12 II 2017 nr 102/2017

Szósta Niedziela Zwykła, Rok A, I

„Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie.

A co nadto jest, od Złego pochodzi” Ewangelia: „Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim. Bo powiadam wam: Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Słyszeliście, że powiedziano przodkom: «Nie zabijaj»; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu «Raka», podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł «Bezbożniku», podlega karze piekła ognistego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar twój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj. Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie podał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę powiadam ci: nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni grosz. Słyszeliście, że powiedziano: «Nie cudzołóż». A Ja wam powiadam : Każdy, kto pożądliwie patrzy na kobietę, już w swoim sercu dopuścił się z nią cudzołóstwa. Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła. I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła. Powiedziano też: «Jeśli kto chce oddalić swoją żonę, niech jej da list rozwodowy». A Ja wam

powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę, poza wypadkiem nierządu, naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa. Słyszeliście również, że powiedziano przodkom: «Nie będziesz fałszywie przysięgał», «lecz dotrzymasz Panu swej przysięgi». A Ja wam powiadam: Wcale nie przysięgajcie, ani na niebo, bo jest tronem Bożym; ani na ziemię, bo jest podnóżkiem stóp Jego; ani na Jerozolimę, bo jest miastem wielkiego Króla. Ani na swoją głowę nie przysięgaj, bo nie możesz nawet jednego włosa uczynić białym albo czarnym. Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi». ”

Mt 5,17-37

Prawo miłości

Jezus nie przychodzi po to, by zmienić przepisy prawa żydowskiego, ale po to, by wypełnić wszystko, co było w nim wymagane, oraz zrealizować zapowiedzi proroków. Co więcej, w gruncie rzeczy On to prawo zaostrza, gdyż pokazuje jego prawdziwy sens i wymagania. Nie chodzi tu o zgodność czynu z jego literą, ale o odzwierciedlenie w nim tego, co jest duchem prawa. Doskonałym wypełnieniem prawa nie jest legalizm, ale ochrona i realizacja tego, co ono w sobie niesie. Wyzwanie, które stawia przed nami Jezus, nie jest proste. Jeśli będziemy chcieli potraktować je poważnie, to staniemy przed wieloma problemami, doświadczymy bardzo wyraźnie swojej słabości i ograniczeń. Nie dajmy się jednak wtedy zniechęcić. Pamiętajmy o tym, że zbawieni jesteśmy z łaski, a nie dzięki naszym uczynkom, które są jednak niezmiernie ważne. Doskonałym wypełnieniem Prawa jest Jezus, a my będziemy w stanie wypełniać prawo miłości tym lepiej, im bardziej dzięki pomocy Ducha Świętego upodobnimy się do Niego.

Panie Jezu, Ty jesteś wypełnieniem Prawa i Proroków. Obdarz nas łaską

naśladowania Ciebie każdego dnia naszego życia. (Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2017”, o. Daniel Stabryła OSB, Edycja

Świętego Pawła)

Cytat tygodnia:

„Nieważne ile czynimy, lecz ile miłości wkładamy w

czynienie tego. Nie ważne ile dajemy, lecz jak wiele Miłości wkładamy w dawanie!”

św. Matka Teresa z Kalkuty

CNOTA, CZYLI PODĄŻAJĄC KU DOBRU MORALNEMU

CNOTY KARDYNALNE - SPRAWIEDLIWOŚĆ

Druga cnota kardynalna – sprawiedliwość, wydaje się nam być tak bliska, a przecież tak często się z nią rozmijamy. Współczesny człowiek z jednej strony chciałby sprawiedliwości w swoim życiu, bo jeśli często dotyka go jakaś krzywda to głośno zawodzi nad niesprawiedliwością jaka go spotkała. Z drugiej zaś często jeśli to on sam ma ją wyświadczyć, szuka milionów tłumaczeń, usprawiedliwień byle tylko jemu samemu było dobrze. Sprawiedliwość natomiast często wymaga niełatwego przyznania że i my sami nie zawsze byliśmy dobrzy.

Kościół w Katechiźmie naucza iż: „Sprawiedliwość jest cnotą moralną, która polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy. Sprawiedliwość w odniesieniu do Boga nazywana jest "cnotą religijności". W odniesieniu do ludzi uzdalnia ona do poszanowania praw i do wprowadzenia w stosunkach ludzkich harmonii, która sprzyja zachowaniu bezstronności względem osób i dobra wspólnego. Człowiek sprawiedliwy, często wspominany w Piśmie Świętym, wyróżnia się stałą uczciwością myśli i prawością postępowania względem bliźniego. "Nie będziesz stronniczym na korzyść ubogiego, ani nie będziesz miał względów dla bogatego. Sprawiedliwie będziesz sądził bliźniego". "Panowie, oddawajcie niewolnikom to, co sprawiedliwe i słuszne, świadomi tego, że i wy macie Pana w niebie”.” Kwestie sprawiedliwości w życiu człowieka, szczególnie tą społeczną porusza często w swoim nauczaniu także święty papież Jan Paweł II, co widać szczególnie w jego orędziach na poszczególne Światowe Dni Pokoju. Mówi iż tylko sprawiedliwość jest prawdziwym gwarantem pokoju: „Prawdziwy pokój jest […] owocem sprawiedliwości, cnoty moralnej i gwarancji prawnej, która czuwa nad pełnym poszanowaniem praw oraz obowiązków i równym podziałem dobrodziejstw i powinności”. Lub w innym miejscu: „sprawiedliwość jest cnotą dynamiczną i żywą: ochrania i umacnia bezcenną wartość, jaką jest godność człowieka, i troszczy się o dobro wspólne, jest bowiem strażniczką więzi między ludźmi i narodami. Człowiek nie żyje sam, ale od pierwszej chwili istnienia nawiązuje relacje z innymi, tak że jego własne dobro jako jednostki idzie w parze z dobrem społecznym: istnieje między nimi delikatna równowaga”. Tak więc, tylko człowiek który posiądzie tą cnotę może wieść szczęśliwe życie i wskutek tego osiągnąć w przyszłości zbawienie. Sprawiedliwość rodzi się w

człowieku w sposób naturalny, który ze swej natury posiada pewne prawa i jeśli tylko ów człowiek będzie je szanował, okaże się człowiekiem sprawiedliwym. Nie możemy pojmować sprawiedliwości jako czegoś negatywnego, bo chcemy kogoś osądzać, nie na tym to polega. Sprawiedliwość to coś bardzo pozytywnego, to cnota w której oddajemy Bogu i bliźniemu to co się im słusznie należy. To właśnie ta cnota trzyma „w ryzach” nasz stosunek, sposób odnoszenia się do Stwórcy i naszych bliźnich. Ile razy w naszym życiu złorzeczymy na „cały świat”, bo stała nam się krzywda, bo ktoś nas niesprawiedliwie ocenił, mówimy: „jak mogła nas spotkać taka niesprawiedliwość ?”. Domagamy się jej, zapominając że sami nie zawsze byliśmy sprawiedliwi. Bo pominęliśmy ten czy inny fakt, ponieważ tak było dla nas wygodnie, bo niesłusznie ocenialiśmy naszych bliźnich, ponieważ jesteśmy do tego czy tamtego człowieka uprzedzeni. Tymczasem Pan Bóg jest Bogiem sprawiedliwym i tego wymaga także od nas. Tylko człowiek sprawiedliwy jest mu miły i takiemu udziela swego błogosławieństwa. Psalmista mówi o tym wyraźnie w psalmie 34: „Oczy Pana zwrócone na sprawiedliwych, uszy Jego otwarte na ich wołanie.” Jeżeli chcemy okazać się ludźmi prawdziwie sprawiedliwymi musimy zarówno w kwestii samych siebie jak i bliźnich być zawsze bezstronni, zapominając o koligacjach i powiązaniach. Musimy stawać w całej prawdzie przed samym sobą i Panem Bogiem. Musimy wreszcie niekiedy i z wielką trwogą uderzyć się w piersi i przyznać że i my sami nie zawsze byliśmy w porządku. Jeśli będziemy umieli stanąć w takiej prawdzie, będzie to jasny dowód że posiedliśmy owa cnotę.

Podsumowując, sprawiedliwość możemy wyróżniać zarówno w odniesieniu do Boga i bliźnich. Człowiek sprawiedliwy to ten, który stale i trwale oddawaje Bogu i bliźnim to co się im należy, zarówno materialnie jak i duchowo. A zachętą do umiłowania sprawiedliwości w naszym życiu niech będą słowa z księgi proroka Izajasza: „Zaiste jak ziemia wydaje swe plony, jak ogród rozsiewa swe zasiewy, tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość i chwała wobec wszystkich narodów.” (Iz 61,11).

W trosce o poprawność liturgiczną - Offertorium

"Módlcie się, bracia i siostry, aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec

Wszechmogący" a wierni odpowiadają: "Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk

Twoich na cześć i chwałę swojego imienia, a także na pożytek nasz i całego

Kościoła świętego". Tę modlitwę wypowiadamy wszyscy, jest to odpowiedź

całego zgromadzenia; ta aklamacja to pewien konsensus, wyrażenie zgody. Inny

jest sposób uczestnictwa w Eucharystii kapłana, który przedstawia Jezusa

Chrystusa, działa in persona Christi, a inny pozostałych członków

zgromadzenia. Dlatego kapłan mówi "moją i waszą ofiarę", a lud odpowiada:

"Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk Twoich". Ofiara jest jedna, jest to ofiara Jezusa

Chrystusa, która dokonuje się niezależnie od każdej i każdego z nas i jest zawsze

taka sama. Nie chodzi zatem o nasze dary, które przynosimy i składamy, ale

raczej o nasz udział, współuczestnictwo w jedynej Ofierze Jezusa Chrystusa, o

naszą gotowość jako zgromadzenia i poszczególnych członków,

aby ta Ofiara spełniła się w nas. W momencie przygotowania darów prosimy

niejako o gotowość, aby Bóg nas samych przemieniał, czynił ofiarę przyjemną i

godną zaakceptowania przez Niego. Dlatego też należy zaznaczyć, że nawet gdy

Mszę św. koncelebruje kilku kapłanów, tylko główny celebrans reprezentuje

Jezusa Chrystusa. Nie należy wypowiadać owej aklamacji jak to jest w

zwyczaju w naszej parafii „Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk Waszych”, gdy

Mszę św. koncelebruje kilku kapłanów. Kapłani zawsze działają przez osobę

Jezusa Chrystusa - to główny celebrans i należy wypowiadać słowa „Niech Pan

przyjmie ofiarę z rąk Twoich”. Dlatego, mając na uwadze powyższe, zwracamy

się z prośbą do wszystkich wiernych naszej parafii, aby na słowa „Módlcie się,

aby moją i waszą ofiarę przyjął Bóg Ojciec Wszechmogący” zawsze

odpowiadali „Niech Pan przyjmie ofiarą z Twoich, na cześć

i chwałę swojego imienia, a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego”.

Podczas Mszy świętej koncelebrowanej, którą sprawuje kilku kapłanów bez

udziału ludu, nie ma tego dialogu z ludem. Główny celebrans nie mówi

wówczas: "módlcie się, aby moją i waszą ofiarę przyjął Pan, Bóg

Wszechmogący", lecz: "módlmy się, aby Bóg Ojciec Wszechmogący przyjął

ofiarę Kościoła na swoją chwałę i na zbawienie całego świata". Pokazuje to, że

ta jedna Ofiara celebrowana przez kapłanów jest dla zbawienia świata, czyli na

cześć i chwałę Boga. Nie ma żadnej odpowiedzi, jak w przypadku celebracji z

udziałem ludu. Zamiast niej, po modlitwie nad darami jest chwila ciszy i

odpowiedź "amen".

opracowanie: Patryk Bartosik

AKCJA ZASIEDLANIA PTAKÓW W RYBARZOWICACH

We wtorek 07 lutego 2017r. w naszej Szkole w Rybarzowicach miał miejsce pokaz ptaków drapieżnych, które przygotowała grupa „Zielone Lekcje” z Krakowa. W kolejności pokazowej były to: puchacz bengalski, sowa płomykówka, jastrząb Harrisa, sokół pustułka i sokół wędrowny. Uczniowie dowiedzieli się wiele ciekawostek o codziennym życiu ptaków oraz ich sezonowych zwyczajach. Poznali ich nazwy i nauczyli się rozpoznawać niektóre z nich. Wszystkie ptaki przyniosły wiele nowych doświadczeń i radości naszym uczniom, a szczególnie sowa płomykówka, która wszystkim spodobało się pewnie najbardziej. Właśnie z nią na ramieniu po zajęciach dzieci mogły sobie wykonać pamiątkowe zdjęcie. Pokazowi towarzyszyła również ścieżka dydaktyczna „Zasiedlamy ptaki w Rybarzowicach”. Przygotowano 25 budek lęgowych (głównie dla sikorek), które uczniowie naszej Szkoły rozwiesili w przydomowych ogródkach. Spodziewamy się, że w tegoroczny sezonie lęgowym przebędzie ponad 300 młodych sikorek w naszej miejscowość. Warto dodać, że powyższa akcja zasiedlania istnieje już od 17 lat i efektem jej działania są 540 wywieszone budki lęgowe dla różnych ptaków Bielska-Białej, Żywca i naszej okolicy.

Ks. Rafał

INTENCJE MSZALNE 13.02 - 19.02.2017r. Poniedziałek 13.02. 6.30 1) + Ludwik Gołąbek z żoną Genowefą 2) + Tadeusz Dobija 17.00 - dziękczynna w 50 rocz. urodzin dla Ireny o zdrowie i bł. Boże Wtorek 14.02. 6.30 1) + Ludwinę Katana w rocz. śm. z mężem Stanisławem 2) + Bronisław Konior 17.00 + Ryszard Kanik w rocz. śm. z matką Agnieszką Środa 15.02. 6.30 1) + Helena Dobija 17.00 + Jan Jura Czwartek 16.02. 6.30 1) + Anna Zabójczyk 17.00 + Antoni Górny z żoną Elżbietą i synami Piątek 17.02. 6.30 1) - msza św. do Miłosierdzia Bożego i o wstawiennictwo św. JPII za naszą Ojczyznę i parafię - OPNSPJ 17.00 - intencje pogrzebowe Sobota 18.02. 6.30 1) dziękczynna za nawiedzenie naszej parafii przez obraz Jezusa Miłosiernego oraz relikwii siostry Faustyny i św. JPII w rocz. nawiedzin - KR 2) + Mieczysław Pezdek rocz. śm. 17.00 1) - o zdrowie i bł. Boże dla Eugenii Nowobilskiej w 90 rocz. urodzin 2) + Genowefa Zoń w 4 rocz. śm. Niedziela - 19.02. 7.00 1) - o bł. Boże i łaskę zdrowia dla członkiń XII Róży Kobiet i ich rodzin 2) + Ludwik Skawiński 9.00 1) + Kazimierz Jakubiec w rocz. śm. 2) + Władysław Mrowiec w 25 rocz. śm. 11.00 1) - o zdrowie i bł. Boże dla Szczepana w 60 rocz. urodzin 2) + Franciszek Chojna w 24 rocz. śm. 16.00 + Elżbieta Byrdy w 8 rocz. śm. z mężem Antonim i wnuczką Dorotą

l. Dziś 6 niedziela zwykła. Ubogaceni całotygodniowym

doświadczeniem życia stajemy przed Bogiem, aby składać Mu dziękczynienie za wszystko, co było naszym udziałem.

Jednocześnie chcemy Go prosić o wytrwałość w podążaniu drogą

wiary. Pragniemy czerpać ze źródeł Bożej mądrości, abyśmy nią

inspirowani dokonywali właściwych i odpowiedzialnych wyborów. 2. We wtorek, 14 lutego, przypada święto Świętych Cyryla mnicha

i Metodego, biskupa, patronów Europy.

3. Także we wtorek po mszy wieczornej I spotkanie organizacyjne przed wyjazdem na Jesienną Pielgrzymkę do Rzymu. Zapraszamy

chętnych.

3. W piątek, 17 lutego, modlimy się do Bożego Miłosierdzia z racji trzeciego piątku miesiąca.

4. W przyszłą niedzielę, 19 lutego, składka przeznaczona jest na

potrzeby naszej parafii. 5. W gazetce parafialnej znajdziemy ciekawy artykuł dotyczący

dlaczego powinniśmy zawsze mówić w czasie ofiarowania... "niech

Pan przyjmie ofiarą z rąk twoich", a nigdy zaś "z rąk waszych"

mimo, że kapłanów w koncelebrze jest czasem bardzo wielu. Starajmy się zawsze używać tej pierwszej poprawnej formy bez

zniekształceń.

Strona internetowa parafii: www. parafiarybarzowice.pl

REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny