Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)

Η κυρίαρχη μουςική προςωπικότητα ςτη μεταβατική περίοδο από τον Κλαςικιςμό ςτον Ρομαντιςμό

Ludwig van Beethoven – εργογραφύα Ο βιογρϊφοσ του, Wilhelm von Lenz, όταν ο πρώτοσ οπούοσ ϋκανε την

περιοδολόγηςη των ϋργων του Μπετόβεν ςε τρεισ περιόδουσ, παραλεύποντασ τα χρόνια τησ μαθητεύασ του ςτη Βόννη.

1η περύοδοσ 1794-1800 ◦ Η πρώτη περύοδοσ ξεκινϊ με την ολοκλόρωςη των τριών Σρύο για Πιϊνο, Βιολύ και Σςϋλο,

Opus 1, το 1794 και τελειώνει περύπου το 1800, το ϋτοσ τησ πρώτησ δημόςιασ παρϊςταςησ τησ Πρώτησ υμφωνίασ και του Septet.

2η περύοδοσ 1800-1814 ◦ Η δεύτερη περύοδοσ εκτεύνεται από το 1801 ϋωσ το 1814, από τη ςονϊτα για πιϊνο ςε Ντο

δύεςη ελϊςςονα (ςονϊτα υπό το ςεληνόφωσ) ϋωσ τη ςονϊτα για πιϊνο ςε Μι ελϊςςονα, Opus 90.

3η περύοδοσ 1814-1827 ◦ Η τελευταύα περύοδοσ εκτεύνεται από το 1814 ϋωσ το 1827, το ϋτοσ του θανϊτου του.

Η περιοδολόγηςη δεν μπορεύ να εφαρμοςτεύ μϋςα ςε ςτεγανϊ πλαύςια. Μια ςύνθεςη που ξεκύνηςε ςε μια περύοδο μπορεύ ςυχνϊ να ϋχει ολοκληρωθεύ ςε μια ϊλλη, εξ ου και η ύπαρξη τϋτοιων μεταβατικών ϋργων όπωσ π.χ. οι μπαγκατϋλλεσ για πιϊνο ξεκινούν από το 1790, αλλϊ η ϋκδοςό τουσ γύνεται ςτισ επόμενεσ 2 περιόδουσ, το 3ο Κοντςϋρτο Πιϊνου, το οπούο ανόκει εν μϋρει ςτην πρώτη περύοδο και εν μϋρει ςτη δεύτερη.

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 1η περύοδοσ: 1794 - 1800

Adelaide, Op. 46 -1795

ονϊτεσ πιϊνου - Μϋχρι Opus 26: Νο.12

Opus 21: υμφωνύα Νο.1. 1799-1800 Γρόγορεσ αλλαγϋσ ϋνταςησ, εκρηκτικό ενϋργεια και τολμηρϋσ επιλογϋσ (πιο

ελεύθερη φόρμα ςτο ϊνοιγμα του 4ου μϋρουσ) - μια πολλϊ υποςχόμενη αρχό.

https://www.youtube.com/watch?v=xcaUGsL2EpI 2 Πιϊνο κοντςϋρτα: ϋωσ Opus 19: Νο. 2 Piano Trio, Op. 11 Op. 18. Κουαρτϋτα εγχόρδων (1799-1800)

Op. 12: τρεισ ςονϊτεσ βιολιού (1798)

ονϊτα για 4 χϋρια, ςε Ρε μεύζονα, Op.6 (1797 ϋκδοςη Artaria) - κυρύωσ για διδαςκαλύα, το θϋμα τησ 5ησ υμφωνύασ

https://www.youtube.com/watch?v=DQeMmNr0Nz4

2 Rondo για πιϊνο Op. 51, No. 1 και Op. 51, No. 2 (1797) https://www.youtube.com/watch?v=-hde6-oAorQ

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 1η περύοδοσ: 1794 - 1800

Adelaide, Op. 46 -1795 ε πούηςη με 11 ςύλλαβη δομό του γερμανού ρομαντικού ποιητό

Friedrich von Matthisson (1761–1831) Έχει μαθητεύςει όδη δύπλα ςτον Haydn και επηρεϊζεται από το

τραγούδι του O Stimme hold (κραταιϊ φωνό) https://www.youtube.com/watch?v=ebRexOUZW9A

Ο Μπετόβεν εκφρϊζει τα εςωτερικϊ ςυναιςθόματα τησ λαχτϊρασ του ϋρωτα – βλϋπει την μορφό τησ αγαπημϋνησ του όπου κι αν περιπλανιϋται και η μουςικό περιπλανιϋται αντύςτοιχα μϋςα από μια μεγϊλη γκϊμα τονικοτότων και ρυθμών.

https://www.youtube.com/watch?v=FwBRRB7Z_Q8

◦ Ο φύλοσ ςου περιπλανϊται μόνοσ ςτον κόπο τησ ϊνοιξησ, λουςμϋνοσ με υπϋροχο μαγικό φωσ, το οπούο λαμπυρύζει μϋςα από τα κλαδϊκια των λουλουδιών Κϊποια μϋρα, θαύμα! ϋνα λουλούδι θα ανθύςει, τον τϊφο μου από τισ ςτϊχτεσ τησ καρδιϊσ μου. Και ςαφώσ ςε κϊθε μωβ πϋταλο θα λϊμψει: Adelaide

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 1η περύοδοσ: 1794 - 1800

ονϊτεσ πιϊνου ◦ Μϋχρι Opus 26: Νο.12

Op. 7, No. 4, ςε Μι♭ μεύζονα, Grand Sonata – 1797 (μεγάλη ςε διάρκεια ςαν την Μεγάλη ονϊτα Op. 106 No. 29 (1818) ςε ι ♭μεύζονα

γνωςτό ωσ Hammerklavier) το πρώτο μέροσ με κλίμακεσ και αρπέτζιο

https://www.youtube.com/watch?v=lLf3k5ez-l0

Op. 13, No. 8 ςε Ντο ελάςςονα, Sonata Pathétique – 1798 ςε 3 μέρη

Grave – Allegro di molto e con brio (ςχολή Mannheim) Adagio cantabile (το θϋμα εναλλϊςςεται με μουςικϊ επειςόδια)

https://www.youtube.com/watch?v=1FP7NosLxkw

Rondo: Allegro (ςτο 2ο θϋμα του Allegro di molto e con brio)

https://www.youtube.com/watch?v=M_124D_7KoU

Op. 26, No. 12 ςε Λα♭ μείζονα - 1800/1801 – την ίδια περίοδο με την 1η υμφωνία ε 4 μέρη

Andante con variazioni

Scherzo, allegro molto

Maestoso andante, marcia funebre sulla morte d'un eroe (παραπϋμπει ςτο «ο μϋροσ τησ Ηρωικόσ υμφωνύασ) Allegro, Rondo

2η Περίοδοσ

1800 – 1814

1802, η Διαθήκη Heiligenstadt.

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 2η περίοδοσ: 1800 - 1814

ονϊτεσ πιϊνου - από Opus 27: 'Sonata quasi una fantasia', (1801) No. 13 ϋωσ Opus 81.a. No. 26 (Les Adieux)

Κοντςέρτα πιάνου 4 και 5

◦ No. 4 Op. 58 (1895-6)

◦ No. 5 Opus 73: ("Emperor") (1809–10)

Μπαγκατϋλεσ για πιϊνο

Βαριαςιόν για πιϊνο

◦ Eroica Variations (1806)

Κουαρτέτα εγχόρδων

◦ Opus 59: τα 3 ("Rasumovsky") (1806)

◦ Opus 74: Harp (1809)

◦ Opus 95: Serioso (1810)

ονϊτεσ για βιολύ Op. 23- Op. Opus 96: No. 10 ("The Cockcrow") (1812)

◦ Opus 24: No. 5 ςε Φα μεύζονα (‘Άνοιξη”) (1801)

◦ Opus 47: No. 9 ςε Λα ελϊςςονα ("Kreutzer") (1803) https://www.youtube.com/watch?v=5YKmb7_y3E8

Choral Fantasia - για πιϊνο, ςολύςτεσ, χορωδύα και ορχόςτρα (1808) – θϋμα από τον ύμνο ςτη Χαρϊ - 9η ςυμφωνύα)

Ουβερτούρεσ και ςυμπληρωματικό μουςικό ςε θεατρικϊ ϋργα

Fidelio - όπερα (1814)

υμφωνύεσ

◦ Opus 36: No. 2 (1801–02, πρεμιϋρα1803)

◦ Opus 55: No. 3 ("Eroica") (1803/04, πρεμιϋρα1805)

◦ Opus 60: No. 4 (1806 - 1807)

◦ Opus 67: No. 5 (1804–08, 1808)

◦ Opus 68: No. 6 ("Pastoral") (1804–08, 1808)

◦ Opus 92: No. 7 (1811–12, 1813)

◦ Opus 93: No. 8 (1812, 1814)

υλλογό Λαώκών τραγουδιών από διϊφορεσ χώρεσ

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 2η περύοδοσ: 1800 - 1814

ονϊτεσ πιϊνου - από Opus 27: 'Sonata quasi una fantasia', (1801) No. 13 ϋωσ Opus 81.a. No. 26 (Les Adieux) ◦ Opus 27: 'Sonata quasi una fantasia',(1801)

No. 2: No. 14 ςε Ντο♯ ελϊςςονα (Τπό το ςεληνόφωσ) – η ονομαςύα προόλθε από τον μουςικοκριτικό και ποιητό Ludwig Rellstab (1832) ε 3 μϋρη – διαφορετικό διϊρθρωςη

Adagio sostenuto - ένα πρελούδιο (Carl Czerny: “μια νυχτερινή ςκηνή, όπου ακούγεται ένασ θρήνοσ από απόςταςη”)

Allegretto

Presto agitato - υποδείξεισ δυναμικήσ https://www.youtube.com/watch?v=K5-IqJZPxQY

◦ Opus 28: No. 15 ςε Ρε μεύζονα («Ποιμενικό") (1801)

◦ Opus 31: 3 ςονϊτεσ (1802) No. 1: No. 16 ςε ολ μεύζονα

No. 2: No. 17 ςε Ρε ελϊςςονα (Θύελλα)

https://www.youtube.com/watch?v=hl_6lAvMsKE

No. 3: No. 18 ςε Μι ♭μεύζονα (Κυνόγι ) – το Scherzo: Allegretto vivace ςε 2/3

https://www.youtube.com/watch?v=aBupTI59nq4

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 2η περύοδοσ: 1800 - 1814

ονϊτεσ πιϊνου - από Opus 27: 'Sonata quasi

una fantasia', (1801) No. 13 ϋωσ Opus 81.a. No.

26 (Les Adieux) ◦ Op. 53, No. 21 ςε Ντο μεύζονα (Waldstein) -1804

https://www.youtube.com/watch?v=lbblMw6k1cU

◦ Op. 57, No. 23 ςε Φα ελϊςςονα (Appassionata) – 1806/7

https://www.youtube.com/watch?v=QImFm4Y_QPM

◦ Opus 81.a. No. 26 (Les Adieux) ςε Μι ύφεςη μείζονα 1809-10 Προγραμματικό μουςικό ςε 3 μϋρη Αποχαιρετιςμόσ, Απουςύα και

Επιςτροφό. το πρώτο μϋροσ κυριαρχεύ ϋνα μοτύβο με αύςθηςη πόνου ό λύπησ. το δεύτερο κυριαρχούν ντιμινουύτεσ, και το 3ο μϋροσ εύναι μια ϋκρηξη χαρϊσ.

https://www.youtube.com/watch?v=nAapbue97JE

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)

2η περύοδοσ: 1800 - 1814 Μπαγκατέλεσ – Op. 33 (7 μπαγκατέλεσ) –Κλαςική

περίοδοσ έκδοςη 1803 ◦ Μικρό ανεπιτόδευτο κομμϊτι μουςικόσ, ςυνόθωσ για πιϊνο ◦ Με ελαφρύ και απαλό χαρακτόρα ◦ ϋνα εύδοσ που κορυφώνει μϋχρι και την 3η περύοδο ◦ Η πρώτη ςε τριμερό μορφό ςε Μι ύφεςη μεύζονα. ◦ https://www.youtube.com/watch?v=S_GXgvpGfok

Für Elise – Bagatelle ςε Λα ελάςςονα WoO 59 εκδόθηκε 1865 μετά θάνατον από τον Ludwig Nohl.

https://www.youtube.com/watch?v=_mVW8tgGY_w Op.119 (1790 – αρχϋσ 1820)

Op.126 (1825) - αφιερωμϋνεσ ςτον αδελφό του Johann van Beethoven (το τελευταύο πιανιςτικό ϋργο του).

https://www.youtube.com/watch?v=5vRFsCAEZ2A

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 2η περύοδοσ: 1800 - 1814

Πιϊνο κοντςϋρτα:

◦ No.4 ςε G μεύζονα Op. 58 (1805-6) και καντϋντζεσ

◦ No. 5 ςε Μι♭μεύζονα (“Αυτοκρατορικό") Op. 73: (1809–10)

Αφιερωμϋνο ςτον Αρχιδούκα Rudolf (ςολύςτασ)

ςε 3 μϋρη

Allegro

Adagio un poco mosso

Rondo: Allegro

https://www.youtube.com/watch?v=8K-eFmYXGh4

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 2η περύοδοσ: 1800 - 1814

υμφωνίεσ ◦ Opus 36: No. 2 ςε Ρε μεύζονα (1801–02, πρεμιϋρα1803) –

το καλοκαύρι με τη διαθόκη Heilligenstadt, όπου δυο χαρακτηριςτικϊ εντοπύζονται τόςο ςυχνϊ ςτο ϋργο του ςυνθϋτη: αφενόσ, η παραύτηςη απϋναντι ςτον θϊνατο που τον αιςθϊνεται τόςο κοντϊ και αφετϋρου, η εξϋγερςη ενόσ ανθρώπου που αγαπούςε τουσ ανθρώπουσ εν γϋνει, ο οπούοσ όταν παθιαςμϋνοσ με την τϋχνη και εύχε τη φιλοδοξύα να πετύχει.

Για πρώτη φορϊ ςτη δομό τησ ορχόςτρασ scherzo ςτη θϋςη του minuetto με περιςςότερεσ εκφραςτικϋσ δυνατότητεσ.

Εκρηκτικό finale.

https://www.youtube.com/watch?v=pZyeEeXhYs4

◦ Opus 55: No. 3 (Ηρωικό - Eroica) ςε Μι ύφεςη μεύζονα (1803/04, πρεμιϋρα1805) Η ςύνθεςη όταν μια ϋνδειξη μεγϊλου θαυμαςμού για τον Ναπολϋοντα Βοναπϊρτη (1804 ςτην αυλό του

πρύγκιπα Lobkowitz). Σο 1806, μετϊ τη ςτϋψη του Ναπολϋοντα, ο Μπετόβεν την μετονόμαςε ςε "Eroica", composta per festiggiare il Souvenire di un grand’Uomo

Allegro con brio - υγκλονιςτικό, λιτό ϊνοιγμα με 2 γιγαντιαύουσ κύονεσ ςτην εύςοδο ενόσ ναού (Bernstain) - ρομαντικό διϊθεςη, ενώ καθώσ τα επικϊ μϋρη εξελύςςονται, ακούμε αυτό που λϋγεται ο «κλαςικόσ» Beethoven.

Σο Μϋροσ ΙΙ - Marcia funebre, adagio assai - εύναι ύςωσ ϋνα ςυμφωνικϊ μϋροσ μεγϊλησ εκφραςτικότητασ. Σο κύριο θϋμα ςτα ϋγχορδα με ϋναν αμεύλικτο ρυθμό που διατυπώνει μια μοναδικό ςυναιςθηματικό ϋνταςη

Μϋροσ ΙΙΙ - Scherzo, Allegro vivace - ςε ϋντονη αντύθεςη με το προηγούμενο μϋροσ. Η θλύψη ςυνθλύβεται και τη θϋςη τησ παύρνει η χαρϊ τησ ζωόσ. Ωσ μια «ανϊςταςη τησ φύςησ ςτην Άνοιξη».

https://www.youtube.com/watch?v=dTbesxdLwo8

◦ Opus 60: No. 4 ςε ι ύφεςη μεύζονα (1806 - 1807) Ιδιαύτερα ςτο 2ο μϋροσ Adagio αναδύεται η μελαγχολύα του ςυνθϋτη. Μια μελϋτη ςτη κλαςικό φόρμα τησ

ςυμφωνύασ. https://www.youtube.com/watch?v=BQm6Xu4vYWo

Ludwig van Beethoven 2η περύοδοσ: 1800 - 1814 υμφωνίεσ

◦ Opus 67: No. 5 ςε Ντο ελϊςςονα (1804–08, 1808) Ένα από τα μοναδικϊ ϋργα ςτην ιςτορύα τησ μουςικόσ που εύναι παςύγνωςτο από τισ πρώτεσ οκτώ νότεσ

του. Σο εκρηκτικό 4ο μϋροσ ξεςηκώνει ενθουςιαςμό. Ενύοτε ωσ «υμφωνύα του Πεπρωμϋνου» ςυνδϋεται με τα λόγια του βιογρϊφου Anton Felix Schindler, ο οπούοσ, επικαλούμενοσ μια εξόγηςη που ϋδωςε ο ςυνθϋτησ ςχετικϊ με τα πρώτα μϋτρα ςτο Μϋροσ Ι τησ ςυμφωνύασ, δόλωςε: «Έτςι χτυπϊ η μούρα την πόρτα ςου».

Σο μϋροσ ΙΙΙ - Allegro - ϋχει μια ελεύθερη φόρμα, ούτε scherzo ούτε intermezzo, αλλϊ αποτελεύ ϋνασ επύλογο του δραματικού Μϋρουσ Ι και ενόσ πρόλογοσ για την κορύφωςη του Μϋρουσ IV με το χαρακτηριςτικό εύθυμο εμβατόριο (όμποε). Σο χαρακτηριςτικό ςημεύο όλησ ςυμφωνύασ, τόςο από ψυχολογικό διϊθεςη όςο και από ϊποψη μουςικόσ φόρμασ.

https://www.youtube.com/watch?v=yKl4T5BnhOA

◦ Opus 68: No. 6 ςε Φα μεύζονα (Ποιμενικό - Pastoral) (1804–08, 1808) Εμπνϋεται από τη φύςη. Δημιουργεύ τη ςυμφωνύα από το μουςικό υλικό που ϊκουγε ωσ δεινόσ

περιπατητόσ ςτην ύπαιθρο. το 2ο μϋροσ: ρυϊκια, πτηνϊ, ςτην coda αναφϋρει ςτο θϋμα του φλϊουτου το Wachtel (ορτύκι) και ςτο θϋμα του κλαρινϋτου τον Kuckuck (κούκοσ). ςτο 3ο μϋροσ: η χώρα που χορεύει και ςτο 4ο μϋροσ μια δυνατό καταιγύδα.

Μόνο το τελευταύο μϋροσ εύναι δομημϋνο ςε μορφό ςονϊτασ με ςτοιχεύα ροντό. Part V – Allegretto – "Hirtengesang – Frohe und dankbare Gefunhle nach dem Sturm" (Ποιμαντικό τραγούδι - Αύςθημα χαρϊσ και ευγνωμοςύνησ μετϊ την καταιγύδα

https://www.youtube.com/watch?v=p4CCU2-AFZE)

◦ Opus 92: No. 7 ςτη Λα μεύζονα (1811–12, 1813) Σο 2ο μϋροσ Allegretto ςτη Λα ελϊςςονα φϋρνει μια εντελώσ νϋα ατμόςφαιρα, υπογραμμύζοντασ ϋτςι την

αντύθεςη μεταξύ των δύο. Σο Μϋροσ IV - Allegro con brio - προκαλεύ μια τερϊςτια χαρϊ από την αρχό μϋχρι το τϋλοσ. Πρακτικϊ, αυτό

εύναι το ςημεύο όπου αρχύζει ο χορόσ. Σα πϊντα καταγρϊφονται με κύνηςη όπωσ ϋνα δημοφιλϋσ λαώκό τραγούδι. Σο δεύτερο θϋμα εύναι ςτην πραγματικότητα μια τυπικό μελωδύα από ϋναν ουγγρικό χορό.

https://www.youtube.com/watch?v=JMrm9jEo_Pk

◦ Opus 93: No. 8 ςε Φα μεύζονα (1812, 1814) Μεγϊλη δυναμικό εμβϋλεια

Σο Μϋροσ ΙΙ - Allegretto scherzando – ϋχει χιουμοριςτικό χαρακτόρα. ύμφωνα με τουσ ςχολιαςτϋσ τησ εποχόσ εκεύνησ, ο Μπετόβεν το αφιϋρωςε ςτον φύλο του, τον Johann Nepomuk Melzel, τον εφευρϋτη του μετρονόμου και ϊλλων ακουςτικών ςυςκευών που χρηςιμοπούηςε ο Μπετόβεν.

https://www.youtube.com/watch?v=fa6DRoxpOwg

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 2η περύοδοσ: 1800 - 1814

Κουαρτέτα εγχόρδων ◦ Opus 59: τα 3 ("Rasumovsky") (1806)

Αφιερωμϋνα ςτον Ρώςο πρεςβευτό. θεωρούνται αυθεντικϊ ςυμφωνικϊ κουαρτϋτα Επεκταμϋνη αρχιτεκτονικό δομό και μορφό (ανϊπτυξη θεμϊτων και ςτυλ φουγκϊτο)

ειδικϊ για ςυμφωνικϋσ φόρμεσ. Thème Russe: Allegro

no. 7 in F major, op. 59 no. 1

https://www.youtube.com/watch?v=QQWVlCZyrWY

Οδηγύεσ ερμηνεύασ: molto Adagio molto sentimento Νo. 8 ςε Μι ελϊςςονα, op. 59 no. 2

https://www.youtube.com/watch?v=VcVOOv0pl9g

Φουγκϊτο το 3o Allegro molto από το Νo. 9 ςε Ντο μεύζονα, op. 59 no. 3

https://www.youtube.com/watch?v=S4cOshcxRFE

◦ Opus 74: Harfenquartett – ϊρπασ (1809) Διατηρεύ την αργό ειςαγωγό και το ςτυλ fugato από τα προηγούμενα κουαρτϋτα και

φϋρνει τισ ποικιλματικϋσ παραλλαγϋσ από το κουαρτϋτο op. 18. τησ 1ησ περιόδου, ςυχνϊ pizzicato, crescent arpeggio για όλεσ τισ φωνϋσ, εξ ου και το όνομα του κουαρτϋτου.

◦ Opus 95: Serioso (1810) Ιςχυρϋσ θεματικϋσ αντιθϋςεισ. Σα ςτοιχεύα δεξιοτεχνύασ του πρώτου βιολιού δεν ϋχουν διακοςμητικό αξύα, αλλϊ

ψυχολογικό. https://www.youtube.com/watch?v=7T34f2gFo58

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 2η περίοδοσ: 1800 - 1814

Fidelio - όπερα (1814)

Ανϊθεςη - 1805.

Σο ϋργο αφορϊ μια γυναύκα που εμφανύζεται ωσ αγόρι για να διαςώςει τον ςύζυγό τησ, φυλακιςμϋνο για πολιτικούσ λόγουσ.

ε αυτό το θϋμα ςτη μουςικό, ο Beethoven επηρεϊςτηκε από τον Luigi Cherubini, ςυνθϋτη παρόμοιων ϋργων "διϊςωςησ" και ϋναν μουςικό τον οπούο θαύμαζε πολύ (Les Deux Journées (1800; Οι δυο ημέρεσ, το αριςτούργημϊ του μαζύ με τη Medea).

Ο Fidelio δεν ςημεύωςε επιτυχύα ςτην αρχό, εν μϋρει επειδό η παρουςύα των γαλλικών ςτρατευμϊτων, που εύχαν καταλϊβει τη Βιϋννη μετϊ τη Μϊχη του Austerlitz, κρϊτηςε το μεγαλύτερο μϋροσ των Βιεννϋζων μακριϊ.

Με μεγϊλη δυςκολύα ο Μπετόβεν ϋπειςε να κϊνει κϊποιεσ αλλαγϋσ για την αναβύωςη τησ την επόμενη ϊνοιξη, με τροποποιημϋνο λιμπρϋτο.

Οκτώ χρόνια αργότερα, αναθεωρόθηκε.

Έγραψε 4 ουβερτούρεσ.

◦ Η 1η , το 1805, αλλϊ δεν εκτελϋςτηκε ποτϋ λόγω του ότι δεν ϊρεςε ςτον πρύγκιπα Lichnowsky

◦ Η 2η το 1806 - Leonora αριθ. 2. Παρϊ τα νεωτεριςτικϊ ςτοιχεύα, δεν ϊρεςε ςτο κοινό,

◦ Leonora 3 Op. 72. Λόγω τησ μουςικο-δραματικόσ ϋκφραςησ, θεωρεύται εξαιρετικό αυθεντικό ςυμφωνικό πούημα.

◦ O Cherubini, ομολόγηςε ότι δεν μπορούςε να ςταθεροποιόςει τη τονικότητα λόγω πολλαπλών μετατροπιών.

◦ Bernstein Beethoven Leonore Overture Nº3

◦ https://www.youtube.com/watch?v=dRhwyzJABvI

◦ Άρια Florestan

◦ https://www.youtube.com/watch?v=2cuXO2N2Crw

Χορωδιακό φυλακιςμϋνων https://www.youtube.com/watch?v=6MF3IKyfgcg

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 2η περίοδοσ: 1800 - 1814

Ουβερτούρεσ και ςυμπληρωματικό μουςικό ςε θεατρικϊ ϋργα

Coriolanus op. 62 -1807 ωσ ειςαγωγό ςτην ομώνυμη τραγωδύα του Collin (1802).

https://www.youtube.com/watch?v=gxUQ84HOiUw

Egmont Op.84 - 1810

για το ομώνυμο θεατρικό ϋργο του Γκαύτε

https://www.youtube.com/watch?v=TNR0qsXNM2k

Die Ruinen von Athen op. 113 1811 – 4ο μϋροσ (Σουρκικό εμβατήριο)

https://www.youtube.com/watch?v=k-qXeYj-pHQ

Η νίκη του Wellington - H Μάχη τησ Vitoria 1813

https://www.youtube.com/watch?v=mczvfByofiw

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 2η περύοδοσ: 1800 - 1814

το τϋλοσ αυτόσ τησ περιόδου - υλλογό Λαώκών τραγουδιών από διϊφορεσ χώρεσ.

◦ WoO 152 – 158, χωρύσ αρύθμηςη opus

◦ κωτςϋζικα, Ιρλανδϋζικα, Ιςπανικϊ, κλπ.

3η περύοδοσ

1814 - 1827

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 3η περύοδοσ: 1814 - 1827

An die ferne Geliebte, Op. 98 κύκλοσ τραγουδιών (1816)

Opus 123: Missa solemnis ςε Ρε μεύζονα (1823/4) ονϊτεσ πιϊνου - από Opus 90, Νο. 27 ϋωσ Opus

111: Νο. 32 (1822) Βαριαςιόν για πιάνο ◦ 33 βαριαςιόν ςε ένα βαλσ του Anton Diabelli, Op. 120,

(1819 – 1823) https://www.youtube.com/watch?v=pAI4-9yc6kA

υμφωνύα 9η Opus 125: ςε Ρε ελϊςςονα ("Choral") (1817–24, πρεμιϋρα1824)

6 Κουαρτϋτα εγχόρδων Op. 127- Op. 135

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 3η περύοδοσ: 1814 - 1827

ονϊτεσ πιϊνου - από Opus 90, Νο. 27 ϋωσ Opus 111: Νο. 32 (1822)

Op. 106 No. 29 (1818) ςε ι ♭μεύζονα - Μεγάλη ονϊτα (Hammerklavier) – για τα νέασ καταςκευήσ πιάνα - από τα κορυφαύα ϋργα ◦ Allegro

◦ Scherzo: Assai vivace

◦ Adagio sostenuto – φόρμα ςονϊτασ ςτη Φα# ελϊςςονα με αύςθηςη βαθιϊσ ακινηςύασ, λύγεσ ςτιγμϋσ ροόσ αλλϊ ϊςκοπησ κύνηςησ, ακινηςύασ πϊλι, και ούτω καθεξόσ. Η επανϋκθεςη) μια ομιχλώδη αρμονικό αςτϊθεια, επεκταμϋνη επεξεργαςύα κυρύωσ ςτο δεξύ χϋρι, ενώ κλεύνει με τρύτη Picardy. Ρομαντική μουςική

◦ Introduzione: Largo... Allegro – Fuga: Allegro risoluto ◦ https://www.youtube.com/watch?v=erD1Yy-4F5M

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 3η περύοδοσ: 1814 - 1827

An die ferne Geliebte (τον απομακρυςμϋνη αγαπημϋνη), Op. 98 (Απρύλιοσ 1816).

◦ ε πούηςη του Alois Isidor Jeitteles (1794–1858)

Αυςτριακού ιατρού και ςυγγραφϋα.

◦ Θεωρεύται το πρώτο παρϊδειγμα κύκλου τραγουδιού από μεγϊλο ςυνθϋτη. Πρόδρομοσ μιασ ςειρϊσ επιγόνων: Franz Schubert, Robert Schumann.

◦ Εύναι κύκλοσ ςε ςυνεχό ροό και όχι ςειρϊ αυτόνομων τραγουδιών. Οι διαφορετικϋσ διαθϋςεισ των 6 επειςοδύων εκφρϊζονται με διαφορετικϋσ τονικότητεσ και tempi

◦ https://www.youtube.com/watch?v=AMVKKgqrkzs

An die ferne Geliebte – ρομαντική ποίηςη ςε ρομαντική μουςική

Κϊθεται ςε μια βουνοπλαγιϊ και ατενύζει το ςημεύο όπου ςυναντόθηκαν για πρώτη φορϊ και, αιςθϊνεται τον πόνο του χωριςμού, αποφαςύζει ότι θα τραγουδόςει τραγούδια για να μεταφϋρει τα ςυναιςθόματα από μια καρδιϊ που αγαπϊει την ϊλλη.

Ανακαλύπτει τον εαυτό του και τα ςυναιςθόματϊ του με το τοπύο και τουσ ομιχλώδεισ λόφουσ, ςτϋλνοντασ τον πόνο του ςτην κοιλϊδα, όπου οι απαλού ϊνεμοι τον ηρεμούν, και τον εςωτερικό πόνο τησ αγϊπησ του ςτα βϊθη των δαςών: ςε αυτϊ μπορεύ πϊντα να εύναι μαζύ τησ, αν και δεν μπορεύ να πϊει ςε αυτόν.

Με αυτό τη ςκϋψη ζητϊ από τα ςύννεφα και το ρυϊκι να την χαιρετόςουν, τα μικρϊ πουλιϊ να τραγουδόςουν για το παρϊπονό του και ο δυτικόσ ϊνεμοσ να φϋρει τα αναςτεναγμό του ςαν τισ τελευταύεσ ακτύνεσ του όλιου και το ρυϊκι να φϋρει τα δϊκρυα του τησ αγϊπησ τησ.

Εύναι ενθουςιαςμϋνοσ, με τη ςκϋψη ότι τα ςύννεφα και τα πουλιϊ θα την δουν - ασ τα φϋρει μαζύ τουσ! Αυτϋσ οι αύρεσ θα παύζουν πϊνω ςτο ςτόθοσ τησ και ςτα μαλλιϊ τησ - ασ μοιραςτεύ αυτό τη απόλαυςη! Και θα δει τον εαυτό τησ ςτο ρυϊκι και η εικόνα θα επιςτρϋψει ς 'αυτόν.

το υπϋροχο Μϊιο, όταν η φύςη εύναι γεμϊτη, και τα χελιδόνια χτύζουν τισ φωλιϋσ του ϋρωτϊ τουσ για να παραμεύνουν μϋςα ςτην νυχτερινό τουσ κούνια και ό, τι χωρύζει ο χειμώνασ εύναι και πϊλι ενωμϋνο με το ταύρι του, εύναι μόνο η δικό τουσ αγϊπη που δεν ϋχει ϊνοιξη , και ό, τι ϋχουν εύναι δϊκρυα.

Έτςι αυτόσ θα τησ ςτεύλει τα τραγούδια που ϋχει γρϊψει και αυτό θα τα τραγουδόςει ςτο λαούτο όταν το κόκκινο ηλιοβαςύλεμα πϋςει πϊνω από την καταγϊλανη θϊλαςςα και πύςω από το μακρινό βουνό: αυτό θα τραγουδόςει αυτό που ϋχει τραγουδόςει εκεύνοσ, αθώα, από την πληρότητα τησ καρδιϊσ του, από τη λαχτϊρα του, και αυτϊ τα τραγούδια θα εξαλεύψουν αυτϊ που τουσ κρατϊνε τόςο μακριϊ και θα ενώςουν την μια καρδιϊ που αγαπϊει την ϊλλη.

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 3η περύοδοσ: 1814 - 1827

25 κωτςέζικα τραγούδια (για φωνό, μικτό χορωδύα, βιολί, βιολοβτςέλο και πιάνο) (Opus

108) – ϋκδοςη ςτον Λονδύνο και το Εδιβούργο (1818) και ςτο Βερολύνο (1822).

◦ Η μοναδικό ςυλλογό λαώκών τραγουδιών με αρύθμηςη Op. Οι υπόλοιπεσ ςυλλογϋσ ωσ Werke

ohne Opuszahl - (WoO) («ϋργα χωρύσ αριθμό opus., - από τον Kinsky–Halm Catalogue (1955)

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 3η περύοδοσ: 1814 - 1827

ονϊτεσ πιϊνου

◦ Opus 101- 111

◦ Μεγάλη ονϊτα Op. 106 No. 29 (1818) ςε ι ♭μεύζονα γνωςτό ωσ Hammerklavier)

◦ https://www.youtube.com/watch?v=erD1Yy-

4F5M

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 3η περύοδοσ: 1814 - 1827

υμφωνύα 9η Opus 125: ςε Ρε ελϊςςονα ("Choral") (1817–24, πρεμιϋρα1824) ◦ Allegro ma non troppo, un poco maestoso

◦ Molto vivace

◦ Adagio molto e cantabile

◦ Presto

◦ Σο φινϊλε κλεύνει με τη χορωδιακό λαμπρότητα τησ Ωδόσ ςτη Χαρϊ (όταν ςχεδόν εξ ολοκλόρου κωφόσ).

◦ https://www.youtube.com/watch?v=ixpfgm_xxSE

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827) 3η περύοδοσ: 1814 - 1827

6 Κουαρτϋτα εγχόρδων Op. 127- Op. 135 Από το Op. 130 ϋωσ το Op. 134

Ακολουθεύ δομό ςουύτασ με 5, 6, 7 μϋρη, παρϊ κλαςικού κουαρτϋτου ςε 4 μϋρη

Grosse Fuge, Op. 133 (η Μεγϊλη φούγκα τεχνικϊ πολύ δύςκολο) https://www.youtube.com/watch?v=XAgdd2VqLVc

No. 13, Op. 130

https://www.youtube.com/watch?v=f7jpSN8BDug

Op. 135 ◦ I. Allegretto

◦ II. Vivace [Scherzo] ρυθμικό αςυμετρύα, χρωματικϋσ μετατροπύεσ

◦ III. Lento assai e cantante tranquillo - 4 παραλλαγϋσ

◦ IV. Grave ma non troppo tratto - Allegro ("Der schwer gefasste Entschluss") Η δύςκολη απόφαςη Φα ελϊςςονα δύπλα ςτην ϋνδειξη tempo εύναι οι λϋξεισ "Muss es sein?" "Πρϋπει

να εύναι;«. Σο τςϋλο και η βιόλα φαύνεται να ρωτούν ςτην ειςαγωγό, αλλϊ ςύντομα η μουςικό ανελύςςεται ςτη Φα μεύζονα Allegro. εδώ, ο Μπετόβεν ϋχει γρϊψει "Es muss sein!" "Πρϋπει να εύναι!".

https://www.youtube.com/watch?v=38DA-F1V0t8

Ludwig van Beethoven

Ποιητικό Ιδϋα Καθαρϊ δημιουργικό – ποιητικό ςτοιχεύο τησ

μουςικόσ τησ δομικόσ και ορχηςτρικόσ οργϊνωςησ

Δεν παραπϋμπει ςε εξωμουςικό ςτοιχεύο αλλϊ ςτην ύδια τη διαδικαςύα τησ μουςικόσ ςύνθεςησ

Διακρύνει τη μουςικό ωσ μϋςο ϋκφραςησ από τη λογοτεχνύα – γύνεται αντιληπτό ωσ αυτόνομη γλώςςα και επιπλϋον ωσ μορφό ϋκφραςησ ανώτερη τησ λογοτεχνύασ.

Ludwig van Beethoven

Η κύρια μουςικό ιδϋα δεν εμφανύζεται ωσ ςαφώσ προςδιοριςμϋνο θϋμα, αλλϊ πολλϋσ φορϋσ εντοπύζεται ωσ δεύτερο θϋμα, ςτο εςωτερικό μϋροσ τησ μουςικόσ δομόσ.

Μϋςα ςτη φόρμα ςονϊτασ: ◦ Ο ρόλοσ τησ θεματικόσ δομόσ παύει να εύναι

αυτοςκοπόσ

◦ Αποςταςιοπούηςη από την αυςτηρό δομό (κυρύωσ δε ςτα τελευταύα κουαρτϋτα)

Ludwig van Beethoven Ριζωμϋνη ςτην Κλαςςικό Παραδόςεισ του Joseph Haydn και του Mozart, η τϋχνη του φτϊνει να

καλύψει το νϋο πνεύμα του ανθρωπιςμού (ουμανιςμού) και του πρώιμου εθνικιςμού που εκφρϊζεται ςτα ϋργα του Γκαύτε και του Friedrich von Schiller, των κυρύαρχων μορφών που όδη κυριαρχούςαν ςτην εποχό του ςτον χώρο τησ λογοτεχνύασ, τισ αυςτηρϊ επανακαθοριςμϋνεσ ηθικϋσ επιταγϋσ του Kant. και τα ιδανικϊ τησ Γαλλικόσ Επανϊςταςησ, με την παθιαςμϋνη ανηςυχύα τησ για την ελευθερύα και την αξιοπρϋπεια του ατόμου.

Έχει αποκαλύψει πιο ϋντονα από οποιονδόποτε από τουσ προκατόχουσ του τη δύναμη τησ μουςικόσ να μεταφϋρει μια φιλοςοφύα τησ ζωόσ χωρύσ τη βοόθεια ενόσ προφορικού κειμϋνου.

Αν και ο ύδιοσ ο Ρομαντικόσ, απετϋλεςε τη ναυαρχύδα πολλών που χαρακτόριςαν το κύνημα του Ρομαντιςμού, οι οπούοι τον ακολούθηςαν, ειδικϊ ςτισ ιδανικϊ τησ προγραμματικόσ (ό εικονογραφικόσ μουςικόσ) όπωσ ο ύδιοσ τα ϋθεςε ςε ςχϋςη με την Έκτη (Ποιμενική) υμφωνύα ωσ ϋνα ϋργο πιο εκφραςτικό ςυναιςθημϊτων από ϋναν πύνακα ζωγραφικόσ.

τη "μουςικό φόρμα” όταν ϋνασ ςημαντικόσ καινοτόμοσ που διεύρυνε τη φόρμα ςονϊτασ, ςυμφωνύασ, κοντςϋρτου και του κουαρτϋτου, ενώ ςτην Ενάτη υμφωνία ςυνδυϊζει τουσ κόςμουσ τησ φωνητικόσ και τησ οργανικόσ μουςικόσ με ϋναν τρόπο που ποτϋ δεν εύχε επιχειρηθεύ μϋχρι τότε.

Η προςωπικό του ζωό ςηματοδοτόθηκε από ϋναν ηρωικό αγώνα ενϊντια ςτην κώφωςη και μερικϊ από τα ςημαντικότερα ϋργα του τα ϋγραψε τα τελευταύα 10 χρόνια τησ ζωόσ του, όταν δεν μπορούςε πια να ακούει.

ε μια εποχό που εύδε την παρακμό τησ αυλόσ και τησ εκκληςιαςτικόσ παρϋμβαςησ, όχι μόνο βιοπορύςθηκε από τισ πωλόςεισ και δημοςιεύςεισ των ϋργων του, αλλϊ και όταν ο πρώτοσ μουςικόσ που κατϊφερε να ϋχει μιςθό χωρύσ υποχρεώςεισ εκτόσ από το να ςυνθϋτει όπωσ και όποτε ϋνιωθε ο ύδιοσ την ανϊγκη τησ προςωπικόσ του ϋκφραςησ.

Ludwig van Beethoven

Πρώιμεσ επιρροέσ Όπωσ και οι ϊλλοι ςυνθϋτεσ τησ γενιϊσ του, ο Μπετόβεν

υπόκειται ςτην επιρροό τησ λαώκόσ μουςικόσ και τησ δημώδουσ (folk) μουςικόσ, και ςε αρκετϊ από τα πρώτα του τραγούδια και τα χορωδιακϊ του ϋργα. Βαριού χορευτικού ρυθμού Ρηνανύασ μπορούν να εντοπιςθούν ςε πολλϋσ από τισ ώριμεσ ςυνθϋςεισ του. Αλλϊ θα μπορούςε να αφομοιώςει και ϊλλα τοπικϊ ιδιώματα - ιταλικϊ, γαλλικϊ, ςλαβικϊ και ακόμη και Κϋλτικα. Αν και ποτϋ δεν όταν εθνικιςτόσ ό λαώκόσ ςυνθϋτησ με την ϋννοια του 20ου αιώνα, επϋτρεψε ςυχνϊ τα αςυνόθιςτα περιγρϊμματα τησ λαώκόσ μελωδύασ να τον οδηγόςουν μακριϊ από την παραδοςιακό αρμονικό διαδικαςύα. επιπλϋον, ότι καταφεύγει ςε ϋνα λαώκό ιδύωμα ςτη μελοπούηςη του ςυγκεκαλυμμϋνα εθνικιςτικού κειμϋνου του Schiller ςτην 9η υμφωνικό ςυμφωνύα και με τισ εθνικιςτικϋσ πρακτικϋσ του τελευταύου 19ου αιώνα.

1η περύοδοσ Σα ϋργα τησ πρώτησ περιόδου δεύχνουν μια ανηςυχύα με τεχνοτροπύα του

18ου αιώνα. Σο υλικό, ωσ επύ το πλεύςτον, ϋχει οικογενειακό ομοιότητα με εκεύνη του Haydn και του Μότςαρτ, αλλϊ, ςύμφωνα με το ςύγχρονο ςτυλ, εύναι ελαφρώσ πιο αμβλύ.

Η θεραπεύα του Μπετόβεν για τισ φόρμεσ ςτην τρϋχουςα χρόςη εύναι ςυνόθωσ εκτεταμϋνη, ςχηματικϊ κϊπωσ πιο κοντϊ ςτον Μότςαρτ παρϊ ςτο Haydn. Έτςι, οι εκθϋςεισ εύναι μακρϋσ και πολυθεματικϋσ, ενώ οι αναπτύξεισ εύναι ςχετικϊ ςύντομεσ. Σα αργϊ μϋρη εύναι μακρϊ και λυρικϊ με ϊφθονη διακόςμηςη. Σο τρύτο μϋροσ, αν και μερικϋσ φορϋσ ονομϊζεται scherzo, παραμϋνει πιςτό ςτισ αρχϋσ του μενουϋτου, αν και η επιφϊνειϊ του διαταρϊςςεται ςυχνϊ από μη-μενουετικϋσ μορφϋσ και ρυθμούσ, ενώ ενύοτε οι ρυθμού εύναι ζωηρού. Σα φινϊλε ςυνδυϊζουν το υψηλό πνεύμα με την κομψότητα.

Δύο όμωσ χαρακτηριςτικϊ ςηματοδοτούν τον Μπετόβεν ϋντονα από ϊλλουσ ςυνθϋτεσ τησ εποχόσ: το ϋνα εύναι η ατομικό χρόςη αντιθετικόσ δυναμικόσ και ιδιαύτερα η διϊταξη του crescendo που οδηγεύ ςε ξαφνικό πιϊνο. το ϊλλο, το πιο αξιοςημεύωτο ςτισ ςονϊτεσ πιϊνου, εύναι η ςταδιακό διεύςδυςη τεχνικών που προϋρχονται από αυτοςχεδιαςμούσ-απροςδόκητουσ τονιςμούσ, ρυθμικϋσ αμφιςημύεσ που ϋχουν ςκοπό να κρατόςουν το κοινό να μαντεύει και ιδιαύτερα τη χρόςη προφανώσ αςόμαντων, ςχεδόν ανούςιων υλικών από τα οπούα δημιουργεύ ϋνα ςυναρπαςτικό μουςικό εγχεύρημα.

Δεύτερη περύοδοσ (1801-1814) ενώ ςτην προηγούμενη περύοδο ο Μπετόβεν περιςςότερο δεύχνει το πώσ θα

μπορούςε να χωρϋςει φυςικϊ ςε ϋνα παραδοςιακό πλαύςιο του 18ου αιώνα, εδώ διερευνϊ με μεγαλύτερη λεπτομϋρεια τη λογικό ςυνϋπεια κϊθε απόκλιςησ από τον κανόνα. Η αρμονύα του παραμϋνει βαςικϊ απλό - πολύ απλούςτερη, για παρϊδειγμα, από το μεγαλύτερο μϋροσ του Mozart.

Ο Μπετόβεν δημιουργεύ ςτα βαςικϊ του θϋματα μια ϊπειρη ποικιλύα ϋνταςησ και τονιςμού, από τα οπούα παρϊγεται η μορφό κϊθε μϋρουσ. Σο αποτϋλεςμα εύναι ότι, από όλουσ τουσ ςυνθϋτεσ, ο Μπετόβεν εύναι ο λιγότερο πρόθυμοσ να επαναλϊβει τον εαυτό του. Όλα τα ϋργα του, αλλϊ κυρύωσ εκεύνα τησ μϋςησ και τησ τελευταύασ περιόδου, ανόκουν ςτον δικό τουσ επύςημο χώρο.

Άλλα χαρακτηριςτικϊ τησ μεςαύασ περιόδου περιλαμβϊνουν μικρότερεσ εκθϋςεισ και μακρύτερεσ αναπτύξεισ (επεξεργαςύεσ) και κόντα. Αργϊ μϋρη πϊρα πολύ πιο ςύντομα, μερικϋσ φορϋσ εξαφανύζονται εντελώσ. Σο τρύτο μϋροσ εύναι τώρα πϊντα ϋνασ scherzo (αν και όχι πϊντα ονομϊζεται), όχι ϋνα minuet, με ςυχνό χρόςη απροςδόκητων τόνων και ςυγκοπών.

Σα φινϊλε τεύνουν να παύρνουν πολύ μεγαλύτερο βϊροσ από πριν και ςε οριςμϋνεσ περιπτώςεισ αποτελούν το κύριο μϋροσ. Η ποικιλματικόσ εμπλουτιςμόσ αρχύζει να εξαφανύζεται καθώσ κϊθε νότα γύνεται πιο λειτουργικό, μελωδικϊ και αρμονικϊ.

Ένα ϊλλο χαρακτηριςτικό αυτών των ϋργων εύναι η αμεςότητα τουσ. Εδώ η δύναμη του Μπετόβεν εύναι πιο εμφανόσ. και η πλειοψηφύα των ϋργων ρεπερτορύου ανόκει ςε αυτόν την περύοδο.

Σρύτη περύοδοσ (1814-1827

Η τρύτη περύοδοσ χαρακτηρύζεται από μια διαρκώσ αυξανόμενη ςυγκϋντρωςη τησ μουςικόσ ςκϋψησ ςε ςυνδυαςμό με ϋνα όλο και μεγαλύτερο εύροσ αρμονύασ και υφόσ.

Ο ενθουςιαςμόσ του Μπετόβεν για το ϋργο του Χαντϋλ ϊρχιςε να αποδύδει καρπούσ ςε μια πολύ πιο εξαντλητικό χρόςη τησ αντύςτιξησ, ιδιαύτερα αξιοςημεύωτη ςτην ςυχνό προςφυγό ςε φούγκα και φουγκϊτα περϊςματα. Αλλϊ ποτϋ δεν ϋχαςε την επαφό με την απλότητα του πρώιμου τρόπου του, ϋτςι ώςτε το εύροσ τησ ϋκφραςησ και τησ διϊθεςησ ςε αυτϊ τα τελευταύα ϋργα εύναι κϊτι που δεν ϋχει ξεπεραςτεύ ποτϋ.

Πρϊγματι, ϋνα ενδιαφϋρον για το λαώκό υλικό φαύνεται, όπωσ και ςτην 9η υμφωνύα, να προςφϋρει λύτρωςη ςτισ αυξανόμενεσ περιπλοκϋσ τησ τϋχνησ του, όπωσ και ο αγαπημϋνοσ του ποιητόσ ύλλερ.

Μια μορφό ςτην οπούα ϋδινε όλο και περιςςότερη προςοχό όταν αυτό των παραλλαγών. Ωσ αυτοςχεδιαςτόσ, πϊντα ςυμπαθούςε το εύδοσ των παραλλαγών. καθ 'όλη τη διϊρκεια τησ καριϋρασ του. Οι παραλλαγϋσ, οι οπούεσ αντιπροςωπεύουν μια επιτομό τησ τεχνικόσ του πιϊνο του Beethoven, για πολύ καιρό χρηςύμευςαν ωσ το ςτόριγμα του ρεπερτορύου του ςτα ςαλόνια τησ Βιϋννησ. (Πριν εγκαταλεύψει τη Βόννη, ο Μπετόβεν εύχε αποκτόςει πολύ μεγϊλη φόμη ςτη βορειοδυτικό Γερμανύα ωσ βιρτουόζοσ του πιϊνου, με ιδιαύτερο ταλϋντο ςτον αυτοςχεδιαςμό. Ο Μότςαρτ όταν ϋνασ από τουσ καλύτερουσ αυτοςχεδιαςτϋσ τησ εποχόσ του, ενώ θεωρεύται ότι ο Μπετόβεν τον εύχε ξεπερϊςει. Μπορούςε να ςυγκινόςει ϋνα ακροατόριο πιο εύκολα από οποιονδόποτε ϊλλο πιανύςτα τησ εποχόσ του).

τα κουαρτϋτα, εφαρμόζονται όλα τα εργαλεύα του - φούγκα, παραλλαγό, χορόσ, μϋροσ ςονϊτασ, εμβατόριο, ακόμα και τροπικϋσ και πεντατονικϋσ μελωδύεσ.

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)

Η γαλλικό μουςικό τον ϋπληξε από δύο κύριεσ κατευθύνςεισ: από το Mannheim, του οπούου οι καλλιτεχνικϋσ ςχϋςεισ με το Παρύςι όταν πϊντα ιςχυρϋσ, και από το Nationaltheater τησ Bonn, του οπούου το ρεπερτόριό ςτηρύχθηκε κυρύωσ ςε κωμικϋσ όπερεσ που μεταφρϊςτηκαν από τα Γαλλικϊ. τη ςύγχρονη τησ εποχόσ εκεύνησ , η κοινωνύα τησ Βόννησ, η ςυμπϊθεια με τη Γαλλικό Επανϊςταςη όταν πολύ δυνατό και η γεύςη από το εμβατόριο τησ Γαλλικόσ Επανϊςταςησ εύναι παρούςα ςε πολλϊ ςυμφωνικϊ allegro του Μπετόβεν.

Όπωσ όλοι οι πιανύςτεσ του τϋλουσ του 18ου αιώνα, ο Μπετόβεν ανατρϊφηκε με τισ ςονϊτεσ και τισ διδαςκαλύεσ του Carl Philipp Emanuel Bach, ο κύριοσ εκθϋτησ τησ "εκφραςτικόσ" μουςικόσ ςε μια εποχό που η μουςικό θεωρόθηκε ωσ η τϋχνη των ευχϊριςτων όχων. Αυτϋσ οι ςονϊτεσ, με τισ ιδιορρυθμύεσ των ρυθμών και τησ αρμονύασ τουσ και την περιςταςιακϊ ρετςιτατύβι χωρύσ λόγια, όταν όδη γνωςτϊ ςτον Haydn και τον Mozart. αλλϊ ςτον Μπετόβεν ϊςκηςαν μια πιο ϋντονη ευχϊριςτη επιρροό, όχι μόνο για λόγουσ ιδιοςυγκραςύασ αλλϊ και λόγω του πνευματικού κλύματοσ ςτον οπούο ο ύδιοσ εύχε εκτραφεύ.

Σο αγαπημϋνο λογοτεχνικό μότο των Breunings και των φύλων τουσ ςυνδϋθηκε με το Sturm und Drang, μια αντύδραςη ενϊντια ςτον ορθολογιςμό των αρχών του 18ου αιώνα, μια εξύψωςη τησ αύςθηςησ και του ενςτύκτου πϊνω ςτη λογικό. Σο ευαγγϋλιό του κατοχυρώθηκε ςτο πρώιμο μυθιςτόρημα του Γκαύτε "Οι θλύψεισ του νεαρού Werther" (1774), η γλώςςα του οπούου βρύςκει μια ηχώ ςε οριςμϋνεσ από τισ επιςτολϋσ του Μπετόβεν και ειδικϊ ςτη "Διαθόκη Heiligenstadt"

ε ϋνα τϋτοιο κύνημα, η μουςικό πόρε μια νϋα διϊςταςη ωσ τϋχνη του αιςθόματοσ. Οι απότομεσ ςυγκρούςεισ διϊθεςησ που χαρακτηρύζουν τισ ςονϊτεσ του C.P.E. Μπϊχ εμφανύζονται και πϊλι πολύ ϋντονα ςτον Μπετόβεν.

Για τον Beethoven, το «ςυναύςθημα» όταν εξύςου ςημαντικό ςτην πρϊξη με τη θεωρύα του Neefe, ο οπούοσ το διακόρυξε ωσ το μοναδικό όρο καλλιτεχνικόσ αξύασ (εξϊλλου, για εκεύνουσ που ιςχυρύζονται ότι ο Beethoven εύναι ρομαντικόσ, αυτό η ϋμφαςη ςτο ςυναύςθημα εύναι πρωταρχικό). Ο λογοτεχνικόσ του κόςμοσ - διϊβαςε πολύ και με μανιώδη ενθουςιαςμό, παρϊ την ελλιπό εκπαύδευςό (δεν εύχε φθϊςει μϋχρι τον πύνακα πολλαπλαςιαςμού) - εύχε τισ ρύζεσ του ςτα γερμανικϊ κλαςικϊ, κυρύωσ ςτο Goethe και ςτο Schiller.

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)

τη Βιϋννη, ο Waldstein εύχε, φυςικϊ, προετοιμϊςει το δρόμο με την ομιλύα του για ϋναν διϊδοχο ςτον Μότςαρτ. Οι πρώτοι προςτϊτεσ του Beethoven ςτη Βιϋννη όταν ο Gottfried, ο Baron van Swieten και ο Karl, ο Fürst (πρύγκιπασ) von Lichnowsky, ο οπούοσ μόνοσ μεταξύ τησ αριςτοκρατύασ παρϋμεινε ςτουσ οπαδούσ του Μότςαρτ μϋχρι το θϊνατό του. Ίςωσ, επύςησ, ο Μπετόβεν διαπραγματεύτηκε το "βαν" ςτο όνομϊ του - που ευρϋωσ αν ερμηνεύτηκε λανθαςμϋνα ότι υποδόλωνε ευγενό γενεϊ - για να αποκτόςει ευκολότερη πρόςβαςη ςτουσ αριςτοκρατικούσ κύκλουσ. τη Βιϋννη τησ δεκαετύασ του 1790, η μουςικό ϋγινε όλο και περιςςότερο το αγαπημϋνο χόμπι μιασ καλλιεργημϋνησ αριςτοκρατύασ. Πολλού μουςικού που ϋπαιζαν αρκετϊ καλϊ μπόρεςαν να πϊρουν τη θϋςη τουσ δύπλα ςτουσ επαγγελματύεσ. Πιθανώσ ςε καμύα ϊλλη εποχό και ςε καμύα ϊλλη πόλη δεν υπόρχε ϋνα τόςο υψηλό επύπεδο εραςιτεχνικόσ και ημι-επαγγελματικόσ μουςικόσ όπωσ ςτη Βιϋννη τισ ημϋρεσ του Μπετόβεν.

Ludwig van Beethoven (1770 – 1827)

Κώφωςη

Αλλαγό κατεύθυνςησ με τη ςταδιακό ςυνειδητοπούηςη τησ κώφωςησ. Σα πρώτα ςυμπτώματα εμφανύςτηκαν ακόμα και πριν από το 1800, αλλϊ για λύγα χρόνια η ζωό του ςυνϋχιςε κανονικϊ: εξακολουθούςε να παύζει ςτα ςπύτια τησ αριςτοκρατύασ, ςε αντιπαρϊθεςη με ϊλλουσ πιανύςτεσ, και ϋπαιζε ςτο κοινό με βιρτουόζουσ, όπωσ ο βιολονύςτεσ George Bridgetower (ςτον οπούον αφιερώθηκε η Kreutzer Sonata).

Αλλϊ από το 1802, πλϋον δεν μπορούςε να αμφιβϊλει ότι η αςθϋνειϊ του όταν μόνιμη και προοδευτικό. Κατϊ τη διϊρκεια ενόσ καλοκαιριού που πϋραςε ςτο χωριό Heiligenstadt ϋγραψε τη "διαθόκη Heiligenstadt." Προφανώσ προοριζόμενο για τουσ δύο αδελφούσ του, το ϋγγραφο αρχύζει ωσ εξόσ:

Όςοι με αποκαλεύτε κακόβουλο, πειςματϊρη ό μιςϊνθρωπο, πόςο πολύ λϊθοσ κϊνετε. Δεν ξϋρετε την αιτύα του φαινομϋνου μου. Από την παιδικό μου ηλικύα, η καρδιϊ και το μυαλό μου όθελαν το καλό. Ήμουν πϊντα πρόθυμοσ να πραγματοποιόςω μεγϊλεσ πρϊξεισ, αλλϊ τώρα ςκϋφτομαι ότι για ϋξι χρόνια βρύςκομαι ςε μια απελπιςτικό κατϊςταςη, που χειροτερεύει από ϊπειρουσ γιατρούσ, και κϊθε χρόνο προδομϋνοσ με την ελπύδα να γύνω καλύτερα, τελικϊ αναγκϊζομαι να αντιμετωπύςω την προοπτικό μιασ μόνιμησ αςθϋνειασ , η θεραπεύα τησ οπούασ θα διαρκϋςει χρόνια ό και θα αποδειχθεύ αδύνατη.

Από ο 1819, όταν απαραύτητη η χρόςη τετραδύων όπου οι φύλοι ϋγραφαν τισ ερωτόςεισ τουσ, ενώ εκεύνοσ απαντούςε προφορικϊ. Σο παύξιμό του εκφυλύςτηκε καθώσ πλϋον μϋρα με τη μϋρα ϊκουε όλο και λιγότερο. υνϋχιςε να εμφανύζεται ςτο κοινό από καιρό ςε καιρό, αλλϊ το μεγαλύτερο μϋροσ τησ ενϋργειϊσ του ςτρϊφηκε ςτη ςύνθεςη. Ζώντασ ςε μικρϊ χωριϊ γύρω από τη Βιϋννη, πολλϋσ από τισ μουςικϋσ του ιδϋεσ τισ ςυνϋλαβε ςε μεγϊλουσ περιπϊτουσ ςτην ύπαιθρο καθώσ τισ κρατούςε ςε ςημειωματϊριο..

Σα ςημειωματϊριϊ του Αυτϊ τα ςημειωματϊρια με τα ςκύτςα, πολλϊ από τα οπούα ϋχουν διατηρηθεύ, αποκαλύπτουν

πολλϊ για τισ μεθόδουσ εργαςύασ του Μπετόβεν. Ο ϊνθρωποσ που μπορούςε να αυτοςχεδιϊςει τισ πιο περύπλοκεσ φανταςιώςεισ πόςουσ πόνουσ πϋραςε κατϊ τη διαμόρφωςη μιασ ςύνθεςησ.

τα ςημειωματϊριϊ του καταγρϊφονται διϊςημεσ μελωδύεσ όπωσ το adagio του Αυτοκρατορικού Κονςέρτου (Emperor Concerto) ό το andante τησ ςονϊτασ Kreutzer Sonata που αναδύονται από αςόμαντεσ και χωρύσ χαρακτόρα ενϊρξεισ ςτισ τελικϋσ μορφϋσ τουσ.

Φαύνεται επύςησ ότι ο Μπετόβεν εργϊςτηκε ςε περιςςότερεσ από μύα ςυνθϋςεισ κϊθε φορϊ και ότι ςπϊνια βιαζόταν να τελειώςει οτιδόποτε εύχε ςτη διϊθεςό του. Σα αρχικϊ ςκύτςα για την Πέμπτη υμφωνία, για παρϊδειγμα, χρονολογούνται αρχικϊ από το 1804, αν και το τελικό ϋργο δεν εμφανύςτηκε μϋχρι το 1808.

Μερικϋσ φορϋσ τα ςκύτςα ςυνοδεύονται από λεκτικϋσ παρατηρόςεισ ωσ ϋνα εύδοσ υπόμνηςησ. Μερικϋσ φορϋσ, όπωσ και ςτο ςκύτςο τησ Σρίτησ υμφωνίασ (Eroica), θα αφόςει κενϊ αρκετϊ μϋτρα, καθιςτώντασ ςαφϋσ ότι το ρυθμικό ςχϋδιο εύχε προηγηθεύ του μελωδικού ςτο μυαλό του.

Πολλϊ από τα ςκύτςα αποτελούν απλώσ μια γραμμό μελωδύασ και ϋνα μπϊςο - αρκετϊ, ςτην πραγματικότητα, για να διαμορφώςουν μια ολότητα ςτη ςυνϋχεια. Όμωσ, ςε πολλϊ ϋργα, ειδικϊ ςτα τελευταύα, η διαδικαςύα ςχεδύαςησ εύναι πολύ περύπλοκη, με αναθεωρόςεισ και αλλαγϋσ που ςυνεχύζονται μϋχρι την ημερομηνύα δημοςύευςησ. Σα ςκύτςα αυτϊ και οι ςημειώςεισ ϋχουν επιβιώςει, επειδό ο Μπετόβεν τα κρατούςε δύπλα του ωσ πιθανϋσ πηγϋσ υλικού για μεταγενϋςτερεσ ςυνθϋςεισ.

Βιοποριςμόσ Κατϊ τη διϊρκεια όλων αυτών των χρόνων, ο Μπετόβεν, όπωσ και ο Μότςαρτ, ςυντηρούςε τον

εαυτό του χωρύσ καμύα επύςημη θϋςη - αλλϊ με πολύ μεγαλύτερη επιτυχύα καθώσ δεν εύχε οικογενειακϋσ υποχρεώςεισ. Η φόμη του ωσ ςυνθϋτη αυξανόταν ςταθερϊ τόςο ςτην Αυςτρύα όςο και ςτο εξωτερικό. Σο Allgemeine musikalische Zeitung τησ Λειψύασ, πιο ϋγκυρο μουςικό περιοδικό ςτην Ευρώπη, προ πολλού εύχε ανεπιφύλακτα να τον επαινεύ, και ενώ ακόμα δεν εύχαν θεςπιςτεύ ακόμη οι νόμοι περύ πνευματικών δικαιωμϊτων, Μπετόβεν όταν ςε θϋςη να εξαςφαλύζει πολύ πιο ευνοώκϋσ ευκαιρύεσ με τισ εκδοτικϋσ εταιρεύεσ από τον Haydn και τον Μότςαρτ πριν από αυτόν ό τον Franz Schubert μετϊ από αυτόν.

Παρϊ τουσ περιοριςμούσ τησ βιεννϋζικησ μουςικόσ ζωόσ που επϋβαλε ο πόλεμοσ με τη Γαλλύα, ο Μπετόβεν δεν εύχε καμύα δυςκολύα να επιτελϋςει τα πιο φιλόδοξα ϋργα του, κυρύωσ λόγω τησ γενναιοδωρύασ των προςτατών του όπωσ ο πρύγκιπασ Lichnowsky. Κϊποιοι ϊλλοι θα πληρώςουν ακριβϊ για μια αφιϋρωςη., το Graf (κόμησ) von Oppersdorf, για την Σέταρτη υμφωνία. Επύςησ, ςτουσ μαθητϋσ του Beethoven ςυμπεριλαμβανόταν και ο αρχιερϋασ Ρούντολφ, ο μικρότεροσ αδερφόσ του αυτοκρϊτορα. υνεπώσ, η φτώχεια δεν αποτελούςε ποτϋ ςοβαρό απειλό. Αλλϊ, αναμφιςβότητα λόγω τησ αυξανόμενησ κώφωςησ ςε ςυνδυαςμό με μια ςυνόθη ετοιμότητα να προςβληθεύ, οι ςχϋςεισ του Μπετόβεν με τουσ Βιεννϋζουσ μουςικούσ, από τη ςυνεργαςύα των οπούων εξαρτιόταν, χειροτϋρευαν και το 1808, ςε ςυναυλύα οφϋλουσ όπου για πρώτη φορϊ πραγματοποιόθηκε δημόςια το τϋταρτο κοντςϋρτο το πιϊνο, η Πέμπτη και η Έκτη υμφωνία και η χορωδιακό φανταςύα - Choral Fan, Opus 80, προκλόθηκε μια παρεξόγηςη τόςο ςοβαρό που ο Μπετόβεν ςκϋφτηκε να εγκαταλεύψει τη Βιϋννη. Αλλϊ η απειλό τησ αναχώρηςόσ του όταν αρκετό για να τουσ προςτϊτεσ του να αναλϊβουν δρϊςη. Ο αρχιδούκασ Ρούντολφ, ο πρύγκιπασ Λόμκοβιτσ και ο πρύγκιπασ Κύνςκυ ςυςπειρώθηκαν μαζύ για να του δώςουν μια προςφορϊ 4.000 φιορινών, απαιτώντασ μόνο ότι θα ϋπρεπε να μεύνει ςτη Βιϋννη και να ςυνθϋτει. Η ςυμφωνύα παρϋμεινε ςε ιςχύ μϋχρι το θϊνατο του Μπετόβεν, αν και επρόκειτο να επηρεαςτεύ από περιςτϊςεισ, μύα από τισ οπούεσ όταν η υποτύμηςη του 1811. παρόλο που ο αρχιδούκασ αύξηςε ανϊλογα τη ςυνειςφορϊ του, όπωσ και οι ςυνεργϊτεσ του. Παρ 'όλα αυτϊ, από το 1809 και μετϊ ενώ ο Μπετόβεν εύχε επϊρκεια παροχών, οι ςυνόθειεσ τησ ζωόσ του ςυχνϊ ϋδιναν ςτουσ επιςκϋπτεσ την εντύπωςη ότι όταν ϊθλια φτωχόσ. Αναπόφευκτα, οι δημόςιεσ εμφανύςεισ του ϋγιναν λιγότερο ςυχνϋσ.

Φόμη και επιρροϋσ Σο επύτευγμα του Μπετόβεν

Σο μεγαλύτερο επύτευγμα του Μπετόβεν όταν να ανεβϊςει την οργανικό μουςικό ςτο υψηλότερο επύπεδο τησ τϋχνησ, η οπούα μϋχρι ςτιγμόσ εθεωρεύτο κατώτερη τησ φωνητικόσ,. Κατϊ τη διϊρκεια του 18ου αιώνα, η μουςικό, ενώ δεν όταν πλϋον αμελητϋα ωσ προσ τια ϊλλεσ τϋχνεσ, ακολουθούςε μετϊ τη λογοτεχνύα και τη ζωγραφικό. Οι υψηλότερεσ εκφϊνςεισ τησ μουςικόσ θεωρόθηκαν εκεύνεσ ςτισ οπούεσ εξυπηρετούςε ϋνα κεύμενο - δηλαδό, καντϊτα, όπερα και ορατόριο - οι ςονϊτεσ και η ςουύτα κατατϊςςονταν ςε μια χαμηλότερη αξιακό βαθμύδα. Ο ςυνδυαςμόσ οριςμϋνων παραγόντων για τη ςταδιακό αλλαγό των προοπτικών: η οργανικό δύναμη τησ Ορχόςτρασ του Mannheim, η οπούα επϋτρεψε την ανϊπτυξη τησ ςυμφωνύασ. η αντύδραςη εκ μϋρουσ των ςυγγραφϋων ενϊντια ςτον καθαρό ορθολογιςμό υπϋρ του ςυναιςθόματοσ, τα ϋργα του Haydn και του Mozart. Αλλϊ, πϊνω απ 'όλα, ο ύδιοσ ο Μπετόβεν που κατϋςτηςε εφικτό την ύςτερη-ρομαντικό παραδοχό του ϊγγλου δοκιμιογρϊφου και κριτικού Walter Pater: "Όλεσ οι τϋχνεσ προςβλϋπουν ςτην κατϊςταςη τησ μουςικόσ".

Μετϊ τον Μπετόβεν, η μουςικό δεν όταν απλώσ μια "την τϋχνη του ευχϊριςτου

όχου". Σα καλλιτεχνικϊ του ϋργα ςυνδυϊζουν μια ϋντονη ςυναιςθηματικό ϋνταςη με μια μϋχρι ςτιγμόσ αςυναγώνιςτη τελειότητα ςχεδιαςμού. Έφερε ςε ϋνα ϊλλο ςημεύο ανϊπτυξησ από τουσ προκατόχουσ του όλεσ τισ προηγούμενεσ μορφϋσ μουςικόσ (με εξαύρεςη την όπερα και το τραγούδι), αλλϊ κυρύωσ την ςυμφωνύα και το κουαρτϋτο. ε αυτό όταν ο κληρονόμοσ του Haydn και όχι του Μότςαρτ, του οπούου τα πιο εντυπωςιακϊ επιτεύγματα βρύςκονται περιςςότερο ςτην όπερα και ςτο κονςτϋρτο.

Καινοτομύεσ και ιδιαύτερα χαρακτηριςτικϊ

Από τισ καινοτομύεσ του ςτισ ςυμφωνύεσ και τα κουαρτϋτα, η πιο αξιοςημεύωτη εύναι η αντικατϊςταςη του minuet από τον πιο δυναμικό scherzo. Εμπλούτιςε τόςο την ορχόςτρα όςο και το κουαρτϋτο με μια νϋα γκϊμα ακουςτικόσ και ποικιλύασ υφόσ και οι μορφϋσ τουσ ςυχνϊ επεκτεύνονται. Σο ύδιο ςυμβαύνει και με το κοντςϋρτο, όπου ϋφερε καινοτομύεσ, αν και ςχετικϊ λύγεσ, αλλϊ εξύςου ςημαντικϋσ. υγκεκριμϋνα, η εύςοδοσ ενόσ ςόλο οργϊνου πριν από ϋνα ορχηςτρικό ritornello ςτο Σϋταρτο και το Πϋμπτο κοντςϋρτο πιϊνου (μια καινοτομύα που ϋκανε ο Μότςαρτ αλλϊ με εντελώσ διαφορετικό αποτϋλεςμα) ενιςχύει την αύςθηςη του ςολύςτ ωσ πρωταγωνιςτό, ακόμη και ωσ ϋνασ ρομαντικόσ όρωασ, ϋνα εφϋ που οι ςυνθϋτεσ τησ επόμενησ γενιϊσ θα προςπαθόςουν να αναπαραγϊγουν.

Αν και ςτο φινϊλε τησ 9ησ υμφωνίασ και τησ Missa Solemnis, ο Μπετόβεν αποδεικνύεται μαιτρ των χορωδιακών εφϋ, η ςόλο ανθρώπινη φωνό τον δυςκόλεψε ςτο τϋλοσ. Σα πολλϊ τραγούδια του αποτελούν ύςωσ το λιγότερο ςημαντικό κομμϊτι τησ παραγωγόσ του, παρόλο που ο κύκλοσ του τραγουδιού A die ferne Geliebte θα αποδειχθεύ ςημαντικό επύδραςη ςτουσ μεταγενϋςτερουσ ςυνθϋτεσ, ειδικϊ ςτον Robert Schumann. Η μοναδικό του όπερα, ο Fidelio, οφεύλει την υπεροχό τησ ςτην αριςτεύα τησ μουςικόσ και όχι ςτην πραγματικό κατανόηςη του οπερατικού μϋςου. Αλλϊ ακόμη και αυτό η ϋλλειψη φωνητικόσ αύςθηςησ θα μπορούςε να αποφϋρει καρπούσ, με το μυαλό του ελεύθερο ςε ϊλλεσ κατευθύνςεισ. Ένασ ςυνθϋτησ όπωσ ο Μότςαρτ ό ο Χϊιντ, που η αντύληψη τησ μελωδύασ παρϋμεινε ριζωμϋνη ςε αυτό που μπορούςε να τραγουδηθεύ, δεν θα μπορούςε ποτϋ να γρϊψει κϊτι όπωσ το ϊνοιγμα τησ Πέμπτησ υμφωνίασ, όπου η μελωδύα παύρνει μορφό από τρύα όργανα που δύνουν τη θϋςη τουσ ςτο ϊλλο. Ο Ρύτςαρντ Βϊγκνερ δεν όταν πολύ λϊθοσ όταν χαιρϋτηςε τον Μπετόβεν ωσ τον εφευρϋτη τησ οργανικήσ μελωδίασ, ϋςτω και αν ο ιςχυριςμόσ του βαςιζόταν πιο ςτενϊ ςτο γεγονόσ που ο Μπετόβεν απϋφυγε τουσ ςυνηθιςμϋνουσ τύπουσ κατϋντζασ.

Πιϊνο

Ο Μπετόβεν κατϋχει ςημαντικό θϋςη ςτην ιςτορύα του πιϊνο. Σην περύοδο τησ ακμόσ του, η ςονϊτα πιϊνου όταν η πιο οικεύα μορφό μουςικόσ δωματύου που υπόρχε - πολύ περιςςότερο από το κουαρτϋτο εγχόρδων, το οπούο ςυχνϊ εκτελούνταν δημόςια. Για τον Μπετόβεν, η ςονϊτα για πιϊνο όταν το όχημα για τισ πιο τολμηρϋσ και πιο φιλόδοξεσ ςκϋψεισ του.

Δεν πρόβλεψε τισ τεχνικϋσ εξελύξεισ μεταγενϋςτερων ςυνθετών όπωσ ο Frédéric Chopin και ο Franz Liszt, οι οπούεσ αργότερα θα εξουδετϋρωναν την ιδιότητα του κρουςτού οργϊνου, εν μϋρει επειδό εύχε ο ύδιοσ μια πιανιςτικό ικανότητα που θα μπορούςε να κϊνει την πιο απλό μελωδύα να τραγουδόςει, και εν μϋρει επύςησ, επειδό το ύδιο το πιϊνο όταν ακόμη ςε αρκετϊ πρώιμο ςτϊδιο ανϊπτυξησ, και εν μϋρει επειδό ο ύδιοσ αποτύμηςε την κρουςτικό του ποιότητα και μπορούςε να το μετατρϋψει αναλόγωσ ςε μια καλό ηχητικό αύςθηςη. Ο τόνοσ του πιϊνο, που προκαλεύται από ϋνα ςφυρύ που χτυπϊ μια χορδό, δεν μπορεύ να διαρκϋςει προσ τα εμπρόσ, όπωσ ο τόνοσ που ϋχει διϊρκεια από το δοξϊρι του βιολιού, αν και με προςεκτικό χρόςη μπορεύ να γύνει. Ο Μπετόβεν, ωςτόςο, εύναι ςχεδόν ο μόνοσ που γρϊφει μελωδύεσ που δϋχονται αυτόν τον περιοριςμό, μελωδύεσ απόλυτησ ακινηςύασ, όπου κϊθε ςυγχορδύα εύναι ςαν μια πϋτρα που πϋφτει ςε μια όρεμη πιςύνα. Και πϊνω απ 'όλα ςτισ ςονϊτεσ πιϊνου βρύςκεται η πιο εντυπωςιακό χρόςη των αυτοςχεδιαςτικών τεχνικών ωσ ςτοιχεύο καταςκευόσ. Μεταξύ των ςυνθετών τησ επόμενησ γενιϊσ, όταν κυρύωσ ο Liszt που επϋκτεινε την αρχό του Beethoven για τη μεταφορϊ δομικού βϊρουσ από το πρώτο μϋροσ ςτο φινϊλε, καθιςτώντασ τη βϊςη των ςυμφωνικών ποιημϊτων του καθώσ και των δύο κοντςϋρτων του..

Επύγονοι

Από τα ϋργα του Μπετόβεν που αναμφιςβότητα εύχαν μεγϊλη επιρροό ςτισ επόμενεσ γενιϋσ όταν η Πέμπτη και η Ενάτη ςυμφωνία, με την εξϋλιξό τουσ από το κύνημα τησ λογοτεχνικού κινόματοσ "strum und drung". Η Έκτη υμφωνία επύςησ επηρϋαςε πολύ τουσ ςυνθϋτεσ με την προγραμματικό τησ μουςικό. Η Φανταςτική υμφωνία του Hector Berlioz, η υμφωνία του Μπρϊχμσ Νο 1 ςε Ντο ελϊςςονα, η Σέταρτη και η Πέμπτη υμφωνία του Σςαώκόφςκι, η υμφωνία του César Franck ςε Ρε ελϊςςονα και όλεσ οι τέςςερισ πρώτεσ ςυμφωνύεσ του Mahler εύναι εντυπωςιακϊ παραδεύγματα πνευματικών επιγόνων του Μπετόβεν.