MATERIAŁY INSTRUKTAśOWE DO SZKOLENIA WSTĘPNEGO …„skie Chaczapuri... · pracodawcy i przełoŜonego, Dbałość o prawidłowy stan maszyn, urządzeń oraz porządek w miejscu

MATERIAŁY INSTRUKTAśOWE

DO SZKOLENIA WSTĘPNEGO Z ZAKRESU BHP I PPOś. DLA

PRACOWNIKÓW GRUZIŃSKIE CHACZAPURI

ZATWIERDZAM

………………………………………………………………

Gruzińskie Chaczapuri Strona 2

SZCZEGÓŁOWY PROGRAM INSTRUKTAśU OGÓLNEGO Z ZAKRESU BHP I PPOś.

Lp. Temat szkolenia Liczba godzin

1 2 3 1 Istota bezpieczeństwa i higieny pracy

0,6

2 Zakres obowiązków i uprawnień pracodawcy, pracowników oraz poszczególnych komórek organizacyjnych zakładu pracy i organizacji społecznych w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy

3 Odpowiedzialność za naruszenie przepisów lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy

4 Zasady poruszania się na terenie zakładu pracy 0,5 5 ZagroŜenia wypadkowe i zagroŜenia dla zdrowia występujące w

zakładzie i podstawowe środki zapobiegawcze 6 Podstawowe zasady bezpieczeństwa i higieny pracy związane z

obsługą urządzeń technicznych oraz transportem wewnątrzzakładowym

0,4

7 Zasady przydziału odzieŜy roboczej i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej, w tym w odniesieniu do stanowiska pracy instruowanego

0,5 8 Porządek i czystość w miejscu pracy - ich wpływ na zdrowie i bezpieczeństwo pracownika

9 Profilaktyczna opieka lekarska - zasady jej sprawowania w odniesieniu do stanowiska instruowanego

10 Podstawowe zasady ochrony przeciwpoŜarowej oraz postępowania w razie poŜaru

1 11 Postępowanie w razie wypadku, w tym organizacja i zasady

udzielania pierwszej pomocy Razem: Minimum

3,0


1. SZKOLENIE WSTĘPNE BHP

1.1. Cel szkolenia:

Celem szkolenia jest zaznajomienie uczestników z:

a) Podstawowymi przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy zawartymi w Kodeksie pracy oraz regulaminie pracy,

b) Przepisami bhp i ppoŜ. obowiązującymi w Gruzińskie Chaczapuri,

c) Zaznajomienie się z zagroŜeniami wypadkowymi i chorobowymi związanymi z wykonywaną pracą,

d) Zasadami postępowania w razie wypadku,

e) Zasadami udzielania pierwszej pomocy w razie wypadku,

f) Zasadami postępowania w przypadku powstania poŜaru,

g) Identyfikacją zagroŜeń i oceną ryzyka zawodowego na stanowiskach pracy.

h) Umiejętnościami wykonywania pracy w sposób bezpieczny dla siebie i innych

1.2. Uczestnicy szkolenia:

Szkolenie jest przeznaczone dla osób rozpoczynających pracę, praktykę lub staŜ w Gruzińskie Chaczapuri

1.3. Forma organizacji szkolenia:

Szkolenie jest organizowane w formie instruktaŜu (na sali wykładowej) lub samokształcenia kierowanego (uczestnik otrzymuje „Materiały InstruktaŜowe w zakresie szkolenia wstępnego bhp i ppoŜ. Gruzińskie Chaczapuri. ” zapoznaje się z jej treścią pod kierunkiem inspektora ds. BHP.


PROGRAM INSTRUKTAśU

WSTĘPNEGO STANOWISKOWEGO w Gruzińskie Chaczapuri

Lp. Temat szkolenia

Liczba godzin InstruktaŜu osób wymienionych w § 11 ust. 1 rozporządzenia (nie dotyczy pracowników wymienionych w kolumnie 4)*

InstruktaŜu pracowników administracyjno-biurowych naraŜonych na działanie czynników uciąŜliwych

1 2 3 4

1

Przygotowanie pracownika do wykonywania określonej pracy, w tym w szczególności: a) Omówienie warunków pracy z uwzględnieniem:

- Elementów pomieszczenia pracy, w którym ma pracować pracownik, mających wpływ na warunki pracy pracownika (np. oświetlenie ogólne, ogrzewanie, wentylacja, urządzenia techniczne, urządzenia ochronne),

- Elementów stanowiska roboczego mających wpływ na bezpieczeństwo i higienę pracy (np. pozycja przy pracy, oświetlenie miejscowe, wentylacja miejscowa, urządzenia zabezpieczające, ostrzegawcze i sygnalizacyjne, narzędzia, surowce i produkty),

- Przebiegu procesu pracy na stanowisku pracy w nawiązaniu do procesu produkcyjnego (działalności) w całej komórce organizacyjnej i zakładzie pracy,

b) Omówienie czynników środowiska pracy występujących przy określonych czynnościach na stanowisku pracy oraz zagroŜeń, jakie mogą stwarzać te czynniki, wyników oceny ryzyka zawodowego związanego z wykonywaną pracą i sposobów ochrony przed zagroŜeniami, a takŜe zasad postępowania w razie wypadku lub awarii,

c) Przygotowanie wyposaŜenia stanowiska roboczego do wykonywania określonego zadania.

2 2

2

Pokaz przez instruktora sposobu wykonywania pracy na stanowisku pracy zgodnie z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, z uwzględnieniem metod bezpiecznego wykonywania poszczególnych czynności i ze szczególnym zwróceniem uwagi na czynności trudne i niebezpieczne.

0,5 -

3 Próbne wykonanie zadania przez pracownika pod kontrolą instruktora

0,5 -

4 Samodzielna praca pracownika pod nadzorem instruktora 4 -

5 Omówienie i ocena przebiegu wykonywania pracy przez pracownika

1 -

Razem: Minimum 8 Minimum 2

*§ 11. 1. InstruktaŜ stanowiskowy przeprowadza się przed dopuszczeniem do wykonywania pracy na określonym stanowisku: 1) pracownika zatrudnianego na stanowisku robotniczym oraz innym, na którym występuje naraŜenie na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia, uciąŜliwych lub niebezpiecznych; 2) pracownika przenoszonego na stanowisko, o którym mowa w pkt. 1; 3) ucznia odbywającego praktyczną naukę zawodu oraz studenta odbywającego praktykę studencką.


2. INSTRUKTAś STANOWISKOWY

2.1. Cel szkolenia

Celem szkolenia jest uzyskanie przez pracownika: a) Informacji o czynnikach środowiska pracy występujących na danym stanowisku

pracy i w jego bezpośrednim otoczeniu oraz o ryzyku zawodowym związanym z wykonywaną pracą,

b) Wiedzy i umiejętności dotyczących sposobów ochrony przed zagroŜeniami wypadkowymi i zagroŜeniami dla zdrowia w warunkach normalnej pracy i w warunkach awaryjnych,

c) Wiedzy i praktycznych umiejętności z zakresu bezpiecznego wykonywania powierzonej pracy.

2.2. Uczestnicy szkolenia

Szkolenie jest przeznaczone dla pracowników nowo zatrudnianych na stanowiskach robotniczych i innych, na których występuje naraŜenie na działanie czynników szkodliwych dla zdrowia, uciąŜliwych lub niebezpiecznych, dla pracowników przenoszonych na takie stanowiska oraz w przypadku zmiany warunków techniczno-organizacyjnych, tj. w razie zmiany procesu technologicznego, zmiany organizacji stanowisk pracy, wprowadzenia do stosowania substancji o działaniu szkodliwym dla zdrowia albo niebezpiecznym oraz nowych lub zmienianych narzędzi, maszyn i innych urządzeń. Szkolenie jest przeznaczone równieŜ dla studentów odbywających praktyki studenckie oraz uczniów odbywających praktyczną naukę zawodu.

2.3. Sposób organizacji szkolenia

Szkolenie powinno być prowadzone w formie instruktaŜu — na stanowisku, na którym zatrudniony pracownik zostanie instruowany, na podstawie szczegółowego programu opracowanego szkolenia.

Szkolenie powinno uwzględniać następujące etapy:

a) Rozmowę wstępną instruktora z instruowanym pracownikiem, b) Pokaz i objaśnienie przez instruktora całego procesu pracy, który ma być

realizowany przez pracownika, c) Próbne wykonywanie procesu pracy przez pracownika przy korygowaniu przez

instruktora sposobów wykonywania pracy, d) Samodzielną pracę instruowanego pracownika pod nadzorem instruktora, e) Sprawdzenie i ocenę przez instruktora sposobu wykonywania pracy przez

pracownika.


JeŜeli pracownik wykonuje prace na róŜnych stanowiskach, szkolenie powinno uwzględniać wszystkie rodzaje prac, które będą naleŜały do zakresu obowiązków pracownika na tych stanowiskach. Sposób realizacji szkolenia i czas trwania poszczególnych jego części powinny być dostosowane do przygotowania zawodowego i dotychczasowego staŜu pracy pracownika oraz zagroŜeń występujących przy przewidzianej do wykonywania przez niego pracy.


Wzór karty szkolenia wstępnego BHP .......................................... (nazwa pracodawcy (pieczęć)

KARTA SZKOLENIA WSTĘPNEGO

W DZIEDZINIE BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY

1. Imię i nazwisko osoby odbywającej szkolenie ………………………………………………………………………………………………….

2. Nazwa komórki organizacyjnej …………………………………………………………………………………………

3.

Inst

rukt

aŜ

ogóln

y

InstruktaŜ ogólny przeprowadził w dniu

.................................................................... (imię i nazwisko przeprowadzającego instruktaŜ) ...............................................................

(podpis osoby, której udzielono instruktaŜu*)

4. In

stru

ktaŜ

s

tanow

isko

wy

1) InstruktaŜ stanowiskowy na stanowisku pracy przeprowadził w dniach …..………………………r. .................................................................

(imię i nazwisko przeprowadzającego instruktaŜ)

Po przeprowadzeniu sprawdzianu wiadomości i umiejętności z zakresu wykonywania pracy zgodnie

z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy Pan(i) ……………………………………………….

został(a) dopuszczony(a) do wykonywania pracy na stanowisku …………………………………………….

............................................................ ................................................................. (podpis osoby ,której udzielono instruktaŜu*) (data i podpis kierownika komórki organizacyjnej)

2)** InstruktaŜ stanowiskowy na stanowisku pracy ……………………………………………………………. przeprowadził w dniach …..………………………r. ................................................................

(imię i nazwisko przeprowadzającego instruktaŜ)

Po przeprowadzeniu sprawdzianu wiadomości i umiejętności z zakresu wykonywania pracy zgodnie

z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy Pan(i) ……………………………………………….

został(a) dopuszczony(a) do wykonywania pracy na stanowisku …………………………………………….

............................................................ ................................................................. (podpis osoby, której udzielono instruktaŜu*) (data i podpis kierownika komórki organizacyjnej)

*Podpis stanowi potwierdzenie odbycia instruktaŜu i zapoznania się z przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi wykonywanych prac. ** Wypełniać w przypadkach, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 i 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27 lipca 2004 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.


3. Przepisy prawne w oparciu, o które opracowano program szkolenia: a) Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 27.07.2004 w sprawie szkolenia

w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 180, poz. 1860 z 2004 r.), wersja obowiązująca od 24.11.2007, ost.zm.: Dz.U. z 2007 r. nr 196 poz. 1420

b) Ustawa z dnia 26.06.1974 r. kodeks pracy (Dz. U. Nr 21 poz. 94 z 1998 r), z późniejszymi zmianami, wersja obowiązująca od 30.06.2008 do 02.07.2009, ost.zm.: Dz.U. z 2008 r. nr 93 poz. 586

c) Rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30.05.1996 r. w sprawie przeprowadzenia badań lekarskich pracownika, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikiem oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w kodeksie pracy (Dz. U. Nr 69 poz. 332 z 1996 r.) wersja obowiązująca od 12.05.2001, ost.zm.: Dz.U. z 2001 r. nr 37 poz. 451

d) Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad oraz trybu uznawania zdarzenia za wypadek w drodze do pracy lub z pracy, sposobu jego dokumentowania, wzoru karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy oraz terminu jej sporządzania Dziennik Ustaw rok 2002 nr 237 poz. 2015 wersja obowiązująca od 01.01.2003

e) Ustawa z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199 poz. 1673 z 2002 r.) wersja obowiązująca od 01.07.2007, ostatnia zmiana: (Dz.U. z 2007 r. nr 115 poz. 792)

f) Ustawa z dnia 24.08.1991 r o ochronie przeciwpoŜarowej (Dz. U. Nr 147, poz. 1229 z 2002 r) wersja obowiązująca od 25.09.2008, ost.zm.: Dz.U. z 2008 r. nr 163 poz. 1015

4. ISTOTA BEZPIECZEŃSTWA I HIGIENY PRACY

Bezpieczeństwem i higieną pracy (bhp) nazywamy stan pracy, polegający na wykonywaniu jej w warunkach niezagraŜających zdrowiu i Ŝyciu osób przy niej zatrudnionych, oraz ogół środków i urządzeń słuŜących osiągnięciu tego stanu. NaleŜy tu rozumieć usuwanie lub co najmniej ograniczanie szkodliwości związanych z procesem i środowiskiem pracy. WiąŜe się to z zapobieganiem wypadkom przy pracy, chorobom zawodowym i innym szkodliwym wpływom pracy na zdrowie. Środki słuŜące zapewnieniu bezpieczeństwa i higieny pracy od pewnego czasu wkraczają w dziedzinę techniki, organizacji pracy, pedagogiki, psychologii pracy, socjologii i higieny pracy. Zasady bhp obejmują reguły techniczne i zasady powszechnego doświadczenia, słuŜące ochronie Ŝycia i zdrowia osób zatrudnionych. Środowisko pracy - to zespół warunków środowiska materialnego, w którym odbywa się proces pracy, Niebezpieczny czynnik - występujący w procesie pracy, to czynnik, którego oddziaływanie na pracownika prowadzi lub moŜe prowadzić do urazu lub choroby, Szkodliwy czynnik - to czynnik, którego oddziaływanie na pracownika prowadzi lub


moŜe prowadzić do schorzenia. Klasyfikacja czynników występujących w procesie pracy (wg PN-8 / 08052) zaleŜy od charakteru działania niebezpiecznych lub szkodliwych czynników towarzyszących pracy i dzieli się na czynniki:

� Fizyczne np. poruszające się maszyny, urządzenia, ostrza maszyn, hałas,

naruszenie konstrukcji, wibracja, przemieszczanie się wyrobów, itp.

� Chemiczne np. toksyczne, draŜniące, mutagenne,

� Biologiczne np. mikroorganizmy, makroorganizmy,

� Psychofizyczne np. dotyczące obciąŜeń fizycznych, nerwowo – psychicznych

5. OBOWIĄZKI I UPRAWNIENIA PRACOWNIKA, PRACODAWCY

ORAZ KOMÓREK ORGANIZACYJNYCH W ZAKRESIE BHP

5.1. Zgodnie z art. 211 KP do podstawowych obowiązków pracownika w zakresie przestrzegania przepisów bhp naleŜą:

� Znajomość podstawowych przepisów bhp oraz udział w szkoleniach z tego zakresu,

� Wykonywanie prac zgodnie z przepisami bhp oraz stosowanie się do poleceń pracodawcy i przełoŜonego,

� Dbałość o prawidłowy stan maszyn, urządzeń oraz porządek w miejscu pracy, � Stosowanie przydzielonej odzieŜy i obuwia roboczego zgodnie z ich

przeznaczeniem, � Poddawanie się wstępnym, okresowym i kontrolnym badaniom lekarskim, � Niezwłoczne powiadamianie przełoŜonego o zauwaŜonym wypadku,

zagroŜeniu Ŝycia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzeganie osób znajdujących się w strefie niebezpiecznej o groŜącym im niebezpieczeństwie,

� Po zakończeniu pracy umieszczanie materiałów i narzędzi w miejscach do tego przeznaczonych oraz wyłączanie urządzeń z pod napięcia prądu elektrycznego.

� Współdziałanie z pracodawcą i przełoŜonymi w wypełnianiu obowiązków dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.


5.2. Zgodnie art. 207 KP do podstawowych obowiązków Pracodawcy z zakresie

przestrzegania przepisów BHP naleŜy:

� Zapewnić pracownikom bezpieczne i higieniczne warunki pracy, � Egzekwowanie przestrzegania przepisów BHP oraz wydawanych poleceń

dotyczących usuwania usterek, � Zapewniania realizacji nakazów, wystąpień i decyzji wydawanych przez

zewnętrzne organy nadzoru nad warunkami pracy, � Zapewniania niezbędnych środków finansowych do realizacji ww. zadań.

5.3. Zgodnie art. 212 KP dyrektorzy, kierownicy komórek organizacyjnych, jako

przełoŜeni pracowników, ponoszą odpowiedzialność za realizację nałoŜonych przez nich zadań z zachowaniem przepisów BHP. Zobowiązani są oni do:

� Zorganizowania i realizowania prac z uwzględnieniem zabezpieczenia pracowników przed wypadkami przy pracy i chorobami zawodowymi,

� Egzekwowania przestrzegania przez pracowników przepisów bhp, � Zapewnienia realizacji zaleceń lekarza sprawującego opiekę zdrowotną nad

pracownikami, � Zapewnianie odzieŜy ochronnej pracownikom, którym ona przysługuje oraz

egzekwowanie jej stosowania, � Zapewnianie pracownikom środków higieny osobistej.

5.4. Zgodnie z Art. 210 KP pracownik ma prawo: W przypadku, gdy warunki pracy są w sprzeczności z przepisami bhp i stwarzają bezpośrednie zagroŜenie zdrowia lub Ŝycia pracownika lub gdy wykonywana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom, na podstawie art. 210 Kodeksu Pracy, pracownik ma prawo do powstrzymania się od wykonywania tej pracy i niezwłocznego powiadomienia o powyŜszym fakcie przełoŜonego. W takim przypadku za czas powstrzymania się od wykonywanej pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.


6. ODPOWIEDZIALNOŚĆ PRACOWNIKA ZA NARUSZENIE PRZEPISÓW W ZAKRESIE BHP I PPOś.

6.1. Zgodnie z Art. 100 Kodeksu Pracy:

� § 1. Pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełoŜonych, które dotyczą pracy, jeŜeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę.

� § 2. Pracownik jest obowiązany w szczególności: 1. Przestrzegać czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy, 2. Przestrzegać regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku, 3. Przestrzegać przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, a takŜe

przepisów przeciwpoŜarowych, 4. Dbać o dobro zakładu pracy, chronić jego mienie oraz zachować w tajemnicy

informacje, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, 5. Przestrzegać tajemnicy określonej w odrębnych przepisach, 6. Przestrzegać w zakładzie pracy zasad współŜycia społecznego.

W stosunku do pracowników nieprzestrzegających przepisów bhp i ppoŜ., zgodnie z art. 108 KP

pracodawca ma prawo nałoŜenia kary w postaci upomnienia, nagany. Kara moŜe być zastosowana

tylko po uprzednim wysłuchaniu pracownika. Pracodawca wyznaczając karę bierze pod uwagę

rodzaj naruszonych obowiązków pracowniczych, stopień winy pracownika i jego dotychczasowy

stosunek do pracy. Pracownikowi przysługuje prawo wniesienia w ciągu 7 dni sprzeciwu do

pracodawcy. W przypadku odrzucenia sprzeciwu przysługuje mu prawo odwołania się w ciągu 14

dni do sądu pracy.

We wszystkich restauracjach obowiązuje zakaz palenia tytoniu.


7. ZAGROśENIA WYPADKOWE I ZAGROśENIA DLA ZDROWIA

WYSTĘPUJĄCE W RESTAURACJACH GRUZIŃSKIE CHACZAPURI, PODSTAWOWE ŚRODKI ZAPOBIEGAWCZE

7.1. Do najpowaŜniejszych zagroŜeń, jakie istnieją przy wykonywaniu pracy w obiektach gastronomicznych oraz ich magazynach zaliczyć moŜna:

� ZagroŜenia wynikające z niewłaściwego stanu technicznego środków transportowych, konstrukcji regałowych, urządzeń magazynowych i opakowań;

� ZagroŜenia wynikające z niewłaściwej organizacji pracy (organizacji stanowiska pracy, nadzoru nad współdziałaniem pracowników);

� ZagroŜenia wynikające z niedostatecznego nadzoru ze strony personelu kierowniczego nad stosowaniem nakazanych metod i środków pracy oraz sprzętu ochronnego;

� ZagroŜenia wynikające z niedostatecznego przygotowania ludzi do określonej pracy (braku szkolenia wstępnego ogólnego, stanowiskowego; braku badań lekarskich, odzieŜy ochronnej, wprawy w posługiwaniu się urządzeniami technicznymi);

� ZagroŜenia wynikające z niewłaściwego sposobu magazynowania towarów; � ZagroŜenia poraŜenia prądem elektrycznym powodowane złym stanem

technicznym urządzeń i instalacji oraz niewłaściwą ich obsługą. (Statystycznie w Polsce corocznie śmiertelnemu poraŜeniu prądem ulega ok. 100 osób, z czego co piąty przypadek ma miejsce w zakładzie pracy. Dotyczy to najczęściej (75 %) poraŜeń prądem o niskim napięciu (występuje w gniazdkach i instalacjach oświetleniowych)). Zabrania się załączania do sieci elektrycznej urządzeń niesprawnych, posiadających uszkodzone wtyczki, gniazda, przewody oraz wyłączniki. Nie wolno uŜywać urządzeń zawilgoconych, oraz obsługiwać je mokrymi rękami. Zabrania się samowolnego dokonywania jakichkolwiek przeróbek, napraw i zmian w urządzeniach technicznych lub instalacjach zasilających je;

� ZagroŜenia związane z moŜliwością potknięcia lub poślizgnięcia, co grozi upadkiem, potłuczeniem lub złamaniem kończyn;

� ZagroŜenia związane z poparzeniem się gorącą wodą przy nieumiejętnej obsłudze czajnika,

� ZagroŜenia związane upadkiem przedmiotów, towarów z regałów w magazynach i halach sprzedaŜnych;

� ZagroŜenia związane upadkiem osób z wysokości (np. z drabiny przesuwnej magazynowej, schodów,)

� ZagroŜenia związane z obsługą ostrych narzędzi


� ZagroŜenia związane z obsługą maszyn

7.2. ZagroŜenia te mogą najczęściej wynikać z:

� Niewłaściwego przygotowania ludzi do określonej pracy (brak szkoleń bhp, badań lekarskich, nie stosowanie odzieŜy ochronnej, brak znajomości obsługi sprzętu technicznego),

� Niewłaściwego składowania na regałach, � Złego stanu technicznego środków transportowych, urządzeń oraz budowy

regałów (w magazynie) � Nie wykonywania wymaganych czynności konserwacyjnych urządzeń, � Pośpiechu, roztargnienia, zamyślenia się lub nieuwagi pracownika (naleŜą do

najczęstszych przyczyn). 7.3. Przyczynami wypadków w pracy, jakie miały miejsce na przestrzeni ostatniego roku � Nieuwaga i nieostroŜność, pośpiech; � Nie dostateczna koncentracja uwagi przy wykonywaniu pracy; � Nie odpowiednie przejścia i dojścia, zatłoczony magazyn, zastawione drogi

komunikacyjne towarem; � Nie zachowanie bezpiecznej odległości przy wykonywanych czynnościach z

narzędziami ostrymi i niebezpiecznymi; � UŜywanie niesprawnych urządzeń

8. IDENTYFIKACJA ZAGROśEŃ I OCENA RYZYKA ZAWODOWEGO

8.1. Na podstawie artykułu 226 KP pracodawca zobowiązany jest do oceny ryzyka zawodowego na stanowiskach pracy oraz do informowania pracowników zatrudnionych i nowo zatrudnianych o poziomie tego ryzyka na stanowisku pracy oraz wskazać środki ograniczające poziom zagroŜeń występujących w firmie.

8.2. Identyfikacją zagroŜeń i ich wielkości - identyfikacja samego zagroŜenia to pierwszy krok w analizie, gdyŜ takie samo zagroŜenie moŜe spowodować róŜne zdarzenia wypadkowe (tzw. scenariusze wypadkowe). Prawidłowa analiza to ocena prawdopodobieństwa zdarzenia powodującego określone straty dla danego scenariusza wypadkowego. Typowy scenariusz wypadkowy moŜna określić – opisać w postaci trójki

Gruzińskie Chaczapuri

Przykłady:

źródło zagrożenia

prąd elektryczny

Praca na wysokości

ostre narzędzia

Ruchome części maszyny

Typ wydażenia

Skutek

Kontakt z prądem Porażenie pracownika

Upadek z wysokości Uraz pracownika

Kontakt ze skórą uraz rąki pracownika

Kontakt z ruchomą częścią Uraz pracownika

Strona 14

Skutek

Porażenie pracownika

Uraz pracownika

uraz rąki pracownika

Uraz pracownika


Rys. Istota ryzyka

Rys. Pojęcie ryzyka

8.3. W rezultacie ocena ryzyka zawodowego powinna dać odpowiedź na osiem podstawowych pytań: � Co stanowi zagroŜenie?

� Kto podlega ryzyku?

� Jakie istnieje zagroŜenie urazowe?

� Jakie elementy moŜna zmienić?


� Jakie jest prawdopodobieństwo wystąpienia awarii?

� Jak moŜna zabezpieczyć się przed awarią?

� Jakie są szansę wystąpienia urazów w wypadku awarii?

� Jak moŜna zabezpieczyć ludzi w przypadku wystąpienia awarii lub gdy naraŜenie na niebezpieczeństwo jest nieuniknione?.

8.4. Proces oceny ryzyka zawodowego

Proces oceny ryzyka zawodowego nie jest procesem zamkniętym i jednorazowym. Jego istota w znaczącym stopniu polega na cyklicznym powtarzaniu wszystkich etapów oceny. Istotnym elementem oceny ryzyka jest sprawdzenie jego akceptowalności. Nie jest, bowiem istotne samo sprawdzenie ilościowe i jakościowe zagroŜeń występujących na stanowisku pracy, lecz takŜe uzyskanie odpowiedzi na pytanie, czy praca na danym stanowisku jest moŜliwa i uzasadniona. Odpowiedź na to pytanie ma aspekt ludzki, prawny i ekonomiczny. Przy znacznym stopniu zagroŜenia Ŝycia i zdrowia niedopuszczalne jest świadome naraŜanie pracowników na negatywne skutki zdrowotne. Natomiast w ujęciu ekonomicznym wprowadzenie środków ograniczających ryzyko zawodowe ma się opłacać pracodawcy tj. musi przynosić wymierny efekt ekonomiczny w postaci ograniczenia strat, zwiększonej wydajności i zmniejszonej składki wypadkowej.

W Gruzińskie Chaczapuri wykorzystano do oszacowania wielkości ryzyka zawodowego metodę RISC SCORE.(Na podstawie G.F. Kinney, A.D. Wiruth: Practical Risk Analyss for

Safety Menagement.Nawal Weapons Centre, China Lake.

8.5. Opis metody: Zgodnie z definicją ryzyka zawodowego parametrami opisującymi ryzyko są:

� Prawdopodobieństwo wystąpienia niepoŜądanych zdarzeń związanych z wykonywaną pracą, powodujących straty, w szczególności wystąpieniu pracowników niekorzystnych skutków zdrowotnych w wyniku zagroŜeń zawodowych występujących w środowisku pracy lub sposobu wykonywania pracy;”

� Strata (skutek).

PoniewaŜ ze względu na róŜny czas naraŜenia pracowników na oddziaływanie niekorzystnych czynników środowiska pracy niezbędnym jest wprowadzenie do metody trzeciego parametru, uzaleŜniającego ryzyko od naraŜenia (ekspozycji). W związku z powyŜszym w metodzie RISC SCORE przyjęto następujący wzór na oszacowanie wartości ryzyka zawodowego:

� � � � � � � Gdzie: R – oszacowana wartość ryzyka zawodowego; S – potencjalne skutki zagroŜenia (strata ludzka lub materialna); E – ekspozycja tzn. czas przebywania w naraŜeniu; P – prawdopodobieństwo wystąpienia zagroŜenia.


W wyniku wyliczenia iloczynu R= S odpowiada kategoria ryzyka i wymagania odnośnie do działań prewencyjnych.

Kategorie ryzyka zawodowego.Kategorie Ryzyka

[ 1 ] Pomijalne

[ 2 ] Małe ryzyko

[ 3 ] Średnie ryzyko

[ 4 ] Wysokie ryzyko

[ 5 ] Bardzo wysokie

ryzyko

9. TRANSPORT

9.1. BHP - przy ręcznym transporcie (normy dźwigania).

5. Wyznaczenie osób odpowiedzialnych za realizacje programu

6. Kontrola Realizacji programu

W wyniku wyliczenia iloczynu R= S x E x P uzyskuje się wartość liczbową, której odpowiada kategoria ryzyka i wymagania odnośnie do działań prewencyjnych.

Kategorie ryzyka zawodowego. Wartość [ R ] Akcja

R < 20 śadne działania nie są

potrzebne

ryzyko 20 < = R < 70 NaleŜy zwrócić uwagę

Średnie ryzyko 70 < = R < 200 Potrzebna poprawa

Wysokie ryzyko 200 < = R < 400 Potrzebna natychmiastowa

poprawa

Bardzo wysokie R > = 400 RozwaŜ wstrzymanie prac

Rys. Proces oceny ryzyk

przy ręcznym transporcie (normy dźwigania).

1. zbieranie informacji

2. Identyfikacja i rejestracja zagrożeń

3. Ocena poziomu ryzyka

4. Opracowanie programu poprawy

warunków pracy

5. Wyznaczenie osób odpowiedzialnych za realizacje programu

6. Kontrola Realizacji programu

Strona 17

x E x P uzyskuje się wartość liczbową, której odpowiada kategoria ryzyka i wymagania odnośnie do działań prewencyjnych.

Akcja śadne działania nie są

potrzebne

NaleŜy zwrócić uwagę

Potrzebna poprawa

Potrzebna natychmiastowa poprawa

RozwaŜ wstrzymanie prac

rejestracja zagrożeń

3. Ocena poziomu ryzyka


PRZEŁADUNKI RĘCZNE.

(na podstawie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 14 marca 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych. Dziennik Ustaw rok 2000 nr 26 poz.

313 , wersja obowiązująca od 01.01.2002, ostatnia zmiana: Dz.U. z 2000 r. nr 82 poz. 930)

9.1.1. Transport ręczny

� Praca dorywcza – rozumie się przez to ręczne przemieszczanie przedmiotów, ładunków lub materiałów nie częściej niŜ 4 razy na godzinę, jeŜeli łączny czas wykonywania tych prac nie przekracza 4 godzin na dobę,

� Sprzęt pomocniczy – są to środki mające na celu ograniczenie uciąŜliwości i zagroŜeń związanych z ręcznym przemieszczaniem przedmiotów, ładunków lub materiałów oraz ułatwienie wykonywania tych czynności. Do środków tych zalicza się: pasy, liny, zawiesia, dźwignie, chwytaki, rolki, kleszcze, uchwyt, nosze, kosze, legary, ręczne wyciągarki, i wyciągarki krąŜkowe i wielokrąŜki, przestawne pochylnie, taczki i wózki.

� Do przenoszenia ręcznego moŜe być dopuszczony pracownik, który: � Ma odpowiedni stan zdrowia potwierdzony zaświadczeniem lekarskim

stwierdzającym brak przeciwwskazań do wykonywania prac transportowych ręcznych.

� Został przeszkolony w zakresie bhp w zakresie prawidłowych sposobów wykonywania ręcznych prac transportowych i został wyposaŜony w odzieŜ roboczą, ochroną i buty robocze.

� Jednemu pracownikowi wolno podnosić i przenosić przedmioty o masie do 30 kg przy pracy stałej na odległość do 25 m.

� Jednemu pracownikowi dorywczo wolno przenosić przedmioty o masie do 50 kg na odległość do 25 m.

� Przy pracy stałej przedmioty o masie do 30 kg wolno jednemu pracownikowi przenosić po schodach, pochylniach do wysokości 4 m.

9.1.2. Transport zespołowy

Do transportu zespołowego winni być dobierani pracownicy, którzy: � Mają doświadczenie; � Posiadają odpowiednią kondycję fizyczną, jednakową siłę i równy wzrost;

Całym zespołem winien kierować doświadczony pracownik legitymujący się dobrą znajomością metod pracy. � Masa przedmiotu przenoszonego zespołowo przy pracy dorywczej, których długość

przekracza 4 m i masa 30 kg nie moŜe przekraczać 30 kg na pracownika przy pracy stałej, a przy pracy dorywczej 42 kg.


� Nie dopuszczalne jest zespołowe prprzekraczającej 500 kg.

� Nie dopuszczalne jest przenoszenie gorących, Ŝrących albo o właściwościach szkodliwych dla wraz z naczyniem i uchwytem przekracza

� W przypadku przedmiotów długich przenoszonych na ramionach zespołowym – naleŜy zapewnić, aby� Wkładali i opuszczali przenoszony przedmiot jednocześnie i na � Znajdowali się po jednej stronie przenoszonego � UŜywali środków ochrony � Odstęp między pracow� Aby stosowali sprzęt odpowiedni sprzęt

9.1.3. Transport realizowany

� Dopuszczalna masa ładunku przemieszczanego na wózku po terenie płaskim o

twardej nawierzchni nie moŜe przekraczać wózka.

� Przy przemieszczaniu ładunku na ładunku łącznie z masą wózka nie moŜe

� Nie dopuszczalne jest ręczne przemieszczanie ładunków na wózkach popowierzchni większych niŜ 8 % oraz na odległość

Prawidłowe podnoszenie cięŜaru (model)

Nie dopuszczalne jest zespołowe przemieszczanie przedmiotów o masie

Nie dopuszczalne jest przenoszenie przez jednego pracownika materiałów ciekłych gorących, Ŝrących albo o właściwościach szkodliwych dla zdrowia, którychwraz z naczyniem i uchwytem przekracza 25 kg.

przypadku przedmiotów długich przenoszonych na ramionach zapewnić, aby pracownicy:

i opuszczali przenoszony przedmiot jednocześnie i na się po jednej stronie przenoszonego przedmiotu;

środków ochrony indywidualnej chroniących ramiona;między pracownikami transportującymi wynosił, co najmniej

stosowali sprzęt odpowiedni sprzęt pomocniczy.

Transport realizowany przy uŜyciu ręcznie poruszanych wózków

Dopuszczalna masa ładunku przemieszczanego na wózku po terenie płaskim o twardej nawierzchni nie moŜe przekraczać 450 kg na pracownika, łącznie z masą

Przy przemieszczaniu ładunku na wózku po pochylniach większych niŜ 5%, masa są wózka nie moŜe przekraczać 350 kg.

Nie dopuszczalne jest ręczne przemieszczanie ładunków na wózkach popowierzchni większych niŜ 8 % oraz na odległość większą niŜ 200m

Prawidłowe podnoszenie cięŜaru (model)

Strona 19

zemieszczanie przedmiotów o masie

pracownika materiałów ciekłych –zdrowia, których masa

przypadku przedmiotów długich przenoszonych na ramionach – w transporcie

i opuszczali przenoszony przedmiot jednocześnie i na komendę;

ramiona; najmniej 0,75m;

przy uŜyciu ręcznie poruszanych wózków

Dopuszczalna masa ładunku przemieszczanego na wózku po terenie płaskim o na pracownika, łącznie z masą

pochylniach większych niŜ 5%, masa

Nie dopuszczalne jest ręczne przemieszczanie ładunków na wózkach po pochylniach większą niŜ 200m.


10. WYKAZ NIEKTÓRYCH PRAC WZBRONIONYCH KOBIETOM (opracowany na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 1996 r w sprawie wykazu prac szczególnie uciąŜliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet Dziennik Ustaw rok 1996 nr 114 poz. 545 wersja

obowiązująca od 11.11.2002, ostatnia zmiana: Dz.U. z 2002 r. nr 127 poz. 1092).

10.1. Dźwiganie i przenoszenie cięŜarów.

NajwyŜsze dopuszczalne normy przy podnoszeniu i przewoŜeniu cięŜarów dla kobiet są następujące:

1. Ręczne podnoszenie i przenoszenie cięŜarów: Uwagi:

Dopuszczalna norma

Podane dopuszczalne masy cięŜarów obejmują równieŜ masę

urządzenia transportowego i dotyczą przewoŜenia cięŜarów po powierzchni równej twardej i

gładkiej o, pochyleniu nieprzekraczającym:

-2% przy pracach wymienionych w poz. a. W przypadku

przewoŜenia cięŜarów po powierzchni nierównej masa

cięŜarów nie moŜe przekraczać 60 % wielkości podanych w pkt.

3 (a i b).

a. Przy pracy stałej 12

b. Przy pracy dorywczej* 20

2. Ręczne przenoszenie pod górę - po pochylniach, schodach, itp., których maksymalny kąt nachylenia -

nie przekracza 30°, a wysokość 5 m:

a. Przy pracy stałej 8

b. Przy pracy dorywczej* 15

3. PrzewoŜenie cięŜarów przy pomocy urządzeń transportowych

a. Na wózkach (taczkach) jednokołowych 50

6.2. Na wózkach 2, 3, i 4 – kołowych 80

6.3. Na wózkach po szynach 300

4. Wydatek energetyczny „netto” na wykonanie pracy

W ciągu zmiany roboczej 5000 KJ (1200 kcal)

* ręczne przemieszczanie przedmiotów, ładunków lub materiałów nie częściej niŜ 4 razy na godzinę, jeŜeli łączny czas wykonywania tych prac nie przekracza 4 godzin na dobę


10.2. Kobietom w ciąŜy i w okresie karmienia zabronione są prace: � Przy których najwyŜsze wartości obciąŜenia pracą fizyczną, mierzone wydatkiem

energetycznym netto na wykonanie prac, przekraczają 2900 kJ na zmianę roboczą; � Prace wymienione w pkt. 1. a, b, jeŜeli występuje przekroczenie ¼ określonych w

nich wartości; � Prace w pozycji wymuszonej i prace w pozycji stojącej łącznie ponad 3 godziny w

czasie zmiany roboczej; � Prace w środowisku, w którym występują nagłe zmiany temperatury powietrza w

zakresie przekraczającym 15° C; � Prace przy obsłudze monitorów ekranowych, powyŜej 4 godzin na dobę; � Kobietom w ciąŜy zabroniona jest praca na wysokości, przy wchodzeniu

i schodzeniu z drabin; � Prace w warunkach naraŜania na drgania o ogólnym oddziaływaniu na organizm

człowieka; � kobietom w ciąŜy i w okresie karmienia zabroniona jest praca w naraŜeniu na

działanie szkodliwych substancji chemicznych tj: w naraŜeniu na działanie czynników rakotwórczych i o prace prawdopodobnym działaniu rakotwórczym ;

� Prace w naraŜeniu na niŜej wymienione substancje chemiczne nie zaleŜnie od ich stęŜenia w środowisku pracy: � Chloropren; � 2-etoksyetanol; � Etylenu dwubromek � Leki cysta tyczne; � Mangan; � 2-metoksyetanol; � Ołów i jego związki organiczne i nieorganiczne; � Styren; � Syntetyczne estrogeny i progesterony; � Węgla dwusiarczek; � Preparaty do ochrony roślin.

� Kobietom w ciąŜy i w okresie karmienia zabronione są prace stwarzające ryzyko cięŜkiego urazu fizycznego lub psychicznego np.: � Gaszenie poŜarów, udział w akcjach ratownictwa chemicznego;

� Prace w naraŜeniu na działanie rozpuszczalników organicznych, jeŜeli ich stęŜenie w środowisku pracy przekraczają 1/ 3 najwyŜszych dopuszczalnych stęŜeń.


11. WYKAZ PRAC WZBRONIONYCH MŁODOCIANYM

(Opracowany na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 sierpnia 2004 r. w sprawie wykazu prac wzbronionych młodocianym i warunków ich zatrudniania przy niektórych z tych prac. Dziennik

Ustaw rok 2004 nr 200 poz. 2047 wersja obowiązująca od 12.07.2006, ostatnia zmiana: Dz.U. z 2006 r. nr 107 poz. 724)

a. Młodocianym jest osoba, która ukończyła 15 lat, a nie przekroczyła lat 18. Okresowo

dozwolone jest zatrudnianie osób od 13 roku Ŝycia (po pisemnym wyraŜeniu zgody przez rodziców).

b. Młodociany moŜe być zatrudniony, jeŜeli ukończył co najmniej szkołę podstawową, przed-stawi świadectwo lekarskie stwierdzające przydatność do wykonywania pracy.

c. JeŜeli młodociany nie posiada kwalifikacji zawodowych, moŜe być zatrudniony tylko w celu przygotowania zawodowego.

d. Czas pracy młodocianego do ukończenia przez niego 16 lat nie moŜe być dłuŜszy od 6 godzin na dobę, a powyŜej 16 lat nie moŜe przekraczać 8 godzin na dobę.

e. Młodociany nie moŜe być zatrudniony w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych.

11.1. Młodocianym zabronione jest:

� Wykonywanie ręcznych prac załadunkowych i wyładunkowych, przetaczanie beczek,

� Prace polegające wyłącznie na podnoszeniu, przenoszeniu i przewoŜeniu cięŜarów oraz prace wymagające powtarzania duŜej liczby jednorodnych ruchów,

� Ręczne dźwiganie i przenoszenie cięŜarów o wadze powyŜej 20 kg i analogicznie 14kg dla dziewcząt przy obsłudze dorywczej,

� Ręczne dźwiganie i przenoszenie cięŜarów o wadze powyŜej 12 kg i analogicznie 8 kg dla dziewcząt przy obciąŜeniu powtarzalnym,

� Przenoszenie ręczne pod górę, w szczególności po schodach, których wysokość przekracza 5 m, a kąt nachylenia- 30, cięŜarów o wadze przekraczającej 15 kg, a analogicznie dla dziewcząt 10 kg przy pracy dorywczej,

� Przenoszenie ręczne pod górę, w szczególności po schodach, których wysokość przekracza 5 m, a kąt nachylenia- 30, cięŜarów o wadze przekraczającej 8 kg, a analogicznie dla dziewcząt 5 kg przy obciąŜeniu powtarzalnym,

� PrzewoŜenie przez dziewczęta cięŜarów na taczkach i wózkach 2-kołowych poruszanych ręcznie,

� Wykonywanie pracy w pomieszczeniu o temperaturze przekraczającej 30°C i przy wilgotności powietrz przekraczającej 65% lub temperaturze niŜszej od 14°C i wilgotności względnej wyŜszej niŜ 65 % (w tym szczególności w chłodniach, przechowywalniach produktów Ŝywnościowych, zamraŜalniach, w stałym kontakcie z wodą a takŜe warunkach naraŜających na stałe przemakanie odzieŜy, powodujące naruszenie bilansu cieplnego u młodych pracowników)

� Wykonywanie pracy w pomieszczeniu o niedostatecznym oświetleniu stanowiska pracy,


� Wykonywanie pracy w warunkach natęŜenia hałasu przekraczającego poziom 80 dB,

� Praca przy magazynowaniu chemicznych środków ochrony roślin zaliczanych do l i II klasy toksyczności,

� Bezpośrednia sprzedaŜ napojów alkoholowych. � Prace na wysokości powyŜej 3m groŜące upadkiem z wysokości- prace na

drabinach, � Wzbronione jest zatrudnianie młodocianych przy rozbiorze, trybowaniu, mieleniu

mięsa oraz przy krajalnicach elektrycznych wędlin i serów. � Wzbronione jest zatrudnianie młodocianych przy pracach przy linach

napowietrznych i kablowych będących pod napięciem lub w pobliŜu napięcia, w rozdzielniach prądu elektrycznego, przy obsłudze urządzeń energetycznych i elektrycznych znajdujących się pod napięciem z wyjątkiem napięcia obniŜonego (bezpiecznego) oraz prac konserwacyjnych przy urządzeniach centrali telefonicznej.

� Wzbronione jest zatrudnianie młodocianych przy sprzedaŜy i magazynowaniu napojów alkoholowych.

� Wzbronione jest zatrudnianie młodocianych przy dezynfekcji, dezynsekcji, deratyzacji z zastosowaniem toksycznych środków chemicznych

� Wzbronione jest zatrudnianie młodocianych przy pracach na wysokości powyŜej 3-ech metrów oraz przy pracach naraŜających na zmienny mikroklimat prowadzonych na zewnątrz budynku.

Wzbronione jest zatrudnianie młodocianych w warunkach naraŜenia na hałas, którego: poziom ekspozycji

odniesiony do 8-godzinnego dobowego lub do przeciętnego tygodniowego, określonego w KP wymiaru czasu pracy przekracza wartość 80 dB szczytowy poziom dźwięku C przekracza wartość 130 dB;

maksymalny poziom dźwięku A przekracza wartość 110 dB. wzbronione jest zatrudnianie młodocianych w warunkach naraŜenia na hałas infradźwiękowy, ultradźwiękowy, którego wartości podano w

rozporządzeniu Rady Ministrów (Dz.U. 2004 r. nr 200). 11.2. Wykaz niektórych prac wzbronionych młodocianym, przy których zezwala się na

zatrudnianie młodocianych w wieku powyŜej 16 lat

a. Praca młodocianych powinna ograniczać się do czynności niezbędnych warunkujących zdobycie podstawowej wiedzy do wykonania określonego zawodu.

b. Dozwolone jest zatrudnianie młodocianych przy pracach wzbronionych wyłącznie pod nadzorem osób uprawnionych (nauczycieli zawodu, instruktorów praktycznej nauki zawodu).

c. Dozwolone jest zatrudnianie młodocianych przy pracach wzbronionych w zakresie potrzebnym do przygotowania zawodowego, jeŜeli prace te przewidziane są programem nauczania nauki zawodu.

d. Dozwolone jest zatrudnianie młodocianych przy pracach wzbronionych wyłącznie dorywczo tj. w zakresie niezbędnym do zaznajomienia się z czynnościami niezbędnymi do praktycznej nauki zawodu.

e. Dozwolone jest zatrudnianie młodocianych przy pracach wzbronionych wyłącznie w przypadku posiadania aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego, Ŝe praca danego rodzaju nie zagraŜa jego zdrowiu i w przypadku, gdy młodociany został


zapoznany z ryzykiem zawodowym, jakie wiąŜe się z wykonywaniem pracą oraz z sposobami –metodami zapobiegania ryzyku.

f. Dozwolone jest zatrudnianie młodocianych w obiektach handlowych przy obsłudze klientów, wykładaniu towarów na półki regałowe-regałów niskiego składowania, jeŜeli cięŜary wykładanych towarów nie przekraczają dopuszczalnych norm.

g. Dozwolone jest zatrudnianie młodocianych przy przewoŜeniu przez chłopców na wózkach 2-kołowych poruszanych ręcznie na odległość do 100 m po powierzchni gładkiej ładunków o masie do 80 kg, jeŜeli pochylenie powierzchni nie przekracza 2 %, a po powierzchni nierównej-cięŜarów do 50 kg, jeŜeli pochylenie powierzchni nie przekracza 1 %

h. Dozwolone jest zatrudnianie młodocianych przy przewoŜeniu przez chłopców na wózkach 3 lub 4-kołowych poruszanych ręcznie na odległość do 150 m po powierzchni gładkiej ładunków o masie do 80 kg, a dziewczętom do 50 kg, jeŜeli pochylenie powierzchni nie przekracza 2 %,

12. ZASADY BEZPIECZEŃSTWA W GRUZIŃSKIE CHACZAPURI

Ogólne zasady to:

1. Bezpieczeństwo winno być sprawą nadrzędną zarówno dla pracodawcy jak i pracownika - naleŜy stale dąŜyć do ulepszenia warunków pracy,

2. W pracach wykonywanych przez kobiety w ciąŜy obowiązują odrębne przepisy dotyczące tej grupy pracownic

3. Do pracy nie moŜe być dopuszczony pracownik nieposiadający aktualnego orzeczenia lekarskiego, wymaganego przeszkolenia bhp oraz właściwych kwalifikacji,


4. Do pracy nie moŜe być dopuszczony pracownik w stanie nietrzeźwym jak równieŜ zabronione jest spoŜywanie alkoholu w pracy,

5. Zabrania się stosowania urządzeń w złym stanie technicznym; wszelkie usterki techniczne naleŜy niezwłocznie zgłaszać przełoŜonemu,

6. KaŜdy pracownik jest zapoznawany przez przełoŜonego z oceną ryzyka zawodowego występującego na jego stanowisku pracy oraz sposobami unikania zagroŜeń, co potwierdza własnoręcznym podpisem.

12.1. Główne zasady bhp związane z obsługą urządzeń technicznych to:

� MontaŜ i eksploatacja urządzeń zgodne z ich dokumentacją techniczną,

� Sprawdzenie czy urządzenia są sprawne technicznie, zakonserwowane i czyste, posiadają instrukcję bezpiecznej obsługi,

� Sprawdzenie czy urządzenia, u których stwierdzono awarię w czasie pracy, są niezwłocznie zatrzymywane, wyłączone spod napięcia prądu elektrycznego i przekazane do naprawy,

� Nie pozostawianie urządzenia będącego w ruchu bez obsługi lub nadzoru, chyba, Ŝe dokumentacja techniczno-ruchowa urządzenia na to zezwala,

� Urządzeni będących w ruchu lub pod napięciem prądu elektrycznego nigdy nie wolno naprawiać, czyścić oraz smarować.

12.2. Zasady bezpiecznego poruszania się po drogach komunikacyjnych

Pracownik jest obowiązany w szczególności:

� Poruszając się pieszo, korzystać jedynie z dróg wyznaczonych dla ruchu pieszego; � W razie braku drogi dla pieszych, starać się poruszać przy krawęŜnikach jezdni; � Niosąc przedmioty, towary, tak je zabezpieczyć, aby nie przeszkadzały innym

uŜytkownikom drogi; � Wchodząc na drogę zachować szczególną ostroŜność, zwłaszcza upewnić się, czy

po drodze komunikacyjnej nie poruszają się pojazdy; � Nie tarasować i nie zaśmiecać dróg transportowych i ewakuacyjnych, � Nie zasłaniać, przestawiać, zmieniać lub usuwać znaków i sygnałów drogowych

oraz urządzeń ostrzegawczo-zabezpieczających; � Zachować szczególną ostroŜność przy chodzeniu po schodach, schodniach,

pochylniach, rampach magazynowych; � Przy wykonywaniu jakichkolwiek prac na wysokości (nawet dorywczo) uŜywać

zgodnie z przepisami odpowiednio dobranej drabiny lub specjalnych rusztowań oraz środki i sprzęt ochrony osobistej


13. PROFILAKTYCZNA OPIEKA LEKARSKA, BADANIA LEKARSKIE, OBOWIĄZKI PRACODAWCY I PRACOWNIKA W TYM ZAKRESIE

Na podstawie art. 229, 231 KP, § 5 RP oraz Rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzenia badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dziennik Ustaw rok 1996 nr 69 poz. 332 wersja obowiązująca od 12.05.2001, ostatnia zmiana: Dz.U. z 2001 r. nr 37 poz. 451) w Gruzińskie Chaczapuri obowiązują następujące zasady dotyczące badań lekarskich:

� Przed dopuszczeniem pracownika do pracy lub upływem terminów badań okresowych oraz innych obowiązujących badań kontrolnych biuro ds. kadrowych obowiązane jest wystawić mu skierowanie na badania lekarskie,

� Za terminowe poddanie się badaniom lekarskim odpowiada pracownik, który otrzymał skierowanie na dany rodzaj badań,

� Z tytułu nadzoru za wykonanie w terminie badań przez pracownika odpowiada przełoŜony pracownika (kierownik)

� Uchylanie się pracownika od wykonania badań lekarskich jest naruszeniem podstawowych obowiązków pracowniczych, poniewaŜ do pracy moŜe być dopuszczony jedynie pracownik posiadający aktualne orzeczenie lekarskie (bez przeciwwskazań na danym stanowisku),

� W przypadku orzeczenia lekarskiego stwierdzającego utratę zdolności pracownika do wykonywania dotychczasowej pracy, obowiązuje zapis art. 230 i 231 KP,

� W przypadku niezdolności pracownika do pracy powyŜej 30 dni, podlega on kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia jego zdolności do pracy na dotychczasowym stanowisku,

� Pracownik zatrudniony na umowę o pracę nie ponosi kosztów badań wstępnych, okresowych i kontrolnych.

14. WYPADKI, RODZAJE WYPADKÓW - POSTĘPOWANIE POWYPADKOWE

Podstawowym aktem prawnym dotyczącym wypadków w pracy jest Ustawa z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dziennik Ustaw rok 2002 nr 199 poz. 1673 wersja obowiązująca od 01.07.2007, ostatnia zmiana: Dz.U. z 2007 r. nr 115 poz. 792)

Ustawodawca wyszczególnił w niej następujące rodzaje wypadków: � Wypadek przy pracy,

� Wypadek traktowany na równi z wypadkiem przy pracy,

� Wypadek w drodze do pracy lub z pracy.


Wypadek przy pracy jest to nagłe zdarzenie spowodowane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

� W czasie lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełoŜonych,

� W czasie lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia,

Wypadek traktowany na równi z wypadkiem przy pracy jest to zdarzenie nagłe, wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, jakiemu uległ pracownik:

� W czasie podróŜy słuŜbowej w okolicznościach innych niŜ określone w definicji wypadku w pracy, chyba, Ŝe wypadek spowodowany został postępowaniem pracownika, które nie pozostaje w związku z pracą,

� Podczas szkolenia w zakresie powszechnej samoobrony,

� Przy wykonywaniu zadań zleconych przez działające u pracodawcy organizacje związkowe.

Wypadek w drodze do pracy lub z pracy jest to nagłe zdarzenie spowodowane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z przebywaniem drogi do pracy lub z pracy.

Przez drogę do pracy lub z pracy rozumie się drogę najkrótszą i nieprzerwaną, dla pracownika najdogodniejszą ze względów komunikacyjnych.

Poza ww. podziałem rozróŜniamy wypadki: Wypadek śmiertelny to wypadek, w wyniku, którego nastąpiła śmierć na miejscu wypadku lub w okresie 6 miesięcy od daty jego zaistnienia, Wypadek zbiorowy, to wypadek, któremu w wyniku tego samego zdarzenia uległy, co najmniej dwie osoby, Wypadek cięŜki to wypadek, w wyniku, którego nastąpiło uszkodzenie ciała, utrata wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia, itp.

Ustalenie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy

Ustalenie okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy zwane dalej postępowaniem powypadkowym reguluje Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 lipca 1998 r. w sprawie ustalenia okoliczności i przyczyn wypadków (Dz. U. Nr 115 poz. 744 z 1998 wersja obowiązująca od 13.12.2006, ostatnia zmiana: Dz.U. z 2006 r. nr 215 poz. 1582), oraz Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r. w sprawie trybu uznawania zdarzeń powstałych w okresie ubezpieczenia wypadkowego za wypadek przy pracy, kwalifikacji prawnej zdarzenia, wzoru karty wypadkowej oraz terminu jej sporządzania (Dz. U. Nr 236, poz. 1992 z 2002 r. wersja obowiązująca od 01.01.2003),

Klasyfikując wypadek istotnym jest ustalenie czy pracownik w dniu wypadku: 1. Był podpisany na liście obecności,


2. Był wypisany w ksiąŜce wyjść słuŜbowych lub prywatnych, jeŜeli wypadek miał miejsce poza obiektem, w którym poszkodowany pracuje,

3. Posiadał delegację słuŜbową, jeŜeli wypadek nastąpił poza miejscowością, w której poszkodowany pracuje,

4. Zdarzenie spełnia wszystkie warunki zawarte w definicji wypadku w pracy gdyŜ nie zawsze zdarzenie, któremu uległ pracownik w pracy moŜna uznać, jako wypadek w pracy.

Postępowanie powypadkowe

Pracownik, który uległ wypadkowi przy pracy obowiązany jest (o ile to moŜliwe) zgłosić go niezwłocznie swojemu przełoŜonemu. JeŜeli skutki wypadku ujawniły się w okresie późniejszym, pracownik jest obowiązany zawiadomić swojego przełoŜonego niezwłocznie po ich ujawnieniu się. KaŜdy pracownik, który zauwaŜył lub dowiedział się o wypadku w (w szczególności przełoŜony poszkodowanego) obowiązany jest udzielić mu niezbędnej pomocy oraz powiadomić o zdarzeniu kierownika poszkodowanego pracownika.

Zespół powypadkowy (w skład, którego wchodzi Główny Specjalista ds. bhp oraz przedstawiciel pracowników) w terminie do 14 dni od daty powzięcia informacji o zaistnieniu wypadku sporządza „Protokół powypadkowy” oraz dokumentację uzupełniającą.

Poszkodowany pracownik ma prawo: 1. Wglądu do sporządzonego protokołu,

2. Zgłoszenia uwag i zastrzeŜeń do ustaleń zawartych w protokole, o czym zespół poucza pracownika jeszcze przed podpisaniem protokołu.

Od ustaleń zawartych w protokole powypadkowym przysługuje pracownikowi prawo odwołania się w terminie 14 dni do Sądu Pracy w miejscu zamieszkania.

Świadczenia z tytułu wypadku przy pracy Świadczenia określone w Ustawie z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr. 199 poz. 1673 z 2002 r.) finansowane są z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) Z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługują następujące świadczenia:

� Zasiłek chorobowy (100%),

� Świadczenie rehabilitacyjne,

� Zasiłek wyrównawczy,

� Jednorazowe odszkodowanie (dla poszkodowanego),

� Jednorazowe odszkodowanie (dla członków rodziny),


� Renta inwalidzka z tytułu niezdolności do pracy,

� Renta szkoleniowa (dla poszkodowanego),

� Renta rodzinna (w przypadku śmierci poszkodowanego),

� Dodatek do renty rodzinnej,

� Dodatek pielęgnacyjny.

Postępowanie powypadkowe - wypadek w drodze do pracy i z pracy do domu: Wypadek w drodze do pracy lub z pracy do domu w myśl obowiązującego prawa nie ma bezpośredniego związku z działalnością firmy. Rola Gruzińskiego Chaczapuri (w przypadku zgłoszenia przez pracownika wypadku) ogranicza się jedynie do ustalenia na podstawie:

� Oświadczenia pracownika, członka rodziny lub świadków,

� Przedstawionych dowodów,

� Zaświadczenia o czasowej niezdolności do pracy,

Czy zdarzenie spełnia warunki do uznania go, jako wypadek w drodze do pracy lub z pracy do domu. Na podstawie danych osobowych pracownika oraz wyników z przeprowadzonego postępowania, sporządzana jest „Karta wypadku w drodze do lub z pracy” w 3 egz., z których jeden otrzymuje poszkodowany (członek rodziny), zaś dwa pozostałe egz. znajdują się w spółce (są przechowywane przez okres 10 lat). Spółka obowiązana jest przekazać sporządzoną kartę wypadku wraz z dowodami właściwemu oddziałowi ZUS.


15. PIERWSZA POMOC PRZED LEKARSKA

Zgodnie z Art. 162. § 1. kto człowiekowi znajdującemu się w połoŜeniu groŜącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty Ŝycia albo cięŜkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielićniebezpieczeństwo utraty Ŝycia albo cpozbawienia wolności do lat 3.

NaleŜy pamiętać Ŝe we wszystkich znajdują się apteczki pierwszej medycznej wyposaŜone w podstawową ilość środków i materiałów opatrunkowychpierwszej pomocy.

15.1. Schemat postępowania w razie wypadku:

2 Oddechy Ratownicze

30 Uciś

Zadzwo

Udro Ŝ

Oce

PIERWSZA POMOC PRZED LEKARSKA

to człowiekowi znajdującemu się w połoŜeniu groŜącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty Ŝycia albo cięŜkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez naraŜenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty Ŝycia albo cięŜkiego uszczerbku na zdrowiu, pozbawienia wolności do lat 3.

we wszystkich obiektach Gruzińskie Chaczapuri znajdują się apteczki pierwszej medycznej wyposaŜone w podstawową

i materiałów opatrunkowych potrzebnych do udzielenia

Schemat postępowania w razie wypadku:

2 Oddechy Ratownicze

30 Uciśnięć Kladki Piersiowej

Zadzwoń 999 lub 112

Oceń Oddech

Udro Ŝnij Drogi Oddechowe

Zawołaj Pomoc

Oceń Przytomno ść

Oceń Bezpiecze ństwo

Strona 30

to człowiekowi znajdującemu się w połoŜeniu groŜącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty Ŝycia albo cięŜkiego uszczerbku na zdrowiu nie

Ŝenia siebie lub innej osoby na ięŜkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze

znajdują się apteczki pierwszej medycznej wyposaŜone w podstawową potrzebnych do udzielenia


� Oceń bezpieczeństwoświadków (nigdy nie podejmuj akcji twojemu zdrowiu i Ŝyciu).

� Oceń przytomność poszkodowanego

� JeŜeli poszkodowany nie reaguje

� Następnie udroŜnij drogi oddechowe i sprawdź

� JeŜeli nie oddycha wezwij pomoc 999 lub 112 i rozpocznij resuscytację krąŜeniowo

ezpieczeństwo miejsca zdarzenia, ratownika, poszkodowanego(nigdy nie podejmuj akcji ratowniczej, jeŜeli moŜe to zagraŜać

twojemu zdrowiu i Ŝyciu). Oceń przytomność poszkodowanego

JeŜeli poszkodowany nie reaguje – wezwij pomoc

Następnie udroŜnij drogi oddechowe i sprawdź oddech

JeŜeli nie oddycha wezwij pomoc 999 lub 112 i rozpocznij resuscytację krąŜeniowo

Potrząśnij delikatnie za barki

Zapytaj:

Czy wszystko w pożądku,czy mogę Pani/Panu pomóc

Jeżeli poszkodowany zareaguje :

1. pozostaw go w zastanej pozycji

2. dowiedz się co jest nie w pożądku

3.regularnie powtarzaj ocenę

Strona 31

oszkodowanego, moŜe to zagraŜać

JeŜeli nie oddycha wezwij pomoc 999 lub 112 i rozpocznij resuscytację krąŜeniowo

Potrząśnij delikatnie za barki

Czy wszystko w pożądku,czy mogę Pani/Panu pomóc

Jeżeli poszkodowany zareaguje :

. pozostaw go w zastanej pozycji

2. dowiedz się co jest nie w pożądku

3.regularnie powtarzaj ocenę


oddechową – 30 uciśnięć klatki piersiowej a następnie 2 wdechy

� Kontynuuj resuscytacje krąŜeniowo oddechową aŜ do przyjazdu słuŜb

medycznych, które prze

Ratownicy niemedyczni powinni ograniczyć się do poszukiwania oznakoddechu takich jak kaszel, szmer wydychanego powietrza, unoszenie się klatki

piersiowej. Jeśli ratownik nie jest przekonany, Ŝe występuje oznak zachowanego oddech

15.2. Poparzenia:

a. Poparzenia dzielimy na:

� Termiczne (oparzenie gorącym przedmiotem, parą wodną, gorącą wodą, olejem, smołą),

� Chemiczne (oparzenie kwasami, ługami),� Energią elektryczną (oparzenie ługiem elektrycznym, wysoką dawką prądu), b. Istnieją w medycynie trzy stopnie oparzeń:

Stopień I – objawy to piekący rumień,Stopień II – objawy to pęcherze wypełnione płynem surowiczym,Stopień III – objawy to martwica (spalenie) tkanek.

c. Pierwsza pomoc to:

� Oparzone miejsce przez ok. 10 � W razie konieczności załoŜyć jałowy opatrunek� W razie potrzeby poszkodowanego

30 uciśnięć klatki piersiowej a następnie 2 wdechy

Kontynuuj resuscytacje krąŜeniowo oddechową aŜ do przyjazdu słuŜb

przejmą od ciebie osobę poszkodowaną.

powinni ograniczyć się do poszukiwania oznakoddechu takich jak kaszel, szmer wydychanego powietrza, unoszenie się klatki

Jeśli ratownik nie jest przekonany, Ŝe występuje Ŝadna zoddech, powinien natychmiast podjąć resuscytację krąŜeniowo

oddechową.

dzielimy na:

(oparzenie gorącym przedmiotem, parą wodną, gorącą wodą, olejem,

(oparzenie kwasami, ługami), elektryczną (oparzenie ługiem elektrycznym, wysoką dawką prądu),

Istnieją w medycynie trzy stopnie oparzeń:

objawy to piekący rumień, objawy to pęcherze wypełnione płynem surowiczym,objawy to martwica (spalenie) tkanek.

miejsce przez ok. 10 – 15 min. przemywać zimną (chłodną) W razie konieczności załoŜyć jałowy opatrunek,

oszkodowanego skierować do lekarza,

Strona 32

30 uciśnięć klatki piersiowej a następnie 2 wdechy

Kontynuuj resuscytacje krąŜeniowo oddechową aŜ do przyjazdu słuŜb

powinni ograniczyć się do poszukiwania oznak zachowanego oddechu takich jak kaszel, szmer wydychanego powietrza, unoszenie się klatki

Ŝadna z wymienionych resuscytację krąŜeniowo

(oparzenie gorącym przedmiotem, parą wodną, gorącą wodą, olejem,

elektryczną (oparzenie ługiem elektrycznym, wysoką dawką prądu),

objawy to pęcherze wypełnione płynem surowiczym,

(chłodną) wodą,


15.3. PoraŜenie prądem elektrycznym: Prąd elektryczny działa na człowieka miejscowo poprzez oparzenie lub ogólnie na organizm poprzez zaburzenie rytmu serca z moŜliwością zatrzymania krąŜenia Pierwsza pomoc to:

� Sprawdzamy czy jesteśmy w stanie udzielić pomocy poszkodowanemu nie naraŜając się na utratę zdrowia i Ŝycia

� Odłączenie instalacji elektrycznej � W przypadku niemoŜliwości odłączenia instalacji elektrycznej odciągamy

poszkodowanego przy pomocy odpowiednich zabezpieczeń nieprzewodzących prądu

Uwolnienie poraŜonego spod działania prądu elektrycznego poprzez: � Wyłączenie prądu w instalacji, urządzeniu,

� Odciągnięcie poraŜonego od urządzeń, instalacji będących pod napięciem prądu (sam ratujący powinien posiadać odpowiednie zabezpieczenie przed poraŜeniem prądem); w przypadku braku zabezpieczeń wstrzymać się z udzielaniem pomocy do momentu wyłączenia prądu w instalacji,

� Po uwolnieniu poraŜonego spod działania prądu elektrycznego naleŜy postępować zgodnie z schematem postępowania w razie wypadku.

W kaŜdym przypadku poraŜenia prądem elektrycznym niezbędna jest konsultacja lekarska.

15.4. Zranienia i krwotoki zewnętrzne:

� Przy zranieniach drobnych ranę pokryć jałowym opatrunkiem i dokładnie zabandaŜować,

� Rany zanieczyszczone przemyć 3% roztworem wody utlenionej, oraz załoŜyć jałowy opatrunek,

� Krwotoki zewnętrzne doraźnie moŜna zatrzymywać przez załoŜenie opatrunku uciskowego na ranę

� Chorego z powaŜniejszymi zranieniami, ciałami obcymi w ranach (nie usuwać) i krwotokami po załoŜeniu jałowych opatrunków kierować do lekarza.

Krwotok z nosa:

UłoŜyć chorego w pozycji leŜącej z głową uniesioną wyŜej niŜ tułów, do nosa włoŜyć tampon z gazy, na nos i kark połoŜyć zimny kompres, zmieniając go kilkakrotnie,

jeŜeli krwotok nie ustępuje przekazać chorego lekarzowi.


15.5. Złamanie lub zwichnięcie:

� JeŜeli zachodzi konieczność załoŜenia opatrunku na powierzchnię część ubrania (nigdy nie usiłować ściągać odzieŜy),

� Unieruchomić złamaną (zwichniętą) kończynę stosując sąsiadujących z miejscem Kramera a przy jej braku np. deszczułkę, kij, chustę trójkątną,

� Przy złamaniu uda, miednicy lub kręgosłupa naleŜy w pozycji leŜącej po uprzednim umieszczeniu go i podłoŜu np. na drzwiach, na deskach, itp.,

� JeŜeli jest to moŜliwe, chorego z podejrzeniem urazu przenosić.

15.6. Napad drgawek (padaczka,

� UłoŜyć nieprzytomnego w pozycji bocznej w celujamy ustnej i swobodnego odpływu

� Upewnić się czy w otoczeniu choregoelementy, którymi mógłby się zranić,

� Przytrzymać głowę chorego lub podłoŜyć ubranie, aby uniknąć ewentualnych obraŜeń,

� Nie podawać nieprzytomnemu Ŝadnych płynów,

� Po ustąpieniu napadu drgawek zapewnić choremu spokój i ciepło.

Złamanie lub zwichnięcie:

zachodzi konieczność załoŜenia opatrunku na powierzchnię część ubrania (nigdy nie usiłować ściągać odzieŜy),

złamaną (zwichniętą) kończynę stosując zasadę blokadymiejscem złamania stawów. Do unieruchamiania uŜyć

a przy jej braku np. deszczułkę, kij, chustę trójkątną,

złamaniu uda, miednicy lub kręgosłupa naleŜy przewozić chorego do lekarzaw pozycji leŜącej po uprzednim umieszczeniu go i unieruchomieniu napodłoŜu np. na drzwiach, na deskach, itp.,

jest to moŜliwe, chorego z podejrzeniem urazu kręgosłupa nie

Napad drgawek (padaczka, epilepsja):

nieprzytomnego w pozycji bocznej w celu przesunięcia językajamy ustnej i swobodnego odpływu śliny przez usta,

otoczeniu chorego nie znajdują się ostre, niebezpieczne mógłby się zranić,

głowę chorego lub podłoŜyć pod nią zwinięty w rulon kocuniknąć ewentualnych obraŜeń,

podawać nieprzytomnemu Ŝadnych płynów,

ustąpieniu napadu drgawek zapewnić choremu spokój i ciepło.

Strona 34

zachodzi konieczność załoŜenia opatrunku na powierzchnię rany rozciąć

zasadę blokady dwóch . Do unieruchamiania uŜyć szynę

ć chorego do lekarza unieruchomieniu na twardym

kręgosłupa nie naleŜy

przesunięcia języka do przodu

nie znajdują się ostre, niebezpieczne

w rulon koc lub

ustąpieniu napadu drgawek zapewnić choremu spokój i ciepło.


15.7. Schemat ułoŜenia

1.

3.

Schemat ułoŜenia poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej

2 .

4.

Strona 35

poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej


16. PODSTAWOWE ZASADY OCHRONY PRZECIWPOśAROWE POSTĘPOWANIE PRACOWNIKA W RAZIE POśARU

16.1. Zagadnienia prawne:

Podstawowym aktem prawnym regulującym całokształt zagadnień ochrony przeciwpoŜarowej w Polsce jest Ustawa z dnia 24.08.1991 r. - o ochronie przeciwpoŜarowej (Dz. U. Nr 147 poz. 1229 z 2002 wersja obowiązująca od 25.09.2008, ostatnia zmiana: Dz.U. z 2008 r. nr 163 poz., 1015) z której wynika m.in. obowiązek odbywania przez pracowników szkoleń przeciwpoŜarowych. W stosunku do pracowników nieprzestrzegających przepisów ppoŜ. na terenie restauracji Gruzińskie Chaczapuri a tym samym naraŜających go na niebezpieczeństwo powstania poŜaru wyciągane mogą być sankcje słuŜbowe (kara upomnienia, nagany) i karne. Do sankcji karnych zaliczamy:

� NałoŜenie grzywny w postaci mandatu karnego nałoŜonego przez PSP, PIP

� Skierowanie sprawy do Sądu, który jest władny skazać winnego nawet na karę 5 lat pozbawienia wolności.

16.2. Przyczyny powstania i rozprzestrzeniania się poŜaru

Do podstawowych przyczyn powstania poŜaru w obiektach handlowych i administracyjnych moŜna zaliczyć:

� Palenie tytoniu w miejscach niedozwolonych i wyrzucanie niewygaszonych niedopałków do koszy, kontenerów i innych pojemników ze śmieciami,

� Niewłaściwa obsługa urządzeń i instalacji elektrycznych,

� Pozostawienie bez dozoru piecyków elektrycznych pod napięciem prądu,

� Wady w instalacji elektrycznej (stosowanie palnych prowizorycznych osłon na Ŝarówkach, przeciąŜenie sieci, „watowanie” bezpieczników, itp.),

� Wyładowanie atmosferyczne tzw. uderzenie pioruna,

� Podpalenie.


Na szybkość rozprzestrzeniania się poŜaru w obiektach mają wpływ: � Późne zauwaŜenie poŜaru,

� Brak dojść do miejsca poŜaru (pozamykane drzwi - brak kluczy; klatki schodowe, drzwi oraz korytarze pozastawiane meblami i sprzętem),

� Zły stan techniczny sprzętu ppoŜ. brak dostępu do niego, brak znajomości jego obsługi,

� Brak znajomości zasad alarmowania Państwowej StraŜy PoŜarnej,

� Brak dojść i oznakowań miejsc usytuowania głównych wyłączników prądu, wody i gazu,

� Nieumiejętne prowadzenie akcji ratowniczej przed przybyciem PSP (otwieranie okien, drzwi przy niewystarczającej ilości sprzętu ppoŜ., panika, błędy w prowadzeniu ewakuacji).

16.3. Obowiązki pracownika w zakresie przestrzegania przepisów ppoŜ.

Do podstawowych obowiązków pracownika z zakresu ochrony ppoŜ. zaliczyć naleŜy:

� Udział w organizowanych szkoleniach przeciwpoŜarowych,

� Zgłaszanie bezpośredniemu przełoŜonemu o zauwaŜonych usterkach (uszkodzenia instalacji elektrycznej, odgromowej, sprzętu ppoŜ. itp.),

� Znajomość zasad alarmowania Państwowej StraŜy PoŜarnej,

� Znajomość usytuowania podręcznego sprzętu ppoŜ. (przynajmniej w obrębie swojego stanowiska pracy) oraz umiejętność jego obsługi,

� Znajomość zasad zachowania się w przypadku powstania poŜaru, stosowanie się do obowiązujących przepisów przeciwpoŜarowych.

16.4. Zasady zachowania się pracownika w przypadku powstania poŜaru;

Ocenić sytuację - czy jest on w stanie ugasić poŜar dostępnymi gaśnicami,

� JeŜeli poŜar obejmuje minimalną powierzchnię (poŜar w „zarodku”) - przystąpić do jego ugaszenia przy uŜyciu gaśnic lub wody z hydrantu,

� Powiadomić o poŜarze pracowników znajdujących się w bezpośrednim otoczeniu poŜaru, którym moŜe grozić niebezpieczeństwo oraz swojego przełoŜonego,

� Powiadomić Państwową StraŜ PoŜarną,

� Stosować się ściśle do poleceń przełoŜonego oraz dowódcy PSP.


Zasady alarmowania Państwowej StraŜy PoŜarnej (PSP):

� w przypadku powstania poŜaru alarmujemy Państwową StraŜ

PoŜarną telefonicznie. Dzwonimy pod numer alarmowy 998 lub 112 i przekazujemy

� Dokładny adres, � Co się pali,

� Czy są zagroŜeni ludzie,

� Nazwisko i imię zgłaszającego o poŜarze,

� Numer telefonu, z którego jest zgłoszenie.

16.5. Podręczny sprzęt gaśniczy – obsługa i zastosowanie

Sprzęt przeciwpoŜarowy Znak „gaśnica” Gaśnica W skład podręcznego sprzętu gaśniczego wchodzą gaśnice śniegowe, proszkowe oraz hydranty wewnętrzne rozmieszczone w korytarzach, podestach klatek schodowych oraz w innych pomieszczeniach budynków. Sprzęt ten jest 2 razy w roku (co 6 miesięcy) kontrolowany i konserwowany przez specjalistyczną firmę.

GAŚNICA ŚNIEGOWA Gaśnicą śniegową gasimy:

� Ciała stałe (drewno, papier, tworzywa sztuczne itp.), � Gazy i ciecze łatwo palne (propan, butan, metan,

etylina, rozcieńczalniki), � Instalacje i urządzenia (min. komputery) elektryczne

pod napięciem prądu.

Zasada obsługi gaśnicy śniegowej: � Jedną ręką rozwinąć wąŜ gaśnicy, kierując dyszę na

palący się materiał.


� Drugą ręką zerwać plombę i odkręcić zawór pokrętny w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara

� Przycisnąć dźwignię zaworu po uprzednim wyciągnięciu zawleczki

UWAGA - wydostający się z gaśnicy śniegowej dwutlenek węgla, (CO2) posiada temperaturę - 78 C.

GAŚNICA PROSZKOWA Proszkiem gasimy:

� Ciała stałe (drewno, papier, węgiel, gumę, tworzywa sztuczne),

� Gazy i ciecze łatwo palne (propan, butan, metan, etylina, rozcieńczalniki),

� Instalację elektryczną pod napięciem prądu elektrycznego.

Gaśnica proszkowa jest pod stałym ciśnieniem, posiada wbudowany w korpusie manometr (strzałka na zielonym polu wskazuje, Ŝe, gaśnica jest sprawna), oraz dźwignię uruchamiającą zabezpieczoną zawleczką. Zasada obsługi:

� Wyciągnąć zawleczkę zrywając plombę,

� Skierować wąŜ na palący się materiał,

� Nacisnąć dźwignię zaworu,

� Przy gaszeniu poŜaru na zewnątrz obiektu, naleŜy pamiętać, aby strumień proszku kierować zgodnie z kierunkiem wiatru.


HYDRANT WEWNĘTRZNY

Zasada obsługi hydrantu jest następująca: � Otwieramy drzwiczki szafki hydrantowej,

� Wyjmujemy z niej wąŜ i rozwijamy go,

� Podłączamy jedną końcówkę węŜa do zaworu hydrantowego, drugą do prądownicy hydrantowej,

� Odkręcamy zawór hydrantowy i kierujemy wydostający się strumień wody na palący się materiał.

Wodą nie gasimy urządzeń pod napięciem prądu elektrycznego, cieczy łatwopalnych,

substancji chemicznych wchodzących w reakcję z wodą.

Hydranty zewnętrzne obsługuje przybyła na miejsce P.S.P

Documents

MATERIAŁY INSTRUKTAśOWE DO SZKOLENIA WSTĘPNEGO …„skie Chaczapuri... · pracodawcy i przełoŜonego, Dbałość o prawidłowy stan maszyn, urządzeń oraz porządek w miejscu