Najstarije srpsko poreklo I deo

Istoričari se uglavnom slažu da su na prostoru današnjeg Balkanskog poluostrva pre dolaska Rimljana, dakle stotinama godina pre nove ere, živeli Iliri, Tračani, Tribali i Jelini. Mnogi vizantijski, evropski i srpski istoričari i lingvisti smatraju da su Tračani i Tribali u stvari Srbi.....

Srbi- Ko smo i odakle smo? Istorija srpskog naroda je nedovoljno proučena i istražena. U poslednjih 65 godina, dakle od 1969. godine može se reći i da je namerno zapostavljana, bar što se tiče onih koji su bili na vlasti. A zapostavljana i sputavana je zato što komunistički kadrovi i naučnici nisu dozvoljavali da se piše bilo šta afirmativno o Srbima i srpskom narodu u želji da se celokupna istorija srpskog naroda predstavi kao " hegemonistička, velokosrpska, buržoaska i agresorska", u svemu nedostojna " internacionalističkoj politici bratstva i jedinstva svih jugoslovenskih naroda i narodnosti"......

Ko su ustvari Srbi?

Vendi(Veneti, vindi, Vendeni, heneti, Eneti ), Tribali, Anti, Sarmati, Spori, Serbi, Sklavini...

....Ovde će uglavnom biti reči o tome šta strani istoričari, lingvisti, etnografi, hroničari i putopisci govore o srbima, o njihovom poreklu i vezama sa drugim narodima.... Najstariji zapis o Srbima je ostavio Herodot, koji se smatra " ocem istorije" , koji je oko 444. godine pre Hrista zapisao: " Tračani su , bar posle Indijaca, najveći narod na zemaljskoj šaru. Kad bi Tračani imali jednog starešinu, ili bar kad bi bili medju sobom složni, bili bi oni najsilniji narod na zemlji. " Opšte je prihvaćeno da govoreći o Tračanima, Herodot misli o Rašanima, Srbima, misleći da su oni najmnogoljudniji ( najverovatnije u tadašnjoj Evropi, koju je on poznavao). Grci su tad Rašane, Srbe, nazivali Tračanima, a kraj u kojem su živeli Trakija ( rac, Raška, dolazi od grčke reči " trak ", " treh" ). Češki naučnik Pavle Josif Šafarik piše u svom delu " Starožitnosti Slavjanske" : ...."Ime Srbin, odnosno Rasijani, Rašani, ili, kako su to Grci izobličili u Tračane, značilo bi prema njima : rasijani, rastureni itd. " Poznati hrvatski filozof, lingvista i istoričar Tomo Maretić, u svom delu " Slaveni u davnini" (Zagreb, 1894. godine), piše: " Mnogi evropski i ruski istoričari slažu se da je Herodot pod Tračanima podrazumevao Srbe. Poreklo te reči tumače na sledeći način: medju Srbima od pamtiveka živelo je jedno veliko pleme koje se nazivalo Raščani ili Rasi. To ime dobilo je još u staroj postojbini Indiji, a po imenu reke Rakše, što označava crveno- rujnu boju, srpsku boju, svoj smisao i načenje. Jer iskonski Raščani su Crveni Srbi, kojih je bilo u Rusiji sve do X veka. U doba herodotovo, ti su Srbi živeli u Maloj Aziji i na Balkanu, u Trakiji...... Tako je ime Tračani helenizovani oblik od Rašani...." ....Sledeći istoričar Strabon koji je živeo od 63. do 24. godine stare ere, koji je u svom delu " Geografija" pisao:

" U zapadnoj Aziji žive Srbi i Brdjani". Ovaj grčki istoričar upotrebljava za Srbe sledeće izraze : " Sirbaces vel Srbaces".

Poznati grčki naučnik Gaj Plinije Stariji u svojoj knjizi " Poznavanje prirode" ( 69 ili 75 godina nove ere ) piše doslovce: " A Cimmerio accolunt Maeotici, Vali, Serbi, Zingi, Psesi " ) ( Pored Kimerana stanuju Meotici, Vali, Srbi, Zingi, Psesi ). Sve se odnosi na oblast severoistočno od Bosfora, kod Kamerina i Sarmata ( Sarmatije ).

Posle sto godina, drugi poznati grčki naučnik Ptolomej ( 110-178. godine nove ere) u petoj knjizi svoje " Geografije" , opisujući Sarmatiju, pominje 13 plemena, medju kojima i Srbe: " Izmedju kerinejskih planina ( severoistočni deo Kavkaza) i rejke Ra ( Volga) žive Orineji, Vaoi i Srbi "Vendi, Veneti, Vindi, Heneti, Eneti, Vendeni....Venedi (razlicite varijacije imena istog naroda)

Grčki naučnik Strabon smatra da su preci Veneta (Eneta) živeli na obali Crnog mora u oblasti Paflagonija, a onda su posle pada Troje, naselili Trakiju. Pod vodjstvom svog vodje Antenora, napustili su Trakiju, prešli celo Balkansko poluostrvo i zaustavili se na severnim obalama Jadranskog mora,.....i raselili se po čitavoj Evropi. Gotski istoričar Jordan kaže: " bez obzira što ih nazivaju drugačije, zavisno od različitih rodova i mesta obitavanja, oni sebe, uglavnom nazivaju " Slovenima i Antima( Sclaueni et Antes) . " " Budući da su od jednog roda, od njih su porekla tri naroda : Veneti, Anti i Sloveni (Veneti, Antes et Sclauene). "

Pavle Josif Šafarik, češki naučnik tvrdi: ...."Tako smo dobili dva imena ovog prastarog naroda, jedno tudje- Vindi ili Vendi i drugo domaće- Srbi." Germani su sve Slovene nazivali Vendi ili Vendeni.

Ruski naučnik Aleksandar Giljferding u svojoj istoriji piše: " Sudeđi da su u to doba na beskrajnom prostoru postojale razne države Srba, koje je vezivao samo zajednički jezik, a ne i političko jedinstvo, to cepanje Srba moglo je da nastane nekoliko hiljada godina pre Hrista, kad su se usled namnoženosti i prenaseljenosti kretali ka novim zemljama i novim domovima." -misli na Baltiče Vinde

Francuski naučnik i slavista Siprijan Rober u svom delu " Le monde slave" , na strani 40. kaže: "Ispočetka su svi Sloveni nazivani Vendi ili Srbi.....ime Srbin, jednako kao i ime vend, obeležavalo celokupnu rasu."

Poznati nemački istoričar religije Karl Ekrman je 1848. godine zapisao u svom delu " Lehrbuch der Religionsgeschichte und Mythologie..." , na strani 8. sledeće: " Vendi, Spori, Srbi-to su opšta imena Slovena." Sarmati, Tribali, Anti, Sloveni....

Otac slavistike Josif Dobrovski , pišući Slovencu Jerneju Kopitaru tvrdi: " Srb nije ništa drugo nego Sarmit, skraćeno i predrugojačeno."Češki istoričar Vaserod kaže u svojoj knjizi: " Sarmathae Sirbi tum dicti..." ( Sarmati koji su se zvali Srbi) " Sarmathae Sirbi populi" (Sarmati srpski narod- plemena).

Grčki istoričar Laoniko Halkokondilo Atinjanin , u svojoj " Istoriji Vizantije od deset knjiga" , pisanoj u XV veku, opisujući vizantijsko carstvo od 1298-1463. godine piše sledeće na strani 14. : " Trzballos, Serblos, autem gentem esse totius orbis antiquissimam et maximam, compertum habeo" ( Tribali, Srbi, najstariji su i najveći rod na celoj zemlji, pouzdano znam)- mislio je na Evropu, a ne na ceo svet.

Hrvatski istoričar Rački u svojoj knjizi " Borba južnih Slovena" piše: " Kod Kedrina je Tribalija, "ton topon ton Serbon", tj. oblast ,kraj, boravište Srba, jer su imenom Tribali često Srbe nazivali.

Karion kaže da su " Srbi najstarije ime sačuvano od Sarmata" i u svojoj " Hronici" izjednačava Srbe, Henete (Venete) i Sarmate kao isti narod koji govori henetskim jezikom.

Ko je stariji: Srbi ili Sloveni?

Grčki istoričar Prokopije Cezarijski, koji je živeo u VI veku nove ere, u svom delu " De bello Gothico" govoreći o Sklavenima ( Slovenima) i Antima naziva ih Sporima, što je jedinstven slučaj u poznatim istorijskim izvorima. On piše: "....Pa i ime beše nekad Sklavenima i Antima zajedničk.Ranije su ih zajedno nazivali Sporima zato što smatram da mestimično žive po zemlji." Gotovo svi priznati slavisti tvrde da je prokopije pod Sporima podrazumevao Srbe. Šafarik i Dobrovski tvrde da niko i nikada u istoriji ni pre ni posle Prokopija nije govorio o nekom narodu koji se naziva Spori. Šafarik u svojim " Slavjanskim starožitnostima" piše: ..." možemo zapaziti sa sigurnošću da su Vendi i Spori ( Srbi) dva glavna imena jednog istog naroda. Jordanesovi Vindi su Prokopijevi Spori i obrnuto." Šafarik zatim nastavlja: " Etimološka analiza imena Spori ujkazuje na grčku reč: sejati, rasejati, rasejan, prema tome ime Srbin, odnosno Rasijani, Rašani, Raščani, ili kako su to Grci izobličili- Tračani, značilo bi prema njima: rasejani, rastureni itd."

I dva nemačka istoričara Karl Ekerman i Šlecer misle isto. Karl Ekerman je u svom već navedenom delu napisao: " Vindi, Spori, Srbi- to su opšta imena Srba."

Na osnovu toga jasno je da neki istorčari smatraju da je ime Srbin daleko starije od imena Sloven i da je nekada ime Srbi bilo ime za sve Slovene.

Češki slavista Pavle Josif Šafarik tvrdi u svom navedenom delu " Slavjanske starožitnosti" ( Slovenske starine) sledeće: " Srbi, prastaro, prvobitno, domaće opšte ime Slovena..." ( "Serben, der uralte, ursprungliche, einhheimische Gesamtname aller Slawen...)

Poljski naučnik Lorenc Surovjecki zajedno sa Šafarikom napisao u Budimu 1828. godine pod naslovom " O poreklu Slovena po Lorencu Surovjeckom" : ".....da je ime Srb kao sveopšte ime za sva plemena vindijskog ( Indijskog ) porekla starije nego Sloven..." (..." dass der Name Serb als gesantname fur alle Stamme derselben Windischen ( indischen) Abkunft alter sei, als Slawen...")

Šafarik još tvrdi: " Imena Sjurb, Sjarb, Sjarbin, Serb, Serbin, Sevr, Sibrin, Serb, Serbin, Srb, Srbin, samo su razni oblici imena Srbin sa značenjem : rod, rodjak, narod, uz druge sinonime, upravo kao i latinsko: gens, natio itd"

U svom delu " Slovanka" (Prag, 1814) Josif Dobrovski je zapisao: " Kad bih imao da predložim zajedničko ime za oba poretka pod koji svi slovenski narodi mogu da se svrstaju, to bi bilo ime Srbin."

Već pomenuti hrvatski naučnik Tomo Maretić u svojim " Slavenima u davnini" tvrdi da stari grčki i rimski istoričari i hroničari nisu ni govorili nikada o Slovenima već samo o Vendima ili Srbima: ....." i Ptolomej i Ticit i Plinije govore samo o Vendima ili Srbima." Maretić , u svojoj istoriji tvrdi: " Prvo ime svih Slovena bilo je Srbin". Njegov sunarodnik, hrvatski istoričar i kanonik Franjo Rački u svom delu " Borba južnih Slovena", na strani 6. i 7. piše: " U početku nazivahu se Sloveni domaćim imenom Srbi tj. rodjaci, a stranci, specijalno Nemci, zvali su ih vendima ili Vindima. Pod tim imenom poznaju Slovene i Grci i Rimljani još od VII veka pre Hrista. Širenjem rimskog carstva i Rimljani dobijahu tačnije podatke o Vindima tj. Srbima, a kada je uništena stara rimska država, nestade starog domaćeg imena Srb, kao općenitog svemu roda, te se ono zadrža jkod Polabskih i Južnih Srba."

Nemački etnograf Karl fon Cernig u svom delu "Ethnographie der Osterreishischen Monarchie" , (B eč,1857.) tvrdi: " Prvo opšte ime svih Slovena bilo je Srebli, što znači ujedinjeni."

Madjar Kalaj Benijamin u " Istoriji Srba" zapisao je: " Po ispitivanjima najboljih naučnika svi slobenski narodi su se u prastaro vreme nazivali SRbi, a Sloveni i Anti bili su samo ogranci ove porodice".

Slovenački naučnik Gregor Krek, profesor Univerziteta u Gracu u svom delu " Einleitung in die slawische Literaturgeschiste, akademische Vorlesungen, Studien und kritische Streifyuge" (Grac,1887.) piše:

" Uskoro će domaća oznaka Srba kao kolektivni naziv, kao naziv velike narodne jedinice, biti potisnuto, a takodje i naziv Veneti, da bi sve više ustupila mesto imenu Sloven...."Čuveni francki naučnik Ami Bue u svom delu " Evropska Turska", (Pariz, 1840.) piše: " Srpski je otprilike za slovenske jezike ono, što je latinski za jezike koji su iz njega proizišli." ( " Le serbe est environ aux langues ce que le latin est aux langues qui en sont derivees" ).

Isto tako misli i jedan drugi Franciz Siprijan Rober, profesor slavistike na Francuskom koledžu, koji je u svojoj knjizi " Le monde slave, son passe, sonetat present et son avenir " , (Pariz, 1852. ) piše: " Ispočetka su svi Sloveni nazivani Vendi, ili Srbi....Što s etiče tačnog značenja reči Srbin, naučnici još nisu uspeli da nešto odluče...Kakve god da su te narodne legende izgleda vrlo verovatno da ime Srbin označava ispočetka oružane Slovene."

Italijanski filozof i filolog Nikola Tomazeo u svom delu " Narodne pesme Toskane, Korse, Ilirije, grčke" , (Venecija, 1842.) piše: ".....što s etiče Srba, njihovo ime je starije od rimskih gradnja. I Plinije ih naziva pravilnije- Serbi; drugi, skorašnji: Sorobi i Serviji. Drugi opet proširujući ime na moderan način. Servijani. Niketa govri Serbi- Tribali...."

Nemački istoričar Hajnrih Leo u svom delu " Vorlesungen uber die Geschhiste..." , (Hal, 1857.) navodi: " Srbi, zajedničko ime za sve Slovene južno od Ljutice ( Vilca) dolazi od sanskritskog osnova "sarb", "srp" , što znači: ići, trčati..Ovo staro ime "Srbi" označuje dakle Srbe, Vende kao lutajuća plemena u stalnom pokretu..."

Još jedan nemački, keltolog i arheolog Johan Kaspar Zeus, prenoseći tekst iz čuvenog Minhenskog rukopisa 1837. godine, pominje Bavarskog Geografa i citira njegove reči koje smo mi već naveli: " Ovo ime ( Srbi, prim. autora.) dopire sve do u najudaljeniju starinu. Mi ga nalazimo u svojoj prvobitnoj , pravoj, domaćoj formi već kod Plinija ( 79. godine po Hrista) i Ptolomeja ( 175. godine takodje po Hristu)....."

Sima Lukin-Lazić ( 1863-1904)... u svom delu "Kratka povjesnica Srba-od postanja do danas" ( Zagreb, 1894.) piše: " Ime Srbinpostalo je u nezapamćeno doba, na mnogo stoljeća pre Hrista. A ime Sloven, kao opće naše ime, poniklo je u VI vijeku po Hristu, kad se Srbi izbliže sukobiše sa Djermanima, a to su sadašnji Nijemci ili Švabe. To je bilo ovako: Sva ona srpska plemena, koja su mogla medjusobom da slove ( da govore) i da se sporazumevaju, nazvaše se Sloveni, a svi oni tudjinci koji nijesu slovili ( govorili) srpski, nazvaše Nijemcima, jer oni za Srbe zbilja bijehu nijemi, jer govorahu nerazumljivim jezikom. Ali, sve dotle, današnji Sloveni nazivahu se jednim općim imenom: Srbi tj. kao što su Srbi danas samo jedna grana velikog stabla slovenskog, tako su onda svi sadašnji narodi slovenski, bili samo ogranci stabla-srpskog. Riječ Srbi postala je od stare srpske riječi Sorabi, a to će reći: rodjaci ili svojaci..."

Gde je prapostojbina Srba?

Indija, Kavkaz, Karpati, Baltik (Polablje), Mesopotamija, Podunavlje, Sibir....

Na početku treba reći da postoji mnogo teorija stranih i domaćih istoričara, lingvista, etnografa, geografa i arheologa koji na osnovu svojih istraživanja tvrde da su Srbi došli iz Indije,Mesopotamije, Sibira, Trakije, Bojke (odnosno Polablja na severu Evope) , Male Azije itd. ali ima i onih koji satraju da su Srbi oduvek živeli na Balkanskom poluostrvu, u Podunavlju.

Kazivanje vizantijskog cara Konstantina VII Porfirogenita koje zvanična srpska istorija smatra za početak srke istorije : Današnja, zvanična srpska istoriografija se zasniva na knjizi vizantijskog cara Konstantina VII Porfirogenita, koji je vladao od 945. do 959. godine nove ere. Njegovu knjigu " O upravljanju carstvom" ( " De administrando imperio" ) srpski istoričari uzimaju kao najvažniji dokaz da su se Sloveni, odnosno Srbi, doselili na Balkan u VII veku nove ere. Ova knjiga je poznata i pod naslovom " O narodima", pa se kao takva i pojavljuje u mnogim spisima. Po zvaničnim srpskih istoričarima, ovo delo Konstantina Porfirogenita označava početak srpske istorije, što je u najmanju ruku nepotpuno i nedokazano, jer vizantijski car nije pisao ovu knjigu kao istoriju, već kao uputstvo svom sinu i nasledniku Romanu kako da vlada vizantijskim carstvom i narodima koji u njemu žive, pa i Srbima...... Mnogi priznati evropski naučnici dovode u sumnju kazivanje cara Konstantina, jer je u suprotnosti sa kazivanjima ostalih grčko-rimskih istoriografa i hroničara...... ....Konstantin je Srbe opisivao kao robove o čemu svi istoričari i lingvisti daju sasvim drugačije tumačenje nastanka imena Srbi. Tako hrvatski filozof , lingvista i istoričar Tomo Maretić u svom delu " Slaveni u davnini" kaže za cara Konstantina sledeće: " Ima pisaca , kao što je vizantijski car Konstantin Porfirogenit, koji samovoljno tumači ime Srbin kao latinsku reč " servus" , što znači " rob". Ta njegova zlonamernost nije imala oslonca, jer je tačno utvrdjeno da je protivno i samom pričanju Porfirogenitovom da su se Srbi već pre dolaska na vizantijsko tle zvali Srbima. Osim toga, ime Lužnjačnih Srba i Ruskih Srba najbolje potvrdjuje originalnost srpskog imena, jer ovi ne imadjahu nikakve veze ni sa grčkim, ni sa rimskim carstvom."

"Indijska teorija"

Jedan bugarski naučnik, Vladimir Georgijev je nekada davno izrekao veliku istinu: " Samo toponimija (imena gradova, oblasti, pokrajina) i hidronimija ( imena reka, jezera i mora), koja je obično veoma stabilna, mogu da daju najsigurnija obaveštenja što se tiče etničke pripadnosti jednog naroda, koji je živeo u davno vreme i o kome nedostaju ostala obaveštenja" Jeda veliki srpski istoričar, koji nikad nije bio priznat, čitav život je posvetio istraživanju o poreklu Srba i srpskog imena......Reč je o Milošu S. Milojeviću (1840- 1897) koji je u svojim " Odlomcima Istorije Srba" pobio činjenicama zvaničnu teoriju o dolasku Srba na Balkan.

.....zastupa gledište da su Srbi auhtoton narod , koji je živeo hiljadama godina pre nove ere i da su se Srbi doselili ,mnogo ranije na Balkan, nego što to zvanična istorija tvrdi. On tvrdi da su se Srbi doselili iz Indjije ( Indije) i za to daje sledeće argumente: njihovom zemljom " Za ovo takodje imamo dovoljno data i to: 1. u opisima vojevanja Aleksandra Velikog u Indjiji 2. u ostavšim još nazivima u Indiji koja još i danas nose ili čisto srpska imena ili slična sa ovim 3. u indjijskim spomenicima 4. u spomenicima srpskog naroda .........ćemo navesti samo neke od toponima i hidronima koje je MIlojević boraveći u Indiji našao: Serba, Srba, Srbalj, Mlava......Borač,...Homolje , Homolj reka,Bjela, Moćna, Timok reka, Una reka, Una mesto...... Milojević navodi i i spise kineskih vladara i hroničara iz davnih vremena. Pogrenični guverner Kine Hja-Ju svom caru Sju-An-Diu poslao je sledeći izveštaj: " Srbi su od prleća do jeseni trideset puta na nas napali...." Kineski državnik Ča-Juj je zapisao: " Od kako su pobegli Juni ( verovatno misli na Hune, prim. autora) osiliše se Srbi i zavladaše njihovom zemljom......"

Nemački geograf Johan Daniel Riters u svom delu " Zemljopis" koji je napisao 1780. godine tvrdi da su Srbi živeli u podnožju Himalaja: " Sa vrha Mera ( planina u Indiji, prim. autora) pružaju se njihove razne grane kao Himavat, Henakutaš, Nišades, na kojima je živeo surovi i odeven od koža narod Serba ili Srbi. "

Ruski istoričar Moroskin u knjizi " Istorijsko-kritička gledišta o Rusima i Slovenima" piše: " Od Himalaja do hindukuških planina živeo je srpski narod, pod imenom Sjemskrita ili Srba...."

Naslednik Miloša S. Milojevića i predstavnik Srpske autohtonističke škole Sima Lukin Lazić u " Kratkoj povjesti Srba" ( Zagreb, 1984), tvrdi da je prapostojbina Srba Indija i da su tamo postojale dve Srbije: Sarbanska i Panonska srpska država. Pod naletima Huna i Kitajaca( Kineza), Srbi su morali da se sele na zapad i na sever. On navodi tri seobe Srba koje ćemo ukratko opisati rukovodeći se njegovim delom.

Prva seoba Srba iz Indije

Jedna deo Srba, prilikom napuštanja svoje prapostojbine Indije, zaustavio se u Mesopotamiji ( oko reke Tigra i Eufrata) izgradio svoju državu o kojoj svedoče razvaline grada Serbice i reka koja se zove Serbica. Odalte se sle u Malu Aziju, Afriku, a posle i u Evropu: jedan deo u Španiju i Italiju, a jedan deo na Balkansko poluostrvo. U Španiji i Italiji se utopili u druge narode, a na jugu Balkana su opstali. Drugi deo Srba iz Indije zaustavio se oko Kaspijskog mora i na Kavkazu, dakle u delovima današnje Rusije. Ovu novu domovinu nazvali su Servanija. Treći deo Srba iz Indije zaustavio se u danšnjem Sibiru, u Rusiji. Osnovali su državu Sirbiju (

ili Sirbiriju od imena Sirbi ili Serbi). Od reči Sirbirija nastala je Sibirija ili Sibir. Ove seobe su s edešavale u dugom vremenskom periodu koji je trajao i do 1000 godina, dakle završene su oko 3500 godina pre Hrista.

Druga seoba Srba

Srbi koji su se nastanili u Sibiru večito su se borili protiv Kitajaca ( Kineza) i Hunai ,koji su bili nesložni, na kraju su počeli da trpe poraze, pa kad su se prepolovili, olučili su d anapuste Sibir i krenu prema Evropi. Usput su im se pridružili i SRbi iz Servanije. Jedni su ostali u današnjoj Rusiji, drugi su se naselili u današnjoj Poljskoj i tu osnovali Belu Srbiju ili Bojku, koju pominju i mnogi evropski istoričari. Treća grupa Srba s enaselila pored Baltičkog mora i rek Lab, a neke grupe su se naselile u današnje češke i nemačke oblasti. Kako je bilo mnoštvo raznih plemena i grupa, postepeno su se svi odvajali i delili. Ali, Srbi u Bojci ili Beloj Srbiji i dalje su se nazivali Srbima. No, od njih se jedan deo odselio i nastanio na hrbatima planine Karpati, pa otud i ime Hrvati koji su kasnije osnovali Belu Hrvatsku izmedju današnje Češke i Karpata. Srpski narod se tako podelio i raširio po mnogim oblastima Evrope da bi se najveći deo asimilova u razne narode koi datira iz Diseldorfa i nestao.

Treća seoba Srba

Još pre nove ere, Srba je bilo na Balkanu. Bili su to potomci onih Srba koji su iz Indije preko Male Azije došli na Balkansko poluostrvo. Novi dolazak Srba na Balkan dogodio s epod najezdom Gota, germanskog plemena, koje je potisnulo Srbe iz baltičkih zemalja do ispod Dunava i Save na Balkan. To su Srbi o kojima govori Konstantin Porfirogenit. Tu dolazi do mešanja maloazijskih Srba koji su tu već bili starosedeoci i severnih Srba.

"Balkanska škola" i druge teorije o prapostojbini Srba

Kijevski monah Nestor Česni koji je živeo u XI veku nove ere, smatra se osnivačem " balkanske-podunavske škole", jer u svojoj Hronici tvrdi da su Srbi mnogo pre Hrista živeli na Balkanu, u Podunavlju.

I francuski slavista Siprijan Rober smatra da su Srbi živeli na Balkanskom poluostrvu mnogo pre Hrista. On piše u svom delu " Sloveni Turske" (Pariz, 1846) sledeće: " Srbi Ilirije, zaista najstariji izmedju Slovena". I on Ilire smatra Srbima, jer kaže da bi......trebalo više da se bavi Srbima ili Ilirima...

Dubrovački hroničar Mavro Orbini kaže u svojoj istoriji " Il regno degli Slavi": " Srbi koji dodjoše iz Male Azije preko Balkana , pa sve do Rima, stigoše tamo pre onih Srba, koji dodjoše sa severa iz Skandinavije, a ti poslednji dodjoše 1460. godine pre Hrista".

Grčki hroničar Teofan poznat kao Teofan Ispovednik, koji je živeo izmedju 750. i 817. godine napisao je hroniku za koju francuski istoričari tvrde da je " Istorijski dokument od najveće važnosti" ( " Un dokument historique d'imortance capitale" ). O Srbima u svojoj hronici Teofan piše: " Leta prvoga Justinijanove vladavine, godine 520, 100 000 Srba došlo je pod predvodništvom žene umrlog vodje na Balkan, gde su nastavili da žive u miru".

Srpski istoričar Jovan Rajić je zapisao u svojoj " Istoriji Srba": " Prastara otadžbina Srba bio je Sibir".

....svedočenje poljskog naučnika Kazimira Šulca koji u svom delu " O poreklu i sedištu starih Ilira" (Pariz, 1856), piše: " Sloveni s enisu pojavili južno od Dunava tek u VI veku, već su onde obitavali od najstarijih vremena kao Iliro-Tračani. Tako su u vreme rimske vladavine, za vreme Justinijana, severni Sloveni došli i osnažili starosedeoce u njihovim sedištima, zadržavši običaje, uredjeje i sačuvavši jezik predaka. " Dakle, i on tvrdi da su Iliri i Tračani ustvari Sloveni tj. Srbi.

I na kraju treba navesti ono što je Olga Luković- Pjanović navela u svojoj knjizi " Srbi...narod najstariji", III tom, a to je zapis vladike Nikolaja Velimirovića koji datira iz Diseldorfa 1977. godine, gde on piše: " Dodjite nam u Indiju. I neka nam dodje veliki duhovnik Hristodul! -Molite s eHristu Bogu za nas...Dodjite...Indija vas čeka....Indija vas treba Tada je mašina zapištala, a ja, ne znajući šta drugo da kažem, izdeklamujem one stihove g. Bogdanovića: " Indijo stara, zemljo nam draga, Zemljo nam draga, zemljo svih blaga, Od stabla tvoga i grana, I mi smo deca iz Hindustana...."

Episkop Nikolaj