MAHİR İRFAN BENLİ’Yİ İZMİT ÖLDÜRDÜ!

SERKAN ENGİN

Mahir İrfan Benli’yi İzmit Öldürdü!

“Artık bu kent deli bir hayvandır" diyordu şiirinde Mahir İrfan Benli

90'larda, bugün ise hain bir sırtlan bu kent, kendi çocuklarını yiyen...Bu

kadar üzmeselerdi haksız yere İrfan Abi'yi, kalbi bu kadar yorulmazdı

hayattan. Azar azar öldürdüler İrfan Benli'yi haksız ithamlar, vefasızlık ve

nankörlükle. Ölümünden sonra bile devam ediyor bu kentin nankörlüğü

İrfan Benli’ye. Yıllarca çalıştığı, bu kentteki ilk sanat sayfası çalışmasını

başlattığı, İzmit’in ilk yerel gazetesi, İrfan Benli’nin ölüm haberini

standart ölüm ilanlarının arasına koydu. Telefon açıp karşıma çıkan

gazete idarecisine "Utanmadınız mı sizin gazetede yazarlık yapmış İrfan

Abi'nin ölüm haberini standart ölüm ilanları arasında yayımlamaya.

Sizin gazetede çalışmış olmasını bırakın, bu adam bu kentin en önemli

değerlerinden biriydi” diyerek fırça attığımda ise karşımda eveleyip

gevelediler.

Kıskançlıklarına kurban ettiler Mahir İrfan Benli’yi bu kentte. Asla

erişemeyecekleri sanatsal yetiye ve genç kadınların yoğun ilgisine sahipti,

bunu çekemediler. En çok da genç kadınların ilgisini kıskandılar,

özellikle İzmit’teki şiirin konsomatrisleri tayfası. Yakışıklıydı,

karizmatikti, çok yetenekli ve çok yönlü bir sanatçı olmasıyla da ayrıca

çekiciydi elbet İrfan Abi; genç kadınlar kendileri gelirdi yanına

tanışmaya. Asla hiçbir kadını rahatsız etmezdi İrfan Abi, peşine

düşmezdi, kur yapmasına bile gerek kalmazdı. İzmit’in tipsiz ve

yeteneksiz şiir konsomatrisleri de hasetlerinden çatlardı bu durum

karşısında, diş bilerlerdi İrfan’a.

Büyükşehir Belediyesi’nin “kadrolu” heykeltıraşıydı, kendisine “bizim

oğlan” muamelesiyle üç kuruşa heykeller yaptırılırken, İstanbullu

heykeltıraşlara astronomik paralar ödenirdi benzer işler için. Hatta o üç

kuruşu bile çok görürler de sonradan pazarlık ederlerdi, gözümle şahit

olduğum üzere. Deprem Anıtı için kendisine para teklif edildiğinde ise –

gene gözümle şahidim- ölenlerin sırtından para kazanmayı reddederek

geri çevirdi bu teklifi ve ücretsiz yaptı o anıtı. Oysa yıllar sonra kendisi

için vicdansızca “hırsız” ithamında bulunacak kadar alçalanlar çıktı bu

kentte. Kendisi “aramızda kalsın” diyerek açıklamıştı geçen kış evime

ziyarete geldiğinde bana, bu iğrenç iftiraların kaynağını. Artık boynumun

borcudur kamu âleme bunu aktarmak…Plastik Sanatlar Merkezi’nde,

İrfan Abi ile yıllarca birlikte çalışan adamı –kendisini ben de şahsen

tanırım- bir erkekle ilişki halinde yakalıyor tesadüfen İrfan Abi, tabi

“kişinin kendi özel hayatıdır, kendi cinsel yönelimi, kimliğidir” diyerek

hiçbir tepki vermiyor. Bir erkekle yakalanan gizli eşcinsel iş arkadaşı ise

İrfan’ın bu durumu ifşa edeceğinden korkup diş biliyor İrfan’a ve fırsatını

bulunca da “hırsız” ithamında bulunuyor İrfan için. İrfan’ı kıskanıp

çekemeyen şiir konsomatrisleri ve benzerleri de balıklama atlıyor tabi bu

iftiraya, iyice etrafa yayıyorlar ve İrfan’ı bilen bilmeyen arasında da

inananlar çıkıyor…

Deprem Anıtı için kendisine önerilen parayı etik bulmayıp reddeden bir

adamın, birilerinin çantasından para çalacağına ya da başka bir iftira

versiyonuna göre öğrencilerin burs paralarını bankamatiklerden

çekeceğine inanmak için ya kötürüm kalpli ya da fazlasıyla İrfan’ı

kıskanıp kuyusunu kazmayı bekleyen bir hain olmak gerekir.

Bu vicdansız iftira kampanyası başlayana kadar sapsağlam adamdı İrfan,

hiçbir hastalığı yoktu, ruhsal sıkıntılarını bir kenara koyarsak. Bunca

heykel, resim sergisi, şiir kitapları, tiyatro oyunu, gazetede sanat sayfası

çalışmaları, deneme-makale yazıları ile bu kentin sanatsal vizyonuna

bunca artı değer katmışken, karşılığında bunca nankörlük görüp

böylesine haksızlığa uğradıktan sonra başladı İrfan’ın kalbi teklemeye.

Önce yerel gazetedeki sanat sayfasını aldılar elinden bir bahaneyle.

Ruşen Hakkı’ya yalakalıkla şair geçinen, gazetede köşe kapan İzmit’in baş

şiir konsomatristi kaptı hemen yerini. Muhtemelen İrfan’ın yerini

kapmak için yönetime baskı da yapmıştır, beleş rakı-balık faslı için

uyduruk şiir dinletilerinde boy gösteren bu sufli şahıs.

İzmit’ten elini eteğini çekti İrfan, Değirmendere’de açtığı sahafta

münzevi bir hayat sürdü…Kimseyi bile isteye üzdüğünü görmedim 13

senelik tanışıklığımız boyunca, kimseye bir zarar verdiğine şahit

olmadım, duymadım. İlk şiirimi İrfan Abi yayımlamıştı 98’de, çalıştığı

yerel gazetede hazırladığı sanat sayfasında. Bendeniz acemi bir yazarken

daha, o sanat sayfasında bir köşe bile verdi bana, ilk düzyazı

deneyimlerimi gerçekleştirdiğim. Bugün şiirlerim, kendi çevirimle

uluslar arası dergilerde yayımlanabiliyorsa, İrfan Benli’nin o dönem bana

verdiği desteğin katkısı yadsınamaz. Abimdi, ustamdı, kalender bir şiir

dervişiydi. Sağlığında yüzüne karşı çok kez söylediğim gibi, Rönesans

sanatçıları gibiydi, bu denli farklı sanat disiplininde layıkıyla üretimde

bulunan bir sanatçı olarak ve dünya tarihinde örneği azdı bu bağlamda.

Bu kente fazlaydı İrfan Benli, bu gezegene fazlaydı hatta. Abimdi,

ustamdı, nankörlük silahıyla alenen öldürüldü.

Ruşen Hakkı’nın sağlığında, yaşadığı sokağa adının verilmesi için imza

kampanyası girişimini İrfan Benli başlatmıştı. Ruşen Hakkı ki

İstanbul’da yaşayan bir şair olsa, onca büyük şairin arasında kaynayacak

vasat hatta vasat altı bir şairdi, ama İzmit’teki şairler arasında, ulusal

çapta en önce tanınmış ve en yaşlı şair olarak şiirin rantını tepe tepe yedi

bu kentte. Layık olduğundan çok daha fazla ilgi gördü. Oysa Ruşen

Hakkı, İhsan Topçu, Ayşe Nalân ve bendeniz gibi -nesnel bir ölçü olarak

sayarsak- şiir yıllıklarına girebilen şairler ve diğer, kendini şair zanneden

amatör küme şiir oyuncularını toplayınca bir tane İrfan Benli etmezdik

şiir yetisi bağlamında. Ne var ki Ruşen Hakkı’ya gösterilen ilginin onda

birini bile çok gördü İzmit, İrfan’a. Abimdi, ustamdı, vefasızlık hançeriyle

sırtından vuruldu…

Artık bu kent hain bir sırtlandır!

Serkan Engin

31 Ağustos 2011

Mahir İrfan Benli (Şiirin Gizli Gerillası)