omades aimatos

Μπακαλούδη

ΒασιλικήΑιματολόγος, Επιμελήτρια

Β

Κέντρο

Αίματος

«ΑΧΕΠΑ»

Εισαγωγή

Οι

ομάδες

αίματος

ανακαλύφθηκαν

το

1901

στην

Βιέννη

όταν

ο

Landsteiner

παρατήρησε

διαφορετική

αντίδραση

στη διασταύρωση

ερυθρών

από

τον

εαυτό

του

και

ορού

από

διάφορα

υγιή

άτομα

Αυτή

η

παρατήρηση

οδήγησε

στο

γνωστό

μας

ΑΒΟ

σύστημα ομάδων

αίματος

Από

την

παρατήρηση

όμως

μέχρι

την

ασφαλή

μετάγγιση αίματος

πέρασαν

δύο

δεκαετίες

Σήμερα

είναι

αναγνωρισμένα

308 αντιγόνα

270

αντιγόνα

έχουν

ταξινομηθεί

σε

30 διακεκριμένες ομάδες

αίματος

από

την

ομάδα

ISBT (International

Society

of

Blood

Transfusion) η

οποία

είναι

υπεύθυνη

για

τον καθορισμό

των

επιφανειακών

αντιγόνων

των

ερυθρών

38 αντιγόνα

δεν

έχουν

τυποποιηθεί

σε

κάποιο σύστημα

Κάθε

σύστημα

αποτελείται

από

1 έως

50 αντιγόνα τα

οποία

ελέγχονται

είτε:

από

ένα

μεμονωμένο

γονίδιο από

σύμπλεγμα

δύο

ή

περισσότερων

ομολόγων

γονιδίων

Κάθε

σύστημα

είναι

γενετικά

διακριτό

από

το

άλλο

Τα

38 αντιγόνα

τα

οποία

δεν

μπορούν

να

ενταχθούν

σε

κάποιο σύστημα

ή

να

σχηματίσουν

κάποιο

σύστημα

λόγω

ανεπαρκούς

γενετικού

καθορισμού

κατατάσσονται

σε:

Αντιγόνα

χαμηλής

συχνότητας

(<1%) που

συνιστούν

την

σειρά

700

Τα

υψηλής


(>90%) που

συνιστούν

την

σειρά

901

Την

Συλλογή

Αντιγόνων

η

οποία

αποτελείται

από

αντιγόνα

που

μπορούν

να

ταξινομηθούν

μαζί

με

βάση

γενετικές, βιοχημικές

ή ορολογικές

δοκιμασίες

Αντιγόνα χαμηλής συχνότητας

(σειρά

700)

Αντιγόνα υψηλής

συχνότητας (σειρά

901)

Συλλογή Αντιγόνων

Ονοματολογία

Το

1980 το

ISBT καθιέρωσε

μια

ομάδα

εργασίας

για ορίσει

την

ονοματολογία

των

ομάδων

αίματος

Η


αυτή

δεν

είναι

μόνο

μία

αριθμητική λίστα, αλλά

έγινε

με

βάση

το

γενετικό

πλαίσιο

και

είναι

εύκολο

στην

καταγραφή

σε

υπολογιστές


Σε

κάθε

αντιγονικό

σύστημα

ομάδων

αίματος

έχουν

δοθεί

έξι

νούμερα

που

το

καθορίζουν

Τα

τρία

πρώτα

νούμερα

αντιπροσωπεύουν

το

σύστημα

(001-

030), την

συλλογή

(205-211, 201-204 και

206 δεν χρησιμοποιούνται) ή

την

σειρά

(700 ή

901)

Τα

τρία

επόμενα

νούμερα

καθορίζουν

την

ειδικότητα

π.χ το Kell

είναι

το

006, το

Kpb

είναι

το

006004

Επίσης

κάθε

σύστημα

έχει

ένα

αλφαβητικό

σύμβολο

το

οποίο για

το

Kell

είναι

το

KEL. Έτσι

το

Kpb

είναι

επίσης

το

KEL004

και

αφαιρώντας

τα

μηδενικά

γίνεται

KEL4


Στον

φαινότυπο

το

νούμερο

ή

το

σύμβολο

του συστήματος

ακολουθείται

από

: και

μετά

από

μια

σειρά

αντιγόνων

διαχωρισμένων

με

κόμμα

Όταν

το

αντιγόνο

απουσιάζει

το

νούμερό

του

σημειώνεται με

πλήν

Για

παράδειγμα

το

Kell

(K-,k+,Kpa-,Kpb+) είναι

KEL:- 1,2,-3,4

Numerical terminology Alternative terminology

ABO:

1,

2,

3ABO:1,

2,3,4ABO:1,

2,3,

4

OA1A2

MNS:1,2,

3,4,5,

6,7 M+ N+ S

s+ U+ He

Mi(a+) (in ISBT order)Symbols such as Mi.III or GP.Mur, En(a–), Mk

are also acceptable

P:1 P:–1

P1+ or P1P1–

or P2

(if shown to be GLOB:1)

RH:1,2,

3,4,5,

8,

32,33,

36 D+ C+ E

c+ e+ Cw

Rh:–32,33 Be(a

) (in ISBT order)

The order D C c E e would be an acceptable alternative. Probable

genotypes as phenotypes (e.g. R

1R

2

or DCe/DcE; R

1r Cw+ or DCe/dce

Cw+) are acceptable, providing it is made clear that they are only probable genotypes based on haplotype frequencies. Null and mod phenotypes: Rh

null; Rh

mod.

LU:

1,2,3,4 Lu(a

b+) Lu:3,4. Null phenotype: Lunull

or Lu(a

b

)

KEL:

1,2,

3,4,5,

6,7,11,12,13,

17,

21 K

k+ Kp(a

b+c

) Ku+ Js(a

b+) K:11,12,13,–17 Null and mod phenotypes: K0

or Kellnull

; Kmod

.

FY:1,2,3 FY:

1,

2,

3Fy(a+b+) Fy:3 Fy(a

b

) Fy:–3 Fyx

may be used as a phenotype

DI:1,2,

3,4,

5,

6,

7 Di(a+b+) Wr(a

b+) Wd(a

) Rb(a

) WARR

DO:1,2,3,4,5 Do(a+b+) Gy(a+) Hy+ Jo(a+)

LW:5,6,

7 LW(a+b

) LW(ab+)

CH/RG:1,2,

7,11,12 Ch:1,2 WH

Rg:1,2

H:–1 H

. The symbol Oh

may be used for the true Bombay phenotype (red cells totally H-deficient, ABH non-secretors). Otherwise the terms 'Red cell H-deficient secretor' and 'Red cell H-deficient non-

secretor' are recommended.

XK:

1 Kx

or McLeod

GE:2,3,4,

5,

6,

7,

8,–9GE:

2,

3,4GE:

2,3,4 GE:

2,

3,

4

Ge:2,3,4 Wb

Ls(a

) An(a

) Dh(a

) GEIS–Ge:–2,–3,4 or Gerbich phenotypeGe:–2,3,4 or Yus phenotypeGe:–2,–3,–4 or Leach phenotype

RAPH:1 MER2+

I:1I:–1

I adulti adult or cord


Η


αυτή

με

τα

νούμερα

(001001 για

την

ομάδα

Α) χρησιμοποιείται

για

την

καταγραφή

στους

υπολογιστές

και ως

ένα

πλαίσιο

γενετικής

ταξινόμησης

των

αντιγόνων

Η χρήση των συμβόλων μαζί με τα νούμερα ειδικότητας (KEL4 για

το

Kpb) χρησιμοποιούνται

στις

δημοσιεύσεις

για

τις

ομάδες

αίματος

Πολλοί

όμως

προτιμούν

την

παραδοσιακή


με

τα

παλιά

σύμβολα

Θα

ήταν

παράλογο

να

αντικαταστήσουμε

τον

Α

φαινότυπο

με

το

ΑΒΟ:1,-2,3

Σύστημα

ΑΒΟ

ISBN νούμερο: 001Παραδοσιακό

όνομα: ABO

ISBN όνομα: ABOΧρωμοσωμική

εντόπιση: 9q34.1-q34.2

Προϊόν

γονιδίου: α3-N-acetyl-D-galactosaminyl transferase, α3-3-D-galactosyltransferase

Βιολογική

λειτουργία: ΈνζυμοΑντιγόνα

No.:5

Μέγεθος: 40-42 Kdal

Σύστημα ΑΒΟ

Τα

ΑΒΗ

αντιγόνα

δεν

είναι

ένα

προϊόν

γονιδίων

αλλά

παράγωγο

μιας

ενζυματικής

διαδικασίας

της γλυκοσυλτρανσφεράσης

Το

A ένζυμο

προσθέτει

N-acetylgalactosamine

Το

B ένζυμο

προσθέτει

galactose

Το

ΑΒΟ

είναι

ένα

σύμπλεγμα

υδρογονανθράκων

που συνδέονται

σε

γλυκοπρωτεΐνες

ή

γλυκολιπίδια

στην

επιφάνεια

των

ερυθρών

ή

άλλων

κυττάρων

Immunology, 5th

Edition, 2003

Figure 19–6a

4 Βασικοί τύποι

Για

μια

συγκεκριμένη

γενετική

θέση (γονιδιακός

τόπος) υπάρχουν

περισσότερα

από

δύο

αλληλόμορφα.

Τα

αλληλόμορφα

των

ομάδων

αίματος

ΑΒΟ

είναι : ΙΑ

, ΙΒ, i

Πιθανοί

γονότυποι: ΙΑ

ΙΑ

, ΙΑ

i , ΙΒ

i, ΙΒ

ΙΒ

, ΙΑ

ΙΒ, ii

ΙΑ

ΙB

i

Α Β ΑΒ 0

Είναι

δυνατόν

δυο

γονείς

που

έχουν

ομάδες

αίματος

Α

και

Β

να

αποκτήσουν

παιδί

με

ομάδα

αίματος

0;

Γενετική

των

ABO Ομάδων αίματος

Blood groups and blood types

Determines blood type and compatibility

Figure 19–7

ΑΒΟ αντισώματα

Είναι

γενικά

IgM

Για

τις

ομάδες

Α

και

Β

το

επικρατών

αντίσωμα

είναι IgM

Για

την

ομάδα

Ο

το

επικρατών

αντίσωμα

είναι

IgG (και

σε

μικρό

ποσοστο

IgM)

Αντιδρούν

σε

θερμοκρασία

δωματίου

(22-24oC) ή και

σε

χαμηλότερη

στο

εργαστήριο

Ενεργοποιούν

το

συμπλήρωμα

στους

37oC

Μπορεί

να

οδηγήσουν

σε

οξεία

αιμολυτική

αντίδραση

ΑΒΟ αντισώματαΧρόνος

εμφάνισης:

Γενικά

εμφανίζονται

στους

πρώτους

4-6 μήνες

της

ζωής

Ανέρχονται

σε

επίπεδα

ενηλίκων

στα

5-

10 έτη

της

ζωής

Τα

επίπεδα

αυτά

διατηρούνται

κατά

την

διάρκεια

της ενήλικης

ζωής

Αρχίζουν

να

ελαττώνονται

από

την

ηλικία

των

65 και

άνω

Αντι-Η

αντίσωμα

Αντι-Η

αντίσωμα

μπορεί

να

υπάρχουν

σε

μικρό

ποσοστό

σε άτομα

ομάδας

Α2, ΑΒ, Β

τα

οποία

έχουν

μόνο

υπολείμματα

ουσίας

Η

Τα

αντισώματα

αυτά

μπορεί

να

συγκολλήσουν

ερυθροκύτταρα ομάδας

Ο

και

Α2 (πλούσια

σε

αντιγόνο

Η)

Είναι

ισχυρό

σε

άτομα

τύπου

Βομβάης

Αντίσωμα

αντι-Η

παράγεται

από

το

φυτό

Ulex europaeus

Ομάδες αίματος ABO

Genotype Genotype (Genes)(Genes)

Phenotype Phenotype (Blood type) (Blood type)

Antigens in Antigens in R.B.C. R.B.C.

Antibody In plasmaAntibody In plasma

AA1 1 AA1 1 , A, A1 1 AA22

AA22

AA22

, A, A22

OOAA1 1 (23(23--25%)25%)AA2 2 (6(6--10%)10%)

AA11

, (H), (H)AA22

, (H), (H)antianti--B, antiB, anti--HHAntiAnti--B, antiB, anti--AA11

BB, BOBB, BO B(8B(8--17%)17%) B,(H)B,(H) AntiAnti--A/AA/A11

AA11

BBAA22

BBAA11

B(3%)B(3%)AA22

B(1%)B(1%)A,AA,A11

,B,BA,B,HA,B,H

AntiAnti--HHAntiAnti--AA11

O,OO,OH,hH,h

O(43O(43--50%)50%)Oh BombayOh Bombay

HHNoneNone

AntiAnti--A,A,--AA11

,,--BBAntiAnti--A,A,--AA11

,,--B,B,--HH

29

φαινότυπος Bombay

Ο

φαινότυπος

Bombay

οφείλεται

στο

ότι

τα

άτομα

δεν

κληρονομούν

το

πολύ

συχνό

γονίδιο

Η

Έτσι

δεν

παράγουν

το

ένζυμο

Η

τρανσφεράση

Στα

κύτταρα

των

ατόμων

αυτών


το

H αντιγόνο

Ο

υποδοχέας

του

υποστρώματος

παραμένει

αφόρτιστος και

δεν

μπορούν

να

προστεθούν

μόρια

L-φουκόζης


Τα άτομα αυτά μπορεί να έχουν κληρονομήσει το Α ή Β

γονίδιο το οποίο κωδικοποιεί φυσιολογικά τις κατάλληλες τρανσφεράσες

Αλλά

χωρίς

το

άκρο

της

L-φουκόζης

στην

πρωτεΐνη υπόστωμα

οι

τρανσφεράσες

αυτές

είναι

ανενεργείς


Ο


Bombay Oh

εμφανίζεται

όταν

τα

άτομα κληρονομούν

και

από

τους

δύο

γονείς

το

υπολειπόμενο

γονίδιο

h

Τα

άτομα

που


τα

γονίδια

ΗΗ

ή

Ηh παράγουν

φυσιολογικά

επίπεδα

Η

τρανσφεράσης

Παράδοξο

στις

ABO ομαδες

αίματος: Ο


Bombay

Bombay φαινότυπος: hh καλύπτει

την έκφραση

του

ABO

HhIAIO HhIAIB

hhIBIO

Ο


Bombay

είναι

εξαιρετικά

σπάνιος

Φορείς

του

γονιδίου

είναι

Ινδιάνοι

οι

πρόγονοι

των

οποίων

κατάγονται

από

τη

Βομβάη

Τα

ερυθρά

των

ατόμων

με

τον

φαινότυπο

αυτό

δεν

συγκολλόνται

με

τους

αντι-Α, αντι-Β

, αντι-ΑΒ

και αντι-Η αντιορούς

Έχουν

υψηλά

ποσοστά

αντι-Α, αντι-Β

και

αντι-Η αντισώματα

Θα

πρέπει

να

μεταγγίζονται

από

άτομα

ίδιου φαινοτύπου

Διαφορές ομάδων Ο και Οh

Ανάστροφη

ομάδαΟμάδα

αντι-Α αντι-Β αντι-ΑΒ

αντι-Η

Α

κυτ

Β

κυτ

Ο

κυτ

Ο

0 0 0 4 4 4 0

Οh 0 0 0 0

4 4 4

Α υποομάδες

Περίπου

10 χρόνια

μετά

την

ανακάλυψη

των

ΑΒΟ ομάδων

περιγράφηκαν

οι

υποομάδες

Α

Παρατήρησαν

ότι

όλες

οι

Α

δεν

αντιδρούσαν

με

τον ίδιο

τρόπο

με

τον

αντι-Α

Αυτές

οι

ασυνήθιστες

ομάδες

περιγράφηκαν

ως ασθενείς

Α

Α1-Α2 υποομάδες

80% της ομάδας Α είναι φαινοτύπου Α1

20% φαινοτύπου

Α2

Μελέτες

στα

ένζυμα

τρανσφεράσες

των

ομάδων

Α1 και

Α2 έδειξαν:

ότι

υπάρχουν

λιγότερες

αντιγονικές

περιοχές

Α

στην υποομάδα

Α2 καθώς

το

ένζυμο

είναι

λιγότερο

δραστικό

στο

να

καλύψει

το

υπόστρωμα

H σε

Α αντιγόνο

Α1-Α2 υποομάδες

Τα

άτομα

της

ομάδας

Α1

έχουν

περισσότερο

αντιγόνο

Α

στα

ερυθρά

ενώ

τα

Α2

έχουν

περισσότερο

H

Και

οι

δύο

φαινότυποι

αντιδρούν

ισχυρά

με

αντιορό

αντι-

ΑΟ

αντιορός

αντι-Α

είναι

μίγμα

δύο

αντισωμάτων

Αντι-Α

ο

οποίος

αντιδρά

και

με

Α1 και

με

Α2 ερυθρά

Αντι-Α1 ο

οποίος

αντιδρά

μόνο

με

Α1 αλλά

όχι

με

Α2

ερυθρά

σε

απλό

έλεγχο

Το

3% Α2 και

το

25% των

Α2Β

παράγουν

αντι-Α1


Ασθενές Α

Περιλαμβάνει

μεγάλο

φάσμα

αντιδράσεων

όταν


με

πολυκλωνικούς

αντι-Α

και

αντι-ΑΒ

αντιορούς

Κάποιες

δίνουν

ασθενή

αλλά

σαφή

αποτελέσματα

Ενώ

άλλες

δεν

αντιδρούν

καθόλου

και άρα είναι δύσκολο να ταυτοποιηθούν

Περιλαμβάνουν

τις

ομάδες

Α3, Αm, Ax, Abantou, Ael και Aend

Τα

άτομα

αυτά

μπορεί

λανθασμένα

να

τυποποιηθούν

ως ομάδος

Ο

Όταν

ένα

άτομο

αυτής

της

ομάδας

δώσει

αίμα

σε

άτομο

με ομάδα

Ο

θα

προκαλέσει


αντίδραση

Αντιδράσεις

ομάδας

Α

και

υποτύπων

Φαινό τυπος

Αντι-Α1 Aντι-Β Αντι- ΑΒ

Lectin anti-A1

A1 Α2 Β Ο

Α1 4 0 4 4 0 0 4 0

Α2 4 0 4 0 + ή

0 0 4 0

Α3 1mf 0 1mf 0 + ή

0 0 4 0

Αχ Micro+/ 1

0 1 0 + ή

0 0 4 0

Μονοκλωνικοί

παράγοντεςΑντίδραση

ορού/πλάσματος

με

συγκεκριμένα

ερυθρά

Ασθενές

Β

Ασθενές

Β

χαρακτηρίζεται

όταν

η

έκφραση

του αντιγόνου

Β

είναι

ασθενής

ή

δεν

ανιχνεύταιεύκολα

Υπότυποι

Β

είναι

σπάνιοι

και

ανευρίσκονται

κυρίως

σε πληθυσμό

ομάδας

Β

σε

Αφρικανούς

και

Κινέζους

Β3, Βχ,

Bm and Bcl

Η

υποομάδα

Β

δεν

ανιχνεύεται

αν

κληρονομηθεί

με φυσιολογικό

Β

αλλήλιο

Μπορεί

να

συνδυαστεί

με

Α

αλλήλιο

και

να

δώσει

ΑΒ weak.

Επίκτητο Β

Προκαλείται

από

τη

δράση

ενός

ενζύμου

το

οποίο

διασπά

το

αντιγόνο

ομάδας

ΑΝ-ακετυλο-D-γαλακτοζαμίνη

σε

γαλακτοζαμίνη

η

οποία

έχει

την

ίδια

δομή

με

το

αντιγόνο

ομάδας

Β

Κάποιοι

αντι-Β

αντιοροί

μπορεί

να

αντιδράσουν

με

αυτό το

επίκτητο

Β

και

να

δώσουν

ομάδα

ΑΒ

Επίκτητο Β

Σπάνια

περίπτωση

που

μπορεί

να

συνδεθεί

με

βακτηριακή

γαστρεντερίτιδα

ή με βακτηριακή επιμόλυνση

του

δείγματος

Τα

ερυθρά

των

ατόμων

αυτών

συχνά

παρουσιάζουν συγκολλήσεις

Προσοχή

στην

επιλογή

των

αντιορών

Σύστημα ΑΒΟ και εγκυμοσύνη

Οι

περισσότερες

αιμολυτικές

νόσοι

οφείλονται

στην

ΑΒΟ

ασυμβατότητα

Υπάρχει

πιθανότητα

ασυμβατότητας

μητέρας

και

εμβρύου

σε

ποσοστό

20%

Μόνο

5% πιθανότητα

να

εμφανιστεί


νόσος

στους

τύπους

Α

και

Β

εμβρύου

και

τύπου

Ο

μητέρας

και

είναι συνήθως

ήπιας

βαρύτητας

ΑΒΟ και εγκυμοσύνη

Στα

έμβρυα

και

τα

νεογνά

τα

ερυθρά

έχουν

ελαττωμένο

αριθμό

των

Α, Β

και

H ενεργών

περιοχών

Οι

ανοσοσφαιρίνες

των

εμβρύων

είναι

σε

χαμηλά

επίπεδα

έτσι το

πλάσμα

περιέχει

μικρά

ποσοστά

αντι-Α και αντι-Β

Τα

αντι-Α

και

αντι-Β

που

παράγονται

από

την

μητέρα

είναι

φυσικά IgM αντισώματα

και

δεν

περνούν

τον

πλακούντα

Σε

κάποιους

τύπους

Ο

στους

ενήλικες

οι

αντι-Α

και

αντι-Β ισοσυγκολλητίνες

είναι

IgG

Σύστημα ΑΒΟ και εγκυμοσύνη

Δεν

υπάρχει

ικανή

μέθοδος

για

προγεννητική

διάγνωση

Η


νόσος

είναι

συχνότερη

σε

πρωτότοκα

νεογνά και

η


υποτροπής

είναι

87%

Η άμεση Coombs μπορεί

να

είναι

αρνητική

στην

ΑΒΟ αιμολυτική

νόσο

Ο

κίνδυνος

γέννησης

νεκρού

εμβρύου

είναι

μικρός

και

δεν χρειάζεται

κάποια

πρώιμη

θεραπεία

Tο

65% των

προσβεβλημένων

νεογνών

χρειάζεται

κάποια θεραπεία

Έχουμε

δύο

μωρά

με

ομάδες

αίματος

:

Πρώτο

μωρό: Ομάδα

αίματος

Ο

Δεύτερο

μωρό: Ομάδα

αίματος

Α

Οι

γονείς:

Αντιγόνη

: Ομάδα

αίματος

Β

Σύζυγος

Αντιγόνης: Ομάδα

αίματος

ΑΒ

Κατερίνα

: Ομάδα

αίματος

Β

Σύζυγος

Κατερίνας

: Ομάδα

αίματος

Β

Ποιο

μωρό

ανήκει

σε

ποιο

ζευγάρι;

Ομάδα αίματος: Rh ISBN νούμερο: 004Παραδοσιακό

όνομα: Rh

ISBN όνομα: RH ISGN: RHD, RHCEΧρωμοσωμική

εντόπιση: 1p36.2-p34

Προϊόν

γονιδίου: RHE, RHC, RHD (CD240)Βιολογική

λειτουργία: CD241* Amonium transporter

Αντιγόνα

No.: 55Μέγεθος: 30-32 Kdal

Ομάδα αίματος: Rh- Ιστορική αναδρομή

Η

ανακάλυψη

του

συστήματος

Rh από

τους

Landsteiner

και

Wiener το

1940 θεωρήθηκε

η

μεγαλύτερη

ανακάλυψη του

αιώνα

στις

ομάδες

αίματος

Το

1939 οι

Levine και

Stetson περιέγραψαν

την περίπτωση

μιας

μητέρας

η

οποία

παρουσίασε

βαριά


νόσο

όταν

μετά

τον

τοκετό

μεταγγίστηκε

με αίμα

από

τον

σύζυγό

της

Ιστορική αναδρομή

Η

μητέρα

φαίνεται

ότι

ανοσοποιήθηκε

από

το

νεογνό

λόγω

απουσίας

ενός

«νέου»

αντιγόνου

το

οποίο

αυτό κληρονόμησε

από

τον

πατέρα

Όταν

συμβατά

ως

προς

ΑΒΟ

ερυθρά

από

τον

πατέρα μεταγγίστηκαν

στη

μητέρα

το

αντίσωμα

που

αυτή

απέκτησε

αντέδρασε

με

το

αντιγόνο

των

ερυθρών

Ιστορική αναδρομή

To 1940 oι

Landsteiner και

Wiener ανοσοποίησαν

κουνέλια

με

αίμα

από

τον

πίθηκο

Macaques mullata και

διαπίστωσαν

ότι

τα


που

παράχθηκαν

συγκολλούσαν

όχι

μόνο

τα

ερυθρά

του

πιθήκου

αλλά και τα ερυθρά του 85% του λευκού πληθυσμού

Έρευνες

αργότερα

έδειξαν

πως

τα

αντιγόνα

των ερυθρών

που

διαπιστώθηκαν

από

τα


των

ανθρώπων

και

των

ζώων

δεν

ήταν

ταυτόσημα

και ανήκουν

σε

δύο

διαφορετικά

αντιγονικά

συστήματα

Το

αντιγόνο

που

ανιχνεύθηκε

στους

ανθρώπους

είναι γνωστό

ως

Rh

και το αντιγόνο είναι το D

και

το

γονίδιο

του

εδράζεται

στο

χρωμόσωμα

1

To αντιγόνο

που

περιγράφηκε

από

τους

Landsteiner και Wiener

είναι

το

LW

και

το

γονίδιο

του

εδράζεται

στο

χρωμόσωμα

19

Τα

δύο

συστήματα

είναι

ορολογικά, βιοχημικά

και γενετικά

διαφορετικά

Σύντομα

διαπιστώθηκε

ότι

τα


Rh

στους

ανθρώπους δεν

ήταν

τόσο

απλά

και

πολλοί

οροί

περιείχαν


με


από

μία

ειδικότητες

Πολλά

σχετιζόμενα


διαπιστώθηκαν

από

διάφορους ερευνητές

σε

Αμερική

και

Αγγλία

Το

σύστημα

Rh

τελικά

είναι

ένα

από

τα

πιο

πολύπλοκα συστήματα, εκτός

από

τα

πέντε

βασικά

Rh

αντιγόνα, D, C, E, c, e

έχει


από

50 αντιγόνα

και

μαζί

με

το

ΑΒΟ

είναι

το πιο

σημαντικό

στις

μεταγγίσεις

αίματος

Το

Rh

αντιγόνο

κωδικοποιείται

από

τα

RHD

και

RHCE

γονίδια τα

οποία

βρίσκονται

μαζί

στον

ίδιο

γονιδιακό

τόπο

Καθένα

από

αυτά

παράγει

μια

ξεχωριστή

πρωτεΐνη

η οποία εισχωρεί

στην

κυτταρική

μεμβράνη

των

ερυθρών

Το

RHD γονίδιο

παράγει

το

D αντιγόνο

Το

RHCE

γονίδιο

δίνει

τους

αντιγονικούς

συνδυασμούς

ce,Ce,

cE,CE ανάλογα

με

το

πιο

αλλήλιο

θα

είναι

παρόν

Το

νεογνό

κληρονομεί

από

τον

κάθε

γονέα, ένα

γονίδιο

από κάθε

ομάδα

ως

απλότυπο

σε

σύνολο

(π.χ

Cde, cde)

Η

RHD

και

RHCE

πρωτεΐνες

διασχίζουν

την ερυθροκυτταρική

μεμβράνη

12 φορές

και

σχηματίζουν

6

εξωμεμβρανικές

δομές

Η

ακριβής

λειτουργία

των

πρωτεϊνών

RHD

και

RHCE δεν

είναι

ακριβώς

γνωστή, φαίνεται

όμως

ότι

είναι

διαμεμβρανικοί

μεταφορείς

Στις

σπάνιες

περιπτώσεις

των

Rhnull

ατόμων, η απουσία της

πρωτεΐνης

δίνει

στα

ερυθρά

ανώμαλη

μορφολογία

και

τα

άτομα

αυτά

πάσχουν

από

κάποιου

βαθμού αιμολυτική

αναιμία

Γενετική της Rh ομάδας αίματος

Τα

D+ άτομα


δύο

Rh γονίδια

To RHD συνδυάζεται

με

ένα

από

τα

αλλήλια

RHCE από κάθε

γονιό

Τα

D-

άτομα

το

RHD διαγράφεται

και

τα

άτομα

έχουν

τα RHCE

μόνο

Γενετική

της

Rh Ομάδας

αίματος

Αν

ο

πατέρας

είναι

Rh++και

η

μητέρα

++ τότε

το

έμβρυο

θα

πάρει

ένα+ από

τον

ένα

και

ένα

+ από

τον

άλλο

και

θα

είναι

Rh+

Αν

ο

πατέρας

είναι

Rh++και

η

μητέρα

- - τότε

το

έμβρυο

θα

πάρει

ένα+ από

τον

πατέρα

και

ένα

-

από

την

μητέρα

και

θα

είναι

Rh+ -

θετικό

Αν

ο

πατέρας

είναι

Rh+ -

θετικό

και

η

μητέρα

Rh + -

θετικό

τότε

το

έμβρυο

μπορεί

να

είναι:++ Rh θετικό+ -

Rh θετικό- - Rh αρνητικό

Αν

ο

πατέρας

είναι

- - και

η

μητέρα

Rh + -

θετικό

τότε

το

έμβρυο

μπορεί

να

είναι:+ -

Rh θετικό- - Rh αρνητικό

Αν

ο

πατέρας

είναι

- - και

η

μητέρα

- -

τότε

το

έμβρυο

μπορεί

να

είναι:- - Rh αρνητικό

Αν

ο

πατέρας

είναι

Rh++και

η

μητέρα

- - τότε

το

έμβρυο

θα

πάρει

ένα+ από

τον

πατέρα

και

ένα

-

από

την

μητέρα

και

θα

είναι

Rh+ -

θετικό

Αρχικά

επικρατούσε

η

αλφαβητική

σειρά

των

αντιγόνων

CDE αλλά

όταν

διαπιστώθηκε

ότι

τα

αντιγόνα

CE

κληρονομούνται

μαζί

άλλαξε

και

επικράτησε

η

γραφή

DCE

Το

d

θεωρείτε

το

αντιθετικό

του

D

αλλά

ουσιαστικά

δεν υπάρχει

και

σηματοδοτεί

μόνο

την

απουσία

του

D

Οι

πιο

συχνοί

συνδυασμοί

κωδικοποιούν

8 απλότυπους:

Dce

ή

R0, dce

ή

r,

DCe

ή

R1, dCe

ή

r’, DcE

ή

R2, dcE

ή

r’’,

DCE

ή

Rz

και

dCE ή

ry.

Γονότυποι Rh

78 γονότυποι

είναι

πιθανοί. Οι

πιο

συχνοί

είναι:

CDe/cde(33%)

Cde/cDe(18%)

Cde/cDE(12%)

cDE/cde(11%)

cde/cde(15%)

cdE/cde(1%)

Cde/cde(1%)

D-weak

Ο όρος D-weak

περιγράφει

έναν

τύπο

D+

όπου

υπάρχουν

λιγότερες

αντιγονικές

θέσεις

D

όταν συγκριθούν

με

τα


D+

άτομα

Μελέτες

έδειξαν

ότι

θετικό

D, με

φαινότυπο

R1r (DCce) έχουν

10000 αντιγονικές

θέσεις

ανά

κύτταρο,

ενώ

αυτά

με

φαινότυπο

R2R2(DcE) έχουν

30000 αντιγονικές

θέσεις

Τα

D-weak

κύτταρα

έχουν

πολύ

λιγότερες

θέσεις αλλά

ο

αριθμός

ποικίλλει

Typical D antigen densitiesPhenotype D antigens per red cell

normal Rh phenotypes 10.000 -

30.000weak D type 20 6.200DIV type 4 4.300weak D type 4.1 2.800weak D type 2 550DVI type 1 380weak D type 31 130weak D type 32 50weak D type 26 30

Η trans δράση του C

Ο


weak D ως

αποτέλεσμα

της

trans δράσης

του

C

Αν

ο

απλότυπος

που

κωδικοποιεί

το

D αντιγόνο

είναι

σε

trans θέση

( στο

αντίθετο

χρωμόσωμα

) με

τον

απλότυπο που

κωδικοποιεί

το

C (π.χ

dCe) τότε

η

έκφραση

του

D

αντιγόνου

μπορεί

να

είναι

ασθενής

Μελέτες

σε

οικογένειες

έδειξαν

ότι

όταν

ο

απλότυπος

του

D δεν

είναι

σε

trans θέση

με

το

C τότε

το

D εκφράζεται φυσιολογικά

Παράδειγμα

Dce/dCe τυποποιείται

ως

weak D ενώ DCe/dce μπορεί

να


ως

φυσιολογικό

D

Καθορισμός D-weak

Ο

καθορισμός

του

D-weak

εξαρτάται

από

τον

αντι-D παράγοντα

και

την

τεχνική

που

χρησιμοποιείται

Τα

δείγματα

των

δοτών

και

των

ασθενών

θα

πρέπει

να


με

δύο

διαφορετικούς

αντι-D παράγοντες

και

αν

τα αποτελέσματα

συμφωνούν

να

ταυτοποιούνται

ως

D+

ή

D-

Αν

χρησιμοποιηθούν

δύο

μονοκλωνικοί

τύπου

IgM αντι-οροί για

τον

έλεγχο

των

ασθενών

τότε

τα


D-weak

θα


ως

D θετικά

Μόνο

τα

πολύ

ασθενή

D θα

χαρακτηριστούν

ως

D-

και

θα


με

D-

αίμα

Στους

δότες

όμως

θα

πρέπει

να

γίνει

τυποποίηση

με

έμμεση

Coombs και

μονοκλωνικούς

συνδυασμούς

παραγόντων

ή

με ευαίσθητους

αντι-D παράγοντες

ειδικούς

για

ανίχνευση

του

D-

weak

Weak D

Το φάσμα της έκφρασης του D αντιγόνουD+ DWI wD1 DFR DVI wD15 wD31 wD2 wD32 wD26 pDEL DEL D−

Dweak DEL

Ερυθρά

με

anti-D σε

έμμεση

Coombs

(IAT)

DEL = εξαιρετικά ασθενής RhD ποικιλίες

Έλεγχος

ρουτίνας

(και

με

IAT): „D−“

Ανίχνευση

μόνο

με

προσρόφηση/έκλουση

anti-D παραγόντων

Ανακαλύπτονται

μόνο

με:Μοριακό

γενετικό

screening

Αναδρομικές

εξετάσεις

Partial D

Το

1953 καταγράφηκε

ένα

άτομο

D+ το

οποίο

εμφάνισε

αντι-

D στον

ορό

του

Ο όρος D-Partial

χρησιμοποιείται

για

να

περιγράψει

τον

φαινότυπο

σπάνιων

ατόμων

από

τα

ερυθρά

των

οποίων απουσιάζουν

ένας

ή

περισσότεροι

D επίτοποι

Το

αντιγόνο

D αποτελείται

από

ένα

μωσαϊκό

επιτόπων

Αν

κάποιοι

επίτοποι

απουσιάζουν

τα

άτομα

μπορούν

να

αναπτύξουν


σε

αυτούς

τους

επιτόπους

αν εκτεθούν

σε

φυσιολογικό

D+ αίμα

Το

αντι-D που

παράγονται

με

αυτό

τον

τρόπο

αντιδρούν

με φυσιολογικά

D+ κύτταρα

αλλά

δεν

αντιδρούν

με

τα

δικά

τους

κύτταρα

ή

του

ιδίου

ή

ομοίου

partial-D τύπου

Τα

Partial-D περιλαμβάνουν

έξι

κατηγορίες: I,II,III,IV,V,VI

Η

κατηγορία

VI έχει

τους

λιγότερους

επίτοπους

D από τις

υπόλοιπες

Με

την

χρήση

μονοκλωνικών

αντι-D ειδικών

για

τους επιτόπους

οι

κατηγορίες

αυξήθηκαν

σε

:

IIa, IIIa, IIIb, IIIc, IVa, IVb, Va, VI, VII και

άλλες

Panel μονοκλωνικών


είναι

διαθέσιμα

για

την

κατηγοριοποίηση

των

Partial-D

Partial-D6 διαφορετικά

μονοκλωνικά

anti-D αντισώματα

Ποσοτικές και ποιοτικές διαφορές

partial D types

normal D

weak D types

reducednumber

epitopeloss

Ποιοτική ανάλυση του D αντιγόνουΜονοκλωνικά

αντι-D αντισώματα

έναντι

μεμονομένων

D επίτοπων

> χαρτογράφηση

D επίτοπων

partial Dμε

απώλεια

επιτόπων

Κλινική σημασία των weak-D και partial-D

Τα

Weak-D άτομα κατά κανόνα δεν

εμφανίζουν


αλλά

τα

Partial-D

μπορεί

να

εμφανίσουν

κλινικά

σημαντικά αντισώματα. Έτσι

ασθενείς:

Weak-D σπάνια

εμφανίζουν

αντι-D και

μητέρες

weak-D που κυοφορούν

D+ μωρό

ίσως

δεν

χρειάζονται

αντι-D

ανοσοσφαιρίνη

Μητέρες

με

partial D μπορεί

λανθασμένα

να


ως

D+ . Κύημα

D+ μπορεί

να

τις

ευαισθητοποιήσει

και

να εμφανίσουν

αντίσωμα

στους

επιτόπους

που

λείπουν. Το

επόμενο

κύημα

μπορεί

να

εμφανίσει


νόσο

Cc και Ee αντιγόνα

Τα

αντιγόνα

αυτά

είναι

λιγότερο

ανοσογόνα

από

το

D και

μπορεί

να

είναι

δοσοεξαρτώμενα

Έχουν

διαπιστωθεί

διάφορες

ποικιλίες

των

αντιγόνων αυτών

με

τις


στο

e αντιγόνο

Σπάνιες

ποκιλίες

όπως

hrS-, hrB-

εμφανίζονται

μόνο

σε μαύρους

Cw αντιγόνο

Αρχικά

θεωρήθηκε

ως

αλλήλιο

του

C τελικά

αποδείχθηκε αλλήλιο

του

υψηλής


Rh αντιγόνου

MAR

Τα

Cw θετικά

κύτταρα

είναι

συνήθως

και

C θετικά

Αντι-Cw μπορεί

να

σχηματιστεί

μετά

από

ευαισθητοποίηση και

μπορεί

να

εμφανιστούν

σε

συνδυασμό

με

άλλα


σε

χαμηλής


αντιγόνα

Κλινική σημασία στη μετάγγιση

Τα


του


Rh μπορούν

να

προκαλέσουν

σοβαρές

αντιδράσεις

Η μετάγγιση D+ ερυθρών

σε

D-

άτομα θα πρέπει να

αποφεύγεται

καθώς

το

D αντιγόνο

είναι

ιδιαίτερα ανοσογόνο

και μπορεί να προκαλέσει την παραγωγή


από

τον

δέκτη

Σε

μεμονωμένες

περιπτώσεις

ανδρών

D-

μπορεί

να

χορηγηθούν

συμβατά

D+ ερυθρά

Στα

άτομα

από

τα

οποία


τα

C,c,E,e αντιγόνα μπορέι

να

εμφανίσουν


σε

αυτά

που


αλλά

σε

πολύ

μικρότερη

συχνότητα

από

τα αντι-D

Π.χ αθενής με φαινότυπο DCe/DCe μπορεί

να

εμφανίσει αντι-c ή αντι-Ε

Στις

επόμενες

μεταγγίσεις

τα


αυτά

μπορεί

να προκαλέσουν


αντίδραση

Σε

πολυμεταγγιζόμενα

άτομα

θα

πρέπει

να

σεβόμαστε τον

φαινότυπο

του

Rh και

του

Kell

Να

εφαρμόζονται

προσεκτικά

οι

τεχνικές

τυποποίησης του

Rh τόσο

των

δοτών

όσο

και

των

ασθενών

Προσοχή

στην

δοκιμασία

συμβατότητας

Αιμολυτική νόσος νεογνού

Η


αιμολυτικής

νόσου

είναι

μόνο

5% στο

πρώτο

τρίμηνο

αλλά

αυξάνεται

στο

47% στο

τρίτο τρίμηνο

Η


πρωτογενούς

ευαισθητοποίησης

στην πρώτη

κύηση

είναι

1-2% αλλά

το

15% των

ατόμων

ευαισθητοποιούνται

στον

τοκετό

Η αιμόλυση που θα εμφανίσει το νεογνό εξαρτάται από το

ποσό

των


που

περνούν

στην

κυκλοφορία του

Rh Αρνητική

μητέρα Rh θετικός

πατέρας (ομόζυγος/ετερόζυγος)

Κύημα

Rh αρν

κανένα

πρόβλημα Rh θετικό

κύημα

Rh+ve R.B.C.s εισέρχονται

στην

μητρική

κυκλοφορίαΜητέρα

ευαισθητοποιημένη

δευτερογενής

απάντηση

? Ισο-αντίσωμα

(IgG)

Μη

ευαισθητοποιημένη μητέρα. Πρωτογενής

ανοσιακή

απάντηση

Νεογνό

χωρίς

πρόβλημα. Το πρώτο

μωρό

συνήθως

διαφεύγει.

Η

μητέρα

ευαισθητοποιείται?

Fetus

Haemolysis

?

Παρακολούθηση 1ης κύησης

Αν

η

μητέρα

είναι

αρνητική


της

ομάδας

του πατέρα

Αν

είναι

αρνητικός: παρακολούθηση

Αν

είναι

θετικός:

Έμμεση

Coombs της

μητέρας:

Αν

είναι

αρνητική

, επανάληψη

την

28η

εβδομάδα

και

την

35η

εβδομάδα, αν

συνεχίζει

να

είναι

αρνητική παρακολούθηση

Αν

είναι

θετική

–

ευαισθητοποίηση

, χορήγηση ανοσοσφαιρίνης

Αιτίες ευαισθητοποίησης

Λανθασμένη


της

ομάδας

αίματος

της

μητέρας

Μετάγγιση

με

Rh+ ερυθρά

Μη

ικανοποιητική

ιατρική

παρακολούθηση

Ανεπαρκής

δόση

αντι-D ανοσοσφαιρίνης

Ανοσοποίηση

σε

διασταυρούμενα

αντιγόνα

Προφύλαξη - παρακολούθηση

Η προφύλαξη της Rh αρνητικής

μητέρας

πρέπει

να

γίνεται με

χορήγηση

αντι-D σφαιρίνης

την

28η

εβδομάδα

και

κατόπιν

την

34η/36η

εβδομάδα

Σωστή


και

της

ομάδας

αίματος

του

πατέρα

Τιτλοποίηση

των

γνωστών


της

μητέρας

Ενδομήτρια

παρακολούθηση

του

εμβρύου

Και

άλλα

αντιγόνα

του


Rh μπορεί

να προκαλέσουν


νόσο

Μπορεί

μητέρα

με

φαινότυπο

Rh+(DCe/DCe) να δημιουργήσει

αντι-c και

να

προκαλέσει


νόσο

σε

κύημα

με

φαινότυπο

Rh+ (DCe/dce)

Σύστημα Kell ISBN νούμερο: 006Παραδοσιακό

όνομα: K

ISBN όνομα: KEL ISGN: KELΧρωμοσωμική

εντόπιση: 7q33

Προϊόν

γονιδίου: Kell Glycoprotein(CD238)Βιολογική

λειτουργία: Zn-Metalloproteinase Enzyme

Αντιγόνα

No.: 34Size: 93 Kdal

The Kell Glycoprotein

Σύστημα Kell

Το

σύστημα

Kell είναι

πολύπλοκο

Έχουν


24 αλλήλια

στον

γονιδιακό

τόπο

του Kell στο

χρωμόσωμα

7

Συνδέεται

επίσης

με

το

σύστημα

Κχ

και

το

σύστημα Gerbich τα

οποία

προσθέτουν

στην

πολυπλοκότητα

Τα

πιο

γνωστά

αντιγόνα

είναι

το

K και

k

K (Kell), <9% του

πληθυσμού

k (cellano), >90% του

πληθυσμού

Μετά

το

ΑΒΟ

και

το

Rh είναι

το

πιο

ανοσογόνο

σύστημα

Άλλα Kell αντιγόνα

Υπάρχουν

και

άλλα

ζεύγη

αλληλίων

στο

σύστημα

Kell

ανάλογα

του


Rh τα

C/c

και

E/e

Kp αντιγόνα

Kpa

είναι

χαμηλής


αντιγόνο

( 2%)

Kpb

είναι

υψηλής


αντιγόνο

(99.9%)

Js αντιγόνα

Jsa

(20% στους

μαύρους, 0.1% στους

λευκούς)

Jsb είναι

υψηλής


(80-100%)

Numeric Alpha Name IncidenceKEL 1 K Kell 10%KEL 2 k Cellano 99.8%KEL 3 Kpa

Penny 2%KEL 4 Kpb

Rautenberg 99.9KEL 6 Jsa

Sutter Rare (19% Blacks)KEL 7 Jsb Matthews 99.9%(99.8% Blacks)

Kellnull

ή K0

Σπάνιος

τύπος

στον

οποίο

δεν

εκφράζονται

Kell αντιγόνα

Αν

τα

άτομα

αυτά

μεταγγιστούν

παράγουν

αντι-Ku ένα

αντίσωμα

που

αντιδρά

με

όλα

τα

κύτταρα

που

εκφράζουν Kell εκτός

από

τα

Κο

Αυτό

σημαίνει

πως

τα

άτομα

αυτά

είναι

εξαιρετικά δύσκολο

να

βρουν

συμβατό

αίμα

και

μπορούν

να


μόνο

με

Κο

ερυθρά

Kell αντισώματα

Τα

αντι-K και

αντι-k είναι

τύπου

IgG και

αντιδρούν

με

τεχνικές

έμμεσης

Coombs και

κάποια

δείγματα

και

με

τεχνικές ενζύμου

Παράγονται

ως


διέγερσης

από

μετάγγιση

ή

κύηση

Είναι

κλινικά

σημαντικά

Αντι-K είναι το ποιο συνηθισμένο επειδή

το

K αντιγόνο είναι

εξαιρετικά

ανοσογόνο

k, Kpb, και

Jsb


είναι

σπάνια

(πολλά

άτομα

είναι

θετικά

σε

αυτά

τα

αντιγόνα)

Kx αντιγόνο

Δεν

είναι

τμήμα

του


Kell αλλά

σχετίζεται

με

αυτό

Kx αντιγόνο

υπάρχει

σε

μικρό

ποσοστό

σε

άτομα

με


Kell αντιγόνα

Kx υπάρχει

σε

αυξημένα

ποσοστά

σε

άτομα

με

φαινότυπο

K0

Ομάδα αίματος: KxISBN νούμερο: 019Παραδοσιακό

όνομα: Kx

ISBN Όνομα: XKISGN: XKΧρωμοσωμική

εντόπιση: Xp21.1

Γονιδιακό

προϊόν: Kx GlycoproteinΒιολογική

λειτουργία: Μεταφορέας?

Αντιγόνα

No.: 1Μέγεθος: 37 Kdal

Σύνδρομο McLeod

Το

XK1

γονίδιο

(στο

χρωμόσωμα

Χ) κωδικοποιεί

το

Kx

αντιγόνο

Όταν

το

γονίδιο

δεν

κληρονομείται,

το

Kx


(σχεδόν

αποκλειστικά

σε

λευκούς

άνδρες)

Έχει

ως


ανώμαλη

μορφολογία

ερυθρών

και

ελαττωμένη

επιβίωση

τους:

Ακανθοκυττάρωση

(βλάβη

της

κυτταρικής

μεμβράνης)

Δικτυοερυθροκυττάρωση

–

ανώριμα

ερυθροκύτταρα

Σχετίζεται

με

χρόνια

κοκκιωματώδη

νόσο

WBCs

επιτίθονται

στα

μικρόβια

αλλά

δεν

μπορούν

να

τα

σκοτώσουν

Documents

omades aimatos