Oblicza turystyki kulturowej w HiszpaniiPracują tylko biura turystyczne i supermarkety. Dominika Gołaszewska 3 ET ZSHG nr 1 w Warszawie Regiony Hiszpanii Hiszpania podzielona jest

Dominika Gołaszewska 3 ET ZSHG nr 1 w Warszawie

"Oblicza turystyki kulturowej w Hiszpanii"

MINI PRZEWODNIK

1. Co warto wiedzieć o Hiszpanii?

2. Co warto zobaczyć?

3. Co warto zjeść?

Tego dowiesz się w Moim przewodniku!



10 rzeczy, które warto wiedzieć o

Hiszpanii

1. Bajki The Simpson prawie każdy Hiszpan zna na pamięć.

Każdy Hiszpan zna bajki o rodzinie Simpsonów naprawdę bardzo dobrze. Związane jest to z

faktem, że bajka ta leci od co najmniej 20 lat codziennie w telewizji.

2. Na imprezy lepiej nie wybierać się przed godziną 1.00

Planujecie iść na dyskotekę w Hiszpanii?

To nie wychodźcie z domu przed godziną 12, bo dyskoteka będzie pusta. jeżeli jednak chcecie

wcześniej coś wypić zawsze możecie iść do jakiegoś baru, niektóre w swojej ofercie mają

naprawdę bardzo ciekawe napoje %.


3. Picie wody z kranu jest bardziej normalne niż picie wody

butelkowej

Jeżeli będziecie odwiedzali kogoś znajomego w Hiszpanii i poprosicie o szklankę wody to niech

Was nie zdziwi, że właściciel mieszkania podejdzie do kranu i taką wodą Was poczęstuje- picie

wody z kranu jest tutaj zupełnie normalne, a kranówka wcale nie jest gorsza od wody

butelkowanej- jest też o wiele tańsza.

Na ulicach znajdziemy także fontanny, z których woda jak najbardziej nadaje się do picia- jest to

bardzo wygodne zwłaszcza w upalny dzień.

4. Woda gazowana- ZAPOMNIJ

W sklepach raczej ciężko jest kupić butelkową wodę gazowaną tak bardzo popularną jak u Nas w

Polsce. Tutaj mało kto lubi taką wodę, mało kto ją pije i tak naprawdę mało kto ją zna.

5. Czerwone światło- naprzód!

Tutaj w Barcelonie policja nie zwraca uwagi na ludzi przechodzących na czerwonym świetle.

Oczywiście lepiej nie ryzykować na przejściu, które jest niezwykle ruchliwe- ale jeżeli widzimy,

że nic nie jedzie to można spokojnie przechodzić. Tutaj za to nie dostaniemy mandatu!


6. Jeśli masz katar- weź chusteczki higieniczne z domu

Chusteczki higieniczne nie są sprzedawane oddzielnie, Sprzedaje się je w dziesięciopaku.

7. Rodzeństwa ubiera się tak samo

W Hiszpanii ciekawym zwyczajem jest ubieranie dzieci jednakowo.

8. Życie toczy się na ulicy, w barach...

W Hiszpanii życie toczy się na ulicy, a zwłaszcza w barach, które nigdy nie są puste.

Pierwsza kawa najlepiej w barze, drugie śniadanie w barze koło pracy, obiad w jakiejś taniej

restauracji- jeżeli nie opłaca się wrócić do domu na sjestę, a wieczorem na drinka lub na piwo do

najbliższego baru, aby pogadać ze znajomymi i można tak każdego dnia.

9. Część barów prowadzonych jest przez starszych panów

U nas w Polsce jest to raczej niespotykane, ale tutaj w Hiszpanii jest to na porządku dziennym,

bary prowadzone są przez starszych panów.

10. Sjesta- Czas Święty

Większe sklepy są zawsze otwarte, ale mniejsze sklepy zawsze są pozamykane.

Sjesta w Hiszpanii trwa od godz. 14.00 do 17.00. Wszyscy mieszkańcy tego kraju spotykają się w

restauracjach, kawiarniach by razem z rodziną lub przyjaciółmi zjeść obiad i deser. Wszystkie

szkoły, banki są wtedy nieczynne. Pracują tylko biura turystyczne i supermarkety.


Regiony Hiszpanii

Hiszpania podzielona jest na 17 wspólnot autonomicznych, z czego najsłynniejszymi regionami

turystycznymi są Madryt, Katalonia, Walencja oraz Andaluzja. Każdy z nich zachwyca nieco

innym klimatem, zabytkami, czy miejscami, które warto zobaczyć. Każdy posiada swój własny

urok i własną historię, pełną ciekawych wydarzeń.


Największym miastem Hiszpanii i zarazem atrakcyjnym turystycznie regionem jest Madryt.

To miejsce znane ze wspaniałego dziedzictwa kulturowego, a samo miasto posiada wiele

zabytków, których po prostu nie sposób pominąć. Warto zobaczyć chociażby Plaza Mayor,

ogromny plac, który kiedyś stanowił centrum miasta. Można tu odpocząć, napić się dobrej kawy,

czy pospacerować. Zachwyci niewątpliwie Casa de la Panaderia, przepiękny budynek, w którym

znajduje się biuro informacji turystycznej. Na miłośników sztuki czeka chociażby Muzeum El

Prado, a na lubiących się bawić do rana – liczne kluby nocne.


Przez cały rok zachwyca i zaprasza region Walencji. Wspaniałe krajobrazy pełne obszarów

górskich przeplatających się z przybrzeżnymi równinami urzekają i przyciągają turystów z całego

świata. We wszystkich miastach i wsiach mają miejsce fiesty, chwile, w których można błogo

poleniuchować. Stolicą prowincji jest Walencja, leżąca nad rzeką Turia. Zachwycają ulokowane

tu kościoły i katedry, z których najstarsza pochodzi z XIII wieku. Łączy ona trzy style –

barokowy, romański oraz gotycki i co ciekawe, właśnie tutaj ma być ukryty Święty Graal.

Walencja to także muzea i galerie sztuki, takie jak Museo Provincial de Bellas Artes, w którym

można podziwiać chociażby dzieła Goya. Warto zobaczyć również XVIII-wieczne parki - Jardins

de Monfort, czy Jardins de I'Alameda oraz zachwycić się pochodzącym z XVI wieku Ogrodem

Botanicznym.


Największym hiszpańskim regionem jest niewątpliwie Andaluzja. To miejsce pełne słońca,

rytmów flamenco i zapierających dech w piersiach krajobrazów. Zachwycają białe plaże, parki

narodowe, czy górskie szlaki, a także pustynia. Największą prowincją Andaluzji jest Sewilla, a

stolicą prowincji i zarazem całego regionu jest miasto o tej samej nazwie. Będąc w nim warto

przede wszystkim zobaczyć największą na świecie gotycką dzwonnicę - Giraldę, która wpisana

została na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.


Pogoda klimat i

temperatura w Hiszpanii

Hiszpania jest jednym z najcieplejszych krajów w Europie Zachodniej.

Hiszpańska pogoda kształtuje się bardzo obiecująco: średnia ilość słonecznych dni dochodzi tutaj

do 260-285.

Przeciętna roczna temperatura na wybrzeżu Morza Śródziemnego wynosi 20°C. Zimą

temperatura spada poniżej zera tylko w centralnych i północnych regionach kraju.

Latem temperatura powietrza wzrasta do 40°C i wyżej (od części centralnej do wybrzeża

południowego). Na północnym wybrzeżu temperatury nie są już tak wysokie i sięgają około

25°C.

Dla Hiszpanii charakterystyczne jest bardzo znaczne zróżnicowanie klimatyczne wewnątrz kraju

i tylko bardzo umownie może być zaliczona w całości do śródziemnomorskiej strefy

klimatycznej. Te różnice klimatyczne dotyczą zarówno temperatury, jak i sumy rocznych

opadów.

Na skrajnym północnym-zachodzie Hiszpanii klimat jest łagodny i wilgotny ze słabymi

wahaniami temperatury w ciągu roku i dużą ilością opadów. Ciągłe wiatry od strony Atlantyku

przynoszą dużo wilgoci, zwłaszcza zimą, kiedy panuje mglista, pochmurna pogoda z mżawkami,

prawie bez śniegu i mrozu. Średnia temperatura najchłodniejszego miesiąca jest taka sama jak w

północno-zachodniej Francji. Lato jest gorące i wilgotne, średnia temperatura rzadko przekracza

16°C. Roczna ilość opadów przekracza 1070 mm, a miejscami sięga 2000 mm.


Hiszpania, Ávila zalana słońcem


Mieszkańcy – etykiety – zwyczaje -

język

Etykiety:

Hiszpanie podczas pierwszego spotkania nie podają sobie ręki, ale całują w oba policzki. Warto o

tym pamiętać, żeby nie skrępować się w takiej sytuacji. Zwyczaj wyciągania ręki trudno wyplenić

i pewnie odruchowo tak właśnie będziemy robić. Nie ma tu znaczenia czy witają się mężczyźni

czy kobiety.

Z wad Hiszpanów warto wymienić niepunktualność i niesłowność. Nowo poznany Hiszpan

twierdzi, że jesteś jego najlepszym przyjacielem, zaprasza cię do domu, ale nie podaje adresu.

Niepunktualność jest powszechna (choć nie w kontaktach handlowych i oficjalnych).

Zwyczajowy kwadrans spóźnienia (nawet do pół godziny) nie powinien nikogo dziwić. O to

nawet nikt się nie obraża.

Wyznacznikiem popularności baru jest ilość śmieci na podłodze. Sterty serwetek, orzeszków,

papierosów nie znaczą wcale, że knajpa jest kiepska. Wręcz przeciwnie! Po prostu w godzinach

szczytu jest tylu klientów, że nikt nie przejmuje się zamiataniem. Jak jest trochę bałaganu, to

znaczy, że ludzie lubią dane miejsce, więc zapewne można tu dobrze zjeść!


Oczywiście zdarza się (zwłaszcza na południu), że mężczyźni otwarcie komentują urodę mijanych

kobiet – krzyczą z samochodów, z drugiego końca ulicy, gwiżdżą. Ale bardzo rzadko się

narzucają. Po prostu wyrażają swoją opinię (zawsze pozytywną).

Hiszpanie lubią spotykać się w sporym gronie i w ogóle są bardzo towarzyscy – obiady jada się

praktycznie zawsze na mieście (tak jak śniadania, a bardzo często i kolacje). Jest to pewnie też

związane z typowym dniem pracy, który w zdecydowanej większości firm przerywany jest

dwugodzinną sjestą na obiad. W tym czasie pozamykane są też wszystkie sklepy (zwykle między

14 a 17). Do domu wraca się często pomiędzy 18 a 21.

Jeśli chodzi o zabawę, ta też zaczyna się dość późno jak na nasze standardy. Na dobre rozpoczyna

się grubo po północy, wcześniej idzie się na kolację do jakiegoś baru czy restauracji, a potem do

pubu na drinka i dopiero około 1 w nocy powoli zaczynają się schodzić do dyskotek ludzie. A gdy

przesadzicie z zabawą, potem obowiązkowo trzeba iść na churros - prażone przysmaki moczone

w gorącej czekoladzie.

Churros


Odpoczynek podczas Sjesty

Hiszpanie są mistrzami życia chwilą. Nie jest nie na miejscu, że w restauracji ktoś raptem zaczyna

śpiewać a zaraz za nim idą wszystkie osoby siedzące przy stole. Później kobiety wstają i tańczą,

zaraz dołącza się jakiś mężczyzna. Tak klaszcząc, śpiewając i tańcząc, urozmaicają sobie

rodzinny obiad. Ogólnie są po prostu bardziej wyluzowani.

Hiszpanie są bardzo naturalni. W swoim zachowaniu przypominają trochę dzieci, które nie są

jeszcze nauczone wszystkich reguł postępowania, w sztywnym świecie dorosłych. Większość

mieszkańców Andaluzji zachowuje się bardzo głośno, spontanicznie i zwyczajnie robi to, na co

ma w danym momencie ochotę.


Język hiszpański jest drugim na świecie najczęściej występującym językiem ojczystym

(mówi nim 328 milionów osób w 44 krajach).

Mieszkańcy:

Kultura i mentalność europejska, zbliżona do polskiej. Hiszpanie są jednak bardziej

tradycyjni jeśli chodzi o związki damsko–męskie. Oczywiście w dużych miastach wiele

osób mieszka ze sobą przed ślubem i spotyka się z wieloma partnerami, jednak w

mniejszych miejscowościach nadal nie jest to powszechną praktyką.


Sympatię Hiszpanów można sobie zaskarbić, adaptując się do ich sposobu życia. Cieszy

ich, jeśli ktoś chwali ich kuchnię, stara się mówić w ich języku, demonstruje ciekawość w

stosunku do ich zwyczajów i sposobu życia.

Towarzyską i otwartą naturę Hiszpanów da się bez problemu zauważyć na każdej ulicy.

W oczy rzuca się przede wszystkim niezliczona ilość barów i kawiarni, gdzie można

spotkać ludzi w każdym wieku, sączących wino, piwo lub kawę, pogrążonych w

żywiołowej dyskusji. Nikt się tu nie zamyka w domu – wszyscy ciągną do kawiarni, żeby

spotkać znajomych i sąsiadów i porozmawiać albo obejrzeć razem mecz.

Hiszpanie żyją powoli, nie śpiesząc się zbytnio. Obowiązki odkładają „na jutro”, zawsze

używając magicznych słów - „mañana” (jutro) oraz „tranquilo” (spokojnie). Takie

podejście do życia oszczędza im stresów, ale dla osób, które nie są do tego

przyzwyczajone, może stanowić powód do nerwów. Żeby załatwić coś w urzędzie czy

banku należy uzbroić się w żelazną cierpliwość, gdyż osoba nas obsługująca

niekoniecznie zajmuje się tylko nami, ale również rozmawia przez telefon, pije kawę,

musi akurat wyjść i nie wraca przez pół godziny.

Hiszpanie to także nieźli imprezowicze i wielbiciele nocnego stylu życia, szczególnie

latem. Fiesta przy gorących rytmach salsy, imprezy na plaży, przy gitarze i śpiewach

flamenco, i to zawsze do białego rana. Później wspólne śniadanie o 7-8 rano i można iść

spać do domu, albo prosto do pracy.

Hiszpanie mają też swoją kulturę plażowania. Większość uwielbia słońce i morze, więc

latem każdy wolny dzień spędza na plaży. Nigdy samemu. Zawsze z rodziną lub większą

grupą znajomych. Nigdy nie jest tak, że tylko się leży i nic więcej. Przede wszystkim się

rozmawia, plotkuje, wygłupia i śmieje. Oczywiście wszystko to bardzo głośno. Oprócz

tego kąpiel w morzu jest obowiązkowa, a przeróżna aktywność fizyczna typu tenis

plażowy czy zabawy z piłką również są popularne.

Hiszpanie są generalnie otwarci na inne nacje, jednak w sytuacjach życia codziennego

(praca, wynajem itd.) faworyzują swoich. Część Hiszpanów (w zależności od miejsca

zamieszkania) czuje się bardziej Baskami, Katalończykami czy Galicyjczykami niż

Hiszpanami.

Największa ilość imigrantów pochodzi z Ameryki Południowej (Ekwadoru, Kolumbii,

Boliwii). Jest też bardzo wielu Rumunów, Bułgarów, Ukraińców. Okolice plaż są

bardzo popularne wśród turystów angielskich, niemieckich, szwedzkich czy

norweskich, którzy często wybierają te tereny na spędzenie emerytury.


Język:

Hiszpański, hiszpański i jeszcze raz hiszpański. Znajomość języków obcych wśród

Hiszpanów jest tragiczna. Ledwo, ledwo można się dogadać po angielsku bądź francusku.

Najlepiej mieć przy sobie rozmówki i próbować jednak dogadać się po hiszpańsku,

otwiera to wiele drzwi.

Z języków obcych najpopularniejsze są angielski i francuski. Trzeba uważać, bo często

Hiszpanie tylko twierdzą że umieją się nimi posługiwać. Najłatwiej jest w regionach

turystycznych, np. nad Morzem Śródziemnym, gdzie pracownicy kempingów, hoteli i

innych ośrodków turystycznych mówią czasem nawet po holendersku. Mimo wszystkich

problemów na tym gruncie, pocieszeniem jest fakt, że Hiszpanie są niezwykle serdeczni i

mili, także dla obcokrajowców i spytani o drogę wyjdą z siebie żeby nam pomóc,

nieważne w jaki sposób.

Hiszpania to kraj o niezwykłej różnorodności językowej. W całym kraju oczywiście

obowiązuje kastylijski (czyli to co nazywamy popularnie hiszpańskim). Ponadto istnieją

jeszcze trzy języki urzędowe: w Galicji jest to galisyjski (bardzo podobny do

portugalskiego), w Katalonii – kataloński (przypomina zarówno hiszpański jak i

francuski), a w Kraju Basków – baskijski (który nie przypomina kompletnie niczego).

Jeśli więc wybieramy się do jednej z tych wspólnot autonomicznych musimy

przygotować się na ewentualne problemy w komunikacji. Nie zdarzają się często, bo

teoretycznie każdy Bask, Katalończyk i Galisyjczyk mówią po kastylijsku.

W niektórych regionach, bardziej zamkniętych i dbających o tradycję, mieszkańcy tak są

przyzwyczajeni do swojego mniejszościowego języka, że podświadomie używają go

nawet jeśli poprosimy o rozmowę po kastylijsku. Zwykle nie robią tego złośliwie. Po

prostu po trzecim zdaniu automatycznie zaczynają mówić po swojemu, bo im wygodniej.

Zdarza się to przeważnie w małych miejscowościach, wsiach itp.


Święta w Hiszpanii, Fiesty, Corrida

Świąt Hiszpanie mają mnóstwo! W każdym miesiącu jest co najmniej jeden dzień, w którym

Hiszpanie świętują, zamykają urzędy, banki i sklepy. Żeby opisać tradycję obchodzenia każdego

z tych świąt należałoby wydać książkę. Większość jest obchodzona dosyć hucznie. Dużo bardziej

hucznie niż najbardziej huczne święto w Polsce. Za największe święto w roku uznaje się Wielki

Tydzień (Wielkanoc).

Na Święto Trzech króli we wszystkich miastach i miasteczkach organizowana jest wielka parada,

rozrzuca się cukierki, są pokazy akrobatów i tancerzy.

Podczas karnawału ludzie w każdym wieku przebierają się i idą na paradę lub dyskotekę.

Na ostatki Hiszpanie organizują procesję żałobną dla… sardynki, bo przecież w Wielkim Poście

tradycyjnie jemy dużo ryb, więc trzeba oddać hołd sardynce, która poświęci się dla naszego

dobra. Procesja z księdzem, zakonnicami i płaczkami (przebierańcy oczywiście) niesie wielką


makietę sardynki przez miasto odprawiając modły i śpiewając, a na końcu wysadzają ją w

powietrze i tak się kończy karnawał.

Dni wolne od pracy to 1.01., Wielkanoc, 1.05., 15.08., 12.10., 6.12., 8.12., 25.12. Ponadto każda

prowincja ma swój dzień, który jest wolny od pracy oraz – dodatkowo - każda miejscowość ma

swój wolny dzień.

Bardzo hucznie obchodzony jest Wielki Tydzień (Semana Santa), za to niewielką wagę

przywiązuje się do świąt Bożego Narodzenia (26 grudnia to normalny dzień pracy). Po wigilijnej

kolacji, podczas której jada się głównie mięso i owoce morza (mariscos), wszyscy czujący się na

siłach wychodzą na dyskoteki.

Corrida Hiszpania nie mogłaby istnieć bez Corridy a Corrida nie mogłaby istnieć bez Hiszpanii. Walka

byków, wpisały się w kulturę tak mocno, że nic nie jest w stanie wymazać ich z świadomości.

Corrida traktowana jest jako sztuka, a dziennikarze o niej piszący nie są traktowani jako

komentatorzy sportowi, ale jako krytycy sztuki. Połączenia piękna i heroizmu, dwóch głównych

bohaterów na scenie - byk i matador i tylko jeden zwycięzca. Byk, który nabije nieszczęśnika na

rogi bądź zwierze, któremu waleczny matador zada ostatnie pchnięcia szablom. Dzieli ich tylko

kilkanaście metrów i czerwona płachta dodatkowo podnosząca emocje. To pasjonujące

wydarzenie zapierające w piersiach całą zebraną na arenie publiczność. Corrida dziś nie

pasjonuje Hiszpanów jak dawniej, ale wciąż jest transmitowana przez telewizję trzy-cztery razy

w tygodniu. To jednak część Hiszpanii. Wśród samych Hiszpanów nie ma zgody w ocenie tego

zjawiska. Są zwolennicy i przeciwnicy. Turyście corrida może się podobać lub nie, jednak w

dobrym tonie jest nie wyrażanie głośno negatywnych opinii. Bo taka opinia może zwolennika

corridy urazić.



10 Największych atrakcji

turystycznych w Hiszpanii


Największą atrakcją turystyczną Hiszpanii jest Wielki Meczet w Kordobie, zwany po hiszpańsku

La Mezquita, pochodzący z VIII w., wielokrotnie przebudowywany, służy obecnie za katedrę

rzymskokatolicką diecezji Córdoba w Hiszpanii.


2. miejsce: Alkazar w Sewilli - sławny pałac królewski, którego początki sięgają XI w., kiedy

rezydowali tutaj przedstawiciele kalifatu kordobańskiego. Zalicza się do najwspanialszych

kompleksów pałacowych w Hiszpanii.


Na 3. miejscu znalazła się Alhambra - warowny zespół pałacowy w Grenadzie w andaluzyjskim

regionie Hiszpanii, zbudowany w latach 1232–1273. Alhambra była ostatnim punktem oparcia

Arabów w Hiszpanii.


4. miejsce: Santiago de Compostela - miejsce spoczynku Św. Jakuba Większego jednego z

dwunastu apostołów, uczniów Jezusa Chrystusa. Od średniowiecza znany ośrodek kultu i cel

pielgrzymek.

Dopiero 5. miejsce zajmuje Sagrada Familia - Świątynia Pokutna Świętej Rodziny – secesyjny

kościół w Barcelonie w Katalonii o statusie bazyliki mniejszej, uważany za główne osiągnięcie

projektanta Antoniego Gaudíego. Budowę świątyni rozpoczęto w 1882 roku do dzisiaj jej nie

skończono.


6. miejsce: Casa Batlló – budynek znajdujący się przy Passeig de Gràcia 43 w Barcelonie,

przebudowany w latach 1904–1906 przez Antoniego Gaudíego. Budynek jest bogato zdobiony, a

na jego fasadę składają się liczne elementy nawiązujące do motywów zwierzęcych, takich jak:

kości (forma balkonów), łusek (dach), rybie łuski (płytki pokrywające ściany). Ponadto

łuskowany dach przypomina smoka, co nawiązuje być może do legendy o św. Jerzym i smoku,

stanowiącej element narodowej tożsamości Katalończyków.


Na 7. miejscu pojawił się Plac Hiszpański w Sewilli.

8. miejsce: Akwedukt w Segowii jest jednym z najważniejszych i najlepiej zachowanych

reliktów rzymskiej obecności na półwyspie Iberyjskim. Jest też symbolem Segowii,

uwiecznionym nawet na herbie miasta.


Na 9. miejscu znajduje się Casa Milà (La Pedrera) - znaczy Dom Mili - to budynek w Barcelonie

powstały w latach 1906-1910. Zaprojektował go i wykonał Antoni Gaudí dla przedsiębiorcy Pere

Mili i Jego żony. Jest to najbardziej dojrzały i ostatni projekt "świecki" tego architekta. Casa

Milá, jak pragnął sam Gaudí, miała być odpowiedzią na brak interesujących budynków w

mieście. Ze względu na prezencję (budynek wygląda jak potężny skalny blok) barcelończycy

przezwali go La Pedrera, co znaczy Kamieniołom.


10. miejsce: Katedra Najświętszej Marii Panny w Sewilli - gotycka katedra, powstała w Sewilli

w miejscu meczetu zbudowanego przez muzułmańską dynastię Almohadów. Katedra jest

największym i jednym z najwspanialszych kościołów gotyckich na świecie.


Muzea

Museo Nacional del Prado

Największa w świecie kolekcja malarstwa hiszpańskiego, z takimi sławami jak Goya czy

Velázquez; prócz tego El Greco, Rubens, Tycjan, Bosch.. oraz wystawy czasowe - kilka lat

temu na przykład była to niesamowita ekspozycja ukazująca prace konserwacyjne nad Ogrodem

rozkoszy Boscha.

Adres: Paseo del Prado. Metro Atocha, Banco de España.


Real Academia de Bellas Artes- Królewska Akademia Sztuk

Pięknych

Malarstwo i rzeźba hiszpańskie i zagraniczne z okresu XVI - XX wieku (szczególny nacisk

położony jest na dzieła hiszpańskiego Złotego Wieku); eksponaty ilustrujące działalność

Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych; sala poświęcona Pablowi Picasso.

Adres: Calle de Alcalá 13. Metro Sol.


Museo Arqueológico Nacional- Narodowe Muzeum

Archeologiczne

Znaleziska z terenów Hiszpanii, a także Egiptu, Grecji i terenów cywilizacji Etrusków (paleolit -

wiek XVIII). Dzieła kultury Iberów, między innymi znana Dama z Elche. Sztuka rzymska,

wizygocka, islamu; kopia Groty Altamira z Kantabrii, ozdobionej malowidłami naskalnymi z

paleolitu.

Adres: Calle de Serrano 13. Metro Serrano.

Museo Nacional de Artes Decorativas

Muzeum Sztuki Zdobniczej, przedstawiające życie codzienne Hiszpanii od czasów fenickich do

wieku XX - bądź to w formie zrekonstruowanych pomieszczeń, bądź też ekspozycji

tematycznych. Można zobaczyć tam zegar wskazujący czas nocny, który nie wybijał godzin, by


nie budzić domowników oraz kompletną kuchnię z XVIII wieku, wyłożoną od sufitu do podłogi

ceramiką wymalowaną w scenki rodzajowe.

Adres: Calle Montalbán 12. Metro Banco de España, Retiro.

Museo del Ejército

Jednym ze znakomitszych eksponatów Muzeum Wojska jest miecz La Tizona, należący do

legendarnego - ale i historycznego zarazem - wojownika Cyda.


Centro del Arte Reina Sofía

Coś dla miłośników sztuki współczesnej. Duży budynek z oszklonymi windami i zielonym patio

w środku, mieszczący między innymi dzieła Miró, Salvadora Dalí i Picassa, w tym słynną

Guernicę, namalowaną po bestialskim zbombardowaniu legendarnej baskijskiej stolicy przez

samoloty niemieckie (1936). Wstęp: (lato 2000) 250 ptas.

Adres: Calle Santa Isabel 52. Metro Atocha.

Kilka słów o historii Hiszpanii

W swojej historii Hiszpania była podbijana przez wiele państw. W starożytności jej tereny

zamieszkiwały ludy pochodzenia iberyjskiego, a później także celtyckiego (tzw. Celtyberowie).

Następnie Hiszpania stanowiła część imperium rzymskiego. Po okresie panowania Rzymian

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hiszpania

https://pl.wikipedia.org/wiki/Iberowie

https://pl.wikipedia.org/wiki/Celtowie

https://pl.wikipedia.org/wiki/Celtyberowie

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cesarstwo_Rzymskie


została podbita przez plemiona Wandali. Następnie została najechana przez ludy islamskie. Ich

wypędzenie zapoczątkował pierwszy król Asturii. Następnie Hiszpania na kilka wieków dostała

się pod panowanie Habsburgów. W okresie wojen napoleońskich stanowiła ważną część koalicji

antyfrancuskiej. W latach trzydziestych XX stała się republiką rządzoną przez Francisco Franco.

Od czasu upadku reżimu jest monarchią parlamentarną.

Religia

Hiszpania uważana była przez wieki za bastion i ostoję katolicyzmu. Jeszcze za czasów

frankizmu katolicyzm był religią państwową. Dziś jeszcze katolicy stanowią zdecydowaną

większość hiszpańskiego społeczeństwa, a ich religijność bywa niezwykle silna i żywiołowa.

Utrzymuje się do dziś tradycja bractw procesyjnych - przykościelnych organizacji, zrzeszających

mężczyzn pełniących w czasie niezwykle malowniczych procesji różne funkcje. Przynależność

do bractwa jest bardzo prestiżowa. W Hiszpanii sporo jest sanktuariów maryjnych, cudownych

figur i obrazów, do których pielgrzymują wierni, by modlić się i wypraszać łaski. Trwa także

tradycja, znana nam dobrze z Polski, peregrynujących figur i obrazów. W czasie takiej

peregrynacji figura opuszcza kościół i jest noszona do domów wiernych, w których na wspólnych

modłach gromadzą się parafianie.

Sytuacja ta jednak powoli się zmienia. Kościół stracił dużo poparcia społecznego, po okresie

frankizmu - wielu hierarchów wspierało rządy dyktatora. Młodzi Hiszpanie coraz częściej

odchodzą od religii swoich dziadków, deklarując agnostycyzm, lub ateizm. Zmiany te widoczne

są gołym okiem - Hiszpanie się laicyzuje. Świadczą o tym przemiany społeczne, takie jak

legalizacja związków homoseksualnych.

W Hiszpanii poza parafiami katolickimi działają także wspólnoty protestanckie i muzułmańskie.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wandale

https://pl.wikipedia.org/wiki/Asturia

https://pl.wikipedia.org/wiki/Habsburgowie

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wojny_napoleo%C5%84skie

https://pl.wikipedia.org/wiki/Francisco_Franco

https://pl.wikipedia.org/wiki/Monarchia_parlamentarna



W zdecydowanej większości religia katolicka. Jednak odsetek osób praktykujących jest bardzo

niski. Znacznie niższy niż w Polsce.

W wielu barach i kawiarniach, także niektórych restauracjach, na ścianach widnieją obrazki

Matki Boskiej, są pozawieszane różańce. Większość bardzo podziwia byłego Papieża Jana Pawła

II.


Literatura Hiszpania jest krajem literatury. Pierwszymi sławnymi pisarzami na jej terenach byli Rzymianie.

Rozwój chrześcijańskiej literatury łacińskiej, który nastąpił począwszy od IV wieku

zahamowany został w VIII wieku pod wpływem podboju Półwyspu Iberyjskiego przez Arabów.

Za ich panowania powstały dzieła jeszcze znakomitsze, zawierające elementy spuścizny

antycznej, które przez uczonych chrześcijańskich były pomijane. W Kordobie toczono dysputy

pomiędzy zwolennikami Platona i Arystotelesa.

W XII wieku rozkwitło również piśmiennictwo hebrajskie. Arabski uczony Averroes, który pisał

komentarze do dzieł Arystotelesa oraz pisarz hebrajski Moses ben Maimon, zwany także

Maimonidesem, autor filozoficznych Summa judaizmu, inspirowali europejskich filozofów aż do

czasów Spinozy i Schopenhauera.

Hiszpania na nowo odkrywa sztukę układania fabuły, czy to w powieści kryminalnej czy w

kompleksowej prostocie powieści psychologicznej, (Juan Jose Millas), a także w eksperymentach

z fikcją (Javier Marias, Enrique Vila-Matas), które nie mają odniesienia do samej Hiszpanii, lecz


zainspirowane są kosmopolitycznie. Tym wszystkim gatunkom towarzyszy gorączkowe

tłumaczenie dziel z innych języków, które to utwory wypełniają luki, jakie istnieją w hiszpańskiej

twórczości modernistycznej.

Motorem rozwoju literatury hiszpańskiej naszych czasów są kobiety. Nigdy dotąd tak wiele

autorek jak obecnie nie sięgało po pióro. W owych utworach opisują głównie stosunki w

Hiszpanii między kobietą a mężczyzną, oraz opowiadają się za swobodą seksualną. Do

najbardziej znanych należą Soledad Puertolas, Rosa Montero, Adelaida Garda Morales, a w

dziedzinie literatury erotycznej Mercede Abad. W każdym z regionów wydawana jest bardzo

duża liczba książek w danym języku, szczególnie wyraźne jest to w Katalonii, gdzie obok siebie

funkcjonują dwa rynki księgarskie: kataloński i kastylijski.

Sztuka

Hiszpańska rzeźba i malarstwo znajdowały się w XIV wieku pod wpływem francuskim. W XV

wieku godnymi naśladowania byli mistrzowie włoscy, niemieccy i holenderscy, którzy wiele prac

wykonywali także w Hiszpanii. Własne szkoły malarstwa w stylu gotyckim powstały w

Barcelonie, a później także w Walencji. Już wtedy wykształciły się cechy, które

charakteryzowały w sposób szczególny hiszpańską sztukę od okresu baroku. Była to silna

tendencja do realistycznego pokazywania detali i zdobnych ornamentów. W epoce renesansu

większość twórców wzorowała się na pracach Leonarda da Vinci i Michała Anioła. Dopiero wraz

z nadejściem baroku sama Hiszpania stała się źródłem, z którego czerpała cała Europa.

Jedyna w swoim rodzaju jest twórczość Domenica Theotokópuli, nazywanego krótko El Greco

(Grek), gdyż pochodził z Krety. Jego obrazy z charakterystycznie wydłużonymi postaciami

podziwiać można w Casa del Greco w Toledo, gdzie spędził większość życia, oraz w madryckim

Prado. Inny malarz barokowy Francisco Zurbaran nawiązywał do malarstwa Caravaggia.

Przedstawiając najczęściej mnichów i sceny klasztorne koncentrował się na kontraście światła.

Wrażenie nieomal kiczu sprawia dziś pełne uczucia malarstwo Bartolome Esteban Murillo,

obejmujące obrazy religijne i rodzajowe. Do najsłynniejszych dzieł w całej historii sztuki należą

płótna Diego Velazquesa (1599-1660). Był mistrzem kompozycji, a równocześnie

nieporównywalnym z nikim innym interpretatorem duszy ludzkiej. Las Meninas - jego

najsłynniejsze dzieło - wisi w Prado.


Flamenco Flamenco nie należy do zwykłych gatunków muzycznych, ale jest sztuką, nierozerwalnie

związaną z Hiszpanią i jej odwieczną kulturą. Flamenco nie tylko służy rozrywce, ale poprzez

rytmy tego tańca, śpiewu i muzyki od wieków andaluzyjscy cyganie wyrażali swoje emocje.

Mieści ono w sobie nie tylko elementy kultury hiszpańskiej, ale tez hinduskiej, żydowskiej,

perskiej, arabskiej, mauretańskiej, egipskiej oraz średniowiecznej muzyki gregoriańskiego

chorału.


Flamenco charakteryzuje się niezwykłą siłą wyrazu. Obserwując tancerzy słuchacz odczuwa

potrzebę towarzyszenia im, emocje i uczucia unoszą się niemalże namacalnie w powietrzu, a

każdy ruch i każdy dźwięk podkreśla smutek, gniew czy radość. Flamenco jest spontaniczne,

czyste i prosto z serca. Nie ma w nim miejsca na konwenanse czy schematy. Czując gniew

tancerz nie chowa go w swoim wnętrzu, ale wyraża gwałtownym gestem i rytmicznym

uderzaniem obcasów. Odczuwając miłość tancerka wyraża ją płynnością ruchów, dosłownie

oplatając partnera, otulając go szalem swoich uczuć. Czasami odnosi się wrażenie, że partnerzy

w tańcu toczą ze sobą na parkiecie wojnę o przeforsowanie swoich racji, lub spór, rozmowę

wyrażaną gestami.



Muzyka

W muzyce hiszpańskiej przez całe wieki dominowały formy ludowe i kościelne. Obie rozwijały

się w wielu kierunkach dzięki burzliwej historii kraju. Fakt, że przez długi czas na Półwyspie

Iberyjskim żyli obok siebie Arabowie, Żydzi i chrześcijanie, powodował, iż w średniowieczu

krzyżowały się na jego terenie wpływy greckie, perskie, bizantyjskie i indyjskie. W muzyce

sefardfes (Żydów wypędzonych z Hiszpanii w 1492 roku) oraz we flamenco zachowały się po

dziś dzień pierwotne akcenty.

Każdy region, a nawet każdy odrębny pas ziemi w Hiszpanii ma własną tradycję muzyczną,

typowe instrumenty, oraz piosenki, które zna nawet młode pokolenie, choćby tylko we

fragmentach. W okolicy Walencji nie ma na przykład wioski, która nie posiadałaby swojej


kapeli. Na północy, w Nawarze, Kantabrii i Asturii bogatą tradycję mają chóry. Z opactw

klasztornych Kastylii i Leonu pochodzi jedyna w swoim rodzaju muzyka chóralna, którą

kultywuje się do dzisiaj. A w całej Hiszpanii lokalne festyny ku czci patronów wsi i miasteczek

gwarantują ciągłe powstawanie nowych piosenek. Podczas wszystkich festynów, wesel, procesji i

pielgrzymek odbywają się wspólne tańce i śpiewy.

Hiszpańscy muzycy folkowi

Współczesna muzyka hiszpańska folkowa, rozwinęła się głównie na północno-zachodniej części

Półwyspu Iberyjskiego, od Galicji na zachodzie, po Kraj Basków, na północnym wschodzie. Ta

część to Hiszpania celtycka. Do dziś wiodącą rolę odgrywa tam tzw. Fiesta del Mundo Celta,

odbywająca sie w mieście Ortigueira. Lokalne festiwale muzyczne, odbywają się także w Asturii,

oraz miasteczkach Galicji.

Filmy

Hiszpanie od samego początku historii kina brali w niej aktywny udział. Od 1900 roku do lat

dwudziestych powstawało wiele niemych filmów hiszpańskiej produkcji, a liczne cinemas


otworzyło swe podwoje. W latach czterdziestych na ekranach królowały filmy o charakterze

historycznym oraz pseudo folklorystyczne. W rolach głównych występowała hiszpańska

Marilyn Monroe - Sara Montiel, którą później zatrudniono nawet w Hollywood.


Hiszpania należy bezsprzecznie do wielkich europejskich kultur filmowych, które walczą w

salach kinowych z północnoamerykańską konkurencją, a także z wszechwładzą telewizji. Ma nie

tylko plejadę świetnych reżyserów (Carlos Saura, Jaime de Armińan, Manuel Gutierrez Argón,

Victor Erice), lecz także wysoko notowanych i popularnych aktorów i aktorki, jak: Ana Belen,

Angela Molina, Victoria Abril, Fernando Rey, Fernando Fernan-Gomez, Jose Sacristan.

Sławni/Znani ludzie

Hiszpanie których na pewno znasz i trochę mniej znasz..

Hiszpański futbol w ostatnich latach osiągnął światowe szczyty. Hiszpania została mistrzem

świata na ostatnim Mundialu w Afryce Południowej (RPA), oraz na Mistrzostwach Europy w

Piłce Nożnej. Ceremoniom i radości w Hiszpanii nie było końca. Hiszpańska drużyna

zaprezentowała fantastyczny futbol. Hiszpański kierowca Fernado Alonso, sławny kierowca

Formuły 1, w swojej karierze zdobył tytuł mistrza świata.

Hiszpanie to bardzo otwarci i pogodni ludzie. To naród, szukający przyjemności i umiejący

korzystać z życia, warto się od nich uczyć niektórych rzeczy i sposobu postrzegania życia i

rozwiązywania problemów. Poniżej zaprezentowana będzie lista najbardziej znanych i sławnych

Hiszpanów na świecie. Sławni Hiszpanie według profesji i zawodów.

Hiszpańscy odkrywcy

Krzysztof Kolumb (1451-1506)

Odkrywca Ameryki. Poznaj życiorys i wszystkie wyprawy na zachód Krzysztofa Kolumba.

Poznaj ciekawe fakty z życia żeglarza. Ciekawostki i fakty historyczne tej ważnej epoki w

rozwoju ludzkości. Po latach starań i upokorzeń u królów Portugalii i Hiszpani o sfinansowanie

wyprawy na zachód, w końcu w roku 1492, udało mu się wyruszyć w pierwszą wyprawę na

zachód w poszukiwaniu, jak wierzył, nowej drogi do Indii.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,krzysztof-kolumb,498.html


Amerigo Vespucci (1451-1512)

Wenecki kupiec i nawigator, ale często utożsamiany z Hiszpanią, gdyż w późniejszym etapie

życia po przeprowadzce do Sewilli, przyjął obywatelstwo hiszpańskie. Dotarł do ujścia

Amazonki w dzisiejszej Brazylii i do ujścia Orinoko. Nowy Świat nazwano na jego cześć.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,amerigo-vespucci,721.html


Estevanico (1500-1539)

Pierwszy czarnoskóry niewolnik i odkrywca, który zapisał się w kartach historii Hiszpanii,

odkryć i podbojów Nowego Świata przez Hiszpanów.

Francisco Pizarro (1478-1541)

Hiszpański konkwistador, który podbił imperium Inków, a także założył miasto Lima,

współczesną stolicę Peru.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,estevanico,972.html

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,francisco-pizarro,921.html


https://pl.wikipedia.org/wiki/Konkwista

https://pl.wikipedia.org/wiki/Inkowie

https://pl.wikipedia.org/wiki/Lima

https://pl.wikipedia.org/wiki/Peru


Hernando Cortes (1485-1547)

Hiszpański konkwistador, znany przede wszystkim jako zdobywca Meksyku. Jego czyny zostały

opisane we wspomnieniach Bernala Díaza del Castillo.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,hernando-cortez,919.html


https://pl.wikipedia.org/wiki/Konkwista

https://pl.wikipedia.org/wiki/Meksyk

https://pl.wikipedia.org/wiki/Bernal_D%C3%ADaz_del_Castillo


Vasco Nunez de Balboa (1475-1519)

Hiszpański odkrywca, który pierwszy dotarł do Oceanu Spokojnego przez Panamę.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,vasco-nunez-de-balboa,1303.html


Hiszpańscy przywódcy

Francisco Franco (1892-1975)

Generał Franco. Najbardziej kontrowersyjna postać w hiszpańskiej historii nowożytnej.

Hiszpański dyktator i najciemniejszy okres Hiszpanii powojennej. Żelazny dyktator, trzymający

kraj w mocnym uścisku. Panowanie Franco to czas cenzury hiszpańskiej prasy, literatury i filmu.

Niewyjaśnione zniknięcia ludzi, opozycjonistów i zbiorowe morderstwa. Czas o którym wielu

Hiszpanów pragnie zapomnieć.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,francisco-franco,559.html


Hiszpańscy malarze

Salvador Dali (1904-1989)

Najsławniejszy hiszpański surrealista, prześmiewca i kontrowersyjny artysta, który w swoich

czasach zawojował świat swoją nietuzinkową twórczością i innością.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,salvador-dali,807.html


Joan Miro (1893-1983)

Podczas wycieczki do Barcelony lub na Palma de Mallorca z pewnością dostrzeżesz jak mocny

wpływ wywarł ten kataloński artysta, malarz na Hiszpanię i na resztę świata również.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,joan-miro,806.html



Pablo Picasso (1881-1973)

Jeden z najbardziej znanych i uznanych hiszpańskich artystów, sławnych na cały świat. Malarz,

rzeźbiarz i performer.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,pablo-picasso,805.html


Francisco Goya (1746-1828)

Tzw. Czarne Malowidła, autorstwa Goya zobaczysz w madryckim muzeum Prado. Artysta

urodzony w hiszpańskiej Aragonii, zaczynał jako torreador, ale nie walka z bykami miała być

jego przeznaczeniem. Podróżując po Hiszpanii szybko zorientujesz się jak wiele nazw ulic,

budynków i instytucji w Hiszpanii, nosi nazwę Francisco Goya.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,francisco-goya,833.html


Hiszpańscy aktorzy

Antonio Banderas (urodzony w 1960)

Hiszpański aktor, reżyser, producent filmowy, model i piosenkarz.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,antonio-banderas,219.html


https://pl.wikipedia.org/wiki/Aktor


Penelope Cruz (urodzona w 1974)

Najbardziej znana i sławna aktorka, hiszpańskiego pochodzenia. Urodzona w Madrycie w

rodzinie robotniczej. Wspaniała kariera aktorska w Hiszpanii i USA, związek z Tomem Cruzem.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,penelope-cruz,220.html


Javier Barden (urodzony w 1969)

Charakterystyczny hiszpański aktor, który swą karierę zaczynał w Hiszpanii. Odnosi ogromne

sukcesy w USA. W trakcie realizacji są cztery filmy z jego udziałem przeznaczone do ekranizacji

w 2012 i 2013 roku między innymi nowy James Bond w reżyserii Sama Mendesa.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,javier-bardem,231.html


Sara Montiel (1928-2013)

Niedawno zmarła, sławna hiszpańska aktorka. Jedna z pierwszych hiszpańskich gwiazd kina,

która przecierała ścieżki w Hollywood w Stanach Zjednoczonych. Sara Montiel grała między

innymi u boku Burta Lancastera i Garry Coopera. Urodzona w Ciudad Real w Hiszpanii, a

zmarła w kwietniu 2013 roku w Madrycie. Legenda hiszpańskiego kina.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,sara-montiel,830.html


Hiszpańscy reżyserowie filmowi

Pedro Almodovar (urodzony w 1949 roku)

Jeden z najznakomitszych reżyserów hiszpańskiego filmu współczesnego. Prekursor New

Spanish Cinema, Nowego Kina Hiszpańskiego. Szokujący i kontrowersyjny. Fantastyczna

osobowość i homoseksualność, kilkadziesiąt filmów w dorobku artysty i międzynarodowa sława,

stawiają go w pierwszym rzędzie hiszpańskich twórców filmowych.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,pedro-almodovar,290.html


Carlos Saura (urodzony w 1932 roku)

Znana postać w światowej kinematografii.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,carlos-saura-tworczosc,878.html


Alejandro Amenabar (urodzony w 1972 roku)

Kolejny, znany hiszpański reżyser filmowy, scenarzysta i w dodatku kompozytor.

Alejandro Amenabar posiada podwójne obywatelstwo, chilijskie i hiszpańskie, ponieważ jego

ojciec jest Chilijczykiem, matka natomiast Hiszpanką.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,alejandro-amenabar,1250.html


Hiszpańscy piosenkarze i muzycy

Julio Iglesias (urodzony w 1943 roku)

Hiszpański piosenkarz i kompozytor, który łącznie sprzedał 200–300 milionów albumów z

własnymi piosenkami na całym świecie[1][2]

oraz otrzymał łącznie około 2600 złotych i

platynowych płyt. Według Sony Music artysta jest jednym z 10 najlepiej sprzedających się

artystów muzyki w historii.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,julio-iglesias,232.html


https://pl.wikipedia.org/wiki/Julio_Iglesias#cite_note-1




Enrique Iglesias (urodzony w 1975 roku)

Jeden z najbardziej rozpoznawalnych piosenkarzy na świecie. Urodzony w Madrycie w

Hiszpanii. Od 7 roku życia mieszka i pracuje w Miami na Florydzie w Stanach Zjednoczonych.

Hiszpańscy śpiewacy

Montserrat Caballe (ur. 1933 roku)

Najsławniejsza hiszpańska śpiewaczka operowa. Znana całemu światu nie tylko ze swojego

wspaniałego głosu ale i pogodnej, oraz życzliwej osobowości. Chyba wszyscy pamiętają przebój

z okazji otwarcia igrzysk olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku, kiedy Monserrat śpiewała z

Freddy Mercury wspaniały utwór "Barcelona".

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,enrique-iglesias,627.html

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,montserrat-caballe,1344.html



Jose Carreras (ur. 1947 roku)

Wszyscy znamy Trzech Tenorów i wspaniałe "kawałki" muzyki klasycznej jakimi uraczyło nas

tzw. 3 tenorów pod koniec lat 80-tych i na początku 90-tych - Placido Domingo, Luciano

Pavarroti i Jose Carreras.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,jose-carreras,1345.html


Placido Domingo (ur. 1941 roku)

Jeden z trzech wielkich tenorów. Kolejny, sławny hiszpański śpiewak znany całemu światu.

http://www.hiszpania-apartamenty.pl/przewodnik-po-hiszpanii,placido-domingo,1346.html


Kuchnia

Gastronomia jest bardzo zróżnicowana w zależności od regionu Hiszpanii. Na północy królują

dania zawiesiste, na bazie mięsa, roślin strączkowych, w stylu gulaszów, sosów itp. Południe to

dania na bazie ryżu, owoców morza, oliwy z oliwek. Najlepsze owoce morza można zjeść w

Galicji, paellę w Walencji, salmorejo i gazpacho w Andaluzji, a flaki w Madrycie.

Hiszpanie jedzą dużo, a główny posiłek późno. Kolacja w restauracji o 22 to norma. Nie

rezygnują przy tym z licznych tapas i deserów. Przystawki, a czasami również i główne danie

zazwyczaj jedzą z jednego talerza, który kelner stawia na środku stołu.

Zwyczajowe menu w porze obiadowej składa się z trzech dań: może to być sałatka ze świeżych

warzyw lub makaron na pierwsze danie oraz mięso z (frytkami lub bez) albo ryba z ryżem na

drugie. Smaczna katalońska kiełbasa butifarra jest też dość często spotykana w menu. Z mięs:

jagnięcina, wołowina, drób lub… królik. Z ryb/owoców morza dość często dorada, dorsz, mątwa,

krewetki, langusta, natomiast z dodatków u nas niezbyt popularnych - ślimaki.

Do posiłków zawsze podawany jest chleb i nie ma znaczenia czy jesz akurat fasolkę w sosie czy

też kurczaka z frytkami. Chleb na stole zawsze jest. Zamiast masła, Katalończycy używają do

chleba oliwy z oliwek i nacierają go specjalnym gatunkiem pomidora, czasem posypią soląNa


koniec obowiązkowo deser. Niezależnie czy jesz w restauracji, w domu czy w pracy, deser

zawsze jest (w postaci ciastka, owocu, czy np. lodów lub kremu katalońskiego w restauracji).

W Katalonii nie serwuje się typowych dla nas zup, ale raczej zupy-kremy z warzyw. Bardzo

popularne latem jest gazpacho, pomidorowy chłodnik.

Każdy Hiszpan kończy posiłek kawą, która podawana jest na kilka lub kilkanaście rodzajów

zależnie od regionu. Zresztą kawa funkcjonuje w Hiszpanii nieco na zasadzie herbaty - pije się jej

dużo i przy każdej nadarzającej się okazji. Rano, w południe, wieczorem. Czasem nawet przed

snem.

Typowo hiszpańskie:

Tortilla: coś dla jaroszy i wielbicieli ziemniaków. Niezwykle proste składniki, nieco

bardziej skomplikowane jest samo przygotowanie, no ale to tylko kwestia praktyki.

Okrągły placek z ziemniaków, cebuli i jajka. Podsmażone ziemniaki z cebulą miesza się z

rozbitymi jajkami i wszystko smaży na głębokim oleju. Tortilla jest w każdym barze,

które posiada podstawowe menu. Do tego pan con tomate czyli chleb z oliwą i

rozmasowanym na nim pomidorem.


Jamon Iberico lub Serrano-czyli szynka, przygotowywana ze specjalnej odmiany świń. Nie

należy się dziwić, gdy w kuchni u znajomego Hiszpana znajdziesz na stole świńską nogę w

całości (no, może na wpół już zjedzoną). To prawdziwa duma, mieć taką nogę, bo jest

prawdziwym smakołykiem, dosłownie rozpływa się w ustach. Są różne hodowle i rodzaje, te

najlepsze osiągają astronomiczne ceny za kilka gramów.


Paella-chyba każdy słyszał o daniu z ryżu z owocami morza i dodatkiem szafranu. To typowe

hiszpańskie danie, znajduje się chyba w każdym co bardziej turystycznym miejscu.

Hiszpanie oraz przyjeżdżający tu turyści lubują się w „tapas”- są to przekąski, podawane

najczęściej przed głównym posiłkiem lub w barach do piwa czy wina.



Hiszpańskie wino

Śródziemnomorska kuchnia panująca w Hiszpanii wymaga oprawy wina.

Kieliszek wina do obiadu jest naturalnym elementem konsumpcji.

Czerwone wino pochodzi głównie z terenów prowincji La Rioja oraz z dorzecza Duero i jest

jednym z najpopularniejszych win Hiszpanii.

W Katalonii powstaje białe wino musujące Cava. Jest to wino produkowane w typowy dla

szampanów sposób. Jego nazwa wywodzi się od katalońskiej nazwy piwnicy, w której leżakuje.

Cava to wino najwyższej jakości, posiadające określone certyfikaty a jego nazwa jest zastrzeżona

tylko i wyłącznie dla miejsca pochodzenia. Wina Cava mają różną zawartość cukru, od

wytrawnych do półsłodkich. Najczęściej podawane do drobiu, owoców morza oraz deserów.

Z kolei z regionu Andaluzji wywodzi się sherry kojarzone raczej z Anglią ze względu na fakt, że

Anglicy sobie to wino upodobali.

Istnieje kilka rodzajów sherry zróżnicowanych ze względu na smak: Manzanilla, Fino,

Amontillado, Oloroso, Palo Cortado i Sweet Sherry.

Nie należy zapominać o słynnej hiszpańskiej Sangri pochodzącej z Andaluzji.

Sangria to właściwie napój alkoholowy robiony na bazie wina z dodatkiem owoców i soków

owocowych a niekiedy z dodatkiem mocniejszych trunków. Polecany szczególnie osobom

lubującym się w słodkich smakach.



Spędzanie czasu Hiszpanie są narodem niezwykle towarzyskim, który uwielbia spędzać czas poza domem w

towarzystwie znajomych i przyjaciół. Jednym z ich ulubionych zajęć jest więc wychodzenie do

pubu bądź restauracji i spędzanie czasu aż do późnych godzin wieczornych.

Pamiątki

Wracając ze wspaniałych wakacji z Hiszpanii warto zakupić coś, co będzie Nam o niej

przypominało lub coś co mogłoby się spodobać rodzinie/przyjaciołom. Jest wiele rodzajów

pamiątek jakie możemy znaleźć i przywieźć. Mogą to być:

Produkty spożywcze

Hiszpania to, jak wiadomo, prawdziwa kopalnia zabytków i wszelkich atrakcji. Nie zapominajmy

jednak o znakomitej kuchni! Naszych przyjaciół będziemy mogli obdarować słoiczkiem oliwek,

pysznym serem (manchego, tetilla) czy dojrzewającą szynką. Te produkty kupimy oczywiście

również w Polsce, ale z całą pewnością ich smak nie będzie dorównywał tym hiszpańskim.

Hiszpania słynie również z przepysznych oliw z oliwek i octów balsamicznych.

Alkohol

Nie zapomnijmy również o hiszpańskim alkoholu. Największą popularnością cieszą się wina

Sherry i Malaga. Warto też zapoznać się ze smakiem lokalnego piwa. W Sewilli kupimy np. piwo

Cruzcampo, w Madrycie - Mahou, natomiast w Maladze – San Miguel.

Biżuteria

Nic tak nie ucieszy kobiety jak nowa biżuteria, a w Hiszpanii jej wybór jest ogromny! Ręcznie

robione kolczyki i bransoletki zachwycą każdą koneserkę oryginalnych wzorów.


Wachlarz

Jednym z symboli Hiszpanii są koronkowe wachlarze. Kupimy je niemal na każdym kroku. Te

lepszej jakości kosztują nawet 100 EUR, te typowo "jarmarczne" - 3-5 EUR.

Wyroby ceramiczne

Warto też zastanowić się nad przepięknymi wyrobami ceramicznymi. Po wakacjach, gdy trzeba

będzie wrócić do codziennego życia, łyk kawy z hiszpańskiej porcelany z pewnością pobudzi nas

do życia.


Miniaturki i gadżety

W każdym kraju, również w Hiszpanii, straganowe stoiska wprost uginają się od nadmiaru

towaru. Do wyboru mamy zwykle: miniaturki najpiękniejszych hiszpańskich budowli,

kolorowe figurki byków, magnesy na lodówkę, maskotki, T-shirty czy kubki. Niestety, większość

tych przedmiotów nie została wyprodukowana w Hiszpanii, tylko w Chinach.

Na żadnym stoisku nie może również zabraknąć flagi Hiszpanii. Jest to jedna z najczęściej

kupowanych pamiątek.

Ubrania

Turyści często decydują się także na zakup ubrań. Kobiety wybierają kolorowe pareo i chusty na

szyję, panowie natomiast koszulki z nazwiskami hiszpańskich piłkarzy lub z wizerunkami

byków.



Wina

Hiszpania jak już wiecie słynie również z wyśmienitych win. Jest z czego

wybierać!

Płyty

Miłośnicy hiszpańskiej muzyki powinni zaopatrzyć się w płyty CD. W Polsce te oryginalne są

mało dostępne. W długie, zimowe wieczory przyjemnie będzie posłuchać hiszpańskiej gitary czy

dźwięków fado.


Instrumenty

Dużym powodzeniem wśród turystów cieszą się także hiszpańskie instrumenty, np. kastaniety.


Na koniec 20 ciekawostek na temat

Hiszpanii, o których warto wiedzieć!

1. Nazwa kraju Hiszpania wywodzi się od słowa Ispania, które oznacza Ziemię Królików.

2. Język hiszpański wymieniany jest w pierwszej piątce najczęściej używanych języków na

świecie.

3. Hiszpanie sprowadzili do Europy m.in.: ziemniaki, tytoń, pomidory, kakao, kukurydzę.

4. Hiszpania to największy producent oliwy z oliwek na świecie. Jej udział w tym rynku to aż 44

proc.

5. Pełne imię i nazwisko słynnego malarza Pabla Picassa brzmi: Pablo Diego José Francisco de

Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y

Picasso.

6. Za najpopularniejszy sport w Hiszpanii uznaje się piłkę nożną i… walkę byków (corrida).

7. W Madrycie średnio 200 na 365 dni w roku jest słonecznych.

8. Narodowym przysmakiem Hiszpanów jest paella, a tortillą nazywają… omlet.

9. Szybko i dużo… to styl mówienia Hiszpanów.


10. Hiszpański jest językiem urzędowym w 23 krajach świata.

11. Hiszpanie mają 2-członowe nazwiska. Pierwszy człon odnosi się do pierwszego nazwiska

ojca, a drugi człon do pierwszego nazwiska matki.

12. Zgodnie ze zwyczajem Hiszpanie całują się w policzek na powitanie.

13. Hiszpanie nie mają na swoim koncie znaczących wynalazków, ale to oni wymyślili… mop i

beret.

14. Na Wyspach Kanaryjskich można usłyszeć język gwizdany. W 2009 r. język został wpisany

na listę UNESCO.

15. W Hiszpanii znajduje się więcej barów, restauracji i klubów niż w jakimkolwiek innym

europejskim kraju. Na jedną osobę przypada ich… 129.

16. Hiszpania jest światowym liderem w zakresie dawstwa i transplantacji organów.

17. Z Hiszpanii pochodzą kultowe lizaki chupa chups (nazwa pochodzi od hiszpańskiego

czasownika chupar, który oznacza ssać). Istnieją już od ponad 56 lat.

18. La Tomatina to hiszpańska bitwa na pomidory. Odbywa się każdego roku w ostatnią środę

sierpnia.

19. Hiszpania to najcieplejszy i najbardziej suchy kraj w Europie.

20. Hiszpania to największy producent bananów w Europie.


Documents

Oblicza turystyki kulturowej w HiszpaniiPracują tylko biura turystyczne i supermarkety. Dominika Gołaszewska 3 ET ZSHG nr 1 w Warszawie Regiony Hiszpanii Hiszpania podzielona jest