Upload
dinhliem
View
217
Download
0
Embed Size (px)
Citation preview
Rzecznik Praw Pacjenta jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach ochrony praw pacjentów określonych w ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz w przepisach odrębnych.
Pacjent – osoba zwracająca się o udzielenie świadczeń zdrowotnych lub
korzystająca ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmiot udzielający
świadczeń zdrowotnych lub osobę wykonującą zawód medyczny.
Świadczenie zdrowotne – działania służące zachowaniu, ratowaniu,
przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z
procesu leczenia.
Prawa pacjenta – uprawnienia przynależne w równym stopniu każdemu
pacjentowi z tytułu korzystania ze świadczeń zdrowotnych.
1) do świadczeń zdrowotnych;
2) do informacji o stanie zdrowia;
3) do zgłaszania działań niepożądanych produktów leczniczych;
4) do tajemnicy informacji;
5) do wyrażenia zgody na udzielenie świadczeń zdrowotnych;
6) do zgłoszenia sprzeciwu wobec opinii albo orzeczenia lekarza;
7) do poszanowania intymności i godności pacjenta;
8) do dokumentacji medycznej;
9) do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego;
10) do opieki duszpasterskiej;
11) do przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie.
odpowiadających wymaganiom AKTUALNEJ wiedzy medycznej (obowiązek doskonalenia zawodowego zawarty w Kodeksie etyki lekarskiej oraz Kodeksie etyki zawodowej pielęgniarki położnej);
obowiązek udzielania świadczeń zdrowotnych ma podwójny wymiar: spoczywa na placówce medycznej oraz na osobach wykonujących zawód medyczny;
pacjent ma prawo do natychmiastowego udzielenia świadczeń zdrowotnych ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia;
pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych z należytą starannością.
Pacjent ma prawo do informacji o swoim stanie zdrowia. Każda czynność medyczna powinna być poprzedzona jasnym i zrozumiałym dla pacjenta przekazem dotyczącym podstaw, przyczyn, konieczności i skutków podejmowanej interwencji medycznej. Prawo do informacji ma pacjent dorosły, małoletni, który ukończył 16 lat oraz przedstawiciel ustawowy pacjenta. Małoletni, który ukończył 16 lat ma prawo do informacji w takim samym zakresie jak jego przedstawiciel ustawowy. Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy ma prawo do wyrażenia zgody na informowanie o swoim stanie zdrowia innych osób.
Pacjent ma prawo żądać, aby mu nie udzielano informacji o stanie jego zdrowia. Zakres przedmiotowy informacji: Stan zdrowia, rozpoznanie, proponowane oraz możliwe metody diagnostyczne, proponowane oraz możliwe metody lecznicze, dające się przewidzieć następstwa zastosowania albo zaniechania stosowanych metod leczniczych, wyniki leczenia, rokowanie na przyszłość. Pacjent ma również prawo do informacji o prawach pacjenta. Informację tę podmiot wykonujący działalność leczniczą umieszcza w formie pisemnej w ogólnodostępnym miejscu.
Zgłoszenia powyższych działań niepożądanych
pacjent może dokonać osobom wykonującym
zawód medyczny albo instytucjom zajmującym się
nadzorem nad obrotem tymi produktami.
Tajemnica służbowa (zawodowa) obejmuje wszelkie informacje, które osoba wtajemniczona pozyskała w związku z wykonywaniem zawodu. Można wyróżnić również tajemnicę funkcjonalną, czyli związaną z pełnioną funkcją.
Pacjent może każdą osobę zwolnić z tajemnicy z nim związanej. Może zgodzić się na ujawnienie tajemnicy zarówno osobie bliskiej jak i obcej.
Ujawnienie tajemnicy może nastąpić w przypadku zagrożenia zdrowia lub życia pacjenta, a także osób trzecich.
Prawo to ma eliminować albo znacznie ograniczyć postawę
paternalistyczną wobec pacjenta.
Zgoda pacjenta to świadomy i podjęty w sposób swobodny akt woli
pacjenta, jego przedstawiciela ustawowego lub innego uprawnionego
podmiotu.
Zgoda pacjenta musi być pozytywnie udzielona. Milczenie nie oznacza
zgody.
Udzielenie zgody pacjenta powinno być poprzedzone rzetelną i
udzieloną w sposób przystępny informacją dotyczącą wszelkich etapów
planowanego postępowania medycznego oraz ewentualnych następstw
owego postępowania.
Lekarz odpowiada w przypadku potencjalnych powikłań
czy niepożądanych skutków interwencji medycznej w sytuacji, kiedy:
1) treść zgody nie obejmuje ewentualnych powikłań;
2) szkoda powstanie w wyniku zawinionego działania
lub zaniechania lekarza na skutek braku wiedzy czy kwalifikacji,
nieudolności czy niezręczności.
W przypadku zabiegu operacyjnego lub innych metod leczenia lub
diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko, zgodę wyraża
się w formie pisemnej.
Pacjenta ma prawo do poszanowania intymności o godności,
szczególnie w czasie udzielania mu świadczeń zdrowotnych.
Może wówczas być obecna osoba bliska.
Pacjent znajdujący się w stanie terminalnym ma prawo do
świadczeń zapewniających łagodzenie bólu i innych cierpień.
Osoby wykonujące zawód medyczny inne niż udzielające
świadczeń uczestniczą w udzielaniu tych świadczeń tylko
wtedy, gdy jest to niezbędne.
Pacjent ma prawo do dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia oraz udzielonych mu świadczeń zdrowotnych.
Dokumentacja medyczna może być udostępniona: • pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu, bądź
osobie upoważnionej przez pacjenta. • po śmierci pacjenta, prawo wglądu w dokumentację
medyczną ma osoba upoważniona przez pacjenta za życia.
• podmiotom udzielającym świadczeń zdrowotnych, jeżeli dokumentacja ta jest niezbędna do zapewnienia ciągłości świadczeń zdrowotnych.
• Innym organom, jeżeli tak stanowią ustawy.
Dokumentacja medyczna jest udostępniana:
• do wglądu w siedzibie podmiotu udzielającego świadczeń
zdrowotnych;
• poprzez sporządzenie jej wyciągów, odpisów lub kopii;
• poprzez wydanie oryginału za pokwitowaniem odbioru i z
zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu, jeżeli uprawniony organ
lub podmiot żąda udostępnienia oryginałów tej dokumentacji.
Za udostępnianie kserokopii dokumentacji medycznej przysługuje
opłata określonaw ustawie o prawach pacjenta.
Udostępnianie może się odbyć na podstawie upoważnienia.
Pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mogą wnieść sprzeciw wobec opinii albo orzeczenia określonych w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, jeżeli opinia albo orzeczenie ma wpływ na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z przepisów prawa.
Sprzeciw wnosi się wraz z uzasadnieniem zawierającym podstawę prawną do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta za pośrednictwem Rzecznika w terminie 30 dni od wydania opinii lub orzeczenia.
Komisja Lekarska na podstawie dokumentacji medycznej oraz jeśli to konieczne, po zbadaniu pacjenta wydaje opinię nie później niż 30 dni od wniesienia sprzeciwu.
Pacjent przebywający w placówce wykonującej całodobowe świadczenia ma prawo do kontaktu osobistego, telefonicznego i korespondencyjnego z innymi osobami. Ma również prawo do odmowy utrzymywania powyższych kontaktów.
Pacjent ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej. Informacja o opłacie za opiekę jest jawna. Ustala ją kierownik.
Brak jednoznacznych uregulowań prawnych w sprawie możliwości korzystania z telefonów komórkowych przez hospitalizowanych pacjentów.
Pacjent w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej ma prawo do opieki duszpasterskiej.
Gdy istnieje zagrożenie życia lub pogorszenie zdrowia pacjenta, szpital ma obowiązek umożliwić pacjentowi kontakt z duchownym jego wyznania.
Koszty realizacji prawa do opieki duszpasterskiej ponosi podmiot leczniczy
Pacjent w zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób wymagających całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych ma prawo do przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie.
Do struktur Biura Rzecznika Praw Pacjenta należą
Rzecznicy Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego
funkcjonujący w placówkach psychiatrycznych na terenie
całego kraju.
Pacjent ma prawo do spotkania z Rzecznikiem
w warunkach zapewniających swobodę wypowiedzi,
przekazania ustnych i pisemnych skarg oraz uzyskania
informacji o rozstrzygnięciu zgłoszonej sprawy.
Art. 5 uopp:
Kierownik podmiotu udzielającego świadczeń zdrowotnych
lub upoważniony przez niego lekarz może ograniczyć
korzystanie z praw pacjenta w przypadku wystąpienia
zagrożenia epidemicznego lub ze względu na
bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów, a w przypadku prawa
do kontaktu z rodziną i osobami bliskimi, także ze względu
na możliwości organizacyjne podmiotu.
Do zakresu działań Rzecznika należy:
prowadzenie postępowań w sprawach praktyk naruszających zbiorowe prawa pacjentów;
prowadzenie postępowań w trybie art. 50–53;
w sprawach cywilnych wykonywanie zadań określonych w art. 55;
opracowywanie i przedkładanie Radzie Ministrów projektów aktów prawnych dotyczących ochrony praw pacjenta;
występowanie do właściwych organów z wnioskami o podjęcie inicjatywy ustawodawczej bądź o wydanie lub zmianę aktów prawnych w zakresie ochrony praw pacjenta;
opracowywanie i wydawanie publikacji oraz programów edukacyjnych popularyzujących wiedzę o ochronie praw pacjenta;
współpraca z organami władzy publicznej w celu zapewnienia pacjentom przestrzegania ich praw;
przedstawianie właściwym organom władzy publicznej, organizacjom i instytucjom oraz samorządom zawodów medycznych ocen i wniosków zmierzających do zapewnienia skutecznej ochrony praw pacjenta;
współpraca z organizacjami pozarządowymi, społecznymi i zawodowymi, do których celów statutowych należy ochrona praw pacjenta;
analiza skarg pacjentów w celu określenia zagrożeń i obszarów w systemie ochrony zdrowia wymagających naprawy;
Zgodnie z art. 51 pkt 2 ustawy o Prawach Pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2012 r., poz. 159, z późn. zm.) pacjent może złożyć
w Biurze Rzecznika Praw Pacjenta:
Wniosek o wskazanie przysługujących środków prawnych;
Wniosek o wszczęcie postępowania wyjaśniającego;
Rzecznik wszczyna postępowanie wyjaśniające, jeżeli poweźmie wiadomość co najmniej uprawdopodabniającą naruszenie praw pacjenta, obejmującą w szczególności:
◦ oznaczenie wnioskodawcy;
◦ oznaczenie pacjenta, którego praw sprawa dotyczy;
◦ zwięzły opis stanu faktycznego.
Przez praktykę naruszającą zbiorowe prawa pacjentów rozumie się:
bezprawne zorganizowane działania lub zaniechania podmiotów
udzielających świadczeń zdrowotnych,
stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu zorganizowanie wbrew
przepisom o rozwiązywaniu sporów zbiorowych akcji protestacyjnej
lub strajku przez organizatora strajku – mające na celu pozbawienie
pacjentów praw lub ograniczenie tych praw, w szczególności
podejmowane celem osiągnięcia korzyści majątkowej.
Nie jest zbiorowym prawem pacjentów suma praw indywidualnych.
Problematyka osób starszych oraz przewlekle chorych,
u których zakończona została możliwość intensywnego
leczenia natomiast wymagają oni zapewnienia opieki
medycznej całodobowej lub w warunkach domowych,
stanowi jedno ze słabszych ogniw systemu zdrowotnego
w zakresie polityki senioralnej.
Przykłady zgłoszonych zarzutów:
odmowa rejestracji dokumentów dot. kwalifikacji do opieki z
powodu wyczerpanego kontraktu,
okres oczekiwania na objęcie opieką długoterminową,
zastrzeżenia do dokonywanej oceny skalą Barthel i zamiar
zaprzestania opieki,
naruszenie standardów udzielania świadczeń i zasad etyki,
trudności w uzyskaniu rehabilitacji,
W zakresie dostępu do świadczeń zdrowotnych
Typ świadczeń w rodzaju OPD Ilość zgłoszonych sygnałów
2012 2013 2014
Stacjonarna 187 176 191
W tym Opieka nad pacjentami psychicznie chorymi
17 14 21
Ogólnogeriatryczna 159 153 161
Opieka nad pacjentami w stanach wegetatywnych
11 9 9
Domowa Opieka nad pacjentami wentylowanymi mechanicznie
2 1 3
Domowa pielęgniarska 95 106 112
Razem 284 283 326
W zakresie prawa do informacji 138 1 3
W zakresie prawa do wyrażenia zgody 49 3 19
W zakresie prawa do intymności i godności 137 6 13