1

Nr. 33 sept/okt. 2017 (ed.5) jaar 6

Beste knotter, Je zult ongetwijfeld vernomen hebben dat Reint eind augustus is overleden.

In besloten kring ( zijn wens ) is hij gecremeerd.

Truusje was op die plechtigheid één van de sprekers. Haar toespraak vind je op blz. 11 en 12. Verder in dit Buitenblad:

• in het kader van de educatie wat lezenswaardigs over de brede wespen-orchis; consumeer blz. en 2. • Henny vervolgt zijn queeste met de Boomstam op blz. 3 en 4.

• in de rubriek Buitendien wordt ver-haald over de laatste ontwikkelingen betreffende de essentaksterfte; deel 7 vind je op blz. 4 en 5. • de rubriek Van de werkvloer houdt je op de hoogte wat er zoal in het veld

gebeurt. Na blz. 9 ben je volledig op de hoogte. • een veslag van de jaarlijkse bbq wordt verzorgd door onze secretaris Ruud ( blz. 10 ).

• in de rubriek Binnenste buiten ten-slotte stipt onze voorzitter Dries aller-lei zaken aan. Zie blz. 13 en 14. • bijdragen aan het Buitenblad zijn van harte welkom; liefst per mail in een

word-bestand: aartr006@planet.nl deadline: half November 2017

In het vorige Buitenblad heb je kunnen lezen, dat

er naast de Buitenplaats en op het opslagterrein een paar brede wespenorchissen zijn aangetroffen. Tijdens het maaien in de Buitenhof zijn er op diver-

se plaatsen nog meer exemplaren van deze plant waargenomen. Daarom in dit nummer aandacht voor de Brede wespenorchis ( Epipactus helleborine )

Familie: Orchideeën ( Orchidaceae ) De familienaam orchis slaat op de twee onge- lijke wortelknolletjes. Het is Grieks en be-

kent “teelbal”. Vroeger werden de knolletjes als afrodi- siacum gebruikt.

Volgroeide wespen- orchideeën hebben een wortelstok en

geen knolletjes. Het is merkwaardig, dat de wetenschappe- lijke geslachtsnaam nog steeds geldig is. Epipactus betekent

“met melksap” en is de oude Griekse naam van de witte nieswortel. De overeenkomst tussen de brede wespenorchis en de witte nieswortel is de vorm van de bladeren en

dike, parallelle nerven. Nieswortel is echter een veel forsere plant en is geen familie.

De soortaanduiding “helleborine” betekent op “helleborus” lijkend. Daar werd destijds niet ons nieskruid mee aangeduid, maar eveneens de witte nieswortel. Zowel de soortaanduiding als de geslachtsnaam verwijzen dus vanouds naar hetzelfde. “ helleborus” betekent “gekmakend”; men maakte

pijlgif van de witte nieswortel. Wereldwijd wordt het aantal soorten geschat op 20.000.

In Nederland komen er ruim 30 voor.

Brede wespenorchis in de berm bij de Buitenplaats. Foto: Hans van Aartrijk

Agenda:

4 november: Natuurwerkdag Thematerweg 16c, Haarzuilens 11 november: Opening knotseizoen,

ergens in Haarzuilens met boerenkoolmaaltijd !

2

Uit de wortelstok ontspringen vaak meerdere stengels met een uiteindelijke hoogte van ca 60 cm. De wespenorchis groeit met name in bossen, duinen en kreupelhout op zandgronden. In het begin van het bloeiseizoen is de bloemstengel aan de top omgebogen.

Bloem.

Deze orchis kan spontaan in tuinen verschijnen en zich daar door het uit- gebreide wortelstelsel behoorlijk uitbreiden. Voorwaarde is een onbewerkte en onbemeste bodem. Bestuiving.

De brede wespenorchis is aangewezen op bestuiving door wespen ( de gewone wesp en de Duitse wesp ) Deze wespensoorten hebben een grote voorliefde voor het stuifmeel van klimop.

Dat zorgt er voor dat de wespenorchis, eenmaal aanwezig, zich vaak uitbundig verder weet te verspreiden in plantsoentjes waar klimop als

bodembedekker wordt gebruikt. De plant is een succesvolle plant. Het is niet alleen de enige inheemse orchissoort, die zich in de afgelopen 100 jaar sterk heeft uitgebreid, maar is ook de enige stadsorchidee ! De soort houdt van een voedselrijke standplaats en wordt daarom ook wel “het onkruid onder de orchideeën” genoemd.

Het is echter een onopvallende en kortlevende plant, die nooit hinderlijk woekert. Ondanks een wortelstelsel komt hij zelden lang en nooit massaal op één plaats voor.

Bronnen: Nederlandse Ecologische flora deel 5 – Weeda, Westra e.a. Wikipedia Beeldmateriaal: wikipedia

De bloemkleur varieert. Sommige zijn geheel groen, Andere hebben een hoofdkleur rood, wit of geel of hebben

een ingewikkelde gemêleerde kleuring met rood, lila, wit, bruin en groen. De bloem is geurloos. De plant bloeit gedurende de maanden juni tot augustus.

De bloemen vormen een losse

aar of een tros met naar een kant hangende bloemen.

De bladeren zijn breed eirond en staan verspreid aan de stengel. De middelste bladeren zijn het langst. De stengel glanst onderaan vaak met een roodpaarse gloed. In Nederland is de plant vanaf 1 januari 2017 niet meer wettelijk beschermd.

3

Huwelijk

In 1973 ontmoette ik Mary, in 1974 zijn we getrouwd en kregen we via

Van Boekhoven een flat aan de Rubenslaan. Daar hebben we gewoond tot

1981 waarna we met onze twee kinderen een koophuis betrokken op Texel,

gelegen tegen het Beatrixpark in Lunetten.

Carriere 2

In 1970 nam de eigenaar van van Boekhoven Drukkerij Bosch op het Kanaleneiland over en verhuisden

we daar naartoe. Weer later is die drukkerij overgenomen door Roto Smeets de Boer die in 2012 de boel heeft gesloten. In 1979 ben ik daar weggegaan om terecht te komen bij drukkerij Onkenhout in Hilversum. Bekende klanten daar: Douwe Egberts en Veilinghuis Christies waarvoor we kunstcatalogie drukten. Prachtig werk overigens.

Maar toen er verhuisplannen waren naar Almere, toen net volop in aanbouw en mijn echtgenote en ik

geen zin hadden om in Amsterdam op de Maan te gaan wonen (daar leek Almere Haven toen op), heb ik in 1980 mijn drukkerscarriëre voortgezet op Overvecht bij HaboDacosta. Waar ik terecht kwam in een platenhoezen drukkerij. We drukten daar voor Phonogram die toen een fabriek in Baarn hadden. Ik heb daar ongelofelijk veel hoezen gedrukt o.a. voor de albums van Dire Straits en BZN. Toen de platenmarkt

instortte werd het orderpakket gewijzigd, verhuisden we naar Vianen en drukte ik weer vaak voor de KLM; het bekende werk van Van Boekhoven.

Daar ben ik ook secretaris van de Ondernemingsraad geweest. Begin 1994 werd ik als secretaris bij een reorganisatie waarbij 19 man zijn baan kwijt raakten ontslagen omdat ik weigerde om in de drieploegendienst te gaan werken. Mocht ik ook nog een handtekening zetten onder een

afvloeiingsregeling die de bond overeengekomen was met de directie. Het voordeel was dat ik nog een half jaar doorbetaald werd en een paar opleidingen kon volgen op kosten van mijn oude baas. Daar heb ik toen gebruik van gemaakt in voorbereiding op het opzetten van een eigen drukkerij. Ik was het werknemerschap helemaal zat en wou het zelf wel eens gaan doen.

Drukkerij Ecoplus

In oktober heb ik mij ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en heb bij diverse drukkerijen (in

Amsterdam, Veenendaal, Tilburg en de Bilt en Utrecht) uitzendwerk gedaan. O.a. gedrukt op de Megafestatie in de Jaarbeurs. Erg leuk om dat ook eens van dichtbij mee te maken. Uigeverij Wegener gaf daar een beurskrant uit en die moest ik dan tijdens de beurs drukken. Daarvoor was speciaal een drukpers op de stand neer gezet en liepen de toeschouwers rond de pers als ik aan het drukken was. Van Wegener zelf liepen er een aantal mensen over de beurs om het nieuws te verzamelen en op te maken.

Ik maakte met de drukkerijen waar ik tijdelijk werk deed de

afspraak dat ik mijn eigen drukwerk ook mocht drukken in mijn

eigen tijd maar op hun machines als vergoeding voor overuren

die zij dan niet uit hoefden te betalen.

Geleidelijk aan kreeg ik steeds meer opdrachtgevers totdat het in

1997 de moeite waard was om een eigen drukkerij op te zetten

met eigen productie apparatuur.

In dat jaar ben ik begonnen in het Hooghiemstra

Bedrijvencentrum voor startende ondernemers naast het Griftpark.

In de rubriek De Boomstam wordt een (aspirant)lid uitgenodigd te verhalen wat de beweegredenen zijn een deel van de vrije tijd in te zetten voor het landschapsbeheer……… In deze Nieuwsbrief een vervolg van Henny Schuts autobiografie.

Henny met Henk, nu met andere machines Foto: Hans van Aartrijk

4

Ik heb een flink deel van de sanering en inrichting van het park vanuit de ramen kunnen volgen. Ik

drukte toen vooral klein drukwerk zoals briefpapier, visitekaartjes en enveloppen en folders en deed dat op milieubewuste manier. Mijn manier om mij te onderscheiden.

De drukkerij heeft daar 10 jaar gezeten en ik kon geleidelijk uitbreiden. Vanaf 2000 heb ik iemand in dienst gehad die het drukken en afwerken deed zodat ik mij kon bezighouden met de voorbereiding en administratie. Ook de boekhouding was mijn taak. Na die 10 jaar mocht de drukkerij daar niet meer blijven omdat je dan geen starter meer bent en ben ik verhuist naar Industrieterrein de Wetering. In 2008 beleefde de drukkerij daar zijn beste jaar ooit. Helaas brak in dat jaar ook de crisis uit. Deze

zorgde voor een algemene malaise in de Grafische Industrie en in 2010 ben ik nog een tijdje alleen doorgegaan. In 2013 was het niet meer rendabel en ben ik gestopt met zelf drukken. Tot op vandaag bestaat de drukkerij in naam nog wel (drukkerij Ecoplus) omdat ik nog steeds het werk voor een aantal oude klanten verzorg. Dat besteed ik her en der uit zodat ik toch nog bij mijn oude vak betrokken blijf. Ik heb de Grafische wereld altijd interessant gevonden en er 52 jaar met plezier gewerkt. Nu ben ik al weer vier jaar vanuit huis aan het “nawerken”.

[ een vervolg, het laatste deel kun je lezen in het Buitenblad 34 ]

Als men de laatste weken het nieuws via krant, radio en tv heeft gevolgd, is men het opgevallen hoeveel

aandacht er is besteed aan e.t.s.

Onderstaand stuk is een deel van een artikel, dat stond in de Volkskrant van 10 augustus 2017,

geschreven door Pieter Hotse Smit.

Massale sterfte essen is zware kostenpost

Het vals essenvlieskelkje waart door de Nederlandse bossen en

legt in het zwartste scenario 98% van alle essen om.

De uit Azië overgewaaide schimmel grijpt zo om zich heen, dat

bosbeheerders in allerijl het komende jaar zieke bomen langs

paden en wegen kappen, die anders zelf dood neer dreigen te

vallen.

Als volgend jaar het ergste gevaar voor passanten is geweken,

moet duidelijk zijn of inderdaad vrijwel alle ruim tien miljoen

essen in Nederland aan de kettingzaag moeten geloven.

Zeker 80% van de bomen van Staatsbosbeheer is in meer of mindere mate aangetast door e.t.s.

In Flevoland, Groningen en Zuid-Holland zijn al veel bomen omgevallen of gekapt. Na half augustus begint Staatsbosbeheer met kappen in de Achterhoek en rond Amsterdam.

Van de zieke bomen van Staatsbosbeheer staat de helft in bossen, die bijna volledig bestaan uit essen.

Dit leidt daar tot een kaalslag.

Natuurmonumenten heeft dit probleem minder. De stichting beheert vooral natuurlijke, gemengde bossen en laat de essen daar doodgaan tussen de andere soorten.

Buitendien

In de rubriek Buitendien kun je allerlei wetenswaardig-heden betreffende werk(gebied), nieuws over natuur (beleid) enz.enz. lezen. De ene keer heeft het een positieve lading, de andere keer een wat minder positieve. Het is in ieder geval bedoeld om je op de hoogte te houden….

In deze nieuwsbrief deel 7 over de essentaksterfte, ook

wel e.t.s. genoemd.

5

Via Polen en de Baltische staten arriveerde het Aziatische vals essenvlieskelkje rond 2007 in Nederland.

In 2010 bleken in het noorden van het land grote stukken bos aangetast. In 2016 brak de huidige, veel heviger epidemie uit.

In steden is het probleem vooral in Utrecht ( 24.000 essen ) aanzienlijk.

Voor de komende 5 jaar is 5 miljoen euro vrijgemaakt.

De stad rekent met een extra kostenpost van 20 miljoen voor de

komende 20 jaar.

Europese schattingen van overlevingspercentages lopen uiteen van

2 tot 30 %.

“ Hij gaat zeldzaam worden”, zegt boomonderzoeker Jelle Hiemstra

van de Wageningen Universiteit.

“Het is dramatisch, een populatie stort in”, zegt Paul Copini van het

Centrum voor Genetische Bronnen Nederland. “Toch zal veel meer

dan 2 % overleven “.

Harrie Hekhuis, hoofd beheer en productie bij Staatsbosbeheer, ver-

wacht dat 10 % standhoudt. Door sterkere bomen veilig te stellen,

hopen ze straks een sterk of zelfs resistent ras over te houden, zodat

er een nieuwe populatie kan ontstaan.

In de gemeente wordt een aantal van ongeveer 24.000 essen bedreigd door de e.t.s.

Dat is 15 % van het totaal aantal bomen ( 160.000 ).

Daarom zal de gemeente in de zomer van 2017 alle essen inspecteren. Dat gebeurt samen met een

adviesbureau, dat gespecialiseerd is in bomen ( Terra Nostra ). Afhankelijk van de beschadiging, leeftijd en locatie van de boom neemt men maatregelen.

Bijv.

• Jaarlijkse, 2-jaarlijkse of 3-jaarlijkse inspectie van een boom

• Snoeien van een boom

• Kappen van een boom

In het najaar van 2017 weet men meer over de maatregelen, die genomen moeten worden.

Opmerkelijk is dat gesteld wordt dat de ziekte voor het eerst is vastgesteld in 2014 in Utrecht.

Wij, als vereniging, zijn in de winter van 2011-2012 gestopt met essenhakhoutbeheer i.v.m. deze e.t.s.

Sporen van de schimmel waaien op bladeren van gezonde essen en infecteren die. De schimmel

kan via de tak de stam in groeien. Uiteindelijk raakt de sapstroom verstoord en sterven geïnfecteerde delen af. Met name bomen jonger dan 40 jaar zijn kwets-baar. Eenmaal aangetast zijn de bomen vatbaar-der voor bijvoorbeeld de honingzwam.

Alleen al Staatsbosbeheer, dat eenderde van de essen in de Nederlandse bossen beheert, ver-wacht voor de kap en het plaatsen van nieuwe bomen 10 tot 20 miljoen euro kwijt te zijn, excl.

de gederfde opbrengsten van het essenhout, dat onder meer wordt gebruikt voor gereedschaps-stelen en speeltoestellen.

Op een website van de gemeente Utrecht kan men het volgende over e.t.s. lezen…….

6

Van de werkvloer

Op zaterdag 2 juli werd de voorraad openhaardhout verminderd door de inzet van drie leden.

Vier werkers waren ’s woensdags present om in de Buitenhof te maaien,

zodat op donderdag 6 juli afgeharkt kon worden.

Daarbij werd onze trouwe Rucker weer eens ingezet.

Tot verrassing van de acht harkers kwam Ad van Nuenen eens

een kijkje nemen.

met Rucker aan

de slag foto: drone Jan

Kleymans

vanuit de lucht is goed

te zien dat er nieuw

terrein in beheer is

bijgekomen

foto: drone Jan Kleymans

Vrijdags werd het zelfde soort werk voortgezet bij de plasjes tegenover het “hondenveldje”.

Voor het eerst werd nu ook het gras onder de kastanjebomen gemaaid en afgeharkt. Met 6 personen en

een drone was dit zo gepiept.

Zaterdags was er geen programma.

Donderdag 13 juli kon er weer ouderwets geknipt en gezaagd worden bij de Hamtoren in Vleuten.

Op de Franse nationale feestdag waren er veel buien. De acht, verscholen in regenjassen, lieten zich echter daardoor niet uit het natte veld slaan en waren bij het Dijkgraafpad actief met zagen, maaien en afharken.

Er werd gezaagd om het oprukkende hout, vooral wilg, dat het maaiwerk bemoeilijkt een halt toe te

roepen. Het snoeihout werd verwerkt op de ril in het bosje. Omdat het werk, mede door het slechte weer, niet af kwam, werd ’s zaterdags met 2 personen nog verder afgeharkt.

Op woensdag 19 juli gingen vier leden

“voorwerk” doen op het terrein van de

Kievit.

Ze maaiden delen van het oude hooiland.

het Dijkgraafpad met rechts het bosje met

allerlei wilgensoorten

foto: drone Jan Kleymans

Over zo’n 60 meter werd overhangend hout over de

sloot verwijderd. Dit op verzoek van de rentmeester van mevr. Van Andel-Royaards, die nog een groot deel van het terrein rond de Hamtoren in bezit heeft.

Het Waterschap zou vanaf half augustus de sloot weer op diepte brengen. Ondanks de lastige en zeer lange braamstengels wisten de zes zwoegers rond het middaguur de laatste takken op de grond onder de elzensingel te verwerken. Piet verlaat als laatste de werkplek. Foto: Jan Kleymans

7

Donderdags togen zeven vrijwilligers naar het fort Ruige Hoek nabij Groenekan om de hopelijk nog

aanwezige houtstammetjes op te halen.

Die bleken er gelukkig onder het manshoge riet nog wel

te liggen.

Al met al wel een natte bedoening.

Regen van boven en plasdras onder de voeten bemoeilijkten

de afvoer van het soms zware hout.

Gelukkig waren er nog de dazen die wat voor afleiding zorgden.

Sjaak kreeg het op een gegeven moment zo warm, dat hij

besloot een “bad” te nemen in de nabijgelegen sloot.

Op deze dag bleek Rucker weer een onmisbare kracht met

Dries op de bok om de vele kuubs aan els en berk uit het

“veld” te krijgen. Maaien (Tabe) op het oude hooiland van de Kievit

Foto: drone Jan Kleymans

Vrijdags werd het gemaaide van het oude hooiland van de

Kievit naar de Groenendaal gebracht.

Niet iedereen durfde met een hoogopgetaste kruiwagen

over de smalle plank, vooral niet als je ook nog moet

zwaaien naar lastige dazen en steekvliegen !

Ondanks deze handicaps vermaakten de acht aanwezigen

zich verder opperbest.

Afharken op het oude hooiland Foto: drone Jan Kleymans

Zaterdag 22 juli werd er weer hout naar diverse klanten gebracht.

Het essenlaantje bij de Hamtoren werd vrijdags ge-

maaid door de twee Ad’s.

Door de grote opkomst van maar liefst 11 leden kon

zelfs nog afgeharkt worden.

Zoals wellicht bekend, is de Hamtoren met wat

grond en bomen, waaronder de essenlaan nu verkocht.

Nieuwe eigenaar is de heer B. Kennis, bij insiders wel

bekend van de band Blof.

Zaterdag 29 juli was er geen programma.

Volgens eigen opgave heeft onze Long Tall H. nog

buiten de “reguliere” werktijd nog zo’n 175 uur

gewerkt voor het zomerprogramma. Ad aan de rol onder de essen foto: Hans van Aartrijk

Donderdag: houtdag. Op de 27ste van de maand werd het laatste

hout uit de Ruige Hoek gehaald. Chauffeur op de bok was nu Frans. Er was nog tijd over om op de Buitenplaats nog wat stammetjes te zagen en te kloven. Frans op de bok op de aanhanger achter de vrachtauto Foto: drone Jan Kleymans

8

Op 4 en 5 augustus was ’t zo’n half jaar geleden dat men voor het laatst op het waterwingebied van

Vitens in Soestduinen was.

De acht werkers moesten op de donderdag nog wel eens schuilen

voor enkele felle builen.

Er werd gebosmaaierd langs enkele paden, Frans hield zich bezig

met enige dode, hangende bomen en de rest vermaakte zich op

de hei met het verwijderen van boompjes.

De dag erna was het weer beter.

Tom op de grote, stille heide Foto: Hans van Aartrijk

Tot nu toe werken we telkens een “kwartet” dagen, d.w.z.

de donder- en vrijdagen in dit fraaie natuurgebied.

Zaterdags op het terrein werken, is van hogerhand niet toegestaan.

Zaterdag 5 augustus werd nu ingevuld met zagen en kloven en acquisitie.

Zaterdag 12 augustus werd er door een paar liefhebbers nog aan houtbewerking gedaan en hout

uitgereden.

Dat augustus best wel een natte maand was, bleek zeker wel op donderdag 17 augustus in het rietveld

bij het riviertje de Bijleveld.

Schuilen onder een zeil tijdens de koffie regenjassen aan in het rietveld Foto: Hans van Aartrijk foto: jan Kleymans

Tijdens de vier dagen in Soestduinen werd er hoofdzakelijk op de heide gewerkt: het uitspitten van opslag en het maaien van zo’n 6.000 m2 gras en braam. Opvallend waren de tientallen woelmuizen, die de maaiers en

harkers voor de maaibalken en voeten liepen. Totaal werden er op deze dagen 28 vrijwilligers geteld. Vergeleken met de dagen in febru-

ari (39 personen) toch wel fors minder.

Materiaal van de hei werd naar een centrale dumpplaats gebracht; Danny kijkt ademloos toe Foto: Jan Kleymans

Ondanks de matige werkomstandigheden kon er dankzij twee

maaimachines een behoorlijke opper-vlakte riet gemaaid worden. Het dijkje en het achterste perceel, bij

de spoorlijn, lag er aan het eind van de werkdag kaal bij.

Riet van de natte delen werd weer op de geslonken hopen van het vorige jaar

gedeponeerd.

9

Vrijdags begon qua weer redelijk tot één felle bui iedereen doorweekte.

Nu werd er alleen met bosmaaiers in de “sawa’s” gewerkt.

Zaterdags zou met een klein gezelschap verder gewerkt worden, maar stortregens in de vroege ochtend en slechte weersvooruitzichten rond elf uur deed besluiten werkzaamheden af te blazen.

Achteraf bleek het weer helemaal niet zo slecht te worden. Wel jammer !

Op donderdag 24 augustus waren de weergoden ons eindelijk weer eens goed gezind.

Goed was het Nico terug op de werkvloer te zien; na zo’n

zeven maanden ziekte en herstel present om een oude

hobby ( vuurtje stoken ) op te pakken.

Op deze dag werd alleen met de bosmaaiers gewerkt, omdat

er een weekje eerder in het manshoge riet een “aanrijding”

tussen twee maaimachines was geweest.

Gevolg: schade aan één machine, die eerst gerepareerd

moet worden.

Nico aan één van de drie brandhopen Foto: Hans van Aartrijk

Sjaak zet nog wat puntjes op de i…….. Foto: Jan Kleymans

Einde van een werkdag foto: Jan Kleymans

Op vrijdag 25 augustus werd het laatste stukje riet gemaaid. Riet uit plas/dras werd op een dijkje neer-gelegd om te drogen.

Zaterdags was er het 25-jarig jubileum van de Stichting De Kievit.

In een toespraakje wist een wethouder van de gemeente Woerden te vertellen dat er nog steeds geen overdracht is richting het Utrechts Landschap van de uitbreiding ten zuidwesten van het huidige terrein van de Kievit.

Later op die dag werd op de Buitenplaats de jaarlijkse bbq gehouden.

Zie voor een verslag de volgende bladzijde.

Op de laatste werkdag van augustus werd

er in de Buitenhof op de patrijzenakker

nabij het “honden-uitlaat-veldje” gewerkt.

Met zeven leden werd er flink gebuffeld.

vanuit de lucht werd gecontroleerd of er wel

werd doorgewerkt

Foto: drone Jan Kleymans

10

Met de inmiddels bekende groep van ongeveer 25 jonge en oude leden met jonge en oude aanhangertjes hebben we afgelopen zaterdag26 augustus op de Buitenplaats onze jaarlijkse BBQ gehouden.

Diverse leden hebben daarvoor ook nog de receptie i.v.m. het 25-jarig bestaan van de Kievit bezocht. Waarschijnlijk leest u elders in dit blad daar meer over. Dit keer een BBQ zonder live muziek van de band van Ruud, maar met muziek uit een prachtige zwart doosje van Henny. Er kon met en zonder “echt” vlees worden gegeten. Er was nl ook vlees van de vegetarische slager

aanwezig. Jaja deze slager bestaat dus echt. Ik heb het geproefd en het smaakte lekker. De salades

gefabriceerd door Truusje zelf (weet ik) én de slager zelf (denk ik) oogden goed en smaakten ook voortreffelijk. In een prima sfeer werd gegeten, gedronken en verhalen opgehaald en doorgegeven. Dries (onze voorzitter dus) trapte af met een

welgemeend praatje over ditjes en datjes die ik niet letterlijk zal weergeven maar het ging over dat het goed ging met de vereniging en dat we met name onze materiaalbeheerders meer moeten steunen met het schoonmaken (schoon wegzetten) van onze gebruikte spullen.

Dries trapt af met ditjes en datjes Over nieuwe kloofmachine(s) en over een door Charlotte in te voeren

Whats-app groep. Die zal/kan worden ingezet indien er extra handen nodig zijn voor de uitvoering van het Zomerprogramma. Een soort proefje dus. Volgt u me nog? (Inmiddels hebben de betrokkenen daar al iets van gemerkt). Terugkomend op de BBQ, daar gaat dit verslagje toch over,

wat was de Buitenplaats schoon. Heeft u het gemerkt?

Wat waren de stoelen en tafels schoon. Bij deze bedank ik de stille krachten binnen de vereniging daarvoor. Ook de BBQ zelf… Daan goed gedaan!!! Helaas kon ik niet tot het einde blijven maar ik neem gewoon aan dat

we met z’n allen de boel weer netjes hebben opgeruimd. Zo gaat dat bij Landschapsbeheer. Ik was dinsdag nog op de Buitenplaats en alles zag er weer keurig uit. Mooi om te zien. We kunnen nog steeds trots zijn op onze locatie en hetgeen wat we met elkaar presteren. Vandaar aan u allen een welverdiende BBQ.

Tekst: Ruud Blokhuys

Foto’s: Jan Kleymans

Verslag van de jaarlijkse bbq

11

IM Reint Klein Beekman.

Ik vind het een eer om hier iets over Reint te mogen zeggen, want ik was erg op hem gesteld. Ik vond hem een fantastisch mens.

Ook ben ik blij dat Reint niet verder afgetakeld is en naar een verpleegtehuis had gemoeten; dat zou hij echt afschuwelijk gevonden hebben. Reint, zoals jullie weten de nestor en oprichter van onze vereniging Landschapsbeheer Vleuten de Meern, heeft ons allemaal, maar ook mij in het bijzonder veel liefde voor de natuur mee gegeven.

Dat kon hij zo aanstekelijk. Met niet aflatende energie beheerde hij de bos- en patrijsakker in het Maximapark door het iedere keer weer te laten frezen en maaien. Die akkers moesten voer gaan bieden aan o.a. patrijzen en andere

dieren.

Dan belde Reint enkele dagen van te voren op om te vragen of we met een paar mensen zouden gaan zaaien. Reint had voor zaad gezorgd, dat zat in verschillende emmertjes. Hij ging daar met zijn hand doorheen en liet een intens gelukkige blik over de verse akkers gaan als hij dan vertelde wat er allemaal zou gaan bloeien: ramanas, mosterdzaad, zonnebloem en nog veel meer.

De zon scheen en hij keek je dan zo ontzettend vriendelijk aan… .. en dan gingen we zaaien. Als boeren, die een deel van de wereld van voedsel zouden voorzien. Reint , handen op zijn rug, was dan zichtbaar blij en tevreden en heeft dat beslist ook overgebracht op mij en op vele anderen.

Twee jaar geleden hebben Ad en ik samen met Reint een film gemaakt voor het 40- jarig bestaan van onze vereniging. Vooraf gingen we met laptop en pen en papier naar Reint in zijn huisje om het filmscript te maken.

Reint heeft uren verteld: en wat een schitterende verhalen ! Een en al geestdrift over welke natuurprojecten er tot stand waren gebracht. Daar was soms heel wat jaren doorzettingsvermogen voor nodig. Hij heeft ons dat heel smeuïg en in alle details verteld.

Toen ik naar huis ging dacht ik: aan zoveel energie en doorzettings-vermogen mag ik wel ik een voorbeeld nemen ! En dan de filmdag. Reint wilde niet in beeld, uit bescheidenheid, maar heel stiekem

heb ik hem “en profiel” zoals dat heet er toch op gezet. Maar ondanks het feit dat hij niet in beeld wilde, gebeurde er toch iets waar we smakelijk om gelachen hebben met z’n drieën. We waren om te filmen in het Stadhuis in Vleuten. Daar is Reint zo vaak geweest om met ambtenaren te onderhandelen

over de Landschapsprojecten. Bij het filmscript hoorde ook de tekst, dat Reint heel strijdbaar en volhardend was geweest en dat hem dat niet altijd in dank is afgenomen. Geheel tot verrassing, als zoete inval, liep Reint door het stadhuis, jatte – met een brede grijns op zijn gezicht- een prachtig

12

bloemstuk van enorme proporties van de opgestelde bruidstafel en liep er mee naar de uitgang van het stadhuis, zo in het blikveld van de lopende camera.

Hij deed net alsof het college van B&W hem alsnog wilde bedanken voor alles. Zo hebben we dat dus ook in die film gemonteerd.

Onlangs heeft Reint de organisatie van het zomerprogramma overgedragen aan een groepje van vier mensen waar ik er een van ben. We liepen door de bloeiende graslanden van de Kievit en Reint vertelde en vertelde maar: niet alleen over maaibeheer, grondsoorten en waterpeil, maar ook alles over de koeien aan de grens van het gebied, van welke boer die grens is en welke

discussies er waren over of die koeien daar nu wel of niet mocht staan.

Toen het klaar was, bleven we staan en waren verbijsterd over de hoeveelheid kennis , maar vooral ook over hoeveel enthousiasme Reint had overgebracht.

En alweer scheen de zon schitterend over het land, waar hij met voldoening naar keek. Hoe kan ik het beter samenvatten: als ik samen met Reint en

anderen in de natuur had gewerkt, kwam ik altijd gelukkiger thuis dan ik was weggegaan.

Reint, heel erg bedankt voor alles !

Truusje v.d. Linden

13

Natuurlijk begint dit bericht vanuit het bestuur met het overlijden van Reint Klein Beekman, de

oprichter van onze Vereniging, op 30 augustus j.l.

Reint had natuurlijk al langere tijd een steeds zwakker wordende gezondheid, hij had steeds meer moeite om de dag heelhuids door te komen. Toen ik hem op het 25-jarig bestaan van de Kievit vroeg hoe het met hem ging, zei hij ronduit: “slecht!” Hij vertelde dat hij steeds vaker viel en bang was dat hij Parkinson had. Daarvoor liepen allerlei onderzoeken, maar wat hem vooral tevreden stelde was dat de doktoren hem

serieus namen. En dat is Reint ten voeten uit: hij vond niets ergers dan niet serieus genomen te worden. Daar kon hij furieus over worden. Ondanks zijn kwetsbare lichamelijke toestand was Reint in zijn hoofd scherper dan ooit, zo was mijn ervaring. Toen ik op de BBQ vertelde van de nieuwe werkplaatsmeesters Henny en Marlies, die ons zeker zouden leren hoe wij beter met

de gereedschappen om kunnen gaan, reageerde Reint ad rem: “was het vroeger niet goed dan?”

Dat het zomerprogramma nu in handen was van het zomerteam, stelde Reint erg gerust. Het was een van de laatste dingen waar hij zich zorgen over had gemaakt. Marlies en Henny

En nu nog het windwatermolentje aan het draaien krijgen op foto : Hans van Aartrijk de Kievit, en dan… Marlies en Henny, de nieuwe werkplaatsmeesters Foto: Hans van Aartrijk

In overleg met Jeanne heeft Truusje namens ons gesproken op de besloten afscheidsbijeenkomst van Reint. En natuurlijk gaan we Reint de komende tijd uitgebreider herdenken.

We gaan daar de komende bestuursvergadering over doorpraten, uiteraard in samenspraak met Jeanne en familie van Reint. Nu wat meer aardse zaken. We hebben met Henny en Marlies, de nieuwe werkplaatsmeesters uitgebreid gesproken over hun

ervaringen tot nu toe. Ze hebben plezier in hun werk en de onderlinge samenwerking loopt goed. Wel zou de communicatie met de leden beter kunnen. Soms wordt er langs elkaar heen gewerkt. We maken de volgende afspraken:

• Henny is eindverantwoordelijke van de materiaal/werkplaatsmeesters.

• Daan is contactpersoon vanuit het bestuur. • Communicatie met de werkvloer loopt via lange Hans, kleine Hans, Dries of Alex. • Naast het bestaande schriftje zal Daan een groepsapp. gaan beheren voor het snel doorgeven van berichten aan elkaar. • Reparaties altijd kortsluiten met Henny of Marlies.

Binnenste buiten……………..

14

• Aanschaf van nieuwe materialen alleen in overleg met Henny of Marlies, om dubbelingen te voorkomen. • Henny en Marlies beheren het gereedschap, de materialen en de machines, uitgezonderd de

vrachtauto. • Rucker wordt onderhouden door Hans van Zijl. Ook het zomerprogramma hebben we uitgebreid besproken en geconstateerd dat dit nu heel soepel

verloopt dankzij het zomerteam (Tabe, Charlotte, Truusje en lange Hans). Er is zelfs een gedetailleerde weekplanning. De verwachting is dat het programma half oktober af is. Zoals iedereen gemerkt heeft, heeft Charlotte een groepsapp geïntroduceerd als aanvulling op de website, om snel in te kunnen

spelen op veranderende weersomstandigheden en oproepen voor extra handjes.

Dries, Tabe en Charlotte of Truusje gaan gesprekken voeren met de gemeente over de contracten. zomerteam in overleg foto: drone Jan Kleymans

We hebben met lange Hans gesproken over het veelvuldige gebruik van de vrachtauto en afgesproken dat hij zelf onderzoekt hoe dit verminderd kan worden door een andere organisatie van zijn werk voor de

Vereniging.

Graag wil ik alle klovers onder ons erop wijzen, dat nogal eens té grote stukken hout worden gekloofd. Klanten klagen daar over. Ze drogen minder goed, passen niet in houtkachels en branden minder.

Dus dringend verzoek: KLOOF IN KLEINERE MOOTJES!

We zijn met dubbele energie bezig om een nieuwe kloofmachine aan te schaffen, omdat een van de oude machines stuk is gegaan en niet meer gerepareerd gaat worden (althans het kloofgedeelte). niet te groot, hoor….. Foto: Jan Kleymans

In het winterseizoen komt een nieuwe maatschappelijke stagiaire:

Matthijs Berkhout. Matthijs zit in 4 VWO in Woerden en gaat een aantal zaterdagen met ons meedraaien. Welkom, Matthijs! Op het 25-jarig jubileum van De Kievit waren flink wat van onze leden aanwezig, op een zonnige en

sfeervolle middag.

Namens de Vereniging hebben we een cheque van €250 overhandigd om naar eigen inzicht te besteden. Uiteraard was men daar erg blij mee! De Natuurwerkdag op 4 november a.s. is bij de familie Oostrom, Thematerweg 16c in Haarzuilens. Er is plaats voor 20 gasten, plus onze leden uiteraard. Er staan zo’n 14 willige wilgen klaar om geknot te worden.

En tot slot: de BBQ op 26 augustus werd goed bezocht, en het was verheugend om te zien hoeveel partners er waren. Dat is een teken dat de leden zich ook door het thuisfront gesteund weten. Fijn ook dat Renate er was en we zo de herinnering aan Martin Schwartz levend konden houden. Dank aan Daan, Francien, lange Hans, Ad en Truusje voor het voorbereidende werk.

Dries Willems Voorzitter

15

16