MAARTJE IS GESTORVEN IN MAASTRICHT

Maartje werd geboren in een hondenfokkerij in New York, toen nog met een goed humeur en zich van geen kwaad bewust. Niet veel later werd Maartje verkocht aan de Universiteit van Maastricht. Na een transport van 12 uur, opgesloten in een krappe box, kwam ze aan op het laboratorium aan de Universiteitssingel. Ondertussen bereidden onderzoekers zich voor op de zoveelste proef.

www.stopdierproeven.org www.dierenbelangen.nl

Maartje werd op een tafel gezet en onder verdoving gebracht. De elektrische verbinding tussen hartboezem en hartkamer werd verbroken. Dit veroorzaakte een kunstmatige vertraging van haar hart met als doel deze gevoeliger te maken voor hartritmestoornissen. Niet veel later wekten de onderzoekers hart- ritmestoornissen op bij Maartje. Na afloop van de test ging Maartje weer terug naar haar hok. Zij had de proef overleefd. Een flink aantal soortgenoten had minder geluk; maar liefst 20 procent van de honden die dezelfde proef onder-gingen, stierf tijdens de proef.

Maartje kreeg last van defensief en angstig gedrag. Ze at en dronk minder, was vaker moe, had geen zin om te bewegen en moest vaak hoesten. De onderzoekers merkten op dat Maartje koud aanvoelde, dat ze een opgezette buik had en een zwakke pols.

Maartje werd weer onder narcose gebracht. De onderzoekers openden Maartjes ribbenkast en het kloppend hart werd gebruikt voor nader onderzoek. Zo kwam Maartje drie maanden na de proef alsnog aan haar einde…

De onderzoekers publiceerden hun bevindingen in een wetenschappelijk tijdschift. Het onderzoek leverde meer vragen dan antwoorden op. Maar dat weerhield de dierproefnemers er niet van verder te experimenteren op honden. Dus nam de Universiteit van Maastricht contact op met de hondenfokkerij in New York, en bestelde Max, Luna, Diesel, Bo en Lady.

Wilt u meer weten over de hondenexperimenten in Maastricht? Ga naar onze website: www.stopdierproeven.org

De onderzoekers openden Maartjes ribbenkast en het kloppend hart werd gebruikt voor nader onderzoek.