Olladas que nos achegan a Malawi:

O corazón cálido de África

Do 8 ó 22 de maio de 2009

no Multiusos (Arcade)

EXPOSICIÓNMarcos Fernández

CONCELLERÍA DE XUVENTUDEConcello de Soutomaior

XANEIRO 2008

Os mercados en Malawi son o verdadeiro centro neurálxico tanto das grandes cidades como das pequenas vilas.

Esta foto: Mercado central de Lilongwe, zona das froitas, verduras e hortalizas.

LILONGWE – MALAWI

KASUNGU – MALAWI

NOVEMBRO 2008

O mercado de segunda man é a única alternativa

posible para os malawitas: roupa, calzado,

ferramentas… incluso rodas. Os salario dun

administrativo pode rondar os 100 ¤, un cociñeiro dun

hotel 50 ¤, ou un garda 20 ¤ mensuais. O país

estímase que ten un 60 % de paro urbano. No rural a

xente adícase á agricultura de subsistencia.

Esta foto: Un mozo lava unha cuberta dun camión para

poñela á venda de novo coa mellor apariencia.

LILONGWE – MALAWIXANEIRO 2008

As diferencias entre home e muller en África son enormes. A muller leva o peso da casa e os fillos.

Esta foto: Mentras un adolescente intenta facer unha pirueta para que lle faga a foto, unha xoven nai leva ó

seu recén nacido ás costas e carga cunha cesta na cachola.

MZUZU – MALAWIAGOSTO 2008

A figura do sastre en Malawi é habitual nas urbes. O

seu equipamento básico consiste nunha máquina de

coser de pedal e un ferro. Non son bos

patronistas, pero son capaces de imitar case que calquera

modelo que previamente lle ensinemos.

Esta foto: Sastre no soportal dunha tenda con 2 traxes a

medio terminar.

LILONGWE – MALAWI

AGOSTO 2008

Incluso na capital do país a electricidade é todo un

luxo. Os cortes de suministro sóense facer os martes e

sábados pola tarde, pero é algo normal quedarse sen

luz. Nas aldeas a electricidade non existe.

Esta foto: Un rapaz aproveita restos de carbón para

volver a colocalos no ferro.

LILONGWE – MALAWI

DECEMBRO 2007

Á moi deficiente alimentación xúntanse as importantes

carencias médicas e sociais do país, que provocan que

centos de persoas deambulen por todo o país con

importantes eivas. Enfermidades erradicadas en

Europa, como a polio ou a hepatite, matan ou deixan

lisiadas a miles de persoas cada ano en África.

Esta foto: Un home aparca o seu triciclo e tenta subir

uns escalóns para entrar nunha tenda. Como neste caso,

é habitual que usen sandalias para protexer as mans ó andar.

LILONGWE – MALAWI

XANERIO 2008

Os malawitas, son xente cordial e con moi bo trato.

Malawi é coñecido como “The warm heart of Africa”

(o corazón cálido de África) pola amabilidade das súas

xentes.

Esta foto: Un comerciante malawita amosa orgulloso a

súa tenda de consumibles informáticos. Despacha a súa

muller, á que vemos amamantando ó primeiro fillo de

ambos.

LILONGWE – MALAWI

XANEIRO 2008

Ter zapatos case que é un capricho e unha bicicleta

todo un luxo. As grandes distancias de ata 20

kilometros diarios, fan que da bicicleta unha boa

alternativa á “matola” (minibuses).

Esta foto: Pola tarde, unha muller volta á súa casa

despois de traballar como asistenta nunha casa.

LILONGWE – MALAWIXULLO 2008

Malawi conta cunhas 8 estradas principais asfaltadas e

algunhas rúas nas cidades. O resto segue a estar en

terra.

Esta foto: Unha muller volta do mercado coas súas

fillas atravesando unha ponte de madeira.

MZUZU – MALAWIAGOSTO 2008

A bicicleta é algo máis que un vehículo de dúas rodas,

é todo un vehículo de transporte: galiñas, cabuxas,

leña… incluso como taxi.

Esta foto: Un home acaba de subir a unha “bici-taxi”.

Por unha viaxe entre dúas aldeas duns 15-20 km

pódennos cobrar unhas 50 Kwachas (0,25 ¤ ó cambio)

DOWA – MALAWI

XULLO 2008

En Malawi é habitual ver camionetas repletas de xente,

bolsas e maletas percorrendo o país. En moitos casos é

o único contacto das aldeas coas vilas.

Esta foto: Unha camioneta procedente de Lilongwe,

destino Kasungu, nunha viaxe de algo máis de 100

kilómetros por camiños rurais sen asfaltar.

BLANTYRE – MALAWIAGOSTO 2008

Aínda que a capital é Lilongwe, a cidade máis

importante é Blantyre, ó sur do país. Apesares de ter

algúns edificios e rúas asfaltadas, segue sendo unha

cidade típicamente africana.

Esta foto: Unha “matola” por unha das rúas de Blantyre.

LILONGWE – MALAWIDECEMBRO 2007

O carbón vexetal úsase, sobre todo nas cidades para

cociñar. No rural o máis habitual é a leña.

Nesta foto: dous rapaces recollen o carbón que lles

caeu ó rompérselles a bolsa na que o levaban para casa.

NKHATA BAY – MALAWI AGOSTO 2008

A imaxinación é todo. Unhas chapas metálicas e uns

cartóns poden server para facer un posto nun mercado

ou para acondicionar unha vivienda.

Esta foto: Perruquería sita nun posto do mercado.

DEDZA – MALAWI

OUTUBRO 2008

A falta de políticas de control da natalidade fai normal

ver familias con sete e oito fillos. O problema agrávase

porque moitos deles sofren os efectos da SIDA dos

seus proxenitores.

Esta foto: Un rapaz xoga cunha tapa dun bidón e un pau.

NKHOTA KOTA – MALAWI

XULLO 2008

As praias do lago Malawi lembran ós paraísos

oceánicos. Areas brancas e finas, que rodean un lago de

augas cristalinas e puras.

Esta foto: Varios homes comparten á sombra, un prato

de nsima e peixe antes de volver ó seu traballo nas redes.

KASUNGU – MALAWINOVEMBRO 2008

A comida principal dos malawitas é a Nsima: unha

pasta feita de fariña de millo e auga. Revólvese ata que

espesa e coce e xa está lista para servir. No mellor dos

casos sérvese acompañada de algo de peixe ou polo.

Esta foto: Unha muller prepara nsima, o xantar para a

xente da súa aldea.

KASUNGU – MALAWINOVEMBRO 2008

As viviendas en Malawi están feitas de adobe, e

cubertas de palla (ou as máis modernas de placas

metálicas). Teñen de dúas a catro estancias para

descansar. Non teñen cuarto de baño nin cociña. A

comida elabórase no exterior ou en cociñas

mancomunadas para toda a aldea.

Esta foto: Unha moza co seu fillo ás costas fronte a súa casa.

KASUNGU – MALAWI

NOVEMBRO 2008

A esperanza de vida ronda os 35-40 anos, polo que a

idade de inicio para ter fillos ronda os 15.

Esta foto: Unha moza contenta co seu recén nacido de

tan só 2 meses. Ó fondo, a súa cociña.

LILONGWE – MALAWIDECEMBRO 2008

A galiña é a carne por excelencia. Son animais fáciles

de criar que non requiren abundantes coidados, auga ou

comida.

Esta foto: Transporte de galiñas ó mercado de

Lilongwe. Van atadas polo exterior para que no

remolque poidan viaxar as persoas.

DEDZA – MALAWIOUTUBRO 2008

Esta foto: Varios homes bebendo “Chibuku” nun bar. É

a cervexa máis barata é ven envasada en tetra-brick.

LILONGWE – MALAWI

XANEIRO 2008

Malawi é un país do tamaño de Portugal. A metade do país está ocupada polas augas do Lago Malawi.

Gracias ó lago, o país pode botar man da pesca artesanal para complementar a súa dieta.

Esta foto: Mercado central de Lilongwe, zona do peixe. Os postos do peixe adoitan ter o xénero

perfectamente ordenado por tipo de peixe, presentación (afumado, fresco, salgado, seco) e tamaño.

MONTE MULANJE – MALAWI

AGOSTO 2008

As mulleres son as responsables de traer auga e leña.

Ás veces poden percorrer varios kilómetros

descalzas a través do monte para facerse con leña para

cociñar.

Esta foto: Unha nai con tres fillas baixan, descalzas,

cadansúa o seu cargamento de leña á cabeza.

DEDZA – MALAWIOUTUBRO 2008

Os plans do goberno, de fomento da educación infantil

inclúen dar de comer ós rapaces na escola. Este feito

Reduciu de forma considerable o absentismo escolar xa

que os pais o ven como unha forma de aforro para a

familia.

Esta foto: Un rapaz e a súa nai cargan con leña.

DOWA – MALAWIAGOSTO 2008

A construcción de vivendas segue a ser tradicional. Os

ladrillos fanse á man mixturando terra e auga.

Moldéanse e deixanse secar ó sol.

Esta foto: Un home fai ladrillos usando un molde de

madeira.

DEDZA – MALAWIOUTUBRO 2008

Unha vez que os ladrillos están secos, colócanse

formando unha especie de pirámides con ocos por onde

se lle introduce leña que arderá durante varios días.

Esta foto: Unha familia constrúe unha pila de

ladrillos para ser cocidos. Ó fondo vese a súa anterior

casa, devastada por un incendio.

MCHINJI – MALAWI

AGOSTO 2008

Na fronteira con Zambia pódese ver outro tipo de

vivenda diferente, construída con paus. Os ocos entre

as estacas cóbrense con barro.

Esta foto: Unha señora escolle fabas acompañada

dunha filla e dunha neta.

KASUNGU – MALAWINOVEMBRO 2008

Non é habitual que os pozos estén dentro das aldeas.

Así evítase a contaminación das augas pola acción

humana e evítanse inundacións na época de choivas.

Arriba esquerda: Varias rapazas túrnanse para extraer, coa axuda

dunha bomba manual, auga dun pozo.

Arriba dereita: Dáas rapazas axúdanse para levantar un

caldeiro de auga.

Abaixo: Agora só lles queda voltar á casa, a medio

kilómetro.

Olladas que nos achegan a Malawi:

O corazón cálido de África

EXPOSICIÓNMarcos Fernández

CONCELLERÍA DE XUVENTUDEConcello de Soutomaior