·Ωσπερ Πελεκάν, τnρωμένος τήν πλεv­

ράν Σοv, Λόγε, σοvς eανόντας παiδας έ­

ζώωσας, έπιστάξας ζωτικοvς αvτοίς ιφοvνοvς.

'Από τόν όρθρο τοϋ Μ. Σαββάτου.

ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ 19 6 3 -

'Αριθ. Δελτlου 20

Ν, - , � ιτσας .::.υνuα

,,Ν .Καζ�τ�άκη Εντ ου ι ν Αρv ολyτ Πιέρ ΜπουρταμπQνρ. Πώλ Λωρενς Ντάνμπαρ Ρ. ,Ταγκόρ , . Σβ�μι Πραμπαβαναντ� Κρ ι στ οφ ε Q Ι, σε ρyουντ Δημ. θεοδωρι� , , Τερεζ ας Σειρ, �,tη Ζ.Λ.Παπαντων ι ου

· Λ ι &όυ ι.ιν ( ας · ".ΕΝτ ουαe;ντ Με r ελ&a'τ ι ς Ρ.Ταγκο�

'Όλγας Βοτση Τ. Τ .Βρατ (1&.ν ου

"&ιμετ Φq�Χ.Τζ. Ουελς

. Χεχ άκα Σάπα 'Έμμετ Φόξ Τζ. Χόντ σοv Ρ�νέ Γκε;νόν Καρλ Γι ασπε ρς Ν\11ηφόρου Βflεττ&κου Ουtλλιαμ Σαιξπηρ

'Έλλης Δ. Κω�ου Τάσου Βαλαδω.Qου :κώστα Ξ�νδα ' , Αγλ. Ζαvνου Δημ. θεοδωρ(δη Πλωτ{-..ου Άλ. Κα�ρέλ Μελ ι σσαv&ης Δημ. Νομικοϋ Ν� ΚtJψόρο� Βρεττά1�ου Α�με Μπλεκ Μεν�νδρου Τ, Τ .Βρατ σάν �υ. Δημ. θεοδωριδ11 Δημ. θεοδωQίδη Σαπφως. , , Α°'λ. Ζανν �υ Σιλβερ Μπερτς Σπ .Ζωδί άτη Δημ, Νο�ικου Μωρι� Υαγκρ · zάν Ανούϊγ Τ. Τ .Βρατ σcί.νου ' , Αγλ. ΖανvουΧlνρυ Βών

, t , · , _ t , .,ι Τα. Ιεnα Στι�ματα του Αγιου Φραγκισκουσt!λ,,2., � , , Κ�ρ.uγμ� στ� αρι α _ , · , " · 5,Την �γαπη εν �ω(J�ν 1ου Βοuδδα(ποιημα) " 6 Ο Βο�δδας

(κα� το

)φcχρι · 11 7

Σuμπονια ποιημα "8 Μασκάρεμα · 11 9 Στερνές δοκιμασίες " 9

, Τά σνγν,εcρcχ ( πο ( ημα), , 11 1 Ο Αγα:πημενο μου ποuλακι (ποιημα) 1110

'Ευχαρι,στω τό 4TJ� t ο,ι ργ9 , , "11 Ατ;δο�α:κι

(μο�,α:η ονακι\δημGτικο τραγούδι) 1111

,Το,αιμα: ποιημα: "12 Ο ερ�ομ9ς ;ου "12 μιχα1;λ \π�ιη�α:) , "13. Ο Θεος ,και ot -3-εοι 11 14 .Π�εQ ημ,ων 1116Η ιστορία: του Γκαοuτάμα. "18

t , , , , Η α'> η& ι ν η � ι cη�ν η . , " 19 Μακα:�ιοι οι εfρηνοποιοι 11 20 :π 9δος π�ός τήν γαλ�νην "22 Η,αλη&ι,νη μετc,φuqtjST) _ , , 11 26 Λιγα λογια: για: το εργο του Ρενε.lκενον 11 29 Ή α:[σ&ηση του βά&ους (ποίημα:) 11 ao Κι αλλα "30 Ψ�χfiς ι.ρτερούyισμα: (ποίημα) 1130 Το εμβλημα της, Θ .Ε Ν. 1131 Αι' πνευματtκαί &εραπεϊαι "37 Ό ,"Πάρσιφ�λ" το� Βάγκyερ "39 Τ� πορτρ�,το τ�u,,Μωυσ� "42 Να σμιλευεις το α:γαλμα σου ."43 Μάρι,αρο καί γλύηης. "43 Τό αρί στούργημα \ποίημα) "44 Γλύπτα:t τω� 1;επ�ωμέ�ων μας "44 .

,Πε�ι (1uλλο"\:η \ποι !]μα) , . . "45,Η ανα:γκα:,ι οτ11τα της πε,ι ρας "45 Η ζ Ί

1146 τραχια ωη wc η πειr�Σ18 ,β�υν� Ησ:τ�Ο'τη�α

,Το αλετρι (ποιη�cχ) Η ι,.,ηλ ι ά ( πο (ημα} , , , δ' ( ,

)Στο πιο φηλο κλα ι ποιημα: Θα φτάσεις (ποίημα:) �ά ξuπνας �υχές

,,1:1 συν,τ ρ9φ ι α των ,α:μα:ρτωλων· � μην απgστ ρεφωμε&cχ Το πικρα:μυγδα:λο , � �' , , , , � , ,Τι γυρευει ο Θε�ς απο_τους ,αν��ωπους Η ποιν� τοu .&ανατοu είναι απαράδεκτη Κi.χτάδ ι ΚQς (πο( 1Jμα) Ι{αταcρυγή (πο (ημα) Στοργή {πο (ημα)

"46 "48 ·"49"49"49"50"5011 52''52.11-52 11 53 "55 "56. "57 irε λ ι σσάν&ης

Αvτο ( πού φεύγουν: Τ(μος Βρc,:τσάνος, �ατ(να Σπορίt.ου

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ ΔΕΛΤΙΟΝ ΘΕΟΣΟΦΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ

ΧΑΡ. ΤΡΙΚΟΥΠΗ 26 (ΙΣΟΓΕΙΟΝ,

ΑΘΗΝΑΙ

Ύπεύθvνος Σvντάξεως Άyλ. Zάvvov Χαρ. Τρικούπη 26

Ύπεύθvνος Τvποyραφείοu Ν. Παvαyόποuλος Άy. Κωνσταντίνου 14

Διανέμεται Δωρεάν - 'Εκδίδεται άvά τριμηvίαν

Άριθ. Δελτίοv 20 Φθινόπωρο 1963

'Η Θ•_ΕΝ• σκοιc6 εχει vά χαλλιεργήσει τήv ελεfιθ·ερη χέψη καC τ�ν ε�Cγvωση τ�ς ιcα�κ6σμιας δ�ελφ6τη�ας­

Δέv �ξαρτffται &ιcΔ καμιά θεοσοφικ� δρyάvωση­καμιά <JΧΟ�_ή Ο};έψης ιcο'Ο μελετάε L 'tή \) εσωτερική φ Ιr

c οφCα &έv της ειvαι ξέvη.

��- Σ\ΕΙ TQN ΣΤΟQΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 1963-1964

Στοά Πλάτων. Τήν r:ι:Ύ.αί τήν y' Τρίτη του κά&ε μήνα. 'Ομιλίες δ ' Cι ' l, , ,

'δ Ι7 - , δ , "' λ __ :αφορα v-εματα απο τον α . "- • .::.υν α και_ αr- ους.

, Α Τ' Β' , , δ' Τ , - 'eι , 'ο Στοα 'Ί:..ραντεηλ. η . και την ριτ η του κα:v-ε μηνα. μι -

i.f ::ς του &δ. Τάuου Βαλαδώρου γιά τή Θεία Λειτουqγίrι. της Άνατο-·.ι;.-ς ΧριστιανιΧης 'Εκκλησίας ,,.α.

Στο& Μπέζάντ. Τήν α Ύ.αί τήν γ' Παρασκευή του κά&ε μήνα.· Ό­_:λίε·ς της &δ. 'Αγλ. Ζάννου γιά τόν Κρισναμούρτι.

�τοά Δημόκριτος. Τή β ',,_αί τήν δ'Παραuκευή του κά&ε μήνα. 'Ερμηνεία της λfπ<ΧγΥ.αβάντ ΓΥ.tτά &πό τόν &δ. Λεωνίδα Πολυμερόπουλο.

AilllEPQMA ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΑ TQN ZQQN

Οί παρακάτω δέκα σελίδες εΊναι &φιερωμένες στήν ,.-)μέρα τίiιv �ι:χι,ν. λfιλανε γιά τόν πόνο των ζώω ν, uύμβολο του ώκεαvου του πό-ου ϊ;:ού απλώνεται παντόυ. Γιά τήν &ντατ.όκρισή τους στούς- κραδα­

uμούς της &γάπης, στό κάλεσμα της καλοuύνης. λfιλανε γιά: τή συμ­::όνια, έκδήλωση της άλληλεγγύης πού tνώνει cfλe!. τά οντcc. Καί γιά -ήν έξυψωτιv.ή ττ)ς δύναμη_.

'Αρχ ί ζουνε μέ τόν ·'Άγιο Φραγκίσκο, μεγ&λο δ!Χσκαλο της συμπό­νιας.- λfέ τό στοργικό φίλο_των ζώων, πού κήρυξε στά πουλάκια τήν �γcχπη τή &εϊκή. Καί πού λυτρωμένος °clπ6 της χωριuτικότητας τά δε­uμά, &δερφω�1.ένο ς μέ όλα όσα ύπάρχουνε στό Σύμπαν, &ξ ιώ&ηκε. νά δεχτει στό σωμα του τά· Ίερά Στίγμ ατα, τή σφραγϊδc, της Σταύρω-uης. Νά γίνει ό σημαιοφόρος του Χριστου.

- 2 -

τz ι οττο

Μου<1εϊο Λούβρου

ΤΑ ΙΕΡΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ

Τό μεγαλύτερό γεγονός της ζωης του 'Αγίου ΦραγΧί<1Υ.ου της 'Λ.<1ίζης

'ΊΙτανε καλοκαίρι του 1227. 'Όπως άναφέρει ό Θωμας ντά Τζελάνο, ό 'Άγιος ΦραγΥ.ί<1κος έκήρυττε τόν λόγο του Θεόυ μαζ ύ μέ τόν πι -<1τό του σύντροφο τόν 'Αδελφό 'Ηλία. Ό 'Ηλίας εΤδε ενα ό'ραμα. 'Έ­να <1εβά<1μιον ίερέα νά του λέγει: "Σήκω Χαί πές <1τόν'Αδελφό Φραγ­Χίσκο Ο'Η πέρασαν δέΧα όκτώ χρόνια πού άπαρνή&ηκε τόν κόσμο καί

ς 'ο.. ' .,_ Χ . ' tι V ' "

λ ' ' < φ ' ' ενω\}'ηκε με τον ριστο . ... το α.γγε μα αυτο ο ραγΥ.ι<1κος παιρνει μα-

ζύ του τούς τέ<1σερις άχώριστους συντ ρόφους καί άδελφούς Λέοντα, 'Άγγελο, λfασσαιο καί Ίλλουμινάτο καί πηγαίνουν στήν Πορτσιούν -κολα. 'Από έΧει άποσύρεται στό &αυμάσιο ήσυχαστήριό. του, μακρυά άπό τό &όρυβο του κόσμου, aτό βουνό 'Αλβέρνο.

'Εκ.ει έ:γ ινε τό μεγάλο δράμα της &είας 'Αγάπης. Πλησιάζει ή έ-

ορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Χαίρεται ή μεγάλη καρδιά του � , , ο. , , ( , , A(t

,.., ' Β , Ψρc<γΧιuκου γιατι vα την·εορτασει <1τrι. φωτεινα υς.,η του Λλ, ερνο.

- 3 -

� noYE (1240-1302) ο ΑΓΙΟr �ΡΑΓΚΙrκοr ΜΕ ΤΑ rτJΓΜΑΤΑ

Dασιλ ική της 'Ασίζης

• :χ ά άνεβαίνε ι ό "Φτωχούλης" της 'Ασίζης τό πολυ-&ρύλητο. , , δ , , / , 'δ , -;:.�: ::,τους προπο ες μαζυ με τους τεσσερις α ελφους,

μάρτυρες των -&αυμασίων πού -&ά γίνουν έκει

- �7:ο' μαζί μέ τύν Πατέρα άvεβαί νουν, άλλά βλέπουν τόv_,_ ·.�οασμένο. Ηά ό Φραγκίυκοc, δ άλπιvιστής του Θεου,

'> , , - , , άδ } , �-�: �ι σιγc:. σιγα,.

-v.αι συνομιλει με τους ελ<0ους Χαι μα-&η -. π ' , '/ , , C' , ' α.

, 1 , ,

-=�- . αγαπη του τον κανει να �εχασει κα�ε πονο και κα-&ε σω -_ . :zή έξάντλησι. 1 Αvεβαίνοvτας σΧέπτεται τόν ταπεινό καί πα -· :-:rι. ρο βασιλέα: του κόσμου, τόv Χριστό, πΌύ έπιβλητικά αvεβαί-.�: σ-:όν αίματοβο:μένο Γολγο-&α. · · ·

Ιά "Φιορέττι", τό αριστουργημα αυτό της tταλικης λογοτεχνί­ή γοητευτική αύτή ό:ν3ολογία άπό &αυμαστά έπεισόδια της ζωης

i•,ος dγίου πού μέσα στήν καρδιά του κυριαρχουσε μόνο ή άγά:πη, :ι:-,c1.9έ ρουν 8τ ι ένω αναπαυόταν d Φραγκίσκος Χάτω άπό έναν πλάτα- · ·.ο ενα πλη-&ος άπό πουλά;ι.ια τόv περικύκλωσαν κ'έκτυπουσαν τίς Ί��ς τους, Ύ,!CΧ νά 1ου δείξ9υν !1JV �ξαίρε!ιΥ.ή τουs χαρά.Τά που­

·.--,.!� χαιρετουσαν τον έρχομο του "φιλου· των πλασματων". ·

- 4 -

ιΙιά άπομονωμένη ο-πηλιά χρησίμευε γιά κελλί του 'Αγίου. 'Έ -μεινε μ6νος. ΕΤπε νά μήν τόν πλ'Ι)αιάζει κανείς. Μόνο ό 'Αδελφός. Λέων. Καί προτου πλησιάσει του ξ.λεγε: "Κύριε τά χείλη μου άνοί­ξεις". "Αν δ Φραγκίσ11.ος άπc.ιντουσε στόν. χαιρετισμό, ό Λέων πλη -σίαζε καί του άφηνε νερό καί φωμ(. Πολλές φορές ό άδελφός Λέων τόν ε�ρισκε σέ εκστασι.

Ό Φραγκίσκος εμε ι νε έ:κε 'ι έ:πάνω έ'ως τήν έο ρτή του Σταυρου, 14 Σεπτεμβρίου 1224. Τήν �μέρα της έορτης, ηf στιγμή πού d 'Ά-­γιος μελετουαε τό μυστήριό του Θείου Πά.(}ους, παρουαιάσ-&ηκε έ' -νας αγγελος, lνα Σεραφείμ, σέ αχημα Έσταύρωμένου, καί άπό τδ στη-&ος, τά χέρια καί τά πόδια του βγηκαν φωτιές 'Υ.αί σάν δαδιά άναμμένα κά-&ησαν στό πλευρό, στά χέρια 1'.αί στά πόδια του Φραγ­κίσκου. Αύτός αfσ-&άν-&ηκε φοβερούς πόνους. Καί τό έ:πιβλητ ικό βουνό 'Αλβέρνο Ηαμπε όλόκληρο. Τό δρct.μcχ της -&ε ίας 'Αγάπης τε­λείωσε καί δ 11Φτωχόύλης" της 'Ασίζης εμοιασε σέ όλα μέ τόν Θεί'­Χό του Λυτρωτή. 'Από τή συγκίνησι γιά τή μεγάλη χάρι πού του δό­-&ηκε ξέσπασε ή καρδιά του· σέ ύ'μνους άγάπης καί -&ερμές δοξολο­γίες.

Προσπά-&ησε νά κρύψει τίς σφραγίδες γιά νά μή μά-&ουν ο! αν-" -&ρωποι· κα.ί τόν σεβασ-&ουν. 'Επειδή δέν εύ'ρισκε τρόπο νά χ.ρύφει τίς πληγές, πτjγε σχεδόν λιπο-&υμιαμένος, όπως ηταν, καί βρηκε τόν 'Αδελφό Λέοντα χ.α ί του άπεκάλυφε τό μυστήριο, παραΥ.αλώντας νά

Υ.ρύφει τίς πληγές. 'Αλλά δέν ηταν δυνατό, άψου d Θεός η-&ελε vά' ' "Ο ' 'Φ ' ' ' '1

' -ι γινει φανερο. ταν -&ελησε ο ραγκισκος να τις κρυφει, το αιμαJ! δ - ά , , λ , 1· • , , , 1• , ,. t.:τρεχε· ιαρΥ.ως πο το π ευρο τοu, απο τα χερια του και (.ζπο τα πόδια του. 'Έτσι τό εμα-&αν όλοι.

Δέν -όπάρχει κανείς σήμερά πού νά μπορει ν'&μφισβητήσει τό ί­στορικό των στιγμάτων του "Φτωχούλη" της 'Ασίζης. Άφοv κ'ο! '{-δ ι ' ' · ' \ι ' S b t· • Β ' ιοι ο ρασιοναλισται ιστορικοι, οπως ο a a 1e:r; ο oemer, οWalte:r; ό Goetz, ό Vench, ό Thodc καί αλλοι πολλοί, βεβαιώνουν ότι.&δυνατοUν νά άμφι<1βητήσουν τό ϋπερφ υ<1ικό γεγονός τWν στιγμά­των του 'Αγίου Φραγκίσκου. 'Εξ &λλου έ:χουμε τ ί ς μαρτυρίες όλων των ίστορικωv της έ:ποχης του καί τό &πειρο πλη-&ος των μαρτύρων πού tβαλαν τά χέρια τους στίς πληγές.

ΊΙ c}yιογqαcρία, ή ποίησις, ή ζωγραφική καί ή fστορία δια.σαλ -πίζουν μέ τον.τρανότερο τρόπο 8τι ε'fναι γεγονός τό δράμα της -&είας άγάπης πού εγινε στά 1Υφη του βουνου, του 'Αλβέρνο. Κ' τj 'Εκ-ιιλΤ)σί α τό 1303 διέδωσε σ'ΙJλο τόν κα&ολ ικό κόσμο τήν έορτή των στιγμάτων του άγίου της 'Ασίζης. 'Από τότε τό Άλβέρνο, δ Γολγο-&ας α-οτός της Ίταλίας, t.γινε �νας άπό τούς περιψΤ)μοτέ -ρους τόπους προσκυνήματος ολΤ)ς της Χριστιανώσύνης.

Ν ίτσα Ξύνδα

- 5 -

ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ το ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ �ΡΑΓΚΙΣΚΟΥ ΣΤΑ ΠΟΥΛIΑ

ΚΙΙΡΥΓΜΑ ΣΤΑ ΨΑΡΙΑ

••• 'Έσ,ιυφε ό Άντών ιος, εβρεξε τά δάχτυλά του στή &άλασσα, εκαμε τό σταυρό του· μπηκε ϋe1τερα 'ίι1αμε τό γόνατο μέσc.: στό νερό, έσυρε φωνή μεγάλη: "'Αδέρφια μο'J ψάρια της &άλαι1σας καί του πο­-:αμου, στ'ονομα του ούράνιου Πατέρα μας σας έξορκίζω, tλατε ν' άκούσετε τό λόγο του &:λη&ινου Θεου!''

Εύτύς ώς εΊπε τά λόγια tτουτα, τρικύμισε ή -3-άλασσα, φούσκω­ε ό ποταμός κι &ρχιι1αν νά μαζεύοννται τά ψάρια· αλλα ερχουνταν

&πό μακριά, αλλα άνέβαιναν &πό τό βυ&ό, λογης λογης φάρια-πέρ -;,_ες, σφυρίδες, συναγρίδες, ό ρφο ί, γλωι1σε ς, σκυλόψαρα, χελ ι δονό­

αρα, ξιφιοί, κέcραλοι, λυ-&ρίνια, uκορπίδια, γόπες, τσιπουρεςχα·ί ;:ου νά τ'άνιστορη-3-ω ολα, τοπόφαρα, &φρόψαρα, κυνηγόφαρα, πέτρω­

ε ό ποταμός Y.t η -&άλασσα· τά πιό μι·ι.ρά μπροστά, πίuω τά μεσια­κά, πιό πίσω, στά βα&ιά νερά, τά χοντρόψαρα· κι ολα uήκωναν τό

'λ ' '� .- 1. ' ' ' , , ' ΙΤ π , fl z�.a ι τους απο�ω απο το νερο ν ακουσουν. �ι οταν uυναχτηκαν ο-i.α, ά'πλωσε τό χέρι του d Άντών ιος καί ·τά βλόγησε· κι ε-ότύς μέl;'J ατή φωνή αρχιuε νά κηρύχνει: "'Αδέρφια μου φάρια, σας κάλεuαyιά νά δοξολογήσουμε μαζ[ τόν ούράνιο Πατέρα μας i τί χάρες καί-ι..α.ρές σας εδωκε: Τί πλουτος: Τριuεύγενο στοιχειο είναι τό νερό,�ροσερό, κα&αρό, διάφανο· οταν εΊναι ��ιος καί γαλήνη, άνεβαί -

::-::ε στόν άφρό Υ.αί παίζετε· όταν ξεσπάει τρικυμία, κατεβαίνετε r.ό βυ&ό, ασάλευτη γαλήνη έκει κάτω καί χαίρεuτε • τ ί χρώματα, -:ί λυγεράδα, τί όμορφιά σας εδωκε d Θεός, άδέρφια μου φάρια:'Ό--:α έγινε ό μεγάλος κατακλυuμός κι ολα τά ζωντανό: της στεριας ::νίγηκαν, μονάχα έσεις κολυμπούι1ατε τj'ι1υχα Χt άσφαλισμένα στά �ουι1κωμένα νερά. Κι οταν ό προφήτης Ίωνας έπει1ε uτή &άλαuuα, t είς του δώσατε καταφύγιο, κι 15ι1τερα άπό τρεις μέρες τόν ξανα­::;::ρατε ι1τή γης· είστε τό πιό λαμπερό uτολίδι του νερου, περίι1--ια σας άγαπα: ό Θεός, δέ -&έλει τό γένος uας νά ξοφλη&ει, καί μέ-::ς χιλιάδες χιλιάδες r:ι:όγά πού yεννα:τε, είστε ά&άνατα. Σηκωuτε-:1 ,.εφάλια, ευχαριστησ'τε τό Θεό·εχετε τήν εύχή μου' καί τώρα-: 1γαίνετε στό καλό: 11

Τά φάρια ανοιξαν τό στόμα, κούνησαν τά χείλια, μπορει καί ,1 ·�αν κανένα φαλμό, μά δέν ακουι1α· εφυγαν ολα χαρούμενα μέ σ:η­·1�έ ες ουρές, &άλαuσα καί ποταμός αφρισαν. Κι οί αν&ρωϊcοι τρό­_α�αν, επεσαν στά ;τόδια του 'Αντώνιου: ""Εχεις δίκιο, άδερφέ Άν7ώνιε, φώναΕ.αν. συγώοεdέ �αc: τά ώάοιά ακουσαν τn φωνή σου,

- 6 -

κι έμεϊς ο! ανtι-qωποι δϊ &ά τήν άκούσουμε; "tμπα μπροστά ;,._ι dδή­yα:11 λfπη'>ϊε μπροστά ό 'Αντώνιος κι ολοι_ γυQ.ίσαμε ε1')τυχισμένοιστό Ρίμινι, μπήκαμε στή :ΜητQ_όπολη καί δοξάσαμε τό Θεό

Ν. Καζαντζάκης. 'Από ·τό "Φτωχούλη του Θεου" εκδ. Δίφρος, Ά&ήνα 19 57, uελ. 333-334

.,

ΤΗΝ ΑΓ Ailli ΈΝΙΩΣΑΝ ΤΟΥ ΒΟΥΔΔΑ

Ώσάν τΌΌρανοϋ μιά &υγατέρα ε<1τεκε κείν'� βραδυά μαγεμ έvη άπ' &-( άπη ξα9ν ι κι ά Ή

τά κυματ ιuτά τά σύννεφα ηταν τά πλεχτά μαλλιά της, καί τ'άστέρια της κορόνας τΤJς μαργαριτάρια καί διαμάντια, τό φεγγάρι διάδημά της, καί φορέματά της

τά πυκνά σ;ι,οτάδια τά βα&ιά. 'ΙΙ συγ;ι.ρtιrημένη της ανάσα, ώσάν μυρωμένη α15ρα φύσαγε στούς κάμπους 8σο κήρυττεν d Κύριος �μων,

t α ,, , ,. ,, ,, ιι ,, κι ο κα-v-εvας που τον ακουγεν, ο, τι κι αν ηταv, ξένος, σκλάβος, τάξης bφηλης η χαμηλης, άπό αρειο αΙμά η ;ι.αί μλέτσια1 -τj καί ζούγ;ι.λας κάτοικος, �αρρουσε πώς άκούει τή γλώσσα του· μά κ'έξόv άπ'τούς άν&ρώπους τούς μεγάλους ή μικρούς ciπού τfταν μαζεμένοι κε'ι στου ποταμου τίς οχ&ες, τά πουλιά, τά ζωα, τά σερπετά - εΤvαι γραμμένο -τήν παγκόdμιαv άγάπη εvιωσαν του Βούδδα, Χαί δεχτήκαvε έκε'ινο πούταξεν δ λόγος του ό σπλαχνικός' κ'ετσι οί ζωές τους σέ μορ9ή φυλακισμένες η μα:ϊμους η τίγρης, 1) κα:{ πλατωνιου, η καί λύκου η κιρκινεζιου πού τρώει φοφίμια, η καί φάσας μαργαριταρόγκριζης, η καί παγώνιου ντυμένου μέ πετράδια, η καί βάτραχου στημένου πά στά πισινά.του, η καί γουστερίτσα:ς, η καί νυχτερίδας, φτάσανε ό'λες ή'μερα σ' άδερcρωσύνη ς σύνορα, μα:ζύ μέ τόν αν-&ρωπο πούχε ι ά&ωότητα άπ'τά ζωα λιγότερη, καί μέ άcρωνη χαρά μά&ανε πώς εΊχαν σπάσει της σκλαβ ιας τους τά: δεσμά.

'Έντου 'ϊν 'Άρνολντ ( Ed,vin Arno lc1). 'Από τό "Φως της' Ασίας" (άπό τό τρ_α:yούδι Η'). λfετάφρ. Τίμου Βρατσάνου vελ. 157 {Θεοσοcρικές έκδόσεις, Ά-θ-ηναι)

1. Σημ. μεταφ9. Βάρβαρος· ετσι όνομάζαν οι' αρειοι τούς ί-&αγεvειςπού βρηκαν στις 'Ινδίες.

- 7 -

ο·ΒΟΥΔΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΨΑΡΙ

·.k'έδω κι' έμπρός ή άπλή ζωή στό "άσράμ 111 εΊχε τελειώσει. Νά- ·' �ρχιζεv εvας καινούργιος πόλεμός Μή Βίας, ό πόλεμος του 11Σα--· -, zράχα". Κι'οί_ δυό γκρίζοι ελέφαντες προχωρουσαv μές στούς��::ους. " 1 . 2 -Πηγαίνετε στό Ψσαvπααράv, οπου οι εγγλέζοι "σαχίμπ ·,; χτυ-

- ' 1• ' λ' ί " eι ' . ' Τ' ι:: 'δ ,,. - ·.•ε τους υ.γροτες; εγα.ν ο α.vιrρωποι στα. χωρια., ο τα."'ι .ι ει-

�: cαρύ κι'ό ή'λιος &ά σας χτυπήϋη &κόμη πρίv ερ&ουv οι βροχές. , ,, , ιι ) , 'ζ C\' ' .Η λ

' �ι επε ιτα. τους απ ,ωvα.v το ρυ ι, κcωως το απ ωvα.ν στους προσ--..- •• 1-:ές πuύ αύλάκωvαν τήv 'Ινδία σέ Χάθε κατεύ&υvση. Κι'ό ,;όμος -:=; lϊΖ.ιικης φιλοξενίας φώτιζε σά λυχvάρt. ·

"'Ετ.ειτc: οί ταξιδιωτες μ1tηκα.v στά χϊματα. οπου εκα.με τό 1.ροσ-, ' ' Β 'δδ 'Εδ- '.ι. - 1• ' ' 'λ ' ,1:10: του ο ου ας. 1 ω κι ι:;Κει, �vα.μεσα. στα μεγα α καμμεvα.

' Ί ' ' ' -λ - ά ' .,.Π '·_ <- �ι((. υφωvοvταv οι μοvαχικες στη ες της3 γα.πης. τc:v οι7:= i.ες πού ε1 χε στήυει d α'Dτοκράτορας 'Ασόκα τρε'ις αtαJνες πρίv· .ό -:ό Χριστό, χαράζοντας πάνω σέ πέτρα συμβουλές στόv ινδικό.... ό.

-Οί στηλες αi>τές λiνε πώς πρέπει vά σεβόμι:ωτε τήv πίστη του-- .o·J, νά ποvουμε τά ζωα. καί vά καλλιεργουμε. τά βοτάνια γιά τό �:ιλό -ι..αί των δικων Χα.ί των έχ&ρων μας, λέει δ Τατζκουμάρ Σούκλα.

Ό ΓΥ.άvτι στενάζει, αφίνει τόv έαυτό του νά λικνιστη στό βη­_::: -:ου έλέφαντα.

-Ό Βούδδα.ς βάδισε σέ τούτη τήv περιοχή, λέει δ Γχάvτι.Κι'ε--- Χ .ιχμωσε Υ.άτι νέους ΠΟίJ επαιζα.ν μ'εvα. ψάρι πού τοχαv βγάλει

.ό -:6 νερό. Κι'εΊπεν ό Βούδδα.ς: "Ώ νέοι, φοβαστε τόv πόνο;" Ναί, αρχοvτα., τόv φοβόμαστε".

'Αψηστε τότε στή ζωή έκεινο πού της ανή κει", συνέχισε 6 := (ε·ας, "γιατί αν εΥσα.στε αξιοι vά βασανίζετε εvα ψάρι,. τότε ε�r.- αξιοι νά βασανίζετε καί τή μάνα. ij τή γυναίκα σας. Γιατί - ;,..:xz ία δέ ν ε χε ι κανένα ό' ρ ι ο 1 1 •

-Ο ί 'Εγγλέζοι. "σαχ ίμπ" του Τσα.νπα.α.ράν έπρεπε vά γvωρ ί ζουν τ ό.��δα, εΊπεν δ Τατζκουμάρ Σούκλα..

-Κι αν ακόμα �ξερα.v τό Βούδδα οι 'Εγγλέζοι "uα.χίμπ" δε &ά .'7 �::.:όvτουσαν τόv έα.υτό τους' αφου δέν τόν vτ ρέπουντά ι τώρα που - ' ' ' ,;,,, Χ - 'Α λ'

' ' <- ' ' .;ε<ο-:.ι� το νομο του ριστου. λ α πιϋτευουν τον εαυτο τους δι-

---------· -------------

'Ιερό ήuυχα.στήριο Σημ. συvτ. Βλ. 17° Δελτίο (Χειμώνας 1962-1963)σελ.30 σημ.1,

_. ·Δ, έντες }. Σ μ. συντ. Πλ. 18° Δελτίο ("Ανοιξη 1963).σελ. 43,

- 8 -

καίο κι'&γvό. ΕΤvαι σάv κι'έκείvους τούς νέους πού φαντάζονταν πώς βασάv ιζαν έ'να ψάρι μόνο. 1Όλο τό κακό άπό κει ερχεται. 'Ανά­μεσα στά κίτρινα χορτάρια οί τρεις στηλές του α'lιτοΧράτορα 'ΑσόΧα ύφώvοvται στόv ανεμο έδω καί εfκοσι τρεις αίωνες. Κι 'ό ηλιος,πού χαμ�λώνει στόv δρ{--ζοvτα, τίς μακραίνει σάv παvύφΤ)λα Χορμιά ζων­ταvωv.

Πιέρ Μπουρταμπούρ ( Pierre Bourtembourg). 'Από Γκάντι, ό "Αγιος των Ίvδι:ων" •. Μετάφρ. Γ •. Σ. Λ. ( ΆvαδΤ) μοσιεύεται από τήv έφτιμcρ[δα "Κα&ημεριvή").

ΣΥΜΠΟΝΙΛ

, το

Τό ξέρω έγώ πόσο ποvεϊ μέσ'στό κλουβί του τό πουλί; 'Όταν δ τj'λιος λό:μr:ε ι στ ί ς άςιηλές ;,,ατηφοριές, "Ο ' J!, λ ' ' ' λ ' λ' ταν ο �νεμος γ υκα τΤ) vεα σα ευει χ οη, Καί σό:v γυαλένιος χείμαρρος κυλάει τό ποτάμι.

" λfαχάτμα

Στόv πρωτ ο του πόυλ ι ου Καί τό αi&έριο σφριγος Τό ξέρω έγώ πόσο πονει

κελαί'δισμό τό πρωτο σκάει μπουμπούκι ,..., ) ' , , , , του πετα απ τον ΧαΛυΧα του,

μέσ'στό κλουβί του τό πουλί:

Καί ξέρω τό γιατί χτυπα μ'cι.πελπισία τά φτερά, Γιατί τά. σκλΤ)ρά σύρματα ζεσταίνει μέ τό αΤ μα του, Ξέρω γιατί πο&ει τρελλά σ'ενα κλαδί vά κάνει κούνια, Γ , , , , , , l'V s -ιατι χτυπιετ(η_ Υ.αι. γαvτζωvεται στις βεργες του κλου, ιου.

π - ' , ' ' , λ , '" }l λ' λ , ονουν, ωιμε, οι. πα"-ηες π ·ηγες χι ας ι:.χουv π εον κ εισει,. Κι'εΤvΌί β ελόνες τους σκλΤ)ρά πού τ'άγκυλώνουν Χαί σπαράζει. Τό ξέρω έγώ γιατί χτυπα σπαραχτικά τά δυp φτzρi του, Γιατί &λλοίμονο, μέσ' στ6 κλουβί του κελαϊδεϊ. Καί σπάζει τά φτερούγια του χαί του πονεϊ· τό στη&ος 'Ως.δέρνεται στά Υ.άγκελc.ι ζΤ)τώντας λευτεριά.

Δέv εΊvα ι ξέγvόιαστο ώς &αρρουν τραγούδι τό διχό του, Μά προσευχ� πού βγαίνει &π'τήν καρδιά του, Παράπονο εΤvαι πού τρυπα τόν οtρανό σά βέλος.

Τό ξέρω έγώ γιατί μέσ'στό κλουβί του τραγουδει:.

Πώλ Λωρεvς Ντάvμπαρ ( Pnul Laurence Dunbar γάλος vέγ ρος ποιητής της Βό ρ.ε ι ας Άμε ρ tΧης Μετάφρ. Ρίτας ΗπούμΤJ Παππα

, . 1872-1906) , με -.

- 9 -

ΜΑΣΚΛΡΕΜΑ

·Συχνά ό:πορω που βρ ίσ'κονται τά σύνορα κρυμμένα ό'που συνατ:αντιοϋνται καί δίνουν γνωριμιά στόν αν&ρωπο τά ζωντανά, πού ή 11.αρδιά τους δέ νογάει άπό μι�ιά.

. Uοιό νάναι τό στράτ ί του άρχέγονου παράδεισου πού πηραν ot ;,.αρδιές τους κάποι·ο πουρνό άπόμακρο της δημιουργίας καί συναν -71')&ψ.αν γ ιά πρώτη τους 9ορά;

Τ'άχνάρια πού αcρησαν ο! καρδιές τους πάνω σέ Χεινο τό στρα­-:ί, τό μυριοπατημένο άπό τότες, δέ μπόρεσε ό χρόνος νά τά σβή --::ι μ'δλο πού ή συγγένειά τους cιπό καιρό ξεχάστηκε. ·

· Κ' ε1σι μέσα στή δίχως λόγια μουσική ξυπνάει ή &ύμηση &ολή, --,,αί μές στ& μάτια &ωρουν τά ζιχ μέ τρυφερή Χι ά:πλή έμπιστοσύνη κι ο αν& ρωπος πάλε ρίχνει ενα βλέμμα μές σ'τα μάτια τους, στοργης χαρούμενης.

Μοιάζει iόριστα πώς

μέ qυναπάντημ� δυό μασΧαρεμένων φίλων πού , ' " , . , γνωριζονται παρ ολο το μασΧαρεμα.

ν ιώ&ουνε

Ρ. ΤαγΧόρ. 'Από τόν 11Κηπουρό 11.Λεύτερη άπόδοση Δημ. Θεοδωρίδη

ΣΤΒΡΝΕΣ ΔΟΚΙΜΛΣΙΕΣ

&φ�γημα &�6 τ� Μαχαμ�αρdτα

Οί γιοί του βασιλια Παντού, αύτοί πού τά ξαδέρφια τους,τούς Υιούς του Ντριταράστρα, καf τ'&σκέρια τους τ'cιμέτρητα νικήσανε rrόv κάμπο τόν τρανό τryς Κουρουξέτρας, Χινήσαν 11.άποτες ό:ντιχμα ..;i, τή ρ1γισσα ν'άνέβουvε στων 'Ιμαλάϊων τά φηλά τά κορφοβούνtα, �ου Θεου τήν κάτοικιά.

'ΙΙ ρήγι<1σ'α <1τό δρόμο πέ&ανε, πε&άνανε καί τέσ<1ερα ρηγόπουλα:. cΑ.γνοί δέν �ταν ίtρκετά γιά ν'αξιω&ουνε μέ τ'ό:ν&ρωπινά τους τά cσρμιά vά μπουνε στόν Παράδεισο. Μονάχα ό Γιουντισ&ίρας, ό άγια­σμένος ρήγας, · 6 πρωτος άπ'τ 'άδέρφια, στά&ηκε αξιος παραπέρα νά -:-ραβήξει. Εtχε Χαί του πι<1του τοϋ <1κύλου του τή συντροφιά. 1!ά �ή βουνοκορφή τήν πιό·φηλή σάν όινεβήΥ..cΧν, ό 'Ίντρας, των &εων ό �ασιλιάς, του εtπε του Γιουντί<1&ίρα πώς δέν €κανε νά μπει κι ό υ-κύλος υτόν Παρά�εισο. Ό Γιουντι<1&ίρας &ποκρί&ηκε πώς οξω άπ' 7όν Παράδει<10 &έ νάμενε κι αύτός. Γιατί δέν τούκανε καρδιά νά -:a:ρατήσει ό'ποιο πλάσμα τούδινε ·τή μπιστοσύνη του καί προστασία 7ου γύρευε. Στό τέλος ϋστερις &πό πολλή συ-ζητηση d βασ'ιλιάς κι ό σ'Υ.ύλος του γ ινήΧανε δεχτοί. Καί τότε ό σ'κύλος φανeρώ&ηκε πώς �--:ctν ό Θεός 'ό Ντάρμ� Αύτό όλο γίνηκε γιά νά δοκιμαυτει τό μεγα­λεϊο της φυχης του Γιουντι<1-&ίρα.

'Άλλη μιά τούμενε δσκιμασία. Σά γύρισε καί κοίταξε τριγύρω του

- 10 -

ε"ίδε ό ρήγας πώς ηταν δ Παράδεισός γεμάτος άπό το_ύς &ανάσιμους έχτρούς του. Ρώτησi που ητανε τ'άδέρφια του κ'οl σ:,1�τροφοί του. Ό 'Ίντρ,.ις σέ τόπο τόνε πηγε σκοτεινό καί τρομερό, στήν Κόλαση

της Κόλασης. "Κάλλιο τόχω έδω νά μείνω", είπε ό Γιουντίσ&ίρας. Γιατί J τόπος πού βρίσκονται έτουτοι Παράδεισος εΤναι γι.ά μένα­νε". λfόλις έτουτα τά λόγια cχπ'τό στόμα. του βγη11.αν,_ χά&ηκε ή μαυ­ρίλα., χά&ηκε κ'ή φρίκη. Ό Γιουντισ&(ρας κΌι αλλQL γιοί του βα­σιλι� Πα.ντου ξεπέρασαν τή φαινομενικότητα της Κόλασης καί ·του Παράδεισου. Κα.ί μ-πηκαν στήν άλη-&ινή τήν ύ'παρξη του Θεου,πού ε\ν' ή ά-&α.νασία.

Σβάμ ι Πραμπαβανάντα ( S,vami Prabhavananda) κα.ί 'Ίσεργουντ ( Chriςtbpher Isher,vόod ) . 'Από τό &ρ-&ρο

Μαχαμπαράτα Υ.αί ή Τκιτά ". Διασκευή !.Γ

αρ. οικονόμου

ΤΑ ΣΥΓΝΕΦΑ

Τά σύγνεφα. πού μάτια. �χουν βουρκωμένα. συμπόνια. νιώ&οντα.ς γιά τό ξερό τό χωμα, λιγάκι πρίν πε-&άνουν μπορουν μέ τίς βροντές τους -&αρρετά μi τό Θεό νά κουβεντιάσουν.

Δημήτρης Θεοδωρ(δης. 'Από τίς "Πνοές" (άρ. 18)

ΑΓ .ΑΠΗΜΕΝ Ο' ΜΟΥ.' ΠΟΥΛΑ.ΙΠ

'Αγαπημένο μου πουλάκι

Κρ ίστο9ερ τους II ΊΙ

στή ρούγα, στ' αντ ι κρυ β ου ό,

Μήπ�ς τήν όμορφιά του δάσους; " Π τήν έλπίδα τή χρυσή; "Π μήπως κλαις ψυχή -&λ ιμμένη ξαναφε ρμ ένη ατή ζωή;

πές μου τί �ρ&ες νά τραγο�δ·σ ς, λίήπως τ'άγέρι τ'α'Jγινό-

Μά δω σιμά aτό -: :.::-�·,..: ώσάν μα.ντά--:ο 3:- �- • ·,.ό ξέρω - �ρ&�- ..:. -=- -= •• , '<1ης μαζύ σο . -

·- -:::.- -� ·.-

Ψερέζα Σε ι ρα.δάκη

- 11 -

ΕΥΧΑ.ΡΙΣΤΩ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

Δυό Υ.ατσίκια πήδησαν μπροστά μου στή χλόη - τάχα ποιός νά μου στέλν� αύτό τό δωρο στά παιδιάτικα χρόνια μου πού πέρασαν;

Γαλάζιο πουλάκι tσεισε μπροστά μου τήν οiιρά του -καποιοc -&ά τό στ€λνη προc;φορά ο'τούς παληούς μου πόνους.

ΕΊδα τ'ασπρο άρνάΧt πού γεννή&ηκε μόλις προχτές - καποιος &ά &υμή&ηκε πώς lκαμα μιά καλή πραξι εναν καιρό.

'Απάντησα: στόν κάμπο τό δέντρο μέ τόv κορμό του σ,άν αργή μου­σική στροφή� καποιος &ά τό φύτεφεν έκει παρηγοριά του πvευμα­τός μου··

Τό φλογισμένο βραδυνό σύννεφο βυ&ίζεται στή βάρυπνη φυχή μου Χι'ή φυχή μου ροδίζει οπως οί βάλτοι των χωραφιωv. Εiιχαριuτω τό Δημιουργό.·

Ζ, Λ. Παπαντωv ίου. 'Από τούς "Πεζούς ρυ&μούς"

ΛΙΒΟΥΑΜΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

Ι. ΑΙΙΔΟΝΑΚΙ λfΟΥ ΑΙΙΔΟΝΑΙΠ

'Αηδονάκι μου αηδονάκι &γγελόφω�ο πουλάκι τ ί δέ ν τ ραγ ου δα ς π ι ά π έ μου τό πρωί σάv ξημερώνει; Ί'ό πρωί uάv ξημε ρών ε t πως μπορω vά τραγουδήuω που ένας ακαρδος χωριάτης μου ξερίζωe1ε τό· σπίτι; Υου ξερίζωσε τ6 σπ(τι !\σ,ς �;ωQ,δος χωρ, ι·άτης; , και δεν εφταvε η φω,c ι α μου ��ότωσε καί τά παιδιά μου.

Δάϊνος (δημοτιΥ.ό τραγούδι της Λι&ουανίας) Μετάφρ. Ρίτας λfπούμη Παππα

- 12 -

ΙΙ • ΤΟ ΑΜΑ.

Τό αίμα: κυλάει στ ί ς φλέβες μου Χα&ώς σέ ρεμο::τ ιέ ς μέ ρυαΥ.ιων, νεροσυρμων, μεγάλων ποτcφων διαΥ.λαδώσεις σάν τά νερά πού βιάζονται στήν άφρισμένη llαλτική vά φτάσουνε καί κατευ&ύνουν τήν πορεία τους πρός τό Νέμαν.

Τό ο::1μα βουίζει, τραγουδάει μές στου κορμιου τό κά&ε Υ.ύττο::ρο τραγούδι γιά τόν &ν&ρωπο - δημιουργό, κυρίαρχο της γης, τQαγούδι γιά τ'άλέτρι πού ζυμώνει τό χωμα ώς ν&τανε ζυμάρι. ΒQύυη άπ'τίς φλέβες μου -;ι.υλάει οχι αίμα άλλά τραγούδι. Ναί, τραγουδάω τό μόχ&ο - άδημονουν προσμένοντας τά χέρια νά λέ:ίψουν άπ'τή γης τά στεQνά βάσανο::, τό στερνό σύνορο. Σέ πράσινη πλημμύρα άλλάζουνε τά Χόκκινο:: ρυάκια κ'οl &λικες σταγόνες γfνοντο::ι κόμποι σίκαλης.

Λάμπει ή σταλαματιά σά σπ ί&α στου τQαγουδιοϋ τήν κά&ε λέξη στάλα γίνεται πού .φλέγεται χωρίς νά καίγεται -Αίμα της γης καί του ή'λίου, πού έ:χει τρέξει μές στά τραγούδια. Καί ;ι.υλανε οχι σάν κόκκινα Qυάκιο:: μέ λιγοστούς άφQούς, παρά σάν κατα:ρQάχτες πού άνοίγουνε γιά κοιτες τους τρίσβο::&α αύλάκια.

( άπόσπασμα)

"Εντουαρντ λΙεζελάίτις, σύγχρονός μας λι&ουανός ποιητής 'Απόδ. Τ ί μου Μάντρα

Ο ΕΡΧΟλΙΟΣ ΣΟΥ

ΒQίσΧεται αλάργα άκόμα τό μπουρίνι, μά οί πρόσκοποί του φτάσανε καί στήσανε τίς σvγνεφένιες τέντες τους ψηλά στόν ούρανό. Τό φως tχλώμιασε. 'Ανάμεσα στίς αλαλες σκιές των δέν­τρων ό άγέρας περπατάει ογρός άπό τά δάκρυα.

λfές στήν καρδιά μου νιώ&ω τ ης &λίφης τό γαλ17νεμα, άζει τή γεννήτρα βουβαμάρα, πρ{v άQχινήσει νά βαράε1 τό πρωτο τό λαγουτο.

πού μο ι­μουσική

-rιομάτος πονεμένη προσμονή βρίσκεται άκόμα ό κόσμος μού γ ιά τό δι,ι.ό Σου έQχομό μές στή ζωή μου.

Ρ. Ταγκόρ. 'Από τ6 "ΠέQααμα:". Λέ:ύτερΤ] &πόδουη Δημ. Θεοδωρίδη

- 13 -

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟt ΜJΧΑΗΛ

ε!κόνα του ΙΔ' αiώνα. Βυζαντινό Μουσειο,'Α&ήνα

ΜΙΧΑΗΛ

'Από βυζαντινή παρrί.αταση

"τι ' ' ' "Β ' λλ ' .uχε ι cαουμπησε ι η α, υσ-σ-ος ο-τα μα ια ο-ου, εχουν τά μάτια ο-ου τήν άγνωστη v.αρδ ι ά -&ωρ�σε ι του κόσμου.

'Έqχεσci.ι άπό τή ωοβερή, πέρα cιπ'τ,αύτι& μας σιγή-το ρίγος μας ωέ9νεις του αγέρα πού σ'fχει καί σένα κλονίσει. Σ'άτενίζουμε και τή χώρα ΠΟ'ΙΙ κατοικουσ'ες φοβόμασ'τε-

, , , , , , ..ι , _ σ't.(τενι;ουμε και σε κεινη τη χωQα λαχταρουμε να παμε. 'Ώ σ-ύ που γέμισες μυστήριο πqωτόφαντο τήν καρδιά μας-τό πρωτο έκεινο μυσ-τήριο που μέσα του δ κόσ-μός βαφτίστη.

Άρ�άγγελε απόκοσμε, υΟλη τή χλιψιά της φυχης μου lχει πάρει. Στα βλέφαρά dου, πού εΤναι γεμάτα της άβύσσοv σιγή, τά μάτια κλείνω, τό σεμνό φίλημά μου γιά ν't.ιπο&έσω •

' Λ ,

1,ΠΟ

.. Ολ γα Βότση τ·ή vυλλογή_ "Πρώτη

- 14 -

Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ

συνέχεια από τό προηγούμενο Δελτίο καί τέλος

Καί τώρcι., ·πρίν._ τελε ιώvουμε, &i κάμουμε μ ιά συντομότατη σύγ κριση του Ίvδικου συγκροτηματος των Οεωv μέ τό Ο"'ύγκρότήμα των Θεωv τ�ς Άρχα{ας 'Ελλάδας.

' ' 'Ι Β ' Γ ' ' Ί ' -- D' δ. Λοιποv_ στη 1,παγΧα, αvτ Υ..ιτα, που ε ναι περιληC:,η των ε ων, των 3ρησκευτιΧ�V δηλαδή βιβλίων των Ίvδωv, κα[ πού γράφει γεγο­νότα &vαφερόμεvα σέ έποχή πού άπέχε ι από τή σημερινή 5-6000 χρό­v ια, διαβάζουμε αύτά τά λόγια του έvσαρκωμέvου ΊD,ιαΧου Θεου Κρισvά πρός τό φ[λο χα[ μα&ητ6 του, τό βασιλέα 'Αρζούνα:

1Απ 1 τά. δημιουργήματά μου εΊμ�-fγ& � &ρχή κα( τό τέλος κα( ή· μ�ση::

t • • • • • , , -r ι t ι Εγω ειμαι ο αιώνιος ο �ρόvο� 1 κι gλωv ό δημιουργός ειμαι έγώ.

Λοιπόν στίς 'Ορφικές 'Ωδές, βιβι.ίο πού μόνο άποσπάσματά του εχουvε -σω3η, tΧΠΟυΠ<Χσματα ομως πού μ;:ορει άπ' αύτά 6 ΧιΧ3ε μυημένος vά βρει δλόκλ,1ρο τόv έσωτ�ρισ�ό,,της -θ-ρη,σΧείcι.ς των 'Αρχαίων προγά­νων μας διαβcι.ζουμε έvτελωc τα ιδια πρcι.γματα.

' , έ ' Ζ ' ι. 'J Ζευς πρωτ υς γεvετυ, ευς υστατο ς, αργ ι χε ραυvο ς.

' ' Ζ ' ,. " Δ ' δ'έ ' ' Ζευς Χεφcι.λη, ευς μεϋα ιος Χ τ.αvτα τετυ1�ται. Ζεύς πυ&μήv γαίης τε καί·ούρανου άc,τερόεvτος. Ζεύc ΠVΟ1) πάντων. Ζεύς ά:καμάτου πυqόc όqμn.

,; Ζεύ ι; π9vτου ,ρί_ς,α;, Ζεύ5 'Ηλιgς τίδέ Σελή�η. , , , Οπως τον αρχηγο των Ιvδων Γιγαντωv Πραχλαδα σκοτω�εv ο Η-

λιακός Θεός άφου πηρε μορφή λιοvταριοϋ, fτσι Χαί d Δίας άvατρεφε τόν Κρόνο κα[ καταβαράθρωσε τούς Τιτάνες καί τούς Γίγαντες.

"Ο ' ' Ι δ ' cι ' Jl ' ' ' 'δ Ir δ δ ' ' '. πως η v ικη vρησΧεια ι:.χει την αγεΛα α ,,αμα ουκα, που με' ·,λ δ ' ' 'cι ' (\ ' ' " Jl

' ..ι. 'Α ' 'τ,,λ το γα·α ,ης ινει την κα\}'ε αψvονια, ετσι ι:.χει Χαι ,, . ρχαια .ι., -.

ληvιγ,ή &ρηc,κεία τήv 11αΊγα 'Αμάλ-&ειαv", πού μέ τό γάλα της έ&ρεφε τό Δία. στήv 'Ίδη.

οι κύριοι &εο[ του Ίvδικου Πάv&εου εΊνα.ι ο/ δώδεκα. Άδειτέοί Θεοi, ο! γυιο{ δηλαδ� της Άδειτ�ς, πού εΊχα.ν κι α.ύτοf τόν"Ολυμ-

, , '--r,,λ , , ,,. ,..... , , , , , πο και τον .ι!ι tΧωνα ��αι τον 1!.cι.ρνασσο τους, το φηλο βουvο Μεροη. Ό μεγαλύτερος Θεός του ΊνδιΥ.ου ΔωδεΥ.ά3εου εΤναι ό 'Ίvδρας,

ό Θεός το� κεραvvου, πού ό'πως βλέπουμε εΤναι d ίδιος μέ ·τόv δικό μα.ς τ6 Δ{α. •

· ·

'Ο δ ' ' Τ ' "Α ' - ' " ' . ικος μα.ς ο ιτα.vας τr.αvτα.ς Χρα.τουσε στους ωμόυς του .τη γη. Λοιπάν τό ϊ_διο έvτελως πραγ μα εκiχvε καί ό άρχηγός των 'Ιvδων

.Γιγάντων, � Σiσας. · ·

1. Κεφ. Ι'έδ. 32, 33. Μετάφρ. Τ.Τ. Βρατσάv9υ σελ. 62.

- 15 --

Ό δικός μας ό Θεός των vερωv, ο Ποσειδώvας,εtvαι συvάδελφοc: ·του 'Ιvδου Βαρούvα, εΊχαv καί ο! δυό τήv Σδια έvτελως δικαιο -δοσί α.

Τό Υδιο καί δ 'ΊΙφαιστος εΊvαι συνάδελφος του 'Ιvδου Παβακα,ό 'Άρης του μεγάλου uτρατηγου�εου Σχάvδα, καί ό Πλούτωνας τουΊνδου Θεου Γιάμα.

'Αλλά κα f ό 'Απόλλωνας, ό Θεός της Μουσ ικη ς � εχε ι τόv άvτ ί --'δ λ ' , 'Ι δ , π' ο. , Υ , , ι, στοιχο συvα ε φο του στο v ικο αv-v-εο, το -ιτραρατα, Χαι ο --

πως ό πρωτος εχει τό έr.ιτελειο του άπό λfουσες καίΝvμφες καί Σu.­τύρους>ετσι καί ό δεύτερος εχει τούς ΓΧαvτάρβες του.

Q{jτε ό Ηίvωας ό'μως δέ λείπει &πό τό 'Ινδικό Πάv&εο, οπου ϊ

άvτίστοιχός του είναι ό Άριαμάv, Χαί α11.όμα Χαί ό Θεός Πλουτος" ' � ' ' ' ' ' ' Ι δ ' Ι" Β , εχει κι αυτος τον αvτιστοιχο του, τον v ο �ου, ερα.

"Αν έρευvήσουμε προσεκτιΧά &ά ιδουμε οτι ο{jτε ενας Θεός κu.ί 01'.Ιτε μία Θεά του ένός Παv&έου δέv άr.ουϋιάζει Ciπό τό &λϊ.ο. Έξε-· τάζοντας γενικότερα τό ζήτημα παρατηρουμε ότι ό'πως ή &ρησκεί"cr των 'Αρχαίων προγόνων μας εΊχε τούς Δώδο.α Θεούς του Όλύμπο·J καί μιά σειρά κατώτερους Θεούς καί επειτα τούς ΊΙμί&εους καί τέ-­λος τούς fρωες, τό rδιο &κριβως εχει καί � 'Ιvδουϊσμός, εχει δηλαδή μιά ϋειρά Κύ_ριους Θεούς καί ετ.:ειτα αλλες ϋειρές Χατώτε -

, ' , , , t , Q , (/ 'ζ ρους, και αzομα κατωτερους και ημινεους και ηρωες, παρουσια ει

δηλαδή όλό.-.ληρη τή ϋυvέχεια της Υ.λίμακας της έξελιΧτικης ό:vόδο·: - .ι, ο. ' . ' ' Θ ' " ' 8- ' ' "' ο. ' του ι.,;vνρωπου προς τη ·· εοτητα, οπως ακρι, ως Χαvε ι· και ,1 -v-ρηϋΧε ιc:

των 'Αρχαίων προγόνων μας.Οϋτε τj μία ο-ι5τε τj αλλη &ρησκεία ε'ίvαι εtδω.λολατριΧή, οτr;ωζ

συvη&ίζουμε vά λέμε σήμερα, παρασυρμένοι από τόv έξωτερtσμό το�·:. πού είναι ό'μ ως δ μόνος πού. μποροUσε νάγίvει άντιληπτός άπό τΥι μεγάλη μάζα των όπαδωv τους ϋτήv τότε έξελιzτική Χctτάϋταση τηc άν&ρωπότητας. Ό έσωτερισμός ομως Χαί των δύο &ρησκειωv, ο;;ωr; Χαί -;ι.ά&ε αλλης &ρησΥ..είας, δέv ε'ίvαι διόλου διαφορετικός άπό κα­μιά &λλη &ρησκεία 11.αί συμφωvεϊ &πόλυτα μέ τίς &πόφεις της_&εο -σοφίας η αν &έλετε της 'Αρχαίας Σοφίας.

_Ι(αί τώρα.ας.μή χάσουμε τήvε'Οιι..αιρία vά ποUμε &κόμα Οτι τ,� Ο'ύντομη σύγκριση της έξωτεριΥ.ης έμψάvισης των δύο {}ρησΧειωv 7:0\;

έΥ.άμαμε μας βε.βαιώvε t τήv &ι..ή{}ε ια ΠO'lJ πολλοί άπό μας δέv ΧcΧτί/. -δεχόμαστε vά παραδεχτουμε, cίτ ι δηλαδή ή ρίζα του μεγάλου Έλλη-­v ιΥ.ου πολιτισμου, πού φώτισε Χι ctκόμα φωτίζει τόv κόσμ ο, βρ_ίσΧ,. ται uτίς 'Ινδίες, τήv κοιτίδα α't'ιτή της Άρείας φυλης μας, Χc:ί ότι δέv ε'ίvαι άπλά: λόγ/α χωρίς σημασία τό

ΕΞ ΑΝΑΤΟΛΩΝ το ΦΩΣ

Τ. Τ. Βρατσάνος·

- 16 -

Π.ΛΤΕΡ I:JMP..N

Πάτερ ήμων, Α'ύτές οι' δυό λέξεις διατυπώνουν ενα όλόκληρωμένο καί Χαλά

κα&ορις;μένο σύστημα &εολοΎίας, γιατί κα&αqά ν.αί ξάστερα έκι.ρρά -ζουνε τή φύση Χαί τό χαρακτήρα του Θεου. Συνοψίζουν τήν 'Αλή -&εια του 'Όντος. },fας λένε ολα οσα χρειάζεται νά ξέρει ό αν&ρω -πος γιά τό Θεό, γιά τόν εαυτό του Χαί τό διπλανό του. ΙCά&ε σχό­λιο δέ Dά €κανε παρά νά μπερδέφει τό �λη&ινό νόημα πού περιέχε­ται σ'αίιτό τό Υ.είμενο. Ό 'Όλιβερ 0'()έντελ Χόλμς ( Oliver Wend·e n Ηο lmes ) ελεγε: ·" 'Όλη μου τή -9-ρησΧεία τήν περιέχουν τά τ.ρωτα λόγια της Κυριακης Προσευχηςt!. Π'οί περισσότεροι συμι.ρωνουμε μ' αt>τόν.

"Ας προσέξουμε τούτη τ·ήν κα&αρή καί lί.μεση βεβαίωση: 11 Πάτερ ήμων". Μέ τήν εκφραση α'()τή d Ίησους κα-&ορίζει μιά φορά γιά πάντα πώς ,} σχέσ'η του Θεου μέ τόν αν&ρωπο ε'ίναι σ'χέση πατέρα μέ παιδ ί. Ό Θεός λοιπόν- δέν ε'ίναι κεινος ό σκληρός καί άδυσώπητος τύραννος π_ού τόσο συχνά μας ε!Χονίζει ή &eολογία, ό δευ1rότης ό '

, � ' Β ' λ 'Β ' - ' ' ' ανατοΛιτης που κυ, ερναει σκ α, ους ποταπους. �ερουμε πως οι γο -

νεις, ό'ποια έλαττώματα κι'αν εχουν από αλλες πλευρές, κάνουν γιά τά παιδιά τους ό',τι μπορουν. Ό γονιός ό άψύσικος άποτελει έ­ξαίρεση τόσο σπάνια, ωστε στιγματίζεται. Ό Ίησους &ά μας ξα -ναπει άργότερα: 11 :Gι συν �μεις, πονηροί οντες, οί'δατε δόματα ά -γα-&ά διδόναι τοις τέκνοις ύμων, πόσψ μαλλον ό Πατήρ ύμων ό έν τοις οίιρανοις δώσει άyα8-ά τοις α!τουσιν αύτόν;" Κ'ετσι άρχίζει τήν προσευχή έκφράζοντας τήν έξαί ρετη πατρότητα του Θεου.

Κα-&ορίζοντας τή φύση του Θεου ν.α-&ορίζει υυνάμα Χαί τή �ύση του αν-&ρώπου, γιατί αν δ &ν-&ρωπος είναι γιός του Θεου, πρεπει άναγκαστ-ικά νά εχει τήν fδια φύσ'Τ) μέ·τόν πατέρα του. Ποτέ δέ δημιου�(ει κανένας κάτι πού νά μήν ε'ίναι σύμφωνο μέ τόν έαυτό του. Αύτό ε'ίναι νόμος παγκόσμ ιος. Βγάζει κρίνους ή τριανταφυλ -

' ,11, ' ' 1• λ ' δ Ιτ ' 1• - Τ Π - ' Θ ' ' ' λια ,1 πουλαρι 1J αγε α α;, ·,ι ωρου ε ναι ,_ν-ευμα ο "εος, πρεπει να

ε'ίν'δ αν-&ρωπος πάνω άπ'ολα Πνευμα, 8σο κι'αν τά φαινόμενα δεί � χνουν τό αντί-&ετο. "Ας στα-&ουμε έδω μιά στιγμή κι'ας σκεφτουμε τήν τεράστια πρόοδο πού έ:χουμε πραγματοπόιήσει. Δέν εΤν' όλοι.ρά­νερο πώς βάλαμε στή μπάντα μεμ ιας /;λα τά μπερδέματα της -&εολο -γίας της παλιας μέ τό Θεό της τόν έ-ι..δικητή, μέ τίς ψυχές της τίς προορισμένες άπό τό Θεό νά σω&ουν, μέ τή ι.ρωτ ιά της τήν α!ώνια καί μ'ολα κεινα τά άπαίσια σύνεργα πού εχουν έπινοήσει οί άρρω­στήμένες καί ταραγμένες φαντασίες; Ό Θεός ύπάρχει. Καί ό Αιώ -νιός, d Παντοδύναμος, ό "Πανταχου Παρών" εΤναι ό. πατέρας τηςάν-&ρωπό't'ητας ό γεμάτος άγάπη γι' αίιτή.

· ·

"Αν τό συλλογιστC'υμε αύτό τό πqcί.μα bρΧετόν Χαιρό ιffστε νά τό

- 17 -

καταλάβουμε, οι περισσότερες δυσκολίες μας θά έξομαλυν&ουν και 0 ι σωματικοί μας r:όνο ι θά έξαψαν ισ&ουv. Γιατί ο ί ρίζες τους εί-

, ' 'Β "Α ' ' λ Β ' ' ...1 ναι στερεωμενες στο cρο, ο. ν με«ι·ι..α μονο .κατα α, αιναμε ϊ-:ως ,1 ' ' Ί ι, ζ , , ,, Ι

, Παντοδυναμη Σοcρια ε ναι ενας ωντανος πατερας, ενα:ς πατερα:ς που μας άγα:πάει οί περισσότεροι cρόβοι μας &ά διαλύονταν. "Αν μπο -

, , ' , , , , '\ "(3

ιι z.. , t , ρουααμε περα για περα να το ί'.ατα".α, ουμε, ο,τ ι αρνητ ικο υπαρχε ι ατή ζωή μας &ά έξαφανιζότα:νε Χαί ή τελειότητα της ζωης μας &ά ηταν ή &πόδειξη της τελειότητc!ς της πνευματ ικης κατάστασης. Βλέ­πουμε τώρα γιατί ό Ίησους τήv &ρχίζει ετσι τήν Προσευχή.

"Ας σημειώσουμε έ:πειτα πώς δέ λέει. "Πάτερ μου", πώς λέει"Πά-' - ' Ι,,.. ' ' ., ι"\

' ' ' r.ιλ

( ,, 0 -r τερ η μων'. υ αυτο ΟΛοφανερα σ ημαινει r:ως ο οι οι αvv-ρωr:οι ει -

1·δ λ ' 'Α - -r.

"�

δ ' - "δ Π ' δ ' ' ' ναι α ε φοι. φου ειναι ΟΛΟt παι ια του ι ιου tατερα, εν υπα� χaυν ο-!5τε 'Έλληνες ο-ίlτε Έβ ραι οι , οϋτε &φεντ ι·ι..ά ο-ίlτε σκλάβn ι , ο-ίlτε διαλεγμένοι γιά τόν παράδεισο οδτε κολασμένοι. Ό'Ιησους,σέ τούτη τή δεύτερη βεβαίωση , βάζει τέρμα σέ ολες τίς παράλογες ά­ξιώσεις τίς σχετικές μέ τή διαλεχτή 9υλή η μέ τήν άνιι.ιτερότητα της μιας �μάδας &π'τήν αλλη. Διαλύει τήν αυταπάτη πώς ο! αν&ρω-

, 1. , , υ t , J!. C\ , , t ,

, _ .,1-ζ ποι -που ανηΧουν α ενα οριαμενο c.vνος, σε μια: ορισμενη ται;η ,1 r:α·· ράδοση εiν'&νώτεροι tiπ'τούς άλλους. Αυτή ή πίστη στήν ,Jπεροχή

- ( ' δ ι, l, , ' ύ ' - 1 δ - 1 " � , της ομα ας οπου υ.νηΧε ι ς-, στην περοχη του 'κοπα: ιου', οπως Ι'.ενε s I λ , τ , ,. , , , λ , "

, ' οι ψυχο σγοι·, ειναι μια αυταπατη, που μεγα η τααη c.χουν προς αυ-τή οι'-αν&ρωποι. Μάο 'Ιηuους καθόλου δέν τήν έπιτρέπει. Διδά -σκει πώς έκεινο πού δίνει στόν ανθρωπο τή &έαη του είναι ή ποι­ότητα: της &τομικης φυχης καί πώς ση,μαe1ία εχει·νά βρ_ίσκεται δ &ν&ρωπος ατό δρόμο της r:νευματ ικότητας, Χι 'οχι uέ ποιά όμάδα &.-

, VΤ)Χε t ,

Τέλος ή εκφραση "Πάτερ τjμωv" δείχνει πώς ·,.ρcπει νά προσευ -χόμαστε γιά όλη τήv &νθρωπότητα κι'οχι μονάχα γιά μας. ''01:οιος μα&άίνει νά ζεϊ ατό πνευματικό έr:ίπεδο &ά έπρεπε μιά 9ορά τού -λάχtο't"Ο τήν ήμέρα νά uκεcρτει τήν 'Λλή&εια του 'Όντος στό ονομα της άν&ρώπινης φυλης, &cρου κα:νένα:ς μας δέ ζει γιά τόν έαυτό του ο-!>τε Χαί πεθαίνει γιά τόv εαυτό του. Εf�ιαστε <Π'άλήθεια μέλη έ­νός καί μόνου σι;,ματος v..ι'αύτό τό πράμα εχει ενν.οια πολύ πιό κυ­ριολεκτική ό:π'ό',τι εχουμε τήΎ τάο-η vά πιστεύουμε.

"&σι λοιπόν βλέπουμε πώς σέ τουτα τά δυό λόγια τά τόσο rι.-

πλά, τά τόαο·&�ωα φαίvομεvικά, εκρυφε d 'Ιησους μιά t:ι.ρηχτtΧΤ) ύ'λη πνευματική, προορισμένη νά χαταστρέφει όλα: τά συ<Πήμιnα πο·G Χα:θtερώθηκαv άπό τόν &νθρωπο κα:ί πού Υ.Qα-tουν αιχμάλωτη τήv tiν -θρωπότητα.

· ·

'Έμμετ Φόξ (Ennnct Fox ) , e1ύγχροvός μας tρλανδοαμ�ρικαvός συγγραφέας� Ά�ό τό βιβλίο τόυ "ΊΙ επί του "Ορους 'Ομιλία Χαί 17 Κυριακή Προσευχή". λΙετάφρ. Κώστα ΠάγΧαλου

1. Σημ. μετ: Πλ. Ρωμ. Χεc;,. ι' έδ. 1�, Λ' Κορ. Χεφ. ιβ' tδ, 13,Γαλ. Χεω. γ , έδ. 28, Πολοσ. κεφ. γ έδ. 11,

- 18 -

Η ΙΣΤΟΡΙΛ ΤΟΥ ΓΚΛΟΥΤ ΑΜΑ

ΑΙ ΝΟ�ΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΟΥΔΑIΣΜΟΥ

,1 θεολογική αδιαφορία των μεγάλων διδασκάλων της Άνατολης, οι όποιοι δέν ελεγον ο-5τε ναί οtτε οχι είς τάς πίστεις Χαί λα -τρείας των r.ατροπαραδότων θεων, 'Γ) άνεξιθρησ-v.εία των, έπέτρεφεν έπινοη&είσας tρμηνείας, συσσωρεύσεις λειτουργικων καί νό&ευσιν της άρχικης διδαuκαλίας τω�. Τό ίδιο πνευμα ύπηρχε καί είς τούς 'Α&ηναίους φιλοσόφους, ol οποιοι ησαν έλεύθεροι &πό θεολογικης ΙJ.π6φεως. Ό Σωκράτης δέν έδυσκολεύετο νά όποκλιθη ε{Jλαβως έμ -πρός εις όποιανδήπο-τ:ε θεότψι;: Τ) VCΧ προσψέρη τυπικω ς εlς -(Χ67Τ)V θυ­σίαν διατηρων τάς &τομικάς του ίδέας καί πεποιθήσεις. ΊΙ στάσις αmή ητο τελείως &ντ ίθετος τ:ρός τήν πvευματ ικήν κατάστασιν TJ όποία διεμορφώvcτο εις τάς ίουδαϊ;ι.άς -v.οινότητας της 'Ιουδαίας , της Αιγύπτου καί της Βαβυλωνίας καί είς τήv όποίαv � ιδέα του t­νός καί μόνου Θεου Χατειχε τήv δεσπόζουσαν θέσιν. Καί α'ότή ή ΙJ.­γρία μισαλλοδοξία του ιουδαϊκου πνεύματος, ή όποία δέν ανείχετο καμμίαν κρυφήν πίe1τιν εiς τήν μαγείαγ η τά &9χαια ε&ιμα η όποι­ανδήποτε &υσίαν εiς τόν -Ό-εόν-βασιλέα καί έπιστευεν ε!ς ενα παv­τοδύvαμοv, αύστηρόν καί ζηλότυποv Θεόv, 6.αμεν ωστε ή πίστις α-6-

- , , ' ;. , , , ' ,λ , του να παραμεινη κατ οuσιαν σαφης και αναΛ οιωτος. 'Όπως ε'(παμεν; δiν συνέβη τό ί'διοv μέ τάς τρεις θρησκείας,

τόν Βουδδισμόν, τόv Ταοϊσμόν καί τόν Κομφουκισμόν, αi όποιαι δέν εΊχον τήv α-(ιυτηρότητα 11.αί τήv μισαλλοδοξίαv του iουδα"ικοϋ

' ' t ' /' .Ζ.. 1 ' 1. ' ' '

πνευματος. Τοιουτοτροπως αι νεαι πιστεις.ι;.μοΛυνοντο απο τας νο-σους των διεφθαρμένων θρησκειωv τάς dποίας έζητουσαv �ά &ντικα­ταστήσουν, καί ΙJ.πό. αύτάς παρέλαβοv τά εϊδωλcι., τούς ναούς, τούς βωμούς -v.αί τά θυμιατήρια.

Τό Θιβέτ σήμερον εΊναι χώρα εfς τήv όπο{αv έπικρατε7 &πο κλειστικως ό Βουδδισμός, έv τούτοις έάv ητο δυνατόν vά έπαvέλ -&η ό Γκαουτάμα εfς τήv γην, θά ήδύνατο vά περιέλθη τό Θιβέτ <Χπό ακρου ε!ς ακρον χωρίς vά συvαντήση πουθενά τήv δtδασκαλίαv του. Θά ε�ρισκεv έvθροvισμένον τόv άρχαιότεροv τύπον του �vθρωπίvου δεσπότου, τόv &εόv-βασιλέα, τόv Δαλάϊ-Λάμαv, τόv "Ζωvταvόv Βού&:­δαv". Εις τήv Λάσσαv && εύ'ρισκε πελώριον ναόν γεμάτοv <Χπό ίε ρ ει ς, ,jγουμ�vους καί λάμας - αϊ'ιτός του όπο ίου τά μόνα κτίρια η-, ' δ ' - δ' i ' ' - 'Υ ' ' σαν ·καλυβαι και οποιος εν ι;.χειροτοvει ιερεις. τ.εραvω υφη -λου βωμου θά έβλεπε πελώριοv χρυσουv εϊδωλοv, τό όποιον &ά έ­μάvθσ.vεv ό'τ ι. λέγεται 11Γ11.αουτάμα Βούδδας11

• Θά ηκουε λειτουργίας

1 .·Εις τήv Κίvαv ό αύτοκράτωρ η ό βασιλεύς tθέώρειτο 11Υι'ός Θεου11.αί έτελουσαv εiς α�τόv &υσίας.

,.. 19 -

φαλλομένας πρ6 της θε6τητος αtτης χαί θά ήκουε νά φιθυρίζωνται ε ί ς (ΧΠCΧντησιν Χe<τCΧ τήν διάρκειαν αύτων έντολαί, αi οrο'ιί:ιι&&του η­σαν άμυδρως γνωσταί. Κώδωνες, θ υμίαμα, γονυκλισίαι -θ-ά tπαιζον τό μέρος των είς τάς έκθcφβωτικάς α-ότάς ίερουργίcις. Εϊπαμεν ότι είναι πλέον εi5Υ,ολον εtς τούς άνθρώπους νά έΥ.τελουν τούς τύπους, νά λατρεύουν μίαν -&εότητα ή -ύπερφυσιΥ.άς δυνάμεις καί νά προσπα­θουν νά άπαλλαγουν από τά δεινά της γηίνης ζωης, παρά νά συλλά­βουν τήν ιδέαν της κο:θαρας άπολυτρώσεως άπό τόν Ίδιον τόν εαυτόν των. ΙCαί τότε δ Γκαουτάμο: &ά άvτελαμβάνετο δτ ι ε ί ς ολας α�άς Υ.αί αλλας άμετρήτους ,ελετουργίας ε'ίχε μεταβάλει ό κόuμος τήν διδασκαλίαν του. 'Υπό τήν φευδη αuτήν λάμφιν ητο ή 'Αρία 'οδός, τj dποία ώδηγουσεν εtς τήν γcιλήνην της φυχης.

ΊΊ ίδέα της έπαγγελίας εδωκεν είς τόν 'Ιουδαϊσμόν ίδιότητα τήν όποίαν καμμία αλλη θρησΧεία προγενεστέρα η σύγχρονος ·δέν είχε vά έπιδείξη. Κατέστησε τόν 'Ιουδαϊuμόν ίστορικόν χαί δρα­μ ατ ι �όν. Πρέπει νά όμολογήσ'ωμεv ό'τ ι ό >ΙουδαΤσμό ς ε t ς τάς πρώ -τάς αύτου φάuεις παρέμεινε σχεδόν ξένος πρός τάς φυχάς των άν­θρώπων. Τούς άφησε νά μείνουν φιλήδονοι, φι�άργυροι καί δεισι­δαίμονες, 'Εξ αιτίας ό'μως της έπ.αγγελίας τήν όποίαν εδιδεν είς α-ότούς περί ·cης έλεύσεως &είου όντος διά νά τούς όδηγήση εις τήν έκτέλεσιν &είων σΧοπων, παρέμεινεν, έν uχέσει πρός τόν Βου&­δισμόν, ζωντανός καί ένέπνεε &άρρος, δπως ενα κοπτερόν ξίφος.

(Συνεχίζεται)

Χ. Τζ. Ο'όέλς (II.G. '\Vells). 'Από τήν 11Παγκόuμιον Ίστορίαν" λίετάφρ. Σ. Μητσου lπεξεργασ ί.α Ν ίτσας Ξύν δα

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΙΡΗΝΗ

ΊΙ άλη&ινή ε!ρήνη εΊναι y,είνη πού γεννιέται στίς φυχές οταν ol άνθρωποι άναγνωρίσουνε τή συγγένειά τους, τήν έvότητά τους , , Σ , , ' tl

λ , Δ ., c, li

, ιι με το υμπαν και μ ο ες τις υναμει-ς του, οταν uνcιγνωρισουv οτιστό.κέvτρο του Σύ.μπαvτος κατοικει τό Ηεγάλο Πνευμα κι ό'τι στήν πραγματικότητα τ ό κέντρο αύτό βρίσκεται παντου βρίσΧεται μέυeζ

, Q_ Ι ( Τ

Ι } / , / ' , ' ./ , ( στον καi]'ενα μας. � ειρηνη που γινεται αναμεσα σε δυο ατομα, η ε!ρήνη πού κλεf:vει άνάμεσα σέ�&νη άντιφεγγίuμα-rα εΤναι της ε'ι­ρήνης της πραγματικης καί τίποτα ·αλλο-. Δέ μπορει ποτέ νά ύπάρ -χει ε!ρήνη άνάμεσα σέ έi&νη οσο δέν ξέρουνε πώς� ειρήνη ή άλη -�ινή βρίσ-κεται στίς ψυχές των &ν&ρώπων.

Χεχάκα Σάπα; έρυ&ρόδερμος σοφός. 'Από τό βιβλίο "Οί μυuτι­κές ι'εροτελεστίε-ς των 'Ινδιάνων Σιού 11 • 'Απόδ. Μαρ. Ο!κονομου

,.

- 20 -

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΕΙΡΠΝΌΠΟΙΟΙ . .

"Μακάριοι οι ειρηvοιτοιοC0

f5τι αΏτοC υιοc Θεοϋ κλη6�dΟ\)'!ΧJ.

Δίδαγμα &νεκτίμητης &ξίας γιά τήν τέχνη της προσευχης. Ή προσ�υχή--;τρέπει νά τό μά&ουμε κcιλά-. ε"ίνcιι τό μόνο μέσο γιά νά

έπικοινωνουμε μέ τό Θεό. Στήν πρώτη έξέταση αύτός ό Μακαρισμός μπορεϊ νά φανεϊ στόν έπιπόλcιιο &ναγνώστη σά μιά &ρησκευτική γε_ -νίκευση, ϊσως καί σά μιά κοινοτοπία διατυπωμένη σέ ϋφος δογμα -τικό, σάν έκεϊνες πού προτιμοϋν 8σοι &έλουν νά προκcιλέσουν έντύ­πωση στό άκροατήριό τους, άλλά πού στό βά&ος δέν έχουν τίποτα τό πρωτότυπο νά πουν. υΟμώς. π-ρ:έπ-εL νάχουμε ύπ' 5φη μας δτ ι τf προσευ­χή είναι τό μόνο συντελεστtκό· μέσο γιά νά φέρει 1:ι.λλαγή, μέ τήv άπόλυτη σrτp:ασία της λέξης, γιατί ή π_ροσευχή είναι τό μόνο πραγμα' ' z.:.λ· n, ' ,. ' ' "Ο β - ). που μεταμορφωνε-ι οο·t)v.ι-να:την προσωπικοτητα μας. ταν συμ, ει αν-τή ,j εσωτερική Ιf.λλαγfι, γινόμαστε αλλοι αν&ρωποι καί, σά συνέπεια,

. ένεργουμε μέ τρόπο δ.tαφe·ρετιν.ό" μ'αλλα λόγια παύουμε vά εϊμαστε · οι- παλαιο-� αν&ρωποι .. 'Η άλλαγή πού πετυχαίνουμε ύ'e1τερ'άπό κά&ε προσευχή εiναι ϊσως &�εποcfσ&ητη, όμως πραγματικά γίνεται &λλαγή, γιατί εΊναι &δύν-α.:ο· νά· π.ροσευχη&εις καί νά μή γίνεις κάπως δια -φορ ετικός. 'Ά� d αν&ρω.πeς μπορουσε νά συνειδητοποιήσει όλοκληρω­τικά τήν Παρουσrα του Θεου, &ά γινόταν μέσα του μιά τέτοια μετα.,.. βολή πού &άλλαζαν δλωσδιόλου οι συνήθειές τουt ol άπόφεις του,οl σκοποί του, μέ μι·ά λέ:ξτ;ι όιtό?t"λΤ)··-ρττ 1) ζωή του, Πολλά τέτοια παρα δε(γματα διαπιστώ&ηκαν, οπως ο! προe1χωρήe1εις στό χριστιανισμό ά­πό &λλες &ρησκειες, πού εΊναι αύ&εντικά γεγοv'ότα. Καί ή άλλαγή πού �ροκαλεϊ ή προσευχή εΤναι τόσο ριζική ωστε ό Ίησοϋς τήν πα­ρομοιάζει μέ μι ά δεύτ-ε Q'lt yέ'<Jiνηση·. Γι vόμαστ ε ο ντα δ ι αφο ρετ ι ;,ιά, ξα­ναγεννιόμαστε. 'Πλέξη προσευχή σημαίνει κά&ε μορφή έπικοινωvίας κάί κcχ&ε άπόπειρα έπικοινωνίας μ:έ."τ� Θ:εό, εϊτε γίνεται προφ-ορrκα

. ε fτε μονάχα μέ τή σκέψη. Ή πρ_�σε.υ-.χή Ί:rπ-ορει νά ε.1'\'Jci t ·η: μιά βεβαί­ωση τf μιά έπίκληση (κά-&� μιιf από τίς δυό αί>τές μορφές της προσευ­

. χτίς εΊναι καλή στό χρόνο της κcι..ί Ο'τόν τόπο τ.ης). Μπορεϊ νά γίνει διαλογισμός, 1) εύγενέστερη όμως οφη της εrναι ή &εώρη ση.

"Αν δέν ξέρουμε νά προσευχόμα:Ο'τε., τότε 1)ποχρεωτ ι Χά σέ κά�έ περίπτωση της ζωη ς &ά έκψράζουp.ε τήv προσωπικότητά μας • . Μιτό εΊ­

. ναι τόσο άλη&tνό, ωστε o-l περισσότεροι ,φίλο t μας &α μπορουσαν- vά προμαντεύσουν τή γραμμή της διαγωγης μας σέ κά&ε κρίσ� π.ο� &cx μας tβρισκε. 'Η προσευχή ό'μως άλλάζοντας τό έγώ μα .ς, μας έπιτc-ιέ--, , δ , l, δ , πει να παρουΟ'ιασουμε ιαφορετικες �ντι ρασειςr·

'Όταν τ} προσευχή εΊναι άποτελεσματική ,.. συνεcδητοποιο-t}με 1tαι:2ον<1ία τοv Θεου κα.ί αύτό εΊναι τό μυστικό πού q�έρνiι τ-ή

,

την για-

- 21 -

τριά μας καί τή_ γιατριά των αλλων, �ό μυστιΥ.ό πού δίνει τήν lμ­πνευσ'ΙJ -Υ.αί η έμπνευσ'Ι) είναι ή ζωή της cj,υχης - τό μυστικό πού μας έπιτρέπει ν'άνα:πτυχ{}ουμε πνευματικά. '-Μλά γι& νά εΊναι &­;:οτελεσμα:.ική ή προσευχή, 'Πρέπει νά συνειδ'Ι')τοποιήσουμε τή θεία: Παρουι:rία, πρέπει πqfν &.π' όλα νά φτάσουμε σέ ·κάποια ει ρήν'Ι) έσω­τερ ική. Αύτή τήν π·ραγματική εfρήν'Ι) οί μυστικι_στές τήν &ποκα λουν γαλήνη καί ΟΑ.Ο μας tπαναλαμβάνουν δτ ι τj γαλΤ)V'Ι) εΊναι τό -ι,λειδί πού &νοίγει τήν πύλη πρός τήν Πα:ρουσ[α του Θεου. Μοιά -ζει μέ &άλασσα άρυτ[δωτη σ&ν κα:θρέφ�η, πού περιβάλλει τόν δλό­λαμπρο θαμβωτικό &ρόνο. Αυτό δέ θά πεί <>τι χω�ίς γαλήνη δέ θά μπορούσαμε νά νικήσουμε τ ί ς μεγάλες δυσκολίες μέ' τήν ϊροσευχή. Χωρίς άμφ ιβολ ία μπορουμε νά τό κατορ&ώσουμε. 'Όσο μεγαλύτερες φροντ[δες άντιμετωπ(ζουμε, τόσο περισσότερο χρέιάζεται νά πρ ο­σευχόμαστε καί νά συγχωρουμε. 'Αλλά γ ιcχ νά προοδεύσουμε πραγμα:­τ ικά στό πνευματικό έπίπεδο, είναι &παρο:ίτητο νά φτάσουμε στή γαλήνη. Γι'α:-ύτή μιλάει ό Ίησοuς, 8ταν κάνει i>παινιγ μό στήν ά-

. νε ίπωτη e:: ι ρήνη. οι ε-ι ρ η ν ο π ο ι ο ί του Μακαρισμου e::Ίναι κεΊνοι �ού

κάτεργάζονται α:1'.tτή τήν άληθινή ε!ρήνη στό βά-θ-ος της φυχης, για:­τl αυτοf dπερπηδουν.τά tμπόδι� καί γ(νονται δχι δ�ναμικά άλλά πραγματικά ΙΙυl.οί του Θεου tt. Α-ύτή ή πνευματική κατάστασ η είναι ό σκοπός πού έπιδιώκει δ Ίησους σ'ό'λες του τίς όδηγίες πού μας δίνει καί στήν έπί του 'Όρους Όμιλία καί σέ αλλες περιπτώ-σεις. "Σο:ς άφήνω τήν ε!ρήνη μου, σας δίνω τήν ε!ρήνη μου. ΊΙ καρδιά aας lχς μή� ταράσσετάι, ας μή φοβαται". 'Όσο διαρκεϊ ,j

-άν'Ι)συχία, ή μνησϊκακία rf μιά κατάσταuη πού μας βασανίζέι, δ'Ι) -λαδή 8σο μας λείπουν τiΎαλήν'ΙJ, � ε!ρήνη, δέ μπορουμε νά πετύ -·χουμε μεγάλα άποτελέσματα. Κάθε συγκέντρωuη του πνεύματος & -πα:ιτεϊ κάποιο βαθμό γαλήνης..

· ·

Δέ χωράει άμφιβολία ότι εΤναι αξιος κάθε έπαίνου ό εlρηνο--ποιός έκε"ίνος πού κατασιγάζει τίς διαμάχες των αλλων. 'Όμως ο-­πως τό ξέρουν οί.αν&ρωποι πού εΤναι προικισμένοι μέ πραΥ.τ;κόπνευμα, α1'.tτό εΤναι έξαιρετικά δύσ'κολο. 'Όταν άνακατώνεται κα­νείς στούς καυγάδες των άλλων κατορθώνει πιό συχνά νά χειροτε­ρεύει τά πράγματα πctρά νά τά καλύτερεύει. 'Η προσωπική μας γνώ-μ'Ι) κα&οδηγε'ι σχεδόν πάντα τίς προσπά&ειές μας καί σπάνια μιάπροσωπική γνώμ'Ι) εΤναι c1'ολη τή γραμμή σωό'τή. "Αν κατcχφέρουμενά πείό'ουμε τούς άντίπαλους νά έξετάσουν καί πάλι τίς · α!τίεςτων προστριβων τους, άφου όμως τοπο&ετη&οϋν σέ αλλ'Ι) αποφη οίπροο-πάθειές μας δέ -&ά είναι άνώφελες. 'Δλλ'αν φτάο-ουμε ;'ένασυμβιβαο-μό πού ol &ντίπαλο.ι τόν δέχονται μονάχα άπό συμφέρον τJάπό πίεση, τότε πραγματοποιήσαμε μιά dπλή έπιπόλα:ι'Ι) συμφιλίωση.Δέν '6πάρχει c.<λη&ινή ε!ρήνη παρά δταν ο! c.ινταγωνιστές fχουν· ί -κανοποn,3-ι;;ϊ κα{ εχουν uυγχωρήuε ι.

- 22 -

.'Όταν κατανοουμε.τή δύναμη της προσευχης, γινόμαστε iκανοί νά κατευνάσουμε qριστικά πολλές σ"Vγκρούσεις κα:ί πολύ συχνά χω -ρίς νά χρεί.αστει κάν νά μιλήσουμε. 1Π σιωπηλή Ο'κέφη της 1fαντο .,.. δύναμης Σοφίας καί της Παντοδύν(.tμης 'Αγάπης διαλύει χωρίς νά τό καταλάβουμε ολες τίς α:tτίες κά&ε διαμάχης. Τότε τό και�vτερό έ­πιχεfρημα γιά ό'λους τούς &ντιδ[κοuς κα{ πού &ρμόζει περισdότ�ρο σ'ό'λους τούς ένδιαφερομένους παίρνε·ι Ο"υγκεκριμένη μορφή, χάρη ι1τή σιωπηλή Ε:κφ ραση του Λόγου.

"Εμμετ Φόξ ( &mιet Fox). 'Από τό βιβλίο του "'Π έπί τον 'Όρους 'Ομιλία: καί ή Κυριακή Προσευχή". Μετάφρ. Κώστα Πά-yΧαλου

Η ΟΔΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΑΛΙ:ΙΝΗΝ

Πως εiμπόρουμεν σύ, έγώ :tα.ί ό'λοι οί σuνάν&ρωποί μας έν μέσ'ι\Ι του Χόποu καί των δυσκολιων της συγχρόνου ζωης νά εύρωμεν εύ&υ­μίαν της Χαρδία:ς καί του πνεύμα-rος;_

· ΊΙ Θεοσοφία άπαντα ό'τι ήρεμία της φυχης δύναται νά lχποκτη&nδιά της πραγματ ικης κατανοήσεως της έvvo ίας καί του σκοπου της άν&ρωπίvης ύπάρξεως. Ποιος εϊναι ό σκοπός κα:ί ποία rj l ·νvοια της ζωης μας; Διατί εϊμε&α έδω; 'Η Θεοσοφία: άπαντα άπλά καί κα:&αρά, ε-όκολοvόητα: 'Εξέλιξις πρός τήv τελειότητα:, ΊΙ ζωή δέv είναι α­σκοπος, εϊναι σκόπιμος. 'Αναπτύσσει ήμας τούς άv&ρώπους κατά.φυ­λάς κα:ί κατά ατομα μέχρι του σημείου τελείου αv&ρωπισμου. ΊΙ ε_.

ξέλιξις του &v&ρώπου εtς όλον καί μεγαλύτερα ϋφη είναι ό σκοπός της -δπό:ξεώς του, "εvα: πολύ &πομεμακρυσμένοv &εΤκόv γεγονός,πρός τό όποιον τείνει ό'λη rj πλάσις", κα&ώς Ε:λεγεv ό Tennyson.

Τό 4&άvατον 'Εγώ του άν&ρώrι;ου είναι Θεός έv τψ γ.ίγvεσ&α:ι καί ή μέλλουσα Λαμπρότης τ.ου, Σοφία -ι.αί Δύ'Jc.φις εϊναι τελείως άπε -ριόριστοι. Ούτως fχει ή Θεοσοφική απάντη σις εις τήv έρώτησιv έ­πί της τελικης τύχης του lχv&ρώπου, δι'αύτήv τήν έποχήν. 'Όταν αύτήν τήν lχναγvώρισιν πράγματι έπεξεργα:σ&ωμεν καί έφαρμόσωμεν είς τήv ζωήν, τότε τό πvευμα lχει ήρεμίαν καί -ή καρδία: γίνεται ε-!J&υμη. ΊΙ Θεοσοφία dδηγει έπίefΤ)ς Υ,αί εις &λλην μίαν σκέφιν: Ό

σκοπός της άν&ρωπίνης τελειότητος έχει ηδη φ&άσει διά μερικούς προωδευμένους άν&ρώπους. Α1>το[ ο! τέλειοι &ν&ρωποι &ά όνομασ&ονν Λυτ ρωτα: (, Rishi s , Me.hatmas, Μα&ητα ί η Διδάσκαλοι τ� ς σοφίας. Αύταί αl Όπεράν&ρωποι όντότητες εΤνuι συγκεντρωμέvαι εις μίαν μεγάλην 'Αδελφότητα κα( έκδηλο�νται έν(οτε ώς άπόκρυφος 'Ιεραρ­χία η έσωτερική διακυβέρνησις του κόσμου. Θεωρουνται ώς πραγμα­τιΧοί πνευματικοί Διδςχσκαλοι κ αί- έμπνευσταί της άy&ρωπότητο.ς καί άποτελουν τήν έπιβλητικ·,ίv "Κοινότητα των Δικαίων, τήν Μεγάλην Λευκήν 'Αδελpότητα των μεγάλων Μυσ-tωνι.Ι:. Διά τόν χαλως διδαχ.3-έν­τα μα&ητήν της Θεοο-οφ ίας, οχ ι μόνον δέv 1>πάρχε ι άβεβαι ότης . εις

- 23 :_τήν .πα:Qαδοχήν α-ότWν, άλλ'lχπ�τελοϋν ζWσαν άλή-&ειαν. Οί Διδάσ-κc(··-.. λοι ε.1ναι ζωντες ύπεράν-&ρωποι μετά των όποιων ol αν-&ρωποι έρ­χονται εις στενήν έπαφήv χαί διά της δράσεώς των δύνανται μέσιγ της Θε ϊκη_ς -&ελ ήσεως νά λαμβάνουν μέρος ε 1 ς τήν y'Ι']ί νην ζωήν .Κα ί ε!ς ώρισμένας περιπτώσεις εΊναι δυνατόν νά έπανέλ-&ουν εις τό ϋ­φος ε!ς τό όποιον ε't)ρίσκονται.

Είναι oi ΊεροφάντiΧι καί ο! μεγάλοι 1Ιύe1ται των βα-&υτέρων Μυστηρίων. Α! έκει έπ ιχε ι ρη-&εϊaαι λύσεις των τ,ροβλημάτων της ζυ ης 4νεκαλvφ-&ησαν 't)π'αiιτων καί παρεδό-&ησαν ε!ς τόv κόσμον. Ό ;ι.cι-&είς ό όποιος ε'ίναι ε!λι;ι.ρινής κcι.ί αξιος ύ:J:ηQέτης της lcν-&ρω­πίνης φυλης δύναται νά λάβn αύτήν τήν διδασκαλίαv καί νά τήν μεταδώσn κατ9πιν ε!ς τούς συναν-&ρώπους του.

ι , - , ' n , ' - δ ' lΛ λ λ. δ δ , Ο βα-&μος του τελειου ανv-ρωπου αΤDοκταται ι υ..Λ η ο ια οχων μετενσαρκώσέων έντός υλικων ο'ωμfι..των, τα όποια κατασΧευάζονται έ;,. νέου κατά τήν πρό της γεννήσεως περίοδον iΧάστης ζωης. Εί­ναι ή διδασΧαλία της έπαvαγε�νήσεως, � όποfcι. χρήζει Ιδιαιτέρας μελέτης. Δύναμαι μόνον νά εί'πω έδω οτι ή μετεν,aάρκωσις εΊναι τj μ6νη πραγματική λογική έξήγησ ι ς έκε ί vων των προβλημάτων της ζωης τά όποϊα περιλαμβάνουν τήν έπιδ[ωξιv της τελειό�ητος Χαί

· τήv δικάιοό'ύνηv ε!ς τήv σ.ν-&ρωπίvηv ζωήν. Τό τελευταϊον αύτόπρόβλημα έχει tδιαιτέραv c,πουδαιότητα, διότι αvευ της μετενe1cι.ρ­κώe1εως ,&ά: ητο Τ) ζωή έξαιρετικως αδιΧΟς

J εν IJ.νευ έλπίδοζ αινιγ­

μα, ανευ δυvατη ς λύσεως. Δ ι ά της διδασκαλίας της έπανεvσαρκώσε-­ως διαχέεται έπί της άv-&ρωπίvης ζωης πλη-9-ώρα ι:ρωτός.

Αι'-άλλεπάλληλοι ζωαί είναι έκεϊναι αί όποϊαι Χατορ-&ώνουν νάκαταστήι1ουν δυvατήν τήv τελειοποfησιν, διότι αί πολλαπλαϊ &πο­κτη-&εϊσαι τcεϊ ραι cί'ότων των έπανε ιλημμένων ένσαρκώσεωv είναι έπίτούτου κα&ωρ ισμέναι νά άποδεσμεύuουv τάς λαν::9-αvούuας δυνάμειςτον έκτυλιuuομέvου Θεου, του άν-&Qώπου' ή κά-&ε πεϊρα εχει ιδιαr­τέρ�ν �ξ[αv δι& τήv αtξηdιν ε!ς Λύv�μιν, Σηι:ρfαv καf Γνωσ'ιν. Εtς

' λ ' Β (l 'δ ' ' λ ' .ι. ' ' δ' τας τε ευταιας , cω-μι ας προς την τε ειοτΤ)τα ,1 ενuαρκωσ'ις ενε'ιναι πλέον άναγκαία, Tcx 1cεραιτέρω βήματα δύνανται νά πραγματο-­ποιη{)ουν είς τ6 πνευματικόν πεδίον. Ού'τω αvαγιγνώuκομεv ε.ίς τήνΚαινήν Δια-&τf,<ην "Ό νικων, ποιήσώ αύτ6ν uτύλοv έν τψ '-'αψ του Θεου μου καί εξω ού μτf έξέλ-3-1] ετ ι ( 'Αποκ. Ίωάν. γ '!2) .

'Ετέρα Θεοuοφική διδαuκαλία έπιλcφβάνετcιι της δικαιοσύνης -εtς τήν τύχην της ζωης των &ν-&ρώπων. 'Όλcιt αί γήιν('(t ένuαρκώ �σεις_ειvcιι στενως uυνδεδεμέναι μέ τήv έξουuίcιν του νομου της αί­τ ίας κcιί της uυνεπείας, του νόμου της "έπαναcρορcις της ίuορρο -

ί " "Ολ ' έ ' γ ''λ ' t � ' / "λ ' ' 1 π ας . ο:ι cιι νερ ειαι, ο α τα α σ'υ7;ματα και ο αι αι uκεψε:ς παράγουν τάς 'ιδ ικάς των, τάς ε t ς αύτάς άρμοζούσας άνταποδόuε r ς,Αί. άνταποδόσε ις α-οται είναι δυνατόν νά έπάκολου-&ήσουv εύ-&ύς. i;εtς τό διάστημα της ίδίας ένσαρκώσεως ij &κόμη καί είς τάς άκολού-&ους ένuαρΧώuεις."Ό γάρ έαν σπείρp αν-&ρωπος.τουτο καί -&ερ[-

- 24 -

ο-ει" (ΙΙρός Γα:λάτα:ς ς'7). Μέ τήν σα:νο-κριτ ιχήν λέξιν "Κάρμα:" χα:­ρα:κτ'Ι)ρίζεται ή ένέργεια: α:-ύτου του α:lωνίου, απροσ'ώπου, άνα:λλοιώ­του νόμου. Τό Κάρμα: λειτουργεί κατά τόν cικόλ,ου&ον ·τρόπον: 'Έc:πα: τά όποία: γ ίνοντα:ι άπό ά-γάπην, έπι&υμ. ία:ν έξυπη ρετήσεως καί άλ τρουϊσμόν παράγουν χαράν κα:ί α-σξησιν έλευ&ερίcχς πι;ιός έξέλιξιν , άποτελέσματα: τά όποία: έν&α:ρρύνουν τόν ένερ'Υήσα:ντα εlς τήν έπα: -νάληφιν αύτων. 'Έργα: τά όποια είχον ιJς κίνΤ)τρον τήν άποσ'τροιpήν, τήν tχπληστίαν τj πι.εονεξίαν, τόν έγωισμόν κα:ί τήν σκληQότΤ)τα: πα­ράγουν πόνον καί α:ίίξηο-ιν περιοριο-μου της έξελίξεως, τά όποία: ά­ποτ ρέπουν τόν δράστην άπό τήν έπανάληψιν των αύτων πράξεων. Ό βα&μός τνς χ�ρας η του πόνου.έξα:ρτατα:ι άπό τήν fντασιν του &λ -τρουίστικοϋ � τον έγωιο-τικου κινήτρου, τό δποίον εύρίο-κει είς τήν πραξιν τήν ικφρα:ο-ίν του.

Άπ'αύτης της άπός,εως έάν τόν κρίνωμ εν δέν εΊνάι οίίτε ά.ντα: -πόδοο-ις του Θεου οίίτε τ ψωρία έρχομένη έκ των ανω, ο-στε είναι άκόμΤ) τυχαία δυο-χέρει-α: � περιπέτεια. ''Εκα:ο-τος πόνος έδημιουργή-('\. ' i '

Ί ' '

' ' δ ' vT) μονος, �:;ν τουτοις ε ναι προωρισμενος να Υ.ατασ'τΤ)Ο'Τ) τον ραο-τrιν προό-εκτιΥ.όν εις τόν νόμον, d όποιος πληγώνει. Πόνος όστις ο-υχνά φαίνεται σ;tληρός -,..αί αδικοc �ίναι εις τήν ποα:γματικότmα δtΧαι­ος, ε-όεργετικός καί μορφωτικ6ς,χρήσιμος δt& τ6ν ο'Κοπ6ν κα:r τοτs­λικόν &ποτέλεσμσ:. Α'ότή εtναι � λύο-ις του &ν&ρωπ!νο1,1 προβλημσ:τος της δ ι κα t ο Ο'ύνης' { δ( ως -ή hφορωο-α: ε: ι ς πόνους καί &λ ί φε ι ς •

Εtς τήν άνάπτυξιν του νόμου του Κά ρμ α πρέπει νά πα_qα&�σ'ωμεν κα:ί τήν άρχήν της μεταβολης τοϋ Ε:άρμα, τόυ νόμου της αίτίας κα·ί του cιποτελέσ'ματος. 'Όπως καί &.ν είχον αί ένέργεια:ί μας ;,.ατά τό

λ ('\. ' ' ' ' Β � � δ ' ' " ' ' 1• δ ' παρε vον εις·ωριο-μενας ,ανμι ας, καr.αι η ΧΟ:κcο, αι αντcι:πο οσεις των ούδέν ά.μετάβλητον πεπρωμένον παρουσιάζουν, ούδέν νεκρόν βά­ρος άπό του δποίου νfι. μή �πάρχ!) αφεο-ις. Κατά τό διάο-τημα μ ετα -γενεο-τέρων ένεργειων ατομα καί ΙΕ&νΤ) ο-uνεχί:iς περιορίζουν τήν δρα­σ'ιν του νόμου του Ι�άρμα. Κατά _συνέπειαν παρελ&ουο-αι ένέργειαι δέν παραλύουν ο�τε τά ατομα ο�τε τά έ&νη. Ούδέν εΊναι άνεπανορ­&ώτως κα&ωρισμένον -ύπό της τύχης, όο-ον καί αν ,Jπηρξε τό παρελ -Q.' ', ./-( , ιο ,, ο. δ' , , � �ον κα�ον ,1 κακον. ανvρωπος υνατcι.ι να κυριαρχησ'Τ) των περι -ο-tάσέων Καί έξ έκάσ'τΤ)ς πείρας VCΧ δημtOUQ'Y1J<ff) μίαν &φετηρίαν νέ­tΧς ct.παρχης ΟuΟν Υ.CΙ.( αν βαρύν7ϊ τό παρελ-9-όν έπ' ccύτου.

ΙΗναι μεγάλης σ'Τ)μασίας ή Ο'κέφι ς 8τ ι δυν6φε&� νά διαφύγωμεν τόν νόμον, ότcι.ν μά&ωμεν νά έQ'Υc(ζώμε&α συμφώνως πρός c:ύτόν. Διά

, ,, , , , 'Ι' έ , ( , , δ , τον αγριον και τον κακοποιον ε,ναι χ&ρος ο κρcι.τικος νομος, ιο-τ ι τούς κctτ"α:πιέζει περιορίζων τήν έΥ.δήλωο-ίν των rqρίων καί κα­κοποιων δια&έο-εών των. Διά τούς πολιτισμένοuς �μως άν&ρώπους όfδιος νόμος εΊναί έχέγγυον άσφα:λείας. Δέν εΊναι περιορισμός άλ­λά φύλα:ξ της ελευ-&ε ρ ίας. Κα ί α-ότ ό t σ'χ-ύε ι επί σ'ΤJ ς δ ι ά τ όν κα&ολ ι­κόν νόμον της αιτίας Χαί τον &ποτελέο-ματος. Εlς τούς tγωιστάς , τούς παρανόμους καί ο'κλΤ)ρούς b.ν&ρώπους φέρει ώς άνταπόδο<1ιν μί-

...: 25 -

αν άντίδρασιν ισοδυναμουσαv μέ τόν πόνοv τόν όποιον προεv.άλε -:1εν ή πραξις αύτων. 'Απεναντίας εtς τούς έφαρμόζοντας εiς τήv ζωήν την άγάπην, τήv &λληλοβοή&ειαν Υ.αί τήν έξυπηρέτησιν ό νό­μος του Κάρμα φέρει f.ιγείαv, εύτυχίqν καί έλευ&ερίαν.

'Π &.&άvατος φυχή έvσαρκουμέvη είς τήν &νητήν προσωπικότητα λαμβάνει συνεχως έπίγνωσιv της έκπαιδευτικης έvεργείcι.ς του νό­μου του Κάρμα καί άποκτα όλίγον Χατ'όλίγον γνωσιν, σοφίαν, δύ­ναμιν καί τελειοποίησιν του χαρακτηρος. 'Ό Πούδα:ς αύτό έννοου­�ε λέγων cτι ό Νόμος δδηγεϊ ε!ς τήν χρηστότητα. Αύτό εχει με -1άληv σημασίαν, διότι τά έΧ της πείρας κτη&έντα, γνωσις, σοφία, δύναμις, χαρακτήρ, εΊναι ό μόνος ά:λη&ής κα:ί αιώνιος πλουτος. ΕΊναι ό ο-όράν ιος -&ησαυρός, τόν όποιον 11 οί5τε σής ο'5τε βρωσι ς ά­φαν ί ζει 11, "κλέπτ α ι ού. δ ι ο ρύσσουσ ι ο-όδέ κλέπτ ουσ ι 11 (Ματ&. ς' 20). Ό Κίπλινγκ λέγει όρ&ως: Ό αν&ρωπος δύναται vά στεφαvω&77 μέ 8λας τάς ποικίλας ταινίας της έπιτυχίας, έν τούτοις &ά ριφ&� ώς vά ητο άχρειος ε!ς τόν τάφον του. Ό Ράσκιν πλησιάζει πολύ τήv πρccγμc:.τικότητcc. 11 Δέν ύπάρχει αλλος πλουτος από μίαν ζωήν περικλείουσαν 8ληv τήv δύναμιν της ό:γάπης, της χαρας χα.ί του έv&ουσια:σμου11 . ΊΙ,δρασις του νόμου της 11 έπα:νορ&ώσεως της !σορ­ροπίας11 άποτελει τήν μόνην έΧ των εξω Προχύπτουσαν άνωτάτην δοκιμασίαν η κρίσιν είς τήν όποίαv πάντοτε ύπόκειται ό αv&ρω -πος. Ό αν&ρωπος Χα&ορίζει τήν ίδίαν του τύχη ν διά των Ιδίων του εργων κα.ί έντός α.ύτου του νόμου είναι άπολύτως Χαί ctπεριο­ρίστως έλεύ&ερος. Αότό εΊναι ή κλείς του προβλήματος της έλευ­&έ ράς βουλήσεως. Ό αν-&ρωπος ε Τναι πνευματ ι Υ.ως έλεύ&ε ρο ς. Κά&ε κα&οδηγουσα αύτόν, έΧ τ�ν προτέρων Χαtορισμένη μοιρα εlναι μό­νον άπό τόν fδιον δημιουργημένη. Ε!ς ούδεμίαν όπ6Χειται πvευ -ματικήv η οlανδήποτε αλλην έξωτερικήv δύναμιν. Κά-&ε &ρησΧεία ή όποία έΧ φόβου τιμωρίας η έξ έλπίδος άμοιβης έπαναπαύεται έφ'έ­νός έξωτερικου Θεου εΤvαι φευδής. Εί ς έκαστον αν&ρω;:ον 'l)πάρχει ή ιδία αύτου άΧαλλιέργητος &εϊχή Δύναμις, Σοφία καί Λαμπρότης. Διά της &ε"ικης παρουσίας έντός του έαυτου του δύναται ό σ.ν&ρι'.1-πος νά φ&άσ,;ι μέχρις έπ ι γνώσεως της tlπάρξεως του Θεου έν παντ ί.

υl ι ' ,), ' ' Θ ' ' να. συvοψισωμεν αντας τας -εοσοφικας σκεφεις: 11 τελε{ωσις εΤναι βε βα{α διά πάντα αν&ρωπον. 'Αλληλοδιάδοχοι ζwα( έπ{ της γης δ{δουν τόν δι& τ�v iελείω­

σιν άπαιτούμεvον χρόνον καί τάς διά τήν τελε{ιοϋιv καταλλήλους εu�αιρίας.

Ό Νόμος της αιτίας καί της δράσεως tξασφαλίζει εις έκαστον �ν&ρωπον τελείαν δικαιοσύνην.

Τζόφρυ Χόvτσοv ( Geeffrey Πodson ) • 'Από τό γερμο:ν ιν.ό.ν &ε­οσοrοικόν περιοδικόν 11 "Αντυαρ 11 'Έτος ΙΔ' (1959). τευχος 2. ·

Ηετάφρ. Χριστίνας Ι. Μαργαρίτη

- 26 -

ΙΙ ΑΛΗΘΙΝΙΙ ΜΈΤΑΦΥΣΙΙGΙ

ΊΙ έπιστήμη εΊνcι.ι γνωσις όρ&ολογιστικ,j, συμπερασματιΧή καί πάντοτ-ε- έ:μμεση· είναι γνωσις έξ &νακλάσεως. Ή μεταφυσική εί­ναι γνωdις -ί>πέρ-όρ-0-ολογιστική, ένορατική καί αμεση. Αύτή τJ κα -&αρως πνευματική ένόρασις, πού αμ� λείπΤJ δέν -ί>πάρχει &λη&ινή με­ταcρυutκή, μέ Χαμμία δικαιολογία δέν έπιτρέπεται νά έξομοιω&� μέ τήν διαίσ&ησι, γιά τήν όποία Χάνουν λόγο μερικοί φιλόσοφοι, δι-

, .λ , J-. , 1. , ο. , , , ,,. ' 6 ο. οτ ι c,tυτη ,1 τελευταια, u.ντ ιν-ετα προς την πρωτη, ε ιναι υπο- ρvο -

λογιστιΧή. 'Υπάρχει μιά πνευματι;ι.ή ένόρασις καί μιά διαίe1&ησις πού σχετίζεται μέ τίς αtσ&ήσεις· ή πρώτη βρίe1κεται πιό πάνω άπό

' ' ' λ ' � "λ" Β ' ' 1• ' ' ' ' ' λ ' δ ' το λογιχο αλ α ,1 α "η , ριe1κεται Χc<τω υ.π αυτο η τε ευταια εν

μπορει νά συλλάβp ctλλο τι παρά μόνον τόν ΧόΟ'μΟν των μεταβολων καί του γίγνεσ-θ-αι, δηλαδή τήν φύσιν, η μαλλον lνα &πειροελάχι -στο μέρος της φύe1εως' άπ'έναντίας, πεδίον της πνευματικης ένο _­ράσεως' εΊναι ή βασιλεία των αιωνίων Χαί άμεταβλήτωv &ρχων. εί -

. , , ναι η μεταφυσικη περιοχη. 'Π ι>περβciτ ι;ι.ή νόησις, γιά νά συλλάβΤJ μ'αμεσοv τρόπο τ ίς παγ­

κόσμιες ά9χές πρέπει ν'&vή;ι.,;J Χι'ή [δια στήv τάi;ι της παγκοe1μι­ότητας· δεν εΊvαι πιά άτομιΧή ιΧαvότητα κι'αν τήν &εωρήσωμε σαν

, , , l, 1 δ , δ 1 7. δ , , ύ 1 τετοια πεφτομε σε u.ντιφασι, ιοτι εν-ειναι υνατοv να ε ρισΧε-ται &νάμεσα στ ί ς δυνατότητες του &τόμου κι 'ή δυνατότητα του vά ξ�περνα τ� διΧά του 8ρια, δ�λαδή νά βγαίν,;J fξω άπό τίς συν&�κες πού τό v.c!-θ-ορίζουv σαν c�τομο. ΊΙ λογική εΊvαι καθαρά καί ε!δι11.ά άν&ρώπιvη ίΧανότητα' έκεινο ι'ίμως πού βρίe1κεται πέρα &πό τό λο -γ ικό εΤναι πραγμcι.τ ικά "μή ανθρώπινο''. Αύτό εΊναι έκειvο πο·J κά­νει δυνατή τή μεταφυσική γνωσι καί έπαναλαμβάνομε πώς α'ότή δέν εΤναι &ν&ρώπιvη γvωσις. Μ'αλλα λόγια &έλομε νά ε!πουμε πώς δέν μπορεί d αν&ρωπος σαν αν&ρωπος νά φτάσ'Τ) σ' αύτή' &λλά σάν δv πού ένω μέ μιά άπό τίς Χαταστάσεις του είναι &ν&ρώπινο ταυτόχρονα εΊvαι Χαί δι�φορετιΧό, πού -ί>περβαίνει τό άv&ρώπινο δν, καf π�ς αύτή α�τη ή μεταφυσική γνωσις είναι� kνεργός έπ(γνωσις των κα­ταστάσεων πού βρίσ"v..ονται πέρα άπό τήν άτομικότητα. Έδαι λοιπόν φ&άνομε σ'έ'να cι.πό τά πιό ουσιώδη σημεια καί εΤναι άνάγκη νά τό προσέξωμε καπως περιe1σότερο. 'Άν τό ατομο ηταν τέλειο ον, &.v ά­;;οτελουσε ενα κλειστό ·uύuτημα κα&ώς εΤvαι ή "μονάδα" του Λάϊ -μπνιτς, δέν &ά fι,αν έφικτή ή μεταφυdική. 'Ανεπανόρθωτα Χλεισμέ­νο στόν εαυτό του, τό δν aυτό δέν &ά είχε κανένα μέσον γ ιά ν� γνωρίσ'Τ,) έΧεινο πού δέν &vήκει σ-ι:ήν τάξι της -δπάρξεως στήν όποί­αν &νήκει κι' a-ότό. Δέν συμβαίνει ομως ενα τέτοιο πραγμα. Τό α­τομο στήv πραγματικότητα άvτιπροe1ωπεύει μιά με.ταβατιΧή σχετική έν.δήλωσι του πραγματικου ΙSντος· εΤνaι μια ε!δική κατάστασίς του &νάμεο·α σ 1 &όριστο πλη-θ-ος αλλων κc:ταστιχσεων του ίδίου δντος· κc{ί

- 27 -

τό ov αfJτό είναι καθ' ιtαυτό &πολύτως άvεξάρτητο &π'8λες τίς έΧ-· δηλώσεις καθώς (γιά νά μεταχειριστουμε μιά σύγκρισι πού παρου­σιάζεται κάθε στιγμή στά !vδικά κείμενα) ό ήλιος είναι &πόλυτα &vεξά ρτ ητος lΧπό τίς πολλαπλές είκόvες πού παρουσιάζονται μέ τίς lΧvταvακλάσεις του. Τέτοια είναι ή διάκρισις του 1

1Αmό 11 καί του "έγώ 11, της προσωπικότητος καί της &τομικότητος • καί άκριβως κα­&ώς ο/ εί·ι,όvες συνδέονται διά των φωτειvωv άκτίvωv μέ τήv ήλια-­κή πηγή, χωρίς τήv όποία δέv θά εΤχαv ο'\'5τε ύπαρξι ο'\'5τε πραγμά-

Jl , .ι. ά , ,, ,, , , , (Χ τωσι, ιa;τσι και· ,1 τομικοτητα, ασχ.ετα αν προκε ιται για την v -&ρώπινη άτομιΥ..ότητα ij γιά αλλη κατάστασ� έΧδηλώσεως οίαδήποτε, είναι συνδεδεμένη μέ τήv προσωπιΧότητα στό πρωτcιρχικό κέντρο του οvτος δι'αfJτης της ύπερβατικης νοήσεως γιά τήv dποίαv t.γι­vε πιJ πάνω λόγος. Δέv είναι δυνατόν μέσα στά ορια της παρού -σης πραγματείας v'&vαπτύξωμε πι ό πλατειά α-ότές τίς απόψεις ο'\'5-

τε vά δώσωμε μιά συγκεκριμένη !δέα της &εωρήσεως των πολλαπλωv καταστάσεων του οvτος. Νομίζω ό'μως παρ'ό'λα αfJτά πώς εΊπα άρκε­τά γιά vά Υ,άvω τοfJλάχιστοv προειδοποιητιΧως άvτιληπτή τήv Υ,ε -

λ 'δ Ι , Jl , ' (l 1

, δ δ φα αιω η σημασια που ιa;χουv σε καvε πραγματικα μεταφυσιzη ι α-σκαλία.

· ·

"Εκαvα λόγο γιά &εώρησι, άλλά δέv πρόκειται γιά θεώρηαι • εί­ναι Υ.ι' tι.Ότό εvα έπί πλέον σημειοv πού πρέπει 'Jά διασαcοηvισθη. ΊΙ tΧ &εωρήσεως γνωσις, πού ε1vαι CΧ"Ι.όμη εμμεση καί κ&;.ως συμ -

βολική, είναι μόνον μιά προπαραuκευή, άπαραίτητη κατά τά λοι;:;ά διά τήv πραγματική γvωσι. 'Επί πλέον είvάι Χαί ή μόνη πού μπο-

- 'cx (l- " " " όλ ' ' Α)· ' ί ' ρει ν νtι.Υ..οινωv"J καπως, οχι ομως ΟΚΛ.ηρωτικcι.. ντος ε ναι ο λόγος γιά τόν όποιον κάθε διδασκαλία είναι μόνον μέσον γιά vά πλησιάσωμεν τή γνωσι, ένψ α-&τή ή γνωσις, πού lΧρχικcί. κλείει μέ­σ.α της μόνον δυνατότητα, πρέπει vά γίv"J κατόπιν δρωσα πραγμά -τωσις. Έδω βρίσΥ..ομε μιά καινούργια διαφορά μέ τή μερικευμέvη μεταφυσική, γιά τήν dποία κάναμε νύξι πιό πάνω, π.χ, μέ τή με­ταφυσική του 'Αριστοτέλη, πού εΊvαι καί &εωρητιΧά άτελής, διό­τι περιορίζεται στό δν, καί·στήν όποίαν έπί πλέον ή &εωρία πού έκτί&εται μέ ώραϊοv τρότ.:ον φαίνεται πώς &ρκεϊται στpν έαυτόv της &ντ ί v-ά παρουσιάζεται μέ τρόπο σάν έπ( ταυ'του γενομένη γ ιά νά προ�τοιμάζ'Ι;) ζωσαv πραγμάτωσιν, κα&ώς συμβαίνει π.&ντοτε μ ' αfJτήν σ'ολες τίς ιΧνατολικές διδασΧαλίες. Έv τούτοις καί σ'αύ­τή τήν άτελη μεταφυσιΧη (κατι μ έ παραΧινεϊ νά εϊπω σ'αfJτή τή μισομεταφυσική) μερικές φορές συναντουμε .διαπιστώσεις πού αν

είχαν κατανοη&η καλά &ά tπρεπε vά ε,''ίχαv οδηγήσει σέ πολύ δια -φορ�τιΥ..ά συμπεράσματα. Μήπως ό 'Αριστοτέλης δέν λέγει κα&αρi πιuς τό ον είναι έκεινο τό δποιον γνωρίζει τό ϊδιον; Αύτή τj διr:ι.­πίστωσ-ις της διά της γνώσεως ταυτοποιήσεως του γνωρίζοvτος μέ τό γνωριζόμενον εΊνcιι α-ότή α1'$τη τj βασική άρχτf της μεταφυσικης

- 28 -

πραγματώσεως. '.Εδω ό'μως αύτή ή βασική αρχή μένει άπομονωμένη, ε­χει μόνο τήν αξία μιας dλότελα &εωρητικης διακηρύξεως, δέν βγαί-

' ' ), , , , έ ι: β , , , , ' , , , νει απ αυτη τιποτε το �ακρι ωμενο και φαινεται πως απο τοτε που έξ , <\. }( " ,. , , , π- , ., t ετε..,ηκε, ουτε Υ.αν τη σχεφτηκε πια Υ.ανεις. ως συμβαινε_ι ωστε ο 'Αριστοτέλης καί οι συνεχιστές της διδασκαλίας του νά μήν παρε -τήρησαν καλύτερα ολα τά συμπερ&σματα πού βγαίνουν άπ'αΌτή; ΕΊναι άλή&εια πώς τό fδιο συμβαίνει σέ πολλές περιπτώσεις καί φαίνεται πώς καποτε ξεχνουν πρ&γματα έξ ϊσου οίισιώδη κα&ι� ς εΊναι ή διά -κρισις της κα&αρας νοήσεως καί του λογικου, άφου μάλιστα τά. διε-τύπωσαν μέ τρόπο άρκετά: σαφη. Ε!ς τό σημεϊον τουτο ι\πάρχουν άλ -λόκοτα χάσματα· μή�ως πρέπει νά προσπα&ήσωμε νά άντ ίληφ&ουμε έδω τό άποτέλεσμα μερι;,.ων περιορισμων πού είναι έγγενεις ε!ς τό δυ -τικόν πνευμα έκτός από όλίγες εξαιρέσεις, σπάνιες κατά τό πλεϊ -σ'τον, άλλά πάντοτε δυνατές; Αύτό μπορεϊ ν'&λη&εύυ μέχρις ένός ό , , (/ δ , , , , , , ,.$,,. δ , ριου, παντως ομως εν πρεπει να πιστευωμε πως γενικα ,1 υτικη διανόησις ηταν αλλοτε τόσο στενά περιωρισμένη οσο εΊναι στή νεώ-

.,_ , , ό , .\ , , δ δ , , , ' ' , τερη ι;.ποχη, στην πόιαν υπαρχουν μονο ι ασκαΛιες σαν Χι αυτες, πού κατά βά&ος εΊναι έξωτερικές, αν καί ανώτερες άπό πολλές αλ -

δ , , ι,,_ , έ ζ::' , , , , ιι , λες, ιοτι παρ ΟΛΤJ την �ωτερικοτητα των περιεχουv Χt ενα μερος

άλη&ινης μεταφυσικ�ς, πάντοτε δμως &ναμεμιγμένο μέ απόψεις μιας ,,.. , δ , ,1! , , , π, έ &λλης τα�εως, �ου εν ι;.χουv τιποτε το μεταφυσικον ... αντως �

μεις εχομε τήv πεποί&ησι πώς στή Δύσι ύπηρχε κατι τό διαφορετικό άπ'αίιτό κατά τήv άρχαιότητα καί τόv μεσαιωνα, δηλαδή πώς ηταv προσιτές, σέ μιcΧ όμάδα έy).εκτων, διδασκαλίες Χα&α:ρως μεταφυσικές, πού μπορουμε vά τίς όvομάσωμε πλήρεις, στίς δπο1ες πε�ιείχετο αύ­τή ή πραγμάτωυις, τj δποία χωρίς cφφιβολία, γιά τούς περιυσοτέ ρους άπό τούς νεωτέρους, εΊναι κατι πού μόλις μπορουv vά τό συλ­λάβουν στόv νου των. έάv f) Δύσις εχn χάσει έvτελαις χαί τήv &.vά -μvησι άκόμη αΌτωv των διδασΧαλtαιv, αΌτό όφείλεται στό οτι άποξε-

'ο. i, ' ' ' δ' ' ' ' τ ' λ' ' ' δ νwσηΥ.ε απο τις παρα οσεις της, κι αυτος ειναι ο ογος για τον -

ποίον ό νεώτερος πολιτισμός εΊvαι άστα&ής καί �αραπαίων πολιτι -σμός.

"Αν ή κα&αρά έκ &εωρίας γνωσις περιέκλειε μέσα uτόν έαυτόν της καί τό τέλος της, αν ή μεταφυσιχή επρεπε vά μείvn σ'αΌτό τό ση­μεϊοv, άσφαλως κατι &ά �το κι'αΌτό άλλά -&ά ηταν ολως διόλου ανε­παρκές. Πρό τ�ς άλη&ο�ς βεβαι6τητος� πού εΊvαι πιό iυχυρή κι'άπ' αύτή ποϊ5 μας δίνουν τά μα&ηματ ικά καί πού είναι &.πό Χαταβολης προdαρτημέvη σέ τέτοιου εϊδους γvωσι, γενικά -&ά βρισ'Χ6νταv σέ μιά άσύγκριτα άvώτερη τάξι, σάv vά ητο τρ6πον τινά τό άvτίστοιχοv έ-

, , ' , , , ., ,� δ δ' , , κειvου που αντιπρουωπευει στην κατωτ.ερη του τα�ι, ηλα TJ τη γηι-νη καί τήv άv&ρώτ.ιvη, ή έπιυτημοvική καί ή φιλοuοφική &εωρία. Α-υ-τό ό'μως δέν εΊvαι έκεϊvο πού πρέπει vά εΊvαι ή μετα:φυυική. "Ας έ δ (\ - "λλ , " ΙΙ

. , 'δ ΙΙ " , " , v ιαφερσουv α οι για ·εvα πνευματικο παιχvι ι Τ) για κατι που νά του μοιάζ!J· αύτ6 εΤvαι δική των ίιπό&εσις· γιά έμας αύτου του

- 29 - ­εf δους τά πράγματα: είναι μαλλον t.<διάφορα· Υ.α:ί νομίζομε πώς έ­Υ.είνα- πού ένδtαφέρουν τόν φυχολόγο πρέπει νά είναι έντελως ξένα: στόν μεταψυσικό. 'Εκείνο πού ένδιαφέρει τόν τελευταιον είναι τό νά γνωρίσ1;) έ:κεινο πού ύπάρχε ι κctί νά τό γ νωρίσΤ} μέ τέτοιον τρό­r:ο, ωστε νά εΊναι κι' ό ϊδιος δ iαυτός του πραγματ ικως "ι'-α:ί ένερ­γως ό'λα έκεινα πού γνωρίζε.ι.

Ρενέ ΓΥ.ενόν (Rene Guenon ). 'Από τό βιβλίο του 11 ΊΙ t.(V(Ι;'CΟ­

λική .μετα:φυcrική11• Μετάφρ. 'Ανδρέα: Δεληγιάννη σελ. 9

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΡΕΝΕ ΓΚΕΝΟΝ

Μέ _τήν δργ ανική &ξία των βιβλίων του καί τήν έπιρροή τήν ό­r:οία είχάν, ό Ρενέ Γκε,;όν διήγειρε οσο κανείς &λλος '{σως r:εριέ ργ ει& μας γι& τά άνατολικά δόγματ·α .καί μας κατέδειξε τήν σημασία τους τόσο στόν ύπερκόσμιο χωρο οσο καί σέ σχέση μέ τήν

, την

1 ΚQ ίση του σύγχρονου κόσμου 11•

Κατά τόν Γκενόν η Υ.υριαρχουσα !δέα είναι ή ίδέα της π αρ α δ ό σ ε ω ς, δηλαδή ή &ρησκε(α: �Ίναι μία tκ παραδόσεως μορ­,11 σκέφεως πού δέν βρίσκεται διόλου ·tξω t.<πό τό τρίπτυχο πού σχη­ματίζουν δ \ουδαϊσμός ( έβρα"ίσμός), ό χριστιανισμός καί ό !σλα -•ισμός. ΊΙ μεταφυσική είναι αλλο άπό τήν &ρησκεία. 11 'Ενψ � &ρη­σ�ευτ ική &ποφις συνεπάγεται γενικά τήν έπέμβαση, βασικά τήν έ -r:έμβαση, ένός στοιχείου αισ&ηματικης φύσεως, ή μεταφυσική �πο-ις είναι άποκλειστικά διανοητική ••• ". Στήν πραγματικότητα, κα-, , r , � , ί , , ( , , λλ , δ ο. ' -:α: τον Υ.ενον, -,1 μεταφυσικη ε ναι μια: και εvιαια, α α ιεcρ'\)'αρη

,. παραμελή&ηκε έντελως στήν Δύση άτ.ό τό τέλος του Μεσαίωνος.'Ε­�α:κολου&ει όμως νά ι>πάρχη στήν 'Ανατολή -όχι δέ μόνο ;;τήν tv -· ική σΥ.έφη, άλλά καί στόν κινέζικο τcωϊuμό καί στόν έσωτερισμό(esoterisme ) του 'Ισλάμ. ΊΙ μ_εταφυσική είναι tινεπίδεκτη όρι­::1μου, διότι "ορίζω ισοδυναμεί πάντοτε μέ περιορίζω". 'Έτσι κατά' G ' ' δ' - ' ' ' -:ον uenon παντοτε, εν μπορουμε να χαραΥ�τηρισουμε την μετα -r.υσική - όπως έκανε δ 'Αριστοτέλης - σάν γνώση, πού rι.φορϊ;< τό 'δν fj ον", έ cρ 'όσον 11τό ον� ον δέν είναι ο15τε ή τ.:ρώτη οϋτεήπιc

Μ&ολική άρχή 111

•

Κάρλ Γιάσπερς·( Karl Jaspers).Hετάcρρ. Κ. Μεραναίου 'Από τό "Πανόραμα των συγχρόνων ι δεων"

-----·------------------

Rene Guenon Introduction ϊ;enerale a l' Etude des Doctrines hindones

- 30 -

Η ΑΙΣΘΙΙΣΠ ΤΟΥ ΒΑΘΟΥΣ Μεγάλο: συμπλέγματα σιωπης καί εlρήvης. τουτος ό κόσμος.

· Δέν δέχ�ται λέξη.Δέν ξεχωρ(ζει τό χρωμα άπ'τόν �χο, � φιλlρημη λαλιά του πουλιου άπ'τό κόκκινο κούμαρο. Δέv ξέρει κανείς που χωρ(ζουν ol αίσ&ήσεις,· τί &κούει ή τί Βλέπει. Μοιάζει μέ ανάταση vερου δ Ταt5γΈτος.

C / . / • , , Ο Θεος κα&ρεφτιζε-:cαι στην πετρα. Νικηφόρος Dρεττάκος

'Από τή συλλογή 11Τό βά&ο ς του κόσμου 11

ΚΙ ΑΛΛΑ.

Ετ ' ' "λλ ( ο , , ' , , , ν κι α α,

ρατ ι ε , στα ου ραv ι α και στη γη , δ' , δ , Ι , που εν τα vειρευτηκε η φιλοσοφια μας •.•

Ού1'λλιαμ Σαίξπηρ.' Από τόv ""Αμλετ" (πράξ. Λ.: σκ.ε ')1Ιετ. Β.Ρώτα

ΨΥΧΙ!JJΣ ΦΤΕΡΟΥlΊΣλfΑ

Στης πλάσης μέσα τό παvώρηο βασίλειο Ποιά vαv'cΟ.ή-&εια τ'άπόχQυφcι. τά μυστιΥ.ά; Ξ εσκ"ί ζοντα ι ο ί πέπλοι κ� ί υτ 'άπόκοσμο μ υστΤ] ρ ι ο

Όρ&&vοιχτα ξc�vοίγοvτC(ι τά μc:τια τηζ φυχης έκστατιχά. 2

Στ'&στρο τ'άγvό τό περιστέρι μοιάζει, ψυχή λευχή ,�ι 'Ιχvάλαc:ρρη φτεροχοπα, Κόσμους Ιχ&ιυρητους κι'όvειρεμ.μέvους Ιχγχαλιάζει, Πάνω φηλά κα&άριο ενα φως λαμπόκοπα.

Ναναι "Π των ψυχή, ΕΊvαι

3

του τjλιόυ ή δλόφλογη Ιχχτ ίδα 'Αγγέλων� ύπέρκαλλη &ωρηά; γονάτισε γιομάτη έλπίδα, μπροστά σου tπέροχη � λευτεριά:

''Ελλη Δ. Κωρου 'Αμμόχωστος Κύlίρου

το ΕΜΒΛΗΜΑ ΤΗΣ 8. ΕΝ

συνέχεια άπ6 τό 180 Δελτίο ('Άνοιξη 1963)

το ΙΕΡΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΤΟ Ι:ΕΡΟ ΜΟΝΟΓΡΑι\1ΜΛ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α

- 31 ·-

Τό lερό μονργραμμα του Χριστου κυριολεκτ ικά εΊναι ενα !δεό­γραμμα πού τj χριστιανική μύηση φανέρωσε στούς άv-&�πους.

Κατά τήv ιερή παρό:δουη ό ΠQWτος ίεροφάντης του έμβλήματος αvτου εΊvα ι ό πρωτόκλητος. άπόστολος 'Ανδρέας, πού σταυρώ-&ηκε καί πέ-&αvε έπάvω υέ σταυρό πού ε"ί χ_ε τό σχημα Χ.

Τό Υδιο μονόγραμ μα μέ μικρές παραλλαγές καί ποικίλε� έκ-φράυεις τό βρίuκομε χαραγμένο υέ άρχαιες κατακόμβες καί σέ πρω­-:οχριυτιαvικές σαρκοφάγες πού περικλείναvε άγια σώματα άπό μάρτυρες, έπισκόπους κα{ lερεις τ�ς νέας χριστιαvικης άποκάλυ �

ης. Ό Μέγας Κωvυταντινος, 8ταν μ υή&ηκε τά ό:πόρρητα των χριστια-

ικων μυυτηρίωv, πού συμβολίζονται μέ τό περίφημο οραμά του, t­χνογραφει τό lερό μονόγραμμα στά λάβαρα καί τά τρόπαια των λε -γεώvων του. Λέγεται πώς μέ τή δύναμη καί τήν άκτιvοβολία του t­::ρου τούτου έμβλήματος κατατρόπωσε τούς έχ&ρούς του καί έμπέ -δωσε τήν είρήvη υ'δλη τήv άπέραvτη κυριαρχία του.

. 'Π ίστορι"V.ή· παράδοqη ·λέγε ί πώς τό ιερό ·α-ότό 1 δεόγραμμ� δό&η-, JT - ά , , ' . , , !! ι, , < n -λ χε στον \.ωνσταντ ιvο .πο τον ουρανο γ,αι uτ ι οπως Χc<t ο λ αυ ος fτσι καί α�τός τήν κλήση δέν τήv πηρε άπό τούς άv-&ρώπους. 'Εδ�

- 32 -

κρύβεται μιά μεγ,:ι:λη tι.λή&ε ια. σχετ ικ17 μέ τά μυστ17q ί.α. γενικά: καί μέ τή χρ_ιστιανική μύηση. Γιατί κά&ε μ,,ηση είναι μιά άπnκάλυΨ11, τ.tού δ(νετ.αt στούc &ν&�αιπους &πn τnν &λη-S-eντi πνευματική lστία., - .. ε1ναι δ ούράνός. Η πραγματική μυ�ταγωγία lχει γιά σκοπό νά άνα:­μορφώσ� τήν &ν&ρώπινη φυχή, νά τή λυτρώσει άπό τά αδυσώπητα: δε­σμά της έξαρτησής της άπό τήν ύλικ17 δημιουργία:, νά τήν δδηγήσει

' δ' ' '

'δ ' ιι ' ' Ι (\ ' ' τ να κερ ισει τη χαμενη πα.τρι α. της, την ποvητη -σ-α.κη, που εινα:ι δ ούρανός, κα.ί ν& ένω&ει πάλι μέ τήν πιστή Ύ.αί δ:yνή σύζυγο, τήν Πηνελόπη, πού εΤνα.ι ή αχραντη φυχή του πνευματι-v.ου κόσμου. Ό σω­στός τύπος του έμβλήματος είναι:

Μέσα σ'ενα.ν κύκλο δεσπόζει τό γράμμα Χ κα.ί αύτό τέμνεται κ:χ&ετα στό κέντρο του άπό τό γράμμα Ρ, ένω στίς πλάγιες γωνιές πού σχηματίζονται από τό Χ ύπά:ρχουν πάντοτε, καί αν δέν γράφον­ται έξυπονοουνται, τά &εμελια,ι.ά:γράμματα του έλληνικου άλφα.βή­του Α καί Ω.

Ό Κωνσταντινος, πού διάτήρησε μέχρι τό τέλος της ζωης του τήν ήλ ιακή μύηση, πού ητανε παράδοση της φαμ ίλ ια:ς των προγόνων του, των Φα.βίων, στή &έση της &πλης γραμμης, του κύκλου, εβαλε δάφνινο στ�φάνι, σύμβολο καί φυτό �λια.κό καf άπολλώνειο.

Κατά τή γνώμη μας, .:ό lερό εμβλημα του μονόγραμμου του Χρι­στοv, σύμφωνα μέ τή χριστιανική μυuταγωγία., &να.φέρεται ο-όσια uτ ικά στό μυuτήριο πού περιέχεται uτήν -ίfπα.ρξη κα:ί δύναμη του .!3-είου όνόμα.τος του Λόγου -Χριστου. Γι'α-ότό καί σχηματικά άπο .­τελειται άπό τά δύο βασικά, άρχικά γράμματα της λέξης ΧΡΙΣΤΟΣ. 'Όμως ή λέξη Χριuτός δέν εΤναι ενα: ονομα, άλλά ενας ο'ρος εκφρα.-

σης κα. ί χα·ρα:κτηρ ι σμου των αρετων κα ί δυνάμεων ένό ς ο ντο ς' πού στήν lνσαρκη φανέρωϋή του είχε τό ονομα 'Ιησους.

'Από τήν προσεκτι;ι,ή μελέτη της Εαινης Δια&ήκης καί πρό πάν­των των έπιστολων του 'Αποστόλου Παύλου κατc!λαβαίνουμε πώς ό ο-

·χ , ' , ,, , , , , Β ,ρος ρ ι σ τ ο ς αναφερεται οχι uτα γηινc! Χαι τα συμ, c.ιτικα πρά-yματα του κόuμου τούτου, &λλά uτά ο-όράνια: καί �εια πράγματα. " Τό μυστήριον τό &ποκεκρυμμένον από των αιώνων καί άπό των γε­νεων_, νυνί έφαν�ρι�&η τοις ά:γίοις α-ότου: οίς i)Μλησε ό Θεός γνω­ρίuαι τίς ό πλουτος της δόξης του μυστηρίου τούτου ... ,ος έση Χρι­στ6ς έv ύμιν, � έλπ(ς της δόξης" λέγει ό Παυλος στην πρός Κο J•e1σr.cείς έπιστολή ·του. ΕΊνα ι λοιπόν προφαΎέ ς πώς πρόκειται γιά ένα μεγάλο μυϋτηριακό ό'ρο πού πεςtοtλείνει μεγάλη σοφία καί πεί-- ζ - π, l, Ι , ι, ,V I , , (• , ί δ / ρα πνευματικης ωης. - ισω απο "tον ()ee Αρtστος Y.rt' το ιερο εο-γραμμά του ύπάρχε ι τό αγ ιο Χαί ά'ΠQQ&Jερτο ονομ.:t του Χριστου πού λέει γι'αvτό ό Πο:υλος στήν·πρός Φιλt�ππησίους'έπιι1τολή τ�υ� 11 Τουτο γάρ φρονείσ&ω έν ύμιν·-t-χ'α(έν Χριστψ-'Ιησου, _ος · έ νμ ο ρ φ τj Θ ε ο υ ύ π ά Q χ·ω ν, ο'όχ &ρπαγμον,,jγή.σατο τό εΊ­να:ι ϊσα Θεφ (ώς έκανε d .. �&ωσφόρος)' άλλ' έαυτόν- έκέ\ιωσε (έ&υσία­σε) μορφήν δούλου λαβών, i�.δμοιώματι άv&ρώπων γενόμενος· καί σχήματ ι εf.ιρεiJ.ε ί ς ως αν&ρωπος, έτα:πε ίνωσεν έαυτόν γενόμενος ύπη-

- 33 --

; "έχρι &ανάτου, &ανάτου δέ σταυρου. διό Χαί δ Θεός αύτόν ύ-' έ , ' - !(

, ' , _. =·-;,<:JΟ'ε Χαι χαρισατο α υ τ ψ u ν ο μ α τ ο υ π ε ρ π α " ο α, ί ν α έ ν τ ψ ό ν ό μ α τ ι Ί η σ ο υ π α '· υ κ ά μ φ n ούρ α ν. ίω ν κ α έ π ι γ ε ί ω ν

κ (f. τ α χ & ο ν ί ω ν κα ί πασ'α γλωσσα έξομολογήσ'ητα ι _::ι-;. ρύξv) ό'τι Κύριος Ίησους Χριvτός εiς δόξαν Θεου Πατρός':

ΒΊναι τό ί'διο ονομα πού μέ τή δύναμή του oc άπόστολοι καί , , ι !( v. "λ ' " ' , 10 'Α ' • _αρτυρες και ο αγιοι ι;.Καναν ο α τα ναυματα τους. ποστο-·

' ' ' ' ' ' - ζ ' έλ ' " 'Α • - Πετρος λεγε ι στον παρα".υτ ι-v.ο που του ηταγε εημοσυνη: ρ-:�ιον κα( χρυσίον ούχ όπάρχει μοι" δ δέ fχω τουτό Ο'οι δ[δωμι ·

:: ·, τ ψ ό ν ό μ α τ ι Ί η v ο υ Χ ρ ι σ τ ο υ του Ναζωρα&-tγε ι ρε Υ.αί περιπάτει" (Πράξ. γ'6). Καί άλλου, δταν προvεύχοv-

s ' ' Π' λ' "'Ε - ' - ' έ ' -:::! οι Άποστολοι, ο .ετρος. εγει: v τψ την χειρα σου κτει -C uε έ ς 'ί α σ . ι V Χ α · [ σ 11 μ ε ι α Κ α ί ·τ έ ρ α τ Ο',

Υ :; V έ σ 8· CI. t δ t ά τ O υ O V ό μ � 1: Ο ς. του &.γ ίου Πα t �ό- uου 'rηuου" (Πράξ._ δ'30). 1 0 ϊδιος ό 'Ιησους λέγει uτό Ε1'ι -::::γγέλιο του 'Ιωάννη� 11 11 Οc1α· �v αiτήuητε τόν πατέρα t ν τ ω ό -

' ' , δ ' .( - Π ' 'Υ λ ' 1 ' 6 1

ν . • ο μ c: τ ι flO υ ωσ�ι υμιν" •. 'fHo εινc�ι οιπον αυτο τ αγιο ..;r; άπόρρητο 5vομα τοϋ Χρισ'τοϋ,πού εχει τέτοια δύναμη καί τόσο :::-:ο-:ελεuματικά τελεuιουργει τόv αν&ρωπο πού τό κατέχει, καί πού ..:.,-:ιuτοιχει κα[ εχει τήν '(δια &ξία μέ τό απρόφερτο ονομα του Θε­-�. Ο'τά 'Εβραϊκά 1fυστ!)ρια, 1ϊού μόνο d αρχιερέας του 'Ισραήλ μιά = ρά τό χρόνο έπρόψερε μπαίνοντας νά Ιερουργήσει μέσα uτά υΑγιu. -:7, Άγίων του Ναου; Ηέ τήν χοινή άντ ίληφη πού έχομε uχετικά μέ -:�ν ύ'παρξη καί -::ήv χατοχή άποκρύφων λέξεων, φυvικά δέv tlπάρχε ι -:�.οιο ονομα.

Γιά νά εννοήσουμε ομως καλύτερα τό &έμα του &είου όvόματος -:ου Χριστο-υ> πο-ύ άντ ιπροσωπεύετάι άπό τό ίερό μονόγραμμα i, &ά -:<iτ:ε ι vά πουμε λίγα πράγματα γ ιά τά όνόματα γενικά τά " & έ, , ' , , , ΙΤ 'λ :- ε ι κ α ι φ υ σ ε ι υ π α ρ χ ο ν τ α " κατα τον .ρατυ ο -:ο::; Πλάτωνα καί γιά τό ρόλο πού παίζει στά Μυuτήρια r1 ύ'παρξη των �ε ίων όνομάτων.

ΚΕ(Ι)ΑΛΑIΟ W

Σ'ολα τά Μυvτήρια της προχρισ'τιαvιΥ..ης άQχαιότητας, τόσο στ() 'Ελληνικά οσο καί vτά αλλα, πού οι &ρχαιοι ''Ελληvες τά λέγανε

3�ρβαριχά (Α!γυπτιακά, Βαβυλωνιακά κ.&.), παντου οί ίερεις καί :Ξ:ροφάvτες ε'ίχαν τά μυστικά όνόματά: τους. 'Αλλά, έκτός άπό τά cΙ:-· -:-όκρυφα αύτά όvόματα πού επαιρvαv οταν γινόντουσαν ι'ερ1t:ις, κατ�

, ( , , ; j( J. , , "λλ , -::ς ιερουργιες και μυησεις πουκαvαν ι;.προφεραν και α α μυστικα .:rί άπόρρητα όνόματα ,ης Θεότητας� των άγγέλων, πού έδιναν τε-

. , ά ξ , , λ ' ι δ , ' ' ' ' " _Ξ::J'(!)ορικη. ια και τε εσφοριΥ.ες ιοτητες σ αυτους που ι;.παιρναν-: ' lερουργία. λ{έ τή βοή&εια της τελ ετουργίας κα.ί των μυήσεων

' ι, ,ι ' , δ λ - έ , Ct ( ζ , -..!-:αιναν σ ενα αλλο επιπε ο χατα ηπτιΧης ποπ-:ειας, οΤ:ου η ωη ' v. ' 1δ ' ' ' ,.,- '

-:_·J γεvικα ι;.παιρvε μια ιαιτερη σημα<1ια και ω;ια.

- 34 -

Μετά τήν τέλεuή τους uτά 1ερά αδυτα οί μύuτες αλλαζαν τρό πο ζωης καί δ νους τους μέ τίς έποπτείες καί τά -3-εάματα τοπο&ε­τουσε τίς διάφορες ccξίες_ij άσημότητες της ζωης έκει πο_ύ πραγμα­τικά έ:πρεπε ν'άνήκουν. "Ετσι μέ τό ριζικό αλλαγμα της ζωης d μύ­στης έπαιρνε άπό τ ο ύ ς t ε ρ ε ι ς κ α ί τ ό μ ύ σ τ ι -κ ό τ ο υ ον ο μ α έ ν α ρ μ ο ν ι σ μ έ ν ο-μ έ τ ά μ 1>­σ τ ι κ ά κ α ί ά π ό ρ ρ η τ α & ε ι α ό ν ό μ α τ,α, πού του έμπιστεύονταν ο! !εροφάντες γι& νά μπορέσει νά κρατησει τή νέο: α'ότή κατάσταση της έποπτ ι κη ς Χα ί ένσυνε ί δητη ς ζωη ς ό'που έ -μπαινε μέ τή μύηση. 'Από Μ;ιόπιuτους ο<υγγραcρεις γνωρίζουμε πώς uτά !Cαβείρια μυuτήρια οι μύuτες έμά&αιvαν τά ιερά 6νόματα των Σωτήρων Παβείρων, πού ή εξωτερική όνοματο-3-εσία τους fjτανε 'Αξί­ερος, ·'11,J;ιοκέρσc<, 'Αξιόκερσος καί Γαδμιλος, άλλά Υ.αί ή έσωτερι­κή τους σημc:σίc, -ijτο:νε άπόρρητη καί άγία.

Κανείς μά Χανε ί ς ποτέ δέν άποκάλυφε στούς κοινούς βέβηλους τά &εία όνόματα των Μυuτηρίων, κι α'ότό γιατί δέν μπορεϊ νά γί­νει, άποκάλυφη μέ τόν τρόπο πού &ά ή-3-έλαμε νά γίνετ�ι, άφου στήν

,λ ' .;._ ' ' ό ' δ ' τ ό ' ' ' ' ονσια τους αv,α τα νοματο: εν ε ιναι νοματα, αλλα τ ρ ο π ο

κ α ί μέσ α δ ι α τ ή ρ η σ η ς τ η ς έν ό τ η τ α ς μ ι α ς cρτ α <1μ έ ν η ς ψυ χ η ς μ έ τ ό β α u ί λ ε ι ο τ ο υ Ο ύ ρ α ν ου.

, , , , , , , , , Αύτη η γνωση, που φανερωνει την πραγματικη πνευματικη ποιο-τητα του φωτ ιuμένου άν-&ρώπου καί πού οί αν-3-ρωποι δέν ε'fναι σέ &έ<1η νά &ναγνωρ ί uόυν αλλά μόνο ό άλη& ι ν ό ς ού ρο:νό ς, έδινε ύπε ρ -φυσικές ικανότητες ατούς όcν&ρώπους-τj'ρωες πού τήν κατειχαν. Ό

'Προ:κλης, δ Περuiας, ο{ 'Αργοναυτες καί ό Θησέας κο:ί τόuοι κο:ί τόuοι αλλοι �ρωες της άρχαιότητας, καί του χριστιανιuμου οί μά ρ­

τυρ ες, δλοι α'ότοί χωρίς διάκριση έποχης καί μορφης καί τρόπου ειδικης λατρείας fjτανε κάτοχοι των &είων όνομάτων. Ό 'Αλέξαν­δρος ό Μέγας λέγεται ό'τ ι Υ.ατειχε τό άπόρρητο των &ε ίων όνομάτων άπό τή μητέρα του, τήν εξοχη 'Ολυμπιάδα, πού ητανε lέρεια των Καβεί ρων της Σο:μο&ράκ ης. Τα όνόματα α'ότά είναι. άπόρρητα. Δηλαδή δέν άνή,ωυν στήν κατηγορία των " & έ σ, ε ι " όνομάτωv καί λέ­ξεων, �ού έκφέράνται καί προφέρονται νοητικά κα[ φωνητικά μέ τά κοινά μέσα γνώσης, uκέφης κο:ί dμιλ(ο:ς πού δια&έτει d κοινός &ν­&ρι,ι.ιπος, όσοδήποτε κι αν είναι φορτωμένος μέ ύλικό της κοuμικης γνώσης, γιά νά συνδιαλεχτει μέ τούς συναν&ρώπους του, Υ.αί πού έ:­χουν σχέση μέ τήν άτομική έπιβίω<1η στό γήινο τουτο κόσμο.

Μέσα στίς όργανωμέyες βέβηλες κοινωνίες κά&ε &vητός αν&ρω πος πού άνήκει στίς εναλλασσόμενες αναρί&μητες μάζες των σαρκι­κων όcν&ρώπων παίρνει καί Ε!.να συμβατικό ονομα, -πού του τό δίνει άναγκαστικά τό κοινωνικό περιβάλλον. "Ετσί γίνεται φυσικό πρό -σωπο, ό'πως λένε οι νομικοί, καί παίρνει lvα συμβατικό ποσοτικό νούμε-ρο μέσα στήν ποσοτική μάζα της άν&ρωπότητας. 'Όλα ό'μως αύ-

- 35 --

τιχ τιχ "θέσει" όνόματι'Χ καί οί Φημες καί οί προσωνυμίες του "με γάλου" δ'λα α1'.ιτά /χφορουv τή γ�ινη ύλική ζωή του άν-&ρώπου, είναι φεύτ ικ;ς καί άvώφελες Χατά τό πολύ καταστάσεις καί δέν c;υμβάλ -λοuvε στήν ο-όσιαστική ποιοτική τελειοποίηση καί άναμόρφωση του άν_&ρώπου.

�Τναι ματαιοπονία καί βαc;ική άπάτη νά προvπα&ει d αν&ρωπος νά έπιβάλει τό ονομά του καί φυσικά τήν φευτοπροσωπικότητά του c;τ ό φευτ οβ ασ ί λ ει ο της άέ ναα μετ αβαλλομέν η ς ποσότητας άν&ρώπ ι νου ύλικου του φ&αρτου τούτου κόσμου.

'Από πνευματική δμως &ποφη καί σύμφωνα μέ τή λειτουργία τ�ιν Μυστηρίων τό ονομα μιας όντότητας, ε '(τε άνήκε ι στό άν&ρώπ ινο εί­δος εtτε cπό πνευματικό άλη&ιvό βασίλειο της ψύτης, καί � όνο -ματο&εσία έχουν μεγάλη σημασία καί αύτό άφορα καί τή δική μας α-ότή μελέτη • ·

Κατά τόν αρχαιο ανώνυμο σχολιαστή του πλατων ικου Κρατύλου "'Ερωτη&είς d Πυ&αγόρας τί σοcρώτατοv των οντων, &ρι&μός έφr;. Τί δέ δεύτερον εις σοφίαν, ό τ ά 6 ν ό μ α τ α τ ο ι ς π ρ ά γ μ α σ ι & έ μ ε ν ο ς". Ό fδιος σχολιαστής λέγει: 11 διά μέν του άρι&μου �ν(ττετο τόν νοητόν διάκοvμον", δηλαδή τόν άλη­&ινό πνευματικό κόσμο, τόν ούραvό" "έκει γάρ ό πρώτως καί κυρί­ως άρι&μός ,jπέ <!τη μετά τό εν (τόν Θεόν Πατέρα) τό ,Jπερούσιον, · 8ς καί τά μέτρα Ί'1)ς ούσίας παc;ι τοις οvσι χορηγει· διά δέ του �εμένου τά όνόματά τήν φυχήν fJv ίττετ ο, rf.τ ι ς περιέχει έν. έαυτ� ε1Χόvας Υ.α.ί λόγους οΌσιώδεις". 'Έτσι τό δνομα διπλές έχει δυvά­με ις. Ή μία εΤναι διακριτική δύναμη της οtσίας πού &.ναφέρεται

, έ , ι l!,λλ '!' ι , , , ι, , , στην ποπτεια, η α η ειναι α τια κοινωνιας και εvωσης με τις r.ρωτες πνέυματ ικές πηγές καί α!τ ίες.

' Α ' �-- ' ' Β ' 1·λ ' " ' ' ' " πο α·υ.ες τις, ασικες υ. ηνειες με σαφηνεια Χαταφαινεται οτ ι ό άρι&μός στό -ύλιΧό έπίπεδο είναι μέσο γιά μέτρηvη.ποσότητας -ι.αί τρόπος διάκρισης ποιοτικών έναλλαγων των φαινομένων του κό­σ-μου τούτου, πού /χδιάκοπα μεταβάλλεται. 'Από πνευματική ό'μως α-

ι ' ' " , -r δ' , Θ - , , , �οφη ο αριvμος ειναι υναμη σοφιας •εου, μετρο καλλους και πα -ναρμόνιος ό'ρος της τελειότητας των οντωv της πνευματικης δημι -­ουργίας. Τό δέ ονομα Χα&εμιας όvτότητας στό πνευματικό έπίπεδο άviχφέρεται στήν φυχογόνησ'η των οvτωv, έκει πού τj φυχή περικλεί­,ει δυναμικά ολες τίς δυνάμεις Χαί τίς μορφές της πρωταρχικης -ημιουργίας άπ'οπου προηλ&ε διατεταγμένες άπό τό Πvευμα του Θε­ου ( 'Άγιο Πvευμα) σέ &αυμαστές ι'εραρχικά -ι.αί αρμονικά διακ.οσμή­:;�ις της πvευματικης φύσης πού &vτανακλου v καί έκ.φράζουν τίς τε­i.�ιότητες καί τά κάλλη του Θεου.

'Έ λ � ι , ο. , / ' , δ' Jl " , , " τσι οιπον ο αρινμος στον ουρανο εν c.χει ονομα. Το·όv ο-_ι:ις, οταν μετέχει της φυχης Χαί tυχογονειται, παίρνει τό "φύ -=�ι 11 ονομά του, ονομα άπρόφερτο vλικ.ά, άλλά ο-όσιαστικά πραγμα -­-:-!κό. Α-ότό τό ονομα χαρακτηρίζει καί διατηρει σέ άδιάσπαστη έ -. ό-:η-::χ τή σχέση �ου δημ ιουργημ�ν_ου οντος πρ_ός Jή_ν π.νευματ ιzή :: .

- 36 -

γή πού άπ' αύτή ν έξέλαμφε μ έ τήν φυχογέν εσή του • λf' αλλα λόγια κά­&ε τέτοιο "φύσει II δνομα έκφράζε ι τό λόγο των πραγματικοτήτων του

'πνεύματος κα&ενός οντος. Στή χριστιανική παράδοση διατηρειται άκόμα άλλά μέ έξωτερι-

κή τώρα σημασία ή άλλαγή του κοσμικου ονόματος μέ αλλο δνομα στίς χειροτονίες των έπισκόπων, των ίερέων καί των μοναχWν.-

'Ώστε στήν άρχαία χριστιανική μύηση τό ίερό μονόγQαμ μα του ΧQιΟ'του εΊναι ενα πολύ βα&ύ πνευματικό σύμβολο καί &ά ΠQέπε ι γιά. νά μπουμε στήν έσωτεQική άποκάλυψή του νά εχουμε τόν "Νουν ΧQι­στοϋ 11, οπως λέγει ό Παυλος στήν Α'πρός ΙCοριν&ίους, Κι αύτό για­τί ,j ΧQtστιανική μύηση δέν άντιπροσωπε{ιει τό 9ευδοπνευμα του Χό­σμου τούτου, πού εΤναι γεμάτος πλάνες, &λλά τό πνευμα του Οεου. 11 'Ημει ς δέ ού τό πνευμα του χόσμου έλάβομεν, &λλά τό πνευμα τό έΥ. Θεου, {'να είδωμεν τά υπό του Θεου χαQισ&έντα �μιν. & καί λα­λουμεν ούκ έν διδακτοις άν&Qωπίνης σοφίας λόγοις, tχλλ'έν διδα­:v.τ οι ς π ν ε ύ μ α τ ο ς Ά γ � ο υ, π ν ε υ μ α τ ι κ ο , ς π ν ε υ μ α τ ι κ ά σ υ γ κ ρ ι ν ο ν τ ε ς (Παυλος Α'Κορ.β12--Ι3)

Α-ιιτά γιά τό αγιο ονομα του ΧQιστου. ΚΕΦΑΛΑ ιο Γ

ΒαΟ"ικό στοιχειο του ίεQου έμβλήματος εΊναι τό Χ,&ρχικό ΎQάμ­�1α της λέξης Χριστός, ΎQάμμα-σύμβολο, πού άνήκει aτό εΊδος του Ηυστήριου του Σταυρου. Τό Χί δέν εΊναι νέο σvμβολο. οι Άρχαιοι τό γνωQίζουν, όπως φυσικά γνωQίζουν πολύ βα&ειά τό μυστήριο τουΣταυρου κα{ τό διδάσκουν ατά μυστήρια. . ·

. Ό Πλάτωνας στό άποκαλυπτικό καί πυ&αγόρειο εργο του Τίμαιος μιλώντας αλληγοQtκά γιά τό μυ_στήριο της φυχογονίας λέγει: 11 όγουν παρ'α-ότψ δημιουργός σχίσας τήν μίαν ε'()&εϊαν των &ρι&μων των &ρμοvικωv καί δύο ποιήσας, αυνάφας αύτάς κατά μέσας οίον Χί ποι­ειv λέγεται, &είς πάσης ί'διον οντα ψυχης11 • Α'ότό δείχνει πώς καίή άρχική των φυχωv πηγή' ή μο,νάδο:, αποτελειται άπό τέτοια _χιά -σματα.

Ό 'Ορφέας γι'α-ότά τά χιάσματα λέγει:'Άί&έρα μέν οtιτος αγή­Qαος, άφ&ιτόμητις γείνατο, καί μ έ γ α χ� σ μ α π ε λ.ώ ρ ι ο ν ε ν & α κ α { ε ν & α". Κα ί άλλου λέγει. 1 'χ ά, Ο' μ α�'ύπ'ήέριον καί νήνεμος έρράγη αf&ήQ όρvυμένοιο Φάνητος" ( Ott.o .Kern . "Orphicoruni fragmenta 11 ). ·

Στή δέΠολιτείατου ό ΙD.άτωvας,στήν ά9ήγηση του έσχατολο -γ ικου μύ&ου του όράματος πού εΊδε d νεκραvαατημένος "'}'IIQ d tι.ρμέ­v ιος, μιλάει γιά δύο χάσματα πού iνώvουv τή γη μέ τόv ο-όραvό καί πού σττfν εvωση της χιάδας τους εχουν τόν δικαστίκό τόπο, ό'που κά&ονται καί άπονέμουv δικαιοσύνη οί δικαστές, γιοί του Δία, ό Μίνωας, δ Αiακός καί d Ραδάμαν&υς. 'Από·τό έπάνω χωνί κατεβαί -'-νουν οι ψυχές, περνουν τό δικαστ ιχό XWQO, πού τόν λέγει 'καί

- 37 -λ ε ι μ ων α ", καί λαβαίνουν άπό τούς δικαστές τά ψυσικά

:r.οιχεία της fνσαρκης ζωης τους, ένω οι φυχές πού άπό κιχτω άνε-5 ιχ ί νουν πάνω πα: ί ρνουν τ ά άπονεμ ητ ι κά στ ο'ι χε.ία της πο ι οτ ικη ς τους �ίας γιά κείνη τή ζωή πού βιώσανε "'Εν φ της τε γης δύ• ε'ίναι Ι ά σ μ α: τ α έχομένω άλλήλο ιν καί του ο'όρανοϋ αυ έν τψ &νω v.λα κατ'άντικρύ, δικαστάς δέ μεταξύ τούτων κα&τjσ&α.ι των χασμά--:ων (Πολιτ. 614C}.

Ό δη μιουργός fσχισε τήν φυχή σέ Ο'χημα Χ καί μέaα στά δια -χριμένα άλλά άμέριστα μέρη της φυχης α-ότης, πού &υσιάζεται μ ' :-j-:ό τό σχίσιμο γιά τ ή σωτηρία 8λης της δη μιουργίας, lνωσε τά

ω μέ τά κατω, τά ουράνια μέ τά έπίγεια, τά πνευματικά μέ τά'· , Κ ' 1!,. ' .l. ,. ' Β 'λλ ' 1 , ' , ' ' ' '.Ιι.ικα-. α:·ι υr: αντα τα περι, α: ει η φυχη σε μια παναρμονια: ενο -

-: τα:. 'Έτσι lfλες ol έναντιότητεςΆ κα:( οι άντι&έσεις πού αιτία -:ους είναι δ δυαδικός νόμος, σάν 'άρχή έτερότητας καί διάκρισης, .ι δ λ' ,, , � , , , ,, , , , c.κ η ωνονται στα μερη ενος πραγμα:τος και οχι στην ουσια του,:r:ήν όλότητά του •. Αiιτό γίνεται γιατί κά&ε πριχ-yμα στή δη μιουργία :..ορφοπο ιειται καί ζωογονείται άπό τήν φυχή.

Ή άδιάσπαστη αύτή iνότητα καί άρμονία, πού συνέχει καί πε -�ικαλύπτει τά·πάντα, πηγάζει άπό μιά βαaική άρετή της φυχης, αύ­-:-ης πού αύτο&υσιάζεται στό σέ σχημα Χ σταυρό της.

Τό Χ Ο'ά σύμβολο άνήκει στόν κύκ.λο του μυστηρίου του σταυρου. Άν,jκ.ε ι ό'τό Λ 6 γ ο του σταυρου, πού κc..ιτG. τόν Παυλό γ ιά τούς·

, 1� / , , , t , ' ί δ , -νευματικους αν&.ρωπους, που τους λεγει 'σωζομενους', ε ναι υ -

·.�η Θεοϋ -ι.αί σοφία: lχλη&ινή, γιά τούς Όλι-ι.ο:ύς όμως, πού τούς λέ­γει "άπολεσ&έντας", αύτόύς μέ τά συμβατικά όνόματά τους καί τfιν� σ&ησιακή 'νόηση καί αϊσ&ηση, είναι χαμ ός καί μωρία.

Αύτά μπορουνε νά εlπω&οϋνε σέ μιά τέτοια μελέτη. (Συνεχίζεται ή έρμηνεία του. f εροϋ μονογράμματος του Χριστου}

Τάσος Βαλαδωρος

ΑΙ ΙΙΝΕΥΜΑΤΙΚΛΙ ΘΕΡΛΙΙΕΙΑΙ

UΟπως λέγει� μυστική διδασκαλία της χριστιάνικης μυήσεως, δ � μερινός lχν&ρωπος δ ε�eισκόμενος έν διασπάσει, δ ,}λικός σύγ χρονος αν.(),ρωπος, είναι ψυσικόν νά έπηρεάζεται έντονώτερον cχπό -:'.Χ φαινόμενα του έξωτερικοϋ κόΟ'μου τά δποία τόν περιστοιχίζουν Υ�ί νά ύφ(στα:ται 8λας τάς συνεπείας της καταστάσεώς του; δηλαδή -:rις φ&αρτης ,Jλικης ζωης :rου. Κα( ιiις ον &νίσχυqον, ένστίκτωδως �fλε ι νά κqατη&� καί νά στερεω&� ίχπό· τήν ,'fλην συΟ'σωρεύων χρήμα-, ά � , , . "λλ ., , • \ , , ' -:;χ και. κινητα και τοσα α α που προσφερει ο uλικος·κοσμος. ΙΙ ·,. 8μως είνάι γνωστόν ό'τι δέν είναι κα&όλου εύνοϊκή διά τόν .lχv-

Ι.,._,. ' . ς " α 1. ' ' J.-- , t Q(:)Πον. \Uι τσιουτοτροπω:ς ο_αν."'ρωπος .αντι να v.,ιοκτ� στερεωμα υ-·

:ί�ατa:ι ,&� τcχ μετά �της �λης συνδεόμενα δε ίνά, μεταξύ των δ -

�οιων και τας άσ&ενειας. Αύτάς τάς λεγομένας άσ&ενε ίας - μολονότι δπως &.ά Υ δωμεν κα-

- 38 -

τωτέρω δέν ύπάρχουν άσ&ένειαι άλλά μόνον άσ&ενεϊς -εις περίπτω­σιν κατά τήν δποίαν δέν είναι ιάσιμοι άπό τήν έπιστήμην, είναι

· δυνατόν νά καταπολεμήστι δ αν&ρωπος μέ τάς πν_ευματ ικάς &εQαπείά.ς ,­

Θά έπιχειρήσω νά σας δώσω μίαν κατά τό δυνατόν σαφη [δέαν τί εί­ναι πνευματικαί {}εραπεϊαι, πως έπιτελουνται καί πως δυνάμε&α νάγίνωμεν lκανοί νά τάς δεχώμε&α.

Πνευματικαί &εραπεϊαι είναι αf &εραπεϊαι αl έπιτελούμεναι �­πό άοράτων {}εραπευτων, οι όποϊοι διά του γηίνου &εραπευτου διο -χετεύουν &είας �περκοσμίους δυνάμεις είς τόν πάσχοντα.

Εις τήν γην Χαί έν γένει είς τό υύμπαν .Όπάρχουν έν άcp&ovίq: - ' δ , 1 6 - τ " ' δ ' &ειαι &εραπευτιΧCΧι υνc,:μεις, αι ποιαι ε νaι ετοιμοι να ρασουνέφ'8σον καταλλήλως ζητη&ουν. Οί γήινοι τ:νευμc-� ι·t.οί &εραπευταί κά-3· ιστουν έαυτούς άγωγούς δ ιά νά μεταδο{}ου·ν αύτα ί cι.1 δυνάμεις.

Τά συστήματα τά δτ.οϊα χρησιμοπο ιουν ο! πνευματικοί &εραπευ -ταί εΊναι πολλά, (J.λλrι. 8λα Κ:aταλήγουν είς τό α'ότό άποτέλευμα. �rε:..ρικοί &εραπευταί &εραπεύουν διά του προσωπικοϋ των μαγνητιομου -σύστημα μή &.πέχον των σ.λλων.

Εις ολα τά υυστήματα των &εραπειων μία είναι ή �άσις: ΊΙ αύ­τοκυριαρχία, ητοι ό έ:λεγχος του σώματος των <1υγκιvήσεων, τό ό­

ποιον ή tεοσοφική διδασκω.ία όνομάζει αστρικόν <1ωμα η &υμικόν C/4-, , ' , t λλ , λ , � 1\ , ( έ , ,

) πο την αρχαιαν ε ηνικηv ε.:οιν vυμος· = ;,;ι&υμια, <1υναισ&ημα . 'Εcί.ν δ &εραπευτής δέν εΤναι Χυρίαρχος του άστρι-:ι.ου του σώμα -

τος α/ &εραπειαι δέν είναι πραγματοποιήσιμοι, Ό &εραπευτής δέν , ' , • ,

l1 , , δ , "'J ' ο ;v π / r.ρετ.c:ι να συνταρaσσεται υ.πο την υuτυχιαν του αυν·εvους. 11ρεπει νά είναι ό::sερίστ:α<1τος, ηρεμος, γαλήνιος, διά vό: μή έμποδίζ'Q τό ρε�μα των &εfων GεραπευτιΧων δυνάμεων νά διέρχεται δι'�αυτου εiς τόν άu&εvη. 'Εάν δ θεραπευτής αtσ&ανθ� οΊκτο'; διά τόv άu{)·ενη, &ά χρωματίd� τάς δι'έαυτου διοχετευόμένας δυνάμεις καί u.ντί καλου δ

, , ι: , , δ , , , -r δ' υνατον να προe:,ενησ'Ί) κα1�ον, ιοτ ι με τον ο;ι11.τοΊ παQα εχεται r.α - ·

τάστο:uιν &λιβεράν καί c!�ιο&ρήνητον καί ού'τω γίνε:ται δi)μιουQγός μορφης--σκέφεως δυναμένης νά έπηρεάσ11 τόν άu-&ενη έτ:ί τά χείρω. Ό τ J.! (/ ' n ' t ' ι � 1. ' ο κτος, uπως ολα τ.α uυναισ,,-,.·ηματα, ευρισκεται ε ς το αστριΥ.ον μας

σωμ α (τό σωμα των έπι�υμιι:Jν). 'Όπως γνωρίζομεv, τό &.στρικόν σωμα 1. λ - ' , ' , ( (\ , ) "' ' , ' , , "λ ά �τ;-:οτε ειται απο αστρικην vυμικην υ".ην. J.πο αυτην -rην υ ην -

λ - ι & 0 , • '(\ , l, ' , "δ ' "λ ποτε ουνται α _;:ι\)·υμιαι, οι τ:::>-,,·οι, και απο την α ροτεραν υ ηντων κατωτέρων ϊJποπεδίων του άστριzου πεδίου τό μ ίuος, ή άγων ία,ή έγωπά-&εια, ή έκδικητ ιΥ.ότης, δ φανατισμός, ή λαγνεία.

Τά συναιu&ήματα εΤναι έκεϊνα τά όr.οια uυγκλοvίζουv τόν όρα -τόν μας cρορέα, τjτοι τό άδρόν 1>λικόν μας <1ωμ α. Αύτά δημιουργουν τάς δια�όρους (J.Ο'&ενείας αl dποϊαι έξακολου&ουv καί σήμερον νά μαστ ί ζό�v τήv cινΌ-ρωπότητα. παρά τήν πρόοδον της έπ ι uτήμη ς. Δυνά -με{}α νά κc:ταuτήuωμεν τό συγκινησιαι:tόν μας σωμα ύπηρέτην μας Υ.αί δχι κύριον του είναι μας.

(Συνεχίζεται)

Μ �Ή Τ Κ Η

Α θ Ε Α

Τ Ε Χ

Τ Ρ Ο

Ν

Ο 111'.ΑΡΣΙΦΑΛ" TC:Y JΑΓ:1:ΝΈΡ

avνέχε ια: άπό τό προηγούμενο δελτίο

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ Β ΓWΑΞΗΣ

- 39 -

Η

Στfι Δεύτερη Πράξη βλέπομε π&λ ι σ' όλη του τήν t ντα:ση τόν ά.­γώνα τοϋ ;�α:λου "/.(/.ί του :�GI.Y.OU. Ό �'J.ίνγκσορ, 8πως εχομε πεϊ, εΊ­ναι ή προσωποποίηση του ;ι.α-ι.ου πο·G τ.:αλεύει γιά νά μπορέσει νά νι-­;ι.ήσει τό :�αλό, νά νικήσει τόν &γωνιστή τοϋ Ι�αλου, τόν Γ.:άρσιφαλ, καί νά πάρει στά χέ Q ια του, νά ύποτ[:ξε ι τό ύr.έρτατο J:αλό, τ ό Γκράαλ.

•π 1' ' .J,. ' ' ' δ , ' ' C\. � ' 1. 1, ,·_οvντρυ, ,1 γυναιν.α με τη ιπr.η cρυση, προσπα:vει ν άντιστα-- , , t , , (\ '

)

, Ι , , , , -Ό-ε ι, να μην υ;::αχουσε ι στη vε .. ηση του και να μη γ ινε ι το πcι.&ητ ι-, 1! ' ι "' ' , , ι λ δ , < , ��ο του υργανο, μα Τ) cι.ι.Λη φυση μεσ'α τ1Jς, η φι η ονια, υποταγμενη

στή δύναμη του J'.ακου, του τυcρλου πά-θ-ους, νικάει. Κ'τj Ι:ο-ύντρυ γ ί­νετα.ι τό τραγιΧό κc(ί πει-&ήνιο όργανο του ::λίνγΧσορ. Πάλι ξανα -

' .l. δ- '1 Ι , Π

, π , 1: , ' J' ' βϊ.επομε � ω, οπως 11.αι στην 1�ρωτη ιρα�η, πως ο αγκ.νερ πιστευει

' 'r ' 11" �, λ 'ΤΙ δ 'δ ., · , ' τ, , σ'τ1J .,ετενσα:ρκ.ωσ1). Jv-. οτε - ρω ια cι., 1��οιJντριγια, σημερα .-.ουν-τρυ.

Του ν.άκου %.αί ό ::λίνγΧσορ -;ι.cι.ί ή ::ούντρυ προσr.:α-&ουν νά ύπο -τάξουν τόν άγνό %.αί ά�·ωο ::άρσιφαλ, "πού c:ρματωμένος είναι μέ μιά κ.αρδιά τρελλου". 'Αγνός, ά-&ωος, τόσο διαq,ορετι·,�ός άπ' τούς

ο ' ' C\. ' "C ' ' Ι , π ' � 'ι; V συν1)\J·ισμενους ανvρωr.:ους. τc,:ν αvαr-.υσαμε την laρωτη 1;_ρα""η, ειπα-

με πώς οί συνη&ισμένοι αν&ρωποι -3-εωρουν τρελλούς τούς διαφορετι-, τr' t ' � J � '

λλ β ' ' J , ' -z.ους. ;, η μεγα"-09υια κ ,1 τρε α. γο:ινουν απ τον κ.οσμο της ρου -

' ' ' ' ( Β ' .ι. ..., ' ( ' "' δ' τινας κ.αι φτανουν στο υ;;ερ, ατιΧο, ι:;Χει που ο κ.οινος νους εν μπορεϊ νά 9τάσει. Του κ.c(z.ου τά μάγια: του �αίνγ11.σορ, ο! 9ανταστι-

, ' � , , , β ' ) , ' λ 'δ , κ.οι εχνροι, τα μαγεμενα περι, ο .ια, τα ,.ου ου ινα Χοριτσια:, τ.ροσ-!\ - , , ) Β , .,. ττ ' , • , ί , ' !\ - •·τ , πανουν να τον σκ..α,ωσουν • .i.ταν ποr.υ αγνος, πο.υ ανωος. ;_ μονη , , ' , , , , ' χ. ...s. ττ , Α;)· , , - , που 1�οντεqιε να τον ;;:Λανες.,ε ι ,1ταν ,1 , .ουντ ρυ. υτη ;:ου του φανε -

' "δ ' ( ,, ' n ' "Π ' '') "

' ρωσε τον ι ιο τον εαυτο του, τ υνομι1. του. αρσι φα. σημαινε ι ι t , < ι , A·J. ., - , , , , , ,ο αγνος κι ο α:πλος. ιιτη του μιλησε για: τον r.:ατερα του, για τη

μ1)τέρα του, πού πέ&cι.νε &π'τόν μεγάλο της καυμό, δτα:ν α-ότός εφυ-, δ' ξ

, , "'0 , J! β , δ' f γε και εν αναγυρισε κ.οvτα της. πονος ι:;Ο', υσε τα· ακρυα της,

καί τήν καρδιά της εσπασε"� :�αί τότε δ α&ωος ό ξένοιαστος ό . ' '

e!διά<:,ορος Γάρσιφαλ, πού οϋτε κάν ε1χε &ντιληφ-Ό-εϊ τόν πόνο πού ε--

δ , , , , , 1. , , , < ωσε στη μανα του; τοτε, σε μιαν αναλαμπη συμπονιας κcr-α).αΒε. �: σοφία άπ'τή συμπόνια, άπ'τήν &γάπη γεννιέται. ::ιό &ν&ρω��ς πού στά πρωτα Ο'κα.λοπάτια: της πνευματικ�ς του ζωης μ όνο τόν έαυτό το:)

- 40 -

σΧέπτ-εται καί δέν βλέτ:ει τόν πόνο του άλλου, δέν βλέr:ει πώς αύ­τός d ί'διος σπάζει τήν καρδιά του &λλου, σέ μιά σ-tιγμή cιναλιψ -

π-ης νιώ&ει _ τόν έαυτό του νά χάνεται, γίνεται δ {χλλος, γίνεται ς � - ιι'\ '\

, , t , - , λ, ΤΩ , ο πονος του α,..,..ου, και τοτε_ η σοφια του αποκα υπτεται. • μανα μου, γλυκειά μου μάνα. Σέ σκότωσε ό γιός σου. Που πήγαινα, που έτ·ρεχα μές στό τρελλό μου παραλήρημα, μέσα στή λησμ_οσύνη. 'Εσέ­να ξέχασα, ολα τά ξέχασα. ιΙ'άΧόμα τί νάχω ξεχάσει;" ΊΙ φυχή,πού άρχίζει νά ξυπνα, νά καταλαβαίνει, ν'&ντιλαμβάνεταϊ τήν εύ&ύνη της, τά λά&η της κι άπό φυχρή κι &διάφορη, νιώ&ει τ�ν c/:γωνία. τηc;

τύφης νά τήν Χα.ίει. 111Π γνώση φωτίζει τήν τρελλή τήν_φυχή". 'Π

r , , '\ , , ' , , , δ' ε' 1, , Ι_ουντρυ, που r.αχταραει την α-γαπη του, μα που εν Jερει (,ζκομα

ποιά εΊναι ή άλη&ινή 'Λγάπη, προσπα&εί νά.τόν τραβήξει μέ τή δύ-ναμη του πά-0-ους. Ι:αί τήν ώρα πού άκούμπησε τά χείλια στά δ tΧά

, ,, , C. , ,}._ , δ, , 'λ , δ , του, την·ωρα που 1J τεραστια αvι;η υνο.μη,τον τυ ιγε στα ιχτυα της; ό Πάρσι(ραλ lνιωσε τόν rδιο πόνο. πού εΊχε νιώσ'εt κι ό 'Αμ_ -φόρτας, νά του σχίζει τήν καρδιά. ΕΊνιΧι ή m ιγμ17 πού τό πνευμα ζητα τήν 'Ελευ&ερία, τήν '.Α)..ή&εια, μά '!) πυΧνή tfλη τό τρc.ιβα,τό τvλίγει μές σ'τή σΧλαβιά της. 11 'Αμφόρτα: ΊΙ πληγry, ή πληγή ••• Ι!ως καίει' πως πονει ••• ΤΩ μαυρε πό,&ε; Πως όλα σπαρταρουν στ�ν,' άγω­ν ία, στή δίφα της v.αταστροφης". ��αί τήν -ι>πέρτατη α'ύτ_ή στιγμή

, t , ''β ,, , ι: , ιηr

, ·, , , που η μαυρη α, υσσος ανοιγε μπροστο: του '<>αφνιΧ�: ,.α,να, τα μα-β' , ' �, δ , rr , , , , , τι α μ ov , r.εποvν Ί v.r ι ο ι σ;�ο;:οτηρο. � ι κοκΧ ι νο ποv γι νετα ι τQ

•• , , Τ ΤΩ , 'OJ. - π- 4 , - }'' , &εικο το α μα. χc<ρα τ υρανου, ._ως οι 9υχες σκιρτουνε._ .. ΗΧ να, l1 ' ' ' •• ' ' "" Ο ,_ ,. ' ' 1,.. ' Ι �κοvγω μια φωνη, καυμο γεματη, του εου τη φωνη, που (,ζπ το πο -τήρι βγαίνει: 11 'Ώ σωσε με c�πό τά μολυσ"μένα χέρια". !Ιέσα μου � �J.εϊκιά κραvγή Ιι.ντιλαλει. Κ'έγώ ό τρελλός, d δειλός, πού πιάστη­κα μές στά παιδιάστικα Υ.ι &νήμερα παιχνίδια".

t ο J,.,, ' , ζ \f , , ,, {\ • , δ , , v.1 ωνας συνεχι ετα ι. ,. εσa στον αvvρωπο ovo υναμε ι ς παντα &ντιπαλεύουν. 'Όπως ε'{πάμε e1τήν έρμηνεία της Πρώτης Πράξης ε1 -ναι� δύναμη της ένέλιξης κ'ή δύναμη της c{νέλιξης. ΊΙ δύναμη πού κατεβάζει τήν 9vχή μέ ς στήν πvv.νή -tfλη, τf δύνάμη πού τήν άνεβά -ζει στήν αρχική της Ι!ατρίδα. Ι�ί μέσα στήν ::ούν_τρv δvό δυνόφε ις1, λ , 'C α ' ' ' δ' - τ-τ' 'έ μντιπα ευοvν. vαυμασ'μος για τη υνο:μη τοv .:,αρσι�οαλ κι ο ρω-

, t ,� "!'"r

, , c λ , , λ � - ..,_ , "Ω ,, τικος ο πουος. ;.αι σvναμα η αχταρα vα υτρωυει κ.;ι αντη . •• ας

τή σώσει αύτός δ δυνατός, αύτός πού ξέρει τή σvμπόvια. 11'Βσύ πού ν ιώ&ε ι ς τόν πόνο του lχλλου Χαί τόν δικό μου τόν πόνο &ς νιώσεις.· 'τ.t , t Σ , , , , , ,. , , , , , , . .ι.!.Ο"v ο ωτηρας για να με σωσε ι ς ενωσου με μενα. Ηεσ' απ'τα βα&η των αιώνων τόν έρχομό σσv πρόσμe:νc:. "Αν fjξερες τήν κόλαση πού μέ τόν �πνο Χαί τό ξύπνημα, τό &άνατο καί τή ζωή, τόν πόνο καί

, 'λ δ, λ , , , , , , , το γε ιο, ιχως τε ειωμο μες στην φυχη μου σκ.ορπισε τη φQικηtt. ΊΙ άπελπισμένη κραυγή της φυχης πού μέσ'άπ'τήν r:όλαση μέσ''

&π'τίς &ναρί.(}μητες ένσ'αρκώΟ'εις, καλει τόν χαμένο της Παρ�δεισο λ ...., , � , , ο_ , , , Τ"" , , , ' κ� ει τον ... ωτηρα που vα τη Ο"ωσει. ,,.αποτε βου'tηγμενη στο σΥ.οτάδι

της &yνοιας Τόν Χορόϊδεφε. 11::aί νά γελάΟ'ω τόλμησαΌ •. Τά μάτια

� 41 -

Του μέ κοίταξαν. Κι άπό τότε πηγαίνω άπό κόσμο σέ κόσμο Χct.ί ς,cί.­χ•Jω να Τόν βρω" •

• , cr ,.. , , , Βλ, , u , ' �-ι υμως την ωρα που τα μcι:τ ια του τη , επιχνε, την ωρα που η φυχή άναγαλλ ι άζε ι στ ό &ντ ί Χρυσμcι: τ ό &ε ϊκό, νά παλ ι ή πυκνή ,Jλη

, , ' δ , , π' , ,, ι: ..... fl'r,ι 1 που γυρευει τα ιΧαιωμι;.-τα της: 11Jiαλι στο γελιο c.,,εσπω • .ι!ινας ι< -δύνατος στήν άγκαλιά μου πέ9τει". Γέλιο καί κλάμα μαζί. Τό δρα­μα της φυχης: "Γελω, γελω, 9ωνάζω, ούρλιάζω ••• :::•tπειτα πάλι, μέσα στή νύχτα, μετανιωμένη ξυπνω v.c:ί Τόv·καλω, Αύτόν ;,ού κάποτε ;ι.ορόϊδεφα. ''1-..0'.ε με πάνω 'Του τά δά-v..ρυά μου νά κυλήσουνε κι t!1.ν ό ο ' ' δ ' - ' 'f' i Π' δ ' ' δ δ ' εος με ιωχνε ι, σωσε με συ". :, α ο lcι.ρσιφαλ, rι:yνος, υνατος,σέ μια στιγ μή ltναλαμπης πού ακουσε τή &εϊκιά Φωνή, κατάλαβε. ΊΙ ' 1 ' δ ' Ί 1 '(\ Ί I Λ' 'rr '1 ' 'ζ έλ 1ιγαπη εν ε ναι ο ποvος, ε ναι η υτ·ρωση. • 1.γαπη σω ει, ευ-&ε ρώνε ι. "ICc:ί σένα πρέπει νά σέ σώσω -αν βγάλεις &πό μέσα σου τόν μολυσμένο πό-&ο. Τό βάλσαμο €ρχεται &π'&λλου.'Άν δέν στεγνώ­σει του πόΌ-ου σου ή πηγή, l!ι. μιά αλλη ύπάρχει πού έδω οί &δελφοί, J..μ,., , Ι '

, "Ι, , , βλ' , λ' , l, γεματοι '-'rωνια την ψαχνουνε. ,,α ποιος τη, επει να αμπει την υ;-

λ'η&ινή τήν r:ηγή; .,.Ω τρελλή νύχτα του κόσμου, ή-δίφα ο-ου που u ', δ - ' ir , .).. - , , , π- 1. , , , , ο ηγει'. r,α ,1 πειρα πως απο,ι.τιεται; J,ως απο,ι.τιεται η σοφια; Ηεσ' &.π' τόν πό&ο, μέσ'&π'τήν &γωνία, μέσ'άπ'τόν ύπέρτ ατο πόνο, μέσ' l, ' , l, , 'Α ' , τ·, • , ίΙ., 'ι:: , oJ, , ir, uπ τον υ.γωνα. π την J °.ολαο-η η φυχη ..,α πεταc.,,ει στον νρc:νο. ".,ετό φιλί μου εΊδες τόν κόσμο, Χαί μέ τ'άγκάλιαcμά μου Θεός tγι -

-r ,ι , , Ι tι 1.. ' "'1' Q ' , , , Ι cι έ νες. �ι αν και για μια ωρα �κομα εισαι ·εος, γι aυτη την ωiα -γώ ας χα-θ-ω κ'τj πληγή νά μήν κλείσει."Λψησέ με νά σ'&γαπω κ έ:τσι ι , , ,...,. δ - \f, , , , 1. , , η χαρη να μου ο&ει". ,.εσcι. στη στενη, προσωϊ.ιΧη αγαπη, γυρευε

' 'Υ ' 'Α ' "' ' .. , � -� Β ' έ - ' '-:ην περτατη γαπη. !.ια ο Ησ.ρσιψαΛ Υ.σ.ταr.α, ε πως κει, στη uτενη , , δ' , � , , , δ , ξ , , δεσμευτικη t(γαπη ε βρισ1�ετcι.ι ,1 σωτηρια και τη ιctτα ε να παει

στόν '1.μφό ρτa. =� ι αύτ ή μέ ς στ ήν τ ρει.ι. ή της &πελτ. ι σία εν ιωσε τή , , , , t ,. , ,._, -ι-- , 0 , ,.,, τ,- , ' ' σωτηρια να χανεται κ η φ,.ογα του� αv·ους και της ��ακιας την τυ -

λιξε καί πάλι. 11Τό σίδερο ΧCΙ.ί σένα. -θ-ά χτυπήσει. ::λείστε τό δρό­μ ο του. 'Εμένα βοη&ηστε ••• ". ;:σ.ί νά ό άντιϊ.ρόσ'ωπος της ΧCΙ.ταχ-θ-ό-

ιας Δύναμης, δ ::λίνγκσορ, τ.ού ρίχνοντας στόν Πάρσιφαλ τή Λόγχη - , \ , , , δ J. , , δ , , δ , 'f , .).. 1 , -:ου φωναζει: 11r.Ιε το Ο'ι ερο cι.ντQ τη υναμη σου ενω". ,· .• cι. ,1 ΗΟΥΧΤJ

δ , , , ' ( , - ,.,.,. , δ , Jl δ , δ , , εν τον τ ρυπησε κ η Υ.c<"tαρα του , -r. ι νγΧσορ εν ι;; εσε τη υναμη Ir ' έ , δ ' δ , - ' ).,,,, 'ξ , ' , 1 ' ,ου. ·.αμμια ναντια υναμη εν μπορει ν v.rγι ει την αγνη ψυχη.

:':'ή Λόγχη, τό σύμβολο της 'Λχτ ίδο:ς-Δύναμης, σφραγισμένη άπ' τ6 τ - χ - 'f:I , l. ' , '

"1 to π, � , αιμα του ριστου, στα..,-ηχε ;:ανω απ το Χεφα,.ι του. . αρσιc?αr.την

αρ;:αξε κ'εκανε τό σημείο του Σταυρου, ΧC(ί τότε όλη ή μαγιχή δ·�­ναμη του !�ίνγχσορ χά&ηκε, Χι 8λη ή �αντασμαγορία, τ' &ν-θ-ισμένα ;:ερ ιβόλ ια, ό πύργος, τά λουλούδια . - κο ρ ίτσ' ια έξαφαν ίστψ.αν.

Ό Σταυρός ν ικα καί τό πέπλο τ,jς άπάτης πέφτει. ::αί φεύγοντας ό Γ:άρσ-ιφαλ στήν Ι:ούντρυ λέγει: 11Τώρα ξέρεις ποv {}ά μέ βρείς".

,r., - ' Ι, ' λ 1!. ' (\ λ' (\' ' ' .ι!ιΥ..ε ι, στο Υ.ραα , αν το. vε ησε ι, vα φτασ'ε ι κι αύτη.· (Συνεχίζεται)

'Αγλ. Ζάννου

- 42 -

Β ΠΑΡ Α Μ·Υ 8

ΤΟ Γ!:Ο ΡΙ' Ρ.Λ.ΙΤ Ο ΤΟΥ ΗΩΥΣΙΙ �βρ�·tκο παραμ'όe.ι

"Ο � , , ( '! , , , ,..,, , , ταν μανευτηκε πως ο :.ωυσης Υ.αταcpερε στο τε,.ος να πετυχε ιτήv Ιtξο.δο της σ·ι.λαβωμέvης ράτσας των 'Εβραίων &π'τήv Αfγυπτο" ι . , JL

. , , ό ,.,_C\. , 1. ' , , λ Ι:' , ολος ο Υ.οσμος ι:;μειvε με dτομα �αvοιχτο uπ την καταπ Τ)-:,Τ) του. "Ολ λ ' ' ο. ' , ' 'r ' ' ' ''ί -οι μι ουσανε με ,,αμασμο γ:ια το , .. ωυση και το μεγαr.ο -;ου Χα -

τόρ&ωμα. 1:άποτες cρτάdαν τά μαντάτα Χι c1ις στ'άcρτιά του γέρου βα­σιλιά του 'Λραβ ιστάv. 'Λμέσως τότες χάλεσε vά ρ&ει μπQοστά · του ό , ' , , � , ζ , - Β '') " πιο Υ..α,.ος Χαι .,,αΥ..ουστος _ωγραιpος του, ασι .ειου του κι ορvτιvο

'δ ' ' ' Β - , ,r , ' ' l'V , , του ωσε να παει να, ρει το �,.ωυση και το πορτραιτο του να cpτια-ξ ει.

,' ' .(( 1. ' ' ' ' t -' , , ,4αν νστερα απο Χcφποσο καιρο γυρισε ο ζωγραcρος πισω μαζι του φέρνοντας καί τό ;:ορτ ραϊτο του ΧοϋμοξαΧουvμέvου }Ιωυο-η, δ βα­σιλιάς vά μαζευτουvε πρόvταξε μές στό ϊ:αλrί.τι του οί πιό σqψοί. της χώρας cρυσιογvωμιvτές. ''Ε-Ό-ελε vά του πουν, άψου Χαλά Υ.οιτα·­ξουv τό ;;;ορτραϊτο, τί χαραχτήρας ταίριιχζε στό Ηωυσή, ποιές ηταv

ι ,(\ , , , l, , , , , ο συνηvειες του, τ:οια τα χαρισμrχτα του. ια τ!Jν τραvη του δυ -' ' ' έr-' ...., 'Λ 'ι= ' vαμη τη &αματουργικη μια <:,ηγηση ζητουc,ε. 9ου Υ.οιτα."αν το πορ-- - '' - , , Ι:' 't: ' , 1. ' .l"' , , τραιτο του �-.:ωυση και το· "'αναΧοtτα,Jαvε. κα,.α αr: uΛ.ες τις μεριες ,

'' ' ,,. ' " ' Β ,. ' "t ιι, Τί1 "' ,. -ολοι μαζι με μια φωvη σ'το, αc1ι,.ια τους ει::ο:ν: .ι!.τουτο το ;;;ο'ρ -τραϊτο, ϊ:ολυχροvεμένε βαvιλιά, ταιριάζει σ'αν&ρωτ:ο <1;,.ληρό, αρ -

, , , ,. , ' ,, !\

, -ύ , χομcΝη ;ωι ταμαχιαρη, Χοντοl'.ογις σ αννρωπο τ:ειυματαρη Χι περο-, , , , , , , ,.,.,. z# (\ , Β , 11 πτη που σερνει απανω του τα πιο -&ανασιμα του αννρω;:ου, ιτο-α.

,.., , ' " ' , ' Β λ , l. ' , (\ , ,

i:- Jl Β λ 2..αν τ ακουσε cωτα ο , ασ'ι ιας απ το νυμο του φρεv ια"'ε κι "-: α ε ' ' 11rn' ' 1' .), ' ' ' 1. δ 'ζ r- -r τις φωvες • . 1ι χουταμαρες ειναι cωτες που μ αρα ια ετε; "�ως ει-

, , , , ' < '\ Τ , ;,_ , , > ναι μπορετο τετοιονε χαραχτηρα να χει ο ,.,ωυσ'ης, αv.ος που Χα-,

Q.' ., , ; , , . ' ,. , "Ι. , t , νε τοσ'α Ύ..ατορνωματα για το λαο του και που γι αυτοv μ tΛ.αε ι ο Υ.Ο-

1!ο " Τ , , , ' " φ 1. , , - σμος ur.oς; οτες καυγας μεγcι.,ως α.να ε uναμεσα σ'τους φυσιογvω -μιστές Χc:ί στό ζωγρά<?Ο· Λέγαν οί cρυσιογνωμ ισ'τές χωρίς περιστρο­φές τ:ώς &μφιβάλλαvε αν �ταν τουτο τό πορτραιτο του ι!ωυση Y.t αλ­λοι άναρωτιόντουυαν γιά τήv έπιτυχ{α του. Τά ρο�χα του έσκιζε ό

, , , ι, J/ , ' - ' ' ζωγρcι.φος και χιλιους ορΥ.ους ε:ι.ανε r.ως το ;:ορτραιτο που ζωγρα(?ι-, ,

, ,. JΙ.. δ , , - ν δ - \ r - 1- r, έ Ο'ε πιστα ν.αι τε11.εια ι;.. ειχνε τη φι:tτσα του· ι ιου του 1.,ωυσ11 • . ,α -πέμεναν. Χt ο/ ψυσιογνωμιυτές. Σάν Ιtμοιαζε σε τουτο τό πορτραιτοό 'Ι , , , ,. , ' JΙ .) , , "' ωυσης, τετ ο ιονε χαραχτηρα πρεπε ι να χει, uπως αιιτο ι σ,;ο βα-<1τλ ιά τους εΈχαν τ:εϊ. "Αv.ρη δέ μr.όραγε νά βρει ό βασιλιάς. Γι'

.J� , , , C. r δ - ά , ...., , ' ς \ r , , c>:ντο να_ r:αει ο ιος πηρε ποφασ'Τ) Υ.ει που χε ο r,.ωυσης Ο'τημενο των 'Εβραίων τό c:rρατόπεδο 1�ι έ!τσι μονάχος του νά !δει ποιό μέ-ρος δiΧιο �Έχε.

'Λπό τήν πρώτη τή ματιά του 'Λραβ ι στάν ό βασιλιάς κατάλαβε

- 43 -, t , ')' , / δ λ , 'λ ί , ::ως ο ζωγραφος ειχε κανει τη ου εια του τε εια κι ε χε τιυτα

::ά στό πανί τό λfωυσή άπειχονίσει. Σcί.ν μπη�tε στή σΧηνή του ::ωυσ-:::,, , , 11. , , Β {\, , ,iμε σεβασμο γοvατ ισε Χι �:;σ-v.υφε το κεφαλι του , αvια μπροστα <Πον

,, ιι ' ' ' 1• ' ( Θ ' 'Ύ λ ' ' 'r , αvvρωτ;ο που τοσο τον v.γαπαγε ο ·εος. στερα εει στο. l.,ωυση. •'Ώσπου νά iδω τό πρόσωπό σου, &αρου<1α πώς οι φυσιογνωμιστές μω

).1 , , J.. , ,Ι , �, , λ' , , τανε σοφοι στην ο.0πιστημη τους, μα τωρα ""ερω πια Χα α πως μια δε��άρα δέν άξίζουν κι ό'τι ε'ίναι περιττή τj έπιστήμη τους". "'Όχι, δέν εχειςδίκιο, βασιλιά του 'Λρα:βιΟ'τάν" του λέει τότε ό Ηωυσής.

PvQ ' , δ ζ , 1, ' " λοι τους, κι οι 9υσιογνωμιστες σου Χι ωγραφος σου, v.π ο,τ:

llκούω, είναι άξίας αvΌ-ρωποι κι όλοι τους lχουν δίκιο. ::ά&ε λοι-, ' Jl ' Ο τj ' -

> δ ' , / ιι'\ ::ον πως uταvε γεννηv·ηκα, φυση μου χε ωσει για προικιο οι.α ' '

,.,. ' ' Β ' 1 ' ' ' τα βιτσα cωτα που, ρη-v.ανε ο φυσιογνωμιστες και στην πραγματι -' ' ' Π ' ' δ ' " ' ' Β - 'Ύ 1•.οτητα πολλα περσοτερα. ,ο,._υ πc{ι ευτη-v.α ωσπου να τα , ρω. στε-ρα κά-ί)-ισα καί τά μελέτησα δίχως παράιωνο Χαί πί-v.ρα στήν κ.αρδιά

τ• -, Β , 'j ' , , .,, , ' , " , μου •.. cι.ταr.α, α πως ,τανε ο πιο τρανος ο.0χτρος μου Χι αντρι-v.ια -,ε-, ' '

''Ε ' ' ' ' !\ - Β ' δ ' λησα να τα ν ιzησω. <τσι ;,.αταφερα τ αντ ι"ετα των , ιτσωv μου ε'L>-τερη φύση μου νό: κάνω. Γιά τουτο τό Χατόρ&ωμα τό πρωτο μου, μά­-C-ε ��αλέ μου βασιλιά του '.Λραβιστάν, πώς νιώ-θ-ω έγu1, ό :ιωυσής,τήν ϊ-ιό μεγάλη ;:ε ρηφάνε ι α".

Δημήτρης Θεοδωρίδης

ΝΑ ΣΗΙΛΕΥΈΙΣ TC ΑΓΑΛΗΑ ΣΟΥ Σ , , , t , , , ττ ,ι δ , ..,, τριφε ,�ατα τον εαυτο σου, Υ.αι ;:αρατηρησε .•• ι αν εν' εισcι.ι

Μ , , , ιι , (Ι , " λ , , ,ί.ιμορφος cαομcι., zανε ο,τι -v.ανει οποιος φιανει αγrι. μα, για να τ ' ' ' 1 ' δ- ' l ' 1. ' - ' , J_ όμορφανε ι: 'ΙΌ πελεκαε ι ι,πο ω, το ισ'ιωνε ι v.πο κει, zανε ι του-τη ••ι

γραμμή λεπτότερη καί τήv &λλη Υ.α&αρότερη, ωσπου νά γενtί τό f.ργο του όμορ9ι�ς εικόνα.

"Ετσι ιδια χαί σύ Ύ..άνε: πελέ-v.α κα&ετί όπουναι περιττό, Υσι-, ' , / , , , δ , 'Jl

t, ,

ωσε ;�α-S·ε στραβο, φωτισε το κα&ε σΎ..οτεινο, ουλεφ ι:.τσι ωστ.ου να , , r, ' J,

., Β " - ό , , , , , ,. , -:α καvεις ολα ν v.χτινο, οr.ουνε μορφια, zο:ι μην ϊ:αυεις να σμιι.ευ--' " , ,, ' ' Β λ , , ι. - " , εις τ αγαϊ.μα σου, ωσπου ν αχτινο, ο ησει μεσα σου v.ρετης ΛCΙ..μπρο.-

δα ;�αί ωσπου νά δεις τήv 15φιστη τελειότητα νά φωλιάζει σίγουρα στ'αγιu. των ctγιων τ'&μόλευτα.

Γlλωτίvος. 11Γιό. τήν όμορφιά" ('.Λτ.ό τίς "'Εννεάδες") Ηετάφρ. Τίμ. Τ. Βρατσάνου

Μ.Λ.Ι-ΜΛΡΟ ΚΛ.Ι Γ ΛΥΙΊΤΗΣ

1:ιά νά μεγαλώσει δ αν&ρωπος €χει ύποχρέωση νά ξαναφιάξει τόv iα. το του.

Δέν μπορει ομως νά τόνε ξάναφι&ξε.ι χωρίς λύπη γ_ιu.τί αύτόc _τ , ζ, , �, Π , , ' ., , � �.ναι ,μcι..Qμ�;ρο μe; ι και ,Υι.�τ:τη,ς •• :.ρ�πε ιf 1;ελεκωv�,ας με δυνατες

=�υριες, να πεταξει &πο την !δια την ,ουqια το� ο τι περισσευει ... i& νά 7':άοε ι στό τέλος τήν δ9η του την ο:λη&ινη. ,' , )

..., , , Τ m n 'Λλ. :::ο.ρρελ. :,ίετΟ.C;>Q. q..ι-61.. vρατσανου

ΤΟ ,�ΡΙΣΤΟΥΡΓΠΜΛ.

Ηέuα C(Π 'τά σπλάχνα του μαρμc{ρου ώς μέσα άπό Υ..οχύλ ι μαργαριτάρι' τό fι.γνωστο &ρισ'τούργημα εχει φέρει στου ή'λιου τό φως, του καλλιτέχνη τό αξιο :�ι αγιο χέρι

' 1. ' ' λ ' ...., ' t ' L ' ' μεσ'α υ.π τα σπ C'.χνα του μαρμαρου ως μεσα υ.πο χοχυλ ι. Γ ' ' , - , ., , , , ', ι αυτο του πονου τη O'Otpίj μην Υ.c(τcι.ριεσαι σμι ,η

, -� , ') , ,ι , στο στηνος σου χτυrcημα:τα σ1t.ηρα :,.ι αν Χαταφερει. �[έσα στά σπλάχνα σου Χα&ώς σέ μάρμαρο η ;ωχύλ ι γυρεύει τό άγνωστο ό:ριστούργημα στό q>ως νά c:1έρει.

Ηελ ισσάνtη. 'Από τ ί ς 11Προς,':')τείες 11

Γ .ΛΎΙΊΊΊ:.Ι ΤΩΝ IΠlliPΩλffiNΩN 1ΙΑΣ

'Όσον Χα:ί αν εΊvα:ι βα&ύ τό συναίσ-&ημα της άτελείας μας, τό ' � ,..,, ' δ ' ' ...... ' ' ") ' ' Β συναισνημα της α υνc:μιας ;,.c,:ι της σμ ιΧροτητος μας, α .r.o τοσοv , cι.-

&εια ϊcρέπει νά εΊvαι τj πίστις μας οτι έγΥ.λείοvτες μέσα μας τό αi­, - λ ' •ι ' 'δ , - ι ' ' ωνιοv πνευμα,:: ασμενοι κατ ε Χοvα zαι μοιωσιv του α ωνιου, παρ ό'λας τάς άτελείας Υ.αί τούς περιορισμούς της υλης, ε!ς τήv όr:οίαν

, α.' ( 9.-

/ t , , , ο , περικλειομε&α, να ενωvωμεv μιαν ημεραν με τον εον, Τ, - - δ , Χ , , ' - , , ι ο &ειοv πνευμα, μυυτικος., ριό'τος, ο οποιος υ::αρχει εις

' 1• (\ ' δ ' ' ' - Ί ' ' " ά ' δ ' κα&ε υ.ννρωπιvηv καρ ιαν,

ο οποιος ε ναι παρων και οτcι.v κομη εν =χ!σ&ανώμε-Ό-α τήΎ 1:αρουσίc,ν του, εΊvαι έκεινος τ.ού &ά μας ύποβοη -

, , (\ , έ , , ,

έ� , .. � ,τ,, ...., , {}ησn ;ι.αι να πιταχυν;ι1 την πvευματ ιχην μα:ς ι:,ει.ι.., ιv. .ι;,Χεινος που (\ , Β ,

, 1. rι ,. ζ , � ,,., , ( , � έ να μετ� αλυ την �ννρωπινηv ωην μας εις �ωηv υπερανvρωποv, γΧλείουυαv έν σπέρματι τάς λαμπρότητας της &είας ζωης.

ι , , ( , 1. (\ , , , δ , Ες την 9υχηv ε;ι.αστου υ.vνρωπου περιv.λειεται μια ημιουρyος

δύναμις της όποίας άγvοουμεν ά;ι.όμη τήv ϋπαρξιν καί τάς &αυματουρ­yούς :tαί άκαταvικήτους !διότητας. r:αί ρπως οί ύϊ:έροχοι yλύπτcο ό:ποτυπώνουν ε!ς τά αςΝχα μάρμαρα τάς περιv.ο:λλεις έμπvεύσεις των

- έ � , , δ ;δ ζ , , 'λ' 1 , l , ψυχικων των ι;αρσεων Υ.αι ι συν ωηv ��αι ;ι.α ,...ος εις τους ι.ψορ φους όyκολί-3-ους, τοιουτοτρόπως καί τjμεις, άποΧι.ειστικοί δημιουρ-γοί ;ι.cι.ί γλύπτc{ι των πεπρωμένων μσ�ς, δυvάμε&α vά λαξεύσωμεν είς

,,, ι ' , - - , , ι ' , ( τα αμορcρα cΙ.Χομη πετρωματα της ψυχης μας την .(}z ιαν ε κονα την ο-, έ ' λ , , , ( ο ' , , , , πο ιαv νεκ ε ισε μεσα μας αυτος ο εος και αr.αλλασσοντες α'ότην ά-

πό τό c,;ι.ότος καί τήv σκωρίαν της υλης νά τήv άcρήσωμεν v'άκτιvο β ολήστ; ά&άvατος, 9ωτειvή, αfyλήεσσα έπί του πvευματικου dρίζον -τος, διαχύvουυα εiς τήv άν.:>ρωπότητα μαζί μέ τό κάλλος τ ήν πα -

, , , , ' '

ρηyοριαν και την έλπιδα.

Δημ11τριος Νομικός. 'Από τήv δι&λεξιν 11Αί μυήυεις του 'Ιησου" τ;fv .:εριλαμβc:νομέvην εiς τό βιβλίον 11Οεο<109ιΧαί.μελέται" {εκδ.

11Θύρσος 11 )

Τ'"ΒΡΙΣΥ.ΛΛCΓΙΙ

Τά υπάρχοντά μ�υ εΊναι ολος ό Υ.όσμος, Τιχ μαζεύω Ο''αιιτό τό βιβλίο, Υ.α.υ-ώς ό τσοπάνης τ'&qνιά του οταν πέφτει τό σούρουπο

' ' Β 'δ μες στο λει, r:ι. ι-"Οχ ι πώς β ράδυασε, &λλά

εΊναι &ειες ol μέρες μας, οι �ρες τους &ειr:ι. , , ' C ' Τ?') l. ,

τr:ι. λεπτα κ οι Ο'τιγμες τους.�" ς;γω δt &υμαμαι καλά, ωμως fχω, δέν ξέρω ,

τήν έντύπωΟ'Τ) πάντοτε πώς χάποιος μου ζήτηΟ'ε νά όμορψήνω τόν κόσμο •

- 45 -

. :ι;ι.ηφόρος Jρεττάzος. 'Λπό τή συλλογή 11 Τό βά-&ος του χόσμου''

Π ΑΝΆΓΚΛΙΟΤΠΤΑ ΤΠΣ IillIPAΣ

Γιατί ό &ν&ρωπος, S·ά μου πειτε, γιά νά ι.ρτάσει στήν :ι.ατάστcι.-, C\ •• , 11.. ' , , , L ' ''λ ' , , , ,

J τη vειχη, ς;χει αναγκη να περασει απ ο η αυτη την πειρα, να ..., f\ - ' ' ' ' ( "' ' ' 'Λ - ' Ο ' -ι j·Jυιστει μες στο κα-:�ο, να υποστει τον πονο; σου ο ·εος εινuι .. , , , , , δ , , f, (\ 1.., , 1 !ί:.ιναμη Υ.ι &γατη, γιατι να μη ημιουργηΟ"ει τον ανvρωπο υ.π την ι-�ρ---.... , τέλειο ;ι..'tτι1ι νά τόν &παλλάξει C:π'α1Jτό τό μακρύ ταξίδι τWv ::ονων•

,, t , δ. δ' t ο , , - , , δ �εβαια ο Λογος, ηλα η ο · εος, &α μπορουσε να τον ημιουρ -· 'crει τέλειο τόν &ν&ρωπο. Δέν τό -ί}έλησε, γιατί αν δημ:ιουργουσε:ιν&ρωπο συνολικά τέλειο, -&ά �τανε σά νά δημιουργουΟ'ε μηχανή, ο:'ό---:όμο:το. Ό Οεός εδωσε στόν αν&ρωπο .ε-έληΟ'Τ) έλεύiJ-ερη. Οέλησε δ - Ι Ι Ι C '1 () , Ι ' δ , Ι Ι

εος να φταΟ'ε ι ο ανv·ρωπος μονος του, με τη ικη του την πει ρα, , , , ' , δ , , , 9. , ;-:η γνωΟ'η, στην α υ τ ο σ υ ν ε ι η Ο' η και ο;ι,;). ιzα Ο'τη ..,εο-

-:τα. Οέλησε ό Οεός νά εΊν'ό αν.C·ρω;;ος ελεύS.ερος Χι άνεβαίvοντc:ς .� μπορέσει v-'άναγνωρίΟ"ει τόν έc:υτό του σ'ολες του τίς τ.ερασμέ-

, 1,δ 1 ) fl) ' ,, , Ι , ,ες τις α υναμιες, σ ο.ους του τους περασμενους τους πονους,για•,:: α/σ.(}αν.C·ει συμπά.(}εια γιά τίς άδυναμίες των άδερφων του Υ.αίγισ: ·,'άνοίξει μέΟ'α του τό .(}εϊΧό λουλούδι της συμπόνιας Ύ.ίχί νά τόν;;-:οιμάΟ"ει γιά τόν 1);:;έροχο ρόλο του σωτήρα του κόσμου. Τό &έλησε· .όγος, μά οχι μέ τή συνηiJ.ισμένη τή σημα<1ία της λέξης, Τό .()-έ.-σε μέ τήν tννοια της άναγ,-.αιότητας.

Αιμέ Ηπλέκ ( Aimee Blcch). 'Αr.ό τό "Στούς πονεμένους" :!ετάφρ. Ηαρ. Γ. οι,-.ονόμου σελ. 24-25 ('Έκδ. 11 Ούρσος")

-�-------::=-=--=-=::::::=:--------======:..:.:====--=------=--==-�----�--==�-----11

- 46 -

ΙΙ ΤΡΑΧΊΑ Z9JI ΕΙ ΙΙ ΠΕΙΡΑ

Τόν φήνει τόν &ν-&ρωπο τj τραχιά: ζωή Χι ή π είρα.

Ηένανδρος (Δ' αιώνας π.Χ.) 'Λπό τήν κωμωδία "'C δύσ-Χολος 11

! ! ετάφ ρ. Ο ρασυβ • Σταύρου

ΣΤΟ IHJYND ΚΙΤΛΣΤΗΘΑ

"Τά ρεύματα της όcνωτέρας ζωης εΊναι πάντοτε ;:ροσιτά ·ε iς έΥ.εϊ-ι, Q. ,

,_ , , , ' , , δ , νον οστις vε,._ει να συντονισ17 με u.υτα τους Χρα ασμους του".

'Π φρά·ση αύτή είναι τό σημα ·.-.ύ11.λου -0-εοσόφων πού Χαταγ ί νοντα ι .J.. , , ,, ..ι , , ι:,;ντατικα με την ι:.;σωτερι:•.η 9ιλοοΌ�Ηct.

Τό uημα α-ότό στήv r:ρώτη ματιά ψχίvεται c<ντί&ετο &.πό τή Θεο σοφιχή διδc:uΥ.(1.λία της βα{}μιαίας έξέλιξης των 11 'Εγώ" μέ τίς δια -δοχι11.ές kνσαρκώσεις.

Ιrαί λέω στήν πρώτη ματιά γιατί αν έξετάuουμε Χαλά τή φράση

πού άποτελεϊ αύτό τό σημα -C-ά tδουμε πιuς δέν ύπάρχει οίισιαϋτιΥ..ή όcντ ί-&εση.

ΠραγματιΧά τό σημα λέει πώς μ1:ορεϊ Χανένας νά <?.-ιcί.σει uέ άνώ­τερη ζωή αν ΘΕΛΕΙ, Υ.αί τονίζω [διαίτερο: τή λέξη 11 &έλει", νά uυν­τονίuει τούς κραδασμούς του μέ τά ρεύματά της, αν δηλαδή έ�:ι&υ -μήuεt ζωηρά τήν &.νωτερη ζωή, τόuο ζω1Jρά ωστε τό ένδιαφέρον του

, , ..., , ,J..� .1. δ , ''\ έ () , , () , γι'αύτη να ξεπερνα κα-Ό·ε αλ.λο ι:,;ν ιαφεQον, κανε ϊ.tv-υμια, Χαvε πο-&ο, Χά-&ε έπιδίωξη σχετ:ική μέ τήν Χατώτερη ζωή πού ζει.

"Λς πληuιάσουμε περισuότερο αύτή τήν ίδέα γι& νά τή δουμε κα-, , , , (\_ , δ δ λ ,, ,._, , 1• , , λυτερα. Συμφωνα με τις vεοϋοφtΧες ι αuκα ιες περνα κανεις �πο τη

μ ιά ζωή σέ μ ιά αι.λη b.νώτ�ρη μέ τήν έξέλ ιξη. Τί ε1ναι ό'μως έχεϊνο, .1.1" , , - 'f' , - , , δ' δή τ:ου ι:.;:-.,ελιuσεται σε μας; , .. ηπως το σωμο: μας, το φυσιΥ.ο μας ψ.α

σωμα ό.τ.ό αίμα, σάρκες Χαί όuτα; · "Cχ ι βέβc:ια γιατί αύτό μετά τό γεγονός πού όνομάζουμε 11 3-άνα -

το" διαλύεται "είς τό: έξ ίrιν συνετέ.(;-ΤJ"· Ηήπως τά αfσ.(}ήματα, οι έπι-&υμίες -ι.αί τά πάΌ-ΤJ μας; Δηλαδή τό

Ό-υμιΧό μας υωμ�; Cί>τε rι.ύτό βέβcι.ια γιατί -:�ι αϊ'ιτό διαλύεται "εiς τά έξ ίrιν συνε-

, (\ 11 λ ' ' Jl 1, ' ' ' -:εvη ιγο πιο ι:.;;:ειτα dΠο το φυσικο. 1f ., t Ύ δ Ί δ, , , , � ..ι --ΤJϊ.ι:ις οι σκει;.,εις μας, η.cι. Τ) το κατωτερο νοητι-:�ο ϋωμ� μας, ι:,;-

.;εί.i'σσεται; Cir.ε Y.t αϊ'ιτό βέβαια γιατί κι αύτό ύποτc:σσεται uτό νόμο της

=-- =ti-, -:-ς διάλυσης Υ.rι.ί του ά.φανιΟ'μου. :-: εΤ• αι λοιπόν έΥ..εϊνο ;:ού έξεΊ.ίσΟ'εται σ'έμας;

- 47

Δέ μπορε7 βiβαια νά εΊναι αλλο παρά έκε7νο πού · -:-ε ά(!)αν ίζετα:ι έκεινο πού εΊναι e<-Ο·άνατο, ΕΊναι ή ,. j , � , , , , , -:- άλη{)-ινο 11 '3γω11

, γυμνο άπο τα διαφορα χοντροτερα _ σiμα:τα εΊναι ό ά-0-άνατος διανοητής. ' '

Τί εΊναι ό'μως διανοητής;

δέ χάνε ται ψυχή μας, η λεπτότ ερα

'J: έσωτερtΥ.Τ) 9ιλο<1οφία μας λcε ι ιfτ ι διανοητής είναι ενας (l , J , , \ ' , ' ΤΤ , Τ λ , τ δ ο , , β , �!ννηρας απο τη :.ιεγαr. η �.εντρικη \i> ογι:, ε ναι · εος που . ρι -

�"·.::-:-αι μέ<1α μας, εΤναι ή άλή&εια, πού ��ι αύτή όλόΥ.i.ηρη υπάρ -.:: 1 μέuα μας.

,, Α L� , , ' , . , t , ,,.., -

ύ , , ι-1ς ι;;c�εταaουμε τωρα κe<r-.α τον εαυτο μας. J!.ννοουμε α το το - , , (\ , -�μιt,· tστω Υ.αι μονο vεωρητικα;

'Εννοουμε τί εΤναι αύτ ό πού έξελίuuεται; 'Εννοουμε πόuο · μ εγάλες δυνάμεις ύπάρχουν σ' αύτό aέ λαν-0-άνου-

=:ι z.ατάσταgη; 'Άν τό έννοουμε καλά αύτό τό πράγμα τώρα, γιατί νά μήν τ ό

:.: :1ο·Jμε άμέσως; l'ιατ ί νά περιμένουμε τό μεγάλο , , , , l , .-ρ.α.σει να το ζηuουμε ιι.ργοτερα,

δ , ' , , αuκα,.ο, τον πονο, ϋστερα άπό πολλές

νά μας (Ι;­ένσαρκώ-

:.:: ! ς;

'/.(!)01J έννοουuε cfτι ή ζωή πού ζουμε μέ τίς έλπίδες Χαί τίς t-:ιδιώξείς 'V.αί �ούς φόβους της, μέ τίς μερι��ές άγάπες της πού t: αι μιά άπλή προέι-.ταση της άγάπης του έc�υτου μας, ά ι.ρου βλέ-

, , , τi ζ , τ

, , , , , - :,με πως αυτΊ) ωη μας ε ναι κατωτερΊ) ζωη, γιατι να μΊ)ν πε --::�ουμε άμέuως, γιατί νά μήν άτ:αρ νη&ουμε ολα οσα Χατώτερα πε-

.1ά).λουν τήν πρόuκαι QΊJ τωρινή προσωπ ιΥ.ότ ητά μας γ ιά νά ζήσου-, 1. , , _;: μ ι α uν ωτ ε ρΊ) ζωΊ) ;

11 'Όστις &έλει 6;:ίσω μου έλ&ειν άπαρνΊ)σc<σ&ω έαυτόv Χαί ά --�ω τόν σταυρόν αύτου καί cαολου&ε ίτω μο ι Ι1 ,

"Cσοι λοιπόν έννοουμε αύτές τίς άλή&ειες εϊμαστε 8λοι, δί-; έξα ί ρεση, σέ &έση νά !3-έλουμε νά uυντον ίσου με τούς κραδα-

__ ο·Jς μας μέ τά ρεύματα της άνώτερης ζωης. Δ , , , ιι Ι, , εν το ΧCΙ.νουμε ομως. ι ατ ι; 0 , 1.� ,

ύ , , , , , α 1;;"'ετασουμε e< το το 'Ύιατι 11 λιγο παρα;�ατω. WΑς δουμε τώρα αν 8λοι οί αν&ρωτ:οι μπορ ουν νά

; κραδασμούς τους μέ ρεύματα άνώτερΊ)ς ζωης. Ο"'Ι;)ν-το v ί σουν

Άφου ξέρουμε πόuο κολοσια7ες είναι οί δυνατότΊ)τες πού �--=<χουνε μέσα μας πρέπει &εωρητιΧά νά παρσ.δεχ�ουμε ;:ώς ό κά&ε

,. �ω;,:ος άνεξάρητα άπό βα-θ-μό έξέλιξΊ)ς μπορει νά συντονίσει - �; κραδασμούς του μέ ρεύματα ζωης άνώτερης, φτάνει μόνο , να

- ·-� ! •

_:ου ιpαίvεται ό'μως πώς δέν κάνω λό:-θ-ος αν παραδεχτω πώς τj , ί 1 , ..., , , , =-J•;,ριπτι1�Ί) π.ειονοι;ιΤJ(?tα των αν&ρωπινων πρ.οσωπιΥ.οτητων οi5τε

�ν �π�πτεύεται τήv �πcι.ρξη μιας άνώτερης ζωης έξω άπό τήν �λη. Ο πλουτος, ol άπολαόσεις, � ε�μάρεια, � δόξα, ο1 τιμές,� δf-

- 48 -

φο: της γήινης έπιστήμης, ή άγάπη των διΥ.WV τους, του έαυτου τοu; δηλαδή, Χαί κα&ετί καλό fj εύχάριστο πού μ:πορεϊ νά τούς δώσει τj γήινη ζωή εΊναι τό &παντο της εύτυχίας τους • • π"' λ , ύ , - , , , , # Jίως οιπον rι. τοι μπορουν να θελουν να συντονισουν τους κρα-

δασμούς τους μέ ρεύματα άνώτεQης ζωτjς άφου οϋτε κάν ύπόπτεύον -ται πώς {)πάρχει ζωή άνώτερη άπ'αύτή τ;;οv ζουν;

".Λ.ν 1>�-'ηρχε τρόr.:ος vά δια��ρίνουν &μέσψς τήν άνώτεQ1) ζωή καί νά θελήσουν νά συντονιστουν μέ τούς Χραδασμούς της &ά τούς ηταν αμέσως προσιτά τά ρεύματά τ ης.

Ηόνο πο-ύ γιά τήν ώρα δέν εΈναι r:1έ .Ο-έση νά θελήσουν. Εαί λέω "γιά τήν illρα" γιατf άργότερα d μεγάλος δάσκαλος, ό πόνος, θά τούς μά&ει πώς όλες οί παλιές τους ol έπιδιώξεις άνήχουνε σέ μιά ζωή κατώτερη καί πώς ύπάρχει άνώτερη ζωή οπου πρέπει νά 9τ� σουνε τό γρηγορότερο &ν θέλουνε νά �πα).ι.αχτουν άπό τόν πόνο.

(Συνεχίζεται)

Τ .Τ. Dρατσάνος

ΤΟ AΛifi'PI

Τ' άσκ ιά των c1ύγνεφων γι ομόσανε Χα ί πάλι. Τά πρωτοβρόχια άρχί σrι.νε. Του ξανθομάλλη του 'ΛλωνάQη τά προικιά μές στούς σιτοβ ολωνες σωριαστήκανε. Ο ί σπόροι περιμένουν τό γ ιορτcί.σι τους. Παί, λαχταροϋν τόν έρχομ6 τ�ς μέρας κείνης της μεγάλης, της μέρας της θυσίας. Ποιό τάχα νά �ουν ριζιΧό; Οά 9ιλη&ουν σκληρά tιϊ.'τοϋ άνεμόμυλου τά πέτρινα τά χείλια

-l(&ελα θύματα της σκοπ ιμ.S.-ηταςτ ου κόσμου των μ ο ρ9ων -� θά ριχτοϋν άπ'τό σπορέαπάνω στcί. μαυρcι. χώματα τ�ς νιο<1καμένης γηςνά γίνουν πάλι-γιά πόσο τάχιχτες;-κανάλια, πράσινα τήν ανοιξη,χρυσά τό Θεριστή, της Ζωης;m' β ' l, ' .1.α πρωτο, ροχια (,ζρχισανε.

Ί"ΙΙρ&ε d Υ.α ι ρό ς Κ(Ι. ί πάϊ. ι του άλετ ρ ι ου.

Δημήτρης Θεοδωρίδης

ΙΙ 1ΙΠΛΙΑ

t . 1 , , , Π μηλια στο γκρεμο ριζωμενη τή μεγάλη στιγμή περιμένει, κάποιον κάποτε νά 'ρ&ει κοντά.

Είναι κρίμα νά πανε χαμένα τόσα μηλα γλυκά, ζουμερά, στό γκρεμό τό βα&ύ πεταμένο:.

Δημ. Θεοδωρίδης

ΣΤC ΠΙΟ 'lΙΙΛΟ ΚΛΑΔΙ

"Ετϋι καί τό γλυ,ι.όμηλο μονάχο κοκΧιν ίζε ι Στου κλωναριο� τ�ν &κρη

- 49 -

Στερνό στό πιό φηλό ,ι.λαδί' κ'οί μηλοτρυγητάδες Τοχουνε ξεχο:υμένο' Ηά δέν τό ξέχαϋαν, c:"λ)cά νά φτάυουν δέ μποροvϋαν.

Σαπφώ. 'Λπο τά 11 'Επι&αλάμιο:" (lι;.όϋπ. 116) 'ί ' ''Ιλ ..... 'δ ι ετο:φρ. � • .uουτιερι η

ΟΑ ΦΤΑΣΕΙΣ

'Από πόνο υέ πόνο κι άπό δάκρυ σέ δάκρυ tά φτάσεις. } ', s-_.;η ψο, ασα. ι •Δές τό Τέ ρμ σ: έκει πέρα πως λάμπει.

'Από πόνο σέ πόνο κι από δάκρυ σέ δάκρυ μονάχα&� φτάσεις.

'Από πόνο σέ πόνο 1· ' δ' ' δ' , χι απο αΎ.ρυ σε ακρυ, γι ατ ι;

''Ενας πόνος κ'ένα δάκρυ μονάχα �ά φτάσουν. _ ,

�, , , �υπνα, "'υπνα Χαι ;�ο ιτα,

τεντωμένο μυαλό , δ ' , , ":Ι ' , , • κ αι καρ ια μες στη ψΛογα που βραζει

σ'ένα σωμα μαζί προχωρτjστε καί φτάστε.

'Αγλ. Ζάννου. ·'Από τά "Ποιήμ ατα"

- 50 -

ΝΑ ΞΥΙΙΝΑΣ ΨΥΧΕΣ

, , έ ., , Υυτταξε να χης εvα σχοπο, χι αύτός είναι νά ξυπνας φυχές. , , .Α ., , λ'

, Κυqιως γι t1.ντο το ογο γινεται ., ..! , , Τ, ολη ,1 πνευματι-v.η κινησις. ιποτααλλο δέν έχει σημασία.

'l�πό τό βιβϊ.ίο "'C Σίλβερ Ηr:έρτς μιλει καί πάλι" Η ετάφρ. 'Ελένης Jάλβη

Π ΣΥΝΤΡΌΦΙΑ ΤΩΝ Α.:1\ΡΤΩΛΡJJ

'C Χριστός �ταν ρεαλιστής. Αύ-r:ό τό χαρακτηριστικό τό έχασαν πολλοί πού έγιναν Χήρυχ'ες της διδασκαλίας Του. Jl:αίρνουν κάποιοδ , , , , , , , ' ' ' rr, ογμα και το τεντωνουν τοσο, που χανει την πρακτιΧοτητα του��-έτσι ό Χριστιανισμός μc,ς γίνεται μιά ιδέα πού αν τήν έφαρμόζαμε

, , , , , , , , , <rr ' &c< έΧλεβ ε άπο την ζωη την ζωντc:νια της v.αι την χc(ρα τΤ)ς, α-, 'Υ , ' , ,

οι i

λ , � , μαρτια ειναι διαχυτη αναμεσα μας. αμαρτω οι μας περιτριγυρι-ζουν. Τ ( πρ(πε ι νά κάνουμε έμεις ο f -9-ρηvκέυόμενο ι; Να ρίξουμε μιά

, , ι λ' , , , , ιι ['( , , ή μctτ ι α στον αμαρτω ο κοσμο και να αποΟ'υρv-οvμε vε καν εν ο: μοναο-τ ρ ι,

σέ κανένα κελλί; Κ6:νουμε τόν έξης συλλογιο-μό: rιΑν βάλουμε τό κα­λό τό μηλο·μέ τά χαλc:ομένα , δέν μπορει τό καλό νό: φτι&ξ-υ·τά χα -λαο-μένα. Μαλλον τά χαλαο-μένα -9-ά έπ ι δράο-ουν στά καλά τά μηλα. Κ ' " , .!,, (l , ' , , , , ry Ι,{ ετuι προε«χεται 11 'ΙJ'QηΟ'κευτ ικη απομονωσις εκε ι νων που νομ ι ι,,ουν u--r � ( Ι , , ιι � ι , , δ ( ι τι ειναι υγιεις κα εκε,νων που '\]'εωρουνται ως επι1-tιν υνοι κα α-πεχ&εις άι-ία.Qτωλο (.

fι"Γ.' , , ,, ,, (\ , (\ , b .ιcινας γερος, πραγματιΧα αγιος ανν·ρωπος, παραπονε\}'ηκε που

!cpημέριος της έκ�'.λΤ)Ο'ίας δέv έρχόταν vά τόν έπισχεcp{}� σι.iχνά. Στό, , J,_ r t .1.. ,

l, , 11 " \ Ό ά παραπονο του 11.υ.ο ο e,;φημεριος (.,(,πηντησεν.: ,;;ι.ουσε cpιr.ε μου, -δελcρέ" ε'tμαι τόvο άπ17σχολημέvος, τ.ροο-πα�ωντας νά φέρω άμαρτω λούς Ο'τόν δρόμο του Χριvτου, πού δέν μου μένει καιρός γιά τούς ι , ι,ο υ ιι' s α ""' , , , , Q..' Jl αγιους. ταν, ομως, να, ρεv-ουμε ο-τις ουρανιες μοvες μας να e,;λ-

&ω κc<ί &ά κα-&ήσουμε μαζί 8<10 &έλεις". Τό ιε' κεφάλαιον του Ε'ύαγγελίου του Λουκα ό:ρχίζει:"''1fσ-αν δέ

tγγfζοντες Α'ύτ� π&ντες ol τελ�ναι χαΕ or &μαρτωλοί άκοόειν Αiι­του". Γ:ήγαινGtν κοντά του, άλλά δέν πήγαιναν κοντά σ:ούς τα;ι.τούς ι'εqείς καί Ώ-ρΤ)σχευτιzούς των τjγέτας. Αύτοί ι1χπεσύρ-&ησαν ο-έ μιά .,..� , '

-,

J� δ , ' δ , t , . -.οινωνια αυτοαγιασμου Y.Ut αντο ικαιοσυνης. Οι ε αμαρτωλοι &ςπανε ·ο-τήν αiώνια ::όλαvι, &ρκεϊ οι δι;ι.ές μας φυχές νά σω&ουν.'Αλ:­λά δέv έφtανε αύτό. Τά fβαϊ.ciν μέ τόν Χριο-τό, γιατί δέν τούς &-

'\ α - , , , , � ,, , , , ' κο,ωυ\J'ουσε ο-την τcατικ η τους σ:υτη. -τ αλη&εια, τι &ρασος έχει_ C. " <ι τr , ,, , . , , δ - , ο ανv-ρωπος .• _αταο-τρωνει ενα r:ρογραμμα πιστεως και ιαγωγης Υ.c!ιο. 'ϊ ' ' έ (\ '

Ο ' ' ' Β ' ' ' .:rε ,ει και τον νανν·ρωπηο-αντα εο να 70V , αλτι στο άν&ρωπινο χα -λ ' Γ ' ' ' ' ' δ ' Βλ ' Γ ' ' ' ' ου;: ι του. ι αυτο και προΧοπη εν . επουμε. ι αiιτο οι αμαρτω-

- 51 -, , � .,, , Ι ( φ "'- - I ,

λοι γινονται αμαρτω"-οτεροι και οι cι.ρισαιοι ψαρισαιχωτεροι. ::•, βλέπουμε C(νάμεσά μας τήν ένέργεια τή σωτήρια του Οεοϊι, γιιι.tί δέν ·ι.άμνουμε ο τ t &έλε ι 'Εκ,εινος, άλλά. προΟ"ΠcιΌ-ουμε νcι. Τόν Y.CX -

, , � , - ' , , ,' νο·ι>με να ΧC.'μ:J ο,τι &ελουμε έμεις. Αποτελεσμ.α. Παραλυσις r.νευ -ματική. Αί>ξησις της σαπίλας. Διαίρεσις μεταξύ Λαου καί Ι�λήρου. "3χ&ρα κα{ καχυποφία μεταξύ τους.

::ου &υμίζουν τήν γυνυ:ίκα έ;·.είνrι πού &υμωμένη στράφη�·.ε στόν 'Ι ,, ' ' ' ν έ ' ' ' ' ' ' ερο;ι.ηρυκα της, λεγον.ας του οτι προv.ειτο να ψυγη μια για παν-

�-. , ,, ' , έ , , (l, δ, λ δ, "λ1 -:α υ.ν μια κοπεr.r.α, που ρχοταν r,αι κανοταν ιπ α της, εν α 1--α-,

, .J. , ' , - , (\ l , , ::: &εσι. "Ευρια μου, αυτη η κοπελλα τελευταια σωνη·ι.ε ι.(πο μια -:' μερά &μαρτωλή ζωή. -�-πταν ασωτη. 'Έσπασε τήν καρδιά του Οεου

--ί της μάννας της. "Ενα &αυμα έγινε στή ζωή της, ι!fταv δέχ&ηκε -:-; Χριστό ώς Σωτηρα της Χαί ::ύριον. 'Λναγεvνή&η11.ε. "Εγιvε Χαι-

1ργ ιο κτίσμα έv Χριστφ 'Ιησου, Γ.:αραπονεισ&ε δτ ι 11.ό:&εται Χαί , δ - - , , - � λ - , λο' , ' , ·.:.οει ιαρΧουvτος του κηρυγματος Χαι σας wνοχ ει; --�r.,. αυτο -._3αίvει γιατί ή Χαρδι& της είναι γεμάτη &πό χαρά ΧL'ε-ογvωμο -

, , Χ , , , J.! ,r .,,., , , , --·ί για τον ριστο, 7!ου την ι;;;σωσε. ,.αί,t ·της πρεπει να χυvετε"" ' ' '

' ' 11 ιι "Ο δ ' =··.ρυα χαρας, παρα να σηΧωνετε φωvη καταΧρισεως . χι, εν μπο-- ' ' '

Τ' 'rr 1. λ ' Α-, ' ' ' .. ' ι •,α το καμω. ι; � ι;;;Υ.κ ησια μας υα γεμισn απο κΛαιοvτας α -, , J .,_ , ι (\_ , , - ι , χ , ζ :::-:ι:ι,.ους; 1.uτοι ο crυvαισνημcnισμοι να μας .ειπουv. ρεια ον -

Β , , .s. , - f.\ , ,τ;, , , cro, αροτης Υ.ο:ι ,1 συγκρατησις των συvαισ�.ημο:τωv. J.'Jγω παν -

-� έζησα μι& ζωή δίκαιη, v.αλή. Δέv κάμνω κανένα &όρυβον γι'αύ-. 'Άκουσε Χυρία μου, .s-ά σέ συμΒουλεύσω vά πας νά Borjς τήν , ' , !δ

, , , , , , - , . 11 Β , �εί.λrt. αυτη ιαιτερως •ι.αι να μιλησ:7ς μσ:ζι της, Ό-α σε , οη&η017 ·j ν'άπαλλαγης άπό τήv αύτοδικαίωuίν σου -v.αί νά έvδυ&ης τόν

.�-:όν". ' ·

"_'.ία τέτοια συμβουι.ή Ώ·ά τίΌ-ελα vά δώσω χ'έγώ σέ σένα ιpίλε & -- μ ου, πού προσπαtεις vά διατηρήσr,ς τήv cι.πομόvωσι της ά­σου Υ.αί τήv ά:ποΧλε ιστ ικότητα της ':3κΧληuίας του Χρ ι -μοιάσpς μ έ τόv .. ρεσβύτερο υίό της παραβολης, πού &ύμω-J! Α " ' 1'. ,, .! , 'δ' , , ι;;;μανε οτι ο άσωτος υιος, u χαμεvος α ε,,.φος του, γυρισε

, , δ' -1,() λ , ,-.; , , , , , '::1::ιτι, Χαι εν ,1vε ε vrι. μπη, για να γιορτασΤJ την σωτηρια -v. , · �-' , Jl 'ο .,_ δ ' ' ' .�ροφη του. 1Jα, τι ι;;;γιvε: αυτο ι;�c(ιωμεvος πρεuβυτερος υι-

. ;..;�ινε εi:,ω της πrι.τριχης οι;-.ίc:ς, έvω ο έτ.ισ,ρέφας ασωτος βρέ­� -:ελικά μέσα. Τό τέλος εΊvαι τό uτ.ουδαιο. Δέν �·έλει δ Πατέ-

εός νά vομίζnς οτ ι εΊσαι δίv.αιος ολη τή ζωή σnυ :�αί στό - -:ου δρόμου v'αποκλεισΌ-17ς άπό τήν 'ίδια τήv αvτοδι;'.c:ιοσύvrι

. :�ιά μονάχα πραξις σου μπορει vά σέ όlιiJYίJO':J στήv cι.γΧαλιά = εου: ΊΙ άvαγvώρ ι σι ς της c:σωτε ί ας σου κα ί ,j έπ ι στροφή σου

:::ό διά του Ίησου Χριστου. ΣήΧω. "Ελα crτό σπίτι του Οεου. -.ί.αγnς, ό'ταν δέv βρnς τόv πρεσβύτερο υιό, πού νόμιζε πώς -:ου : τc..-τέρα πάντα. Οά βρpς ομως τήν ά:γκα.λιά του Γο:τέρο: Οεου

• !Χτη γιά σένα. Θά .σέ κατα;�ρ{vουv οί Φαρισα'ίοι γ_αί οι γραμ­--, &λλ' έzειvο πού σ'ένδιαι_,έρει είναι ή &έρμη της &είας l:,γ­

"Ας τούς ::ρεuβυτέρους vά .(}υμώνουν ό'σο �έλουv. :-'ελέτησε

- 52 -

προ<1εκτ ικά τήν παραβολή τον &<1ώ του &πό τό lλατ ήριο της άφετηρί­ας της, ώς τό τέλος της.

t - , ,. , , , ,., t 1!.. Il προσευχη μου ειναι να τε,-.ειωσnς οπως ο c.ισ'ωτος.

Σπυρος Ζωδιάτης, εύαγγελικός lεροκήρυχας ( 'Αναδημοσιεύεται b:πό τ ήv έφημερίδα 11 ":Ε&νος, της 8/2/1963).

ΛΣ 1ΊΙΝ Αl<.ΟΣΤΡΙΧ>Ω1.!ΕΘΑ

"Ας μήν άπο<1τρεφώμε&α Χc�νέν πλάσμα όσον βδελυρόν καί αν μας φαvn. Εαλύτερα εΊναι νά ρυπαν &ωμεν ζητουντες vά βοη&ήσωμεν καί

' ' έ ' 'έ λ'!.1. ' ' Β' Β ' ' 1• να σωσωμεν v.εινους που Υ..υ ισνψ1αν εις τον , ορ, ορον παρα να c.ι-τ.ομακρυν&ωμεν b:πό αύτούς διά νά μή κηλιδω&n ή άγνότης μας.

Δημ. Νομικ.ός. 'Λπό τήν e>μιλ. ";:ερί &υσίας" (Jλ. "ΘεοσοφιΥ.αί με}:έται" σελ. 63 lΥ..δ. "Ούρ<1ος").

ΤΟ ΠΓ�ΡΑΗΥΓΔΑΛΟ

Ν , , , , l, , , , , , ερο για ναχεις κα&αρο απο κα&ε μολεμα, με φρεσκο μύγδαλο νά τρίψεις r.ρέπει τό μέσα της στάμνας πού -&ά τό βάλεις χ'ύστερα Ο'τόν ήλιο νά τήν άφήσε ις.

�.ίέ της έγκαρτέρησης τό μύγδαλο lτρις.,α τή <1τάμνα της νά φύγει ό βουρκ.ος της καχ(ας καί νά λάμφει τό νερό της τό κ.ρουσταλ.λέν ι ο.

q,υχη ς ,. άρε της

' ' ' ' Ί δ ' ' ' " �, ' 1• ' Υαι να η φυχη μου. Ε ναι ιχως πa&η. ,.: ,1λιος λαμπε ι u:ναμε-σα c.ιπ'aύτό τό διάφανο νερό, άνάμεσ'άπό τό νερό ττjς άμόλευτης τε-, ' 1 • ' , , δ ' , Ιττ , , , r.ε ιοτητο:ς. ,.1α το νερο εν πινετο:ι. .1... e1το:μνα τριc;,τη;ι.ε με πιΥ.ρα-μύγδαλο.

�rωρί ς Ηάγκρ ( Hdurice 11agre ) • Άτ:ό 11Τό βιβλίο των μ ι<1όκλει-λ - " 'r , ,. οι , Ο'των ωτων • __ εταφρ. ,.:αρ. ��ονομου

ΤΙ ΓΥΡ3ΥΒΙ Ο ΟΟΟΣ ΑΠC ΤΟΥΣ ΑΗ0Ρ�CΥΣ

Ό Θεός δέ γυρεύει άπό τούς άν.U-ρώπους τίτ.οτα τό έξαιρετι��ό. Ηόνο νάχουν έμ;:ισ-τοσύντι σ'α'ύτό τό χομματάχι τους πού ε1ναι 'Ε -κεινος.

Ζάν 'Ανούιγ ( Jcan Anouilh ), d μεγάλος σ-ύγχρονός μας λ,ος 3-εet"tριΥ..ός σ-υγγραφέας. 'Από τό δράμα του ,ί 'c κ.ορυδαλός"

Εετάφρ. Δημήτ ρΤ) lΙυράτ

γάλ-

ΙΙ ΠΟΙΝΙΙ ΤΟΥ ΘΑΗΑΤΟΥ ΕΙΝΑΙ AJTAPAΔEicrΊI

ΕΤνο:ι cι.Υ..ατανόητο 'Υ.αί άπαράδε;�το νά διατάc;σει γ ιά νά cι.ποτ ρέψε ι τούς άν&ρώπους νά κάνουν αύτό τό �ού κάνει κι α�τός, δηλαδή φόνο;

- 53 -

ό Νόμος φόνοϊδ ιο πραγμα

"Ο δ ' J,,f ι -i. ' ' δ ' ' Β ' ' f\ ' χι, εν ι::;χει η πο"-ιτεια το ι;ι.αιωμα να παρα, αινει τη υεια έντολή 11 0-6 φονεύc;εις". Τίϊ:οτα δέ μπορεϊ νά της δώc;ει α'ότό τόδικαίωμα. Τίποτα δέ μπορεϊ νά τήν χάνει νά παρ·αβαίvει τά λόγια του'Απόστ9λου Παύj_ου: ''��' μηδενί ν.ciκόν. ::Τρονοούμενοι χαλά έ -νιuπ ιον πάντων των άν&ρώπων. ει δυνατόν' τό έξ ύμων μετά πάντων τί71ν άν &ρώπων ε i ρην εύ οντ ες · μ ή έ αυτούς έ Υ.δ ι ν.ουντ ες, άγαπητ ο ί. ,/lλ­λά δότε τόπον τ� όργ�· γέγραπται γάρ έμή τj έΥ.δίκ1]σις, έγώ αν -ταποδώσω λέγει Κύριος (Ρωμ. ιβΊ1-Ι9). . ·

Ο'ί5τε τά λόγια της Γραq:ιης : ''μή ε'{πnς τίσομαι τόv έχΌ,ρόv μου,_ αλλ'ύπόμειvοv τόν ::ύριον ίΎα υοι βοη&ήσ,;J" (Παροιμ. �ι' 22). r:αί οόΥ. έ�δικ;ται ή χε(ρ. σου κα{ ού μηνιεϊς τούς υιούς του λαου σου" (ΛευΓτ ι&' 18).

ΊΙ .&ο:νατική ποινή είναι b.νεπανόρ&ωτη. "Αν δηλαδή �τ::οδειχ&η υ ' () ' .1. 'λ Τ . ' ,, δ � , οτι μια ,,ανατ�;�η ι::;κτε εση ειvαι ο:ποτε"-εσμο: ικαστι;,.η·ς · πλανης

δέν μπορουμε βέβαια νά �αvαδώσουμε τή ζωή σ'ο:ύτόν πού σκοτώσα­με άπό πλάνη. ΕΊναι ζωντανό άκόμα τό φρικιο:στ ιΧό ;:e1.ράδειyμα έκ­τ·έλεσης ά&ώου στήν 'Αγγλία. ΕΊvαι τάχα: μοναδικό ο:ύτό τ:6' πο:ρά-δ , , ε ιyμα ,:;τον ·κοσμο;

'tκοπός της κοινωνίας δέν πρέπει βέβαιο: vά είναι ή χ.ο:τcι.στρο­Τj τοϋ &.v&ρώπου uτό πρόσωπο του έγΎ.ληματ ί cι., &λλά τ) Χαταuτ ροφή

�ο� έγκληματlα πού Jπάρχει μiσa στόν &�Ορωπο. Τό εγΧλημο: είναι αποτέλεσμα νοσ'ηρης ή&ιΎ.ης κc,ί συvc:ισf,ημα­

-: ικης 'Υ.ατcί.uτο:σης του έγΧλημcι.τ ίο:, καί τόσο περισcrότερο vοσηρης όaο τό έγκλημα διαπράττεται μέ ψυχραιμία Χαί ;.ερίuκεφη. Ι:.άt·ε ' '· -r λ ' " '(\ ' ' ' ' (C · � {'\ ' εγΥ).ηματιο:ς ειναι οιπον αρρωστος ηνιΥ..α zαι <;ιυχιzα. , ,1'\J·.tY..Cf.iρρωστος &�&ρω�ος, πού ρέπει �ρός τό εγκλημα, έγκληματει μ' δ-, , ...., , έ - ' δ , , �[\ , t , ,, λες τις &�ειλες των vομων, νω ο ιο:νοητικο: και ,1υικα υγιης αν-

ρωπος Υ.αί οταν δέν ύπάρχει απειλή ποιvης δέv έγχληματει. 0/ σημερινές πολιτισμένες Υ.οινωνίες, οταν ενας ανt·ρωπος εί­

ναι σωματ ιχά �ρρωστος, τόν βάζουν uτό νοσοκομειο 11.αί τόν r:ερι­�οιουvται τρυφερά Jσπου vci βρη τήν όγείa του. 'Αντίθετα, τά &­γρια .&ηρία σκοτώνουν τj διώχνουν τό &ρρωστο ζωο tι..;,ό τήν ά:yέλη

, , ., , , , "δ 1• , ., , , ί l!. για να μη τη μολυvει. 1Ό ι ιο απcι.νω κατω ,�αvουv Y..co ο αγριοι • ο. \ , έ - , ,

Ι , , .J,C\ , 1.. , ά �ννρωποι. 1οιπον μεις για τους ς,υχιzα Χαι ,1vικc, αρρωστους -δελφούς μcι.ς &ά μιμη&ουμε τούς &γριους Χαί τά &ηρ(α της ζούγ -zλας ή τίς πολιτισμένες κοινωνίες;

Υ.cι.ί ομως στίς κοινωνίες πού διατηρειται &;,.όμα ή μ εσαιωνιΧή :rότή ποινή όχι μόνο μιμουνται τά θηρία, &λλά κατά κανόνα zάνονν ·ι.αί κάτι χειρότερο. "Οτ:αv τύχει ν'άqρωστήc;ει ενC(ς v.ατο:δικασμέ­.ος σέ .(),άvο:το cρροvτίζουv πρωτα νά τον γιατρέψουν γιά vά εχουν

- 54 -

επε ιτα τήν ε-όχαρίστηση καί τήν ίκανοποίηση νά χύσουνε τό αίμα έ­νός γερου καί οχι &ρρωστου ό:δελc._οου τους.

Cί κοινωνίες είναι βέβαια ό'ωσ'τό νfι. καλι.ιεργουν τό σεβc(σμό ' ' ' ' " ,, 'Β ' ' ' 'Β ' στην ό:ν&ρω;:ινη ζωη Ύ.αι οχι το φο, ο για το χcψο της, 90, ο που προ-

σπα-Ό-ουν άνώ<!Jελα vά έμπνεύσουν μέ τήν άπειλή της Ό-ανατιΎ.τjς ποινης , , 1 , , και τις &ανατιΎ.ες έΥ.τελεσ'εις.

·Αν έξετ�σουμε τή σκοπιμότητα τ�ς όποιασδήποτε ποιν�ς Dά za -τα:λήξουμε στό συμπέραυμα οτ ι κc(,&ε ποινή έχει σκοπό νfι. διορ&ώσε ι

' έ - Ί ' ' ' έ (\' , "δ ' Jl ' (\' τον γΥ.-.ηματια και να πανορ.,.,·ωσει το α: ιΥ.ο που -.:,γινε στον πανον-(τ , , , , δ , , ..,ι , ι, -'l Β , τcι.-. _Ι -θ·α:νατικη λοιπον ποινη , που εν κcι.νει ουτε το ενα ουτε, ε-

Βαια τό αλλο μας ν.άνει νά σ;-.εφ{}ουμε πολύ αν είναι τ:ραγματική ' , t ,, , ,, ., ' , , ι , , , ποινη � απλος και ασκοπος φοvος που κcι.νει η πολιτεια &πο σκοπιμ�

ι, , , Β , , , , , έ .. 1. , τητα, οπως λενε,- με, αση το μεσαιωνικο νομο που τ.ιzρc�τει α:�ομαστόν τόπο μας. Δ , , , � .. , ' ζ , ,,. 1. , δ , εν πρεπει να ς,εχνcι.με πως η ωη ειναι αναφ�ιρετο ιΎ..αιωμα πού έδωσε ό Θεός στόν αν!1.ρωπο γιc{ ν& κάνει ό ΧU.&ε αν{)·ρω;,;ος τόv προορισμό τ'ου1 πού μόνο στό Οεό είναι γνωστός, Χαί γιαυτό τό δι-καfωμα-τ�ς ζωης είναι τό πολυτιμότερο &ν&ρώπινο &γα-&ό. Λοιπόν

, 'J., .. , , ζ , .. ") ) ί' ' , ί ' , το ν αφαιρει καποιος τη ωη του α .• ου, ε τε ποr,ιτεια ε ναι αυ·tοςό Χάτ:οιος εί'τε &τομο, ε'ίναι μιi: α'ό{)-αίρετη έπέμβc:ση σ'τό αγνωστο γι'αίιτόν εργο το υ Cεου ·t.αί α-ότή � έ;;έμβασ'η εχει 9υσιΥ.ά τή σχετι-

, ,

,

, δ , � , δ ' , 1, .. , ΧΤ) κυρωση, γιατι r..ανεις εν ... χει το ι1-:.αιωμα να: u;φαιρει προπαν -των ό',τι δέν μπορει νfι. δώσει. 11 'Εμή 1) έ-ι.δίκησ'ις, έγώ άνταποδώσωλέγει :�ύριος".

ΊΙ ά(�αίρεση λοιπόν της άν-θ-ρώπινης ζωης ό:πό τ�' πολιτεία εΤ-ναι �μ��τημα ένaντίον των βουλ�ν το� Ύφίατου.

'Π &ανατική ποινή εΤναι έντελως άντί-&ετη μέ τή χριc:τιανι�'.ΤJ δι­δασ'Χαλία. Έμεις &ά tδο�με τώρα μόνο μερι%iς εύαγγελιΧές περικο­πiς.

Γ , , , ' .t , <\ - , δ , , .,_11 .'.αι μη Χριvετε 1 χαι ου μη κρι-vητε 1 μη κο:τα ι;·.αζετε και ου, δ " .. 1 ' , , ' ) " , α " ( Λ ς' 36) ΙΙ

, μη κατα ιΥ.ασ'νητε, ι!ΠΟΛυετε Χαι απο .υv·ηaεανε .. ου-:ι,. • •• α -yαπατε τούς έχ{}ρους 1)μων, ε-ύλογειτε τούς καταρωμiνους ύμας, ΧcΧ­lως ποιειτε τούς μtσ'Ο�ντας ύμ�ς Χα{ r:ροαεύχεσ{}ε ύπiρ τ�ν έ;;ηρtα-,- , < .. , δ , Α - ( \ r !l , 44) ' τ, , , l. .. ι,..οντων υμας Χαι ιω,�οντων υμας ,· .• ατν. ε • 11 ;!.,CΧV γαρ {,ι;φητε τοις άν&ρώτ:οις τά παραπτώματα: rι.ίιτων, &cρήσει καί ύμϊν ό πατήρ ύμων ό ούράνιος (�.Ιατ{}. ς' 14) ·" ••• Χαί καε-ώς -θ-έλετε ί'να ποιωσ'ιν -ύμιν οι αν{)·ρωποι, καί ·Jμεις ποιειτε αύτοις όμοίως"(Λουκ. ς'36) καί τόaα &λλα.

τr , ' , , 11 "Ε ' , (l , l, , 1, Ι λ . , ,.,αι "-ενε μερο�οι: 'τσ'ι ΛΟιπον \)'α ω?ινουμε υ.νενοχ η τους τους

στυγερούς έγy).ηματ ίε ς νά σΧοτώνουν τούς άδελι1>ούc μας•" � ' J. , J/, ' l, , , δ , ' , ' , . ' , , - αντο ... χω ν {,ι;παντησω πως εν υπαρχε ι κc:νε ι ς έγΧλημα-r ιας που

νά μήν εΊναι κι α-ύτ6ς άδελφός μας καί πώς κανείς δiν εtπε νά � -, , ,.2. '\ , 1. ., , , ι;,ινουμε τους ""γκ.r.ημα-;;ιες ανενοχλητους Χcιι �γιατρευτους. ΊΗπαμε, , δ' , , , , , , , μονο r:ως εν r:ρεπε ι να τους σΧοτωνουμε &.λλα να του,. γ).ε ίvουμε

, , , J. δ' , . ' '> χωρις μισ'ος και-.:,,� tΧηση σε ?υλαΧές r:ού .α-ά εΤvc:ι ε!διΧά νοσο-

- 55 -κομεια γιά τήν άρρώστεια: τους τήν ή{}ική καί πνευματιχή, νοaοκο­μϊια πού άπ'α:iιτά δέν �ά μτ:ορουν νά πάρουν έξιτήριο γιατί τό tέ­λ ηaε "Ι.ιΧ;:ο ι ο ς ι Ο'χυ ρό ς •••

'Όλα οσα εΥ1ωμε παρc(πάνω γιά τούς λόγους πού έπιβάλλουν τήν κατάργηση 'της �ανατιχης ποινης &ναC?έροντC(ι στην έξωτερική 09η τοϋ πράγματος. Jέβαια δέν tχει τη -&έση του έδω τό νά έΡ,ετάσου­με τί λέει γι'αύτό τό -&έμα ή έaωτ-εριχή φιλοaο?ία. l.ίτ;ορουμε ο -

μως νCΧ πουμε Πώς έκεινοι πού ζητουνε τήν 'Υ.ατάργηση της .S-ανατ ι­κης ποινης τή ζητουν οχι μόνο γιά νfι. σώσου•; &.πό τό ϋΧ.ληρό βί -

' ' ' l�"Ι. "Ι ' ' ' ' 1� 'Ί: , ' αιο {}ανα:το τους έγκι.ηματιες, υ..r.ι .. α και για να απαλλα:,,ουν απο τ{ς <?Qικτές μετα.S·αvάτιες συνέπειες τούς αίτ'ίους της &ανατικης

- δη δ' ' ο' ' δ ' ύ ' ' δ ποινης, λα η το υς νομοvετες, τους .ικαuτες, α τους που ια-

, , .λ , l, , , 1 "\. ...., , , δ , ταaσουν κc<ι αντ.ους ι.:κομα που εκτεr-ου•; τις �ανατιzες Χατα ικες, τούς δύaτυχους αύτούς &κοJσιους φονιάδες, άλλά άκόμα κα[ δ -σους ε Ίνα ι ύπέ ρμαχο ι cι.fιτη ς της β �ρβαρη ς Χα ί άδ ι Χα ι ολόγητη ς πο ι-,...,, , ι, ,1 , δ , τ , , 1 , , νης, που οπως ειπαμε παραπαvω εν ειναι Χαν τ:οινη ι,(λλα 9ονος " ' 1.δ , ' ct.ϋκ.οπο ς Ύ.α ι υ. ι χα ι ολογητ ος.

Τ . Τ. Dρατσάνος Άτ:.όσπ. άπό όμιλία ;:ού δό{}ηκε στόν Γαρναuυό τίς 4 -ου Γενάρη του 1956.

ΚΑΤΑΔΙΙCΟΣ

Συνέχεια άτ:ό τό τ;ροηγούμεvο Δελτ.ίο

0-&ινόπωρο. Ουμουμαι κάπ9ιο βράδυ πίυω άr:'τίς λευv.ες εσταζε cϊfμα 6 ο{Ιραvός. 5" , J..ι , , , , , λ �την υ.γκαλ ια μας πεφτανε τα μαραμενα cρυλ α καί στά μαλλιά μας aψύριζε ό βορριας.

'Εκεί vη τότε cοώναξε: "Τά μάτια σου· γυαλί ζουνε

ο;:ως γυαλίζουν των .(}εριων τά Qοβ ουμα ι ••• Του Y.C(ΚOV ή πνοή Ηές στό χωριό σέ λέν τρελλό

μccτ ια στό σ'Υ.οτάδ t. /

,ν ο , το στηvος υου φοΊJυΧ(:Jνε ι, tf

,i , , , ' , Χι or.o ι υτο κο ιταγμα aου ανατριχιαζουv.

Φόβ ουμα ι ; ••• 11

'ΥΤΙ έ - , , ' ·· �ταν_ ;ι.ειvο το στερνο μας βραδυ.Πίσω Ιι.π'τίς λε�κες fυταζε αΈμα d οtρ�νό�;Ό.ΕΊμεινα π&λι μοναχός. ,r' " ' " ' ά ' δ ' »;α: σαv τον ανe:μο που κ.:2ατητος ρμαειJl 'έ , , • , ι:;τυι κ μενα καποια ορμη στίς στρ&τες Ύ.αί υτct μονοπάτια μέ τρα:βουσε. Π ' , έ ' Ψ 1

,, ' , ;.ο ιο: νασαι uυ, ω υ.νησυχη πνοη , , δ , , που στην καρ ια: μου βραζεις;

(Συνεχίζετcι.i) ' ' � �- ,

11 γ ,._. ι,cι..ν-v ου • 'Λ:;:ό τά "ΓΌ ιήματα"

- 56 -

ΚΑΤΑΦΥΓΗ

Πόσο χαρούμενες κι εtlτυχισμέvες ηταv κει vες ο ί πρωτες μέρες μου' τότες πού ακόμα αστ ράφταvε οί αγγελικές μου του μωρου παιδιου φτερουγες, προτου τή χώρα τούτη vά τή νιώσω · σάv τοπο&έτηση σέ κάποια ράτσα ξέχωρηf) μά&ω στήv φυχή μου vά φαντάζεται πολλάκι δχι μονάχα στοχασμούς οtράvιους, ασπρους.Τότες πού &κόμα άπ'τήv 'Αγάπη μου τήv πρώτηδέv ε'ίχα φύγει πιό μακριά άπό χίλια η δυό χιλιάδες βήματ!κι f)ταvε μπορετό, πίσω γυρίζοντας τό βλέμμα μου,τήν δφη Του τή φωτεινή vά βλέπω.

'Όταν σέ κά;;οιο άv&άκι η τή χρυσή κορνίζα σύγνεφου," , ηταvε μ πο ρετ οτό βλέμμα της ψυχης μου γιά λιγάκι vά φωλιάζωκαί μές σ'α:ύτές τίς διαβατάρικες τίς όμορφιές.κάποιες άπ'της αlωvιότητας τίς σκιές νά &αμποβλέπω.Προτου μ'άχούς άμαρτωλούς η γλώσσα μου δcι.σκαλευτεικαί μά&ε ι νά πληγώvε ι τή συνε ίδψ1ή μουκι εχε ι τή μαύρη τέχνη γιά βοη&όγιά νά μπορει καί ν'άφηφα τίς τόσες άμαρτίεςκι ϋστερα άλλ&ζοντας τό cρόρεμα,νά νιώ&ει πάλι νιά, χαρούμενη κι α!ώ�ια.Α: πόσο νοσταλγω, βηματ ισιά βηματ ισιάτου γυρισμοϋ νά κάνω τό ταξίδιπάνω στό μονοπ&τ ι τό παλιόκ ι ετ σι κα ί γι: αλλ η μ ι ά φοράνά φτάσω στό λε ιβάδι κε'ινο τό τρανόπού τήν καταγωγή μου τή λαμπρή πρωτόνιωσα,κει πού τό φωτισμένο πvευμα ξαvτικρύζεικείνη τήν ήσκιερή τήν Πόλη μέ τά φοινικόδεντρα.Μά από τό χασομέρι τό πολύνυχτώ&ηκε, ζαλίστηκε ή φυχή μου

� , / ..., και στο στρατι παραπατει.'Άλλοι άγαπουν ν& ξεμακρύvουv κι αλλομά έγώ Ιχπο&ύμησα του γυρισμου τά βήματα vά πάρω.Κι οταv στήν τεφροδόχη μέσα πέσει ή στάχτη μου,&ά'χω γυρίσει πάλι κειάπ'οπου κ&ποτες ξεκίνησα.

Χέv ρυ Βώv (Henry Yaughan, 1622-1695), άγγλος μυστικιστής ποιητής Λεύτερη �πόδοση Δημ. Θεοδωρίδη

ΣΤΟΡΓΠ

Ηέ τί στοργή, μέ τί φρ οντίδα μΤ)τρι;�ή, τυϊ.ίγεις σ'τό άπαλό βcq.ιβό:-v..ι καί σ'τό χνούδι τά πλάσ"μ ατά σ'ου τά πρωτοφανέ ρωτα: Σκεϊ.άζεις μέ βελονδο καί μέ ϊ.ούπουλο κά{).ε νεογέννητο

, , βλ , , ,

- 57 -

το τρυφερο. ασταρι, το μπουμπουκι, τό νεοσ'σ'ό, της έλαφ{νας τό μικρό, τό μοσχαράκι.

'Όλες τίς φλέβες σου τρυπας νά τρέξει γάλα. Ηέ ϋπνο ;�αί μ'ονειρα σ'κεπάζεις τό r:αιδί •.... ,. ., , "" , ., , "\ , δ : . ι υQ'τ ε ρο: πα,. ι, με τι μητ ρ ι Υ.η σκ.,.η ρc: ο: άπ'τό μαστό σου τ'άποκ.ό�εις ολο.. Τ' Βλ ' ' ' ' ο . cι.σταρο:-:1.ι πεφτε ι φυλλο Χιτ ρι νο σ'του φ&ινοϊ.ώρου τούς άνασ'αο'μούς. Φύλλο τό cούλλο Χ&-0-ε άν�·ός uαδάε ι. Σκύβει τό� τράχΤ)λο τό βωδι· στό ζυγό, πέφτει τό άλά9 ι &ϊ.ό του ;�υνΤ)γου τό βέλος, μ'όλάνοιχτες φτερουγες πέφτει τό πουλί

, , δ' t:' , , ,..,, , , , Χαι το παι ι "'υπνc-:ε ι στο φως, που το πλΤ)γωνε ι • .. .. , , ' 'δ , , , ,

, ,lε τι ο'Κ.Τ)ρα α μητρικη το ζωνεις το ο-r:α&ι Υ.α{ τό ξεπροβοδας σ'τΤ'J μάχη• i1 "ΙΙ , " έ . , . , " ταν, η πι τας ••• ΣτηΌ-ος μέ ο-τη&ος τό πάλάιμο: &ρχινάει, βόγγος, κατάρες, �ρηνοι, κο�ετοί, ρόγχος &ανάτου ;�ο:ί μαζί φωνές &ριcφβου Uά σιγά - σιγά καταλαγιάζει ό -1άλαγος της μάχης, πάνω σ'τό fδιο χωμα ;�είτοντο:ι μαζί δήμιοι "?αί κορμια e1cραγμένα, σ'r:ο:ραγμένα. ιrέ τ{ στοργή, μέ τί φροντίδα μητρική τά ξαναπcχίρνεις ολα τότε σ-.ήν άγκάλη ο-ου. 'f, , , , , , , 1... , ζ 1·,ε τι ο'Υ.οπο, με τι νανουρισ-μcι. τ υ.ποκ.οιμι εις. �Ιέ ύπνο ;�αί μ'ονειρα, α;i.επάζεις τό νιογέννητο παιδί, μέ νέα χλόη τούς νεκρούς σ'κεπάζεις.

'Ύστερα άπό τό σ'άλαγο της μάχης, σ'ιωr.ή: Σιωπή: 'Όι.α μέ τ,j στοργή ο-ου τά σ'κεπcίζε ι ς, ολα ιχουνε σ"Vγχωρη&ει.

( άνέκ.δοτο)

'' ' , rl. .. , ε,,. ι Ο'σ' αν" η

- 58 -

Α Υ Τ Ο Π Ο Υ GJ Ε Υ Γ Ο Υ Ν

Στίς 29 Α�γούστου χτύπημα βαρύ κ ι άvεπανό ρ�ωτο χτύπηυε τή Θεοσοφική ''Εvωe1η. 'Ένα άπό τά: κύρια ίδρυτικά: της μέλη, ενας &ε­όe1οφος μέ πολύπλευρη καί έξαιρετικά: αποδοτική δράση, ενας αv&ρω-­πος προικισμένος μέ πολλές κα( μεγάλες αρετές, d πολυαγαπημένος μας άδελ9ός καί πολύτιμος συνεργάτης Τίμος Βρατσάνος, εφυγε άπό τό γήινο κόσμο.

Ηέvει υ'δλους μας δ πικρός ό 11:όνος, ή αί'υ&ηση του χωρισμου, ή υτέρηση τ-ης όρατης παρουσίας του Τίμου. !Ιίας μένει κ'τ) γλυκιά ή &ύμηση της άγα&ης, της α!σ&αντικης, της αδολης καρδιας του, της καρδιας πού μέ τή ζεσταe1ιά της άδελφικης του διά&εσης απέ -vαντι υτό διπλανό του δημιουργΦυυε γύρω του άτμόσφαιρα άπλης καί έγκάρδιας ο!κειότητας κ'έ:καvε τίς <0ιλικές συvτρο<0ιές πιό &ερμά cριλικές. Της καρδιας του πού cρλογ[στ-ηκε από lερό έv&ουc,ιiΧ­σμ ό γιά εύγεvικά, ύπερατομικά, παvαv&ρώπιvα !δανικά.

Ό 11 e1τρατηγός Βρατσάνος" ητανε γι'αύτούς πού τόv γνωρίσανε άπό κοντά, γεροντότερους, συνομήλικους, vεώτερούς του, ό Τίμος, δ καλός cρίλος, ό γελαστός, δ άπλός κι απροσποίητος σάν παιδί.

Είχε πλατιά μόρφωση, ό:e1υvή&ιστη πνευματική -v..αλλιέργεια, ζω-ηρά πνευματικά ένδιαφέροvτα, tδέες προοδευτικές.

- 59 -Βci&ιά μελέτησε τή &εοσοφία καί τήν αγάπησε dλό.υχα. Στά&η­

κε ακούραστος έργάτης της &εοσοφικης ιδεολογίας, πιστός στρα -τ ιώτης του άν&ρωπισμου καί της παγκόσμιας αδελφότητας.

Στίς όμιλίες του -όμιλίες πλούσιες σέ περιεχόμενο χαί γε­μάτες παλμό- τόνιζε πρωτα πρωτα, τόνιζε πάντα, πανομοιότυπα, lεροτελεστ ικά πώς ή ζωή των άν&ρώπων μ·αζί μέ τή ζωή των όρυ -κτων, των φυτων καί τuJV ζώων εΊναι μιά καί μοvαδιχή ζωή, ή ζωή του Δημιουργου Λόγου. Καί πώς σπουδάζουμε τήv αρχαία σοφία μέ τόν t1ποκλε ι στ ι κό σκοπό vά προετο ιμαστουμε γι ά νά βοη&ήσουμ ε τήv άv&ρωπότητα. Α-&τή ή πίστη, ή &.ψοσίωΟ'Τ) σ'α-ύτό τό σκοπό fjτανε τό πολιΧό t1στέρι της πνευματικης του σταδιοδρομίας •

..,.Ηταv ή πίστη του ζωντανή πίστη κ'έκδηλώ-θ-ηΧε σl έργα. Καί τόv οπλισε μέ άποc.ρασιστικότητα, μέ αψοβη μαχητικότητα, μέ άλη­&ινή παληκαριά. Ποτέ δέν του ελειψε τό &άρρος της γνώμης του, ποτέ δέv τόv τρόμαξε d Χίνδυvος της -v.ατάλαλιας καί του κατα -τρεγμου, ποτέ οί άντιδράσεις, τά εμπόδια, οι κόποι δέν τόv στα ­ματήσανε, ποτέ δέ δίuτασε vά δώσει τό "παρών" στό προσκλητήριο κά&ε εύγεν ικου άγώνα. Άγων ί<1τηκε κ.ατά της &δικίας καί της προ­κατάληψης, κατά της uτεvομυαλιας καί του φαρισαϊσμου, κ.ατά των φυλετι-v.ωv διακρίσεων, κατά της ποινης του -θ-ανάτου. 'Αγωνίστηκε καί γιά τό !δανικό της είρήvης καί γιά τή ζωντανή γλώσσα του Ί - Υ 'CΙ , ' ' Ι{ " , , .αου μας. -ταvηκε παvτα αγωνιστης. ι οσες φορες παρουσιαζοταv Ιχλυτο τό πρόβλημα πού 6ρ&ώvόταvε μπροστά του, δέ δίσταζε νά κ� ψει μέ τό σπα&ί τόv παvάρχαιο,τόv αίώvιο τό γόρδιο δεσμό.

ΕΤναι πολύτιμη κληρονομιά τό έργο της πέννας του- γραμμένο πάντα μέ σαφήνεια, μέ έκφραστ ική &κρίβε ια, σέ όλοζώvτανη δημο­τική. Τίς 'Εκδόσεις 11Θύρr1ος11 τιμ ουν ο/ μεταφράσεις πού εκανε δυό σπουδαίων βιβλίων της λfπέζαvτ, της "'Αρχαίας σοφίας" καί των "Βασικων νόμων της &εοr:10:ρίας" καί t') πραγμnε ία του II Ό έπτα σύv&ετος cχv&ρωπος".

Ηά τό tργο του δέν περιορίζεται σ'αύτά τά βιβλία. Οί Θεο -σοφικές έκδόσε ις tχουvε βγάλει τήν έρμηνευτ ική του μελέτη II Τό &εοσοφικό έμβλημα", τίς μεταφράσεις αλλων δυό βιβλίων της λΙπέ­ζαντ, του "Κάρμα" καί της "1Ιετεvσάρκωσης", Υ.ι αλλες του μετα -9ράσε ι ς, της "Φωνη ς της σι γης II της 1fπλαβ άτσκυ, του "Δ ι cι.λογ ι σμου γιά τούς ι!ιρχάριους" του 0-ύέτζγουντ καί τήν &.πόδοση του πολύστ ι­χου έπικου ποίήματος του 'Έντου·ίν 'Άρνολντ 11 Τό φως της Ά<1ίας11

=rέ,λέιrερο,στίχό, �ξt2&αύμαστη γι� τήγ·παρ�σ;,ατικότητά τη� καί για το πλουσιο κι ωQ�ιο της λεξιλογιο Μια αλλη σημαντικη με-1:αφραστ ική τον έργασίrχ', τή λέφτερη εμμετρη άπόδοΟ'Τ) της "Μπαγ;ι.α--3άντ Γκιτά", έπεισόδιου της μεγάλης άρχαίας 'ιvδικης έποποιίcι

• 'Επαινετικά καί γιά τό πο[ηuα του "Αρνολντ χαί γιά τήν ίr�ό­δο<!ή τ�υ ό:πό_τόν Τ{μο Βρατgαvο,μίλησε ό,γνωστός,κρι-:-ι;ι.9 '_,,­δρεας Ι·"αρα:ντωνης r:;ε κριτικη που δημοσιευτηκε στο :-:ε ιΟ(.!ΖΟ 'Ιλισός (έτος Α' τευχος 3 σελ. 193)

- 60 -της"Μαχαμπαράτα", μέ κοσμολογικό καί μεταφυσικό περιεχόμεvο,τήv εχει έκδώσει ό ϊδιος ό μεταφραστής, δπως καί τή μετάφραση της ποιητικης συλλογης του Κρισ'vαμού(2τt 11 '0 ά-&άvατος φίλος!Ι,πού κυ­κλοφόρησε σέ λίγα ό:vτίτυπα. ΊΙ μετάφραση του "Κλειδιου της &εο­σοφ ί ας" μένει αvέ κδοτη. Τό περιοδικό Πελεκάν τό tχουvε πλουτίσει έvδιαφέροvτα αρ --&ρα του Τίμού Βρατσάvου καί άποσπάσματα άπό μετα:φράσε ις του.".Ας -&υμ ίσουμε μόνο τό φιλοσοφικό αρ-&ρο "Τό 11.αλό καί τό κακό11 (τευχ. 12 σελ. 41), τό αρ&ρο ""Ασπροι, μαυρόι, 11.όκκιvοι, κίτριvοι",πού χτυπάει τίς φυλετικές διαΧρίσεις (τευχ. 7 σελ. 12), τίς μετα φράσ-εις ποιημάτων του Κρισναμούρτι (τευχ. 7 σελ. 22, τευχ. σελ. 8, τευ·χ. 11 dελ. 14). Δείγματα της μεταφραστ ικης του έργασίας βρίσκονται Χαί περιοδικό 'Ιλισός (ετος Α':1957 τευχ. 1 σελ. 58, τευχ. 2 84, τευχ. 3 σελ. 165, ετος Β': 1958 τευχ. 5 σελ. 79, τευχ. σελ. 231). 10 στ ό σελ. 7 Τό τ_ωριvό τευχος του Δελτίου μας προσφέρvει στούς άvαγνωστες του τό τέλος της όμιλίας πού tδωσε τό 1960 στή στοά Πλάτων της Θ.ΈΝ •. ό πολύτιμος Πρόεδρός της μέ {)-έμα 11 Ό Θεός καί οί -&εοί", τήν t.<ρχή αλλης του ομιλίας του 1960 μέ τίτλο "Στό βουνό κατάστη­&α" καί άπόσπασμα άπό δημόσια δμιλία του κατ& της &ανατικης ποι­νη7 δοσμένη τό 1956 στόν Παρνασσό, κα-&ώς χαί μετα'Βράaεις του

7 αποcηπασμα άπό τό "Φως της Άσίας";άπόσπαaμα άπό τις "'Ενvεάδες" του Πλωτίνου, άρχηγου της vεοπλατωνικης aχολης, καί λίγα λόγια του διάσημου βιολόγου 'Αλ. Παρρέλ (σελ. 14,43,46,53). 'Π Θεοσοφική Ένωση, ό Θύρσος 11.αί δ Πελεiάν αίσ&άνονται βα -θιά ε�γνωμοσύνη γιά τις άνεχτίμητες �πηρεσ[ες πού τούς €χει προ� φέρει ό άξέχαστος &νάδοχός τους. Πεν&ουν μαζί μέ τά παιδιά του Τίμου καί μέ τούς άλλους δι11.ούς του. Πεν&ουν γιά τό χαμό της αί­σ&ητης 1;α�ουσίας �ου άξιαγάπητου ei�-&ρώπου, του διαλεχτου &εοσό­φου, που εφυγε για φωτεινοτερους Χοσμους. 'Π Θεοσοφική ενωση ό Θύρr1ος, δ Πελεκάν ΜΑΤΙΝΑ ΣΠΟΡIΑΟΥ Λίγες μέρες πρίν από τόν Ιατσάνο στίς 22 Αύγούστου, έ'φ,υγε ξαφνι11.ά eiπό τόν κόσμ ο τ- . ης ύ'λη� έ'να αλλο πολύτιμο μέλος της Θ.ΕΝ , μιά συνειδητ σοψος μιά έ,ιλεκτή φυχή � πολυαγαπ!]μένη μ�ς άδελ�ή λfατίν� �ίδ�υ: , , ' ,Με ζηλο ,μελ:τησε τη -&�?ct?φ �,-,=:ι-9f-1,α προση�ω&ηκε qτα -&εοσο -ψικα lδαν ικα, τα έ:ζησε στ αλη&ε ι τα tκανε σαρκα και α'ίμα της. Α&όρυβα τά έ:ζησε, ι:έ -&αυμασ:τή τητα Χαί μετριοφροσύνη. 'Αληr1μόvητο {)-ά μας μείνει τό. όγελό της τό οωτε ινό τό πάν-τα νεανικό, πού κα-&ρέφτιζε τήv χ οσuνη τ�ς τη' ζ'ωvτάνι� της

, . , , ι 'J ' ' την πνευματ ιΧοτητα της, Όλό&ερι.ια συμμεριζομαστε τό Βαρύ πέν&ος των παιδιωv της κcιί των gλλων δ ι"Ι;,WV ";'Ι)ς. Πρός τήν εϋγεv ική αδελφή τ:ού μας εφυγε Χα-τευ&υνουμε τη ,�κε,Ι,η •α '' ' ' ' ' , " ,. f •• ς με αγαπη 11.αι με πιστη στην πνευματικήτης προοδο. 'Π Θεοσοφι11.ή 'Ένωσ�

ΘΕΟΣΟΦΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ Χαρ. Τρικούπη 26

Είναι πνευματικό σωματείο ανεγνωρισμένα με ωωφαση τοϋ Πρωι Α-θηνών άρ. 18684/1959 καl καταχωρημένο στό βιβλίο άνεγνωρισμένων

στlς 2.1 60 με αϋξοντα άοιι')μό 3054.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ το ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ

'Άρθρον 4ον Τό εν γένει πνεϋμα χαi τάς εργασίας της Θ. 'Εν. κανονζει ακόλουθος διακήρυξις :

«Ή Θ. UΕν. �ίναι άφόσιωμένη εις τάς Θεοσοq,ικάς άρχά� χωρίς vά εξα τάτι ι άπό καμμίαν -θεοσοφικήν οργάνωσιν.

• Ακολουθεί τά; -θεοσοφικάς διδασκαλίας τάς διατυπω,')είσας ύ11ό τη; εκ τώ,·ίδρuτών της θεοσοφικης κινήσεως εις τον κόσμον, μεγάλης Διδασκαλi σσης τών -θεοσο­φικών αρχών "t:λενας Πετοόβνας Μπλαβάτσκυ καί τών διαδόχων αυτής συyγραιrέω,• θεοσόφων' εκπαιδευτών παγκοσμίου φήμης, δ-έν άσχολεiτω δμως ουτε με τός άτομικάς διχογνωμίας ουτε με τάς μ,ταtίJ όμάδων διαστάσεις.

Ή εργασία τ�1ν όποία.ν εχει νι'ι επιτελέσn καί οί σr.ωωί τούς ό,,οίuυς επιδιώκει εlναι τόσον ί,ψηλοί κ-αi τόσον εργώδεις ωστε ουτε χρόνος διαιJέοιμος οϋτε καί πόθο;ύπάQχει διά νά άσχοληθϋ αϋτη με οίασδ11nοτε διχογνωLΑίας 11 Ωωιϊοφικuς αίρέσεις·.

Ή εργασία καi οί σκοποί της Θ. Έv. ά,τοβλέπουοιν εις η'.1ν εξά:τλωσιν τώv {)εμε­λιωδών αρχών τη; θεοσοφίας' Πι_JΟπάντων δέ αποβλέπει αϋτη ΕΙ: τιΊ \'(l τίθενται είς πρακτικην iφαρμογην αί θεοσοφικαί διδασκαλίαι, ωστε νι} κο:ταστn κατορ{)ωτiι ή συνταύτισις μi τό 1:<:Α ΥΤΟ, ή όnοία μόνον δύναται νά δώση την [Jιlθυτciτην πε..τοί-θησιν επί την πuγκόσμιον αδελφότητα.

Ή Θ "Εν. διακηρύσσει οτι άσtίλευτον θεμέλιον τ1iς έ.νό.τητος ϋλων τών vεnσόcrω,•ανεξαvτήτως τούτου διαμονής καi ίδιαιτέ.Qιις έν γένει καταστάπεω; έr.ιίσι:οu. είναι ή τι1υτότης τοϋ σχοποϋ, τών τάσεων καί τών διδασκαλιών καί δτι ή Ι:!άσις αϋτ η τού; συν­δέει μεταξύ των άδιασπάστως

Ή Θ uEv. θεωρεί πραγματικού� Dε11σόφους ϋλους εκείνους oi. όιιοίοι εr.uυσι άφιερώσει την ζωήν των ει; τ(]ν πραγματικήν ύπηρεσίαν της ανθρωιιότητος, διά η)· όποίrιν δεν παραδέχεται δια><ρίσεις πίστεω;, φυλής, φύλου, tάξεω;, χρώματος, ηθιzη; αξίας η συμμετοχής εις οίοvδήποτε οργ'άνωσιν

'Η Θ. uΕν. δέχεται είς τού; κόλπους της δλους τούς σuμφωνοϋντα; μέ τοι.-; οQους της παρούσης διαχηρύξεω; καί ειιι-θυμοϋντας ειλικρινώς ϋπως διά τη μελέ καl παντό; αλλου μέσου .καταστώιτιν ίκανότεροι vu βοηθοί1ν καί να διδιίσκουν τού� rv.­λους Ή Θ. ur:v. itεωρεί πριιγματικούς -Dεοσόφους, εκείνους n'ί ό,τοίοι δεν εiναι προσ­κεκολλημέvοι εις καμμίαν λατρείαv· καί εις καμμίαν αϊρεσιν, καi ομως ανήκουν είς b.άσ εξ αυτών καl είς πάσας.

·A QθQov Ίον.- Οί έπιθυμοϋντες νά γίνωσι μέλη τη; Θ. 'Εν ύπογράq--0υσάκόλουθον δήλωσιν :

Συμφωνών με τού; σκοπούς της Θ. Έν. δπως διατυποϋνται ούτοι εις τη � ρυξιν αύτης,' έπι-θυμώ νά γίνω μέλος της Στοάς . . • (αναγράφεται το ΟΥο .. :: Στοάς) με την ΠQΟϋπό-Dεσιν δτι ή έγγραφή μου δεν συνεπάγεται δι' εμε ιi)j χρέωσιν εκτός εκείνης την όποίαν όρίζω κατωτέρω».

Για περισσότερες πληροφορίες άπευτlυνθητε : Χι1ρ Τρικούπη :?G, ί Τρίτη zαl Ιlαρασκευη ωρα 7 30'-!) μ.μ.