Mary Janice Davidson - Ölümsüz Ve Çaresiz

8/17/2019 Mary Janice Davidson - Ölümsüz Ve Çaresiz

http://slidepdf.com/reader/full/mary-janice-davidson-oeluemsuez-ve-caresiz 1/247

ary Janice

V a m p i r l e r i n k ra l i çe s in is e l a m l a y ı n !



A B / 1 5 3 A B G / 0 1 8

A / 5 5ÖLÜMSÜZ VE ÇARESİZ

Mary Janice Davidson

Orijinal Adı: Undead and Unappreci at e d Yayın Yönetmeni İlgın Sönmez Toydemir

İngilizce Aslından Çeviren : Zeynep Yeşiituna

Son Okuma : Alkım Irkad Bıge TuranKapak Tasarım Uygulama . Melek Koç

1. Basını Temmuz 2008ISBN : 978 605 0058 26 0

Mary Janice Davidson©, 2005Berkley

Bu kitabın Türkçe yayın baklan Aslı Karasu il Telif Hakları Ajaracılığıyla Alfa Basını Yayını Dağıtım Ltd, Jti. 'ne aittir Yayıneımıdalınmadan kısmen ya da tamamen alıntı yapılamaz, hiçbir şekilde

edilemez, çoğaltılamaz ve yayımlanamaz.

Baskı ve Cill Melisa MatbaacılıkTel: (2X2) 674 97 23 Faks: (212) 674 97 29

ARTEMİS YAYINI ARITicarethane Sokak No: 53

Cağaloğlu / İstanbulTel: (212) 513 34 20 21 Faks: (212) 512 33 76

e osta: editordartemis a inlari.com



r e %Mary Janice Davidson

İngilizce'den ÇevirenZeynep Yeşiltuna



ONSOZ 1

SIRLAR

E vvel zaman içinde, Şeytanın canı sıkılır ve hamile bir kadını egemenliği altına alıp yaklaşık bir yıl süreyle onun bedeninde yaşar.

Şeytan içki ve sigara içmeye devam eder ama aşırıyakaçmaz. Doğum öncesi ilaçlarını ihmal etmez fakat malum

kabızlık yüzünden sürekli söylenip durur. Ve en sonunda Şeytan, dünyaya bir kız çocuk getirir. Alt bezleri, gece emzirmeleri, kolit, çamaşır, dökülen

mamalar (Şeytan, emzirmekten nefret ederdi) ve tükürüklerle geçen bir ayın ardından Şeytan şöyle der, "Yetti anık," ve yeni doğmuş bir bebekle yaşamaya tercih ettiği Cehen

ııem'e geri döner.



Vlll • Mary Janice Davidson

Şeytan ın kızı evlatlık verilir ve Minneapolis, Minnesota'nın banliyölerinden birinde büyür. Kızın adı Laura dır veçilekli dondurmaya bayılır, asla kilise törenlerini kaçırmaz.Çok hoş, genç bir kadındır.

Ne var ki, korkunç derecede asabidir.



ONSOZ 2

SORUNLAR

hunderbird MoteliBloomington, Minnesota20:57

"Tamam millet, haydi buraya kurulalım... Charley, sen burada iyi misin? İşık yeterli mi?"

Kameraman başını kaldırdı. "Burası bok gibi. İçerisi da

ha iyidir.""Burada çekim yapmayacağız... Konferans salonunun

içine giriyoruz millet. Pekâlâ, bunun iyi bir fikir olduğundanemin misin?"

Cildi yumurta kadar pürüzsüz, terden uzak olan temsilci ellerini birleştirdi ve yavaşça başıyla onayladı. Takım

elbisesi bile dikiş izinden yoksun görünüyordu. "İnsanlar



Vl l l • Mary Janice Davidson

bu kişilerin dışarı çıkmaktan korkan bir gıup sigara bağımlısı olmadığını görmeli. Aralarında doktorlar, avukatlar var. Hatta." açık mavi gözleriyle kadına baktı "sunucular bi le var."

Hilekâr, gerzek. "Tamam, tamam. Bunların hepsini gözönünde bulundururuz." Kadın Adsız Alkolikler temsilcisinearkasını döndü, hâlâ sessizce bir şeyler mırıldanmaya de vam ediyordu. "Kahrolası güncel magazin haberler i... Bana

şöyle, güzel bir savaş haberi verseniz ya... Pekâlâ! Hadi,içeri girelim."

Charley, bu işleri biliyordu ve yeni ekipmanlar sayesinde kumlum sadece birkaç saniye sürdü, dikkat çekecek derecede hızlı ve sessizlerdi. Konferans salonu, tıpkı diğerlerigibi kokuyordu; inceltilmiş aromalı kahve. İşin enteresan tarafı, katılımcıların hiçbiri onlarla göz göze gelmiyordu. Herkes kahvesini yudumlarken, alçak sesle muhabbet edippeynir ve krakerlerden tıkmıyor, sessizce etrafla dolanıpçaktırmadan onları kesiyordu.

Haberci kadın, onların tıpkı adamın söylediği gibi göründüğünü düşündü içinden. Saygıdeğer, istikrarlı ve ayık. Kameraları kabul etmelerine bile şaşmıştı. Birinci A nın anlamı Adsız değil miydi?

"Tamam, millet," dedi temsilci, salonun önünde durarak.Hep birlikte yerleşelim ve başlayalım. Hepiniz Kanal 9'un

insanları bilinçlendirmek için buraya geleceğini hatırlıyorsunuz umarım... Belki bu akşam bizi seyredenler, pardösü gi yen yabancılar olmadığımızı görür ve aramıza katılmaya ka

rar verirler."



OLUMSUZ VE ÇARKSIZ • IX

"Önce lx'iı başlayacağım ve sonra bugün aramıza katılan yeni bir kişi daha var..."

Muhabirin göremediği birisi, alçak ama yine de tedirgin bir ses tonuyla karşı çıktı vc temsilci ona kulak asmadı yada duymadı. "Ben James," diye devam etti temsilci, "ve tamaltı yıl, sekiz ay ve dokuz gündür ayığım."

Sahneden inerken bir sessizlik oldu, sonra da bir hışırtı ve derken belli belirsiz bir konuşma duyuldu "Of, lanet ba

samaklar." Ardından yirmili yaşların ortalarında, genç birkadın, ufak podyumun arkasına geçti. Floresan ışıklar yüzünden canı acımış gibi bir süre kısık gözlerle seyircilerikesti ve sonra da tamamen büyüleyici bir ses tonuyla, "Şey,herkese merhaba. Ben Betsy. Üç gün. dört saattir hiçbir şeyiçmedim," dedi.

"Onu çek!" diye tısladı muhabir."Tamam," diye karşılık verdi Charley, aklı başından git

miş bir haldeydi.Kadın uzundu kafası hemen BU ALANDA SİGARA İÇ

MEK YASAKTIR tabelasının altındaydı ki bu da yaklaşık bir seksen boylarında olduğunun bir kanıtıydı. Yosun yedili bir takım elbise giymişti ve boğazına kadar düğmele

ri uzanan ceketi, içine gömlek giymeyi gerektirmeyen türdendi. Bu zengin renk seçimi, cildinin o kusursuz solukluğuyla mükemmel bir uyum içindeydi ve yeşil gözlerinitıpkı ormanın ortasındaki yapraklar gibi çok daha büyük

ve koyu kılıyordu. Omuzlarına kadar uzanan bal sarısısaçları dalgalıydı ve aralardaki kırınızı ve altın rengi göl

geler yüzünü çevreliyordu. Elmacık kenıikleriyse o kadar



X • Mary .fanice Davidson

keskindi ki, insanda ilgi çekici ve etkileyici bir izlenim bırakıyordu.

Dişleri de çok beyazdı ve konuşurken parlıyordu."Pekâlâ, hımm, dediğim gibi, adım Betsy. Ve düşündüm

ki, buraya gelirsem... Yani, internetteki ilanınızda... Neyse, belki de siz çocuklar, içmemi engelleyecek bir iki tiiyo verebilirsiniz diye düşündüm."

Ölümcül bir sessizlik. Muhabir, seyircilerin de Charley

kadar kendinden geçmiş olduğunu fark etti. Ne duruş ama!Ne kıyafetler! Ne... O ayağındakiler Uruna Magli miydi? Muhabir biraz daha yaklaştı. Evet, öyleydi! Bu kadın geçimininereden sağlıyordu? Kendisi bile dolabında duran o bir çiftiçin üç yüz dolara yakın para ödemişti.

"Hep... Ne bileyim, her zaman karşımda. Uyanıyorum ve aklımda ondan başka bir şey olmuyor. Yatıyorum ve hâ

lâ onu düşünüyorum."Herkes başıyla onaylıyordu. Hatta Charley bile kafasını

sallıyor, kamerayı da beraberinde sarsıyordu."Sadece... Ele geçiriyor. Tüm hayatınızı ele geçiriyor.

Nasıl içeceğinizle ilgili planlar yapmaya başlıyorsunuz. Arkadaşınızla kahvaltı randevunuz varsa, hemen o işi halledipsoluğu bir cadde ötede alıyorsunuz. Ya da bazen arkadaşlarımla yaptığım akşam yemeği planlarımı bile bozduğumoluyor ama yine de bir sonraki gün kendimi onlarla birlikte sofrada buluyorum."

Herkes daha da istikrarlı bir şekilde kafa sallıyordu. Hatta birkaç adamın gözlerinde yaşlar bile vardı! Charley. şükürler olsun ki, kafa sallamayı kesmişti fakat kamerayı bir

saniye olsun hatunun üstünden ayırmıyordu.



ÖLÜMSÜZ VE ÇARESİZ. • o

"Takım elbiseyi çek," diye fısıldadı muhabir."Buna alışkın değilim," diye devam eni kadın "Yani, sü

rekli bir şeyler istemeye alışkınım ama hu şekilde değil Yani, bence iğrenç."

Biraz kahkaha."Durmayı denedim, bu sefer de kendimi hasta ettim Ve

bu konuyla ilgili birkaç arkadaşımla da konuştum fakathepsi de, boşverip emmem gerektiğini düşünüyor. Ha ha.

Hatta arkadaşlarını bu olayı bir sorun olarak da görmüyor.Sanırım bu konuda onlara tedarikçi bile diyebiliriz." Herkeskafa sallıyordu. "Bu yüzden, işte buradayım. Sorunları olan biriyim. Büyük bir sorunu olan. Ve... Düşündüm de, belki buraya gelmek ve bu konu hakkında konuşmak bana yardımcı olabilir. Hepsi bu kadar." Sessizlik, bu sebepten yineekledi, "Gerçekten bu kadar."

Spontane ve hatta çılgın bir alkış. Muhabir, Charley'ye kameranın açısını değiştirtmiş, kalabalığın tepkisini yayına almıştı. Temsilcinin, herkesin yüzünün saat on haberlerinde görünmesine izin vereceğinden emin değildi ama yine de filminher ihtimale karşı elinin altında hazır olmasını istiyordu.

Charley'den kadının odanın arkasına geri dönüşünü kameraya almasını istedi fakat tanı kamerayı çevirmişti ki, kadın ortada yoktu.

Muhabir ve kameramanı on dakika boyunca muhteşem yabancıyı aradı ama hiç şansları yoktu. İkisi de o kadınınküçücük bir konferans salonundan nasıl kaybolduğunu anlayamadı.

Gitmişti.

Lanet olsun.





1

Çayımdan (portakal kabuğu anomali, altı şekerli) bir yudum daha aldım ve sol ayağımı uzattım. Evet,geçen sezonun Brunolan hâlâ enfes görünüyordu.

Kahretsin, geçen yüzyıldan kalmış bile olsalar hâlâ muhteşemlerdi. Kalite pahalı ve sonsuzdur.

Ev arkadaşlarımdan biri olan Marc Spangler, esneyerekmutfaktan içeri süzüldü. Takılıp kafaüstü mikrodalga firmaçakılmadan önce ayağımı geri çektim. Cehennemde kızarmış gibi görünüyordu, yani diğer bir deyişle, gece vardiya

sından yeni dönmüştü. Acilde görevli bir doktorla aynı eveçıktığımdan beri, iş gününün sonunda sıradan bir doktorunsıradan bir çöpçüden daha huysuz olduğunu keşfettim.

Onu sıcak bir şekilde karşıladım. "Hayat kurtarmak vehademeyi ayartmakla geçen başka zor gün daha mı?"

"Zavallı insancıkların damarlarında akan kıymetli kanlarını sömürmekle geçen başka zor gece daha mı?"

"Aynen öyle," dedik ikimiz de.




Kendine bir bardak süt doldurdu ve karşıma oturdu."Güzel bir tosta ihtiyacın varmış gibi görünüyor," diye önesürdüm.

"Unut bunu. İkinci elden yararlanasııı diye anık bir daha yemek yemeyeceğim. 'Ya, ya, Marc, bütüüün ekmeğin üstüne tereyağı sürmeyi sakın unutma... Şimdi, izin ver de birkoklayayım... Üstüne biraz şekerli reçel de koymak istemezmisin?' Yanına taşındığımdan beri beş kilo aldım, seni inek."

"Ölülere karşı biraz daha saygılı davranmalısın," dedimağırbaşlılıkla ve ardından ikimiz de kahkahayı patlattık.

"Tanrım, ne gündü ama," dedi Saçları hoş bir biçimdeuzamaya başlamıştı (geçtiğimiz yaz bir saç kazıma sevdasına tutulmuştu da) bu yüzden de anık sevecen yeşil gözleriolan tertemiz bir bulaşık süngerini andırıyordu. Keşke İrenim de gözlerim öyle olsaydı, halbuki benimkiler buzdola bı küfü gibi bulanıktı. Onunkiler.se göl suyu kadar berrak.

"Cinayet mi? Saldırı mı? Yoksa çete kavgası mı?" Minnesota'ya göre pek nadir rastlanır şeylerdi bunlar ama yine defazlasıyla çarpıcı görünüyordu.

"Hayır, kahrolası yönetim kurulu yine formları değiştirdi" Kaslarını ovaladı. "Bunu her yaptıklarında, altı aylık bir

eğitim süreci gerekiyor. Sonra da nihayet kimin nereyi hangi sırayla imzalaması gerektiğini öğrenince tekrar değiştiri yorlar. Bilirsin, kıdem farkı meselesi."

"Bu gerçekten berbat," dedim içten bir şekilde."Peki ya sen, sen neler yaptın? Sözüm ona, tecavüzcüler

den yakalayabildin mi? Yoksa bu akşam yine bir şeyler yeme zahmeti göstermediğin gecelerden miydi?"

"İkinci dediğin. Ah ve bir de, AA toplantısını bastım."




Sütünü tazelemek üzere buzdolabına doğru yolu yarılamıştı ki, birden sanki avazını çıktığı kadar, "İşte bir Cumhuriyetçi!" diye bağırmışım gibi dondu kaldı. "Ne yaptın?"

"Bir AA toplantısını bastım. Anık bu toplantıları filmeçektiklerini biliyor muydun?"

"Ne yapıyorlar?""Başta biraz gergindim çünkü bilirsin işte, sarhoş oldu

ğumu kanıtlamak zorunda kalır mıyım, yoksa benim sözü

me inanırlar mı, ya da herhangi bir doktor veya barmendenfalan yazılı bir belge gerekir mi bilemiyordum ve bütün okamera ışıkları hakikaten acayipti."

Bana acayip bir ifadeyle bakıyordu. Çoğunlukla bana böyle bakan Sinclair olurdu "Bu işler öyle olmaz."

"Evet, biliyorum, öğrendim. Gerçeklen çok hoş bir grup

tu. Biraz asabilerdi ama yine de çok arkadaş canlısıydılar.Hoş, yine de muhabiri üçkâğıda getirip kaçmak zorundakaldım."

"Muhabir?" Başını iki yana salladı. "Ama Betsy... Nedengittin ki?"

"Belli olmuyor mu?" diye sordum, hafif huzursuzca. Marcçoğu gün bundan daha zekiydi. "Kan içiyorum."

"Ve işe yaradı mı?" diye sordu abartılı bir ilgiyle."Hayır, beyinsiz, yaramadı. Muhabir ve ışıklar ödümü

patlattı, bu yüzden ben de erkenden ayrıldım. Ama tekrargitmeliyim." Çaydan bir yudum daha aldım Şeker gereki yordu. Biraz daha ekledim ve devam ettim, "Evet. gitmeli yim. Belki de birkaç kere gidene kadar insana işin püf nok

tasını öğretmiyorlardır."



4 • Mary Jaruce Davidson

"Bu sihirli bir numara değil, tallım." Kahkaha attı ama söylediklerimin komik olduğunu düşünür gibi bir hali yoktu."Ama yine de deneyebilirsin, işe yarayacak mı, bak bakalım."

"Senin problemin nedir? Belki de sen bir şeyler ilmelisin," diye takıldım.

"Ben iyileşmekte olan bir alkoliğim.""Ah, değilsin.""Betsy. Öyleyim."

"I ıh!""Hı hı."İçimde yükselen paniği bastırmaya çalıştım. Tabi

i ki Marc'ı, ne bileyim, Jessica'yı tanıdığım kadar uzun zamandır tanımıyordum ama yine de onun (xjyle bir olaydandaha önce mutlaka bahsedeceğini sanırdım. Ya da alı! bel

ki de bahsetmişti ve ben de son altı ayda yaşanan olaylaraöyle kafayı takmıştım ki, onun..."Dert etme," dedi, yüzümdeki şaşkın ifadeyi okuyup

doğru bir şekilde yorumlayarak. "Sana daha önce hiç söylemedim."

"Şey, ben... Sanırım bunu fark etmem gerekirdi." Ben birkasa erik şarabını bir ayda bitirebilirdim ve Jessica da likörlü içkileri severdi, Sinclair da bir creme de menthe ambargosu olacakmış gibi sürekli uçakla kasa dolusu içki getirtirdi (cüsseli bir Vampir Kralı'na göre bir kız gibi içerdi) fakat bu sırada Marc'ın hep süt içmesi hiç dikkatimi çekmemişti. Ya da meyve suyu. Ya da su.

Lllrette, aklımda başka sorunlar vardı. Özellikle de son za

manlarda. Yine de utandım. Ne arkadaş ama! Kendi ev arka



OLUMSUZ VE ÇARESİZ • 5

dadımın bile içki sorunu olduğunu ayırt edemedim. "Sanınınfarkına varmam gerekirdi," dedim yine. "Afedersin."

"Sanırım sana söylemeliydim. Ama konuyu açmak içinhiç uygun bir zaman olmadı. Yani. önce şu Nostro meselesi. sonra öldürülen bütün o vampirler ve Sindair'ın yanımıza taşınması..."

"Ah, sakın hatırlatma. Ama... Sen daha çok gençsin. Hadi içki içmeyi kesmeyi bir kenara bırak, alkolik olduğununasıl anladın?"

"O kadar da genç değilim, Betsy. Benden sadece dön yaş büyüksün."

Bunu kulak arkası ettim. "Seninle tanıştığım gün çatıdanallamak üzere olmanın nedeni de bu muydu?" diye sordumheyecan içinde. "İçki seni intihar etmeye mi sürükledi?"

"Hayır, beni intihara sürükleyen evrak işleri ve kimseyle

düzüşmemekti. Alkol sadece uykumu getirirdi benim. Hatta bütün mesele buydu. Uyku."

"Ya?""Evet Bak, bir tıp öğrencisi olmak o kadar kötü değil. İş

ler sandığın kadar zor falan da değil.""Matematik dehası gibi konuştun.""Hayır, gerçekten zor değil," diye üsteledi. "Sadece ez

berlenmesi gereken çok şey var. Ve onlar hastaneler biröğrenciyi ölümüne çalıştıramaz. Ama stajyerleri ve doktorları çalıştırabilirler. Ve işin aslı, insan stajyerken uyuyacakzamanı zor buluyor."

Başımla onayladım. Mark Green'i öldürene ve dizi, ciddi derecede berbatlaşana kadar sadık bir seyirci olarak

L'R in hiçbir bölümünü kaçırmamıştım.




"Yani hiç uyumadan kırk, elli saat çalışmak olağandır.""Evet ama hastaların da bu yüzden başı yanmıyor mu?

Yani, yorgun insanlar her işi mahveder. Harvard Tıp Fakültesinde okumayan biri bile bilir bunu."

Marc başını salladı. "Tabii ki. Ve bu durum yönetim kurulu için de yeni bir haber değil, hatta başhekim ve hemşireler için de durum aynı. Eğer sıçarsan suçlanırsın ve bunusebebi iki gecedir uyku uyumaman değil, bir bebe doktor

stajyerleri böyle çağırıyorlar olmandır.""Saçmalık.""Bana mı anlatıyorsun? Çalıştığın saatleri kısıtlamaları ge

rekiyor ama böyle bir yaptırım söz konusu değil. Bir süresonra sen de alışıyorsun Köpek gibi yorgun olmadığın sonzamanı hatırlayamaz hale geliyorsun. Hatta izinli akşamlarında bile uyumakta güçlük çekiyorsun. Uyanık kalmaya okadar alışıyorsun ki, uykuya dalsan bile birkaç dakika içinde hemşirenin gelip seni uyandıracağını biliyorsun, bu yüzden de neden uyuyayım ki, diyor ve sadece... Ayakta kalı yorsun. Hem de sürekli."

Buzdolabına geri gitti, sütünü tazeledi, bir yudum içti vegene oturdu. "Böylece, bir süre soma uykuya dalmak için

Dewar's içmeye başladım. Mesai saatlerinde, eve dönünceiçeceğim lezzetli Dewar's'ı düşünür oldum. Ve ondan dasonra, uykuya ihtiyacım olsa da, olmasa da içmeye başladım. Ardından, dostum Devvar's'ı beraberimde işe getirme ye başladım."

"İşteyken de mi içtin?" E, sen de kan içiyorsan, diye hatır

latılın kendime, lütfen diğerlerini suçlamaya başlamayalım.




"Evet. Ve işin en komik yanı, bir sorunum olduğunu anladığını günü hâlâ hatırlıyorum. İler hafta iade ettiğim bü

tün o boş içki şişeleri değildi Hatta bunun nedeni, işte gizlice içtiğim içkiler ya da neredeyse her gün akşamdan kalına bir halde acile gitmem de değildi.

"Boston'dayken çift vardiya çalışmam istendiği ve iştenayrıldıktan sonra bütün bar ve içki dükkânlarının kapandığını fark ettiğim gündü. Ve evde sadece yarım şişe De

war's'ım vardı. Bu yüzden de milleti aramaya başladım. Birkaç arkadaşımı arayıp benini için bir şişe içki kapıp eve getirip getirmeyeceklerini sordum.

"Ve bunu hiçbiri yapmadı. Anlayabiliyorum tabii. Bir arkadaşın seni gecenin bir yarısı arayıp içki sorununu halletmeni istese ona yardım etmezsin, değil mi? Ama işin garibi, bu insanları aradığımda saat on birdi ve hiçbiri durumu aca yip karşılamadı. Ben de o zaman anladım."

"Peki ne oldu?""Dramatik bir şey olmadı. Kimse ölmedi. Yani son arıa

kadar ayık bir Marcus Welby olsam bile, kimse ölmedi. Sadece .. Durdum. Eve gittim."

"Yarım kalan şişeyi de attın."

"Hayır, onu sakladım. Sanırım, bu bir nevi... büyü gibiydi. O yarım şişe orada bulunduğu sürece daha sonra da içe bileceğimi düşünerek kendimi kandırabilirdim. Benim numaram buydu. 'Bugün hiçbir şey içmeyeceğim ve yarın koca bir kadeh içkiyle kendimi ödüllendireceğim.' Ve tabii ki,ertesi gün yine aynısını söylüyordum. Ve önümüzdeki ay,iki aydır ayık olacağım."




"Bu..." Ne? Acayip mi? Havalı mı? Büyüleyici mi? "Bugerçekten enteresan bir hikâye."

"Evet, gözlerindeki yaşlan görebiliyorum. Hangisine gittin?"

"Ne?""Hangi AA toplantısına gittin?""Alı... Hmm, şu Thunderbird Motel'dekine. 494'teki?""Bence Bloomington Libe'dakine gitmelisin. İçecekler

daha güzel.""Tüyo için sağol."Sütünü bitirdi, bana siit bıyıklı bir gülücük attı ve yatak

odasına doğru uzaklaştı.Ben de Dewar's'la ilgili rüyalar âlemine dalarak ardı ar

dına çayları mideye indirmeye devam etlim.



2

Vampirler Kralı Eric Sinclair, ne yazık ki, ertesi akşam

Avrupa'dan döndü. Vampir Kral ın Avnıpa seyahatine rağmen ya da bu seyahat yüzünden geçtiği

miz altı hafta bayağı bir olaysızdı. Fazla sonı sormama konusunda dikkatli davrandım çünkü aküvitelerine karşı duyduğum ilgiyi yanlış yorumlayıp kendisiyle ilgilendiğimi düşünmesini istemedim. Beynimin bir bölümü, sahip olduğu mülkleri koni rol etmek için seyahate çıktığını düşünüyordu. Diğer bölümüyse, bu konuda hiçbir şey bilmek istemiyordu.

"Hoş geldin," dedim eski dostu ve yardımcısı Tina'ya.Hakikaten eski dostlardı... İki yüzyıl mı ne. Ona ise dönüp,"Gel>er emi," dedim.

"Bunu zaten yaptım," diye karşılık verdi, gazeteyi katla yıp kenara koyarak "Ve bir kere daha yapmak gibi bir planım yok. senin için olsa bile, hayatım."

"Sizinle sonra görüşürüz, Majesteleri." Tina eğildi ve ya

nımızdan geçerek odadan dışarı çıktı



10 • Mar)' Janice Davidson

"Merhaba ve güle güle," dedim. "Neden o n u kendine ör

nek almıyorsun?""Özledin mi beni?"' Pek sayılmaz." Yalan denebilirdi. Eric Sinclair, bir sek

sen boyuyla heybetli bir yaratıktı. Sadece büyük (genişomuzlar, uzun bacaklar) ya da yakışıklı (siyah gözler, koyukahve saçlar, çarpıcı bir ağız, büyük eller) biri değildi. Aynı zamanda karizmatik... Neredeyse büyüleyiciydi. Ona ba

kınca karanlıkta dudaklarını üzerinizde hissetmenin neye benzeyeceğini düşünürdünüz. O resmen takım elbiseli birgünahtı.

"Gel otur," dedi Jessica. "Geç bir akşam yemeği yiyonız.Gerçekten geç."

"Jess." Oturdum. "Sana bunu kaç kere söylemem lazım?

Biz üçümüz gündüz uyuyonız diye yemek saatlerini bizegöre ayarlamak zorunda değilsin."

"Önemli değil," diye cevap verdi, ki bu da bariz bir yalandı çünkü saat sabahın üçüydü ve nihayet akşam yemeği yiyecekti. Ya da erken bir kahvaltı.

"Uyduruyorsun." Evle birlikte hediye gelen antika çay takımından kendime bir fincan çay doldurdum. Mekandakidiğer her şey gibi o da trilyon yıllıktı ve bir o kadar da değerliydi. Her gün antika eşyalar kullanmaya giderek alışı yordum. En azından bir şey düşürdüğümde artık krflbimdurmuyordu.

"Seni özledim," dedi Sinclair, sanki onunla konuşuyormuşum gibi. "Aslında, senin yanına dönmek için sabırsızla

nıyordum."




"Başlama yine,'' diye uyardım."Hayır, başla," dedi Jcssica, bifteğini dilimlerken. Bu koku

beni çıldırtıyordu. Alı, biftek! Artık tadını bile hatırlayamıyorduııı. "Son zamanlarda buralar ürkütücü derecede sessiz."

"Sanırım şu anki... Problemimize bir çıkış noktası bulmanın zamanı geldi."

"Öyle mi?"Kral ve Kraliçe, teknik açıdan da karı ve koca olmamıza

rağmen son altı ayda sadece iki kere seviştiğimiz gerçeğinikastediyordu.

"Zamanı geriye çeviremezsin, Elizabetlı. Senin gibi biri bile mantık önünde eğilmek zorunda."

"Saçmalama," dedim ona. "Kremayı uzat.""Demek istediğim," dedi, ricamı duymazdan gelerek,

düşünüyorum da, galiba ikisi de beni duymazdan geldi"hamile kalamazsın ve eski bakire günlerine de dönemezsin. Çoktan yakınlaşmış ve vampir kanunlarınca evlendirilmiş iki kişi olarak..."

"Off," dedim."Bir yatağı ve odayı paylaşmamak çok anlamsız.""Unut bunu, ahbap." Ayağa kalktım ve lanet kremayı

kendim aldım. "Yeniden tekrarlamak zorunda mıyım?""Hayır," dedi Sinclair."Ama tekrarlayacaksın," diye ekledi Jessica, başını tere

yağına buladığı yeşil bezelyelerden kaldırmadan."Seninle bir kere yattım ve şu kraliçe saçmalığına saplan

dım. Seninle bir daha yattım ve Jessica seni yanımıza taşın

maya davet etti."




"Yani, bu mantıkla yola çıkarsak. Jessica'yla aramdakimahrem ilişkiye bir son vermem gerekiyor," diye belirttiSinclair, "seninle değil "

"Bu nasıl bir mantıktır?" diye sordu Jessiea, neredeysekahkahalarla gülecekti. "Ve sen, beyaz oğlan, hayal kurma ya devam et."

"Hepiniz, çenenizi kapatın ve ölün.""Ben ne yaptım şimdi?"

"Sen ne yaptığım biliyorsun." Ona sıkı bir bakış attımama beni o kadar iyi tanıyordu ki, bu durumdan pek fazlaetkilenmedi. Gerçek bir kavgaya tutuşmadan önce konuyudeğiştirmeye karar verdim. Bu konuyla ilgili düşüncelerimiherkes biliyordu. Ben dırdır etmekten ne kadar yorulduysam onlar da beni dinlemekten yorulmuş olmalıydılar. "Tina nereye gitti?"

"Arkadaşlarını ziyarete.""Ben de Avrupa'ya bunun için gittiğinizi sanıyordum.""Nedenlerden biri de buydu." Sinclair şarabından bir yu

dum aldı. "Yanılmıyorsam, Marc hâlâ işte?""Yanıltılıyorsun. Bir kez olsun," diye ekledim, kafasına

dank edebilir umuduyla. O sivri kafasına

Ağzımdan çıkan her şeyin yüzde 90'nını kulak arkası ettiği gibi bunu da duymazdan geldi. "Sana bir şey getirdim."

Bir anda tüm dikkatim dağıldı. Ve dikkatim dağıldığı içinöfkeden deliye döndüm. Ve çılgın bir meraka kapıldım...Bir hediye ha! Hem de Avrupa'dan! Gucci? Prada? YoksaFendi mi?

"Ah. öyle mi?" diye sordum sıradan bir havayla ama ellerim öyle fena titriyordu ki, az kalsın bütün sıcak çayı üze




rime dökecektim. Armanı? Peki ya Versace? "Ne getirdin bana. sabıın mu?" Yüksek beklentilerimi bastırmaya çalıştım.

Cebinden sabun büyüklüğünde, ufak, siyah bir kutu çıkardı ve bana uzattı. Hayal kırıklığına mı uğramam gereki

yordu yoksa heyecanlanmalı mıydım, karar veremedim. Küçük kutu = ayakkabı değildir. Ama bu mücevher demek deolabilirdi ki, yeniyetme bir ölü hatun olarak o da hoşumagiderdi.

Kapağını açtım. .. Ve az kalsın kahkahayı patlatacaktım.Gümüş bir zincirin ucunda yok, hayır, bir dakika, söz konusu Sinclair'dı ve kendisi her işi tam yapardı, bu yüzdenzincir platin olmalıydı zümrüt, yakut ve safir taşlarıylasüslenmiş, minik, platin bir ayakkabı vardı. Taşlar o kadarufaktı ki, ayakkabı tokası gibi görünüyordu. İnanılmaya

cak kadar müthişti. Ve büyük ihtimalle ona bir servete malolmuştu.

"Sağol, Sinclair ama bunu kabul edemem." Kutuyu çatdiye kapadım. Birkaç ay önce aramıza bir mesafe koymuştum ve bazen, çizginin İdenden yana olan tarafında kalmakcidden zor olabiliyordu.

Eğer bana hediyeler vermesine ses çıkarmaz,sam, sonrane olacaktı? Birlikte mi uyuyacaktık? Birlikte mi yönetecektik? Bu kadar sinsi olduğu için onu ödüllendirecek miydim?Eski hayatıma sırt çevirip sonraki bin yıl boyunca Vampirler Kraliçesi olarak hüküm mü sürecektim? Çok bayağı. Yineliyonım: Çok bayağı.

"Sende kalsın," dedi fazlasıyla ılımlı bir ses tonuyla, fa

kat o gözlerinde gördüğümü sandığım ufak bir hayal kırık




lığı mıydı yoksa? Yoksa ben mi öyle umuyordum? Ve şayetöyleyse, benim derdim neydi? "Fikrini değiştirebilirsin."

"F.ğer bir gün aklın başına gelirse," diye mırıldandı Jessica.O ağır, acayip sessizlik Marc'uı, yemek odasından içeri

girmesiyle birden bozuldu. "Müthiş, ben de açlıktan ölüyordum. Başka biftek var mı?"

"Tonlarca," diye karşılık verdim. "Erken gelmişsin.""İşler pek yoğun değildi bu akşam, ben de erken çıktım.

Bu arada, misafirlerin var.""Biri mi geldi?" Elimi kolye kutusunun üzerine koy

dum... Sonra geri çektim. Bununla ne yapacaktım? Kıyafetimin cebi yoktu. Elimde mi tutsaydım? Sinclair kolyeyi geri almayacaktı. Belki de en iyisi masanın üstünde bırakmalıydım. Hayır, bu da kaltakça bir hareket olurdu. Değil mi?

Lanet olsun.Neden böyle şeyler yapmak zorundaydı ki? Bunu kabuletmeyeceğimi tahmin etmesi gerekirdi. Değil mi? Lanet olsun. "Zilin çaldığını duymadım." Pantolonumun arkasındaniçeri sokup gizlice odadan dışarı ını çıkarsaydım? Sutyenimin içine ını saklasaydım?

"Onları verandada gördiim. Andrea ve Daniel. Sana sormaları gereken bir şey olduğunu söylediler."

Ayağa kalktım, sonunda Tuhaf Akşam Yemeği 101'denkurtulmak için bir fırsat yakaladığıma memnundum. "Pekâlâ, 11e istiyorlarmış öğrenelim."

"Sakın kolyeni unutma," dedi Jessica, sırıtarak ve ben deneredeyse iniltiye benzer bir ses çıkardım



3

A

ntlrea Mercer ve Daniel Ilarris, misafir odalarından birinde beni bekliyorlardı ve onları gördüğüm içinmemnundum. Sırf beni o ortamdan kurtardıkları

için değil. Onlardan gerçekten hoşlanıyordum Andrea benim gibi vampirdi ve yine benim gibi, o da

gençti. Yaklaşık altı yıl önce yirmi birinci yaş gününde öldürülmüştü ve yavaş yavaş susuzluğunu kontrol altına almaya başlıyordu.

Daniel'sa onun erkek arkadaşıydı, sıradan bir erkek ama

sıra dışı bir sevgiliydi ve onlarla birlikte vakit geçirmektenkorkunç haz duyuyordum. Tamamen birbirlerinin zıddıydılar: Antlrea ciddi ve vakur, Daniel da komik ve riayetsizdi. Ancak yine de birbirlerini deli gibi sevdikleri gün gibi ortadaydı. Bence bu çok hoştu.

"Majesteleri," dedi Andrea, beni gördüğü anda ayağakalkarak. Llimle onu geri oturttum ve kendime bir yer buldum.




Daniel esnedi ve sere serpe divana yayıldı. Geniş omuzlara sahip, uzun boylu, mavi gözlü, yakışıklı bir sarışındı...Kafasında boynuzlu bir kask olsa, onu sahte bir Viking sanırdınız. İçeri girdiğimde kıçını bile kaldırmadı, kı bu gerçekten benim adıma rahatlatıcıydı. "Betsy, bebeğim. Sen vearkadaşların daha düzgün bir saatte buluşsanız olmaz mı?"

"Vıdı, vıdı, vıdı, vıdı," eledim, gülümseyerek. "Ne var ne yok, millet'"

"Bizi kabul ettiğiniz için teşekkürler," dedi Andrea."Hayır, asıl ben teşekkür ederim," diye mırıldandım. On

lar olmasaydı şu anda hâlâ yüzümde acayip bir gülümsemeyle Sinclair'a bakıyor ve kolyeyi nereme tıkacağıma karar vermekle uğraşıyor olacaktım.

"Hemen konuya gireceğim, hanımefendi. Daniel bana

evlenme teklif elti.""Ne? I Iadi lx:! F. süper! Tebrikler!""Teşekkürler." Andrea gülümsedi ve gözlerini yere çevir

di, ardından tekrar bana baktı. "Ve şey, bunu sizin yapmanızı istiyoruz."

"Neyi?" Evlenmeyi mi? İyi de bazılarına göre ben zatenevliydim.

Ama bana göre durum pek de öyle değildi. Andrea adına ne kadar mutlu olsam da, onu birden o kadar çok kıskandım ki. her an ayakkabılarından görünen parmaklarınınüzerine tükürebilirdim. Neden, neden aıııa nedeıı Sinclair bana evlenme teklif etmemişti? Neden beni oyuna getirme yi tercih etti? Özür dileyip işleri tekrar yoluna koymak için

bir çaba göstermek yerine neden bana hediyeler getirdi? Şa




yel beni seviyorsa, bunu göstermek için pis bir yol seçiyordu. Ve sevmiyorsa, o zaman neden benimle birlikte olup

gelecek bin yıl boyunca bizi birbirimize esir etti?"Bizi evlendirmenizi," diyordu Andrea. Tüh, bir an önce

ne dediğine kulak versem iyi olacak. "Töreni yönetmenizi.""Ah." Bu da yeni çıktı. Kraliçe olarak diğer vampirlerin

yapamadığı her şeyi yapabilirdim. Haçları tutmak, kutsal suiçmek falan filan. Ama bir vampir düğünü düzenlemek mi?

"Ah... Çok onur duydum ama... bunu yapabilir miyim ki?""Evet," dedi, iki adım geriden Sinclair. Az kalsın kanepe

den aşağı yuvarlanacaktım Herif sanki diğer herkes gibi, yürürken biraz ses çıkarsa olmazdı, ah asla.. . Bir seksen boy ve adeta pamuk kadar sessiz. "Bir hükümdar olarak,düğünler de dahil, istediğin her türlü töreni yönetebilirsin."

"Ya. Ay, çocuklar, ne desem ki, bilmiyorum...""Evet, de," dedi Daniel. "Çünkü bir rahibe gidemeyiz. Ve

Andy töreni senin düzenlemene kafayı takmış durumda, nedenini sorma sakın."

Andy (kimse ona kolay kolay bu isimle hitap edemezdi) başıyla onayladı. "Bu doğru."

"Hangisi?" diyerek dalga geçtim.

"Hepsi. Bize yardım edebilir misin?""Ama..." Ama nasıl bilmiyordum. Ne diyeceğimi de bil

miyordum. Asla düzgün bir düğünüm olmayacağını bile bile gidip kendi ellerimle başka bir çifti dünya evine sokmak benim için hakikaten bunaltıcı olacaktı. Ama bir sekreterindüğün törenleri düzenlemesine izin vermek cidden gülünç

tü. "Büyük gün ne zaman?" diye sordum, teslim olarak.




Birbirlerine Iraktılar ve sonra da gözlerini bana çevirdiler. "Bu kararı da sana bırakırız diye düşündük," dedi Da

niel. "Bilirsin, bütün o yoğun kraliçe gündemin falan." Tipik bir erkek işte.

"Ne zaman evlenmek istiyorsun?" diye sordum Andrea'ya. Daniel evlenme teklif ettiği anda aklında bir tarih belirmiştir herhalde.

Bir an tereddüt etti, Daniel'a baktı sonra da, "Cadılar Bay

ramı," dedi."Alı, harika!" Ve öyle de olacaku. Harika. Bir CadılarBayramı düğünü... hem de vampirlerle birlikte! Ayrıca, tamolarak ne halt etmem gerektiğini anlamam için önümde ikihaftadan daha uzun bir süre vardı.

Daniel hafiften şaşkın görünüyordu. Yineliyorum, tipik bir erkek işte. "Sence bu biraz erken değil mi?"

"Sorun değil," dedim, Andrea'nın sevgilisine ateş saçan bakışlarını yakalama çabasıyla. "Evet, tamam, mesele yok.Burada mı olsun istiyorsunuz?"

Yine tereddüt elti ve omuz silkip koltukta arkasına yaslanmış oturan Daniel'a baktı. "Size fazla zahmet olmazsa,Majesteleri."

'Problem değil. Ne de olsa yer sıkıntımız da yok. Hem ayrıca uzun zamandır burada adamakıllı bir pani düzenlemedik Hatta daha önce hiç pani düzenlemedik." Kendimi siyah bir takım elbise içinde ve ayağımda da belki şu koyu mor topuklularımla hayal ederken neşem yavaş yavaş yerine gelmeye başladı. Belki de Cadılar Bayramı için turuncu bir şeyler de giyebilirdim, nasıl? Yok, hayır, mor daha iyiydi.




"Çok teşekkür ederim," diyordu Andrea. Hay aksi, gidi yorlardı. Andrea demek sadece iş demekti. Hem Daniel da

hâlâ esniyordu. Ölümsüzlerin programına ayak uydurmakgöründüğü kadar kolay olmasa gerek. Eskiden mezarlıkmesaisi sırasında (mezarlık mesaisinin gerçek anlamını öğrenmeden yıllar önce) bir kamyonet durağında garsonluk yapardım ve gün içinde ne kadar çok uyursam uyuyayım,sabahın dördüne doğru hep kestirmek isterdim. "Sonra gö

rüşürüz.""Tamamdır," diye karşılık verdim, evin altmış tane kapı

sından birine kadar onlara eşlik ederken. "Sonra konuşuruz. Ve tekrar tebrik ederim "

Herkes birbiriyle vedalaştı, kapılar kapandı ve lx*n de arkamı dönüp Sinclair'ın peşimden geldiğini gördüm. "Onaevlenme mi teklif etmiş?" diye sordu, düşünceli bir şekildearkalarından bakarken.

"Evet," diye cevapladım. "Bir ara sen de denemelisin."Sonra da yanından geçtim ve kendimi yatak odama atmakiçin merdivenlerden yukarı fırladım.



4

Ki hu hakikaten aptalca bir hareket oldu çünkü aslında halletmem gereken çok önemli işlerim vardı.Scratch ve iblisleri kontrol etmeliydim. Bu yüzden

yatak odamın camını açtım, panjuru ittim, bir bacağımı pen

cere pervazından dışarı çıkardım ve atladım.Ölü olmanın iyi yanlarından biri de, yeniden ölmenin

neredeyse imkânsız olmasıdır. Bu yüzden üç kat yüksektenufak bir uçuş hiç de sandığınız kadar zor değil. Canım acımadı. hatta nefesim bile (ne nefesi?) kesilmedi. Tıpkı yalaktan aşağı atlamak gibiydi.

Çimenlere çarptım, yuvarlandım, ayağa kalktım, saçımdaki ölü yaprakları silkeledim, sol dizimdeki sıyrığı inceledim... Sonra da araba anahtanyla cüzdanımı evde bıraktığımı fark edip ön kapının zilini çalmaya gittim.

Nihayet arabama bindim ve meşhur gece kulübümScratch'in yolunu tuttum.

Burası gerçekte bana ait değildi. Pekâlâ, vampir kanun

larına göre öyleydi, ancak durum gerçekten de çok karma




şıktı. Bu kanuna göre, eğer bir vampir öldürürseniz ona aitolan her şey de size kalıyordu. Vampirlerin çoğunlukla malmülk miras bırakabilecekleri çocukları ya da aileleri yoktur. Ve zaten devlet daireleri de yalnız gündüz saatlerinde çalışıyor İşte, uzun lafın kısası, ben de şu Monique denen çürük vampir bozuntusunu öldürmüştüm ve hatun yaklaşıksekiz ayrı işyerinin sahibiydi ve artık bu yerlerin hepsi bana aitti; oysa benim ilgimi gerçekten çeken tek yer

Scratch'ti. Diğer hepsini okulu. Fransız restoranını, İsveçkaplıcasını (gerçi ondan vazgeçmek İsenirn için çok zor oldu) Jessica'nın muhasebecisi aracılığıyla satılığa çıkardım.En azından çıkartmayı denedim. Bu yerlerin kanuni sahibiolduğumu kanıtlayamayacağım için durum biraz karışıktı. Ve keçi inadım yüzünden Sinclair'm yardımını da istemiyor

dum. Eğer satılırlarsa. parayla ne yapacağımı daha sonradüşünecektim. Şimdilik tek derdim Scratch'i elimden kaçırmamaktı, fakat bu iş İliç de sandığım kadar kolay değildi.

Monique gittiği için mutluydum şey, öldüğü için. yani Ve selrebi de sırf arabasına ve işyerlerine konmam değildi.Sebep sadece onlar değildi. Monique kötü biriydi, bir vampir için bile. Defalarca kez l>eni öldürmeye kalkışmış amadaha kötüsü bana ulaşmak için başka vampirleri de öldürmüştü. Ve bir de şu gömleğimi mahvetmişti. Muflaka yokedilmesi gerekliydi kısacası.

Ölmeden önce yıllarca sekreterlik ve ofis müdürlüğü yapmıştım, bu yüzden bir gece kulübü yönetmek en azından evrak işlerini halletmek altından rahatlıkla kalkabilece

ğim biı tşü Herhalde. Diğer vampirler bana bir şans versey



22 • Maıy Janice Davidson

di, belki. Asıl sorun şuydu ki, benden ölümüne nefret edi yorlardı. Sanırım çalışanların sadakati vampir dünyasındada büyük önem teşkil ediyordu. Ve onlar patronlarını devre dışı bıraktığını için bana fena halde kızgındı.

Gerçi, kimse tutup da bıınu yüzüme karşı dile getirmedi. Hayır, gözlerini başka yere çevirir, kendileriyle konuşulmadıkça benimle muhabbete girmezlerdi. Bu durum, emirkomuta zincirini kolaylaştırıyor fakat bir sohbet başlatmayı

neredeyse olanaksız kılıyordu.Böylece kulübün hemen dışına arabayı park etlim bina,

park yerinde çalışan valeler dışında eski kiremit evleri andırıyordu* ve içeri girdim. 1 Icr zamanki gibi yine in cin lopoynuyordu içeride.

"Pekâlâ, evet," dedim, içlerinden birine... İsimlerini hatırlamakta gerçekten büyük zorluk çekiyordum. Muhtemelen bunun nedeni de kendilerini tanıtmaya pek hevesli olmamalarıydı. Ve vampirler şu mavili beyazlı. Merhaba, BENİM ADIM...' yapışkanlarını çok sevmezdi. "Müşterilerintekrar buraya gelmelerini sağlamalıyız."

"Majesteleri, bunu nasıl yapacağım bilir." dedi birisi, omzumun üstünden bakarak, ki bu hareket sürekli ensemde

gizlice beni izleyen bir canavar olduğunu düşünmeme nedenolurdu. Belki de vaıdı. Benim toylarımda ve benim tonlarımdaydı, açık renk gözler, sarı saçlar, uzun, ince parmaklar veişte karşınızda, Küçük Yarma (dalga geçmiyorum!).

"Lütfen yine saçmalamaya başlama," dedim Küçük Yarnıa'ya. "Haftada seksen kişinin kalledilmediği bir mekâna

müşteri çekmekten bahsediyorum ben."




Vampirlere kalsa işlt ri nasıl yürüteceklerdi hır bakın:Mutlaka hepsinin birer 'koyunu' insan köle/eş anlamınagelen, son derece zevksiz bir kelimedir olur ve süreklidans pistinde milletin kanını içerlerdi; sıradan bir insan sinirlerine dokununca da söz konusu sıradan mahlukata veda ederdik. Benim açıındansa, bu ahlaki olarak yanlıştı vepolisler asla peşimi bırakmazdı.

"Hepsi eski yönetimde kaldı," dedim ona. "Biz bunu aş

tık. Bakın, sıradan insanları korkutmadan vampirler içinkârlı bir gece kulübü işletebiliriz."

"Öyle mi?" diye sordu, şimdi de tamamen terk edilmişdans pistine bakıyordu.

"Ah, kes sesini. Bak, iyisi mi, sen o küçük aklını başınatopla çünkü bu işi yapacağız. Eğer sen de kanlı canlı bir

adam olsaydın, taciz edilmediğin bir yerde eğlenmek istemez miydin?""Evet. İçebileceğim ve eğlenebileceğim bir yer isterdim.""Hayır, hayır. Yani, evet, bir iki kadeh kokteyl içip çıl

gınlar gibi eğlenebilirsin. Diğeri olmaz... Biliyorsun." Boğazımı kesermiş gibi yaptım.

Omuz silkti."Bu işi yoluna sokacağız, Kiiçiik Yarma," diye ufak bir ha

tırlatmada bulundum ona. Zaten son üç ayki idealim buydu. Yine omuz silkti."Majesteleri!" diye bağırdı Alice, beni karşılamak için dı

şarı koşarken En azından bu akşam beni gördüğüne sevinen birileri vardı. Şey. son dediğim pek adil olmadı, kabul

ediyorum. Andrea ve Daniel da beni gördüğüne sevinmişti.




Hatta sırf beni görmek için evime kadar gelmişlerdi. Ufak bir ricanın da etkisi vardı elbette. Ama yine de insanın misafiri olması güzeldi. "Hoş geldiniz! Keşke geleceğinizi önceden haber verseydiniz."

"Nasılsın. Alice?" Yine her zaman oldıığıı gibi onun oölümsüz, krem gibi cildine (ergenlik çağının sonlarında fakat erişkin hayatın hain pençelerini üzerine geçirmesindenönce vampire dönüştürülmüştü, dolayısıyla da yüzünde

hiç sivilce yoktu) bir kez daha hayran kaldım. "İblisler neâlemde?"

"Gerçekten çok iyiler," dedi bir hevesle. "İçlerinden birikaçtı ama bu sefer birilerinin canına kıymadan önce onu yakalayabildim."

Tüylerim ürperdi. "Aferin. Sürekli dışarı kaçan mı yine?"Nostro'nun bu da öldürdüğüm bir başka vampirdi ve sakınhemen lx ni yargılamaya kalkışmayın çünkü sandığınız gibikalpsiz bir kraliçe değilim arazisinin etrafında yüksek çitler vardı fakat iblisler tuhaf şekilde zeki varlıklardı. İnsandan çokhayvani özellikleri ağır basan bu yaratıklar, kanla beslenmelerine izin verilmemiş ve sonunda da vahşileşmiş vampirlerdi. İşte yine önceki yönetimin eseri; siz anladınız beni.

Her neyse, onları»kazıkla öldürmek bana doğru gelmi yordu doğaüstü bir kana susanuşlık yüzünden delirmelerionların suçu değildi ki ve onları bir an önce yok etmemiçin Sinclair ve Tina'nın sürekli baskılarına karşı direniyordum. Alice, benim iblis bekçimdi. Onları temizliyor, besli yor, onlara göz kulak oluyor ve yerli veletlerin yem olma

sını engelliyordu.




"George'du," diye onayladı Alice. "Sanırını başına buyruk bir tip."

Aslında kendisi iki ayak üstünde yürümeyi unutmuş çatlak vampirin tekiydi ama boşverin. "Onlara isim taktığınainanamıyorum. Sinclair'a söylediğimde çılgına döndü. Sırayla tekrar et, bakalım."

"Mutlu, Kaypak, Huysuz, Sandy, Benny, Clara, Jane veGeorge."

Güldüm. "Doğnı, doğru İyi iş çıkarmışsın." Toparlanma ya çalıştım. Zavallı şeyler. Onlara gülmek doğru değildi."Demek George'u yakaladın, öyle mi?"

"Evet. Bu sefer dışarıda çok kalmadı. Onu arıyorsanız,hemen arkanızda, Majesteleri."

Bir lıışımla alkarna döndüm. Vampirlerin sinsice arkam

dan yaklaşmasından nefret ediyordum ve iblisler de... Şey, birer iblis gibiydi işte. Darmadağınık uzun saçları, uzun pistırnakları, (Alice elinden geleni yapıyordu, ancak hepimizinolduğu gibi onun da bazı sınırları vardı) derbeder hali, açlığı ve leş gibi kıyafetleriyle diğer iblislerden bir farkı yoktu.

Yine de Alice sayesinde eskisi kadar vahşi görünmüyorlardı. Aynı köpekler gibi oraya buraya sinip duruyorlardı...Her ne kadar Alice onlara doğru düzgün yürümeyi öğretmeye çalışsa da sürekli tepe taklak düşüyor, sonra da ortadan kayboluyorlardı. Bazıları sürekli kendilerine yemek verildiği için araziden hiç ayrılmıyordu ancak George birgezgindi.

Şu anda ufak adımlarla bana yaklaşıyor ve bir yandan da

havayı kokluyordu. İblisler, şansıma, garip şekilde bana




bağlıydı. Hatta Nostro'yu benim için onlar parçalamıştı.(Elimde fırsat varken bu görevi onlara vermiştim de.)

"Kes şunu," dedim ona. Onlarla nasıl konuşmam gerekliğini bâlâ bilmiyordum. Onlara evcil hayvan muamelesi yapmak yanlıştı ama insana benzer bir yanları da yoktu.

"İki de bir kaçmaktan vazgeç artık. Uslu ol ve Alice'idinle."

"Ben aslında onlarla pek birebir konuşmuyorum," diye

açıkladı. "Ama verdiğiniz destek için minnettarım, Majesteleri."

"Ev ne âlemde? Her şey çalışıyor mu?" Nostro'nun devasa malikânesi ve arazisinden bahsediyordum, ki bunlarınhepsi daha önce de belirtmiş miydim? bu geçtiğimiz baharda o kan emici kıçına baltayı sapladığımdan beri banaaitti. Üstüne para verseniz bu tüyler ürpertici yerde yaşamam mümkün değildi, bu yüzden benim yerime evin bakımını Alice üstlendi. Önceden bahsettiğim gece kulübündeki bazı isimsiz çalışanlann aksine kendisi son derece yardımsever ve nazikti. "Yardıma ihtiyacın olduğunda bana ha ber verirsin, değil mi?"

"Alı, elbette, Majesteleri," diye yalan söyledi. Benim ye

rime iblislere göz kulak olması için ona bu kadar derindengüvenmemin sebebi Aiice'in gururlu biri olmasıydı. Yardıma ihtiyaç duyduğunu asla kabul etmezdi. Evet, George'unara sıra evden kaçtığı doğruydu ama Alice olmasaydı zatenhepsi çoktan kaçıp gitmiş olurdu.

Elbette mideye indirdiği o iki adam için kendimi kötü

hissediyordum, fakat söz konusu bu iki erkeğin sokaklar



ÖLÜMSÜZ VE ÇARESİZ • 27

da yalnız başına gezen bir kadına saldırırken parçalandığını düşünürsek, o kudıır da feci sayılmazdı. "Tabii ki, size haber veririm. Ama her şey yolunda." Ayı seyrederken bir yandan da avucunu kemiren George'a baktı Hepimiziyiyiz."



5

D oğmak üzere olan üvey kardeşim adına düzenlenen hediye verme partisinin davetiyesine baktım.Pembe (Iyyy!) ve ışıltılıydı, yaklaşık on beş san

tim uzunlukta (acaba ona uygun bir zarf bulmayı nasıl becermişti?) ve puset şeklindeydi. Gelin ve kurlayın!

Antonia 'nın bir heliği oluyor!(Anlaşmalı mağaza, Marsluıll Field's,612 892 3212, lütfen yeşil ve mor olmasııı)16.00, 7 Ekim"Kaltak," diye yorumda bulundu Jessica, omzumun üs

tünden kartı okuyarak. "Partiyi senin gelemeyeceğin bir saatte düzenliyor."

"Ben de meraklı değildim," dedim burnumu çekerek ancak işin gerçeği şuydu ki, doğacak bebek benim yarı kardeşimdi, ah zavallı şey.

"Ona ne alacaksın?"

Ant'a mı? Beyin anevrizmasına ne dersin?"




Jessica yanımdan geçip buzdolabını açtı. "Ona bir şey almalısın. Yani, bebeği kastediyorum."

"Yeni bir anne nasıl?""Zaten dükkân da ayarlanmış.""Ya, zaten davetiyenin üstüne yazması da hiç patavatsız

ca bir hareket değil. Hem de renk tercihleriyle birlikte!""Evet, evet... Portatif beşiğe ne dersin?""Ne?"

"Açılır katlanır bir beşik ve istediğin yere yanında göıürebiliyorsun."

"Neden," diye öne sürdüm, bana da bir bardak süt doldurmasını işaret ederken, "insan beşiğini taşımak istesin ki?"

"Bu şekilde, misafirliğe gittiğinde bebeğin uyuyacak bir yeri oluyor."

"Bebeğin bu kadar erken mi kaçacağını düşünüyorsun?"dedim ve kendi soruma cevap verdim. "Elbette kaçacak.Zavallı şey muhtemelen hastanenin kreşinden içeri girdiğianda kaçacaktır."

"Lütfen, biraz ciddi olur musun?""Olamam. Eğer ciddi bir şekilde düşünürsem beynim ha

vaya uçar. Bu da hayatımdaki korkunç şeylerden biri şu an

tla babamın hâlâ Ant'la seks yaptığının fiziksel kanıtı.""Cidden zor olmalı senin içiıı." diyerek acımı paylaştı,

"bütün o ölümlü meselesinden sonra.""Bana mı söylüyorsun?" Bir yudum süt içtim. Ölü olmak,

Sinclair'ın eşi olmak, bu müze ebadındaki mozolede yaşamak, Scratch'i yönetmeye çalışmak (tek geçim kaynağım

buydu), iblislerin kaçmaması için gayret etmek (gerçekten!),




babanı ve Ant'la aramı iyi tutmak için elimden geleni yapmak ve en son olarak da... "Neyse, iyi dinle. Andrea ve Da

niel evleniyor.""Ve töreni sen yöneteceksin.""Sen nereden biliyorsun?""Sinclair söyledi.""Bak, o herifle konuşmanı yasaklıyorum ""Ben onun ev sahibiyim," diyerek küçük bir hatırlatma

da bulundu. "O kiıa çekini yazarken ben de kibarca onunla muhabbet ediyomm."

Kişnedim. Çok paraya ihtiyacı vardı sanki. Jessica zengindi. Hem de 'dünyanın geri kalanıyla kıyaslanınca Amerika'da yaşayan herkes zengindir' tarzı zengin değil. Zen gin zengin. Mesela, o kadar zengin ki, Bili Gates bile zamanında yeni bir iş kurmak için kendisinden borç para istemişti. Bizimki de e posta yoluyla bu isteğini geri çevirmiş, bunun kendisinin evreni eşitleme şekli olduğunusöylemişti.

"Bütün bu olanlar gerçekten çok gülünç, biliyorsun. Bu yerde yaşamamız bile gülünç. Onun bizimle birlikte yaşaması gülünç. Ondan kira alman gülünç ve onun sana bu

parayı vermesi daha da gülünç. İkinizde de dünyanın parası var ve sadece aranızda değiştokuş yapıp duruyorsunuz."

"Beyzbol kartları gibi," diye öne sürdü."Bu hiç komik değil, Jessica.""Birazcık komik. Hem ayrıca, ne yapmalıydım? Nostro

evini yağmaladıktan sonra seninki otellerde yaşamaya baş

ladı. Ve bizim de fazladan odamız vardı."




Buna diyecek lafım yoktu, sadece biraz daha süt yuduıııladım ve mutfak taburelerinden birini tekmeledim. Mutfakdediğimiz yer, ikinci yarısını kaplayan kcxa yemek masasıtakımı ve boydan boya uzanan koca bir tezgâh ve yine onaait sandalyeler dışında sanayi mutfaklarını andırıyordu. Burası evin içindeki en sevimli mekânlardan biriydi, ki bu se bepten ötürü ben de çoğu zaman burada takılırdım. Misafirodaları ya da kütüphaneler bana göre değildi.

Ayrıca Ölüler Kitabı da kütüphanedeydi. Sanki geçen senenin Vogue sayıları yeterince berbat değildi de.

"Kapıda birileri var," dedim, elimle yüzümü silerek."Yok, hayır.""Jessica, var dedim.""İmkânsız. Biliyor musun, aynı şu insanın sinirini bozan

uyuz köpekler gibisin... Ne zaman yoldan bir araba geçseaklını yitirip birilerinin eve doğru geleceğine ve kapı ziliniçalacağına..."

Dinnnnnng DONNNNNNNNGGGGGGG."Senden nefret ediyorum," diye iç çekti, ayağa kalkar

ken.Saatimi kontrol eltim. Neredeyse sabahın akışıydı... De

mek ki bir vampir değildi bu gelen. Hiçbiri gün doğumuna bu kadar yakın bir saatte dışarıda olmaktan hoşlanmazdı.Bir kural olarak, benzinden daha yanıcıydılar. Ya da kolayalev alan mı demeliydim? O ikisini hep karıştırırdım zaten.Kimya dersinden aldığım zayıf notlar beni hep yarı yolda bırakmıştır.

Sinclair saatini elinde sallayarak içeri girdi




"Pille çalışan bir şeyler almalısın kendine," dedim ona."Bana bunu babam vermişti Ve baba demişken...""Sakın başlama." Gözlerimi kapattım. Aslında kapatmam

gereken kulaklarımdı. "Sakın başlama, lütfen.""Tahmin et bakalım, kim gelmiş?" diye sordu yüzünde

pişkin bir ifadeyle Jessica, mutfaktan içeri girerken. Gerçekten hızlıydı kapıya kadar uçarak gitmişti herhalde.

Ellerimi tam zamanında iki yana bırakmış olmalıydım

ki, oflayıp puflayarak lıemen arkasından gelen, tuzdan bir birine yapışmış koyu kahverengi saçları, timsah derisi birkemerle beline sıkıca tutturulmuş golf pantolonu ve pem be ekoseli Izod tişörtüyle uzun boylu, yakışıklı moruğugördüm.

"Baba," dedim sesime mümkün olduğunca neşe katma ya çalışarak ama pek fazla bir şey çıkmadı. Belli ki golf sahasına giderken uğramıştı, ki bu durumun dokunaklı olması gerekirdi ama değildi.

"Betsy. Şey..." Başıyla Sinclair'ı selamladı, sonra da bakışlarını ondan kaçırdı. Bu Sinclair'la karşılaşan her erkeğin verdiği tipik tepkiydi. Kadınlar da bakışlarını kaçırırdı... Ama her zaman tekrar bakarlardı.

"Ne hoş görünüyorsun." Göz ucuyla işaret ettim. "Bir yerini mi yaptırdın?"

Göz kenarındaki kırışıklıklar radikal bir şekilde ortadankalkmıştı ve o da başıyla onayladı. İşin aslı, yıllardır olmadığı kadar iyi görünüyordu. Ölümümün, bilirsiniz, onun üstünde ağır bir etki bırakmamasından ötürü inanılmaz mut

luydum. "Evet, üvey annen beni zorla Dr. Ferrin'e götürdü.




belediye başkanının işlerini de o yapıyor," diye ekledi çünkü kendine engel olamadı.

Sanki Sinclair veya Jessica'nın umnındaydı da . Ya dasanki onların ihtiyacı vardı. Sinclair'a baktım ama yine herzamanki gibi, ne demek istediğimi anlamadı. Hatta, şu anda aman Tanrım! masaya oturmuş keyfine bakıyordu.

"Anladığım kadarıyla bildirin gelmiş," dedi babam, tezgâhın üstünde duran mektuplara bakarak. Ölü olmanın, ge

reksiz mektupların bana ulaşmasını engelleyeceğini sanırdım hep, oysa ölümle ilgili tahmin ettiğim diğer birçok şeyhakkında olduğu gibi. bu konuda da yanılmıştım.

"Davetiye," diye araya girdi Jessica, o da masaya yerleşti, "Bildiri değil Davetiye."

"Senin yerine gitmekten büyük mutluluk duvarım." dediSinclair, çiftleşme dönemindeki bir kobranın bütün sıcaklığıyla. "Aslında, benim gelmem çok uygun olur. Sonuçta..."Sırıttı, ki bu gerçekten korkutucuydu ama bir o katlar dakomik sayılırdı. "Beıı de ailenin bir parçası sayılırım."

Babam adına resmen üzgün hissediyordum kendimi; biran için düşüp bayılacağını sandım, mektup yığınım üstünde başka bir tepecik daha oluşmuş oturdu işte. Yıllanmış bir ölü

adam olarak Sinclair, sokağa çıkmadığı sürece gün içerisindeistediği gibi dolanabiliyordu. Belki de taksiye gidip gelenekadar bir yerlerden yanmaz bir battaniye ödünç alabilirdi.

Kucağında pembe kurdeleli bir hediye paketiyle birlikte Ant'ın aşırı dolgun koltuğunda üzerinde jilet gibi bir takımelbiseyle dimdik oturan geniş omuzlu Sinclair'ı kafamda ha

yal etmeye çalıştım da... Bu kadarı, beni bile aşıyordu.




Bu koca kafalı Amerikan fıstığı beni her zamanki gibi çileden çıkarıyordu ama babama karşı beni savunması kibarca bir davranış sayılırdı. İşte karşınızda cehennemden gelendamat!

"Senin için sonın olacak mı?" diye sordum babama, pispis sırıtmamak için kendime güç bela hâkim olabiliyordum.O anda Jessica'nm çoktan bu savaşa yenik düştüğünü farkettim.

"B b ben ""Siyah Gucci'ni giyebilirsin," dedi Jessica, SincUıir'a.

"Dün kum temizlemeciden aldım, yani istediğin zaman kullanabilirsin."

"Çok naziksin hayatım ama daha önce de çok kez söyledim, sen bir ayak işçisi değilsin."

"B b ben ""Kendi eşyalarımı almak için gitmiştim zaten." Omuz

silkti. "Sorun değil.""B b ben ""Çok iyisin. Jessica.""B b ben ""Dert etme, baba," dedim, omzuna dokunmak için ken

dimi zorlayarak. "İstemiyorsan onu getirmem.""Anıa ben bebeklere taparım!" diye karşı çıktı Sinclair,

duyguları yaralanmış gibi konuşma cüretini göstererek."Ben sadece..." Babam derin bir nefes aldı ve kentline

çekidüzen vermeye çalıştı. Omzuna dokunmayı kestim. "Sadece... bildiriyi aldığından emin olmak istedim. Ama aynı

zamanda... üvey annenin çok hassas... Çok büyük stres al




tında olduğunu... haber vereyim dedim, bilirsin... bebek... ve bahar karnavalı .. . Başkanlık yapıyor.. . ve bence... diyorum ki... Sanmıyorum..."

"Stres." Jessica kıs kıs güldü. "Evet, sorun da bu ya. Meşhur kafa doktorunuz ne diyor?"

"Dr. Brennan çok ünlü biridir," dedi babam ve yinekendine engel olamadığı için ekledi, "Çok seçkin ve pahalıdır ancak yine de programında Antonia için de bir yer aç

tı. Stresten ve... ve aksiliklerden uzak kalması gerektiğineinanıyor."

"Şey, o zaman aynaya bakmaktan vazgeçse iyi olur," di ye öne sürdü Jessica ve ben de kahkahayı basmamak için var gücümle alt dudağımı ısırdım İtiraf etmeliyim ki, şuşafak vakti toplantıları aylardır bu kadar keyifli geçmemişti benim için. Belki de Sinclair'ın sonunda geri dönmesi iyi bir şeydi.

Aklımdan ne geçiyordu acaba?Babam Jessica'ya arkasını döndü ama tek kelime bile

etmedi. O zenciydi, ki bu da babamın onu ciddiye almakta zorlandığı anlamına geliyordu: Ancak ayııı zamandaeyaletin en zengin kadınıydı, bu yüzden onu sinirlendir

meyi göze alamazdı. Bu riskli denge oyunu, çoğu seferinde yüzüne gözüne bulaştırdığı bir oyundu "Ne dediğimianlıyorsun, Betsy, değil mi?" diye sordu, neredeyse diz çöküp yalvaracaktı.

"Tabii ki. Hediyeni gönder ama kendin gelme."Sinclair ayağa kalktı fakat odanın o bölümüne sırtını

dönmüş olan babam bunu fark etmedi. Zayıf hayali vasıflar,



36 • Ma ry jani ce Davıdson

sözüm meclisten dışarı hu kişi benim babamdı. Jessica elini uzattı ve var gücüyle ceketine asıldı ama Sinclair tınlamadı bile.

"Tamam," diye ekledim, yerine geri oturması için Sinclair'a elimle işaret ederek ama o inatçı keçi hâlâ tınlamıyordu. "Zaten ben de gitmek istemiyordum."

Babam rahatladı ve gülümsedi. "Şey, ben de öyle düşünmüştüm."

"Elbette." Karşılığında ona buz gibi bir gülücük attım ve bunun onu bir adım gerilettiğini görünce sevindim. "Uğradığın için çok teşekkürler. İsmi lazım değile sevgilerimi iletirsin."

"Betsy, Antonia'yı hiç anlamıyorsun!""Onu yeterince iyi anlıyorum ben.""Hayır, senin gibi birisinin onu asla anlayabileceğini san ""Bay Taytorr Hepimiz olduğumuz yerde sıçradık Mut

fakta çanak çömlek ne varsa hepsi bariz şangırdadı. Ve ba bam da az kalsın yeri öpecekti. "Sizden az cince söylediklerinizin hepsini geri almanızı istiyorum yoksa sen ne haltediyorsun?"

Jessica, nutuk atmasını (ya da bir ihtimal babamı sakatlamasını) engellemek için Sinclair'ın sırtına atlamıştı. Cılız,siyah bir böcek gibi dört kolu, dirseği ve diziyle ona [ulunuyordu ve Sinclair başını iki yana sallayınca az kalsın tümeklemlerini yerinden çıkartacaktı. "Cidden, Jessica. Lütfenaşağı iner misin?"

"O cümleyi bit imleyeceği ne bana söz verirsen," diye fı

sıldadı kulağına. "Sen beni dinle. Hiçbir işe yaramayacak ve




her şeyi daha da berbat edeceksin. Onunla kendisi de başaçıkabilir."

Başka biri olsa. "Merhaba, ben buradayım!" derdi fakat babam, gözünün önündekiııi görmezden gelme konusundausta biri olarak çıtını bile çıkarmadı. En yakın arkadaşımâdet öncesi sendromu geçiren bir maymun gibi eşimin üstünde tepinirken o sadece tişörtünün kolundaki yaprak parçasını temizlemek ve ayakkabı cilasıyla parlatılmış Kenneth

Cole'larını incelemekle yetindi."Asla olmaz. O benim eşim ve aynı zamanda da Krali

çem ve bu adamın ona karşı davranışları ""Neyse," diye araya girdi babam, Sinclair'tn cümlesini ya

rıda keserek, ki l">enim dışımda kimsenin yanına kalır birhareket değildi. "Antonia'ya selamını iletirim."

"Neden?" diye sordum, gönülden merak ediyordum.Şunu anlamanız gerekiyor ki, benim babanı öyle inanıl

maz cesur biri falan değildi. Şu anda onunla birlikte aynımekânda öfkeli bir milyarder ve bir de Vampirler Kralı vardı fakat bu onun umrunda bile değildi çünkü onu aşıyordu.1 loş olmayan, hatta ilginç olmayan her şeye karşı beyniniher daim kapatırdı. On üç yaşına geldiğimde annemi bir ke

nara attığını ve bundan böyle Ant'ın üvey annem olacağınıanladığım güne kadar bu duyarsız davranışlarına tamamenalışmıştım. Sonuçta ondan başka bir babam olmadığı için, bir sürü hareketine tahammül etmiştim. Ama adil olmak gerekirse, o da payına düşeni yapmıştı.

"Son seferki gibi olmayacak," diye devam etti babam, sesi neredeyse neşeli gibiydi. "Son seferinde bir başınaydı fa




kat hu sefer ben yanındayım ve ona ihtiyaç duyduğu tümdesteği vereceğim. Keşke neler yaşadığını anlayabilseydin,

ne kadar zor günler geçirdiğini... Onun..." Onu izlerkensesi giderek alçaktı, destansı denecek kadar büyük ölçüdesıçtığını fark etmiş gibiydi.

"Daha önce de mi hamile kaldı?" diye sordum, neredeyse nefesim kesilmişti.

Jessica'nınsa gerçekten nefesi kesildi. "Hadi be!"

"Hayır hayır, o... yani, ben, o, biz... Biz ""Bir bebek mi vardı?" diye sakince sordu Sinclair ve ne

kadar başarılı olursa olsun babam bile bunu duymazdangelemedi ve ipleriyle oynanan bir kukla gibi kesik kesikhamlelerle hareket ederek onunla yüzleşmek için arkasınıdöndü. Şey, l>elki de bu kukla meselesi aslında o kadar da yabancı bir kavram değildi.

"Evet.""Ve," Sinclair ona doğru yaklaştı (ağzı beş karış açık ba

bama bakan Jessica da hâlâ sırımdaydı) ve gözlerini babama çevirdi "babası sen miydin?"

"Evetttt." Babamın sesi uyuştıınıcu almış gibiydi. Ama zaten Sinclair'a bir kez yaklaşınca herkes böyle olurdu. Bu ko

nuda gördüğüm en başarılı kişiydi. Ben sadece erkekleri kendinden geçirebiliyordum ama o bunu herkese yapabilirdi.

"Bebek nerede?""Antonia bana söylemedi... Biz... Birlikle değildik ve

onu... Yani... O...""Bence dursan iyi olur," dedim. "Biitün kayışları yerin

den fırlamak üzere."




"Haklısın," dedi Sinclair. "Bıı hakikaten korkunç olurdu."Sinclair'a bir bakış attım, ardından babamı omuzlarından

kavradım. "Baba. Baba! Dinle. Buraya geldin ve partiye gelmeyeceğimden emin olmak istedin."

"Evet, eminim anık," diye kabul etti, tüm dikkatini birçırpıda bana yönelterek. "Antoııia ısrar etli."

Dişlerimi gıcırdattım. Kaltak! "Ama ben de gelmek istemiyordum zaten, bu yüzden her şey yolunda."

"Evet, sen de gelmeyi reddettin, yani böylesi hepimiziçin daha iyi oldu."

"Ve berbat görünüyordum.""Evet, berbat görünüyortluıı, ölü olmak aynı Antonia'nın

da dediği gibi sana hiç yakışmıyor, hem de hiç.""Şimdi golf oynamaya git," diye ekledim nefretle, "üç sa

yı kazan.""Ah, yazık," dedi Jessica, babam hızla evden dışan çıkarken"Bıına gerçekten inanamıyorum," dedim, şakaklarımı

ovalarken. "Sanki yeterince derdim yok. Bunu ağzından kaçırdığına inanamıyorum."

"Erkekler üzerinde böyle bir etkin var," dedi içtenlikleSinclair. "Senin karşındayken planladıklarından daha fazla

sını söylüyorlar."Omuz silktim ama bir yandan da memnundum. "Bıı sır

rı acaba ne zamandan beri saklıyor? Neden sen ve ben buradayken ağzından kaçırdı kı? Jessica. Tanrı aşkına, lütfenaşağı iner raisin? Azıcık dinlenmek için her şeyimi verebilirim. Yani düşünsenize, şu anda etrafta dolanan bir erkek ya

da kız kardeşim olabilir."




"Şey. hu haber stres seviyen için hayra alamet değil," di ye öne sürdü Jessica, Sinclair'ın boğazım bırakıp yere atlarken.

"Daha öğreneceklerimiz var. Sonuçta babanın verdiği bilgiler eksik. Doğrudan kaynağına gitmeliyiz."

"Antonia," dedik Jessica ile birlikte aynı anda.



6

S inclair'ın üstü açılır arabası, gülünç derecede kalabalıktı. O direksiyondaydı, ben hemen yan koltukta(nihayet 'ilişkimizde' benim adıma olumlu hir geliş

me) Marc, Jessica ve Tina da arka koltuktaydı.Tina da geliyordu çünkii... Şey, vampir meseleleriyle il

gilendiğimizde o hep Sinclair'la birlikte giderdi. İkisinin birgeçmişi vardı daha doğrusu. Sinclair'ı dönüştüren ri

naydı. Sinclair için o hir tür, kanka/sckreter/emir eri/sırdaşkarışımıydı. Ki benim için dc hava hoştu çünkü hiç şüphe

siz o saydıklarımın hiçbirini yapmak gibi bir niyetim yoktu.Marc'ı da yanımıza almaya karar vermiştik çünkü Ant tan

bütün ürpertici detayları öğrenmeyi planlıyorduk ve birdoktorun ne zaman gerekeceğini asla kestiremezdiniz.

Ancak Jessica, gelmek için bize şantaj yapmıştı. Öncelikle şunu söylemeliyim ki (yine ve yine söylüyorum), Sinclair'ın bir siirü tiksindirici özelliği vardı ama sevdiği şeylerden biri de arkadaşlarımı vampir meselelerinden uzak tutmaktı.



42 • Vlary Janice Davidson

Ve onu bu konuda suçlayamam... Sonuçta tamamen sıradan bir vampir sonınunun ne zaman kırık kaburgalarla dolu bir kan banyosuna dönüşeceğini insan kesliremiyor.

Jessica bu mazeretleri asla kabullenmezdi. Kırk numaraayağını yere vurur ve konu kapanırdı. Son nokta, kuru temizlemedeki Avrupai takım elbiselerinin başına kötü bir şeygelirse çok yazık olacağını söylemesiyle konmuş oldu.

"Eski günlerde," diye karşılık vermişti Sinclair, "ayak iş

lerine bakan kimseler gerçekten işe yarardı." Ama bu konuda tek söylediği bu oldu, Sinclair her zaman kusursuz giyinirdi ve bütün kıyafetlerini terziye diktirirdi. Konu zenginolması ya da en iyisini tercih etmesi değildi; aşırı genişomuzlan ve aşırı dar beli mağazalardan kıyafet almasını imkânsız kılıyordu. O kıyafetlerin kaça mâl olduğunu hayaledebiliyordum. İçimden bir ses, Jessica eğer en sevdiğiGucci takım elbisesiyle ilgili onu tehdit etseydi, yolcu koltuğunda oturmasına bile izin vereceğini söylüyordu.

Sonuç olarak araba kalabalıktı, yine de fena sayılmazdı.Tabii yolculuk sebebini hesaba katmazsak

"Bu sadece bir kelime," diye üsteliyordu Marc. Ah, yinemi! Jessica, 'Afro Amerikan' sözcüğünden nefret etlerdi fakat aynı zamanda şu Z ile başlayan kelimenin de pek hoşuna gittiği söylenemezdi. "Bütün anlamını kaybetti artık.On dokuzuncu yüzyılda değiliz. Hatta yirminci yüzyılda bile değiliz."

"Bence bu konuda konuşmamalıyız," dedi Tina, Marc'ındirseği gözüne ginııesin diye kenara kayarak. Mini minna

cık bir şeydi ama yine de arka taraf bayağı dar sayılırdı.




"Hayır, sorun yok," diye karşılık verdi Jessica."Elbette yok, hepimiz yetişkiniz. Tina, yemin ederim, bu

güne kadar tanıdığını politik açıdan en doğru yoldaki ölüinsan sensin."

"Sadece bunun uygun bir tartışma konusu olduğunu düşünmüyorum bizim için." Una, Lincoln'ün köleleri serbest bıraktığı yıllarda doğmuştu, dolayısıyla hepimizden farklı bir bakış açısına sahipti. Bütün bu konu hakkında ağzı da

oldukça sıkıydı."Hayır, hayır, hayır," dedi Jessica ve ben de her ihtimale

karşı elimle kapı kolunu kavradım. Bu ses tonunu tanırdım."Bu zamanda ve bu yaşlarda, insanın endişelenmesi gereken daha önemli şeyler oluyor. Bu sadece bir kelime. Tamamıyla anlamını kaybetti. Artık." Sinclair dikiz aynasından

ona bakıyor ve Tina da yavaştan ondan uzaklaşıyordu. Sadece duyguların kokusunu alamayan Marc, konudan biha berdi. "Hadi söyle," diye sakince devam etti. "Bana bir kezolsun o isimle hit;%î en hadi."

Sessizlik. Ardından Marc'ın miyavlayan sesi duyuldu,"Diğer insanlara bu şekilde hitap etmeliyiz, demiyorum. Sadece yani bence kimse başkasına bu şekilde hitap etmemeli ya da "

"Birimiz seni bayıltmadan önce konuşmayı keser misin?"diye sordum

Jessica sinsi sinsi gülümsedi ve o haftalık tartışma sonaerdi.

Arabayı babamın Tudor'u (iki insan için bin metrekare!)

önüne park etti ve çil yavmsu gibi arabadan döküldük. Ha




va kapkaranlıktı, akşam dokuz sularıydı. Baham o akşamüzeri bir iş gezisi için şehirden ayrılmıştı ve Ant da evde yalnız olmalıydı.

Bu bilgi, vampirik mevzularda benden desteğini esirgemeyen ve elinden gelen her fırsatta bana yardımcı olan annem tarafından bize ulaştırılmıştı. Dikkatimi çekti de, bazenişler ljöyle oluyor işte... Bir ebeveyn neredeyse aşırı mükemmelken diğeri bok gibi olabiliyor. Annemi öyle yüksek

bir kademeye oturtuyordum ki, zavallı şey muhtemelen oksijenden mahrum kalıyordu.

İki kere çaldıktan sonra ön kapıyı açtım. Elbette yine kilitli değildi... Fazlasıyla düzgün bir mahalleydi sonuçta. Suçoranı düşüktü. Babam BMW'sini garaj yolunda bıraktığında bile kilitlemezdi. Ve bildiğim kadarıyla bugüne kadar hiç

soyıılmamışlardı. Tabii olur da bir gün nakde sıkışırsam budurum değişebilirdi

"Merhabaaaa?" diye bağırdım. "Antonia? Benim, en sevdiğin üvey kızın."

"Ve en sevdiği derken," diye ekledi Marc, hemen arkamdan antreye girerken, "en nefret ettiği demek istedi." Arabadaki küçük düşürücü olayın hıncını çıkarıyormuş gibiydi...Gerçi kendisi fazlasıyla zapt edilemez biriydi. Şu intihara teşebbüs olayını görmezden gelirseniz tabii. Bir düşünsenize,intihara teşebbüs...

"Daha onunla tanışmadın bile," dedi Jessica, güruh halinde ufak holde ilerlerken.

"Hayır ama efsaneyi duydum. Açıkçası, biraz şüpheliyim.

Böyle heyecanlı bir hayata ayak uydıırabiliyor mu?"




"İtiraf etmeliyim," dedi Tina, "İren de merak ediyorum.""Senin vampir olduğunu biliyor ama ön kapı kilitli de

ğil." Sinclair burun kıvırdı. "Ya inanılmaz derecede kibirli, ya da inanılmaz derecede budala."

"Burada olamazsın!" dedi üvey annem bir nevi karşılamahavasıyla, sarışın bir peruğu ve kırışıklıkları olan ScarlettO'Hara gibi koşarak merdivenlerden aşağı inerken. "Siziiçeri davet etmedim!"

"Bu sadece siyah insanlar için geçerli," dedi Jessica.Tina'nın gözleri, gülmemek için konsantre olmaya çalış

tığı zamanlardaki gibi yine kocaman oldu. "Sanırım bu eski bir koca karı masalı, bayan."

"Seni görmek büyük bir zevk, Antonia," dedim yavan biredayla. "Vay canına, amma kilo almışsın."

Sarışın bir alev küpü gibiydi. Saçları taze dilimlenmiş birananasın o kusursuz rengine (ve büyük ihtimalle de dokusuna ama elimi değdirmeye niyetim yoktu) sahipti Gözlerinde yetmişlerin disko kraliçelerinden daha fazla mavimakyaj vardı ve ruju da dudak kaleminden bir ton daha ko yu bir kırmızıydı. Akşamın dokuzunda, evde tek basına, kocası şehir dışında ve makyaj yerinde Siyah bir mini etek vesutyensiz ipek bir beyaz gömlek. İnanılmaz.

"Buradan derhal gidiyorsun ve arkadaşlarım da yanındagötürüyorsun," dedi. Doğma büyüme Bemidjili'ydi fakatsanki okulunu bitirmek için uzun yıllar Doğu Kıyısı nda kalmış gibi sesli harfleri vurgulayarak konuşurdu. "Babana neden ellerini senin üzerinden çekmediğini anlamadığımı söy

ledim ve şimdi de yüzüne karşı söylüyorum. Ve bir şey da



46 • Mary Jan ice Davidşon

lıa: Seni bebeğin yakınında bile görmek istemiyorum; bebeğin ablası olup olmaman umrumda bile değil; ölen diğer insanlar gibi sen de bizler için ölü kalma nezaketini göstermeliydin."

"Heyecanlı hayatına gerçekten uyum sağlamış," dediMarc, hayretle ona bakarak.

"Son söylettiğin hakkında sana daha fazla katılamazdım,"dedim. "Bu eşcinsel ev arkadaşım, Marc." Ant, diğer tüm

büyüleyici özelliklerinin yanı sıra homofobikti de "Ve bunlar da Sinclair ve Tina." Onların ne oldukları zaten barizdi."Sana birkaç soru sormak için geldik."

"Şey, ben sizinle konuşmuyorum. Sıradan bir insan gibikalkıp buraya kadar gelme cüretini gösterdiğine inanamıyorum, halbuki sen insan değil bir..."

"Cumhuriyetçi miyim?" diye sordum, belli ki bu clunımgiderek hoşuma gitmeye başlıyordu.

"Sadece bir iki sorumuz olacaktı ve sonra da seni rahat bırakacağız," dedi Jessica. Az sonra söylemek üzere olduğuşeyi ağzından çıkarmak için ölüp bittiğini görebiliyordum."Çoktan doğurduğun şu bebekle ilgili."

Ne yazık ki, Ant ta en ufak bir şaşkınlık belirtisi bile oluşmadı, ki bu da babamın ufak patavatsızlığıyk; ilgili kendisini önceden uyardığı anlamına geliyordu. ÇOK sinir. Ve şaşırtıcı. Ant resmen babamı manikürlü parmağında oynatı yordu. Sinirlenirse ameliyatla şişirilmiş dudaklan öfkedengerilir diye ödü kopuyordu babamın.

Oysa Ant sadece derin bir nefes aldı ve belki de biraz

somurttu fakat o kadar yüksek dozda Botoks yaptırmıştı ki,




kesin emin olmak imkânsızdı. Siz sadece kendi işinize bakın ve defolup gidin buradan çünkü dert etmeniz gerekenhiçbir şey yok ve ayrıca sırf bu konuyla ilgili som sormakiçin buraya kadar geldiğinize inanamıyorum. Bu çok eski bir hikâye."

"Buraya kadar mı?" diye sordu Marc. "Edina'da yaşıyorsun, Afrika'nın el değmemiş köylerinde değil."

"Ve bütün geceyi antrede dikilerek mi geçireceğiz?" diye

söylendi Jessica."Bu kadar konuştuğumuza bile şaşıyorum," diye karşılık

verdim."Hayır, bütün geceyi burada geçirmeyeceksiniz. Hatta

hemen, şimdi gidiyorsunuz." Elini cebine soktu ve dondurma çubuklarından yaptığı hacı dışarı çıkardı "İsa'nın gücüadına! İsa'nın gücü adına!"

Tina ve Sinclair'ın geriye doğru koca bir adım atıp bakışlarını başka yöne çevirmelerine rağmen ben kahkahayı bastım.

"Sana söyledim," dedi Jessica, "bu sadece siyah insanlarüzerinde işe yarıyor."

"Ya böyle şakaları nereden buluyorsun?" diye inledi

Marc."Düşünsene, Marc," diye karşılık verdi sabırla."Defolun evimden, sizi adi ölümsüz yaratıklar!""Noel çelenkleri satmak için İzci Çocuklar geldiğinde de

aynısını yapmıştı," diye açıkladım diğerlerine, ardından ileri doğru bir adım atıp haçı kaptığım gibi elinden aldım. "Bu

nu nereden buldun, alışverişkolik? Bir mücevherciye gidip




düzgün bir şeyler alamadın mı? Pırlanta işlemeli bir modeliçin babama dön haneli bir rakam sıkıştırmamana şaştımdoğrusu."

"Gidin evimden," dedi sen bir ses tonuyla. "Bunu yapamıyor olman gerekirdi."

"Bir de bana sor. Dinle, babamın diğer bebeğiyle ilgilisana sorular soracağız ve bize her seyi anlatana kadar da bir yere gitmiyoruz."

"Siz, adi ölü yaratıklara tek kelime bile anlatmayacağım.Hemen dışarı çıkıyorsunuz ve İren uykuma dönüyomm."

"Ah," dedi Sinclair, dondurma çubuklarını çantama ataratmaz ileri doğru atılarak. "Birkaç dakika içinde uyku fikritamamen aklınızdan çıkmış olacak, Bayan Taylor."



7

Ant'ın parfümlerini kurutma makinesine atıp çalıştırdüğmesine basarak geçirdiğim o ferahlatıcı beşdakikanın ardından oturma odasına geri döndüm.

Antonia, kolluğun en uzak köşesine oturmuş öne doğnıeğiliyor ve aklı başından gitmiş bir halde Sinclair'ın suratına bakıyordu. Elleriyse kucağının üstündeydi ve içgüdüselolarak deri eteğini tırmalıyor ama gözlerini bir an olsunonunkilerden çekmiyordu.

Tüm bu olay yüzünden kendimi garip hissediyordum.Neden, tam olarak neden böyle bir şey yapıyorduk acaba?

Bu konuda ne hissettiğimden bile emin değildim ancak yine de buraya kadar gelmiş, Ant'ın normal seviyelerin altında kalan beynini didikliyorduk. Ve neden Sinclair bu kadarilgiliydi ki? Endişelenmesi gereken kral meseleleri yok muydu? Vücuduna uymayan bir takım elbise? Katılması gerekensaçma sapan bir eğitim? Ama işte burada, kumaş döşemeli

bir pufun üzerine oturmuş Ant'ın erkeksi ellerini avııcuna




alıyor ve içinde ne var, ne yok dökmesini sağlıyordu. Hemde her şeyi.

"...ve sonra da hana evlenme teklif etmesini sağlamayaçalıştım ama bunu hir türlü yapmıyordu, annesini terk ederse Betsy'nin ona çok kızacağını düşünüyordu, bu yüzden biz de ayrıldık."

"Evet, peki ama bebek?" diye sordıı Sinclair.•Belıek... bebek..."

"Hey, kadın neredeyse aklını kaçırmak üzere," diye mırıldandı Marc. bana doğru. "Ona baksana."

Baktım Haşır, haşır diye kısacık deri eteğini tırmalama ya devam ediyordu tırnakları ve dudağının köşesi de sankiher an kriz geçirebilirmiş gibi aşağı sarkıyordu.

Ve duyduğu endişenin kokusunu alabiliyordum. Kokusu

tıpkı yanmış uhu gibiydi."Hatırlamıyorum...""Antonia, hatırlıyorsun," diye onu temin elti Sinclair. "Sa

dece uzun yıllardır aklına getirmedin o kadar. Kasti olarak yani. Bebek yaşadı mı?"

Ağzı lıeş karış açıldı ve ona bir cevap vermeye çalışırmışgibi dudaklarını kımıldattı ama tek kelime bile çıkmadı. Sonunda elleriyle Sinclair'ın ellerini bulmaya çalıştı ve onlarısıkıca tutup o pis hikayesinin geri kalanını öylece... Öylece püskürttü. Tıpkı kusmuk gibi.

"Ben yapmadım! Ben yapmadım! Evlenmek için hamilekaldım ama bir işe yaramadı ve sonra belrek geldi ve ben yapnıadımr Sırf bağırmakla kalmıyor resmen ciğerlerini

patlatana kadar haykırıyor, feryat ediyor ve şimdi de ver




eliği o yaşam savaşı sırasında tırnaklarını Sinclair'ın avuçlarına batırıyordu. "Çalışmam gerekiyordu ve işler sandı

ğım gibi yürümedi ve ne olduğunu bilmiyordum, bu yüzden de hastaneye gittim ve onu bıraktım... Onu lobiye bıraktım... Etrafta kimse yoktu ama illaki onu birilerinin bulacağını biliyordum... Yani onu orada bıraktım ve bir daha asla... Asla..."

"Tanrım," dedim, hayret içindeydim.

"Aııt'ı en son üzgün gördüğümde," diye fısıldadı kulağıma Jessica, "sen yaz kampından bir gün önce dönmüştün."

"Sorun yok, Antonia," diye onu sakinleştirmeye çalıştıSinclair. "Elbette sen bir şey yapmadın. Kim yaptı?"

"Bilmiyorum, bilmiyorum." Kafasını öne eğdi ve kum birhıçkırık sesi duyuldu. "Hamileydim ve sonra anık değildim ve bebek de... Bebek de..."

"Antonia, hamile kaldığını ne zaman (iğrendin?""Cadılar Bayramı'nda. Bin dokuz yüz altmış beşte.""Ve ertesi günün tarihi neydi? Uyandığın ve bebeği ya

nında bulduğun günün tarihi?""Altı ağustos, bin dokuz yüz altmış altı. O, o yeni doğ

muş bir bebek değildi. Kaç yaşında olduğunu bilmiyorum

ama yeni doğmuş bebek değildi."Bu konuşmanın ardından odaya ölüm sessizliği hâkim

oldu. Marc aceleyle Sinclair'ın yanına gitti ve kulağına birşeyler fısıldadı.

"Antonia, işimiz bitti sayılır.""İyi," diye kestirip attı, hâlâ yere bakıyordu. "Daha baş

ka bir şey söylemeyeceğim."




"Evet, tamam, Antonia, bana bak, böyle daha iyi. Antoııia, ailende akli hastalığı olan biri var mıydı?"

"Kesinlikle bu konuda konuşmayacağım.""Tabii ya, sadece kötü insanlar o konu hakkında konuşur."Kafasını o kadar hızlı salladı ki, resmen her bir saç teli

hareket etti. "Evet, bu doğru, bu kesinlikle doğru, sadecekötü insanlar, şikâyetçi ve, ve "

"Peki ama hasta olan kimdi? Ailende?""Büyükannem. Ve her iki teyzem. Ama annem hastalan

madı, ben de.""Hayır, tabii ki hayır. Sen de onlardan farklısın.""Sadece sinirlerim," diye açıkladı. "Sinirlerim gerçekten

çok hassas. O bunu hiç anlayamıyor.""Hayır, onun anlayışlı biri olduğunu söylenemez, değil mi?""Hey," diye karşı çıktım.

"Başkası olsa toprağın altında kalmaya devam ederdi,"diye devam etti Ant, sesi acıklı geliyordu. "Bunu yapacakkadar gururdan yoksundu işte. Farklı olmalıydı ve, ve yeniden dirilip bir vampir olmalıydı. Bir vampir! Babasının kal bini kırdı."

"Gurur mu?" diye bağırdım. "Alı, ölümsüz olmak şimdide gurursuzluk mu sayılıyor yani? Ve sanki başka bir seçeneğim vardı, seni küçük lıeyinli, gerzek, sığ, botokslu, yüreksiz, ödlek!"

"Ve şu zengin zenciyle yaşıyor," diye içini dökmeye de vanı etti Ant. "Onlar evli bile değiller. Ne demek istediğimianlıyor musun?"

Alnıma bir şaplak attım. Zenci! Bu kelimeyi kim kulla

nır ya?



ÖLLİMSOZ VE ÇARESİZ • 53

"Eşcinsel olduğumdan haberim yoktu," diye öne sürdüJessica.

Ah, Tanrını izin ver, tekrar öleyim."Antonia. bebeği nereye bıraktın?""Bebek falan yoktu.""Hayır, elbette yoktu. Hiç şüphesiz artık senin sorunun

da değil. Ama onu nereye bıraktın?""Onu bırakırken ağlamadı," dedi Ant, sakindi. "Sıcacıktı.

Benim, benim bir sürü havlum vardı ve birkaçını kullanabilirdim. Ama onları önce kurutucuya attım."

"Tabii ki, öyle yaptın, sen canavar değilsin."O bir canavar."

"Evet, korkunç biri ve şu bebek nerede?""Çocuk Kreşi.""Saint Paul," diye fısıldadı Marc."Tamam, Antonia. Çok yardımcı oldun.""Şey, sinemaya giderken Jimmy Fonu'na bağışta bulun

maya çalışırım.""Alı, bu gerçekten mükemmel. Ve hiçbir şey hatırlama

yacaksın.""Hayır, kesinlikle hatırlamayacağım."

"Sen artık yukarı çık ve yatmak için hazırlan. Ve sonrada bir bebek gibi uyu.""Evet, bir bebek gibi.""Aynı şu hiç aldırış etmeden terk etliğin lîebek gibi," de

di ve birden ellerini bıraktı.

"Üzgün bir kadın," diye yom nida bulundu Sinclair, hep

birlikte dışarı çıkınca.



7 <1 • Mary Janice Davidson

"Çok üzgün," diye ona katıldı Tina. Gözünün kenarından bana bir bakış attı, ki bu gerçekten kulağa geldiği ka

dar ürkütücüydü. "Çok da zor.""Çocuk Kreşi'nde önceliğim var," dedi Marc. Yine o be

ni uyuz eden küçük Sherlock Uolmes kimliğine bürünmüştü. "Her iddiasına varını, bu bebeğin izini bulabiliriz. Ve yine bahse varım, Ant'ın sağlık kayıtlarım da bulabilirim. Yada en azından denerim. Fvet. bunu deneyebilirim."

"Neden onun kayıtlarına bakmak istiyorsun?" diye sordum. Arabaya binmek için heniız hazır değildik, bu yüzdende aylak aylak ön bahçede oyalanıyorduk

"Çünkü hakikaten ters giden bir şey olmadıkça kimse onay boyunca baygın kalmaz da ondan Onu sen de duydunHir dakika için hamileydi ve sonraki dakika da viyaklayan bir bellekle 'uyandı'. Yani. .. O on aylık süre içerisinde neoldu?"

"Sanırım ben biliyorum," dedi Tina, sessizce."Tina," dedi Sinclair."Eric," diye karşılık verdi. Neredeyse hiçbir zaman ona

ilk adıyla hitap etmezdi."Tina?" Ben de şaşkındım. Tina, Nostro bizi iblislerle bir

likte hendeğe attığında bile bu kadar endişeli görünmemişti. Ama o zamanlar gençli tabii. Yani lafın gelişi. "Hey, iyimisin? Yoksa bir şeyler atıştırmayı mı unuttun?"

Ufacık çocuklar gibi ellerini birbirine kenetlediğini farkettim ve şimdi de süratle, bir kez bile duraklamadan konuşuyordu. " Kraliçem, sizi bir insan olarak her zaman sevmi

şimdir ama .şu anda size karşı büyük hayranlık duyuyorum




çünkü o kadın tarafından büyiitülmenize rağmen yine depsikopat birine dönüşmemişsiniz."

"Ooo," diye karşılık verdim. Az kalsın pis pis sırıtacaktım. "Ne demek istediğimi sonunda sen de anladın, Tiııa."

"Tina doğru söylüyor." dedi Sinclair. "Daha acımasız, sığ ve duyarsız olmaman bir mucize."

"Sağol," dedim. Sonra da, "Ne?"



8

r ay canına!" dedi Jessica, kafasını iki yana saJ\ / layarak. "Kendi kulaklarımla duydum ama hâ

• lâ bunu yaptığına inanamıyorum. Dostum, bu

gerçekten çok duygusuzca. Onun için bile.""Çok tatsız bir olay," diye ona katıldı Sinclair."Şey..." Marc, bir an tereddüt etü, ardından ufak bir lop

sesiyle yarısı fincanın içine düşene kadar kurabiyesini çayına batırdı lyy! Kurabiyelerini yemek yerine neden içmeyitercih ettiğini asla anlayamıyordum. "Betsy'nin babasının veüvey annesinin bir hayranı olduğumu söyleyemem ama Antonia'nın ailesinin bu tarz bir geçmişi varsa mental hastalıklar yani nasıl hissettiğini bir düşünsenize. Bir an için hamilesin ve sonra bir bakıyorsun neredeyse bütün bir yılınkaybolmuş." Başını iki yana salladı. "Korkudan ödü bokuna karışmış olmalı."

"Herkesin karışırdı," diye ekledim, "ama ailesinin geçmi

şine bakarsak özellikle onun için zor olmalı." Herkesin ba



ÖLÜMSÜZ VIİ ÇARESİZ • 111

na baktığını fark ettim. "Ne? Kendimi onun yerine koyabili yorum O adi, ucuz benliğine. Onu hiç sevmem ve ufacıkkardeşimi bir hastane lobisine bırakmasını kesinlikle doğru bulmuyorum ama yine de kendimi onun adına kötü hissediyonım."

"Hınıııı," dedi Jessica. Hiçbir şey yediği içtiği yoktu, okemikli kollarını göğsünde birleştinniş, sadece masada bizeeşlik ediyordu. "Dinle, Tina, Ant'ın hafızasını kaybettiği o

dokuz aylık süre içinde neler olduğunu bildiğini söyledin,değil mi?"

Tina tek kelime etmedi. Bir süre sonra durum iyice garipleşti.

"Şey, Tina? Alo?"Sinclair iç geçirdi.

"Ah, hayır," dedi Marc, çayıyla konuşuyordu."Elizabeth," diye başladı. "Sana söylemem gereken bir

şey var."Dikkatle fincanımı masaya koydum. Bu hiç, ama hiç iyi

ye işaret değildi. Bu konuşma asla, Sana altı düzine çiçekaldım ve sarıyı sevmediğimi unuttum,' diye bir cümleyle bitmezdi. Çoğunlukla peşinden gelen, 'Bu arada, artık kraliçesin' ya da Hey, yanına taşınıyorum,' gibi bir cümle olurdu.

"Söyle bakalım," dedim. Sakinleşmek için derin bir nefes almam gerekirdi ama bu sadece başımı döndürürdü okadar.

"Şey... Özel bir konu ""Tamam," dedi Marc, ayağa kalkıp Jessica'yı sandalyesin

den çekerek. "Biz gideriz."




"Olur," dedi Jessica, olayı kavrayınca. "Biz, şey, toz al

maya gidelim. Odalardan birini temizleriz işte." Çabucakmutfaktan dışarı çıktılar ve onun, "Nasılsa bize sonra anlatır," diye fısıldadığını duydum.

"Herhalde anlatmaz," dedi Tina."Üvey annenin evine gitmek için benim gizli bir sebebim

vardı.""Öyle mı? Senin mi vardı? Gizli bir sebep, ha? Senin? I la

di canım!""Ölüler Kitabı senin kardeşinden bahsediyor.""Nereden biliyorsun? O şeyi çok uzun okursan aklını ka

çıracağını sanıyordum.""Son birkaç yüzyıldır parça parça okuyorum."Son dediğini sindirmeye çalıştım. "Tamammmm. Yani

Kitap bir yerlerde başıboş dolaşan bir kardeşim olduğunu biliyordu." Ardından tam olarak ne demeye çalıştığı beynime dank etti. "Bir kardeşim olduğunu sen de biliyordun."

"Evet.""Bir kız kardeşim olduğunu biliyordun." Herhalde ye

terince yüksek sesle söylersem canımın daha az yanacağını düşünüyordum "Sen bir kız kardeşim olduğunu bili yordun."

"Evet. Bugüne kadar söz konusu kardeşin, üvey anneninşu anda karnında taşıdığı bebek olduğunu düşünmüştüm." Ardından bütünüyle sakin bir ses tonuyla ekledi, "Sana bunu söylemenin bir yolunu arıyordum."

"Eric!" diye haykırdı Jessica, koridordan. "O arayışları be

nim külahıma anlat sen!" Koşarak içeri girdi, Marc da he




men peşinden geliyordu. "Senin derdin nedir? Sen yanımıza laşınabilesin diye elimden geleni yapıyonım ama buolay, onu çıldırtabilecek türden bir şey. Delirtecek, aklınıkaçırtacak!"

"Sanırım," dedim uyuşan dudaklarımın arasından, "şuanda biraz aklımı kaçırdığımı hissettiğimi söylersem, hepimiz için hayırlı olur."

"Sadece bu aralar ilgilenmen gereken başka şeyler var

dı," dedi Tina çabucak, her zamanki gibi Sinclair'ın kıçınıkurtarmak için çabalayarak. "Hükümdar olman ve yazın yaşanan cinayetleri çözmen ve şu, şu ev meselesi ve sana saygı duymayan diğer vampirler. Zaten Avnıpa'ya da bu yüzden gi... Neyse, boşver O, biz, kız kardeşinin Şeytan'ın çocuğu olması ve dünyayı ele geçirmesi dışında endişelenmen

gereken zaten yeterince çok şey olduğunu düşündük."Çay fincanımı iki elimle birden tutuyordum ve kazara bir

böcek gibi avucumun içinde eziverdim. Jessica birden irkildi. Marc'sa tek kelime etmeden bizleri izliyordu. "Ne.7'

Tina dudağını ısırdı. "Ah, hayır.""Yardımın için teşekkür ederim," dedi Sinclair, yavan bir

ses tonuyla.Jessica gümüş tepsinin üstündeki kurabiye ve krakerleri

bir kenara attı, masanın etrafından dolaştı ve tepsiyi Sinclair'ın kafasına geçirdi. Belli belirsiz bir Itonnng! sesiyle, gümüş tepsi eğrildi. Sinclair arkasına bile dönmedi, sadece okaranlık lıakışlanyla gözlerini üzerimde tutmaya devam etti.

"Aşağılık," dedim.

"Bu evi derhal boşaltıyorsun," dedi Tina da.



9

Güneşin doğmasına çok az bir vakiı kalmıştı, bu yüzden üzerime bir şortla tişön geçirmenin yerinde bir karar olduğunu düşündüm. Gerçekten

yapmak istediğim şeyse, o gece yaşananlarla ilgili Jessica'yla konuşmaktı fakat Sinclair'a ettiği hakaretlerden sonrasanki yer yarılmıştı da içine girmişti. Onu aramaya başlamakiçin hâlâ erkendi...

180$ gibi komik bir fiyatla ucuza kapattığım siyah beyazmakosenlerimi giyerek neşemi yerine getirmeye karar verdim. Evdeki en şık ölü hatun ben olacaktım Sonra da erte

si gece gözümü açacak ve biraz hareket için hazır olacaktım. Tabi bu artık nasıl bir hareket olur bilemiyordum. Bunu o zaman düşünecektim.

Bu sırada kelepir ayakkabılanmı bir çift siyah bilek çora bı, siyah mini bir elek ve sahte kaşmir kazağımla (Jess'ten bir hediye.. . o şey, iyi kuru temizlemeliler sayesinde hâlâ

yepyeniydi) ve siyah yün bleyzır ceketimle tamamladım.




Aynanın önüne geçip kendime bir baktım ve şöyle düşündüm: Harikulade. Kendimi anında daha iyi hissettim.

Sanırım bu kulağa biraz sığ geliyor ama kendinize ne kadar çekidüzen verirseniz depresyona girmeniz de o k.ul.ıızor oluyor. Diğer bir deyişle, hayatım yeniden klozeti boylanıış olabilirdi ancak taranmış saçlarım, kıyafetimle uyumlu göz makyajım ve donumla takım sutyenim ile dünyanın bana sunacağı her şeye hazır oluyordum.

Odamdan çıktım, merdivenlerden indim, koridorda yaklaşık altı adım yürüdüm ve Marc'ın mısır gevreğini tıkmdığımutfaktan içeri girdim. Odanın diğer tarafında dolapları talan eden Jess'i duyabiliyordum.

Marc, mısır gevreğinden başını kaldırmadan, "Hayır,"dedi.

Bense gerisin geriye odama döndüm fakat ne yazık kiJessica'nın Marc'la konuştuklarına kulak misafiri olmayacakkadar hızlı (kıvranamadım.

"O da neydi öyle? Şimdi nereye kayboldu? Ben de onuarıyordum."

"Okullu çıtır modasına takılmak için biraz fazla uzun.""Bence tatlı görünüyordu."

"Sarışın bir zebra gibi görünüyordu. Bak, ben de onunarkadaşıyım; bu gibi şeyleri ona söylemek benim görevim."

"Senin görevin kirayı ödemek. O şeyleri ona söylemekse benim görevim Mızmız kaltağın tekisin," diye karşılık verdi Jessica.

"Şimdi klişe laflar savuran kim acaba? Eşcinsel okluğumiçin kaltağım da, öyle mi?"



7 <1 • Mary Jan ice Davidson

"Hayır, eşcinsel ve kaltaksın. Bence yeterince zor bir hafta geçirdi zaten. Ve daha günlerden sadece salı!"

"Doğru, yani şu anda ihtiyacı olan son şey moda..." Sesi giderek alçaldı (ya da ben yeterince uzaklaştım) ve yatakodamın kapısını kapattım.

Manyaklar. Pekâlâ, külotlu çorap giyelim, kazakla ceketkalsın ve ayakkabıları da sandaletlerle değiştirelim. Olmaz,dışarısı on derece. Hoş, dışarı çıkmak gibi bir niyetim yok

tu. Ama ayak parmakları altında bir şey olmayan insan daasla taın anlamıyla giyinik sayılmazdı. Sanırım, bağcıklı makosenlerim idare ederdi.

Tam kelepir pabuçlarımı dolaba kaldırmak üzereydim ki, birisi odamın kapısını tıklattı.

"İçeri gel. Jess.""Şey, bence güzel görünüyordun," dedi, beni karşılar

ken."Haklı. Çok uzunum. O kıyafet sana daha çok yakışırdı.

İster misin?""Hayır, sağol. Olanlar hakkında senle konuşmak istiyo

rum." Pencereden dışarı baktı. "Zamanın var mı?""Evet, en az yarım saat." Bana herhangi bir zarar verme

riski olmamasına rağmen güneşi daha hiç görmemiştim. Vampir Kraliçeliğin iyi yanlarından biri daha işte. "Ah. tüm bu olanlar sence de çok berbat değil mi?"

"Sindair'ın bu gece bizimle birlikte gelmek için tutturmasına şaşmamalı," diye ekledi, yatakta yanıma otumrken. "Biliyordu ve sana söylemedi. Seni uyarmadı bile."

"Biliyorum'. Gördün mü, gördün mü? Herkes, '/Mı, Sinc

lair'a bir şans ver, o kadar kötü biri değil.' deyip duruyor



rÖLÜMSÜZ VIİ ÇARESİZ • 111

çünkü hiçbiri onun Şeytani, karanlık, uyu7. ve çatlak yüzünü görmüyor. Herif hayatımı altüst ediyor resmen."

"Tatlım, sana inanıyorum. Bu oldukça sinsice bir hareketti, onun için bile. İyi misin? Senin için bir şok olmalı. Birfincan çay falan ister misin?"

"Hayır." Benim istediğini tekrar ölü olmaktı ama elbette bunun yakın zamanda gerçekleşecekmiş gibi bir hali yoktu.O dakika için bu konuyla ilgili mızmızlanmak anlamsızdı.

Ama sizler de artık beni tanıyorsunuz, eninde sonunda bumeseleye tekrar dönecektim. "O kadar çay içtim ki, her yerimden sular sızıyor. Benini adıma onu tokatladığın için teşekkür ederim."

"Ya kafasına bir tane geçirecektim, ya da kendi kahvaltı bıçağıyla bıçaklayacaktım onu."

"O da eğlenceli olurdu. Ve onu evden attığın için de teşekkür ederim."

"Bir işe yarayacağını sanmıyorum." Kaşlarını çam. "Hiç bir yere gitmez."

"Vampirler ve hamamböcekleri. Evi bir kere bastılar mı,onlardan artık bir daha kurtulamıyorsun."

"Eee, nedir dunım? Tüm bunlar ne demek şimdi?"

"Hiçbir fikrim yok. Ant'ın sürekli hamile kalmasına alışmaya başlıyordum."

"Yalan.""Tamam, haklısın, hâlâ biraz şaşkındım. Ama artık başka

bir kardeşim daha olduğu fikrine alışmaya başladım, tabii.Seylan'ın kızı olduğunu gözardı edersek. Düşünsene, Antdeğil. Şeytan ın. Ama bunu daha önce de söylediysenı beni lütfen durdur şimdi ne yapmam gerekiyor?"



m


Jessica omuz silkti."Bence bundan daha fazlası olmalı. Sanırım onunla ko

nuşup hikâyenin geri kalanını da öğrenmem gerekecek.""Boş versene.""Keşke." Kendimi yatak örtümün üstüne attım. "Bu ara

lar etrafın çok sessiz olduğunu biliyordum," diye mırıldandım yastıklarıma. "Bir şey olacağını işaret ediyordu. Ben deduvarlardan zombiler falan fışkırır diye bekliyordum."

"Bets, sanırım zamanı geldi.""Hayır.""Evet, geldi. Bunu yapmalısın ve hazırsın.""Çok erken.""Bunun korkutucu olduğunu biliyorum," dedi sırtımı sı

vazlayarak, "ama kendini çok daha iyi hissedeceksin. Yapılması gereken şeyin bu olduğunu biliyorsun."

"Hazır değilim," diye karşılık verdim, korkuyordum."Evet. Hazırsın. Korkma, ben de yanında olacağım."Kafamı iki yana salladım ancak bu onu fikrinden caydır

mayacaktı.

Ertesi akşam...

"Aman Tanrım," dedi pedikürcü. "Sen ayaklarına ne yaptın böyle?"

"Kendisi son altı aydır bir ölü de," dedi Jessica, yardımseverce. karşımdaki sandalyeden.

"Umnımda bile değil, böyle bahane olmaz. Tanrım, atnalı gibi olmuşlar. Onlara daha iyi bakmalısın. Sana geçen bahar verdiğim o salatalık kremine ne oldu? Krem kendiniayağına süremez, biliyorsun değil mi?"




"Çok meşguldüm," dedim savunmacı bir tavırla. "Bilirsiniste, iş güç." Cinayet çözmek. Scratch'i işletmeye çalışmakSinclair'ın üstüne atlamamak için kendime hâkim olmakHoş, artık o da içimden gelmiyordu. Sanırım ona karşı duyduğum tutkunun tamamen un ufak olduğunu söylesem yeridir Hiçbir şeyini üzerimde hissetmek istemiyordum; ne okocaman ellerini, ne o sert dudaklarını, ne de o kocaman,neyse, un ufak, baştan aşağı un ufak oldu diyorum.

"Herkes meşgul, ayaklarına yine de bakmak zorundasın.""Ki onlar da sana baksın," dedik Jessica'yla birlikte, ita

atkâr bir şekilde bir ağızdan.Pedikürcü, ponza taşıyla topuklarımı törpülüyordu. "İşte!

Bakın kızlar, beni dinleyin. İşleri boşverin. Ayak bakımı herzaman önce gelmek zorunda."

"Hı hı." Belki de lise hayatı yirmi dakikadan daha kısa

olmasaydı söylediklerini daha ciddiye alabilirdim. "Bunuaklımda tutarım."

"Tamamdır, o zaman."Jessica bana bakarak gözlerini devirdi ve ben de sırıta

rak karşılık verdim. "Zengin bir hatuna göre senin de ayakların sert."

"Beni rahat bırak, sarışın. Seninkiler de benden daha iyisayılmaz."

"Evet ama ""Az önce dünyada hiçbir şeyin hem de hiçbir şeyin

ayak bakımından önce gelmediğinde hemfikir olmadık mı?""Bana biraz izin ver," diye mırıldandım.Pedikürcü girdap gibi dönen suyun içine ayaklarımı dal

dırdı, sonra da oje şişesini çalkaladı. "İyi seçim." dedi bana.




"Klasikleri severim," diye cevap verdim. Revlon'nun Karlı Kiraz'ı. Süper bir koyu kırmızı, El tırnaklarımda koyu

renklerden hoşlanmam ama ayaklarımda beğenirim."İşte," diyerek bir iç geçirdi Jessica, pedikürcüsü ayakla

rını ovalarken. "Sana söylemiştim. Buna ihtiyacın vardı.""Ben tanışmıyorum. Tanrım, birkaç dakika için Şeytan dan

doğma bir kız kardeşim olduğunu bile unutmuştum.""Peki ya onun ayakları nasıl?"

"Seninkiler kadar iyi değil," dedim kıza, kı herhalde doğruydu.

Ertesi gece uyandığımda ayaklarım çıplak ve ojesizdi.Törpülenmemişti. Aynen öldüğüm günkü gibiydiler.

Beş dakika boyunca ağladım aptal ayaklarım yüzündendeğil, tüm bunların ne anlama geldiğini anlamak için ve ardından aşağı kata inip kendimi Ölüler Kitabı yla birlikte kütüphaneye kilitledim.



10

Ş öminenin yanında dııran sallanan sandalyeyi aldım(dikkatli davrandım... o şey büyük olasılıkla bendenon kat daha yaşlıydı) ve kapı tokmağının altına sıkış

tırdım. Kimsenin beni aramaya kalkışacak hali yoktu Tirıa ve Sinclair beni tamamen görmezden geliyordu ve herhalde Marc'la Jessica'nın da kıçlarında pireler uçuşuyor olmalıydı ama işimi şansa bırakmayacaktım.

"Alı, sana söylemeyi unuttum mu? O da Ölüler Kitabı nda yazıyordu," cümlesini duymaktan hakikaten bıkmıştım. Okahrolası lanet şeyi önüme alacak ve her bir sayfasını tekerteker okuyacaktım. Bundan böyle, sürprizler yok. Sindair'ın

benden sakladıklarıyla ilgili daha fazla endişelenmek yok.Siııclair'a bütün hikâyeyi anlattırmak da yok.O zımbırtıyı yerinden kaldırırken çoktan midem bulan

maya başlamıştı bile. İnsan derisiyle ciltlenmişti, ki nasıl biriğrençlik abidesiydi siz hayal edin ve dokununca ılık bir his veriyordu, ancak bunun sebebi şömineden yalnızca birkaç

adını uzaklıkta durmasıydı.




Kitap. Şayet İyi Kitap, İncil'sc o zaman bu şey, Kötü Kıtap'tı. Sözüm ona o korkunç sayfalar içincle vampirlere da

ir bütün gerçekler yer alıyordu ve Sinclair yangına kurbangiden malikânesinden onu kurtarmış ve benim evime tıkmıştı Hepimiz sanki bu kitap bizi ilgilendirmiyormuş gibiumursamamıştık. En azından ben öyle düşünüyordum. Amagörünen o ki, Sinclair arada sırada kütüphaneye uğrayıp birkaç satır okuyordu. Ve iyi kısımları da kendine saklıyordu, pis define avcısı

Oturup bir süre kitabın kapağına baktım. Hana zarar veremezdi ya. Hana hiçbir şey zarar veremezdi. Aptal Sinclairdışında. Hayır, bu doğnı değildi. Kızgındım çünkü bendensır saklamıştı, o kadar. Kralım sır saklamamalıydı. Yani kralsır saklamamalıydı, böyle demek istedim.

Kral. Tabi. Ne kral ama. Ne bana, ne başkasına faydası

olduğu söylenebilir. Tamam, şu tacımla ilgili bütün o kavgaları unutmadım ama onun istediği güçtü, ben değildim.Benimle ilgili bazı şeyler, gizli şeyler biliyordu ama yardımsever bir insan gibi oturup benimle çene çalmak yerine sırsaklamış ve sadece, ' Bir oturuşta kitabı sonuna kadar okumaya çalışma yoksa kafayı sıyırırsın,'' demekle yetinmişti.Eğer bu dediği biyoloji dersini ilk aldığımda işe yaramadıysa, şimdi de yaramayacaktı.

"Vampirler doğacak ve onların birer Vampir Kraliçe veKralı olacak. Ancak bu vampirlerin başka bir hükümdarı olmayacak ve yirmi bir bin yıl boyunca yaşamları sadece kaostan ibaret olacak."

Tamam, tamam, bu kadarını anlıyordum. İblisleri ortaya

çıkartan ve genel anlamda tiksindirici davranan, Nostro ve




onun gibi kıçı kırık diktatörlerdi. Sinclair ve ben çıkagelenekadar gerçek bir patronları yoktu. Ki oturup uzun uzadıyadüşündüğünüzde bu hakikaten garipti. İnsanoğlunun herdaim bir patronu olmuştur... Krallar, kraliçeler, başkanlar,kredi müdürleri. Oysa vampirler ben ortaya çıkana dek kazara veya kasten bu zatlardan uzak kalmayı başarmıştı.

Bakın, işte olan şuydu; vampirin teki görünürde hükümdar olana dek diğerlerine gözdağı vermiş, işkence etmişti,

ardından bir şapşalın teki gelmiş ve tüm düzeni sil baştandeğiştirmişti.

Belki de insanlardan pek bir farkları yoktu."Tüm o kaoslardan sonra toza dönüşmek Taklitçi'nin ka

deridir. Bir vampirin de ötesinde güçlerle bir Kraliçe dirilecek. Susuzluk onu istihlak etmeyecek, haç ona asla zarar vermeyecek ve bütün iblisler onun dostu olacak, o ölümsüzlere hükmedecek. Taklitçi yoluna çıkacak ve Kraliçe ondan üstün gelecek."

I lımm, hiç fena sayılmaz, değil mi? Ben üstün geleceğiiiimmmmm...

"Ve bir kocanın karısına dokunduğu gibi Kraliçeye ilkdokunan, Kraliçe nin Eşi olacak ve bin yıl boyunca onun

yanı başında hükümdarlık edecek."Ve Kraliçe ölülerle yüzleşecek, bütün ölülerle ve hiçbi

ri ondan ne kentlilerini, ne de sırlarını saklayabilecek."Evet, evet, bütün bunları zaten biliyordum. Tina ve Sinc

lair, Nostro'nuıı gerçek bir toz bulutuna dönüştüğü sırada bana bunlardan bahsetmişti. Ve bana söylemeyip de kendi

başıma öğrendiğim şeyse; hayaletleri görebilmemdi. I laley



7<1 • Mary Janice Davidson

Joe! Osment'ın iddialarının aksine bu kimseler ölü olduklarını biliyordu.

Ve sır saklama konusuna gelince, İğrençlikler Kitabı yanılmıştı, yanılmıştı ve yine yanılmıştı. Zaten son günlerde

bütün ölüler aynısını yapıyordu

"Kraliçe nin kardeşi Sabah Yıldızı'nın biriciği olacak veDünyayı ele geçirecek."

Sabah Yıldızı nın biriciği mi? Şeytan için biraz fazla süs

lü bir konuşmaydı bu. Dünyayı ele geçirecek mi? Nasıl geçirecek? Ne zaman geçirecek? Yaaa! Yani yalnızca gizli birkız kardeşe değil ama aynı zamanda benim Sinclair'la vampirlere hükmedeceğim gibi, kaderinde dünyayı ele geçirmek olan bir kız kardeşe sahibim.

Kahretsin. Ne soy ağacı ama. Acaba babamın genetiğin

deki sorun neydi?Bu kadar abartılacak ne vardı ki? Neden bana söyleme

diler? Tamam, bunlar öyle birdenbire söylendiğinde kulağakötü gelebilirdi: "Sen Kraliçe'sin; İrenimle seks yaparsan ben de kral oluaım; kız kardeşin Şeytan ın kızı ve dünyayıele geçirebilir, ya da geçirmeyebilir. Krema ya da şeker alır

mısın?" Ama bunları söylemek gerçekten, lanet olası, o kadar zor muydu?

Yavaş yavaş başım ağrımaya başlıyordu, ki bu pek sıradışı sayılmazdı sonuçta ne zamandır... Ne? Saatime baktım.Tanrım, tam üç saattir bu yerde tıkılı kalmıştım! Ve belki onsayfa falan okumuştum. Umberto F.co romanlarını okurken

bile bu kadar sorun yaşamıyordum.



OLUMSUZ VF. ÇARESİZ • 71

Sorun yazıtlaydı. Bu arkaik saçmalığı okumak neredeyseimkânsızdı ve şunu da eklemeliyim ki, bir kez bile yazım

hataları kontrol edilmemişti. Ve baş ağrısı. Başım kahrolası çürük bir diş gibi zonklar

ken nasıl konsantre olabilirdim ki? Ama artık haşin ağrımıyor ki.Konsantre olmak gerçekten çok güçtü.Vampir olduğundan beri bir kez bile başın ağrımadı ki

senin.Buradaki ışık da çok kötüydü. Matta ışık berbattıBir vampir.O Kraliçe ve şu vampir ve gizemli kardeşler; tüm bunlar

tam bir baş belasıytlı.Vampirler Kraliçesi.Şey, konumuza dönelim Bu güzel sıcak kitap en azın

dan ellerim soğuk değildi, ki bu da bir değişiklikti kendikendini ezberlemeyecekti.

"...ve önce çocuğu Gündüz Yılclızı'na görünecek, karanlık pelerinleri içinde Kraliçe'ye görünmeden evvel, yardımedecek dünyayı ele geçirmesine."

Ama bu endişelenecek bir şey değil. Hatta senin hiçbir şey için kaygılanmana gerek yok Hiçbir şey için. Şeytan sandığın kadar kötü olamaz: zaten bütiin o Yalanlar Tanrı sı meselesi de biraz fazla abartılı.

Ve kız kardeşin sana bir iki küçük sorun çıkartabilir amabunlar üstesinden gelemeyeceğin şeyler değil! Senin asılidare etmen gereken Eric Sinclair çünkü o tam bir baş belası, ancak son zamanlarda bayağı işe yaramaya başladı, o

yüzden en iyisi adamın tepesini attırma.




Hem ayrıca neden vaktini boş yere harcayıp biitiin ko yun sürüsüyle kendin uğraşıyorsun? Lütfen ama. Bu lanet

ev senin ve tepende dolaşan bitlerin icabına ne kadar çabuk bakarsan, senin için o kadar iyi.

Hinini. Geleceği gören çatlak bir vampir tarafından yazılmış Şeytani bir kitaba göre...

Bunu nereden bildim ben?...ve aynı zamanda bu şey, kanla yazılmış ve insan deri

siyle ciltlenmiş olmasına rağmen yine de haklıydı.Bu yüzden sen sadece işine bak... Patron ol, işleri ken

dine göre hallet ve iplerin kimin elinde olduğunu unutanherkesin kellesini kopar.

Biliyorsunuz, son günlerde her konudan elimi ayağımıbirazcık çekmiş durumdaydım.

Mantık Kitabı nı okumak için bu kadar endişelendiğime

inanamıyorum! Nihayet her şey benim için bir anlam kazanmıştı. Her şey o kadar barizdi ki. Yapmanı gereken ilk şey,Scratch'e gidip Küçük Yarına'ya bu vampir deliğini nasıl yönetmem gerektiği konusunda % 100 haklı olduğunu söylemek ve soma da...

"Betsy? Orada mısın? Ne yapıyorsun?" Garç Gurç GarçGurçf "Bu kapıda bir sorun var."

evimi temizlemek. Şu anki lanet manzara çok tipikti. Buodanın içinde yaşananların hiçbiri Jessica yi ilgilendirmiyordu fakat hatun sürekli kapılan yumrukluyor ve benden bircevap talep ediyordu. Buna yelerince uzun zaman dayanmıştım fakat anık benim de sabrım tükendi.

Ufak kanepeden kalktım, çat diye kitabı kapattım, usul

ca yerine geri koydum ve kapıya yürüdüm.




"Bets? Neler oluyor? Sen iyi misin? Orada garip vampirikhaltlar karıştırmıyorsun, değil mi?"

Kapının açılmasını engelleyen sandalyeyi tuttuğum gibikaldırdım ve onu o kadar sen fırlattım ki. otlanın karşı du varına çarparak paramparça oldu. Ayrıca çok sert bir şekilde çektiğim ivin kapı tokmağının da büküldüğünü gördüm. Aman ne güzel. Ben geldiğim yerde bundan beterlerini degörmüştüm.

Kapıyı tek hamlede açtım."Her şey," Gözleri büyüdü. "Sen iyi misin?""İyiyim," dedim, sonra da yüzüne öyle sıkı bir tokat ya

pıştırdım ki. kafası kapının pervazına çarpıp geri sekti. Durduğu yerde sendeledi ve az kalsın yere kapaklanmak üzereyken dengesini korumak için omzuma dokundu ve ardın

dan biraz daha akıllı davranarak kapıya yaslandı. Bir elinihızla yanağına ve diğerini de başına götürdü. Parmaklarıarasından siizüldüğünü görmeme gerek kalmadan kan kokusunu aldım.

"Betsy, ne neden ne ""Bir daha çalışırken sakın beni rahatsız etme, yoksa bir

tane daha yersin.""Ama a a ""Ayrıca tötümü ketmeni de tavtiye etmem," dedim, tat

lı tatlı Gözleri, korkusu çok büyüktü. Müthişti. Ve ahhh,kan kokusu. O gıcık damarlarda ziyan olup gidiyordu.Ona bir tane daha patlattım ve zamanında davranıp gardım alamayışını, diğer yanağı da zonklamaya başlayana

kadar elimin değdiğini bile fark etmeyişini izlemek cid




den keyifliydi. "Kabul etmeliyim, bunu yıllar önce yapmalıydım."

"Betsy, neler oluyor?" diye bağırdı ve o sırada onu öldürmemeye karar verdim. Şüphesiz sinirlerime dokunuyordu

ve muhtemelen kellesini koparınca parası da bana kalacaktı ailesi yoklu ancak korkudan altına yapmak üzere olmasına rağmen yine de hâlâ benim için endişeleniyordu.

Asıl suna neler oluyor?

Onu etrafımda tutmaya karar verdim. Ona ne yaparsam yapayım hâlâ benim iyiliğimi düşünen bir koyunum olmasıiyiydi.

Ve ahhh, kan. Boşa giden onca kandan bahsetmiş miydim size?

"Yok bitey," dedim ona, yüzündeki dehşet ifadesi karşı

sında neredeyse gülmekten yanlacaktım. "Tek bir torun bile yok." Sonra da omuzlarını kavradım, kendime doğru çektim ve boynunun kenarından kocaman, leziz bir lokmakaptım.

Bir çığlık attı ve ellerini yukarı kaldırdı ama geç kaldı çok geç hem de. Öyle yavaştı ki, resmen işin bütün keyfinikaçırdı. Ben kanını yudumlarken o da elleriyle ellerimi yumrukluyordu. Halbuki ben hiçbir şey hissetmiyor, aksine, zorla içilen kanın lezzeti de bir ayrı oluyor, diye düşünüyordum. Garip ama böyleydi işte. Kuralları ben koymadım ki.

İşim bitince onu bıraktım ve halıya öyle sert yapıştı ki,toz bulutları havalandı. Feryatlar içinde emekleyerek benden uzaklaştı ve fiskos masalarından birinin altımı saklandı.

Sivri dişlerim üzerindeki kanı yaladım ve giderek küçüldük




lerini hissettim... Önümüzdeki günlerde Tanrı nın da izniyle hu şeylerin kontrolünü ele geçirecektim. Sinclair istediğizaman kendininkileri büyütüp ufaltabiliyordu.

Mmm... Sinclair."Pekâlâ, baştan alalım," eledim ona, masanın altından

onu görebilmek için aşağı çönıelerek. "Çalışırken beni rahatsız etme, sözümü kesme... Ciddiyim, sana ihtiyacım olmadıkça beni rahat bırak. Hatta seninle konuşana kadar İle

nimle muhatap olmaman senin adına çok daha iyi. Bu minik sohbeti ettiğimize sevindim," diye sözümü bitirdim, neşe içinde. "Seninle sonra görüşürüz. Alı ve bir de aklımdayken, üç bin dolarlık çeke ihtiyacım var. Marshall Field's indirime girmiş."

Kütüphanenin kapısını dikkatle arkamdan kapatarak

onu yalnız bıraktım Ah, Tanrım, eğri büğrü olmasına rağmen kapı tokmağı hâlâ çalışıyordu. Paramparça etmediğimiçin kendimi ödüllendirmeliydim.

Gelin, şu çeki dön bin yapalım.



11

A yakkabımla anahtarlarımı almak için odama giderken Marda karşılaştım. Derbeder bir haldeydi (bukadar kısa saçları olan bir insanın sürekli saçlarını

taramaya gereksinimi varmış gibi görünmesi gerçekten hayret bir şeydi) ve ameliyat önlüğü de leş gibiydi.

'Neden buradasın?" diye sordum."Yarın çifte vardiyam var. bu yüzden de Dr. Abrams er

ken çıkmama izin verdi." Bana baktı. "Kan kalmış ""I layır," dedim, "demek istediğim neden bundasın? Sü

lük gibi üstüme yapışıyorsun? Şu hayatta bir tek baban var

ve o da hasta ama sen kendi islerini halletmek yerine burada kalıp benimkilere burnunu sokuyorsun, hem de ayda ne kadar? iki yüz dolara bir malikânede yaşıyorsun. İşinden, hayatından nefret ediyorsun, seni tanıdığım günden beri bırak adamakıllı bir ilişkiyi, daha biriyle bile çıkmadın ve sadece vampirlerin ayak işlerini hallederken varlığının bir anlamı olduğunu hissediyorsun. Zavallısın. Dr. SpanglerÇok ama çok bayağısın."




Ağzı beş karış açık bana bakıyordu, ki hu görüntüsü gerçeklen çok komikti. Nihayet, "İşimden nefret etmiyorum,"diyebildi.

Ne cevap ama! "Hadi, Bay Sülük," dedim ve yanındangeçip gittim. Şansına karnım toktu. Ona söylediğim bu gerçekleri teker teker düşünüp bunalıma girmesi için ona birgün verip yarın da kıçına tekmeyi basacağıma dair aklımaküçük bir not düştüm. Belki Jessica'yla ikisi bir araya gelir

ve birbirlerinin omuzlarında ağlarlardı. Bu da hakikaten gülünç olurdu doğrusu.

Odama girdim ve Manolos'larımı tekmeleyerek önümden çektim. Şu komik şeylere bir bakın! İncecik topuklular

acaba o lavanta rengi ayakkabıları ne zaman giyecektim? Andrca ve Daniel'ı evlendirirken giyerim diye düşünmüş

tüm ancak bırakın benim durumumdaki birine göre çok komik bir seçim olmalarını, zaten kendi ellerimle bir vampirikoyunlarımdan biriyle evlendirecek de değildim. Onlar birer yiyecekti, hayat arkadaşı değil. Onları kutlarken acabaaklımdan neler geçiyordu? Kutlamak mı?

Kendime bu kadar fazla yüklenmemeye karar verdim.Tamam, önceden adam gibi düşünemiyordum, kabul edi yorum, hatta işleri tamamen oluruna bırakmıştım. O zamanlar bunu fark etmemiştim ama bundan sonra ipler benimelimdeydi. Zaten genç bir vampirle Kraliçe olmak arasındaki fark da buydu.

Gardırobumun kapısını açtım ve sırayla dizilmiş ayakka bıları elden geçirdim. San deri sandaletler gerzekçe. Kır

mızı diz boyu çizmeler avam. Turkuaz taşlarla süslenmiş




Roger Vivier gece ayakkabıları. Birileri turkuaz mı dedi?Ben turkuazdan nefret ederim fakat yine de o aptal taşlarla bezenmiş ayakkabıya yaklaşık bin dolar bayılmıştım. Sidiksarısı Fontenaıı topuklular... kı onları da sadece siyahla gi yebilirdim. Düz siyah Manolo Blahnik'ler... Siyah topuklu bir ayakkabıyı Wal Mart'tan yirmi dolara da alabilirdim!

.Marabou babetler. Emim Hope terlikler. Gülen yüz desenli Japon terlikleri gülen yüz nni? Ten rengi ve beyaz

deri golf ayakkabıları... Ben golf oynamazdım ki. Kovboyçizmeleri... Bir atım bile yoklu! Hatta bahçeye çıkmaktanda zevk almazdım.

Benim derdim neydi? Sadece uyağıma geçireceğim buşeyler için binlerce dolar harcamıştım. Parmak arası terliklerden vazgeçmeseydim para problemim de yıllar öncesinden hallolurdu.

Sonunda giymekten rahatsız olmayacağım bir çift eskimiş yeşil lastik çizme buldum ve onları giydim, ardından daçantamı bulmayı hedefleyerek kapıdan çıktım. Bu malikâne benim karargâhım olmak için uygundu fakat hazırlanıp kapıdan çıkmak her zaman biraz uzun sürerdi. Belki de eviniçine asansör yaptırmalıydım. Ve şu süper marketlere koy

dukları tümsek aynalar. Koridordan kimin geçtiğini görmekfena olmazdı.

Konu sürprizlerden açılmışken, bir köşeyi daha döndüm ve işte Kral Majesteleri Sinclair bana doğru geliyordu. Yinetek renk kıyafetleri içinde kusursuz görünüyordu Koyu kumaş pantolon, siyah kemer, siyah gömlek, siyah yıın bir ce

ket. Bu koyu kıyafetler gözlerini olduğundan daha koyu




gösteriyordu, tıpkı kışın ortasındaki yıldızsız geceler gibiydi; irisinin nerede son bulduğunu ve göz bebeklerinin nerede başladığını kestirmek imkânsızdı.

Yanaklarına biraz renk gelmişti, dışarıdan yeni gelmişherhangi bir adamınki gibi değil de, daha çok karnını yenidoyurmuş birininki gibiydi. Kimi ısırdığını merak ettim. Başka zaman olsa bunu düşünmemeye çalışırdım fakat haremini terk ettiği günden beri (ne de olsa bana yaranmak adına

bundan başka çaresi yoktu) kan bulmak onun için zorlaşmış olmalıydı.

Belki de benim yaptığım gibi hırsız ve tecavüzcüleri ko valıyordu. Elbette, şu son yaşadığım göz açıcı olaylardansonra, kurbanlarımın kalitesiyle ilgili anık daha geniş fikirliydim. Ciddiyim, onlar sokaklarda dolaştığı sürece bu adil bir oyundu. Sonuçta onlan ısırıyorum diye öldükleri falan yoktu. Şey, bundan böyle ölebilirlerdi. Ama şu anda dert etmem gereken başka meseleler vardı.

"Çok leziz görünüyorsun," dedim bana yaklaşırken elimiuzatıp gömleğinin yakasını okşayarak. "Her zamanki gibi."

"Sen de... Öyle..." diye karşılık verdi yavaşça, adımlarını yarıda kesip bana yakından bakarak. "Kan kokuyorsun.

Hatta gömleğine de sıçratmışsın.""Ah. ne sakarım.""Ve o ayağındakiler lastik çizme mi?"Ona yaklaştım. "Sence ikimizin konuşacak ayakkabılar

dan daha ilginç konuları yok mu?"O olağanüstü kaşlarını çattı. "Mmm... Şey, açıkçası, evet

ama..."




Onu kendime çektim ve dudaklarından öptüm. O .sıkı,leziz, dudaklarından Ooof. Onca ay ellerimi ondan uzaktutmayı nasıl becermiştim? Odası benimkinden beş kapıuzaktaydı, beş kilometre değil.

tilerini anında üzerime koydu, bluzumun üzerindenkaydırdı ve omuzlarımı kavradı. Ah, şükürler olsun, l>enihiç zorlamayacaktı.

Ceketini ve gömleğini bir hamlede üstünden çıkardım ve

birbirimizin kıyafetlerini parçalayarak, dillerimizi birbiriminağzında gezdirerek koridorda bir ileri bir geri sürüklendik.Bir kapıdan içeri daldık ve burada sıradan bir çarpış ve kapının da ardına kadar açılmasından bahsetmiyorum. Yanikapının parçalarını her yere dağıttık ve bir sandalye gibi birşeyin üstüne düştük ama neyin üstüne onu ben de bilmi yorum, sonuçta evde ne var, ne yok bir listesini tutmuyorum, hatta hangi odaydık onu bile bilmiyordum ve sonrada tozlu bir halının üzerinde yuvarlanmaya başladık.

Elleriyle kendine giriş imkânı vermek için belimin aşağılarında kıyafetlerimi yırtmakla meşgulken boğazı hemen ağzımın üstündeydi ve kendime engel olaınayıp onu ısırdım.Üzerimde birden kaskatı kesildi ve o tatlı/tuzlu kanı ağzı

mın içine dolarken neredeyse inim inirn inledim. Elleri artık daha hızlıydı, kıyafetlerimi parçalama işlemi daha gürültülü bir hal aldı ve sonra da artık içime giriyor, beni doldunıyordu ve ona karşılık vermek için doğruldum ve ardındanağzımı boğazından çektim.

Boynunu yaladım ve o da saçlarımdan kavrayarak kafa

mı bir kenara çekti ve uzayan dişlerini boynuma geçirdi. Bu




haşin aceleciliği beni zevke getirdi ve dizlerimi yukarı kalclırıp onun susamışlığına karşılık verdim Mir kez daha orgazm oldum ve tam müthiş üçüncü için hazırlanırken şıddctli bir şekilde sarsıldı ve kafası omzuma düştü.

"Şey," dedim bir süre sonra, "yeni bir cekete ihtiyacınolacak."

Bir kahkaha attı. "Diğerleriyle birlikte, evet."Kolumu kaldırdım ve omzunun üstünden saate baktım.

"Şey, güneş doğana kadar yaklaşık bir saatimiz var. Scratch'egidecektim ama sanının bunu yarın da yapabilirim."

"Küçük bir yorgunluk sohbetinin zamanı geldi ırıi?""Ben ora! seks zamanı geldi diye düşünüyordum."Üstümden çekildi, ayağa kalktı, beni kollarına aldı ve

odama götürdü.



12

^ ^ u ani fikir değişikliğinin nereden kaynaklaneliğini sorma cüretini gösterebilir miyim?'' diye

J sordu, ayağıyla kapıyı kapatıp beni yatağınortasına attıktan sonra.

"Çok sıkıcı," diye karşılık verdim, kıyafetlerimden arta kalan parçalan üzerimden çıkartırken "Hem aynca, insan önüne altın tepsiyle sunulan şeylere bakmakla yetinmemeli."

"I liç şüphesiz, bir nakış bezine işlenmesi gereken bir klişe bu." Deliye dönmüş bir şekilde ayakkabısını ayağındançıkarmak için tek ayak üstünde hoplayıp duruyordu ve bu

manzara karşısında kahkahalarıma hâkim olamadım Aklımda az kalsın unutmak üzere olduğum bir düşünce

vardı fakat bir süre kendimi zorlayıp yeniden hatırladım.Seks yaparken Sinclair'ın beynini neden okuyamadığımımerak ettim, önceden bunu hep yapardım.

Şey, eskiden kafam çok daha boştu. İşi pişirirken onu

düşünmek için boş yer vardı Ama artık ona ayıracak yer




kalmamıştı. Zaten benim için hava hoştu. Bundan böyle birçok şey farklı olacaktı.

Nihayet o aptal şeylerden kurtuldu ve yatakta bana katıldı. "Burada olduğun için mutluyum," dedi bana. "Bununiçin çok uzun zaman beklemiştim."

"Aşkım, bekleyiş sona erdi Sanırını artık senin o muhteşem marifetlerinden yararlanacak pozisyonda olduğumusöyleyebilirim."

Ve hazır pozisyonlardan bahsetmişken bir süre altmışdokuz yaptık, vampirliğin bir iyi yanı da nedir? Nefes almakiçin durman gerekmez. Gırtlağıma kadar girmişti ama bu

beni azıcık oLsun rahatsız etmedi. Hoş, şu yatak başını tamir etmesi için birilerini bulmamız gerekiyordu... Tam ortasından ikiye ayrılmıştı da. İçimizden biri tekmelemiş olmalıydı şey, bir ara ikimiz birden teklemiş de olabilirdik.

Bir süre sonra tepesine çıktım ve bir başka orgazm içinmutlu mesut üstünde debelenirken garaj yoluna giren şuarabanın sesini duydum.

"O da kim?" diye sordum tekrar saate bakarak. Hımm.Güneşin doğmasına on beş dakika vardı. Bir vampir olabilir mi?

"Tina," diye inledi. "Şu anda yaptığın işe yoğunlaşabilirmisin, hayatım?"

Tina! Küçük Bayan 'Kraliçe sensin ama Sinclair benimerkeğim' haini. Sinclair'ın üstünden geldiğinden emin olmak için Majesteleri' zırvalıklannda, beni sabote edip karanlıkta bir başıma bırakmakta, eline geçen her fırsatta ba

na her türlü yamuğu yapmakta hep çok hızlıydı.



7 <1 • Mary Janice Dav idson

Sinclaifa ihtiyacını vardı, hiç şüphesiz ona yoktu. Yaşlıydı tanıdığım en yaşlı vampirdi ve tehlikeliydi.

Ondan bir an önce kurtulmalıydım.Sinclair'ın üstünden kalktım ve ana banyonun kapısında

asılı duran bornozu üstüme geçirdim. Doğru düzgün birşeyler giymek için zaman yoktu; bu konuyu derhal halletmek istiyordum.

"Elizabeılı!" Sinclair kulağa eşit derecede acıklı ve şaşkıngeliyordu. "Unuttuğun hir randevun mu var?"

"Evet." Sadece altı ay önce halletmiş olmam gerekenufak bir mesele. "Geri dönerim. Sakın bensiz işini bitirme."

"Ama..." Çoktan koridorda koşmaya başlamıştım bile vegerisini duymadım. Onunla seks her zaman süperdi ve ça bucak kaldığım yerden devam edecektim fakat bu konuçok daha mühimdi. Şu anda evde ihtiyacım olan son şey,

kalbinin derinliklerinde benim iyiliğimi istemeyen sonsuzderecede yaşlı, sonsuz derecede sinsi bir vampirdi.

Hem ayrıca geldiği yerde ondan daha bir sürü vardı. Çokdaha gençleri. Daha az tehlikelileri, hiç kuşkusuz daha azgıcık olanları. Ve erkeğim Sinclair hiçbir yere gitmiyordu.Tasması resmen benim elimdeydi.

Tina'yı ön taraftan girerken yakaladım; kapıyı daha yenikapatmıştı. Sanırım o merdivenlerden gerçekten uçarak inmiştim.

"Günaydın, Majes " Sonra da çığlığı bastı. Muhtemelen bunun sebebi, o küçük altın haçı bornozumun cebinden çıkartıp ona fırla t marndı.

O eşsiz kolyeyi birkaç ay önce Sinclair vermişti bana

(gerçekte asırlar önce vefat eden bebek kardeşine aitti).




Onu evin içindeyken takamıyordum. kolyeye bakarkenSinclair ve Tina'nın canı yanıyordu: adı aklıma gelmeyen di

ğer vampirlerden hiç bahsetmiyorum tabii Ama (ve asıl aptalca olan kısım burası) onu yanımda tut

maktan hoşlanıyordum Yani çoğunlukla kotlarımın cebinde, uyku zamanı gelince de bornozumun cebinde olurdu.

"Tina. eğer fark etmediysen diye söylüyorum, saçmalıkların yetti anık."

"Yapma, yapma!" Geriye doğru kaçmıştı ve şimdi de birköşede iki büklüm kıvranıyordu. "Yapma bunu!"

"Bana sakın yapma deme." Hımm, beynimin içinde yankılanan sesim dalıa da vicdansızdı. Ah, pekâlâ Son gelişmelerden yakında haberi olurdu. Eskiler dışarı, yeniler içeri.

Ve diğer konular tabii."Neler oldu?" diye sordu.Cevaben yumruğumu yüzüne savurdum ama o kadar

hızlı davrandı ki, sonrasında tek bildiğim, bileğimin yarısına kadar betona saplanmış olmasıydı.

"Kahretsin!" Elimi geri çektim ve badana boyasından arta kalanları silkeledim. Yatak başı için tamirci çağırıncaadamlara bu duvarı da hallettirir ve birilerine yeni bir kapı

yaptırırdım Ama önce bu meseleyi halledecektim. Haçı bulmak için

etrafıma bakındım. O şeyi direkt alnının orta yerine geçirirdim ve sonra da elveda Tina: çığlıklar ata ata öliir giderdi ve sonunda geberdiği sürece bu da uygundu.

Ah! İşte, ev anahtarlarını üzerine koyduğumuz ufak seh

panın yanında yerdeydi. Oııu almak için eğildim ve Tina




beni omuzlarımdan tutup o kadar sert bir şekilde geri çekti ki, yerden havalanarak karşı duvara çarptım.

Hey!" Şimdi onu gerçeklen öldürmek istiyordum. "Ellerini kendine sakla, seni lanet öküz."

' Üzgünüm, Majesteleri." Kusursuz bir şekilde kımıldamadan ayakta duruyordu; şey, o haç olayına göre yeterincekusursuzdu yani. Beni dikkatle ve fare deliğini takip eden bir kedinin ilgisiyle izledi. "Ama beni öldürmene izin vermeyeceğim. Sana yardım etmek istiyorum. Sorun nedir?"

"Ayağa kalkmama yardım et," diye karşılık verdim ve vargücümle üzerine atladım. Göğsüme bir tekme yedim ve yere yapışırken lx:raberimde bir sandalyeyi de paramparça ettim.

Kahretsin! "Son yüz yıl içinde formunu korumayı başarmışsın."

"Ölümsüzlüğün iyi taraflarından biri işte." dedi sakin

bir tavırla. Aslında şaşkınlıktan dilini yutmak üzereyken birden bu kadar sakin bir tavır takınmayı başarması bayağı etkileyiciydi. İşte onu öldürmem için başka bir nedendaha. "Nasıl dövüşüleceğim öğrenmek için bol zamanımoldu. Neler oldu?"

"Fazla bir şey değil. Akşam erken saatlerde yaptığım küçük okuma sırasında biraz aydınlandım. İyi haber, kız kardeşimle ilgili her şeyi biliyorum. Kötü haberse, gitmek zorundasın, Tina. Üzgünüm."

"Delirdi, Tina, dikkat et." Kafamı kaldırdım. Jessica gri vekanlı bir yüzle kapılardan birinin ağzında dunıyondu. Avucu'nu boynuna koymuş, leziz kanamayı tamponluyordu. Bizi böyle sinsi bir şekilde yakalamasına nasıl izin vermiştim?




Orospu çocuğu! Bu evin içinde gereğinden fazla insan vardı ve bir ikisi hariç, herkes gitmek zorundaydı.

Jessica'nın biraz başı döndü ve dengesini geri kazanmakkin kapı pervazını tuttu. "Yani gerçekten delirdi elemek isliyorum. Sanırım, sanırım Kitabı gereğinden fazla okudu."

"Anladım. Ah, Majesteleri." Tina başını iki yana salladı.' Biz sizinle ne yapacağız?"

Basit bir dille ifade etmek gerekirse, bu gıcık bir durumdu. "Kes sesini Ve toz ol; bu bir vampir meselesi. Ve sen.sakın kıpırdama." Tina'nın görebileceğinden daha hızlı birşekilde odanın karşı tarafına geçtim halbuki beni görmüş,sadece görmezden gelmişti. Bu da sorun değildi, sonuçtahaça daha da yaklaşmıştım. Elime almak için yine eğildimTina'yi bu haçla baltalayacak ve sonra da Jessica'yı öyle serthırpalayacaktım ki, benimle bir daha uğraşmaktansa ciğer

lerini yeniden kazanmak için çabalayacaktı.Çarpışmayı hissetmeden önce çok kısa bir an için bir

fışşşşş sesi duydum. Güneş erken doğmuş olmalıydı çünkükafatasımın içi ışıkla doldu.

Sonra da güneş battı. Ve ben de battım.



13

İnledim ve gözlerimi açtım. Hu üzerimdeki sersemlikinanılmazdı. Kitabı mı okumuştum yoksa bir şişe votkanın dibini mi görmüştüm?

Işık yüzünden gözlerimi kırpıştırdım ve kafamın içinde

birbiriyle yanşan sekiz trilyon düşünceyi okumaya çalıştım.Bütün bu karmaşadan çıkartılabilecek tek bir ulak iyi sonuç vardı: Şeytan ın kızıyla ilgili anık daha çok şey biliyordum. Ama ilgilenmem gereken başka konular...

Bir dakika.Işık mı?Etrafıma baktım. Evin batı tarafında ufak bir odadaydım;

herhangi bir mobilya yoktu, iyi görünümlü, sert meşe kapıkapalıydı. Aslında, çok bilmiş Sinclair bu kadar ışık alan bir yerde şarap saklanmayacağını belirtene kadar burası mahzen olacaktı. Böylece şişeler bodrum kata taşınmış ve buoda ila boş kalmış ve...

Işık.

Bu güneşti.



OLUMSUZ VF. ÇARESİZ • 71

Ayağa kalktım üstümde hâlâ bornozum vaıdı ve pencereye yürüdüm.

Güneş.Baktım" Ve sonra biraz daha baktım. O koca altın rengi

top. ağaçlarla aynı hizadaydı; sanki akşamüzeriymiş gibigeldi bana.

Ta nisan ayının sonlarında, otuzuncu yas günümden beri güneşi görmemiştim.

Ölüler Kitabfnı okumuş ve l>eııi tam bir pisliğe dönüştürmesine izin venııiştim. Bu kötüydü. Hem de çok, çok kötü. Ama karşılığında, artık dışarıda hava hâlâ aydınlıkkenuyanabiliyordum. Bu iyiydi. Hem de çok. çok iyi.

Ve sonuçta Kraliçe olduğum ve güneş de t>eni yakmadığı için dışarı çıkabilirdim. Yürüyüş yapıp güneşin ışıklarını,

sıcaklığını yüzümde hissedebilirdim.Pencereyi yukarı kaldırmaya çalıştım ama kımıldamadı bile. Malikânenin o kadar çok odası vardı ve içinde de o kadar az insan yaşıyordu ki. bu pencere elli yıldır, hamı dahauzun süredir hiç açılmamıştı bile.

Etrafı kolaçan etmek için o kadar sabırsız, dışarı çıkmakiçin o kadar istekliydim ki, yumruğumla camı kırdım ve bü

yük parçaları elimle çekip çıkardım. Sonra da camdan atladım, aynı Starsky gibiydim. Ya da Hutch gibi sarışın olanhangisiydi ya?

İki kat aşağıdaki çimenlere düştüm, ağzıma burnuma giren toprakları tükürdüm ve bütün güneşi emmek için sırtüstü uzandım. Çimenler soğuktu (Minnesota için hafif bir

ekimdi aıııa yine de hâlâ ekimdi) ama umrunıda bile değil




di. Güneş çok uzun süre gökyüzünde kalmayacaktı ama

buna değerdi Yapmanı gereken çok uzun bir özür konuşması vardı pekâlâ, bu umrumdaydı ve bu işe hemen ko yulacaktım.

Birkaç dakika içinde.Teşekkür ederim. Tanrım. Çok teşekkür ederim! Bunu

kesinlikle hak etmiyorum. Ama yine de çok teşekkürler.Önceki gece yaşananlarla ilgili düşünceler beynimi ke

mirip duruyor, güneş banyomu tamamen altüst ediyordu.Ne yazık ki. Kitap hafıza kaybına yol açmıyordu.

Geçen gecenin son olayları beynimde canlandı. Tina'yıöldürme çabalarım ki kendisi kıçımı güzelce tekmeleme yi başarmıştı. Benim yarım kadar olan birinden dayak yemek utanç vericiydi fakat sonunda başaran ben olmadığıma

seviniyordum. Marc'a söylediğim o korkunç şeyler... Banakarşı her zaman iyi bir dost olmuştu ve bense ona Bay Sülük demiştim.

Ve Jessica. .. Ah,Jess. Her şeyi berhat ettim. Bir daha seni incitmeden önce kendimi yakacağım. Sen bir vampirin sahip olabileceği en iyi dostsun. Evet, bu kulağa iyi geliyordu.Zamanı geldiğinde tekrar ederim. Ve yine tekrar ederim.'I'anrım, eğer beni duyuyorsa, otuz yıl daha özür dilemeyerazıyım Yalnızca lütfen ama lütfen dinlemesine izin ver.

Ve Sinclair. Bir feryat kopardım ve kollarımı bacaklarımadoladım. Eric Sinclair'la adi ve vahşi seks! Bu neredeyse Jessica'nın kanını emmek kadar kötüydü Onu kullandığınıiçin kendime ve bunu yapmama izin verdiği için de ona

çok kızgındım.




Ve elbette bir Şeytan' okluğumu fark etmediği için! Bu

küçük detay nasıl olur da dikkatinden kaçar? Lanet herif bir blok ötede uçan sinekleri fark ediyor ama İlenim Süper Kaltak'a dönüşmem dikkatini çekmiyor, öyle mi?

Yattığını yerde doğruldum, öfkeli ve bir o kadar da sersemlemiş haldeydim ve derken bir tüfeğin ateşlenmek üzereyken çıkardığı sesi duydum Annemle birlikte tüfek sesini tanımama yetecek kadar fazla ördek avına çıkmıştım (El

bette bunlar benim PETA öııcesi günlerimdi, hoş, şimdi dePETA sonrası diyebiliriz çünkü son zamanlarda adamlar iyice abanmaya başladı.)

Etrafıma bakındım. Marc elinde benim eski tüfeğim, onmetre ötede ayakta dikiliyordu. Şu yapılan araştırmanın sonucu neydi? Evinde silah saklayıp da o silahın kurbanı olaninsanların sayısı, diğer vahşetlere kurban gidenlerden fazlamıydı, neydi?

Tam hedef noktasında durduğum için içimden, gelecekte bu gibi araştırma sonuçlarına karşı daha dikkatli davranacağıma dair sessizce yemin ettim.

"Şey, anık tehlikeli değilim," dedim."Mmm," diye karşılık verdi. Üzerinde ameliyat önlüğü ya

da ayakkabıları yoktu, sadece bir kot ve bir de Tori Amosresimli tişört vardı. Ya bugün işe gitmeyecekti ya da psikopat ev arkadaşıyla hesaplaşmak için işten izin almıştı. "Seniyi misin? Pencereden atlarken bir yerini kestin mi?"

İyi olup olmadığımı bilmek istiyordu! Şu tüfeği görmezden gelmem için yeterince iyi bir sebepti bu. "Hayır. Yani,hayır, bir yerim kesilmedi, iyi değilim manasında hayır demedim. Ben iyiyim. Şimdi, yani."




"Eric dışarı çıktığını duydu.""Tamam. Ah. acaba o şeyle ne yapmayı planlıyorsun?""Şey." Bana doğru bir adını yaklaştı fakat namludan her

hangi bir duman çıkmadı. "Bu seni öldürmez ama en azından yavaşlatır diye düşündük. Mermileri yakalayabilirsinancak Tiııa, tüfek saçmalarını yakalayabileceğini sanmıyor."

"Tin» muhtemelen haklıdır. O iyi mi?""Elbette." Az da olsa sırıttı. "Hani hatırlamıyorsan diye

söyleyeyim, kavgayı o kazandı.""Hatırlıyorum," diyerek bir iç geçirdim ve başımı dizleri

me yasladım. "Ne yazık ki, her şeyi hatırlıyorum. Sanırımdizlerine kapanmaya başlamanın vakti geldi. Sana söylediğim şeyler için çok üzgünüm, Marc." Kafamı kaldırıp ona baktım. "Dediklerimde ciddi değildim. Eğer taşınırsan gerçekten çok üzülürüm."

"Ilı hı.""Cidden, Marc. Gerçekten üzgünüm. Her şeyi berbat et

tim.""Tamam." Tüfeğini indirmedi."Herkes içeride mi?""Evet. Tina hâlâ dinleniyor ama Eıic, Jess ve ben uyanığız.

Olan biteni anlamaya çalışıyoruz neyse, boşver gitsin. "Güneş battıktan sonra uyandığımda hâlâ Şeytansam be

nimle nasıl başa çıkacaklarını düşünüyorlardı. Neredeysegülümseyecektim; bahse girerim Sinclair öğlenin dördündeuyanacağımı tahmin etmemiştir.

"Orası tam anlamıyla bir hapishane hücresi sayılmazdı,"diye belirttim, kendime hâkim olaıııadan. "Cam pencereleri vardı."



ÖLL MSÜZ VE ÇARKSIZ • 93

'Kitabın etkisinin kaybolacağına güveniyorduk zaten.""Tamam, o zaman artık içeri girebilir miyim?"Nihayet, tüfeği az da olsa aşağı indirdi. "Ne yapacaksın?""İşleri yoluna sokana kadar bir yerlere kapanacağını. Ah

ve bir de Sitıclair'a bağıracağını. Benim psikopatın teki olduğumu fark etmediğine inanabiliyor musun?"

"Şey, evet... O da biraz üzgün.""O üzgün, hadi canım?"

"Evet."Elimde olmadan Mark ın tüfeğin güvenlik kilidini kapa

madığını fark ettim. Tekrar kendi benliğime döndüğümeinanabilirdi ancak hiçbir şeyi şansa bırakmayacaktı. Bu beni üzdü, daha önce benim yanımdayken hiç bu kadar tedirgin olmamıştı.

Acaba daha başka neler değişmişti, merak ettim.



14

u B akın aramıza kimler dönmüş!" diye bağırdıMarc, çekimser bir şekilde çay odalarından birine girerken.

"Ah, selam," dedim Sonra da, "Onun burada işi ne?"Elbette Sinclair'dan bahsetmiyordum (hoş, dün geceden

sonra onu gördüğüm için pek de sevinmiş sayılmazdım).Masanın üstünde kesme şeker kasesinin yanında duranÖlüler Kitabı'nı işaret ediyordum.

"Ben de biraz aydınlatıcı araştırmalar yapmaya karar verdim," diye cevapladı Sinclair. Sanki heykel taklidi yapıyormuş gibiydi; bir tahta parçası kadar sert bir şekildedimdik oturuyordu. "Elbette, birkaç sayfa sonra okumayı bıraktım.'

"Bak, haklıydın, tamam mı? Okumamam gerekirdi. Kocaman, aptalca, adi bir hata işte."

"Gerçekten aptalca." diye ekledi yardımsever bir edayla

Marc.




"Gerçekten aptalca," diyerek onayladım ben de, hâlâ

Sinclair'a bakıyordum. "Ve sen de benimle seks yapmamalıydın."

"Sen t>enimle seks yaptın." diye belirtti, kızgın görünmecüretini göstererek. "Ve erken gittin."

"Şey, evet çünkü tam anlamıyla bir Şeytan'dım! Ve sen bunu fark etmedin bile!" Hinim, affedilmek için kafamda tasarladığım yalvarışlar pek de planlandığı gibi gitmiyordu. Yine de sinirlenmemek işten değildi. "Bunu nasıl fark etmezsin?"

Ayağa kalktı. Ağırbaşlı ve düzgün bir şekilde oturup çayiçtiği zamanlarda onun aslında ne kadar büyük bir adam olduğunu unutmak çok kolaydı. Ama ne zamanki ayağa kalkar ki bu sıklıkla insanların fark edemeyeceği kadar hızlı

olurdu diğer herkesin tepesinden bakardı. Marc bile resmen durduğu yerde irkildi, tabii onu bunun için suçlayamam. Ben bile azıcık olsun irkildiğimi hissettim.

"Ben sandım ki..." dedi sakin bir tavırla, "Ama sen, benimle ilişkiye girmeyi hem de defalarca aklını kaçırdığıniçin tercih ettin!"

"Şey..." Tamım, bu kulağa hakikaten berbat geliyordu."Ah... Şey, senin çok yakışıklı bir adam olduğunu düşünmüyor değilim, Eric. Bugüne kadar birbirimizi çekici bulmamızın sorun olduğunu hiç sanmıyorum." Maıc, Tina veJess'e yaptığım şeylere öylesine odaklanmıştım ki. Eric'in bu olanlarla ilgili neler hissedebileceğini hiç düşünmemiştim. Yani... O bir erkekli. Daha önce de beni yatağa atmış

tı Hem de birkaç kere! Bunu genel anlamda dert etmeye



96 • Mary Janicc Davidson

ceğini ve Kitap yüzünden lx ni azarlayacağını sanmıştım oysa ... Hislerini incittiğim hiç aklıma gelmedi. Kahretsin, onuincitebileceğim hiç aklıma gelmezdi.

Tanrı aşkına, o Vampirler Kralıydı."Neyse..." Kendimi ipe götürmeden ya da F.ric'i daha da

beter incitmeden başlattığım cümleyi nasıl bitireceğimi bulmaya çalışıyordum.

"Ah, hey, şuna bir bakın," dedi Marc, abartılı bir samimi

yetle. "Bir tüfek! Bana ait değil. Senin dolabına koyuyorum bunu, Betsy. Şey, belki kendi dolabıma koymalıyım." Ardından aceleyle dışarı çıktı.

"Güvenlik kilidini kapamayı unutma," diye bağırdım arkasından.

"Boşversene," dedi sessizce F.ric ve lx*n de bir hışımla arkamı döndüm. Ben ona bakmazken tekrar sandalyeye oturmuştu. O dakika, anık her ne ise, çoktan geride kalmıştı. "Nesöylemek istedin, bilemiyorum ama sorumu yanıtladın."

"Eric...""Elizabeth, şu anda uyanık olman dikkatimden kaçmadı.""Haklısın. Hiçbir şey dikkatinden kaçmaz zaten." Karşı

sına oturdum "Marc beni almaya geldiğinde dışarıda biraz

güneşleniyordum. Yapmam gereken uzun bir özür konuşması var, biliyorum. Tina nerede?"

"Hâlâ dinleniyor." Bana acayip bir ifadeyle bakıyordu."Elbette, güneş batana kadar da dinlenmeye devanı edecek.Sen. dışarıdaydım mı dedin? Camın kırıldığını duydum amainanmak..."

"Evet. Müthişti! Keşke sen de benimle birlikte gelebilseydin, güneşi hissetmek o kadar güzel ki."




"Güneş dediğin şey beni salisenin binde birinde kiıle çe virir."

"Doğrıı. Üzgünüm Allı aydır gündüz vakti dışarı hiç çıkmamışımı. dolayısıyla buradan bir an için kurtulmak çok iyigeldi, inan bana."

"Tina," dedi, lıfılâ garip bir tür böcekmişim gibi bakıyordu bana, "yüzyılı aşkın zamandır güneş yüzü görmedi."

"Şey, ona da anlatırım Bilirsin, işleri yoluna koyduktan

sonra. Ancak onunla aramdaki sorunları halletmek için nekadar uğraşmam gerekecek bilemiyorum, hatun beni fena benzetti. Sen de görmeliydin," diye dalga geçtim, ortamı biraz rahatlatmaya çalışarak.

"Yatağa geri dönmeni beklerken kaçırmış olmalıyım."dedi buz gibi bir ifadeyle ve ben de resmen oturduğum yerde sindim.

"Sen " Hatamı düzeltmek istedim. Bir yolunu bulamadım. Yetişkin bir kadın yerine ufacık bir velet gibi konuştuğum için kendimden tiksinerek cümlemi sonlandırdtm."Gerçekten fark etmedin mi?"

"Ben... Farklı şeyler düşünüyordum. Seni temin ederim, bir daha tekrarlanmayacak.'

Yüzü tamamıyla bomboş ve buz gibiydi. Bir an cince buradan gitmem gerekiyordu. Şimdi. Memen şu saniyede."Jessica nerede?"

"Tabi ki. senden saklanıyor." Kitabı eline aldı ve ayağakalktı. "Bunu yerine geri koysam iyi olacak Madem kendine geldin, o zaman daha derin bir araştırına yapmaya dagerek yok. İyi günler."

Ve konuyu da burada kapattı.



15

. essica?" Elimle usulca kapısını tıklattım. "Jess? BeI nim, Bets. İçeri girebilir miyim?"1 Sessizlik. İçeride hareket ettiğini duyabiliyordum

ama konuşmuyordu. Alı. Her şeye tahammül edebilirdim ölüme, işkenceye, yumruklanmaya ama sessizliğe, asla.

"Jess? Her şeyi berbat ettim, tatlım. Gerçekten mahvettim. Çok afedersin. Sana vurduğum için ve seni ısırdığımiçin ve bütün o kötü sözleri söylediğim için çok üzgünüm."Günahlarımı bu şekilde listelemek kendimi daha da beterhissetmeme neden oldu, tabiibundan daha kötü hissetmem

mümkünse. "Lütfen içeri girebilir miyim?"Tık yoknı. Ve onu kim suçlayabilirdi ki? Yerinde olsam

l>en bile kendimle konuşmazdım."Jess, beni içeri al, tatlım. Dizlerine kapanıp yalvardığı

nı! kentli gözlerinle görmeyi tercih etmez misin? Ve şu aralar yalvarmakta usta oklunı, bunu gerçekten kaçırmak istemezsin."




Tık yoktıı"Pekâlâ." Öksürdüm. "Sana anık Şeytan olmadığımı ve

bilirsin, olanlar için üzgün olduğumu söylemek istedimHer şey için. Ben eh konuşmak istersen, buralarda olacağım. Ya da başka bir şey istersen. Tamam mı? Tamam. Şey,şimdilik gidiyorum."

Durdum, dramatik bir şekilde kapıyı açıp bir dakika di ye haykırmasını umuyordum. Filmlerde hep böyle olurdu.Sonra da arkamı döndüm ve koridordan uzaklaştım.

Bu düşündüğümden zor, çok daha zor olacaktı. Sırf Rü/. gur Gibi Geçti y i izlemek yerine Ölüler Kitabini okumayakarar verdiğim için her şeyi bütünüyle mahvetmiştim. Yankee'ler Tara nın peşinden gitükten sonra Scarlett kendisininasıl hissettiyse ben de aynı, sadece biraz daha az çekicihissediyordum.

Marc ve Tina merdivenlerin dibinde konuşuyordu. Nekonuştuklarını gizlice dinlememek için kendime hâkim oldum son kırk sekiz saat içinde zaten yeterince çok hata yapmışum ve onlarla buluşmak için yavaş adımlarla aşağıindim.

"Kendinizi daha iyi hissediyorsunuz ya. Majesteleri?"

diye sordu Tina. Yüzündeki tebessüm gerçek görünüyordu. Ayrıca Marc da eski haline dönmüş gibiydi. Omuzları hafif gergindi ama yine de yelerince rahat bir ifadesi

vardı."Ilımın, evet. Dinle...""İyi olduğunuza sevindim. Ve sizinle savaşmak zorunda

kaldığım için özür dilemeliyim. Ben "



100 • M ar yjan ic e Davidson

O minik pençelerini kavradım ve o kocaman gözlerininiçine baktım. "Alı, Tina, asıl özür dilemesi gereken benim.

İğrençtim!"*Ellerini kurtarmaya çalışırken ağzının köşesi hafif seğir

di. "Majesteleri, buna gerek yok ""Hayır, kesinlikle var. Seni öldürmeye çalıştığım için

kendimi berbat hissediyorum. Kıçıma tekmeyi başağın içinçok memnunum Küçük düştüm ama yine de memnunum.

Böyle dövüşeblldiğinden haberim yokturBir kahkaha attı ve saman rengi kahkülleriııi gözlerinin

önünden çekti. "Şansım yaver gitti. İtiraf etmeliyim ki. okolyeyi üzerime fırlattığınızda bayağı zor anlar yaşadım."

"Şey, gerçekten çok üzgünüm.""Ben de. Ayrıca," diye ekledi, dokunaklı bir içtenlikle,

"iyi olmanıza sevindim.""Ah, tamamen Şeytan lıktan arındım.""Ve... Güneş batmadan önce uyandınız.""Evet. Şeytana dönüşünce yeni güçler edindim," diyerek

dalga geçtim. "Dünyadaki en berbat takas budur herhalde.""Hunin," diye karşılık verili, bana Sinclair'ınki gibi bir ifa

deyle bakarak. Onun da bana böyle bakması keyifli bir du

rum sayılmazdı açıkçasıDev bir sarışın midilli gibi çimlerin üzerinde nasıl yuvar

landığını görmeliydin," dedi Marc. "Oldukça komikti.""Seıı sus," dedim ama gülmemek elimde değildi. Son ya

şananlardan sonra bu iyi geldi.



16

u P ekâlâ, bazı iyi haberlerim var!" diye bağırdım."Kız kardeşimin izini nasıl bulacağımızı biliyorum!"

"Neden koridorun orta yerinde konuşuyoruz?" diye sordu Sinclair, o akşam için ilk kez başını notlarından kaldırarak.

"Jessica da konuya dahil olsun diye, aptal," diye karşılık verdim. "Neyse, uzun zamandır kayıp kız kardeşimi bulabilir ve ondan dünyayı ele geçirmemesini isteyebiliriz diyedüşündüm! Anlaştık mı? Yani, bütün bu boktan olaydan iyi bir şeyler çıkmalı, değil mi?!?"

Marc kulağını ovaladı. "Nereden başlamak istersin?""Tamam, onun 6 Haziran 1986'da burada Citics'de doğ

duğunu biliyorum.""Altı, altı, seksen altı mı?" diye sordu Tina. "Çok ilginç.""Bence çok bayağı, o kadar! Ne yani, şimdi de Kehanet

filmini mi çeviriyoruz?!? Ama her neyse işte, Ant'ın seksen




altıda doğurduğu kız çocuklarını bularak listeyi daraltırız vezaten kaç tane olabilir ki? Herhalde bir ianedir!"

"Bence çığlık atmana gerek yok," dedi Marc. "Kapısı okadar kalın değil."

"Sence kayıtları bulabilir inisin? Anı tayken bunu deneye bileceğini söylemiştin!" Bu toplantı beni yoruyordu. Ve neden Sinclair bana hiç bakmıyordu? llâlfı gecen gece yüzünden kızgın olduğunu düşündüm. Tabii benim bir Şeytan ol

duğumu nasıl olup da fark etmediği hakkında tek kelime bile etmeye gerek yok, lııyar. Bu yüzden taze bir sinir krizine kapılmak üzereydim ama bunu bastırmak için var gücümle çabaladım. Burada kurbanı oynamak gibi bir hakkım yoktu. "Marc?!?"

"Kahretsin, seni duyabiliyorum." Yine kulağını ovaladı."Evet, çok zor olacağını sanmam."

"Peki ya gizlilik kuralları?" diye sordu Tina."Ne dedin sen?" diye çığlığı bastım. "Gizlilik kuralları na

sıl ihlal edilir, sen mi bilmek istiyorsun?"İkisi de kızgın görünüyordu ve ardından Marc ona cevap

verdi. "Şey, şöyle diyebiliriz. Aslında beni ilgilendirmeyenhasta dosyalarını karıştırmaktan hoşlanmam. Ama Şeytan ın

kızını bulmak ve dünyayı kurtarmak için bir istisna yapabilirim. Ve Tina, eğer sen ya da Eric, benimle gelirseniz hastane görevlilerini kolayca atlatabiliriz."

"Tamam," dedi Tina."Benim de gelmemi ister misin?" diye bağırdım."Buna gerek yok," dedi Tina, benden uzaklaşarak. "Bu

işi sizin adınıza biz hallederiz, Majesteleri. Hem zaten .."




Jessica'nın yatak odasının kapalı ve kilitli kapısını işaret etti. "Sizin ilgilenmeniz gereken başka meseleler var."

"Doğru! Peki, işte olanlar! Tabi eğer hâlâ merak ediyorsanız!"

"/ien bu toplantının daha ne kadar süreceğini merak edi yorum." diye mırıldandı Sinclair.

"Şeytan Cehennem deyken çok sıkıldı ve bir süreliğinedünyaya gelmeye karar verdi! Ve hamile kalınca Ant'ın be

denini ele geçirdi! Ve ardından Cehennem'e geri döndü!""Sen de bunların hepsini biliyorsun!" dedi. kafasını yeni

den kaldırarak."Evet! Kitap söyledi bana! Yani, o söylemedi, ben kıs

men okudum ve sonra da geri kalanını biliyordum!""Yani üvey annen yaklaşık bir yıl lx>yunca Şeytan ın

kendisiydi, öyle mi?""Evet!""Bu inanılmaz," dedi Tina, devasa gözlerle."Hiç de bile! Asıl inanılmaz olan onun bir yıl boyunca

Şeytan tarafından ele geçirilmesi değil, kimsenin bunu farketmemesi!"

"O da neydi?" Kapının diğer tarafından boğuk bir kahka

ha sesi duyduğumu sandım. Tüm dikkatimi sese verdim fakat başka bir şey duymadım. Deli.

"Bunun İrenim için yeni bir şey olduğunu itiraf etmem gerek," dedi Marc. "Ama sen o kadar şaşırmış görünmüyorsun."

"Ben o kadınla birlikte büyüdüm. Demek Şeytan daonun kusursuz bir damar olduğunu düşünmüş... Sanırımsen öyle derdin, Marc." Sesim giderek bitkinleşiyordu, bu




yüzden bir süre için olağan ses tonuyla konuştum. "Neredeyse bir yılının tamamını kaybetti ve kendine gelince detam anlamıyla kafayı sıyırmış olmalı. Bebeği de bu yüzdenterk etti. işleri eski haline geri çevirmeyi denedi. Sonra da babamı bir şekilde evliliğe ikna etti. Yani sonuç olarak, istediğini elde etti."

"Peki ama ne pahasına?" diye sordu Sinclair. Sağ tarafımda bacak bacak üstüne atmış oturuyordu ve neredeyse ka

vurucu bir ifadeyle bana bakmak için yüzünü çevirdi. Sonra da o an geçti ve tekrar notlarına döndü

"Tamam," dedim huzursuzca. "Tamam! Özetlersek, Şeytan Cehennem'e geri döndü, Ant ailemin evliliğini bozdu,kız kardeşim evlatlık edinme servisini boyladı ve şimdi de bizler, dünyayı ele geçirmeden önce onu bulmak zorun

dayız!""Enteresan bir görev," dedi Tina, ufacık eliyle gülümsediğini gizlemeye çalışarak.

"Ne kadar iyi olacak bilemiyorum ama," dedi Sinclair,"dünyayı yönetmek kız kardeşinin kaderi. Senin de son yaptığın okumadan hatırlayacağın gibi Kitap ta pek fazla grialan yoktur. Şeytan ın kızını, istediği şeyi yapmaktan alıkoymak için elimizden bir şey geleceğinden şüpheliyim."

"Şey, en azından deneyeceğiz!" diye böğürdüm. "Denemezsek olmaz!"

Omuz silkti. "Sen nasıl istersen."Kesinlikle haklısın, ben denemek istiyorum. Şimdi eğer

onu değerli notlarından uzaklaştırmayı başarabilirsem, bu

rada işler az da olsa olağana dönmeye başlayabilirdi. Hem




hu kadar lıararetli bir şekilde karaladığı şey de neydi? Son vasiyeti mi? Alışveriş listesi mi? Öne eğildim ve çaktırmadan bir göz attım fakat bilmediğim bir dilde yazıyordu.

"Evet, toplantı sona ermiştir!" diye çığırdım. "Tabii birşey eklemek isteyen yoksa!" Başımı hafif yana çevirdim veJessica'nın kapısını izledim ama açılmadı.

Konu da burada kapandı.

Ertesi akşamüzeri, annemin üniversitedeki ofisine gittim.Tina henüz uyanmamıştı, Jessica beni hâlâ görmezden geli yordu, Marc bir yerlere gitmişti ve Sindair'ın o buz gibi bakışlarına biraz daha maruz kalırsam donakalacaktım.

Eğer başarabilirlerse Tina ve Marc'ın neler öğrendiğineakşam daha sonra bakardık ama şu an için beklemek beni

deli ediyordu. Zaten bütün bu olanlar beni deli ediyordu.Böylece diğer bütün kendine güveni olmayan, yalnız ve

arkadaşsız vampirler gibi ben de annemi istiyordum. Yirmi yıldır aynı boktan ofiste çalışıyordu belli ki, öğre

tim görevlilerinin bütçelerinde dekorasyon için yer yoktu ve ben de hiç zaman kaybetmeden yanına gittim. Kapınıncam kısmına, DR. ELISE TAYLOR, TARİH ANABİLLM DALI,diye bir levha kazınmıştı. Uzmanlık alanı İç Savaş, özelliklede Bağımsızlık Savaşı'ydı. Hoş, on yaşıma gelene kadar bunları yeterince işitmiştim zaten.

Kapıya yaslanmış siluetini daha görmeden koridorda birileriyle konuştuğunu duydum. Kapıyı yarıya kadar açmış ve meslektaşlarından birine uzun bir nutuk atmakla

meşguldü:



106 • Mary JajOice Davidson

"O şeye gitmem ve bunu için beni zorlayamazsın, Rob,

kesinlikle bunu yapamazsın."Sonra da onu İneklediğimi gördü. Ağzı lx?.ş karış açıklı ve

yeşil gözleri az kalsın yuvalarından fırlayacaktı. Kar beyazısaçları her zamanki düzgün topuzunun içinden yer yer l'ıskırıyordu; bu onun İç Savaş 124 sonrası imajıydı. Ardındankapıyı Bob'un suratına kapattı ve bana doğru koştu.

"Betsy! Uyanmışsın!" Pencereden dışarı baktı, lxına bir baktı, tekrar pencereden dışarı baktı. "Tanrım, burada ne yapıyorsun?"

"Sürpriz," dedim, kollarımı ona açarak. Hemen kucağımaatladı 011 iki yaşımdan beri ondan bir kafa daha uzundum ve beni sıkıca kavradı. "Sana bir uğrayayım dedim."

"Gelen sensen, sürpriz ziyaretlere bayılırım. Eee, ne oldu peki? Bu da Kraliçe olmanın bir parçası mı? Alı!" Elini ağzına götürdü. "Şimdi fark ettim... bu Antonia'nın Ijebeğininpartisine gidebileceğin anlamına geliyor.'

Sırıttım. "Sağol. Şimdiye kadar hiç aklıma gelmemişti.İle he."

"Eee... Ne oldu?"

Sonunda ona olanların büyük kısmını anlattım: Kitabıokumam ve kafayı yemem ve Jessica, Marc ve Tina'ya yaptıklarım. Sinclair'a yaptıklarımla ilgili kısmı atladım. Annemin acınası seks hayatımla ilgili son gelişmeleri öğrenmesine gerek yoktu Hem zaten Sinclair'a o kadar hayrandı ki. muhtemelen bana kızardı. Ayrıca Şeytan'ın kızımeselesinden de bahsetmedim Annem açık fikirli bir ka



Ol İ MSİ Z VE ÇARKSIZ • 107

dindi ama ona hikâyenin sindirilehilir kırıntılarını anlat

mak en iyisiydi.". ve Jessica hâlâ benden saklanıyor anık geceleri ka

palı bir kapının ardında ııyuyor. Geceleri uyanık okluğumiçin eskiden benimle birlikte sabahlardı. Her şeyi gerçektenmahvettim, anne. Sanırım en kötü kısmı da, tamamıyla kendi başıma yaptığım bir batağın içinde olmam. Sinclair beniKitap hakkında uyarmıştı ama onu dinlemedim. Ve bedelini Jess ödedi. Bedelini herkes ödedi."

"Sen de ödedin, hayatım," dedi annem, gözlerinde anlayış dolu yumuşak bir ifade belirdi, Ahlılı. Anne sevgisi... Tıpkı bir saunadan içeri dalmak gibiydi sıcak ama yine de nefes alması güç. "Hatta bedel ödemeye devamediyorsun. Elbette, Jessica da üzgündür. Ama siz ikinizortaokuldan beri arkadaşsınız. Küçük bir saldırı bunu değiştiremez."

"Öyle mi düşünüyorsun?""Evet," dedi katı bir şekilde ve benim de moralim yerine

gelmeye başladı. "Arkadaşlığınız ölümün bile listesindengeldi Bunu da atlatacaktır. Sen sadece özür dilemeye de vam et. Bunu her gün yap. Hem ayrıca küçük bir pişmanlığın sana da yararı dokunacaktır, tatlım."

"Sağol, anne."

"Anladığım kadarıyla Marc ve Tına seni affetti?""F.vet, öyle görünüyor. Zaten Tına baştan beri sinirlenmiş

görünmüyordu ve Marc da etrafımdayken biraz gergin ama

yine de bana karşı nazik davranıyor. Sorun sadece Jessica."



7 <1 • Mary Janice Dav idson

Ve Sinclair. Ama iğrenç davranışlarımla ilgili ona sadece hukadarını anlatmayı göze alabilirdim

"Hayatım, senin hatan değildi. Kitabın hatası. İnsan derisiyle kaplandığım ve kanla yazıldığını söylememiş miydin?Çok eski olmalı... Muhtemelen geçmiş tarihle ilgilidir."Gözleri aynı anda hem bana bakıyor, hem de çok uzak di yarlarda dolanıyordu , o bakışı daha önceleri de görmüştüm."Asıl anlamadığım, kütüphanende duruyor dedin, değil mi?"

"Anne. Ciddiyim. Eğer seni o şeyin yanında görürsemonu şömineye atarım. Hoş, bunu her halükârda yapmamgerekir zaten. Kitap sana yasak." Dalga geçmediğimi anlasın diye, ona Nazi numaramı çektim. İkimiz de dev bir .S'einfcld hayranıydık. "Kitap sana yasak.1"

"Betsy, bunu yapamazsın." Tamamen ağırbaşlı ve sitem

kârdı. Annem kitap yakmak konusunda pek ılımlı bir insandeğildi. "O şey edebi açıdan paha biçilmez. Bir düşünseneonunla "

"O benim için paha biçilmez bir baş belası. Onun yanına bile yaklaşmayacaksın, beni anladın mı? O şey ebediyetten beri buralarda ve Sinclair bile tamamını okumamış sadece bana işkence etmesine yetecek kadarını okudu. Ciddiyim,anne. Kitaba bakmaya çalışmayacağına dair bana söz ver."

"Sen yakmayacağına söz verirsen ben de veririm.""Tamam, söz veriyorum. Ve bana bir kaçış noktası sun

duğun için teşekkür ederim ama sonrasında sergilediğimhareketler için Kitabı suçlayamam. Kimse kafama bir silahdayayıp bana zorla okutmadı. Benim seçimimdi. Ve bir şe

kilde Jess'e kendimi afFettirmeliyim."




"Şey, özür dilemeye devam et. Bunu yapmak için artıkdaha çok vaktin olacak." Tekrar pencereden dışarı baktı

Aşağı eğildim vc başımı omzuna yasladım. "Evet, haklısın. Bunu aklımda tutarım."

Sırtımı sıvazladı ve birlikte güneşin batışını seyrettik.



17

a B iniz uğraştırdı," dedi Marc, bebek monitörüne,"ama yine de işi çözdük. Tamam."

JL J "Bıı bir telsiz değil ve sen de kamyoncu de

ğilsin," declim, tükenmiş bir halde. "Ve ne kadar sürmüşolabilir ki? Çalışmaya daha dün akşam başladınız."

"Hey, gelecek sefer Damien'ı sen bulmaya çalış o zaman. Bu arada adı da La ura."

Jessica hariç hepimiz mutfaktaydık ve ben de kayıp kızkardeşimle ilgili son bilgileri öğreniyordum. İJçü de Jessica'nın kapısında avaz avaz konuşmanın hiç de hoş olmadığı konusunda fikir birliği yapmıştı, bu yüzden de Marc bizim için bebek monitörü seti satın almıştı. O sabah Jessicadışarıdayken odasına bir tane yerleştirmiş ve geri kalanınıda elimize tutuşturmuştu. Sanırım bu durumdan Jessica darahatsız olmamıştı en azından çöp kutusunda monitörünparçalarını bulmadık

Bir dakika.




Laura mı?"Şeytan ın veledinin adı Laııra mı?""Laura Goodman." Tina kıkırdadı."Hu cidden çok saçma.""Neredeyse Vampir Kraliçesi nin adının Boisy olması ka

dar gülünç," diye yorumda bulundu Sinclair.Hu kötii bir yorum mu yoksa kötü hoş bir yorum rnııy

du? Acaba kızgınlığını üzerinden atmaya ııu başlıyordu? Ve

neden bu kadar umursuyordum? Aslında o benim uyuzlarlistemde başı çekerdi.

İtiraf etmeliyim ki. bu rol değişikliği çok ila ıımrumdadeğildi. İyi de ne yapabilirdim ki? Sonuçta onunla seks yaptığım için özür dilersem lıer şeyi dalıa da berbat edeceğim

•den kesinlikle emindim. Ve teşekkür ederim ama zalen her

şey yeterince kötü durumdaydı. "Ece, siz ikiniz başka neleröğrendiniz?"

Belli ki çok şey öğrenmişlerdi. Laura, Tanrı ya şükür Ant tarafından terk edildikten hemen on dakika sonra Goodmanlartarafından evlat edinilmiş, onlarla birlikte yerleştiği Farmington'da büyümüştü. Hatta daha da iyisi, Minnesota Üniversitesinde öğrenciydi ve Dinkytown'da bir evde kalıyordu. Muhtemelen bu konuda annemin bana yardımı dokunabilirdi.

"Bu şeyleri öğrenmek aslında hiç de zor olmadı," diyeekledi Marc Tina'ya döndü. "Görüşmem yarın. Lütfen benimle birlikte işe gelir misin?"

Gözlerini devirdi ve tekrar güldü. "Ah. Marc.""Şey, sanırım bana gerek yok," dedim. Timi nin fesat

güçlerine karşı saygım sonsuzdu. Onu öldürmeye teşebbüs



122 » Mary Janice DaviıLson

etmem bile bir iltifat olarak kabul edilebilirdi! Üzücü ve adi bir iltifat. "Orada Tina'nın vampir büyiisüyle baştan çıkara

mayacağı kimse olamaz, en azından ben görmedim.""İnanacağından çok daha az vampir büyüsü gerekti.

Herkes o kadar açık sözlüydü ki... Şey, hem de her konuda. Evlat edinme süreci, şu anda nerede olduğu ve neler yaptığı. Hatta telefon numarasını bile aldık."

"Şey, güzel." Herhalde. Bu iyiydi, değil mi? Doğru! Bu

toplantının kontrolünü ele geçirine vakti geldi. Tahminimcehiçbir zaman bende olmadı çünkü. "Sanırım öyleyse... Gidip onu görmeli miyiz? Keresiydi? Dinkytown mu? Oradaki bütün Şeytani bağlantılarını ortaya çıkartırız. Ona peşindeolduğumuzu ve kaderini gerçekleştirmcse daha iyi olacağını yoksa onu... Ne?"

"Adım adını," dedi Sinclair. Son günlerde pek konuşmadığı için sonunda lafa karışmasına sevinelim. "Önce onu bulmalıyız."

"Birlikte mi?"O karanlık bakışlarıyla beni süzdü. Ve bu kulağa geldiği

kadar rahatsız ediciydi. "Şeytan ın kendisiyle tek başına konuşmamalısın. Elbette, seninle geleceğim."

"Tabi ki." Ona gülümsedim ama karşılık vermedi."Toplantı sona ermiştir," dedi Marc, bebek monitörüne.

"Tamam."



18

^^ "y t ilisedc gönüllü olarak çalışıyor,' dedim. "Ah. yt Amanın. Tanrım! Hatun kilisede gönüllü ola

JL rak çalışıyor."

"Kaç kere yüksek sesle tekrarlasan da," dedi Sinclair,"hâlâ gerçek görünüyor."

Son iki saattir bir grup genci hepsi de ergenliklerininsonlarındaki kızlardı gizlice takip ediyorduk. Hangisininkız kardeşini olduğuna emin değildim gnıpta üç sarışın,iki kumral ve hatta bir de kızıl vardı. Üniversiteden çıkıp(annem sağolsun, Laura'nın ders programını ele geçirmeyi başarmıştı ve bu işlemler sırasında yaklaşık yirmi okul prosedürüne karşı gelmişti) Dinkytown'daki bir apartman dairesine gitmişler ve şimdi de hep birlikte yerel PresbiteryenKilisesi'ne üşüşmüşlerdi.

"Sürü gibi hareket ediyorlar," diye öne sürdü Sinclair."O yaştaki bütün kızlar aynıdır." Kahretsin, kızlar her

yaşta böyledir. "Güruh halinde takılırlar. Tıpkı saç gibi!"




"Çok etkileyici."Sinclair'ın Pa.ssat'ındaydık Biliyorum, biliyorum. Vam

pirler Kral ve Kraliçesi mavi bir Passat'a biniyor, ha? Adam bütün güzel arabalarını üslü açılır spor arabasını (ironik şekilde üstü açılan bir Mustang), Spider'ını ve adlarını bile bilmediğim diğer çeşitli güzel arabalarını bir süredir garajdandışarı bile çıkarmıyordu.

Belki önceden güzel olanları sırf beni baştan çıkarmak

için kullanmıştı ve artık benimle flört dansı sona erdiğinegöre şimdi sıra Passat taydı.

Komik.Değil nıi?"Ben içeri giriyorum," dedim. Beni uyarmasını, pervasız

davranmamamı, dikkatli olmamı. Şeytan yavrusunun kendisinin de gelebileceği bir yerde olana kadar beklemem gerektiğini söylemesini bekledim.

Onun yerine şu cevabı aldım, "Akıllıca görünüyor. Bukızlar hakkında daha fazlasını öğrenmeliyiz."

"Şey, o zaman içeri gireyim. Beni burada bekle, tamam nıı?""Mmm." Yeniden gözlerini kısarak kiliseye bakıyordu; şu

anda soyunmaya başlasam herhalde o bile gözlerini başka

yere çevirmesine yetmezdi."Hey, nasıl olur da Şeytan ın kızı kiliseye girebilirken sengiremezsin?"

"Ona sor," diye önerdi."Sanırım bunu yapabilirim," dedim ve Passai'ıan inip

caddenin karşına geçtim.Kapıyı açtım ve kiliseden içeri girdim, Sinclair'ın bunu

bu kadar kolay bir şekilde yapabilmemin ne kadar lıariku



ÖLÜMSÜZ VF. ÇARESİZ • 201

İade bir şey olduğunu fark ettiğini umuyordum. YaşasınKraliçe!

Aİ1, yineliyorum, tüm bunlar neden kraliçe nin umrundaolsun ki? Yoksa Kraliçe özünde, bir erkek ellerini üzerindençekemezken onu başından savabilecekken ilgisini ondançektiği anda adamı aklından bir türlü çıkarmayı başarama yan açması bir zavallı mıydı? Ve neden Kraliçe kendisindenüçüncü şahıs olarak bahsediyordu?

Fakat kabul etmeliydim ki, Sinclair'ın bana karşı işlediği bütün o günahlan için ona kızgın olmakla o kadar meşguldüm ki, etrafımda pervane gibi dönmesine artık alışmıştım.Benimle ilgilenmesi, takını için kendini her daim feda etme

ye hazır olması; Sinclair böyle biriydi işte. Tabii sinsi ve kısıtlayıcı olmadığı zamanlarda.

Odaklan, seni gerizekâlı. Oturma banklarının yer aldığıkilisenin ana bölümü yerine kendimi masalar ve sandalyelerle dolu bir yemek salonunda buldum. Kız sürüsü en arka köşede çene çalıp kıkırdıyordu ve içlerinden biri enuzun, sarışın ve güzel olanı bana el salladı, arkadaşlarına bir şeyler söyledi ve yanıma geldi.

Herhangi bir uydurma hikâyem olmadığının ne yazık kiçok geç farkına vardım. Çok geç.

"Selam.' dedi, gülümseyerek. Üzerinde bembeyaz ve lekesiz bir gömlek, haki bir pantolon ve ayağında da makosenler vardı. Yıpranmış, eski, derisi çatlamış, iğrenç ma köseliler; heııı de çorapsız. Saçları uzun ve güzeldi, o sapsarısaç telleri ipek gibi görünüyordu ve beyaz bir saç bantlıyla

yüzünden uzaklaştırılmıştı. Gözleri tıpkı gökyüzü gibi ku



116 • Mary Janiee Davidson

sursuz ve berrak bir maviydi. Ciltli de yine bir o kadar rahatsız edici derecede kusursuzdu, şeftali tonlanndaydı vegörünürde tek bir çil hile yoktu. Makyajsızdı zaten bunaihtiyacı da yoktu.

O günlük rahat kıyafetleri içinde bana o kadar içtenliklegülümsüyordu ki, onun güzelliklerinin farkında olmayan ogüzel kızlardan biri olduğunu anında fark ettim. Kendisinden daha ilk bakışta nefret etmemek için bütün Vampir

Kraliçe güçlerimi kullanmak zorunda kaldım."Neden siz ve arkadaşınız bizi takip ediyorsunuz?""Ah..." Çünkü Vampirler Kral ve Kraliçesi olarak senin

ya da arkadaşlarından birinin Şeytan ın kızı olduğundan(daha da beteri Anl ın kızı olduğundan) ve dünyayı ele geçirmeden önce durdurulması gerektiğinden şüpheleniyoruz. Ailemize hoş geldin! Şimdi de defol git. "Hız... Biz Laura'yı arıyoruz? Laura Goodman?"

"Laura benim," dedi, benimle tokalaşmak için soluk tenlinarin elini uzatarak. En ufak bir şaşkınlığa kapılmadan elinikabul ettim. Çok uzundu (hem de benim kadar!), çok güzel,çok kusursuzdu. Ve sizler de bilirsiniz. Şeytan ın sevimli kılıklara büründüğünü söylerler. "Sizin için ne yapabilirim?"

"Şey... Sorun şu ki, ben...""Laura!" Grubundaki kızlardan biri onu çağırıyordu. "Ge

liyor musun? Bu dans kendi kendini planlamayacak.""Hemen geliyorum," diye bağırdı ve tekrar bana döndü.

"Ne diyordunuz?""Özel bir mesele. Bu akşam boş vaktin var mı? Ya da ya

rın? Belki bir kahve içer ve konuşuruz?"




"Tamam," dedi ve korktuğuna dair herhangi bir elektrik yaymıyordu, ki bu iyiydi. Gerçekten güven vericiydi... Yada ürkütücü derecede etkiliydi çünkü benim gibilerdenkorkacak hiçbir şeyi yoktu. "Yarın öğle yemeği nasıl olur?Kabrinin Yeri nde?"

"Ahlıh, Kahn'nın Yeri ne bayılırım!" Demek oluyor ki,oraya gidemezdik. Yeşil soğan ve kuzulu sarımsak aromalıeriştelerden yiyemeyeceksem, o zaman başkasının yemesi

ne de seyirci olamazdım "Ama öğlen yemeği bana uymaz.""Şey, yarın dört buçuğa kadar dersim var...""Saat beşte Dıınn Kardeşler desek? Hemen şu köşedeki

yer var ya?""Anlaştık." Yeniden elimi sıktı. "Seninle tanıştığıma se

vindim...""Betsy.""Tamam. Yarın kahve için görüşürüz.""Görüşürüz," dedim kardeşime ve arkadaşlarının yanına

geri dönerken onu izledim.

"Yani dünyayı ele geçirmesi beklenen lanet Şeytan cana varı bu ve kız doğal sarışın. Ve gülünç derecede güzel sa

çı, yüzü, uzun ince bacakları, sıradan kıyafetleri, iğrençayakkabıları. Ve şimdilik şeker kadar tatlıydı da. O korkunçŞeytan kimliğine büründüğü anı kaçırmamak gerek...

"Benim kadar uzun ve sarışın olması dışında ne babama,ne de Ant'a çeken bir yanını gördüm. Ama bu çok da güç

bir şey değil; Minnesota dayız, Japonya'da değil. Yarınonunla kahve içip şu Şeytan meselesini çakozlaıııaya çalışacağım... Sanırım hepsi bu kadar."




Bebek monitörünü kapattım ve sonra aklıma bir şey daha gelince tekrar çalıştırdım. "Az kalsın unutuyordum, bunları Sinclair'a da anlattım. Yarın saat beşte güneş tamamen batmış olmayacak, yemin ederim, vampirler şu gün ışığı tasarrufunu hesaba katmış olmalıydı fakat henüz böyle bir gelişme olmadığı için kendisi gelemeyecek. Hatta bana katılamayacağı için o kadar üzgün de görünmüyordu. Sanırım

bana hâlâ çok kızgın. Onu suçladığımdan değil. Ya da se

ni," diye ekledim aceleyle. "İkinizle de işleri yoluna koya bilecekmişim gibi görünmüyor. Ve bu çok garip bu kadarsoğuk ve mesafeli davranması beni rahatsız ediyor. Bunıın beni rahatsız euııesi de beni rahatsız ediyor. Özür dileyemem ve hiçbir şey olmamış gibi de davranamam. Sanırım ..Sanırım bir süre için sadece diğer olaylara odaklanacağım. Alı, ertesi gün annem beni akşam yemeğine çağırdı ve senin de gelmen gerektiğini söylüyor. Eğer istersen."

Sessizlik. Yeniden monitörü kapattım ve yatmaya gittim.



19

Ş eytanın ta kendisi Dinkytownlıı bir üniversiteli kızolan Laura Goodman beşi hir iki dakika geçtiktensonra Dunn Kardeşler den içeri girdi. Bana el salla

dı, garson çocukla konuşmak için bir süre durakladı herifin bir yaratık gibi salya akıttığını fark etmemek elde değildi ve ardından yanıma geldi.

"Geç kaldığım için üzgünüm," dedi nefes nefese ve elimisıktı. "Çok ama çok üzgünüm. Çok bekledin rai? Afedersin."

"Sorun değil, Laura. Benim saatime göre tam zamanındageldin." Öylesine pişman ve samimi görünüyordu ki, onutemin etmek için çabalarken buldum kendimi. "Otursana."

"Sağol. Sıcak kakaom da gelmek üzere.""Sen şeyleri sevmiyorsun, ha?" diye sordum, ekstra kö

püklü duble çikolatalı espressomu işaret ederek."Ah. öğle yemeğinden sonra kafein almamaya özen gös

teriyonım," diye karşılık verdi. "Sabahları iş için erken kalk

mak zorundayım."




" Aynı zamanda çalışıyor musun?"

"Aynı zamanda mı? Ah, doğru ya." Bana gülümsedi. Yapmacık hir tebessüm, pis bir sırıtma değildi, bilmiş bir edayla kaşlarını da çatmadı. Sadece sıradan, hoş bir gülümsemeydi işte. "Dün akşam beni takip ediyordunuz."

"Şey, evet," diye itiraf ettim. "Sanırım aksini iddia etmempek hoş olmaz."

"Babam yalancılarının kaderinin kentli yalanlarına inanmak olduğunu söyler, bu yüzden açık konuşman iyi bir şey."

"Evet... Baban. Ah, dinle, hazır bu konuya deyinmişken..."

Öne doğnı eğildi, elimi avucuna aldı, sonra da bıraktı."Tanrun, elin buz gibi! Sıcak bir şey daha içmelisin."

"Üzgünüm. Kan dolaşımım biraz zayıftır."

"Hayır, ben üzgünüm. Umarım kendini kötü hissettirmemişimdir. Ağzımdan böyle kaçırmamalıydım."

"Dert etme, Laura." Kız gerçek olamayacak kadar iyiydi!Minnesota zaten kendi başına hoş bir şehirdi fakat Laura ayrı bir sınıftı. "Dinle..."

Öne doğnı eğildi, o kusursuz güzeller güzeli yüzü aydınlandı. "Konu ailemle ilgili, değil mi? Gerçek ailemle." Durdu, ardından ekledi, "Araya girdiğim için afedersin."

Şaşkınlık içinde gözlerimi kırpıştırdım. "Sen nereden biliyorsun?"

"Şey." Garson çocuk, içi kahveyle dolu kafam kadar büyük, beyaz bir karton bardak getirdi; bardağın ağzından kremalar taşıyordu ve üzerine de çikolata sosu sıkıl

mıştı. Ona bakarak gülümsedi ve dünyadaki en büyük sı




cak kakaoyu ellerinin arasına aklı. "Diin akşam gittiktensonra bir süre seni düşündüm. Sen de benim gibi uzun boylusun hatta İrenden sadece birkaç santim dahauzunsun. Ve bütün hayatım boyunca benden daha uzun

bir kadınla hiç tanışmadım. Ayrıca sarışınsın ve ikimizinde gözleri açık renk... Ve de dün o kadar gizemli ve aynı zamanda o kadar naziktin ki... bu da beni biraz düşündürdü."

"Ah, demek o zaman evlatlık edinildiğini biliyorsun, öyle mi?"

"Evet, elbette. Annemle babam bana her şeyi, onca be beğin arasından beni nasıl seçtiklerini anlatmıştı." Hâlâ gülümsüyordu, belli ki bu anı onu mutlu ediyordu. "Beni onlara Tanrı götürdü."

"Doğru." Tanrı. Hı hı. "Şey, ben de yakın zamanda yanigeçtiğimiz hafta seni öğrendim ve biraz dedektiflik yaptım." Vampirlerle birlikte. Ve insan derisiyle ciltlenmiş şunam ı diğer kara kitapla birlikte. Hayır, kimya kitabı değil."Senin izini buldum ve bilmiyomm." Bu konuşmanın nere ye varacağını gerçekten bilmiyordum. "Sadece seninle tanışmak ve sanırım..."

"Sen İlenim ablamsın, değil mi?""Üvey ablan," diye çabucak düzelttim. Ant'la, ya da Şey

tanla tek bir damla kan bile paylaşmıyordum. Laura, biyolojik olarak Ant'ın kendi kızıydı fakat araya Şeytan girmemişolsa asla doğmazdı. Bu bile bir kutu Advil'i mideye indirmem için yeterli sebep. "Babalarımız aynı." Ve Inınıın için

gerçekten çok, hem de çok üzgünüm, Laura.




"Şey, seninle tanıştığıma çok sevindim!" İçgüdüsel olarak öne doğru atıldı ve kollarını boynuma doladı Banasaldırmak yerine sadece sarılmaya çalıştığını fark etliğimde az kalsın kollarını kıracaktım. "Gerçeklen çok sevindim," dedi heyecanla. O kadar yakındı ki, burnuma gelenkokuyu tanıdım vanilya mıydı? Bu kokuyu daha önce deduymuştum, evet, ama insan kahve dükkânında olunca,ne bileyim...

"Şey, teşekkür ederim," dedim, usulca kendimi ondanuzaklaştırırken. "Ben de seninle tanıştığıma sevindim. Daha önce hiç kimse sana kurabiye gibi koktuğunu söylemişmiydi?"

"Parfüm yerine vanilya özü kullanıyonım. Daha ucuz vetavşanlar üzerinde test etmiyorlar," dedi bana.

"Hımm. Aslına bakarsan çok akıllıca bir hareket.""İnsanlar bana bunu hep söyler." Kakaosundan bir yu

dum aldı ve yüzündeki kremalı bıyıktan bihaber, içmeyedevam etti "Üniversiteye burslu girdim Hımm, sana başkaneler anlatabilirim? Neler bilmek istersin?"

"Ailen nasıl insanlar?"Elinin tersiyle yüzündeki kremayı sildi, ardından elini de

peçeteyle temizledi. "Muhteşemler. Babam lııver Grove'daki Presbiteryen Kilisesi'nde rahip "

"Baban bir nıhip ini?" Hayret dolu çıkışımı ve şokumugeri almaya çalıştım. İşin ayrıntısında Şeytan ın yer almasıgerektiğini sanıyordum. "Bu cidden süper."

"Hı ht. Ve annem de evle ve benimle ilgileniyor Şimdi

o da okula başladı! Anık evde çok vakit geçirmediğim için




sonunda hemşirelik diplomasını alabileceğini düşündü.Üniversiteye birlikle gidiyoruz! Alı, mutlaka bize gelmelisin!Seninle tanışmayı çok isterler."

"Şey," şu an için çok acayip; inanılmaz rahatsız edici;korkunç derecede uygunsuz olurdu "müthiş olur."

"Peki ya sen, Betsy? Sen neler yaparsın?"Tanrı şahidim olsun, ne diyeceğime dair en ufak bir fik

rim bile yoktu Her şeyi birdenbire yüzüne haykıramazdım.

Öyle tatlıydı ki, gecesini mahvetmek istemiyordum. Hatta ogünü. O ayını. Hayatını. Çözümü adım adını ilerlemekte buldum. "Ben, bir gece kulübü işletiyorum. Aslında orası bir bar. Adı Scratch ve sahibi de benim."

"Orası sana mı a/Y?""Şey, bana miras kaldı. Birisinden..." Kazıkla öldürdü

ğüm birinden. "Neyse, benim olayım bu işte. Yani, bu işleuğraşıyorum." Kulağa o kadar da şüphe çekici gelmedi, değil mi?

"Bir ara gelip görmek isterim.""Şey, belki seni götürürüm." Ha! Şeytan'ın kızı, benim

ölümsüz gece kulübünü kolaçan etmeye geliyor. "Sen, yani, bu konuyla ilgili hiç şaşırmış gibi görünmüyorsun."

İtiraf etmeliyim ki, bu hiç de benim beklediğim gibi değildi. Tehditlerle, bıyık kıvıran ölüm tehditleriyle karşılanmayı beklerdim. Dinkytown'da hoş bir kahve muhabbetideğil. Kitap beni onunla ilgili uyarmıştı fakat onun ne kadar masum olacağından bahsetmemişti.

"Babam ve annem geçmişimle ilgili son derece açıksöz

lüydü," diye devam ediyordu açıklamaya.



124 • Maıy Janice Davidson

O kadar da açık değillermiş, tatlım. "Öyle mi?""Vc artık evden ayrıldığıma göre, ben de kendi adıma bi

raz dedektiflik yapacaktım. Annemle babamı seviyorum ta biiki! ama bilirsin, merak ediyordum. Soracak bir sürü sorum vardı ancak onlara karşı saygısız davranmak istemedim."

"Elbette, ne demek istediğini çok iyi anlıyorum."Minnettar bir ifadeyle bana gülümsedi. "Neyse, sen de

beni bu arada bir sürü zahmetten kurtarmış oldun." Öyle şi

rin, öyle memnun görünüyordu ki, gülümseyişine karşılık vermemek için kendime engel olamadım.

"Seninle tanıştığım için çok mutluyum.""Ben de.""Her zaman bir kız kardeşim olsun istemişimdir.""Aslına bakarsan, ben de. Bizimkiler İren daha küçük bir

çocukken ayrıldı...""Çok üzgünüm.""Sağol. Neyse, ben de çok yalnızdım ve arkadaşım Jess

olmasaydı, bilemiyorum ne..." Jessica'dan söz etmek sanki boğukıcakmışım gibi hissetmeme neden oldu. Laura'ya gerçeği nasıl anlatabilirdim? Ne olduğumu, nasıl böylesine birpisliğe dönüştüğümü, onun da aslında bir pislik olması ge

rekliğini ve bu arada mümkünse dünyayı ele geçirmemesini nasıl söyleyebilirdim? "Şu aralar küs gibiyiz," diye sözümü basit bir şekilde bitirdim.

"Eğer sormamın sakıncası yoksa... Betsy, umarım beni yanlış anlamazsın. .."

"Keyfine bak Senin hayalına birden giren bendim."

"Şey... Ailen ayrıldığında... Bunun sebebi ben miydim?"




"Ah, hayır, hayır, hayır," diyerek onu temin ettim. Ardından da, "Şey, belki de. Azıcık yani. Ama bu senin hatan değildi. Demek istediğim, sen sadece anne karnında minik bir bebektin. Ama herhalde annem, babamın kendisini aldattığına dair bir kanıta sahip olunca... işler de yokuş aşağı ilerlemiş oldu."

"Ah." Bakışlarını kucağına indirdi. "Sanırım bu konudakendimi tam olarak nasıl hissetmeliyim bilmiyorum. Gerçek

babam bu kadar vefasız biri olduğu için üzgünüm ama eğero olmasaydı..."

"Bunun suçunu kendinde arama," diye ona nasihat verdim, abla havasına bürünerek. "Güven bana, zaten seninhatan olmayan bir şeyin suçunu üstlenmeden de hayatta birçok hata yapacaksın."

Bakışlarını ellerinden uzaklaştırdı ve gülümsedi. "Bencidden, ah, Tanrım, o da kim?"

Ben de baktım. Eric Sinclair içeri giriyordu... Ama bahse girerim niyeti kahve sipariş etmek değildi. Laura ile birlikte çene çalarken güneşin battığını fark etmemiştim.

"O benim..." Laura'nın o muhteşem güzelliğine, hayretdolu gözlerle Eric'i nasıl süzdüğüne bir baktım ve onun son

zamanlarda bana karşı sergilediği ilgisiz tavırları hatırlayarak (sanki unutmam mümkündü de) şöyle dedim. "Benimerkek arkadaşım." Elbette yalan sayılmazdı. Kitaba göre, o benim eşim, kocam ve Kralım'dı. Bense her zaman tam aksini. benim hiçbir şeyim olmadığını hissederdim benimiçin şu kahrolası şeylerle dolu şehirdeki bir başka vampir

di, o kadar.




"O senin erkek arkadaşın mı?""Evet, benim uzatmalım, tatlım." O koca ağzımla kendi

me derin bir kuyu kazıyordum. Ama Laura ne kadar şirinolursa olsun, Şeytan'uı kızının vampir kralının müsait olduğunu öğrenmesini istemiyordum. Ve elbette tam tersini de.

"Elizabeth." Birdenbire, Eric hemen orada, bizim masayla pencere arasında dikiliyordu. Oturduğum yerde sıçradım ve az kalsın kahvemi pencereye doğru fırlatacaktım. Elinde,

çilek kokan ve bir kenarından da plastik pipet fışkıran kocaman beyaz köpükten bir bardak tutuyordu. Bu herif birdondurulmuş içecek hastasıydı.

"Selam, Sin Eric. Ah, Eric, bu benim kız kardeşim Laura.üt ura, bu da..."

Tek kaşını havaya kaldırdı."Eric," dedim en sonunda. Bu o kadar korkunç ve aca

yip bir duraksama değildi, değil mi?"Büyülendim," dedi."Selam," diye karşılık verdi Laura, aklı başından gitmiş

gibiydi. Onunla tokalaştı ve tekrar heyecanla konuşmaya başladı. "Tanrım, senin de ellerin buz gibi! Sanırım siz ikiniz, birbiriniz için yaratılmışsınız."

"Haklısın!" eledim. Biz birbirimiz için kusursuz kılan şeyde bu zaten: Nemli ve soğuk uzantılar. Laura ve ben de bir birimizi tanımaya çalışıyorduk."

"Bir sandalye çeksene," diyerek onu davet etti. "Uzunzamandır mı birliktesiniz?"

Sinclair, birliktelik' lafını duyunca bir kaşını çattı Onu

suçlayamazdım Birlikte bir sürü şey yapmıştık ama hiçbiri




birliktelik kavramında girecek türde değildi "Altı aydır," dedi otururken. Sonra da sustu ve ekledi, "Şekerli kurabiye gi bi kokuyorsun."

"Parfüm yerine vanilya esansı kullanıyor," diye açıkladım. "Böylesi hayvan dostlarımız için daha iyi."

"Ah, evet, hayvan dostlarımız." Açıklamamdan bir şeyanlamış gibi görünmüyordu. 'Vay. vay, vay, Laura Goodman. Şunu söylemeliyim ki, bu büyüleyici genç bir bayan

için gerçekten büyüleyici bir isim.""Eric yaşlıdır," diyerek araya girdim. "İleni de çok yaşlı.""Şey, gerçekten mi?" diye sordu Laura. "Tanrım, otuz ya

şında bile göstermiyorsun.""Bir sürü yüz gerdirme ameliyatı. Kendisi estetik bağım

lısıdır. Bir şekilde yardım almasını sağlamaya çabalıyorum,"

diye ekledim savunmacı bir edayla, ikisi de garip bir ifadeyle bana bakınca."Ben de tam Betsy'ye ailemin onunla tanışmaktan ötürü

büyük mutluluk duyacağını söylüyordum ve sen de gelmelisin."

"Çok sevinirim, Laura.""Evet," dedim, köpük bardaklannın üzerinde birbirlerini

keserlerken. 'Harika olur."



20

^ ^ ^ izi bununla rahatsız ettiğim için çok üzgünüm."^ ^ ^ Alice bunu üçüncü kere söylüyordu. "Ama bil

meniz gerektiğini düşündüm."

"Sorun değil. Alice. Onlar birer hayvan değil, insan. Birinsan beynine sahip olmadığını düşünmek aptallık olur. Bunun olacağım önceden akıl etmem gerekirdi."

"Sizin suçunuz değil, Majesteleri. O suç bana ait. O ""Hepsinin yeniden ele geçirilip kazıkla öldürülmesi la

zım," dedi Sinclair, sesi kulağa sıkılmış gibi geliyordu."Bu konuyu kapatmıştık," diyerek onu tersledim."Sanırım öyle."Tüm iblisleri Öldürelim fikrine hiçbir şekilde katılmıyor

dum fakat konuya karşı bu kadar sıkılgan davranmasının daişime geldiğini söyleyemezdim.

"Sorun hepsi' değil," dedi Alice, yardımsever hir şekilde."Sadece biri."

"Dur tahmin edeyim: George mu?"




"Evet, hanımefendi.""Süper." Kusursuz bir gece için kusursuz bir son. Şey

tan'ın kızı şeker kadar tatlı çıktı, cehennemde yanmalıyımki. Sinclair da bende o şekerin tadına bakmak için sabırsızlanıyormuş izlenimi bıraktı ve George da tekrar kaçtı. "Gerçekten müthiş."

"Onu yeniden buluruz, efendim.""Tamam, şey, eğer geri dönerse bana haber verirsin."

"Elbette, Majesteleri.""Hepimiz gözlerimizi açık tutalım, mecazi anlamda yani.

Bu arada onu zapt etmenin başka yollarını bulmak gerek.Diğerleri dışarı çıkmak istiyormuş gibi görünmüyor fakatGeorge istiyor, dolayısıyla bir an önce bunun nedenini öğrenelim ve bu mülk sınırları içerisindeyken bu dileğini ger

çekleştirmemesi için ne gerekiyorsa yapalım. Tabii ki bu,dünyadaki en kusursuz plan değil ama yine de bir yerlerden başlamak gerek."

"Evet, Majesteleri.""Süper," dedi Sinclair ve ufak bir gülücük attı.

"Peşimden gelerek ne halt ettiğini sanıyorsun sen?" diyehaykırdım. Kendi arabalarımızla malikâneye geri dönmüştük ve şimdi de ön bahçede Eric'in başının etini yiyordum."Sanki sen o uzun dişlerinle Pandora'nın kutusundan fışkırana kadar Şeytan ın yavrusuyla uğraşmak bile yeterincedokunaklı değildi."

"Seni takip etmiyordum ki," diye belirtti buz gibi. "Onu

takip ediyordum."



130 • Mary JaniCe Davidson

Deli. Zaten ben de bundan korkuyordum. "Neden?""O büyüleyici bir yaratık. Ondan hiç hilekârlık kokusu

almadım, ya sen?""11 ""Bütün o potansiyel güç, bütün o dünyayı saran güç, se

vimli bir paketin içine sarılmış. Elinde ne gibi uğursuz birgüç tuttuğuna dair en ulak fikri bile olmayan saf ve iyi yürekli bir genç kız." Resmen iki elini birbirine sürtüyordu. "O

güçlerden yararlanmak için... Ben, keşke...""Biz," dedim. "Biz, keşke.""Evet, evet. Gerçekten cazip bir ikilem.""Bu hakikaten süper," dedim, hissettiğim acıyı dilime

yansıtmamak için çabalayarak. Yani elimden geldiğince."Bak, adını adım. Jessica'yla aramızı düzeltip sonra da George'u bulmalıyız."

"Geçmişte de bunu açıkça belirtmiş olduğun gibi," diyehatırlattı bana, "bunlar benim değil, senin sorunların."

Bir an için tek kelime bile edemedim; sanki buz gibi birdehşet hissi kalbimi sarmalıyordu. Altı ay boyunca onu kendimden uzaklaştırmaya çalıştım ve şimdi de bunu başarmışken kendimi hastaymış gibi hissediyorum. Ki bu da cidden

hastalıklı bir durum. Ve üzgün olduğum kadar da kızgındım. Tamam, işleri

batırmıştım. O seksen yaşında, ölü bir adamdı. Onca zamansanki kendisi hiç hata yapmamıştı, öyle mi?

Nihayet sesime geri kavuşunca saldırıya geçtim. Sonuçtaher şey kendimi dünyanın en zavallı insanıymışım gibi his

setmemden iyiydi.




"Diıılc, göt herif. Acaba sadece beş dakika için somurtmayı kesip bana yardım edebilir misin? Bu kahrolası bü yük bir istek mi? Eğer bana kızgın olduğunu kabul etme yeceksen, o halde her zamanki gibi karanlık Şeytan işlerine geri dönsen iyi olur. Böyle kafana estiği gibi lakılamazsın."

Bir gıdım olsun etkilenmeden gözlerini bana çevirdi."Sen... Nasıl... Takılabileceğimi görünce gerçekten çok...

Şaşıracaksın." Ardından arkasını döndü.Onu yakasından tuttum ve geri çevirmeye çalıştım. "Sa

kın bana arkanı dönme, seni...""Sen duydun mu?" diye sordu, hiç sorun yaşamadan be

ni üstünden silkeleyerek "Sanki..." Derken gitti, bir şey tarafından iki seksen yere serildi.

"Eric!" diye haykırdım, sinema tarihindeki diğer bütünişe yaramaz film kahramanları gibi. Onu bu şekilde bayıltankimse üzerine çullandım. "Rahat bırak onu!" Ve teşekkürler!

Artık o her neyse ensesinin arkasından yakalamak içinöne eğildim tabiiensesi olduğunu varsayıyordum ve o şey,aniden Sinclair'ın üzerinden çekildi ve ayağa kalktı.

Ve ayağa kalktı. Ve ayağa kalktı. Çok uzundu, hatta öne

doğru kamburu çıkıyordu. Uzun, kirli saçları parçalar halinde yüzüne yapışmıştı ve kıyafetleri de leş gibi kot pantolonu ve rengi belirsiz tişörtü paramparça haldeydi. Ayaklarçıplak, parmakları da pisti.

"George?""Aman ne güzel," dedi Sinclair, yercleıı kalkıp üstüne ba

şına çekidüzen verirken. Saçlarında yapraklar vardı fakat




bunu ona söylemeyecektim. "Sanırını bizi takip etti. Ya daseni izledi."

"Beni mi izledi?""Nostro'yıı öldürürken gösterdikleri bağlığı unuttuysan

diye yineliyonım, sana karşı sıra dışı bir düşkünlükleri var,"diye homurdandı, sanki bunu unutabilirmişim gibi.

"Ah, kes sesini. George, Alice'ten kaçmakla çok ama çok büyük bir ayıp ettin." Burnunun dibinde parmağımı salla

dım. O çamurlu bakışlarıyla parmağımı takip etmesi birazdikkat dağıtıcıydı tabii. "Hem de çok büyük! Ama tam birpislik gibi davranırken Sinclair'ı yere sermen çok iyi oldu, bu yüzden ödeştik diyebiliriz."

"Ne?" diye söylendi Sinclair. "Nasıl böyle ""Sen sus, göt beyinli. Ne biliyor musun, George? Hadi,

Alice'i çağıralım ve o da gelip seni alsın. Uslu iblis, seni!""Hayır, hayır, hayır," diye başladı Sinclair. En azından il

gisi tekrar kabarmaya başlamıştı, beni kesinlikle tehdit etmeyen şu ilgisi.

"Ve onu beklerken bir duş alabilirsin.""Elizabeth, buna karşı çıkmak zorundayım.""Gerçekten mi?"

"Evet.""Bu fikirden nefret ellin, değil mi?""Kesinlikle.""İyi o zaman." George'un kirli, soğuk elini elime aldım

ve peşimden geldi.



21

Onu evin ana bölümüne götürmeye cesaret edemedim Jessica'yla Marc büyük ihtimalle etraftadolanıyordu ve Hiir Doğanlar filmindeki gibi

George'u serbest bırakacak kadar ona güvenmiyordum. Bu yüzden onu, bodrum kattaki kapılardan birinin içine soktum, soyunmasına yardım ettim ve onu oradaki duşun altına daldırdım.

Tüyler ürpertici, karanlık bodrum katına rağmen hoşunagiuııiş gibiydi, başta hiç kıpırdamadan kıllı bir yığın gibi duşun altında durdu ve ardından ılık suyun vücuduna değme

siyle gevşemeye başladı. Bir dakika için onu yalnız bırakmacesaretini göstererek Marc'ın kıyafetlerinden birkaç tane almak için son sürat eve koştum. O sırada tıraş olan Marc, beni ne gördü, ne de duydu ve ona sonra da açıklayabilirdim.

Bodruma geri döndüğümde George, duşun altında kafasını sağ sola sallıyor, bu yüzden de uzun saçları havada

uçuşuyordu. Bir on dakika daha duşun keyfini çıkarmasına




izin verdim. Neredeyse suyu kapatmayı yüreğim kaldırma yacaktı; onu tertemiz ve az da olsa mutlu görmek bir za

manlar alelade bir erkek olduğu zamanki halinin gözümdecanlanmasına neden oldu

Bütün o çamurun altında bile çirkin sayılmazdı. Hafifkaslı kol ve bacaklarıyla, zayıf ve uzun bir adamdı, geniş birsırtı ve süper sıkı bir poposu vardı. Elbette teni çok solgundu ama yüzü ince dudaklarıyla temiz ve ferahtı. Aslında dev

kaburgaları ve koca ayaklarıyla bir yüzücüyü andınyordu. Ve eh, diğer şeyleri de büyüktü ama ben bu konuda ilgisizdavranmaya çalışıyordum.

"Ece, neden peşimden geldin?" diye sordum.Ne büyük sürpriz, cevap yoklu."Bu çok ürkütücü," diye ekledim. "Ama bir o kadar da

tatlı. Sinclair yüzünden tehlikede olduğumu düşündün herhalde." Sinclair ın ön bahçede resmen iki seksen yatarkenki halini hatırlayınca pis pis sırıttım. "Şey, Alice gelmek üzeredir, yani kısa süre sonra evine döneceksin."

Su soğumaya başlayınca musluğu kapattım ve dev birplaj havlusuyla George'u kuruladım. Adeta bir hemşire edasıyla işi kişiselleştirmeden her yerini sildim, Marc'ın ameli

yat önlüklerinden birini giymesine yardım ettim, ardındanda uzun saçlarını taradım. İşığın altındayken saçları omuzlarına geliyordu ki bu oldukça garipti çünkü vampirlerinsaçı uzamazdı ve kahverengi saçlarının arasında altın rengi gölgeler vardı. Herhalde saçları öldüğünde de uzundu. Acaba ne iş yapıyordu? Bir rock grubunda bateri mi çalıyordu? Yoksa bir motosiklet yarışçısı mıydı?




İşte!" dedim, hayranlıkla onu seyretmek için geriye doğru bir adım atarak "Olağanüstü görünüyorsun. Çamurlar

içinde debelenmekten vazgeçebilirsen, geceleri herhangi bir yaratık olduğuna dair insanları ikna edebilirsin."

"Majesteleri?" Alice in beni çağırdığını duyabiliyordum,herhalde duşun sesi yüzünden arabanın geldiğini duyamamıştım. "Kral burada olduğunuzu söyledi "

"Evet, aşağı gel, Alice." Çekimser adımlarla merdivenler

den aşağı indi. azarlanmak için hazır olduğu her halinden belliydi. Saçlarında kırmızı boyaları olan Nostro olmadığımıonlara sürekli hatırlatmak zorunda kalmak cidden zor bir işti. "Hak ne buldum! Sence de müthiş görünmüyor mu?"

Alice bakakaldı. "George?""Ta kendisi." Elimi yukarı uzattım bayağı bir uzattım ve

saçlarını dağıttım. "Beni eve kadar takip etmiş olmalı. Ya dakokumu duyup onun peşinden geldi. Sinclair'ı nasıl patakladığını görmeliydin. Süperdi! Saygısızca," diye ekledimalaycı bir yalınlıkla, "ama süperdi."

"Yineliyonım, Majesteleri, ben çok ama çok ""Alice, lütfen ama ya. İşin başından aşkın, biliyorum. As

lında sana bir yardımcı bulmalıyım." Böylesine tiksindirici

ama bir o kadar da önemli bir iş için acaba başka hangi vampire güvenebilirdim ki? Belki Scratch'te birilerini bula bilirdim.

"O çok," George'un etrafında dönüyordu, ki bunu yapmak için duşun içinden geçmesi gerektiğini düşünürsek ba yağı sıkı numaraydı "farklı görünüyor. Konu sırf temiz olması değil Daha önceleri de temiz olmuştu."




"Ameliyat önlüğü," diyerek karar verdim. "Onu daha zeki gösteriyor."

"Hayııur, fikirlerinize sonsuz saygını var ama bence se bebi o değil." George'a baktı, sonra bana ve ardından tekrar George'a baktı. Teorisini dinlemek için bekledim. Alice,pileli etekleri ve saç bantlarıyla cilveli on beşlikleri andırı yordu ancak kendisi aslında elli yaşlanndaydı. Ve elbetteaptal da değildi. "Ah, pekâlâ."

Acaba büyük teorisi neydi?"Bu akşam yeterince zamanınızı aldık, Majesteleri. Hadi,

Gcorge." Alice elini uzattı ve onu dirseğinden tuttu ama George kolunu o kadar hızlı geri çekti ki, az kalsın Alice duşuniçine düşecekti. Ona karşı hırlamadıysa da dişlerini gösterdi.

"I ıh," diye mırıldandı."Belki de burada benimle birlikte kalmak istiyordur," de

dim, az da olsa şaşkındım."Bence belki değil. Onu arabaya götürene kadar bana

yardım ederseniz. ..""Biliyor musun? Bırak kalsın.""Majesteleri, siz şehirde yaşıyorsunuz. Bunun akıllıca bir

hareket olduğundan şüpheliyim. O "

"Millete saldırmak için yeterince fırsatı oklu, Tanrım,Sinclair'a haddini göstermek dışında hiçbir şey yapmayakalkışmadı ki. Biliyonım! Benim kanımla lx'slenmesine izin veririm ve sonra da birkaç geceliğine bodrumda kalabilir."

"Beslenmesine izin mi vereceksiniz?" Alice'in bu tepkisinden ötürü alınmadım. Sonuçta vam

pirler arasındaki en kan bağışlayıcı tip olmadığım herkes ta




rafından çok iyi biliniyordu. Sinclair dışında tabii, zaten tüm bu olanlar midemi bulandırıyordu.

Şey, Sinclair olayı kapandı! Geçmişte kaldı! İleriye bakacakğım artık, geçmişe değil. Ve hazır buna karar vermişkenJessica'nın da canı cehenneme. İki tane yeni arkadaşım varartık: Şeytan'ın kızı ve İblis George.

Kulağa o kadar gülünç geliyordu ki, bunu açıklamak içindil dökmeye bile kalkışmadım, onun yerine ağdalı kanım

akmaya başlayana kadar bileğimi kemirmeye koyuldum vekolumu George'a uzattım.

"Bu itimidi görür," diye geveledim. Hayatım korkunç veacayip değil. Hayatım korkunç ve acayip değil. Hayatı m

"İtiraf etmeliyim," diye yorumda bulundu Alice; bodrumkatının efkarlı tuğlarının yanında o kızıl saçları sanki ışık saçıyor gibiydi, "bu gece uyandığımda gece neler olacağınıgörmemiştim."

"Petimden ayrılma, l>ebek." George bileğimi kavradı, kanımı kokladı ve şimdi de lolipopunu yalayan küçük bir çocukgibi kanımı emiyordu. "Benimle her an yeni bir heyecandır."

Alice gönülsüzce yanımızdan ayrıldı, ben de kolumu geri almayı başardım ve bodrum kattaki boş odalardan birin

de içinde pencere olmayanlardan temiz havluları kullanarak George'a ufak bir yuva hazırladım. Bir yastık bulmakiçin üst kata çıktım, dışarıdaki sıradan simsiyah havanın,grinin açık tonlarına dönmeye başladığını gördüm ve yoldaçarşaf dolaplarından birinden bir battaniye kaparak aceleyle aşağı indim. George çoktan havluların üstüne yayılmış

uyuyordu.




Yastığı yanına bıraktım, kapıyı kilitledim şefkat ayrı,dikkatsizlik ayrıydı ve odama çıktım.

İliç şüphesiz alışılmadık bir geceydi. Bazı açılardangüzeldi, bazı açılardansa kötü ve son derece de kamçıla yıcıydı.



22

^ ^ w şte gelelim asıl enteresan olaya," dedim, bebek3 monitörüne. "O, dünyayı yönetmek için pusuda

_JL bekleyen iğrenç bir yaratık değil. Son derece tatlı,

üniversiteli bir çıtır. Tanrı aşkına, hatun öğretmenlik oku yor! Büyüyünce anasınıfında öğretmen olmak istiyormuş.Herhalde kızı kessem damarlarından kan yerine bal akar.

"Neyse işte, tabii bunlar bir bakıma rahatlatıcı fakat diğer yandan da onun bu kadar bilinçsiz bir Şeytan halinde etrafta dolaşmasına izin veremem. Sanırım en iyisi ona söylemek. Bugünlerde. Ve birine nasıl annesinin Şeytan olduğunu söylersin ki? Zaten gerçek annesinin Ant olduğunu söylemek bile benim için yeterince zordu.

"Ve bu arada Kitap'ın bana söylediklerini de unutmayalım. Önce Şeytan görünecek. Onun ilk önce La ura'ya, ahzavallıcık, ardından da bana görünmesi gerekiyor. Karanlıkpelerinle,' ne demekse. Yani La ura'yı uyarma işini gecikti

remem. Değil mi?"




Sessizlik. Acaba Jess, bebek monitörünü dinliyor muydu?Bunu bilmemin imkânı yoktu. Arabası garajdaydı fakat yinede kim bilebilirdi ki?

"Tamam," diyerek noktayı koydum, "işte, son gelişmelerde böyle. O ve iblislerden biri bodrum katta kalıyor, bu yüzden gün içinde oraya gitme. Hatta oraya hiç girme senen iyisi. Dinle, eğer Laura'yla tanışmak istersen, bana haber ver yeter. Gerçekten çok tatlı. Yakında beni akşam yemeği

ne çağıracak. Ve ne yazık ki, Sinclair da davetli ama bu konuda daha sonra kafa patlatmayı planlıyorum. Pekâlâ, görüşürüz." Monitörü kapattım ve bir süreliğine düşüncelerimle baş baş;ı mutfakta oturdum. Tina içeri girdi ve saygıyla başını salladı; ben de güç bela ona el salladım ve düşünme ye devam ettim.

Jessica bana hâlâ kızgındı... Ve daha da kötüsü bendenkorkuyordu. Daha önceleri de birçok kez kızmıştı banaama hiçbirinde kendini günlerce (geceler de dahil) odasınakilitlememişti. Kullandığı yöntem, ona ne kadar büyük bir yanlış yaptığımı bana açık ve net bir şekilde gösteriyordu.

Bu sırada kız kardeşimse, önümüzdeki günlerde dünya yı ele geçirmeye kalkışacağından bihaber, Minnesota Üni

versitesi'nin kampüsünde cirit atıyordu. Sinclair da eline geçen her fırsatta o buz gibi bakışlarıyla kanımı dondurmayadevam ediyordu. Ant hâlâ hamileydi. Tüm bu yaşananlar yüzünden tek değişmeyen Marc'tı ve açıkçası şu sıralardakiçalışma programını göz önünde bulundurursak evde pekfazla zaman geçirmediği de ayrı bir gerçek olarak karşıma

çıkıyordu.




Kedini Giselle mutfağa girdi, ikimizi birden görmezdengeldi ve kâsesine yöneldi. Onu sevip okşamaya bile kalkışmadım. Giselle ile aramda oldukça istikrarlı bir görev paylaşımı vardı. Benim görevim onun karnını doyurmak, onungörevi de bana aldırış etmemekti. Ayrıca, ev o kadar kocamandı ki, onu hiç görmediğim günler bile oluyordu. Yemeğinin ve taze suyunun sürekli hazır olmasına dikkat ediyordum ve o da, yemeğini yiyip suyunu içerek kendi işleriyle

ilgileniyordu.Şey, en azından birilerinin hayatı değişmemişti."Her şey berbat," diye öne sürdüm. "Yine.""Bunu duyduğuma üzgünüm, Majesteleri." Tina, Bahçe

Hayatı dergisinden başını kaldırdı O hatun resmen delininönde gideniydi. "Eminim her şeyi yoluna koymanın bir yo

lunu bulursunuz.""Yine mi? Tina, söyler misin işler ne zaman yolundaydı ki?"

"Seçtiğim kelimeler yanlıştı," diye kabul etti, sayfayı çe virirken. Dergiye tersten bakınca makalenin başlığını göre bildim. "Yüksek Gökyüzü Kentinde Antilop Avı."

"Ve her şeyin bu kadar çılgınca olması yetmezmiş gibi bir de, içimden bir ses unuttuğum bir şeyler olduğunu söylüyor." Düşündüm ve yine düşündüm. "Lanet olası şey neacaba?" Monique mi? Öldü Kardeşim? Arkadaş olduk.Scratclı mi? Hâlâ çok çalışılması gerek. Ama Scratch, aklıma başka bir şey getirdi, Monique geçen yaz l>eni öldürmesiiçin yeniyetmelerden oluşan bir grup vampir avcısı kirala

mıştı. Dürüst olmak gerekirse, kellemi uçurmaktan vazgeç



142 • Mary Jan iee Davidson

tikleri günden beri aklıma hiç gelmemişlerdi. "Blade Savaşçıları ne âlemde?"

"Jon hâlâ ailesinin çiftlik evinde. Valisi Bili bir bilim kongresi için şehir dışında ve diğerlerinin ne yaptığına dair enufak bir fikrim bile yok. Açıkçası," diye itiraf etli, "bize kazık saplamaktan vazgeçtikleri andan itibaren onların aktivitelerine karşı duyduğum ilgi de azaldı."

Belli oluyordu bu zaten. "Ani dışında," dedim pişkin bir

ifadeyle.Tina gülümsedi. "Şey. Yollarımızı ayırmamız gerekti an

cak yine de çok etkileyici bir kızdı.""Evet. Etkileyiciydi. Biz burada, gömleğinden çok bıçağı

olan kızdan bahsediyoruz, değil mi? Sakın cevap verme. Peki, demek unuttuğum bu da değildi. Neydi o zaman?"

"Şey, Andrea ve Daniel'ın düğünü için ayakkabı alışverişine çıkmayı planlıyordunuz," diye öne sürdü. "Belki buson olaylardan sonra..."

"Andrea ve Daniel'ın düğünü!" Kesmen çığlığı bastım, ardından da alnımı serin mermer tezgâha yasladım "Alı, s.kıir."

"Galiba ne unuttuğunuzu hatırladınız.""Ne zaman?" diye sordum, ruhsuz bir ifadeyle."Cadılar Bayramı nda Önümüzdeki hafta.""Müthiş." Jessica'nın alışverişte bana yardım etmesi gere

kiyordu. Belki de bebek monitörünü açıp ona bunu hatırlatabilirdim. Ama hayır, zaten o da biliyordu. Benim aksime, harika bir hafızaya sahipti. Sadece farkında değilmiş gi bi takılıyordu. Elbette onu suçlayamazdım fakat bu soğuk

muhabbetlerin artık modası geçiyordu.



fÖLÜMSÜZ VF. ÇARESİZ • 201

"İşte!""Sormaya korkuyorum.""Alışveriş için kız kardeşimi çağıracağım! Biliyorsun,

kendisi su dünyadaki adi yaratıklardan biri olmadığımı düşünen nadir insanlardan "

"Majesteleri...""Zalımet etme, Tina. Ve sakın benim için üzülme. Şu an

tla zaten kendimi yeterince zavallı hissediyorum."

Sevecen bir şekilde gülümsedi. "Eminim her şeyi yolunasokarsınız. Size kim uzun süre karşı koyabilir ki Kraliçem?"

"Sağol. Bu söylediğin biraz ürkütücü ama yine de sağol.Ben "

Birdenbire, o kadar hızlıydı ki ben bile takip etmektezorlandım, Tina'ııın eli bıçaklığa gitti, uzun bir kasap bıça

ğını eline aldı ve tek bir sarsıntısız hamleyle çaktırmadan bana doğrulttu. Ben de çığlığı bastını ve siper almak üzereyken (daha doğrusu siper almaya çalışmak üzereyken)aslında beni hedef almadığını fark ettim.

İblis Gcorge, göğsüne saplanmış bir bıçakla gözlerinikırpıştırarak mutfak kapısından bize bakıyordu

"Kahretsin," diye küfretti ayağa kalkarak. "Majesteleri,geri çekilin. Ben "

"Sen, Tiııa. onun kalbine keskin aletler fırlatmayı derhalkeseceksin, tamam mı? İşte bunu yapacaksın!" Oturduğum

yerden sıçradım ve pek de telaşlanmış gibi görünmeyenGeorge'un yanına koştum. "Sorun yok. I'ina. buraya bizi incitmeye gelmedi Hay aksi, şükürler olsun ki fırlattığın tah

ta bir kazık değildi."




"Lanet olsun, onun yanımıza geldiğini bile duymadım."Tina kız kardeşimle ilgili benden sır sakladığı için Sinclair'ıazarlarken bile bu kadar öfkeli görünmemişti. "Kaçmanıziçin size zaman kazandırmaya çalışıyordum. Birkaç saniyeiçinde daha uygun bir silah bulabilirdim."

"Çok rahatladım." Tamam, elbette rahatlamadım fakatdalla başka ne diyebilirdim ki? "Aferin. Ama bundan sonralütfen ona bıçak fırlatma."

Tina'nın koyu gözleri resmen yuvalarından fırlamak üze

reydi. "Kraliçem, onun bizim mutlağımızda işi ne?""Bodrumdan çıkmış olmalı. Bunu daha önce de duyduy

san beni durdur ama George, yabani vampirlerin Houdini'si. Sonunda ona bir deli gömleği giydirmem gerekecek.

Ve bir de inek çıngırağı lâzım tabii." Onu sakinleştirmekiçin yavaşça omzuna dokundum, ardından bıçağı kavradım,

dişlerimi sıktım ve çektim. Bıçak birkaç saniye için kaburgakemiğine saplı kaldı, sonra da çıktı, lyyyy!İblis George. biraz homurdandı ama onun haricinde hiç

kıpırdamadan olduğu yerde durdu. Yarası da kanamadı."Vay canına," dedi ağzı beş karış açılan Tina. "Fark et

medi bile!""Ya, her bıçakladığın iblis böyle olsun isterdin, değil mi?

Zavallı George, canın acıdı mı? Tabii ki, acımadı. Eğer acısaydı herhalde şu anda üçüncü sınıfta okuyan veletler gibiavazın çıktığı kadar bağırıyor olurdun. Dinle, .senin lx>d~rumdıın dışarı çıkmaman gerek."

"Yarası kanamıyor," dedi, bıçak yarasını incelemek için yaklaşırken.



(>U '.MSI :z VH ÇARESİZ • 145

"Şey, o ölıi.""Bizim yaralarımız kanar ama," diye hatırlattı bana. "Ya

şayan ve nefes alan bir insana kıyasla pek fazla kanamaz fakat yine de kanar işte." Öne eğildi... Ardından George onahırlayınca geri çekildi.

"Bence boşver," dedim. "Sanırım bir tek lx ni seviyor Ve Alice'i. Ama tabii yemeğini o veriyor." Ve aniden hatırladımki, ben de öyleydim. Nostro'yu öldürdüğüm gece kanımı içmesine izin vermiştim... Ve bir de dün gece.

"O tehlikeli," diye söylendi Tina."Ya, evet, bilgilendirdiğin için sağol. Dinle, onlar birer

iblis çünkü Nostro onları ölümden diriltip kan emmelerineizin vermedi, değil mi?"

"Evet.""Pekâlâ. Ben onların beslenmesine izin verdim. Demek

istediğim, Alice kasaptan aldığı kova dolusu kanla onları yedir ip içiriyor ama midelerine giren canlı insan kanı değil. Nasıl derler? Ölü kanı mı? Bayat kan mı? Neyse işte, okanı içip de hayatını sürdürmeye devam edebilen tek vampirler onlar. Ama belki de onları hayvan şeklinde tutan şey de budur. George'u dün gece kendi kanımla besledim ve şimdi de etrafta dolanmaya başladı şey. biraztüyler ürpertici, elbette ama baksana! Emeklemiyor, yürü yor. Ayrıca dün akşam duştayken de ayakta durdu," diyehatırladım.

"Bununla nereye varmaya çalıştığını anladım.""İyi çünkü ben bilmiyorum... Sadece yüksek sesle düşü

nüyordum."




Tekrar göğsüne baktım. Hak. yarası senin benim gibikanamıyor. Belki de ne bileyim biraz forma girmesi gerek,ha? Belki onu iyileşlirebilirim!"

"Ve belki de bunu biraz daha düşünmek istersiniz, şeyden önce... Ah, Majesteleri," diye azarladı beni, yenidenkentli bileğimi ısırmaya koyulmuşken. "Sizin de anlayacağınız gibi bu durum, hır süre düşünmelisiniz derken kastettiğim şeyin tam tersi."

"Macera anlayışın nereye gitti?""İkinci Dünya Savaşı sırasında tükendi," diye yavan bir

şekilde karşılık verdi. Bu esnada George da nazik bir şekilde bileğimi kemiriyor ve homurdanmaya devam ediyordu.

"Bu kulağa... Tanıdık geliyor.""Beastie Boys! Brass Monkcy!""Bu iyi mi?""Bilmem ama bir şarkı işte. Ayakta durabiliyor ve rap

şarkılar söylüyor." İşe yarıyordu! Onu iyileştirecektim, hemde hepsini iyileştirecektim. La ura da dünyayı ele geçilme yecekti. Ve Sinclair beni affedecek, yeniden benimle yatmak isteyecekti. Jessica da bana kızgın olmayı ve bendenkorkmayı bırakıp benimle birlikte alışverişe çıkacaktı. Her

şey müthiş bir şekilde düzene giriyordu!"Üvey annenizin doğacak lx l>egi için verdiği parti yarın

tleğil miydi?" tliye şortlu Tina ve ben de anında sefil dün yama geri döndüm.



23

~ r e sonra da dereceyle okulumdan mezun ol\ / dum ve bütün çocuklar huzurunda bir konuş

• ma yapmak zorunda kaldım, ardından da son baharda üniversiteye başlamak için beklerken Target ve Su

perAmerica'daki işlerimin yanı sıra gönüllü olarak Good wiU'dc de çalışmaya başladım."

Esnemek üzereyken kendimi tııtnım ve telefonumu diğer kulağıma koydum. Eğer bana Şeytan ın kızının tatlı amaaptal biri olduğunu daha önceden söyleselerdi... "EEF, sonra ne oldu?"

"Şey, aslında bu kadar. Yani, hâlâ okula gidiyorum. Değişen pek bir şey olmadı."

liirnz s:ıhret, şekerim."Peki ya sen, sen neler yapıyorsun? Kaç yaşındasın? Yir

mi beş mi?"Güldüm. "Aslında, nisan ayında otuzuma bastım. Ve şim

diye kadar birbirinden farklı işlerde çalıştım. Mankenlik,

sekreterlik, garsonluk..."




"Şimdi de bir gece kulübünün sahibisin?""Şu anda, evet." Aslında geçen gece şirketin muhasebe

defterlerine bir göz atmıştım Kesinlikle iflasın eşiğindeydikdiğer araç gereçler bir yana, içki fiyatlarını görünce az kal

sın küçük dilimi yutacaktım ama şimdilik Peter'dan biraz borç alıp Paul'un maaşını ödemeyi başarmıştım. Jessica'nın yardımı olmadan bu işi daha fazla devam ettiremezdim. Fakat öfkeli ve dehşet içinde olmadığı zamanlarda bile ondan

borç para istemek bile zaten benim için yeterince zordu."Sanırım işlerin nasıl yürüdüğünü zaman içinde göreceğiz."

"Eee, bana biraz öz anne ve babamdan bahsetsene." Yapmak istediğim en son şeydi. Sıcak sütümü çabucak

mideye indirdim ve telefonu elimden düşürmemeye çalıştım. O akşamüzeri uyandıktan hemen bir dakika sonra beni aramıştı. Akşamüzeri saat üç buçukta, yuppii! Yeni bir rekor daha. Belki günün birinde öğle yemeği saatinde uyanmayı başarabilirdim. "Ah, pekâlâ... Tanrım, anlatacak çokşey var. Nereden başlasak? Ah..."

"Sence onlarla bir ara tanışmam mümkün mü? Zorla ha yatlarına girmek pek hoş olmaz. Beni neden evlatlık verdiklerini anlayabiliyorum, sonuçta benim iyiliğimi düşün

düler. Onları hiçbir şekilde rahatsız veya huzursuz etmekistemem."

"Şunu sakın aklından çıkarma, babamın evlatlık verilinekadar senden haberi yoktu." Bunu neden söylemiştim ki? Yoksa babamdan hoşlanmasını nıı istiyordum? Belki de Şeytan meselesiyle ilgili onunla konuşmaktan ötürü o kadar kor

kuyordum ki, tutunabileceği güzel bir şeyler olsun istedim.




Bıı doğru, Betsy. Ve annemin bir başına olduğunu da biliyorum... Zavallıcık, öğrendiğinde çok endişelenmiş ol

malı. Gidecek kimsesi yoktu... Belki de rahibi ona biraz olsun yol gösterebilmiştir."

Rahibi, bahisçisi, ya da her neyiyse... "Evet... Zavallışey." Birdenbire, aklıma inanılmaz (ya da korkunç) bir fikir geldi. " Dinle! İkisiyle de tanışmak ister misin? Bu akşamüzeri?" Parti daha yeni başlamıştı... Saatimi bir kontrolettim Yirmi dakika. Şey, modaya uygun bir şekilde geçkalacaktık.

Zaten Laura'nın sevinç dolu çığlıkları da benim için yeterli bir cevaptı

"Yine mi hamile?" diye sordu Laııra, Anl ın iki kişi içingereğinden fazla büyük evine bakarken. "Hem de o yaşta?"

"Unutma, o çok da yaşlı biri değil." Aynada nıjumu kontrol ettim. Laura'nın nefes kesici, taze güzelliğinin yanındaneden hâlâ uğraşıyorum, ben de bilmiyorum.

Mükemmel görünüyordu; bugün o altın rengi saçlarınıikiye ayırıp yanlardan örmüştü, saçlarının altları da göğüslerine sürtünüyordu ve kakülleri de kaşlarıyla aynı hizaday

dı. Üstünde tenemiz bir beyaz bluz (herhalde dolabında onlardan daha bir sürü vardı) ve lacivert bir etek vardı. Bu sefer pantolon ve ralıat makosenlerinden vazgeçmişti. IsaacMichener, iyi Hedef koleksiyonu, kötü. Meleğin Dokunuşları adlı dizideki ekstraları andırıyordu. Ve ben de kendimiNip/Tuck'lu sahne almışım gibi hissediyordum.

"Çok heyecanlıyım!"



122 » Mary Jan ice DaviıLson

"Ah, emin ol, o da çok heyecanlanacak," diye yalan attım. "Hadi gidelim."

Kibarlık olsun diye kapıyı çaldık ama sonuçta bu bir parti olduğu için o kocaman kapıyı açıp dosdoğru içeri girdikGaraj yolu arabalarla dolup taşıyordu ve hemen sağ taraftan gelen gürültülü konuşma seslerini duyabiliyordum.

Ant bizi karşılamak için aceleyle yanımıza geldi, oysakarşısında beni görünce yüzündeki gülümseme bir anda

yok oldu. Güneşin henüz batmadığından bir kez daha eminolmak istercesine omzumun üstünden pencereye baktı,gözlerini bana çevirdi, sonra yeniden pencereye baktı.

"Sürpriz!" diye böğürdüm."Tebrikler," dedi Laura.

Ant dilini yuttu ve yüzünde teknik açıdan bir tebessümolduğunu varsaydığım, ekşi bir ifade belirdi. "Geldiğiniziçin teşekkürler, ' diyebildi. "Belsy, ceketleri nereye astığımızı biliyorsun."

Laura, dize kadar uzanan, hardal rengi trençkotunu bana verdi (kulağa ne kadar berbat geldiğini biliyorum amasizi teinin ederim, ona yakışıyordu Herhalde üzerine mutfak perdesi giyse yine güzel görünürdü.) Ben de onu kori

dordaki dolaba astım."Hediyeler... Hediyeleri oturma odasına bırakabilirsin.

Orada bir masa var.""Hediye getirmedik," diye belirttim memnun mesut. "Sa

dece değersiz bedenlerimizi getirdik.""Bir hediyemiz var," diye beni düzeltti Laura. Artık ceke

ti üstünde olmadığından elinde taşıdığı, standart beyaz kur




deleyle sarılmış mavi renkli ufak Tiffaııy kutusunu görebili yordum.

Ant in yüzüne bir ferahlık dalgası yayıldı; aklından geçenleri hemen hemen duyabiliyordum: iliç de fena sayılmaz! Hediye paketini resmen Laura'nın elinden kaptığı gibialdı ve kurdelesini çıkardı. Kulunun içinde gümüş bir mama kaşığı vardı.

"Neden; ama bu, bu çok hoş. Teşekkür ederim, şey...""Laura Goodman, hanımefendi Betsy'nin bir arkadaşı

yım.""Şey, neden içeri girip biraz pasta yemiyorsunuz?" dedi

neredeyse aksi bir ifadeyle Sonra da Laura'ya dönerek sıcak bir ifadeyle ekledi, "Gelebilmenize çok sevindim."

Ne büyük bir sürprizdir ki, Muhteşem Laura, evrendekiikinci Şeytani yaratığın sevgisini ilk saniyesinde kazanmayı

başarmıştı. Ve şu hediye de nereden çıkmıştı? Kız burslaokuyan bir üniversiteliydi; bir dolap dolusu Tiffaııy bebekhediyeleri saklandığından şüpheliydim doğnısu.

Bin altı yüz yıl sonra nihayet saat yediyi gösterdi ve zi yaretçiler yavaştan paltolarını giymeye başladı Laura ve Ant'ın sanki kırk yıllık kankalarmış gibi çene çalması da ay

rı bir güzeldi. Laura öz annesinin röfleli saçlarından tutunda, tüylü pastel rengi kazağı, topuklu ayakkabılarına kadarher şeyi en ince detayına kadar sindirmeye çalışıyormuş gi biydi. Bense, sırf içimdeki çığlık fırtınasını bastırmak içinodadaki herkesi teker teker ısırmaya hazır ve nazır bekli yordum. Yine her zamanki gibi özenti, sosyetik numaracıların hepsi bir aradaydı. İnanın bana, boyunlarından bir ısı




rık almak odadaki herkese aslında iyilik yapmak demektiHiçbirinin beni tanımaması ya da öyle davranmaları bütün

hafta boyunca başıma gelen en güzel şeydi."Ne zaman istersen uğra," dedi Ant, Şeytan ın kızına, ba

na hiçbir şey söylemedi ama bakışları hislerini yeterince dile getiriyordu.

"Bu gerçekten süperdi'." deyip durdu Laura. arabaya yürürken "Vay canına, ne büyük bir ev ama! Ve o çok tatlı!

Ve güzel de, sence de güzel değil mi? Keşke ona gerçeğisöyleyebilseydim, yalan söylediğim için kendimi çok kötühissediyoaım. Ve tabii ayrıca, hamile bir kadına söylediğim için!"

"Yalan söylemedin ki," dedim, ihtiyacım olduğunda neden etrafta bir tane bile yabani vampir bulunmadığını merak ederek. "Biz arkadaşız. Sadece birbirini tanıyalı uzunzaman olmamış iki kişiyiz."

"Ah, Betsy.'' Bir kolunu omzuma attı ve tek koluyla beni kucakladı. "Sen olağanüstü birisin. Bugün beni burayagetirdiğin için çok teşekkür ederim."

"Hımm," dedim, ya da ona l^enzer bir şey çıktı ağzımdan. "Dinle, sana bir şey sorabilir miyim?"

"Elbette. Ne istersen.""O hediyeyi nereden buldun?""Ah. onu çok uzun zaıııan önce almıştım," diye açıkladı,

dikkat çekici (ve bir o kadar mide bulandırıcı) bir hevesle."Günün birinde öz annemle tanışacağımı her zaman biliyordum. O kaşık aslında benim içindi, bilirsin, şu esprili hedi yeler gibi. Ama gelecekteki kız veya erkek kardeşime ver




tııek çok daha iyi. Bir düşünsene, bu yaşıma kadar evin tek

çocuğuydum ve şimdi iki kardeşim birden var!""Bu harika," dedim. Bir yanını bunun alluıdan Şeytani bir açıklama çıkacağını bekliyordu ama yine de bir o kadarhayal kırıklığına uğramıştım.

"Şey, yapmam gereken ödevlerim var, bu yüzden acabasenden beni eve bırakmanı rica edebilir miyim?"

"Neden?. Saat daha çok erken." Ve benim de yapacak

başka bir işim, evde beni bekleyen biri de yoktu. Tina, George'a bir düzine yün yumağı vermişti ve ben evden çıkarken hepsini çözüp yeni baştan sarmakla uğraşıyordu. Tinageçirdiği ufak şokun etkisiyle ona göz kulak olmak için (ta biibelli bir mesafeden) evde kalmıştı. Marc'ın her zamankigibi yine işleri vardı. Jessica da gitmişti en azından arabası gitmişti. Sinclair da bir yerlerdeydi fakat o buz gibi bakışlarından birine daha manız kalmak için onu aramaya kalkışmayacaktım.

"Tanrım, Betsy, bilmiyorum...""Ah, hadi ama. Anık rahibin evinde yaşamıyorsun. Lau

ra, saçlarını salmanın zamanı geldi artık. Cidden o örgüler biraz 2002'den kalma. Hatta 1802'den. Biliyorum! Pour

House'a gideriz. Birer kokteyl içer, erkekler hakkında dedikodu yapıp biraz çılgınca vakit geçiririz."

"Yapamam, Betsy.""Liitfeeeen?" diye yalvardım."Yani bunu gerçekten yapamam. Daha yirmi birimi dol

dıırmadım. İçki içmem yasak.""Ah, şu mesele." Federal kanunları elimin tersiyle savuş

turdum. "Seni içeri sokabilirim, o konuyu merak eime sen."




Küf rengi gözlerime bir baktılar mı, bana karşı koyabilecek

bir tane bile bar fedaisi tanımıyordum."Hayır, Betsy," dedi, şimdiye kadar hiç duymadığım katı

bir ses tonuyla. "Bu yasalara aykırı.""Tamam, tamam." Bir iç çektim, sonra da yüzüm aydın

landı. "Biliyorum! Hadi alışverişe gidelim! Dükkânlar birkaçsaat daha açık. Benim de gitmem gereken bir düğün var; birlikte elbise, ayakkabı falan bakabiliriz."

"Yapamam," dedi, özür dilercesine. "Hiç param yok. Ve bu pek de..."

"Sorun değil, bende " para yoktu ki. Her zaman Jess benimle gelirdi ve ya hemen faturayı öder ya da aramızda biranlaşma yapardık kaşmir bir kazak veya bir çift ayakkabıkarşılığında bir iki gün Foot adındaki şu kâr amacı gütme

yen kuruluşunda çalışırdım. "Ah... Ilırıını...""Belki de geceyi burada sonlandırsak iyi olur.""Evet, tamam." Hayatım bu kadar acınası bir hale bü

ründüğü için son derece büyük bir hüsrana uğramıştım fakat bunun acısını Laura'dan çıkarmak da bir o kadar anlamsızdı.

Elbette ne kadar hoş ve tatlı biri olsa da arkadaşımın yerini asla tutamayacağından bahsetmeye hiç gerek yoktu. Nede Sinclair'ın yerine geçmesi mümkündü. Dikkatimi başka yöne vermek için onu kullandığımdan ötürü kendimdenutanıyordum.

"Bekle!" dedim, az kalsın arabayla sokak lambasına girecektim. "Buldum! Scıatclı'e gideriz."

"Senin kulübe mi?"




"Evet. Ve söz veririm, sana bir damla bile içki satmam.Sadece etrafı bir kolaçan ederiz, sonra da seni evine bırakırını." İnsanın arkadaşlarını beyzbol kartı gibi değiştokuşedemeyeceğini öğreten son derse ne oldu?

"Şey..." İşte, giderek iradesi zayıflıyordu! Onu etkileyen ya şu ölümsüz ve vahşi ikna etme güçlerimdi ya da o da diğer çocuklar gibi bir barın içinin nasıl göründüğünü merakediyordu. "Belki de kısa bir süreliğine uğrarsak..."

"Yuppii!" diye bağırdım ve direksiyonu sola kırdım.

"Vay canına," dedi Laura ağzının sulan akarak. "Burasımı? Çok güzelmiş!"

"Burası," dediği şey, bakımlı bir tuğla binaydı: hatta binasanki birinin eviymiş gibi görünüyordu. Artık bu yerin vam

pirlere ait bir bar olduğunu öğrendiğim için bunun nedenini de biliyordum: Binanın cephesi ne kadar masumane görünürse, o kadar iyiydi.

"Şuraya park edelün," dedim ve el frenini kaldırdım.Sonuçta bu mahallede kimsenin arabamı çektirecek hali

yoktu.

Peşimden gelen Laura ile birlikte mekândan içeri girdim ve içersinin ne kadar ölü olduğunu görünce az da olsa moralim bozuldu. Elbette saat daha erkendi daha sadece yedi buçuktu ama yine de... Bir iki tane vampir garson ve barı yöneten Küçük Yarma dışında içeresi sinek avlıyordu.

"İşler nasıl?" dedim yarı şakalaşarak, Küçük Yarma bizikarşılamak için bardan dışarı çıkınca.

"Aynı, Ma "




"Bu benim kız kardeşim, Laura," diyerek hemen sözünü

kestim. "Ona Laura diyebilirsin. Laura, bu da..." Birden adını unuttuğum kafama dank etti. "Bu da, ben dışarıdayken benim için dükkâna göz kulak olan adam."

"Klaus, bayan." O küçücük beyaz elinin üzerine doğrueğildi ve o pozisyondayken ona bakmak için kafasını kaldırınca gözlerinin beyazı dikkat çekici şekilde ortaya çıktı.Tıpkı bir cesedin yüzüne bakmak gibiydi. "Çok etkilendim."

Tanrı'ya şükürler olsun ki. Klaus'un bu inanılmaz ucubehali Lima'nın ilgisini çekmedi. Ve hatta daha iyisi, sankionun büyüsüne karşı bağışıkıııış gibiydi. Elbette Klaus o kadar büyüleyici biri değildi ama yine de... "Selam," dedi, elini sıkarak. "Sizinle tanıştığıma çok sevindim."

Onu ani bir hamleyle, sanki Noel dilekleri kabul olmuş

gibi görünen Küçük Yarma dan uzaklaştırdım. Acaba aklımdan neler geçiyordu? Küçük kız kardeşimi, vampirlerce

yönetilen bir bara getirmek, ne dahiyane bir fikir ama? El bette, o kan emicilerin başı bendim ve herhangi bir tehlikede de değildi ama öyle bile olsa. Onu Klaus'un ve diğersuratsız çalışanların önüne çıkarmak... Aklımı kaçırmıştımherhalde.

"Ah, Laura." Arkamı döndüm ve işte Sinclair hemen orada, kocaman

siyah bir kuş gibi tepemizden bakıyordu. "Elizabetlı," dedi,o sırada dikkatini çektiğim her halinden belliydi. En azından adımı lıatırlayabilmişti.

"Tekrar merhaba," dedi Laura, hayran hayran. Ve kim

onu suçlayabilirdi ki? O saçlar, o gözler, o omuzlar... Bir za




manlar hepsinin bana ait olduğunu ve hepsini... Şey...Onunla yatarak kaybettiğimi düşünüyorum da. Ah, ah.

"Siz ikiniz burada ne arıyorsunuz?" diye sordu, ses tonuna hafif bir kınama hâkimdi. Siz ikiniz' derken aslındaLaura'yı kastettiğini de biliyordum. Çaresizlik ve yalnızlığın beni bir başka gerzekçe hamle yapmaya ittiğini onaaçıklayacak değildim, tabii. Bu yüzden de her zaman yaptığımı yaptım:

"Neden bir kez olsun kendi lanet işlerinle ilgilenmiyorsıın?" diyerek onu tersledim. "Kız kardeşimi işyerime getirmek istersem, bu beni ilgilendirir, seni değil." Şu iş kelimesini kullanırken acaba biraz aşırıya mı kaçıyordum? Siktir et."Bu yüzden git kendi işlerinle ilgilen."

"Betsy!" dedi Laura, nefes nefese.

"Sen sus." İhtiyacım olan son şey, Şeytan/2005 Bayanİyiliksever yavrusundan söylevler dinlemekti.

"Burası onun için uygun bir yer değil ve bunu sen de biliyorsun. Ne düşünüyordun ki?"

"Kendi işlerinle ilgilenmen gerekliğini!" Ve kız. kardeşimitakip etmeyi kesmeni!

"Sanırım artık eve gitsem iyi olur," dedi Laura, aşırı resmi bir şekilde.

Bir şeyler söylemek için ağzımı açtım ancak Sinclair birsalise farkla beni yendi. "İzin verirsen, seni eve bırakayım,Laura," dedi, koluna girmesi için ona uzanarak.

"Ah. Şey..." Bana baktı ya yardım etmem ya da onayımı almak içindi, emin değildim ve İren de omuz silktim.

"Tamam, o zaman. Çok naziksiniz."



158 • Mary Janice Davidson

"Benim için büyük bir zevk.''Birlikte dışarı çıktılarİşte bu kadar. Artık hayatım resmi olarak berbat haldey

di. Berbattan da kötüydü. Sonunda sağ kalacağımı bilmesem şu anda kendimi bir uçurumdan aşağı atabilirdim.

"Bana biraz De\var's ver," dedim KJaus'a."Veremem," diye karşılık verdi, pişkin bir ifadeyle. "Likör

faturasını ödemedin ve elimizde hiç kalmadı."

Elbette kalmadı.Kelimelerle tarifisi mümkün olmayan bir bunalıma gire

rek arabayla eve döndüm.



24

B ir dükkânın camekanlarından içeri girmeme ramakkalmışken cep telefonum çalmaya haşladı. Je&sicamıydı? Telefonu çantamın içinden çıkardım. "Alo?

Jess? Alo?""Selam, Betsy. Benim, Nick. Berry," diye ekledi, sanki

unutabilirmişim gibi. Nick bir Minneapolis polisiydi."Ah, selam." Hayal kırıklığına uğramıştım ancak bunu

belli etmemek için elimden geleni yaptım. "Şimdi kim öldü?" diye dalga geçtim.

"Bir sürü insan ama seni aramamın sebebi bu değil. Dinle, yeni evinizi daha göremedim ve işim de yeni bitti. Belki size uğrayabilirim diye düşündüm."

"Ah. Bak, gelmene çok sevinirim Nick ama neden şimdi?""Şey..." Arka fonda acayip bir ses duydum ve gofret ye

diğini fark ettim. Nick çöreklerden tiksinildi. "Bu kulağa biraz garip gelecek ama son zamanlarda seni bir türlü aklımdan çıkartamıyorum. Yani, sen de kabul etmelisin, geçen




bahar milletin öldüğünü sanması ve senin için sahte bir cenaze falan düzenlenmesi çok "

"Evet, geçen bahar tam bir komediydi.""Ve bıı yaz gördüğümüz bütün o cesetler sanırım katil

buralardan gitti çünkü son üç aydır onlara benzer bir cina yete rastlamadım sen de bu cinayetlerin ortasındaydın ve...Bilmiyorum. Görüşüp biraz muhabbet etmek eğlenceli ola bilir. diye düşündüm."

"Şey, tabii ki." Macerama sen de katıl, koca oğlan. Aslında, en son istediğim şey öldükten sonra bir vampire dönüştüğüm anda beni görmüş bir polisti fakat şüphesini uyandırmadan ona nasıl hayır diyeceğimi bilmiyordum. "Ben dezaten eve gidiyordum. Herhalde sana açık adresi vermemegerek yok, sonuçta polis olan sensin."

"Yirmi dakika sonra görüşürüz," diye onayladı.Etrafa çekidüzen vermek için aceleyle malikâneden içe

ri girdim ancak Jessica'nın yardımcı sürüsünün (aşçı, bahçı van, garajcı çocuk, tamirci, üst kattaki hizmetçi, çiçekçi abla) benden bir adım ileride olduğunu fark ettim. İler yer tertemiz ve daha yeni süpürülmüştü. Marc'ın arabası gitmiştifakat Jessica'nınki garajdaydı, bu yüzden fişek gibi merdi

venlerden yukarı uçtum ve kapısını çaldım."Jess? Dedektif Nick evcilik oynamaya geliyor, ki bu

oyunlar için gerçekten kötü bir zamanlama ama ciddi olalım. bir polisin uğraması için en uygun vakit ne zaman ola

bilir ki? Vampir olmadığında," diye kendi sorumu cevapladım. "Neyse, aşağı inmek istersen biz de..." Nerede? Vampirden uzak lxilge neresiydi? "Misafir odalarından birindeolacağız. Sanırım."




Bodrum kata indim ve George güneş sarısı ipliklerdensonsuz bir zincir örerken Tina'yı da temkinli bir mesafe bı

rakarak yanına oturmuş defterine bir şeyler karalarken buldum. Şimdiye kadar yaklaşık on metre örmüştü ve ben şaşkınlık içinde çığırınca kafasını bile kaldırmadı

"Onun eline şiş mi verdin?" Bir arabanın yanaştığını du yabiliyordum ve Tina'nın cevap vermesini İteklemedim. I Iiçdeğilse George bir şeylerle meşguldü.

Nick kapıda beni bekliyordu ve ben de sersem ev kadınırolüne bürünüp ona etrafı gezdirmeyi 'unuttum'. En sonunda soluğu ön koridorun sonundaki odalardan birinde aldık

"Burası olağanüstü bir yer," dedi, gözleriyle etrafı süzerken. Yine her zamanki gibi insanın gözünü okşuyordu. Benim boylarımda, sarışın, geniş omuzlu ve bronzdu. Aaaaah, bronzdu! Yanaklarında gerçek renkler olan birini görmekgerçeklen müthiş. "Jessica'yla ikiniz bu dünyada yükselme ye devam ediyorsunuz."

"Ya!" diye karşılık verdim. "Bütün bu yerin masraflarınıJess karşılıyor."

"Şey, tabii." Utangaç bir erkek çocuğu gibi sırıttı. "Anlamıştım zaten. Bir iş bulamadın mı hâlâ? Hoş, işe ihtiyacın ol

duğunu da pek sanmam ama..." Başıyla odayı işaret etti.Şu kraliçe meselesinden sonra bir işe ihtiyacım yoktu

ama elbette bunu ona söylemeyecektim. Öyle ki, onaScratch'ten bahsetmeyi de göze alamazdım. Canlı bir insana o yerin yasal sahibi olduğumu kanıtlamam imkânsızdı. Ve hiç şüphesiz bir polisin işlerime burnunu sokmasına daihtiyacım yoktu.




Nick yalnızca sıradan bir polis değildi beni hayatta olduğum zamanlarda da tanırdı fakat işin kötüsü, ben öldük

ten sonra vanıpirik büyüme kapılmıştı. Sinclair'sa, Nick'ingeçen baharın büyük bir kısmını unutmasını sağlayarak konuya çözüm getirmişti. Halbuki bazı zamanlarda bu olay beni tedirgin ediyordu; dürüst olmak gerekirse hiçbirimiztam olarak neler hatırladığından ya da Sinclair'ın yaptığı büyünün zamanla etkisinin azalıp azalmayacağından emindeğildik

"Çok iyi görünüyorsun," dedim, konuyu değiştirerek."Çok yanmışsın! Nereye gittin?"

"Cayman'dan daha yeni döndüm. Ben ve birkaç arkadaşım bir buçuk yıldır bu tatil için para biriktiriyorduk. Gruphalinde gidince çok pahalı olmuyor. Aslında, buraya gelmemin sebebi de bu sayılır."

"Seninle birlikte Büyük Cayman a gelemem," diye dalgageçtim. Bu yeni güneşe çıkma meselesini aceleye getirme ye niyetli değildim.

"Hayır, hayır." Elbette, hayır. Neden turp gibi sağlıklı biradam benim gibi iğrenç ayak tırnakları olan bir cesetle çıkmak istesin ki? "Bizim arkadaşlardan biri kendine yeni bir

AA toplantı merkezi arıyordu ve erkek kardeşim yüzündenThunderbird'de, 494. Cadde de güzel bir yer olduğunu bili yordum. Her neyse..."

"Oraya gittiğim gece sen de oradaydın," dedim, ne demeye çalıştığını anladığımı hissederek. Nick'in sürekli hayatıma girmenin bir yolunu bulması çok garipti. Yani böyle bir şeyin ihtimali nedir?



ÖLÜMSÜ Z VF. ÇARESİZ • 201

"Şey... Evet. Aslında bu beni ilgilendirmez...""Zaten A hırdan biri, Adsız anlamına geliyor," diye be

lirttim."Evet, biliyorum. Erkek kardeşim birkaç yıl önce tam on

iki basamak ilerlemişti. Ben sadece, sanırım, seni orada görünce şaşırdım," diye sözünü bitirdi.

Şaşırmıştı! Acaba şansım bir gün yaver gidecek miydi?"Şey, bu konu hakkında konuşmak istemiyorum," dedim,

bir bakıma gerçeği söyleyerek."Tabii, tabii," dedi çabucak. "Anlıyorum. Ben sadece bilmeni isterim... Yani, bazen bu konuyla ilgili konuşmak zorolabilir Sonuçta kimsenin tam olarak neden bahsettiğinianlaması mümkün değil, değil mi?"

"Evet," dedim, bu konudan ondan daha çok emindim."Bu yüzden eğer bir gün, bilirsin işte, konuşmak ister

sen..." Sesi giderek alçaldı ve bana bakarak gülümseyincegözlerinin etrafındaki o şirin mi şirin gülücük çizgileri dostane bir şekilde kırıştı.

Az kalsın feryat figan ağlayacaktım; birilerinin banakarşı bu kadar nazik davranması, sorunlarımla ilgilenmesimüthiş ötesi bir hisli. Tamam, bu pek de adil olmadı; Lau

ra da iyiydi ve ben onu incitene kadar Jessica da benimleilgilenmişti. Sinclair'ın ondan etkilenmesi Laura'nın suçudeğildi. Hangi erkek ilgilenmezdi ki? Ve bir kereden fazlanegatif elektrik yaydığıma karar vermesi de Sinclair'ın hatası değildi.

Zavallı Nick'inse olan bitenden haberi yoktu ama yinede umursuyordu. Bu çok önemliydi.



164 • Mary Jnnice Davidson

"Çok tatlısın. Teklifin için sana minnettarım." Şeftali rengi bir ikili koltukta yan yana oturuyorduk ve giderek milim

milim bana yaklaşıyordu. Belki de otururken bir yeri kaçınmıştı. "Ve söz veririm, bunu aklımda tutacağım. Ama şu anda gerçekten aptal sorunlarımla ilgili konuşmak istemiyorum." O inanılmaz derecede adi, saçma, aptal sorunlanm.

"Ben sadece, bilmeni istedim," dedi nefesinin arasından ve sonra da beni öptü.

Alı, vay! Hayır, aman! Hayır, vay! Soğuk dudaklarım üstündeki o sıcaklığın keyfini çıkartarak bir süre beni öpmesine izin verdim. Kulaklarım altında gümbürdeyen nabız sesini duyabiliyordum. Aynı çikolata ve pamuk gibi kokuyordu.

Aslında güzel bile sayılırdı. Benden hoşlanıyordu. Benden hep hoşlanmıştı. Elbette nalları diktiğim günden bu yana benden daha çok hoşlanır olmuştu fakat elimden geldiğince bu clunımdan istifade etmemeye özen gösteriyordum.Tabi o ilk sefer dışında Ki onu da zaten Nick hatırlamıyordu. Bundan kesinlikle emindim. Ama yine de... Masum birpolis memurundan faydalanmamak gerekir.

Halbuki bunu yapmak benim için çok güç değildi. Öylekibar, öyle yakışıklı, öyle şevkliydi ki ve bir polis olarak,

gerçekten kullanışlıydı. Ben, ben...Onu ele geçir.Ben bu sinir bozucu susuzluktan bir an için kurtulmayı

başarabilirdim, evet bunu yapabilirdim Ben...Sen daha ne bekliyorsun?Biraz ısınabilir, biraz mutluluğun tadına bakıp ihtiyaç du

yulmanın, dokunulmanın, istenmenin keyfini çıkartabilirdim.



ÖLÜMS ÜZ VF. ÇARESİZ • 20 1

Çok kolay olacak.Resmen Nick'i yere fırlatarak kendimi ondan uzaklaştır

dı rıı Evet, bu kolay olurdu. Hem de çok kolay. Öyle ki, bunu yapamazdım.

Kitabı bu yüzden mi okumuştum... Nasıl aşağılık bir vampir olunacağını öğrenmek için mi? Jessica'yı incitirkenöğrendiğim şey bu muydu, istediğim zaman istediğim şeyielde edebileceğim mi? Annem beni böyle mi yetiştirdi? Olmak istediğim Ölümsüzler Kraliçesi bu muydu?

"Tanrım, afedersin," dedi Nick, yerden, belli ki onu kıçüstü yere fırlattığını gerçeğini tamamen görmezden geli yordu. "Gerçekten çok üzgünüm, Betsy."

"Hayır, hayır, benim hatam!" Yükselen nabız sesi yüzünden kendi sesimi duymak için bağırıyordum, ki bu onu şaşırttı. Ben de sesimi alçaktım. "Afedersin. Benim halamdı."

Gerçekten öyleydi. Nick'in neden beni bu kadar çekici bulduğuna dair en ufak bir fikri bile yoktu. Tanrı biliyor ya, kimi zaman bu durum bizim için bile tam bir gizemdi. "Tekrar özür dilerim. Gitsen iyi olur." Onu ayağa kaldırdım, tümprotesto ve özürlerine rağmen onu zorla kapıya götürdüm."Uğradığın için teşekkürler. Seninle çene çalmak güzeldi.Görüşürüz!"

Kapıyı kapattım ve gözlerimi kapatarak arkasına yaslandım. Nabız sesimi hâlâ duyabiliyordum, ki herhalde sadecehayal gücümün bir ürünüydü.

Ya da ona benzer bir şeydi."Küçük randevun bitti mi?"Gözlerimi birden açtım. Sinclair, evin girişinin sol tarafın

da duruyordu; belli ki eve arka kapıdan girmişti.




"O sadece...""Biliyorum."

"Düşündüğü şey...""Biliyorum.""Ama şimdi gidiyor, ben...""Evet, sanırım bu işi hallettin. Aferin," diye ekledi mesa

feli bir tavırla."Ben..."

"Anlıyorum. Senin yani, bizim ihtiyacımız olan son şey,pis işlerimize burnunu sokan bir polis. Ve ondan kurtulmanın en hızlı yolu..." Sinclair omuzlarını silkti. "Şey, ne yapman gerekiyorsa onu yaptın."

"Eric...""Seni uyuman için yalnız bırakayım. Ah, Laura ve ben

yarın akşam kahve içmeye gidiyoruz. Senin de bize katılman gerek."

Arkasını döndü. Ve uzaklaştı.



25

Yatak odamın kapısına öyle sert hir tekme savurdum ki, ayağım içinden geçti ve bileğimi kurtarmak için koridorda birkaç saniye kadar debelen

mek zorunda kaldım.Nihayet odama girdim, Beverly Feldman marka babetle

rimi ayağımdan çıkardım ve onları karşı duvara fırlattım.Muhtemelen derisi çizilecekti ama umrumda bile değildi.

Bu doğruydu işte. "Umrumda bile değilsiniz diye çığlıkatmaya başladım. "Bu haksızlık! Haksızlık! Ben doğnı olanı yaptım, Nick'i gönderdim! Halbuki onu iliklerine kadaremebilirdim Yine de doğru yolu seçtim ve ne için? O geri

zekâlının kendimi daha da kötü hissettirmesi için mi? Daha yalnız hissettirmesi için mi?"

Çılgın koca karılar gibi kıyafetlerimi sağ sola fırlatıp bir yandan pijamalarımı arıyor ve odamın içinde ayyaşlar gibisendeleyerek yürüyordum, oradan oraya gidip geliyordum.

Farklı köşelere dağılan Feldmanlarımı yerden kaldırdım

ve onları küçük kutularına koymaya gittim fakat yarı yolda




yüzüstü dolabımın içine yığılıp hıçkırarak ağlamaya başladım. Ayakkabıları (çıplak.) göğsüme bastırdım ve yerde

(çıplak) top gibi kıvrıldım. Muhtemelen gözyaşlarımla Manoiolarımı ıslatıyordum ama kimin umrundaydı ki?

"Betsy?"Sesi duymazdan geldim ve daha da şiddetli ağlamaya

başladım. Yeni bir cehennem azabı için hazır değildim. Tina, George'un bir merdiven ördüğünü ve yeniden kaçtığını

mı söylemeye gelmişti? Yoksa Ant bana ikizleri olduğunumu haber veriyordu? Ya da çiçekçi abla, bitkilerin en az benim kadar ölü olduğunu mu söylüyordu?

"Tatlım, neden çırılçıplak yatmış, dolabında ağlıyorsun?"Çaktırmadan bir gözümü araladım. Jessica, (mosmor)

yüzünde endişeli bir ifadeyle dolap kapağının yanından bana bakıyordu. "Git buradan," diye bağırdım. "Git buradan,hâlâ benden nefret ediyorsun, biliyorum."

"Ah, kes sesini, nefret etmiyonım." Dolabın içine girdi,takım elbiseleri bir kenara itti, özenle ayakkabı kutularınıkaydırdı ve bağdaş kunıp yanıma oturdu. "Hadi ama, sorunnedir?"

"Her şey!"

"Haklısın ama biraz daha belirgin olsan.""Sinclair artık beni sevmiyor. Bahse girerim artık kral da

olmak istemiyordur. Eminim tüm bunlar için beni oyuna getirdiğine de pişmandır Ve ayrıca kız kardeşime kesik Kızkardeşinle1. Ki kendisi aynı zamanda Şeytan'ın kızı olur anuı bu bile en kötü kısım değil."

"En kötü olan kısım nedir, hayatım?"




"Herkes Laura'dan hoşlanıyor, işte hu.""Ama herkes senden de hoşlanıyor. Hatta ölümünden

önce bile bayağı işe yarayan bir karizman vardı.""Evet, ama Laura'nınki ayrı Beni sanki Saddam Hüse

yin'mişim gibi gösteriyor. Yani, kimse ona karşı koyamaz.""Eminim yanılıyo ""Ant bile Laura'dan hoşlandı!""Ah."

"O ve babam hayatımı mahvetmeye devam ediyor opani, hayatımda katıldığım en uzun olaydı. Ve Scratch içiniflas koruma yasasına başvurmalıyım. Ve o yani. Laura iyi biri ama yine de sen değil. Ve aynca az önce Nick'le seks yapabilirdim ve benden gerçekten hoşlanıyor ama benSinclair'a âşığım, dolayısıyla da onu gönderdim ve Sinclair

bunu dikkate almadı bile ve, ve, ah aman Tanrım!""Ah..." Jessica'nın ne olduğunu çözmeye çalıştığı her ha

linden belliydi."Ah, aman Tanrım! Sinclair'ı seviyorum! Onu seviyorum!

Onu! O kendini beğenmiş, sinsi, olağanüstü, havalı, adi...""Şey, elbette seviyorsun.""Gördün mü, bu daha önce olsa çok işime yarayacak bir

bilgi," dediııı ve hıçkırmaya devam ettim.Jessica sırtımı sıvazlıyordu. "Hadi ama Betsy, kalbinin

derinliklerinde onu sevdiğini sen de biliyordun. Sanki onları gerçekten istemezsen birinin gelip evine yerleşmesimümkün olabilir de. Sonuçta herhangi bir erkek olsa, onun bu kaprislerine beş dakika bile dayanmazdın. E, önüne ge

len her erkekle de yatmazsın."



122 » Mary Jan ice DaviıLson

"Ama tam bir gerizekâlı.""Şey, tatlım, bazen sen de dünyanın geçin ilmesi en ko

lay insanı sayılmazsın." Sırıttı ve siyah gözüne dokundu."Ve bunun nedeni Simpsonlar 4. Sezon DVD'sini kaybetmen de değil."

"Jess çok üzgünüm, kendimi çok kötü hissediyorum,"Çıplaklığımı, dolabımı ve naftalinleri işaret ettim.

"Biliyorum, Betsy." Eğildi ve hemen şakağımın üstüne

bir öpücük kondurdu. "Son birkaç gündür sana surat asıpaz da olsa iyileşmeliydim. Tüm o yaşananlardan sonra nekadar çok üzüldüğünü ben de biliyorum."

"Üzüldüm, hem çok! Kendimi ölü bir köpek boku gibihissettim. Kesinlikle korkunç bir haftaydı."

"Açık konuşmak gerekirse, seni affetmeye karar verme

min tek nedeni, Şeytan'ın kızıyla tanışmak için sabırsızlanı yor olmam."

"Ah, Tanrını, çok sıkıcı biri." Doğruldum ve kuru gözlerimi (artık diğer insanlar gibi gözyaşlarını akmıyordu) sildim. "Yani, gerçekten tatlı. Beni sakın yanlış anlama, çoksevimli. Onu seversin. Ama "

"Ama o Vampirler Kraliçesi değil.""Son günlerde benim de Vampirler Kraliçesi gibi davran

dığım söylenemez.""Hiç doğru değil. Kendinle, dünyanın karşı karşıya oldu

ğu tehlikeyle, yani kız kardeşinle ilgili daha çok şey öğrenmek için okudun Kitabı. İzini buldun ve onun aslında hoş biri olduğunu görene kadar da onunla dalaşmaya hazırdın.

Ve şimdi de George'a yardım ediyorsun."




"Bebek monitörünü dinliyordun demek!""Dalga mı geçiyorsun? O boktan alet günün yirmi dön

saati açık. Bir şey kaçıracağım diye, uyumaya bile korku yordum."

"Her şey berbat halde.""Evet, eski halinden kötü," diye onayladı.""Ne yapacağım ben?""Şey, tatlım, Nick'i yollamak iyi bir başlangıçtı. Aslında

şöyle uzun uzadıya bir düşünürsen, oldukça da esaslı birhareketti."

"Ah, biliyorum," dedim hevesle. Şu anda gidip banaköprüden atlamamı söylese, ona bile tamam derdim. Benimle yeniden konuşmaya başladığı için o kadar mutluydum ki. "Şey... Esaslı derken..."

Gözlerini devirdi fakat yine de bana açıklama yapmakkonusunda bir ustaydı artık. "Nick'i gönderdin çünkü onu yaralamak ya da ondan faydalanmak istemedin. İşte sen böyle birisin, her zaman da öyleydin. Birçok şey değişmişolabilir ama sandığın kadar çok değil."

"Haklısın.""Ayrıca, gökyüzü aydınlık, Ant'ı yanlış anladık ve David

Evins da sadece yetenekli bir amatördü.""İşte şimdi kötü davranmaya başladın.""Şey, şu anın keyfini çıkarmak zorundayım. Ve Sinclair

kız kardeşini sevmiyor.""Henüz," dedim karamsar bir şekilde. "Ona biraz zaman

ver."

"Bak, eminim onunla ilgileniyordur ama..."






"Cennetlik bir ikili hakikaten. Yıldızlar pezevengi Sincla

ir ve dünyayı ele geçirmesi gereken kadın.""Onun için oldukça iyi bir eş olabilirdi," diye itiraf etti

Jessica."Hiç şüphesiz İrenim dışımda herkes olurdu.""Şimdi, hadi bakalım. Kitap şu ana dek hiçbir şey hak

kında yanılmadı.""Kitap, sadece eş olacağımızı söyledi, devamında mutlu

bir sondan bahsetmiyordu. Bir sürü kral ve kraliçe birbirinden nefret ederek ülkelerini yönetti." Üniversitedeyken ekolarak Avrupa tarihi dersleri almıştım; tarihi açıdan konuşursak Oiana ölmeden önce Charles'la olan evliliğindeki çöküş hiçbir şeydi. "Keşke son zamanlarda bana ne kadar kötü davrandığını sen de görseydin. Hayır, bu doğnı değil,

tam olarak kötü denemez, daha çok sanki beni sallamıyorgibiydi."

"Biliyorum. Sana da bunu söyleyecektim zaten; Cathieiçin yazdığım çeki aşağı bırakmaya iniyordum."

"Üst kattaki hizmetçi mi?""Hayır, çiçekçi olan.""Jess, sırf çiçekleri sulasın diye birine para veremezsin.

Tanrı aşkına bu evde beş kişi yaşıyor. Eminim başkasına gerek kalmadan da "

"Her neyse, kısmen N'ick'le aranızda geçen küçük oynaşmaya tanık oldum. Sonra da sen ve Sinclair'm konuştuğunuduydum. Gerçekten mesafeliydi," diye ekledi, bana sempatik bir bakış atarak. "Onu tamamen kaybetmediğine emi

nim. Ama biraz uğraşman gerekecek."



174 • Mury Jan ice Davidson

Bu sağduyu patlaması karşısında yıkılmamak için kendimi zor tutuyordum. "Bak, sonın tamamen bende, tamammı? Onu anladım. Kendimi ona nasıl affettirebileceğimi birtürlü kestiremiyordum. Ve dürüst olmak gerekirse, kanımcadaha büyük sorunlarım vardı. Bu yüzden de o konuyu kafamda bir rafa kaldırdım sayılır ve sonra da artık İtenim içinçok geçti." Kafamı iki yana salladım. "Hep yanımda olur, di ye düşünmüştüm, bilirsin, ona ne kadar bağırsam da benim

için çantada keklikti. Ve tabii ki yanıldım. Sonuçta kimsesonsuza kadar dayanmaz."

"Şey, bak. Sinclair'ı bir dakikalığına unut. Aslında bunu yapmana bile gerek yok, zaten her şey onunla ilgili. Betsy,durumu düzeltebilirsin."

"Söylediğin kadar kolay olduğunu düşünnıü "

"Kolay demedim ki, düzeltilebilir dedim. Ve düzeltemezsen bile hayatının sonuna kadar dolabın içinde çınlçıplak ve ıslak bir şekilde mızmızlanmaya devam edemezsin. Yani, hadi ama. Dolapta ağlamak mı? Tatlım, sen VampirlerKnüiçesi'sin. O koca, beyaz poponu yerden kaldır ve derhal giyinip ölü kıçlarını tekmelemeye başla. Ölmeden önce bile bu tip olaylar seni yıldıramazdı. Bu yüzden git ve sonınunu hallet."

"Haklısın! Tabii kıçımla ilgili söylediklerin dışında." Filerimi iki yanda yumruk haline getirmiş ayakta dikiliyordum.(Çıplak) Kudret benim gazabım olacaktı! Jessica haklıydı,onlar kiminle aşık attıklarını sanıyordu? "Tamamen haklısın.Şimdiye kadar boyun eğiyordum ve acaba ne için? Şey,

unut gitsin!"




"Doğru!"'

"Sana şunu şimdiden söyleyebilirim ki, birkaç yanlışıderhal doğrultmaya girişeceğim!""Aferin! İşte benim kızım."Şu an için üzerimdeki tek aksesuar olan saatimi kontrol

ettim (tabiigözüıııdeki kalemi saymazsak). "Ve ilk olarak ne yapacağımızı sana söyleyeyim."

"Don giymek dışında mı?""Evet, onun dışında."



26

. . • v unu gerçeklen yapacak mısın?"| — ^ "Bahse girelim mi?"

* "Ama sorunlarının gerçek sebebi o değil ki."

"Hayır," diye kabul ettim, "ama yine de tehlikeli. Öylecekütüphanenin ona yerinde dururken onu gelip herkes oku yabilir."

"Ama onun yerini tutacak bir şey yok.""Nazi rejiminin de yoktu. Hem zaten onu yakmayacağı

ma dair anneme söz verdim." Banliyöleri Minneapolis'e

bağlayan büyük köprülerden birinde dunıyor ve trafiğinuğultusu yüzünden birbirimizi duyabilmek için yüksek sesle konuşuyorduk. Hava serindi belki on derece falandıfakat o kadar gaza gelmiştim ki, fark etmedim bile. "Bu yüzden o da balıkların yanında uyuyacak "

Köprüden elimi uzattım ve Ölüler Kitabı, giderek alçaldı, alçaldı (yüksek bir köprüydü de) ve derken bulanık sulanıl içine düştü.




"Hıh." dedi Jessica, kitabın yavaşça gözden kaybolarak baloncuklar eşliğinde batışını izledikten bir süre sonra."Onun Şeytani büyüler sayesinde suyun üstünde yüzeceğini sanırdım."

"İnsan derisinden yapılmış, su geçirmez kumaştan değil." Serin ellerimi birbirine sürttüm. "Vay be, ne rahadıkama, değil mi? Bunu aylar önce yapmalıydım."

"Evet, haklısın." Jessica ceketinin fermuarını yukarı çek

ti. "Şimdi ne yapıyoruz?""Bilmem ama yine de anlarsın ya, deşarj edici bir şey ol

malı.""Ah, iyi bari.""Sen de bu arada bodrumdan uzak dur.""George'un bana zarar vereceğini sanmam. En azından

karnı tokken bir şey yapmaz.""Hiç fark etmez.""Merak etme. Haftada bir tane vampir saldırısı bana yeter."

Hayatımdaki değişiklikleri uygulamaya koyacak kadar vaktim olmamıştı pek, Jessica'yla saatlerce konuşup ardından paha biçilmez bir tarihi eseri yok etmiştim ve o olay daneredeyse bütün gecemi mahvetmişti. Ama ertesi güne kadar deliksiz bir uyku çektikten sonra saat altı sularında biraz pasif agresif vampir kıçı tekmelemeye hazır vaziyetteuyandım. İlk durak: Scratch.

Arabama gitmek üzere yola koyulmuşken Eric'i bulmayaçalışmayı ve ona, onu sevdiğimi söylemek gibi utanç verici

bir şey yapmayı düşündüm ama sonra ürstını. Ayrıca bunun




pek bir şey değiştireceğinden de emin değildim. Herhangi bir kimsenin omzuna yük olmak, şu anda katlanabileceğimson şeydi. Eğer o da aynı şeyleri hissetmiyorsa ya da daha beteri, bir zamanlar hissetmiş fakat artık hissetmiyorsaonun Scarlett O'Hara'sı ("Nereye gideyim? Ne yapayım?")olmayacaktım.

Ama en azından, ben biliyordum, şimdilik. BilinçaUımınderinliklerine sürüklemek yerine bu konuyu kafamda bir

sonuca bağlamam benim için ferahlaücı bir gelişmeydi. Fakat Sinclair'ı sevdiğimi fark etmek tamam, itiraf etmek hiç bir şeyi çözmüyordu. Gerçek hayat karmakarışıktı ve onusevmem sihirli bir şekilde eski sorunları çözüme kavuşturupher şeyi mükemmel ve kusursuz kılmıyordu. Hana, bazışeyleri berbat hale sokuyor sayılırdı.

Hayatımdaki yanlışları ele aldığınızda "Eric beni oyunagetirdiği için ve kendini kral yaptığı için çok kızgınım," yada "Eric bana kız kardeşim ve Şeytan dan bahsetmediği içinçok kızgınım," ve onların sonuna, "Eric Sinclair'ı seviyorum," cümlesini eklediğinizde olayların daha da karmaşıklaştığını anlardınız.

İroni: Eric Sinclair'ı sevmek ve bunu uzun problemler listesinin başına eklemek. Fakat artık harekete geçme zamanıydı! Çok sağolun ama dolap içinde çırılçıplak ağlama devri kapandı artık. Bundan böyle kendi kaderimin efendisi yada kabul ederseniz, kraliçesi olacaktım!

Scratch'ten başlayarak. O yerin para getirebileceğini bili yordum; vampirler sadece somurtup duruyordu ve bana

pek de yardımcı olmuyorlardı. Ölümsüzlerin beynine biraz




da olsa kraliçe korkusu kazımalıydım. Ve pazartesileri mutlaka Margarita içmem lazımdı

Yarım saat gibi görünen bir süre arabayla turlayıp parketmek için dolu olmayan bir rampa bulmaya çalıştım, en sonunda da pes ettim ve arabayı bloğun hemen sonundakiözürlü park yerine çektim. Hafiften bir vicdan azabı duydum ancak bastırmayı başardım; ölü olmak da özürlü olmakla aynı sayılırdı Milyonuncu kere kendime dükkânın

önüne bir park yeri yaptırtmayı hatırlatum.Bir hışımla ön kapıdan içeri girdim ve neredeyse bom

boş barın (ahhhlı. .. hem de bir cuma gecesi!) önünde durdum. "Tamam, dinleyin bakalım!" diye söze başlamıştım ki,Klaus araya girdi.

"Ah, iyi, demek uğramaya karar verdin," dedi bıyık allın

dan gülerek."Hey, hey. İlgilenmem gereken başka sorunlarım vardı.""Kraliçe olman dışında yani.""Şey, evet. Yani hayır! Aslında hepsi birbiriyle..." derken

sesim alçaldı. Neden bu ahmağa bir açıklama yapıyordumki? Bu İpleri Eline Al planının bir parçası değildi. "Dinle, bundan böyle burada işler değişecek."

"Bu konuda haklısın," diye araya girdi barda oturduğutabureden, tanımadığını vampirin teki.

"Seninle konuşan kim?""Scratch çalışanları şu andan itibaren resmi olarak grev

de," diye bildirdi Klaus. Saaüne baktı. "18:59.""Siz ne?"

"Grevdeyiz."




Bunu anlamakta güçlük çekiyordum. "Siz ne?""Bir sendika oluşturduk," diye söze devam etti, "daha

düzgün çalışma ortamı talep etmek için.""Düzgün çalışma ortamı?.." Düzgün ortamdan kastettik

leri şeye dair korkunç şüphelerim varclı."Koyunların buraya girmesini, dans pistinde kan içebil

meyi istiyoruz ve...""Ve barda da," eledi bir başka vampir. Kot ceket giymiş,

solgun renkli bir kumraldı ve daha önce lafa karışan şu vampirin yanında oturuyordu.

"Evet, barda da..." Küçük Yarma, o uzun ve örümceksiparmaklarıyla bir bir isteklerini sıralıyordu. "Ve eğer koyunlardan birini yönetmek zorlaşırsa ya da içeri bir insan girerse, onlarla biraz eğlenebilmek istiyoruz."

"Öldürmek istiyorsunuz yani," diye açıklığa kavuşturdum.

"Evet. Ayrıca, bir diş planı istiyoruz.""Cidden mi?" dedim, hayret içinde."Hayır." Sırıttı ve tamamen iğrenç bir manzaraydı. "So

nuncusu sadece şakaydı.""Tüm bu olay bir şaka. Bu saydıklarınızın herhangi biri

ne izin vereceğimi sanıyorsanız hepiniz çıldırmış olmalısınız. Hatırlamıyorsanız, tekrar edeyim, bizler, Nostro'yu altetmiş vampirler olarak anık daha dost canlısı bireyleriz."

"Bize dişlerimizi söktüreceksin," dedi. tükürerek."Hayır, size düzgün davranmasını öğreteceğini!" Burun

burunaydık. "Sizin derdiniz nedir, millet? Ölüsüzsünüz diye birer pislik gibi davranmak zorunda mısınız?"




Zorunda değiliz." diye kabul etti, bardaki kadın. "Sadece istiyoruz. Yüzyıllardır süregelen bu mistik evrimi bir anda değiştiremezsin."

"Elbette değiştiririm. Şu bunu yapıyoruz çünkü yapabiliriz' saçmalığı bana vız gelir. Şimdi: Madem hepiniz grevegirdiniz, o zaman artık grevde değilsiniz çünkü kovuldunuz. Burayı yönetecek birini illaki bulurum. Çalışma şartlarını beğenmediniz mi? S.ktirip gidin ve gelberin. Yine."

"Fikrini değiştirmek için son şansın," dedi Kot CeketliOğlan Tommy Hilfiger ceketler giyen birinden de ne korkardım ya ben.

"Hayır," dedim. "Sizin son şansınız.""Bize pek fazla nefes alacak yer bırakmıyorsun," dedi

yeni bir ses. Kısmen terk edilmiş olduğunu düşündüğüm bir yere göre içerideki vampir sürüsü giderek çoğalıyordu.

"Şansımıza," dedi Klaus, "buna gerek kalmadı." Arka taraftan bir başka vampir çtkageldi ve beraberinde

de ah Laura'yı sürüklüyordu. O kusursuz sarı saçlarını hemen kafatasının tepesinden avuçlamıştı ve Laura da, ikieliyle birden onun elini tutuyor ve bir yandan sendeleyerekilerlerken bir yandan da yere yapışmamak için çaba sarf

ediyordu."Sürpriz." dedi, gülümsemeye çalışarak.



27

uainler!" diye haykırdım."Kız kardeşinle tanışabildiğimiz için çokmutluyuz."

"Ya ne demezsin, seni koca hain.""Eric randevumuzu iptal etti." dedi Laura, "ve benim de

akşam için başka bir işim olmadığından buraya gelip senigörürüm diye düşünmüştüm."

"Şey, gelecek sefer önceden ara.""Orasını ben de anladım," dedi."Neredeyse inanılmayacak kadar güzel bir manzara," dedi

pislik. "Yaşayan akrabaları bulunan vampirlere çok nadir rastlanır. Ve hazır biri de kentli ayaklarıyla aramıza katılmışken..."

"Doğru! Nadir rastlanır. Sizce tle bu durum biraz garipdeğil mi, çocuklar? Yani, ne katlar genç, bir baksanıza. O benim torun çocuğum değil ki. sadece kız kardeşim. 13u dasize benimle ilgili bir mesaj vermiyor mu? Mesela benimle

dalaşmamanız gerektiği mesajını?"




"Anladığım kadarıyla çalışma şartlarından memnun değiller," dedi Launı yardım euııek istercesine, hâlâ iki eliyle

vampirin yumruğunu tutuyordu. "Biraz sini dışı bir mesele ye benziyor."

"Belki de annen bize yardım edebilir." dedim ve ardından bekledim. Hep birlikte bekledik. Laura şaşkın görünü yordu, ya da gözlerini deviriyordu, bir tiirlü anlayamadım."Bilirsin, annen ortaya çıkıp bize yardımcı olabilir."

Hiçbir şey. Hıh! Ne kadar tipik. Şeytan: İhtiyacınız olduğunda onu asla bulamazdınız.

"Bak, bunu yapmak istemezsiniz," dedim Klaus ve bardaoturan öküz ve Tommy Hilfiger'a. "Gerçekten istemezsiniz."

"Bence o haklı," dedi Laura, resmen parmak uçları üstünde duruyordu. "Bana sorarsınız öncelikle greve girmeyidenemelisiniz. Sanırım rehine almak ikinci çare olmalı. Yada belki üçüncü."

Vampir onun kafasını çekiştirdi ve Laura da çığlığı bastı.Bense gözlerimi ovaladım. İıiraf etmeliyim ki, bunun

olacağını önceden tahmin etmemiştim.Ne yapmalıydım? Acaba yalan söyleyip onlara kuzuları

nı, cinayetlerini ve perşembe günleri bir öldürene bir beda

valarını versem, Laura yi tehlikeden kurtarıp sonra da sözümden caysam olur muydu? Kraliçe verdiği sözden geridönebilir miydi? Diğer vampirler bana karşı olan saygılarını yitirebilirdi... Ya da belki de daha fazla saygı duyarlardı.

"Bu iş çığırından çıkmadan önce şunu açıklığa kavuşturmak istiyorum: Siz çocuklar Nostro ve Monic|ue'iıı başınatam olarak ne geldiğini sanıyorsunuz?"



184 • Mary Janicc Davidsoıı

Kral sana yardım etti.""Pekâlâ. Dikkatinizi çekerim, şu anda Kral'ı etrafınızda

görebiliyor musunuz?"Klaus bir an tereddüt etti. "Hayır.""O zaman en iyisi içinizden birini canlı bırakayım. Çün

kü şıı 'Sinclair ona yardım etmiş olmalı' saçmalığından bana cidden gına geldi. Eğer biriniz hakkımdaki söylentilerietrafa yayarsa çok makbule geçer doğrusu."

"Alı! Gerçekten çok canımı yakıyorsun," dedi Laura, saçını tutan vampire. "Lütfen bırakır mısın beni?"

"Kes sesini, koyun.""Bu adamla bir alakan var mı?" diye sordu bana Laura."Onu daha önce hiç görmedim bile.""Alı, tamam o zaman Umarım, gerçekten ama gerçekten

sende yanlış bir izlenim bırakmaz."Tam, "Ned " diyebilmeyi başarmıştım ki, vampirin mide

sinden oklar halinde kırmızı altın rengi ışıklar fışkırdı veadam bir anda buharlaştı. Ya di dumana karıştı. Ya da başka bir şey oldu, o kadar hızlıydı ki, bağıracak vakti bile olmadı.

Ama t>en bağırdım. Pek de monarşiye yaraşır bir hareketdeğildi, bu doğnı. Aına kendime mâni olamadım. Bakın,

gerçek hayatta, vampirler öldürüldüklerinde ortadan kay bolmaz. Kısa bir an için direkt olarak güneş ışığıyla temasettiklerinde dramatik bir toz kümesi halinde yere yığılmaz, ya da kor alevler içinde yanmazlar. Hatta böğürlerine bir yumruk geçirdiğinizde bile ölmezler.

Göğüslerine bir kazık saplar ve/veya kafalarını keserdiniz ve onlar da artık ebediyen ölürlerdi. Bir daha dirilmez




terdi. Şey. ben bir kere dirildim gerçi ama o istisnai, ö/el birdurumdu.

Laura tek başına ayakta dikilmiş, sağ eliyle saçlarını düzeltiyor ve sol elinde de bir tür bıçak olduğunu sandığını bir alet tutuyordu. İşte size kanıt! İste Şeytan dölü olduğunun bir kanıtı... Ilatun solaktı!

"Bunun için üzgünüm." dedi. "Ama o ellerinin bir sani ye daha üzerimde olmasına tahammül edemezdim. Iyy."

"O da neyin nesi?" dedim, soluk soluğa. Alev rengi kılıcına baktı. Sıcaktan öyle bir parlıyordu ki.

çıplak gözle bakmak aslında birazcık zordu. "Ah, bu mu?"diye sordu, sanki ona yeni bileziğini nereden aldığını sormuşum gibi. "Şey. Cehennem ateşiyle istediğim silahı yapa bilirim."

"Ve onunla insanları öldürebilirsin, hı?""İnsanları değil," dedi yardımcı olmak adına. "Sana detayları daha soma memnuniyetle anlatırım."

"Bu, bu hiçbir .şeyi, hiçbir şeyi değiştirmez," dedi Klaus,her an kusacakmış gibi görünüyordu. O hissi İren de bilirdim.

"Lalını çabucak bilirsen iyi olur," dedi Toııımy Hilfiger."Çünkü hepimizi birden aaaahhhhh!" "Aaaahhhh." çekti

çünkü, Laura'nın kılıcı adeta düşünce hızıyla bir haça dönüşlü ve hatun Tommy'yi odanın diğer ucuna fırlattı. O datıpkı bir önceki gibi bir ışık patlamasıyla birlikte yok oldu.

Laura, haçı aşağı indirdi ve mütevazı bir ifadeye büründü.Ki bunu gerçekten iyi başanyordu. O kadar güzeldi ki, perimasallarındaki prenseslerden farkı yoktu. Tabii toplu vampir

katliamını gerçekleştirdiği şu silalıları dışında.




"Ha hat* diye böbürlendim. "Buna ne dersin. Fare Klaus?Ha? I la? Ha?"

"Bekle bir dakika." Laura'ya döndüm. "Hepimizin vampir olduğunu biliyor muydun?"

"Elbette.""Ve acaba bunu bana ne zaman söyleyecektin?""Senin bana söylemeni bekliyordum," dedi, incinmiş gi

bi görünme cüretini göstererek.

"Ama nereden biliyordun?'"Bazen yalnızca... Olayları kendiliğinden çözerim işte.

Sanırım bu yeteneğimi annemden almışım." Annesiyle ortakherhangi bir noktaya sahip olması son deıece mide bulandırıcı bir düşünceymiş gibi yüzünü ekşitti.

"Annen."

Daha da ekşitti. "Şeytan.""Annenin. Şeytan. Olduğunu. Biliyorsun.""Annesi Şeytan mı?" diye sordu kısık sesle, barda oturan

kadın."Seni Ant'ın partisine götürmeme izin verdin ve tek keli

me bile etmedin, ha? Ve ona bir de hediye getirdin? Ve ikidilim havuçlu kek yedin? Onunla konuştun?" Bu saydıklarımdan hangisinin aslında daha sinir olduğunu idrak etme ye çabalıyordum: Acaba bir başka vampir darbesi daha yemiş olmam mı, yoksa l aura'nın bütün zaman boyunca ağzını açmaması mı?

"Şey. sen de bana Vampirler Kraliçesi olduğunu hiç söylemedin," dedi ateşli bir şekilde.

"Bu tamamen farklı bir olay!" diye haykırdım.




"Beni dokuz ay boyunca karnında taşıyan kadınla ı.ııır.ıııak için bir fırsatını olsun istedim."

"Ama dokuz ayın sonunda da seni terk etli ""Evet, ama yine de durumu, bilirsin işte. Şeytan ın ken

disiyle kıyaslayınca sandığın kadar kötü görünmüyor. Hatta büsbütün sevecen bir hareket."

Kabul, bu konuda beni ikna etmeyi başardı. "Laura, bunun ne demek olduğunu anlamıyor ınusun? Senin annen

Şeytan'.""Tabii ki, ne demek olduğunu anlıyonım. Fakat diğer

yandan da, ailenin senin kim olduğunu tarif ettiğine inanmıyorum," diye açıklamada bulundu.

Tam biraz daha bağırmak için ağzımı açmıştım ki, araya bir başkası girdi. "Afedersiniz," dedi Klaus, sesi kulağa huysuz geliyordu, "ama şu anda halletmeniz gereken başka

meseleler var.""Ama ne yazık ki, bu konudan daha enteresan değil,

dostum," dedim. "Vampirler sinsi yaratıklar ve hiçbir işe yaradıkları yok; bu yeni bir haber değil ki."

"On Iteş dakika daha yaşayamayacak kadar," dedi bardaki kadın, "tehlikeli."

"Hangimizden bahsediyor?""Fark eder ıııi?" diye sordu Laura.Klaus, çabucak Fransızca bir şeyler söyledi, yani bence

Fransızca'ydı. Arka odaya açılan kapıyla birlikte ön taraftaki kapı da birdenbire ardına kadar açıldı ve her türlü garson, barmen ve fedai içeri akın etmeye başladı.

"Ne planlıyorsunuz, bilemiyorum ama şimdilik bugüne

kadar en gördüğüm en korkunç sahne olduğunu söyleye




mem," dedi Laııra. "Hepiniz birlikle bize saldınrsanız yinehep birlikte öleceksiniz."

"Ne dediğini anladın nu?""Ah, yabancı dillerle aram çok iyidir.""Hangileriyle?" diye sordum, merakla"Hepsiyle."Tabi ya. "Bak, o Iraklı. Bütün bunları medeni ölü insan

lar ve Şeytanın çocuğu olarak oturup adam gibi tartışamaz

mıyız?""Lütfen bana öyle deme.""Üzgünüm! Lütfen beni vurmaya ya da kazıklamaya kal

kışma."Laura hafiften yüreği incinmiş gibi göründü. "Bunu asla

yapmam, Betsy.""Tekrar özür dilerim.""Bunu yapamazsın!" dedi Klaus ve ardından üstüme at

ladı. .İşte! "Şu eski 'sakin ifadeni koru ve olağan bir şekilde konuş ve ardından hamleni yap' numarası. Ne yazıkki, tamamen işe yaradı; doğrudan tepenıe bindi ve ikimiz birlikte sırtüstü yere kapaklanarak masalardan birini de yerle bir ettik. Bunu görmek benim için ne kadar üzücü

olsa da, bir sürü vampir ona yardım etmek için üzerimizeatladı.

"Hiçbir şey bundan daha önemli olamaz!" diye haykırdıKlaus, her bir kelimeyi kafamı yere çarparak vurgularken.Bu onun için fazlasıyla kolay bir hareketti çünkü her iki elide boğazımı sarıyordu. Adam hızlı ve güçlüydü; tıpkı kız

gın bir anakonda gibiydi.




"Aıı contruire." diye çağıltıya benzer bir ses çıkardım vesonra da devamını getiremedim. Ölü bir kadını gırtlaklama ya çalışarak acaba ne halt ettiğini sanıyordu? Sonuçta bu şekilde gerçekten canımı yakamazdı ki: daha çok beni uyuzedebilirdi o kadar. Herif öfkeden kufiyi sıyırmış olmalı, di ye düşündüm içimden.

Ellerinden kurtulmak için parmaklarımı batırıyordum fakat boğazımı saran elleri bir gıdım olsun gevşemedi ve de

risi bir kabuk gibi şeritler halinde soyulmaya başladı.Böğğğ! Ölümsüzlük yine sinsice kendini belli etti ve benimde resmen midem ağzıma geldi. Hayatımın en berbat lıaftasıydı. Yineliyorum.



28

u B öyle olmaz!" diye bağırıyordu Klaus'un dibinde tanımadığını bir vampir. "Kraliçe'ye saldıranlayız! Hepimiz Kraliçe'ye saldırmayacağı

mız konusunda anlaşmıştık!"Ya tabi, diye bağırmak istedim ama tek kelime bile söyleyemedim. Yalnızca ellerini biraz daha tırmalamaya devamederken onunla hemfikir olduğumu belirten bir cikleme sesi çıkardım.

"O Kraliçe değil," diye mırıldandı ve bileklerinden birini geri çekerek dosdoğru Çılgın ve Yardımcı Vampir'in boğazına yapıştı. Herifin canının yandığını sanmıyorumama yine de yere yapışmasına yelli. Fakat daha iyisi, Klaus'un ellerini gevşetti. Bir şekilde ellerimi onunkilerinarasına kaydırmayı başardım ve yüzüne sıkı bir yumrukindirip aynı esnada da onu tekmelemeye başladım. Üstümden çekilmedi ancak beni sımsıkı kavrayan ellerinden

kurtulmuştum.




İşte böyle zamanlarda dua okumaya bayılırım." dedim,hâlâ var gücümle tekmelemeye ve onu tırmalamaya devamediyor, altından kurtulmaya çalışıyordum. Sanki yenidenMezuniyet Balosunda gibiydim! "Tanrı çobanım, yoktur başka arzum. Ayrıca Tanrı uludur, Tanrı iyidir, verdiği nimetler için hep birlikte şükredelim. Ayrıca şunu da bilirim,İsa beni sever, çünkü İncil lx>yle söyler." Şimdi Klaus çığlıklar atarak kulaklarını kapatmaya çalıştığından onu yeni

den tekmeleyince nihayet üstümden uçtu. Derhal dirseklerim üstünde doğruldum ve zafer dolu bir ifadeyle duamı bilirdim, "Ve Tanrı bu telayı korusun!"

Elimde başka bir İncil versiyonu kalmamıştı ama zaten verilmesi gereken hasar verilmişti. Çılgın ve Yardımcı Vampir, çoktan kapıyı ardına kadar açmış ve şimdi de deliyedönmüş bir şekilde diğerlerine kendisini takip etmesi içinhaykırıyordu. Bazıları peşinden gitti onları daha sonra düşünürdüm artık ama üzücü sayıda kişi geride kaldı. Sırtüstü bara kadar uçan Klaus da bu kişiler arasındaydı fakat elleri hâlâ kulaklarında ve yüzü de duyduğu nefret ve korkudan ötürü çarpılmış haldeydi.

Laura azıcık öksürüyor ve elini yüzünün önünde sallı

yordu ve birden etrafını saran yarını düzine vampirin anıkorada olmadığını fark ettim gitmişlerdi. Buharlaşmışlardı.Sadece tek bir tanesi dışında. Laura'nın haçı yeniden kılıçşekline büründü ve kendisine doğnı yaklaşan yummğu koluyla durdurarak kadının (bardaki kadın)göğsünün ona yerine kılıcı sapladı Görüşürüz, uyuz bar kuşu.

"Ha hal" diye böğürdüm elimle işaret ederek. "Nasıl

ama? Ilı? ///? Onu tutarken Şeytan ın dö yani, Şeytan ın kı




zı olduğunu anlamadın, değil mi?" Bu sefer başka bir vampir saçıma yapıştı ve beni geriye doğru çekiştirmeye başladı, oysa umrumda bile değildi. "Değil mi?' Resmen kazandığını zaferden ötürü sayıklıyordum.

Benim olağanüstü, süper yetenekli, ultra havalı kız kardeşim elleri tekrar dolmadan önce sadece, "Betsy," diyebildi. O nefes kesici cehennem ateşi kılıcının yanı sıra, ellerinin de bayağı bir marifetli olması dikkatimden kaçmadı.

Geçen birkaç sene içinde İncil okuluna gittiği ve kilise içingönüllü olarak mutfakta çalıştığı sıralarda arada bir iki dekara kuşak hareketi kapmıştı. Bir de ona doğru düzgün gi yinmeyi öğretebilirsem.. .

"Beni merak etme," diye bağırdım, kafatasımın çürük birdiş gibi zonklamasına rağmen. "Her şey kontrolüm alt aa

aaaaahhh!""Kes sesini, kahpe," diye gürledi birileri."Ah, sen kes sesini," diye lafı yapıştırdım. "Artık ne ka

dar sık başıma geldiğinin farkında mısın sen? Neredeyse sıkıcı olmaya başladı." Ve korkutucu. Ama çoğunlukla sıkıcı.

İki tanesi daha gerçi geriye de fazla vampir kalmamıştızaten; Laura ve diğer ödlekler sağolsun bana doğru yaklaşmaya başladı ve bir sandalyenin kopartılan bacağının ouğursuz sesini duydum. Diğeri beni sıkıcı tutmaya devamediyordu; bir kolu gırtlağımda ve öteki eli de hâlâ saçlarımdaydı. Beni sımsıkı tutuyordu. Şey, birazdan sıkı bir şakayla karşılaşacaktı! Çünkü göğse saplanan kazıklar bende birhalta yaramıyordu. Elbette, canım deli gibi yanacak ve göm

leğim de batacaktı ve şayet sonunda öldüğümden yüzde




110 emin olmak isteyip de kellemi uçururlarsa birtakım zorluklara yol açılabilirdi. Kendime her zaman yeni gömlekalabilirdim ama şu anda boynumun üstünde duran o kafa ya ihtiyacım vardı.

Sol taraftaki vampir birden görünürden yok oldu ve du vara çarptığı esnada mide bulandırıcı bir kılını sesi duyuldu. Şey sayesinde az kalsın küçük dilimi yutacaktım F.ricSinclair sayesinde. Adam birden ortaya çıkıvermiş muhte

melen içeri girmek için o sırada mekândan firar eden man yak vampirleri iteleyip kakalamak zorunda kalmıştı ve en yakınındakini yakasından tuttuğu gibi karşı duvara fırlatmıştı. Vampir duvardan sekip yere düştü ve ben de bütün yüzünün betona çarptığı sırada duvarda bıraktığı izi kolaylıkla görebiliyordum. İsin en kötü yanı, bu önü öldürmemişti.Sersemlemiş bir böcek gibi takatsiz bir şekilde yerde kıpırdanıyor, içeri gciçen burnunu düzeltmeye çalışıyordu.

"Ah, iğğğrenççç1" diye bağırdım avazım çıktığı kadar."Vay canına," dedi Laura."Çek ellerini onun üzerinden," dedi Sinclair arkamdaki

adama, "yoksa sana yapacaklarımla ilgili bir kitap yazarlar." Vampir beni o kadar hızlı bıraktı ki, saçlarımın bir kısmı

elinde kaldı. Ben de ciyakladım ve kendimi ondan uzaklaştırdım.

Aniden, şaşırtıcı bir şekilde Scralch'te sadece üçümüzkalmıştık. Diğer iki vampir yeni bir yüze ihtiyacı olan vampiri yerden kaldırmış ve hep birlikte buradan tüymüşlerdi.

Ah, bekleyin dört kişiydik. Klaus bir köşeye sinmiş, ilko

kullıı çocuklardan tutun da postacıya kadar herkese mey




dan okumayı seven o uyuz köpekler gibi dişlerini gösteri yordu.

Sinclair ona dörıdii ama bir elimi havaya kaldırarak onudurdum. "Hey, hey. kurtarıcım. Bunun icabına ben bakarım. B:ınj karşı grev yaparsınız demek, ha? Benim kulü bümde sendika kurarsınız demek?"

"Ne kadar ayıp," diye ekledi Laura."Kes sesini. Şeytanin piçi," dedi tükürerek Klaus.

"Sakın ona bir daha böyle hitap etme!" dedim, şok içindeydim. "O bu dünyada bir piç olmaktan çok uzakta. Sinirli olmanın tek nedeni, ölümünün yakın olması."

Bana bakarak bir köpek gibi hırladı. Eric hemen dirseğimde olmasaydı bu şaline benim için çok daha korkutucuolurdu. "Henüz sona ermedi, Betsy."

"Muhteşem," dedim. "Ayrıca 'Daha yapabilecekleriminhepsini görmedin1 ya da 'Buna pişman olacaksın' deseydiııde kabul olurdu." Sonra da yerinden çıkartılmış sandalye bacağını elime aklım ve göğsüne sapladım. (Sonuçta burası bir vampir barı olduğu için sandalye bacaklarının çelikten olacağını sanmıştınız, değil mi?) Sayonara, Küçük

Yarma.

Laura'nın daha dramatik olan ölüm çözümleriniıı aksinesadece kafasının önüne düşmesiyle sapladığım kazık vücudunun biraz daha derinlerine ilerledi (Iyy!) ve kocaman ölü bir böcek gibi hareketsiz bir şekilde orada yattı.

Madem aıtık bu iş de sonuçlanmıştı, içimde bir sürü değişik dürtü vardı. Aralarından birini seçtim, koşarak Lau

ra'nın yanına gittim ve ona sarıldım. "Vay canına, Laura,




müthiştin! Seni böyle bir belanın içine karıştırdığım için afedersin ama vay be! Süperdin, değil mi?"

"Umarım kötü biri olduğumu düşünmüyorsundıır," diyeaçıkladı. "Şiddet çoğu zaman çözüm değildir. Ama hiçbiridoğru düzgün dinleyebilecek kapasiteye sahip'gibi durmu yordu ve incinmeni istemedim."

"Benim incinmemi mi istemedin? Laura, sen inanılmazsın! Bunu nasıl yaptın? Nasıl olur da ellerin bazen bir kılıca

bazen de haça dönüşebiliyor? Başka bir şey de yapabiliyormusun? Bu yeteneğini annenden mi aldın?"

Laura bir kahkaha attı ve kılıcı küçük bir daire şeklinegetirip kabzasını da avuçları arasına aklı, sonra da onu sağkalçasmdaki kınına soktu tabii tek sorun, üstünde bir kınolmamasıydı. Kılıç sadece yok oldu. Ve yine tek sorun, benim onun hâlâ orada bir yerde olduğunu düşiinmemdi.

Pusuda bekliyordu.Sinclair'a döndüm. "Ve sen! Seni gördüğüm için sevin

medim dersem yalan olur tabii ama yine de...""FJizabeth!" İrkildim ve az kalsın korkudan dizlerimin ba

ğı çözülecekti; onu daha önce hiç bu kadar öfkeli görmemiştim. O kapkara gözleri ince birer yarık halindeydi ve hatta

saçları bile kızgın görünüyordu darmadağınıktı ve içimdengelen düzeltme arzusunu bir çırpıda bastırdım. Beyaz gömleğinin lx>yun kısmı açıktı ve ayağında çorap, üzerinde de ceket yoktu Buraya aceleyle gelmişti. "İki düzine vampirle kavgaya tutuşurken acaba aklından tam olarak neler geçiyordu?"

"Ben başlatmadım," dedim, şok geçiriyordum Omuzları

mı tutuyor ve parmakları resmen derimi eletiyordu. "Onlara



196 • Mar yj an ic e Davidsou

insanları öldüremeyeceklerini söyledim ve sonra da grevegirdiler! Ru arada kulağa geldiği kadar da masumane bir hareket değildi."

"Öldürülebilirdim" dedi gıcırdattığı dişlerinin arasından.Bir daha asla ama asla böyle bir işe kalkışmamalısın."

"Ama ben bir şey yapmadınımmmm!" Reni hızla kendine çekti ve etkili bir şekilde protestolarıma karşı direnerekdudağıma bir tane kondurdu. Beni öptüğü için o kadar şaş

kındım ki bana aslında kızgın olmadığı için o kadar şaşkındım ki bir dakika için orada öylece dikildim ve yalnızcaöpücüklerinin keyfini çıkarmakla yetindim. Sonra da ondanuzaklaşmayı başardım ya da en azından dudaklarımıuzaklaştırdım. Başım tıpkı bir yılanınki gibi geriye doğru büküldü fakat göğüslerimiz hâlâ temas halindeydi.

"Bekle, bekle, bekle. Seni gördüğüme gerçekten çok se vindim. Ama açıkçası biraz kafam karıştı."Bana ufak bir gülücük attı. "Evren de bu yüzden ekse

ninde dönüyor.""Sen evreni boş ver." Dürtülerime yenik düştüm, bir ko

lumu kurtarmayı başardım ve saçlarım düzelttim. "La ura'yaasıldığını sanıyordum."

"Onunla görüşüyordum," diye karşılık verdi, kafası karışmış gibiydi.

"Evet ama düşündüm ki bilirsin işte, olanlardan sonra, yani benimle seks yaptıktan sonra "

"İki kere," diye ekledi. Gülmemek için kendini zor tuttuğunu görebiliyordum. "Bana iki kere tecavüz ettikten son

ra. Şey, bir buçuk kere."




"Hımm, evet. Benden anık hoşlanmadığını sandım."Hayrete kapılmış gibiydi. "Senden hoşlanmamak mı?"

"Ve sonra Laura, o gerçekten çok güzel ve göğüsleri dedipdiri."

"Teşekkür ederim," diye bağırdı Laura, kendine bir bardak Shirley Temple hazırladığı barın arkasından.

"Ve bana karşı o kadar kötü davranıyordun ki...""Biraz soğuktum sadece," diye itiraf etti, beni tutan

kolları gevşedi. Yine de beni tamamen bırakmadığını farkettim.

"Biraz mı?""Sadece kafayı sıyırdığın için benimle sevişmen, beni

üzdü.""Ben sizi duymuyonım," diye haber verdi Laura, içkisi

nin içine bir tane kiraz atarken. "Sanki ben burada yokmuşum gibi devam edin siz."

Ettik zaten. "Afedersin. Ama sadece delirdiğim zamanlarda senle seks yapmak istediğimi düşünmeni istemezdim."

"Düşünmüyorum. Seni motive eden şeyin aslında canımı yakmak için duyduğun istek olduğu fikrinde ısrar ediyorum. Ve doğrusunu söylemek gerekirse, seni asla terk ede

mezdim. Hele hele Kitap karşısında ne kadar hassas olduğunu gördükten sonra... Kitabı okuduktan hemen sonraŞeytan ın kendisin ortaya çıkmasının biraz tuhaf olduğunudüşünmüştüm, bu kadar kolay olacağını sanmazdım. Tesadüflerden hiç hoşlanmam. Bu yüzden de onunla ilgili nekadar bilgi öğrenebiliyorsam hepsini ele geçirmeye karar

verdim."




"Yani hepsi, işle alakalı buluşmalardı, öyle mi?" Kendimiher zamankinden daha salak hissetmeye haşlıyordum. Ha

na o kadar istekli bir şekilde bakıyordu ki ve beni hâlâ bırakmamıştı da. Belki de bunu ondan istemediğim içindi."Ona karşı duyduğun ilgi, flört gibi değildi o zaman?"

"Ben onıınlu yapamam ki," dedi Laura, o kadar şaşırmıştı ki, resmen bardağını masaya vurdu ve içkisi her yere saçıldı. "Herif bir vampir!"

"Hey, ben de onunla yapamam," dedi Sinclair, "çünkü osen değil. Ah ve bilgin olsun diye söylüyorum, hayatım," di ye ekledi umursamaz bir havayla ona dönerek, "bir kezölümsüz oldun mu, bir daha asla geri dönemiyorsun."

"lyy! Ve Betsy. Erkek arkadaşını çalabileceğin» düşündüğüne inanamıyorum," dedi LaurargCıcenmişçesine.

"Eşini," diye düzeltti Sinclair."Çok özür dilerim. İkinizden de, afedersiniz. Sanırım

kendi kendime bazı saçma sapan sonuçlara vardım." Onasarıldım. "Yanıldığım için daha önce hiç bu kadar sevinmemiştim! Ve başıma gelen onca şeyden sonra..."

Geri çekildi ve bana baktı. "Elizabeth, sana tapmasam bile sen benim Kraliçem'sin. Birlikle olmak bizim kaderi

miz. Seni o mahzende gördüğüm ilk günden beri biliyorum bunu."

"Alı, ne kadar romantik," diye iç geçirdi Laura, kadehinitemizlerken.

"Sinclair, Eric," Neden hayatımın en anlamlı dakikalarınınhepsi başka insanların gözleri önünde gerçekleşiyordu?"Ben, ben sana tapıyorum. Şey, daha doğrusu sana tapıyor




muyum bilmiyorum. Aslında kullanmak istediğim kelime budeğildi. Ama ben..." Zorla da olsa ağzımdan çıkarmayı başardım. Tanrım, bu cidden zor oldu! "Ben seni seviyorum."

"Elbette seviyorsun," dedi, bir nebze olsun şaşkın değildi."Ne? Nihayet sana en derin, en şahsi hissimi açıklıyorum

ve sen de 'Ya, ben zaten biliyordum' diyorsun, öyle mi? İşte beni bu, bu yüzden deli ediyorsun! İşte sana bir şeylersöylemek bu yüzden zor! Lafımı geri alıyorum."

"Geri alamazsın," dedi küstahça."Bal gibi alırım! Ve sakın beni bir daha öpmeye kalkış

ma!" diye haykırdım öne eğilince. "Neden sürekli bu kadarsinir ve küstah davranmak zorundasın?"

"Çünkü yanımda sen varken, canım ne isterse yapabilirim." Azıcık olsun sakinleştim O kendini beğenmiş tavır ve

hareketleri hâlâ birazcık aşırıya kaçıyordu ama bir bakımatatlı da sayılırdı. Ürkütücü ve zorba bir şekilde. "Şey... şey,sanırını lafımı geri alııııyonım. Yani tamamını değil."

"Elbette almıyorsun." Az kalsın hırlayacaktım. "Sanırım seni gerçekten seviyo

rum.""Ve ben de seni, sevgili Elizabeth. Sana hayranım, lx?nim

bir tanem."Tamam, şimdi hakikaten sakinleşiyordum. "Şey. Ta

mam.""Lanet peçeteler nerede?" dedi ağlamaklı bir ses tonuyla

Laura, barın arkasından.Sinclair elini uzattı ve saçımın bir tutamını kulağımın ar

kasında sıkıştırdı. "Kolyemi takıyorsun."




Avrupa'dan döndüğünde hana getirdiği o minik platinayakkabıya dokundum tüm bunlar daha sadece birkaç

gün önce mi yaşanmıştı? "Şey, evet. Bu gece yanımda olsunistedim... Bilirsin, uğur getirsin diye."

Gülümsedi. "Gerçekten kıskandın mı? Laura'ya kur yaptığımı mı sandın?"

"Belki biraz. Pis pis sıntmıyorsun, değil mi?""Hayır, hayır." Yüzünü pis bir tebessüm kapladı. "Seni

böyle şüphelere sürüklediğim için üzgünüm.""Ah. sanki ne kadar büyüleyici bir güzelliğe sahip oldu

ğunu hiç fark etmedin de," diye söylendim."O, sen değil," diye karşılık verdi basit bir şekilde, ki kol

tuk kabartıcı olduğu kadar, onun adına kaypakça bir karşılıktı da.

"Eric... Şüpheden söz etmişken..." Doğru kelimeleri seçmeye çalıştım Benim için bir fırsattı. Belki de tek fırsatımdı. O çok güçlü bir Vampir Kralı'ydı ama müneccim değildi. "Kendimi seninle daha çok birlikte hissedebilirdim, yanieğer biz, sen ve ben, evlenseydık."

"Ama biz zaten evliyiz," dedi, şaşkındı."Ölüler Kitabı nın öngördüğü evlilikten bahsetmiyorum

Rahip eşliğinde, şey, daha doğrusu bir hâkim eşliğinde, annemin de orada olduğu, pastalı, ilahili, şarkılı... Bir yüzük ve danslı bir evlilikten söz ediyorum."

"Alı." Kısmen dehşete kapılmış gibi görünüyordu. "Şey. Ah. Anlıyonım."

"Anlıyor musun? Şimdi mi? Neden daha önce değil? İşte

sürekli şikâyet ettiğim şeylerden biri de bu."




"Soruyu sordun, ben de cevap verdim."

Bir süre sustum "Bak, büyük olasılıkla artık modasınıngeçtiğini biliyorum ama beni bu eş meselesine sen bulaştırdın. Seni çok iyi tanımıyorum; ikimizin çok da derin, anlamlı bir ilişkisi yok."

"Dürüst olmak gerekirse, bu onun olduğu kadar seninde suçun," dedi Laura, zeytinleri tıkınırken. İkimiz de kafamızı ona çevirince, "Üzgünüm. Ama İren öyle bir fikre kapıldım."

"Her neyse. Gerçek bir düğün İlence, gerçek bir düğün beni çok mutlu ederdi."

"Ama biz zaten evliyiz." Sinclair, benim için bu kadarönemli olan sorunun tam olarak ne olduğunu anlamaktazorluk çekiyor gibiydi.

"Ama ben öyle hissetmiyorum.""Ve gerçek bir," sanki o sırada aklından geçen düğün

kelimesi değil de taze bir köpek bokuymuş gibi dudaklarının köşeleri aşağı şarklı "düğün sana öyle hissetmende yardımcı olacak, öyle mi?

"Kesinlikle."Sinclair ellerimi avuçlarına aldı. "O kadar toysun ki,"

dedi, gözlerimin ta derinlerine bakarak, "nefesimi kesi yorsun."

Ellerimi çabucak avuçlarından çektim. "Ah, kes sesini. Ve sen nefes bile almak zorunda değilsin, unuttun mu? Evetmi, hayır mı, ahbap?"

Bir iç geçirdi. "Evet."

Şok oldum. "Gerçekten mi? Evet mi? Yanı yapacak mısın?"




'Lllıene. Tek yapman gereken sormaktı.""Tek yapmanı gereken sormaktı? Bak, işte bu da sorun

ların bir parçası. Sen..."

"Elizabeth, sevgilim. Kes sesini." Ardından beni tekrar

öptü.



29

^ ^ vleniyor musunuz?" Marc'ın çenesi aşağı sarkı yordu. Hep birlikte mutfağa kurulmuş sıcak

Â J çikolata içip tost yiyorduk. Jessica, Marc'ın ya

nında ve Tina'yla Sinclair da sağımda oturuyordu. Bu anın verdiği keyiften ötürü bir iç geçirdim; her şey sonunda eski düzenine geri dönüyordu. "Düğün mü? Bir vampir düğünü, öyle mi?"

"Daha kaç kere söyleyeceksin? Bozulmuş plak gibisin.""Bence bir gece yarısı töreni olsa daha iyi," diye cevabı

nı yapıştırdı."Ya, galiba. Bence sorun yok. Ne bileyim, gül bahçesi teması uygular, her yere kırmızı ve beyaz ağırlıklı çiçeklerkoydurabıliriz..." Yoksa o omuz silken Sinclair mıydı? Finans sayfalarını inceliyor ve konuya pek de kulak asıyormuş gibi görünmüyordu fakat her bir kelimemi dinlediğinden adım gibi emindim. Gözlerimi kıstım ve tam bir şeylersöylemeye başlayacaktım ki. araya Tina girdi.



204 • Maıy J:ınice Dav idson

"Tarih ne zaman?"

"Henüz karar vermedik. Ben Paskalya olur, diye düşündüm ama o da, şey, belki de gelecek sonbahar,""Sonbahar güzel," dedi Jessica. "Plan yapmak için zama

na ihtiyacımız var." İşte bu bir omuz silkinmeydi ! Ben birtepki veremeden Jessica sözüne devam etti "Ama siz ikiniz yine burada yaşayacaksınız, değil mi? Odalarımız müsait."

"Tabii ki," dedi Sinclair dikkatini yöneltmeden, gazetesayfalarını çevirerek. "Burası bizim merkez üssümüz. Benayrılmak için bir neden göremiyorum. Ancak yine de," diyeekledi pişkin bir ifadeyle, "düğün hediyesi olarak kirayıunuia bilirsin."

"Boşversene." Jessica ayakkabı şeklindeki kolye ucuma bir bakış artı ve sırıttı. "Belki bir ay olur."

"Acaba ölüm ve hainlikle ilgili konulara geri dönebilir mi yiz?" diye lafa karıştı Marc. O kadar gerilmiş bir haldeydi ki.tostunun bir kısmını çayının içine düşürdü. Alı, bir dakika. Ozaten tostunu böyle yerdi. Ürperdim. "Demek Scratch'teki çalışanların seni yüzüstü bıraktı? Sen ve Bayan Şirine de Orilanteker teker öldürdünüz."

"Ona öyle deme. Ve evet, birçoğunu," diye açıklığa ka vuşturdum "Bazıları ellerinde hâlâ fırsat varken kaçmayı başardı."

"Olaya bu açıdan bakınca, hepsi sıçan gibi." Jessica. Tina'nın yüzündeki ifadeyi gördü ve savunmacı bir şekildeekledi, "Alı, lıadı ama. Bunun yanlarına kalacağını düşünerek kızın üstüne saldırıyorlar, sonra da işler kötüye gidincekuyruklarını bacaklarının arasına sıkıştırıp tüyüyorlar. Ve




hiç şüphesiz, bu ilk defa da olmuyor. Bütün vampirler adına söylediklerim yüzünden alınmayacağını biliyorum."

"Hayır," diye itiraf etti."Elbette bir ilerleme olacak," dedi Sinclair, kafasını inat

la gazeteden kaldırmıyordu. Ne gıcık bir huy ama Düğünden sonra bu konuda bazı çalışmalar yapmalıydım.

"Aslında," dedi Tina, "Size karşı duyduğum tüm saygıyarağmen, buradan giderken bir şey söylemenizi dilerdim.

Oraya yalnız başınıza gitmemeliydiniz. Tehlikeli işleri halletmek bana düşer."

"Sen hangisiyle konuşuyorsun?" diye sordu Marc.Kıkırdadım ama Eric konuşmaya başlayınca kendime

geldim. "Zaman yoktu," dedi lafı uzatmadan."Oraya gideceğimi nasıl bildin?" diye sordum "Saatlerdir

bunu merak ediyorum İten de."Jessica öksürclii. "Ona küçük bir tüyo vermiş olabilirim ""Öyle de denilebilir," dedi, tedirgin görünüyordu. "Ora

ya seni kurtarmaya gelmedim. Oraya," Gruba şöyle bir gözgezdirdi. Hepimiz ağzından çıkan her bir kelimeyi dikkatledinliyorduk. Ama zaten insanlar üzerinde hep böyle bir etki yaratırdı. "Bu.. Özel bir mesele... Elizabeth'Ie benim

aramda. Şunu söylememe hiç gerek yok ki. Kraliçe yi yine belaya bulaşmış görünce çok sinirlendim, tabii."

"Bir daha tekrarlıyorum, dostum: Benim. Hatam. Değildi.""Her zaman. Bunu. Söylüyorsun.""Şey, belki de düğünden sonra diğer vampirler sana kar

şı biraz daha saygı duymaya başlar." Marc. üzerine yöneltilen buz gibi bakışları fark etti ve ekledi. "Şey, zaten onakarşı bundan daha az saygı duymaları imkânsız "




Sonuçta aynı şeyi daha önceleri ben de düşünmüş olduğum için, söylenmek gibi bir hakkım da yoktu. Yani o konu hakkında. Ben de aksine, "Bence en inanılmaz olanşey "

"Yemek yemeyen insanlar için bir iştah açıcı mönüsüplanlamak dışında," diye mırıldandı Sinclair.

" Laura'nın bu kadar fevkalade olması. Siz çocuklar. Görseniz, inanamazdınız. Vampirleri sağ sola fırlatıyordu. Müt

hişti!" Sinclair ve Tina birbirlerine bakınca daha açık konuştum. "Kötü vampirleri öldürüyordu. Kibar, narin ve öksüz vampirleri öldürse elbette o kadar da müthiş olmazdı."

"Işıktan yapılma bir kılıçla?" diye sordu Tina."Ah, sanırım cehennem ateşindendi. Eğer teknik olarak

konuşuyorsak. Ve bazen de haçtı. İstediği zaman ortaya çı

kartıp istediği zaman yok edebiliyor.""Çok mantıklı," dedi Marc. Dalga mı geçiyordu, yoksa

ciddi miydi, anlayamadım."Ama çok tatlı bir kız," dedi Jessica. "Daha onunla tanış

madım ama sen ve Eric, sürekli onun ne kadar hoş biri olduğundan bahsedip duruyorsunuz."

"Evet," dedi Tina, "çok enteresan, değil r.ıi? Bence bu birtaktik, sen de öyle düşünmüyor musun?"

"Hayır," dedik Siııclair'la bir ağızdan."Htmm."Sinclair gazeteyi aşağı indirdi ve eline bir kalem alıp ke

narına o bilmediğim dilde bir şeyler karaladı. En azından bir nefret notu değildi. Bundan fazlasıyla emindim. Her şe

yi Latince ya da artık neyse o dilde yazdığını daha önce hiç




fark etmemiştim. "Benim teklifim, onu daha yakından tanımak ve nedeni sadece aileden biri olması değil."

Bana baktı. "Yani gelecekteki aileden. Düğünden sonra.O, muhteşem, muhteşem düğünden sonra."

"Yarın Laura'yla akşam yemeğine çıkıyorum," dedim."Sanırım, ona en azından bir sıcak kakao borçluyum. Ona bazı şeylerle ilgili sorular da sorabilirim. Ama biraz içine kapanık gibi."

Marc kişnedi. "Eminim."



30

S inclair'ın yatak <xlasının önünde durakladım. Güneş yakında doğacaktı ve geceki olayları sırf düşünmek bile (birebir yaşamış olmaktan hiç bahsetmiyorum)

pilimi tüketiyordu. Ama şimdi ne olacaktı? Sinclair'a ve kendime gerçekleri söylemiştim. Benimle aynı duyguları paylaştığını biliyordum. Biz nişanlıydık. Birlikte yaşıyorduk.Görünüşe göre âşıktık da. O zaman yatak odasını da paylaşacak mıydık? Yoksa düğün gecemize kadar bekleyecekmiydik?

Sinclair'ın o leziz ama kötü yanı için duyduğum şehvet bir yana, onunla bir yatağı paylaşmayı gerçekten istiyordum. Önceki olaylar için gönlünü almak ve karanlıkta onuno derin sesini duymak istiyordum. Ve elbette onu kafamıniçinde de duymak istiyordum.

Diğer yandan da, ona önceki yaptıklarımdan sonra hangi hakla öpüşüp barışarak aramızdaki sorunların hallolabileceğini düşünebilirdim? Eğer konumlarımız yer değiştirsey




di, herhalde en az bir yıl kin tutardım, belki de ona birazzaman vermeliydim

Bir diğer yandan da, Scratch'e özellikle bir nedendenötürü gelmişti... Peki ne için? Elbette, bir kez daha kıçımıkurtarmış olması da ayrı bir konuydu. Belki de, "Yalnız kalmana izin veriyorum, koca oğlan," tavrı biraz aptalcaydı.

Ah, tanrım, gerçekten sıçmıştım. S.ktır et. Bu konuyu artık yarın akşam düşünürdüm.

Arkamı döndüm ve ağır adımlarla koridorda yürüyerekodama gittim. İşte önemli bir sorun şey, başka bir önemlisorun daha; ana yatak odası bana aitti, ki böyle bir malikâne için ciddi bir şeydi bu. Evlendikten sonra Sinclair büyükihtimalle odayı benimle paylaşmak isteyecekti. Bu problem yaratabilirdi: ben ayakkabılarım konusunda ne kadar titizsem aynı şey de onun kıyafetleri için geçerliydi. KalbimdeSinclair'a yer vardı da, acaba dolabımda var mıydı?

Kapımı açtım ve küçük bir çığlık attım. Sinclair gömleğini çıkarmış (nihayet!), battaniyeleri de beline kadar çekmiş,

bütün tozlu kitapları teker teker yere atıyordu. Başını kaldırdı. "Ah, işte geldin. Yatmaya hazır mısın?"

Kapı tokmağım kavradım. Ah, kapı tokmağı. "Sence de

bu biraz küstahça bir hareket değil mi?""Hayır.""Kapının önünde bir süre ben de düşündüm ve sonun

da sana biraz zaman tanımaya karar verdim!""Çok tatlısın. Şimdi lütfen, soyun."Sinir, tahrik ve o eski alışageldik mutluluk duyguları ara

sında paramparça olmuş bir halde güldüm. Eric Sinclair'la



210 • Mar yja nic e Davidson

ilgili bilmeniz gereken bir şey daha: Asla telaşlanmaydı."Tamam," dedim kapıyı kaparken. "Ama her akşam bu ka

dar kolay olacağını sanma sakın."Aslında ben de ona güveniyorum. Bugüne kadar beni

geri çeviren tek kadın olduğunu biliyor musun?""Neden böyle bir baş belası olduğuna şaşmamalı.""Tina da aynı teoriyi savunuyor," dedi düşünceli bir şe

kilde. "Ama ben artık düşünmüyorum."

Tişörtümü kafamdan çıkardım, kotumu aşağı indirdim,sonra da sutyen ve külotumdan kurtuldum. Kokuşmuş kitaplardan birkaçını yolumdan çektim, yüzünü ekşittiğinigörmezden geldim ve battaniyenin altına sıvıştım.

"Suşili çoraplar mı?" diye sordu."Japon mutfağıyla alıp veremediğin nedir? Suşi pijamala

rımı sevmiyorsun, suşi çoraplarımı sevmiyorsun..."Pis pis sırıttı. "Belki de bütün ambiyansı bozdukları

içindir.""Hey, burası çok soğuk ama.""Eğer seni ısıtırsam," dedi, beni göğsüne doğru çekerek,

"onları çıkartır mısın?""Anlaştık," dedim ve ağzımı açarak onunkiyle birleşir

dim. Elleri göğüs kafesimin üzerinde dolaştı ve ardından yukarılara doğru çıktı, hepsi çok güzeldi. Aramızda her ne yaşanmış olursa olsun, şu dakika bütünüyle doğnı görünü yordu.

Aşağı uzandım ve onu elimde hissettim, daha şimdidensertleşnuşii ve bir saniye için merak ettim Vampirler nasılkaldırmayı beceriyordu acaba? Sonra da elleriyle popomu




kavrayıp beni kendine doğrıı yaklaştırmasıyla bu düşünceaklımdan çıkıp gitti. O kadar yakındık ki, aramızdan bir

damla su sızması mümkün değildi. Meni öpmeyi kesti vedudaklarım boğazımın çukuruna bastırdı.

Ah. Elizabedı, Elizabelh, en sonunda, en sonunda. Az kalsın rahat bir iç çekecektim. Düşüncelerini yeniden

kafamın içinde duyabiliyordum! Aruk kesinlikle şeytan değildim. Gerçi bu konuyu pek fazla dert ettiğim yoktu ama

bu yakınlığı özlemiştim."'Seni seviyorum," dedim.

Elizabelh, ah, benim Elizaberh'im. Meni daha da sıkı kavradı ve bir süre sonra boynumun dibinde mırıldanmaya başladı. "Men de seni seviyorum. Her zaman da seveceğim."Daima. Daima.

"Eğer istersen beni ısıra " Derken dişleri içimdeydi, dilini sençe boğazıma bastırmıştı ve ikimiz de aynı anda titredik. Sadece Eric beni ısırdığında her şeyin mükemmel olduğunu hissediyordum. Sadece Eric'le birlikteyken ölü olduğumu den etmiyordum. Hatta Eric'le birlikte olmak ölümüntam tersiydi.

"Ah, ah, bu tok güdek"

Rahatça kahkaha atabilsin diye kanımı içmeyi kesti ve ben de aşağı eğilip teslislerini gıdıkladım. "Takın batkıma yokta tana bir ilahi töylerim."

"O hariç istediğini yapabilirsin, sevgilim. Miraz daha egzersiz yapmalı, şuna alışmalısın."

"Bunu tadece teninle yapmayı teviyorunı," dedim ve beni tekrar ısırdı, bu sefer diğer taraftan.



210 • Ma ry ja ni ce Davidson

Ve ben de seninle, çok t:ırlısın, tıpkı sanıp gibisin, sen...İler şeysin.

"Mmm..." Sanki ateşim çıkmış gibi zangır zangır titriyordum; Tanrım, onu o kadar çok istiyordum ki. "Şimdi içimegir. Yeterince uzun zaman bekledim. Sakın benim suçumolduğunu söylemeye başlama."

Yeniden güldü ve yavaşça içime girdi; bacaklarımı beline doladırn ve sonuna kadar içime girişini hissettim. Ve ah, bu çok tatlıydı, tıpkı şarap gibiydi, bu her şeydi. Boğazını yaladım ve onu ısırdım, evet, tadı aynı şarap gibiydi.

"Elizabetlı," diye inledi, iyice sertlcşerek Bacaklarımınüstünü kavradı, rahatça girebilmek için onları iki yana ayırdı ve kendisini üzerime bastırdı İçeri girdi, itti ve bütünüyle içime nüfuz etti. Ve ah, bu iyiydi, bu çok iyiydi. Eiizabeth, seni seviyorum, başka kimse yok. Kimse.

"Ah!" diye çığırdım. İşte buydu. Bu işe yaradı. Orgazm defterinin İrenim için şimdilik kapandığını düşünmüştüm fakatmeğer hemen köşeden dönmek üzereymiş ve adımı söylediğinde, daha doğrusu düşündüğünde, ellerinin, aletinin, ağzının altında açıldığımı, açıldığımı ve geldiğimi hissedebiliyordum. Bu güzelden de öteydi, bu tıpkı eve dönüş gibiydi.

"Dinle," dedi ve sesi titriyordu. O an hissettiğim yoğunzevke rağmen yine de şok olmuştum... Daha (ince onu hiç böyle görmemiştim. "Elizabetlı. Beni dinle. Sakın bir daha böyle yapma. Bir daha sakın kaçma. Beni bir daha korkutma. Söz mü?"

Şey, tanı olarak kaçmamıştım ki, sadece işlerin kontrolünü ele almaya çalışıyordum ve şüphesiz niyetim onu kor

kutmak da değildi ama




"Söz ınü?'"Evet, evet, söz veriyorum. Seni korkutmak istemedim."Beni bu hayatta korkutabilecek tek kişi sensin. "'la

mam." dedi ve sesi yeniden eskisine döndü, şükürler olsunElini aşağı kaydırdı ve hafifçe klitorisinıe dokundu ve bu sefer ben titreyince o da benimle birlikte titredi.

Yeniden hareket edebilmem bayağı zaman aldı ve yalnızca onun altından kurtulmak için biraz sağ sola kıpırda

narak bir balık gibi kendimi yana attım. Bana biraz yer açması için omzunu yumruklayınca Sinclair da inledi.

"Şey, bu..." Orgazrııik mi? Çok bayağı. Yer sarsıcı mı?Fazla klişe. İnanılmaz şekilde harikulade mi? Çok fakir.

Elimi kaldırdı ve mafsallarımı öptü. "Yüceydi.""Ah! Daha da fazlasıydı."Güldü. "Yine de ona yakındı."Bir an tereddüt ettim. Seks yaparken düşüncelerini oku

yabildiğimden (yani, şeytan olmadığım zamanlarda) haberiolmadığı benim için yeterince belliydi ve başından beri deöyleydi. Ve bunu ona söylemenin bir yolunu hâlâ bulamamıştım. O kadar kontrol sahibi, sakin ve rahattı ki, onu korkutmadan ya da sinirlendirmeden bunu söylemenin bir yo

lunu bulamıyordum. Tanrım, bunu kendime bile zor açıklı yordum zaten, daha önceleri kimsenin aklından geçenleriokuyamıyordum ve zaten onun dışında bir başkasının düşüncelerini de okuyamazdım.

Ama artık zamanı gelmişti. Aramızdaki ilişki hiç bundandaha iyi, daha rahat, daha doğal olmamıştı. Aslında, ben bi

le kendimi daha önce hiç bu kadar mutlu, sevgi dolu ve gü



158 • Mary Janice Dav idson

vende hissetmemiştim. Ona söyleyecektim, o da korkudanaklını kaçırmayacak ve aramızdaki her şey güzelliğini koru yacaktı.

"İyi geceler, bir tanem," dedi ve güneş gökyüzünde belirdi onu göremiyordum ama hissedebiliyordum. Ben dekendimi rahat bir uykunun kollarına bıraktım.

Ve böylece fırsat da kaçtı.



31

a P ekâlâ." Boğazımı temizledim. "Şu Şeytani güçlerinden ne haber bakalım?"

_JL Laura, yabanmersinli kekinden arta kalan son

kırıntıları da mideye indirdi. Birlikte Apple Valley'deki Cariboıı Kafe'de oturmuş kek ve beyaz çay ziyafeti çekiyorduk(tabii kekleri götüren oydu). Dün akşamdan sonra, içimdenonunla olan randevumu bir bahaneyle iptal etmek ve Eric'le birlikte yatakta daha fazla vakit geçirmek gelmişti ancak kaçüvey kardeşim vardı ki? Şimdilik, bir tane.

"Betsy, aklından bilmediğim bir şeyler mi geçiyor?""Hayır, hayır. Şey, belki."Laura'nın kocaman mavi gözleri kıııayıcı bir şekilde par

ladı, şayet alt dudağının üstünde kek kırıntıları olmasa busahne kendimi cidden kötü hissetmeme neden olabilirdi."Herkesin sırları vardır, Betsy. Senin bile var."

Ona bir peçete uzattım. "Hey, mide bulandırıcı ve çapra

şık vampir yaşam tarzımla ilgili son derece açıksözlüyüm."






nemle rahibe anlattım. Ki kendisi, aynı zamanda da ba bamdı."

"Tanrı aşkına, ne kadar saçma sapan bir itiraf? Ben gerçekten korkunç, gerçeklen Şeytani günahlardan bahsediyorum."

"E, hırsızlık da bir günah." Alnımı masaya yasladım. "Ciddi anlamda kötü şeyleri

kastediyorum. Çocukluk anılarını değil Çünkü sana söylemem gereken bir şey var ve kendimi sana karşı yakın his

sedeıııezsem, bunu söyleyemem."Gözleri meraktan fal taşı kadar büyüdü. "Neden?"Çünkü insanlara kendileriyle ilgili mahrem konulardan

bahsetmekte pek başarılı değilimdir. "Çünkü ben.. . Ben buna mecburum."

"Şey, neden ama? Söyle gitsin..." Eliyle başımın üstüne

dokundu. "Boşalt içindekini. Kendini daha iyi hissedersin.""Tamam. Şey. Annenin Şeytan olduğunu ve diğer konuları biliyorsun?.." Dudakları inceldi ama hemen lafa devamettim. "Ve bekle bir dakika. Annenin Şeytan olduğunu sennasıl biliyorsun?"

"Bizimkiler söyledi.""Annen ve rahip mi?" Çenemin düşmemesi ve yanlış bir

söz söylememek için kendimi zor tutuyordum."Evet.""Onlar nasıl öğrenmiş?""O söylemiş. Herhalde komik olacağını sandı. Belki de

beni fırlatıp atacaklarını düşündü. Ve o... Yani Şeytan... Onüç yaşıma girdiğimde bana göründü." Konuşurken ondan

'annem' diye söz etmeyişi dikkatimi çekti. Halta dudakları




nı bile o kadar birbirine bastırmıştı ki, neredeyse ortadan

kaybolmuşlardı. "Bana her şeyi anlattı. Zayıf karakterli birkadını lütfen, üstüne alınma nasıl ele geçirdiğini...""Alınmadım, merak etme.""Ve dünyayı ele geçirmemin benim kaderim olduğunu

ve kimseye benzemediğim için benimle nasıl gurur duyduğunu..."

Avucunun arasındaki süt bardağı paramparça oldu. Bardağın büyük kısmı boştu ama yine de masaya birazcık sütsıçradı ve ben de deliye dönmüş bir şekilde peçeteyle masayı kurulamaya koyuldum. Bu sırada Laura da hararetli birşekilde konuşmaya devam ediyordu.

"Ve onun demesiyle değil, anlıyor musun? Hatta onu hiçilgilendirmez! Bu benim hayatım ve kadermiş, neymiş, um

nımda bile değil Hem zaten lx?nim için hiçbir anlamı da yok!Kötü olmak zorunda değilim ve ben böyle yetiştirildim. Beni o büyütmedi, annemle babam büyüttü ve hayatımı nasıl yaşacağıma ya da nasıl olacağına o karışamaz! Ben nasıl istersem öyle yaşarım hayatımı. İşte aynen böyle yaşarım!"

Kulağa herhangi bir sıradan ergen gençten, ebeveyn. karşıtı bir nutukmuş gibi gelebilirdi söyledikleri, oysa Laura bağırmaya devam ettikçe bal rengi saçları koyu, gerçek kırmızının tonlarına büründü ve kocaman mavi gözleri de zehir

yeşiline dönüştü. Yere yapışmadan ondan ne kadar uzaklaşabilirsem o kadar geriye yanım ve o da yüzümün ortasınadoğnı haykırmaya devam etti.

"Tamam," dedim. Kızgınlığını yatıştırmak için ellerimi

havaya kaldırmam gerekirdi fakat ellerimi masadan çeker




seni kı<, üstü Caribou Kafe'nin yerine yapışırdım TaıııaınLaura. Geçti artık. Kimse sana bir şey yaptırmıyor

Azıcık olsun sakinleşti. "Afedersin Ben sadece, o kan beni delirtiyor. Resmen delirtiyor."

"Sorun yok.""Ben öyle biri değilim.""Tamam.""Öyle biri olmayacağım."

"Tamam, Laura." Hayretler içinde sarı haline geri dönene kadar saçlarının renginin nasıl açıldığını, gözlerinin de o

yeşil ve kısık halinden kurtulup mavi rengine nasıl geri ka vuştuğunu izledim.

"Önceden de söylediğim gibi. Ailen senin kim olduğunu belirlemez."

"Kesinlikle." Ona çaktırmadan kafenin etrafına bir gözatmaya çalışıyordum Acaba geçirdiği bu değişimi kimsefark etmiş miydi? "Seni üznıek istemedim."

"Senin hatan değil." Huzursuz bir şekilde cam parçalarını topluyor ve onları bir peçetenin içine yerleştiriyordu."Ben, ben sanırım, bu konuyla ilgili aşırı hassas davranıyorum."

Şey, bu konuyu bir daha uslu gündeme getirmeyeceğim,kırmızı kafa, sen hiç merak etme.

"Pekala, ah, dün geceki yardımın için tekrar teşekkürler." Saçına (bir bakalım, hâlâ sarı mı?) şöyle bir dokundum."Sen olmasan başaramazdım."

Geri gülümsemedi. "Evet, biliyorum."



32

uu kadınla gerçekten tanışmam lazım'." dediJessica, çığlık atarak.

Jl J "Çok gerçek dışıydı," diye öne sürdüm. "Tamamen, bütünüyle gerçek dışıydı. Dürüst olmak gerekirse,gözlerimi ondan çekmekten bile korktum. Ve sonra da bütün sinirini üstünden attı ve yine çikolatalı turta kadar güzel ve tatlıydı."

"Hıh. Korkutucu ve sihirli şeyler de oldu mu?""Şeytani saçları ve renkli gözleri dışında bir şey olmadı.

Ah, ve bir de bütün hıncını dön tane kek daha yiyerek çı

"İşte bu Şeytani bir hareket.""Biliyorum! Hatun kürdan kadar zayıf."Jessica, George'a laciven bir yün yumağı uzattı. Birlikte

bodrum kattaydık; George'un bu ufak beton odasını perdeler (duvara bantla yapıştırmıştı), yatak şiltesi, bir sürü batta

niye ve yaklaşık altmış tane de yastıkla donatmıştı. Otlanın

kardı."




bir köşesini gökkuşağı rengindeki yün zincirler kaplıyorduGeorge sadece tek bir tür örgü biliyordu. Ama yine de milleti şişlemek yerine örgüyle uğraştığını bilmek insanın içinirahatlatıyordu .

Jessica'ııın, odasını didiklemesinden rahatsız olmuş gibigörünmese de dikkatli davranmaya özen gösteriyorduk onunla asla yalnız kalmıyordu. Onu düzenli bir şekilde beslediğim sürece, kafasını kaldırıp onu koklamaya bile çalışmı

yordu. Böylece Jessica rahatça ona kitap okuyabiliyor, ona yünler getiriyor, değişik meyve kokteylleriyle aklını çelmeyeçalışıyor (ki, George bunlara bunın kıvırmıştı) ve genel anlamda onu büyüleyici buluyordu. Ayrıca bizimki temiz kalmaya dikkat da ediyordu ve artık kendi başına yıkanıyordu.Marc ve Eric'in dolabından onun için bir sürü kıyafet ödünçalmıştım ama yine de iç çamaşırı ve çorap giymeyi reddetti.George, Jessica nın kendisine getirdiği yün çilesini aldı, kağıtambalajını çıkardı ve onu bir top haline getirmeye başladı.

Bense yüzümü siyah noktalardan arındırmayı yeni bitirmiştim sonsuza kadar genç kalabilirdim ama vampirlerinde yüzü diğer herkes gibi kirlenmeye devam ediyordu. Ominik tek kullanımlık temizlik mendilleri Tanrı'nın bir lüt

fuydu; çantamda tonlarcasını taşırdım. "Sanırım gözümüzüonun üstünden ayırmamamız gerekecek."

"Cehennem ateşinden yaptığı esrarengiz silahlan gördükten sonra bunu anlayamamış miydin?"

"Evet. ama ben gerçekten gözümü onun üstünde tutmakistiyorum. Yani kaderine sırtını dönmesi müthiş bir olay

ama yine de "




"Tamam da bunu hakikaten yapabilir misin?" diye sorduusulca, Jessica.

"Kesinlikle. Yani, bana ve Eric'e bir baksana. Daha önceleri asla birlikte olmayacağımıza yemin ederdim ama "

"İçindeki sürtük daha fazla dayanamadı," diye lafımı biürdi.

"Ben onu demeyecektim."

"Elbette," dedi, pis pis sırıtarak.

"Biliyor musun, istersen benimle konuşmadığın günleregeri dönebilirsin."

"Sen bilirsin."İki saat sonra, tarrı filmin Rlıett'in boğuşmaya devam

eden Scarlett'i kucağına alarak merdivenlerden yukarı taşıdığı bölümüne gelmek üzereydim ki, dirseğimin dibindeki

telefon çalmaya başladı. /Mıhlı, Clark Gable! Aslında yüzdeki kılların hayranı değildim fakat o bu kural için bir istisnaydı. O dudaklar, o gözler! Ve telefon hâlâ çalıyordu. Deli.Her şeyi kendim yapmak zorundaydım.

Telefonu kaldırdım, gözlerim hâlâ televizyon ekranındaydı. "Alo?"

"İyi akşamlar, Majesteleri. Sizinle yüz yüze görüşmek yerine telefonla rahatsız etliğim için umarım bana kızmasınızancak yapacak o kadar çok işim var ki, zamanımız da çokkısıtlı."

"Sen de kimsin?""Andrea," dedi, sesi kulağa endişeli geliyordu.

"Alı. tamam. Bu bir testti, Andrea. Ve az önce geçtin."



ÖLÜMSÜZ Vli ÇAKIM/ • J.M

"Teşekkür ederim, Majesteleri. Sadece varın ıl anı n.iııihtiyacınız olan her şeyin elinizde bulunduğundan t inin < >1ıııak için aradım."

"Yarın akşam mı?""Düğünüm," Andrea hiç beklemeden aydınlattı beni."Alı. Alı! Doğru. Düğünün. Sakın unuttuğumu sanma.

Vay canına, demek yarın Cadılar Bayramı, öyle mi?""Ilayır. Yarın prova yapılacak."

"Doğru, doğru. Şey, öyleyse yarın görüşürüz.""Babam gelemeyecek ve annem de ülke dışında..." Sesi

giderek alçaldı Andrea'nın ailesinin onun hâlâ ölü olduğunusandığını bir yerlerden öğrenmiştim. Aslında bunu bana Tinasöylemişti, ki kendisi de son derece sezgisi güçlü ama yine degüncel bir dedikoducuydu. Şey, hiçbiri beni ilgilendirmezdi.

"Hey," dedim aniden. "Kız kardeşim de gelse, senin içinsorun olur mu?" Hiç şüphesiz Laura bu konuda bayağı iyi işçıkartabilirdi; tabii bu sayede Şeytan'ın Piçini Takip EtmeOperasyonu'nun da benim için ne kadar kolaylaşacağından bahsetmeye hiç gerek yoktu. Ve olur da ani bir düğün dar besi çıkarsa, bizim için kullanışlı olabilirdi. "Bu sana kalmıştabii, ne de olsa senin düğünün ama..."

"Hayır, ell>elte, hayır. Çok gurur duyarım. Ailenizin bütün fertlerini beklerim."

"Çok naziksin ama eminim, annemin gelmemesi içinelimden geleni yapacağım."

"Hanımefendi, buna hiç gerek yok.""Hayır, kesinlikle var. Kendisi bu konuya tamamen kül

türel bir perspektiften bakıyor ve Tina'yı bir köşeye sıkıştı




rıp 'O Zamanların Hayatı'yla ilgili beynini pişirmek için fırsat kolladığından da eminim."

"Ciddiyim, Majesteleri. Benim için hiç sakıncası yok." Andrea'nın sesi giderek neşesi yerine geliyormuş gibiydi."Birilerinin annesi gelmeli."

"Ah." Böyle düşünürsek. "Şey, pekâlâ. Ona da haber veririm. Çok heyecanlanacak. Samimiyim."

"Kulağa müthiş geliyor." Evet, kesinlikle neşesi yerine

gelmişti. Zaten babamın ölü olduğumu bilmesi ve bu konu yu tamamen gözardı etmesi bile yeterince kötüydü. Nedenaynısı onun başına da gelecekti ki?

O konuya gelmişken, acaba insanın bütün ailesindenuzun yaşaması nasıl bir histi? Hoş, henüz Andrea'nın böyle bir sorunu yoktu ama olacaktı. Şu anda bu sorunla yüzleşenler Tina ve Sinclair'dı ve yıllardır da yüzleşmeye devamediyorlardı. Gün gelecek, İren de yüzleşecektim. Annem, babam, Ant, Jessica, Marc... hepsi gidecekti. Launı da mı?Bilmiyordum. O, zalim güçleri ve düşük kolesterolüyle beş yüz yıl daha yaşardı.

Bu düşünceleri Ibeynimden uzaklaştirdim. "Öyleyse yarıngörüşürüz. Daniel'a selam söyle."

"Söylerim. İyi geceler. Majesteleri."Telefonu kapattım ve DVD oynatıcısının durdur düğme

sine bastım. Yaaa! Düğün! Yeniden aklımdan çıkmadan önce derhal alışverişe gitme zamanı!



33

Orange Julius'umu yudumlarken ve bir yandan da bu ayki Gerçek Zarafet sayısını okurken Şeytan bana göründü. Orange Julius standının yanında

küçük bir oturma köşesi vardı (teknik olarak burası yandaki kafeye aitti) ve ben de oturmuş biraz rahatlıyor ve sıradahangi mağazayı keşfe çıksam ona karar vermeye çalışıyordum Nordstrom ya da GapBaby.

Mor topuklularıma yakışacak siyah kaşmir bir elbise bulmuştum ama hâlâ kusursuz takının peşindeydim. Ve ayrıcadüşünülmesi gereken bir de bebek vardı; er ya da geç Ant'ın o iğrenç zevk anlayışına karşılık vermek zorunda kalacaktım.

Birdenbire, ortaya çıkmış karşımda oturuyordu işte. Şeytan. Satan. Yalanlar Kralı. Ve benim için öyle büyük bir şokda olmadı başıma geleceğini biliyordum zaten. Ve karşımda görünce de kim olduğunu anında çakozladım. Bazı şey

leri kendiliğinden bilirsiniz işte, tıpkı gözlerinizi küçük ve



226 • .M.ıry Jan icc Davidson

kısık gösterdiği için hakiki siyah maskara kullanmamak gerektiğini bildiğiniz gibi.

Hani olur da öğrenmek isterseniz diye söylüyorum, Şeytan, kırklı yaşlarının sonlarında bir kadındı. Bugün üzerinde önden düğmeli, koyu gri bir takım elbise vardı ve siyahkülotlu çorapları, düz siyah topuklu ayakkabtlarıyla neredeyse askeriyeden fırlamış gibi görünüyordu. Saçları gür, çikolata kahvesıydi ve şakaklarında hafif kırlaşmış teller var

dı ve oldukça zarif bir şekilde kafasında topuz yapılmıştı.Gözleri çok koyu bir siyahtı. Kulakları delik değildi, hattaüzerinde en ufak bir takı parçası bile yoktu.

Masanın karşı ucundan bir süre beni inceledi.Nihayet, "Sen Vampirler Kraliçesi'sin," dedi.Bu bir som değildi bu yüzden de niyetinin anket yap

mak olmadığım düşündüm. Ağzımı sildim. "Alı... Evet.""Elizalıeth Taylor.""Evet." Alışkanlıklarımın o saf gücüyle, tekrar ayakkabı

larını kontrol ettim... Sonra bir kez daha baktım. İlk başlasade birer siyah topuklu olarak algıladığım bu ayakkabılaraslında bir çift Roger Vivier'di. Vivier, ünlülere özel ayakka bılar tasarlardı; ayakkabıları kelimenin tam anlamıyla türü

nün tek örneğiydi. Kraliçe Elizabeth bile taç giyme töreni sırasında onun ayakkabılarından giymişti. Şu anda topuklarında lal rengi taşlar olan bir çift el yapımı ayakkabıya bakıyordum.

Tahminen 1962 yapımı. Sadece on altı çift piyasaya sürülmüştü.

Onlar ayakkabı dünyasının kutsal kâsesiydi.



ÖLÜMSÜZ VI ÇAKIM/ • M>

"Onları ne nereden aldın?"Şeytan hana buz gibi bir gülücük attı. "İster ıııısiıı'Evet! Hayır. Bir çift ayakkabı için ruhumu satar mıydım?

Elbette, hayır, l 'ıkrin kendisi bile yeterince absürttü. Ve ominik tasların ışıltısı beni çağırmıyordu, o ufacık tefecik ruhumu pazarlığa sunmak fikri bile zaten yeterince... Hayır!

"Ve sen aynı zamanda, Değerli Gündüz Yıldızı nın üveykardeşisin, öyle değil mi?"

"Ne? Alı, Laura mı? Evet, Kitap'ta ondan bu isimle bahsediliyordu. Sanırını 'Şeytan ın Piçi' o kadar da hoş bir melodiye sahip değil."

Şeytanın olağanüstü bir pokerci ifadesi vardı. "Kitap.Onu yok etmeye kalkışmamalıydın."

Kalkışmak mı? Sırayla ilerleyelim. "Evet, şey, kütüphanedeki diğer eşyaların yanına yakışmadı."

"Bu resmen dine küfretmek demek. Düşün bakalım, Papa İncil'in ilk baskını Mississippi Nehri nden aşağı atsa Katolikler nasıl bir tepki verirdi. Şimdi de kendi hizmetkârlarına gönderdiğin mesajı düşün."

"Onlar benim hizmetkârlarım değil.""Bekle."

"Bak, lütfen konuştuğumuz konuya geri dönebilir miyiz?Bana Laura'yla ilgili sorular soruyordun? Bu arada Scratch'te bize yardım ettiğin çok teşekkürler."

"Ben yapıcıdan çok izleyici sayılırım," diye itiraf etti Şeytan. "Hem zaten ikinizin başaracağını biliyordum. Hatta ikiniz birlikteyken neredeyse durdurulamazsınız. Neredeyse."

"Ya, ya."




Karşımdaki Şeytan dı Şeytan'. Bütün evrendeki en kolu yaratık. İnsanların kocalarını öldürmelerinin ve yollarda çocukları ezmelerinin, çok fazla içki içip uyuşturucu kullanmalarının, tecavüz edip katil olmalarının, yalan söylemelerinin ve hırsızlık yapmalarının nedeniydi. Bu yüzden, Şeytan tuhaf derecede Lena Olin'i andırsa da azıcık olsun temkinli davrandığımı itiraf etmeliyim.

"Hâlfı seni seviyor, biliyorsun."

"Evet, hiç şüphesiz, biliyorum.""Kuşkun varsa diye söyledim. Senin için zor bir hafta

geçti sayılır, dolayısıyla hiç değilse bu konuda için rahat olsun istedim: Seni her zaman sevecek."

"Evet, biliyorum."(Sonra Jessica bana şu soruyu sorduğunda, "Kimden

bahsediyordu?" benim de cevabım, "Tanrıdan. Tanrıdan bahsediyordu," oldu. Vampirler bunu garipsedi ancak Jessica, bunun çok iyi bir şey olduğunu düşündü. Bana gelincede, başından beri gerçeği biliyordum zaten. Evet, son birkaç hafta çok kötüydü fakat ondan bir an için bile kuşkuduymadım.)

Burnunu çekti. "Çok yazık. Kızım için de aynı şey geçerli.

İslediğin kadar yenilmez olabilirsin. O yine de seni yenecek.""Bu konuda bahse girmezdim.""Ben bahislere bayılırım." Beni inceledi, mavi gözleri gi

derek kısıldı. Şey, onlar daha birkaç dakika önce siyah değil miydi? "Kesinlikle çok yazık. Çekişmeye değer biri ola bilirdin. Aslında hâlâ olabilirsin, tabii şu aptal fikirlerinden

kurtulmayı başanrsan."




"Ah, benim için mühim değil," diye temin ettim Şeytan'ı. "Bilirsin, bu benim için asla bir tür kariyer hedefi ol

mamıştır.""Hımm." Şeytan, ela gözlerini kıstı. "Üvey annen benim

için kusursuz bir araçtı.""Alı, eminim," dedim, büyük bir içtenlikle."Ve baban da aptalın teki."Tamam, işte şimdi ufaktan sinirlenmeye başlıyordum.

Ben Şeytana ne yapmıştım? Geçtiğimiz hafta boyunca bütünüyle ve adice kötülük yapmak dışında? Ve ayakkabılarına karşılık nıhumıı satmayı reddetmek dışında? Ki henüz bundan caymış da değildim. "Kendi başıma anlamadığımherhangi bir şeyden konuşacak mıyız? Çünkü açıkçası bunun enteresan bir sohbet olmasını umuyordum. Yani, seninciddi bir ünün var."

Şeytan pis pis sırıttı. "Lanet velet.""Bak, burada otunıp seninle sohbet etmeyi hakikaten

garipsiyorum.""Buraya çok kereler gelmiştim.""Aaah, vay canına, tamahkâr kültürümüz ve alışveriş sa

natının gizliden gizliye bütün kötülüklerin temelinde yattı

ğıyla ilgili bir açıklama! Hiç aklıma gelmemişti doğrusu.Bundan daha ince bir şekilde tasarlanmış nakliye trenleri degörmüştüm."

Şeytan ateş püsküren gözlerle bana baktı. "Sadece yorum yapıyordum."

"Evet, şey, bir tane daha yap öyleyse."

"Moron olmaktan yalnızca bir adım ötedesin."




"Ben lastiğim ve sen de yapışkan," dedim Şeytan'a, "benden sıçrayan her şey sana yapışıyor."

Yeşil gözlerini iyice kıstı ve her an masanın üstünden bana doğru atlayabilirmiş gibi görünüyordu. Uzunca bir süre sonra şöyle dedi, "Laura'ma göz kulak ol, lütfen."

"Ah, elbette.""Onun için büyük planlarım var.""Tamam. O kadar da ürkütücü değilmiş."

Bacak bacak üstüne attı ve ayakkabısının burnunu yukarı kaldırarak bana tabanını gösterdi. Tamamen lekesizdi. Ah, Tanrım. Kusursuz durumdaydılar.

"Son şansın," dedi Şeytan."Yakamı bırak, Lena Olin."Çürük yumurta gibi kokan bir duman bulutu eşliğinde

gözden kayboldu. Hayır, gerçekten. Gerçekten kayboldu. Ve ben de dergiyi kaldığım yerden okumaya devam ettim. Ya dergi okuyacaktım ya da yemek alanının orta yerinde birhisteri krizi geçirecektim ve o onur denen şeyden bende dehâlâ biraz vardı.



34

A

lışveriş yapmaktan ve Şeytan'la muhabbetten tükenmiş bir halde odamdan içeri girdim ve yatağımın ucunda duran kocaman kutuyu gördüm. Sıra

dan, kahverengi, karton bir kutuydu, bu yüzden dürüst olmak gerekirse, ne olduğuna dair aklıma hiçbir şey gelmedi.Kum, çizme büyüklüğündeydi, dolayısıyla da Jess'in dışarıda sürterken bana kış için yeni bir çizme hediye aldığınısandım.

Kutunun kapağını kaldırıp açtım... Ve az kalsın kutunun içine gömülecektim. Hemen oracıkta, bembeyaz incekağıtların arasında, Kate Spade'in rüyamda bile zor göre bi leceğim beş yüz papell ik çizmeleri yatıyordu. Derisi ko yu kahve ve kırmızı tonlarda, beş santimlik topukları olaneşsiz bir rüyaydı bunlar ve o kutunun içindeyken bile inanılmaz zarif ve havalı görünüyorlardı. Resmen bana doğru, "Brıımmm, brıımmm!" diye haykırdıklarını duyabili

yordum.




"Aaaah, aaaah!" diye böğürdüm, tamamen nutkum tutulmuştu. Hem de benim! Onları kaptığım gibi elime aldım kağıtları ve kuaıyu ve göğsüme yapıştırdım. "Aaah!"

Anında neşem yerine gelmişti; yeni çizmelerimle etrafta boy gösterip millete şov yapmak için kapıdan çıkmak üzere hazırlandım. Bu sırada Sinclair da kapının eşiğine yaslanmış, gülümsüyordu. O kopkoyu gözleri ışıldadı ve şöyle dedi, "Madem sen beni baştan çıkarttın, o zaman benim de se

ni baştan çıkartmam adil olur diye düşündüm.""Ah, bebeğim!" diye bağırdım ve ona bir öpücük vermek

için odanın etrafında dans ederek yanına gittim.



35

uamam, pekâlâ, konuşmamı noktalamam gerekirse..." Elimdeki notlara bir göz attım. Hiç degözümde büyüttüğüm kadar zor değildi; endi

şelenmemiz gereken çok fazla misafir gelmemişti (aynı anda hem iyi, hem de kötüydü) ve açıkçası, mükemmel göriinüyordum. Krem rengi ipek elbisesi ve grimsi inci takımları, duvaksız saçı ve kusursuz makyajıyla gelin de öyleydi.Daniel bir tür siyah takım giymişti ama kimin umrundaydıki? Düğünler damatlarla ilgili değildir.

Daniel babasına henüz bir şey söylememişti (bazı belli nedenlerden ötürü ama yine de üzücü bir durumdu) ve yeni Bayan Daniels'la birlikte 'kaçışım' daha sonra açıklamayı planlıyordu. Andrea'nın ailesi de orada değildi. Annem ve kız kardeşim gibi Marc ve Jessica, Sinclair ve Tina törene katılmıştı. George'un yeni 6 numaralı örgü şişiyle aklı' başından gitmiş ve bodrumdan dışarı çıkmayı

reddetmişti.




Bu yüzden de özellikle gergin olmamı gerektirecek birneden yoktu fakat yine her şeyin güzel olmasını istedim."Mezhep farkı gözetmeyen düğünlerle ilgili bir araştırma

yaptım... yani görünürde mezhep farkı gözetmeyen.. . Veşunu buldum. Tamam, işte şöyle başlıyor.

"Birbirinize verdiğiniz sözler mutlulukların en yücesiyle bezenmiş hayaunızın son anına kadar daim olsun." Sustum.Daniel ve Andrea, mutluluktan dışarı pörtlemiş gözlerle bir

birlerine bakıyor ve annem de düğünlerde her zaman yaptığı gibi yine burnunu çekiyordu.

Hepsi zalim planımın bir parçasıydı, bu yüzden de de vam ettim. "Özel birtakım durumları gözardı edersek bununherkes için iyi bir tavsiye olacağını düşündüm. Dolayısıylaşimdi yeminlerinizi dinleyip ardından da punç içeceğiz.Sen, Daniel, Andrea'yı eşin olarak kabul ediyor musun? Ha yatının geri kalanında onu eşin olarak sevip sayacağına yemin ediyor musun?"

"Ediyorum.""Sen, Andrea, Daniel'ı eşin olarak kabul ediyor musun?

Hayatının geri kalanında onu eşin olarak sevip sayacağına yemin ediyor musun?"

Yine sustum. İşte bu büyük bir soruydu. Andrea'nın önünde uzun, upuzun bir hayat vardı. Ve Daniel da koyun değildi. Bu işi nasıl yürüteceklerdi? Acaba onu bir vampire dönüştünneyi denemeli miycli? Peki ya o buna izin verir miydi?

Bunların hiçbiri beni alakadar etmezdi. En iyisi o güneodaklanmak ve diğer konularla ilgili başka zaman kafa pat

latmaktı.




"Ediyorum.""O zaman ben de, bana verilen yetkiyle, sizleri karı ve

koca ilan ediyorum. Damadı ısırabilirsin."İkisi de İteni duymazdan geldi ve öpüştü ama böylesi de

yeterliydi."Bir şey daha," dedim. "Shakespeare'den. Öyle şaşırmış

görünmeyin, arama motorlarını çalışıyor, sağolsun. Neyse,internette görür görmez ikiniz aklıma geldiniz, yani bugün

için uygun olur diye düşündüm." Elbette Romeo ve Julieften bir alıntı olduğunu söylemedim; umarım onların aşkları daha uzun soluklu olurdu.

"Hangi zor el var ki, bu koşuyu durdursun?Güzellik yağmasını kim esirgesin ondan?Yok hiçbiri. Meğerki mucize sürsün deSevdiğim ışıldasm kara yazı üstünde."Bitirdim ve kafamı notlardan kaldırdım.Odanın karşı ucunda, Sinclair bana gülümsüyordu.



Çik Liı ve va m p i r rom an ı,komedin in dan iskas ı Ölümsü

Documents

Mary Janice Davidson - Ölümsüz Ve Çaresiz