Zapraszam do obejrzenia krótkiej prezentacji na

temat Muru Berlińskiego i jego historii.

Mur Berliński to system umocnień i zapór o długości ok.

151 kilometrów oddzielający Niemcy

Wschodnie od Niemiec Zachodnich.

Po II wojnie światowej zapadła decyzje o

oddzieleniu terenów wpływu zachodniego i wschodniego granicą.

Plan budowy muru w Berlinie był tajemnicą

państwową rządu NRD. Robotnicy budowali mur na

polecenie kierownictwa SED

pod nadzorem policji Volkspolicei i

żołnierzy Narodowej Armii Ludowej.

Pierwsze budowy rozpoczęto już w 1946

roku. Wybudowano pierwsze urządzenia graniczne po stronie

wschodniej: na obszarach leśnych drut kolczasty, a

na ulicach i drogach – bariery.

Co prawda Alianci wiedzieli o

planowanych "drastycznych

środkach" oddzielenia Berlina Zachodniego,

jednak byli kompletnie

zaskoczeni jego terminem i

rozmiarami. Ponieważ nie zablokowano im dostępu do Berlina Zachodniego, nie doszło do ataku

militarnego.

Alianci zareagowali dość ostrożnie. Dopiero po 72

godzinach nadeszły protesty

dyplomatyczne do Moskwy. Dzięki temu rozpowszechniały się cały czas plotki, że

Sowieci zagwarantowali

zachodnim aliantom nienaruszalność ich

praw w Berlinie Zachodnim.

Zachodni Berlińczycy już od 1 czerwca 1952 nie mogli swobodnie podróżować do NRD.

Był to dość ciężki cios ponieważ rozdzielał

rodziny mieszkające w obu końcach miasta.

W wyniku długich negocjacji w 1963 r. zawarto

porozumienie o przepustkach umożliwiające

kilkuset tysiącom zachodnich berlińczyków

odwiedzanie krewnych we wschodniej części miasta

pod koniec roku.

Wielu próbowało przedostać się

przez tą granice jednak części się to nie udawało i

kończyli tragiczną

śmiercią. Liczba poległych nie jest do końca

znana uważa się ze zginęło około 250 osób lecz jest to kwestia

sporna.

Mur Berliński padł w nocy z czwartku 9

listopada na piątek 10 listopada 1989, po przeszło 28 latach

istnienia. Przygotowania NRD do

kontrolowanego otwarcia muru sięgają

października 1989,

kiedy to,, przeprowadzono 29

października rozmowy z szefem

wschodnioberlińskiej SED i burmistrzem

Berlina Wschodniego, mające doprowadzić do podjęcia odpowiednich działań w tym kierunku.

Po 9 listopada muru strzeżono zrazu z tą

samą intensywnością, Ale już podczas weekendu po 9

listopada rząd NRD całkiem

nieoczekiwanie oznajmił, że zostaną

otwarte nowe przejścia graniczne lub rozbudowane

stare. 24 grudnia 1989 Obywatele RFN oraz mieszkańcy Berlina Zachodniego po raz

pierwszy mogli wjechać na terytorium

NRD w ruchu bezwizowym.

Dla upamiętnienia ofiar muru berlińskiego wzniesiono bardzo różne pomniki. Obok niewielkich krzyży i innych znaków pamięci o

zastrzelonych uciekinierach, stanowiących często prywatne

inicjatywy obywateli Berlina Zachodniego.

Istnieje szereg większych miejsc

pamięci jak np. białe krzyże na brzegu Sprewy w pobliżu

Reichstagu.

O sposobach upamiętnienia toczono spory, jak np. w

końcu lat dziewięćdziesiątych o miejscu pamięci przy

Bernauer Straße. Najgorętsze spory toczyły się wokół tzw. pomnika wolności zbudowanego i

później zburzonego w pobliżu Checkpoint Charlie. W odpowiedzi na stawiane Senatowi Berlina zarzuty o

braku ogólnej koncepcji powołano komisję, która

wiosną 2005 przedstawiła podstawy koncepcji

upamiętnienia. 20 czerwca 2006 Senat przedłożył

rozwiniętą na tej podstawie "Koncepcję Ogólną

Upamiętnienia Muru Berlińskiego" przewidującą m.in. rozbudowę miejsca pamięci przy Bernauer

Straße.

Dziękuje bardzo za obejrzenie

prezentacji.

Pokaz slajdów przygotowany

przez Aleksandra Hernika