'

nap*

HESIODI ELOCUt/

E N U

PEMPLO HOMEEI PENDEAT.

SCRIPSIT

EDUARDUS KAUSCE.PH. DR.

BEROLINITYPIS DRAEGERIANIS (C. FEICHTII)

A. MDCCCLXXVI1I.

Quatenus Hesiodi elocutio in theogonia ab cxemplo Homeri pendeat abliinc.duobus fere

annis dissertatione mea ita docere conatus sum, ut primum quot versus, hemistichia formulae

ad exemplar quorundam Homericorum conformata essent demonstrarem, deitide de digammatis

vestigiis dissererem, postremo, quae ab usu Homerico recedere viderentur numerarem.

Quae dissertatio quum paullulum aliquid ad quaestionem quae est de carminibus He-

siodeis diiudicandam afferre videatur, eodem modo de duobus ceteris carroinibus, quae sub

Hesiodi nomine circumferuntur, tractare nobis nunc propositum est.

Neque ut Flachii sententiam ubique vivum digamma esse agnoscendum refellam prae-

fatione mihi opus est nam erravisse Flachium satis demonstrasse mihi videor 1

) sed quumnuperrime Aloysius Rzach et in quaestionibus suis Hesiodeis et in commentatione de dialecto

Hesiodi inserta Diurnis Fleckeisenianis, quae inscribuntur: jJahrbiicher fur classische Philolo-

gie vol. add. VIII p. 377 388. comprobare conatus sit easdem leges, quas de digammatis

vi atque usu apud Homerum valere optime docuit vir eruditissimus Hartelius, vigere apud

Hesiodum, nobis non supervacaneum esse videtur, quamobrem viri doctissimi sententiam probare

non possimus quam brevissime exponere.

Statuit autem Rzachius digamma initiali syllabas in vocalem longam aut dipbthongumexeuntes produci, si in arsi positae essent, interdum etiam in thesi eiusmodi syllabas produci

atque praecipue quidem id cadere in particulam xai\ porro syllabas in unam consonam desinentes

digammate initiali produci, si in arsi positae essent, in thesi autem non produci nisi ante pro-

nomen o?; postremo hiatum digamma initiali saepissime tolli.

Digamma autem agnosci non posse si aut syllaba in vocalem longam vel dipbthongumvel unam consonam exiens in thesi posita sit, aut elisiones sint factae.

Magnum esse discrimen inter Flachii sententiam et Rzachii nemo negabit. Quum enim

ille omnibus locis vivum digamma esse agnoscendum eosque locos, qui obstant, aut pro spuriis

habendos aut mutandos esse putet, hie digammatis vim certis finibus circumscribit neque aut

v ephelcysticon amoved aut alias mutationes lectionis vulgatae nisi optimis libris probatas fieri

vult. Tamen viro doctissimo assentiri non possum.

l) Quamquam enim quod in Prolegomenis editionis theogoniae cnuntiavit, nuper in praefatione editionis

suae Hesiodeae Berol. 1874 et in libello, qui inscribitur Das dialektische Digamma des Hesiodus, repetivit,nova argumenta protulisse mihi non vidotur.

1

Nam mihi quidem veri dissimillimum videtur unum eundemque poetam vel hominumquandam societatem in sermone vulgar! unquam eandem vocem et pristina forma et recentioreex hac orta pronuntiasse Homericorum enim carminum condicionem longe aliam atque He-siodeorum esse vix est, quod moneam. Sed hie dicat fortasse quispiam praeter illam digammatisdiscrepantiam apud Hesiodum alia eiusdem varietatis exerapla inveniri: genetivos sg. decl. II.

duobus formis in usum venire, quae aetate multum inter se distent, terminationem enim modooio modo ou sonare, item dativos pluralis terminari modo in yat-otot modo in jg (mf)oig, nom. ace. pi. neutr. modo in modo in cadere (cf. Rzach. hes. Unters. p. 24) ver-

borum in aw tria formarum genera usurpari modo integras, modo assimulatas, modocontractas.

Si quis ilia exempla attulerit, recte quidem dixerit, tamen ex accurate harum varie-tatum inquisitione apparet id quod adhuc parum cognitum est, formas illas vetustas, ut a ce-

teris poetis epicis, qui post Homerum fuerunt, ita ab Hesiodo fere semper in certis quibusdamversus sedibus vel in sollemnibus formulis esse servatas. Quod mea quidem sententia non estmirandum. Nam omnes illi poetae recentiores quamquam in universum carmina non lingua ilia

vetusta, sed ipsorum aetatis lingua componebant, tamen et singulas formulas, quae in eisdemversus locis saepe usu venirent et totos versus vel hemistichia, quae saepe in illis carminibusredirent ideoque in animis quasi insculpta essent atque ita viderentur poesis epicae propria, ut

removeri non possent, summa pietate servarunt.

Ita genetivos in ow plerosque in eisdem locis vel in formulis usurpari videmus apudHesiodum atque apud Homerum. 2

) ita formas verborum in aa> assimulatas saepissime in

formulis vel in certis versus sedibus inveniri nos bene docuit vir doct. Mangoldius (de diect.

Horn, pars I cap. V.)3)

2) De genetivorum in -010 exeuntium apud Homerum usu uberius tractavit A. Leskien in annalibus,

quae inscribuntur : Jahrbilcher etc. 1867 p. 1 sq. Secundum eum gebetivi in -010 apud Homerum inveniunturaut in fine versus aut in caesura trochaica aut in quinto pede rarissime aliis locis. Idem cadit in Hesiodi car-

mina'; nam ex 76 eiusmodi formis, quae in Theogonia leguntur, invenimus

42 in fine versus 12 in quinto pede20 in caes. troch. 2 in altero pede

in Operibus et Diebus ex 35 exemplis legimus

16 in fine versus 7 in quinto pede9 in caes. troch. 1 in altero pede

2 in quarto pede

In Scuto Here, ex 38 exemplis legimus 21 in fine versus

6 in caes. troch. 1 in quarto pede9 in quinto pede 1 in primo pede.

3) Mangoldius numeral septendecim formas assimulatas, sed omitto Op. 698 et Sc. 289 quod his locis

alii codices aliam lectionem praebent. Ex sedecim formis assimulatis inveniuntur

6 in fine versus 4 in caes. troch.

2 in caes. semiquinaria 4 sunt reliqua et quidem omnia

in Scuto Herculis: v. 27. 234. 390. 430.

Idem fere de digammate apud Hesiodum esse statuendum et in dissertatione mea de-

monstrasse mihi videor et in hac comtnentatione ita demonstraturus sum, ut ostendam digammaomissis eis pedibus, in quibus omnino versus heroicus quandam licentiam admittit, tantum in

eisdem formulis inveniri, quae iam apud Homerum digammatis vestigia contineant. Quam remnemo mirabitur, simulac cognovit, quantum omnino Hesiodus Homeri elocutionem in nostris

duobus carminibus in Operibus et Diebus atque in Scuto Herculis imitatus sit.

Ac primum quidem de Operibus et Diebus nobis est disserendum.

DE OPERIBUS ET DIEBUS.Prima pars (v. 1 285.

De versibus 285, quos haec prima pars continet, unus tantummodo integer ex Romerosumptus est:

93) alipa j-dp iv xaxorqu Pporoi xara-pjpdaxooat = T 360, sed hunc versum iam Goett-

lingius recte uncinis inclusit, quod adiectus sit ab eo librario, qui in versu antecedenti rypasscripserat pro x^pag:

Turn fere triginta locis- facile potest intellegi Hesiodum certos quosdam Homeri locos

imitatum esse.

13) did <y dvdya &uf2ov tyoumv cf. TB2 dya dupfo S^OVISQ. ]8) Kpovidys t>tf>i^ufo<;

al&ipt va'uov = A 166. 52) tadwv Aid repmxipawov cf. /7232 Aid S1

ot M&E repmxipauvov.53) rbv ds xolwodfievos = f482. ibid itpo&yij veythifepira Zeog ^511. 517. 560 etc.

56) aoi r' adr(p fie^a irfj^a. cf. F5Q/1 xarpi is. atp pi-fa nrjfjLa xarr)<pz'n}v dk aoiatirqi.

59) a>s Syar' = ^568 all. loc. ibid, ix 8' ij-s^aaae = Z 471. ibid, narr/p dvdpfav re

deaiv re = ^544. 62) d&avdrati; 8k dsatQ els WTTO. iiaxsiv cf. T158 d&avdrrjm defe els

wna lotxev. 64) Ip^a dtdaoxyaat cf. % 422 Ipja didd^afjtsv. ibid, \arbv txpaivetv cf. Z 456larbv {xpaivots o 517 byaivet. 69) oig l<pa&- o'c 5' inftovTo = ^249. ibid. Aii Kpovitavtavaxrt = 2' 118. 95) i^aaw xfjdea Xorpd cf. x 115 i^aaro farpbv ote&pov. 100) xar>

dv&p(anoi>s dMtyrat cf. o 276 x. d. dldtyadat u 206. d/ld^rai legitur in fine versus u 340.

107) e3 xai imo-canivwc, = A' 265 u 161<p 197. ibid, au d' iv\ ypeai ftdttso arjaiv

= A 297

*'

IXOVTO. 142) Ttjuy xai rdlaivfnrfjdei cf. P251

rtfjir/xai xudot; dxyde't. 152) )fdpsaatv imb

trtpertipljoi dapevres cf. x 310 ysipsaaw btp fasreprjat da/jtevres. 155) Xafinpbv & Ihnov <pdoq

i/eMoto cf. ^ 92 hit&v<p. ij. Aafinpbv .... <pdo<; j/eMoto

= A 506. 156) xara' fata xdtu</>Evcf. ad V. 121. 161) nohfios re xaxbs xai yuXomq alvr]

= A 82. A 15 a) 475 (ace.)

166) ftavd-tou reAos du<pxdtu</>s cf. /7502 ri^oq davdrow xdlufev cf. etiam 68 ^331 A' 420T417 A/ 116 E294 3180. 618 o 118, ubi dpyexdltHpev in fine versus legitur. 187) axirhoi-oudi &swv omv sldorss' cf.

<p 28 a^MtoQ- odds &ewv omvijdiaa-f. 187. 188) o(Jdi xev

1*

roxsuatv dmtftpsnrrjpia dinev cf. J 477. 478 I

1 301. 302 mjdk roxsumv 9pi-

<fi),ot<;dxsdcaxe. 189) Jtohv s^aAund^si cf. J 40 ^85 n. laj.a.ndat. 251 5176 K.

efaAandaQ, Omnino huius verbi formae saepissirae in fine versus leguntur veluti A 129 6 241

A'813 A 30 #495, ante caes. troch. inveniuntur in versu '/Mow ia.Xand<u SUXTI/JISVOV xrolie&povJ33 642 0288. 194) in\ 3' Spxuv 6/teaat cf. /274 im 3s //> 3. 6. T113 /9377 5746

178 *299. 343 v. 229. 215) 0apu9et 3e #' WTT' auTys cf. /7519 paputtst . . . 6V awrou.

218) n-a#wv 5e rs i/^mos ervw cf- ^32 /Se#ev 5s re v. I. 221) oxohyg 3s dixyq xpivoiai

cf. /7387 axohus xpivtaat iMfuartas. 241) drda(tu).a [Oj^avdatat cf.7-207 d.

ft-fffo--

/>588 y 170 cf. praeterea <r 143 ?-213 ^93 u 370 all. loc. 243) dno<pdiv69ouot 3k

Aum = 643. 244) /uvudoaat 8s. otxoi = P 738. 274) au 3s r5r ^erd

afjOi cf. ad y 107. His addo 231) nsnyXota spfa vl/novrai cf. 5614 spfa

248) xcrtaypd'saDs xdi a'jwi cf. /9 64 vsfisaaTjdsts xul atJToi. 251) &swv ontv oux

rec = 7/388.

Multo autem maior est eorum versuum numerus, ubi breviores formulas, quae Jam

apud Homerum usu veniunt, usurpatas videmus. 4) Awq pej-dAoto sxy-zt cf. w 42 Jw's TE ai-

&SVTS sx/jTt*4). cf. ^403 Jwe fjtsfdXoto ftsfuarst;. Jjog as-fd^ow eodem versus loco praetero

hos locos repperi A'907 417 7^409 <D 198 527 ^255. 268 ?r403. -- 5. 6) pea fjtsv ?dpPsta 3s = /

J 461. 462.* 6) pslu 3' dpifylov cf. 490 psia 5' dpij-vwTOQ 8 207 C 108.

8) ZSUQ u</ii0pefierrj<;A 354 J768 "54 77 121. 24

<f>331. ibid. [mspw:a 3cafjtara valet cf. w 304

xXurd 3wfj.a-ca vuiw. s 80 dta/iara vaiet*'. 11) srti fuiav ^264 etc.*. 14) xaxnv xul dijptv

u<fifasi cf. P 158 TIOMOV xdi dfjpw s&svro*. 15) o^er/lfy* owns </>150 o%. odd' Ir^*. ibid.

oV dvdj-xr^ /J110 r!56 w 146*. 17) vuf ipgftevv^ 9 488 7477*. (659 #580 .466 in

IV. et V. pede). 21) lp?oio -^uri^wv cf. #K6 ^350 pooroto xari&v*. 28) #w,uoi/ ^/?wxo

1302 (nom.)*. 31) STI^STUI/OS xardxsnut cf, ;y99 Inyeravbv fdp tysaxov a 360 snysravov nap-

l^ot/u. 32) Jr^rjtzpoQ UXTTJV A7

322 </>76*. 40) vymot oitSe taaatv cf. 7? 38 xiymoc of35e

TO fjdy- 41) fiif"1

uvetap 5444*. 45) uxsp xamou xura&sfo cf. r 7 ex xaxvou xurs&rjx\

46) Ipj-upoSiv cf. *98 o'j TS fiocov u r' dvdpiav . . . spfu. ibid, yfuovtov -takaspfiov

5636 y 23 (nonapl.)*. initio versus ^654. 662 (ace. sing.) medio versu ^666 (gen. sing.)

47) ypsai'j -/jaw A' 558 557*. aliis versus pedibus saepissime invenitur. 48)

dj-x'jhipfjTqs J59 h'pi'iyoQ dyx. 49) xijdea Xufpu 156 - 430 >1369*. 50) iuq

/y819. s X. Arxiauo J798 7*491*. --54) pydeu slSiaQ 7/278 7^325 588 /?38*. 60) Jrw

rd/iara 0146 ^'403. 414. s 112 ^152. Multo sacpius in Odyssea legitur otppu -/rr in

versus line 857-421 5473. 737 C32. 289 #434. 293. 61. 62) ayo^i/ xi r*sVos 2' 419. 420

(nom.)*. 65) -/puair^v 'AypodtTqv 7'64 (gen.)*. saepius xpuasy 'Afpodtrrj T2S2 /<? 699 all.

loc. 68) 'Ep/jtetav 3idxTnpov 'Apj-eipovrqv a 84*. saepissime occurrit nom. 497 5339.

378. 389. 410. 432. 445. 43. 75. 94. 145 #338 w 99. 70) ^wrog \l/^tr^sig 2' 614*.

(xefaxlurbs 'A. 2' 383. 393. 462. 587. 590 #300. 349. 357*. -) 72) # rfauxainc 'Myvrj/I 206 7/1 16 etc.

5) 73) nirvM Ust&w J551 TT. 'Hpy multis locis*. 74) upuooq zpuaeiou?

4) Eas formulas, quas apud Homerum eodem loco invenimus, asterisco (*) notavi.

5) Haec formula in Iliade undecies conspicitur, in Odyssea sexies et vicics.

o 459 -/puaeov opfjtov. 75) uv9emv tlupivoiaw 7/89*. 76) fluUas'A^v^ //400. in Iliade

bis et vicies in Odyssea tredecies*. ibid. %poi xoopo* e<prjppoae "187 -/pot ftyxaro xua/Mv.

77) JidxTopog 'ApreiyxtvTr/i; 0497 cf. ad u 68*. 78) aipuMoag re Mfnus a 56 (dat.)*

79) AIOQ Poutfoi A>524. 81) 'OMpma datfiar' e%<>VTes A 18 B 13 etc.* 82) dvdpdaiv <tt-

a 349 in initio versus. 83) d6Xov alnij-j d 843 ywov alicuv. 84) X).HT<IV 'Apfsi-

cf. ad u 70. 85) -ca^bv d-ffzlov Q 292. 310 (nom.) o 526. -

87) nap Zyvf>s 'Oiup-

niou 0131*. 90) inl x&ovi <pt>X dvitpatTicov y 307. Saepius in duas formulas diremta haec

verba leguntur. in\ %&ovi septendecim locis apud Homerum ante caes. bucolicam invenitur, in

secundo pede a> 535, in quinto pede J 443. <pi>X dv&ptanatv ? 282 409jf307. 91) /a-

Aenow nuvoio ^377 (%. %6koid) cf. $249. 92) vo'jaaiv r' dpfaAewv .V667 vodatit urr' dp?a-

hir}*. 95) l/ir/aa-co xijdsa \u?pd cf. ad v. 94 et V. 49. 96) sv dpprjxmtoi d/'ifjMiaiv Z 403

iv fyijloun 86fi*. 97) o'jde Mpa& 2' 447*. 99) Jws vspetyrspsTao E 631. 736. 9 387

0154 TIG 0499*. 104) /^r/mc Ztdc, A 175 5197 etc.* 108) &eoi Vxymi r' avpeomnw64*- 109) 7-evoc fispoixav dv&pdinvav /4250* ^s^a; //.

. ex aliis verbis pendens gene-

tivus pep. dv&. legitur T402 7340 2' 342. 490 T217, v. 49*. 110) W.y,ma Sw/jtar' ^ov-res

cf. ad v. 81. 112) dxTjdia Vofjiuv fyovKQ cf. A' 355 dvdlxida . I A' 487*. 115) dxdvrtov

semper in fine versus legitur Z 125 "// 153 9 17 7159 ,1217. 626 .1/344. 357 A'374 f583T243 all. loc.

*

116) uma) dt-ouyfjtevot A' 2 5578 dedfOjuivm u-w. 117) epepe Zzidcopoc,

apoupa ^229 357 (fipsi C- /i 309 dpfye C- #548 rlxs as. C*

120) /taxdpeaai

deolatv J599 340 572 038 82 e 186*. 122) Jibs ^rd)Mu did fioulds *82*.

123) dvyrwv dv&pwTratv //339 2' 404 etc.* 124) ayirhu lp?a ^413*. in tertio pede

C483. 125) In' diav 91 7506 ?'742 5695 w509*." 128) 'Otipnia ow/jr' e^oi/reff cf.

ad v. 81. 130) (jLfjripi xedvj~tx8*. 131) pi?a vymoQ 7746*. - ibid, w iv\ mxio Z500

7/127 0284 etc.* 133) <&j-e' >vre? 895 (s^ovca)*. 134) upptv drdadalov j 352

i>. 136) iBptng ene fiio/wli; ^273*. 137) ij ftiiiiQ d\/$pwTMiai 7134 (d's&pdt-

). 139) [laxdpsaai dtolq, cf. ad V. 120*. ibid. o1"0lofinov syo'jaw 404*. 140) xard

xdXu(pev cf. ad v. 121. 143) fivoc, pspi'mtov dvftpw-iov cf. ad v. 109*. 140) a'jrdp

enst saepissime eodem versus loco legitur. 148) ^slpes aanroi 6/450*. A' 77 77244. 149) ex.

ttiXeaaiv A 669 evl jva/inroifft ft. 153) eg edptasvru di'iftov xpuepiiu \4touo x 512 els

dofjtov ebpa^Ta cf. ^322. 157) e-t x&ovt mtu/.'jpoTeipjj F 89. 195 ^213 all. loc.

II., in Odyssea duobus tantum invenitur ^378 nod-/ft.

-.//

191 err*-/If.

~. 158) Zzbc,

Kpovidys A 289 multisque aliis locis. 159) tiswv j-svug Z 180*. 160) xr' dneiriovu

/9418* 7/496 /)386 ETT' . 7-.* 162) Inranuty 9yfa J 406 fJ406 6*^ S nr-'j;.o

uxkp fjtej-a hai-cpa ftaldaar^ i 260 174. 165) 'A'xswjs evx' jjuxopoio 7339*. 168)

c, cf. ad v. 158. ibid. -t>ar ?-% ="200. 301 o563*. 170) dxrfiia dopovcf. ad V. 112. 171) nap' 'Sxeavdv Pa&'jdivyv /511 (flat.)* 172) pehydia xapnnv

2' 568 94*. 173) tpipei eidtopog dpoupa ^229 (357*. 180) f^os peponatv ivHpdir.wv

cf. ad v. 109. 174) /I^XST' -er' (opeMuv cf. 350 dvdpug snetr* w. *184) (<j<; r!> -dpog

nep '806 A 250 /9305 etc.* 197) dnl, x ovbg eupuodsir^ 77635 ^149 ;. 52*. --198) He>j-

xmatv (papeeam 2' 353 y>apei Xeuxtp, ibid. %poa xahlv 354 ^''805 w 44. 200)

f,ufpd A' 346 5742*. 201) ftvyTmc dvftpibnoiai to 64 (nom. pi.)*.- 204) ysptov nu

4/202. 206) spoc iti&ov Sean 7-;632etc.* 207) dwpovbi 4561 7399 etc.* - 211) <2/}-

fu nu.a%( 1" 297*. 212) oig e^ar' cf. ad v. 59. ibid. Tavuamrepos opvt; cf. e 65 Spvt&ey

tavuoimspoi. 229) eupuoxa Zeus 265 #442 7419. 682 etc.* 237) yipei Zetftapos

upoupa <J229 cf. ad v. 117. 238) o%itha lrpu cf. ad v. 124. 239) eupoona Zeug cf. ad

v. 229*. 240) dnyupa omnes formae verbi dnaupdtu in fine versus reperiuntur (saepissime

in formula dupbv drnjopa) praeter A 430 et d 646. 242) ^e>a nyfia Z 282 / 229 P 99

/?163. 245) atto-cs d' a<5re 2' 159*. ibid. ZyvitQ 'Oivfwiou 9131. 249) ijr&e iovres

C484 7705 kbvta. 252) ITK %bov\ nou/Luporeipfl T89 cf. ad v. 157. 253) ftvrjrwv

dvdpaiTHov cf. ad v. 139. 254) o^er^a lp?a cf. ad V. 238*' 255) in' alav cf. ad V. 125.

268) oi>Se Xrj&Et 5T323*. 269) ivrt>e ilf>ret 5617*. 273) Jia npittxipauvov 7/232

v. 75*. 281) edpuona Zeus cf. ad v. 229. 282) imopxov dftooaas 7*260 (d/tooffij)*.

lam si volumus significare, quaenam ratio inter hanc partem nostri carminis et car-

n i in a homerica intercedat, imprimis ex institute nostro ei versus numerandi sunt, qui exeant

in hemistichia vel formulas bomericas: quos paene dimidium explore videmus.. Attamen cum

accuratius inquirerem, intellexi memorabilem hanc imitationem non quavis parte tantam ease,

sed maxime conspici in media parte. Et quum jam diu a viris doctis dubitatum sit, numomnes hi versus ab uno eodemque poeta sint compositi, nunc jam non dubito, quin complura

carmina in unius speciem sint coacta. Quae enim inde a versu 42 usque ad v. 202 narrantur,

ea cum ceteris non esse nexa quis est quin videat? At non dico istos versus interpolates ease,

sed composites esse non ab eodem poeta, qui composuit reliquas partes, quas inter se esse

conjunctas Steitzius 6)'mea quidem opinione recte demonstravit. In illis autem versibus (41 202)

adeo Homeri dictionem expressam esse videmus, ut plus quam dimidia pars horum versuum in

homistichia vel formulas homericas desinat (ex vv. 160 versus 85). Itaque non est mirandum

quod omnia vocabula praeter duodetriginta jam apud Homerum inveniuntur. 7)

Longe alia ceterorum versuum ratio est. Continet ea pars 125 versus (141, 202 285),

quorum tantum tertius quisque in formulam homericam terminatur (ex 125 versibus 41). Accedit

quod exstant 40 vocabula non homerica, quae statim affero, ne quis existimet, majorem hunc

eorum numerum ex insolentia quadam argument!, quam tamen in nostro carmine non parvi esse

moment! jam constat, consequi. Sunt enim haec: 2) u/weiouoat 3) ayarot ibid, yani 5) ftptdovra

13) istfuafOjvfj 20) dndXanov 23) fytm 28) xaxo^aproq 29) Inaxauov 30) &pi) 32) wpaiog 39.

219. 262) daipoipdfouq 31) pahuffl 201) dydova. ibid, noixdodstpov. 205) lUeov 211) o-cips-cai

217) UKSpiaxsi 220) p69os 225) evS^mat 226) napexfiaivouat 230) Wudixyoi 232) fiiov 234) xa-

Tafisftpiftaot ibid. paXXolz 236) ftatioumv 240) dnyupa hujus verbi enim notio apud Hesio-

dum est alia atque apud Homerum 241) dhTpaivy 245) ^pad/jtoauvrjaiv 248) xaraypd^ea^e

252) fjiuptot 258) bvotdZtov 260) rypuere ibid, udtxov 268) imdipxetat 276) MOJJLOV ibid, dtira^e

281) vf]XEO~ov 285) euopxou 284) d/iauporspy.

) Die Werke und Tage des Hesiodus etc. von Dr. August Steitz Lipsiae 1869.

7) Hesiodi vocabula non homerica collegit Hermanuus Fietkau: de carminum Hesiodeorum atqua

hymnorum quatuor magnorum vocabulis non homcricis. Regimenti 1866.

De eadem re scripsit Faulus Schneider: de elocutione Hesiodea Berolini 1871, et ita quidem ut pri-

mum de vocabulis omniuo novis, turn de vocabulis notione ab Homero discrepantibus disseruit.

Neque tamen ilia prior pars inde a versu 41 usque ad 201 proprie unum carmen

efficit, sed ut alii jam viderunt alterum carmen usque ad versum 106 pertinet, alterum inde

usque ad 201. Quod ut statuam me commovet, quod in illis 65 versibus non minus quam35 versus in formulam vel hemistichium homericum exeunt. Quod tamen etiam majoris mo-menti esse videtur, continet hoc carmen sex tantum vocabula non homerica: 52) vap&yxi 58)

d/jupafantivTSs 66) j-'jioxopouQ 79) ftapuxmnou 98) iiicn) 98) knififtais. In altero autemcarmine usque ad versum 201 imitatio non minor agnoscenda est, quod inter versus 95

quadraginta sex in formulam cadunt. Sed multo minus, quam in priore parte totum genusdicendi homerico cognatum est, cum ex copia vocabulorum duo et viginti inveniantur, quaeapud Homerum non exstant.

Non credo, sed certis arguments demonstrasse mihi videor, sub unius hujus partis

specie tria diversa carmina latere. Et haec mea sententia eo confirmatur, quod singula car-

mina ita sunt conexa, ut unum quodque etiam per se possit stare.

Quaenam ratio inter singula carmina intercedat, patet ex hac tabula:

I. v. 1 41, 201 285 (vv. 125) continent vv. in form. ex. 41 voc. non horn. 40.

II. v. 42 106 (vv. 65) 35 6.

III. v. 106 201 (vv. 95) .46 22.

Sequitur, ut in altera parte de digammate agamus.I. Formae pronominis tertiae personae paucis tantum locis inveniuntur, ubi de Pan-

dora ornanda narratur; omitto enim eos versus, ex quibus nihil potest colligi, ut v. 86. v. 73

dn^t di 01 legitur. Vivum autem digamma agnosci non potest, quod 8i particula ante oi nonmutilata apud Homerum sexcenties invenitur A 104. 188. 200 etc. Quamobrem praetereo etiamv. 76 jra'vra di oL Neque v. 77 iv 3' apa oi vivi digammatis vestigium video, nam eodemmodo apa ante ol ab Homero usurpatum est J 198 oiJS' apa o\ M3bl etc. Accusativumvero I digammate instructum esse pro certo habere Rzachius videtur (de dial. Hes. p. 380) ;

sed eum fugit v. 268 ouds e Aydi-t formulam esse Homericam. v. 131 autem pi-fa v-nmoc.

<f>iv\

oi'x<j> digamma non comparet. Omitto hujus pronominis formam eoe, nam earn digammateinitiali olim fuisse instructam, ut Flachius putat, nullis argumentis potest demonstrari.

II. Aoristi eloov formae a vocali t inchoantes tres occurrunt. Sed his quoque locis

Homeri imitatio est manifesta. Nam quod legitur in v. 9 xtide Idwv duabus causis nihil valet.

Praeterquam quod xtittt apud Homerum semper in initio versus legitur ut A 37. 451 115A- 278 /7514 <f770 /9262 r 55 762 e445 C324 , 528 etc., imperativi forma in t desinens

nusquam elisionem patitur (cf. Hoffm. quaest. horn. 64 b). Id quoque fortasse hunc hiatum*

excusat, quod in primi pedis thesi majorem licentiam in hiatu ferendo concedendam esse Hoff-mannus (1. c. 47) demonstravit.

Duo illi loci, qui restant, sunt hi: v. 21 rfe re ISwv et v. 267 xdv-ca Idwv. TE parti-culam ita positam apud Homerum duobus locis inveni p'cpjaiv TS iSa>v J279 et vyas re idoi

K14; oam longe plurimis locis, ubi in aoristi formis digamma servatum esse videtur, anteceditaut bnodpa aut oypa aut ftaufta aut de

; simillimas autem inter se esse particulas re' et de nemonegabit. V. 267 Ttavra idwv. Quamvis hie quoque eadem excusatio valeat, quae in v. 9 (Hoffm.

47), tamen conferatur simillima formula, quae apud Homerum saepius occurrit: aura idriv

cf. 7*305. 334. 526 X 274 etc. Neque ceterae formae radicis fid certum digammatis vesti-

gium praebent. v. 40 vr/mot oudk i'aaaev. hanc enim lectionem in optimis codicibus inve-

nimus. Sed praeterea quod hujus enuntiati quasi exemplar est 538 vymoq, obftt TO ydy, sae-

pius forma i'aaat eadem versus sede cum hiatu legitur ideoque nos quidem hie noster hiatus

non offendit cf. ft 211 #559 co 188. Reliquis locis digamma non comparet: v. 63 Trap&evtxr/sxahbv eldov v. 187 ontv sldorsQ.

III. In voce spj-ov et similibus digamma ab Hesiodo persaepe neglectum est. Elisio

enim facta est v. 28 dx' lp?oo, v. 35 w' epdetv 136 oW epdetv et correptio conspicua v. 119

yooxot Ipf. Nam quamquam v. 28 et v. 119 Flachius mutasse dnb epj-oo et ^auxa lp?a baud

ignore, tamen quod et omues fere codices hanc nostram lectionem praebent neque quisquamalius cum secutus est, diutius in hac re commorari non est opus.

Ubi autem omnes consentiunt de digammate hujus vocis, ego vivi digammatis vestigiumnullum esse puto, quum hiatus semper sit in formulis homericis. Nam Im tp?ov (v. 20) legitur65. 195 etc. a^i-tha. Up?a. (124) invenitur i 295 /413 f S3. Et quum omnino similes formulae

multae apud Homerum inveniantur (cf. e. g. dexyha Ip-fu. 2" 77 d/jtfyava lp?a #130 A 310UVTITU tip-fa 213 p51. 60), imitatio etiam v. 231 fispyAdra lp?(j. agnoscenda est. De formulahomerica i^tovatv Ta)Msp?S>v (v.46) supra diximus. Mitto v. 21 \da>v lp?ow et v. 64 lp?a dtdaoxrjoat.

IV. Duarum formaruin, quae ad radicem fen pertinent altera v. 186 Xaienolq pdCovresentaai digamma non demonstrat, altera v. 86 Estxs apud Homerum millies legitur. Formulamautem np!><; /w&ov estxe \. 206 omitto; patet enim earn ex Homero esse sumptam cf. 5156A' 632 381 7/46.

V. Vocis nlxos certum digammatis signum non repperi. V. 132 < ivi o!x<p formulamhomericam esse jam supra vidimus. Idem valet de v. 244 (uvu&ouat 3k olxot. v. 150 xaJixeotfie TZ olxot speciem quidem digammatis prae se fert, quod hiatum illicitum in pede quinto esse

concedendum est: tamen digamma agnoscere non possum, quod apud Homerum si non ri at

8i saepius ante vocem olxoy aliasque formas ejusdem radices usurpatum est, ut a 248 etc.

VI. Constat vocabulumr^<><; olim digammate instructum fuisse (Curtius Gruudz. 4

p. 251),sed nullum huius vocis vestigium digammatis comparet his locis (vv. 67. 78) knixlcmov

tfloc,

duo versus ob digamma neglectum a Flachio pro spuriis habentur. 137. xar' rfiea. Duobusautem locis v. 167 (KoTnv xa\ -^ika et v. 222 itohv xai

ytlea. producitur particula xai, quod et

Flachio et Rzachio manifestum digammatis testimonium esse videbatur. Sed recte nos docet

Hermannus (Orph. p. 727. 728) in quarta sede saepius apud Homerum particulam xai vel ante

vocalem et imprimis quidem ante vocalem rh cujus rei causam accuratissime explicavit Har-telius (horn. Stud. II 364) non corripi, ut T392 ft 230 e8. Praeterea cum priore loco

v. 167 conferre liceat ?-301 ftlorov xaizpvobv ufsipwv. Certum igitur digammatis indicium ilia

productio jttdicari non potest.

VII. Deinde tribus locis legitur formula: yipa kaadntvin (-/tlvy) vv. 125. 223. 235.

Quamquam autem constat hoc verbum olim digammate initiali praeditum fuisse, nova argu-menta ex his locis peti non possunt. Hiatus enim est tolerabilis in fine pedis primi atquesaepius simillimae formulae in eadem versus sede apud Homerum videntur:

=282 Tzuyza k.aaaidvM '/'803. eiimra kaad/jisvo!; ft 3 o 608 u 125.

VIII. Singulos illos versus nunc recenseamus, quibus Sxyn kxiov, hea, eldpivos inve-

niuntur. Versus 4 exit in Me, pej-dAow gxyn (cf. Curt. Grundz. 4135). Sed genetivum in -oio

desinentem non elidi Hoffmannus (quaest. horn. p. 85) docet. Versus 282, ubi legitur 8s 8i xe-

/jtapTupljjoiv ixaiv, nobis quidem offensionem non praebet. Flachius mutat naprupiijat kxuiv.

Versu 130, quern Flachius damnat, quum sit inter voces xaiQ et Irea caesura semiquinaria, de

digammate nihil colligendum est. Videbatur autem multis v. 173 digammatis vestigium esse

rptQ IreoQ. Sed etiamsi certum sit hoc nomen proprie /eroe fuisse (cf. Curt. 4203), tamen ne

ex Homeri quidem carminibus hoc demonstrari potest. Itaque miram illam productionem malo

inde explicare, quod rplq in prima arsi, quam maioris momenti esse constat, posita sit. Prae-

terea fere semper in eadem versus sede apud Homerum haec particula legitur (cf. E 436. 437

435 0169. 170 A 462. 463 etc. Idem fere statuit Passovius (Lex. Gr. 1974). Restat v. 75,

ubi legitur av&eatv elaptvoiatv. Sed quum idem inveniatur B 89,non est de digammate vivo

cogitandum, etiamsi cum Flachio v paragogicum deleatur.

IX. Denique uno numero comprehendo vocabula, quae pertinent ad radices fefa et

fix (cf. Curt. 4648). Forma eotna in v. 273 (OUKW lofaa) digamma non praebet et idem de

v. 235 fuvaixeq eoexora statuendum est, nam Flachii violentissimam mutationem probare non

possum. Paullo aliter se habet verbum iiaxw, quod ad eandem radicem fix pertinere videtur

(cf. Curt. 1. 1.) Legitur enim v. 62 efc wnu iiaxetv cum hiatu in quinto pede. Sed num hoc

verbum hoc nostro loco digammate egeat dubito. Nam praeter simillimam illam formulam,

quam supra attulimus, conferatur ndvta iiaxca 181 in eadem versus sede.

Restat ut singula quaedam proferam, quae commemoratione digna videantur.

1) v. 61. faiav 5dsi ip6ps.iv. Apud Homerum semper altera dativi forma usurpata est

et in nostro carmine formae ad radicem 53ar pertinentes leguntur vv. 596. 737. 739. (cf.

Rzach de dial. Hes. p. 416.)

2) v. 63 xapftsvtxijQ xafov tdo<; scriptum est. Forma x&Xoq correpta priore syllaba

apud Homerum nusquam comparet. Invenitur etiam theog. 585 et hymn, in Ven. 29. 261 8).

3) v. 68. est in verbis we, %>#' summae offensioni, quod post orationem obliquam apud

Homerum nusquam inveniuntur.

4) v. 191. est singularis forma 5fipiv pro &ftpurr^v, cuius analogiam apud Homerumnon repperi.

5) Verborum in eaj desinentium non pauca apud Homerum pro e diphthongum et in-

terdum assumunt cf. J 255 C 234 <t> 283. Eandem rationem secutus est Hesiodus in verbo

bfivsio) v. 2, quod in Homeri oarminibus non exstat.

6) v. 22 legitur dpw/uevat sive ut alii volunt dpofifievat, quod unicum est exemplumin lingua Graeca nobis traditum, quo verbum in -oio exiens hac terminatione infinitivum for-

met (cf. Buttm. Gr. gr. I. 439 II. 9).

7) vv. 248. 263 legitur vocativus ^aaiXslq. Apud Homerum esset secundum nomina-

tivum fiaodijei;9), sed X 151 fanels occurrit, quod num Bekkerus iure mutaverit in lirnyes du-

8) Bzachius quidem dicit (hes. Unters. p. 32) notum esse apud Homerum priorem syllabam vocis

interdum corripi, sed quibus locis id factum sit nos non docet.

9) Hanc formam etiam nostro loco cum synicesi legi vult Rzachius de dial. Hes. p. 406.

2

10

bito. Posteriorem dedinandi rationem poeta secutus esse videtur in formis xepape't v. 25 et /9o-

v. 261. Sed illius formae xspausl similis est, quae apud Homerum legitur Urjiet 61,sl S 115 'A^diei ?"792. ftaadstav autem apud Homerum nusquam occurrit, neque alia

similis forma.

II. Altera pars (v. 286 382).

De huius partis 97 versibus priinum duo ex Homero ita sunt recepti, ut parva mutatiofacta sit. Sunt eiiiui hi:

317) aiSax; 3" otix dfa&rj xexpypevov dvSpa xoul&t = p347 (xexpyulvai dvSpt napeivai)

318) aidws yr' dv3pa [jtifa. oivsTat^<J' dvivyotv

= Q 44. 45 (al3a> Hj-verat ^r' . . .)

Duos autem versus ab interpolatore quodam insertos esse et antiquis et recentioribus

temporibus Jure putatur.

Deinde paullo maior est numerus eorum versuum, qui aut ad exemplar cuiusdam loci

homerici sunt compositi aut consuti ex diversis hemistichiis formulisque homerids:

298) rjusrepijs fiep.vyp.lvoi; alev i<perp.^ cf. "818 aitav pluvyuat iye-cfilatv. 813) dpe-

TTJxal xu3os dmjSei cf. P251 Tturj

x. x. 6. 336) epdeiv lip' d&avdrotm fteotaiv cf. >l 132 ^o-Setv Upas ^xar6u^as ddavdtotot tieolotv f 159 ipi^apev Ipa dedlatv. 337) im S1

dj-Aaaxaletv 373 xard mova p.ypea xaewv 3 764 xara riova pypt' Ixijsv. 340) xpad'ajv xal

77 266 xpadfyv xal dufjtbv e^ovcsi;. 367) as tppd&o&at dvtoj-a p 279 rdde as (pp. a.

Denique breviores formulas addo.

288) ;ei$ 636s x!03 (ace.) ibid. in&t vaiet 3y29*. 291) sis dxpov Ixrjrat 339*. 292) %a).Trf] nep iouaa v. 271 %ahnov xsp iovra. 299) dlov j-svos 7538.

300) luariyavoQ dyftyryp e 125 (ionMxafjios A.) a 193 iuaritpavos Ku&ipsia. 309) <pifceposddavd-coiau T334*. 315) deaitppova #up.6v <p 302 (dat.)*. 316) <3g at xeteuat *516*.

325) fuvuttouat 3e olxot P738*. -326) Mpoq d^el P251 (xudoq d.)* 331) xaxa7 &m rf-

paoq oud(p Q 487(tto<ji em rypaos ou3<f>. 332) ^ah^o'tai xa#anTop.evoc inissmv x 70 (jjuda-

xolmy. 334) dpotfiyv C521 p. 382 7-58 a 318*. 335) deaippova &up.ov cf. ad. v. 315*.

338) 'ddaxeaut A 386 *. cf. Z 380. 385 A 72. 343) ^j-wft valet cf. ad. v. 288.

346) fitf foetap 5444*. 347) Sftuape ^c ^289 0189 ; 337 in fine versus. 350) ai-

xe duvyat Z229 (8vx 8.)*. ibid, xal ttutov<f>

109*. 352) xaxa xipdea ^217*. - 358) 3vxa.ro. &ufiov A^8 a 4 e444* etc. 359) dvatSeiijipt mfyaaq <p 315 piijyi re fyt nifyaas*.360) yiXov frop r3l in fine versus duodecim locis II. duodeviginti locis Od. invenitur. Sae-

pius yttov Tsurjusvos rjtop a 144 /? 298 a 153. In altero pede a 60</>

53. 363) at&oim hp.6v^462 J259 391 166 E5 fl 226. 230 etc. (aiduna obov)*.

- cf. x 152 at. xam>6v. da-tivus saepissime in formula a'f&om ^alx<Z legitur J495 562. 681 ^305 P3 etc. 370) fu-oftbs .... apxtos sard) A' 304 (larat). 373) iaxaTd?a) huius verbi formas in fine versus

repperi: 7371 v 277. 377) iv pej-dpotat A 418 etc.* 379) aonerov SJfiov B 455*'127 J?184 ( utyv) T373 2'165 (. xudoe)*. 381) ppeotv jjotv B213 A 794 A^609 A'55874 x557 etc.* ibid. &up.bs ieXdetai 066. 382) w3' epSetv C258. ibid, spj-ov ....

eptd&aitat x 422 (epj-a).

Si eos numeraverimus versus, qui in formulam vel hemistichium homericum exeunt,mveuiernus quartam partem omnium versuum eis expleri. Sunt enim ex versibus 97 fere vi-

11

ginti sex. Atque in universum huius partis auctorem ab anxia Homeri imitatione abstinuisse

negari non potest. Nam vocabula non homerica circiter quadraginta quatuor inveniuntur.10

)

Propterea non est minim quod pauca digammatis vestigia occurrere videntur.

I. Duae formae pron. poss. ita sunt positae, ut sit hiatus, v. 328 et 358. Sed di-

gamma neglectum est altero loco 358 -cipxsTai $v xara dupov et ex versu 328 OQ TS xaaifv-rj-

cdio Io5, etiamsi cum Flachio huic pronominis formae digamma tribueremus, de digammate

nihil est concludendum, quod genetivi in -ow desinentes non eliduntur.

II. Saepissime in nomen lp?ov incidimus, sed plurimis locis digamma neglectum vide-

mus. Legitur enim v. 306 aol ff Ipfa. v. 382 lit epry- Si quis affert eodem versu xai

epfov, quod xai particula non corripitur, nobis quidem nullam offensionem praebet. Nam prae-

terea quod is, qui hunc versum 382 composuit, iam inconstantia sua ipse prodidit digamma

sibi ignotum fuisse, vox xai ante lp?ov eodem modo legitur apud Homerum .473 259 y 26.

Neque restitutio digammatis fieri potest in verbi ipfd^ofiat aut spda> formis. Scriptum enim

videmus &F Ipdeiv (382) <T Ipdsiv (336) roor' epSotg (362) T' ipra^tvoq (309) el Se xev Ipfd^

(312). Idem cadit in v. 327 xaxbv spgy.ll) Duobus tantum locis vestigium digammatis com-

parere videtur. Sed altero v. 314 ri> antecedit quod num recte mutaverit inT(J>

Schoe-

mannus dubito, qui hiatus offendere non potest (cf. Hoffm. qu. horn. 62 a), altero v. 382

lpf<f> in thesi quarta sequente caesura bucolica positum est, qua hiatus satis excusatur (Hoffm.

47). Praeterea hunc versum interpolatum esse verisimillimum est. Omisi eos versus (ut

v. 308), ex quibus omnino nihil erui potest.

HI. Versus 332 exit in xadanroftevos inieaatv. Sed idem apud Homerum inveniri

iam supra diximus. Praeterea v. 295 s5 eiritvn satis superque excusatur caesura semisepte-

naria. Neque tamen simillimae formulae desunt e<5 e'su, s5eJ'Tnj

aliae: "127 a 302 ^200

<p 175. 339.

IV. Deinde legitur v. 325 in formula homerica fuvudoum Se olxot. Aliis locis digamma

vocis olxoQ non repperi v. 364 slv otxqt hanc enim lectionem cum Koechlyo conserve

376 lOtrpwtov olxov.

His pauca addam, quae a consuetudine homerica abhorrere videantur.

1) v. 289riye

d' dpeiys IdpaiTa deoi etc. Semper ab Homero altera ace. forma Wpwveluti K 572 A 27 tf>561 usurpatur, sed comparetur %p5>Ta a 172. 179. Nam pro j-eAcora uS.

Bekkerus recte scripsit fiXov.

2) V. 354 bis legitur forma 8$. Homerus adhibet $&%, dwjjatv, difaiv. Ilia autem

conformata esse videtur ad exemplar formae fvq) ,4411 77273.

3) Memorabilem formam npo^lvai, quae est v. 353 affero, cuius exemplar apud Ho-

merum non invenitur, si ut Goettlingius de verbo ?/u derivamus. Sed mea quidem sententia

non est, cur hanc formam non de verbo e'tul derivemus, quum notio adiuvare optime quadret.

(cf. quod nuper de hac forma dixit Rzachius de dial. Hes. p. 457).

10) Fietkau non 44 vocabula enumerat sed 39. Omisit enim 345) <o<rrot 369) neaoodt 374) xtorMouaa

378) rypeuos ibid. tyxaTaleixtov.

11) Paene omnes hos versus a Flachio damnari baud ignore, tamen silentio praeterire nolui.

2

12

4) Contra usura homericum conformata sunt vocabula dwQ (u 356) et apna (ibid.)

Nam apud Homerum leguntur <Wc (*213) et radicis apxa.?- formae modo inveniuntur hae

apnd(i> et apxaxrfjp 8 262. Sed simili modo formatum est f^<, cuius casus obliqui saepissime

occurrunt. ")

III. Tertia pars (v. 383617).Ex versibus 234 huius partis unus tantummodo integer esse Romero sumptus est:

615) naiades & "Tddeq re TO re a&ivoo. 'Qp'uavos= 2' 485.

Neque eorum versuum numerus magnus est, quibus certi versus vel hemistichia home-

rica expressa sunt. Quod cadit in hos versus:

437) TWV j-ap a&evoi; oux dlaxadvov cf. E 738 TWV TS o&. odx d. 7/257 a 373.

390) TIOVTOU xuuaivovros cf. d 570 ace. ibid, dxoxpodt movu %a>pov cf. t 35 d. n. olxov.

394) spj-a xofjii&a&at cf. Z490 epra xo/jti^s. 403) initov vofio^ cf. T249 iicitav dk notes

v6jj.o^ evda xdi Ivba. 404) dttd <f avwfa <ppd&adai cf. p 279 to. di as <ppdsa&ai dvatfa.

446) onipfiaTa ddaaaadai cf. V. 216 XTypaTa d. 453) prjtdtov yap Inoc. e'inslv cf. ^146 p.

rot Zxos ipita. 456) vr/moQ oddk rof old1

cf. B 38 vr/moQ o'jds TO ydy. 471) eb&ynoauvq

rap dpiaTrj imitatur illud homericum 7256 <fdn<ppoauvrj yap dpelviuv. 483) ZTJVOQ vooqa'irwXoto cf. 0242 Awq v. al P176 a, 164 (ace. voov) S 160. 252 e 103. 137. 500)" IMgd' oijx a-fady x^pij/j.ivov (ivdpa xoftifet cf. p 347 aldux; d' otix dyady x^pTj/iivy dvSpi napeivai.

506) 8offg**rele reM&oumv d. tf>465 Cayierees T. 510) oupsoQ iv fiyaays T34 3397 77634.

766. ibid, xdva %&ovl nouAufioTecpfl cf. 368yftovi

ntivaTo it. %&ovi nouXupoTeipT] semperin fine versus aut cum praepositionibus itci ivt no-d invenitur ut T89, 195 Z213 073 M158ft 191 #378 aut sine praepositione 9 277 M 194 /7418. 522) toeaoafiivy ____ liit Italycf. K 577 Xo&aaa[j.iva) . . . . L e. 525) rj&sac teufalioimv cf. V. 203 alf-eat L 531) ivt

ifpsai TOUTOfiEfjiyAeii cf. 7"213 ns.ru <f>psal rauTa jj.i^Xe.v. 532) nuxtvobg xeudpatvas %oi>atv

cf. x 283 (ej-ovTeg). 543) Kp<otof(>vu)v 8" ip'upav cf. J 102 cipvwv np. 555) vi<po$ d/jupixa-

Atyy 343 (v. dnytxakjipto). Formae huius verbi semper apud Homerum in fine versus corn-

parent cf. 7/262 if'91 v!52. 158. 177 e 493 C349 ^17 ^569 ^^521 v 183 v. 86. 569)viov ioTa/jiivoio

= r519. 583) devfipiw tysZo/jtsvoQ T152 (81 tye&fievoi). ibid,

xaTa^etJST' dotdfjv /j.183 L evruwv d. 593) xsxopynivov f/Top idwdrJQ cf. e 95 ypapzv

Idadfi. 604) xuva xap^apudovca cf. A" 360 xa.p-^apodovrs duco xiive. 609) iq ueaov

Oupavov cf. 9 68 fisauv o'jpuvuv dfjKpifisfi-fjxet, 614) dwpa Jttowoou cf. to 74 Juovitaoto dk dw-

pav. 484) avdptaai xaTa&vyTo'tac x 439. 440 xuTO.&vr]TO~im .... avdpeamv. 592) nptoiofo-vtov T' epitpiov cf. ad V. 543.

Denique breviores formulas homericas repperi hasce:

386) TtepmXonivou iviaurou 16 ^247 etc. (gen. pi.)*. 389) a^xea prjaayevra 8331d. KOfijVTa cf. X 190 did d' dyxsa xal Sid prjaaaq. 399) dufibv d^othv 869*. p 318.

402) nott1

dj-opeuaets a 339 (dropetete)*. 410) IQ r' auptov 0538 X 351. 414) ^ei/og

Agios %eUuto 190 ^160. 498 ulvog rj. 428) XUT' upoupav A&8*. 432) xa-cd olxov 56r!8. 67. 195. 536 w272*. 438) ypys pirpov A225 /i 316 <r217 r532. 444) eni lp?<pJ258 etc. ibid, //e*' o/^ixaq ^419 cf. 754. 447) fieff bfi.yhxas cf. ad V. 444.

cf. de his vocabulis Lobeck. Paralipom. p. 87 sq. p. 131. 141. 145. 166.

13

452) Zltxaq /?05c 2' 524 y>448 ^166 etc. ibid. evSov i6vraq C51. 465) Arjuijrspi &' arvjj

123 "Ap-csfjuq arvy. 466) A^repog dxrfjv A 631 #322 /9355 <T429. 472) tfi^Twe dvdpj>-A 339 (gen.) 479) x&6va diav 532. 486) iv nsrdXoiat r 520. 487) in' dxeipova

p 386 7/446 Q 342 a 98 e 46 o 79 r 107 (*ar' d.?-.) p 418*. 490) laoyapi&i 7390*.

491) fiyo-i aetfdot ^323 (oude k Xy&ei.) 497) Xecpl meCjyc /7510 (emKe). 505) rourov

dMaa&ai cf. // 159. 269. 274 (vyaov d.)* ibid, im raiav ^226 /J364 7-417 etc.*. 507) ed/ost

x6vr<(> a 197 #4 2227*. 508) ?aia xac u/ty e398*. 509) dpu$ [H/IM/IOUI; ^118.

518) ?e <M//oo 0383. 520) p%" napa uyripi o 127 Oyr/?/)- 521) Ip-f elduia v 289 0418TT 158. ibid, notuxpuoou 'AypodirTjQ d 14 xpuosys 'A. 522) ripsva zpoa A 237. 524)

Xt/Ltepl(v M279*. 527) dvdpfbv ^6v re nohv re 3*. ^14 (nom.) 529) xal TOTS

A 90* all. loc. 534) im vara B 308. 535) rtfl tzelot cf. A 467 (/!/;) ^591 /7 11 Q 758.

536) Ijoy//a ^/?oo? A 137. ibid. <S? as xeteuco x516*. 537) repu.ios.vra ^ircova r242*.

541) frog 1<pi xrafjLevoio T375*. 547) Bopiao neaovio^ C475*. 544) im vcarw /V289

(ivt)*. 548) drf obpavou daTsposvroi; 7130 o 113*. cf. &'769 ^108 046. ibid, im r<uavcf. ad v. 505. 551) dvifjtoio duetty x54*. 552) nm\ zanzpov cf. a 422 5786 <r304

(im I.) 553) ve>ea xloviovwq ^213 (xloviovK)*. 554) olxovSe visaat 5290. 354. 3577*390 5^229 a 17 CHO ^350*. 561) rereXeafiivov sis eviautov 7*32 586 x 467 292 o 230

e/s ^.)*-~

^62) i/oxra? re xal ^p.ara 490 (v. r. x. rjnap). 564) //era

o 404 (rpondt )y.) 566) feyoriv /5<5ov 'Gxeavoto /7151 (j6. !C.) cf. A 726 fe/?

<fto1o*. 570) &e ya/) ap-eivov A 217*. 577) jox>e e<>;A" 304 (a. I<rra0 a 357.

592) at&ona... olvov A 462 J 259 341 etc.* 594) dx,0ae'oc Zz<fi>pou /9421 (ace.)

597) Ayrf-repos lepbv dxryv cf. ad v. 466. 598) a&ivos'Qpifovoc, 2'486*. 599)ev dXd>r] T496 (P 77 w 226 (iuxnpevy iv.

.) 600) iv an atv <248*. 607) afcap

saepissime. ibid, fiouot xat yuwvotatv 7/333*- 608) <ptta j-ouvara 7610 AT90 A' 338.

(<p. 7-00-

vr'.) 610) pododdxroJios-jjae AMI Z 175 7703 ^109 788. In Odyssea septendecimlocis legitur.

Omnino autem vix quartus quisque versus tiuius partis in formulam homericam desinit

(ex vv. 234 circiter 57). Sed quantopere haec pars a sermone homerico recedat, maxime inde

apparet, quod ilia quidera circiter 130 vocabula non homerica continet. Neque omnia vocabula

tantum valent in hac parte, quantum in prioribus. Nam haec pars magis quam illae argu-mento ab Homero distat. In hac enim sua ipsius tempora describit, agricolam docet. Itaque

permulta vocabula exstant, quae apud Homerum inveniri vix possint. Idem cadit in quintain

partem, qua poeta dies festos atque boni aut mali ominis tractat. His autem vocabulis,13

)

quorum rationem atque condicionem iam exposui, omissis restant 117 vocabula, quae apud Ho-

merum non videntur,u

) ita ut in binis versibus unum inveniatur. Itaque huius partis condicio

est fere eadem atque secundae.

13) Sunt enim mea quidem opinione haec : 423) unepov. 425) dxra-aoSriv. 426) rpc^i&afiov ibid. &xa-

du>p<i>, 441) TeaaepaxovTasTTjs. 442) TETpdrpuyos ibid. dxrd(M.a)iJ.ov 446) ^xunropiyv. 467) i%eri.ijs. 469) IvSpuov

490) d</>apor)S ibid, npwrrjporij. 504) xoudopa.u

) Longum est omnia enumerare. Fietkau affert 109, omisit enim haec: 394) /teTaCs. 401)

4&1) d/jL0pi]po5. 514) daaucnipvtov. 529) vyxepot. 548) rj<foq. 578) dxofistperat. 588) o6a'/icoj. 598)

14

Quae quum it a sint, nemo mirabitur, quod perpauca digammatis vestigia in hac

parte leguntar.

I. lam ante pronominis III pers. formam ol correptio particulae fdp in v. 526 oti fdpo 15

) ab usu Homerico alienissima est. Nam quamquatn vulgo breves syllabae in consonant

desinentes initial! vocis insequentis digammate non producuntur (cf. Hoffm. quaest. horn. II.

p. 68), tamen in pronomine ol et in vocibus ad radicem/J pertinent! bus littera ilia positionem

efficit. (cf. Hartel. Horn. Stud. Ill 72.) Itaque Hermannus (Orph. pag. 780) odde ol pro od yapol scribi vult. Sed haec sententia mihi refellenda esse videtur. Primum enim quum ante vocem" hiatus sit usitatissimus apud poetas epicos, difficile est intellectu, cur librarii hoc loco, si

olds ol legissent, ita offendissent, ut verba mutanda esse arbitrarentur. Deinde omnes codices

hoc loco consentiunt. Tertium autem si ex usu Hesiodeo aliquid concludere liceat, iam supra

demonstravimus nullo loco certain digammatis signum inveniri. Itaque ne illud quidem conce-

i ion i in in est, quod Goettlingius in annotatione huius loci dicit correptam fdp syllabam ante

"j, quod habeat digamma, indicium esse serioris aetatis.c Neque Flachio assentiri possum, qui

Steitzium secutus hunc versum praecipue ob digamma neglectum esse additicium censet. Namsi ob earn causam aut quod aliquid aliud prosodicum metricumve nos offendit aliquem versum

apud Hesiodum pro spurio habendum esse censeamus: baud multum abest, quin evanescat

Hesiodus.

Vix est quod addam in pronomine possessivo digammatis vestigium nullum esse v. 524

or' dvtfffTeos ov xoda rlvdet.

II. Formae quae ad radicem fid pertinent, duo tantummodo reperiuntur altera v. 456

vijmoz oddk rof old*. Quamqnam hoc loco offensio, quam elisio nonnullis praebuit, toliitur, si

Hermann urn, qui proposuit TO old*, sequimur tamen de digammate nihil colligi potest, quodtotum locum ex Romero fluxisse supra demonstravi. Altera quoque forma v. 521 ipj-'

elSula

in formula homerica usurpata est, ideoque ne turn quidem de digammate cogitari potest, quumut plurimi recentiores editores lp?a Idma. scribimus.

III. Saepius in hac parte occurrit nomen Ipfov. Sed his locis digamma huius vocis

prorsus neglectum est: v. 409 fjitvudy 3i rot Ipfov. v. 412 /ueAe'ny de rot Ipfov. v. 422 &piov

Ipfnv. v. 579 npoyipst de. xai Ipj-oa. Quatuor autem locis (vv. 440. 444. 521. 554) particulae

quaedam ita formam Ipfov antecedunt, ut sit vocalium concursus et digammatis vestigium

servatum esse videatur. Sed nSe Ipfov legitur apud Homerum A" 303 66. Saepius etiam

Tads Ipfa in fine versus li 252 J 14 9 9 etc. Item Im lpfu> apud Homerum invenitur A 258

;rlll J175. v. 521 OUTHO Ipf a consuetudine homerica abhorret, sed vocalis <o in thesi

non correpta certum digammatis vestigium non est (cf. Hartel. stud. Horn. II. 25 sq.) Restat

unus locus v. 554 rov <pMpevo<; Ipfov teliaas, cuius exemplar apud Homerum non repperi. Sed

bene Rzachius, qui hoc quidem loco digamma esse servatum censet, demonstravit (hes. Unters.

p. 27) earum vocum, quae in tres breves syllabas exeant, extremam solo arsis impetu produci.

Idem iam prius docuit Ahrensius (Philol. IV. p. 592 sq.)

15; Hunc locum apud Rzachium non repperi.

15

. Reliquis locis neque hiatus neque productiones ante bane vocem sunt, sed elisiones et

correptiones. v. 454 napd d' Ipfa 494 avepaq Ipftov 578 fac r/> r1

tp?ou>.

IV. Formae quae ad radicem fen spectant tres inveniuntur, quarum una ne vestigium

quidem digammatis ostendit v. 453 pyidtov ?ap l-oc,. Eodem versu pergitur lno$ sinew. Nequehoc loco certum digammatis indicium agnoscendum est, nam praeterea quod apud Homerumeadem formula comparet -/

392 otppa lno<; siirape productio ilia in vocabulo ITTO; satis caesura

semiquinaria excusatur. Idem cadit in versum 403 dypsw; d' Itnat initav.

V. In voce olxoe illos locos praetereo, ex quibus nihil potest erui, ut v. 395 dUorploue

oixoug, v. 407 eiv o?xq>t523 Iv8o9t ol'xou, 601 idem. V. 428 mihi quidem lectio vulgar! t- elf

olxov tenenda esse videtur , quod idem legitur Z 490 a 356 <f 350. lam uno loco v. 432

sollemnis formula homerica legitur xa-d otxov, erat enim ex Homero nota cf. 56 r 18. 67.

195. 536. w 272. Invenitur delude v. 495 ;ii?a. olxov dyiUrj. Sed caesuram in quart! pedis

fine pro natura heroici versus maximi esse momenti Hoffmannus (quaest. 37) recte docuit

Praeterea id causae afferre liceat, quod poet a hiatum admittere maluit quam formulam homeri-

cain olxov dyltty mutare.

v. 525 videtur iv T? dxupy oixtp. Sed he hoc quidem loco est cur haereamus, cum

<P vocalis quavis arsi produci Hoffmannus demonstravit (quaest. horn. 50. 2) et nuper denuo

Hartelii exemplum secutus vir doctissimus Rzachius hes. Unt. p. 6 sq. v. 576 iim-nitur oneu-

dstv xut oixaSe, quae productio per se offensionem praebere nemo negabit. Sed productionem

particulae xal ante vocem olxoq iam apud Homerum repperi hisce locis: 0513 520 210

(in IV. thesi) <j>l. 27. 108 (in altera). Denique occurrit dxodpene o'xaSe v. 611. Sed hoc

loco idem valet, quod in versu 495. De vocibus yepeoixos et aotxoy (v. 571 et v. 600) cf. et

ea quae ipse in praef. dissert, m. p. 3 enuntiavi et quae Isler qu. Hes. spec. p. 15 attulit.

VI. Transcamus ad vocem otvos similesque. Iam primo loco, ubi legitur ryv p&d/jtevoi;

o'l'vaf (v. 570), digamma demonstrari non potest. Nam iam de productione vocabulorum in

tres breves syllabas terminantium diximus pag. 14. In versu 572 otixsri olvewv hiatus satis excu-

satur litterae finalis firmitate. Postremo digamma esse videtur v. 585. Legimus enim xal olvot

apttTTOf. Sed hoc ab Homeri sermo sermone minime abhorret, quum saepissime particulae xal

ante nomen olvos productio fiat cf. 7489 e 156 ^327 v69 o 323 ^479 in IV. thesi ut nostro

loco /''24G in secunda.

VH. Ante vocem %&os legitur xal in hiatu illicito. Exspectatur enim correptio. Sed

huius particulae productionem certum digammatis vestigium non esse habendam iam supra

significavi pag. 8.

VIII. Iam uno numero complect ur eas formas, quae derivantur a radicibus fefa (CurtGr. 4

p. 264) et fee (Curt.* p. 379 Hoffm. 113).

Versu 475 ante formam /- pronomen ai elisionem non patitur. Sollemnis enim est

formula homerica cf. E 379 f 375. 1S) Versu 498 im iMda hiatus satis excusationis habet

vocalis e firmitate, quae caesura bucolica aucta est. Neque ex forma eltiu-u quidquam colli-

gendum est, patitur enim ante earn particula re elisionem v. 556 xard if ef/uara ovJoir Hiatus

16) Saepius autem apud Homerum elisio invenitur cf. T186 Jf216 /9275 tf 315 f>583.

16

autem, qui legitur v. 536 xal TOTS laaua$(u, est in fine pedis primi atque etiam ea re excusatur,

quod saepius xal TOTS apud Hornerum in initio versus legitur.

IX. Ante formam tyita. particula xal productam videmus v. 582 cf. de hac re, quod

supra diximus p. 8.

X. Vix est, quod addam digammatis vestigium nullum esse in voce h u 452 dy rare

XL Neque vocis i-ctaaioq digammatis indicium ullum repperi, sed elisiones et correp-

tiones ut V. 402 au 3' irdaaia TtoXX dj-opsuffsts v. 411 ou fdp itwoiospfoQ v. 440 Ipfov irtaatov.

XII. Idem valet de voce lap. Nam productio quae fit v. 477 nohbv lap iam solo

caesurae semiseptenariae pondere excusata est. Praeterea cf. pag. 14. Prorsus autem

neglectum est huius vocis digamma v. 492 ^ lap. Omisi versus 462 et 569, ex quibus

nihil colligi potest.

XIII. Praeterire licet vocem loos, quum nullum amissae consonae vestigium compareat

v. 533 TOTSdrj Tp'atodt ftporol toot, quern versum Flachius damnat.

XIV. Postremo dicere opus est formulam ftouq Itpt xrapevoto v. 541 ex Homero sump-tarn esse cf. T375.

XV. Restat ut addam vocem XUOTO nullum indicium amissae consonae praebere

(Curt.4460) v. .393 S>Q rot ixaara.

Sicut priscae linguae vestigia accuratius persecuti sumus, ita pauca addamus de formis

vocabulisque quibusdam, quae commemoratione digna esse videantur.

Primum hue affero formam Iwytpt a 410, de qua viri docti inter se dissentiunt. Sunt

enim qui dicunt ut Goettlingius et Lobeckius (Path. II. p. 255) evvyyt esse genetivum sc. fyfte-

pav et interpretandum in diem perendini.* Quum autem Kuhnerus (Gr. gr. p. 379 ann. 2)

contendat terminationem <pt non adhiberi ad genetivum attributivum significandum, mea quidem

opinione non est satis gravis causaj, cur non statuamus illud esse dativum et comparandumcum homericis formulis im 3si6<piv in"

1

dpiarepoytv. Postea adverbium factum esse et ita usur-

patum ut sis dmaat Is rpls etc.

2) Ab usu homerico abhorrent formae xex-rijaftat (v. 437) et fipddtov (v. 498). Legiturenim apud Homerum Ixrijo&ai 7402 et flpdaaa> A' 226.

3) Forma xpoxa memorabilis esse videtur propter declinationis metaplasmum.

4) V. 617 singularis forma optativi si'rjva verbo livat derivandi occurrit. Sic enim

statuerunt Lehrs quaest. ep. 206 et Foerstemann de dial. Hes. p. 43. Sed recte Goettlingius

nostrum locum interpretari videtur eique assensi sunt Kuhnerus Gr. gr. I. 663 et Rzachius

de dial. Hes. 453. Is illis quoque locis, quibus nostra forma apud Homerum invenitur Q 139

496, earn a verbo slvai derivandam esse statuit.

5) Neque praetermittendus est accusativus a<t>iv, qui more Lesbiorum pro Homerico

dtfiWa formatus est (cf. Ahrens de dial, aeol p. 113.) Paullo aliam sententiam aperuit Rzachius

de dial. Hes. p. 358. Eodem modo formam dsixvu i> 526 pro Sdxvoai natam esse Ahrensius

monet 17). Sed potius Rzachio assentior, qui de dial. Hes. p. 458 imperfecti formam demonstrat

dsixvu esse et derivandam ex pura stirpe.

17) Verhandlungen der dreizehnten Versammlung deutscher Philologen in Gottingen p. 73.

17

6) Denique affero memorabilem correptionem formae oxina, quae est v. 532. Sed cum

constet fipa B 237 E 334 eodem modo ante consonam corripi, vix est, quod noster locus offen-

dere possit.

Accusativi autem pi. terminatio in a? saepius Doricorum more (cf. Ahrens. de dial.

Dor. p. 172. 1 et ann. 1) corripitur ut v. 564. 663 //era iponac, feMoto.

Postremo enumerat Fietkau (p. 16) r/<z inter vocabula non homerica, quod v. 504

significet fortasse. Sed hoc non esse concedendum mihi videtur, quamquam etiam vir doctissi-

mus Lehrsius dixit hoc loco illius vocis notionem esse fortasse. 18) Puto enim nihil offen-

sionis ilium versum praebere, si cum Steitzio interpretamur Du wirst Dir bald zwei und drei

Mai verschaffen.

Nolo silentio praeterire, quod recentiores editores nonnullos versus interpolates esse

contenderunt. Ac primus quidem Goettlingius statuit, quod versus 504 non ab Hesiodo Boeoto

profectus esset, totum carmen 503 560 esse alius poetae.

Paulo aliter Lehrsius (quaest. ep. p. 200) versus 504 538 non esse Hesiodeos arbi-

tratur, quod color a nostro carmine plane diversus sit, nam non in docendo poetam versari,

sed in describendo. Postremo monuit Steitzius p. 137 versus 513 535 absurda quaedam

atque Hesiodo indignissima et a reliqui carminis habitu multum diversa proponere.

Illis sententiis Goettlingii et Lehrsii, qui argumentum inde sumunt, quod nomen mensis

Lenaeonis in Boeotia non usitatum fuerit, non adducor, ut hunc locum spurium habeam. Namhoc nomine mutato in Bouxdnov, quod Steitzius proponebat, quam facillime difficultas tollitur.

Quod si quis improbat, tamen in solo nomine non satis gravem esse causam dico, cur haec

pars ab Hesiodo abiudicetur, neque longam illam quae sequitur , descriptionem paraenetico ad

fratrem carmini insertam fuisse adducor, ut credam.

Confiteor autem mihi plurima ex eis, quae Steitzius quidem protulit, admodum placere,

sed quum dicendi genere singulae huius carminis partes (v. 383 617) inter se non discrepent,

non est, quod accuratius nunc de eis disputem. Sed iniuria ille vocabula non homerica hoc

loco coacervata esse credit, nam et aliis versibus totidem verba inveniuntur, quae ab usu Ho-

merico aliena sunt. Et quod ad locos communes, quos Steitzius dicit, attinet, cum fugit per

totum carmen multos similes occurrere.

IV. Quarta pars (618 694).

De versibus 86 huius partis nonnulli inveniuntur, quorum maiores partes ex Homeri

carminibus receptae sunt. Sunt enim hi:

621) Ttavrolaiv dvifuov .... di/rat cf. 254 d.pfali(ov d dyraf. 624) vrja.it?

ijTreipou ipuaat cf. n 359 vya ti.ika.ivav IT? ijTceipow 'Ipuaaav. 625) a.vi[uov nivoq ufp<>v div-

T(ov= e 478 T 440. 627) oTtXa S1

ixdpfjtsva xdvTa cf. 2 409 !>n).a re Ttdvta. ibid, reoi ivt-

xdr&sooi'x<f>

= S'219 (xo),Ttu>). 631) xal TOTS vya doyv dXaS1

stxi/jtev cf. ^97VTJO.Z,

iuoait,-

fio'js dko-S sAxe/jtev. ft 389 xai TI'ITS vrta &or

tv Aa<5' eUputre, 650) STci^ojv edpia TZI'IVTOV cf.

J291 In'iTdtoq supia TIOVTOV. 657) tpipztv rpinoS' wTwevTa. cf. ?r 513 TpixoS1

<trwei/r y>e-

18) de Arist. stud. hom. p. 94.

18

petv. 661) dUd xdi og ipita = Q 106 r!71. 224. ibid. Zyvbg voov alftfyoto cf. S160.

252 e 137 Jwc v. ai. 663) //era rpondi; yeMoto cf. o 404 rponat r/. 675) NOTOW re detvaQ

cf. 626 dvlfjtoto de 3eivf>$ dyrr], 683) lfi(fi &ufjt(f) xs^aptanivnq iariv cf. 8 71T(ft i//^7

du/xq!. 686) nitemt SetMm Pporoiat = A 76 o 408 cf. A 31 525 A 19 j341.

691) my//ara xupaat cf. ?T428 app.ara xupaaq.

lam breviores formulas particulasque affero:

618) ?/^/>os ?/>? ,189*. 619) oMvos 'Qpiwvoq 2 486*. 620) eg ijspoeidia novwv ^744

/?263 5482 e!64 (eV.) ? 294 e 281 #568 p 285 i/ 150 176 (dat.)*. 622) ivi ofvom novc<j>

^316 e!32 a 21TI250 p 388 r!72. 274'. - 623) S>q as xetetw *516*. 626)

A/ 286*. 628) vybq.... novmnApoto ^439 0704 295 o 284. 630) eicarei;

*. 636) Iv vyi fielaivy ^433 fl 222 7654 AT 74 etc. 637) nloowv re xat ittftov

(otj3<f> re xa nXouTtf)). 646) deoiypova &op.bv y> 302 (dat.)*. 647) drepmia. hfiov

7354 >i/wc drspnijq. 648) no^utfioia^oto da^da^c, AM B 209 347 7182 JV798

w85. 220 etc. 652) /iaw re</>ai/ 7-140*. 653) Tpoiyv iq xaUtyuvatxa v 412

i$ x.) 654) daitppovoq 'AftytddpavToc 98 (AXxtvooto)*. 658) hj-upys dotdqg /i 183

(ace.)*. 662) M8eiv a 155. 350 *45. 90. 266 ,0262*. 667) IJoaetddwv ivoayatv #445zV34 etc.* 19

) 669) dra#Cov re xaxwv re 5237 (ace. 6g.) 670) n6vroq drf/uav (o5pos dir.)

ft 167*. 671) vya dojv A 308 ^317 etc.* 20) 673) ndfa otxovdt vha&at CHO* cf.

^350. ibid. HTTI rdxiftra J 193 all. loc.* 676) Atbq opppru cf. ad. v. 626. 685) dtdpeiyatvooto ^272*. 687) //era xupamv 7-91*. ibid. dUd a' av(0j-a Qpd&o&at cf. p 279 ra <Je

as (ppd&a&at. av<u?a. 688) <2>e dropeua> ^523 160 r305 ^27 o 461. 691) //era *o-

^a<Tu cf. ad. v. 687.

Ut in hac quoque parte quasi uno verbo significetur , quam cognationem cum Home-ricis carminibus habeat, addendum est paene alter quisque versus in formulam Homericam

cxire, (ex vv. 86 circiter 40) et fere undeviginti vocabula non homerica exstare, quorum Fiet-

kau unum omisit dfiauptoftdi] v. 693.

Etiam in hac parte recentiores editores nonnullos versus damnant, et Steitzius quidemversus 631 usque ad 662. Sed nihil attulit, quo commoti cum eo consentiremus. At versus

646 663 interpolates esse multo verisimilius est, quod iam Goettlingius, quern Flachius se-

cutus est, in annotatione ad versum 646 longius demonstravit.

Quum autem ex toto genere dicendi certum iudicium facere nequeamus diversae

enim particulae huius carminis non inter se distant non est, cur hanc rem hoc quidem loco

accuratius tractem.

Sequitur ut de digammatis aliisque priscae linguae vestigiis dicamus.

I. Vocis Ipfov eiusque compositorum certum digammatis vestigium nullum repperi.

Satis enim caesura semiquinaria excusatur hiatus in v. 641 flipar], epfwv, praesertim quod

19) Haec formula quatuordecim locis Iliadis invenitur: H 445 A' 34. 65. 231. 554 ,= 384 #41.205 T63.

132. 291. 318. 330. In Odyssca legitnr dccics: a 74 e336 ij56. 271 *354 i 283 /i 251 v 146. 159.

2(l)Hacc formula Odysscae propria essc videtur. Legitur enim duodctriginta locis: a 303 /9 312. 287.

385. 387. 389. 430 ?-347 <J669. 779 e 131 i) 109. 249 (226 x 154. 244. 402. 407. 569 X330 /*247. 367. 387 v 66.

168 o205 ?r472

19

post vocem UipoTj interpungitur; altero loco v. 629, ubi legitur irqdahbv d' edepfeg nihil de-

monstratur, quum hoc vocabulum etiepj-ei; iam apud Homerum exstet.

II. Deinde duobus locis occurrit vox eldptvo/;. Sed ex versu 682 nihil concludi potest

et v. 678 elisio facta est aMoq d' eldptvog. Flachius quidem hoc loco mutat fstaptvbt; ff aMos,

sed causam satis gravem non attulit. (cf. Rzach. Hes. Unters. p. 50.)

III. Nee noineii olxoq ullaui oft'ensionem praebet. Rcpugnat enim digammatis restitu-

tion! v. 632 ivmvao&at tv' oi'xaSe, nam Flachii violentissimam mutationem ivruvetu tva foi'xade

quis est qui probet?

De hiatu autem, qui est v. 627 ri<f>ivtxdr&so oi'xtp monendum est, o vocalis impera-

tivi, qui desinit in -so, quamvis apud Homerum nonnunquam elisionem patiatur, hoc loco de

digammate non esse cogitandum, quod huius formulae exemplar apud Homerum S219 inveniri

nemo ignorat. Quum praeterea metrum elision i obstare videatur, id potius statuendum est,

poetam huius partis, quum ilium Iliadis locum sibi proposuisset , quern imitaretur, maluisse

hiatum admittere, quam longius ab Homero recedere. Neque quidquam ex formula ilia v. 673

xdhv olxovds vieodat erui potest, nam sollemnem homericam clausulam esse patet ex his locis

C110 189 cf. f 354 ^292 #290. 354. 357 7390 ?F229.

IV. Quamquam omnes consentiunt de digammate vocis o?vog, quod etiam in huius

partis versu 622 hiatu prodi dicunt in formula ivt ocvone Ttovrqj, tamen ego hoc quidem loco

nullum digammatis indicium agnosco. Nam praeterea, quod ivi praepositio apud Homerum

quoque saepissime non eliditur, sollemnem formulam homericam ilia verborum copulatione con-

tineri iam supra vidimus cf. ad. v. 622. Versus autem 674 in utramque partem verti potest,

quod occurrit ^yde (Jtivetv olvov.

V. Constat vocabula ilia, quae ad radicem fsi.x pertinent, digammate olim esse instructa.

Sed neglecta est ilia litera v. 639 &rf 'Ehxajvos et ex versu 658 Mouaat? 'Ehxaivtddcaa' nihil

colligi potest.

VI. Denique pauca addam de insigni forma xauafrzfg, quae invenitur vv. 666. 693.

Viri docti inter se consentiunt hanc formam digammate aptissimam habere explicationem. In

verbo uj-vu/^t enim cum xard praepositione composite ex xarfdfate eodem rnodo, quo xapftdM.a>

ex xaT^dUto fieri xaffdgatQ, cuius formae duplex digamma, quum minus facile neglegi potuerit,

baud dubie diu servatum sit et postremo in u litteram transierit. Alii, quos nuperrime secutus

est Rzachius (de dial. Hes. p. 387) statuerunt ex xarafdyvufju per apocopen factam esse xafd-

f<s ut ex xaTaxTdftevat (Sc. Here. 453) xuxrdfisvat, turn ex consona / evasisse vocalem u. Sed

num ex hac forma de vivo..digammate concludi possit, dubitare licet. Nam quum apud Ho-

merum digamma verbi afvu/ju nonnullis locis neglectum sit, verisimile est iam eius aetate illam

consonam evanuisse eoque magis Hesiodi aetate.

In hac autem parte pauca tantummodo inveniuntur, quae ab homerico consuetudiue

prorsus abhorrent.

1. Leguntur duae accusativi pluralis formae in as terminantes v. 663 //era rponas rte-

tiow et v. 675 deivde, in quibus Doriensium more vocalis a correpta est

2. Offendit quam maxime, quod in codicibus v. 646 scriptum est eyr' dv. Hauc con-

s'

20 -

iunctionem non a poeta et fortasse ne a compositore quidem scriptam esse puto, sed a librario

pro eo quod aptius esse recte monuit Lehrsius qu. ep. p. 210 eld1

dv vel et' xev.

3. Prorsus etiam hoc ab usu homerico recedit, quod tota Graecia nomine 'EMuSoe

appellatur v. 653 'EMdSoe < iepys.

4. Goettlingio displicuit correptio secundae syllabae in voce nponeypadpiva v. 655, quamesse indicium serioris aetatis cum ipse turn Spitznerus de versu her. p. 96 explicuit. Quumautem idem in eodem verbo <ppd(o eandem mensuram aft'erat ex o 444 bpiv 3' inuppdaae-f

o/lefrpov, mirabile est, quod hunc locum Hesiodi plus dubitationis movere quam ilium Ho-

meri putat.

V. Quinta pars (v. 695 828.)

Ex versibus 134 fere tredecim certos quosdam locos Homericos imitantur:

705) wfJKp Typui ftrjxev cf. o 357 ibp<p fi)pai ftyxev. 724) J Aeiflew u'fUona olvov

Xspau dvixroioiv cf. Z 266 Xspal 3' dvhnoiatv J Xsiftsn ai'ftona olvov. 730) pijd*

pvwHsiq cf. x 310 prt o' dnofupvaiHivTa. 751) dvyvopa notsi cf. x 302 dvyvopa

755) ispuiatv it? al$op.ivotoiv cf.fjt362 ETT' aWoplvotf lepo'taw. 757) norapatv dXads itpo-

peovT<av cf. A' 598 Koruiuft /i<Je Ttpopiovct. 759) TO fdp . . . . Xioiov ianv cf. /? 169 TO

3s.... X<jiiov i. 767) spfaS1

iTtoxTzusiv cf. ^140 Ipfu. 3' inonreueaxe. 771) 'Ait6HJ.a>va

Xpuodopa cf. 256 'An. jfpuodopov. . 803) 'Eptvuaf dft<pacoXi8ttv cf. u 79 'Eptvumv d.

807) &u).afjffjia doupa cf. t 498 vyia doupa. 817) viya itoitixMjidu tioyv e'tf ol'vona KOVTOV cf.

//88vitji itoloxMj'idt nMetv lm otvoxa XOVTOV.

Neque magnus est numerus breviorum formularum, quas deinceps nunc affero:

700) -Ifru&t vaist ^29*. 704) xdi i(fltt[i6v nep lei/rcc /7260. 710) ITTOC elntov

//394 elnziv snoq % 392 ITTOJ ei'itatfit ibid, y TI no$ ....ijk

xai lpaq cf. 3 163 ^ n s^og ....

rtk xat Ipfov. 713) attars dttov 3236 (u. attep)*. 718) auv iovrtov 3 583*.

725) utiatg d&avuToiatv U 49*. 728) afaap insi multis locis e. gr. A 464*. 729) ixibq

68ou v 123*. 731) nenvupeva el3a>s 3696. 711 ^361 w442. ai) 732) euepxloc aMjjs 7468

^389 ^449*. 737) xatippoov u3iup U 572 />/33*. 738) ek xaKd pie&pa (P 238 (xard

x. p.)3*). 739) Sdart teuxtp &282 e 70*. ibid. ^?/>? vupdpevos /?261 //336*.

742) e(av ev 8curt &alsi% ^76*. 743) a\'iovt orfypcp J 485 7'372. 745) bloy

po'tpa 77849 p.oip' Moy. 760) wd' spdstv C258. 765) XUTU po'tpav 7/367 T 256

5379 /9251 0*783 ?-331 etc.* 770) tspbv fyap 9 64 J 84 56*. 786) nwsa

<J413 (niosm ft.) 789) aip'Aiow; lofovq a 56 (dat.) 790) j3oov ipipuxov o 235 (ace. pi.)*-

795) p.ijXaxai stiacoSag i/,ixuQ $OL>Q 7466 #''166. In Odyssea legitur pyX dfiwd oifd&uat xdi

si 2. /?. 92 <J320, paullo aliter <46. 796) xuvu xap^apodoviu A 360 xapxapodovte data

xuvs. 805) JijpfjTepoq ispbv uxryv cf. .V322 etc.* 806) iurpo^dXip iv dXoirt

1'496 (^77

(a 226 (suxTtftsvfi iv d.) 816) poom xdi ypiwoiat 77 333. ibid. "tnnotQ uixunodeaatv

cf. 77383. 819) iep<> ypup cf. ad. v. 770. 822) pif ovsiup 5444*.

21) Hacc clausula Odysscae propria esse videtur. In Iliade compare! nenvuneva ftijfea eldws H 278

22) Praeterea xa/id />sz&pa in finr versus legitur 1> 238. 244. 301. 382 H 240. In II. pede <?>352. 354. 365.

21

Vix autem quartos quisque versus in formulam homericam desinit atque etiam ea re

modicus Homeri imitator cognoscendus est, quod fere quadraginta septem vocabula non home-

rica inveniuntur. 83)

lam transeamus ad vestigia ilia priscae linguae, quorum numerus quum iam parvus

sit, ea re etiam minuitur, quod videbimus, maxiine Homeri imitationem, minime ipsum digammahiatus productionesve effecisse.

I. Jam vocum ad radicem ftd pertinentium nullum certum digammatis signum exstare

statim intellegemus. Tribus solis locis hiatus illicitus comparet, qui digammate optimam ex-

peditionem habere videtur. Legitur enim v. 792 y/uart i'aropa. Sed hie locus nullam offen-

sionfln praebet propter caesuram bucolicam. (cf. HofFm. qu. Horn. 62. 66.) Quin etiam si

Hartelium sequimur, qui' vocalem dativi III. decl. olim longam fuisse statuit (stud. Horn. I.

p. 59) prorsus digamma evanuerit necesse est.

Praeterea hiatus in quinto pede invenitur v. 731 nenvit/jtiva eidtoQ. Sed hanc esse

formulam homericam iam supra commemoravimus. Reliquis locis aut correptiones aut elisiones

factae sunt ut v. 701 fyyls iSdtv, quod sine satis gravi causa Flachius mutavit in dpylfidwv.v. 738 eyjy Idwv v. 714 xara&s^irw eldoq v. 824 naupoi di r' laaatv. Hanc lectionem et

Flachius et Rzachius mutaverunt, quamquam hoc loco omnes codices consentiunt, in xdupot 3e

flaaatv, quod particula re absurda sit. Sed mihi quidem non est dubium hie nostrum poetamhunc Homeri locum, ubi re paene eodem modo usurpata est, imitatum esse /277:

iraupot fdp rot rtaidsq bfioiot xarpl nsZovrat

01 X/.IOVSQ xaxtoiti;, Ttaupot di re narpog dpeiou*;.

Unus locus restat, cuius difficultatem non tarn facile expedire possum. Legitur enim

v. 814 naupot S' aors taaat. Quamquam enim forma laaat in Homeri carminibus saepius re-

peritur, tamen particulam rs nusquam ante illam vidi. At ft 1 123 rol^e i'aaoi. Si ad alias

formas confugimus etiam particula di in hiatu legitur ut 5301 rods i'dfisv ,V273 ak dk tdpevat.

Particulas fi Si ri simillimas esse commemorare non est opus. Nolo praetermittere in paene eadem

formula, de qua modo tractavi, elisionem factam esse naupoi di ? laaatv. Si conceditur hanc

partem (694828) ab uno eodemque poeta esse compositam, et ne Flachius quidem hos ver-

sus damnat, iam inconstantia sua demonstravit digamma sibi ignotum fuisse. Itaque ne illo

quidem loco (v. 814) est, cur haereamus.

II. Videntur digammatis tisum indicare ea vocabula, quae pertinent ad radicem fen.v. 710 ^ rt enoi;. Sed praeterquam quod i vocalem pronominis TI nullo loco elisionem

pati Hoffmannus ( 62a) docuit, n ante siwq apud Homerum inveni his locis /"83 <J.163 (in

eadem formula:ijn STTOQ) ^397 ?463 o 27. Quod eodem versu legitur lno<; etnwv comparetur

cum Homerico loco y 392 IKOC, sirciufu.

In versu 721 xaxbvsi'njjs, quamquam apud Homerum similem formulam non inveni,

23) Ex his 47 vocabulis nonnulla levioris moment! sunt, quod quasi argumento huius partis tribuenda

sunt: 727) dfu^ctv. 729) odpyja^g. 733) fovrj. 744) olvoyo^v. 748) %UTpovodiov . 751) dtoSexa-

rdiov. 752) duuidsxdfajvov. 759) ivaitotpu^lv, 766) rpa]x.dSa. 770) TETpdg ibid. Ivy.

814)

22

tamen vivum digarama agnoscere HOD possum, quod productio syllabae in unatn consonam de-

sinentis certum digammatis vestigium non esse iam Hoffmannus et post eum nuper accuratissime

Hartelius docuit. Idem monuit magnum arsis adiumentum esse, si vocabulum quoddam ita

pronuntiatur ut a sequenti magno vocis intervallo separetur, id quod imprimis in vocabulum

nostrum xaxov cadit.

III. Faucis tantum locis Ipfov spdstv sim. inveniuntur. Duobus' autem, quum fiat

vocalium concursus, digammatis vestigium servatum esse videtur. Sed cum formula pporijota

Ipfa v. 673 conferatur ^ 246 ydotyma epfa atque multae aliae, quae iam supra allatae sunt.

Neque eo hiatu quidquam efficitur, qui est v. 779 itpoftdXotro re spfov. re ante Ipfov non

inveni. Sed ante spj-iou duobus locis eodem pede atque nostro loco legitur 7443 npyxTijpd re

Ipfwv P 549 3g pd re spftav. Multis vero locis particula 8i ante Ipjov conspicitur, quorum

exempli causa nonnullos affero B 15 appi de lp?ov J 14 99 3361 P179 T116 etc. Deniqueconferatur nostra formula cum simillima clausula Homerica TereAearo 8k epj-ov % 479. Contra

digamma neglectum est v. 710lye

xai !/>ag 708 xaxbv IpZyq.

IV. Sequitur ut agamus de formis, quae ab radice fotx- derivantur. Omitto versum 800

ufeaty elq olxov, ex quo nihil concludi potest. Duobus alteris locis, quibus nomen oixos occur-

rit, habet hiatus satis excusationis e finalis vocalis firmitate. Videtur enim v. 695 -ceov nort

olxov v. 733 svdo&t <>txoi>.

V. Vix est, quod addam digammatis vestigium in voce olvos nullum esse v. 744 ftyde

TTUT olvoy6rjv. Versus 817 doyv els oi'vona m>vrov certum digammatis signum non praebet.

Potius ex hoc versu concludi potest, auctorem eius digamma non novisse, quod in formula inl

o'ivona -xovrov haesisse videtur.

VI. Uno iam numero comprehendo versum 704 et 795. Priore loco est antiqua for-

mula xae fyftifjtov nep sovca, quae exstat 77260, posteriore alia formula notissima tUinoiaf

Bcxag /Sous 7466 7166. 448 a 92 <J320 46.

VII. Porro neglectum est digamma vocis srog v. 696 Tptyxwiatv ititov, qua de forma

infra dicemus.

VIII. Neque proprium vocis looq digamma demonstrari potest ex v. 707 nyde xaatj-

lanv cum vocalis y satis firmiter caesura semiquinaria; omnino autem evanuit v. 752

't'aov.

IX. Denique videmus wu ante y&ea elisionem non pati v. 699 Iva ydea xsdva

Sed primum "tva. item positum vidi apud Homerum #580 (in II. thesi) deinde haec lectio ex

Aristot. Oec. Ill tantum ab editoribus recentioribus recepta est, et quum omnes codices rara

consensione wq x* y&ea praebeant, non est cur potius Aristotelem sequamur. Idem fere sta-

tuisse videtur Koechlyus, qui nuper illam lectionem, quam iam Spohnius tenuerat, in

textu posuit.

Restat ut ex institute nostro pauca de eis formis vocabulisque addamus, quae ab usu

homerico prorsus recedant.

1) xpitodopa accusativus a consuetudine homerica abhorret. Is enim utitur illis duo-

bus locis, ubi haec vox occurrit, forma %pt>adopov 256 E 509.

2) Commemoratione digna esse videtur forma cuvy/ue, quae coniparet v. 683. Nam

23

neque apud Homerum neque apud alium poetam nisi qnod inaivy/ju apud Simonidcm Ceum

invenitur haec forma pro vulgar! alviw est posita. Similes formas praecipue ab Aeolibus

usurpatas esse docet Ahrensius de dial. aeol. p. 134 sq. (cf. Rzach. de dial. Hes. 437).

3) Maximo autem erravit Fietkau, quum putaret (p. 16) T^ v. 721 significare >for-

tasse<. Tantum abest, ut illam sententiam habeat, ut hoc loco altera significatio maxime qua-

drare videatur.

4) Contra usum Homericum conformata sunt v. 792 n/.eoQ et v. 744 rt&fyev. ApudHomerum enim leguntur MSMQ et ndfaevat.

5) Coniunctio vocalium sot, quae apud Homerum nusquam mutatur, est contracta in

forma fa/iono v. 698.

6) Neque apud Homerum neque apud alium Graeci sermonis scriptorem forma rpaj-

xovTfov, quam v. 696 invenimus, legitur. Quae forma quum a communi sermonis consuetudine

prorsus abhorreat, illo loco alteram scripturam tpirjxovra. nonnullis codicibus confirmatam prae-

ferendam esse recentiorum primus putavit Bentleyus, quern nuper Foerstemannus de dial. Hes. 26

et Flachius Proleg. p. 40. 53 secuti sunt. Hanc lectionem enim propterea paullo facilius tole-

rari posse, quod vox sequens iriwv antiquitus a digammate initium cepisse constaret. Sed

primo concedendum est, etiara sic illam vocalis a productionem esse molestam et nonnihil offen-

sionis habere ( nam quod Rzachius affert, eodem modo a produci in filj-d fid%aiv, levioris mo-

menti esse inde apparet, quod fiiya ftdya>v formula est homerica, ut infra demonstrabimus )

deinde mihi quidem non est dubium huius versus auctorem, quod digamma vocis Iroe ei ignotum

erat, metro esse coactum ilium memorabilem genetivum rptyxovTwv Aeolum more conformatum

(v. Rzach. 1. 1. p. 424) usurpare.

Reliquum est, ut singulas partes inter se comparem.In nostro carmine non omnes partes eodem iure Hesiodo aut si quis alius poeta hoc

carmen composuit tribui, potius duas partes magis quam ceteras Homericum dicendi genus

exprimere iam supra demonstravi. Praeter illas autem duas partes omnes aequaliter ad Ho-

merica carmina accedere patet ex hac tacula:

Continet vv. in form. Horn, exeunt. voc. non Horn.

1) pr. pars (1-41. 201 285) v. 125 41 40

(42-

106) v. 65 35 6

(106 201) v. 95 46 21

2) alt. pars (285 383) v. 97 26 44

3) tert. pars (384 617) v. 234 57 117

4) quar. pars (617 693) v. 86 35 19

5) qu. pars (694 828) v. 134 30 47

Illae duae partes ab alio poeta, alio loco, aliis temporibus atque ceterae ortae esse

videntur. Sed ubi aut qua aetate sint natae, certis lineis defmiri non potest. Quoniam vero

ceterae partes inter se consentiunt de tertia nostram sententiam exposuimus non dubito,

quin ab uno poeta, unaque aetate sint factae.

DE SCUTO HEKCULIS.Scutum Herculis ex eis carminibus, quae sub Hesiodi nomine 'nobis trad it a sunt, ar-

gumento praecipue cum Homero consentire neque veteres fugit neque recentiores latuit, et haec

res a Rankio quidem in sua editione paene accuratius quam erat opus exposita est. Idem

quam rectissime cagnovit etiam in verbis Homeri imitationem agnoscendam esse (cf. p. 347 354).

Sed quuni quae illo loco vir doctissimus profert perpauca sint et tantum ea quae apertissima

sint operae pretium esse videtur denuo in hanc rem inquirere.

Scutum autem Herculis carmen esse mire compositum et vix carminis nomine dignumiam dudum intellectual est. Licet enim singulae quaedam partes eius vere praeclarae sint et

pulchritudine sua et virtutibus poeticis ita splendeant, ut Homerum decere videantur, tamen

si, quod summum est, carminis conexum consideras, si eundem ab initio usque ad finem enarra-

tionis cursum quaeris, si unum et simplex compositions genus expectas, horum omnium in nostro

carmine nihil reperies.

Ac primo statim obtutu duas partes esse carminis male inter se cohaerentes perspicies,

quarum prior Alcumenae laudes et Herculis originem enarrat, posterior Herculis pugnam cum

Cygno Martis quodam filio describit. Deinde pars prior initio truncata est atque etiam poste-

rior tarn solute priori adiuncta est, ut ipsa per se stare possit. Postremo media in parte se-

cundi carminis scuti descriptio addita est, quae ipsa quam vis per se non improbabilis, tamen

si nihil poeta nisi pugnam cum Cygno describere volebat, huius enarrationis cursum vehementer

impediebat et mentem lectoris a re summa avocabat. Itaque si quo alio in carmine, quod ex

antiquitate ad nos delatum est iustae dubitationes ortae sunt, utrum vere ita ut fertur ex

poe'tae ingenio fluxerit necne, in hoc ne dubitandum quidem esse videri potest. Tamen eandem

hanc iuncturam partium diversarum antiquitus et exstitisse et carminis nomine venisse praeter

exspectationem nostram facile cognoscitur. Iain enim Aristophanes Byzantius24) partem priorem

carminis a posteriore diversam non novit solum, sed etiam unde translata sit, docuit: et de

posteriore prorsus eodem modo, quo sobrius quivis lector hodie solet, iudicavit. Itaque non

modo hie vetus grammaticus de nostro carmine existimavit, sed etiam multi recentiores, quorumsolum Goettlingium nomino.

Hie in praefatione editionis suae (pag. 58) hoc modo suam sententiam exponit: Dignosci

posse tres partes, quarum antiquissima sit a versu 1 usque ad versum 56, quae desumpta sit

ex Eoeis, quae dicuntur; secundam partem esse a versu 56 usque ad 140, quae sit coniungenda

cum versibus 317 480. Tertiam eatnque longe recentissimam esse partem, quae uberiorem

descriptionem scuti a versu 141 usque ad versum 317 continet.

Causam autem, qua Goettlingius adductus hanc partem ab auctore ceteri carminis

**) Initium nostri carminis ex Catalogo, quod carmen Hesiodo ascriptum est, sumptum esse in codi-

nonnullis dicitur:

rrjs &<nti3os -1] dpx?) iv TO! reriipry xaraAfyat peperat fie%pt <ni](iav v' xat <;', itt> xal dnioirreutv

is (!/; oux oZoav aurijv 'Haiodou a/t/i irepou nvAs TIJV 'Opr/pou dtrxioa /Lttf*7}0air&ai itpoaipouftfvou.

25

alienam esse putat, etsi quam maxime improbo, tamen re ipsa ei assentior, quod quam rectumsit ut demonstrem, iam ad carmen ipsum transeo secutus illam Goettlingii divisionem.

I. Prima pars (v. 1 56.)

De versibus quinquaginta sex, quos haec pars continet, nullus quidem integer ex Ho-mero sumptus est, sed fere quindecim locis intellegi potest, auctorem Scud quosdam Homerilocos esse imitatum:

1) npohnoTjaa dofiouq xai Ttarpida ?cHav cf. ^120 mjouq TS itpohnotv xac n. ?. PraetereaiSa fatav millies invenitur cf. ad v. 12. 5) eiSei re fteflfret re cf. eWe re e>eWg re

xcu Oftotiou nnlfyoto. 26) %p%e 3s rolatv evg xdi<; 'Alxaiow cf. 5819 y798

'Ar%iaao. 28) attyv pyrci* utpaive /*er fpetrcv cf. 3 739 Ivi ypsaiv pyTtv (xpyvaQ. 30) wpro3' dx' Od^ufjaroio cf. #25 -yXfteq dx 1

Od. #35 (%Mov). ibid, d/thtv wpsai Bi>aao8oueixav cf.

#273 xaxd<f. ft. 34) (ppsai fjtrjdsro diaxi-la lp?a cf. 019 ^176 xaxd Se <ppo\ /jtySsro

spra. diaxela epra T130 >*373. 609. 36) riXsasv if &ff iildtop cf. ^200 reMunjoeiaeiibdatp. 40) np\v f fa dMyou emft-fjfjitvai cf.

TJ196 npiv j-e cbv fa \rafye imftrjfjtevat.

43) vouaov Inf dpraUyq cf. A^667 vouoy fa' dpraUrj. ibid, xparspou fab Seepou cf. 356

xparepy tvi dea/up. 49) 3i3u/jtdove nuide feveadyv. 52) Seivov re xparep/iv re cf. e 175.367 p. 119

tp 169 detvov r' dpfcdeov re. 54) afaap Viptxtf laooaocfj 'AfjuptTp'tatve. cf. 244

atjrap 'OixXzirjS \aoaaftov'

Afj.<pidpaov.

Maior etiam est numerus eorum versuum, ubi breviores formulas, quae iam apud Ho-merum occurrunt, usurpatas videmus.

2) lg Sijftaq 804 A7

286*. ibid, dpijiov \4fifnpiiwva cf. A 501 d. V3ofivya M 102. 'Aafspi'maiov. 4) fuvatxfov .... dytuTepdwv x 385 ^ 166 (in fine versus). ibid.

<f(>).<>\>

ixaivum tiyloTspdaiv cf. ^282 ixaivuTo <puZ dvftpw-aiv. 5) oSrv; ept&v >V371*. 6) eivy-Maai 77176 ewrjtislaa*. 8) xoluXp6<Tou 'Ay>p,>8itrl s cf. ^puaeyc 'A. T 64 14. xotixpwx;eodem versus loco quo in nostro versu invenitur apud Homerum #180 J46 ^304 2289 A'315

9) xard &up.ov saepius cf. A 136*. 10) fuvaixuiv ftyfoTspdajv cf. ad v. 4. 11) ;rare>'l<rM6v a 115 /?46 r 379 ?r 214 r395 ^360. - ibid.

?j ^Ws tf>208 ?^r Haplvra 657 ?.

dapaaoTj 156 i tiapyvat*. 12) narpida rdlav ;V645 0499. 706 ^476 e42. 115 C315 etc. 25)

13) If OrjftaQ cf. ad v. 2. 14) aldnirj napaxoin ;-381*. 4807-451 (nom.)*. 18) fa

dXoxou ^165.346. ibid, natepy nopt T316 3> 375. 19) dvSpwv ijpaiwv <?268 x 628 f97a* 25*. 746 a 100 dv3pcbv 'f/peawv.

~21) STTI rdyiara 0146 ^403. 414 e 112 ;rl52

22) dlfitQJjev 77796*. 27) na-cyp dvdpwv re sw\> re ,4544 J 68 416 049. 132 etc.*

29) dvdpdm r' dtyyoTfiotv a 349*. ibid, dpfa dKx^pa 2485 2100*. 31)

K) Haec formula in fine versus tribus illis locis Iliadis, uno et viginti locis Odysseae videtur Quinto

pede legitur 0605 r H7 <J445. 558. 823 e 15. 16. 144. 168. 207. 301 , 193 v 426 o 30 p 144. Altero pede tantumfl 667. Liquet igitur hanc formulam Odysseae propriam esse.

4

26 -

A 429*. -</>760 (?w. iu.). 33) py-tiera Zeuq A 175 fl 197. 324 etC.

S634) sva

xa#s6/iei>(>s C295*. 36) eoujj xui ydo-nju plry *335 "420*. y445 25 $219pdoriyn e-ivj.

-37) urlaoQ ypmq U 736. 826 79. 95. 101. 179. 229. 282 etc.

uJoff)*. 38) ixTe),s<raq pi-fa spfov y 275*. 39) not/isvas ifpnub-cuq 0272 dvspeQ dfpoi-torat / 293 (fiwxoAm dfp.y. ^85 (vyxtm a.) 38) ffvfts Dofiovde /7445 83

j-272 ?424

/>527 u239. 329 p 204*. 40) kmffipeveu eivfe *340. 342*. 41) nooq a'ivuw 144

(ff. i'i/urj). ibid, rrot/isva Aauov A 263 B 243 J 296 etc. 87) 45) eleaylxave % 99. 112*.

ibid, ew (Jo/^wv /381. 46) aiSmjj itapuxoirt cf. ad v. 15. 51) /^' dueivova <pa>ra Z/239.

47) Ttoloxpuoo'j 'Aypodirqq cf. ad v. 15. 52) pfyv 'Hpaxtysiyv 638 7*98 >1601*. 53) xe-

Xatvsupii h'povitavt A 397 ^276 5290*. 55) ^/>r</7 dw^o/ 604 -J397. ibid, //^ettra in

fine versus 73 ^267 r266. 56) J Kpoviiovt 869. 906 0210 </> 193. ibid. ewv ____

mlvTMV X 15*.

Paucas tantuiumodo formulas continct haec pars, qnae iam in carmine Hesiodeo, quodinscribitur Opera et Dies, inveniuntur aut quidem ad exemplar quarundam Hesiodearum con-

formatae sunt.

8) noAuxpuoou 'A<fpo8iT-rj<;= Op. 521. 15) n?> fdp n't r^v cf. Op. 526 at ?dp n

ijihos. 47) cf. ad v. 8. 49) Bijfy iv kmandly cf. Op. 162. ty kmanoly 9yfy.Eos autem versus, qui in formulam vel hemistichium exeunt, tot esse videnms, ut plus

quam dimidium omnium versuum expleant. Sunt enim de 56 versibus versus tres et triginta.Adeo autem totum genus dicendi cognatum est homerico, ut ex copia vocabulorum octo tantum

inveniantur, quae apud Homerum non exstant. Fietkau omisit duo v. 18 xw//e v. 44 ix-

Sequitur ut de digammate agamus. Ac primum quidem videamus de pronomine ter-

tiae personae.

1. Versa 11 legitur y / -iv m xarsp1

. Sed productio- est in fine primi pedis, quo vocesin consonantem desinentes saepissime sola caesura firmantur ut ^'493 AMV '/dn/teveu is. Possunt

praetcrea nonnulli Iliadis loci afferri, quibus fdv ante m legitur: /'195 rstj^sa ;ilv m xs'trat

Z 194 xui fiiv w A'jxtoi. 7131 rs (iiv m 3(oa<o. d> 547 iv usv oi. - Eandem explicandi ra-

tionem valere puto in v. 20, quo legitur we fdp <n. Invenitur enim ?dp ante oi productumapud Homerum his locis J 453 Zsug ?dp oi ,17103 <,<> r<i

t

n oi ^521 586 iv -ftp oi. Duorumreliquorum locorura, quibus m comparet, alter v. 22 sxrstsaat pej-a lpf<n <"> oi Jw&ev defuq

ysv in utramque partem verti potest; altero v. 15 t> ?dp oi nullum digammatis vestigiumcomparet. Hunc locum ad exemplar cuiusdam Hesiodei formatum esse supra demonstravi. Utro-

qiio igitur loco Hermannus et Schoemannus, quos Flachius secutus est, apud Rzachiumnostrum locum non inveni scribi volunt Us oi. Sed quoniam de illo versu Operum et

Dierum nostram sententiam uberius exposuimus (p. 14), non est cur hoc loco diutius commore-mur. Praeterea num Hermannus illos duos locos Iliadis, quibus j-d/o particula ante oi non

26) In lliade haec formula XIV locis, in Odyssea III legitur.87

) Haec vnrsus particula Iliadi propria est, Invenitur enim quinque et viginti locis, in Odysseauno p 109.

27

producitur 4F865 72 iure rautaverit atque Bekkerus iure illam mutationem receperit dubitare

quidem licet.

Porro tribus locis exstant formae pronominis possessivi v. 38 dtpixsw ovds dopovoe.

Sed hiatus est in thesi pedis quarti, qua saepius ante ovds apud Homerum hiatus reperitur

(cf. Hofl'm. qu. horn. I. p. 90 et supra p. 72). Hiatum qui est v. 45 ante s.6v praetereo, quoniam

constat, hanc pronominis formam digammate nou fuisse instructum. Denique elisio facta est

in v. 40, quo obveuit npiv f y$ d/logou.

2. Vocis Zpfov certum digammatis vestigium nullum repperi. Quamquam tribus locis

adiectiva quaedam ita formam Ipfov antecedunt, ut fiat vocalium concursus, tamen de vivo

digammate non est cogitandum. Nam fiifa Ipfov (v. 22. 38) apud Homerum legitur A' 303

#444 #282 A 734 A' 366 // 208 r 92 w 426. 458 et #ia*e\a lp?a v. 34 comparet F 130

4 373. 609.

3. Constat vocabulum 1<piolim digammate instructum fuisse (cf. Curt. Grdz. 4

p. 392).

Sed nullum huius litterae vestigium inveni hoc loco v. 11 dmxravevl<pi dapdaaaq. Et si

cum Flachio v ephelcysticon delemus, hiatus satis caesura bucolica excusata est. Ad eandem

radicem /? pertinet nomen proprium '/<ptxtij$. Codices perhibent v. 54 aindp 'tyixtfa dopuooow,

nonnulli etiain 'lyixXyu Xanaaocp. Hermannus, quern Schoemannus et Flachius sequebantur, con-

iecit a'jrdp '/<ftx^ taoaooaj ita ut ultima syllaba particulae auzdp digammate sequent! pro-

duceretur. Sed digamma agnoscere non possum imprimis quod noster versus ad Homericum

exemplar, quod supra attuli, conformatus est et productio ilia satis iustam excusationem in

fine pedis primi habet. Valde autem raihi probatur, quod uuper proposuit Rzachius (hes.

Uuters. p. 22) wndp '/iptxArjaXaoaaooj

, propterea quod haec lectio illi Homericae proxima ac-

cedere videtur.

His pauca addo de adiectivo fiifao, , ante quod v. 5 re producitur in formula ex Ho

mero sumpta sSdsi re p-Sfi^si re. Notatu etiam digna esse videtur gen. pi. in awv desinens

v. 7 xuavedwv, de quo magna est virorum doctorum dissensio. Goettlingius enim statuit Do-

riensium more esse -pro xuavsuv ut vrjadwv pro vfjatov Call. hymn, in Del. 66 et 275, quarn-

quam miratus est adiectivum neutrius generis ita flexum esse: hoc enim imnquam fieri. Quae

quum ita sint, aliorum sententia mihi proferenda esse videtur, qui putant fitetpdpoiv hoc loco

non a TO j-tiiyapov, sed a feminino ^ fiXiyapoq, esse derivandum. (cf. Kiihner. A. Gr. I. 296. 9

et Rzach. de dial. Hes. 1. c. p. 399.)

II. Altera pars. (v. 141- 317).

Quantum discrimen sit inter hanc partem et earn, quam modo tractavimus, iam inde

apparet, quod ex versibus 176 quinque inveniuntur, qui integri ex Homero hausti sunt. Quos

deinceps affero :

156) iv d'1

"Ef>iS, u 3s hudtn/MQ sftuveov sv S1

oAorj Kf^p= 2' 535 (nisi quod pro etttJ-

vsov est bfi'dsov). 157) <ifJ.ov Caiitv Ifyouoa.veo'jrarov uMov dourov = 2' 536. 158) d^Aov

XUTO. ftoftov ilxs midiniv = 2' 537. 159) elfia (?'e^' dfjup

1

wftotatv ouymv&iv m/tart= 2 538.

- 28

182) Srjaia T AiyeidTjv ImslxeAov ddavdroiow = A 265.

Maiores particulae versuuni receptae sunt his locis:

145) fiaaoiatv nupl ).ap.jiop.ivotaiv dedopxtui; cf. r 446 mtp

162) em x&<< <?"% <iv&pu>n<ov=

ij307 s8

). 146) TOU xai ddovriav p.iv= T'365. 164) rt/

xai ddovcwv p.ev xava%r] niXz ^ T 365 (roui). 177) yXouvai re aueg %aponoi re ^eovreg cf.

>1611 dfporspoi TS atjei; /. r. L 191) Kodwxeeq la-raaav irrnot cf. ^376 no8d>xee Zx<pe-

pov ". 197) Jwg ^ufdrtjp dye^ey Tpttoj-Ei/eta cf. Jtoc ttufdryp xudianj T. J515;-378.

196) iti>h(JLOv xaTudufjtevae dvdp<bn cf. /"241 f^d^ijv xaradu/jtevai d. 199) ^puaeirjv re rpuyd-Ustav cf. (paeivrj re -cpLXfu^eta K 76. 202) Aibf xue ATJTOUQ uloQ cf. AIJTOUS xai AtbQ ulb$

A 8. 203) frewv Sdo? aj-vog "Otupnoi; cf. E 367. 868 itetov ld<><; alnbv "Olufjtxov. 207) iv

3k Xiftyv twpnoo, d 358 e 136. 236) dfpia Sepxopeva) cf. ?T815 Sstfftv depxofiivw.

240) Xuifbv d;jti!jv<>vT cf. A'603 (L d^uvse). ibid, rot dk npa&eetv /*e//a<urec cf. ^733 dta-

npaftistv fi. 244) spfa xkurouc

H<paioTow cf. tpfav 3k KeptxXuwu '//. 10 75. 245) f^pusr' ip.ep.apmv cf. to 390 f^pus ZftapipEv. 249) Xeuxoix; dpafteuoat tidovcas cf. 291 Aeuxoug

snipijaav fidovca^. 254) <f><J%i] "Aidoede xarsiev cf. 1" 294 Sapst$ "Atdofds xdretatv.

259) d/^' dpa ^e cf. ;- 259 dM.' upa rov j-e. 273) iuaawrpou ETT' amyi/iys cf. Q 275 eufe-

O-OL> in. ax. 291) ol S1

dp' iv ikXedavoiot diuv cf. 2r'553 iv iMedavolot deovTo. 297) nepi-

<fpo\t<i$ ''Hya.unow cf. ^297. 327 no^ixppovoq'H. 292) dpendvuq Iv %spaiv Z%ovce<;= 2' 551.

303) xup^apoiovrs xuve cf. A' 360 xup^upodovce Suw xuve. 313) xepi<ppovo$ 'Hipaioioto

cf. ad v. 297.

Hos versus numero fere aequant eae versuum breviores particulae formulaeque , quaei.im apud Homerum legantur.

139) adxos xaviuoiov ^552*. 140) &au;ia ldiaat 725 /C439 1 83. 377

etc.* 151) "Ai8oq scon 284. 422 H 131 A 263 etc.* 173) xe*ati>w Alp.a J303 //329

J828. 844 >i97. 227. 231. 389 ?r441 r457 (al/ta xelatvov). 141) Heuxf ttfyavTt 583

leux' iXiyavti*. 178) Aamitdtav a^rdatv 4/128*. 181) o$tv "Apijog li 663 T147

J'238*. (saepius accus.) 184) jjfzpi&owt 4/82 7303 <T233 J?783 ^-412 /1 228 p 34. 65

(T41*. 188) sv zepotv sXi>vreq 2'551 9 114 r 463*. 195) Aeipot; re Qofioi; re A 37 6/119

(ace.) 200) ipuhimv uivijv J 15. 65 496 105 A 213 /7256 <r 77 w 475. 216)

s cf. ^628 116 SI 17 /733 ?T89 plerumque Jmrora Afe'ffrw^. 219) xlurbe 'A

2' 614*. 223) Setuow nelupw 741 x 168 /i 634*. 224) aup.u Idsaffat cf. ad

v. 40 et C306 ^45. 366 v 108*. 226) mpt xpordtfotmv 0648 77104. 232) /jtsj-dHy

fipopardy (J5256*. 204) sareydvtaTH A 36 0153*. 208) xaaatripom A 25. 34 T271*. -238) rsy^e' s^ovrsc A 41 *. 242) iu8^a>v sm. nitp-fwv 4/154 (lud. dnb n.)*.

-274) notif

d''j/jtsvuioQ fiptbpst 2' 493*. 275) ui&ntjtivtav datdiav a 428. 434

TJ101 (ace.)*. 280) 70-

pov iftepiisvTa r!94*. 287) ^*i/ A'y 532. 288) ftadu tftov 147 ^559 1 134.

290) Jy/if,TefH><; dxryjv A 322 ^> 76*. 306) iuntexitav im ditppwv ?T436 (iunXexiaq

28) Apud Homerum saepius haec clausula dirimitur in duas partes txi i&ovi et <pu).' Avdpamutv. Prior

particula septcndecim locis aute caesuram bucolicam legitur; in secundo pede <u535, in quinto pede J 493.

Posterior particula praetur nostrum locum invenitur f 282 o 409.

29

307) d>xeas?imous T263 240.261. 275 etc. 309) dpfiara xottyevS 0389 (vauftaXa a.)

314) nttjVov-ct lotxtos 87*.

Omnino autem vix quintus quisque versus huius partis in formulam homericam desinit

(ex 176 versibus 35). Sed quantopere haec pars a sermone homerico recedat, maxinie inde

apparet, quod ilia quidem circiter 48 vocabula non homerica continet. Quae deinceps affero,

ne quis existimet, maiorem horum uumerum ex insolentia quadara argument! consequi. Suntenim haec:

141) rndvtf 142) uno^afjiiiiq, 144) <pursw<i 145) Ifmahv 147. 230. 250)156. 210. 257. 286) IMveov 166) anrp.au 170) dpttydtv 171) <}<Jere-

poi 186) n^af^airrjq 189) auvaifdyv 190) wptfvwvco 192) lvap<pi'>poq 208) nav-

i<pdoo 211) dvapumowvTss 212) eUonas 215) dftipiptyaTpov 224) xiptots 225)

xarrjoapeuvro 230) dxtyrot 230) tpa-cai 231) ddd/iavTos 234) dxywpeuvTo ibid.

ernxupreuovTS 235) ^ua^ov ibid, fydpaaaov 250,) deivumoi 258) uyrjaaatv 262) #o-

fiTjvdaat 266) j-ouvona^s 267) pugat 268) asaapma 269) xawfjvo&ev 273)

suaaaiTpou 281) xdtfjM&v~

283) auhjTfjpi 287) sntaToMdyjv 289) xirrjXu ibid, xo-

puvtoevra 291) emrvov 293) rpuf^paiv 302) sXxydov 306) (JLO^OV 308) %a-MVOVTSQ ibid, imxpo-ciovra 310) dtdiov 311) iTtywadr] 316) dspauiorat.')

Transeamus nunc ad quaestionem de digammate, quam, quod imitatio exigua est, bre-

viter absolvere possumus.1. Ante vocem ava legitur praepositio dptpi integra v. 179. Sed praepositiones dp?!,

dvrl, npori now, km saepissime vocalem finalem servare recte Hoffmannus nos docet (quaest.horn. I. p. 83). Praeterea conferatur

d[j.<piuvaxra M 139 in eadem versus sede et T404 in

quinto pede. In versu autem 226 nepl xpordyoiaiv avaxros ne turn quidem, quum v ephel-

cysticon delevimus, de digammate cogitandum est, quod dativi in -at exeuntes apud Homerumsaepius ante vocem ai/af occurrunt.

2. Formae, quae pertinent ad radicem ftd, duae comparent versibus 166 et 224. Sedneutra nobis offensionem praebet. Legitur enim v. 166 oc enspavro IMv, quo loco satis su-

perque hiatus caesura trochaica excusatur. Hiatus autem, qui est v. 224 tiaufta Idsottat offen-

dere non potest, quum hanc sollemnem esse formulam homericam iam supra demonstraverimus.3. Sequitur ut agamus de voce epj-ov et similibus. Locos, ubi adiectiva quaedam

ante formam epj-ov inveniuntur, praeterire mihi licet, quoniam saepius de eiusmodi formulisdixi. Sunt autem v. 297. 313 x^urd spj-a v. 165 ^au/Ltara lp?a. Quod tamen legitur v. 244

Zwjimv ixelat, epfa satis excusatur caesura semiquinaria et idem diphthongus at eodem versusloco ante epj-ov producitur w 75.

4. Deinde nobis dicendum est de formis, quae oriuntur e radice fix. Occurrit enimv. 215 daopptyovn eoixcog 228 ippifovn iotxax;. Harum forinularum sunt simillimae eae, quaereperiuntur 0586 psfrvu eotxax;, $F430 diovn otxa> x 607 fiaiitivTi IOIXWQ a 240

) Fietkau 39 vocabula non homerica numeral; omisit enim haec: 142) bnoHatixes 234) iirtxop-235) titfia&v 258) b^aatuv 262) dutajvdaat

-215) d/jLyiftHrjarpov

- 268) aeaaputa281) xibiut&v 31y

- 30 -

Et quod v. 314 videtur TT^&OVTI lotxa>$ iam apud Homerum invenitur E 87.

Omniflo autem hoc participium fere semper dativura, bis tantum adverbium antecedere demon-

stravit v. d. Windisch. de hymn. Horn. p. 25.

Neque in adiectivis, quae e radice fix derivantur, est cur haereamus. v. 209 xlu&-

fiv(f> txsAos legitur. Cuius formulae exemplar quamquam apud Homerum non inveni, tatnen

dativus in ^> adiectivum txeXof antecedens non nunquam occurrit: J2788 d 249" e 54.

Deinde legimus v. 198rrj Ixsty, cuius formulae simillima est IJ 11 rjj HxeAoQ. Denique ad-

iectivum imstxsioQ v. 182 iam ex Homero notum est. Accedit quod hoc loco in eadem formula

atque apud Homerum reperitur imeixeloq (v) d&avdroioiv A 265 J 394 o 414 <p37.30

) Ceteris

autem locis certum digainmatis vestigium agnosci non potest v. 211 vyxopivotQ 'xsXoi v. 244

ZIOTJOIV ixsXat v. 206 p-sXnofjtivatQ sixuiat. (de hac forma conferautur, quae explicavit Windisch.

1. 1. p. 53.)

5. Neque certum est digamma vocis fehx v. 295 d/yj-u/os^s kttxsamv.

6. Idem valet de vocabulo otvrj v. 292 ol <?' itpbfMv o'ivaq.

1. Neque in radice fsxus digammatis vestigium repperi. Nam clisio facta est v. 207

8. Postremo occurrit vox Ixaanx; v. 283 un 1

atXy-typi S1

sxaatoQ (299). Nonnulli edi-

tores <f deleverunt ita ut hiatus sit ante Ixaaroq. Sed satis firmitate vocalis t excusatur. (cf.

praeterea p. 21).

Denique videmus di productum v. 236 Irri Se dsivoiai xapfjvotQ , cuius productioniscausam certe probabiliter explicavit Curtius (Grdz.

4p. 645), cum diceret j litteram post d

excidisse. Non tamen ilia productio nostro carmini propria est. Quamquam eniui eandem

iormulam apud Homerum nou invenimus, tamen rs particulam nonnullis locis ante adjectivum

product videmus (A 107- 322) et ds ac -re inter se esse simillimas nemo non videt.

Restat ut singula quaedam proferam, quae mihi commemoratione digna videntur.

1. Leguntur primum quatuor dativi formae in ait; terminantes v. 213 dx-ruiQ, 206 //e^-

v. 219 TtaMfvuc, v. 272 dj-AacatQ. Ex illis eiusmodi formis, quae iam apud Homerum

inveniantur, altera est dxra'ti; altera (Vea??. Itaque non ex singulis his formis colligendum est,

hanc partem recentiore aetate ortam esse, sed quod pro minore huius carminis ambitu maior

earum exstat numerus. Nam ad idem genus pertinent v. 230 ropfavtz, quod nomen apudHomerum delinatur Fopfdi ropyouo, , et ^aj-oe v. 302 forma dorica in nostro epico carmine

vix ferenda.

2. V. 245 fere ab omnibus Tipsa^eq legitur. Sed quum hoc loco tantum notio senex

quadret, recte iudicasse mihi videtur Kuhnerus (Gr. Gr. I. p. 347), qui npiaftrjeq scribi vult,

et merito eum nuper secutus est Rzachius de dial. Hes. 1. 1. p. 357. Eodem igitur modo ilia

forma ficta est atque Homericae ml^ijs? "Aprjoc. aliae.

3. Aoristi II epici , quibus pro simplici augmento reduplicatio accedat, duo occurrunt,

qui apud Homerum non videntur: ftfyapKov v. 245 et ///^TOI/ v. 252, quorum ille, quum

30) Apud Homerum haec quoque formula invenitur tfeots tnieixeX' 'A^Meu /485. 494 A" 279 W 80

^486 u'M.

31

nonoihil offensionis habeat, fortasse cum Hermanno in r' lui /uapnev aut cum Goettlingio in r'

lfjtfjtapitv mutandus est.

4. De forma xarelsv, quae in omnibus codicibus v. 254 legitur, viri docti dissentiunt.

Buttmannus enim (Gr. Gr. I 541) earn pro xarf/cs positam et ex forma uv amplificatam esse

vult. Goettlingius vero contendit in ea formam perfect! sla agnoscendam esse.

Sed nuper Rzachius 1. 1. p. 453 multis argumentis demonstrasse mihi videtur, scriben-

dum esse xa-ifjev, quae forma iam apud Homerum inveniretur. Primo enim a compositorehuius versus scriptam fuisse formam KAT6I6N, deinde eo tempore, quo alphabetum ad li-

teras minusculas rescriberetur, falso pro xanjev in textu esse positam formam xarEtev, postremohanc in nostros libros irrepsisse.

5. Vv. 185 IS1

"Aa/JoAov 174. 268 alft dxsXsifter' IpaC elisa extrema vocali magnopereabhorrent ab usu homerico, quo ids et epae semper manent Integra.

HI. Tertia pars (v. 57 141. 318480).Haec pars quodammodo in ea re cum secunda convenit, quod totidem fere versus pro

partis ambitu integros ex Homero haustos prae se fert. De versibus enim 246 novem eisdem

fere verbis apud Homerum exstant, quos primum affero:

117) xal tttv d[jitf)6/jtvoi; snsa nrepoEVTa npo^rjuda = H 356 (nisi quod <>Q [iiv)

48 W 557.

124) deu-repov a5 dtopyxa itepi ari)$aaiv Idws. = T332 J 19 7371 fl 133.

136) xpari <3' ex ipMptv xuviyv EUTUXTOV efyxs = T336 480 77 137 ^ 123.

374) (iis d' OT? dy? f}(ptj^ xopuipyQ (Ipsoc; uEj-dAoto = 77279.

405) o'i S1

Stqr1

alfumni YaiJtiptavu^q dj-xu^o-feUac= fl 428

/_302.

406) nirprj [xp1

fxpTj^'rj fjtEfdAa xkd&vTe fjta^la&^v= 77429 (fjid^ovTai).

412) 015 i>ixex].r/-j-oi/T

sit dXMjXoti; opnuoav = 77430.

423) <aq spirf- d/ipe di o't fipd%E rU%a xoix'da %rdxifi jl/396 A' 181 (wq xiaw} "420xal xopuQ.

443) afcdp 'Adijvair) xmpy J<e alj-tt'^oia= 733 9 384 cf. e 382 ai 259. 547

'A.)

Hos autem versus multo superant ei, qui aut ad exemplar cuiusdam loci Homerici sunt

compositi aut consuti ex diversis hemistichiis formulisque Homericis:

64) apuaTa'

sdnotyTa cf. v 369 dfiara S1

>JTT. 65) Kuxvof d/jiiifjitav cf. B 876 etc.

(riavxriQ d.) Adiectivum dpupaiv fere semper in fine versus semel tantum post III trochaeum

invenitur Z 190. Casus autem obliqui semper post III trochaeum leguntur. 67) xai dnoxAurd TEU%a dijoEiv cf. 435 xai dm> xA'jrd Ttjya duaai. 68) o'tx extu 0m^oq 'Ax6M>a>n

cf. A 43. 457 77527 TOO <f lxHu $>. "A. 75) jib)xal ^e?/?^ uamot cf. #450 fjtlvoq xai /. d.

cf. ^V77 77244. 79) \"OXo(ti:ov fyouai f 394 cf. A' 404. 890 N 68^427 C240 *331 ^337 "r43

(ol '0. I.) 80) iuoiiyavov non9rjftr]v

T 99 iuareydvoi ivt B^Py. 89) <ppivaQ E$s/lro ZwgZ234 T'137 (cf. P470 I&STO (ppivag laittdo). 95) yvia (poivtxovra E 226. 318 0116. 137A 128 P4.79 C81 y. atfaXovra. 96) fil^a dk tppa\ ftdpaoq di^wv cf. >i 195 ftifa dk

if. XEV&OQ. 102) Tov d' aZr npofseaiev A2Q6 T58 179 Z332. 440 7^233. 287 etc. 107) ?*

- 32 -

iafttbv apyjat cf. v 422 cva x. I. dpmro. 112) duupovoi; Wxeldao cf. /7l40. 854 (Alaxidao)

247 (V/77ro). 113) Matopevm xolluoto fl33 cf. 335 (I. fttoToeo). 115) <5

peldqoev 3i 4595 426 5222 047 <P434 ^555 ^609 e 180 v 287 *476 $111. 116)

YtjftrjaaQ H 189 YTjftyae Skdu/iifj. 121) TIUVTTJ dvaarpcoyav cf. <p 391 n. dvaatpwipiav.

123) xbjTd 8<opa #417. ibid, Jiept xv-fjuymv Ifyxev A 17 /7 131 7369. 126) fJattdg Vfftyxafy,

Jtog a> 547. 128) d/iy' wpotrnv A'' 34. 149 0479 2' 538 $ 245 #416 x 122. ibid. dpygcf. 2' 100. 135) 8 tf oftptuov fX0/̂ dxagfievog ettero yakx<p cf. A" 135 etHero ft* ahxi/wv

dxa%fjiivov (J^i'i %aAxqt= S 12 0482. 137) nepl xpnrdytots dpapuiav % 102 <r378 (nom.)

cf N 188 2" 611 xpoT<i<fotQ d. 320) dpadftsvof natd/iym cf. 2600 e 234 up/tevos lv r^a^ap-^ai.

330) akXo di ffoi n Inoq ipiai cf. n 27 uXXo di rot n e. I. 331) fXuxepTJQ a'twvoq dfiipaTjQ cf. X 58

<piJ.yg alwvoc d/utspftfii;. 336) Sup dvaydaaeottai cf. /7819 a<p dva^a^ofasvov. 344) iteptaTevd%teSk fdia cf. x 454 Kept dk aTSva^ero Sat/jta B 784 <jr!//Cer" fata. 355) ttlofta xai at)ro?

cf. 93 olo&a. xai airy, p 573 olafta xai afoot; sed alia versus sede legitur. 358) ouvoto6-

fjie&a nmte/jti&iv cf. 9 400 a. nroXs/iovde. 376) xoMa"t dk dpo$ Otpixo/jLoi xoMai Si re xsuxat

cf. A 494 troMdi; oe dpuq d^aXiaq xoMaq di re neuxaQ. 379) og"

^TT' diXyhoimv niaov

xexA^j-ovTtS cf. n 430 &c o? xexAyj-nvTeg lit1

d. iipouoav. 384) ipiddaq ftdlsv alpa-co-

cf. /7459 al/Ltaroeaaai; 3k </>tdda<; xars^eusv. 386) sv fiyoajjs ftpeoQ cf. oSpeoq iv

T34 S397 77634. 766. 388) *%< 8e re /ieoxv ^(Jowra cf. A 416 ^r<u" >> & ~ibid, dvdpdat {hjpfurfis cf. /V41 dvdpdmv ftrjpsurfiatv. '401) TTJV wp/jv /idpvavro 2" 453 itav

d'rj/jtap udpvavro. ibid. TtoAuQ d' fip^afdbq, tipvapet B 870 A 449 9 59. 63 w 70.

404) iipaftot; #'/^ fifvs-t dd/'ivraiv cf. A' 375 dpa^oQ dk did art'/fta f. o. 410) w d* tnpa-

Xsax; ivorjaav cf. 77260 rot d' d. Im&ovro. 419) dmi tf dfjupoi xlpae rsvovre A' 456 "466.

421) A? ore Tig tipug ypmEV y <"TS nsrprj jV389 77483. 427) fig re tidX ivSoxiwq cf. S 158.

187 dMa fJtdX1

svouxiojg. 428) fjteXitppova $up>v dxyiipa cf. A' 495 ushrjdia #u/j.ov d.

432) h),ij IgdvTa IStav cf. ^ 142 er^)y Igdvra ideiv. Igdvra Idtav invenitur P334 ^458.

442) o S1

lft/jia7T(ug uxiSexro cf. K 836 8 3' dp euuanicog dnopouaev , c485 8 <J'2/)'

I. 5W-xouaev. 444) ipzfivrjV aifiS

1

syouaa cf. A 167 . i. Ttuaiv B 447 atY^' fyoua1

Ipittaov 361

aJ^-W e^wy ipirtuov. 445) [inodpa idouo' Inea x-epoevTa irpugyuda p 459 a 388. ibid.

dstvd S1

uKodpa idoua1

cf. 13 dtivu. d' u. iddtv. 446) ftlvog xparspov xai pelpag ddnroug

7/309 /isvog xa\ y. d. = /J/166 ;V318 7^638 x- legitur etiam A 169 A' 49~%

70. 248.

447) drj> xkjTarstj-fsa

ftuoat cf. 435 ^V182 et ad v. 67. 459) deivrjg dxopyrog dunjg cf.

/V621 oetv^s dxoprjTot d. 460) adxeog uno datdaXioto cf. 7"380 adxeog datSaAlou.

Denique breviores versuum formulas particulasve , quae iam apud Homerura exstant,

repperi hasce :

58) sxaTTjpoHou 'AnoU(ovoq A 370 444 77711 u278*. 59) "Apyv awv note/ioto cf.

388.863 J?203 /V746 (nom.)*. 60) mpbg alitouivoto A"246 A 595 /V673 7781 2' 1 A150r39 y25*. ibid. reue<r< ).au7tnivoi>g 7^214* (nom.) 61) e<rraor' Iv 8i<pp(p Q 701 *.

ibid, w/e'e? &TTOM 257 6*88 7C474. 520 A7370. 380. 383. 833. 866 ^373 r 496. 66) ulbv

dpijwv A 98. 205. 67) zaXxy Sjjtaaetv ^534 (dywaag). 69) 0fyv 'Hpaxtyeirjv 638

T98 ><601*. 78) ffo/lw tpiXTurs ndvrwv ^2762*. --73) fippyWjvat A?559 S813 //126'.

81) iuxripeitov nmtiedpov B 501. 505. .

r>46. 569 J 33 9 288 f 433 r 4 * 283 at 377 *. 82) PO

_ 33

ivtx' E^pufJterwmov i> 212 (/?. fivos ei5.) 87) InmAoftEvaw ivtaurfov a 16 (

94) Xaiej[o!><; ejrere/Uer' deMoue ^622*. 96) 3nraw Axumdtav 732 9 128 AT 535 (ace.)

97) dobv dpp.a .4533 f 458*. ibid. u>xoi:63(ov O&EVOQ timtov cf. ad v. 96. 98) "Apeoi;

dvdpoyovoio J441. 99) lepbv aloos B 506 C291 (dfiabv <*.)*. 100) Qoiftou 'An6Ua>vo<;

7405. 560 201. ibid. 'An6Utovof kxaTTj^eMrao UVUXTOQ Alb etc.* 101) xparepfa irep

itav >1256 xparepw nep i/tvre*. 103) itarijp dvdpfuv re fetav re 4544 468 416 049.

132 etc.* 108) reu/ea dpfjta 7340 ;r284 (dp. r.)- ibid, %> ra/amz J 269. 465 690

09 etc.* (haec est sollemnis formula homerica, nam rdXtara longe plurimis locis aut cumaut cum <3r aut cum dMa coniunctum invenitur. TdXtara omnino 50 Horn, locis exstat,

a rdxurra 15.) 129) Setvbg dvyp A 654*. ibid, nept aryfteaot 5416 etc.*

135) fyfoiitov Irxoe 790 y!435. 456 etc. ibid. atom Xalxtp J495 562. 681 A?305 P3.

87. 592 ^522 rill. 117 y.434. 138) 'Hpaxtijoe Mmo 025 ri45*. 139) odxos

navaiolov A^552*. 140) doufia Idsadai 725 ^439 1 83. 377 C306 ^45. 366 v!08*.

318) dtafiouMs 071 #82*. 319) adxos fiera re artftap6v re 77136 2"478. 608*. 320) aX-

xifax; ul6s ^604. 813. 836 Ml 77307. 626. 665 />429 I1

12. 322) eixeAog darepo^ E386

(eixeiov d.) ibid, narpfis Atbq alft6Xoio 7/60 A 66 X 221. 323) xoupa y9/9e cf. A^158

xnixpa mat npoptftdg. 324) diypou inefi^eftadu; 7582 (oudou). ibid, xdurtuiov dpfjta

231*. 325) drxifiolov di f IjWe fed 5283 #300 o 57 o 173 a99. 439. ibid. #ed

Yiauxatmq 'A9yvy A 206 B 166 405. 420*. cf. ann. 5. 326) rea mspotvca xpo&juda^201* etc. in Diade 56, in Odyssea 60 locis occurrit. 327) njiexienolo S321 r546*.

328) fjtaxdpeffotv dvaaaotv Z 397 (avSpeamv d.) 329) xai dirb xHurd reu^ea 8uaat E 435 *.

333) ppoTolocrov "Apijv 329 (gen.) 335) fydatfioimv tdrjS o 76. ibid. oura//ei/ <5f

%aJLx<j>132. 821*. 336) aiotpov ianv <P291*. 327) xLrd reu^ea 7764 P70. 85. 191.

208 2' 144. 192 T10 yu228. 338) dla fedcav 381 Z305 etc.* ibid, w? elxouo3 792

0142 a 96 <J425. 767 15 o 130 r600*. 341) a^epdadiov "arnotaiv ixixiem T399.

342) pipy* Itpepov &obv apfia A 533 P458. ibid, xovtovree neStoto A' 820 ^372. 449 9 122.

343) fed j-iauxSnte 'AW/vy cf. ad. v. 325. 345) ^e dulttrj JV39*. 349) rw

Trposletns276 122. 517 /T36 ^605 /177 149 X 249 fl 634. ibid. 0bj

'

^690. 350) Kuxve niitov cf. e447 xpie ninov. ibid, wxeag fxxoue 7*263 240. 261.

275 etc.* 352) Stypov li>oov ^590*. 357) & xixov Ztt 7252 A 765 /W322 0472

77628. 360) Mlou fya&oevmi; 7153. 295 ^J 712 5633*. (to 151 secundo pede.)

365) np-ijvrjSd' iv xoviyat Z 43. ibid. /// neaev N578*. 367) svapa ppoToevra Z480

7^528 0347 P13. 540*. 368) wq epar' v212*. 369) IpuodpftaTaq hxotjs 0354*.

370) em jaiav ft 370 5417 etc.* 371) Jwc /ue^ow 7/134 *82 <411 r!79 ^334. 379.

372) xaUirptXay ImcouQ 323 0348. 433. 503 ^ 280. 531 ^819 F624 ^475 e 380 #396.

373) edpeta x (bv J 182 0150 ^740 <P 487. 376) dpus fyixopot FUS (ace.)* 382) p.e-

?dX i'aXov ^29 (/> 10*. ibid. dlafo)T<p feaneaitft 2' 149 d. d. 383) yue>a 8' sxrune pr^ieTa

Zeus 0377*. 384) fat o&pavofev 0365 199 ^ 18 ^381. 390) OOOE di ol xupt

neT6a>vTt iixfTjv .4103 5662*. 392) r< re/loc //ll ("J ?) ibid. Jwc otof A 9 etc.

395) d^wc tepay 467*. 402) t&s ds UOVTS 3ua> 554 /f297. ibid. dp.<pt

77757 (ffe/). 403) dtir/Aotc xnriovteQ 7*345 dttytoiotv XOTSOVTS. 407)6

34

iXoupoto 0486 O33 (acc.) 408) alfyiog drfp P520 j/83*. 409) hp dn>> veupyc A,664. 410) X(opou ai3pt iwv *282*. 411) fjtd^v dptfielav 0696 dpipeia ftdpj

413) Atf>Q ulov cf. ad v. 110. 414) xdlxov lnoq T317 J 481 620 etc. 415)v XaXx6v T348 7/259 7>44 ^aUxog) ibid, Swpa deoio #268 & 165. 416) /9ny 'Hpa-

cf. ad V. 348. 417) x6pu&6s re xai damSoQ 050*. ibid. f^et paxptj> 45. 660

,V177 0402 ^-279. 293*. 421) $ tfre nirpij 'f/H^aro? 0618 (I/ore) /T87*. 422) foMevn

xspaovfu ^330*. 424) rbvfjtkv

e^etr' siaas 9125. 317*. 425) PportHoifov "Apyv cf. ad

v. 333. 426) ffw/Ltan xupaaQ T23*. ibid. Heatv w A 129 T164 J2572. 430) irteopac

TS xal tafioui; ^716*. 433) dxop^ros durijG N621 (dxopyrot d.) 435) d^vufjievoq xypx67 /i!53. 270*. 436) kif dttyJLotmv opouaav "401 /7430*. 439) dv-refotyaev #210.

246 K 277*. 450) Sx; tya*1

cf. ad v. 368. ibid. p.Eratfpa Supov 7255. 629. 675

P90 etc. 451) (jtira ldxatv P213 2160. ibid, iplofi etxeia N53. 330. 688 P88 2:154.

452) fify '/Jpaxteir) B 688 0640*. 453) ja'^eow fyoq cf. ad V. 414. 455) iv aaxei

perettip A 572. 455) r^auxwmQ 'Aftyvrj cf. ad v. 325. 456) f^ecc i/>^w cf. 218 (6. I.)

457) tpuoffdfjtevos <J'/> ^fu 173 x 321 /! 24 (5' ao^ ^fw Ip.) 458) 'ffpaxUa xparep6ypova

5324 (ffpaxtfa). 463) lvrpoXov dpfia xai tnnoug 0438*. 464) dnb x$ovbq edpuodefy?

77635 x!49 -* 52 (^TO). 466) fiaxpbv "Olupnov ^402 548 398 199. 410 etc.*

465) atipa d' ixetra Z514 all. loc. 468) rsuXea xaU I1

328 621 77103 A 110. 247 A' 510

P91. 130 ^ 114 ^366. 469) atya 3' inerca cf. ad v. 465. 470) "meats wxoxodeaou,

^504*. ibid, x^aaxfontq 'AWjvij cf. ad v. 325. 471) dtoftara narpoq 5657 *319 o458*.

472) Xaoq dnsipajv 3776 (dijfto? d.) 473) xJLetTou Paodyoq C54 (xAetToin; Pourdijas).

476) ip'dov [jtaxapsam fteoim a 82*. 479) xXstrdq xar6p/3as 7/450 MS*.

Practerea imitatio cognoscitur v. 382) o\ d' dXaty-Hfi Bsonsoiy ouvioav cf. "393 o\ 3k

c-uvtaav fifd/.(fj d^ahjrtp. diatyTy d-eansaiq) cf. 2 149. 131) dtaToi &avdtoto dorypeg cf.

T"44 fta-n'ian alroto doTrjpef,

Denique paucis tantummodo locis Hesiodei imitatio agnoscenda est: 75. 76) peiraty

reflty

xai '/tpQ danrot'E atficav ixiyuxov exi anftdpotat [tsAsaat= Op. 148. 149. 393) fyira

^<a iy>eofievof cf. Op. 582rj.

r. devdpeq) L 397) tutors %poa Seiptoq det cf. Op. 587

xai fowata. Zeiptoq d&t.

lam ut in hac quoque parte uno verbo significetur, quam cognationem cum carminibus

Homericis habeat, addendum est paene alterum quemque versum in formulam Homericam exire

(ex versus 247 fere 115) et circiter triginta sex vocabula non Homerica exstare. 31)

Iain quum haec pars o^pixwrar^ esse videatur, nemo dubitabit, quin certa digammatis

vestigia in ea exstant. At nos videbimus maxime Homeri imitationem, quam ceteris in rebus

per totam partem tantam esse modo intelleximus, minime vero digamma ipsum hiatus istos

productionesve creavisse.

1) Primum ante pronominis tertiae personae dativum o\ particulam 8i non mutilatum

legimus vv. 390. 411. 423. 435. 439, de qua formula iam supra diximus. Itaque commemo-

31) Fietkau tantum triginta numereat: omisit cnim: C2) ^ij^j5<" 109) tfixeHdoavtas 132) y>ie-

fuao 347) i'Sst 440) ovveveixeTai 477) dtScg.

35

rare non est opus vv. 390 et 423 ex Iliade in nostrum carmen esse illatos. Neque ei quodest v. 68 dUce ol efyajiewv (in initio versus) exempla Homerica desunt. Nam etsi ipsam par-

ticulam dUd uno tanturn loco invenimus ante or (Z 16 dUd or; legitur ante e EG 13), tamen

apa ol videmus J 198. 254 J/351 etc. pa ol EIT2. De formula rf> < <lae reperiturv. 69 ayroe fdp o't inStpas v. pag. 73. Deinde comparet v. 125 8v ol edajxev. Sed Hoff-

mannus nos docet, productiones caesura setninovenaria, quae sit semiseptenariae loco satis ex-

cusationis habere. (quaest. horn. I. 74.) Praeterea simillimus locus afferri potest TOV ol Idtoxe

. Ex versu 116 pdAa yap vv ol dpfjteva efaev de digammate nihil erui potest. V. 359

jjtev TE I(ptjfjtt legitur. Sed multis locis Homericis eadem formula occurrit A 510 682

.Y143. 172 etc. Saepissime autem Si ante e videmus 5197 J541 103. 391 Z34 #301.

310 etc., atque inter re et 3s particulas summa est similitude. Uno loco exstat forma pron.

poss. v. 59 aUrbv xai narepa ov. Sed praeterquam quod hiatus satis excusationis habet caesura

semiquinaria, conferatur simillima formula dufarlpa yv 371 192 ^4226 N376.

2. Neque hiatus illi ante genetivum avaxros, qui leguntur v. 100 exa-njpeUrao dvaxrot;

et 371 'Evualiow dvaxwQ ullam offensionem nobis praebent. Nam priore loco notissima formula

Homerica est usurpata et alterius loci simillimas copulationes apud Homerum inveniri vix opusest commemorare. Deinde legitur v. 328 /laxdpsaatv dvdoacov

, qui versus excusatione non

eget. Denique v. 354 eg Kyiixa avaxra videtur, quod tarn facile expediri non potest; sed si-

milis Homeri locus in promptu est 7480 1$ Ilijlya ava^Sf.

3. Fonnae, quae spectant ad radicem /e^ sex leguntur, quarum duas praetereo v. 122

<5g eln<av et v. 338 &? EtnoiJffa. lam exit versus 116 in appeva slnsv, sed similem clausulam

invenimus e300 v^e^orea errsw, v 254 dty&ea slxev. Facile autem versus 117 et 330 explicari

possunt, quum ille integer ex Homero receptus, hie ad exemplar cuiusdam Homeric! loci, quern

supra commemoravi, conformatus est. Denique elisio facta est v. 326 xai oueaq dapoiivoua1

eirea et 445 detva 8" uxoSpa Woua 1

Zxta.

4. Paene magis etiam, quam in aliis vocabulis, in eis, quae a radice fid derivantur, Ho-

meri imitatio manifests, est. Primum enim legimus v. 140 &aufjta Idio&ai formulam Homericam

notissimam. Simillimum est exordium versus 318 ftauna iStiv. Porro legimus v. 432 erxiy

ipuvra I8(bv. Sed eadem formula invenitur P 334 n 458 (in II. pede) a 531 (in III. pede).

Saepius etiam legitur uvm idwv ,V184. 404 P305. 526 .V274 ^610 p 239. Sine dubio etiam

v. 445 dsiva d' bxodpa idouff1

ortum est ex Homerica ilia formula bnodpa Idwv A 148 R 245

J349 251. 888 etc. V. 335 updatyo'tatv ISatv, quamquam hoc loco propter v paragogicum,

quod ubique servamus, de digammate non est cogitandum, tamen liceat commemorare saepissime

dtp#al(jLo~iaiv ante formas e radice fiS derivandas legi. T 28 #182. /I 587 0600 P6462' 135. 190 7174 J2246. 555 etc. Uno loco invenimus tdptf adiectivum v. 351 xai tn&oq,

"ogre's elfjtsv. Sed ne vestigium quidem digammatis comparet.

5. Verisimile est nota ilia Apollinis cognomina kxarr^oXoq kxavqftzkiTrjz alia olim di-

gammate instructum fuisse. Sed ex hoc carmine nova argumenta promi non possunt, nam id

quod legitur v. 58 iv re/ievei exa-nyftoAou 'AnoMavai; satis excusatur caesura semiquinaria, prae-

sertim cum cogitemus formulam illam kx. "An. apud Homerum semper a caesura semiquinaria

5

.

36 -

i nit inm capere. Nee maior est difficultas v. 100 'AmiUtovof exar/jftsXiran avaxtni;; totus enim

locus ex Homero fluxit N

6. Sequitur ut agamus de verbi\<i-/_M.

In principio versus 441 legitur -furay ft pev

iayfj. Sed quamquam constatl>i-//i> proprie fuisse /'/"/<", cuius digamma apud Homeram

etiam in adiectivo aula^oi .V41 servatum est, hoc loco de digammate mea quidem sententia

non est cogitandnm. Hoffraannus enim docuit (qu. Horn. I. 101) productiones in arsi secunda,

si scqucretur caesura semiternaria, quae esset ante caesuram trochaicam pedis tertii non ab-

horrere ab usu Homerico. Praeterea tdv particula eadem versus sede productum inveni 7/389:

xrfjfjunfiL fjtev So 1

'Aliav8pos etc. Prorsus autcm neglectum est eiusdem verbi digammav. 436 lifufi'rtEpoi y Id^ovres, quern quidem Flachius mutavit

De versa v. 382, ubi legitur //;-/,' I'a^ov, contendit Flachius sine dubio esse legendum

esse fiefa fia%av. Tamen erravisse Flachium G. Hermannus demonstravit, cum diceret (Orph.

p. 155) digamma non esse restituendum in imperfecto verbi /ofw, quoniam t productum esset,

quod fieri non potuisset, si valuisset digamma.I'otius cum Rzacbio Hartelium sequimur, qui proposuit (stud. Horn. III. 33) /tijaiC

uta^ov legendum esse ita ut ex syllaba ft diphthongus >n- orta sit. Tamen de vivo digammate

apud nostrum poetam non est cogitandnm : legitur enim eadem formula apud Homerum A 482

all. 1. 1. Item iam apud Homerum invenitur, quod exstat v. 451 (lifo. \d^<av= P213.

7. Permultis locis occurrit nomen */<ttaoc. Longum est omnes enumerare atque, quam-

quam Rzachius contendit ubique certum digammatis esse vestigium, satis habeo commemoravisse

mea quidem sententia nullo loco certum amissae consonae signum comparere, quum aut diph-

thongus aut syllaba in consonam desinens antecedat. (cf. vv. 74. 77. 78. 102. 118. 323. 340.

467.) (v. autem Hart. stud. Horn. III. 370. Rzach. quaest. Hes. 6 sq.)

8. Praeterire licet vocem '/tt)nf (v. 381. 475), quum utroque loco yds particula sit elisa.

9. E radice fix derivantur adiectiva ee^c et uetoc. Duobus autem locis formulae

ex Homero notae videntur. Nam cum v. 451 yXofi el'xeJLoe conferatur <plofi efxetof 2 154 et

cum v. 392 r^7 ixeto/; 5249 e54. Neque est cur haereamus in versu 390, quo legitur Ha/jt-

ns-toatvTi stxTTju nam totum versum ex Homero haustum esse iam supra significavi. V. 345 elisio

facta est npoyivov? 1'xsAot.

Etiam ea re imitatio Homeri est manifesta, quod ante //e^ac vocales quaedam produ-

cuntur. Nam sic ut vv. 364. 461 legitur de particula producta #274. 196 ^459 2' 27 0313.

328 et formula ev adxei fiefaXqi (v. 455) invenitur A 570. Versus 437, quo praepositionis dno

vocalis <> producitur, exemplar quidem apud Homerum non exstat Tamen etiam hie nostrum

poetam Homerum esse imitatum omnes viri docti merito putant. (cf. Hartel. stud. Horn. I p. 35

Rzach. stud. Horn. p. 21.)

Iam ex omnibus, quae exposui, luculenter apparet, huius partis auctorem quasi- habitasse

in Homero. Unde simul illud intelligitur, quod fere nihil invenitur in hac parte, quod prorsus

recedat a consuetudine Homerica. Legitur enim una dativi forma in -atq desinens v. 375

dAirjXaiQ. V. 448 et 458 legitur accusativus 'Hpaxlia; apud Homerum semper in -ya exit cf.

5324 77594 547 M379 et pro mjtya quod est v. 105 legimus apud Homerum n6hv. Mira

est elisio -oa\ quae apud Homerum non fit in hoc vocabulo, nisi a littera est duplicata.

.

37

Si eodem modo quo antea singulas partes inter se comparamus hunc partium ordinem

esse videmus, at proxima ad carmina Homerica accedat tertia pars, hanc deinceps sequatur

prima pars et agmen claudat altera pars. Nam bane tabulam propone:

Contract vv. ex Horn, sumpt. TV. in form. ex. vocab. non Horn.

1) pr. pars (vv. 57) 30 8

2) sec. pars (w. 176) 5 34 48

3) tert pars (vv. 246) 9 109 36

Quarum partium tertia Honieri imitatore quodam dignissima esse videtur. Alterae duae

partes ab alio poeta, alio loco, aliis temporibus atque tertia ortae esse mihi videntur. Sed ubi

aut qua aetate ortae sint, nemo constituere audebit.

Summam eorum, quae in bac commentatione exposui, nunc breviter repeto:

I. Quae in Operibus et Diebus atque Scuto Herculis exstare videntur priscae linguae

vestigia, ea non sunt propria his carminibus, sed petita ex Odyssea et Uiade; vidimus enim

digamma non esse servatum nisi in formulis Homericis. Quae quum ita sint certe ex digam-

mate servato nullo iure colligitur haec carmina ultima antiquitate esse exorta.

II. Omnino autem haec carmina quasi ex Homero pendent, quum tot hemistichia, tot

formulas indidem petita contineant. Sed sicut eiusdem carminis aliae partes ab aliis discre-

pant, sic singula carmina non eodem iure Hesiodo aut si quis alias ea composuit, tribuunt ur;

exprimunt enim homericum genus dicendi duo magis quam tertiuin. 32)

lam quae ratio inter

singula carmina Hesiodea et Homerum intercedat, bene perspici potest ex hac tabula:

Continet vv. ex Horn, sumpt. vv. in form, exeunt. voc. non Horn.

Thegonia (vv. 1022) 22 417 158

Op. et Dies. (vv. 828) 1 270 . 296

Scutum (vv. 480) 14 173 92

Ex hac tabula patet proxime accedere ad Homerum illud carmen, quod inscribitur

Scutum Herculis et maxime distare illud, quod inscribitur Opera et Dies. Et qnum iam dudum

viri docti intellexerint Scutum Herculis Hesiodo deberi non posse, mihi quidem satis compro-

batum est, illud carmen alia aetate ortum esse atque cetera. Sed quibus temporibus sit com-

position certis lineis definiri non potest, et augetur haec difficultas, quod Scutum Herculis e

diversis carminibus consutum esse videtur.

M) Liceat mihi hoc loco illam quoque tabulam, quam in fine dissertationis meae subieci, addere.

..

I"-

-

':

-

i