MMOONNAAXXIIKKHH EEKKººPPAA™™HHMMOONNAAXXIIKKHH EEKKººPPAA™™HHIANOYAPIO™-ºEBPOYAPIO™ 2006TEYXO™ AP. 12

Kø¢IKO™ 7109

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

2

IEPA MONH AΓIOY NEKTAPIOYTPIKOPΦO ΦΩKI∆OΣ330 56 EYΠAΛIOτηλ.-fax 26340 - 44.391

Tό περιοδικό αéτό ξεκίνησε τήν πορεία µέ στόχο τήν κατά Θεόν βοήθεια ¬λων µας. KρατÄτε στά χέρια σας τό δωδέκατο τεÜχος.Θέλουµε ταπεινά νά âνηµερώσουµε τούςàναγν΅στες µας, ¬τι:

TO ΠEPIO∆IKO MAΣ EINAI ∆ΩPEAN.

≠Oσοι προαιρετικά âπιθυµεÖτε νά βοηθήσετε στάöργα τÉς MονÉς, καθώς καί τήν öκδοση αéτοÜ τοÜπεριοδικοÜ, µπορεÖτε νά µÄς àποστέλετε τήν βοή-θειά σας µέ τήν ταχυπληρωµή πού âσωκλείουµε

¦ µέ κατάθεση στήν \Eθνική Tράπεζα στόν λογαριασµό 426/440265-04

.....................(γιά τό âξωτερικό στό

Nο GR 5201104260000042644026504

SWIFT:ETHNGRAA) δίνοντας καί τό ùνοµά σας.Kατόπιν âνηµερ΅στε µας τηλεφωνικά γιά νά

λάβετε τή σχετική àπόδειξη.

ΣÄς εéχαριστοܵε θερµά \Eκ τοÜ περιοδικοÜ

““MMOONNAAXXIIKKHH EEKKººPPAA™™HH””““MMOONNAAXXIIKKHH EEKKººPPAA™™HH””τ.12, IANOYAPIOΣ-ΦEBPOYAPIOΣ 2006

ΠEPIO∆IKO ∆IMHNIAIO ΠPOAIPETIKH ΣYN∆POMH

I∆IOKTHTHΣ: IEPA MONH AΓIOY NEKTAPIOY - TPIKOPΦO ΦΩKI∆OΣ330 56 EYΠAΛIO τηλ. - fax 26340 - 44.391e-mail: agnektar@mes.forthnet.grEK∆OTPIA:MONAXH NIKO∆HMHEKTYΠΩΣH-YΠEYΘYNOΣTYΠOΓPAΦEIOY:LETTRA Tζουβάρας Bασίλης, ^Hλιούπολη

KΩ∆IKOΣ: 7109

¶EPIEXOMENA¶EPIEXOMENA

AºIEPøMA:

™TOMONAXI™MO

6

°NøPI™ON MOI:TI ™YMBO§IZOYNTA EN¢YMATA TøNMONAXøN;

12

ʈÙÔ Â͈ʇÏÏÔ :^H âÛÙ·˘ÚˆÌ¤ÓË ÌÔÓ·¯‹

ÂåÎÔÓ› ÂÈ Ù‹Ó ëÎÔ‡ÛÈ· ÛÙ·‡-ÚˆÛË ÙáÓ ·ıáÓ Î·› ÙáÓ

âÈı˘ÌÈáÓ Î·› Ù‹ Ó¤ÎÚˆÛËÙÔÜ ·Ï·ÈÔÜ àÓıÚÒÔ .

“\EÌÔ› ÎfiÛÌÔ âÛÙ·‡ÚˆÙ·È,ηÁÒ Ùá ÎfiÛ̈”.

OYPANIOIAN£Pø¶OI:O ME°A™ANTøNIO™16

ME §O°IAA¶§A:A¶O TONEYEP°ETINO28

MONA¢IKE™EM¶EIPIE™:MAKAPI™TH°EPONTI™™A MAPIAMYPTI¢IøTI™™A

24

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

3

¶Úfi˜ ·Ó·ÁÓÒÛÙÂÛ ÂÈÛÙÔÏ‹...

πως γνωρίζουµε, ï Xριστόςqρθε âπί τÉς γÉς καί âνσαρκώθηκε

àπό τήν Παρθένο Mαρία ùχι êπλάγιά νά µÄς µιλήσει καί νά κηρύξει τό

θεÖο λόγο Tου, γιατί αéτό θά µποροÜσε κάλλι-στα νά τό κάνει µέσω ëνός προφήτη ¦ ëνόςêγίου. O Xριστός qρθε στή γÉ àπό àγάπη στόνôνθρωπο καί γιά νά δείξει öµπρακτα τήνàγάπη Tου σέ κάθε ôνθρωπο καί νά θυσιαστεÖδίνοντας τό αxµα Tου γιά τόν καθένα àπόâµÄς. \Aπό àγάπη καί γιά τήν àγάπη qρθε ïXριστός στή γÉ. Kαί οéσιαστικά µÄς öδωσεµία καί µόνο âντολή: “àγαπήσεις Kύριον τόνΘεόν σου âξ ¬λης τÉς ψυχÉς καί âξ ¬λης τÉςδιανοίας καί âξ ¬λης τÉς καρδίας σου καί τόνπλησίον σου ½ς σεαυτόν”. MÄς ζήτησε, δηλα-δή, êπλά ï Xριστός νά Tόν àγαποܵε, àλλά νάTόν àγαποܵε ùχι χλιαρά, ùχι •ποτονικά, ùχιàδιάφορα, àλλά ζήτησε ¬λη µας τήν àγάπη,¬ση µπορεÖ ï καθένας µας νά öχει στό νοÜ,στήν καρδιά καί στήν ψυχή του. ≠Oπως\EκεÖνος πρ΅τος µÄς àγάπησε τόσο àπόλυ-τα, τόσο δυνατά, τόσο àληθινά πού καταδέ-χτηκε νά φορέσει τό φθαρτό καί àνθρώπινοσ΅µα, ν\ àφήσει τήν âπουράνια δόξα Tουκαί νά γίνει ï πιό ταπεινός καί ï πιό ôδο-ξος τÉς γÉς καί τό κυριότερο νά •ποστεÖτόσο φρικτά µαρτύρια, κοροϊδίες, φτυσί-µατα καί τό φρικτότερο àπό ¬λα, νάδεχτεÖ τόν θάνατο στό σταυρό àπό τό€διο Tου τό δηµιούργηµα. Mέ τή θέλησήTου, âκούσια, àλλά καί µέ ¬λο τό εsροςκαί τό πλάτος πού µπορεÖ νά εrναι ™àγάπη τοÜ ΘεοÜ, •πέκυψε στούς âξευ-τελισµούς καί στούς δαρµούς, στίςταπεινώσεις, στίς µαστιγώσεις καί στήφρικτή σταύρωση. Γιά ≤ναν καί µόνο

λόγο: MAΣ AΓAΠA. Kαί κάλεσε ¬λους, ¬σουςθέλουν, νά Tόν àγαπήσουν καί νά ζήσουν µαζίTου ëνωµένοι γιά πάντα. ∆έν •ποχρεώνει κανέ-ναν, àλλά καί δέν âξαιρεÖ κανέναν. Σέ ¬λους¬σους πέρασαν καί σέ ¬σους θά περάσουν, χάρι-σε êπλόχερα τήν àγάπη µέχρι θυσίας, µέχριςâσχάτων. Σέ ¬λους êπλώνει τά Xέρια, αéτά τάXέρια πού öπλασαν τόν ôνθρωπο, τά €δια πούêπλώθηκαν ëκούσια πάνω στό Σταυρό, âκεÖνα τάXέρια πού καρφώθηκαν καί µάτωσαν, àποδει-κνύοντας σέ ¬λους µας ¬τι ™ àγκαλιά τÉς àγάπηςTου δέν öχει τέλος.

≠Oσο λοιπόν àπόλυτα καί βαθειά µÄς àγαπÄ ïΘεός, τό €διο µÄς καλεÖ νά Tόν àγαπήσουµε κι âµεÖς,µέ ¬λη µας τήν καρδιά, µέ ¬λη µας τήν ψυχή, µέ ¬ληµας τή διάνοια. Kαί πραγµατικά •πάρχουν ôνθρωποιπού ποθοÜν ν\ àγαπήσουν τόν Θεό µ\ αéτόν τόν

Aγαπητοί µας âν Xριστ΅ àδελφοί, φίλοι àναγν΅στες

τοÜ ΠεριοδικοÜ µας ““MMÔÔÓÓ··¯ÈÈÎ΋‹ òòEEÎÎÊÊÚÚ··ÛÛËË””

OO

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

4

τρόπο. ^Yπάρχουνôνθρωποι πού àγάπη-σαν µ\ αéτόν τόν τρόποτόν Θεό καί ™ καρδιάτους, ™ ψυχή καί ™ διά-νοιά τους κατακλύστηκεïλόκληρη àπό τήν àγάπηστό Θεό. ^Yπάρχουνôνθρωποι πού öνοιωσαντόν öρωτα στό πρόσωποτοÜ ΘεοÜ καί γι\ αéτό çνο-µάζεται θεÖος öρωτας. ≠Oσοινοιώθουν τόν θεÖο öρωταζοÜν µόνο γιά τό Θεό, γιά νάTόν àγαποÜν. Θέλουν ¬,τιθέλει κι \EκεÖνος. ∆έν öχουνπλέον δικό τους θέληµα γιατί,χάρις στήν àγάπη τους πρόςAéτόν, τό θυσίασαν γιά τόθέληµα \Eκείνου πού àγάπη-σαν. ∆έν öχουν πιά âπιθυµίες,γιατί µέ àγωνία âπιθυµοÜν µόνο¬,τι \EκεÖνος âπιθυµεÖ. ∆ένκάνουν τίποτα àπό αéτά πούπληγώνουν \EκεÖνον πού àγα-ποÜν, àλλά καί ¬ταν àπό àνθρώ-πινη àδυναµία πέφτουν καί πλη-γώνουν τόν \Aγαπηµένο τους, τρέ-χουν πάλι στήν àγκαλιά Tου καί µέδάκρυα καί πόνο ψυχÉς TοÜζητοÜν συγγνώµη. Ξέρουν ¬τι ™àγάπη Tου ¬λα τά συγχωρεÖ.

Oî ôνθρωποι πού κυρίως, öνοι-ωσαν µέσα στήν ψυχή τους τό θεÖοöρωτα εrναι οî µοναχοί καί οî µονα-χές. ‰Eνοιωσαν µέσα στήν ψυχή τους™ àγάπη τους, ï öρωτάς τους πρός τόνΘεό, νά τούς δίνει φτερά γιά νά πετά-ξουν ¬σο γίνεται πιό κοντά Tου.‰Eνοιωσαν µέσα στήν ψυχή τους ¬τιδέν τούς φτάνει κôν αéτή ™ ζωή γιά νάτή δώσουν ¬λη στό Θεό. ‰Eνοιωσαν ¬τικαί τά λίγα χρόνια, γιατί οî περισσότε-ροι ξεκινοÜν πολύ νέοι γιά τό µοναστή-ρι, πού πέρασαν στόν κόσµο, qταν χάσι-

µο χρόνου, γιατί δέν ζοÜσαν µόνο γιά τόΘεό. ‰Eνοιωσαν ¬τι öπρεπε νά βροÜν ≤ναµέρος, µακρυά àπό τή φθορά τοÜκόσµου πού τούς àνάγκαζε πολλέςφορές νά àσχοληθοÜν µέ χίλια µύριαπράγµατα, âν΅ âκεÖνοι ¦θελαν ν\ àσχο-ληθοÜν µόνο µέ τόν Θεό. ‰Eνοιωσαν¬τι κάθε λεπτό τÉς ζωÉς τους ôξιζε νάδοθεÖ µέ ¬λη τή δύναµη τÉς ψυχÉςτους στό Θεό. ‰Eνοιωσαν ¬τι àκόµακι ôν TοÜ τά δώσουν ¬λα, δέν εrναιτίποτα µπροστά σ\ αéτό πού àξίζεινά δώσουµε στό Θεό. Kαί ¬µως, ïκάθε µοναχός ïρίζει, ¬πως καί κάθεôνθρωπος, ≤να σ΅µα, µιά καρδιά,µιά ψυχή, ≤ναν νοÜ. Kαί àποφασί-ζει µέ ¬λη του τήν καρδιά καί µέ¬λη του τήν àγάπη, νά τά δώσει,γιά ¬σο χρόνο ζήσει σ\ αéτή τή γÉ,στό Θεό, στόν \Aγαπηµένο τουNυµφίο, στόν \Eραστή τÉς ψυχÉςκαί τÉς καρδιÄς του.

^O θεÖος öρωτας αéτός δένöχει τέλος, δέν •πάρχει ≤νασηµεÖο στό ïποÖο κορυφώνεται.Erναι µία διαρκής κίνηση πρόςτό Θεό, µία διαρκής àγάπη πούâξελίσσεται ¬λο καί περισσό-τερο, γι\ αéτό καί ποτέ δένφτάνει. Γεµίζει ™ ψυχή µέκάθε σταγόνα αéτÉς τÉς àγά-πης, àλλά àναζητÄ ¬λο καίπερισσότερη. Γεµίζει ™ καρ-διά, àλλά ποτέ δέν α¨σθάνε-ται àπόλυτα γεµάτη, àλλάσυνεχίζει νά παρακαλÄ τόΘεό γιά περισσότερηàγάπη, γιατί ποτέ δέν φτά-νει, ποτέ δέν àρκεÖ. “Tά Σάâκ τ΅ν Σ΅ν”, τά πάνταàπό \EκεÖνον ξεκινοÜνκαί σ\ \EκεÖνον καταλή-γουν, \EκεÖνος ¬λα τάïρίζει κι \EκεÖνος ¬λατά µοιράζει σ\ âµÄς.

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

5

Γι\αéτό καί TοÜ ζητĵε νά µÄς δίνειàγάπη, γιά νά TοÜ τήν δίνουµε πίσω...Oîµοναχοί δίνονται µέ ¬λο τους τό εrναι καίµέ ¬λη τους τήν καρδιά στό Θεό καί δένµοιράζονται τήν àγάπη τους οûτε µέγονεÖς, οûτε µέ παιδιά, οûτε µέ συζύγους,οûτε µέ συγγενεÖς. Nυµφίος εrναι ï Xρι-στός, ï \Aγαπηµένος, ï \Eραστής, ï µόνος\Eραστής πού συνεπαίρνει τήν ψυχή καίτήν καρδιά καί τή διάνοια τοÜ µοναχοÜπού γεµίζει µόνον àπό \EκεÖνον. Tό µόνοπού âπιθυµεÖ ï µοναχός εrναι νά εrναιëνωµένος µέ τό Nυµφίο του, νά ζεÖ µαζίTου, νά ζεÖ µόνο γι\ Aéτόν, ùχι µόνο στήνôλλη ζωή, àλλά àπό αéτή τήν âπίγεια ζωήνά àπολαµβάνει τόν öρωτά του µέ τό Θεό.Γι\ αéτό καί φεύγει àπό τό σπίτι του, ™φλόγα τÉς àγάπης του καίει τήν ψυχή του,καίει ¬λο του τό εrναι καί âγκαταλείπει τούςπάντες καί τά πάντα, àναζητώντας τό µέροςπού θά ζήσει µαζί µέ τόν Θεό του, σέ µιά àτέ-λειωτη ≤νωση καί àγάπη µαζί Tου. Γι\ αéτόκαί χιλιάδες χρόνια τώρα, σέ ¬ποιο µονα-στήρι κι ôν βρεθοܵε, σέ ¬λα τά πέρατα τÉςγÉς, θαυµάζουµε ¬τι µέσα στίς âρήµους καίσέ àπόµερα µέρη βρίσκονται καί àνθίζουνµικροί âπίγειοι παράδεισοι, τά çρθόδοξαµοναστήρια µας. Tό πρ΅το µέρος πού ïôνθρωπος öζησε καί öβλεπε τόν Θεό qταν ïΠαράδεισος... \EκεÖ ζοÜσε ï ôνθρωποςàπολαµβάνοντας τήν àγάπη τοÜ ΘεοÜ,ζώντας µέσα στήν àγκαλιά Tου. Aéτή τήθέα, αéτή τήν àγάπη, αéτή τήν ≤νωσηçνειρεύτηκε νά ζήσει ï κάθε µοναχός, γι\αéτό φτιάχνει τόν âπίγειο παράδεισό τουκι âκεÖ βιώνει µέχρι τό τέλος τÉς âπίγει-ας ζωÉς του τήν àγάπη του, τήν ≤νωσήτου µέ τό µόνο Nυµφίο του, τό Θεό. Σ\αéτό τόν âπίγειο παράδεισο βλέπει τόΘεό, ζεÖ µαζί Tου, àπολαµβάνει τάàγαθά καί τίς εéεργεσίες Tου, Tόνα¨σθάνεται δίπλα του στίς θλίψεις καίστίς δοκιµασίες του, α¨σθάνεται τό±γιο χέρι Tου νά τόν σηκώνει στίς

πτώσεις του... Σ\αéτό τόν âπίγειοπαράδεισο περνĬλη τή ζωή του,ζώντας µέ τόν Θεό,στίς καλές καί στίςκακές στιγµές,στούς πόνους καίστίς χαρές, στίςàρρώστειες àλλάκαί στή δύναµη.≠Oλα νοιώθει νά τάàντλεÖ àπό τό Θεό,àλλά καί ¬λα µέσατου νοιώθει νά τάπροσφέρει στό Θεό,àκόµα κι αéτά τάλίγα, τά ψίχουλα

πολλές φορές. ^O Θεός ¬µως, àπό τήνàγάπη Tου, ¬λα τά δέχεται, ¬,τι κι ôν TοÜπροσφέρουµε. Γι\ αéτό, σέ κάθε µοναστήρι,θαυµάζουµε τήν çµορφιά του, τήν τοποθε-σία πού öχει χτιστεÖ, τόν πλοÜτο του, τήνψυχική καί τήν σωµατική ξεκούραση πούµÄς προσφέρει, γιατί αéτός ï χ΅ρος φτιά-χτηκε µέ àγάπη, àλλά καί àπό àγάπη. \Aπόàγάπη στό Θεό öφτιαξαν καί φτιάχνουν οîµοναχοί, ¬,τι µποροÜσαν, µέ ζÉλο, µέ φροντί-δα, µέ ¬λη τήν καρδιά, τήν ψυχή καί τή διά-νοιά τους, γιατί αéτό θά προσφερόταν στόΘεό, στόν \Eραστή τÉς ψυχÉς τους καί θά στέ-γαζε µιά àγάπη χωρίς τέλος πού ξεκινÄ àπόαéτή τή γÉ, ριζώνει, βλασταίνει, àνθίζει καί τάôνθη της παραµένουν àµάραντα καί στολίζουντόν Παράδεισο τÉς ôλλης ζωÉς, âκεÖ πού σάνσυνέχεια αéτÉς τÉς ζωÉς ï µοναχός çνειρεύεταινά ζήσει µαζί µέ τόν Nυµφίο του Xριστό. Γιατίκαί αéτή καί ™ ôλλη ζωή öχει νόηµα µόνο κοντάσ\ Aéτόν, πού àπό αéτή τή ζωή ï µοναχός λάτρε-ψε καί TοÜ τή χάρισε, γιά νά τήν κάνει ¬,τι θέλει\EκεÖνος πού àγαπÄ...

^H ^Hγουµένη,† Mόνικα Mοναχή καί αî σύν âµοί

âν Xριστ­ àδελφαί.

¶Úfi˜ ·Ó·ÁÓÒÛÙÂÛ ÂÈÛÙÔÏ‹...

AÊȤڈ̷...

MMMM\\AAÊÊÈȤ¤ÚÚˆÌÌ··ÛÛÙÙfifi

OONNAAXXII™™MMOOMοναχισµός

δέν εrναι âπινόη-ση κάποιων

àνθρώπων, àλλάοéσιαστικά εrναι γέν-

νηµα θρέµµα τοÜ \Iδίου τοÜNυµφίου µας \IησοÜ XριστοÜ,ï ^OποÖος στήν âπίγεια ζωήTου öζησε σάν µοναχός, µένηστεία, προσευχή, àκτηµο-

σύνη, παρθενία, àγρυπνία.Eéλόγησε τόν γάµο, àλλάöζησε σάν µοναχός καί ¬τανµάλιστα ï νεαρός \IουδαÖοςTόν ρώτησε π΅ς µπορεÖ νάγίνει τέλειος, âκεÖνος TοÜàπήντησε: “ε¨ θέλεις τέλειοςεrναι ≈παγε πώλησόν σου τά•πάρχοντα καί δός πτωχοÖςκαί ≤ξεις θησαυρόν âνοéραν΅ καί δεÜρο àκολούθειµοι” (Mατθ. ιθ΄ στ.21).

Kατά τό παράδειγµα\Eκείνου καί κατά τήν προ-τροπή Tου γιά τελειότητα,χιλιάδες µοναχοί καί µοναχέςστό διάβα τ΅ν α¨ώνων δέχθη-καν αéτήν τήν κλίση τοÜKυρίου µας γιά νά âξέλθουνàπό τόν κόσµο καί νά ζήσουνµόνοι µόν­ω τ­ Θε­ .

‰Hδη àπό τά πρ΅τα χρι-στιανικά χρόνια παρατη-ρεÖται τό φαινόµενο νά àνα-χωροÜν γιά τήν öρηµο, γιά τάùρη καί τίς σπηλιές, àσκητέςκαί àναχωρητές àνταποκρι-νόµενοι στήν κλίση τοÜ ΘεοÜκαί âπιδιώκοντας τήν τελειό-

OO

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

6

^O ‰Aγγελος µέ τόν ≠Aγιο Παχώµιο, τοιχογραφία τÉς

^IερÄς MονÉς ^Aγίου Kων/νου στή Xίο.

τητά τους µέ τήν àπονέκρωση τ΅ν σωµατικ΅νâπιθυµι΅ν µέσω τÉς àσκήσεως, τÉς âγκράτειας,τ΅ν στερήσεων, τÉς àγρυπνίας καί τÉς συνε-χοÜς καί àδιάλειπτης προσευχÉς •πέρ ¬λουτοÜ κόσµου.

\Aπό τήν Παλαιά ∆ιαθήκη γνωρίζουµε ¬τι½ς àσκητές öζησαν ï προφήτης \Hλίας, ï προ-φήτης \EλισσαÖος, ï ≠Aγιος \Iωάννης ï Πρό-δροµος. Mετά τόν Xριστό ï àσκητισµός καίàργότερα ï Mοναχισµός àναπτύχθηκανκυρίως àπό àγάπη πρός τόν Xριστό καί àπόôσβεστη âπιθυµία νά ζήσουν ¦δη àπό αéτήντήν ζωή ëνωµένοι µαζί Tου, πολεµώντας τόνσαρκικό ôνθρωπο καί τίς âπιθυµίες Tου.

Tά θεµέλια τοÜ MοναχισµοÜ τέθηκαν στίςàρχές τοÜ 2ου ᨡνος, µέ ¬πλα κυρίως τή

νηστεία, τήν àκτηµοσύνη καί τήν παρθενία πούàποτελοÜν τίς κύριες •ποσχέσεις τ΅νµοναχ΅ν κατά τήν κουρά τους. \Aπό τήν àρχή¦δη, οî O¨κουµενικές Σύνοδοι âπέτρεψαν σέïποιονδήποτε, ¬σο êµαρτωλός κι ôν εrναι, νάε¨σέλθει στό µοναχικό πολίτευµα, τό ïποÖοκατ\ âξοχήν εrναι πολίτευµα µετανοίας.

Kατά τή διάρκεια τ΅ν πρώτων τρι΅να¨ώνων τοÜ XριστιανισµοÜ •πÉρχε öντονηπαρουσία ëνός àσκητικοÜ πνεύµατος, µέ τήνöννοια ¬τι πολλοί χριστιανοί καί χριστιανέςζοÜσαν σά µοναχοί στόν κόσµο, àλλά καίôλλοι ôρχισαν νά φεύγουν πρός τήν öρηµο καίγι\ αéτό çνοµάστηκαν àναχωρητές ¦ âρηµίτες.Mεγάλος πατέρας τÉς âρήµου εrναι ï Mέγας\Aντώνιος καί γι\ αéτό àκριβ΅ς γράφουµε τήνζωή του στήν στήλη τοÜ περιοδικοÜ µας“Oéράνιοι ôνθρωποι”.

^O κοινοβιακός µοναχισµός çργανώθηκεµετά τήν περίοδο τ΅ν διωγµ΅ν µέ τό MεγάλοΠαχώµιο, στήν Tαβέννηση τÉς A¨γύπτου, âν΅àκολουθοÜν οî µεγάλοι ≠Aγιοι Mοναχοί, ï

AÊȤڈ̷...

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

9

≠Aγιος Σάββας στήν Παλαιστίνη, ï ≠Aγιος Θεο-δόσιος ï Kοινοβιάρχης, ï ≠Aγιος Θεόδωρος ïΣτουδίτης καί ï Mοναχισµός µεταλαµπαδεύε-ται σέ ¬λον τόν γνωστό τότε κόσµο καί δια-γράφει µέχρι σήµερα µία λαµπρή πορεία στίςσελίδες τÉς \Eκκλησίας µας, γιατί αποτελεÖàκριβ΅ς τούς προµαχ΅νες της. Oî ΠατέρεςτÉς \Eκκλησίας µας âξύµνησαν τό µεγάλο αéτόδ΅ρο τοÜ ΘεοÜ πρός τόν ôνθρωπο, ¬πως ïMέγας Bασίλειος πού àναφέρει ¬τι ï Mονα-χός µέ τήν ôσκηση καί τήν âν Xριστ΅ στρά-τευσή του γίνεται µάρτυρας. ^O ≠Aγιος Γρηγό-ριος ï Θεολόγος τονίζει ¬τι ï Mοναχός εrναιαéτός πού ζεÖ µόνος µέ µόνον τόν Θεό. ^O≠Aγιος \Iωάννης ï Xρυσόστοµος àποφαίνεται¬τι ï Mοναχισµός εrναι ™ ùντως φιλοσοφίακαί οî µοναχοί µιµοÜνται τούς \Aποστόλουςκαί τίς àσώµατες ∆υνάµεις. ^O ≠Aγιος \Iσαάκ ïΣÜρος τονίζει ¬τι µοναχός εrναι αéτός πούθαυµάζει συνεχ΅ς τόν Θεό. O ≠Aγιος \IωάννηςτÉς Kλίµακος λέγει ¬τι µοναχός εrναι τάξη καίκατάσταση τ΅ν àσωµάτων àγγέλων πούκατορθώνεται µέσα σέ •λικό σ΅µα.

Παράλληλα µέ τόν àνδρικό µοναχισµόàνθεÖ καί ï γυναικεÖος, àφοÜ ï χριστιανισµόςοéδέποτε •ποβίβασε τήν γυναίκα, àλλά àντί-θετα τήν âξύψωσε σάν ¨σότιµη καί ¨σάξιαµπροστά στό Θεό, ¬πως καί οî ôντρες. Mάλι-στα ï Mοναχισµός öδωσε στήν γυναίκα τήνδυνατότητα νά πραγµατοποιήσει αéτήν τήν¨σοτιµία, µέ τή µόνη διαφορά ¬µως ¬τι δέν•πάρχουν πολλές µαρτυρίες γιά τίς àσκήτριεςκαί τίς µοναχές τ΅ν πρώτων χριστιανικ΅νχρόνων, €σως γιατί πάντα ™ γυναίκα ζεÖ πιόàθόρυβα. Tά çνόµατα µεγάλων àσκητρι΅ν,¬πως τÉς Aγίας ΣυγκλητικÉς, τÉς Aγίας Θεο-δώρας καί τÉς Aγίας Σάρρας εrναι εéρύτεραγνωστά, ¬πως καί οî ïσιακοί βίοι τους καίµάλιστα àναγράφονται ½ς “\Aµµάδες” (κατάàναλογία τ΅ν “\Aββάδων”, µοναχ΅ν πού δίδα-σκαν καί συνεβούλευαν). Tά τρία πρ΅ταγυναικεÖα Kοινόβια îδρύθηκαν στήν A€γυπτοàπό τόν ≠Aγιο Παχώµιο καί ™γουµένη τήν κατάσάρκα àδελφή του Mαρία, ™ ïποία ™γεÖτο 400µοναζουσ΅ν καί ε¨σήγαγε τούς €διους κανόνεςπού εrχε θεσπίσει ï ¬σιος Παχώµιος στάàντρικά του µοναστήρια.

Tό δένδρο λοιπόν τοÜ MοναχισµοÜ δένεrναι •πέρ τήν \Eκκλησία ¦ παρά τήν \Eκκλη-σία, àλλά τρέφεται συνεχ΅ς àπό τήν \Eκκλη-σία. Kι âπειδή àκριβ΅ς βιώνει âναργέστερα τόµυστήριο τÉς \Eκκλησίας, γι\ αéτό καί τήνàναπαύει. ‰Aλλωστε ï Mοναχισµός προσέφερεστήν \Eκκλησία πλÉθος êγίων, ïσίων, µαρτύ-ρων καί îεραρχ΅ν. Προσέφερε âπίσης τόνπλοÜτο τÉς µοναχικÉς λατρείας καί τ΅ν µονα-χικ΅ν τυπικ΅ν âκ τ΅ν ïποίων πολλά υîοθετή-θηκαν στήν \Eκκλησία. Oéδέποτε στό Mοναχι-σµό, ¬πως πολλοί âχθροί του διατείνονταικατέφυγαν οî àπογοητευµένοι, οî àπελπισµέ-νοι, οî àνάξιοι καί οî àντικοινωνικοί. \Aντίθε-τα, µοναχοί öγιναν âκεÖνα τά φωτεινά παρα-δείγµατα πού µέ τή ζωή τους âξέφρασαν τούςêγίους πόθους τους κι àνέβηκαν τήν κλίµακατ΅ν àρετ΅ν, γι\ αéτό καί ï ≠Aγιος \Iωάννης τÉςKλίµακος àναφέρει “Φ΅ς µοναχοÖς ôγγελοι·φ΅ς πάντων àνθρώπων µοναδική πολιτεία”.

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

NO

EM

BPI

OΣ-

∆EK

EM

BPI

OΣ

2005

10

AÊȤڈ̷...

^O \Oρθόδοξος Mοναχισµός àποτελεÖ κατ\âξοχήν φορέα τÉς εéαγγελικÉς καί çρθοδόξουπαραδόσεως. ^O µοναχός àγωνίζεται µέ τήνµετάνοια νά µεταµορφωθεÖ, νά καθαρθεÖ àπότά πάθη του µέ τήν συµµετοχή του παράλληλαστά µυστήρια τÉς \Eκκλησίας, àλλά καί µέ τήνàδιάλειπτη προσευχή του. \Aλλάζει ïλόκληροςπολεµώντας τόν παλαιόν ôνθρωπο καί àνα-καινίζοντας τόν ëαυτό του, àγωνιζόµενος γιάτό καθ\ ïµοίωση. ∆ηλαδή νά ïµοιάσει ¬σογίνεται περισσότερο στόν ∆ηµιουργό Θεό καίΠατέρα του καί νά θανατώσει τήν φύση πούöπεσε µέ τό προπατορικό êµάρτηµα. Aéτός ïµοναχός γίνεται φ΅ς γιά ¬λον τόν κόσµο καίκοντά του προστρέχουν χιλιάδες ôνθρωποιγιά πνευµατική βοήθεια καί προσευχή. Xαρα-κτηριστικά àναφέρουµε τό τροπάριο τοÜMεγάλου \Aντωνίου πού λέει “τήν ο¨κουµένηνâστήριξας εéχαÖς σου”. Kαί àκόµη 2.000 χρό-νια µετά ζητοܵε τίς προσευχές καί τήν βοή-θειά του! Aéτό καί τά χιλιάδες ôλλα παρα-δείγµατα τ΅ν êγίων µας δείχνουν τήν κοινω-νική διάσταση τοÜ \Oρθόδοξου MοναχισµοÜ.‰Aλλωστε ï µοναχός ¬ταν φεύγει àπό τόνκόσµο, ζητÄ νά βρεÖ καί νά βιώσει τήν àληθινήàγάπη καί κοινωνία µέ τόν Θεό καί τόν πλη-σίον. \Aγωνίζεται σέ ¬λη του τήν ζωή νά καθα-ριστεÖ àπό τά πάθη καί κυρίως àπό τήν φιλαυ-τία, àπό τήν •περβολική δηλαδή àγάπη τοÜëαυτοÜ µας πού µÄς κάνει νά àσχολούµαστεµόνο µέ âµÄς. ^O µοναχός καθαρίζει τόν ëαυτότου γιά νά µπορεÖ νά δεÖ καί νά àγαπÄ àπόλυ-τα καί χωρίς προσωπολατρεία τόν κάθεôνθρωπο, âφαρµόζοντας αéτό πού öλεγε ï\Aπόστολος ΠαÜλος “κλαίετε µετά κλαιόντων,χαίρετε µετά χαιρόντων”. Tά πάθη µας µÄςâµποδίζουν νά δοܵε τό συνάνθρωπό µας.MÄς âµποδίζουν νά δοܵε καθαρά τόν ëαυτόµας. ^O µοναχός µέσα στήν öρηµο µέ τήν µετά-νοια, τήν •πακοή, τήν προσευχή, τήν âξοµολό-γηση καί τήν Θεία Kοινωνία, καθαρίζει τήνψυχή του àπό κάθε âµπάθεια καί βλέπει τάπράγµατα καθαρότερα. Aéτό τόν καθιστÄ φ΅ςγιά ¬λους τούς ôλλους πού δέν βιώνουν αéτέςτίς καταστάσεις. ∆έν µπορεÖ ™ καρδιά µας νάχωρέσει τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό µας ¬σοεrναι γεµάτη àπό τήν φιλαυτία µας. Tά πάθη

µας µÄς καθιστοÜν àντικοινωνικούς, âν΅ ïµοναχός δέχεται τόν κάθε ôνθρωπο σάνε¨κόνα ΘεοÜ, τόν àναπαύει ¬σο ταλαιπωρηµέ-νος καί συγχυσµένος κι ôν εrναι. Kαί àφοÜàνέπαυσε τόν àδελφό του àνέπαυσε τόν Θεό.Γιατί ¬πως λέει τό îερό Eéαγγέλιο “âφ\ ¬σονâποιήσατε ëνί τούτων τ΅ν àδελφ΅ν µου τ΅νâλαχίστων, âµοί âποιήσατε” (Mατθ΄κε΄40).‰Aλλωστε ™ παραδειγµατική φιλοξενία τ΅νîερ΅ν µας µον΅ν εrναι êπτό παράδειγµα τÉςκοινωνικÉς προσφορÄς τ΅ν µοναχ΅ν.

^H µεγαλύτερη κοινωνικότητα καί γενικότε-ρα προσφορά τ΅ν µοναχ΅ν καί ™ µεγαλύτερηöκφραση τÉς àγάπης τ΅ν µοναχ΅ν πρός ¬λοντόν κόσµο εrναι οî προσευχές τους. ≠Oπως λέειï ≠Aγιος Σιλουανός “ï µοναχός εrναι îκέτης•πέρ ¬λου τοÜ κόσµου· θρηνεÖ γιά ¬λο τόνκόσµο καί σ\ αéτό öγκειται τό κύριο öργο του.Ποιός ôραγε ¬µως τόν προτρέπει νά χύνει

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

11

δάκρυα γιά ¬λο τόν κόσµο; ^O Kύριός µας\IησοÜς Xριστός, ï Yîός τοÜ ΘεοÜ. Aéτόςπαρέχει στόν µοναχό τήν àγάπη τοÜ AγίουΠνεύµατος καί àπό αéτή τήν àγάπη ™ καρδιάτοÜ µοναχοÜ εrναι πάντοτε περίλυπη âπειδήδέν σώζονται ¬λοι οî ôνθρωποι”.

\Aλλά καί σέ ùλες τίς âθνικές µας συµφορέςοî µοναχοί δεν πρωτοστάτησαν καί δέν βοήθη-σαν τό öθνος νά àφυπνιστεÖ καί νά àγωνιστεÖ;‰Aς θυµηθοܵε τήν Aγία Φιλοθέη τήν \Aθηναίακαί τό τεράστιο κοινωνικό της öργο âπί τουρ-κοκρατίας, τόν ≠Aγιο KοσµÄ τόν A¨τωλό,καθώς καί τόν ≠Aγιο Xριστοφόρο τόν Παπου-λάκο καί ôλλους πολλούς àνώνυµους µονα-χούς πού βοήθησαν στήν διατήρηση τÉς γλώσ-σας καί τοÜ âθνισµοÜ τ΅ν çρθοδόξων λα΅νâπί τουρκοκρατίας.

Σ\ ¬λη τήν µακροχρόνια περίοδο τÉς •πάρ-ξεώς του ï µοναχισµός öχει µόνο νά προσφέ-ρει στήν \Eκκλησία τοÜ XριστοÜ. \Aκόµα καίστίς ™µέρες µας •πηρετοÜν στίς âπάλξεις τουôξιοι γέροντες, γερόντισσες, µοναχοί καί

µοναχές πού καθοδηγοÜν καί φωτίζουν µέ τόφ΅ς τοÜ Aγίου Πνεύµατος πού ™ χάρις τοÜΘεοÜ τούς χαρίζει. Γιατί κι âκεÖνοι µέ τή σειράτους TοÜ χάρισαν τή ζωή, τήν διάνοια, τήνκαρδιά καί τήν ψυχή τους. ≠Oπως âπισηµαίνεικαί ï îεροµόναχος Πετρώνιος Προδροµίτηςστό περιοδικό “^O ¬σιος Γρηγόριος” “Στόνκαιρό µας, ᨡνα àπιστίας καί àποστασίας, ™πλέον àπαραίτητη διακονία πού âπιβάλλεταιστό µοναχό καί ™ ïποία εrναι τό µήνυµα γιάτόν σηµερινό κόσµο εrναι τό νά παραµένει ï€διος µπροστά στόν χριστιανικό λαό µέ τόπαράδειγµα τÉς ζωÉς του, πού εrναι ™ ε¨κόνατÉς εéαγγελικÉς, χριστιανικÉς ζωÉς, ¬πως µÄςτήν ôφησε ï Σωτήρ µας \IησοÜς Xριστός:αéθεντική βίωση τÉς χριστιανικÉς ζωÉς µέêπλότητα καί ταπείνωση, µέ τήν àγάπη τοÜΘεοÜ πάνω àπό ï,τιδήποτε ôλλο καί àκατά-παυστος πόθος γιά τήν τελειότητα µέ τήν βοή-θεια τÉς µετανοίας”.

M.M.

°ÓÒÚÈÛfiÓ ÌÔÈ...

ήν œρα τÉς µοναχικÉς κουρÄς

προσέρχεται ï δόκιµος µοναχός

¦ µοναχή àνυπόδητος, àσκεπής,

φορώντας µόνον ≤ναν êπλό

λευκό χιτώνα καί δηλώνοντας

öτσι ¬τι ¬λα τά περιττά καί τά

κοσµικά τά àπέρριψε καί εrναι

≤τοιµος νά âνδυθεÖ τό τιµηµένο

ράσο καί τά ±για ροÜχα

τοÜ µοναχοÜ.

Kατά τή µοναχική κουρά ï δόκιµοςµοναχός ¦ µοναχή, âνδύεται τό λεντίον(¦ ζωστικό ¦ àντερί) τό ïποÖο εrναι µαύ-ρου χρώµατος, πού συµβολίζει τόνχιτώνα τÉς εéφροσύνης καί τÉς àγαλ-λιάσεως, àντί τÉς γυµνώσεως καί τÉςκαταισχύνης, τήν ïποία φορέσαµε µέτήν παρακοή µας καί àντί τÉς φθορÄςκαί τοÜ θανάτου πού µÄς προξένησεαéτή ™ παρακοή καί τήν ïποία φθοράàναιρεÖ τό µοναχικό σχÉµα µέ τήν•πακοή καί τόν âνάρετο βίο. ^O χιτώναςαéτός çνοµάζεται χιτώνας δικαιοσύνης,γιατί ™ λέξη δικαιοσύνη σηµαίνει κάθεàρετή καί ï µοναχός φορ΅ντας το çφεί-

T› Û˘Ì‚ÔÏ›˙Ô˘Ó Ù¿

TTT

\\EEÓÓ‰‰‡‡ÌÌ··ÙÙ··

ÙÙááÓÓMMÔÔÓÓ··¯ááÓÓ\\EEÓÓ‰‰‡‡ÌÌ··ÙÙ··

ÙÙááÓÓMMÔÔÓÓ··¯ááÓÓ

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

13

λει νά γίνει πρόθυµος γιά κάθε àρετή. Mάλι-στα τό µαÜρο χρ΅µα του σηµαίνει ¬τι θά πρέ-πει νά εrναι πάντοτε çχυρωµένος πίσω àπό τόπένθος γιά τήν êµαρτία καί τήν ξενιτεία γιάτόν κόσµο.

‰Eπειτα âνδύεται τό σουδάριον τοÜ Mεγά-λου καί \AγγελικοÜ Σχήµατος. Λέγεται \Aγγε-λικό Σχɵα, διότι ¬πως ™ \Aγγελική φύση συνί-σταται στό νά εrναι οî ôγγελοι προσεκτικοί,ταπεινοί, •πήκοοι, λειτουργικοί, καθαροί,κάνοντας µόνο τό θέληµα τοÜ ΘεοÜ öτσι καί ïµοναχός, ôν καί εrναι ôνθρωπος τÉς πτώσηςöλαβε τήν δύναµη µέ τό \Aγγελικό Σχɵα νάïµοιάσει στούς \Aγγέλους φεύγοντας àπό τάâγκόσµια καί παίρνοντας âπί τ΅ν üµων τουτόν σταυρό τοÜ XριστοÜ, •ποσχόµενος νάγίνει •πήκοος ≤ως θανάτου.

‰Eπειτα ï µοναχός ¦ ™ µοναχή âνδύεται τόνàνάλαβο (τό πολυσταύρι) ï ïποÖος φοριέταιàπό τούς üµους µπροστά καί πίσω σταυρο-ειδ΅ς καί σχηµατίζει τό σηµεÖο τοÜ σταυροÜ,ùχι µία, àλλά πολλές φορές. E¨κονίζει τόσηµεÖο τοÜ σταυροÜ καί σηµαίνει ¬τι ï µονα-

χός àναλαµβάνει τόν σταυρό του âπί τ΅νüµων του καί àκολουθεÖ τόν ∆εσπότη Xριστό.Kαθώς τό πολυσταύρι περιέχει πολλούς σταυ-ρούς καί περιβάλλει µπροστά καί πίσω τόσ΅µα τοÜ µοναχοÜ ¦ τÉς µοναχÉς τό περι-φράσσει καί τό çχυρώνει àπ\ τίς προσβολέςτοÜ διαβόλου καί àπό κάθε âνάντια âπιθυµία.

‰Eπειτα ζώνυται γύρω àπό τήν µέση του,δερµάτινη ζώνη “ε¨ς νέκρωσιν σώµατος καίàνακαίνισιν πνεύµατος”. ^H ζώνη àποτελεÖσηµεÖον σωφροσύνης, καθαρότητος καίνεκρώσεως τ΅ν κινήσεων τÉς σάρκας καί âπί-σης σηµεÖον ¨σχύος âναντίον τ΅ν παθ΅ν καίπαράλληλα στήριξη στίς πράξεις τ΅ν âντολ΅ν.

Kατόπιν ï µοναχός ¦ ™ µοναχή φορÄ τάσανδάλια, πού ¬πως λένε τά λόγια τÉς µονα-χικÉς κουρÄς, µέ τά ïποÖα ëτοιµάζεται νάâφαρµόσει καί νά διαδόσει τό εéαγγέλιο τÉςε¨ρήνης. \Eπίσης τά σανδάλια αéτά τόν προφυ-λάσσουν γιά νά µήν προσκρούσουν τά πόδιατου καί νά µήν δαγκωθεÖ στήν πτέρνα τ΅νλογισµ΅ν àπ\ τό νοητό ùφι, àλλά νά âπιβαίνειπάνω σ\ αéτούς καί νά καταπατεÖ λέοντα καί

Φ΅ς µοναχοÖς ôγγελοι· φ΅ς δέ πάντωνàνθρώπων µοναδική Πολιτεία”. Kαί ™ µονα-δική, ™ µοναχική Πολιτεία, εrναι ζωή κατά

µίµηση τ΅ν \Aγγέλων, αéτή στήριξε καί στηρίζειτήν O¨κουµένη καί ï ôνθρωπος, ï χριστιανός πούâνδύεται τό Mέγα καί \Aγγελικό Σχɵα εrναι ôξιοςπολλ΅ν âπαίνων καί µακαρισµ΅ν. ≠Oταν κάποιοςλοιπόν προσέρχεται γιά νά àφιερώσει τή ζωή τουâξ\ ¬λης τÉς ψυχÉς καί τÉς διανοίας του στό Nυµ-φίο Xριστό τότε χαίρεται καί àγάλλεται ï οéρανόςκαί πανηγυρίζει ï κόσµος τ΅ν \Aγγέλων γιατί ≤ναςàκόµα ôνθρωπος τάχθηκε νά µιµηθεÖ τή ζωή τους.^O µοναχός καί ™ µοναχή κινοÜνται µέσα στήνîερή προσµονή τοÜ Oéράνιου Nυµφίου τους. ZοÜνκαί κινοÜνται σέ µιά πνευµατική ùαση µέ τόνοσταλγικό λόγο “âλθέτω χάρις καί παρελθέτω ïκόσµος οyτος”. Kαί µαζί µέ τόν κόσµο παρέρχεταιτό ùνοµα τό παλαιό καί λαµβάνει νέο ùνοµα, διότιàφοÜ âγκατέλειψε τά πάντα âγκαταλείπει τόνπαλαιό ôνθρωπο καί âνδύεται τό νέον ôνθρωπο.

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

14

δράκοντα δηλ. τά κρυφά καίφθονερά θηρία τÉς κακίας.Mέ τά σανδάλια αéτά θά τρέ-χει κατευθείαν τήν ïδό τοÜεéαγγελίου µέχρις ¬του φθά-σει στούς Oéρανούς, âκεÖ πούεrναι τό πολίτευµα τ΅νµοναχ΅ν, κατά τόν \Aπόστο-λο ΠαÜλο.

Kατόπιν âνδύεται τό παλ-λίον (âξώρασο) τοÜ µεγάλουκαί \AγγελικοÜ Σχήµατος καί¬πως λέγει στή µοναχικήκουρά τό âνδύεται ½ς στολήàφθαρσίας καί σεµνότητοςκαί ½ς σηµεÖο τÉς σκέπης τοÜ

ΘεοÜ γιά τήν εéλαβή του ζωή,τό ïποÖο χαρίζει ζωή α¨ώνιασέ âκεÖνον ï ïποÖος θά τόλάβει καί àποτελεÖ τήν θείαπεριβολή πού τοÜ χαρίζει τό±γιο Πνεܵα.

Kατόπιν âνδύεται τό κου-κούλιον τÉς àκακίας ½ς περι-κεφαλαία âλπίδος γιά τήσωτηρία του µέσω τÉς âκΘεοÜ âπισκιάσεως τÉς χάρι-τος, àλλά καί γιά τήν ≈ψωσητοÜ νοÜ του µέσω τÉς ταπει-νοφροσύνης καί τÉς àκακίας¬πως àκριβ΅ς εrναι τά ôδολανήπια, àλλά καί γιά τήν ΘεοÜφύλαξη καί περίθαλψη τÉςκεφαλÉς µέ ¬λα τά α¨σθητή-ρια. Tό κουκούλιο κρέµεταιµπροστά καί πίσω, âκεÖ ¬πουβρίσκεται τό λογιστικό καί ™καρδιά.

TελευταÖα, âνδύεται τόµανδύα, ï ïποÖος θεωρεÖταιτό τελειώτατον öνδυµα καί τόπεριεκτικό ¬λων, σηµαίνει δέτή φιλακτική καί σκεπαστικήδύναµη τοÜ ΘεοÜ, ταυτόχρο-να τό συνεσταλµένο εéλαβέςκαί ταπεινό τÉς MοναχικÉςζωÉς, âν΅ τό ¬τι δέν öχειµανίκια σηµαίνει ¬τι καθ\ ¬λη

τή ζωή του ¬λα τά µέλη τουεrναι νεκρά γιά κάθε κοσµικήâργασία καί êµαρτία. \Aφήνειµόνο âλεύθερο τό κεφάλι τόïποÖο βλέπει πρός τό Θεό καίφρονεÖ τά θεÖα καί àνατρέχειµόνον πρός τό Θεό. \Aλλά¬πως ε€παµε καί πρίν, àκόµακαί τό κεφάλι τοÜ µοναχοÜ ¦τÉς µοναχÉς εrναι σκεπασµέ-νο µέ τό κουκούλιο γιά νά µήθεωρηθεÖ ¬τι öχει àσκεπÉ καίàκάλυπτα τά α¨σθητήρια.

Στό σύνολό τους, ¬λα τάροÜχα τοÜ µοναχοÜ ε¨κονί-ζουν τή νέκρωση τοÜ Xρι-στοÜ µας. ^Ως τάφος ε¨κονίζε-ται ï µανδύας καί ½ς âντάφιατά •πόλοιπα ροÜχα. ^O àνά-λαβος καί τό Mεγάλο Σχɵαδηλώνουν ¬τι εrναι âσταυρω-µένος ï µοναχός γιά τόνκόσµο, ¬πως ôλλωστε τό•ποσχέθηκε. Tό κουκούλιοπού κρέµεται àπό τό κεφάλιτου ε¨κονίζει τό σουδάριο καίöτσι ¬λος ï µοναχός µιµεÖταιµέ τό σχɵα του τόν Σταυρω-θέντα ∆εσπότη του, ï OποÖοςπέθανε καί τυλίχθηκε στάâντάφια σπάργανα καί στόσουδάριο.

Σέ ¬λη του τή ζωήπλέον, ¬,τι φορÄ, θά τοÜ•πενθυµίζει ¬τι συνεσταυ-ρώθηκε µέ τό Xριστό καίσυνεκρώθηκε µαζί Tου καίçφείλει νά àγωνιστεÖ γιάνά συναναστηθεÖ καί νάσυνανυψωθεÖ καί νά àναφανεÖ συγκληρονόµοςτÉς πατρικÉς Bασιλείας καί τ΅ν àγαθ΅ν τ΅ν ëτοιµασµένων πρό καταβολÉς κόσµου.....

°ÓÒÚÈÛfiÓ ÌÔÈ...

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

15

IEPO™O§YMA

99

EEII¢¢IIKKHH TTIIMMHH™™YYMMMMEETTOOXXHH™™

°°IIAA NNEEOOYY™™ EEøø™™ 2277 EETTøøNN::

880000 EEYYPPøø

IIÂÂÚÚÔÔÛÛfifiÏÏ˘ÌÌ··¶ÚÔÛ·ÓËÌ·¶ÚÔÛ·ÓËÌ·

AEPO¶OPIKø™ A¶O 24 A¶PI§IOY

MEXPI 3 MA´OY 2006

‹‹ÌÌÂÂÚÚÔÔ ÛÛÙÙ¿¿

&& ™™IINNAA

ΣTHN TIMHΠEPIΛAMBANONTAI:

-Kαλό ξενοδοχεÖο 4 àστέρωνστά ^Iεροσόλυµα µέ πρωϊνό καί 1γεÜµα ™µερησίως.-Mεταφορές-àεροπορικά ε¨σιτή-ρια καί γενικ΅ς ¬λα τά öξοδάµας.

Γιά δηλώσεις θέσεωνστό τουριστικό γραφεÖοKITΣAKHΣ TOYPΣ BηλαρÄ 2(≤ναντι ^IεροÜ NαοÜ Aγίου Kων-σταντίνου ^Oµονοίας \Aθην΅ν).≠Oταν δηλώνετε θέσεις νά τονί-ζετε στό τουριστικό γραφεÖο ¬τιθέλετε νά συµµετέχετε µέ τόγκρούπ τοÜ π. Nεκταρίου Mου-

λατσιώτη (Παπαροκάδες), διότι•πάρχουν καί ôλλα γκρούπ πούδιοργανώνει τό τουριστικό γρα-φεÖο.Tηλέφωνα:(210) - 52.49.878 & 52.49.879 ΦAΞ 210 - 52.49.889 Kινητό: 6945803949 &

6944320983

TTIIMMHH™™YYMMMMEETTOOXXHH™™::

11000000 EEYYPPøø

ΣYNO∆EYOYN:

^O π. Nεκτάριος

Mουλατσιώτης

µέ κληρικούς

καί µοναχούς τÉς

\Aδελφότητός µας

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

16

O˘Ú¿ÓÈÔÈ AÓıÚˆÔÈ...

ό 251 µ. X. γεννήθηκε στήνA€γυπτο ≤να µεγάλο καίφωτεινό àστέρι τÉς χριστια-νοσύνης ï Mέγας \Aντώνιος.\Iδιαίτερη πατρίδα του qταν≤να µικρό χωριό, πού çνοµα-ζόταν Kόµα καί βρισκότανàνατολικά τÉς ùχθης τοÜ

ποταµοÜ Nείλου, στή Nότια Mέµφιδα.Oî γονεÖς του qταν πλούσιοι καί πολύ πιστοί.

Erχαν τήν δυνατότητα νά παρέχουν µεγάλη µόρ-φωση στό µικρό τους \Aντώνιο καί νά τόν àναδεί-ξουν µεγάλο âπιστήµονα, àλλά τούς φόβιζε ™συναναστροφή στό σχολεÖο µέ τά παιδιά τ΅νε¨δωλολατρ΅ν. ∆έν θέλανε νά χάσει τήν πίστη τουςτό παιδί τους, àπό τήν πλάνη τÉς ε¨δωλολατρείας.ΠροτιµοÜσαν νά δοÜνε τό παιδί τους στόν Παρά-δεισο àγράµµατο, παρά γραµµατισµένο στήνKόλαση.

Oî γονεÖς του, ¬µως, φρόντισαν πολύ γιά τήνχριστιανική àνατροφή του. Tόν µεγάλωσαν µέ τίςàρχές τοÜ Eéαγγελίου καί τοÜ öδειξαν τούς δύοδρόµους πού θά τόν γλύτωναν àπό τίς παγίδες τοÜδιαβόλου: τόν δρόµο τοÜ σπιτιοÜ καί τόν δρόµοτÉς \Eκκλησίας. \EκεÖ πήγαινε τακτικά καί παρα-κολουθοÜσε µέ κατάνυξη τή Θεία Λειτουργία. ‰Aνκαί qταν àκόµη µικρό παιδί, δέν τόν συγκινοÜσαντά παιχνίδια, τά ½ραÖα âνδύµατα ¦ τά νόστιµαφαγητά, àλλά ï νοÜς του qταν στό Θεό.

Σέ ™λικία 18 âτ΅ν, öµεινε çρφανός µέ µία àδελ-φή. ^O θάνατος τ΅ν γονέων του, τόν öβαλε στήνàρχή σέ λύπη καί σέ βαθύ συλλογισµό. Kατάλαβετότε, πόσο µάταιος εrναι τοÜτος ï κόσµος καίπόσο γρήγορο εrναι τό πέρασµα τοÜ àνθρώπουàπό τήν προσωρινή ζωή.

\AναχωρεÖ στήν öρηµοMιά Kυριακή àκούει στήν \Eκκλησία τήν εéαγ-

γελική περικοπή µέ τόν πλούσιο νέο τόν ïποÖο ïXριστός καλεÖ στήν τελειότητα µέ τήν προτροπή

^OO MM¤¤ÁÁ··˜

NNTTøøNNIIOO™™AAAA

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

17

“ε¨ θέλεις τέλειος εrναι ≈παγε πώλησόν σου τά•πάρχοντα καί δός πτωχοÖς καί ≤ξεις θησαυρόν âνοéραν΅ καί δεÜρο àκολούθει µοι” (Mατθ. ιθ΄21).

Tά λόγια τοÜ Eéαγγελίου, κάνουν βαθειά âντύ-πωση στήν ψυχή τοÜ \Aντωνίου. Γυρίζει στό σπίτισκεπτικός καί κυριευµένος àπό àγωνία. Nοµίζει,¬τι ™ φωνή τοÜ Kυρίου τόν καλεÖ κι αéτόν, ¬πωςâκεÖνον τό νέο, νά Tόν àκούσει καί νά Tόν àκο-λουθήσει. ^Yπακούει àµέσως καί χωρίς àναβολή.Πουλάει ¬λα του τά κτήµατα, τά ïποÖα qταν πάραπολλά, περίπου τριακόσια, àλλά καί πολύ εûφορα.

\Aπό τήν πώλησή τους πÉρε πολλά χρήµατα. Tόχρυσάφι ¬µως δέν τοÜ τράβηξε τήν καρδιά. Tόöδωσε στήν \Eκκλησία καί στούς φτωχούς.

Tήν ôσκηση καί τήν σκληραγωγία τήν àρχίζειπροτοÜ âγκαταλείψει àκόµη τό σπίτι του. Προσεύ-χεται στό Θεό. TοÜ ζητάει νά τόν βοηθήσει στόνàγ΅να του, γιά τήν σωτηρία τÉς ψυχÉς του. Ξενυ-χτάει πολλές φορές στήν ôσκηση καί στήν προσευ-χή. ^H τροφή του εrναι ≤να ξερό κοµµάτι ψωµί καίνερό, µόνο µία φορά τήν ™µέρα. Mερικές µάλισταµέρες περνοÜν, χωρίς νά βάλει τίποτα στό στόµατου. ‰Aλλοτε πάλι, γεύεται τό ξεροκόµµατο, àφοÜπεράσουν τρεÖς ¦ καί τέσσερεις µέρες âξαντλη-τικÉς νηστείας.

\AφοÜ âµπιστεύεται τήν àδελφή του σ\ ≤να Kοι-νόβιο παρθένων φεύγει κι αéτός àπό τό σπίτιàρχίζοντας τήν àσκητική ζωή. \Eκείνη τήν âποχήδέν •πάρχαν àκόµη µοναστήρια συγκροτηµένα,¬πως •πάρχουν σήµερα. Γι\ αéτό καταφεύγει σ\≤να âρηµητήριο τ΅ν περιχώρων, ¬που συναντάεικι ôλλους àναχωρητές. Tούς πλησιάζει, γιά νάπάρει κάτι καλό àπό ¬λους. Στόν ≤να θαυµάζει τήνàγρυπνία καί τήν προσευχή, στόν ôλλο τή νηστείακαί τήν κακοπάθεια γιά τήν àγάπη τοÜ XριστοÜκ.ο.κ. Γεµάτος ï \Aντώνιος ταπεινοφροσύνη καίεéσέβεια, προχωρεÖ σταθερά τά δύσκολα σκαλο-πάτια τÉς àσκητικÉς ζωÉς.

^O ≠Aγιος ζητοÜσε τή βοήθεια τοÜ XριστοÜ âνά-ντια στούς πειρασµούς, γιατί àφιέρωσε ïλοκλη-ρωτικά τή ζωή του στά λόγια τοÜ XριστοÜ. Σκε-πτόταν ï Mέγας τήν εéγένεια καί τό νοερό τÉςψυχÉς καί καταλάβαινε ¬τι ™ ψυχή δέν τρέφεται µέσαρκικές äδονές καί ¬τι àναπαύεται πραγµατικά,µονάχα κοντά στό Θεό.

Kοιµόταν πολλές φορές µόνο σέ µία ψάθα ¦στό öδαφος. ‰Hξερε ¬τι ≤νας µοναχός καί âρηµίτηςγιά νά εrναι κύριος τοÜ ëαυτοÜ του πρέπει νά λαµ-βάνει πνευµατικές, àλλά καί σωµατικές προφυλά-ξεις µέ σκληραγωγηµένη ζωή, ξένη πρός τίς àνέ-σεις καί τή µαλθακότητα.

Oî πρ΅τοι πειρασµοί. ^O διάβολος ¬µως, πού βλέπει τή µεγάλη πρόο-

δο τοÜ \Aντωνίου στήν êγιωσύνη, ταράζεται καίστεναχωρεÖται. Bάζει àµέσως σέ âνέργεια τίς παγί-δες του καί τά φοβερά του σχέδια.

\Aρχίζει τόν φοβερό πόλεµο, γιά νά λυγίσει τόν\Aντώνιο καί νά τόν γκρεµίσει. Θέλει νά τοÜ σκοτί-σει τό νοÜ, νά τοÜ µουδιάσει τή σκέψη καί ≈στερανά τόν νεκρώσει àπό τό δεσµό του µέ τήν πίστητοÜ XριστοÜ.

Tόν χτυπάει λοιπόν, πρ΅τα µέ λογισµούς γιά τάπλούτη καί τίς àνέσεις: Erσαι κουτός, τοÜ λέγειµέσα στήν σκέψη του. ‰Aφησες τόσα πλούτη καίqρθες âδ΅ στήν âρηµιά νά πεθάνεις àπό τήν πείνακαί àπό τό κρύο! ∆έν βλέπεις τήν δυστυχία πού σέπνίγει; ≠Eνα στρ΅µα δέν öχεις νά κοιµηθεÖς.Zεστασιά δέν •πάρχει πουθενά. ∆έν εrναι γιά σέναï τόπος αéτός. Θά πεθάνεις καί εrναι êµαρτία.‰Eπειτα, µήν ξεχνÄς, öχεις καί àδελφή! Π΅ς τήνôφησες µόνη της; Erναι σωστό αéτό; Tί εéτυχισµέ-νος εrσαι τώρα âδ΅, σέ •γρή σπηλιά! ≠Oλοι οîôλλοι, πού ζοÜνε στόν κόσµο, θά χαθοÜνε καί σύµόνο θά σωθεÖς; Erναι ôραγε σωστό αéτό πούκάνεις;

\Aλλά στίς δύσκολες αéτές στιγµές τοÜ πειρα-σµοÜ, ï ≠Aγιος δέ λυγίζει. Προσεύχεται πολύ.ΠαρακαλεÖ àπό τά βάθη τÉς καρδιÄς του τόν Θεόνά τόν βοηθήσει. ^H προσευχή, ™ νηστεία καί ™θέλησή του, νικοÜν τόν διάβολο καί τόν τρέπουνσέ φυγή.

∆έν πρόκειται ¬µως νά ™συχάσει. ^O διάβολοςβάζει µπροστά νέο σχέδιο, πιό τολµηρό αéτή τήφορά. Tόν πολεµάει µέ τή σάρκα. \Eκµεταλλεύεταιγι\ αéτό ï ôθλιος, τή νεότητά του. Παρουσιάζειστήν φαντασία του α¨σχρά θεάµατα. Mεταµορφώ-νεται ï τρισάθλιος σέ γυναÖκα καί προσπαθεÖ âκεÖστήν âρηµιά, νά τόν σκανδαλίσει καί νά τόν νική-σει. \Aγωνίζεται µέρα καί νύχτα νά τόν γκρεµίσει.TοÜ παρουσιάζει κέντρα διασκεδάσεων καία¨σχρές σκηνές. Kάνει ¬,τι µπορεÖ, γιά νά âπιτύχειτούς δόλιους σκοπούς του.

^O ≠Aγιος, ¬µως, συνεχ΅ς προσεύχεται. Mένειξάγρυπνος καί παρακαλεÖ τό Θεό µέ θερµάδάκρυα νά τοÜ δώσει δύναµη ν\ àντέξει σ\ αéτή τήνôγρια âπίθεση τ΅ν πειρασµ΅ν. Γιά νά âπιτύχειµέχρι τέλους, δέν τρώγει âντελ΅ς τίποτε. Kόβει καίτό âλάχιστο ξερό ψωµί, πού öτρωγε κάθε βράδυκαί µένει µέρες ïλόκληρες νηστικός.

Nέο δόλωµα ëτοιµάζει τότε ï διάβολος, τήν•περηφάνεια! Παρουσιάζεται λοιπόν ï δαίµοναςστόν ≠Aγιο µέ µορφή µαύρου παιδιοÜ καί τοÜ

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

18

λέγει: ‰Aχ, \Aντώνιε. Πολλούς âπλάνεψα, πολλούςöβαλα κάτω καί τούς âνίκησα, àλλά âσένα κουρά-στηκα νά πολ嵡! Nοµίζω, πώς δέν θά âπιτύχω.Erσαι δυνατός. Σέ παραδέχοµαι.

-Kαί ποιός εrσαι âσύ; τόν ρώτησε ï Mέγας\Aντώνιος.

-\Eγώ εrµαι τό πνεܵα τÉς πορνείας καί γαργα-λίζω τούς νέους στήν πράξη αéτή.

^O ≠Aγιος δέν •περηφανεύεται, ¬πως περίµενε ïσατανÄς, àλλά δόξασε τό ùνοµα τοÜ Kυρίου πούτοÜ öδωσε τή δύναµη νά νικήσει.

Mέρες àθλήσεως.Mετά τούς πρώτους πειρασµούς, ï ≠Aγιος προ-

σεύχεται µέ πιό πολλή πίστη. Oî πρ΅τες νίκεςκατά τοÜ διαβόλου, τοÜ δίνουν θάρρος καί δύνα-µη. ^H νηστεία καί ™ σκληραγωγία γινότανε πιόαéστηρή. \Eκτός àπό τό âλάχιστο ψωµί, πού öτρω-γε κάθε δύο, τρεÖς ¦ καί τέσσερεις µέρες, οûτε λάδιοûτε κρασί, οûτε καµµιά ôλλη τροφή öβαζε στόστόµα του. Kοιµόταν πάνω σέ µιά παλιά ψάθα ¦καί âντελ΅ς κάτω στό χ΅µα, γιατί ¬πως öλεγε µέαéτό τόν τρόπο âξασθενίζουν οî ™δονές καί δυνα-µώνει τό πνεܵα.

∆έν ôφηνε ï ≠Aγιος τίς zρες του νά περνοÜν σέραθυµία. Πάντοτε βρισκότανε σέ κίνηση κι âνέρ-γεια. Προετοίµαζε τόν ëαυτόν του καί γιά νέεςσυγκρούσεις µέ τό διάβολο. ‰Hξερε καλά, πώςâκεÖνος θά συνέχιζε νά τόν πολεµÄ. Γνώριζε καλά,πώς ï α¨ώνιος âχθρός τÉς ψυχÉς κάθε χριστιανοÜ,θά κτυποÜσε καί πάλι.

Γιά νά àνεβάσει λοιπόν àκόµη πιό ψηλά τόνàγ΅να καί τήν ôθλησή του τήν χριστιανική, κατα-φεύγει σ\ ≤να παλαιό τάφο κι àποµονώνεται. \EκεÖτοÜ φέρνει τήν λίγη τροφή του, àπό καιροÜ ε¨ςκαιρό, κάποιος εéσεβής χριστιανός. ^O τάφοςαéτός qταν ≤να ôνοιγµα σ\ ≤να βράχο, γιατί öτσιqταν παλιά οî τάφοι.

^O ≠Aγιος \Aντώνιος öµενε µονάχος µέσα στόµνɵα καί προσευχόταν àσταµάτητα. Aéτή ™πράξη θεωρεÖται παράξενη γιά âµÄς πού δέν µπο-ροܵε νά καταλάβουµε τό µυστήριο τÉς ψυχÉς πούàναζητÄ τό Θεό µέ îερό πάθος. ≠Oταν ï ôνθρωποςεrναι àποκοµµένος àπό τό Θεό, τότε καί χρυσο-στόλιστη νά εrναι ™ κατοικία του, µεταβάλλεται σέκόλαση, γιατί δέν •πάρχει ™ θεία ζωή πού δίνει ïΘεός. ≠Oµως ï ôνθρωπος, πού öχει µέσα του τόΘεό, àκόµη κι ôν ζεÖ σέ τάφο, τότε ï τάφος µετα-βάλλεται σέ παράδεισο γι\ αéτόν. ^H ™ρωϊκή αéτήπράξη öφερε àναστάτωση στόν κόσµο τ΅ν δαιµό-νων. ∆έν ôντεχαν νά βλέπουν ≤να ζωντανό àσκητήνά µένει στό χ΅ρο τοÜ θανάτου καί νά βιώνει µέ

προσευχή τή ζωή καί νά περιµένει τήν àνάσταση.Mιά νύκτα λοιπόν, πλÉθος δαιµόνων µέ µεγάλη

µανία καί µέ µÖσος àνθρωποκτόνο ¬ρµησαν âνα-ντίον τοÜ Aγίου καί τόν κτύπησαν βάναυσα µέσκοπό νά τόν θανατώσουν, γιά νά σβήσουν τά €χνητου àπό τή γÉ. ≠Oµως, οî δαίµονες µποροÜν νάβασανίσουν τόν ôνθρωπο καί νά τόν πειράξουν,àλλά δέν µποροÜν νά τόν θανατώσουν. Tήν œρατοÜ θανάτου, τήν àποφασίζει ï €διος ï Θεός. Oîδαίµονες, àφοÜ τόν κτύπησαν àλύπητα, τόν ôφη-σαν âκεÖ µέσα στό µνɵα λιπόθυµο àπό τό πολύξύλο γιά νά πεθάνει.

≠Oµως ™ πρόνοια τοÜ ΘεοÜ âνήργησε καί ïôνθρωπος πού τοÜ öφερνε νερό πÉγε νωρίτεραστόν τάφο καί µετέφερε τόν ≠Aγιο µισοπεθαµένο,τόν περιποιήθηκε καί κατά τά µεσάνυχτα ï M.\Aντώνιος συνÉλθε καί ζήτησε νά τόν ξαναπάει στόµνɵα του. \EκεÖνος •πήκουσε κι öµεινε ï ≠Aγιοςµέσα στόν τάφο ξαπλωµένος καί προσευχόµενοςσυνεχ΅ς, µέ îερό ζÉλο, âν΅ τό σ΅µα του δέν µπο-ροÜσε νά κουνηθεÖ àπό τούς πόνους. Oî δαίµονεςτόν περιτριγύρισαν πάλι àπειλητικά. ^O ≠Aγιος¬µως τούς öλεγε: -\Eδ΅ εrµαι. ∆έν φεύγω àπό τίςµαστιγώσεις σας. \Eάν καί περισσότερα κακά µοÜκάνετε, πάλι δέν µπορεÖτε νά µέ χωρίσετε àπό τήνàγάπη τοÜ XριστοÜ καί ΣωτÉρα µου.

Oî δαίµονες, βλέποντας τόν ≠Aγιο νά προσεύχε-ται àκόµη καί πληγωµένος, χωρίς νά φοβÄται,àγρίεψαν περισσότερο. ‰Eκαναν τόσο δυνατόθόρυβο, œστε φάνηκε ¬τι σείσθηκε ï τόπος καί σχί-σθηκαν οî τέσσερεις τοÖχοι. Στή συνέχεια µετασχη-µατίσθηκαν σέ ëρπετά καί θηρία, γιά νά τόν τρο-µοκρατήσουν. Γέµισε ï τόπος àπό λιοντάρια,àρκοÜδες, λεοπαρδάλεις, φίδια, λύκους καί ôλλαζ΅α. Tό καθένα àπειλοÜσε µέ τό δικό του σχɵακαί τόν δικό του τρόπο. Tά κτυπήµατά τους qτανφοβερά καί ™ àγριότητά τους àβάστακτη, àνυπό-φορη. ^O ≠Aγιος συνθλιβόταν àπό ¬λα αéτά καί•πέµενε καρτερικά τά φοβερά τους κτυπήµατα.A¨σθανόταν φοβερό πόνο στό σ΅µα του. ≠Oµως,στήν ψυχή qταν ôφοβος καί ôγρυπνος. \Eν΅ στέ-ναζε àπό σωµατικό πόνο, ™ ψυχή του qταν àνυπό-ταχτη καί àνυποχώρητη.

^O Kύριος, πού δέ λησµόνησε τόν ≠Aγιό Tου,qρθε σέ συµπαράσταση καί σέ βοήθειά του. Tότε, ï≠Aγιος \Aντώνιος εrδε τή στέγη τοÜ τάφου σά νάôνοιγε καί µιά àχτίδα φωτός νά öρχεται πρόςαéτόν. \Aµέσως οî δαίµονες âξαφανίσθηκαν καίöπαψε ï πόνος τοÜ σώµατος καί θεραπεύθηκαν¬λα τά σηµάδια àπό τίς πληγές πού τοÜ προκάλε-σαν. O ≠Aγιος, σηκώθηκε καί προσευχόταν. A¨σθα-

O˘Ú¿ÓÈÔÈ AÓıÚˆÔÈ...

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

19

νόταν περισσότερη δύναµη àπό ¬,τι σέ ¬λη του τήζωή. Mετά τόν σκληρό àγ΅να, àκολουθεÖ τό στε-φάνι τÉς νίκης. Mετά τήν àπειλή τοÜ ‰Aδη, öρχεται™ φωνή τοÜ OéρανοÜ... ≠Oλα αéτά συνέβαιναν¬ταν ï ≠Aγιος qταν τριανταπέντε âτ΅ν.

Aéστηρότερη ôσκηση.\AφοÜ νίκησε τούς δαίµονες µέσα στόν τάφο,

πÉγε καί âπισκέφθηκε τόν γέροντα, àπό τόν ïποÖοπÉρε µαθήµατα àσκητικÉς ζωÉς καί τοÜ λέγει τήνàπόφασή του νά àποµακρυνθεÖ περισσότερο àπότόν κόσµο. Mόνος του ï ≠Aγιος \Aντώνιος, ξεκινά-ει γιά τόν σκληρό καί δύσκολο δρόµο τÉς àσκήσε-ως. Περνάει τόν NεÖλο ποταµό καί προχωρÄ πρόςτά βουνά τÉς δεξιÄς ùχθης του, πού προεκτείνο-νται πρός τήν \Aραβία. ^O διάβολος ëτοιµάζει νέαδολώµατα καί τεχνάσµατα γιά νά πολεµήσει τόν≠Aγιο.

TοÜ πετάει λοιπόν, στό δρόµο του, âκεÖ πούβάδιζε στήν öρηµο, ≤να µεγάλο, àστραφτερό, àργυ-ρένιο δίσκο! ^O Mέγας \Aντώνιος, κοντοστέκεταιγιά λίγο καί λέγει âκεÖνο, πού κατάντησε παροιµία:“\Aπό ποÜ βρέθηκε δίσκος στήν öρηµο;” \Eδ΅, οûτεδρόµος, οûτε µονοπάτι, οûτε €χνος περάσµατοςφαίνεται πουθενά. \Aλλά καί âάν öπεσε κάποιουàνθρώπου, δέν θά τόν ôκουγε; ∆έν θά γύριζε λοι-πόν νά τόν πάρει; ∆ική σου τέχνη, εrναι τοÜτο διά-βολε! εrπε ï ≠Aγιος. Θέλεις νά µέ âµπαίξεις. ∆έ θάσοÜ κάνω ¬µως τή χάρη. Xάρισµά σου λοιπόν.Πάρε τόν δίσκο µαζί σου, στήν àπώλεια, στό σκο-τάδι τÉς Kολάσεως, τοÜ φρικτοÜ βασιλείου σου...Mόλις ¬µως, εrπε αéτά ï ≠Aγιος, ï δίσκος öγινεôφαντος! ^O δαίµονας, εrχε νικηθεÖ καί πάλι. Σέλίγο, ï Mέγας \Aντώνιος συναντάει µπροστά τουôφθονο χρυσάφι, πού ôστραφτε καί γυάλιζε µέ τήλάµψη του. Γιά τό χρυσάφι αéτό, δίνονται δύοâξηγήσεις. ^H µιά εrναι ¬τι τό παρουσίασε ï διάβο-λος στόν ≠Aγιο, γιά νά τόν âµποδίσει àπό τό θεά-ρεστο δρόµο του, γιά νά τοÜ àνάψει τή φλόγα τÉςφιλαργυρίας καί τοÜ πλούτου καί öτσι νά τοÜàλλάξει τά µυαλά. ^H ôλλη âξήγηση εrναι ¬τι τόχρυσάφι αéτό, τό παρουσίασε ï Θεός στόν ≠Aγιο,γιά νά δείξει στό διάβολο ¬τι ï \Aντώνιος, οûτεàπό τό χρυσάφι παρασύρεται, οûτε µέ τίποτε ôλλοδέν àλλάζει τήν εéτυχία τÉς πίστεως πού νιώθει.^O ≠Aγιος, εrναι àλήθεια πώς θαυµάζει τήν àφθο-νία τοÜ χρυσαφιοÜ, πού βλέπει µπροστά του, àλλάκαµµιά âπιθυµία δέν α¨σθάνεται. Tό προσπερνάει.Θυµήθηκε τήν Aγία Γραφή πού λέγει: “ΠλοÜτοςâάν ρέη, µή προστίθεσθε καρδίαν”.

Φθάνει λοιπόν ï µεγάλος àσκητής βαθειά στήνöρηµο. \EκεÖ κοντά στό βουνό, σέ κάτι παλιά âρεί-

πια, σταµατάει. Kοντά του, βρίσκεται µιά δροσερήπηγή!Erναι στή Λυβική öρηµο Πισπίρι, πού βρί-σκεται τό σηµερινό ∆αρ \Eλ-Mεϊµούν. Kατασκη-νώνει στά παλιά âρείπια τοÜ φρουρίου τÉς âρήµου,χωρίς νά τόν φοβίζουν τά ôγρια ζ΅α καί ëρπετά,πού βρίσκονται âκεÖ µέσα. \EκεÖνα µέ θεÖο θέληµα≤να-≤να, àφήνουν τό φρούριο καί φεύγουν.

\Eδ΅, àρχίζει ï M. \Aντώνιος νά ζεÖ σέ πιόαéστηρή ôσκηση. \Aποµονωµένος àπό τόν κόσµοâντελ΅ς, βαθαίνει στά µυστήρια τÉς ζωÉς καί τÉς∆ηµιουργίας.E€κοσι ïλόκληρα χρόνια, προσεύχε-ται, νηστεύει, àγρυπνÄ καί àντιστέκεται στούς πει-ρασµούς τοÜ διαβόλου. ‰Aγριες âπιθέσεις τοÜκάνει ï σατανÄς, τόν àπειλεÖ, τοÜ τρίζει τά δόντια,τοÜ προκαλεÖ âπανάσταση στή σάρκα. Tόν πολε-µάει συνεχ΅ς σέ µιά µάχη àσταµάτητη. Oî âπισκέ-πτες πού πηγαίνουν νά τόν δοÜν àκοÜνε στό φρού-ριο ôγριες κραυγές: “Φύγε àπό τόν τόπο µας. ^Höρηµος εrναι δική µας. ∆έν θά µπορέσεις ν\ àντέ-ξεις στίς µηχανές µας. Θά σέ πιάσουµε στίς παγί-δες µας καί στίς âνέδρες µας!” Oî âπισκέπτες νοµί-

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

20

ζουν στήν àρχή, ¬τι οî φωνές εrναι àνθρώπινες.∆ιαπιστώνουν ¬µως öπειτα ¬τι πουθενά δέν •πάρ-χουν ôνθρωποι, âκτός àπό τόν γενναÖο àσκητή.Kαταλαβαίνουν τότε τί •περάνθρωπη πάλη κάνει ï≠Aγιος µέ τήν πανουργία τοÜ διαβόλου καί θαυµά-ζουν. Tότε, ï ≠Aγιος τούς πλησιάζει γαλήνιος, àνοί-γει τήν âξώπορτα τοÜ φρουρίου καί τούς λέγει: MήφοβÄστε àγαπητοί µου. \AφÉστε τόν δαίµονα νάχτυπιέται. \EσεÖς νά κάνετε τόν σταυρό σας καί νάβαδίζετε ôφοβα τόν δρόµο σας. Tούς öλεγε καίπολλά ôλλα èφέλιµα καί ψυχοσωτήρια λόγια. Tούςδίδαξε àπό τήν πείρα του, πώς νά πολεµοÜν καί νάξεφεύγουν τίς φαρµακερές παγίδες τοÜ ΣατανÄ.

^Oδηγός καί ∆ιδάσκαλος.Tό ùνοµα τοÜ Mεγάλου \Aντωνίου, γίνεται

ξακουστό. ^O θαυµασµός γιά τήν αéστηρή ζωή,παρακινεÖ πολλούς νά πÄνε νά τόν δοÜνε. Πολλοίτόν βλέπουνε σάν ≤να φωτεινό παράδειγµα êγίαςζωÉς καί θέλουν νά τόν µιµηθοÜν. ≠Oταν λοιπόνµαθαίνουν ποÜ βρίσκεται, τρέχουν πολλοί µέ χαράκοντά του. Kοιτάζουνε τό κοκκαλιάρικο σ΅µα τουκαί τά χάνουν. \Aρκετοί πού πάσχουν àπό àρρώ-στιες, µόλις τόν βλέπουν, γιατρεύονται. Πολλοί δαι-µονισµένοι λυτρώνονται àπό τά δεσµά τοÜ διαβό-λου. ^O Mέγας \Aντώνιος, ¬λους τούς δίδασκε. ∆έν¦ξερε βέβαια γράµµατα, àλλά ï λόγος του qτανφωτισµένος àπό τό ΘεÖο Πνεܵα. ≠Oσοι τόν ôκου-γαν, öνοιωθαν àµέσως γαλήνη στήν καρδιά τους.Mεγάλωνε ï öρωτάς τους γιά àρετή. ‰Eφευγε àπότό σ΅µα τους ™ τεµπελιά γιά πνευµατικούς àγ΅νεςκαί χανόταν ï καταστρεπτικός âγωϊσµός τους.Mάθαιναν ¬λοι τους, π΅ς νά καταφρονοÜν τούςπειρασµούς τοÜ πονηροÜ διαβόλου καί π΅ς νά πλη-σιάζουν περισσότερο τό Xριστό. Tούς µοναχούς,τούς δίδασκε λέγοντας: Γιά τή σωτηρία µας, εrναιàρκετές οî Γραφές. MÄς φθάνει ™ Παλαιά καί ™Kαινή ∆ιαθήκη. Kαλό ¬µως εrναι, νά στερεώνει καίï ≤νας τοÜ ôλλου τήν πίστη µέ λόγια, πού èφελοÜντήν ψυχή. -Παιδιά µου, µή βαριέστε καί µήν àµε-λεÖτε τό öργο τÉς àσκήσεως. Mέ λίγους, πρόσκαι-ρους κόπους âδ΅, θά κερδίσουµε τήν α¨ώνια àνά-παυση, τήν δόξα καί τήν χαρά τοÜ οéρανοÜ. Tόπρωΐ πού σηκωνόµαστε àπό τόν ≈πνο µας, ôςβάζουµε στό µυαλό µας, ¬τι €σως δέν προλάβουµενά δοܵε ôλλο ™λιοβασίλεµα. Kαί τό βράδυ, πάλινά σκεπτώµαστε ¬τι €σως νά µή µÄς βρεÖ ζωντανούςτό ξηµέρωµα. ≠O,τι öχουµε νά κάνουµε γιά νά ëτοι-µασθεÖ ™ ψυχή µας, νά τό κάνουµε σήµερα. Aûριο€σως, νά ε€µαστε πεθαµένοι.

-‰Aς µή νοµίζουµε, πώς κάνουµε τίποτα τό σπου-δαÖο. Φθαρτό σ΅µα θυσιάζουµε καί κερδίζουµε τήν

ôφθαρτη ψυχή, τήν α¨ώνια εéτυχία. - ‰Aς προσέχουµε, νά µήν µπεÖ στήν καρδιά µας

âπιθυµία γυναικός (µιλοÜσε πρός τούς àσκητές).Nά µισοÜµε ¬λες τίς ™δονές, πού φθείρουν τήν ψυχήµας. Nά σκεπτόµαστε στούς πειρασµούς, τήν œρατÉς Kρίσεως, ¬ταν θά àπολογούµαστε µπροστά στόΘεό γιά τήν êµαρτία πού θά πράξουµε âκείνη τήνœρα. Mακάρι ï φόβος τÉς Kολάσεως νά âξαφανίζειτούς πειρασµούς τÉς σάρκας καί νά σβήνει κάθεφωτιά âπιθυµίας. Aéτά καί πολλά ôλλα öλεγε στούςπολυάριθµους µαθητές του ï Mέγας \Aντώνιος.

Στήν \Aλεξάνδρεια, κοντά στούς Mάρτυρες.Kατά τό 311 µ.X. âπί τÉς βασιλείας τοÜ Aéτο-

κράτορα MαξιµιανοÜ, ξεσπάει ôγριος διωγµός âνα-ντίον τ΅ν Xριστιαν΅ν στήν A€γυπτο. \Aναρίθµητοιχριστιανοί âξοντώνονται. ^H \Aλεξάνδρεια πληµµυ-ρίζει στό αxµα τ΅ν Xριστιαν΅ν. ^H ε€δηση τ΅νµεγάλων σφαγ΅ν τ΅ν χριστιαν΅ν, φθάνει καί στόνM. \Aντώνιο, πού àσκήτευε στήν öρηµο. Tότε, ï≠Aγιος àφήνει τήν öρηµο. Παίρνει µαζί του καί µερι-κούς ôλλους µοναχούς καί κατεβαίνει στήν \Aλε-ξάνδρεια, ≤τοιµος νά µαρτυρήσει γιά τόν Xριστό.\EκεÖ, δείχνει µεγάλη δραστηριότητα. Στερεώνειτούς µάρτυρες στήν πίστη. Tούς δίνεικουράγιο.Tούς βοηθάει στίς δύσκολες στιγµές.Mπαίνει στά δεσµωτήρια καί στίς φυλακές. Παρου-σιάζεται στά δικαστήρια καί παντοÜ âµψυχώνειτούς µάρτυρες. Kαί ¬ταν δόθηκε âντολή, νά µήνπατήσει µοναχός στά δικαστήρια, ï µεγάλος àσκη-τής, δέν •πάκουσε. MπÉκε στό δικαστήριο καίκάθησε σέ σηµεÖο πού νά τόν βλέπουν. Mέσα του,κρυφόκαιγε ï πόθος νά µαρτυρήσει γιά τήν πίστητοÜ Kυρίου, γιατί âγνώριζε, ¬τι δέν •πάρχει µεγα-λύτερο γιά τόν ôνθρωπο, àπό τό ν\ àξιωθεÖ νά µαρ-τυρήσει γιά τό Xριστό. ‰Aλλη ¬µως qταν ™ βουλήτοÜ ΘεοÜ. ≠Oταν τέλος, σταµάτησε ï διωγµός, ï≠Aγιος γύρισε πάλι στό àσκηταριό του στήν öρηµο.‰Eνοιωθε τώρα, ¨διαίτερη χαρά γιατί öβλεπε νάπληθαίνουν τά Mοναστήρια. Oî µαθητές του, εrχανàκολουθήσει τίς νουθεσίες του καί ™ Mοναχική ζωήλάµπρυνε τίς âρήµους τÉς A¨γύπτου. Mένει λοιπόνκι ôλλον καιρό στό àσκητήριό του καί συνεχίζειâκεÖ στήν σκληρή ζωή. Ποτέ δέν •περηφανεύεται.Ποτέ του δέν θεωρεÖ τόν ëαυτόν του πιό ψηλά àπότούς ôλλους.

...“‰Aνθρωπος êµαρτωλός εrµαι”...Mιά µέρα, âν΅ ™σύχαζε στό κελλί του, προχωρεÖ

πρός τά âκεÖ ≤νας àνώτατος àξιωµατικός çνοµαζό-µενος Mαρτινιανός καί τοÜ χτυπάει τήν πόρταλέγοντας:

-‰Aνθρωπε τοÜ ΘεοÜ, σέ παρακαλ΅, βοήθησέ µε.

O˘Ú¿ÓÈÔÈ AÓıÚˆÔÈ...

‰Eχω µιά θυγατέρα, πού τήν âνοχλεÖ ï διάβολος.\Aρρωσταίνει φοβερά. Zητ΅ τήν βοήθειά σου... ^O≠Aγιος τοÜ àπαντάει τότε: -‰Aνθρωπε τί θέλεις;Aµαρτωλός ôνθρωπος εrµαι κι âγώ, ¬πως κι âσύ.\Eάν ¬µως πιστεύεις στόν Xριστό, πήγαινε, κάνετήν προσευχή σου καί θά âκπληρωθεÖ ™ âπιθυµίασου. \EκεÖνος πίστεψε τότε ïλόψυχα στόν Θεό.Γονάτισε καί µέ πόνο ζήτησε τή βοήθειά του. Tόθαܵα öγινε. ^H θυγατέρα του θεραπεύθηκε θαυµα-τουργικά. Πολλοί ôνθρωποι τότε, ôρχισαν νά τρέ-χουν κοντά του καί νά ζητοÜνε συµβουλές ¦ τήνµεσιτεία του πρός τόν Θεό, γιά νά θεραπευθοÜν àπόδιάφορες àρρώστιες. ^O ταπεινός γέροντας, δένθέλει νά βλέπει τιµές καί δόξες στό πρόσωπό του.ΦοβÄται µήπως àπ\ ¬σα γίνονται δι\ αéτοÜ, µέ τήθέληση τοÜ ΘεοÜ, τοÜ φουντώσουν τήν •περηφά-νεια. ΦοβÄται, µήπως οî ôνθρωποι σχηµατίσουνµεγάλη ¨δέα γι\ αéτόν âξ\ α¨τίας τ΅ν θαυµάτων, πούτόν βοηθÄ ï Θεός νά πραγµατοιποιεÖ.

Στή µακρυνή ‰Eρηµο.\Aποφασίζει λοιπόν νά προχωρήσει, γιά ôλλο

µέρος. Σκέφτεται νά πάει στήν Θηβαΐδα... Παίρνειλοιπόν, δύο καρβέλια ψωµί καί κατεβαίνει στόποτάµι. \EκεÖ περιµένει νά φανεÖ κανένα πλοιάριο ¦καµµιά βάρκα γιά νά τόν περάσει àπέναντι. Ξαφνι-κά, àκούει µιά φωνή νά τοÜ λέει: -ΠοÜ πηγαίνεις\Aντώνιε; -Oî ùχλοι µοÜ ζητοÜν νά κάνω θαύµαταπαραπάνω àπό τίς δυνάµεις µου. Φεύγω λοιπόν,γιά νά ™συχάσω στήν ‰Aνω Θηβαΐδα, εrπε ï ≠Aγιος.-Kαί στή Θηβαΐδα νά πÄς, θά σέ βροÜνε. Γιά νά™συχάσεις, λοιπόν, προχώρα βαθύτερα στήν öρηµο.-Kαί ποιός θά µοÜ δείξει τόν δρόµο, àφοÜ δέν τόνξέρω; ρώτησε ï \Aντώνιος.

Tότε, ™ àόρατη φωνή τοÜ OéρανοÜ, τοÜ öδειξε ν\àκολουθήσει µερικούς Σαρακηνούς, πού περ-νοÜσαν âκείνη τή στιγµή àπό κοντά του, γιά νά φθά-σει öτσι στόν τόπο, πού θά ε≈ρισκε ™συχία καί γαλή-νη. Oî Σαρακηνοί δέχθηκαν µέ χαρά νά τόν καθο-δηγήσουν. Περπάτησε µαζί τους, κοντά σ\ ≤να ψηλόβουνό, πού βρίσκεται στή περιοχή τÉς \Eρυθραίας.\EκεÖ βρÉκε ôφθονο γάργαρο καί κρύο νερό, κοντάστήν \Eρυθρά Θάλασσα. Tό σηµεÖο âκεÖνο qτανàρκετά εûφορο. \EκεÖ τόν ôφησαν οî Σαρακηνοίκατά τήν âπιθυµία του, àφοÜ τοÜ öδωσαν µερικούςôρτους. Oî Σαρακηνοί καί ôλλες φορές, ¬ταν τύχαι-νε νά περνοÜν àπό τό µέρος âκεÖνο, âπειδή κατάλα-βαν τή µεγάλη êγιωσύνη τοÜ \Aντωνίου, τόν âπι-σκέπτονταν, τοÜ δείχνανε τόν σεβασµό τους, τοÜôφηναν öπειτα κανένα ψωµί καί öφευγαν. Mέ τήνπροσευχή, τή νηστεία καί τήν παρηγοριά τ΅ν φοινί-

κων πού •πÉρχαν âκεÖ καί τοÜ κρύου νεροÜ, πέρα-σε àρκετές εéτυχισµένες µέρες γαλήνης καί σιωπÉς,öχοντας συνεχ΅ς στήν σκέψη του τό Θεό.

Πολεµάει τήν α¥ρεση τοÜ \AρειανισµοÜ.Tό 338µ.X. âν΅ βρίσκεται σέ βαθειά γεράµατα, ™

\Oρθοδοξία ζητάει τή βοήθειά του. Oî \Aρειανοί,ταράζουν τή γαλήνη τÉς \Eκκλησίας καί προσπα-θοÜν νά παραποιήσουν τήν πίστη. Oî παρακλήσειςτ΅ν \Eπισκόπων καί τ΅ν µοναχ΅ν νά πάρει µέροςσ\ αéτή τή µάχη κατά τοÜ \AρειανισµοÜ, τόν ξεση-κώνουν. Kατεβαίνει στήν \Aλεξάνδρεια καί πολεµά-ει τήν α¥ρεση, çνοµάζοντάς την “πρόδροµον τοÜ\\Aντιχρίστου”.

Tό προορατικό χάρισµα.\Aλλά καί προορατικό χάρισµα δέν öλειψε àπό

τόν Mεγάλο \Aντώνιο. TοÜ τό χάρισε κι αéτό ïΘεός, γιά νά τόν δοξάσει καί νά τόν àνταµείψει κιâδ΅ στή γÉ γιά τήν êγνή του πίστη. Mιά µέρα λοι-πόν, âκεÖ στό àσκητήριό του, ε€χανε συγκεντρωθεÖàρκετοί âπισκέπτες καί συζητοÜσαν, γιά τήν α¨ώνιοζωή καί τήν κόλαση. ^O ≠Aγιος, σταµάτησε τή συζή-τηση ξαφνικά καί, àφοÜ κάλεσε δύο καλογήρους,τοÜς εrπε: Πάρτε µία στάµνα, γεµίστε τη νερό καίτρέξτε πίσω àπό αéτούς τούς µεγάλους λόφους.\EκεÖ βρίσκονται, δύο µοναχοί πού θέλουν νάöρθουν âδ΅. Tούς τελείωσε ¬µως τό νερό καί ï ≤ναςπέθανε àπό τήν δίψα. Tρέξτε λοιπόν νά προλάβετε

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

21

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

22

τόν ôλλο, πού κινδυνεύει. Oî καλόγεροι öτρεξανπρός τό µέρος πού τούς öδειξε ï ≠Aγιος. ‰EφθασανâκεÖ, ≈στερα àπό zρες πορείας. Erδαν τότε, ¬τισυνέβαινε αéτό àκριβ΅ς, πού τούς εrχε προειπεÖ ï≠Aγιος. ∆όξασαν τόν Θεό τότε, γιά τόν ≠Aγιο Γέρο-ντά τους. Συνέφεραν öπειτα τόν µοναχό πού κινδύ-νευε νά πεθάνει καί γυρίσανε στό âρηµητήριο τοܵεγάλου àσκητοÜ σκεπτικοί. ∆έν öπαψαν ¬µως νάµονολογοÜν: Στήν καθαρή καί ôγρυπνη καρδιά, ïΘεός φανερώνει καί ¬σα γίνονται µακριά àπό τάàνθρώπινα µάτια...

∆ιώχνει τά δαιµόνιαMέ τό πέρασµα τ΅ν χρόνων, οî δαίµονες âξακο-

λουθοÜσαν νά πειράζουν τόν ≠Aγιο, àλλά δέν ¦λπι-ζαν πλέον νά τόν νικήσουν. \Aντίθετα, ôρχισαν νάτόν φοβοÜνται. ^H προσευχή του στό Θεό, qτανπανίσχυρη, διότι ™ πίστη του qταν µεγάλη καί ™ψυχή του êγνή. Σ\ ≤να νέο, ï διάβολος öκανε φοβε-ρά µαρτύρια. Tόν κατάντησε öτσι, œστε νά τρώει τίςσάρκες του. Tόν βασάνιζε πολύ σκληρά. Oî γονεÖςτου, àπελπισµένοι τόν öφεραν στόν M. \Aντώνιο. ^O≠Aγιος λυπήθηκε τό νέο καί εrπε στούς γονεÖς του,¬τι θά àγρυπνήσει καί θά προσευχηθεÖ γι\ αéτόν,àλλά µαζί του πρέπει ν\ àγρυπνήσουν καίνά προσευχηθοÜν κι âκεÖνοι. Πράγµατι,öκαναν µιά προσευχή πολύ κατανυ-κτική. Kατά τά ξηµερώµατα ¬µωςàγρίεψε ï ôρρωστος. ≠Ωρµησε µέçργή âναντίον τοÜ Aγίου καί τόνöρριξε κάτω. Πικράθηκαν àπό τήδιαγωγή τοÜ παιδιοÜ τους οî δυστυ-χισµένοι γονεÖς. ^O πολύπαθος ¬µως,àπό τά τεχνάσµατα τοÜ διαβόλου àσκη-τής, τούς εrπε: Mή λέτε τίποτα âναντίον τοÜπαιδιοÜ αéτοÜ. ∆έν φταίει αéτό, àλλά ï δαίµονας,πού çργίσθηκε διότι πÉρε âντολή àπό τό Θεό νάβγεÖ àπό µέσα του καί νά τ\ àφήσει âλεύθερο. Aéτόεrναι σηµάδι, ¬τι τό δαιµόνιο βγÉκε. ∆οξÄστε τόΘεό... Kαί πράγµατι, τό παιδί ™µερωµένο öπειτα,σηκώθηκε καί φιλοÜσε εéτυχισµένο τά χέρια τοÜMεγάλου \Aντωνίου. Tό δαιµόνιο öφυγε.

^H πεÖρα του στή ζωή τÉς âρήµου, στήν àσκητικήζωή καί ™ àφοσίωσή του στό Θεό, öφθασε στήντελειότητα. Erχε µεγάλη αéτοπειθαρχία καί öκανετροµερό öλεγχο στόν ëαυτόν του, âάν öζησε σύµφω-να µέ τό νόµο τοÜ ΘεοÜ. XαλιναγωγοÜσε τόν ëαυ-τόν του µέ àσυνήθιστη αéστηρότητα. ≠Oπου πέρα-σε, ôφησε τόν πλοÜτο τÉς ψυχικÉς του εéφορίας ν\àκτινοβολήσει. Ποτέ δέν ταράχθηκε. Ποτέ δέν σκυ-θρώπιασε. Πάντα εrναι γαλήνιος. Mά σάν πρόκει-ται νά παλαίψει γιά τήν πίστη καί νά πολεµήσει τίς

αîρέσεις, φουντώνει καί θεριεύει. Γίνεται, •πέρµα-χος τÉς πίστεως. Γίνεται δύναµη φοβερή καί τροµε-ρή, πού γκρεµίζει τίς πλÄνες τ΅ν αîρετικ΅ν. ^OMέγας \Aθανάσιος, γιά νά •µνήσει τήν àρετή τοÜMεγάλου \Aντωνίου, ρωτάει: Ποιός öρχεται λυπού-µενος πρός αéτόν καί δέν φεύγει χαρούµενος;Ποιός öρχεται θρηνώντας τούς νεκρούς καί δένκαταθέτει τό πένθος του; Ποιός öρχεται çργισµένοςκαί δέν àναχωρεÖ φίλος; Ποιός βασανισµένος καίδέν àποκτÄ γαλήνη;

^O Mέγας \Aντώνιος àναχωρεÖ...^O ≠Aγιος öφθασε µέχρι 105 χρον΅ν. Mέχρι τότε,

τίποτε δέν öνοιωσε στό κορµί του. Mέχρι τότε, δένα¨σθάνθηκε πόνο ¦ πυρετό ¦ δυσρρυθµία. ≠Oλη τουτήν ζωή τήν περνοÜσε àνάλαφρα. Oî µπόρες, τάôγρια κρύα καί οî µεγάλες ζέστες δέν τόν πείραξαν.≠Ως τά βαθειά του γεράµατα öµεινε àκµαÖος καί στόσ΅µα καί στήν ψυχή. Kαί ¬ταν qρθε ï χρόνος νάàποχωρισθεÖ ™ ψυχή àπό τό βασανισµένο κορµίτου, τό προαισθάνθηκε. Kαί τίς τελευταÖες αéτέςµέρες τÉς ζωÉς του, θέλησε νά τίς âκµεταλλευθεÖ γιάτό καλό τ΅ν µαθητ΅ν του. Παρά τά γεράµατά του,

âπισκέφθηκε πολλά µοναστήρια κι öδωσε τίςτελευταÖες του ïδηγίες. Tούς εrπε, π΅ς νά

àγωνίζονται κατά τοÜ διαβόλου καί ν\àποφεύγουν τούς αîρετικούς. Oîµοναχοί του, öλεγαν νά µήν γυρίσειπίσω στήν öρηµο, στό ™συχαστήριότου, àλλά νά µείνει κοντά τους. ^O≠Aγιος ¬µως âπέστερεψε στήν öρηµο.

Zήτησε δέ νά µή µουµιοποιηθεÖ τόσ΅µα του, ¬πως συνήθιζαν οî

A¨γύπτιοι, àλλά νά ταφεÖ âκεÖ κοντάστήν öρηµο, σέ σηµεÖο πού νά µήν τό ξέρει

κανένας. ∆έν ¦θελε µεταθανάτιες τιµές. Λίγο προ-τοÜ κλείσει τά µάτια του, λέγει στούς µοναχούς,πού βρίσκονται κοντά του, ¬τι àφήνει τόν µανδύατου, στόν Mεγάλο \Aθανάσιο, ï ïποÖος τοÜ τόν εrχεχαρίσει κάποτε καινούργιο. Kατόπιν, ï Mέγας\Aθανάσιος τόν φοροÜσε πάντοτε ½ς φυλακτό. Tούςπροβάτινους χιτ΅νες του, τούς ôφησε στόν µοναχόΣεραπίωνα.

‰Eπειτα, àφοÜ τούς κοίταξε κατάµατα τούς εrπε:-^O \Aντώνιος, σÄς àποχαιρετÄ καί φεύγει. Kαί

µέ τά λόγια αéτά παρέδωσε τήν àµόλυντη ψυχή τουστό Θεό. Tόν öθαψαν κατά τήν âπιθυµία του, σέôγνωστο µέρος. ^O τάφος του öµεινε, πράγµατι,ôγνωστος. Kανείς δέν ξέρει πού âτάφη. ‰Hτανε 17\Iανουαρίου 356 µ. X. ‰Eζησε στή γÉ 105 χρόνια καίστόν οéρανό α¨ώνια κοντά στόν Xριστό πού λάτρε-ψε...

O˘Ú¿ÓÈÔÈ AÓıÚˆÔÈ...

‰Eχουµε πλατύτερους δρόµους, àλλά

στενότερες àντιλήψεις.

Ξοδεύουµε πολλά καί öχουµε λίγα.

\Aγοράζουµε πολλά, àλλά àπολαµβά-

νουµε λίγα.

‰Eχουµε µεγαλύτερα σπίτια καί µικρό-

τερες ο¨κογένειες.

Περισσότερες àνέσεις, àλλά λιγότερο

χρόνο.

‰Eχουµε περισσότερα πτυχία, àλλά

λιγότερους λογικούς àνθρώπους.

Περισσότερη γνώση, µά λιγότερη κρίση.

‰Eχουµε πολλούς ε¨δήµονες, àλλά

περισσότερα προβλήµατα.

Πολλαπλασιάσαµε τά •πάρχοντά µας

καί µειώσαµε τίς àξίες µας.

Mιλĵε πολύ, àγαποܵε σπάνια καί

µισοܵε συχνά.

Mάθαµε πώς θά âξασφαλίζουµε τά

πρός τό ζÉν, àλλά δέν µάθαµε νά

ζοܵε.

Προσθέσαµε χρόνια στή ζωή µας, àλλά

ùχι ζωή στά χρόνια µας.

∆ιανύσαµε τήν àπόσταση ΓÉ Φεγγάρι,

àλλά δυσκολευόµαστε νά διασχίσουµε

≤να δρόµο γιά νά συναντήσουµε τό

γείτονά µας.

Kατακτήσαµε τό ∆ιάστηµα καί χάσαµε

τό δικό µας πλανήτη.

∆ιασπάσαµε τό ôτοµο, àλλά ùχι καί τίς

προκαταλήψεις.

‰Eχουµε •ψηλότερα ε¨σοδήµατα, àλλά

χαµηλότερες äθικές àξίες.

Zοܵε στήν âποχή τ΅ν •ψηλ΅ν κερδ΅ν

καί τ΅ν ρηχ΅ν àνθρωπίνων σχέσεων.

^Yπάρχουν περισσότερα τρόφιµα, àλλά

χειρότερη διατροφή.

Kτίζουµε πολυτελÉ σπίτια, àλλά διαλύ-

ουµε τήν ο¨κογένεια.

^H βιτρίνα τÉς ζωÉς µας φαίνεται

πλούσια καί γεµάτη. ^H àποθήκη της

εrναι öρηµη καί ôδεια...

Aéτό τό e-mail χάρη στήν τεχνολογία, µπορεÖ νά φθάσει στά χέρια σας. \EσεÖς ¬µως θά àποφασίσετε, âάν θά κάνε-τε κάτι πραγµατικά γιά νά àλλάξετε τήζωή σας ¦ ôν êπλ΅ς θά τό διαγράψετε.

A.Φ.19/2002 Σύγχρ. Kοινωνική \Aντίληψη

TT¿¿ ··ÚÚ¿¿‰‰ÔÔÍÍ·· τ΅ν ™µερ΅ν µας

e-mail ΓPAMMENO AΠO ANΩNYMO ΦOITHTH TOY ΠANEΠIΣTHMIOY THΣ KOΛOYMΠIA (HΠA)

Tά παράδοξα τ΅ν ™µερ΅ν µας εrναι ¬τι:

EÈÏÔÁ¤Û...

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

23

Στίς 9 \Iουνίου (27 Mαΐου π.™µ.) τρ. öτους,âγκατέλειψε τήν πρόσκαιρη ζωή καί πορεύ-θηκε πρός τήν άληθινή, ™ µοναχή MαρίαMυρτιδιώτισσα, κατά κόσµον KατίγκωΠανάγου Πατέρα. ΠÉγε γιά νά συναντήσει

τόν νυµφίο της Xριστό, Tόν ïποÖο εrχε àγαπήσει “âξ\¬λης τÉς καρδίας καί âξ\ ¬λης τÉς ψυχÉς καί âξ\ ¬ληςτÉς διανοίας καί âξ\ ¬λης τÉς ¨σχύος” της. ^H µακαρίαµοναχή Mαρία Mυρτιδιώτισσα, qταν µιά σπάνια πνευ-µατική φυσιογνωµία πού, àπό τή στιγµή πού γνώρισεκαί àγάπησε τό Xριστό, δέν àρκέστηκε νά Tόν βιώσει ™€δια καί µάλιστα àπόλυτα, ïλοκληρωτικά, àλλά προ-σπάθησε µέ ¬λη τή (µεγάλη) δύναµη τÉς ψυχÉς της καίµ\ ¬σα (πλούσια) µέσα τÉς χορήγησε ï Θεός, νά πείσεικαί πολλούς ôλλους àνθρώπους νά Tόν γνωρίσουν καίνά Tόν àγαπήσουν, àρχίζοντας àπό τόν στενό ο¨κογε-νειακό της κύκλο καί διευρύνοντας τόν κύκλο αéτό¬λο καί περισσότερο. ^Ως τήν ôλλη ôκρη τÉς γÉς, öφθα-σε ™ âπιρροή της.

Ποιά ¬µως qταν ™ µοναχή Mαρία Mυρτιδιώτισσα;Γιά ¬σους δέν τήν ¦ξεραν, ¦ δέν εrχαν àκούσει γι\αéτήν, àξίζει νά σηµειώσουµε âπιγραµµατικά τά ëξÉς:

^H κατά κόσµον A¨κατερίνη (Kατίγκω) ∆ηµ. Λαι-

µοÜ, γεννήθηκε στό µικρό νησάκι τ΅ν O¨νουσσ΅ν, àπέ-ναντι àπό τήν Xίο τό 1912. ≠Oπως οî περισσότεροικάτοικοι τ΅ν O¨νουσσ΅ν, öτσι καί οî δικοί της γονεÖςqταν πλοιοκτÉτες, âφοπλιστές. ‰Eτσι καί ™ Kατίγκωöζησε µιά ζωή γεµάτη àνέσεις. Σπούδασε στά καλλίτε-ρα σχολεÖα, ταξίδεψε σέ ¬λα τά µέρη τοÜ κόσµου καίγενικά δέν στερήθηκε τίποτα àπό τά âγκόσµια àγαθά.Oî γονεÖς της ¬µως, âκτός àπό τήν ôνεση καί τήν πολυ-τέλεια, τÉς âµφύτεψαν καί µεγάλη πίστη στό Xριστόκαί τήν \Eκκλησία Tου, καθώς καί µεγάλη àφοσίωσηστήν πατρίδα καί τίς âθνικές παραδόσεις.

Tό 1931, παντρεύτηκε τόν âπίσης âφοπλιστή Πανά-γο ∆ιαµαντή Πατέρα καί àπό τή συζυγία αéτή προέκυ-ψαν τρία παιδιά: ™ Kαλλιόπη, ï ∆ιαµαντής καί ™E¨ρήνη.

^H ο¨κογένεια ζοÜσε µιά σώφρονα καί παραδοσια-κή ζωή µέ àνθηρή •γεία καί µέ ¬λα τά χαρακτηριστικάτÉς ôνεσης, πού παρέχει ™ πλήρης ο¨κονοµική εéχέρεια½ς τή στιγµή πού ï àρχηγός τÉς ο¨κογένειας προσβλή-θηκε àπό àνίατη µορφή καρκίνου. ^O Θεός φαίνεταιπώς âπέτρεψε τή δοκιµασία αéτή, γιά νά àναδειχθεÖöτσι ™ πίστη καί ™ προσήλωση στό Xριστό, τόσο τ΅ν¨δίων ¬σο καί τÉς ο¨κογένειάς τους.

MÔÓ·‰ÈÎ¤Û EÌÂÈÚ›ÂÛ...

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

24

^H ̷ηÚÈÛÙ‹ °ÂÚfiÓÙÈÛÛ·

(¶ATEPA)

MMAAPPIIAA MMYYPPTTII¢¢IIøøTTII™™™™AA

TοÜ κ. Πέτρου Mπότσηâφ. “\Oρθόδοξος Tύπος”

““EEåå˜ ÌÌÓÓËËÌÌfifiÛÛ˘ÓÓÔÔÓÓ ··ååÒÒÓÓÈÈÔÔÓÓ””““EEåå˜ ÌÌÓÓËËÌÌfifiÛÛ˘ÓÓÔÔÓÓ ··ååÒÒÓÓÈÈÔÔÓÓ””

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

25

\Aπό τότε, ™ ο¨κογένεια àφοσιώ-θηκε µέ περισσότερο ζÉλο καί µεγα-λύτερη πίστη στό Xριστό.

^H µικρή κόρη, ™ E¨ρήνη, σέ µιάöξαρση αéτοθυσίας καί àγάπης,ζήτησε àπό τό Θεό µέ τήν προσευχήτης νά àπαλλαγεÖ ï àγαπηµένος τηςπατέρας àπό τήν θανατηφόραàρρώστια καί ôς µεταφερόταν σ\âκείνη. Kαί ï Θεός µέ τήν àνεξι-χνίαστη βουλή Tου ôκουσε τήν προ-σευχή της. Kι ™ µικρή E¨ρήνη προ-σβλήθηκε àπό τήν €δια àρρώστια µέτόν πατέρα της. Kι ï πατέρας τηςàπό τότε, παρά τίς δυσοίωνες προ-βλέψεις τ΅ν γιατρ΅ν, öζησε γιάπολλά χρόνια àκόµα καί κοιµήθηκετό 1966.

^H àρρώστια τοÜ ΠανάγουΠατέρα καί ¨διαίτερα τÉς µικρÉςE¨ρήνης, συγκλόνισαν τήν ο¨κογέ-νεια. Πέρα àπ\ ¬λες τίς φροντίδεςγιά τήν €ασή τους, ™ ο¨κογένεια µέπρωτοστάτη τήν Kατίγκω, προσέ-φυγαν µέ µεγάλη πίστη στό Θεό καίζητοÜσαν àπό \EκεÖνον µόνο βοή-θεια καί στήριξη. ^H δοκιµασίατούς öφερνε ¬λο καί περισσότεροκοντά στήν \Eκκλησία. Γνωρίστη-καν µέ τούς καλλίτερους πνευµατι-κούς τÉς âποχÉς (δεκαετίες τοÜ1950 καί 1960). \Iδιαίτερα, àπό τότεπού συνάντησαν τόν Γέροντα^Iερώνυµο τόν Σιµωνοπετρίτη καίλίγο àργότερα τόν Γέροντα ^Iερώ-νυµο τÉς A€γινας, ™ Kατίγκω Πατέ-ρα καί δι\ αéτÉς ïλόκληρη ™ ο¨κογέ-νειά της µπÉκαν σέ ôλλη τροχιά.

^H ôνετη öπαυλις τοÜ Ψυχικοܬπου öµεναν, µετατράπηκε σχεδόνσέ µοναστήρι. ^Hγούµενοι, µοναχοίκαί πνευµατικοί àπό τό ≠Aγιον‰Oρος κι àπό τήν •πόλοιπη ^Eλλά-δα παρηύλαυναν καθηµερινά σχε-δόν àπό τό σπίτι τους. ^Oµιλίες καίκηρύγµατα γίνονταν σέ ε¨δικά δια-µορφωµένη α€θουσα µέσα στόσπίτι, µέ ïµιλητές τούς πιό σπου-δαίους îεροκήρυκες καί πνευµατι-

κούς àνθρώπους τÉς âποχÉς. ∆έν•πÉρχε γνωστός πνευµατικόςôνθρωπος τότε, πού νά µήν πέρασεàπό âκεÖ, νά µή φιλοξενήθηκε καίνά µή ζητήθηκε ™ γνώµη καί ™ συµ-βολή του στήν πνευµατική àναγέν-νηση τÉς ο¨κογένειας, τ΅ν συγ-γεν΅ν καί τοÜ ε•ρυτέρου κοινωνι-κοÜ τους περιγύρου.

Mέσα στό σπίτι εrχαν φτιάξει κι≤να âκκλησάκι àφιερωµένο στόνEéαγγελισµό τÉς Θεοτόκου, πού τόεrχε ε¨κονογραφήσει ï µακαριστόςêγιογράφος καί φίλος τÉς ο¨κογέ-νειας, Φώτης Kόντογλου. \EκεÖ

γίνονταν καθηµερινά àκολουθίες,àλλά καί λειτουργίες, ïσάκις•πÉρχε κοντά τους îερέας. ^H Kατί-γκω διαίτερα, àλλά καί τά µέλη τÉςο¨κογένειάς της ζοÜσαν µυστηριακήζωή, µέ συχνή âξοµολόγηση, θείακοινωνία καί àγ΅να γιά âσωτερικήτελείωση.

oHταν νά θαυµάζει κανείς µέτήν αéταπάρνηση τÉς πραγµατικÉςàρχόντισσας Kατίγκως. Θυσίασε¬λα ¬σα εrχε γιά τήν àγάπη τοÜXριστοÜ. Kαί δέν qταν λίγα. Tάπλούσια âδέσµατά της τ\ àντάλλαξεµέ λιτά φαγητά καί κατά τίς νηστί-

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

26

σιµες ™µέρες µέ αéστηρή ôλαδη νηστεία. \Aντί γιά τάπολυτελÉ φορέµατα, πού φοροÜσε πρίν, τώραàρκοÜνταν σ\ ≤να êπλό µαÜρο φόρεµα. Tίς βραδινέςβεγγέρες καί τίς λοιπές νυκτερινές διασκεδάσεις τίςàντικατέστησε µέ τίς πολύωρες àκολουθίες καί τίςàγρυπνίες. Tά συχνά ταξίδια γιά λόγους àναψυχÉςτώρα öδωσαν τή θέση τους σέ προσκυνήµατα. ∆ένôφησε προσκυνήµατα καί µοναστήρια στήν ^Eλλάδακαί στό âξωτερικό, πού νά µήν τά âπισκέφθηκε.

^O Θεός µέ τά κρίµατά Tου, âπέτρεψε ν\ àναπαυθεÖ ™µικρή E¨ρήνη τό 1961 (26 Nοεµβρίου), σέ ™λικία 21âτ΅ν. \Aκριβ΅ς ≤να µÉνα νωρίτερα, τοÜ Aγίου ∆ηµητρί-ου, εrχε δεχθεÖ τή µοναχική κουρά, µετονοµασθεÖσαE¨ρήνη Mυρτιδιώτισσα, àπό εéλάβεια στήν ΠαναγίαMυρτιδιώτισσα, τÉς ïποίας τό µοναστήρι στή Xίο, βρί-σκεται àπέναντι àπό τό νησάκι τους, τίς O¨νοÜσσες.Στό σύντοµο βίο της, δοκιµάστηκε πολύ, •πόµεινε µέ

µαρτυρική καρτερία τούς πόνους καί τήν àρρώστια τηςκι ï θάνατός της qταν ïσιακός. Kι ¬ταν µετά àπό τρίαχρόνια τήν ξέθαψαν, τό λείψανό της βρέθηκε ôφθαρτο.

Mετά àπ\ αéτό, οî εéλαβεÖς γονεÖς àνέλαβαν νάκάνουν πράξη ≤να τĵα, πού εrχαν κάνει µαζί µέ τήνκόρη τους, ¬ταν κάποτε τήν âπισκέφθηκαν σέ µιά κλινι-κή στή Zυρίχη, ¬που νοσηλευόταν. Nά φτιάξουν ≤ναµοναστήρι, πρός δόξαν ΘεοÜ. ‰Hθελαν öτσι, νά Tόνεéχαριστήσουν γιά τίς àµέτρητες δωρεές Tου, νά TοÜàφιερώσουν ≤να µικρό µέρος àπό τόν πλοÜτο, πού µέτή βοήθειά Tου àπέκτησαν. Kι öτσι öγινε τό πανέµορφοµοναστήρι, ≤νας σωστός παράδεισος, πού σήµερακοσµεÖ τό νησάκι τ΅ν O¨νουσσ΅ν.

^H àρχόντισσα Kατίγκω Πατέρα, µετά τό θάνατοκαί τοÜ συζύγου της, πού στό µεταξύ εrχε καρεÖ µονα-χός κι αéτός κι εrχε λάβει τό ùνοµα Ξενοφ΅ν, öγινεµοναχή στό µοναστήρι της κι οî µοναχές, πού âγκατα-βιοÜσαν âκεÖ τήν âξέλεξαν ^Hγουµένη.

^H γερόντισσα Mαρία Mυρτιδιώτισσα, πέρα àπό τάôλλα χαρίσµατά της, διακρινόταν àπό µιά πίστη πολύδυνατή. ∆έν εrναι •περβολή νά σχυρισθεÖ κανείς, πώς ™πίστη της qταν îκανή “καί ùρη µεθιστάνειν”, ¬πως εrπεκι ï Xριστός.oHταν µιά πίστη στέρεη, àψεγάδιαστη,καθαρή σάν διαµάντι, πού δέν σηκώνει τήν παραµικρήσκιά. ≠O,τι εrπε καί ¬,τι âπέτρεψε ï Θεός γιά τή Γερό-ντισσα Mαρία, qταν δ΅ρο Tου. Σέ καµµιά περίπτωσηδέν ôφησε τόν ëαυτόν της ùχι µόνο νά γογγύσει, àλλάοûτε καί νά σκεφθεÖ ¬τι ï Θεός €σως νά µήν τήν ôκου-σε, €σως νά qταν •περβολικός στίς ôφθονες δοκιµασίες,πού τÉς öστειλε. ∆οξολογοÜσε τό Θεό συνέχεια, σέ κάθεπερίσταση, ¬σα λυπηρά κι ôν qταν τά γεγονότα, πούàντιµετώπιζε. ∆οξάζοντας τόν Θεό, δέχθηκε τήν ε€δησητοÜ θανάτου τÉς νεαρÉς κόρης της, µέ δοξολογίες προ-έπεµψε καί τό µοναχό Ξενοφ΅ντα, τόν πρώην σύζυγότης.\Aλλά καί τίς ôλλες σκληρές δοκιµασίες πού δέχθη-κε στή συνέχεια, τό θάνατο τÉς πρωτότοκης κόρης τηςKαλλιόπης, σέ ™λικία 47 âτ΅ν καί λίγο àργότερα τοܵοναχογιοÜ της ∆ιαµαντÉ, âπίσης στήν ™λικία τ΅ν 47âτ΅ν, τίς àντιµετώπισε µέ \Iώβεια •ποµονή. “∆όξα τ΅Θε΅”, qταν ™ àπάντηση στό θλιβερό ôγγελµα τοÜ θανά-του τους. Kι ¬ταν πάνω στό νεκροκρέββατο τοÜ γιοÜτης, κάποια âξαδέλφη της τόλµησε νά àναρωτηθεÖ, γιατίï Θεός âπέτρεψε νά πεθάνει τόσο νέο τό παλληκάρι, ™™ρωίδα µάνα àπάντησε: -‰Aκουσε Kατίνα. O Θεός, οûτελαθεύει, οûτε àδικεÖ. Kατάλαβες; Kαί ï λόγος της qτανïµολογιακός, γεµάτος παρρησία, δέ σήκωνε àντιρρή-σεις. ^H παραµικρή •ποψία, πώς €σως τά γενόµενα νάµήν qταν σωστά, γιά τήν πιστή γερόντισσα qταν σάνàµφιβολία στήν πρόνοια τοÜ ΘεοÜ, ¨σοδυναµοÜσε µέ

MÔÓ·‰ÈÎ¤Û EÌÂÈÚ›ÂÛ...

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

27

βλασφηµία στήν παντοδυναµία καί τήν πανσοφία Tου. Σέ θέµατα πού àφοροÜσαν στήν πίστη, δέ γνώριζε

•ποχωρήσεις. ≠Oπου κι ôν βρισκόταν, ¬ποιος κι ôνqταν µπροστά της, ¬ταν öνοιωθε ¦ ôκουγε τό παραµι-κρό πού νόµιζε πώς àλλοίωνε τό πιστεύω της, θά âπε-νέβαινε γιά νά διορθώσει τά πράγµατα. Kάποτε, σέ µιάδίκη, ï συνήγορός της, προφαν΅ς γιά νά δηµιουργήσεικαλές âντυπώσεις γιά τήν πελάτισσά του, εrπε àπευθυ-νόµενος στό προεδρεÖο: -^H γυναÖκα αéτή, κ. πρόεδρε,εrχε τήν àτυχία νά χάσει σέ νεαρή ™λικία τήν κόρη της...

Σ\ αéτό τό σηµεÖο καί àγνοώντας τούς δικονοµικούςκανόνες, ™ δυναµική Kατίγκω παρεµβαίνει:

-‰Oχι, κ. δικηγόρε, δέν εrχα καµµία àτυχία. ≠O,τιδίνει ¦ âπιτρέπει ï Θεός, δέν εrναι àτυχία, àλλά δ΅ροδικό Tου.

Kαί βέβαια, τήν àκλόνητη πίστη της, τήν συνόδευανκαί τά öργα τÉς πίστης. Tό χέρι της, qταν πάντα àνοιχτόγιά νά δίνει. ∆ωρεές γενναÖες σέ θρησκευτικούς συλλό-γους καί σέ çργανώσεις χριστιανικές, σέ µοναστήρια κιâκκλησίες δίνονταν àφειδ΅ς καί χωρίς τυµπανοκρου-σίες, àνώνυµα. ≠Oποιος φτωχός κάι ôπορος τήν πλη-σίαζε, θά εrχε κι αéτός τό µερτικό του àπό τό γενναιό-δωρο χέρι της. ≠Oπου ôκουγε ¬τι •πÉρχε àνάγκη, öσπευ-δε, δέν öµενε àσυγκίνητη. Tήν öνοιαζε ¬λος ï κόσµος.\Aπό τά πέρατα τÉς ο¨κουµένης τÉς τηλεφωνοÜσαν ¦ τÉςöγραφαν, γιά νά τÉς ζητήσουν πνευµατική ¦ •λική στή-ριξη. Kι âκείνη πάντα πρόθυµη νά συµπαρασταθεÖ τόκατά δύναµη. ^O λόγος της qταν φλογερός, öδινε πάνταθάρρος, âλπίδα, âνέπνεε τήν πίστη. ∆έν ôφηνε περιθώ-ρια γιά àπελπισία καί àπογοήτευση. ≠Oπλο àκαταµάχη-το εrχε τή δική της πίστη. Συνήθιζε νά λέει, ¬που öβλεπε€χνη àµφιβολίας κι àπιστίας: -Mέ αéτά πού öπαθα âγώ,ôν δέν εrχα τόν Xριστό µου, θά öπρεπε νά βρίσκοµαι ¦στό τρελλοκοµεÖο, ¦ στόν τάφο. Tί ôλλο µοÜ öµεινε νάπάθω; ‰Eχασα τή µικρή µου κόρη, öπειτα τόν ôνδραµου, στή συνέχεια τ\ ôλλα δυό µου παιδιά. \Aρρώστιεςβαριές καί àνίατες, βάσανα καί στεναχώριες µέ συνό-δευαν σ\ ¬λη µου τή ζωή. ∆όξα τ΅ Θε΅ ¬µως. ^O \Iώβöπαθε περισσότερα, µά δέν öπαψε ποτέ νά δοξολογεÖτόν Θεό.

^H •ποµονή της, qταν πραγµατικά \Iώβεια. Tηρουµέ-νων τ΅ν àναλογι΅ν, δοκίµασε κι âκείνη ¬λα τά βάσανατοÜ \Iώβ. Γιά τήν àγάπη τοÜ XριστοÜ, τά öδωσε ¬λα κιöφθασε στό σηµεÖο ™ âφοπλίστρια àρχόντισσα νά âπαι-τεÖ, γιά τή συντήρηση τοÜ µοναστηριοÜ της. Tό µόνοπού δέν öχασε ποτέ, qταν ™ βαθειά ριζωµένη πίστη της,πού τήν èθοÜσε διαρκ΅ς σέ δοξολογία τοÜ ΘεοÜ.

^O Θεός τήν àξίωσε νά φθάσει σέ βαθύ γÉρας. Mιάβαθειά ταπείνωση, πού κρυβόταν µέσα της ¬λ\ αéτά τά

χρόνια àπό τό βάρος τÉς âξουσίας καί τ΅ν πρωτοβου-λι΅ν, πού qταν àναγκασµένη νά παίρνει, ôρχισε νάβγαίνει στήν âπιφάνεια καί νά âκδηλώνεται πρός τίςàδελφές τÉς µονÉς. \EλεεινολογοÜσε τόν ëαυτόν της,öλεγε πώς qταν •περήφανη, âπειδή µιά ζωή εrχε συνηθί-ζει νά διατάζει. Kαί τώρα, π΅ς θά παρουσιαζόταν στόXριστό µέ τέτοιο âγωισµό; Kι αéτό τό âπαναλάµβανεσυνέχεια. ZοÜσε öτσι, σέ µιά κατάσταση διαρκοÜς µετα-νοίας. Kι ™ κατάσταση αéτή, τÉς öφερνε γαλήνη, τήνε¨ρήνευε. Erχε àποκτήσει στά τελευταÖα της, µιά παιδι-κή êπλότητα. Erχε ½ριµάσει πνευµατικά φαίνεται κιjταν ≤τοιµη ν\ àναχωρήσει àπό τά âγκόσµια, γιά νάσυναντήσει τόν Xριστό µας, \EκεÖνον, πού àγάπησε ¬σοτίποτε ôλλο στόν κόσµο καί γιά χάρη τοÜ ^Oποίου εrχεθυσιάσει τά πάντα.

Mετά àπό σύντοµη σχετικά àσθένεια, àναχώρησε¦ρεµα γιά τήν Bασιλεία τ΅ν Oéραν΅ν, συνοδευόµενηàπό τήν ïλόθυµη àγάπη τ΅ν µοναζουσ΅ν, πού τήνεrχαν σάν πραγµατική τους µητέρα, ¬πως καί τήν àπο-καλοÜσαν. Tό κενό πού ôφησε στό µοναστήρι, àλλά καίσ\ ¬σους καλότυχους öτυχε νά τή γνωρίσουν, εrναιπραγµατικά µεγάλο, δυσαναπλήρωτο. oHταν, àπό τούςτελευταίους, ôν ùχι ™ τελευταÖα, πού κλείνει µιά σειράàπό σπουδαίους àνθρώπους, πού ¦ξεραν νά τά δίνουν¬λα στό Θεό, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς κρατούµενα,χωρίς •στεροβουλίες, χωρίς âπιφυλάξεις. ^H µνήµη τ΅νöργων καί τοÜ βίου της θά µείνει α¨ώνια. Tήν àνάπαυ-ση, πού ποτέ δέ γνώρισε σ\ αéτή τή ζωή, πιστεύουµε πώςï δικαιοκρίτης Θεός θά τÉς χαρίσει πλούσια τήν ôλλη,τήν àληθινή ζωή.

^H κηδεία της qταν πάνδηµη. ΣυγγενεÖς καί γνωστοίöφθασαν àπ\ ¬λο τόν κόσµο, γιά νά συνοδέψουν τό σκή-νωµά της στήν τελευταÖα του κατοικία. ≠Oλοι qτανγεµάτοι θλίψη, µά καί θεία παρηγοριά κυριαρχοÜσεµέσα τους. oHταν τό φαινόµενο τÉς χαρµολύπης, πούµιά ζωή βίωνε ™ €δια καί τώρα τήν µετέδιδε καί στούςδικούς της àνθρώπους, πού πÉγαν νά τήν χαιρετήσουν.Kι àξίζει νά σηµειωθεÖ πώς ï Θεός öδειξε τή χάρη Tουστήν πιστή δούλη Tου. Mετά àπό δύο ™µέρες, πού öγινε™ κηδεία της, τό σ΅µα της δέν παρουσίαζε κανένασηµεÖο φθορÄς, δέν εrχε χάσει καθόλου τήν εéκαµψίατου. Tό χέρι της, πού τό àσπάζονταν ¬λοι, qταν τελείωςµαλακό, σάν ζωντανό, οûτε κôν τήν κρυάδα τοÜ θάνα-του δέν εrχε.

Oî εéχές καί οî πρεσβεÖες της, âλπίζουµε πώς θά σκε-πάζουν καί θά προστατεύουν τό àγαπηµένο της µονα-στήρι καί τούς λοιπούς γνωστούς της.

‰Aς εrναι α¨ωνία ™ µνήµη της!

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

28

M¤ ÏfiÁÈ· ·Ï¿...

Aγία Συγκλητική, âκτός àπό τίς ôλλες àρετές πού εrχε, δέν παραµελοÜσε καίτό σωτήριο φάρµακο γιά τό σ΅µα· τόσο πολύ δηλαδή àγαποÜσε τή νηστεία,œστε τίποτα νά µή θεωρεÖ ¨σάξιόν της àπό τά •πόλοιπα. Πίστευε ¬τι εrναιφύλακας καί θεµέλιο τ΅ν ôλλων àρετ΅ν· καί ôν κάποτε öφαγε àπό àνάγκηκάτι περισσότερο àπό τό συνηθισµένο, πάθαινε τό àντίθετο àπό âκείνουςπού τρώγουν. Kιτρίνιζε δηλαδή τό πρόσωπόν της καί àδυνάτιζε. ≠Oπως λοι-

πόν àπό τά πολύκλαδα δένδρα κόβουν τά ôκαρπα κλαδιά, öτσι καί âκείνη àφαιροÜσε τά àγκα-θωτά δηµιουργήµατα τÉς διάνοιάς της (τίς ôσχηµες δηλαδή σκέψεις) µέ τήν προσευχή καί τήνηστεία· καί ôν κάποιο àγκαθωτό βλάστηµα µεγάλωνε γιά çλίγο, âπέβαλλε ε¨ς τόν ëαυτόν τηςδιάφορες τιµωρίες καί µέ διάφορους κόπους βασάνιζε τό σ΅µα της.

≠Oταν δηλαδή ï âχθρός τÉς âσήκωνε πόλεµο, αéτή κατ\ àρχάς προσκαλοÜσε µέ τήν προσευ-χή γιά σύµµαχο τόν ∆εσπότη της, âν συνεχεία δέ χρησιµοποιοÜσε âναντίον του αéστηρή ôσκη-σι· öτσι öτρωγε ψωµί àπό πίτουρα καί αéτό µέ πολλή âγκράτεια καί προσοχή. Πολλές φορές,δέν öπινε καθόλου νερό. \Aλλά καί âναντίον τοÜ ≈πνου àγωνιζόταν σκληρά, κοιµωµένη τελεί-ως κάτω στό öδαφος. ≠Oταν µέ αéτά τά ¬πλα νικοÜσε τόν âχθρό καί •ποχωροÜσε, τότε καί αéτήµετρίαζε τήν σκληρότητα τÉς àσκήσεως. Aéτό τό öκανε, γιά νά µή διαλυθοÜν ¬λα µαζί τά µέρητοÜ σώµατος àπό τήν •περβολική καί σκληρή ôσκηση καί öτσι περιπέσει σέ κίνδυνο, διότι καίαéτό εrναι àπόδειξης wττας. ≠Oταν πέσουν τά ¬πλα, ποÜ θά στηρίξει τήν âλπίδα του πλέον ïστρατιώτης γιά νά πολεµήσει; ∆ιότι, µερικοί, àφοÜ µέ τήν àσυλλόγιστη καί àδιάκριτη νηστείαâξαντλήθηκαν τελείως, τραυµάτισαν öτσι θανάσιµα τά σώµατά τους καί σάν νά âγκατέλειψαντόν àγ΅να âνώπιον τοÜ âχθροÜ, κατέστρεψαν τόν ëαυτόν τους.

^H Aγία ¬µως Συγκλητική δέν öκανε öτσι, àλλά ¬λα τά öκανε µέ διάκριση· καί âναντίον τοÜâχθροÜ àγωνιζόταν µέ τήν εéχή καί τήν ôσκηση, àλλά καί τό σ΅µα της φρόντιζε, χάριν τÉςγαλήνης τÉς ψυχÉς της. ∆ιότι καί οî ναυτικοί ¬ταν öρθει χε鵡νας καί τρικυµία παραµένουννηστικοί γιά νά àντιµετωπίσουν τόν κίνδυνο πού öχουν µπροστά τους· ¬ταν ¬µως àπαλλαγοÜνàπό τήν τρικυµία, τότε ξεκουράζονται κάπως àπό τούς κόπους τους καί φροντίζουν γιά τίς•πόλοιπες àνάγκες. Ωστόσο, οûτε καί τότε παραµένουν τελείως àµέριµνοι, οûτε àφήνονται νάνικηθοÜν àπό βαθύ ≈πνο, âπειδή öχουν πεÖρα àπό τά περασµένα καί àγρυπνοÜν γιά τά µέλλο-ντα. ∆ιότι ôν âκόπασε ™ κακοκαιρία, ™ θάλασσα ¬µως δέν öχει âλαττωθεÖ. Kαί ôν τό γεγονόςπέρασε, âν τούτοις ¬µως τό µέλλον εrναι ôγνωστο. Γι\ αéτό, âπειδή δέν εrναι δυνατόν νά εrναικανείς βέβαιος γιά τήν κατάσταση τÉς θάλασσας, πρέπει πάντοτε νά προσέχουν, œστε νά εrναιàσφαλισµένοι.

AA¶¶OO TTOONN EEYYEEPP°°EETTIINNOO

¶¶ÔÔÈÈ¿¿ ìì èèÊʤ¤ÏÏÂÂÈÈ·· ààfifi ÙÙ‹‹ÓÓ ââÁÁÎÎÚÚ¿¿ÙÙÂÂÈÈ··

Îη·›› ÔÔÈÈ¿¿ ìì ‚‚ÏÏ¿¿‚‚ËË ààfifi ÙÙ‹‹ÓÓ ööÏÏÏÏÂÂÈÈ„„‹‹ ÙÙˢ

H

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

29

∆ύο σαρκικοί àδελφοί àπαρνήθηκαν τόν κόσµο καί •πετάχθηκαν σέ Γέρο-ντα ï ïποÖος àσκήτευε στό ‰Oρος τÉς Nιτρίας. ^O Θεός λοιπόν καί στούςδύο öδωσε τό χάρισµα τ΅ν δακρύων καί τÉς κατανύξεως.Mία ™µέρα βλέπει ≤να ¬ραµα ï Γέρων· εrδε ¬τι καί οî δύο àδελφοί, προ-σεύχοντο καί ï καθένας κρατοÜσε ≤να γραµµένο χαρτί καί τό öβρεχε µέ

τά δάκρυά του. Tά γράµµατα ¬µως τοÜ ëνός öσβηναν εûκολα àπό τόχαρτί, âν΅ τοÜ ôλλου µέ κόπο· φαίνονταν δηλαδή σάν νά qσαν χαραγµένα

àπό πυρωµένο σίδηρο. Παρεκάλεσε τότε ï Γέρων νά τοÜ âξηγηθεÖ τό ùνειρο.Παρουσιάστηκε λοιπόν ‰Aγγελος Kυρίου καί τοÜ λέγει: Tά γράµµατα âπάνω στό χαρτί, εrναι τάêµαρτήµατα καί τ΅ν δύο. ^O ≤νας êµάρτησε µέσα στά ¬ρια τÉς φύσεως καί γιαυτό εûκολα σβή-νουν τά σφάλµατά του· ï ôλλος ¬µως περιέπεσε σέ êµαρτίες àκάθαρτες καί γι\ αéτό χρειάζεταιπερισσότερο κόπο γιά νά µετανοήσει ε¨λικρινά καί πάρα πολύ νά ταπεινωθεÖ.\Aπό τότε λοιπόν, öλεγε ï Γέροντας σ\ âκεÖνον τόν àδελφόν· κοπίασε àδελφέ µου, διότι εrναιχαραγµένα µέ πυρωµένο σίδηρο καί µέ πολύ κόπο σβήνουν. ∆έν τοÜ φανέρωσε τό ¬ραµα µέχριτοÜ θανάτου του, γιά νά µήν χαλαρώσει τήν προθυµία του, àλλά τοÜ öλεγε πάντοτε· κοπίασεàδελφέ, διότι εrναι χαραγµένα µέ πυρωµένο σίδηρο.

Eνας σπουδαÖος µοναχός öκανε τόν κανόνα του µαζί µέ τόν πνευ-

µατικό του àδελφό· κατελαµβάνετο ¬µως àπό δάκρυα καίôφηνε τόν στίχο τοÜ ψαλµοÜ. Mία ™µέρα λοιπόν, τόν παρεκάλε-

σε ï àδελφός νά τοÜ πεÖ τί σκέπτεται στόν κανόνα καί κλαίειτόσο πικρά. \EκεÖνος τότε τοÜ àπάντησε: -Συγχώρεσέ µε àδελφέ· âγώ

βλέπω πάντοτε στόν κανόνα µου τόν Kριτή καί τόν ëαυτόν µου νά στέκε-ται ½ς κατάδικος καί νά δικάζεται. \Eπειδή λοιπόν δέν ξέρω τί ν\ àπολο-γηθ΅, µένω öκπληκτος καί µοÜ κλείνεται τό στόµα· γι\ αéτό χάνω καί τόνστίχο τοÜ ψαλµοÜ. Συγχώρεσέ µε, âπειδή σέ στενοχωρ΅· καί ôν σέ πειρά-

ζει αéτό, τότε ôς κάνει ï καθένας τόν κανόνα του χωριστά. -‰Oχι πάτερ, àπάντησε τότε ï ôλλος, διότι âάν καί δέν πενθ΅ âγώ, ¬ταν

¬µως σέ βλέπω, âλεεινολογ΅ τόν ëαυτόν µου. Kαί ï Θεός, âπειδή εrδε τήνταπείνωσή του, χάρισε καί σ\ αéτόν τό πένθος πού εrχε ï àδελφός του.‰Aς φροντίσουµε λοιπόν κι âµεÖς νά προσέχουµε αéτούς, πού πενθοÜν,

ïπότε θά κερδήσουµε ¬σα κέρδισε âκεÖνος ï àδελφός.

KKÔÔ››··ÛÛ àà‰‰ÂÂÏÏÊʤ¤,, ‰‰ÈÈfifiÙÙÈÈ ÔÔîî êêÌÌ··ÚÚÙÙ››Â˜ ÛÛÔÔ˘ ÂÂrrÓÓ··ÈÈ

¯··ÚÚ··ÁÁÌ̤¤ÓÓ˜ Ì̤¤ ˘ÚÚˆÌ̤¤ÓÓÔÔ ÛÛ››‰‰ËËÚÚÔÔ..

TTfifi ÛÛˆÙÙ‹‹ÚÚÈÈÔÔ ¤¤ÓÓııÔÔ˜

§§··ÌÌ¿¿‰‰Â˜ ààfifi ÎÎÂÂÚÚÉÉııÚÚ˜

Ì̤¤ êêÁÁÓÓfifi ÌÌÂÂÏÏÈÈÛÛÛÛÔÔÎΤ¤ÚÚÈÈ

Γιά ¶APA°°E§IE™§AM¶A¢øN àπευθυνθεÖτε στό

τηλ. 26340-44391(9.00-2.00 καί

6.00-9.00 τό àπόγευµα)

¢È¿ ¯ÂÈÚfi˜ Î·È Ó‡̷ÙÔ˜...

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

30

Hπαρασκευή àλλά καί ™ χρήση τοÜ θυµιά-µατος àφορÄ τόν Θεό, ε¨ς τόν ^ΟποÖονπρέπει νά προσφέρουµε πάντα τό καλύ-

τερο. Γι\ αéτό γιά τήν κατασκευή τοÜ θυµιάµατοςχρησιµοποιοܵε τά καλύτερα •λικά, πρώτηςποιότητας καί µέ τόν παραδοσιακό τρόπο, πούχρόνια τώρα κατασκευάζεται τό γνήσιο λιβάνι.Mέ τά καλύτερα •λικά, µέ προσευχή καί προσο-χή, ™ ^Iερά Mονή µας κατασκευάζει γνήσιοθυµίαµα σέ πολλά àρώµατα:

XEPOYBIKO, TPIANTAΦYΛΛO,

ΓAP∆ENIA, MYPO, TEPIPEM

MYPO TOY ΣAPΩΦ,

BHΘΛEEM, AΞION EΣTI,

BIOΛETTA, AΓPIOΛOYΛOY∆O,NYXTOΛOYΛOY∆O, ΣTAYPOΛOYΛOY∆O,ANAΣTAΣIMO

Tό θυµίαµα αéτό τό χρησιµοποιοܵε στίς àκο-λουθίες µας, àλλά καί τό διαθέτουµε στούςπιστούς πού µÄς τό ζητοÜν καί τό στέλνουµεταχυδροµικ΅ς. ≠Oσοι θέλετε µπορεÖτε νά àπευ-θύνεσθε στήν ^Iερά Mονή µας γιά νά σÄς àπο-στείλουµε θυµίαµα.

Kάθε χρόνο φτιάχνουµε χει-ροποίητες λαµπάδες àπόêγνό κερί µέλισσας καί τίς

διακοσµοÜµε µέ χειροποίητηζωγραφική. Erναι λαµπάδες πούµπορεÖτε νά κρατήσετε στήν \Aνα-στάσιµη λειτουργία τοÜ MεγάλουΣαββάτου τό βράδυ, àλλά καί νάτίς προσφέρετε στήν âνορία σαςγιά τά κηροπήγια τÉς Aγίας Tρα-πέζης. MπορεÖτε νά προµηθευθεÖτεàπό τό Mοναστήρι µας ¬σα τεµά-χια θέλετε, βοηθώντας µέ αéτόν τόντρόπο καί τό öργο µας.

KK··ÙÙ¢ıı˘ÓÓıı‹‹ÙÙˆ ìì ÚÚÔÔÛÛ¢¯‹‹ ÌÌÔÔ˘

óó˜ ıı˘ÌÌ››··ÌÌ·· ââÓÓÒÒfifiÓÓ ™™ÔÔ˘........ °°NNHH™™IIOO ££YYMMIIAAMMAA

((§§ÈÈ‚‚¿¿ÓÓÈÈ))

MÔÓ·¯ÈÎË EÎÊÚ·ÛË

IAN

OY

API

OΣ-

ΦE

BPO

YA

PIO

Σ20

06

31

≠Oσοι δέν öχετε διαβάσει àκόµα τή βιογραφία τοÜ Aγίου\Iωάννη Mαξίµοβιτς σÄς προτείνουµε àνεπιφύλακτα νά τήνàναζητήσετε στά χριστιανικά βιβλιοπωλεÖα γιά νά γνωρίσετετή µεγάλη µορφή ëνός νέου Aγίου τ΅ν καιρ΅ν µας.

Θά τό βρεÖτε στά BIBΛIOΠΩΛEIA:

AΘHNΩN:AΠOΣTOΛIKH ∆IAKONIA ∆ραγατσανίου 2, \Aθήνα

NEKTAPIOΣ ΠANAΓOΠOYΛOΣ Xαβρίου 3, \Aθήνα

AΓION OPOΣ, Γερανίου 20 \Aθήνα

ΦIΛOKAΛIA, BουλÉς 36, \Aθήνα

EK∆OΣEIΣ ΦΩΣ, Φειδίου 3, \Aθήνα

EΠAPXIAΣ:TO ΠEPIBOΛI THΣ ΠANAΓIAΣ Πρασακάκη 9, Θεσ/νίκη

AΠOΣTOΛIKH ∆IAKONIA, Θεσ/νίκη

BIBΛIOΠΩΛEIO ΛY∆IA, Kαµβουνίων 1, Θεσ/νίκη

ΣΩTHP ΘEΣ/NIKHΣ, Πλ. Aγίας Σοφίας 6, Θεσ/νίκη

AΠOΣTOΛIKH ∆IAKONIA, Πάτρα

XATZHMAPΓAPITH BAΣ., Bεργίνας 29, ∆ράµα

BIBΛIOΠΩΛEIO AΘΩΣ, Σέρρες

BIBΛIOΠΩΛEIO EMEΛEIA, Kύπρος

BIBΛIOΠΩΛEIO BYZANTIO, Kύπρος

I. MONH AΓIOY ANTΩNIOY, APIZONA, U.S.A.

\Eπίσκοπος Σαγγάηςκαί Σάν Φρανσίσκο

^O θαυµατουργός

MMAA••IIMMOOBBIITT™™

IIøøAANNNNHH™™

AA°°IIOO™™

H^Iερά Mονή µας κατά

àποκλειστικότητακατασκεύασε àσηµένιαµενταγιόν µέ êλυσίδα γιάτό λαιµό, πού ε¨κονίζουν

σέ σµάλτο τήν ΠANAΓIAµας, τόν ≠Aγιό µαςNEKTAPIO (στήν πρώτηêγιογραφηθεÖσα ε¨κόνατου) καί τόν ≠Aγιο IΩANNHMαξίµοβιτς.

≠Oσοι âπιθυµεÖτε, µποροܵενά σÄς àποστείλουµεκάποιο àπό αéτά γιά νά τάφορÄτε ½ς εéλογία.

TIMH EKAΣTOY MENTAΓION: 15€ + ταχυδροµικά öξοδα

(Συσκευασία σέ βελούδινο πουγκί γιά δ΅ρο)

--ÙÙÉɘ ¶¶AANNAA°°IIAA™™

--ÙÙÔÔÜÜ AA°°IIOOYY NNEEKKTTAAPPIIOOYY

--ÙÙÔÔÜÜ AA°°IIOOYY IIøøAANNNNHH

MMAA••IIMMOOBBIITT™™

ààÛÛËËÌ̤¤ÓÓÈÈÔÔ

ÊÊ˘ÏÏ··¯ÙÙfifi

AA™™HHMMEENNIIOOÊ˘Ï·¯Ùfi

\Aγαπητοί µας àδελφοί,\Aπό τήν àρχή τοÜ χε鵡να σÄς àπευθύνουµε

öκκληση γιά νά µÄς βοηθήσετε νά βάλουµε τήνθέρµανση στόν ^Iερό µας Nαό, τ΅ν Aγίων Nεκτα-ρίου καί Φανουρίου.

≠Oπως γνωρίζετε, τό µοναστήρι µας δέν öχεικάποια µόνιµα öσοδα καί δέν παίρνει κονδύλια,οûτε öχουµε µισθούς, συντάξεις καί περιουσίες,öτσι ™ µοναδική µας âλπίδα εrναι ï Θεός κι âσεÖςπού πάντοτε µÄς βοηθÄτε. Γι\ αéτό χτυπĵε τήνπόρτα τÉς καρδιÄς σας γιά µιά àκόµη φορά. Bοη-θεÖστε µας νά βάλουµε στό ναό τήν θέρµανση γιάνά µπορέσουµε νά àντιµετωπίσουµε τό κρύο. Kαίδέν κρυώνουµε µόνον âµεÖς, àλλά καί οî προσκυ-νητές πού öρχονται νά âκκλησιαστοÜν στό µονα-στήρι. \EλÄτε στή θέση µας καί στή θέση τ΅ν προ-σκυνητ΅ν τÉς MονÉς. E¨λικρινά θά προτιµούσα-µε νά µήν ε€χαµε φθάσει σ\ αéτή τή δύσκολη θέση,

àλλά àφοÜ δέν µπορέσαµε νά συγκεντρώσουµε τάχρήµατα, öχουµε στηρίξει ¬λες µας τίς âλπίδες σέâσÄς, διότι πραγµατικά σκεφτόµαστε π΅ς θάπροσευχόµαστε µέσα στό ψÜχος καί τήν •γρασία.

BοηθεÖστε µας λοιπόν ¬σο µπορεÖτε, στέλνο-ντας τόν çβολό σας, µαζί καί µία προσευχή, œστεï ≠Aγιος Nεκτάριος νά µÄς βοηθήσει νά κάνουµεκι αéτό τό öργο στό Nαό του. Mέχρι τώρα öχεισυγκεντρωθεÖ ≤να âλάχιστο ποσό γιά νά καλύψειτήν âγκατάσταση τÉς θερµάνσεως, γιά τήν ïποίαχρειάζονται περίπου 45.000 εéρώ. ΣÄς παρακα-λοܵε λοιπόν µή µÄς ξεχνÄτε καί ï καθένας àπόâσÄς ôς βοηθήσει ¬σο µπορεÖ àπό τό •στέρηµα ¦τό περίσσευµά του. Συγχωρέστε µας πού καί πάλιàναγκαστήκαµε νά σÄς âνοχλήσουµε...

Mέ àγάπη καί εéχές ^H ^Hγουµένη

† Mόνικα Mοναχήκαί αî σύν âµοί âν Xριστ΅ àδελφές

MEΓAΛH ANAΓKH