MASTER EC3 Połączenia Stalowe - robobat.pl filepojedynczego połączenia stalowego wybranego z biblioteki węzłów dostępnych w programie. Weryfikacja ... 6. Obliczenia 7. Definicja

MASTER EC3 Połączenia Stalowe

BIMware® is a registered trademarks of Robobat Polska Sp. z o.o www.bimware.com www.robobat.pl 1

MASTER EC3 Połączenia Stalowe

Informacje ogólne

MASTER EC3 Połączenia Stalowe to program przeznaczony do sprawdzania warunków normowych dla

pojedynczego połączenia stalowego wybranego z biblioteki węzłów dostępnych w programie. Weryfikacja

przeprowadzana jest zgodnie z wymaganiami normy EUROCOD 3 (PN-EN 1993-1-8, PN-EN 1993-1-1).

Weryfikacja obejmuje:

sprawdzanie nośności połączenia dla wartości sił zdefiniowanych przez użytkownika (osiowa, ścinająca

i momenty zginające);

sprawdzanie poprawności konstrukcji (dla wybranych warunków).

Sprawdzanie warunków normowych odbywa się według następującego scenariusza:

1. Wybór typu połączenia

2. Definicja geometrii połączenia

3. Definicja łączników

4. Definicja parametrów normowych

5. Definicja sił

6. Obliczenia

7. Definicja noty obliczeniowej

Program MASTER EC3 Połączenia Stalowe umożliwia użytkownikowi obliczenie następujących typów połączeń:

Belka-belka – doczołowe

Doczołowe -rury prostokątne

Doczołowe –rury okrągłe

Belka-słup – doczołowe

Belka-belka – do środnika

Belka-belka – nakładkowe

Węzeł rurowy

Stopa słupa

Stopa słupa – rura prostokątna

Stopa słupa – rura okrągła

http://www.bimware.com/

http://www.robobat.pl/


Interfejs użytkownika

Główne okno dialogowe aplikacji

Główne okno dialogowe aplikacji składa się z 3 obszarów:

1. Proces obliczeń – obszar po lewej.

W tej strefie użytkownik przechodzi przez następujące etapy projektu: wybór typu połączenia, definicja

danych niezbędnych do obliczeń, prezentacja rezultatów i przygotowanie noty obliczeniowej do wydruku.

2. Obszar danych wejściowych/wyjściowych – w dolnej części okna dialogowego.

W tej strefie użytkownik wprowadza dane niezbędne do definicji połączenia. Wygląd wnętrza ramki zależy od

wyboru etapu projektowego w obszarze Proces obliczeń po lewej stronie.

3. Obszar graficzny – w górnej części okna.

W tym obszarze wyświetlany jest szkic zdefiniowanego połączenia, z parametrami zależnymi od etapu

wybranego w obszarze Proces obliczeń. Kliknięcie linii wymiarowej podświetla odpowiednie pole w obszarze

wprowadzania danych.




Menu tekstowe u góry okna dialogowego, zawiera standardowe opcje:

Plik:

o Nowy – tworzy nowe zadanie.

o Otwórz – otwiera zapisany plik projektu.

o Zapisz – zapisuje bieżący projekt do pliku. Zapisany plik przechowuje komplet danych zarówno dotyczących

pala jak i uwarstwienia gruntu (profilu geotechnicznego).

o Zapisz jako – zapisuje bieżący projekt do pliku o określonej przez użytkownika nazwie

o Otwórz z BIMware Platform* – otwiera plik zadania zapisany na sieciowej platformie obliczeniowej

o Zapisz z BIMware Platform* - zapisuje plik zadania na sieciowej platformie obliczeniowej

o Przeglądaj BIMware Platform* - umożliwia przeglądanie zawartości projektu (obliczeń, komentarzy,

załączników) utworzonego w ramach sieciowej platformy obliczeniowej

o Wyjście – zamyka aplikację

BIMware Platform – serwis internetowy, umożliwiający pracę wielu użytkowników w ramach jednego

projektu. Platforma obliczeniowa pozwala uprawnionym użytkownikom (przypisanym do projektu) na

współdzielenie plików dokumentacji projektowej – obliczeń, zdjęć czy komentarzy. Więcej szczegółów

dotyczących BIMware Platform można uzyskać na witrynie www.bimwareplatform.com .

Ustawienia:

o Język – umożliwia wybór języka interfejsu (dostępne są: polski, francuski, angielski), języka noty

obliczeniowej (dostępne są: polski, francuski, angielski), oraz załącznika krajowego do normy (dostępne są:

polski, francuski, brytyjski oraz CEN - czyli obliczenia wg zasad ogólnych);

o Współczynniki – wyświetla okno z wartościami współczynników przyjmowanych zgodnie z wybranym

załącznikiem krajowym normy oraz umożliwia edycję wartości (ustawienie: definicja użytkownika).

Pomoc:

o Tematy pomocy – wyświetla pomoc online.

o Informacje o licencji… - wyświetla okno licencji

o Aktualizacje… - służy do sprawdzenia czy dostępna jest nowsza wersja programu.

o O programie…- wyświetla okno z informacjami o programie i danymi teleadresowymi firmy.

Wybór typu połączenia

Podczas tego etapu użytkownik wybiera jedno z połączeń dostępnych w programie:



http://www.bimwareplatform.com/


Użytkownik poprzez kliknięcie w ikonę może wybrać jeden z dostępnych typów połączeń:


Doczołowe – rury prostokątne

Doczołowe – rury okrągłe




Węzeł rurowy

Stopa słupa



Wybór typu połączenia decyduje o wyglądzie i zawartości pól w polu nadrzędnym Dane.

Dwukrotne kliknięcie w ikonę reprezentującą typ połączenia, przełącza program do pola definicje geometrii

wybranego połączenia.

Definicja geometrii połączenia

Podczas tego etapu użytkownik definiuje: nazwę połączenia, wymiary połączonych profili, wymiary i rozmieszczenie dodatkowych elementów połączenia.




Wymiary zdefiniowanych części widoczne są w obszarze graficznym, w którym wyświetla się szkic połączenia.

Wygląd i zawartość pola zależą od wybranego typu połączenia.

Definicja łączników

Podczas tego etapu użytkownik definiuje wymiary, rozmieszczenie i właściwości śrub oraz spoin, które występują

w połączeniu.

Wymiary zdefiniowanych łączników widoczne są w obszarze graficznym, w którym wyświetla się szkic połączenia.

Wygląd i zawartość pola zależą od wybranego typu połączenia.

Definicja parametrów normowych

Podczas tego etapu użytkownik wprowadza dodatkowe informacje wymagane przez normę EN 1993-1-8.

Większość dostępnych parametrów jest wspólna dla wszystkich połączeń, natomiast część parametrów jest

dostępna do edycji tylko dla wybranych połączeń.




Częściowe współczynniki bezpieczeństwa – w tym polu wyświetlane są wartości współczynników

bezpieczeństwa stosowanych przy obliczeniach. Modyfikacja współczynników możliwa jest w oknie Współczynniki

dostępnym z menu górnego Ustawienia.

Narażenie na wpływy korozyjne – w tym polu użytkownik wybiera warunki środowiskowe. Wybór dokonany w

tym polu ma wpływ na weryfikację dopuszczalnego rozstawu śrub zgodnie z punktem 3.5 normy EN 1993-1-8.

Przekrój efektywny przy ścinaniu– w tym polu użytkownik może określić czy płaszczyzna ścinania w polaczeniu

przechodzi przez gwintowaną część śruby. Jeżeli użytkownik wybierze tę opcje to pole przekroju efektywnego

śruby zostanie zredukowane zgodnie z tabelą 3.4 w normie EN 1993-1-8.

Kategoria połączenia na ścinanie – w tym polu użytkownik może wybrać kategorię połączenia zgodnie

z punktem 3.9 normy EN 1993-1-8.

Typ globalnej analizy konstrukcji – w tym polu użytkownik może wybrać typ globalnej analizy konstrukcji

zgodnie z punktem 5.2 normy EN 1993-1-8.

Parametry do obliczania sztywności połączenia - w tym polu użytkownik może ustawić parametry

wykorzystywane do wyznaczenia sztywności połączenia zgodnie z punktem 5.2 normy EN 1993-1-8.

Część z powyższych opcji nie jest dostępna dla niektórych rodzajów połączeń.

Definicja sił

Podczas tego etapu użytkownik definiuje wartości sił działających w zdefiniowanym węźle połączenia.

Dodatni zwrot siły osiowej, ścinającej i momentu zginającego wskazują strzałki widoczne na rysunku.

Zestaw sił wewnętrznych, który powinien wprowadzić użytkownik, jest zależny od wybranego typu połączenia.




Obliczenia

Użytkownik może w dowolnym momencie włączyć obliczenia za pomocą przycisku Obliczenia znajdującego się w

dolnej części okna dialogowego.

Obliczenia przeprowadzane są zgodnie z bieżącymi parametrami zdefiniowanymi w oknie dialogowym. Po

obliczeniach program od razu przełącza się do pola Podglądu rezultatów.

Podgląd rezultatów

W tym polu użytkownik może zobaczyć wyniki przeprowadzonych obliczeń. W dwóch przypadkach pole może

pozostać puste:

- gdy zdefiniowane połączenie nie zostało przeliczone;

- gdy uległ zmianie którykolwiek z parametrów zdefiniowanych w polu nadrzędnym Dane.

Natomiast gdy proces obliczeń zakończy się powodzeniem, w tym polu wyświetlane są wyniki związane

z analizowanym zagadnieniem.




Zawartość obszaru Podgląd rezultatów zależy od wybranego połączenia i definicji sił wewnętrznych.

Zawartość tego pola użytkownik może dodać do noty obliczeniowej, klikając przycisk Dodaj do noty.

Jeżeli obliczone zagadnienie zostało już dodane do noty, a jego zawartość uległa zmianie, wówczas użytkownik

może dokonać automatycznej aktualizacji, klikając przycisk Aktualizuj notę.

Zagadnienia

To pole rozwijane zawiera listę zagadnień, które zostały obliczone i umieszczone w nocie obliczeniowej.

Zagadnienie to część noty odpowiadająca weryfikacji jednego połączenia, wraz z ze zdefiniowanym zestawem sił

zewnętrznych. Użytkownik w ramach jednego projektu może przeliczyć i zapisać wyniki dla dowolnej ilości

połączeń i wariantów ich obciążenia. Zagadnienie dodawane jest do listy w projekcie w momencie dodania go do

noty obliczeniowej. Użytkownik pytany jest w trakcie tej operacji o nazwę zagadnienia. Zagadnienia zgrupowane

są dla połączeń o określonej przez użytkownika nazwie.

Nota obliczeniowa dla jednego projektu może zawierać dowolną liczbę obliczonych połączeń. Każde z połączeń

znajdujących się w danym projekcie może zostać zweryfikowane dla różnych zestawów sił wewnętrznych. Każde

obliczenia zostają zapisane jako osobne zagadnienie. Użytkownik może usunąć z noty wybrane zagadnienie lub

zmienić ich kolejność

Każde z zagadnień umieszczonych w nocie może zostać w dowolnym momencie zmienione przez użytkownika i

po ponownym przeliczeniu zaktualizowane w nocie obliczeniowej za pomocą przycisku Aktualizuj notę.

Podświetlenie danego zagadnienia na liście sprawia, że w oknie dialogowym pojawiają się jego parametry i

połączenie może być edytowane.




Ikony informują o statusie zagadnienia umieszczonego w nocie. Ostatnia z ikon pozwala usunąć

wybrane zagadnienia z noty obliczeniowej

Nota obliczeniowa

To pole zawiera utworzoną notę obliczeniową, gotową do wydruku:




Lista rozwijalna w prawym górnym rogu pozwala użytkownikowi zmieniać widok noty – możliwe jest przełączanie

się pomiędzy widokami: nagłówka, stopki i zagadnień zapisanych w nocie.

Przyciski umożliwiają użytkownikowi zmianę kolejności

zagadnień w nocie obliczeniowej i usuwanie z niej zbędnych zagadnień.

Użytkownik może zapisać notę obliczeniową w formacie RTF lub PDF, korzystając z przycisków znajdujących się

w dolnej części okna dialogowego.




Ustawienia noty

W tym polu użytkownik może wprowadzić teksty, które zostaną umieszczone w nagłówku i stopce noty

obliczeniowej.

Pola tego obszaru mogą zawierać wszelkie informacje tekstowe dotyczące projektu i klienta, jak np.: dane

adresowe firmy, nazwisko projektanta i sprawdzającego, informacje o projekcie.

W polu Logo użytkownik może dodać do noty grafikę. Po wciśnięciu przycisku Dodaj logo otworzy się okno

dialogowe, umożliwiające załączenie pliku w standardowym formacie graficznym, jak BMP, JPG, GIF, TIFF.

Pole Data wypełniane jest automatycznie aktualną datą systemową. Użytkownik może również zmodyfikować je

ręcznie.

Użytkownik decyduje o tym, czy dane pole znajdzie się w nocie obliczeniowej, a także o jego miejscu w układzie

strony.

W pierwszej liście użytkownik decyduje, czy tekst powinien się znajdować w nagłówku, czy też w stopce noty.

Jeżeli wybierze Żaden, wówczas dane pole nie zostanie umieszczone w nocie.




Druga lista umożliwia wybór pozycji tekstu w nagłówku lub stopce: po lewej stronie, po prawej stronie albo

pośrodku.

Przycisk ze strzałką pozwala użytkownikowi zmienić pozycję tekstu wewnątrz nagłówka lub stopki (w górę lub w

dół).

Wszystkie zmiany dokonywane w Ustawieniach noty są natychmiast uwzględniane w Nocie obliczeniowej.

Nagłówek/stopka na każdej stronie – jeżeli te pola są zaznaczone, wówczas nagłówek i stopka zostaną

umieszczone na każdej stronie dokumentu zapisanego jako plik w formacie RTF lub PDF. W przeciwnym razie

nagłówek i stopka zostaną umieszczone jedynie na początku i na końcu dokumentu.

Okno dialogowe: Charakterystyki profilu

W tym oknie dialogowym użytkownik może przeglądać szczegółowe charakterystyki łączonego przekroju oraz

definiować własne (spawane) przekroje. Użytkownik może otworzyć to okno dialogowe dla każdego połączenia,

klikając ikonę BMP.

Opcja Baza przekrojów:

Nazwa – w tym polu widoczny jest zestaw standardowych przekrojów (z bazy danych) używanych w projekcie.




Na rysunku po lewej stronie widoczny jest szkic typu przekroju wraz z zaznaczonymi charakterystycznymi

wymiarami.

W liście po prawej widoczne są charakterystyki profilu.

Przekrój spawany:

Nazwa – w tym polu znajduje się zestaw przekrojów zdefiniowanych przez użytkownika, używanych w projekcie.

Możliwe jest wprowadzenie nowej nazwy przekroju użytkownika.

Na rysunku po lewej stronie widoczny jest szkic typu przekroju wraz z zaznaczonymi charakterystycznymi

wymiarami.

W liście po prawej widoczne są charakterystyki profilu.

Nowy – ten przycisk pozwala rozpocząć definicję nowego profilu użytkownika.

Okno dialogowe Baza przekrojów




W tym oknie dialogowym użytkownik konfiguruje zestaw przekrojów, które będą używane w bieżącym projekcie.

Użytkownik otwiera to okno dialogowe za pomocą przycisku Baza przekrojów.

Baza danych – pozwala wybrać jedną z dostępnych baz danych przekrojów.

Typ – to pole pozwala użytkownikowi filtrować listę profili po lewej stronie według typu profilu, np. IPE, HEA itd.

Przyciski [>>] i [<<] pozwalają dodawać i usuwać pozycje z zestawienia po prawej stronie.

Zestawienie po prawej stronie zawiera profile dostępne w bieżącym projekcie.

Okno dialogowe Baza materiałów

To okno dialogowe pozwala skonfigurować zestaw materiałów, które będą używane w bieżącym projekcie, jak

również utworzyć materiał o parametrach określonych przez użytkownika.

Użytkownik otwiera to okno dialogowe za pomocą przycisku Baza materiałów.




Baza danych – pozwala wybrać jedną z dostępnych baz danych.

Przyciski [>>] i [<<] pozwalają dodawać i usuwać pozycje z zestawienia po prawej stronie.

Zestawienie po prawej stronie zawiera materiały dostępne w bieżącym projekcie.

W obszarze Charakterystyki widoczne są parametry materiału, który został podświetlony na liście. Dodatkową

funkcją tego obszaru jest możliwość definicji nowego materiału. Nowy materiał jest definiowany poprzez

wprowadzenie nowej nazwy oraz wypełnienie odpowiednich pól charakterystykami materiałowymi.

Naciskając przycisk Dodaj do listy, użytkownik może dodać materiał z nową nazwą do zestawienia po prawej

stronie lub też nadpisać parametry, jeżeli nazwa już występuje w zestawieniu. Wszystkie zmiany są dokonywane i

zapisywane lokalnie w projekcie.




Obliczenia


Dla tego typu połączenia przeprowadzana jest weryfikacja następujących warunków:

1. Weryfikacja poprawności założeń konstrukcyjnych:

weryfikacja minimalnego i maksymalnego rozstawu śrub;

weryfikacja wzmocnień: grubość półki wzmocnienia nie może być mniejsza niż półka belki; grubość środnika

wzmocnienia nie może być mniejsza od środnika belki; kąt pomiędzy skosem wzmocnienia a półką belki nie

może być większy niż 45 stopni;

weryfikacja kolizji śrub z półkami profilu;

weryfikacja blach czołowych.

Jeżeli którykolwiek z powyższych warunków nie jest spełniony, wówczas w nocie obliczeniowej zostanie

umieszczona odpowiednia uwaga.

2. Weryfikacja nośności:

Weryfikacja nośności w przypadku tego połączenia obejmuje następujące warunki:

wytrzymałość na ściskanie lub rozciąganie;

wytrzymałość na zginanie;

nośność na ścinanie

interakcja N+M;




sprawdzenie sztywności obrotowej węzła;

weryfikacja spoin.

Doczołowe - rury prostokątne




weryfikacja kolizji śrub ze ściankami profilu

weryfikacja grubości blach czołowych.







interakcja N+M;

weryfikacja spoin.

Doczołowe – rury okrągłe








weryfikacja grubości blach czołowych.






wytrzymałość na silę podłużną, z uwzględnieniem momentu zginającego (efektywna siła osiowa)

nośność na ścinanie

weryfikacja spoin.







weryfikacja minimalnego i maksymalnego rozstawu śrub – rozstaw powinien zostać sprawdzony dla blachy

czołowej i dla półki słupa;

weryfikacja wzmocnień zdefiniowanych na belce: grubość półki wzmocnienia nie może być mniejsza niż półka

belki; grubość środnika wzmocnienia nie może być mniejsza od środnika belki; kąt pomiędzy skosem

wzmocnienia a półką belki nie może być większy niż 45 stopni;

weryfikacja kolizji śrub z półkami, wzmocnieniami i żebrami;

weryfikacja blach czołowych.





wytrzymałość środnika słupa na ścinanie i ściskanie;

wytrzymałość na rozciąganie;

wytrzymałość na ściskanie;


interakcja N+M;

wytrzymałość na ścinanie;

weryfikacja spoin;








weryfikacja kolizji półek belki głównej i wyokrągleń z kątownikami – w przypadku użycia kątowników

weryfikacja kolizji półek belki podrzędnej i wyokrągleń z kątownikami lub blachą

weryfikacja kolizji belki głównej z belką podrzędną (weryfikacja dopasowania).



1. weryfikacja śrub łączących kątownik z belką główną;

2. weryfikacja spoin łączących kątownik z belką główną;

3. weryfikacja śrub łączących kątownik z belką podrzędną;

4. weryfikacja spoin łączących kątownik z belką podrzędną;

5. weryfikacja belki podrzędnej i głównej na rozerwanie blokowe;

6. weryfikacja kątownika na rozerwanie blokowe.

Warunki 1, 2 oraz 3, 4 są sprawdzane wyłącznie w zależności od zdefiniowanego połączenia kątownika bądź

blachy z belką główną lub podrzędną (śruby lub spoina). Warunki 5 i 6 są sprawdzane, gdy belka podrzędna jest

połączona z kątownikami za pomocą śrub.


W przypadku tego typu połączenia przeprowadzane są następujące rodzaje weryfikacji:






weryfikacja kolizji nakładek z półkami belek i wyokrągleniami;

weryfikacja kolizji śrub z półkami i środnikami.


Weryfikacja nośności w przypadku tego połączenia może obejmować następujące warunki:

1. weryfikacja śrub łączących nakładki środników z belką z prawej strony (belka 2);

2. weryfikacja spoin łączących nakładki środników z belką z prawej strony;

3. weryfikacja śrub łączących nakładkę górnej półki z belką z prawej strony;

4. weryfikacja śrub łączących nakładkę dolnej półki z belką z prawej strony;

5. weryfikacja spoin łączących nakładkę górnej półki z belką z prawej strony;

6. weryfikacja spoin łączących nakładkę dolnej półki z belką z prawej strony;

7. weryfikacja śrub łączących nakładki środników z belką z lewej strony (belka 1);

8. weryfikacja spoin łączących nakładki środników z belką z lewej strony;

9. weryfikacja śrub łączących nakładkę górnej półki z belką z lewej strony;

10. weryfikacja śrub łączących nakładkę dolnej półki z belką z lewej strony;

11. weryfikacja spoin łączących nakładkę górnej półki z belką z lewej strony;

12. weryfikacja spoin łączących nakładkę dolnej półki z belką z lewej strony;

13. weryfikacja belki z prawej strony na rozerwanie blokowe;

14. weryfikacja belki z lewej strony na rozerwanie blokowe;

15. weryfikacja nakładek belki na rozerwanie blokowe.

Uwaga:

Pary warunków 1-2, 3-4, 5-6, 7-8, 9-10, 11-12 są sprawdzane wyłącznie w zależności od zdefiniowanego

połączenia nakładek z belką 1 i belką 2 (spoina lub śruby).

Jeżeli nakładki środnika są połączone śrubami jednocześnie z belką 1 i belką 2, wówczas warunek 7 nie jest

sprawdzany, gdyż połączenie jest symetryczne i wynik będzie taki sam, jak dla warunku 1.

Jeżeli nakładki środnika są połączone spoinami jednocześnie z belką 1 i belką 2, wówczas warunek 8 nie jest


Jeżeli nakładki półki są połączone śrubami jednocześnie z belką 1 i belką 2, wówczas warunki 9 i 10 nie są

sprawdzane, gdyż połączenie jest symetryczne i wynik będzie taki sam, jak dla warunków 3 i 4.

Jeżeli nakładki półki są połączone spoinami jednocześnie z belką 1 i belką 2, wówczas warunki 11 i 12 nie są

sprawdzane, gdyż połączenie jest symetryczne i wynik będzie taki sam, jak dla warunków 5 i 6.




Jeżeli nakładki środnika są połączone śrubami jednocześnie z belką 1 i belką 2, wówczas warunek 14 nie jest


Warunki 13, 14 i 15 nie są sprawdzane, kiedy nakładki środnika są połączone spoinami z obiema belkami.

Węzeł rurowy



weryfikacja stosunków szerokości pasa i skratowań;

weryfikacja wzajemnego odsunięcia krzyżulców;



weryfikacja na siłę osiową (zniszczenie przystykowe pasa);

weryfikacja na siłę osiową prętów skratowania;

weryfikacja ścięcia pasa;

Stopa słupa







weryfikacja kolizji śrub z półkami.



wytrzymałość na ściskanie i rozciąganie;


weryfikacja ścinania;

sprawdzenie spoin;














sprawdzenie spoin;











sprawdzenie spoin;




Import danych z ARSA

Dla wybranych rodzajów połączeń możliwe jest uruchomienie importu danych o prętach i obciążeniach

bezpośrednio z programu Robot (Autodesk Robot Structural Analysis).

Import danych dostępny jest dla połączeń:

o Belka / Belka - doczołowe

o Belka / Belka - do środnika

o Belka / Słup – doczołowe

o Nakładkowe

Kolejność postępowania przy imporcie danych z ARSA:

1. W ARSA wyselekcjonować odpowiednie pręty

należy wybrać dwa pręty stykające się we wspólnym węźle

typy profili prętów powinny być zgodne z typami obsługiwanymi przez dane połączenie w

MASTER EC3

profil i materiał zostanie pobrany z ARSA

2. W ARSA ustawić jako aktywny ten przypadek obciążenia z którego pobrane mają być siły wewnętrzne

w modelu powinny być dostępne aktualne wyniki

wybrany powinien być jeden przypadek obciążenia; w przypadku gdy wybrana jest lista

przypadków zaimportowane zostaną siły tylko od pierwszego przypadku z listy – czyli przypadku

o najmniejszym numerze

wybrany może być przypadek prosty lub kombinacja;(w przypadku gdy wybrany jest przypadek

typu kombinacja automatyczna, zaimportowane zostaną obciążenia tylko od pierwszego

składnika kombinacji; zaleca się w takiej sytuacji wcześniejsze przekonwertowanie kombinacji

automatycznych na kombinacje zwykłe.

3. W MASTER EC3 Połączenia Stalowe przejść do definicji jednego z wymienionych wyżej rodzajów

połączenia.

4. Przejść na okno Import z ARSA i użyć przycisku Pobierz dane z ARSA.






Documents

MASTER EC3 Połączenia Stalowe - robobat.pl filepojedynczego połączenia stalowego wybranego z biblioteki węzłów dostępnych w programie. Weryfikacja ... 6. Obliczenia 7. Definicja