χγχίσρω πιριπιίριτχι, χχί κ^χιχχβτη-τχ χχί ζωοποΐχ γινσχμινος σωμχτος, $ιχ φ^ιίριτχι, χχί πχντχς χνχγιι, srχχλχι κχτίπιιν. III, 2j. (quod rhetorico potius modo, quam re vera sa-tisfaclionem quandam innuit); 4) resurrectionis et vilas aelernse spe gau-deret: IV, i3. hχ της χυτά γιννησιως ητοι σχρχωσιως, χχί τχ βχπτ ίσμχτος»χχί τχ πχ3ους, χχί της κνχσχτιως, η\ιυ3ΐρωσι την φυσιν της χχχρττμς τχταοπΧΌξ'ις, rs Β'χνχτχ χχί της φ3ορχς, χχί της χνχτχσιως χπχρχη γίγονι,χχί odov κχί τύπον §χυτόν χχί ν πογρκ χμ-,ν τΐ3ιιχιν, Ίνχ χχ'ι ημιΐς τ o7s χυτχα Λο"Κνυ§η τχντις Υχγνισι, γ·νωχι3χ 3ίσιι, οπιρ χυτός Iso φυσιι, ν'ιο\ χχί χ\η-ρονομν ©f2, χχί χυτά συγκληρηομοι. IV, 11, $χνχτος χχτηργητχι, η τχπροπχτορος χμχρτίχ Χίλυτχι, ο χ^ης ΙτκυΧιυτχι, η χνχς-χσις d/doiρηται, di/v«-μις η χΐν τχ κχτχφρονιΐν των πχροντων, χχί χντ% τχ §χνχτχ di'dara«, η πξοςτην χξ/Vxixv μ,χΛχριοτητχ επχι»odoi χχτωρ^ωτχι, πυ\χι πχξχ^ιΐοκ ηνοί%$ητχν >η φύσις νμιο·< ι χ di